Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 26-27.2.2022 - Αρ. Φύλλου 1560 by 21aristera

Συνέντευξη Αλέξης Μπένος

Βοηθούν τον ιδιωτικό ικό τομέα να κερδοσκοπήσει! > σελ. 15

Το τραγικό τέλος της Ταμκίν από το Αφγανιστάν

ΛΑΡΚΟ, Cosco, Kavala Oil, εκπαιδευτικοί, όλοι στην πάλη

> σελ. 17

> σελ. 7, 21

‣ Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

‣ www.prin.gr

€2

‣ ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

ΕΤΟΣ 31ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1.560

Κοίτα ποιος μιλάει! Εύσημα στην κυβέρνηση της ΝΔ έδωσε ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ, εκφράζοντας βαθιά ικανοποίηση για τον ΝΑΤΟϊκό πατριωτισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη και το «καθαρό και ισχυρό» μήνυμά του κατά της Μόσχας. Σημείωσε μάλιστα με νόημα, πως ο Ν. Δένδιας είναι ο μόνος υπουργός Εξωτερικών που επισκέφτηκε τη Μαριούπολη εν μέσω κρίσης. Η Ελλάδα ήδη αποτελεί εφαλτήριο περικύκλωσης της Ρωσίας, με 12 επιθετικά ελικόπτερα Απάτσι να κατευθύνονται από το Στεφανοβίκειο στην Πολωνία. Αυτά τα… «παράσημα» είναι βαμμένα με αίμα, καθώς προέρχονται από τον «αρχιτέκτονα» του Μαϊντάν, που οδήγησε στον διαμελισμό της Ουκρανίας και στον πόλεμο.

Αντίσταση στον πόλεμο στην εποχή των τεράτων Βήμα προς τη νέα εποχή των ανοικτών πολέμων για τα συμφέροντα του κεφαλαίου αποτελεί η αποτρόπαια ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Παροξυσμός των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσίας. Αναγκαίος ο αγώνας των λαών για ειρήνη, κόντρα σε όλα τα μπλοκ.

εγάλης κλίμακας είναι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, με τις ρωσικές δυνάμεις να έχουν φτάσει στο Κίεβο. Επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος στην Ουκρανία από τον Πούτιν. ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ απαντούν με κυρώσεις, ενώ ενορχηστρώνεται η επόμενη φάση της ευρω-ατλαντικής στρατηγικής για την κατοχύρωση του ηγεμονικού ρόλου του δυτικού ιμπεριαλισμού απέναντι σε Κίνα και Ρωσία. Μεγάλοι κίνδυνοι από την εμπλοκή της Ελλάδας στα ΝΑΤΟϊκά σχέδια, που θα οδηγήσουν σε παραπέρα κλιμάκωση των ανταγωνισμών. Το

αντιπολεμικό κίνημα και η μαχόμενη Αριστερά αγωνίζονται για να σταματήσει τώρα ο πόλεμος, να αποχωρήσουν τα ρωσικά στρατεύματα και το ΝΑΤΟ, να ηττηθούν οι πολεμικές εκστρατείες των αστικών κυβερνήσεων. Ειδικά στην Ελλάδα, αγωνίζονται πρωτίστως για να πάψει κάθε συμμετοχή της χώρας στους επιθετικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ, να κλείσουν οι βάσεις, να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ. Ενάντια στην πολεμοκάπηλη πολιτική των εξοπλισμών, του μιλιταρισμού και του ανταγωνισμού για τα κέρδη των πολυεθνικών. >>> σελ. Φάκελος 3-6, 2, 9

Φάκελος

Γράφουν: Μ. Καραγιάννης, Β. Μηνακάκης, Γ. Μουρμούρης

Δύο χρόνια πανδημία και μάχη για Υγεία Οι φάσεις της εγκληματικής κυβερνητικής πολιτικής και η «επιστροφή στην κανονικότητα». Ο αγώνας στα νοσοκομεία. Καπιταλισμός και ζωονόσοι. >>> σελ. 12-16

Η δεύτερη ματιά

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

editorial

Αιμιλία Καραλή

Εξοπλισμοί ή κίνημα για την ειρήνη;

Πώς να μην απαισιοδοξήσει, λοιπόν, κάποιος που αντιστέκεται σε αυτήν την κατάσταση; Ίσως όμως να είναι και αυτό το «αισιόδοξο» της υπόθεσης: το ότι μπορεί να την βλέπει και να μην την κοιτάει απλώς, το ότι μπορεί ακόμη να αντιστέκεται, έστω και χωρίς ελπίδα.

«Εν χορώ» κυβερνητικά στελέχη και συστημικά ΜΜΕ καμαρώνουν ότι η «εθνική» θυσία για τους νέους πανάκριβους εξοπλισμούς «τώρα δικαιώνεται», με φόντο τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Βλέπουν στα ρωσικά άρματα που κατέλαβαν το Κίεβο τη δικαίωση της μιλιταριστικής πολιτικής τους, της τεράστιας αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων, εν μέσω κύματος φτώχειας, για να τραφεί η ΝΑΤΟϊκή –για να μην ξεχνιόμαστε– πολεμική μηχανή. Είναι όμως τα Rafale αυτά που θα «μας σώσουν», αν «γίνει κάτι» με την Τουρκία; Στην κούρσα των εξοπλισμών δεν υπάρχει νικητής. Ήδη στα 24 γαλλικά Rafale η Τουρκία αντιτάσσει μια παραγγελία 40 νέων F16. Στις Belharra, δικές της κατασκευές, νέες παραγγελίες και τουρκικής κατασκευής drones, στους Πάτριοτ τους S400 και πάει λέγοντας. Το ίδιο ισχύει και για τα διάφορα συμμαχικά σχήματα, όπως διαπίστωσε πικρά και πολύ αργά η εθνικιστική κυβέρνηση του Κιέβου, που αν και δεν είναι στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ είχε λάβει δεσμεύσεις στήριξης. Όχι, εξοπλισμοί και ιμπεριαλιστικές «συμμαχίες» δεν αποτρέπουν τον πόλεμο — στον οποίο, όπως με τραγικό τρόπο θυμίζουν οι νεκροί Ουκρανοί και οι βυθιζόμενοι στη φτώχεια και τον αυταρχισμό Ρώσοι, για τους λαούς δεν υπάρχουν νικητές και νικημένοι. Την ειρήνη διασφαλίζει μόνο το διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στον μιλιταρισμό και τους εθνικισμούς, ενάντια στους επιθετικούς σχεδιασμούς κάθε χώρας ξεχωριστά. Στη Ρωσία και την Ουκρανία, στην Ελλάδα και την Τουρκία, σε όλες τις εμπόλεμες ζώνες και στις περιοχές που βρίσκονται στη διακεκαυμένη ζώνη των ξαναμοιραζόμενων σφαιρών επιρροής, μόνο εκείνο το παλιό σύνθημα που τερμάτισε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο μπορεί να προκαλέσει αφλογιστία στα κανόνια: Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε.

Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

Η απαισιοδοξία ως αξιοπρέπεια της σκέψης

ρόνια πριν, όταν ρωτήθηκε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος για τη μελαγχολία ή και την απαισιοδοξία που υπάρχει σε έργα του, απάντησε με τη φράση που υπάρχει στον τίτλο του άρθρου. Πώς θα μπορούσε να είναι αισιόδοξος, με την τρέχουσα στερεοτυπική σημασία της λέξης, ένας καλλιτέχνης στοχαστής όπως αυτός, για τα όσα έβλεπε και βίωνε στον τόπο του αλλά και στον κόσμο. Πόλεμοι, φτώχεια, εξορίες, προσφυγιά, μετανάστευση, εκμετάλλευση, ανισότητες, αδικία και μια εξουσία που όσο κι αν μεταμφιεζόταν με δημοκρατικούς μανδύες, παρέμενε σκληρή, κυνική και αλαζονική. ∆εν έχουν αλλάξει και πολλά από τότε που ο σκηνοθέτης διατύπωσε αυτές του τις σκέψεις. Ή μάλλον, έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Κι αν φύγουμε από τα δικά μας, τα «γραικικά» και ρίξουμε μια απλή ματιά και στον υπόλοιπο κόσμο, θα δούμε πως η ανθρωπότητα βαδίζει με το βήμα του κάβουρα, όπως θα έλεγε και ο Ουμπέρτο Έκο: ταχύτατα προς τα πίσω, παραπαίοντας. ∆ιακηρύξεις δικαιωμάτων γίνονται κουρελόχαρτα, μεγάλες ιδέες για το δίκαιο και την ελευθερία, αν δεν αντιμετωπίζονται ως ματαιοπονία, χλευάζονται ως ρομαντικές κραυγές που δεν έχουν θέση σε έναν «σύγχρονο προβληματισμό». Το συλλογικό καλό που εμπεριέχει και προϋποθέτει την προσωπική ανάπτυξη προσπερνιέται από την επέλαση του ατομικού, του ιδιωτικού. Ιδιωτικοποίηση του νερού, του αέρα, των βουνών, του ηλεκτρισμού, των δασών, κάθε όντος που αναπνέει, ζει, υπάρχει σε τούτο τον πλανήτη. Κι αν θυμηθούμε

Την ανταπάντηση δίνουν καθημερινά οι ανυπότακτοι εκεί που ζουν, εργάζονται, δημιουργούν. Σκάβοντας, όπως εκείνος ο γεροτυφλοπόντικας της ιστορίας

ότι ιδιώτης σήμαινε ηλίθιος, ανόητος, στην πολιτική γλώσσα της δημοκρατίας των Αθηναίων, ζούμε την επέλαση της «ηλιθιοποίησης». Μόνο που αυτή η ηλιθιοποίηση των κοινωνιών έχει καταστήσει την ύπαρξη της πλειονότητας και κυρίως των οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστερων, σε όμηρο του συστήματος. Γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι είναι τα πιο εύκολα και πρόσφορα θύματα αυτής της ομηρίας. ∆εν είναι μόνο οι φόνοι, οι βιασμοί ή η εγκατάλειψη που υφίστανται. Είναι και ο κυνισμός που συνοδεύει αυτήν την απαξίωση της ζωής, η ανοχή και η συγκάλυψη των υπαίτιων. Και αυτοί δεν είναι μόνο οι φυσικοί αυτουργοί. Είναι ολόκληρο το πλαίσιο της καταπιεστικής και χυδαίας βίας των δομών, θεσμών και αξιών που τους εμπνέει και τους εμπεδώνει. Είναι η διαδικασία της ηλιθιοποίησης που εκπορεύεται από «ψηλά» και ριζώνει βαθιά, σαν πεπρω-

μένο, σαν ανάγκη, σαν παρελθόν, παρόν και μέλλον των ανθρώπων. Πώς να μην απαισιοδοξήσει, λοιπόν, κάποιος που αντιστέκεται σε αυτήν την κατάσταση; Ίσως όμως να είναι και αυτό το «αισιόδοξο» της υπόθεσης: το ότι μπορεί να την βλέπει και να μην την κοιτάει απλώς, το ότι μπορεί ακόμη να αντιστέκεται, έστω και χωρίς ελπίδα, ομορφαίνοντας τον κόσμο, συνεχίζοντας την ιστορία του. Μας το έχει πει εξάλλου πριν από χρόνια ο Αντόνιο Γκράμσι: «Απαισιοδοξία της γνώσης, αισιοδοξία της βούλησης». Σε ένα ποίημά του, ο Κώστας Καρυωτάκης, ένας κατ’ εξοχήν «απαισιόδοξος» ποιητής –σύμφωνα με ορισμένους «αισιόδοξους» επικριτές του– είχε γράψει: «χωρίς πίστη κι αγάπη, χωρίς έρμα/ εγίναμε το λάφυρο του ανέμου/ που αναστρέφει το πέλαγος». Λάφυρα του ανέμου, λοιπόν, όσοι δεν θερμαίνουν την ύπαρξή τους με μια βαθιά πίστη, όσοι δεν αγαπούν, όσοι δεν έχουν έρμα, ένα βάρος που δίνει σταθερότητα στο ταξίδι της ζωής τους. Το μεγάλο ερώτημα, βέβαια, είναι σε τι πιστεύουν, τι αγαπούν, ποια σταθερά έχουν και για πού ταξιδεύουν. Την απάντηση που δίνουν όσοι έχουν αναλάβει, με ή χωρίς τη συναίνεσή μας, τη ζωή μας, την ξέρουμε, γιατί μας την δίνουν καθημερινά. Την ανταπάντηση την δίνουν καθημερινά οι ανυπότακτοι εκεί που ζουν, εργάζονται, δημιουργούν. Την δίνουν σκάβοντας τα λαγούμια τους, όπως εκείνος ο γεροτυφλοπόντικας της ιστορίας, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να εμφανιστούν… Ελπίζουμε ακόμη και σκάβουμε. Απαισιοδοξούμε αισιοδοξώντας.

‣ Ιδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες- Έρευνες» Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία Kωδικός 2806, Κλεισόβης 9, 106 77 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, prin@otenet.gr | http://www.prin.gr ‣ Tραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων: ALPHA BANK 260002002006023 • IBAN: GR1801402600260002002006023 ‣ Εκδότης: Δημήτρης Δεσύλλας ‣ Eκτύπωση: ΚΛΕΝΙΚ ΕΕ ‣ Layout: Χριστίνα Λουλούδα

Φάκελος / Πόλεμος στην Ουκρανία

Γιώργος Παυλόπουλος

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος «προχωρεί» ▸ Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ανοίγει πάλι τις πύλες της κόλασης στην Ευρώπη και τον κόσμο

το έδαφος της Ευρώπης έχει ξεσπάσει ένας κανονικός πόλεμος, ανάμεσα σε δύο συγκροτημένα κράτη, εκ των οποίων το ένα έχει διαστάσεις υπερδύναμης και διαθέτει τρομακτικό πυρηνικό οπλοστάσιο, που ο πρόεδρός του απείλησε να χρησιμοποιήσει. Δύο κράτη στα οποία κατοικούν σχεδόν 190 εκατομμύρια άνθρωποι, που ανήκουν μάλιστα σε «αδελφούς λαούς». Πρόκειται για έναν πόλεμο ο οποίος δεν διεξάγεται δι’ αντιπροσώπων, με συγκρούσεις περιορισμένες, ελεγχόμενες και μικρής έντασης, που περιλαμβάνουν μόνο μακρινά και εκ του ασφαλούς χτυπήματα. Περιλαμβάνει αεροπλάνα, τανκς, πλοία και πεζικό, όπου οι αντίπαλοι βλέπουν ο ένας τον άλλο προτού πατήσουν τη σκανδάλη. Όσο για την προπαγάνδα και τις κυβερνοεπιθέσεις, δεν λειτουργούν πρωταγωνιστικά, αλλά συμπληρωματικά, διαψεύδοντας τις θεωρίες που θέλουν τους πολέμους να έχουν αλλάξει οριστικά μορφή στην ψηφιακή εποχή του metaverse. Ο πόλεμος είναι άδικος για τους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, όμως, υπάρχει επιτιθέμενος και αμυνόμενος. Υπάρχει, από τη μία, η Ρωσία του Πούτιν η οποία –όπως έκαναν οι ΗΠΑ και η ΕΟΚ/ΕΕ στο Ιράκ, τη Γιουγκοσλαβία, τη Λιβύη και αλλού– έχει εισβάλει, πολιορκεί και καταλαμβάνει υποδομές, πόλεις και την πρωτεύουσα μιας γειτονικής της χώρας, αδιαφορώντας για το τι λένε οι Ρώσοι ή, έστω, ένα σημαντικό τμήμα τους. «Είναι αδύνατο να δουλεύεις για έναν δολοφόνο και να πληρώνεσαι από αυτόν», δήλωσε η διευθύντρια του Κρατικού Θεάτρου της Μόσχας, παραιτούμενη από τη θέση της — μια κίνηση που ασφαλώς εκφράζει πολλούς που δεν έχουν τη δύναμη ή την τόλμη να σταθούν δημόσια απέναντι στο καθεστώς. Με την ιμπεριαλιστική επίθεσή του, την οποία είχε προφανώς σχεδιάσει από καιρό και διέδιδε «fake news», το Κρεμλίνο έχει στόχο να ανατρέψει την κυβέρνηση της Ουκρανίας και να τοποθετήσει στη θέση της ένα καθεστώςμαριονέτα, αποσπώντας εκβιαστικά συνθήκες, με τις οποίες θα παίρνει ό,τι θέλει: Εδάφη στα οποία πλειοψηφούν ή έχουν ισχυρή παρουσία οι ομοεθνείς του, περιοχές που του διασφαλίζουν τον πλήρη σχεδόν έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας και είναι βιομηχανικά ανεπτυγμένες, καθώς και ζώνες πλούσιες σε πολύτιμα μεταλλεύματα και κοιτάσματα υδρογο-

νανθράκων. Μαζί, βεβαίως, με την αναστρατός επιτέθηκε σε όλη την επικράγνώριση από τη Δύση και κυρίως τους τεια της Ουκρανίας και δεν είχε στόχο να Αμερικανούς ότι η Ρωσία είναι σήμερα διασφαλίσει τις «Λαϊκές Δημοκρατίες» μια δύναμη, την οποία οι εχθροί και οι ή να ελέγξει όλο το Ντονμπάς, τα δεδοσύμμαχοί της οφείλουν να σέβονται και μένα έχουν αλλάξει. Το όποιο δίκιο είχαν να φοβούνται, που όχι απλώς δεν θα παοι «αυτονομιστές» του Ντονιέτσκ και του ραχωρήσει άλλο «κεκτημένο», αλλά θα Λουγκάνσκ, και αναμφίβολα είχαν, τουδιεκδικήσει ό,τι περισσότερο μπορεί στη λάχιστον ως ένα βαθμό, θόλωσε και χάνέα μοιρασιά. θηκε από τη στιγμή που οι ηγεσίες τους Από την άλλη, υπάρχει η Ουκρανία, στρατεύτηκαν πίσω από τις επιδιώξεις της οποίας η ύπαρξη ως ανεξάρτητη χώτου Πούτιν και της ρωσικής αστικής τάρας αμφισβητείται στη συγκεκριμένη ξης. Ή, έστω, εκείνου του τμήματός της φάση. Είναι, άλλωστε, τα παιδιά του που στηρίζει την εισβολή και συμμερίζερασπίται το « δικού της λαού που υπερασπί«αφήγημά» της. η», ζουν τα «πάτρια εδάφη», Σε κάθε περίπτωση, ένα ε πεθαίνοντας γι’ αυτά ή είναι βέβαιο: Οι εικόαναγκαζόμενα να πανες από τις πόλεις και Τα σχέδια ραδώσουν τα όπλα τους τα πεδία των μαχών των ΗΠΑ ταπεινωμένα. Δεν είστην Ουκρανία, όσο και η θεωρία ναι ούτε ο Ζελένσκι και ελεγχόμενες και τμηοι υπουργοί του, ούτε ματικές και αν είναι, της «δημοκρατικής οι κεφαλαιοκράτες της έρχονται να μας υπενΔύσης» που έχουν «λακίσει» στο θυμίσουν ότι η εποχή ττων πολέμων δεν έχει εξωτερικό, ούτε οι νεο-έα τελ ναζιστές του Δεξιού Τομέα τελειώσει. Αντιθέτως, βρισκόμα και άλλων οργανώσεων. Όλοι σκόμαστε στην καρδιά της, αυτοί, δηλαδή, που είτε «πνίγηεξαιτίας των αγεφύρωτων διαφοκαν» στον μεγαλοϊδεατισμό τους είτε δεν ρών, της όξυνσης των ανταγωνισμών είχαν συνειδητοποιήσει πού οδηγούσαν και της ίδιας της φύσης του παγκοσμίτη χώρα τους, όταν έκαναν το πραξικόως κυρίαρχου καπιταλισμού. Και την πημα του 2014, ξεκινούσαν τα εθνικικρίσιμη στιγμή, όπως συνέβαινε πάντα στικά πογκρόμ και γίνονταν πιόνια των δυστυχώς, οι διαφορές συνεχίζουν να ΗΠΑ και της ΕΕ στη μεγάλη γεωπολιτική λύνονται με τη βία και με τα όπλα. και οικονομική σκακιέρα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δε, πολΣε αυτό το φόντο, καθώς ο ρωσικός λά από τα όπλα που ηχούν και σκοτώνουν

δεν ανήκουν σε αυτούς που βρίσκονται αντίπαλοι στα πεδία των μαχών. Είναι αμερικανικά, καθώς η Ουάσιγκτον αποφάσισε από νωρίς να μην πολεμήσει, αλλά να πετύχει κάτι πιο σημαντικό: Να δώσει ξανά νόημα στο ΝΑΤΟ, να εγκλωβίσει –πολιτικά, οικονομικά και ενεργειακά– τους Ευρωπαίους, πρωτίστως Γερμανούς και Γάλλους, και να θάψει τις φιλοδοξίες τους περί «στρατηγικής αυτονομίας», όπως και να χαράξει με μεγαλύτερη σαφήνεια τις διαχωριστικές γραμμές για τις επόμενες δεκαετίες. Η ταπεινωτική αποχώρηση από το Αφγανιστάν και η εγκατάλειψη της Ουκρανίας στο έλεος της ρωσικής στρατιωτικής μηχανής φανερώνουν, αναμφίβολα, τα νέα «όρια» των ΗΠΑ, που πλέον δεν μπορούν και δεν θέλουν να είναι η μοναδική παγκόσμια υπερδύναμη. Επειδή, όμως, παραμένουν το πιο ισχυρό καπιταλιστικό κέντρο στον πλανήτη, είναι επίσης σαφές ότι θα θελήσουν να εδραιώσουν (με κομπάρσο τη Βρετανία, αναβιώνοντας τον περίφημο αγγλοσαξονικό άξονα) την απόλυτη ηγεμονία τους στον κόσμο της «δημοκρατικής Δύσης». Πάντα, όμως, χρειάζεται ένας αντίπαλος. Έτσι, απέναντί τους στον νέο Ψυχρό Πόλεμο θα έχουν τον «αυταρχικό κόσμο». Με πρωταγωνιστές τον Πούτιν και τον Σι Τζινπίνγκ, τη Ρωσία και κυρίως τη δυναμικά ανερχόμενη, πολύ φιλόδοξη και μάλλον «άγνωστη» Κίνα.

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Φάκελος / Πόλεμος στην Ουκρανία

Παναγιώτης Μαυροειδής

Ο πόλεμος στη νέα «εποχή των τεράτων» και η στάση της κομμουνιστικής αριστεράς

πόλεμος στην Ουκρανία μας βάζει σε μια νέα «εποχή των τεράτων», καθώς τίθεται πλέον θέμα αλλαγής «ηγεμόνα». Από τη μια, σε επίπεδο γεω-οικονομίας, η τάση είναι να απωλέσουν οι ΗΠΑ και η «Δύση» την πρωτοκαθεδρία τους, έναντι της αναδυόμενης Κίνας και της Ασίας. Tο μερίδιο της Κίνας στο παγκόσμιο ΑΕΠ από 3,4% το 1990 και 17,4% το 2019, αναμένεται να φτάσει στο 21,4% το 2024. Αντίστοιχα, το μερίδιο των ΗΠΑ και της Ευρώπης από 20% και 21,2% το 1990, έπεσε στο 16% και 15% το 2019, ενώ αναμένεται να φτάσει στο 14,3% και 13,9% το 2024. Πριν 20 χρόνια τα «κινεζικά» προϊόντα ήταν συνώνυμα της ευτέλειας. Σήμερα ταυτίζονται με την τεχνολογία 5G και την Huawei. Από την άλλη, σε στρατιωτικό επίπεδο και σε αυτό της γεω-πολιτικής, η ηγεμονία και υπεροπλία ανήκει σαφώς όχι απλά στη Δύση αλλά κυρίαρχα στις ΗΠΑ. Οι πολεμικές δαπάνες των ΗΠΑ ήταν το 2020 778 δισ. δολάρια, τριπλάσιες από αυτές της Κίνας (252 δισ.) και 13 φορές μεγαλύτερες από της Ρωσίας (61,7 δισ.). Βεβαίως αυτές και άλλες χώρες διαθέτουν περίσσεια ολικής καταστροφής του αντιπάλου τους. Οι HΠA διαθέτουν 750 στρατιωτικές βάσεις σε 80 χώρες του κόσμου, ενώ η Ρωσία μπορεί να βρυχάται μόνο γύρω από τη «γειτονιά» της, ενώ διαθέτει μόνο μία βάση εκτός της επικράτειας της πρώην ΕΣΣΔ, στη Συρία. Στη μεγάλη εικόνα του κόσμου, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ χρησιμοποιούν αμείλικτα, τυχοδιωκτικά και με όπλο τον πόλεμο, το στρατιωτικό πλεονέκτημα ως αντιστάθμιση στην οικονομική ανάδυση της Κίνας και τη διαμόρφωση του σινο-ρωσικού άξονα. Στη μεγάλη αυτή εικόνα, ουσιαστικό στοιχείο αποτελεί η ΝΑΤΟϊκή περικύκλωση της Ρωσίας, όπως και της Κίνας στον Ειρηνικό. Στην Ευρώπη, η επιθετική πρωτοβουλία, σε γεωπολιτικό, γεω-οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο, επίσης ανήκει στις ΗΠΑ. Θέλουν να φτάσουν μια ανάσα από τη Ρωσία με ικανότητα καταστροφής της, να σπάσουν τον άξονα κοινού συμφέροντος Ρωσίας-Γερμανίας στο πεδίο της ενέργειας, να ενώσουν αποφασιστικά μεγάλους και μικρούς συμμάχους, μαζί και κυβερνήσεις μαριονέτες όπως η Ουκρανική στο πλαίσιο της διαρκούς επέκτασης του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα είναι οργανικό μέρος του επιθετικού άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, ενώ με την φιλοξενία των βάσεων των ΗΠΑ αποτελεί αντικειμενικά στρατιωτικό στόχο της Ρωσίας.

Δεν πρέπει να δει κανείς τις εξελίξεις στην Ουκρανία, έξω από αυτές τις μεγάλες εικόνες. Σε αυτό το πλαίσιο ευρύτερης διαπάλης των δύο βασικών πόλων που διεκδικούν τη παγκόσμια ηγεμονία, η Ρωσία εξαπολύει ένα καταστροφικό πόλεμο με την επίθεση και εισβολή στην Ουκρανία. Όποιος βλέπει «δίκιο» και «δίκαιο» στην εισβολή της Ρωσίας και γενικά σε ένα νέο πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης, σε χώρες έμπλεες φτώχειας και άλλων προβλημάτων, κάνει κάτι παραπάνω από λάθος. Η ζωή των λαών των Λαϊκών Δημοκρατιών Λουγκάνσκ και Ντονέτσκ απειλείται με μεγαλύτερη καταστροφή από τον -στηριζόμενο από ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ- ουκρανικό εθνικισμό/ρεβανσισμό. Η ρωσική εισβολή ωστόσο, ενώ αναζητεί νομιμοποίηση μέσω αυτού, δεν προσδιορίζεται από την ανάγκη για «προστασία» τους, αλλά από τα ευρύτερα γεω-οικονομικά και γεω-πολιτικά συμφέροντα της Ρωσίας. Δε χρειάστηκε ούτε μια μέρα για να αποδειχθεί και στο «πεδίο», καθώς τα ρωσικά στρατεύματα κινήθηκαν κατευθείαν στην καρδιά της Ουκρανίας και όχι σε κάποια «απελευθέρωση» της συνολικής επικράτειας των Ρωσόφωνων περιοχών. Η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία όχι μόνο δεν έχει σχέση με τις καλύτερες στιγμές της ΕΣΣΔ, αλλά αντίθετα διαγκωνίζεται σε αντικομμουνισμό, εθνικισμό και λογική «ζωτικού χώρου» τις ηγεμονικές καπιταλιστικές χώρες. Η ασυλλόγιστη υιοθέτηση του γνωστού σχήματος «ο εχθρός του εχθρού μου, είναι σύμμαχός μας», ενώ αντιστοιχεί σε πολιτικές ειδικά των κρατικών συμφερόντων και ακόμη περισσότερο των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, αποτελεί παγίδα για την αριστε-

ρά και το λαϊκό κίνημα σε στρατηγικό επίπεδο. Οι αυταπάτες περί «συμμάχου Ρωσίας στο πλαίσιο αντιϊμπεριαλιστικού μετώπου ενάντια στις ΗΠΑ», θα πληρωθούν πολύ ακριβά στο λαϊκό κίνημα, στο βαθμό που αποκτήσουν έρεισμα. Αξίζει να θυμάται κανείς την περίπτωση των Κούρδων της Συρίας. Συγκυριακά φαινόταν αυτονόητη η επιστράτευση της παραπάνω λογικής για να δικαιολογηθεί η προστασία από τις ΗΠΑ για να μη σφαχθούν από τους φασίστες του ISIS. Πράγματι οι λύκοι προστάτευσαν το θήραμα από τα τσακάλια. Στην ουσία όμως το κουρδικό κίνημα εθνικής και κοινωνικής χειραφέτησης αιχμαλωτίσθηκε από την πολιτική των ΗΠΑ, για να «αδειαστεί» στην επόμενη στροφή. Σε κοινωνικό και οικονομικό πεδίο η Ρωσία κάθε άλλο είναι σε «εποχή μεγαλείου». Με ένα ΑΕΠ χαμηλότερο από αυτό της Ν. Κορέας και στα μισά του αντίστοιχου της Ιταλίας και μια στρεβλή οικονομική δομή κρατικοδίαιτων

Στη μεγάλη εικόνα του κόσμου, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ χρησιμοποιούν αμείλικτα το στρατιωτικό πλεονέκτημα ως αντιστάθμιση στην οικονομική ανάδυση της Κίνας και τη διαμόρφωση του σινο-ρωσικού άξονα

«ολιγαρχών» και κρατικών επιχειρήσεων κυρίως στον τομέα της εξόρυξης/ ενέργειας και της βιομηχανίας όπλων, η καταφυγή στον γνωστό μεγαλορώσικο σωβινισμό -εκείνο που επεσήμανε ο Λένιν με αγωνία ακόμη και μετά την επανάσταση του Οκτώβρη- είναι μια κάποια «λύση» για την άρχουσα τάξη της χώρας. Η τάση της να αναδειχθεί σε μια ισχυρή παγκόσμια δύναμη, φυσικά και δεν μπορεί να εκφρασθεί στο οικονομικό πεδίο (όπως η Κίνα). Αντίθετα, επιλέγει την πολεμική επιθετικότητα, κυρίως στη γειτονιά της, αλλά και με φιλοδοξίες επιδιαιτησίας σε άλλες χώρες του κόσμου, εκμεταλλευόμενη και την ήττα των ΗΠΑ επί εδάφους σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Το μεγάλο ζητούμενο σήμερα είναι η ανεξαρτησία της εργατικής πολιτικής και της κομμουνιστικής απάντησης συνολικά για την ανθρωπότητα στη σημερινή εποχή. Ο εθνικισμός, το ποντάρισμα στις εθνικές ή θρησκευτικές μειονότητες, μαζί και η υπερ-εθνική ενότητα στην υπεράσπιση κρατικών πολιτικών, είναι συνώνυμα του πολεμικού κινδύνου και πολέμου, ενώ και τα δύο αυτά στοιχεία είναι οργανικά συνδεδεμένα με τη λογική του καπιταλισμού και του ενδο-καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Η ιστορία είναι γεμάτη από τραγικά παραδείγματα. Αντίθετα, η ειρήνη και η κοινωνική απελευθέρωση πάνε μαζί και προϋποθέτουν τη συνύπαρξη λαών και πολιτισμών, ενώ αποτελούν συστατικά στοιχεία μιας σοσιαλιστικής κομμουνιστικής πρότασης ενοποίησης της ανθρωπότητας. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, η κατακλείδα της πρακτικής πολιτικής στάσης της κομμουνιστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς απέναντι στον πολεμικό κίνδυνο οφείλει να είναι σαφής: Να «κοντύνουμε» τον άξονα στον οποίο συμμετέχουμε, δηλαδή πρώτο ζήτημα του λαϊκού αγώνα είναι η έξοδος από ΝΑΤΟ και η απομάκρυνση των βάσεων των ΗΠΑ. Το να καταδικάζει μια πολιτική δύναμη γενικώς «και τα δύο μπλοκ» ή αυτόν που κάθε φορά «επιτίθεται» (πόσο σχετική η άμυνα και επίθεση στο πεδίο του πολέμου!) ή το να διαλέγεις «καλό» ή «καλύτερο» καπιταλιστικό πόλο και μπλοκ πολέμου, σημαίνει να τηρεί μεγάλη απόσταση από το κύριο καθήκον που είναι η πάλη για την αποτροπή και την ήττα του πολέμου. Ακριβώς σε εκείνο το πεδίο που μπορεί να επηρεάσει συσχετισμούς, δηλαδή στη χώρα ή στην ενότητα χωρών και συμμαχιών εντός της οποίας αυτή συμμετέχει.

Φάκελος / Πόλεμος στην Ουκρανία

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Γιάννης Ελαφρός

οκ προκλήθηκε σε όλο τον κόσμο από τη μαζική και πολύπλευρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Τα μαύρα σύννεφα από τους βομβαρδισμούς έριξαν τη βαριά σκιά τους σε όλη την Ευρώπη. Η 24η Φεβρουαρίου 2022 θα μείνει στην ιστορία ως η μέρα που έγινε ένα μεγάλο βήμα στη νέα εποχή των ανοικτών πολεμικών συγκρούσεων για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Για «νέα περίοδο όπου οι καπιταλιστικοί ανταγωνισμοί θα επιλύονται όλο και πιο συχνά με προσφυγή στα όπλα», μιλάει το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση. Πρόκειται για έναν πόλεμο στην Ευρώπη, όχι βεβαίως τον «πρώτο» μετά το 1945, όπως λένε πολλοί δυτικοί, θέλοντας να ξεχάσουν την αιματοβαμμένη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας που υποδαύλισαν. Η απόλυτα καταδικαστέα εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι μια ανοικτή πολεμική κίνηση από ένα άλλο κράτος σε άλλο κι όχι μια εμφύλια έκρηξη. Οι πολεμικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία αποκαλύπτουν σε όλους/ες πώς εκδηλώνονται πόλεμοι στην εποχή μας, πόλεμοι με χρήση των τακτικών –πολύ πιο καταστροφικών– στρατιωτικών δυνάμεων, που διαλύουν χώρες και ζωές. Ο καπιταλισμός σέρνει τον πόλεμο όπως η χελώνα το καβούκι της, δεν θα υπάρχει εποχή όπου όλα θα λύνονται με οικονομική διαπάλη, κυρώσεις και ψηφιακού χαρακτήρα αντιπαραθέσεις. Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός της εποχής μας βρίσκεται σε μια υπεραντιδραστική πορεία για να απαντήσει στις ισχυρές κρισιακές του τάσεις (δομικές αλλά και ιστορικές). Ως συνέπεια, η τρομερή όξυνση των αστικών ανταγωνισμών σε όλα τα επίπεδα, έχει αποτέλεσμα και στρατιωτικούς πόλεμους — που είναι οι δίδυμοι αδελφοί του ταξικού πολέμου που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο κατά της εργασίας, η οποία πληρώνει το πιο ακριβό τίμημα. Τα αντίπαλα καπιταλιστικά-ιμπεριαλιστικά μπλοκ προσπαθούν να ντύσουν τα αποκρουστικά τους συμφέροντα με ιδεολογικά φύλλα συκής. Έτσι, οι ΗΠΑ και ειδικά η νέα διοίκηση Μπάιντεν στήνουν το «στρατόπεδο της ελευθερίας και της δημοκρατίας» απέναντι στα «αυταρχικά καθεστώτα» της Κίνας, της Ρωσίας κ.λπ. Από την άλλη, η Ρωσία μιλάει για τα δικαιώματα του έθνους, καταπατώντας όμως στο εσωτερικό της τα δικαιώματα των πολιτών της. Για το εργατικό κίνημα και τη μαχόμενη Αριστερά δεν υπάρχουν κακοί και καλοί ιμπεριαλισμοί, ούτε λιγότερο κακοί, ούτε «χρήσιμοι». Αυτό αφορά τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, που πολλοί ευρωπαϊστές αντιμετωπίζουν σαν να πιάστηκε στον ύπνο ενώ έχει καλές προθέσεις. Δεν είναι καθόλου έτσι. Δεν ξεχνάμε τον ρόλο της ΕΕ και στην Ουκρανία, ειδικά η Γερ-

Αντιπολεμικό κίνημα και αντικαπιταλιστική πάλη σήμερα

μανία έπαιξε κρίσιμο ρόλο στο «ΕυρωΜαϊντάν» αλλά και στη Γιουγκοσλαβία, ενώ και η Γαλλία πρωτοστάτησε στη διάλυση της Λιβύης, στις επεμβάσεις στο Σαχέλ κ.λπ. Σήμερα είναι ζήτημα μεγάλης κρισιμότητας η ανάδυση ενός ταξικού εργατικού πόλου κι ενός αντιπολεμικού κινήματος με διεθνιστικά χαρακτηριστικά, ανεξάρτητου από κάθε πλευρά των αντιμαχόμενων αστικών πλευρών και πρώτα απ΄ όλα από εκεί που είναι πιο δύσκολο, αλλά και πιο απαραίτητο: Από την αστική τάξη της χώρας του. Γι’ αυτό είναι θλιβερή η στάση κομμάτων, όπως του ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδίας με επικεφαλής τον Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, που σέρνεται πίσω από τη γραμμή του Πούτιν (συχνά κά-

νει και τον «λαγό»). Γι’ αυτό, από την άλλη, μας γεμίζουν υπερηφάνεια οι τοποθετήσεις εργατικών κι αριστερών κομμάτων στην Τουρκία, όπως των συντρόφων του Κόμματος Εργασίας (ΕΜΕΡ), που τονίζουν στην ανακοίνωσή τους για το Ουκρανικό: «Η θέση του κόμματος του Ερντογάν είναι γνωστή σ’ αυτά τα ζητήματα. Ξέρουμε την πολιτική τους στη Μέση Ανατολή και στη Συρία. Ο αγώνας των λαών και της εργατικής τάξης είναι η μοναδική εγγύηση για την ειρήνη. Στον πόλεμο, το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να είναι εγγυητής. Το ΝΑΤΟ είναι ιμπεριαλιστικό συνδικάτο πολέμου. Η Τουρκία πρέπει να φύγει αμέσως απ’ το ΝΑΤΟ και πρέπει να ακυρωθούν όλες οι ιμπεριαλιστικές συμφωνίες που έχουν υπογραφεί». Συνυπογράφουμε αυτές τις διεκδικήσεις για τη δική μας χώρα. Γιατί ακριβώς εδώ είναι το πιο κρίσιμο πεδίο για το αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα. «Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι ενεργό κομμάτι των αντιδραστικών ιμπεριαλιστικών και πολεμικών ανταγωνισμών. Μετάτρεψε την Αλεξανδρούπολη σε βάση-κλειδί για την εξόρμηση των ΗΠΑ προς τα σύνορα της Ρωσίας. Η Ελλάδα κατέχει τη δεύτερη θέση μέσα στο ΝΑΤΟ, πίσω από τις ΗΠΑ, σε δαπάνες για εξοπλισμούς σαν ποσοστό του ΑΕΠ», τονίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με τη νέα πενταετή συμφωνία με τις ΗΠΑ, η Ελλάδα μετατρέπεται σε επιθετικό προγεφύρωμα των

Το πιο κρίσιμο για το κίνημα είναι η πάλη ενάντια στη συμμετοχή της δικής του χώρας στα πολεμικά σχέδια κεφαλαίου και ιμπεριαλισμού

ΗΠΑ, οι βάσεις πολλαπλασιάζονται, δίπλα στη στρατηγικής σημασίας Σούδα. Από το Στεφανοβίκειο έφυγαν 12 ελικόπτερα για την Πολωνία. Ο αγώνας για να κλείσουν οι βάσεις, να μην υπάρχει εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, για αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, αποκτά ιδιαίτερη σημασία στην Ελλάδα. Απαιτείται όμως και μια συνολική στρατηγική απάντηση, που θα ανοίγει πανιά στο αντιπολεμικό κίνημα. Η ολομέτωπη επίθεση του Πούτιν στον Λένιν και στους μπολσεβίκους είναι πολλαπλά αποκαλυπτική. Πέρα από την εξυπηρέτηση της μεγαλορώσικης εθνικιστικής αφήγησης, υπογραμμίζει πως εμπόδιο στην προέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας αποτελεί ό,τι εξέφρασε ο Οκτώβρης του '17 και το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος σταμάτησε από τη ρωσική και τη γερμανική επανάσταση. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος μετατράπηκε σε τεράστια αντιφασιστική πάλη και νίκη με την κινητοποίηση εκατομμυρίων και την πρωτοπόρα συμβολή των κομμουνιστών. Η νέα πολεμική απειλή μπορεί να ανατραπεί από την κινητοποίηση των εκατομμυρίων, όπως το αντιπολεμικό κίνημα σε προηγούμενες φάσεις (π.χ. Βιετνάμ, Ιράκ) έπληξε μακροπρόθεσμα τη δυνατότητα μαζικής στρατιωτικής κινητοποίησης σε χώρες της Δύσης. Πρωταρχικό όμως γίνεται ξανά αυτό που μας θύμισε ένας Βλαντιμίρ ο… Πούτιν. Για να νικήσουν οι λαοί στον αγώνα κατά του καπιταλισμού και των πολέμων του, απαιτούνται οι «Λένιν» και οι «μπολσεβίκοι» της νέας εποχής, ένα σύγχρονο κομμουνιστικό κίνημα.

6 Μπάμπης Συριόπουλος

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Φάκελος / Πόλεμος στην Ουκρανία

Οι δύο εμπόλεμες πλευρές σε έναν άδικο κι από τις δύο πλευρές πόλεμο για αστικά συμφέροντα, επικαλούνται την ιστορία. Το ουκρανικό καθεστώς ανατρέχει στο παρελθόν των Ουκρανών εθνικιστών κατά της σοβιετικής εξουσίας. Ο Β. Πούτιν από την πλευρά του, το συναγωνίζεται σε αντικομμουνισμό, αποκηρύσσοντας τους μπολσεβίκους και τον Λένιν τονίζοντας τα δικαιώματα της «ιστορικής Ρωσίας».

αράλληλα με τον πόλεμο που κλιμακώνεται στην Ουκρανία, διεξάγεται και η σύγκρουση στο πεδίο της ιδεολογίας, της νομιμοποίησης και των προσχημάτων. Αν ο πόλεμος είναι πολιτική με άλλα μέσα, οι ιδέες, τα σύμβολα και η πρόσληψη του ιστορικού παρελθόντος από τους εμπολέμους είναι αναγκαίο μέρος του. Το καθεστώς του Κιέβου, με ισχυρή φασιστική πτέρυγα, προκεχωρημένο φυλάκιο του νατοϊκού μπλοκ, θεωρεί τον Σιμόν Πετλιούρα εθνικό ήρωα, ενώ φυτρώνουν αγάλματά του με τις ευλογίες του καθεστώτος. Ο Σ. Πετλιούρα ήταν ηγέτης των ουκρανικών εθνικιστικών στρατευμάτων στον ρωσικό εμφύλιο τα χρόνια 19181920, συμμάχησε με τα πολωνικά στρατεύματα εισβολής κατά της σοβιετικής εξουσίας. Εκτός των άλλων, ήταν υπεύθυνος για τις σφαγές χιλιάδων αμάχων σε αντιεβραϊκά πογκρόμ. Οι στρατοί της Αντάντ που εισέβαλαν στην Ουκρανία το 1919 –μεταξύ των οποίων και ο ελληνικός στρατός που είχε στείλει ο Ε. Βενιζέλος– δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συνεργαστούν μαζί του. Τελικά τον Σ. Πετλιούρα σκότωσε στις 25 Μαΐου 1926 στο Παρίσι ο Σαμουίλ Σβάρτσμπαρντ, ως εκδίκηση για τα θύματα των πογκρόμ. Άλλος τιμώμενος «εθνικός ήρωας» της σημερινής Ουκρανίας είναι ο Στεπάν Μπαντέρα, εθνικιστής και συνεργάτης του γερμανικού στρατού κατοχής στην Ουκρανία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, συνυπεύθυνος για χιλιάδες θανάτους ουκρανών, πολωνών και εβραίων πολιτών. Ο αντικομμουνισμός με τις φασιστικές του αποχρώσεις είναι το φυσικό στήριγμα του δυτικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ όσο δημοκρατικό και φιλελεύθερο κι αν θέλει να εμφανίζεται. Η Ρωσία που χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την προστασία των πληθυσμών του Ντονμπάς για να υπηρετήσει τα δικά της αστικά συμφέροντα και να κατοχυρώσει τη δική της ζώνη επιρροής, προστρέχει στο μεγαλορωσικό εθνικισμό και στον αντικομμουνισμό. Από αυτή την άποψη είναι αποκαλυπτικός ο λόγος του Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος στον λόγο του στις 21 Φεβρουαρίου επικαλείται το εθνικό παρελθόν της Ρωσίας. Όπως είπε, η Ουκρανία «είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δικής μας ιστορίας, πολιτισμού, πνευματικού χώρου» και «οι κάτοικοι των νοτιοδυτικών ιστορικών παλαιών ρωσικών εδαφών αυτοαποκαλούνταν Ρώσοι και Ορθόδοξοι». Αρνούμενος στην ουσία την ύπαρξη ουκρανικού έθνους, προχώρησε σε ένα παραλήρημα κατά των μπολσεβίκων, του Λένιν και της αρχής της αυτοδιάθεσης των καταπιεζόμενων εθνών από την τσαρική εξουσία και το μεγαλορωσικό έθνος. Η σύγχρονη Ουκρανία δήλωσε «δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από τη Ρωσία, πιο συγκεκριμένα τη μπολσεβίκικη, κομ-

Τα συμφέροντα τους χωρίζουν, ο αντικομμουνισμός τους ενώνει την προλεταριακή επανάσταση και τον παγκόσμιο, διεθνιστικό της χαρακτήρα. Ο Λένιν στηρίζοντας την υπογραφή της –όντως ταπεινωτικής– συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ δήλωνε: «Δεν είναι σοσιαλιστής αυτός πού δεν έχει αποδείξει με έργα ότι είναι έτοιμος για τις μεγαλύτερες θυσίες από την πλευρά της “δικής του” χώρας προκειμένου να προχωρήσει πραγματικά η υπόθεση της σοσιαλιστικής επανάστασης». Αυτόν ακριβώς το διεθνιστικό χαρακτήρα της Οκτωβριανής Επανάστασης και των μπολσεβίκων της επαναστατικής περιόδου προσπαθεί να σβήσει ο Η ολομέτωπη επίθεση Β. Πούτιν, προκειμένου να επικρατήσει ο μεγαλοτου Πούτιν στον Λένιν και τους εθνικισμός προς μπολσεβίκους εκφράζει το μίσος ρωσικός όφελος της σημερινής ιμπεριαλιστικής πολιτιτου ρωσικού εθνικισμού στον κής της Ρωσίας. διεθνισμό των κομμουνιστών Η ΕΣΣΔ ήταν μια χώρα χωρίς κανένα εθνικό στοιχείο στο όνομά της, με «εθνικό» ύμνο τη στος, απόλυτα με κάθε κόστος. Για χάρη «Διεθνή» μέχρι το 1944, «εθνική» σημαία αυτού του σκοπού, έκαναν τα πάντα: την κόκκινη με το σφυροδρέπανο και εθνιΔέχθηκαν την ταπεινωτική συνθήκη του κό στρατό τον Κόκκινο Στρατό. Ο Ρώσος Μπρεστ-Λιτόφσκ […] και ικανοποίησαν πρόεδρος δεν παραλείπει να υπενθυμίτις όποιες απαιτήσεις και επιθυμίες από σει ότι «ο Στάλιν, στην πραγματικότητα, τους εθνικιστές εντός της χώρας». εφάρμοσε πλήρως στην πράξη όχι τις ιδέΟ Β. Πούτιν είπε με τον τρόπο του μια ες του Λένιν, αλλά τις δικές του ιδέες για μεγάλη αλήθεια. Ο Λένιν και οι μπολσετη δομή του κράτους», σημειώνοντας με βίκοι δεν ήθελαν να παραμείνουν πάση τον τρόπο του την αντιστροφή του εργατιθυσία στην εξουσία, εξάλλου και ο εθνικού διεθνισμού των πρώτων χρόνων. Αν ο κισμός είναι ένας τέτοιος τρόπος, ωστόΛένιν υπέτασσε τη Σοβιετική Ένωση στον σο ήθελαν να διασώσουν πάση θυσία μουνιστική Ρωσία» και ειδικότερα η Σοβιετική Ουκρανία «πήρε το όνομά της από τον Βλαντίμιρ Ίλιτς Λένιν». Όπως είπε «οι ιδέες του Λένιν –από τις οποίες προέκυψε στην ουσία ένα συνομοσπονδιακό κρατικό σύστημα και το σύνθημα για το δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση μέχρι την απόσχιση– ήταν που αποτέλεσαν τη βάση του σοβιετικού κράτους». Ο Ρώσος πρόεδρος έδωσε τη δική του εξήγηση: «Μετά την επανάσταση, το κύριο καθήκον των Μπολσεβίκων ήταν να παραμείνουν στην εξουσία με κάθε κό-

σκοπό της παγκόσμιας επανάστασης, στη συνέχεια επικράτησε η λογική της υποταγής της γραμμής των ΚΚ στα κρατικά συμφέροντα της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Β. Πούτιν προχώρησε ακόμα περισσότερο προκαλώντας σε άμιλλα το ουκρανικό καθεστώς: «Θέλετε αποκομμουνιστικοποίηση; Λοιπόν, αυτό μας ταιριάζει μια χαρά. Αλλά γιατί να σταματήσουμε στα μισά του δρόμου; Είμαστε έτοιμοι να σας δείξουμε τι σημαίνει πραγματική αποκομμουνιστικοποίηση για την Ουκρανία». Ο Ρώσος πρόεδρος συναγωνίζεται σε αντικομμουνισμό την Ουκρανία, επιστρέφοντας στο αυτοκρατορικό παρελθόν της τσαρικής Ρωσίας ακριβώς για να εξυπηρετήσει τα ρωσικά αστικά συμφέροντα στην εποχή της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, των εθνικισμών και των πολέμων. Τα δύο στρατόπεδα συγκρούονται στο ουκρανικό έδαφος με θύματα τους δύο λαούς που πολεμούν κάτω από ξένες σημαίες και επιπτώσεις σε όλο τον πλανήτη. Στην εποχή των παγκόσμιων καπιταλιστικών ανταγωνισμών για ηγεμονία και των πολέμων, υπάρχει συμφωνία στην αποκήρυξη του κομμουνισμού και του εργατικού διεθνισμού. Όχι γιατί το σημερινό κομμουνιστικό κίνημα είναι μια πραγματική δύναμη και απειλή για τα σχέδιά τους αλλά γιατί το φάντασμά του μπορεί να πάρει σάρκα και οστά από τις εργατικές τάξεις που τώρα πληρώνουν σκληρό τίμημα «για του αφέντη το φαΐ».

Το θέμα

Εργατική απάντηση

κυβέρνηση κλιμακώνει σε όλα τα μέτωπα την αντεργατική επίθεση. Επιχειρεί να καταργήσει με την εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη το δικαίωμα στον ελεύθερο συνδικαλισμό, την απεργία, τον αγώνα και την αντίσταση των εργαζομένων. Προωθεί την κεφαλαιοποιητική επικουρική ασφάλιση του τζόγου και πετσοκόβει τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Επιβάλλει την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και παιδείας μέσω ΣΔΙΤ, ξεπουλάει ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία, όπως τη ΛΑΡΚΟ. Κι όλα αυτά, με το σαρωτικό κύμα ακρίβειας και την καθήλωση των μισθών να οδηγούν στην ένδεια ευρεία τμήματα της κοινωνίας. Το αφήγημα της «ανάπτυξης» δεν πουλάει πλέον, πόσο μάλλον που η πολεμική κλιμάκωση στην Ουκρανία, μόνο δεινά μπορεί να επιφέρει για τον ελληνικό λαό, με την αναμενόμενη νέα εκτίναξη των ενεργειακών τιμών και τους φόβους από την πολεμική εμπλοκή της χώρας στο πλευρό του νατοϊκού άξονα. Το αντεργατικό κρεσέντο της κυβέρνησης προκαλεί ωστόσο κοινωνικά ρήγματα και από τους αγώνες ανά χώρο φαίνεται ότι περνάμε σε φάση συμπαράταξης των αγώνων. Έτσι, το Σάββατο 26 Φλεβάρη οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ, των Πετρελαίων Καβάλας, της COSCO και άλλων κλάδων διαδηλώνουν, με προσυγκέντρωση στην Ομόνοια στις 10.30 π.μ. και συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 12 το μεσημέρι, όπου καλεί πλήθος πρωτοβάθμιων σωματείων, εργατικών συλλογικοτήτων, πολιτικών οργανώσεων και κινήσεων. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί στην Ομόνοια και στη διαδήλωση στο Σύνταγμα. Η κυβέρνηση, από τη μεριά της, προχωρά ακάθεκτη το σχέδιο της απόλυσης και του ξεσπιτώματος των 1.060 εργατών της ΛΑΡΚΟ από όλους τους χώρους εργασίας που εκτείνονται σε πέντε νομούς της χώρας. Mε διάφορα «τυράκια» προσπαθεί να κλείσει τα στόματα των εργαζομένων. Ο ειδικός διαχειριστής υπόσχεται αποζημιώσεις με βάση τον νόμο του 2012 (πριν τις μεγάλες περικοπές των μνημονίων), δουλειά σε… κοινωφελείς θέσεις εργασίας στους πέριξ δήμους με 500 ευρώ το μήνα, ενώ το πιο προκλητικό είναι ότι μιλά για «επαναπρόσληψη» κάποιων εργαζομένων, με σύμβαση ορισμένου χρόνου, για να βάλουν μπροστά το εργοστάσιο, αν βρεθεί επενδυτής, χωρίς όμως καμιά άλλη δέσμευση, καθώς σε διαφορετική περίπτωση το λουκέτο θα είναι η τελική λύση. Στο πλευρό των εργατών της ΛΑΡΚΟ θα βρεθούν και οι εργάτες στα Πετρέλαια Καβάλας, που βιώνουν μια πρωτοφανή επίθεση από την αδίστακτη εργοδοσία της Energean, επειδή διεκδικούν μόνιμη και σταθερή εργασία με ασφάλεια και χωρίς εργολάβους. Όμως η εργοδοσία συνεχίζει το

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Δημήτρης Σταμούλης

Με πανεργατικό συντονισμό, η επίθεση μπορεί να ηττηθεί ▸ Από την ΛΑΡΚΟ μέχρι την Καβάλα και από την COSCO μέχρι την εκπαίδευση και την υγεία, όλοι στους δρόμους του αγώνα

πογκρόμ απολύσεων, ανακοινώνοντας 31 νέες, που ανεβάζουν τους απολυμένους σε 90. Η εταιρεία αξιοποίησε το οπλοστάσιο των αντεργατικών νόμων που έχουν ψηφίσει όλες οι κυβερνήσεις, με απώτερο στόχο την ήττα και διάλυση του σωματείου και την εργολαβοποίηση των θέσεων εργασίας, ενόψει «νέων επενδύσεων» στον Πρίνο, που θα εκτινάξουν την κερδοφορία της. Οι εργάτες όμως δεν σταματάνε τον αγώνα, δεν υποκύπτουν, αναζητούν στηρίγματα και αλληλεγγύη για να συνεχίσουν. Όμως και στο χώρο της δημόσιας υγείας και εκπαίδευσης συνεχίζεται ο αγώνας υγειονομικών και εκπαιδευτικών. Με 24ωρη απεργία την Τετάρτη οι υγειονομικοί (ΟΕΝΓΕ-ΠΟΕΔΗΝ) απάντησαν στην πολιτική διάλυσης και ιδιωτικοποίησης της δημόσιας υγείας. Στο στόχαστρο των απεργών η κυβερνητική γραμμή μετατροπής του ΕΣΥ σε

Υπάρχει δυνατότητα για ενοποίηση των «μετώπων» σε αγώνα διαρκείας, απεργιακή μάχη και ανατρεπτική λογική

σύστημα ΣΔΙΤ με ιδιωτικοποιημένη λογική, με πιο χαρακτηριστική την πρόταση για λειτουργία απογευματινών ιατρείων και χειρουργείων με ιδιωτικά κριτήρια και αμοιβή στα νοσοκομεία, ακόμα και με ιδιώτες γιατρούς που θα έρχονται να χρησιμοποιούν τις δημόσιες υποδομές! Στην εκπαίδευση, η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας κλιμακώνουν την επίθεσή τους σε βάρος των ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ που επιμένουν με τη μορφή της απεργίας-αποχής να αμφισβητούν στην πράξη την «αξιολόγηση» που προωθεί το σχολείο της αγοράς και την πειθάρχηση των εκπαιδευτικών. Πρώτη απάντηση έλαβαν την περασμένη Δευτέρα με μαζική κινητοποίηση πολλών εκπαιδευτικών σωματείων καταγγελίας της προσπάθειας τρομοκράτησης 114 εκπαιδευτικών και διευθυντών που δεν αναρτούν τίποτα στην πλατφόρμα αξιολόγησης. Ελπιδοφόρα για την γενίκευση της πάλης κατά του νόμου Χατζηδάκη ήταν και η συγκέντρωση και διαδήλωση που διοργάνωσαν την Τρίτη πάνω από 20 πρωτοβάθμια σωματεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Αθήνα, γεγονός που έδειξε ότι υπάρχουν δυνατότητες ο αγώνας για την κατάργηση του νόμου-ταφόπλακα στον εργατικό συνδικαλισμό να κλιμακωθεί και να γενικευτεί. Το εύφλεκτο κοινωνικό υλικό υπάρχει λοιπόν. Η γενικότερη κοινωνική ανασφάλεια και η οργή μπορούν να μετατραπούν σε οργανωμένη πάλη κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Όμως «δεν αρκεί μια απλή καταγραφή της κατάστασης, η γκρίνια και η διαμαρτυρία, με συμβολικές-κατακερματισμένες ενέργειες. Ούτε όμως αντιστοιχεί στη σημερινή κατάσταση και μια γραμμή υποταγής στην αναμονή της μάχης σε ένα απροσδιόριστο μέλλον, όταν τώρα πρέπει να οργανωθεί και να ξεδιπλωθεί», όπως εκτίμησε εύστοχα η τελευταία σύσκεψη αγώνα ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ που κάλεσε τα σωματεία «να μπουν σε θέσεις μάχης!». Πρέπει να σπάσει άμεσα το κλίμα της αδράνειας, να υπάρξει άμεσα μαζικός και παρατεταμένος ξεσηκωμός των εργαζομένων και απεργιακός αγώνας για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη και τη συνολική ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Μέσα από γενικές συνελεύσεις σε όσο το δυνατόν περισσότερα σωματεία να συζητηθεί και να αποφασιστεί η πρόταση των ΕΛΜΕ και των ΣΕΠΕ που πραγματοποιούν απεργία-αποχή από την αξιολόγηση για απεργιακό βήμα με 24ωρη απεργία στις 15 Μαρτίου και συγκεντρώσεις σε όλες τις πόλεις. Χωρίς καμιά αυταπάτη ή αναμονή «αντίδρασης» από της εξωνημένη ΓΣΕΕ που τα έχω δώσει όλα στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, αλλά και χωρίς «να περιμένουμε» τις δευτεροβάθμιες οργανώσεις όταν αυτές δεν ανταποκρίνονται.

Από σπόντα *** Λέγεται ότι ο Πούτιν θα είχε εισβάλει ήδη στην Ουκρανία, αλλά υπήρξε ένα γεγονός που τον έκανε να αναστείλει * Σωστά μαντέψατε: Ήταν οι δηλώσεις Μητσοτάκη υπέρ των κυρώσεων * Γιατί σε περίπτωση που δεν το έχετε αντιληφθεί δεν είναι μόνον πρωθυπουργός, αλλά και ηγετική προσωπικότητα του δυτικού κόσμου * Ο… δυτικός κόσμος δεν το ξέρει ακόμη αλλά στην Μόσχα το μάθανε. *** Από ό,τι φαίνεται μέχρι και τέτοια σενάρια έχει ετοιμάσει το Μαξίμου μπας και… * Όπως τότε στην αρχή της πανδημίας που μας έλεγαν ότι ζητάνε από τον Μητσοτάκη να μεταφέρει την τεχνογνωσία του σε όλη την Ευρώπη * Φανταστείτε σε τι είδους αδιέξοδο βρίσκονται για να στήνουν τέτοιες ιστορίες. *** Το μόνον βέβαιο είναι ότι πρόκειται να… τα δώσουν όλα * Και την Αλεξανδρούπολη και τη Σούδα και ό,τι χρειαστεί * Θέλουν να μάς μπλέξουν όσο μπορούν σε αυτή την γεωπολιτική κόντρα * Αφήστε που είναι και ωραία δικαιολογία: Η ουκρανική κρίση φταίει για την ακρίβεια * Όχι τα καρτέλ, που κάνουν ό,τι θέλουν «με τη βούλα» της ΕΕ. *** Όπως διαπιστώσατε εμφανίστηκε πάλι η σκανδαλολογία στο προσκήνιο * Η ΝΔ βγάζει ηχητικά με τον μακαρίτη Βγενόπουλο κι ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει πάλι με τη Novartis * Από τη μία ieﬁmerida, από την άλλη Documento * Αντιλαμβάνεστε πού πάει το πράγμα * Οπουδήποτε εκτός από εκεί που είναι τα πραγματικά προβλήματα * Και δεν είμαστε και σε επίσημη προεκλογική περίοδο. *** Την ίδια ώρα κάτι αρχίζει να λείπει… εντυπωσιακά από την επικαιρότητα * Η πανδημία φυσικά * Φαίνεται πως κάποιοι βρήκαν το «φάρμακο» για τον κορονοϊό * Το να τον εξαφανίσουν σταδιακά από την επικαιρότητα * Πλέον θα «παίζει» μόνον αν έχει μεταλλάξεις * Τα υπόλοιπα «δεν πουλάνε» * Τι να μας πούνε 50 και 60 νεκροί; Έχουμε δει και περισσότερους * Άσε που έρχεται καλοκαίρι και χαλάμε την τουριστική περίοδο. *** Έχουμε όμως σύγχρονο υπουργό Εργασίας * Είπε τις προάλλες ότι είναι υπέρ των stock options και των bonus * Ωραίες λέξεις, αναπτυξιακές * Αν και συνήθως σημαίνουν ότι το αφεντικό αποφεύγει να δεσμεύεται για τους μισθούς...

Πολιτική

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Αστική διαχείριση

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Ανακατατάξεις και μαγειρέματα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ▸ Η διεκδίκηση του κέντρου, η ακροδεξιά και οι «υγιείς δυνάμεις»

ο ερώτημα του υποκειμένου που θα αναλάβει την αστική διαχείριση, δηλαδή την κυβέρνηση, είναι μονίμως υπαρκτό για την εγχώρια άρχουσα τάξη. Φαίνεται όμως πως διανύουμε μια (δυνητικά προεκλογική) περίοδο στην οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να απαντηθεί. Τουλάχιστον όχι χωρίς σοβαρές ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό. Στη «δίνη» αυτή βρίσκεται τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ. Στο γαλάζιο στρατόπεδο εισπράττουν τα μηνύματα της λαϊκής δυσαρέσκειας που συμπυκνώνουν τόσο τις σωρευμένες επιπτώσεις από την οικονομική κρίση της πανδημίας όσο και το κύμα ακρίβειας, που θα έχει συνέχεια. Το κυβερνών κόμμα φαίνεται να πλήττεται στην «καρδιά» της εκλογικής του βάσης, που είναι τα μεσαία στρώματα και οι συνταξιούχοι. Αυτό, άλλωστε, αποτυπώνεται και στα ευρήματα των δημοσκόπων που δίνουν στη ΝΔ ποσοστά που απέχουν πολύ από το 38% που απαιτείται, ώστε να πετύχει αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές — αυτές δηλαδή που σχεδιάζει να κάνει μετά την τυπική διαδικασία της κάλπης με την «απλή αναλογική» του ΣΥΡΙΖΑ. Στη ΝΔ εξετάζουν κάθε πι-

θανό σενάριο. Αρχικά, αυτό που περιλαμβάνει συνεργασία με το Κίνημα Αλλαγής του Νίκου Ανδρουλάκη, το οποίο «πιέζουν» να πάρει θέση στο δικομματικό δίλημμα. Αφετέρου, αναζητούν στα «δεξιά» της ΝΔ, εκεί που υπάρχει ένας αχαρτογράφητος χώρος, προς τον οποίο το κυβερνών κόμμα βλέπει κίνδυνο διαρροών αλλά και την «ευκαιρία» συνεργασιών, εφόσον προκύψουν τα κατάλληλα πολιτικά σχήματα. Πάντως, μέχρι στιγμής, η ΝΔ δεν φαίνεται να έχει σοβαρή εναλλακτική τακτική, εκτός από το να διεκδικήσει την αυτοδυναμία. Στην υπόθεση αυτή αναμένεται να «ρίξει» όλα της τα «χαρτιά». Αυτά είναι

η προεκλογική αξιοποίηση του πακέτου από το «Ταμείο Ανάκαμψης» και το προνόμιό της να ορίσει τις εκλογές σε χρόνο που την εξυπηρετεί. Ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης δήλωσε επ’ αυτού ότι «στις δεύτερες εκλογές είμαι βέβαιος ότι η ΝΔ θα έχει αυτοδύναμη κυβέρνηση», εκτιμώντας ότι στις πρώτες εκλογές δεν θα προκύψει κυβέρνηση με αυτοδυναμία και «θα πρέπει να ακολουθήσει ο γύρος διαβούλευσης των κομμάτων με τις διερευνητικές εντολές». Γιʹ αυτή την εκδοχή, πάντως, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ έχει σπεύσει να επισημάνει ότι «στην περίπτωση που δεν κυβερνήσει ο

πρώτος, είναι πραξικόπημα». Οι αναφορές Γεωργιάδη σχετίζονται προφανώς με το αφήγημα της προοδευτικής διακυβέρνησης που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται σε «αγώνα δρόμου», προκειμένου να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια που προκαλεί η κυβερνητική πολιτική. Αν και μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Βασικός αποδέκτης των προτάσεών της είναι το ΚΙΝΑΛ, φαίνεται όμως ότι στην Κουμουνδούρου γίνονται και άλλες σκέψεις. Ενδεικτικά όσα εξέφρασε ο Γιώργος Τσίπρας (εξάδελφος του προέδρου), λέγοντας πως «χρειάζεται να υπάρξουν πολιτικές που να έχουν μια διακομματική συναίνεση, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει και κομμάτια του δημοκρατικού κέντρου, της δημοκρατικής κεντροδεξιάς. Θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε με ένα κομμάτι της κεντροδεξιάς που δεν θα είναι με τον κ. Μητσοτάκη. Υπάρχουν υγιείς δυνάμεις στον χώρο της κεντροδεξιάς». Η θέση αυτή όμως φαίνεται πως συναντά αντιστάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είπε ότι δεν έχει ακούσει να διατυπώνεται τέτοια θέση στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και πως θα ήταν αντίθετος σε μία τέτοια προοπτική.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Μέσα στις μάχες με γραμμή ανατρεπτική

την πρώτη γραμμή των μαχών του εργατικού και λαϊκού κινήματος βρίσκονται οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με την Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή, που συνεδρίασε την Παρασκευή 18 Φλεβάρη, να απευθύνει κάλεσμα για παραπέρα ανάπτυξη των αγώνων. Από την πάλη για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη μέχρι την απεργία στα νοσοκομεία και το συλλαλητήριο των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ, στα πετρέλαια της Καβάλας και στην COSCO σήμερα 26 Φλεβάρη· και από τις κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο και τη ΝΑΤΟϊκή εμπλοκή της Ελλάδας στην αντιπαράθεση στην Ουκρα-

νία μέχρι τις κινητοποιήσεις στις 8 Μάρτη και τις αντιρατσιστικές διαδηλώσεις στις 19 Μάρτη, το δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμβάλλει στο ξεδίπλωμα του κινήματος. Η ΚΣΕ υπογραμμίζει πως η πρωτοπόρα συμβολή σε αυτές τις μάχες πρέπει να γίνει με πολιτικό περιεχόμενο, «προβάλλοντας την εναλλακτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής». Έτσι ώστε, «με τη δύναμη των αγώνων μας, με ισχυρή αντικαπιταλιστική Αριστερά, συμβάλλοντας στο πολιτικό προχώρημα του μαχόμενου κόσμου, να διώξουμε τη μισητή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από κάτω και από τα αριστερά, ν’ ανοίξουμε την προοπτική να απαλλαγούμε

συνολικά από το σύστημα που απειλεί τη ζωή μας με φτώχεια, πόλεμο, ρατσισμό, σεξισμό και περιβαλλοντική καταστροφή». Γι’ αυτό «χρειαζόμαστε, περισσότερο από ποτέ, δυνατή αντικαπιταλιστική επαναστατική αριστερά. Ενωτική στη δράση και ξεκάθαρη στη στρατηγική της ανατροπής». Όπως σημειώνεται, σημαντικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση θα είναι η 5η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που προγραμματίζεται για τον Μάη. Στην ΚΣΕ έχει ξεκινήσει η επεξεργασία για τις Θέσεις της Συνδιάσκεψης, ενώ με την ολοκλήρωσή της προγραμματίζεται γύρος συνελεύσεων και εκδηλώσεων πανελλαδικά.

Πολιτική

«Η

Ρωσία θα πληρώσει το τίμημα» του πολέμου στην Ουκρανία διαμήνυσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Στην πράξη, όμως, φαίνεται ότι το «τίμημα» –πέρα από τον ουκρανικό λαό– δεν θα το πληρώσουν οι ολιγάρχες ρωσόφιλοι και δυτικόφιλοι αλλά όλοι οι λαοί της Ευρώπης και πρώτα από όλα οι εργαζόμενοι και οι πιο αδύναμοι οικονομικά. Το χρηματιστήριο φάνηκε για άλλη μια φορά ότι αποτελεί συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα. Λίγες ώρες μετά το διάγγελμα Πούτιν, η τιμή του φυσικού αερίου αυξήθηκε κατά 41%, ενώ το πετρέλαιο ξεπέρασε για πρώτη φορά από το 2014 τα εκατό δολάρια. Ωστόσο, για αρκετούς τομείς, η κρίση αποτελεί και ευκαιρία για κερδοσκοπία. Μέσα στη «μαύρη» μέρα για όλα τα χρηματιστήρια του κόσμου, άνοδο σημείωσαν τα γερμανικά ομόλογα, το γιεν, το δολάριο και ο χρυσός, όπως και το νικέλιο και το σιτάρι. Στις διαδοχικές συσκέψεις του ΚΥΣΕΑ υπό τον πρωθυπουργό, στην πρώτη γραμμή βρέθηκε και το ενεργειακό. Η κυβέρνηση δια στόματος του Κυριάκου Μητσοτάκη επανέλαβε το «καθησυχαστικό» αφήγημα ότι δήθεν η χώρα είναι… θωρακισμένη σε περίπτωση διακοπής φυσικού αερίου από τη Ρωσία και πως υπάρχει «επάρκεια». Τα ίδια περί «θωράκισης» έλεγαν οι κυβερνώντες βέβαια και για την πανδημία. Η κυβέρνηση, συγκεκριμένα, ισχυρίζεται ότι «έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη συνέχιση του ομαλού εφοδιασμού της χώρας», όταν οι εισαγωγές ρωσικού αερίου στην Ελλάδα γίνονται κατά κύριο λόγο μέσω του αγωγού που διέρχεται από την Ουκρανία.

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Καταιγίδα ανατιμήσεων

Δημήτρης Τζιαντζής

Στις πλάτες των λαών το «τίμημα» του πολέμου ▸ «Απώλειες πολέμου» βαπτίζουν οι μαυραγορίτες τη νέα έκρηξη τιμών Το πόσο «ανοχύρωτη» είναι η ελληνική οικονομία φάνηκε και από τη μεγάλη –σε σχέση με τα μεγάλα ευρωπαϊκά– πτώση στο Χρηματιστήριο Αθηνών με τις απώλειες στο Γενικό Δείκτη να ξεπερνάνε το 5%. Ωστόσο οι πιο σοβαρές επιπτώσεις αναμένεται να αποτυπωθούν τις επόμενες μέρες στους πραγματικούς δείκτες των τιμών. Πέρα από την ενέργεια, Ουκρανία και Ρωσία αντιπροσωπεύουν περίπου το 29% των παγκόσμιων εξαγωγών σιταριού, το 19% των παγκόσμιων προμηθευτών καλαμποκιού και το 80% των παγκόσμιων εξαγωγών ηλιελαίου. Η πολεμική σύγκρουση, σύμφωνα με αναλυτές, θα οδηγήσει σε εντυπωσιακή άνοδο των τιμών των τροφίμων σε ολόκληρο τον κόσμο, τιμών που ήδη βρίσκονται κοντά στα υψηλότερά τους. Η ελληνική κυβέρνηση αρνείται να πάρει ουσιαστικά αντισταθμιστικά μέτρα σε εθνικό επίπεδο και ρίχνει το μπαλάκι στην ΕΕ καλώντας τη να «δράσει συντονισμένα» ώστε να μην είναι «όμηρος της Ρωσίας» και να μην απειλείται –όπως είπε ο Κ. Μητσοτάκης– ότι το φυσικό αέριο θα φτάσει στα 2.000 ευρώ τα 1.000 κυβικά μέτρα. Ο Κ. Μητσοτάκης δηλώνει ότι θα θέσει στο συμβούλιο

Θα πούμε το ψωμί-ψωμάκι; Στα ύψη το πετρέλαιο, ο χρυσός και το σιτάρι

της ΕΕ θέμα «κοινής ευρωπαϊκής απάντησης» στην αύξηση των τιμών της ενέργειας αλλά, όπως όλοι καταλαβαίνουν, τουλάχιστον μέχρι να υπάρξει συμφωνία, οι καταναλωτές θα είναι όμηροι των μαυραγοριτών εν μέσω χειμώνα και πολύ χαμηλών θερμοκρασιών. Εξοργιστική η στάση των «παπαγάλων» της κυβέρνησης, όπως του Άρη Πορτοσάλτε, ότι δεν δικαιούνται να διαμαρτύρονται για τις αυξήσεις στα καύσιμα όσοι παίρνουν

500 ευρώ γιατί αυτοί δεν θα έπρεπε να είχαν ούτε αμάξι! Σε λίγο θα μας πούνε ότι οι φτωχοί δεν θα πρέπει ούτε καν να βάζουν πετρέλαιο θέρμανσης ή να ανάβουν τον θερμοσίφωνα! Ταυτόχρονα με τη μάχη ενάντια στον πόλεμο είναι απαραίτητος και ο αγώνας κατά της εξαθλίωσης. Εκτός από τις βόμβες, άμαχους σκοτώνει και η φτώχεια όπως φάνηκε και από το τραγικό τέλος που βρήκαν μια μητέρα και τα δύο της παιδιά στη Θεσσαλονίκη από έκρηξη σόμπας.

ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ∆ΝΤ

Λεφτά για τους δανειστές υπάρχουν, για τα νοικοκυριά όχι

οινωνική αναλγησία και υποταγή στον νόμο των δανειστών δείχνει η επιμονή της κυβέρνησης να προχωρήσει σε πρόωρη αποπληρωμή δανείων στο ΔΝΤ και τις χώρες της ΕΕ, την ώρα που ο πόλεμος στην Ουκρανία αναμένεται να βάλει φωτιά στις τσέπες των νοικοκυριών και ο «φθηνός δανεισμός» –όπως προειδοποιεί ακόμα και η ΤτΕ– φτάνει στο τέλος του. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, με την κίνηση αυτή η Ελλάδα «εκπέμπει μήνυμα συνέπειας και σιγουριάς στις αγορές» –την ώρα που το χρημα-

τιστήριο της βουλιάζει– δείχνοντας ότι… «μπορεί και αποπληρώνει νωρίτερα και με άνεση τις υποχρεώσεις της». Το υπόλοιπο των δανείων προς το ΔΝΤ ανέρχεται σε 1,8 δισ. ευρώ, ενώ η Αθήνα σχεδιάζει να προχωρήσει παράλληλα και στην πρόωρη εξόφληση των δόσεων του 2022-2023 από το δάνειο που είχε λάβει η χώρα μας από το πρώτο μνημόνιο από τα κράτη μέλη, ύψους 5,3 δισ. ευρώ. Συνολικά δηλαδή περίπου 7,1 δισ. για τους δανειστές-εκβιαστές. Η κυβέρνηση, με προκλητικό τρόπο, ξοδεύει τα τελευταία αποθέματα

από τη φορολογική αφαίμαξη του ελληνικού λαού για να δείξει καλό πρόσωπο στις αγορές, την ώρα που το ιδιωτικό χρέος στην χώρα μας έχει μετατραπεί σε βραδυφλεγή βόμβα, καθώς αγγίζει τα 250 δισ. ευρώ και σε συνδυασμό με το δημόσιο χρέος των 367 δισ. ευρώ, δημιουργεί «μαύρη τρύπα» 617 δισεκατομμυριών. Μάλιστα, όπως καταγράφεται από καταγγελίες που πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα, όλο και περισσότεροι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με δόσεις και ρυθμίσεις που σε μεγάλο ποσοστό αδυνατούν να εξυπηρετήσουν, προς εφορία, τράπεζες, funds και ασφαλιστικά ταμεία!

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Πρινηδόν

Σχόλια στο ημίφως Κόλαφος από ΟΗΕ για τα pushback ∆εν κρύβονται πια οι κατάφωρες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την ελληνική κυβέρνηση. Ο ίδιος ο ύπατος αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Φιλίπο Γκράντι, με αυστηρή γλώσσα κατήγγειλε την Ελλάδα για εκατοντάδες παράνομες, βίαιες, επιχειρήσεις επαναπροώθησης προσφύγων προς την Τουρκία και κακομεταχείρισή τους. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε: «Η Ύπατη Αρμοστεία έχει καταγράψει σχεδόν 540 περιστατικά άτυπων επιστροφών από την Ελλάδα από τις αρχές του 2020», ενώ κάνει λόγο και για καταγγελίες για τρεις νεκρούς από τον Σεπτέμβριο του 2021. Η επίσημη πια καταγραφή των αποτρόπαιων πρακτικών των ελληνικών δυνάμεων καταρρίπτει τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι οι εκατοντάδες καταγγελίες αποτελούν… τουρκική προπαγάνδα.

Βασίλης Παπαγεωργίου

Σκάνδαλα και σκανδαλολογία Στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για ξέπλυμα «μαύρου χρήματος» θα καθίσει ο πρώην αντιπρόεδρος της Novartis Κωνσταντίνος Φρουζής, με βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου. Μαζί του παραπέμπονται να δικαστούν δύο γιατροί, οι οποίοι είναι αντιμέτωποι με το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας. Το μεγάλο σκάνδαλο είναι βέβαια ότι μετά από μια πενταετία ερευνών όχι μόνο συγκαλύφθηκαν οι ευθύνες των πολιτικών προσώπων αλλά το ελληνικό κράτος, με ευθύνη και των δύο τελευταίων κυβερνήσεων, δεν φρόντισε να διεκδικήσει αποζημιώσεις από τη Novartis. Η δε ΝΔ ακόμα μιλάει για «σκευωρία», κοιτώντας μόνο πώς θα πάρει ρεβάνς και θα ξεπλύνει τα στελέχη της και την ίδια την πολυεθνική.

Φάτε μάτια… stock options και «μπόνους» Από τις αυξήσεις… κουλούρι στα «μπόνους απόδοσης» και τα… stock options! Επισκεπτόμενος την εταιρεία Viva Wallet, που προ ημερών εξαγοράστηκε κατά 49% από την JP Morgan, ο Κ. Χατζηδάκης σέρβιρε τη νέα… συνταγή κατά της λαίλαπας της ακρίβειας, την οποία έχει υιοθετήσει η εν λόγω «καινοτόμος» εταιρεία. Ο εργοδότης θα βάζει τον στόχο που θέλει και οι εργαζόμενοι θα λαμβάνουν «μπόνους» και μετοχές αντί για αυξήσεις. Κι ας μπορεί, όποτε κρίνει, ο εργοδότης να κόβει τα μπόνους ή τα «stock options» να

Γιώργος Κρεασίδης* Την Πέμπτη 3 Μάρτη είναι προγραμματισμένη στα δικαστήρια της Ευελπίδων η δίκη της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης για ένα ψήφισμα συμπαράστασης, μετά από τη μήνυση του εργοδότη της Vresnet Ηρακλή Μπάμζα. Συγκεκριμένα, ο Μπάμζας απέλυσε τον Οκτώβρη του 2017 την έγκυο τότε Αριστέα Μιχαλακάκου, δίπλα στην οποία βρέθηκαν συνάδελφοι, το σχήμα Radical IT από το κλαδικό σωματείο ΣΕΤΗΠ, η Εργατική Λέσχη Καλλιθέας, καθώς και μια σειρά σωματεία και φορείς. Η Α. Μιχαλακάκου δικαιώθηκε στα δικαστήρια, ενώ κέρδισε και το εφετείο σε βάρος του εργοδότη, που υποχρεώθηκε σε αποζημίωση για την αυθαίρετη απόλυση. Απέναντι στη μαχητική στάση της Α.

αποδεικνύονται… κωλόχαρτα, όταν η μετοχή «φουντάρει». Δεν θα πάρουμε τέτοιες καινοτομίες εκμετάλλευσης. Με αγώνες και ταξικά σωματεία οι εργαζόμενοι μπορούν να επιβάλουν αυξήσεις στους μισθούς!

Με το δάχτυλο στη σκανδάλη στο Αιγαίο Οξύνεται επικίνδυνα η ένταση στο Αιγαίο, όπως φαίνεται και από το μίνι θερμό επεισόδιο σε θαλάσσια περιοχή βορειοδυτικά των Οινουσσών. Τουρκικό αλιευτικό που ψάρευε, προσεγγίστηκε από σκάφος του Λιμενικού. Το τουρκικό σκάφος αντί να αποχωρήσει πέταξε αντικείμενα στο ελληνικό σκάφος, ενώ σύμφωνα με το Λιμενικό έκανε κίνηση

εμβολισμού. Το Λιμενικό προέβη σε χρήση πυρών εναντίον του αλιευτικού από όπλο τύπου φλόμπερ, προκαλώντας φθορές στο αλιευτικό, το οποίο έβαλε πλώρη για τα τουρκικά παράλια. Όπως σημειώνεται, δεν είναι η πρώτη εικονική «ναυμαχία» το τελευταίο διάστημα και συνδέεται άμεσα με το συνολικό αρνητικό κλίμα στα ελληνοτουρκικά.

Xρυσά μετάλλια για καταπιεστές Με μια διαδικασία fast-track το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας απένειμε το «Χρυσό Μετάλλιο Αξίας της Πόλεως των Αθηνών», στον πρόεδρο του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτσογκ. Όπως καταγγέλλει η δη-

μοτική κίνηση Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα, «πρόκειται για τον ηγέτη του κράτους απαρτχάιντ που συνεχίζει να καταπατά κατάφωρα τα δικαιώματα των Παλαιστινίων, να γεμίζει τις φυλακές με 15χρονα παιδιά, και προχωρά καθημερινά σε δολοφονικές επιθέσεις και αποκλεισμούς στις φτωχογειτονιές της Παλαιστίνης». Όπως τονίζεται στη σχετική ανακοίνωση, «η δημοτική αρχή Μπακογιάννη, δέσμια της πολιτικής της κυβέρνησης και των νατοϊκών “συμμάχων”, μέσα από τέτοιου είδους απονομές ξεπλένει όποιον σφαγέα, δικτάτορα και ιμπεριαλιστή πατάει το πόδι του στην Αθήνα. Ακόμα θυμόμαστε την πρόσκληση για συμμετοχή σε συνέδριο του επίδοξου δικτάτορα της Βενεζουέλας Χουάν Γκουαϊδό»…

Η τρομοκρατία της Vresnet δεν θα περάσει ζητώ τον λόγο Μιχαλακάκου και το κύμα της εργατικής αλληλεγγύης, ο Μπάμζας απάντησε με σειρά μηνύσεων, βάζοντας στο στόχαστρο, ανάμεσα σε άλλους, και το ΔΣ της Α΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης της περιόδου 2017-2018, για το ψήφισμα συμπαράστασης που υιοθέτησε. Μάλιστα, μετά τη μήνυσή του, κινητοποιήθηκε ο δικαστικός και αστυνομικός μηχανισμός για να οδηγηθούν τα μέλη της ΕΛΜΕ στο αυτόφωρο, με αποτέλεσμα

να βρεθούν κρατούμενοι οι εκπαιδευτικοί Δ. Δάσιου και Χ. Φιλίππου, πρόεδρος και αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ τότε, ενώ η αστυνομία αναζητούσε στα σπίτια τους και τα υπόλοιπα μέλη. Μόνο μετά την άμεση κινητοποίηση αλληλεγγύης από τα εκπαιδευτικά σωματεία, πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς, αφέθηκαν ελεύθεροι. Η πρακτική των απανωτών μηνύσεων δεν είναι φαινόμενο δικομανίας, αλλά αποσκοπεί στην τρομοκράτηση όσων σκέφτονται να βρεθούν δίπλα στους εργαζόμενους που γίνονται θύματα της εργοδοτικής ασυδοσίας. Στις συνθήκες που διαμορφώνονται από τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη, τέτοιες πρακτικές με συλλήψεις, αυτόφωρα και

δικαστική ομηρία για σωματεία και συνδικαλιστές, έρχονται να λειτουργήσουν ενισχυτικά στην εργοδοτική ασυδοσία. Η Α΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης βρέθηκε στο στόχαστρο γιατί στάθηκε στο πλευρό μιας εργαζόμενης νέας γυναίκας που ήταν έγκυος, όταν απολύθηκε άδικα. Δεν πρόκειται για μια απλή δικαστική διαμάχη αλλά είναι μια στιγμή στην πάλη των εργαζομένων να υπερασπιστούν το δικαίωμα στον συλλογικό αγώνα, τη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση. Μαζί με την Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης υπερασπιζόμαστε την εργατική αλληλεγγύη και τα εργασιακά δικαιώματα. *μέλος του ΔΣ της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Επικαιρότητα ∆ίκη Σεπολίων: Τη ∆ευτέρα 28/2 η συνέχεια – συγκέντρωση στα δικαστήρια

ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ 13, στις 9 π.μ., συνεχίζεται με τις καταθέσεις μαρτύρων υπεράσπισης η δίκη των 4 από τους 5 κατηγορούμενους για τη συμμετοχή στη διαδήλωση στις 17 Νοέμβρη 2020 από το σταθμό Λαρίσης προς τα Σεπόλια. Ήδη το κατηγορητήριο με τις χαλκευμένες κατηγορίες έχει πλήρως καταρρεύσει με τις πρώτες καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης. Ενώ οι καταθέσεις των αστυνομικών, με ένα σωρό αντιφάσεις, ψέματα και ανακρίβειες, έχουν αποδομηθεί από τις ερωτήσεις των συνηγόρων υπεράσπισης. Η ΚΕΔΔΑ καλεί σε συγκέντρωση στα δικαστήρια και επισημαίνει ότι σημαντικό στοιχείο που ενισχύει την προοπτική αθώωσης των διωκόμενων αποτελεί η πρόσφατη αθωωτική απόφαση για διαδηλωτή της ίδιας μέρας στα Προπύλαια, που και αυτός αντιμετώπιζε ευφάνταστες κατηγορίες για «απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης» και «βία κατά υπαλλήλου» και ο αστυνομικός της ομάδας «Δράση» ισχυρίστηκε ότι συνελήφθη γιατί βρισκόταν ανάμεσα σε πλήθος συγκεντρωμένων που… πετούσε πέτρες!

Συσκέψεις και ιδρυτικές συνελεύσεις της Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας

ΣΕ ΦΑΣΗ συγκρότησης και συσπείρωσης δυνάμεων βρίσκεται η Πρωτοβουλία για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, με στόχο το δίμηνο Φεβρουαρίου-Μαρτίου να δημιουργηθούν περιφερειακές και τοπικές Επιτροπές Βάσης της Πρωτοβουλίας σε μεγάλες πόλεις και περιοχές, ως πρώτη πανελλαδική διαμόρφωση του οργανωτικού ιστού και συλλογική λειτουργία των αγωνιστών/τριων που συ μμετέχουν. Στα πλαίσια αυτά, η Γραμματεία της Πρωτοβουλίας έχει διαμορφώσει εισήγηση προς τις συσκέψεις και τις ιδρυτικές συνελεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη. Ήδη στις 19/2 πραγματοποιήθηκε συνέλευση της ήδη υπάρχουσας επιτροπής της Θεσσαλονίκης που συζήτησε το πρόγραμμα δράσης και την εισήγηση. Στις 20/2 πραγματοποιήθηκε και η πρώτη ιδρυτική συνέλευση στην Αττική, με ίδρυση Επιτροπής στην Ανατολική Αττική. Σε Κοζάνη και Τρίκαλα πραγματοποιήθηκαν συσκέψεις για την προετοιμασία συνελεύσεων. Τις επόμενες εβδομάδες έχουν προγραμματιστεί μια σειρά συσκέψεις και ιδρυτικές συνελεύσεις σε περιοχές, με πρώτες τις εξής: Τη Δευτέρα 28/2 στα Πετράλωνα, στις 6.30 μ.μ. στην αίθουσα του 3ου διαμερίσματος του Δ. Αθηναίων (Τριών Ιεραρχών 74), το Σάββατο 12 Μάρτη στις νότιες συνοικίες της Αττικής στις 6 μ.μ. στην αίθουσα μουσείου Εθνικής Αντίστασης (Ηλιούπολη). Στις 13/3 ακολουθεί ο Κολωνός και στις 20/3 η Μυτιλήνη. Όλες οι συσκέψεις και συνελεύσεις ανακοινώνονται στο ιστολόγιο της Πρωτοβουλίας (neoprogrammakomma.home.blog).

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Ακροβασίες

| Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ένα ...κλικ ΓΚΡΑΒΑ: ∆ΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ∆ΡΟΜΟΚΑΡΜΑΝΙΟΛΑ

ΒΥΡΩΝΑΣ: «ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ»

Περίπου 500 μαθητές της Γκράβας και πολλοί γονείς συμμετείχαν την Τετάρτη στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τον δρόμο-καρμανιόλα και την ανυπαρξία μέτρων ασφάλειας και σωστού φωτισμού, που οδήγησαν σε φρικτό τροχαίο και στον θάνατο ενός 4χρονου παιδιού πριν λίγες μέρες στην οδό Ταϋγέτου. Μεταξύ άλλων ακούστηκαν συνθήματα όπως «οι ζωές των παιδιών αξίζουν», «θέλουμε φώτα», «θέλουμε μεγάλα πεζοδρόμια». Το «παρών» έδωσαν μεταξύ άλλων και εκπρόσωποι της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αθήνα. Ανακοίνωση με αφορμή τη λήξη στις 31 Μαρτίου των συμβάσεων 2.500 εργαζομένων στους δήμους όλης της χώρας, που προσλήφθηκαν με το πρόσχημα αντιμετώπισης των συνεπειών της πανδημίας, εξέδωσε το Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα. Όπως σημειώνουν, η έλλειψη προσωπικού στον Δήμο Βύρωνα, όπως και σε όλους τους δήμους, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με συμβάσεις αλλά με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. «Οι εργαζόμενοι δεν είναι ανακυκλώσιμα υλικά που σήμερα τους έχουμε ανάγκη και αύριο τους πετάμε στην ανεργία», σημειώνει το σωματείο.

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Την Κυριακή 13/3, η Ομάδα Πεζοπορίας της Εργατικής Λέσχης Νέας Σμύρνης διοργανώνει πεζοπορία στη Λίμνη Δόξα στο Φενεό Κορινθίας. Περισσότερες πληροφορίες στο facebook της Λέσχης και δηλώσεις συμμετοχής στο 6972209745 (Δημήτρης) ή 6976725642 (Αγγελική) και στο zervasdim@gmail.

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΝΤΟΜΗΤΡΟΥ

Η οικογένεια του αγαπημένου συντρόφου Βασίλη Κοντομήτρου, με αφορμή τη συμπλήρωση 7 χρόνων από τον θάνατό του, προσφέρει το ποσό των 50 ευρώ στο Πριν και άλλα 50 ευρώ στην Εκτός Σχεδίου - Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία.

Συγκέντρωση εργατικής αλληλεγγύης στα δικαστήρια (3/3) Η ΚΕΔΔΑ τονίζει ότι η εργατική αλληλεγγύη είναι υποχρέωση και όχι αδίκημα και καλεί συγκέντρωση στα δικαστήρια της Ευελπίδων, στη δίκη εις βάρος εννέα μελών του ΔΣ της Α' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, μετά από μήνυση του εργοδότη της Vresnet Ηρακλή Μπάμζα για το ψήφισμα αλληλεγγύης της ΕΛΜΕ στην απολυμένη από τον ίδιο, έγκυο στον 7ο μήνα, Αριστέα Μιχαλακάκου.

ΚΟΥΠΟΝΙ για τους αναγνώστες του

θέατρο Με την επίδειξη του παρόντος κουπονιού, το Πριν παρέχει τη δυνατότητα σε 2 αναγνώστες του να παρακολουθήσουν την παράσταση

Αναφορά σε μια Ακαδημία του Φραντς Κάφκα με ένα εισιτήριο αξίας 15 ευρώ! Παραστάσεις: Παρασκευή-Σάββατο στις 9 μ.μ., Κυριακή στις 8 μ.μ. (εκτός από 27/2)

Θέατρο Άττις - Νέος Χώρος (Λεωνίδου 12, Μεταξουργείο). Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2103225207 (απαραίτητη η τηλεφωνική προκράτηση και η επίδειξη του κουπονιού κατά την παραλαβή των εισιτηρίων).

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Η κανονικότητα ήταν το πρόβλημα Η «επιστροφή στην κανονικότητα» έχει αναχθεί τους τελευταίους μήνες σε σταθερό σημείο αναφοράς για κυβερνητικούς παράγοντες, τηλεπαρουσιαστές και τηλε-ειδικούς. Η έλευσή της έχει προαναγγελθεί επανειλημμένα από επίσημα χείλη, έχει ανακοινωθεί με βεβαιότητα από παράγοντες της αγοράς. Αποτελεί –και είναι λογικό– έναν ενδόμυχο πόθο για εκατομμύρια ανθρώπους, που είδαν τη ζωή τους να ανατρέπεται μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα κάπου στα μέσα Μαρτίου του 2020. Πρόκειται όμως για μια κανονικότητα που, όπως έγραφε ο Παλαμάς, «όλο την περιμένουμε και όλο κινάει για να ‘ρθει». Από το καλοκαίρι του 2020 σε αυτό του 2021 και από τον Φεβρουάριο του 2022 στο νέο ορόσημο που κάποιοι τοποθετούν στο Πάσχα, η πολυσυζητημένη επιστροφή στην προ κορονοϊού κατάσταση παίρνει διαρκώς αναβολές. Και κάθε νέα αναβολή δημιουργεί όλο και πιο έντονα τον φόβο ότι «κανονικότητα» δεν θα ξαναϋπάρξει. Ότι είμαστε πια για τα καλά βαθιά μέσα στην εποχή των κρίσεων. Για να μην μείνουμε, λοιπόν, σαν τους Μπεκετικούς ήρωες Βλαντιμίρ και Εστραγκόν να περιμένουμε τον Γκοντό, ίσως πρέπει να αναρωτηθούμε αν και πόσο άξιζε εκείνη η κανονικότητα ενός πλανήτη που, υπό την ηγεσία του κεφαλαίου, βάδιζε «με κομμένα φρένα» προς τον γκρεμό: Την κλιματική κρίση και την περιβαλλοντική καταστροφή (που γέννησαν και την πανδημία), τις εκρηκτικές ανισότητες, τους διαρκείς πολέμους, την ανία και τη συναισθηματική συντριβή. Τα δύο χρόνια της πανδημίας έφεραν κατακλυσμιαίες ανατροπές σε όλα τα επίπεδα: Οικονομικό, οικολογικό, γεωπολιτικό, ανθρωπολογικό. Στον τρόπο άσκησης της κρατικής εξουσίας, στην οργάνωση των αντιστάσεων. Σαν επιταχυντής, ο κορονοϊός γέννησε έναν νέο καπιταλισμό και έθεσε νέες προκλήσεις στο εργατικό κίνημα και ευρύτερα στα κινήματα και τις πρωτοπορίες. Ας αφήσουμε, λοιπόν, την κανονικότητα εκείνη να «χαθεί συντρίμμι στο γύρισμα των κύκλων» και η νέα μας κανονικότητα ας αντλήσει την ποίησή της από το μέλλον.

Φάκελος / ∆ύο χρόνια πανδημία

Γιώργος Μουρμούρης

Η ελληνική εκδοχή των δύο ετών που άλλαξαν τον κόσμο «Τ

ο πρώτο κρούσμα του νέου κορονοϊού στη χώρα μας επιβεβαιώθηκε. Ήταν κάτι που περιμέναμε. Είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι. Δεν υπάρχει κανένας λόγος πανικού». Με αυτά τα λόγια, στις 26 Φεβρουαρίου του 2020, ο τότε υπουργός Υγείας, Βασίλης Κικίλιας, επιβεβαίωνε μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο twitter τον εντοπισμό του πρώτου κρούσματος του νέου τότε κορονοϊού SARS-Cov-2 στην Ελλάδα. Η είδηση μεταδόθηκε αστραπιαία. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί διέκοψαν το πρόγραμμά τους για να μεταδώσουν εικόνες του ασθενοφόρου(!) που μετέφερε το πρώτο κρούσμα στο νοσοκομείο. Εκείνες τις μέρες, μια μείξη ενδιαφέροντος, περιέργειας, φόβου και ελαφρότητας συνόδευε την ενασχόληση

Στις 7 Απριλίου του 2020 διοργανώθηκε η πρώτη μεγάλη πανελλαδική κινητοποίηση υγειονομικών και αλληλέγγυων στις πύλες των νοσοκομείων. Στον Ευαγγελισμό οι συγκεντρωμένοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με αστυνομικές δυνάμεις

με την πανδημία της Covid-19, που έμελλε να γκρεμίσει συθέμελα τον κόσμο, όπως τον γνωρίζαμε ως τότε. Δύο χρόνια μετά, σχεδόν 26.000 άνθρωποι στην Ελλάδα δεν βρίσκονται πια στη ζωή. «Έφυγαν» χάνοντας τη μάχη, σε επίπεδο βιολογίας, με τον ιό. Από κοινωνικής σκοπιάς όμως, έχασαν τη ζωή τους κυρίως λόγω της ασύλληπτης κυβερνητικής και κρατικής αδιαφορίας για τη ζωή και την υγεία πρωτίστως των φτωχών ανθρώπων, των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Με τον αριθμό των ημερήσιων θανάτων να παραμένει «καρφωμένος» στις πολλές δεκάδες καθημερινά αλλά το θέμα να υποχωρεί ολοένα στην ατζέντα των ΜΜΕ και τη δημόσια συζήτηση, δύο χρόνια μετά τον εντοπισμό του πρώτου κρούσματος στην Ελλάδα είναι χρήσιμη μια καταγραφή των διεργασιών που έλαβαν χώρα αυτή την περίοδο

και δίνουν κάποια στοιχεία για το «πώς φτάσαμε ως εδώ». Στις 26 Φεβρουαρίου του 2020 η πανδημία του κορονοϊού θύμιζε περισσότερο την «γρίπη των χοίρων» το 2009. Αρκετή συζήτηση στα τηλε-παράθυρα, αντισηπτικά, κάποια πρώτα μέτρα όπως η ματαίωση των καρναβαλικών εκδηλώσεων. Σχεδόν έναν μήνα αργότερα, το τοπίο θα άλλαζε δραματικά. Στις 22 Μαρτίου, ένας συνοφρυωμένος Κυριάκος Μητσοτάκης θα ανακοίνωνε, με χρήση «πολεμικού» λεξιλογίου, την έναρξη του πρώτου lockdown από το πρωί της επόμενης ημέρας. Ξεκινούσε ο πρώτος κύκλος της κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας. Ο κύκλος που περιλάμβανε χειροκροτήματα στους υγειονομικούς από τα μπαλκόνια με παρότρυνση της Μαρέβας ΓκραμπόφκσιΜητσοτάκη, εκτεταμένες αναφορές στην ανάγκη στήριξης του δημόσιου

Φάκελος / ∆ύο χρόνια πανδημία

Ο κυβερνητικός αυταρχισμός γέννησε ένα βαθύ κοινωνικό ρήγμα τον χειμώνα του` 20-21 συστήματος υγείας, κυβερνητικές δηλώσεις θαυμασμού για τους «ήρωες» της μάχης με τον «αόρατο εχθρό». Η ακροαματικότητα στην καθημερινή απογευματινή ενημέρωση από τους Σωτήρη Τσιόδρα και Νίκο Χαρδαλιά «χτύπαγε κόκκινο», όπως και η (φερόμενη, τουλάχιστον) εμπιστοσύνη ή ανοχή ενός μεγάλου τμήματος της κοινής γνώμης προς τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Ακόμα και στους κόλπους της Αριστεράς, το σύνθημα «θα λογαριαστούμε μετά» ασκούσε μεγάλη γοητεία, με μόνο κάποιες δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και μαχόμενης Αριστεράς να επισημαίνουν τους κινδύνους της κυβερνητικής πολιτικής σε δύο παράλληλα και αλληλοτροφοδοτούμενα μέτωπα: Της δημόσιας υγείας και των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, για την προάσπιση των οποίων πραγματοποιήθηκαν και οι πρώτες κινητοποιήσεις υγειονομικών, σε συνθήκες «ημιπαρανομίας». Στα μέσα Ιουνίου του 2020 το πρώτο lockdown αποτελούσε παρελθόν. Ξεκινούσε ένα «ξέφρενο» καλοκαίρι εργοδοτικής «αρπαχτής» στον τομέα του τουρισμού, τα αποτελέσματα του οποίου θα γίνονταν ορατά το φθινόπωρο του ίδιου έτους. Ο αριθμός κρουσμάτων και νεκρών έπαιρνε την «ανιούσα», με τους Κυριάκο Μητσοτάκη και Σωτήρη Τσιόδρα να ανακοινώνουν στις 5 Νοεμβρίου γενικό lockdown «τριών εβδομάδων», που έμελλε να διαρκέσει σχεδόν επτά μήνες. Η όποια κοινωνική ανοχή υπήρχε κατά το lockdown της άνοιξης είχε αρχίσει να εξανεμίζεται, καθώς ήταν σαφές τοις πάσι ότι στο μεσοδιάστημα

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

η κυβέρνηση όχι απλώς δεν έλαβε κανένα μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας και στήριξης του ΕΣΥ αλλά είχε ήδη αρχίσει να «λανσάρει» το δόγμα της «ατομικής ευθύνης». Η άγρια καταστολή στην επέτειο του Πολυτεχνείου και στις κινητοποιήσεις που ακολούθησαν έκτοτε, ο δυσθεώρητος αριθμός των νεκρών εκείνου του χειμώνα, οι διαρκείς παρατάσεις στο lockdown και τα όλο και πιο παρανοϊκά μέτρα, ο κλιμακούμενος αυταρχισμός των προστίμων και της αστυνομοκρατίας, το μπαράζ αντιλαϊκών νομοθετημάτων που ψηφίζονταν την ίδια ακριβώς περίοδο και η πεισματική άρνηση ενίσχυσης του ΕΣΥ, τροφοδότησαν, τους ζοφερούς εκείνους μήνες, μια βαθιά κοινωνική διαίρεση με υπόρρητα ταξικό υπόβαθρο, που κορυφώθηκε στην αντικατασταλτική εξέγερση της Νέας Σμύρνης. Τα κινήματα των φοιτητών και εκπαιδευτικών, των καλλιτεχνών και χιλιάδων ανθρώπων που πλημμύριζαν δρόμους και πλατείες κόντρα στην καταστολή, μετέτρεπαν τα περιθωριοποιημένα έναν χρόνο πριν προτάγματα των πρώτων κινητοποιούμενων κλάδων και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και κεντρικό διακύβευμα. Όμως, αν και εν πολλοίς ηττημένη στον δρόμο, η κυβέρνηση οργάνωνε την επικοινωνιακή και πολιτική της αντεπίθεση. Στις αρχές του καλοκαιρού, με το πρόγραμμα εμβολιασμού να «τρέχει» με εξαιρετικά μαζική συμμετοχή παρά τις παλινωδίες αναφορικά με το εμβόλιο της AstraZeneca, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε την πρώτη δέσμη μέτρων διαχωρισμού εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων. Επρόκειτο για την διαιρετική τομή με την οποία θα πορευόταν η κυβέρνηση έως και το τέλος του 2021, καταφέρνοντας με αρκετή επιτυχία να διασπάσει το έως τότε ισχυρό μέτωπο κοινωνικών δυνάμεων ενάντια στην εγκληματική της πολιτική σε υγεία και ελευθερίες. Θέτοντας την ατζέντα με την αμέριστη στήριξη των φίλιων ΜΜΕ, με το δίπολο «εμβολιασμένοι-ανεμβολίαστοι», η μεθοδευμένη διάλυση της δημόσιας υγείας πέρασε σε δεύτερο πλάνο. Από τα τέλη του φθινοπώρου, οι θάνατοι ήταν ξανά πολλές δεκάδες καθημερινώς, όμως με μια σχετική «κανονικότητα» για τους εμβολιασμένους λίγοι έμοιαζε να συγκινούνται πια από τις εκατόμβες των νεκρών. Και τότε ήρθε η «Όμικρον». Η πιο πρόσφατη μετάλλαξη του κορονοϊού που επηρέαζε μαζικά –αν και πιο ήπια– και τους εμβολιασμένους, είχε ως αποτέλεσμα τα περί «πανδημίας των ανεμβολίαστων» να καταρρεύσουν σαν χάρτινος πύργος, φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο την άθλια κατάσταση του ΕΣΥ. Σήμερα, δυο χρόνια μετά την καταγραφή του πρώτου κρούσματος κορονοϊού, η διμέτωπη πάλη για υγεία και ελευθερίες που χάραξαν οι πρώτες κινητοποιήσεις την άνοιξη του 2020 παραμένει επίκαιρη. Και τα σχέδια διάλυσης ό,τι απέμεινε από το ΕΣΥ, με ΣΔΙΤ και απολύσεις (ανεμβολίαστων) υγειονομικών, χτυπούν «καμπανάκι» για την ανάγκη ενός νέου κοινωνικού μετώπου για υγεία και ελευθερίας.

Η αριστερή ανταρσία στην πανδημία της συναίνεσης

ους πρώτους μήνες της πανδημίας η κυβερνητική γραμμή, στηριγμένη αποκλειστικά σχεδόν σε ένα οριζόντιο lockdown, φαινόταν να δικαιώνεται. Όταν τότε οι μαχόμενοι γιατροί της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς και ορισμένες λίγες πρωτοπόρες δυνάμεις, μεταξύ αυτών το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έσπασαν την «εθνική ομοψυχία» στη γραμμή Τσιόδρα-Μητσοτάκη, που είχε νανουρίσει μεγάλο μέρος της Αριστεράς, του κινηματικού χώρου και των αντιεξουσιαστών, μιλώντας για εγκληματική και αυταρχική πολιτική στην αντιμετώπιση της πανδημίας, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που μας «έκραξαν». Δύο χρόνια μετά έχει δικαιωθεί η ουσία αυτής της λογικής, που προσπαθούσε να δει ενιαία την πάλη ενάντια στη μεγάλη υγειονομική απειλή με τον αγώνα για ζωή και ελευθερία, απέναντι στην κυβέρνηση, το κεφάλαιο και το κράτος και σε μια προσπάθεια εμβάθυνσης σε ένα σύγχρονο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα με κομμουνιστική στόχευση, παρά τις ανεπάρκειες μπροστά σε ένα πρωτοφανέρωτο φαινόμενο. Όταν στις 22 Μαρτίου 2020 η κυβέρνηση της ΝΔ απαγόρευσε κάθε «άσκοπη μετακίνηση», μεταξύ αυτών και της συνδικαλιστικής πολιτικής δράσης και των διαδηλώσεων, ήταν η αντικαπιταλιστική Αριστερά που βγήκε αμέσως ενάντια στις απαγορεύσεις (και διακηρυκτικά και έμπρακτα), δημιουργώντας κλίμα ευρύτερης αντίστασης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν φουλ με την κυβερνητική λογική, με τον Τσίπρα να «μένει σπίτι», τα στελέχη του να λένε πως θα έκαναν ό,τι και ο Τσιόδρας και τους πιο… αριστερούς να ψελλίζουν «θα λογαριαστούμε μετά». Ακόμα

και το ΚΚΕ παρότι έκανε αντιπολίτευση στην κυβερνητική πολιτική, δεν κατήγγειλε από την πρώτη στιγμή τις απαράδεκτες απαγορεύσεις και έκανε ασκήσεις υπευθυνότητας. Στην πορεία και σιγά-σιγά, ο κοινωνικός συσχετισμός άλλαζε. Στις 7 Απρίλη πραγματοποιήθηκε η πρώτη μέρα δράσης των υγειονομικών στις πύλες των νοσοκομείων. Την ίδια περίοδο έγιναν παραστάσεις διαμαρτυρίας στα υπουργείο Υγείας και Εργασίας. Στην Εργατική Πρωτομαγιά του 2020 η ταξική πτέρυγα του εργατικού κινήματος και η αντικαπιταλιστική αριστερά έκαναν μαζικές διαδηλώσεις. Το ΠΑΜΕ πραγματοποίησε μια εντυπωσιακή σε σκηνοθεσία συγκέντρωση στο Σύνταγμα αλλά με συγκεκριμένο κόσμο. Ακολούθησε η μάχη του Πολυτεχνείου του 2020, όπου η κυβέρνηση επιχείρησε στο όνομα της πανδημίας να απαγορεύσει τις εκδηλώσεις. Επιτέθηκαν με μεγάλες δυνάμεις στη διαδήλωση του ΚΚΕ στα Προπύλαια, στον σιδηροδρομικό σταθμό Λαρίσης που καλούσε η αντικαπιταλιστική Αριστερά, έγιναν τα όργια καταστολής στα Σεπόλια, δεκάδες συλλήψεις και πρόστιμα σε όλη την Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξανά απών, ενώ νωρίτερα είχε προτείνει υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής! Απεργία και μαχητική συγκέντρωση περικυκλωμένη από αστυνομικές δυνάμεις στις 26 Νοεμβρίου. Κινηματικό «αντάρτικο» με παρεμβάσεις στο κέντρο και σε γειτονιές στις 6 Δεκέμβρη. Η σημασία αυτών των μαχών φάνηκε αργότερα. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά έκανε ξανά ανταρσία στην κυρίαρχη πολιτική και μέσα στην πανδημία. Γιάννης Ελαφρός

14 Μηνάς Καραγιάννης ειδικευόμενος γιατρός στο Αττικό Νοσοκομείο, μέλος του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Φάκελος / ∆ύο χρόνια πανδημία

Η διπλή μάχη των υγειονομικών κόντρα στην κυβερνητική πολιτική

Η έναρξη της πανδημίας στην Ελλάδα βρήκε το σύστημα υγείας σε πλήρη ανεπάρκεια. Η κυβέρνηση αρνήθηκε να ενισχύσει τη δημόσια υγεία, προωθώντας τις ιδιωτικοποιήσεις. Γιατροί και υγειονομικοί των νοσοκομείων έπρεπε να δώσουν τη διπλή μάχη: Και να σώσουν τους ασθενείς και να διεκδικήσουν ριζική βελτίωση των συνθηκών.

έρασαν ήδη δύο χρόνια από τη στιγμή που ο SARS-CoV-2 εντοπίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, από την ημέρα που μπορούμε τυπικά να χαρακτηρίσουμε ως έναρξη της πανδημίας στη χώρα μας. Όταν, λοιπόν, έφτασε ο ιός στα μέρη μας, δεν βρήκε ένα δημόσιο σύστημα υγείας σωστά επανδρωμένο, εξοπλισμένο, με κατάλληλο αριθμό κλινών που να αντιμετωπίζει ολιστικά τους ασθενείς. Δεν βρήκε ένα δημόσιο, δωρεάν και καθολικό σύστημα υγείας. Ήδη πριν την υγειονομική κρίση, το δημόσιο σύστημα υγείας ήταν υποστελεχωμένο. Στις 30.000 υπολογίζονταν τότε οι ελλείψεις σε προσωπικό, με ελλείψεις σε υλικά και σε κλίνες. Ταυτόχρονα, οι κυβερνώντες προωθούσαν και προωθούν την πολιτικής της ιδιωτικοποίησης, της εμπορευματοποίησης της υγείας. Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ανοίξει τον δρόμο στις ιδιωτικοποιήσεις με μία από τις πρώτες Συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στο νοσοκομείο Σαντορίνης, ενώ η τωρινή κυβέρνηση, στη συζήτηση για την υγεία είχε ως πρώτη προτεραιότητα τη γενίκευση των ΣΔΙΤ. Γι αυτό το λόγο μέσα στην κρίση του κορονοιού, επέλεξε να μην ενισχύσει τα δημόσια νοσοκομεία σε προσωπικό και κλίνες, να κλείσει για πολλούς μήνες τα χειρουργεία και τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων ώστε να γιγαντωθεί ο ιδιωτικός τομέας και τα ΣΔΙΤ να παρουσιαστούν ως ο από μηχανής θεός που θα λύσει τα προβλήματα των νοσοκομείων. Σε αυτό το πνεύμα, τώρα κατατίθενται από την κυβέρνηση μία σειρά προτάσεων, που θα αποτελέσουν την ταφόπλακα του δημόσιου συστήματος υγείας (νοσοκομεία κόμβου-ακτίνας, κατάργηση απο-

κλειστικότητας γιατρών του ΕΣΥ κ.λπ.). Με λίγα λόγια, το σύστημα υγείας βρέθηκε απροετοίμαστο στην υγειονομική κρίση του κορονοιού, η οποία οδηγεί σε χιλιάδες νοσηλείες σε ΜΕΘ και κοινούς θαλάμους. Οι κυβερνώντες άφησαν αδύναμο το σύστημα υγείας και οι υγειονομικοί κλήθηκαν να δώσουν έναν αγώνα με δύο όψεις. Από τη μία, υπό τις άθλιες συνθήκες των νοσοκομείων να προσφέρουν όσο το δυνατόν πιο ποιοτική και αξιοπρεπή περίθαλψη στους νοσηλευόμενους. Από την άλλη, να διεκδικήσουν αλλαγή των συνθηκών ώστε να νοσηλεύονται οι ασθενείς με ποιότητα και αξιοπρέπεια και να εργάζονται οι εργαζόμενοι στην υγεία με ανάλογες συνθήκες. Ως προς την πρώτη πλευρά, γιατροί, νοσηλευτές και λοιποί εργαζόμενοι στην υγεία για να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες αναγκάστηκαν να δουλέψουν χωρίς ωράριο, να είναι υπεύθυνοι για δεκάδες ασθενείς και πολλές φορές να προσφέρουν υπηρεσίες μακριά από το αντικείμενο τους. Όλα αυτά, είναι συνέπεια της απόφασης των κυβερνώντων να μην ενισχύσουν το ΕΣΥ σε προσωπικό και κλίνες. Ξαφνικά τα δημόσια νοσοκομεία βρέθηκαν να εισάγουν καθημερινά έναν τεράστιο αριθμό ασθενών με κορονοιό. Για να ανταποκριθούν σε αυτές τις ανάγκες κλείσανε τμήματα όπως τα χειρουργεία και τα εξωτερικά ιατρεία και μεταφέρανε προσωπικό από εκεί στις «κοβιντοκλινικές». Βρέθηκε ένας ειδικός παθολόγος να είναι υπεύθυνος για 30 και 35 ασθενείς. Οι συνάδελφοι στις κλινικές του κόβιντ για να ανταποκριθούν στις ανάγκες άρχισαν να δουλεύουν 10 και 12 ώρες καθημερινά σε μια προσπάθεια να βοηθήσουν τον άρρωστο. Όμως, αυτή η προσπάθεια των εργαζομένων στα νοσοκομεία, όσο ηρωι-

Ένας ειδικός παθολόγος βρέθηκε να είναι υπεύθυνος για 30 και 35 ασθενείς Covid. Οι συνάδελφοι στις κλινικές Covid δούλευαν 10-12 ώρες καθημερινά κή και αν είναι, δεν μπορεί από μόνη της να καλύψει τα κενά που συνειδητά αφήνει η πολιτεία. Όσο και να τρέχουν οι νοσηλευτές και οι γιατροί στους ορόφους, αν δεν υπάρχει οξυγόνο (που τέλειωσε σε κάποια φάση στη Θεσσαλονίκη) δεν μπορούν να το καλύψουν, αν δεν υπάρχει κλίνη ΜΕΘ δεν μπορεί να σώσουν αυτόν που θα διασωληνωθεί. Ταυτόχρονα, αυτή η υπερπροσπάθεια έχει οδηγήσει όλους τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία να πάσχουν από σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης, το γνωστό σε όλους μας burnout. Και εδώ έρχεται η δεύτερη πλευρά του αγώνα των υγειονομικών. Αντίστοιχα σημαντική με την προσπάθεια για την περίθαλψη του αρρώστου υπό αυτές τις συνθήκες, είναι η μάχη των υγειονομικών για να αλλάξουν οι συνθήκες. Οι υγειονομικοί πρωτοστάτησαν σε κινητοποιήσεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι πρώτες κιόλας συγκεντρώσεις έγιναν στις πύλες των νοσοκομείων στις 7 Απρίλη του 2020. Ήδη είχε φανεί ότι τα νοσοκομεία θα ενισχυθούν μόνο με… χειροκροτήματα. Αυτές οι συμβολικές κινητοποιήσεις αποτέλεσαν μια πρώτη αντίδραση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, σε μία εποχή που τεράστιο μέρος της κοινωνίας στήριζε τις αποφάσεις της κυβέρνησης

και ένα μεγάλο τμήμα της αριστεράς έλεγε ότι «θα λογαριαστεί μετά». Στα δύο χρόνια που ακολούθησαν από τότε, τα συσσωρευόμενα προβλήματα των νοσοκομείων ώθησαν σε δράση τους εργαζομένους με πολλές και διαφορετικές μορφές: Κινητοποιήσεις των συμβασιούχων, για τα ράντζα στο Αττικό, στον Ερυθρό ενάντια στη μετατροπή του σε νοσοκομείο Covid, στο Παίδων Πεντέλης, ενώ υπήρχαν και οι διάφορες συνελεύσεις και κινητοποιήσεις ειδικευόμενων. Σε όποιο σωματείο έγιναν εκλογές, ανέβηκε η συμμετοχή και η αριστερά. Μας αρκούν αυτές οι κινητοποιήσεις; Μας αρκεί το αποτέλεσμα των εκλογών των σωματείων; Μπορούμε με αυτά να δώσουμε απάντηση στη λαίλαπα που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση απέναντι στην υγεία και τους εργαζόμενους σε αυτή; Νομίζω ότι η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι ξεκάθαρα αρνητική. Οι διάφοροι επιμέρους και συμβολικοί αγώνες που πραγματοποιήθηκαν, αν και είχαν και έχουν τη σημασία τους, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τον οργανωμένο πολιτικοσυνδικαλιστικό αγώνα των εργαζομένων. Το ζήτημα για την περίοδο που ανοίγει μπροστά μας είναι να περάσουμε από τους συμβολικούς στους μαζικούς αγώνες με ανατρεπτικό περιεχόμενο. Εδώ και αρκετό καιρό οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς θέτουν τέτοιες προτάσεις όπου παρεμβαίνουν αλλά τις μπλοκάρουν οι δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού και του ΠΑΜΕ. Η απάντηση στη διάλυση και το ξεπούλημα του συστήματος υγείας δεν είναι οι οργανωμένοι από τη γραφειοκρατία συμβολικοί αγώνες αλλά ο οργανωμένος από τα κάτω μαζικός αγώνας για τη διεκδίκηση δημόσιου, δωρεάν και καθολικού συστήματος υγείας!

Φάκελος / ∆ύο χρόνια πανδημία Αλέξης Μπένος καθηγητής Υγιεινής, Κοινωνικής Ιατρικής και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ΑΠΘ Συνέντευξη στον Γιάννη Ελαφρό ▶ Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την καταγραφή του πρώτου κρούσματος Covid-19 στην Ελλάδα. Ποια είναι η γνώμη σας για τη συνολική διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση;

Δυστυχώς για την υγεία του πληθυσμού, η διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση θα μείνει στην ιστορία ως παράδειγμα προς αποφυγή. Αντιφάσεις, παλινωδίες, ασυναρτησίες, διακηρύξεις και αποφάσεις χωρίς καμία επιστημονική τεκμηρίωση, όλα περιτυλιγμένα με μια ευτελή επικοινωνιακή καμπάνια. Αντί, μπροστά στην αναμενόμενη διασπορά της επιδημίας, να αναπτυχθούν οι δομές δημόσιας υγείας και να πολλαπλασιαστεί γενναία το απαραίτητο για τη συνεχή επιδημιολογική επιτήρηση και ιχνηλάτηση προσωπικό, προτιμήθηκαν αποσπασματικά μέτρα χωρίς συνοχή. Η ενημέρωση του πληθυσμού, γεμάτη αντιφατικά μηνύματα, αφέθηκε ουσιαστικά στις επιλογές των «κίτρινων» ΜΜΕ με στόχο την αδηφάγο κερδοσκοπία, διαδικασία που τροφοδότησε τον ανορθολογισμό και το κίνημα άρνησης της επιδημίας και των εμβολιασμών. Η όλη διαχείριση αυτή τη διετία αντί να βασιστεί στην κοινωνική αλληλεγγύη και τη συλλογική προσπάθεια με σκοπό τον έλεγχο της επιδημίας, χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση για τη μετατόπιση της ευθύνης στο ατομικό επίπεδο. Παράλληλα αντί να αναπτυχθεί μια εκστρατεία υπεύθυνης ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του πληθυσμού, επιλέχθηκε η διεύρυνση των κατασταλτικών μηχανισμών, η υιοθέτηση του καταναγκασμού και των κυρώσεων και η ενδυνάμωση του κρατικού αυταρχισμού. Ο τραγικός απολογισμός, ιδιαίτερα των θανάτων από Covid-19, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια επιτυχίας στην πολύπλευρη προσπάθεια της κυβέρνησης να μετατρέψει αυτή την καταστροφή σε επικοινωνιακή επιτυχία. ▶ Την άνοιξη του 2020 ακούσαμε από τον πρωθυπουργό και άλλα κυβερνητικά στελέχη δηλώσεις για ενίσχυση του ΕΣΥ. Δύο χρόνια μετά, ποια είναι η κατάσταση;

Παρά την αυτονόητη και επείγουσα ανάγκη να ενισχυθούν οι δομές του ΕΣΥ, κυρίως με μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για την αντιμετώπιση των αναγκών για φροντίδα υγείας που εκτίναξε η επιδημία, η κυβέρνηση δεν άργησε να δείξει τους στόχους, που με συνέπεια εξυπηρετεί για την αποδιάρθρωση των δημόσιων δομών και την ιδιωτικοποίησή τους. Αντί να στηρίξει τις δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, μετακίνησε σημαντικό μέρος του ήδη ελλιπούς προσωπικού στα νοσοκομεία. Αντί να στη-

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Η κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας είναι μια καταστροφή που δεν μπορεί να μετατραπεί σε επικοινωνιακή επιτυχία, λέει στο Πριν ο καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής στο ΑΠΘ Αλέξης Μπένος. Η κυβέρνηση προωθεί με συνέπεια την «αποδιάρθρωση των δημόσιων δομών και την ιδιωτικοποίησή τους», τονίζει ο κ. Μπένος, υπογραμμίζοντας πως οι επιπτώσεις της πανδημίας «διεύρυναν ακόμη περισσότερο τις ταξικές ανισότητες υγείας».

Η πανδημία έχει ταξικό πρόσημο

ρίξει τις νοσοκομειακές δομές του ΕΣΥ κομείων του ΕΣΥ, η κυβέρνηση, αντί να ώστε να μπορέσουν να απαντήσουν στις επιτάξει, με όλη τη σημασία του όρου και εκρηκτικές ανάγκες νοσηλείας, οξύνει όχι με χρηματοδοτούμενες συμβάσεις, τις την απορρύθμισή τους. Σήμερα το ΕΣΥ δομές του ιδιωτικού τομέα υγείας, του έχει σαφώς λιγότερο προσωπικό από την προσφέρει τη δυνατότητα άπειρης κεραρχή της κρίσης (έχουν χαθεί πάνω από δοσκοπίας με την αποκλειστικότητα που 15.000 θέσεις εργασίας από το 2009), του έχει δώσει στη διαχείριση της εκτός μεγάλης ηλικίας και αποκαμωμένο από Covid-19 νοσηρότητας. την τρομερή ένταση και τις άθλιες συνθήκες εργασίας. Μπροστά σε αυτή την κα- ▶ Το ΕΣΥ μετατράπηκε σε σύστημα τάσταση, το υπουργείο Υγείας, αυτές τις μίας νόσου. Τι γίνεται με τις άλλες ασθένειες; ο σχέδιο του μέρες, ανακοίνωσε το μεσα τις να ιδιωτικοποιήσει άμεσα Ήδη α από τα μέσα του 2020 Υ με λειτουργίες του ΕΣΥ κατ καταγράφηκε μια εντυξη την παράλληλη ένταξη Ενώ πεθαίνουν π πωσιακή μείωση των ιδιωτών ιατρών στιςς άνθρωποι π παρεχόμενων υπηδομές του δημόσιου ρεσιών σε ασθενείς διασωληνωμένοι στους συστήματος και ιαεκτός Covid-19, ότρών του δημοσίου διαδρόμους, η κυβέρνηση πως επισκέψεις σε στις δομές του ιδιωεξωτερικά ιατρεία, αντί να επιτάξει τον ιδιωτικό τικού τομέα υγείας. προγραμματισμένα τομέα, του προσφέρει χειρουργεία, νοση▶ Ποια ήταν δυνατότητα άπειρης λ λείες και επανέλεγη συνεισφορά του χο χος ασθενών με χρόκερδοσκοπίας ιδιωτικού τομέα νια νοσήματα. Η απορυγείας; Πώς εξελίχθηθηρύθμισ ρύθμιση της υγείας των κε η κερδοφορία του ου ασθενών αυτών οδήγησε και την προηγούμενη διετία; ί σε αύξηση της μη Covid-19 πλεονάΣτην πρώτη φάση της πανδημίας παρα- ζουσας θνησιμότητας. Επίσης, η αδυνατηρήθηκε σημαντική πτώση του τζίρου μία πρόσβασης των μη Covid-19 ασθενών του ιδιωτικού τομέα, αντίστοιχη με όλες στο ΕΣΥ οδηγεί αναγκαστικά ένα μεγάλο τις επιχειρήσεις. Η εξωφρενική όμως μέρος τους στον ιδιωτικό τομέα και τις στήριξή του από την κυβέρνηση (αποκα- πληρωμές με συνέπεια την αύξηση των λυπτικό αλλά όχι μοναδικό παράδειγμα καταστροφικών δαπανών για τα φτωχόο διπλασιασμός των δημόσια χρηματοδο- τερα κοινωνικά στρώματα. τούμενων νοσηλίων στον ιδιωτικό τομέα σε σύγκριση με τον δημόσιο) του δίνει τη ▶ Ποια είναι η ταξική διάσταση δυνατότητα επανάκαμψης της κερδοφο- της πανδημίας; ρίας. Τραγικά αποκαλυπτική είναι όμως και η προστασία του ιδιωτικού τομέα από Οι κοινωνικοοικονομικές και ταξικές ανιπιθανή μόλυνση από τον Covid-19. Την σότητες στην υγεία πριν την πανδημία περίοδο που πεθαίνουν άνθρωποι διασω- είχαν, σε διεθνές επίπεδο, διευρυνθεί ληνωμένοι στους διαδρόμους των νοσο- σημαντικά την τελευταία δεκαπενταετία

ως αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας και επίθεσης στην εργασία που εμπεδώθηκαν την περίοδο αυτή. Έτσι, η πανδημία βρήκε τον πληθυσμό των κατώτερων κοινωνικοοικονομικών τάξεων ήδη σε μια κατάσταση ευαλωτότητας, με αποτέλεσμα και η νοσηρότητα από Covid-19 να έχει σαφές ταξικό πρόσημο. Με τη σειρά τους οι ίδιες οι κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας διεύρυναν ακόμη περισσότερο τις ταξικές ανισότητες υγείας. Η διεύρυνση των ανισοτήτων που προκάλεσε η πανδημία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί με τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων προστασίας της εργασίας και των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού. Εκτός από τα αυτονόητα μέτρα δημόσιας υγείας (έλεγχος συνθηκών εργασίας, ΜΜΜ, κοκ) θα έπρεπε να έχουν καλυφθεί οικονομικά τόσο η ανεργία όσο και η απουσία λόγω νόσησης από την εργασία και να έχουν εφαρμοστεί μέτρα κοινωνικής προστασίας. Η στρατηγικά αποτελεσματική αντιμετώπιση των ταξικών ανισοτήτων στην υγεία δεν μπορεί παρά να εντάσσεται στην κινηματική πορεία ανατροπής του ίδιου του καπιταλισμού που στηρίζεται και αναπαράγει αυτές τις αντιθέσεις. ▶ Δύο χρόνια μετά, σε τι θα μπορούσαμε να γίνουμε σοφότεροι ως κοινωνία στο θέμα της δημόσιας υγείας;

Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι η υγεία είναι ένα αδιαπραγμάτευτο κοινωνικό αγαθό και πολιτικό δικαίωμα. Για την προστασία της είναι απαραίτητη η ύπαρξη αναπτυγμένων υπηρεσιών δημόσιας υγείας με ικανό και εξειδικευμένο προσωπικό, το οποίο θα πρέπει να αναλάβει την επιστημονική και επιχειρησιακή διαχείριση μιας επιδημικής κρίσης συμπεριλαμβανομένης και της ενημέρωσης του πληθυσμού με συνοχή και συνέπεια. Η επιδημία απέδειξε με τραγικές συνέπειες την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός πλούσια στελεχωμένου και ικανά εξοπλισμένου ΕΣΥ το οποίο θα έχει τη δυνατότητα άμεσης απάντησης ακόμη και σε έκτακτες και διευρυμένες ανάγκες φροντίδας της υγείας τόσο σε επίπεδο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας όσο και σε επίπεδο νοσοκομειακών δομών. Με άλλα λόγια, αντί να κατασπαταλούνται πόροι στο παιχνίδι των «αμυντικών» δαπανών θα πρέπει να κατευθυνθούν στην ουσιαστική στήριξη των δημόσιων υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής πρόνοιας. Τέλος, σε διεθνές επίπεδο, είναι πια ξεκάθαρο ότι η αβέβαιη εξέλιξη της πανδημίας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αδηφαγία της φαρμακοβιομηχανίας που αντιστέκεται σθεναρά στην κατάργηση του καθεστώτος των πατεντών.

16 Βασίλης Μηνακάκης

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Φάκελος / ∆ύο χρόνια πανδημία

Οι πανδημίες αποτέλεσμα της καπιταλιστικής λεηλασίας ▸ ∆ιάλυση οικοσυστημάτων, βιομηχανική κτηνοτροφία και ζωονόσοι

αρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες των ΗΠΑ να αποδείξουν ότι ο κορονοϊός που προκάλεσε την πανδημία της Covid-19 είναι κινεζικός, ότι πρόκειται για έναν «kungﬂu» που δημιουργήθηκε στο εργαστήριο Ιολογίας της Ουχάν απ’ όπου ξέφυγε (ή αφέθηκε;), λίγοι πίστεψαν αυτόν τον ισχυρισμό. Όχι γιατί εξαφανίστηκαν οι θεωρίες συνωμοσίας (τουναντίον, άνθησαν εν μέσω πανδημίας) ή γιατί τέτοια «λάθη» δεν γίνονται (και γίνονται και οι περισσότερες διαφυγές παθογόνων έχουν γίνει από αντίστοιχα εργαστήρια των ΗΠΑ). Ούτε επίσης γιατί καμιά από τις ερευνητικές ομάδες που συνέστησε ο ΠΟΥ δεν επιβεβαίωσε κάτι τέτοιο. Δεν έγινε πιστευτός κυρίως για έναν άλλο λόγο. Επειδή συνειδητοποιήθηκε ευρύτερα αυτό που ήταν γνωστό εδώ και χρόνια στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» (βιολόγους, ιολόγους, περιβαλλοντολόγους, επιδημιολόγους κ.λπ.): Ότι μια σειρά παρεμβάσεις του ανθρώπου –για την ακρίβεια, των καπιταλιστικών σχέσεων και των φορέων τους– στο περιβάλλον είχαν ως συνέπεια την αύξηση των ζωονόσων, των λοιμωδών μεταδοτικών νοσημάτων τα οποία οφείλονται σε ιούς βακτήρια, παράσιτα ή μύκητες που μεταπήδησαν από τα ζώα στους ανθρώπους. Δέκα χρόνια πριν, ο David Quammen έγραφε στο Spillover – Από τα ζώα στον άνθρωπο η επόμενη πανδημία; (Πατάκης, 2021): «Ζούμε σε πάρα πολύ πυκνοκατοικημένες πόλεις. Έχουμε εισδύσει και συνεχίζουμε να εισδύουμε στα τελευταία μεγάλα δάση και άλλα άγρια οικοσυστήματα του πλανήτη, διαταράσσοντας τις φυσικές δομές και τις οικολογικές κοινότητες αυτών των τόπων. Κόψαμε δρόμο από το Κονγκό∙ διασχίσαμε τον Αμαζόνιο∙ περάσαμε μέσα από το Βόρνεο. […] Πολλαπλασιάζουμε τα ζώα μας καθώς πολλαπλασιαζόμαστε οι ίδιοι, στήνοντας τεράστιες εργοστασιακές μονάδες με χιλιάδες βοοειδή, χοίρους, κοτόπουλα, πάπιες, πρόβατα και κατσίκια […] στριμώχνουμε τα ζώα σε κοτέτσια και μάντρες, το ένα επάνω στο άλλο, σε συνθήκες που επιτρέπουν στα οικόσιτα και ημι-οικόσιτα ζώα να αποκτήσουν μολυσματικά παθογόνα από εξωτερικές πηγές (όπως οι νυχτερίδες που κουρνιάζουν πάνω από χοίρους), να μοιράζονται αυτές τις λοιμώξεις μεταξύ τους και άφθονες ευκαιρίες στα παθογόνα να μεταλλάσσονται, και μερικές από τις καινούριες μορφές τους είναι ικανές να μολύνουν ανθρώπους, αγελάδες ή πάπιες. Χορηγούμε σε πολλά από αυτά

τα ζώα μεγάλες δόσεις αντιβιοτικών και άλλων φαρμάκων, όχι για να τα θεραπεύσουμε, αλλά για να τα παχαίνουμε, διατηρώντας την υγεία τους όσο χρειάζεται για να συνεχίζεται το κερδοφόρο εμπόριο κρέατος» (σσ. 765-766). Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν την πρόβλεψη του Quammen περί αύξησης των ζωονόσων: Το 60% των γνωστών και το 75% των νέων μολυσματικών ασθενειών μπορούν να μεταπηδήσουν από τα ζώα στον άνθρωπο. Κάθε χρόνο αναδύονται περίπου 3-4 νέες ζωονόσοι, ενώ σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα επιστημόνων του Χάρβαρντ (Φεβρουάριος 2022), 3,3 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ιογενείς ζωονόσους. Ενάμιση χρόνο πριν (Οκτώβριος 2020), ομάδα ειδικών του ΟΗΕ για τη βιοποικιλότητα προειδοποιούσε ότι οι πανδημίες «θα εμφανίζονται πιο συχνά, θα εξαπλώνονται πιο γρήγορα, θα σκοτώνουν περισσότερους ανθρώπους». «Πρέπει να εκτιμήσουμε τις εξάρσεις των νέων ζωονόσων, καθώς και την επανεμφάνιση και την εξάπλωση των παλιών», έγραφε ο Quammen, «ως μέρος ενός ευρύτερου μοτίβου και να καταλάβουμε ότι η ανθρωπότητα είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία του εν λόγω μοτίβου. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτό οφείλεται σε πράγματα που κάνουμε∙ δεν είναι πράγματα που μας συμβαίνουν» (σ. 764). Ποια είναι αυτά τα «πράγματα που κάνουμε»; Στο χωρίο που προηγήθη-

κε, ο ίδιος απαριθμεί τα περισσότερα. Σε ανάλογο συμπέρασμα κατέληξαν το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών και το Παγκόσμιο Ινστιτούτο Ερευνών για την Κτηνοτροφία, που αναγνώρισαν επτά τάσεις ως υπεύθυνες για τις ζωονόσους: αυξανόμενη ζήτηση για ζωικές πρωτεΐνες, εξόρυξη φυσικών πόρων και αστικοποίηση, εντατική και μη βιώσιμη γεωργία, εκμετάλλευση της άγριας ζωής, αυξημένα ταξίδια και μεταφορές, αλλαγές στον εφοδιασμό τροφίμων, κλιματική αλλαγή. Η κλιματική αλλαγή, σύμφωνα με τους ερευνητές του Χάρβαρντ, αλλοιώνει τους βιότοπους και ωθεί τα ζώα που διαβιούν στη στεριά ή τη θάλασσα να μετακινηθούν σε νέα μέρη, δημιουργώντας ευκαιρίες για παθο-

«Δεν υπάρχει “φυσικός κόσμος”· υπάρχει μόνο ο κόσμος. Η ανθρωπότητα είναι μέρος αυτού του κόσμου, όπως και ο επόμενος φονικός ιός που δεν έχουμε εντοπίσει ακόμα»

γόνους οργανισμούς να εισέλθουν σε νέους ξενιστές. Η δε αποψίλωση των δασών, ιδιαίτερα στις τροπικές περιοχές, φέρνει τους ανθρώπους σε επαφή με ζώα καθώς εισέρχονται στα δάση για να τα καθαρίσουν με στόχο τη γεωργία ή υλοτομία, την κατασκευή δρόμων ή την εξόρυξη από ορυχεία, διευκολύνοντας την επαφή μεταξύ ανθρώπων και ζώων που φέρουν ιούς. «Να ποιο είναι το θετικό με τις ζωονόσους», σημειώνει ο Quammen: «μας θυμίζουν ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε αδιαχώριστοι από τον φυσικό κόσμο. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει “φυσικός κόσμος”· υπάρχει μόνο ο κόσμος. Η ανθρωπότητα είναι μέρος αυτού του κόσμου […] όπως και ο επόμενος φονικός ιός – που δεν έχουμε εντοπίσει ακόμα» (σ. 769). Αν κάπου υστερούν οι προαναφερθείσες αναλύσεις είναι ότι, αναφερόμενες στους παράγοντες που πολλαπλασιάζουν τις ζωονόσους, χρησιμοποιούν πρώτο πληθυντικό πρόσωπο («εμείς οι άνθρωπο») ή την αόριστη έκφραση «ανθρωπότητα». Ωστόσο, πίσω ή κάτω από όλους αυτούς τους παράγοντες –που σωστά αναδεικνύουν– βρίσκεται μια κοινή μήτρα: οι καπιταλιστικές σχέσεις, η ελεγχόμενη από πολυεθνικές γεωργία, η εμπορευματοποίηση-καταλήστευση της φύσης. Αν αυτή δεν αντιμετωπιστεί, η αξία των επισημάνσεών τους περιστέλλεται — κυρίως όμως περιστέλλεται η δυνατότητα αντιμετώπισης των παραγόντων που τροφοδοτούν τις ζωονόσους. Μόνο η σύγκρουση ή/και ανατροπή αυτής της κοινής μήτρας μπορεί να αλλάξει και τους παράγοντες που εντοπίζουν και μόνο τότε μπορεί να γίνει πράξη η «πρωτογενής πρόληψη πανδημίας» για την οποία μιλούν –πολύ σωστά– οι ερευνητές του Χάρβαρντ. Μόνο μια τέτοια οπτική μπορεί να ερμηνεύσει γιατί δεν προωθούνται οι δράσεις «πρωτογενούς πρόληψης πανδημίας», αν και το ετήσιο κόστος τους είναι περίπου 20 δισ. δολ. — συντριπτικά μικρότερο από εκείνο που προέκυψε από την πανδημία της Covid-19. Όπως και να έχει, πάντως, δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κανείς με το συμπέρασμά τους: «Αν η Covid-19 μας δίδαξε κάτι, είναι ότι τα τεστ, οι θεραπείες και τα εμβόλια μπορούν να αποτρέψουν τους θανάτους, αλλά δεν σταματούν την εξάπλωση των ιών στον κόσμο ούτε μπορούν να αποτρέψουν την εμφάνιση νέων παθογόνων. Προοπτικά, δεν μπορούμε να βασιζόμαστε μόνο σε στρατηγικές που θα μας προστατεύουν, αφότου ο νέος ιός έχει μεταπηδήσει από το ζώο στον άνθρωπο».

Κοινωνία

Λίτσα Φρυδά

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Το ματαιωμένο ταξίδι στη ζωή μιας προσφυγοπούλας από το Αφγανιστάν

Η παγωνιά του ρατσισμού κυβέρνησης και ΕΕ και πώς έκαψε τα όνειρα της 21χρονης Ταμκίν Μπαγιάτ. Μια ιστορία που συνέβη δίπλα μας, μια ιστορία κυνισμού, απανθρωπιάς, στοιχείων αλληλεγγύης και απόγνωσης, που δεν μπορούμε να αφήσουμε στη λήθη.

ετάρτη 26 Ιανουαρίου 2022 απόγευμα. Η κακοκαιρία «Ελπίδα» βρίσκεται στο λεκανοπέδιο. Χιόνι έχει σκεπάσει τα πάντα. Άνθρωποι εγκλωβισμένοι σε δρόμους και σπίτια. Σ’ ένα σπίτι στη Νέα Φιλαδέλφεια, μια 21χρονη προσφυγοπούλα από το Αφγανιστάν, η Ταμκίν Μπαγιάτ, κόβει το νήμα της σύντομης ζωής της. Το 2017 η Ταμκίν ξεκίνησε ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι, με τη μητέρα και τα τέσσερα μικρότερα αδέλφια της, αναζητώντας ασφάλεια και ελευθερία, κάνοντας όνειρα για τη ζωή, Με αποφασιστικότητα και θάρρος δραπετεύουν από τον τόπο όπου η βία και ο θάνατος παραμονεύουν σε κάθε γωνιά, κυρίως για τα κορίτσια και τις γυναίκες. Τέσσερα χρόνια περιπλάνησης. Καμπούλ, Ιράν, Τουρκία, έπειτα Σάμος, Καστοριά, και το περασμένο καλοκαίρι Νέα Φιλαδέλφεια. Μαθήτρια στη Β’ Λυκείου, η Ταμκίν –έχει ήδη φοιτήσει στην Α’ Λυκείου στο Διαπολιτισμικό Λύκειο του Άργους Ορεστικού– παρακολουθεί ταυτόχρονα μαθήματα στη σχολή διερμηνέων της «ΜετάΔΡΑΣΗ». Οι δυσκολίες μεγάλες, οι υποχρεώσεις αυξημένες, το δίλημμα ανάμεσα στην ανάγκη να εργαστεί για τη στήρι-

ξη της οικογένειας και να ολοκληρώσει τη φοίτηση στο σχολείο και στη σχολή βασανιστικό. Μάνα της μάνας της και των τεσσάρων μικρότερων αγοριών της οικογένειας, λυγίζει κάτω από την τρομακτική ευθύνη που έχει ήδη συνθλίψει τη μητέρα. Η σκληρότητα της πραγματικότητας που διαμορφώνουν οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαίτερα της ελληνικής κυβέρνησης για τις ζωές των προσφύγων δεν αφήνει κανέναν αλώβητο. Η συμπεριφορά της μητέρας, που κάτω από τις αντιξοότητες βιώνει βαριά κατάθλιψη, είναι κακοποιητική απέναντι στην Ταμκίν. Αυτό γίνεται η αφορμή απομάκρυνσής της και στέγασής της σε δομή φιλοξενίας. Όμως λίγες μέρες μετά επιστρέφει στην οικογένεια, νιώθοντας το βάρος της ευθύνης για τα μικρότερα αδέλφια, καθώς η μητέρα δεν λαμβάνει την «εξειδικευμένη φροντίδα και προστασία» που προβλέπεται για τις ευάλωτες κατηγορίες. Έκτοτε, η Ταμκίν παραλείπει τη φαρμακευτική αγωγή της και τις συνεδρίες με την ψυχίατρο. Η ανυπαρξία πλαισίου ικανού να καλύψει ακόμα και τις βασικές τους ανάγκες, μεγιστοποιεί τα όποια προβλήματα και η εξέλιξη της κατάστασης είναι εκθετική. Η Ταμκίν διακατέχεται ξανά από

αυτοκτονικό ιδεασμό, έπειτα από μια απόπειρα αυτοκτονίας ένα χρόνο νωρίτερα, τη δίμηνη νοσηλεία της, τη φαρμακευτική αγωγή που τής είχε συνταγογραφήσει ψυχίατρος και την ψυχολογική υποστήριξη που λάμβανε από την ψυχολόγο του προγράμματος ΕΣΤΙΑ στο Δήμο κατοικίας της, αφηγείται συγκλονισμένη η καθηγήτριά της στο Γενικό Λύκειο κ. Σταυριάνα Σούμπαση, που την στήριζε τους λίγους μήνες της φοίτησής της εκεί, καθώς μιλά γι’ αυτό το υπέροχο και ευαίσθητο κορίτσι. Οι δυο απορριπτικές αποφάσεις που είχε λάβει η οικογένειά της από την Υπηρεσία Ασύλου, ενώ η ίδια ήταν το μοναδικό μέλος της οικογένειας με θετική απάντηση, επιτείνει το άγχος και την αγωνία της για το μέλλον. Η περιπλοκότητα των διαδικασιών στην απόδοση ασύλου, η μη υπαγωγή τους σε «καθεστώς διεθνούς προστασίας», οι αποφάσεις που αποτρέπουν την οικογενειακή επανένωση τους με τον μεγαλύτερο αδελφό στην Ολλανδία και ο εγκλωβισμός τους σε ένα καθεστώς ομηρίας, προκαλούν ένα τραγικό αδιέξοδο. Της είναι αδιανόητο να εγκαταλείψει την οικογένειά της και τρέμει στην ιδέα πως ίσως χρειαστεί να επιστρέψει μαζί τους στο Αφγανιστάν. Οι υπεύθυνοι φορείς που γνω-

ρίζουν τις διαδρομές, τις κακουχίες, και τα βάσανα των προσφύγων, μοιάζει να έχουν αποφασίσει να τους εξοντώσουν με κάθε τρόπο. Η Ταμκίν αγχώνεται επίσης πολύ με την επίδοσή της στα σχολικά μαθήματα και τις απουσίες, που έχουν αρχίσει να συσσωρεύονται καθώς πηγαίνει και παίρνει τα αδελφάκια της στο Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό. Η ελλιπής μέριμνα από την πολιτεία για την ισότιμη εκπαίδευση των παιδιών προσφύγων στο σχολείο και η ρατσιστική ρητορική στον δημόσιο λόγο, συμβάλλουν στην εμφάνιση συμπεριφορών και στάσεων που δυσχεραίνουν τη φοίτησή τους, όταν καταφέρνουν με χίλιους κόπους να έχουν πρόσβαση σε αυτήν. Παρά τις τεράστιες δυσκολίες, η Ταμκίν αρχίζει να κοινωνικοποιείται στο σχολείο και να συμμετέχει ενεργά σε πρόγραμμα για την αλληλοδιδασκαλία των Ελληνικών από Έλληνες μαθητές στους πρόσφυγες συμμαθητές τους και σε συνομηλίκους τους από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αναπτύσσει στενές σχέσεις με τους μαθητές των άλλων σχολείων και δείχνει να ενδυναμώνεται ψυχικά. Όμως, οι πρακτικές δυσκολίες εντείνονται και την αποσταθεροποιούν. Στις 24 Νοεμβρίου γίνεται έξωση στην οικογένεια από το διαμέρισμα όπου φιλοξενούνταν και χρειάζεται να μετακομίσουν σε μια μέρα. Επιπλέον, από το τέλος του Οκτώβρη και για δύο μήνες, η Ταμκίν και η οικογένειά της αναγκάζονται να επιβιώσουν χωρίς το μηνιαίο βοήθημα, όπως και όλοι οι ωφελούμενοι του προγράμματος ΕΣΤΙΑ. Στο τέλος του Δεκέμβρη, νιώθει αποκαμωμένη και απελπισμένη και μιλά στην καθηγήτριά της για τον αυτοκτονικό ιδεασμό που είχε αρχίσει πάλι να την ταλαιπωρεί. Αρχίζει να βλέπει ξανά την ψυχολόγο και συμφωνεί να ξαναρχίσει τη φαρμακευτική αγωγή. Στη διάρκεια των διακοπών των Χριστουγέννων επικοινωνεί καθημερινά με την καθηγήτριά της. Είναι ήρεμη, ξεκούραστη, χαρούμενη και σε τακτική επαφή με την ψυχολόγο της. Η επιστροφή όμως στο σχολείο, πυροδοτεί και πάλι το άγχος της για τις απουσίες, τα διαγωνίσματα, το ίδιο και η επομένη συνέντευξη της ίδιας και της οικογένειάς της στην Υπηρεσία Ασύλου. Ο αποκλεισμός της Ταμκίν τις μέρες της κακοκαιρίας επιδεινώνει την κατάστασή της. Η ελπίδα που οδήγησε τα βήματά της από την Καμπούλ ως την Αθήνα θάφτηκε στον χιονιά.

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

ΕΠΙ • κοινωνία Ματίνα Παπαχριστούδη

πίσω

Μετρώντας τα υπερκέρδη της ολιγαρχίας στα μίντια

από τις κάμερες

αφού με απαίτησή τους δεν δημοσιοποιείται καμία μέτρηση αγοράς. Για το 2022 εκτιμάται αύξηση κατά 12%-15%. Για το πιθανό ύψος των εσόδων από αυτά τα ποσοστά αρκούμαστε στις δηλώσεις διαφόρων παραγόντων. Οι διαφημιστές λένε πως η τηλεόραση πήρε πέρυσι περισσότερα από 300 εκατ. ευρώ, οι εκπρόσωποι των καναλιών περίπου 250. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί των ολιγαρχών της ενημέρωσης κατέχουν τη μερίδα ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 3 Μαρτίου γίνεται η του λέοντος στις χαριστιεκδίκαση της αγωγής στελέχους της κές ρυθμίσεις της κυβέρΕλληνικός Χρυσός κατά της δημονησης ΝΔ από το 2020, σιογράφου Σταυρούλας Πουλημένη με πρόσχημα την πανκαι της ιστοσελίδας alterthess. Η δημική κρίση. Όλο αυτό αγωγή είναι τυπικό δείγμα των αγωτο διάστημα χαρίστηκαν γών SLAPPs, με τις οποίες ισχυρά ή σχεδόν μηδενίστηκαν οικονομικά συμφέροντα επιχειρούν οι οικονομικές τους υποχρεώσεις προς το κράτος, να εκφοβίσουν και να φιμώσουν ενώ παράλληλα –όπως και όσους αντιδρούν σε παράνομες σε όλα τα άλλα ΜΜΕ– το ενέργειες των εταιρειών εναντίον κράτος ανέλαβε τις ασφατου δημοσίου συμφέροντος και να λιστικές εισφορές, τα χρέη σιγήσουν όσα ΜΜΕ και δημοσιογράπρος ασφαλιστικούς οργαφους επιμένουν να τις ερευνούν. νισμούς αλλά και τους μισθούς. Ειδικότερα για τη διαφήμιση, ρυθμίστηκε η έκπτωσή της από τη φορολογία επιχειρήσεων ήδη από το 2020.

Η είδηση ήρθε από την αγορά της διαφήμισης. Η δαπάνη για την τηλεόραση «τρέχει» έως και ένα εκατομμύριο ευρώ την ημέρα! Πέρυσι η διαφημιστική δαπάνη αυξήθηκε κατά 20%, ενώ κανείς δεν γνωρίζει ποιο είναι το πραγματικό έσοδο για τις τηλεοπτικές επιχειρήσεις,

ΩΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑ δοχεία για τη στοχοποίηση των μη αρεστών και αγωνιστών λειτουργούν συγκεκριμένες «πετσωμένες» ιστοσελίδες, με στελέχη της ΝΔ και του Μαξίμου. Πρόσφατος στόχος ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης ο οποίος άσκησε δριμεία κριτική στο καθεστώς των δημοσκοπήσεων. Έτσι εμφανίστηκε ανυπόγραφο άρθρο σε ιστοσελίδα που τον χαρακτήρισε «γνωστό υπερασπιστή της 17Ν», το οποίο διακινήθηκε από τον Άδωνι Γεωργιάδη.

Ο ΒΑΘΜΟΣ και το επίπεδο ελέγχου και φίμωσης που επιβλήθηκε στα μίντια και συνολικά στο χώρο της δημοσιότητας, είναι πρωτόγνωρος. Η απουσία οργανωμένης αντίδρασης και διαμαρτυρίας από τους ίδιους τους εργαζόμενους και η συναίνεση-συμμαχία της συνδικαλιστικής κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης στα ΜΜΕ, απειλεί πλέον ολοκληρωτικά την αυτόνομη λειτουργία των Μέσων. Για όσους αντιδρούν στήνεται το πλέγμα παρεμβάσεων-ρυθμίσεων καταστολής.

Ωφελημένα από την πολιτική διαχείρισης της κρίσης του κορονοϊού είναι όλα τα Μέσα ενημέρωσης. Οι εφημερίδες, που παραμένουν η κύρια πηγή ενημέρωσης και δημοσιογραφικού περιεχομένου, συνεχίζουν να εκδίδονται εξαιτίας της παραπάνω επιδοματικής πολιτικής, τόσο στο κέντρο όσο και στην περιφέρεια. Και ακριβώς εξαιτίας της δημοσιογραφικής λειτουργίας τους, η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει πρόγραμμα ενίσχυσης με σαφείς κανόνες και όρους. Το διαδίκτυο, μετά την τηλεόραση, μετράει τα υπερκέρδη του. Οι ιστοσελίδες που κατέχουν τα παραδοσιακά συγκροτήματα ΜΜΕ αλλά και πληθώρα νέων και πλήρως ελεγχόμενων με «πετσωμένες λίστες» χρηματοδότησης, είναι απόλυτα κερδοφόρες, τόσο οικονομικά όσο και κυρίως ιδεολογικά, καθώς εξελίσσονται σε σημαντικό ψηφιακό πυλώνα της ιδεολογικής και πολιτικής χειραγώγησης. Κι ενώ το μιντιακό κεφάλαιο μετράει τα κέρδη του, οι εργαζόμενοι μετράνε τις απώλειές τους, οικονομικές και επαγγελματικές. Από δημοσιογράφοι έχουν μετατραπεί σε κακοπληρωμένους «χειριστέςεπεξεργαστές» κειμένων.

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» Επιστολή, με αφορμή τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία, έστειλαν στο Δίκτυο «Σπάρτακος» και την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, φαντάροι οι οποίοι υπηρετούν στα στρατόπεδα της Παστίδας Ρόδου. Οι στρατιώτες αναφέρουν τα εξής: «Καταδικάζουμε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ είναι συνυπεύθυνοι στο δράμα του λαού της Ουκρανίας. Είμαστε ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλιστές. Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία σκορπούν ανησυχία. Κάθε συνάδελφος που υπηρετεί στον στρατό αυτή τη στιγμή έχει το άγχος της πολεμικής απειλής, όπου και να βρίσκεται εκείνη, ειδικότερα τώρα που είναι και πιο κοντά στη γειτονιά μας. Πιο πολύ μας ανησυχεί το αποτέλεσμα του ΚΥΣΕΑ όπου κατά τη σύσκεψη όλων αυτών βγήκε το πλέον ανησυχητικό πόρισμα: “Πλήρης ταύτιση με την πολιτική των συμμάχων μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ”. Τι σημαίνει αυτό; Θα πάνε στρατι-

«Καμιά εμπλοκή στην Ουκρανία» ▸ Αντιπολεμική, διεθνιστική επιστολή φαντάρων από τα στρατόπεδα Παστίδας Ρόδου ώτες ή ναύτες ή σμηνίτες να πολεμήσουν εάν το αποφασίσει το ΝΑΤΟ; Δεν έχουμε καμία δουλειά να πάμε να πολεμήσουμε σε μια ξένη χώρα για χάρη ενός φονικού μηχανισμού (που ειδικά στα μέρη μας οι μνήμες είναι νωπές απ’ την παρέμβαση του ΝΑΤΟ) κόντρα σε έναν άλλο ανταγωνισμό (Ρωσία), για χάρη των οικονομικών πολιτικών των ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσίας. Απ’ αυτόν τον πόλεμο, οι μόνοι χαμένοι στο τέλος θα είναι οι ντόπιοι Ουκρανοί και οι κάτοικοι των Λαϊκών Δημοκρατιών, ήδη αυτή την πολιτική επεκτατισμού του ΝΑΤΟ και της ΕΕ

την πληρώνουν απ’ το 2014 μέχρι και τη σημερινή πολεμική αναθέρμανση. Η πραγματική μάχη, ο πραγματικός αγώνας είναι για την ουσιαστική ειρήνη μεταξύ των λαών! Στρατιώτες από τα Στρατόπεδα Παστίδας». Συνφάνταροι, είμαστε ενάντια σε όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τους ανταγωνισμούς που επιδιώκουν τον καθορισμό ζωτικών χώρων, την επιβολή των όρων ηγεμονίας και παγκόσμιας κυριαρχίας τους. Ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εχθρικές στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία, εκμεταλλευτικές και καταπιεστικές, που προ-

βαίνουν αδίστακτα στην καταστολή των λαϊκών εξεγέρσεων για να επιβάλλουν την καπιταλιστική κυριαρχία και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Το Δίκτυο «Σπάρτακος» στέκεται απέναντι σε όλους αυτούς τους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς, στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, το απάνθρωπο κυνήγι προσφύγων και την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσίας και Κίνας. Καλούμε τους συνφάνταρους, σμηνίτες, ναύτες και το μόνιμο προσωπικό να αρνηθούν τη συμμετοχή τους με κάθε τρόπο. Πρέπει τώρα να συγκροτήσουμε ένα Αντιπολεμικό Διεθνιστικό Συντονισμό πανελλαδικά. Το αντιπολεμικό κίνημα, μέσα και έξω από τον στρατό, πρέπει να μπλοκάρει την οποιαδήποτε συμμετοχή των βάσεων στην Ελλάδα και τη συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων και μέσων στον επικίνδυνο αυτό γύρο του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού με επίκεντρο την Ουκρανία.

Κοινωνία Κυριάκος Νασόπουλος

πό την Τετάρτη στο λιμάνι του Αστακού είχε αρχίσει να γράφεται ο τραγικός επίλογος της νέας ναυτικής τραγωδίας που σημειώθηκε στις 18 Φεβρουαρίου στην ακτοπλοϊκή γραμμή Ελλάδας-Ιταλίας. Οι άνδρες της ΕΜΑΚ είχαν εντοπίσει συνολικά πέντε απανθρακωμένα πτώματα στα γκαράζ 2 και 3 –από όπου εικάζεται πως ξεκίνησε η φωτιά– του Euroferry Olympia του Ιταλού μεγαλοεφοπλιστή Εμάνουελ Γκριμάλντι, ενώ αναζητούσαν τουλάχιστον έξι αγνοούμενους. Το ίδιο εγκληματικό «έργο», με την υπογραφή και τότε του εφοπλιστικού κεφαλαίου και των αρμόδιων αρχών, είχε παιχτεί ξανά μόλις πριν επτά χρόνια. Τον Δεκέμβριο του 2014 με το πλοίο Norman Atlantic, όταν και έχασαν τη ζωή τους 11 άνθρωποι, ενώ 22 κηρύχθηκαν οριστικά αγνοούμενοι — ανάμεσά τους και 6 μετανάστες που ταξίδευαν χωρίς εισιτήρια. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία (όμιλος Grimaldi), η οποία από το 2008 έχει εξαγοράσει τις Μινωικές Γραμμές, μέσω ανακοίνωσή της επιχείρησε να αποποιηθεί των ευθυνών, στοχοποιώντας παράλληλα τα θύματα, δηλαδή τους επιβάτες. «Εάν κάποιος οδηγός φορτηγού αποφασίσει με δόλο να κρυφτεί στο φορτηγό του, αυτή η συμπεριφορά αποτελεί κατάφωρη παράβαση των διεθνών κανονισμών και των κανόνων του ομίλου Grimaldi», σημείωνε χωρίς ίχνος ντροπής. Ισχυριζόταν επίσης ότι ο τελευταίος έλεγχος του πλοίου στις 16 Φεβρουαρίου από τις ελληνικές λιμενικές αρχές στην Ηγουμενίτσα «έληξε με ικανοποιητικά αποτελέσματα». Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ), Αντώνη Νταλακογεώργο, έχουμε να κάνουμε με ένα επαναλαμβανόμενο έγκλημα, καθώς την τελευταία δεκαπενταετία έχουν σημειωθεί πάνω από 10 παρόμοια περιστατικά στις ελληνικές θάλασσες, ιδιαίτερα όμως στη γραμμή της Αδριατικής. «Δυστυχώς, τόσο η ελληνική όσο και η ιταλική κυβέρνηση

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Το εφοπλιστικό έγκλημα του Euroferry Olympia Σοβαρά προβλήματα και παραλείψεις στα συστήματα ασφαλείας του πλοίου, ελλιπές πλήρωμα και ακατάλληλες συνθήκες στις καμπίνες είναι τα πιο κρίσιμα κομμάτια του παζλ των εγκληματικών ευθυνών του ομίλου Grimaldi, του υπουργείου Ναυτιλίας και των αρμοδίων αρχών.

εφαρμόζουν πολιτικές που είναι κομμένες και ραμμένες προς όφελος της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των ναυτιλιακών εταιρειών και σε βάρος της ασφάλειας επιβαινόντων και ναυτεργατών», δηλώνει στο Πριν. Όπως επισημαίνει, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες σημειώθηκε η ναυτική τραγωδία στο Euroferry Olympia είναι σχεδόν ίδιες με εκείνες στο Norman Atlantic. Και πάλι οι ευθύνες πλοιοκτήτριας εταιρείας, υπουργείου Ναυτιλίας και λιμενικών αρχών είναι πολλές και συγκεκριμένες. «Το συγκεκριμένο επιβατηγό οχηματαγωγό

πλοίο είχε πλήρωμα 51 ατόμων (46 Ιταλοί και 5 Έλληνες). Ο αριθμός αυτός είναι τραγικά μικρός και αναντίστοιχος των πραγματικών αναγκών. Τα άτομα θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 85. Αυτές είναι συνθέσεις εργασιακής εξάντλησης των ναυτεργατών, που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια του πλοίου», τονίζει, ενώ παράλληλα αποδομεί το ισχυρισμό του ομίλου Grimaldi για τα αποτελέσματα του τελευταίου έλεγχου. «Από το πόρισμα του ελέγχου, το οποίο έχουμε 5 ανεπίσημα στα χέρια μας (το υπουργείο δεν το είχε δώσει στη δημοσιότητα),

Πλήρωμα 1 αντί 85 ατόμων, καμία απόσταση μεταξύ των οχημάτων στα γκαράζ

Οι άθλιες καμπίνες «οδήγησαν» στα γκαράζ Η προσπάθεια της πλοιοκτήτριας εταιρείας να πετάξει από πάνω τις όλες τις ευθύνες προκαλεί οργή και είναι μια συνήθης τακτική των εφοπλιστών. Ο πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ σημειώνει ότι σχεδόν πάντα οι εγκληματικές τους ευθύνες μετατοπίζονται στο πλήρωμα αλλά και στους επιβάτες. Εν προκειμένω, ενδεχομένως το πιο εξοργιστικό να είναι η ξεδιάντροπη στοχοποίηση των οδηγών. «Διαπιστώθηκε ότι κάποιοι εξ αυτών κοιμόντουσαν μέσα στα οχήματά τους. Είναι απλά μια ιδιορρυθμία ορισμένων; Αντιθέτως, άσχετα από τα όσα μπορεί να ισχυρίζονται

εταιρεία, υπουργείο και αρμόδιες υπηρεσίες. Οι συνθήκες στις καμπίνες του συγκεκριμένου πλοίου ήταν απαράδεκτες. Μιλάμε για τετράκλινες καμπίνες, περίπου 12 τετραγωνικών, όπου παραβιάζονται όλοι οι υγειονομικοί κανόνες για τον κορονοϊό, ενώ κατά τη διάρκεια ελέγχων στο παρελθόν είχε διαπιστωθεί ότι οι εγκαταστάσεις των διαμερισμάτων είναι βρώμικες και εντελώς ακατάλληλες. Κατά συνέπεια, η εταιρεία να κοιτάξει τις δικές της ευθύνες πριν ενοχοποιήσει τους οδηγούς», καταλήγει ο Αντώνης Νταλακογεώργος.

προκύπτουν ορισμένες διαπιστώσεις. Πρώτον, δεν λειτουργούσαν όπως προβλέπει ο κανονισμός οι στεγανές πόρτες. Δεύτερον, το επιχειρησιακό φυλλάδιο πυρασφάλειας ήταν ατελές. Τρίτον, διαπιστώθηκαν σοβαρά προβλήματα σε ό,τι αφορά τους κανόνες υγιεινής σε διαμονή, εγκαταστάσεις αναψυχής, τρόφιμα και τροφοδοσία. Τέταρτον, οι υγειονομικές εγκαταστάσεις δεν ήταν σωστά επανδρωμένες, ενώ προβλήματα παρατηρήθηκαν στον αερισμό και τους χώρους εργασίας», εξηγεί ο Αντώνης Νταλακογεώργος. Παρʹ όλα αυτά, σημειώνει ότι σύμφωνα με την προβλεπόμενη νομοθεσία όλα τα παραπάνω δεν συνιστούσαν λόγο για να απαγορευτεί ο απόπλους του πλοίου. «Οι επιθεωρήσεις των αρμόδιων αρχών πολλές φορές δεν είναι ουσιαστικές. Για παράδειγμα, δεν θέτουν σε λειτουργία τα συστήματα πυρανίχνευσης και πυρόσβεσης, αλλά γίνονται τυπικά πάνω στις ημερομηνίες έναρξης και λήξης συσκευών, μηχανημάτων και συστημάτων», προσθέτει. Παράλληλα, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΠΕΝΕΝ αλλά και τα στοιχεία που προκύπτουν συνεχώς, υπήρξαν και άλλοι παράγοντες που συντέλεσαν στην τραγωδία. «Τασυστήματα πυρανίχνευσης και πυρόσβεσης πρέπει να ήταν προβληματικά, καθώς, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις επιβατών, το πλοίο μέσα σε ελάχιστα λεπτά έγινε παρανάλωμα. Παράλληλα, έχει διαπιστωθεί η απουσία υπευθύνου βάρδιας στα γκαράζ, που έχει την ευθύνη να ειδοποιήσει σε περίπτωση φωτιάς. Τέλος, από τις δηλώσεις του Λευκορώσου οδηγού που διασώθηκε, προκύπτει ότι στα γκαράζ δεν είχαν τηρηθεί οι αποστάσεις μεταξύ των οχημάτων. Από τους συγκεκριμένους ελεύθερους χώρους πρέπει να διέρχεται ελεύθερα το πλήρωμα που είναι υπεύθυνο για την κατάσβεση της πυρκαγιάς. Το έχουμε καταγγείλει δεκάδες φορές, βάζουν περισσότερα φορτηγά και αυτοκίνητα για να ωφεληθεί η εταιρεία», καταλήγει.

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

ΣΩΜΑΤΕΙΑ

ΟΠΑ∆ΙΚΗ ΒΙΑ

Μαχητική διαδήλωση κατά νόμου Χατζηδάκη

Στο στόχαστρο η κερκίδα, όχι οι ΠΑΕ

Κοινωνία Ειδικού Συνεργάτη*

▸ Μέτρα επικοινωνιακού χαρακτήρα και όχι ουσίας ανακοίνωσε η κυβέρνηση

Μ Είχε τη σημασία της η συγκέντρωση στον πεζόδρομο της Κοραή και η πορεία στη βουλή, που διοργάνωσαν περίπου 20 σωματεία του ιδιωτικού αλλά και του δημόσιου τομέα την Τρίτη 22 Φλεβάρη κατά του νόμου Χατζηδάκη. Η συμμετοχή περίπου 500 εργαζομένων δεν είναι βέβαια ανάλογη της επίθεσης που σηματοδοτεί το συγκεκριμένο νομικό έκτρωμα αλλά σηματοδοτεί μια πρώτη μαχητική συσπείρωση στον αγώνα για την ανατροπή του. Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός πως η κινητοποίηση συνδιοργανώθηκε από πρωτοβάθμια σωματεία, κάτι που φάνηκε και στην πορεία, όχι μόνο με τα πολλά πανό σωματείων αλλά και με τη συμμετοχή νέων εργαζομένων. Αξιοσημείωτη ήταν και η παρουσία φοιτητικών συλλόγων αλλά και εργατικών συλλογικοτήτων όπως η Ταξική Κίνηση για την Εργατική Χειραφέτηση, η Εργατική Αντεπίθεση, η Ταξική Πορεία κ.α. Για άλλη μια φορά, η κυβέρνηση έστειλε διμοιρίες ΜΑΤ για να «οριοθετήσουν» τη διαδήλωση αλλά τελικά οι εργαζόμενοι κατέλαβαν όλο το οδόστρωμα και έφτασαν μέχρι τη Βουλή φωνάζοντας συνθήματα κατά της κυβέρνησης, του νόμου, της αστυνομοκρατίας και της αντεργατικής πολιτικής. Η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στην υλοποίηση του σχεδίου της κατά του ταξικού συνδικαλισμού. Πλέον τα πρωτοδικεία, με βάση τον νόμο, δεν παραλαμβάνουν τα πρακτικά των αρχαιρεσιών σωματείων εργαζομένων, ενώ πολλά σωματεία καταγγέλλουν ότι έχουν μπλοκαριστεί οι τραπεζικοί λογαριασμοί τους επειδή δεν καταγράφηκαν στο ΓΕΜΗΣΟΕ οι νέες διοικήσεις τους. Όπως επισημαίνει η Ταξική Κίνηση για την Εργατική Χειραφέτηση, «το εργατικό κίνημα πρέπει να προχωρήσει στον ευρύτερο δυνατό συντονισμό από τη βάση, από τα πρωτοβάθμια σωματεία, με παρατεταμένο αγώνα, με όλες τις μορφές, με στόχο την κατάργηση ανατροπή του ν. Χατζηδάκη». Τη μάχη δεν θα τη δώσει η ΓΣΕΕ και ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός, ούτε θα κριθεί σε δικαστικούς «αγώνες» αλλά στην ταξική πάλη, με αγώνες διαρκείας, συντονισμένους, πανεργατικούς και απεργιακούς.

ε κρεσέντο κατασταλτικών μέτρων, για ακόμη μια φορά, η κυβέρνηση επιλέγει να χτίσει την πολιτική της σχετικά με την καταπολέμηση της λεγόμενης οπαδικής βίας. Λίγες ημέρες πριν από τη συμπλήρωση ενός μήνα από τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού στη Θεσσαλονίκη και αφού εξαντλήθηκαν τα «κροκοδείλια δάκρυα», οι αρμόδιοι υπουργοί ανακοίνωσαν ένα πακέτο μέτρων που δεν αφήνει περιθώρια… αισιοδοξίας, καθώς, εκτός από το γεγονός ότι κάποια από τα μέτρα υπάρχουν ήδη και παρουσιάστηκαν ως καινοτομίες, η λογική του αυταρχισμού και της καταστολής δεν έφερε αποτέλεσμα σε κανένα επίπεδο της κοινωνικής ζωής. Συγκεκριμένα, ο υπουργός Δικαιοσύνης ανακοίνωσε ότι αυξάνεται το πλαίσιο ποινής για εγκλήματα οπαδικής βίας, από 6 μήνες έως 5 έτη. Σε διακεκριμένες περιπτώσεις επικίνδυνων δραστών, θα προβλέπεται ποινή από 2 έως 5 έτη. Καθιερώνεται ειδικό ποινικό αδίκημα για όσους κατά τη διάρκεια αθλητικού αγώνα έχουν καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 6 μηνών. Απαγορεύεται, επίσης, η αναστολή έκτισης ποινής για εγκλήματα οπαδικής βίας, υποθέσεις οι οποίες θα εκδικάζονται κατά προτεραιότητα. Σε περίπτωση δε αναβολής της δίκης, καθίσταται υποχρεωτική η επιβολή περιοριστικών όρων. Η εφαρμογή του ιδιώνυμου, που με περίσσια… χάρη ανακοινώθηκε από τα κυβερνητικά στελέχη, «δοκιμάστηκε» και στο παρελθόν — αλλά οι κοινωνικές αντιδράσεις απέτρεψαν την

εφαρμογή του (σ.σ. για τις κουκούλες). Πλέον, επιστρέφει… δριμύτερο, ενώ αυξάνονται και οι ποινές, λες και πρόκειται για μια διαφορετική κατηγορία πολιτών. Στα μέτρα που ανακοινώθηκαν προβλέπεται η προσωρινή αναστολή της λειτουργίας όλων των Λεσχών Φιλάθλων και των παραρτημάτων τους, δηλαδή των συνδέσμων, έως την 31η Ιουλίου 2022. Έπειτα, σύμφωνα με το νέο πλαίσιο, προβλέπεται η δημιουργία λέσχης φίλων, η οποία θα βρίσκεται υπό τη σκέπη της ομάδας και, για την ακρίβεια, του ερασιτεχνικού σωματείου. «Έδρα της Λέσχης, θα είναι υποχρεωτικά πλέον η έδρα του ερασιτεχνικού σωματείου, της ΠΑΕ ή της ΚΑΕ, απ’ όπου βεβαιώνεται η Λέσχη. Έτσι, ΠΑΕ, ΚΑΕ ή ερασιτεχνικό σωματείο θα έχουν τη δυνατότητα άμεσης πρόσβασης και ελέγχου στο Μητρώο και στις δράσεις των μελών της Λέσχης. Παράλληλα, υπάρχει υποχρέωση της ΠΑΕ/ ΚΑΕ/αθλητικού σωματείου να αναρτά στην ιστοσελίδα του τα στοιχεία της Λέσχης Φιλάθλων και των Παραρτημάτων της», αναφέρεται στην απόφαση.

Το συγκεκριμένο μέτρο αναμένεται να βρει απέναντί του τόσο τις ΠΑΕ, που έχουν ήδη εκφράσει τις αντιρρήσεις τους και δεν έχουν καμία διάθεση να αναλάβουν έστω και στο ελάχιστο το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί όσο και τους οργανωμένους οπαδούς, οι οποίοι θα χάσουν κάθε ίχνος αυτονομίας εάν βρεθούν υπό τον έλεγχο των εκάστοτε προέδρων. «Μα δεν ελέγχονται ήδη από τους προέδρους;», θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς. Η απάντηση είναι πως αυτό συμβαίνει μεμονωμένα και σε περιορισμένο βαθμό, σε συγκεκριμένες θύρες και κυρίως όπου υπάρχουν μεγαλοεπιχειρηματίες πίσω από τις ομάδες. Εάν όμως θεσμοθετηθεί, θα μπορούμε κάλλιστα να μιλάμε για δημιουργία οπαδικών «στρατών» και με τη βούλα της κυβέρνησης. Ας μην γελιόμαστε, άλλωστε: Εάν η ΠΑΕ ήθελαν να αποβάλλουν από την κερκίδα τα παραβατικά στοιχεία, θα το είχαν κάνει. Οι άνθρωποι των ΠΑΕ γνωρίζουν τους πάντες και τα πάντα. Αλλά όχι μόνο δεν το κάνουν, αντιθέτως, σε πολλές περιπτώσεις είναι οι δικηγόροι των ΠΑΕ που τρέχουν να βγάλουν από τα κρατητήρια οπαδούς που έχουν συλληφθεί. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι και σε αυτόν τον τομέα, η κυβέρνηση επιλέγει κινήσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα και όχι ουσίας όπως σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση το κάνει στη σκιά μιας δολοφονίας ενός 19χρονου παιδιού. *Α. Ζ.

8η ΜΑΡΤΙΟΥ

Κάλεσμα ΑΤΕ-ΕΚΑ και ΣΜΤ για προκήρυξη απεργίας

ην προκήρυξη απεργίας στις 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, πρότεινε η Αγωνιστική Ταξική Ενότητα στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΑΤΕ-ΕΚΑ). Σε σχετική ανακοίνωση της ΑΤΕ τονίζεται ότι «στη φετινή 8η Μάρτη, θεωρούμε πως η απάντηση του εργατικού κινήματος, πρέπει να είναι πολύ πιο αναβαθμισμένη. Καλούμε τη διοίκηση του ΕΚΑ και τα σωματεία-μέλη του ΕΚΑ, να λάβουν απόφαση για 24ωρη απεργία και διαδήλωση». Σε ανάλογη πρωτοβουλία του, το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ), απέστειλε αίτημα στο ΔΣ του ΕΚΑ για προκήρυξη απεργίας τη συγκεκριμένη ημέρα. «Στην Ελλάδα,

η περσινή 8η Μάρτη μας βρήκε εν μέσω ενός συγκλονιστικού κινήματος #metoo, με εκατοντάδες γυναίκες να καταγγέλλουν περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης, μετά τον δρόμο που άνοιξε η καταγγελία της αθλήτριας Σοφίας Μπεκατώρου. Ενώ οι καταγγελίες συνεχίζονται, το 2021 ζήσαμε τουλάχιστον 17 γυναικοκτονίες, την πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας. Από πέρσι μέχρι σήμερα, έχουν καταγραφεί ένας βιασμός εργαζόμενης καθαρίστριας στα Πετράλωνα εν ώρα εργασίας, ένα κύκλωμα καταναγκαστικής πορνείας από αστυνομικούς, η απόπειρα συγκάλυψης του βιασμού μιας νεαρής γυναίκας στη Θεσσαλονίκη και πολλά ακόμα. Η κυβέρνηση,

από την άλλη, ψήφισε ένα μισογύνικο οικογενειακό δίκαιο, προσπάθησε να διοργανώσει συνέδριο ενάντια στις εκτρώσεις και παραλίγο να εισάγει στα σχολεία αντιδραστικά μαθήματα», αναφέρει. Το ΣΜΤ τονίζει πως στόχος πρέπει να είναι η 8η Μάρτη να αποτελέσει απεργιακό σταθμό στην πάλη του εργατικού κινήματος ενάντια στη γυναικεία εκμετάλλευση και στις έμφυλες διακρίσεις. «Επιδιώκουμε, πλάι στα αιτήματα του εργατικού κινήματος, να αναδείξουμε τα αιτήματα των γυναικών για ισότητα και απελευθέρωση, ενάντια στην έμφυλη βία και την παρενόχληση στην εργασία ή οπουδήποτε αλλού, για ίση αμοιβή και σταθερή εργασία», καταλήγει.

Κοινωνία Κρέων: Ώστε τόλμησες να παραβείς το νόμο μου; Αντιγόνη: Δεν νομίζω πως οι νόμοι σου είναι αρκετά ισχυροί, ώστε να επιτρέπουν σ’ έναν θνητό να παραβεί άλλους νόμους, νόμους άγραφους, ακλόνητους, θεϊκούς.

άρνηση της Αντιγόνης απέναντι στο μίσος και την αλαζονεία της εξουσίας και η κατάφαση απέναντι στην αλληλεγγύη και το κοινό αίσθημα δικαίου γίνονται όλο και πιο επίκαιρα απέναντι στη νέα βαρβαρότητα των ημερών. Εδώ και καιρό το υπουργείο Παιδείας εξαπολύει ένα νέο κυνήγι μαγισσών στον χώρο της εκπαίδευσης με τη λεγόμενη αξιολόγησηαναβάθμιση του δημόσιου σχολείου. Σχολεία φθηνά, ανταγωνιστικά, σχολεία των λίγων, των αποκλεισμών, της κατηγοροποίησης, της αμάθειας και της ασφυξίας. Η εκπαίδευση στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία τους δεν είναι εκπαίδευση, δεν είναι αγαθό, είναι υπηρεσία, είναι εμπόρευμα, με εκπαιδευτικούς πιστούς στα όργανα της τάξης που θα προωθούν μόνο τη δουλεία, την υποταγή και την υπακοή. Για τους μη εντάξιμους, τους μη ανήκοντες στην παραπάνω κατηγορία, όπως σωστά έλεγε ο Χάξλεϋ: «Δεν βλέπω τίποτα άλλο παρά μόνο την κάμαρα του θανάτου». Και αυτό γιατί το νομοσχέδιο είναι εξ ορισμού κυνικό και αυταρχικό, ενθαρρύνοντας τις συγχωνεύσεις σχολείων, την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την απογύμνωση της εκπαίδευσης από τα κοινωνικά και δημοκρατικά της συμφραζόμενα. Σε αυτόν τον αγώνα δεν κρίνεται μόνο το αύριο των εκπαιδευτικών. Σε αυτόν τον αγώνα, κόντρα στην υπονόμευση από τις Ομοσπονδίες (ΔΟΕ, ΟΛΜΕ), κόντρα στις απειλές και στα απειλητικά έγγραφα του «συνταγματάρχη» γενικού γραμματέα Παιδείας, Κόπτση, μια σειρά από σωματεία κήρυξαν από αρχές Νοέμβρη απεργία-αποχή

ΑΓΡΟΤΕΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Έλενα Πετροπούλου | ∆Σ ΣΕΠΕ «Αριστοτέλης»

Ή με τους Κρέοντες ή με τις Αντιγόνες αυτού του κόσμου ▸ Πειθαρχικές διώξεις εναντίον 114 προϊσταμένων και διευθυντών

από τη διαδικασία της αξιολόγησης. Το απεργιακό δικαίωμα κατακτήθηκε με αιματοβαμμένες εργατικές συγκεντρώσεις, χιλιόμετρα πορείας, με μεγάλες θυσίες χιλιάδων αγωνιστών. Απέναντι σε αυτόν τον αγώνα για δωρεάν μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα, η κυβέρνηση στρέφεται με απειλητικά χουντόχαρτα και με πειθαρχικές διώξεις εναντίον 114 προϊσταμένων και διευθυντών-τριών, που ασκούν το νόμιμο απεργιακό τους δικαίωμα. 114 συναδελφισσών/ων μας που σεβάστηκαν τις αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων τους και δεν εφάρμοσαν την αξιολόγηση της κατηγοροποίησης και της ντροπής, που πάλεψαν και παλεύουν για δημόσια δωρεάν παιδεία και δεν υπέκυψαν στην τρομοκρατία τους. Χι-

λιάδες ψηφίσματα συμπαράστασης από σχολεία και εργατικά σωματεία από όλη την Ελλάδα κατακλύζουν το διαδίκτυο, δείχνοντας την αλληλεγγύη τους, ψηφίσματα που ζητάνε να παρθούν πίσω οι –ολοκληρωτικής έμπνευσης– ποινές. Η στήριξη αυτή πήρε την πρώτη της αγωνιστική μορφή έξω από τις διευθύνσεις εκπαίδευσης, όπου οι διωκόμενες/οι μαζί με εκατοντάδες εκπαιδευτικούς πήγαν να παραλάβουν τα χαρτιά των ποινών. Με το σύνθημα «Είμαστε όλες/οι απεργοί» σείστηκαν οι διευθύνσεις Α΄ Αθήνας, Δυτικής και Ανατολικής Αττικής. Με μαχητικότητα και παλμό, ο εκπαιδευτικός κόσμος έκανε το καθήκον του! Αντίθετα, οι ομοσπονδίες ΔΟΕ/ ΟΛΜΕ έχουν μοναδική έγνοια να ξεμπερδεύουν με την «παραφωνία»,

όπως ονόμασε η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ την απεργία-αποχή των σωματείων, και τον «κατακερματισμό» σύμφωνα με το ΠΑΜΕ, αλλά με τρόπο που να μη διασυρθούν εντελώς με την απουσία τους. Ψάχνουν τρόπο να γλιτώσουν την κατακραυγή, υπονομεύοντας όμως τα πρωτοβάθμια σωματεία και την απεργίααποχή. Η ευθύνη τους είναι τεράστια! Καταρχάς, γιατί έδωσαν «αέρα στα πανιά» του Κόπτση και της Κεραμέως, όταν στα απειλητικά ραβασάκια τους τον Δεκέμβρη του 2021 δεν έβγαλαν ούτε μια γραμμή καταγγελίας. Η στάση των ΔΑΚΕ/ ΔΗΣΥ/ΣΥΡΙΖΑ καθορίζεται αποκλειστικά από την προσπάθειά τους να υπερασπίσουν το ξεπούλημα της απεργίας τον Οκτώβριο του 2021 και την άρνησή τους την κρίσιμη ώρα να κηρύξουν νέα απεργία-αποχή. Ούτε λίγο ούτε πολύ στοχοποιούν τα σωματεία και όχι την κυβέρνηση. Με τον τρόπο αυτό, υπονομεύουν την υπεράσπιση των διωκόμενων απεργών, αφού εξαντλούν την κριτική τους σε αυτούς, δίνοντας μάλιστα, πάτημα στην κυβέρνηση. Είναι η ώρα να ξεδιπλωθεί η στήριξη και η αλληλεγγύη στον υπέρτατο βαθμό, από κάθε αγωνιστική πτέρυγα του κινήματος και της κοινωνίας. Είναι η ώρα να προχωρήσουν σε απεργία-αποχή κι άλλα πρωτοβάθμια της εκπαίδευσης. Αυτό θα υποχρεώσει την κυβέρνηση σε υποχώρηση και τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό να σταματήσει να παίζει παιχνίδια στην πλάτη των απεργών.

Βαγγέλης Νάνος

Κυβερνητικά «ψίχουλα» στη συνάντηση με την Επιτροπή Μπλόκων

ανένα από τα αιτήματα που έβαζε η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων δεν ικανοποίησε η κυβέρνηση, στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων την Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου. Στα ψίχουλα που είχαν ανακοινωθεί (μείωση ΦΠΑ σε ζωοτροφές και λιπάσματα, το ποσοστό της ρήτρας αναπροσαρμογής στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος για μικρό χρονικό διάστημα) προστέθηκε η αύξηση της επιστροφής του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης από 50 εκατομμύρια ευρώ σε 60 εκατ. ευρώ για όλους τους αγρότες, το οποίο αντιστοιχεί σε περίπου 180 ευρώ ανά αγρότη! Η αντιπροσωπεία της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, μετά τη συνάντηση,

εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της και ανακοίνωσε την πραγματοποίηση νέων συνελεύσεων στα μπλόκα και ότι ο αγώνας από εδώ και πέρα θα είναι συνεχής και διαρκείας. Η αγροτοδιατροφική επιτροπή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ένα πρώτο σχόλιο σχετικά με τα αποτελέσματα της συνάντησης με την ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων τόνισε τα εξής: «Τα “ψίχουλα” που ανακοίνωσε το κυβερνητικό κλιμάκιο δεν καλύπτουν ούτε στο ελάχιστο την τεράστια ζημιά των φτωχομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων από την απογείωση του κόστους παραγωγής, την ακρίβεια στα εφόδια και τις συνέπειες της τριπλής (υγειονομικής, διατροφικής και ενεργειακής) κρίσης. »Κανένας δίκαιος αγώνας δεν είναι χαμέ-

νος. Για να νικήσουν οι αγώνες της φτωχομεσαίας αγροτιάς πρέπει να γίνουν δυναμικοί, με αναβαθμισμένο αντιΕΕ περιεχόμενο. Τα μπλόκα να γίνουν πραγματικά (όχι συμβολικά), με την ενεργή συμμετοχή και αλληλεγγύη των εργαζομένων και της νεολαίας της πόλης και του χωριού, απέναντι στο αντιαγροτικό μπλοκ κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ένωσης και κεφαλαίου, μοναδικό υποκινητή της αγροτικής αγανάκτησης».

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Βασίλης Τσιράκης

Τα δραματικά γεγονότα του 1969 στη Βόρεια Ιρλανδία μέσα από τα μάτια ενός νεαρού αγοριού μιας εργατικής οικογένειας. Η αυτοβιογραφική ταινία του Κένεθ Μπράνα είναι τρυφερή και μελαγχολική χωρίς να εμβαθύνει.

Τ ΜΝΗΜΗ

Αντίο κύριε Νίκο… ▸ Υπήρξε η ψυχή της Επιθεώρησης Τέχνης Έφυγε από τη ζωή στις 10 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 94 χρονών, ο αρχιτέκτονας Νίκος Σιαπκίδης. Η ευγένεια, η σεμνότητα, η ανιδιοτέλεια και η αγωνιστικότητα ήταν χαρακτηριστικά του ήθους και του τρόπου ζωής του. Το όνομά του συνδέθηκε με το περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης (1954/1955-1967) και τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ), στον οποίο συμμετείχε ενεργά από διάφορες θέσεις στις οποίες είχε εκλεγεί, ως εκπρόσωπος της Συσπείρωσης Αριστερών Αρχιτεκτόνων. Προσέγγισε την Αριστερά με συναισθηματικούς όρους μετά τον Εμφύλιο, γυρνώντας στα χωριά της Ευρυτανίας, όπου και είδε έρημα πια «τα οχυρά των ανταρτών, τη φτωχολογιά, τον φόβο». Η συμβολή του στην έκδοση και στον προσανατολισμό της Επιθεώρησης Τέχνης ήταν καθοριστική. Το περιοδικό που σφράγισε με την παρέμβασή του τη μετεμφυλιακή ζωή της Ελλάδας, εκδόθηκε στο όνομά του και ήταν εκείνος που πρότεινε την ονομασία του. Ήταν ο μόνος από την παρέα των κομμουνιστών και αριστερών διανοούμενων της εποχής οι οποίοι το δημιούργησαν, που ήταν «αφακέλλωτος». Ο πατέρας του Χρήστος Σιαπκίδης ήταν Εισαγγελέας Βόλου, βασιλικός και διώκτης των κομμουνιστών. Ως έδρα του περιοδικού εμφανιζόταν το σπίτι του. Ήταν μέλος της Συντακτικής Επιτροπής από τη σύστασή της έως το 1958. Παραιτήθηκε προκειμένου να ασχοληθεί με τον Σύλλογο των Αρχιτεκτόνων. Ως το τέλος εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης του περιοδικού. Στήριξε έτσι τη Συντακτική του Επιτροπή στις μεγάλες συγκρούσεις της με την ηγεσία της ΕΔΑ και του ΚΚΕ για τον πολιτικό προσανατολισμό των αισθητικών αναζητήσεων που καταγράφονταν στις σελίδες της Επιθεώρησης Τέχνης. Και ως το τέλος της ζωής του παρέμεινε ένας ακούραστος κυνηγός του ονείρου για μια κοινωνία της ομορφιάς και του δίκαιου. Αιμιλία Καραλή

ο Μπέλφαστ, ιρλανδικά Béal Feirste, που σημαίνει στόμα της αμμουδιάς, ήταν βιομηχανικό και ναυπηγικό κέντρο (εκεί κατασκευάστηκε ο Τιτανικός) ως το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, οπότε και άρχισε η παρακμή του, οδηγώντας το πληττόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης σε απεργίες και διαδηλώσεις. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η βία θα ενταθεί και τον Αύγουστο του 1969 τα βρετανικά στρατεύματα θα επιβάλουν την τάξη. Εκείνη ακριβώς τη χρονιά διαδραματίζεται η ιστορία της ταινίας, σε μια γειτονιά όπου ζουν από κοινού καθολικοί και προτεστάντες. Το σενάριο της ταινίας έχει ως αφηγηματικό άξονα τη βία που αναπτύσσεται στο πλαίσιο αυτής της διαμάχης, μέσα από τα μάτια ενός νεαρού αγοριού μιας εργατικής οικογένειας. Ο πατέρας εργάζεται ως μετανάστης στην Αγγλία και έρχεται στο Μπέλφαστ για να δει την οικογένεια του κάθε 15 μέρες, βρισκόμενος σε διαρκή διαμάχη με τη σύζυγο του για τα οικονομικά. Ενώ ο παππούς, πρώην εργάτης στα ορυχεία της Αγγλίας, καλύπτει την έλλειψη του πατέρα, όντας πολύ κοντά στον εγγονό του. Αν η αντιπαλότητα ήταν αποκλειστικά θρησκευτική, τότε θα λέγαμε πως το σενάριο, με τη σφιχτοδεμένη δομή του και τους αριστοτεχνικούς διαλόγους, πετυχαίνει απόλυτα τον σκοπό του. Ειδικά με το εξόχως πετυχημένο σεναριακό εύρημα να μην τοποθετήσει την εργατική οικογένεια από την πλευρά των καθολικών αλλά από την πλευρά των προστατευόμενων από την Αγγλία προτεσταντών, ενώ ταυτόχρονα ο «κακός» της υπόθεσης είναι ένα φανατικός προτεστάντης που εκβιάζει τον πατέρα να ενταχθεί στις ομάδες κρούσης τους. Με αυτό τον τρόπο το σενάριο υπερβαίνει τη μανιχαϊστική αντίληψη «οι καλοί καθολικοί και οι κακοί προτεστάντες», αναδεικνύοντας πως η ταξική καταπίεση και εκμετάλλευση είναι πέρα από θρη-

Πολιτισμός

Μπέλφαστ: Η νοσταλγία συναντά τον εφιάλτη

ισχυρές δόσεις τρυφερόσκείες και έθνη. «Οι τητας, συνοδευόμενες θρησκείες φταίνε για από χορό, μουσική και όλα», «τι σημασία έχει γέλιο, κόντρα στην τραποιος είναι καθολικός Η σκηνοθεσία εκπέμπει γικότητα των γεγονότων. και ποιος προτεστά-μια ιδιαίτερη Η φωτογραφία ασπρόντης;», είναι μερικές από πό νοσταλγία, μαυρη για να παραπέμπει τις χαρακτηριστικές ατάτάμ στην εποχή, με εξαίρεση τις στ κες του σεναρίου. εξιδανικεύοντας σκηνές του κινηματογράειρα σκη Όμως αυτή η απόπειρα το παρελθόν με φου, στην οθόνη του οποίου προσέγγισης υπονομεύεται ύεται φου ισχυρές δόσεις βλέπουμε έγχρωμα τη Ράκελ από την παντελή έλλειψη λλειψη βλέπ Γουέλς, αλλά και του θεάτρου, του ιστορικού πλαισίου ου και Γουέλς ευαισθησίας σκηνή του οποίου βλέπουτων πολιτικών εξελίξεων εων της στη σκ και έγχρωμα την Χριστουγεννιάτικη εποχής. Έτσι, απουσιάζει άζει πλήμε έγχρ στοργής του Ντίκενς. ρως οποιαδήποτε αναφορά φορά στον Ιστορία α το Χαρακτηριστικό της σκηνοθεαγώνα για την ανεξαρτησία ρτησία της Χαρακ ανάδειξη και της ελαφράς Ιρλανδίας, τη Ματωμένη ένη Κυριασίας η αν κή, τη δράση του ΙRA και τη στάπλευράς των γεγονότων (ίσως ως ση της Αγγλίας. Και η δικαιολογία αντίβαρο στην έλλειψη ιστορικού πλαισίου), η οποία όμως πολλές ότι τα γεγονότα δίνονται αι μέσα από πλαισίου) γίνεται καρικατούρα (όπως η τα μάτια ενός παιδιού ελέγχεται, φορές γίνε εφόσον δεν πρόκειται για μια παισκηνή της σύλληψης του εθνικιστή προτεστάντη), ή ελάχιστα πειστική δική ταινία αλλά για μια ταινία προτεστάν (όπως ο τρόπος που παρασύρεται που απευθύνεται σε ενήλικες. ο μικρός στο πλιάτσικο). Τέλος, να Όλα τα παραπάνω εξηγούν το σημειώσουμε τη γλυκόπικρη μουσιότι η σκηνοθεσία εκπέμπει μια νοκή του γεννημένου στο Μπέλφαστ σταλγία με μελαγχολικές πινελιές, τραγουδοποιού Βαν Μόρισον. εξιδανικεύοντας το παρελθόν με

Inventing Anna: Η σειρά και η αληθινή ιστορία

τα μέσα Φεβρουαρίου έκανε πρεμιέρα στο Netﬂix μία από τις πολυαναμενόμενες σειρές της πλατφόρμας μέχρι σήμερα, το Inventing Anna. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο ότι η σειρά είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία της Άννα Σόροκιν, που παρουσιαζόταν με το όνομα Άννα Ντέλβεϊ. Η φτωχή αλλά γοητευτική Ρω-

σίδα κατάφερε να εξαπατήσει την αφρόκρεμα της νεοϋρκέζικης ελίτ, αλλά και τράπεζες και επενδυτές, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως πλούσια Γερμανίδα κληρονόμο. Η υπόθεση αναστάτωσε την ελίτ του Μανχάταν και αποκάλυψε, εκτός των άλλων, πόσο σαθρό είναι το όλο lifestyle των πλουσίων, με τις περισσότερες start-

up εταιρείες να αποδεικνύονται μεγάλες φούσκες και τις σχέσεις των ανθρώπων να είναι εξίσου ψεύτικες και χειριστικές, απλά ένα μέσο για επίτευξη στόχων. Σύμφωνα με τη ρεπόρτερ που καλύπτει την υπόθεση, η Άννα είναι μια ιστορία για τις πολλαπλές ταυτότητες που έχει ένα πρόσωπο στον καπιταλισμό.

∆ιεθνή Αφρική Κώστας Δικαίος

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Καταιγιστικό ρυθμό παίρνουν οι εξελίξεις στην Αφρική, με πολέμους και επεμβάσεις, πραξικοπήματα και εξεγέρσεις, γεωπολιτικούς και οικονομικούς ανταγωνισμούς. Οι δυτικοί ιμπεριαλιστές φοβούνται ότι η οικονομική διείσδυση της Κίνας θα συνδυαστεί με τη στρατιωτική επιρροή της Ρωσίας, κάνοντας τα πράγματα πιο εκρηκτικά ακόμη και από την Ουκρανία, η οποία φλέγεται!

Αφρική και ιδιαίτερα ο ορυκτός της πλούτος έχει βρεθεί από το 2000 στο κέντρο της προσοχής της Κίνας. Εκτός από το πετρέλαιο (Σουδάν) και το φυσικό αέριο, σήμερα έχει εξασφαλίσει μια κυριαρχία στην αγορά σπάνιων γαιών και πολύτιμων μετάλλων (κοβάλτιο, λίθιο) που είναι απαραίτητα για την ηλεκτροκίνηση, την κατασκευή αιολικών και ηλιακών πάρκων και επομένως έχει έρθει σε έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό με τους δυτικούς ιμπεριαλιστές για το ποιος θα έχει την πρωτοκαθεδρία στη λεγόμενη «πράσινη τεχνολογία» και το νέο παραγωγικό μοντέλο που αυτή δημιουργεί. Το 70% της εξόρυξης κοβαλτίου γίνεται στη Λαϊκή δημοκρατία του Κογκό, στην οποία τα 15 από τα 19 ορυχεία ελέγχονται από κινέζικες εταιρείες. Παράλληλα, μέσω της πολιτικής «Μια ΖώνηΈνας Δρόμος», η Κίνα συμμετέχει στην Αφρική σε επενδύσεις υποδομών (εμπορική ζώνη στο Σουέζ) και σε εμπορικές σχέσεις που αγγίζουν τα 200 δισ. δολάρια, παράλληλα με στρατιωτική παρουσία (βάση στο Τζιμπουτί). Με δεδομένη τη σχετική αδυναμία των ΗΠΑ να επέμβουν στην περιοχή (αν και συμμετείχαν στην απόσχιση του Νοτίου Σουδάν με στόχο τον έλεγχο των πετρελαίων του και υποκίνησαν τη δικτατορία Σίσι στην Αίγυπτο μεταξύ άλλων), ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός φαίνεται να αναλαμβάνει το κόστος της ανάσχεσης της Κίνας. Ιδιαίτερα ο γαλλικός ιμπεριαλισμός, που προωθεί και τη «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ. Στην πρόσφατη συνοδό κορυφής με την Αφρικανική Ένωση, ο Μακρόν μίλησε για «νέα συμμαχία μεταξύ Αφρικής και Ευρώπης» και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν υποσχέθηκε επενδύσεις 150 δισ. ευρώ στην αφρικανική ήπειρο έως το 2027, ως μέρος της πρωτοβουλίας Global Gateway» (Παγκόσμια Πύλη), που είναι η ευρωπαϊκή απάντηση στον νέο «Δρόμο του Μεταξιού»! Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός συναντάει, όμως, προβλήματα στην επέμβασή του στις πρώην αποικίες του στην περιοχή του Σαχέλ. Από το 2013, η Γαλλία επεμβαίνει κύρια στο Μάλι, υποτίθεται ενάντια στην τρομοκρατία των ισλαμιστικών παρακλαδιών της αλ-Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους που απειλούν να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή, όπως στη Συρία, και βέβαια να εκτινάξουν τις προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη. Ωστόσο, τα αντάρτικα κινήματα στην περιοχή έχουν να κάνουν και με άλλες εθνοτικές διαφορές (Τουαρέγκ, Βερβερίνοι στον βορρά) και συγκρούσεις, με την ανικανότητα των κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν τη διαφθορά και τη φτώχεια και βέβαια με την αδυναμία τους να δώσουν διέξοδο στην νεολαία σε χώρες που ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 15-18 χρόνια. Η αποικιοκρατική συμπεριφορά των

Συγκρούσεις και ανταγωνισμοί σε βάρος των λαών «Κουβάρι» συμφερόντων ΗΠΑ, Γαλλίας, ΕΕ, Κίνας, Ρωσίας, Τουρκίας κ.ά. σης και κυβερνητικής ανεπάρκειας, δεν αντιστάθηκαν στα πραξικοπήματα, παρά τις κυρώσεις που επέβαλαν τα υπόλοιπα «δημοκρατικά» κράτη της Δυτικής Αφρικής. Αντίθετα, υπήρξε μια έντονη αποδοχή των Ρώσων μισθοφόρων της ομάδας Βάγκνερ που έχουν καλέσει οι πραξικοπηματίες αντί των Γάλλων. Η επέμβαση της Ρωσίας σε περιοχές που αποτελούν ζώνη συμφερόντων της Γαλλίας, περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Ο ρωσικός ιμπεριαλισμός επεμβαίνει στην Αφρική από το 2017 — στο Σουδάν στηρίζοντας τη δικτατορία και προΣε μια ήπειρο όπου σπαθώντας να αποκτήσει στρατιωτική βάση στην η νεολαία κυριαρχεί και Ερυθραία. Συμμετέχει το μέλλον της είναι αβέβαιο στη Λιβύη διεκδικώντας τα πετρέλαιά της και έχει και υπονομευμένο, οι συμφωνίες με εξεγερσιακές τάσεις πληθαίνουν συνάψει μια σειρά χώρες όπως Μάλι, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Νίγηρας (από όπου η ΓαλΣε αυτό το φόντο, με μια σειρά πραλία προμηθεύεται ουράνιο για τους πυρηξικοπημάτων, νεαροί (κυρίως) στρατιωτινικούς αντιδραστήρες της και ελέγχει το κοί στις χώρες του Σαχέλ ( Μάλι, Μπουρ63% της παραγωγής), Μπουρκίνα Φάσο, κίνα Φάσο, Τσαντ, Γουινέα) πήραν την Μοζαμβίκη, απειλώντας τα γαλλικά συμεξουσία ενάντια στις «δημοκρατικές» και φέροντα. Τα πραξικοπήματα χαιρετήθηφιλοδυτικές ηγεσίες, αμφισβητώντας καν, άλλωστε, από τη Ρωσία σαν «νέα πετην πολιτική, στρατιωτική και οικονομιρίοδος αποαποικιοποίησης» και ο Πούτιν κή επιρροή της Γαλλίας και της ΕΕ (απέδιοργάνωσε την πρώτη ρωσοαφρικανική λαση πρεσβευτή από το Μάλι, εκδίωξη σύνοδο κορυφής τον Οκτώβριο του 2019 της Δανίας, αποχώρηση Γερμανίας). Οι στο Σότσι, με την παρουσία περίπου 50 μάζες στις αστικές περιοχές, κουρασμέεκπροσώπων αφρικανικών κρατών. Οι νες από χρόνια τζιχαντιστικής σύγκρουστρατευμάτων της Γαλλίας (επιχείρηση Μπαρχάν) και των συμμάχων της από την ΕΕ (επιχείρηση Τακούμπα), αλλά και η άρνηση να διαπραγματευτεί, βαπτίζοντας τους πάντες αδιακρίτως «τρομοκράτες», την έχει φέρει σε ρήξη με τις τοπικές κοινότητες. Παράλληλα, η αδυναμία του γαλλικού ιμπεριαλισμού να συνεχίζει επ’ αόριστον μια σύγκρουση την οποία με δυσκολία στηρίζουν ακόμα και οι τοπικές κυβερνήσεις, έχει δημιουργήσει αδιέξοδο και την τάση να απεμπλακεί από το Σαχέλ και να διεθνοποιήσει το πρόβλημα.

εμπορικές συναλλαγές δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτές της Κίνας αλλά οι πωλήσεις όπλων κυριαρχούν, με πρώτη την Αλγερία και την Αίγυπτο. Οι δυτικοί ιμπεριαλιστές φοβούνται ότι η οικονομική διείσδυση της Κίνας θα συνδυαστεί με τη στρατιωτική επιρροή της Ρωσίας, κάνοντας τα πράγματα στην Αφρική πιο εκρηκτικά και από την Ουκρανία! Οι ανταγωνισμοί περιπλέκονται και από τις επεμβάσεις περιφερειακών δυνάμεων όπως η Τουρκία, την οποία αξιοποιούν οι ΗΠΑ και σαν ανάχωμα στην επέκταση της Ρωσίας. Μετά την επέμβασή της στη Λιβύη (ενάντια σε Ρώσους, Γάλλους και Αιγυπτίους ) και τη δημιουργία βάσης στη Σομαλία, επιχείρησε να δημιουργήσει βάση και στο Σουδάν για τον έλεγχο του Αφρικανικού Κέρατος, ενώ οι πωλήσεις όπλων και ιδιαίτερα των αποτελεσματικών στο πεδίο (μη επανδρωμένα αεροσκάφη) έχουν λάβει μεγάλη έκταση. Ακόμα και στην Αιθιοπία πρόκειται να πουληθούν ντρόουνς, παρά το γεγονός ότι η σύγκρουση Αιγύπτου-Αιθιοπίας για τον έλεγχο των νερών του Νείλου από το μεγάλο αιθιοπικό φράγμα απειλεί να μετατρέψει την περιοχή σε σφαγείο. Οι εμπορικές συναλλαγές έχουν επίσης σημειώσει κατακόρυφη άνοδο, αξιοποιώντας και το ιδεολόγημα της ήρεμης δύναμης που δεν έχει αποικιοκρατικό παρελθόν, σε αντίθεση με τη Γαλλία. Είναι φανερό ότι και οι Αφρικανικοί λαοί βρίσκονται στο έλεος των ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων.

∆ιεθνή

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

περισκ πιο

Η ακρίβεια θα πλήξει ακόμα πιο έντονα εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά στην Ευρώπη. Αφενός, εξαιτίας της νέας εκτόξευσης των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου –άρα και των τιμών σε λογαριασμούς και προϊόντα– και, αφετέρου, επειδή Ρωσία και Ουκρανία θεωρούνται οι «σιτοβολώνες» της Ευρώπης, εφοδιάζοντάς την με τεράστιες ποσότητες του πολύτιμου δημητριακού.

Διπλάσιος στρατός της ΕΕ στη Βοσνία Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία φαίνεται πως έχει ή, έστω, μπορεί να έχει πολύ ευρύτερες επιπτώσεις. Αυτό τουλάχιστον δείχνει και η απόφαση της ΕΕ να διπλασιάσει τον αριθμό της «ειρηνευτικής δύναμης» –τι άλλο;– που διατηρεί στην πιο ασταθή σήμερα χώρα των Βαλκανίων, στέλνοντας άμεσα άλλους 500 στρατιώτες. «Η επιδείνωση της κατάστασης ασφαλείας παγκοσμίως έχει τη δυναμική να επεκτείνει την αστάθεια στη ΒοσνίαΕρζεγοβίνη», σημειώνει ανακοίνωση της EUFOR. Υπενθυμίζεται ότι η χώρα, που προέκυψε πριν από 30 χρόνια από τη βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, επιθυμεί επίσης να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ (όπως και στην ΕΕ), ουσιαστικά όμως βρίσκεται υπό διάλυση, καθώς το ένα της μισό, η Σερβοβοσνιακή Δημοκρατία, κινείται τους τελευταίους μήνες προς την κατεύθυνση της πλήρους απόσχισης, έχοντας πολύ στενές σχέσεις με Βελιγράδι και Μόσχα.

Ο όρος της Σερβίας στον Ζελένσκι Την περασμένη Τρίτη, λίγες ώρες μετά την αναγνώριση της ανεξαρτησίας των δύο «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονμπάς από τον Πούτιν, ο πρέσβης της Ουκρανίας στη Σερβία ζήτησε από τον πρόεδρό της να καταδικάσει αυτή την ενέργεια. Ο Αλεξάντερ Βούτσιτς, αφού το σκέφτηκε λίγο, αποφάσισε κυνικά και χωρίς περιστροφές: «Είμαστε μια μικρή χώρα και […] με κανένα τρόπο δεν καθορίζουμε

Α κόσμος νάποδα του Γιώργου Μιχαηλίδη

τη μοίρα της Ουκρανίας. Πάντως, εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, καλώ τον πρέσβη να ζητήσει από τον πρόεδρό του, τον κ. Ζελένσκι, να καταδικάσει σήμερα κιόλας από την τηλεόραση την τρομακτική και τραγική επίθεση κατά της Σερβίας από ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία και άλλες χώρες. Είμαι βέβαιος ότι θα το κάνει και τότε, άμεσα, εγώ ευχαρίστως θα δεχθώ την πρόσκλησή του και την παράκλησή του». Ό,τι δώσεις, παίρνεις στην αστική διπλωματία.

Πλησιάζει συμφωνία για Ιράν; Ενώ η Ουκρανία φλέγεται και η προσοχή είναι στραμμένη εκεί, ενώ Δύση και Ρωσία ετοιμάζονται να διαρρήξουν πλήρως τις σχέσεις τους, οι διαπραγματεύσεις της Βιέννης για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν δείχνουν να πηγαίνουν πολύ καλά. Μάλιστα, σύμφωνα με πηγές και από τις δύο πλευρές, η υπόθεση βρίσκεται «κοντά στη γραμμή του τερματισμού» και απομένουν κάποιες κρίσιμες τε-

λευταίες αποφάσεις. Η αλήθεια είναι ότι μια συμφωνία απαιτεί τη συναίνεση όλων όσοι «σφάζονται» στην Ουκρανία και, υπό αυτές τις συνθήκες, μοιάζει δύσκολο να επιτευχθεί, ειδικά καθώς η Τεχεράνη κατηγόρησε ανοιχτά την Ουάσιγκτον για τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει. Εάν, όμως, αυτό συμβεί, τότε ασφαλώς αποδεικνύει ότι –πέρα από τα όσα λέγονται και γίνονται για το Ουκρανικό– όλα αυτά έχουν και μια άλλη πλευρά, που κάθε άλλο παρά ασήμαντη είναι…

Ο πόλεμος μετά τον πόλεμο στο Ντονμπάς

ταν υπογράφηκε η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός και ο «οδικός χάρτης» με την ονομασία Μινσκ ΙΙ, τον Φεβρουάριο του 2015, ο εμφύλιος πόλεμος στην ανατολική Ουκρανία είχε ήδη στα αποτελέσματά του πάνω από 6.000 νεκρούς και 14.000 τραυματίες, εκ των οποίων περίπου 2.500 ήταν απλοί πολίτες. Εκατοντάδες χιλιάδες ήταν οι πρόσφυγες που κατέφυγαν κυρίως στη Ρωσία, με αρκετούς να μην έχουν ξαναγυρίσει έκτοτε, ενώ ο πληθυσμός των ανακηρυχθεισών Λαϊκών Δημοκρατιών Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ έχασε τις συντάξεις του, καθώς το ουκρανικό κράτος σταμάτησε να τις καταβάλλει. Ωστόσο, σημασία έχει να εξεταστεί και η μετέπειτα περίοδος «ειρήνης». Έως το τέλος του 2021, ο ΟΗΕ υπολόγιζε τους νεκρούς του πολέμου στην ανατολική Ουκρανία σε πάνω από 13.000. εκ των οποίων περίπου οι 3.500 άμαχοι. Οι τραυματίες υπολογίζονται σε πε-

ρίπου 30.000 με το ένα τρίτο έως ένα τέταρτο να είναι και πάλι απλοί πολίτες. Γίνεται εύκολα αντιληπτό πως τις Συμφωνίες του Μινσκ ακολούθησε ένας πόλεμος μετά τον πόλεμο, όπου οι συγκρούσεις χαμηλής ισχύος ήταν η καθημερινότητα των περίπου 700.000 πολιτών που υπολογίζεται ότι ζουν πολύ κοντά στη «γραμμή επαφής». Αυτά ήταν τα δώρα της στροφής της ελίτ της Ουκρανίας στον εθνικισμό, τον φασισμό και τον νεοφιλελεύθερο ευρωπαϊσμό. Ενώ, όμως, η ένταση και οι απώλειες είχαν μειωθεί σε αρκετά σημαντικό βαθμό κατά τα τελευταία δύο έτη, η αναζωπύρωση κατά το δεύτερο μισό του 2021, με την περικύκλωση των Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ από δεκάδες χιλιάδες Ουκρανούς στρατιώτες, υπενθύμισε και στους πιο αισιόδοξους ότι η ανατολική Ουκρανία δεν θα ησύχαζε. Παράλληλα, η διαρκής κατάσταση πολεμικής επαγρύπνησης αυτή την οχταετία, εγκλώβιζε

τον πληθυσμό του Ντονμπάς σε ένα πλαίσιο συμβίωσης πλάι-πλάι με τον στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες ή/και τα ακροδεξιά τάγματα στις υπό ουκρανική κυριαρχία περιοχές. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι εντός αυτής της κατάστασης έκτακτης ανάγκης οι εργατικές και πολιτικές διεκδικήσεις πρακτικά απονομιμοποιήθηκαν ένθεν κακείθεν, αφού ο απεργός εύκολα βαφτιζόταν «αποσχιστής» ή «πράκτορας των Ουκρανών» και τα κομμουνιστικά κόμματα απαγορεύονταν πλήρως στην Ουκρανία ή παρεμποδίζονταν να πάρουν μέρος ακόμα και στις εκλογές στις δύο «Λαϊκές Δημοκρατίες». Μέσα στα πολλά που μπορούμε να σκεφτούμε με βάση τις δραματικές εξελίξεις, ίσως να αξίζει να αναρωτηθούμε αν τείνουμε προς μια μείωση ή μια διεύρυνση των πληθυσμών που θα ζουν υπό αντίστοιχες συνθήκες και πώς θα φτάσουμε στον απεγκλωβισμό εκείνων και ημών.