Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 29-30.5.2021 - Αρ. Φύλλου 1525 by 21aristera

Συνέντευξη Lorraine Leete

Πάγια τακτική στα νησιά τα push-back > σελ. 11

Μεγάλη νίκη του «Σπάρτακου», αθώωση Νίκου Χαραλαμπόπουλου

∆ιήμερο κατά ανεργίας και επισφάλειας στις 5-6 Ιούνη

> σελ. 17

> σελ. 15

‣ Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

‣ www.prin.gr

€2

‣ ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

ΕΤΟΣ 31ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1.525

Το κίνημα πέταξε έξω την ΕΛΑΣ

Εργατικός ξεσηκωμός, μάχη για τη ζωή μας!

Στις ελληνικές καλένδες μεταθέτει την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας η κυβέρνηση. Όπως όλα δείχνουν, ο σχεδιασμός για εισβολή της ΕΛΑΣ στις σχολές μετατίθεται στο αόριστο μέλλον, μπροστά στην αναμενόμενη μαχητική αντίδραση του φοιτητικού κινήματος. Ζήτημα παραμένει η συνολική ανατροπή όλων των πτυχών του νόμου Κεραμέως, με πειθαρχικές διατάξεις, συστήματα επιτήρησης και «ψαλίδι» στους εισακτέους. Όμως, η κυβερνητική «κωλοτούμπα» σε ένα ζήτημα που η ίδια είχε αναγάγει σε πεδίο επίδειξης πυγμής κατά της νεολαίας αποδεικνύει ότι το κίνημα έχει τη δύναμη να πετυχαίνει νίκες.

ε 24ωρη απεργία στις 3 Ιούνη συνεχίζεται η εργατική ανταρσία στην κυβερνητική βερνητική απόπειρα να υ 8ωρου, φτηνές επιβάλει κατάργηση του ο, απολύσεις, υπερωρίες, εκμετάλλευση χωρίς όριο, εργιών, με χτύπημα των συνδικάτων και των απεργιών, ίαςς για ία ένα νομοσχέδιο στρατηγικής σημασίας το σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα του φάκεφαλαίου και της ΕΕ. Με τις αποφάείσεις πολλών πρωτοβάθμιων σωματείων και συνδικάτων, των Εργατικών ΚέΔΥ ντρων Αθήνας και Πειραιά, της ΑΔΕΔΥ μική, δημιουργείται μια απεργιακή δυναμική, αφήνοντας ξανά, μετά την 6η Μάη, τραγικά ο κρίσιμο μόνη την «πυροσβεστική» ΓΣΕΕ. Το ο μήνυμα της ζητούμενο τώρα είναι να φτάσει το ώρο δουλειάς, σε απεργίας και του αγώνα σε κάθε χώρο κάθε εργαζόμενο, σε κάθε γειτονιά. Να υπάρξει σχέδιο κωσης με στόχο την αγωνιστικής και απεργιακής κλιμάκωσης απόκρουση του νομοσχεδίου και τηνν ήττα της κυβέρνησης. ργατικού κινήματος για Αναγκαίος ο πολιτικός αγώνας του εργατικού τικής και της κυβέρνησης την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής της ΝΔ, συνολικά της καπιταλιστικής επίθεσης και της συναίνευσία από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στους σης σε αυτή, όπως εκφράζεται στην ουσία χη και όχι στους διαδρόμους δρόμους του αγώνα θα κριθεί η μάχη ών προτάσεων. >>> σελ. 3, 4, 5 της βουλής και των κοινοβουλευτικών

Συναγερμός για την 24ωρη απεργία στις 3 Ιούνη

Κλιμάκωση αγώνα ενάντια στο νομοσχέδιο-έκτρωμα

Ανάλυση

Της Χρυσάνθης Αντωναροπούλου

Ούτε καύση, ούτε ταφή των σκουπιδιών

> Κ. Μητσοτάκης, ο αντεργατικός «σπασίκλας» της ΕΕ

Πανελλαδική μέρα δράσης ενάντια στην καύση των απορριμμάτων και στην ιδιωτικοποίηση της διαχείρισής τους στις 29 Μάη. Λύσεις υπέρ κεφαλαίου προωθεί η κυβέρνηση. >>> σελ. 8-9

Η δεύτερη ματιά

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

editorial

Γιώτα Ιωαννίδου

Η ΕΕ δεν είναι το «λιμάνι» των λαών

Σήμερα, σε έναν καπιταλισμό σε κρίση, χωρίς φραγμούς λόγω ταξικού συσχετισμού, το κεφάλαιο διεκδικεί όχι μόνο περισσότερο εργάσιμο χρόνο, αλλά να του παραχωρηθεί η δυνατότητα διεύθυνσης όλου του χρόνου του εργαζόμενου. Οι εργοδότες θέλουν να ακυρώσουν πλήρως οποιαδήποτε σύνορα μεταξύ ζωής και δουλειάς.

Σε λιβάνισμα και εξωραϊσμό των πολιτικών και του ρόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και της δικής του κυβερνητικής θητείας επιδόθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά τη διάρκεια της προκλητικής ομιλίας του στη φιέστα της Πέμπτης στο Ζάππειο Μέγαρο για τα 40 χρόνια ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ-ΕΕ. Ο πρωθυπουργός έφτασε να υποστηρίξει, μεταξύ άλλων, πως «δεν υπάρχει δημόσιο πεδίο που να μην ευεργετήθηκε με κάποιον τρόπο από την ένταξη στην Ένωση», χαρακτηρίζοντας «προοδευτικές» τις φιλοΕΕ δυνάμεις! Όσο για τις αγριότερες στα μεταπολεμικά χρονικά μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και την εκτίναξη της ανεργίας που συντελέστηκε με τα μνημόνια της περασμένης δεκαετίας, αυτό κατά τον Μητσοτάκη δεν οφείλεται στις πολιτικές που υπαγορεύτηκαν από την ΕΕ αλλά σε… παρεξήγηση, κάτι που συνέτεινε και στην εκδήλωση της κρίσης της προηγούμενης 10ετίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλήθηκε μόνο με την αποστροφή του πρωθυπουργού ότι «είχαμε μόνον ένα δυσάρεστο διάλειμμα, όταν το 2015 επικράτησε ο διχαστικός λαϊκισμός», τονίζοντας ουσιαστικά πως είναι στήριγμα της ΕΕ. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, στην ομιλία του, αναφέρθηκε προκλητικά και στη… δύναμη της μεταμόρφωσης των «Όχι» των λαών της Ευρώπης σε «Ναι», δηλώνοντας ότι η ΕΕ είναι ένα οικοδόμημα χτισμένο πάνω στην πορεία πολλών «όχι» που έχουν σταδιακά μετατραπεί σε μη αναστρέψιμα «ναι» στο ευρώ και την Ευρώπη. Παραδέχτηκε έμμεσα, δηλαδή, πως το ιερατείο των Βρυξελλών πετά τα «Όχι» των λαών στα σκουπίδια κι επιβάλλει τα «Ναι»… Μόνο που η Ευρώπη των τάχα «μη αναστρέψιμων ναι» δεν είναι το απάνεμο «λιμάνι» των λαών, αλλά ο φουρτουνιασμένος ωκεανός που τα νέα κύματα των «όχι» θα φέρουν.

Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

Ο χρόνος είναι ο χώρος της ανθρώπινης ανάπτυξης

«Θ

α δουλεύω μόνο Σαββατοκύριακο, σαρανταοκτάωρο συνεχόμενα και θα πληρώνομαι κανονικά», μου είχε πει ο πατέρας μου, γυρίζοντας από τη νυχτερινή βάρδια σε μεγάλο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας στον Πειραιά, ενώ ετοιμαζόμουν να φύγω για το σχολείο. Θυμάμαι ακόμη, για όσο δούλεψε έτσι, αλλά και για μια ζωή μετά, να μιλάμε χαμηλόφωνα στις οικογενειακές συνευρέσεις, καθώς σχεδόν πάντα έγερνε και κοιμόταν στην πολυθρόνα. Η εξάντληση της συνεχόμενης εργασίας έβαλε το αποτύπωμά της σε όλη του τη ζωή. Σήμερα, ο κύριος Χατζηδάκης, όταν δεν δεχόμαστε να κανονίζουμε την εργασιακή μας ζωή με βάση τις ανάγκες του εργοδότη, μας κατηγορεί για «ιδεοληψία». Ωστόσο, η φθορά του εργαζόμενου, φυσική και ψυχολογική, από την ένταση μιας συνεχόμενης, υπερβολικής εργασίας δύσκολα αναπληρώνεται. Πολύ περισσότερο, όταν αυτή η θεωρητική δυνατότητα αναπλήρωσης μετατίθεται σε χρόνο πολύ απώτερο του χρόνου της εργασίας. Είναι αυτό το καλά κρυμμένο μυστικό της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης από το κεφάλαιο, που αυξάνει ακόμη περισσότερο, όταν ο εργαζόμενος αναγκάζεται να του παραχωρεί εκτός από τον χρόνο εργασίας και τον αναγκαίο χρόνο για την αυτοσυντήρησή του. Τι κι αν με αυτό τον τρόπο η εργατική δύναμη καταστρέφεται ανεπανόρθωτα; Τι κι αν παρατείνεται για ένα ορισμένο διάστημα ο παραγωγικός χρόνος του εργάτη, συντομεύοντας όμως το συνολικό χρόνο ζωής του; Οι δεξαμενές ανεργίας να είναι καλά. Οι βιομηχανικές κοινωνίες χαρακτηρίζονται από την οικονομία του χρόνου και από τη σχετική διάκριση ανάμεσα στη δουλειά και τη ζωή, έγραφε ο Ε. Π. Τόμσον στο βιβλίο του Χρόνος, εργασιακή πειθαρχία και βιομηχανικός καπιταλισμός. Η μέτρηση του χρόνου εμφανίζεται ως μέσο εκμετάλλευσης της εργασίας. Ο χρόνος έχει γίνει χρήμα: δεν

Οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και την αύξηση του «δικού» τους χρόνου για ό,τι συνιστά την ανθρώπινη ουσία τους

περνάει, ξοδεύεται. Οι εργαζόμενοι αισθάνονται τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον χρόνο για τον εργοδότη τους και στον καθαρά δικό τους χρόνο, που δεν διευθύνεται από αυτόν. Την ίδια εποχή, ξεκινούν οι εργατικοί αγώνες για τον περιορισμό του χρόνου δουλειάς, διεκδικώντας αύξηση του χρόνου για τη ζωή. Στο έδαφος του καπιταλισμού, αλλά με την πεποίθηση της δυνατότητας μιας άλλης κοινωνίας, όπου η μείωση του χρόνου εργασίας προς όφελος της αύξησης του δημιουργικού ελεύθερου χρόνου, θα είναι μέτρο της προοδευτικότητάς της. Σήμερα, σε έναν καπιταλισμό σε κρίση, χωρίς φραγμούς λόγω ταξικού συσχετισμού, το κεφάλαιο διεκδικεί όχι μόνο περισσότερο εργάσιμο χρόνο, αλλά να του παραχωρηθεί η δυνατότητα διεύθυνσης όλου του χρόνου του εργαζόμενου. Σε έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ, το 70% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι η έναρξη και λήξη της εργασίας καθορίζονται από τον εργοδότη, παραβλέποντας οποιαδήποτε σχετική νομοθεσία. Θέλουν, λοιπόν, οι εργοδότες να ορίζουν όλο τον χρόνο ζωής του εργαζόμενου. Να ακυρώσουν πλήρως οποιαδήποτε σύνορα μεταξύ ζωής και δουλειάς, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν την πιο φτηνή εργασία, όταν και όπως την χρειάζονται. Οι κεφαλαιοκράτες

θέλουν να επιβάλουν καθεστώς «φορτηγού ζώου, μηχανής παραγωγής ξένου πλούτου» (Κ. Μαρξ), στο οποίο περιέρχεται ένας εργαζόμενος, όταν όλος ο χρόνος της ζωής του είναι εργασία για αυτούς, εκτός από το φαγητό και τον ύπνο. Έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας έδειξε ότι 745.000 άνθρωποι πέθαναν το 2016,από εγκεφαλικά επεισόδια και καρδιοπάθειες εξαιτίας υπερωριών στην εργασία τους. Ο χρόνος είναι ο χώρος της ανθρώπινης ανάπτυξης. Οι άνθρωποι έδωσαν μάχη να τον ορίσουν, ακόμη και σε συνθήκες ακραίας φτώχειας ή μπροστά στον ζόφο του θανάτου, της φυλακής ή της εξορίας. Τον τραγούδησαν, χορεύοντας νηστικοί και ξυπόλητοι. ∆εν τον παραχωρούσαν στους δεσμώτες τους, γιατί ακριβώς έτσι αμφισβητούσαν τα δεσμά τους, φωτίζοντας την προσδοκία της ελευθερίας. Έτσι έμαθε ο πατέρας μου υλισμό και γαλλικά, μαθηματικά και θέατρο, στη Γυάρο τη δεκαετία του ‘40. Σήμερα, στην εποχή της τεράστιας αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας, οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και την αύξηση του «δικού» τους χρόνου. Για μόρφωση, τέχνη, πολιτισμό, κοινωνικοπολιτική δράση, ψυχαγωγία, σχέσεις, νοιάξιμο, φιλία, έρωτα, ζωή. Ό,τι δηλαδή συνιστά την ανθρώπινη ουσία τους. Αυτά που έχασαν οι φίλοι της δεκάχρονης χαρισματικής Μόμο (στο βιβλίο του Μίχαελ Έντε), που προσπαθεί να τους απελευθερώσει πάλι, όταν έγιναν απόμακροι, ανταγωνιστικοί, αγχώδεις, μόνοι και δυστυχισμένοι, καθώς οι μυστηριώδεις γκρίζοι κύριοι τους έκλεψαν τον χρόνο για να τροφοδοτήσουν το χρονοταμιευτήριο της εξουσίας. Για να γίνει αυτό, δεν αρκεί οι εργαζόμενοι να πάρουν από τον εργοδότη το χρονόμετρο, αλλά να διεκδικήσουν να ορίζουν την εργασία τους και όλο τον πλούτο που αυτή παράγει.

‣ Ιδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες- Έρευνες» Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία Kωδικός 2806, Κλεισόβης 9, 106 77 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, prin@otenet.gr | http://www.prin.gr ‣ Tραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων: ALPHA BANK 260002002006023 • IBAN: GR1801402600260002002006023 ‣ Εκδότης: Δημήτρης Δεσύλλας ‣ Eκτύπωση: ΚΛΕΝΙΚ ΕΕ ‣ Layout: Χριστίνα Λουλούδα

Το θέμα

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

μάχη έχει ήδη ξεκινήσει. Το νομοσχέδιο επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα αποτελεί για την κυβέρνηση της ΝΔ και το αστικό πολιτικό σύστημα την μακάβρια εισαγωγή σε μια ολόκληρη σειρά αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, που προωθούνται στην «μετά-Covid εποχή» σε όλη την Ευρώπη, με βασικό στόχο μια εκ βάθρων αλλαγή στην καρδιά της εργασίας, μια απύθμενη βουτιά στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, με «επιχείρημα» την «4η βιομηχανική επανάσταση» και βασικό όχημα για την Ευρώπη το περιβόητο «Ταμείο Ανάκαμψης». Το 5ο πανευρωπαϊκό μνημόνιο διαρκείας είναι εδώ. Η στάση λοιπόν των πολιτικών δυνάμεων καθορίζεται τελικά από το πως τοποθετούνται πάνω στη στρατηγική του κεφαλαίου, δηλαδή πάνω στους δίδυμους πύργους του βαθέματος της εκμετάλλευσης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι, και πάλι, η δύναμη κρούσης για την επιβολή αυτού του μεσαίωνα! Ας μην δημιουργηθούν, για μια ακόμα φορά, αυταπάτες. Δεν πρόκειται για «προθέσεις» ή «νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα». Στον κανονισμό 241/2021 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου «για τη θέσπιση του μηχανισμού ανάκαμψης και ανθεκτικότητας/12ης Φεβρουαρίου 2021», επαναφέρεται όλο το ασφυκτικό πλαίσιο της επιτροπείας, όπως αυτό οικοδομήθηκε το 2011-12, συνδέει τις εκταμιεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης με την προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στο εργασιακό, το ασφαλιστικό, τη φορολογία, τα «κόκκινα δάνεια», τις ιδιωτικοποιήσεις, την «βιωσιμότητα» των δημόσιων οικονομικών, τη δημόσια διοίκηση. Πρόκειται για ένα πλαίσιο ενισχυμένο αφού το κάθε μέλος θα έχει το δικαίωμα ελέγχου του άλλου για την «προώθηση των μεταρρυθμίσεων»! Ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε αμέσως να προσαρμοστεί. Ο Γ. Δραγασάκης δήλωσε στην ομιλία του στο «Φόρουμ των Δελφών» ότι το Ταμείο Ανάκαμψης έχει δεσμεύσεις, σημειώνοντας ότι «ακόμα και αν δεν το λέμε μνημόνιο, το σχέδιο έχει προαπαιτούμενα», κάνοντας κριτική στην κυβέρνηση για… «έλλειμμα διαλόγου»! Δεν είναι λοιπόν μόνο τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ σαν κυβέρνηση που πρέπει οπωσδήποτε να αναδεικνύονται. Το ότι δεν κατάργησε τον άθλιο νόμο της «διευθέτησης του χρόνου εργασίας» του 2011, ότι αύξησε στις 32 Κυριακές τον χρόνο την εργασία στο εμπόριο, ότι όρθωσε νέα εμπόδια στο απεργιακό δικαίωμα με τον καθορισμό του 50+1 για την προκήρυξη της απεργίας, αλλά και ότι σήμερα ουσιαστικά συμφωνεί με την στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, με το καθεστώς επιτροπείας, που άλλωστε σε μεγάλο βαθμό αποτελεί και δικό του «επίτευγμα». Το ΜέΡΑ25 τίθεται επίσης κατά το νομοσχεδίου από θέσεις «ανάπτυξης»: «Όπως και με τα κόκκινα δάνεια, τις εξορύξεις, και τον τζόγο, η “Μητσοτάκης Α.Ε.” αποδεικνύεται σταθερή στον δρόμο προς την Υπανάπτυξη που φέρνει η ικανοποίηση των αιτημάτων της αρπακτικής ολιγαρχίας» γράφει ο Γ. Βαρουφάκης (ΕφΣυν 10/5/21). Έτσι στο στόχαστρο

Πολιτική μάχη στρατηγικής σημασίας Εργασιακό Αντώνης Δραγανίγος

▸ Το αντεργατικό νομοσχέδιο πυλώνας στην απογείωση της εκμετάλλευσης στην μετά-Covid εποχή του ΜέΡΑ25 δεν μπαίνει το κεφάλαιο και η ΕΕ, αλλά η «υπανάπτυξη» του καπιταλισμού και η «αρπακτική» ολιγαρχία. Με στόχους για την ανάπτυξη του καπιταλισμού και την «υγιή» (μη αρπακτική) «επιχειρηματικότητα» ο δρόμος προς μια πολύ χειρότερη αναπαραγωγή της «πρώτης φορά αριστερά» είναι παραπάνω από εξασφαλισμένος. Το περιεχόμενο της νέας «προοδευτικής, δημοκρατικής διακυβέρνησης» γύρω απ’ την οποία περιστρέφονται ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και το ΜέΡΑ25 είναι εξ αρχής φαλκιδευμένο και οδηγεί στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Σήμερα στο κέντρο του πολιτικού αγώνα πρέπει να μπει η ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ, συνολικά της καπιταλιστικής επίθεσης και της συναίνεσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Το «τριπλό» αυτό μέτωπο δεν είναι εγκε-

φαλικό κατασκεύασμα. Το εργασιακό ριζικής αλλαγής του πολιτικού και ταξιτερατούργημα είναι στρατηγική επιλογή του κού συσχετισμού δυνάμεων. ΣΕΒ και του κεφαλαίου, αποτελεί εφαρμογή στην Δεν συμβάλλει σε αυτό και τελικά χώρα μας οδηγιών και κανονισμών της ΕΕ, θωστις πολιτικές προϋποθέσεις για την αναρακισμένων από το σιδερένιο καθεστώς τροπή της επίθεσης η άρνηση αγώνα για της επιτροπείας, που συμφωνήθηκαν τους άμεσους, συνολικούς, πολιτικούς στόχους και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. ρήξης με την στρατηγική του κεφαλαίου (κατάρΓια όλους αυτούς τους λόγους ο πογηση του καθεστώτος της μεταμνημονιαλιτικός αγώνας για την υπεράσπιση και κής επιτροπείας, διαγραφή του χρέους, βελτίωση της θέσης της εργατικής τάρήξη/έξοδος από την ΕΕ κ.α.), ούτε βοξης μπορεί να δοθεί μόνο από τις θέσεις των ηθάνε σε τίποτα οι πρωτοβουλίες κοινοσύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων της, από βουλευτικής στήριξης προτάσεων νόμου θέσεις συνολικής μάχης ενάντια στην από τα συνδικάτα, όπως κάνει την πεκαπιταλιστική επίθεση και το βάθεμα της εκμερίοδο αυτή το ΚΚΕ. Η μεταφορά με τον τάλλευσης με στόχο την κατάργησή της. οποιοδήποτε τρόπο της συζήτησης Η υπεράσπιση του 8ωρου μπορεί να για το νομοσχέδιο στο κοινογίνει από τις θέσεις του 6ωρου, βουλευτικό πεδίο, παρά τις που αντιστοιχεί στις δυπροθέσεις, αντικειμενικά Εργατικός νατότητες των παραωφελεί τις δυνάμεις που αγώνας για γωγικών δυνάμεων της έχουν ως κέντρο τους την ανατροπή εποχής μας και στις την κοινοβουλευτική ανάγκες του κοινωνικού της καπιταλιστικής δράση και διέξοδο, δηανθρώπου. λαδή τη «δημοκρατική επίθεσης Πρέπει να γίνει από αντιπολίτευση» και τις θέσεις συνολικής αντιπαπροτάσεις της για την «προράθεσης και ανατροπής του οδευτική διακυβέρνηση». πλαισίου της διαρκούς μνημονιακής Ενίσχυση της πάλης με «από κάτω» επιτροπείας, της ΕΕ και του χρέους, της μορφές συσπείρωσης και πραγματικού αγώπάλης για την μονομερή διαγραφή του να, όχι στην αναμονή της ξεπουλημένης και στη χώρα μας και παντού, για αντιΓΣΕΕ. Σύνδεση του αγώνα με το αναγκαίο σήκαπιταλιστική ρήξη/έξοδο από την ΕΕ. Η μερα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, ενάντια πάλη για την ανατροπή αυτής της πολιτιστις κυβερνητικές και διαχειριστικές αυκής συνδέεται αντικειμενικά με τον κλοταπάτες, για μια εργατική, αντικαπιτανισμό της καπιταλιστικής επίθεσης, την λιστική διέξοδο. Αυτές είναι οι προκλήδημιουργία συνθηκών πολιτικής κρίσης, σεις που έχουμε μπροστά μας.

Από σπόντα *** Άντε τώρα να τον πάρεις σοβαρά τον Μητσοτάκη * Ως πολιτικό αναλυτή τουλάχιστον * Μας έβγαλε λογύδριο για τα 40 χρόνια που είμαστε στην ΕΕ και συμπέρανε ότι παραλίγο να μας «βγάλει» ο ΣΥΡΙΖΑ * Εξαιρετικό βάθος πολιτικής ανάλυσης * Το μόνο που τον σώζει είναι η πιθανότητα να μην το πιστεύει. *** Δεν μπορεί, θα το θυμάται ότι ψήφιζε μαζί με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο (τυπικά) μνημόνιο * Εντάξει ήταν 14 Αυγούστου, είχε λίγη ζέστη * Αλλά στην Βουλή έχει καλό κλιματισμό * Δεν δικαιολογείται να το ξέχασε. *** Άλλωστε κι ο ΣΥΡΙΖΑ συγχύστηκε με αυτή την αναφορά * Έχει κάνει ότι μπορεί για να θεωρείται «ευρωπαϊκή δύναμη» * Δεν μπορεί τώρα να το αμφισβητεί ο καθένας * Τσάμπα κάνει τον παρατηρητή ο Τσίπρας σε κάθε συνέδριο των ευρωπαίων σοσιαλιστών; * Δεν το βλέπουν πια ότι είναι «καταλύτης των εξελίξεων»; *** Θα τα βρούνε πάντως, μην ανησυχείτε * Όλο και κάποια ευρωπαϊκή οδηγία θα πρέπει να ψηφίσουν παρέα συντόμως * Οι Βρυξέλλες πάντα κάτι θέλουν. *** Μάλιστα αν πιστέψουμε όσα είπε ο Σασόλι (γνωστός σοσιαλιστής και πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου) θέλουν «περισσότερη Ευρώπη» * Πρέπει λέει να το έχουμε αντιληφθεί μετά τον Covid-19 πως δεν γίνεται αλλιώς * Ισχυρή εξουσία στις Βρυξέλλες. *** Διότι το εμπόδιο έως τώρα ήταν αυτό * Λες και έχουν πολιτικές θετικές για τους λαούς και καθυστερούν στα εθνικά κοινοβούλια * Να υποθέσουμε ότι εγκατέλειψαν τους χρυσούς δημοσιονομικούς κανόνες και τα μνημόνια; *** Η Βορίδειος δημοκρατία συνεχίζεται * Μπορεί να μην πέρασε το νομοσχέδιο για την ψήφο των απόδημων * Θα περάσει όμως το νέο καλπονοθευτικό σχέδιο για τους δήμους * Αυτό δεν χρειάζεται 200 ψήφους, αρκούν οι 158 της ΝΔ. *** Η αντίφαση είναι εντυπωσιακή: Η ΝΔ είναι υπέρ της ισοτιμίας της ψήφου * Έτσι από την μια ζητά να ψηφίζει ισότιμα οποιοσδήποτε μένει στην Αστόρια, άσχετα εάν έχει να έρθει 50 χρόνια στην Ελλάδα * Όμως στις δημοτικές εκλογές η ψήφος στην πρώτη παράταξη αξίζει περισσότερο από των υπόλοιπων * Τόσο δημοκρατικά...

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Νομοσχέδιο Χατζηδάκη

Πολιτική Δημήτρης Σταμούλης

Απεργιακός σταθμός η 3η Ιουνίου, απόφαση ΕΚΑ, ΕΚ Πειραιά, ΑΔΕΔΥ ▸ Οι ταξικές δυνάμεις προτείνουν αποφασιστική κλιμάκωση του αγώνα

λιμακώνονται οι αντιδράσεις και οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενάντια στο επαίσχυντο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, ενώ το αίτημα να το πάρει πίσω η κυβέρνηση και να μην κατατεθεί ποτέ στη βουλή, με άμεση απεργιακή απάντηση, συσπειρώνει ευρύτερα τμήματα εργαζόμενων, σωματείων αλλά και μεγαλύτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Απεργία στις 3 Ιούνη αποφάσισε την Παρασκευή το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, ενώ και το Εργατικό Κέντρο Πειραιά είχε ήδη αποφασίσει 24ωρη απεργία στις 3/6 και κοινή απεργιακή συγκέντρωση ιδιωτικού και δημόσιου τομέα στην πλατεία Καραϊσκάκη στις 10 π.μ. Επίσης, 24ωρη απεργία στις 3/6 είχε ήδη αποφασίσει και η ΑΔΕΔΥ από την προηγούμενη βδομάδα. Οι δυνάμεις της Αγωνιστικής Ταξικής Ενότητας (ΑΤΕ-ΕΚΑ) έχουν ήδη διατυπώσει προς τους εργαζόμενους και τα σωματεία σαφή πρόταση αγωνιστικής και απεργιακής κλιμάκωσης με κήρυξη προειδοποιητικής 48ωρης γενικής απεργίας πριν την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή και, σε κάθε περίπτωση, προκήρυξη απεργίας στις 3 Ιούνη. Η ΑΤΕ-ΕΚΑ προτείνει να υπάρξει απεργιακή

κλιμάκωση, να στηριχτούν συλλαλητήρια και να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, παράλληλα με πολύμορφες δράσεις ενημέρωσης. Επίσης, με πρωτοβουλία των συνδικάτων, να δημιουργηθούν κέντρα αγώνα, ενωτικά, με όλες τις δυνάμεις που εναντιώνονται στο κυβερνητικό νομοσχέδιο-έκτρωμα. Οι πλατείες να μετατραπούν σε χώρους μαζικών, καθημερινών, αγωνιστικών διαδηλώσεων. Την Παρασκευή 28 Μάη το απόγευμα ήταν προγραμματισμένη διαδήλωση κλαδικών και επιχειρησιακών σωματείων από τα Χαυτεία. Σε αυτή την κατεύθυνση

οφείλουν να κινηθούν όλες εκείνες οι δυνάμεις που αναφέρονται στους αγώνες και την ανατροπή του νομοσχεδίου και όχι να αναπαράγουν τις λογικές αναμονής και ανάθεσης στη… ΓΣΕΕ του απεργιακού αγώνα. Άλλωστε, οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τον αστικοποιημένο και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Οι Παναγόπουλοι και σία όχι μόνο δεν θέλουν να αποφασίσουν την παραμικρή απεργιακή απάντηση στο έκτρωμα Χατζηδάκη, αλλά παίζουν… κρυφτούλι με τις ημερομηνίες σύγκλησης του Γενικού Συμβουλίου για να δώσουν κι άλλο χρόνο στην κυβέρνηση, στηρίζοντας

τη στρατηγική του νομοσχεδίου υπέρ του κεφαλαίου και κάνοντας «προτάσεις βελτίωσης» σε επιμέρους σημεία. Η επίθεση της κυβέρνησης είναι πολιτική, αφορά την καρδιά του κοινωνικού ζητήματος της εποχής μας, και πολιτική πρέπει να είναι και η απάντηση του εργατικού κινήματος σε όλες τις εκφράσεις του, όπως τονίζει το ΝΑΡ, το οποίο καλεί τις πολιτικές δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς και το μαχόμενο εργατικό κίνημα σε πάλη για να μην περάσει, να μην κατατεθεί το αντεργατικό νομοσχέδιο. Ενάντια στην κατάργηση του 8ωρου, με αιτήματα που πρέπει να συνδεθούν με το στόχο για μείωση στις 30 ώρες εργασίας τη βδομάδα, με αύξηση των αποδοχών και πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους. «Η πολιτική απάντηση πρέπει να δοθεί με αντικαπιταλιστικό μέτωπο και πρόγραμμα, με εργατικό ξεσηκωμό και κίνημα ανατροπής. Όχι με κοινοβουλευτικούς δεκάρικους, με εκλογική αναμονή ‘’αριστερών κυβερνήσεων’’ που θα κάνουν τα ίδια, με νομικά διαβήματα, με κοινοβουλευτικοποίηση του κινήματος και των συνδικάτων. Όχι με τις συνήθεις ηττοπαθείς τακτικές», καταλήγει το ΝΑΡ.

ΤΣΑΒΟΥΣΟΓΛΟΥ

«Ιδιωτικές» επισκέψεις και «αόρατες» μειονότητες

χθρικό κλίμα και έντονη καχυποψία καταγράφεται μεταξύ Αθήνας-Άγκυρας γύρω από τις προετοιμασίες και το πρόγραμμα της επίσκεψης του Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Ελλάδα. Η ιδιαιτερότητα αυτή τη φορά βρίσκεται στο ότι η «ιδιωτική» (σύμφωνα με την Αθήνα) επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας σε Κομοτηνή και Ξάνθη (το πρόγραμμα της οποίας παραμένει σε εκκρεμότητα) θα πραγματοποιηθεί πριν και όχι μετά τη συνάντηση με τον Έλληνα ομόλογό του και τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου το πρωί της Δευτέρας.

Η ελληνική πλευρά ανησυχεί ότι η επίσκεψη Τσαβούσογλου στη μειονότητα (που δεν πρέπει να λέμε το όνομά της), θα επισκιάσει το υπόλοιπο πρόγραμμα και ήδη επιχειρεί την υποβάθμισή της ενώ ήδη απευθύνει συστάσεις για αποφυγή «κάθε κίνησης που θα δημιουργήσει εντάσεις». Η Αθήνα ακόμα ανησυχεί ότι η τουρκική πλευρά θα επιχειρήσει να πάρει τη ρεβάνς σε επίπεδο εντυπώσεων μετά την επεισοδιακή συνέντευξη τύπου Δένδια-Τσαβούσογλου στην Τουρκία. Γι αυτό το λόγο δεν προβλέπεται να γίνουν ερωτήσεις από τους δημοσιογράφους προς τους δύο υπουρ-

γούς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα σηκωθούν οι τόνοι κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, αν και από τα δύο υπουργεία Εξωτερικών διαχέεται η διάθεση για ήρεμα νερά. Το διπλωματικό μπρα ντε φερ μεταξύ Αθήνας-Άγκυρας διεξάγεται σε δύο βασικά επίπεδα. Το ένα είναι σε επίπεδο εντυπώσεων, όπου η κάθε χώρα επιθυμεί να αναδείξει την αδιαλλαξία ή την επιθετικότητα της άλλης πλευράς. Η δεύτερη αθέατη μάχη αφορά τη «μυστική διπλωματία» και συμφωνίες-συνομιλίες που προετοιμάζονται εδώ και μήνες αλλά δεν δημοσιοποιούνται.

Πολιτική

την υγεία μπορεί να έχει κάνει εγκλήματα, με αποτέλεσμα το δημόσιο σύστημα και τα νοσοκομεία να στενάζουν και εκατοντάδες να πεθαίνουν. Με τα δικαιώματα βγάζει… φλύκταινες, είτε πρόκειται για τα δημοκρατικά είτε για τα εργασιακά. Στις δημόσιες συγκοινωνίες η κατάσταση παραμένει χαοτική, ενώ τα δάση έχουν αρχίσει να καίγονται από τον Μάιο — ποιος ξέρει, λοιπόν, πώς θα μας βρει ο Σεπτέμβριος; Ακόμη και η μεσαία τάξη, στην οποία στήριξε την επάνοδό της στην εξουσία, μοιάζει να έχει εξοργιστεί μαζί της. Με λίγα λόγια, μέσα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τα πάει χάλια. Μπορεί, όμως, να περηφανεύεται πως έξω τα πάει περίφημα και από «παρίας» έχει μετατραπεί σε «πρωταγωνιστής». Εκτός, άλλωστε, από τους Αμερικανούς, οι οποίοι ψηφίζουν πλέον δαγκωτό Ελλάδα για έμπιστη σύμμαχο και πολεμικό τους ορμητήριο, φαίνεται πως και οι Ευρωπαίοι μετράνε πλέον πολύ αυτά που τους λέει ο Μητσοτάκης — ή τουλάχιστον, αυτό προσπαθούν να μας πείσουν ότι συμβαίνει οι διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες και τα «παπαγαλάκια» τους, εντός και εκτός συνόρων. Πάρτε, για παράδειγμα, το «διαβατήριο εμβολιασμού». Σε όποιο διεθνές μέσο και αν ανατρέξει κανείς, θα δει το όνομα του Έλληνα πρωθυπουργού να φιγουράρει σε πρώτο πλάνο. Δικαίως, θα πει κανείς, αφού κάτω από την ασφυκτική πίεση που του άσκησε το τουριστικό κεφάλαιο, μπήκε μπροστά στην υπόθεση. Μην λογαριάζοντας, φυσικά, ούτε προσωπικά δεδομένα, ούτε καν το γεγονός

Εύσημα

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Γιώργος Παυλόπουλος

Επιτέλους, η Ελλάδα έγινε το «καλό παιδί» της Ευρώπης! ▸ Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρωταγωνιστεί σε κάθε αντιδραστικό μέτρο ότι –επισήμως τουλάχιστον και ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχει κανείς πάνω σε αυτό– οι εμβολιασμοί διεξάγονται σε εθελοντική βάση. Ανοίξτε τα σύνορα όσο πιο γρήγορα, με κάθε κόστος! — αυτό είναι το σύνθημα που πρυτάνευσε, όπως συνέβη και πέρυσι το καλοκαίρι, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Διότι ο Μητσοτάκης βρέθηκε και στην πρώτη γραμμή όσων, κατά τη σύνοδο κορυφής αυτής της εβδομάδας, απαιτούσαν να επιβληθούν οι πιο σκληρές κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας με αφορμή την υπόθεση Προτάσεβιτς. «Φτάνει πια!» δήλωσε οργίλος από την πρώτη κιόλας στιγμή, ξεχειλίζοντας από υποκρισία (δεν έχει βγάλει άχνα, βλέπετε, για ανάλογα περιστατικά με «δράστες» Δυτικούς) και πρόθυμος να μετατραπεί σε αιχμή του δόρατος στον γεωπολιτικό ανταγωνισμό της ΕΕ και των ΗΠΑ με τη Ρωσία. Μπροστάρης είναι ο Έλληνας πρωθυπουργός και στο μέτωπο του προσφυγικού. Υιοθετώντας τις πιο ακραίες πρακτικές, τις οποίες θα ζήλευαν ο Σαλβίνι, ο Όρμπαν και η Χρυσή Αυγή, έχει φροντίσει ώστε

Σκίτσο από τον Economist

Η κυβέρνηση προσπαθεί να καλύψει τα εγκλήματα στο εσωτερικό, μετατρεπόμενη σε αιχμή του δόρατος εκτός συνόρων

να μετατραπεί το Αιγαίο σε κολαστήριο για τους πρόσφυγες και μετανάστες, αξιοποιώντας και το όπλο της Frontex που του προσφέρουν οι εταίροι του στην ΕΕ — τους οποίους ακόμη και ο ΟΗΕ έφτασε να κατηγορήσει αυτή την εβδομάδα για τους πάνω από 460 θανάτους στη Μεσόγειο. Μετά από όλα αυτά και με δεδομένο ότι προτιμά να πληρώνει για τις ληστρικές δόσεις του χρέους και για εξοπλισμούς παρά για

προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών και εκπαιδευτικών, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο Μητσοτάκης αξίζει τα εύσημα που του απέδωσε ο Economist, σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο τεύχος. Με γενικό τίτλο «Πώς η Ελλάδα έγινε ο μαθητής-πρότυπο της Ευρώπης χωρίς να το περιμένει κανείς» και τη χρήσιμη υποσημείωση πως «όσο τα δημοσιονομικά της παραμένουν σε τάξη, ουδείς ενδιαφέρεται τι άλλο κάνει».

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Προς ψήφιση το νομοσχέδιο, συγκέντρωση την Τρίτη στη Βουλή

ατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο-τσεκούρι Βορίδη για το εκλογικό σύστημα στις τοπικές εκλογές. Συζητήθηκε στην αρμόδια επιτροπή από τις 20/5 έως τις 27/5 και οδεύει προς ψήφιση στην ολομέλεια μέχρι την Τρίτη 1/6. Πρόκειται για μια αντιδραστική αναδιάρθρωση που βλέπει μακριά, στοχεύοντας στον αποκλεισμό των ενοχλητικών για το σύστημα φωνών από την πληροφόρηση και την παρέμβαση μέσα στα συμβούλια, στο κτύπημα της δυνατότητας για εισβολή των κινημάτων στις διαδικασίες. Όπως τόνισαν με

κοινή τους ανακοίνωση 40 αριστερές, ριζοσπαστικές αντικαπιταλιστικές κινήσεις περιφερειών και δήμων, καταρρέει η επίφαση δημοκρατικών θεσμών, αφού αποκλείονται οι μειοψηφίες από την αντιπροσώπευση. Η μέθοδος είναι η καθιέρωση του καλπονοθευτικού πλαφόν του 3% και η μείωση του αριθμού εδρών στα συμβούλια. Στο όνομα της κυβερνησιμότητας, επιδιώκουν την ισχυροποίηση των καθεστωτικών παρατάξεων στα συμβούλια και τη δορυφοριοποίηση των μικρότερων δυνάμεων γύρω τους, προκειμένου να ελέγξουν πλήρως το πέρασμα

της αστικής πολιτικής χωρίς διαφοροποιήσεις. Οι νέες ρυθμίσεις της ΝΔ έρχονται να προστεθούν στο νόμο Κλεισθένη του ΣΥΡΙΖΑ που όρθωνε εμπόδια στην αντιπροσώπευση. Για απόσυρση του νομοσχέδιου και μαζικό αγώνα ενάντια στο αντιδημοκρατικό εκλογικό σύστημα μιλούν 13 περιφερειακές και 51 δημοτικές κινήσεις και αναφέρουν ότι οι ρυθμίσεις συνδέονται με την κοινή αντίληψη της επιχειρηματικής λειτουργίας περιφερειών και δήμων. Καλούν σε συγκέντρωση στη Βουλή την Τρίτη 1/6 στις 7 μμ, ενώ στη Θεσσαλονίκη έκαναν παράσταση την Παρασκευή 28/5 στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης.

Πρινηδόν

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Σχόλια στο ημίφως ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑΚΙΝΑΛ: «Ναι» στον Λάτση Με τις ψήφους των βουλευτών της Ν∆, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ έγινε η κύρωση της σύμβασης μεταβίβασης του Ελληνικού από το ΤΑΙΠΕ∆ στην Ελληνικό ΑΕ. Για την ολοκλήρωση της διαδικασίας παραχώρησης στη Lamda Development, εκκρεμεί απόφαση ΣτΕ για την τρίτη προσφυγή, καθώς μετά την υπογραφή της δεν θα επιτρέπεται η προσβολή των συνεπειών της σύμβασης! Ακόμα εκκρεμούν δύο άδειες-εγκρίσεις για καζίνο. Η ενεργητική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μια επένδυση-δώρο στο κεφάλαιο, με το περιβάλλον και τους ελεύθερους χώρους να γίνονται βορά στο κέρδος, αποτελεί σφραγίδα της αστικής ολοκλήρωσης ενός κόμματος που μέχρι να κυβερνήσει είχε σημαία του το σλόγκαν «το Ελληνικό δεν πωλείται».

Βασίλης Παπαγεωργίου

Αστυνομοκρατία με τη βούλα Εκρηκτική άνοδο παρουσιάζουν οι καταγγελίες για περιστατικά αυθαιρεσίας που υποβλήθηκαν στον Συνήγορο του Πολίτη το 2020, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση αυτής της Ανεξάρτητης Αρχής. Τα περιστατικά που καταγγέλθηκαν από πολίτες αυξήθηκαν κατά 75% και αφορούν προσβολές από τις αστυνομικές αρχές της σωματικής ακεραιότητας και της προσωπικής ελευθερίας. Οι αυθαιρεσίες αφορούν κυρίως πρόσωπα που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, ιδίως άτομα νεαρής ηλικίας ή αλλοδαπούς, ενώ εμφανίζεται και η διάκριση κατά προσώπων λόγω φυλετικής καταγωγής (Ρομά), σεξουαλικού προσανατολισμού, χαρακτηριστικών ή ταυτότητας φύλου. Στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν οι καταγγελίες για άσκηση βίας κατά τον έλεγχο των μέτρων κατά του Covid-19. Με άλλα λόγια, το όργιο της αστυνομοκρατίας δεν είναι fake news αλλά επίσημη και μετρήσιμη πραγματικότητα.

Αρχαία μνημεία και τοποθέτηση προϊόντων «Η εκπομπή περιέχει τοποθέτηση προϊόντων». Αυτό το μήνυμα εμφανίζεται σε ψυχαγωγικές τηλεοπτικές εκπομπές, στη δράση των οποίων παρεμβάλλονται εικόνες και χρήση καλλυντικών, αναψυκτικών, επώνυμων τροφίμων κλπ. Μετά την άδεια που παραχωρήθηκε από το ΚΑΣ στον οίκο Dior για τη φωτογράφηση της νέας κολεξιόν του στην Ακρόπολη (και σε Σούνιο, Αρχαία Αγορά, ναό του Δία στη Νεμέα), ίσως σε λίγο να βλέπουμε

Μάκης Βάσιλας* Η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως τον Μάρτη του 2020, όταν ξεκινούσε η περιπέτεια της πανδημίας και η χώρα έμπαινε για πρώτη φορά σε lockdown, μας είχε κάνει «την τιμή» να επιλέξει το 3ο Λύκειο της Νέας Φιλαδέλφειας για να παρουσιάσει την «πιλοτική εφαρμογή της εξ αποστάσεως διδασκαλίας». Επίσης έχει δείξει από τότε ιδιαίτερη προτίμηση στην περιοχή μας, αφού την έχει επισκεφτεί άλλες δύο φορές — πάντα κρυφά και χωρίς να ενημερώσει κανέναν από την εκπαιδευτική κοινότητα εκτός βέβαια από τον δήμαρχο της πόλης μας, Γ. Βούρο, συνοδοιπόρο της άλλωστε στην καταστροφική για τους εργαζόμενους πολιτική που εφαρμόζεται από όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις.

στην είσοδο των αρχαιολογικών μας χώρων την επιγραφή: «το μνημείο περιέχει τοποθέτηση προϊόντων». Το υπουργείο Πολιτισμού ισχυρίζεται ότι έτσι θα προβληθεί διεθνώς ο Παρθενώνας και θα τονωθεί ο τουρισμός. Μετά το ξεπούλημα λιμανιών, αεροδρομίων κ.λπ. από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, έρχεται και το συμβολικό ξεπούλημα των μνημείων. «Ελλάδα, οικόπεδο και αποικία» αλλά και κάδρο.

«Βαξεβανισμός» εναντίον δημοσιογράφων Όποιος στρέφεται εναντίον του Κώστα Βαξεβάνη είναι… εγκάθετος της ασφάλειας, υπάλληλος του Άδωνι και… εχθρός του λαού. Αυτό, τουλάχιστον, δείχνει να πιστεύει o γνωστός

εκδότης, ο οποίος χαρακτήρισε ουσιαστικά «ασφαλίτες» δημοσιογράφους της συνέλευσης «Κατάληψη ΕΣΗΕΑ», επειδή είχαν προγραμματίσει για χθες Παρασκευή συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία της εφημερίδας (για εκδικητική, όπως την χαρακτήρισαν, απόλυση και εξωθήσεις σε παραίτηση). Ακόμα, ο Κ. Βαξεβάνης φτάνει στο σημείο να συκοφαντεί τη συνδικαλίστρια δημοσιογράφο Μαρία Κωνσταντοπούλου, την οποία χαρακτηρίζει ψευδώς «παλιά εθελόντρια του Άδωνι», επειδή πέντε χρόνια πριν περιέγραψε επικριτικά τους προτεινόμενους όρους εργασίας στο σάιτ του Documento.

1,6 δισεκατομμύρια ευρώ για… πατατάκια Ζαλίζει το ποσό εξαγοράς της ελ-

ληνικής πολυεθνικής Chipita του Σπύρου Θεοδωρόπουλου από τον αμερικανικό κολοσσό στο χώρο των τροφίμων Mondelēz International. To mega deal που «ψηνόταν» εδώ και τρία χρόνια ξεπερνά το 1,6 δισ. ευρώ και συνιστά ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα. Το ύψος της συμφωνίας δείχνει γιγάντωση των μεγεθών του ελληνικού κλάδου τροφίμων και ποτών, με την κυβέρνηση να αρνείται να αυξήσει τη φορολόγησή του! Αυτό δείχνουν άλλωστε και άλλες μεγάλες συμφωνίες πώλησης όπως της Vivartia στη CVC Capital για 630 εκατομμύρια ευρώ αλλά και την εξαγορά του 75% της Δωδώνη από την ίδια πολυεθνική. Χαμένοι από αυτά τα super deal είναι οι εργαζόμενοι, με τις θέσεις εργασίας στην Ελλάδα να μειώνονται και τους μισθούς να παραμένουν καθηλωμένοι!

Νέα Φιλαδέλφεια: Φιάσκο με εξεταστικό κέντρο ζητώ τον λόγο Οι επισκέψεις της λοιπόν έπιασαν τόπο. Πριν λίγες ημέρες, γονείς μαθητών της Γ΄ Λυκείου που θα εξεταστούν στο 3ο Λύκειο, ενημερώθηκαν ότι δεν είναι συνδεδεμένο με το πολυδιαφημισμένο «υπερσύγχρονο» σύστημα ασφαλούς μετάδοσης θεμάτων για τις πανελλαδικές εξετάσεις! Δεν επαρκεί, είπαν στους γονείς και τους μαθητές, ο χρόνος για να γίνουν οι απαραίτητες δοκιμές που χρειά-

ζονται, οπότε τα θέματα θα μεταφερθούν στο σχολείο... με περιπολικό του οικείου αστυνομικού τμήματος! Η είδηση αρχικά θεωρήθηκε fake news, ωστόσο, όπως αποδεικνύεται, δεν υπάρχει τίποτε πιο fake από την πολιτική του υπουργείου Παιδείας. Έξι μήνες τώρα δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα προκειμένου να ικανοποιήσει τα απολύτως λογικά και αναγκαία αιτήματα που έχει το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας. Δεν έκανε την παραμικρή πρόσληψη εκπαιδευτικού προσωπικού και προσωπικού καθαριότητας. Αντίθετα, πρόλαβε και άλλαξε το σύστημα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση που ουσιαστικά θα πετάξει πάνω από είκοσι χιλιάδες μαθητές

εκτός. Παράλληλα προλαβαίνει να βγάζει εγκυκλίους για τη λεγόμενη «αυτοαξιολόγηση» των σχολικών μονάδων, για το κυνήγι της «αριστείας» και των υποτιθέμενων προτύπων σχολείων. Ως Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας απαιτούμε από το υπουργείο Παιδείας, τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Α΄ Αθήνας και την ίδια την υπουργό Παιδείας να πράξουν τα αυτονόητα: Να εξασφαλίσουν ίσους όρους για τη συμμετοχή όλων των μαθητών στις πανελλαδικές εξετάσεις. *μέλος ΔΣ Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων Ν. Φιλαδέλφειας-Ν. Χαλκηδόνας

Πολιτική

ΜέΡΑ25

ανεπίστρεπτη πορεία ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ και η ανάδειξη του ως κυβερνητική δύναμη έφερε στην επιφάνεια τάσεις διαφοροποίησης από τον κεντρικό του σχεδιασμό. Αξίζει να σταθούμε ιδιαίτερα στη περίπτωση του ΜέΡΑ25, καθώς σε σχέση με τις υπόλοιπες φυγόκεντρες κινήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, διαθέτει κοινοβουλευτική παρουσία (3,44 % το 2019) και ρεύμα σε συγκεκριμένα ακροατήρια. Το προσωποπαγές κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις ευρωεκλογές του 2019, ως κομμάτι της διεθνούς δικτύωσης του Diem25 (Κίνημα για τη δημοκρατία στην Ευρώπη). Το νέο κόμμα, παρά τον ριζοσπαστικό λόγο, διεκδικεί και αυτό μία πιο ευνοϊκή διαπραγμάτευση και διαχείριση εκ μέρους μίας «αριστερής» κυβέρνησης, σε αντίθεση με την προδοσία της ηγετικής κλίκας Τσίπρα. Η δημιουργική ασάφεια των μνημονίων έδωσε τη θέση της στη δημιουργική ασάφεια των προγραμματικών θέσεων του ΜέΡΑ25. Επιχειρεί να παρουσιαστεί ως μία πιο ριζοσπαστική εναλλακτική του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, με πρόγραμμα «εφικτό» και «εναλλακτικό», πάντα στα πλαίσια της ΕΕ, ίσως και του ευρώ. Με μέσο την «υπεύθυνη ανυπακοή», η Ελλάδα θα ξεφύγει από τη φυλακή της «χρεοδουλοπαροικίας». Με πραγματικές και πράσινες επενδύσεις και όχι ληστρικές συμβάσεις, τόσο ο κόσμος της εργασίας όσο και ο επιχειρηματικός κόσμος θα βαδίσουν από κοινού. Και όλα αυτά μέσα σε μία δημοκρατική ΕΕ, ισότιμη για όλους, μακριά από ακραίες και νεοφιλελεύθερες κραυγές. Η πλήρης απουσία κατεύθυνσης σύγκρουσης με την εξουσία του κεφαλαίου και τους πολιτικούς θεσμούς και εκπροσώπους του, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ΕΕ, καλύπτεται πρόχειρα από μία ποικιλία τεχνοκρατικών και «ουδέτερων» λύσεων, συσκοτίζοντας την ταξική φύση των βασικών πυλώνων του αστικού συστήματος. Στα λόγια με τη ρήξη, στην πράξη με την ενσωμάτωση. Η Ελλάδα παρουσιάζεται ως «χρεοδουλοπαροικία» και ο ελληνικός καπιταλισμός «ψευτοφεουδαρχικός». Σύμφωνα με το ΜέΡΑ25, η κατώτερη θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό πλέγμα γέννησε ζητήματα καθυστέρησης για τον ελληνικό καπιταλισμό, ο οποίος χρόνια διαχειρίζεται από ένα «εγχώριο ολιγαρχικό καθεστώς». Όλα αυτά σε συνδυασμό με την απουσία πραγματικών επενδύσεων και την «αρχιτεκτονική ΕΕ-Ευρωζώνης», οδήγησαν τον ελληνικό καπιταλισμό στις ληστρικές και νεοφιλελεύθερες επιλογές των δανειστών, μετατρέποντας την Ελλάδα σε αποικία χρέους. Η αντίληψη του ΜέΡΑ25 μοιάζει αρκετά με τη θεωρία της εξάρτησης, χωρίς καν το αίτημα για πλήρη αποδέσμευση από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Τα «δεινά» της Ελλάδας οφείλονται σε «εξωτερικούς» παράγοντες (υπερεθνικοί οργανισμοί, ισχυρά κράτη), υποτιμώντας ή αθωώνοντας

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Γιώργος Τραχανάς

Στα λόγια με τη ρήξη, στη πράξη με την ενσωμάτωση ▸ Αδιαπραγμάτευτη η παραμονή στην ΕΕ, αναγκαίο κακό η ευρωζώνη, σύμφωνα με το κόμμα της «υπεύθυνης ανυπακοής»

τις ευθύνες και τις συνειδητές πολιτικές επιλογές της ελληνικής αστικής τάξης. Ο ελληνικός καπιταλισμός έχει αφομοιώσει όλα τα στοιχεία του σύγχρονου καπιταλισμού και έχει επιλέξει συνειδητά να συμμαχεί από υποδεέστερες θέσεις οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά με ισχυρές καπιταλιστικά χώρες. Οι συμμαχίες αυτές χαρακτηρίζονται από ανισοτιμία αλλά μέσω αυτών η ελληνική αστική τάξη επιθυμεί βελτιωμένη θέση στον παγκόσμιο συσχετισμό. Πώς θα λυθούν άραγε τα διαρθρωτικά ζητήματα του ελληνικού καπιταλισμού; Μέσα από ένα σύνολο διαχειριστικών πολιτικών με ρεαλιστικές και πραγματικές επενδύσεις, απαντά το ΜέΡΑ. Αυτή η πορεία θα έχει ως αποτέλεσμα τη σύγκλιση των συμφερόντων των εργαζομένων και της φτωχής πλειονότητας με αυτά της «δημιουργικής, νεοφυούς και πράσινης επιχειρηματικότητας», μακριά από τους «νεοφιλελεύθερους ολιγάρχες». Δεν

Το ΜέΡΑ προτείνει τη σύγκλιση των εργαζομένων με τη «δημιουργική, νεοφυή και πράσινη επιχειρηματικότητα»

υπάρχει τίποτα το ριζοσπαστικό και φιλολαϊκό σε αυτή την πολιτική κατεύθυνση. Το κόμμα του Βαρουφάκη αναπαράγει ξεδιάντροπα τη λογική της ταξικής συνεργασίας και εθνικής συνεννόησης γύρω από κοινούς στόχους. Ένα κοινωνικό «όλοι μαζί μπορούμε», όπου η εργατική τάξη θα ξεχάσει τις αυξήσεις στους μισθούς ή τη μείωση του εργάσιμου χρόνου για να μοιραστεί τους πόθους για ανάπτυξη πλάι στο ελληνικό κεφάλαιο. Παράλληλα, τα δίπολα «υγιής επιχειρηματικότητα - εγχώρια ολιγαρχία», «πραγματικές-αποικιακές επενδύσεις» έχουν ως σκοπό να στείλουν την εργατική τάξη στην αγκαλιά του κεφαλαίου. Πρώτον, γιατί φέρνουν στο προσκήνιο τη χιλιοπαιγμένη εκδοχή της υγιούς εθνικής αστικής τάξης που σέβεται και εκφράζει τα λαϊκά συμφέροντα (sic), σε αντίθεση με το ξενόδουλο κεφάλαιο, που είναι έρμαιο στους «ξένους» δυνάστες. Δεύτερον, διότι κάθε επένδυση έχει ως σκοπό πρώτα και κύρια την επίτευξη της μέγιστης κερδοφορίας από την πλευρά του κεφαλαίου και όχι τη βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης. Σε σχέση με την ΕΕ και την ευρωζώνη, το κόμμα του Βαρουφάκη είναι ξεκάθαρο: Η παραμονή στην ΕΕ είναι αδιαπραγμάτευτη («εντός της ΕΕ, ενάντια αυτής της ΕΕ») και η παραμονή στην ευρωζώνη αναγκαίο κακό («το κόστος της εξόδου είναι μεγάλο, τόσο για τη χώρα που εξέρχεται, όσο και για την υπόλοιπη ευρωζώνη»). Με αυτή τη θέση, διαχωρίζεται από τον αστικό ευρωσκεπτικισμό. Μέσα από την αόριστη «υπεύθυνη ανυπακοή» και τη «σκληρή διαπραγμάτευση», η ΕΕ θα εκδημοκρατιστεί και θα λειτουργήσει προς όφελος όλων των λαών ταυτόχρονα. Η σκέψη για μια «Ευρώπη των λαών» αποτελεί εγκληματική αυταπάτη εν τέλει για τα λαϊκά συμφέροντα, καθώς καλύπτει τον πραγματικό της ρόλο. Η ΕΕ αποτελεί μία καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική συμμαχία, μία ολοκλήρωσηενοποίηση των συμφερόντων του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου σε αντιπαράθεση με αυτά των εργατικών τάξεων και όχι ένα ουδέτερο πεδίο ταξικής αναμέτρησης ανάμεσα στις δυνάμεις της προόδου και της συντήρησης. Η ουσία της αυτή σφραγίζει τις στρατηγικές της κατευθύνσεις σε εργασία-παιδεία-υγείαπεριβάλλον, κατευθύνσεις που υπηρέτησαν διαχρονικά όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως χρωματισμού. Σε τελική ανάλυση, το ΜέΡΑ25 αποτελεί άλλον ένα μπαλαντέρ στην παρτίδα της αστικής διαχείρισης. Και μέσα στην ΕΕ και ενάντια στην ΕΕ, και χωρίς ευρωζώνη και με το αναγκαίο κακό του ευρώ, και με το κεφάλαιο και με τους εργάτες, για να ψαρέψει σε όλα τα ακροατήρια. Η λογική του εντέλει δε μπορεί να εκφράσει ούτε να αναβαθμίσει και να δώσει επαναστατική διέξοδο στον ριζοσπαστισμό που γεννιέται σήμερα μέσα στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα χρειάζονται ανασύνταξη, εξόρμηση στον δρόμο και την κοινωνία και πολιτική αντεπίθεση, όχι αυταπάτες για έναν ακόμη επίδοξο διαχειριστή.

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Εικονοκλάστες

Ένα διαρκές έγκλημα κατά του περιβάλλοντος Στην Ελλάδα, το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων παραμένει δεκαετίες τώρα ένα διαρκές περιβαλλοντικό και οικολογικό πρόβλημα με σοβαρότατες συνέπειες για την υγεία των κατοίκων, καταστροφή της φύσης και διαρκή υποβάθμιση ολόκληρων περιοχών. Σε όλη τη χώρα λειτουργούν 77 Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) ενώ σε εκατοντάδες επίσημους και ανεπίσημους χώρους (ΧΑΔΑ) όπου γίνεται ανεξέλεγκτη απόρριψη απορριμμάτων καταλήγει πάνω από το 25% των αστικών αποβλήτων. Η χωματερή της Φυλής, όπως πολύ κυνικά περιγράφεται από την ΕΕ ως «μνημείο περιβαλλοντικού χάους, ασθενειών και ανθρώπινης δυστυχίας για τις επόμενες τρεις γενεές που θα ζουν στην περιοχή» παρόλο που η ίδια την χρηματοδοτεί εδώ και 60 χρόνια, αποτελεί σίγουρα το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα καταλήστευσης και λεηλασίας του ανόργανου και οργανικού σώματος της φύσης με σκοπό την καπιταλιστική κερδοφορία. Η κυβέρνηση, όσο κι αν μιλά για «πράσινη οικονομία», προωθεί μέσα από τον περιβαλλοντοκτόνο νόμο Χατζηδάκη και το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ) το θάψιμο και κάψιμο των απορριμμάτων. «Σκορπά» παντού Μονάδες Επεξεργασίας (ΜΕΑ), Σταθμούς Μεταφόρτωσης (ΣΜΑ), τέσσερα νέα εργοστάσια καύσης και άλλα ανάλογα έργα σε ήδη επιβαρυμένες περιοχές όπως Φυλή, Σχιστό, Βόλο, Μακεδονία, Ήπειρο, Θεσσαλονίκη. Αλλά και σε νέες όπως Γραμματικό, Ναύπακτο, Χερσόνησο Ηρακλείου, Άρτα, Σητεία, Καβάλα, Χίο Κεφαλονιά, Αγρίνιο, Κέρκυρα, Κάρπαθο, Μήλο, Ρόδο, Πάτρα κ.α. Εξαφανίζοντας έτσι κάθε δυνατότητα ανάκτησης, επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης τους, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την υγεία και το περιβάλλον.

Το αφήγημα ΕΕ, κυβέρνησης και τοπικού κράτους ότι «οι ιδιώτες είναι η λύση» για τα απορρίμματα υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής του λαού και χαρίζει τεράστια κέρδη στους καπιταλιστές. Με κομβική μάχη την πανελλαδική ημέρα ενάντια στην καύση το Σάββατο 29 Μάη, οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς παλεύουν για μια άλλη διαχείριση με κριτήριο τις ανθρώπινες ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος.

«Πράσινη» πολιτική με... ταφή και καύση

Απορρίμματα: «Φιλική» διαχείριση για τα κέρδη Ανάλυση Χρυσάνθη Αντωναροπούλου

κατομμύρια τόνοι σκουπιδιών πνίγουν στην κυριολεξία τον πλανήτη, ρυπαίνοντας και μολύνοντας τον αέρα, το έδαφος και το υπέδαφος, καταλήγοντας στις θάλασσες και τελικά στην ίδια την τροφική αλυσίδα. Ακόμα και εκτός Γης έχει ήδη δημιουργηθεί ένα απίστευτο εξωπλανητικό τοπίο, με διαστημικά σκουπίδια να αιωρούνται γύρω από τον πλανήτη! Η ύλη μπορεί να αλλάζει μορφές, αλλά η ποσότητά της παραμένει σταθερή, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για το πώς θα επιλέξουν οι κοινωνίες να διαχειριστούν τα σκουπίδια τους. Πριν τη βιο-

μηχανική επανάσταση, οι κοινωνικές δραστηριότητες είχαν χαρακτηριστικά κυκλικής οικονομίας. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι τάιζαν τα οικόσιτα ζώα τους με ό,τι περίσσευε από το πιάτο τους, τα ρούχα τους επιδιορθώνονταν ή γίνονταν κουρελούδες για ζεστασιά. Τίποτα δεν πετιόταν, εάν μπορούσε να επαναχρησιμοποιηθεί. Μετά τη βιομηχανική επανάσταση και προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες για κερδοφορία του κεφαλαίου, άλλαξαν τα πάντα. Υπερσυγκέντρωση στις μεγαλουπόλεις του εργατικού δυναμικού, παραγωγή προϊόντων που πετιούνται ταχύτατα πριν καν ολοκληρώσουν τον κύκλο ζωής τους στη λογική του άκρατου καταναλωτισμού, τεράστιος όγκος συσκευασιών με κύρια πρώτη ύλη το πετρέλαιο και το πλαστικό, άκρατη εμπορευματοποίηση αγαθών και αναγκών. Η Ελλάδα θα λέγαμε ότι αποτελεί ίσως ένα από τα χει-

ρότερα παγκοσμίως παραδείγματα αντιπεριβαλλοντικής και καταστροφικής διαχείρισης, αφού οι πάνω από 5,5 εκατ. τόνοι αστικών στερεών απορριμμάτων που παράγονται κάθε χρόνο, απλώς θάβονται ή καίγονται, χωρίς καμία προηγουμένως επεξεργασία. Δημιουργώντας χωματερές εγκληματικής υπερσυγκέντρωσης απορριμμάτων –όπως η Φυλή– ή διοχετεύοντάς τα στη βιομηχανία ως καύσιμη ύλη –όπως στο Βόλο με την ΑΓΕΤ Lafarge– με δραματικές συνέπειες για τους κατοίκους και το περιβάλλον. Διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, πιστές στις κατευθύνσεις της ΕΕ, αντιμετώπιζαν το πρόβλημα στη λογική κόστους-οφέλους. Με βασικά εργαλεία προώθησης των πολιτικών τους αντιπεριβαλλοντικούς νόμους (από τον Ν.3164/2003 έως τον τελευταίο ισχύοντα 4685/2020), αλλά και τα διάφορα χρηματοδοτικά προγράμματα. Μέσω των ΕΣΠΑ, ΣΕΣ, «LIFE», «Πρά-

σινο Ταμείο», δανειοδοτήσεων με κρατικές εγγυήσεις από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, όλα με κύριο προσανατολισμό την επιχειρηματικότητα, την κερδοφορία, τον ανταγωνισμό, την «ανταποδοτικότητα της επένδυσης». Αποκλείοντας έτσι έργα και δράσεις για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών σε όφελος των εργαζομένων (π.χ. δημιουργία υποδομών ανακύκλωσης με δημόσιο χαρακτήρα, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού κ.λπ.). Χαρίζοντας σε εταιρείες, κοινοπραξίες και σε εθνικούς εργολάβους (βλ. «Intrakat-ArchirodonEnvitec», «Ηλέκτωρ και Άκτωρ», «ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή») το «χρυσοφόρο εμπόρευμα» των σκουπιδιών ως ένα άλλο «φιλέτο για μπίζνες». Και ενώ κυβέρνηση και περιφερειακές αρχές διατυμπανίζουν ότι για τα απορρίμματα «οι ιδιώτες είναι η λύση», κρύβουν ότι σήμερα που το 85% της συνολικής διαχείρισης βρί-

Εικονοκλάστες σκεται στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου, ανακυκλώνεται μόνο το 4,3% των απορριμμάτων! Αδιαφορώντας, παρά την «πράσινη φιλολογία», τόσο για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος όσο και για τους κατοίκους ειδικά των μεγάλων πόλεων. Ως επιστέγασμα των παραπάνω πολιτικών, ο νέος ΕΣΔΑ αλλά και ο νόμος 4685/2020, επικαλούμενοι την «κυκλική οικονομία», την «ενεργειακή αξιοποίηση», «την πράσινη ενέργεια», τις ΑΠΕ, την δήθεν μείωση των συνεπειών από την κλιματική αλλαγή, προβλέπουν ως κύριες μεθόδους την ταφή και την καύση με αποτέλεσμα να εξαφανίζεται στην ουσία η ανακύκλωση. Συγκεκριμένα ως προς την ταφή, όχι μόνον δεν σταματούν την εγκληματική συγκεντρωτική διαχείριση των απορριμμάτων στην Ολοκληρωμένη Εγκατάσταση Διαχείρισης Αποβλήτων (ΟΕΔΑ) Φυλής αλλά προβλέπεται να φτιαχτεί νέα μεγαλύτερη χωματερή υποδοχής 4 εκατ. τόνων σκουπιδιών ετησίως και ένα μίνι «Σινικό» τείχος 1.500 μέτρων μήκους και 20 μέτρων ύψους ως φράγμα αντιστήριξης γύρω από μια λίμνη σκουπιδιών! Προβλέπεται ακόμα να αυξηθεί η δυναμικότητα του Εργοστασίου Μηχανικής Ανακύκλωσης κατά 400.000 τόνους ετησίως καθώς και να συνεχιστεί η παράνομη λειτουργία του μοναδικού στην χώρα αποτεφρωτήρα των άκρως μολυσματικών ιατρικών αποβλήτων. Επίσης, σχεδιάζεται η επαναλειτουργία της χωματερής στο Σχιστό, η δημιουργία ΣΜΑ και ΜΕΑ, ενώ ξεκινά το νέο έγκλημα στο Γραμματικό με λειτουργία ΧΥΤΑ, ΜΕΑ και ΜΕΒΑ πάνω σε ρέμα! Ενώ η πρώην περιφερειάρ-

χης Ρ. Δούρου –αφού ορκίστηκε και ως δημότης στο Δήμο Φυλής–, θέλοντας να κάνει ένα αποχαιρετιστήριο δώρο στους κατοίκους, την τελευταία ημέρα της θητείας της (30/9/2019) αποφάσισε να γίνεται εναπόθεση 700.000 κ.μ. σκουπιδιών στην παλαιά χωματερή των Άνω Λιοσίων δια της με-

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Έτσι γενικεύεται σε όλη τη χώρα το σκηνικό που ξεκίνησε πιλοτικά το 2014 στο Μηλάκι (Αλιβέρι) της Εύβοιας με την αδειοδότηση της ΑΓΕΤ να καίει απορρίμματα, «γιγαντώθηκε» το 2017 στον Βόλο πάλι από την ΑΓΕΤ-Lafarge και προχωρά με γοργά βήματα σήμερα με την καύση από την τσιμεντοβιο-

Στην Ελλάδα σήμερα το 85% της συνολικής διαχείρισης βρίσκεται στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου και ανακυκλώνεται μόνο το 4,3% των απορριμμάτων!

θόδου του «πανωσηκώματος»! Ταυτόχρονα, η κατασκευή 43 Μονάδων Επεξεργασίας Απορριμμάτων σε όλη τη χώρα, στην ουσία θα τροφοδοτεί τις τέσσερες νέες μεγάλες μονάδες καύσης σε Δυτική Αττική, Σχιστό, Πελοπόννησο και Κρήτη με το απορριμματογενές καρκινογόνο RDF-SRF, ως καύσιμη ύλη για την βιομηχανία.

μηχανία ΤΙΤΑΝ στο Καμάρι Βοιωτίας αλλά και την αδειοδότηση για καύση στην Ευκαρπία Θεσσαλονίκης (εντός του αστικού ιστού). Με ορατά πλέον τα καταστροφικά αποτελέσματα για την υγεία και το περιβάλλον των περιοχών αυτών, που πνίγονται στην κυριολεξία από διοξίνες, φουράνια, βαρέα μέταλλα και τοξική τέφρα.

Επίσης, με το νέο περιβαλλοντικό νόμο δημιουργούνται ανώνυμες εταιρείες για τη διαχείριση στερεών αποβλήτων στα νησιά και νομιμοποιείται σε 21 δήμους, δήθεν προσωρινά, η παράνομη λειτουργία Σταθμών Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ) χωρίς εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους σε χώρους ακόμα και εντός οικιστικού ιστού, δασικές εκτάσεις κ.α. Δημιουργούν, έτσι, μόνιμες εστίες ρύπανσης και ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών καθαριότητας. Στους όρους των συμβάσεων που θα υπογραφούν μέσω ΣΔΙΤ, προβλέπεται και η εγγυημένη απόδοση της επένδυσης από το κράτος. Δηλαδή, αν οι όγκοι των σκουπιδιών δεν επαρκούν για να καίγονται νυχθημερόν στις βιομηχανίες, τότε οι ιδιώτες για να μην έχουν «χασούρα», είτε θα αποζημιώνονται οικονομικά ή θα αναγκάζεται το κράτος να κάνει εισαγωγή σκουπιδιών –ήδη γίνεται στο Βόλο– από χώρες που θέλουν να ξεφορτωθούν τα σκουπίδια τους! Οπότε καταλαβαίνουμε ότι η ανακύκλωση πάει περίπατο, αφού ακόμα και αυτό το σημερινό 4,3% που ανακυκλώνεται ίσως θα πρέπει να συμπληρώσει τις ανάγκες για καύσιμη ύλη! Το συμπέρασμα για τον κόσμο της εργασίας είναι σαφές: Η πραγματικότητα της πολιτικής τους είναι χωματερές, μεγάλα εργοστάσια, καύση και ενταφιασμός της ανακύκλωσης. Τα ιδεολογήματα περί «κυκλικής οικονομίας», «αειφορίας» και «πράσινης βιομηχανίας» απλά συσκοτίζουν τη νέα στρατηγική απάντηση του κεφαλαίου στην οικονομική και περιβαλλοντική κρίση.

Η αντικαπιταλιστική απάντηση του κινήματος ▸ Πανελλαδική ημέρα ενάντια στην καύση το Σάββατο 29 Μάη ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ των περιοχών που υποφέρουν ήδη ή που απειλούνται από τις διαχρονικά τοξικές και ταξικές πολιτικές που εφαρμόζονται στη διαχείριση των απορριμμάτων μόνον αρρώστιες και θάνατο βιώνουν καθημερινά, πνιγμένοι από τις διοξίνες, τα φουράνια, τις καρκινογόνες ουσίες. Ήδη υπάρχουν και συγκροτούνται νέες επιτροπές αγώνα, πρωτοβουλίες εργατικών σωματείων, συλλογικοτήτων, περιβαλλοντικών και οικολογικών οργανώσεων και απλών αγωνιστών και αγωνιστριών που συντονισμένα προχωρούν καθημερινά σε δράσεις με εξορμήσεις, πορείες, μοτοπορείες, διαδικτυακές ημερίδες και κι-

νηματικούς δράσεις. Και στην Αθήνα και πανελλαδικά, με κέντρο τη Θεσσαλονίκη και το Βόλο, οργανώνονται και διεκδικούν να σταματήσει τώρα η καταστροφική αυτή πολιτική που ενισχύεται από το νέο αντιπεριβαλλοντικό νόμο και το νέο ΕΣΔΑ. Όπως με επιτυχία έγινε το Σάββατο 22 Μαΐου η αυτοκινητοπορεία και ο συμβολικός αποκλεισμός του ΧΥΤΑ Φυλής, το Σάββατο 15 Μαΐου η αυτοκινητοπομπή στον «ΤΙΤΑΝ» και τη Μαυροράχη στη Θεσσαλονίκη, οι δεκάδες εξορμήσεις στις γειτονιές όλο αυτό το διάστημα. Με κλιμάκωση του αγώνα αυτό το Σάββατο 29 Μαΐου, μέρα πανελλαδικής δράσης ενάντια στην καύση των απορριμμάτων, όπου έχουν προγραμ-

ματισθεί εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις σε δεκάδες πόλεις. Αλλά και με το πνεύμα της συνέχειας από εδώ και πέρα, με πρώτη αφορμή την παγκόσμια ημέρα για το περιβάλλον στις 5 Ιουνίου και αργότερα στις 26 Ιουνίου στην πανελλαδική κινητοποίηση στο Βόλο, ένα χρόνο μετά το θάνατο του αγωνιστή Βασίλη Μάγγου. Τέλος, ο αγώνας στέκεται απέναντι σε διχαστικές «κινηματικές» λογικές που μιλάνε για «μοίρασμα του περιβαλλοντικού κόστους», καταλογίζοντας ευθύνη στα τοπικά κινήματα που αρνούνται τα καταστροφικά σχέδια στις περιοχές τους, αποκρύπτοντας ότι αυτό στην πράξη σημαίνει νέες χωματερές και εργοστάσια καύσης.

9 Υπάρχει τρόπος διαχείρισης των σκουπιδιών φιλικός προς το περιβάλλον; Ο δρόμος για τη λύση στο πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων βρίσκεται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που εφαρμόζεται σήμερα. Οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς οφείλουν να περιγράψουν ένα πρόγραμμα πάλης με κριτήριο τις ανθρώπινες ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος, με ανατροπή του μοντέλου της εμπορευματοποιημένης παραγωγής και των τσιμεντουπόλεων τεράτων, της επιχειρηματικότητας και της καπιταλιστικής κερδοφορίας που προωθούν κεφάλαιο και ΕΕ. Χωρίς εμπλοκή των ιδιωτών και με αντιστροφή της λογικής του «πληρώνω όσο πετάω» στο «πληρώνω όσο παράγω», αναλαμβάνοντας τελικά οι ιδιώτες το κόστος διαχείρισης των αποβλήτων τους. Με αποκλειστικά δημόσια διαχείριση από δημόσιο φορέα και κάτω από κοινωνικό έλεγχο, με εξασφάλιση υποδομών σε δημοτικό, διαδημοτικό και περιφερειακό επίπεδο από τη συλλογή ως την επεξεργασία των ξεχωριστών ρευμάτων, με διαλογή στη πηγή, ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση τους. Ακόμα και αυτό το υπόλειμμα των αδρανών υλικών σε ποσοστό 10%, θα μπορούσαμε να το διαχειριστούμε μέσω σύγχρονων τεχνολογιών, μακριά από κατοικημένες περιοχές. Με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στο τομέα της καθαριότητας, χωρίς εκπτώσεις των όρων υγιεινής και ασφάλειας των συνθηκών εργασίας τους. Μια τέτοιου τύπου διαχείριση θα μείωνε και το οικονομικό κόστος που πληρώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά μέσω των δημοτικών τελών, αλλά και το περιβαλλοντικό όφελος θα ήταν τεράστιο. Αναγκαίος κρίκος σε μια τέτοια κατεύθυνση είναι οι χωματερές τύπου Φυλής και τα εργοστάσια καύσης εδώ και τώρα να κλείσουν.

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

∆ημοκρατικά δικαιώματα: Συζήτηση στις 9 Ιουνίου για συγκρότηση Κίνησης

ΚΑΛΕΣΜΑ για τη δημιουργία Πανελλαδικής Κίνησης για την προάσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών απευθύνουν, μέσω κειμένου υπογραφών, 100 αγωνιστές και αγωνίστριες από το εργατικό και τοπικό κίνημα, νομικοί και διωκόμενοι, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι, φοιτητές, εκπαιδευτικοί και πανεπιστημιακοί, αγωνιστές από τη γενιά της αντίστασης και την αντιδικτατορική πάλη, ανώνυμοι και επώνυμοι που έχουν υποστεί πρόσφατα και στο παρελθόν τις βαριές συνέπειες των αντιδημοκρατικών επιθέσεων. Στόχος της κίνησης είναι να συμβάλλει στον αγώνα για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και εναντίωσης στον κυβερνητικό αυταρχισμό, στην κρατική καταστολή, στα αντιδημοκρατικά μέτρα, ρυθμίσεις και νόμους, διακρίσεις και διώξεις, φασιστική προπαγάνδα και επιθέσεις. Προς αυτήν την κατεύθυνση, θα πραγματοποιηθεί ανοικτή συζήτηση την Τετάρτη 9 Ιουνίου στις 7 μ.μ., στο αμφιθεατράκι της πλατείας Πρωτομαγιάς στην Αθήνα (πλησίον δικαστηρίων). Θα υπάρχει παράλληλα η δυνατότητα διαδικτυακής παρακολούθησης για συμμετοχή από την περιφέρεια.

Facebook: Η καταγγελία έφερε την άρση των περιορισμών στη σελίδα του Πριν

ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ τελικά η πρόσφατη καταγγελία της Συντακτικής Επιτροπής του Πριν για να υποχρεωθεί το facebook να άρει τους περιορισμούς που είχε επιβάλει στη σελίδα της εφημερίδας μας στην πλατφόρμα. Το facebook τους προηγούμενους δύο μήνες είχε θέσει τη σελίδα του Πριν σε καθεστώς περιορισμένης λειτουργίας, με μειωμένη διανομή, ενώ δεν προτεινόταν σε χρήστες του μέσου. Επικαλείτο δύο αναρτήσεις από τις αρχές Μαρτίου που κάλυπταν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα. Πρόκειται για μια επιτυχία στη διαρκή μάχη για να σπάσει η γκρίζα μονοφωνία της κυρίαρχης «ενημέρωσης». Ευχαριστούμε όλους τους φίλους, συναδέλφους, εφημερίδες και ιστοσελίδες που δημοσιοποίησαν τη καταγγελία μας.

ΕΛΠΕ: Επιμένουν οι εργαζόμενοι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση

ΣΕ ΝΕΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ κινητοποίηση ήταν προγραμματισμένο να προχωρήσουν την Παρασκευή 28 Μαΐου οι εργαζόμενοι στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ), αντιδρώντας στα σχέδια εκχώρησης της διοίκησης της εταιρείας στην Paneuropean Oil του ομίλου Λάτση, που κατέχει το 47% των μετοχών. Επρόκειτο για ημέρα διεξαγωγής Γενικής Συνέλευσης των μετόχων, που είχε αναβληθεί κατόπιν αιτήματος του ΤΑΙΠΕΔ υπό την πίεση προηγούμενων απεργιακών κινητοποιήσεων. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι η διοίκηση απεμπολεί τον δημόσιο έλεγχο και θέτει σε κίνδυνο θέσεις και σχέσεις εργασίας, με τον όμιλο Λάτση να καθίσταται κυρίαρχος σε σχεδιασμό, στρατηγική, προμήθειες και στις επιλογές αγορών του Ομίλου.

Επικαιρότητα

Ακροβασίες

| Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ένα ...κλικ ΕΚ∆ΗΛΩΣΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

Η Συνέλευση αγώνα κατοίκων Ηλιούπολης το Σάββατο 29/5 στις 8.30 μ.μ. στο πάρκο Αγίου Νικολάου (είσοδος απο Ηρ. Κωνσταντοπούλου) θα προβάλει την ταινία Sorry we missed you του Κεν Λόουτς. Θα ακολουθήσει συζήτηση γύρω από τα επόμενα βήματα που απαιτούνται απέναντι σε κράτος, κυβέρνηση και εργοδότες.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ: ΜΠΑΖΑΡ ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΡΑΤΣΑ

Μετά την άρση των περιορισμών για τον κορονοϊό ξεκινά η λειτουργία της ταράτσας της Εργατικής Λέσχης Νέας Σμύρνης. Έτσι την Κυριακή 30/5 στις 9 μ.μ. θα προβληθεί η ταινία Πυροτεχνήματα την Τετάρτη του Ασγκάρ Φαραντί. Είσοδος ελεύθερη. Παράλληλα, από την Τρίτη 25/5 ξεκίνησε και λειτουργεί κάθε απόγευμα (6.30 μ.μ.-8.30 μ.μ.) το μπαζάρ αλληλεγγύης της λέσχης, όπου μπορείτε να βρείτε ρούχα ανδρικά και γυναικεία, κοσμήματα faux, τσάντες, καπέλα και πορτοφόλια. Σε όλες τις δραστηριότητες τηρούνται όλα τα υγειονομικά μέτρα (Ελ. Βενιζέλου 12).

ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΣΤΟ ΜΩΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ

Ανακοίνωση σχετικά με τις μεγάλες πυρκαγιές στα βουνά της Πελοποννήσου εξέδωσε η αντικαπιταλιστική περιφερειακή κίνηση Ανταρσία στον Μωρία - Συμπορευση για την Ανατροπή. «Είναι χρέος και καθήκον μας να μην αφήσουμε το κεφάλαιο και τους μεγάλους επενδυτικούς ομίλους να καταστρέψουν τα δάση και τις ζωές μας στο βωμό του κέρδους τους. Είναι ώρα να ξεσηκωθούμε και ν’ απαιτήσουμε την άμεση λήψη μέτρων ώστε να μην ξαναγίνουμε μάρτυρες αντίστοιχης τραγωδίας. Να διεκδικήσουμε άμεση και γενναία αναδάσωση, αποκατάσταση, πρόσληψη μόνιμου προσωπικού από τις περιοχές για συντήρηση, καθαρισμό, φύλαξη και προστασία των δασών», αναφέρει μεταξύ άλλων.

Μετρό: Στάση εργασίας των εργαζομένων Σε στάση εργασίας προχώρησαν την Τετάρτη οι εργαζόμενοι στο μετρό, με απόφαση του Σωματείου Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθηνών (ΣΕΛΜΑ). Η απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου Αθηνών που την έκρινε παράνομη και καταχρηστική έπεσε στο κενό καθώς την κινητοποίηση στήριξε το ΕΚΑ. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν μεγάλες ελλείψεις σε ανταλλακτικά που έχουν ως αποτέλεσμα την απόσυρση συρμών καθώς και απλήρωτα δεδουλευμένα.

Σύρος: ∆ύο τραυματίες ναυτεργάτες Σοβαρό εργατικό «ατύχημα» σημειώθηκε τη Δευτέρα 24 Μαΐου στο καλωδιακό πλοίο «Αριάδνη», στο οποίο πραγματοποιούνται εργασίες επισκευής στη Σύρο. Όπως καταγγέλλει η ΠΕΝΕΝ, δύο ναυτεργάτες τραυματίστηκαν πέφτοντας στο αμπάρι του πλοίου, όπου και παρέμειναν για ώρες ώσπου να ακουστούν οι κραυγές τους καθώς εργάζονταν σε μεταμεσονύχτια βάρδια. Η ΠΕΝΕΝ καταγγέλλει την εντατικοποίηση της δουλειάς και την ανυπαρξία ελέγχων, που έχουν ως αποτέλεσμα την παντελή απουσία μέτρων προστασίας της ζωής και της υγείας των ναυτεργατών.

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Συνέντευξη ▶ Στις 26 Απρίλιου ανακοινώσατε μια προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ). Με την προσφυγή αυτή εκπροσωπείτε 11 Σύρους πρόσφυγες που, όπως υποστηρίζουν, ενώ είχαν φτάσει κοντά στην Κρήτη, επαναπροωθήθηκαν στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας. Γιατί η προσφυγή σας γίνεται στο ΕΔΑΔ κι όχι στα ελληνικά δικαστήρια;

Για να γίνει οποιαδήποτε προσφυγή στα ελληνικά δικαστήρια θα πρέπει να έχουμε έγγραφη εξουσιοδότηση από πρόσφυγες που εκπροσωπούμε με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής τους. Δεδομένου ότι αυτοί οι άνθρωποι επέστρεψαν στην Τουρκία και κάποιοι από αυτούς στη Συρία, ήταν αδύνατο να έχουμε στα χέρια μας αυτές τις εξουσιοδοτήσεις. ▶ Περιγράψτε μας τι συνέβη στους πρόσφυγες που εκπροσωπείται στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Το περιστατικό αυτό συνέβη στις 20 και 21 Οκτωβρίου του 2020. Ήταν ένα αλιευτικό σκάφος που είχε ξεκινήσει από την Τουρκία και κατευθύνονταν προς την Ιταλία. Έπλεε σε διεθνή ύδατα κοντά στην Κρήτη, όταν κάποια στιγμή έπεσε σε έντονη κακοκαιρία και κινδύνευαν οι ζωές των 200 προσφύγων που επέβαιναν σε αυτό. Το λιμενικό δήλωσε ότι θα τους διασώσει και τους κάλεσε να πλησιάσουν τις ακτές της Κρήτης. Αργότερα τους υποσχέθηκαν ότι θα τους ρυμουλκήσει άλλο σκάφος στην Ιταλία. Τελικά, οδηγήθηκαν πίσω στην Τουρκία, αφού πρώτα πολλοί από αυτούς χτυπήθηκαν βάναυσα. ▶ Έχει ενημερωθεί το Legal Center Lesvos για άλλα περιστατικά επαναπροώθησης προς τις τουρκικές ακτές;

Έχουμε δεχτεί περισσότερες από 50 καταγγελίες που αφορούν 20 περιπτώσεις ομαδικών επαναπροωθήσεων. Πρόκειται για περιστατικά που έχουν συμβεί σε πολλές διαφορετικές περιοχές των θαλάσσιων ελληνοτουρκικών συνόρων. ▶ Πώς αντιμετωπίζει το τουρκικό κράτος τους πρόσφυγες που επαναπροωθούνται από τις ελληνικές αρχές;

Συνήθως φυλακίζονται σε εξαιρετικά άσχημες συνθήκες. Σύμ-

στο

Lorraine Leete Δικηγόρος και συντονίστρια του Legal Center Lesvos

Push back με εντολή Ελλάδας και ΕΕ Η καταπάτηση δικαιωμάτων των προσφύγων είναι συστηματική πρακτική στις συνοριακές περιοχές της χώρας από το 2015. Ωστόσο, από την 1η Μαρτίου 2020, κυρίαρχο χαρακτηριστικό της προσφυγικής πολιτικής της ελληνικής ης είναι κυβέρνησης ack τα push back αδρομικές και οι καταδρομικές επιθέσεις σε βάρκες ων, ενώ προσφύγων, γγελθεί έχει καταγγελθεί αρκετές φορές ανής πρακτική η καινοφανής γωγών από των απαγωγών α και λιμενικό. αστυνομία υτά Για όλα αυτά μιλά στο Πριν στρια η συντονίστρια του Legal Center Lesvos.

φωνα με την ενημέρωση που έχουμε, κάποιοι κρατούνται ογια ένα βράδυ, άλλοι φυλακίζοσο νται για μερικές μέρες. Ωστόσο εις γνωρίζουμε και περιπτώσεις εί ατόμων που έχουν κρατηθεί ένα ή δύο μήνες. Επίσης γνω-ρίζουμε περίπτωση Σύρου πρόσφυγα που επαναπροωθήθηκε στην Τουρκία και αρχικά φυλακίστηκε, ενώ στη συνέχεια απελάθηκε στη Συρία. ▶ Σε ποια περίοδο εντοπίζο-νται τα push back; Σίγουρα α ένα σημείο καμπής είναι η 1η Μαρτίου 2020. Γίνονταν και αι τα προηγούμενα χρόνια; Συνεχίζονται και σήμερα;

Σίγουρα γίνονταν push back τα προηγούμενα χρόνια (20172019), αλλά ο αριθμός των πε-

Έχουμε περισσότερες από 50 καταγγελίες για 20 περιπτώσεις ομαδικών επαναπροωθήσεων σε περιοχές των θαλάσσιων ελληνοτουρκικών συνόρων

ΝΙΚΟ ΜΑΝΑΒΗ

ριστατικών ήταν πολύ μικρότερος. Αυτό εκτιμούμε με βάση τις καταγγελίες που δεχόμαστε. Από τον Μάρτιο του 2020 και μετά είναι πάγια τακτική και ελάχιστοι είναι οι πρόσφυγες που καταφέρνουν να φτάσουν σε ελληνικό έδαφος. Επίσης, σε πολλές περιπτώσεις, οι πρόσφυγες προσπαθούν ξανά και ξανά να περάσουν τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ελλάδα και Τουρκίας, παρά τα push back. Έχουμε περιπτώσεις, σύμφωνα με τις καταγγελίες που δεχόμαστε, όπου πρόσφυγες που είχαν φτάσει στα νησιά συνελήφθησαν από την αστυνομία και λίγο αργότερα επαναπροωθήθηκαν στο όριο των θαλασσιών ελληνοτουρκικών συνόρων. Αυτό συνέβαινε επί χρόνια στον Έβρο, αλλά δεν το είχαμε δει στα νησιά του Αιγαίου. Μετά την 1η Μαρτίου του 2020 γίνεται και στα νησιά. ▶ Η πρακτική των επαναπροωθήσεων ακολουθείται και στις περιπτώσεις που μέσα στις προσφυγικές βάρκες βρίσκονται μικρά παιδιά;

Για τις κρατικές αρχές δεν υπάρχει καμία διαφορά, κάνουν ό,τι θα έκαναν και σε κάθε άλλη περίπτωση. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου η ηλικία των προσφύγων, η οικογενειακή τους κατάσταση ή εκείνη της υγείας τους. Έχουμε ενημερωθεί για την περίπτωση μιας οικογένειας με δύο μικρά παιδιά κάτω των πέντε ετών που προσπάθησε να μπ στην Ελλάδα τουλάχιστον μπει τέ τέσσερις φορές. Λέω τέσσερις φο φορές, γιατί αυτές μπορούσαν να πουν συγκεκριμένα σε ποιο σ σημείο βρίσκονταν, όταν έγινε η επαναπροώθησή τους. Πιθανότατα έχουν επαναπροωθηθεί περισσότερες φορές. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην Τουρκία. ▶ Υπάρχουν καταγγελίες πως σε πολλές περιπτώσεις πω οι πρόσφυγες βρίσκονται αντιμέτωποι με ομάδες των αν ειδικών δυνάμεων –χωρίς διειδ ακριτικά– που είναι οπλισμένες, πλησιάζουν τις βάρκες τους με ταχύπλοα σκάφη, συνήθως φουσκωτά, και αφαιρούν τις μηχανές. Από τους πρόσφυγες αποσπούν

ταξιδιωτικά ή άλλα έγγραφα, κινητά τηλέφωνα και άλλα προσωπικά αντικείμενα. Στη συνέχεια σπρώχνουν τις προσφυγικές βάρκες προς την πλευρά της Τουρκίας. Έχει δεχθεί καταγγελίες με αυτό το περιεχόμενο το Legal Center Lesvos;

Ναι έχουμε δεχτεί σχετικές καταγγελίες. Στις περιπτώσεις αυτές, όταν οι πρόσφυγες εντοπίζονται στη θάλασσα, γίνονται αυτά που αναφέρατε. Επίσης, με βάση αναφορές του Human Right Watch, ο τρόπος που λειτουργούν αυτές οι ομάδες είναι ίδιος από το 2015 έως σήμερα. ▶ Έχετε καταγγείλει την πρακτική των push back και την καταπάτηση των δικαιωμάτων των προσφύγων. Ποια είναι η στάση του ελληνικού κράτους απέναντι σε αυτές τις καταγγελίες;

Δεν αναγνωρίζει ότι υπάρχουν τέτοια περιστατικά και απαντά ότι πρόκειται για fake news. Επίσης, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, τα θεσμικά του όργανα απαντούν πως όσοι κάνουν τέτοιες καταγγελίες είναι συνεργάτες των δικτύων διακίνησης προσφύγων ή συνεργάζονται με Τούρκους πράκτορες. ▶ Ποια είναι η αντίδραση των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αντίστοιχες καταγγελίες;

Συνεχίζουν να στηρίζουν οικονομικά και πολιτικά το ελληνικό κράτος και την ελληνική κυβέρνηση. Μόνο κάποιες μικρές ομάδες στην Ευρωβουλή επιδιώκουν να γίνει μια έρευνα για το τι πραγματικά έχει συμβεί στις περιπτώσεις που έχουν καταγγελθεί. ▶ Μετά από όλα αυτά, πώς βλέπετε να διαμορφώνεται η πολιτική της ΕΕ για τους πρόσφυγες;

Τα push back ήταν και είναι οργανικό τμήμα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους πρόσφυγες. Επίσης, πάντα είχε πολιτική αποκλεισμού των προσφύγων και, ειδικά, όταν πρόκειται για μετανάστες που έρχονται από τις χώρες της Αφρικής. Γενικά, η προσφυγική πολιτική στα νησιά ήταν μια τιμωρητική πολιτική. Αυτό δείχνει η επιλογή να γίνουν τα νησιά φυλακές. Ακόμα, η επικείμενη νέα συμφωνία της ΕΕ για τους πρόσφυγες ενδυναμώνει την τιμωρητική πολιτική και την γενικεύει για όλες τις χώρες-μέλη της.

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Άδεια θρανία Η εικόνα στο πρωτοσέλιδο της έκθεσης της UNICEF με τίτλο «Covid-19 και κλειστά σχολεία: Ένας χρόνος σχολικής διακοπής», που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα, έχει πράγματι έναν ισχυρό συμβολισμό. Τα 168 άδεια θρανία αντιστοιχούν στα 168 εκατομμύρια παιδιά σε όλον τον κόσμο που έχουν μείνει σχεδόν ένα χρόνο μακριά από τις σχολικές αίθουσες, από τον Μάρτιο του 2020 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2021. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, περίπου 214 εκατομμύρια παιδιά παγκόσμια έχουν χάσει πάνω από τα τρία τέταρτα της δια ζώσης εκπαίδευσής τους στο ίδιο διάστημα. Η χώρα μας μετρά τρεις πολύμηνες αναστολές στη λειτουργία των σχολείων, με κάποιες διαφοροποιήσεις από βαθμίδα σε βαθμίδα και από περιοχή σε περιοχή. Τα πράγματα, σε σύγκριση με τις άλλες χώρες, γίνονται ακόμα χειρότερα, με δεδομένο το γεγονός ότι τα στοιχεία που δημοσιοποιούνται στην εν λόγω έκθεση φτάνουν μέχρι τον Φεβρουάριο, τον μήνα δηλαδή που ξεκινούσε ένα ακόμα πολύμηνο κλείσιμο των σχολείων στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και με τη δευτεροβάθμια στην Αττική να μην έχει ανοίξει καθόλου από τον Νοέμβρη του 2020. Στις 16 Νοέμβρη που έκλεισαν για πρώτη φορά τα σχολεία στη χώρα μας για τη φετινή σχολική χρονιά, τα σχολεία ήταν πλήρως κλειστά σε μόλις 30 χώρες παγκόσμια, με τη συντριπτική τους πλειοψηφία να βρίσκονται στην Κεντρική και Λατινική Αμερική. Η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας, σε σχέση με τα σχολεία και το κλείσιμό τους ως μέτρο «συγκράτησης» της πανδημίας, συγκρίνεται με αυτές της Κολομβίας και της Βραζιλίας, του Μπαγκλαντές και της Μιανμάρ. Σε διάστημα 11 μηνών πραγματικού εκπαιδευτικού χρόνου, από πέρσι τον Μάρτη, τα σχολεία μας έμειναν κλειστά για πάνω από 6,5 μήνες κατά μέσο όρο. Οι μορφωτικές, παιδαγωγικές και ψυχολογικές συνέπειες, κυρίως για τα παιδιά από τις φτωχές οικογένειες, είναι ανυπολόγιστες.

Η άλλη όψη

Αιμιλία Τσαγκαράτου

Πρωταθλήτρια στο σχολικό lockdown η Ελλάδα!

ι πρόσφατες εκθέσεις των υπερεθνικών οργανισμών για το κλείσιμο των σχολείων, που παρουσιάστηκαν από τα ΜΜΕ και τις εκπαιδευτικές ιστοσελίδες, προέβαλαν κυρίως τα στατιστικά στοιχεία. Για όσους όμως ζουν στα σχολεία, τα στοιχεία αυτά δεν είναι απλά αριθμοί για εντυπωσιασμό. Έχουν βαθιά πολιτική σημασία για τον τρόπο που οι κυβερνήσεις διαχειρίστηκαν την πανδημία και σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση, τις συνέπειες αυτής της διαχείρισης κατά κύριο λόγο στα πιο φτωχά και ταλαιπωρημένα παιδιά αλλά, πάνω απ’ όλα, για το δια ταύτα του τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα. Η ελληνική κυβέρνηση διαχειρίστηκε με τρόπο εγκληματικό το θέμα της λειτουργίας των σχολείων. Δεν είναι τυχαίο που συναγωνίζεται στον τομέα

Σε διάστημα 11 μηνών πραγματικού εκπαιδευτικού χρόνου, από πέρσι τον Μάρτιο, τα σχολεία έμειναν κλειστά για πάνω από 6,5 μήνες κατά μέσο όρο. Η Ελλάδα συγκρίνεται με Κολομβία και Βραζιλία, Μπαγκλαντές και Μιανμάρ

αυτό τις χώρες που έχουν κατά τεκμήριο τους πιο φτωχούς και αποκλεισμένους πληθυσμούς, όσο κι αν στα «γραφήματα» συγκαταλέγεται στις χώρες «μεσαίου και υψηλού εισοδήματος». Γιατί μισεί βαθιά ό,τι έχει σχέση με τα δημόσια αγαθά, γιατί όπως φάνηκε σε όλο το διάστημα της καραντίνας, η νεολαία και οι ανάγκες της ήταν κάθε φορά στο στόχαστρο. Με τρόπο εχθρικό και αλαζονικό, αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος να παρθούν ουσιαστικά μέτρα ώστε τα σχολεία να παραμείνουν ανοικτά με ασφάλεια. Αποφάσισε να ακολουθήσει το δρόμο που εφάρμοσε συνολικά στη διαχείριση της πανδημίας. Μέτρα οριζόντια, κατασταλτικά, με ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση αντί για ενίσχυση των δημόσιων αγαθών και δομών. Με σαφή στόχευση να προχωρήσει με κλειστά τα

σχολεία σε αναδιαρθρώσεις που αλλάζουν το DNA του δημόσιου σχολείου. Η διαπίστωση που γίνεται από όλους, ότι τα πιο φτωχά παιδιά είναι εκείνα που έχουν πληγεί περισσότερο από την πανδημία και τα κλειστά σχολεία, είναι οφθαλμοφανής. Όλοι, υπερεθνικοί οργανισμοί, κυβερνήσεις, πολιτικές δυνάμεις, χύνουν ποταμούς δακρύων για τις μορφωτικές, ψυχολογικές και κοινωνικές συνέπειες της μακρόχρονης απομάκρυνσης από τη ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία. Διαπιστώνουν την όξυνση των ανισοτήτων, δημοσιεύουν στατιστικές και γραφήματα, μιλούν για χαμένη εκπαιδευτικά γενιά. Σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF, εκτιμάται ότι 140.000.000 παιδιά επιπλέον παγκόσμια θα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, λόγω της πανδημίας. Μιλώντας για τα παιδιά, η φτώχεια έχει πολλές διαστάσεις και όχι μόνο την

Η άλλη όψη

Βαριές συνέπειες σε μαθητές/τριες από τα κλειστά σχολεία, ειδικά στους φτωχούς οικονομική. Σε αυτές περιλαμβάνονται η έλλειψη πρόσβασης στην εκπαίδευση, σε δομές υγείας, σε στέγαση. Εκατομμύρια παιδιά, ακόμα και μετά το καθολικό άνοιγμα των σχολείων, δεν θα επιστρέψουν σε αυτά. Ένα στα εφτά παιδιά παγκόσμια αντιμετωπίζουν ψυχική ασθένεια ως συνέπεια της πανδημίας. Η πραγματικότητα στη χώρα μας είναι το ίδιο ζοφερή. Σύμφωνα με στοιχεία του 2019 ήδη ένα στα τρία παιδιά, περίπου 500.000, ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας. Όταν λοιπόν υπάρχει πανθομολογούμενη εκτίμηση για όξυνση της φτώχειας λόγω της πανδημίας , τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα. Ο πιο εξαφανισμένος μαθητικός πληθυσμός είναι προφανώς ο προσφυγικός, που τα κλειστά σχολεία μεγέθυναν το ήδη τεράστιο πρόβλημα της πρόσβασής τους στα δημόσια σχολεία. Μόλις το 11% των παιδιών των προσφύγων, των μεταναστών και των Ρομά συμμετείχε στην τηλε-«εκπαίδευση», ενώ μόλις το 24% του γενικού μαθητικού πληθυσμού σύμφωνα με έρευνα του ΑΠΘ είχε πλήρη πρόσβαση σε αυτήν. Πολλές είναι και οι έρευνες που διαπιστώνουν την αύξηση του άγχους, της κατάθλιψης, του φόβου και της ψυχικής εξάντλησης που ένιωσαν τα παιδιά και οι έφηβοι στη διάρκεια της καραντίνας και λόγω των κλειστών σχολείων. Άλλη μία παράμετρος που θα πλήξει τους πιο φτωχούς και απομακρυσμένους από τα αστικά κέντρα μαθητές είναι η εφαρμογή από τη φετινή σχολική χρονιά της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής για τα ΑΕΙ, αφού αυτά τα παι-

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

διά αντιμετώπισαν ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες στην προετοιμασία τους για τις εξετάσεις και θα αποτελέσουν την κύρια δεξαμενή των 20.000 επιπλέον μαθητών, που σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα μείνουν φέτος εκτός ΑΕΙ. Κανένας λοιπόν εκπρόσωπος της εξουσίας δεν φείδεται διαπιστώσεων. Όμως ποτέ δεν αναφέρονται οι αιτίες, ποτέ δεν καταδικάζονται οι πολιτικές που οδηγούν στα προαναφερόμενα, απαριθμούνται περίπου ως «φυσικά φαινόμενα». Με γενικές επικλήσεις καλούνται να λυθούν τα προβλήματα. Τα μεγάλα ερωτήματα είναι: Όλα αυτά ήταν και είναι αναπόφευκτα; Και τι θα γίνει από δω και πέρα, εν όψει και της νέας σχολικής χρονιάς; Μιλώντας για τη δική μας εκπαιδευτική πραγματικότητα, είναι γεγονός ότι οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τα σχολεία είναι εγκληματικές. Εκκινούν από το διαχρονικό χτύπημα της δημόσιας εκπαίδευσης, πατούν πάνω στο ήδη ταλαιπωρημένο σώμα της από τις συνεχείς αναδιαρθρώσεις των τελευταίων δεκαετιών, από όλες τις κυβερνήσεις. Για να απαντήσουμε λοιπόν στο ερώτημα αν το μαζικό, οριζόντια και μακρόχρονο κλείσιμο των σχολείων ήταν μια αναπόφευκτη πολιτική, λέμε κατηγορηματικά όχι. Έχουμε απαριθμήσει πολλές φορές τα μέτρα που θα έπρεπε να παρθούν. Όμως οι επιλογές ήταν σαφείς, με στόχευση και βλέμμα στο μέλλον — ένα δυστοπικό φυσικά μέλλον, που τα πάντα πρέπει να ανατραπούν βίαια και όχι προς όφελος των παιδιών και συνολικά της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Η προσπάθεια επιβολής ως κανονικότητα μιας κατάστασης που το σχολείο θα μπορεί να κλείνει ελαφρά τη καρδία, είναι μια σαφής επιλογή. Δεν είναι τυχαίο που οι αναφορές των υπερεθνικών οργανισμών και η στόχευση της δικής μας κυβέρνησης για το από δω και πέρα έχουν ως κέντρο βάρους την ενίσχυση της ψηφιακής εκπαίδευσης, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ εμφανίζεται ως μέσο για την άρση των κοινωνικών και εκπαιδευτικών ανισοτήτων! Γι’ αυτό και η κριτική γίνεται κυρίως από τη σκοπιά της δυσκολίας των κυβερνήσεων να εξασφαλίσουν τη μεγαλύτερη δυνατή ψηφιακή πρόσβαση και όχι στην αδυναμία τους να κρατήσουν τα σχολεία ανοικτά, το κέντρο βάρους της συζήτησης μετατοπίζεται στην έλλειψη των υποδομών και στα τεχνικά προβλήματα και όχι στο πώς θα εξασφαλιστεί, σε περίπτωση νέου κύματος της πανδημίας, η ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία. Μόνο το μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα και όλοι οι φορείς του –εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές– μπορούν και οφείλουν να μετατοπίσουν το κέντρο της συζήτησης από τους ψηφιακούς μετασχηματισμούς της εκπαίδευσης, ως φάρμακο για πάσα νόσο, στην επιτακτική ανάγκη να παρθούν τώρα όλα εκείνα τα μέτρα που θα εξασφαλίζουν σχολεία ανοιχτά και ασφαλή. Με καμπάνιες και κινητοποιήσεις που θα λένε καθαρά και ξάστερα ότι δεν θα ανεχθούμε ποτέ ξανά τον κατ’ οίκον εγκλεισμό εκπαιδευτικών και μαθητών μπροστά στις οθόνες των υπολογιστών.

Τεράστια ποσά για την «ψηφιοποίηση» της εκπαίδευσης, όχι για την ενίσχυσή της

τίζουμε μέρα τη μέρα το αναβαθμισμένο σχολείο». Οι δηλώσεις αυτές της υπουργού παιδείας Κεραμέως στη συνάντησή της με την Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Margrethe Vestager, αρμόδια για τον Ανταγωνισμό και την Ψηφιακή Πολιτική, είναι πρόκληση απέναντι σε εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές, ειδικά σε μια περίοδο που τα σχολεία ανοίγουν με χειρότερους όρους απ’ ό,τι έκλεισαν και που το ένα νομοθέτημα διαδέχεται το άλλο για το παραπέρα χτύπημα του δημόσιου σχολείου και των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών. Η υπουργός Παιδείας ενημέρωσε την εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τους τρεις στρατηγικούς άξονες των «μεταρρυθμίσεων» που στοχεύουν στην «ενίσχυση ψηφιακού εξοπλισμού σχολείων και μαθητών, καλλιέργεια ψηφιακών και ήπιων δεξιοτήτων και την ψηφιοποίηση των διαδικασιών στην εκπαίδευση». Με άλλα λόγια, «ενημέρωσε» την ΕΕ ότι θα ακολουθήσει κατά γράμμα αυτά που ο ίδιος ο υπερεθνικός οργανισμός επιβάλλει ως κεντρικούς άξονες εκπαιδευτικής πολιτικής, σε συμφωνία πάντα και με την εγχώρια οικονομική και πολιτική ελίτ, με την πανδημία ως αφορμή και ευκαιρία. Τα λεφτά είναι πολλά: 1,3 δις ευρώ προβλέπονται από το Ταμείο Ανάκαμψης για την Παιδεία, όχι όμως για να ανακάμψει το δημόσιο σχολείο και οι μαθητές του από τις συνέπειες του μακρόχρο-

νου κλεισίματος αλλά για να ανακάμψει ακόμα περισσότερο η μεγαλύτερη πρόσδεση του δημόσιου σχολείου στις ανάγκες της αγοράς. Το ποσό είναι πραγματικά ιλιγγιώδες, αν το συγκρίνει κανείς και με τις δαπάνες για την Παιδεία που προβλέπονται από τον προϋπολογισμό για το 2021 και είναι 4,9 δις. Είναι πραγματικά προκλητικό, σε μια περίοδο που όλοι διαπιστώνουν τα τεράστια μορφωτικά ελλείμματα των μαθητών από τα πολύμηνα κλεισίματα των σχολείων, το Υπουργείο Παιδείας να διαλαλεί την πραμάτεια των προγραμμάτων της επιχειρηματικότητας ακόμα και από τη Β’ Δημοτικού, της μεγαλύτερης σύνδεσης των προγραμμάτων σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με τις επιθυμίες των «κοινωνικών εταίρων» (βλέπε επιχειρήσεων) και την ενίσχυση της «αριστείας» και της αξιολόγησης. Αντί λοιπόν για μέτρα που θα εξασφαλίσουν ανοιχτά και ασφαλή σχολεία για την τρέχουσα αλλά και την επόμενη σχολική χρονιά, όπως μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών και ενίσχυση των υποδομών των σχολείων η κυβέρνηση επιλέγει, σαν να μην συμβαίνει τίποτε, να μπουκώσει τους μαθητές στη δεξιότητα και την επιχειρηματικότητα. Αντί να πάρει μέτρα ενισχυτικά για τις μορφωτικές και τις ψυχοπαιδαγωγικές ανάγκες των παιδιών, κυρίως εκείνων από τα φτωχά στρώματα, ανεμίζει τις σημαίες των προτύπων και της αριστείας.

ΕΠΙ • κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Ματίνα Παπαχριστούδη

πίσω

Δημοσιογράφοι: Σκληρή εργασία, διπλή αλλοτρίωση

από τις κάμερες

ελίτ. Όλα αυτά για να πιστοποιηθεί η εξαίρεση τους από την κοινωνία ως κάποιος περιούσιος κλάδος με προνόμιο τη συμμετοχή του στο «πλούσιο» τραπέζι της εξουσίας του ελέγχου και της χειραγώγησης. Το επιχείρημα διακινείται ταυτόχρονα με την άποψη πως σημασία έχουν τα Μέσα ενημέρωσης ως αυτόνομες οντότητες — ανεξαρτήτως από τα συμφέροντα, τις βλέψεις και τους στόχους των επιχειρηματιών στους οποίους ανήκουν. Σε ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με τους πρώην αυτές τις «οντότητες», οι εργαζόμενους της Ελευθεροτυπίας δημοσιογράφοι οφείλουν που διεκδίκησαν χρήματα από τις να ενσωματώνονται χωτράπεζες και με δημόσιες καταγγερίς κανένα δικαίωμα στην λίες ή παραστάσεις διαμαρτυρίας, άποψη ή την εργασία, πέρα στην περίπτωση του πρώην Mega από αυτά που εγκρίνει η δεν διαφαίνεται προσπάθεια διεκδομή του Μέσου. δίκησης. Προωθούνται ερωτήσεις Όλα αυτά ακούγονται πιο δυνατά στο φόντο του στη Βουλή, ενώ η ΕΣΗΕΑ εκδίδει αντεργατικού νομοσχεδίου διακριτικές ανακοινώσεις. Με της κυβέρνησης, οι διααυτή την τακτική, που ουδότάξεις του οποίου για τον λως ανησυχεί τις τράπεζες ή το ευρύτερο χώρο των μίντια, δημόσιο, εκτιμάται πως θα βρεθεί απλώς σφραγίζουν και θετελικά «νόμιμος τρόπος να μην σμικά την ήδη υπάρχουσα πληρώσουν ούτε ευρώ. εφιαλτική κατάσταση στις εργασιακές σχέσεις, κυρίως για τους νέους στο επάγγελμα. Οι δημοσιογράφοι δεν έχουν εδώ και πολλά χρόνια συλλογικές συμβάσεις αλλά μόνο

Για μιαν ακόμη φορά χρησιμοποιείται στον κλάδο, ως αδιαμφισβήτητο αξίωμα, το επιχείρημα πως οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι δεν μοιάζουν με τους άλλους, ασκούν ένα επάγγελμα-λειτούργημα, σκληρό μεν αλλά ξεχωριστό, με αποτέλεσμα να είναι κάτι σαν

ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ψηφίστηκε σε νόμο, με ευρεία κομματική συναίνεση της Βουλής, τροπολογία με την οποία οι εργαζόμενοι σε πτωχευμένες επιχειρήσεις που μπαίνουν σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης θα λαμβάνουν και τις αποζημιώσεις τους. Η ρύθμιση στον χώρο των ΜΜΕ αφορούσε εργαζόμενους του πρώην ΔΟΛ που πουλήθηκε στον Μαρινάκη, του πρώην Mega, που επίσης κατέληξε στον ίδιο, και της Ναυτεμπορικής την οποία αγόρασε από τις τράπεζες ο Μελισσανίδης.

ΔΥΟΜΙΣΗ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ, οι τράπεζες και το δημόσιο αρνούνται να εφαρμόσουν τον νόμο για τους πρώην εργαζόμενους στο Mega! Πήραν τα χρήματα από την πώληση της περιουσίας του, 22 εκατ. οι τράπεζες και 6,5 εκατ. το δημόσιο, και τώρα οφείλουν να τα επιστρέψουν. Ωστόσο, Αναζητούν τρόπους να μην δώσουν τα χρήματα — ειδικά οι τράπεζες έθεσαν το ζήτημα ως «μείζον» σε σχέση με τα «κόκκινα δάνεια» απευθείας στους ελεγκτές των «θεσμών».

ατομικές, εργάζονται ήδη 10ωρα ή 12ωρα, σε άθλιες συνθήκες, χωρίς προστασία ή πρόνοια. Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίστηκε η κρίση στα ΜΜΕ τη δεκαετία 2009-2019 που οδήγησε τους διπλά αλλοτριωμένους εργαζόμενους στη βιομηχανία της προπαγάνδας προς τη βίαιη προλεταριοποίηση. Οι ελάχιστοι κανόνες επαγγελματικής προστασίας εξαφανίστηκαν μαζί με τους όρους των συλλογικών συμβάσεων. Το αποτέλεσμα είναι να μην έχουν συμμετοχή στη διαμόρφωση του παραγόμενου –με κάθε μέσο– ειδησεογραφικού περιεχομένου. Μετατράπηκαν σε χειρωνακτικούςδιανοητικούς εργάτες σε επιχειρήσεις χειραγώγησης, όπου το δικαίωμα της «ελευθερίας του λόγου» έχουν μόνο οι ελεγκτές της και οι πλήρως υποταγμένοι σε αυτούς. Η δημοσιογραφία, αυτή η υπέροχη τέχνη και τεχνική, παλεύει να βρει διόδους παρέμβασης στο ολοένα και πιο ασφυκτικά ελεγχόμενο πεδίο των μίντια. Με πρωτοπόρους εργαζόμενους δημοσιογράφους, οι οποίοι γνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα στην πληροφορία και την ενημέρωση, να θέλουν να διατηρήσουν τον ενεργό ρόλο τους στην ιδεολογική μάχη εντός των ΜΜΕ.

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» Είναι η στιγμή να μιλήσουμε για τα όσα συμβαίνουν ξανά στο Κέντρο Αναπλήρωσης Απωλειών Υγείας (ΚΑΑΥ) Αγίου Ανδρέα. Για το «λιώσιμο» των φαντάρων, ώστε να κάνουν δωρεάν διακοπές οι στρατιωτικοί, αλλά και για το πώς μεταχειρίζεται τους στρατιώτες του ο αρμόδιος αξιωματικός. Οι στρατεύσιμοι ψυχολόγοι δεν πίστευαν αυτά που άκουγαν. Οι αποσπασμένοι των ειδικών δυνάμεων δουλεύουν από τις 8 το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι μέσα στον ήλιο για τη συντήρηση του ΚΑΑΥ, κουβαλώντας μπάζα, πέτρες, χώματα, πευκοβελόνες, φύκια, τσιμέντα και, αμέσως μετά, υπηρεσία πάλι μέσα στον ήλιο. Φαίνεται, βέβαια, πως ο αρμόδιος αξιωματικός ψάχνει να πάρει και άλλα αστέρια, καθώς υπάρχουν πολλοί ευνοούμενοι. Όπως, για παράδειγμα, ο Λόχος Λέσχης, με 67 άτομα δύναμη, από τα οποία τα 60 δεν έχουν δουλειά

«Λιώσιμο» στο ΚΑΑΥ Αγ. Ανδρέα ▸ Επιβεβαιώνει το ΓΕΣ ότι ιδιώτης εργολάβος τιμωρεί φαντάρους για να εργάζονται περισσότερο; να κάνουν, οι βάφεις με δύναμη 27 άτομα, τα οποία είναι μόνιμα εκτός στρατοπέδου με έξοδο και οι 10 ξυλουργοί που κάθονται σε ένα ξυλουργείο που δεν χρειάζεται. Από την άλλη, σε ό,τι αφορά τους στρατιώτες του πεζικού, κάθε πρωί τρεις από αυτούς είναι σκοποί στις τέσσερις πύλες από τις 6 π.μ. μέχρι τις 3 μ.μ. Η έξοδος είναι πλέον άγνωστη λέξη, λόγω των συνεχών υπηρεσιών. Πολλές φορές δεν… φτάνει η πρωινή αγγαρεία αλλά δίνεται και διαταγή για απογευματινή. Ενώ, κι

όταν δεν δίνεται διαταγή, η αγγαρεία γίνεται με την απειλή ποινών. Επίσης, ο ιδιώτης που έχει αναλάβει εδώ και χρόνια την συντήρηση του ΚΑΑΥ με βαρέα μηχανήματα έχει μεγαλύτερο λόγο και από κάθε ανώτατο αξιωματικό. Φτάνει στο σημείο να... βγάζει αναφερόμενους και να μοιράζει ποινές, καθώς οι αξιωματικοί δεν του χαλάνε χατίρι! Έχει μόνιμα τέσσερα άτομα στο συνεργείο του και για τις βαριές δουλειές εκμεταλλεύεται τους φαντάρους. Στρατιώτες έχουν αιτηθεί λήξη

απόσπασης, αλλά ο αρμόδιος αξιωματικός κάνει τα «στραβά μάτια» και τους δελεάζει με κάποιες μέρες άδεια, που στην ουσία κάνει το ήδη δύσκολο πρόγραμμα υπηρεσιών να φτάνει στα όρια του αδύνατου. Κάποιοι, μάλιστα, πήραν αναβολή για να γλιτώσουν και άλλοι είναι στα όρια να καταρρεύσουν. Κάθε μέρα, όλο και πιο πολλοί οπλίτες είναι στα ιατρεία με πόνους στη μέση και στα πόδια από το βάρος και την ορθοστασία, όπου τους δίνονται αντιφλεγμονώδεις ενέσεις και κρέμες για να μην πονάνε. Η κατάσταση στο ΚΑΑΥ Αγίου Ανδρέα έχει φτάσει στο απροχώρητο. Το ΓΕΣ και ο στρατηγός επιβεβαιώνουν όλες αυτές τις καταγγελίες; Απαιτούμε να επιληφθεί του θέματος η αρμόδια αρχή, καθώς κανένας οπλίτης θητείας που υπηρετεί την πατρίδα του δεν είναι δούλος των αξιωματικών που τον εκμεταλλεύονται για την προαγωγή τους.

Κοινωνία Ηρώ Ζιώζια

πλατεία Αυδή, στις 5 και 6 Ιουνίου, θα γεμίσει ακόμα μια φορά με εργατικά σχήματα και συλλογικότητες γειτονιάς που αισθάνονται την ανάγκη να συζητήσουν με βάση τις εμπειρίες τους και να αναδείξουν από κοινού τις δυνατότητες αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος και της νεολαίας. Το φετινό διήμερο ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια θα διεξαχθεί σε μια ιδιαίτερη και επικίνδυνη χρονική περίοδο. Το ξέσπασμα και η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας δημιουργούν μια ασφυκτική κατάσταση για τους εργαζομένους και ειδικότερα την εργατική νεολαία. Μπροστά στις νέες συνθήκες πρωτόγνωρης υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, το αντίπαλο στρατόπεδο επιδιώκει να προκαλέσει καίρια πλήγματα στον κόσμο της εργασίας. Από τις επικίνδυνες και παραβιαστικές καταστάσεις που βιώσαμε στους χώρους δουλειάς εν μέσω πανδημίας, μέχρι την επίθεση στο 8ωρο και τη συνδικαλιστική δράση, με αιχμή του δόρατος τον νόμο Βρούτση, γίνεται πιο σαφές από ποτέ ότι κυβέρνηση και κεφάλαιο «κάνουν την κρίση ευκαιρία» και επενδύουν στην εξόντωσή μας. Σήμερα, γίνεται ξεκάθαρο πως αν δεν υπάρξει συνολική αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, η επιδίωξή τους είναι να αναιρέσουν κατακτήσεις αιώνων σε κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής. Σε αυτό το πλαίσιο και με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις, έγιναν δύο συναντήσεις εργασίας, στις οποίες πραγματοποιήθηκε πλούσια συζήτηση από το σύνολο των σχημάτων και συλλογικοτήτων. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στα χαρακτηριστικά της περιόδου που διανύουμε και τον χαρακτηριστικό τρόπο με τον οποίο κυβέρνηση και εργοδοσία «αξιοποιούν» την πανδημία για να αναδιαρθρώσουν συνολικά τους όρους με τους οποίους ζει και εργάζεται ο λαός (νομοσχέδια Χατζηδάκη-Βρούτση, επέ-

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Στις 5 και 6 Ιουνίου το διήμερο ενάντια σε ανεργία-επισφάλεια! Τρεις ενδιαφέρουσες θεματικές εκδηλώσεις περιλαμβάνει το διήμερο ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια που θα γίνει στην πλατεία Αυδή. Στο επίκεντρο της συζήτησης, τα «μικρά και συγκεκριμένα» του κλάδου ή της γειτονιάς αλλά και τα «μεγάλα» ζητήματα της εποχής.

κταση και παγίωση τηλεργασίας, εκτόξευση απολύσεων και εργοδοτικής αυθαιρεσίας). Εκφράστηκε η πεποίθηση πως οι θετικές παρακαταθήκες του προηγούμενου διαστήματος, όπως εκδηλώθηκαν τόσο στις κινηματικές εξάρσεις στο πεδίο των λαϊκών-δημοκρατικών δικαιωμάτων όσο και στους χώρους δουλειάς, διαμορφώνουν τους κατάλληλους όρους για τη διεξαγωγή ενός μαζικού διημέρου που θα αναβαθμίσει τη συζήτηση των

εργατικών συλλογικοτήτων και θα αγκαλιάσει τον κόσμο της ανεργίας και της εργασιακής περιπλάνησης. Ακόμα, τονίστηκε η ανάγκη σκιαγράφησης ενός θετικού προτάγματος που θα εμπνέει και θα πείθει τον κόσμο αυτόν, κόντρα στις τάσεις απαισιοδοξίας και αποστράτευσης που δημιουργεί ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Με βάση όλα τα παραπάνω, επιλέχθηκαν οι τρεις θεματικές εκδηλώσεις: Συγκεκριμένα, το

Χωρίς εμάς ο κόσμος σταματά, το μέλλον ανήκει σε αυτούς που το χτίζουν

Σωματείο Intracom: «Περήφανοι» για τα όπλα «Μόνο αγανάκτηση» ένιωσε η πλειοψηφία του ΔΣ του σωματείου στον όμιλο Intracom από την ανακοίνωση αλληλεγγύης της Σωματειακής Επιτροπής (ΣΕ) του ΣΕΤΗΠ στους λιμενεργάτες του Λιβόρνο, οι οποίοι μποϊκόταραν πλοίο με όπλα για το Ισραήλ. Η ΣΕ ανέφερε έργα στην Intracom, που «στρέφονται εναντίον των λαών, των κατατρεγμένων, του εργατικού κινήματος»: συμβάσεις για Patriot, για αεροσκάφη του Ισραήλ, για παρακολούθηση μεταναστών στα σύνορα, για μαζικό φακέλωμα της

ΕΛΑΣ. «Είμαστε περήφανοι για τα προϊόντα που εμείς οι εργαζόμενοι παράγουμε(!)» κι «αν η ηθική τους έρχεται σε αντίθεση με τις δραστηριότητες της εταιρείας δεν έχουν παρά να αποχωρήσουν [...]», απάντησε το ΔΣ του σωματείου! Κυνικοί και εργοδοτικοί, περηφανεύονται για συστήματα που σκοτώνουν και καταπιέζουν. Ντράπηκε και η ντροπή, όπως κατήγγειλε το Radical IT. Το εργατικό κίνημα δεν ενδιαφέρεται μόνο για τον μισθό αλλά και για το τι και για ποιον παράγεται.

Σάββατο 5 Ιουνίου στις 7 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση με τίτλο: «Για να ζήσουμε εμείς όρθιοι θα πέσουν αυτοί! Εργατικές αντιστάσεις και αγώνες εν μέσω πανδημίας». Στην εκδήλωση θα παρέμβει μία σειρά από κλάδους (όπως είναι οι υγειονομικοί, οι εργαζόμενοι στον χώρο της τέχνης και του θεάματος, ο κλάδος του επισιτισμού-τουρισμού και των κατασκευών), οι οποίοι δέχτηκαν σφοδρή επίθεση μέσα στα απανωτά lockdown αλλά και η Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης, ώστε να μεταφερθεί η πολύτιμη εμπειρία της οργάνωσης και της αντίστασης στις γειτονιές. Την Κυριακή 6 Ιουνίου στις 6 μ.μ. θα γίνει workshop με τίτλο: «Είμαι εργαζόμενη. Δε με τρομοκρατείς. Εργασιακή βία και εκφοβισμός: η “κρυφή” πλευρά της εργοδοτικής επίθεσης», η οποία θα καταπιαστεί με την εργασιακή βία και τον εκφοβισμό αλλά και την έμφυλη διάστασή τους, σε συνέχεια και των όσων καταγγελιών έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας τους τελευταίους μήνες. Τέλος, η κεντρική εκδήλωση της Κυριακής θα ακολουθήσει στις 8 το βράδυ με τίτλο: «Δουλειά για μια ζωή ή μία ζωή αλλιώτικη; Συζήτηση για το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη και την αναγκαία απάντηση». Η εκδήλωση αυτή στοχεύει σε μία βαθύτερη ανάλυση του εργασιακού νομοσχεδίου που θα κατατεθεί άμεσα για ψήφιση σχετικά με το πώς θα επηρεάσει το τοπίο των εργασιακών σχέσεων. Η φετινή διοργάνωση του διημέρου στοχεύει στο να υποβοηθήσει τις τάσεις που αναζητούν την αναμέτρηση τόσο με τα «μικρά και συγκεκριμένα» του κλάδου ή της γειτονιάς όσο και με τα «μεγάλα» ζητήματα της εποχής μας. Για εμάς, η βαθύτερη πολιτικοποίηση και ο συντονισμός αποτελούν αναγκαία προϋπόθεση ώστε να εκφραστεί και να οργανωθεί συλλογικά όλο το κομμάτι που πλήττεται από το σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα. Και πιστεύουμε ότι θα το πετύχουμε!

16 Νοσοκομεία

Το ΕΣΥ πίσω στην ασφυξία και τα ράντζα

Κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ ΒΟΥΛΑΣ

Ιωάννα Καρδάρα

Αντιστάσεις κόντρα στα ΣΔΙΤ ▸ Μιλούν στο Πριν για τα σχέδια ιδιωτικοποίησης, η πρόεδρος και ο γενικός γραμματέας του συλλόγου εργαζομένων

▸ «Καμένη γη» από τη διαχείριση της πανδημίας Στην «κανονικότητα» της ασφυξίας και των ράντσων επιστρέφει το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), παρά τη σχετική αποφόρτιση των δημόσιων νοσοκομείων από εισαγωγές και νοσηλείες κρουσμάτων κορονοϊού. Αυτό, γιατί, με το «πέπλο» του «συστήματος υγείας μίας νόσου» να αίρεται, αποκαλύπτεται η υγειονομική «καμένη γη» που αφήνει πίσω της –συνολικά για τη δημόσια υγεία– η διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση. Σύμφωνα με τον γραμματέα της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ) Πάνο Παπανικολά-

ου, στο ΕΣΥ παρατηρείται μια «τριπλή υπερφόρτωση», που οφείλεται στον αργό ρυθμό μείωσης των εισαγωγών, στη λοιπή νοσηρότητα γενικώς και στη λοιπή νοσηρότητα «που θα έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί και δεν αντιμετωπίστηκε με άνωθεν εντολές». Σοβαρά προβλήματα υγείας δεν διαγνώστηκαν ή δεν αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως, με αποτέλεσμα τώρα να φτάνουν στα νοσοκομεία ως «βαριά περιστατικά». Και αυτό, την ίδια στιγμή που, σύμφωνα με τον Πάνο Παπανικολάου, στα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια εκτοξεύτηκε ο αριθμός των τακτικών χειρουργείων, με τους κλινικάρχες να «θησαυρίζουν» από τη μετατροπή του ΕΣΥ σε σύστημα μίας νόσου.

ε αναβρασμό βρίσκονται οι εργαζόμενοι του Ασκληπιείου Βούλας ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για Συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στο νοσοκομείο. Πριν λίγες μέρες, έφεραν στο φως της δημοσιότητας την απόφαση της διοίκησης να ενταχθεί το νοσοκομείο στη χρηματοδότηση μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Η διοίκηση δεν είχε ενημερώσει τους εργαζόμενους για τα σχέδιά της, τα οποία έγιναν αντιληπτά, όταν είδαν ένα drone να πετάει πάνω από το νοσοκομείο, βγάζοντας φωτογραφίες και βίντεο. Όταν ρώτησαν τι συμβαίνει, η διοίκηση τους έδωσε μια απάντηση άκρως ανησυχητική, λέγοντας ότι φτιάχνεται ένα διαφημιστικό βίντεο το οποίο θα πάει στο ελληνοελβετικό επιμελητήριο προκειμένου να προσελκυστούν ιδιώτες για να επενδύσουν εντός του Ασκληπιείου μέσω ΣΔΙΤ ή και με άλλες μορφές. «Καταλαβαίνουμε ότι το Ασκληπιείο μπαίνει στο μάτι του κυκλώνα και της κυβερνητικής επίθεσης που στόχο έχει να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα. Μπαίνει στο μάτι του κυκλώνα γιατί είναι χτισμένο σε πολύ συγκεκριμένο σημείο. Είναι δίπλα στην “πόλη” που θα χτιστεί στο Ελληνικό και αποτελεί κομμάτι του σχεδίου

ΣΕΦΚ

ανάπλασης του παραλιακού μετώπου εδώ και χρόνια. Από το 2017, όταν ξεκίνησε ο δήμαρχος Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης να διεκδικεί το ρυμοτομούμενο, δηλαδή μέρος του οικοπέδου, καταλάβαμε πολύ καλά ότι ξαναμπαίνουν μπροστά οι μηχανές για να αλλάξει ο χαρακτήρας του νοσοκομείου», αναφέρει στο Πριν η γιατρός και πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων του Ασκληπιείου Βούλας, Δέσποινα Τοσονίδου. Από την πλευρά του, ο νοσηλευτής, γενικός γραμματέας του σωματείου και εκπρόσωπος των εργαζομένων στο διοικητικό συμβούλιο του νοσοκομείου Δημήτρης Γαρδικλής, τονίζει ότι αυτή η απόφαση αποτελεί ιδιωτικοποίηση η οποία ξεκινάει τη λογική του ξηλώματος του ΕΣΥ. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε τροχιά κινητοποιήσεων. Ήδη έχουν πραγματοποιήσει γενική συνέλευση και παράσταση διαμαρτυρίας στον διοικητή του νοσοκομείου. Πριν λίγες μέρες, το σωματείο παραχώρησε συνέντευξη Τύπου, καθώς οι εργαζόμενοι σκοπεύουν το επόμενο διάστημα να ζητήσουν άμεση συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας και να οργανώσουν σύσκεψη με τους φορείς της ευρύτερης περιοχής. Ενώ βρίσκονται και σε συντο-

νισμό με τα σωματεία εργαζομένων των άλλων νοσοκομείων που συμπεριλαμβάνονται στο «Ελλάδα 2.0» (Ευαγγελισμός, Αττικό, ΚΑΤ, Παίδων «Αγ. Σοφία»). «Σε ποιο ΕΣΥ οδεύουμε; Θα είναι με βάση την κερδοφορία οι παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας ή με βάση τις ανάγκες που εξυπηρετεί το κάθε νοσοκομείο», διερωτάται ο Δ. Γαρδικλής, ενώ προσθέτει ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε να έχουν το πλατύτερο δυνατό κοινωνικό μέτωπο στήριξης στην προσπάθεια σωτηρίας του Ασκληπιείου Βούλας. «Πρόκειται για την κλωστή που θέλει να ξηλώσει το πουλόβερ του ΕΣΥ», υπογραμμίζει. Η Δ. Τοσονίδου σημειώνει ότι «το σωματείο εργαζομένων είναι κινητήριος μοχλός της αντίστασης, αλλά δεν μπορεί να δώσει τη μάχη μόνο του», τονίζοντας και εκείνη την ανάγκη για κοινωνική συμμαχία που να αφορά κατοίκους, εργαζόμενους, όσους έχουν ανάγκη ένα αποκλειστικά δημόσιο νοσοκομείο. «Είμαστε αισιόδοξοι γι’ αυτό. Βάζουμε πάλι στο προσκήνιο το αίτημα να περάσει στο δημόσιο το οικόπεδο που είναι του Ερυθρού Σταυρού και που ο ελληνικός λαός το έχει χρυσοπληρώσει τόσα χρόνια, χωρίς αποζημίωση», υπογραμμίζει.

Κώστας Παπαγεωργίου

Μπροστά στις μάχες του σήμερα και τη νέα «σελίδα»

Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ), από τα ιστορικότερα σωματεία στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, την Κυριακή 23 Μαΐου πραγματοποίησε την πρώτη δια ζώσης συνέλευση μετά το πέρας του lockdown, παίρνοντας αγωνιστική απόφαση ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Οι εργαζόμενοι που συμμετείχαν αντάλλαξαν εμπειρίες από την τηλεκπαίδευση και τις εργασιακές σχέσεις που αναπτύχθηκαν. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον χώρο των φροντιστηρίων. Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται ως εκπαιδευτικοί δεύτερης διαλογής, ενώ καθίστανται ακόμα πιο ευάλωτοι με τις ρυθμί-

σεις για το ωράριο και τις μέρες εργασίας. Η συντριπτική πλειοψηφία εργάζεται σε χώρους εργασίας χωρίς πρωτόκολλα ασφαλείας σε περίπτωση εμφάνισης κρούσματος, με περιορισμένα self test και χαμηλά επίπεδα εμβολιασμού. Τα τελευταία χρόνια, μέσα στους αγώνες ενάντια στα μνημόνια και την επίθεση στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των εργαζομένων, παρουσιάστηκε η ανάγκη για ανώτερη συσπείρωση των εργατικών δυνάμεων και οικοδόμηση ισχυρών οργάνων πάλης των εργαζομένων. Έτσι, πιο έμπειρος και ισχυρός σήμερα, αντιλαμβανόμενος την ενιαία επίθεση που δέχεται ο κλάδος τις ιδιωτικής εκπαίδευσης αλλά και την ανάγκη δυναμώματος των θέσεων των

εργαζομένων, ο ΣΕΦΚ επιχειρεί τη μετεξέλιξή του σε κλαδικό σωματείο όλων των εργαζομένων της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Το πρώτο ουσιαστικό βήμα στην κατεύθυνση αυτή είναι η παρουσίαση και η συζήτηση, για πρώτη φορά, του καταστατικού του νέου κλαδικού ΣΕΦΚ, εκκινώντας ουσιαστικά τις διεργασίες για τη μετεξέλιξη του σωματείου το επόμενο διάστημα. Η ύπαρξη ενός κλαδικού σωματείου ανεξάρτητου από συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, μαχητικού και εφοδιασμένου με την πλούσια εμπειρία των αγώνων που φέρει σήμερα ο ΣΕΦΚ, μπορεί να υψώσει τείχος αντίστασης και διεκδίκησης στον κλάδο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, βάζοντας τα εργατικά συμφέροντα μπροστά.

Κοινωνία Θέμης Λιανός

ΑΛΕΞΑΝ∆ΡΟΥΠΟΛΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Ντίνα Ρέππα

Νίκη του κινήματος, αθώος ο Ν. Χαραλαμπόπουλος

ΘΕΑΤΡΟ ΕΜΠΡΟΣ

Ανήκει στον λαό, όχι στον δήμο!

▸ Στο κενό η δίωξη «Σπάρτακου» και Επιτροπής Αλληλεγγύης

θώο έκρινε το δικαστήριο στην Αλεξανδρούπολη τον Νίκο Χαραλαμπόπουλο για την κατηγορία της «συκοφαντικής δυσφήμησης κατ’ εξακολούθηση», ύστερα από μήνυση αξιωματικού, πρώην διοικητή μονάδας στην περιοχή. Πρόκειται για μια μεγάλη νίκη των φαντάρων, του κινήματος μέσα και έξω από τον στρατό σε όλη τη χώρα! Γιατί στο πρόσωπο του αγωνιστή Νίκου Χαραλαμπόπουλου δικάστηκε το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος», η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, οι αγωνιζόμενοι φαντάροι όλης της Ελλάδας, το αντιπολεμικό διεθνιστικό κίνημα. Η κατηγορία κατέπεσε πλήρως στο δικαστήριο από τους μάρτυρες υπεράσπισης, όπου απεναντίας αναδείχθηκε

ο πολύπλευρος αγώνας που κάνουν το Δίκτυο «Σπάρτακος» και η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων για τα δικαιώματα των φαντάρων εδώ και δεκαετίες. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που η Επιτροπή Αλληλεγγύης και το Δίκτυο «Σπάρτακος» έχουν βρεθεί στο στόχαστρο του κράτους. Η δράση τους μέσα κι έξω από τα στρατόπεδα ενοχλεί πάρα πολύ το κράτος και τις κυβερνήσεις, οι οποίοι επιδιώκουν μέσα από την πολεμική προετοιμασία να ικανοποιήσουν τους πόθους της ελληνικής αστικής τάξης, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή. Γι’ αυτό και θέλουν σιγή. Θέλουν μια κοινωνία η οποία αν δεν αποδέχεται τα εθνικιστικά παραμύθια, θα σωπαίνει και δεν θα αντιδρά στις υπέρογκες δαπάνες για εξοπλισμούς, στη μετατροπή

∆ΑΣΙΚΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ

της Ελλάδας σε μια τεράστια Νατοϊκή βάση, στην αποστολή όπλων και προσωπικού εκτός συνόρων για να υπηρετηθούν οι σχεδιασμοί των ιμπεριαλιστών. Το Δίκτυο «Σπάρτακος» ήταν και είναι στην πρώτη γραμμή όχι μόνο για να μην επικρατήσει σιγή, αλλά για να μπλοκαριστούν τα παραπάνω σχέδια, γι’ αυτό και αποτελεί «αγκάθι» για την εξουσία. Με την στήριξη εκατοντάδων σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, δεκάδων συλλογικοτήτων του εργατικού κινήματος και της νεολαίας, την αλληλεγγύη γονιών, φαντάρων, τη φυσική παρουσία δεκάδων αγωνιστών έξω από το δικαστήριο Αλεξανδρούπολης, το Δίκτυο «Σπάρτακος» κατάφερε να πετάξει και αυτή την δίωξη στο κενό. Η νίκη αυτή γεμίζει με αισιοδοξία πρώτα από όλα τους φαντάρους που η κυβέρνηση της ΝΔ, το υπουργείο Άμυνας και το στρατιωτικό κατεστημένο αντιμετωπίζει ως σκλάβους και αναλώσιμους. Δυναμώνει ακόμα περισσότερο το αγωνιστικό ρεύμα στα στρατόπεδα και στην κοινωνία και είναι μια δήλωση ότι δε θα τους περάσει. Δε μας τρομοκρατούν, μας πεισμώνουν! Η αθωωτική αυτή απόφαση και κυρίως το τεράστιο ρεύμα αλληλεγγύης μας γεμίζει δύναμη για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα των φαντάρων, να συνεχίσουμε ακόμη πιο αποφασιστικά και μαχητικά στο δρόμο του αντιπολεμικού κινήματος. Η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων ευχαριστεί όλο τον κόσμο που την στήριξε από την πρώτη στιγμή!

Γιάννης Ελαφρός

Συσκέψεις και λόγια κατόπιν… καταστροφής

το έλεος του καιρού, των εμπρηστών και των μεγάλων συμφερόντων βρίσκονται τα δάση, όπως έδειξε η πολύ μεγάλη πυρκαγιά στα Γεράνεια Όρη, που κατέκαψε 70.000 στρέμματα, εκ των οποίων τα 52.000 πυκνού δάσους. Ήταν η πιο καταστροφική δασική πυρκαγιά της τελευταίας δεκαετίας (Αστεροσκοπείο) και μάλιστα μέσα Μαΐου. Το περιβόητο «επιτελικό κράτος» της ΝΔ όχι μόνο πιάστηκε στον ύπνο, αλλά διεκδικεί και «δόξα» εμπρηστή. Η κυβερνητική σύσκεψη με τη συμμετοχή του Κ. Μητσοτάκη πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, κατόπιν… καταστροφής. Και όπως μας πληροφόρησαν, οι υπουργοί «ανακάλυψαν» πως πολλοί δήμοι δεν έχουν καν

μαζέψει τα σπασμένα κλαδιά (από την «Μήδεια» ακόμα!), τα οποία παραμένουν ως… προσανάμματα δίπλα στα σπίτια! Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση μέσα στα δάση, αφού η ουσιαστική διάλυση της Δασικής Υπηρεσίας και το χτύπημα των ωφέλιμων δασοπονικών δραστηριοτήτων έχουν διαμορφώσει ιδανικές συνθήκες για μεγάλες φωτιές. Εξάλλου, οι χρηματοδοτήσεις για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών δεν κατευθύνονται στην πρόληψη (το πολύ έως 20%), με ενίσχυση δημόσιων δομών και αγροτικών πληθυσμών, αλλά στην καταστολή των πυρκαγιών, με πανάκριβες ενοικιάσεις (κυρίως) υπηρεσιών από ιδιώτες. Ακόμα και σε αυτό τον τομέα, όμως, η κυβέρνηση

απέτυχε τραγικά, καθώς η ενοικίαση ιδιωτικών πτητικών μέσων ξεκινά από τις 15 Ιουνίου! «Ήμασταν άτυχοι», είπε ο πολύς Ν. Χαρδαλιάς, αντί να πει είμαστε απαράδεκτοι, καθώς η αντιπυρική περίοδος ξεκινά την 1η Μαΐου. Άλλωστε, η κλιματική κρίση –την οποία θυμούνται μόνο όταν τους συμφέρει– προκαλεί επιμήκυνση της εύφλεκτης περιόδου κατά 20%, ενώ και οι πυρκαγιές αυξάνονται κατά 13%. Το προσωπικό της Πυροσβεστικής παραμένει αποψιλωμένο, 16.500 άτομα το 2020. Πάνω από το 10%, περίπου 1.700 πυροσβέστες είναι αποσπασμένοι σε ιδιωτικές εταιρείες (αεροδρόμια Fraport, «Ελ. Βενιζέλος», ιδιωτικοί οδικοί άξονες κ.λπ.)!

Την Τετάρτη 19 Μαΐου η κυβέρνηση διέταξε να χτιστούν όλες οι είσοδοι του θεάτρου «Εμπρός», με στόχο την εκκένωσή του. Αυτό, επειδή είναι ένα επικίνδυνο αντιπαράδειγμα ειδικά στην περιοχή που βρίσκεται, γιατί δεν συμβαδίζει με τις τουριστικές ατραξιόν και την αλλαγή χαρακτήρα του κέντρου στην κατεύθυνση της τουριστικοποίησης και των real estate συμφερόντων. Σ’ αυτή την πόλη, όπου η οικονομική και πολιτική εξουσία του κεφαλαίου μετατρέπει τα πάντα σε εμπόρευμα που πουλιέται κι αγοράζεται, το «Εμπρός» πρόσφερε χωρίς κόμιστρο, χωρίς αντίτιμο, τέχνη, πολιτισμό, δημιουργία, αλληλεγγύη. Το δημόσιο, το ελεύθερο, το δωρεάν, το κοινό, αυτό ενόχλησε, γιατί εμποδίζει την ελεύθερη κυκλοφορία του χρήματος, της αγοράς. Αλλά ο κόσμος, η νεολαία και οι εργαζόμενοι, λίγο μετά, με μια μέγιστη πράξη λαϊκού κι εργατικού πολιτισμού απελευθέρωσαν το «Εμπρός» και ανακατέλαβαν τον χώρο. Ανίκανοι να νικήσουν τη μεγάλη στήριξη που δέχτηκε το «Εμπρός», κράτος, κυβέρνηση και δημαρχία αποφάσισαν να το εντάξουν στα διαχειριστικά πλαίσια του δήμου και των φορέων άσκησης αστικής πολιτικής. Η δημοτική αρχή Μπακογιάννη στο δημοτικό συμβούλιο της 24ης Μαΐου δέχτηκε να προχωρήσει σε συμφωνία με το ΤΑΙΠΕΔ για να της παραχωρηθεί το θέατρο. Την διευκόλυναν εξαιρετικά σε αυτό προτάσεις από τις δημοτικές παρατάξεις της Ανοιχτής Πόλης (ΣΥΡΙΖΑ) και της Λαϊκής Συσπείρωσης (ΚΚΕ), που στο όνομα της προστασίας του ιστορικού και αρχιτεκτονικού χαρακτήρα του κτηρίου ζήτησαν την εμπλοκή κράτους, δήμου, περιφέρειας. Ως Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα δηλώνουμε ότι είμαστε κάθετα αντίθετοι με αυτές τις προτάσεις, το «Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός» δεν μπορεί να προστατευτεί ούτε από φορείς που αντιτίθενται στα βασικά χαρακτηριστικά της λειτουργίας του, ούτε από τους βασικούς φορείς της αχαλίνωτης τουριστικοποίησης και εμπορευματοποίησης κάθε κύτταρου πολιτισμού αυτής της πόλης. Μόνο ο λαός θα υπερασπιστεί το «Εμπρός», σε αυτόν ανήκει, στους καλλιτέχνες και σε όλες τις συλλογικότητες που έδρασαν εντός του (πολιτικές, κινηματικές, καλλιτεχνικές) που βρίσκονται σε διαρκή ρήξη με το καθεστώς της εμπορευματοποίησης του κέντρου που επιδιώκεται να επιβληθεί.

Κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

∆ΗΛΩΣΕΙΣ ΛΑΣΚΑΡΙ∆Η

Αντώνης Νταλακογεώργος*

Η χυδαιότητα του εφοπλιστικού κεφαλαίου Η «τοξική» συμμαχία κυβερνήσεων και εφοπλιστών αποκαλύπτεται ξανά, χρέος των εργαζομένων και του λαού να την ανατρέψουν

ι δηλώσεις του γνωστού έλληνα μεγαλοεφοπλιστή Πάνου Λασκαρίδη στο ντοκιμαντέρ Black Trail του δημοσιογραφικού οργανισμού European Investigative Collaboration (EIC) –στο οποίο δεν χώρεσαν ούτε λίγα δευτερόλεπτα από την τρίωρη συνέντευξή που παραχώρησα– προκάλεσαν μεγάλη συζήτηση και αρκετές αντιδράσεις. Για τους ναυτικούς και τους ναυτεργάτες απλά επιβεβαίωσαν την πραγματικότητα. Εμείς δεν περιμέναμε τη συγκεκριμένη δήλωση για να… εκπλαγούμε με τα αυτονόητα και γι’ αυτό ακριβώς και δεν μας έκανε καμία εντύπωση ο κυνισμός και η αθλιότητα στον λόγο του. Η χυδαιότητα και η αλαζονεία του Π. Λασκαρίδη, σε πρώτο πλάνο, απλά επι-

βεβαίωσε τις «τοξικές» –για τους εργαζόμενους και τον λαό– σχέσεις του εφοπλιστικού κατεστημένου της ποντοπόρου ναυτιλίας με το εγχώριο πολιτικό σύστημα. Σχέσεις οι οποίες έχουν διαμορφωθεί διαχρονικά στη βάση της διαπλοκής, της εξάρτησης, της κηδεμονίας και της απόλυτης επιβολής των εφοπλιστικών συμφερόντων. Όλα τα χρόνια οι κυβερνήσεις ήταν και είναι υποταγμένες στα τυχοδιωκτικά σχέδια του παρασιτικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, υλοποιώντας τις εκάστοτε αξιώσεις του και νομοθετώντας στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του. Είναι άλλωστε σε όλους γνωστό ότι οι εφοπλιστές έχουν λόγο στην επιλογή του εκάστοτε υπουργού Ναυτιλίας. Όταν, λοιπόν, στην πρόσφατη συνταγ-

ματική μεταρρύθμιση θεσμοθετήθηκε η φορολογική επιχειρηματική ασυλία των εφοπλιστών, όταν με εντολή τους καταργείται η 77χρονη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, είναι λογικό ότι στις τάξεις τους διαμορφώνεται και ενισχύεται συνεχώς η αντίληψη ότι οι ίδιοι είναι κράτος εν κράτει και το πολιτικό προσωπικό υποτελείς τους. Στην πραγματικότητα, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης και ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Γ. Πλακιωτάκης θερίζουν με τη σειρά τους ό,τι έχουν σπείρει με την πολιτική τους υποταγή και δουλικότητα και γι’ αυτό και κανείς τους δεν ψέλλιζε ούτε μια λέξη! Το σημαντικότερο όμως στις δηλώσεις Λασκαρίδη είναι ίσως η πλήρης κατάρρευση του πολιτικού ιδεολογήματος εφοπλιστικού κεφαλαίου, κυβέρνησης και αστικών κομμάτων περί… πατριωτισμού των εφοπλιστών. Εμείς και πάλι δεν περιμέναμε τον Π. Λασκαρίδη για να μάθουμε ότι ο «μεγάλος στόλος των ελλήνων εφοπλιστών» βρίσκεται κατά 86% υπό σημαίες ευκαιρίας, ενώ οι έλληνες ναυτεργάτες έχουν αποβληθεί βίαια από τα καράβια τους, όπου επικρατεί το πιο στυγνό και βάρβαρο καθεστώς εργασιακής γαλέρας. Ενδεικτικά και μόνο, ο Π. Λασκαρίδης δεν έχει κανένα πλοίο υπό ελληνική σημαία και κανέναν έλληνα Ναυτεργάτη σε αυτά, ενώ και ο Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ) Θεόδωρος Βενιάμης μόνο σε ένα από τα συνολικά 61 πλοία του έχει ελληνική σημαία. Τέλος ο Π. Λασκαρίδης, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει υπηρετήσει την ΕΕΕ από σημαντικά αξιώματα και σή-

μερα είναι αναπληρωτής πρόεδρος στην επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων της Ένωσης, είπε βέβαια και διάφορα ασύστολα ψεύδη. Είναι, λοιπόν, απολύτως ψευδές ότι οι εφοπλιστές δεν έχουν καμιά ανάγκη τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα και στα διεθνή φόρουμ (IMO-ILO-ΕΕ), όταν δέκα ολόκληρα χρόνια αυτός, ο Βενιάμης και οι υπόλοιποι του ΔΣ της ΕΕΕ προκλητικά, ακόμη και εκβιαστικά, πίεζαν για την κατάργηση της ΣΣΕ στην ποντοπόρο ναυτιλία. Κάτι που τελικά έπραξε το 2019 η κυβέρνηση της ΝΔ. Όπως, επίσης, εκείνος και οι υπόλοιποι της Ένωσης ήταν που δούλευαν καθημερινά για να πείσουν την αρμόδια επιτροπή της ΕΕ ότι η φορολογική τους ασυλία είναι συμβατή με τη ναυτιλιακή πολιτική της Ευρώπης. Ζήτημα για το οποίο πρόλαβε να καθαρίσει αυτήν τη φορά ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ. Τον προτρέπουμε, λοιπόν, να… διαβάσει τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης τόσο στον IMO όσο και στα όργανα της ΕΕ, για να… διαπιστώσει ότι αποτελεί αντιγραφή της θέσης της ΕΕΕ! Η κυβέρνηση, στον δημόσιο διασυρμό και εξευτελισμό του Λασκαρίδη, επιλέγει την ένοχη σιωπή. Ας γνωρίζει, όμως, συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας μας ότι όσο υπηρετεί άκριτα τη γραμμή των εφοπλιστικών συμφερόντων τόσο γίνεται ολοένα και περισσότερο συνείδηση στον λαό και στους εργαζόμενους ότι αυτή η πολιτική έχει πιάσει πάτο και πρέπει να ανατραπεί! *πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ)

ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Η Vodafone μεθοδεύει την παγίωση της τηλεργασίας Ασφαλή επιστροφή των εργαζομένων στα γραφεία απαιτεί το σωματείο, καταγγέλλοντας απολύσεις

α παρατείνει επ’ αόριστον το καθεστώς της τηλεργασίας, που ήδη μετρά περισσότερο από έναν χρόνο σε ισχύ, επιχειρεί η διοίκηση της Vodafone. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων Vodafone-Πάναφον, στους εργαζόμενους της επιχείρησης ανακοινώθηκε ότι από τις 24 Μαΐου όποιος επιθυμεί μπορεί να εργάζεται στο γραφείο μία φορά την εβδομάδα(!), υπό ασφυκτικές προϋποθέσεις που περιλαμβάνουν από διενέργεια τεστ μέχρι εγκατάσταση «ψηφιακής κάρτας» στο κινητό τηλέφωνο και… «κράτηση θέσης» μέσω ειδικής πλατφόρμας! Όπως τονίζεται στην ανακοίνωση του σωματείου, επί της ουσίας επιχειρείται να μονιμοποιηθεί η τηλεργασία την ίδια στιγμή που επί έναν χρόνο το 90%

των εργαζομένων έχει επιβαρυνθεί με τεράστιο λειτουργικό κόστος για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της δουλειάς από το σπίτι, κόστος που αντιστοιχεί σε κέρδος για την επιχείρηση. «Εκατοντάδες συνάδελφοι έχουν απομακρυνθεί με απολύσεις», καταγγέλλει επίσης το σωματείο. Τονίζει, δε, το ανυπολόγιστο ψυχολογικό κόστος του εγκλεισμού και της τηλεργασίας, πολλές φορές σε ακατάλληλα οικιακά έπιπλα, με ανεπαρκή εξοπλισμό και με επιβάρυνση των υπολοίπων μελών της οικογένειας. «Καθώς επεκτείνεται το πρόγραμμα του εμβολιασμού, οφείλει η διοίκηση να προχωρήσει άμεσα σε επαναπρογραμματισμό της επιστροφής των συναδέλφων στα γραφεία. Ζητούμε τη ζωή μας πίσω, όχι σε ένα μήνα, όχι αύριο, αλλά ήδη από εχθές. Οφείλει να πάρει

όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας και να τερματίσει την εκτεταμένη τηλεργασία που έχει τεράστιο προσωπικό κόστος», προσθέτει το σωματείο, ξεκαθαρίζοντας ότι οι απαιτήσεις που θέτει η διοίκηση της Vodafone για την επιστροφή στο γραφείο είναι απορριπτέες και παράνομες, παγιώνουν δε ένα καθεστώς διακρίσεων σε βάρος των εργαζομένων. Η περίπτωση της Vodafone είναι ενδεικτική του εργασιακού μεσαίωνα που επιχειρείται να κατοχυρωθεί και θεσμικά με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Ενάντια στο οποίο κλιμακώνονται οι παρεμβάσεις εργατικών σωματείων και σχημάτων, όπως του Radical IT στον χώρο των τηλεπικοινωνιών, το οποίο την Τετάρτη πραγματοποίησε παρέμβαση στην Teleperformance, καλώντας σε μαζική συμμετοχή στην απεργία της 3ης Ιουνίου.

Κίνηση ιδεών

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Μια άγνωστη πλευρά της Κουβανικής Επανάστασης

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Υπάρχουν γεγονότα που νομίζουμε πως τα ξέρουμε καλά, αλλά δεν παύουν να μας εκπλήττουν. Ένα απ’ αυτά είναι η συγκλονιστική κουβανική επανάσταση, που έφερε τα πάνω κάτω στην κοινωνία και οδήγησε στον αγώνα και τα πιο καταπιεσμένα τμήματα, όπως τους Κουβανούς κινεζικής καταγωγής.

να νέο βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διεθνές Βήμα με στόχο να «φωτίσει» μία από τις λιγότερο, μέχρι σήμερα, γνωστές πτυχές της Κουβανικής Επανάστασης. Το βιβλίο Η ιστορία μας γράφεται ακόμη: Η διαδρομή τριών Κινεζο-Κουβανών στρατηγών στην Κουβανική Επανάσταση, μέσα από τις σελίδες του, επιχειρεί να αναδείξει τον παράλληλο αγώνα του λαού της Κούβας για την εξάλειψη του ρατσισμού, τον οποίο είχε κληρονομήσει από την περίοδο της αποικιοκρατίας. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι πως η Κούβα αποτέλεσε έναν βασικό προορισμό της κινεζικής μετανάστευσης του 19ου αιώνα, γνωστή ιστορικά ως το «εμπόριο των κούληδων». Από το 1847, πολλοί ήταν οι Κινέζοι που μεταφέρθηκαν στο νησί ως εργάτες, δεσμευμένοι με συμβόλαια που παρέπεμπαν σε συνθήκες δουλείας, με τις φυλετικές διακρίσεις σε βάρος τους να είναι πολλές. Οι Κινέζοι εργάτες έρχονταν για να αντικαταστήσουν τη φθίνουσα εργατική δύναμη των προερχόμενων από την Αφρική στις φυτείες ζαχαροκάλαμου. Αποτέλεσαν μαζί με τους αφρο-κουβανούς μία από τις πιο καταπιεσμένες και υπό σκληρή εκμετάλλευση κοινωνικές ομάδες της Κούβας. Οι τρεις συγγραφείς, ο Αρμάντο Τσόι, ο Γουστάβο Τσούι και ο Μοϊσές Σίο Γουόνγκ, ως νεαροί Κουβανοί κινεζικής καταγωγής, ρίχτηκαν στον επαναστατικό αγώνα, έγιναν αρχικά μαχητές στον

καν στους δρόμους του αγώνα λευκοί, μιγάδες, μαύροι και ασιάτες. Μέσα από το βιβλίο και τις αφηγήσεις των πρωταγωνιστών, γίνεται ξεκάθαρο ότι ο καθοριστικός παράγοντας που έβαλε τέλος στις διακρίσεις σε βάρος των Κινέζων και των μαύρων στην Κούβα δεν ήταν κανένας άλλος παρά μόνο η ίδια η σοσιαλιστική επανάσταση.

Παρουσίαση του βιβλίου

παράνομο αγώνα των πόλεων και, μετέπειτα, στρατηγοί των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων της Κούβας και στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας. Στις ζωντανές αφηγήσεις και περιγραφές των προσωπικών τους διαδρομών, φανερώνουν τον ιστορικό ρόλο της κινεζικής μετανάστευσης στην Κούβα, ενώ παράλληλα ξετυλίγουν τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που οδήγησαν στην Κουβανική Επανάσταση και «όπλισαν» εκατομμύρια απλούς πολίτες να συμμετάσχουν σε αυτήν. Τέλος, υπάρχουν αναφορές και για την επαναστατική δράση και τον διεθνισμό που ανέπτυξαν σε χώρες όπως η Αγκόλα, η Νικαράγουα και η Βενεζουέλα. Το βιβλίο αναδεικνύει την επανάσταση ως εκείνο το γεγονός που η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού τίναξαν τα δεσμά της καταπίεσης αιώνων, όπου ενώθη-

Τέλος στις διακρίσεις σε βάρος των Κινέζων και των μαύρων στην Κούβα έβαλε η σοσιαλιστική επανάσταση

Το βιβλίο Η ιστορία μας γράφεται ακόμη: Η διαδρομή τριών ΚινεζοΚουβανών στρατηγών στην Κουβανική Επανάσταση παρουσιάζεται σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 30 Μαΐου στις 6.30 μ.μ. στον χώρο του Σεράφειου του Δήμου Αθηναίων (Εχελιδών 19 και Πειραιώς 144). Για το βιβλίο θα μιλήσουν η πρέσβειρα της Κούβας στην Ελλάδα Ζέλμις Μαρία Ντομίνγκες Κορτίνα, ο Νάσος Παυλάκης (εργαζόμενος και απεργός της Χαλυβουργίας και συν-συγγραφέας του βιβλίου 273+ ΗΜΕΡΕΣ. Ο ιστορικός αγώνας των Χαλυβουργών) και ο Βασίλης Ρέβελας (εκδόσεις Διεθνές Βήμα). Θα χαιρετίσουν οι Νίκος Καρανδρέας (ομότιμος καθηγητής ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών), Γιάννης Τσαλαβούτας (Πολιτιστικός Σύλλογος «Χοσέ Μαρτί» Αλληλεγγύη με την Κούβα) και Χάικ Απαμιάν (Πρόεδρος του Συλλόγου «Λαϊκή Αλληλεγγύη»). Στην εκδήλωση παρουσίασης θα τηρηθούν όλα τα απαιτούμενα υγειονομικά πρωτόκολλα.

Συζητήσεις για τη θεωρητική έκδοση της νΚΑ

ωηρό αποδεικνύεται το ενδιαφέρον για τη θεωρητική έκδοση του Κεντρικού Συμβουλίου της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση, με τίτλο «Για το σύγχρονο πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του κεφαλαίου και για τη μάχη για την παιδεία των αναγκών μας». Χαρακτηριστικό είναι πως η πρώτη έκδοση της μπροσούρας εξαντλήθηκε και η

νΚΑ προχώρησε σε επανέκδοση, η οποία επίσης «φεύγει» με καλό ρυθμό. Ταυτόχρονα, προχωρούν και οι εκδηλώσεις παρουσίασης και συζήτησης. Την Παρασκευή 21 Μαΐου, στο θεατράκι στην Πλατεία Πρωτομαγιάς, στο Πεδίον του Άρεως, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία εκδήλωση με ομιλητές τους Σταύρο Μαυρουδέα, καθηγητή Πολιτικής

Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συγγραφέα του βιβλίου Οι τρεις εποχές του Πανεπιστημίου, Νίκο Σακαλή, μεταπτυχιακό φοιτητή και μέλος του ΚΣ της νΚΑ, Ιάσονα Μαρκάτο, φοιτητή, μέλος της νΚΑ και Μαριάνθη Γκριζιώτη, μεταδιδακτορική ερευνήτρια του ΕΚΠΑ. Ανάλογη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 22 Μαΐου στα Γιάννενα.

Αφιέρωμα: ∆ημοκρατία και εκπαίδευση Το νέο τεύχος του Σελιδοδείκτη Κυκλοφορεί το 11-12 τεύχος του Σελιδοδείκτη, με πλούσια ύλη και επίκαιρη αρθρογραφία. Το αφιέρωμα του περιοδικού έχει θέμα «Δημοκρατία & Εκπαίδευση». Σε μία περίοδο που χαρακτηρίζεται από την εξάπλωση του κρατικού αυταρχισμού σε κάθε πλευρά της δημόσιας ζωής, ο τρόπος που αυτός εκφράζεται στην εκπαίδευση, στη χώρα μας αλλά και διεθνώς, αναδεικνύεται από τα άρθρα των Γιώργου Καλημερίδη, Παναγιώτας Γούναρη, Σοφίας Χατζοπούλου, Γιώργου Γρόλλιου και Αλέξανδρου Χρύση. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση εν μέσω πανδημίας και τα καθήκοντα του εκπαιδευτικού κινήματος στην παρούσα φάση, οι στοχεύσεις για την εκπαίδευση στη (μετα)Covid εποχή, η ψηφιακή εκπαίδευση, η ελαστική εργασία, η ελληνική επανάσταση του 1821 αποτελούν βασικά επίδικα της περιόδου, άρα δεν θα μπορούσαν να λείπουν από την ύλη του περιοδικού. Τέλος, μεγάλο ενδιαφέρον έχουν τα άρθρα για τη διεθνή καταστολή εν μέσω της πανδημίας, η ιστορία της βιολογίας και ο βιολογικός γραμματισμός ως ιστορική ανάγκη της εποχής μας, τα άρθρα για την ιστορία, η παρουσίαση της συζήτησης μεταξύ Τιμ Ρόμπινς και Αριάν Μνούσκιν με θέμα τις παραστατικές τέχνες στον καιρό της πανδημίας, η εκπαιδευτική πρόταση της ταινίας Nighthawks και η παρουσίαση του βιβλίου του Wayne Au Άνισες βάσει σχεδίου: οι εξετάσεις υψηλών απαιτήσεων και η τυποποίηση της ανισότητας. Το περιοδικό διατίθεται από το βιβλιοπωλείο ΚΨΜ, Κιάφας 3 & Ακαδημίας στην Αθήνα και τις Ακυβέρνητες Πολιτείες, Αλεξάνδρου Σβώλου 28, στη Θεσσαλονίκη ή μετά από επικοινωνία στο contact@selidodeiktis.edu.gr.

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Μπάμπης Συριόπουλος

Ελένη Τριανταφυλλοπούλου

Λαϊκή έκρηξη και μαχόμενη Αριστερά

Οι γεμάτες πλατείες, η νέα γενιά και τα ανοιχτά στοιχήματα

να χρόνο μετά το 1 μνημόνιο και το καλοκαίρι του 2011, η μαζική και ορμητική είσοδος του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο άλλαξε με μιας το τοπίο σε ολόκληρη τη χώρα. Κάθε μέρα, στο Σύνταγμα, στις γειτονιές της πρωτεύουσας και στις κεντρικές πλατείες όλων των πόλεων συρρέουν πλήθη όλων των ηλικιών, που διαμαρτύρονται, φωνάζουν συνθήματα, συγκροτούνται σε ομάδες εργασίας, αναλαμβάνουν δράσεις, οργανώνουν εκδηλώσεις, συζητούν μέσα από μαζικότατες γενικές συνελεύσεις για τα αιτήματα και τη συνέχιση του αγώνα... Μέσα σε μόνο λίγες εβδομάδες τα ερωτήματα βαθαίνουν και η αγανάκτηση δίνει τη θέση της στην αποφασιστικότητα. Όχι άλλη μοιρολατρία και αναμονή για τα νέα μέτρα που έρχονται, αλλά προβληματισμός για το αν και κυρίως για το πώς θα μπορούσαν τα πράγματα να πάνε αλλιώς. Μπορεί, εξάλλου, ως τότε να μην είχαν φανεί στην ολότητά τους οι κοινωνικές συνέπειες των μνημονίων, αλλά δεν χωρούσε καμιά αμφιβολία για το πού πήγαιναν τα πράγματα. Ειδικά η νέα γενιά συνειδητοποιεί μέσα στη δίνη της κρίσης πως αποτελεί το πειραματόζωο, στο οποίο δοκιμάζονται και εφαρμόζονται με τον σκληρότερο τρόπο όλες οι αντιδραστικές τομές. Καλείται να ζήσει με 50% ανεργία, με διαλυμένη τη δημόσια παιδεία, με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας να ανθίζουν. Κάθε ψήγμα κατάκτησης και συλλογικού αγώνα φαίνεται να αποτελεί παρελθόν, ενώ τα μέτρα Λοβέρδου τοποθετούν τους νέους κάτω των 25 στο λυκόφως της ανασφάλιστης και υπαμειβόμενης εκ περιτροπής εργασίας. Όλα τα παραπάνω, συγκροτούν ένα πρωτόγνωρο πεδίο ιδεολογικοπολιτικής μάχης. Οι τάσεις του αγώνα και της αριστερής αναζήτησης και της πάλης ενάντια στα μνημόνια, την κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ συνυπάρχουν με μια αναδίπλωση στον ατομικό δρόμο ή ακόμη και σε αντιδραστικές τοποθετήσεις υπό το βάρος της ραγδαίας και κλιμακούμενης υποβάθμισης των όρων ζωής και της κατάρρευσης των προσδοκιών της νέας γενιάς. Ωστόσο, η πολλαπλά δοκιμαζόμενη και κατακερματισμένη νεολαία δίνει το

10 χρόνια μετά τις πλατείες

Οι δυνατότητες, η εμπειρία, τα μαθήματα για το μέλλον

παρόν και αναζητά συλλογικές μορφές έκφρασης και αγώνα στις πλατείες. Με το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα να παίζουν σημαντικό ρόλο στην οργάνωση του κινήματος, διαλέγει ξεκάθαρα μεριά και χρωματίζει με τον δικό της τόνο και τη μαχητικότητά της την κάτω πλατεία στο Σύνταγμα. Αψηφάει τη συνεχώς κλιμακούμενη αστυνομική βία και την καταστολή και αποδεικνύει ότι αποτελεί ενεργό κομμάτι αυτής της μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης. Την ίδια στιγμή, βέβαια, φαίνεται ότι η συνειδητοποίηση των προϋποθέσεων αυτής της αναμέτρησης δεν είναι ούτε εύκολη ούτε αυτονόητη. Πολλές φορές, το αυθόρμητο αποθεώνεται με μία αποστροφή προς την οργανωμένη πάλη και τα κόμματα, ενώ άλλες φορές η καθ’ όλα πραγματική ανάγκη για να ζήσουμε αλλιώς εδώ και τώρα, συγχέεται με μία εύκολη εκλογική κοινοβουλευτική λύση ή με την αναζήτηση αυτόνομων νησίδων, χωρίς πολιτικό σχέδιο ανατροπής. Μπορεί οι μήνες του καλοκαιριού του 2011 να μην πέτυχαν τον στόχο τους, άνοιξαν όμως νέους δρόμους και ερωτήματα και, κυρίως, άφησαν σημαντικά συμπεράσματα για την επόμενη ημέρα. Μέσα από τη μαζικότητα και τον πλουραλισμό των πλατειών φωτίστηκαν νέοι δρόμοι σύνδεσης και συνύπαρξης των αγώνων, εντός των χώρων εργασίας και εκτός, στις γειτονιές και τις πλατείες, αγώνων που μπορούν να συνδυάζουν τις απεργιακές μορφές πάλης και το σταμάτημα της παραγωγικής διαδικασίας με νέες μορφές ανακατάληψης του δημόσιου χώρου. Πολύ περισσότερο, στο νέο δύσβατο εργασιακό τοπίο που διαμόρφωνε η αστική πολιτική των μνημονίων, αναδείχθηκε το ανοιχτό έως σήμερα στοίχημα της συγκρότησης συλλογικών μορφών έκφρασης και οργάνωσης του διάσπαρτου δυναμικού ανεργίας και επισφάλειας, ως προϋπόθεση για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος.

ο κίνημα των πλατειών, με εκκίνηση τις 25 Μάη 2011, ήταν ένας σημαντικός κρίκος του πολύμορφου λαϊκού κινήματος ενάντια στα μνημόνια, δηλαδή την αντιδραστική ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού, και στη συνεχιζόμενη μέχρι σήμερα προσπάθεια ξηλώματος των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων. Το πρώτο κύμα λαϊκής αντίστασης εκδηλώθηκε τον Μάη του 2010, με κορυφαία στιγμή την εκρηκτική απεργία στις 5 Μάη. Το δεύτερο, των πλατειών, ήταν ένας κρίκος ανάλογων κινημάτων, όπως της Πουέρτα ντελ Σολ στην Ισπανία, της πλατείας Ταχρίρ στην Αίγυπτο και στην Τυνησία. Παρότι η γραμμή των διαδικτυακών εμπνευστών του κινήματος ήταν ο αποκλεισμός των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων καθώς και των σωματείων, το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλες πολιτικές οργανώσεις, σωματεία και συλλογικότητες «κατέβηκαν» στις πλατείες, ενώ αυτές σφραγίστηκαν από τις απεργίες στις 15 και 28-29 Ιούνη ενάντια στο Μεσοπρόθεσμο. Το κίνημα επεκτάθηκε με λαϊκές συνελεύσεις σε δεκάδες γειτονιές στην Αττική και σε εκατοντάδες πανελλαδικά, αγκαλιάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Η ζωή απέδειξε ότι σε περιόδους κρίσης, αστικής επίθεσης και καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, η ανυποληψία των αστικών κομμάτων εξουσίας μπορεί να γεμίσει τους δρόμους και να φανερώσει αυτό που σε ήσυχους καιρούς ξεχνιέται· ότι οι μάζες γράφουν την ιστορία, εκτός του κοινοβουλίου και της ήρεμης εναλλαγής των κυβερνήσεων. Σε μια τέτοια περίοδο γενικευμένης λαϊκής κινητοποίησης και εξωκοινοβουλευτικής πάλης, τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αριστεράς –ΚΚΕ και ΣΥ-

ΡΙΖΑ– έβλεπαν το κίνημα απλά σαν μέσο για την αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Το ΚΚΕ δεν πρότεινε τίποτα άλλο πέρα από την εκλογική ενίσχυσή του, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε εκλογές και δημοψήφισμα. Τη στιγμή που συζητούσαν δημόσια, διαδήλωναν και αντιμετώπιζαν την ανελέητη επίθεση των δυνάμεων καταστολής άνθρωποι που ποτέ πριν δεν είχαν κατέβει στον δρόμο, πρώην φιλήσυχοι ψηφοφόροι των αστικών κομμάτων, τα δύο κόμματα της τότε αριστεράς δεν είδαν καμία ευκαιρία για μια εξεγερτική ανατροπή της αστικής επίθεσης. Στο φόντο της πολιτικής κρίσης, είχε ανοίξει στον κόσμο που κινητοποιούνταν μια μεγάλη συζήτηση για τις στρατηγικές επιλογές της ελληνικής αστικής τάξης, την ένταξη στην ΕΕ και την ευρωζώνη. Ο «ευρωμονόδρομος» τέθηκε σε αμφισβήτηση σε μαζική κλίμακα, ενώ αναζητούνταν θολά ένας δρόμος έξω από τη μέγγενη της ΕΕ και του ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέφευγε με κάθε τρόπο τη συζήτηση για την ΕΕ, κάτι αναμενόμενο, καθώς το πολιτικό ρεύμα που εκπροσωπούσε υποστήριζε εξαρχής την «ευρωπαϊκή προοπτική». Όσο για το ΚΚΕ, Η τότε γενική γραμματέας της ΚΕ του, Αλέκα Παπαρήγα, δήλωνε στις 30 Μάη 2011: «καταρχήν εμείς είμαστε γενικά υπέρ της αποδέσμευσης από την ΕΕ, η λύση έξω από το ευρώ και δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική». Η γενική αντικαπιταλιστική ρητορική προσπερνούσε τα συγκεκριμένα στηρίγματα του ελληνικού καπιταλισμού. Αυτό που έκανε δυνατό το μαζικό κίνημα των πλατειών, των απεργιών, των συνελεύσεων και των συγκρούσεων ήταν οι συνολικοί πολιτικοί στόχοι που, παρά την ανεπάρκειά τους, ενοποιούσαν πολιτικά τα τμήματα

10 χρόνια μετά τις πλατείες

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Παναγιώτης Σιούλας

Το φοιτητικό κίνημα σε νέα σελίδα

που δοκιμάζονταν από την αστική επίθεση. Τα συνθήματα κατά των μνημονίων και της τρόικας, η επιδίωξη ανατροπής της κυβέρνησης, η απαίτηση για δημοκρατία αναιρούσαν στην πράξη τον κατακερματισμό που επιδίωκαν οι κυρίαρχες δυνάμεις και τη φιλολογία για τους προνομιούχους δημοσίους υπαλλήλους, τους ακριβοπληρωμένους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, τους συνταξιούχους που μακροημέρευαν και καλοπερνούσαν, τους τεμπέληδες νέους που τα ήθελαν όλα στο χέρι χωρίς κόπο κλπ. Παρά τη μαζικότητα, τη διάρκεια και τη μαχητικότητα του κινήματος του καλοκαιριού του 2011, το «μεσοπρόθεσμο» τελικά ψηφίστηκε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έμεινε στη θέση της για λίγους ακόμα μήνες. Βλέποντας τα πράγματα εκ των υστέρων, τα μνημονιακά μέτρα και η αφαίρεση κατακτήσεων έμειναν στη θέση τους. Η αντιδραστική ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού έγινε σε μεγάλο βαθμό πραγματικότητα. Τελικά, η λαϊκή ενεργητικότητα διοχετεύθηκε στον κοινοβουλευτικό και –εντέλει– κυβερνητικό δρόμο, με τα γνωστά αποτελέσματα. Τα αγωνιζόμενα πρωτοβάθμια σωματεία, οι συνελεύσεις γειτονιάς, οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης δεν κατόρθωσαν να συντονιστούν και να συγκροτήσουν ένα ενιαίο κέντρο με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους, αντίβαρο στο αστικό κράτος και έκφραση του οργανωμένου λαού που επιβάλλει τη δική του βούληση αντί για την αναμονή άνωθεν λύσεων. Παρότι οι μισθοί, οι συλλογικές συμβάσεις και η κοινωνική ασφάλιση βρέθηκαν εξαρχής στο επίκεντρο της επίθεσης και η εργατική τάξη στο κέντρο του κυκλώνα, στο κίνημα δεν κυριάρχησε μια εργατική ταξική λογι-

κή, δεν αναγνωρίστηκε η αστική τάξη στο πρόσωπο του εχθρού, η ατομική ιδιοκτησία και το κέρδος δεν αμφισβητήθηκαν μαζικά, ενώ και το ίδιο το εργατικό κίνημα ακολουθούσε, με ευθύνη και δυνάμεων της αριστεράς –κοινοβουλευτικής και μη, τον «αγωνιστικό» σχεδιασμό της ΓΣΕΕ. Αν και η ΕΕ μπήκε στο κάδρο εξαρχής, καθώς ήταν θεσμικά η πρωταγωνίστρια της επίθεσης, ο στόχος της αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης δεν έδωσε τον τόνο, παρά την προσπάθεια του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αντίθετα, κυριάρχησε η διαπραγμάτευση εντός της ΕΕ. Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι η λαϊκή οργή στρεφόταν κυρίως ενάντια στους «πολιτικούς» που υλοποιούσαν την αστική πολιτική και πολύ λιγότερο στην ουσία και στους πραγματικούς φορείς της πολιτικής αυτής. Για την αριστερά και τους κομμουνιστές, μια μεγάλη λαϊκή αφύπνιση με μάζες που ριζοσπαστικοποιούνται και αγωνίζονται με πρωτόλειο τρόπο, είναι μια ευκαιρία. Η έκβαση δεν μπορεί να είναι εγγυημένη, αλλά στην επαναστατική πολιτική δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Μια κομμουνιστική πρωτοπορία δεν μπορεί να απέχει, κρατώντας υγειονομικές αποστάσεις, από ένα αυθεντικό λαϊκό κίνημα που αντιπαλεύει ένα στρατηγικό σχέδιο της αστικής τάξης, ελληνικής και μη, αρκούμενη στο να περιγελά τις υπαρκτές ανεπάρκειες και αυταπάτες του. Από την άλλη, μια αριστερά που κολακεύει τις συμβιβαστικές διαθέσεις και τη σύγχυση που κυριαρχεί, που υποκλίνεται στην «αυθόρμητη» αστική επίδραση, είτε για να φανεί αρεστή, είτε για να συγκαλύψει τη δική της διάθεση για παράδοση άνευ όρων, προετοιμάζει, με τη σειρά της, την ήττα για την οποία υποτίθεται δεν θα φέρει καμία ευθύνη.

ο κίνημα των πλατειών βρήκε τους φοιτητικούς συλλόγους, το πιο οργανωμένο κομμάτι της νεολαίας, σε αναβρασμό. Στις αρχές του καλοκαιριού του 2011, οι σχολές ήδη βρίσκονταν εν αναμονή κατάθεσης του νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου για το «νέο πανεπιστήμιο» της αγοράς. Με το ξέσπασμα του κινήματος, οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ προχωρούν σε στήριξη και συμμετοχή στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες πανελλαδικά. Το φοιτητικό κίνημα που έδωσε τις μάχες του ’06-07 και που συμμετείχε στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 καλούνταν, στις νέες συνθήκες, να σηκώσει το γάντι και να πάρει θέση μάχης στα μαζικότατα συλλαλητήρια της μνημονιακής εποχής. Σε επίπεδο περιεχομένου, επιχειρείται η σύνδεση της μάχης ενάντια στο Μεσοπρόθεσμο με τον αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Στόχος, να αναδειχθεί η σύνδεση του επιχειρηματικού πανεπιστημίου και της διάλυσης εργατικών-επαγγελματικών δικαιωμάτων με τη στρατηγική πλευρά της αστικής πολιτικής για το ξεπέρασμα της κρίσης. Την ίδια στιγμή, η ΕΑΑΚ προσπαθεί και οργανωτικά να ανασυγκροτήσει τους φοιτητικούς συλλόγους ως μάχιμους θεσμούς που δεν προασπίζονται μόνο τα «φοιτητικά ζητήματα», αλλά αναζητούν δρόμους για την αλληλοτροφοδότηση των γενικών συνελεύσεων και του Συντονιστικού τους με τις μορφές οργάνωσης και τις συνελεύσεις των πλατειών. Αυτή η επιδίωξη σύνδεσης του φοιτητικού κινήματος με το «κίνημα των πλατειών», παρότι δεν επετεύχθη οργανωτικά, κατάφερε να μπολιάσει το περιεχόμενο των φοιτητικών πλαισίων με την αντικυβερνητική και αντι-ΕΕ πάλη, αμφισβητώντας το χρέος και τον μονόδρομο της παραμονής στην ΕΕ και το ευρώ, ενώ σε μεγάλα κομμάτια των φοιτητών έγινε

συνείδηση ότι η διεκδίκηση μιας αξιοπρεπούς ζωής αντικειμενικά συνδέεται με την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Ως εκ τούτου, για δεύτερη φορά σε σύντομο χρονικό διάστημα, το φοιτητικό κίνημα ξεφεύγει από τα αμιγώς φοιτητικά ζητήματα και αποκτά πανκοινωνικό λόγο. Αν κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη του 2008 το φοιτητικό κίνημα κατάφερε να αναδείξει μέσα στους συλλόγους το δημοκρατικό ζήτημα, μέσα από τις καταλήψεις των πλατειών η φοιτητική καθημερινότητα έρχεται να δεθεί με το ζήτημα της εργασιακής προοπτικής και της επιβίωσης, ενώ οι προσδοκίες για μια καλύτερη ζωή δένονται με την ανάγκη για μία αντικαπιταλιστική απάντηση στην κρίση. Μέσα από όλη αυτήν την προσπάθεια συγκροτείται και η αντικειμενική βάση για μια εργατική στροφή του φοιτητικού κινήματος, τόσο σε περιεχόμενο όσο και σε μορφές. Μια στροφή που συνέβαλε στη συγκρότηση ενός μαζικού γύρου συνελεύσεων και καταλήψεων από εκατοντάδες σχολές πανελλαδικά τον Σεπτέμβρη και Οκτώβρη του 2011 και που βοήθησε στη συγκρότηση μετώπου φοιτητών-εργαζομένων μέσα στα πανεπιστήμια και ευρύτερα στη βαθύτερη σύνδεση φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα. Και αν κανείς, κοιτώντας όλα τα παραπάνω μετά από μια δεκαετία, θεωρεί ότι ήταν ένα κύμα που σίγασε, ας παρατηρήσει καλύτερα τη σπορά εκείνων των κινημάτων στο «Όχι» της νεολαίας στο δημοψήφισμα, στην οργάνωση της νέας εργατικής βάρδιας σε νέα σωματεία, στην οργάνωση των επισφαλώς εργαζομένων και των ανέργων, στο φοιτητικό κίνημα του 2021 εν μέσω καραντίνας και, τελικά, στην άσβεστη επιθυμία όλων αυτών των νέων για μια αξιοπρεπή ζωή, που ασφυκτιεί και δεν χωρά στα όρια του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος.

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Βασίλης Τσιράκης

Πολιτισμός Μια μυθιστορία για τη μεγάλη απεργία στη ΔΕΗ τον Μάη του ΄88 και για μια «ναυμαχία» στο λεκανοπέδιο της Δυτικής Μακεδονίας.

Ο ΕUROVISION 2021

Mια βιτρίνα ειρήνης και συμφιλίωσης Οι τηλεθεατές «έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στη Eurovision και στην ΕΡΤ» έλεγε θριαμβευτικά το δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ1 την περασμένη Δευτέρα! Δηλαδή όποιος βλέπει Eurovision, αυτόματα επιδοκιμάζει δύο θεσμούς; Είναι αλήθεια ότι το περασμένο Σάββατο, τα νούμερα τηλεθέασης του τελικού του 65ου διαγωνισμού τραγουδιού εκτοξεύτηκαν: περίπου δύο εκατομμύρια παρακολούθησαν αυτό το σόου. Οι άνθρωποι βλέπουν Eurovision για πολλούς και διάφορους λόγους: για να περάσει η ώρα, για να δουν (και όχι να ακούσουν) εύπεπτα τραγουδάκια, για να σχολιάσουν ή και να νοσταλγήσουν ανάλογες βραδιές των εφηβικών και νεανικών τους χρόνων. Πάντως το φετινό σόου ήταν η τσίγκινη (ούτε καν η χρυσή) μετριότητα. Αρκετές ωραίες φωνές, κάποιες λιγοστές μελωδίες αλλά το τραγούδι χάνεται μες στα λαμέ και τα σβαρόφσκι, τον ψηφιακό στόμφο, το χοροπηδητό και το επί σκηνής τρεχαλητό, τα παχιά λόγια και τις σημαίες που ανεμίζουν. Το πέρασμα της πανδημίας ανύπαρκτο — αυτά τα τραγικά συνέβησαν σε έναν άλλο πλανήτη, ενώ έντονη σε αρκετές συμμετοχές ήταν η απήχηση του Me Too. Εντυπωσιακή, σε πολλές περιπτώσεις, ήταν η απόκλιση των βαθμών που έδωσε το κοινό μέσω τηλεψηφοφορίας και των βαθμών που έδωσαν οι διορισμένες ανά χώρα επιτροπές. Π.χ. για το τραγούδι του Ισραήλ, ο βαθμός των κριτών ήταν υπερτριπλάσιος από εκείνον του κοινού (73 και 20 αντίστοιχα). Είναι προφανές ότι υπήρξε πανευρωπαϊκή κατεύθυνση να «ανέβει» η ισραλινή συμμετοχή, την ίδια στιγμή που οι πληγές της Γάζας από τους βομβαρδισμούς παραμένουν ανοιχτές.

Παύλος Μουρουζίδης μάς συστήθηκε λογοτεχνικά με Τα Σκαρπίνια (Νησίδες 2017), μια συλλογή διηγημάτων αποτελούμενη από μικρές ιστορίες για τους ανθρώπους της δουλειάς και του μόχθου στα χρόνια της μεταπολεμικής Ελλάδας. Με το Ήττα και περηφάνια, ο συγγραφέας μπαίνει στα παπούτσια ενός εργάτη που πρωταγωνιστεί στη μεγάλη απεργία της ΔΕΗ τον Μάη του 1988 στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας. Ο Αχιλλέας, ένα φτωχό χωριατόπαιδο που τα καλοκαίρια, για να συνεισφέρει στο ψωμί της οικογένειας, δουλεύει στο μαραγκάδικο του χωριού του, μετοικίζει 14 χρονών στην πρωτεύουσα για να μαθητεύσει στη Σιβιτανείδιο σχολή.Αποφοιτώντας πιάνει δουλειά σε ένα παλιό μηχανουργείο στη Θηβών κι αργότερα στην Ασκληπιού. Εκεί γνωρίζει τον μπάρμπα Στρίγγο, έναν παλαίμαχο της δουλειάς, ο οποίος τον μυεί στη μαρξιστική ιδεολογία. Αρχές του ’77, ο Αχιλλέας φεύγει στα καράβια, έχοντας όμως στο μυαλό του κάποια στιγμή να ξεμπαρκάρει και να αναζητήσει δουλειά στον τόπο του, στα εργοτάξια της ΔΕΗ. Στη διάρκεια των ταξιδιών του, εκτός από να γνωρίσει τον κόσμο, βρίσκει την ευκαιρία να διαβάσει λογοτεχνία και να μελετήσει τους κλασσικούς του μαρξισμού. Επιστρέφοντας στη στεριά, πιάνει δουλειά στη ΔΕΗ, στον ατμοηλεκτρικό σταθμό της Καρδιάς. Στρατευμένος κομμουνιστής, εκλέγεται στα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου. Μετά τις βάρδιες, αφιερώνεται ολόψυχα στη δουλειά του σωματείου. Έτσι, η απεργία του Μάη του 1988 τον βρίσκει να πρωταγωνιστεί στην εξέλιξή της. Συγκεντρώσεις, πορείες, ολονύχτιες περιφρουρήσεις, συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, καταλήψεις και ανακαταλήψεις ηλεκτρικών σταθμών. Σε όλες τις μέρες της απεργίας βρίσκεται μπροστάρης σε μια δύσκολη

Ήττα και περηφάνια, του Παύλου Μουρουζίδη

μεία σε τρίτο πρόσωπο μάχη με τον σκληρό Πιστή αναπαράσταση που θα μπορούσε να πυρήνα του κράτους. Η αποφύγει), δημιουργώδιαπάλη με τη διοίκηση η των γεγονότων ντας μια βιωματική μυτης ΔΕΗ και την κυβέρνηην η περιγραφή θιστορία, ένα υβρίδιο μεση φτάνει στα άκρα. Έτσι, σι, θ της απεργίας, ταξύ πραγματικότητας και οι εργάτες αποφασίζουν ουν τα φαντασίας. να ρίξουν στη δεξαμενή ή της φαν λέει στο Πριν Άλλωστε όπως έχει γραΔΕΗ στη Σφηκιά ένα επανο συγγραφέας κατά κόρον, η τέχνη δεν δρωμένο φουσκωτό, ώστε στε να φεί κ αποτρέψουν –με κίνδυνο υνο της είναι μια απλή περιγραφή πραγματικότητας αλλά ζωής τους– τη λειτουργία ργία του της π ανάπλασή της. Έχει σημασταθμού. Η απάντηση η έρχεται μια ανά άραγε, σε ένα λογοτεχνικό με ελικόπτερα και βατραχανθρώραχανθρώσία, άρα πους. «Πνίξτε τους», είναι ίναι η άνωέργο να γνωρίζει ο αναγνώστης γεγονότα είναι πραγματικά θεν εντολή, ότι τάχα σε κάθε πόποια γεγο λεμο δικαιολογούνται και κάποιες και ποια μυθοπλασία; Δύσκολο ερώτημα. Στη συγκεκριμένη πε«παράπλευρες απώλειες». ς». ερώτημα Δεν είναι εύκολο, στη λογοτερίπτωση, όπως δήλωσε στο Πριν συγγραφέας, η περιγραφή των χνία, να μπεις στα παπούτσια ούτσια ενός ο συγγρα άλλου, ειδικά όταν αυτός είναι ημερών ττης απεργίας είναι πιστή αναπαράσταση των γεγονότων υπαρκτό πρόσωπο και, ι πολύ πεπε αναπαρά όπως και οι αντίστοιχοι διάλογοι. ρισσότερο, όταν βρίσκεται εν ζωή. Η Ήττα και περηφάνια αξίζει να Παρ’ όλα αυτά, ο συγγραφέας όχι διαβαστεί όχι μόνο για τη συμβολή μόνο το επιχειρεί αλλά και επιλέγει της στη συλλογική μνήμη αλλά και να προσφέρει στον αναγνώστη την για την απόλαυση μιας νατουραλιαμεσότητα της πρωτοπρόσωπης στικής σε πρώτο πρόσωπο γραφής. γραφής (με εξαίρεση κάποια ση-

Όταν ο ράπερ Μιθριδάτης ξεφτιλίζει την κυβέρνηση «Για κάθε σου απορία έχουν μια διμοιρία ...» Το τραγούδι ή, μάλλον, το μουσικό έργο μικρού μήκους, όπως το περιγράφει ο καλλιτέχνης Μιθριδάτης λέγεται «Για να μην τα χρωστάω» και αναφέρεται στα έργα και τις ημέρες της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Το τραγούδι κατάφερε να γί-

νει πρώτο θέμα συζήτησης σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις, γεγονός που δείχνει ότι η γνήσια λαϊκή σάτιρα που ασκεί είναι πετυχημένη και στοχευμένη. Παίρνοντας «δάνεια» από διάφορες ατάκες και πετυχημένα σχόλια, ο ράπερ ξετινάζει την πολιτική διαχείριση της κυβέρνησης με

φόντο την πανδημία, κάνοντας καλύτερη αντιπολίτευση από την αξιωματική αντιπολίτευση. Σε μια εποχή που μεγάλο μέρος του καλλιτεχνικού κόσμου μοιάζει να έχει πιεί το «αμίλητο νερό», είναι αξιέπαινο καλλιτέχνες που είχαμε συνηθίσει σε διαφορετική θεματολογία να στρέφονται στην πολιτική κριτική της εξουσίας.

∆ιεθνή Λευκορωσία

Ο Λουκασένκο έχει καταφέρει να ελίσσεται μεταξύ Μόσχας και Δύσης,

Παναγιώτης Ξοπλίδης

και τις παραγωγικές της δυνατότητες, πιέζεται να επιλέξει στρατόπεδο.

όμως τα περιθώρια στενεύουν, καθώς η Λευκορωσία, με τον πλούτο της

εξαναγκασμός ενός πολιτικού αεροσκάφους σε εκτροπή πορείας και η σύλληψη του Λευκορώσου «ακτιβιστή» Προτασέβιτς που επέβαινε σε αυτό, από το καθεστώς Λουκασένκο στο Μινσκ, προκάλεσε διπλωματικό σεισμό στη Δύση. Επιβλήθηκαν δε –και μάλιστα ομόφωνα από τους «27»– οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις στην πρώην σοβιετική δημοκρατία που χαρακτηρίζεται ως «η τελευταία δικτατορία στην Ευρώπη». Φυσικά, δεν θα ακουστεί ποτέ ανάλογος χαρακτηρισμός για το Αζερμπαϊτζάν, όπου ο Ιλχάμ Αλίεφ «κληρονόμησε» τον προεδρικό θώκο από τον πατέρα του, καθώς εκεί οι δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες κάνουν μπίζνες. Η υποκρισία της Δύσης περισσεύει, αφού αυτή η –παράνομη σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο– ενέργεια κάθε άλλο παρά πρωτοφανής είναι. Για του λόγου το αληθές, προεδρικό αεροσκάφος της Βολιβίας, στο οποίο επέβαινε ο Έβο Μοράλες επιστρέφοντας από τη Μόσχα, είχε εξαναγκαστεί το 2013 σε προσγείωση στη Βιέννη, μετά από πιέσεις των ΗΠΑ που πίστευαν ότι στο αεροσκάφος βρισκόταν και ο Έντουαρντ Σνόουντεν. Κατά τη διάρκεια του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», επίσης, η Ουάσιγκτον, σε συνεργασία με ευρωπαϊ κές κυβερνήσεις, οργάνωσε δεκάδες απαγωγές ισλαμιστών υπόπτων (μεταξύ των οποίων και υπήκόων της ΕΕ), πολλοί από τους οποίους, πριν μεταφερθούν στο –εκτός κάθε δικαίου– κολαστήριο του Γκουαντανάμο, ανακρίθηκαν και βασανίστηκαν σε μυστικές φυλακές χωρών όπως η Πολωνία και η Λιθουανία, που σήμερα εμφανίζονται ως προστάτιδες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μάλιστα, οι δύο χώρες είχαν καταδικαστεί και αναγκαστεί να πληρώσουν πρόστιμα σε δύο ενάγοντες που είχαν παράνομα φυλακιστεί… Η διεθνής κατακραυγή έχει ουσιαστικά στόχο τον ίδιο τον Λευκορώσο πρόεδρο που, μετά τις αμφισβητούμενες εκλογές του 2020, αμφισβητείται έντονα και μέσα στη χώρα του. Ο Λουκασένκο, σε όλη τη διάρκεια της προεδρίας του, κινείται με ευελιξία μεταξύ Ρωσίας και Δύσης και, παρά τη στρατηγική συμμαχία του με τη Μόσχα, φρόντιζε πάντα να αφήνει διαύλους επικοινωνίας με ΗΠΑ και ΕΕ. Η εσωτερική σύγκρουση στη Λευκορωσία σε μεγάλο βαθμό έχει να κάνει με την αναδιανομή του μεγάλου κρατικού τομέα της οικονομίας, καθώς η χώρα έχει πράγματι διατηρήσει κεκτημένα της σοβιετικής εποχής με μια ιδιότυπη εκδοχή καπιταλισμού και ισχυρή την παρουσία του κράτους. Γι’ αυτό ο Λουκασένκο δεν είναι αρεστός στη Δύση και όχι φυσικά για την αυταρχική διακυβέρνησή του. Η κατάσταση σήμερα θυμίζει αυτήν πριν από το Μαϊντάν στην Ουκρανία, αν και ο Λουκασένκο φαίνεται να διατηρεί

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

Και η Ελλάδα στο κυνήγι για το «κεφάλι» του Λουκασένκο ακόμα την ανοχή σημαντικής μερίδας του πληθυσμού και μιας ντόπιας ολιγαρχίας που φοβάται ότι η επικράτηση της εθνικιστικής και νεοφιλελεύθερης αντιπολίτευσης θα σηματοδοτήσει τη λεηλασία της χώρας. Για την επίτευξη του στόχου ανατροπής του Λουκασένκο αξιοποιείται η σύζευξη του πλέον ακραίου νεοφιλελευθερισμού με τον εθνικισμό, ακόμα και με τον φασισμό. Προϊόν αυτής της σύζευξης είναι και ο Προτασέβιτς. Μέλος στο παρελθόν εθνικιστικής οργάνωσης και με επαφές με νεοναζιστικές οργανώσεις στην Ουκρανία, όπως το περιβόητο «Τάγμα

Ο Προτασέβιτς αποτελεί προϊόν της «σύξευξης» του νεοφιλευθερισμού με εθνικισμό και, ενίοτε, τον Αζόφ», εργάζεται σε οργανισμούς που χρηματοδοτούνται από το αμερικάνικο υπουργείο Εξωτερικών και πολωνικές μυστικές υπηρεσίες. Σήμερα, πάντως, ο Λουκασένκο μοιάζει πιο ισχυρός, καθώς οι διαδηλώσεις στο Μινσκ έχουν αποδυναμωθεί και μόνη λύση για την αντιπολίτευση και τη Δύση είναι η οργάνωση βίαιων ενεργειών με πιο ενεργή στήριξη ξένων δυνάμεων. Οι οικονομικές κυρώσεις της Δύσης δεν

φαίνεται να είναι σημαντικό πρόβλημα, καθώς η οικονομία της Λευκορωσίας είναι σε σημαντικό βαθμό απομονωμένη από το διεθνές καπιταλιστικό πλέγμα. Η πολιτική απομόνωση μάλλον ενισχύει το καθεστώς, καθώς συσπειρώνει ακόμα περισσότερο τους οπαδούς του απέναντι στον δυτικό επεμβατισμό. Ο Λουκασένκο δεν δίστασε καθόλου να προχωρήσει σε αυτή την παράνομη ενέργεια, θεωρώντας ότι σε αυτή τη συγκυρία θα βγει ενισχυμένος, συλλαμβάνοντας ένα σημαντικό κρίκο του δικτύου της αντιπολίτευσης και των δυτικών μυστικών υπηρεσιών. Μέσα σε αυτές, όλο και πιο ενεργό ρόλο εμφανίζεται να έχει και η Ελλάδα. Ο Προτασέβιτς βρέθηκε στην Αθήνα, συνοδεύοντας την αρχηγό της λευκορωσικής αντιπολίτευσης, Σβετλάτον να Τιχανόφσκαγια που φασισμό συμμετείχε στο Φόρουμ των Δελφών. Καθόλου τυχαία δεν είναι η παρουσία στην Ελλάδα και του Πάϊατ, ο οποίος ήταν ο οργανωτής του Μαϊντάν στο Κίεβο στη διάρκειας της θητείας του εκεί. Η δράση μυστικών πρακτόρων στο ελληνικό έδαφος φαίνεται να έχει αυξηθεί, καθώς τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όσο και η σημερινή της ΝΔ έχουν προσδέσει την ελληνική εξωτερική πολιτική στους στόχους της αμερικανικής με ενεργό ρόλο στα Βαλκάνια και την ανατολική Ευρώπη.

ΗΠΑ

«Παζάρι» Μπάιντεν με Ευρώπη-Πούτιν Ένας Αμερικανός πρόεδρος στην Ευρώπη. Αυτό θα είναι το μότο που θα κυριαρχήσει πολιτικά και δημοσιογραφικά στην πορεία προς το τριήμερο 14-16 Ιουνίου, εν αναμονή της επίσκεψης του Τζο Μπάιντεν, ο οποίος θα πραγματοποιήσει τρεις μεγάλης σημασίας συναντήσεις: Την πρώτη ημέρα, Δευτέρα, θα συμμετέχει στη συνεδρίαση των επικεφαλής των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, δίνοντας την κατευθυντήρια γραμμή στους υπόλοιπους εταίρους — κυρίως τους Ευρωπαίους που κάνουν σχέδια αυτονόμησης από τους Αμερικανούς. Τους Ευρωπαίους θα τους συναντήσει ο Μπάιντεν και την επόμενη ημέρα, σε διαφορετικό όμως πλαίσιο: Τη σύνοδο κορυφής ΗΠΑΕΕ, ένα θεσμό που τίθεται πάλι σε λειτουργία μετά την τετραετία Τραμπ, η οποία συνοδεύτηκε από πολλές συγκρούσεις. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει πως ο νυν πρόεδρος θα τα βρει σε όλα μαζί τους, αν και η αλήθεια είναι πως προχώρησε ήδη σε μια κίνηση που μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική για τις διμερείς σχέσεις. Έδωσε, εμμέσως πλην σαφώς, το πράσινο φως για την ολοκλήρωση του ρωσικού αγωγού Nord Stream 2, που αποτελεί στρατηγικό σχέδιο για τη Γερμανία και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά. Ο επίλογος θα γραφεί την Τετάρτη, 16 Ιουνίου, όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ θα μεταβεί στη Γενεύη προκειμένου να βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ρώσο ομόλογό του. Προφανώς όχι για να του επαναλάβει ότι τον θεωρεί «δολοφόνο», όπως είχε πει σε τηλεοπτική του συνέντευξη λίγο μετά την ορκωμοσία του, αλλά για να διερευνήσει προσωπικά τα όρια των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες. Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, άλλωστε, ο Μπάιντεν είναι εξαιρετικά έμπειρος σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής — όπως, άλλωστε, είναι και ο Πούτιν. Το μπρα ντε φερ αναμένεται με ενδιαφέρον, ειδικά μετά το κλίμα «συνεννόησης» στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών.

∆ιεθνή

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

περισκ πιο ΟΙ ΗΠΑ προγραμματίζουν να δαπανήσουν 634 δισ. δολάρια την επόμενη δεκαετία για τον εκσυγχρονισμό του πυρηνικού τους οπλοστασίου, σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου. Ποσό επταπλάσιο από το χρέος των υπηρεσιών υγείας, προς κάτι που μάλλον δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ. Ο καπιταλισμός είναι και διεστραμμένος, εκτός των άλλων.

Εκλογές απελπισίας σε χώρα δίχως ταυτότητα Εκατομμύρια Σύριοι προσήλθαν στις κάλπες την Τετάρτη, για να εκλέξουν τον πρόεδρό τους — για την ακρίβεια, για να επανεκλέξουν τον Μπασάρ αλ-Άσαντ, με μόνη ελπίδα να τελειώσει ο πόλεμος. Εκατομμύρια άλλοι δεν ψήφισαν, εκουσίως ή αναγκαστικά, μιας και ζουν σε περιοχές που δεν ελέγχει το καθεστώς και αντιπροσωπεύουν πάνω από το ένα τρίτο της χώρας. Η Συρία, όμως, εξακολουθεί να μην είναι χώρα — και γι’ αυτό ευθύνονται ο Άσαντ και οι τζιχαντιστές, οι ΗΠΑ, η ΕΕ και η Τουρκία, η Ρωσία και το Ιράν. Μόνο τον λαό της δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς, καθώς συνεθλίβη ανάμεσα στις μυλόπετρες των ανταγωνισμών, με εκατομμύρια να επιλέγουν τον δρόμο της προσφυγιάς για να μην έχουν την τύχη του σχεδόν μισού εκατομμυρίου που βρήκε τον θάνατο από σφαίρες και βόμβες, από μαχαίρι και πείνα.

Η Παλαιστίνη στενάζει στην Ιερουσαλήμ Μπορεί η εκεχειρία στην οποία συμφώνησαν την περασμένη εβδομάδα Ισραήλ και Χαμάς να τηρείται, σε γενικές γραμμές, όμως ο πόλεμος για την Ιερουσαλήμ και το απαρτχάιντ σε βάρος των Παλαιστινίων συνεχίζονται. Μάλιστα, η «ειρηνευτική περιοδεία» την οποία πραγματοποίησε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών στην περιοχή συνοδεύτηκε –τυχαία φυσικά– από νέα επίδειξη δύναμης των ισραηλινών

Α κόσμος νάποδα του Γιώργου Μιχαηλίδη

δυνάμεων κατοχής και των εποίκων στο Τέμενος του Αλ-Άκσα, καθώς το σχέδιο εξεβραϊσμού της ανατολικής Ιερουσαλήμ και όσο το δυνατόν μεγαλύτερου τμήματος της Δυτικής Όχθης βρίσκεται σε πλήρη εφαρμογή. Η μοναδική «σκιά» για τον Νετανιάχου είναι πως οι Ευρωπαίοι και ο Μπάιντεν τάσσονται επισήμως υπέρ της λύσης των δύο κρατών, την οποία ο ίδιος είχε επιχειρήσει να πετάξει οριστικά στα σκουπίδια, με την υποστήριξη του Τραμπ.

Στους Ταλιμπάν ο έλεγχος του Αφγανιστάν Κατά εκατοντάδες παραδίδονται οι στρατιώτες των κυβερνητικών δυνάμεων του Αφγανιστάν στους Ταλιμπάν, καθώς με την αποχώρηση των Αμερικανών και των άλλων ξένων εισβολέων δεν έχουν καμία ελπίδα. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με ρεπορτάζ ξένων Μέσων, οι Ταλιμπάν τους προσφέρουν –μέσω τοπικών φυλάρχων– τη δυνατότητα να παραδώσουν τον οπλισμό και τα πόστα τους και να επιστρέψουν

στα σπίτια τους, παίρνοντας και «μπόνους» 130 δολαρίων σε ορισμένες περιπτώσεις. Διαφορετικά, τους διαμηνύουν πως θα τους επιτεθούν και θα τους σκοτώσουν, καθώς δεν υπάρχει ουδείς να τους στηρίξει. Έτσι, οι Ταλιμπάν αποδεικνύονται πρακτικά ανίκητοι στο Αφγανιστάν — ενώ οι ΗΠΑ έπεσαν στον λάκκο που έσκαψαν μόνες τους, αφήνοντας εκεί χιλιάδες ζωές (Αμερικανών και συμμάχων τους) και τρισεκατομμύρια δολάρια. Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 μοιάζει τόσο μακρινή…

«Έκρηξη» και στο Ομάν, με τη νεολαία μπροστά

πορεί η Υεμένη να μαστίζεται εδώ και χρόνια από έναν καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο αλλά αυτή την εβδομάδα ήταν το σχετικά ήσυχο γειτονικό Ομάν που γνώρισε τις μεγαλύτερες αναταραχές των τελευταίων ετών. Βίαιες διαδηλώσεις, με πρωταγωνίστρια τη νεολαία, σημειώθηκαν στην πόλη Σοχάρ που βλέπει τον Περσικό Κόλπο, για να επεκταθούν ως το νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας και την πόλη Σαλαλά. Αιτία των κινητοποιήσεων, η ανεργία των νέων, ένα χρόνιο πρόβλημα του Ομάν που οξύνθηκε στη διάρκεια της πανδημίας. Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν με συγκεντρώσεις στα γραφεία ευρέσεως εργασίας, όπου οι διαδηλωτές απαίτησαν να δοθεί λύση στο πρόβλημα. Επεκτάθηκαν στους δρόμους της Σοχάρ, όπου σημειώθηκαν συγκρούσεις με την αστυνομία και μικροκαταστροφές περιουσιών. Όλη την περασμένη εβδομάδα σημειώνο-

νταν μπλοκαρίσματα οδικών αρτηριών και μέσων μεταφοράς, ενώ στην κορύφωση των γεγονότων οι διαδηλωτές πολιόρκησαν το υπουργείο Εργασίας. Εκεί συνάντησαν μια μεγάλη οργανωμένη δύναμη των «ΜΑΤ», η οποία τους επιτέθηκε με δακρυγόνα ενώ προέβη και σε συλλήψεις. Ο Σουλτάνος Χαϊτάμ, ηγέτης του Ομάν από τον Ιανουάριο του 2020 οπότε και διαδέχθηκε των επί πενήντα χρόνια Σουλτάνο Καμπούς, βιαστικά ανακοίνωσε το άνοιγμα νέων θέσεων εργασίας για τους νέους, ενώ διαφημίζει την τουριστική ανάπτυξη της χώρας ως τη λύση στο πρόβλημα της ανεργίας. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι εξαιρετικά δύσκολο η όποια άνοδος της τουριστικής κίνησης στο Ομάν να αντισταθμίσει την απώλεια εσόδων από τη σχετικά χαμηλή τιμή του πετρελαίου, η οποία ευθύνεται και για την οικονομική ύφεση στη χώρα. Υπολογίζεται ότι κατά το τελευταίο έτος, τα έσοδα του

Ομάν από τις εξαγωγές πετρελαίου μειώθηκαν κατά 35%. Η απάντηση του απολυταρχικού καθεστώτος σε αυτή την κρίση υπήρξε, αφενός, η παρέμβαση του κρατικού τομέα για να συγκρατήσει τμήματα του ιδιωτικού από την κατάρρευση λόγω πανδημίας και, αφετέρου, η λιτότητα και η προώθηση μιας πολιτικής με εθνικιστικά χαρακτηριστικά, που προβλέπει κίνητρα για την πρόσληψη ντόπιων κατοίκων του Ομάν. Σε μια χώρα, όμως, που το 40% του συνολικού πληθυσμού αποτελείται από ξένους υπηκόους, οι οποίοι εκτός από διοικητικές θέσεις σε εταιρείες, κυρίως αποτελούν φθηνά εργατικά χέρια για τον αγροτικό τομέα, την πετρελαϊκή βιομηχανία και τον κατασκευαστικό κλάδο, μια τέτοια πολιτική μπορεί να φέρει πραγματική έκρηξη. Από ό,τι φαίνεται, ένας νέος γύρος συγκρούσεων και εξεγέρσεων εμφανίζεται.