Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 10-11.7.2021 - Αρ. Φύλλου 1531 by 21aristera

Παίζουν «στα ζάρια» τις συντάξεις με «ακαταδίωκτο»

Κύμα λουκέτων και απολύσεων στις τράπεζες

Ένας χρόνος αναμέτρησης με τον νόμο Χρυσοχοΐδη

> σελ. 8-9

> σελ. 15

> σελ. 12-13

Επικουρικές

‣ Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

‣ www.prin.gr

€2

‣ ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

ΕΤΟΣ 31ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1.531

Κοροϊδία εκτός ορίων στην πλάτη του λαού

Στο «κόκκινο» Κρήτη, Ίος, Μύκονος, Σαντορίνη εξαιτίας της απουσίας ελέγχων και ιχνηλάτησης στην κορύφωση της τουριστικής σεζόν. Η κυβέρνηση απαντά με στοχοποίηση κοινωνικών ομάδων, ενώ προωθεί σχέδια για... συγχώνευση νοσοκομείων εν μέσω πανδημίας. >>> σελ. 5

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ | ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ 10-11 /7

Ιχνηλατώντας δρόμους προς την κομμουνιστική απελευθέρωση Δρόμους προς ένα φωτεινό μέλλον εργατικής και κοινωνικής χειραφέτησης, κόντρα σε κεφάλαιο και αστικό κράτος, φιλοδοξεί να ανοίξει η Πανελλαδική Συνάντηση της «Πρωτοβουλίας διαλόγου για ένα κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα» που ξεκινά το Σάββατο 10 Ιουλίου στις 3 μ.μ. στο δημαρχείο Καισαριανής.

Ενάντια σε μια «μουσειακή» αντίληψη για τον κομμουνισμό, αλλά και διάφορες και διαφορετικές μορφές του ρεφορμισμού, που αναζητά οδούς «συμφιλίωσης» με την εκμετάλλευση και εν τέλει ενίσχυσή της, ο κομμουνισμός της εποχής μας αποτελεί την «κίνηση που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων». >>> σελ. 3, 18-19

Σκαραμαγκάς, όσο μια... βίλα στη Ριβιέρα! Το μεγαλύτερο ναυπηγείο της χώρας, με τεράστια ιστορία και δυνατότητες, ο Σκαραμαγκάς, παραδόθηκε έναντι πινακίου φακής σε έναν από αυτούς που έχουν… «χεσμένη» την κυβέρνηση, ενώ συνέβαλαν στην απαξίωσή του φτιάχνοντας τα καράβια τους στο εξωτερικό. Ο εφοπλιστής Προκοπίου «προσέφερε» πιο λίγα και από τη βίλα που αγόρασε στην Ιταλική Ριβιέρα: Μόλις 25 εκατ. ευρώ για 350 στρέμματα, εγκαταστάσεις και κινητό εξοπλισμό, όταν ανεξάρτητοι υπολογισμοί αποτιμούν την αξία τους σε τουλάχιστον 100 εκατ. και ενώ μόνο στους εργαζόμενους οφείλονται 200 εκατ.!

Η δεύτερη ματιά

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

editorial

Αιμιλία Καραλή

Η ΕΕ της κρίσης και των εθνικισμών

Η πανδημία, αντί να αποτελέσει μια αφορμή στοχασμού, αντί ν’ ανοιχτούν βιβλία για να μελετηθούν τα όσα την προκάλεσαν, οδήγησε σε νέες διαμάχες, π.χ. ανεμβολίαστοι εναντίον εμβολιασμένων και το αντίθετο.

«Τα ευρωπαϊκά έθνη πρέπει να βασίζονται στις παραδόσεις, τον σεβασμό του πολιτισμού και της ιστορίας των κρατών της Ευρώπης, της ΕβραιοΧριστιανικής κληρονομιάς και των κοινών αξιών που ενώνουν τα έθνη μας. […] Επαναβεβαιώνουμε την πίστη μας ότι η οικογένεια αποτελεί τη βασική συστατική μονάδα των εθνών μας. Σε μια περίοδο που η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σοβαρή δημογραφική κρίση, με χαμηλά ποσοστά γεννήσεων και πληθυσμό που γερνάει, η πολιτικές στήριξης της οικογένειας θα έπρεπε να είναι η απάντηση και όχι η μαζική μετανάστευση». Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από επιστολή, την οποία υπογράφουν 16 κόμματα από διάφορες χώρες της ΕΕ, κυβερνώντα και αντιπολιτευόμενα και κατά βάση ακροδεξιά. Κόμματα τα οποία ανήκουν σε δύο πολιτικές ομάδες της ευρωβουλής και τους ανεξάρτητους, ενώ συζητούν εδώ και καιρό την ενοποίησή τους κάτω από μία «στέγη». Μαζί τους, έστω και αν δεν υπογράφει για ευνόητους λόγους, συμφωνεί και ο ασκών την εξάμηνη προεδρία της ΕΕ πρωθυπουργός της Σλοβενίας, ο οποίος μάλιστα προειδοποίησε με… διάλυση α λα Γιουγκοσλαβία, εάν επιχειρηθεί να επιβληθούν «φαντασιακές ευρωπαϊκές αξίες». Την ίδια στιγμή, η σύγκρουση για την επόμενη ημέρα της καπιταλιστικής Ευρώπης κλιμακώνεται σε όλα τα επίπεδα: Τα επιτόκια και το τύπωμα χρήματος από την ΕΚΤ, το Ταμείο Ανάκαμψης και τα μνημόνια που θα το συνοδεύουν, την εξωτερική πολιτική και την «πράσινη οικονομία» και πολλά ακόμη. Βλέπετε, δεν είναι μόνο οι παραπάνω «16» που σκέφτονται κατά βάση εθνικιστικά, αλλά και άλλοι, που δηλώνουν ευρωπαϊστές και βρίσκονται στο Βερολίνο, το Παρίσι, τη Ρώμη και αλλού. Το σίγουρο είναι πως η ΕΕ, μόλις περάσει αυτή η φάση, δεν θα είναι πια ίδια.

Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

Ο συνεχής εμφύλιος των «από κάτω»

το έργο του Η αγωγή του καταπιεζόμενου ο Πάουλο Φρέιρε είχε αναφερθεί στη συνείδηση και στη συμπεριφορά που διαμορφώνει το κυρίαρχο σύστημα εκπαίδευσης στους καταπιεζόμενους, δηλαδή στη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων. Ανάμεσά τους ξεχώριζε αρχικά τη μοιρολατρία: τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει όσο κι αν εμείς προσπαθήσουμε· δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους δυνατούς. Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτού του συστήματος είναι και η έλξη προς τον δυνάστη και τον τρόπο ζωής του: θέλουν να του μοιάσουν, να τον μιμηθούν, να τον ακολουθήσουν. Υιοθετούν ταυτοχρόνως και την άποψη που έχουν οι δυνάστες τους γι’ αυτούς: υποτιμούν τον εαυτό τους και πείθονται για την ανικανότητά τους να κάνουν κάτι περισσότερο ή διαφορετικό από αυτό για το οποίο τους προορίζουν. Ίσως το πιο σημαντικό στοιχείο αυτής της αγωγής είναι ότι επιτίθενται στους ομοίους τους, δηλαδή σε άλλους καταπιεσμένους. Καμιά από τις διαπιστώσεις του Φρέιρε δεν έχει αναιρεθεί. Το αντίθετο· επιβεβαιώνονται καθημερινά, άλλοτε με υφέσεις άλλοτε με εξάρσεις. Εκείνη όμως που έχει κορυφωθεί είναι η οριζόντια βία που παρατηρείται στα τμήματα των καταπιεσμένων, ο εμφύλιος των «από κάτω». Η πανδημία, αντί να αποτελέσει μια αφορμή στοχασμού για τα αίτιά της, αντί ν’ ανοιχτούν βιβλία για να μελετηθούν τα όσα την προκάλεσαν, αντί να ενισχυθούν οι αντιστάσεις στις καταστρεπτικές –σε όλα τα επίπεδα– συνέπειές της, οδήγησε σε διαμάχες, π.χ. ανεμβολίαστοι εναντίον εμβολιασμένων και το αντίθετο. Οι πλευρές αυτής της συζήτησης εί-

Οι «από πάνω» πάντα βρίσκουν τον τρόπο να ενώνονται μπροστά σε ό,τι απειλεί την κυριαρχία τους

ναι πολλές, μερικές σοβαρές άλλες φτάνουν στη γελοιότητα. Για άλλη μια φορά παρακάμπτονται ή χρησιμοποιούνται επιλεκτικά επιστημονικά δεδομένα, άλλοι έχουν γνώμη χωρίς να έχουν γνώση, άλλοι ζητάνε μάγους και μάγισσες να κάψουν, άλλοι θεούς να προσκυνήσουν και άλλοι σκόρδα και αγίασμα για να ξορκίσουν το κακό, άλλοι συγχέουν το δικαίωμα με το «γούστο μου και καπέλο μου». Το πιο ενδιαφέρον όλης αυτής της κατάστασης είναι ότι εμπλέκει ανθρώπους διαμετρικά αντίθετων ιδεολογικών πεποιθήσεων. Οι ψύχραιμες και νηφάλιες επιστημονικές φωνές κυρίως όσων έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση της πανδημίας στα δημόσια νοσοκομεία και στις ΜΕΘ περιθωριοποιούνται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Είναι εκείνοι που θεωρούν τον εμβολιασμό ένα από τα μέσα για την αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά όχι το μόνο. Είναι εκείνοι που υπερασπίζονται ένα πραγματικά δημόσιο σύστημα υγείας και μια επιστημονική έρευνα που θα θέτει

σαν πρώτο στόχο της «ν’ αλαφραίνει τον μόχθο της ανθρώπινης ύπαρξης». Είναι βέβαια τουλάχιστον προκλητικό να βγαίνουν και να «υπερασπίζονται» –με απειλές, κατηγοριοποιήσεις, φόβητρα ή δωροδοκίες– τη δημόσια υγεία που εξασφαλίζεται με τον εμβολιασμό εκείνοι που χρόνια τώρα κάνουν το κάθε τι για να την διαλύσουν, εκείνοι που ετοιμάζονται να την αποτελειώσουν μετά τον «έλεγχο» της πανδημίας. Με τον ίδιο τρόπο που θέλουν να αποτελειώσουν κάθε δικαίωμα στη μόρφωση, στην εργασία, στην τέχνη. Για άλλη μια φορά όμως φαίνεται πως χάνεται από τους «από κάτω» η ευκαιρία να δουν όλη την εικόνα της πραγματικότητας που διαμόρφωσε η πανδημία. Για άλλη μια φορά μια κρίση αντί να αποτελέσει αφορμή για μια πιο ουσιαστική γνώση των όρων που την συγκροτούν έγινε λόγος για προκληθούν ανώφελες στοιχίσεις και διαμάχες που αποδυναμώνουν φύσει και θέσει συμμάχους. Πάντως έτσι ή αλλιώς σε κάθε κρίση μετριέται το βάθος της σκέψης, η ετοιμότητα η διάθεση και η δύναμη των ανθρώπων να την αντιμετωπίσουν και να την ξεπεράσουν. Οι «από πάνω» παρά τις επιμέρους αντιθέσεις τους πάντα βρίσκουν τον τρόπο να ενώνονται μπροστά σε ό,τι απειλεί ή μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην κυριαρχία τους. Οι «από κάτω» δεν έχουν ακόμη πιστέψει πώς από «όντα για τους άλλους», υπόδουλους δηλαδή σε εκμεταλλευτικά και καταπιεστικά καθεστώτα, μπορούν να γίνουν «όντα για τον εαυτό τους», δηλαδή αυτεξούσιοι άνθρωποι που παλεύουν για την απελευθέρωσή τους, όπως ζητούσε ο Φρέιρε.

‣ Ιδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες- Έρευνες» Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία Kωδικός 2806, Κλεισόβης 9, 106 77 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, prin@otenet.gr | http://www.prin.gr ‣ Tραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων: ALPHA BANK 260002002006023 • IBAN: GR1801402600260002002006023 ‣ Εκδότης: Δημήτρης Δεσύλλας ‣ Eκτύπωση: ΚΛΕΝΙΚ ΕΕ ‣ Layout: Χριστίνα Λουλούδα

Το θέμα

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

πολιτική «στιγμή» της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ και του «υπαρκτού» σοσιαλισμού αποδείχτηκε εξαιρετικά βαριά κληρονομιά. Στην αδυναμία συγκρότησης υπολογίσιμου κομμουνιστικού κινήματος καταγράφηκαν τόσο η σημαντική μεταμόρφωση του καπιταλισμού, μέσω τεχνολογικών και παραγωγικών τομών και τάσεων καπιταλιστικής διεθνοποίησης όσο και η ήττα των ως τώρα σοσιαλιστικών προσπαθειών. Ωστόσο, η «στιγμή» της κατάρρευσης είναι πίσω μας. Μεσολάβησαν οικονομικά και πολιτικά συμβάντα που έπληξαν την εικόνα του καπιταλισμού. Ξεχωρίζουν ανάμεσά τους η μεγάλη παγκόσμια κρίση με αφετηρία εκδήλωσης το 2007 στις ΗΠΑ και η σημερινή τριπλή υγειονομική, οικονομική και περιβαλλοντική κρίση. Η πρώτη, μέσα από διαδικασίες «σοκ και δέους», για πρώτη φορά μετά από μια σχετικά ανοδική μεταπολεμική πορεία του καπιταλισμού, έφερε τη νέα γενιά αντιμέτωπη με τη διαπίστωση ότι η ζωή της θα είναι χειρότερη από αυτή των γονιών και παππούδων της. Η δεύτερη (και τωρινή) κρίση αναδεικνύει την αδυναμία του καπιταλισμού να αντιμετωπίσει την πανδημία, φανερώνει το έλλειμμα σε επίπεδο οικονομίας, ενώ φέρνει σε πρώτο φόντο τις καταστρεπτικές συνέπειες της λογικής της ατομικής ιδιοκτησίας και της κερδοφορίας επί ανθρώπων και φύσης. Τα αλλεπάλληλα πακέτα αστικών μνημονιακών μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα με στήριξη από την ΕΕ, μαζί και η εικόνα της «συνέχειας» στις πολιτικές των ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αποτελούν επίσης πολύτιμες εμπειρίες. Πολλά τα «πρόδρομα» σημάδια μιας «νέας περιόδου», ωστόσο. Σε ολόκληρο τον κόσμο, τα κοινωνικά προβλήματα στα μάτια εκατομμυρίων ανθρώπων συνδέονται με την καπιταλιστική αγορά και διεθνοποίηση. Η αναζήτηση για σοσιαλισμό/κομμουνισμό ή για τον μαρξισμό δυναμώνει. Το «επιχείρημα» της Θάτσερ ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική» δεν στέκει ως πειστήριο αιωνιότητας της αγοράς αλλά ως απειλή που πρέπει με κάποιο τρόπο να ανατραπεί. Ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχουν οι πολιτικές διεργασίες. Οι νέοι Αμερικανοί ηλικίας 18-25 ετών θεωρούν θετική την έννοια του σοσιαλισμού. Επίσης, σε σχετική έρευνα στη Βρετανία το 2017, η πλειοψηφία αυτής της ηλικιακής κατηγορίας τασσόταν υπέρ της επαν-εθνικοποίησης των πρώην επιχειρήσεων «Κοινής Ωφέλειας», ενώ ένα ποσοστό της τάξης του 30% στρεφόταν κατά της ατομικής ιδιοκτησίας γενικά. Όχι, δεν έχουμε μπει σε «νέα περίοδο», παρά τα «πρόδρομα φαινόμενα». Είμαστε όμως σε ένα όριο, όπου κρίνεται η ηγεμονία αυτών ή των άλλων ιδεών και αξιών, τελικά αυτών ή των άλλων ταξικών συμφερόντων. Το πολιτικό ρεύμα της ακροδεξιάς, μαζί και όλων των ειδών οι «κεντρώες», «μοντέρνες», ακρο-νεοφιλελεύθερες προτάσεις τύπου Μακρόν, εξέφρασαν μια ορισμένη απάντηση στο πλαίσιο της «ριζοσπαστικοποίησης» της αστικής πολιτικής και της διαμόρφωσης

Κάλεσμα ελπίδας και στράτευσης για το μέλλον μας! Ώρα αποφάσεων Παναγιώτης Μαυροειδής

▸ Στο επίκεντρο η ανάγκη οργάνωσης και στράτευσης κομμουνιστών και κομμουνιστριών, πρωτοπόρων δυνάμεων της εργατικής τάξης μιας ψευδαίσθησης εναλλακτικής. Από την άλλη μεριά, οι πολυποίκιλες αναφορές και θετικές αναζητήσεις για σοσιαλισμό και κομμουνισμό στην εποχή μας αποτελούν γόνιμο πεδίο αναφοράς, παρά το γεγονός ότι σήμερα ηγεμονεύονται από λογικές ενσωμάτωσης. Έχει διατυπωθεί ο ισχυρισμός ότι τα σημερινά αντικαπιταλιστικά ρεύματα ορίζονται κυρίως από το «τι δεν θέλουν» και όχι από το «τι σκοπεύουν». Είναι ως ένα βαθμό έτσι. Μια σύγχρονη απελευθερωτική κομμουνιστική προοπτική, βασισμένη στην κοινωνική ιδιοκτησία, στην πλήρη χειραφέτηση της εργατικής τάξης με κατάργηση εκμετάλλευσης και κάθε καταπίεσης, στη διεθνή συνεργασία και την οικολογική ισορροπία, προϋποθέτει «αναγνώριση» ως αντιπάλου συνολικά

του καπιταλισμού, με τα δομικά του σκεπτικό. Η υποτίμηση της ανάγκης και γνωρίσματα και όχι απλά του νεοφιλεδυνατότητας για «συνολική» οργάνωση λευθερισμού, αυτού ή του άλλου εκτρωτου σύγχρονου προλεταριάτου στην αναματικού χαρακτηριστικού του. γκαία μορφή κομμουνιστικού κόμματος Ο κομμουνισμός δε συνίσταται της εποχής μας δεν είναι ανεξάρτητη από απλώς σε ένα «σετ ιδεών», αυτής ή της την υποτίμηση του κράτους, όπως και αν άλλης σύνθεσης, ούτε σε φαντασιακή πεαυτή δικαιολογείται ούτε από τον χαριγραφή ενός ιδεατού μέλλοντος. Εμείς ρακτήρα της «απάντησης» που δίνεται. κατανοούμε τον κομμουνισμό όχι ως μια Από τις «αριστερές κυβερνήσεις» που αρ«ιδέα», ούτε ως περιορισμό σε «πληθυχίζουν και τελειώνουν στη «διανομή» έως ντικές» καθημερινές πρακτικές, αλλά ως τα επιμέρους «πειράματα» ή τις ουτοπίες πολιτικό κίνημα. Δια μέσου αυτού, η για «ζώνες δικαιωμάτων» και «εξαιρέσεσύγχρονη εργατική τάξη, διαμορφώνοων» και τα αντίστοιχα κινήματα σε αυτά, ντας συνείδηση της θέσης της αλλά και διαμορφώνεται ένα «σετ» απαντήσεων της δυνατότητάς της, κερδίζει το που οριοθετούν αρνητικά τη δυναπάνω χέρι στην ανειρήνευτη τότητα μιας «νέας περιόδου». ταξική διαπάλη με τον Τι μένει από εκεί και κόσμο του κεφαλαίου. πέρα «προς τα αριστεΗ «στιγμή» Καταλαμβάνει με επαρά», για όσους και όσες της κατάρρευσης ναστατικό τρόπο την δεν θεωρούν λίγο ως είναι πίσω μας. πολιτική εξουσία, πολύ ότι η σημερινή Μπροστά είναι συντρίβοντας το κράκομμουνιστική απάτος και απαλλοτριώντηση δίνεται μέσω η κομμουνιστική νοντας τα βασικά μέσα του ΚΚ Κίνας, ελέω απελευθέρωση παραγωγής και εγκαθιμιας οιονεί κρατικο-κομδρύει το εργατικό κράτος, ματικής εξουσίας; Η πρωμε πυρήνα θεσμούς εργατιτοβουλία για ένα νέο κομμουκής δημοκρατίας και αυτοκυβέρνιστικό πρόγραμμα και κόμμα επινησης με βάση τα συμφέροντά της. χειρεί να θέσει στο κέντρο της συζήτησης Η υποτίμηση του αστικού κράτους ακριβώς αυτά τα κομβικά ζητήματα, και της κομβικής σημασίας της ανάγκης καθώς και την ανάγκη οργάνωσης και επαναστατικής ανατροπής στο πλαίστράτευσης κομμουνιστών και κομμουσιο ενός άλλου δρόμου αποτελεί «κοινό νιστριών, πρωτοπόρων δυνάμεων της τόπο» σοσιαλδημοκρατικών, κινηματιεργατικής τάξης στην προοπτική ενός κών, «νέο-αριστερών» και αναρχικών επαναστατικού δρόμου για την κομμουαναζητήσεων, αν και με διαφορετικό νιστική απελευθέρωση στην εποχή μας.

Από σπόντα *** Τον περασμένο Οκτώβριο ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλούσε για «ανθρώπους που είναι εξαρτημένοι από το μισθό τους» * «Είναι επικίνδυνος και ολισθηρός ο δρόμος της εξάρτησης από τα κρατικά επιδόματα» * Αυτό είπε ο Α. Σκέρτσος, υφυπουργός στον Πρωθυπουργό * Φταίνε οι εργαζόμενοι λοιπόν που δουλεύουν μαύρα και δεν βρίσκουν προσωπικό οι «τίμιοι» επιχειρηματίες! * Αυτό είπε ένας άνθρωπος που έχει εργαστεί μόνο στο ΣΕΒ και στο γραφείο του Στουρνάρα *** Έτσι δείχνουν την τεράστια απόσταση που έχουν με την πραγματικότητα. * Σαν τον Χατζηδάκη που δήλωνε ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να δουλεύουν υπερωρίες χωρίς έξτρα λεφτά! *** «Για Ελλάδα για λίγους 2.0» και για «ανισότητες και αδικίες» που παγιώνονται κάνει λόγο το… ΚΙΝΑΛ * Αυτά για τη διετία Μητσοτάκη * Όψιμα θυμήθηκε να κάνει αντιπολίτευση η Φώφη * Και ας ψήφισε στη βουλή τα περισσότερα νομοσχέδια * Έπαιξαν ρόλο και οι δημοσκοπικές μετρήσεις * Που δείχνουν ότι παραμένει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας *** Με τη νέα αντιπολιτευτική τακτική ΚΙΝΑΛ διαφωνούν οι Βενιζελικοί * Ο Λοβέρδος μάλιστα υποσχέθηκε ότι αν εκλεγεί πρόεδρος θα διώξει τον Τσίπρα από τις εργασίες των ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών! * Βέβαια δεν είναι ακριβώς στο χέρι του * Η παραπαίουσα ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεν επιθυμεί να απομείνει με ένα κόμμα του 4%. *** Οι πολίτες θα κάνουν διακοπές, εμείς όχι! * Τάδε έφη Κυριάκος Μητσοτάκης στο υπουργικό συμβούλιο πριν δύο βδομάδες * Πριν… αλέκτορα φωνήσαι όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δραπέτευσε με σκάφος του Λιμενικού για διήμερο στην Αντίπαρο * Η Α. Πελώνη έκανε λόγο για «ιδιωτική επίσκεψη» * Δηλαδή ότι πήγε όχι ως πρωθυπουργός αλλά ως πολιτης! * Την επόμενη βδομάδα μάλλον θα μας πουν ότι πήγε ως τουρίστας *** Το πιο εξοργιστικό είναι ότι το ζεύγος Μητσοτάκη μετέτρεψε κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο σε εστιατόριο! * Και αυτό για να δειπνήσει στη νησίδα Δεσποτικό με επιχειρηματίες όπως ο Τζεφ Μπέζος και ο Μπάρι Ντίλερ και διασημότητες όπως το ζεύγος Χανκς! * Και ύστερα κουνάνε το δάχτυλο στη «διασκέδαση των νέων»!

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Πολιτική

∆ύο χρόνια κυβέρνησης Ν∆

Δημήτρης Τζιαντζής

193 αντιδραστικά νομοθετήματα εν μέσω πανδημίας ▸ Συμμαχίες με το εκσυγχρονιστικό κέντρο μέχρι τη «δεξιά της δεξιάς»

αν επεισόδιο από τη Ζώνη του Λυκόφωτος μοιάζει η εφιαλτική και καταστροφική διετία διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας που συμπληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα. Η κυβερνητική εκπρόσωπος Αριστοτελία Πελώνη προχώρησε τη Δευτέρα σε έναν μίνι απολογισμό, στον οποίο επιχείρησε να βαπτίσει το μαύρο άσπρο, επαίροντας για την ψήφιση των 193 νόμων που ψήφισε η κυβέρνηση με πανδημία και lockdown — τους περισσότερους εν μέσω απαγόρευσης κυκλοφορίας και συναθροίσεων. Το μεγαλύτερο μέρος των νομοσχεδίων αυτών, 113 στον αριθμό, ψηφίστηκε, άλλωστε, μέσα στο 2020, στην κορύφωση των περιοριστικών μέτρων και του πανικού στην κοινωνία. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση πανηγυρίζει που κατάφερε να ψηφίσει όλα αυτά στα «μουλωχτά» με τους πολίτες κλεισμένους και τη βουλή άδεια. Η κυβέρνηση βαπτίζει «προοδευτικές, θεσμικές και αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις» διχαστικά νομοσχέδια που περιορίζουν τις δημοκρατικές και πολιτικές ελευθερίες και απειλούν την κοινωνική συνοχή όπως η εισαγωγή αστυνομίας στα ΑΕΙ, τον περιορισμό των διαδηλώσεων και της συνδικαλιστικής δράσης, τη νέα αλ-

λαγή του πτωχευτικού και την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, η θεσμική κατοχύρωση της απελευθέρωσης του ωραρίου κλπ. Είναι ενδεικτικό ότι αρκετά από αυτά τα μέτρα έχουν μείνει μέχρι τώρα στα «χαρτιά» καθώς η εφαρμογή τους αποδείχτηκε πιο δύσκολη και με μεγαλύτερο κοινωνικό κόστος από την ψήφισή τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν περιμένει την κατάλληλη για αυτά συγκυρία για να τα «βγάλει από τη ναφθαλίνη». Επιπλέον η Α. Πελώνη ισχυρίστηκε με πολύ επιλεκτικό τρόπο ότι «σε αυτή τη διετία η ΝΔ τήρησε τις προεκλογικές της δεσμεύσεις» προσπερνώντας όλα

όσα σαρώθηκαν με πρόσχημα την πανδημία, μεταξύ άλλων τις υποσχέσεις για αύξηση κατώτερου μισθού στα 730 ευρώ, τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% μέχρι το 2022, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την οριστική κατάργηση της «εισφοράς αλληλεγγύης» κλπ. Τα ίδια ακριβώς επανέλαβε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας την Πέμπτη το βράδυ στο συνέδριο του περιοδικού Economist στην Αθήνα. Ο πρωθυπουργός είπε ότι αντλεί την αισιοδοξία του για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας από τις συνέπειες των διαρθρωτικών αλλαγών που συντελέστηκαν μέσα στην πανδημία, όπως το ψηφιακό κράτος, η τηλεργασία,

το νέο εργασιακό πλαίσιο, αλλά και η διάλυση μύθων και στερεοτύπων για την Ελλάδα την καθιστούν ελκυστικό προορισμό για επενδύσεις. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση βλέπει σε ένα βαθμό την πανδημία ως «μάνα εξ ουρανού». Μπορεί να μην κατάφερε να εφαρμόσει το σύνολο της νεοφιλελεύθερης της ατζέντας ωστόσο κέρδισε πολιτικό χρόνο και έχτισε κοινωνικές συμμαχίες κατεδαφίζοντας κεκτημένα και κατακτήσεις δεκαετιών. Επιπλέον οι πόροι από το ταμείο Ανάκαμψης η μερίδα του λέοντος των οποίων πηγαίνει στο μεγάλο κεφάλαιο, ενισχύουν ακόμα περισσότερο πρόσκαιρα τη θέση της κάτι που ενισχύει και τα σενάρια για «εκλογικό αιφνιδιασμό» πριν γίνουν ακόμα αισθητές οι οικονομικές συνέπειες της κατάργησης των επιδομάτων της πανδημίας και των νέων λουκέτων που έρχονται. Και ενώ η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η «κοινωνία έμεινε όρθια» χάρη στις –ανεπαρκείς– επιδοτήσεις και αποζημιώσεις που δόθηκαν λόγω της πανδημίας και του τσουνάμι αναστολών εργασίας, οι πραγματικοί αριθμοί την διαψεύδουν. Σχεδόν 900.000 εγγεγραμμένοι άνεργοι στον ΟΑΕΔ (από το 1.1 εκατομμύριο) δεν έλαβαν την παραμικρή ενίσχυση.

ΠΑΙΧΝΙ∆ΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

Η Ελλάδα… εκστρατεύει στη Μαύρη Θάλασσα

ατά την παρουσία του στο Κίεβο και τη συνάντησή του με τον Ουκρανό ομόλογό του, ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, δεν μάσησε τα λόγια του. «Εμείς στηρίζουμε την επιλογή της Ουκρανίας για ενίσχυση των δεσμών με το ΝΑΤΟ. Και συμμετέχουμε ενεργά στα μέτρα διασφάλισης για την Ουκρανία μέσω της αεροπορικής βάσης μας στο Άκτιο, της περιοδικής παρουσίας του πολεμικού μας Ναυτικού στη Μαύρη Θάλασσα και γενικά με τις δυνάμεις με τις οποίες συνεισφέρουμε σαν μόνιμο μέλος του ΝΑΤΟ», είπε χαρακτηριστικά.

Τα χείλη του πιο αρμόδιου υπουργού της κυβέρνησης Μητσοτάκη επιβεβαιώνουν, λοιπόν, την ενεργό ελληνική εμπλοκή στα παιχνίδια πολέμου που διεξάγονται στη Μαύρη Θάλασσα — τα οποία, όπως είναι προφανές, εάν η ένταση οξυνθεί περαιτέρω, θα μετατραπούν σε πραγματικό πόλεμο. Όπως συμβαίνει δε σε κάθε τέτοια περίπτωση, κάθε χώρα που είναι μέλος κάποιου από τα εμπλεκόμενα στρατόπεδα καθίσταται στόχος των αντιπάλων — και μάλιστα νόμιμος, σύμφωνα με το «διεθνές δίκαιο», το οποίο τόσο αρέσκονται να επικαλούνται οι κυβερνώντες και

συνολικά το αστικό σύστημα εξουσίας. Να, λοιπόν, που δεν χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός για να επιβεβαιωθεί στην πράξη τι σημαίνει η αναβάθμιση της συμμαχίας με τις ΗΠΑ και του ρόλου της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Να που ο πόλεμος δεν είναι τόσο μακριά όσο νομίζουν ορισμένοι. Ειδικά εν μέσω κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ-Ρωσίας, με τη Συμμαχία να πραγματοποιεί ολοένα και συχνότερα στρατιωτικές ασκήσεις στη Βαλκανική και την ανατολική Ευρώπη, πλησιάζοντας τα ρωσικά σύνορα και αμφισβητώντας αυτό που η Μόσχα θεωρεί ως δική της ζώνη επιρροής.

Πολιτική

αθώς πλησιάζει το μέσο του καλοκαιριού, τα παρατράγουδα από το άνοιγμα του τουρισμού, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με πολύ χαλαρούς όρους, έρχονται να φέρουν τον λαό αντιμέτωπο με νέες περιπέτειες. Η κυβέρνηση, παγιδευμένη στην πολιτική της, προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ των κερδών της τουριστικής βιομηχανίας και της διαχείρισης του πολιτικού κόστους της πανδημίας. Δια στόματος της κυβερνητικής εκπροσώπου Αριστοτελίας Πελώνη, η κυβέρνηση προσπαθεί για άλλη μια φορά να στοχοποιήσει τη νεολαία, κατηγορώντας την πως δεν τηρεί τα μέτρα. Κουβέντα για την αύξηση μαμούθ 1600% των κρουσμάτων στη Σαντορίνη, τα εκατοντάδες νέα κρούσματα κορονοϊού στην Κρήτη, την έξαρση σε Μύκονο και Ρόδο και άλλα τουριστικά προπύργια. Σε ένα πλαίσιο σπασμωδικών κινήσεων, αποφασίστηκε η επαναφορά περιορισμών στην εστίαση, ενώ μετά από τη θύελλα που ξεσηκώθηκε και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν έγιναν δεκτές οι εισηγήσεις πανικού για επιστροφή ανούσιων μέτρων όπως η υποχρεωτική μάσκα σε εξωτερικούς χώρους –που στα τουριστικά μέρη είχε γίνει σιωπηλά από τον Ιούλιο– και η νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας. Ταυτόχρονα, χιλιάδες συνεχίζουν να συνωστίζονται στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ενώ σύντομα θα τεθούν σε εφαρμογή τα θερινά προγράμματα των ΟΑΣΑ και ΟΑΣΘ, που θα μειώσουν περισσότερο τα ήδη αραιά δρομολόγια, οδηγώντας σε περαιτέρω συνωστισμό. Αλαλούμ και ανοργανωσιά είναι οι μόνες λέξεις που μπορούν να χαρακτηρίσουν τον κρατικό μηχανισμό στη διαχείριση

Κορονοϊός

Ορφέας Μπούσουλας

Ρίχνουν το φταίξιμο στη νεολαία, επενδύουν στο διχασμό ▸ Η κυβέρνηση σε πανικό αφήνει το «καρότο» και πιάνει το «μαστίγιο» της πανδημίας, ειδικά τις τελευταίες βδομάδες. Η πρόσφατη υποχρέωση σε rapid ή pcr για τις μετακινήσεις στα νησιά, οδήγησε στα όριά τους τις ομάδες του ΕΟΔΥ, καθώς η αναμονή για ένα rapid πλέον φτάνει τις 2 ώρες. Ωστόσο, τα τεστ δεν είναι υποχρεωτικά στην επιστροφή, καθώς είναι άγνωστο αν υπάρχει η δυνατότητα να γίνονται τόσα τεστ από τις δομές υγείας στα νησιά. Από την αρχή της πανδημίας, πολλά μέτρα της κυβέρνησης παραμένουν αρκετά αμφιλεγόμενα έως και παράλογα. Ένα βασικό ζήτημα που δεν έχει διευθετηθεί ακόμα είναι η αδιαφάνεια στον τρόπο λήψης των αποφάσεων, αφού δεν δημοσιεύονται τα πρακτικά της επιτροπής λοιμωξιολόγων. Εξάλλου, είναι γνωστό, ότι επανειλημμένα η κυβέρνηση επέβαλε «υγειονομικά» μέτρα χωρίς αυτά να έχουν συζητηθεί από την επιτροπή. Στην πραγματικότητα, το βιαστικό άνοιγμα του τουρισμού δείχνει πως τα υγειονομικά μέτρα που προτείνονται από την επιτροπή συμβαδίζουν με τους κεντρικούς στόχους που θέτει η κυβέρνηση, αδιαφορώντας για την πανδημία. Παράλληλα, ακάθεκτη συνεχίζει η προσπάθεια δημιουργίας καθεστώτος ιδιότυπου

Έκρηξη της πανδημίας στα νησιά και η μόνη έγνοια της κυβέρνησης είναι η στοχοποίηση νέων και ανεμβολίαστων για να καλύψει τις ευθύνες της

απαρτχάιντ κατά των ανεμβολίαστων πολιτών, που αποτελούν το 62% του πληθυσμού, καθώς το πρόγραμμα εμβολιασμού προχωρά αργά σε σχέση με τις αρχικές υποσχέσεις. Χωρίς να έχει δώσει σε πολλούς την ευκαιρία να εμβολιαστούν, η κυβέρνηση προετοιμάζει καθεστώς οικονομικής και ψυχικής εξόντωσης των ανεμβολίαστων, με συνεχή rapid ή pcr τεστ. Στο μεταξύ, ενώ το τείχος ανοσίας είναι ακόμα μακριά, το προσωπικό στα νοσοκομεία είναι εξαντλημένο και το τέ-

∆ΙΚΗ 11 ΚΟΥΡ∆ΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΩΝ

Όργιο καταστολής μέσα σε δικαστική αίθουσα!

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

ε άγριο ξυλοδαρμό κρατουμένων μέσα σε δικαστική αίθουσα(!) επιδόθηκαν οι δυνάμεις καταστολής την Πέμπτη 8 Ιουλίου στα δικαστήρια των φυλακών Κορυδαλλού, όπου δικάζονταν οι 11 Τούρκοι και Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες στη χώρα μας, με την κατηγορία της «συμμετοχής σε διεθνή τρομοκρατική οργάνωση». Όπως καταγγέλλουν οι συνήγοροι υπεράσπισης, «κατά τη διάρκεια ημίωρης διακοπής, όπου ως συνήγοροι επικοινωνούσαμε με τους κατηγορουμένους, εισήλθαν στη δικαστική αίθουσα ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας, οι οποίες εφόρμησαν με βαναυσότητα κατά των

κατηγορουμένων, διακόπτοντας την επικοινωνία μας με τους εντολείς μας, επιχειρώντας να τους μεταφέρουν με τη βία στα κρατητήρια». Οι πολιτικοί πρόσφυγες και οι συνήγοροί τους αντέδρασαν στη βίαιη αστυνομική επιχείρηση που μετέτρεψε τη δικαστική αίθουσα σε πεδίο μάχης. «Άνδρες των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας, με κεκαλυμμένα χαρακτηριστικά, γρονθοκοπούσαν, κλωτσούσαν και καθύβριζαν τους κατηγορουμένους. Οι κατηγορούμενοι μεταφερθήκαν σερνόμενοι στα κρατητήρια δεχόμενοι χυδαίες ύβρεις και ακραία βία. Ένας από τους κατηγορούμε-

νους μεγάλης ηλικίας, ο οποίος έχει υποβληθεί σε εγχείρηση καρδιάς προ διετίας, δέχθηκε απανωτές αγκωνιές στο στήθος με αποτέλεσμα να σωριαστεί στα έδρανα». Κατά την επάνοδό του, «αρνήθηκε να πάρει θέση για το γεγονός και διέκοψε, επικαλούμενο ότι οι κατηγορούμενοι δεν φορούσαν μάσκες — τις οποίες έσκισαν οι αστυνομικοί κατά την εφόρμησή τους». Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, οι συνήγοροι υπεράσπισης αποχώρησαν από το δικαστήριο. Η κυβέρνηση για άλλη μια φορά έχει αναλάβει να ξεπληρώσει γραμμάτια προς τον Ερντογάν. Να σταματήσει αμέσως η δίωξη των 11 αγωνιστών και να αφεθούν ελεύθεροι.

ταρτο κύμα της πανδημίας χτυπάει την πόρτα, ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε τα σχέδια του για περαιτέρω υποβάθμιση του ΕΣΥ με κλείσιμο δημόσιων νοσοκομείων της περιφέρειας. Μέσα στην περίοδο της πανδημίας, η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, παραμένει επικεντρωμένη στη νεοφιλελεύθερη πολιτική ατζέντα της, που στοχεύει στη διαρκή υποβάθμιση του δημοσίου τομέα και των περιορισμό των κεκτημένων λαϊκών δικαιωμάτων.

Πρινηδόν

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Σχόλια στο ημίφως Ο σκοταδισμός της Εκκλησίας και τα εμβόλια Στα δεκανίκια της Ιεράς Συνόδου καταφεύγει η κυβέρνηση για να επιταχύνει τον ρυθμό του εμβολιασμού. Έτσι, την Τρίτη, ο Βασίλης Κικίλιας και ο Σωτήρης Τσιόδρας θα παραστούν στη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου για να πείσουν τους αντιρρησίες ιεράρχες για το «πατριωτικό καθήκον» τους — κάτι που σπάνια έχει συμβεί στα χρονικά της επίσημης Εκκλησίας. Την ίδια ώρα, ο καθηγητής Πνευμολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Νίκος Τζανάκης καταγγέλλει πως ιερείς αρνούνται να κοινωνήσουν εμβολιασμένους, στέλνοντας έτσι κόσμο στα νοσοκομεία (όπως παλιά ιερείς αρνούνταν να βαφτίσουν παιδιά που οι γονείς τους δεν είχαν κάνει θρησκευτικό γάμο). Όμως ο σκοταδισμός της Εκκλησίας δεν είναι αυτοφυής: η ίδια η κυβέρνηση τον καλλιέργησε και συνεχίζει να τον καλλιεργεί.

Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ΜΑΤ και βία στήνουν τσίγκινα κοντέινερ σε πάρκα Με καταστολή στους πολίτες και αδιαφορία για τις ανάγκες των παιδιών αντιμετωπίζει ο Κ. Μπακογιάννης και ο δήμος Αθηναίων το ζήτημα της προσχολικής αγωγής. Οι κάτοικοι είχαν καταγγείλει εξαρχής την απόφαση του δήμου να εγκαταστήσει κοντέινερ σε μία έκταση πρασίνου 6,5 στρεμμάτων με 200 δέντρα και πολλές θέσεις δωρεάν στάθμευσης, στο πρώην εργοστάσιο Μηναίδη-Φωτιάδη στα Κ. Πατήσια. Ωστόσο, οι μπουλντόζες στάλθηκαν να τα ξηλώσουν όλα για να στηθούν τα τσίγκινα κοντέινερ που προορίζονται για μικρά παιδιά και εκπαιδευτικούς. Επειδή οι κάτοικοι αντέδρασαν άμεσα, επιστρατεύτηκαν και ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, και περιπολικά για να τους εκδιώξουν. Με ΜΑΤ και βία, όμως, δεν γίνεται παιδεία!

Να μην απελαθεί Κούρδος ΑΜΕΑ μαθητής! Να νικήσει η ανθρωπιά, να νικήσει η αλληλεγγύη! Αυτό ζήτησαν οι εκπαιδευτικοί του 2ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Ιωαννίνων, μόλις έμαθαν ότι πρόκειται να απελαθεί μαθητής τους που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού. Οι εκπαιδευτικοί απέστειλαν δημόσια επιστολή, στην οποία ζητούν την παραμονή της οικογένειας στη χώρα, προκειμένου ο μαθητής να μην απομακρυνθεί από το σχολικό περιβάλλον. Όπως αναφέρουν στην επιστολή τους, «σήμε-

Ένας στους δύο νέους άνεργος Εκ νέου εκτόξευση της ανεργίας, ιδίως των νέων, καταγράφεται στην Ελλάδα, όπου το κόστος (και) της πανδημίας μετακυλίεται με κάθε τρόπο στα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το ποσοστό της ανεργίας συνολικά ανήλθε στο 17% τον Απρίλιο του

2021, έναντι 15,9% έναν χρόνο πριν. Ηλικιακά, στις ομάδες 15-24 ετών η ανεργία αυξήθηκε στο 46,8% (από 33,6% τον Απρίλιο 2020), και στις ηλικίες 25-74 ετών διαμορφώθηκε στο 15,6% (από 14,9%). Οι άνεργοι ανήλθαν σε 762.553 άτομα, σημειώνοντας αύξηση κατά 31.202 άτομα σε σχέση με τον Απρίλιο 2020. Ίσως η κυβέρνηση, αντί να κουνάει επικριτικά το δάχτυλο, να κοιτάξει τις δικές της ευθύνες για αυτό το περιβάλλον ανεργίας και ανασφάλειας;

Πρόβες για απόσπαση αρχαιοτήτων! Τι ωραίο πλιάτσικο! Καταιγίδα αρνητικών σχολίων δημιούργησε η επίσκεψη της Λίνας Μενδώνη και

του Κώστα Αχ. Καραμανλή στα έργα του σταθμού «Βενιζέλου» στη Θεσσαλονίκη στα οποία έχει βρεθεί ένα σπουδαίο αρχαίο μνημείο! Οι υπουργοί, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των αρχαιολόγων και τις αντιδράσεις των πολιτών, εμφανίστηκαν αμετακίνητοι και αμετανόητοι στην εγκληματική απόφαση για τεμαχισμό, απόσπαση και… επανασυγκόλληση του μνημείου, αδιαφορώντας για το ότι, με αυτόν τον τρόπο, τα ευρήματα αποχαιρετούν την αυθεντικότητα και την ένταξη τους στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Οι υπουργοί δεν είπαν ούτε λέξη για το πότε θα ολοκληρωθούν τα έργα του μετρό. Οι πολίτες απαιτούν να βρεθεί λύση που δεν θα καταστρέφει τα αρχαία μνημεία!

∆ιευθυντές με υπερεξουσίες στο ΕΜΣΤ

Κώστας Σβόλης* Με τροπολογία που κατέθεσε στη βουλή το υπουργείο Πολιτισμού και που ψηφίστηκε στις 29 Ιουνίου, χωρίς καμιά δημόσια διαβούλευση, υπερμεγεθύνεται ο ρόλος του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), φτάνοντας να έχει «αυτοκρατορικά χαρακτηριστικά», καθώς αποκτά την αρμοδιότητα που είχε ως τώρα το ΔΣ, να χαράσσει την πολιτιστική πολιτική του φορέα. Κρίνει και αξιολογεί το προσωπικό, καθώς δεν υπάρχει Υπηρεσιακό Συμβούλιο. Αποφασίζει μόνος του σχετικά με τη διάθεση και παραχώρηση χρήσης των χώρων του Μουσείου, υπογράφοντας κάθε σχετική σύμβαση. Την ίδια ώρα που υπεύθυνος απέναντι στον νόμο παραμένει ο πρόεδρος του ΔΣ του ΕΜΣΤ.

ρα ο Ζ. είναι ένα χαρούμενο παιδί που μιλάει και συνεννοείται στα Ελληνικά, ενώ ο αδελφός του φοιτά στο συστεγαζόμενο διαπολιτισμικό σχολείο». Η οικογένεια απειλείται να επαναπατριστεί σε εμπόλεμη περιοχή του βόρειου Ιράκ, κάτι που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή όλων τους.

ζητώ τον λόγο Μαζί με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή, διορίζονται και τέσσερις Σύμβουλοι Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, μετά από εισήγηση του πρώτου και με απλή γνώμη του ΔΣ του ΕΜΣΤ. Στην τροπολογία δεν αναφέρονται τα προσόντα των Συμβούλων. των οποίων η θητεία θα διαρκεί όσο του Καλλιτεχνικού Διευθυντή, και οι οποίοι όχι μόνο τον επικουρούν αλλά και αναπληρώνουν. Μάλιστα, στο σημείο αυτό εγείρεται

το εύλογο ερώτημα, αν η αναπλήρωση αφορά και τις πειθαρχικές του εξουσίες. Με αυτόν τον τρόπο, υπονομεύεται ο ρόλος του Ειδικού Επιστημονικού Προσωπικού του ΕΜΣΤ, αφού μετατρέπεται σε «βοηθητικό» προσωπικό των Συμβούλων Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης. Είναι όντως προκλητικό: την στιγμή που ακόμη παραμένει κενό το 40% των οργανικών θέσεων του ΕΜΣΤ, με την υποστελέχωση του Μουσείου να είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα, αντί για διορισμούς μόνιμου προσωπικού, έχουμε τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος με τον εκτός διαδικασίας ΑΣΕΠ διορισμό των Συμβούλων Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, που φυσικά δεν θα πληρώνονται βάσει του Ενιαί-

ου Μισθολογίου, όπως το υπόλοιπο προσωπικό. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στο ΕΜΣΤ θα σταθούμε απέναντι σε κάθε απόπειρα μετατροπής του Μουσείου σε έναν ακόμη κοστοβόρο μηχανισμό εξυπηρέτησης συμφερόντων «ημετέρων» και «κολλητών». Θα υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια και το περιεχόμενο της εργασίας μας. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για ένα Μουσείο ανοιχτό στην κοινωνία, υπερασπιζόμενοι τον δημόσιο χαρακτήρα, τους καταστατικούς σκοπούς του και τη διαφάνεια στη λειτουργία του. *Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Πολιτική

Συνδιάσκεψη ΣΥΡΙΖΑ

Γιώργος Κρεασίδης

ε τροχιά εκλογών θα βάλει τον ΣΥΡΙΖΑ η προγραμματική συνδιάσκεψη του προηγούμενου σαββατοκύριακου, καθώς ο Α. Τσίπρας έβαλε σαν στόχο την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα, «έστω και με μία ψήφο». Ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τη φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη και εκτιμά ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια στο άμεσο μέλλον θα μεγαλώσει, με τον Α. Τσίπρα να υιοθετεί τη γραμμή του «ώριμου φρούτου». Μακριά, βέβαια, από κάθε ρητορική για ανατροπή της εφαρμοζόμενης πολιτικής, αλλά και συμβολισμούς που θυμίζουν τους κοινωνικούς αγώνες. Μόνο υποσχέσεις όπως 800 ευρώ βασικό μισθό, 35ωρο και κρατικά δάνεια για μικρομεσαίους, φέρνουν στο μυαλό το αλήστου μνήμης «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» και την αντιμνημονιακή φάση. Αλλά οι υποσχέσεις τέτοιου τύπου, σε κρίσιμες στιγμές, φαίνεται ότι είναι υπό προϋποθέσεις. Το μήνυμα της ομιλίας Τσίπρα έχει πολλαπλούς αποδέκτες. Από τη μια, τα λαϊκά στρώματα που καλούνται να επενδύσουν τις ελπίδες τους στην εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, περιμένοντας τις κάλπες. Σαν κόμμα του σύγχρονου δικομματισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τον λαό να περιοριστεί στον ρόλο του ψηφοφόρου, προκειμένου να πάρει μιαν ανάσα από το μπαράζ αντιλαϊκών μέτρων, αλλά ταυτόχρονα ξεκαθαρίζει ότι λίγα μπορεί να ελπίζει. Το μήνυμα απευθύνεται και στην άρχουσα τάξη, την ΕΕ και τους ιμπεριαλιστές, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας, ικανός να διαχειριστεί την κοινωνική δυσαρέσκεια, αφήνοντας άθικτη την εκμετάλλευση, αλλά και τη σχέση με ΕΕ, ΝΑΤΟ και το πλέγμα δεσμεύσεων που συνεπάγονται. Όλα αυτά αποτυπώνονται με σαφήνεια και στην απόφαση της προγραμματικής συνδιάσκεψης. Υπάρχει μήνυμα και για την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση ΚΙΝΑΛ, ΜΕΡΑ25, ΚΚΕ, που θα πιεστούν προεκλογικά από τη λογική της χρήσιμης ψήφου για να φύγει ο Μητσοτάκης. Αλλά και μετεκλογικά, για να στηρίξουν μια κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, αν νικήσει, καθώς με δεδομένο το αναλογικότερο εκλογικό σύστημα, δύσκολα θα προκύψει αυτοδυναμία. Διαφορετικά, θα ακολουθήσουν νέες εκλογές με ακόμα πιο καλπονοθευτικό σύστημα, με πόλωση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και απρόβλεπτες συνέπειες για τα υπόλοιπα κόμματα. Φυσικά, δεν χωρούν αυταπάτες ότι σε αυτές τις συνθήκες δεν θα δοκιμαστεί και η αντικαπιταλιστική κομμουνιστική Αριστερά, η πολιτική ανεξαρτησία και αυτοτέλειά της. Θα κριθεί από τη δυνατότητα συμβολής σε ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής, από την οργανωτική και προγραμματική προετοιμασία, αλλά και από το στρατηγικό βάθος της γραμμής της. Σε συσπείρωση σε αυτές τις επι-

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Δημήτρης Τζιαντζής

Κουρέλι τα υγειονομικά πρωτόκολλα για VIP’s

Βγάζει φλας «αριστερά» για να κερδίσει το Κέντρο

To τραγικό μέγεθος της κυβερνητικής υποκρισίας και ανευθυνότητας της κυβέρνησης ως προς τη διαχείριση της πανδημίας, αποκαλύπτουν τα μηνύματα που αντάλλαξαν ο επικεφαλής ασφάλειας του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος με τον αρμόδιο αξιωματικό της Πολιτικής Προστασίας τον Οκτώβριο του 2020, λίγες ημέρες πριν την επιβολή του σκληρού λοκντάουν. Τα στοιχεία που έφερε στο φως η Εφημερίδα των Συντακτών δείχνουν ότι τέσσερα μέλη της αποστολής της τουρκικής ομάδας μπάσκετ Φενέρμπαχτσε βρέθηκαν εμπύρετα. Ωστόσο, δίνεται εντολή να περάσουν, παρά τις προσπάθειες του αρμόδιου της Πυροσβεστικής του αεροδρομίου να τηρηθούν να προβλεπόμενα για όλους τους επιβάτες μέτρα: «Εντολή του Μεγάλου να περάσουν, έχει ενη-

▸ Θλιβερή μονοφωνία με μαζική υπερψήφιση των αποφάσεων με ποσοστά πάνω από 95%, αλλά και 30% αποχής των συνέδρων στις ψηφοφορίες λογές κάλεσε ο Α. Τσίπρα τις τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, με συμβολισμούς, όπως η διεύρυνση για τους πασοκογενείς και οι αριστερές καταβολές για τον παραδοσιακό κορμό. Περιμένει να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να συμβάλουν στην εκλογική προετοιμασία. Εξάλλου, η μαζική υπερψήφιση των αποφάσεων με ποσοστά πάνω από 95%, αλλά και το 30% της αποχής των συνέδρων στις ψηφοφορίες δείχνουν την πολιτική ηγεμονία της ηγετικής ομάδας. Ούτως ή αλλως, η «πάλη των τάσεων» δεν αφορά την πολιτική γραμμή, αλλά τους εσωκομματικούς συσχετισμούς. Καθόλου τυχαία, τα υλικά για το προτεινόμενο πρόγραμμα πέρασαν σε δεύτερο πλάνο, παρά το γεγονός ότι σηματοδοτούν μια αξιοσημείωτη στροφή στον ρεαλισμό της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς. Σε μια απόφαση όπου η προηγούμενη θητεία του ΣΥΡΙΖΑ αποτιμάται απόλυτα θετικά, χωρίς αναφορές στο δημοψήφισμα του 2015 και το τρίτο μνημόνιο, είναι φανερή η αποδοχή της γενικής λογικής του «πακέτου

ανάκαμψης» της ΕΕ, με κέντρο την πράσινη οικονομία και τον λεγόμενο ψηφιακό μετασχηματισμό, μαζί με διαβεβαιώσεις για μια λιγότερο άδικη υλοποίησή του. Σαν αιτία της κοινωνικής κρίσης περιγράφεται ο νεοφιλελευθερισμός, οι ιδεολογικές εμμονές της ΝΔ και η διαπλοκή, ενώ λείπουν φυσικά οι παλιότερες γενικόλογες αντικαπιταλιστικές αιχμές. Παράλληλα, λείπουν οι δεσμεύσεις για τις κρίσιμες συνέπειες των μνημονίων της περασμένης δεκαετίας, ειδικά εκεί όπου υπάρχει και η σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το χρέος, οι ιδιωτικοποιήσεις, το ασφαλιστικό, η εκπαίδευση, το περιβάλλον, η πρώτη κατοικία, η κρατική καταστολή. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, τηλεργασία και τηλεκπαίδευση ήρθαν για να μείνουν. Η αντεργατική λαίλαπα χάνεται σε αναφορές για ανισότητες, ενώ περισσεύουν οι υποσχέσεις για στήριξη της επιχειρηματικότητας. Ο αμετακίνητος ευρωπαϊσμός, μαζί με τη «συνέχεια του κράτους», είναι στα θεμέλια του προγράμματος, κάτι που οδηγεί σε χαμηλές προσδοκίες.

μερωθεί η υπηρεσία». Ταυτόχρονα, γίνονται δύο αναφορες στο «πακιστανικό τηλέφωνο» (δηλαδή μη ανιχνεύσιμο). Ας σημειωθεί ότι πέντε ημέρες μετά τον αγώνα της τουρκικής ομάδας στην Αθήνα, εμφανίστηκε το πρώτο κρούσμα στον ΠΑΟ και ένα δεύτερο κρούσμα την επόμενη ημέρα. Ο υφυπουργός Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς χαρακτηρίζει «αθλιότητες» το σχετικό δημοσίευμα και απειλεί με αγωγή και μήνυση κατά της εφημερίδας. Πάντως, τα αναφερόμενα στο ρεπορτάζ προκάλεσαν εισαγγελική παρέμβαση. Δυο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν, δύο αλήθειες. Η μία αλήθεια έχει τη μορφή των αυτάρεσκων πρωθυπουργικών και υπουργικών δηλώσεων και η δεύτερη είναι καταχωνιασμένη κάπου σ’ ένα… πακιστανικό τηλέφωνο και την οποία δεν πρέπει να γνωρίζουν οι κοινοί θνητοί. Τα πρόσωπα που εμπλέκονται σ’ αυτήν την άθλια ιστορία έχουν ονοματεπώνυμο και πρέπει να μιλήσουν.

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Εικονοκλάστες

Ασφαλιστικό της «αρπαχτής» του εργατικού μόχθου Συζητώντας για το νομοσχέδιο του τζογαρίσματος των επικουρικών συντάξεων που παρουσίασε η κυβέρνηση· έμπειρος επαγγελματίας, στέλεχος ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας και άνθρωπος με βαθιά πίστη στην «ελεύθερη αγορά» και τον «ανταγωνισμό», μας εξέφρασε μια γενικότερη ένσταση και διαφωνία του: «Η ίδρυση του Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ) αφορά μια ξεκάθαρα αντιφιλελεύθερη πολιτική απόφαση, αφού αυτό εμφανίζεται και τοποθετείται προνομιακά όχι απλά σε ανταγωνιστική αλλά σε οιονεί μονοπωλιακή θέση απέναντι στην ασφαλιστική αγορά, μέσω της υποχρεωτικότητας στην ασφάλιση, της πρόσβασης σε κρατική οικονομική στήριξη, της επίκλησης κρατικής εγγύησης, της τεράστιας δωρεάν προβολής κ.λπ.». Αναρωτιόταν, επομένως, και προβληματιζόταν σχετικά με τους πραγματικούς λόγους που οδηγούν στη δημιουργία μιας ουσιαστικά κρατικής εταιρείας παροχής ασφαλιστικών υπηρεσιών –συνταξιοδοτικών προγραμμάτων– με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σε βάρος της λειτουργίας των ιδιωτικών εταιρειών του κλάδου! Προσθέτοντας, επίσης, ότι η σημερινή κυβέρνηση, όταν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση, «έκλεινε το μάτι» στον συγκεκριμένο κλάδο, διαβεβαιώνοντας ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα διοχετεύσει προς τα εκεί τους πόρους (εισφορές) της επικουρικής και της πρόνοιας (εφάπαξ), αφού υποτίθεται αυτές οι παροχές δεν έχουν θέση στο σύστημα κρατικής ασφάλισης — στη βάση του συστήματος των τριών πυλώνων. Ανεξάρτητα, ωστόσο, από τη δική του γνώμη, η προσέγγισή του θεωρούμε ότι προκύπτει αβίαστα, αν στη θέση οποιασδήποτε θεωρητικής ή «ηθικολογικής» αναζήτησης τοποθετήσουμε το πραγματικό κίνητρο των κυβερνητικών αποφάσεων, δηλαδή την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της «αρπαχτής» με κρατικές πλάτες. Είναι «πολλά τα λεφτά», για να τ’ αφήσουν στην τύχη τους και στον «υγιή ανταγωνισμό» της αγοράς..

Το νομοσχέδιο για τις επικουρικές δεν μπορεί να ειδωθεί ξεκομμένο από όλη την υφιστάμενη αντεργατική και αντιασφαλιστική νομοθεσία. Η επίθεση, δε, στον κόσμο της εργασίας είναι της ίδιας βιαιότητας τόσο με αυτή του πρόσφατου αντεργατικού νόμου όσο και του νόμου Κατρούγκαλου, του οποίου η «αρχιτεκτονική» αφήνει διάπλατη την πόρτα για επέκτασή του μελλοντικά και στην κύρια ανταποδοτική σύνταξη.

ΤΕΚΑ… Ανώνυμη Χρηματιστηριακή Εταιρεία

Επικουρικές στη ρουλέτα τζόγου και... παραγώγων Ανάλυση Αντώνης Κουρούκλης

συγκεκριμένη κυβερνητική απόφαση εντάσσεται σ’ ένα γενικότερο μακροχρόνιο πολιτικό σχέδιο για την Κοινωνική Ασφάλιση, σε μια αλληλουχία αντιασφαλιστικών νομοθετημάτων στα πλαίσια της αναπόφευκτης προσαρμογής του συστήματος στα δομικά αδιέξοδα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπο και βέβαια δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα. Ωστόσο, αυτό δεν τους εμποδίζει, ούτε τους πτοεί από το να συνδυάζουν κάθε φορά τις πιο αντιδραστικές πολιτικές αποφάσεις με τις πιο ληστρικές επενδυτικές και διαχειριστικές επιλογές, όπως συμβαίνει στην

προκειμένη περίπτωση. Τη συγκεκριμένη, άλλωστε, διαδρομή ο ελληνικός καπιταλισμός την έχει ξαναδιαβεί μέσω του Αναγκαστικού νόμου 1611/50 και τη μετατροπή δισεκατομμυρίων αποθεματικών στα γνωστά θαλασσοδάνεια εκείνης της περιόδου. Ας προχωρήσουμε όμως σε μια συνοπτική παρουσίαση κι ένα σύντομο σχολιασμό του σχεδίου νόμου. Κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Το Πρώτο Μέρος αφορά τον σκοπό που «[…] είναι η εισαγωγή και εφαρμογή κεφαλαιοποιητικού συστήματος προκαθορισμένων εισφορών στην επικουρική ασφάλιση, προκειμένου να συμβάλει στη διασφάλιση ικανοποιητικού επιπέδου διαβίωσης για τους συνταξιούχους, καθώς και στη βιωσιμότητα ενός συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο συντελεί στην ανάπτυξη της οικονομίας». Αρχικά, ας δούμε την ειδοποιό διαφορά

του με το σημερινό σύστημα της επικουρικής όπως ισχύει με βάση το άρθρο 78 του ν. 4387/16 (νόμος Κατρούγκαλου): «Το ΕΤΕΑΕΠ λειτουργεί για όσους ασφαλίζονται για πρώτη φορά από 1/1/2014 με βάση το διανεμητικό σύστημα προκαθορισμένων εισφορών με νοητή κεφαλαιοποίηση». Γίνεται σαφές ότι, η διανεμητικότητα, βασικό χαρακτηριστικό των συστημάτων Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, απαλείφεται από το νέο σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι, οι εισφορές των σημερινών ασφαλισμένων παύουν να χρηματοδοτούν τις παροχές των σημερινών συνταξιούχων. Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι, στις υπόλοιπες διατάξεις του το συγκεκριμένο άρθρο του νόμου Κατρούγκαλου, ουσιαστικά «φωτογραφίζει» και μας «προδιαθέτει» για το επερχόμενο σύστημα, με αναφορές στη νοητή κεφαλαιοποίηση και στις ατομικές μερίδες για κάθε ασφαλισμένο.

Ίδρυση ΤΕΚΑ ανταγωνιστικά προς τον ΕΦΚΑ. Το Δεύτερο Μέρος αφορά την ίδρυση και λειτουργία του ΤΕΚΑ, με βασικό χαρακτηριστικό τον ανταγωνιστικό του χαρακτήρα απέναντι στον ΕΦΚΑ. Σύμφωνα με το άρθρο 6, στην ασφάλισή του θα υπάγονται υποχρεωτικά όλα τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν από 1/1/2022 ασφαλιστέα εργασία-απασχόληση αντί της υπαγωγής τους στον ΕΦΚΑ, συμπεριλαμβανομένων και όσων μέχρι σήμερα δεν είχαν υποχρέωση υπαγωγής στον κλάδο της επικουρικής του. Προαιρετικά δε, από 1/1/2023 και μετά από αίτησή τους, στην ασφάλιση του ΤΕΚΑ υπάγονται οι ήδη ασφαλισμένοι οι οποίοι έχουν γεννηθεί από 1/1/1987 και μετά. Ουσιαστικά δηλαδή συρρικνώνει την ασφαλιστική βάση του ΕΦΚΑ, αποκόπτοντας τον Φορέα από τους νέους εργαζόμενους και ένα μεγάλο τμήμα των ήδη ασφαλισμένων του. Είναι αυτονόητο πως με τη

Εικονοκλάστες συγκεκριμένη διάταξη οι σημερινοί ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι της επικουρικής, μετατρέπονται σε «κλειστή ομάδα», έτσι άλλωστε περιγράφονται στην αναλογιστική μελέτη, των οποίων η συνταξιοδοτική παροχή υποτίθεται θα χρηματοδοτείται από τους εναπομείναντες «παλαιούς» ασφαλισμένους που δυνητικά θα απομειώνονται και υποτίθεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Τζογάρισμα αλλά με… μέτρο. Το Τρίτο Μέρος αφορά στην εν γένει οικονομική και επενδυτική λειτουργία του ΤΕΚΑ. Το άρθρο 47 είναι από τα πλέον κομβικά όσο και ασαφή του σχεδίου νόμου. Όμως διατυπώσεις όπως να «αποφεύγονται η υπέρμετρη εξάρτηση από συγκεκριμένο στοιχείο ή εκδότη ή όμιλο επιχειρήσεων, καθώς και η υπέρμετρη συσσώρευση κινδύνων στο χαρτοφυλάκιο συνολικά», «το τμήμα που επενδύεται σε στοιχεία μη εισηγμένα προς διαπραγμάτευση σε ρυθμιζόμενες αγορές πρέπει σε κάθε περίπτωση να παραμένει σε συνετά επίπεδα» και «επενδύσεις σε παράγωγα χρηματοπιστωτικά μέσα επιτρέπονται, μόνο εφόσον συμβάλλουν στη μείωση των επενδυτικών κινδύνων ή διευκολύνουν την αποτελεσματική επενδυτική διαχείριση», δημιουργούν εύλογο προβληματισμό για έναν επιπλέον λόγο: Η λειτουργία της Επενδυτικής Επιτροπής ελέγχεται μόνο εσωτερικά (ή ενδοκυβερνητικά με την ευρύτερη έννοια) και όχι από ανεξάρτητους φορείς, ενώ τα μέλη του ΔΣ δεν διώκονται παρά σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Προκλητικότατα λοιπόν καμιά επιπλέον ασφαλιστική δεν έχει προβλεφθεί. Δεδομένου μάλιστα ότι, η αμοιβή των ανωτέρω προσώπων δεν συνδέεται σε καμιά περίπτωση

με την απόδοση των επενδύσεων τις οποίες αποφασίζουν. Στα άρθρα 48 και 62, γίνεται λόγος για τα προσφερόμενα επενδυτικά προγράμματα και τη δυνατότητα των ασφαλισμένων να επιλέξουν διαφορετικό επενδυτικό πρόγραμμα με δική τους ευθύνη: «Στην περίπτωση αυτή επισυνάπτουν στην αί-

και αποτελεσματική ενημέρωση κάθε ενδιαφερόμενου» σχετικά με την επενδυτική πολιτική του «ταμείου», ώστε ο μεμονωμένος ασφαλισμένος να μετατραπεί σ’ έναν μικρό… Μπάφετ, έτοιμος να μελετήσει, να αξιολογήσει και να σταθμίσει τις επενδυτικές αποφάσεις του με περισσή επάρκεια!

Το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο θυμίζει τον Αναγκαστικό Νόμο 1611/50 που μετέτρεψε αποθεματικά δισεκατομμυρίων ευρώ στα γνωστά θαλασσοδάνεια

τησή τους δήλωση, στην οποία ρητά αναφέρεται ότι η επιλογή τους πραγματοποιείται παρά το γεγονός και με πλήρη γνώση ότι δεν ανταποκρίνεται στην αξιολόγηση και τον προσδιορισμό των ατομικών επενδυτικών χαρακτηριστικών τους, για κάθε έννομη συνέπεια έναντι του Ταμείου που απορρέει από την επιλογή τους αυτή». Υποτίθεται δε ότι με το προηγούμενο άρθρο 61, διασφαλίζεται η «πλήρης

Επικουρικό ΕΦΚΑ χωρίς πόρους. Τα επόμενα άρθρα αφορούν στις παροχές του ΤΕΚΑ. Το άρθρο 59 αφορά στην «Αναπλήρωση πόρων διανεμητικού συστήματος επικουρικής ασφάλισης και προστασία επάρκειας παροχών». Αναφέρεται στην «κλειστή ομάδα» των σημερινών ασφαλισμένων άνω των 35 ετών και στους σημερινούς συνταξιούχους, και αφορά στην απώλεια εσόδων από εισφορές

λόγω της εφαρμογής του νέου συστήματος. Υποτίθεται πως λύνει το ζήτημα της χρηματοδότησης των υφιστάμενων και των μελλοντικών συντάξεων αυτής της κατηγορίας δικαιούχων, αφού δεν θα υπάρχουν νεοεισερχόμενοι στο σύστημα για να καταβάλλουν εισφορές. Οι σχετικές διατάξεις είναι εντελώς αόριστες του στιλ «το κράτος μεριμνά για την κάλυψη της απομείωσης των πόρων του Κλάδου Επικουρικής Ασφάλισης του e-ΕΦΚΑ…» και ότι «με κοινή απόφαση των υπουργών Εργασίας ρυθμίζονται ο τρόπος υπολογισμού και η διαδικασία κάλυψης της διαφοράς των πόρων από ασφαλιστικές εισφορές…». Το λεγόμενο «κόστος μετάβασης» αποτελεί το μεγάλο «αγκάθι», είτε αυτό αφορά στο απόλυτο κόστος της περιόδου αναφοράς (2022-2070), είτε στις επιπτώσεις και τις παρενέργειες που η χρηματοδότησή του μπορεί να προκαλέσει δυνητικά στο δημόσιο χρέος. Η ουσία είναι ότι από πουθενά δεν προκύπτει μια ρητή και συγκεκριμένη δέσμευση για πλήρη κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά ασαφείς αναφορές σε έμμεση χρηματοδότηση από το κράτος ή από τα αποθεματικά της επικουρικής. Δηλαδή η χρηματοδότηση πιθανώς θα βρεθεί ουσιαστικά στον αέρα! Τέλος, στο Τέταρτο και Πέμπτο Μέρος περιλαμβάνει ξεχωρίζει το άρθρο 68 που αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «οι τεχνικές παράμετροι [...] δύνανται να αναπροσαρμόζονται». Πρακτικά όμως κάθε αναπροσαρμογή των «τεχνικών παραμέτρων» επηρεάζει έμμεσα και τον υπολογισμό των επικουρικών του παλαιού συστήματος.

Σκάνδαλο ακαταδίωκτου για τα «golden boys» ▸ Ανεξέλεγκτοι μάνατζερ, ∆Σ χωρίς εκπρόσωπο ασφαλισμένων-συνταξιούχων ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΑΦΟΡΑ στην οργανωτική μορφή του ΤΕΚΑ, χαρακτηρίζεται σκανδαλωδώς από πλήρη «ευελιξία» και από «παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης» σε όλα τα επίπεδα (χρηματοδότηση, προμήθειες, στελέχωση κ.ο.κ). Προφανώς έχει αποκλειστεί η συμμετοχή στο ΔΣ εκπροσώπων ασφαλισμένων και συνταξιούχων. Άλλωστε τα χαρακτηριστικά του προσομοιάζουν με χρηματοπιστωτική επιχείρηση και σε καμιά περίπτωση με ασφαλιστικό ταμείο. Αποκορύφωμα ωστόσο αποτελεί το άρθρο 19, σύμφωνα με το οποίο, κατά τα πρότυπα των τραπεζών: «Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου (ΔΣ) του (ΤΕΚΑ):

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

α) δεν εξετάζονται, δεν διώκονται και δεν υπέχουν ποινική ή αστική ευθύνη έναντι του ΤΕΚΑ για αιτιολογημένη γνώμη που διατύπωσαν ή για πράξεις ή παραλείψεις τους στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων τους ή επ’ ευκαιρία αυτής εκτός εάν ενήργησαν με δόλο ή με βαριά αμέλεια ή με σκοπό να προσπορίσουν στον εαυτό τους ή σε τρίτο παράνομο περιουσιακό όφελος ή να βλάψουν το Δημόσιο ή άλλον κατά τις κείμενες ποινικές διατάξεις, καθώς και εάν παραβίασαν το απόρρητο των πληροφοριών και στοιχείων που περιήλθαν σε γνώση τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και β) δεν υπέχουν αστι-

κή ευθύνη έναντι ιδιωτών για πράξεις που σχετίζονται με την άσκηση των καθηκόντων τους». Αν για παράδειγμα τα golden boys παίζοντας τα «παιχνίδια τους» και υπηρετώντας τα συμφέροντα που εκπροσωπούν και τους στηρίζουν, αποφασίσουν να επενδύσουν «στοχευμένα» σε συγκεκριμένα χρεόγραφα με ενδεχόμενες τρομακτικές απώλειες, κανένας δόλος δεν πρόκειται να αποδειχθεί. Εδώ θα ταίριαζε λοιπόν η γνωστή φράση, «όταν έχεις μπροστά σου το λύκο για ποιο λόγο να αναζητάς τα χνάρια του» όπως και το «τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια».

Αποδόσεις συντάξεων στα... σύνορα της φαντασίας Πέρα από τον ληστρικό και τυχοδιωχτικό του χαρακτήρα, το νέο αντιασφαλιστικό έκτρωμα έχει υπόβαθρο βαθύτατα πολιτικό και ιδεολογικό. Αφορά σε μια ακόμη απόπειρα «αναίμακτης» προσαρμογής του συστήματος εκμετάλλευσης και υψηλής κερδοφορίας στα νέα δεδομένα, μέσω της μετακύλησης της ευθύνης και του κόστους της ασφάλισης στην πλάτη του εργαζόμενου. Το γεγονός όμως ότι για παράδειγμα ο λόγος εργαζόμενων και συνταξιούχων από 4/1 πλησιάζει το 1/1 δεν είναι καθόλου συγκυριακό γεγονός αλλά μια δομική, δυναμική πραγματικότητα που αφορά ολόκληρη τη σφαίρα της διανομής και της ίδιας της παραγωγικής διαδικασίας. «Δομικότατη», βέβαια, αλλαγή είναι και η ταυτόχρονη τεράστια αύξηση της παραγωγικότητας αλλά αυτό επιμελώς αποκρύπτεται. Αντί γι’ αυτό, αναμασούν συνεχώς και θεωρούν ως γενεσιουργές αιτίες, σχετικά με την αναγκαιότητα της «μεταρρύθμισης», την υπογεννητικότητα και την αύξηση του προσδόκιμου ζωής, εμφανίζοντας ουσιαστικά το αποτέλεσμα σαν αιτία. Επίσης, μέρος μόνο των πόρων θα διοχετευτεί σε εγχώριες επενδύσεις, το ποιες θα είναι αυτές θα αποφασιστεί σε κυβερνητικό επίπεδο και ο νοών νοείτω. Ένα άλλο «διαμάντι» της αναλογιστικής μελέτης είναι η σχετική αναφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, τα οποία βάσει του νόμου Κουτρουμάνη θα ανακαθορίζονται σύμφωνα με τη μεταβολή του προσδόκιμου ζωής του πληθυσμού της χώρας, με σημείο αναφοράς την ηλικία των 65 ετών. Τέλος, οι υποτιθέμενες υψηλότερες επικουρικές συντάξεις στην αναλογιστική μελέτη υπολογίστηκαν με βάση συγκεκριμένες ευνοϊκότατες παραδοχές, λαμβάνοντας υπόψη μεταξύ άλλων πλήρη απασχόληση, ασφαλιστικό βίο με συνολική κάλυψη στα επίπεδα των σημερινών παλαιών εργαζόμενων και ανεργία μεσοσταθμικά κάτω από 4% εντός του διαστήματος προβολής. Υπολογισμός δηλαδή «στα σύνορα της φαντασίας».

10 ΚΕ∆∆Α: Πανελλαδική συνέλευση την Πέμπτη 15 Ιουλίου

«Να μονιμοποιηθούν τώρα όλες οι σχολικές καθαρίστριες»

Παρέμβαση στο Θέατρο Βράχων για την υπεράσπιση του Λόφου Κοπανά

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

ΣΕ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ συνέλευση προχωρά την Πέμπτη 15 Ιουνίου η Κίνηση για τις Ελευθερίες, τα Δημοκρατικά Δικαιώματα και την Αλληλεγγύη (ΚΕΔΔΑ). Η συνέλευση θα πραγματοποιηθεί μέσω διαδικτύου (ο σύνδεσμος στην πλατφόρμα zoom βρίσκεται αναρτημένος στον ιστότοπο της κίνησης, kedda2021.blogspot.com), ενώ επί τάπητος θα βρεθούν όλα τα πεδία όπου εντοπίζονται παραβιάσεις δικαιωμάτων και ελευθεριών, από τη δίκη των 11 Τούρκων και Κούρδων πολιτικών προσφύγων μέχρι την υπόθεση Μάγγου και την ποινικοποίηση των απεργιών μέσω του νόμου Χατζηδάκη. Ήδη η ΚΕΔΔΑ έχει πραγματοποιήσει μια εξαιρετικά επιτυχημένη και μαζική ιδρυτική συνέλευση με τη συμμετοχή 125 ατόμων, ενώ την ιδρυτική διακήρυξη συνυπογράφουν 180 αγωνιστές, δικηγόροι, συνδικαλιστές μέλη ταξικών σωματείων, αγωνιστικών κινήσεων και πολιτικών οργανώσεων της μαχόμενης Αριστεράς. Στόχος της ΚΕΔΔΑ, να αποτελέσει πόλο συσπείρωσης αγωνιστών και κινήσεων που προσεγγίζουν από ταξική και κινηματική οπτική το ζήτημα των σύγχρονων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Στον ιστότοπο της Κίνησης βρίσκονται αναρτημένα το πλαίσιο θέσεων και λειτουργίας, καθώς και τα πρώτα ψηφίσματα αλληλεγγύης. ΤΗΝ ΑΛΛΗΈΓΓΥΗ της στον αγώνα των καθαριστριών του Δήμου Αθηναίων εκφράζει η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα. Στον Δήμο Αθηναίων εργάζονται 60 μόνιμες καθαρίστριες και 450 με συμβάσεις ελαστικής εργασίας. Στα σχολεία απασχολούνται μόνο εργαζόμενες με σύμβαση, οι οποίες εργάζονται από την έναρξη της σχολικής χρονιάς μέχρι τον Ιούνιο και μετά απολύονται. Κάθε χρόνο διεκδικούν εκ νέου μια θέση εργασίας, ενώ 50 εργαζόμενες με σύμβαση έργου πληρώνονται «με την αίθουσα»! Πιο επιβαρυμένες από όλους, οι μετανάστριες που βρίσκονται στο στόχαστρο της ρατσιστικής διάταξης περί ιθαγένειας. Η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα στηρίζει τον αγώνα των καθαριστριών, που επρόκειτο να πραγματοποιήσουν συγκέντρωση διαμαρτυρίας το μεσημέρι της Παρασκευής. ΜΕ ΘΕΡΜΑ χειροκροτήματα υποδέχτηκαν την Τετάρτη 7 Ιουλίου οι παρευρισκόμενοι σε συναυλία στο Θέατρο Βράχων του Βύρωνα με Υπόγεια Ρεύματα, Ενδελέχεια και Magic De Spell, την παρέμβαση μελών της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας κατοίκων για την υπεράσπιση του Λόφου Κοπανά. Τα μέλη της Πρωτοβουλίας μοίρασαν ανακοινώσεις και ανήρτησαν πανό, ενώ διάβασαν από μικροφώνου ενημερωτική ανακοίνωση για την επιχείρηση απόδοσης της τεράστιας έκτασης πρασίνου, αναψυχής και πολιτισμού σε ιδιώτες, βάσει πρόσφατης δικαστικής απόφασης.

Επικαιρότητα

Ακροβασίες

| Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ένα ...κλικ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ

Την Κυριακή 11 Ιουλίου, στις 7.30 μ.μ., σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο Πολιτιστικό Κέντρο «Λεωνίδας Κανελλόπουλος» (Ίωνος Δραγούμη 37, Ελευσίνα) θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου 273+ΗΜΕΡΕΣ: Ο Ιστορικός αγώνας των Χαλυβουργών (εκδόσεις Διεθνές Βήμα). Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Παναγιώτης Κατσαρός και Νάσος Παυλάκακης (συν-συγγραφείς του βιβλίου και απεργοί χαλυβουργοί) και ο Μπάμπης Μισαηλίδης (εργαζόμενος στις αερομεταφορές, εκ μέρους των εκδόσεων Διεθνές Βήμα). Θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις και συζήτηση. Η εκδήλωση γίνεται σε ανοιχτό χώρο με όλα τα μέτρα προφύλαξης Covid-19.

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Συνεχίζονται τον Ιούλιο και τον Αύγουστο οι προβολές ταινιών στην ταράτσα της Εργατικής Λέσχης Νέας Σμύρνης (Ελ. Βενιζέλου 12 και Αιγαίου). Το πρόγραμμα των επόμενων ημερών έχει ως εξής: Την Κυριακή 11/7 θα προβληθεί η ταινία Βίβα Ζαπάτα! του Ηλία Καζάν, την Δευτέρα 12/7 η ταινία Καπό του Τζίλο Ποντεκόρβο, την Πέμπτη 15/7 το Ασανσέρ για δολοφόνους του Λουί Μαλ και την Κυριακή 18/7 η Λευκή υπεροχή της Κλαίρ Ντενί. Οι προβολές ξεκινούν στις 9 μ.μ. και η είσοδος είναι ελεύθερη.

ΠΡΙΝ: ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ Η ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΣΥΝ∆ΡΟΜΩΝ ΓΙΑ ΤΟ Β’ ΕΞΑΜΗΝΟ 2021

Συνεχίζεται η καμπάνια ανανέωσης και δημιουργίας νέων συνδρομών του Πριν για το δεύτερο εξάμηνο του 2021 με θετική ανταπόκριση μέχρι στιγμής από τους φίλους και τις φίλες της εφημερίδας. Οι συνδρομές δίμηνης διάρκειας κοστίζουν 12 ευρώ, οι εξάμηνες 50 και οι ετήσιες 100. Οι τρόποι πληρωμής παραμένουν οι εξής: είτε μέσω κάποιου συντρόφου της Συντακτικής Επιτροπής ή φίλου της εφημερίδας, είτε απευθείας με κατάθεση του ποσού στον λογαριασμό του Πριν Alpha Bank 260002002006023 (IBAN: GR1801402600260002002006023) και απαραίτητη αποστολή μέιλ στο prin@otenet.gr.

ΠΕΝΕΝ για κρούσματα στο «Σούπερ Εξπρές» Ανακοίνωση με αφορμή τα κρούσματα κορονοϊού στο πλοίο «Σούπερ Εξπρές» που έδεσε το βράδυ της Τετάρτης στη Ραφήνα, ανάμεσα στα οποία είναι και δύο μέλη του πληρώματος, εξέδωσε η ΠΕΝΕΝ. «Η αύξηση στα πρωτόκολλα των επιβατών (85%), σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια μέτρων προστασίας και ελέγχων, διαμορφώνουν επικίνδυνο σκηνικό εν μέσω θερινής περιόδου», σημειώνει. Ζητά από κυβέρνηση και εφοπλιστές να ικανοποιήσουν το αίτημα για άμεσο εμβολιασμό των ναυτεργατών.

«Πλαίσιο»: Πάρθηκαν πίσω οι απολύσεις Στην ανανέωση των συμβάσεων δύο εργολαβικών εργαζόμενων, στους οποίους είχε ανακοινωθεί ότι απολύονται, υποχρεώθηκε να προχωρήσει η διοίκηση της εταιρείας «Πλαίσιο» κάτω από την πίεση του επιχειρησιακού σωματείου. Οι δυο εργαζόμενοι στις αποθήκες, μέσω της εταιρείας μίσθωσης εργαζομένων «Erganet», η οποία συνεργάζεται με την «Πλαίσιο Computers», είχαν απομακρυνθεί από τη δουλειά, μόλις λίγες μέρες αφού είχαν συμμετάσχει στην απεργία της 6ης Μάη και στην 4ωρη στάση εργασίας στις 22 του ίδιου μήνα. «Η αλληλεγγύη των εργαζομένων πρέπει να είναι ο οδηγός», σημειώνει το σωματείο.

Νεολαία

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Φωτεινή Θανάσουλα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ νΚΑ

: ς ι ε σ έ ρ ι α ν Α α ί α λ υ α η Όμορφ ! ς έ ι ν ο τ ι ε στις γ

Ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου!

το τέλος έφτασε για φέτος η διοργάνωση του project Αναιρέσεις με πλούσιες πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις στην Αθήνα, αφήνοπολιτιστικό ρεύμα που θα ντας μήνυμα αγώνα και ελπίδας συνδεθεί με έναν συνολικόπως η νεολαία θα διεκδικήσει τον τερο αγώνα. χρόνο που της κλέβουν. Οι πολύ Στη συνέχεια ακολούθησε αφιμαζικές συζητήσεις και δρώμενα έρωμα στο προπολεμικό ρεμπέτικο με του περασμένου Σαββατοκύριακου, τους εξαιρετικούς Ραστ Χιτζάζ, οι οποίοι μας που παρακολουθήθηκαν με μεγάλο πήγαν χρόνια πίσω στους παραδοσιακούς ενδιαφέρον, σήμαναν τη λήξη της ήχους της λογοκρισίας και της ελεύθερης φετινής διοργάνωσης, δίνοντας τη έκφρασης. Η βραδιά έκλεισε με λαϊκό γλέντι σκυτάλη στις επόμενες διοργανώαπό το συγκρότημα Μπόμπα με τον κόσμο σεις σε Πρέβεζα στις 21 Ιουλίου και να διασκεδάζει μέχρι αργά το βράδυ. στην Κρήτη το φθινόπωρο, ανανεώΤην Κυριακή 4 Ιουλίου στον ιστορικό νοντας παράλληλα το ραντεβού στο χώρο των Λιπασμάτων που έχει φιλοξενήσει Κάμπινγκ Αναιρέσεις. τόσους αγώνες του λαού και αποτελεί διακύΤο περασμένο Σάββατο 3 Ιουλίου βευμα για το αν θα παραμείνει ελεύθερος και στην Ακαδημία Πλάτωνος πραγματοδημόσιος χώρος ή αν θα το αρπάξουν προς ποιήθηκε η εκδήλωση με τίτλο «Σπάόφελος τους οι μεγαλοεπιχειρήσεις, πραγμαζοντας τη βιτρίνα του πολιτιστικού τοποιήθηκε η εκδήλωση με τίτλο «Επιστήεμπορεύματος. Η τέχνη ως γλώσσα μη: Όπλο για εκμετάλλευση και έλεγχο, ή και πράξη αντίστασης». Μια συζήτηγια την αλήθεια και την απελευθέρωση;» με ση πολύ ενδιαφέρουσα, με θέμα που πολύ μαζικότητα. Μια συζήτηση επίκαιρη απασχολεί μεγάλο κομμάτι του κόσμου και αναγκαία, καθώς με την πανδημία σε καθώς το ζήτημα της εμπορευματοποιεξέλιξη, τον εμβολιασμό και τη διαχείρισή ημένης τέχνης και του πολιτισμού που τους από τα κυβερνητικά επιτελεία είναι αποσκοπούν στη μεγιστοποίηση του ένα θέμα που απασχολεί αρκετά την κοικέρδους για το κεφάλαιο, έχει αναδεινωνία. Πώς μπορεί η επιστήμη να γίνει χθεί το τελευταίο διάστημα με κυρίαρχη όπλο συνολικά της ανθρωπότητας; Μοκατεύθυνση από την πλευρά της κυβέρνάχα με ένα διαφορετικό πολιτισμικό μονησης, την ιδιωτικοποίηση κάθε πτυχής ντέλο, που περιλαμβάνει και διαφορετικές της τέχνης, με απουσία κρατικής χρημαπολιτικές προτεραιότητες. Το ερώτημα τοδότησης, ιεραρχώντας το κέρδος και πώς θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τους αναπτυξιακούς σκοπούς της. την υποταγή στον αστικό ανορθολογιΟι καλλιτέχνες και οι εργαζόμενοι σμό αλλά και την πλήρη απαξίωση της στο χώρο του πολιτισμού έχουν αρχίσει επιστήμης, απασχόλησε την κουβέντα, να εξεγείρονται και να αντιδρούν, δηανοίγοντας δρόμους για μιουργώντας εστίες αντίδρασης και δείχνοντας την ανάγκη και τη δυνατότητα να παλέψουμε για έναν πολιτισμό διαφορετικό, που θα δίνει ανάσα απελευθέρωσης ενάντια στη δυστοπία που παρουσιάζεται ως καθημερινότητα. Η συζήτηση του Σαββάτου, σαν μια συνέχεια από την περσινή εκδήλωση των Αναιρέσεων για την «Τέχνη που απελευθερώνει ή χειραγωγεί», ανέδειξε την ανάγκη να βαθύνει περισσότερο η συζήτηση και πλέπεραιτέρω εμβάθυνση και ανάλυση ον με οργανωμένο τρόπο να μπορέσει του θέματος. να συγκροτηθεί ένας πόλος αντίστασης Αμέσως μετά, οι Γιάννης Ρούσστην κυρίαρχη αφήγησή τους, μαζεύοντας σος, Άγγελος Σπηλιόπουλος και τις διάχυτες ανατρεπτικές τάσεις και συΚωνσταντίνος Μπούρας Μπαϊμάγκροτώντας ένα σύγχρονο χειραφετητικό κος ανέλαβαν να μας κάνουν να

σεις Επόμενες στά σε Πρέβεζα υ στις 21 Ιουλίο τη και στην Κρή ο το φθινόπωρ γελάσουμε με μια stand-up παράσταση που ευχαριστήθηκε πραγματικά το κοινό. Τέλος, ο dj Marble με το μουσικό set του σε χορευτικούς hip hop ρυθμούς έκλεισε το βράδυ της Κυ-ριακής με χαλαρό dance κλίμα. Σε όλους τους χώρους των Αναι-ρέσεων φιλοξενήθηκε η έκθεση κόμικςς αι και εικαστικών έργων «Καταστολή και ∆ημόσιοι Χώροι-Από τη Νέα Σμύρνη στη η Λωρίδα της Γάζας», καθώς και θεματικά κά περίπτερα, βιβλιοπωλείο και μπαρ. Το project Αναιρέσεις μέσα από τις διοργανώσεις του επιχείρησε να ανοίξει ζητήματα που απασχολούν τον λαό και τη νεολαία και να χαράξει δρόμους αναζήτησης σης απαντήσεων. Να συμβάλει ώστε τα ρυάκια κια αντίστασης που εμφανίζονται να ενωθούν ούν πακαι να γίνουν χείμαρροι επαναστατικού αγώνα και κομκής. μουνιστικής προοπτικής. Κόντρα στις «μορφές διασκέσκέδασης», όπου ο ελεύθερος ερος χρόνος αλλοτριώνεται και αλλοτριώνει. ∆ίνουμε ραντεβού στο Κάμπινγκ Αναιρέσεις από τις 30/7 έως τις 9/8 στα α Καλύβια Βαρικού Πιερίας ας για μια εναλλακτική, οικονομική νομική και ποιοτική απόδραση η από την απαιτητική καθημερινότητα, αφήνοντας νοντας νακοιάγχη και κούραση πίσω. Σύντομα θα ανακοινωθεί το πολιτικό και πολιτιστικό πρόγραμμα γραμμα ος που των εκδηλώσεων του κάμπινγκ, ο τρόπος αμονής θα δηλώσετε συμμετοχή και το κόστος διαμονής ανά ημέρα.

Κάλεσμα για μαζική συμμετοχή στην Πανελλαδική Συνάντηση της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για Σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα η οποία θα πραγματοποιηθεί αυτό το Σαββατοκύριακο 10-11 Ιουλίου στο Δημαρχείο απευθύνει η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση (νΚΑ). «Η συνάντηση της πρωτοβουλίας διεξάγεται σε μια εκρηκτική περίοδο που συνθέτουν ο παροξυσμός των αντιθέσεων του σύγχρονου καπιταλισμού, που γεννά την κρίση, και από την άλλη η επανεμφάνιση ενός νέου ευρύτερου ρεύματος εξεγερτικών σκιρτημάτων ανά τον κόσμο που κρύβει μέσα του την αμηχανία ελλείψει ενός καθολικού ρεύματος χειραφέτησης αλλά παράλληλα και τη δυνατότητα για ένα νέο ξεκίνημα», σημειώνει η νΚΑ και προσθέτει: «Η νεολαία δεν έχει ρόλο παρατηρητή ή ακολουθητή αλλά αντίθετα πρώτα και κύρια η νέα γενιά είναι εκείνη που έχει συμφέρον να πρωτοστατήσει σε μια νέα κομμουνιστική προσπάθεια, ως εκείνη η γενιά που ενώ “φέρει” τις συγκλονιστικές δυνατότητες της σημερινής εποχής παράλληλα είναι το βασικό θύμα στην κοινωνική γενοκτονία που συντελείται στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης. Είναι οι νέοι εργαζόμενοι της ανεργίας και της επισφάλειας, της κακοπληρωμένης δουλειάς και της ακραίας εκμετάλλευσης. Είναι ο φοιτητόκοσμος που αδυνατεί να σπουδάσει, που αντί για ολόπλευρη μόρφωση έρχεται αντιμέτωπος με την κοροϊδία των τηλεμαθημάτων και με ένα διαρκές κυνήγι καταρτίσεων που τελικά οδηγεί στην ανεργία. Είναι οι μαθητές που πετιούνται έξω από την ανώτατη εκπαίδευση και προορίζονται να γίνουν το ευέλικτο “πολεμικό υλικό” της νέας βάρβαρης καπιταλιστικής επέλασης. Είναι εκείνη η γενιά που στοχοποιήθηκε βάναυσα μέσα στην πανδημία και που τώρα χλευάζεται με τα κατάπτυστα χαρτζιλίκια του Μητσοτάκη. Είναι όλοι αυτοί που τώρα δεν έχουν τίποτα αλλά μπορούν να γίνουν τα πάντα. «Σε όλους εκείνους κι εκείνες απευθυνόμαστε και τους καλούμε να γίνουν πρωταγωνιστές σε μια νέα εξόρμηση των κομμουνιστικών ιδεών, σε μια νέα ανώτερη στράτευση στην υπόθεση ενός νέου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος και μιας σύγχρονης μαζικής κομμουνιστικής οργάνωσης νεολαίας», καταλήγει.

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Στη μέγγενη της ΕΛΑΣ Ήταν Πέμπτη, 9 Ιουλίου του 2020. Δύο περίπου μήνες μετά την άρση του πρώτου lockdown και απολαμβάνοντας τα εκθειαστικά σχόλια εγχώριων και διεθνών ΜΜΕ για την «επιτυχή διαχείριση» του πρώτου κύματος της πανδημίας, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φέρνει προς ψήφιση στη βουλή, εν μέσω καλοκαιριού, ένα εφιαλτικό νομοσχέδιο περιστολής –στο σημείο της ουσιαστικής απαγόρευσης– των διαδηλώσεων. Το νομοσχέδιο προέβλεπε μεταξύ άλλων: έγκριση από την ΕΛΑΣ για την πραγματοποίηση οποιασδήποτε κινητοποίησης, καθορισμό από την αστυνομία του χρόνου και του τρόπου διεξαγωγής της διαδήλωσης, δήλωση στην ΕΛΑΣ του «διοργανωτή» ο οποίος θα ήταν υπόλογος έναντι των αρχών σε περίπτωση φθορών και καταστροφών, απαγόρευση και διάλυση μιας διαδήλωσης απλώς και μόνο με απόφαση της αστυνομίας. Από τον κόσμο του κινήματος, το νομοσχέδιο χαρακτηρίστηκε –και δικαίως– χουντικής εμπνεύσεως. Στην πράξη, συνδύαζε μια αντιμετώπιση λογικής χωροφύλακα του ‘50 προς τα κοινωνικά κινήματα, με ρυθμίσεις που προωθούνται ή ισχύουν ήδη στις κατά τα άλλα αυτοπροβαλλόμενες ως «λίκνο» των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών δυτικές δημοκρατίες, όπως στη Γαλλία με τον νόμο Μακρόν περί «καθολικής ασφάλειας». Η ψήφιση του νομοσχεδίου συνοδεύτηκε από μία σοκαριστική, για όσους τη βίωσαν, επίδειξη κατασταλτικής μανίας από τις αφιονισμένες ομάδες των ΜΑΤ και ΔΡΑΣΗ που αφέθηκαν ελεύθερες να μακελέψουν τους διαδηλωτές. Για την κυβέρνηση, η άγρια καταστολή της 9ης Ιουλίου σε συνδυασμό με την ευνοϊκή για την ίδια επικοινωνιακή της διαχείριση από τα φίλια ΜΜΕ, αποτελούσε ένα «πρελούδιο» του τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Υπολόγιζε όμως χωρίς το κίνημα. Γιατί στους 12 μήνες που μεσολάβησαν, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες ενεργοποίησης του εφιαλτικού νόμου, πλέον, για τις διαδηλώσεις, στην πράξη το τερατούργημα των Χρυσοχοΐδη-Μητσοτάκη παραμένει στα χαρτιά. Το Πριν περιηγείται στους βασικούς κόμβους της δωδεκάμηνης αυτής αναμέτρησης.

Η άλλη όψη

Γιώργος Μουρμούρης

Δώδεκα μήνες αναμέτρησης με το τερατούργημα Χρυσοχοΐδη «Θ

υμάμαι έναν άνθρωπο με αίματα στο κεφάλι να φωνάζει, “θα πεθάνουμε, θα μας σκοτώσουν”. Ακούγαμε για επιθέσεις της ΔΡΑΣΗ κατά διαδηλωτών στα Προπύλαια. Όποιος έβγαινε στην Πανεπιστημίου, τον κυνηγούσαν». Η Δήμητρα είχε κατέβει στη διαδήλωση της 9ης Ιουλίου ενάντια στο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις με το μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θυμάται ότι επρόκειτο για έναν «ολοκληρωτικό πόλεμο», χωρίς καμία οδό διαφυγής. «Ενώ τρέχαμε, έριχναν στα πόδια μας δακρυγόνα και κρότου-λάμψης. Όποιον έμενε μόνος του, τον έπιαναν και τον χτυπούσαν στα στενά. Αυτή η διαδήλωση με έκανε να φοβηθώ πολύ, δεν ήταν σαν καμία άλλη», αφηγείται. Στις 9 Ιουλίου, ενώ στον δρόμο οι αφιονισμένες ομάδες των ΜΑΤ και της

Η άγρια καταστολή της 9ης Ιουλίου αποτέλεσε «πρελούδιο» των όσων επρόκειτο να ακολουθήσουν. Σταδιακά όμως, η αμφισβήτηση του «νόμου Χρυσοχοΐδη» εξελίχθηκε σε αναμέτρηση με την αστυνομοκρατία και την καταστολή

ΔΡΑΣΗ αφήνονταν ελεύθερες να κατακρεουργήσουν τους διαδηλωτές, σε ένα πρώτο «μήνυμα» για το πώς (σχεδίαζε η κυβέρνηση ότι) θα αντιμετωπίζονται στο μέλλον τα κοινωνικά κινήματα, εντός βουλής Νέα Δημοκρατία, ΚΙΝΑΛ και Ελληνική Λύση υπερψήφιζαν το νομοσχέδιο Χρυσοχοΐδη που έδινε στην αστυνομία το ελεύθερο να διαχειρίζεται κατά την κρίση της τις διαδηλώσεις: είτε με περιορισμό και απονοηματοδότηση είτε με καταστολή και διώξεις. Οι εικόνες από τις ορδές της ΔΡΑΣΗ να διασχίζουν τον φρεσκοβαμμένο τότε «Μεγάλο Περίπατο» και να ορμούν σε μπλοκ διαδηλωτών που αποχωρούσε, αποτέλεσε για πολλούς ανθρώπους την τελευταία εικόνα από τους δρόμους της Αθήνας πριν το καλοκαίρι. Το φθινόπωρο καταγράφηκαν οι πρώτες κινητοποιήσεις, με αιτήματα σχετιζόμενα κυρίως με τη διαχείριση της

πανδημίας. Ήταν η περίοδος του «δεν μπορούμε να γεννήσουμε λεωφορεία» του Μητσοτάκη, των σχεδιαγραμμάτων Μαγιορκίνη για τα περί ασφαλούς συνύπαρξης 25 μαθητών ανά τάξη με τα οποία… «αποδομούσε» το αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας για αραίωση των τμημάτων, της κοροϊδίας με τις μάσκες-γίγας που χορηγήθηκαν στους μαθητές. Στις 30 Σεπτεμβρίου, μια συγκέντρωση της ΠΟΕΔΗΝ έξω από το υπουργείο Υγείας δεχόταν χτύπημα από τα ΜΑΤ. Για την ίδια αυτή συγκέντρωση αρκετούς μήνες αργότερα, μεσούντος του δεύτερου lockdown, θα διέρρεε στον Τύπο ότι, βάσει του νόμου Χρυσοχοΐδη, σχηματίζεται δικογραφία κατά του προέδρου της Ομοσπονδίας Μιχάλη Γιαννάκου επειδή οι διαδηλωτές υγειονομικοί… κατέλαβαν το οδόστρωμα! Η πρώτη θεαματική αναμέτρηση όμως με τον νόμο 4703/2020 έλαβε

Η άλλη όψη

Η κοινωνική έκρηξη της Νέας Σμύρνης έθεσε σε αδράνεια τον νόμο για τις διαδηλώσεις χώρα στις 7 Οκτωβρίου έξω από το Εφετείο Αθηνών. Επρόκειτο για την ημέρα ανακοίνωσης της ετυμηγορίας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για τη Χρυσή Αυγή. Ένα ανθρώπινο ποτάμι είχε κατακλύσει τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, από τη συμβολή με τη Λεωφόρο Κηφισίας μέχρι τη διασταύρωση με τη Χαριλάου Τρικούπη. Γι’ αυτό το παλλόμενο ποτάμι των χιλιάδων διαδηλωτών ουδέποτε βεβαίως ζητήθηκε «άδεια» ή ορίστηκε «διοργανωτής» στις αρχές. Η διαδήλωση χτυπήθηκε άγρια από την ΕΛΑΣ λίγα δευτερόλεπτα μετά την ανακοίνωση περί καταδίκης της Χρυσής Αυγής ως εγκληματική οργάνωση, μια ενέργεια-προάγγελος των σκηνών που θα καταγράφονταν στο κέντρο της Αθήνας έναν μήνα αργότερα, στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Μέχρι τον Νοέμβρη, ο νόμος Χρυσοχοΐδη έμοιαζε να βρίσκεται «εν υπνώσει». Στις αρχές του τελευταίου μήνα του φθινοπώρου όμως, η δραματική επιδείνωση όλων των δεικτών όσον αφορά την εξέλιξη της πανδημίας, συνέπεια της εγκληματικής κυβερνητικής αμέλειας (στην καλύτερη περίπτωση) των μηνών που μεσολάβησαν από την ύφεση του πρώτου κύματος, οδήγησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη από κοινού με τον επικεφαλής της επιτροπής των λοιμωξιολόγων Σωτήρη Τσιόδρα (ή απλώς «Σωτήρη» για τον πρωθυπουργό) να ανακοινώσουν ένα νέο καθολικό lockdown «τριών εβδομάδων», το οποίο έμελλε να διαρκέσει έξι ολόκληρους μήνες. Η καταφυγή στο lockdown, όπως επανειλημμένως έχει αναδείξει το Πριν, ήταν μια αμι-

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

γώς ταξική επιλογή, με καθοριστικό από το πρώτο δευτερόλεπτο το στοιχείο της καταστολής. Πράγματι, τον Νοέμβριο η δραματική επανάκαμψη της πανδημίας και οι οφθαλμοφανείς κυβερνητικές ευθύνες λειτούργησαν ως επιταχυντής για την εφαρμογή κατασταλτικών σχεδίων που υπερέβαιναν κατά πολύ ακόμα και τον «νόμο Χρυσοχοΐδη». Στις 15 Νοεμβρίου ο αρχηγός της ΕΛΑΣ, υποκαθιστώντας τη βουλή, διέταξε απαγόρευση συναθροίσεων άνω των τριών ατόμων «καθ’ άπασαν την επικράτειαν», με στόχο την ακύρωση των συγκεντρώσεων του Πολυτεχνείου. Η μαχόμενη Αριστερά, το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καθώς και το ΚΚΕ, σήκωσαν το γάντι της έμπρακτης αμφισβήτησης της απαγόρευσης, και το πλήρωσαν με άγρια καταστολή και δεκάδες συλλήψεις. Αν η διάλυση της συγκέντρωσης στις 9 Ιουλίου αποτελούσε το «πρελούδιο» του οργίου καταστολής, η εικόνα από τις «αύρες» της ΕΛΑΣ να κατέρχονται την Πανεπιστημίου με τις σειρήνες να ουρλιάζουν, ενώ ταυτόχρονα ορδές της ΔΡΑΣΗ εφορμούσαν κατά των διαδηλωτών, αποτελούσαν μετά βεβαιότητος την πρώτη πράξη του κατασταλτικού δράματος. Η καταστολή της 17ης Νοεμβρίου σηματοδότησε μια αίσθηση παντοδυναμίας από κυβέρνηση και ΕΛΑΣ, που εντός του ασφυκτικού για την κοινωνία πλαισίου του lockdown ένιωθαν την αυτοπεποίθηση να κλιμακώσουν ακόμα περισσότερο την καταστολή, ξεπερνώντας ακόμα και τον νόμο Χρυσοχοΐδη. Είναι ενδεικτικό ότι βάσει του 4703/2020 η διαδήλωση του Πολυτεχνείου και της Πρωτομαγιάς εξαιρούνται ρητά από την υποχρέωση εκ των προτέρων γνωστοποίησής τους στις αρχές. Το βράδυ της ίδιας ημέρας εξάλλου, ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» δήλωνε σε τηλεοπτική του συνέντευξη: «Αποφασίσαμε σήμερα να μη σταματήσουμε τη ζωή στην πόλη {…} και θα το συνεχίσουμε αυτό για να τελειώνει η υπόθεση με διαδηλώσεις που καταλύουν την κοινωνική ζωή». Με την ΕΛΑΣ να διαθέτει στην κατασταλτική της «φαρέτρα», εκτός από τον νόμο Χρυσοχοΐδη, την απαγόρευση κυκλοφορίας, τα πρόστιμα, τη νομοθεσία περί παράβασης των μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας και τις απαγορεύσεις συναθροίσεων, το κατασταλτικό ντελίριο συνεχίστηκε στις συγκεντρώσεις του επόμενου διαστήματος. Στις 26 Νοεμβρίου, η απεργιακή συγκέντρωση περιορίστηκε από την ΕΛΑΣ στον πεζόδρομο της Κοραή. Στις 6 Δεκέμβρη, στην επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου, η αστυνομία προσπάθησε να επιβάλει «σιγή νεκροταφείου», με δεκάδες συλλήψεις αγωνιστών στο κέντρο της Αθήνας, ανάμεσά τους μελών του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στη «δύση» του 2020, ο νόμος Χρυσοχοΐδη έμοιαζε όχι απλώς εμπεδωμένος, αλλά πολύ πιο «ήπιος» από τα μέτρα που εφαρμόζονταν στην πράξη. Από την αρχή του νέου έτους όμως, μια σειρά κοινωνικών αγώνων, με πρωτοπόρους τους φοιτητές, θα αμφισβητούσαν τη «σιδερένια φτέρνα» της καταστολής. Σε συνδυασμό με τις ευρύτερες κοινωνικές εξελίξεις, η αμφισβήτηση θα οδηγούσε σε ανοιχτή αναμέτρηση με την καταστολή.

Αμφισβήτηση απαγορεύσεων και ξέσπασμα λαϊκής οργής

τις 22 Ιανουαρίου, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης παρουσίαζε το «νέο δόγμα της ΕΛΑΣ για τις διαδηλώσεις». Στην ουσία, επρόκειτο για την επιχειρησιακή εξειδίκευση του νόμου 4703/2020 που στόχο είχε να διαχωρίσει τους διαδηλωτές σε «υπάκουους» και «απείθαρχους», επιφυλάσσοντας διαφορετική μεταχείριση για κάθε κατηγορία. Τότε είχε ήδη αρχίσει δειλά να επανεμφανίζεται το φοιτητικό κίνημα, με αιχμή το νομοσχέδιο Κεραμέως. Συγκεντρώσεις πραγματοποιούνταν αιφνιδιαστικά στην πλατεία Κοραή, όπου και περιορίζονταν από την ΕΛΑΣ, της οποίας την «περιποίηση» δέχονταν ενίοτε οι διαδηλωτές. Όμως οι φοιτητές επέμεναν και σύντομα θα κατάφερναν να πραγματοποιήσουν την πρώτη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας. Μπροστά στη διαφαινόμενη διόγκωση του φοιτητικού κινήματος, στις 26 Ιανουαρίου ο αρχηγός της ΕΛΑΣ διέταξε εκ νέου την απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 100 ατόμων για μία εβδομάδα. Λίγες ώρες αργότερα, μια θεαματική σε όγκο και παλμό διαδήλωση θα έσπαγε στην πράξη την απαγόρευση και οποιαδήποτε σκέψη για καταστολή. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν, ο νόμος 4703/2020, «διανθισμένος» με τις πρόσθετες απαγορεύσεις του lockdown, επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί «δια ροπάλου» κατά των διαδηλωτών υπέρ των αιτημάτων του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα. Σειρά κινητοποιήσεων, κυρίως συλλογικοτήτων του αντιεξουσιαστικού χώρου, κυνηγήθηκαν και χτυπήθηκαν βάναυσα από την αστυνομία. Χρονικοί και

χωρικοί περιορισμοί, προληπτικοί έλεγχοι, πρόστιμα «στο σωρό» αλλά και οι πρώτες διαρροές στα ΜΜΕ περί ενεργοποίησης της πρόβλεψης του 4703 για σχηματισμό δικογραφίας κατά συλλογικοτήτων που θεωρήθηκαν «διοργανωτές» απαγορευμένων (ή «μη εγκεκριμένων») κινητοποιήσεων, διαμόρφωναν ένα τοπίο όπου όλες οι διατάξεις του νόμου Χρυσοχοΐδη έμοιαζαν να παίρνουν σάρκα και οστά. Μέχρι που την Κυριακή 7 Μαρτίου, μία ημέρα μετά από μια ακόμη άγρια διάλυση συγκέντρωσης δικηγόρων και αλληλέγγυων στο αίτημα του Δημήτρη Κουφοντίνα, ένας αστυνομικός έλεγχος για τα μέτρα του lockdown στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, οδήγησε στον άγριο on camera ξυλοδαρμό ενός μεταπτυχιακού φοιτητή του ΕΜΠ. Η έκρηξη οργής που ακολούθησε είχε ως αποτέλεσμα την θεαματική χαλάρωση της αστυνομικής παρουσίας σε δρόμους και πλατείες. Η συσσωρευμένη οργή κατά της ΕΛΑΣ, που πλέον αγκάλιαζε εκτενέστατα κοινωνικά στρώματα, είχε ως αποτέλεσμα ο 4703 να τεθεί ντε φάκτο σε αδράνεια, οκτώ μήνες μετά την ψήφισή του. Έναν χρόνο μετά, ο νόμος Χρυσοχοΐδη παραμένει σε ισχύ — και η κατάργησή του μια πάγια διεκδίκηση του κινήματος. Όμως, αν κάτι φάνηκε αυτόν τον έναν χρόνο, είναι ότι η ενεργοποίηση ακόμα και των πιο αντιδραστικών νομοθετημάτων εξαρτάται από τη δυναμική των κοινωνικών αγώνων. Γιατί, όπως έγραφε Μπρεχτ, «όποιος την κατάστασή του έχει αναγνωρίσει, πώς να εμποδιστεί;».

ΕΠΙ • κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Ματίνα Παπαχριστούδη

πίσω

Τα ΜΜΕ και ο ανορθόδοξος λόγος στην πανδημική κρίση

από τις κάμερες

ανορθόδοξου αντιεπιστημονικού λόγου και στην ενίσχυση-τροφοδότηση του αντιεμβολιαστικού ρεύματος. Κύρια αιτία για αυτό είναι η πιστή αναπαραγωγή του κυβερνητικού αφηγήματος και των απλοϊκών προπαγανδιστικών σχημάτων που εκπορεύονται από τις επικοινωνιακές ομάδες στο Μαξίμου. Τα τηλεοπτικά κανάλια και πλειάδα ιστοσελίδων, ακολουθώντας το αναγνωρίσιμο μοντέλο της κατασκευής δυο αντίπαλων ΑΝΤΙ, ΛΟΙΠΟΝ, για επιδότηση στρατοπέδων («οι υπεύθυθέσεων εργασίας στα έντυπα Μέσα νοι και ανεύθυνοι πολίτες», και μέτρα στήριξης της δημοσιο«η ατομική ευθύνη και η γραφίας και των ΜΜΕ, η κυβέρνηση συλλογική τιμωρία»), εξαυποθάλπει και επιβραβεύει εκδότες φάνισαν κάθε άλλη πτυχή και μιντιάρχες που δεν πληρώνουν στην κάλυψη και την ενηασφαλιστικές εισφορές. Έτσι, μέρωση για την πανδημική επιτυγχάνεται ο διπλός στόχος της κρίση. Για τον ιό, τη διασπορά, τις επιστημονικές κυβερνητικής εξουσίας: Βρίσκεται μελέτες, τις επιπτώσεις, σε διαρκή διαπλοκή και διαπραγκυρίως, εξαφάνισαν κάθε μάτευση με τους μιντιάρχες για πιθανότητα ρεπορτάζ και την ικανοποίηση των οικονομικών ενημέρωσης για την ανάσυμφερόντων τους και ελέγχει τα γκη ενίσχυσης του υγειονομίντια και τους δημοσιογράφους. μικού δημόσιου συστήματος, ως μόνο ανάχωμα στην πανδημική κρίση. Ενδεικτικό της προσήλωσης στο μοντέλο της προπαγανδιστικής πληροφόρησης είναι ότι για πρώτη φορά στον χώρο των ελληνικών μίντια,

Η ταύτιση και ολοκληρωτική ενσωμάτωση των συστημικών μίντια –κυρίως της τηλεόρασης και των ιστοσελίδων– στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μετατρέπει τα Μέσα Ενημέρωσης σε έναν από τους σημαντικούς παράγοντες στην εξάπλωση του

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ακολουθεί ένα ιδιότυπο μοντέλο στην ενίσχυση των μίντια, που στηρίζεται στον βαθμό ενσωμάτωσης των Μέσων στην πολιτική της. Ενισχύει μέχρι… σκασμού τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια με επιδοτήσεις και επιστροφές χρημάτων στην κοινή τους εταιρεία, τη Digea, αποκλείει από επιδοματική πολιτική τα περιφερειακά. Κωφεύει στη στήριξη των εφημερίδων, αλλά ικανοποιεί τους εκδότες των περιφερειακών εφημερίδων!

ΠΡΙΝ ΔΥΟ ΗΜΕΡΕΣ, με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο, ρυθμίζονται τα χρέη όλων των ΜΜΕ στον ασφαλιστικό φορέα του ΕΔΟΕΑΠ από το 2017 και μετά! Όλοι οι ιδιοκτήτες που δεν έχουν πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές γλιτώνουν έτσι τους τόκους και τα πρόστιμα, ενώ τους παρέχεται η δυνατότητα να εξοφλήσουν τα χρέη τους σε έως και 72 δόσεις! Οι μιντιάρχες ζητούν ανάλογη ρύθμιση και για τις εισφορές στον ΕΦΚΑ, όπου επίσης δεν πληρώνουν.

ρεπορτάζ, απόψεις και έρευνες που δημοσιεύονται στις εφημερίδες δεν αναπαράγονται από τα τηλεοπτικά κανάλια, ούτε αντιγράφονται στις διαδικτυακές ιστοσελίδες. Λες και η συστημική έντυπη αστική δημοσιογραφία, η οποία όλα τα προηγούμενα χρόνια ηγούνταν της ιδεολογικής χειραγώγησης και τροφοδοτούσε τις τηλεοπτικές συζητήσεις, πετάχτηκε στα σκουπίδια. Τη στιγμή που, όπως προκύπτει από πλειάδα ερευνών, η ανάγκη για επιστημονική πληροφόρηση και ενημέρωση από πρωτεύουσες πηγές της ιατρικής έρευνας είναι εξαιρετικά μεγάλη, τα «πετσωμένα» μίντια περιορίζουν την ενημέρωση αποκλειστικά από το κυβερνητικό «κανάλι», καταλήγοντας συχνά να παραπληροφορούν. Το πράττουν, δε, με πολλούς τρόπους. Αποδέχθηκαν τη μονομερή κυβερνητική ενημέρωση, την απαγόρευση παροχής πληροφοριών από νοσοκομεία, τη μη υποβολή ερωτημάτων. Δεν κάνουν ούτε μια δημοσιογραφική έρευνα και εστιάζουν μόνο στο κατασκευασμένο από την κυβέρνηση «μέτωπο» όσων δεν επιθυμούν να εμβολιαστούν, το οποίο επιχειρούν να ανάγουν σε «απειλή» που πρέπει να καταπολεμηθεί.

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» Είναι το Πεντάγωνο! Εκεί που κυριαρχούν η αδικία, οι διακρίσεις και η βυσματοκρατία των αρίστων της Νέας Δημοκρατίας. Εκεί που λουφάρουν οι τσάτσοι του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο αναζητά τρόπους να τους φέρνει με μετάθεση στην Αθήνα από την πρώτη στιγμή που θα ορκιστούν, αλλά και να κάνουν εννέα μήνες θητεία και όχι δώδεκα, όπως προβλέπεται αν υπηρετείς σε αστικό κέντρο! Ας δούμε, επομένως, τι συμβαίνει στο Τάγμα ΓΕΕΘΑ, δίπλα στους υπουργούς Παναγιωτόπουλο και Στεφανή αλλά και στον αρχηγό ΓΕΣ αντιστράτηγο Λαλούση. Στο Τάγμα ΓΕΕΘΑ οι στρατιώτες χωρίζονται ανάμεσα στους αρίστους της Νέας Δημοκρατίας, τα παιδιά ανώτατων στρατιωτικών και γόνων πλουσίων, και στους δούλους συφάνταρους, οι οποίοι βρέθηκαν εκεί αφού πρώτα υπηρέτησαν το εξάμηνο στην παραμεθόριο. Οι άριστοι-βύσματα είναι χωμένοι

Αδικίες στο τάγμα ΓΕΕΘΑ ▸ Μέσα στο Πεντάγωνο ο ελληνικός στρατός δεν εξασφαλίζει στους φαντάρους ούτε τα βασικά στα γραφεία και κάθε μεσημέρι έχουν έξοδο. Οι δούλοι φαντάροι αναλαμβάνουν όλες τις αγγαρείες και τις σκοπιές! Είναι χαρακτηριστικό ότι τα βύσματα έχουν το θράσος και τους κοροϊδεύουν. Πρόσφατα, γιος ανώτατου αξιωματικού που έφευγε με έξοδο, όπως συνήθως, φώναζε: «εγώ θα είμαι παραλία και θα... δροσίζομαι, ενώ εσείς θα πήξετε στη σκοπιά»! Οι δούλοι συνφάνταροι όμως δέχονται την επιθετική συμπεριφορά και τη λεκτική βία και των αρμοδίων αξιωματικών, οι οποίοι ξέρουν πολύ καλά

πού να βαρούν «προσοχή» και πού να ξεσπούν... Η ταγματική αναφορά περιλαμβάνει μπινελίκια και βρισιές! Οι εξοντωμένοι δούλοι συνάδελφοι εξυβρίζονται ως «κακομαθημένα και άχρηστοι». «Στάζουν» στη σκοπιά και είναι συχνά πεινασμένοι. Το πρωινό δεν δίνεται. Ούτε όμως μεσημεριανό τρώνε πολλές φορές, γιατί έχουν υπηρεσία. Και όταν αργότερα θα πάνε να γευματίσουν, δεν θα υπάρχει φαγητό. Παράλληλα, υποχρεώνουν τους δούλους συναδέλφους να πληρώσουν από την

τσέπη τους για να αγοράσουν ένα σάντουιτς από το ΚΨΜ. Μπορεί τα βύσματα να λουφάρουν… Να σχίζουν και να βρίζουν τους δούλους φαντάρους... Αλλά έχουν για παρέα τους κοριούς και τη βρωμιά. Το 2021, μέσα στο Πεντάγωνο, ο ελληνικός στρατός δεν εξασφαλίζει στους δούλους φαντάρους ούτε τα βασικά. Χρειάζεται να ρωτήσουμε το ΓΕΣ και το υπουργείο Άμυνας αν επιβεβαιώνουν όλες αυτές τις καταγγελίες; Σύμφωνα με την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, αν ισχύουν όσα καταγγέλλονται, ποιος ευθύνεται για όλα αυτά; Το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» απαιτεί δικαιοσύνη και ισότητα για όλους τους φαντάρους. Λέξεις όμως άγνωστες για την κυβέρνηση της ΝΔ και την ηγεσία του υπουργείου Άμυνας και του στρατού. Μόνο διεκδικώντας συλλογικά και αποφασιστικά μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση και τη χακί καθημερινότητα.

Κοινωνία Δημήτρης Σταμούλης

«Ο

ι εργαζόμενοι των καταστημάτων που κλείνουν πρέπει υποχρεωτικά να αποχωρήσουν με εθελούσια, αλλιώς θα απολυθούν»! Αυτό διαμηνύουν οι τραπεζίτες που κινούνται με ενιαία «γραμμή» απέναντι στους εργαζόμενους του κλάδου, στην προσπάθειά τους να αναδιαρθρώσουν με καταιγιστικούς ρυθμούς και με μόνο γνώμονα τη διασφάλιση των κερδών τους και τη μείωση του λεγόμενου «λειτουργικού κόστους» τους. Είναι χαρακτηριστικό πως, ενώ το 2020 έκλεισαν εκατοντάδες καταστήματα σε μεγάλα αστικά κέντρα, κωμοπόλεις και χωριά, αφήνοντας στην καλύτερη περίπτωση πίσω τους… ΑΤΜ, όλες οι τράπεζες ανακοινώνουν νέα λουκέτα καταστημάτων μέσα στο 2021. Ταυτόχρονα, πιέζουν ασφυκτικά το προσωπικό κάθε ηλικίας να μείνει άνεργο με προγράμματα αποχώρησης που –απροκάλυπτα πλέον– δεν είναι «εθελούσια». «Δεν καταλαβαίνουν ούτε από πανδημία, ούτε από καλοκαίρι και άδειες, είναι αδίστακτοι οι γιάπηδες των τραπεζών», όπως τονίζει σε ανακοίνωσή της η Αγωνιστική Συνεργασία στην ΟΤΟΕ, ενώ η Μαρία Ξιφαρά, μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΟΤΟΕ, τόνισε στο Πριν ότι «οι εργαζόμενοι τρέχουμε να καλύψουμε κενά με απίστευτη εντατικοποίηση και η κοινωνία καλείται να αρκεστεί σε αυτόματους τηλεφωνητές, κλικ στον υπολογιστή και ώρες χαμένες σε αποστάσεις και αναμονές, λες και η τραπεζική εξυπηρέτηση είναι αγαθό πολυτελείας». Οι τραπεζίτες αδιαφορούν πλήρως για κομμάτια της κοινωνίας που μένουν χωρίς τραπεζικό κατάστημα και έχουν ανάγκη προσωποποιημένη εξυπηρέτηση, δηλαδή ηλικιωμένους, πρόσφυγες, ανθρώπους της επαρχίας. Ποια κατάσταση διαμορφώνεται όμως στις τράπεζες σήμερα; Στην Τράπεζα Αττικής κλείνουν 12 καταστήματα και «έτρεξε» νέο πρόγραμμα αποχώρησης με ιδιαίτερα χαμηλές αποδοχές, που απευθυνόταν εκβιαστικά και σε εργαζόμε-

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Οι τράπεζες βάζουν νέα λουκέτα και... εγκαινιάζουν απολύσεις Οι τράπεζες προχωρούν το σχέδιο αναδιάρθρωσής τους, κλείνοντας καταστήματα και διώχνοντας προσωπικό, αδιαφορούν για τους πολίτες που μένουν χωρίς τραπεζικό κατάστημα και ετοιμάζονται για μαζικούς πλειστηριασμούς σπιτιών φτωχών λαϊκών στρωμάτων. νους που απέχουν πολύ από τη συνταξιοδότηση, ενώ η εργοδοσία άσκησε τεράστιες πιέσεις να «πάρουν μια προσφορά που δεν θα μπορούν να αρνηθούν». Δύο εργαζόμενοι που διάλεξαν να παραμείνουν στην εργασία τους στο κατάστημα Πύργου που συγχωνεύτηκε, κατέληξαν ο ένας απολυμένος και ο άλλος σε αναστολή σύμβασης εργασίας, με μισθό 534 ευρώ το μήνα! Στην Τράπεζα Πειραιώς ανακοινώθηκε πριν λίγες μέρες ότι θα κλείσουν 62 καταστήματα, σε συνέχεια των όσων είχαν κλείσει το 2020 και ξεκίνησε

νέο πρόγραμμα «εθελούσιας». Πριν ένα μήνα είχαν γίνει μετακινήσεις εργαζομένων, που αποδείχτηκε πως επρόκειτο για διωγμούς και στοχοποιήσεις. Ήδη στην επαρχία άρχισαν εκβιασμοί στους εργαζόμενους των καταστημάτων που συγχωνεύονται, ότι «δεν ταιριάζουν με το προφίλ του μετασχηματισμού» και ότι «δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα απορροφηθούν». Στην Εθνική, δεν πρόλαβαν να κλείσουν 41 καταστήματα ως τον Ιανουάριο και ανακοινώθηκε, πέντε μήνες μετά, ότι άλλα 25 καταστήματα διακόπτουν

Οι γιάπηδες των τραπεζών δεν καταλαβαίνουν ούτε από πανδημία, υλοποιούν αδίστακτα τα σχέδιά τους

Αμέριστη στήριξη ΟΤΟΕ σε τραπεζίτες Εντυπωσιακή είναι η στήριξη του επίσημου συνδικαλισμού στις αντεργατικές επιλογές των τραπεζών. Η ΟΤΟΕ έχει από καιρό περάσει στο στρατόπεδο των εργοδοτών. Όταν υπέγραφε με διθυράμβους την κλαδική σύμβαση, ήξερε ότι δεν υπήρχε ρήτρα μη απολύσεων, καθώς οι τραπεζίτες δεν την αποδέχτηκαν. Αλλά δεν οργάνωσε κανέναν αγώνα για να επιβληθεί. Αυτήν την τριετία, η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Ενότητα/Νέα Πορεία) δεν αντέδρασε ούτε «για τα μάτια του κόσμου» και αποδέχτηκε πλήρως ακόμα και αυτές τις βίαιες επιλογές των τραπεζών να

εκδιώξουν χιλιάδες τραπεζοϋπάλληλους με κάθε τρόπο. Συγκάλυψαν και δεν αφιέρωσαν μια λέξη για να καταγγείλουν την απόλυση εργαζόμενης στη Eurobank, επειδή δεν έφυγε με την εθελούσια, ενώ δεν προκήρυξαν καμία κινητοποίηση για τις πρόσφατες απολύσεις στην Τράπεζα Αττικής. Αρνούνται να συγκαλέσουν γενικές συνελεύσεις συλλόγων, ενώ δεν προκήρυξαν απεργία ούτε στις 3 ούτε στις 16 Ιουνίου. Διατείνονται ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, ενώ παζαρεύουν πίσω από τις πλάτες των εργαζόμενων το καθεστώς τηλεργασίας με τους τραπεζίτες.

οριστικά τη λειτουργία τους σε Αττική και επαρχία, μερικά μάλιστα στην καρδιά του καλοκαιριού, τον Ιούλιο! Μόνο «εθελούσια» δεν είναι η επιλογή για αποχώρηση, αφού κλείνουν καταστήματα π.χ. στον Έβρο, όπου η επόμενη επιλογή είναι 100 χλμ. μακριά, για όποιον αποφασίσει να μείνει. Μάλιστα, η τράπεζα δηλώνει ξεδιάντροπα ότι «έχει χρήματα που περίσσεψαν» για να συνεχίσει το πρόγραμμα εθελούσιας, καθώς όπως φαίνεται δεν την ικανοποίησε η αποχώρηση 1.500 υπαλλήλων στον τελευταίο χρόνο! «Οι τράπεζες πλέον προχωρούν ραγδαία και βίαια στην αντιδραστική αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων», εξηγεί η Μαρία Ξιφαρά, η οποία αποκαλύπτει ότι «την ίδια στιγμή που εκβιάζουν χιλιάδες συναδέλφους να μείνουν άνεργοι, τους αντικαθιστούν με νέους εργαζόμενους των 700 ευρώ, χωρίς δικαιώματα, με τρίμηνες ατομικές συμβάσεις μέσω εταιρειών». Από την άλλη, χιλιάδες εργαζόμενοι στις κεντρικές υπηρεσίες είναι εδώ και 15 μήνες σε μόνιμο σχεδόν καθεστώς τηλεργασίας, απαλλάσσοντας τις τράπεζες από μεγάλα λειτουργικά κόστη και ευθύνες. «Οι τράπεζες ετοιμάζονται πρώτες να εφαρμόσουν το αντεργατικό τερατούργημα Χατζηδάκη», σημειώνει η Μαρία Ξιφαρά. Έχοντας την πλήρη στήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και των προηγούμενων κυβερνήσεων και του ΣΥΡΙΖΑ, που τους έδωσαν δισ. ευρώ για στήριξη με τις ανακεφαλαιοποιήσεις, οι μέτοχοι των τραπεζών, αφού γλέντησαν με τα χρήματα του Δημοσίου, λειτουργούν εντελώς παρασιτικά σε βάρος της κοινωνίας. Την ίδια στιγμή που ετοιμάζονται να πλειστηριάσουν χιλιάδες σπίτια φτωχών, τα μεγαλοστελέχη των τραπεζών που κάνουν μεταγραφές από τράπεζα σε τράπεζα απολαμβάνουν μισθούς και προνόμια που συνιστούν πραγματική πρόκληση και οι τράπεζες γεμίζουν νεοφερμένους γιάπηδεςρουσφέτια της κυβέρνησης και της εργοδοσίας που μπαίνουν σωρηδόν.

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Κοινωνία

Αγγελική Σεραφείμ*

Κυριάκος Νασόπουλος

∆ΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΡΕΥΜΑ

Η έμφυλη βία και το δόγμα «τάξη και ασφάλεια»

Νέο «ηλεκτροσόκ» αυξήσεων

▸ Σκέψεις για την εξαγγελθείσα αυστηροποίηση του πλαισίου ποινών Τα μάτια τους θα τρίβουν για πολλοστή φορά τα λαϊκά νοικοκυριά μόλις πάρουν στα χέρια τους τους επόμενους εκκαθαριστικούς λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος, καθώς θα έρθουν αντιμέτωπα με νέες αυξήσεις-φωτιά που θα αγγίζουν τουλάχιστον το 20%. Και αυτό, καθώς εκεί αναμένεται να ενσωματωθούν οι υπέρογκες αυξήσεις της χονδρεμπορικής τιμής της μεγαβατώρας (MWh), η οποία έφτασε μέχρι και τα 128,15 ευρώ/MWh (24 Ιουνίου), ενώ τις τελευταίες εβδομάδες κινείται σταθερά πάνω από τα 100 ευρώ. Τόσο η ΔΕΗ όσο και οι ιδιωτικοί πάροχοι ενέργειας περιλαμβάνουν στα συμβόλαιά τους με τους καταναλωτές τη λεγόμενη ρήτρα χονδρικής, προβλέποντας αυξήσεις σε περίπτωση που αυτή αυξηθεί πάνω από ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Η εκτόξευση της χονδρεμπορικής τιμής μέσω του Χρηματιστηρίου Ενέργειας (ΕΝΕΧ) αποδίδεται στη… μεγάλη ζήτηση λόγω καύσωνα, στην κατακόρυφη αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου, το οποίο έχει κληθεί να αντικαταστήσει τον «βρώμικο και ακριβό» λιγνίτη, καθώς και στα δικαιώματα για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Πάντως, από τον χειμώνα, όταν και τέθηκε σε εφαρμογή το πολυδιαφημισμένο «target model» της ΕΕ, η μέση τιμή χονδρικής ήταν 55,612 ευρώ (Ιανουάριος), ενώ ο υποτιθέμενος στόχος ήταν να κυμαίνεται κάτω των 50 ευρώ/Mwh. Προς το παρόν, τόσο η ηγεσία του υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος όσο και η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) αρέσκονται στο να παρακολουθούν το ράλι αυξήσεων. Ο αρμόδιος υπουργός Κ. Σκρέκας έκανε μια γενικόλογη δήλωση ότι η ΡΑΕ «έχει καλέσει όλους τους προμηθευτές […] να της παρουσιάσουν τη δομή του κόστους και πώς προκύπτουν οι τιμές λιανικής πώλησης αλλά και πώς αυτό παρουσιάζεται στους πολίτες, ώστε να μην υπάρχουν αθέμητες πρακτικές». «Την ώρα που η ηλεκτροδότηση είναι απολύτως αναγκαία για μια αξιοπρεπή ζωή, οι νέες αυξήσεις την μετατρέπουν σε είδος πολυτελείας και μάλιστα σε μια εποχή που το λαϊκό εισόδημα πέφτει ή και εξαφανίζεται από τις απολύσεις, την ανεργία και τα λουκέτα σε αυτοαπασχολούμενους και ελεύθερους επαγγελματίες», τονίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. «Άμεση εθνικοποίηση της ΔΕΗ με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο. Άμεση εθνικοποίηση όλης της ενέργειας με εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό», συμπληρώνει.

ο τελευταίο διάστημα το υπουργείο Δικαιοσύνης, στον «απόηχο» του μιντιακού θορύβου –κίτρινης ως επί το πλείστον απόχρωσης– για περιστατικά έμφυλης βίας (βιασμοίγυναικοκτονίες), ανακοίνωσε την προώθηση αλλαγών στον ποινικό κώδικα, στην κατεύθυνση της αυστηροποίησης, από τη μία πλευρά, των ποινών για τα αδικήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και, από την άλλη πλευρά, της σωφρονιστικής μεταχείρισης των καταδίκων για αυτά, παρουσιάζοντας τη σχετική πρωτοβουλία του ως την ενδεδειγμένη απόκριση της πολιτείας στην έξαρση της έμφυλης βίας. Ας σταθούμε στον σκοπό επιβολής ποινής φυλάκισης ή κάθειρξης, θυμίζοντας ότι τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας περιλαμβάνουν τον βιασμό, την προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας, την κατάχρηση ανικάνου προς αντίσταση σε γενετήσια πράξη, τη γενετήσια πράξη με ανήλικο ή ενώπιόν του, την κατάχρηση σε γενετήσια πράξη και συναφή αδικήματα με θύματα τα παιδιά, συμπεριλαμβανομένης της πορνογραφίας ανηλίκων. Ποιον σκοπό εξυπηρετεί η ποινή; Τη γενική πρόληψη, δηλαδή την αποτροπή των εν δυνάμει αυτουργών υπό το «φόβητρο» της τιμωρίας τους, την ειδική πρόληψη, δηλαδή την αποτροπή του συγκεκριμένου αυτουργού από το να τελέσει άλλες αξιόποινες πράξεις μελλοντικά, αλλά και τον (σκοπούμενο) σωφρονισμό του προς τον σκοπό της κοινωνικής του επανένταξης και παράλληλα την ικανοποίηση του θύματος που δικαιώνεται ηθικά με την τιμώρηση του δράστη. Τι συμβαίνει σήμερα; Τα αδικήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας (και εν γένει όσα έχουν έμφυλο πρόσημο) είναι «υπο-αναφερόμενα» (underreported), δηλαδή τα θύματα δεν μιλάνε, φοβού-

μενα τις συνέπειες και την επαναθυματοποίησή τους με την εμπλοκή τους σε χρονοβόρες και ψυχοφθόρες διαδικασίες, καθώς, αν προβούν σε καταγγελία, θα έρθουν αντιμέτωπα με ένα σύστημα που αναπαράγει πατριαρχικές αντιλήψεις και βάζει το θύμα σε ρόλο απολογητή (γιατί ήσουν εκεί εκείνη την ώρα, γιατί πήγες στο σπίτι ενός ατόμου που δεν γνώριζες, γιατί φόραγες τα συγκεκριμένα ρούχα κ.λπ.). Να αναφέρουμε, επιπλέον, την πρόβλεψη για τους φιλικούς χώρους και τρόπους εξέτασης των παιδιών θυμάτων, τα γνωστά ως «Σπίτια του Παιδιού», τα οποία ακόμα δεν λειτουργούν. Παράλληλα, ο αρρενωπός λόγος του νόμου και η αρρενωπή ερμηνεία του οδηγούν συχνά σε απαλλακτικές αποφάσεις (αναζητώντας μια αρρενωπής φύσης αντίσταση/εξωτερικευμένη άρνηση και ηθικής φύσης ακεραιότητα του θύματος) και όλα αυτά στο γόνιμο έδαφος κοινωνικών σχέσεων που διαπερνά η πατριαρχία και η τοξική αρρενωπότητα, οι οποίες αναπαράγονται και θεσμικά: δηλώσεις Τσιάρα περί ετεροκανονικών οικογενειών, όπου τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς «παρεκκλίσεις», υποβάθμιση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων με τη μετονομασία της σε Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής (και κάπου εκεί ανάμεσα η ισότητα των φύλων) και με τη μεταφορά της στο υπουργείο Εργασίας από το υπουργείο Εσωτερικών, μεταρρυθμίσεις στο οικογενειακό δίκαιο που ορθώνουν πρόσθετα εμπόδια στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, το «φραστικό λάθος» Λοβέρδου στη βουλή για το ότι ο θύτης συζυγικής βίας δεν είναι απαραίτητα και κακός πατέρας –και όλα αυτά με μια γρήγορη ανάκληση παραδειγμάτων από το πολύ πρόσφατο παρελθόν. Από τη στιγμή, λοιπόν, που κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν λαμβάνεται για την

καταπολέμηση των έμφυλων διακρίσεων και την προστασία της παιδικής ηλικίας, η «υπόσχεση» της κυβέρνησης ότι θα «στοιβάξει» για περισσότερο χρόνο τους δράστες στις φυλακές χαϊδεύει απλά τα αυτιά της εκλογικής της βάσης, που αρέσκεται σε ό,τι παραπέμπει σε τάξη και ασφάλεια (άσχετα που η απειλή αυστηρών ποινών δεν προωθεί καμία ασφάλεια, ας σκεφτούμε μόνο το παράδειγμα πολιτειών των ΗΠΑ όπου ακόμα ισχύει η θανατική ποινή) και αποτελεί προπέτασμα για την παράλειψη λήψης ουσιαστικών μέτρων για την προώθηση της ισότητας των φύλων. Επαναφέρει την αντίληψη περί ποινής που θα «αχρηστεύσει» τον δράστη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα — γιατί ο εγκλεισμός στις φυλακές του παρόντος σωφρονιστικού συστήματος δεν επιτελεί και κάποια άλλη λειτουργία. Τα θύματα από την άλλη πλευρά, θα μιλήσουν όταν θα αισθάνονται ασφαλή, κάτι που προϋποθέτει ενίσχυση των δημόσιων δομών υποστήριξης θυμάτων έμφυλης βίας όπως είναι οι ξενώνες κακοποιημένων γυναικών, ενίσχυση των δομών παιδικής προστασίας, ώστε τα παιδιά να μην μένουν επί μακρόν σε προστατευτική φύλαξη σε νοσοκομεία, όταν απομακρύνονται από το κακοποιητικό περιβάλλον, αναμόρφωση των ποινικών διαδικασιών, ώστε τα θύματα να μην επανατραυματίζονται αφηγούμενα πολλάκις το βίωμά τους, λειτουργία επιτέλους των «Σπιτιών του Παιδιού», αλλά και μέτρα πρόληψης όπως είναι η εισαγωγή στην εκπαίδευση από τις μικρές ήδη ηλικίες θεματικών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κοινωνικό φύλο. Πόσο άστοχο, λοιπόν, είναι να μετατοπίζεται η συζήτηση στην επιμέτρηση της ποινής, όταν όλα όσα προηγούνται αυτής μένουν και βαίνουν ως έχουν; Δεν παραβλέπουμε όμως και τη μεγάλη εικόνα: σε ένα σύστημα που αναπαράγει τις εξουσιαστικές σχέσεις και τον κοινωνικό αυτοματισμό, που βασίζεται πάνω στην ταξική διαστρωμάτωση και ταυτίζει την ανάπτυξη και την πρόοδο με την αύξηση της κερδοφορίας του ιδιωτικού κεφαλαίου, πετσοκόβοντας τα δικαιώματα που μπορούν να αποτελέσουν τροχοπέδη σε αυτήν, ο πυλώνας της πατριαρχίας δεν είναι το μοναδικό στήριγμα του. Ευθύνη της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι το μπόλιασμα της θεωρίας και της δράσης της με τον ριζοσπαστικό φεμινιστικό/ κουήρ λόγο, ως αυθεντικά και εκ της φύσης του συμπεριληπτικό και χειραφετητικό. *μέλος ΔΣ Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας με την Εναλλακτική Παρέμβαση Δικηγόρων-Δικηγορική Ανατροπή

Κοινωνία

ροχωρά με γρήγορους ρυθμούς από περιφέρειες και δήμους ή ομάδες αυτών, η σύσταση Αναπτυξιακών Οργανισμών Ανωνύμων Εταιρειών. Ήδη έχουν ιδρυθεί από τις Περιφέρειες Αττικής, Στερεάς, Β. Αιγαίου, Ν. Αιγαίου και δεκάδες δήμους σε όλη τη χώρα, ανάμεσά τους οι δήμοι Αθηναίων και Πειραιά. Αποτελούν εξέλιξη των Αναπτυξιακών Εταιρειών ΑΕ, που θεσπίστηκαν επί ΠΑΣΟΚ το 1988 και αναβαθμίστηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ, με νέες δυνατότητες σε περισσότερα πεδία δράσης και για άλλο μέγεθος, επίπεδο και λειτουργία των προϋπαρχουσών διαδημοτικών και δημοτικών επιχειρήσεων. Ολοκληρώνεται η φιλοσοφία της επιχειρηματικής δράσης με τη σύσταση νομικών προσώπων ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου, των ΣΔΙΤ, της αυτόνομης διοίκησης, χρηματοδότησης και λειτουργίας τους στη βάση ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων καθώς και φορέα-εργοδότη με διαφορετικές σχέσεις εργασίας για τους εργαζόμενους από αυτές των εργαζόμενων στην ίδια περιφέρεια ή δήμο. Για τη σύσταση των Αναπτυξιακών Οργανισμών ΑΕ αξιοποιούνται από την κυβέρνηση της ΝΔ: α) Ο νόμος 4555/2018 «Κλεισθένης Ι» του ΣΥΡΙΖΑ που προβλέπει συμμετοχή περιφερειών και δήμων σε ΑΕ για εκμετάλλευση υποδομών, ενέργεια, φυσικούς πόρους, τουρισμό, μεταφορές, διαχείριση αποβλήτων κλπ. Δίνει δυνατότητα σε μια περιφέρεια ή σε ένα δήμο ίδρυσης αυτοτελώς μιας ΑΕ ή ίδρυσης από κοινού με άλλους δήμους-περιφέρειες ή συμμετοχής σε ευρύτερα επιχειρηματικά σχήματα ή συνεργασίας με άλλες εταιρείες σε αυτούς τους τομείς. Οι εταιρείες αυτές μπορούν, επίσης, να συντάσσουν μελέτες, να παρέχουν συμβουλές και εκπαιδευτικά προγράμματα, να προσελκύουν κεφάλαια, να διαχειρίζονται ή να συμμετέχουν σε προγράμματα χρηματοδοτούμενα από εθνικούς πόρους και πόρους της ΕΕ. β) Η εγκύκλιος του υπουργείου Εσωτερικών επί Θεοδωρικάκου το 2019, που υποστήριξε περαιτέρω αυτή την κατεύ-

ΤΟΠΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Κική Βάσσου

Αναπτυξιακοί Οργανισμοί ΑΕ για ευελιξία στα κέρδη επιχειρηματιών ▸ Συμβάσεις και αναθέσεις χωρίς έγκριση, έλεγχο και λογοδοσία

θυνση του «Κλεισθένη Ι» για τον «αναπτυξιακό ρόλο των ΟΤΑ» με εργαλείο τις Αναπτυξιακές ΑΕ. γ) Ο νόμος 4674/2020 με τίτλο «Στρατηγική αναπτυξιακή προοπτική των ΟΤΑ» που ορίζει ότι οι Αναπτυξιακοί Οργανισμοί είναι ΑΕ ειδικού σκοπού, που συμπράττουν από κοινού με τους ΟΤΑ σε δημοτικό, διαδημοτικό, περιφερειακό ή ευρύτερο χώρο, με σκοπό την επιστημονική, συμβουλευτική και τεχνική υποστήριξή τους για την εφαρμογή της πολιτικής για «ωρίμανση έργων υποδομής και την υλοποίηση πολιτικών κοινωνικής συνοχής, ψηφιακής σύγκλισης και αειφόρου ανάπτυξης». Ο νόμος, κινείται στην ίδια κατεύθυνση των νόμων «Καποδίστρια», «Καλλικράτη» και «Κλεισθένη Ι» και ρυθμίζει

επιπλέον διοικητικά, οικονομικά, κοινωνικά, εργασιακά και άλλα θέματα. Συνεχίζονται προγραμματικές συμβάσεις, απευθείας αναθέσεις, ιδιωτικοποιήσεις με «κοινωνικό πρόσημο». Επιχειρείται να περάσουν απευθείας στους ιδιώτες κρίσιμες αρμοδιότητες και υποδομές, πολιτικές «κοινωνικής συνοχής», εκμετάλλευση ακίνητης περιουσίας, διαχείριση απορριμμάτων, ενέργεια. Συμπληρώνεται από σειρά δυσμενών διατάξεων για τους εργαζόμενους σε δήμους και περιφέρειες. Το προσωπικό διακρίνεται σε τακτικό και έκτακτο που προσλαμβάνεται για συγκεκριμένο αντικείμενο και για όσο χρόνο διαρκεί το πρόγραμμα ή η σύμβαση. Οι Αναπτυξιακοί Οργανισμοί, ως «επιστημονική, συμβουλευτική και τεχνική υποστήριξης των ΟΤΑ»: α) Θα

υποβάλουν προτάσεις στα προγράμματα του ΕΣΠΑ, του Πράσινου Ταμείου, άλλα ευρωπαϊκά και εθνικά, ως «τελικοί δικαιούχοι», β) θα παίρνουν τη χρηματοδότηση και θα έχουν την ευθύνη για τη διαχείριση και την υλοποίηση και παραλαβή του έργου και γ) θα μπορούν να ασκούν αρμοδιότητες των δήμων-περιφερειών και να παρέχουν υπηρεσίες προς τους πολίτες. Οι δήμοι και οι περιφέρειες θα μπορούν να αναθέτουν στους Αναπτυξιακούς Οργανισμούς τη διοικητική και τεχνική υποστήριξή τους για θέματα αρμοδιότητας των τεχνικών υπηρεσιών. Με την «παράκαμψη» των τεχνικών υπηρεσιών θα δίνεται «αέρας» για παράκαμψη της νομιμότητας στη δόμηση, στην τήρηση περιβαλλοντικών όρων προστασίας, προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς κλπ, στο όνομα της «επιτάχυνσης» των διαδικασιών αδειοδοτήσεων των επενδύσεων. Δεν σημαίνει ότι και τώρα η σημερινή λειτουργία αυτών των υπηρεσιών είναι άμεπτη. Η άσκηση, όμως, κοινωνικού ελέγχου σε υπηρεσίες, που λογοδοτούν, περιορίζεται στις περίκλειστες ΑΕ των δημάρχων-περιφερειαρχών. Η ανάθεση διαδικασιών και αρμοδιοτήτων περιφερειών-δήμων στους Αναπτυξιακούς Οργανισμούς, αποτελεί καθαρή μορφή ιδιωτικοποίησης δημόσιων λειτουργιών. Διαδικασία, που οδηγεί στην παροχή υπηρεσιών όχι σύμφωνα με τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, αλλά σύμφωνα με το ύψος του κέρδους που θα αποκομίσει ο ιδιώτης, ακόμη και με την υποβάθμισή τους.

Αντιδράσεις εργαζομένων και αντικαπιταλιστικών κινήσεων

ο κύριο επιχείρημα κυβέρνησης, δημοτικών και περιφερειακών διοικήσεων και ΜΜΕ που προβάλλουν αυτές τις ΑΕ, είναι ότι υπάρχει χαμηλό ποσοστό απορρόφησης ευρωπαϊκών ή εθνικών πόρων από δήμους και περιφέρειες. Επικαλούνται την παράκαμψη, μέσω των Αναπτυξιακών Οργανισμών, καθυστερήσεων και γραφειοκρατικών εμποδίων για ανάθεση και εκτέλεση μελετών, έργων κ.λπ., καθώς, και την πραγματική υποστελέχωση τεχνικών υπηρεσιών και τεχνικού προσωπικού σε περιφέρειες ή και ανυπαρξία σε κάποιους δήμους, λόγω της μνημονιακής δέσμευσης για δραστική μείωση προσλήψεων στο δημόσιο. Το μόνο πρόβλημα που αναγνωρίζουν είναι οι «υπεραρμοδιότητες», αλλά, αφού σκοπός τους είναι η «ανάπτυξη», το προσπερνούν. Η ίδρυση και λειτουργία των Αναπτυξιακών Οργανισμών ΑΕ αποτελεί μέθοδο για ανάθεσηεκτέλεση έργων, μελετών και λειτουργιών χωρίς

έγκριση, έλεγχο, λογοδοσία και απολογισμό στα αιρετά συμβούλια δήμων και περιφερειών και για εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων. Η μετατροπή των δημόσιων υπηρεσιών σε «σφραγιδοφόρους», που θα επικυρώνουν κάθε μορφή άμεσης ή έμμεσης ιδιωτικοποίησης αρμοδιοτήτων και υπηρεσιών, καθώς και τα συμφέροντα για κέρδη των κάθε είδους αναδόχων, συμπραττόντων κοκ, είναι πλευρά της αντιλαϊκής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ. Σωματεία εργαζομένων σε δήμους έχουν ταχθεί κατηγορηματικά ενάντια στη λειτουργία αυτών των εταιρειών ως παραμάγαζο ιδιωτικοποίησης, ελαστικής εργασίας, υπερεκμετάλλευσης και ομηρίας των εργαζόμενων, ρουσφετολογικώνπελατειακών εργαλείων των περιφερειακών και δημοτικών αρχών. Οι αριστερές αντικαπιταλιστικές κινήσεις περιφερειών και δήμων δηλώνουν αντίθεση και καταψηφίζουν τη σύσταση των Αναπτυξιακών

Οργανισμών. Επιμένουν και αγωνίζονται μέσα κι έξω από τα συμβούλια για: α) Οι δημόσιες λειτουργίες να εκτελούνται μέσα από τις υπηρεσίες δήμων και περιφερειών. Αναγκαίες προσλήψεις εργαζόμενων με μόνιμη και σταθερή σχέση, ίδια δικαιώματα. β) Προγραμματισμό έργων με κριτήριο τις ανάγκες των κατοίκων και όχι τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Σταθερή δημόσια χρηματοδότηση, διαφάνεια, έλεγχο από τα συμβούλια. γ) Να μπει τέρμα στη λεηλασία της φύσης, την παράκαμψη ελέγχων και περιβαλλοντικής προστασίας, τη φορομπηξία των λαϊκών στρωμάτων, τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος.

18 Αποσπάσματα από την εισήγηση

▸ Ο σύγχρονος καπιταλισμός

«Οι εξελίξεις στον καπιταλισμό με την έλευση της πανδημίας του κορωνοϊού, την αστική διαχείρισή της και την αποτυχία απάντησης, η πολύπλευρη κρίση του συστήματος, συνολικά οι απαιτήσεις της ταξικής πάλης, “φωνάζουν” –άλλοτε δυνατά και άλλοτε υπόκωφα αλλά σίγουρα αντικειμενικά– ότι “αυτός ο κόσμος πρέπει να αλλάξει”! »Η ανθρώπινη χειραφέτηση διαμεσολαβείται και προκύπτει από τη διαλεκτική ενότητα πολιτικού-κοινωνικού, από τη σχέση της «σκεπτόμενης και πάσχουσας ανθρωπότητας» (Μαρξ). Με τη διαδικασία μας αυτή, θέλουμε να εκκινήσουμε πιο σχεδιασμένα, πιο οργανωμένα και επιταχυνόμενα τα βήματα που είναι αναγκαία, ώστε να συγκροτηθούν προγραμματικά, πολιτικά και οργανωτικά αυτοτελώς οι επαναστατικές κομμουνιστικές δυνάμεις, ώστε να αρθεί η αλληλουχία εκρήξεων/ξεσπασμάτων/ταξικών συγκρούσεων- οπισθοδρομήσεων/αυταπατών/συμβιβασμών, εν τέλει η ήττα/αδυναμία των καταπιεσμένων να πάρουν το τιμόνι της ζωής τους και της κοινωνίας στα χέρια τους. Ώστε να συγκροτηθεί η εργατική τάξη της εποχής μας σε “τάξη για τον εαυτό της”, κοινωνικά, πολιτικά, προγραμματικά και οργανωτικά. »Ο σύγχρονος καπιταλισμός γενικεύει τα πεδία παρέμβασής του μετατρέποντας σε ιδιωτική ιδιοκτησία ό,τι από τον δημόσιο πλούτο, τον δημόσιο χώρο και τα κοινά αγαθά μπορεί να αξιοποιηθεί για την παραγωγή κέρδους και την ιδιοποίηση ξένης απλήρωτης εργασίας: Ταυτόχρονα η γιγάντωση των ιδιωτικών χρεών των νοικοκυριών, μαζί και η εκτόξευση δημόσιου (εξωτερικού) χρέους των κρατών, διαμορφώνουν μια επιταχυνόμενη διαδικασία συγκέντρωσης ατομικής ιδιοκτησίας που προσδίδουν στο σύγχρονο καπιταλισμό στοιχεία μιας “μοντέρνας” απολυταρχίας του πλούτου, με ιδιοκτησία ακόμη και επί του μέλλοντος και επί της ίδιας της φύσης. »Η επίθεση στις πολιτικές ελευθερίες, με πρόσχημα την υγειονομική πλευρά, έρχεται να συμπληρώσει και να στερεώσει βαθιές αντεργατικές «μεταρρυθμίσεις». Συνολικά η αντιδημοκρατική στροφή του σύγχρονου καπιταλισμού είναι ο σιαμαίος αδερφός της βαθύτερης εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Δεν αποτελεί “εξαίρεση”, δεν είναι κάποιο αυταρχικό κατάλοιπο του παρελθόντος, αλλά η πολιτική μορφή που αντιστοιχεί τόσο στη σύγχρονη καπιταλιστική επιθετικότητα όσο και στο φόβο του συστήματος για νέου τύπου εξεγερτικά, ακόμη και επαναστατικά γεγονότα και για αυτό ακριβώς το λόγο το

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Πολιτική

Αυτό το Σαββατοκύριακο, 10-11 Ιούλη, διεξάγεται η Πανελλαδική Συνάντηση της «Πρωτοβουλίας διαλόγου για ένα κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα». Η Συνάντηση θα γίνει στο Δημαρχείο Καισαριανής, σε ανοιχτό και στεγασμένο χώρο, ολοκληρώνοντας μια 12μηνη δημόσια συζήτηση πάνω στην «Πρόταση αρχών και γενικών κατευθύνσεων». Οι συμμετέχοντες θα συζητήσουν το κείμενο της Πρότασης ως βάση συγκρότησης και για τα επόμενα βήματα στο εγχείρημα, τη συγκρότηση τοπικών και κλαδικών «πρωτοβουλιών» και πυρήνων. Θα οριστεί, επίσης, νέα –πανελλαδική πια– Γραμματεία με συντονιστικό ρόλο μέχρι το Ιδρυτικό συνέδριο της νέας Οργάνωσης. Η ώρα προσέλευσης έχει οριστεί το Σάββατο στις 3 το μεσημέρι.

Ραντεβού στην Καισαριανή για την Πανελλαδική Συνάντηση της κομμουνιστικής «Πρωτοβουλίας ∆ιαλόγου» άξονες και συμμαχίες πολέμου της Ελλάδας με Ισραήλ και Αίγυπτο, σε μια προσπάθεια ενίσχυσης των επιθετικών φιλοδοξιών της για τις εξορύξεις στις ΑΟΖ, έναντι της επιθετικής και αναθεωρητικής πολιτικής της αστικής τάξης της Τουρκίας. Ο ανταγωνισμός μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, είναι άδικος και αντιδραστικός και από τις δύο μεριές. Οι κομμουνιστές και το εργατικό κίνημα στις δύο χώρες, μάχονται για την ανατροπή των πολεμικών σχεδίων στις δυο χώρες, από θέσεις υπεράσπισης της ειρήνης και ενάντια σε κάθε αλλαγή χερσαίων ή θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, πρόταξης των εργατικών συμφερόντων, αλληλεγγύης μεταξύ των λαών ενάντια στην εθνικιστική υστερία, αντιμετώπισης της αντι-προσφυγικής πολιτικής της ΕΕ και Ελλάδας-Τουρκίας, της προστασίας του περιβάλλοντος».

δικαίωμα στον αγώνα μπαίνει πρώτο στο στόχαστρο». ▸ Ο ελληνικός καπιταλισμός

σήμερα «Ο ελληνικός καπιταλισμός διανύει την τρίτη φάση ενός ευρύτερου κύκλου ριζικής αναδιάρθρωσης με μεγάλες τομές στην οικονομία, τις σχέσεις κεφαλαίου-εργασίας, το κράτος-δημόσια διοίκηση και το πολιτικό σύστημα. Το πρώτο κύμα συντελέστηκε στη βίαιη και απότομη μνημονιακή τομή του 2010-2015, με αποφασιστικό ρόλο στον σχεδιασμό στα επιτελεία της ΕΕ, συνειδητή συμμετοχή της ντόπιας αστικής τάξης και τις διαδοχικές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ/ΝΔ/ΛΑΟΣ/ΔΗΜΑΡ σε ρόλο πολιτικού ενορχηστρωτή σε ότι αφορά την υλοποίηση. Τα διαδοχικά πακέτα μνημονίων συνιστούσαν μια ριζική ανατροπή του κοινωνικού συσχετισμού σε βάρος των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, ενώ παράλληλα σηματοδοτούσαν την οργανική δια-

σύνδεση της ελληνικής οικονομίας (σε “δεύτερους” πάντα ρόλους) στη νέα αρχιτεκτονική της ΕΕ των Προγραμμάτων Σταθερότητας. Η δεύτερη φάση αφορούσε την πολιτική σταθεροποίηση της νέας ευρω-ενωσιακής, αστικής μνημονιακής πραγματικότητας, έργο που διεκπεραιώθηκε σε καθοριστικό βαθμό μέσω της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και γενικότερα μέσω της ηγεμονίας της λογικής της κυβερνητικής λύσης από τα πάνω, στη βάση ενός εφικτού προγράμματος και χωρίς ρήξη με το πλαίσιο της ΕΕ. Στη σημερινή τρίτη περίοδο, η επιστροφή της ΝΔ στη διακυβέρνηση, ως κυρίαρχου και πάλι πόλου του αστικού διπολισμού, σηματοδοτεί την επιδίωξη της αποφασιστικής συνέχειας στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, έχοντας το πλεονέκτημα του πλήγματος σε κάθε έννοια εναλλακτικής που προκάλεσε η μνημονιακή αλλά και φιλοαμερικάνικη και φιλοΝΑΤΟική διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. »Στο ίδιο πλαίσιο, η ΝΔ επιχειρεί να σταθεροποιήσει και να βαθύνει τους

▸ Ο κομμουνισμός

στον 21ο αιώνα «Η πρόκληση είναι ξεκάθαρη: Εγκλωβισμός στις κάθε λογής ουτοπίες ότι μπορεί δήθεν οι ταξικές σχέσεις κυριαρχίας και εκμετάλλευσης να αφήσουν χώρο σε αντικαπιταλιστικά εγχειρήματα, να επιτρέψουν ενδιάμεσες λύσεις και σταδιακές μεταρρυθμίσεις ή αναζήτηση και δοκιμασία της μοναδικής βιώσιμης αντικαπιταλιστικής απάντησης: της ριζικής αντιπαράθεσης με τους πυλώνες και την ουσία του καπιταλισμού, από τη σκοπιά και με στόχο την ανατροπή και κατάργησή τους, την καθολική κοινωνική απελευθέρωση που αντιπροσωπεύει ο κομμουνισμός. »Στην αντίληψή μας, ο κομμουνισμός αποτελεί κόκκινο νήμα που διαπερνά την πράξη του παρόντος, φάρο, οδηγό και μέτρο της. Συνδέεται αξεχώριστα με τον δρόμο μέσα από τον οποίο θα οδηγηθούμε στο κομμουνιστικό μέλλον. Δρόμο επαναστατικό, που έχει ως κορυφαία στιγμή το επαναστατικό άλμα, αλλά χαρακτηρίζεται και από

Πολιτική την επαναστατική δράση στο παρόν, την επαναστατική τακτική –την πάλη για τα “καθημερινά” ζητήματα, στη σύνδεσή της με την επανάσταση. »Ο δικός μας δρόμος είναι ανατρεπτικός και επαναστατικός. Περιλαμβάνει –χωρίς να ταυτίζει– σε διαλεκτική σύνδεση και τη ριζοσπαστική ανατρεπτική πάλη στο παρόν και το ποιοτικό άλμα της επανάστασης. Δεν φανταζόμαστε την επανάσταση ως μονόπρακτο, πράξη μειοψηφιών ή μια νέου τύπου “έφοδο σε χειμερινά ανάκτορα”. Θα είναι πιο σύνθετη διαδικασία –πάντα ωστόσο ένα άλμα– που θα επιβληθεί από τη συνειδητή δράση εκατομμυρίων και θα κρίνει το ποιος έχει την πολιτική εξουσία: η αστική τάξη ή η εργατική τάξη σε συμμαχία με τα άλλα καταπιεζόμενα κι εκμεταλλευόμενα στρώματα».

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

στη θεωρητική στρατηγική συμφωνία των μελών αλλά και τη συμφωνία στους βασικούς δρόμους της επαναστατικής τακτικής. Η εθελοντική ένταξη, ο ελεύθερος δημοκρατικός διάλογος, ο σεβασμός στην κάθε άποψη έχουν νόημα μόνο αν συμπληρώνονται με την συνειδητή πειθαρχία στην υλοποίηση των αποφάσεων, τον ενιαίο οργανωτικό σχεδιασμό, τη συγκέντρωση δυνάμεων και την ενότητα δράσης. Το κομμουνιστικό κόμμα είναι μάχιμη οργάνωση που αντιμετωπίζει την αστική πολιτική και το κράτος. Παρά τον φαινομενικό πλουραλισμό της αστικής πολιτικής και την αποθέωση του ατόμου, η πρώτη είναι εξαιρετικά άκαμπτη και μονολιθική όσον αφορά στις βασικές της επιδιώξεις (κερδοφορία του κεφαλαίου, υποταγή της εργατικής τάξης, ευρωνατοϊκός προσανατολισμός κ.λπ.) και το αστικό

την εργατική τάξη σε χειρότερες θέσεις, κοινωνικά και πολιτικά. Το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα με τη γραμμή και το σχέδιο των κυρίαρχων δυνάμεών του, όχι μόνο δεν οργάνωσαν την αντεπίθεση του κόσμου της δουλειάς, αλλά οδήγησαν στο ξεφούσκωμα και την ήττα μια σειρά αγωνιστικά σκιρτήματα, απεργίες και διαθέσεις. Ακόμα και δυνάμεις που δρουν στο όνομα των ταξικών αγώνων και των εργατικών συμφερόντων (όπως το ΠΑΜΕ), συμβιβάστηκαν τελικά με το σχεδιασμό του αστικοποιημένου συνδικαλισμού ή εξάντλησαν εν τέλει την ταξική φρασεολογία τους σε συμβολικές κινήσεις και αγώνες διαμαρτυρίας με τελικό στόχο την κομματική τους ενίσχυση. Χρειάζεται να ενταθούν οι προσπάθειες συγκέντρωσης πρωτοπόρων εργαζομένων και αγωνιστών/τριών και η συγκρότησή τους σε ανώτερο επίπεδο, ώστε να συνδέονται οι

▸ Συνολικό πολιτικό πρόγραμμα

κράτος συγκεντρωτικό και βίαιο στην επιβολή της. Απέναντι σ’ αυτούς τους αντιπάλους η κομμουνιστική οργάνωση δεν μπορεί να μοιάζει με λέσχη συζητήσεων που δεν δεσμεύουν κανέναν».

καθημερινοί αγώνες των εργαζομένων με το στόχο της χειραφέτησης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και του κεφαλαίου. »Σε ολόκληρο τον κόσμο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα κοινωνικά προβλήματα στα μάτια εκατομμυρίων ανθρώπων συνδέονται με την καπιταλιστική αγορά και διεθνοποίηση που τους αφήνει στα αζήτητα ή με μια μίζερη ζωή χωρίς νόημα. Η φιλολογία και αναζήτηση για σοσιαλισμό/κομμουνισμό ή για το μαρξισμό δυναμώνουν σε όλο τον κόσμο, αν και όχι με τον ίδιο τρόπο και την ίδια σημασία. »Το ερώτημα είναι αν, σε ποιο βαθμό, με ποια ποιότητα και μέθοδο, το “δικό μας στρατόπεδο” πιάνει το νήμα των αριστερόστροφων πολιτικών τάσεων, φιλοδοξεί να τις μετασχηματίσει σε αναζητήσεις και πολιτικό κίνημα συνολικής αντικαπιταλιστικής διεξόδου και σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής. Στο βαθμό που κυριαρχεί ο περιορισμός στην πολιτική με “π” μικρό και η καταφυγή στα κινήματα, έστω με “Κ” κεφαλαίο, ο πολιτικός εγκλωβισμός στον κάθε φορά λεγόμενο “δημοκρατικό πόλο” του αστικού διπολισμού και τελικά η ήττα θα προκύπτουν ως “φυσικό” αποτέλεσμα».

ως τον κλονισμό της αστικής κυριαρχίας, την ωρίμανση της επαναστατικής κατάστασης, με στόχο την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας».

«Το πρόγραμμα αυτό δεν μπορεί να υλοποιηθεί από καμιά “αριστερή” ή “προοδευτική κυβέρνηση”. Είδαμε που οδήγησαν αυτές οι λογικές. Πρέπει να ξεπεραστούν αποφασιστικά οι επιλογές ήττας των κοινοβουλευτικών λύσεων μέσα στα όρια του κεφαλαίου, του αστικού κράτους και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών (ΕΕ/ ΝΑΤΟ) που ηγεμόνευσε στο μεγαλειώδες κίνημα του 2010-15, μέσω της “αριστερής κυβέρνησης”, οδηγώντας τελικά στην αφομοίωση, στην απογοήτευση και στην ήττα. Αντίθετα, ο πολιτικός αγώνας για ένα τέτοιο πρόγραμμα ιχνηλατεί τον επαναστατικό δρόμο στο σήμερα, έχει στόχο να οδηγήσει στην ανατροπή της επίθεσης, στην αμφισβήτηση του καπιταλιστικού πλαισίου, στην απόσπαση κατακτήσεων και στην κλιμάκωση του πολιτικού αγώνα

▸ Η κομμουνιστική πρωτοπορία της εποχής μας

«Η συγκρότηση ενός κομμουνιστικού κόμματος προκύπτει από την ανάγκη συνολικής προγραμματικής κομμουνιστικής απάντησης στις προκλήσεις του σύγχρονου καπιταλισμού και δεν αποτελεί αυθαίρετο αυτοσκοπό. Ένα κομμουνιστικό πρόγραμμα πρέπει να προσγειώνεται στην πολιτική πρακτική και να συμπυκνώνεται σε πολιτική οργάνωση και δεν μπορεί να αιωρείται στη σφαίρα μόνο των ιδεών και των τελικών σκοπών. Ένα τέτοιο κομμουνιστικό κόμμα εστιάζει στο μετασχηματισμό της κοινωνικής δυσαρέσκειας σε υλική δύναμη ανατροπής του καπιταλισμού και όχι απλά στα σύμβολα ή στην οργανωτική αυτοσυντήρηση. »Το κομμουνιστικό κόμμα απορρίπτοντας κάθε μεταρρυθμισμό, παλιό και νέο, ακολουθεί τον επαναστατικό δρόμο καθώς μόνο με την επαναστατική τομή της συντριβής του αστικού κράτους μπορεί να αρχίσει η οικοδόμηση της νέας κοινωνίας. Ωστόσο, δεν περιμένει την επανάσταση ή την επαναστατική κατάσταση να έρθουν όταν ωριμάσουν οι συνθήκες ή/και σαν αποκαλυπτικό συμβάν, αλλά τις προετοιμάζει με την επαναστατική τακτική κάθε στιγμή και για κάθε ζήτημα. Αγωνίζεται για κατακτήσεις, ρωγμές και ουσιαστικές βελτιώσεις της θέσης των εργαζομένων σήμερα. Ενοποιεί τους εκμεταλλευόμενους και τους καταπιεζόμενους σε ταξική βάση ενάντια στην ιδιωτική ιδιοκτησία και στην αστική τάξη καθώς κάθε καταπιεστική σχέση συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με την εκμετάλλευση. Δεν θεωρεί καμία καταπίεση δευτερεύουσα, αντίθετα τις αντιπαλεύει συνολικά ως πλευρές και εκδηλώσεις της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Παλεύει για την ισοτιμία των δύο φύλων, συνολικά ενάντια σε κάθε διάκριση λόγω φυλής, φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού, και στο εσωτερικό του διαμορφώνει από τώρα τέτοιες σχέσεις. »Η κομμουνιστική οργάνωση συγκροτείται στη βάση της εργατικής δημοκρατίας, όπως περιγράφουμε στο κείμενο Αρχών. Πρώτα απ’ όλα πάνω

▸ Κοινωνικές αντιστάσεις

και πολιτικές αναζητήσεις «Βαθιά και στρατηγική είναι στην Ελλάδα η κρίση του αστικοποιημένου συνδικαλισμού, ο οποίος εμφανίζει σημάδια έντονου εκφυλισμού. Καθοριστικές αιτίες της κρίσης του αποτελούν η υποταγή στην αστική πολιτική και η βαθιά αντιδημοκρατική δομή του, έκφραση της οποίας αποτελεί η κυριαρχία του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού και των δυνάμεων του στα περισσότερα συνδικάτα, ιδίως στα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια (ΓΣΕΕΑΔΕΔΥ-Ομοσπονδίες, μεγάλα εργατικά κέντρα). Όλη η πρόσφατη πορεία, από το ασφαλιστικό Κατρούγκαλου, τον αντι-απεργιακό νόμο ΣΥΡΙΖΑ και όλες τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που προώθησε το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του τα τελευταία χρόνια, με πιο πρόσφατο κομβικό σταθμό το νόμο Χατζηδάκη, έφεραν

▸ Το επόμενο βήμα

«Όλες οι παραπάνω δράσεις και βήματα στοχεύουν στη συγκέντρωση πρωτοπόρων αγωνιστών/τριών, στην πολιτική και προγραμματική συζήτηση, εμβάθυνση και ενοποίηση του δυναμικού και στην ανάπτυξη της μαζικής και εξωστρεφούς παρέμβασης της προσπάθειάς μας με στόχο και ορίζοντα τη συγκρότηση μιας νέας Οργάνωσης Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης, κόμβο και κρίσιμο βήμα στην πορεία για ένα πρόγραμμα και κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωση στον 21ο αιώνα. Στόχος μας, ο οποίος πρέπει να επανελέγχεται στη βάση των προηγούμενων βημάτων και προϋποθέσεων, είναι ένα Ιδρυτικό συνέδριο της νέας οργάνωσης ένα χρόνο μετά τη Συνάντηση, το Καλοκαίρι-Φθινόπωρο 2022».

ολόκληρη η εισήγηση στο neoprogrammakomma.home.blog

20 Μπάμπης Συριόπουλος

Άσαντ Χαιντέρ, γεννημένος στην Πενσιλβάνια από Πακιστανούς γονείς, στο βιβλίο του Ταυτότητες σε Πλάνη με υπότιτλο φυλή και τάξη στην εποχή του Τραμπ (εκδ. barricadaantifa), κάνει μια εξαντλητική κριτική από μαρξιστική σκοπιά στην επικρατούσα ιδεολογία της φυλής στις ΗΠΑ και κατ’ επέκταση στην πολιτική των ταυτοτήτων γενικότερα. Το βιβλίο δεν είναι στενά θεωρητικό, αλλά διανθίζεται και από προσωπικές πολιτικές εμπειρίες του συγγραφέα. Ο ίδιος αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα κάποιου ο οποίος δύσκολα αρχειοθετείται με βάση τα φυλετικά κριτήρια — Πακιστανός στην Πενσιλβάνια, με ξενική προφορά στο Πακιστάν, ούτε μαύρος ούτε λευκός αλλά μελαμψός στη χρωματική κλίμακα των ΗΠΑ. Περιγράφει πώς το φοιτητικό κίνημα ενάντια στην αύξηση των διδάκτρων κατά 17% στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια αυτοϋπονομεύτηκε από τον διαχωρισμό σε έγχρωμους και μη, πώς τα κυρίαρχα ΜΜΕ διαχωρίζουν φυλετικά τα κινήματα (για παράδειγμα, το Occupy είναι των λευκών, το Black Lives Matter των μαύρων), με αποτέλεσμα την αδυναμία συνάντησής τους: «Οι ακτιβιστές POC (People Of Color, έγχρωμοι) επικεντρώνονταν στην αστυνομική βία, τις εθνοτικές σπουδές και τις μετααποικιακές θεωρίες. Το αυξανόμενο κόστος της ζωής, η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και η εργασιακή ανασφάλεια έγιναν ζητήματα “των λευκών”» (σελ. 73). Ο συγγραφέας εξετάζει την ιστορία του ρατσισμού στις ΗΠΑ με αφετηρία τη δουλεία των Αφροαμερικανών και την ταυτόχρονη προσπάθεια «προσεταιρισμού» στον αμερικανικό καπιταλισμό της εργατικής τάξης, που τότε ακριβώς ταυτοποιήθηκε ως λευκή. Η «λευκότητα» και η «μαυρότητα» είναι δημιουργήματα της δουλείας και της υπερεκμετάλλευσης της μαύρης εργατικής τάξης από τη μία και του ρατσισμού από την άλλη. Όπως γράφεται: «Όταν οι πρώτοι Αφρικανοί έφτασαν στη Βιρτζίνια το 1619, δεν υπήρχαν εκεί λευκοί άνθρωποι» (σελ. 89). Μετά από αιώνες δουλείας και κρατικού ρατσισμού, ο διαχωρισμός ανάμεσα στη λευκή και στη μαύρη φυλή βάθυνε καθοριστικά, διαιωνίζοντας την αστική κυριαρχία: «Σήμαινε ότι οι Ευρωαμερικανοί εργάτες εμποδίζονταν να ενωθούν με τους Αφροαμερικανούς εργάτες στην ανταρσία, μέσω του κοινωνικού ελέγχου που επιβλήθηκε από την ευρωαμερικανική κυρίαρχη τάξη» (σελ 97). Η «λευκότητα» ανταγωνιζόταν πάντα με τον σοσιαλισμό με διακύβευμα τον πολιτικό προσανατολισμό των μετα-

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Κίνηση ιδεών

Ταυτότητες σε πλάνη και η ιδεολογία της φυλής Ο Άσαντ Χαϊντέρ, στο βιβλίο του Ταυτότητες σε Πλάνη, ανατρέχει στην ιστορία της φυλετικής καταπίεσης και ιδεολογίας στις ΗΠΑ με αφετηρία τη δουλεία. Ταυτόχρονα, εξετάζει τη σχέση της αντιρατσιστικής πάλης και του εργατικού κινήματος με την πολιτική ταυτοτήτων.

ναστών εργατών, οι οποίοι είχαν πολύ συχνά ριζοσπαστικές τάσεις. Ο συγγραφέας ουδόλως υποστηρίζει μια ταξική συνείδηση που θα αδιαφορεί για τους φυλετικούς διαχωρισμούς. Από τον ρατσισμό χάνει, άλλωστε, συνολικά η εργατική τάξη όλων των χρωμάτων. Ακριβώς γι’ αυτό δεν είναι δευτερεύον ζήτημα που μπορεί ένα επαναστατικό ρεύμα να αγνοήσει ή να υποτιμήσει, προβάλλοντας μια καθαρή ταξική σκοπιά για την αναγκαία πάλη. Αντίθετα, αποτελεί κεντρικό ζήτημα για τη συγκρότηση της εργατικής τάξης στο κοινωνικό και στο πολιτικό πεδίο. Το βιβλίο αναφέρεται –με μεγάλη εκτίμηση– στους τρόπους που το ΚΚ των ΗΠΑ, την περίοδο του Μεσοπολέμου, καταπολεμούσε τον ρατσισμό, υποστη-

ρίζοντας στον νότο τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών και κοινούς αγώνες μαύρων και λευκών εργατών, όπως και των φτωχών. Ο Χάρι Χέιγουντ, μαύρος κομμουνιστής, αναφερόταν στον «καταμερισμό» της επαναστατικής αντιρατσιστικής πάλης: «Αυτός ο καταμερισμός εργασίας, που θεσπίστηκε από παλιά στο κόμμα μας και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, αναθέτει τη βασική ευθύνη για την καταπολέμηση του λευκού σοβινισμού στους λευκούς συντρόφους, ενώ οι μαύροι αναλαμβάνουν την κύρια ευθύνη για την καταπολέμηση των στενών εθνικιστικών παρεκκλίσεων» (σελ. 102). Η πλημμυρίδα του μεγαλειώδους κινήματος της μαύρης απελευθέρωσης, μετά τη μεταπολεμική άμπωτη του εργατικού κινήματος, δεν μπορούσε παρά να

τοποθετηθεί στο ζήτημα της σχέσης ανάμεσα στην απελευθέρωση των μαύρων και στον ταξικό αντικαπιταλιστικό αγώνα. Ο συγγραφέας ανατρέχει στην αντιπαράθεση των μαύρων επαναστατών και επαναστατριών με τους «προδρόμους της σημερινής πολιτικής των ταυτοτήτων». Ο Μάλκολμ-Χ ξέκοψε από τον «πολιτισμικό εθνικισμό», ο Χιούι Νιούτον και η Κάθλιν Κλίβερ από το κόμμα των Μαύρων Πανθήρων προωθούσαν κοινούς αγώνες των φτωχών όλων των «φυλών» και συνέδεαν στενά την αντιρατσιστική πάλη με την ανατροπή του καπιταλισμού και την «εξουσία στο λαό». Την υποχώρηση του αντικαπιταλιστικού κινήματος κατά του ρατσισμού διαδέχτηκε η πάλη των φυλών, η «μαυρότητα» και η «αντιμαυρότητα» (antiblackness), η οχύρωση στις «ταυτότητες». Αυτή η λογική, εκτός των άλλων, «ξεπλένει» στην πράξη τη μαύρη αστική τάξη. Όπως γράφτηκε για την εξέγερση στη Βαλτιμόρη του 2015, με αφορμή τη δολοφονία ενός μαύρου από την αστυνομία: «Όταν ένας μαύρος δήμαρχος που κυβερνά μια, ως επί το πλείστον, μαύρη πόλη, ζητά τη βοήθεια στρατιωτικής μονάδας, την οποία διοικεί μαύρη γυναίκα για να καταπνίξει μια μαύρη εξέγερση, τότε έχουμε περάσει σε μια νέα περίοδο του αγώνα για την ελευθερία των μαύρων» (σελ. 43). Η ταυτότητα της «φυλής» απλούστατα διαιωνίζει τον φυλετικό διαχωρισμό: «Είναι πιθανό να απορρίπτεις το ρατσισμό και πάλι να πέφτεις θύμα της φυλετικής ιδεολογίας. Η θεώρηση της κατηγορίας της φυλής ως δεδομένης, ως βάσης για πολιτική ανάλυση, πάλι αναπαράγει αυτή την ιδεολογία. Και αυτό δεν είναι αθώο, γιατί στην πραγματικότητα είναι η φυλετική ιδεολογία που παράγεται από το ρατσισμό και όχι το αντίστροφο» (σελ. 79). Ο Άσαντ Χαϊντέρ είναι σαφής: «Ορίζω την πολιτική των ταυτοτήτων ως την εξουδετέρωση των κινημάτων ενάντια στη φυλετική καταπίεση» (σελ. 30). Ο Πακιστανοαμερικανός μαρξιστής εστιάζει στις φυλετικές ταυτότητες. Ωστόσο, το βιβλίο είναι μια καλή αφορμή για να σκεφτούμε γενικά πάνω στην «πολιτική των ταυτοτήτων», ρητή ή ανομολόγητη. Η οχύρωση σε μια «ταυτότητα» ακυρώνει την πάλη για κατάργηση κάθε καταπίεσης με βάση το χρώμα, την καταγωγή, την εθνότητα και τη θρησκεία, το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Την πάλη για καθολική απελευθέρωση του ανθρώπου υποκαθιστά η πάλη των φυλών, των θρησκειών, των εθνοτήτων, των φύλων και των πολιτισμών. Το αποτέλεσμα είναι η αναπαραγωγή των στερεοτύπων και των ρόλων που οι διακρίσεις και η καταπίεση επέβαλαν.

Κίνηση ιδεών Δημήτρης Γρηγορόπουλος

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Τα κοινά αγαθά και η επανάσταση Την αντίληψή τους για την επανάσταση του 21ου αιώνα, η οποία διαφοροποιείται ριζικά από τη σοσιαλιστική επανάσταση και στην ουσία είναι μία παραλλαγή του ρεφορμισμού, αναπτύσσουν στο βιβλίο τους Κοινό (εκδ. Εκκρεμές) οι Πιέρ Νταρντό και Κριστιάν Λαβάλ.

ο βιβλίο Κοινό των Πιέρ Νταρντό και Κριστιάν Λαβάλ έχει τον βαρύγδουπο υπότιτλο Δοκίμιο για την επανάσταση στον 21ο αιώνα. Ο όρος επανάσταση, προφανώς, χρησιμοποιείται για να προσδώσει ριζοσπαστικό χαρακτήρα στην αντίληψή τους για την κοινωνία που οραματίζονται. Στην πραγματικότητα, η επαναστατική αλλαγή που προτείνουν είναι μία παραλλαγή του ρεφορμισμού, αφού κεντρική θέση της είναι η «ριζική αλλαγή» θεσμών της κοινωνίας και τελικά της κοινωνίας στο σύνολό της. Η αντίληψή τους για την επανάσταση του 21ου αιώνα διαφοροποιείται ριζικά από τη σοσιαλιστική επανάσταση που, κατά την προσφιλή στα ρεύματα του ρεφορμισμού αντίληψη, υποβιβάζεται στην αγοραία έννοια της «κατάληψης των χειμερινών ανακτόρων». Οι συγγραφείς ασκούν ριζική, κατά τη γνώμη τους, κριτική στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση, ιδίως στην εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση δημοσίων υπηρεσιών και επιχειρήσεων, αλλά και στη λεηλασία φυσικών πόρων και δημοσίων αγαθών, που δικαιούνται όλοι οι πολίτες δωρεάν ή με ελάχιστο κόστος. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός τους βρίσκεται και η αξία χρήσης που κυριαρχεί στο διαδίκτυο αντί της ανταλλακτικής αξίας, που κυριαρχεί στις επιστημονικές τεχνικές πατέντες, που ελέγχει το κεφάλαιο. Οι γνώσεις και ιδέες που διακινούνται στο διαδίκτυο παύουν να αποτελούν ιδιοκτησία του φορέα τους, απ’ τη στιγμή που κοινοποιούνται δωρεάν, γίνονται κοινό αγαθό των χρηστών. Τα εναπομένοντα από την καπιταλιστική ιδιοποίηση και καταστροφή φυσικά και δημόσια αγαθά διευρύνονται, έτσι, με τον πακτωλό των διαδικτυακών κοινών αγαθών, που το κεφάλαιο όμως επιχειρεί να ελέγξει και να χειραγωγήσει. Οι συγγραφείς θεωρούν ότι ορισμένες μορφές συνεργασίας, όπως το ελεύθερο λογισμικό στο διαδίκτυο, εκφράζουν τις προσδοκίες για νέες μη εκμεταλλευτικές κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις, έστω και αν οι πρωταγωνιστές αυτής της συνεργασίας δεν έχουν συχνά επίγνωση των εναλλακτικών συνεπειών αυτής της διαδικασίας. Οι συγγραφείς παραδέχονται ότι κυρίαρχο ζήτημα δεν είναι μόνο η κατάργηση της ανταλλακτικής αξίας στο διαδίκτυο και η δωρεάν διανομή πνευματικών αγαθών, αλλά κυρίως η συλλογική συμβολή της κοινωνίας στον τρόπο παραγωγής και χρήσης όλων των αγαθών και υπηρεσιών, που έχουν ανάγκη οι άνθρωποι. Παραδέχονται ότι, παρά τις νησίδες μη καπιταλιστικής παραγωγής στο διαδίκτυο,

ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής κυριαρχεί στην κοινωνία και ο κρατικός θεσμός στηρίζει και υπερασπίζει την καπιταλιστική οικονομία. Οι συγγραφείς ψέγουν τη σοσιαλδημοκρατική αριστερά που υποστηρίζει ότι το αστικό κράτος υπό τη δική της διακυβέρνηση προστατεύει τους πολίτες. Θεωρούν ότι το κράτος είναι σήμερα κομβικός παράγοντας της αγοράς. Είναι συσσωματωμένο πλέον με την αγορά και ορίζει τους κανόνες του ανταγωνισμού, από κοινού με τις πολυεθνικές και τους διεθνείς θεσμούς. Δεν απορρίπτουν όμως το αστικό κράτος ούτε, βέβαια, υποστηρίζουν την κατάργησή του. Επιπλέον, διατείνονται ότι η αντίληψή τους περί των κοινών δεν αποτελεί απλώς μία βελτιωμένη και σύγχρονη εκδοχή της αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας, όπως οι ΚΟΙΝΣΕΠ του ΣΥΡΙΖΑ, αφού αυτοί οι θεσμοί, κατά τη γνώμη τους, στην καλύτερη περίπτωση απλώς διευρύνουν τη διανομή των κοινών. Πυρήνα της θεωρίας τους θεωρούν τον ριζικό μετασχηματισμό του καπιταλιστικού συστήματος σε στενή διασύν-

δεση με τον κρατικό μηχανισμό, που αποτελούν τους κυρίαρχους τομείς της σύγχρονης κοινωνίας. Αυτός ο ριζικός μετασχηματισμός θα εξασφαλίσει τη δυνατότητα συλλογικών αποφάσεων για τον τρόπο παραγωγής, οργάνωσης και διανομής των κοινών αγαθών προς όφελος της κοινωνίας συνολικά. Παρά την προσπάθεια ριζοσπαστικής ρητορικής, και αυτή η θεωρία εντάσσεται στους κόλπους του μικροαστικού σοσιαλισμού, που στις διάφορες εκδοχές του ευαγγελίζεται μία δίκαιη και ορθολογική κοινωνία, χωρίς επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και της κρατικής εξουσίας του, απλώς μέσω της συνεργασίας των μη καπιταλιστικών τάξεων με την αστική τάξη. Σταδιακά, το μπλοκ αυτών των δυνάμεων, με τη δημιουργία νέων θεσμών, θα υποχρεώνει την αστική τάξη να αποδεχτεί και να συμμετέχει στις συλλογικές αποφάσεις για τα κοινά, προς όφελος της κοινωνίας συνολικά. Οι αλλεπάλληλες διαψεύσεις στη θεωρία και την πολιτική εφαρμογή αυτών των αντιλήψεων δεν πτοούν τους

θιασώτες του ρεφορμισμού. Η εκδοχή των Λαβάλ-Νταρντό προτείνει την πιο δεξιά ρεφορμιστική λύση της συνεργασίας των τάξεων. Οι αντιλήψεις αυτές οδηγούν αντικειμενικά στην αναπαραγωγή του υπεραντιδραστικού σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που ιδιωτικοποιεί τα πάντα και επομένως σε καμία διαπραγμάτευση και συναπόφαση με τις υποτελείς τάξεις δεν είναι διατεθειμένος να συμμετάσχει. Απεναντίας, με μία ακροδεξιού τύπου πολιτική χρησιμοποιεί απόλυτα το μαστίγιο, αξιοποιώντας και την κρίση του κορονοϊού, για να καθυποτάξει με καταιγισμό αυταρχικών νόμων και πρακτικών τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Οι συγγραφείς, όπως και όλες οι κατηγορίες των ομοϊδεατών τους, έχουν κόψει κάθε δεσμό με την επαναστατική θεωρητική και πολιτική πρόταση του κομμουνισμού. Τον χαρακτηρίζουν κρατισμό που αναπόφευκτα οδηγεί σε γραφειοκρατικά αυταρχικά καθεστώτα. Απορρίπτουν όλους τους όρους που οδηγούν στην ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος: Την ταξική πάλη, αντικαθιστώντας την με τη συνεργασία των τάξεων, την επανάσταση, την εγκαθίδρυση εργατικού κράτους, που βαθμιαία απονεκρώνεται, την πολιτική πρωτοπορία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Παραβλέπουν ότι μόνο με αυτούς τους όρους ανατρέπεται το καπιταλιστικό σύστημα, όπως εν τοις πράγμασι αποδείχτηκε από τις επαναστάσεις του εικοστού αιώνα, παρά τον τελικό εκφυλισμό αυτών των καθεστώτων. Απεναντίας, η συνεργασία των τάξεων, στις ποικιλόμορφες εκδοχές της, από τον χαρακτήρα της δεν οδηγεί στην ανατροπή του καπιταλισμού, αλλά στη διαιώνιση και ενίσχυσή του. Στη διάρκεια της πανδημίας, αποδείχθηκε περίτρανα ο καθοριστικός για την κοινωνία ρόλος των κοινών και δωρεάν αγαθών, όπως η υγεία, η ενέργεια, η διατροφή, η ειρήνη, η συνεργασία και η αλληλοβοήθεια μεταξύ λαών και ανθρώπων, η ασφάλιση, η αξιοπρεπής διαβίωση. Η αναγκαιότητα των κοινών αγαθών για την κοινωνία έρχεται σε κατάφωρη σύγκρουση με τη διαμετρικά αντίθετη, σήμερα, τάση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού για εμπορευματοποίηση των πάντων. Η άρνηση της κυβέρνησης εν μέσω πανδημίας και χιλιάδων νεκρών να εντάξει τα ιδιωτικά νοσοκομεία στον δημόσιο τομέα, αποδεικνύει περίτρανα την αναλγησία του αστικού συστήματος και την απόλυτη προσήλωση του κράτους του στην κατοχύρωση και εξυπηρέτηση των καπιταλιστικών συμφερόντων.

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Ε ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Comics n’ Beer Kypseli Fest ▸ Μέρες με κόμικ και μπύρες στη δημοτική αγορά Κυψέλης Από τις 9 έως τις 11 Ιουλίου, το Red n’ Noir και το Smassing Culture διοργανώνουν ένα τριήμερο φεστιβάλ με κόμικ και μπύρες στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει συζητήσεις για τα κόμικ και τη μαζική κουλτούρα συνολικά, παρουσιάσεις κόμικ και workshops. Αναλυτικά το πρόγραμμα του Σαββατοκύριακου: Σάββατο 10 Ιουλίου 5 μ.μ. – Workshop με τον Σπύρο Γιαννακόπουλο: Τα παιδιά λένε τα δικά τους παραμύθια 7 μ.μ. – Εκδήλωση: «Αrt Vs Police Brutality». Συζήτηση με: Τάσο Μαραγκό Tasmar (comic book artist), Αλέξια Οθωναίου (comic book artist). 9.30 μ.μ. – Εκδήλωση: «Pop Κουλτούρα για όλους, χωρίς στερεότυπα». Συζήτηση με Ιωσηφίνα Γριβέα (entertainment editor στην 24Media), Λουκία Τζωρτζοπούλου (comic book artist), Steve Stivaktis (comic book artist). Kυριακή 11 Ιουλίου 5 μ.μ. – Παίζουμε DnD στη Δημοτική Αγορά 7 μ.μ. – Παρουσίαση του comic: «Το Φρούτο της Γνώσης: Το αιδοίο ενάντια στην πατριαρχια», της Liv Strömquist από τις εκδόσεις Jemma Press. Συζήτηση με Βεργίνα Τζάνη (μέλος φεμινιστικών συλλογικοτήτων), Αλέξια Οθωναίου (comic book artist). 9.30 μ.μ. – Εκδήλωση: «Ο Θάνατος του Υπερήρωα – Η πτώση των συμβόλων στη σημερινή pop κουλτούρα». Συζήτηση με: Άκη Τριανταφύλλου (Comicdom), Γιώργο Κόσσυφα (Skra Punk), Δημοσθένη Xριστόπουλο (Nerd Things, Galopar). Στον χώρο θα υπάρχουν τραπεζάκια καλλιτεχνών και εκδοτών.

να από τα πιο σημαντικά βιβλία που είχαν την ατυχία να εκδοθούν εν μέσω πανδημίας είναι το μυθιστόρημα του Ντενί Ντιντερό Ο μοιρολάτρης Ζακ και ο αφέντης του (εκδ. Τόπος). Αξίζει να το περιλάβουμε στις καλοκαιρινές αναγνώσεις μας, όχι όμως σαν «βιβλίο παραλίας» αλλά σαν βιβλίο που φέρνει τη δροσιά της παραλίας στο δωμάτιό μας, που μεταφέρει στον μίζερο καιρό μας τον άνεμο των ανοιχτών οριζόντων. Όχι μόνο των λογοτεχνικών οριζόντων, αλλά και των φιλοσοφικών και πολιτικών. Ο ίδιος ο Ντιντερό (1713-1784) είναι μια κορυφαία μορφή του Διαφωτισμού: φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος, δραματουργός, κριτικός τέχνης και συνιδρυτής της μνημειώδους Εγκυκλοπαίδειας, στην οποία συνεισέφερε με περίπου 7.000 λήμματα. Ο Μοιρολάτρης Ζακ είναι το οδοιπορικό του λοχαγού αφέντη και του υπηρέτη Ζακ, ένα μυθιστόρημα δρόμου θα λέγαμε σήμερα. Περιπέτειες, συναντήσεις, αναμνήσεις και σπαρταριστοί διάλογοι. Άφθονες παρεκβάσεις, που ποτέ δεν γίνονται κουραστικές, και 21 κεντρικές ιστορίες μέσα στις οποίες πλέκονται πολλές μικροϊστορίες. Χιούμορ και κοινωνική πολιτική κριτική που σπάει κόκαλα. Και, ταυτόχρονα, ένας ύμνος σε αυτό το τόσο ξεχασμένο πράγμα που κάποτε λέγαμε «η χαρά της ζωής»: στο κρασί, τον έρωτα, την περιπλάνηση. Η ίδια η ιστορία αυτού του βιβλίου είναι μυθιστορηματική. Ο Ντιντερό, ένας άθεος υλιστής, υπέστη διώξεις για τη δράση του, φυλακίστηκε και έγραφε υπό τη δαμόκλειο σπάθη της λογοκρισίας. Το βιβλίο του αυτό, όπως και άλλα, δεν είδε το φως ενόσω ζούσε. Ένα τμήμα του δημοσιεύτηκε στη χειρόγραφη(!) ελβετική επιθεώρηση Correspondance litteraire που έφτανε σε έναν κλειστό κύκλο συνδρομητών, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Γκέτε και ο Σίλερ που είχαν εκφράσει τον θαυμασμό τους γι’ αυτό το έργο. Θαυμάστρια και προστάτιδα του Ντιντερό ήταν και η Μεγάλη Αικατερίνη, χάρη στην οποία διασώθηκε το σύνολο αυτού του μυθιστορήματος, που το πληρέστερο αντίγραφό του φυλασσόταν στη βιβλιοθήκη του Ερμιτάζ στο Λένινγκραντ. Ας σημειωθεί ότι η πλήρης και οριστική έκδοση του Μοιρολάτρη Ζακ πραγματο-

Πολιτισμός Μαριάννα Τζιαντζή

Ο μοιρολάτρης Ζακ και ο αφέντης του Αχανές ήταν το πεδίο των γνώσεων του Ντιντερό, ακόρεστη η περιέργειά του να μαθαίνει, ασίγαστο το πάθος του να στοχάζεται και να κρίνει.

Ένα μυθιστόρημα που αξίζει να το περιλάβουμε στις καλοκαιρινές αναγνώσεις μας

ποιήθηκε στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Η ανατρεπτική, διαλεκτική και ελευθεριακή σκέψη του Ντιντερό, έτσι όπως εκφράστηκε και σε αυτό το μυθιστόρημα, επαινέθηκε επανειλημμένα από κορυφαίους μεταγενέστερους συγγραφείς και στοχαστές (Μπαλζάκ, Σταντάλ, Ζολά, Ανατόλ Φρανς, Αντρέ Ζιντ, Μίλαν Κούντερα και άλλοι πολλοί), ενώ ο Μαρξ, όταν ρωτήθηκε ποιος ήταν ο αγαπημένος του πεζογράφος, απάντησε –ή μάλλον έγραψε– ότι ήταν ο Ντιντερό. Αχανές ήταν το πεδίο των γνώσεων του Ντιντερό, ακόρεστη η περιέργειά του να μαθαίνει, ασίγαστο το πάθος του να στοχάζεται και να κρίνει. Ο Μοιρολάτρης Ζακ είναι ένα λαϊκό μυθιστόρημα, που δεν απευθύνεται μόνο στους λόγιους αλλά στον απλό αναγνώστη που είναι πρόθυμος να του παραδοθεί. Οι λόγιοι έχουν ανιχνεύσει τις καταβολές του Ζακ και τη συγγένειά του με κλασικά έργα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, όπως διαβάζουμε στον Πρόλογο και το Επίμετρο της ελληνικής έκδοσης, που έχει επιμεληθεί ο Άρης Μαραγκόπουλος, ενώ η χυμώδης μετάφραση είναι της Εύης Βαγγελάτου. Η διαφθορά της Εκκλησίας, της αστυνομίας, η υποκρισία της αριστοκρατίας αλλά και η πονηριά και η υστεροβουλία που ενίοτε εκδηλώνονται και στις λαϊκές τάξεις, είναι μερικά από τα μοτίβα που ξετυλίγονται στις σελίδες αυτού του απολαυστικού βιβλίου, ενώ προωθημένος είναι ο τρόπος που ο Ντιντερό κρίνει την κοινωνική θέση των γυναικών της εποχής του. Ο αναγνώστης ξεχνά ότι διαβάζει ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε στην προεπαναστατική Γαλλία κι έχει την αίσθηση ότι συνομιλεί με έναν σύγχρονό μας.

Ντοκιμαντέρ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία

ιωπηλή φυλακή λέγεται το νέο ντοκιμαντέρ του Θωμά Σίδερη μετά τη βραβευμένη Θηλιά. Καρπός μίας έρευνας που ξεπερνά σε διάρκεια τα 10 χρόνια, η Σιωπηλή φυλακή, μέσα σε 56 λεπτά, ρίχνει φως σε γεγονότα και πρόσωπα που απαντούν σε ερωτήματα όπως το τι σημαίνει να είσαι Αρμένιος ή Κούρδος

στην Τουρκία, τι σημαίνει να είσαι ομοφυλόφιλος στην Τουρκία, τι σημαίνει να είσαι κρατούμενος στις τουρκικές φυλακές. Ανάμεσα στα μοναδικά τεκμήρια που παρουσιάζονται στο ντοκιμαντέρ είναι η τελευταία συνέντευξη της αξέχαστης τραγουδίστριας Ελίν Μπόλεκ από τη μουσική κολεκτίβα Grup Yorum, λίγες

εβδομάδες πριν φύγει από τη ζωή, έπειτα από 288 ημέρες απεργίας πείνας. Επίσης, γίνεται ειδική μνεία στον δολοφονημένο Αρμένιο δημοσιογράφο Χραντ Ντινκ και στη δολοφονημένη τρανς ακτιβίστρια Χαντέ Καντέρ. Τη μουσική έγραψε ο Αλέξης Καλοφωλιάς των Last Drive και η πρεμιέρα του φιλμ θα γίνει στις 15 Ιουλίου.

∆ιεθνή Λιβύη Κώστας Δικαίος

Η διεξαγωγή εκλογών τον ερχόμενο Δεκέμβριο είναι κυριολεκτικά στον αέρα, καθώς οι διαφορές ανάμεσα στα αντίπαλα στρατόπεδα παραμένουν, ενώ οι ξένες δυνάμεις δεν έχουν αποχωρήσει από τη χώρα.

αρά την κατάπαυση πυρός τον περασμένο Οκτώβριο, τον διορισμό μεταβατικού πρωθυπουργού και κυβέρνησης από ένα ενδολιβυκό σώμα υπό την αιγίδα του ΟΗΕ (στην ουσία πρόκειται για εκπροσώπους σχεδόν όλων των αρχουσών τάξεων, φυλών, θρησκευτικών και πολιτικών φατριών και πολέμαρχων που κατέχουν την εξουσία, που επελέγησαν ερήμην των 7 εκατομμυρίων κατοίκων της Λιβύης) και τη συμφωνία για εκλογές τον ερχόμενο Δεκέμβρη, καμιά διαφορά δεν έχει επιλυθεί ανάμεσα στις βασικές αντίπαλες δυνάμεις. Από τη μια μεριά, η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) στην Τρίπολη, που

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Η «ιμπεριαλιστική ειρήνη» βρίσκεται στον αέρα στηριζόταν από την Τουρκία και το Κατάρ (στα πλαίσια των Αδελφών Μουσουλμάνων και της επιδίωξης ενός νέου γεωπολιτικού ρόλου στη νοτιοανατολική Μεσόγειο), αλλά και την Ιταλία (έχει επενδύσεις στην ενέργεια σε αυτήν την πρώην ιταλική αποικία), τη Γερμανία (ως εκπροσώπου της διερεμένης, κατά τα άλλα, ΕΕ) και εν μέρει από τις ΗΠΑ (σε μια προσπάθεια να μετριάσουν την επιρροή της Ρωσίας). Από την άλλη, ο Λιβυκός Εθνικός στρατός (LNA) στη Βεγγάζη που στηριζόταν από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιρά-

στέλεχος της κυβέρνησης Κανταφι, που στηρίζει την GNA και είναι εκπρόσωπος των ελίτ στη Μισράτα που έχουν Οθωμανική καταγωγή. Τη μεταβατική κυβέρνηση αναγνώρισαν και οι ιμπεριαλιστές και το κοινοβούλιο που έχει εκλεγεί το 2014 και είναι προσκείμενο στη Βεγγάζη. Στην ουσία, όμως, η όποια συμφωνία δεν αποτελεί προϊόν συννενόησης ανάμεσα στα αντιτιθέμενα λιβυκά συμφέροντα, αλλά επιβλήθηκε από τις ξένες δυνάμεις που επεμβαίνουν στη χώρα, προκειμένου να αρχίσει να ρέει και πάλι το πετρέλαιο,

τα, τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο (που βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους επειδή αποτελούν απειλή για τα καθεστώτα τους, ενώ διεκδικούν και ένα ρόλο αντιπαραθετικό προς την Τουρκία), αλλά και τη Γαλλία (σε μια προσπάθεια να διατηρήσει την επιρροή της στη Λιβύη αλλά και στις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, όπως ο Νίγηρας και το Τσαντ, που είναι παλιές γαλλικές αποικίες) και τη Ρωσία (που επανάκαμψε στη Λιβύη μετά την αδυναμία των ΗΠΑ και των δυτικών ιμπεριαλιστών να ελέγξουν τη χώρα παρά τη συμμετοχή τους στην ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι). Όλοι οι παραπάνω συμφώνησαν να στηρίξουν την κυβέρνηση του Ντμπεϊμπά, παλιό

Αυξάνεται η εμπλοκή της Ελλάδας στο πεδίο γεωπολιτικών συγκρούσεων της Λιβύης να διευκολυνθεί η λεηλασία και να αποφευχθεί το κόστος μιας μεταξύ τους σύγκρουσης, έστω και προσωρινά. Όπως φάνηκε και στη δεύτερη Διάσκεψη του Βερολίνου, που έγινε τον Ιούνιο, τα τουρκικά στρατεύματα και οι Σύριοι μισθοφόροι που στηρίζουν την Τρίπολη παραμένουν στη θέση τους, όπως και

οι μισθοφόροι από τη Ρωσία, το Σουδάν και το Τσαντ που στηρίζουν τη Βεγγάζη. Με το δάκτυλο στη σκανδάλη εξακολουθούν να είναι συγκεντρωμένοι στην περιοχή της Σύρτης (σε αυτό το σημαντικό λιμάνι, που ελέγχεται από τον LNA, καταλήγουν οι αγωγοί πετρελαίου), ενώ και οι συμφωνίες για το πώς θα διεξαχθούν οι εκλογές δεν έχουν προχωρήσει καθόλου, με αποτέλεσμα οι τελευταίες να είναι στον αέρα. Παράλληλα, τα μέλη της κυβέρνησης που στηρίζουν την Τρίπολη εξακολουθούν να κλείνουν συμφωνίες με την Τουρκία, με βασική επιδίωξη της τελευταίας να αποτελέσει η Λιβύη στρατιωτική αλλά και εφοδιαστική βάση της στην Αφρική. Στα πλαίσια αυτά, ο ίδιος ο μεταβατικός πρωθυπουργός θεωρεί ότι το τουρκολιβυκό σύμφωνο για την ΑΟΖ (το οποίο απηχεί τις γεωπολιτικές διεκδικήσεις της Τουρκίας για τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και την εκμετάλλευση των πόρων της) βρίσκεται σε πλήρη ισχύ σε αντίθεση με τα μέλη της κυβέρνησης που στηρίζουν τη Βεγγάζη, τα οποία το απορρίπτουν. Να, λοιπόν, γιατί ο ελληνικός καπιταλισμός προσπαθεί να εμπλακεί στη Λιβύη με κάθε τρόπο. Οι δυνατότητές του είναι περιορισμένες και λόγω της κρίσης του και λόγω των τυχοδιωκτικών απαιτήσεών του στη ΝΑ Μεσόγειο, ειδικά σε σχέση με την ΑΟΖ του Καστελόριζου, όπως φάνηκε και από το γεγονός ότι δεν κλήθηκε στη Διάσκεψη του Βερολίνου. Αλλά, όπως δείχνουν οι επισκέψεις του πρωθυπουργού, του υπουργού και του υφυπουργού Εξωτερικών, κρίνεται απαραίτητο να αυξηθούν οι σχέσεις με τη Βεγγάζη, που αρνείται το τουρκολιβυκό σύμφωνο και δέχεται το αντίστοιχο ελληνο-αιγυπτιακό, ώστε να υπάρξει αντίβαρο στην επιρροή της Τουρκίας. Αυτό, όμως, εμπλέκει άμεσα τη χώρα σε μια ακόμα περιφερειακή σύγκρουση ακριβώς στα νότια σύνορά της, αυξάνοντας τους κινδύνους πολεμικής ανάφλεξης για τους λαούς της περιοχής.

Λίβανος

Η κοινωνική έκρηξη προ των πυλών Τουλάχιστον ασυνήθιστη μπορεί να χαρακτηριστεί η δραματική έκκληση την οποία απηύθυνε αυτή την εβδομάδα ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός του Λιβάνου. «Ο Λίβανος βρίσκεται μόλις λίγες ημέρες μακριά από μια κοινωνική έκρηξη. Οι Λιβανέζοι βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτήν τη μαύρη μοίρα και είναι απολύτως μόνοι τους», είπε ο Χασάν Ντιάμπ, μιλώντας σε πρέσβεις και εκπροσώπους χωρών στη Βηρυτό, τους οποίους ουσιαστικά κάλεσε να βοηθήσουν ώστε να αποτραπεί η πλήρης κατάρρευση. Σημειώνεται πως η Παγκόσμια Τράπεζα έχει χαρακτηρίσει την κρίση που βιώνει ο Λίβανος τα τελευταία χρόνια ως μία από τις χειρότερες της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το νόμισμα της χώρας έχει χάσει το 90% της αξίας του και ο μισός τουλάχιστον πληθυσμός ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Η κατάσταση έγινε ανυπόφορη εξαιτίας δύο γεγονότων: Αφενός την εκδήλωση της πανδημίας και, αφετέρου, την τρομακτική –όσο και μυστηριώδη– έκρηξη που σημειώθηκε πριν από 11 μήνες, στις 4 Αυγούστου 2020, ισοπεδώνοντας το λιμάνι της Βηρυτού, που είναι και ο «πνεύμονας» της λιβανέζικης οικονομίας. Οι εκκλήσεις του Ντιάμπ, όμως, το πιθανότερο είναι πως θα πέσουν στο κενό. Οι διεθνείς «δωρητές», βλέπετε, απαιτούν να υπάρξουν πρώτα αλλαγές στο σύστημα διακυβέρνησης και να περιοριστεί ο ρόλος της οργάνωσης Χεζμπολάχ –το δίκτυό της είναι ουσιαστικά το μόνο που εξακολουθεί να είναι λειτουργικό στη χώρα– προκειμένου να δώσουν βοήθεια. Κι αυτή, βεβαίως, με τη μορφή δανείου του ΔΝΤ που θα συνοδεύεται από επαίσχυντους όρους. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η λαϊκή οργή, η οποία ξέσπασε πολλές φορές τους προηγούμενους μήνες, βάζοντας στο στόχαστρο τους πάντες, ανεξαρτήτως θρησκείας και κόμματος, μοιάζει πλέον εκτός ελέγχου. Η πλειοψηφία των Λιβανέζων, άλλωστε, δεν έχει πια να χάσει παρά τις αλυσίδες της. Ωστόσο, η παραδοσιακά ισχυρή και κοσμοπολίτικη αστική τάξη της χώρας δεν θέλει να διακινδυνεύσει τη θέση της.

∆ιεθνή

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

περισκ πιο Την Πέμπτη συμπληρώνονται 5 χρόνια από το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 στην Τουρκία, που άνοιξε μια νέα σελίδα στη διακυβέρνηση του ΑΚΡ, με στροφή στον αυταρχισμό και την καταστολή, με το άγριο κυνηγητό Κούρδων και αγωνιστών, την επιθετικότητα και τον αναθεωρητισμό στο εξωτερικό. Ο ίδιος ο Ερντογάν είχε χαρακτηρίσει την απόπειρα «δώρο του θεού».

Τετραπλάσιος κίνδυνος θανάτου των φτωχών Ίσως κάποιοι το θεωρούν γνωστό, αλλά δεν θα κουραστούμε να το επισημαίνουμε: Η Covid-19 ήταν στην αρχή της μια νέα και άγνωστη ασθένεια που απείλησε ολόκληρο τον πλανήτη, στην πορεία όμως αποδείχθηκε εξαιρετικά… ταξική, εκμεταλλευόμενη τις διακρίσεις και τις ανισότητες σε βάρος των φτωχών. Αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει μια ακόμη έρευνα, που έδειξε ότι στις τάξεις των ενήλικων Βρετανών σε ηλικία εργασίας ο κίνδυνος θανάτου ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερος για όσους ζουν σε φτωχές και υποβαθμισμένες περιοχές σε σύγκριση με εκείνους που κατοικούν σε πλούσιες. Όσο για την αιτία, δεν είναι άλλη από τις πολυετείς περικοπές στο σύστημα υγείας και γενικά τις δημόσιες υπηρεσίες, που «έφθειραν την υγεία της χώρας», ειδικά στις προαναφερθείσες περιοχές, όπου και η στέγαση και οι συνθήκες εργασίας είναι σαφώς χειρότερες.

Δολοφονία προέδρου, ο λαός υποφέρει Έργο επαγγελματιών –είτε ειδικών δυνάμεων κάποιας ξένης χώρας είτε καλά εκπαιδευμένων μισθοφόρων– ήταν η δολοφονία του προέδρου της Αϊτής, Ζοβενέλ Μοΐζ, ο οποίος εκτελέστηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα στο σπίτι του στο Πορτ-ο-Πρενς, λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης. Σημειώνεται ότι η μικρή χώρα της Καραϊβικής είναι η φτωχότερη του δυτικού ημισφαιρίου και μία από τις πιο φτωχές του

Α κόσμος νάποδα του Γιώργου Παυλόπουλου

πλανήτη. Βρισκόταν, δε, ήδη σε βαθιά κρίση και πολιτική αστάθεια, έχοντας περάσει σχετικά πρόσφατα ένα καταστροφικό σεισμό και επιδημία χολέρας, κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τουλάχιστον 15 ημέρες από τον πρωθυπουργό, Κλοντ Ζοζέφ. Σημειώνεται ότι τον Ζοζέφ είχε διορίσει, μόλις ένα 24ωρο νωρίτερα, ο δολοφονηθείς πρόεδρος — που και ο ίδιος ήταν αναμεμειγμένος σε σοβαρά σκάνδαλα διαφθοράς, έχοντας εφαρμόσει πολιτική καταστολής απέναντι στην κοινωνική οργή

Η καταστροφή έγινε 150 φορές πιο πιθανή! Όταν το πρωτοφανές κύμα του καύσωνα άρχισε να «εγκλωβίζει» τον Καναδά και το βόρειο τμήμα των ΗΠΑ τον Ιούνιο, με θερμοκρασίες κοντά στους 50 βαθμούς Κελσίου, προκαλώντας εκατοντάδες θανάτους και καταστροφικές πυρκαγιές, οι επιστήμονες ισχυρίστηκαν εξαρχής ότι τα ορυκτά καύσιμα και η υπερθέρμανση του πλανήτη φέρνουν μεγάλο μέρος της ευθύνης. Αυτήν την εβδομάδα, μια με-

λέτη έδειξε πόσο μεγάλο είναι αυτό το μέρος. Σύμφωνα με αυτήν, η πιθανότητα ενός φαινομένου όπως αυτό που τελικά εκδηλώθηκε αυξήθηκε κατά 150 φορές (!) εξαιτίας της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί. «Μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά», δήλωσε εμφανώς ανήσυχη μία από τους 27 επιστήμονες που συμμετείχαν στην έρευνα-εξπρές, τονίζοντας ότι οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές και εκτός ελέγχου προτού καν το καταλάβουμε — ενώ παρόμοια φαινόμενα θα αποτελούν πλέον τον κανόνα.

Το δεύτερο Βιετνάμ των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν

άπου χίλιοι Αφγανοί στρατιώτες διέφυγαν όπως-όπως αυτήν την εβδομάδα στο έδαφος του Τατζικιστάν, προκειμένου να γλιτώσουν από τους Ταλιμπάν, οι οποίοι επελαύνουν σε όλα τα μέτωπα. Δεν πέρασαν ούτε δύο ημέρες και η κυβέρνηση της Καμπούλ έστειλε μεταγωγικά αεροπλάνα να τους φέρουν πίσω, για να τους ξαναστείλει με τη βία στην πρώτη γραμμή του μετώπου, από όπου είναι φανερό ότι λίγοι θα βγουν ζωντανοί. Εξάλλου, οι περισσότεροι στοιχηματίζουν ήδη όχι για το εάν αλλά για το πότε οι Ταλιμπάν θα βρεθούν μπροστά στις πόρτες της πρωτεύουσας και θα υψώσουν τη σημαία τους στην εμβληματική βάση του Μπαγκράμ, η οποία έγινε σύμβολο τόσο της εισβολής όσο και της ήττας δύο υπερδυνάμεων. Το σίγουρο είναι ότι η αποχώρηση των Αμερικανών και των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων τους από το

Αφγανιστάν, 20 ολόκληρα χρόνια μετά την εισβολή του 2001, που έγινε στον απόηχο της τρομοκρατικής επίθεσης στη Νέα Υόρκη και την κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων, ανοίγει μια νέα σελίδα στην ιστορία του Αφγανιστάν. Όπως συνέβη μετά την αποχώρηση των Σοβιετικών το 1988, οι οποίοι επίσης δεν είχαν καταφέρει να επικρατήσουν των σκληροτράχηλων μουτζαχεντίν, τους οποίους ενίσχυαν με κάθε τρόπο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους — που τώρα ήρθε η στιγμή να πέσουν θύματα του αντιδραστικού Φρανκενστάιν που δημιούργησαν και εξέθρεψαν. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα νέο Βιετνάμ, έστω και αν Λευκός Οίκος, ΜΜΕ και αναλυτές κάνουν ό,τι μπορούν για να μην περάσει έτσι στην ιστορία. Το κόστος του πολέμου είναι, ωστόσο, βαρύ και ουδείς μπορεί να το αγνοήσει: Οι νεκροί Αμερικανοί στρατιώτες υπο-

λογίζονται σε κοντά 2.500, ενώ περισσότεροι –κάπου 3.800– είναι οι μισθοφόροι που σκοτώθηκαν σε διάφορες επιχειρήσεις. Δεκάδες χιλιάδες είναι επίσης οι τραυματίες, ενώ το κόστος σε χρήμα ξεπερνά το ένα τρισ. δολάρια, με βάση μετριοπαθείς υπολογισμούς. Πολύ περισσότεροι είναι, φυσικά, οι Αφγανοί στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους, ενώ οι απώλειες για τους αμάχους ξεπερνούν τις 50.000. Κι όλα αυτά γιατί; Για να κάνει η ιστορία έναν κύκλο και να επιστρέψει στο ίδιο περίπου σημείο; Για να υπάρχει μια ακόμη χώρα διαλυμένη, για την οποία τώρα έχουν αρχίσει να κάνουν σχέδια η Κίνα και το Ιράν, η Ρωσία και η Τουρκία και, φυσικά, το Πακιστάν; Για να μπορούν οι αντιδραστικοί Ταλιμπάν, τους οποίους όλοι θέλουν τώρα ως συνομιλητές, να ισχυρίζονται ότι είναι οι ανίκητοι φονιάδες των γιγάντων;