Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 30.4.-1.5.2022 - Αρ. Φύλλου 1569 by 21aristera

Ουκρανία Μετά δύο μήνες

ΗΠΑ και ΝΑΤΟ θέλουν πόλεμο διαρκείας > σελ. 2, 7

Επέκταση Ίλον Μασκ με εξαγορά του Twitter

∆εύτερη θητεία Μακρόν σε κοινωνικό ναρκοπέδιο

> σελ. 21

> σελ. 20, 22

‣ Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

‣ www.prin.gr

€2

‣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

ΕΤΟΣ 31ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1.569

Διεκδικούμε τον πλούτο που παράγουμε

Αντιπαλεύουμε φτώχεια και πόλεμο Ο άνεμος σκίζει τα σύννεφα και πάνω σ’ αυτά τα κουρελιασμένα πλήθη πέφτει ξαφνικά ένας καταράχτης φως είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο ειρήνη ειρήνη είμαστε οι προλετάριοι

Μάη διαδηλώνουμε: Προπύλαια 11 π.μ., Καμάρα 11 π.μ. και σε όλη την Ελλάδα >>> Σελ. 5, 8

Αέρα στα πανιά της φοροληστρικής πολιτικής της κυβέρνησης δίνουν οι ανατιμήσεις. Αυξημένα κατά 1,33 δισ. ευρώ ή κατά 12,4% σε σχέση με τον στόχο ήταν τα φορολογικά έσοδα του κράτους το πρώτο τρίμηνο του 2022, φτάνοντας στα 12,14 δισ. ευρώ. Στα ύψη και τα έσοδα από ΦΠΑ (1,1 δισ. ευρώ, 20% πάνω από το στόχο) καθώς και από τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (1,53 δισ. ευρώ), κυρίως στα καύσιμα. Οικονομικοί δήμιοι του λαού οι κυβερνώντες, αρνούνται πεισματικά ακόμα και να μειώσουν τη φορολογία στα είδη πρώτης ανάγκης. Γεμίζουν τα ταμεία, επιδοτούν το κεφάλαιο και πετάνε ψίχουλα στο πόπολο…

Το θέμα

Του Αντώνη Δραγανίγου

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Γιατί χαίρεται η κυβέρνηση;

Αφιέρωμα στην Εργατική Πρωτομαγιά και τη σύγχρονη εργατική τάξη >>> Σελ. 9-17

Ανατρεπτική πολιτική απάντηση Ο πόλεμος και η έκρηξη της ακρίβειας τα αλλάζουν όλα. Επιτακτική ανάγκη για τολμηρή αντικαπιταλιστική πολιτική και συσπείρωση κόντρα σε κυβέρνηση και κεφάλαιο, ανεξαρτησία από τα διεθνή μπλοκ του κεφαλαίου. >>> σελ. 3

Η δεύτερη ματιά

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

editorial

Αιμιλία Καραλή

1η Μάη κόντρα στον καπιταλισμό του θανάτου

Ίσως δεν είναι αρκετή πλέον μόνο η διεκδίκηση των «τριών οκτώ». Είναι ανάγκη να ξανασκεφτούμε διαφορετικά την έννοια του χρόνου από εκείνη του κερματισμού της σε χρόνο ανάπαυσης, εργασίας και πραγμάτωσης των επιθυμιών μας. Χρειάζεται να κατακτήσουμε μια συνολική απελευθερωτική αντίληψη του χρόνου.

Ιστορικό παγκόσμιο ρεκόρ κατέγραψαν οι εξοπλιστικές δαπάνες σε πλανητικό επίπεδο το 2021, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Σύμφωνα με έκθεση του Ινστιτούτου Έρευνας για τη Διεθνή Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI) έφτασαν στα 2,1 τρισεκατομμύρια δολάρια! Την ώρα που ο παγκόσμιος πληθυσμός πάλευε με τον κορονοϊό, που πολλές χιλιάδες άνθρωποι κατέληγαν ημερησίως και που οι φτωχοί του κόσμου επωμίζονταν το κόστος μιας ακόμη κρίσης, τα κράτη εξοπλίζονταν «σαν αστακοί» με το βλέμμα στην επόμενη ημέρα της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών – όπως και έγινε. Σύμφωνα με την έκθεση του SIPRI, σε ονομαστικές τιμές οι στρατιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν το 2021 κατά 6,1% παγκοσμίως· την πρώτη πεντάδα απαρτίζουν ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία, Βρετανία και Ρωσία. Μόνες τους οι ΗΠΑ ξόδεψαν 800 εκατ. το 38% του συνόλου, αυξάνοντας τις πολεμικές δαπάνες κατά 24% σε μια δεκαετία! Αρκετά πίσω η Κίνα, με 293 δισ. (14% του συνόλου), αυξάνοντας όμως τις στρατιωτικές δαπάνες για 27η συνεχή χρονιά! Στη Ρωσία οι στρατιωτικές δαπάνες αντιστοιχούσαν το 2021 στο 4,1% του ΑΕΠ, το 3,2% στην Ουκρανία, σημαντικά αυξημένες από το 2014. Στον Ειρηνικό, στην Ιαπωνία καταγράφηκε αύξηση 7,3% των στρατιωτικών δαπανών – η μεγαλύτερη από το 1972, ενώ στην Αυστραλία κατά 4%. Η Ελλάδα παρέμενε σταθερά από τις πρώτες χώρες στο ΝΑΤΟ σε στρατιωτικά κονδύλια. Την ώρα που ο πλανήτης βρίσκεται αντιμέτωπος με τις εκρηκτικές κοινωνικές ανισότητες και την περιβαλλοντική και κλιματική κρίση, το μόνο που μπορεί να προσφέρει ο παγκόσμιος καπιταλισμός και τα κράτη του είναι ατσάλι, αίμα, άρβυλα και μιλιταρισμό: Απαντά στις κρίσεις του με τη βαρβαρότητα που απαντούσε τον 19ο αιώνα. Ας απαντήσουμε λοιπόν κι εμείς εμπνεόμενοι από τους εργάτες του Σικάγο και την Πρωτομαγιά του 1886, για να βάλουμε φραγμό στον καπιταλισμό του θανάτου.

Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

Χρόνος για ζωή και όνειρα

o 1878 ακούστηκε για πρώτη φορά το Τραγούδι των τριών οκτώ σε στίχους του τυπογράφου Ι. Κ. Μπλάντσαρντ και μουσική του ιερωμένου Τζ. Τζόουνς. Το τραγούδι ξεκινούσε ως εξής: «Θέλουμε ν’ αλλάξουμε τα πράγματα/ βαρεθήκαμε πια να δουλεύουμε άσκοπα,/ να σκεφτόμαστε μόνο την επιβίωση/ χωρίς λίγη ώρα για να σκεφτούμε./ Θέλουμε να νιώσουμε τον ήλιο, να μυρίσουμε τα λουλούδια/ Αυτό είναι θέλημα Θεού, είμαστε σίγουροι/ Θέλουμε τις οκτώ ώρες./ Κι ενώνουμε τις δυνάμεις μας/ από τα ναυπηγεία, τα μαγαζιά, τα εργοστάσια: Οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ανάπαυση, οκτώ ώρες για ό,τι επιθυμούμε.» Ήταν το τραγούδι που τραγουδούσαν οι εργάτες την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο διεκδικώντας την εργασιακή, την ανθρώπινή τους αξιοπρέπεια. Τα αιματηρά γεγονότα που ακολούθησαν οδήγησαν αργότερα στην θεσμοθέτηση της Εργατικής Πρωτομαγιάς σε όλον τον κόσμο πλην του Σικάγο και συνολικά των ΗΠΑ. Εκεί γιορτάζουν την «Ημέρα της εργασίας» στις 5 του Σεπτέμβρη για να μην ανακαλούνται στη μνήμη των Αμερικανών τα γεγονότα της ματωμένης Πρωτομαγιάς του 1886 και κυρίως η σύνδεσή της με κομμουνιστικές και αναρχικές ιδέες. Σφραγίστηκε και άλλες, πολλές φορές, με αίμα η εργατική Πρωτομαγιά σε όλον τον κόσμο και βέβαια στην πατρίδα μας. Πολύ περισσότερες όμως είναι οι φορές που έγινε προσπάθεια να σβηστεί από την συλλογική μνήμη και συνείδηση η σχέση της με την διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Η μέρα «υποτάχτηκε» συνολικά στην άνθιση της φύσης τον Μάιο και στους όποιους έρωτες γεννάει. «∆ρέψατε πάλιν, ερασταί ευδαίμονες, ναρ-

Ο δημιουργικός χρόνος όμως είναι το πραγματικό μέτρο του πλούτου μιας κοινωνίας

κίσσους/ Eις του Mαΐου τους φαιδρούς κ’ ευώδεις παραδείσους», έγραφε ο Αχιλλέας Παράσχος σε σχετικό ποίημά του. ∆εν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που οι δραστηριότητες του ανθρώπου, τα συναισθήματα και οι πράξεις του παρουσιάζονται ασύμβατα το ένα με το άλλο, ακόμη και εχθρικά μεταξύ τους. Η πραγματικότητα όμως φαίνεται να έχει ξεπεράσει ακόμη και αυτούς τους διαχωρισμούς. «Ο χρόνος είναι χρήμα» τόνιζε ο Μπ. Φράνκλιν το 1784 στις «Συμβουλές σε ένα νέο έμπορο» και σήμερα όσοι εμπορεύονται τις ζωές μας το ακολουθούν κατά γράμμα και φαίνεται πως έχουν πείσει την πλειονότητα όσων εργάζονται -γιατί οι άνεργοι είναι μια άλλη τρομακτική ιστορία- γι’ αυτό. ∆εν είναι μόνο η κατάργηση του οκτάωρου στην πράξη. Είναι η μετατροπή του μεγαλύτερου μέρους της ζωής μας σε ένα εργοτάξιο. Είναι και το ζηλευτό ξεπέρασμα των στρατοπέδων συγκέντρωσης στα οποία οι κρατούμενοι δεν δούλευαν την Κυριακή, όπως μας βεβαιώνει ο Χόρχε Σεμπρούν στο μυθιστόρημά του «Τι ωραία Κυριακή!». Ήταν η φράση των κρατουμένων στο Μπούχενβαλντ όταν ξημέρωνε η Κυριακή και μπορούσαν να ξαποστάσουν.

∆εν είναι όμως μόνο η σωματική εξόντωση γιατί ο στόχος είναι βαθύτερος. Πόσο επίκαιρος είναι ο Μαρξ του 1844: «Όσο λιγότερο τρως, πίνεις κι αγοράζεις βιβλία. Όσο λιγότερο πας στο θέατρο, στον χορό, στην ταβέρνα. Όσο λιγότερο σκέφτεσαι, ερωτεύεσαι, φιλοσοφείς, τραγουδάς, ζωγραφίζεις, ασκείσαι κλπ., τόσο περισσότερο αποταμιεύεις την αλλοτριωμένη σου ουσία. Όσο λιγότερο υπάρχεις, όσο λιγότερο εκφράζεις τη ζωή σου, τόσο μεγαλώνει η αλλοτριωμένη σου ζωή, τόσο περισσότερο μεγαλώνει το αποταμίευμα της αποξενωμένης σου ύπαρξης. […] Έχεις μονάχα όσα σου χρειάζονται για να ζήσεις και ζεις μονάχα για να τα έχεις. Γίνεσαι μονάχα μια αν-αίσθητη και χωρίς βαθιές ανάγκες ύπαρξη». Ο δημιουργικός χρόνος όμως είναι το πραγματικό μέτρο του πλούτου μιας κοινωνίας. Και ίσως δεν είναι αρκετή πλέον μόνο η διεκδίκηση των «τριών οκτώ». Είναι ανάγκη να ξανασκεφτούμε διαφορετικά την έννοια του χρόνου από εκείνη του κερματισμού της σε χρόνο ανάπαυσης, εργασίας και πραγμάτωσης των επιθυμιών μας, κατά τον παραδοσιακό διαχωρισμό. Χρειάζεται να κατακτήσουμε ως έννοια και να διεκδικήσουμε πλέον μιαν συνολική απελευθερωτική αντίληψη του χρόνου, αυτήν του ενιαίου χρόνου της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Του χρόνου εκείνου που θα μας οδηγεί να χαιρόμαστε την εργασία μας με τον ίδιο τρόπο που χαιρόμαστε ένα ηλιοβασίλεμα, μυρίζουμε ένα λουλούδι, γελάμε με ένα ανέκδοτο, θαυμάζουμε έναν πίνακα. Έναν χρόνο που ό,τι θεωρείται από τους πολλούς σήμερα αδύνατο το κάνει δυνατό και δίνει ζωή στα όνειρα για την ελευθερία ως όρο ζωής των ανθρώπων.

‣ Ιδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες- Έρευνες» Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία Kωδικός 2806, Κλεισόβης 9, 106 77 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, prin@otenet.gr | http://www.prin.gr ‣ Tραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων: ALPHA BANK 260002002006023 • IBAN: GR1801402600260002002006023 ‣ Εκδότης: Δημήτρης Δεσύλλας ‣ Eκτύπωση: ΚΛΕΝΙΚ ΕΕ ‣ Layout: Χριστίνα Λουλούδα

Το θέμα

Αριστερά Αντώνης Δραγανίγος

ι εξελίξεις παίρνουν ένα όλο και πιο δραματικό χαρακτήρα. Ο πόλεμος που ξεκίνησε σαν μια γρήγορη «στρατιωτική επιχείρηση» διαρκεί, κλιμακώνεται και έχει την τάση να απλωθεί πέρα από τα σύνορα της Ουκρανίας (Υπερδνειστερία), με εκατέρωθεν δηλώσεις που κλιμακώνουν την ένταση και παραπέμπουν σε χρήση πυρηνικών όπλων ακόμα και σε άμεση εμπλοκή των «μεγάλων δυνάμεων». Ο πόλεμος χαράζει μια βαθιά και αδιαπέραστη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Από την μια, ανάμεσα στον κύκλο του αίματος, της βάρβαρης εκμετάλλευσης και μοιράσματος του κόσμου που οδηγεί ο ανταγωνισμός των καπιταλιστικών κέντρων και ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός της εποχής μας, και από την άλλη, στους εργαζόμενους που τα συμφέροντά τους μπορούν να αναπνεύσουν σε ένα περιβάλλον ειρήνης και να ανθίσουν στην πάλη και σε ρήξη με τον καπιταλισμό και τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς. Μόνο η πολιτική γραμμή και οι δυνάμεις που κατανοούν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι άδικος και αντιδραστικός και από τις δύο πλευρές, πόλεμος αστικών συμφερόντων, μπορούν να δώσουν αποφασιστικά και αποτελεσματικά την μάχη πρώτα και κύρια ενάντια στον δικό μας εχθρό, στο «δικό μας συνασπισμό» τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την κυβέρνηση της ΝΔ που έτρεξε να κάνει το «καλό παιδί» των ΗΠΑ, συμμετέχοντας στον πόλεμο. Οι δυνάμεις που τάσσονται υπέρ της Ρωσίας, από την ακροδεξιά μέχρι ορισμένες τάσεις στην αριστερά και την αυτονομία, αντικειμενικά ενισχύουν τον πόλεμο, δικαιολογούν τις θηριωδίες της εισβολής. Ειδικά όσοι μιλούν από κομμουνιστική σκοπιά εξευτελίζουν τα κομμουνιστικά ιδεώδη (όταν διαπιστώνουν την οποιαδήποτε σχέση τους με αυτόν τον πόλεμο) και τελικά ανοίγουν τον δρόμο για ακροδεξιές αντιλήψεις που προωθούν τον δικό τους «πόλεμο των πολιτισμών» από την πλευρά του «έθνους», των «παραδοσιακών αξιών», του νέου μεγαλορώσικου εθνικισμού και «πανσλαβισμού» κατά του μπολσεβικισμού. Ο πόλεμος δεν αποτελεί ένα «ακόμα θέμα» ανάμεσα στα άλλα. Όλη η πολιτική διαπάλη, από τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό μέχρι τα ζητήματα που μας «κληρονόμησαν» η κρίση και η πανδημία, συνδέονται με τον πόλεμο και τις επιπτώσεις του και επηρεάζονται από αυτόν. Όσο οι πολεμικές συγκρούσεις συνεχίζονται και τα «κόστη του πολέμου» ανεβαίνουν, όσο οξύνεται ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός ανάμεσα στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους και την

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Αντικαπιταλιστική πάλη κόντρα σε πόλεμο και φτώχεια ▸ Ανατρεπτικό εργατικό κίνημα, ισχυρή μετωπική αντικαπιταλιστική Αριστερά, κομμουνιστική στρατηγική απάντηση ενάντια στον καπιταλισμό που σκοτώνει

Κίνα τόσο οι οικονομικές επιπτώσεις από την φρενίτιδα των εξοπλισμών, το εμπάργκο και τη «διατάραξη» των διεθνών «εφοδιαστικών αλυσίδων», οι ελλείψεις αγαθών, η ακρίβεια και η φτώχεια θα δυναμώνουν. Η καπιταλιστική κρίση που ξέσπασε το 2008 άνοιξε τον κύκλο. Πάνω στο έδαφος της, την περιβαλλοντική καταστροφή και τη διάλυση των δημόσιων συστημάτων υγείας, «πάτησε» η πανδημία. Πάνω στο έδαφος της κρίσης και της πανδημίας έρχεται ο πόλεμος. Πόλεμος, κρίση, πανδημία σε μια αξεδιάλυτη δολοφονική ενότητα. Ο καπιταλισμός περισσότερο παρά ποτέ σαπίζει και στάζει «αίμα και πύον» απ’ όλους του τους πόρους! Σε αυτές τις συνθήκες χρειάζεται ανάπτυξη του κομμουνιστικού προγράμματος, ριζικές άμεσες αντικαπιταλιστικές απαντήσεις, προβολή του επαναστατικού δρόμου, σύνδεση του σήμερα με το αύριο. Μόνο μια πολιτική που αμφισβητεί ριζικά το πλαίσιο της αστικής πολιτικής μπορεί να σώσει τον λαό από τον πόλεμο και τη φτώχεια. Για να εξασφαλιστεί η ειρήνη πρέπει να σπάσουν τα δεσμά και οι δεσμοί που έχει διαμορφώσει η αστική τάξη στην Ελλάδα με τους «εμπόρους των εθνών» και του πολέμου. Με άμεση αιχμή την έξοδο από το ΝΑΤΟ και την απομάκρυνση των αμερικάνικων βάσεων, την έξοδο από ευρωστρατό και ΕΕ, την αντίθεση στα θηριώδη εξοπλιστικά προγράμματα, την πάλη ενάντια στον αντιδραστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό και τον εθνικισμό.

Για να εξασφαλιστεί το ψωμί χρειάεργατικό κίνημα, και μια ισχυρή, μετωζονται μέτρα ενάντια στο κεφάλαιο, την πική αντικαπιταλιστική αριστερά μπο«ελεύθερη αγορά» και την ΕΕ, απαιτείται ρούν να μπουν μπροστά σε ένα τέτοιο μεδιεκδίκηση δημοκρατικών δικαιωμάτων γάλο αγώνα, με στόχο την ανατροπή της και ελευθεριών, που καταπατούνται από κυβέρνησης και της καπιταλιστικής επίτους καπιταλιστές και όλους τους εμπλεθεσης, την δημιουργία ρηγμάτων στην κόμενους στον πόλεμο. Μέτρα όπως επικυρίαρχη πολιτική. Όπως μας έχει δείξει βολή διατίμησης στις τιμές ενέργειας και και η ιστορική πείρα ο επαναστατικός στα βασικά είδη διατροφής και κατάραγώνας μέχρι το τέλος, ως τον κλονισμό γηση της έμμεσης φορολογίας σε αυτά, της αστικής κυριαρχίας, και η επανασταγενναίες αυξήσεις στους μισθούς, κατική αλλαγή ήταν αυτή που σταμάτησε τάργηση των χρηματιστηρίων ενέργειας την μηχανή του πολέμου. και τροφίμων, ενίσχυση των δημόσιων Οι διεργασίες του τελευταίου διαστήαγαθών, εθνικοποιήσεις τραπεζών και ματος, με την ελπιδοφόρα συσπείρωση βασικών επιχειρήσεων (σε πρώτη γραμαριστερών δυνάμεων γύρω από την «Κοιμή των εταιρειών ενέργειας), αξιοποίνή Αντιπολεμική Δήλωση» δείχνει ότι τέηση των εγχώριων πηγών ενέργειας και τοιες δυνατότητες υπάρχουν και πρέπει τροφίμων από τον εθνικοποιημένο ενερνα αξιοποιηθούν. Με πλατύ άνοιγμα στη γειακό τομέα και τους πρωτοβάθμιους νεολαία και τον λαό, με διεύρυνση των γεωργικούς συνεταιρισμούς με σεβασμό δυνάμεων που συμμετέχουν και σταθεστο περιβάλλον, απειθαρχία στη δημοσιροποίηση της συνεργασίας, με προχώονομική φυλακή της ΕΕ και στην εξυπηρημα του περιεχομένου. Αντικειμενικά ρέτηση του χιλιοπληρωμένου χρέους. οι μεσοβέζικες απαντήσεις και οι σαθρές Ένα τέτοιο πρόγραμμα δεν συμμαχίες δεν χωρούν στη σκληρή εποχή που ζούμε. Τα «στρατόπεδα» θα το υλοποιήσει καμία ρνηέχου «προοδευτική κυβέρνηέχουν χαραχτεί. εση». Μόνο ένα ανεΗ αντικαπιταλιστική αΗ Αντιπολεμική ξάρτητο, πολιτικό ριστερά πρέπει να ταχθεί, να παλέψει και να Δήλωση αριστερών επιδιώξει να εκφράσει οργανώσεων το μεγάλο «κοινωνικό είναι ελπιδοφόρο στρατόπεδο» όσων είναι ενάντια στον πόλεγεγονός που ανοίγει μο και την φτώχεια. Για δρόμους το αναφαίρετο δικαίωμ μα στον αγώνα για να αλλάξ λάξει τη ζωή και τον κόσμο. Να ανα ανασυγκροτηθεί, για να το εκφράσει πολιτικά, προγραμματικά, αγωνιστικά. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για το ΝΑΡ, την προσπάθεια για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την αντικαπιταλιστική αριστερά συνολικά.

Από σπόντα *** Εκλογές το 2023 ή εκλογές τον Σεπτέμβρη; * Το δίλημμα «παίζει» στο Μέγαρο Μαξίμου * Όμως σε κάθε εκδοχή βλέπουν… μαυρίλα * Οπότε μάλλον κλίνουν να το πάνε για όσο αργότερα γίνεται. *** Σε κάθε περίπτωση την προοπτική μιας… ωραίας αυτοδύναμης κυβέρνησης της ΝΔ δεν την «βλέπει» ούτε ο Γεραπετρίτης * Άρα ξέρουν ότι οι εκλογές θα φέρουν μπλεξίματα * Οπότε μάλλον θα το «κρατήσουν» έναν χρόνο ακόμη * Να γίνει και καμιά «δουλειά». *** Από την άλλη βέβαια καταλαβαίνουν πως του χρόνου τέτοια εποχή θα υπάρχει ένα τεράστιο ιδιωτικό χρέος * Η Κομισιόν θα ζητά επιστροφή στα πλεονάσματα * Όσο για τις τιμές της ενέργειας θα συνεχίσουν να βρίσκονται στη στρατόσφαιρα. *** Οι επικοινωνιολόγοι πάντως τους είπανε να χαμογελούν * Να «προφητεύουν» ότι έρχονται μέρες ευμάρειας * Αυτό θα κάνουν * Ακόμη κι αν μοιάζουν εντελώς ηλίθιοι (που μοιάζουν). *** Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει τις δικές της εκλογές * Στις 15 Μάη ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίζει με κάλπες ότι θα έχει ξανά πρόεδρο τον Τσίπρα * Λες και δεν το είχαμε καταλάβει, αφού δεν υπάρχει άλλος υποψήφιος * Ή από το ότι τα στελέχη της «εσωτερικής αντιπολίτευσης» λένε ήδη από το 2019 ότι δεν αμφισβητούν την προεδρία του. *** Το μόνο που έχει ενδιαφέρον σε αυτή τη διαδικασία είναι το ποιοι θα μείνουν έξω από την Κεντρική Επιτροπή που εκλέγεται την ίδια μέρα * Γιατί με το σύστημα των διασταυρούμενων ποσοστώσεων που ψηφίστηκε στο συνέδριο… όλα γίνονται. *** Για το δικό τους καλό ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου και ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος ας μην λένε πολλά για τον ρόλο της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία * Ιδίως αυτά περί του ότι δεν θα σταλεί επιπλέον αμυντική βοήθεια. *** Όταν επιστρέψει ο Μητσοτάκης από τις ΗΠΑ και την συνάντηση με τον Μπάιντεν θα είναι δύσκολο να διαψεύδουν όσα είπαν * Γιατί είναι βέβαιο ότι η συνάντηση στον Λευκό Οίκο δεν αφορά την… κλιματική αλλαγή όπως αναφέρεται στην ατζέντα της.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Κυβέρνηση

Πολιτική

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Ετοιμάζουν θερινή προεκλογική εκστρατεία ▸ Ανοιχτό το ενδεχόμενο για πρόωρες κάλπες, παροχές «πτωχοκομείου»

ην έναρξη μιας άτυπης προεκλογικής εκστρατείας ετοιμάζει από τις αρχές Μαΐου η κυβέρνηση. Με «έμβλημα» την έναρξη της θερινής περιόδου, θα προσπαθήσει να ανατρέψει με επικοινωνιακούς όρους την πραγματικότητα της ακρίβειας, της ανέχειας και της πανδημίας που παραμένει παρούσα. Θα επιχειρήσει να πείσει πως… τώρα αρχίζει η ανάπτυξη και να παρουσιάσει ένα είδος «κοινωνικού προσώπου» καλλιεργώντας μελλοντικές προσδοκίες. Όλα αυτά στο πλαίσιο των εκλογικών σχεδιασμών της, με αναφορές για τη διενέργεια εκλογών στο τέλος της άνοιξης του 2023, δίχως όμως να αποκλείεται και η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες τον Σεπτέμβριο. Ο σχεδιασμός του μεγάρου Μαξίμου προβλέπει τρία ουσιαστικά μέτωπα: Το πρώτο αφορά την αύξηση του κατώτερου μισθού στα 713 ευρώ. Η σχετική πρόταση που έχει δημοσιοποιήσει ήδη ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα εγκριθεί και τυπικά από το υπουργικό συμβούλιο. Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να τη διατηρήσει όσο περισσότερο μπορεί στην επικαιρότητα, ειδικά την περίοδο της Πρωτομαγιάς, παρουσιάζοντάς την ως «μέρισμα» των εργαζομένων από την ανά-

πτυξη της χώρας. Μάλιστα η κυβερνητική προπαγάνδα θα τη συνδέσει και με την πρόσφατη αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από τον οίκο Standards & Poor, ως τεκμήριο της συνεχούς βελτίωσης της οικονομίας. Φυσικά ούτε λόγος για το πραγματικό (μεσοσταθμικό) ύψος της αύξησης του κατώτερου μισθού, που είναι περίπου 25 ευρώ το μήνα για το 2022, μια χρονιά που ο πληθωρισμός, η ενεργειακή ακρίβεια και οι ανατιμήσεις εξανεμίζουν εισόδημα και αγοραστική δύναμη των μισθών. Το δεύτερο σχετίζεται με την ενεργειακή ακρίβεια. Οι δυνατότητες της κυβέρνησης εί-

ναι εξαιρετικά περιορισμένες, αφού (φυσικά) δεν συζητά το ενδεχόμενο παρεμβάσεων στην αγορά και τον καθορισμό ανώτατου ορίου στις τιμές. Πόσο μάλλον την αντιμετώπιση της παροχής ενέργειας και καυσίμου ως λαϊκό δικαίωμα. Έτσι θα αρκεστεί στην ενεργοποίηση της πλατφόρμας επιδότησης στα καύσιμα που ήδη έχει εξαγγελθεί. Μια επιδότηση που ούτε καν αγγίζει τις πραγματικές ανάγκες μετακίνησης. Το τρίτο αφορά την πρόθεσή της να αποκαταστήσει τα εκλογικά ποσοστά της στη νεολαία. Στην κατεύθυνση αυτή σκοπεύει να εξαγγείλει την εκπόνηση ενός προγράμματος ενίσχυσης

σε νέα ζευγάρια για την απόκτηση/ενοικίαση κατοικίας, που θα βασίζεται όμως στην αναδιανομή πόρων του ΟΑΕΔ. Πιο συγκεκριμένα σκοπεύει να αξιοποιήσει τον πρόσφατο νόμο του Κωστή Χατζηδάκη για την περικοπή επιδομάτων ανεργίας και βοηθημάτων σε ανέργους ώστε να διοχετεύσει κονδύλια για «φθηνή στέγη για νέους» παράλληλα με την ιδιωτικοποίηση της ακίνητης περιουσίας του οργανισμού που υπολογίζεται στο 1,5 δισ. ευρώ. Όλο το παραπάνω «πακέτο» αναμένεται να ανακοινωθεί από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας που θα γίνει από τις 6 έως τις 8 Μαϊου. Στο μέγαρο Μαξίμου σκοπεύουν να αξιοποιήσουν τη συγκεκριμένη εσωκομματική διαδικασία ως αφετηρία για την προβολή του κυβερνητικού έργου. Έτσι στην ομιλία του πρωθυπουργού αναμένεται να ανακοινωθεί η… λήξη της πανδημίας του Covid 19 (παρά το γεγονός ότι έχουμε 40 νεκρούς την ημέρα) και η άρση των ισχυόντων μέτρων. Ταυτόχρονα θα κηρύξει την έναρξη της θερινής περιόδου με μεγαλοστομίες περί τεράστιας εισροής εσόδων που θα οδηγήσουν στην αναθέρμανση της οικονομικής δραστηριότητας.

ΤΑΤΟΪ

Την «ευλογία» του στέμματος ζήτησε ο Μητσοτάκης

α «φώτα» και ουσιαστικά την «ευλογία» του βασιλικού θρόνου της Αγγλίας για την «αξιοποίηση» του Τατοΐου ζήτησε ο Έλληνας πρωθυπουργός από τον πρίγκιπα Κάρολο σε συνάντηση των δύο αντρών στη Σκοτία την Τρίτη. «Η επίσκεψη του πρωθυπουργού έχει ως στόχο την ανταλλαγή ιδεών για την αξιοποίηση του Τατοΐου», ανέφεραν ρητά κυβερνητικές πηγές. Η διατύπωση αυτή της κυβέρνησης αποτελεί μεγάλο πολιτικό παράπτωμα από πολλές απόψεις, κυρίως γιατί δείχνει ότι η ελληνική κυβέρνηση ακόμα διαπραγματεύεται

την κρατικοποίηση της βασιλικής περιουσίας και αναγνωρίζει εμμέσως ρόλο στην οικογένεια του έκπτωτου μονάρχη Κωνσταντίνου. Είναι γνωστές άλλωστε οι πολύ στενές οικογενειακές σχέσεις μεταξύ των Γλίξμπουργκ και της βασιλικής οικογένειας της Αγγλίας. Με την κίνηση αυτή η κυβέρνηση κλείνει το μάτι στους βασιλόφρονες και δείχνει ακόμα και να αμφισβητεί πολιτικά ότι το ζήτημα της λεγόμενης «βασιλικής περιουσίας» έχει κλείσει οριστικά εδώ και 20 χρόνια. Από τις βασικές εξαγγελίες της κυβέρνησης το 2019 ήταν η αξιοποίηση των… «βασιλικών κτημά-

των» (όπως προκλητικά τα χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός). Τρία χρόνια μετά η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει κάνει τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση αλλά προσφέρει άτυπο ρόλο συμβούλου στον βρετανό διάδοχο! Ο Κάρολος θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως ενδιάμεσος με τους Γλίξμπουργκ.Είναι γνωστή άλλωστε η επιδίωξη της οικογένειας Γλίξμπουργκ (που εκπροσωπείται πλέον από τον Παύλο) για μετατροπή του χώρου σε «βασιλικό μουσείο». Ένας λόγος παραπάνω να κάνουμε πράξη τους στίχους του αντάρτικου τραγουδιού: «Συθέμελα ρίχτε παλάτια και θρόνους».

Πολιτική

λιμακώνεται η άγρια επίθεση κυβέρνησης-κεφαλαίου στον λαό, «βομβαρδίζοντας» ένα από τα πιο θεμελιώδη δικαιώματα, την προμήθεια ηλεκτρικού ρεύματος. Πάνω από 500 αιτήματα διακοπής συνδέσεων ρεύματος στην Αττική και 1.100 στο σύνολο της χώρας στέλνουν καθημερινά οι μαυραγορίτες πάροχοι ηλεκτρικού, όπως κατήγγειλαν οι τεχνικοί της ΔΕΗ! Το μέλλον φαίνεται ακόμα πιο δυσοίωνο, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και του οικονομικού πολέμου που κλιμακώνεται μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Η διακοπή παροχής φυσικού αερίου σε Πολωνία και Βουλγαρία από την Μόσχα (γιατί δεν πλήρωσαν σε ρούβλια) κτύπησε συναγερμό και στην Ελλάδα, με τις επόμενες ελληνικές πληρωμές να είναι προγραμματισμένες για τέλη Μάη. Η κυβέρνηση της ΝΔ να δηλώνει πως «υπάρχει ενεργειακή επάρκεια και δεν αναμένεται να προκύψει διαταραχή στην προμήθεια της χώρας», αλλά ήδη για χιλιάδες νοικοκυριά δεν υπάρχει «ενεργειακή επάρκεια»! Η κυβέρνηση που πρωτοστάτησε στις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, με την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, δεν δείχνει καμία διάθεση διαφοροποίησης από τη γραμμή της ΕΕ. «Είμαστε συντονισμένοι πλήρως με τους εταίρους μας σ’ αυτόν τον εκβιασμό», είπε ο Γ. Οικονόμου. Εξάλλου η ενεργειακή κρίση έχει μετατραπεί σε τρομερή ευκαιρία ληστρικής κερδοσκοπίας από τους πάροχους ενέργειας, αλλά και νέων πολύ ευνοϊκών επενδύσεων (ήδη κατατέθηκε σχετικό νομοσχέδιο στη βουλή για τις ΑΠΕ και τα συστήματα μεταφοράς και αποθήκευσης ενέργειας), χώρια τα αυξημένα

Ηλεκτρική ενέργεια

Γιάννης Ελαφρός

Στο σκοτάδι τα λαϊκά σπίτια, παλάτια κτίζουν οι μαυραγορίτες ▸ 1.000 διακοπές καθημερινά, ο λαός πληρώνει τις κυρώσεις ΕΕ-ΝΑΤΟ κέρδη που προκύπτουν για τους εφοπλιστές, είτε λόγω της μεταφοράς αμερικανικού και άλλου LNG είτε… ρωσικού πετρελαίου. Οι αετονύχηδες της ενέργειας έχουν εξαπολύσει ολομέτωπη επιδρομή κατά των εργαζομένων, ανεξάρτητα από τις επιπλοκές στα ουκρανικά μέτωπα. Τον Απρίλιο στην Ελλάδα η μέση χονδρική τιμή, με τα μέχρι τώρα στοιχεία, παρέμεινε στα 250 περίπου ευρώ/MWh. Ακόμα και η ΕΒΙΚΕΝ, η ένωση βιομηχανιών με μεγάλη κατανάλωση ενέργειας, διαμαρτυρήθηκε με επιστολή στη ΡΑΕ καρφώνοντας τους παρόχους για «χειραγώγηση των τιμών». Αναφέρει μάλιστα την τιμή τον Μάρτιο (272,4 ευρώ/ MWh), ενώ η μέση τιμή εισαγωγής φυσικού αερίου τον Φεβρουάριo ήταν 75,5 ευρώ/ MWh! Το γεγονός πως το σύνολο του ηλεκτρικού ρεύματος στη χώρα μας περνά μέσω του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, που ίδρυσε ο ΣΥΡΙΖΑ και απογείωσαν οι Κ. Μητσοτάκης-Κ. Χατζηδάκης-Κ. Σκρέκας, καθώς και η απίθανη πρόβλεψη της ΕΕ να καθορίζει την τιμή το ακριβότερο πακέτο ρεύματος (τέτοιος ανταγωνισμός!) οδηγούν σε «ουρανοκατέβατα κέρδη». Κι αυτό παρότι η συμμετοχή του φυσικού αερίου περιορίστηκε στο ελληνικό μίγμα στο 25%.

Κερδοσκοπία χωρίς όρια στις τιμές ρεύματος λόγω χρηματιστηρίου ενέργειας και νόρμες ΕΕ, δυσαρέσκεια και των βιομηχάνων

Η κυβέρνηση της ΝΔ αφήνει το μακελειό της «ελεύθερης αγοράς» να εξελίσσεται και μιλά για ανάγκη ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας στη σύνοδο της ΕΕ τέλη Μάη, αλλιώς «θα δράσει μόνη της»… Ζήσε Μάη μου, να φας… σανό ευρωπαϊκό. Μέχρι τότε θα έχουν «κλείσει σπίτια» και θα έχουν σηκωθεί παλάτια, όπως του CEO της ΔΕΗ Γ. Στάσση στη Τζια. Βεβαίως, η αντιπαράθεση μεταξύ πτερύγων της δεξιάς και ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνεται στα σκάνδαλα, αφήνοντας

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Ταξικές συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

χηρό αντικαπιταλιστικό, διεθνιστικό, αντικυβερνητικό και αντιπολεμικό μήνυμα θα δώσουν οι ταξικές συγκεντρώσεις για την Εργατική Πρωτομαγιά την Κυριακή. Σε μια περίοδο που ο πόλεμος, η ακρίβεια, η συνολική επίθεση του κεφαλαίου βάζουν στο στόχαστρο τη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, η φετινή 1η Μάη αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Απαιτείται μαζική συμμετοχή στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις του ταξικού εργατικού κινήματος, που στηρίζει η αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική Αριστερά. Στην Αθήνα πολλά πρωτοβάθμια

σωματεία διοργανώνουν πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 11 π.μ., απ’ όπου θα ακολουθήσει πορεία στη βουλή. Στη συγκέντρωση καλούν και συλλογικότητες του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, η Ταξική Κίνηση για την Εργατική Χειραφέτηση, η Πρωτοβουλία για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, το ΝΑΡ και η νΚΑ, οργανώσεις της μαχόμενης Αριστεράς. Το ΠΑΜΕ κάνει συγκέντρωση στο Σύνταγμα (10.30 π.μ.), ενώ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στην Κλαυθμώνος στις 11 π.μ. Ταξικές πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις πραγματοποιούνται στη Θεσσαλονί-

κη στην Καμάρα στις 11 π.μ., στην Πάτρα στο Παράρτημα (10 π.μ.) και άλλες πόλεις (βλ. σελ. 8). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πρωτοβουλία 15 σχημάτων της ΕΑΑΚ να διοργανώσουν πρωτομαγιάτικο γλέντι οικονομικής ενίσχυσης με ζωντανή μουσική στους αγωνιζόμενους εργάτες της ΛΑΡΚΟ στο προαύλιο της Νομικής (Σόλωνος-Αμαλίας) την Κυριακή στις 2.30 μ.μ., μετά την ολοκλήρωση της πορείας. Την Δευτέρα 2 Μαΐου οι οργανώσεις ΝΑΡ και νΚΑ Αττικής διοργανώνουν ιστορικό περίπατο και κατάθεση στεφάνων στο Σκοπευτήριο Καισαριανής τιμώντας τη μνήμη των 200 εκτελεσθέντων κομμουνιστών (βλ. σελίδα 8).

στο απυρόβλητο το σκάνδαλο της κυρίαρχης πολιτικής, που συμφωνούν. Πιο αναγκαίος από ποτέ ο αγώνας για άμεση επιβολή διατίμησης για φτηνό ρεύμα, καμία διακοπή ηλεκτρικού σε λαϊκό σπίτι, απεμπλοκή της Ελλάδας από στρατιωτικό και οικονομικό πόλεμο, κατάργηση των χρηματιστηρίων ενέργειας, πέρασμα όλου του τομέα ενέργειας στο δημόσιο με εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση και εργατικό-κοινωνικό έλεγχο, σε ρήξη με το κεφάλαιο και την ΕΕ.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Πρινηδόν

Σχόλια στο ημίφως Νέο ατύχημα στην COSCO Νέο σοβαρό εργατικό ατύχημα σημειώθηκε τα ξημερώματα της Πέμπτης κατά τη διάρκεια φορτοεκφόρτωσης πλοίου στις εγκαταστάσεις της COSCO, στον Πειραιά. Όπως καταγγέλλει το σωματείο ΕΝΕ∆ΕΠ, εργαζόμενος νοσηλεύεται με πολλαπλά κατάγματα στη μέση, τα πόδια και το κεφάλι μετά από πτώση από ύψος 12 μέτρων όταν, ενώ προσπαθούσε να δέσει ένα εμπορευματοκιβώτιο, «υποχώρησαν τα σαπισμένα προστατευτικά κιγκλιδώματα του πλοίου». Ευτυχώς, η κατάσταση της υγείας του δεν εμπνέει ανησυχία. Το ΕΝΕ∆ΕΠ κήρυξε έκτακτη στάση εργασίας ενώ εργαζόμενοι στις εγκαταστάσεις της COSCO προχώρησαν σε συγκέντρωση στο υπουργείο Ναυτιλίας. «Εργοδοσία και κυβέρνηση έχουν την ευθύνη για ότι γίνει από δω και πέρα», διαμηνύει η ΕΝΕ∆ΕΠ.

Βασίλης Παπαγεωργίου

Ανενόχλητη δρα η μαφία Άλλη μια εν ψυχρώ εκτέλεση στο πλαίσιο «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών» έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα. Ο Γιάννης Σκαφτούρος, εμβληματική μορφή της περίφημης «greek mafia» έπεσε νεκρός από σφαίρες δύο εκτελεστών στην αυλή της εξοχικής του κατοικίας, στα Σκούρτα στα Δερβενοχώρια. Μάλιστα από την εν ψυχρώ δολοφονία τραυματίστηκαν δύο ακόμα άτομα που παραβρίσκονταν σε γιορτινό τραπέζι, καθώς η εκτέλεση συνέβη τη Δευτέρα του Πάσχα. Έναν και πλέον χρόνο μετά τη δολοφονία του δημοσιογράφου Καραϊβάζ, για την εξιχνίαση της οποίας δεν έχει γίνει το παραμικρό βήμα, και αρκετούς μήνες μετά το μπαράζ εκτελέσεων στο πλαίσιο «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών» ακόμα και σε ώρες αιχμής σε πολυσύχναστα σημεία της Αθήνας, οι μαφιόζικες συμμορίες δρουν ανενόχλητες με την ΕΛΑΣ σε ρόλο θεατή να απαριθμεί νεκρούς.

«Ατμός» το fuel pass Σε επίπεδα… Μαρτίου γυρίζει την τιμή της βενζίνης το πενιχρό επίδομα των 13 ευρώ/μήνα. Δηλαδή, στην περίοδο που η τιμή της αμόλυβδης κινούταν γύρω από το ουδόλως ευκαταφρόνητο ποσό των 1,90 ευρώ/λίτρο. Ο ένας μήνας που μεσολάβησε από την εξαγγελία του μέτρου μέχρι την υλοποίησή του ήταν αρκετός για να εξανεμιστεί η επιδότηση-κοροϊδία – και οι προοπτικές για το άμεσο μέλλον είναι άκρως δυσοί-

Ρούβλι, ευρώ και φυσικό αέριο Σε τι νόμισμα θα πληρώσουν τις ποσότητες φυσικού αερίου που προμηθεύονται από την Gazprom οι ελληνικές εταιρείες, ΔΕΠΑ Εμπορίας, Mytilineos και Προμηθέας Gas; Δημοσιεύματα θέλουν την ελληνική κυβέρνηση να συστήνει στους τρεις εισαγωγείς

να πληρώσουν σε ευρώ, όμως αυτό ουδόλως αποκλείει την ικανοποίηση του «τρικ» Πούτιν για στήριξη του ρουβλίου μέσω των εξαγωγών αερίου. Το σχετικό διάταγμα δεν επιβάλει την πληρωμή σε ρούβλια, αλλά την κατάθεση του ποσού σε οποιοδήποτε νόμισμα μεν, αλλά σε συγκεκριμένο λογαριασμό της Gazprombank, από όπου και θα μετατρέπεται σε ρούβλια. Έτσι μπορεί κάλλιστα κάποιος να ισχυρίζεται ότι πληρώνει σε ευρώ, και την ίδια στιγμή να στηρίζει τη ρωσική οικονομία.

«Χρυσές δουλειές» για τους εφοπλιστές Ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία κλιμακώνεται και εντός Ελλάδας

κυβέρνηση και αστικοί κύκλοι «βγάζουν φλύκταινες» όποτε η καταδίκη της ρωσικής εισβολής συνοδεύεται και από καταδίκη της επιθετικότητας του ΝΑΤΟ, οι Έλληνες εφοπλιστές συνεχίζουν να κάνουν «χρυσές δουλειές» στη Ρωσία. Σύμφωνα με τον επικεφαλής οικονομολόγο του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου, το ποσοστό του ελληνόκτητου στόλου δεξαμενοπλοίων στη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου αυξήθηκε περαιτέρω τις τελευταίες εβδομάδες, μεταφέροντας πλέον κατά μέσο όρο το 53% των ποσοτήτων που εξάγει η Μόσχα. Με τα ναύλα να έχουν εκτοξευτεί, ο πόλεμος μετατρέπεται για μια ακόμη φορά σε εξαιρετική «ευκαιρία» πλουτισμού για τους Έλληνες εφοπλιστές.

Έξω χορηγοί και ΜΚΟ από τα σχολεία

Δίκτυο Ανυπότακτων Γονιών Τα τελευταία χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες μιας συνεχώς μειούμενης χρηματοδότησης από το κράτος σε υγεία, παιδεία, προστασία δασών κα. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι να βλέπουμε καθημερινά τα σχολεία να ρημάζουν χωρίς να συντηρούνται στο βαθμό που θα έπρεπε. Έτσι όλο και συχνότερα βλέπουμε «καλοκάγαθους» χορηγούς να μπαίνουν στα σχολεία για να καλύψουν τις υποχρεώσεις της κυβέρνησης και των δήμων, συχνά όντας «προσκεκλημένοι» από συλλόγους γονέων και κηδεμόνων. Αυτή η «τάση» των συλλόγων γονέων απαλλάσσει την κυβέρνηση και τους δήμους από την ευθύνη της συντήρησης και της κάλυψης των αναγκών των σχο-

ωνες. Στο μεταξύ, σημαντικό μέρος από τα χρήματα που ξοδεύουν οι καταναλωτές κατευθύνεται στα κρατικά ταμεία, καθώς οι φόροι υπολογίζονται επί της τιμής του καυσίμου. Το κράτος με το ένα χέρι εισπράττει εκατομμύρια, και με το άλλο διανέμει φιλανθρωπικά επιδόματα-ψίχουλα.

ζητώ τον λόγο λικών συγκροτημάτων και αναπαράγει τη λογική και την πολιτική τους για «λιγότερο κράτος». Άραγε είναι τυχαίο και πράγματι ισχύει ότι τις ανάγκες τις καλύπτουν οι χορηγοί διότι «αδυνατεί» το κράτος; Όχι! Το κράτος έχει αποδείξει ότι χρήματα υπάρχουν, όμως δεν πιστεύει ότι «πρέπει» να πηγαίνουν και να «ξοδεύονται» για τα σχολεία αλλά για εξοπλιστικά προγράμ-

ματα, «ενίσχυση» των ΜΜΕ κα. Θέλουν να συνηθίσουμε να ζούμε από την ελεημοσύνη των ιδρυμάτων, των «ευυπόληπτων ιδιωτών» και την ίδια στιγμή το κράτος, πέρα από τις φορολογικές και όχι μόνο διευκολύνσεις που τους παρέχει, απαλλάσσεται κάθε ευθύνης. Τα τελευταία χρόνια τις πόρτες των σχολείων διαβαίνουν συνεχώς εταιρείες, (σχεδόν πάντα με τη μάσκα ενός ευαγούς ιδρύματος ή μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης) στο πλαίσιο της περίφημης «κοινωνικής εταιρικής ευθύνης», επιδιώκοντας την εδραίωση θετικής φήμης, η οποία με τη σειρά της συντελεί μακροπρόθεσμα στην αύξηση της κερδοφορίας τους.

Ο αντικειμενικός σκοπός όλων αυτών των νόμων που ευνοούν τους χορηγούς με φοροαπαλλαγές, στόχο έχουν την εξαθλίωση και την εμπορευματοποίηση της παιδείας κατηγοριοποιώντας τα δημόσια σχολεία και τους μαθητές σε «καλά» και «κακά» και εμφυτεύοντας στην συνείδηση γονιών και εκπαιδευτικών την εξεύρεση πόρων για τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου. Πρέπει να βάλουμε φρένο στην εδραίωση της λογικής αυτής. Ήρθε η ώρα, ως σύλλογοι γονέων να αναλογιστούμε τις διαχρονικές ευθύνες μας και να αγωνιστούμε όλοι μαζί για την προάσπιση του δημόσιου σχολείου και της δωρεάν παιδείας.

Πολιτική

Ουκρανία

Γιώργος Μουρμούρης

Ελλάδα

ταν να μην πέσει «η πρώτη τουφεκιά». Δυο μήνες μετά την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, η σύρραξη όχι απλώς δεν δείχνει σημάδια αποκλιμάκωσης, αλλά μετεξελίσσεται από «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» (sic) σε ανοιχτό ολομέτωπο πόλεμο με τα πρώτα σημάδια μιας ευρύτερης ανάφλεξης, λόγω της ολοένα πιο ανοιχτής εμπλοκής του ΝΑΤΟ, να σκορπούν ήδη ρίγη ανησυχίας στους λαούς Δύσης και Ανατολής. Η κατάληψη της Μαριούπολης από τις ρωσικές δυνάμεις την Πέμπτη 21 Απριλίου αποτέλεσε την πρώτη κατάκτηση στρατηγικής σημασίας ουκρανικής πόλης από τη Μόσχα, θέτοντας επί τάπητος το ερώτημα του τι μέλλει γενέσθαι με την «επιχείρηση» στην Ουκρανία. Ήδη το Κρεμλίνο έχει ανακοινώσει αλλαγή στρατηγικής, με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις να επικεντρώνονται στο Ντονμπάς. Συνακόλουθα αλλάζει και η τακτική, καθώς οι βασικές εστίες των συγκρούσεων μεταφέρονται από τις ουκρανικές πόλεις στις αχανείς εκτάσεις της ανατολικής Ουκρανίας. Με τον πόλεμο να έχει αφήσει πίσω του ήδη πολλές χιλιάδες νεκρούς αμάχους, πλέον τα δεινά επεκτείνονται στους φτωχούς του πλανήτη που εξαρτώνται για τη διατροφή τους από το υπερπολύτιμο σιτάρι και τις άλλες καλλιέργειες των περιοχών όπου τώρα σπέρνονται με οβίδες και νεκρά κορμιά νεαρών στρατιωτών. Στο μεταξύ, αν και επισήμως το Κρεμλίνο εστιάζει στην ανατολική Ουκρανία, «αχνοφαίνεται» ένα σχέδιο ελέγχου της βόρειας και βορειοδυτικής ακτής της Μαύρης Θάλασσας, από την Αζοφική ως τη Μολδαβία, κάτι που θα έφερνε τη Ρωσία δίπλα στα σύνορα του ΝΑΤΟ, στη Ρουμανία. Κορυφαίος Ρώσος στρατηγός εν αποστρατεία δήλωνε προ ημερών ότι η «απελευθέρωση» της Οδησσού «θα πρέπει να είναι το επόμενο στάδιο της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης για την αποστρατικοποίηση της Ουκρανίας μετά την απελευθέρωση του Ντονμπάς». «Το στρατιωτικό δυναμικό της Ουκρανίας βρίσκεται στις περιοχές του Κιέβου, του Τσερνίχιβ και του Λβιβ – παντού όπου υπήρχαν αποθήκες, αεροδρόμια, βάσεις του σοβιετικού στρατού υπό την ΕΣΣΔ. Είναι όπως στο σκάκι: αν πάρεις ένα κομμάτι, προχωράς», ανέφερε κυνικά ο Βλαντίμιρ Σαμάνοφ σε συνέντευξή του που αναμετέδωσε το ρωσικό πρακτορείο Ria Novosti. «Εάν δεν επιλύσουμε αυτό το ζήτημα με την Ουκρανία τώρα, οι μελλοντικές γενιές Ρώσων στρατιωτών και αξιωματικών θα πρέπει να επιστρέψουν», πρόσθεσε. Λίγες ημέρες αργότερα, την Τρίτη 26 Απρίλη, εκρήξεις ρουκετών συντάραξαν την Τιράσπολ, πρωτεύουσα της Υπερδνειστερίας. Η τοπική αστυνομία ανακοίνωσε ότι στόχος ήταν η έδρα του υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας ενώ χτυπήθηκαν και κεραίες επικοινωνιών στο χωριό Μαϊάκ. Το επίπεδο συναγερ-

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Κίνδυνοςθάνατος η εμπλοκή στο ΝΑΤΟ

Η Ρωσία χτυπά το Ντονμπάς, τα γεράκια του ΝΑΤΟ «ακονίζουν τα νύχια τους» ▸ Ο Πούτιν οπλίζει το «υπερόπλο» της ενέργειας, η ∆ύση ρισκάρει παγκόσμιο πόλεμο για να διατηρήσει την ηγεμονία της μού για τρομοκρατική απειλή αναβαθμίστηκε στο «κόκκινο». Οι αρχές του φιλορωσικού αποσχισθέντος κρατιδίου κατηγόρησαν το καθεστώς του Κιέβου για τις επιθέσεις, που επαναλήφθηκαν την Τετάρτη, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα ότι δεν πρόκειται να εμπλακούν στον πόλεμο. Η Δύση έκανε λόγο για ρωσική προβοκάτσια. Τον κίνδυνο ευρύτερης ανάφλεξης εντείνει η ολοένα πιο ανοιχτή εμπλοκή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στον πόλεμο της Ουκρανίας. Με το αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου να έχει παραλάβει ήδη οπλισμό αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων από τις ΗΠΑ, στον «χορό» των εξοπλισμών μπαίνει και η Γερμανία, με το Βερολίνο να ετοιμάζεται να στείλει τεθωρακισμένα στο καθεστώς Ζελένσκι. Την Τρίτη εκπρόσωποι από περίπου 40 χώρες συμμετείχαν σε διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην αμερικανική βάση του Ράμσταϊν, στη Γερμανία. Με πρωτοβουλία των ΗΠΑ (ούτε καν του ΝΑΤΟ), τα δυτικά γεράκια του πολέμου

επί της ουσίας ξεδίπλωσαν έναν σχεδιασμό που αποσκοπεί στην στρατιωτική αποδυνάμωση της Ρωσίας, όπως κυνικά αποκάλυψε ο Αμερικανός υπ. Άμυνας Λόιντ Όστιν, με «καύσιμη ύλη» τον λαό της Ουκρανίας. Είναι σαφές ότι η Δύση και πρωτίστως οι ΗΠΑ «παίζουν με τη φωτιά», ρισκάροντας ακόμα και μια γενικευμένη σύγκρουση στην ανατολική Ευρώπη - που μπορεί να μετεξελιχθεί σε παγκόσμιο (πυρηνικό) πόλεμο, προκειμένου να διασφαλίσουν την παγκόσμια ηγεμονία έναντι των ανερχόμενων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Ανατολής. Στο ενεργειακό πεδίο, η Πολωνία και η Βουλγαρία μετατράπηκαν στις πρώτες χώρες της ΕΕ που είδαν τις στρόφιγγες του ρωσικού αερίου να κλείνουν λόγω της απουσίας πληρωμών σε ρούβλια. Με τις προθεσμίες για πληρωμές προς τη Μόσχα να λήγουν για πολλές ευρωπαϊκές χώρες εντός του Μαΐου, τις επόμενες εβδομάδες αναμένεται να διεξαχθεί ένας σκληρός ευρωπαϊκός «εμφύλιος» για τη στάση που θα κρατήσει το μπλοκ.

Η κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία και τα εφιαλτικά σενάρια για επέκτασή του προς τις βορειοδυτικές και δυτικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας σημαίνουν συναγερμό για την ελληνική εμπλοκή, καθώς το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αποτελεί τη δεύτερη πιο σημαντική, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, πύλη μεταφοράς ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων και εξοπλισμού προς την Ουκρανία αλλά και τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, τα δύο παρευξείνεια κράτη που αποτελούν μέλη της ηγεμονευόμενης από τις ΗΠΑ συμμαχίας. Σημειώνεται ότι η ρωσική πλευρά έχει εκφράσει επανειλημμένα τη δυσφορία της για τη χρήση της Αλεξανδρούπολης ως πύλης του ΝΑΤΟ προς την Ανατολική Ευρώπη, ήδη πριν την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία. Στο μεταξύ, αποκλεισμένος από τη Μαύρη Θάλασσα μετά το κλείσιμο των Στενών από την Τουρκία, ο ρωσικός στόλος της Ανατολικής Μεσογείου παραμένει στα «θερμά νερά» του νότου, με βάση την Ταρτούς της Συρίας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ρωσικά υποβρύχια αναπτύσσονται μέχρι τη θαλάσσια περιοχή νοτίως της Κρήτης και το Αιγαίο, παρακολουθώντας τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Τις κινήσεις τους εποπτεύουν δυνάμεις του πολεμικού ναυτικού και της αεροπορίας κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Άλλωστε ελληνικά υποβρύχια συνοδεύουν ΝΑΤΟϊκά αεροπλανοφόρα που έχουν αναπτυχθεί σε Ιόνιο και Αιγαίο (το αμερικανικό «Harry Truman», το γαλλικό «Charles de Gaulle» και το ιταλικό «Cavour»), ενώ μονάδες ειδικών δυνάμεων πραγματοποίησαν πρόσφατα, στο πλαίσιο της άσκησης «Ωρίων 22», επιχειρήσεις μη συναινετικής νηοψίας. Η βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, που κλιμακώθηκε από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ενισχύθηκε περαιτέρω την τελευταία τριετία από τη Νέα Δημοκρατία, απειλεί περισσότερο από ποτέ να εμπλέξει τη χώρα σε ενδεχόμενη ευρύτερη ανάφλεξη. Πολύ περισσότερο όταν τα σύννεφα του πολέμου σκεπάζουν όλο και μεγαλύτερες εκτάσεις της ανατολικής Ευρώπης, φτάνοντας λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα βόρεια του Έβρου.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Καισαριανή: Ιστορικός περίπατος ΝΑΡ-νΚΑ την ∆ευτέρα 2/5

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ την συμπλήρωση 78 χρόνων από την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στο Σκοπευτήριο Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944, οι οργανώσεις Αττικής του ΝΑΡ και της νΚΑ διοργανώνουν την Δευτέρα 2 Μαΐου ιστορικό περίπατο και κατάθεση στεφάνων. Ως σημείο προσυγκέντρωσης έχει οριστεί η πλατεία Καισαριανής (11 π.μ.), ενώ στις 11.30 π.μ. θα πραγματοποιηθεί η κατάθεση στεφάνων στο Σκοπευτήριο. Θα ακολουθήσει ιστορικός περίπατος σε σημεία της ιστορίας της Καισαριανής και του Βύρωνα ο οποίος γύρω στη 1.30 μ.μ. θα καταλήξει στη συλλογική κουζίνα στο Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα «Λαμπηδόνα». «Σε ένα τέτοιο χώρο-σταθμό τόσο για τη σύγχρονη ιστορία του τόπου, όσο και για το παρόν και την καθημερινότητα των κατοίκων, επιλέγουμε να διοργανώσουμε τον ιστορικό περίπατο, σαν συμβολική κίνηση τιμής και μνήμης», σημειώνεται στο κάλεσμα.

Καταγγελία νΚΑ για την αστυνομοκρατία στο ΑΠΘ

«Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ξαναβάζει την αστυνομία στο ΑΠΘ!», σημειώνει η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση (νΚΑ) καταγγέλλοντας την συνεχιζόμενη εισβολή διμοιριών των ΜΑΤ εντός του πανεπιστημιακού ασύλου με αφορμή την έναρξη των εργασιών για τη μετατροπή του –κατεδαφισμένου πλέον– χώρου του στεκιού στο Βιολογικό σε βιβλιοθήκη. «Δεν τους νοιάζει η βιβλιοθήκη. Τους νοιάζει να σωπάσουν κάθε ριζοσπαστική, ανατρεπτική πολιτική και πολιτιστική φωνή στα πανεπιστήμια, να καταργήσουν το άσυλο στην πράξη και να διαλύσουν τους φοιτητικούς συλλόγους», τονίζει. Όλη την εβδομάδα οι φοιτητές πραγματοποίησαν συγκεντρώσεις απαιτώντας την αποχώρηση των ομάδων καταστολής ενώ από την Τρίτη οργανώνονται νέες γενικές συνελεύσεις. H νΚΑ καλεί κάθε φοιτήτρια και φοιτητή του ΑΠΘ να μαζικοποιήσει τις συνελεύσεις του φοιτητικού συλλόγου και να συμμετέχει στις συλλογικές, αγωνιστικές δράσεις των φοιτητικών συλλόγων της πόλης.

∆ίκη Λιγνάδη: «Να προστατευθούν οι μάρτυρες κατηγορίας»

ΣΕΙΡΑ παραβατικών και εξευτελιστικών συμπεριφορών σε βάρος των μαρτύρων κατηγορίας και των θυμάτων, στην εν εξελίξει δίκη του Δημήτρη Λιγνάδη, καταγγέλλει η Κίνηση για τις Ελευθερίες, τα Δημοκρατικά Δικαιώματα, την Αλληλεγγύη (ΚΕΔΔΑ). Συγκεκριμένα όπως σημειώνει η Κίνηση, ο συνήγορος του ηθοποιού Αλέξης Κούγιας «με τη γνωστή ομοφοβική και ρατσιστική συμπεριφορά και τις ανάλογες ενέργειες του, φτάνει να θίξει άμεσα ακόμη και τη αξιοπρέπεια των παθόντων για να υπερασπιστεί τον πελάτη του». «Χρειάζεται να υπερασπίσουμε αυτούς τους ανθρώπους, που {..} αποφάσισαν να αγωνιστούν αναζητώντας δικαίωση όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και για να μην πέσει κανένας άλλος στα δίχτυα τους», σημειώνει.

Επικαιρότητα

Ακροβασίες

| Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ένα ...κλικ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΕ ΠΑΤΡΑ, ΓΙΑΝΝΕΝΑ, ΤΡΙΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΡΕΒΕΖΑ

Συγκεντρώσεις και πορείες για τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς διοργανώνονται την Κυριακή 1η Μάη σε αρκετές πόλεις. Μεταξύ άλλων, στην Πάτρα η Ταξική Πτέρυγα καλεί σε απεργιακή συγκέντρωση στις 10 π.μ. έξω από το Παράρτημα και πορεία με τα σωματεία από το Εργατικό Κέντρο. Στα Γιάννενα οι ταξικές δυνάμεις καλούν στο Εργατικό Κέντρο στις 10 π.μ. Στα Τρίκαλα, εργατικές συλλογικότητες και συνδικαλιστικές παρατάξεις καλούν σε ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση στην πλατεία Ρήγα Φεραίου στις 10.30 π.μ. Στη συγκέντρωση καλούν και η Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού καθώς και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Τρικάλων. Τέλος, η Συνέλευση Συντονισμού Εργαζομένων-Ανέργων Πρέβεζας καλεί στις 10 π.μ. σε απεργιακή συγκέντρωση στον ΟΤΕ καθώς και σε κατάθεση λουλουδιών στο μνημείο του Κάππα στις 11.30 π.μ.

ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ: ΕΚ∆ΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 200 ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Η Ανυπόταχτη Καισαριανή διοργανώνει την Κυριακή 1/5, στις 7 μ.μ., στο Σκοπευτήριο Καισαριανής εκδήλωση τιμής για την 1η Μάη και τους 200 κομμουνιστές που εκτελέστηκαν την Πρωτομαγιά του 1944 στο «Θυσιαστήριο της Λευτεριάς». Στην εκδήλωση θα απαγγείλει ποιήματα ο ηθοποιός και ποιητής Γιώργος Ζιόβας ενώ θα παίξουν οι μουσικοί Παύλος Αναστούλης και Αντώνης Σιδερίδης. Θα ακολουθήσει μουσική εκδήλωση στο Στέκι της Κίνησης (Ηρώς Κωνσταντοπούλου 28) με ρεμπέτικα τραγούδια από το Τρίο Ματσαράγκα.

ΓΛΕΝΤΙ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

Η Ανυπότακτη Κίνηση για τα χωριά και την πόλη της Πρέβεζας διοργανώνει την Παρασκευή 29/4, στις 9.30 μ.μ., στο Oasis cafe (Περδικάρη 9) ρεμπετολαϊκό γλέντι οικονομικής ενίσχυσης, αφιερωμένο στην Εργατική Πρωτομαγιά.

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΩΝ GRUP YORUM ΣΤΗΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗ

Η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Μετώπου Τέχνης (IAF) διοργανώνει το Σάββατο 7/5 στις 8 μ.μ. στο Πανελλήνιο (Π. Κουντουριώτου 13) συναυλία με το επαναστατικό συγκρότημα των Grup Yorum.

Γλέντι ενίσχυσης των απεργών εργατών της ΛΑΡΚΟ Πρωτομαγιάτικο γλέντι οικονομικής ενίσχυσης του αγώνα των απεργών εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ διοργανώνουν την Κυριακή 1η Μάη δώδεκα σχήματα της ΕΑΑΚ Αθήνας. Το γλέντι, με ζωντανή μουσική και την συμμετοχή των Μανώλη Μανουσάκη, Ελένης Κοκκάλα, Γεωργίας Μαρίνη και Αγγελικής Παπανικολάου, θα ξεκινήσει αμέσως μετά το τέλος της πορείας της Πρωτομαγιάς, στις 2.30 το μεσημέρι στο προαύλιο-αίθριο της Νομικής Σχολής Αθήνας (Σόλωνος και Μασσαλίας).

Θεσσαλονίκη: Αντιπολεμική συναυλία στις 8/5 Ο Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος, σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο, διοργανώνουν την Κυριακή 8/5 στις 5 μ.μ. στην πλατεία Αριστοτέλους αντιπολεμικό συλλαλητήριο-συναυλία. «Καταδικάζουμε τον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό Ρωσίας, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, κυρίως όμως τα φονικά αποτελέσματά του σε βάρος του λαού της Ουκρανίας», σημειώνουν. Παράλληλα, εκφράζουν την αλληλεγγύη τους σε όλους τους πρόσφυγες και απαιτούν «καμία στρατιωτική εμπλοκή» της Ελλάδας στον πόλεμο. Η τελική λίστα των συμμετοχών θα ανακοινωθεί παραμονές της εκδήλωσης.

Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι πάντα ένα ημέρα διεθνούς κινητοποίησης της εργατικής τάξης και ταυτόχρονα ευκαιρία πολιτικού απολογισμού του κινήματός της, συζήτησης και αντιπαράθεσης των γραμμών στο εσωτερικό του. Φέτος, βρισκόμαστε σε μια εποχή πολέμου, κρίσης, ανασφάλειας και πάνω από όλα επίθεσης του κεφαλαίου. Το εργατικό κίνημα καλείται να δώσει απαντήσεις.

Αφιέρωμα

1 Μάη 2022

Εργατικές προκλήσεις

Ψωμί και ειρήνη στους λαούς, πόλεμος στην αστική πολιτική

ην 1η Μάη του 1886, με κύριο αίτημα την οχτάωρη εργάσιμη ημέρα, έγινε η μεγάλη απεργία στο Σικάγο και συγκεντρώσεις με πάνω από 80.000 εργάτες. Στις 4 Μάη σε μια εργατική συγκέντρωση στην ίδια πόλη, μετά από προβοκάτσια που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο εφτά αστυνομικών, συνελήφθησαν οι αναρχοσυνδικαλιστές ηγέτες του εργατικού κινήματος του Σικάγου, Α. Πάρσονς, Α. Σπάις, Α. Φίσερ και Τ. Ένγκελ· στις 11 Νοεμβρίου απαγχονίστηκαν. Στις 20 Ιουλίου 1889 στο ιδρυτικό Συνέδριο της 2ης Διεθνούς, η 1η Μάη καθιερώθηκε ως μέρα διεθνούς διαδήλωσης της εργατικής τάξης για τη διεκδίκηση του 8ωρου. Το Σικάγο του 1886 ήταν μια μάχη στον πόλεμο της εργασίας κατά του κεφαλαίου. Σήμερα, 136 χρόνια μετά, κυκλοφορούν φήμες ότι αυτή η εποχή έχει περάσει, ότι η εργατική τάξη δεν υπάρχει πια ή ότι έχει διαχυθεί μέσα

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

σε έναν πολτό καταναλωτών με ποικίλα ενδιαφέροντα κι ότι η ατομική ιδιοκτησία και το κέρδος δεν βρίσκονται στο κέντρο, αλλά είναι κάποια ζητήματα μεταξύ πολλών άλλων. Οι αστικές τάξεις βέβαια δεν πιστεύουν αυτές τις φήμες που οι ίδιες διαδίδουν. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, η καθήλωση των μισθών, το ψαλίδισμα των συλλογικών συμβάσεων και οι αυξήσεις στον κατώτατο μισθό με κυβερνητικές αποφάσεις σαν επίδομα, η κατάργηση του οχταώρου, το χτύπημα των απεργιών με δικαστικές αποφάσεις και με τα κλομπ, δείχνουν τον πυρήνα της αστικής πολιτικής. Οι επίμονες προσπάθειες των κυβερνήσεων να περιορίσουν το δικαίωμα στην απεργία (νόμος Αχτσιόγλου επί ΣΥΡΙΖΑ) και να μετατρέψουν τα σωματεία σε επιτηρούμενες ψηφιακές πλατφόρμες (νόμος Χατζηδάκη) φανερώνουν την ανησυχία της αστικής τάξης, ποιος είναι ο κύριος εχθρός της και από ποιον πρέπει να φυλάγεται.

Το ζητούμενο για το εργατικό κίνημα ήταν και είναι η πολιτική ανεξαρτησία και αντίθεσή του σε όλα τα πεδία από όλες τις εκδοχές της αστικής πολιτικής· αντίθεση και στα δύο καπιταλιστικά στρατόπεδα στον πόλεμο στην Ουκρανία, αντίθεση στις αστικές τάξεις κι απ’ τις δύο πλευρές του Αιγαίου, αντίθεση στη σύγχρονη ακροδεξιά, στο ακραίο κέντρο και σε κάθε κυβερνητικό διαχειριστή της αστικής επίθεσης, αντίθεση στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Η ανεξαρτησία από τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό, το πολιτικό του πλαίσιο και τον προγραμματισμό του είναι αναγκαία προϋπόθεση για νικηφόρους αγώνες και όχι για διαμαρτυρίες χωρίς συνέχεια. Δεν υπάρχει πολυτέλεια -αν υπήρξε ποτέ- για περιορισμό των εργατικών αγώνων σε στενά οικονομικά ζητήματα, με τη συνολική πολιτική αντιπαράθεση με την αστική πολιτική και την κυβέρνηση να είναι υπόθεση

Μπάμπης Συριόπουλος

του κόμματος και των εκλογικών του ποσοστών. Η φτώχεια, οι πόλεμοι, η πανδημία, η ακρίβεια, ο αυταρχισμός, η περιβαλλοντική καταστροφή, η προσφυγιά, οι διακρίσεις είναι πλευρές του σύγχρονου κοινωνικού ζητήματος που το εργατικό κίνημα ούτε να αγνοήσει μπορεί ούτε να αντιπαλέψει με άμεσα μόνο αιτήματα χωρίς πολιτικούς στόχους. Η σημερινή κατάσταση που τα προβλήματα της εργατικής οικογένειας συμπλέκονται με τον πόλεμο και τους αστικούς ανταγωνισμούς, τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και που πίσω από όλα αυτά βρίσκεται η απληστία του κεφαλαίου για κέρδος, απαιτεί ένα διεθνιστικό εργατικό κίνημα με απαίτηση για ζωή, ψωμί, ειρήνη και ελευθερία. Όπως διακηρύχθηκε για πρώτη φορά στη γαλλική επανάσταση και επαναλήφθηκε από τον Λένιν και τη Λούξεμπουργκ: «Ειρήνη στις καλύβες, πόλεμος στα παλάτια».

10 Δημήτρης Σταμούλης

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Αφιέρωμα

Κατώτατος μισθός, ανώτερη εκμετάλλευση

Πολύ κάτω από τα 751 ευρώ του 2012 είναι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα, ενώ η αγοραστική δύναμη είναι ακόμα μικρότερη εν μέσω γενικευμένης ακρίβειας. Οι πετσοκομμένοι μισθοί των μνημονίων είναι εδώ, όπως και η άγρια εκμετάλλευση της εργασίας από το κεφάλαιο.

πορεί να έχουν περάσει 12 χρόνια από το πρώτο μνημόνιο, που εγκαινίασε έναν ανελέητο κύκλο λεηλασίας του εργατικού μισθού, αλλά πολύ λίγα πράγματα έχουν αλλάξει τόσο στις πολιτικές που υλοποιούνται από τους εκάστοτε κυβερνώντες όσο και από τους εργοδότες και το κεφάλαιο που συνεχίζουν τη ληστρική εκμετάλλευση των εργαζομένων τους. Το πρώτο μνημόνιο, που ψηφίστηκε του 2010 (κυβέρνηση Παπανδρέου με ψήφους ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ), κατάργησε οριστικά τον 13ο και 14ο μισθό στο δημόσιο επιβάλλοντας παράλληλα άγριες περικοπές στους μισθούς. Το δεύτερο και σκληρότερο όλων μνημόνιο του τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου το 2011 (ψηφίστηκε από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ) οδήγησε σε μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού σε όλα τα κλιμάκια του βασικού μισθού και επέβαλε τον άθλιο διαχωρισμό των νεοεισερχόμενων στην εργασία μέχρι 25 ετών, οι οποί-

οι αμείβονταν με 32% λιγότερα, με τον περιβόητο «υποκατώτατο μισθό». Συγκεκριμένα, για τους άνω των 25 ετών ο κατώτατος μισθός διαμορφώθηκε στα 586,08 ευρώ και για τους 18 έως 25 ετών στα 510,95 ευρώ. Επιπλέον καταργήθηκαν οι κλαδικές συμβάσεις εργασίας, μέτρο το οποίο οδήγησε σε κατάρρευση των μισθών και όσων αμείβονταν παραπάνω από την εθνική συλλογική σύμβαση (ΕΓΣΣΕ). Το τρίτο μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν επέβαλε άλλες μειώσεις αλλά δεν οδήγησε και σε αυξήσεις. Να σημειωθεί δε ότι η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα της ΕΕ όπου ο κατώτατος μισθός είχε μειωθεί μετά το 2012, στο όνομα της κρίσης χρέους. Η πρώτη άνοδος του κατώτατου μισθού σημειώθηκε προεκλογικά το 2019, επί ΣΥΡΙΖΑ, και ήταν κατά 10,91% στα 650 ευρώ, ενώ καταργήθηκε ο υποκατώτατος μισθός. Η κυβέρνηση της ΝΔ έδωσε μια οριακή αύξηση 2% από 1/1/2022 και από 1/5/2022 άλλο ένα 7,7% και τελική διαμόρφωση του κατώτατου στα 713 ευρώ (μεικτά), αυξήσεις που

Εξευτελιστικές οι ωριαίες αμοιβές στην Ελλάδα, ξεπερνούν μόνο τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης φυσικά ούτε το χαμένο έδαφος δεν αναπλήρωσαν για το εργατικό εισόδημα. Θλιβερή είναι η θέση που κατέχει ο ελληνικός κατώτατος μισθός ακόμα και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ανάμεσα στις 13 χώρες της ΕΕ που έχουν κατώτατο μισθό κάτω από τα 1.000 ευρώ βρίσκεται η Ελλάδα σύμφωνα με την Eurostat, γεγονός που θα άλλαζε με αύξηση κατά 29,2%. Επιπλέον το μέσο ωριαίο κόστος εργασίας σε ολόκληρη την ΕΕ, το 2021, εκτιμήθηκε σε 29,1 ευρώ, ενώ στην ευρωζώνη σε 32,8 ευρώ. Η χώρα μας βρίσκεται στην τρίτη χαμηλότερη βαθμίδα με ωριαίο κόστος εργασίας στα 17,2 ευρώ, ξεπερνώντας μόνο τις χώρες της Ανατολικής

Ευρώπης, ενώ η Δανία έχει τριπλάσιο κόστος από την Ελλάδα. Όσον αφορά στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ των Ελλήνων, βρίσκεται στη δεύτερη χειρότερη στην ΕΕ το 2021, όπως αυτό εκφράζεται σε μονάδες αγοραστικής δύναμης και πιο συγκεκριμένα, ήταν κατά 35% πιο κάτω από τον μέσο όρο της EE, με τη Βουλγαρία να είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που ήταν σε χειρότερη μοίρα. Όμως και η πανδημική κρίση είχε σαφέστατα ταξικό πρόσημο με αρνητικό αποτύπωμα στους μισθούς. Μεταξύ 2010-2019 σημειώθηκε μεγάλη απόκλιση στις συνολικές αποδοχές του μέσου εργαζομένου στην Ελλάδα σε σχέση με τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Η απόκλιση ενισχύθηκε το 2020, αφού ο μέσος μισθός στην Ελλάδα συρρικνώθηκε κατά 2,5%, όταν στην Ευρωζώνη μειώθηκε κατά 1% και στην ΕΕ κατά 0,6%. Η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος-μέλος της ΕΕ στο οποίο ο μέσος μισθός σωρευτικά μειώνεται από το 2010. Η απόκλιση του μέσου μισθού από αυτόν του μέσου όρου της Ευρωζώνης είναι ακόμα πιο σημαντική αν συνυπολογιστεί ότι στα κράτη-μέλη της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων υπάρχει τάση σύγκλισης, γεγονός που καθιστά την Ελλάδα μια ειδική περίπτωση περαιτέρω όξυνσης της κοινωνικής ανέχειας. Η Ελλάδα είναι από τα λίγα κράτη-μέλη της ΕΕ στα οποία ο καθαρός μέσος μισθός μειώθηκε το 2020, ενώ είναι το μόνο κράτος-μέλος στο οποίο ο καθαρός μέσος μισθός είναι χαμηλότερος από αυτόν του 2010. Όσον αφορά την αγοραστική δύναμη του μέσου μισθού, και σε αυτή την περίπτωση η χώρα μας είναι το μόνο κράτος-μέλος της ΕΕ στο οποίο παρατηρείται απώλεια σε σχέση με το 2010, η οποία εντάθηκε το 2020 λόγω πανδημικής κρίσης.

Να πάρουν οι εργάτες από τον πλούτο που παράγουν Κανένας μισθός κάτω από 1.000 ευρώ, αυξήσεις για όλους τους εργαζόμενους ΑΠΟΡΡΟΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΝΩ στατιστικών είναι και το γεγονός ότι το ποσοστό κάλυψης των συλλογικών διαπραγματεύσεων στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα χαμηλό (το 2016 ήταν ίσο με 26%), ενώ η προστασία των εργαζομένων από συλλογικές διαπραγματεύσεις στην Ελλάδα βρίσκεται πιο κοντά στις επιδόσεις κρατών-μελών της ανατολικής Ευρώπης. Το 2012 το σύνολο των συμβάσεων (κλαδικές και επιχειρησιακές) ήταν 1.005 ενώ το 2020 μόλις 192! Οι πολιτικές όλων των κυβερνητικών αποχρώσεων της τελευταίας δωδεκαετίας έχουν συρρικνώσει δραματικά το εργα-

τικό εισόδημα, τόσο περικόπτοντας τους μισθούς όσο και λεηλατώντας το βάναυσα με πλείστους άμεσους και έμμεσους τρόπους. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2019 οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα έλαβαν κατά 4,5% μικρότερο μερίδιο του ΑΕΠ σε μισθούς από ό,τι πριν μια δεκαετία (2009), σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ETUC). Το 2009 το μερίδιο αυτό ήταν στο 54,1% ενώ το 2019 περιορίστηκε στο 49,6%! Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι λαμβάνουν μικρότερο μερίδιο του οικονομικού πλούτου που ουσιαστικά αυτοί παράγουν και γι’ αυτό είναι και ανάγκη

αλλά και δίκαιο να αυξηθούν γενναία οι μισθοί, τόσο ο κατώτατος που πρέπει να ανέβει άμεσα στα 1.000 ευρώ, όσο και για τους υπόλοιπους εργαζόμενους που βλέπουν καθηλωμένους τους μισθούς τους για πολλά χρόνια. Είναι ζήτημα επιβίωσης ο αποφασιστικός αγώνας των εργαζομένων για αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες, για επαναφορά του 13ου-14ου μισθού για όλους, για συλλογικές συμβάσεις και σταθερή εργασία με όλα τα δικαιώματα, για προσλήψεις για κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, για μείωση του χρόνου εργασίας και προστασία των ανέργων.

Αφιέρωμα

ετράμε ήδη 22 χρόνια στον 21ο αιώνα και είναι περισσότερο δύσκολο από ποτέ για τις ανθρώπινες κοινωνίες να οραματιστούν μία ελπιδοφόρα διέξοδο από τη βαρβαρότητα που εξαπλώνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής. Μόνο στο 2022 προστέθηκαν στα δεινά της κοινωνικής πλειονότητας το σαρωτικό κύμα ακρίβειας και το φάσμα ενός γενικευμένου πολέμου μεταξύ των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ από τη μία και Ρωσίας από την άλλη. Η εξέλιξη αυτή έρχεται να πατήσει σε ένα κοινωνικό έδαφος ήδη ρημαγμένο από τις προηγούμενες κρίσεις, την οικονομική, την περιβαλλοντική, την προσφυγική, την υγειονομική οι οποίες κάθε άλλο παρά έχουν επιλυθεί. Η αιτία αυτής της δυστοπίας έχει όνομα που σπανίως ξεστομίζουν τα χείλη των κυρίαρχων, από φόβο μήπως αποκαλυφθεί ο πραγματικός εχθρός για τις ανθρώπινες κοινωνίες. Λέγεται καπιταλισμός και βασίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η κοινωνική καταστροφή συνοδεύεται από τη σφοδρή επίθεση που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του στις εργατικές κατακτήσεις εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Είναι ακριβώς η ιστορική κρίση του συστήματος και οι αξεπέραστες αντιφάσεις του, που επιβάλλουν τόσο την αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων, όσο και την κοινωνική βαρβαρότητα που διαρκώς εξαπλώνεται. Στην Ελλάδα, η επίθεση αποκρυσταλλώθηκε στη μορφή των μνημονίων που εφάρμοσαν απαρέγκλιτα όλες οι κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τα δεκανίκια τους) και στα οποία συμπυκνώθηκαν όλοι οι άξονες και οι πολιτικές που είχαν ως βασικό πυρήνα τη μεταβίβαση πλούτου και δύναμης από τους εργαζόμενους στο κεφάλαιο. Η βίαιη ανατροπή του κοινωνικού συσχετισμού σε βάρος του κόσμου της εργασίας είναι αναμφίβολα η κύρια και ενιαία διάσταση της πολιτικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και αναδεικνύει την αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας ως κυρίαρχη, όσο και να προσπαθεί η αστική προπαγάνδα να την αποσιωπήσει. Η αναγνώριση αυτής της καθοριστικής αντίθεσης είναι το πλέον κρίσιμο στοιχείο σε οποιαδήποτε προσπάθεια διεξόδου, απελευθέρωσης και τελικά σωτηρίας της ανθρωπότητας. Γιατί ο δρόμος της ελπίδας για τον κόσμο ανοίγεται από τα βήματα που θα κάνει το εργατικό κίνημα με στόχο την εργατική χειραφέτηση από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της σκλαβιάς. Οι αγώνες του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος που ξεδιπλώθηκαν απέναντι στην ολοκληρωτική επιδρομή του κεφαλαίου δεν ήταν αμελητέοι, ειδικά στην πρώτη περίοδο του 2010-2012, ωστόσο, αν και καθυστέρησαν την υλοποίηση του αντεργατικού πολιτικού προγράμματος, δεν κατόρθωσαν να αντικρούσουν, πολλώ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Εύη Πανδή μέλος προσωρινής γραμματείας Ταξικής Κίνησης για την Εργατική Χειραφέτηση

Νέο εργατικό κίνημα ενάντια στις σχέσεις εκμετάλλευσης ▸ Απαραίτητη η ενοποίηση των επιμέρους κλαδικών αιτημάτων σε ένα πρόγραμμα πάλης για το σύνολο της εργατικής τάξης

δε μάλλον να αντιστρέψουν την επίθεση. Τη βασική ευθύνη γι’ αυτό φέρει ο κυρίαρχος-αστικοποιημένος συνδικαλισμός με το περιεχόμενο της ταξικής συνεργασίας, της ενσωμάτωσης στο αστικό αφήγημα της «εθνικής ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητας της οικονομίας», με τις αντιδημοκρατικές δομές και τις αδιαφανείς διαδικασίες που έχουν αποξενώσει πλήρως τους/ τις εργαζόμενους/ες, με τον εκφυλισμό που αναδύεται από την υλική εξάρτηση από τους αστικούς θεσμούς και την πλήρη ενσωμάτωση σε αυτούς. Αυτός ο συνδικαλισμός που εκπροσωπείται χαρακτηριστικά από τη ΓΣΕΕ, αλλά καθορίζει και πλήθος άλλων πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, έχει περάσει προ πολλού στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ο κόσμος του αγώνα πρέπει να κόψει τον ομφάλιο λώρο της εξάρτησης από τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό και να παλέψει για την οικοδόμηση ανεξάρτητου από τους αστικούς θεσμούς κέντρου αγώνα. Για να μπορέσει ο συνδικαλισμός να ξαναγίνει όπλο στα χέρια των εργαζόμενων, πρέπει να ανοίξει και να βαθύνει η συζήτηση για τα αναγκαία

Ο κόσμος του αγώνα πρέπει να κόψει τον ομφάλιο λώρο της εξάρτησης από τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό και να παλέψει για την οικοδόμηση ανεξάρτητου από τους αστικούς θεσμούς κέντρου αγώνα

11 χαρακτηριστικά ενός νέου εργατικού κινήματος, ταξικά ανασυγκροτημένου, τόσο για την απόκρουση της επίθεσης, όσο και για την επιθετική πάλη απέναντι στο κεφάλαιο και τους νόμους του, για απόσπαση κατακτήσεων σήμερα, με ορίζοντα την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Από την άποψη του περιεχομένου απαραίτητη είναι η συμπύκνωση και ενοποίηση των επιμέρους κλαδικών αιτημάτων σε ένα πρόγραμμα πάλης για το σύνολο της εργατικής τάξης, το οποίο θα στοχεύει ευθέως στον πυρήνα της σχέσης εκμετάλλευσης και θα θέτει στην ημερήσια διάταξη την ανατροπή του υφιστάμενου αρνητικού συσχετισμού δύναμης, υπέρ της εργασίας και κατά του κεφαλαίου. Που δεν θα διστάζει να θέτει τους αναγκαίους πολιτικούς στόχους για μια τέτοια ανατροπή: Απέναντι π.χ. στον εκβιασμό της κρατικής χρεοκοπίας, της αποπομπής από την Ευρωπαϊκή Ένωση, της πολεμικής απειλής η μόνη δυνατή απάντηση προς το συμφέρον της εργατικής τάξης είναι: Διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο των στρατηγικών επιχειρήσεων, έξοδος από ΕΕ και ΝΑΤΟ, καμία εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για την πολεμική προετοιμασία, διεθνιστική ενότητα της εργατικής τάξης. Από την άποψη της οργάνωσης, το νέο εργατικό κίνημα καλείται να συμβάλλει στην οργάνωση, μέσα στα σωματεία και με νέες συλλογικές μορφές, του κόσμου της επισφαλούς, μερικής, προσωρινής εργασίας και της ανεργίας, των εργαζόμενων με μπλοκάκι, και κάθε εργασιακής σχέσης που δεν χωράει στον συνδικαλιστικό ιστό με τη σημερινή του δομή. Με συντονισμό των ταξικών σωματείων και των αγωνιστικών συλλογικοτήτων σε ένα κέντρο αγώνα ανεξάρτητο από τον αστικοποιημένο, εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό, από το κράτος και από την αστική πολιτική, με όπλο την απεργία και την ανυπακοή, μπορούμε να συγκροτήσουμε τη μόνη πραγματική αντιπολίτευση στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Αυτή την αναγκαιότητα έρχεται να αναδείξει η συγκρότηση της Ταξικής Κίνησης για την Εργατική Χειραφέτηση, με τη συσπείρωση δεκάδων αγωνιστών και αγωνιστριών που επιδιώκουν τη χάραξη ενός άλλου δρόμου στο συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα. Για να εκφραστούν όσο το δυνατόν πιο ενιαία αυτές οι φωνές, για να ανοίξουν την αναγκαία συζήτηση μέσα στα σωματεία, τα εργατικά σχήματα, τις συλλογικότητες, για να προωθήσουν την τάση χειραφέτησης κόντρα στην τάση υποταγής στον κόσμο της δουλειάς. Έχοντας ήδη καταγράψει παρεμβάσεις σε κρίσιμους εργατικούς αγώνες και απεργίες, εκδηλώσεις για τη δημόσια υγεία και την ακρίβεια, σχεδιάζει τα επόμενα βήματά της με την οργάνωση μεγάλης συνέλευσης σε σύντομο χρονικό διάστημα, και σε δεύτερο χρόνο την πανελλαδική δικτύωσή της.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Η νέα βάρδια του αγώνα Παρότι έχουν περάσει 136 ολόκληρα χρόνια από την αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά του Σικάγο, η εργατική τάξη και ο λαός στην χώρα μας καλούνται για ακόμη μια φορά να βγουν δυναμικά στο προσκήνιο και να υπερασπιστούν κεκτημένα δικαιώματα τα οποία βρίσκονται στο στόχαστρο κυβέρνησης και κεφαλαίου. Ένα νέο εργατικό κίνημα, οργανωμένο «από τα κάτω», οφείλει να βγει στην αντεπίθεση για να ανατρέψει τα σχέδια και τις βάναυσες αντιλαϊκές πολιτικές τους. Τέσσερις νέοι εργαζόμενοι, μιλούν στο Πριν για τον φετινό εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς αλλά και την αναγκαιότητα της οργανωμένης πάλης των εργαζομένων μέσα από τα σωματεία τους κόντρα στο αντεργατικό έκτρωμα Χατζηδάκη που επιχειρεί να βάλει στο γύψο κάθε συνδικαλιστικό δικαίωμα, για αξιοβίωτη ζωή και δουλειά με δικαιώματα. Όπως τονίζει και η Ταξική Κίνηση για Εργατική Χειραφέτηση, είναι η ώρα που είτε οι δυνάμεις του κεφαλαίου και το πολιτικό τους σύστημα θα συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, είτε η εργατική τάξη θα σταματήσει αυτή την πορεία ανοίγοντας τον δρόμο για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Αφιέρωμα

Οδυσσέας Χαρισόπουλος | εργαζόμενος στην ιδιωτική εκπαίδευση, μέλος του Συλλόγου Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών

Πρωτομαγιά στο δρόμο με τους μαθητές για το σημαντικότερο μάθημα «Κύριε την Πρωτομαγιά που είναι αργία θα κάνουμε κανονικά μάθημα;». Με αυτή την ερώτηση ενός μαθητή στο πρώτο μάθημα μετά το Πάσχα, δόθηκε η αφορμή ώστε το μάθημα να σταματήσει και να αρχίσει μια συζήτηση για την Πρωτομαγιά. Γιατίί α είναι Απεργία και όχι αργία, για το τι συνέβη στο Σικάγο πριν από 136 χρόνια, για το 8ωρο και τα υπόλοιπα δικαιώματα τα οποία οι εργάτες κατέκτησαν με τους αγώνες και το αίμα τους. Και όμως, ενάμιση σχεδόν αιώνα μετά, τα κεκτημένα αυτά έρχονται να αμφισβητηθούν μέσα από τις πιο βάναυσες πολιτικές. Γιατί στο φόντο της πανδημίας, της ακρίβειας, της καταπάτησης κάθε δικαιώματος λαού και νεολαίας, ο κλάδος των εργαζομένων σε φροντιστήρια έρχεται να χτυπηθεί περαιτέρω από την κυβέρνηση. Απ’ ότι φαίνεται, η απουσία συλλογικής σύμβασης στο χώρο των φροντιστηρίων, η μη καταβολή δώρων και επιδομάτων και οι απλήρωτες ώρες εργασίας δεν αρκούν για την κυβέρνηση και την εργοδοσία αφού με τη νέα τροπολογία που ψηφίστηκε θέλουν να καταργήσουν την κυριακάτικη αργία, αλλά και κάθε λογής αργία,

προ προς ικανοποίηση των ε εργοδοτών. Είναι φανερό πως ο σταθερός χρόνος εργασίας, βασική κατάκτηση των εργαζομένων, επιχειρείται να αποτελέσει παρελθόν κ και συνιστά βασική απ απαίτηση των εργοδοτών. Ο νόμ νόμος Χατζηδάκη, εξάλλου, έχει βάλει τις βάσεις προς μια τέτοια κατεύθυνση. Εκτός από εμάς τους εργαζόμενους, όμως, έρχεται να εντατικοποιηθεί σοβαρά και το πρόγραμμα των παιδιών, τα οποία τόσο στα σχολεία όσο και στα φροντιστήρια παίρνουν τον ρόλο του «εκπαιδευόμενου» χάνοντας σιγά σιγά τον ρόλο του «μαθητή», προσπαθώντας να τερματίσουν στον μαραθώνιο των εξετάσεων με τη νέα επιβάρυνση της ΕΒΕ και των λοιπών μέτρων του υπουργείο Παιδείας. Γι’ αυτό λοιπόν την εργατική Πρωτομαγιά συμμετέχουμε μαζικά στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Σε όσα μας δείχνουν πως μόνο ο αγωνιζόμενος λαός και η νεολαία μπορούν να δώσουν τη λύση για καλύτερη ζωή. Στο δρόμο δίνουμε στους μαθητές και τις μαθήτριές μας το πιο σημαντικό μάθημα: αυτό του αγώνα, της ρήξης, της ανατροπής!

Αφιέρωμα

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Κωνσταντίνος Μαμουνάς Πίκουλης

Γιώργος Τραχανάς | εργαζόμενος στην πλη-

Χρήστος Θεοδωρίδης

ηλεκτροτεχνίτης, μέλος του Συνδικάτου Ηλεκτρολόγων Αττικής

ροφορική, μέλος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών-Πληροφορικής Αττικής

νέος μηχανικός, μέλος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

Να δημιουργήσουμε όρους αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος

Σε θέσεις μάχης με συλλογική διεκδίκηση μέσα από τα σωματεία

Στο προσκήνιο οι ανάγκες των «από κάτω»

Οι εργαζόμενοι/ες και ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες που συνήθως κουβαλούν στις πλάτες τους και τις καινούργιες τομές στις εργασιακές σχέσεις τις οποίες προωθεί το κεφάλαιο, πρέπει να βγουν μπροστά ώστε να ανατρέψουν την επίθεση που δέχονται τα εργατικά δικαιώματα και οι λαϊκές ελευθερίες. Να δημιουργήσουν εστίες αντίστασης και αμφισβήτησης σε όλους τους χώρους δουλειάς, από τις οικοδομές που ξεπηδούν η μία πίσω από την άλλη ξανά και τα λιμάνια, μέχρι τα σύγχρονα κάτεργα των call center και των ταχυμεταφορών, ώστε να δημιουργηθούν όροι αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος. Ένα εργατικό κίνημα που πρέπει να μάθει μέσα από τα λάθη, τις ήττες αλλά και τις νίκες του παρελθόντος ώστε να βγει ανασυγκροτημένο και νικηφόρο χωρίς να αρκείται σε μια λογική άμυνας του «αδύναμου» την ώρα που ο αντίπαλος παίρνει πίσω «ιερές» κατακτήσεις (πχ 8ωρο, απεργία). Δεν θα παλεύει απλά για την μη εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη αλλά για την ανατροπή του, επειδή αποτελεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο καταστολής των αγώνων. Δεν θα μπαίνει σε λογικές παζαρέματος στα ψίχουλα με την εργοδοσία αλλά θα απαιτεί να υπογράφονται Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων. Ένα εργατικό κίνημα που θα αντιληφθεί την ανάγκη οργάνωσης όλων των εργαζομένων ανεξάρτητα με τις σχέσεις εργασίας που έχουν και θα παλέψει για την οργάνωση των μεταναστών/προσφύγων μέσα στα συνδικάτα. Που θα δημιουργήσει όργανα πάλης «από τα κάτω» με συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, συντονισμούς τοπικούς και πανελλαδικούς, όπου θα συζητούν οι εργαζόμενοι και όχι τα κλειστά διοικητικά συμβούλια. Ώστε να ξανανοηματοδοτηθεί το σωματείο και ο συνδικαλισμός γενικότερα ως κομμάτι της πάλης του εργαζομένου. Σπάζοντας έτσι τη λογική που έχει πετύχει ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ εδώ και πολλά χρόνια με σωματεία-φαντάσματα που εμφανίζονται κάθε 2-3 χρόνια. Ένα εργατικό κίνημα το οποίο την ώρα που ψηφίζονται αντεργατικά νομοσχέδια και προϋπολογισμοί δεν θα καλεί σε απογευματινά συλλαλητήρια ή σαββατιάτικες συγκεντρώσεις αλλά θα βάζει απεργίες «από τα κάτω» και θα τις οργανώνει για να νικήσουν σε μια λογική συνέχειας και κλιμάκωσης. Δείχνοντας έτσι ότι ο μόνος τρόπος που έχουν οι εργαζόμενοι/ες για να κερδίσουν είναι η πάλη και η οργάνωσή τους ώστε να μπει ένα τέλος σε αυτό τον δωδεκαετή «μεσαίωνα» που μας έχει επιβάλει το κεφάλαιο, και όχι η αναμονή ενός καλύτερου διαχειριστή της κατάστασης. Χρειάζεται λοιπόν πολιτικό νεύρο που θα εξοπλίζει και θα ενοποιεί τις μάχες του εργατικού κινήματος σε αυτή την κατεύθυνση με την Ταξική Κίνηση για την Εργατική Χειραφέτηση να φιλοδοξεί να συμβάλει δυναμικά το ερχόμενο διάστημα, δίνοντας ραντεβού στο κεντρικό απεργιακό συλλαλητήριο αυτής της Πρωτομαγιάς στην Αθήνα στα Προπύλαια.

Βρισκόμαστε κοντά στη Πρωτομαγιά του 2022. Για εμάς, κάθε Πρωτομαγιά δεν είναι απλά ημέρα μνήμης. Είναι μέρα εργατικής αυτοπεποίθησης και αντεπίθεσης. Η εποχή μας κουβαλά εκρηκτικές αντιθέσεις που «χαράσσονται» στο σώμα των εργαζομένων, ειδικά των νέων που τώρα μπαίνουν στη παραγωγή. Ενώ θα μπορούσαμε να δουλεύουμε λιγότερο με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες και να απολαμβάνουμε περισσότερο ποιοτικό ελεύθερο χρόνο, βυθιζόμαστε στα εντατικά 8ωρα και 10ωρα για να πετύχουμε τους πολυπόθητους στόχους. Αντί να ζούμε με αξιοπρεπείς μισθούς, συλλογικές συμβάσεις και εξασφαλισμένα δικαιώματα στην εργασία, μας αδειάζουν την τσέπη από παντού. Αντί να ζούμε ειρηνικά με τους γείτονες λαούς, μας σπρώχνουν σε πόλεμο, που δεν έχει καμιά σχέση πραγματικά με τις ζωές των εργαζομένων και τα συμφέροντα μας. Η ακρίβεια, ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο νόμος Χατζηδάκη, η πανδημία μονοπωλούν την αγωνία της κοινωνίας. Είναι στο μυαλό κάθε εργαζόμενου και διαμορφώνουν με βίαιο τρόπο τη ζωή του. Αυτό το πλαίσιο σίγουρα δε μπορεί να ανατραπεί από μια πιο προοδευτική κυβέρνηση, γιατί θα είναι πιστή στους «σιδερένιους» νόμους του καπιταλισμού, δηλαδή σε αυτούς που γέννησαν αυτό το πλαίσιο. Αυτή τη μάχη δε μπορούμε να τη δώσουμε ο καθένας μόνος του. Μόνο η συλλογική διεκδίκηση, μέσα από τα σωματεία μας, τα συνδικάτα μας, τις επιτροπές αγώνα, μπορεί να φέρουν τους εργαζόμενους σε καλύτερες θέσεις μάχης. Οι πρόσφατες μάχες στην efood, στην COSCO, στα Πετρέλαια Καβάλας απέδειξαν ότι οι εργαζόμενοι, αυτοί που κινούν τα νήματα αυτού του κόσμου, μπορούν και πετυχαίνουν νίκες κόντρα στην εκστρατεία του κεφαλαίου. Μας αξίζει να ζήσουμε αξιοπρεπώς σε σύγκρουση με το πόλεμο του κεφαλαίου. Με την αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων, μέσα από τα σωματεία μας στους χώρους δουλειάς, να ξεκινήσει η αντεπίθεση για να τσακίσουμε τα «ιερά και όσια» του καπιταλισμού, για να πάρουμε πίσω το πλούτο που μας κλέβουν. Αυτό που έχει ανάγκη η εποχή μας για να ανασάνουμε είναι ένα νέο Σικάγο.

Φέτος η 1η Μάη πέφτει Κυριακή. Η Κυριακή για τους περισσότερους από εμάς είναι ημέρα ξεκούρασης, εκεί όπου αντλούμε δυνάμεις για άλλη μια δύσκολη εργάσιμη εβδομάδα. Αν όμως κατανοήσουμε καλά το γιατί η εργάσιμη εβδομάδα που ξεκινά μετά τις Κυριακές, μας φαίνεται τόσο δύσκολη, ίσως τότε αντιληφθούμε και το πόσο σημαντική είναι αυτή την συγκεκριμένη Κυριακή, την Κυριακή της Πρωτομαγιάς να την περάσουμε στον δρόμο του αγώνα. Οι νέοι εργαζόμενοι της χώρας βιώνουμε τις πλέον αντίξοες συνθήκες. Από την μια έχουμε τις δυσκολίες της δουλειάς. Δουλειά που στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι χαμηλά αμειβόμενη, πολύ χαμηλότερα από αυτό που θα μας άξιζε με βάση το τι παράγουμε, ενώ καθόλου σπάνιες δεν είναι οι περιπτώσεις της «μαύρης» εργασίας, της απληρωσιάς ή ακόμη και των ξαφνικών και άδικων απολύσεων ή της παρατεταμένης ανεργίας. Την ίδια στιγμή, τα πάντα γύρω μας ακριβαίνουν ξεπερνώντας κάθε όριο και λογική, από τα είδη πρώτης ανάγκης μέχρι τα καύσιμα και τα ενοίκια. Η ακρίβεια, σε συνδυασμό με τον κίνδυνο πολεμικής εμπλοκής της χώρας και η τραγική κατάσταση στο σύστημα υγείας που ισοπεδώθηκε την εποχή του covid, δημιουργούν το πλέον δυσοίωνο παρόν και μέλλον. Τίποτα από αυτά όμως δεν είναι ουρανοκατέβατο. Όλα γίνονται με τις συνειδητές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης της ΝΔ και της αστικής αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ. Είτε με το να είναι θεατές στο ράλι τιμών σε όλα τα είδη, είτε με τα νομοθετήματά τους ως προς τις συνθήκες εργασίας, είτε με τον κίνδυνο πολεμικής εμπλοκής της χώρας, η υπογραφή των αστικών κυβερνήσεων είναι φαρδιά πλατιά σε ότι ζούμε. Σε ό,τι τελικά κάθε Κυριακή μας κάνει να βαριανασαίνουμε για το πώς θα αντιμετωπίσουμε την νέα εβδομάδα. Απέναντι σε όλα αυτά, είναι χρέος μας αυτήν την Κυριακή να είμαστε στον δρόμο και πουθενά αλλού. Για να διεκδικήσουμε πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, λιγότερες ώρες δουλειάς και δουλειά για όλους και όλες. Για το ότι δεν έχουμε καμία θέση σε έναν πόλεμο που δεν είναι για τα δικά μας συμφέροντα. Για το ότι η υγεία δεν είναι εμπόρευμα. Για το ότι τελικά, δουλεύουμε για να ζούμε και δεν ζούμε για να δουλεύουμε! Για όλους τους λόγους, θα είμαστε αυτήν την Κυριακή με τα ανεξάρτητα ταξικά σωματεία στα Προπύλαια, για μια πολιτική των αναγκών των «από τα κάτω», ενάντια στην σημερινή κυβέρνηση και χωρίς αυταπάτες για ξαναζεσταμένους επίδοξους διαχειριστές της φτώχειας και της μιζέριας. Με την πεποίθηση ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Ο κόσμος που η εκμετάλλευση και η ανισότητα του καπιταλισμού θα έχει καταρριφθεί ολοκληρωτικά, με τον σύγχρονο κομμουνισμό να βάζει στο κέντρο της εργασίας και της ζωής την ισότητα, την κοινωνική έρευνα κι επιστήμη, τον ελεύθερο και δημιουργικό χρόνο.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Αφιέρωμα

Κλειδί για την απελευθέρωση η εργατική ενότητα Στην πορεία δημιουργίας μιας νέας κομμουνιστικής οργάνωσης που έχουμε την θέληση να οικοδομήσουμε σε ισχυρές προγραμματικές βάσεις, έχει ιδιαίτερη σημασία ο ορισμός του κοινωνικού υποκειμένου της επανάστασης και συνεπώς η ανίχνευση της σύγχρονης εργατικής τάξης. Μας ενδιαφέρει το πώς προσδιορίζεται η εργατική τάξη στο σήμερα και στη χώρα μας, με τις μεγάλες αλλαγές στη διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας και του παγκόσμιου καπιταλισμού. Προκειμένου να μπορέσουμε να συμβάλλουμε στην ενότητα της τάξης χρειάζεται: Να εξετάσουμε τις σημερινές εσωτερικές διαφοροποιήσεις μέσα στο σώμα της εργατικής τάξης που δημιουργούνται από διάφορους παράγοντες, εμφανίζουν ως κατακερματισμένα τα ενιαία συμφέροντα της και δημιουργούν διαιρέσεις στην έκφρασή τους. Να εκτιμήσουμε τις επιδράσεις πάνω και μέσα στην τάξη από την έκταση νέων τρόπων εργασίας (όπως η τηλεργασία), την επέκταση εφαρμογής των νέων τεχνολογιών, τις νέες μορφές εργασιακών σχέσεων που θέλει να γενικεύσει το κεφάλαιο, όπως του συνεργάτη-αυτοαπασχολούμενου (π.χ. efood). Και αυτό γιατί η ενότητα της εργατικής τάξης, που σήμερα δεν έχει οικοδομηθεί, είναι το κλειδί για την απελευθερωτική προσπάθεια. Η ταξική ενότητα είναι αναγκαία προϋπόθεση, ώστε η τάξη να γίνει «τάξη για τον εαυτό της» στο δρόμο της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Να αποτελέσει το κοινωνικό υποκείμενο της εργατικής αντικαπιταλιστικής επανάστασης, τροφοδοτώντας την με το σύγχρονο κομμουνιστικό περιεχόμενο, εμπνέοντας τη νεολαία που ασφυκτιά και πετυχαίνοντας, με ηγεμονία των εργατικών απελευθερωτικών τάσεων, τη συμμαχία με ευρύτερα λαϊκά κοινωνικά στρώματα και ειδικά εκείνα που φτωχοποιούνται (μικρομεσαίους, φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, κόσμο της εργασιακής περιπλάνησης), αλλά και όλους τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους (μειονότητες, πρόσφυγες κλπ).

Το ερώτημα για το ποια είναι η σύγχρονη εργατική τάξη είναι κεντρικό στην ανάπτυξη της εργατικής πολιτικής και μιας νέας κομμουνιστικής προσπάθειας. Στην απάντηση του συμβάλλει η επεξεργασία της σχετικής Ομάδας Εργασίας που έχει συσταθεί στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα και μέρος της παρουσιάζει το Πριν (ολόκληρη στο prin.gr).

Μέγεθος και σύνθεση στη σύγχρονη Ελλάδα

Φως στην «άγνωστη» εργατική τάξη Ομάδα Εργασίας

εργατική τάξη εμφανίζεται και διαμορφώνεται σε δυναμική εξέλιξη μέσα στον καπιταλισμό ως «τάξη καθεαυτή» (Καρλ Μαρξ Αθλιότητα της φιλοσοφίας), δηλαδή με βάση αντικειμενικά κριτήρια που αφορούν τη σχέση των εργατών-τριών με τα μέσα παραγωγής (δεν έχουν), από τη θέση τους στον καπιταλισμό (είναι εκμεταλλευόμενοι-ες), από το ρόλο τους στην κοινωνική οργάνωση της εργασίας (εκτελεστικός) και από το μικρό μέρος του παραγόμενου από τους ίδιους κοινωνικού πλούτου που καρπώνονται και τη μορφή του (ημερομίσθιο, ή μισθός, ή ωρομίσθιο). Αυτό αφορά και

τη διαμόρφωση της εργατικής τάξης στη χώρα μας. Η απόκτηση συνείδησης από μεριάς των εργατών-τριών ότι αποτελούν ιδιαίτερη τάξη μέσα στον καπιταλισμό με τα δικά της ταξικά συμφέροντα, καθολικά αντίθετα μ’ αυτά της αστικής τάξης, η συνειδητοποίηση του ρόλου στην κοινωνική εξέλιξη που περνά από διάφορες βαθμίδες και ιστορικούς σταθμούς και η πολιτική πάλη της εργατικής τάξης για να υπερασπίσει τα συλλογικά της συμφέρονται και να ταχθεί στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση διαμορφώνει την εργατική τάξη σε «τάξη για τον εαυτό της». Για να προσδιορίσουμε το μέγεθος της σύγχρονης εργατικής τάξης, η εργατική τάξη ως «τάξη καθεαυτή», αξιοποιούμε τα μαρξιστικά και λενινιστικά κριτήρια και με βάση αυτά καταλήγουμε ότι σε αυτήν εντάσσονται όσοι : ● Δεν κατέχουν μέσα πα-

ραγωγής και είναι αναγκασμένοι να πουλούν την εργατική τους δύναμη για να μπορούν να ζήσουν. ● Πηγή του εισοδήματος τους αποτελεί η μισθωτή εργασία τους κατά το συντριπτικό μέρος της. ● Ασκούν χειρωνακτική ή πνευματική εργασία, είτε στην υλική παραγωγή είτε στην σφαίρα της κυκλοφορίας, των υπηρεσιών και της αναπαραγωγής. ● Δεν έχουν διευθυντική θέση ή κατασταλτικό ρόλο στο σύστημα. ● Το ύψος της αμοιβής τους δεν είναι σε ψηλά επίπεδα και ο τρόπος της αμοιβής τους είναι ο μισθός ή το μεροκάματο ή το ωρομίσθιο. Με τα μαρξιστικά κριτήρια, λοιπόν, δεν αποτελεί κριτήριο αποκλεισμού, αν κάποιος ασκεί πνευματική εργασία, ή δουλεύει στη σφαίρα της κυκλοφορίας του κεφαλαίου, ή δουλεύει σε μεμονωμένο καπιταλιστή ή στο

συλλογικό καπιταλιστή που είναι το κράτος. Να θυμίσουμε, επίσης, το εξής: Ο Μαρξ χρησιμοποιούσε τους όρους παραγωγικός και μη παραγωγικός εργάτης, χρησιμοποιώντας το ουσιαστικό «εργάτης» και στις δύο περιπτώσεις. Ιδιαίτερα κατατοπιστική για τα κριτήρια ένταξης στις κοινωνικές τάξεις είναι η συνοπτική παρουσίαση των Νίκου Παπαγεωργίου και Σταυρούλας Χριστοδουλάκου με τίτλο η Μαρξιστική θεωρία για τις κοινωνικές τάξεις. Άρα, με αυτά τα κριτήρια προσεγγίζουμε και ανιχνεύουμε τα στοιχεία των επίσημων στατιστικών. Το 2016 η μισθωτή εργασία αντιπροσώπευε το 65,89% της συνολικής απασχόλησης (84,74% στην ΕΕ), δηλαδή ήταν 2,44 εκατομμύρια μισθωτοί (Το εργατικό ζήτημα-Η σύνθεση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα, Δ. Κατσορίδας – ΙΝΕ ΓΣΕΕ), σύμφωνα με τα επεξεργασμένα στοιχεία. Το 2021

Αφιέρωμα με τα στοιχεία της Εργάνη οι μισθωτοί με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου (δεν περιλαμβάνονται οι περίπου 570.162 εργαζόμενοι στο δημόσιο με σχέση δημοσίου δικαίου) ήταν 2.163.610 και από αυτούς το 16,7 % δούλευε κάτω από 20 ώρες την εβδομάδα, το 33,85% είχε μικτές μηνιαίες αποδοχές κάτω από 700 ευρώ, το 29,75% είχε από 701-1000 ευρώ, το 20,61 % είχε από 1.001-2.000 ευρώ. Ενώ μόνο το 8,17 % είχε μικτές μηνιαίες αποδοχές άνω των 2.000 ευρώ. Μέσα σε αυτόν τον αριθμό των 2,44 εκ. μισθωτών βρίσκεται η σύγχρονη εργατική τάξη, με εξαίρεση όσους ασκούν διευθυντική λειτουργία, έχουν μεγάλες αμοιβές και άλλες ιδιαιτερότητες, που αφορούν την οικονομική τους κατάσταση, ή δουλεύουν στα σώματα ασφαλείας και ως ιερείς. Συγκροτείται (στοιχεία του 2016) μέσα από το μεγαλύτερο μέρος του 1.770.000 μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, το μεγαλύτερο μέρος των 565.000 εργαζόμενων στο δημόσιο, καθώς και από τους 63.000 περίπου συμβασιούχους του δημοσίου και μεγάλο μέρος των 33.000 που εργάζονται σε ΝΠΙΔ και αφού αφαιρέσουμε τους 150.000 που είναι στα σώματα ασφαλείας και τους ιερείς. Ταυτόχρονα στη σύγχρονη εργατική τάξη χρειάζεται να συνυπολογίσουμε ένα τμήμα των εργαζομένων που δουλεύουν «μαύρα» και δεν καταγράφονται στις έρευνες εργατικού δυναμικού κι ένα τμήμα όσων καταγράφονται ως αυτοαπασχολούμενοι, αλλά προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως μισθωτοί, καθώς κι ένα σημαντικό ποσοστό άνω του 60% του 1,13 εκ. ανέργων (που εντάσ-

σονται στην εργατική τάξη), γιατί προέρχονται από απολυμένους μισθωτούς της εργατικής τάξης, είτε από νεοεισερχόμενους που κατάγονται από εργατικές οικογένειες. Η εργατική τάξη με βάση τα στοιχεία του 2016 φτάνει στο 61,31% του Οικονομικά Ενεργού Πληθυσμού και

των νεοεισερχόμενων άνεργων και το ποσοστό εκείνων που τελικά βρίσκουν δουλειά ως μισθωτοί και εντάσσονται στην εργατική τάξη. Μπορούμε να καταλήξουμε με σιγουριά ότι η σύγχρονη εργατική τάξη της χώρας μας αποτελεί την πιο μεγάλη μερίδα του Οικονομικά Ενεργού Πλη-

Η εργατική τάξη με βάση τα στοιχεία του 2016 φτάνει στο 61,31% του Οικονομικά Ενεργού Πληθυσμού και ανέρχεται στον αριθμό των 2.952.097 (2.075.190 μισθωτοί, 876.907 άνεργοι)

ανέρχεται στον αριθμό των 2.952.097 (2.075.190 μισθωτοί και 876.907 άνεργοι). Ο αριθμός των ανέργων που υπολογίζεται για κατάταξη στην εργατική τάξη από το συνολικό αριθμό ανέργων του 2016 (1,13 εκ), προκύπτει από το άθροισμα όσων ήταν προηγούμενα μισθωτοί και απολύθηκαν και από τον αριθμό

θυσμού. Παρά τη μείωση της απασχόλησης τα χρόνια της κρίσης, το ειδικό βάρος της εργατικής τάξης αυξάνει. Οι θεωρίες για την εξαφάνιση της εργατικής τάξης και το τέλος της εργασίας διαψεύδονται. Για την εργατική τάξη, το μέγεθος και το ρόλο της αναπτύσσονται πολλές θεωρίες από παλιά και σύγχρονα

ρεύματα. Να διευκρινίσουμε ότι δεν συμφωνούμε με τις απόψεις, οι οποίες μπορεί να προβάλλονται ότι εκφράζουν αυστηρά μαρξιστικά κριτήρια και στο όνομα του ξεκαθαρίσματος θεωρούν ότι εντάσσονται στην εργατική τάξη: Μόνο όσοι δουλεύουν σε μεγάλες βιομηχανικές μονάδες στην πρωτογενή παραγωγή ή στον τομέα της μεταποίησης. Μόνο όσοι κάνουν καθαρά χειρωνακτική εργασία. Μόνο όσοι δουλεύουν σε ιδιωτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις και όχι στο δημόσιο (Γ. Οικονομάκης). Μόνο όσοι δουλεύουν σε εταιρείες που απασχολούν παραπάνω από ένα συγκεκριμένο αριθμό εργατών. Μόνο όσοι δεν έχουν ανώτερη ή ανώτατη μόρφωση. Μόνο όσοι κάνουν παραγωγική εργασία και παράγουν υπεραξία, άρα αποκλείοντας εργάτες που πουλάνε την εργατική τους δύναμη σε εργοδότες οι οποίοι δεν την εκμεταλλεύονται για παραγωγή εμπορευμάτων, αλλά για δική τους χρήση. Μόνο όσοι δεν κατέχουν ατομικά περιουσιακά στοιχεία, πχ αυτοκίνητο ή σπίτι (τα οποία δεν χρησιμοποιούν ως εμπόρευμα ή ως μέσα παραγωγής). Η περιοριστική αυτή κατάταξη, που αποκλείει με εκλεκτικισμό μεγάλα κομμάτια της εργατικής τάξης, δεν εκτιμούμε ότι βοηθά τη συσπείρωση της τάξης, αλλά αντίθετα αναπαράγει από την ανάποδη τον κατακερματισμό της. Η εισήγηση παρουσιάστηκε από την Μαρία Μπικάκη στην Ημερίδα εργασίας και διαλόγου της Πρωτοβουλίας για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 2 Απριλίου 2022 με θέμα «Ο σύγχρονος καπιταλισμός».

Η συγκρότηση σε «τάξη για τον εαυτό της» ▸ Ταξική συνειδητοποίηση και ανεξάρτητη οργάνωση Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ συγκροτείται ως η άλλη πλευρά του «κεφαλαίου», στο δίπολο κεφάλαιο-εργασία. Συγκροτείται πάνω στο θεμελιακό, το ειδοποιό χαρακτηριστικό του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής: την εκμετάλλευση απλήρωτης δουλειάς, την απόσπαση υπεραξίας, την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Χωρίς αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχει καπιταλισμός. Από εδώ προκύπτουν δύο συμπεράσματα: πρώτον, ότι η εργατική τάξη και η πάλη της σχετίζεται με τον πυρήνα του καπιταλιστικού συστήματος ως τέτοιου και δεύτερον ότι από τη φύση της υπάρχει και συγκροτείται ως τάξη-αντίπαλος της αστικής, της άλλης κοινωνικής ομάδας η οποία

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

συνδέεται με την καρδιά του συστήματος. Η εργατική τάξη συγκροτείται ως τάξη για τον εαυτό της όταν αποκτήσει συνείδηση των ενιαίων συμφερόντων της, τα οποία βρίσκονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της αστικής τάξης και του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, διεκδικήσει την μείωση της εκμετάλλευσής της και αγωνιστεί για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και την ανατροπή του καπιταλισμού, αναλάβει το ρόλο της για την επανάσταση και δράσει για την ιστορική απελευθέρωση όλης της κοινωνίας και τον κομμουνισμό. Το επαναστατικό πολιτικό υποκείμενο έχει σαν φορέα του, όχι γενικά και αόριστα την εργατική τάξη, αλλά «εκείνη την

κοινωνική συγκρότηση που πραγματοποιεί την δυνατότητα για χειραφέτηση από την κυριαρχία του κεφαλαίου […] με αυτήν την έννοια μπορούμε να πούμε ότι η κοινωνική βάση του πολιτικού επαναστατικού υποκειμένου είναι η εργατική τάξη» (Κώστας Τζιαντζής). Η εργατική τάξη ωθείται από την φύση της προς την επαναστατική θεωρία και πρακτική με την αμφισβήτηση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής από τη συμβολή των πολιτικών πρωτοποριών και τις επαναστατικές ιδέες. Όπως και οι επαναστατικές ιδέες προϋποθέτουν την ύπαρξη επαναστατικής τάξης (Μαρξ, Γερμανική ιδεολογία).

Οι τάσεις χειραφέτησης και υποταγής σήμερα Η εργατική τάξη αναπτύσσεται σε αντίθεση αλλά και εξάρτηση από τον ιστορικό της αντίπαλο. Χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ότι μέσα στην τάξη και στον κάθε εργάτη-εργάτρια υπάρχουν οι τάσεις χειραφέτησης/απελευθέρωσης μαζί με εκείνες της υποταγής/συνδιαλλαγής και για το ποιες τάσεις επικρατούν, επιδρούν μια σειρά από παράγοντες. Η διπλή «φύση» της εργατικής τάξης εκφράζει την ενότητα και την διαπάλη ανάμεσα στην διεκδίκηση της «εμπορευματικής» αξίας και την «διεκδίκηση» της υπεραξίας, του αναγκαίου και του πρόσθετου χρόνου εργασίας. «Όταν η εργατική τάξη αρχίζει να συγκρούεται και να απελευθερώνεται από το κεφάλαιο αρχίζει να απελευθερώνεται και από τον ίδιο της τον εαυτό. Ο εργάτης ταλαντεύεται καθημερινά και ιστορικά ανάμεσα στο γονάτισμα και την αντίσταση, το “γλείψιμο” και την περηφάνια, το προσκύνημα και την εξέγερση και, τελικά, ανάμεσα στη “βελτίωση των όρων ζωής του” σαν αποτέλεσμα της βελτίωσης της θέσης του “δικού του ιδιοκτήτη” και του “δικού του κράτους” ή σαν αποτέλεσμα της ανατροπής τους» (Για το επαναστατικό πολιτικό υποκείμενο στην εποχή μας, Κώστας Τζιαντζής). Η σύγχρονη εργατική τάξη (E.T.) είναι πιο πολυσύνθετη, πιο μορφωμένη, πιο πολυεθνική από τις προηγούμενες γενιές. Όμως, η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων καθιστά την εργασία πιο σύνθετη κι ο νέος κοινωνικός καταμερισμός και οι διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της E.T. που αναπτύσσονται πάνω σε ανώτερη βάση, επιδρούν στη συγκρότηση της ενότητάς της με αντιφατικό πολλές φορές τρόπο. Η σημερινή εργατική τάξη -ιδιαίτερα τα νέα μέλη της- με την αναβαθμισμένη μορφωτική, πολιτισμική, κοινωνική ικανότητα, με δυναμικό κι όχι στατικό τρόπο, αναδεικνύεται σε εκείνη την εργατική τάξη, η οποία ανταποκρίνεται πολύ περισσότερο από κάθε άλλη εποχή στο χαρακτηρισμό των μαρξιστών του 19ου και 20ού αιώνα ως «κύρια παραγωγική δύναμη». Γιατί χωρίς αυτήν, στην κυριολεξία, γρανάζι δεν γυρνά.

16 Ζακλίν Γκόρου Γραμματέας ∆Σ Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων Vodafone

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Αφιέρωμα

Μόνιμο καθεστώς η τηλεργασία στη Vodafone ▸ Εντατικοποίηση της εργασίας και αυξημένα κέρδη για το κεφάλαιο

α τελευταία δύο χρόνια, ο τρόπος που εκτελείται η εργασία σε μια σειρά μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα έχει αλλάξει σημαντικά. Στα χρόνια της πανδημίας, πολύ μεγάλο μέρος εργαζομένων, ειδικά στις εργασίες γραφείου, εργάζεται πλέον μέσω τηλεργασίας, η οποία αποτελεί μια μαζική μορφή ελαστικής εργασίας. Αυτό στην εταιρεία Vodafone, μια από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως και στην Ελλάδα, φτάνει τα απίστευτα ποσοστά του 95% και πάνω των εργαζομένων. Η εργοδοσία της Vodafone, με αφορμή την πανδημία, ουσιαστικά έχει αλλάξει οριστικά το μοντέλο εργασίας, τον τόπο αλλά και τον τρόπο εκτέλεσής της για μερικές χιλιάδες άμεσα ή έμμεσα εργαζόμενους. Η τηλεργασία σε συνθήκες πανδημίας κάνει ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση, καθώς οι εργαζόμενοι υφίστανται όλη αυτή την πίεση μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, που πλέον έχει μετατραπεί σε εργασιακό χώρο με ό,τι αυτό συνεπάγεται (κόστος τηλεπικοινωνιακό, θέρμανσης, ηλεκτρικού ρεύματος, με παιδιά, γονείς κ.α. που μένουν στο ίδιο σπίτι). Το δε επίδομα τηλεργασίας που η εταιρεία καταβάλει για όλους όσοι εργάζονται από το σπίτι είναι 13 ευρώ μηνιαίως, παρέχοντας τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό και stick παροχής internet. Δηλαδή αρκείται αυστηρά σε όσα ορίζει το Υπουργείο Εργασίας, που όμως είναι ελάχιστα μπροστά στα έξοδα του κάθε εργαζόμενου. Από την άλλη, τα κόστη που η εταιρεία έχει γλιτώσει με αυτό τον τρόπο είναι πάρα πολύ μεγάλα συμβάλλοντας στα υψηλά κέρδη της. Η μέχρι τώρα εικόνα που σχηματίζεται είναι ότι η πλειοψηφία των συναδέλφων προτιμά να δουλεύει από το σπίτι αυτή την περίοδο και αυτό είναι κάτι απόλυτα κατανοητό και φυσιολογικό καθώς ακόμα υπάρχει η ανησυχία και ο φόβος που προκαλεί η πανδημία του κορονοϊού, καθώς και το σοβαρό ενδεχόμενο ενός επόμενου κύματος το φθινόπωρο. Όμως πλέον δεν συζητάμε ή δεν πρέπει να συζητάμε για κάτι έκτακτο, όπως μια σοβαρή πανδημία και τον κίνδυνο απώλειας ζωών. Συζητάμε για το αν θέλουμε να μετατρέψουμε μόνιμα το σπίτι μας, σε εργασιακό χώρο, με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Φαίνεται πως σε παγκόσμια κλίμακα εδώ και χρόνια μεθοδεύεται -ιδιαί-

τερα από τις πολυεθνικές- η στροφή στην τηλεργασία. Προφανώς δεν το κάνουν γιατί ενδιαφέρονται για την υγεία μας αλλά γιατί ενδιαφέρονται για την αύξηση των κερδών τους. Η πανδημία του κορονοϊού ήταν μια χρυσή ευκαιρία για αυτές να προωθήσουν το μοντέλο της τηλεργασίας σε μόνιμη και όχι σε έκτακτη βάση. Ποιοι είναι οι βασικοί λόγοι που προβάλουν όσοι συνάδελφοι είναι υπέρ της τηλεργασίας: «Κερδίζω χρόνο και χρήματα». Αυτό δεν ισχύει καθώς στην πραγματικότητα πολλοί συνάδελφοι/ισσες πλέον εργάζονται ακόμη περισσότερες ώρες, αφού μεγάλο μέρος της εταιρείας στέλνει mail στις 7-8 το απόγευμα, είτε αργότερα, έχοντας μετατρέψει σε εργάσιμο χρόνο τον χρόνο μετακίνησης από και προς τη δουλειά, μην κερδίζοντας τίποτα στην ουσία από άποψη ελεύθερου χρόνου. Βέβαια ούτε λόγος για δήλωση υπερωριών. «Κερδίζω χρήματα, αποφεύγω την μετακίνηση». Ούτε αυτό ισχύει, καθώς οι εργαζόμενοι δεν έχουν σταματήσει να μετακινούνται με τα ΜΜΜ και άρα να εκδίδουν μηνιαία κάρτα. Όσοι μετακινούνται με ΙΧ, γλιτώνουν τη βενζίνη αλλά όλοι πληρώνουν περισσότερα σε ρεύμα για κλιματισμό (ειδικά το καλοκαίρι), ίντερνετ και άλλα έξοδα. «Δεν με πιέζει ο προϊστάμενος». Δεν ισχύει, καθώς την ίδια ή και περισσότερη πίεση βιώνουν οι εργαζόμενοι. Η εντατικοποίηση έχει αυξηθεί σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό, σε πλήθος τμημάτων εν μέσω πανδημίας οι στόχοι έχουν αυξηθεί, οι προϊστάμενοι «πετάγο-

νται» κάθε λίγο μέσα από τα chat και σαν να μην έφτανε αυτό, έγιναν προσπάθειες, σε αρκετά τμήματα, εγκατάστασης καμερών στους υπολογιστές, κάτι που τελικά αποτράπηκε με την έγκαιρη παρέμβαση του σωματείου. Στο στόχαστρο σωματεία και συλλογικότητες Το σημαντικότερο όμως από όσα κερδίζει η εταιρεία είναι η διάλυση της συλλογικότητας και των σωματείων, τα οποία έχουν βάση της ύπαρξης τους χώρους δουλειάς και τη συλλογικότητα μεταξύ των συναδέλφων. Να τονίσουμε εδώ πως η εταιρεία σε αυτά τα δύο περίπου χρόνια έχει απολύσει με διάφορους τρόπους (λήξη σύμβασης, παραίτηση κ.α.) εκατοντάδες εργαζόμενους, ενώ πολλοί συνάδελφοι επινοικιαζόμενοι μέσω της Adecco υποχρεώ-

Το σημαντικότερο όμως από όσα κερδίζει η εταιρεία είναι η διάλυση της συλλογικότητας και των σωματείων, τα οποία έχουν ως βάση της ύπαρξης τους, τους χώρους δουλειάς και τη συλλογικότητα μεταξύ των συναδέλφων

θηκαν να υπογράψουν τροποποιητική σύμβαση, όπου δεν αναγράφεται η προϋπηρεσία τους. Πολλοί συνάδελφοι της Vodafone υπέγραψαν ατομικές συμβάσεις τηλεργασίας με χειροτέρευση των εργασιακών τους όρων. Οι απολύσεις, η εκ περιτροπής εργασία, η ενοικίαση εργαζομένων, έχουν γίνει ακόμα πιο εύκολες. Τα συλλογικά όργανα των εργαζομένων (συνελεύσεις, σωματεία) υπονομεύονται ανεπανόρθωτα. Το δικαίωμα στην απεργία ουσιαστικά καταργείται. Μετά από 14 χρόνια ύπαρξης του σωματείου, με πρόσχημα την πανδημία, η διοίκηση της Vodafone απαγορεύει τη διενέργεια συνελεύσεων στα κτήρια, λειτουργώντας εντελώς αντιδημοκρατικά. Τα δε κρατικά όργανα ελέγχου -π.χ. Επιθεώρηση Εργασίας- αν δεν επιτελούσαν μία φορά σωστά το ελεγκτικό τους καθήκον μέσα στους οργανωμένους χώρους εργασίας, δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα με τους εργαζόμενους στο σπίτι. Η κατάσταση αυτή είναι αναμενόμενη καθώς η απομόνωση, η καλλιέργεια του ατομικισμού, η έντονη ενασχόληση μόνο με τα social media, η υποχώρηση του κινήματος έχει οδηγήσει στην αποδοχή αυτής της επιλογής, της μόνιμης ατομικής εργασίας. Η κατάργηση της μόνιμης τηλεργασίας θα είναι μια από τις δυσκολότερες μάχες που θα χρειαστεί να δώσουν τα σωματεία, ανάμεσά τους και το σωματείο της Vodafone. Αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξουμε και να διεκδικούμε ουσιαστικά δικαιώματα για τους εργαζόμενους τώρα και στο μέλλον.

Αφιέρωμα

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Κώστας Παλούκης

πρώτη οργανωμένη και μαζική Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα γιορτάστηκε στον Ρέντη στις 18 Απριλίου 1919, ακολουθώντας το νέο ημερολόγιο το οποίο δεν ίσχυε ακόμη στη χώρα. Σύμφωνα με τους σοσιαλιστές συμμετείχαν 100.000 εργάτες στην απεργία. Η ΓΣΕΕ η οποία είχε ιδρυθεί λίγους μήνες νωρίτερα εξ αρχής θέσπισε ότι θα γιορτάζεται με το νέο ημερολόγιο για διεθνιστικούς λόγους. Η εφημερίδα Ριζοσπάστης γράφει την ημέρα εκείνη: «Σήμερον είναι η σοσιαλιστική πρωτομαγιά. Η διεθνής εορτή των εργατών. Εφέτος […] οι εργάται των συμμαχικών χωρών δεν θα εορτάσουν την πρωτομαγιάν. Οι των Κεντρικών Αυτοκρατοριών θα την εορτάσουν ίσως, αλλ’ ως μίαν διαμαρτυρίαν κατά του πολέμου» (Ριζοσπάστης, 18/4/1919). Οι νικήτριες χώρες ήθελαν να αποφύγουν μια εργατική διαμαρτυρία με αντιπολεμικό περιεχόμενο και οι σοσιαλιστές μάλλον τους ακολουθούσαν. Στις ηττημένες χώρες το κλίμα όμως ήταν εντελώς διαφορετικό. Την ίδια περίοδο στην Ελλάδα ισχύει ακόμη ο στρατιωτικός νόμος. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση Βενιζέλου συμμετέχει με στρατεύματα στη διεθνή επέμβαση για κατάπνιξη της σοσιαλιστικής επανάστασης στη Ρωσία. Η Ελλάδα ετοιμάζεται, επιπλέον, για τη μικρασιατική εκστρατεία και κείνες τις μέρες παίρνει το «πράσινο φως» για την απόβαση στη Σμύρνη. Στο εσωτερικό της ΓΣΕΕ επικρατούν δύο τάσεις: Ο πρόεδρος Ευάγγελος Μαχαίρας με την πλειοψηφία της διοίκησης (6 στους 11) επιδιώκει να μην εορταστεί η πρωτομαγιά. Ο Μαχαίρας είναι εκπρόσωπος των «καθαρών συνδικαλιστών», ενός συνδικαλιστικού ρεύματος το οποίο κηρύσσει τους εργατικούς αγώνες εκτός πάσης πολιτικής, αλλά ουσιαστικά στηρίζει τη βενιζελική κυβέρνηση. Η αριστερή μειοψηφία (5 στους 11) εξαγγέλλει τον εορτασμό εφαρμόζοντας την απόφαση του Α΄ Πανεργατικού Συνεδρίου που ίδρυσε την ΓΣΕΕ. Η Εργατική Πρωτομαγιά θα γιορταστεί αγωνιστικά στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τον Πειραιά, τον Βόλο, τη Λάρισα, τη Σύρο, την Καρδίτσα κ.α. Η εκτίμηση των σοσιαλιστών ήταν πως η απεργία εκείνη την ιστορική Πρωτομαγιά αγκάλιασε 30.000 μόνο σε Αθήνα-Πειραιά. Η κυβέρνηση απαγόρευσε τις προσυγκεντρώσεις και τις απογευματινές συγκεντρώσεις, αλλά και την 24ωρη απεργία στον ηλεκτρισμό και τις συγκοινωνίες. Πήρε, μάλιστα, και στρατιωτικά μέτρα, ενώ προχώρησε σε συλλήψεις «πρωταιτίων» και «καταγραφή των απεργών». Οι εργάτες ηλεκτρισμού και συγκοινωνίας, τελικά, θ’ απεργήσουν

Στις 18 Απρίλη (με το παλαιό ημερολόγιο) έγινε η πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά μετά την ίδρυση του ΣΕΚΕ και της ΓΣΕΕ. Ο Ά Παγκόσμιος πόλεμος είχε τελειώσει, ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ακόμα στην Ουκρανία να πολεμάει κατά της σοβιετικής εξουσίας ενώ ετοιμαζόταν η ελληνική απόβαση στη Σμύρνη. Το εργατικό κίνημα, από τότε διχασμένο, με το στρατιωτικό νόμο εν ενεργεία και απαγόρευση των συγκεντρώσεων δείχνει τη δύναμή του με μαζικές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα.

18 Απρίλη 1919: Εργατική Πρωτομαγιά μεταξύ δύο πολέμων

εδώ τα θεμέλια του νέου κόσμου, που μετά τις 12 το μεσημέρι και τα σωμαοικοδομείται (σ.σ. εννοεί τη Σοβιετιτεία θα καλέσουν τους εργάτες να συκή Ένωση)». γκεντρωθούν κατευθείαν στον Ρέντη. Το ψήφισμα έγραφε: «ΣήμεΣτη συγκέντρωση μίλησαν εκπρόσαν εκπρό ψήφ ρον εις σωποι της ΓΣΕΕ και ο Στ. ε όλας τας χώρας του κόσμου η εορτή της ΠρωΚόκκινος από το ΣΕΚΕ. ΚΕ. κόσ Το νεαρό τομαγιάς θα είναι μια Ο Αβραάμ Μπεναρόγια α τ λαϊκή διαμαρτυρία όμως ξεσήκωσε με την ελληνικό εναντίον των κακώς ομιλία του τους συσυνδικαλιστικό κίνημα εχόντων κοινωνικών γκεντρωμένους: «Αι προσπαθούσε να πραγμάτων. Ούτω και πιέσεις, τα εμπόδια η εργατική τάξις της δεν μας απελπίζουν», απεμπλακεί από την Ελλάδος έχει και αυτή έλεγε μιλώντας στους αστική πολιτική τα συγκεντρωμένους. «Εί-τ αιτήματά της. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είχε μεθα ακόμη άπειροι, οι, ελλ αιτήματα, εάν δεν εζήτη την είμεθα αρχάριοι. Η Πρωαιτήμ βελτίωσιν της τύχης του και της τομαγιά όλων των εργατών του ζωής του δεν θα ήτο λαός ζωντανός, κόσμου είναι αρχή της αναγεννήσεβιώσιμος […]. Τα αιτήματά μας […] ως. Αναγεννώμεθα, οργανούμεθα. είναι αιτήματα του λαού και ουδείς Μια νέα ζωή ήδη αρχίζει για μας, μια δύναται να υπάρχη ανώτερος από νέα ελπίδα μας ενθαρρύνει […] Στην την θέλησιν του λαού». τιμία Ελλάδα απομένει να βάλη και

Τον Μάιο του 1919, ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος είχε τελειώσει. Την 1η Μαΐου η εφημερίδα Ριζοσπάστης σχολιάζει τους όρους της Συνθήκης των Βερσαλλιών. Άσχετα με το γεγονός ότι πιθανότατα η ηττημένη Γερμανία θα αποδεχθεί τους όρους η αριστερή εφημερίδα επισημαίνει ότι «η τοιαύτη ειρήνη, η βασιζομένη επί όρων καταπιεστικών δι’ ένα λαόν ως ο γερμανικός δεν θα είνε παρά ηφαίστειον, έτοιμον να εκραγή εις κάθε στιγμήν και επομένως δεν θα είνε ειρήνη. Επομένως όλαι αι μέχρι τούδε θυσίαι των λαών θα αποβούν μάταιαι». Και η εφημερίδα προτείνει: «Αν η ειρήνη ήτο δικαία, αν εξηφάνιζε πάντα λόγον μελλοντικής προστριβής μεταξύ των δύο μεγάλων χωρών πάσα τοιαύτη δια συνθηκών εξασφάλησις θα απέβαινε περιττή και θα ήρκει ως εξασφάλησις δια την ειρήνην του κόσμου.» (Ριζοσπάστης, 1/5/1919). Την ίδια περίοδο ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει την Σμύρνη. Η εφημερίδα δεν είναι όμως σε θέση να κατανοήσει τις συνθήκες του νέου πολέμου χρησιμοποιώντας το ίδιο ακριβώς κριτήριο. Αντίθετα, θεωρεί πως το Συνέδριο της Ειρήνης στις Βερσαλλίες αναγνωρίζει «εις την Ελλάδαν δικαιωμάτων επί της παραλιακής εκείνης περιοχής της Μικράς Ασίας» και αυτό συνιστά «μια απαρχή απονομής δικαιοσύνης εις τους μικρούς λαούς, εις τους δυναστευμένους πληθυσμούς» (Ριζοσπάστης, 2/5/1919). Το νεαρό ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα ακόμη προσπαθούσε να βρει τα βήματά του και να απεμπλακεί από την αστική πολιτική. Σύντομα, θα κάνει το μεγάλο ξέσπασμα. Οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες την περίοδο που διεξάγεται η Μικρασιατική Εκστρατεία οδηγούν σε όξυνση της κοινωνικής και πολιτικής κρίσης στην Παλαιά Ελλάδα. Όλες οι ανακοινώσεις σωματείων περιείχαν το αίτημα της άρσης του στρατιωτικού νόμου και της λογοκρισίας «διά τα εσωτερικά ζητήματα». Οι εργατικές απεργίες που ξέσπασαν εν μέσω Μικρασιατικής Εκστρατείας αποκτούσαν έντονο πολιτικό και αντιπολεμικό περιεχόμενο, ακόμα και εάν οι συνδικαλιστικοί φορείς τους δεν επιθυμούσαν κάτι τέτοιο. Οι απεργίες αυτές χαρακτηρίζονταν από το κράτος «στάση σε καιρό πολέμου» και καταστέλλονταν με την επέμβαση του στρατού και της αστυνομίας, με την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου, με συλλήψεις και στρατοδικεία. Οι συλλήψεις σοσιαλιστών εργατών και οι διώξεις μελών του ΣΕΚΕ κορυφώθηκαν με τη σύλληψη ηγετικών στελεχών του και την απαγγελία της κατηγορίας επί εσχάτη προδοσία και συγκεκριμένα «επί προκλήσει εις διέγερσιν εμφυλίου πολέμου».

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

ΕΠΙ • κοινωνία Ματίνα Παπαχριστούδη

πίσω

Όροι «ψηφιακής λογοκρισίας» στις πλατφόρμες

από τις κάμερες

συμπληρωματικές όψεις στην εξέλιξη του ψηφιακού ολοκληρωτισμού που γεννήθηκε στις αρχές του αιώνα, μετατρέποντας την ατομικότητα του ανθρώπου σε κερδοφόρο εμπόρευμα ως big data, υπό τη στενή εποπτεία κρατικών δομών. Η παντοδυναμία των πολυεθνικών γιγάντων της ψηφιακής διαδικτυακής οικονομίας, οι GAFAM όπως λέγονται (Facebook, Google, Apple, Amazon, Twitter), καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την πληροφόΟ ΜΑΪΟΣ είναι ο μήνας αποφάσεων ρηση και ενημέρωση του και για την ΕΡΤ, η οποία βρίσκεται παγκόσμιου κοινού, χειστο επίκεντρο σφοδρής αντιπαράραγωγεί και καθοδηγεί ανθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί θρώπινες συμπεριφορές, μερίδιο στη νομή της τηλεοπτικής καθορίζει πρότυπα και κοιεξουσίας εντός του ραδιομεγάρου νωνικές στάσεις. της Αγίας Παρασκευής. Με δεδομένο Σε αυτή τη φάση παότι η ΕΡΤ θα είναι το απαραίτητο ντοδυναμίας τους στην ΕΕ συμφωνήθηκαν οι νέοι όροι εργαλείο πληροφόρησης της κυβέρκίνησης και διακίνησης πενησης στην προεκλογική περίοδο, ριεχομένου και υπηρεσιών αναμένεται να στηριχτεί το νέο καστο διαδίκτυο. Ο νόμος για νάλι της ertnews με νέο προσωπικό τις «Ψηφιακές Υπηρεσίες» ενώ δεν αποκλείονται αλλαγές στα μπορεί να αυτοδιαφημίζεπρόσωπα της διεύθυνσης ειδήσεων. ται ως όριο στην αυθαιρεσία των πλατφορμών, όμως πρόκειται για απαίτηση των πολιτικών οργάνων να συμμετέχουν και να καθορίζουν τους κανόνες διακίνησης του περι-

Η είδηση για την εξαγορά μαμούθ των 41 δισ. δολαρίων του Twitter από τον Ίλον Μασκ, επισκίασε την είδηση πως επιτεύχθηκε συμφωνία των ευρωπαϊκών οργάνων για έναν νέο νόμο «Ψηφιακών Υπηρεσιών» στις χώρες της ΕΕ. Τα δυο γεγονότα είναι οι διαφορετικές

Ο ΜΑΪΟΣ της συμφωνίας με τα μίντια. Για τον ερχόμενο μήνα αναμένονται τα περίφημα μέτρα της «εργαλειοθήκης» κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, στη στήριξη των ΜΜΕ και του έντυπου Τύπου. Ήδη ανακοινώθηκε η ηλεκτρονική πλατφόρμα εγγραφής ΜΜΕ και ιστοσελίδων περιφερειακών και τοπικών ΜΜΕ από το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, ένα νέου τύπου ηλεκτρονικό μητρώο καταχώρησης στοιχείων έκδοσης και εκδοτών.

ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ για μηδενισμό του ΦΠΑ στις πωλήσεις εντύπων, μείωση ΦΠΑ στο χαρτί και την εκτύπωση παραμένει ανοιχτό και προς διαπραγμάτευση με το υπουργείο Οικονομικών. Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση δεν αποδέχεται το αίτημα των εκδοτών και επιμένει σε μέτρα επιδοματικής πολιτικής στα πρότυπα των χαριστικών μέτρων την περίοδο της πανδημικής κρίσης του covid-19, όπως η κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ.

εχομένου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση για την επίτευξη της συμφωνίας ανάμεσα σε ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και ευρωπαϊκό συμβούλιο, τα κράτη μέλη θα έχουν απαιτήσεις για πρόσβαση στους αλγόριθμους διακίνησης, για ταχεία αφαίρεση παράνομων προϊόντων και υπηρεσιών καθώς και για επιβολή περιορισμών στη στόχευση πληροφορίας-υπηρεσιών, ενώ θα αποδέχονται ετήσιο έλεγχο. Σε περίπτωση παραβίασης του νόμου η ΕΕ θα επιβάλλει κυρώσεις με πρόστιμα έως και 6% του παγκόσμιου τζίρου τους. Με δεδομένη την εμπειρία στη διαχείριση της διακίνησης πληροφορίας, την εκτεταμένη λογοκρισία και τους περιορισμούς στην ελεύθερη ενημέρωση, την καταπάτηση της ελευθερίας λόγου και ελευθεροτυπίας στο έδαφος των καπιταλιστικών κρατών την περίοδο της πανδημικής κρίσης και κυρίως με τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι παραπάνω κανόνες του νόμου «Ψηφιακών Υπηρεσιών» «διαβάζονται» εντελώς διαφορετικά. Το πολιτικό προσωπικό των κρατικών δομών διεκδικεί μερίδιο συνδιαχείρισης στην εξουσία των αλγόριθμων χειραγώγησης των ανθρώπων.

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» Το Δίκτυο «Σπάρτακος» λαμβάνει μεγάλη αγωνιστική πρωτοβουλία, μέσα και έξω από τον στρατό, ενάντια στην οικονομική και εργασιακή εκμετάλλευση των συνφάνταρων. Το κράτος δίνει τον εξευτελιστικό μισθό των 8,7 ευρώ τον μήνα στους στρατιώτες. Η κατάσταση είναι ακόμα πιο δραματική για τις λαϊκές οικογένειες επειδή διανύουμε περίοδο έντονης ακρίβειας. Απ’ την αρχή της θητείας του ένας στρατιώτης καλείται να πληρώσει μια σειρά από δυσβάσταχτα ποσά είτε για να καλύψει τις φοβερές ελλείψεις που δημιουργεί η θητεία (μια ματιά στον κατάλογο του ρουχισμού αρκεί) αλλά και διότι δεν δίνεται δικαίωμα δωρεάν μετακίνησης στους φαντάρους που πηγαίνουν στα σπίτια τους. Το κόστος ειδικότερα των ακτοπλοϊκών ανεβαίνει μαζί με τις τιμές των καυσίμων. Ήδη απ’ τις αρχές του πολέμου στην Ουκρανία είναι 10-12% αυξημένα, ενώ και πιο πριν είχαν αυ-

Τέλος στην κοροϊδία των 8,7 ευρώ! ▸ Εδώ και τώρα να αυξηθεί ο εξευτελιστικός μισθός των φαντάρων στο ύψος του βασικού ξηθεί κατά 12-15%. Επίσης πανάκριβα είναι τα αεροπορικά εισιτήρια, ενώ ο στρατιώτης υποχρεώνεται να καταβάλει πολλά ευρώ σε ταξί και ΚΤΕΛ γιατί ο στρατός αρνείται να βάλει κίνηση στρατιωτικών οχημάτων. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ένας στρατιώτης καλείται να μετακινηθεί υποχρεωτικά οχτώ φορές μόνο για τις υποχρεωτικές άδειες. Η σύγκριση δε του «μισθού» των 8,7 ευρώ με άλλες χώρες της Ευρώπης που διατηρούν σύστημα υποχρεωτικής θητείας είναι αποκαλυπτική, καθώς οι αμοιβές είναι πολλαπλάσιες

παντού. Αναφέρουμε, λοιπόν: Στην Φινλανδία από 5,20 έως 12,90 ευρώ τη μέρα. Στην Ελβετία 25 φράγκα την ημέρα (περίπου 25 ευρώ) συν 20 φράγκα την ημέρα για κάθε παιδί. Στην Σουηδία 2.500 δολάρια μηνιαίως. Στο Ισραήλ 410 με 451 δολάρια. Στην Κύπρος 250 ευρώ. Η κυβέρνηση δαπανά 65 δισ. ευρώ για πολεμικούς εξοπλισμούς και προσλήψεις δεκάδων χιλιάδων στρατιωτικών, δίνει το 2,4% του ΑΕΠ στο ΝΑΤΟ, οργανώνει πανάκριβες διεθνείς ασκήσεις («Ηνίοχος 2022») πρόβα τζενεράλε για ιμπεριαλιστικούς πολέμους ώστε

να αναβαθμιστεί ο ρόλος του ελληνικού αστικού κράτους ως περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη. Από την άλλη μεριά αντιμετωπίζει τους φαντάρους ως αναλώσιμους, βαθαίνει την οικονομική και εργασιακή μας εκμετάλλευση, που πολύ συχνά οδηγεί σε ατυχήματα αφού οι στρατιώτες πολλές φορές δουλεύουν σαν εργάτες χωρίς τα κατάλληλα μέσα προστασίας. Δίνει ελάχιστο φαγητό για να ψωνίζουμε από το ΚΨΜ και με τα κέρδη ο στρατός αγοράζει γραφική ύλη, συντηρεί μονάδες και οχήματα. Εμείς απαιτούμε να αυξηθεί ο μισθός του κάθε φαντάρου στο ύψος του βασικού. Να εγγραφόμαστε στο ταμείο ανεργίας αμέσως μετά την απόλυση μας από τον στρατό και να λαμβάνουμε το αντίστοιχο επίδομα. Να μας αναγνωρίζονται όλα τα ένσημα για τους 9 ή 12 μήνες της στρατιωτικής θητείας. Το υπουργείο Άμυνας να αναλάβει το κόστος μετακίνησης σε εξόδους και άδειες.

Κοινωνία ΠΑΝ∆ΗΜΙΑ

Θεοπίστη Καπέτα | Κυριάκος Νασόπουλος

Αναιρέσεις

Ανοσία του κέρδους στον κορονοϊό ▸ Σε υψηλά επίπεδα οι επιδημιολογικοί δείκτες, σε «συνύπαρξη με τον ιό» καλεί τώρα ο Πλεύρης

τάνοντας σιγά σιγά στο καλοκαίρι, το άνοιγμα του τουρισμού και τα προσδοκώμενα τεράστια κέρδη για τους «μεγάλους» του κλάδου έχουν ήδη επιβάλλει την σχεδόν πλήρη άρση των μέτρων για τον κορονοϊό. Μπορεί η επιδημιολογική κατάσταση της χώρας να συνεχίζει να είναι ανησυχητική ωστόσο η κυβέρνηση κάνει και πάλι προκλητικά τα στραβά μάτια για χάρη του τουριστικού κεφαλαίου. Απλά, τροποποιεί για ακόμη μια φορά το σενάριο για την εξέλιξη της πανδημίας κατά το δοκούν, μετατρέποντάς το από τρόμου σε… μιούζικαλ. «Είμαστε σε νέα φάση της πανδημίας, μπαίνουμε στη φάση της συνύπαρξης με τον ιό», έσπευσε να δηλώσει ο υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης μετά από δύο και περισσότερα χρόνια «ατομικής ευθύνης» και συνεχούς στοχοποίησης των πολιτών. «Κάνω έκκληση σε όλους τους πολίτες και ειδικά στα νεότερα παιδιά τα οποία έχουν βγει έξω και διασκεδάζουν και ενδεχομένως νοσούν αλλά νοσούν πάρα πολύ ελαφριά το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα να αποφύγουν να έχουν επαφές με τους γονείς τους, με τους παππούδες τους, με τις γιαγιάδες τους», είχε δηλώσει ο ίδιος άνθρωπος μόλις πριν λίγους μήνες, ενόψει Πρωτοχρονιάς.

Έτσι, από τον Μάιο καταργούνται ουσιαστικά όλα τα μέτρα με εξαίρεση την υποχρεωτική χρήση της μάσκας σε εσωτερικούς χώρους. Συγκεκριμένα, σταματάει η υποχρεωτική επίδειξη των πιστοποιητικών εμβολιασμού και νόσησης για πρόσβαση σε όλους τους κλειστούς και ανοικτούς χώρους. Ο υγειονομικός «μεγάλος αδελφός» πάει προσωρινά στην «άκρη» τουλάχιστον σε ότι αφορά την κυκλοφορία του χρήματος. Άλλωστε, από την αρχή ήταν στην αποκλειστική υπηρεσία κεφαλαίου και κρατών σε ότι αφορά την καπιταλιστική διαχείριση της πανδημίας, όπως άλλωστε και η συντριπτική πλειοψηφία των περιοριστικών μέτρων. Παράλληλα, καταργούνται τα τακτικά self test σε μαθητές και εκπαιδευτικούς ενώ απαιτείται ένα rapid test την εβδομάδα για την πρόσβαση των ανεμβολίαστων στους χώρους εργασίας. Εξαιρούνται βέβαια πάντοτε οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί, τους οποίους καθαρά και μόνο για πολιτικούς λόγους η κυβέρνηση έχει βάλει στόχο να απολύσει. Επίσης, επανέρχεται η πληρότητα σε όλους τους χώρους εστίασης και διασκέδασης στο 100%, οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα λειτουργίας με τα προ πανδημίας δεδομένα. Τέ-

λος, όσον αφορά το εκδικητικό πρόστιμο υποχρεωτικού εμβολιασμού για τους άνω των 60 που είχε επιβληθεί από την κυβέρνηση, αίρεται από τις 31 Απριλίου. Ο συνεχώς και ραγδαία αυξανόμενος απολογισμός χαμένων ανθρώπινων ζωών από τον covid-19 δεν αντιστοιχεί σε καμία περίπτωση με τη χαλάρωση των μέτρων, πολύ περισσότερο δε αν προχωρήσουμε σε σύγκριση με άλλες περιόδους της πανδημίας όπου οι επιδημιολογικοί δείκτες βρίσκονταν σε πολύ πιο χαμηλά επίπεδα. Εντελώς διαφορετικές τότε οι πολιτικές προτεραιότητες της κυβέρνησης αλλά πάντοτε με το ίδιο ταξικό πρόσημο. Στην Ελλάδα κατά μέσο όρο την τελευταία εβδομάδα (21/427/4) πέθαναν 36 συμπολίτες μας ημερησίως, ενώ από την έναρξη της επιδημίας και μέχρι την Τετάρτη 27/4 έχουν καταγραφεί συνολικά 29.022 θάνατοι. Ο αριθμός των ασθενών που νοσηλεύονταν διασωληνωμένοι ήταν 267, εκ των οποίων οι 144 (53.93%) ανεμβολίαστοι ή μερικώς εμβολιασμένοι και 123 (46.07%) πλήρως εμβολιασμένοι. Αριθμοί που μαρτυρούν ότι σίγουρα κάτι δεν πήγε καθόλου καλά όλο το προηγούμενο διάστημα σε ότι αφορά την υγειονομική διαχείριση της πανδημίας.

∆ΙΚΗ ΓΙΑ ΖΑΚ

Απαίτηση για παραδειγματική δικαιοσύνη

την τελική ευθεία μπαίνει πλέον η δίκη των δύο καταστηματαρχών και των τεσσάρων αστυνομικών για την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου στις 21 Σεπτεμβρίου 2018 στο κέντρο της Αθήνας. Σαράντα τρεις ολόκληρους μήνες μετά το φονικό λιντσάρισμα της οδού Γλάδστωνος, το αίτημα για δικαιοσύνη παραμένει όχι μόνο ανικανοποίητο αλλά κυρίως εν αμφιβόλω. Την Τετάρτη 13/4, ο εισαγγελέας Σωτήρης Μπουγιούκος πρότεινε την ενοχή των δυο επιχειρηματιών για θανατηφόρο σωματική βλάβη κατά συναυτουργία απορρίπτοντας το αίτημα της οικογένειας του Ζακ Κωστόπουλου για μετατροπή της κατηγορίας σε ανθρωποκτονία από πρόθεση.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Παράλληλα, πρότεινε και την απαλλαγή των τεσσάρων αστυνομικών τονίζοντας ότι «ενήργησαν στο πλαίσιο των καθηκόντων τους». Στην ουσία δηλαδή ο εισαγγελέας αθωώνει τους τέσσερις από τους έξι κατηγορούμενους ενώ προτείνει την ελαφρύτερη ποινή για τους άλλους δύο. «Η εισαγγελική πρόταση δεν μας προκαλεί εντύπωση. Είναι συνεπής στάση σε αυτό που γνωρίζουμε. Πως η δικαιοσύνη έχει ταξικό πρόσημο, πως θα προστατεύει πάντα τα όργανα του κράτους, τα αφεντικά και τους ιδιοκτήτες. Από την Αμερική και το Black Lives Matter, ως το παγκόσμιο κίνημα MeToo, γνωρίζουμε πως μπορούμε μέσα από το μαζικό κίνημα, να ανατρέπουμε τέτοιες

προτάσεις!», τονίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παράλληλα καλεί όλα τα σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους, τα δημοτικά και περιφερειακά σχήματα της Αριστεράς και όλη την Αριστερά να στηρίξουν ενεργά το αίτημα για αλλαγή κατηγορίας, με συμμετοχή σε όλες τις κινητοποιήσεις πριν την απόφαση του δικαστηρίου αλλά και τη συγκέντρωση έξω από το Εφετείο, τη μέρα της απόφασης. «Να αποδοθεί παραδειγματική η δικαιοσύνη και να καταδικαστούν όλοι οι κατηγορούμενοι», απαιτεί μεταξύ άλλων και η Κίνηση για τις Ελευθερίες, τα Δημοκρατικά Δικαιώματα, την Αλληλεγγύη (ΚΕΔΔΑ). Οι τρεις επόμενες δικάσιμοι έχουν οριστεί στις 3, 4 και 11 Μαΐου.

Προφεστιβαλική εκδήλωση για τον αθλητισμό ▸ Σάββατο 7 Μάη στην Ακαδημία Πλάτωνoς

Με το φετινό φεστιβάλ, το οποίο θα πραγματοποιηθεί 3 με 5 Ιουνίου στη Γεωπονική Σχολή να πλησιάζει, το Project Αναιρέσεις διοργανώνει το Σάββατο 7 Μάη στην Ακαδημία Πλάτωνoς προφεστιβαλική μέρα αφιερωμένη στον αθλητισμό. Στόχος η συμβολή στη συζήτηση για έναν αθλητισμό που θα έχουν όλες-οι συμμετοχή σε αυτόν και που δεν θα χρειάζεται να πρέπει να πληρώσεις την συνδρομή σε ένα γυμναστήριο ή κάποιο σύλλογο. Έναν αθλητισμό στην διάθεση του λαού, που θα είναι αποδεσμευμένος από τα συμφέροντα των μεγαλοπαραγόντων, των χορηγών και των ΜΜΕ. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα ξεκινήσει στις 3 μ.μ. με τουρνουά μπάσκετ 3x3 στο γηπεδάκι στην Ακαδημία Πλάτωνος (δηλώσεις συμμετοχής στην ιστοσελίδα των Αναιρέσεων), το οποίο θα ολοκληρωθεί στις 7 το απόγευμα. Στις 7.30 μ.μ. θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα «Ερασιτεχνικός αθλητισμός και ελεύθερη πρόσβαση. Ο αθλητισμός που μας αφορά!», με κεντρικούς ομιλητές τον αθλητή του μπάσκετ Νίκο Παππά, τον ραδιοφωνικό παραγωγό και μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού HUMBA! Γιάννη Τσαούση και τον Γιώργο Καυκιά εκ μέρους των Αναιρέσεων. Η βραδιά θα κλείσει με μπαρ οικονομικής ενίσχυσης και DJ Set με τον Mister Kentro.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

ΣΧΟΛΙΟ

Κίνηση ιδεών

Δημήτρης Γρηγορόπουλος

Ακραίο Κέντρο: Νεολογισμός ή νέο-οπορτουνισμός; Ο Εμανουέλ Μακρόν υιοθέτησε τον χαρακτηρισμό «ακραίο κέντρο» για την πολιτική του, για να προσδώσει ένα δυναμικό χαρακτήρα σε ένα πρόγραμμα που το χαρακτηρίζει κεντρώο. Στην πραγματικότητα όμως είναι βαθιά αντεργατικό και αντιδραστικό, υποστηρικτικό προς το κεφάλαιο, που μασκαρεύεται «κεντρώο».

Με Θουκυδίδη ενάντια στο… ΝΑΤΟ; «Επιβολή εξουσίας» και «ασφάλεια πατρίδας» Πρόσφατα κυκλοφόρησε κείμενο υπογραφών με τίτλο «Διαμαρτυρία για τη στάση του πολιτικού συστήματος και των ΜΜΕ στο ουκρανικό». Το κείμενο επισημαίνει την «πλήρη υποταγή» της Ευρώπης «στους αμερικανοΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς», την «ιδεολογική τρομοκρατία στα καθεστωτικά ΜΜΕ» και την αντιρωσική υστερία και λογοκρισία. Το ελληνικό «σύστημα εξουσίας» σύμφωνα με τους υπογράφοντες, έστειλε όπλα στην Ουκρανία και συναίνεσε στην «επιβολή των ευρωπαϊκών κυρώσεων χωρίς την προϋπόθεση επιβολής ανάλογων μέτρων στην Τουρκία». Αντίθετα προτείνεται «το τουρκικό αντιπαράδειγμα μιας ισορροπημένης στάσης» στο όνομα των «μακραίωνων ελληνορωσικών σχέσεων» και της «ενεργειακής και αμυντικής ασφάλειας της πατρίδας μας». Οι υπογράφοντες ανήκουν σε όσους «αντιλαμβάνονται το εθνικό συμφέρον με όρους ελληνικούς κι όχι ευρωατλαντικούς», «μάθανε τον πόλεμο από τον Θουκυδίδη κι όχι από τα κανάλια» και «γνωρίζουν ποιοι είναι οι πραγματικοί εχθροί της Ελλάδας». Ο Θουκυδίδης στην Ιστορία του βάζει τους Αθηναίους να δηλώνουν στους Μηλίους, πριν τους κατασφάξουν, ότι «και οι θεοί και οι άνθρωποι ακολουθούν πάντα έναν απόλυτο νόμο της φύσης, να επιβάλλουν πάντα την εξουσία τους αν έχουν τη δύναμη να το επιτύχουν», μια δήλωση με την οποία θα συμφωνούσαν και οι ευρωατλαντιστές και η ρωσική ηγεσία και κάθε αστική τάξη. Με πρόσχημα τον Θουκυδίδη το κείμενο μένει στο πλαίσιο των αστικών κρατικών συμφερόντων, μικρών και μεγάλων, και στον κυνισμό της γεωπολιτικής. Γι αυτό προτείνει μια «ισορροπημένη στάση» κι όχι έξοδο από το ΝΑΤΟ και διώξιμο των βάσεων, γι' αυτό και συνυπογράφουν στελέχη της ΛΑΕ μαζί με ακροδεξιούς. Μπάμπης Συριόπουλος

ίγες μέρες πριν τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία ο Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε στη ραδιοφωνική εκπομπή Matins de France Culture: «Τα τρία τέταρτα των ψηφοφόρων προτίμησαν τρία προγράμματα. Ένα ακροδεξιό, ένα ακροαριστερό κι ένα που εγώ θα χαρακτηρίσω ως πρόγραμμα του Ακραίου Κέντρου», αποδεχόμενος ουσιαστικά τον χαρακτηρισμό του «ακροκεντρώου», που του έχουν αποδώσει ορισμένοι Γάλλοι διανοούμενοι. Αυτή η τοποθέτηση συνθέτει και το εκλογικό του σύνθημα: «Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ακραίο κέντρο». Τον όρο του «Ακραίου Κέντρου» εισήγαγε το 2005 ο Γάλλος ιστορικός Πιέρ Σερνά. Ο Σερνά εντάσσει στο «Ακραίο Κέντρο» τα άτομα, τις ομάδες και τα κόμματα που τοποθετούνται στο Κέντρο «όχι από πεποίθηση, αλλά από οπορτουνισμό» (Η Εφημερίδα των Συντακτών, 22-24/4/2022). Αυτόν τον απαξιωτικό ορισμό του Σερνά περί ακραίου κέντρου ο Μακρόν τον μεταμόρφωσε σε ρόλο πολιτικής υπεροχής. Τα αστικά κόμματα, ιδίως όταν οξύνεται η οικονομική, πολιτική, ιδεολογική και ηθική κρίση του συστήματος επινοούν ευφημιστικούς νεολογισμούς για την πολιτική τους, για να συγκαλύψουν τον άκρως αντιδραστικό χαρακτήρα της στο σύγχρονο στάδιο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Η δημαγωγική χρήση αυτού του όρου είναι προφανής. Πρώτο: Ο Mακρόν διαστέλλει την πολιτική του όχι μόνο από την αριστερά αλλά και από τη δεξιά, ενώ η πολιτική

νολογώντας για την ακροδεξιά πολιτική της Λεπέν, ενώ και η δική του πολιτική, αν και ηπιότερη της Λεπέν, εντάσσεται στον αστερισμό της αντιδραστικής πολιτικής, ως παραλλαγή του κυρίαρχου, στο σύγχρονο καπιταλισμό, κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Τέταρτο: Η απόρριψη των όρων δεξιά και αριστερή πολιτική αυξάνει τη διεισδυτικότητα του Μακρόν στο ευρύ κοινό, που απ΄την κυρίαρχη αστική ιδεολογία απωθείται απ’ το δίπολο των «δύο άκρων» και ωθείται, χωρίς να πολυκαταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται, προς έναν προοδευτικό μετριοπαθή κεντρώο χώρο, που στην πραγματικότητα είναι χώρος συγκαλυμμένα (όσο γίνεται) αστικός, αντιδραστικός και αντιλαϊκός. Δεν είναι τυχαίο ότι η κεντρώα στροφή κερδίζει έδαφος στον αστικό πολιτικό χώρο. Η κεντρώα στροφή Στα καθ’ ημάς ο πρωθυπουρως μετριοπαθής προοδευτική γός και αρχηγός της ΝΔ Κ. δήθεν πολιτική επιλογή Μητσοτάκης επαγγέλλεται το τέλος του ιστορικού, ιδεολογικερδίζει έδαφος κοπολιτικού αλλά και κομμαστον αστικό πολιτικό χώρο τικού διπολισμού Δεξιάς-Αριστεράς, εμπνευσμένος προφανώς από τις γαλλικές προεδρικές εκλογές και τη συνθηματολογία του που εφάρμοσε και ευαγγελίζεται στη νέα Mακρόν, με διπλή στόχευση. Πρώτο: πενταετία είναι σαφώς αντιδραστική δεΝα διευρύνει την πολιτική του εμβέλεια ξιά πολιτική. στο χώρο των ανένταχτων, αλλά και στο Δεύτερο: Χρησιμοποιεί τον όρο ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. «ακραίο» ως προσδιορισμό του κέντρου, Δεύτερο: Να ρίξει γέφυρες κυβερνητιγια να προσδώσει δυναμικό και ριζοκής συνεργασίας ως «προοδευτικό κεσπαστικό χαρακτήρα στην έννοια του ντρώο» κόμμα προς το ΚΙΝΑΛ, αλλά και κέντρου, που γενικά δηλώνει μια μετριπρος τον ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως στην περίπτωση οπαθή συστημική διαχείριση. κυβερνητικής συνεργασίας των τριών Τρίτο: Απευθύνεται δημαγωγικά στο αστικών κομμάτων. ευρύ κοινό των αριστερών, προοδευτιΗ αστική ιδεολογία, ιδίως όταν εκλακών, δημοκρατικών ψηφοφόρων κινδυ-

ϊκεύεται σε προπαγάνδα, αποκτά έναν ιδεαλιστικό χαρακτήρα, αντικαθιστά την πραγματικότητα με μιαν αυθαίρετη έννοια. Αυτή είναι η σχέση του δήθεν προοδευτικού φιλολαϊκού ακραίου κέντρου, που επικαλείται ο Μακρόν και άλλοι αστοί πολιτικοί, με την πραγματική δεξιά, αντιλαϊκή, αντιδραστική πολιτική που ασκούν. Από την αρχή της εκλογής του το 2917, ο Μακρόν έσπευσε ν’ αποτυπώσει το ταξικό στίγμα της πολιτικής του: Μείωσε τη φορολογία των επιχειρήσεων από το 33% στο 25%, και πρόσφερε πακέτα φοροαπαλλαγών και κινήτρων στο μεγάλο κεφάλαιο. Στον αντίποδα, κλιμάκωσε την αντεργατική, αντιλαϊκή επίθεση, αναθεωρώντας τον εργατικό κώδικα, υπονομεύοντας περαιτέρω τις συλλογικές συμβάσεις, μειώνοντας τις παροχές στους ανέργους και την αμοιβή της μαθητείας. Στις συντάξεις υιοθέτησε το νεοφιλελεύθερο κεφαλαιοποιητικό σύστημα διακυβεύοντας τα αποθεματικά στα χρηματιστήρια. Επέβαλε επί μήνες το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις αγωνιστικών εκδηλώσεων και συναθροίσεων. Ενάντια στις διαδηλώσεις κινητοποίησε 90.000 άνδρες των δυνάμεων καταστολής, ακόμη και έφιππη αστυνομία. Χρησιμοποιήθηκαν αντλίες νερού, πλαστικές σφαίρες, ενώ πραγματοποιήθηκαν χιλιάδες συλλήψεις σε εφαρμογή ενός δρακόντειου τρομοκρατικού νόμου. H ακραία βία προκάλεσε, μάλιστα, την αντίδραση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Αν αυτά πράττει ο κεντρώος Μακρόν γιατί το σύστημα να προσφύγει στις υπηρεσίες της Λεπέν;

Πολιτισμός Γράφει ο CaptainLinux

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, ούτε η χρονική συγκυρία της εξαγοράς της πιο «επιδραστικής» πολιτικά πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης από έναν ολιγάρχη με στενές σχέσεις με Πεντάγωνο και NASA.

ε συνέχεια των πρόσφατων γεγονότων, τα οποία αναλύθηκαν στο προηγούμενο φύλλο του Πριν, ο Ίλον Μασκ τελικά εξαγόρασε την Twitter. Το συνολικό ποσό της εξαγοράς που αποδέχτηκε η εταιρία ανέρχεται στα 44 δισ. δολάρια. Το πολύμηνο παιχνίδι με τις μετοχές παράλληλα με το σόου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του δισεκατομμυριούχου απέδωσαν καρπούς. Η εποχή που γίνεται η εξαγορά δεν είναι τυχαία. Η Twitter κατά την περίοδο της πανδημίας κατάφερε να φτάσει τη μετοχή της στη μέγιστη ιστορική αξία της στις αρχές του 2021. Ωστόσο, το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς η μετοχή ξεκίνησε μια καθοδική πορεία μέχρι τις αρχές του 2022, πέφτοντας κάτω από το μισό σε αξία. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε και την υλοποίηση του σχεδίου του ο ιδιοκτήτης της Tesla, αγοράζοντας τις πρώτες μετοχές του. Η εταιρεία από οικονομική σκοπιά βρισκόταν σε αρκετά δυσμενή θέση. Στην υπάρχουσα πίεση προστέθηκε και το δεύτερο σκέλος του σχεδίου του Ίλον Μασκ, δηλαδή η καμπάνια που ξεκίνησε από τον προσωπικό του λογαριασμό στην πλατφόρμα. Ο Μασκ άρχισε να ασκεί κριτική γύρω από διάφορες πτυχές της διαχείρισης του Twitter και πρωτίστως γύρω από το ζήτημα ελευθερίας του λόγου στην πλατφόρμα. Μέσα από αυτή την καμπάνια κινητοποίησε το κοινό του, που αποτελείται από εκατομμύρια φαντασιόπληκτους νεοφιλελεύθερους, προς μια κατεύθυνση αλλαγής καθεστώτος στην Twitter. Τελευταίο κομμάτι του παζλ, πριν την τελική προσφορά εξαγοράς, ήταν το σόου του Μασκ με την ανάληψη και αργότερα απόρριψη της θέσης στο ΔΣ της εταιρείας. Έπειτα, από τη συνεχή πολύπλευρη πίεση, οι μέτοχοι της Twitter αποφάσισαν να δεχτούν την πρόταση εξαγοράς. Παρά τις διακηρύξεις του περί ελευθερίας του λόγου, οι προθέσεις του Ίλον Μασκ μόνο αγνές δεν

ΒΙΒΛΙΟ

Twitter: Ο Μασκ και η μάσκα της ελευθερίας του λόγου 312 σελίδες βιογραφικής μυθιστορίας Εκδόσεις Τόπος

είναι. Πρώτος από Ο έλεγχος μιας όλους, όλα αυτά τα χρόνια εκμεταλλευόταν ν δημοφιλούς τη δυναμική που προσφέέπλατφόρμας ρει η πλατφόρμα για την θα επιφέρει προσωπική του κερδοφοφορία. Συστηματικά αξιοποιεί ποιεί πολλά οφέλη τα tweet του για χρηματιηματιστον Μασκ, στηριακά παιχνίδια. Ο Ίλον όχι μόνο Μασκ έκανε τη χειραγώγηση γώγηση μετοχών μέσω του Twitter tter αγακέρδη πημένο του σπορ. Μάλιστα ιστα στην περίπτωση της εταιρείας ίας Tesla, της οποίας είναι ιδιοκτήτης, τήτης, είχε παρέμβει έως και η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ράς κατηγορώντας τον για χρηματιστηριακή ατιστηριακή απάτη. Ωστόσο ο ίδιοςς αρνήθηκε τις κατηγορίες επικαλούμενος ούμενος την ελευθερία του λόγου. Έπειτα από μία δεκαετία αετία γεμάτη σκάνδαλα όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έπαιξαν κομβικό ρόλο στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης αλλά και την πόλωση των κοινωνιών, οι υποσχέσεις του Μασκ

δεν ξεγελούν κανέναν, πέρα από το φανατικό κοινό του. Το σκάνδαλο Cambridge Analytica και C η εκλογική καμπάνια του Τραμπ έδειξαν με τον πιο Τρ ηχηρό τρόπο πως καμία ελευηχη θερία δεν μπορεί να υπάρξει θερί στις πλατφόρμες κοινωνιδικτύωσης που ελέγχουν κής δ πλούσιοι αυτού του κόσμου. οι πλού Φημολογείται ήδη πως το νέο καΦημολογ στο Twitter θα συντελέσει θεστώς σ ενίσχυση της λογοκρισίας, στην ενίσ λογοκρισίας που σίγουρα θα μίας λογο εντείνει ττην πόλωση που οδηγεί σε άνοδο της ακροδεξιάς, αλλά και θα στοχεύσει όσους προσπαθούν να διαταράξουν το status quo της εκμεαταράξου τάλλευσης στο σύγχρονο κόσμο. Το Twitter, π παρά την εταιρική μορφή Twitter του, έχει εδραιωθεί ως χώρος πολιτικής αντιπαράθεσης και πεδίο έκφρασης κινημάτων, περνά σε μια νέα σκοτεινή εποχή στα χέρια ενός μεμονωμένου ιδιοκτήτη.

Ροβήρος Μανθούλης: Μια γενναία παραίτηση

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Ροβήρος Μανθούλης, που πέθανε στα 93 του χρόνια, ήταν ένας πολύ αξιόλογος σκηνοθέτης και συγγραφέας, με πλούσια αντιστασιακή και κοινωνική δράση. Πολλά και δικαίως υμνητικά γράφτηκαν αυτές τις μέρες στα ΜΜΕ, όμως αξίζει να αναφέρουμε μια ξεχασμένη αλλά αποκαλυπτική «λεπτομέρεια». Το 1976 ο Μανθούλης παραιτήθηκε

από διευθυντής της ΕΡΤ, στην οποία είχε διοριστεί το 1975, επειδή το απόγευμα της 17ης Νοεμβρίου, το κρατικό κανάλι, την ώρα της πορείας για την επέτειο του Πολυτεχνείου, πρόβαλε εκτός προγράμματος (και ακριβοπλήρωσε) έναν ποδοσφαιρικό αγώνα Αγγλίας-Ιταλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο: «ένα από τα υβριστικότερα πραξικοπήματα που επιχει-

ρήθηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ», μια πράξη «ασέβειας προς τους νεκρούς του Πολυτεχνείου», όπως ο ίδιος τη χαρακτήρισε. Την άλλη μέρα ο Μανθούλης παραιτήθηκε… (Στοιχεία από το βιβλίο του Ροβήρου Μανθούλη Το κράτος της τηλεόρασης, εκδ. Θεμέλιο 1981.) Μια παραίτηση που δεν φανερώνει μόνο το ήθος του Μανθούλη αλλά και το κλίμα της εποχής.

«H συγγραφή δεν είναι ιδιότητα, είναι ύπαρξη. Αν δε βουτήξεις τον κοντυλοφόρο μέσα σου, θα φανεί, ακόμα κι αν γράψεις ένα αριστούργημα», αναφέρει ο Δημήτρης Παπαχρήστος σε πρόσφατη συνέντευξη του με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου, με τίτλο Αχ! Μουρλοσκοτωμένο. Συγγραφέας μυθιστορημάτων, δοκιμίων και ποιητικών συλλογών, ο εκφωνητής στον ραδιοσταθμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973, μας δίνει ακόμα ένα υβριδικό πόνημα. Γιατί οι 312 σελίδες του Αχ! Μουρλοσκοτωμένο δεν αποτελούν μυθιστόρημα, ούτε αυτοβιογραφία. Γραμμένες σε πρώτο πρόσωπο συνιστούν θα λέγαμε μια βιογραφική μυθιστορία, στην οποία ο Δημήτρης Παπαχρήστος, εκτός από τα ιστορικά γεγονότα και τις συναντήσεις του με ιστορικές μορφές της αριστεράς και του κινήματος, μας μιλά και για το σήμερα, παίρνοντας θέση στα τεκταινόμενα και επίδικα της εποχής μας. Αποφεύγοντας τη γραμμικότητα της χρονικής εξέλιξης, μας μεταφέρει με συνεχή μπρος-πίσω στα μεγάλα γεγονότα του τέλους του 20ου αιώνα, στις ιστορίες των οποίων μπαινοβγαίνουν ο αγαπημένος του «αδελφός» Περικλής Κοροβέσης, ο Μανώλης Γλέζος με τον Λάκη Σάντα, ο Μίκης Θεοδωράκης με τον Μάνο Χατζηδάκη, ο Κώστας Βάρναλης με τον Γιάννη Ρίτσο, ο Παντελής Βούλγαρης με τον Νίκο Κούνδουρο, ο Αλέξης Δαμιανός, η Μελίνα Μερκούρη, αλλά και ο Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο), ο Κορνήλιος Καστοριάδης και ο Ζαν Πολ Σαρτρ. «Η μάνα που με γέννησε Ξέχασε τ’ όνομά μου. - Πώς με λένε μάνα: Αύριο γιορτάζω. - Αχ, μουρλοσκοτωμένο μου. Αύριο σε λένε, γιόκα μου. Το σήμερα δεν σε χωράει.» Βασίλης Τσιράκης

22 Τουρκία

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Γαλλία

Όχι στις καταδίκες, παντού Ταξίμ!

Λίτσα Φρυδά

Κόμματα και πολιτικές οργανώσεις, σωματεία, φοιτητές και απλοί πολίτες μαζεύτηκαν την Πέμπτη ξανά στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης. Ο κόσμος που συγκεντρώθηκε μπροστά από το Επιμελητήριο Μηχανολόγων Μηχανικών φώναζε συνθήματα όπως «Παντού Ταξίμ, Παντού Αντίσταση», «Χαιρετίσματα σε όσους πολεμούν τους πεσόντες στο Γκεζί», «Το Γκεζί είναι τιμή μας, ας γκρεμιστούν οι φυλακές, ελευθερία στους κρατούμενους». Μετά την ανάγνωση της δήλωσης Τύπου, η αστυνομία επενέβη και προσήγαγε 51 άτομα, μεταξύ των οποίων και τον δημοσιογράφο Ουμούτ Ταστάν. Η επίσημη δικαιολογία του νομάρχη Κωνσταντινούπολης ήταν ότι ορισμένα μέλη της ομάδας πραγματοποίησαν πορεία χωρίς άδεια! Η πλατφόρμα «Ταξίμ Αλληλεγγύη» ανέφερε σε ανακοίνωσή της: «Ζούμε μια από τις πιο σκοτεινές μέρες στη χώρα μας όσον αφορά τη δημοκρατία, το νόμο και τη δικαιοσύνη. Γνωρίζουμε ότι αυτή η απόφαση του δικαστηρίου δεν ευσταθεί νομικά. Αυτή η απόφαση δεν είναι δικαστική, αλλά πολιτική και την απορρίπτουμε». Την Τρίτη τουρκικό δικαστήριο καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη χωρίς αναστολή τον Τούρκο ακτιβιστή και φιλάνθρωπο Οσμάν Καβαλά και σε 18 χρόνια φυλάκιση άλλους επτά κατηγορούμενους για τις κινητοποιήσεις στο πάρκο Γκεζί το 2013. Ο Καβαλά αρχικά είχε αθωωθεί τον Φεβρουάριο του 2020 για τις κατηγορίες που τον συνέδεαν με τις διαδηλώσεις στο πάρκο Γκεζί, ωστόσο το τουρκικό δικαστήριο ανέτρεψε την απόφαση και συγχώνευσε αυθαίρετα την υπόθεση με την αστήρικτη κατηγορία συμμετοχής στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. To τουρκικό Κόμμα Εργασίας (EMEP) καταγγέλλει το καθεστώς της Άγκυρας ότι επιχειρεί να εξοντώσει οποιονδήποτε αντιστέκεται και αγωνίζεται για δημοκρατία, ειρήνη και ελευθερία. Το EMEP καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία να συμμετέχουν μαζικά στις πορείες για τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς με το σύνθημα «Ενωμένοι θα νικήσουμε».

Η επανεκλογή του Μακρόν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2022, με το 58,54%, μοιάζει με νίκη πάνω σε ερείπια, επισημαίνουν πολιτικοί αναλυτές, αφού οι ρωγμές που δημιουργήθηκαν στο σύστημα δεν ήταν ποτέ τόσο ανοιχτές.

ην ίδια στιγμή, η Μαρίν Λεπέν πέτυχε το υψηλότερο ποσοστό της (41,46%), χάρη στην πολιτική του Μακρόν (και των προκατόχων του, δεξιών κι αριστερών), ο οποίος συνέχισε να την ενισχύει, για να εξασφαλίσει την επανεκλογή του. Ωστόσο, παρά τις απειλές, τους εκφοβισμούς και την ενοχοποίηση του εκλογικού σώματος, η αποχή (η μεγαλύτερη από το 1969!) έφτασε το 28% ενώ το 8,5% των ψηφοφόρων ψήφισε λευκό ή άκυρο. Συνολικά, σχεδόν 17 εκατομμύρια ψηφοφόροι, πάνω από το 1/3 του εκλογικού σώματος, αρνήθηκαν να παγιδευτούν στο τεχνητό δίπολο δεξιά-ακροδεξιά. Εκφράστηκε έτσι απερίφραστα και στον δεύτερο γύρο η απέραντη οργή απέναντι

∆ιεθνή

Νίκη Μακρόν πάνω σε ερείπια στον Μακρόν και το καθεστώς του, ο οποίος, παρά την επικράτησή του, εκλέχθηκε με λιγότερους από τους μισούς εγγεγραμμένους και έχασε 2.000.000 ψηφοφόρους σε σχέση με το 2017. Ο Τύπος κάνει λόγο για τεράστια πολιτική κρίση που σοβεί από την επανεκλογή του, για μια δύσκολη πενταετή θητεία, όπου και η παραμικρή προσπάθεια μεταρρύθμισης του επανεκλεγμένου προέδρου θα αμφισβητείται στο δρόμο, με την ακυβερνησία να θεωρείται πιθανή. Η Φιγκαρό στο εντιτόριαλ

βολή της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού, χωρίς να φέρει τον νόμο για ψήφιση στο Κοινοβούλιο. Την ίδια μέρα, ξανάρχισαν και οι συζητήσεις μεταξύ των κομμάτων της Αριστεράς, με επιστολή που απηύθυνε δημόσια η Λαϊκή Ενότητα του Μελανσόν στους Πράσινους (EE-LV), στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, στο Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (ΝΡΑ), προτείνοντάς τους να συνασπιστούν, εν όψει των βουλευτικών εκλογών (12 και 19 Ιουνίου), στη βάση, όχι μιας συμφωνίας κορυφής, αλλά

(25/4) εκτιμά: «(…) η Γαλλία, διαλυμένη, επανέρχεται στη βάναυση πραγματικότητα (...) ενός νέου ταξικού αγώνα, μιας σύγκρουσης γενεών, προελεύσεων και ταυτοτήτων, ξένης, από τη φύση της, προς κάθε συμβιβασμό», συμπληρώνοντας ότι ο Μακρόν, ενώ φαίνεται ισχυρός είναι πιο ευάλωτος από ποτέ, γνωρίζει καλά πως « (…), στην πραγματικότητα, το μαρμάρινο άγαλμα είναι ένας γίγαντας με πόδια από πηλό». Ο Μακρόν γνωρίζει καλά πως δεν μπορεί να υπολογίζει σε περίοδο χάριτος και είναι αποφασισμένος να προχωρήσει την πολιτική του. Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Μπρούνο Λεμέρ δήλωσε, την επομένη των εκλογών, ότι η κυβέρνηση δεν αποκλείει να κάνει χρήση του προεδρικού διατάγματος 49.3 για την επι-

Οι φοιτητές και οι καταλήψεις δείχνουν το δρόμο για έναν τρίτο γύρο κοινωνικών αγώνων και κινηματικών διεκδικήσεων

ενός προγράμματος ρήξης με τις παλιές μεθόδους και τις παλιές διαδικασίες ενότητας, με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των εργαζομένων και της εργατικής τάξης. Βασικά στοιχεία του προγράμματος είναι η συνταξιοδότηση στα 60, η Έκτη Δημο-

κρατία, η απόσυρση του νόμου Ελ Κομρί... «Η εκλογή ενός μεγάλου αριθμού βουλευτών του λαϊκού πόλου, στην κατεύθυνση της ρήξης, θα δημιουργούσε μια τρομερή κρίση, μια μεγάλη ρωγμή στην καρδιά των θεσμικών οργάνων, όπου οι μάζες θα μπορούσαν να σπεύσουν για να επιβάλουν τη σύγκληση μιας συντακτικής και κυρίαρχης συνέλευσης. Αυτό θα ήταν ένας ισχυρός μοχλός για τον ταξικό αγώνα», δήλωσε στο Πριν η Ελέν Μπουσέλ, που εντάχθηκε στη Λαϊκή Ενότητα. «Φυσικά, γνωρίζουμε ποια είναι η φύση των θεσμών της Πέμπτης Δημοκρατίας. Δεν τρέφουμε αυταπάτες για το ότι αυτοί οι αντιδημοκρατικοί θεσμοί, αναθέτοντας στον αρχηγό του κράτους τεράστιες εξουσίες, υποβαθμίζουν την Εθνοσυνέλευση, περιορίζοντάς την στα έδρανα του κοινοβουλίου. Το άνοιγμα μιας διεξόδου συμβατής με τη δημοκρατία, τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας, απαιτεί αυτοί οι θεσμοί, που απορρέουν από το πραξικόπημα του 1958, να καταργηθούν», συμπλήρωσε, δηλώνοντας αισιόδοξη για την επικείμενη συνεργασία. Παρά την αισιοδοξία της ΛΕ και τις πολυάριθμες συγκλίσεις, καταγράφονται και σημαντικές διαφωνίες. Θα ακολουθήσουν 15 αποφασιστικής σημασίας ημέρες, αφού οι υποψηφιότητες πρέπει να κατατεθούν ως τις 7 Μάη, οπότε θα ξεκαθαρίσει σε ποιο βαθμό θα έχει καταστεί δυνατή η διεύρυνση της συνεργασίας στη βάση αυτού του προγράμματος. Ανεξάρτητα, όμως, από την έκβαση αυτής της εκλογικής συνεργασίας, η προετοιμασία ενός 3ου γύρου κοινωνικών αγώνων, η σύσταση ενός μπλοκ αντίστασης απέναντι στον κοινωνικό πόλεμο του Μακρόν, ικανού να προετοιμάσει την αντεπίθεση, στο πεδίο απεργιών και διαδηλώσεων στους δρόμους, βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, σε συνέχεια των αγώνων που δεν έπαψαν ποτέ την προηγούμενη πενταετία.

∆ιεθνή

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

περισκ πιο

Υπάρχει και άλλη διάσταση πέρα από τις «εικόνες πανικού» στα σούπερ μάρκετ του Πεκίνου λόγω του φόβου έξαρσης της πανδημίας. Η Κίνα, για να αποφύγει νέο αυστηρό lockdown τύπου Σαγκάης στην πρωτεύουσα, επενδύει σε μέτρα ιχνηλάτησης, επιτήρησης και πρόληψης που οι δυτικές χώρες αποφεύγουν. Εκατομμύρια δωρεάν τεστ έγιναν σε μία μέρα και βρέθηκαν μόλις 50 κρούσματα στο «κορονόπληκτο» Πεκίνο.

Η Τουρκία σκοτώνει μαχήτριες στο Κομπάνι Συνεχίζονται αμείωτες εδώ και 10 μέρες οι «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» του στρατού της Τουρκίας εναντίον Κούρδων μαχητών στο βόρειο Ιράκ. Η επίσημη αιτιολογία της προληπτικής επιθετικότητας κάνει λόγο για πληροφορίες για επικείμενη επίθεση του PKK κατά της Τουρκίας. Οι Κούρδοι του Ιράκ καταγγέλλουν και επίθεση με χημικά από το στρατό του Ερντογάν αλλά η φωνή τους είναι εξαφανισμένη από τα δυτικά ΜΜΕ. Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται στο Κομπάνι όπου drones δολοφόνησαν μέλη του γυναικείου τάγματος YPJ, γνωστού για τις μάχες του ενάντια στο ISIS. Την ίδια ώρα ο ΓΓ του ΟΗΕ σπεύδει να συναντήσει τον Ερντογάν για τις ειρηνευτικές πρωτοβουλίες για την Ουκρανία χωρίς καμία αναφορά στη συνάντηση για το δράμα των «αόρατων» Κούρδων που ξανά αποδεικνύονται «παιδιά ενός κατώτερου θεού». Στο Κομπάνι κανείς δεν μπορεί να ακούσει την κραυγή σου.

Φονικές νάρκες στη Λιβύη Τουλάχιστον 130 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους την τελευταία διετία εξαιτίας της πυροδότησης ναρκών κατά προσωπικού και άλλων εκρηκτικών μηχανισμών και πυρομαχικών που εγκαταλείφθηκαν μετά το τέλος των μαχών προ των πυλών της Τρίπολης τον Ιούνιο του 2020, σύμφωνα με έκθεση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που δόθηκε στη δημοσιότητα την Τετάρτη. Οι νάρκες αυτές έχουν

Α κόσμος νάποδα του Γιώργου Μιχαηλίδη

στοιχίσει τη ζωή σε 130 ανθρώπους, έχουν τραυματίσει περίπου άλλους 200 κι έχουν εκτοπίσει χιλιάδες. Καμία διεθνής πρωτοβουλία δεν υπήρχε για τον καθαρισμό του εδάφους και κανείς δεν έχει λογοδοτήσει γι’ αυτά τα εγκλήματα πολέμου που συνεχίζουν να σκοτώνουν ανθρώπους. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι στη σύγκρουση αυτή η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε στηρίξει επίσημα τον αποτυχημένο στρατάρχη Χάφταρ ο οποίος σήμερα κατηγορείται μεταξύ άλλων για σχέσεις με τη διαβόητη «ομάδα Βάγκνερ».

Η Μολδαβία διαλέγει πλευρά… Εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη με άμεσο τον κίνδυνο ανάφλεξης αποτελεί η απόφαση της κυβέρνησης της Μολδαβίας να εγκαταλείψει το καθεστώς ουδετερότητας και όχι απλά να ενταχθεί στη νατοϊκή «συμμαχία» υπέρ της Ουκρανίας αλλά να εμπλακεί και στις πολεμικές επιχειρήσεις. Η απόφαση έρχεται αμέσως μετά του μπαράζ εκρήξεων στον ρωσικό θύλακα της Υπεδνειστερίας, με όλες τις πλευρές (βλ.

σελ. 7) να μιλούν για προβοκάτσια με στόχο την αποσταθεροποίηση της περιοχής. Η πρόεδρος της χώρας Μάια Σάντου ανακοίνωσε ότι θέτει στη διάθεση της Ουκρανίας ειδικούς για να εκκαθαρίσουν τις περιοχές που εγκατέλειψαν αποχωρώντας οι Ρώσοι και πρόσθεσε ότι το κρατικό τραπεζικό σύστημα της Μολδαβίας θα ενταχθεί στις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Ο κίνδυνος ευρύτερης ανάφλεξης είναι μεγαλύτερος από ποτέ.

Βαρβαρότητα δυνάμεων κατοχής, σθεναρή αντίσταση Παλαιστίνιων

κατάσταση στην Παλαιστίνη παραμένει τεταμένη εδώ και ένα μήνα περίπου, όταν μετά από δύο επιθέσεις Παλαιστινίων που άφησαν οχτώ Ισραηλινούς νεκρούς, ο ισραηλινός στρατός ξεκίνησε μια αντεπίθεση διαρκείας. Κέντρο των ισραηλινών επιχειρήσεων είναι η πόλη Τζενίν της Δυτικής Όχθης αλλά και γειτονιές της Ιερουσαλήμ, ειδικά η περιοχή γύρω από το τέμενος Αλ-Ακσά. Επιδρομές σε σπίτια υπόπτων, δεκάδες συλλήψεις αλλά και δολοφονίες συνθέτουν την εικόνα. Παράλληλα, το ισραηλινό κράτος ενέκρινε την επέκταση του τείχους που χωρίζει τη Δυτική Όχθη από τα ισραηλινά εδάφη. Οι εικόνες από βίαιες συγκρούσεις με Παλαιστίνιους νέους να πετούν πέτρες σε ισραηλινά στρατιωτικά οχήματα από τη μία και επιθέσεις Ισραηλινών εποίκων και στρατιωτών εναντίον Παλαιστινίων από την άλλη θυμίζουν λίγο τα προεόρτια της περσινής κρίσης

του Μάϊου που είχε καταλήξει σε αεροπορικό βομβαρδισμό της Λωρίδας της Γάζας. Ωστόσο, αρκετοί αναλυτές εκτιμούν ότι η παλαιστινιακή πλευρά δεν επιδιώκει μια ευρείας κλίμακας σύγκρουση καθώς οι πληγές από τους περσινούς βομβαρδισμούς δεν έχουν επουλωθεί πλήρως. Από την άλλη πλευρά, διαφαίνεται ότι η νεανική συμμετοχή και αγωνιστικότητα που χαρακτήρισε τις διαδηλώσεις των Παλαιστινίων πέρυσι δεν ήταν ένα παροδικό φαινόμενο. Παρά τον βαρύ φόρο αίματος που πληρώνουν, οι νεαροί Παλαιστίνιοι της Δυτικής Όχθης αντιστέκονται σθεναρά στις ισραηλινές στρατιωτικές επιδρομές. Η εξήγηση πρέπει να αναζητηθεί κυρίαρχα στην ασφυκτική καθημερινότητα που έχει επιβάλλει το ισραηλινό κράτος, με τη διαρκή επέκταση των εποίκων στα εδάφη της Δυτικής Όχθης αλλά και τον οικονομικό πόλεμο απέναντι στις παλαιστινιακές κοινότητες

που περιλαμβάνει στέρηση υδάτινων πόρων, καταστροφή αγροτικών καλλιεργειών, παρεμπόδιση μετάβασης στους χώρους εργασίας κ.α. Αν στα παραπάνω προστεθεί και η συστηματική εκδίωξη Παλαιστινίων από τα σπίτια τους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι πρόκειται για μία πολεμική καθημερινότητα η οποία φτιάχνει και τους αντίστοιχους ανθρώπους. Αν και τα νέα που φτάνουν στα αυτιά μας προκύπτουν μόνο στην περίπτωση δολοφονιών, τα παλαιστινιακά εδάφη συγκλονίζονται από σχεδόν καθημερινούς αγώνες των κατοίκων τους που επιχειρούν να αντισταθούν. Με άλλα λόγια, το γεγονός ότι πάνω από διακόσιοι Παλαιστίνιοι και Παλαιστίνιες έχουν τραυματιστεί από τις ισραηλινές Αρχές το τελευταίο δεκαήμερο δεν δείχνει μόνο την ισχύ του ισραηλινού κράτους αλλά και της αντίστασης σε αυτό.