Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 3-4.7.2021 - Αρ. Φύλλου 1530 by 21aristera

Συνέντευξη Ιωσήφ Τουρλίδης

∆εν θέλουμε κυβερνητικό κό χαρτζιλίκι, θέλουμε ζωή! ή! > σελ. 11

Συνέδριο ΚΚΕ: Έλλειμμα ανατρεπτικής πολιτικής

Το αιρετικό λαϊκό «Όχι» και οι νέες προκλήσεις

> σελ. 7

> σελ. 20

‣ Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

‣ www.prin.gr

€2

‣ ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

ΕΤΟΣ 31ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1.530

Υγειονομικό απαρτχάιντ αντί για υγεία για όλους Προκλητικές απειλές, απαράδεκτες διακρίσεις, ενεργοποίηση μέσων ψηφιακού Μεγάλου Αδελφού, οικονομική τρομοκρατία, εργασιακή πίεση αλλά και ψοφοδεείς «προσφορές» στη νεολαία από την κυβέρνηση, για να κρύψει την αποτυχία της εγκληματικής της πολιτικής στην πανδημία.

ις ευθύνες και τα βάρη στον λαό ρίχνει ξανά η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με την περιβόητη λογική της «ατομικής ευθύνης» που υιοθέτησε από την αρχή. Η κυβέρνηση που άνοιξε και φέτος τον τουρισμό χωρίς τους απαραίτητους ελέγχους, που έχει αφήσει χωρίς ουσιαστική ενίσχυση το δημόσιο σύστημα υγείας και ανύπαρκτο τον επιδημιολογικό έλεγχο, που απέτυχε πλήρως στην εμβολιαστική εκστρατεία, όπως και η ΕΕ, υπακούοντας στα συμφέροντα των πολυεθνικών, που ευνοούσε συνθήκες συνωστισμού στους χώρους εργασίας και στις συγκοινωνίες, που άφησε αλώβητη τη σκοταδιστική δράση της εκκλησίας, που μετέτρεψε τις επιτροπές των «ειδικών» σε θλιβερές συνάξεις επικύρωσης προειλημμένων αποφάσεων, που ανησυχεί τώρα για την μετάλλαξη Δ, όταν μαζί με την ΕΕ άφηναν τις φτωχότερες χώρες χωρίς εμβόλια· έρχεται

τώρα να επιβάλλει πρωτοφανείς και βαθιά αντιδραστικές διακρίσεις εμβολιασμένων και μη, που τελικά ρίχνουν νερό στον μύλο των «αρνητών του κορονοϊού». Κυβερνητικοί και εργοδοτικοί κύκλοι μιλούν και για υποχρεωτικότητα των εμβολίων ή ακόμα και για απολύσεις εργαζομένων που δεν έχουν εμβολιαστεί! Σε αγώνα για «δημόσια δωρεάν υγεία και φροντίδα για όλους/ες, ενάντια στις σχεδιαζόμενες αντιδραστικές διακρίσεις με βάση ιατρικές πράξεις», καλεί το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση. Για την καθολικότητα του εμβολιασμού και την ασφαλή πρόσβαση όλων σε εμβόλια, με άρνηση της «ατομικής ευθύνης» αλλά και του εγωιστικού ατόμου. «Απορρίπτουμε-καταγγέλλουμε τα σχέδια περί υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών. Ενημέρωση-διαφάνεια πέρα και έξω από τα συμφέροντα των πολυεθνικών και των κυβερνήσεων», τονίζει το ΝΑΡ. >>> σελ. 2, 15

Τιμωρίες, διακρίσεις, και «δωράκια» αντί για ισχυρή δημόσια υγεία και ασφαλή εμβολιασμό

Πρωτοβουλία λία

Αναιρέσεις

Σχολείο επιχείρηση και στρατώνας Ένα δυστοπικό σχολείοεπιχείρηση που θα συνδυάζει το ιδιωτικοοικονομικό επιχειρηματικό μοντέλο λειτουργίας με αυταρχική λογική γυμνασιάρχη του ’50 επιχειρεί να οικοδομήσει με διαδικασίες fast track και εν μέσω θέρους η κυβέρνηση. Με αξιολόγησηδαμόκλειο σπάθη πάνω από μαθητές και εκπαιδευτικούς, με «αυτόνομες» σχολικές μονάδες· Με ένα αυστηρό ιεραρχικό μοντέλο με μονόδρομη λειτουργία από πάνω προς τα κάτω, ώστε να διασφαλίζεται ότι οι πολιτικές προτεραιότητες κυβέρνησης και κεφαλαίου θα διαχέονται χωρίς αντιρρήσεις στην εκπαιδευτική κοινότητα· Με δυνατότητα παραχώρησης των σχολικών μονάδων, ακόμα και έναντι χρηματικού ανταλλάγματος, για ενίσχυση των εσόδων τους! Οι εκπαιδευτικοί παίρνουν ήδη θέσεις μάχης...

Γράφουν οι Αγγελική Ζαριφείδου, Νικηφόρος Ζυλάλης, Στάθης Παΐζης, Δανάη Πετάση

Κομμουνιστική ή πανελλαδική συνάντηση

Περνούν από Κολωνό, ανοίγουν πανιά στο λιμάνι

Επανεκκίνηση της διαδικασίας και ένα σημαντικό βήμα μπροστά επιδιώκεται στην πανελλαδική συνάντηση του επόμενου Σαββατοκύριακου 10-11 Ιούλη, που καλεί η Πρωτοβουλία Διαλόγου για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα. Σε εξέλιξη συσκέψεις προετοιμασίας. >>> σελ. 3, 8-9, 10

Σε Ακαδημία Πλάτωνος και Λιπάσματα Δραπετσώνας συνεχίζεται το ταξίδι των Αναιρέσεων, με συζητήσεις, stand up, εκθέσεις και συναυλίες. Ανταπόκριση από τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις και ζωντανές εκδηλώσεις σε Καισαριανή, Νέα Σμύρνη και Πάτρα. Νέο ραντεβού στο κάμπινγκ των Αναιρέσεων. >>> σελ. 16-17

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Η δεύτερη ματιά

editorial

Μαριάννα Τζιαντζή

Έγκλημα (με τις μεταλλάξεις) και τιμωρία;

Όταν η ανεργία στους νέους καλπάζει, όταν οι μισθοί –για νέους και για λιγότερο νέους– είναι εξευτελιστικά χαμηλοί, όταν ο νέος αντεργατικός νόμος μάς στέλνει πίσω στην προ Σικάγο εποχή, το δωράκι, ο μπουναμάς, το χαρτζιλίκι των 150 ευρώ μοιάζει με κοροϊδία.

Πολύ ανήσυχο ήταν προχθές το γερμανικό Der Spiegel στο πρώτο θέμα της ιστοσελίδας του, όπου αναρωτιόταν εάν η αύξηση των κρουσμάτων που παρατηρείται εσχάτως θα κοστίσει στους Γερμανούς τις διακοπές τους. Ο καθένας με τα προβλήματά του, όπως είναι φυσικό.

Ελευθερία ψηφιακή πάλι σου τάζουν

Η UEFA, για παράδειγμα, καιγόταν μήπως και δεν πραγματοποιηθεί το εξ αναβολής ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και πάνε χαμένα τόσες εκατοντάδες εκατομμύρια από χορηγίες, τηλεοπτικά δικαιώματα και εισιτήρια. Αφότου, λοιπόν, διασφάλισε πως θα γίνει κανονικά, δεν της καιγόταν καρφί για μέτρα πρόληψης ούτε για το γεγονός ότι οι κερκίδες ήταν γεμάτες με τον ένα πάνω στον άλλο — κι αυτό δεν άλλαξε ούτε όταν ο ΠΟΥ ξεκαθάρισε ότι η διοργάνωση μπορεί να μετατραπεί σε υπερμεταδότη. Κάτι ανάλογο συμβαίνει στην Ιαπωνία με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς οι «Αθάνατοι» ούτε να ακούσουν δεν θέλουν για αναβολή ή ακύρωση, παρά τις προειδοποιήσεις των ειδικών και την άποψη μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Θα πει κανείς, βεβαίως, ότι δεν μπορούσαν να προβλέψουν ότι θα εμφανιζόταν η τόσο επικίνδυνη μετάλλαξη «Δέλτα» στην Ινδία. Και πώς να το προβλέψουν, αλήθεια, όταν δεν τους ενδιέφερε εάν οι «καταραμένοι» εκεί θα έχουν εμβόλια για να κάνουν και τα κρατούσαν όλα για πάρτη τους, στην πλούσια Δύση, επιτρέποντας στον ιό να κάνει… πάρτι μετάδοσης και μεταλλάξεων στο Νέο Δελχί και τη Βομβάη. Ίσως, όμως, να πήραν το δίδαγμά τους και να αλλάξουν στάση. Σιγά μην το έκαναν. Όπως κατήγγειλε ο υπεύθυνος της Αφρικανικής Ένωσης για τη διαδικασία εμβολιασμού, στα εργοστάσια και τις φαρμακαποθήκες της Ευρώπης δεν έχει μείνει «ούτε μία δόση για την Αφρική». Μετά, μην αναρωτιούνται πώς ξεπήδησε εκεί η επόμενη επικίνδυνη μετάλλαξη «Χ». Εγκληματίες!

Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

όσο πουλιέται το φιλί; λέει το τραγούδι. Πόσο πουλιέται η ελευθερία; Μόλις 150 ευρώ, όχι όμως για όλους αλλά μόνο για τους νέους 18-25 ετών. Έτσι αποκτούν την «Κάρτα Ελευθερίας», όπως βαρύγδουπα ονομάστηκε η προπληρωμένη κάρτα που εξασφαλίζει στον κάτοχό της πρόσβαση σε τουριστικές και πολιτιστικές δραστηριότητε,ς εφόσον έχει προηγηθεί η πρώτη δόση του εμβολίου κατά του Covid-19. Αν δώσουμε σε έναν ζητιάνο 5 ή 10 ευρώ και όχι 10 ή 20 λεπτά, είναι πολύ πιθανό εκείνος να ξαφνιαστεί και να μας ευχαριστήσει θερμά. Όμως και πάλι εκείνος ζητιάνος θα παραμείνει. Η ευγνωμοσύνη του θα κρατήσει μέχρι να στρίψουμε στη γωνία. Ίσως με αυτά τα χρήματα να επιτρέψει στον εαυτό του μια μικρή πολυτέλεια, όμως και πάλι θα εξαρτάται από την «καλοσύνη των ξένων». Ευπρόσδεκτα είναι αυτά τα χρήματα για τους περισσότερους νέους και μάλιστα όταν το αντάλλαγμα είναι ένα σχεδόν ανεπαίσθητο τσιμπηματάκι, ενώ δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε την κοινωνική σημασία του μαζικού εμβολιασμού. Το εξοργιστικό είναι τα παχιά λόγια, η υποκρισία, η αυταρέσκεια και η αλαζονεία με την οποία η κυβέρνηση διαφημίζει την πρωτοβουλία της, που σε τελική ανάλυση δεν είναι παρά μια επιχείρηση εξαγοράς της νέας γενιάς ψηφοφόρων για τις εκλογές που, κατά τα φαινόμενα, δεν θα αργήσουν να προκηρυχτούν. Όταν η Ελλάδα έχει διώξει περίπου μισό εκατομμύριο «παιδιά της», που σήμερα εργάζονται στο εξωτερικό, όταν η ανεργία στους νέους καλπάζει, όταν οι μισθοί –για νέους και για λιγότερο νέους– είναι εξευτελιστικά χαμηλοί, όταν ο νέος αντεργατικός νόμος μάς στέλνει πίσω στην προ Σικάγο εποχή, το δωράκι, ο μπουναμάς, το χαρτζιλίκι των 150 ευρώ μοιάζει με κοροϊδία. Τα υλικά κίνητρα είναι μια παλιά ιστο-

Λίγο κρατά η ελευθερία, λίγο κρατά η γιορτή, όπως πολύ καλά γνωρίζει το «κοριτσάκι με τα Σπίρτα» του παραμυθιού

ρία. Ένας παλιός κομμουνιστής, ο τυπογράφος Θεμιστοκλής, μας έλεγε κάποτε ότι στη δεκαετία του ’30, προφανώς προ της δικτατορίας του Μεταξά, όποιος νεολαίος του κόμματος πουλούσε, για ένα χρονικό διάστημα, τους περισσότερους Ριζοσπάστες, θα κέρδιζε ένα ταξίδι στον Παράδεισο, δηλαδή στη Μόσχα! Θα ήταν επιπόλαιο να πούμε ότι το έπαθλο ήταν περιττό, ότι οι νέοι απλώς έπρεπε να διαδώσουν την εφημερίδα του κόμματος γιατί αυτό υπαγόρευε το επαναστατικό καθήκον τους. Αναμφίβολα χιλιάδες νέοι, με δέλεαρ τα 150 ευρώ, θα παρακινηθούν να εμβολιαστούν γιατί στην εποχή μας όλα ή σχεδόν όλα μπορούν να εξαγοραστούν (ή να κατασκευαστούν), ακόμα και η κοινωνική συνείδηση. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι με την «Κάρτα Ελευθερίας» δεν μπορεί ένας νέος να αγοράσει βιβλία, ένα-δυο βιβλία για την παραλία ή για το ταξίδι με το τρένο βρε αδελφέ! Προφανώς, το βιβλίο δεν είναι προϊόν πολιτισμού — πρόσφατη απόδειξη η ευκολία με την οποία οι τράπεζες πολτοποίησαν το στοκ των εκδόσεων Γαβριηλίδη). Ή, ίσως, επειδή η κυβέρνηση πιστεύει ότι οι νέοι δεν διαβάζουν ή δεν χρειάζεται να διαβάζουν στο χαρτί, αφού υπάρχει το ίντερνετ. Ας μου επι-

τραπεί μια παρέκβαση που δείχνει ότι υπάρχουν πολλών λογιών κίνητρα. Η ανάγνωση βιβλίων άρχισε πριν λίγα χρόνια να χρησιμοποιείται και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως κίνητρο σε κάποιες φυλακές της Βραζιλίας. Ο κρατούμενος που θα διαβάσει ένα βιβλίο και θα γράψει, υπό επιτήρηση, μια σχετική έκθεση γι’ αυτό, κερδίζει μια μείωση τεσσάρων ημερών της ποινής του — πρώτο βιβλίο στις προτιμήσεις των φυλακισμένων αναγνωστών: Οι άθλιοι του Βικτόρ Ουγκό, για λόγους ευνόητους. Αμφιλεγόμενη έχει χαρακτηριστεί αυτή η πρακτική, καθώς υποστηρίζεται ότι η ανάγνωση πρέπει(;) να υπαγορεύεται από μια εσωτερική ανάγκη, όμως η σύνδεση βιβλίου κι ελευθερίας μοιάζει πιο πειστική από την «ελευθερία» των 150 ευρώ. Η «ελευθερία» που χορηγείται από τον κ. Μητσοτάκη δεν είναι διαρκής. Κρατά όσο κρατούν λίγες ημέρες διακοπών σε ένα φτηνό κάμπινγκ, όσο ένα εισιτήριο πλοίου μετ’ επιστροφής και μια-δυο διανυκτερεύσεις σε κάποιο νησί — για τα υπόλοιπα, ας τσοντάρουν γονείς και παππούδες, εφόσον μπορούν. Λίγο κρατά η ελευθερία, λίγο κρατά η γιορτή, όπως πολύ καλά γνωρίζει το «κοριτσάκι με τα Σπίρτα» του παραμυθιού. Μένει να δούμε, αν θα βρεθούν πρόθυμοι χορηγοί να εμπλουτίσουν την «Κάρτα Ελευθερίας», όπως εταιρείες κινητής τηλεφωνίας που θα χορηγούν δωρεάν χρόνο ομιλίας, π.χ. 200 λεπτών, ή μερικές δεκάδες γιγαμπάιτ, για τους εμβολιασμένους νέους. Όσο για τους εμβολιασμένους άνω των 25 ετών, ας αρκεστούν στο νέο κύμα προνομίων (είσοδος σε κλειστούς χώρων εστιατορίων, καφέ, μπαρ κ.λπ.). Κάποια προπληρωμένη ψηφιακή κάρτα ελευθερίας ίσως βρεθεί και γι’ αυτούς. Πολλές μορφές μπορεί να πάρει η «ανάπηρη ελευθερία» για την οποία μίλησε ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός — και μια σύγχρονη παραλλαγή της είναι «ελευθερία ψηφιακή πάλι σου τάζουν».

‣ Ιδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες- Έρευνες» Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία Kωδικός 2806, Κλεισόβης 9, 106 77 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, prin@otenet.gr | http://www.prin.gr ‣ Tραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων: ALPHA BANK 260002002006023 • IBAN: GR1801402600260002002006023 ‣ Εκδότης: Δημήτρης Δεσύλλας ‣ Eκτύπωση: ΚΛΕΝΙΚ ΕΕ ‣ Layout: Χριστίνα Λουλούδα

Το θέμα

Σταυροδρόμι Μιχάλης Παπαμακάριος

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Στις νέες μάχες με σύγχρονη κομμουνιστική αριστερά ▸ Το τσουνάμι μέτρων και οι βαριές συνέπειες της κρίσης οδηγούν σε νέα πολιτική καμπή με αναβαθμισμένα ερωτήματα

τις 10 και 11 Ιούλη θα διεξαχθεί στην Αθήνα η πρώτη πανελλαδική συνάντηση της «Πρωτοβουλίας Διαλόγου για Σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα». Η διαδικασία αυτή αποτελεί επανεκκίνηση μιας προσπάθειας ανώτερης ενότητας του δυναμικού της σύγχρονης κομμουνιστικής αναζήτησης. Προσπάθεια, της οποίας μια σειρά σημαντικές δραστηριότητες δεν μπόρεσαν να αναπτυχθούν όπως θα θέλαμε, λόγω και των συνθηκών και συνεπειών της πανδημίας. Η συζήτηση για τη διαμόρφωση του προγράμματος και σε πρώτη φάση της οργάνωσης –στην πορεία για το κόμμα– της κομμουνιστικής απελευθέρωσης γίνεται σε μια περίοδο που ολοένα και περισσότερο δείχνει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα καμπή, σε ένα νέο σταυροδρόμι της ταξικής πάλης. Ο καπιταλισμός διεθνώς επιχειρεί την επαναφορά του σε συνθήκες πλήρους και κανονικής λειτουργίας, όχι γιατί τελειώσαμε με την Covid-19, αλλά γιατί η καπιταλιστική οικονομία δεν μπορεί να κινείται άλλο σε συνθήκες μειωμένης λειτουργικότητας και κατ΄ επέκταση κερδοφορίας. Η ασταθής και σε κάθε περίπτωση ασθενική ανάκαμψη της προηγούμενης φάσης είχε αρχίσει να υποχωρεί ήδη πριν την έλευση του κορονοϊού. Η πανδημία πολλαπλασίασε και όξυνε τα κρισιακά φαινόμενα του συστήματος. Η συρρίκνωση του ΑΕΠ στην ΕΕ, σύμφωνα με το ΔΝΤ, ήταν 6,6% για το 2020, που για την Ελλάδα κυμάνθηκε στο 8,2%, ενώ, σύμφωνα με τα στελέχη του τραπεζικού κλάδου, το χρήμα που να δοθεί στην «αγορά» από το ταμείο ανάκαμψης, πέρα από το ότι συνοδεύεται για μια ακόμη φορά από αντεργατικά αναδιαρθρωτικά μέτρα, θα διοχετευθεί με αυστηρά κριτήρια, δηλαδή, σε απλά ελληνικά, το πακέτο είναι μόνο για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Προβλέπεται τσουνάμι πτωχεύσεων, ειδικά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και εκκαθάρισης του τοπίου υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Μια τέτοια εξέλιξη θα επιφέρει νέες βαρύτατες συνέπειες στην εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα. Η εργατική τάξη ήδη βγαίνει από την πανδημία σε συνθήκες «αναστολής», «συνεργασίας». Τα προγράμματα στήριξης τελειώνουν και αυτό θα φέρει αύξηση της ανεργίας, ενώ τα χρήματα που δό-

θηκαν κατά τη διάρκεια εια τάξ τάξης για τη φάση που της πανδημίας πρέπειι έ έχουμε ήδη μπει. Στρατηγική να επιστραφούν και Το μαζικό κίνημα αυτό θα γίνει με τους και οι πρωτοπόρες δυπρωτοπορία ενός γνωστούς και δοκινάμεις του, με τα ξεευρύτερου σχεδίου μασμένους τρόπους. σπάσματά τους, ανέΗ κυβέρνηση της δειξαν την υπόγεια ενότητας σε ΝΔ βρήκε στη πανδυναμική «των κάτω» ανατρεπτική ρότα δημία την ευκαιρία να όλη την προηγούμενη βομβαρδίσει τον κόσμο ο π περίοδο. Η κυβέρνηση με μια σειρά αντιδραστιστικαι συνολικά οι μηχανικών νόμων, με κορωνίδα δ τον σμοίί της αστικής τάξης έχουν νόμο Χατζηδάκη και τους νόμους διαγνώσει τον κίνδυνο επιστροφής για παιδεία και λαϊκές ελευθερίες. Η των μαζικών αγώνων, γιατί γνωρίζουν κίνηση αυτή είχε και έχει διπλό χαραήδη καλύτερα από εμάς τη βαρβαρόκτήρα. Από τη μία, να ολοκληρωθούν τητα που θα φέρει η εφαρμογή των όλες οι «εκκρεμότητες» της μνημονιααντιδραστικών τους μέτρων και τη δυκής περιόδου και από την άλλη να ναμική της πολύπλευρης κρίσης του προχωρήσουν όλα τα αντιδραστικά καπιταλισμού. Η εμμονή στο χτύπημέτρα που χρειάζεται το κεφάλαιο μα των λαϊκών ελευθεριών δεν αποτεγια να καλύψει το χαμένο έδαφος και λεί ακροδεξιό χαρακτηριστικό της ΝΔ να ανακάμψει η κερδοφορία του. Η αλλά τόσο το οργανικό συμπλήρωμα πρόβλεψη για ανάκαμψη θα βασιστεί του νέου καθεστώτος εκμετάλλευσης, σε νέα όξυνση της εκμετάλλευσης και όσο και προληπτική πολιτική αντιμεσε μεγέθυνση του χρέους. Με ταξικό τώπισης των λαϊκών αντιδράσεων για κυνισμό και σχέδιο, η ΝΔ –ως βασικός την αποτροπή εν τη γένεσή τους ή τον εκφραστής του κεφαλαίου στη χώρα– περιορισμό τους. οργανώνει το οπλοστάσιο της αστικής Κατά μία έννοια, είναι πολύ πιθα-

νό να βρεθούμε σε μια καμπή ανάλογη εκείνης του 2010-12, με τα πολιτικά ερωτήματα να επανέρχονται με ορμητικό τρόπο. Τόσο από την πλευρά του συστήματος που επιδιώκει, όχι μόνο με την καταστολή αλλά και με τη συνολική του προγραμματική συγκρότηση και τη στρατηγική του, να παραλύει τον κόσμο που αγωνίζεται. Όσο και από τη σκοπιά του κόσμου που θέλει να παλέψει για την ανατροπή της κατάστασης. Είμαστε υποχρεωμένοι, διπλά και τριπλά αυτή τη φορά, να επαναφέρουμε στη συζήτηση τα καίρια προγραμματικά ερωτήματα και ζητήματα, αυτά τα οποία έκριναν την περίοδο 2010-15 την ηγεμονία υπέρ της διαχειριστικήςκυβερνητικής αριστεράς, καθώς και αυτά που αναδεικνύει η ταξική και πολιτική αντιπαράθεση διεθνώς και να επιχειρήσουμε να τα απαντήσουμε από τη σκοπιά μιας αντικαπιταλιστικής πολιτικής με σύγχρονο κομμουνιστικό περιεχόμενο και προοπτική. Γιατί, αν δεν ξεχωρίσει και δεν συγκροτηθεί προγραμματικά και οργανωτικά μια τέτοια τάση ως η καρδιά και η στρατηγική πρωτοπορία ενός ευρύτερου σχεδίου ενότητας δυνάμεων και ανάπτυξης του κινήματος σε ανατρεπτική κατεύθυνση, οι ελπιδοφόρες τάσεις του αγώνα που εμφανίστηκαν και εμφανίζονται με διάφορες αφορμές όλο αυτό το διάστημα δεν θα αποκτήσουν την αναγκαία πολιτική ισχύ που απαιτεί πλέον η αντιπαράθεση με τον κόσμο του κεφαλαίου και η μετωπική αντικαπιταλιστική αριστερά θα συνεχίσει να μπλοκάρεται από τα προγραμματικά της όρια, που πλέον είναι εμφανή. Πολύ περισσότερο κινδυνεύουμε όχι μόνο από την επαναφορά του ΣΥΡΙΖΑ στη λογική του μικρότερου κακού αλλά και από την επανάληψη της τραγωδίας της ηγεμονίας του ΣΥΡΙΖΑ πάνω στις μαχόμενες τάσεις του κινήματος, ως φάρσα αυτή τη φορά, από το κόμμα του Βαρουφάκη. Αυτήν την «καρδιά», αυτήν τη στρατηγική πρωτοπορία επιχειρεί να διαμορφώσει η «Πρωτοβουλία Πρωτοβουλίας Διαλόγου για Σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα», επιδιώκοντας ένα αποφασιστικό βήμα με τη πρώτη πανελλαδική της συνάντηση. Το ΝΑΡ και η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση επιχειρούν να συμβάλλουν αποφασιστικά, μαζί με άλλους αγωνιστές και αγωνίστριες, σε αυτήν την ιστορική ανάγκη.

Από σπόντα *** Τελικά στου Ζωγράφου κρύβονταν ο Χρυσαυγίτης Παππάς * Ούτε σε σέρβικα μοναστήρια * Ούτε στην Αλβανία * Ούτε στο… Τιμπουκτού * Γιατί είναι αλήθεια ότι τα «παπαγαλάκια» της ΓΑΔΑ είχαν πολλά σενάρια όσο ήταν ασύλληπτος * Κανένα σενάριο όμως ως προς το γιατί ήταν ασύλληπτος * Αλλά αυτά θα τα διαπιστώσουμε αργότερα. *** Το μόνο βέβαιο είναι πως για την περιοχή του Ζωγράφου η ΕΛΑΣ είχε πολλά σχέδια * Και επιχειρησιακές μονάδες * Και πληροφοριοδότες και όλα * Μόνο που τίποτε από αυτά δεν αφορούσε τον Χρήστο Παππά * Όλα τις φοιτητικές εστίες και τους φοιτητικούς συλλόγους αφορούσαν * Δεν το βγάλαμε από το μυαλό μας * Ο υφυπουργός ΠΡΟΠΟ τα έχει ομολογήσει αυτά στν Βουλή. *** Εν μέσω καύσωνα ψηφίστηκε και το Μεσοπρόθεσμο * Από τα πιο αστεία πράγματα που έχει εγκρίνει ο εγχώριος αστικός κοινοβουλευτισμός * Ένα κείμενο ευχολόγιο που λέει ότι σε τρία χρόνια θα έχει πολλαπλασιαστεί το εισόδημα και θα έχει μηδενιστεί η ανεργία * Έτσι * Επειδή το λέει ο Σταϊκούρας και ο Σκυλακάκης * Για την ακρίβεια, ο Σκυλακάκης και ο Σταϊκούρας * Γιατί ο υφυπουργός του Ταμείου Ανάκαμψης είναι ο πραγματικός υπουργός * Είναι και στο στενό περιβάλλον του Μητσοτάκη. *** Ξέρετε, μάλιστα, ποιος είναι ο εγγυητής ότι η κυβέρνηση μας λέει την αλήθεια για την ανάπτυξη; Ο Στουρνάρας! * Αυτός που μας εξήγησε ότι τα μνημόνια είναι ό,τι καλύτερο μας έχει συμβεί * Πως πρέπει να ευχαριστούμε εκείνους που τα επέβαλαν και τις κυβερνήσεις που τα υιοθέτησαν * Άλλωστε, έχει πάψει και η μεγάλη κόντρα του με τον ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που δεν το έχετε παρατηρήσει * Αλλάζουν οι καιροί. *** Εξαιρετική η κυβερνητική τακτική με τα εμβόλια * Την ίδια ώρα, βέβαια, μιλάνε για ιδιωτικοποιήσεις νοσοκομείων * Αφήνουν αιχμές για απολύσεις νοσηλευτικού προσωπικού και φυσικά δεν κάνουν τίποτα για τη δημόσια υγεία * Λες και δεν θα είναι τα ίδια νοσοκομεία αυτά που θα σηκώσουν το βάρος της πανδημίας το φθινόπωρο * Ίσως και νωρίτερα. *** Αλλά ποιος να ασχολείται τώρα με αυτά * Έχουν ξενοδοχεία all inclusive να γεμίσουν για το επόμενο δίμηνο...

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

ΣΥΡΙΖΑ

Πολιτική

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Κοινωνική ειρήνη με επιδοτήσεις στους πάνω και μισθούς μνημονίου ▸ Ανέξοδες υποσχέσεις στους εργάτες, «εγγύηση» για τον ΣΕΒ

ισθοί μνημονιακού επιπέδου στους εργαζόμενους, κοινωνική ειρήνη, επιδοτήσεις (ιδίως του μη μισθολογικού κόστους), «πράσινες» επενδύσεις και φορολογική σταθερότητα στους βιομήχανους. Αυτά είναι τα συστατικά του «νέου κοινωνικού συμβολαίου» που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και εκφράστηκαν από τις διαδοχικές ομιλίες του προέδρου του Αλέξη Τσίπρα την προηγούμενη εβδομάδα: Μία με την οποία ανέλυσε την πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τα εργασιακά και μία με την οποία απευθύνθηκε στην Ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ. Τα παραπάνω θα παρατεθούν και στην εθνική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ που ολοκληρώνεται το Σαββατοκύριακο και θεωρείται ένα «μίνι-συνέδριο». Παρουσιάζοντας τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα εργασιακά, ο Αλέξης Τσίπρας επανέφερε την πρόταση για αύξηση του κατώτερου μισθού στα 800 ευρώ. Ένα «ακριβές αντίγραφο», δηλαδή, της υπόσχεσης των 751 ευρώ, με την οποία κέρδισε τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του 2015 και ουδέποτε εφάρμοσε τα επόμενα τέσσερα χρόνια, επικαλούμενος την «αναγκαιότητα» του μνημονίου που υπέ-

γραψε τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς. Τάχθηκε υπέρ της μείωσης του χρόνου εργασίας σε 35 ώρες την εβδομάδα, μιλώντας όμως για ένα πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί «πιλοτικά» σε «κάποιους» κλάδους, δηλαδή δεν αποτελεί ουσιώδες τμήμα της πολιτικής του πρότασης. Επίσης, μίλησε για επαναφορά του πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων, παράλληλα όμως με τη διατήρηση των μνημονιακών νόμων για την υπονόμευσή τους. Ως πρότυπο, μάλιστα, παρουσίασε την πολιτική που ασκείται στην Ισπανία από την κυβέρνηση συνεργασίας των Σοσιαλιστών και των Podemos.

Μία ημέρα αργότερα, μιλώντας στην ετήσια γενική συνέλευση του ΣΕΒ, ο Αλέξης Τσίπρας επανέλαβε την ίδια ακριβώς πρόταση, υποστηρίζοντας ότι μπορεί να εγγυηθεί την (καπιταλιστική προφανώς) ανάπτυξη. Ζήτησε από τους βιομήχανους να ενστερνιστούν τη θέση αυτή, σημειώνοντας ότι αποτελεί τη σύγχρονη τάση στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και αντίληψη της προεδρίας του Τζό Μπαιντεν στις ΗΠΑ. Ως ελκτικό στοιχείο της πολιτικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με αυτήν της ΝΔ, ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στην «κοινωνική ειρήνη», λέγοντας πως «καμία οικονομία δεν μπορεί να

προχωρήσει μπροστά, όταν δεν υπάρχει κοινωνική ειρήνη, όταν υπάρχει μια διαρκής κοινωνική ένταση. Και διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, που θα συντελεστεί με μεγάλη ταχύτητα το επόμενο διάστημα από την εφαρμογή αυτών των επιλογών, και στα εργασιακά και στην οικονομία». Επίσης, έδωσε σαφές μήνυμα περί του ότι αναγνωρίζει τις ανάγκες του βιομηχανικού κεφαλαίου, λέγοντας πως «είμαι ανοιχτός να συζητήσουμε σοβαρές προτάσεις για τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους». Αυτά, ενώ το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει σαφές στίγμα ότι ξεκάθαρα αποτελεί κόμμα ενθάρρυνσης των επενδύσεων, με τη θετική ψήφο του για το Ελληνικό, αλλά και τη θετική προσέγγιση που είχε στις αποζημιώσεις 300 εκατομμυρίων ευρώ στη Fraport και τους διαχειριστές του «Ελευθέριος Βενιζέλος». Βεβαίως. όλα τα παραπάνω δεν θα αποτελέσουν καν την κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Κι αυτό γιατί το πρόγραμμα του θα αποτελέσει τη βάση συζήτησης με άλλες «προοδευτικές δυνάμεις» (βλ. ΚΙΝΑΛ), εάν το εκλογικό αποτέλεσμα παρέχει τους όρους για «προοδευτική κυβέρνηση».

ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Αναπτυξιακός νόμος με συνταγή Πισσαρίδη

παρουσίαση του νομοσχεδίου «Αναπτυξιακός νόμος: Ελλάδα 2.0» που αποτελεί το πρελούδιο για την εκταμίευση πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης, το νομοσχέδιο για το «Δίκαιο του Ανταγωνισμού» και το σχέδιο νόμου για τη νέα δομή του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη (βλ. σελ. 6) ήταν τα βασικά θέματα της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου της Τετάρτης. Στο επίκεντρο του νομοσχεδίου για την «Ανάπτυξη» που παρουσίασε ο υπουργός Α. Γεωργιάδης είναι αλλαγές στο καθεστώς επενδύσεων σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση με βάση –όπως διατυπώνεται

ρητά– το πλαίσιο της «Έκθεσης Ανάπτυξης Πισσαρίδη» με δώδεκα νέα καθεστώτα ενισχύσεων που «θα επιτρέψουν στην επιχειρηματική κοινότητα να σχεδιάσει, να αναπτύξει και να υλοποιήσει […] σύγχρονες μορφές επενδύσεων». Ο νέος νόμος θα αντικαταστήσει τον ν. 4399/16 (Α’ 117) περί ιδιωτικών επενδύσεων και κρατικής ενίσχυσης. Μεταξύ άλλων, με τη δικαιολογία της καταπολέμησης της «γραφειοκρατίας», παρακάμπτει σε πολλές περιπτώσεις απαραίτητους ελεγκτικούς μηχανισμούς, έρευνες και άλλες δικλείδες ασφαλείας. Το νομοσχέδιο για τον εκσυγχρονισμό

του Δικαίου του ανταγωνισμού ενσωματώνει τη νέα κοινοτική Οδηγία 2019/1, επικαιροποιώντας τη σχετική νομοθεσία με γνώμονα την πολιτική της ΕΕ για την ψηφιακή οικονομία, κάτι που με τη σειρά του αποτελεί προαπαιτούμενο του Ταμείου Ανάκαμψης. Κάποιοι από τους στόχους που αναφέρονται είναι η διασφάλιση της ενιαίας εφαρμογής των κανόνων ανταγωνισμού στην Ευρώπη, η ενίσχυση της «ανεξαρτησίας» της Επιτροπής Ανταγωνισμού και η ενίσχυση της αποτρεπτικής δυνατότητάς της έναντι αντι-ανταγωνιστικών πρακτικών.

Πολιτική

ιαρκής καταιγισμός ψεμάτων, αναπόδεικτοι ισχυρισμοί και αστείες υπερβολές συνθέτουν την κυβερνητική εκστρατεία για τις επικουρικές συντάξεις. Ο Κ. Χατζηδάκης σε ένα προπαγανδιστικό κρεσέντο του δήλωσε ότι «κεφαλαιοποιητικό σημαίνει αποτελεσματικό» και ότι «οι προσωπικοί «κουμπαράδες» δίνουν χρώμα σε αυτή τη μεταρρύθμιση»! Πέρα όμως από τις φαιδρότητες αυτές, το νέο έγκλημα σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων νέων και παλιών εργαζόμενων σερβίρεται με μια σειρά από ψέματα όσον αφορά το περιβόητο Ταμείο Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ)! Πρώτο ψέμα: «Το βλέμμα είναι στραμμένο στη νέα γενιά». Το ενδιαφέρον της κυβέρνησης για τη νέα γενιά φαίνεται από το πώς την αντιμετώπισε όχι μόνο κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά από το ότι την έχει καταδικάσει στην ανεργία, την υποαπασχόληση, τα πενιχρά μεροκάματα. Τώρα θα πρέπει να ξεχάσει τι σημαίνει «αλληλεγγύη γενεών», δημόσια ασφάλιση, αξιοπρεπής σύνταξη, να εθιστεί στο κυρίαρχο αφήγημα του «ατομικού κουμπαρά» και της «ατομικής ευθύνης». Δεύτερο ψέμα: «Οδηγεί σε υψηλότερες επικουρικές συντάξεις για τους νέους». Η κυβέρνηση «ρίχνει στην πιάτσα» διάφορα απίθανα ποσοστά και ό,τι κάτσει. Μιλούν ακόμα και για «αυξημένες συντάξεις 43% έως 68%»! Κι αυτό όταν ο κάθε ασφαλισμένος θα υποχρεούται να «τοποθετήσει» επενδυτικά τις εισφορές του, όταν όλοι γνωρίζουν ότι ο τζόγος πιο συχνά οδηγεί σε χασούρα. Τρίτο ψέμα: Δεν ιδιωτικοποιείται η επικουρική ασφάλιση.

Επικουρικές

Δημήτρης Σταμούλης

Πέντε ψέματα και μια αλήθεια για το νέο έγκλημα στο ασφαλιστικό ▸ Ποιοι θα βάλουν χέρι στους «ατομικούς κουμπαράδες» Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η νέα επικουρική «παραμένει το δεύτερο σκέλος της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης» και ότι το ΤΕΚΑ θα είναι ΝΠΔΔ. Όμως οι ίδιοι παραδέχονται ότι θα λειτουργεί με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ότι θα έχει τη δυνατότητα να κάνει outsourcing μέρος της δραστηριότητάς του, και ότι θα μπορεί να συμβληθεί με ιδιωτικούς φορείς διαχείρισης κεφαλαίων, «όπως στην ΕΕ»! Όμως το κράτος δεν θα στηρίζει το νέο ταμείο σε περίπτωση εμφάνισης ελλειμμάτων. Τέταρτο ψέμα: Οι ασφαλισμένοι δεν θα χάσουν χρήματα αν κάτι δεν πάει καλά με τις επενδύσεις. Η κυβέρνηση επικαλείται ότι υπάρχει στο νομοσχέδιο ρητή εγγύηση του Δημοσίου περί μη αρνητικής απόδοσης και ότι θα ασφαλισμένος θα λάβει τουλάχιστον όσα έδωσε. Ωστόσο το πιο σοβαρό ρίσκο για τους ασφαλισμένους είναι αυτό που θα αναλαμβάνουν οι ίδιοι με το «μπουκέτο» δήθεν επενδυτικών προϊόντων, που θα τους πασάρουν. Ήδη οι προτροπές για «συνετή διαχείριση» και επιλογή «ποιοτικών προϊόντων» προϊδεάζουν για το μέλλον, ενώ δεν αποκλείονται επενδύσεις σε παράγωγα, τα οποία ήταν από τις αιτίες της παγκόσμιας οικονο-

Σχεδιάζουν το ακαταδίωκτο των διοικούντων του ΤΕΚΑ για ό,τι τζογαρίσματα κι αν έχουν επιλέξει

μικής κρίσης το 2008! Αξιοσημείωτο ότι στο άρθρο 19 προβλέπεται το ακαταδίωκτο των διοικούντων του ΤΕΚΑ. Πέμπτο ψέμα: Οι επικουρικές συντάξεις του υφιστάμενου συστήματος δεν θα θιγούν. Όταν το ΕΤΕΑΕΠ θα σταματήσει να έχει έσοδα λόγω δραματικού περιορισμού των εν ενεργεία εργαζόμενων, το έλλειμμα θα αυξάνεται δραματικά. Όμως πουθενά δεν γίνεται λόγος για κάλυψή του από τον κρατικό προϋπολογισμό. Επομένως η συνταγή

ΕΓΣΕΕ 2021

ΓΣΕΕ-ΣΕΒ θέλουν «Εθνικό Επαγγελματικό Ταμείο»

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

ε κλίμα απόλυτης συναίνεσης ΓΣΕΕ και εργοδοτικοί σύνδεσμοι υπέγραψαν νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασία για το 2021. Βέβαια η νέα εθνική σύμβαση δεν έχει τίποτα για τους εργαζόμενους. Ούτε νέα θεσμικά δικαιώματα, ούτε καν ένα… ευρώ αύξησης. Το κύριο άγχος των εκπροσώπων του αστικοποιημένου συνδικαλισμού ήταν να φανεί η δήθεν «χρησιμότητά» τους και να «γκρινιάξουν» στα λόγια για τη συνεχιζόμενη απαγόρευση διαπραγμάτευσης οποιουδήποτε οικονομικού όρου. ΓΣΕΕ, βιομήχανοι και εργοδότες παρέμειναν

στα περασμένα-συμφωνημένα, τίποτα καινούργιο για τους εργαζόμενους, σε ό,τι είχαν συμφωνήσει στα θεσμικά ζητήματα σε προηγούμενες ΕΓΣΣΕ ως κατώτατα όρια προστασίας των εργαζομένων. Συμφώνησαν ότι θα… τηρήσουν τον νόμο που έχει καταργήσει τις διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού και λοιπών μισθολογικών όρων. Όμως το βασικό ήταν η επαναφορά στο τραπέζι της «ξαναζεσταμένης σούπας» των επαγγελματικών ταμείων! Συγκεκριμένα, ΓΣΕΕ και εργοδότες συμφώνησαν ότι «θα ανανεώσουν τις

κοινές εργασίες τους το 2021 σχετικά με την απόφαση που έχουν λάβει περί ιδρύσεως Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου (ΕΘΕΤ)». Η ΓΣΕΕ θέλει διακαώς «εθνικό επαγγελματικό ταμείο», το οποίο, όπως προβλέπει το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, θα λειτουργεί όπως ακριβώς σχεδιάζει η κυβέρνηση να λειτουργήσει και η νέα επικουρική κεφαλαιοποιητική ασφάλιση: με «παιχνίδι» στα διεθνή χρηματιστήρια, με αρπαγή του εργατικού μόχθου από funds, επενδυτές και κεφάλαιο, χωρίς κρατική εγγύηση, και με μεγάλο θύμα τους εργαζόμενους και την δημόσια κοινωνική ασφάλιση.

είναι γνωστή, δηλαδή μείωση συντάξεων… Και μια αλήθεια! Η κυβέρνηση διαλαλεί ότι από τον εθνικό «κουμπαρά» που θα δημιουργηθεί στο ΤΕΚΑ θα αντληθούν πόροι που «θα επενδυθούν στην εθνική οικονομία» και πως «οι επενδύσεις σημαίνουν ανάπτυξη». Τα 2,5 δισ. ευρώ που θα σωρεύονται κάθε χρόνο στον «κουμπαρά» θα «δωρίζονται» σε κεφάλαιο, επενδυτές, funds και κάθε λογής κοράκια, για να αυξάνουν τα κέρδη τους αβασάνιστα…

Πρινηδόν

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Σχόλια στο ημίφως Στη φυλακή ο χρυσαυγίτης Παππάς Στη Σερβία τον γύρευαν, στου Ζωγράφου τον βρήκαν. Κάπως έτσι συνοψίζεται ο εντοπισμός και η σύλληψη του χρυσαυγίτη Χρήστου Παππά, που για εννέα ολόκληρους μήνες ήταν άφαντος. Η ανεύρεσή του οφείλεται σε «πληροφορία» που έφτασε στην Αντιτρομοκρατική και μιλούσε για το «διαμέρισμα με τα μονίμως κλειστά παντζούρια», όπως χαρακτηρίστηκε το κρησφύγετο του Παππά. Η διαφημιζόμενη ως «επιτυχία» της Αστυνομίας σε καμία περίπτωση δεν εξαλείφει τη μνημειώδη αποτυχία της, που τον Οκτώβριο του 2020 επέτρεψε την εξαφάνιση του καταδικασμένου Παππά. Το γεγονός ότι το πρόσωπο που τον έκρυβε, η 52χρονη Ουκρανή, δεν ήταν μια απλή γνωριμία αλλά συνδεόταν στενά με την εγκληματική οργάνωση, γεννά την υποψία ότι πιθανόν η «πληροφορία» να προήλθε εκ των έσω.

Βασίλης Παπαγεωργίου

Πρέσβη μου ιδού οι καταδρομείς σας! Επίδειξη υλοποίησης Ειδικών Επιχειρήσεων στην περιοχή της Πάχης Μεγάρων για τα μάτια του… ΝΑΤΟ πραγματοποίησε την Τρίτη η Διοίκηση Ειδικού Πολέμου, παρουσία του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας Αλκιβιάδη Στεφανή και του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου. Το πιο προκλητικό είναι ότι την άσκηση «επιθεώρησε» σε ρόλο… γκαουλάιτερ ο αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ. Μάλιστα, στο τέλος της άσκησης, ο Πάιατ εξέφρασε την ικανοποίησή του για τα συστήματα που έχουν δοθεί από τις ΗΠΑ προς την Ελλάδα και που χρησιμοποιήθηκαν για τους σκοπούς της αποστολής, λέγοντας πως η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα «να κάνει το ΝΑΤΟ πιο ικανό»...

Η μεγάλη του Χρυσοχοΐδη σχολή Το σχέδιο νόμου για την αναδιάρθρωση του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη» αλλά και την πλήρη αναμόρφωση της Αστυνομικής Ακαδημίας παρουσίασε την Τετάρτη στο υπουργικό συμβούλιο ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης. Βασικό πεδίο έμφασης του νομοσχεδίου είναι η συντονισμένη διαχείριση κρίσεων «εσωτερικής ασφάλειας». Ο συγκεκριμένος τομέας, όπως τονίζεται, θα μεταρρυθμιστεί συνολικά με συγχώνευση των κλάδων ασφάλειας και αστυνόμευσης, ενώ στο πλαίσιο εκπαίδευσης προτεραιότητα δίνεται στην εξοικείωση των αστυνομικών οργάνων με τη χρήση νέων τεχνολογικών εργαλείων καταστολής (όπως τα ηχητικά κανόνια). Ακόμα, στο πλαίσιο του «νέου επιχει-

Πρωτοβουλία Εργαζομένων Τράπεζας Αττικής* Η υψηλή συμμετοχή στην απεργία της Τρίτης 29 Ιουνίου και η παρουσία στην απεργιακή κινητοποίηση έδειξε ότι οι εργαζόμενοι της Attica Bank έχουν τη θέληση να αγωνιστούν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και να αποτρέψουν τους κανιβαλικούς σχεδιασμούς της εργοδοσίας. Η κινητοποίησή μας ενόχλησε την εργοδοσία, τόσο ώστε κλήθηκε μέχρι και διμοιρία των ΜΑΤ για την «περιφρούρηση» του κτιρίου. Μια 24ωρη απεργία δεν θα αντιστρέψει τη ροή των γεγονότων, μπορεί όμως να γίνει αφετηρία ενός αγώνα που θα φέρει αποτελέσματα, αν έχει συνέχεια και προοπτική, συνέπεια λόγων και έργων και αναβαθμιστεί ποιοτικά και ποσοτικά, όλο αυτό που είθισται να πε-

ρησιακού σχεδιασμού» αντιμετώπισης των νέων «πολλαπλών κρίσεων» (χαρακτηριστικά αναφέρεται η κρίση στον Έβρο και η πανδημία), εισάγεται ο θεσμός της δια βίου μάθησης, καθώς και νέα ειδικά σχολεία για ειδικούς φρουρούς και συνοριοφύλακες! Θα γεμίσουμε ανθρωποφύλακες…

Ποιοι είναι οι τρομοκράτες; Την Παρασκευή 2 Ιουλίου επρόκειτο να ξεκινήσει στη δικαστική αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού η δίκη των έντεκα Τούρκων και Κούρδων πολιτικών προσφύγων, με την κατηγορία της «συμμετοχής σε διεθνή τρομοκρατική οργάνωση». Οι επτά από τους έντεκα είχαν συλληφθεί ξανά το 2017, παραμονές της

επίσκεψης Ερντογάν στην Ελλάδα. Η Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, έχοντας ήδη διοργανώσει σειρά δράσεων και ενημερωτικών παρεμβάσεων, ζητά την έμπρακτη αλληλεγγύη στους διωκόμενους. «Ο αγώνας των λαών της Τουρκίας για δημοκρατία και ελευθερία είναι αγώνας και του αδελφού ελληνικού λαού. Τρομοκράτες είναι εκείνοι που θέλουν να στραγγαλίσουν τους λαούς», αναφέρει μεταξύ άλλων η Επιτροπή. Θα γίνουν οι πολιτικοί πρόσφυγες θυσία στην προσέγγιση Μητσοτάκη-Ερντογάν;

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και ο Μουτζούρης Νόμισε πως βρήκε ευκαιρία ο ΣΥ-

ΡΙΖΑ να κτυπήσει το ΚΚΕ, επειδή το «Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ», που θα γίνει φέτος στη Λέσβο, επιχορηγείται από την Περιφέρεια, όπου πλειοψηφεί ο δεξιός Κ. Μουτζούρης, με 40.000 ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ της αστικής πολιτικής, της κυβερνητικής μνημονιακής διαχείρισης και του κρατικού χρήματος δεν μπορεί να παριστάνει τον «αριστερό». Εμείς όμως οφείλουμε να τονίσουμε πως, όπως πέρσι στη Θεσσαλία, είναι πολύ προβληματικό να ενισχύονται εκδηλώσεις αριστερών οργανώσεων νεολαίας (ιδιαίτερα κομμουνιστικής αναφοράς), από το τοπικό κράτος. Γιατί δεν πρόκειται για μια εξέδρα… Η ΚΝΕ απαντά με το περιεχόμενο του διημέρου, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι τις επιθέσεις από δεξιά-ακροδεξιά με την αριστερή κριτική. Η ανεξαρτησία από το κράτος είναι όμως όρος…

Απεργία κατά απολύσεων και λουκέτων

ζητώ τον λόγο ριγράφεται μονολεκτικά ως κλιμάκωση. Κλιμάκωση στην περίπτωσή μας σημαίνει, πρωταρχικά, διεύρυνση του αγωνιστικού μετώπου με υπέρβαση του στενά επιχειρησιακού πλαισίου και μετατροπή του σε κλαδικό, καθώς κατεξοχήν κλαδικό είναι το ζήτημα. Ανάλογες εξελίξεις τρέχουν σε όλες τις τράπεζες, οι διοικήσεις τους κορυφώνουν τη βιαιότητα της επίθεσής τους σε διαφορετικούς χρόνους

στην καθεμία, προκειμένου οι αντιδράσεις να παραμένουν κατακερματισμένες. Απέναντι στις επιθέσεις αυτές, η εκκωφαντική σιωπή της ΟΤΟΕ, που δεν καταδέχτηκε να βγάλει ούτε ένα τυπικό μήνυμα συμπαράστασης στην κινητοποίηση ενός σωματείου-μέλους της εν μέσω απολύσεων, είναι απολύτως ενδεικτική του πού οδηγούν τα πράγματα και πόσο μας υπολογίζουν οι δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Η κλιμάκωση του αγώνα μπορεί να γίνει μόνο από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Την Τρίτη οι εργαζόμενοι της τράπεζας, έπειτα από πολύ καιρό, βρεθήκαμε σε μια κοινή δράση: (ξανά-)γνωριστήκαμε, συζητήσαμε, χαμογελάσαμε, στενα-

χωρηθήκαμε, κλάψαμε, θυμώσαμε, διαφωνήσαμε, αλλά τελικά κάναμε όλοι μαζί ένα βήμα μπροστά. Αυτά τα χαρακτηριστικά καθιστούν τις ζωντανές συλλογικές διαδικασίες αναντικατάστατες. Ζητάμε την άμεση σύγκλιση γενικής συνέλευσης του Συλλόγου, με όλες τις υγειονομικές προϋποθέσεις ασφαλείας σε ανοιχτό χώρο. Η ηγεσία του συλλόγου οφείλει, χωρίς δικαιολογίες και μισόλογα, να δώσει τη δυνατότητα στους συναδέλφους να αποφασίσουν οι ίδιοι πώς θα δώσουν τη μάχη για να σώσουν τις δουλειές τους και κατ’ επέκταση τις ζωές τους. *Συλλογικό κείμενο που γράφτηκε αποκλειστικά για το Πριν

Πολιτική

21ο Συνέδριο ΚΚΕ

ο 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ ολοκλήρωσε τις εργασίες του την Κυριακή 27 Ιούνη εκλέγοντας τη νέα Κεντρική Επιτροπή και υπερψηφίζοντας ομόφωνα Πολιτική Απόφαση. Η ΚΕ με τη σειρά της εξέλεξε Πολιτικό Γραφείο και γενικό γραμματέα τον Δημήτρη Κουτσούμπα. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ασήμαντη ή δεδομένη η ύπαρξη και δράση σε μια ευρωπαϊκή χώρα ενός μαζικού κόμματος κομμουνιστικής αναφοράς, που εναντιώνεται στην ΕΕ, στη λογική των αντινεοφιλελεύθερων μετώπων και του κυβερνητισμού. Απ’ αυτήν ακριβώς τη σκοπιά γίνεται η δική μας κριτική στις θέσεις και την πολιτική γραμμή του ΚΚΕ, όπως εκφράστηκαν στην Εισήγηση της ΚΕ (Εισ.) και στην τελική ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα (ΔΚ). Ξεκινώντας από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις εξελίξεις στην ανατ. Μεσόγειο, σημειώνεται η επιθετικότητα της ελληνικής αστικής τάξης διαμέσου της συμμετοχής στο ΝΑΤΟικό μπλοκ και της συμμαχίας με το Ισραήλ. Tο κράτος της Τουρκίας αντίστοιχα «διεκδικεί εδάφη από άλλες χώρες, ανάμεσά τους η Ελλάδα, όπως νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, επιχειρεί προκλητικές ενέργειες κατά κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων στην περιοχή […]» (Εισ.). Με βάση αυτό οι λαοί (και ο ελληνικός) πρέπει από τη μία «να βγάλουν από τη μέση τα συμφέροντα που τους οδηγούν σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους» και «να εκφράσουν τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη» (Εισ.), αλλά και από την άλλη να απορρίψουν «απαράδεκτους συμβιβασμούς» σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους και «να υπερασπιστούν την εδαφική ακεραιότητα των χωρών τους» (Εισ.). Όποιος επισημαίνει αυτή την αντίφαση κατηγορείται για «αστικό κοσμοπολιτισμό» επειδή στηρίζει την πολιτική «της καπιταλιστικής συνεκμετάλλευσης και του “αμοιβαίου οφέλους” που προωθούν ισχυρά τμήματα των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας […]» (Εισ.). Πάντως αν οι δύο αστικές τάξεις ή ισχυρά τμήματά τους επιδίωκαν απλώς το «αμοιβαίο όφελός» τους θα τα είχαν ήδη βρει και δεν θα είχαμε συνέχεια γεωτρύπανα, φρεγάδες, NAVTEX, επεισόδια και «επακουμβήσεις». Αντίθετα, διαπραγματεύονται επιθετικά βάσει ισχύος (και στρατιωτικής), με πλευρά αυτής της επιθετικής διαπραγμάτευσης την απειλή ή και τη χρήση στρατιωτικής βίας. Η πραγματική αντιπαράθεση όμως ανάμεσά τους είναι, όχι για νησιά και εδάφη όπως ισχυρίζεται το ΚΚΕ αλλά, για θαλάσσιες ζώνες, χωρικά ύδατα, ΑΟΖ και κοιτάσματα υδρογονανθράκων (για το σκοπό αυτό μπαίνουν στο τραπέζι των διεκδικήσεων και νησίδες), ενώ παρουσιάζουν και οι δύο τις διεκδικήσεις τους ως αναφαίρετα και αυτονόητα κυριαρχικά δικαιώματα. Η συμφωνία του ΚΚΕ με την εγχώρια αστική τάξη για το ποια ακριβώς είναι τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα είναι η πηγή της ευθυγράμμισης του ΚΚΕ στην πράξη με την

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Μπάμπης Συριόπουλος

Πρόταγμα κομματικής ενίσχυσης, όχι ανατρεπτικής πολιτικής γραμμής ▸ Ως... «ουρά της σοσιαλδημοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ» παρουσιάζεται η διαδικασία για νέο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα

αστική εθνική αφήγηση στο σημαντικό θέμα των ελληνοτουρκικών διαφορών. Το ΚΚΕ απαντάει στην κατηγορία ότι «δεν προσφέρει άμεση πολιτική λύση υπέρ του λαού, αλλά τα αφήνει όλα στο απώτερο μέλλον, δηλαδή ποτέ» λέγοντας ότι «στην πραγματικότητα, πίσω από τη θέση αυτή βρίσκεται η θέση και η λογική συμμετοχής σε μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού ως η άμεση πολιτική λύση» (ΔΚ). Όντως η συμμετοχή σε κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού αποβαίνει καταστροφική τελικά για την εργατική τάξη και αυτό αποδεικνύεται και από τις κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα το 1989-90 και από την κυβέρνηση τον Οκτώβρη του 1944. Άραγε δεν υπάρχει άλλη άμεση πολιτική πρόταση υπέρ του λαού εκτός από μια αστική κυβέρνηση; Το ΚΚΕ μιλάει για ένα «πανελλαδικά συντονισμένο, ενιαίο στην πορεία κίνημα, με την έννοια των ενιαίων κοινών θέσεων και στόχων διεκδίκησης, κίνημα με αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική

Παρά τις αλλαγές στις διατυπώσεις, το ΚΚΕ συνεχίζει να υπογραμμίζει κυρίως την τουρκική επιθετικότητα

κατεύθυνση, ενάντια στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ, με πανελλαδικά, ενιαία στην πορεία αιτήματα. Πρόκειται για ένα κίνημα που αλλάζει αποφασιστικά τον συσχετισμό στο εσωτερικό του και μαζικοποιεί τη δράση του, αποκρούει, περιθωριοποιεί όσο γίνεται το εμπόδιο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, τους αντιαπεργιακούς - αντισυνδικαλιστικούς νόμους, κάθε προσπάθεια υπονόμευσης της κοινής δράσης, αποσπά κατακτήσεις και γενικότερα συμβάλλει στη βελτίωση και αλλαγή του γενικότερου συσχετισμού της ταξικής πάλης, αξιοποιεί κάθε δυσκολία ή ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, ώστε να περνάει σε νέα φάση αναμέτρησης και σύγκρουσης με την αστική τάξη και τα όργανα της εξουσίας» (Εισ.). Ένα συνολικό μαζικό κίνημα με πολιτικούς αντικαπιταλιστικούς στόχους ρήξης και ανατροπής αποτελεί βασικό στοιχείο μιας «άμεσης πολιτικής πρότασης». Το ΚΚΕ υποστηρίζει κάτι τέτοιο; Θα έχει (ή θα επιδιώκει το ΚΚΕ να έχει) αυτό το κίνημα στην προμετωπίδα του την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τη διαγραφή του δημόσιου χρέους, το 6ωρο-30ωρο εργάσιμου χρόνου, την κρατικοποίηση των τραπεζών, των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, όπως στην υγεία, στην ενέργεια, λιμάνια, αεροδρόμια και μεγάλες εφοδιαστικές αλυσίδες; Θα επιδιώκει την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και κάθε κυβέρνησης που την υπηρετεί; Θα ξεπερνάει στην πράξη τον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ; Θα προωθεί τη λαϊκή εργατική αυτενέργεια και πρωτοβουλία; Θα συγκρούεται με το αστικό κράτος και τα όργανά του; Θα συμβάλλει σε ένα αντίστοιχο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο; Μέχρι τώρα το ΚΚΕ παραπέμπει τους στρατηγικούς στόχους στην εργατική εξουσία, αρνείται ακόμα και το στόχο της κρατικοποίησης του ΟΛΠ, βάζει το εργατικό κίνημα να καταθέτει νομοσχέδια στη Βουλή, «αναβάλλει» απεργίες σύμφωνα με το χρονολόγιο της ΓΣΕΕ, αρκείται στην πράξη σε αμυντικούς αγώνες, ζητώντας κυρίως στήριξη στον εαυτό του και προπαγανδίζοντας την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό. Ένα μαζικό κίνημα με τέτοιους αντικαπιταλιστικούς στόχους σαν κι αυτό που περιγράφτηκε παραπάνω σίγουρα δεν είναι εύκολα πραγματοποιήσιμο, όμως η κατεύθυνση και τα βήματα γι αυτό είναι η καλύτερη ζύμωση και προετοιμασία για την εργατική εξουσία. Το ΚΚΕ τσουβαλιάζει όλες τις «εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις», μαζί και το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην «αναβίωση της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας» (Εισ.). Ακόμα και η συμβολή του ΝΑΡ στο εγχείρημα της συγκρότησης μιας ανώτερης κομμουνιστικής οργάνωσης, παρουσιάζεται ως προσπάθεια για «ένα κόμμα με τίτλο κομμουνιστικό που θα είναι ουρά της σοσιαλδημοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ» που «δεν αποκλείεται να ενισχύεται και από μια ομάδα μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ» (ΔΚ)! Το ότι επιστρατεύονται τέτοια σενάρια επιστημονικής φαντασίας αντί για επιχειρήματα κάτι δείχνει.

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Εικονοκλάστες

Το μέλλον μας δεν είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα «Η παντοκρατορία του καπιταλισμού», «η ουτοπία του κομμουνισμού», «το τέλος της ιστορίας» με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και άλλες κοινότυπες εκφράσεις που ήταν η χαρά των αστών θεωρητικών στα 90’ς και τις αρχές του 2000, τα τελευταία χρόνια αναθεωρούνται μέχρι και από τους ίδιους. Πόσο μάλλον από τους νέους ανθρώπους που μια δεκαετία πίσω, είτε ξεκινούσαν τα πρώτα τους επαγγελματικά, είτε φοιτητικά είτε μαθητικά χρόνια, τα βίωσαν όλα μέσα σε μια παρατεταμένη κρίση. Ακούγεται άραγε στα αυτιά της νεολαίας πιο ουτοπικό ότι θα ζήσουν ένα μέλλον που οι άνθρωποι θα ζουν με ισότητα και αλληλεγγύη, θα αποφασίζουν οι ίδιοι για τη λειτουργία της κοινωνίας, οι δυνατότητες των επιστημών και της παραγωγής θα είναι ανοιχτές και θα ανήκουν σε όλους, θα δουλεύουν λιγότερο και θα έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο, θα υπάρχει σεβασμός στο περιβάλλον, δεν θα υπάρχουν πόλεμοι, σύνορα και πρόσφυγες · ή ότι θα ζήσουν ένα μέλλον που θα δουλεύουν 10ωρα -7 μέρες τη βδομάδα, με τον πλούτο που παράγεται να τον καρπώνονται ελάχιστοι, τις κοινωνικές ανισότητες να αυξάνονται ειδικά εν μέσω κρίσεων, το περιβάλλον να καταστρέφεται και η απειλή των πολέμων να είναι σε ημερήσια διάταξη; Οι καπιταλιστικές αφηγήσεις καταρρέουν και επειδή δεν πείθουν προσπαθούν να επιβληθούν δια ροπάλου. Ταυτόχρονα, οι αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος που γεννιούνται και οξύνονται στην εποχή μας, υπογραμμίζουν την ανάγκη για μια εναλλακτική πρόταση. Η κομμουνιστική αφήγηση επιστρέφει ξανά, όχι σαν μια υπερφίαλη φαντασίωση αλλά σαν αναγκαιότητα και δυνατότητα της σημερινής εποχής.

Τα τελευταία 10 χρόνια η ταξική πάλη συμπυκνώθηκε απότομα και στην Ελλάδα και διεθνώς. Γραμμές συγκρούστηκαν, σχέδια δοκιμάστηκαν, μεγάλοι αγώνες έγιναν. Όμως όσο δεν συγκροτείται μια άλλου τύπου στρατηγική απάντηση με κομμουνιστικό πρόγραμμα, το σύστημα θα μπορεί να «χωνεύει» τις αντιδράσεις. Σε αυτή την κατεύθυνση, η πρωτοβουλία για νέο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα έχει πολλά να προσφέρει.

Στρατηγική πνοή στο νέο ριζοσπαστισμό

Κομμουνισμός, μελωδία από το μέλλον Ανάλυση Φοίβος Λιναρδάτος

ο Σαββατοκύριακο 10-11 Ιουλίου η «Πρωτοβουλία διαλόγου για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα» θα κάνει την πρώτη της πανελλαδική συνάντηση ώστε να συζητήσει το «Κείμενο βασικών αρχών και γενικών κατευθύνσεων» που κατατέθηκε τον Ιούλιο 2020 σε δημόσια συζήτηση. Αυτή η συνάντηση διαλόγου επιδιώκεται να είναι μια διαδικασία επανεκκίνησης αλλά και αποφασιστικού βήματος της όλης προσπάθειας που μετά από μια μακριά περίοδο συζητήσεων, εκδηλώσεων, τοπικών συσκέψεων,

επιτροπών και ένα απρόσμενο πάγωμα λόγω της πανδημίας, μπαίνει στην τελική ευθεία για τη συγκρότηση μίας νέας κομμουνιστικής οργάνωσης. Όχι βιαστικά αλλά και με επίγνωση της κρισιμότητας μιας περιόδου που δεν χωράει αναβολές. Η αναγκαιότητα της συζήτησης για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό φορέα παίρνει άλλες διαστάσεις αν αναλογιστούμε τι ζήσαμε με την πανδημία και πώς την διαχειρίστηκαν οι κυβερνήσεις εντός του καπιταλιστικού πλαισίου. Αν η κρίση του 2008 έδειξε ότι το σύστημα έχει ζητήματα στην οικονομική του λειτουργία με τρομερές επιπτώσεις στις ζωές των ανθρώπων, η πανδημία έδειξε ότι η επικινδυνότητά του δεν περιορίζεται στην οικονομία αλλά μπορεί να επιφέρει καταστροφές υγειονομικές-περιβαλλοντικές σήμερα, ίσως και πολεμικές

αύριο. Μπροστά στην τριπλή κρίση (οικονομική-υγειονομική-περιβαλλοντική) του καπιταλισμού και σε μία εκ νέου βίαιη επιβάρυνση του κόσμου της εργασίας και ειδικά της νεολαίας, η συζήτηση για μια διαφορετική εναλλακτική κοινωνία είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Η πανδημία αποτέλεσε ένα μάθημα ότι στην κοινωνία που ο στόχος είναι το κέρδος, η ανθρώπινη ζωή θα υποτιμάται, ότι εκεί που οι πολλοί χάνουν, οι λίγοι θα κάνουν την κρίση ευκαιρία για να αυξήσουν και άλλο τις πελώριες περιουσίες τους. Ήταν ένα μάθημα ότι για να μπορέσει η ανθρώπινη κοινωνία να ζήσει αξιοπρεπώς, καλύπτοντας ακόμα και τις βασικές της ανάγκες, χρειάζεται να βαδίσει ένα δρόμο έξω από τον αδηφάγο ολοκληρωτικό καπιταλισμό της εποχής μας, έξω από το κριτήριο του κέρδους που κατα-

κλύζει κάθε πτυχή της ζωής μας. Τα τελευταία 10 χρόνια η ταξική πάλη συμπυκνώθηκε απότομα και στην Ελλάδα και διεθνώς. Γραμμές συγκρούστηκαν, σχέδια δοκιμάστηκαν και ο κόσμος της εργασίας ακόμα και αν δεν έχει ακριβή απάντηση του ποια είναι η εναλλακτική, μπορεί να δει ποια δεν είναι εναλλακτική αλλά μια από τα ίδια. Ο ΣΥΡΙΖΑ του «θα σκίσω τα μνημόνια» έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ του «το κράτος έχει συνέχεια» και το λαϊκό «Όχι» του δημοψηφίσματος έγινε «Ναι» μέσα σε μια μέρα. Η πορεία όμως ενός τέτοιου, στενά προσδεδεμένου με την ΕΕ και το κεφάλαιο, σχεδίου ήταν προδιαγεγραμμένη. Όπως αντίστοιχα ήταν αναμενόμενο ότι το βρετανικό Brexit, στο πλαίσιο ενός αστικού σχεδίου, δεν θα σήμανε και πολλά για τις συνθήκες ζωής του λαού της Βρετανίας. Παρ’ όλα αυτά,

Εικονοκλάστες τέτοιου είδους σχέδια, στην όψη μισο-ρηξιακά, στην ουσία πλήρως ενσωματωμένα στο κεφάλαιο, που διαρκώς αναγεννιούνται όπως δείχνει και το πρόσφατο παράδειγμα του ΜΕΡΑ-25, θα μπορούν να ηγεμονεύουν στην ευρύτερη εργατική και λαϊκή διαμαρτυρία, όσο δεν συγκροτείται μια άλλου τύπου στρατηγική απάντηση με κομμουνιστικό πρόγραμμα. Η διεθνής εικόνα μας δείχνει πλήθος ριζοσπαστικών διεργασιών. Από τα πιο συνολικά κινήματα του «Occupy Wall Street», τις πλατείες που ξεχύθηκαν στην Ευρώπη, τα «Κίτρινα Γιλέκα», την Αραβική Άνοιξη, τις εξεγέρσεις σε πολλές γωνιές της Λατινικής Αμερικής μέχρι τους αγώνες που ξέσπασαν για πιο επιμέρους ζητήματα αλλά απέκτησαν διεθνή εμβέλεια όπως το «Black Lives Matter», αγώνες για το περιβάλλον, φεμινιστικά κινήματα κ.α. Όλες αυτές οι διεργασίες μένουν στα μισά του δρόμου μιας συνολικότερης ρήξης και αλλαγής όσο δεν υπάρχει μια πρωτοπόρα μερίδα εντός τους που να μπολιάσει τους αγώνες με μια πιο στρατηγική ματιά. Η κομμουνιστική πρωτοπορία δεν είναι προαπαιτούμενο για να υπάρξουν τέτοια κινήματα και η ύπαρξή τους είναι πολύ κρίσιμη και αναγκαία. Χωρίς όμως την κομμουνιστική πρωτοπορία δεν θα μπορέσουν ποτέ να μετασχηματιστούν, να γίνουν από κινήματα αντίστασης ή ακόμα και επιμέρους διεκδίκησης, κινήματα συνολικής αλλαγής της κοινωνίας και οικοδόμησης μιας νέας.

Ακόμα όμως και να υπάρξει μια τέτοια πρωτοπορία, γιατί να πειστεί και να ακολουθήσει την πρότασή της η νέα γενιά; Όπως δείχνουν και πρόσφατες έρευνες (όπως της Kapa Research για τις τάσεις των νέων 18-39 στην Ελλάδα) οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν καμία εμπι-

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

και είναι η μοναδική χώρα στην ΕΕ με μειωμένο μισθό σε σχέση με το 2010, δείχνει ότι η αίσθηση του «No Future» που έχουν οι νέοι και οι νέες μόνο τυχαία δεν είναι. Ταυτόχρονα, όμως, πλειοψηφικά η νεολαία έχει τα πιο προοδευτικά, ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά

Η νεολαία μπορεί να βρει τα βήματά της σε έναν συλλογικό δρόμο, βλέποντας έναν σύγχρονο κομμουνιστικό φορέα, με διάθεση να αλλάξει τον κόσμο και όχι να προτείνει μισόλογα

στοσύνη στις κυβερνήσεις και τους θεσμούς, ενώ δεν βλέπουν καμία θετική προοπτική για το μέλλον τους. Αν αναλογιστεί κανείς και τη νέα έρευνα του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ που αναφέρει ότι η Ελλάδα έχει την υψηλότερη εβδομαδιαία εργασία στην Ευρώπη

από όλες τις γενιές. Στρέφεται απέναντι στις διακρίσεις έθνους, φύλου ή φυλής, είναι ενάντια στον φασισμό και τη φιλο-πόλεμη ρητορική, έχει έντονες περιβαλλοντικές ανησυχίες. Κρίσιμο στοιχείο είναι η σχέση που έχει η νέα γενιά με τις τεχνο-

λογίες, την επιστήμη και τη μόρφωση, που αναδεικνύουν τις δυνατότητες που έχει αυτός ο κόσμος να πάει αλλιώς. Οι εκρηκτικές δυνατότητες της εποχής είναι πολύ πιο ορατές γι’ αυτούς που τις δημιουργούν, γι’ αυτούς που ξέρουν ότι θα μπορούσαν να χειριστούν την παραγωγή και μόνοι τους, χωρίς τον βούρδουλα των αφεντικών, γι αυτούς που βλέπουν όλα τα απελευθερωτικά χαρακτηριστικά των σύγχρονων δυνατοτήτων να στενάζουν μέσα στον ασφυκτικό κορσέ της κερδοφορίας. Η νέα βάρδια της εργατικής τάξης μπορεί να παίξει αποφασιστικό ρόλο σε αυτό. Η νεολαία μπορεί να παλέψει μέσα από τον συλλογικό δρόμο, να δείξει εμπιστοσύνη και να βάλει το κεφάλι της στον ντορβά της επαναστατικής πάλης, βλέποντας ένα σύγχρονο κομμουνιστικό φορέα που θα έχει ειλικρινή διάθεση να αλλάξει αυτόν τον κόσμο και όχι να προτείνει μισόλογα. Με αγωνιστές και αγωνίστριες που θα είναι πρώτοι στις μάχες και δεν θα τις αναβάλλουν μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες, που με φρέσκο και σύγχρονο τρόπο θα προσπαθήσουν να σκιαγραφήσουν τη νέα κοινωνία και όχι απλά να αναμασούν το ένδοξο παρελθόν. Με μέλη που θα κάνουν πραγματική προσπάθεια να αποβάλλουν τα καπιταλιστικά κατάλοιπα των διαχωρισμών, των ανταγωνισμών και των διακρίσεων. Μια τέτοια προσπάθεια μπορεί να εμπνεύσει και να στρατεύσει τη νέα γενιά στην υπόθεση της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

Για ένα σύγχρονο πρόγραμμα και κόμμα ▸ Ανάγκη υπέρβασης των παλιών και ηττημένων απαντήσεων ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ όμως υπάρχουν πολλά, τουλάχιστον κατ’ όνομα. Αξίζει η προσπάθεια για άλλο ένα; Δεν θεωρούμε πως το ΚΚΕ, παρά την αγωνιστικότητα των μελών του, με τη μονοδιάστατη θεωρητική και ιστορική του προσέγγιση, με την άρνησή του να συμβάλλει σε ένα κίνημα ανατροπής, με τη φοβικότητα του και την πολεμική του απέναντι σε οτιδήποτε αυθόρμητο δεν μπορεί να ελέγξει, με τη στασιμότητα μέχρι «να ωριμάσουν οι συνθήκες», μπορεί να παίξει το ρόλο ενός σύγχρονου επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος. Ούτε και τα παραδοσιακά κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, παρά τη συμβολή τους στους αγώνες, με τις

ιδεολογικές τους αγκυλώσεις, τις αδιέξοδες γραμμές για το εργατικό κίνημα και την αναπαραγωγή αναλύσεων του παρελθόντος και τελικά τη μονοστοχία της μικροκομματικής συγκρότησης, εμπνέουν για μια πορεία προς ένα κομμουνιστικό κόμμα της εποχής μας. Επιδίωξή μας είναι η επεξεργασία ενός προγράμματος σύγχρονα επαναστατικού, με θεωρητικό εργαλείο τη δημιουργική ανάπτυξη του μαρξισμού, που θα αντλεί ουσιαστικά συμπεράσματα από την εμπειρία των επαναστατικών κινημάτων χωρίς να τα αποθεώνει αλλά ούτε και να τα αφορίζει, που η κομμουνιστική απελευθέρωση θα είναι οδηγός της πολιτικής του γραμμής και της φυσιογνωμίας

των μελών του. Ο σύγχρονος κομμουνιστικός φορέας επιδιώκουμε να έχει ισχυρό εργατικό πυρήνα, να είναι διεθνιστικός και να λειτουργεί στη βάση των αρχών της εργατικής δημοκρατίας, με πλέρια ανοιχτή συζήτηση και από κοινού υλοποίηση των αποφάσεων. Ακριβώς επειδή καταλαβαίνουμε τα όρια και τις αδυναμίες μας πιστεύουμε ότι η πανελλαδική συνάντηση στις 10-11 Ιούλη και η συζήτηση είναι η αρχή του δρόμου για το κόμμα και όχι το τέλος του. Η δημιουργία μιας νέας κομμουνιστικής οργάνωσης που θα επεξεργαστεί σε βάθος ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και θα επιδιώξει ένα βάθεμα στην ταξική διάρθρωσή της, αποτελεί ένα ρεαλιστικό βήμα για το σήμερα.

9 Συμβολή στην αντεπίθεση της ανατρεπτικής αριστεράς Οι διεργασίες για το σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα επηρεάζουν και τη συζήτηση για την αναγκαία αριστερά. Όσο η συζήτηση για τη στρατηγική μένει στα συρτάρια, η αριστερά θα υποτάσσεται γρήγορα στη μέση συνείδηση του «μη χείρον βέλτιστον» αντί να επιδιώκει το ανέβασμά της. Χωρίς επεξεργασίες για τον σημερινό καπιταλισμό, η αριστερά θα «κυνηγάει» να ανατρέψει το νεοφιλελευθερισμό και τις «αντιδημοκρατικές εκτροπές», χωρίς να καταλαβαίνει ότι είναι οργανικά στοιχεία του σύγχρονου καπιταλισμού και της κρίσης του. Θα αντιπαλεύει το 10ωρο, όχι για να διεκδικήσει τη ρεαλιστική δυνατότητα του 6ώρου αλλά για να μην χάσει τα «κεκτημένα», που ήδη έχει ανατρέψει το κεφάλαιο στους χώρους εργασίας. Θα φοβάται να μιλήσει για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν αρκετές χώρες εντός της ήδη λοξοκοιτούν εκτός. Θα δυσκολεύεται να πάρει θέση στις διεθνείς αντιπαραθέσεις, όπου χρειάζεται να αναγιγνώσκονται οι εκατέρωθεν ανταγωνισμοί και συμφέροντα και θα καταλήγει να μιλάει για αλυτρωτισμό των Βορειομακεδόνων ή να βγάζει λάδι καταπιεστικά καθεστώτα στο όνομα του αντιαμερικανισμού. Η στασιμότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς έχει τη δυνατότητα να αρθεί αν στον πυρήνα ενός σύγχρονου αντικαπιταλιστικού πόλου υπάρξει μια κομμουνιστική πρωτοπορία που θα μπορεί να τον τροφοδοτεί με τη στρατηγική ματιά στις κρίσιμες καμπές της ταξικής πάλης. Χωρίς την αυταρέσκεια ότι η αριστερά χρειάζεται «εμάς» για να βρει τη σωστή γραμμή αλλά με γνώση και φιλοδοξία, ότι ένα ουσιαστικό ανέβασμα στη συζήτηση εντός της αριστεράς για τη στρατηγική μπορεί να βελτιώσει τις προσεγγίσεις της επαναστατικής τακτικής και την επεξεργασία του αντικαπιταλιστικού προγράμματος.

10 Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα: Συσκέψεις στην Αττική για την Πανελλαδική Συνάντηση

Σχολικές καθαρίστριες: Συνεχίζουν τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή εργασία

Σύνταγμα: «Καμία άλλη δολοφονημένη, καμία μόνη»

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

ΣΕΙΡΑ τοπικών συσκέψεων διοργανώνει τις επόμενες ημέρες η Πρωτοβουλία Διαλόγου για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, ενόψει της πρώτης Πανελλαδικής Συνάντησης της προσπάθειας, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 10-11 Ιουλίου στην Καισαριανή. Με το γενικό σύνθημα «Συζητάμε για το περιεχόμενο της κοινωνικής απελευθέρωσης στον 21ο αιώνα», οι συσκέψεις έχουν στο επίκεντρο το «Κείμενο Αρχών και Γενικών Κατευθύνσεων», που έχει καταθέσει η Πρωτοβουλία για διάλογο και αποτελεί τη βάση συζήτησης στις συνελεύσειςσυσκέψεις αλλά για την ίδια την Πανελλαδική Συνάντηση. Μέχρι το μεσημέρι της Παρασκευής ήταν γνωστές οι εξής συσκέψεις: Τρίτη 6 Ιουλίου στις 8 μ.μ. στο θεατράκι του πάρκου στην Ακαδημία Πλάτωνα για τις περιοχές Κολωνός, Σεπόλια, Πετράλωνα. Την ίδια μέρα (6/7) στις 7 μ.μ. στα γραφεία της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αθήνα (Αιόλου 47, 3ος όροφος) με την συμμετοχή εκπαιδευτικών. Τετάρτη 7/7 στις 7 μ.μ. στο θεατράκι της Γκράβας (Ταϋγέτου και Πασσώβ) για τις περιοχές Γαλάτσι, Πατήσια, Κυψέλη. Αντίστοιχες συσκέψεις προγραμματίζονται σε Πειραιά και άλλες περιοχές, ενώ την Παρασκευή 2/7, στις 7.30 μ.μ, στο Περιστέρι επρόκειτο να πραγματοποιηθεί η αντίστοιχη συνέλευση στα δυτικά (δυτικός τομέας Αθήνας). Αντίστοιχες συζητήσεις έχουν πραγματοποιηθεί και στην επαρχία. ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ στο υπουργείο Εσωτερικών πραγματοποίησαν την Τρίτη 29 Ιουνίου οι σχολικές καθαρίστριες. Την κινητοποίηση διοργάνωσε το Σωματείο Καθαριστών/ στριών Πειραιά και Νήσων και συμμετείχε η Επιτροπή Ντόπιων και Μεταναστ(ρι)ών Καθαριστ(ρι)ών του Δήμου Αθήνας. Με το κλείσιμο των σχολείων λήγουν οι συμβάσεις και για ακόμη μια φορά οι εργαζόμενοι βρίσκονται στον αέρα και δεν γνωρίζουν αν και με ποιες εργασιακές σχέσεις θα ξαναπιάσουν δουλειά από την 1η Σεπτέμβρη. Παράλληλα, οι συγκεντρωμένοι ζήτησαν την κατάργηση της ρατσιστικής διάταξης της ιθαγένειας για τις μετανάστριες και τους μετανάστες.

ΓΕΜΙΣΕ το απόγευμα της Τρίτης η πλατεία Συντάγματος από άτομα κάθε φύλου και ηλικίας, τα οποία διαδήλωσαν ενάντια στις γυναικοκτονίες, τους βιασμούς, τις πατριαρχικές σχέσεις, τον σεξισμό και την έμφυλη βία. Ένα τεράστιο πανό με δεκάδες ονόματα δολοφονημένων γυναικών στην Ελλάδα δέσποζε στο κέντρο της πλατείας με μια σημείωση στο τέλος για τις «πολλές αδελφές μας ακόμα για τις οποίες δεν μάθαμε ποτέ…». Γύρω-γύρω μικρότερα πανό και πολύχρωμα πλακάτ και με το σύνθημα «καμία άλλη δολοφονημένη» να επικρατεί.

Επικαιρότητα

Ακροβασίες

| Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ένα ...κλικ ΠΡΙΝ: ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΣΥΝ∆ΡΟΜΩΝ ΓΙΑ ΤΟ Β΄ ΕΞΑΜΗΝΟ ΤΟΥ 2021

Συνεχίζεται και τον Ιούλιο η καμπάνια ανανέωσης και δημιουργίας νέων συνδρομών του Πριν για το δεύτερο εξάμηνο του 2021. Οι συνδρομές δίμηνης διάρκειας κοστίζουν 12 ευρώ, οι εξάμηνες 50 και οι ετήσιες 100. Οι τρόποι πληρωμής παραμένουν οι εξής: είτε μέσω κάποιου συντρόφου της Συντακτικής Επιτροπής ή φίλου της εφημερίδας, είτε απευθείας με κατάθεση του ποσού στον λογαριασμό του Πριν Alpha Bank 260002002006023 (IBAN: GR1801402600260002002006023) και απαραίτητη αποστολή μέιλ στο prin@otenet.gr.

GRUP YORUM : ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΕ ΓΕΩΠΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΘ

Το Grup Yorum - Διεθνές Τμήμα οργανώνει πολιτιστικές δράσεις και συναυλίες αλληλεγγύης την Πέμπτη 8/7 στις 7 μ.μ. στη Γεωπονική Σχολή και την Παρασκευή 9/7 στις 8 μ.μ. στα γρασίδια της θεολογικής σχολής του ΑΠΘ και απευθύνει κάλεσμα συμμετοχής και στήριξης του αγώνα των καλλιτεχνών αγωνιστών στην Τουρκία για να σταματήσει η φίμωση των Τραγουδιών του Λαού.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΩΤΗΡΗ

Την Πέμπτη 8/7, στις 7.30 μ.μ., στον κήπο του Συνδέσμου Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134, Θησείο) θα γίνει η παρουσίαση του νέου βιβλίου του Παναγιώτη Σωτήρη Ηγεμονία, στρατηγική, οργάνωση. Διαβάζοντας Γκράμσι σήμερα (εκδόσεις Τόπος). Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Β. Ασημακόπουλος, Γ. Μηλιός, Αρ. Μπαλτάς και ο συγγραφέας. Τη συζήτηση θα συντονίσει η δημοσιογράφος Φ. Λαμπρίδη.

ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ : ΕΚ∆ΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ∆ΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ

Την Παρασκευή 9 Ιουλίου στις 8.30 μ.μ. στο πάρκο Αγ. Νικολάου η Μαχόμενη Ηλιούπολη διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Η επανάκτηση του δημόσιου χώρου από τα κάτω». Ομιλητές: Στ. Σταυρίδης, Θ. Ανδρίτσος και Π. Μανιάτης. Θα ακολουθήσει λαϊκό γλέντι.

Νέα απεργία στην Τράπεζα Αττικής Σε αναβρασμό βρίσκονται οι εργαζόμενοι στην Τράπεζα Αττικής, καθώς η διοίκηση ετοιμάζεται για «τσουνάμι» λουκέτων σε καταστήματα ανά την επικράτεια, με απώλεια πολλών θέσεων εργασίας. Όπως καταγγέλλει η Αγωνιστική Συνεργασία στην ΟΤΟΕ, εργαζόμενοι ενημερώνονται τηλεφωνικώς ότι, αν δεν φύγουν με το πρόγραμμα αποχώρησης που προβλέπει την αποζημίωση απόλυσης συν κάτι παραπάνω, θα απολυθούν άμεσα! Στις 29 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε 24ωρη απεργία, ενώ νέα απεργιακή κινητοποίηση προγραμματίζεται για τη Δευτέρα 5 Ιουλίου.

ΠΕΝΕΝ: Παρωδία το συνέδριο της ΠΝΟ Ως διαδικασία-παρωδία που πραγματοποιήθηκε «μακριά από τους ναυτεργάτες και τα προβλήματά τους» χαρακτηρίζει το συνέδριο της ΠΝΟ που οργανώθηκε στις 19 Ιουνίου «υπό την υψηλή εποπτεία κυβέρνησης-ΕΕΕ», η ΠΕΝΕΝ. Το ταξικό ναυτεργατικό σωματείο καταγγέλλει ως «θλιβερούς πρωταγωνιστές» του συνεδρίου «τις δυνάμεις του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι οποίες όλα τα τελευταία χρόνια στήριξαν και υπηρέτησαν πιστά το εφοπλιστικό κατεστημένο», ενώ «ρόλο κομπάρσου» χρεώνει στις δυνάμεις του «κομματικού συνδικαλισμού (αντιπρόσωποι ΠΕΜΕΝ-Στέφενσων-ΠΕΕΜΑΓΕΝ)».

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Συνέντευξη ▶ Η κυβέρνηση υπόσχεται «δωροεπιταγή» 150 ευρώ στους νέους 18-25 ετών που θα εμβολιαστούν με την πρώτη δόση. Όντας σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία, ποιες οι πρώτες σου σκέψεις;

Διαβάζοντας πρώτη φορά την είδηση, θεώρησα ότι είναι αστείο ή κάποιο σατιρικό άρθρο… «Δεν γίνεται», σκέφτηκα, «η κυβέρνηση που ανεύθυνους μας ανέβαζε, επικίνδυνους μας κατέβαζε, που μας έδερνε και μας έκοβε πρόστιμα επειδή βγήκαμε από τα σπίτια μας, που πέρσι το καλοκαίρι μας κατηγορούσε για ερωτικά καλοκαίρια και άλλα πολλά, τώρα να προχωράει σε κάτι τέτοιο»! Όταν η είδηση επιβεβαιώθηκε όμως, οι σκέψεις μου άλλαξαν… Σκέφτηκα όλους τους συνομήλικούς μου που αναγκάζονται να δουλέψουν για να σπουδάσουν και φέτος τα βγάζανε πέρα με 500 ευρώ τον μήνα ή που χρειάζεται να δουλέψουν σεζόν για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Αλήθεια, πώς θα τους χρησιμεύσουν 150 ευρώ σε voucher για ταξίδια και ξενοδοχεία, όταν θα δουλεύουν 10 και 12 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα όλο το καλοκαίρι για 3 και 3,5 ευρώ την ώρα; ▶ Υποτίθεται ότι το κουπόνι των 150 ευρώ στοχεύει στην ενίσχυση της εμβολιαστικής κάλυψης. Πιστεύεις ότι κρύβονται άλλες σκοπιμότητες από πίσω;

Μπορεί να φταίνε τα διαγγέλματα που έβαζαν στο στόχαστρο τη νεολαία αλλά και η απουσία τους, όταν μέρα παρά μέρα τρώγαμε ξύλο σε κάθε σημείο της Ελλάδας. Όπως και η απουσία οποιουδήποτε σοβαρού μέτρου για να προστατευτούμε εμείς και οι οικογένειές μας. Όμως είμαι βαθιά δύσπιστος για αυτήν την κίνηση «καλής θέλησης». Είναι κάτι μεταξύ εκλογικής δωροδοκίας και απόπειρας να ενισχυθεί ο τουρισμός από τους νέους. Για το δεύτερο, αρκεί να σκεφτούμε ότι ο περσινός τζίρος του τουρισμού όλο το καλοκαίρι ήταν ίσος με αυτόν τις πρώτες βδομάδες άλλων χρόνων. Η αλήθεια είναι ότι τα ταμεία είναι πιο άδεια και από τα πορτοφόλια μας και δεν έχει μείνει ευρώ να φάνε και να χαρίσουν στους εφοπλιστές. ▶ Για πάρα πολλούς νέους όμως, τα 150 ευρώ δεν είναι ευκαταφρόνητο ποσό. Θεωρείς ότι η νεολαία μπορεί θα γοητευτεί από

στον

Ιωσήφ Τουρλίδης μέλος νΚΑ, φοιτητής Βιολογίας στο ΕΚΠΑ

Οι νέοι δεν θέλουν χαρτζιλίκι αλλά να ζήσουν «Δεν νομίζω ότι η πλειοψηφία της νεολαίας θα γοητευτεί. Ας μην ξεχνάμε ότι έναν χρόνο τώρα, όταν η νεολαία φώναζε για δημόσια υγεία, για λεφτά για την παιδεία, για δικαιώματα και ελευθερίες, η απάντηση από πλευράς κυβέρνησης ρη αδιαφορία και σ η χειρότερη ήταν στην καλύτερη στη καταστολή», λέει στο Πριν για το voucher των 150 ής ευρώ ο φοιτητής Βιολογίας και μέλος της νεολαίαςς Κομμουνιστική ική ρωση Απελευθέρωση Ιωσήφ ς. Τουρλίδης.

ΧΡΙΣΤΟ ΚΡΑΝΑΚΗ

λαμβάνεται ότι σε λίγο δεν θα συζητάμε για το εάν θα ζούμε αξιοπρεπώς αλλά για το εάν θα επιβιώνουμε. Και παρότι αυτό δεν εκφράζεται ακόμα σε ένα συγκροτημένο ρεύμα κομμουνιστικής αναζήτησης, παραμένει ελπιδοφόρο για το κίνημα, καθώς υποδηλώνει την ύπαρξη μιας διευρυμένης αγανάκτησης και οργής για την σάπια καθημερινότητα. Έτσι λοιπόν, όσοι πάρουν τα 150 ευρώ δεν θα το κάνουν με ένα σκεπτικό ευχαριστίας αλλά με ένα σκεπτικό, «μου τα δίνει-θα τα πάρω». Αυτό που λείπει είναι το «δεν θα πάρω μόνο αυτά, αλλά θα πάρουμε όλα όσα μας αξίζουν για να ζήσουμε καλύτερα». ▶ Ο Μητσοτάκης ευχαρίστησε τους νέους για την υπομονή και την υπευθυνότητα που έδειξαν στο lockdown. Τι θα του απαντούσες;

Ευχαριστούμε κύριε Μητσοτάκη. Η γαϊδουρινή υπομονή μας με το σινάφι σας είναι όντως αξιοθαύμαστη, ειδικά αν σκεφτεί κανείς την οργή που μας γεννά η αδιαφορία σας για το αν θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε. ▶ Εν μέσω πανδημίας, η νεολαία βρέθηκε πολλάκις στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης. Άλλοτε ως «ανεύθυνη» και άλλοτε ως «πρότυπο υπευθυνότητας». Τελικά τι ισχύει;

αυτή την κυβερνητική πρωτοβουλία;

Η αλήθεια είναι ότι, όταν τα α περισσότερα άτομα της ηλικίας μου δουλεύουν σκληρά για να τα βγάλουν πέρα, τα 150 ευρώ δεν είναι καθόλου μικρό ποσό. Δεν νομίζω όμως ότι η πλειοψηφία της νεολαίας θα γοητευτεί. Ας ο μην ξεχνάμε ότι έναν χρόνο ζε τώρα, όταν η νεολαία φώναζε τά για δημόσια υγεία, για λεφτά αγια την παιδεία, για δικαιώμαη τα και ελευθερίες, η απάντηση από πλευράς κυβέρνησης ήταν στην καλύτερη αδιαφορία και στη χειρότερη καταστολή. Η πλειοψηφία της νεολαίας, και όχι μόνο το πιο πολιτικοποιημένο κομμάτι της, αντι-

Η πλειοψηφία της νεολαίας αντιλαμβάνεται ότι σε λίγο δεν θα συζητάμε για το εάν θα ζούμε αξιοπρεπώς αλλά για το εάν θα επιβιώνουμε

Η νεολαία, και συνολικά ο λαός, κατάλαβαν νωρίς ότι μό μας όπλο είναι η αλληλεγμόνο γύ Προφανώς, αυτή η συνειγύη. δη δητοποίηση δεν αρκεί για να αλ αλλάξει την αθλιότητα που ζούμ καθημερινά. Αρκεί όμως με για να δείξει απειθαρχία στα μέτρα της κυβέρνησης, όχι με μια λογική ανορθολογισμού αλλά με μια λογική «συλλογικής αυτοπροστασίας». Χαρακτηριστικό παράδ δειγμα, οι μαζικές πορείες με μά μάσκες και γάντια και τα δεκάδε πολιτικά φεστιβάλ όπου τηδες ρο ρούνται τα υγειονομικά πρωτόκο κολλα. Υπάρχουν, βέβαια, στον αντίποδα, παραδείγματα όπως οι πρόσφατες συναθροίσεις σε πλατείες και δρόμους στο κέντρο της Αθήνας, τα πάρτι στη Θεσσαλονίκη. Αυτά είναι λογικά επακόλουθα ενός άδικου,

πολύμηνου εγκλεισμού. Σε καμία περίπτωση δεν είναι σωστά, είναι όμως μια ένδειξη ότι η αγανάκτηση της νεολαίας έχει συσσωρευτεί εξαιτίας της άθλιας κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας. Άλλωστε, τα αντιεπιστημονικά μέτρα οδήγησαν στην άνοδο ανορθολογιστικών λογικών και πρακτικών. Προτείνω, λοιπόν, στα ΜΜΕ να ρωτήσουν σοβαρούς επιστήμονος και όχι τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης, για το ποιος ευθύνεται για τη διασπορά του ιού, πριν κατηγορήσουν τη νεολαία για ανευθυνότητα. ▶ Το lockdown, προσωρινά έστω, τελείωσε. Πώς θεωρείς ότι θα κινηθεί η νεολαία από δω και πέρα; Μπορούν οι πρόσφατοι αγώνες να έχουν ανάλογη συνέχεια;

Βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την εκδήλωση του νέου κύκλου γενικευμένης οικονομικής κρίσης. Φαίνεται από το πώς κινούνται τα αστικά επιτελεία διεθνώς. Ενώ το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν διάφορες ελπιδοφόρες κινήσεις από πλευράς φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος, φάνηκε ότι δεν αρκούσαν. Το στοίχημα είναι οι αγώνες μας να ξεφύγουν από λογικές συντεχνιασμού και οικονομισμού. Η παρουσία της νεολαίας στους αγώνες που έρχονται είναι δεδομένη. Γιατί καλώς ή κακώς ο μαθητής και ο φοιτητής μπορούν να κάνουν αυτά που δεν μπορούν να κάνουν οι γονείς τους. Και όταν έρχεται μια τέτοια κρίση, πραγματικά κανείς δεν θα «μείνει σπίτι». Το στοίχημα θα πρέπει να είναι το πώς οι αγώνες αυτοί θα ξεπεράσουν τα «ταβάνια» που έχει φανεί ότι έχουν συναντήσει ανά καιρούς. Αυτό μπορεί να γίνει, μόνο εάν όλες αυτές οι κοινωνικές πρωτοπορίες που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια καταφέρουν να αναβαθμιστούν πολιτικά. Στο «σήμερα» χρειαζόμαστε μια πολιτική πρωτοπορία, με σοβαρή ανάλυση, σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος και το πολιτικό σθένος να φτάσει τους αγώνες όχι εκεί που μπορεί αλλά εκεί που πρέπει. Η Αριστερά χρειάζεται να κάνει μια σοβαρή τομή με τον εαυτό της. Γιατί όταν η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει, εμείς δεν πρέπει να είμαστε η βαλβίδα που θα την εκτονώσει. Πρέπει να παίξουμε τον ιστορικό μας ρόλο. Να είμαστε εκείνοι που, με μια μικρή μεταβολή στην πίεση, θα κάνει το καζάνι να σκάσει.

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

«Κοινωνικό πρόσωπο» Η εργασιακή εκμετάλλευση των φαντάρων κατά την περίοδο της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας δεν είναι κάτι καινούργιο. Τα τελευταία χρόνια όμως είναι ξεκάθαρο ότι χρησιμοποιείται ολοένα και περισσότερο για το χτίσιμο ενός πιο «κοινωνικού προσώπου» για τις ένοπλες δυνάμεις. Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως άλλωστε έκανε και η αντίστοιχη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενεργοποιεί διαρκώς τον στρατό στην Πολιτική Προστασία και διατάζει στρατιώτες να καλύψουν τα τεράστια κενά του κρατικού μηχανισμού και του τοπικού κράτους, τα οποία γιγαντώθηκαν την περίοδο των μνημονίων λόγω της υποστελέχωσης και της υποχρηματοδότησης των κρατικών υπηρεσιών. Τελευταίο πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα, την περίοδο της πανδημίας, τα «χακί» εμβολιαστικά κέντρα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις, τα οποία κατασκεύασε ο στρατός και οι φαντάροι, ενώ στελέχη του έχουν αναλάβει σε πολύ μεγάλο ποσοστό και τον ρόλο των νοσηλευτών ή των εμβολιαστών. Από την άλλη, διαχρονικά, ιατροί φαντάροι κάνουν το αγροτικό τους στα σύνορα, συμμετέχουν στην πυρασφάλεια και την πυρόσβεση, επιχειρούν σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, καθαρίζουν τις παραλίες. Προσφάτως δε βγάζουν και συντάξεις… Αν προσθέσουμε στα παραπάνω και την μαύρη «αγγαρεία» στρατευσίμων κάθε χρόνο στα ΚΑΑΥ έχουμε το βασικό «μωσαϊκό» της εργασιακής εκμετάλλευσης των φαντάρων. Η κυβέρνηση, την ίδια ώρα που δεν σταματάει να κάνει προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας και σπεύδει να βρει αστυνομικούς για τα πανεπιστήμια, αρνείται πεισματικά τους μαζικούς μόνιμους διορισμούς σε υγεία, εκπαίδευση και ασφαλιστικά ταμεία. Παράλληλα, από τη «μαύρη» εργασία φαντάρων στα ΚΑΑΥ χάνονται εκατοντάδες –αν όχι χιλιάδες– θέσεις εργασίας. «Να μπει ένα τέλος στην εργασιακή μας εκμετάλλευση και να σταματήσει ο στρατός να καταστρέφει θέσεις εργασίας. Να γίνουν προσλήψεις πολιτικού προσωπικού για την κάλυψη όλων των αναγκών που δεν έχουν καμία σχέση με την στρατιωτική θητεία», σημειώνει το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος». Κ.Ν.

Η άλλη όψη

Πάνος Κουτσούκος

Εργασιακή εκμετάλλευση των φαντάρων υπέρ… πατρίδος

ο σχέδιο εκμετάλλευσης των φαντάρων που παρουσίασε την Κυριακή 27 Ιουνίου –με πρωτοσέλιδο μάλιστα– η εφημερίδα Καθημερινή και οι δημοσιογράφοι προπαγανδίζουν ως «Μοντέλο Ισραήλ» για τη στρατιωτική θητεία, βασίζεται στην ίδια λογική και πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο αμφισβήτησης και συνολικής εναντίωσης για τη νεολαία. Ουσιαστικά, από τη μια, κυβέρνηση και ένοπλες δυνάμεις διαμορφώνουν ένα συνεχές πλαίσιο εκμετάλλευσης, καταπίεσης και χαφιεδισμού για τη συντριπτική πλειοψηφία και βολέματος των βυσμάτων, από την άλλη, σπέρνοντας εμφυλίους τόσο εντός όσο και εκτός του στρατού — όπου ο καθένας θα εξυπηρετεί τις ανάγκες του κράτους άμυνας/ασφάλειας και θα συγκρούεται με τα υπόλοιπα τμήματα

Στο «μοντέλο Ισραήλ» βρίσκουμε τους όρους εμφυλίων της στρατευμένης νεολαίας που αξιολογείται και εξωθείται στην ατομική διαπραγμάτευση, βλέποντας τον εχθρό στο πρόσωπο του άλλου φαντάρου, μαθητή και εργαζομένου

της νεολαίας! Σε έναν στρατό όλο και πιο επιθετικό, πρώτα από όλα εναντίον των ίδιων των φάνταρων, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία. Το συγκεκριμένο σχέδιο, το οποίο όπως περιγράφεται «θα οδηγεί τους στρατευσίμους σε διπλό απολυτήριο με την ολοκλήρωση της στρατιωτικής θητείας τους», στην ουσία αποτελεί συνέχεια όλων των πρόσφατων αντεργατικών και αντιεκπαιδευτικών νομοσχεδίων που προωθεί η κυβέρνηση. Στόχος, για ακόμη μια φορά, είναι η «παγίωση» της εργασίας χωρίς ωράριο, δικαιώματα και συλλογική οργάνωση των εργαζομένων. Με τη νεολαία, εκτός πανεπιστήμιών σε μεγάλο ποσοστό, να παλεύει εφ’ όρου ζωής αλλά ακόμα και κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας να εμπλουτίσει τον «πίνακα δεξιοτήτων», στο πλαίσιο της προσαρμοστικότητας στις επιτα-

γές των επενδυτών, της αγοράς και της καπιταλιστικής παραγωγής. Το δοκίμασαν ήδη άλλωστε, βάζοντας για παράδειγμα τους φαντάρους να βγάλουν τις συντάξεις, επικαλούμενοι χουντικό νόμο του 1970! Πιο συγκεκριμένα, από τον περασμένο Απρίλιο οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία έχουν καταγγείλει ότι η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αντί να προβούν σε μαζικές προσλήψεις, ώστε να επιταχυνθεί σε βάθος χρόνου το έργο της απονομής συντάξεων στους δικαιούχους απόμαχους της δουλειάς που είναι στα όρια της επιβίωσης, αυτοί προβαίνουν σε… γιατροσόφια. Πακέτο με την εμπλοκή ιδιωτών και την πρόσληψη συνταξιούχων, στην «αποστολή» υπέρ της… πατρίδος επιστρατεύτηκαν 24 φαντάροι, όπως άλλωστε παραδέχτηκε και το υπουργείο Άμυνας.

Η άλλη όψη

Ο στρατός καλύπτει «τρύπες» του κράτους και καταστρέφει χιλιάδες θέσεις εργασίας Επιπρόσθετα, δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να αγνοήσουμε τις δεκάδες καταγγελίες που καταφτάνουν μέσω του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» και της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων (ΕΑΣ) για τις πάμπολλες περιπτώσεις ακραίας εργασιακής εκμετάλλευσης σε ΚΑΑΥ ανά τη χώρα. Παραθέτουμε αυτούσια κάποια σχετικά κομμάτια: α) ΚΑΑΥ Αγίας Τριάδας: «Μέσα στον ήλιο να κάνουμε υπηρεσίες και αγγαρείες με 38 βαθμούς. Να μαζεύουμε μπάζα και να στρώνουμε τις παραλίες για τα στελέχη. Υπηρεσιακά δεν μας επιτρέπει ο αρμόδιος αξιωματικός. Για το φαγητό δεν ενδιαφέρονται καθώς μας ετοιμάζουν ότι πιο πρόχειρο υπάρχει. Μόνη τους έννοια πώς να ταΐζουν τους επισκέπτες. Όσοι είναι με απόσπαση, τους ανανεώνουν άτυπα χωρίς να τους ρωτήσουν και ενώ σου λένε “έναν μήνα ή δέκα μέρες” σου το κάνουν ακόμα και δύο μήνες. Δεν υπάρχουν κρεβάτια για τους στρατιώτες». β) Στρατιωτικές Κατασκηνώσεις ΚΕΔΑ της πολεμικής αεροπορίας: «Ελλείψει πολιτικού προσωπικού και γεμάτο από στελέχη και κάποιους ΟΒΑ, στο ΚΕΔΑ οι σμηνίτες αποτελούν το υπηρετικό προσωπικό για τους στρατιωτικούς. Η διάρκεια των εργασιών ανά γκρουπ είναι τέσσερις μέρες μέσα και τέσσερις έξω, σε μια κίνηση εξαγοράς συνειδήσεων των δωρεάν εργαζόμενων σμηνιτών. Υφίσταται η αντίληψη από πλευράς σμηνιτών από τη μια πλευρά ότι η κατάσταση είναι θετικά αποτιμώμενη και κυρίαρχα, στον αντίποδα, οι εργαζόμενοι

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

φαντάροι αισθάνονται ότι η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη. Συγκεκριμένα, δεν λείπουν και οι παραινέσεις για σεβασμό στους ανώτατους αξιωματικούς. Οι συνεχείς αγγαρείες. Η έλλειψη μέτρων υγιεινής. Η μηδαμινή μέριμνα για μετακίνηση οπλιτών και μη. Η αυστηρότητα και η ειρωνεία διοικητών και προϊσταμένων, οι οποίοι δεν εφαρμόζουν το δικαίωμα περί προσωπικών δεδομένων». Η αλόγιστη εκμετάλλευση των φαντάρων όμως, δεν εξαντλείται στους χώρους των κατασκηνώσεων. Τα ίδια συμβαίνουν και στη σχολή Ευελπίδων: «Όλοι οι φαντάροι είμαστε εξουθενωμένοι. Η θητεία στον λόχο διοικήσεως παρομοιάζεται με σκλαβιά. Πολλοί στρατιώτες, αν και θέλουν λίγους μήνες για να ολοκληρώσουν τη θητεία τους, σκέφτονται την αναβολή ή μετανιώνουν που επέστρεψαν κοντά στον τόπο κατοικίας τους. Οι αγγαρείες ή οι εργασίες που μας λένε οι αξιωματικοί είναι εξουθενωτικές και γίνονται υπό άθλιες συνθήκες καύσωνα. Οι στρατιώτες κουβαλάνε πέτρες, σκάβουν και σηκώνουν κορμούς δέντρων. Θα είναι τυχερός, αν κάποιος στρατιώτης λιποθυμήσει και δεν πάθει κάποιο μόνιμο πρόβλημα, όπως πρόβλημα στη μέση. Σαν να μην ήταν μόνο αυτό, μετά από τις ατέλειωτες ώρες εργασίας (αγγαρείας) θα πρέπει να κάνεις υπηρεσίες, όπου σε συνδυασμό με τις εργασίες (αγγαρείες) σε φτάνουν στα όρια σου. Επιπρόσθετα, λόγω των ατελείωτων πόστων και λιγοστών ατόμων που είναι στον λόχο, επειδή τα πρωινά τους χρειάζονται για εργασίες (αγγαρείες) πολλές σκοπιές γίνονται και από ένα άτομο, πράγμα παράνομο, αλλά το ΓΕΣ εθελοτυφλεί επειδή είναι στρατιωτική σχολή Ευελπίδων». Τα παραδείγματα δυστυχώς είναι άπειρα και όλα αποδεικνύουν ένα σαφές πράγμα που δεν χωρά αμφισβήτηση. Αυτό περί της ταξικότητας του στρατού. Την ίδια στιγμή, δηλαδή, που πολλοί φαντάροι «στάζουν» στα διάφορα κάτεργα που έχει στήσει το ΓΕΕΘΑ, τα βύσματα, σε μονάδες κυρίως των αστικών κέντρων, ζουν μία εντελώς διαφορετική και όμορφα πλασμένη πραγματικότητα. Γίνεται ξεκάθαρο ότι χρησιμοποιούν την πλούσια εμπειρία των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (με βασικές ευθύνες και του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Άμυνας Κ. Ήσυχου), που με τον προπαγανδιστικό τίτλο «του κοινωνικού ρόλου του στρατού» απογείωσε την εργασιακή εκμετάλλευση των φαντάρων, οι οποίοι καλούνταν να καλύψουν τα κενά του Δημοσίου που δημιουργούσαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τα μνημόνια και κυρίως η αστική πολιτική για το λιγότερο κράτος, δηλαδή τους λιγότερους εργαζόμενους. Στον πυρήνα όλων αυτών βρίσκεται η αντίληψη ότι οι μήνες της στρατιωτικής θητείας θα πρέπει να αξιοποιούνται για την ανάπτυξη πρόσθετων επαγγελματικών δεξιοτήτων προς όφελος των στρατευσίμων, αλλά και προκειμένου οι ένοπλες δυνάμεις και συνολικά η κρατική μηχανή να επωφελούνται από τα προσόντα και τις γνώσεις των έφεδρων στελεχών τους.

Διχόνοια και όροι εμφυλίου στη νεολαία με «μοντέλο Ισραήλ»

κυβέρνηση, με σημαία την «αριστεία», έρχεται να διαμορφώσει τους όρους εργασιακής εκμετάλλευσης, χειραγώγησης και πολιτικής ενσωμάτωσης στον στρατό. Στην πλήρη ανάπτυξή του, το «μοντέλο Ισραήλ» περιλαμβάνει την κατά το δυνατόν ακριβέστερη «αντιστοίχιση» μεταξύ των δεξιοτήτων όσων προσέρχονται να υπηρετήσουν τη στρατιωτική θητεία τους και των θέσεων και αναγκών των ενόπλων δυνάμεων. Δηλαδή, με βάση τα στοιχεία που θα προσκομίζουν οι νεοσύλλεκτοι, θα δημιουργείται μια μεγάλη βάση δεδομένων. Στη συνέχεια θα «ματσάρονται» σε ανάλογους τομείς, ώστε με την ολοκλήρωση της θητείας τους να έχουν αποκτήσει πρόσθετη εμπειρία και πιστοποιημένα προσόντα. Μάλιστα, σύμφωνα με το δημοσίευμα της Καθημερινής, ειδική πρόνοια θα προβλέπεται για όσους κατατάσσονται στον στρατό διαθέτοντας ιδιαίτερες δεξιότητες και τίτλους σπουδών. Πιο συγκεκριμένα: α) αριστούχοι πληροφορικάριοι θα μπορούν να τοποθετούνται στη Διεύθυνση Κυβερνοάμυνας (ΔΙΚΥΒ) του ΓΕΕΘΑ, β) αριστούχοι της Νομικής στα νομικά γραφεία του υπουργού Άμυνας και των υφυπουργών ή σε διευθύνσεις που έχουν ως αρμοδιότητα τις στρατιωτικές συμβάσεις και γ) αριστούχοι μηχανικοί σε χώρους παραγωγής ή συντήρησης οπλικών συστημάτων, όπως η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ). Στις παραπάνω παραμέτρους βρίσκουμε τους όρους εμφυλίων και ανταγωνισμών της στρατευμένης νεολαίας που αξιολογείται, κατηγοριοποιείται και εξωθείται στην ατομική διαπραγμάτευση, βλέποντας τον εχθρό στο πρόσωπο

του άλλου φαντάρου, μαθητή και εργαζομένου. Αναγνωρίζουμε τους όρους εμφυλίου ανάμεσα σε όλη τη νεολαία, που μαθαίνει ότι το βόλεμά της εξαρτάται από την εξασφάλιση «της κοινωνικής ειρήνης», την οποία έχουν ανάγκη κυβέρνηση και εργοδότες στο πανεπιστήμιο, στο εργοστάσιο, στον δρόμο. Για παράδειγμα, σήμερα το σωματείο της ΕΑΒ μπλοκάρει τα σχέδιο ιδιωτικοποίησης, εμποδίζοντας τους εργαζομένους της Lockheed Martin να μπουν στο εργοστάσιο. Φανταστείτε το ίδιο εργοστάσιο αύριο γεμάτο φαντάρους… Σε αυτό το εργοστάσιο μπορεί να γίνει απεργία, όταν οι απεργοσπάστες θα είναι οι στρατευμένοι; Αν στα παραπάνω προσθέσουμε την άνοδο στις βάσεις στρατιωτικών και αστυνομικών σχολών, τους 40.500 υποψηφίους για τις 1.600 θέσεις ΕΠΟΠ και το σύνολο των αντιδραστικών αλλαγών που δρομολογεί η κυβέρνηση στις ένοπλες δυνάμεις, καταλαβαίνουμε τον σοβαρό ρόλο που κατοχυρώνει ο στρατός στο σύγχρονο κράτος και συνολικά στο πλαίσιο του αναδιαρθρωμένου ελληνικού καπιταλιστικού συστήματος. Είναι σαφές, ότι η στρατευμένη (και όχι μόνο) νεολαία πρέπει να σταθεί απέναντι σε όλες αυτές τις εχθρικές αναδιαρθρώσεις για τον κόσμο της εργασίας και τον λαό. Αλλά ταυτόχρονα, πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι στο ενιαίο της επίθεσης βρίσκονται και οι όροι για την οικοδόμηση ενός νέου εργατικού διεθνιστικού αντικαπιταλιστικού κινήματος, που θα συνενώσει με πραγματικά διακυβεύματα και κοινά συμφέροντα μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους, ανέργους, πρόσφυγες και μετανάστες.

ΕΠΙ • κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Ματίνα Παπαχριστούδη

πίσω

Η συνειδητή επιμονή της TV στην ηρωοποίηση ενός γυναικοκτόνου

από τις κάμερες

συνήθη ανθρωποφαγικό στιλ το κυνήγι της μικρής Λυδίας και της οικογένειάς της στην Αλόννησο. Αυτοί που αποφασίζουν για το θέαμα και το στήσιμο των «διασκεδαστικών» ειδήσεων δεν χαλάλισαν ούτε λεπτό αυτοκριτικής, ούτε καν αυτοσυγκράτησης, για τη συνειδητή συμμετοχή τους όλο το προηγούμενο διάστημα στο κυρίαρχο αφήγημα της κρατικής εξουσίας περί «αλλοδαπών δραστών», αλλά και στη διασπορά ρατσιστικού λόγου ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ μετά τον τραυμαστην ελληνική κοινωνία. Ο τισμό του Μανώλη Κυπραίου, το ρόλος τους, εξάλλου, είναι ίδιο υπουργείο με τον ίδιο υπουργό αναγνωρισμένος — προεπικεφαλής, καταθέτει έφεση κατά παγανδιστές της χειρότετης καταδικαστικής απόφασης, επαρης εκδοχής του κυρίαρχου ναλαμβάνοντας τα αποκρουστικά αφηγήματος της όποιας επιχειρήματα Γκεστάπο και Χούντας εξουσίας. για την αιτιολογημένη χρήση βίας σε Αλλάζοντας θέμα ή σελίδα μετά την ομολογία, πολίτες κατά τη διάλυση συναόπως λένε και στα δελτία θροίσεων. Επιπλέον, ισχυρίζεται ότι ειδήσεων, μετακίνησαν τη ο δημοσιογράφος ξεπέρασε την... θεατρική απεικόνιση του κώφωσή του και το υπουργείο δεν σόου από τους «κτηνώδεις έχει να πληρώσει την αποζημίωση μετανάστες εγκληματίες» εξαιτίας των μνημονίων! στον Μπάμπη τον πιλότο. Επιδόθηκαν στην κατασκευή της δημόσιας περσόνας του ως ήρωα, στο ξεψάχνισμα του ημερολόγιου της δολοφονημένης γυναίκας, την

Δυο εβδομάδες τώρα, τα τηλεοπτικά κανάλια και πλειάδα ψηφιακών μίντια μετέτρεψαν την υπόθεση του γυναικοκτόνου σε σκληρό αδηφάγο ριάλιτι σόου. Κυνηγούν και προβάλλουν με κάθε λεπτομέρεια τις συνθήκες ζωής του δολοφόνου στη φυλακή, στήνουν με τον

Η ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΜΑΝΙΑ του κατασταλτικού κράτους αποτυπώνεται και στην έφεση που κατέθεσε το Δημόσιο κατά της δικαστικής απόφασης του 2020 στην υπόθεση του δημοσιογράφου Μανώλη Κυπραίου, ο οποίος έμεινε ολικά κωφός από ρίψη κρότου-λάμψης τον Ιούνιο του 2011 στις μεγάλες αντιμνημονιακές διαδηλώσεις. Υπουργός ήταν και τότε ο Μ. Χρυσοχοίδης, ενώ είχαν προηγηθεί οι επιθέσεις εναντίον του Μάριου Λώλου και της Τατιάνας Μπόλαρη.

Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΚΥΠΡΑΙΟΥ εκδικάστηκε μετά από επτά χρόνια και το 2020 το δικαστήριο κατέληξε στην καταδίκη των δυνάμεων καταστολής, χαρακτήρισε μη νόμιμη τη ρίψη χειροβομβίδας κρότου-λάμψης σε κλειστό χώρο, απέρριψε τις αιτιάσεις για χρήση βίας με βάση διάταγμα της Γεκστάπο και της Χούντας. Αποφάσισε πως η κώφωση κατά 90% του δημοσιογράφου προήλθε από την αναίτια ρίψη της χειροβομβίδας και καταδίκασε το υπουργείο σε καταβολή αποζημίωσης.

οποία επιχείρησαν να παρουσιάσουν σχεδόν ως «προβληματική» σύζυγο με φοβίες. Κεντρικά δελτία κατ΄ όνομα «ειδήσεων» μετατράπηκαν σε μονοθεματικά, παρουσιάζοντας αποκλειστικά το έγκλημα με σκηνοθεσία ριάλιτι. Τελικά, δυο εβδομάδες μετά, το αλλοπρόσαλλο ανθρωποφαγικό τηλε-σόου κούρασε ακόμη και το αγαπημένο κοινό της TV, τους άνω των 55 ετών. Δεκάδες επιστολές σε ΕΣΡ και ΕΣΗΕΑ καταγγέλλουν το «σήριαλ» του φόνου της Καρολάιν, τον δράστη του οποίου ούτε μια φορά δεν ανέφεραν ως γυναικοκτόνο, πιστά στον ρόλο των μίντια στη διατήρηση του πατριαρχικού μοντέλου εξουσίας στη ζωή και την εργασία. Ο δε δικηγόρος της οικογένειας προειδοποιεί με ασφαλιστικά μέτρα, απαιτώντας την απομάκρυνση των τηλεοπτικών καμερών από τα σοκάκια και τις αυλές της Αλοννήσου. Έκπληκτοι και πάλι οι παρουσιαστές και ιθύνοντες θα αλλάξουν σελίδα, αναζητώντας το επόμενο έγκλημα, το επόμενο θέμα τους για να αποδείξουν ότι δεν κάνουν ενημέρωση αλλά παρέχουν υπηρεσία προς σκηνοθεσία έως διασκεδαστικού θανάτου του κοινού τους.

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» Το απόγευμα της Τρίτης 29 Ιουνίου, εκπρόσωπος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων επικοινώνησε με το Δ' Σώμα Στρατού για να διαμαρτυρηθεί για τις άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες που επικρατούν στο 640 Μ/Κ ΤΠ. Επίσης, μετέφερε την οργή και την ανησυχία φαντάρων και γονιών για τις δραματικές ελλείψεις που παρουσιάζει η μονάδα όσον αφορά τα μέτρα για την αντιμετώπιση της αφόρητης ζέστης και του ισχυρού κύματος καύσωνα των τελευταίων ημερών. O πρόσφατος καύσωνας, όμως, ήρθε να αποκαλύψει την πλήρη αδιαφορία των υπεύθυνων αξιωματικών για τους φαντάρους, τους οποίους και δεν αντιμετωπίζουν ως ανθρώπους. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα ανέφεραν στη μαζική επιστολή καταγγελίας τους, φαντάροι που υπηρετούν στη μονάδα αυτήν την περίοδο: «Οι καταστάσεις εδώ πέρα είναι

«Λιώνοντας» στον Έβρο… ▸ ∆ιαμαρτυρία για τις άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες που επικρατούν στο 640 Μ/Κ ΤΠ απελπιστικές. Η θερμοκρασία ολοένα ανεβαίνει αλλά μέσα στον θάλαμο δεν υπάρχει ούτε ανεμιστήρας! Ούτε φυσάει καθόλου. Και δεν μπορούμε να κοιμηθούμε. Δεν ήμαστε ζώα, ήμαστε άνθρωποι με αντοχές. Έρχεται τεράστια εμπλοκή 45 και πλέον ημερών. Θα ήμαστε 16 άτομα και θα έχουμε 18 υπηρεσίες. Αν χάσουμε και τον ύπνο μας θα πέσουμε κάτω. Δεν μας αφήνουν να περάσουμε μια μπαλαντέζα, έστω για να βάλουμε κανέναν ανεμιστήρα. Στις δικές μας διαμαρτυρίες να προσθέσουμε και την αγανάκτηση των γο-

νιών μας. Είναι έτοιμοι να κάνουν χαμό και να απαιτήσουν την άμεση αναβολή». Το Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΣ) επιβεβαιώνει αυτές τις καταγγελίες; Αν ισχύουν τα όσα μας καταγγέλλονται, ποιος θεωρεί το ΓΕΣ ότι είναι ο ρόλος του σε όλα αυτά; Το Υπουργείο Άμυνας τι κάνει; Συμφωνεί με όλες αυτές τις καταγγελλόμενες συνθήκες; Οι ανώτατοι αξιωματικοί του Δ' Σώματος Στρατού, οι οποίοι είναι μέσα στις γραφειάρες τους με τα κλιματιστικά, κατανοούν τι βιώνουν οι φαντάροι; Τις τελευταίες μέρες,

επικρατεί αφόρητη ζέστη και καύσωνας! Το έχουν καταλάβει οι αξιωματικοί; Ξέρουν τι σημαίνει αυτό; Οι συνάδελφοι κινδυνεύουν!!! Το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» απαιτεί την άμεση λήψη μέτρων. Για ό,τι συμβεί υπάρχουν αρμόδιοι αξιωματικοί που ευθύνονται. Εμείς θα είμαστε στο πλευρό των συναδέλφων μας, ό,τι και αν επιλέξουν να κάνουν. Τους καλούμε να βγουν μαζικά παραπονούμενοι στην αναφορά. Να ζητήσουν ακρόαση από τον ταξίαρχο και τον στρατηγό. Καλούμε τους γονείς να παρέμβουν. Να διαμαρτυρηθούν. Εδώ παίζεται η υγεία των παιδιών σας. Σταθείτε δίπλα στο Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» και την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων που συνεχίζουν τον αγώνα τους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του φαντάρου - πολίτη με στολή. Και οι καταγγελίες δεν πρόκειται να σταματήσουν εδώ...

Κοινωνία Γιώργος Μουρμούρης

να εφιαλτικό σκηνικό με πιστοποιητικά νόσησης και εμβολιασμού, ραβδοκώδικες, μηχανήματα και εφαρμογές διακρίβωσης της γνησιότητας των πιστοποιητικών και ειδικές σημάνσεις στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος ανακοίνωσε την Τρίτη η κυβέρνηση, παρουσιάζοντας τον οδικό χάρτη προς αυτό που κατά τα άλλα τα κυβερνητικά στελέχη αποκήρυξαν μετά βδελυγμίας: Τη δημιουργία πολιτών δύο ταχυτήτων. Ευθύς εξαρχής, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η ύπαρξη μέσα σε έναν χρόνο από το ξέσπασμα της πανδημίας μιας σειράς αποτελεσματικών εμβολίων κατά του κορονοϊού, αποτελεί ένα κατόρθωμα της ανθρώπινης νόησης. Ούτε των φαρμακευτικών, ούτε των κρατών, ούτε πεφωτισμένων CEO. Αποτελεί κατάκτηση των εκατοντάδων ερευνητών, των χιλιάδων ανθρώπων που συμμετείχαν στις κλινικές μελέτες, της συσσωρευμένης γνώσης της ανθρωπότητας από την έως σήμερα επιστημονική πορεία. Από αυτήν την άποψη, τα εμβόλια αποτελούν ίσως τη χαρακτηριστικότερη περίπτωση «ατομικής ιδιοποίησης του συλλογικά παραγόμενου πλούτου», για να θυμηθούμε τον Μαρξ, και εδώ ξεκινούν τα προβλήματα. Προβλήματα που δεν σχετίζονται με τα εμβόλια καθαυτά αλλά με τη μεταχείρισή τους από τους «ιδιοκτήτες» τους, κράτη και φαρμακευτικές. Αυτούς που τα μετέτρεψαν από σανίδα σωτηρίας για την ανθρωπότητα σε μέσο πλουτισμού (έως και 50% ακριβότερα από το Ηνωμένο Βασίλειο φέρεται να αγόρασε της δόσεις της Pﬁzer το Ισραήλ, καταφέρνοντας έτσι να προηγηθεί παγκοσμίως στην κούρσα των εμβολιασμών) ή σε μέσο άσκησης γεωπολιτικής πίεσης και επιρροής (χαρακτηριστικός εδώ ο αποκλεισμός του αποτελεσματικού Sputnik V, ακόμα και εμβολιασθέντων με αυτό από τη Δύση, και από την άλλη πλευρά η χρησιμοποίησή του από

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Από την ατομική ευθύνη στα εξευτελιστικά «150άρια» Τα λεγόμενα «προνόμια» των εμβολιασμένων και η εφαρμογή των πιστοποιητικών νόσησης και εμβολιασμού αποτελούν την παρανοϊκή απόληξη του δόγματος της «ατομικής ευθύνης» της κυβέρνησης και θέτουν σοβαρά ζητήματα δικαιωμάτων και ελευθεριών. τη Ρωσία ως μέσο άσκησης διπλωματίας και επιρροής κυρίως σε χώρες του τρίτου κόσμου). Δεν έχουν περάσει άλλωστε παρά λίγες εβδομάδες από όταν η Γερμανία και η ΕΕ αρνούνταν οποιαδήποτε συζήτηση για σπάσιμο της πατέντας στα mRNA εμβόλια, με αφορμή τότε την εμφάνιση της «μετάλλαξης Δέλτα» που σάρωνε την Ινδία και που τώρα θέτει σε κίνδυνο την πορεία εξόδου από την πανδημία στη Δύση. Τέλος, η AstraZeneca αποτελεί μια ακόμη περίπτωση εγκληματικής δυσφήμι-

σης του αγαθού του εμβολίου. Ειδικά στην Ελλάδα, όπου δεν ακολουθήθηκε η προληπτική οδός άλλων χωρών να μην πραγματοποιούνται εμβολιασμοί με το συγκεκριμένο σκεύασμα σε νέους και κυρίως νέες, με αποτέλεσμα τη δυσφήμηση του εμβολίου από τις παλινωδίες και ορισμένες σοβαρές παρενέργειες. Όταν σταμάτησαν οι εμβολιασμοί για τους κάτω των 60, η ζημιά είχε γίνει: Εκατοντάδες ραντεβού είχαν αναβληθεί ή ακυρωθεί, καθυστερώντας το εμβολιαστικό πρόγραμμα την πιο κρίσιμη περίοδο.

Η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού θα φουντώσει τα αντιεμβολιαστικά «κινήματα»

Ολοκληρωτισμός οι πολίτες δύο ταχυτήτων Η δημιουργία πολιτών δύο ταχυτήτων που σήμερα ξεκινά από τους κλειστούς εσωτερικούς χώρους, αύριο θα μπορεί να επεκταθεί και στους δημόσιους ή επαγγελματικούς χώρους, αφού θα υπάρχει η τεχνογνωσία, αποτελεί την παρανοϊκή απόληξη του δόγματος της «ατομικής ευθύνης», με την οποία η κυβέρνηση κινήθηκε όλη την προηγούμενη περίοδο. Με το ΕΣΥ να κινδυνεύει πάντοτε με κατάρρευση μπροστά σε ένα ενδεχόμενο νέο πανδημικό κύμα, οι ρατσιστικοί κοινωνικοί διαχωρισμοί και τα εξευτελιστικά «150άρια»

στους νέους αποτελούν τους μόνους τρόπους «συνδρομής» της κυβέρνησης στην προστασία της δημόσιας υγείας, όπως τον χειμώνα μόνη «συνδρομή» αποτελούσαν τα αστυνομικά γκλοπ και τα εξευτελιστικά sms. Όπως τότε ο αγώνας για στήριξη του ΕΣΥ και επιτάχυνση των εμβολιασμών περνούσε μέσα από τη σύγκρουση με τον αυταρχισμό κράτους και κυβέρνησης, έτσι σήμερα η μάχη της πειθούς υπέρ των εμβολίων περνά από την άρνηση του τρομακτικού, ψηφιακού ολοκληρωτισμού.

Πρόκειται για λίγους μόνο από τους «σταθμούς» που οδήγησαν στις αρχές Ιουλίου σε Ελλάδα και ΕΕ το ποσοστό των πλήρως εμβολιασμένων να βρίσκεται κάτω από το 40% του πληθυσμού. Μια τραγική και επικίνδυνη αποτυχία, στην οποία η ελληνική κυβέρνηση απαντά με την επιχειρούμενη δημιουργία πολιτών δύο ταχυτήτων. Γιατί μπορεί ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, να υποστήριξε ότι «όχι απλώς δεν διχάζουμε την κοινωνία, αλλά αντιθέτως φροντίζουμε για την κοινωνική συνοχή και τη δημόσια υγεία», στην πραγματικότητα όμως ο αποκλεισμός των μη εμβολιασμένων από μια σειρά κοινωνικές δραστηριότητες μετατρέπει ντε φάκτο σε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό. Το ζήτημα είναι εξαιρετικά σοβαρό από τρεις πλευρές: Από άποψη αρχής, η αντικατάσταση της πειθούς για την άσκηση ιατρικής πράξης από τον καταναγκασμό, θέτει σοβαρότατα ζητήματα ηθικής τάξης και δημιουργεί ένα εφιαλτικό προηγούμενο που μπορεί στο μέλλον να οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς. Από άποψη δικαιωμάτων και ελευθεριών, ο διαχωρισμός των πολιτών με βάση τη βιολογική τους κατάσταση «ξυπνά» μνήμες από τις πιο σκοτεινές περιόδους του Μεσοπολέμου. Σημαντικά προσωπικά δεδομένα, όπως ο εμβολιασμός, τυχόν παθήσεις ή φάρμακα που δεν τον επιτρέπουν, συν στοιχεία της ταυτότητας για να γίνεται η διασταύρωση, θα πρέπει να επιδεικνύονται στους… πορτιέρηδες των μπαρ, σε ένα τρομακτικό σύστημα βιοπολιτικής που ξεκινά από την επιτροπή βιοηθικής και φτάνει στα… σκυλάδικα της επαρχίας. Τέλος, από υγειονομικής άποψης, η ντε φάκτο υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού σχεδόν νομοτελειακά θα φουντώσει τα αντιεμβολιαστικά «κινήματα», δίνοντας «καύσιμη ύλη» για να αναμείξουν θεωρίες συνωμοσίας με υπαρκτά ζητήματα δικαιωμάτων και ελευθεριών.

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Νεολαία

Στάθης Παΐζης

Αναιρέσεις Αθήνας: Δυναμικό κλείσιμο σε Ακαδημία Πλάτωνος και Λιπάσματα

ετά από παραπάνω από ένα χρόνο πανδημίας, εγκλεισμού και απαγορεύσεων, η ανάγκη συλλογικής διεκδίκησης αλλά και διασκέδασης απέναντι στα στείρα καταναλωτικά πρότυπα και την ασφυκτική καθημερινότητα του «σπίτι-δουλείασπίτι-κατανάλωση» μας φέρνει αντιμέτωπους με νέες προκλήσεις. Γι’ αυτό, ακριβώς, οι Αναιρέσεις επιστρέφουν ξανά φέτος σε πλατείες, πάρκα και γειτονιές, επιδιώκοντας να σηματοδοτήσουν μια συλλογική διαδικασία ανατρεπτικής πολιτιστικής και πολιτικής έκφρασης. Μετά από δύο επιτυχημένες εκδηλώσεις σε Σκοπευτήριο και Νέα Σμύρνη, συνεχίζουμε την πορεία μας και αυτό το Σαββατοκύριακο σε Αθήνα και Πειραιά, με κεντρικό σύνθημα: «Θέλουμε το χρόνο μας πίσω. Φέρνουμε το μέλλον μας τώρα!». Ξεκινάμε το Σάββατο 3 Ιουλίου με την Ακαδημία Πλάτωνος. Έναν ιστορικό χώρο που βρίσκεται στο επίκεντρο «επενδυτικών» επιδιώξεων πολυεθνικών και ελληνικών ομίλων, βανδαλί-

ζοντας την ιστορία, τον πολιτισμό και το περιβάλλον. Με τους κατοίκους και τις συλλογικότητες της γειτονιάς να αντιστέκονται στο κλείσιμο του πάρκου και τη μετατροπή του σε μνημείο για λίγους, μέσα από πολύμορφες δράσεις και πρωτοβουλίες, επιλέγουμε να μιλήσουμε για την «Τέχνη ως πράξη αντίστασης». Έτσι στις 8 μ.μ., το πρόγραμμα θα ξεκινήσει με την εκδήλωση «Σπάζοντας τη βιτρίνα του πολιτιστικού εμπορεύματος. Η τέχνη ως γλώσσα και πράξη αντίστασης». Εν μέσω πανδημίας φάνηκε ακόμα πιο έντονα η εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της τέχνης, αλλά εμείς σπάμε τη βιτρίνα του πολιτιστικού εμπορεύματος! Τα ρυάκια αντίστασης έχουν ήδη αρχίσει να αναδύονται, μαζί με την ανάγκη αλλά και την υπαρκτή δυνατότητα ενός σύγχρονου χειραφετητικού πολιτιστικού ρεύματος. Είναι η αρχή για να βαθύνει η συζήτηση γύρω από τον Πολιτισμό που εμείς θέλουμε, την τέχνη που έχουμε ανάγκη και τελικά την ίδια τη ζωή που μας αναλογεί. Πριν από την εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί workshop από τον Ανυ-

πότακτο Μαθητή με τίτλο «Το μαθητικό κίνημα στην πανδημία», αναδεικνύοντας αφενός την ιδιαίτερη εμπειρία της τηλεκπαίδευσης, όσο και ευρύτερα το ευρύτερο σύμπλεγμα απομόνωσης της πανδημίας, και αφετέρου τη φετινή σημαντική αγωνιστική παρακαταθήκη και την οργάνωση των αγώνων που θα έρθουν. Στις 9.30 μ.μ. θα ακολουθήσει το συγκρότημα Ραστ Χιτζάζ, το οποίο θα μας ταξιδέψει στο προπολεμικό ρεμπέτικο της λογοκρισίας και της απαγόρευσης, στην καταπίεση της ελεύθερης έκφρασης, ενώ η βραδιά θα κλείσει με παραδοσιακό γλέντι. Τελευταία στάση των Αναιρέσεων στην Αθήνα για τη φετινή χρονιά, τα Λιπάσματα στον Πειραιά την Κυριακή 4 Ιουλίου. Θα βρεθούμε και θα περιηγηθούμε αναλογιζόμενοι την ιστορικότητα της περιοχής στο χώρο που ανέπνεε η βιομηχανική εργατική τάξη και στο χώρο των τοπικών αγώνων του σήμερα, ενάντια στην επέκταση του λιμανιού, του ξεπουλήματος του στην Κόσκο και στην τεράστια περιβαλλοντική επιβάρυνση της περιοχής.

Το πρόγραμμα θα ανοίξει στις 8 μ.μ. με την εκδήλωση για την επιστήμη με τίτλο «Επιστήμη: Όπλο για εκμετάλλευση και έλεγχο, ή για την αλήθεια και την απελευθέρωση;». Ζήτημα που απασχόλησε κυρίαρχα τον τελευταίο ένα και κάτι χρόνο της πανδημίας, και που με αφορμή τη συζήτηση για τα εμβόλια φιλοδοξούμε να συζητήσουμε για την υπέρβαση τόσο της υποταγής στον αστικό ψευτο-ορθολογισμό όσο και στην πλήρη απαξίωση της επιστήμης. Στη συνέχεια, στις 9.30 μ.μ. θα αναλάβουν τρεις νέοι και ταλαντούχοι stand up κωμικοί, οι Γιάννης Ρούσσος, Άγγελος Σπηλιόπουλος και Κωνσταντίνος Μπούρας Μπαϊμάκος, για μια παράσταση γεμάτη γέλια. Η βραδιά θα κλείσει με ένα dj set από τον Marble σε ρυθμούς χαλάρωσης. Σε όλους τους χώρους των Αναιρέσεων θα φιλοξενείται η έκθεση κόμικς και εικαστικών έργων «Καταστολή και Δημόσιοι Χώροι-Από τη Νέα Σμύρνη στη Λωρίδα της Γάζας», καθώς και θεματικά περίπτερα, βιβλιοπωλείο και μπαρ.

Νικηφόρος Ζυλάλης

Καισαριανή - Νέα Σμύρνη: Φεστιβάλ βγαλμένο από τη ζωντάνια των αγώνων της νεολαίας

ε επιτυχία ολοκληρώθηκε το πρώτο Σαββατοκύριακο των Αναιρέσεων στην Αθήνα, περνώντας από τις γειτονιές της Καισαριανής και της Νέας Σμύρνης, γεμάτο με ερωτήματα, πλούσια συζήτηση, πολιτιστική δημιουργία και συλλογική ψυχαγωγία κόντρα στα κυρίαρχα πρότυπα, πλαισιωμένο από ενδιαφέρουσες πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πρώτη στάση το Σκοπευτήριο της Καισαριανής, ένας χώρος-σταθμός τόσο για τη σύγχρο-

νη ιστορία του τόπου όσο και για το παρόν και την καθημερινότητα των κατοίκων, ως ένας από τους τελευταίους δημόσιους χώρους πρασίνου στους οποίους δεν έχει πατήσει ακόμη η «ανάπτυξη». «Θέλουμε το μέλλον μας πίσω! Το κίνημα νεολαίας μπροστά σε νέες προκλήσεις», ήταν ο τίτλος της εκδήλωσης που άνοιξε το φεστιβάλ, όπου ανταλλάχθηκαν εμπειρίες και προβληματισμοί από τα φετινά –και όχι μόνο– κινήματα νεολαίας στην Ελλάδα αλλά και ανά τον κόσμο: Γιατί οι νέοι και οι νέες πα-

Νεολαία γκόσμια εξεγείρονται; Ποια είναι τα νέα μέσα επιτήρησης και καταστολής του πληθυσμού από το κράτος και τις κυβερνήσεις; Μπορεί να πάει αλλιώς; Και αν ναι, πώς; Αυτά και άλλα ερωτήματα συζητήθηκαν, ενώ πλούσιες ήταν και οι παρεμβάσεις από το κοινό. Στη συνέχεια, φιλοξενήθηκαν στο stage των Αναιρέσεων οι Bad Poetry Social Club που μέσα από τη βιωματική φόρμα της slam poetry ανέδειξαν κριτικά ανατρεπτικές και ριζοσπαστικές πτυχές της καθημερινότητας που ζούμε και φιλοδοξούμε να αλλάξουμε, ενώ οι Blend Mishkin και Sugahspank! μαζί με τον dj Palov έκλεισαν το βράδυ σε reggae και ηλεκτρονικούς ρυθμούς. Δεύτερος σταθμός το περασμένο Σαββατοκύριακο η πλατεία Εστίας της Νέας Σμύρνης, μιας γειτονιάς που τη φετινή χρονιά απασχόλησε τη δημόσια σφαίρα, μετά τον ξυλοδαρμό πολίτη από τις δυνάμεις καταστολής, εν μέσω καραντίνας, προστίμων και απαγορεύσεων. Από το «Πονάω» μέχρι το «Ως εδώ» των ανθρώπων που κατέβηκαν κατά χιλιάδες στον δρόμο, μεσολάβησε μια πρωτοφανής και συντονισμένη προσπάθεια καθεστωτικών ΜΜΕ και κυβέρνησης να πείσουν ότι τάχα «ομάδα 30 κουκουλοφόρων» επιτέθηκε σε αστυνομικό, η οποία φυσικά έπεσε στο κενό, όταν την επομένη πραγματοποιήθηκε η ιστορική δυναμική διαδήλωση χιλιάδων στη γειτονιά. Με αφορμή αυτά τα γεγονότα, συζητήσαμε για την «Καταστολή και αντίσταση στις γειτονιές μας. Για μια κοινωνία που θα αναπνέουμε εμείς», με παρεμβάσεις μαχόμενων δικηγόρων του κινήματος αλλά και πλήθους νέων και εργαζομένων, που έθεσαν ενδιαφέροντα ερωτήματα. Είναι αυτό που ζούμε μια σύγχρονη χούντα ή απλά μια κατάσταση εξαίρεσης από την παγιούμενη κανονικότητα της αστικής δημοκρατίας; Πώς μπορούμε να ασκούμε το θεμελιώδες δικαίωμα του λαού στη συνάθροιση εν καιρώ πανδημίας; Μπορούμε να μιλάμε για σύγχρονες ελευθερίες και δικαιώματα μέσα στην κρίση του καπιταλισμού; Πολλώ δε μάλλον, με ποια αριστερά και πρόγραμμα θα είναι οι αγώνες στο πεδίο των ελευθεριών νικηφόροι, πέρα από μια «υπεράσπιση των θεσμών»; Η βραδιά συνεχίστηκε με ρεμπέτικο γλέντι από τους Ε. Ξένου, Γ. Παπαδόπουλο, Σ. Παπατραγιάννη, Θ. Πετρόπουλο, κατά τη διάρκεια της οποίας ο κόσμος ενώθηκε, χόρεψε και διασκέδασε συλλογικά. Και τις δύο μέρες στον χώρο των εκδηλώσεων λειτουργούσε βιβλιοπωλείο με ενδιαφέρουσες, ανατρεπτικές, κριτικές θεωρητικές και λογοτεχνικές εκδόσεις, έκθεση κόμικ με έργα νέων δημιουργών με τίτλο «Καταστολή και δημόσιοι χώροι - Από τη Ν. Σμύρνη στη λωρίδα της Γάζας», καθώς και διάφορα θεματικά περίπτερα εργατικών σχημάτων, συλλογικοτήτων γειτονιάς κοκ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Αγγελική Ζαριφείδου

Πάτρα: Από τη γεμάτη πλατεία Παναχαϊκής στο Νότιο Πάρκο

ε μεγάλη μαζικότητα πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου 26 Ιουνίου, η πρώτη μέρα των Αναιρέσεων στην Πάτρα. Εκατοντάδες νέοι και νέες βρέθηκαν στην πλατεία Παναχαϊκής, δίνοντας μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας μετά από σχεδόν έναν χρόνο lockdown. Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με τη μαζική κεντρική εκδήλωση «Φέρνουμε το μέλλον μας τώρα. Ο ρόλος της κομμουνιστικής αριστεράς για μια νέα αντεπίθεση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος», με ομιλητές τους Άγγελο Χάγιο (μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση) και Χρήστο Κοσίνα (μέλος του ΚΣ της νΚΑ). Ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση με πλήθος παρεμβάσεων από το κοινό. Η βραδιά συνεχίστηκε με ρεμπέτικο γλέντι από τους ΡΕΜΠΕlution, οι οποίοι για άλλη μια χρονιά οι έδωσαν τη δική τους ενέργεια στο φεστιβάλ μας, γεμίζοντας την πλατεία Παναχαϊκής κέφι, χορό και πολλά χαμόγελα. Στον χώρο υπήρχε πληθώρα θεματικών περίπτερων, βιβλιοπωλείο, έκθεση κόμικς και μπαρ οικονομικής ενίσχυσης. Σε σύγκρουση με τη λογική της εμπορευματοποίησης και της θυσίας ακόμα και του πολιτισμού και της ψυχαγωγίας στον βωμό του κέρδους, το εγχείρημα των Αναιρέσεων προτάσσει έναν άλλο τρόπο

διασκέδασης, με βάση τις ανάγκες της νεολαίας και των εργαζομένων. Η δεύτερη και εξίσου δυνατή μέρα των φετινών εκδηλώσεων στην Πάτρα είναι αυτή την Κυριακή 4 Ιουλίου στο Νότιο Πάρκο, με ώρα έναρξης στις 7 μ.μ. Το πρόγραμμα θα ξεκινήσει με έκθεση κόμικς και εικαστικών έργων, ενώ θα υπάρχει ξενάγηση και ανοιχτή συζήτηση γύρω από τα έργα με καλεσμένους τους δημιουργούς! Στη συνέχεια, θα ακολουθήσει η εκδήλωση «Ο κορονοϊός ως νόσος του καπιταλιστικού πολιτισμού: Η επίδραση του περιβάλλοντος στην ανθρώπινη υγεία», με ομιλητές τον Παναγιώτη Μαυροειδή (μεταλλειολόγο μηχανικό, μέλος της ΠΕ

του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση) και τον Μηνά Καραγιάννη (ειδικευόμενο γιατρό, μέλος του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση). Θα ακολουθήσει cocktail night live session με τους Piel Fluida και Jason Foux. Οι δυο τους γνωρίστηκαν το 2019 και η κοινή τους αγάπη για την jazz, soul, indie και pop μουσική τους έφερε ακόμα πιο κοντά, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν ένα νέο ακουστικό ντουέτο, το οποίο θα μας το παρουσιάσουν για πρώτη φορά στο Νότιο Πάρκο. Το κλείσιμο της βραδιάς θα αναλάβει ο Denis Plessas με ένα «ξεσηκωτικό» dj set.

Δανάη Πετάση

Κάμπινγκ: Ραντεβού στα Καλύβια Βαρικού Πιερίας (30/7-9/8)

ι Αναιρέσεις συνεχίζουν το ταξίδι τους αυτό το καλοκαίρι με τελευταίο σταθμό το πολυαναμενόμενο κάμπινγκ, το οποίο φέτος θα πραγματοποιηθεί στα Καλύβια Βαρικού Πιερίας (Κάμπινγκ «Στάνη»). Μετά τον ένα και πλέον χρόνο πανδημίας που βιώσαμε, ο οποίος χαρακτηρίστηκε τόσο από την καταστολή και τις απαγορεύσεις αλλά και από τη βίαιη επίθεση σε κάθε κεκτημένο στην εργασία, την παιδεία αλλά και σε όλες τις πτυχές τις ζωής μας, ερχόμαστε να απαντήσουμε με μια μικρογραφία του μέλλοντός μας, όπως το φανταζόμαστε. «Οργάνωση, συλλογικότητα, αλληλεγγύη», είναι η τριπλέτα που μας συντροφεύει από τα πρώτα βήματα του κάμπινγκ, στο οποίο προσπαθούμε να δημιουργήσουμε έναν τόπο διαφορετικών διακοπών, φθηνών αλλά ταυτόχρονα πλούσιων σε πολιτικό προβληματισμό

και ψυχαγωγία. Έναν τόπο όπου ο ελεύθερος χρόνος και η διασκέδαση δεν ταυτίζονται με την εμπορευματοποίηση, όπου η ευκαιρία για ποιοτικές διακοπές προσφέρεται σε όλους και όλες, μαθητές και μαθήτριες, φοιτητές και φοιτήτριες, εργαζόμενους και εργαζόμενες, άνεργους και άνεργες Το κάμπινγκ οργανώνεται από εμάς για εμάς και αυτό σημαίνει ότι συλλογικά διαμορφώνουμε την καθημερινότητά μας. Συναυλίες, πολιτιστικά δρώμενα και αθλητικές δραστηριότητες, περιηγήσεις, ανατρεπτικές συζητήσεις και πλήθος πολιτικών εκδηλώσεων έρχονται να πλαισιώσουν ένα δεκαήμερο χαλάρωσης δίπλα στη θάλασσα. Νέοι και νέες από όλη την Ελλάδα δίνουμε ραντεβού εκεί. Μείνετε συντονισμένοι για το πλήρες πρόγραμμα!

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Κοινωνία

Κυριάκος Νασόπουλος

ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΣΗ

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Μετατρέπουν το δημόσιο σχολείο σε επιχείρηση!

Νέα εισβολή ΕΛΑΣ σε σπίτι!

Αιμιλία Τσαγκαράτου

▸ Ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών Σε υπόθεση ρουτίνας τείνουν να εξελιχθούν για την κυβέρνηση της ΝΔ και τον αρμόδιο υπουργό Μ. Χρυσοχοΐδη οι παράνομοι έφοδοι μέσα σε σπίτια πολιτών και η πολύωρη κράτησή τους χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας. Το τελευταίο περιστατικό κρατικής τρομοκρατίας σημειώθηκε το πρωί της Τετάρτης 24 Ιουνίου με την εισβολή της αντιτρομοκρατικής σε οικία και την αναίτια προσαγωγή τριών νέων, μεταξύ των οποίων και μιας κοπέλας μέλους της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση. Επιβεβαιώνοντας, όπως αναφέρει το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, ότι «το κράτος των αστικών κυβερνήσεων είναι ο μεγαλύτερος τρομοκράτης». Συγκεκριμένα, στις 7.30 το πρωί αστυνομικοί, σπάζοντας παράθυρο σε διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας, όρμησαν μέσα με προτεταμένα τα όπλα και προσήγαγαν τρία άτομα (δύο νέους και τη νεαρή που φιλοξενούσαν), τα οποία κοιμόταν στα δωμάτιά τους. Όπως προκύπτει από τις περιγραφές της κοπέλας, αφού προσήγαγαν τους δύο νέους, έψαξαν όλο το σπίτι και κατέσχεσαν υπολογιστές και λάπτοπ. Παρότι την ενημέρωναν ότι δεν έχουν τίποτα εναντίον της, την οδήγησαν στη ΓΑΔΑ και την κράτησαν μέχρι τις 9.30 το βράδυ, χωρίς να της επιτρέψουν καμία επικοινωνία. Χωρίς να δώσουν την παραμικρή εξήγηση για τους λόγους προσαγωγής τόσο της ίδιας όσο και των άλλων δύο νεαρών, την άφησαν ελεύθερη μετά από 14 ολόκληρες ώρες. Τελικά, ελεύθεροι αφέθηκαν αργότερα και οι άλλοι δύο προσαχθέντες, χωρίς να τους απαγγελθεί η παραμικρή κατηγορία. Την ίδια ώρα, η αστυνομία και το υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη» διέρρεαν στα «καλοταϊσμένα» ΜΜΕ σενάρια περί επιχείρησης που εκτελέστηκε καθ’ υπόδειξη και σε συνεργασία με τη μυστική υπηρεσία της Μεγάλης Βρετανίας για την εξάρθρωση ομάδας τυφλής μηδενιστικής βίας. «Οι μεθοδεύσεις αυτές, που χρησιμοποιούνται για την τρομοκράτηση των μαχόμενων κομματιών του κινήματος και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, όπως απέδειξαν οι μαζικοί αγώνες για ζωή και ελευθερία του τελευταίου διαστήματος, δεν πιάνουν τον στόχο τους, δεν μας τρομοκρατούν. Θα είμαστε μπροστά στους εργατικούς, φοιτητικούς, λαϊκούς αγώνες με ανοικτά τα πρόσωπά μας, με την ευθύνη των πράξεων μας, κόντρα στα συμφέροντα και στους σχεδιασμούς κυβερνήσεων, μυστικών υπηρεσιών, παρακράτους, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση και διακρίσεις», καταλήγει το ΝΑΡ.

ην Τετάρτη 30 Ιουνίου δόθηκε για δημόσια διαβούλευση το πολυνομοσχέδιο για την εκπαίδευση με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Αναβάθμιση του Σχολείου και Ενδυνάμωση των Εκπαιδευτικών». Προηγήθηκε η παρουσίασή του από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την υπουργό Παιδείας στο «Στρογγυλό» σχολείο στον Άγιο Δημήτριο τη Δευτέρα 28 Ιουνίου. Σε μια φιέστα που δεν τους βγήκε όπως θα ήθελαν αφού οι ανακοινώσεις για τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης έτσι όπως τη γνωρίζουμε, καλύφθηκαν από τα συνθήματα εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών σε μια πρώτη δυναμική απάντηση από την πλευρά του εκπαιδευτικού κινήματος. Από την πρώτη κιόλας ανάγνωση των 238 σελίδων του νομοσχεδίου, η διαπίστωση για τις στοχεύσεις του είναι σαφής: να διαλυθεί ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου και τη συλλογική λειτουργία του, αποτέλεσμα των μακρόχρονων αγώνων του εκπαιδευτικού και εργατικού κινήματος. Πρέπει να φύγει κάθε αποτύπωμα ενός συσχετισμού υπέρ των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Πρέπει το σχολείο να λειτουργήσει πλήρως με κριτήρια επιχείρησης. Συμπυκνώνει στον πλέον αντιδραστικό βαθμό όλες τις απόπειρες των προηγούμενων κυβερνήσεων σε αυτή την κατεύθυνση, με οδηγό φυσικά τους υπερεθνικούς οργανισμούς και τις ανάγκες του κεφαλαίου. Αφορά το σύνολο των εργαζομένων και όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς, αφού οι αναδιαρθρώσεις που προωθεί, αλλάζουν σε βάρος της εργαζόμενης πλειοψηφίας και των παιδιών της το κέντρο βάρους της λειτουργίας του σχολείου.

Είναι αδύνατο στο παρόν κείμενο να εξετάσουμε όλες τις πλευρές του νομοσχεδίου για αυτό θα αναφερθούμε σε βασικούς άξονές τους. Αποτελείται από τέσσερα βασικά μέρη: τις διατάξεις για τις δομές και τα στελέχη της εκπαίδευσης, την αξιολόγηση των στελεχών, εκπαιδευτικών και λοιπού εκπαιδευτικού προσωπικού, τις διατάξεις για την αυτονομία της σχολικής μονάδας και τις διατάξεις για την εκκλησιαστική εκπαίδευση. Το πρώτο μέρος περιγράφει τη διαμόρφωση ενός αυστηρά ιεραρχικού και πολυπρόσωπου μηχανισμού ελέγχου και αξιολόγησης. Πλάι στην ήδη υπάρχουσα διοικητική πυραμίδα, δημιουργούνται αξιολογικές δομές που ξεκινούν από τους Περιφερειακούς Επόπτες Ποιότητας της Εκπαίδευσης, το Περιφερειακό Συμβούλιο Εποπτών, τους Επόπτες Ποιότητας της Εκπαίδευσης ανά Διεύθυνση Εκπαίδευσης, τους εκατοντάδες Συμβούλους Εκπαίδευσης που αντικαθιστούν τους Συντονιστές για να καταλήξουμε σε επίπεδο σχολικής μονάδας στους ενδοσχολικούς συντονιστές, συντονιστές τάξεων και μέντορες που θα αποτελούν εντός της σχολικής μονάδας τους άμεσους κρίκους υλοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής. Ένα σκληρό, από πάνω προς τα κάτω ιεραρχικό μοντέλο, που θα «πνίγει» τον εκπαιδευτικό της τάξης, ο οποίος παρά τα αντιθέτου λεγόμενα από την κυβερνητική προπαγάνδα θα είναι ο τελευταίος που θα έχει λόγο για την εκπαιδευτική διαδικασία. Το δεύτερο μέρος αναφέρεται στην αξιολόγηση στελεχών και εκπαιδευτικών. Η πιο «σκληρή» αξιολόγηση των στελεχών στην κλίμακα του εκατό δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις για ακόμα πιο αυταρχική επιβολή της κυβερνητικής πολιτικής στη βάση των εκπαιδευτικών, αφού η επιβίωση των στελεχών θα εξαρτάται από το κατά πόσο αυτή η πολιτική εμπεδώνεται και εφαρμόζεται από τους υφισταμένους τους. Οι εκπαιδευτικοί θα αξιολογούνται σε τετράβαθμη κλίμακα (μη ικανοποιητικό, ικανοποιητικό, πολύ καλό και εξαιρετικό) σε κάθε πλευρά της παιδαγωγικής και υπηρεσιακή τους δραστηριότητας. Πολύ εύκολα οι τομείς αυτοί, όπως περιγράφονται παρατακτικά στο νομοσχέδιο, γίνονται ρουμπρίκες και «κουτάκια», εξάλλου προβλέπεται η ψηφιακή καταγραφή της κάθε δραστηριότητάς τους. Σοβαρός πυλώνας των διατάξεων του νομοσχεδίου είναι η αξιολόγηση των

μαθητών. Όχι τυχαία. Από τη μια γιατί όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου δεν μπορεί να γίνει χωρίς αυτή. Από την άλλη, μια αφήγηση που λέει «δεν μπορούν να μπουν όλοι στο πανεπιστήμιο», όπως δήλωσε ο Μητσοτάκης στην παρουσίαση του νομοσχεδίου στον Άγιο Δημήτριο, χρειάζεται σαφέστατα μηχανισμούς διαχωρισμού και απόρριψης. Εξετάσεις τετραμήνου, ενδιάμεσες απροειδοποίητες εξεταστικές δοκιμασίες, εργασίες, αντεστραμμένη μάθηση, εργαστήρια δεξιοτήτων, ομαδικές και ατομικές εργασίες, παλιές και «νέες» μέθοδοι για τη μετατροπή της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε μια αέναη αξιολόγηση. Πολύ σοβαρή τομή η θέσπιση της «ελληνικής PISA», με εξετάσεις για την Γ’ Γυμνασίου και την Στ’ Δημοτικού(!), όπου με πανελλαδικά θέματα θα εξετάζονται οι μαθητές και οι μαθήτριες στη Γλώσσα και στα Μαθηματικά με στόχο «την εξαγωγή πορισμάτων σχετικά με την πορεία υλοποίησης των προγραμμάτων σπουδών και τον βαθμό επίτευξης των προσδοκώμενων μαθησιακών αποτελεσμάτων σε εθνικό επίπεδο, περιφερειακό επίπεδο και σε επίπεδο σχολικής μονάδας». Η εκπαιδευτική διαδικασία στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και του Γυμνασίου θα αποκτήσει τον χαρακτήρα «προγύμνασης» για την επιτυχία στις εξετάσεις κοπής ΟΟΣΑ. Τέλος, ο διευθυντής/η διευθύντρια της σχολικής μονάδας αποκτά υπερεξουσίες, θα τολμούσε να πει κανείς όχι απλά με το ρόλο του μάνατζερ αλλά του εργοδότη που πάση θυσία πρέπει να υλοποιεί τις άνωθεν εντολές. Για πρώτη φορά διαπλέκονται ο παιδαγωγικός και ο υπηρεσιακός έλεγχος από την πλευρά του διευθυντή/ της διευθύντριας, έχει λόγο ακόμα και τη χρήση του σχολικού χώρου από τρίτους με εισιτήριο(!), η κάθε κίνηση του εκπαιδευτικού περνά από τον έλεγχο του/της. Ο ρόλος του Συλλόγου Διδασκόντων ως οργάνου διοίκησης του σχολείου απλά εκμηδενίζεται. Από τα παραπάνω γίνεται σαφές γιατί η κυβέρνηση προσπαθεί να «ξεδοντιάσει» το εκπαιδευτικό κίνημα, όπως φάνηκε με εμφατικό τρόπο βγάζοντας παράνομη τη στάση εργασίας της ΟΛΜΕ για τους επιτηρητές των εξετάσεων στα Πρότυπα Σχολεία. Γι’ αυτό δεν επιτρέπεται κανένας εφησυχασμός. Απαιτείται να ανοίξει από τώρα η συζήτηση στη μαχόμενη εκπαίδευση μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, Επιτροπές Αγώνα, με αγωνιστικό συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων για τον αγωνιστικό σχεδιασμό, με πολιτική γραμμή μαχητικής αντεπίθεσης και νίκης, με βασικό αίτημα το νομοσχέδιο αυτό να παρθεί πίσω!

Πολιτισμός Έφη Καραχάλιου

ε 10 βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, το Digger έστρεψε δικαίως τα βλέμματα προς το μέρος του, επικρατώντας σε όλες τις βασικές κατηγορίες. Αυτή η αρχετυπική σύγκρουση πατέρα και γιου που τόσο έχει μονοπωλήσει το σινεμά παλαιότερων δεκαετιών, ξαναπροβάλλεται με μια φρέσκια ματιά, εμφανώς πολιτική και οικολογική. Ο Νικήτας (Βαγγέλης Μουρίκης) είναι ένας πατέρας που έχει επιλέξει να ζει απομονωμένος σε μια αυτοσχέδια καλύβα στην ορεινή Χαλκιδική. Ο ακριτικός τρόπος ζωής του θα διαταραχτεί από την έλευση του γιου του, Γιάννη (Αργύρης Πανταζάρας), ο οποίος διεκδικεί μετά από χρόνια μια καλύτερη θέση στον ήλιο. Η μεταξύ τους συνύπαρξη έρχεται να γίνει ακόμα πιο δύσκολη, καθώς μια εταιρεία θέλει να εκμεταλλευτεί τον δασικό ιστό για την επέκταση των δραστηριοτήτων της και έτσι οι δυο άντρες βρίσκονται με αντικρουόμενα συμφέροντα. Η ταινία προσπαθεί να ανακαλύψει μια κοινή αφετηρία ή έστω μια συμβιβαστική οδό για τους δυο χαρακτήρες, ωστόσο όσο φουντώνει η διεκδίκηση του δάσους οξιάς από την εταιρεία και αυξάνονται τα ποσά για να εξαγοραστούν οι κάτοικοι, το μίσος και η βία γίνονται οι μόνες μέθοδοι αποσυμπίεσης της δράσης. Είναι ενδιαφέρον το πόσος κινηματογραφικός χρόνος δίνεται προκειμένου να εκφραστούν και οι δυο απόψεις για την εκμετάλλευση του δάσους, με τον πατέρα να επιμένει σε μια πιο οικολογική, «συντηρητική» θέση και τον γιο να μιλά με όρους «εκσυγχρονισμού» και «προόδου», ουσιαστικά εξαγορασμένος από την αποζημίωση και πεισμένος να «ξεκολλήσει» από τον «βούρκο» της επαρχίας. Παράλληλα, καταγράφεται και ο διχασμός των συγχωριανών που είτε βλέπουν την αποζημίωση ως εισιτήριο διαφυγής από την αποπνικτική ζωή στην επαρχία είτε προσπαθούν να πείσουν τους υπόλοιπους να παλέψουν

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Η αλληγορική ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου Τζώρτζη Γρηγοράκη μοιάζει με σύγχρονο γουέστερν και εκτυλίσσεται στα βουνά της Χαλκιδικής.

Digger: Πατέρας-γιος με φόντο τη λεηλασία της φύσης ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΚΕΦΑΛΙ

Ο Πικάσο τούς έπεσε από τα χέρια ▸ Ο πίνακας επέστρεψε, τα ερωτήματα μένουν δάσος με το άλογο και το συλλογικά και να τουφέκι του και ο γιος ανατρέψουν τα σχέπου απαιτεί τα πάντα δια της εταιρείας με και φεύγει με τη μηυλικά και συγκεντρώΤο περιβάλλον χανή, μας οδηγούν στο σεις παρόμοιες με αυτέςς της ταινίας θυμίζει συμπέρασμα ότι ίσως οι λά σ των #saveagrafa αλλά την εξόρυξη χρυσού δυο χαρακτήρες να μη δικαι κατά της Eldorado ado δ αφέρουν τόσο πολύ μεταξύ στις Σκουριές Χαλκιδικής κής αφ στο αρχαίο τους όσο νομίζουν. Για τον στα χρόνια της «πράσινης» νης» του δάσος σκηνοθέτη της ταινίας όμως διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.. Πασκην των Σκουριών ράλληλα, σε αυτό το ανοιχτό νοιχτό είναι ξεκάθαρο πως η αδηφάπρόοδος που οραματίζεται πεδίο διαπάλης, ο Γιάννης ννης διγα πρ εκδικεί κάτι παραπάνω ω από το ο γιος και η εταιρεία έρχονται ευθεία σύγκρουση με τη λογιμερίδιό του στην κληρονομιά, ρονομιά, σε ευθε ισορροπίας της φύσης που περισσότερο ένα συναισθηματικό σθηματικό κή της ισ υποστηρίζει ο Νικήτας. Ήδη τα μερίδιο από τον 20 χρόνια νια απόντα υποστηρίζ δείγματά της είναι ξεκάπατέρα του. Το συναισθηματικό ηματικό κεπρώτα δε τρυπάνια να σκάβουν στο φάλαιο και ειδικότερα η έλλειψη οιθαρα: τρ κειότητας δημιουργεί ένταση νταση μεταέδαφος, συστάδες από οξιές να ξύ τους, που εκφράζεται αι μέσα από πέφτουν με γδούπο στο χειμερινό μοτοσικλέτες και λοιπά μητην τραχιά και σιωπηλή λή φιγούρα τοπίο, μο που υποδύεται αριστουργηματικά υργηματικά χανήματα να διαταράσσουν την του δάσους. Ο κινηματοο Βαγγέλης Μουρίκης. Οι σιωπές ησυχία το γραφικός ρεαλισμός συνδυάζεται και οι καλοζυγισμένες ερμηνείες είμε την αριστοτεχνική φωτογραφία ναι αυτές που δίνουν πνοή στη λιτή του Γιώργου Καρβέλα, σε ένα αποαφήγηση και στον καλά δομημένο τέλεσμα σύγχρονο και πολιτικό για μικρόκοσμο της ταινίας. τα δεδομένα του ελληνικού σινεμά. Ο πατέρας που «ρίζωσε» στο

Ταινία Μπαντέρας: Όχημα κατεδάφισης εργασιακών σχέσεων

«Α

νθρακες ο θησαυρός» της διεθνούς παραγωγής Barracunda με πρωταγωνιστή τον Αντόνιο Μπαντέρας, μέρος της οποίας θα γυριστεί στη Θεσσαλονίκη. Το ένα πέμπτο της παραγωγής (4 εκατομμύρια ευρώ), τα πληρώνει το Ελληνικό Δημόσιο μέσω του Εθνικού Κέντρου Οπτικοακουστικών

Μέσων και Επικοινωνίας (ΕΚΟΜΕ), όταν η επιχορήγηση για όλες μαζί τις ελληνικές παραγωγές ήταν μικρότερη! Σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος (ΠΟΘΑ), στην παραγωγή της ταινίας θα εργαστούν ελάχιστοι επαγγελματίες από τη χώρα μας, αφού όλες οι θέσεις εξειδικευμένου προσωπικού έχουν

στελεχωθεί με εργαζόμενους από γειτονικές χώρες, με χαμηλή αμοιβή. Όπως σημειώνει η ΠΟΘΑ, ο ΕΚΟΜΕ έχει μετατραπεί από αναπτυξιακό εργαλείο σε «όχημα για την συρρίκνωση των εργασιακών σχέσεων, των μισθών, των συνθηκών εργασίας, υγείας και ασφάλειας». Για αυτήν την «ανάπτυξη» πανηγυρίζει η κυβέρνηση!

Εντοπίστηκε, έπειτα από εννέα χρόνια, ο πίνακας του Πάμπλο Πικάσο το «Γυναικείο κεφάλι» και ο «Ανεμόμυλος Στάμερ» του Πιετ Μοντριάν, που είχαν κλαπεί τα ξημερώματα της 9ης Ιανουαρίου του 2012 από την Εθνική Πινακοθήκη, επί θητείας της Λίνας Μενδώνη ως Γενικής Γραμματέως του υπουργείου Πολιτισμού. Ο Πικάσο πρόσφερε το 1949 το συγκεκριμένο έργο στον ελληνικό λαό για τη συμβολή του στην αντίσταση κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής. Τελικά, το έργο δεν είχε κλαπεί από διεθνή σπείρα «φαντομάδων» α λα Αρσέν Λουπέν, όπως έλεγε η αστυνομία αλλά –σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή– από Έλληνα 49χρονο φιλότεχνο ελαιοχρωματιστή, που μάλιστα εκδήλωσε ιδιαίτερη ανησυχία μην υποστεί φθορά το έργο του μεγάλου ζωγράφου και ζήτησε να το ξετυλίξει ο ίδιος. Όπως γρήγορα φάνηκε, είχε κάθε δίκιο να ανησυχεί, καθώς η κυβέρνηση είχε τη φαεινή ιδέα να χρησιμοποιήσει το εμβληματικό έργο ανεκτίμητης αξίας ως πρόχειρο ντεκόρ στην επικοινωνιακή φιέστα Χρυσοχοΐδη και Μενδώνη για την ανάκτηση των δύο έργων τέχνης. Χωρίς την παραμικρή ευαισθησία, οι σύμβουλοι του Χρυσοχοΐδη κατάφεραν και έριξαν στο πάτωμα το έργο τέχνης και μετά το σήκωσαν χωρίς γάντια, πιάνοντας το από τη μπροστινή πλευρά λες και είναι κάποιο ευτελές αντικείμενο. Η είδηση για την προκλητική ασέβεια απέναντι σε ένα τόσο εμβληματικό έργο έκανε τον γύρο του κόσμου. Ποιος έχασε όμως την ντροπή για να τη βρουν οι κυβερνώντες;

20 Σπύρος Μαρκέτος

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Κίνηση ιδεών

Η «προδοσία» του 2015 και η μεγάλη πρόκληση του σήμερα

Έξι χρόνια από το ιστορικό «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, ο πολιτικός χρόνος που έχει κυλήσει είναι πυκνός. Η οργή και η απογοήτευση δεν έχουν σβήσει, όμως προτεραιότητα σήμερα είναι ένα σχέδιο δράσης στις νέες συνθήκες, απέναντι στα κόμματα της αστικής εξουσίας.

πάρχουν ιστορικές στιγμές που αποτυπώνονται στη ζωή μας. Ρηγματώνουν τον πολιτικό όσο και τον προσωπικό χρόνο, φτιάχνοντας ένα «πριν» κι ένα «μετά». Η σημερινή πανδημία είναι μια τέτοια στιγμή. Μια φεμινίστρια την περιέγραψε σαν δίνη, «μια περιδίνηση προς τα κάτω όλο και πιο γρήγορη, που μοιάζει να πηγαίνει διαρκώς βαθύτερα, να στριφογυρνά ταχύτερα, να πλαταίνει ώσπου ξεφεύγει από κάθε έλεγχο». Για το λαό μας, μια άλλη τέτοια στιγμή ήταν το 2015. Τον Γενάρη εκείνης της χρονιάς, ο πολιτικά αμφίθυμος ΣΥΡΙΖΑ, κεφαλαιοποιώντας τις λαϊκές κινητοποιήσεις και ζυμώσεις της προηγούμενης πενταετίας, κέρδισε τις εκλογές. Μέσα σ’ ένα μήνα, η ηγεσία του δέχθηκε τις επιταγές της ολιγαρχικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμφωνώντας να συνεχίσει μια μνημονιακή πολιτική. Μισό χρόνο έκανε επικοινωνιακή διαχείριση, ώστε να πειστούμε ότι δήθεν άλλος δρόμος δεν υπήρχε. Το καλοκαίρι, ο πρωθυπουργός Τσίπρας πήγε να νομιμοποιήσει την προδοσία με δημοψήφισμα, ελπίζοντας ότι θα έκαμπταν τον λαό η φιλελεύθερη προπαγάνδα και η κλιμάκωση της οικονομικής τρομοκρατίας. Το θριαμβευτικό «ΟΧΙ» ανέτρεψε τα σχέδιά του. Η τότε ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διάλεξε τότε τη φυγή προς τα εμπρός. Εφαρμόζοντας το «Δόγμα του Σοκ», μέσα σε λίγες εβδομάδες πυκνού πολιτικού χρόνου, ανέκοψε τη λαϊκή κίνηση προς τ’ αριστερά και δρομολόγησε την άνοδο της Δεξιάς και τελικά την ανάσταση των ζόμπι. Με συνταγματικό πραξικόπημα, που στηρίχθηκε από το πλέγμα εξουσίας και όλα τα αστικά κόμματα, ανέτρεψε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Το περήφανο «ΟΧΙ» του λαού έγινε «ΝΑΙ». Παράλληλα, διώχνοντας τους διαφω-

νούντες εδραίωσε την αντιδημοκρατική δομή και την αυταρχική λειτουργία του κόμματος. Αναζητώντας φύλο συκής, έσυρε τον τσακισμένο και αποσβολωμένο λαό σε νέες εκλογές, τις οποίες κέρδισε με νέα ψέματα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σήμανε τέσσερα χρόνια ακατάπαυστων επιθέσεων στο βιοτικό επίπεδο, στα δημοκρατικά δικαιώματα και την ίδια την αυτοσυνείδηση του λαού. Έκανε το άσπρο, μαύρο. Συστηματικά και σύντονα μετέφερε πόρους κι εξουσία από τους φτωχούς στους πλούσιους, από τους αδύναμους στους δυνατούς, από τους πολλούς στους λίγους. Εφάρμοσε πολιτικές παρόμοιες με των άλλων κομμάτων που κυβέρνησαν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Έχοντας ομοιότητες πολύ πιο ουσιώδεις από τις διαφορές τους, ήταν όλες ακροδεξιές πολιτικές στην υπηρεσία ενός ολιγαρχικού πλέγματος εξουσίας, πoυ εδραίωσε τη θέση του στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας. Συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ, επιβάλλοντας πολιτική απαλλοτριωτικής συσσώρευσης προς όφελος του ξένου κεφαλαίου και της εγχώριας ολιγαρχίας, ρήμαξε τον λαό και ιδίως την εργατική τάξη. Η πολιτική αυτή δεν μπορούσε να περάσει χωρίς αυταρχισμό, επομένως η δήθεν κυβέρνηση της Αριστεράς –αλλά στην πραγματικότητα της φιλελεύθερης Ακροδεξιάς – ενίσχυσε τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και προφύλαξε τη φασιστική Χρυσή Αυγή. Νομιμοποιώντας την αντιπροσφυγική υστερία, άνοιξε στρατόπεδα συγκέντρωσης και κράτησε τον φράχτη της ντροπής στον Έβρο. Καθώς η φιλελεύθερη ακροδεξιά κυβέρνηση αυτοπροσδιοριζόταν σαν δήθεν αριστερή κι έτσι διαφημιζόταν σε ολόκληρη την Ευρώπη, έπληξε καίρια την ιδέα της Αριστεράς. Το «Δεν Υπάρχει Άλλη Λύση» βύθισε σ’ απόγνωση τους εργαζό-

Επείγει να επικαιροποιήσουμε το μεταβατικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αναζωογονώντας την με μαχητικούς και σωστά στοχευμένους ενωτικούς αγώνες και παρεμβάσεις μενους. Η νεολαία στράφηκε στη μετανάστευση, ενώ κράτος, παρακράτος και μίντια τροφοδοτούσαν ακατάπαυστα το ρατσιστικό μένος εναντίον προσφύγων και μεταναστών. Αφότου ο ΣΥΡΙΖΑ διέλυσε το λαϊκό κίνημα και το εξοβέλισε από την κεντρική πολιτική σκηνή, οι κρίσιμες αποφάσεις άρχισαν να παίρνονται στο εσωτερικό του πλέγματος εξουσίας. Στα σαλόνια ολιγαρχών και πρεσβειών διαγκωνίζονται ο νεοδημοκρατικός συνασπισμός φιλελευθέρων και συντηρητικών ακροδεξιών και η φιλελεύθερη ακροδεξιά του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η φασιστική Ακροδεξιά, τσακισμένη από τη λαϊκή οργή, προσώρας μένει στην εφεδρεία. Οι κυβερνήσεις ακροδεξιών κομμάτων τα τελευταία δέκα χρόνια γονάτισαν τον λαό αλλά δεν έλυσαν τα προβλήματα του συστήματος. Η οικονομική κρίση και η αποψίλωση του κράτους βάθυναν, η φτώχεια απλώθηκε. Η πανδημία έπληξε έναν πληθυσμό γονατισμένο από τις μέριμνες της επιβίωσης, στα όρια της αντοχής του, που συχνά αναζητούσε ανακούφιση σε ανορθολογικές συμπεριφορές και αντιλήψεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ επέβαλε προσωρινά το πολιτικό του σχέδιο, που δεν ήταν βεβαίως η ανατροπή του καπιταλισμού ούτε η δίκαιη κοινωνία αλλά η σταθεροποίηση του

συστήματος εκμετάλλευσης. Ανέλαβε τον ρόλο της ανυπόληπτης ψευτοαριστεράς, ενώ από την άλλη μεριά η αντικαπιταλιστική Αριστερά περιθωριοποιήθηκε, παρ’ όλους τους σκληρούς και περιστασιακά νικηφόρους αγώνες που δώσαμε. Τη δεκαετία της κρίσης ο χώρος μας αγωνίστηκε ανυποχώρητα, παρουσιάζοντας μάλιστα εύστοχες και ρεαλιστικές αναλύσεις σε κάθε λογής ζητήματα. Ωστόσο, σήμερα μείναμε με μικρές δυνατότητες πρακτικής παρέμβασης στην κεντρική πολιτική σκηνή, μολονότι αυτή η παρέμβαση είναι πιο αναγκαία παρά ποτέ. Την ημερήσια διάταξη ορίζει πλέον η πανδημία, ανατρέποντας γεωπολιτικές ισορροπίες κι εκτροχιάζοντας την καπιταλιστική σταθεροποίηση στη χώρα μας. Οι συστημικές δυνάμεις εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην καταστολή και στον κοινωνικό αυτοματισμό μέχρι την άφιξη του αναμενόμενου ευρω-πακτωλού από το Ταμείο Ανάκαμψης. Αν όντως έρθει αυτός και τον καρπωθεί η ολιγαρχία, όπως ελπίζει, θα ξαναζήσουμε την κοινωνική πόλωση της δεκαετίας του 1950 αλλά με περιορισμένες ασφαλιστικές δικλείδες. Επείγει να επικαιροποιήσουμε το μεταβατικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επίσης αναζωογονώντας την με μαχητικούς και σωστά στοχευμένους ενωτικούς αγώνες. Ένας από αυτούς δεν μπορεί παρά να είναι η προώθηση μιας αριστερής πρότασης αντιμετώπισης της πανδημίας, στα χνάρια του διεθνούς zero-covid. Κάνοντας τις αντικαπιταλιστικές αναλύσεις κτήμα των ομάδων που ριζοσπαστικοποιεί η κοινωνική πόλωση περιορίζουμε τη δεξιά στροφή τους, την οποία με κάθε τρόπο ενισχύει το σύστημα. Είναι ζήτημα επιβίωσης, συγκεντρώνοντας τις δυνάμεις μας στα ουσιώδη, να στήσουμε έναν πόλο μαζικής κινητοποίησης και παραγωγής και διάχυσης ριζοσπαστικών ιδεών.

Ρωγμές στον χρόνο 1980 ● Πεθαίνει ο Γιόσιπ Μπροζ Τίτο. 1991 ● Σλοβενία και Κροατία ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία τους.

1992 ● Συγκρούσεις Μουσουλμάνων, Κροατών και Σέρβων στη Βοσνία.

1992 ● ΕΟΚ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ αναγνωρίζουν τις αποσχισθείσες δημοκρατίες.

1995 ●Συμφωνία ειρήνης στο Ντέιτον.

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Δημήτρης Γρηγορόπουλος Πριν από 20 χρόνια, στις 3 Ιουλίου του 2001, άρχισε στη Χάγη, στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ), η δίκη του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, με την κατηγορία του πολιτικού υπεύθυνου για εγκλήματα κατά του πληθυσμού και εθνοκάθαρση. Ανεξάρτητα από τις ευθύνες του Μιλόσεβιτς και του καθεστώτος του για τον δραματικό εμφύλιο στη Γιουγκοσλαβία, βασικοί υπεύθυνοι του διαμελισμού της ομόσπονδης χώρας βρίσκονταν σε ρόλο κατήγορου, ενώ θα έπρεπε να είναι κατηγορούμενοι: οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, η Γερμανία και συνολικά η ΕΟΚ/ΕΕ.

1998 ● Οξύνονται στο Κόσοβο οι συγκρούσεις Αλβανών και Σέρβων.

1999 ● Επίθεση του ΝΑΤΟ. 2001 ● Έκδοση εντάλματος από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, σύλληψη και φυλάκιση Μιλόσεβιτς.

2006 ● Θάνατος Μιλόσεβιτς στο κελί.

Γιουγκοσλαβία: Η δολοφονία ενός κράτους από τον ιμπεριαλισμό

τις 3 Ιουλίου του 2001 άρχισε στη Χάγη, στα πλαίσια του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ), η ακροαματική διαδικασία μιας πρωτοφανούς στα χρονικά δίκης. Κατηγορούμενος δεν ήταν ένας στρατιωτικός ή παραστρατιωτικός ως φυσικός αυτουργός εγκλημάτων αλλά ένας αρχηγός κράτους, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ως πολιτικός υπεύθυνος για εγκλήματα κατά άμαχου πληθυσμού και εθνοκάθαρση. Το ΔΠΔ είχε συσταθεί το 1993, διαρκούντος του εμφυλίου πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, απ’ το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στο οποίο, μετά τη μεταπολίτευση στην ΕΣΣΔ, πλειοψηφούσαν απόλυτα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης. Η πρωτοφανής αυτή δίκη είχε σκόπιμα συμβολική αναλογία με την παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο της Νυρεμβέργης κορυφαίων στελεχών του Ναζιστικού καθεστώτος. Η αμεροληψία της παραπομπής ήταν εξαρχής έωλη. Παραπέμφθηκε σε δίκη ο Μιλόσεβιτς, ενώ τη βασική ευθύνη για τον εμφύλιο πόλεμο και τα τραγικά επακόλουθά του, φέρουν οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, που ενθάρρυναν και υποκίνησαν τις αποσχιστικές τάσεις και έσπευσαν ν’ αναγνωρίσουν τις αποσχισθείσες δημοκρατίες. Στο δικαστήριο ο Μιλόσεβιτς κατήγγειλε το ΝΑΤΟ ως τον πραγματικό ένοχο: «Ο σκοπός αυτής της δίκης είναι να δημιουργηθεί μία ψευδής δικαιολογία για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία... ένα απ’ τα όργανα αυτού του πολέμου είναι το παράνομο δικαστήριό σας». Η θέση των ιμπεριαλιστών για τον εμφύλιο πόλεμο και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ήταν μονόπλευρη, απλουστευτική και προσχηματική. Βάση αυτής της αντίληψης ήταν η θέση ότι οι εθνότητες της Γιουγκοσλαβίας είχαν εξαρχής

εθνικές, θρησκευτικές, πολιτικές, οικοΜετά την κατάκτηση της χώρας από νομικές και πολιτιστικές αντιθέσεις που τους Γερμανούς, αναπτύσσεται μεγάλο δεν εκδηλώνονταν εκρηκτικά λόγω της αντιστασιακό κίνημα, στο οποίο συμμεσιδηράς πυγμής της διακυβέρνησης του τέχουν παρτιζάνοι από όλες τις εθνότηΤίτο με το δόγμα «μη ισχυρή Σερβία για τες. Με τη βασιλεία και τους Γερμανούς ισχυρή Γιουγκοσλαβία». Μετά τον θάνασυμπαρατάσσονται τμήματα από Κροτό του όμως, οι αντιθέσεις εκδηλώθηκαν άτες και Σέρβους (Τσέτνικς). Το 1945 ιδρύετα η ομοσπονδιακή λαϊκή έντονα και οξύνθηκαν από την ιδρύεται σμού δημ τάση του σερβικού εθνικισμού δημοκρατία της Γιουγκοσλακή βί να διατηρήσει την εθνική βίας, με πρόεδρο τον Τίτο, Η ΕΟΚ και σ και κρατική ενότητα με στην οποία συμμετέχουν το ΝΑΤΟ έριξαν τη σαφή υπερίσχυση και αυτόβουλα όλες οι γιουεπιβολή των Σέρβων. Οι γκοσλαβικές εθνότητες. λάδι στη φωτιά αμερικανονατοϊκοί θεΜε τη μεταρρύθμιση των εθνοτικών ωρούσαν ότι αυτή η εμτου 1974 ενισχύθηκε η συγκρούσεων μονή των Σέρβων οδήγηαποκέντρωση του ομοσε στον εμφύλιο πόλεμο, σπονδιακού κράτους υκαι του εμφυλίου ις π με αγριότητες και πράξεις πέρ των ομόσπονδων πευς. ριφ γενοκτονίας εκ μέρους τους. ριφερειών. Μετά το θάνατο τα η Τίτ ενισχύονται οι εθνικιΣτην πραγματικότητα, του Τίτο Γιουγκοσλαβία δεν ήταν κρατικό μόρστικές τάσεις, ήταν όμως μειοψηφικές φωμα τεχνητό, εκβιασμένο με ολιγόκαι επομένως δεν ήταν καθόλου νομοχρονη ενοποίηση σλαβικών εθνοτήτων. τελειακή η εξέλιξή τους σε εθνική διάΤο 1918 είναι ιστορική ημερομηνία, σπαση της Γιουγκοσλαβίας. αφού δημιουργείται το Ηνωμένο ΒασίΤο βασικό επιχείρημα των ιμπεριαλιλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. στών ότι την κύρια ευθύνη για τον εμφύ-

λιο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία επωμίζεται ο σερβικός εθνικισμός, εδράζεται σε ένα περιβόητο υπόμνημα της σερβικής ακαδημίας τεχνών και επιστημών, στο οποίο καταδικάζεται η ανακατανομή της εξουσίας βάσει της συνταγματικής αλλαγής του 1974 υπέρ των έξι δημοκρατιών και των δύο αυτόνομων επαρχιών, Βοϊβοντίνα και Κόσοβο. Το υπόμνημα όζει εθνικισμού και υπερσυγκεντρωτισμού αλλά εκδόθηκε το 1986 ως άποψη ενός πνευματικού ιδρύματος και όχι από ανώτατο κρατικό όργανο. Το να εμφανίζεται λοιπόν ως causa belli (αιτία πολέμου) είναι πρόσχημα και άλλοθι τραβηγμένο από τα μαλλιά. Οι εθνικιστικές τάσεις δεν γιγαντώθηκαν από αυτό το υπόμνημα ή από άλλες ήσσονες εκδηλώσεις του σερβικού εθνικισμού αλλά από τον δάκτυλο του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ. Αντί η ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ αλλά και ο ΟΗΕ, να αναλάβουν πρωτοβουλία για να αποφευχθεί η διάσπαση της χώρας και ο αναπόφευκτος, επομένως, εμφύλιος πόλεμος, έριξαν λάδι στη φωτιά σπεύδοντας να αναγνωρίσουν τις δημοκρατίες της Κροατίας, της Σλοβενίας και της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης αμέσως σχεδόν μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας τους. Μετά την ειρήνη του Ντέιτον το σχέδιο του ιμπεριαλισμού για τη διάσπαση και την καντονοποίηση της Γιουγκοσλαβίας, με αποδυναμωμένη τη Σερβία, δεν είχε ολοκληρωθεί. Έμενε το Κόσοβο, «ιερή περιοχή» για τους Σέρβους, με έντονη παρουσία πληθυσμού αλβανικής καταγωγής. Στο Κόσοβο εμφανίζεται ο απελευθερωτικός στρατός του Κοσόβου UCK, που με ένοπλες επιθέσεις απαιτεί αυτονόμηση της περιοχής. Το 1998 η ένταση αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, με επιθέσεις αμφοτέρωθεν κατά του αλβανικού και σερβικού πληθυσμού. Τότε δέκα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ δράττονται της ευκαιρίας για να ολοκληρώσουν τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας. Με πρόσχημα την αποτροπή μιας καταστροφής ανθρωπιστικού χαρακτήρα στην περιοχή, δεν προωθούν κάποιες διαδικασίες ειρήνευσης αλλά επεμβαίνουν με χερσαίες στρατιωτικές δυνάμεις και μαζικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς για περισσότερο από δύο μήνες, σφυροκοπώντας όχι μόνο τις σερβικές περιοχές στο Κόσοβο, αλλά όλη τη Σερβία και ιδιαίτερα το Βελιγράδι. Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση, ο Μιλόσεβιτς αναγκάζεται να συνθηκολογήσει και να αναγνωρίσει την αυτονομία του Κοσόβου. Η εγκληματική επέμβαση των νατοϊκών ιμπεριαλιστών για τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας ολοκληρώνεται με το ένταλμα σύλληψης του Μιλόσεβιτς το 2001 από το ΔΠΔ. Ο Μιλόσεβιτς ως αποδιοπομπαίος τράγος φορτώνεται την ευθύνη για τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία και τα ειδεχθή εγκλήματα που διαπράχθηκαν στη διάρκειά τους, σε μία προσπάθεια πολιτικής και ηθικής νομιμοποίησης της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας.

22 Κίνα Δημήτρης Καλτσώνης

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

∆ιεθνή

Δημιουργήθηκε πριν από 100 χρόνια σε μια… βάρκα, ηγήθηκε μιας από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις, αλλά σήμερα καθοδηγεί τη μεγάλη πορεία προς έναν ιδιόμορφο ανεπτυγμένο καπιταλισμό. Στο ΚΚ Κίνας κυρίαρχη είναι η ηγετική κρατική γραφειοκρατία, που συνδέεται με την αστική τάξη, με τα μεσαία στρώματα να έχουν έναν αυξανόμενο ρόλο και την εργατική τάξη κομπάρσο.

έρασαν εκατό χρόνια από την ίδρυσή του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας σε μια βάρκα, από 12 μόλις άτομα, σε συνθήκες παρανομίας. Σήμερα, είναι μάλλον το μεγαλύτερο και ισχυρότερο κόμμα στον κόσμο με 90 περίπου εκατομμύρια μέλη. Έχει μια λαμπρή και πολυκύμαντη ιστορία. Αποτελεί τον νου, την καρδιά και τη ραχοκοκαλιά του κινεζικού κράτους. Βέβαια, τα πολιτικά κόμματα δεν είναι οπωσδήποτε αυτό που ισχυρίζονται ή αυτό που πιθανά καλοπροαίρετα πιστεύουν για τον εαυτό τους. Προσδιορίζονται από την ταξική θέση της ηγεσίας τους, την ταξική σύνθεση των μελών τους, την ιδεολογία και, κυρίως, την πρακτική τους. Τα πολιτικά κόμματα εξελίσσονται μες στο διάβα της ιστορίας. Αν συνυπολογιστούν οι παραπάνω παράμετροι, μπορούν, νομίζω, να εξαχθούν ασφαλή επιστημονικά συμπεράσματα για τη φυσιογνωμία του σημερινού ΚΚ Κίνας.

Η ταξική θέση της ηγεσίας Πιο σημαντική από την ταξική σύνθεση ενός κόμματος είναι η ταξική θέση της ηγεσίας του. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο σε κόμματα με εδραιωμένη αυστηρή ιεραρχία και τελετουργικό, όπως το ΚΚ Κίνας. Η κομματική και κρατική ηγεσία απολάμβανε προνόμια ήδη από τη σοσιαλιστική περίοδο. Ο μισθός του υπουργού ήταν τότε 15 φορές μεγαλύτερος του βασικού εργατικού μισθού. Σε εκείνες τις συνθήκες κάτι τέτοιο ήταν κοινωνικο-πολιτικά ενοχλητικό αλλά όχι τόσο σημαντικό, επειδή δεν επρόκειτο για μια εμπορευματική οικονομία. Στις μέρες μας, σε συνθήκες οικονομίας της αγοράς, αυτά και άλλα προνόμια δίνουν τη δυνατότητα σε αυτήν την ηγετική μειοψηφία να εντάσσεται ή να προσεγγίζει τις συνθήκες ζωής της επανεμφανισθείσας αστικής τάξης. Παράλληλα, παρότι με κομματική εγκύκλιο δεν επιτρέπονται στα κομματικά στελέχη οι επιχειρηματικές δραστηριότητες, αυτά χρησιμοποιούν συχνά συγγενικά ή άλλα παρένθετα πρόσωπα για να υπερβούν αυτήν την απαγόρευση. Από την άλλη, από τα 90 εκατομμύρια μέλη του κόμματος, το 2016 μόνο το 36,9% ήταν εργάτες και αγρότες, ενώ το 2005 ήταν το 43,7%. Η τάση είναι να μειωθούν ακόμη περισσότερο. Οι ειδικευμένοι εργάτες και οι τεχνικοί, ένα μόνο τμήμα των οποίων ανήκει ουσιαστικά στην εργατική τάξη, ενώ το σημαντικότερο ανήκει μάλλον στα μεσαία μισθωτά στρώματα ή στους ελεύθερους επαγγελματίες, αποτελούν το 25,2%. Τα επαγγελματικά στελέχη του κόμματος και του κράτους είναι το 8,5%. Το 18,9% είναι συνταξιούχοι και ένα 10% διάφορα άλλα επαγγέλματα.

ΚΚ Κίνας: σοσιαλδημοκρατία με «κινεζικά χαρακτηριστικά»; Οι καπιταλιστικές σχέσεις δεν αντιμετωπίζονται ως προσωρινή υποχώρηση τικού, πατερναλιστικού καπιταλισμού. Στο συνέδριο του 1992 υιοθετήθηκε το άνοιγμα στην οικονομία της αγοράς. Τότε απομακρύνθηκαν από τη Μόνιμη Επιτροπή του Πολιτικού Γραφείου οι δυο τελευταίοι επικριτές του ανοίγματος. Ήταν προσκείμενοι στις απόψεις του ιστορικού ηγέτη Τσεν Γιουν, υποστήριζαν τον πρωταρχικό ρόλο του σχεδιασμού και το περιορισμένο μόνο άνοιγμα στην αγορά. Έκτοτε, στο ηγετικό επίπεδο δεν υπήρξε αμφισβήτηση της θεμελιακής αυτής επιλογής. Στο σύνολο, βέβαια, του κομματικού δυναμικού υπάρχουν λιγοστές, δειλές, διάσπαρτες φωνές υπεράσπισης της κοινωνικής ιδιοκτησίας των βασικών μέσων παραγωγής. Παρότι στην επίσημη ιδεολογία εξακολουθούν να υπάρχουν αναφορές στην εργατική τάξη, οι θεωρητικές προσεγγίσεις του ΚΚ Κίνας Μέλος του κόμματος είναι δίνουν πλέον ιδιαίτερη έμφαση ο ένας στους τρεις Κινέζους στην οικοδόμηση μιας «κοινωνίας της αρμονίας» και μιας μεσαίας δισεκατομμυριούχους τάξης. Εντείνονται οι αναφορές που προάγουν μια διαταξική ή ακόμη και αταξική αντίληψη της κοινωνίκαι οικονομίας είναι πολύ στενή, όπως ας. Τέτοιο είναι, για παράδειγμα, το σχήαντίστοιχα ήταν στις αρχές του 20ου αιώνα, στην πρώτη περίοδο ανάπτυξης του μα ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι «από καπιταλισμού στη χώρα. Η ένταξη των όλους και για όλους» ή η αναφορά στην επιχειρηματιών λειτουργεί αμφίδρομα: ανάγκη «εμφύτευσης της συνείδησης του αυξάνει την επιρροή τους στο κόμμα και γενικού συμφέροντος», που συναντιούστο κράτος, αλλά αυξάνει και τον έλεγχο νται στο τελευταίο συνέδριο. του κόμματος και του κράτους σε αυτούς, Από τη μελέτη των πρόσφατων κομσε ένα μοντέλο ιδιόμορφου, γραφειοκραματικών ντοκουμέντων διαφαίνεται ότι Πιο σημαντικό είναι ότι, μετά τις αλλαγές στο καταστατικό του κόμματος το 2002, γίνονται δεκτοί και επιχειρηματίες. Στο κόμμα, πλέον, ανήκει ο ένας στους τρεις ιδιοκτήτες ιδιωτικής επιχείρησης (34%), όπου περιλαμβάνονται τόσο οι μεγάλου όσο και οι μικρού μεγέθους επιχειρήσεις. Μέλος του ΚΚ Κίνας είναι επίσης ο ένας στους τρεις Κινέζους δισεκατομμυριούχους. Είναι προφανές ότι πολύ περισσότεροι κεφαλαιοκράτες –αναλογικά με τον συνολικό αριθμό τους στην κοινωνία– είναι μέλη του κόμματος σε σύγκριση με τους εργάτες ή τους αγρότες. Το στοιχείο αυτό δείχνει πολλά για τη φυσιογνωμία του κόμματος και για τη φυσιογνωμία των καπιταλιστικών σχέσεων στην Κίνα, όπου η σύμπλεξη κράτους

το ΚΚ Κίνας θεωρεί πως ήδη οικοδομείται στη χώρα «ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά». Δηλαδή, δεν φαίνεται πλέον να αντιμετωπίζει το άνοιγμα στις καπιταλιστικές σχέσεις ως ιστορικά προσωρινή υποχώρηση. Αντίθετα, ολοένα και περισσότερο «ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά» ταυτίζεται με την υποτίθεται μεταβατική «σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς». Δεν υπάρχει καμιά αναφορά έστω σε μια μελλοντική εθνικοποίηση όσων βασικών μέσων παραγωγής βρίσκονται σήμερα σε ιδιωτικά χέρια. Ενδεικτικό, επίσης, για την ιδεολογική ταυτότητα του ΚΚ Κίνας είναι το γεγονός ότι στα κομματικά ντοκουμέντα δεν υπάρχει αναφορά στην έννοια του ιμπεριαλισμού. Παράλληλα, γίνεται συνεχώς πιο αισθητή στην κομματική και κυβερνητική γλώσσα η αναφορά στο έθνος, γεγονός που αποτελεί το ιδεολογικό υπόβαθρο της εντεινόμενης διεθνούς παρουσίας της Κίνας. Συμπερασματικά, κυρίαρχη στο ΚΚ Κίνας είναι η ηγετική κρατική γραφειοκρατία, η οποία συνδέεται με την αστική τάξη. Τα μεσαία στρώματα παίζουν έναν αυξανόμενο αλλά όχι κυρίαρχο ρόλο, ενώ η εργατική τάξη απολύτως δευτερεύοντα. Επί της ουσίας, θα μπορούσε να γίνει λόγος για ιδιόμορφη σοσιαλδημοκρατία με «κινεζικά χαρακτηριστικά». * Καθηγητής θεωρίας κράτους και δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συγγραφέας του βιβλίου Το κράτος στην Κίνα (1949-2019), εκδόσεις Τόπος.

∆ιεθνή ΗΠΑ Χρίστος Κρανάκης

Οι πλούσιοι χτίζουν, οι φτωχοί γκρεμίζονται

Σαν χάρτινος πύργος κατέρρευσε 13όροφο κτίριο κοντά στο Μαϊάμι, παρασύροντας στον θάνατο δεκάδες ανθρώπους. Οι προειδοποιήσεις ενοίκων και ειδικών είχαν αγνοηθεί, όπως και στην περίπτωση του Πύργου Γκρένφελ στο Λονδίνο, το 2017.

Η «ξαφνική» κατάρρευση ενός κτιρίου σχετικά νέου, με έτος κατασκευής το 1981 και με 135 διαμερίσματα, εύλογα γέννησε απορίες. Παρότι οι πρώτες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για ένα «παράδοξο ατύχημα» που πιθανότατα οφειλόταν σε εργασίες με βαριά μηχανήματα που διεξάγονταν στη στέγη, αποκαλύψεις για τις συνθήκες συντήρησής του άλλαξαν γρήγορα τα δεδομένα και ανέδειξαν τις εγκληματικές ευθύνες της ιδιοκτησίας αλλά και της πολιτείας. Όπως έγινε γνωστό, συγκεκριμένα, το κτίριο είχε χαρακτηριστεί ως «επικίνδυνη κατα-

δρομολόγησε την εκκίνηση διαδικασιών συντήρησης, ενώ οι τοπικές αρχές επιδόθηκαν σε μια απέλπιδα προσπάθεια να «μαζέψουν τα αμάζευτα», ισχυριζόμενες πως η διαδικασία επαναπιστοποίησης της ασφάλειας του κτιρίου ήταν προ των πυλών. Φυσικά, τα κάλπικα λόγια της εταιρείας και των τοπικών αρχόντων, δεν ήταν ικανά να εξασθενήσουν την οργή των επιζώντων και των συγγενών των θυμάτων, που πλέον κινούνται νομικά εναντίον παντός υπευθύνου. Ούτε η παρουσία του Τζο Μπάιντεν εκεί, την Πέμπτη

σκευή» από πέντε διαφορετικές πολεοδομικές επιθεωρήσεις. Επίσης, αναφορά που έφερε στο φως της δημοσιότητας η εφημερίδα New York Times, απέδειξε πως ήδη από το 2018 –δηλαδή τρία ολόκληρα χρόνια πριν την κατάρρευση– στο κτίριο είχαν εντοπιστεί σοβαρά προβλήματα στατικότητας, τόσο στα θεμέλια όσο και στους ψηλότερους ορόφους. Μάλιστα, λίγες μέρες μετά την τραγωδία, οι συγγραφείς της αναφοράς τόνισαν, χωρίς περιστροφές, πως είχαν προειδοποιήσει για τον κίνδυνο και την ανάγκη άμεσων επισκευών προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφάλεια των κατοίκων. Αν και η ιδιοκτήτρια εταιρεία, η «Champlain Towers South Condominium Association», είχε τις παραπάνω αναφορές στα χέρια της εδώ και χρόνια, μόλις πρόσφατα

Η ανάγκη των εργαζομένων για ασφαλή και αξιοπρεπή διαβίωση δεν συμβαδίζει με τα συμφέροντα του κεφαλαίου

όλις 12 δευτερόλεπτα χρειάστηκαν για την κατάρρευση του επιβλητικού 13όροφου συγκροτήματος «Champlain Towers» στη Φλόριντα. Συγκεκριμένα, την προηγούμενη Πέμπτη στις 2.00 τα ξημερώματα τοπική ώρα, ένας δυνατός κρότος ξύπνησε τους κατοίκους του Σερφσάιντ –15 μίλια βόρεια του Μαϊάμι– που είδαν την πόλη τους να σκεπάζεται από ένα πυκνό σύννεφο σκόνης. Τα χειρότερα σενάρια επιβεβαιώθηκαν, όταν έγινε αντιληπτό πως μια ολόκληρη πλευρά του πολυόροφου κτιρίου είχε καταπέσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, σκορπίζοντας το θάνατο σε –προς το παρόν– 18 ανθρώπους — όταν το Πριν όδευε προς το τυπογραφείο, υπήρχαν ακόμα δεκάδες αγνοούμενοι.

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

κατάφερε να τους κατευνάσει. Λόγω της πολυπλοκότητας του φαινομένου, τα ακριβή αίτια της κατάρρευσης θα αργήσουν να ανακοινωθούν επίσημα, ενώ ανοιχτό παραμένει μέχρι και το ενδεχόμενο διεξαγωγής ομοσπονδιακής έρευνας. Προς το παρόν, πάντως, οι ερευνητές θεωρούν πως πιθανότατα οφείλεται σε έναν συνδυασμό παραγόντων. Συγκεκριμένα, την ίδια στιγμή που το κτί-

ριο –σύμφωνα με την προαναφερθείσα έκθεση– αντιμετώπιζε δομικά προβλήματα και στεκόταν σε «ραγισμένους και θρυμματισμένους στύλους», βυθιζόταν κατά δύο χιλιοστά το έτος, επειδή είχε ανεγερθεί σε περιοχή αποκατεστημένων υγροτόπων. Η οργή των κατοίκων των παραθαλάσσιων διαμερισμάτων της Φλόριντα για την κακοδιαχείριση των οικιών τους ξεχειλίζει. Παρότι η πολιτεία έχει –θεωρητικά– θεσπίσει νέους πολεοδομικούς νόμους με σκληρότερες απαιτήσεις, εξαιτίας των καταστροφικών τυφώνων που έχουν πλήξει την περιοχή, οι μεγάλες κατασκευαστικές και μεσιτικές εταιρείες δεν φαίνεται να πτοούνται. Η κατάρρευση του «Champlain Towers» λειτούργησε σαν καμπανάκι κινδύνου για τους ενοίκους γειτονικών κτιρίων, οι οποίοι διαμαρτύρονται πως και τα δικά τους σπίτια κινδυνεύουν, λόγω ανεπαρκούς συντήρησης. Σε κάθε περίπτωση, το έγκλημα που συντελέστηκε –και είναι πιθανό να επαναληφθεί αν δεν ληφθούν έγκαιρα μέτρα– έχει ξεκάθαρα ταξικό χαρακτήρα. Η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων του «Champlain Towers» και άλλων αντίστοιχων συγκροτημάτων είναι μέλη της λατινοαμερικάνικης ή της εβραϊκής κοινότητας, που βρίσκουν πρόσκαιρη διαμονή σε φτωχικά διαμερίσματα κατά τους θερινούς μήνες, όταν εργάζονται στον τουριστικό τομέα. Το ίδιο, άλλωστε, είχε συμβεί και to 2017 στο Λονδίνο, όταν ο 24όροφος πύργος Γκρένφελ είχε λαμπαδιάσει παρασύροντας στον θάνατο 72 ανθρώπους — η διαχειρίστρια εταιρεία και το δημόσιο είχαν αδιαφορήσει και για αυτές τις καταγγελίες, μιας και εκεί διέμεναν φτωχαδάκια… Ο θάνατος τόσων ανθρώπων στο Σερφσάιντ επανάφερε δυναμικά στο προσκήνιο την πάγια ανάγκη της εργατικής τάξης για ασφαλή και αξιοπρεπή διαβίωση. Ειδικά στις ΗΠΑ, όπου η ασυδοσία των μεγάλων εταιρειών αποτελεί κανόνα και η υπερεκμετάλλευση των ενοίκων φτωχικών διαμερισμάτων αποτελεί συνήθη τακτική.

Γαλλία

Σοκ διαρκείας για το αστικό σύστημα Ένα μεγάλο σοκ ήταν τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών στη Γαλλία, που ολοκληρώθηκαν με τον δεύτερο γύρο της περασμένης Κυριακής. Όχι, κυρίως, εξαιτίας των αποτελεσμάτων που έβγαλε η κάλπη όσο λόγω της τεράστιας αποχής, η οποία ξεπέρασε το 66%, κάτι που σημαίνει ότι οι δύο στους τρεις προτίμησαν τα σπίτια τους, τις παραλίες ή και τον παγκοσμίως γνωστό ποδηλατικό γύρο που διεξαγόταν την ίδια ημέρα. Οι εκκλήσεις όλων των κομμάτων και υποψηφίων για μαζικότερη προσέλευση τη δεύτερη Κυριακή δεν έφεραν κανένα απολύτως αποτέλεσμα, καθώς σχεδόν κανείς δεν άλλαξε γνώμη, όπως έδειξαν τα σχετικά ποσοστά. Είναι λογικό, εάν προσέξει κανείς τις δημοσκοπήσεις, που έδειξαν ότι τα δύο τρίτα όσων απείχαν το έκαναν συνειδητά, είτε επειδή θέλησαν έτσι να εκφράσουν την αποδοκιμασία τους συνολικά στο πολιτικό σύστημα είτε διότι δεν βρήκαν υποψήφιο που να τους εκφράζει. Η αποδοκιμασία έγινε ιδιαιτέρως αισθητή στα στρατόπεδα των δύο –θεωρητικά– μονομάχων στις προεδρικές που θα γίνουν την άνοιξη του 2022. Αφενός του Μακρόν, που δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε μία από τις 13 περιφέρειες, ενώ οι εκλεκτοί του περιορίστηκαν σε ποσοστά κοντά στο 10% και, αφετέρου, της Λεπέν, η οποία έδειξε πως δεν διαθέτει δυναμική για την κορυφή. Τελικά, φαίνεται πως το αποτύπωμα των μεγάλων κινημάτων που έχει γνωρίσει η Γαλλία τα προηγούμενα χρόνια είναι πολύ… βαρύ για το σύστημα, το οποίο δεν μπορεί να το απομακρύνει από πάνω του. Τα Κίτρινα Γιλέκα, η μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση για το ασφαλιστικόσυνταξιοδοτικό, ακόμη και οι μεγάλες διαδηλώσεις στον απόηχο της δολοφονίας του Τζορτζ Φλόιντ στις ΗΠΑ, μεγάλωσαν τις ρωγμές ανάμεσα σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και το πολιτικό σύστημα. Η υπαρκτή γαλλική Αριστερά, πάντως, δεν μοιάζει ικανή να τις εκμεταλλευτεί.

∆ιεθνή

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

περισκ πιο 48 βαθμοί Κελσίου θερμοκρασία εδάφους στη Σιβηρία. 49,6 στον αέρα στο δυτικό Καναδά και σε περιοχές των ΗΠΑ. Τεράστια παγόβουνα αποκολλώνται από την Ανταρκτική. Όσο για τους μεγιστάνες του πλούτου, εκτός από τις εκκλήσεις για στροφή στα πράσινα κέρδη, ετοιμάζουν πυρετωδώς καταφύγια όπου θα κρυφτούν σε περίπτωση περιβαλλοντικής καταστροφής…

Καναδάς, μια χώρα χτισμένη με εγκλήματα Τους χίλιους φτάνουν οι τάφοι ιθαγενών, κυρίως παιδιών, που έχουν ανακαλυφθεί σε αρκετές περιοχές του Καναδά, όπου βρίσκονταν τα περιβόητα «σχολεία ενσωμάτωσης». Στρατόπεδα συγκέντρωσης, με άλλα λόγια, που κατασκευάστηκαν με τις ευλογίες της Καθολικής Εκκλησίας και την ευγενική χορηγία των αποικιοκρατών, όπου μεταφέρονταν με τη βία χιλιάδες παιδιά, προκειμένου να αποκηρύξουν τις παραδόσεις τους και να ξεχάσουν τον τόπο που γεννήθηκαν και πέρασαν τα πρώτα τους χρόνια, από όπου οι οικογένειές τους εκτοπίζονταν μαζικά. «Αυτή την Ημέρα του Καναδά, ας θυμηθούμε όλοι ότι αυτή η χώρα χτίστηκε πάνω σε μία γενοκτονία», όπως έγραφε στην εφημερίδα The Guαrdian ένα μέλος του κοινοβουλίου που εκπροσωπεί τη μειονότητα, πλέον, των ιθαγενών. Πράγματι, αυτή η ημέρα δεν γιορτάστηκε φέτος, με εντολή και της κυβέρνησης — για τα εγκλήματα όμως θα πληρώσει κανείς;

Παιχνίδια πολέμου στη Μαύρη Θάλασσα Όταν η αντιπαράθεση φτάνει στο σημείο της ρίψης πραγματικών, αν και προειδοποιητικών, πυρών από ρωσικά αεροσκάφη σε νατοϊκά πλοία, τότε τα πράγματα είναι σοβαρά. Γίνονται ακόμη πιο σοβαρά, εάν λάβει κανείς υπόψη του τη δήλωση του Πούτιν για το επεισόδιο της 23ης Ιουνίου στην περιοχή της Κριμαίας, ότι «ακόμη και στην περίπτωση που βυθίζαμε το βρετανικό πλοίο, θα ήταν δύσκο-

Α κόσμος νάποδα του Γιώργου Μιχαηλίδη

λο να φανταστούμε ότι ο κόσμος θα έφτανε στο χείλος ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου». Μπορούμε να φανταστούμε, λοιπόν, ότι υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: Είτε ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας κάνει μπλόφα –που μπορεί και να μην πιάσει– είτε ότι στέλνει μήνυμα πως την επόμενη φορά θα κάνει πράξη αυτό που υπονόησε. Λεπτομέρεια: Στις δηλώσεις του αναφέρθηκε και στην παρουσία στην περιοχή ενός αμερικανικού κατασκοπευτικού αεροπλάνου που απογειώθηκε από την Κρήτη...

Πράσινοι ναι, αλλά μόνο ως συμπλήρωμα Η προοπτική να αναδειχθεί πρώτο το κόμμα των Πρασίνων στις εκλογές που θα διεξαχθούν τον Σεπτέμβριο στη Γερμανία, με αποτέλεσμα να έχει τον πρώτο λόγο στον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης συνεργασίας, φαίνεται πως προκάλεσε ανατριχίλα στο σύστημα εξουσίας, που κινητοποιήθηκε άμεσα. Έτσι, το σύνολο σχεδόν των αστικών ΜΜΕ άρχισαν να αποκαλύπτουν τα κενά του κόμματος και

την απειρία του, να προειδοποιούν τους Γερμανούς πόσα επιπλέον θα πληρώσουν σε φόρους, εάν η Αναλένα Μπέρμποκ γίνει καγκελάριος, αλλά και να ανακαλύπτουν ότι το βιβλίο που εξέδωσε η υποψήφιά τους είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα λογοκλοπής. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ήδη ορατό στις δημοσκοπήσεις, αποδεικνύοντας στους Πράσινους ότι στη Γερμανία –ειδικά εκεί– δεν αρκεί να πουλήσουν την ψυχή τους στο σύστημα –όπως έχουν κάνει– για να τους επιτρέψει να κυβερνήσουν.

Παλαιστίνη: Η άλλη όψη της καταπίεσης

ι διαδέχθηκε τις πρόσφατες επιχειρήσεις της ισραηλινής αστυνομίας στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και τους βομβαρδισμούς του ισραηλινού στρατού στη Γάζα; Η εσωτερική σύγκρουση των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη. Αφορμή στάθηκε η δολοφονία του Παλαιστίνιου ακτιβιστή, του Νιζάρ Μπανάτ, μετά από ξυλοδαρμό από άνδρες της Παλαιστινιακής Αρχής, οι οποίοι εισέβαλλαν νύχτα στο σπίτι του όπου κοιμόταν. Ο Μπανάτ αποτελούσε φιγούρα με έντονη παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου κατέκρινε τον Μαχμούτ Αμπάς και την Παλαιστινιακή Αρχή για ενδοτισμό και συνεργασία με το ισραηλινό κράτος. Μάλιστα, σχεδίαζε να κατέλθει υποψήφιος στις αναμενόμενες εκλογές, χωρίς ωστόσο να θεωρείται ότι μπορούσε να συγκεντρώσει μεγάλο ποσοστό ψήφων. Η δολοφονία του προκάλεσε κύμα οργής και διαδηλώσεων σε σειρά πόλεων της Δυτικής Όχθης, καθώς ανα-

δείχτηκε ο διόλου αθώος ρόλος της Παλαιστινιακής Αρχής, η εξόντωση πολιτικών αντιπάλων, οι φυλακίσεις αντιφρονούντων και η λογοκρισία στη Δυτική Όχθη. Ακόμα και οι μέθοδοι θύμιζαν πολύ αυτές των ισραηλινών κατοχικών δυνάμεων. Το σπίτι του Μπανάτ κυκλώθηκε μυστικά, η πόρτα ανατινάχτηκε και μέσα εισέβαλαν 25 εκπαιδευμένοι αστυνομικοί. Οι διαδηλωτές στράφηκαν εναντίον της Παλαιστινιακής Αρχής και του Μαχμούντ Αμπάς, ζητώντας την παραίτησή του. Ο Αμπάς παραμένει παράνομα στην προεδρία εδώ και δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Ακολούθησαν συγκρούσεις με την παλαιστινιακή αστυνομία και πολλές συλλήψεις και τραυματισμοί διαδηλωτών. Όσον αφορά τη διεξαγωγή των παλαιστινιακών εκλογών, είναι κοινός τόπος ότι ο Αμπάς, με την ανοχή του Ισραήλ, επιχειρεί να τις αναβάλλει καθώς είναι κοινή εκτίμηση αξιωματούχων της Φατάχ και των ισραηλι-

νών κρατικών υπηρεσιών πως αυτές θα φέρουν ενισχυμένη τη Χαμάς και διαιρεμένη και αποδυναμωμένη τη Φατάχ. Άλλωστε, η θέση του Αμπάς αμφισβητείται από την πρόθεση του Μαρβάν Μπαργκουτί, ιστορικού στελέχους της Φατάχ και φυλακισμένου ηγέτη της πρώτης και δεύτερης Ιντιφάντα, να κατέλθει υποψήφιος. Στο μεταξύ στο Ισραήλ, ο κυβερνητικός συνασπισμός των κομμάτων που παραμέρισε τον Νετανιάχου φαίνεται να κινείται για να σπάσει την αρχική συμφωνία με τα αραβικά κόμματα του ισραηλινού κοινοβουλίου. Οι τελευταίες πληροφορίες φέρνουν τα περισσότερα κόμματα του συνασπισμού να ανανεώνουν με την ψήφο τους τον ρατσιστικό νόμο που απαγορεύει σε Παλαιστίνιους από τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα που παντρεύονται ομοεθνείς τους από τα ισραηλινά ελεγχόμενα εδάφη να μετακομίζουν στα τελευταία και να αποκτούν την ισραηλινή υπηκοότητα.