Νοέμβρης 1973 – Νοέμβρης 2021 48 χρόνια μετά...
εμπνεόμαστε διδασκόμαστε συνεχίζουμε
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου και ευρύτερα η αντιδικτατορική πάλη συνεχίζει να εµπνέει τους αγώνες για τα εργατικά-λαϊκά δικαιώµατα, για «ψωµί-παιδεία-ελευθερία» στη σηµερινή τους σηµασία, για νέα «έφοδο στον ουρανό» της κοινωνικής απελευθέρωσης και νέα κοµµουνιστική απόπειρα. Όπως όλες οι κορυφαίες στιγµές της ταξικής πάλης, η εξέγερση του Πολυτεχνείου αναδεικνύει την δυναµική που µπορεί να έχει ο λαϊκός αγώνας όταν βλέπει πιο µακριά από τα όρια του «εφικτού» που προβάλλει η συµβιβασµένη αριστερά, όταν προσπαθεί να βαδίσει έξω από το µονόδροµο που επιβάλλει το κεφάλαιο. Η φετινή επέτειος γίνεται σε µια συγκυρία όπου η επίθεση στα δικαιώµατα των εργαζοµένων και της νεολαίας συνεχίζεται αδιάκοπα.
/ Η εγκληµατική διαχείριση της πανδηµίας έχει
στοιχίσει την ζωή δεκάδων χιλιάδων ενώ ένας νέος κύκλος έξαρσης είναι προ των πυλών. Οι συνεχείς επικλήσεις στην «ατοµική ευθύνη», η εργαλειακή διαχείριση των µέτρων που τροφοδοτεί τον σύγχρονο ανορθολογισµό, η µετατροπή του εµβολίου από όπλο απέναντι στον ιό σε εργαλείο διαχωρισµού ή/και εκβιασµού, είναι τα µόνα που µπορεί να προσφέρει µια κυβέρνηση εχθρική σε κάθε έννοια δηµόσιας υγείας.
!
/ Οι αυξήσεις σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης προµηνύουν βαρύ χειµώνα για
τους εργαζόµενους και τα λαϊκά νοικοκυριά ενώ παράλληλα η εφαρµογή του νόµου Χατζηδάκη προωθεί την διάλυση των συνδικάτων και την εγκαθίδρυση του κοινωνικού µεσαίωνα.
/ Χιλιάδες νέοι πετιούνται έξω από την εκπαίδευση, δεκάδες σχολεία και σχολές «συγχωνεύονται», ενώ δροµολογείται ένα πανεπιστήµιο κλειστό προς τους φοιτητές και ανοιχτό προς τις επιχειρήσεις, µε την επιτήρηση της πανεπιστηµιακής αστυνοµίας.
/ Οι συµφωνίες αναβαθµισµένης συνεργασίας τόσο µε τις ΗΠΑ όσο µε την Γαλλία, στο πλαίσιο πάντα της δολοφονικής συµµαχίας του ΝΑΤΟ, νέα κούρσα εξοπλισµών που τις συνοδεύει, φορτώνουν νέα δισεκατοµµύρια στις πλάτες του λαού στο όνοµα δήθεν της ασφάλειας ενώ στην πραγµατικότητα µας εµπλέκουν βαθύτερα στους ανταγωνισµούς στα πλαίσια µιας επικίνδυνης πολιτικής.
/ Ο κρατικός αυταρχισµός είναι η απάντηση «δια πάσα νόσο», µε το δόγµα
«νόµος, τάξη, κέρδη» να αποτελεί σταθερή επιλογή. Τα συνεχή χτυπήµατα των διαδηλώσεων του τελευταίου διαστήµατος και τα υπέρογκα ποσά που δίνουν για προσλήψεις αστυνοµικών µαρτυρούν τις προθέσεις τους, δηλαδή να τροµοκρατήσουν και να αποτρέψουν µια άνοδο των διεκδικητικών αγώνων σε αυτή την φάση.
Η κυβέρνηση της Ν∆ παρά τα εµφανή σηµάδια φθοράς που έχει σε πλατιά κοµµάτια των εργαζοµένων και της νεολαίας, συνεχίζει ακάθεκτη την αντιδραστική πολιτική της, ενισχύει όλο και πιο πολύ την απεύθυνση της στο συντηρητικό κόσµο, αντιπαρατάσσει τα αστυνοµικά γκλοπ απέναντι σε κάθε φωνή αµφισβήτησης. Συνένοχος σε όλα αυτά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που όχι µόνο της άνοιξε τον δρόµο µέσα από την αντεργατική διακυβέρνηση του, αλλά πολύ περισσότερο µένοντας πιστός στην πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ συναινεί στην κυβερνητική πολιτική, περιορίζοντας την όποια «αντιπολίτευση» του σε επιµέρους πλευρές. Πολύ επικίνδυνη παραµένει η προσπάθεια των διαφόρων φασιστικών οµάδων – υπολειµµάτων της Χρυσής Αυγής να σηκώσουν ξανά κεφάλι αξιοποιώντας και το ανορθολογικό-σκοταδιστικό ρεύµα που αναδείχτηκε κατά τη διάρκεια της πανδηµίας. Το ερώτηµα που τίθεται για τον µαχόµενο κόσµο είναι ποιος και πώς θα ανατραπεί αυτή η κατάσταση. Για να µπορέσει το πράγµα να πάει αλλιώς, πρέπει το εργατικό-λαϊκό κίνηµα να παλέψει για την συνολική ήττα της πολιτικής του κεφαλαίου και της ΕΕ, για την ανατροπή της κυβέρνησης της Ν∆ σε κόντρα και απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και στην συναίνεση του. Για να νικήσουν οι αγώνες, είναι επιτακτικό να υπερβούν τόσο τον κατακερµατισµό των επιµέρους µαχών όσο και τις χαµηλές πτήσεις στο όνοµα της αναµονής των εκλογών και της κυβερνητικής εναλλαγής για να έρθουν καλύτερες µέρες. Με γραµµή ρήξης και ανατροπής για τα για τα οικονοµικά – κοινωνικά και δηµοκρατικά δικαιώµατα των εργαζοµένων και της νεολαίας, µε ανατρεπτική ενότητα των αγωνιζόµενων τµηµάτων και τον συντονισµό τους έξω και ενάντια στην ΓΣΕΕ.
Χρειάζεται άλλη αριστερά αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική! Για να νικήσουν οι λαϊκές διεκδικήσεις χρειάζεται να αλλάξει ρότα το κίνηµα. Απαιτείται άλλη αριστερά που να µπορεί να σηκώνει το γάντι στο κεφάλαιο και την πολιτική του, που να µπορεί να ενώνει τις αντιστάσεις σε κατεύθυνση πραγµατικά ανατρεπτική, που να µπορεί να εµπνέει για έναν άλλο δρόµο. Η εµπειρία του Πολυτεχνείου είναι διδακτική και δείχνει τον δρόµο και σήµερα. Όπως έγραφε ο σύντροφος µας Κώστας Τζιαντζής: «Η δικτατορία ηττήθηκε, ανατράπηκε, γιατί τελικά ο επαναστατικός αγώνας, η ριζική επαναστατική προοπτική µπήκαν ξανά στη ζωή, απείλησαν µ’ ένα καινούριο ξεκίνηµα.» Σήµερα λοιπόν που ο ολοκληρωτικός καπιταλισµός απειλεί καθολικά τον κοινωνικό άνθρωπο και την ίδια στιγµή οι δυνατότητες για µια ζωή αλλιώτικη είναι µεγαλύτερη από ποτέ, η υπόθεση µιας σύγχρονης κοµµουνιστικής προοπτικής είναι επίκαιρη. Η συσπείρωση όλων εκείνων των αγωνιστών και των αγωνιστριών που αγωνιούν και επιµένουν «για ένα καινούριο ξεκίνηµα» και η συγκρότηση ενός σύγχρονου κοµµουνιστικού προγράµµατος και κόµµατος είναι εποµένως κορυφαίας σηµασίας γιατί συνοµιλεί µε την εποχή µας και τις συγκλονιστικές δυνατότητες της, γιατί µπορεί να γίνει ο καταλύτης για να αλλάξει ο συσχετισµός στο κίνηµα και την αριστερά, για να ανοίξει άλλος δρόµος, για «ψωµί-παιδεία-ελευθερία».