Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 22-23.5.2021 - Αρ. Φύλλου 1524 by 21aristera

Συνέντευξη Απόστολος Καψάλης

Κυβερνητική ώθηση στην εργασιακή ζούγκλα λα > σελ. 11

∆ικάζουν ξανά αλλά δεν λυγίζουν τον «Σπάρτακο»

Πολλοί οι σπόνσορες για τα εγκλήματα του Ισραήλ

> σελ. 16

> σελ. 4, 22, 23

‣ Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

‣ www.prin.gr

€2

‣ ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 MAΪOY 2021

ΕΤΟΣ 31ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1.524

Συνεπιμέλεια κυβέρνησης - ΣΕΒ Αποκαλυπτικά είναι τα άρθρα του νομοσχεδίου Χατζηδάκη-Μητσοτάκη για το πώς πλήττεται ο συνδικαλισμός στους χώρους εργασίας και ενισχύεται με κάθε τρόπο η κυριαρχία του εργοδότη. Πολύ δύσκολη η προκήρυξη απεργίας, ούτε ανακοινώσεις του σωματείου χωρίς άδεια της εταιρείας.

∆

ιευρύνονται οι αντιδράσεις των εργαζομένων στο αντεργατικό νομοσχέδιο, καθώς πέφτουν στο κενό οι προσπάθειες της κυβέρνησης και των «πετσομένων» ΜΜΕ να εμφανίσουν θετικές διατάξεις για τους υπαλλήλους. Με συνέλευση αγώνα τη Δευτέρα 17/5 και διαδήλωση την Τρίτη 18/5, οι ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος παλεύουν για να φτάσει παντού το μήνυμα του ξεσηκωμού. Βασικό στοιχείο, η απαίτηση για προειδοποιητική πανεργατική απεργία πριν κατατεθεί το νομοσχέδιο στη Βουλή και για να μην κατατεθεί. Ανοικτό ξεπούλημα από τη ΓΣΕΕ που διαβουλεύεται με την κυβέρνηση, αλλά και τη ΔΑΚΕ. Χαμηλές πτήσεις και τυπικές κινητοποιήσεις από τις υπόλοιπες παρατάξεις, αναντίστοιχες της ποιότητας της επίθεσης. Ο αγώνας πρέπει να περάσει στα χέρια των εργαζομένων, στα πρωτοβάθμια σωματεία και στις συλλογικότητες αγώνα σε χώρους δουλειάς, στη νεολαία και τις γειτονιές. Νέες διαδηλώσεις την Τετάρτη και την Παρασκευή. >>> σελ. 2, 3, 7

> Ίδρυση σωματείου στην έρευνα Η άλλη όψη ψη

Καίει τα δάση η «ανάπτυξη» Ακόμα δεν μπήκε το καλοκαίρι και όλη η Αττική μυρίζει κάρβουνο. Όμως, ακόμα πιο βαριά είναι η οσμή οργανωμένου εμπρησμού με στόχο την εμπορική εκμετάλλευση των τελευταίων παρθένων περιοχών της ευρύτερης περιοχής. Είναι χαρακτηριστικό πως το πύρινο μέτωπο πολλών χιλιομέτρων έρχεται να ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο της πυρκαγιάς της Κινέτας το 2018, αφήνοντας «κρανίου τόπο» τα Γεράνεια Όρη, τα οποία θεωρούνται «φιλέτο» για πολύφερνους επενδυτές. Επιτροπές κατοίκων της περιοχής μιλούν για «εξαιρετικά ύποπτη και βολική σύμπτωση» η πυρκαγιά να ξεσπάσει λίγους μήνες μετά τις κινητοποιήσεις και το μπλοκάρισμα της εγκατάστασης ανεμογεννητριών στην Κορινθία, σε προστατευόμενη περιοχή του Δικτύου Natura.

>>> σελ. 15

Ανάλυση

Των Π. Μαυροειδής Γ. Πισίνας

Πριν 10 έτη: Η πλατεία ήταν γεμάτη… …

Οι νέοι σωτήρες του καπιταλισμού

…με οργή, ελπίδες, αγώνα, αναζητήσεις ζ ή και αυταπάτες. Η ανάπτυξη μιας νέας ριζοσπαστικοποίησης και τα πολιτικά της όρια. Μιλούν στο Πριν διαδηλωτές που έζησαν τα πρώτα βήματα των «Αγανακτισμένων» στην πλατεία Συντάγματος. >>> σελ. 12-13

Η οικονομική πολιτική του Τζο Μπάιντεν βάζει στον κρατικό αναπνευστήρα την οικονομία των ΗΠΑ που βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Αδρή χρηματοδότηση του συστήματος και όψεις νεοκεϋνσιανισμού, χωρίς ρήξεις με το κεφάλαιο. >>> σελ. 8-9

Λέσβος Τρομοκρατικές ανακρίσεις δημοσιογράφων Σοβαρές καταγγελίες για προληπτικές ανακρίσεις από την ΕΛΑΣ τουλάχιστον δέκα ανταποκριτών στη Λέσβο, με στόχο το «κουκούλωμα» των ρατσιστικών push-backs. >>> σελ. 17

Η δεύτερη ματιά

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

editorial

Αιμιλία Καραλή

Εχθρός και των ανέργων ο νόμος Χατζηδάκη

Ο Καρλ Μαρξ στο εξαιρετικό Εγκώμιο του εγκλήματος σημειώνει πως χωρίς το έγκλημα, χωρίς ένα μόνιμο σημείο αναφοράς του «κακού» και τη στοίχιση της κοινωνίας στην αέναη αντιμετώπισή του, η αστική κοινωνία «θα ήταν καταδικασμένη να φθαρεί, να καταποντιστεί αύτανδρη».

Οι νόμοι απορρύθμισης του χρόνου εργασίας, το ωράριο-λάστιχο και η ουσιαστική κατάργηση του 8ωρου παρατείνουν την ανεργία και πλήττουν άμεσα και τους ανέργους, ειδικά τους μακροχρόνιους (50% στην Ελλάδα). Ποιος το λέει αυτό; Όχι κάποιοι αντικαπιταλιστές και αριστεροί αλλά η ίδια η Κομισιόν! Στις φετινές εαρινές οικονομικές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σημειώνεται: «Οι αγορές εργασίας θα χρειαστούν χρόνο για να ανακάμψουν πλήρως, διότι υπάρχει περιθώριο αύξησης των ωρών εργασίας, προτού οι εταιρείες χρειαστούν να προσλάβουν περισσότερους εργαζομένους»! Σε απλά ελληνικά: Ο εργοδότης που θα χρειαστεί περισσότερη εργασία δεν θα κάνει προσλήψεις αλλά θα επιμηκύνει το ωράριο των ήδη εργαζομένων του. Εάν περάσει μάλιστα ο νόμος Χατζηδάκη, θα μπορεί να έχει δύο ώρες (25% του ωραρίου) απλήρωτη δουλειά από τον κάθε εργαζόμενο, συν τις φθηνές υπερωρίες, συν την μαύρη εργασία. Γιατί να κάνει προσλήψεις λοιπόν; Αυτό που περιγράφει η έκθεση της κομισιόν είναι ακριβώς ο πυρήνας της πολιτικής της ΕΕ, την οποία υλοποιεί το νομοσχέδιο Χατζηδάκη με βασικούς άξονες την «ευελιξία» και την κατάργηση του οχταώρου, το ψηφιακό ωράριο, την τηλεργασία. Όλα αυτά, την ώρα που οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στον ΟΑΕΔ βρίσκονται σταθερά πάνω από 1 εκατομμύριο (1,1), σύμφωνα με τα στοιχεία για τον Απρίλη του 2021. Από αυτούς επιδοτούνται μόλις 217.604 άτομα, με 100.000 από αυτούς να είναι οι εποχικοί τουριστικών επαγγελμάτων. Επομένως, οι άνεργοι έχουν όλους τους λόγους του κόσμου να παλέψουν ενάντια στο εργατοκτόνο νομοσχέδιο μαζί με όλους τους εργαζόμενους. Διεκδικώντας, μάλιστα, μείωση του χρόνου εργασίας, λιγότερη δουλειά - δουλειά για όλους.

Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

Το έγκλημα ως κανονικότητα

εταξύ 1860 και 1862 ο Μαρξ γράφει ένα κείμενο που έχει γίνει γνωστό στο ευρύ κοινό με τίτλο Εγκώμιο του εγκλήματος [Παρέκβαση περί παραγωγικής εργασίας] (εκδόσεις Άγρα). Οι εκδότες του έργου του το ενσωμάτωσαν στις Θεωρίες της υπεραξίας, στον τόμο IV του Κεφαλαίου. Σε αυτό το ευφυές κείμενο, ο Μαρξ ανατέμνει τη δομή και τη λειτουργία της καπιταλιστικής κοινωνίας με βάση την «παραγωγή του εγκλήματος». Ποινικό δίκαιο, δικαστήρια, φυλακές, κατασταλτικοί μηχανισμοί, όργανα βασανιστηρίων, όπλα, επιστημονικά επιτεύγματα, έργα τέχνης, μέθοδοι ανίχνευσης του εγκλήματος, η προετοιμασία και η διεξαγωγή πολέμων απασχολούν πλήθος εργαζομένων. Καταλήγει πως χωρίς το έγκλημα, χωρίς ένα μόνιμο σημείο αναφοράς του «κακού» και τη στοίχιση της κοινωνίας στην αέναη αντιμετώπισή του, η αστική κοινωνία «θα ήταν καταδικασμένη να φθαρεί, να καταποντιστεί αύτανδρη», επικαλούμενος τη διαπίστωση ενός αστού οικονομολόγου, του Μπερνάν ντε Μάντεβιλ. Ας σκεφτούμε λοιπόν πώς θα ήταν η κοινωνία χωρίς έγκλημα, χωρίς τη συμφιλίωση με την ύπαρξή του. ∆ύσκολο; Αδύνατο λένε οι περισσότεροι και απαριθμούν μια σειρά μικρά και μεγάλα, βίαια και αιματηρά εγκλήματα που διαπράττονται καθημερινά. Εξάλλου τα ΜΜΕ με τα ρεπορτάζ και τους πομπώδεις τίτλους ενισχύουν αυτήν την άποψη, εμπορευόμενα τον πόνο και την απελπισία ανθρώπων που έχουν υποστεί εγκληματική βία. Υπερθεματίζουν ταυτοχρόνως στη σκλήρυνση των ποινών, στη διάρκεια του χρόνου φυλάκισης όχι ως τρόπο αντιμετώπισης του εγκλήματος συνολικά αλλά

Κυβερνώντες και ΜΜΕ εστιάζουν σε ποινές και φυλακίσεις, αποφεύγοντας να δουν τις κοινωνικές δομές και αρχές που παράγουν και αναπαράγουν το όποιο έγκλημα

ως τιμωρία του –όποιου– εγκληματία. Η συνήθης δικαιολογία είναι ότι έτσι θα παραδειγματιστούν και οι όποιοι επίδοξοι μιμητές του. Το τελευταίο επιχείρημα το έχει καταρρίψει ο Θουκυδίδης εδώ και χιλιάδες χρόνια στη δημηγορία του ∆ιοδότου. Αναφερόμενος στην αναποτελεσματικότητα της θανατικής ποινής που είχαν θεσπίσει πολλές πόλεις στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου έγραφε: «Πρέπει, λοιπόν, ή να βρούμε μια ποινή τρομερότερη απ’ τον θάνατο ή να παραδεχτούμε ότι τίποτε δεν προλαμβάνει το έγκλημα, γιατί πότε η τόλμη της απελπισίας του φτωχού, πότε η υπεροψία και η πλεονεξία του εξουσιαστή, πότε οι άλλες δυστυχίες της ζωής που ανάβουν πάθη τα οποία κυριαρχούν τους ανθρώπους, τους οδηγούν στην παρανομία». Ψιλά γράμματα βέβαια αυτά για όσους εστιάζουν σε ποινές και φυλακίσεις και αποφεύγουν να δουν τις κοινωνικές δομές και αρχές που προετοιμάζουν, παρά-

γουν και αναπαράγουν το όποιο έγκλημα. Ακόμη περισσότερο, ποτέ ή σπανίως ασχολούνται με τα μεγάλα εγκλήματα που διαπράττουν οι εξουσίες εις βάρος της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων είτε με τις πράξεις είτε με τις παραλείψεις τους. Πού ν’ ασχοληθούν τώρα με τα αίτια της ανεργίας, της φτώχειας, της απουσίας υγειονομικών δομών που οδηγούν βίαια στην εξαθλίωση και στον θάνατο. Πού να πιάσουν στο στόμα τους τα εγκλήματα που διαπράττουν πολυεθνικές εταιρείες εις βάρος ολόκληρων λαών με την καταστροφή του οικοσυστήματος του τόπου τους προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους. Και κυρίως πώς να μιλήσουν για τους λόγους ύπαρξης των πολεμικών βιομηχανιών και για τον πόλεμο τον ίδιο σαν ένα διαρκές έγκλημα. Ο Νόαμ Τσόμσκι είχε πει κάποτε ότι αν ίσχυαν σήμερα οι αποφάσεις του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης για τους εγκληματίες πολέμου όλοι οι μεταπολεμικοί πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών θα είχαν απαγχονιστεί. Και όχι μόνο των Ηνωμένων Πολιτειών βέβαια. Είναι δυνατόν όμως να απαντά κάποιος στο έγκλημα με έγκλημα; Εξαρτάται βέβαια από το ποιος είναι αυτός ο κάποιος. Το θέμα είναι ότι από την πλειονότητα των ανθρώπων το έγκλημα αντιμετωπίζεται ως μια κανονικότητα. Η συμφιλίωση όμως με αυτήν απλώς διαιωνίζει την αγριότητα γιατί την αναπαράγει. Αφήνει ασύδοτους όσους το προκαλούν από την πιο απλή ως την πιο σύνθετη μορφή του. Ας σκεφτούμε λοιπόν: Ποιος το χρειάζεται και γιατί. Τι δεν θα υπήρχε αν εξαφανιζόταν, τι δεν θα χρειαζόταν να υπάρχει. Ας αρχίσουμε να μετράμε: ∆εν θα υπήρχαν λοιπόν…

‣ Ιδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες- Έρευνες» Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία Kωδικός 2806, Κλεισόβης 9, 106 77 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, prin@otenet.gr | http://www.prin.gr ‣ Tραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων: ALPHA BANK 260002002006023 • IBAN: GR1801402600260002002006023 ‣ Εκδότης: Δημήτρης Δεσύλλας ‣ Eκτύπωση: ΚΛΕΝΙΚ ΕΕ ‣ Layout: Χριστίνα Λουλούδα

Το θέμα

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

εν έχει περάσει πολύς καιρός από εκείνη την Κυριακή, που η Συνέλευση Αγώνα Κατοίκων Ηλιούπολης πραγματοποιούσε ανοικτή συνάντηση σε μια πλατεία της γειτονιάς. Στην πορεία της συζήτησης, το λόγο πήρε μια νέα γυναίκα, εργαζόμενη σε εργοστάσιο στην Ανατολική Αττική. «Δεχόμαστε ήδη τρομερές πιέσεις για να δουλέψουμε πάνω από το 8ωρο. Εγώ είμαι δακτυλοδεικτούμενη από την εργοδοσία γιατί δεν δουλεύω παραπάνω, αλλά έχω δύο μικρά παιδιά, ποιος θα τα κρατήσει; Εάν περάσει αυτός ο νόμος η ζωή μας θα γίνει από μαύρη κατάμαυρη. Δεν θα σταματούν οι εργοδότες μπροστά σε τίποτα. Είμαι μαζί σας σε ό,τι κάνετε στη γειτονιά», είπε, κοιτάζοντας στα μάτια τους παρευρίσκομενους. Ανάλογα πράγματα έλεγαν και άλλοι δύο εργαζόμενοι που δουλεύουν σε μεγάλες βιομηχανίες. Η κυβέρνηση και το κεφάλαιο προσπαθούν να παρουσιάσουν το εργασιακό νομοσχέδιο είτε ως «θετικό εκσυγχρονισμό» (ωφέλιμο δήθεν και για την εργοδοσία και για τους εργαζόμενους) είτε ως ρύθμιση της ήδη διαμορφωμένης κατάστασης στους χώρους εργασίας. Προσπαθούν να κατοχυρώσουν και θεσμικά όσα έχουν πετύχει ήδη στη ζωή (όχι παντού, αλλά σε διαρκώς αναπτυσσόμενες ζώνες), όχι όμως για να μείνουν εκεί, αλλά για να πάνε πολύ παραπέρα. Συχνά ακούμε: «Ποιο οκτάωρο, ποιες υπερωρίες, αυτά έχουν ήδη τελειώσει». Είναι πραγματικό, αλλά είναι και σχέδιο για το μέλλον. Αλήθεια, για πολλούς εργαζόμενους ειδικά της νέας εργατικής βάρδιας το οκτάωρο, το σταθερό ωράριο, η πλήρης ασφάλιση, οι υπερωρίες και οι έξτρα αμοιβές για Κυριακές και αργίες, η συλλογική σύμβαση και οι προβλεπόμενοι μισθοί (ναι, ακόμα κι αυτοί οι μισθοί πείνας) αποτελούν όχι μόνο άπιαστο όνειρο, αλλά συχνά μια ηχώ του παρελθόντος. Κι όμως, ειδικά αυτός ο κόσμος, ειδικά οι νέες και οι νέοι που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους είναι που πρέπει να δώσουν την μάχη ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη-Μητσοτάκη. Για να πάρουν πίσω τον κλεμμένο χρόνο και την κλεμμένη ζωή, για να μη ζήσουν σαν σκλάβοι της ψηφιακής εποχής. Υπάρχουν δυνατότητες για πλατιά κινητοποίηση ενάντια στο αντεργατικό νομοθετικό έκτρωμα. Από ευρύτερα στρώματα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας. Δεν αφορά μόνο ορισμένες κατηγορίες του ιδιωτικού τομέα, που έχουν συμβάσεις. Κτυπά στον πυρήνα τους τα εργατικά δικαιώματα. Οι άνεργοι δεν θα βρίσκουν δουλειά, ούτε καν εποχιακή, όταν οι εργοδότες θα μπορούν να επεκτείνουν το ωράριο των ήδη εργαζόμενων. Ο μισθός και οι αμοιβές θα συμπιεστούν, καθώς φτηναίνουν ή καταργούνται οι υπερωρίες. Η κοινωνική ζωή διαλύεται από την επέκταση του ωραρίου και τη γενική απορρύθμιση. Ολόκληρη η μέρα μπαίνει στο ζυγό της εκμετάλλευσης. Γι’ αυτό οι ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος και η αντικαπιταλιστική Αριστερά έθεσαν από την αρχή επιτακτικά την ανάγκη η πάλη κατά του

Αυτή η μάχη αφορά τη ζωή όλων μας Εργασιακό Γιάννης Ελαφρός

▸ «Η ζωή μας θα γίνει από μαύρη κατάμαυρη», έλεγε εργαζόμενη σε συνέλευση. Η διάλυση του 8ωρου πλήττει άμεσα τη νέα βάρδια νομοσχεδίου να μην γίνει τυπικά, αλλά να πάρει τα χαρακτηριστικά σκληρής και αποφασιστικής σύγκρουσης, με στόχο να ηττηθεί η κυβέρνηση και πρώτο αίτημα να μην κατατεθεί καν το νομοσχέδιο στη βουλή. Η απεργία και οι μαζικές διαδηλώσεις στις 6 Μάη, χωρίς και κόντρα στη ΓΣΕΕ, ανέδειξαν τις δυνατότητες. Η μαζική συνέλευση αγώνα την Δευτέρα στην πλατεία Πρωτομαγιάς και η διαδήλωση της Τρίτης 18 Μάη έδειξαν πως κινείται μαχητικά και επίμονα ένα ευρύτερο πρωτοπόρο δυναμικό, αλλά με τις κινητοποιήσεις να μην έχουν υπερβεί τα συνήθη όρια μαζικότητας. Απαιτούνται αγώνες άλλης κλίμακας και πνεύματος για να ηττηθεί η κυβερνητική πολιτική. Απαιτείται άλλο σχέδιο και προσέγγιση, όχι μόνο στις μορφές

πάλης, αλλά και στο περιεχόμενο (να δρίαση στις… 27 Μάη· πάλι καλά που δεν συνδυάζεται το «κάτω τα χέρια από το έβαλε Δεκαπενταύγουστο. Στην ΑΔΕΔΥ, 8ωρο» με την πάλη για «μείωση του χρόοι σύμβουλοι της ΔΑΚΕ αποχώρησαν νου εργασίας τώρα!», για αυξήσεις στους προκλητικά από τη συνεδρίαση. Παρόμισθούς και για να πάρουμε τη ζωή μας τι οι Παρεμβάσεις υποχώρησαν από την πίσω!). Με αυτό το πνεύμα κινούνται οι 48ωρη απεργία, επιμένοντας όμως στον ταξικές δυνάμεις μέσα στα συνδικάτα. προειδοποιητικό χαρακτήρα, οι υπόλοιΣτο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ που πες παρατάξεις από κοινού (ΔΗΣΥΠ/ συνεδρίασε την Τετάρτη οι Παρεμβάσεις ΚΙΝΑΛ, ΔΑΣ-ΠΑΜΕ, ΕΑΕΚ/ΣΥΡΙΖΑ, Δηπρότειναν προειδοποιητική 48ωρη γενιμοσιοϋπαλληλική Ανατροπή) κατέληξαν κή απεργία πριν την κατάθεση στη Βουλή σε μια ξέπνοη απόφαση για απεργία στις του νομοσχεδίου, με στόχο να μην κατα3 Ιούνη, αφήνοντας ανοικτό παράθυρο τεθεί και απεργιακή κλιμάκωση αν αυτό για μετάθεσή της, μέσω της συνεννόηέρθει για ψήφιση. Συνεχή συλλαλητήρια σης με τον ιδιωτικό τομέα, που δρουν οι διαμαρτυρίας σε πόλεις και συνοιίδιες δυνάμεις… Χαρακτηριστικό κίες. Επόμενο απογευματινό είναι πως στο ΕΚΑ δεν έχει πανεργατικό συλλαλητήμπει καν συνεδρίαση! ριο στην Αθήνα στις 26/5 Το έργο το έχουμε Οι ταξικές ή στις 27/5. Επίσης, ξαναδεί πολλές φορές. δυνάμεις παλεύουν Γι’ αυτό οι ταξικές δυμε πρωτοβουλία των συνδικάτων να δηνάμεις του εργατικού για ξεσηκωμό μιουργηθούν κέντρα κινήματος και η μακαι όχι για τυπικές αγώνα του μαζικού κιχόμενη ανατρεπτική κινητοποιήσεις νήματος, ενωτικά, με Αριστερά πρέπει «να όλες τις αγωνιστικές δυβγουν έξω» στον κόσμο νάμεις που εναντιώνονται της δουλειάς και στις γειτοστο κυβερνητικό νομοσχέδιο νιές, στα πρωτοβάθμια σωμαέκτρωμα. Οι πλατείες να μετατρατεία και στις εργατικές και τοπικές πούν σε χώρους μαζικών, καθημερινών, συλλογικότητες, με πνεύμα ανατροπής, αγωνιστικών διαδηλώσεων των εργαζονίκης και πάθους για μια άλλη ζωή. μένων, του λαού και της νεολαίας. ΣυΑξιοποιώντας κάθε κινητοποίηση που νελεύσεις αγώνα σε όλα τα σωματεία. μπαίνει, όπως η διαδήλωση την Τετάρτη Ανάλογη πρόταση κατατέθηκε και στο 26 Μάη που αποφάσισαν η ΑΔΕΔΥ και Εργατικό Κέντρο Πειραιά. άλλα συνδικάτα και η κινητοποίηση στις Το αποτέλεσμα; Η ΓΣΕΕ διαβουλεύε28 Μάη που καλούν κλαδικά και επιχειται με την κυβέρνηση κι έχει βάλει συνερησιακά σωματεία.

Από σπόντα *** Δεκάδες οι νεκροί κάθε μέρα και χιλιάδες τα κρούσματα * Εμείς όμως πρέπει να μετράμε εμβόλια * Άλλαξε η μόδα τώρα * Μπορούμε να μετράμε επίσης και Covid free νησιά * Νέα τάση αυτή * Διότι ο τουρισμός άνοιξε και η πανδημία τελειώνει * Και καλά θα κάνει να προσαρμοστεί (η πανδημία φυσικά) στα νέα δεδομένα. *** Όμως, όταν ακόμη και οι τηλε-λοιμωξιολόγοι μιλάνε για πιθανή έξαρση του φαινομένου μέσα στο καλοκαίρι καταλαβαίνετε * Και τι παιχνίδι παίζεται και για ποιον παίζεται * Βλέπετε έχουν γίνει θερινές επενδύσεις για φέτος * Οι διαβεβαιώσεις γι’ αυτές δόθηκαν τον χειμώνα * Με κρύο και κορονοϊό. *** Πολύ τον βρίζουν τον Καλογρίτσα από τον ΣΥΡΙΖΑ * Ψευδομάρτυρας, στημένος κι άλλα πολλά * Όμως το ότι είχαν σχέση μαζί του δεν το διαψεύδουν * Η γραμμή άμυνάς του σε όσα λέει είναι πως ο Παππάς είχε σχέσεις με όλους όσους ήθελαν ένα κανάλι * Πολύ καλές μάλιστα * Ταιριάζει όμως αυτό με μια αριστερή κυβέρνηση που ήθελε να βάλει τους καναλάρχες να πληρώσουν; * Μάλλον όχι * Γιατί με τους εχθρούς κάνεις πόλεμο * Όχι γεύματα, γιορτές και βαφτίσια. *** Δίχως όλα αυτά, φυσικά, να κάνουν λιγότερο αστεία την προσπάθεια της ΝΔ * Κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για διαπλοκή με ένα κανάλι που τελικά… δεν στήθηκε * Ενώ η κυβέρνηση έχει μοιράσει τα λεφτά των φορολογούμενων σε όλα τα κανάλια ανεξαιρέτως * Αυτά που στήθηκαν για τα καλά με τις ευχές του ΣΥΡΙΖΑ * Μάλιστα, το Μαξίμου φαίνεται πως έχει πληρώσει για αρκετό καιρό * Εξού και ο τηλεζήλος να παίζεται το αφήγημα της ΝΔ. *** Μια διαφωνία συμβατή με τον αστικό κοινοβουλευτισμό * Κάπως έτσι «πουλάει» η κυβέρνηση τις διαφωνίες Γιαννάκου και Κεφαλογιάννη για το νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια * Αυτά, ενώ οι «μπηχτές» εκτοξεύονται σε όλες τις κατευθύνσεις εντός ΝΔ * Και μιλάνε για εξυπηρετήσεις συμφερόντων σε ζάπλουτα λόμπι * Μόνο ένας αφελής δεν καταλαβαίνει ότι πρόκειται ξεκάθαρα για στημένη δουλειά * Εδώ και καιρό μάλιστα.

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Παλαιστίνη

Πολιτική

Γιώργος Κρεασίδης

Ο Δένδιας δικαιολογεί το έγκλημα, ο λαός στους δρόμους το καταδικάζει ▸ Να μπει τέλος στη συνεργασία με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ

αχητικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες μέρες σε πανελλαδική κλίμακα, με την κυβέρνηση να απαντά στην Αθήνα με τα ΜΑΤ προκειμένου οι πορείες να μην «ενοχλούν» την πρεσβεία του Ισραήλ. Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν δυο συγκεντρώσεις. Την Τετάρτη 12/5 σαν άμεση απάντηση στις ωμότητες του Ισραήλ, με τη συμμετοχή της παλαιστινιακής κοινότητας και τη στήριξη οργανώσεων της μαχόμενης Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου. Η πορεία συνάντησε τον φραγμό της αστυνομίας που τρεις φορές επιτέθηκε με δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Το Σάββατο 15/5 πραγματοποιήθηκε νέα μαζικότερη συγκέντρωση που αντιμετωπίστηκε ξανά με ΜΑΤ, χημικά και ρίψεις νερού. Διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν επίσης σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Χανιά, Γιάννενα, Σέρρες, Σάμο και αλλού. Κινητοποιήσεις οργάνωσε και το ΚΚΕ. Η κυβέρνηση της ΝΔ εξισώνει θύτες και θύματα, με τη χαρακτηριστική υποκρισία της ΕΕ και των ΗΠΑ. Έχει εξαπολυθεί μια πραγματική προπα-

γανδιστική εκστρατεία με δύο βασικούς πυλώνες. Από τη μια, το υποτιθέμενο δικαίωμα αυτοάμυνας του Ισραήλ απέναντι στην παλαιστινιακή αντίσταση, που ταυτίζεται με την ισλαμιστική Χαμάς, παρακάμπτοντας ότι δεν συγκρούονται δυο στρατοί και ότι οι Παλαιστίνιοι επιβιώνουν σε καθεστώς κατοχής. Από την άλλη, με αφορμή τις εμπρηστικές, αλλά χωρίς αντίκρισμα, δηλώσεις του Ερντογάν εναντίον του Ισραήλ, επιχειρείται η ταύτιση των Παλαιστινίων με την Τουρκία. Εμφανίζονται σαν πολυτέλεια τα παραδοσιακά αισθήματα αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη, αφού στην υπόθεση των ΑΟΖ το Ισραήλ

συνεργάζεται με τις ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτή την κυνική άποψη λανσάρουν με επιμονή οι πιο φιλοαμερικανικοί ακροδεξιοί εθνικιστικοί κύκλοι. Σε αυτή τη λογική, έσπευσε την Τρίτη στο Ισραήλ ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας, προσφέροντας στήριξη έναντι συνεργασίας για τις ΑΟΖ, σε συνεννόηση με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα σε ΗΠΑ-ΕΕ, αλλά και με τα αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα που ουσιαστικά έχουν εγκαταλείψει τους Παλαιστίνιους. Παράλληλα είχε επαφές με τους ομολόγους του, τηλεφωνικά με αυτόν των ΗΑΕ και διά ζώσης με επισκέψεις σε Ιορδανία και Αίγυπτο την Πέ-

μπτη, στην ισχυρότερη αραβική χώρα με ειδικό ρόλο στις εξελίξεις. Μάλιστα, ενδιάμεσα συναντήθηκε στην Αθήνα με τον υπουργό Πολιτισμού της Σαουδικής Αραβίας. Στο Ισραήλ ο Δένδιας, πέρα από τον ομόλογό του Γκαμπί Ασκενάζι, είχε και μια τυπική συνάντηση με τον Παλαιστίνιο πρωθυπουργό Μοχάμαντ Σταγιέχ. Οι δηλώσεις του όμως είχαν στο κέντρο τους το λεγόμενο δικαίωμα του Ισραήλ στην «αυτοάμυνα» και τη «βία» της Χαμάς. Αυτή η στάση προκάλεσε την αντίδραση του Παλαιστίνιου πρέσβη στην Αθήνα Μαρουάν Τουμπάσι, που σε συνέντευξη τύπου την Τετάρτη αποδοκίμασε την αποσιώπηση της κατοχής, των εποικισμών και της ακραίας βίας του Ισραήλ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σε σχετική της ανακοίνωση, τονίζει πως απαιτείται να μπει τέλος στη συνεργασία με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, διάλυση των αντιδραστικών αξόνων με Κύπρο-Αίγυπτο-Ισραήλ, απομάκρυνση των ιμπεριαλιστών από Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή και απεμπλοκή της Ελλάδας από τα σχέδιά τους. «Όχι πόλεμος για τα πετρέλαια και τα μονοπώλια. Ειρήνη των λαών και πάλη για τον σοσιαλισμό», καταλήγει.

ΤΟΠΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Φωτιά και τσεκούρι στην ισοτιμία της ψήφου

εκίνησε την Παρασκευή στη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης η συζήτηση για το σχέδιο νόμου για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που κατέθεσαν στη Βουλή ο Μάκης Βορίδης και ο Στέλιος Πέτσας. Στόχος είναι να φτάσει στην ολομέλεια της βουλής προς ψήφιση την 1η Ιουνίου 2021. Πρόκειται για ένα βαθιά αντιδημοκρατικό σχέδιο που νοθεύει κατάφωρα τη λαϊκή ετυμηγορία. Δίνει αυτόματα στην πρώτη παράταξη το 60% των συμβούλων από την πρώτη Κυριακή με το 43% συν μία ψήφο. Ταυτόχρονα, μικραίνει

τα συμβούλια κατά 30% και εξαφανίζει τις μικρές παρατάξεις από αυτά με όριο το 3%! Ακόμα, εκτινάσσεται το ύψος των εκλογικών παραβόλων που για τον επικεφαλής του περιφερειακού ψηφοδελτίου θα ανέρχονται πλέον στα 500 ευρώ. Σύμμαχος του Μάκη Βορίδη η ακροδεξιά Ελληνική Λύση, καθώς όλα τα άλλα κόμματα έχουν δηλώσει ότι θα το καταψηφίσουν. Οι σημερινοί υπουργοί δεν κρύβουν το μίσος τους για τη δράση των ενοχλητικών μικρότερων παρατάξεων και συγκεκριμένα των αριστερών αντικαπιταλιστικών κινήσεων, που στάθηκαν εμπόδιο

σε πολλά από τα σχέδιά τους στο τοπικό κράτος: «Οι δήμοι καταστράφηκαν από την απλή αναλογική», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Πέτσας! Στην πραγματικότητα, οι νέες ρυθμίσεις έχουν στόχο την πιο αυταρχική θωράκιση των περιφερειών και δήμων και την ακόμη πιο έντονα συγκεντρωτική και αντιδημοκρατική τους λειτουργία. Δημοτικές και περιφερειακές αντικαπιταλιστικές κινήσεις καταγγέλλουν τον ακρωτηριασμό «όσων ψηγμάτων αντιπροσώπευσης και δημοκρατικής λειτουργίας είχαν απομείνει στα συμβούλια περιφερειών και δήμων, μέσω του νομοσχεδίου Βορίδη».

Πολιτική

ιπλή γλώσσα χρησιμοποιεί η κυβέρνηση σε εσωτερικό και εξωτερικό. Από τη μια, ο πρωθυπουργός βγήκε τη Δευτέρα να κουνήσει και πάλι το δάχτυλο στους κατοίκους της χώρας, κατηγορώντας τους ουσιαστικά για «επανάπαυση», προειδοποιώντας ότι δεν έχουμε ξεμπερδέψει με την πανδημία και παραδεχόμενος πως «δεν έχει χτιστεί ακόμα το τείχος ανοσίας όπως θα θέλαμε». Μόλις τέσσερις μέρες πριν τη νέα προειδοποίηση, ο ίδιος δήλωνε τα ακριβώς αντίθετα: «Με το καλό η πανδημία τελειώνει πια και πρέπει με ταχύτητα να προετοιμάσουμε την επόμενη μέρα»»! Στο εξωτερικό τα κυβερνητικά στελέχη επιμένουν σε όλους τους τόνους ότι η χώρα είναι… ασφαλής, τα νησιά (σχεδόν) εμβολιασμένα και καλούν τους τουρίστες να έρθουν να ξεφαντώσουν, χωρίς καν να απαιτεί από αυτούς να είναι πλήρως εμβολιασμένοι! Όλα αυτά στη σκιά των προειδοποιήσεων των λοιμωξιολόγων για τα μεταλλαγμένα στελέχη, τα οποία οδηγούν σε επαναπροσδιορισμό της στρατηγικής αντιμετώπισης της πανδημίας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρε Κι ενώ από την έναρξη της πανδημίας έχουν καταγραφεί συνολικά 11.641 θάνατοι, οι διασωληνωμένοι στις ΜΕΘ παραμένουν περισσότεροι από 600, οι εισαγωγές παραμένουν εξαιρετικά υψηλές και το ιικό φορτίο των λυμάτων σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζει αυξητικές τάσει Νέα ψυχρολουσία για το τουριστικό πείραμα ΜητσοτάκηΘεοχάρη αποτελεί η είδηση ότι μέχρι τα τέλη Ιουνίου δεν πρόκειται να «πρασινίσουν» για τη Βρετανία οι «πορτοκαλί προορισμοί». Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Μπόρις Τζόνσον προειδο-

Πανδημία

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Δημήτρης Τζιαντζής

Υγειονομική βόμβα το τουριστικό καρτέλ ▸ Τσουνάμι ακυρώσεων, στα… 5 ευρώ η τιμή των εισιτηρίων της Ryanair ποίησε τους συμπατριώτες του να αποφύγουν διακοπές στις πορτοκαλί χώρες της ταξιδιωτικής λίστας (όπως και η Ελλάδα), καθώς θα υποχρεούνται σε δεκαήμερα καραντίνα! Η εξέλιξη φανερώνει την αποτυχία των διαπραγματεύσεων με κυβερνητικούς αξιωματούχους, εκπροσώπους αεροπορικών εταιρειών και στελεχών της τουριστικής αγοράς του Ηνωμένου Βασιλείου που είχε πρόσφατα στο Λονδίνο ο υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης. Ο υπουργός έφτασε στο σημείο να ζητήσει μια «περιφερειακή προσέγγιση» και να ενταχθούν στην πράσινη λίστα τουλάχιστον τα ελληνικά νησιά. Γι’ αυτόν τον σκοπό, άλλωστε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε την επιχείρηση «Γαλάζια Ελευθερία» που προβλέπει τον fast track εμβολιασμό όλων των μόνιμων κατοίκων των νησιών –αλλά όχι των εργαζόμενων σε τουριστικές επιχειρήσεις– ως το τέλος Ιουνίου με το εμβόλιο μιας δόσης της Johnson&Johnson (J&J). Ωστόσο, οι καθυστερήσεις στην παράδοση του συγκεκριμένου εμβολίου οδήγησαν σε εκτροχιασμό τους σχεδιασμούς, με την κυβέρνηση να ακυρώνει τον εμβολιασμό με J&J σε άλλα μέρη –όπως το Αγρίνιο και το

Η κυβέρνηση ακυρώνει εμβολιασμούς με τα εμβόλια της Johnson για να πάνε στα νησιά, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς των tour operators

Μεσολόγγι– προκειμένου να μεταφερθούν όλες οι παρτίδες στα νησιά! Η εξέλιξη αυτή είναι ενδεικτική του απίστευτου καιροσκοπισμού της κυβέρνησης, που «προτεραιοποιεί» τον εμβολιασμό ανάλογα με τις οδηγίες των tour operators. Μπροστά στο τσουνάμι ακυρώσεων κρατήσεων, η βρετανική low cost εταιρεία Ryanair, σε συνεργασία με τουριστικά γραφεία, αποφάσισε να εκδώσει εισιτήρια αξίας μόλις 5 λιρών για «επικίνδυνους» προορισμούς της

Ελλάδας και της Ευρώπης για πτήσεις από 1η έως 30 Ιουνίου! Η επιθετική αυτή κίνηση χαρακτηρίστηκε «ανεύθυνη» από τον βρετανό υπουργό Υγείας. Η κυβέρνηση επιμένει στην περσινή συνταγή καταστροφής, ελπίζοντας ότι φέτος τα πράγματα θα είναι αλλιώς, λόγω εμβολιασμού. Έχει έτοιμη την καραμέλα πως σε πιθανή αναζωπύρωση της πανδημίας θα φταίνε για άλλη μια φορά οι «ανέμελοι» πολίτες και όχι η κυβέρνηση και το τουριστικό καρτέλ.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Εγκατάλειψη και εμπορευματοποίηση βάζουν φωτιές στα δάση

«Ο

ι καθαρισμοί, τα κλαδέματα, η διάνοιξη και συντήρηση δασικών δρόμων και αντιπυρικών ζωνών [...] πρέπει να αποτελούν μέρος ενός συνολικού σχεδίου». Είναι τα λόγια του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας, Νίκου Χαρδαλιά, το Σάββατο 15 Μαΐου από την Ιπποκράτειο Πολιτεία. Μόλις έξι ημέρες μετά, τουλάχιστον 40.000 στρέμματα παρθένου πευκοδάσους, καθώς και εξοχικές κατοικίες στην ευρύτερη περιοχή του Σχίνου Κορινθίας, στη βόρεια πλαγιά των Γερανείων, έχουν μετατραπεί σε στάχτη. Εκτός από τη χλω-

ρίδα, ανυπολόγιστη είναι η ζημιά και για την πανίδα της περιοχής, ενώ για να προστατευτούν ανθρώπινες ζωές χρειάστηκε να εκκενωθεί ακόμα και το Αλεποχώρι. Η αντιπυρική σεζόν του 2021 έκανε «ποδαρικό» με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, αναδεικνύοντας ξανά τις τραγικές ελλείψεις της Πυροσβεστικής σε ανθρώπους, μέσα και σχεδιασμό. Τρία χρόνια μετά το Μάτι, ο αριθμός των πυροσβεστών παραμένει τραγικά χαμηλός, ενώ εκατοντάδες έχουν αποσπαστεί σε ιδιωτικές επιχειρήσεις όπως οι αυτοκινητόδρομοι, η Fraport, το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Τα

δάση παραμένουν παραμελημένα, γεμάτα εύφλεκτα υλικά (ξερά χόρτα και κλαδιά, μπάζα, σκουπίδια) και ιδιοκτησιακό καθεστώς που ευνοεί τις πυρκαγιές (οι δασικές εκτάσεις στον Σχίνο ήταν ιδιωτικές). Ασυντήρητες γραμμές υψηλής και μέσης τάσης του απαξιωμένου προς ιδιωτικοποίηση ΔΕΔΔΗΕ διέρχονται σε πολλές περιπτώσεις δίπλα από τα κλαδιά των δέντρων. Χρειάζεται «απλώς» η εγκληματική αμέλεια ή ο δόλος, τον οποίο τροφοδοτεί η αντιμετώπιση της δασικής γης ως εμπόρευμα, από κυβερνήσεις και κεφάλαιο, για να προκληθούν καταστροφές όπως αυτή στο εναπομείναν πράσινο των Γερανείων.

Πρινηδόν

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Σχόλια στο ημίφως «Σεσημασμένοι» με το νερό της αύρας! Μια έκπληξη περίμενε τους διαδηλωτές στην πρεσβεία του Ισραήλ το προηγούμενο Σάββατο. Όχι, αυτή δεν ήταν η εισβολή της αύρας στη διαδήλωση και η κατασταλτική εκτόξευση νερού, αυτό τείνει να γίνει κανονικότητα από την κυβέρνηση της Ν∆. Το καινούργιο ήταν πως στις πρώτες υδάτινες ριπές το νερό ήταν βαμμένο, με στόχο να βάφει τους διαδηλωτές που θα πετύχει, στοχοποιώντας τους σε περίπτωση σύλληψης! Η συγκεκριμένη πρακτική είχε εξαγγελθεί στις επιχειρησιακές δυνατότητες της αύρας, αλλά μέχρι τώρα –όσο θυμόμαστε τουλάχιστον– δεν είχε χρησιμοποιηθεί χρωματιστό νερό καταστολής. Μην ρωτήσετε τι χρώμα ήταν το «υγρό πυρ». Μα φυσικά μπλε... Χρώμα εθνικό και νεοδημοκρατικό.

Βασίλης Παπαγεωργίου

Εξετάσεις για παρεμπόδιση της πολιτογράφησης Παταγώδη αποτυχία σημείωσαν οι πρώτες εξετάσεις που διεξήγαγε το υπουργείο Εσωτερικών για την απόκτηση ιθαγένειας. Ενώ εκκρεμούν πάνω από 30.000 αιτήματα για πολιτογράφηση, στις εξετάσεις της προηγούμενης Κυριακής προσήλθε λιγότερο από το 10% των μεταναστών (2.176 άτομα). Πέρα από την προχειρότητα της οργάνωσης, επισημαίνεται ο υψηλός βαθμός δυσκολίας και ο τεράστιος όγκος των εξεταζόμενων θεμάτων (900 σελίδες!), γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση επιθυμεί να φράξει τον δρόμο για την ενσωμάτωση στην ελληνική κοινωνία των μεταναστών που διαμένουν εδώ και πολλά χρόνια στη χώρα μας, χρησιμοποιώντας ως εργαλείο «και» αυτές τις εξετάσεις.

Φλερτ ΚαϊλήΛοβέρδου με Κυριάκο «Ο Κυριάκος προσεγγίζει το Κέντρο, είναι συμπαθής»(!), δήλωσε χαρακτηριστικά η Εύα Καϊλή σε συνέντευξή της στο Πρώτο Θέμα, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο κάποια στιγμή να μεταπηδήσει στη ΝΔ. «Άλλωστε, έχει συμπεριλάβει πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ στη δική του ομάδα», δηλώνει με νόημα. Σαν να μην έφτανε αυτό, η ευρωβουλευτής χαρακτηρίζει τον Μητσοτάκη Έλληνα Μακρόν(!), ενώ τάσσεται υπέρ της ανάληψης της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Λοβέρδο. Οι φυγόκεντρες τάσεις ενισχύονται στο ΚΙΝΑΛ, κάτι που φάνηκε και στη συζήτηση για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, με τον Α. Λοβέρδο και τον

Εργαζόμενοι στα Public* Η χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας στην εταιρεία δεν είναι αποτέλεσμα της πανδημίας, η οποία απλά όξυνε μια ήδη δύσκολη εργασιακή καθημερινότητα. Αντίθετα, κάθε τομή στην ανάπτυξη της εταιρείας έχει συνοδευτεί με την περαιτέρω χειροτέρευσή τους. Με την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων το 2012 επιβλήθηκε η υπογραφή ατομικών με γενναίες μειώσεις. Σε κατοπινά χρόνια και σε συνδυασμό με τα συνεχή κύματα απολύσεων εξασφαλίστηκε ότι η αμοιβή της εργασίας των υπαλλήλων θα είναι η χαμηλότερη δυνατή. Έκτοτε, τα σπαστά ωράρια, οι χαμηλοί μισθοί, η εργασία τη Κυριακή, καθώς και τα Black Friday, απέκτησαν ενδημική διάσταση στα Public. Η «ανάπτυξη» της εταιρείας από την ίδρυσή

Ο. Κωνσταντινόπουλο να τοποθετούνται θετικά προς αντιδραστικό νομοσχέδιο της ΝΔ. Γι’ αυτό η Φώφη επέλεξε την αποχή από την ονομαστική ψηφοφορία, για να κρύψει τις διαφοροποιήσεις.

Κομματικά «συμπεράσματα» ή μαχητικοί αγώνες; Σε μεγάλες κομματικές συγκεντρώσεις σε πανελλαδικό επίπεδο, στην Αθήνα με ομιλητή μάλιστα τον γενικό γραμματέα Δ. Κουτσούμπα, προχωρά το ΚΚΕ με κεντρικό άξονα την αντίθεση στο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Βεβαίως, κάθε κόμμα επιδιώκει την προώθηση της επιρρο-

ής του, αλλά ενώ επείγει η οργάνωση της μαζικής και μαχητικής απάντησης του κινήματος, το ΚΚΕ επιλέγει να οργανώσει κομματικές συγκεντρώσεις. Ας μην απαντήσουν «όλα συνδυάζονται», γιατί η επιλογή αυτή αναδεικνύει προτεραιότητες. Πολύ περισσότεροτ τώρα που η στάση των παρατάξεων του ΚΚΕ στα συνδικάτα φανερώνει μια λογική αγώνων χαμηλής έντασης «για να βγουν συμπεράσματα». Ή μήπως όχι;

Είναι πολλά τα λεφτά, Άδωνη… Θεαματική ήταν η κωλοτούμπα του Άδωνη Γεωργιάδη σε σχέση με τη φαρμακευτική κάνναβη, με αφορμή την κατάθεση στη Βουλή του νομο-

σχεδίου που αφορά την παραγωγή, εξαγωγή και διάθεση των σχετικών προϊόντων. Το 2018, όταν η ΝΔ είχε καταψηφίσει ανάλογο νομοσχέδιο, ο Γεωργιάδης κατηγόρησε την τότε κυβέρνηση ότι μετατρέπει την Ελλάδα σε «απέραντη χασισοφυτεία», προσθέτοντας ότι «ο μπάφος είναι η πρώτη επένδυση του ΣΥΡΙΖΑ». Τώρα, μιλώντας στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, παραδέχτηκε ότι η ΝΔ είχε κάνει λάθος: «Το 2018 δεν ήμασταν ώριμοι να αναγνωρίσουμε τις μεγάλες προοπτικές που έδινε η φαρμακευτική κάνναβη στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας». Να υποθέσουμε ότι η ΝΔ «ωρίμασε» ή ότι υπέκυψε στις πιέσεις της φαρμακοβιομηχανίας που υπολογίζουν σε μεγάλα κέρδη από το εμπόριο των προϊόντων της φαρμακευτικής κάνναβης;

Κλιμάκωση αγώνα για σύμβαση και δικαιώματα ζητώ τον λόγο της αποτελεί πιστή αντανάκλαση της μνημονιακής εργασιακής πραγματικότητας. Η μάχη για υπογραφή Επιχειρησιακής Σύμβασης Εργασίας στα Public χρονολογείται ήδη από 2015, όταν ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου και Ψηφιακών Μέσων Αττικής κάθισε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την εργοδοσία. Τέσσερα χρόνια αργότερα η ίδρυση του επιχειρησιακού σωματείου σήμαινε ότι η εργοδοσία ήταν και θεσμικά υποχρε-

ωμένη να ακούσει την πρότασή μας. Η εταιρεία ήταν άκρως επιθετική ως προς οποιαδήποτε μισθολογική ή επιδοματική αύξηση. Ταυτόχρονα, ήταν αγχωμένη, καθότι τα αιτήματα μας συμπίπταν με την συγχώνευση της εταιρείας με τη Media Markt. Μεταξύ άλλων, το επίδομα γλώσσας αντιμετωπίστηκε με ανοικτή χλεύη, όμως τώρα οι εκπρόσωποι της εταιρείας δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αξιοποιήσουν κάθε χαρακτηριστικό των υπαλλήλων με την ένδειξη των γλωσσών που μιλάει ή/ο συνάδελφος στο ονομαστικό της/του ταμπελάκι. Το αποτέλεσμα της πρώτης φάσης καμπάνιας για υπογραφή Συλλογική Σύμβασης Εργασίας ήταν εξαιρετικά θετικό, καθώς αποκρυστάλλωσε στα μέλη του

σωματείου μας τον τρόπο με τον οποίο η εταιρεία, όπως και άλλες ανταγωνίστριες εταιρείες, οραματίζονται τους εργαζομένους τους. Έγινε ξεκάθαρο σε εμάς ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί με την ενίσχυση της οικοδόμησης του επιχειρησιακού σωματείου αλλά και με κοινό αγώνα με όλα τα σωματεία που επιμένουν στην πάλη για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Τέλος, απέναντι στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη ο αγώνας από εδώ και μπρος θα πρέπει να είναι ενωτικός και απεργιακός. Η κλιμάκωση θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη, με έκτακτες γενικές συνελεύσεις, πορείες και δυναμικές παρεμβάσεις. *θέσεις εργαζομένων όπως αποτυπώθηκαν κατά τη συζήτηση μαζί τους

Πολιτική

Νομοσχέδιο Χατζηδάκη

Δημήτρης Σταμούλης

ο νομοσχέδιο Χατζηδάκη δικαίως χαρακτηρίζεται ως «τερατούργημα» από πλήθος συνδικάτων και σωματείων, καθώς, εάν ψηφιστεί, θα αποτελέσει αντιδραστική τομή στρατηγικής σημασίας υπέρ του κεφαλαίου κάνοντας πιο δύσκολη την προσπάθεια για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλισμού. Η επιβολή του 10ωρου/50ωρου και της γενίκευσης της ελαστικής εργασίας, η δουλειά τις Κυριακές και οι φθηνές υπερωρίες είναι η πιο «θεατή» όψη του σκοτεινού κόσμου που διαμορφώνει το νομοσχέδιο. Υπάρχουν όμως και άλλες λιγότερο φωτισμένες πλευρές που συνηγορούν στο ότι το δικαίωμα στον συνδικαλισμό, η συλλογική οργάνωση των εργατών, η απεργία, θα καταστούν πιο δύσκολα για τους εργαζόμενους. Ξεχωρίζουν δέκα άρθρα: Τα συνδικαλιστικά σωματεία πλέον εγγράφονται στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε.), με βάση το άρθρο 82. Έτσι το κράτος αποκτά τον έλεγχο και την εποπτεία των σωματείων όλων των βαθμίδων. Μάλιστα τα σωματεία «εκβιάζονται» για να φακελωθούν, αφού αλλιώς δεν θα έχουν δυνατότητα διαπραγμάτευσης για σύναψη ΣΣΕ, νόμιμη κήρυξη απεργίας. Το άρθρο 84 καταργεί τη δυνατότητα διεκδίκησης ακόμα και παροχής χώρων γραφείων για τα σωματεία σε χώρους εργασίας με λιγότερους από 100 εργαζόμενους. Καθιερώνεται η ηλεκτρονική ψήφος ως προϋπόθεση για κρίσιμες αποφάσεις, από την κήρυξη απεργίας, ακόμα και για την εκλογή ΔΣ στα σωματεία, με τα άρθρα 85 και 86. Επιδίωξη του νόμου βέβαια δεν είναι η περισσότερη… εργατική δημοκρατία, αλλά η αποτροπή κήρυξης απεργιών ή λήψης αγωνιστικών αποφάσεων. Από την άλλη, καταργείται κάθε δυνατότητα αμεσότητας των γενικών συνελεύσεων, ζωντανής αντιπαράθεσης απόψεων, καταστρατηγείται η εσωτερική δημοκρατία στα σωματεία. Ενώ η εργοδοσία μπορεί ακόμα και να «επιβάλει» ΔΣ της αρεσκείας της, καθώς στις περιπτώσεις της εξ αποστάσεως ψηφοφορίας δεν διασφαλίζεται η ταυτοπροσωπία των ψηφοφόρων, ούτε η μυστικότητα της ψήφου. Η αποψίλωση διαφόρων διατάξεων που προστάτευσαν στοιχειωδώς τους συνδικαλισμένους από την εργοδοτική αυθαιρεσία επιτυγχάνεται με πολλούς τρόπους. Το άρθρο 87 περιορίζει σημαντικά το πεδίο προστασίας της συνδικαλιστικής δράσης, αφού πλέον δεν προστατεύονταν καν όλα τα εκλεγμένα μέλη σε διοικήσεις σωματείων αλλά τμήμα τους (π.χ. 5 αντί για 7 μέλη ΔΣ σωματείου με έως 200 μέλη και 9 αντί για 11 μέλη ΔΣ σωματείου με πάνω από 1.000 μέλη). Οι χώροι εργασίας γίνονται… κολέγια όσον αφορά τη διακίνηση συνδικαλιστικών απόψεων, ακόμα και ενημερώσεων του σωματείου. Με το άρθρο 88 και τον τίτλο «Δημοκρατία στους

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Ντίνα Χαριτάτου

Συνεπιμέλεια με ανοχή στη βία εντός της οικογένειας;

Τα δέκα άρθρα που στραγγαλίζουν το συνδικαλιστικό και απεργιακό δικαίωμα

Με 156 «ναι» μόνο από την κυβερνητική πλειοψηφία εγκρίθηκαν από τη Βουλή τα προβληματικά άρθρα 7 και 13 του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, στα οποία είχαν επικεντρωθεί οι ενστάσεις και τέθηκαν σε ονομαστική ψηφοφορία. Η ΝΔ είχε απώλειες με τη Μαριέττα Γιαννάκου και την Όλγα Κεφαλογιάννη να καταψηφίζουν και τα δύο άρθρα. Το νομοσχέδιο είχε εγκριθεί νωρίτερα επί της αρχής κατά πλειοψηφία, με τις θετικές ψήφους της ΝΔ. Παρά την επαναδιατύπωση της απαράδεκτης διάταξης για την προϋπόθεση «αμετάκλητης καταδίκης» στην περίπτωση κακοποιητικού γονέα, ο αντιδραστικός ταξικός χαρακτήρας του νομοσχεδίου παραμένει αναλλοίωτος, ενώ το θέμα της ακαταλληλότητας παραμένει θολό. Αξίζει

▸ Στόχος το κράτος να καθυποτάξει τα σωματεία και η εργοδοσία να πλήξει την εργατική πάλη στους χώρους δουλειάς τόπους εργασίας», τα σωματεία δεν επιτρέπεται να έχουν ούτε καν πίνακα ανακοινώσεων εντός χώρων εργασίας (εφόσον υποτίθεται έχουν ιστοσελίδα!), ενώ το μοίρασμα ανακοινώσεων επιτρέπεται με συμφωνία του εργοδότη. Τα πιο αποφασιστικά πλήγματα επιφέρονται στο απεργιακό δικαίωμα. Με το άρθρο 90 περιορίζεται η δυνατότητα κήρυξης απεργίας αλληλεγγύης προς εργαζομένους σε άλλες επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις. Το άρθρο 92, με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Προστασία δικαιώματος στην εργασία», εξασφαλίζει σημαντική προστασία στους απεργοσπάστες, απαγορεύεται η απεργιακή περιφρούρηση και εάν οι απεργοί «παραβούν» τα προβλεπόμενα, η απεργία μπορεί να διακοπεί. Με μια άλλη «πονηρή» διάταξη στο άρθρο 93, υποχρεώνονται όσες συνδικαλιστικές οργανώσεις κηρύσσουν απεργία σε Δημόσιο, ΟΤΑ, ΝΠΣΣ και φορείς, υπηρεσίες, οργανισμούς και επιχειρήσεις του Δημοσίου, να υποβάλουν στον ΟΜΕΔ αίτηση δι-

εξαγωγής «δημοσίου διαλόγου» για τα αιτήματα της απεργίας. Νέος όρος είναι ότι όσο διαρκεί ο «δημόσιος διάλογος», αναστέλλεται το απεργιακό δικαίωμα! Με το άρθρο 94 ουσιαστικά καταργείται το απεργιακό δικαίωμα στους… μισούς κλάδους. Αναφέρει ότι στις περιπτώσεις απεργιών σε επιχειρήσεις που προβλέπεται προσωπικό ασφαλείας, πλέον απαιτείται και η διάθεση πρόσθετου «προσωπικού ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας», τουλάχιστον ως το 1/3 της συνήθως παρεχόμενης υπηρεσίας. Στους κλάδους αυτούς περιλαμβάνονται όλες οι κρίσιμες υποδομές: παραγωγή ρεύματος, διυλιστήρια, ύδρευση, νοσοκομεία, όλες οι μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, ταχυδρομεία, απορρίμματα, λιμάνια, Τράπεζα Ελλάδας, ΥΠΑ κα. Φυσικά, θεωρείται ανεπίτρεπτη και παράνομη η απεργία που κηρύσσεται χωρίς να έχει καθοριστεί προηγουμένως όχι μόνο το προσωπικό ασφαλείας, αλλά και εκείνο στοιχειώδους λειτουργίας.

να σημειωθεί πως με επιστολή τους προς την ελληνική κυβέρνηση δύο εκπρόσωποι της Ομάδας Εργασίας του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ ζητούν να υπάρξουν σημαντικές αλλαγές στο νομοσχέδιο και μιλούν για έκθεση σε κίνδυνο θυμάτων οικογενειακής βίας, εάν ψηφιστεί ως έχει. Ο ανεκδιήγητος βουλευτής της ΝΔ Γιάννης Λοβέρδος άφησε τους πάντες άφωνους, όταν –μεταξύ άλλων– υποστήριξε ότι ο σύζυγος που κακοποιεί και δέρνει τη γυναίκα του μπορεί… να είναι καλός γονιός και ότι πρέπει έχει το δικαίωμα στη συνεπιμέλεια! Καμία αντίδραση δεν υπήρξε από τη ΝΔ, γεγονός που αποδεικνύει ότι το νομοσχέδιο αναπαράγει έμφυλα στερεότυπα και ανισότητες και αντί να κλείνει την πόρτα, είναι συμβατό με αναχρονιστικές και αντιδραστικές αντιλήψεις που οδηγούν το οικογενειακό δίκαιο πολύ πίσω...

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Εικονοκλάστες

Ποια ελλείμματα; «Ξοδέψτε επειγόντως!» Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, ανακοίνωσε πρόσφατα προγράμματα κρατικών ενισχύσεων σε επιχειρήσεις, τοπικές κυβερνήσεις, οικογένειες καθώς και άμεσες παρεμβάσεις του κράτους στις δημόσιες υποδομές της χώρας. Πολλοί μίλησαν για «αλλαγή παραδείγματος» με έμφαση στη στήριξη της ζήτησης και του εισοδήματος, με αυξημένο ρόλο του κράτους. Στην Ελλάδα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε παρέμβασή του στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, έκανε λόγο για «ιστορική τομή» που «βάζει τέλος σ’ έναν 40ετή κύκλο οικονομικού υποδείγματος, του νεοφιλελευθερισμού». Κάτι παραπάνω από βιαστικός να πιστώσει στον Μπάιντεν μια κάποια αριστερή πολιτική και ακόμη πιο ανυπόμονος να δηλώσει ότι ταυτίζεται για άλλη μια φορά με τα μηνύματα από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Ανάλογη συζήτηση περί «τέλους του νεοφιλελευθερισμού», με αφορμή και πάλι τη στήριξη τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων με κοπή και παροχή κρατικού χρήματος, είχε γίνει με αφορμή την αστική απάντηση στν μεγάλη οικονομική κρίση του 2007-2009. Ήταν τότε ο ακροδεξιός Τραμπ που έσερνε το χορό κατά της «παγκοσμιοποίησης» και υποσχόταν προστασία της βιομηχανίας και των εργατών των ΗΠΑ. Σήμερα το μέτωπο έχει διευρυνθεί. «Η πανδημία είναι μια ευκαιρία για την εισαγωγή αλλαγών που αποκαθιστούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο του κράτους», δηλώνει η γκουρού των μετα-κεϊνσιανών οικονομολόγων, Μαριάνα Ματσουκάτο. Πιο προσγειωμένα η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Ζανέτ Γιέλεν, διευκρινίζει πως «σήμερα, όλοι οι οικονομολόγοι, συμφωνούμε σε τέτοια μέτρα». Σε συγχορδία, εκπρόσωποι των ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Παγκόσμιας Τράπεζας, ΠΟΕ και άλλων ευαγών ιδρυμάτων, φωνάζουν: «Ξοδέψτε όσα περισσότερα μπορείτε. Το πρόβλημα τώρα δεν είναι το έλλειμμα ή το χρέος».

Ο Τζο Μπάιντεν έχει εξαγγείλει ένα νέο «πακέτο σωτηρίας» 1,9 τρισ. δολαρίων, μαζί με άλλα 2,3 τρισ. για τις υποδομές καθώς και 1,8 τρισ. για στήριξη των οικογενειών. Μαζί με το πακέτο Τραμπ, διαμορφώνεται μια «ένεση χρήματος» ύψους περίπου 8 τρισ. σε χρονικό ορίζοντα 5-10 χρόνια. Πού κατευθύνονται αυτά και σε τι αποσκοπούν; Οι απαντήσεις πρέπει να αναζητηθούν πέρα από τη δοξολογία των Μπαϊντενόμικς…

Λίφτινγκ Μπάιντεν κεϊνσιανής κοπής

Ο καπιταλισμός των ΗΠΑ σε κρατικό αναπνευστήρα Ανάλυση Παναγιώτης Μαυροειδής Γιώργος Πισίνας

ταν το Φλεβάρη του 2009 ο Μπάρακ Ομπάμα έφερνε προς έγκριση στο Κογκρέσο ένα «πακέτο σωτηρίας» και κρατικής παρέμβασης ύψους 787 δις. δολαρίων απέναντι στη μεγάλη κρίση, οι Ρεπουμπλικάνοι τον είπαν σχεδόν …κομμουνιστή. Ωστόσο, 11 χρόνια αργότερα, την άνοιξη του 2020 με την κορύφωση της πανδημίας στις ΗΠΑ, ήταν οι Ρεπουμπλικάνοι, δια του Τραμπ, που ενέκριναν ένα τριπλάσιου ύψους πακέτο στήριξης (2,2 τρις). Το «νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα», χοντρικά από το

1970 και μετά, ήταν και είναι μία μόνο παραλλαγή (και τομή) της «καπιταλιστικής ορθοδοξίας» σύμφωνα με την οποία η άντληση και το κίνητρο του κέρδους για την ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής είναι η ατμομηχανή «προόδου», που μετριέται με το μέτρο των κερδών που προκύπτει μέσα από τις «τέλειες αγορές». Στο πλαίσιο αυτό, η παράδοση όλων των τομέων της οικονομίας στην καπιταλιστική κερδοσκοπία, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η μείωση του άμεσου και έμμεσου εργατικού μισθού και η απο-φορολόγηση του κεφαλαίου, θα έφερναν επενδύσεις, κέρδη αλλά και γενικά πλούτο και πρόοδο για όλους. Τα αποτελέσματα αποδείχτηκαν καταστροφικά για την εργατική τάξη: το ωρομίσθιο το 2007 στις ΗΠΑ ήταν μικρότερο από αυτό του1979. Ταυτόχρονα, η «συνταγή»

δεν απάλλαξε τον καπιταλισμό από το σαράκι των κρίσεων και αυτό διότι «συμβαίνει» τα καπιταλιστικά κέρδη να έχουν ως πηγή αποκλειστικά τη ζωντανή εργασία του πόλου που συνθλίβεται. Το μέσο ποσοστό κέρδους είναι σε σταθερή πτωτική πορεία (με εξαίρεση τους ψηφιακούς γίγαντες), ενώ και ο ρυθμός ανόδου της παραγωγικότητας επιβραδύνεται: στο διάστημα 2007-2019 ήταν +0,8%, ενώ στο διάστημα 1979-2007 ήταν +2,1%. Η συνταγή των νεοφιλελεύθερων είναι σταθερή: νέα μείωση φόρων, νέες επιθέσεις μειώσεις μισθών αλλά η λύση μοιάζει με τον ορίζοντα που όλο και απομακρύνεται: Η μείωση φόρων από τον Τραμπ το 2017 στις μεγάλες επιχειρήσεις, έδωσε πρόσκαιρα ένα +3% στο ΑΕΠ το 2018 και μετά επιστροφή στο γνωστό «σύρσιμο». Την ίδια στιγμή, γιγαντώθηκε η ανισότητα, αυξήθηκαν οι εξα-

γορές, ενώ ο πλούτος των 650 δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 34%. Ο Μπάιντεν, καθώς η πανδημία δεν κάμφθηκε αλλά κλιμακώθηκε, ήρθε το 2021 να προσθέσει ένα νέο «πακέτο σωτηρίας» 1,9 τρις, μαζί με άλλα 2,3 τρις δημόσιων παρεμβάσεων στις υποδομές, καθώς και 1,8 τρις για μέτρα στήριξης των οικογενειών. Μαζί με το πακέτο Τραμπ, μια «ένεση χρήματος» ύψους περίπου 8 τρις, φαντάζει εντυπωσιακή, καθώς αντιστοιχεί σε πάνω από 30% του ΑΕΠ των ΗΠΑ (21,4 τρις. δολάρια). Το παραπάνω ποσό ωστόσο, αφορά ένα χρονικό ορίζοντα 5 ή/και 10 χρόνων, χωρίς ακόμη να έχει προσδιοριστεί, καθώς εκκρεμούν οι οριστικές εγκρίσεις (και περικοπές) από το Κογκρέσο, η εξέλιξη της πανδημίας μαζί και η θέσπιση μέτρων «επιστροφής» χρημάτων μέσω φορολογίας. Υπολογίζεται ότι η με-

Εικονοκλάστες σο-σταθμική άμεση ώθηση στην αύξηση του ΑΕΠ θα είναι της τάξης του 1%, μαζί με μια επιπρόσθετη ισόποση «πολλαπλασιαστική» επίδραση κατ’ έτος. Είναι χαρακτηριστικό ότι γίνονται προβλέψεις για αύξηση του ΑΕΠ κατά 6,5% το 2021 αλλά 1,8% στη συνέχεια, δηλαδή επιστροφή σε κατάσταση αναιμικής ανάπτυξης. Σε ποια Αμερική αλήθεια παίρνονται αυτά τα μέτρα; Ενώ διαχρονικά το κρατικό έλλειμμα ήταν κοντά στο 3% τώρα τρέχει με 15%. Το χρέος έχει φτάσει στο 108%, με αποτέλεσμα (παρά τα πολύ χαμηλά επιτόκια) να απαιτούνται κάθε 1,5 δευτερόλεπτο, 1 εκατομμύριο δολάρια για αποπληρωμή. Η ανεργία είναι σήμερα στο 6,3%, ενώ πριν την πανδημία ήταν 3,5%. Το 2020 η πτώση του ΑΕΠ ήταν 4,5%, η μεγαλύτερη από το 1930. Το 20% από τις 3.000 μεγαλύτερες επιχειρήσεις βρίσκονται σε κατάσταση χρεοκοπίας και σώζονται μόνο με κρατική παρέμβαση. Την ίδια στιγμή, το 8% των ενηλίκων Αμερικανών δηλώνουν ότι δεν έχουν αρκετό φαγητό, το 15% των νοικοκυριών αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιο, ενώ το 26% δε μπορούν να πληρώσουν τα «συνηθισμένα» έξοδα διαβίωσής τους. Με λίγα λόγια, ο αμερικάνικος καπιταλισμός χρειάζεται διασωλήνωση σε αναπνευστήρα. Φυσικά με κρατικό χρήμα και στήριξη. Και όλα αυτά σε μια στιγμή που η παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ κλονίζεται με την άνοδο της Κίνας, η εικόνα της πλήττεται θανάσιμα με την τραγική αντιμετώπιση της πανδημίας, οι σχέσεις της με

τους στενούς της συμμάχους, ακόμη και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, δεν είναι ρόδινες, ενώ η ήττα σε Αφγανιστάν, Ιράκ και Συρία πλήττει το γόητρο του παγκόσμιου χωροφύλακα του καπιταλισμού. Παρά τη σημαντική κλιμάκωση της κρατικής παρέμβασης εν μέσω μιας πανδημίας

σιες δαπάνες δεν σκοπεύουν στην κοινωνική ευημερία (κοινωνικό κράτος). Είναι απλά η αφορμή για ενίσχυση της κερδοφορίας. Ενώ, σύντομα, κάποιος θα κληθεί να πληρώσει το λογαριασμό. Μόνιμη είναι και η επωδός και η επιδίωξη και πρόβλεψη για γρήγορη ανάπτυξη τύπου

Το σύστημα στις ΗΠΑ χρειάζεται διασωλήνωση: Ανεργία 6,3% από 3,5% προ πανδημίας. Πτώση ΑΕΠ το 2020 4,5%, η μεγαλύτερη από το 1930. Το 26% των πολιτών έχει πρόβλημα διαβίωσης

που λειτούργησε ως οικονομικός και πολιτικός σεισμός, η ενισχυμένη κρατική παρέμβαση για την αντιμετώπιση των καπιταλιστικών κρίσεων είναι συνηθισμένο μοτίβο. Συνοδεύεται με επαίνους και επιδείξεις κοινωνικής ευαισθησίας, όμως δεν καταφέρνει όσα υπόσχεται. Οι δημό-

V που ποτέ όμως δεν επιβεβαιώνεται καθώς μετά από κάθε κρίση, ειδικά μετά το 1974, καταγράφεται απώλεια πλούτου αλλά και «διόρθωση» καμπύλης προβλέψεων πάντα προς τα κάτω. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Μια προσωρινή έστω επίδραση της κρατικής στήριξης σε αξιόλο-

γη αναπτυξιακή δυναμική με κάποια (άνισα έστω) θετικά αποτελέσματα για τις θέσεις εργασίας και το εισόδημα, προϋποθέτει να πέσουν χρήματα σε παραγωγικές επενδύσεις και όχι σε χαρτοφυλάκια μετοχών επιχειρήσεων και μεγαλομετόχων. Σε ποιο βαθμό είναι αυτό εφικτό στις ΗΠΑ με τα μέτρα Μπάιντεν; Οι άμεσες κρατικές επενδύσεις δεν θα ξεπεράσουν το 3% στο σύνολο του ΑΕΠ, ενώ οι ιδιωτικές είναι της τάξης τους 15-20%. Αυτό σημαίνει ότι το «ρυθμό», την κατεύθυνση των επενδύσεων, την ίδια την απόφαση για αυτές, την κρατά ο ιδιωτικός τομέας των πανίσχυρων πολυεθνικών. Ο κεϊνσιανισμός δεν αφαιρεί κρίσιμο ζωτικό χώρο από τον ιδιωτικό τομέα, αντίθετα παρέχει κίνητρα σε αυτόν. Όμως οι καπιταλιστές καθορίζουν τις επενδυτικές κινήσεις ανάλογα με την εξέλιξη του ποσοστού κέρδους, το οποίο είναι σε φθίνουσα πορεία. Προτιμούν να αποθησαυρίζουν ή να κερδοσκοπούν στο χρηματιστήριο, ακόμη και όταν τους χαρίζονται χρήματα και παρότι η κοπή χρήματος από την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ γίνεται με ρυθμό τριπλάσιο του μέσου όρου των τελευταίων 60 ετών. Εκτός, ίσως, αν οι μισθοί υπομηδενισθούν και οι εργαζόμενοι αλυσοδεθούν όπως στην Amazon… Τα μέτρα Μπάιντεν δεν κάνουν κάποια έστω αναδιανομή. Η προαναγγελθείσα αύξηση εταιρικού φόρου από 21% σε 24% είναι πενιχρή και ούτε καν στη μέση της απόστασης από το 28% που ήταν το 2017.

New Deal: Αναπαλαίωση αποτυχημένων συνταγών ▸ Η τόνωση της (πράσινης) ζήτησης ως ελιξίριο του καπιταλισμού TO ΤΙ ΣΥΝΙΣΤΑ ΚΕΪΝΣΙΑΝΙΣΜΟ, σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Ωστόσο αποτέλεσε ποτέ απάντηση και τι είδους; Για τον Βρετανό φιλελεύθερο οικονομολόγο Τζον Μέιναρντ Κέινς, ο οποίος υπεράσπιζε τον καπιταλισμό με επίγνωση των ορίων της «αγοράς», η ερμηνεία για τις καπιταλιστικές κρίσεις όσο και η απάντηση σε αυτές, βρισκόταν στη ζήτηση. Με συνθήκες χαμηλής ζήτησης, τα προϊόντα δεν βρίσκουν δρόμο κερδοφόρας διάθεσης, με αποτέλεσμα κατάρρευση του οικονομικού κύκλου. Η γενναία αύξηση δαπανών από το κράτος μέσω επενδύσεων, η καθολική απασχόληση, ίσως ακόμα και η άνοδος των μισθών, αποτελούν, κατά την άποψη αυτή, την προτεινόμενη λύση.

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Η επιδίωξη του Κέινς δεν ήταν η λύση των εργατικών προβλημάτων αλλά η σωτηρία του καπιταλισμού με διορθωτικές παρεμβάσεις στην «αγορά». Το μοντέλο δούλεψε για την περίοδο 1945-1975, σε συγκεκριμένες συνθήκες δυνατοτήτων (καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο), «υποχρεωτικών» αποφάσεων των αστικών κρατών (στρατόπεδο ΕΣΣΔ, ισχυρό εργατικό κίνημα), αλλά και τεχνολογικών, παραγωγικών, καταναλωτικών παραμέτρων (παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων άμεσης κατανάλωσης). Ο κεϊνσιανισμός, όμως, δεν είναι το ακριβές αντίθετο του νεοφιλελευθερισμού. Όπως αποδεικνύει και η μακροοικονομική ιστορία, νεοκεϊνσιανοί

και νεοκλασικοί βρίσκονται για χρόνια σε κάποια θεωρητική συμφωνία, παρά τις υπαρκτές διαφορές. Οι οπαδοί του σύγχρονου κεϊνσιανισμού ή της Νέας Νομισματικής Θεωρίας, προσθέτουν μια πράσινη διάσταση στο απαιτούμενο εκ νέου πολυπόθητο New Deal και θεωρούν ότι η συνταγή είναι έτοιμη και πάλι. Τώρα συμφωνούν όλοι: καλή η λιτότητα, αλλά το πιο σημαντικό είναι η κερδοφορία και αυτή τώρα απαιτεί ενισχύσεις. Είναι όμως πράγματι το πρόβλημα στη «ζήτηση» ή μήπως στην «προσφορά» ή – πιο σωστά– στην ίδια την παραγωγή και στις πολιτικές που επιβάλλουν οι ιδιοκτήτες αυτής. Εδώ όμως η συζήτηση αγγίζει Ιερές Αγελάδες…

Κλονισμός ιδιοκτησίας και δύναμης του κεφαλαίου Το αστικό κράτος ποτέ δεν «καταργήθηκε» από το «νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα». Είναι πάντα το «γενικό επιτελείο της αστικής τάξης» για να παρεμβαίνει σύμφωνα με το συλλογικό συμφέρον της, ειδικά στη διαχείριση των κρίσεων. Την ίδια στιγμή «σηκώνει τους ώμους ψηλά» σε ό,τι αφορά τις θέσεις εργασίας, τους εργατικούς μισθούς, τις κοινωνικές πολιτικές και άλλες «στρεβλώσεις» που εμποδίζουν την «ελεύθερη αγορά» να βάζει (το «αόρατο») χέρι σε ό,τι κινείται και αναπνέει, αρκεί να βγάζει κέρδη. Το κρυμμένο μυστικό της καπιταλιστικής παραγωγής, βρίσκεται στο γεγονός ότι ο εργάτης παράγει αξία μεγαλύτερη από αυτή την οποία πληρώνεται για την αναπαραγωγή του, την οποία καρπώνεται ο καπιταλιστής. Κατά αναλογία, στο βαθμό που η κοινωνική παραγωγή γίνεται με σκοπό το κέρδος, πάντα θα υπάρχει πλεονάζουσα παραγωγή. Η αφετηρία των καπιταλιστικών κρίσεων βρίσκεται στο σκέλος της παραγωγής. Μόνο στο πλαίσιο της συλλογικής κοινωνικής ιδιοκτησίας είναι δυνατό να υπάρχει πλήρης αξιοποίηση παραγωγικών δυνατοτήτων και σχεδιασμός παραγωγής και υποδομών με βάση τις κοινωνικές ανάγκες αλλά και την οικολογική ισορροπία. Η παρέμβαση των κομμουνιστών και του εργατικού κινήματος στο πεδίο της «προσφοράς», πρέπει να είναι παρούσα και ισχυρή. Όμως, αυτή δεν αναζητά κάποιο New Deal κεφαλαίου και εργασίας στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό, αλλά το πώς θα πλήξει την ιδιοκτησία και τη δύναμη του κεφαλαίου, αποσπώντας κοινωνικές κατακτήσεις. Στο πλαίσιο αυτό, οι διεκδικήσεις για άμεση αύξηση μισθών με μείωση κερδών, η μείωση εργάσιμου χρόνου, η εθνικοποίηση βασικών καπιταλιστικών τομέων σε βάρος της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, έχουν κεντρική σημασία στο πλαίσιο άμεσων αγώνων αλλά αποτελούν και την καρδιά ενός αντικαπιταλιστικού πολιτικού προγράμματος.

10 Σχολεία: Η κρατική ανευθυνότητα βάζει εκ νέου «λουκέτα»

Απορρίμματα: Στην τελική ευθεία για την Πανελλαδική Μέρα ∆ράσης ενάντια στην καύση (29/5)

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

«ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΛΟΥΚΕΤΩΝ» καταγράφεται σε εκατοντάδες τμήματα και σχολεία όλης της χώρας, δύο βδομάδες από την επαναλειτουργία όλων των βαθμίδων. Συγκεκριμένα, το πρωί της Παρασκευής, τουλάχιστον 920 ήταν εκείνα που είχαν υποχρεωθεί σε νέο κλείσιμο λόγω κρουσμάτων κορονοϊού σε μαθητές, εκπαιδευτικούς και λοιπό προσωπικό. Εξέλιξη αναμενόμενη που και επιβεβαιώνει τους φόβους της εκπαιδευτικής κοινότητας για τους όρους με τους οποίους άνοιξαν, καθώς και για τη διαχείριση της πανδημίας εντός της σχολικής κοινότητας, η οποία περιγράφεται με μία λέξη: τραγική. Με δεδομένο ότι τα σχολεία άνοιξαν σε περίοδο με πολλαπλάσια κρούσματα και μεγαλύτερη διασπορά του ιού από την περίοδο που έκλεισαν, με δεδομένο το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν πήρε κανένα απολύτως μέτρο για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων, ο καταιγισμός των εγκυκλίων και των οδηγιών που αλλάζουν μέρα με τη μέρα έχουν ως αποτέλεσμα να χειροτερεύουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Έτσι, τα self test εκπαιδευτικών και μαθητών από δύο τη βδομάδα έγιναν ένα, κρούσματα αποκρύπτονται, η επιστροφή μαθητή που έχει νοσήσει γίνεται μετά από δέκα μέρες αντί για δύο βδομάδες, ενώ, σύμφωνα με την τελευταία σχετική οδηγία, η εμφάνιση τεσσάρων ή περισσότερων κρουσμάτων σε ένα σχολείο δεν πρέπει να οδηγεί αυτόματα και με ευκολία στην αναστολή λειτουργίας της σχολικής μονάδας. Είναι σαφές, λοιπόν, ότι αντί να υπάρχει μαζική και άμεση ιχνηλάτηση και ενίσχυση των μέτρων προστασίας, η κυβέρνηση προσπαθεί να εμφανίσει μια πλασματική εικόνα «κανονικότητας». ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ετοιμότητα βρίσκονται περιβαλλοντικές συλλογικότητες, εργατικά σωματεία, σχήματα και τοπικές κινήσεις καθώς πλησιάζει όλο και περισσότερο το Σάββατο 29 Μαΐου, Πανελλαδική Μέρα Δράσης ενάντια στην καύση των απορριμμάτων. Κινητοποιήσεις προγραμματίζονται σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βόλο, Αλιβέρι, Κρήτη, Ήπειρο, Δυτική Μακεδονία και άλλες περιοχές ενώ σχετικά καλέσματα συμμετοχής έχουν απευθύνει μεταξύ άλλων η Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην Καύση Απορριμμάτων, ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων Βόλου Ενάντια στη Καύση Σκουπιδιών και η Πρωτοβουλία σωματείων, συλλογικοτήτων, αγωνιστ(ρι)ών Αττικής ενάντια στο θάψιμο και την καύση απορριμμάτων. Μάλιστα, η τελευταία καλεί το Σάββατο 22/5 σε αυτοκινητοπορεία- διαδήλωση προς τον ΧΥΤΑ Φυλής, με προσυγκέντρωση στις 11.30 το πρωί στον σταθμό του προαστιακού Άνω Λιοσίων.

Επικαιρότητα

Ακροβασίες

| Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ένα ...κλικ ΓΙΑΝΝΕΝΑ: ΠΡΟΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΗ ΕΚ∆ΗΛΩΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΕΩΝ

Το Σάββατο 22/5, στις 6.30 μ.μ. στο Θεατράκι (Σκάλα) θα πραγματοποιηθεί η προφεστιβαλική εκδήλωση των Αναιρέσεων με θέμα: «Το σύγχρονο πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του Κεφαλαίου-Η Μάχη για την Παιδεία των αναγκών μας!», όπου θα γίνει η παρουσίαση της έκδοσης της νΚΑ για το σύγχρονο πανεπιστήμιο. Ομιλητές: Κ. Δεδικούσης και Δ. Γρηγοριάδης.

ΕΚ∆ΗΛΩΣΗ ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟ∆ΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Τα εκπαιδευτικά περιοδικά Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης, Εκπαιδευτική Λέσχη και Σελιδοδείκτης για την εκπαίδευση και την κοινωνία διοργανώνουν την Κυριακή 23/5 στις 7.30 μ.μ. διαδικτυακή εκδήλωση με τίτλο: «200 χρόνια από την επανάσταση του 1821: Αλήθειες και Μύθοι». Ομιλητές: Χρ. Ρέππας, Γ. Μελλιόπουλος, Μ. Λυμπεράτος και Π. Σάμιος. Θα προλογίσει και θα συντονίσει ο Γ. Καββαδίας. Η εκδήλωση θα προβληθεί ζωντανά από τα κανάλια των περιοδικών στο youtube.

ΥΜΗΤΤΟΣ: ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

Το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα (Λαμπηδόνα) διοργανώνει την Κυριακή 23/5 πεζοπορία αγώνα και ενημέρωσης στον Υμηττό. Η προσυγκέντρωση έχει οριστεί στις 9.30 π.μ. στον Κουταλά (Λεωφόρος Κατεχάκη/Σακέτα). Για όσους δεν μπορούν να ακολουθήσουν όλη την διαδρομή, θα υπάρχουν ενδιάμεσοι σταθμοί με επιστροφή. «Όλοι και όλες στην πεζοπορία για την προστασία και τη διάσωση του Υμηττού. Γη και Ελευθερία!», αναφέρει μεταξύ άλλων το κάλεσμα της Λαμπηοδόνας

ΒΥΡΩΝΑΣ: ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΦΟ ΚΟΠΑΝΑ

Η Ανοικτή Πρωτοβουλία Κατοίκων για την προστασία του Λόφου Κοπανά καλεί σε συνέλευση την Τετάρτη 26/5 στις 7 μ.μ. στην πλατεία Ταπητουργείου (Βύρωνας).

Εκδήλωση την ∆ευτέρα για τη δίκη του «Σπάρτακου» Την Δευτέρα 24/5 στις 8 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακή εκδήλωση για τη δίκη του Δικτύου «Σπάρτακος» και της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων στις 27/5 στην Αλεξανδρούπολη. Θα μιλήσουν ο Νίκος Χαραλαμπόπουλος (στον οποίο έχει προσωποποιηθεί η δίωξη) και ο Νίκος Πελεκούδας, μέλος της ΕΑΣ. Στην εκδήλωση θα παρέμβουν και θα εκφράσουν την αλληλεγγύη τους φαντάροι, συνδικαλιστές, φοιτητές, περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι, μαχόμενοι δικηγόροι και δημοσιογράφοι.

ΕΚ Πειραιά: Μία από τα ίδια ή σύγκρουση; Αγωνιστικό σχεδιασμό που να μην αρκείται σε «μία από τα ίδια» αλλά να προχωρά σε αποφασιστική κλιμάκωση και αναμέτρηση με κυβέρνηση και κεφάλαιο εισηγείται η Ταξική Εργατική Συσπείρωση (ΤΕΣ) του Εργατικού Κέντρου Πειραιά (ΕΚΠ), εν όψει της σχεδιαζόμενης εισαγωγής στη Βουλή του αντεργατικού εκτρώματος Χατζηδάκη εντός του Ιουνίου. Ενάντια στους σχεδιασμούς εκτόνωσης από τον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό, η ΤΕΣ εισηγείται μετατροπή του Συντάγματος σε κέντρο αγώνα, «κύμα» καταλήψεων και 48ωρη απεργία πριν την κατάθεση του νομοσχεδίου με κλιμάκωση.

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Συνέντευξη ▶ O Κ. Χατζηδάκης ισχυρίζεται ότι το προς ψήφιση νομοσχέδιο είναι για την προστασία της εργασίας. Πώς θα το χαρακτηρίζατε εσείς;

Το νομοσχέδιο ΒρούτσηΧατζηδάκη στις βασικές του διατάξεις ήταν σχεδόν έτοιμο από τις αρχές του 2020, για να συνεχίσει και να συμπληρώσει τον αντεργατικό νόμο 4635/2019. Η νέα κυβέρνηση έχει ξετυλίξει όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει στη φαρέτρα της, ούσα συνεπής στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της επίθεσης στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα. Άρα όλες του τις ρυθμίσεις θα πρέπει να τις δούμε σε συνδυασμό με αυτά που έχουν προηγηθεί στα μνημόνια αλλά κυρίως με αυτά που η ΝΔ έχει ήδη κάνει το καλοκαίρι του 2019, το φθινόπωρο του 2019 και με τα αντεργατικά μέτρα που πήρε μέσα στην καραντίνα. Είναι το τέταρτο αντεργατικό χτύπημα μέσα σε δύο χρόνια της κυβέρνησης που επιλέχθηκε να καλυφθεί με κάποιες αυτονόητες «θετικές» ρυθμίσεις, οι οποίες όμως στο 100% πρόκειται για ενσωμάτωση συμβάσεων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. Κατά τα λοιπά αποτελεί επιδείνωση, συμπλήρωση των αντεργατικών ρυθμίσεων που έχει ήδη λάβει η κυβέρνηση αυτή στους τρεις προηγούμενους σταθμούς. ▶ Ποιες είναι οι βασικότερες αντεργατικές του διατάξεις;

Περιέχει αντεργατικές ρυθμίσεις και στο ατομικό και στο συλλογικό εργατικό δίκαιο. Όσον αφορά το συλλογικό συνεχίζει να απορυθμίζει τα συλλογικά εργασιακά δικαιώματα ακριβώς για να αποδυναμώσει τις αντιστάσεις των εργαζομένων σε όλα τα επίπεδα. Μεταξύ άλλων, διατηρεί το απορρυθμισμένο δίκαιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων το οποίο εισήγαγε ήδη από το 2019 και σε σχέση με τον συνδικαλιστικό νόμο μειώνει τα δικαιώματα των συνδικαλιστών και δυσκολεύει κι άλλο την κήρυξη και την επιτυχία μιας απεργίας. Από εκεί και πέρα διευκολύνονται και οι διώξεις σε βάρος των συνδικαλιστών και των απεργών, εφόσον στην πραγματικότητα ποινικοποιείται η προσπάθεια να έχει επιτυχία η απεργία. Σε συνδυασμό δε με την αποκέντρωση των συλλογικών συμβάσεων και την κατάργηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων διευκολύνει την εμπέδωση ενός αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού στην επιχεί-

Απόστολος Καψάλης Επιστημονικός συνεργάτης ΙΝΕ-ΓΣΕΕ

Η κυβέρνηση επικυρώνει την εργασιακή ζούγκλα «Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη επιτείνει αυτή την κουλτούρα παρανομίας και “προαιρετικοποίησης” του εργατικού δικαίου. Αυτήν τη στιγμή η εργατική νομοθεσία στους χώρους δουλειάς έχει καταστεί στη συνείδηση του εργαζόμενου σχεδόν προαιρετική. Επικυρώνεται πλέον η μετατροπή της αγοράς εργασίας σε μία ζούγκλα και του χώρου δουλειάς σε ένα κάτεργο, ργ ζ μ ς το οποίο ο εργαζόμενος θεί θα προσπαθεί ει. Γι’ αυτό και να αποφύγει. νται υψηλά καταγράφονται ποδοχής ποσοστά αποδοχής τάσεως της εξ αποστάσεως εργασίας τηςς πανδημίας», ο Πριν δηλώνει στο νικός ο επιστημονικός συνεργάτηςς του ΙΝΕ-ΓΣΕΕΕ Απόστολος Καψάλης.

ια ρηση. Μεριμνά ουσιαστικά για λινα μειωθούν κι άλλο τα θεμελιαώδη δικαιώματα, να επεκτακή θεί δηλαδή κι άλλο η ελαστική απασχόληση και δεύτερον και κυριότερο να μην μπορεί να επιβληθεί στον εργοδότη ούτε καν αυτή η ελάχιστη εναπομείνασα νομιμότητα. Όταν λένε για απελευθέρωση των ατομικών συμβάσεων εργασίας και ελαστικοποίη-ην ση της εργασίας εννοούν την εαπελευθέρωση των απολύσεου ων και τυπική κατάργηση του κά 8ωρου, το οποίο ουσιαστικά ναι μεν ξέρουμε όλοι ότι έχει καταργηθεί, αλλά πλέον και τυπικά είναι δυνατόν ο εργαζόμενος να μην μπορεί πλέον να προγραμματίσει τη δουλειά του ή να μην μπορεί να υπολογίζει

Το ΣΕΠΕ μετατρέπεται σε ανεξάρτητη αρχή που τυπικά θα είναι ανεξάρτητη αλλά στην πραγματικότητα θα ελέγχεται πρώτα από την κυβέρνηση

στην

ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΡΔΑΡΑ

σε ένα οκτάωρο εκεί που μέχρι τώρα το έκανε νόμιμα. ▶ Όσον αφορά την κατάργηση του ΣΕΠΕ ποια είναι η άποψή σας;

Το ΣΕΠΕ είχε δεχτεί επίθεση ήδη με προεδρικό διάταγμα τον Αύγουστο του 2019 όταν μετατράπηκε από ειδική γραμματεία σε απλή διεύθυνση κάτω από τη γενική γραμματεία του υπουργείου. Πλέον στο όνομα της πραγματικής ανάγκης για ανεξαρτητοποίηση της λειτουργίας και της αποστολής του ΣΕΠΕ επιτυγχάνεται ένα ακόμη πλήγμα στην αποδυνάμωση και στην απαξίωση του φορέα που λέγεται Επιθεώρηση Εργασίας. Το νομοσχέδιο αλλοιώνει το DNA της. Είναι πάγιο αίτημα και των επιθεωρητών της εργασίας αλλά και των συνδικάτων η Επιθεώρηση Εργασίας να μπορεί να ασκεί το λειτούργημά της χωρίς πιέσεις από κράτος, κυβέρνηση και εργοδότες. Εδώ η κυβέρνηση, ψευδώς λέγοντας ότι το προασπίζει αυτό, κάνει μεν ανεξάρτητη αρχή το ΣΕΠΕ, αλλά δεν το αναβαθμίζει ουσιαστικά. Δεν προβλέπει τίποτα τέτοιο. Η λειτουργική του αυτονομία προβλέπει έναν διοικητή και μια διοικούσα επιτροπή η οποία στην πραγματικότητα θα αποτελείται από τεχνοκράτες οι οποίοι με έμμεσο τρόπο θα μπορούν να καθορίζονται από εξωκοινωνικά κέντρα όπως ο υπουργός Εργασίας κα η Βουλή. Τον μετατρέπει και απ απλά σε έναν εισπρακτικό μηχα χανισμό που καταλαβαίνει κανε ότι υπό το νέο καθεστώς, νείς α περάσει το νομοσχέδιο, οι αν επιθεωρητές και οι επιθεωρήτριες απλά θα πηγαίνουν να δουν την τυπική νομιμότητα σε έναν εργασιακό χώρο. Θα έχουν κάποιους στόχους δηλαδή, θα θυμίζει μια επιχ χείρηση μάνατζερ παρά μια αν ανεξάρτητη αρχή. Θα έχει μια στ στοχοθεσία, θα μπορεί να δίνει μπ μπόνους στην επίτευξη των στόχω Κάνει το διοικητή απόλυτο χων. άρχοντα του ΣΕΠΕ χωρίς καμία υποχρέωση να διαβουλεύεται όπως τώρα με τους κοινωνικούς φορείς και τα συνδικάτα. Μειώνει τον ρόλο της παρέμβασης των αλληλέγγυων του εργαζόμε-

νου και των συνδικάτων στη λειτουργία, τη στοχοθεσία και τις δράσεις του ΣΕΠΕ, μετατρέποντάς το ουσιαστικά σε μία απλή, άχρωμη, άοσμη και ουδέτερη εισπρακτική ανεξάρτητη αρχή. Το ΣΕΠΕ είναι μία κατάκτηση εργατική. Η κυβέρνηση το μετατρέπει σε ανεξάρτητη αρχή, που τυπικά μεν θα είναι αυτοτελής και ανεξάρτητη αλλά στην πραγματικότητα θα ελέγχεται από την κυβέρνηση και τον διοικητή. ▶ Ως επιστημονικός συνεργάτης στο ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, ποιο είναι το κλίμα που έχει επικρατεί το τελευταίο διάστημα στους χώρους δουλειάς;

Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη επιτείνει αυτή την κουλτούρα παρανομίας και «προαιρετικοποίησης» του εργατικού δικαίου. Η εργατική νομοθεσία στους χώρους δουλειάς έχει καταστεί στη συνείδηση του εργαζόμενου σχεδόν προαιρετική. Όλες οι απορρυθμίσεις που έχουν ήδη γίνει μαζί με αυτές που πρόκειται να περάσουν, διαμορφώνουν ένα περιβάλλον αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού στην επιχείρηση. Επικυρώνεται η μετατροπή της αγοράς εργασίας σε ζούγκλα και του χώρου δουλειάς σε κάτεργο, το οποίο ο εργαζόμενος θα προσπαθεί να αποφύγει. Γι’ αυτό και καταγράφονται υψηλά ποσοστά αποδοχής της εξ αποστάσεως εργασίας. ▶ Πώς βλέπετε να διαμορφώνεται το εργασιακό περιβάλλον μετά την πανδημία;

Θα εκτιναχθούν οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, μπορεί να έχουμε και αύξηση της ανεργίας. Η πραγματική αναδουλειά, η έλλειψη σταθερού και πλήρους ωραρίου στην απασχόληση θα εκτιναχθεί όπως και η παραβατικότητα. Δεν ξέρει κανείς επίσης πώς θα εξελιχθεί η μετανάστευση των νέων. Παράλληλα, τα πράγματα στην αγορά εργασίας είναι δυσοίωνα και λόγω του γεγονότος ότι τα κινήματα και η αριστερά δεν έχουν αναπτύξει τη δουλειά στο εργατικό ζήτημα όπως σε όλα τα υπόλοιπα ευρύτερα δικαιώματα. Υπάρχει μια υστέρηση στη συγκρότηση υλοποίηση μιας κινηματικής στρατηγικής για την προάσπιση της εργασίας. Πρέπει τάχιστα να δοθεί μία μέριμνα για τις κατάλληλες εργατικές αντιστάσεις δηλαδή ένας στρατηγικός σχεδιασμός για την ανασύνταξη και την ανάκτηση κάποιων εργασιακών δικαιωμάτων η κατάσταση θα χειροτερέψει κι άλλο σε απίστευτα επίπεδα.

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Μετά δέκα έτη «Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς. Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο Σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας. Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς. [...] Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται». Μια αιωνιότητα ή μία μέρα. Τόσο μοιάζει να έχει μεσολαβήσει, παραφράζοντας τον Αγγελόπουλο, από όταν οι παραπάνω γραμμές αποτυπώνονταν στο πρώτο ψήφισμα των Αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος, στις αρχές του καλοκαιριού του 2011. Ήταν 25 Μαΐου, όταν, απαντώντας στην «προσβολή» των Ισπανών indignados που καλούσαν σε «ησυχία» για να «μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες», χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών κατέκλυζαν το Σύνταγμα και κεντρικές πλατείες άλλων μεγάλων πόλεων της χώρας. Ζητώντας τι; Αρχικά, κανείς δεν μπορούσε να πει με ακρίβεια. Όμως σύντομα, μέσα στη «φωτιά» των εξεγέρσεων που πυροδοτούσε διεθνώς η υπέρβαση υπέρ του κεφαλαίου της κρίσης του 2008, η αρχική αγανάκτηση βρήκε τον τρόπο να μετατραπεί σε οργή, σε μια λάβα έτοιμη να σαρώσει στο πέρασμά της «κυβερνήσεις, τρόικα, τράπεζες, μνημόνια». Δεν τα κατάφερε. Γιατί; Τι πήγε λάθος; Ποια ήταν τα όρια, και τι οδήγησε στην ήττα του «κινήματος των πλατειών»; Ποιες είναι οι παρακαταθήκες που άφησε, και γιατί μια δεκαετία αργότερα ακόμα τρομάζει την καθεστηκυία τάξη, σε βαθμό τέτοιο που, μετά τις διαδηλώσεις του Μαρτίου, καθεστωτικά ΜΜΕ να προειδοποιούν για «κίνδυνο» δημιουργίας «πλατειών νεο-αγανακτισμένων»; Δέκα χρόνια μετά, το Πριν ανοίγει τον φάκελο του «κινήματος των πλατειών» — έχοντας κατά νου την τελευταία σημείωση του πρώτου ψηφίσματος των «αγανακτισμένων» του Συντάγματος: «Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ».

Η άλλη όψη

Γιώργος Μουρμούρης

Στην πλατεία που φάνηκε πως όλα είναι δυνατά

ο απόγευμα της Τετάρτης, 25 Μαΐου του 2011, η Ήρα κατέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής. Ήξερε για το διαδικτυακό κάλεσμα των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα. Αν και αρχικά δύσπιστη, καθώς η πρόσκληση τής φαινόταν «απολίτικη» σε σχέση με το κλίμα που επικρατούσε εκείνη την περίοδο, άρχισε να περπατά προς την κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας. Αυτό που είδε την εξέπληξε. «Θυμάμαι μια Βασιλίσσης Σοφίας γεμάτη, δεν ήταν όμως απεργία, δεν ήταν Πρωτομαγιά, δεν ήταν 17 Νοέμβρη, ήταν κάτι άλλο», αφηγείται στο Πριν. Εκπαιδευτικός, ενεργή στα κινήματα αλλά χωρίς κομματική στράτευση, η Ήρα παρατηρούσε τους ανθρώπους γύρω της στην κεντρική λεωφόρο της Αθήνας, πλησιάζοντας στο Σύνταγμα. «Όσο έβλεπα τον κόσμο, γέμιζα

Με το πέρασμα των ημερών η πλατεία Συντάγματος συγκέντρωνε δεκάδες χιλιάδες κόσμου, με τους πολιτικούς στόχους να γίνονται πιο σαφείς και πιο ριζοσπαστικοί

με ενθουσιασμό — τόσο που χάθηκε η δυσπιστία. Στον δρόμο είχε αυτοσχέδια πλακάτ, κάποια ήταν γραμμένα με παιδικά γράμματα». Ο Δημήτρης ήταν τότε προπτυχιακός φοιτητής, μέλος του ΝΑΡ και της νΚΑ. Μας λέει: «Θυμάμαι όταν είχα πρωτοδεί για τους “Αγανακτισμένους”, ήταν λίγο μετά από την εμφάνιση ενός πανό στις αντίστοιχες συνελεύσεις της Ισπανίας που έλεγε “ησυχία, μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες”. Λίγο αργότερα, δημιουργήθηκε ένα event στο facebook που καλούσε στο Σύνταγμα. Τότε ήταν κάτι πρωτοφανές, γιατί τα social media δεν έπαιζαν τον ρόλο που παίζουν τώρα». «Από τις 25 Μαΐου και μετά ο κόσμος διαρκώς αυξανόταν», αφηγείται η Ήρα. «Τότε άρχισαν και τα πιο σοβαρά, οι συζητήσεις, οι πρώτες συνελεύσεις. Όταν βλέπεις κάπου να κου-

βεντιάζουν, πηγαίνεις να ακούσεις. Το κλίμα ήταν πολύ θερμό, υπήρχαν παντού ωραία συνθήματα, μητέρες με παιδιά που ζωγράφιζαν, οι κατασκηνωτές που έμεναν τα βράδια. Λίγολίγο η πλατεία άρχισε να παίρνει μια πιο οργανωμένη μορφή, να δημιουργούνται οι πρώτες ομάδες. Δημιουργήθηκε η ομάδα φαγητού, ομάδα μεταφράσεων και Τύπου, ομάδες Υγείας — που ήταν από τις πιο δυναμικές και αργότερα θα βοηθούσε πολύ στις επιθέσεις της αστυνομίας με τα χημικά». Στις συνελεύσεις, οι συζητήσεις οργιάζαν: «Συζητούσαμε για το Μεσοπρόθεσμο, ωστόσο δεν ήταν το κυρίαρχο θέμα. Άκουσα πολύ αξιόλογα άτομα να αναπτύσσουν σκέψεις για την άμεση Δημοκρατία, να συζητάμε πχ για το αν πρέπει να λέγεται “άμεση” ή “αυτόματη”. Ήταν πιο “στρατηγική” η κουβέντα». «Μου άρεσε που σιγά-σιγά

Η άλλη όψη

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Εμπόλεμη ζώνη όλο το κέντρο, πολιτικά τα όρια των «πλατειών»

ΤΗ

ματα ήταν ρευστά και δυναμικά». Στα μέσα Ιουνίου, οι «πλατείες» βρίσκονταν στο απόγειό τους. «Έρχονταν πάρα πολλοί ξένοι. Η πλατεία ενέπνεε, ξεπηδούσαν αντίστοιχες συνελεύσεις σε άλλα μέρη του κόσμου. Είχαμε επαφές με άτομα που αργότερα συγκρότησαν το Occupy Wall Street», λέει η Ήρα. «Υπήρχε ένας προτζέκτορας που μετέδιδε εικόνες από την Ισπανία, ανταλλάσσαμε μηνύματα. Οι συνελεύσεις ήταν τεράστιες, διαρκούσαν ατέλειωτες ώρες. Είχαμε φτάσει να συζητάμε τι νόμισμα θα έχουμε την επομένη της νίκης μας». Στις 15 εκείνου του μήνα, ήταν ημέρα πανεργατικής απεργίας. Οι ΑΝ ΑΜ Ι απεργοί και τα σωματεία αναμειΔ Α ΗΡ γνύονται με τους Αγανακτισμένους. Δεκάδες χιλιάδες άτομα πλημμυρίζουν το Σύνταγμα. Η απάντηση κράτους και κυβέρνησης: Πόλεμος. «Στις 15 Ιουνίου στόχος της κυβέρνησης ήταν να διαλυθούν οι αγανακτισμένοι», λέει ο Δημήτρης. «Υπήρξε υπέρμετρη αστυνομική βία. Θυμάμαι να χτυπάνε στο κεφάλι διαδηλωτές με ανάποδα κλομπ, θυμάμαι τις κλωτσιές σε κοπέλες. Θυμάμαι να σέρνουν συλληφθέντες στον δρόμο. Όμως ο κόσμος δεν υποχωρούσε, η καταστολή τον πείσμωνε». «Η καταστολή της 15ης Ιουνίου ήταν απίστευτη, άνευ προηγουμένου», θυμάται και η Ήρα, «όμως δεν πτοούσε τον κόσμο, αντιθέτως». Το κλίμα προς τα κόμματα πια είχε αλλάξει: «Όταν αποχωρούσαν, ο κόσμος τους φώναζε “μη φύγετε, μείνετε να κρατήσουμε την πλατεία”». Οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές που βρέθηκαν στο Σύνταγμα, κέρδισαν τη «μάχη» της 15ης Ιουνίου. Οι συνελεύσεις στο Σύνταγμα παρέμεναν ακμαίες, ζωντανές. Τώρα, υπήρχε μπροστά ένας νέος κόμβος: Το διήμερο 28-29 Ιουνίου εισαγόταν προς ψήφιση το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής, με μέτρα «φωτιά» ως προς τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα αλλά και τις ιδιωτικοποιήσεις. Υπό την «καυτή ανάσα» των κινημάτων, ο γραφειοκρατικοποιημένος συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είχε προκηρύξει 48ωρη απεργία. Η συνέλευση του Συντάγματος αποφασίζει να περικυκλώσει τη Βουλή. Λεωφορεία με διαδηλωτές φτάνουν στην Αθήνα από κάθε άκρη της χώρας. Σε όλους υπάρχει η αίσθηση ότι πρόκειται για τη «μητέρα των μαχών». «Θυμάμαι, πριν βγούμε στον δρόμο είχαμε τότε μια σοβαρότητα που δεν είχα ξαναβιώσει», λέει ο Δημήτρης. «Νιώθαμε ότι δεν ήταν μια απλή πορεία, ότι πηγαίναμε για κάτι μεγάλο. Ότι παίζονταν πολλά». «Όταν πλησίαζε 28-29 Ιουνίου, νιώθαμε ότι μας φοβούνται», θυμάται η Ήρα, που εντοπίζει σε αυτή την αισιοδοξία την αρχή της κάμψης του κινήματος, την επομένη της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου: «Ίσως επειδή πολλοί είχαν επενδύσει τα πάντα σε αυτή τη μάχη, γι’ αυτό και απογοητεύτηκαν τόσο μετά την ήττα και εξαφανίστηκαν».

Αναπτύχθηκαν μορφές αλληλεγγύης και αυτοργάνωσης που άντεξαν ακόμα και τη βία της ΕΛΑΣ άρχισαν να οργανώνονται ομάδες οι οποίες έκαναν κουβέντες και έβαζαν και ένα ιδεολογικό υπόβαθρο», λέει ο Δημήτρης. «Είχα συμμετάσχει κι εγώ σε μία, για την ιδέα της άμεσης δημοκρατίας. Συζητούσαμε πώς θα οργανωθεί, αν θα είναι καλύτερη ή χειρότερη από την κοινοβουλευτική κλπ». Η «συνάντηση» των Αγανακτισμένων με τις οργανωμένες μορφές του κινήματος, τα σωματεία και την Αριστερά, δεν ήταν βεβαίως «αναίμακτη». Ενώ στο Σύνταγμα είχε αρχίσει να σχηματοποιείται ο διαχωρισμός μεταξύ της «πάνω» και της «κάτω» πλατείας, κοινή συνισταμένη ήταν ότι κανείς δεν ήθελε τα κόμματα. «Σε σημείο μάλιστα που να νιώθω παράξενα», λέει η Ήρα. «Γιατί εγώ δεν ανήκω σε κόμμα, όμως ψηφίζω. Ερχόντουσαν τότε μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πολλοί λέγανε “βάζουν τα πιτσιρίκια να μας κάνουν προσηλυτισμό, να πουν το ποίημά τους”. Μπορούσες, βέβαια, να πάρεις τον λόγο και να μιλήσεις και ως μέλος κόμματος, αλλά χωρίς πανό ή διακριτικά». «Η Αριστερά εμφανίστηκε στις πλατείες την περίοδο που το κίνημα είχε αρχίσει να παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Ιδεολογική πλατφόρμα στους Αγανακτισμένους, βεβαίως, δεν υπήρχε, αν και στο σύνολό του το κίνημα ήταν έντονα αντικοινοβουλευτικό», λέει ο Δημήτρης, που θυμάται ότι στην αρχή υπήρχε μεγάλη επιφυλακτικότητα ως προς τις οργανωμένες δυνάμεις. «Βλέπανε πανό και λέγανε, “όλοι ίδιοι είστε”», αφηγείται. «Όμως πολλοί πολιτικοποιήθηκαν και οργανώθηκαν μέσα από τους Αγανακτισμένους. Τα πράγ-

Το αφιέρωμα στα Δέκα χρόνια από την έκρηξη των πλατειών και του κινήματος θα συνεχιστεί στα επόμενα φύλλα του Πριν.

ι σκηνές που καταγράφηκαν εκείνες τις δύο ημέρες στο Σύνταγμα είναι ίσως ό,τι πιο κοντά σε εμπόλεμη ζώνη έχει καταγραφεί στην Αθήνα από τον Δεκέμβρη του 1944. «Ήταν πολεμικό σκηνικό. Θυμάμαι πολλές σκηνές φρίκης αλλά και αλληλεγγύης», λέει η Ήρα. Κρυβόμασταν όπου μπορούσαμε για να γλιτώσουμε τις επιθέσεις των ΜΑΤ αλλά μετά ξαναβγαίναμε στον δρόμο. Η αστυνομία δεν προσπαθούσε απλώς να μας διώξει, προσπαθούσε να μας τσακίσει. Όμως ο κόσμος επέστρεφε στην πλατεία, ξανά και ξανά». «Εκείνο το διήμερο η χρήση βίας χτύπησε κόκκινο», λέει ο Δημήτρης. «Κυνηγούσαν παντού, όποιον πέρναγε από το κέντρο. Ήταν η μέρα που είχαν ρίξει χημικά στο μετρό. Ήταν σαν να ‘μασταν δύο στρατόπεδα: Από τη μία η αστυνομία, από την άλλη ο λαός». Το Μεσοπρόθεσμο πέρασε με 155 βουλευτές. Στην πλατεία, οι τραυματίες ανέρχονταν σε πολλές δεκάδες. Από τη μανία των ΜΑΤ, που καταγράφηκαν μεταξύ άλλων να πετούν πέτρες στους διαδηλωτές, δεν γλίτωσαν ούτε δημοσιογράφοι. Εικόνες συνεργασίας της ΕΛΑΣ με κουκουλοφόρους, ακροδεξιούς σύμφωνα με καταγγελίες, έκαναν τον γύρο των ΜΜΕ. Οι «πλατείες» δεν ηττήθηκαν από το Μεσοπρόθεσμο αλλά δέχτηκαν ένα συντριπτικό πλήγμα. Καθώς προχωρούσε το καλοκαίρι, οι συνελεύσεις απομαζικοποιήθηκαν. Δέχτηκαν νέα πνοή τον Σεπτέμβρη, με το φοιτητικό κίνημα ενάντια

στον νόμο Διαμαντοπούλου και τις απεργιακές κινητοποιήσεις το διήμερο 19-20 Οκτώβρη. Μετασχηματίστηκαν σε Λαϊκές Συνελεύσεις και διαχύθηκαν στις γειτονιές. Ο απόηχός τους, στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Όμως τα μεγάλα σχέδια για τις αλυσιδωτές ανατροπές που θα ξεκινούσαν από τα μνημόνια και θα οδηγούσαν σε μια θολή όσο και πολλά υποσχόμενη «άμεση δημοκρατία», ουδέποτε υλοποιήθηκαν. «Το κακό είναι ότι οι αγανακτισμένοι έγιναν μετά οι απογοητευμένοι», λέει ο Δημήτρης. «Έπεσε το κίνημα, ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ που έριξε μια τεράστια ταφόπλακα κυρίως με το δημοψήφισμα και τη μετατροπή του “όχι” σε “ναι”. Ο κόσμος θεώρησε ότι δεν μπορεί να βρει το δίκιο του πουθενά και ο καθένας ακολούθησε τον δρόμο του, προσπαθώντας να σώσει ό,τι του απόμεινε. Τότε είχες μια ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Αλλά έληξε άδοξα». «Βλέποντας τις “πλατείες” από την απόσταση μιας δεκαετίας, μου αφήνουν μια γλυκόπικρη αίσθηση», λέει η Ήρα. «Θυμάμαι πολύ ωραίες στιγμές, τις συζητήσεις, την αίσθηση της δύναμης ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Αλλά και την απογοήτευση όταν όλο αυτό ξεφούσκωσε. Άφησαν όμως “σπόρους”: Τις λαϊκές συνελεύσεις, μια πιο πολιτική σκέψη, και κάποιον κόσμο που βγήκε στον δρόμο και δεν επέστρεψε ποτέ σπίτι του. Μέχρι σήμερα».

ΕΠΙ • κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Ματίνα Παπαχριστούδη

πίσω

Μαύρα μαντάτα: Η τηλεοπτική χειραγώγηση δεν πουλάει!

από τις κάμερες

υποβολέων τους, προσφέρουν πενιχρά «κέρδη». Μιλώντας στη γλώσσα τους, η επένδυση στο ενημερωτικό περιεχόμενο είναι μια αποτυχία. Τα νούμερα πέφτουν διαρκώς. Στην ηλικιακή κατηγορία 18-54 ετών, τη λεγόμενη «εμπορική», η πτώση είναι μεγαλύτερη. Τα ποσοστά που χρησιμοποιούν τα κανάλια για να διαλαλήσουν την «πρωτιά» σε επίπεδο θεαματικότητας –που εξυπηρετούν τον ανταγωνισμό τους για το ποιο είναι αποδοτιΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, εκκότερο στη χειραγώγηση πρόσωποι των πολιτικών κομμάτων της κοινωνίας– δεν αποτετης Βουλής, ευρωβουλευτές, εκπρόλούν κριτήριο. Μια ματιά σωποι της εργοδοσίας καλούνται στους αριθμούς της εταινα μιλήσουν για τις εργασιακές σχέρείας Nielsen δείχνει τα σεις. Το ίδιο πρώην πρόεδροι της εξής: Όσοι παρακολουθούν ΕΣΗΕΑ και γνωστοί τηλε-σχολιαστές. κεντρικά δελτία ειδήσεων Απουσιάζουν (εκτός εξαιρέσεων) στην «εμπορική κατηγορία» μέσα από τα έξι μεγάλα ιδιοι άνθρωποι της ενημέρωσης που ωτικά δίκτυα και την ΕΡΤ1 υφίστανται τον διπλό έλεγχο, στο μετά βίας ξεπερνούν τους περιεχόμενο και τον τρόπο εργασίας 780.000, σε ένα κοινό 3,5 τους. Και βεβαίως, οι εκπρόσωποι εκατ. τηλεθεατών. της κοινωνίας που υφίστανται Οι αριθμοί πιστοποιούν λογοκρισία από τα ΜΜΕ. τη μετακίνηση στην ενημέρωση. Το κοινό εγκαταλείπει την τηλεόραση, κατευθύνεται στο Διαδίκτυο, σε ιστοσελίδες και κοινωνικά δίκτυα, εκεί όπου η κατανάλωση

Μαύρα μαντάτα στα επιτελεία ελέγχου της τηλεοπτικής χειραγώγησης. Τα δελτία ειδήσεων, στα οποία με τόσο κόπο και έγνοια δημοσιογράφοι αναλαμβάνουν την ανακατασκευή της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας κατ’ εντολή των επιχειρηματικών-πολιτικών

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ του προεδρείου της ΕΣΗΕΑ, η οποία «διοικείται» από δυνάμεις που πρόσκεινται σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, στις ηχηρές καταγγελίες για φίμωση-παρεμπόδισηλογοκρισία από την πλευρά της κυβέρνησης και απόπειρες καταστολής δημοσιογράφων και ελευθερίας της ενημέρωσης, ήταν η πραγματοποίηση μιας… Ημερίδας για τη Δεοντολογία στις 26 Μαΐου. Αντί για υιοθέτηση μορφών μαχητικής διεκδίκησης έναντι κράτους και εργοδοτών.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ της ημερίδας, με θέμα «Δημοκρατία, Δεοντολογία, ΜΜΕ και Δημοσιογράφοι», αποτελεί την πλήρη επιβεβαίωση της επικυριαρχίας του ελέγχου από το πολιτικό σύστημα και τους εργοδότες της ενημέρωσης. Καλεσμένοι –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων– είναι ορισμένοι από τους κύριους υπεύθυνους της κατευθυνόμενης ενημέρωσης και προπαγάνδας, με τη σφραγίδα της συνδικαλιστικής σύμπραξης του δικομματισμού στην ΕΣΗΕΑ.

της πληροφορίας δεν έχει ανάγκη το άλλοθι της αντικειμενικής δημοσιογραφίας και οι επισκέπτες επιλέγουν ανάλογα με την ιδεολογική και πολιτική ταυτότητά τους. Έτσι, η πιθανότητα να οδηγηθούν σε αχρηστία οι δημοσιογράφοι και η ενημέρωση μέσω τηλεόρασης, όπως οδηγήθηκαν σε κατάπτωση οι εφημερίδες με ευθύνη των εκδοτών, είναι πλέον ορατή. Οι κινήσεις των ολιγαρχών της τηλεόρασης ενισχύουν αυτή την εκτίμηση: περισσότερα ριάλιτι σόου, σκληρά ριάλιτι, μουσικά ριάλιτι, ριάλιτι μόδας και μαγειρικής, διασκεδαστικές εκπομπές. Ήδη ο ΑΝΤ1 επέλεξε να μην έχει στο πρόγραμμά του ελληνικές σειρές, πιθανώς θα μειωθεί και ο αριθμός των δελτίων ειδήσεων. Στον Σκάι, το Survivor μετατράπηκε σε σκληρή καθημερινή σαπουνόπερα. Στο Mega σχεδιάζουν τα δελτία ανάλογα με τις ανάγκες του νέου πρωινάδικου. Ο Alpha παραπαίει με επιλογή της νέας ιδιοκτησίας του. Η ενημέρωση παρέχεται πια ως δόση επικαιρότητας σε πρωινάδικα ή μεσημεριανές εκπομπές και οι καναλάρχες σχεδιάζουν την επόμενη μέρα, ορεγόμενοι επιπλέον κέρδη από το διασκεδαστικό θέαμα.

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» Τα τελευταία χρόνια, οι φαντάροι χρησιμοποιούμαστε από το στρατό για να επιτελέσουμε εντατική απλήρωτη εργασία εντείνοντας από τη μία την εργασιακή μας εκμετάλλευση και από την άλλη «κόβοντας» θέσεις εργασίας που θα μπορούσαν να δώσουν μια ανάσα σε έναν κόσμο που το σύστημα καταδικάζει στην ανεργία. Πιο αξιομνημόνευτο παράδειγμα από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα, είναι η καταναγκαστική εμπλοκή των φαντάρων στο βρώμικο έργο του στησίματος των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων. Σήμερα βλέπουμε συναδέλφους στα Κέντρα Αποκαταστάσεως Απωλειών Υγείας (ΚΑΑΥ) να κάνουν τους υπηρέτες των στρατιωτικών, συναδέλφους να κόβουν συντάξεις αλλά και να στελεχώνουν τα εμβολιαστικά κέντρα σε θέσεις γραμματείας, εμβολιαστή ή γιατρού. Πιο συγκεκριμένα για τα εμβολιαστικά κέντρα: Σε Αθήνα και Θεσσαλο-

Χακί εμβολιαστικά κέντρα ▸ Σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη ο στρατός έχει αναλάβει τη λειτουργία τους χτίζοντας... κοινωνικό πρόσωπο νίκη ο στρατός έχει αναλάβει τη λειτουργία των μεγάλων εμβολιαστικών κέντρων. Αυτό εξυπηρετεί από τη μία τον κρατικό μηχανισμό από οικονομικής πλευράς, καθώς δεν χρειάζεται να πληρώσει για την εργασία του προσωπικού και «βολεύει» και τον ίδιο τον στρατό, ο οποίος προσπαθεί να χτίσει το κοινωνικό του πρόσωπο. Έχει σημασία να πούμε επίσης ότι στα εμβολιαστικά κέντρα στις θέσεις των γιατρών στέλνονται με «εντέλλεσθε» και ειδικευόμενοι-πολιτικό προσωπικό, αφήνοντας κενές τις θέσεις τους στα στρατιωτικά νοσοκομεία εν

μέσω πανδημίας και χάνοντας στην ουσία μήνες επαφής με το πραγματικό τους αντικείμενο. Την ίδια στιγμή λοιπόν που η κυβέρνηση καταργεί το 8ωρο, καλύπτει θέσεις εργασίας με φαντάρους και εντείνει τον μιλιταρισμό στρατιωτικοποιώντας έργα, όπως ο εμβολιασμός, φέρνοντας τον στρατό όλο και πιο κοντά στην καθημερινότητα της κοινωνίας. Προσπαθεί να μας δείξει ότι ο στρατός είναι κοντά στον λαό ως αντίβαρο στα σχέδια της που τον θέλουν να αναλαμβάνει ρόλο καταστολής των κινημάτων αλλά και την ίδια στιγμή που

οι πολεμικοί και ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην περιοχή μας οξύνονται. Το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» εντείνει τις αγωνιστικές του προσπάθειες ενάντια στο στρατιωτικό καθεστώς της εργασιακής εκμετάλλευσης των φαντάρων. Καλούμε τους συναδέλφους να βγουν μαζικά και αποφασιστικά παραπονούμενοι. Από ταξικές θέσεις ενώνουμε τους αγώνες μας με τον κόσμο της εργασίας και της νεολαίας απέναντι σε όλα αυτά τα αντεργατικά μέτρα. Το κίνημα μέσα και έξω από τον στρατό λαμβάνει και τα χαρακτηριστικά κοινής πάλης φαντάρων, εργαζομένων, ανέργων και νεολαίας για να μπει φραγμός σε όλα τα παραπάνω. Να σταματήσει η εργασιακή μας εκμετάλλευση και η καταστροφή θέσεων εργασίας απόν στρατό. Αντίθετα να γίνουν οι προσλήψεις του πολιτικού προσωπικού για την κάλυψη των αναγκών που δεν έχουν καμία σχέση με τη στρατιωτική θητεία.

Κοινωνία Ολύβια Τζιουβάρα*

ι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουμε τις σπουδαίες στιγμές όταν τις ζούμε παρά τις αναγνωρίζουμε αργότερα, όταν φέρνουμε στη μνήμη όσα έχουμε περάσει. Κι αυτό συμβαίνει τόσο συχνά σε ατομικό επίπεδο όσο και σε συλλογικό. Πολλές φορές οι αποτιμήσεις οργανώσεων, κομμάτων και συλλογικοτήτων είναι διαφορετικές από τις εκτιμήσεις που γίνονται συγχρόνως με τα γεγονότα. Ευτυχώς για μας, η ίδρυση του Πανελλαδικού Κλαδικού Σωματείου στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δεν είναι μια από τις σπουδαίες στιγμές που τις εκτιμάμε μόνο κοιτώντας πίσω. Είχαμε καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας μας, πλήρη συνείδηση της σπουδαιότητας των όσων έχουμε μπροστά μας. Η ιστορία της δημιουργίας ενός κλαδικού σωματείου δεν ξεκινά ούτε τελειώνει στην ιδρυτική του διαδικασία. Για εμάς, το νήμα πάει πίσω στη δημιουργία του Συλλόγου Ερευνητών/Ερευνητριών και Εργαζομένων στην Έρευνα Ηρακλείου. Στις πρώτες μάχες αναγνώρισης πως το πιο μαζικό κομμάτι ενός κλάδου αποκρύπτεται πίσω από τη σημαία των «εκπαιδευόμενων» ή των καριεριστών και έτσι είναι πιο ελαστικά εργαζόμενο κι ευάλωτο. Φτάνει στη συγκρότηση του LABour-Αγωνιστική Παρέμβαση στην Έρευνα που στη δική του ιδρυτική μαζεύτηκαν αγωνιστές από όλο το φάσμα των κινηματικών δυνάμεων, βλέποντας την αναγκαιότητα συγκρότησης εκεί που πριν υπήρχε συνδικαλιστική «έρημος», παρά την πληθώρα συλλόγων και σωματείων που καθένα εκπροσωπεί και μια μικρή μερίδα του συνόλου. Για τέσσερα χρόνια περίπου, το LABour προσπάθησε να έχει διπλό ρόλο — και κοινωνικό και πολιτικό. Ελλείψει ενός σωματείου, προσπαθούσε να βάλει όλα αυτά τα στοιχεία που στο σύνολό τους αποτελούν τη σύμβαση εργασίας η οποία λείπει από τον κλάδο — μισθός, ωράριο, ασφάλιση, χρηματοδότηση

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Ιδρύθηκε πανελλαδικό σωματείο στην έρευνα! Με μαζική συμμετοχή και μετά την πλούσια συζήτηση στην ιδρυτική συνέλευση που έγινε το περασμένο Σάββατο 15 Μαΐου, το Πανελλαδικό Κλαδικό Σωματείο στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση πήρε «σάρκα και οστά». Για τις μάχες που βρίσκονται μπροστά… με συνέχεια και όχι σε κβάντα ευρωπαϊκών προγραμμάτων «αριστείας». Μια συζήτηση για αυθαιρεσίες των ιδρυμάτων που χρηματοδοτούν την έρευνα στα τέλη του 2019 οδήγησε στην πρωτοβουλία για το κλαδικό σωματείο — κάτι που ήταν διακηρυκτικός μας στόχος από την αρχή της ύπαρξης του LABour και της ΟΒ έρευνας της νΚΑ. Η συζήτηση συνάντησε τα κύματα της πανδημίας και πάλεψε με

το πώς θα συνεχίσει στη νέα συνθήκη και τα κατάφερε. Κι έτσι φτάνουμε στις 15 Μαΐου 2021. Με μακρύ και ανοικτό διάλογο για το αν η έρευνα αποτελεί κλάδο, για το περιεχόμενό της, για την ανθρωπογεωγραφία της παγκόσμια αλλά κυρίως στην Ελλάδα, για τις σχέσεις του προσωπικού των διαφόρων βαθμίδων. Με μακρά και ανοικτή διαδικασία κατάρτισης ενός καταστατικού που να κατοχυρώνει την προσπά-

Σχεδόν 300 εργαζόμενοι και εργαζόμενες συμμετείχαν στην ιδρυτική συνέλευση

ΣΕΦΚ: Γενική Συνέλευση την Κυριακή Κάλεσμα σε ανοιχτή δια ζώσης συνέλευση την Κυριακή 23/5 στις 6 μ.μ. στον κήπο του κτηρίου του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134, Αθήνα) απευθύνει ο Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ). Θέματα της συνέλευσης θα αποτελέσουν η αποτίμηση της δράσης του σωματείου εν μέσω της πανδημίας, η υγειονομική κατάσταση και το άνοιγμα των φροντιστηρίων (δράσεις και πλαίσιο διεκδικήσεων), ο νόμος Βρούτση-Χατζηδάκη και οι αλλαγές που φέρνει στα εργασιακά (σχεδια-

σμός για το μπλοκάρισμά του) καθώς και η συζήτηση του προσχεδίου του καταστατικού του κλαδικού σωματείου και η χάραξη των άμεσων βημάτων ενόψει της καταστατικής συνέλευσης για τη μετεξέλιξη του σωματείου. Όπως σημειώνει στην ανακοίνωσή του ο ΣΕΦΚ, όποιο μέλος δεν μπορεί να μεταβεί στον χώρο μπορεί να επικοινωνήσει με το σωματείο (στον αριθμό του κινητού τηλεφώνου του σωματείου), για να του σταλεί link από το οποίο θα παρακολουθήσει τη διαδικασία ηλεκτρονικά.

θεια συγκρότησης του κλάδου σε σωματείο, φέρνοντας στο επίκεντρο της προσοχής τις διαφωνίες που υπήρξαν, ζητώντας από το ιδρυτικό σώμα να αποφανθεί σε όλη την επικράτεια επί κυριολεκτικά υπαρξιακών ζητημάτων. Σχεδόν 300 εργαζόμενοι και εργαζόμενες συμμετείχαν στη συζήτηση της ιδρυτικής συνέλευσης. Από θέση αρχής, επιδιώξαμε να μην είναι μια διεκπεραιωτική διαδικασία αλλά αντίθετα να γίνει ιδρυτική συνέλευση σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα σε ζωντανή σύνδεση (μ’ όλα τα τεχνικά προβλήματα) ώστε όλοι/ες οι συνάδελφοι/ισσες να συμμετάσχουν οργανικά στις αποφάσεις που πάρθηκαν, μετατρέποντάς την σε πραγματικά ζωντανή προσπάθεια, διαδικασία-υπόδειγμα για την πανελλαδική κατεύθυνση του σωματείου. Εργαζόμενοι και εργαζόμενες από διαφορετικές βαθμίδες και ειδικότητες, από μεταπτυχιακούς ως μεταδιδάκτορες και αμισθί εργαζομένους –από τις μάστιγες του κλάδου– ως τις εναλλασσόμενες ευκαιριακές συμβάσεις ή τη σχετική ασφάλεια των συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικές κινηματικές εμπειρίες, διαφορετικοί χώροι εργασίας με μεγάλη διασπορά ειδικά στην Αθήνα με τα πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα και την πληθώρα ερευνητικών κέντρων. Άνθρωποι που θα μπορούσαν να βρουν πολλά πράγματα που τους χωρίζουν επέλεξαν να κοιτάξουν κατάματα την πραγματικότητα που τους ενώνει. Η ανάγκη να καθορίζουν οι ίδιοι και οι ίδιες τον τρόπο που θα δουλεύουν, το πώς θα διεκδικούν τα όσα έχουν ανάγκη, το να είναι μαζί στις μάχες που θα έχουμε μπροστά μας. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουμε τις σπουδαίες στιγμές όταν τις ζούμε κι όμως για μένα και ίσως για όλα τα άτομα που βρεθήκαμε εκεί ήταν ξεκάθαρο: Αν κάπως έπρεπε να είναι η εργατική δημοκρατία έτσι θα ήταν. *μέλος νΚΑ και LABour-Αγωνιστική Παρέμβαση στην Έρευνα

Κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Μεθοδεύουν ιδιωτικοποίηση μέσω Σ∆ΙΤ

Την Πέμπτη η δίκη «Σπάρτακου» και Επιτροπής Αλληλεγγύης

Τάσος Σιαφλέκης

▸ Κύμα αλληλεγγύης από δεκάδες συλλογικότητες και σωματεία Σε παράσταση διαμαρτυρίας στον διοικητή του Ασκληπιείου Βούλας προχώρησαν την Πέμπτη 20 Μαΐου οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για ιδιωτικοποίησή του, μέρους ή ολόκληρου. Πριν λίγες μέρες, με δημόσια τοποθέτησή της μέσω δελτίου τύπου, η διοίκηση ανακοίνωσε τη ένταξης του Ασκληπιείου στη χρηματοδότηση μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και την αναζήτηση επενδυτικών ομίλων στην Ελβετία για ΣΔΙΤ. Λίγο νωρίτερα, είχε προηγηθεί η έκτακτη γενική συνέλευση των εργαζομένων μετά από κάλεσμα του σωματείου. Σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, στην πλούσια συζήτηση αποτυπώθηκε η αγωνία των εργαζομένων για το μέλλον του νοσοκομείου υπήρξε απόλυτη ομοφωνία: Οι εργαζόμενοι δεν δέχονται τίποτα λιγότερο από ένα Ασκληπιείο ανοιχτό, δημόσιο, χρηματοδοτούμενο αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση του σωματείου, στην γενική συνέλευση μεταξύ άλλων συμμετείχαν εκπρόσωποι από ΕΙΝΑΠ, ΟΕΝΓΕ, ΠΟΕΔΗΝ, ΑΔΕΔΥ και δημοτικοί σύμβουλοι. Όπως σημειώνει το σωματείο εργαζομένων, η συνάντηση με τον διοικητή επιβεβαίωσε τους φόβους τους για τα σχέδια ιδιωτικοποίησης. «Ακούσαμε τη λέξη επενδυτής επανειλημμένα, ακούσαμε για νοσοκομεία που θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους με όρους “εταιρειών που καταθέτουν φακέλους” για την εκταμίευση κονδυλίων», τονίζουν. Οι εργαζόμενοι του Ασκληπιείου καλούν τα σωματεία εργαζομένων των νοσοκομείων που συμπεριλαμβάνονται στο Ελλάδα 2.0 (Ευαγγελισμός, Αττικό, ΚΑΤ, Παίδων Αγ. Σοφία), τις ΟΕΝΓΕ, ΠΟΕΔΗΝ, τα νοσοκομειακά σωματεία, την ΑΔΕΔΥ και τα ταξικά πρωτοβάθμια σωματεία του ιδιωτικού τομέα σε κοινό αγώνα ενάντια στα σχέδια ιδιωτικοποίησης του νοσοκομείου. Επίσης, την Παρασκευή 21 Μαΐου σε κινητοποίηση στην πύλη του νοσοκομείου και πορεία προς την 1η ΥΠΕ προχώρησαν και οι εργαζόμενοι στον «Ερυθρό Σταυρό», διαμαρτυρόμενοι για το γεγονός ότι παρά τις πρόσφατες διαβεβαιώσεις του υπουργείου Υγείας συνεχίζεται η λειτουργία του ως νοσοκομείου μίας νόσου. Τέλος, σοβαρό παραμένει το πρόβλημα ιατρικής στελέχωσης των ΜΕΘ στα νοσοκομεία της Αττικής (Αττικό, Ασκληπιείο, Νίκαιας, Θριάσιο, Τζάνειο), με την ΕΙΝΑΠ να καταγγέλλει μεγάλη καθυστέρηση στη διαδικασία διορισμού επιμελητών».

ην Πέμπτη 27 Μαΐου στην Αλεξανδρούπολη θα πραγματοποιηθεί η νέα δίκη κατά του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» και της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων, έχοντας προκαλέσει ένα κύμα αλληλεγγύης για να αντιμετωπιστεί η νέα προσπάθεια της κυβέρνησης, του στρατού και του κράτους να χτυπήσει τον αγώνα των φαντάρων, το κίνημα μέσα κι έξω από το στρατό και ευρύτερα το αντιπολεμικό κίνημα. Η μήνυση εναντίον του αγωνιστή Νίκου Χαραλαμπόπουλου έγινε από πρώην διοικητή στρατοπέδου στην Αλεξανδρούπολη, με την κατηγορία της «συκοφαντικής δυσφήμισης κατ’ εξακολούθηση» και αφορά δημοσιευμένες καταγγελίες

στο μπλογκ της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Οι αναρτήσεις έγιναν το καλοκαίρι του 2014 και την άνοιξη του 2018 από διαφορετικούς ανθρώπους, με παρόμοιο περιεχόμενο, χωρίς οι καταγγέλλοντες να γνωρίζονται μεταξύ τους ή να τους συνδέει κάποια άλλη σχέση, πέρα από το γεγονός ότι απευθύνθηκαν στην Επιτροπή για να δικαιωθούν. Αυτή η προσωπική στοχοποίηση κατά του Ν. Χαραλαμπόπουλου συμβαίνει παρότι η λειτουργία του ιστολογίου είναι συλλογική ευθύνη της συνέλευσης της Επιτροπής. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων και το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» αποτελούν συλλογικότητες με εκατοντάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, που φέρουν στο σύνολό τους την ιστορική ευθύνη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του φαντάρου πολίτη με στολή. Σε αυτή τη δίκη επιχειρείται να καταδικαστεί, μέσα από μία σύνθετη, ύπουλη και μεθοδευμένη δίωξη των στρατιωτικών και κρατικών μηχανισμών, το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» και η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, η πολύμορφη και πολύχρονη δράση των στρατευμένων που αντιστέκονται στην πολεμική μηχανή του ελληνικού κράτους, παλεύοντας για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων τους. Άμεσος στόχος του συστήματος είναι να επιβάλει σιωπητήριο... Προφανώς ενοχλεί η δημοσιοποίηση καταγγελιών για όσα συμβαίνουν στο

στρατό, που αποτελεί στοιχείο δημοκρατικής λειτουργίας. Το Δίκτυο «Σπάρτακος» και η Επιτροπή Αλληλεγγύης δίνουν φωνή, δημοσιεύουν και αναδεικνύουν πλήθος καταγγελιών για την κατάσταση στον στρατό, στηρίζοντας τους στρατευμένους και βοηθώντας στην αντιμετώπιση προβλημάτων τους και στη διαμόρφωση κινήματος μέσα κι έξω από το στρατό. Υπερασπίζονται τα δικαιώματα των στρατευμένων και την αποφασιστική βελτίωση της ζωής τους ενάντια στα εξοπλιστικά προγράμματα και την αύξηση της στρατιωτικής θητείας που γονατίζουν τον λαό, απέναντι στους αντιδραστικούς ανταγωνισμούς ελληνικής και τούρκικης αστικής τάξης για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ενώ, παράλληλα, παλεύουν για την έξοδο από το ΝΑΤΟ και το κλείσιμο των αμερικανικών βάσεων και συμβάλλουν στη δημιουργία αντιπολεμικού ρεύματος με την αντίσταση στον μιλιταρισμό, στον εθνικισμό και στον πόλεμο. «Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη, δεν τρομοκρατούμαστε και δεν υποχωρούμε. Με τη στήριξη των αγωνιζόμενων φαντάρων, των οποίων συνέχεια είναι το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων “Σπάρτακος” και τη σημαντική αλληλεγγύη που εξέφρασαν δεκάδες συλλογικότητες του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, με δηλώσεις και ψηφίσματά τους, στο πρόσωπο του Νίκου Χαραλαμπόπουλου που εκπροσωπεί την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, στεκόμαστε απέναντι και σε αυτή τη δίωξη», αναφέρουν μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή τους οι δύο συλλογικότητες του αντιπολεμικού κινήματος.

ΚΑΤΩΤΑΤΟΣ ΜΙΣΘΟΣ

Ούτε ευρώ αύξηση δεν θέλουν εργοδότες και ΤτΕ

πορεί η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα να είναι η πέμπτη χαμηλότερη σε όλη την ΕΕ, αλλά κανένας εργοδοτικός φορέας, ούτε βέβαια και η Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ), δεν συναινούν σε αύξησή του! Η ΓΣΕΕ πρόσφατα εξέδωσε ένα αίτημα προς τους… συνδαιτυμόνες της στα τραπέζια του διαλόγου, εργοδοτικούς φορείς, για αύξηση στα 751 ευρώ (μεικτά), αλλά κανείς δεν την πήρε στα σοβαρά. Ο ΣΕΒ υποστήριξε ότι με δεδομένες τις συνέπειες της πανδημίας δεν υπάρχει περιθώριο για καμία αύξηση του κατώτα-

του μισθού μέσα στο 2021, ενώ το ΙΟΒΕ όχι μόνο αντιτίθεται σε αυξήσεις αλλά συστήνει «μεσοπρόθεσμα οι αυξήσεις του κατώτατου μισθού να συνυπολογίζουν τον ρυθμό αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας». Δηλαδή δουλέψτε παραπάνω, αποφέρετέ μας περισσότερα κέρδη και ίσως λάβετε το ξεροκόμματό σας… Η ΤτΕ του Γιάννη Στουρνάρα από την πλευρά της αναφέρει ότι μια αύξηση του κατώτατου μισθού θα έχει «αρνητικές επιπτώσεις» σε κλάδους με υψηλό ποσοστό αμειβομένων με κατώτατα όρια. Δηλαδή στους βιομήχανους που έχουν τους εργάτες τους όσο πιο «φθηνούς»

μπορούν. Η ΤτΕ μάλιστα απειλεί ότι μια αύξηση μισθών θα επιφέρει… αύξηση της ανεργίας! Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος-μέλος της ΕΕ το οποίο υπέστη απώλεια αγοραστικής δύναμης του κατώτατου μισθού σε σχέση με το επίπεδο του 2010 (-9,45%), όταν στα υπόλοιπα κράτη-μέλη υπήρξε πολύ μεγάλη αύξηση. Και ότι ενώ 17 κράτη μέλη της ΕΕ έχουν ήδη αυξήσει τον κατώτατο μισθό από φέτος, μόνο στην Ελλάδα οι διαπραγματεύσεις αναβλήθηκαν την προηγούμενη χρονιά και ο κατώτατος μισθός εξακολουθεί να είναι στα 650 ευρώ από το 2019.

Κοινωνία ΛΕΣΒΟΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Νίκος Μανάβης

Προσαγωγές και ανακρίσεις δημοσιογράφων Αποκάλυψη περιστατικών εκφοβισμού με εμπλοκή των αρχών σε εκδήλωση της Γερμανικής Ενωσης ∆ημοσιογράφων, μιλάει στο Πριν η επικεφαλής του ιδρύματος «Ρόζα Λούξεμπουργκ» στην Αθήνα

«Ε

πίθεση στην ελευθερία του Τύπου. Η δημοσιογραφική εργασία στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ (Λέσβος)», ήταν ο τίτλος της διαδικτυακής εκδήλωσης που διοργάνωσε στις 29 Μαρτίου η Γερμανική Ένωση Δημοσιογράφων (DJU) σε συνεργασία με το γραφείο του ιδρύματος «Ρόζα Λούξεμπουργκ» στην Αθήνα (link εκδήλωσης: www.youtube.com/ watch?v=Sw1j1sMDhbw). Στην εκδήλωση μίλησαν, μεταξύ άλλων, η δημοσιογράφος Franziska Grillmeier, η οποία ζει στη Λέσβο και συνεργάζεται με πολλά μέσα ενημέρωσης (Spiegel, Zeit, ΤΑΖ, SZ, FAS, Guardian κα), ο δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Arne Büttner, ο δημοσιογράφος Michael Trammer ( ΤΑΖ, ND, Jungle World) και ο Βασίλειος Ασβεστόπουλος, γενικός γραμματέας της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος και ανταποκριτής για ΜΜΕ στη Γερμανία και τη Γαλλία. Ήταν η πρώτη δημόσια καταγραφή των όσων έζησαν αλλοδαποί δημοσιογράφοι, οι οποίοι επισκέφθηκαν τη Λέσβο το 2020 στο πλαίσιο ρεπορτάζ που έκαναν για το προσφυγικό. Σε πολλές περιπτώσεις αντιμετώπισαν επιθέσεις, φραστικές απειλές και φυσική βία από ακροδεξιές ομάδες. Επιπλέον, δεν έλειψαν προσαγωγές και πολύωρες ανακρίσεις δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ από κρατικές αρχές με στόχο τον εκφοβισμό τους, ώστε να αποτραπεί η δημοσιογραφική καταγραφή των όσων γίνονταν στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας και τις ελληνικές ακτές. Οι ανακρίσεις γίνονταν χωρίς να υπάρχει καμία συγκεκριμένη κατηγορία σε βάρος των προσαχθέντων και χωρίς να τους δίνεται η δυνατότητα να ασκήσουν τα νόμιμα δικαιώματά τους, ενώ πραγματοποιούνταν πολύ πέρα από τα πλαίσια της δικαιοδοσίας που έχουν οι

κρατικές αρχές. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει γνωστές, από καταγγελίες, τουλάχιστον 10 περιπτώσεις ανάλογων συμβάντων. Ωστόσο δεν υπάρχει μια πλήρης καταγραφή και είναι άγνωστο πόσα είναι τα περιστατικά εκφοβιστικών προσαγωγών και ανακρίσεων ως σήμερα. Την 1η Μαρτίου του 2020, η ελληνική κυβέρνηση ξεκινά να εφαρμόζει την πολιτική των push back και των παράνομων επαναπροωθήσεων προσφύγων που φτάνουν στις ακτές των ελληνικών νησιών, είτε στις ακτές τουρκικών βραχονησίδων είτε με σωστικές βάρκες στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας. Ανθρωπιστικές οργανώσεις, την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2020, καταγγέλλουν την πρακτική

των ελληνικών αρχών, καθώς καταπατούν τόσο την ελληνική νομοθεσία για τους πρόσφυγες όσο και τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις. Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να κατηγορήσει στελέχη ανθρωπιστικών οργανώσεων για κατασκοπεία, προκειμένου να τα τρομοκρατήσει για να σταματήσουν τις καταγγελίες. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται ο εκφοβισμός δημοσιογράφων, φωτορεπόρτερ και κινηματογραφιστών που φτάνουν στα νησιά, προσαγάγονται και απειλούνται με σύλληψη και φυλάκιση, παρότι δεν υπάρχει καμία κατηγορία σε βάρος τους. Την ίδια χρονική περίοδο, Έλληνες δημοσιογράφοι δέχονται σειρά επιθέσεων από ακροδεξιές συμμορίες, ενώ παράλληλα στήνονται σε βάρος τους δικογραφίες και με κάθε τρόπο απειλείται τόσο η δική τους ζωή όσο και συγγενικών τους προσώπων. Ο Arne Büttner ανέφερε ότι έφτασε μαζί με τον συνεργάτη του στη Μυτιλήνη στις 6 Μαρτίου του 2020, με στόχο την καταγραφή της κατάστασης που επικρατούσε στη Λέσβο σε σχέση με το προσφυγικό εκείνη την περίοδο. Οι πρώτοι άνθρωποι που συνάντησαν ήταν δύο αστυνομικοί που τους περίμεναν έξω από την είσοδο του καταλύματος που είχαν μισθώσει από πλατφόρμα βραχυχρόνιας μίσθωσης. Ακολούθως, όπως τόνισε, τους έγινε άμεσα προσαγωγή, χωρίς καν να τους επιτρέψουν να αφήσουν τα πράγματά τους μέσα στο κατάλυμα. Οι αστυνομικοί τους υπέβαλαν σε ανάκριση κατά τη διάρκεια της οποίας τους

«Ανάλογα περιστατικά σε Χίο και Σάμο» «Παρατηρούμε εδώ και αρκετό καιρό ότι οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα παρεμποδίζονται όλο και περισσότερο στο έργο τους. Αυτό επηρεάζει, επίσης, πολλούς ξένους δημοσιογράφους που εργάζονται στη Λέσβο για να καλύψουν την κατάσταση των προσφύγων στις χώρες τους. Θεωρήσαμε ότι ήταν σημαντικό να μάθει το κοινό στη Γερμανία γι’ αυτό και να ασκηθεί πολιτική πίεση στους υπεύθυνους. Ως εκ τούτου, οργανώσαμε μια εκδήλωση μαζί με τους θιγόμενους δημοσιογράφους και τη Γερμανική Ένωση Δημοσιογράφων», είπε, μιλώντας στο Πριν, η επικεφαλής του γραφείου του ιδρύματος «Ρόζα Λούξεμπουργκ» στην Αθήνα Maria Oshana για τους λόγους που οδή-

γησαν στην πραγματοποίηση της προαναφερόμενης εκδήλωσης. Στο ερώτημα πόσα περιστατικά εκφοβιστικών προσαγωγών και ανακρίσεων έχουν γίνει απάντησε πως δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό, ωστόσο γνωρίζει σίγουρα 10 με 12 περιπτώσεις. Όμως θεωρεί ότι «ο αριθμός των παρεμποδίσεων είναι πιθανό να είναι σημαντικά υψηλότερος, καθώς δεν δημοσιοποιείται κάθε περιστατικό και δεν καταλήγει πάντα στο αστυνομικό τμήμα. Ο εκφοβισμός και οι περιορισμοί στην ελευθερία μετακίνησης φαίνεται να είναι μέρος της καθημερινότητας στη Λέσβο». Τέλος, ανέφερε ότι έχει ακούσει πως ομοειδή περιστατικά εκφοβισμού δημοσιογράφων έχουν συμβεί στη Χίο και στη Σάμο.

ρωτούσαν ποιοι είναι, ποιος ο λόγος του ταξιδιού τους στη Λέσβο, για ποια μέσα ενημέρωσης εργάζονταν, με ποιους επρόκειτο να συναντηθούν και τι σκόπευαν να γράψουν στα ρεπορτάζ που θα έκαναν. Η ανάκριση είχε διάρκεια δύο με τρεις ώρες. Από το συγκεκριμένο περιστατικό προκύπτει ότι οι αρχές παρακολουθούν στενά τους δημοσιογράφους που φτάνουν στο νησί. Αποτέλεσμα της έρευνας του A. Büttner είναι ένα ντοκιμαντέρ μεγάλης διάρκειας που καταγράφει την προσωπική ιστορία μιας προσφύγισσας που εκείνη την περίοδο ζούσε στη Μόρια. Μέσα από το ντοκιμαντέρ αναδεικνύονται οι συνθήκες ζωής εκεί και το συνολικό κλίμα που επικρατούσε στο νησί εκείνη την περίοδο. Σε άλλη περίπτωση, ο A. Büttner ζήτησε και πήρε άδεια από την κυβέρνηση για ένα ρεπορτάζ στο λιμάνι της Μυτιλήνης, όπου βρισκόταν αρματαγωγό πλοίο (άνοιξη 2020) στο οποίο διέμεναν προσωρινά νεοαφιχθέντες πρόσφυγες. Οι λιμενικοί επέτρεψαν τη λήψη πλάνων αλλά δεν επέτρεψαν να γίνουν συνεντεύξεις με τους πρόσφυγες. Ο Arne Büttner σημείωσε πως αυτό που έγινε ήταν σκανδαλώδες, καθώς η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να μιλάει με τους ανθρώπους και να καταγράφει όσα έχουν να πουν. Ο Michael Trammer είχε μια άλλη δραματική εμπειρία. Ήταν μεταξύ των δημοσιογράφων που την Κυριακή 1 Μαρτίου 2020 βρέθηκαν στο λιμάνι της Θερμής (χωριό βόρεια της Μυτιλήνης). Εκεί, μερικές δεκάδες ακροδεξιοί έβριζαν και απειλούσαν πρόσφυγες, οι οποίοι βρίσκονταν μέσα σε μια βάρκα την οποία είχε μεταφέρει στο λιμάνι σκάφος του Λιμενικού. Όταν ο M. Trammer απομακρύνθηκε από τους άλλους δημοσιογράφους για να έχει καλύτερη οπτική γωνία και να καταγράφει τα όσα συνέβαιναν, δέχθηκε επίθεση από 8-9 άτομα που τον χτύπησαν βάναυσα και πέταξαν όλο τον εξοπλισμό που είχε μαζί του μέσα στη θάλασσα. Ορισμένα από τα άτομα επιτέθηκαν και στον συνάδελφό του που ήταν μαζί του. Ο ίδιος, στη διαδικτυακή εκδήλωση, θα πει πως σοκαρίστηκε από ό,τι συνέβη καθώς από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε σε κίνδυνο η ζωή του. Στη συνέχεια, δέχθηκε ένα μπαράζ φραστικών επιθέσεων από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τις περισσότερες να είναι στα ελληνικά και να μην μπορεί να τις καταλάβει. Επικοινώνησε τόσο με τις ελληνικές όσο και με τις γερμανικές αρχές, με τις τελευταίες να του συνιστούν να φύγει από τη Λέσβο, όπως και έκανε σχεδόν αμέσως.

δη, από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι εξορύξεις στον Βόρειο Αιγαίο και ιδιαίτερα στον χώρο της Καβάλας και της Θάσου ήταν ένα ισχυρό χαρτί του ελληνικού κράτους. Τα γερμανικά στρατεύματα χρειάζονταν πηγές ανεφοδιασμού για τα τανκς που σκορπούσαν τον θάνατο και την καταστροφή. Το 1948, το ζήτημα πήρε ακόμη πιο έντονη τροπή με τη στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα να έχει ως βασικότατο μέλημα τη… μάχη ενάντια στον κομμουνισμό και να κάνει ακόμη πιο εξόφθαλμα τα «γλυκά μάτια» στους Αμερικάνους. Έτσι, προέκυψε και η μεταβίβαση του δικαιώματος εκμετάλλευσης για περισσότερα από 60.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα σε αμερικανικές εταιρείες. Τα συγκεκριμένα συμβόλαια είχαν ισχύ είκοσι έξι ετών με τη δυνατότητα παράτασης για άλλα δέκα. Οι πρώτες δοκιμές εξόρυξης απέφεραν αποτελέσματα που υπόσχονταν πολλά κέρδη στο μέλλον, κάτι που όπως ήταν φυσικό οδήγησε σε έναν αγώνα δρόμου χωρίς προηγούμενο για την εξόρυξη πετρελαίου από την Καβάλα και τη Θάσο αλλά και χωρίς κανέναν σεβασμό προς τους εργαζόμενους και την κοινότητα των περιοχών. Ερχόμενοι στο «σήμερα», εδώ και μια δεκαετία κάθε κυβέρνηση που ανέβαινε στην εξουσία προέβαλλε την εκμετάλλευση των πλούσιων κοιτασμάτων της χώρας ως την καλύτερη εφικτή λύση για την οικονομική κρίση. Ωστόσο, η Energean δεν δίστασε να αυτοπαρουσιαστεί ως θύμα της πανδημίας του κορονοϊού και να ζητήσει μεγάλη οικονομική στήριξη. Έτσι, το μόνο υπό εκμετάλλευση κοίτασμα, αυτό του Πρίνου, ετοιμάζεται να δεχτεί τεράστια οικονομική βοήθεια με τις ευλογίες της κομισιόν και της κυβέρνησης της ΝΔ προκειμένου να… αποκατασταθούν τα κέρδη της εταιρείας. Συγκεκριμένα, μέσα στην εβδο-

Κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

ΠΡΙΝΟΣ

Θεοπίστη Καπέτα

«Επενδύσεις» Energean με απολύσεις, εργολαβικούς και… δανεικά ▸ Χρηματοδότηση ύψους 90,5 εκατ. ευρώ με κρατική εγγύηση

μάδα ήρθαν προς ψήφιση στη βουλή μέτρα «στήριξης» της Energean, στα οποία περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, και τραπεζικό δάνειο ύψους 90,5 εκατομμυρίων ευρώ με εγγυητή φυσικά το ελληνικό δημόσιο. Επίσης, το ελληνικό δημόσιο θα καλύψει ομολογιακό δάνειο ύψους 9,5 εκατ. ευρώ, το οποίο θα εκδώσει η εταιρεία. Μάλλον θα ήταν ένα τυχαίο αθώο λάθος η εκτίμηση του Α. Γεωργιάδη, όταν τον περασμένο Μάιο δήλωσε ότι «η τιμή του πετρελαίου αρχίζει να ανεβαίνει, και μάλιστα με πολύ μεγάλη ταχύτητα, και δεν θα χρειαστεί παρέμβαση της πολιτείας, γιατί είναι μια αγορά τελείως διεθνής και καταφέρνει και εξισορροπεί». Τώρα δηλώνει

δημόσια… αναρμόδιος να τοποθετηθεί πάνω στο ζήτημα της τιμής του «μαύρου χρυσού». Από την άλλη, στις 2 Απριλίου στάλθηκε στους 254 εργαζόμενους των εγκαταστάσεων της Energean στον Πρίνο ένα «μανιφέστο» της εταιρείας, με τη προσφώνηση μάλιστα «Φίλες και φίλοι συνάδελφοι», το οποίο έκανε λόγο για εθελουσία έξοδο. Δεν κράτησε όμως πολύ το παραμύθι της φιλίας μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου και λίγες μέρες αργότερα ακολούθησε ένα νέο, επιθετικό αυτήν την φορά, μήνυμα για άλλου τύπου «εθελουσία έξοδο». Όπως ανέφερε, όλοι ανεξαιρέτως οι εργαζόμενοι υποχρεούνται να υποβάλουν αίτηση

εθελουσίας, δίνοντας στην ουσία το δικαίωμα στην εταιρεία να διώξει 70 με 80 εξ αυτών. Οι υπόλοιποι 160-170 εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να υπογράψουν συμβάσεις αορίστου χρόνου. Παράλληλα, άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο να ακολουθήσουν και άλλες απολύσεις. Φυσικά, έγινε σαφές από πλευράς της Energean πως όσοι εργαζόμενοι δεν συμμορφωθούν με τις υποδείξεις-ορέξεις της εταιρείας θα απολυθούν άμεσα. Πίσω από την συγκεκριμένη κίνηση της Energean δεν κρύβεται τίποτα άλλο παρά ο σχεδιασμός της να προχωρήσει σε προσλήψεις εργολαβικών εργαζόμενων. Ουσιαστικά, η εταιρεία επιχειρεί μια ταχύτατη αντικατάσταση έμπειρων εργαζόμενων, στον βωμό του κέρδους, προσλαμβάνοντας εργολαβικούς με μισθούς πείνας. «Ξεχνάει» όμως ότι, λόγω των ελλιπών μέτρων προστασίας και της απειρίας σε πολλές περιπτώσεις των εργολαβικών εργαζόμενων, τα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» έχουν αυξηθεί δραματικά στους χώρους δουλειάς. Όπως επίσης, η Energean «ξεχνάει» και ότι η εμπειρία των εργαζομένων της ήταν κρίσιμο στοιχείο που της διασφάλισε την κατάταξή της στον ενεργειακό χάρτη, προκειμένου να πάρει τις πολυπόθητες χρηματοδοτήσεις. Άλλη μια καινοτομία της Energean για να διασφαλίσει κέρδη από δανεισμούς και από τον εξευτελισμό των εργαζομένων.

ΕΛΠΕ

Απεργιακός αγώνας κόντρα στα σχέδια για ξεπούλημα

ε δύο 24ωρες προειδοποιητικές απεργίες, την Παρασκευή 14 και την Πέμπτη 20 Μαΐου, προχώρησαν οι εργαζόμενοι στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) και την εταιρεία μελετών ΑΣΠΡΟΦΟΣ ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για την πλήρη ιδιωτικοποίηση του Ομίλου αλλά και για την υπεράσπιση της εργασίας τους. Όπως καταγγέλλουν, η ορισμένη από την κυβέρνηση διοίκηση των ΕΛΠΕ πρότεινε την 1η Απριλίου την αλλαγή του καταστατικού του Ομίλου και πιο συγκεκριμένα την κατάργηση του διορισμού στο ΔΣ μελών του Δημοσίου και εκπροσώπων των εργαζομένων, σύμφωνα με πρόσφατο νόμο 4706/2020 της κυβέρνησης ΝΔ για Μετατροπή των Καταστατικών των Εταιρειών με ποσοστά συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου εισηγμένα στο ΤΑΙΠΕΔ. Με τον τρόπο αυτό στην ουσία ο όμιλος ΕΛΠΕ, με την… ευγενική

χορηγία της κυβέρνησης, απεμπολεί τον δημόσιο έλεγχο και η Paneuropean του Ομίλου Λάτση, η οποία σήμερα κατέχει το 47% των μετοχών, καθίσταται κυρίαρχος στον σχεδιασμό, τη στρατηγική, τις προμήθειες και τις επιλογές αγορών του ομίλου. Η συγκεκριμένη πρόταση ξεπουλήματος επρόκειτο να συζητηθεί στη γενική συνέλευση των ΕΛΠΕ την Πέμπτη, δεύτερη ημέρα απεργίας των εργαζομένων, ενώ παράλληλα θα γινόταν και ο διορισμός νέας διοίκησης. Τελικά, η γενική συνέλευση αναβλήθηκε για την Παρασκευή 28 Μαΐου έπειτα από αίτημα του ΤΑΙΠΕΔ. «Θα σταθούμε απέναντι στα ψέματα, τις συκοφαντίες και τις μεθοδεύσεις μιας εταιρείας και των κάθε λογής εκπροσώπων της που στη λέξη “επενδύσεις” αντιλαμβάνονται γενικόλογα και αόριστα επενδυτικά πράσινα προγράμματα, στη λέξη “νομιμότητα” αντιλαμβάνονται προ-

σχηματική κρίση νόμων για να δικαιολογήσουν την αρπαγή του Management των ΕΛΠΕ […]. Τώρα είναι η ώρα του αγώνα», σημειώνει το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στα ΕΛΠΕ. Τη στήριξή του στον αγώνα των εργαζομένων στα ΕΛΠΕ και την ΑΣΠΡΟΦΟΣ εξέφρασε, μεταξύ άλλων, και το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ). «Όχι στην ιδιωτικοποίηση της ενέργειας. Ο τομέας της ενέργειας πρέπει να λειτουργεί για τον λαό, όχι για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Επανεθνικοποίηση των ΕΛΠΕ και συνολικά του τομέα της ενέργειας», αναφέρει.

Πολιτισμός Ντίνα Χαριτάτου

Η Ν∆ αντί για «Εμπρός» πηγαίνει πίσω ολοταχώς ΘΕΡΙΝΑ ΣΙΝΕΜΑ

Πολλές οι ταινίες, πιο λίγοι οι θεατές ▸ Άνοιγμα με υγειονομικούς όρους

αμέτρητες ώρες εθετους εξέφρασαν δεκάδες λοντικής εργασίας. συλλογικότητες, κινήΩστόσο, το ισχυσεις και οργανώσεις. Η Ένοχη σιωπή ρό κύμα αλληλεγγύης ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατήγγειλε στο αυτοδιαχειριζόμενο ο την ακραία αυταρχική από το υπουργείο ση κ εγχείρημα και η άμεση και βάρβαρη αντικατάληΠολιτισμού κινητοποίηση δεν άφησε ησε ψ ψη της αστυνομίας. Όπως πελση να κυριαρχήσει η απελσημειώνει στην ανακοίνωσή που είναι πισία. Η συνέλευση του της το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριυπεύθυνο για Εμπρός και συλλογικότητες τητες ζόμεν ζόμενο Θέατρο Εμπρός λειτουρτο κτίριο του χώρου του πολιτισμού ού δεν γεί εδ εδώ και 10 χρόνια σαν μια πραγμ έμειναν άπραγες. Η ανοιχτή πραγματική κυψέλη πολιτιατοποιήσμού, δημιουργίας, αλλά και συνέλευση που πραγματοποιήθηκε μπροστά από το κτίριο τίριο εξέκοινωνικ κοινωνικής δράσης δίνοντας ζωή φρασε τη συμπαράστασή σή της σε στο διατη διατηρητέο κτίριο. στου Ψυρρή. «Η εκ όλους τους χώρους του κοινωνικού εκκένωση έχει έναν και βαμετωπίζουν σικό στόχο κινήματος που αντιμετωπίζουν στόχο, να απαλλαγεί το κέντρο ράτους για της πόλης από οτιδήποτε παραπέτην εκστρατεία του κράτους νονικότητας μπει σε αυ την επιβολή μιας κανονικότητας αυτοδιαχείριση, σε δραστηώτευσης και ριότητες π υποταγής, φόβου, ιδιώτευσης που δεν ανταλλάσσονται ως εμπορ μαζικής αποβλάκωσης. Την Παραεμπορεύματα και ειδικά αυτές ηκε μουσική που αφο σκευή πραγματοποιήθηκε αφορούν τον πολιτισμό και την τέχνη διαμαρτυρία μπροστά από το θέατέχνη. Η τελευταία οφείλει να τρο και έγινε σαφές από όλους ότι πουλιέται ακριβά ή αλλιώς να σιωτο εγχείρημα του Εμπρός δεν τελείωπά» σημειώνει η Αντικαπιταλιστική σε και πως θα το ξαναπάρουν στα Ανατροπή στην Αθήνα που συνδέει την χέρια τους οι εργάτριες και εργάαυταρχική επιχείρηση με την τουριτες της τέχνης. Τη συμπαράστασή στικοποίηση και το real estate.

Πρόστιμο: Η πρώτη ελληνική θερινή πρεμιέρα

Το μίσος της για τον πολιτισμό της αλληλεγγύης έδειξε η κυβέρνηση, εν μέσω πανδημίας, με την αυταρχική επέμβαση εκκένωσης και σφράγισης με τσιμέντο του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός.

κυβέρνηση «τσιμέντωσε» τον χώρο παρουσία της αστυνομίας, καναλιών και εκπροσώπων της ΕΤΑΔ (Εταιρείας Ακινήτων του Δημοσίου), στην οποία ανήκει το ιστορικό κτίριο στην περιοχή του Ψυρρή, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως σύγχρονο μουσείο, καθώς υπήρξε το πρώτο τυπογραφείο της χώρας. Η αιφνιδιαστική επέμβαση έγινε χωρίς να έχει γίνει η παραμικρή συνεννόηση ή ειδοποίηση με τη συνέλευση του Εμπρός που, για υγειονομικούς λόγους, είχε προχωρήσει σε προσωρινή αναστολή της λειτουργίας του χώρου. Πρόκειται για μια καθαρά συμβολική κίνηση που επισφραγίζει την ηχηρή παύση του πολιτισμού όλο αυτό το διάστημα και δείχνει τις πραγματικές προτεραιότητες της κυβέρνησης που είναι να φιμώνει τις ενοχλητικές φωνές και όσους αντιστέκονται. Το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός εδώ και μια δεκαετία υπήρξε ένας ανοιχτός, δημόσιος, κατειλημμένος χώρος με διεθνή απήχηση, ελεύθερη πρόσβαση και ανοιχτή δημοκρατική λειτουργία για πάνω από 1.000 επισκέπτες την εβδομάδα και ένα καθημερινό πολύμορφο πρόγραμμα εκδηλώσεων, απευθυνόμενο σε ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων με διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές. Από το 2011, εκατοντάδες καλλιτέχνες παρουσίασαν αφιλοκερδώς και με ελεύθερη είσοδο 400 διαφορετικά θεατρικά έργα σε περισσότερες από 2.000 παραστάσεις. Έγιναν συναυλίες 450 συγκροτημάτων, εκδηλώσεις ενίσχυσης αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, κινηματικών πρωτοβουλιών και καλλιτεχνικών ομάδων, πάνω από 300 ομιλίες και διαλέξεις. Τα μέλη της ομάδας του Εμπρός έσπευσαν στον χώρο, αφού έμαθαν για την αστυνομική εισβολή από τα κανάλια για να «σώσουν οτιδήποτε και αν σώζεται» από το υλικό και τις υποδομές. Πολλοί δεν άντεξαν και ξέσπασαν σε δάκρυα, βλέποντας τον αστυνομικό βανδαλισμό σε έναν χώρο στον οποίο είχαν επενδυθεί

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

ο Πρόστιμο του νέου δημιουργού Φωκίωνα Μπόγρη είναι η πρώτη ελληνική ταινία που ανοίγει τη φετινή περίεργη σεζόν των θερινών σινεμά. Πρόκειται για ένα μοντέρνο νέο-νουάρ με ιδιαίτερο υπόγειο χιούμορ, που επικεντρώνεται στην αντίθεση αλλά και το «ανακάτωμα» μεταξύ «νοικοκυραίων» και

«υποκόσμου». Πρωταγωνιστής ένας γοητευτικός μικροαπατεώνας με ανυπέρβλητα οικονομικά προβλήματα, τα οποία τον υποχρεώνουν να πάρει δύσκολες και επικίνδυνες αποφάσεις. Η ταινία έχει αποσπάσει δύο υποψηφιότητες για τα βραβεία ΙΡΙΣ της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου - Καλύτερης Μεγάλου Μή-

κους Ταινίας Mυθοπλασίας και Β’ Ανδρικού Ρόλου (Στάθης Σταμουλακάτος). Η ταινία περίμενε πολύ καιρό για να εξασφαλίσει προβολή. Άξιζε τον κόπο, όπως λένε και οι συντελεστές του, τίποτα δεν αντικαθιστά τη μοναδική ατμόσφαιρα της κινηματογραφικής προβολής, τη μεγάλη οθόνη με τη συλλογική θέαση.

Από αυστηρό υγειονομικό πρωτόκολλο συνοδεύεται η επανέναρξη της λειτουργίας των θερινών κινηματογράφων, που έγινε χθες Παρασκευή 21 Μαΐου. Όπως όρισε ο... Χαρδαλιάς, θα λειτουργήσουν με πληρότητα 75% και με υποχρεωτική κενή θέση ανά δύο καθήμενους. Το διάλειμμα στη διάρκεια της προβολής απαγορεύεται (όπως συμβαίνει εδώ και χρόνια στα μούλτιπλεξ), ενώ η ταξιθεσία είναι υποχρεωτική για την τοποθέτηση των θεατών στη θέση τους. Επιπλέον, είναι υποχρεωτική η έκδοση ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Αυτά ως προς το πρακτικό μέρος της λειτουργίας των θερινών κινηματογράφων. Ως προς το περιεχόμενο, τις προβαλλόμενες ταινίες, το σίγουρο είναι ότι «το σήμερα δεν θα μοιάζει με το χθες». Λόγω του παρατεταμένου λοκντάουν, πολλές ταινίες έχουν συσσωρευθεί στα συρτάρια των εταιρειών διανομής, οι περισσότερες από τις οποίες είναι ευρωπαϊκής προέλευσης. Οι «ταινίες τέχνης», όπως συνήθως χαρακτηρίζονται, θα συνυπάρχουν με χολιγουντιανά μπλοκμπάστερ και ταινίες «για όλη την οικογένεια». Για παράδειγμα, την πρώτη εβδομάδα λειτουργίας των σινεμά, το μενού περιλαμβάνει τη βραβευμένη με Όσκαρ Nomadland, το βαρύ πυροβολικό της Pixar Soul, αλλά και την περιπέτεια Wonder Woman 1984 (παραγωγή 2020), τις Μάγισσες του Ρόμπερτ Ζεμέκις, τα Έξι λεπτά πριν τα Μεσάνυχτα, την ιταλική κωμωδία Τρία υπέροχα κορίτσια και την ελληνική ταινία Πρόστιμο του Φωκίωνα Μπόγρη. Καθώς ο ρυθμός αυτός αναμένεται να συνεχιστεί, είναι αναμενόμενο οι σινεφίλ να μην προλάβουν να δουν όλες τις ταινίες που θα επιθυμούσαν, καθώς συνήθως δεν υπάρχει ο χρόνος (ή και τα χρήματα) για συχνή κινηματογραφική έξοδο.

τις αρχές του Μαΐου του 1941, με την Ελλάδα υπό κατοχή και μόνο ελεύθερο έδαφος την Κρήτη, οχτώ κρητικοί κομμουνιστές εξόριστοι στη Φολέγανδρο κατορθώνουν να αποδράσουν και με ένα καΐκι να φτάσουν στο Ηράκλειο, τις παραμονές της Μάχης. Πρόκειται για τους Νίκο Μανουσάκη, Μιχάλη Βιτσαξάκη, Γιάννη Τριανταφύλλου, Γιάννη Καλαϊτζάκη (Ηράκλειο), Σωκράτη Καλλέργη, Γιάννη Σιμιτζή (Ρέθυμνο), Ευθύμη Μαριακάκη, Μανώλη Πισσαδάκη (Χανιά) και Στέργιο Αναστασιάδη από την ηπειρωτική Ελλάδα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Κατά την αποβίβασή τους, συλλαμβάνονται από την ασφάλεια και φυλακίζονται εκ νέου! Την πρώτη ημέρα της επίθεσης των Γερμανών, κατά τον βομβαρδισμό της πόλης, μια βόμβα άνοιξε τρύπα στο κρατητήριο από όπου οι κρατούμενοι βγήκαν έξω. Από εκεί βρέθηκαν στη «Χανιώπορτα», όπου συμμετείχαν στη μάχη απόκρουσης των αλεξιπτωτιστών που προσπαθούσαν να μπουν στο Ηράκλειο, με τη μαχητικότητα της ομάδας να εντυπωσιάζει ακόμα και τους αξιωματικούς του στρατού. «Τι ήταν αυτό που έκανε τους ανθρώπους αυτούς αντί να “λουφάξουν” και να κρυφτούν να πάρουν τα όπλα; Ότι ένιωθαν ότι ήταν χρέος τους να αντιταχθούν στον χιτλερικό εισβολέα αλλά και απέναντι στη μεταξική δικτατορία. Ήταν άνθρωποι βαθιά συνειδητοποιημένοι και πολιτικά ώριμοι γι’ αυτό και μετά την κατάληψη του νησιού, συμμετείχαν ενεργά στην οργάνωση της αντίστασης», σημαίνει στο Πριν ο Γιώργος Πιτσιτάκης, εκπαιδευτικός και ιστορικός ερευνητής με πάμπολλες δημοσιεύσεις για τα γεγονότα της εποχής. Η ομάδα των εξόριστων ήταν αυτή που το βράδυ 28 προς 29 Μαΐου, σε συγκέντρωσή της στο προάστιο Φορτέτζα του Ηρακλείου, δήλωσε την απόφασή της να συνεχίσει τον αγώνα κατά των κατακτητών, δημιουργώντας το Παγκρήτιο Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΠΑΜ), το οποίο προσχώρησε άμεσα στο ΕΑΜ, όταν αυτό δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς. Άλλη ομάδα εξόριστων κομμουνιστών που βρίσκονταν στη Γαύδο απέδρασε και στις 30 Μαΐου βρέθηκε στα Σφακιά και συμμετείχε αργότερα στην αντίσταση. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκονταν οι Μάρκος Βαφειάδης, Λεωνίδας Στρίγγος, Μήτσος Βλαντάς, Μιχάλης Κλιάνης (κουμπάρος), Γιώργης Κοντοκότσος, Γιάννης Λαθούρας, Αντώνης Δουραχάλης. «Το στίγμα της πολιτικής του ΚΚΕ ενόψει της Μάχης της Κρήτης έδωσε ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης (σημαίνον στέλεχος του ΚΚΕ) από την εφημερίδα Κρητικά Νέα στις 16 Μαΐου, παραμονές της μάχης, με το άρθρο του “Ηνωμένοι προς την νίκην”», τονίζει ο ιστορικός στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, Γιάννης Σκαλιδάκης. Όπως σημειώνει, μετά την απόδραση του Πορφυρογένη από την Κίμωλο, τον ίδιο μήνα βρέθηκε στην Κρήτη μαζί με τη σύζυγό του, Φούλα Χατζηδάκη και «ξεκίνησε αμέσως πολιτικές επαφές, ζη-

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Ρωγμές στον χρόνο

Γιώργος Κώνστας Δεν ήταν μια «αλλόκοτη μάχη», ένας «αλλοπρόσαλλος αγώνας», «μια απέλπιδα προσπάθεια» συγκράτησης του ναζί κατακτητή. Η Μάχη της Κρήτης αποτέλεσε ίσως την πρώτη σκηνή στο θέατρο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου ο λαϊκός παράγοντας έγινε πρωταγωνιστής. Ξεχωριστή η δράση των κομμουνιστών που, παρότι κυνηγημένοι από το μεταξικό καθεστώς, βγήκαν στην πρώτη γραμμή του πεδίου της μάχης και, μετά την κατάληψη του νησιού, έσπευσαν να οργανώσουν την αντίσταση.

Μάχη της Κρήτης: 80 χρόνια από την ηρωική λαϊκή αντίσταση κατά των ναζί

O πίνακας του Π. Βλαχάκη που αποτύπωσε μια σκηνή από τη μάχη στον Γαλατά Χανίων, με τον Κρητικό να σκοτώνει με πέτρα τον γερμανό αλεξιπτωτιστή τώντας από την κυβέρνηση αμνηστία για τους πολιτικούς κρατούμενους και εκκαθάριση του προσωπικού της μεταξικής δικτατορίας καθώς και οργάνωση του λαού ενόψει της γερμανικής επίθεσης», χωρίς όμως να εισακουστεί.

φυσίγγια για το κάθε όπλο(!) θυμάται ο Κοντουδάκης. «Έχει αρχίσει η πτώση των αλεξιπτωτιστών και η ρίψη των εφοδίων τους κι εγώ έχω παραδώσει την αναφορά στο τάγμα και γυρίζω στο Γυμνάσιο», γράφει ο Κοντουδάκης και συνεχίζει: «οι στρατιώτες που έχουν ακροβολιστεί στ’ «Μα πού να βρεθούν όπλα;» ανατολικά της κωμόπολης και άλλοι από άλλα σημεία και τα πολυβόλα από τον Αξιοποιώντας το αρχείο (που ( έχει χ Παρθεν Παρθενώνα (λόφος) έχουν μπει μελετήσει εκτενώς ο Γ. Πιτσιστη μάχη. Τότε βλέπω να ουτάκης) του Γιάννη Κοντουσυ συντελείται αυτό που θαύο δάκη (1908-2005) από το Το 1938 είχε μασε και χειροκρότησε Πολεμάρχι Χανίων, του η ανθρωπότητα. Τους σεμνού αγωνιστή της εκδηλωθεί στο νησί πολίτες του Καστελαντίστασης και βουλευτο μοναδικό λιού άφοβους κι αποτή της ΕΔΑ στα Χανιά το κίνημα απέναντι φασισμένους να μας 1958, μεταφερόμαστε ζητούν όπλα, για να ποστον Μάιο του 1941 στον στον Μεταξά λεμήσουν λ στην παράξενη κάμπο της Κισσάμου. Ο μάχη. Μα πού να βρεθούν μά ας Κοντουδάκης ήταν λοχίας όπλα αφού δεν είχαν ούτε οι όπλα, αγμα εκπαιδευτής στο σύνταγμα στρατιώτες; Κι έτρεξαν κι άοπλοι ώ που είχε δημιουργηθεί με 800 νεστη μάχη γιατί εκτελούσαν μια επιταγή οσύλλεκτους Μακεδόνες, Ρουμελιώτες, της παράδοσης σ’ ανάλογες περιστάσεις Ηρακλειώτες στην περιοχή. Ο οπλισμός της επαναστατημένης Κρήτης: “Απού που τους παρείχε το βασιλομεταξικό ‘χει άρματ’ ας βαστά κι απού δεν έχει κράτος ήταν 600 όπλα στάγιερ και επτά

ας βρίστει!” για να πάρουν από ζωντανούς εχθρούς ή όποιους σκοτωμένους και να κάνουν αυτό που θεωρούσαν χρέος στην πατρίδα». Εξηγώντας τη στάση των απλών πολιτών όχι μόνο στο Καστέλι Κισσάμου αλλά και στο Μάλεμε, στον Γαλατά, στην Αγιά, στο Ρέθυμνο, στο Ηράκλειο και όπου γίνονταν μάχες, ο Γ. Πιτσιτάκης επισημαίνει πως «πάντα ο Κρητικός εξαιτίας των συνεχών επαναστάσεων, είχε μια σχέση με τα όπλα σχεδόν ερωτική. Επίσης ήταν ισχυρό το δημοκρατικό φρόνημα στο νησί. Το 1938 είχαμε το μοναδικό κίνημα απέναντι στον Μεταξά στην Κρήτη και όταν κατέβηκε με το βασιλιά Γεώργιο έγιναν πάμπολλα επεισόδια και περιστατικά αποδοκιμασίας του καθεστώτος».

Η αποτύπωση σε ένα πίνακα Ένας πίνακας λαϊκού καλλιτέχνη δίνει την εικόνα των γεγονότων. Ο Πέτρος Βλαχάκης, ο ζωγράφος που αποτύπωσε τη σκηνή στον κλασσικό σήμερα πίνακά του που αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύγχρονα έργα τέχνης στη Μεγαλόνησο, είχε μιλήσει το 2008 στον γράφοντα. «Πήγαινα προς τον “Θόλο” (σημείο στον Γαλατά, χωριό του Βλαχάκη) και είδα ένα Γερμανό με αλεξίπτωτο να περνάει από πάνω μας. “Βαράτε του”, λέω σε δυο στρατιώτες που ήταν κάτω από μια ελιά. Πυροβόλησαν και αυτός έπεσε πίσω από ένα σπίτι. “Τον καθαρίσαμε” μου έκαναν νόημα, αλλά δεν ήταν έτσι. Πηγαίνοντας πίσω από τον σπίτι είδα ότι ο Γερμανός είχε πέσει σε ένα χωράφι πιο κάτω και δεν είχε κτυπηθεί. Ένας χωριανός, ο Μανώλης Θεοδωράκης, τον είδε και παίρνει ένα δίκανο από το σπίτι του και κατευθύνθηκε προς το μέρος του. Τον πυροβόλησε αλλά δεν τον πέτυχε και ο αλεξιπτωτιστής, γυρίζοντας το αυτόματο τον γάζωσε τραυματίζοντας τον σοβαρά στην κοιλιά. Για αυτό και στον πίνακα μου, ο Θεοδωράκης φαίνεται σκυμμένος. Τότε ένας άλλος γείτονας, ο Αντώνης Φυντικάκης, με μια πρωτοφανή λύσσα και επειδή ήταν και άοπλος, αρπάζει μια πέτρα από κάτω και πέφτει πάνω στον Γερμανό. Με την πέτρα του σπάει το κεφάλι και τον σκοτώνει. Αυτήν την εικόνα την είδα να γίνεται μπροστά και μετά τον πόλεμο την αποτύπωσα σε πίνακα. Ο Θεοδωράκης την επομένη πέθανε από τα τραύματα του. Ο Φυντικάκης μπορεί να ήταν αγράμματος αλλά ήταν Κρητίκαρος με ψυχή», είχε πει. Πηγές:

- Σταμ. Α. Αποστολάκη, δασκάλουλαογράφου, Η Μάχη της Κρήτης στο Δημοτικό Τραγούδι του Νησιού, σελ. 14, Χανιά 1991 - Δημ. Βλησίδη - Λ. Ηλιάκη: Τα πρώτα βήματα του ΕΑΜ στην Κρήτη - Αλέκος Ψηλορείτης (Γιώργης Αγγουράκης): Η Μάχη της Κρήτης - Γ. Σκαλιδάκης «Φρούριο Κρήτη». Γερμανική κατοχή και πολιτικές μεταβολές (υπό έκδοση) - Συνέντευξη Π. Βλαχάκη στον γράφοντα για τα Χανιώτικα Νέα

150 χρόνια Κομμούνα

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Βασίλης Τσιράκης

«Γιατί οι εργάτες ανακατεύονται στην πολιτική;» «Ένας συνασπισμός όλων των ξεπεσμένων, των ανίκανων, των φθονερών, των δολοφόνων και κλεφτών — άνθρωποι χαμηλότερης υποστάθμης», Έτσι περιέγραψαν ορισμένοι επιφανείς Γάλλοι λογοτέχνες την Παρισινή Κομμούνα.

«Β

ρώμικα κολάρα, σκούφοι φρυγικοί, εκτροφείς σαλιγκαριών, σωτήρες του λαού, ξεπεσμένοι, ανίκανοι, τεμπέληδες. Γιατί οι εργάτες ανακατεύονται στην πολιτική;» «Ένας συνασπισμός όλων των ξεπεσμένων, των ανίκανων, των φθονερών, των δολοφόνων και κλεφτών — κακοί ποιητές, κακοί ζωγράφοι, αποτυχημένοι δημοσιογράφοι, άνθρωποι της χαμηλότερης υποστάθμης». «Δεν θα πούμε τίποτα για τα θηλυκά τους [των κομμουνάρων] από σεβασμό προς τις γυναίκες, στις οποίες μοιάζουν μόνο όταν αυτά τα θηλυκά είναι νεκρά». Τα παραπάνω αποσπάσματα δεν είναι λόγια κάποιων αιμοσταγών οπαδών της μοναρχίας αλλά του Αλφόνς Ντοντέ, του

Λεκόντ ντε Λιλ και του Αλέξανδρου Δουμά υιού, γνωστών λογοτεχνών της περιόδου. Στην ίδια πλευρά αλλά με πιο ήπιους τόνους, βρίσκεται ο Γκουστάβ Φλομπέρ που με τη Μαντάμ Μποβαρί σόκαρε τα συντηρητικά ήθη της εποχής και διώχθηκε ποινικά για την έκδοση της, ο οποίος μιλά για την «ανωριμότητα και ανοησία του εργάτη» και την ανάγκη μιας «κυβέρνησης σοφών μανδαρίνων», σε έναν κόσμο όπου «ο καθείς θα αποδέχεται την κοινωνική και διανοητική του θέση». Ακόμα και ο Εμίλ Ζολά, του οποίου το Ζερμινάλ των ασυμβίβαστων απεργών ανθρακωρύχων θα λοιδορούνταν σήμερα ως στρατευμένη τέχνη, αναφέρει πως «το αιματοκύλισμα που υπέστη ο λαός του Παρισιού ήταν μια αποτρόπαια αναγκαι-

ότητα για να ηρεμήσουν ορισμένοι από τους πυρετούς τους. Τώρα θα δείτε αυτόν τον λαό να μεγαλώνει σε σοφία και λάμψη». Τέλος, ο Βίκτωρ Ουγκό, που πριν λίγα χρόνια είχε γράψει τους Άθλιους, αντιτάχτηκε τόσο στις προθέσεις των κομμουνάρων να ανατρέψουν την προσωρινή κυβέρνηση όσο και στις μεθόδους τους. Μετά όμως την ήττα τους, ο ίδιος δήλωνε δημόσια ότι προσφέρει άσυλο στο σπίτι του σε όλους τους καταδιωκόμενους της Κομμούνας. Υπήρχαν όμως και λογοτέχνες που υποστήριξαν την Κομμούνα, άλλοι με το έργο τους και άλλοι παίρνοντας ενεργό μέρος στα γεγονότα. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν ο Λεόν Κλαντέλ, ο οποίος σε έργα του περιγρά-

Υπήρχαν όμως και λογοτέχνες που υποστήριξαν την Κομμούνα, όπως ο Λεόν Κλαντέλ και ο Αρθούρος Ρεμπό, με ποιήματα επηρεασμένα από τον αγώνα της

φει σκηνές από τα γεγονότα της Κομμούνας αλλά και ο Αρθούρος Ρεμπό, που ποιήματά του είναι επηρεασμένα από την αιματηρή καταστολή της. Στη δεύτερη ανήκουν ο ποιητής Πολ Βερλέν που, με την ανακήρυξη της Κομμούνας, ανέλαβε καθήκοντα στο γραφείο τύπου και προπαγάνδας, η συγγραφέας Λουίζ Μισέλ που στην διάρκεια της ματωμένης

εβδομάδας πολέμησε στα οδοφράγματα, ο ιδρυτής της εφημερίδας Κραυγή του λαού Ζιλ Βαλέ, που ως μέλος του συμβουλίου της Κομμούνας έθεσε το ζήτημα της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης αλλά και ο ζωγράφος Γκουστάβ Κουρμπέ, που ως εκπρόσωπος των καλλιτεχνών πρωτοστάτησε στη θέσπιση ριζικών μεταρρυθμίσεων, ανάμεσα τους και η κατάργηση της εξευτελιστικής εκμετάλλευσης των ηθοποιών με το διάταγμα των «ίσων δυνατοτήτων». Συνοψίζοντας θα επισημαίναμε πως και μέσα από τα γεγονότα της Κομμούνας αναδείχτηκε η πλευρά της εν δυνάμει διάστασης του δημιουργού με το έργο του, θέμα βέβαια που άπτεται μιας άλλης –πολύ ενδιαφέρουσας– συζήτησης.

Μπάμπης Συριόπουλος

Φωτίζοντας πλευρές, χάνοντας το όλο

ο βιβλίο της Κριστίν Ρος (Kristin Ross) Κοινοτική πολυτέλεια, από τις Εκδόσεις των Ξένων, με υπότιτλο Το πολιτικό φαντασιακό της Παρισινής Κομμούνας, δεν είναι μια εξιστόρηση ή μια ανάλυση της επανάστασης του 1871 αλλά μια σύνθεση του «ιστορικού τοπίου» της Κομμούνας που περιλαμβάνει λεγόμενα και αφηγήσεις συμμετεχόντων, καθώς και συγκεκριμένα στιγμιότυπα και όχι επίσημα πολιτικά κείμενα. Η συγγραφέας ξεκινά από το κλίμα των λεσχών και των συνελεύσεων που ανθούσαν στο Παρίσι. Οι συνελεύσεις ήταν «σχολεία για τον λαό» και όπως αναφέρει ο Ναπολεόν Γκαγιάρ, τσαγκάρης «Το μεγάλο ζήτημα [στις λέσχες] είναι το ζήτημα του ψωμιού, δηλαδή της ιδιοκτησίας: όποιο θέμα κι αν φαίνεται ότι συζητιέται, στην

πραγματικότητα περί αυτού πρόκειται». Από τις σελίδες του βιβλίου περνούν πρόσωπα γνωστά και λιγότερο γνωστά. Εκτός από τον τσαγκάρη Γκαγιάρ που έγινε μάστορας των οδοφραγμάτων, αναφέρονται ο Μπενουά Μαλόν, μπακουνικός, μέλος της Διεθνούς, ο Ελιζέ Ρεκλύ, γεωγράφος, συγγραφέας της μνημειώδους 19τομης Παγκόσμιας Γεωγραφίας, η εμβληματική Λουίζ Μισέλ κ.ά. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην Ελιζαμπέτ Ντμιτρίεφ, μέλους του ρωσικού τμήματος της Διεθνούς και γνωστής του Μαρξ. Η Ντμιτρίεφ πρωτοστάτησε στην «Ένωση Γυναικών για την άμυνα του Παρισιού και την περίθαλψη των τραυματιών», που έλυνε πρακτικά προβλήματα και ταυτόχρονα οραματιζόταν το

τέλος της έμφυλης οικονομικής ανισότητας. Η Κριστίν Ρος απορρίπτει την ένταξη της Παρισινής Κομμούνας σε μιαν ύστερη «αφήγηση», είτε ρεπουμπλικανική είτε στην «ιστοριογραφία του κρατικού κομμουνισμού», σύμφωνα με την οποία ήταν ένα αποτυχημένος Οκτώβρης, ενώ ο τελευταίος ήταν η επιτυχημένη έκδοχή της. Ωστόσο, την εντάσσει στην ιστοριογραφία του «αναρχικού κομμουνισμού». Αυτό όμως είναι το λιγότερο· η παγκόσμια εργατική δημοκρατία της Κομμούνας στριμώχνεται στην κατάληψη χώρων και συγκοινωνιακών κόμβων (κίτρινα γιλέκα), στην «ιδιοπολιτική του τόπου» και στην υπεράσπιση της γης ενάντια στα μεγάλα αναπτυξιακά έργα.

22 Ισραήλ Γιώργος Παυλόπουλος

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

∆ιεθνή

ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, αραβικά κράτη στο πλευρό του Νετανιάχου Ειρήνη δεν πρόκειται να υπάρξει όσο ο παλαιστινιακός λαός εξακολουθεί να αγωνίζεται για το δίκιο του

Ισχυρή όσο ποτέ και ιδιαιτέρως ενεργή η στήριξη που απολαμβάνει η κυβέρνηση του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ από τη «διεθνή κοινότητα». Οργή προκαλεί η στάση του Ερντογάν, κατακτητή και φονέα των Κούρδων.

«Μ

όνο εμπόδιο για την ειρήνη ο Νετανιάχου», σημείωνε στο πρωτοσέλιδο «χτύπημά» της την Πέμπτη μία καθημερινή εφημερίδα (η ΕφΣυν). Πρόκειται για λανθασμένη διαπίστωση και εκτίμηση –ειδικά καθώς κάνει λόγο για την ειρήνη και όχι μια εκεχειρία– που θα είναι επικίνδυνη, εάν επικρατήσει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, αποτελούν άραγε δύναμη που προωθεί την ειρήνη; Μα αν ήταν έτσι, γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν θέσει τέσσερα βέτο σε ισάριθμα ψηφίσματα για εκεχειρία που κατατέθηκαν μέσα σε διάστημα μόλις δέκα ημερών, συνεχίζοντας να στηρίζουν την πολιτική του Ισραήλ; Και γιατί η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν –ο οποίος, κατά τα άλλα, πιέζει τον Νετανιάχου να σταματήσει τους βομβαρδισμούς– προώθησε με τη διαδικασία του επείγοντος τη συμφωνία για την πώληση «έξυπνων βομβών» αξίας 735 εκατ. δολαρίων στον ισραηλινό στρατό, καθώς φαίνεται ότι κινδυνεύουν να εξαντληθούν τα αποθέματά του εξαιτίας των ανηλεών βομβαρδισμών στη Γάζα και τις βασικές υποδομές της;

Μήπως, τότε, είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή που τηρεί πιο φιλειρηνική στάση; Ας είμαστε σοβαροί. Εκτός από την εικόνα της ισραηλινής σημαίας η οποία κυματίζει εδώ και ημέρες πάνω από το κτίριο της καγκελαρίας στη Βιέννη, με εντολή του Κουρτς (οι Πράσινοι συγκυβερνώντες τι λένε, αλήθεια;), πέρα από το βέτο που έθεσε η Ουγγαρία στο κοινό ανακοινωθέν των υπουργών Εξωτερικών των «27» επειδή τολμούσε να κάνει λόγο για εκεχειρία, είναι η στάση της Μέρκελ αυτή που βάζει τη σφραγίδα. Και της γερμανικής κυβέρνησης, φυσικά, η οποία όχι απλώς περιορίζεται στο να αναγνωρίσει το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» και αρνήθηκε να καταδικάσει κατηγορηματικά ακόμη και την ισοπέδωση του κτιρίου που στέγαζε το Associated Press και το al Jazeera, έχει εξαπολύσει κυνηγητό εναντίον όσων, οργανώσεων και ατόμων, τολμούν να αντιταχθούν στην πολιτική του Ισραήλ και να εκφράσουν δημοσίως τη στήριξή τους στους Παλαιστίνιους – κατηγορώντας τους για «αντισημιτισμό». Κάποιοι ίσως υποθέσουν ότι υπάρχει τουλάχιστον ο αραβικός κόσμος που συνεχίζει να

ενδιαφέρεται και να στέκεται αλληλέγγυος προς τους Παλαιστίνιους και τον αγώνα τους. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και εξοργιστική. Τουλάχιστον όσον αφορά στα καθεστώτα των περισσότερων αραβικών χωρών, έχουν περάσει πλέον ανοιχτά με το μέρος του Ισραήλ και αντιμετωπίζουν πλέον το Παλαιστινιακό Ζήτημα ως «βαρίδι» στα μελλοντικά τους σχέδια. Κάποια, άλλωστε –Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σουδάν, Μαρόκο και Μπαχρέιν– υπέγραψαν πέρυσι συμφωνίες με τον Νετανιάχου και την κυβέρνησή του για αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων. Άλλα, κυρίως η Αίγυπτος και η Ιορδανία, έχουν εδώ και χρόνια αναλάβει ατύπως τον ρόλο του συνεργάτη των κατακτητών, καταπιέζοντας «εκ των έσω» τους Παλαιστίνιους — ενώ στην ίδια γραμμή κινείται ουσιαστικά και η Σαουδική Αραβία. Όσο για την Τουρκία του Ερντογάν, ο οποίος έφτασε να απειλεί το Ισραήλ με… στρατιωτική επέμβαση και να ζητά η Ιερουσαλήμ να τεθεί υπό διεθνή διοίκηση(!), η υπόθεση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γελοία εάν δεν ήταν τόσο τραγική. Μια χώρα η κυβέρνηση της οποίας κυνηγά ανελέητα τους Κούρ-

δους, εισβάλει σε ξένες χώρες, καίει χωριά τους, δολοφονεί και φυλακίζει ηγέτες τους, μόνο ως αξιόπιστο και ισχυρό στήριγμα του παλαιστινιακού λαού δεν μπορεί να εκληφθεί — ειδικά καθώς είναι σαφές πως, εάν μελλοντικά τα βρει με το Ισραήλ, κάτι που επεδίωκε μέχρι πριν δύο εβδομάδες, δεν θα διστάσει να τον πουλήσει ωμά. Τέλος, Μόσχα και Πούτιν επίσης δεν αποτελούν στηρίγματα της ειρήνης. Για όσους δεν γνωρίζουν, εξάλλου, οι ρωσικής καταγωγής Εβραίοι του Ισραήλ (αντιπροσωπεύουν περίπου το 10% του πληθυσμού του) συγκαταλέγονται στους πιο φανατικούς και αντιδραστικούς, ενώ τα κόμματα που τους εκφράζουν συνήθως είναι στο πλευρό του Νετανιάχου. Μετά από όλα αυτά, δεν μπορεί να υπάρχει πλέον αμφιβολία. Εμπόδιο για την ειρήνη δεν είναι μόνο ο Νετανιάχου, αλλά όλοι όσοι τον στηρίζουν ενεργά και συνειδητά — ανάμεσά τους και η κυβέρνηση της ΝΔ και η προκάτοχός της του ΣΥΡΙΖΑ, που εγκαινίασε τις στενές σχέσεις με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Ειρήνη δεν θα υπάρξει όσο όλοι αυτοί μένουν στη εξουσία και οι Παλαιστίνιοι εξακολουθούν να αντιστέκονται.

Συμφωνία Ισραήλ-Χαμάς

Εύθραυστη εκεχειρία, τραγωδία στη Γάζα

εμπειρία από τους πολέμους του 2012 και του 2014 δείχνει ότι η εκεχειρία που συμφωνήθηκε και τέθηκε σε ισχύ τα ξημερώματα της Παρασκευής είναι εξαιρετικά εύθραυστη. Όσο για τα… συγχαρητήρια που ανταλλάσσουν οι ξένοι «μεσολαβητές», πρακτικά είναι άνευ αξίας — όπως και οι θεωρίες περί νικητών και ηττημένων. Πάντως αυτή τη φορά ο Νετανιάχου και η κυβέρνησή του επέλεξαν να μην στείλουν στρατό εντός της Γάζας, γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε βαριές απώλειες — όπως στους προηγούμενους πολέμους, αλλά και στον Λίβανο το 2006. Σε κάθε περίπτωση, πέρα από τους 230 τουλάχιστον νεκρούς και τους χιλιάδες τραυματίες Παλαιστίνιους (12 νεκροί στην πλευρά του Ισραήλ), η κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας είναι τραγική. Πρόκειται για ένα κομμάτι γης μόλις 365 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο οποίο στοι-

βάζονται περίπου 2 εκατομμύρια ψυχές, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται ως «η μεγαλύτερη φυλακή στον πλανήτη». Κι αυτό διότι εκτός από τη θάλασσα, όπου οι δυνάμεις κατοχής επιβάλλουν ναυτικό αποκλεισμό όποτε θέλουν (όπως έκαναν και τώρα), επικοινωνεί με τον έξω κόσμο μέσω δύο ουσιαστικά διαβάσεων — προς βορρά με το Ισραήλ και προς νότο με την Αίγυπτο. Πλέον, μετά από 11 ημέρες ανελέητων «έξυπνων» και «στοχευμένων» επιθέσεων των Ισραηλινών, η φυλακή αυτή έχει μετατραπεί σε ερείπια. Μεγάλο τμήμα του ηλεκτρικού δικτύου είναι κατεστραμμένο, ενώ το ίδιο συμβαίνει με το δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης, ακόμη και με μονάδες αφαλάτωσης νερού. Βασικές υπηρεσίες έχουν πάψει να λειτουργούν, ενώ πολλά από τα κτίρια που τις στέγαζαν έχουν ισοπεδωθεί. Υποδομές που έκαναν χρόνια να κατασκευαστούν είναι πια άχρηστες.

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

Συνέντευξη ▶ Οι εξώσεις οικογενειών από τη γειτονιά Σεΐχης Τζαράχ και η αρπαγή σπιτιών από εποίκους βρήκαν απέναντί τους τη γενικευμένη αντίσταση των Παλαιστινίων. Ποια είναι τα σχέδια των Ισραηλινών για την περιοχή;

Δεν πρόκειται για μια νέα ισραηλινή πολιτική. Πρόκειται για μια πολιτική που συνεχίζεται από το 1948 και πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτό που συμβαίνει στη συγκεκριμένη γειτονιά συμβαίνει στην Ιερουσαλήμ συνεχώς, συμπεριλαμβανομένων κατεδαφίσεων, εκδίωξης κατοίκων και κατάσχεσης παλαιστινιακών σπιτιών. Αυτή είναι μια συστηματική ισραηλινή πολιτική. Υπάρχουν εκατοντάδες οικογένειες στη κατεχόμενη Ιερουσαλήμ που είναι σε παρόμοια κατάσταση με εκείνες στη συγκεκριμένη γειτονιά. Αλλά αυτή η γειτονιά έχει μια ιδιαιτερότητα. Πρώτον, όσοι ζουν στο Σεΐχης Τζαράχ είναι οικογένειες που εκτοπίστηκαν από τα αρχικά τους σπίτια το 1948 από τη Χάιφα, τη Γιάφα και άλλες πόλεις και χωριά γύρω από την Ιερουσαλήμ και κάποιες από αυτές έχουν εκτοπιστεί περισσότερες από μία φορές. Δεύτερον, αυτές οι οικογένειες μένουν στη συγκεκριμένη γειτονιά με βάση τη συμφωνία που έγινε το 1951 μεταξύ της Ιορδανίας και της UNRWA για την κατασκευή σπιτιών σε αυτή τη γη, με αντάλλαγμα να πληρώνουν ενοίκια και μετά από πέντε χρόνια να κατέχουν τα σπίτια. Από τότε, ζουν σε αυτά τα σπίτια. Το Ισραήλ δεν αναγνώρισε αυτή τη συμφωνία και υποστηρίζει ότι το έδαφος στο οποίο χτίστηκαν αυτά τα σπίτια ανήκει στο κράτος του και σε Εβραίους. Οι ισραηλινές βλέψεις για αυτήν την συνοικία και για όλη την Ιερουσαλήμ είναι να κατασχέσουν περισσότερο έδαφος και να εκδιώξουν όσο το δυνατόν περισσότερους Άραβες κατοίκους. Ο στόχος είναι το άδειασμα της πόλης από τους Άραβες και η δημιουργία αποικιακών ισραηλινών οικισμών με πληθυσμό από τη Νέα Υόρκη, το Βερολίνο και το Παρίσι που θαεγκατασταθεί στη θέση των σημερινών Παλαιστινίων κατοίκων. Συνοπτικά ο στόχος είναι εκκαθάριση και όχι μόνο κατάσχεση. ▶ Τι σηματοδοτούν οι συγκρούσεις μέσα στο Ισραήλ μεταξύ νέων, κυρίως, Παλαιστινίων και Εβραίων και πώς εξελίσσεται η κατάσταση;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ότι η σύγκρουση εντός του Ισραήλ (η Παλαιστίνη του 1948) δεν διεξάγεται ανάμεσα στους νεαρούς Παλαιστίνιους και Εβραίους, αλλά ανάμεσα στον

Ναουζάτ Χαντίντ Εκπρόσωπος του Samidoun

στη

ΛΙΤΣΑ ΦΡΥΔΑ

Θέλουν να διώξουν τους Παλαιστίνιους από την Ιερουσαλήμ Οι στόχοι του κράτους του Ισραήλ είναι διαφορετικοί στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Στην πρώτη επιδιώκουν να πετύχουν την απόλυτη απομόνωση και την εξουθένωση του πληθυσμού, ενώ στη δεύτερη θέλουν να πάρουν τη γη και το νερό των Παλαιστινίων και να διώξουν όσο περισσότερους μπορούν από την Ιερουσαλήμ, «καθαρίζοντάς» την.

του Ισραήλ τις ίδιες παροχές. Είναι παλαιστινιακό λαό και ένα καθευποβαθμισμένες περιοχές με χαμηστώς αποικιακό (απαρτχάιντ). Οι λό επίπεδο δημοτικών και κρατικών ρατσιστικές πολιτικές που εφαρίνη του '48 48 υπηρεσιών, με μόνιμη απειλή για μόζονται στην Παλαιστίνη ήλ (που κατεδάφ κατεδάφιση και κατάσχεση και το κράτος του Ισραήλ σπιτι σπιτιών, με υψηλό δείκτη προέρχεται κατά 78% από νη) εγκ εγκληματικότητας. Ένα την ιστορική Παλαιστίνη) ε μ μήνα πριν έγιναν μεγάείναι πολλές. Μπορείτε Εντός του Ισραήλ λες διαδηλώσεις στην να φανταστείτε ότι οι δεν συγκρούονται νεαροί αραβική περιοχή Ουμ Παλαιστίνιοι που ζουν Αλφαχμ κατά των ραεκεί θεωρούνται ΙσραΠαλαιστίνιοι και Εβραίοι, τσιστικών πολιτικών ηλινοί πολίτες με βάση αλλά ο παλαιστινιακός του κράτους εναντίον του νόμο το κράτους, λαός με ένα τους. Αυτές οι πολιτιαλλά δεν έχουν δικαίωκές είναι παλιές, το ξέμα στην εργασία, στην καθεστώς απαρτχάιντ η σ σπασμα και οι συγκρούασφάλιση, στην κτήση τι σε που έγιναν στις 30 σεις και την ιδιοκτησία — ό,τι ε τα Μαρ Μαρτίου 1976 (που καθορίέχει σχέση, δηλαδή, με ολιτών στηκε α από τότε σαν ημέρα της δικαιώματά τους ως πολιτών θ ή Π λ Παλαιστινιακής γης) αποτελούν και το επίπεδο της καθημερινής τρανταχτή απόδειξη ότι η ουσία τους διαβίωσης. Πληρώνουν όπως οι υπόείναι η κατάσχεση και κατοχή της λοιποι φόρους αλλά δεν έχουν όλες Παλαιστινιακής γης με τη βία. οι Αραβικές συνοικίες στο εσωτερικό

▶ Ποια είναι η κατάσταση στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα μετά τις επιθέσεις των Ισραηλινών;

Εδώ πρέπει να εξηγήσουμε τον αποικισμό που υπάρχει στη Δυτική Όχθη και τον αποκλεισμό στη Γάζα. Στην πρώτη, ο στόχος των Ισραηλινών είναι η κατάσχεση της γης και ο αποκλεισμός των Παλαιστίνιων κατοίκων σε γκέτο, όπως στη Νότια Αφρική. Αυτό που θέλουν είναι η γη. Στη Γάζα δεν υπάρχει γη. Πρόκειται για μια μεγάλη φυλακή με 2 εκατομμύρια Παλαιστινίων, οι περισσότεροι από τους οποίους (70%) είναι πρόσφυγες από την Παλαιστίνη του '48. Ο στόχος του Ισραήλ εδώ είναι να στραγγαλίσει τον πληθυσμό. Ακόμα, η συμφωνία του αιώνα στοχεύει στην κατάσχεση της κοιλάδας του Ιορδάνη, όπου το έδαφος εκεί είναι πιο εύφορο — σε βαθμό, ώστε να αποτελεί το «καλάθι των τροφίμων» του Παλαιστινιακού λαού. Επιπλέον, όπως ξέρουμε, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα νερού στην περιοχή και το Ισραήλ προσπαθεί να ελέγξει όλο το αποθεματικό από τον υδροφόρο ορίζοντα που υπάρχει σε όλη τη Δυτική Όχθη. Παρεμπιπτόντως, εμείς είχαμε ενημερώσει τους φίλους μας τους Έλληνες για το σκοπό της ισραηλινής εταιρείας Mekorot (που είναι η δημόσια εταιρεία ύδρευσης του Ισραήλ) που ήθελε να αγοράσει την δημόσια εταιρεία ύδρευσης στην Ελλάδα. Εν κατακλείδι, στόχος του Ισραήλ είναι να κατάσχει τη γη και το νερό των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη και ταυτόχρονα η Παλαιστινιακή Αρχή να ελέγχει τον πληθυσμό, ενώ στη Γάζα ο στόχος είναι αποικισμός και απομόνωση του πληθυσμού. Αυτή είναι η ουσία της παλαιστινιακής διαίρεσης μεταξύ Φατάχ και Χαμάς, η απομόνωση της Δυτικής Όχθης από τη Γάζα. ▶ Τι τακτικές χρησιμοποιεί το Ισραήλ;

Σε ό,τι αφορά τη Δυτική Όχθη, οι επιθέσεις γίνονται με ένα διαφορετικό τρόπο — για του λόγου το αληθές, οι περισσότεροι από τους Παλαιστίνιους κρατούμενους σε ισραηλινές φυλακές είναι στη Δυτική Όχθη, κατά 90%. Στη Γάζα, οι επιθέσεις είναι στρατιωτικές και ολοκληρωτικές, με φωτιά, βόμβες, πυροβολικό και κάθε είδους διεθνώς απαγορευμένα όπλα να εξαπολύονται σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή. Η απόδειξη για αυτό είναι ότι τα περισσότερα από τα θύματα που σκοτώθηκαν τις τελευταίες μέρες και πριν από τις μάχες ήταν άμαχοι και πολλά από αυτά ήταν παιδιά. Ο αριθμός των θυμάτων στις τάξεις των στρατιωτικών είναι πολύ χαμηλότερος σε σύγκριση με τους πολίτες.

∆ιεθνή

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

περισκ πιο

Ένα παγόβουνο με έκταση 4.320 τετραγωνικών χιλιομέτρων, μεγαλύτερο δηλαδή από το νησί της Μαγιόρκα, αποσπάστηκε από τον όγκο των παγετώνων της Ανταρκτικής. Το Α-76, όπως ονομάστηκε, είναι σήμερα το μεγαλύτερο παγόβουνο στον πλανήτη, ξεπερνώντας το Α-23Α (έκτασης 3.380 τετρ. χλμ) που έχει σπάσει σε μικρότερα κομμάτια. Πάντως, η υπερθέρμανση είναι μύθος…

Θέουτα: Το μίσος της ΕΕ για τους πρόσφυγες Για προσπάθεια «εργαλειοποίησης» των προσφύγων κατήγγειλε η «κεντροαριστερή» κυβέρνηση Σοσιαλιστών και Podemos το Μαρόκο, επειδή επέτρεψε σε περίπου 8.000 ανθρώπους να φτάσουν κολυμπώντας και με κίνδυνο της ζωής τους στον ισπανικό θύλακα της Θέουτα. Ανέπτυξε, δε, ισχυρές δυνάμεις στρατού και ήδη έχει στείλει πίσω πάνω από τους μισούς, κάνοντας λόγο για απειλή σε βάρος των συνόρων της Ισπανίας και της ΕΕ — η οποία, βεβαίως, έσπευσε να συμπαρασταθεί στη Μαδρίτη. Πρόκειται για ένα έργο που έχουμε ξαναδεί πρόσφατα στην Ελλάδα, αρχικά στα νησιά του Αιγαίου και στη συνέχεια στον Έβρο, με πρωταγωνίστρια την Τουρκία. Προφανώς, Άγκυρα και Ραμπάτ φέρουν σοβαρές ευθύνες. Ουσιαστικά, όμως, είτε με Σάντσεθ είτε με Μητσοτάκη, οι Ευρωπαίοι είναι αυτοί που δεν θέλουν να βλέπουν τους πρόσφυγες και τους αντιμετωπίζουν ως απειλή, όχι ως ανθρώπους.

Νέο σύνταγμα στη Χιλή– στον λαό η πλειοψηφία Σοκ προκάλεσαν στη δεξιά αντιδραστική κυβέρνηση της Χιλής και τον πρόεδρο, Σεμπάστιαν Πινέρα, τα αποτελέσματα των εκλογών για τα 155 μέλη της συντακτικής συνέλευσης που θα προτείνει το νέο σύνταγμα της χώρας. Η διαδικασία –η οποία επιβλήθηκε από τη μεγάλη λαϊκή εξέγερση του 2019– έδωσε στους ανεξάρτητους, το Ευρύ Μέτωπο και άλλες δυνάμεις με σημείο αναφοράς την Αριστερά, τους ιθα-

Α κόσμος νάποδα του Γιώργου Μιχαηλίδη

γενείς και τις κοινωνικές οργανώσεις, περισσότερες έδρες από τα δύο τρίτα που απαιτούνται για την έγκριση των διάφορων άρθρων του συντάγματος, στερώντας από τον κυβερνητικό συνασπισμό τη μειοψηφία του ενός τρίτου που θα αποκτούσε δικαίωμα βέτο. Πλέον, όλα θα κριθούν στις συμμαχίες που θα συγκροτηθούν, καθώς και στη στάση της αστικής τάξης, η οποία θα εξετάσει κάθε σενάριο για να αποτρέψει δυσμενείς γι’ αυτήν εξελίξεις…

Εξέγερση σε Κολομβία, προδοσία σε Βενεζουέλα Σοβαρές εξελίξεις υπάρχουν και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Στην Κολομβία, για παράδειγμα, συνεχίζονται για τέταρτη εβδομάδα οι μαζικές και μαχητικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, στις οποίες συμμετέχουν πλέον και οργανωμένοι οπαδοί των ομάδων που απαιτούν να ακυρωθεί η διοργάνωση του Κόπα Αμερικα. Παράλληλα, ομάδες καλλιτεχνών προχωρούν σε καθημερινά δρώμε-

να στους δρόμους και τις πλατείες, δίνοντας ένα διαφορετικό χρώμα στις κινητοποιήσεις. Την ίδια στιγμή, κομάντος της Κολομβίας δολοφόνησαν στο έδαφος της Βενεζουέλας, προφανώς με την ανοχή, αν όχι με τη στήριξη της κυβέρνησής της, τον Χεσούς Σάντριτς. Πρόκειται για ένα από τα κορυφαία πρώην ηγετικά στελέχη του FARC που ήταν αντίθετο με τη συμφωνία του 2016 που, ανάμεσα στα άλλα, προέβλεπε τον αφοπλισμό της οργάνωσης — η οποία ακολουθήθηκε από διωγμό των μελών και υποστηρικτών της.

Η γενική απεργία που ταρακούνησε το Ισραήλ και τη Ραμάλα

ια απεργία ξεχωριστής σημασίας πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα σε Παλαιστίνη και Ισραήλ. Εν μέσω σφοδρών βομβαρδισμών της Γάζας, αστυνομικών και στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Δυτική Όχθη, την Ιερουσαλήμ και άλλες πόλεις, οι Παλαιστίνιοι προχώρησαν σε γενική απεργία που είχε μεγάλη επιτυχία. Αρκετοί δημοσιογράφοι και σχολιαστές σημείωσαν πως η ανταπόκριση των Παλαιστινίων ήταν σημαντική παντού και εξέπεμψε ένα στίγμα ενότητας, στοιχείο που έλειπε εδώ και αρκετά χρόνια. Από την κίνηση αυτή πιέστηκαν ακόμα και τα πιο ενδοτικά και ενσωματωμένα τμήματα της παλαιστινιακής πολιτικής σκηνής, όπως κόμματα που συμμετέχουν στο ισραηλινό κοινοβούλιο που, ενώ αρχικά δεν στήριζαν την απεργία, τελικά αναγκάστηκαν να μετατοπιστούν. Αν για τη Γάζα και την κατεχόμενη Δυτική Όχθη, η πραγματοποίηση της απεργίας ήταν σχετικά εύκολη

υπόθεση, η εικόνα που εξέπεμψε σε συμβολικό επίπεδο ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη. Στα ελεγχόμενα από το Ισραήλ εδάφη όμως, οι απεργοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με απειλές απολύσεων και φυσικά μς τη στοχοποίησή τους από τις αρχές. Πολλοί και πολλές στιγματίστηκαν ως «υποστηρικτές της τρομοκρατίας» ή κατηγορήθηκαν ότι υποσκάπτουν την Αραβο-Ισραηλινή υνεργασία. Και όμως, μία σειρά σωματεία και ενώσεις πήραν μαζικά μέρος. Από τους συλλόγους δασκάλων ως τους εργαζόμενους στις μεταφορές και από τις νοσοκόμες στα νοσοκομεία μέχρι τους παλαιστινιακούς δικηγορικούς συλλόγους. Σημαντικό ήταν το γεγονός ότι η απεργία συνοδεύτηκε από ταυτόχρονες διαδηλώσεις στις ισραηλινές και παλαιστινιακές πόλεις, με τον τόνο να δίνουν οι πρώτες, κάτι που για πολλούς αποτέλεσε την πράξη «επιστροφής» των Αράβων του Ισραήλ στη μάχη για μια ελεύθερη ενιαία Πα-

λαιστίνη. Το ενδιαφέρον ερώτημα, όμως, είναι γιατί η τωρινή πολιτικοστρατιωτική κρίση ανέδειξε αυτή την «επιστροφή» εκείνων που, κατά κοινή ομολογία, γίνονταν όλο και πιο ενσωματωμένοι και αποκόβονταν πολιτικά από τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης και της Γάζας; Ίσως, στο ερώτημα να απαντά η επισήμανση πολλών εξ αυτών ότι βίωσαν την τωρινή καταστολή των Παλαιστίνιων της Ιερουσαλήμ και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα ως «υπαρξιακή απειλή». Η γενική παλαιστινιακή απεργία δεν κατάφερε να τερματίσει τον πόλεμο. Όμως, το γεγονός ότι το όπλο των εργατικών αγώνων επιστρέφει ως μέθοδος εκβιασμού των κυβερνήσεων δεν είναι τυχαίο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το όριο, η υπέρβαση του οποίου θα ταρακουνούσε για τα καλά την ισραηλινή κυβέρνηση, θα ήταν η συμμετοχή τμήματος του ισραηλινούεβραϊκού στοιχείου.