Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 26-27.3.2022 - Αρ. Φύλλου 1564

Συνέντευξη Καμιά διάκριση στουςς πρόσφυγες, όλοι είναι άνθρωποι

Γιατί εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του

Η αμαρτωλή σχέση εκκλησίαςπολιτείας

> σελ. 11

> σελ. 19

> σελ. 12-13

∆ημήτρης Μυστακίδης ης

‣ Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

‣ www.prin.gr

€2

‣ ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

ΕΤΟΣ 31ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1.564

Κι αν ο κλοιός στενεύει… Δεν έχουν τέλος οι μεθοδεύσεις της κυβέρνησης για να ελέγξει την ενημέρωση και να μετατρέψει τη λειτουργία της σε «σπορ» μόνο για πλουσίους. Τη Δευτέρα πέρασαν πραξικοπηματικά διάταξη που προβλέπει πως κάθε εφημερίδα πρέπει να αναγράφει Διευθυντή και Διευθυντή Σύνταξης, οι οποίοι πρέπει να είναι μέλη δημοσιογραφικών ενώσεων, αλλιώς θα τρώει 10.000 ευρώ πρόστιμο από το… ΕΣΡ (άσχετο), που θα παρακρατεί το ιδιωτικό πρακτορείο «Άργος»! Ξεκάθαρες οι παραβιάσεις της ελευθεροτυπίας και του συντάγματος. Όπως και η στόχευση κατά των ανεξάρτητων, αριστερών εφημερίδων και των συλλογικών εγχειρημάτων. Διευκολύνουν επίσης τη βιομηχανία αγωγών από τους ισχυρούς. Γελιούνται για ακόμα μια φορά…

Το ΝΑΤΟ είναι απειλή, όχι λύση φιλειρηνική Ν

έα απόβαση των ΗΠΑ στην Ευρώπη, με τον Τζο Μπάιντεν να ζητά πλήρη συμμόρφωση με τους «σερίφηδες του πλανήτη». Τρομερή μάχη των ΗΠΑ και της Δύσης με Ρωσία και Κίνα για την παγκόσμια ηγεμονία με θύματα τους λαούς, όπως στην Ουκρανία. Η ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην ανατολική Ευρώπη ενισχύει τον κίνδυνο επέκτασης του πολέμου, ενώ οι οικονομικές κυρώσεις πλήττουν τους λαούς, αυξάνοντας τα κέρδη των ΗΠΑ. Πρώτη στο ΝΑΤΟ η Ελλάδα στις στρατιωτικές δαπάνες, με 3,8% του ΑΕΠ! Μι-

λιταριστικές φιέστες κάτω από τα κανόνια του «Αβέρωφ» –υπογράφοντας για δισ. σε φρεγάτες και Ραφάλ– και στις παρελάσεις. «Συνωστισμός» από αεροπλανοφόρα, προχωρά η εμπλοκή στον πόλεμο και στα σχέδια ΝΑΤΟ και ΕΕ. Η ελπίδα στο αντιπολεμικό κίνημα, διαδηλώσεις σε Πειραιά και Σούδα. Επιτακτικός ο αγώνας ενάντια στη μηχανή του πολέμου, για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες και να φύγουν Ρωσία, ΝΑΤΟ και ΕΕ από την Ουκρανία, για να πάψει κάθε εμπλοκή, για να κλείσουν οι βάσεις, για έξοδο από το ΝΑΤΟ. >>> σελ. 3, 4, 5, 8-9, 18

Ακρίβεια

Προστατεύουν τα κέρδη των εταιρειών Τεράστια κέρδη για τα μονοπώλια ενέργειας, ενώ ο λαός πληρώνει πανάκριβα. Υπολογίζονται σε 200 δισ. στην ΕΕ, σε 3 δισ. στην Ελλάδα. Ανάγκη για άμεση διατίμηση, κατάργηση των χρηματιστηρίων ενέργειας, στο Δημόσιο τώρα όλος ο τομέας. >>> σελ. 7

2

Η δεύτερη ματιά

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

editorial

Αιμιλία Καραλή

Νεκροί από τις «βόμβες» του κέρδους

Ο Ένγκελς έγραφε κάποτε ότι μόνο όταν τα όπλα μπουν στις προθήκες των μουσείων σαν εκθέματα βαρβαρότητας, τότε και μόνο τότε η ανθρωπότητα θα περάσει από την προϊστορία στην ιστορία της. Πόσο μεγάλος και μακρινός είναι άραγε αυτός ο στόχος;

«Τι κηδεία θα κάνουμε; Τι θα παραλάβουμε;», ρώτησε ο θείος ενός εκ των τριών νεκρών εργατών που σχεδόν εξαϋλώθηκαν από την τρομερή έκρηξη που διέλυσε το εργοστάσιο της εταιρείας παραγωγής εκρηκτικών υλών ΕΛΤΕΚ έξω από τα Γρεβενά. Επιστρατεύουν το DNA για να βάλουν κάτι μέσα στα φέρετρα! Τι ειρωνεία: «Η ασφαλής σας δύναμη» είναι το σλόγκαν της εταιρείας που δηλώνει πως είναι η «ταχύτερα αναπτυσσόμενη στην παραγωγή εκρηκτικών υλών στα Βαλκάνια». Αλλά, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, ήταν βραδυκίνητη στα μέτρα ασφαλείας για τους εργάτες της.

Παίζουμε (με τον) πόλεμο;

Την ίδια μέρα σκοτώθηκε κι άλλος εργαζόμενος μεταφορικής εταιρείας στον Ασπρόπυργο. Πρόσφατα Γρεβενά και Ασπρόπυργος, προ ημερών ένας εργολαβικός εργάτης του ΔΕΔΔΗΕ στην Καρδίτσα, πριν από μήνες, Κόσκο, ΗΣΑΠ, Εύβοια, όταν τρεις εργάτες της Άκτωρ κεραυνοβολήθηκαν από ρεύμα υψηλής τάσης. Αλλά και εργάτες δήμων, καθώς μόνο το 2020 ο κλάδος των ΟΤΑ μέτρησε 70 νεκρούς. Και τόσοι άλλοι από τον κατασκευαστικό κλάδο, τη γεωργία, τη βιομηχανία και την ενέργεια. Η ΕΛΣΤΑΤ, εδώ, είναι φειδωλή στα «επίσημα στοιχεία», Ό,τι και όποτε ανακοινώνει, αφορά περασμένα-ξεχασμένα έτη… Η στατιστική του θανάτου στις φάμπρικες του κέρδους μάλλον δεν ενδιαφέρει τον Χατζηδάκη και την κυβέρνηση, όπως αυτή των ανέργων, με την οποία ασχολούνται τελευταία για να την κουτσουρέψουν. Είναι μια στατιστική «αόρατη», που την αποκρύπτουν μαζί με τους εργοδότες, για να μιλούν μόνο για «ανάπτυξη» και «κέρδη». Κέρδη βουτηγμένα στο αίμα αθώων εργατών. Το εργατικό κίνημα οφείλει να θέσει ψηλά τον πήχη της αναμέτρησης με αυτή τη μεγάλη «πληγή», πλάι στον αγώνα για το μεροκάματο

Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

Ο

λόφος με τα σκίνα ήταν για τα παιδιά του χωριού μου –στα τέλη της δεκαετίας του ’60– κάτι σαν θησαυρός. Παίζαμε κρυφτό ανάμεσα στους πυκνούς θάμνους ή τους είχαμε σαν καταφύγιο, όταν θέλαμε να ξεφύγουμε από το άμεσο ξέσπασμα της οργής των γονιών μας, αν κάναμε κάποια αταξία. Κυρίως, όμως, ήταν ο χώρος από τον οποίο –κατά παραγγελία των δασκάλων μας– προμηθευόμασταν κλαδιά για να φτιάξουμε τις βέργες με τις οποίες θα μας έδερναν. Κάναμε και διαγωνισμούς για το ποιος θα έφτιαχνε την καλύτερη βέργα. ∆ιαλέγαμε, ξεφλουδίζαμε και δοκιμάζαμε το επεξεργασμένο κλαρί ακόμη και πάνω μας. Το όνομα του κατασκευαστή της καλύτερης βέργας ανακοινωνόταν μετά την πρωινή προσευχή στο σχολείο. Και ζηλεύαμε οι υπόλοιποι και υποσχόμασταν ότι θα είμασταν οι νικητές ή οι νικήτριες την επόμενη φορά. Γι’ αυτό και ο λόφος ήταν αντικείμενο διεκδίκησης. Αυτοί που τον κατείχαν ήταν οι προνομιούχοι καρπωτές του. Για τους θάμνους, λοιπόν, κάναμε πετροπόλεμο. Χωρισμένοι, ανάλογα με την ενορία στην οποία ανήκε ο καθένας και η καθεμιά μας, σε Αγιωργίτες και Παναγίτες, άλλοτε πάνω στον λόφο, άλλοτε στα ριζά του, πετάγαμε στους αντιπάλους πέτρες. Μικρές, μεγάλες, μεσαίες — ό,τι χώραγε στις μικρές μας παλάμες. Θυμάμαι ακόμα τις κραυγές της νίκης (δικά μας τα σκίνα!) ή τα κλάματα της ήττας (πάλι χάσαμε!). Και οι νικητές και οι νικημένοι μετράγαμε πληγές, ανοιγμένα κεφάλια, καμιά φορά και σπασμένα χέρια. Κι οι γονείς των κερδισμένων περηφανεύονταν την άλλη μέρα στα καφενεία, ενώ των ηττημένων ήταν συνε-

Η μνήμη του αίματος μπορεί να μην αφορά πολλούς από εμάς άμεσα, έχει όμως σφραγίσει τη συλλογική μνήμη μιας ανθρωπότητας κατακερματισμένης

σταλμένοι, αφού είχαν καταχεριάσει τα παιδιά τους γιατί έχασαν.

-∆εν ξέρετε τι κάνετε, έλεγε ο παππούς μου, μόλις του ανακοινώναμε –εγώ και τ’ αδέλφια μου– τα αποτελέσματα του «πολέμου». Βλοσυρός και σκεφτικός ταυτόχρονα, αυτός ο γεννημένος πίσω από τον ήλιο, όπως τον αποκαλούσε η μικρότερη κόρη του, δηλαδή συντηρητικός και σκληρός, δεν μπορούσε καν να ακούει τη λέξη πόλεμος. Όπως μου είπε αργότερα, τα όσα είχε ζήσει στη Μικρασία, κατά την υποχώρηση του ελληνικού στρατού τον Αύγουστο του 1921 στον Σαγγάριο ποταμό, τον είχαν σημαδέψει. Τον πήραν 20 χρονών από ένα χωριό της Ηλείας και τον έστειλαν στο μέτωπο εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο του. Ένας νέος άνδρας που το πιο μακρινό ταξίδι του ως τότε ήταν τρεις ώρες δρόμος με το κάρο ως τον Πύργο. Ξένος σε ξένο τόπο αναγκάστηκε να πολεμήσει για «τη δόξα του έθνους» ανάμεσα σε ποδοβολητά αλόγων, κραυγές πόνου, αίματα, πτώματα, βογγητά, βλαστήμιες, κλάματα, απόγνωση, φόβο, πείνα και δίψα, μεγάλη δίψα.

Τον είχα ρωτήσει αν σκότωσε.

-Ευτυχώς όχι, μου απάντησε. Σκότωσαν όμως άλλοι. Και στα παραμιλητά τους μέσα στον πυρετό ή σε ανήσυχους ύπνους φώναζαν μερικοί: -Μη με κοιτάς έτσι, μη με κοιτάς έτσι. Είχαν φυλακίσει στο μυαλό τους το τελευταίο βλέμμα του άγνωστου ανθρώπου που σκότωσαν. -∆εν ξεπερνιέται ο πόλεμος, δεν ξεχνιέται, έλεγε. Πάντα θα θυμάσαι το αίμα. Η μνήμη του αίματος που ρέει στον πόλεμο μπορεί να μην αφορά πολλούς από μας άμεσα, έχει όμως σφραγίσει τη συλλογική μνήμη μιας ανθρωπότητας κατακερματισμένης από «τις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων / τις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία / τα εργοστάσια πολεμικών υλών», όπως έγραφε ο Μιχάλης Κατσαρός. Γι’ αυτό και ο Ένγκελς έγραφε κάποτε ότι μόνο όταν τα όπλα μπουν στις προθήκες των μουσείων σαν εκθέματα βαρβαρότητας, τότε και μόνο τότε η ανθρωπότητα θα περάσει από την προϊστορία στην ιστορία της. Πόσο μεγάλος και μακρινός είναι άραγε αυτός ο στόχος; Πόσοι ακόμη –για να θυμηθούμε το ομότιτλο διήγημα του Μπρεχτ– «στρατιώτες του La Ciotat» πρέπει να μιανθούν «από την αγιάτρευτη αρρώστια της αναισθησίας και να ευχαριστούν μάλιστα την τύχη τους γιατί την κόλλησαν;». Μάλλον είναι πολύ μακρινός ο στόχος όσο υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που νομίζουν ότι ο πόλεμος είναι ένα βίαιο και αιματηρό, αλλά πάντα παιδικό παιχνίδι, όσο χωρίζονται σε Αγιωργίτες και Παναγίτες και θεωρούν τρόπαιο τον λόφο με τα σκίνα, δηλαδή τα όργανα των βασανιστηρίων τους. Προϊστορία, αφόρητη προϊστορία.

‣ Ιδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες- Έρευνες» Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία Kωδικός 2806, Κλεισόβης 9, 106 77 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, prin@otenet.gr | http://www.prin.gr ‣ Tραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων: ALPHA BANK 260002002006023 • IBAN: GR1801402600260002002006023 ‣ Εκδότης: Δημήτρης Δεσύλλας ‣ Eκτύπωση: ΚΛΕΝΙΚ ΕΕ ‣ Layout: Χριστίνα Λουλούδα

Το θέμα

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

3

Ο

πρόεδρος των ΗΠΑ δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής για τους στόχους του ταξιδιού του στην Ευρώπη, όπου την Πέμπτη παραβρέθηκε σε τρεις συνόδους κορυφής — του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της G7. «Τώρα είναι μια στιγμή που τα πράγματα μετατοπίζονται. Θα υπάρξει μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων εκεί έξω και πρέπει να είμαστε οι ηγέτες της. Είμαστε δε αναγκασμένοι να ενώσουμε τον υπόλοιπο ελεύθερο κόσμο γύρω από αυτό», είπε ο Τζο Μπάιντεν, απευθυνόμενος σε διευθυντικά στελέχη κορυφαίων επιχειρηματικών ομίλων της χώρας του, που επίσης κλήθηκαν να στρατευτούν πίσω από τον κοινό και υπέρτατο σκοπό. Εξάλλου, δεν θα βγουν ζημιωμένοι, όπως φάνηκε και από το ντιλ που έκανε ο Μπάιντεν με τους Ευρωπαίους, το οποίο προβλέπει ότι μεγάλο μέρος του ρωσικού φυσικού αερίου θα αντικατασταθεί από αμερικανικό LNG… Ο ίδιος, επίσης, μιλώντας την Παρασκευή στην Βαρσοβία, έκανε λόγο για τις «κοινές προσπάθειες του ελεύθερου κόσμου […] να υπερασπιστεί ένα μέλλον που θα βασίζεται στις δημοκρατικές αρχές». Ήταν μια επίσκεψη η οποία από αρκετούς «αναλυτές» της Δύσης παρομοιάστηκε με εκείνες του Τζον Κένεντι και του Ρόναλντ Ρίγκαν στο Δυτικό Βερολίνο, προκειμένου να στηρίξουν τη θεωρία του νέου Ψυχρού Πολέμου — όπου η διαχωριστική γραμμή στην Ευρώπη έχει μετατοπιστεί πλέον πιο ανατολικά. Σε αυτό το φόντο, του βίαιου ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών ανάμεσα στα δύο μπλοκ, του ξαναμοιράσματος των αγορών και της χάραξης των διαχωριστικών γραμμών της νέας εποχής, όλα τα μέσα που αξιοποιούνται στους πολέμους του κεφαλαίου παρουσιάζονται ως δικαιολογημένα. Όπως η θυσία του λαού της Ουκρανίας, ο οποίος εδώ και ένα μήνα θρηνεί διαρκώς θύματα, βλέπει τη χώρα του να μετατρέπεται σε απέραντο νεκροταφείο και σε ένα σωρό από ερείπια — ενώ ήδη ο ένας στους τέσσερις (κάπου δέκα εκατομμύρια δηλαδή) έχει αναγκαστεί να εγκαταλείψει το σπίτι του, παίρνοντας τον δρόμο της προσφυγιάς. Το ίδιο συμβαίνει με τη μετατροπή ολόκληρης της «ανατολικής πτέρυγας» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε απέραντο στρατόπεδο, με την ανάπτυξη χιλιάδων στρατιωτών, αεροπλάνων, τανκς και πυραύλων, από τον Έβρο ως τη Βαλτική, εξέλιξη που αντικειμενικά μετατρέπει όλες τις χώρες σε ενεργά υποκείμενα αυτού του μακελειού και σε εν δυνάμει στόχους. Δικαιολογημένες «απώλειες» φαίνεται πως είναι για τους επικεφαλής των κυβερνήσεων της Δύσης και τα κάθε λογής «βαποράκια» τους και η ενεργειακή φτώχεια, η ακρίβεια και τα δελτία σε βασικά είδη, ο νέος γύρος επίθεσης στη ζωή και τα δικαιώματα εκατομμυρίων λαϊκών οικογενειών. Τι αξία έχει λίγος πόνος και μερικές θυσίες, άλλωστε, μπροστά στην ελευθερία, όπως είχε πει και η (μακαρίτισσα πλέον) Ολμπράιτ, αναφερόμενη στον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας και στα χιλιάδες νεκρά παιδιά του Ιράκ; Δικαιολογημένος εί-

Πεθαίνουν Ρώσοι κι Ουκρανοί, για των αφεντάδων το φαΐ Πόλεμος Γιώργος Παυλόπουλος

▸ ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ μετατρέπουν την ανατολική Ευρώπη σε ένα απέραντο στρατόπεδο, από τον Έβρο μέχρι τη Βαλτική ναι φυσικά και για τον Πούτιν και την αστική τάξη της Ρωσίας (ή, τουλάχιστον, μεγάλο μέρος της) ο θάνατος τόσων νέων στο σφαγείο της Ουκρανίας και η καταδίκη ενός λαού να υποστεί τις συνέπειες του οικονομικού πολέμου και των κυρώσεων. Εξάλλου, πόσο σημαντική μπορεί να είναι η ανθρώπινη ζωή μπροστά στη μετατροπή σε προτεκτοράτο ενός μεγάλου μέρους της γειτονικής χώρας και τον έλεγχο ολόκληρης της ακτογραμμής της Μαύρης Θάλασσας και της βιομηχανικής της «καρδιάς» στο Ντονμπάς και το Χάρκοβο; Πώς έφτασαν, όμως, τα πράγματα ως εδώ και πώς θα συνεχιστούν; Στο πρώτο, επιχειρεί να δώσει την απάντηση μια από τις γνωστές δεξαμενές σκέ-

ψης του αγγλοσαξονικού κόσμου, το γκόσμιου χωροφύλακα, οδηγώντας στο Economist Intelligence Unit. Χωρίς να συμπέρασμα πως ο κόσμος έχει γίνει πιο διστάσει να πάρει σαφείς αποστάσεις ασταθής και επικίνδυνος». Τόσο απλά κι τόσο από την «ενσωματωμένη δημοσιοόμως τόσο ξεκάθαρα. γραφία» της Δύσης, που έχει επιδοΌσο για το ερώτημα που έχει να θεί σε ένα όργιο προπαγάνδας για να κάνει με τη συνέχεια και το πότε θα μας πείσει ότι συγκρούεται το καλό με σταματήσει κάποτε το φονικό, αυτή η το κακό, όσο και από όσους βλέπουν στιγμή δεν μοιάζει να είναι κοντά. Τόσο στη Ρωσία μια δύναμη που είτε είναι επειδή Αμερικανοί και Ευρωπαίοι συσυνέχεια της ΕΣΣΔ είτε απλώς αμύνεχίζουν να εξοπλίζουν την Ουκρανία, νεται επιτιθέμενη απέναντι στις προστέλνοντας μάλιστα χιλιάδες μισθοφόκλήσεις, χωρίς να έχει ιμπεριαλιστικά ρους να πολεμήσουν εκεί, με αποτέλεχαρακτηριστικά. σμα το ΝΑΤΟ να είναι πρακτικά παρών Αξίζει πράγματι να διαβάσει κανείς στον πόλεμο. Όσο και εξαιτίας της μη την παρακάτω «απέριττη» παράεπίτευξης (ακόμη) των στόχων γραφο: «Στο πρώτο μισό της που έχει θέσει το ΚρεμλίΜετά περιόδου που ακολούθηνο και των σοβαρότατων σε το τέλος του Ψυχρού απωλειών που φαίνεται από έναν Πολέμου, το χαρακτηνα έχουν υποστεί τα μήνα, δεν είναι ριστικό ήταν η μονοστρατεύματά του, καορατό το τέλος του κρατορία των ΗΠΑ. Η θιστώντας τη Ρωσία πολέμου, που έχει βυθισμένη στην κρίση ακόμη πιο επικίνδυΡωσία ήταν οικονομινη, σαν μια «πληγωχιλιάδες νεκρούς κά και πολιτικά γοναμένη αρκούδα». και εκατομμύρια τισμένη και αδύναμη Το ανείπωτο δράπρόσφυγες να αντισταθεί, ενώ η Κίνα μα της Μαριούπολης δείβρισκόταν στα πρώτα στάχνει ότι θα χυθεί πολύ αίμα δια της ανόδου της. Τα επόμενα ακόμα –Ουκρανών και Ρώσων– 15 χρόνια, όμως, σφραγίστηκαν από την για των αφεντάδων τους το φαΐ. Κι όταν αναγέννηση της Ρωσίας, την άνοδο της αυτό τελειώσει κάποια στιγμή, όπως και Κίνας, τις εντεινόμενες αντιθέσεις εντός ο πόλεμος στην Ουκρανία, θα πάρουν της Δύσης και τη διάβρωση της ηγεμοσειρά άλλα δράματα και πόλεμοι. Άλνίας των ΗΠΑ. Η εισβολή της Ρωσίας λωστε, η Κίνα δεν έχει μιλήσει ακόμη, στην Ουκρανία συνιστά μια κραυγαλέα ενώ οι ΗΠΑ δείχνουν διατεθειμένες να αμφισβήτηση του ρόλου των ΗΠΑ ως παανάψουν το φυτίλι και στον Ειρηνικό.

4

Από σπόντα *** Κανονικά με όσα ακούμε να εξαγγέλλει ο Μητσοτάκης και να ζητά ο Τσίπρας, θα έπρεπε να έχουμε… μαζική φυγή κεφαλαίων από τη χώρα * Ο ένας λέει ότι θα φορολογήσει το 90% των υπερκερδών * Ο άλλος ότι άμα γίνει κυβέρνηση θα τα βάλει με τα καρτέλ της ενέργειας, γιατί η σημερινή κυβέρνηση δεν το κάνει. *** Όμως ο Κοπελούζος, ο Μυτιληναίος, ο Περιστέρης κι ο Βαρδινογιάννης επιμένουν να παραμένουν * Μάλιστα αναπτύσσουν τις δραστηριότητές τους επιδοτούμενοι από τα «πράσινα» ταμεία * Τι να συμβαίνει; * Είναι αυτοκτονικοί; * Μήπως κατάλαβαν ότι είναι εγκλωβισμένοι ανάμεσα στον νέο-κεϋνσιανισμό του Μητσοτάκη και τη νικηφόρα ορμή του Τσίπρα; *** Επειδή όμως μάλλον δεν έχασαν το… «επιχειρηματικό τους δαιμόνιο», ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν * Θα συνεχίσουν να κερδοσκοπούν από τους φουσκωμένους λογαριασμούς * Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι κανείς δεν θα τους ενοχλήσει * Όχι μόνο γιατί έχουν την καβάτζα της ΕΕ και των κανόνων της αλλά και γιατί το πολιτικό προσωπικό είναι πρόθυμο * Σε όποια εκδοχή του. *** Στη χειρότερη κι αν δουν «τα σκούρα», τους βάζουν να στήσουν και μια συγκυβέρνηση * Έτσι για να ξεπεραστεί ο σκόπελος της διεθνούς συγκυρίας και να «σωθεί η χώρα» για άλλη μια φορά * Μετά επιστρέφουμε στην παλιά καλή δικομματική αντιπαράθεση * Η δουλειά να γίνεται και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε. *** Καλό είναι λόγω των ημερών να κάνουμε και ορισμένες διευκρινίσεις: Ο Κολοκοτρώνης ουδέποτε είχε κάνει λόγο υπέρ της ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ * Ο Καραϊσκάκης δεν ξεκινούσε τους λόγους του πριν τις μάχες με αναφορές στη Βορειοατλαντική Συμμαχία * Κι ο Ρήγας Φεραίος δεν ήταν υπέρμαχος της δημιουργίας του ευρωστρατού. *** Αυτά επειδή είναι φανερή η τάση των κυβερνώντων και πολλών άλλων να εμπλέξουν την 25η Μαρτίου με τη φιλονατοϊκή υστερία τους * Όλα τούτα, ενώ είναι θέμα χρόνου να μας φέρουν την «εθνικά υπερήφανη» συμφωνία που λέει ότι θα έχουμε αμερικάνικες βάσεις στη χώρα για… πάντα.

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

ΣΥΡΙΖΑ για ακρίβεια

Πολιτική Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Λύσεις «ελεύθερης αγοράς» με την «εργαλειοθήκη της Κομισιόν» ▸ Αποδέχεται το πλαίσιο που θωρακίζει τα υπερκέρδη των καρτέλ

Λ

ύσεις με βάση της αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα δόγματά της για την «ελεύθερη αγορά» συνεχίζει να προκρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Παρά το γεγονός πως ο ίδιο το φαινόμενο απορρέει από αυτήν ακριβώς τη λειτουργία των αγορών, την οποία θωρακίζουν οι πολιτικές των Βρυξελλών. Με αυτή την αδιέξοδη θέση βρέθηκε άλλωστε αντιμέτωπη η αξιωματική αντιπολίτευση, όταν στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ότι η κυβέρνηση προτίθεται να φορολογήσει τα «υπερβάλλοντα κέρδη» των εταιρειών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για… άρνηση να υιοθετήσει την «εργαλειοθήκη της Κομισιόν» ενάντια στην ακρίβεια. Σημειώνοντας, μάλιστα, πως πολλές από τις προτάσεις που σήμερα προκρίνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα κράτη-μέλη της, τις έχει καταθέσει εδώ και μήνες η αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι ενδεικτικό πως οι θέσεις για μειώσεις των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης που έχει ως κεντρικό αίτημα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλήρως ενταγμένες στη λογική

της δημοσιονομικής σταθερότητας. Θυμίζουμε ότι η πρόταση, που έχει κατατεθεί από τον Αλέξη Τσίπρα ήδη από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης τον περασμένο Σεπτέμβριο, προβλέπει μείωση των φόρων «στα κατώτατα όρια που επιτρέπει η ΕΕ» και αυτό όχι μόνιμα αλλά μόνο για όσο διάστημα κυριαρχεί η οικονομική κρίση. Το ίδιο πνεύμα διαπνέει και τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ενεργειακή ακρίβεια. Δεν θέτει ζήτημα αντιμετώπισης του ρεύματος και των ενεργειακών παροχών ως κοινωνικών αγαθών, τασσόμενος υπέρ του καθεστώτος πλήρους εμπορευματοποίησης. Δηλαδή υπέρ της αρχής περί ελεύθερου ανταγωνισμού που επιβάλ-

λει η ΕΕ. Αντίστοιχα, μιλά για κρατικοποίηση της ΔΕΗ αλλά για αξιοποίηση των μετοχών του δημοσίου, προκειμένου η επιχείρηση να «παρέμβει στην ενεργειακή αγορά». Παρ’ όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι αποδέχεται τα κέρδη των καρτέλ της ενέργειας, ζητώντας πολιτικές πλαφόν, με υπόδειγμα αυτές που εφαρμόζει ο Εμμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Αλέξη Τσίπρα στην συνέντευξή του στην εφημερίδα Το Βήμα πως «συνιστά πρόκληση να παραδέχεται [η κυβέρνηση] ότι κάποιοι αισχροκερδούν αλλά την ίδια στιγμή να αρνείται να θέσει πλαφόν στην τιμή του ρεύματος, όπως

έχουμε προτείνει όχι μόνο εμείς εδώ και μήνες, αλλά πλέον και η ίδια η Κομισιόν». Παράλληλα, επισημαίνει πως η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ είναι το ότι «εμείς έχουμε μία διαφορετική αντίληψη για τον ρόλο της αγοράς και τον ρόλο της κρατικής παρέμβασης σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης, που δεν είναι εύκολο να αυτορυθμιστεί η αγορά». Σημειώνοντας πως «ο ρόλος της Πολιτείας και του Κράτους είναι να παρέμβει για να διαμορφώσει συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού και ταυτόχρονα συνθήκες ομαλοποίησης αυτών των έκτακτων καταστάσεων». Αυτά, την ίδια στιγμή που στον ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα της ευρύτερης πολιτικής συναίνεσης σε καθεστώς έκτακτων συνθηκών παραμένει ένα ερωτηματικό. Ερωτώμενος για το ενδεχόμενο συνεργασίας με ένα τμήμα της ΝΔ, ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε ότι «η προσωπική μου άποψη είναι ότι στο μέλλον με ένα κομμάτι θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε. Στην Ελλάδα, για να αλλάξουν πράγματα, χρειάζεται να υπάρξουν πολιτικές που αναγκαστικά πρέπει να έχουν μια διακομματική συναίνεση, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει και κομμάτια του δημοκρατικού κέντρου, της δημοκρατικής κεντροδεξιάς».

ΚΡΑΤΙΚΕΣ ∆ΑΠΑΝΕΣ

Πρωταθλητές στις αμυντικές, πάτος στις κοινωνικές

Π

οια ήταν η κύρια συνεισφορά της Ελλάδας στη σύνοδο το ΝΑΤΟ; Σαν «λαγός» των ΗΠΑ ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ΕΕ να αυξήσουν και αυτές σαν την Ελλάδα τις αμυντικές τους δαπάνες ώστε η Ευρώπη… να «ενισχύσει το γεωπολιτικό της αποτύπωμα». Ούτε εκπρόσωπος της Lockheed Martin να ήταν ο Έλληνας πρωθυπουργός! Μάλιστα, σαν το «καλό παιδί» της συμμαχίας, περηφανεύτηκε αντί να ντραπεί ότι «η

Ελλάδα είναι μια χώρα που δαπανά πάνω από το 2% του ΑΕΠ της για την άμυνα εδώ και καιρό». Τα διεθνή ΜΜΕ πάντως στηλιτεύουν τις υπέρογκες δαπάνες, (3,8% για το 2021!), μιας χώρας της οποίας το σύστημα υγείας υπολειτουργεί και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σημείωσε πρόσφατα τη δεύτερη χειρότερη επίδοση σε σχέση με τον μέσο όρο της ΕΕ, όντας κατά 35% χαμηλότερο, με χειρότερη επίδοση μόνο της Βουλγαρίας. «Καμία άλλη χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ δεν δαπανά, σε σχέση με το ΑΕΠ, τόσα πολλά χρήματα

για την άμυνα. Ακόμα και τις ΗΠΑ ξεπερνά πλέον η Ελλάδα», παρατηρεί σε ανταπόκριση από Αθήνα η Die Welt με τίτλο «Ελλάδα το νέο νούμερο 1 στο ΝΑΤΟ». Όπως σημειώνει το γερμανικό μέσο: «Για μια χώρα, η οποία επί χρόνια επέβαλλε λιτότητα κατά τη διάρκεια της δημοσιονομικής κρίσης οι αμυντικές δαπάνες είναι τεράστιες». Τον πολεμικό λογαριασμό καλείται πάλι να τον πληρώσει ο λαός, σε μια περίοδο που η οικονομία εξαιτίας του πολέμου οδηγείται σε νέα ύφεση με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Πολιτική

Β

αριά ρίχνει τη σκιά του στο λιμάνι του Πειραιά το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκολ», ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου, στο πλαίσιο της συγκέντρωσης νατοϊκών δυνάμεων γύρω από τη Ρωσία. Το γαλλικό πολεμικό κινούνταν το προηγούμενο διάστημα στην ανατολική Μεσόγειο και στην Αδριατική. Στη δύναμη υποστήριξής του έχουν ενταχθεί η ελληνική φρεγάτα «Ύδρα» και το υποβρύχιο «Παπανικολής». Στη βάση της Σούδας βρίσκεται για ανεφοδιασμό και το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Χάρι Τρούμαν». Από τα πέντε αεροπλανοφόρα που περικυκλώνουν τη Ρωσία από τα δυτικά, από τη Βαλτική έως τη Μεσόγειο, τα δύο βρίσκονται στο Αιγαίο. Η ελληνική κυβέρνηση από την αρχή του πολέμου ήταν από τις πρώτες που έστειλαν στρατιωτική ενίσχυση στον ουκρανικό στρατό. Η κίνηση αυτή, που έδωσε την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ για μια ντροπαλή διαφοροποίηση, είναι συμβολική μπροστά στην πραγματική εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο διαμέσου της συμμετοχής των ενόπλων δυνάμεών της και την παροχή διευκολύνσεων στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Εκτός από τα δύο ελληνικά πολεμικά πλοία συνοδείας στο «Σαρλ ντε Γκολ», η φρεγάτα «Αιγαίον» έχει ενταχθεί σε ΝΑΤΟϊκή αρμάδα που επιχειρεί στη Μεσόγειο. Από τις 28 Μάρτη ως τις 7 Απρίλη θα διεξαχθεί η άσκηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων «Ηνίοχος» με κέντρο την Ανδραβίδα, με συμμετοχή του «Σαρλ ντε Γκολ», μαχητικών αεροσκαφών από ΗΠΑ, Ισραήλ, Ιταλία και Σλοβενία, ελικόπτερου από την Κύπρο και προσωπικού από Αυστρία και Καναδά. Ιδιαίτερα σημαντικός είναι

5

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Επικίνδυνες εξελίξεις

Μπάμπης Συριόπουλος

Δυναμώνει η πάλη κατά ελληνικής εμπλοκής στον πόλεμο ▸ ∆ιαδηλώσεις ενάντια στα ΝΑΤΟϊκά αεροπλανοφόρα σε Πειραιά, Σούδα ο ρόλος της βάσης της Σούδας που φιλοξενεί και αεροπορικές δυνάμεις των ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων δυο μεταγωγικά αεροσκάφη κι ένα ιπτάμενο τάνκερ για τον ανεφοδιασμό των μαχητικών αεροσκαφών στον αέρα. Από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης περνάει στρατιωτικό προσωπικό και υλικό που κατευθύνεται προς την ανατολική Ευρώπη. Το λιμάνι της Θράκης, μαζί με λιμάνια σε Δανία και Ολλανδία, είναι σημεία εισόδου για εκατοντάδες άρματα μάχης, πυροβόλα, οχήματα και χιλιάδες στρατιώτες. Ελληνικό ιπτάμενο ραντάρ παρέχει πληροφορίες από τη Μαύρη Θάλασσα. Αυτή η πραγματική εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας με την πλευρά του ΝΑΤΟ δεν μένει αναπάντητη από το αντιπολεμικό κίνημα. Την Κυριακή 20 Μάρτη πραγματοποιήθηκε αντιπολεμική πορεία στη βάση της Σούδας, με κάλεσμα από ΕΛΜΕ και φοιτητικούς συλλόγους και συμμετοχή πολιτικών οργανώσεων, μεταξύ των οποίων ΝΑΡ-νΚΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Την Πέμπτη στις 24 Μάρτη έγινε μαζική συγκέντρωση και πορεία από το Πασαλιμάνι προς την πλατεία Ελευθερίας, κατά της παρουσίας του γαλλικού αεροπλανοφόρου. Τη διαδήλωση διοργάνωσε το ΕΚ Πειραιά και

Πολύπλευρη η συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στη ΝΑΤΟϊκή διάταξη

συμμετείχαν ναυτεργατικά σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, η ΟΓΕ, πολιτικές οργανώσεις και η Εργατική Λέσχη Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Καλούσαν επίσης η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος. Στην ανακοίνωσή της η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τονίζει ότι η Ελλάδα «έχει ήδη εμπλακεί στον πόλεμο από την κυβέρνηση της ΝΔ γιατί αυτό υπαγορεύουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου», ενώ «η στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ και η ελληνογαλλική συμφωνία δεν συνεπάγονται μόνο βάσεις

και δισεκατομμύρια για θηριώδεις εξοπλισμούς, αλλά και άμεση ή έμμεση εμπλοκή στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των αμερικανονατοϊκών φονιάδων». Το ΝΑΡ στην ανακοίνωσή του υπογραμμίζει ότι «τα συμφέροντα του λαού μας βρίσκονται στην άμεση απεμπλοκή από τον πόλεμο στην Ουκρανία, στην ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, στο κλείσιμο των βάσεων, στην αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, στην αντιπαράθεση με τον αντιδραστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό».

ΑΠΕΡΓΙΑ 6/4 ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΕΙΣ

«Ψίχουλα» στους μισθούς θέλουν οι βιομήχανοι

Ο

αγώνας για ουσιαστική αύξηση όλων των μισθών των εργαζομένων –και όχι μόνο του κατώτατου– είναι κομβικής σημασίας για το ταξικό εργατικό κίνημα, εν μέσω της λαίλαπας της ακρίβειας. Ένας στους δύο μισθωτούς στον ιδιωτικό τομέα το 2021 είχε μισθό κάτω από 900 ευρώ (μεικτά) και 1 στους 5 κάτω και από 500 ευρώ, ενώ μόλις 1 στους 3 παίρνει πάνω από 1000 ευρώ. Η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα είναι η

5η χαμηλότερη σε όλη την ΕΕ, καθώς μόνο στη χώρα μας (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία) έπεσε σε σχέση με το επίπεδο του 2010 (-9,45%). Σε αυτές τις συνθήκες, αποκαλυπτική είναι η στάση των εργοδοτικών οργανώσεων στις διαπραγματεύσεις με την ΓΣΕΕ για τη νέα εθνική συλλογική σύμβαση (ΕΓΣΣΕ). Ο ΣΕΒ προτείνει η όποια αύξηση (μιλά για 4%) να προκύψει από τη… μείωση των εργατικών εισφορών, ο ΣΕΤΕ (ξενοδόχοι) 3%-4%, αλλά χωρίς να διατα-

ραχθεί η «διεθνής ανταγωνιστικότητα της οικονομίας», και ακόμα πιο προκλητικός ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ελλάδας, που συμφωνεί για αυξήσεις αλλά από το… 2023! Προκλητικές είναι και οι προτάσεις των τραπεζιτών για τη νέα σύμβαση στον κλάδο, με «αυξήσεις» 3% σε βάθος τριετίας (!), ενώ απαίτησαν τηλεργασία όλο τον μήνα, εκτός τεσσάρων ημερών φυσικής παρουσίας! Κι ας ανακοίνωσαν και οι 4 συστημικές τράπεζες υπερκέρδη εκατοντάδων εκατ. ευρώ το 2021.

Η απεργία στις 6 Απριλίου αποκτά κρίσιμο χαρακτήρα για να πάρουν οι εργάτες από τον πλούτο που κλέβει το κεφάλαιο. Πρωτοβάθμια ταξικά σωματεία από δημόσιο και ιδιωτικό τομέα καλούν σε νέα σύσκεψη τη Δευτέρα 28 Μάρτη στις 7.30 μ.μ. (Λόντου 6 Εξάρχεια, β’ όροφος) για τον συντονισμό και την καλύτερη προετοιμασία της απεργίας, με άλλο πλαίσιο από το ψοφοδεές περιεχόμενο που προβάλει ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ.

6

Πρινηδόν

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Σχόλια στο ημίφως Τα «φακελάκια» τα θέλει ο λαός! Γενναιόδωρο συγχωροχάρτι έδωσε η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Μίνα Γκάγκα στους νόμιμους «φακελάκηδες» χειρουργούς των δημόσιων νοσοκομείων που θα πραγματοποιούν αμειβόμενα απογευματινά χειρουργεία. Μιλώντας στο Βεργίνα Τηλεόραση, ισχυρίστηκε ότι «oι περισσότεροι ασθενείς, όταν με ρωτούν να τους συστήσω γιατρό, με ρωτούν “και τι να τους δώσω γιατρέ;”, ο περισσότερος κόσμος τον χειρουργό του θέλει να τον ανταμείψει, θέλει να του δώσει μια αμοιβή»! ∆ηλαδή, οι ασθενείς «θέλουν» να πληρώνουν, σύμφωνα με τη Μ. Γκάγκα. Όμως οι ασθενείς δεν «ανταμείβουν» τον γιατρό τους από ευγνωμοσύνη αλλά από απελπισία και φόβο, γιατί βλέπουν πως η κυβέρνηση απαξιώνει και υποβαθμίζει το ΕΣΥ.

Ειρήνη Ζάννη*

Βασίλης Παπαγεωργίου

Ενόχλησε πολλούς η «Συναυλία Ειρήνης» Αποκαλυπτικές είναι οι πικρόχολες αντιδράσεις και οι χυδαίες επιθέσεις αντιδραστικών κύκλων ενάντια στους διοργανωτές μεγάλης αντιπολεμικής συναυλίας στα Προπύλαια από γνωστούς καλλιτέχνες στις 29 Μαρτίου. Ο γιός του πρωθυπουργού, δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του συστήματος και πολιτικοί μαϊντανοί φαίνεται ότι ενοχλήθηκαν που η συγκεκριμένη πρωτοβουλία, ενώ «καταδικάζει την εισβολή της Ρωσίας», ζητάει «να σιγήσουν τα όπλα» στην Ουκρανία, εκφράζει την αλληλεγγύη σε όλους τους πρόσφυγες και δεν συντάσσεται πίσω από τις φιλοπόλεμες νατοϊκές φωνές. Φαίνεται ότι κάποιοι ήθελαν συναυλία υπέρ της πολεμικής εμπλοκής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και όχι για την ειρήνη.

«Διεθνής λεγεώνα» μισθοφόρων Πάνω από 60.000 δολάρια τον μήνα, δηλαδή 2.000 για κάθε μέρα του πολέμου προσφέρουν οι εταιρείες μισθοφόρων που προσλαμβάνουν εκπαιδευμένους άντρες για να αντιμετωπίσουν τον ρωσικό στρατό. Σύμφωνα με τους Times του Λονδίνου, υπάρχουν και προϋποθέσεις, όπως εμπειρία τουλάχιστον πέντε ετών σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, ειδική εκπαίδευση και γνώσεις των όπλων που χρησιμοποιούν οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Τα ελληνικά κανάλια μάλιστα, όπως το Star Channel, δεν έχασαν την ευκαιρία να βγάλουν Έλληνα μισθοφόρο που φέρεται να έχει δεχτεί πρόταση να ταξιδέψει στην Ουκρα-

νία. «Ποιοι είναι αυτοί οι ιδιωτικοί στρατοί που δραστηριοποιούνται και στην Ελλάδα και ποιος τελικά πληρώνει αυτά τα τομάρια;», είναι τα ερωτήματα που θέτει το Δίκτυο «Σπάρτακος».

Ελληνικό: Ποδηλατοδρόμος με ταξικό πρόσημο Με κοινή υπουργική απόφαση ο παραλιακός ποδηλατοδρόμος, που είχε σχεδιαστεί να διατρέχει όλο το μήκος της «Αθηναϊκής Ριβιέρας», καταργείται για να χτιστούν από τη Lamda Development πολυτελείς βίλες. E, όχι και να μοιράζονται με τους πληβείους οι πλούσιοι ιδιοκτήτες κατοικιών το ηλιοβα-

σίλεμα στον Σαρωνικό! Μόλις πριν ένα χρόνο, ο Κ. Μητσοτάκης υποσχόταν ανεμπόδιστη ποδηλατάδα ή περίπατο με το καρότσι του μωρού από τον Πειραιά μέχρι τη Βουλιαγμένη και αναρωτιόταν πώς «κάτι τόσο αυτονόητο δεν το είχαμε κάνει πριν». Ο νέος ποδηλατοδρόμος θα περνά «πίσω» από την πρώτη σειρά κτιρίων κι έτσι το Ελληνικό βαθμιαία θα μετατραπεί σε μια περίκλειστη πόλη για πλουσίους, με απαγορευμένη την πρόσβαση στο παραλιακό μέτωπο για τους κοινούς θνητούς.

Ξυλοδαρμό καταγγέλλει ο Δημάκης Εκδικητική στάση της αστυνομίας,

μεροληπτική στάση απέναντί του για πολιτικούς λόγους και κακοποίηση καταγγέλλει ο Βασίλης Δημάκης, ο οποίος συνελήφθη το μεσημέρι της Τετάρτης, αφού είχε παραβιάσει τους περιοριστικούς όρους που του έχουν επιβληθεί και αφαίρεσε το ειδικό βραχιολάκι επιτήρησής του. Όπως περιέγραψε στη δικηγόρο του, «τον έριξαν στο πάτωμα, πιέστηκε από μπότες δύο αστυνομικών στο στέρνο, ενώ κλωτσήθηκε στα πλευρά». Ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης σημειώνει, με αφορμή την περίπτωση Δημάκη, πως χρειάζεται να «δούμε κατάματα τις ευθύνες μας, να μιλήσουμε για τα κολαστήρια που είναι οι ελληνικές φυλακές και να χτίσουμε ένα κίνημα για τα δικαιώματα των κρατουμένων».

Υπηρεσία Ασύλου: Εκτός προσλήψεων οι συμβασιούχοι

Προδιαγεγραμμένη η συνέχιση της εργασιακής ομηρίας των εργαζομένων συμβασιούχων ορισμένου χρόνου του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, που έχοντας στηρίξει το έργο του αλλά και όλων των προηγούμενων υπουργείων επί πολλά έτη, βλέπουν για ακόμα μία φορά την απαξίωση της δουλειάς τους, μετά και τη δημοσίευση της προκήρυξης 2Κ/2022 για 473 θέσεις πρόσληψης τακτικού προσωπικού. Στη σχετική προκήρυξη, τα απαιτούμενα πτυχία στις θέσεις ΠΕ Διοικητικού-Οικονομικού είναι περιορισμένα, γεγονός που οδηγεί στον αυτόματο αποκλεισμό υποψηφίων που αντικειμενικά έχουν εμπειρία στο συγκεκριμένο πεδίο

ζητώ τον λόγο και ήδη εργάζονται στις ίδιες θέσεις με επισφαλές καθεστώς. Μοριοδότηση ειδικής εμπειρίας δεν προβλέπεται, αλλά ούτε και η περιγραφή των σχετικών με τις προκηρυχθείσες θέσεις καθηκόντων. Αυτά τα στοιχεία δείχνουν πως στην αποκομισθείσα εμπειρία των ανθρώπων που εργάζονται ή εργάστηκαν στο πεδίο, ουδεμία προτεραιότητα δίδεται από μεριάς του υπουργείου.

Σε ένα υπουργείο που έχει την ευθύνη της διαχείρισης των ευάλωτων προσφυγικών και μεταναστευτικών πληθυσμών, που έχει επενδύσει επί χρόνια στη συνεχή επιμόρφωση του προσωπικού του, σε αντικείμενα που χρειάζεται και επιστημονική εξειδίκευση, μια τέτοια απόφαση δεν κινείται σε καμία περίπτωση προς την κατεύθυνση του δημοσίου συμφέροντος και οδηγεί μαθηματικά στην απόλυση της συντριπτικής πλειοψηφίας των 1.000 και πλέον συμβασιούχων του. «Παρά τις υποσχέσεις για προσθήκη της εμπειρίας ως προσόν ή για αυξημένη μοριοδότηση αυτής, η συγκεκριμένη προκήρυξη, αφενός, αποστερεί με άδικο

τρόπο την προοπτική σταθερής και διαρκούς απασχόλησης των συμβασιούχων και, αφετέρου, αποκαλύπτει την απουσία συνειδητοποίησης της ευθύνης που έχει η δημόσια διοίκηση απέναντι στη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος, για την οποία απαιτείται εξειδικευμένο προσωπικό με κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα και όχι απώλεια εργαζομένων πάνω στους οποίους τόσα χρόνια επένδυε», σημειώνει μεταξύ άλλων, σε σχετική ανακοίνωσή του, το Σωματείο Εργαζομένων Συμβασιούχων στην Υπηρεσία Ασύλου. *Πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Συμβασιούχων Υπηρεσίας Ασύλου

Πολιτική

Ενέργεια

Γιάννης Ελαφρός

Τρόφιμα

Α

πογειώνονται τα κέρδη των πολυεθνικών και των εγχώριων μονοπωλίων ενέργειας, ενώ τα νοικοκυριά παγώνουν και πληρώνουν ληστρικούς λογαριασμούς. Για «ουρανοκατέβατα» κέρδη μιλάει η ίδια η κομισιόν, κοροϊδεύοντας τους λαούς, καθώς τα κέρδη δεν είναι καθόλου ουρανοκατέβατα. Οφείλονται στον μηχανισμό που έχει στήσει τόσα χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση και τώρα δουλεύει τρελά προς όφελος του κεφαλαίου. Όπως εκτίμησε η Διεθνής Επιτροπή Ενέργειας, οι εταιρείες ενέργειας θα έχουν στην Ευρώπη κέρδη 200 δισ. ευρώ το 2022! Πρόκειται για ένα καραμπινάτο όργιο κερδοσκοπίας, καθώς μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει μείωση των ποσοτήτων φυσικού αερίου ή άλλων ενεργειακών πόρων από τη Ρωσία ή αλλού, που να «δικαιολογεί» κάποια αύξηση των τιμών. Από τη στιγμή όμως που η ενέργεια έγινε αντικείμενο χρηματιστηριακής σπέκουλας, με το ορυκτό αέριο να τιμολογείται στο ολλανδικό χρηματιστήριο φυσικού αερίου, όλα πλέον δουλεύουν για τις πολυεθνικές. Μπροστά στον χαλασμό, το μόνο που σκέφτεται η ευρωπαϊκή επιτροπή είναι η «προσωρινή» (μη συνηθίσουμε) φορολόγηση του υπερβολικού κέρδους και όχι βεβαίως η αλλαγή του συστήματος που οδηγεί στα τεράστια κέρδη. Αντίστοιχα στην Ελλάδα, οι Κ. Μητσοτάκης και Α. Τσίπρας (μαζί με τον Ν. Ανδρουλάκη), σαν μαθητευόμενοι μάγοι της «ελεύθερης αγοράς» (δεμένος χειροπόδαρα είναι ο λαός), βλέπουν τους δαίμονες της τρελής κερδοφορίας να έχουν βγει από το λυχνάρι –σαν αυτά που κρατούν όλο και περισσότεροι– και ψάχνουν τρόπο κάτι να πάρουν πίσω. Ως υπουργός αντιπολίτευσης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζητά φορολόγηση των έκτακτων κερδών, τα οποία υπολογίζει, με βάση στοιχεία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, σε 1,4 δισ. από το καλοκαίρι του 2021 μέχρι σήμερα! Μάλιστα, σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα φτάσουν τα 3 δισ. έως τα τέλη του 2022! Παρότι επικεφαλής κυβέρνησης «αρίστων», ο Κ. Μητσοτάκης δυσκολεύεται να υπολογίσει τα κέρδη, αν και έχει από τις αρχές Μαρτίου καθημερινή ενημέρωση από τη ΡΑΕ για τα (τεράστια) περιθώρια κέρδους και μάλιστα ανά ώρα. Να τα φορολογήσουμε τα υπερκέρδη, αλλά πρώτα «πρέπει να προσδιορίσουμε πόσα είναι», είπε ο πρωθυπουργός στη βουλή, μιλώντας για «πολύ δύσκολη τεχνική άσκηση», που πρέπει να κάνει η ΡΑΕ. Καταλάβατε… Εξάλλου είναι γνωστή η δυνατότητα των Ανωνύμων Εταιρειών, ειδικά των καθετοποιημένων και διακλαδικών, να αποκρύπτουν κέρδη. Την ίδια ώρα, η ασυδοσία των ιδιωτικών παρόχων έχει απογειωθεί. Έφτασαν στο σημείο να τροποποιούν από μόνοι τους τα συμβόλαια, αυθαίρετα και χωρίς καν ενημέρωση 60 ημερών (όπως θεσπίζουν ακόμα και οι νόμοι τους), έτσι ώστε

7

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Πλαφόν σε παραγγελίες, ασυδοσία στις τιμές

Το έκτρωμα των υπερκερδών πρέπει να πάψει, όχι να «μετριαστεί»

Οι περιορισμοί που ήδη παρατηρούνται σε μαζικές ηλεκτρονικές παραγγελίες ή στις προμήθειες χονδρικής σε ορισμένα προϊόντα, όπως το ηλιέλαιο και το αλεύρι, αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου μιας διαδικασίας πραγματικών ή τεχνητών ελλείψεων, που θα οδηγήσει σε μεγάλες αυξήσεις σε βασικά τρόφιμα. Οι τιμές στα τρόφιμα κινούνταν ήδη με ποσοστό ετήσιας αύξησης 7,2% τον Φεβρουάριο, αλλά όλα δείχνουν πως θα υπάρξει μεγαλύτερη άνοδος και μάλιστα σε προϊόντα πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, όπως το ψωμί, τα μακαρόνια και το... πιτόγυρο. Ήδη ορισμένες αλυσίδες σουπερμάρκετ έχουν επιβάλει πλαφόν στις ηλεκτρονικές αγορές, με ανώτερη ποσότητα τα τέσσερα τεμάχια ανά λίτρο ή δίλιτρο σε ορισμένους κωδικούς για σπορέλαια, όπως και σε συσκευασίες αλεύρων. Χαρακτηριστικό της

▸ 200 δισ. θα φτάσουν τα κέρδη των εταιρειών ενέργειας στην ΕΕ, 3 δισ. στην Ελλάδα· ο Μητσοτάκης τα... «ψάχνει» να μπορούν να περνούν στους καταναλωτές τις υπερβολικές αυξήσεις. Ταυτόχρονα, από τις τρελές ανατιμήσεις στο φυσικό αέριο (με την κυβέρνηση της ΝΔ και τον σούπερμαν Χατζηδάκη να έχουν καταφέρει το 100% του φυσικού αερίου στην Ελλάδα να περνά από το χρηματιστήριο, όταν στις άλλες χώρες το ποσοστό κυμαίνεται στο 30%) επωφελούνται όλες οι εταιρείες και οι τεχνολογίες Μία από τις «πατέντες» είναι η λεγόμενη Οριακή Τιμή Συστήματος, δηλαδή όλοι πουλάνε όσο η ακριβότερη παρτίδα (!), που ορίζεται σε ληστρικά επίπεδα. Πέρα από τους ιδιώτες, και η ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ έχει πολύ αυξημένα κέρδη αυτή την περίοδο, μοσχοπουλώντας το φτηνό ρεύμα των υδροηλεκτρικών, ακόμα και του λιγνίτη, που έγινε φτηνότερος από το καυτό φυσικό αέριο. Βεβαίως, ούτε σκέψη αυτά τα κέρδη να γυρίσουν στην κοινωνία, καθώς η ΔΕΗ λειτουργεί πλέον ως ιδιωτική εταιρεία, υπάρχουν τα μερίδια των μετόχων και τα μπόνους των στελεχών.

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ θεωρούν δεδομένο το έκτρωμα ασυδοσίας που έχει διαμορφώσει η ΕΕ και που αποσκοπεί στη μεγιστοποίηση του κέρδους των εταιρειών και προσπαθούν να μετριάσουν λίγο τις επιπτώσεις· σαν να βάζεις κλιματιστικό στην κόλαση! Το ζητούμενο για το εργατικό-λαϊκό κίνημα είναι να ξηλωθεί αυτός ο μηχανισμός. Δεν είναι ώρα για μερεμέτια. Απαιτείται άμεσα η κατάργηση των χρηματιστηρίων ενέργειας και η διατίμηση της τιμής του ρεύματος, της θέρμανσης και των καυσίμων. Η κατάργηση των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης στα καύσιμα, στη θέρμανση και στα τιμολόγια κοινωνικής ωφέλειας. Το πέρασμα στο δημόσιο, με εθνικοποιήσεις τώρα όλου του τομέα ενέργειας και όχι μόνο της ΔΕΗ, χωρίς αποζημίωση και υπό εργατικό-κοινωνικό έλεγχο, για την αξιοποίηση των εγχώριων πηγών ενέργειας με σεβασμό στο περιβάλλον. Το ηλεκτρικό ρεύμα και η θέρμανση δεν είναι εμπορεύματα αλλά κοινωνικά αγαθά.

τάσης, που θα εκφραστεί και στην εστίαση, είναι όσα είπε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εστιατορικών Επαγγελματιών (ΠΟΕΣΕ), Γ. Καββαθάς, σε ρεπορτάζ της Εφσυν για σημαντική άνοδο των τιμών των σπορέλαιων στη χονδρική αγορά, έως και διπλασιασμό! Η Ελλάδα υπολογίζεται ότι εισάγει το 90% των αναγκών της σε ηλιέλαιο, με βασική πηγή την Ουκρανία. Όσον αφορά το αλεύρι, εκπρόσωποι των αρτοποιών σημειώνουν πως «δεν θα υπάρξουν ελλείψεις», αλλά μεγάλες αυξήσεις των τιμών, κάνοντας λόγο για αύξηση της τιμής του μαλακού σιταριού έως και 60% την περασμένη βδομάδα! Η κυβέρνηση εξήγγειλε τη δημιουργία πλατφόρμας καταγραφής των εταιρικών αποθεμάτων σε ηλιέλαιο και σιτηρά, αλλά δεν είπε τίποτα για την αναγκαία διατίμηση και την κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη διατροφής.

8

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Εικονοκλάστες

Ποιο το μέλλον της διεθνούς συνεργασίας του κεφαλαίου; «Τέλος της παγκοσμιοποίησης», «επιστροφή στον προστατευτισμό», «πανδημία και πόλεμος, τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο της παγκοσμιοποίησης». Οι εκφράσεις αυτές, που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται όταν η διοίκηση Τραμπ επέβαλε περιορισμούς στα κινεζικά προϊόντα, ενισχύθηκαν με το Brexit κι άνθησαν την περίοδο της πανδημίας (με τα σκηνικά απείρου ανταγωνιστικού κάλλους για μάσκες κ.λπ.), τείνουν να γίνουν του συρμού μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Έχουν όμως σχέση με την πραγματικότητα; Ας αναρωτηθούμε: Αν η Ευρώπη (που εισάγει από τη Ρωσία το 40% του αερίου και το 25% του πετρελαίου) αλλάξει προμηθευτή και αναζητήσει υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) από τις ΗΠΑ ή το Κατάρ αυτό σημαίνει οπισθοχώρηση από την παγκοσμιοποίηση; Αν οι πωλήσεις πετρελαίου δεν γίνονται πλέον σε δολάριο (σήμερα 80% παγκοσμίως), αν, π.χ., η Κίνα, που αγοράζει περισσότερο από το 25% του πετρελαίου που εξάγει η Σαουδική Αραβία, το τιμολογεί σε γουάν, αυτό ακυρώνει την παγκοσμιοποίηση; Αν αλλάξει ο γεωπολιτικός ηγεμόνας, τα συναλλαγματικά αποθέματα αλλάξουν νόμισμα τοποθέτησης και το SWIFT πάψει να είναι ο βασικός τρόπος διεκπεραίωσης διεθνών πληρωμών; Τίποτα απ’ αυτά δεν ακυρώνει την «παγκοσμιοποίηση». Δεν θα αλλάξει τίποτα, λοιπόν; Κάθε άλλο. Μια τριπλέτα προβλημάτων οδηγεί σε αλλαγή μορφής της, όχι όμως σε ακύρωση. Ποια είναι αυτά; Η χαμηλών πτήσεων υπέρβαση της κρίσης του 2007 και παράλληλα οι αδυναμίες και αντιφάσεις της προηγούμενης μορφής διεθνοποίησης που αναδείχθηκαν με την πανδημία και τον πόλεμο. Η αποκρυστάλλωση της νέας μορφής ίσως να αργήσει και σίγουρα θα προηγηθούν πολλά επεισόδια οξύτατων ανταγωνισμών και πολύμορφων συγκρούσεων-πολέμων.

Η ένταση των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών και οι τάσεις αναδίπλωσης των εθνικών οικονομιών δεν οδηγούν στο «τέλος της παγκοσμιοποίησης», όπως ισχυρίζονται πολλοί, αλλά σε μια τροποποίηση της καπιταλιστικής διεθνοποίησης. Η αποκρυστάλλωση της νέας μορφής ίσως να αργήσει και σίγουρα θα προηγηθούν πολλά επεισόδια οξύτατων ανταγωνισμών και πολύμορφων συγκρούσεων-πολέμων.

Καπιταλιστική διεθνοποίηση

Αναδιοργάνωση, αλλά όχι ακύρωση Ανάλυση Βασίλης Μηνακάκης

Τ

ι όριζε τη «δεύτερη παγκοσμιοποίηση» 9η πρώτη τοποθετείται στο μεταίχμιο 19ου και 20ου αιώνα), ποια ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής διεθνοποίησης την περίοδο μετά το 1990; Συνοπτικά θα αναφέρουμε μερικά: επανάσταση στις επικοινωνίες (διαδίκτυο κ.λπ.) αλλά και τις μεταφορές, οργάνωση από τις πολυεθνικές της παραγωγής σε πλανητική βάση (πλευρά της ήταν οι εφοδιαστικές αλυσίδες), αύξηση του διεθνούς εμπορίου και των άμεσων ξένων επενδύσεων, ένταξη στην «οικονομία της αγοράς»

των πρώην «σοσιαλιστικών» χωρών, απελευθέρωση των διεθνών χρηματοοικονομικών ροών, καπιταλιστικές ολοκληρώσεις, αλλαγές στον συσχετισμό δύναμης μεταξύ των καπιταλιστικών κέντρων, μεταβολή στα υποκείμενα του διεθνούς κεφαλαιοκρατικού πλέγματος (με αναβάθμιση, πλάι στα κράτη, των πολυεθνικών κολοσσών). Τι αλλάζει απ’ αυτά; Ό,τι αλλάζει στις επικοινωνίες (δίκτυα 5G, διαδίκτυο των πραγμάτων κ.λπ.) λειτουργεί υποβοηθητικά κι όχι ανασχετικά στην καπιταλιστική διεθνοποίηση. Ενισχυτικά λειτουργεί και η διαρκώς αυξανόμενη ισχύς των πολυεθνικών κολοσσών (του χρηματοπιστωτικού τομέα και της παραγωγής εμπράγματων ή μη εμπορευμάτων): η δίψα τους για κέρδη έχει την τάση να υπερπηδά κάθε φραγμό και σύνορο, να τροφοδοτεί τη διευρυμένη εμπορευματική παραγωγή.

Φαντάζεται κανείς ότι υπάρχει περίπτωση η Amazon, η Google, η Tesla, η Toyota, η Nestle, η JPMorgan να αναδιπλωθούν σε έναν πιο περιορισμένο χώρο ή να αρκεστούν σε κάτι λιγότερο από την πλανητική επέκταση; Πιστεύει κανείς ότι ο κινεζικός καπιταλισμός θα εγκαταλείψει τη στρατηγική «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» (το νέο δρόμο του μεταξιού) για την οποία εργάζεται από το 2013 και στην οποία θα επενδυθούν σε υποδομές σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο δολ. – και μάλιστα τη στιγμή που η Ρωσία επενδύει ποικιλότροπα στο Βορεοιδυτικό Πέρασμα και η ΕΕ εγκαινίασε (2021) τη δική της αντίστοιχη πρωτοβουλία (Global Gateway), στην οποία θα επενδυθούν 300 δισ. ευρώ για νέους αυτοκινητόδρομους, σιδηροδρομικές γραμμές και ψηφιακές συνδέσεις; Ας δούμε μερικούς άλλους δείκτες. Το 2021, εν μέσω

πανδημίας, οι άμεσες ξένες επενδύσεις (ΑΞΕ) αυξήθηκαν διεθνώς κατά 6% σε σχέση με το 2019 και το 2020. Είχε προηγηθεί αύξησή τους κατά 670% μεταξύ 1990 και 2007 και το 2016 είχαν φτάσει στα 2,7 τρισ. δολ . Το παγκόσμιο εμπόριο είναι ένας ακόμη δείκτης. Από το 1990 έως το 2008 οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών σκαρφάλωσαν από το 19% του παγκόσμιου ΑΕΠ στο 30,7% και έκτοτε κινούνται λίγο κάτω από αυτό (30,1% το 2018) αλλά πολύ μακριά από το 20% (το ελάχιστο ήταν 26% το 2020, εν μέσω πανδημίας). Το 2021, το παγκόσμιο εμπόριο γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη φτάνοντας στα 28,5 τρισ. δολ., δηλαδή αύξηση κατά 25% σε σύγκριση με το 2020 και 13% σε σχέση με το 2019 (με την άνοδο στον αναπτυσσόμενο κόσμο να είναι 30% και στον ανεπτυγμένο 15%). Το μέσο ποσοστό δασμών,

Εικονοκλάστες που τη δεκαετία του 1960 ήταν 15% στον βιομηχανοποιημένο κόσμο, το 2016 ήταν γύρω στο 3% (συμπεριλαμβανόμενων τώρα και των αναπτυσσόμενων χωρών). Μήπως θα μειωθεί η παγκόσμια διασύνδεση ή η ανάγκη προμήθειας συγκεκριμένων πρώτων υλών ή αγαθών από συγκεκριμένες χώρες; Με την Κίνα να ελέγχει αυτή τη στιγμή την παγκόσμια αγορά λιθίου ή σπάνιων γαιών, τι δυνατότητα έχει κάποιος να την αγνοήσει; Πόσο εύκολα, γρήγορα και χωρίς κόστος μπορεί να αγνοήσει τη Χιλή, κορυφαία στην εξόρυξη χαλκού και από τις πρώτες δυνάμεις στο λίθιο; Ή την Ουκρανία και τη Ρωσία, που καλύπτουν πάνω από το 25% της παγκόσμιας αγοράς σίτου και το 20% της παγκόσμιας αγοράς καλαμποκιού; Ας δούμε και τις εφοδιαστικές αλυσίδες, που αποτελούσαν στην προ πανδημίας φάση βασική συνιστώσα της καπιταλιστικής διεθνοποίησης και κεντρική πλευρά του επιχειρηματικού μοντέλου και της κερδοφορίας των πολυεθνικών, καθώς αξιοποιούσαν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα διαφορετικών περιοχών (π.χ. φτηνά εργατικά χέρια στην Κίνα) και συνένωναν με επικερδή για το κεφάλαιο τρόπο την παραγωγή με την κατανάλωση, περιορίζοντας τα αδρανή κεφάλαια (αποθέματα). Παράλληλα, αποτέλεσαν βασική πλευρά των προσπαθειών υπέρβασης της κρίσης που ξέσπασε το 2008, καθώς επέτρεπαν την παραγωγή φτηνότερων προϊόντων που μπορούσαν να καταναλωθούν από τα λεηλατημένα

(ελέω μνημονίων, αλλά όχι μόνο) λαϊκά στρώματα. Ωστόσο, οι εφοδιαστικές αλυσίδες αποδείχτηκαν στην πανδημία αδύναμοι κρίκοι, με πλέον χαρακτηριστική στιγμή το σοκ που προκάλεσε η προσάραξη του πλοίου της Evergreen στη διώρυγα του Σουέζ. Είναι, συνεπώς, ανα-

λόνι Levi’s κοστίζει περίπου 130 δολάρια, ενώ το αντίστοιχο «Made in Usa» κοστίζει περίπου 350 δολάρια. Το Ινστιτούτο Ifo υπολόγισε ότι εάν όλη η γερμανική οικονομική παραγωγή επέστρεφε στη χώρα, αυτή θα μειωνόταν κατά 10%. Ταυτοχρόνως, οι Πατρίκ Αρτίς και

Το 2021, εν μέσω πανδημίας, οι άμεσες ξένες επενδύσεις αυξήθηκαν διεθνώς κατά 6% σε σχέση με το 2019 και το 2020. Μεταξύ 1990 και 2007 είχαν αυξηθεί 670%!

μενόμενο ότι το πολυεθνικό κεφάλαιο και τα κράτη θα προσπαθήσουν να τις κάνουν πιο «ανθεκτικές», να θωρακιστούν απέναντι στα τρωτά τους σημεία, να καταστήσουν λιγότερο επικίνδυνες τις εγγενείς τους δυσκολίες – ωστόσο, η εγκατάλειψή τους μοιάζει απίθανη. Και να γιατί. Ένα παντε-

Μαρί-Πολ Βιράρ, στο βιβλίο Η Τελευταία ευκαιρία του καπιταλισμού (Λιβάνης, 2021, σσ.

214-219) αναφέρουν: «δεν πιστεύουμε ότι ο ιδιωτικός τομέας θα κάνει κάποια σημαντική κίνηση επανεγκατάστασης» στη Γαλλία, μιας και η πλήρης επανεγκατάσταση της γαλλικής βιομηχανίας θα αύξανε την τιμή των βιομη-

χανικών προϊόντων κατά 21%! Επιπλέον, τα καθηλωμένα εργατικά εισοδήματα (που ήδη αντιμετωπίζουν την ακρίβεια και θα συμπιεστούν ακόμη περισσότερο όταν χρειαστεί να πληρωθεί ο λογαριασμός των χρεών που συσσώρευσε η αντιμετώπιση της πανδημίας και των αυξημένων στρατιωτικών δαπανών) δεν μπορούν να αντέξουν την αύξηση της τιμής των προϊόντων που η παραγωγή τους θα γίνεται «εντός έδρας» και όχι σε περιοχές πολύ χαμηλού εργατικού κόστους. Έτσι, λοιπόν, η έως τώρα συζήτηση αφορά κυρίως το «κόντεμα» του μήκους των εφοδιαστικών αλυσίδων με την αναζήτηση πιο κοντινών περιοχών φτηνού και πάλι εργατικού κόστους (π.χ. Βιετνάμ, Μπαγκλαντές ή Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία για τις ευρωπαϊκές εταιρείες) ή με την προσέλκυση φτηνών εργαζομένων (π.χ. η Γερμανία αναζητά άμεσα 300.000 μετανάστες, ενώ οι ανάγκες της υπολογίζονται στο 1 εκατομμύριο). «Αυτή η μετάβαση είχε ξεκινήσει ήδη, καθώς η Κίνα γίνεται χώρα μεσαίου εισοδήματος και το εργατικό κόστος αυξάνει», γράφει ο F. Zakaria (σ. 192). Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Χουαρέζ, στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού, όπου εδώ και χρόνια ανθούσαν οι μακιλαδόρας: Το τελευταίο 12μηνο, πολλά μεγάλα επιχειρηματικά ονόματα των ΗΠΑ εγκαθίστανται εκεί, με αποτέλεσμα να έχει ενοικιαστεί το 98% του χώρου για ανέγερση βιομηχανικών ακινήτων και οι τιμές της γης να έχουν αυξηθεί 20% το διάστημα αυτό.

Ενίσχυση τάσεων περιφερειακών ολοκληρώσεων ▸ Ξεκίνησε η RCEP, ζώνη ελεύθερων συναλλαγών σε Ασία-Ειρηνικό ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ που θα αλλάξει είναι ότι οι χώρες που έχουν τη δυνατότητα θα επιχειρήσουν να ενισχύσουν την αυτάρκειά τους και να θωρακιστούν απέναντι σε απρόβλεπτες εξελίξεις -τουλάχιστον σε ορισμένους τομείς (π.χ. υγεία, άμυνα)-, ώστε, για παράδειγμα, να μη χρειάζονται οι Νεοϋρκέζοι μάσκες που παράγονται στην Κίνα και να μην είναι εγκλωβισμένοι οι Γερμανοί από το ρωσικό αέριο. Ίσως, παράλληλα, επιδιωχθεί πλάι στην πλανητική επέκταση των εταιρειών που έχουν ως αφετηρία αυτές τις χώρες, να οικοδομηθεί μια πιο στενή οικονομική σχέση με χώρες με τις οποίες συμπορεύονται πιο σταθερά, ώστε να διευρυνθεί η βάση ασφαλούς εκ-

9

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

κίνησης, χωρίς να ακυρώνεται η προσπάθεια παγκόσμιας επέκτασης. Αυτή η εξέλιξη τροφοδοτεί μάλλον πάρα αναιρεί την τάση προς περιφερειακές καπιταλιστικές ολοκληρώσεις ποικίλου βάθους. Στο πλαίσιο αυτό, την 1η Ιουλίου 2020 η USMCA (ΗΠΑ, Καναδάς, Μεξικό) αντικατέστησε τη NAFTA, ενώ την 1η Ιανουαρίου 2022 τέθηκε σε ισχύ η RCEP, μια ζώνη ελεύθερων εμπορικών συναλλαγών ανάμεσα σε 15 χώρες της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού. Πρόκειται για ζώνη που αντιπροσωπεύει το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού και αντίστοιχο ποσοστό της παγκόσμιας οικονομίας, είναι μεγαλύτερη τόσο από την Ευρωπα-

ϊκή Ένωση όσο και από την USMCA, και αποτελεί μείζονα γεωπολιτική νίκη της Κίνας. Αντίστοιχη επιτυχία είναι η στρατηγική εταιρική σχέση Κίνας-Ρωσίας, που επισφραγίστηκε στις αρχές του 2022. Στο ίδιο πλαίσιο, μάλλον θα δρομολογηθούν διεργασίες και στην ΕΕ. Τόσο η πανδημία, όσο και ο πόλεμος στην Ουκρανία -κυρίως αυτός- κατέστησαν σαφές ότι χωρίς μια περεταίρω εμβάθυνση των διαδικασιών ενοποίησης (και σε στρατιωτικό επίπεδο) το ευρωπαϊκό κέντρο θα χάνει έδαφος. Παρότι η προώθηση αυτών των διαδικασιών κάθε άλλο παρά εύκολη είναι, πρέπει να θεωρούνται βέβαιες εξελίξεις.

Ταξί ιαπωνικό, Γάλλος οδηγός, αμερικανικό λογισμικό Ο Fareed Zakaria δεν είναι μαρξιστής, αλλά το βιβλίο του Δέκα μαθήματα για την εποχή μετά την πανδημία (Επίκεντρο, 2022), μπεστ σέλερ των New York Times και στα 100 καλύτερα της χρονιάς της Amazon, είναι αρκετά εύστοχο για τη συζήτηση περί «παγκοσμιοποίησης». «Η παγκοσμιοποίηση», γράφει, «έχει ευδοκιμήσει εξαιτίας της απλής οικονομικής αρχής ότι είναι ευκολότερο διαφορετικές χώρες να εξειδικεύονται σε διαφορετικούς τομείς». Συνεπώς, οι αλλαγές που δρομολογούνται «δεν σηματοδοτούν το τέλος της παγκοσμιοποίησης. Απλώς αντιπροσωπεύουν μια αναδιοργάνωση εντός του κόσμου του εμπορίου και των διασυνοριακών επενδύσεων» (σ. 192). Θέλοντας μάλιστα να δείξει τη συνθετότητα του φαινομένου, σε μια εποχή άνθησης της ψηφιακής οικονομίας, που εκ φύσεως είναι παγκόσμια, διερωτάται: «Αν είσαι στο Παρίσι και ένας οδηγός της Uber έρχεται να σε πάρει με μια Prius, πληρώνεις για το γιαπωνέζικο αυτοκίνητο, για την εργασία του Γάλλου ή για το έξυπνο δίκτυο της Καλιφόρνιας που σε κατευθύνει στον προορισμό σου;» (σ. 195). Αναφερόμενος δε στα ψηφιακά προϊόντα και τις online υπηρεσίες που διατρέχουν τα σύνορα συνεχώς και αόρατα, σημείωνε πως η χρήση διασυνοριακής ευρυζωνικότητας έχει αυξηθεί 90 φορές μεταξύ 2005 και 2016 και αναμένεται να αυξηθεί κατά 13 φορές ακόμη έως το 2023. Εξ ου και η θέση του ότι «η παγκοσμιοποίηση ουσιαστικά δεν υποχωρεί, απλώς μεταβάλλεται» (σ. 196). Και ότι: «Ίσως ο ρυθμός της αύξησης να επιβραδυνθεί ή να υποχωρήσει λίγο, αλλά υπάρχουν τόσο πολλές δομικές δυνάμεις που πιέζουν προς τα μπρος την παγκοσμιοποίηση που μια πλήρης αντιστροφή θα απαιτούσε μαζική ανάπαυλα με τεράστιες συνέπειες» (σ. 200).

10

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Κομμουνιστική Πρωτοβουλία: Θεματική ημερίδα για τον σύγχρονο καπιταλισμό το Σάββατο 2/4

ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ για τη διαμόρφωση προγραμματικών θέσεων της Πρωτοβουλίας για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, συγκροτήθηκαν πέντε θεματικές ομάδες εργασίας. Τους επόμενους μήνες η δουλειά των συγκεκριμένων ομάδων θα παρουσιάζεται και θα τίθεται στη δημόσια συζήτηση σε σειρά θεματικών ημερίδων διαλόγου. Η 1η θεωρητική ημερίδα της Πρωτοβουλίας θα διοργανωθεί το Σάββατο 2/4 στην Αθήνα, στο αμφιθέατρο Τρίτση του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Αθηναίων (οδός Σόλωνος). Ώρες: 3 μ.μ.-5.30 μ.μ. και 6 μ.μ.-9 μ.μ. Θέμα της Ημερίδας: «Ο σύγχρονος καπιταλισμός: Οι αντιδραστικές τάσεις διαμόρφωσης του - Γεωπολιτικές ανακατατάξεις, ανταγωνισμοί και πόλεμος - Εργατική Τάξη: Τάσεις και διεργασίες». Το αναλυτικό πρόγραμμα των εισηγήσεων και των ομιλητών θα ανακοινωθεί τις αμέσως επόμενες μέρες. Η ημερίδα θα μεταδοθεί και από τη σελίδα της Πρωτοβουλίας στο Facebook.

∆ιαφοροποίηση ∆ΕΑ και ΑΠΟ για Ουκρανικό

ΤΡΙΓΜΟΥΣ έχει προκαλέσει στην Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Κοινής Δράσης η θέση απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία. Με δημόσια τοποθέτηση, τρία μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής της Πρωτοβουλίας (Γ. Σαπουνάς, εκ μέρους της ΑΠΟ και Μ. Μπόλαρη και Α. Νταβανέλος από τη ΔΕΑ) σημειώνουν πως η Πρωτοβουλία έμεινε για τρεις βδομάδες σιωπηλή και τελικά «κατά πλειοψηφία» εγκρίθηκε «μια πολιτική που υποβαθμίζει τη σημασία της ρωσικής εισβολής και τις ευθύνες του καθεστώτος Πούτιν». Μιλούν για επιλογή «αναντίστοιχη με τις πραγματικές εξελίξεις», που «υπονομεύει και την αξιοπιστία της αναγκαίας αντινατοϊκής αιχμής». Θυμίζοντας τη ρήση του Λένιν, οι τρεις υπογράφοντες τονίζουν πως «μπροστά σε μια σύγκρουση μεταξύ “χορτάτων” και “πεινασμένων” ιμπεριαλιστών, έχει καθοριστική σημασία η διατήρηση της απόλυτης ανεξαρτησίας του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς απέναντι και στα δύο συγκρουόμενα στρατόπεδα».

Πρέβεζα: Σύσκεψη στο Εργατικό Κέντρο εν όψει της απεργίας στις 6 Απρίλη

ΣΕ ΣΥΣΚΕΨΗ τη Δευτέρα 28/3 στις 7 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο της πόλης, για τη προετοιμασία και την επιτυχία της απεργιακής κινητοποίησης στις 6 Απριλίου, καλεί ο Συντονισμός Εργαζομένων-Ανέργων Πρέβεζας. «Απαιτείται άμεσα ξεσηκωμός και οργάνωση αποφασιστικών αγώνων για να ζήσει με αξιοπρέπεια ο λαός. Η φτώχεια δεν μας αξίζει και δεν θα γίνει το μέλλον μας. Με μαχητικούς αγώνες να τους ανατρέψουμε, διεκδικώντας κατάργηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης και του ΦΠΑ στα βασικά είδη διατροφής και καθημερινότητας, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, εθνικοποίηση του τομέα ενέργειας, σε ρήξη με το σύστημα της αγοράς και την EE», αναφέρει το κάλεσμα.

Επικαιρότητα

Ακροβασίες

| Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ένα ...κλικ ΚΑΤΑ∆ΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΣΙ∆ΕΡΗ

ΕΠΙΣΗΜΩΣ 11 ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟ EUROFERRY OLYMPIA

ΛΑΜΠΗ∆ΟΝΑ: ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ

Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στα ΜΜΕ καταδικάζει τη στοχοποίηση σε βάρος του δημοσιογράφου Θωμά Σίδερη, ο οποίος διατηρεί την εκπομπή Αφύλαχτη διάβαση στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ. Όπως αναφέρεται στην καταγγελία, ο δημοσιογράφος παρουσίασε τη δράση του διαβόητου ναζιστικού Τάγματος Αζόφ που δρα εδώ και χρόνια στην Ουκρανία. Το ενδιαφέρον επίκαιρο ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ του ενόχλησε μεταξύ άλλων και γνωστούς δεξιούς κονδυλοφόρους που τάσσονται διαρκώς και μονομερώς υπέρ της δυτικής προπαγάνδας για τον πόλεμο. Μετά τη δημόσια επίθεσή τους, ο δημοσιογράφος δέχεται απειλές για τη ζωή του. Έντεκα νεκροί είναι ο οριστικός και τραγικός απολογισμός της πυρκαγιάς στο πλοίο «Euroferry Olympia» του ομίλου Grimaldi, βορειοανατολικά της Ερρείκουσας στις 18 Φεβρουαρίου. Οι σοροί των δύο τελευταίων οδηγών φορτηγών που αγνοούνταν εντοπίστηκαν το βράδυ της Τετάρτης στο τρίτο γκαράζ του πλοίου, που παραμένει στο λιμάνι του Πλατυγιαλίου Αιτωλοακαρνανίας, κοντά στον Αστακό. Έτσι γράφεται ο επίλογος σε ένα ακόμη εφοπλιστικό έγκλημα, οκτώ χρόνια μετά τους 11 νεκρούς και τους περισσότερους από 16 αγνοούμενους του «Norman Atlantic» της ANEK.

ΚΟΥΠΟΝΙA για τους αναγνώστες του

θέατρο Με την επίδειξη του παρόντος κουπονιού, το Πριν παρέχει τη δυνατότητα σε 2 αναγνώστες του να παρακολουθήσουν την παράσταση

Να γιατί πεθαίνω σύντροφοι με ένα κανονικό εισιτήριο των 12 ευρώ!

Πρεμιέρα: Παρασκευή 18/3 στις 9.15 μ.μ. Παραστάσεις: Παρασκευή-Σάββατο στις 9.15 μ.μ. (έως 19/4). Θέατρο Αλκμήνη (Αλκμήνης 8-12, Αθήνα, Μετρό Κεραμεικός). Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6979429462 (απαραίτητη η τηλεφωνική προκράτηση και η επίδειξη του κουπονιού κατά την παραλαβή των εισιτηρίων).

Με την επίδειξη του παρόντος κουπονιού, το Πριν παρέχει τη δυνατότητα σε 2 αναγνώστες του να παρακολουθήσουν την παράσταση

Οι Γειτονιές του Κόσμου του Γιάννη Ρίτσου

Η πεζοπορική ομάδα του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα διοργανώνει την Κυριακή 27/3 εξόρμηση στις δασικές περιοχές που βρίσκονται πάνω από τον Δήμο Καισαριανής, συνολικής διάρκειας δυόμισι ωρών. Η αφετηρία έχει οριστεί στην Πλατεία Αφετηρίας 224 στην Καισαριανή (Τέρμα λεωφορείων απέναντι από το αθλητικό Κέντρο «Μιχάλης Κρητικόπουλος») στις 9.30 π.μ. Δηλώσεις συμμετοχής στο τηλέφωνο 6977784988. Περισσότερες πληροφορίες στην σελίδα της πεζοπορικής ομάδας Λαμπηδόνα στο facebook.

με ένα κανονικό εισιτήριο των 12 ευρώ! Πρεμιέρα: Κυριακή 6/3 στις 8 μ.μ. Παραστάσεις: Κάθε Κυριακή στις 8 μ.μ. Θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής (Αγ. Όρους 16 και Κωνσταντινουπόλεως 115, Βοτανικός). Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6944189698 (απαραίτητη η τηλεφωνική προκράτηση και η επίδειξη του κουπονιού κατά την παραλαβή των εισιτηρίων).

11

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Συνέντευξη ▶ Ο καλλιτεχνικός κλάδος χτυπήθηκε πολύ κατά την περίοδο της πανδημίας. Πώς βλέπετε τον αγώνα που δόθηκε το προηγούμενο διάστημα και ποια πιστεύετε ότι θα είναι η συνέχεια;

Ο καλλιτεχνικός κλάδος δεν επλήγη μόνο, θα μπορούσα να πω ότι ρημάχτηκε. Πιθανότατα, μάλιστα, είναι ο κλάδος που είχε το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλους τους άλλους. Από την άλλη, είναι πολύ θετικό ότι ξέσπασαν συλλογικοί αγώνες στον κλάδο μετά από χρόνια. Ήταν επίσης μια ευκαιρία να εξηγήσουμε στον κόσμο, να κατανοήσουμε ως κοινωνία, πως αυτό που κάνουμε εμείς οι μουσικοί είναι επάγγελμα. Ταΐζουμε τα παιδιά μας μέσα από αυτό, πληρώνουμε το ενοίκιο κ.λπ. Έγιναν πολλοί αγώνες για να αποδείξουμε τα αυτονόητα. Αλλά από τα ουσιαστικά προβλήματα, όπως το εργασιακό ή το φορολογικό, δεν έχει λυθεί κανένα, γι’ αυτό και πρέπει να υπάρξει συνέχεια. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για συλλογική εργασιακή συνείδηση. Πρώτοι εμείς να καταλάβουμε και να αναγνωρίσουμε τα δικαιώματά μας και τις υποχρεώσεις μας. ▶ Το τελευταίο διάστημα έχουν έρθει στο φως πολλά «μελανά σημεία» του χώρου στο πλαίσιο του me too. Ποια πιστεύετε ότι είναι τα βασικά μέσα εξυγίανσης και αντιμετώπισης πέρα από τις υποχρεώσεις της πολιτείας;

Καταρχάς, να πω ότι δεν πρόκειται για ένα κλαδικό πρόβλημα, αλλά για ένα γενικότερο κοινωνικό πρόβλημα. Σίγουρα πολλά περιστατικά ήρθαν στην επιφάνεια από τον χώρο του θεάτρου, αλλά και τον μουσικό χώρο ενδεχομένως, παρόλο που δεν πήραν την ανάλογη έκθεση. Σήμερα υπάρχει μικρότερη ανοχή σε σχέση με άλλοτε. Βγήκαν στο φως ακραίες περιπτώσεις, όμως έχουμε μεγαλώσει μέσα στον σεξισμό και στην πατριαρχία. Η βία μπορεί να είναι σωματική, αλλά μπορεί να είναι και λεκτική ή συμπεριφορική. Πρέπει ο καθένας να προσέχει την συμπεριφορά του και να την «ελέγχει». Νομίζω ότι κάθε λογικός άνθρωπος προβληματίζεται και προσπαθεί να εντοπίσει αυτές τις συμπεριφορές στον ίδιο και να τις διορθώσει και το λέω σαν άντρας αυτό. Όλο αυτό όμως ξεκινάει από την παιδεία για μένα. Μας παρέχουν εκπαίδευση και όχι παιδεία. Όλοι οι άνθρωποι πιστεύω έχουν το καλό μέσα τους, αλλά ορισμένες ακραίες συνθήκες και καταστάσεις οδηγούν μερικούς στο να κάνουν το χειρότερο. Γι’ αυτό είναι και τόσο σημαντικό να υπάρχει παιδεία, μια ευρύτερη μόρφωση. ▶ Έχετε ασχοληθεί πολύ με το προσφυγικό και το έχετε αναδείξει πολλές φορές μέσα

στην

Δημήτρης Μυστακίδης

ΘΕΟΠΙΣΤΗ ΚΑΠΕΤΑ

τραγουδοποιός

Τα τραγούδια μου θέλω να είναι κρατήρες, όχι αναπτήρες!

Πολύ,, πάρα πολύ. Ο κόσμος αντιλαμβάν λαμβάνεται πόσο σημαντικό είναι. Πόσο έχ έχουν πονέσει αυτοί οι άνθρωποι και ότι πρέπει να τους αγκαλιάσουμε. ▶ Μια νέα ν προσφυγική ροή καταφτάνει αυτές τις ημέρες από την Ουκρανία. Πώς θα σχολιάζατε τν Ουκραν διαφορετική αντιμετώπιση της διαφορ Πολιτείας σε σχέση με τα προΠολιτε ηγούμενα προσφυγικά κύματα ηγούμε Σύριους, Κούρδους κ.λπ.); (π.χ. Σύ

Ησ στάση τους είναι πολύ υποκριτι τική. Ο άνθρωπος από όπου κι α αν έρχεται, είτε από την Ουκρανία, είτε από τη Συρία, είτε από οπουδήποτε, είναι άνθρωπος και πρέπει να του φερθούμε αναλόγως. Δεν έχει σημασία από πού έρχεται και δεν πρέπει να κάνουμε διακρίσεις.

«Ο άνθρωπος από όπου κι αν έρχεται, είτε από την Ουκρανία, είτε από τη Συρία είτε από οπουδήποτε, είναι άνθρωπος και πρέπει να του φερθούμε αναλόγως. Δεν πρέπει να κάνουμε διακρίσεις», λέει στο Πριν ο Δημήτρης Μυστακίδης. Ο τραγουδοποιός σημειώνει πως είναι θετικό που ξέσπασαν πάλι συλλογικοί αγώνες, στιγματίζει τη σεξιστική βία και υπογραμμίζει τον ρόλο της παιδείας. Ο Δ. Μυστακίδης, μεταξύ των άλλων, διδάσκει στη μουσική σχολή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

▶ Λόγω της θέσης σας, αλλά και της διδασκαλίας σας, έρχεστε συνέχεια σε σ επαφή με τους νέους. Ποιο επα είναι το βασικότερο πράγμα που θ θέλετε να μοιραστείτε με μαθητές σας; Πού δίνετε τους μ μεγαλύτερη βάση; μεγαλ

«Θεσσαλονίκη, δυστυχώς δεν είσαι φτωχομάνα» Αφορμή για τη συνέντευξη στάθηκε το πρόσφατο τραγούδι του Δημήτρη Μυστακίδη Θεσσαλονίκη. Παιδί εργατικής οικογένειας, γεννήθηκε στον Εύοσμο τον Μάρτιο του 1970. Από το 1994 ως το 2004 ήταν μέλος του συγκροτήματος «Λοξή Φάλαγγα» του Νίκου Παπάζογλου, παίζοντας κιθάρα και λαούτο και από το 2002 είναι συνεργάτης του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Σήμε-

από τα τραγούδια σας. Πόσο θεωρείτε ότι έχει αγκαλιάσει αυτό το ζήτημα το κοινό σας και ευρύτερα η κοινωνία;

ρα, συμπληρώνοντας πάνω από τριάντα χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης με τη μουσική, θεωρείται ένας από τους καλύτερους πολυοργανίστες της ελληνικής σκηνής, αλλά και ο τραγουδοποιός που πήρε την κιθάρα από τον συνοδευτικό της ρόλο και την έκανε λαϊκή πρωταγωνίστρια, αναδεικνύοντας αναξιοποίητες εκφραστικές της δυνατότητες.

Θεσσαλονίκη «…Και όλα φαντάζαν ζόρικα και η πόλη λατρεμένη / μα η βρωμιά απ’ τα παλιά ήταν απλώς κρυμμένη / Την μπόχα που ανέδυε την είχαμε ξεχάσει / η νύφη του Θερμαϊκού κακά είχε γεράσει Και να η στιγμή που γέμισε με μακεδονομάχους / τον φασισμό που έκρυβε τον έβγαλε με πάθος Νομάρχη είχε γίγαντα που έσκαβε στη Φάρμα / παπάδες του Μεσαίωνα στης εκκλησιάς το άρμα Φασισταριά στα γήπεδα σκοτώνουν για την μπάλα / νταήδες πλουσιόπαιδα βιάζουνε για πλάκα Η πόλη ξεπουλήθηκε σε κάποιους νταβατζήδες / που τριγυρνούν σαν άρχοντες με φουσκωτούς γορίλες Διώχνει προσφυγόπουλα μέσα απ’ τα σχολεία / η πόλη που στα σπλάχνα της φυλάει την ιστορία Μια ιστορία που αν τη δεις, θα μάθεις και θα νιώσεις / πως δεν αξίζει, φίλε μου, να τη σκορπάς σε δόσεις Θεσσαλονίκη, δυστυχώς, δεν είσαι φτωχομάνα / είσαι πόλη μίζερη, φτωχή, λεπρή, ζητιάνα…»

Τα πα παιδιά που έρχονται έχουν κάνει την επιλογή τους και είναι προετοιμασμένοι για το τι θα αντιμετωπίσουν. Ως προς το μουσικό κομμάτι σίγουρα παρεμβαίνω για να τους διδάξω και να τους διορθώσω ενδεχομένως. Όμως ως προς το συμπεριφορικό πιστεύω ότι ο δάσκαλος λειτουργεί και ως παράδειγμα. Είμαι αυτό που είμαι, δηλαδή, και αυτό δείχνω, καλό ή κακό. Αυτό πάντως που λέω πάντοτε στους μαθητές μου, όπως το ίδιο λέω και στα παιδιά μου, είναι να κυνηγάνε το όνειρό τους. Να κάνουν αυτό που τους βοηθάει να ξυπνάνε καλά το πρωί, να μην προσαρμόζουν τον στόχο στην προσπάθεια. ▶ Είναι η τέχνη ένας τρόπος να ξεφεύγεις από την πραγματικότητα ή ένας τρόπος να την δεις με άλλο μάτι;

Για μένα η τέχνη ποτέ δεν είναι ένας τρόπος να ξεφεύγεις από την πραγματικότητα. Είναι ένας τρόπος για τη θύμηση όχι τη λήθη. Για να ξεχαστείς και να ξεφύγεις από την πραγματικότητα υπάρχουν άλλα πράγματα, όχι όμως το τραγούδι. Η μουσική πρέπει να είναι ψυχαγωγία, όχι διασκέδαση. Και είναι πάντα ανάγκη της τέχνης να σε κάνει να νιώθεις, να θυμάσαι. Γι’ αυτό και τα τραγούδια μου θέλω να είναι κρατήρες όχι αναπτήρες!

12

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Τα ράσα του σουλτάνου Στις πρόσφατες φιέστες πατριδοκαπηλίας σύσσωμου του αστικού κόσμου, με επικεφαλής τη Γιάννα Αγγελοπούλου, για τα 200 χρόνια από το 1821, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η εκκλησία. Κάνοντας το «μαύροάσπρο», προσπάθησε να μας πείσει ότι οι ραγιάδες ξεσηκώθηκαν το 1821 με την προτροπή και τις ευλογίες των πατριαρχών και δεσποτάδων. Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική, έχει καταγραφεί από ιστορικούς ευρύτατου φάσματος. Η παράταση της Tουρκοκρατίας για 400 ολόκληρα χρόνια οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο Πατριαρχείο και τους δεσποτάδες, που προσκύνησαν την εξουσία των Σουλτάνων ως «θεόθεν τεταγμένην», με αντάλλαγμα προκλητικά προνόμια. Στην Ελληνική Νομαρχία, ανωνύμου του Έλληνος (1806), αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Εκατόν χιλιάδες και ίσως περισσότεροι μαυροφορεμένοι, ζώσιν αργοί και τρέφονται από τους ιδρώτας των ταλαιπώρων και πτωχών Ελλήνων». Ο Γιάννης Κορδάτος στο βιβλίο του Η κοινωνική σημασία του 1821, γράφει ότι Οθωμανικό αυτοκρατορικό διάταγμα καθόριζε: «Τ’ αμπέλια, μπαχτσέδες, τσιαλίκια, χωράφια των Μοναστηριών και εκκλησιών του Αρχιερέως [...] να είναι υπό την εξουσίαν και διοίκησιν του Μητροπολίτου ανενόχλητα». Και ο ιστορικός Π. Πιπινέλης συμπληρώνει: «Τα έσοδα των μητροπολιτών εισεπράττοντο μετά τοσαύτης βιαιότητας πολλάκις, ώστε συχνά οι χωρικοί κατέφευγον προς την Τουρκικήν εξουσίαν, ήτις παρενέβαινε υπέρ αυτών εις τα Πατριαρχεία»! Στην πράξη, ο αγάς διόριζε τους παπάδες, ο πασάς τους μητροπολίτες και ο σουλτάνος τους πατριάρχες. Ο σουλτάνος έβγαζε σε πλειστηριασμό τον πατριαρχικό θρόνο. Η τιμή του θρόνου από 2.000 χρυσά νομίσματα, λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού των υποψηφίων και του σχετικού «τζόγου», έφτασε στα 60.000 χρυσά. Έτσι, ανάμεσα στον πρώτο τουρκολάτρη Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο (διορίστηκε το 1453) και τον «εθνομάρτυρα» Γρηγόριο Ε’, παρέλασαν ως συγκυβερνήτες του «Γένους των Ελλήνων» συνολικά 136 Πατριάρχες!

Η άλλη όψη

Δημήτρης Δεσύλλας

Κράτος και εκκλησία: «ιστορία μου αμαρτία μου»

Μ

όλις κηρύχτηκε η επανάσταση του 1821 στη Μολδαβία από τους Αλέξανδρο Υψηλάντη και Μιχαήλ Βόδα Σούτσο, ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’, μαζί με όλη την πατριαρχική του σύνοδο, τους αφόρισαν με τρείς απανωτές εγκυκλίους. Σ’ αυτές έλεγαν τα εξής φοβερά: «Οι δύο αυτοί μισελεύθεροι, αλαζόνες, δοξομανείς, εκήρυξαν του Γένους ελευθερίαν εις Μολδαβίαν. Επιχείρησαν έργον μιαρόν, θεοστυγές και ασύνετον. Εφάνησαν μισογενείς, μισόθεοι και αντίθεοι! Προκάλεσαν την αγανάκτησιν της ευμενούς, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας του Σουλτάνου, της θεόθεν εφ’ ημάς τεταγμένης! Να τους μισήτε και να τους αποστρέφεσθε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τούς έχει μεμισημένους... ως μέλη σεσηπότα! Ούτοι αφωρισμένοι

Η επίσημη εθνική αφήγηση θέλει την επανάσταση του 1821 να ξεκινά ανήμερα του Ευαγγελισμού στη Μονή Αγίας Λαύρας. Πριν μερικές μέρες, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός έβριζε τον Παπαφλέσσα ως «απατεώνα»!

υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον λυτοί και τω αιωνίω υπόδικοι αναθέματι, και τυμπανιαίοι, και αυτοί, και όσοι τα ίχνη αυτών κατηκολούθησαν ή κατακολουθήσωσι του λοιπού»! Ο όρκος της Φιλικής Εταιρείας χαρακτηριζόταν «όρκος φατρίας και απάτης»! Ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ κυκλοφόρησε λίβελλο κατά του Ρήγα Φεραίου και των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης με τίτλο «Πατρική Διδασκαλία». Έφτασε στην αθλιότητα «να φυτέψει» τον πράκτορά του, δεσπότη Βελιγραδίου Μεθόδιο, στην παράνομη οργάνωση του Ρήγα. Ο Μεθόδιος, εκτελώντας εντολή του Πατριάρχη, τον πρόδωσε στις Αυστριακές αρχές που τον παρέδωσαν στους Τούρκους. Παραθέτουμε εδώ και τον ιστορικό διάλογο του απεσταλμένου της Φιλικής Εταιρίας Παπαφλέσσα, με τον περιβόητο Δεσπότη

Παλαιών Πατρών Γερμανό, στη σύναξη των κοτζαμπάσηδων, που έγινε στη Βοστίτσα (Αίγιο) στις 26/1 - 7/2/1821: Π. Π. Γερμανός: «Τι μας φαφλατίζεις, μπρέ ντελή-Παπαφλέσσα και σηκώνεις τον νου τούτων εδώ των αχμάκηδων; Σε ποιόν τα πουλάς αυτά; Είσαι άρπαγας, απατεώνας και εξωλέστατος! Παπαφλέσσας: «Δεσπότη μου, εγώ σου μιλάω και συ με βρίζεις. Δεν θέλετε; Κάντε καλά. Εγώ φεύγω για την Αρκαδιά και τη Μάνη, συνάζω δύο χιλιάδες και σηκώνω μπαϊράκι. Τελείωσε!». Στον 20ο αιώνα, στις πιο κρίσιμες στιγμές, οι ρασοφόροι διέπραξαν τις εξής αθλιότητες: Πρώτο: Το 1916 το φρικώδες ανάθεμα του αρχιεπισκόπου Θεόκλητου και 22 δεσποτάδων κατά του «προδότου» Ελευθερίου Βενιζέλου. Δεύτερο: Στην κατοχή, με εξαίρεση τους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης μητροπολίτες Ηλείας Αντώνιο, Κοζάνης

Η άλλη όψη

Όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης προστάτευσαν την εκκλησία Ιωακείμ και λίγους παπάδες, τα κηρύγματα υποταγής στους κατακτητές, όπως είναι «η προκήρυξη της Επιτροπής του Λαού του Ν. Χανίων προς τους Κρήτας» (Μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου Αγαθάγγελος Ξηρουχάκης, Ν. Σκουλάς Δήμαρχος Χανίων, Κυριάκος Κ. Μητσοτάκης, παππούς του πρωθυπουργού κ.α.) στις 17/9/1941 για παράδοση όλων των όπλων στους Γερμανούς κατακτητές. Τρίτο: Στη χούντα του 1967, η «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» και οι διορισμένες «Ιερές Σύνοδοι», του Παπαδόπουλου με αρχιεπίσκοπο τον αρχιμανδρίτη των Ανακτόρων Ιερώνυμο Κοτσώνη και του Ιωαννίδη με τον Σεραφείμ. Τέταρτο: Στη μεταπολίτευση τα συχνά ομόφωνα ψηφίσματα της Ιεράς Συνόδου για την άμεση αποφυλάκιση των χουντικών πραξικοπηματιών! Στην εφημερίδα Βήμα στις 8/8/1976 γράφτηκε το εξής αποκαλυπτικό: «Σήμερα, στα 1976, η Εκκλησιαστική περιουσία είναι αμύθητη. Χωρίς να υπολογισθεί η περιουσία της στο Άγιον Όρος, τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη, και μόνον με ένα μέρος από τα ακίνητά της, που έχει καταγράψει η Εθνική Τράπεζα, ξεπερνούν τα 200 δισεκατομμύρια δραχμές»! Ο Εδουάρδο Γκαλεάνο αποτύπωσε συνοπτικά και γλαφυρά, τον αντιδραστικό ρόλο των ρασοφόρων-σταυροφόρων, γράφοντας: «Ήρθαν. Εκείνοι είχαν τη Βίβλο κι εμείς τη γη. Και μας είπαν: Κλείστε τα μάτια και προσευχηθείτε. Κι όταν ανοίξαμε τα μάτια, εκείνοι είχαν τη γη και εμείς τη Βίβλο»! Στη μεταπολίτευση του 1974, ο «εκσυγχρονιστής» Κ. Καραμανλής διατήρησε τους χουντικούς Σεραφείμ και Ιερά Σύνοδο. Στη δεκαετία του ‘80, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Α. Παπαν-

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

δρέου, υποκύπτοντας στην απαίτηση της ακροδεξιάς τρόικας της «Χρυσοπηγής» (Καλλίνικος-Αμβρόσιος-Χριστόδουλος), απέλυσε τον υπουργό Αντώνη Τρίτση, πέταξε στα σκουπίδια τον νόμο του για την εκκλησιαστική περιουσία και έδωσε σε όλους τους ρασοφόρους μισθό και θέση δημοσίου υπαλλήλου! Παράλληλα ο «άγιος Φλωρίνης» Αυγουστίνος Καντιώτης, καταριόταν τις γυναίκες που κάνουν έκτρωση «να πάθουν καρκίνο της μήτρας». Προσευχόταν στον Θεό «να πάθει καρκίνο, ο δαιμονισμένος μάγος, το τέρας», ο ηγέτης της Κύπρου, αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Έφτασε στην έσχατη αθλιότητα να αφορίσει τον μεγάλο μας σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο! Αργότερα, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας υπέκυψε με τη σειρά του στην απαίτηση της Ιεράς Συνόδου και του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, απέλυσε τον υπουργό Παιδείας Ν. Φίλη και συμφώνησε για τη δημιουργία κοινής εταιρείας κράτους-εκκλησίας για εκμετάλλευση της εκκλησιαστικής περιουσίας! Παράλληλα, ο ακροδεξιός συγκυβερνήτης του ΣΥΡΙΖΑ Π. Καμμένος δήλωνε πρόθυμος να ρίξει την κυβέρνηση, αν του το ζητούσε ο Ιερώνυμος! Σήμερα, η ΝΔ ως το κατ’ εξοχήν κόμμα της «δεξιάς του Κυρίου» βαθαίνει την «αμαρτωλή» σχέση κράτους-εκκλησίας. Ο εφοπλιστής Αθ. Μαρτίνος (με κόρη βουλευτίνα της ΝΔ), διορίστηκε Διοικητής στο Άγιο Όρος. Το υπουργείο Παιδείας με τη Ν. Κεραμέως έγινε περισσότερο υπουργείο «των θρησκευμάτων και του σκοταδισμού». Η κυβέρνηση της ΝΔ, για λόγους ψηφοθηρικούς, παραχώρησε ασυλία στους ρασοφόρους, τους εξαίρεσε από τα περιοριστικά μέτρα κατά του κορονοϊού. Εκείνοι, βρήκαν ευκαιρία να απογειώσουν την σκοταδιστική προπαγάνδα τους κατά των εμβολίων ότι «είναι το μπόλι του σατανά», ότι το μόνο που σώζει είναι «η πίστη στο θεό», ενώ κι αυτοί πεθαίνουν στον σωρό από κορονοϊό, ή πιάνουν «πρώτη θέση» στις ΜΕΘ. Δεσποτάδες κλήθηκαν πρόσφατα στη φιέστα της Τανάγρας «να ευλογήσουν» τα Ραφάλ, ενώ ο δεσπότης Αλεξανδρούπολης Άνθιμος λιβανίζει συνεχώς τη νέα αμερικάνικη βάση! Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, τον Δεκέμβρη 2021, πήρε μέρος στη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας. Εκεί τους υποσχέθηκε, να μονιμοποιήσει σταδιακά επιπλέον 4.000 παπάδες, και νέες επενδύσεις στην εκκλησιαστική περιουσία. Αυτή είναι η νέα εποχή «της δεξιάς του Κυρίου», των κρατικοδίαιτων «χριστέμπορων Ταλιμπάν», που ταυτίζουν ιδιοτελώς ΘρησκείαΟρθοδοξία-Εκκλησία με τον εαυτό τους και τις φαρδιές τσέπες τους. Που εμπορεύονται αισχρά τους πιστούς και «τον αναστεναγμό του καταπιεσμένου όντος», που με διχασμένη και πλαστή συνείδηση αναζητά μεταφυσικά στη θρησκεία «την καρδιά ενός άκαρδου κόσμου» κατά τον Μαρξ. Η θρησκεία εκφράζει την αντίθεση ανάμεσα στις πανανθρώπινες αξίες (ειρήνη, δικαιοσύνη, ισότητα κ.α.), που μπορούν να υλοποιηθούν μόνο συλλογικά-κοινωνικά, και στην ελπίδα, επιθυμία αλλά και ανημπόρια του μεμονωμένου ανθρώπου να τις κατακτήσει και να τις ζήσει ατομικά.

13

ΝΑΡ: Άμεσος και πλήρης χωρισμός Εκκλησίας Κράτους

Σ

τις συνθήκες αυτές, η πολύχρονη και μόνιμη υποτίμηση του ιδεολογικοπολιτικού μετώπου πάλης του λαϊκού κινήματος και ιδιαίτερα της κομμουνιστικής Αριστεράς (χάριν της ψήφου), ενάντια στο θρησκευτικό σκοταδισμό και στο δίπολο «Εκκλησιαστικό Κράτος - Κρατική Εκκλησία», είναι ολέθρια για τις απελευθερωτικές ιδέες, σοβαρή απειλή για την ίδια την ύπαρξη της Αριστεράς στο παρόν και στο μέλλον. Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση έχει επεξεργαστεί συλλογικά, από το 2005, έναν δεκάλογο με άμεσους στόχους της λαϊκής πάλης: 1. Πλήρης χωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος και το σχολείο.

2. Κατάργηση (αναθεώρηση) του άρθρου 3 του Συντάγματος, που επιβάλλει την κρατικήεπικρατούσα θρησκεία και τον επίσημο προσηλυτισμό.

3. Πλήρης και χωρίς όρους Συνταγματική ανακήρυξη της θρησκείας σε αποκλειστική ατομική υπόθεση του πολίτη, καθώς και κατοχύρωση της ελευθερίας της θρησκευτικής (ή όχι) συνείδησής του.

4. Καμία αναφορά σε επίσημα έγγραφα (πιστοποιητικά, ταυτότητες κ.α.) σχετικά με το θρήσκευμα ή όχι των πολιτών.

5. Υπουργείο μόνο Παιδείας, όχι «και Θρησκευμάτων». Κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών, των κατηχητικών και κάθε μορφής επίσημου ή ανεπίσημου προσηλυτισμού (προσευχές, κηρύγματα κ.α.)

6. Άμεση απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση όλης της εκκλησι-

αστικής και μοναστηριακής περιουσίας, ακίνητης και κινητής, αστικής και αγροτικής-δασικής (που είναι 1.500.000 στρέμματα). Παραχώρησή της για κοινωφελή χρήση σε εργάτες γης, ανέργους και μετανάστες.

7. Άμεση κατάργηση της κρατικής μισθοδοσίας των παπάδων και των δεσποτάδων, πληρωμή τους από την εκκλησία και τους πιστούς του κάθε δόγματος.

8. Κατάργηση όλων των επιδοτήσεων, επιχορηγήσεων και των προκλητικών φοροαπαλλαγών στην εκκλησία και σε όλες τις εκκλησιαστικές-θρησκευτικές οργανώσεις (Μ.Κ.Ο. κ.α.).

9. Κατάργηση του θρησκευτικού όρκου (στα δικαστήρια, Προέδρου Δημοκρατίας, Κυβέρνησης, Βουλευτών, Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων κ.α.).

10. Πλήρης και ουσιαστική κατοχύρωση της ελεύθερης συμβίωσης των ανθρώπων (ανεξάρτητα από φύλο και σεξουαλικό προσανατολισμό), του πολιτικού γάμου, της πολιτικής κηδείας και της καύσης των νεκρών, καθώς και της πολιτικής ονοματοδοσίας των παιδιών από τους γονείς τους. Οι αντίστοιχες θρησκευτικές τελετές (γάμος, βάπτιση, κηδεία) να είναι εθελοντικές επιλογές των πολιτών, χωρίς όμως να παράγουν νομικά αποτελέσματα. Πρόκειται για αναγκαίους πολιτικούς στόχους πάλης του λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς. Αστικού βεβαίως εκσυγχρονισμού, αλλά με βαθιά προοδευτικό περιεχόμενο, σε συνθήκες καλπασμού του θρησκευτικού σκοταδισμού.

14

ΕΠΙ • κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Ματίνα Παπαχριστούδη

πίσω

Στο απόσπασμα οι ανεξάρτητες και «ενοχλητικές» εφημερίδες

από τις κάμερες

μέρωση. Το απόγευμα της περασμένης Τρίτης και λίγο πριν ψηφιστεί το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών περί διαφθοράς, το Μαξίμου, δια του κυβερνητικού εκπροσώπου Γ. Οικονόμου, κατέθεσε τροπολογία επί του νόμου περί Τύπου (1178/1981). Οι εφημερίδες υποχρεούνται πλέον να αναγράφουν στην ταυτότητά τους διευθυντή και διευθυντή σύνταξης, οι οποίοι υποχρεωτικά θα είναι μέλη δημοσιογραφικής-εκδοτικής ένωσης. Η ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ, που κατατέθηκε Εφόσον η έκδοση γίνεται «νύχτα», δέχτηκε σφοδρή κριτική από εταιρεία, αναγράφεται στη Βουλή από την αντιπολίτευση, ο μέτοχος που έχει ποσοστό η οποία πιάστηκε κυριολεκτικά άνω του 50%. Σε αντίθετη στον ύπνο. Η δε συνδικαλιστική περίπτωση, το –αναρμόδιο ένωση της ΕΣΗΕΑ αντέδρασε με μια για τον Τύπο– ΕΣΡ θα μποχλιαρή ανακοίνωση, στην οποία ρεί να επιβάλλει πρόστιμα, εκφράζει την απλή… ανησυχία της, τα οποία θα εισπράττονται για την Αρχή Διασφάλισης προκαλώντας ερωτηματικά για τον του Απορρήτου των Επικοιβαθμό υποταγής των συνδικαλινωνιών (ΑΔΑΕ) απευθείας στών του κλάδου στην πολιτική από μια ιδιωτική εταιρεία, επιχείρηση φίμωσης και εξαφάνιτο πρακτορείο διανομής Άρσης του ανεξάρτητου Τύπου και των γος που ανήκει στην πλειοανεξάρτητων μίντια συνολικά. νότητα των εκδοτών! Η νέα ρύθμιση δεν είναι διόλου αθώα και φυσικά δεν αφορά τον έλεγχο του προαναφερθέντος ακροδεξιού εντύπου, όπως διαρρέεται.

Μια κυβέρνηση που αποκρύπτει τον πραγματικό της στόχο πίσω από το ακροδεξιό Μακελειό έχει σίγουρα πολύ επικίνδυνο σκοπό: Να εξαφανίσει κάθε προοπτική και δυνατότητα ύπαρξης μιας εκδοτικής προσπάθειας που να είναι αντίθετη στη μονομερή χειραγωγούμενη ενη-

Η ΕΝ ΛΟΓΩ ΡΥΘΜΙΣΗ, σε πρώτη ανάγνωση, είναι εξόχως αντισυνταγματική. Βάζει το ΕΣΡ, που κατά το σύνταγμα είναι αρμόδιο μόνο για τα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα, να ελέγχει τα έντυπα Μέσα (άρθρο 14) και επιβάλλει τη δυνατότητα της υπεξαίρεσης εσόδων ιδιωτικής εταιρείας. Παραβιάζει, επίσης, το άρθρο 12 του Συντάγματος, καθώς υποχρεώνει τις εφημερίδες να αναθέτουν την ευθύνη της έκδοσης αποκλειστικά σε μέλη επαγγελματικής ένωσης.

Ο ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΟΣ, αλλά πραγματικός στόχος της κυβέρνησης για τη φίμωση των ανεξάρτητων Μέσων, έντυπων και διαδικτυακών, αποκαλύπτεται και από το γεγονός πως ο νόμος 1178/ 1981 προβλέπει ήδη την ευθύνη, αστική και ποινική, του εκδότη, αν είναι και πραγματικός ιδιοκτήτης του Μέσου, αλλά και την αστική ευθύνη του ιδιοκτήτη έντυπου Μέσου για δημοσίευμα για το οποίο δεν αναγνωρίζεται από το δικαστήριο ο συντάκτης του.

Άλλωστε, είναι η περίοδος του ολοκληρωτικού ελέγχου στη δημοσιογραφία και την ενημέρωση που αλλάζει 0 νόμος περί ευθύνης του Τύπου, ο οποίος χρησιμοποιείται στις περίφημες αγωγές φίμωσης και λογοκρισίας, με αιτιολογία την «τιμή και υπόληψη» όσων θίγονται από δημοσιεύματα. Με τα μεγάλα συγκροτήματα να ελέγχονται ήδη μέσω της διαφήμισης, το ρεπορτάζ και η έρευνα έχουν «μετατοπιστεί» στα μικρότερα ανεξάρτητα ΜΜΕ και τις, κατά κύριο λόγο, αριστερές ή αντιπολιτευόμενες εφημερίδες. Για όλες αυτές, εκτός από τον κίνδυνο αγωγών στα δικαστήρια, εισάγεται ένα ακόμη μέτρο φίμωσης, τα πρόστιμα 10.000 ευρώ, αν δεν διαθέτουν διευθυντή που να είναι μέλος επαγγελματικής ένωσης, και η υπεξαίρεση των όποιων εσόδων αποκομίζουν από τη διανομή τους. Κάτι που επίσης δεν έχει επισημανθεί είναι ότι ο νόμος που συμπληρώθηκε έχει ισχύ και εφαρμόζεται στην εκδίκαση αγωγών που αφορούν και τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, μέσω του 2328/95, αλλά και το Διαδίκτυο και τις ειδησεογραφικές σελίδες που «βγάζουν γλώσσα».

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» Όλο και πιο βαθιά καλούνται να βάλουν οι στρατιώτες και οι οικογένειές τους το χέρι στην τσέπη για τη μετακίνηση από τον Έβρο. Με τις τιμές να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, οι στρατιώτες του Έβρου που προέρχονται κυρίως από λαϊκές, δίχως βύσματα, οικογένειες, πρέπει να ματώσουν οικονομικά κάθε φορά που παίρνουν άδεια. Πιο συγκεκριμένα: Το λεωφορείο Αλεξανδρούπολη-Αθήνα κοστίζει για τους στρατιώτες 53,80 ευρώ και με επιστροφή 95 ευρώ. Από την Αλεξανδρούπολη για την Ορεστιάδα οι στρατιώτες πρέπει να καταβάλουν άλλα 10,5 ευρώ για μονή διαδρομή, δηλαδή 21 ευρώ. Σύνολο με επιστροφή 116 ευρώ και λίγο λιγότερα για Σουφλί και Διδυμότειχο. Αν κάποιος επιλέξει το δρομολόγιο ΟρεστιάδαΑθήνα (με ενδιάμεση στάση Θεσσαλονίκη), πρέπει να καταβάλει με επιστροφή 112,5 ευρώ και 4-10 ευρώ λιγότερα από τους ενδιάμεσους

Έβρος: Πανάκριβες μετακινήσεις ▸ Να αναλάβει επιτέλους ο ελληνικός στρατός όλο το κόστος της υποχρεωτικής θητείας σταθμούς (π.χ. Διδυμότειχο-Αθήνα, Σουφλί-Αθήνα). Τα φθηνότερα αεροπορικά εισιτήρια με επιστροφή Αθήνα-Αλεξανδρούπολη κυμαίνονται, αν κλειστούν για 1 εβδομάδα μέχρι 1 μήνα μετά, στα 88-100 ευρώ, ενώ μερικές ημέρες φθάνουν και τα 125. Για 2 μήνες μετά φτάνουν τα 75 ευρώ αλλά πολύ σπάνια κάποιος παίρνει άδεια με αυτόν τον τρόπο. Παράλληλα, δύο μειωμένα εισιτήρια για το μετρό του αεροδρομίου κοστίζουν 9 ευρώ και για το λεωφορείο 5,40 ευρώ, ενώ θυμίζουμε και τα 21 ευρώ πήγαινε-έ-

λα από την Αλεξανδρούπολη ως την Ορεστιάδα. Αθήνα-Ορεστιάδα αεροπορικώς, λοιπόν, με επιστροφή στα 115-130 ευρώ, αν είστε τυχεροί με τα εισιτήρια. Αν ο στρατιώτης συνεχίσει από την Αθήνα για Πελοπόννησο, Κρήτη ή άλλα νησιά, τότε το κόστος με επιστροφή ξεπερνά τα 150 ευρώ. Θυμίζουμε, επίσης, ότι πολλοί διοικητές υποχρεώνουν τους φαντάρους να σπάνε τις άδειές τους, με αποτέλεσμα να καλούνται να πληρώσουν πολλές φορές αυτό το αντίτιμο. Και όλα αυτά, ενώ οι περισσότεροι αμείβονται με 8,7 ευρώ το μήνα.

Πρέπει οι στρατεύσιμοι και οι οικογένειές τους να σταματήσουν, ειδικά αυτούς τους δύσκολους καιρούς, να πληρώνουν από την τσέπη τους. Το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» ζητά δωρεάν μετακινήσεις για όλους τους φαντάρους που παίρνουν από το κράτος «ψίχουλα». Αύξηση του μισθού τους στο ύψος του βασικού, αντί για πανάκριβους εξοπλισμούς και φιέστες που αυξάνουν ακόμα περισσότερο το κόστος τους. Επιπλέον, πρέπει να δίνονται στους στρατιώτες οι άδειες τις ημέρες που επιθυμούν και να μην τους κάνουν καψόνια με αυτές. Να αναλάβει ο στρατός τη δωρεάν μετακίνηση σε εξόδους και άδειες. Να βάλει στρατιωτικά μέσα — λεωφορεία, πλοία του πολεμικού ναυτικού και C-130 της πολεμικής αεροπορίας. Να δώσει επιπλέον καταστάσεις επιβίβασης και να αναλάβει επιτέλους ο στρατός όλο το κόστος της υποχρεωτικής θητείας.

Κοινωνία Γιώργος Μουρμούρης

Ε

νας μήνας συμπληρώθηκε από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, που σηματοδότησε το πέρασμα της πανδημίας του κορονοϊού «στα ψιλά» της επικαιρότητας και την αντικατάσταση των λοιμωξιολόγων στα τηλεοπτικά παράθυρα από τους διεθνολόγους. Μέσα σε αυτόν τον μήνα εκατοντάδες άνθρωποι προστέθηκαν στη μακρά λίστα των θανάτων από Covid-19, ενώ αθόρυβα πλέον η κυβέρνηση αφέθηκε να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας. Οι αριθμοί τρομάζουν: Από τις 24 Φεβρουαρίου έως τις 23 Μαρτίου, την περίοδο δηλαδή που σύμφωνα με τον Άδωνι Γεωργιάδη –και όχι μόνο– θα «τελείωνε» η πανδημία, 1.480 άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή από κορονοϊό, δύο και πλέον χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας και με τον Sars-Cov-2 να μην αποτελεί πια terra incognita για την επιστημονική κοινότητα.

Aυτό την ίδια ώρα που αυξάνεται δραματικά το ποσοστό των πλήρως εμβολιασμένων ασθενών που νοσηλεύονται διασωληνωμένοι (37,87% στις 23 Μαρτίου), εξέλιξη που λέει πολλά όχι για την «αναποτελεσματικότητα» των εμβολίων, αλλά για το ανεπίτευκτο της οικοδόμησης τείχους ανοσίας που να καλύπτει το 100% του πληθυσμού. Με άλλα λόγια, όσο αυξάνεται το ποσοστό της εμβολιαστικής κάλυψης τόσο η αναλογία εμβολιασμένων/ ανεμβολίαστων στις ΜΕΘ θα «γέρνει» σε βάρος των πρώτων, γεγονός που καταδεικνύει ότι η λογική «εάν δεν εμβολιαστείτε, δεν φέρουμε ευθύνη για τη ζωή σας», με την οποία πορεύτηκε η κυβέρνηση τους τελευταίους εννέα μήνες, εκτός από εγκληματικά κυνική είναι και εντελώς ψευδής. Καθώς ακόμα και σε ένα υποθετικό σχήμα με τον εμβολιασμό στο 100%, θα υπήρχε και πάλι ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού που θα χρειαζόταν να νοσηλευτεί στις ΜΕΘ —όπου

15

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Ο Πλεύρης φέρνει ΣΔΙΤ, ενώ ο κορονοϊός ακόμα «θερίζει» Τη «θριαμβευτική» είσοδο ιδιωτών στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) προωθεί η κυβέρνηση, ενώ κάθε δύο μέρες πεθαίνουν 100 άνθρωποι από κορονοϊό. Παράλληλα, ενόψει τουριστικής περιόδου, βαδίζουμε ολοταχώς προς την πλήρη σχεδόν χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων.

η θνητότητα προ μηνών κυμαινόταν μεταξύ των εξωφρενικών 62% και 70%, όπως έδειξε η μελέτη Λύτρα-Τσιόδρα. Η εξέλιξη αυτή επαναφέρει στο προσκήνιο την εικόνα διάλυσης που επικρατεί στο ΕΣΥ, όπου στην ψυχολογική και σωματική εξουθένωση των υγειονομικών έρχονται να προστεθούν τα σχέδια για «μετά βαΐων και κλάδων» εισόδου ιδιωτών στα νοσοκομεία, μέσω των περίφημων

ΣΔΙΤ. «Είναι επιλογή της κυβέρνησης η σύμπραξη του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα γιατί πιστεύουμε ότι θα δώσει μεγαλύτερες δυνατότητες και ευελιξίες στο ΕΣΥ. Θα είναι ένα διαφορετικό μοντέλο διαχείρισης των δημόσιων νοσοκομείων, που θα λειτουργούν με τεχνοοικονομικούς όρους», δήλωνε το βράδυ της Τετάρτης στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής ο υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης.

Προς λειτουργία των νοσοκομείων με καθαρά «τεχνοοικονομικούς όρους»

Άρση περιορισμών λόγω τουριστών Στο μεταξύ, θέμα χρόνου φαίνεται πως αποτελεί και η άρση της χρήσης του πιστοποιητικού εμβολιασμού ως «πάσο» για την είσοδο σε καταστήματα εστίασης και άλλους χώρους μαζικής συνάθροισης. Το μέτρο της υποχρεωτικής επίδειξης QR code για μια σειρά από κοινωνικές δραστηριότητες, που οδήγησε στη δημιουργία μιας κοινωνίας «δύο ταχυτήτων», κυνικά ομολογείται ότι πρόκειται να αρθεί, όχι λόγω κάποιας βελτίωσης στους επιδημιολογικούς δείκτες αλλά εν όψει της τουριστικής σεζόν! Μάλιστα, ρεπορτάζ θέλουν το μέτρο να επα-

νέρχεται πιθανώς τον Σεπτέμβρη, αναλόγως των εξελίξεων στον τομέα της πανδημίας και σε κάθε περίπτωση αφού… φύγουν οι τουρίστες. Ο κυνισμός με τον οποίο, έναν χρόνο πριν, έξι μήνες ατελείωτου lockdown καταστολής και απαγορεύσεων διακόπηκαν απότομα με την έναρξη της τουριστικής σεζόν φαίνεται πως επαναλαμβάνεται, με διαφορετικό τρόπο, και φέτος. Καταδεικνύοντας –για μία ακόμα φορά– τις προτεραιότητες κυβέρνησης και κεφαλαίου, που καμία σχέση δεν έχουν με την προστασία της ζωής και της υγείας των πολλών.

Τι σημαίνει βέβαια στην πράξη το «διαφορετικό μοντέλο διαχείρισης», οι «τεχνοοικονομικοί όροι» και φυσικά η «σύμπραξη του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα» έχουμε δει ήδη ουκ ολίγες φορές, στον τομέα της Υγείας και όχι μόνο. Η «επίταξη»πανάκριβη-ενοικίαση κλινών για non Covid περιστατικά, η αφαίμαξη του ΕΟΠΥΥ από τα διάφορα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και τα «πάρτι» των προμηθειών, αποτελούν λίγα μόνο από τα παραδείγματα «αγαστής συνεργασίας» ιδιωτών-δημοσίου. Όσο για το τι σημαίνουν οι περίφημοι «τεχνοοικονομικοί όροι» όταν πρόκειται για την ανθρώπινη ζωή, απάντηση δίνει μια συγκλονιστική καταγγελία του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή που δημοσιοποιήθηκε στις 23 Μαρτίου: «Με ένα πρωτοφανές έγγραφό του (σ.σ., με ημερομηνία 14/3/2022) ο διοικητής του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης κ. Παντελιάδης “αποφασίζει και διατάσσει” πως κάθε εισαγωγή ασθενούς θα πρέπει να περνάει από τη δική του έγκριση, αλλιώς “το κόστος της διενεργηθείσας ιατρικής πράξης θα βαρύνει αποκλειστικά τον θεράποντα ιατρό”». Το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή καταγγέλλει τον διοικητή του ΑΧΕΠΑ ότι ευθυγραμμίζεται ακριβώς με την κυβερνητική προτεραιότητα στον τομέα της Υγείας, που είναι ο «περιορισμός του κόστους με θυσία ανθρώπινων ζωών και ιδιωτικοποίηση των πάντων πάλι με προσπάθεια τρομοκράτησης των γιατρών». Σημειώνεται ότι την Τετάρτη ο Θάνος Πλεύρης ανακοίνωσε και την άρση του προστίμου για τον μη εμβολιασμό ατόμων άνω των 60 ετών από τις 15 Απριλίου. Ουδείς γνωρίζει τι άλλαξε τρεις μήνες μετά την επιβολή ενός μέτρου, που το μόνο που κατάφερε ήταν να σπείρει διχόνοια και «πολώσει» υπέρ του αντιεμβολιασμού ανθρώπους που απλώς –κακώς– διατηρούσαν επιφυλάξεις για το εμβόλιο. Ούτε άλλωστε και θα κληθεί ποτέ να εξηγήσει ο υπουργός.

16

Κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Γιώργος Τσαντίκος

Γιώργος Κώνστας

ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΑΗΠΕΙΡΟΣ

ΧΑΝΙΑ

O «μονόδρομος ΣΔΙΤ» κατά του δημοσίου συμφέροντος

«Έξω οι βάσεις και οι νατοϊκοί»

▸ Η Περιφέρεια πρέπει να πληρώσει 2,6 εκατ. ευρώ στους ιδιώτες Ηχηρό «όχι» στην παρουσία των αμερικανονατοϊκών βάσεων στην Κρήτη έδωσαν εκατοντάδες νέοι και νέες από όλο το νησί που συμμετείχαν στην πορεία το μεσημέρι της Κυριακής 20/3 στο Μαράθι. Την ίδια ώρα που στην προβλήτα Κ-14 της βάσης της Σούδας βρίσκονταν το αεροπλανοφόρο «Harry Truman», οι διαδηλωτές τραγουδούσαν έξω από την πύλη το Πότε θα κάνει Ξαστεριά και φώναζαν συνθήματα ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο. «Θέλουμε να σταματήσει κάθε εμπλοκή τη χώρας μας στον πόλεμο, κάθε παροχή στρατιωτικής βοήθειας στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, καθώς αυτό μας τοποθετεί επί της ουσίας στην πρώτη γραμμή των πολεμικών συγκρούσεων», τόνισε ο περιφερειακός σύμβουλος της Ανυπόταχτης Κρήτης Γιώργος Πιαγκαλάκης. Την αντίθεση των φοιτητών «στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην Ουκρανία», δήλωσε η Υρώ Στιβακτάκη από τον σύλλογο φοιτητών ΗΜΜΥ του Πολυτεχνείου Κρήτης, ενώ η Ιωάννα Τραπεζιώτη από τον σύλλογο φοιτητών Ιατρικής του

Πανεπιστημίου Κρήτης προχώρησε σε μια πολύ σοβαρή καταγγελία, καθώς ασκήθηκαν πιέσεις σε τουριστικά γραφεία, ώστε να μην διαθέσουν τα λεωφορεία τους για τη μεταφορά των διαδηλωτών! Την ίδια νύχτα, μεθυσμένοι αμερικάνοι στρατιωτικοί διέρρηξαν την κεντρική πόρτα επιχείρησης ενοικιαζόμενων δωματίων και στη συνέχεια άνοιξαν την πόρτα δωματίου, όπου βρίσκονταν μέσα μια 14χρονη κοπέλα, η οποία κλείστηκε στο μπάνιο από όπου και επικοινώνησε με τους γονείς της! Η γρήγορη παρέμβαση του πατέρα της είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη δύο εκ των δραστών, οι οποίοι την επόμενη ημέρα αφέθηκαν ελεύθεροι, χωρίς να προσαχθούν σε δίκη παρά τη μήνυση που είχε ασκηθεί σε βάρος τους! Το μήνυμα της «ατιμωρησίας» που πέρασαν οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές δεν έμεινε αναπάντητο από τη νεολαία και τα εργατικά σωματεία της πόλης, που προχώρησαν σε διαμαρτυρία καταγγελίας των αμερικανονατοϊκών.

Η

διαχείριση των απορριμμάτων, εκτός από το «κυνήγι θησαυρού» για το κεφάλαιο και πάσης φύσης ιδιωτικά συμφέροντα, εξελίσσεται σε μια κοστοβόρα για τους πολίτες υπόθεση, καθώς οι δοξολογίες περί μονόδρομου προς το γενικό συμφέρον, διαψεύδονται στην πράξη. Το πιο πρόσφατο «επεισόδιο» στην Ήπειρο, καταλογίζει ένα μεγάλο ποσό εις βάρος της Περιφέρειας Ηπείρου, καθώς ηττήθηκε στο διαιτητικό δικαστήριο από τον Ιδιωτικό Φορέα Σύμπραξης της Μονάδας Επεξεργασίας Απορριμμάτων που βρίσκεται στο Ελευθεροχώρι Δωδώνης. Συνολικά, ο φορέας, οι εταιρείες δηλαδή που διαχειρίζονται το πολυδιαφημισμένο έργο ΣΔΙΤ, έχουν λαμβάνειν από την Περιφέρεια

Ηπείρου 2,6 εκατ. ευρώ. Η Περιφέρεια είχε ανοίξει δικαστική διαμάχη με την ιδιωτική σύμπραξη, επιβάλλοντάς της και πρόστιμο ύψους περίπου 700.000 ευρώ. Η –στην πράξη– διάψευση της αναγόρευσης των ιδιωτικών συμφερόντων ως «καλοπροαίρετων» και ως δήθεν αφοσιωμένων στο «κοινό καλό», θα κοστίσει ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό στους πολίτες, που ήδη δοκιμάζονται σοβαρότατα από τη χαίνουσα ακρίβεια, αλλά και την εμμονή των δημοτικών και περιφερειακών αρχών στις ΣΔΙΤ και για άλλα έργα (π.χ. τα συστήματα οδοφωτισμού). Το (χρήσιμο) έργο του εργοστασίου στο Ελευθεροχώρι είχε «καθαγιάσει» ως ΣΔΙΤ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δια του τότε υφυπουργού Οικονομίας Στ. Πιτσιόρλα, ενώ προβλήθηκε ως το αποκορύφωμα της

ανάπτυξης και από τη νυν κυβέρνηση, καθώς ήταν ένα από τα πρώτα σημεία που επισκέφθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης μόλις εκλέχτηκε. Γενικά, μέχρι πριν από δύο χρόνια περίπου χρησιμοποιούνταν ως βασική επιχειρηματολογία υπέρ της κατασκευής υποδομών κοινής ωφέλειας κυρίως (αν όχι αποκλειστικά) με ΣΔΙΤ, με «εξορκισμό» μάλιστα της λογικής των δημοσίων έργων. Το ενδιαφέρον είναι ότι αρκετές από τις αιτιάσεις της Περιφέρειας Ηπείρου εναντίον της ιδιωτικής εταιρικής σύμπραξης μοιάζουν απόλυτα λογικές. Ωστόσο, η απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου φέρνει σε τρομερά δύσκολη πολιτική θέση την περιφερειακή αρχή, η οποία πρόσκειται στη ΝΔ (με συμμετοχή παλιών στελεχών του ΠΑΣΟΚ), αφενός γιατί έχει υπάρξει υπέρμαχος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας παντού, αφετέρου γιατί το κόστος είναι μεγάλο και οι εκλογές, πλησιάζουν... Είναι το δεύτερο περιστατικό όπου η ίδια η εγχώρια εξουσία στρέφεται εναντίον εταιρικών σχημάτων που διαχειρίζονται έργα κοινής ωφέλειας, μετά το φιάσκο της Αττικής Οδού στη χιονόπτωση της Αθήνας. Είναι όμως το πολλοστό στο σίριαλ «διαχείριση απορριμμάτων» στην Ήπειρο, το οποίο έχει κυμανθεί από τις επεισοδιακές χωροθετήσεις του ΧΥΤΑ στο παρελθόν, μέχρι την αποψίλωση των υπηρεσιών καθαριότητας των δήμων και την εξαιρετικά κοστοβόρα για τους πολίτες, ελέω εμπλοκής ιδιωτικών εταιρικών συμφερόντων διαδικασία.

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ

Αστυνομικά πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας

Σ

υνεχείς είναι τελευταία οι ρατσιστικές επιχειρήσεις-σκούπα με μαζικές συλλήψεις μεταναστών και προσφύγων, που πραγματοποιεί η αστυνομία στο κέντρο της Αθήνας. Την Τρίτη 15 και την Τετάρτη 16 Μαρτίου στις περιοχές της Ομόνοιας και της Βικτώριας, πάνοπλοι αστυνομικοί προχώρησαν σε εκτεταμένους ελέγχους και συνέλαβαν δεκάδες σκουρόχρωμους πολίτες, οδηγώντας τους με κλούβες στην Πέτρου Ράλλη, την Αμυγδαλέζα και άλλα κέντρα κράτησης. Σύμφωνα με την Εναλλακτική Παρέμβαση - Δικηγορική Ανατροπή, «από τους άνω των 100 μετανάστες/τριες που οδηγήθηκαν στην Αμυγδαλέζα, δεκάδες είχαν (!) νομιμοποιητικά έγγραφα και κατόπιν

ολονύχτιας κράτησης, αφέθηκαν ελεύθεροι/ες». Όπως κατήγγειλε και η ΚΕΕΡΦΑ, «μετανάστες και μετανάστριες που εργάζονταν στην περιοχή, που πήγαν για να ψωνίσουν από τα καταστήματα κατέληξαν να περάσουν τη βραδιά στην Αμυγδαλέζα και να αφεθούν ελεύθεροι

χωρίς καμιά εξήγηση» Οι επιχειρήσεις της ΕΛΑΣ, για τις οποίες ο υπουργός ΠΡΟΠΟ Τάκης Θεοδωρικάκος ισχυρίστηκε ότι στοχεύουν στην «πάταξη παράνομων δραστηριοτήτων», συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες, ενώ επεκτάθηκαν και σε άλλες περιοχές όπως το Μοναστηράκι και ο Σταθμός Λαρίσης. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της αστυνομίας, τουλάχιστον 361 πρόσφυγες και μετανάστες οδηγήθηκαν στην Αμυγδαλέζα. Η κυβέρνηση των νόμιμων pushback, των φρακτών, των άθλιων κλειστών κέντρων συγκέντρωσης και του επίσημου διαχωρισμού των προσφύγων σε «κανονικούς» και μη, δείχνει για ακόμη μια φορά το αυταρχικό ρατσιστικό της πρόσωπο.

Κοινωνία

Μ

ε τις απολογίες τεσσάρων κατηγορουμένων, του 77χρονου κοσμηματοπώλη του 59χρονου μεσίτη και δύο αστυνομικών, συνεχίστηκε την Τρίτη 22/3 στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας, η δίκη για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου στην οδό Γλάδστωνος, πριν από 42 μήνες. Απομένουν ακόμα οι απολογίες των άλλων δύο κατηγορούμενων αστυνομικών. Όσο εν ψυχρώ και βίαια ήταν τα χτυπήματα του φονικού λιντσαρίσματος, άλλο τόσο προκλητικά και κυνικά ήταν τα όσα είπαν οι δύο πρώτοι άνδρες στο δικαστήριο. «Τα χτυπήματα τα δικά μου δεν ήταν σοβαρά. Δεν είναι χτύπημα που κοιτάει να επιφέρει θάνατο. Ήταν ξώφαλτσες οι κλωτσιές. Δεν τον πήρα και καλά. Από άλλο πέθανε. Δεν ήταν

και στα καλά του. Το παιδί είχε κάποιο πρόβλημα σοβαρό. Δεν μπαίνεις έτσι σε ένα κατάστημα», είπε μεταξύ άλλων ο κοσμηματοπώλης, προσπαθώντας να πείσει ότι δεν είχε πρόθεση να σκοτώσει τον Ζακ. «Ίσως να παρασύρθηκα λιγάκι από τις φωνές του κόσμου που έλεγε να μην τον αφήσουμε», πρόσθεσε, ενώ παραδέχτηκε ότι τελικά ο Ζακ δεν αφαίρεσε τίποτα από το μαγαζί.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΙΝΑΠ

Θεοπίστη Καπέτα

17

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

∆ΙΚΗ ΓΙΑ ΖΑΚ

Απολογίες-πρόκληση από τους κατηγορούμενους Από την πλευρά του, ο μεσίτης επιχείρησε να διαψεύσει ακόμα και το… οπτικό υλικό που έχει έρθει στο φως της δημοσιότητας. Ισχυρίστηκε ότι δεν χτύπησε τον Ζακ Κωστόπουλο και ότι μόλις το πόδι του ήρθε σε επαφή με το θύμα σταμάτησε αμέσως. «Η κατηγορία όμως που μου αποδίδεται ότι συνέβαλα στον θάνατο αυτό, την αρνούμαι κατηγορηματικά και δηλώνω αθώος. Πιστεύω,

δε, ότι έχει να κάνει με εσφαλμένες παραδοχές της ιατροδικαστικής που έχουν φανεί και στο δικαστήριό σας», τόνισε. Τέλος, στις απολογίες τους οι δύο αστυνομικοί τόνισαν ότι το σήμα που είχαν λάβει για το περιστατικό τής οδού Γλάδστωνος αφορούσε «ληστεία» και ότι, όταν έφτασαν στο σημείο, υπήρχε «ακινητοποίηση του δράστη από πολίτες». Τόσο ο κοσμηματοπώλης όσο και ο μεσίτης έχουν καταγραφεί σε βίντεο να χτυπούν και να κλωτσούν τον Ζακ την ώρα που επιχειρούσε να βγει από το κοσμηματοπωλείο, όπου είχε εγκλωβιστεί. Όπως, επίσης, έχει καταγραφεί και η βίαιη αντιμετώπιση του Ζακ από τους αστυνομικούς. Η δίκη, η οποία με σημαντική καθυστέρηση φτάνει στην ολοκλήρωσή της, θα συνεχιστεί τη Δευτέρα 4/4, στις 9 το πρωί, στην αίθουσα 3.

Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή για δημόσια περίθαλψη, δικαιώματα Οι υγειονομικοί ήταν οι πρώτοι που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή την περίοδο της πανδημίας, έχοντας όχι μόνο να «υπηρετήσουν» τους συνανθρώπους τους αλλά και να αντιπαλέψουν την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση. Στο πλαίσιο αυτό, το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή έδωσε πολλούς και σκληρούς αγώνες και τώρα

βρίσκεται μπροστά σε έναν ακόμη. Πρόκειται για τις εκλογές στην Ένωση Νοσοκομειακών Γιατρών Αθήνας-Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) για νέο ΔΣ και για αντιπροσώπους στην ΟΕΝΓΕ, που θα διεξαχθούν στις 31 Μαρτίου και στις οποίες αναμένεται να αποτυπωθεί –και εκεί– ο παλμός των αγωνιζόμενων υγειονομικών, οι οποίοι πρωτοστάτησαν στις

σημαντικές πρωτοβουλίες ενεργοποίησης ΕΙΝΑΠ, ΟΕΝΓΕ και πρωτοβάθμιων σωματείων. Τέσσερις μάχιμοι υγειονομικοί, που συμμετέχουν στις εκλογές με τα ψηφοδέλτια της συλλογικότητας της αντισυστημικής, ριζοσπαστικής αριστεράς και της κινηματικής αυτονομίας, μιλούν στο Πριν για την αναγκαιότητα στήριξης του Ενωτικού Κινήματος.

Πάνος Παπανικολάου

Μαρία Καραμπέλη

Κώστας Καταραχιάς

Χρίστος Αργύρης

Νευροχειρουργός∆ιευθυντής στο Νοσοκομείο Νίκαιας, γενικός γραμματέας ΟΕΝΓΕ

ΠαθολόγοςΕπιμελήτρια Β΄ στο «Γ. Γεννηματάς»

Ακτινοδιαγνώστης στο «Έλενα Βενιζέλου»

Ακτινοδιαγνώστης στο «Γ. Γεννηματάς»

Να ενισχυθεί η μοναδική ανεξάρτητη αγωνιστική φωνή

Για την υπεράσπιση της υγείας του λαού

Συνεχίζουμε την πάλη, ενωμένοι γιατροί και κόσμος

Μάχες από την πύλη μέχρι τις απεργίες

Την επόμενη Πέμπτη 31 Μαρτίου διεξάγονται οι αρχαιρεσίες για το ΔΣ της ΕΙΝΑΠ και για εκπροσώπους στο συνέδριο της ΟΕΓΝΕ. Όπως και τις προηγούμενες φορές, εκλογικά τμήματα θα υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα νοσοκομεία. Το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή, η συλλογικότητα της αντισυστημικής, ριζοσπαστικής αριστεράς και της κινηματικής αυτονομίας, καλεί τους νοσοκομειακούς γιατρούς, ειδικευόμενους και ειδικευμένους, να ενισχύσουν τη μοναδική ανεξάρτητη αγωνιστική φωνή που προβάλλει στην πρώτη γραμμή τα δικαιώματα των υγειονομικών σε αξιοπρέπεια και επιστημονικό μέλλον, ταυτόχρονα με το δικαίωμα του λαού στη δωρεάν δημόσια περίθαλψη. Να ανατραπεί ο συσχετισμός που επιτρέπει τα τελευταία έξι χρόνια στις ηγεσίες των παρατάξεων ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ-ΚΚΕ να επιβάλλουν ως πρόεδρο της ΕΙΝΑΠ την κα Ματίνα Παγώνη, η οποία με τις καθημερινές της τηλεοπτικές εμφανίσεις δυσφημεί την ΕΙΝΑΠ και τους νοσοκομειακούς γιατρούς, επιδιώκοντας αποκλειστικά την προσωπική της προβολή.

Αυτές οι εκλογές πραγματοποιούνται εν μέσω μιας τεράστιας παρατεταμένης υγειονομικής κρίσης. Η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση της ΝΔ, μέσω μιας διαρκούς προσπάθειας υποστελέχωσης του ΕΣΥ και προστασίας των ιδιωτών κλινικαρχών, έφερε περισσότερους από 27.000 θανάτους. Οι υγειονομικοί των δημόσιων νοσοκομείων από την πρώτη στιγμή βρεθήκαμε σε απεργιακές μάχες και κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση της υγείας του λαού και της εργασιακής μας αξιοπρέπειας. Στις 31 Μάρτη καλούμαστε να συνεχίσουμε τον ίδιο αγώνα, στηρίζοντας-ψηφίζοντας Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή. Μια ψήφος που ισοδυναμεί τόσο με αγώνα για ανατροπή αυτής της εγκληματικής πολιτικής όσο και με αγώνα για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, υψηλού επιπέδου περίθαλψη για όλους και όλες, άνεργους, ανασφάλιστους, μετανάστες.

Πορευόμαστε προς τις εκλογές της ΕΙΝΑΠ μετά από μια σκληρή εκλογική μάχη στον «Άγιο Σάββα». Πρόκειται για το νοσοκομείο από το οποίο εκδιώχθηκα. Τις συγκεκριμένες εκλογές τις κερδίσαμε με συντριπτική πλειοψηφία για 6η φορά, παίρνοντας 4 έδρες. Ο κόσμος αγκάλιασε τις προσπάθειές μας και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε. Έτσι, πάμε στις εκλογές της ΕΙΝΑΠ με έναν μεγάλο αέρα νίκης. Μέσα από το σχήμα μας προσπαθούμε να εκφράσουμε όλο το κλίμα των αγώνων και των απεργιών, απέναντι σε μια κυβέρνηση που την μισεί ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων, μια κυβέρνηση με εγκληματική διαχείριση της πανδημίας. Με όπλο μας τις απεργίες, ενωμένοι οι γιατροί με όλο τον κόσμο, με καθημερινή πάλη μέσα και έξω από τα σωματεία, συνεχίζουμε να παλεύουμε. Όλο το προηγούμενο διάστημα λειτουργήσαμε κλιμακούμενα και ενωτικά και αυτά είναι παρακαταθήκες που πιστεύω θα έχουν αντίκτυπο στις εκλογές που έρχονται και θα μας βοηθήσουν συνολικότερα σε όλους τους επόμενους αγώνες μας.

Οι εκλογές της ΕΙΝΑΠ είναι μια μεγάλη υπόθεση και πάμε να δώσουμε μια σημαντική μάχη. Αφορά ένα από τα μεγαλύτερα σωματεία της χώρας με χιλιάδες εγγεγραμμένους, δυστυχώς όμως με πρόεδρο την Παγώνη και όχι με δική μας ευθύνη. Το σχήμα μας ωστόσο συνεχίζει να παλεύει και προσπαθούμε να συνδεόμαστε οι γιατροί με όλο το υπόλοιπο προσωπικό. Παλεύουμε όχι μόνο για αυξήσεις και προσλήψεις αλλά παλεύουμε και ενάντια στον πόλεμο, την πατριαρχεία, τον ρατσισμό, τον φασισμό. Στις δικές μας εκλογές στο «Γ. Γεννηματάς» κάναμε την ανατροπή. Γίναμε δεύτερη δύναμη στο σωματείο. Πρώτη φορά στα χρονικά ήρθε τρίτη δύναμη η ΠΑΣΚΕ και έχασε από την Αριστερά. Αυτό έγινε επειδή με τις αποφάσεις της ΟΕΝΓΕ, της ΕΙΝΑΠ, της ΠΟΕΔΗΝ οργανώναμε σαν σχήμα όλες τις μάχες μας από την πύλη μέχρι τις απεργίες. Έτσι και ο κόσμος ψήφισε με τον τρόπο που αγωνίζεται.

18 Μπάμπης Συριόπουλος

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Κίνηση ιδεών

Τα προσχήματα για τον πόλεμο, από το 1914 στο σήμερα

Η επαναστατική σοσιαλδημοκρατία και ο Λένιν κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ανάδειξαν τον άδικο και ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του και ξεσκέπασαν τα προσχήματα των αστικών τάξεων. Η ανεξαρτησία του εργατικού κινήματος κι από τα δύο στρατόπεδα είναι και σήμερα αναγκαία.

Κ

ανένας πόλεμος δεν αρχίζει τη μέρα που γράφουν τα ιστορικά βιβλία, κυοφορείται για χρόνια από τις κοινωνικές δυνάμεις και τις πολιτικές των εμπλεκόμενων. Αυτές δίνουν τον χαρακτήρα του και τον κατατάσσουν σε δίκαιο ή άδικο, απελευθερωτικό ή ιμπεριαλιστικό, και όχι ποιος επιτίθεται τη συγκεκριμένη στιγμή και με ποια συγκεκριμένη αφορμή. Αν παραλληλίζουμε τον πόλεμο στην Ουκρανία με τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, δεν είναι γιατί η ιστορία αντιγράφει τον εαυτό της αλλά γιατί και στις δύο περιπτώσεις πίσω και από τα δύο στρατόπεδα που συγκρούονται βρίσκονται οι δυνάμεις του κεφαλαίου συγκροτημένες σε δύο μπλοκ που ξαναμοιράζουν τον κόσμο, τότε τις αποικίες, σήμερα τις ζώνες επιρροής και επενδύσεων, πρώτων υλών, εμπορικών δρόμων και αγωγών. Ιδιαίτερη αξία έχει να δούμε τα προσχήματα που χρησιμοποιήθηκαν τότε, ώστε να στρατευτούν οι εργατικές τάξεις και οι λαοί με το ένα ή το άλλο ιμπεριαλι-

στικό στρατόπεδο, σε σύγκριση με τα σημερινά. Οι δυνάμεις της Αντάντ (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) πολεμούσαν υποτίθεται για την υπεράσπιση του Βελγίου που είχε δεχτεί επίθεση από τη Γερμανία. Η τσαρική Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία για να υποστηρίξει τη Σερβία που δεχόταν επίθεση. Η Αυστρία επιτέθηκε στη Σερβία γιατί την θεώρησε υπεύθυνη για τη δολοφονία του διαδόχου του αυτοκρατορικού θρόνου Φραγκίσκου Φερδινάνδου από τον σερβοβόσνιο Γκαβρίλο Πρίντσιπ. Οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ το 1917 για την «ελευθερία των θαλασσών» από τα γερμανικά υποβρύχια. Η σημερινή Ρωσία εισέβαλλε στην Ουκρανία για να προστατεύσει –υποτίθεται– τον πληθυσμό των δύο Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς από το ουκρανικό καθεστώς, ενώ ο Πούτιν στο αντικομμουνιστικό του παραλήρημα θεώρησε το ουκρανικό έθνος τεχνητό «δημιούργημα» των μπολσεβίκων και του Λένιν. Αντίστοιχα, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ προβαίνουν σε

Λένιν: «Οι σοσιαλιστές πρέπει να επωφεληθούν από τον αγώνα ανάμεσα στους ληστές, για να τους ανατρέψουν όλους»

ραγδαία αύξηση των στρατιωτικών τους δαπανών, δηλώνουν την πολεμική τους ετοιμότητα και την ενότητά τους, υποστηρίζοντας –υποτίθεται– την εθνική αυτοδιάθεση της Ουκρανίας από την αναίτια επίθεση της Ρωσίας του Πούτιν. Η επαναστατική σοσιαλδημοκρατία της εποχής του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, που έπειτα συγκρότησε την 3η Διεθνή, απέρριψε τα προσχήματα που διακήρυσσαν οι κυβερνήσεις και αποκάλυπτε τα πραγματικά αίτια. Για τον Λένιν ο πόλεμος δεν είχε καμιά σχέση με την «ελευθερία των λαών» αλλά γινόταν για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, των αποικιών

και του πλούτου τους ανάμεσα σε δύο ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς, τους «παλιούς και παραχορτασμένους ληστές» (Αντάντ) και τους νέους και πεινασμένους ληστές (Γερμανία, Αυστρία). Έγραψε το 1915 στη μπροσούρα Σοσιαλισμός και Πόλεμος: «Και δεν είναι δουλειά των σοσιαλιστών να βοηθάνε το νεότερο και ισχυρότερο ληστή (τη Γερμανία) να ληστεύει τους πιο παλιούς και πιο παραχορτασμένους ληστές», συμπληρώνοντας πως «οι σοσιαλιστές πρέπει να επωφεληθούν από τον αγώνα ανάμεσα στους ληστές, για να τους ανατρέψουν όλους». Ο συνολικός ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του πολέμου αναιρούσε κάθε επιμέρους «δίκιο» στη μία ή στην άλλη πλευρά. Έγραφε ο Λένιν στην ίδια μπροσούρα: «Με βάση τον σημερινό πόλεμο που διεξάγεται ανάμεσα στις σημερινές κυβερνήσεις, δεν μπορείς να βοηθήσεις διαφορετικά το Βέλγιο, παρά μόνο βοηθώντας να στραγγαλιστεί η Αυστρία ή η Τουρκία κ.λπ.!». Στον σημερινό παγκόσμιο ανταγωνισμό των δύο καπιταλιστικών συνασπισμών, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ από τη μια και Ρωσίας-Κίνας από την άλλη, δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει τα «κυριαρχικά δικαιώματα» της Ουκρανίας χωρίς ταυτόχρονα να στηρίζει την επέκταση του ΝΑΤΟ και την περικύκλωση της Ρωσίας με βάσεις των ΗΠΑ και πυρηνικά, τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στις χώρες της, τη λιτότητα για τους εργαζόμενους, τη γιγάντωση του ευρωπαϊκού εθνικισμού και τον αυταρχικό κατήφορο που η ιμπεριαλιστική πολεμική ετοιμότητα συνεπάγεται. Από την άλλη, δεν μπορεί να υποστηρίξει την «αυτοδιάθεση» του λαού του Ντονμπάς σ’ αυτόν τον πόλεμο χωρίς να στηρίζει την επέμβαση της Ρωσίας στο Καζακστάν ή την επέκταση των «ενδιαφερόντων» της στην Αφρική.

Τα συνδικάτα με τις «αρμόζουσες απόψεις» Η ευρωπαϊκή αριστερά που βλέπει μόνο τον Πούτιν και όχι το ΝΑΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και το εργατικό κίνημα δεν αρκεί η συνολική τοποθέτηση για τον χαρακτήρα του πολέμου. Είναι αναγκαία, πρώτα απ’ όλα, η αντίθεση στην αστική τάξη της δικής της χώρας. Σε μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ δεν μπορεί παρά να μπαίνει στην πρώτη θέση ο στόχος της διάλυσής του ΝΑΤΟ και η αποχώρηση από αυτό σαν άμεσο καθήκον. Κοινή ανακοίνωση για τον πόλεμο στην Ουκρανία εξέδωσαν τρεις γαλλικές συνδικαλιστικές ομοσπονδίες (CGT, FSU, Solidaires). Η πρώτη είναι η μεγαλύτερη ιστορικά ομοσπονδία επιρροής του ΓΚΚ και η τρίτη εί-

ναι ένωση ριζοσπαστικών συνδικάτων βάσης. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, «η ευθύνη για τον υπό εξέλιξη πόλεμο βαραίνει τον Βλαντίμιρ Πούτιν και το καθεστώς του, η απόφασή του εισάγει απότομα τις διεθνείς σχέσεις σε μια ασταθή και επικίνδυνη περίοδο». Στο τέλος αναφέρεται ότι «ο δρόμος προς τη μακροπρόθεσμη ειρήνη περνάει μέσα από τη διπλωματία, τον αφοπλισμό με διαπραγμάτευση», ενώ δηλώνεται η αντίθεση στην «αύξηση των στρατιωτικών προϋπολογισμών» και στη «διεύρυνση του ΝΑΤΟ». Τα γαλλικά αυτά συνδικάτα δεν «είδαν» τον πόλεμο στην Ουκρανία από το 2014, την

επέκταση που κάνει το ΝΑΤΟ δεκαετίες τώρα, τις επεμβάσεις των ΗΠΑ, και την επέμβαση της ίδιας της Γαλλίας στις πρώην αποικίες της στην Αφρική. Στο ποίημα Ο άγνωστος πολίτης, ο άγγλος ποιητής W.H. Auden βάζει στο μαρμάρινο μνημείο που ανήγειρε το «Κράτος» προς τιμήν του «άγνωστου πολίτη» μεταξύ άλλων τα παρακάτω λόγια: «είχε τις γνώμες τις αρμόζουσες σε κάθε εποχή/ όταν υπήρχε ειρήνη πίστευε σ’ αυτή/ κι όταν γινόταν πόλεμος σ’ αυτόν υπηρετούσε». Το γαλλικό κράτος ίσως πρέπει να τιμήσει με ανάλογο τρόπο αυτά τα γαλλικά συνδικάτα με τις «αρμόζουσες απόψεις».

Ρωγμές στον χρόνο

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

19

Σπύρος Σακελλαρόπουλος* 1950, 7 Ιουνίου ● Ο Ν. Μπελογιάννης φτάνει στην Αθήνα μέσω Παρισιού-Ρώμης.

1950, 20 ∆εκεμβρίου ● Σύλληψη Ν. Μπελογιάννη.

1951, 19 Οκτωβρίου ● Έναρξη πρώτης δίκης με 93 κατηγορούμενους.

1952, 15 Φεβρουαρίου ● Έναρξη δεύτερης δίκης με 29 κατηγορούμενους.

1952, 30 Μαρτίου ● Εκτέλεση Ν. Μπελογιάννη, Η. Αργυριάδη, Ν. Καλούμενου, Δ. Μπάτση.

Η ελληνική αστική τάξη, λόγω του κινδύνου που είχε περάσει, ήταν αποφασισμένη να τσακίσει με κάθε τρόπο την πιθανότητα αναγέννησης του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, ενώ οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές και οι σύμμαχοί τους επιδίωκαν τη σύσσωμη στράτευση της Ελλάδας στους δικούς τους σχεδιασμούς. Η εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των τριών συντρόφων του ήταν τραγικό και αιματηρό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής.

Εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του για να τσακίσουν το λαϊκό κίνημα

Τ

α ξημερώματα της 30ης Μαρτίου 1952 ο Νίκος Μπελογιάννης (αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ) μαζί με τους Νίκο Καλούμενο, Ηλία Αργυριάδη και Δημήτρη Μπάτση οδηγούνται στον τόπο των εκτελέσεων στου Γουδή, όπου πέφτουν νεκροί κάτω από τα πυρά του εκτελεστικού αποσπάσματος. Μόνο και μόνο τo γεγονός πως η εκτέλεση πραγματοποιείται Κυριακή (μέρα την οποία ούτε οι Γερμανοί έκαναν εκτελέσεις) και αχάραγα (ενώ υπήρχε η εθιμική πρακτική να έχει ανατείλει ο ήλιος, ώστε ο καταδικασμένος να μπορέσει να δει την τελευταία αυγή της ζωής του), φανερώνει την αγωνία της άρχουσας τάξης και των συμμάχων της γίνουν να όλα τάχιστα, ώστε να μην υπάρξουν αντιδράσεις από τα λαϊκά στρώματα. Βρισκόμαστε δυόμιση μόλις χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου, σε μια περίοδο όξυνσης του Ψυχρού Πολέμου λόγω του πολέμου στην Κορέα, στον οποίο συμμετέχουν και ελληνικά στρατεύματα. Ο εμφύλιος έχει βιωθεί από την ελληνική αστική τάξη ως μια πάλη υπαρξιακού χαρακτήρα, όπου αν έχανε από τον αντίπαλο θα έχανε τα πάντα. Ταυτόχρονα, οι δυτικές καπιταλιστικές χώρες, με βασικούς πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ και τη Βρετανία αντιμετώπιζαν τον ελληνικό εμφύλιο ως ένα ενδεχόμενο περαιτέρω εξάπλωσης της σοβιετικής επιρροής. Σε αυτό το πλαίσιο, η υποστήριξη των δυτικών στην ελληνική αστική τάξη ήταν ολόπλευρη. Και γι’ αυτό άλλωστε η τελευταία αναδείχθηκε και νικήτρια. Το θέμα όμως είναι πως τα πράγματα δεν τέλειωσαν με τη λήξη του εμφυλίου. Από τη μία, η ελληνική αστική τάξη, λόγω του κινδύνου που είχε περάσει, ήταν αποφασισμένη να τσακίσει με κάθε τρόπο την

λειά και την εκπαίδευση, αφού ήταν πιθανότητα αναγέννησης του ελληαπαραίτητη η κατοχή πιστοποιητικού νικού κομμουνιστικού κινήματος και κοινωνικών φρονημάτων, ενώ φυσικά από την άλλη οι Αμερικανοί ιμπεριαθα συνεχίσει το ΚΚΕ να λειτουργεί σε λιστές και οι σύμμαχοί τους επιδίωκαν καθεστώς παρανομίας. Ταυτόχρονα, τη σύσσωμη στράτευση της Ελλάδας οι όποιες απόπειρες εκδήλωσης ενερστους δικούς τους σχεδιασμούς. γειών για την ειρήνη θα έχουν ως αντίΣε αυτούς τους σχεδιασμούς στάδραση φυλακίσεις και διωγμούς με θηκε αντίθετο το ηττημένο αλλά πάντα αποκορύφωμα την εκτέλεση του αποκορύ ισχυρό ΚΚΕ. Ξεκίνησε την ην προΝίκου Νικηφορίδη, ο οποίος Νίκο σπάθεια ανασυγκρότησης ησης μοίραζε προκηρύξεις για μο των παρανόμων κομμααττον τερματισμό του ποτικών οργανώσεων του Η θυσία λέμου στην Κορέα. στην Ελλάδα –γι’ αυτό των τεσσάρων Αυτό είναι το κλίμα άλλωστε ήρθε και ο κομμουνιστών έγινε μέσα στο οποίο θα διΜπελογιάννης– αλλά εξαχθούν οι δύο δίκες έδωσε βάρος και στην σύμβολο αγώνα για του Μπελογιάννη και εκκίνηση δράσεων για τις επόμενες γενιές των συντρόφων του. Η την ειρήνη, έτσι ώστε πρώτη θα έχει 93 κατηγοπ να σταματήσει ο πόλεερούμενους και θα διαρκέσει ρού μος στην Κορέα. Σε αυτό υτό από τις 19 Οκτωβρίου μέχρι τις το πλαίσιο, οι αντιδράσεις εις της 16 Νοεμβρίου 1951 και θα διεξαχθεί εγχώριας αστικής τάξης θα είναι λυσστο έκτακτο στρατοδικείο της Αθήνας. σαλέες. Οι εκτελέσεις μελών του ΚΚΕ Η κατηγορία είναι ότι προπαγάνδιζαν και συμπαθούντων θα συνεχιστούν υπέρ του ΚΚΕ, επιδιώκοντας την εφαρπαρά τη λήξη του εμφυλίου, το ίδιο μογή ιδεών που είχαν ως έκδηλο σκοπό και οι φυλακίσεις, οι εξορίες αλλά και τη με βίαια μέσα ανατροπή του πολιτεύοι αποκλεισμοί αριστερών από τη δου-

ματος, του κρατούντος κοινωνικού καθεστώτος ή την απόσπαση μέρους της επικράτειας, πραγματοποιώντας προσηλυτισμό υπέρ της εφαρμογής αυτών των ιδεών. Στη δίκη αυτή οι κατηγορούμενοι μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες: σε αυτούς που εμφανώς ήταν άσχετοι με την όλη υπόθεση (πράγμα που φανερώνει και την προχειρότητα με την οποία διατυπώθηκαν οι κατηγορίες από τις διωκτικές αρχές), σε εκείνους που παραδέχτηκαν τη συμμετοχή τους στο ΚΚΕ αλλά έκαναν δήλωση μεταμέλειας, ενίοτε προδίδοντας συντρόφους τους, με αντάλλαγμα την απελευθέρωσή τους και σε εκείνους που δεν συμβιβάστηκαν, κρατώντας ψηλά τη σημαία της κομμουνιστικής στράτευσης. Σίγουρα ανάμεσα στους τελευταίους συγκαταλέγονται οι Ν. Μπελογιάννης, Ε. Ιωαννίδου, Σ. Δρομάζος, Λ. Κόττου, Κ. Νικολακόπουλος. Αυτό που προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης είναι πως το στρατοδικείο είχε προαποφασίσει ποιοι θα κριθούν ένοχοι, δηλαδή εκείνοι που δεν αποκήρυξαν το ΚΚΕ και εκείνοι που κατήγγειλαν πως οι ομολογίες τους στην Ασφάλεια λήφθηκαν μέσω της χρήσης βίας. Τελικά, οι δώδεκα καταδίκες σε θάνατο μετατράπηκαν σε ισόβια λόγω της υιοθέτησης των λεγομένων μέτρων επιείκειας από την κεντρώα κυβέρνηση του Ν. Πλαστήρα. Η δεύτερη δίκη που πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 15/2- 1/3/52 έχει μόνο 29 κατηγορούμενους, οι οποίοι κατηγορούνται για πράξεις κατασκοπίας. Εδώ είναι φανερό πως σχεδόν το σύνολό τους έχει εμπλοκή με τον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ και ο σκοπός δεν είναι απλώς οι καταδίκες αλλά και οι εκτελέσεις, αφού οι συγκεκριμένες κατηγορίες δεν υπάγονταν στα μέτρα επιείκειας. Η δίκη θα διεξαχθεί με μεγάλη ταχύτητα και στη συνέχεια οι όποιες αιτήσεις χάριτος θα απορριφθούν επίσης τάχιστα, όπως και τάχιστα θα γίνουν και οι εκτελέσεις κάτω από τις συνθήκες τις οποίες προαναφέραμε. Η σπουδή αυτή δείχνει τον φόβο των κυρίαρχων για το ενδεχόμενο να μην δοθεί ο συμβολισμός της σιδερένιας ισχύος της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών συμμάχων της. Ωστόσο, η θυσία των τεσσάρων κομμουνιστών, ανεξάρτητα από τη διαφορετική στάση που κράτησαν στη δίκη, όπου εκτός του Μπελογιάννη (αλλά και των Ιωαννίδη και Λαζαρίδη που τελικά δεν εκτελέστηκαν) οι υπόλοιποι λύγισαν κάτω από το βάρος των πολιτικών συσχετισμών, έγινε σύμβολο αγώνα για τις επόμενες γενιές κομμουνιστών και αυτό είναι που πρέπει να διατηρηθεί στη συλλογική μνήμη του σύγχρονου κομμουνιστικού κινήματος. *Ο Σπύρος Σακελλαρόπουλος έχει επιμεληθεί την έκδοση Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα – Πλήρη πρακτικά και ιστορικό των δικών Μπελογιάννη – Τα σήματα Βαβούδη, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Τόπος σε τρίτη εμπλουτισμένη έκδοση.

20

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Βασίλης Τσιράκης Από τον βουβό κινηματογράφο της Μεγάλης παρέλασης (1925) έως το ένα και μοναδικό πλάνο του 1917 (2019) προτείνουμε ταινίες που με τις αντιφάσεις τους αναδεικνύουν τη φρίκη, την τραγωδία και τη ματαιότητα των πολέμων, καθώς και τη θυσία όσων εμπλέκονται σε αυτούς.

Πολιτισμός

Αντιπολεμικός κινηματογράφος: Πιο επίκαιρος από ποτέ

Η μεγάλη χίμαιρα

Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν

(Jean Renoir, 1937)

(Αντρέι Ταρκόφσκι, 1962)

Η μεγάλη παρέλαση (King Vidor, 1925)

Όταν οι ΗΠΑ εισέρχονται στον Α΄ ΠΠ, ένας νεαρός μπον βιβέρ, κακομαθημένος γιος βιομήχανου, αναγκάζεται από τον πατέρα του να καταταγεί παρά τη θέλησή του στο εκστρατευτικό σώμα που θα πάρει μέρος στον πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης θα γίνει φίλος με έναν οικοδόμο από τη Νέα Υόρκη και έναν μπάρμαν από το Μπρονξ με τους οποίους θα ζήσει τη φρίκη του πολέμου και θα επιστρέψει στη χώρα του ανάπηρος. Από τις σημαντικότερες ταινίες του βωβού κινηματογράφου.

Ουδέν νεώτερο από το Δυτικό μέτωπο (Lewis Milestone, 1930)

Κατά τον Α΄ ΠΠ το αεροπλάνο ενός γάλλου αριστοκράτη λοχαγού καταρρίπτεται και ο ίδιος συλλαμβάνεται. Στο στρατόπεδο κράτησής του, ο γερμανός διοικητής διαπιστώνει ότι ο γάλλος είναι αριστοκρατικής καταγωγής και τον προσκαλεί σε γεύμα, όπου ανακαλύπτει ότι έχουν κοινές γνωριμίες από τους αριστοκρατικούς κύκλους των χωρών τους. Ο Ρενουάρ περιγράφει με αριστοτεχνικό τρόπο την αντίθεση ανάμεσα στον παλιό κόσμο που φεύγει και το νέο που έρχεται, αναδεικνύοντας τη σημαντικότητα –ακόμα και σε συνθήκες πολέμου– των ταξικών διαφορών. Όταν η ταινία προβλήθηκε στη Γερμανία λίγο πριν ξεσπάσει ο Β’ ΠΠ, ο Γκαίμπελς απαγόρευσε την προβολή της και οι κόπιες της καταστράφηκαν.

Όταν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η οικογένεια του δωδεκάχρονου Ιβάν ξεκληρίζεται από τους Ναζί, ο Ιβάν αρνείται να πάει στα μετόπισθεν για να συνεχίσει το σχολείο του και κατατάσσεται στον Σοβιετικό στρατό ως ανιχνευτής, αναλαμβάνοντας επικίνδυνες αποστολές. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του ρώσου σκηνοθέτη που άνοιξε τον δρόμο για τη διεθνή του αναγνώριση.

Ο Τζόνι πήρε το όπλο του (Ντάλτον Τράμπο, 1971)

Σταυροί στο μέτωπο (Στάνλεϊ Κιούμπρικ, 1957)

Στην έναρξη στου Α΄ΠΠ ο Γερμανός καθηγητής Κάντορεκ, βγάζοντας έναν φλογερό πατριωτικό λόγο, πείθει όλους τους μαθητές της τάξης του να καταταγούν ως εθελοντές. Οι νεαροί φεύγουν για το μέτωπο συνοδευόμενοι από τους ήχους των στρατιωτικών εμβατηρίων, ενώ πλήθος άνδρες γυναίκες και παιδιά τους χειροκροτεί και τους ρίχνει λουλούδια. Στο πεδίο της μάχης ένας εξ αυτών, ο Μπούμερ, εγκλωβίζεται στον κρατήρα μιας βόμβας μαζί με έναν τραυματισμένο σοβαρά Γάλλο. Όταν ο Μπούμερ επιστρέφει στο χωριό του με άδεια, βρίσκει τον καθηγητή να βγάζει τον ίδιο πατριωτικό λόγο στους μαθητές.

Όταν μία ομάδα Γάλλων στρατιωτών αρνείται να πάρει μέρος σε μια παράλογη επίθεση αυτοκτονίας, οι ανώτεροί τους αποφασίζουν να τους τιμωρήσουν για τον παραδειγματισμό των υπόλοιπων. «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των καθαρμάτων», η φράση ακούγεται στην ταινία από τα χείλη του Κερκ Ντάγκλας και ήταν ίσως ο κυριότερος ο λόγος που η ταινία αρχικά απαγορεύτηκε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Οι σκέψεις ενός νεαρού που τραυματίζεται από ένα βλήμα την τελευταία μέρα του στο μέτωπο του Α΄ ΠΠ, με συνέπεια να χάσει τα άκρα του και να μην μπορεί να μιλήσει. Το μυαλό του όμως λειτουργεί, σκέφτεται, αισθάνεται και θυμάται και ο ίδιος ανακαλεί την ιστορία του μέσα από όνειρα και αναμνήσεις, ενώ κάποια στιγμή βρίσκει τρόπο να επικοινωνήσει με τους γιατρούς. Το σενάριο είναι βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Ντάλτον Τράμπο γραμμένη το 1939 λίγο πριν την έναρξη του Β΄ ΠΠ, ενώ αμέσως μετά τη λήξη του ο Τράμπο θα κυνηγηθεί αδυσώπητα από τον Mακαρθισμό.

Αποκάλυψη τώρα (Φράνσις Φόρντ Κόπολα, 1979) Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, ο παράφρονας συνταγματάρχης των Ειδικών Δυνάμεων Κουρτς, που διοικεί την αποτελούμενη από ιθαγε-

Πολιτισμός

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

ξεφύγουν από τη φρίκη του πολέμου, ενώ ο ίδιος γράφει για τη συμμετοχή του: «Σκέφτομαι τώρα, κοιτάζοντας πίσω, δεν πολεμούσαμε τον εχθρό. Πολεμούσαμε τους εαυτούς μας και ο εχθρός ήταν μέσα μας».

Φουλ μέταλ τζάκετ (Στάνλεϋ Κιούμπρικ, 1987)

νείς μονάδα του στην ουδέτερη Καμπότζη, αποσχίζεται από την κεντρική διοίκηση και λατρεύεται σαν ημίθεος. Όταν οι ανώτεροί του αποφασίζουν να τον αντιμετωπίσουν, αναθέτουν σε έναν βετεράνο των ειδικών δυνάμεων να σταματήσει τη δράση του. Το αμερικανικό όνειρο βρίσκει φριχτό τέλος στις υγρές ζούγκλες του Βιετνάμ, στέλνοντας πίσω χιλιάδες βετεράνους είτε νεκρούς είτε γεμάτους ψυχολογικά προβλήματα που δεν ξεπέρασαν ποτέ.

Έλα να δεις (Έλεμ Κλίμοφ, 1985)

Όταν ξεθάβει ένα χαμένο όπλο, ο νεαρός Φλόρια φαντασιώνεται να γίνει στρατιώτης. Όμως η φαντασίωσή του γρήγορα διαλύεται, όταν με τη συνομήλικη του Γκλάσα γίνονται μάρτυρες των θηριωδιών των ναζί και έρχεται αντιμέτωπος με τη φρίκη του πολέμου. Το σενάριο είναι του Άλες Αντάμοβιτς, ο οποίος είχε υπηρετήσει στο Β΄ ΠΠ στη Λευκορωσία, βιώνοντας την καταστροφική λαίλαπα που άφησαν οι ναζί, και αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα, όπως η καταστροφή του χωριού Κατίν. Αντίστοιχα ο Κλίμοφ άντλησε υλικό και από τα παιδικά του χρόνια, όπου κατά τη πολιορκία του Στάλινγκραντ διέφυγε από την πόλη σε μια βάρκα μαζί με τη μητέρα του και τον μικρό αδελφό του.

Πλατούν (Όλιβερ Στόουν, 1986) Όταν ο νεαρός Κρις Τέιλορ φτάνει ως εθελοντής στο Βιετνάμ, συναντά δύο «αντίθετες» όψεις αμερικανών στρατιωτών. Άλλοι συγκεντρώνονται τα βράδια όλοι μαζί και καπνίζουν ουσίες για να ξεφύγουν έστω για λίγο από τον πόλεμο και άλλοι δεν διστάζουν να εκτελέσουν εν ψυχρώ ανυπεράσπιστους Βιετναμέζους. Ο Στόουν, που και ο ίδιος είχε πολεμήσει στο Βιετνάμ, παρουσιάζει τη διπλή επίδραση του πολέμου, από τη μια την πλήρη αποκτήνωση άλλα και από την άλλη τους αυτοτραυματισμούς των φαντάρων για να

Η ταινία ξεκινά παρακολουθώντας την εκπαίδευση μιας διμοιρίας πεζοναυτών των ΗΠΑ και τον λοχία Hartman να προσπαθεί να σπάσει τον τσαμπουκά των νεοσύλλεκτων και να εξαφανίσει κάθε ίχνος συναισθημάτων και ηθικών φραγμών από μέσα τους. Στόχος του είναι να τους μετατρέψει σε αδίστακτους δολοφόνους χωρίς τύψεις και αναστολές. Το ιδιαίτερο μένος του λοχία δέχεται ο παχουλός και άτσαλος στρατιώτης με το παρατσούκλι Pyle, ο οποίος θα υποστεί και το μπούλιγκ των συναδέλφων του, παρά τη στήριξη που του παρέχει ο πεζοναύτης Joker. Στο δεύτερο μέρος η ταινία ακολουθεί την αποστολή της διμοιρίας στο Βιετνάμ και τη συμμετοχή της στην επιθετική και ριψοκίνδυνη επιχείρηση «Τετ» κατά την οποία οι στρατιώτες της θα φτάσουν στα όρια της σωματικής και ψυχικής αντοχής τους με βαρύτατες συνέπειες για τον καθένα.

Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται (Srđan Dragojević, 1996)

21

χαγωγήσουν τους στρατιώτες τους. Όταν αρχίζουν να τραγουδούν την Άγια Νύχτα, από το απέναντι χαράκωμα ακούγεται να τους συνοδεύει μια σκωτσέζικη γκάιντα. Αμέσως μετά οι αντίπαλοι στρατιώτες βγαίνουν από τα χαρακώματα και αποφασίζουν να κάνουν ανακωχή και να γιορτάσουν μαζί τα Χριστούγεννα. Όμως η συνέχεια δεν θα είναι ανάλογη, καταδεικνύοντας πως ναι μεν η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, όμως μπορεί, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, να περάσει το μήνυμα πως αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.

Μανταρίνια (Ζάζα Ουρουσάντζε, 2013)

Καύκασος, Αμπχαζία, 1992. Ο πόλεμος μαίνεται ανάμεσα στους Τσετσένους και τους Γεωργιανούς, όμως ο γέρο-Ίβο συνεχίζει ακάθεκτος να κατασκευάζει τα ξύλινα καφάσια του και να βοηθά τον γείτονά του Μάρκους στις μανταρινιές του. Όταν μπροστά από το σπίτι του Ίβο διαδραματίζεται μια μάχη μεταξύ Τσετσένων και Γεωργιανών, ο γέρο-Ίβο αποφασίζει να περιθάλψει τους μόνους επιζήσαντες τραυματίες, έναν μισθοφόρο Τσετσένο κι έναν νεαρό Γεωργιανό. Μία αντιπολεμική ρεαλιστική ταινία κινηματογραφημένη με απλότητα, γραμμική αφήγηση και τρυφερό βλέμμα.

1917 (Σαμ Μέντες, 2019) Δύο αδελφικοί φίλοι, ένας βόσνιος χριστιανός κι ένας βόσνιος μουσουλμάνος, που μεγάλωσαν μαζί στην ενωμένη Γιουγκοσλαβία και λίγο πριν τον πόλεμο άνοιξαν ένα συνεργείο αυτοκινήτων, με την έναρξη του εμφύλιου πολέμου μεταλλάσσονται σε στρατευμένα πιόνια στην υπόθεση της εθνικής καθαρότητας και υπεροχής και ένα αδυσώπητο μίσος αντικαθιστά την παλιά φιλία τους, ενώ και οι δύο δεν διστάζουν να πάρουν μέρος σε επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης. Ώσπου η τύχη θα τα φέρει να συναντηθούν ξανά, όταν η ομάδα του σερβοβόσνιου θα εγκλωβιστεί μέσα σε ένα τούνελ από μια ομάδα βόσνιων μουσουλμάνων ανάμεσα στους οποίους είναι και ο παιδικός του φίλος.

Καλά Χριστούγεννα (Κριστιάν Καριόν, 2005) Παραμονή Χριστουγέννων του 1914, ο Γερμανός τενόρος Νικολάους Σπρινκ και η Δανή αρραβωνιαστικιά του, μέτζο σοπράνο, Άννα Σόρενσεν επισκέπτονται τα χαρακώματα του Α΄ ΠΠ με σκοπό να ψυ-

Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δύο νεαροί Βρετανοί στρατιώτες αναλαμβάνουν να παραδώσουν ένα μήνυμα που θα σώσει από τον θάνατο εκατοντάδες συναδέλφους τους. Πρέπει να περάσουν μέσα από τα εδάφη του αντιπάλου και από ένα ερημωμένο τοπίο γεμάτο πτώματα και παγίδες, αποπνικτική ανάμνηση μιας κάποτε εύφορης γης. Η ανεπιτήδευτη αίσθηση ενός τεράστιου μονοπλάνου που, αξιοποιώντας την ψηφιακή τεχνολογία, καταγράφεται από μια διαρκώς κινούμενη κάμερα.

22 Δημήτρης Γρηγορόπουλος

Ο

ι αυταπάτες περί αριστερής κυβερνητικής διεξόδου αναπτύσσονται σε συνθήκες πολλαπλών και αλληλοσυνδεόμενων κρίσεων (οικονομικής, περιβαλλοντικής, υγειονομικής, πολεμικής), που αντικειμενικά απαιτείται και δύναται να λυθούν μόνο με επαναστατική ανατροπή. Είναι επίκαιρος ο σοφός λόγος της Ρόζας Λούξεμπουργκ: «Η είσοδος ενός σοσιαλιστή σε μιαν αστική κυβέρνηση δεν είναι, όπως πολλοί νομίζουν, μια μερική κατάκτηση του αστικού κράτους απ’ τους σοσιαλιστές, αλλά μια μερική κατάκτηση του σοσιαλιστικού κόμματος απ’ το αστικό κράτος». Αν και ο αριστερός κυβερνητισμός έλκει την καταγωγή του απ’ το απώτερο παρελθόν του ρεφορμισμού, έγινε μονόδρομος για τη μεγάλη πλειοψηφία των αριστερών δυνάμεων απ’ τη μεταπολεμική εποχή του ψυχρού πολέμου με τη διπλή και αλληλεπιδρώσα σκλήρυνση του αστικού κράτους και την προωθημένη γραφειοκρατικοποίηση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού, την οποία κυρίως αποδίδουν στην έλλειψη δημοκρατίας αστικού τύπου. Αυτή η αντίληψη κυριάρχησε στη ρεφορμιστική Αριστερά, που συνέδεε την επανάσταση με τον αυταρχικό κρατισμό αυτών των καθεστώτων. Απ’ την άλλη, πόλο έλξης για τους θεωρητικούς και την πολιτική ηγεσία των τυπικών ρεφορμιστικών κομμάτων και των τέως κομμουνιστικών κομμάτων που μετασχηματίστηκαν σε ρεφορμιστικά, αποτελεί ο απατηλός φετιχιστικός χαρακτήρας της αστικής δημοκρατίας. Το αστικό κράτος, εκτός απ’ την κατασταλτική λειτουργία του, που με το μονοπώλιο της «νόμιμης» βίας καταστέλλει πολιτικές ενέργειες και αντιλήψεις, τις οποίες αξιολογεί ως επικίνδυνες για το σύστημα, εδράζεται στη νομιμοποιητική βάση του, στο «κράτος δικαίου και δημοκρατίας». Δηλαδή, στον διαχωρισμό των εξουσιών, την τυπική ισονομία και ισοπολιτεία για άτομα και συλλογικότητες, κοινωνικές και πολιτικές, στην εγγύηση των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών, ακόμη και κομμάτων αντισυστημικών, στη λαϊκή κυριαρχία μέσω της καθολικής ψηφοφορίας, στην ελευθερία της έκφρασης. Στην πραγματικότητα, η αστική δημοκρατία, παρά τη νομιμοποιητική της επίφαση, ιδιαίτερα στο στάδιο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και κοινοβουλευτισμού έχει δυναμικά σκληρυνθεί και δύσκολα συγκαλύπτει τον αυταρχικό χαρακτήρα της: Την ευρεία παραβίαση της διάκρισης των εξουσιών με τη συγκέντρωση της εξουσίας στην κυβέρνηση, την αυταρχική αντιμετώπιση των κινημάτων, τα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα, την πλύση

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Κίνηση ιδεών

Η εκλογική υποχώρηση των αριστερών δυνάμεων σε Ισπανία και Πορτογαλία, όπως και η ρηχή φιλολογία περί επανόδου μιας σοσιαλδημοκρατίας σε προοδευτική και αριστερή κατεύθυνση, με κύριο παράδειγμα τη διακυβέρνηση… Μπάιντεν, ακόμη και η δημοσκοπική άνοδος του ΚΙΝΑΛ, καθιστούν επίκαιρη την ανάλυση της ουτοπικής και αντιδραστικής προσδοκίας του αριστερού κυβερνητισμού.

Αριστερός κυβερνητισμός: Η αδύνατη επαγγελία της κοινωνικής αλλαγής

Η ανάληψη της αστικής διακυβέρνησης από αριστερές δυνάμεις δεν αλλάζει το σύστημα, αλλά την Αριστερά, η οποία ενσωματώνεται και αποβάλλει τον όποιο ριζοσπαστισμό της εγκεφάλου από τα κυρίαρχα ΜΜΕ με τη μονοδιάστατη και αποχαυνωτική λειτουργία τους, τους αντεργατικούς αυταρχικούς νόμους. Το αστικό κράτος, έχει πανηγυρικά και εξόφθαλμα εκπέσει απ’ τον ρόλο του εγγυητή της δημοκρατίας και της ελευθερίας των πολιτών και των λαών. Έχει πληγεί καίρια το κύρος του απ’ τη φασιστική εκτροπή αστικών δημοκρατιών (Γερμανία, Ιταλία, Ελλάδα, Χιλή κ.ά), απ’τους πολέμους κατά των εθνικοαπελευθερωτικών αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων, απ’την εκπαραθύρωση απ’ την εκτελεστική εξουσία των κομμουνιστικών κομμάτων που πρωταγωνίστησαν στην αντίσταση κατά του φασισμού (Γαλλικό, Ιταλικό, Ελληνικό, κ.ά.) που συμμετείχαν στις μεταπολεμικές εθνικές κυβερνήσεις, απ’τη βίαιη, ακόμη και ένοπλη, αντιμετώπιση δυναμικών και εξαιρετικά μαζικών εργατικών, νεολαιίστικων, αντιρατσιστικών, δημο-

κρατικών, εργατικών κινημάτων (Γαλλικός και Ιταλικός Μάης, αντιπολεμικό κίνημα στις ΗΠΑ, απεργία FIAT στην Ιταλία, Ιουλιανά στην Ελλάδα, κ.ά). Όταν η αστική δημοκρατία αντιλαμβάνεται ότι απειλείται, αποβάλλει το ιδεολογικό μακιγιάζ και αποκαλύπτει το αποκρουστικό πρόσωπο της απανθρωπιάς, της βίας, του άκρου αυταρχισμού, της δικτατορικής αυτοκατάργησής της, ακόμη και του φρικαλέου πολέμου, όπως επιβεβαιώνει και ο ανάλγητος πόλεμος που διεξάγεται στην Ουκρανία. Τον πόλεμο αυτόν δεν διεξάγουν κάποιες δικτατορίες, αλλά αστικές δημοκρατίες. Οι παραδοσιακές κυρίαρχες δυτικές «δημοκρατίες» με πειθήνιους εκτελεστές, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, μεταλλαγμένες σε «αστικές δημοκρατίες» τέως χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού», εναντίον της μεταλλαγμένης επίσης σε «αστική δημοκρατία» Ρωσίας και των συμμάχων της. Διαχρονικά και ιδιαίτερα σήμερα στο στάδιο του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, παρά τα ψιμμύθια της αστικής δημοκρατίας, η ανάληψη της διακυβέρνησης από αριστερά κόμματα δεν οδηγεί ασφαλώς στην υπέρβαση του καπιταλισμού, αφού η ταξική λογική και η ιστορική εμπειρία αποδεικνύουν ότι αυτές οι απόπειρες εν τη γενέσει τους συντρίβονται με αγριότητα απ’τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους. Απεναντίας, οι αριστερές αυτές δυνάμεις ενσωματώνονται στο

σύστημα, το ανάγουν σε ιστορικό μονόδρομο (Τhere is no alternative), αποβάλλουν τον όποιο ριζοσπαστισμό τους (όσες διέθεταν), διασώζοντας το πολύ έναν Μπερνσταϊνικό «σοσιαλισμό» του τύπου «δεν είναι ο σκοπός, το κίνημα είναι το παν», ότι, δηλαδή, μεταρρύθμιση τη μεταρρύθμιση, παρά τις ήττες και τις κραυγαλέες υποχωρήσεις, έστω και αν οι κοινοί θνητοί δεν το συνειδητοποιούν, ο σοσιαλισμός αναπτύσσεται μέσα στο καπιταλιστικό κουκούλι του και κάποια στιγμή θα προβάλει έτοιμος χωρίς ταξική βία και αντικαπιταλιστική επανάσταση... Αυτή η ουτοπία της ομαλής και αβασάνιστης μετάβασης στον «σοσιαλισμό» μέσω αριστερών κυβερνήσεων, έστω και με την παρεμβολή και δεξιών κυβερνήσεων, οδηγεί σε οδυνηρά και καταστροφικά για την κοινωνική ανατροπή και την προώθηση των ζωτικών λαϊκών συμφερόντων αποτελέσματα: Πρώτο, συμβάλλει στην επιβεβαίωση της «δημοκρατικής νομιμοποίησης» του συστήματος, αφού, υποτίθεται, ότι το σύστημα με «πολιτική μεγαλοψυχία» και αυτοπεποίθηση, επιτρέπει, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, την ανάληψη της διακυβέρνησης και από αντίπαλες, αριστερές δυνάμεις. Δεύτερο, όπως επιβεβαιώνει η ιστορική εμπειρία, τα αριστερά κόμματα που υιοθετούν ως στρατηγική τους τον κυβερνητισμό, μεταλλάσσονται βαθμιαία σε κανονικά αστικά κόμματα, απεμπολώντας, πλην ορισμένων ψηγμάτων, και την αριστερή ρητορική τους. Τρίτο, ειδικά σε συνθήκες οξυμμένης κρίσης ή πλέγματος κρίσεων, όπως σήμερα, η ανάληψη της διακυβέρνησης από προοδευτικές δυνάμεις και όχι από κλασικές αστικές δυνάμεις συμβάλλει πιο αποτελεσματικά στις αυταπάτες των λαϊκών και προοδευτικών στρωμάτων, στην αναστολή και τον περιορισμό των αγώνων, τελικά στην ενσωμάτωσή τους στις προτεραιότητες του συστήματος, στη στήριξη και ανάκαμψή του, στη μη αξιοποίηση, επομένως, των αυξημένων αντικειμενικά δυνατοτήτων για την προώθηση της αντικαπιταλιστικής στρατηγικής και της επανάστασης. Η συρρίκνωση και αστική μετάλλαξη κομμουνιστικών και αριστερών κομμάτων (περιλαμβανομένου στα καθ’ ημάς και του ΣΥΡΙΖΑ) επιβεβαιώνει ότι ο αριστερός κυβερνητισμός λειτουργεί, όπως το μαγικό ραβδί της Κίρκης...

∆ιεθνή

23

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

περισκ πιο

Το φορτίο με την «ανθρωπιστική βοήθεια» προς την Ουκρανία περιείχε τελικώς όπλα. Οι εργαζόμενοι στο διεθνές αεροδρόμιο της Πίζα, στην Ιταλία, το ανακάλυψαν και αντέδρασαν, αρνούμενοι να συναινέσουν στη μεταφορά τους. Περίπου 2.000 άνθρωποι συμμετείχαν στη διαδήλωση που έγινε σε συμπαράσταση προς τους εργαζόμενους, με σαφές σύνθημα: «Από την Τοσκάνη γέφυρες ειρήνης όχι πτήσεις πολέμου».

Χημικά, βιολογικά, πυρηνικά… Μια από τις πιο ανησυχητικές πλευρές του πολέμου στην Ουκρανία είναι οι ολοένα πιο πυκνές «διαρροές» και προειδοποιήσεις για χρήση χημικών, βιολογικών ή και πυρηνικών όπλων, τα οποία πλέον δεν απουσιάζουν ούτε από επίσημες δηλώσεις και συνεντεύξεις. Η Ρωσία έχει ανακοινώσει πως η Ουκρανία είχε μετατραπεί σε κέντρο έρευνας και ανάπτυξής τους από τους Αμερικανούς και έχει δυνατότητα να εξαπολύσει επιθέσεις με αυτά. ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ισχυρίζονται, από την πλευρά τους, ότι υπάρχει «πραγματική απειλή» η Μόσχα να προχωρήσει σε τέτοιου είδους χτυπήματα, φτάνοντας να κάνουν λόγο ακόμη και για «έξυπνες» και μικρού μεγέθους ατομικές βόμβες. Όλα αυτά, φυσικά, δεν είναι τυχαία. Ο «εθισμός» του κόσμου σε αυτήν την ιδέα είναι το πρώτο και αναγκαίο βήμα πριν την απόφαση να πατηθεί το κουμπί. Τώρα ή στο μέλλον…

Ο πόλεμος, η Αίγυπτος και το ΔΝΤ Ο πόλεμος, οι κυρώσεις και η επαπειλούμενη διατροφική (και όχι μόνο) κρίση προκαλούν συνέπειες, οι οποίες γίνονται αισθητές σε ολοένα περισσότερα μέρη του κόσμου, παίρνοντας τη μορφή ντόμινο. Σε αυτό το φόντο, ορισμένες από τις χώρες που πρωταγωνίστησαν στην (προδομένη) Αραβική Άνοιξη μοιάζουν να έρχονται ξανά στο προσκήνιο. Στην Τυνησία, για παράδειγμα, ο πρόεδρος προκαλεί με

Α κόσμος νάποδα του Γιώργου Μιχαηλίδη

σειρά αντιδραστικών ρυθμίσεων και μέτρα που συνεπάγονται αντιδημοκρατική στροφή και περισσότερη φτώχεια. Στη δε Αίγυπτο –που ουσιαστικά τρέφεται από τους σιτοβολώνες της Ρωσίας και της Ουκρανίας– το καθεστώς του αλ-Σίσι ζήτησε ήδη επισήμως τη βοήθεια του ΔΝΤ, με τις δύο πλευρές να προετοιμάζουν νέο δάνειο, που θα συνοδεύεται από τα γνωστά… φιλολαϊκά μέτρα. Σημειώνεται πως θα είναι η τέταρτη συμφωνία με το ΔΝΤ τα τελευταία χρόνια. Θα είναι και φαρμακερή;

Η ενέργεια ενώνει Άραβες και Ισραήλ Αραβικά κράτη και Ισραήλ έχουν πολεμήσει τρεις φορές μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τους χωρίζουν ποταμοί αίματος και πολλά άλλα, μαζί και το Παλαιστινιακό. Οι εποχές, όμως, έχουν αλλάξει και –με καταλύτη την αποστασιοποίηση των ΗΠΑ από τη Μέση Ανατολή– οι ηγεσίες τους κάνουν ό,τι μπορούν για να ανοίξουν μια εποχή συνεργασίας, προς αμοιβαίο όφελος. Ένα από όσα

τους ενώνουν είναι και η ενέργεια, που αποκτά μεγαλύτερη σημασία στο φόντο του πολέμου στην Ουκρανία. Έτσι, Αίγυπτος και Ισραήλ μοιάζουν να έρχονται ολοένα πιο κοντά, με την ενεργό σύμπραξη των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και την Τουρκία σε ρόλο… μπαλαντέρ (παρεμπιπτόντως, καμία από τις παραπάνω χώρες δεν έχει επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία). Τα κοιτάσματα της ΝΑ Μεσογείου είναι πολλά και πολύτιμα και δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.

Κωδικός επιχείρησης: Για όλα φταίει ο κομμουνισμός!

Τ

ι σχέση έχει ο Πούτιν με τον Έρνστ Τέλμαν; Εύκολα κάποιος θα απαντούσε «καμία», όμως στο μυαλό της κοινοβουλευτικής ομάδας των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών και των δημοτικών συμβούλων τους στο Βερολίνο, ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο Τέλμαν συνδέονται. Τι κι αν ο τελευταίος φυλακίστηκε το 1933 και εκτελέστηκε το 1944 από το ναζιστικό καθεστώς; Ο εκπρόσωπος της CDU στο δημοτικό συμβούλιο της συνοικίας Πάνκοφ στο Βερολίνο κατέθεσε αίτημα καταστροφής του μνημείου του με τίτλο «Καμία τιμή στους εχθρούς της δημοκρατίας». Μάλιστα, σε ένα κρεσέντο λαϊκισμού και αφού υποστήριξε πως δεν μπορεί να δεσπόζει η φιγούρα ενός αντι-δημοκράτη στην καρδιά της πόλης, πρότεινε να λιώσουν το υλικό του βάρους 50 τόνων μνημείου, να το πουλήσουν και τα κέρδη να διατεθούν στον ουκρανικό λαό. Από κοντά και η επικεφαλής της κοινοβουλευτικής

ομάδας των Πρασίνων, η οποία, τοποθετούμενη επί του θέματος, υποστήριξε πως το μνημείο δεν χρειάζεται να κατεδαφιστεί, αλλά πρέπει να επανασχεδιαστεί, μετατρεπόμενο σε μνημείο των θυμάτων του Στάλιν και του Τέλμαν! Άλλωστε, οι Πράσινοι είχαν υποστηρίξει και μία παλαιότερη πρόταση του SPD στη δεκαετία του ’90 για κατεδάφιση του μνημείου. Η περίτεχνη μετατροπή του αντι-ρωσικού, αντι-πουτινικού μένους σε αντι-σοβιετικό, αντι-κομμουνιστικό αφήγημα δεν αποτελεί, ωστόσο, μεμονωμένο φαινόμενο. Σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης, το τελευταίο διάστημα επιχειρείται η απονομιμοποίηση καθετί σοβιετικού και κομμουνιστικού, στο όνομα της εναντίωσης στον πόλεμο στην Ουκρανία. Στο Λουξεμβούργο, αποφασίστηκε να καλυφθεί προσωρινά η προτομή του πρώτου αστροναύτη, Γιούρι Γκαγκάριν, προφανώς γιατί προκαλούσε… Στην Πολωνία, ένα

νέο κύμα καταστροφής σοβιετικών μνημείων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου λαμβάνει χώρα, μεταξύ αυτών και ενός οβελίσκου στο Πόζναν, όπου έπεσαν νεκροί πέντε χιλιάδες σοβιετικοί στρατιώτες σε μάχες με τους Γερμανούς. Στη Βουλγαρία, το μνημείο των πεσόντων του Κόκκινου Στρατού κατά την απελευθέρωση της χώρας βανδαλίστηκε και βάφτηκε στα χρώματα της ουκρανικής σημαίας. Ίσως γιατί ήταν οι στρατιώτες της 3ης Ουκρανικής Στρατιάς που είχαν απελευθερώσει τη Βουλγαρία… Αν σε αυτά προσθέσουμε και το πρόσφατο εξώφυλλο του Economist, που κάνει λόγο για «Σταλινοποίηση» της Ρωσίας, αντιλαμβανόμαστε ότι η αντικομμουνιστική υστερία δεν είναι τυχαία. Ας μην έχουμε αυταπάτες για το πώς, στη δεδομένη συγκυρία, η θεωρία των δύο άκρων θα εφαρμοστεί από τα κράτη με τέτοιο τρόπο, ώστε τελικά αυτό που θα μείνει να είναι η αποκομμουνιστικοποίηση.