Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 30.10-31.10.2021 - Αρ. Φύλλου 1543 by 21aristera

∆έκα χρόνια μετά Ελληνική Χαλυβουργία

Μια απεργία που έγραψε ταξική ιστορία > σελ. 11

Υμνούν Μέρκελ, εξιλεώνουν μνημόνια, ΕΕ και τράπεζες

Εκδήλωση τιμής στον Γ. ∆ελαστίκ την Κυριακή 31 Οκτώβρη

> σελ. 2, 7

> σελ. 4

‣ Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

‣ www.prin.gr

€2

‣ ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

ΕΤΟΣ 31ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1.543

Κράτος και εργοδοσία συμμαχία που σκοτώνει

Καμία άλλη δολοφονημένη! Αν την κακοποιούσε γιατί δεν έφευγε; Αυτό είναι το σάπιο επιχείρημα των απολογητών των γυναικοκτόνων. Η 48χρονη Νεκταρία, μάνα τεσσάρων παιδιών από την Ιεράπετρα της Κρήτης, βρήκε το θάρρος να φύγει. Ωστόσο, ο 54χρονος πρώην σύζυγος-θύτης την ακολούθησε και τη μαχαίρωσε πολλές φορές μέχρι θανάτου. Ο συζυγοκτόνος θεωρούσε τη Νεκταρία ιδιοκτησία του και έλεγε σε όλους ότι θα την σκοτώσει, κανείς όμως δεν έκανε κάτι γι’ αυτό. Η Νεκταρία είναι το 12ο θύμα στη φετινή μαύρη λίστα των γυναικοκτονιών, μιας κοινωνικής «πανδημίας» χωρίς τέλος. Πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη αναμέτρησης με τον σεξισμό και τις πατριαρχικές αντιλήψεις που οπλίζουν το χέρι των δολοφόνων.

Ανάλυση

Εκτέλεση 18χρονου Ρομά από καταιγισμό πυρών εφτά αστυνομικών! Εργοδοτικό έγκλημα με θύμα 40χρονο εργάτη στην COSCO. Πάνω από 1.000 νεκροί τον μήνα από Covid, φίσκα οι ΜΕΘ.

ιαφορετικά πεδία, ίδιοι οι ένοχοι. Στην COSCO, η υπερεντατικοποίηση της εργασίας έβαψε το λιμάνι με αίμα. Πλήρης κάλυψη της εταιρείας από την κυβέρνηση. Ο νόμος Χατζηδάκη διαμόρφωσε όρους για ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Πλήρης κάλυψη από την κυβέρνηση και στους εκτελεστές αστυνομικούς της ΔΙΑΣ και στα ΜΑΤ που χτυπούν διαδηλωτές. Οι εργαζόμενοι στην COSCO απαντούν με αλλεπάλληλες μαχητικές απεργίες και καλούν σε αλληλεγγύη και υποστήριξη. Αντιδράσεις και των Ρομά, κινητοποιήσεις κατά της κυβερνητικής και κρατικής τρομοκρατίας. >>> σελ. 3, 5, 12-13

Φάκελος

Γράφουν: Μ. Γεωργιάδης, Σ. Δρίτσας, Κ. Παπαγεωργίου, Γ. Παυλόπουλος

Σώζουν το σύστημα, μα, όχι το κλίμα Μειωμένες προσδοκίες για τη σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα στη Γλασκώβη. Κυριαρχούν οι αστικοί ανταγωνισμοί. 30 χρόνια κοροϊδία, η κλιματική κρίση βαθαίνει. Αντικαπιταλιστικοί στόχοι και μαζικό κίνημα. >>> σελ. 20-23

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπροστά σε νέες προκλήσεις Σύγχρονες αντικαπιταλιστικές απαντήσεις, ανατρεπτική πολιτική και δημοκρατική λειτουργία πρέπει να κατακτήσει ξανά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ανασυγκρότηση του μετώπου και πρόταση αντικαπιταλιστικής συσπείρωσης πάνε μαζί. >>> σελ. 8-9

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Η δεύτερη ματιά

editorial

Κίμων Ρηγόπουλος

«Συναρπαστικό» μέλλον, σαν παρελθόν

Η συνήθεια είναι ένας τρόπος να ορίζεις ή να νομίζεις πως ορίζεις το χωραφάκι της ζωής σου. Είναι επίσης ένας αυτόματος πιλότος που αναλαμβάνει μόνο την αναγκαστική προσγείωσή μας και αγνοεί την πτητική μας ικανότητα. Τις περισσότερες φορές η ρουτίνα μάς προγραμματίζει στην ήσσονα προσπάθεια.

«Το μέλλον προβλέπεται συναρπαστικό και για την Ελλάδα, και για τη Γερμανία, και για την Ευρώπη», αποφάνθηκε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, την Παρασκευή στην Αθήνα. Ως παράγοντες που συνθέτουν το… συναρπαστικό μέλλον, το νέο «ευρωπαϊκό όραμα» στη μετα-Μέρκελ εποχή, ανέφερε το γαλλογερμανικό σύμφωνο και τη συνθήκη αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής Ελλάδας-Γαλλίας, που «μπορούν να συγκροτήσουν πρόπλασμα ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας». Όραμα που, για μια ακόμη φορά, απαιτεί θυσίες από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας (όπως και στις υπόλοιπες χώρες της Ένωσης), για να στηρίξουν με τον ιδρώτα τους, για αρχή, τη νέα κούρσα εξοπλισμών και τα σχέδια για ευρωστρατό. Αναπόσπαστο στοιχείο, δε, ο διαρκής πόλεμος κατά των προσφύγων. Ένα «συναρπαστικό» μέλλον, σαν το παρελθόν: Τότε που, υπό την ηγεμονία της Γερμανίας, το «όραμα» για μια οικονομικά ισχυρή ΕΕ περνούσε από τη «σιδερένια φτέρνα» της ισοπέδωσης των λαών, κυρίως των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Στην Ελλάδα, το ζήσαμε με τον πιο δραματικό τρόπο την περίοδο των μνημονίων. «Οι δυσκολίες ήταν δεδομένες, όταν επρόκειτο για τη σταθερότητα του ευρώ και εγώ προσωπικά είχα απόλυτη επίγνωση για την υπερβολική επιβάρυνση που σήμαινε αυτό για τους ανθρώπους στην Ελλάδα», είπε η Μέρκελ από την Αθήνα, «ξεπετώντας» με μια αναφορά τον ανθρώπινο πόνο που προκάλεσε η «σιδερένια» δημοσιονομική προσαρμογή και οι «μεταρρυθμίσεις» για την κερδοφορία του κεφαλαίου σε βάρος της εργασίας. Στο μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι αναδιαρθρώσεις αυτές θα επιβάλλονται αυτόματα, σαν ένα ευρω-μνημόνιο χωρίς τέλος. Εμείς ελπίζουμε το μέλλον να είναι όντως συναρπαστικό, από τον αγώνα για την ανατροπή τους.

Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

Το χάπι της αφασίας και η δύναμη της μνήμης

ν η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση μας, η πρώτη φύση μας ποια είναι; Και αν όλα τα υλικά που συνιστούν τη ρουτίνα μας είναι φερτά και «χτίζουν» τις συνήθειές μας κατά το σχέδιο ενός αόρατου εργολάβου, χωρίς την παραμικρή δική μας συμμετοχή, εμείς αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας σε αυτή τη δοτή κατασκευή; Η συνήθεια είναι ένας τρόπος να ορίζεις ή να νομίζεις πως ορίζεις το χωραφάκι της ζωής σου. Είναι επίσης ένας αυτόματος πιλότος που αναλαμβάνει μόνο την αναγκαστική προσγείωσή μας και αγνοεί την πτητική μας ικανότητα. Τις περισσότερες φορές η ρουτίνα μάς προγραμματίζει στην ήσσονα προσπάθεια. Ο εγκέφαλος διανέμει φαγητό που δεν το έχει μαγειρέψει ο ίδιος επειδή «αυτό τρώνε και οι άλλοι». Ο φόβος του αδοκίμαστου και ανεξερεύνητου καθηλώνει στο «σύνηθες», ακόμα και όταν αυτό το «σύνηθες» βρίσκεται στα όρια του ανεκτού ή και τα παραβιάζει. Ο φόβος του «εκτός ελέγχου» απαγορεύει το άνοιγμά μας και η ρουτίνα πιστοποιεί το αδιατάρακτο μιας ζωής, έστω και παραπαίουσας. Καθετί που υπονομεύει το ημερήσιο πρόγραμμά μας, εγκυμονεί τον κίνδυνο της περιπέτειας και της καταβύθισής μας σε άγνωστα νερά. Αυτό φυσικά οδηγεί σε μια αδρανή τυποποίηση της σκέψης, στη νόρμα μιας επιβεβλημένης έξωθεν πανομοιότητας. Και αν η ρουτίνα των ηλικιωμένων ανθρώπων αποτελεί κάτι σαν το check up της ύπαρξής τους, στους νέους συρρικνώνει τσιγγούνικα τον ορίζοντα της ενατένισής τους και γίνεται σκέτος συντηρητισμός. Σε εποχές που «ψάχνονται» και έχει χαθεί ο κοινός τόπος, η ρουτίνα μοιά-

Μπορούμε ακόμα να επιλέξουμε σε ποιο κανάλι ψήνεται το καλύτερο χοιρινό με σέλινο — είναι κι αυτό ένα δημοκρατικό μας δικαίωμα

ζει με ένα υποτυπώδες καταφύγιο σε ένα βομβαρδισμένο τοπίο. Το: «εγώ δεν ανακατεύομαι», σημαίνει και ότι αρνούμαι να μετακινηθώ από τη ρουτίνα μου. «∆εν είναι, βέβαια, η ζωή μου στρωμένη με ροδοπέταλα», λέει ο αμέτοχος εαυτός, «αλλά έχω τουλάχιστον τη βεβαιότητα της γυμνής μου ύπαρξης και από το ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα». Στην οικοδόμηση μιας υπό κλίμακα νέας κανονικότητας που επιχειρείται, οι μικρές συνήθειες μας συνδέουν με το στοιχειώδες. Είμαστε περίπου οι διασωθέντες του ναυαγίου, γι’ αυτό και περιούσιοι. Η ρουτίνα γίνεται η σιαμαία αδελφή της παθητικότητας. Και η τηλεόραση, ο ομφάλιος λώρος που μας συνδέει με το «έξω». Ζούμε τις ζωές μας ως μυθοπλασία σκηνοθετημένη από τους άλλους. Σε εμάς απομένει να ταυτιστούμε με την πιο καπάτσα παίκτρια του Bachelor ή τον πιο «γαμάτο» παίκτη του Survivor. Μπορούμε ακόμα να επιλέξουμε σε ποιο κανάλι ψήνεται το καλύτερο χοιρινό με σέλινο. Είναι κι αυτό ένα δημοκρατικό μας δικαίωμα. Έχουμε την ευχέρεια να

δούμε τα πλαδαρά μπράτσα μιας γερασμένης αισθητικής, που τα περιφέρει καμαρώνοντας για τα πλούσια κάλλη της. Σιτιζόμαστε από τα δυσώδη ευρήματα ενός συστήματος που έχει υποστεί ανήκεστη βλάβη και θέλει να πάρει μαζί του και ό, τι ανθρώπινο μας απέμεινε. Ένα σύστημα που σαπίζει μπορεί να υπάρχει; Ναι, ως διάχυτη αποφορά της σήψης του. Μπορεί και να βασιλεύει στις συνειδήσεις των ανθρώπων, εφόσον έχει πάψει να τους ενοχλεί η οσμή του άθαφτου πτώματος. Στην επικράτεια της καφρίλας κάποιοι επωφελούνται και κάποιοι ζημιώνονται απ’ αυτήν. Οι επωφελούμενοι έχουν λόγο να επιμένουν ότι είναι ο γιαλός στραβός. Φταίει, δηλαδή, ο άνθρωπος, στην πιο αφηρημένη εκδοχή του. Οι ζημιωμένοι της καφρίλας καλούνται έμπρακτα να αποδείξουν ότι στραβά αρμενίζουμε. Με τη δυσφορία να γίνεται δημιουργία και την παθητικότητα δράση. Το χάπι της αφασίας διαιωνίζει την ασχήμια ως αδήριτο κανόνα μιας ζωής εν υπνώσει. ∆εν θα το αντικαταστήσουμε με το χάπι μιας χημικής ευτυχίας, που εγγυάται μια πιο βολική ρουτίνα, η οποία εδράζεται στον ίδιο φόβο. Γιατί ο φόβος ακυρώνει τη μνήμη, που έλεγε και ο Θουκυδίδης. Κι εμείς χρειαζόμαστε το θάρρος της μνήμης, που δεν χαριεντίζεται με την ωραιοποίηση ενός «ένδοξου» παρελθόντος και αρνείται πεισματικά να χρυσώσει το χάπι της μιζέριας. Αμιγής μνήμη και όχι επιλεκτική, που μας οπλίζει στην ανάγκη για ένα άλλο περιεχόμενο ζωής και όχι για μια νέα μορφή «παραγεμισμένη» με το ίδιο περιεχόμενο.

‣ Ιδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες- Έρευνες» Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία Kωδικός 2806, Κλεισόβης 9, 106 77 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, prin@otenet.gr | http://www.prin.gr ‣ Tραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων: ALPHA BANK 260002002006023 • IBAN: GR1801402600260002002006023 ‣ Εκδότης: Δημήτρης Δεσύλλας ‣ Eκτύπωση: ΚΛΕΝΙΚ ΕΕ ‣ Layout: Χριστίνα Λουλούδα

Το θέμα

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

εχειλίζει η οργή για τους νεκρούς της τάξης μας. Η τελευταία δολοφονία του 40χρονου εργάτη Δημήτρη Δαγκλή στον Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά, όταν γερανογέφυρα πέρασε από πάνω του (!), έρχεται να προστεθεί σε έναν μακρύ κατάλογο τραυματισμών και θανάτων εργαζομένων που δουλεύουν, υπό ανύπαρκτες συνθήκες ασφαλείας, για ψίχουλα. Το χρονικό της δολοφονίας τη Δευτέρα 25 Οκτώβρη, προσομοιάζει το χρονικό ενός προδιαγεγραμμένου εγκλήματος, που όλοι γνώριζαν πως αργά ή γρήγορα θα επέλθει, αλλά λίγοι προσπάθησαν να το αποτρέψουν… Με ανακοίνωσή της, η Ένωση Εργαζομένων Διακίνησης Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά (ΕΝΕΔΕΠ), ξεκαθαρίζει πως δεν ήταν η «κακιά στιγμή» που οδήγησε στο ατύχημα αλλά η «εντατικοποίηση της εργασίας», οι «απανωτές κόντρα βάρδιες και οι υπερωρίες» και, φυσικά, τα «ελλιπή μέτρα ασφαλείας». Άλλωστε, το σωματείο είχε αναδείξει από καιρό τις μεγάλες πιθανότητες πρόκλησης θανατηφόρων ατυχημάτων στις εγκαταστάσεις της COSCO. Σε μια προκλητική κίνηση αδιαφορίας, η διεύθυνση της κινεζικής πολυεθνικής αρνήθηκε ξανά και ξανά να ξοδέψει πόρους για την ασφάλεια των εργαζομένων. Αν όμως η COSCO είναι εκείνη που έδρασε σαν τον «εκτελεστή» της δολοφονίας, οι αντεργατικές πολιτικές των τελευταίων χρόνων έδρασαν σαν τον «ηθικό αυτουργό». Οι πάγιες επιλογές κυβερνήσεων και κράτους για εντατικοποίηση της εργασίας σε βαθμό που υπερβαίνει ακόμα και τα βιολογικά όρια της ανθρώπινης αντοχής, για προώθηση outsourcing και εργολαβιών, αναγκάζοντας ανειδίκευτους εργάτες να δουλεύουν σε επικίνδυνες θέσεις, και μετατροπή της επιθεώρησης εργασίας σε «φάντασμα», δρουν δολοφονικά σε βάρος των εργαζομένων. Τελευταίος πολιορκητικός κριός των εργασιακών σχέσεων, ο νόμος Χατζηδάκη, έρχεται να κεφαλαιοποιήσει τα καίρια χτυπήματα στην εργατική τάξη και να οξύνει την επίθεση από πλευράς αστικής, καταργώντας το ωράριο με την ταυτόχρονη εισαγωγή απανωτών βαρδιών, ποινικοποιώντας τις απεργίες και απελευθερώνοντας περαιτέρω τις απολύσεις. Όπως τονίζει το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, το εργατικό «ατύχημα» στην Cosco –όπως και τα προηγούμενα– αποτελούν «εργοδοτικά και κυβερνητικά εγκλήματα». Μιλώντας την Πέμπτη στη μεγάλη συγκέντρωση αλληλεγγύης, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔΕΠ Μάκης Μπεκρής τόνισε πως «η πάλη για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας περνάει σε νέα φάση και κρίνεται στην ισχυροποίηση του σωματείου», ενώ έθεσε και τέσσερα αιτήματα από τα οποία «δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω»: Ομάδες από έξι και όχι από τέσσερα άτομα, «γιατί δεν είναι μόνο ότι έχουμε έναν νεκρό, αλλά έχουμε και σακατεμένα κορμιά», να σταματήσουν τα 12ωρα και οι κόντρα βάρδιες που εξουθενώνουν τους εργάτες, μετατροπή όλων των συμβάσεων σε πλήρους απασχόλησης, Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας από τους

Εργατική οργή για τις βάρδιες θανάτου Έγκλημα στην COSCO Χρίστος Κρανάκης

▸ Αλλεπάλληλες απεργίες και κινητοποιήσεις για μέτρα ασφαλείας, αλλά κυβέρνηση και COSCO «κάνουν τον κινέζο»! εργαζόμενους-μέλη του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ. Επίσης, ο Μ. Μπεκρής κατήγγειλε το εργοδοτικό συνδικάτο που ,«μαζί με τα τσιράκια της εργοδοσίας», προσπαθούν να σπάσουν την απεργία. Φυσικά, από κυβέρνηση και κράτος λίγα έχουμε να περιμένουμε, αν αναλογιστούμε τις χρόνιες επιθέσεις εναντίον των συνδικάτων εργαζομένων στον Πειραιά και το μέγεθος της ασυδοσίας που απολαμβάνει το ιδιωτικό κεφάλαιο στο λιμάνι. Ειδικά η ιστορική σχέση φιλίας κράτους και COSCO είναι γνωστή. Ο κινεζικός γίγαντας, με έδρα το Χονγκ Κονγκ, αγόρασε ύστερα από επενδυτικό διαγωνισμό διάρκειας 2 χρόνων, το 51 % του ΟΛΠ στις αρχές του 2016 (επί ΣΥΡΙΖΑ) αντί αντιτίμου 368,5 εκ., που με τις

συμφωνημένες επενδύσεις θα έφταναν μόνο από τη συλλογική πάλη. Οι συνάτα 714 εκ. ευρώ. Ήδη, από τότε, πολλοί δελφοι του αδικοχαμένου 46χρονου δεν έκαναν λόγο για ξεπούλημα του λιμαέμειναν με τα χέρια σταυρωμένα μπρονιού σε τιμή ευκαιρίας. Σύμφωνα, με στά στο έγκλημα που συντελέστηκε. την τότε συμφωνία με το ΤΑΙΠΕΔ, προΑντίθετα, προχώρησαν σε εκτεταμένες κειμένου η εταιρεία να δικαιούται να απεργίες και στην «έφοδο» στα κεντρικά αγοράσει επιπλέον 16% του λιμανιού θα της COSCO, όταν η διεύθυνση αρνήθηκε έπρεπε σε βάθος πενταετίας να τηρήσει να συναντηθεί με αντιπροσωπεία των μια σειρά ρητρών και προϋποθέσεων. απεργών. Από τη Δευτέρα, το λιμάνι Παρότι όμως, πέντε χρόνια μετά (2021) του Πειραιά συγκλονίζεται από διαδηη κινεζική πολυεθνική δεν έφερε εις πέλώσεις, αποκλεισμούς, μοτοπορείες και ρας τις συμβατικά προβλεπόμενες υπομαχητικά συνθήματα. χρεωτικές επενδύσεις, κατηγορώντας Ο θάνατος του Δημήτρη Δαγκλή αποτο ελληνικό δημόσιο για κωλυσιεργία, τελεί μια ακόμα μαύρη προσθήκη στους η αγορά του επιπλέον μετοχικού νεκρούς των εργατικών «ατυχημάπακέτου εξελίχθηκε κανονιτων», με πιο πρόσφατα περικά. Όπως έγραφε χαραστατικά τους δύο νεκρούς Πλήρης κτηριστικά στο Πριν, ο εργολαβικούς εργάτες ασυδοσία πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ, στη ΔΕΗ και τον 18χροτης κινεζικής Αντώνης Νταλακονο ντελιβερά, Ανέες γεώργος, «η τροποΜιρ, στην Καλλιθέα. πολυεθνικής που ποίηση της σύμβασης Τα νούμερα είναι ενπήρε το λιμάνι και η μεταβίβαση και δεικτικά. Η ιστοσελίδα επί κυβερνήσεων του υπόλοιπου 16% 902.gr καταγράφει 113 στον κινεζικό κολοσσό νεκρούς εργάτες από το ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συνιστά αρνητική εξέλιξη 2016 μέχρι σήμερα, ενώ οι για τον Πειραιά, πολίτες και τελευταίες επίσημες έρευνες εργαζόμενους», ενώ τόνιζε πως η –για τα έτη 2017 και 2018– καταεταιρεία «έχει εργασιακές συνθήκες γαγράφουν 4.954 περιστατικά (47 θανατηλέρας, […] χωρίς ΣΣΕ, εργασιακά δικαιώφόρα) και 5.336 (46 θανατηφόρα) αντίματα, κανόνες ασφάλειας και υγιεινής». στοιχα. Οι αριθμοί εργατικών δολοφονιΟι εργαζόμενοι γνωρίζουν καλά πως ών –που στην πραγματικότητα είναι μετο καθεστώς με το οποίο η COSCO και γαλύτεροι– μπορούν να μειωθούν μόνο όλες οι μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες βρίόταν οι εργαζόμενοι/ες οργανωθούν και σκονται στο απυρόβλητο ανατρέπεται το απαιτήσουν μέχρι τέλους.

Από σπόντα *** Ο Χρυσοχοΐδης είναι παρελθόν εδώ και καιρό από την κυβέρνηση * Όχι όμως και η αστυνομική βία * Αυτή συνεχίζει να είναι παρούσα και με πλήρη πολιτική κάλυψη * Τελικά μάλλον δεν ήταν… προσωπική ιδιαιτερότητα του εν λόγω υπουργού, όπως έλεγαν κάποιοι * Αλλά δομικό στοιχείο της διακυβέρνησης * Ακόμη και με τον «μετριοπαθή» Θεοδωρικάκο. *** Όχι πως στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν υπάρχουν πολλοί υπουργοί που… χαίρονται να βλέπουν τα ΜΑΤ να προελαύνουν και να βαράνε ανεξέλεγκτα * Το δηλώνουν άλλωστε συχνά-πυκνά * Ο Πλεύρης, ο Άδωνις, ο Βορίδης, η Κεραμέως, ο Οικονόμου και τόσοι άλλοι. *** Όμως πάντα η αστυνομική βία «ποτίζεται» και διατηρείται «φρέσκια», όταν υπάρχουν πολιτικές που πρέπει να υποστηρίξει * Σε όλα τα επίπεδα * Κυρίως, όμως, όταν αφορά επίθεση στα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα * Κι απ’ αυτές έχουμε πολλές. *** «Νέο οικοσύστημα ασφάλειας» ετοιμάζεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση * Έτσι μας πληροφόρησε σε δημόσια ομιλία του ο αρμόδιος για τον «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής» επίτροπος Μαργαρίτης Σχοινάς * Όταν το ανέλυσε το πράγμα, μίλησε για ένα σύστημα εναντίον όσων «επιδιώκουν να αποδυναμώσουν το υλικό των κοινωνιών μας». *** Αν αυτό σας ακούγεται περίεργο και ύποπτο… έχετε απόλυτο δίκιο * Επίσης, αν σας ξενίζει η λέξη οικοσύστημα, που παραπέμπει σε κοινωνίες που θα μοιάζουν με ενυδρείο * Υποθετικά αυτό αφορά ό,τι στην ΕΕ αποκαλούν τρομοκρατία * Όμωςείναι σαφές ότι μάλλον προς τους λαούς των χωρών-μελών απευθύνεται. *** Αν αναρωτιέστε τι θα γίνει στο ΚΙΝΑΛ, η απάντηση είναι απλή: Ένα μικρό χάος * Υπάρχουν όμως όλα τα εχέγγυα για να «μπει τάξη» στο κόμμα * Οι επαφές των επιχειρηματικών παραγόντων μοιάζουν να έχουν ολοκληρωθεί * Μένουν κάτι λεπτομέρειες, όπως το αποτέλεσμα των εκλογών. *** Η βασική τριάδα είναι Παπανδρέου, Ανδρουλάκης, Λοβέρδος * Με τους πρώτους δύο να περνούν στον 2ο γύρο * Με έξι υποψήφιους το αλισβερίσι θα είναι «καυτό» * Όσο για την ενότητα· αυτή θα εξαρτηθεί...

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Πολιτική

Φώφη Γεννηματά 1964-2021

Δημήτρης Τζιαντζής

Ένας ξαφνικός θάνατος και μια χηρεύουσα θέση ▸ Εξασφάλισε τη συνέχεια, δεν υπερέβη τα όρια του εκφυλισμένου ΠΑΣΟΚ

ιστορία μερικές φορές επαναλαμβάνεται και πάλι ως τραγωδία. Ο πατέρας της Φώφης, ο Γιώργος Γεννηματάς, το όνομα του οποίου συνδέθηκε με την ενίσχυση του ΕΣΥ, ήταν πρώτος στη «λίστα διαδοχής» στο ΠΑΣΟΚ, ωστόσο ο θάνατός του στα 55 του χρόνια, το 1994 ,ανέδειξε στην πορεία τον λιγότερο χαρισματικό και ταυτισμένο με τη δεξιά μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής δεν είναι παρά φάντασμα του κόμματος του Ανδρέα Παπανδρέου, ωστόσο, δεδομένων των αναλογιών, ο θάνατος της Φώφης, μιας γυναίκας που -τουλάχιστον στο τέλος της– είχε μόνο συμπάθειες, δημιουργεί νέα δεδομένα και δρομολογεί απρόβλεπτες εξελίξεις. Είναι δύσκολος και αδόκιμος ο διαχωρισμός της γυναίκας από την πολιτικό Γεννηματά. Ο θάνατός της προκάλεσε γνήσια συγκίνηση, γιατί η Φώφη υπήρξε μια ήπια και συμπαθητική φυσιογνωμία σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, που δεν επιχείρησε να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά την κατάσταση της υγείας της, έχοντας πάνω από το κεφάλι της τη «δαμόκλειο σπάθη» του καρκίνου εδώ και δύο δεκαετίες. Υπερβολι-

κός, πάντως, υπήρξε ο τρόπος με τον οποίο τα ΜΜΕ αξιοποίησαν το θάνατο της, με πολύωρο ρεπορτάζ από το λαϊκό προσκύνημα, απόπειρα «αγιοποίησης» και μεγαλοστομίες. «Ακόμα και μέσα από το φέρετρο εξασφαλίζει την ενότητα της παράταξης», είναι μια από αυτές τις υπερβολές που ειπώθηκε από δημοσιογράφο της ΕΡΤ. Ωστόσο, αν ο πατέρας της άφησε πίσω την παρακαταθήκη του ΕΣΥ, δύσκολα κάποιος θα πει ποια είναι η δική της πολιτική κληρονομιά. Η Φώφη ανέλαβε το πάλαι ποτέ κόμμα της «Αλλαγής», όταν αυτό βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού με τους περισσότερους να θεωρούν ότι

θα έχει την τύχη της Ένωσης Κέντρου. Ο Βενιζέλος έμεινε στις λαϊκές συνειδήσεις ως δεκανίκι του Σαμαρά και το 2015 το κόμμα εξελέγη έβδομο «ασθμαίνοντας», με μόλις 4,68% των ψήφων. Ωστόσο, η Φώφη Γεννηματά, που πήρε στη συνέχεια το «δαχτυλίδι», κατάφερε να εξασφαλίσει τη συνέχεια και τη «σταθερότητα» για το κόμμα, ανεβάζοντας ελαφρώς τα ποσοστά του και χαράζοντας μια συγκριτικά ισορροπημένη πολιτική γραμμή ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, πάντα στο πλαίσιο του νέου συρρικνωμένου ρόλου του ΠΑΣΟΚ ως κόμματος μπαλαντέρ του συστήματος. Όμως σε καμία στιγμή η Γεννηματά δεν

υπερέβη τα όρια του εκφυλισμένου ΠΑΣΟΚ και της δεξιόστροφης σοσιαλδημοκρατίας. Η πολιτική της καριέρα ήταν γεμάτη από αντιφάσεις. Υπερασπίστηκε το έργο του πατέρα της και τη σημασία ενός ισχυρού Εθνικού Συστήματος Υγείας, ωστόσο ψήφισε όλες τις μνημονιακές περικοπές στην υγεία, τις συντάξεις και τους μισθούς. Στήριξε τα δικαιώματα των γυναικών στην επιμέλεια των παιδιών, κόντρα σε αντιδραστικές λογικές, ωστόσο ψήφισε την «εξίσωση προς τα πάνω» των ορίων συνταξιοδότητησης για τις γυναίκες. Καταδίκαζε την ακροδεξιά, ωστόσο υπήρξε αναπληρώτρια υπουργός στη κυβέρνηση Παπαδήμου με το ΛΑΟΣ και στη συνέχεια συμμετείχε στην κυβέρνηση Σαμαρά. Ακόμα και η αντίθεσή της στη συμφωνία των Πρεσπών έγινε από εθνικιστικές θέσεις και αναφορές στο εμπάργκο του Ανδρέα Παπανδρέου «στα Σκόπια». Μπροστά στον θάνατο, πάντως, όλα μοιάζουν τόσο μικρά. Η Φώφη Γεννηματά πάλεψε με αξιοπρέπεια και γενναιότητα απέναντι στην ασθένεια που το όνομα της φοβόμαστε να πούμε. Ζητούμενο παραμένει η μάχη ενάντια στη διάλυση του ΕΣΥ, ώστε να έχουν όλοι οι άνθρωποι τη δυνατότητα να αγωνίζονται με αξιοπρέπεια.

Εκδήλωση τιμής στον Γιώργο ∆ελαστίκ

Συνεχίζεται η δίκη για τα Σεπόλια

Το Πριν διοργανώνει την Κυριακή 31 Οκτωβρίου, στις 11 π.μ., εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον Γιώργο Δελαστίκ και την αξπέραστη προσφορά του στην μαχόμενη δημοσιογραφία, την Αριστερά, την υπόθεση της κομμουνιστικής απελευθέρωσης και, φυσικά, το ίδιο το Πριν. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Συνεδριακό Κέντρο Νέας Ιωνίας (Πατριάρχου Ιωακείμ 4). Ο χώρος βρίσκεται πολύ κοντά στον σταθμό Νέα Ιωνία του ηλεκτρικού.

Συνεχίζεται τη Δευτέρα 1η Νοέμβρη στις 9 π.μ., στο κτήριο 3, αίθουσα 4 των δικαστηρίων της Ευελπίδων, η δίκη των τεσσάρων αγωνιστών που συνελήφθησαν στα Σεπόλια, μετά την ολοκλήρωση της πορείας του Πολυτεχνείου το 2020. Η πρώτη δικάσιμος, στις 13 Οκτωβρίου, σημαδεύτηκε από αντιφάσεις του πρώτου μάρτυρα κατηγορίας, αστυνομικού της ομάδας ΔΡΑΣΗ, ανάμεσα σε όσα είχε αναφέρει στην προανακριτική του

Θα προβληθεί βίντεο από ομιλίες και παρεμβάσεις του Γιώργου Δελαστίκ, ενώ θα γίνουν σύντομες παρεμβάσεις από συντρόφους και συνεργάτες του. Θα τηρηθούν υγειονομικά μέτρα προφύλαξης.

κατάθεση και όσα ισχυρίστηκε ενώπιον του δικαστηρίου, καθώς και ως προς αυτά που προκύπτουν από το βιντεοληπτικό υλικό. Σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια καλούν, μεταξύ άλλων, η ΚΕΔΔΑ, η Επιτροπή Αλληλεγγύης σε διωκόμενες-ους για κινητοποιήσεις, η Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού, Ακαδ. Πλάτωνος - Σεπολίων, σωματεία και φοιτητικοί σύλλογοι, το ΝΑΡ και η νΚΑ. Αναλυτικό ρεπορτάζ από την πρώτη δικάσιμο στο prin.gr.

Πολιτική

ι περισσότερες περιοχές της χώρας «κοκκινίζουν» λόγω ανεβασμένων δεικτών κορονοϊού· η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κοκκινίζει από ντροπή, αλλά «πέρα βρέχει»! Τους 15.801 έφτασαν οι θάνατοι λόγω Covid-19 έως την Πέμπτη 28 Οκτωβρίου, απ’ αυτούς οι 973 εντός Οκτωβρίου, σχεδόν 35 την ημέρα! Πρόκειται για έναν πολύ υψηλό ρυθμό, που υπάρχει κίνδυνος να ανέβει παραπάνω τις επόμενες μέρες, καθώς ο καιρός θα υποχρεώνει σε εσωτερικές δραστηριότητες, η διασπορά του ιού είναι μεγάλη –3.000 έως 4.000 κρούσματα την ημέρα με τον δείκτη θετικότητας να ανεβαίνει– και οι διασωληνωμένοι αυξάνονται. Την ίδια ώρα, ο εμβολιασμός στην Ελλάδα έχει βαλτώσει, με το ποσοστό των εμβολιασμένων να έχει κολλήσει στο 60,5%. Η κυβέρνηση δείχνει ουσιαστικά να εγκαταλείπει και τη μάχη του εμβολιασμού, στην οποία έχει οικτρά αποτύχει. Καμία νέα προσπάθεια, σε οποιοδήποτε επίπεδο, για την προώθηση του εμβολιασμού δεν εκδηλώνεται, ενώ το σήμα λήξης κάθε μέριμνας έδωσε ο Άδωνις Γεωργιάδης. Την Παρασκευή 22/10 στο Κόντρα, με τον γνωστό κυνισμό, είπε: «Προσωπικά, κουράστηκα. Δεν θέλεις κύριε να εμβολιαστείς; Μη σώσεις! Τέρμα! […] Από εδώ και μπρος, ο καθένας έχει ατομική ευθύνη [...] Το κράτος δεν θα ξανακλείσει, η αγορά δεν θα ξανακλείσει». Σείοντας τη σημαία της «ατομικής ευθύνης», ο «κουρασμένος» Γεωργιάδης, απέσεισε τις κυβερνητικές ευθύνες. Το σύνθημα τώρα γίνεται: «Πατρίς-θρησκεία-πανδημία κι όποιον πάρει ο χάρος»! Για την «πατρίδα» έγινε η στρατιωτική και πολλές μαθητι-

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Εγκληματικές ευθύνες

Γιάννης Ελαφρός

«Πατρίς-θρησκεία-πανδημία»

και όποιον πάρει ο χάρος! ▸ Καμία κυβερνητική προσπάθεια για ενίσχυση ΕΣΥ και εμβολιασμών κές παρελάσεις, για τη θρησκεία πραγματοποιήθηκε «κανονικά» ο εορτασμός στον Άγιο Δημήτριο στη Θεσσαλονίκη, με πλήρη περιφρόνηση των υγειονομικών μέτρων. Μάλιστα, οι εικόνες που «βγήκαν» από τον Άγιο Δημήτριο ήταν πραγματικά αποκαλυπτικές για τον ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο που έχει παίξει η εκκλησία στην άρνηση του εμβολιασμού και στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Δεν είναι τυχαίο πως τα πιο χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού παρουσιάζονται σε περιοχές όπως η Θεσσαλονίκη και η Βόρεια Ελλάδα, με αυξημένη επιρροή της εκκλησίας και ιδιαίτερα των πιο σκοταδιστικών κύκλων της. Και είναι τεράστια η ευθύνη της κυβέρνησης και των διαφόρων «ειδικών», που δεν άνοιξαν από την αρχή μέτωπο με την προπαγάνδα πως στους αγιασμένους χώρους της εκκλησίας «δεν κολλάει». Το πιο εγκληματικό, όμως, είναι πως η κυβέρνηση έχει παρατήσει τη δημόσια υγεία στην τύχη της. Ενώ όλα δείχνουν πως η πανδημία έχει μέλλον και οι άλλες ασθένειες παραμελούνται επικίνδυνα, η ΝΔ έχει σταματήσει ακόμα και τις υποσχέσεις για ενίσχυση νοσοκομείων και πρωτοβάθμιας φροντίδας. Ήδη στη βόρεια Ελλάδα οι ΜΕΘ έχουν γεμίσει και, σύμφωνα με τις

Οι ΜΕΘ Covid στη Θεσσαλονίκη έχουν ήδη γεμίσει και διασωληνωμένοι βρίσκονται σε κοινούς θαλάμους, που βαφτίζονται ΜΑΦ

καταγγελίες των γιατρών, γίνονται διασωληνώσεις εκτός ΜΕΘ, σε κοινούς θαλάμους που βαφτίζονται ΜΑΦ. Αυτό, όπως φάνηκε και πέρυσι, οδηγεί σε πολλούς επιπλέον θανάτους. Ήδη από τα μέσα της εβδομάδας οι 12 κλίνες ΜΕΘ Covid στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου ήταν γεμάτες και 6 ασθενείς με κορονοϊό διασωληνώθηκαν εκτός ΜΕΘ. Πλήρεις είναι οι ΜΕΘ και σε Άγιο Δημήτριο, Ιπποκράτειο, Παπανικολάου και ΑΧΕΠΑ. Αντί η κυβέρνηση να προ-

χωρήσει τώρα σε επίταξη των ιδιωτικών κλινικών για να καλυφθούν οι ανάγκες, προχωρά στην πανάκριβη ενοικίαση με το σταγονόμετρο, όπως έκανε με μία κλινική στη Θεσσαλονίκη και τέσσερις στη Θεσσαλία. Η κυβέρνηση επιχειρεί να κρύψει την πανδημία κάτω από το χαλί, να μας κάνουν να συνηθίσουμε τους δεκάδες νεκρούς κάθε μέρα και την ανυπαρξία μέτρων — ουσιαστικών και όχι κατασταλτικών. Είναι το κίνημα που πρέπει να διεκδικήσει το δικαίωμα στη ζωή.

ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ

Στρατιωτική εμπλοκή από Βρετανία μέχρι Σαουδική Αραβία

συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ δεν επαρκεί για την ασφάλειά μας, η Ελλάδα έχει ανάγκη αμυντικές συμφωνίες με όσο περισσότερες χώρες γίνεται! Αυτό τόνιζαν διπλωματικές πηγές στο πλαίσιο της νέας «αμυντικής» συμφωνίας Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου που υπέγραψε ο Νίκος Δένδιας με τη βρετανίδα ομόλογό του, την περασμένη Δευτέρα στο Λονδίνο. Όπως σημειώνεται, η νέα συμφωνία που εμπλέκει την Ελλάδα ακόμα βαθύτερα στους ατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς δεν θα είναι αμιγώς αμυντική,

όπως αυτές με ΗΠΑ, Γαλλία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αλλά θα αποτελεί πλαίσιο για την εμβάθυνση των σχέσεων σε μεγάλο αριθμό τομέων, τώρα που η Βρετανία βρίσκεται εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μένει να δούμε, αν και αυτή η συμφωνία, εκτός από παραχώρηση στρατιωτικών διευκολύνσεων, θα συνοδευτεί από αγορά βρετανικών οπλικών συστημάτων. Την Τρίτη ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφτηκε τη Σαουδική Αραβία για να συζητήσουν τις επόμενες κινήσεις της συγκρότησης της Ελληνικής Δύναμης Σαουδικής Αραβίας και τη διάθεση

Πυροβολαρχίας Πάτριοτ στα ανδρείκελα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Τις συζητήσεις ακολούθησε κοινή δήλωση των δύο χωρών για «σεβασμό στο διεθνές δίκαιο»(!), ενώ το αντιδραστικό βασίλειο βαρύνεται με εγκλήματα στο εσωτερικό και στην περιοχή. Τις συνέπειες των νέων τυχοδιωκτικών και επικίνδυνων συμφωνιών ήδη τις βιώνουμε, με την Ελλάδα να θυμίζει ενδοχώρα των ΗΠΑ. Ανήμερα της εθνικής γιορτής της Ελλάδας, το θηριώδες «USNS YUMA» του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ «κατέλαβε» προκλητικά το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, μεταφέροντας νατοϊκό εξοπλισμό προς Βουλγαρία.

Πρινηδόν

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Σχόλια στο ημίφως Αβοήθητοι πνίγηκαν οι πρόσφυγες Τέσσερις νεκροί, τρία παιδιά και μία ενήλικη γυναίκα, καθώς και ένας αγνοούμενος είναι ο μέχρι στιγμής τραγικός απολογισμός από το ναυάγιο λέμβου ανοικτά της Χίου. Σύμφωνα με καταγγελίες διασωστών, οι πρόσφυγες που πνίγηκαν πάλευαν αβοήθητοι τέσσερις ώρες με τα κύματα! Το λιμενικό γνώριζε για το ναυάγιο από τις 5 το πρωί, αλλά η επιχείρηση διάσωσης ξεκίνησε μετά τις 9! Απίστευτος κυνισμός και υποκρισία από την κυβέρνηση, πάνω στις σορούς των παιδιών. Με ανάρτησή του στο Facebook, o υπουργός Μετανάστευσης Νότης Μηταράκης αναφέρεται σε «αδίστακτους λαθροδιακινητές που βάζουν σε κίνδυνο ζωές». Ο Μηταράκης «κλείνει τα μάτια» στις εγκληματικές ευθύνες των αντιπροσφυγικών πολιτικών της ΕΕ και των πρακτικών του ελληνικού λιμενικού.

Βασίλης Παπαγεωργίου

Φασιστική επίθεση κατά μεταναστών Συνεχίζεται αμείωτη η εγκληματική δράση φασιστικών ομάδων, με την πολιτική ανοχής και συγκάλυψης κυβέρνησης και αστυνομίας να τους έχει αποθρασύνει. Όπως καταγγέλλει η ΚΕΕΡΦΑ, το βράδυ της 27ης Οκτωβρίου, μία ομάδα δεκαπέντε φασιστών τραυμάτισε σοβαρά τρεις μετανάστες εργάτες από το Πακιστάν στην παλιά Κοκκινιά. Τα φασιστοειδή τους πλησίασαν στην οδό Θηβών και, αφού τους επιτέθηκαν λεκτικά, φωνάζοντας χυδαία συνθήματα, όπως «Πακιστανοί πουτάνες θα σας σκοτώσουμε όλους». Χτύπησαν τον Αλί Ρέζα στο κεφάλι με μπουκάλι, με αποτέλεσμα να λιποθυμήσει και να διακομιστεί στο νοσοκομείο. Η επίθεση δεν σταμάτησε εκεί, με τα φασιστοειδή να κυνηγούν τους μετανάστες με μαχαίρια! Ούτε στον Πειραιά, ούτε πουθενά δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε την επιστροφή των νοσταλγών του Χίτλερ!

Αντίρρηση σε μια λαθροχειρία του Ριζοσπάστη Λαθροχειρία έκανε ο Ριζοσπάστης (27/10/21), παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα στο Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων (βλ. και σελ. 16), όπου η Αγωνιστική Συσπείρωση Μισθωτών Δικηγόρων, που υποστηρίζει το ΚΚΕ, έλαβε 170 ψήφους και 5 από τις 9 έδρες. Αναφέροντας τη δεύτερη δύναμη, την «Αντίρρηση», βάζει πονηρά σε παρένθεση (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ). Βεβαίως, στην «Αντίρρηση» δεν συμμετέχει

Κώστας Σβόλης* Μετά από δυόμισι χρόνια προσπαθειών και παρεμβάσεων σε διάφορα επίπεδα, τέθηκε στις 21 Οκτώβρη σε ισχύ η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) που υπέγραψε το Σωματείο Εργαζομένων του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) με το ΔΣ του Μουσείου. Βεβαίως, ένα κομμάτι της σύμβασης δεν ανταποκρίνεται στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, αφού η παρέμβαση του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΥΠΠΟΑ) και του υπουργείου Οικονομικών βάσει του Νόμου 4484 του 2017 οδήγησε στην απόρριψη όλων σχεδόν των άρθρων που αφορούσαν οικονομικές παροχές και παροχές σε είδος. Μολονότι το κόστος των παροχών

ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό είναι γνωστό. Αλλά ο Ριζοσπάστης θέλει να διαμορφώσει ντε και καλά την εικόνα ενός «συνεχούς» του ΣΥΡΙΖΑ με την αντικαπιταλιστική και μαχόμενη αριστερά και να «γκριζάρει» το πολύ καλό αποτέλεσμα που είχε η «Αντίρρηση», 114 ψήφοι και 4 έδρες. Αν η πραγματικότητα δεν μας βολεύει, τόσο το χειρότερο… για την πραγματικότητα.

Φιάσκο «ο καθαρός Δακτύλιος» Δακτύλιος της πανδημίας και της ταλαιπωρίας το νέο μέτρο της κυβέρνησης για την… «ανακούφιση» της απελπιστικής κατάστασης στο κυκλοφοριακό στο κέντρο της Αθήνας. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την εφαρμογή μιας

ακόμα ηλεκτρονικής πλατφόρμας στις ζωές μας, αυτής για τις κάρτες εισόδου στον δακτύλιο. Η εφαρμογή του μέτρου με το «πάσο ελευθέρας» αποδείχτηκε προβληματική και ανεπαρκής με το καλημέρα, με το κυκλοφοριακό έμφραγμα να συνεχίζεται. Το μόνο μέτρο που μπορεί να βοηθήσει στην πράξη για να μειωθεί η κυκλοφορία των Ι.Χ, είναι η ενίσχυση της ποιότητας αλλά και της πυκνότητας δρομολογίων των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Αλλά αυτό βρίσκεται εκτός των ραντάρ της κυβέρνησης. Αντ’ αυτού η σαρδελοποίηση συνεχίζεται.

Εργατικός αγώνας για τα μέσα προστασίας στην Καλλιθέα Σε πολυήμερη αποχή από την εργα-

σία τους βρίσκονται οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες Καθαριότητας και Πρασίνου του δήμου Καλλιθέας, απαιτώντας τη χορήγηση Μέσων Ατομικής Προστασίας: Προστατευτικά άρβυλα, ειδικό ρουχισμό, γάντια, μάσκες και άλλα. Είναι ενδεικτικό ότι στους εργαζόμενους στην αποκομιδή των απορριμμάτων χορηγείται μία προστατευτική μάσκα την εβδομάδα, αντί για μία κάθε μέρα, ενώ δεν χορηγείται γάλα. Η δημοτική αρχή Κάρναβου, που καμαρώνει για τα πλεονάσματα, αποφεύγει να δεσμευτεί στην ικανοποίηση του αιτήματος των εργαζομένων, ενώ αρνείται πεισματικά να συζητηθεί το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο. Στο πλευρό των εργαζομένων στέκεται η ανατρεπτική δημοτική κίνηση Καλλιθέας «Μια Πόλη στο Δρόμο».

ΕΜΣΤ: Υπογράφηκε για πρώτη φορά ΣΣΕ ζητώ τον λόγο που προέβλεπε η υπογεγραμμένη σύμβαση κινούνταν απολύτως μέσα στο πλαίσιο του εφικτού, η κυβερνητική επιλογή ήταν να διαθέσει ένα μεγάλο μέρος των συγκεκριμένων κονδυλίων για τον διορισμό τεσσάρων συμβούλων της καλλιτεχνικής διευθύντριας, χωρίς καμία διαδικασία αξιολόγησης, και όχι για να ικανοποιήσει ένα τουλάχιστον μέρος από τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων.

Προφανώς και δεν μας ξαφνιάζουν τα κριτήρια της κυβέρνησης Μητσοτάκη: είναι πάγια τακτική της η διοχέτευση χρήματος προς τους ημέτερους και όχι για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών εργαζομένων και κοινωνίας. Παρ’ όλα αυτά, η εφαρμογή της ΣΣΕ έχει πολλή μεγάλη σημασία για τους εργαζόμενους στο ΕΜΣΤ αλλά και σε αρκετά ακόμα ΝΠΙΔ εποπτευόμενα από το ΥΠΠΟΑ. Μέσω αυτής ρυθμίζονται μια σειρά από θεσμικά εργασιακά δικαιώματα που για αυτή την κατηγορία εργαζομένων παρέμεναν έως τώρα σε «γκρίζα» ζώνη. Εναρμονίζονται τα δικαιώματά μας με εκείνα των συναδέλφων μας στο ΥΠΠΟΑ και δίνεται και σε άλλα εποπτευόμενα

ΝΠΙΔ το έναυσμα για συνδικαλιστική οργάνωση και διεκδίκηση. Ήδη ιδρύθηκε και προχώρησε στις πρώτες του εκλογές το Σωματείο Εργαζομένων στον Μητροπολιτικό Οργανισμό Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης (MOMus). Ο καιρός της πανδημίας έδειξε την αναγκαιότητα για τη συγκρότηση μιας μεγάλης και μαχητικής ομοσπονδίας που να περιλαμβάνει όλους τους εργαζόμενους στον χώρο του Πολιτισμού. Η διεύρυνση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος (ΠΟΘΑ) θα μπορούσε να λειτουργήσει στην κατεύθυνση αυτή. * πρόεδρος σωματείου εργαζομένων

Πολιτική

Επίσκεψη Μέρκελ

Μπάμπης Συριόπουλος

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

διήμερη επίσκεψη της Άγκελας Μέρκελ στην Ελλάδα έγινε στο πλαίσιο αποχαιρετιστήριας περιοδείας της με τη λήξη της 16χρονης θητείας της ως καγκελάριου της Γερμανίας. Η επίσκεψη μια τέτοια συμβολική για την Ελλάδα μέρα, όπως η 28η Οκτωβρίου, μετά από πρόσκληση του Κ. Μητσοτάκη, αποτελεί ευκαιρία για απολογισμό της πολυτάραχης θητείας της και του ρόλου της όχι μόνο στο τιμόνι της Γερμανίας αλλά και στην ΕΕ. Η γερμανίδα καγκελάριος βρέθηκε στο επίκεντρο της οικονομικής και πολιτικής κρίσης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού ιδίως από το 2010 και μετά. Καθώς ήταν από τους πρωταγωνιστές της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής της ΕΕ και των βάρβαρων προγραμμάτων λιτότητας –των περίφημων μνημονίων– ενάντια στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, έγινε γρήγορα και δικαιολογημένα μισητή, ιδίως από τον ελληνικό λαό. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι η ενοχοποίηση των «Γερμανών», ειδικά, και της Α. Μέρκελ, προσωπικά, ήταν και επιδίωξη των ελληνικών αστικών κομμάτων και πολύ περισσότερο των ΜΜΕ. Η διάσωση των ευρωπαϊκών αρχικά και των ελληνικών στη συνέχεια τραπεζών, το ξήλωμα των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων δεκαετιών, καθώς και η αντιδραστική ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού αποδόθηκε στα προσωπικά χαρακτηριστικά της «άκαμπτης», «προτεστάντισσας» γερμανίδας καγκελάριου. Είναι προτιμότερο για την αστική τάξη η λαϊκή αγανάκτηση να στρέφεται ενάντια σε συγκεκριμένα πρόσωπα, αντί για τον κόσμο των επιχειρηματιών, των τραπεζών και της ΕΕ. Οι αστοί πολιτικοί είναι συχνά αντικαταστάσιμοι και αναλώσιμοι, η αστική πολιτική πρέπει να διασώζεται πάση θυσία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η μεταστροφή της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην Α. Μέρκελ. Το 2014 στο πλαίσιο του αντιγερμανισμού και του αντιμερκελισμού ο Αλέξης Τσίπρας αναφωνούσε «γκόου μπακ μις Μέρκελ». Κατά την κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, παράλληλα με τη φανερή πια συμμόρφωση με τα μνημόνια, άλλαζε και αυτή η ρητορική. Ήδη από την εποχή της «σκληρής διαπραγμάτευσης» στις 23 Μαρτίου 2014 κατά τη συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ τέθηκαν οι βάσεις μιας σχέσης «εμπιστοσύνης» μεταξύ των δύο πολιτικών που τους ένωνε από τότε η πίστη στην ΕΕ. Μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου τον Ιούλιο του 2015, οι σχέσεις τους εξομαλύνθηκαν ακόμα περισσότερο. Όπως φημολογείται, η γερμανίδα καγκελάριος έλεγε συχνά στους συνεργάτες της ότι «ο μικρός μαθαίνει γρήγορα», αναφερόμενη στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ που αποδεικνυόταν ικανότατος στην εφαρ-

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Σε εφαρμογή το σχέδιο Τσίπρα για συνέδριο «διεύρυνσης»

Από την «εχθρότητα» στην εμπιστοσύνη και το... «γύρνα πίσω μαντάμ Μέρκελ»

Στα τέλη Φεβρουαρίου (24-27) θα πραγματοποιηθεί τελικά το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με ομόφωνη απόφαση του κόμματος. Πρόκειται για ένα εσωκομματικό γεγονός, που θα συμπέσει με την περίοδο που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί «οιονεί προεκλογική», αφού εκτιμά ότι είναι εξαιρετικά πιθανό η κυβέρνηση να προκηρύξει εκλογές στα τέλη της Άνοιξης. Ανάλογο χαρακτήρα θα έχει και η διαδικασία. Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να υπάρχει μορατόριουμ ανάμεσα στις τάσεις, ενώ μάλλον επικρατεί η αντίληψη της ηγετικής ομάδας υπό τον Αλέξη Τσίπρα για τη λεγόμενη αμφίπλευρη διεύρυνση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ελάχιστες διαφωνίες υπήρξαν στην εισήγηση του Αλέξη Τσίπρα στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβούλιου που συνεδρίασε στις 20 Οκτώβριου, ενώ δεν τέθηκε

▸ Τελευταίο επίσημο ταξίδι της γερμανίδας καγκελάριου για δικαίωση των γερμανικών επιλογών στην κρίση χρέους της Ελλάδας μογή των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας. Κατά την προσφυγική κρίση, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, ανέλαβε πρόθυμα τον ρόλο του δεσμοφύλακα χιλιάδων προσφύγων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τη «φύλαξη» των συνόρων της ΕΕ από τους απελπισμένους που κατέφθαναν με βάρκες. Επέτρεψε, έτσι, στη γερμανίδα καγκελάριο, με την άδεια εισόδου στη Γερμανία προσφύγων που είχαν ήδη περάσει σε ευρωπαϊκό έδαφος, να αποκτήσει αντιρατσιστικά εύσημα. Ο Α. Τσίπρας σε πρόσφατη συνέντευξή του μίλησε για τις «αντιφάσεις» της Α. Μέρκελ τονίζοντας όμως τη συμβολή της σε «μια πιο ανθρωπιστική διαχείριση του προσφυγικού» και τη «στήριξή της στο Ταμείο Ανάκαμψης απέναντι στις συνέπειες της υγειονομικής κρίσης», που «αποτελεί μια θετική στροφή στη θητεία της και εξαιρετικά σημαντική συμβολή στην παρακαταθήκη της». Η ίδια η Α. Μέρκελ, σε πρόσφατη

συνέντευξή της, χαρακτήρισε ως την πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα της την «κρίση χρέους» καταλήγοντας: «Ζήτησα τόσα πολλά από τους πολίτες στην Ελλάδα». Κάποια λόγια συμπόνιας προς τον ελληνικό λαό, με καθυστέρηση μάλιστα μιας δεκαετίας και αφού οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις έχουν γίνει πράξη, δεν κοστίζουν τίποτα. Στο φόντο της σημερινής συνολικής αντιδραστικής στροφής, η γερμανίδα καγκελάριος έχει συχνά στοχοποιηθεί από τη γερμανική ακροδεξιά. Είχε δηλώσει πως «το Ισλάμ είναι μέρος της Γερμανίας», κατηγορήθηκε ότι άνοιξε τις πόρτες της Γερμανίας για τους πρόσφυγες, ενώ έχει πει ότι ως γυναίκα έμαθε να παλεύει για τη θέση της «σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον». Όσο μετριοπαθή με τις «αντιφάσεις» της κι αν την εμφανίζουν, θα μείνει για πάντα ως μια πρωταγωνίστρια του μνημονιακού αντεργατικού οδοστρωτήρα.

καν θέμα ψηφοφορίας, όταν συνεδρίασε η Κ.Ε. Ανασυγκρότησης, τρεις μέρες αργότερα. Εκεί, αποφασίστηκε η νέα δομή των οργάνων που θα εκλέξει το 3ο Συνέδριο. Έτσι, λοιπόν, η Κεντρική Επιτροπή θα αποτελείται πλέον από 250 μέλη, αντί 150 που ήταν έως σήμερα, 50 όμως από αυτά θα προέρχονται από τις δυνάμεις-«συμμάχους» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και από ανεξάρτητες προσωπικότητες. Επίσης, θα μετάσχουν με πλήρη δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού της ψήφου, 150 προσωπικότητες που θα αναδειχθούν… αριστίνδην. Η ηγεσία δεν κρύβει ότι αυτές οι προσωπικότητες, που έχουν συμπλεύσει με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά από προσωπικές επαφές με τον Αλέξη Τσίπρα, θα αποτελέσουν και τον κορμό της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον κερδίσει τις εκλογές.

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Εικονοκλάστες

Κάλεσμα ΠΣΟ για μαχητική παρέμβαση και αναζωογόνηση Με την απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στις 17 Οκτώβρη, επιδιώκεται η αναβάθμιση της πολιτικής παρέμβασης του μετώπου σε μια περίοδο που αντικειμενικά τα πολιτικά ερωτήματα οξύνονται. Έτσι, το ερώτημα με ποια πολιτική μπορεί να ανατραπεί η πολιτική και η κυβέρνηση της ΝΔ, με ποιο πρόγραμμα, σε ποια προοπτική, με τι μέσα, μπαίνουν «επί τάπητος», σε μια περίοδο που η φθορά και τα αδιέξοδα της κυβέρνησης επιταχύνονται. Για να δυναμώσει ο αγώνας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, για να μην γυρίσουμε σε ξέπνοες κυβερνητικές λύσεις «δημοκρατικών κυβερνήσεων», που θα εφαρμόσουν την ίδια πολιτική με μικροπαραλλαγές. Το ΠΣΟ καλεί τα μέλη και τους φίλους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ «στην οργανωτική και πολιτική στήριξη των αγώνων, τη γενίκευση των αιτημάτων τους, την διαμόρφωση των όρων της οργανωμένης, συλλογικής δύναμης της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων… Την προβολή, μέσα στους αγώνες και σε σύνδεση με αυτούς, της εργατικής αντικαπιταλιστικής προοπτικής, με στόχο την αντίσταση, τον κλονισμό και την ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ, της καπιταλιστικής επίθεσης συνολικά, της συναίνεσης, των αστικών εναλλακτικών λύσεων τύπου ΣΥΡΙΖΑΚΙΝΑΛ». Καλεί σε «μαχητική ανατρεπτική ενότητα όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων». Επιπλέον, απευθύνει κάλεσμα για την ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, πρώτα απ’ όλα στη βάση των αγωνιστών της και στις πολιτικές δυνάμεις και οργανώσεις που δράσαμε μαζί όλο το προηγούμενο διάστημα. Επιδιώκει τη μαχητική επανασυσπείρωση και την πολιτική παρέμβαση του πλούσιου και μαχόμενου δυναμικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πορεία για τη Συνδιάσκεψή της.

Η απόφαση του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί ένα θετικό βήμα, που φωτίζει έναν δρόμο για την αξιοποίηση των νέων δυνατοτήτων και την υπέρβαση ηττημένων γραμμών στην αριστερά και των αντιφάσεων του μετώπου. Υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει. Στις σημερινές συνθήκες επιβάλλεται μια πολύ βαθύτερη σύνδεση των άμεσων παρεμβάσεων με τους συνολικούς τακτικούς και στρατηγικούς αντικαπιταλιστικούς στόχους.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπροστά σε νέες προκλήσεις

Ζητούμενο η σύγχρονη ανατρεπτική απάντηση Ανάλυση Αντώνης Δραγανίγος Νίκος Κρασάκης

ύλογα θα αναρωτηθούν οι αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πώς είναι δυνατό, ενώ η ίδια απόφαση του ΠΣΟ αναγνωρίζει σοβαρά προβλήματα στη δράση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να υπάρχει η φιλοδοξία να παίξει έναν πιο αναβαθμισμένο ρόλο στο κίνημα και την αριστερά; Μήπως όλα αυτά είναι αβάσιμες προσδοκίες, εκλογικές (επανα)συγκολλήσεις οργανώσεων για διάσωση, άλλοθι στον «διακαή πόθο του ΝΑΡ να οικοδομήσει το κόμμα του» ή ακόμα και τροχοπέδη μιας νέας μετωπικής προσπάθειας στην αντικαπιταλιστική αριστερά;

Καταρχήν, οι αποφάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έρχονται απ’ το «πουθενά». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε και έχει μια σημαντική πολιτική προγραμματική βάση. Δεν είναι μόνο η συνεισφορά που είχε στο κίνημα την περίοδο 2010-15, όπου το πρόγραμμα που προέβαλλε έδωσε «ταυτότητα» και «πολιτικό επιχείρημα» σε ένα μεγάλο δυναμικό που πάλευε και διαχωριζόταν από το πολιτικό ρεύμα της «αριστερής κυβέρνησης» του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ότι στην πορεία των χρόνων και την τελευταία δύσκολη περίοδο εξέφρασε σωστές θέσεις σε πολύ κρίσιμα ζητήματα, όπως για παράδειγμα, η στάση στα «εθνικά ζητήματα» (ΑΟΖ, «μακεδονικό», αστικοί ανταγωνισμοί) αλλά και την πανδημία (διεκδίκηση των υγεινομικών μέτρων με αντίθεση και σπάσιμο στην πράξη των απαγορεύσεων και των αντιδραστικών locκ-downs). Οι αγωνίστριες και οι αγωνιστές

της έδωσαν το παρών σε όλα κυριολεκτικά τα μέτωπα της πάλης, σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα, σε έκταση πολύ μεγαλύτερη από τα εκλογικά της ποσοστά. Όμως οι εποχές και οι απαιτήσεις της πάλης έχουν αλλάξει ριζικά σε σχέση με το 2010-15. Τότε είχαμε ένα κίνημα που ανέβαινε, μαχόταν, ήλπιζε και πίστευε ότι μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, τάση που τελικά ηγεμονεύθηκε απ’ τον αριστερό κυβερνητισμό. Σήμερα, με την πολύπλευρη κρίση του καπιταλισμού και την όξυνση των αντιθέσεων, με τις ποιοτικές τομές που προωθεί το κεφάλαιο σε όλους τους τομείς των κοινωνικών και των πολιτικών σχέσεων (από την εργασία, μέχρι τον τύπο της «ανάπτυξης» και από το πολιτικό σύστημα μέχρι τους διεθνείς ανταγωνισμούς), οι απαντήσεις πρέπει να είναι πολύ πιο βαθιές. Παράλληλα, η ήττα και η πλήρης ενσωμά-

τωση του «αριστερού κυβερνητισμού» από τη μια έχουν αδυνατίσει τις «αυταπάτες» για λύσεις εντός των πλαισίων του συστήματος, από την άλλη, όμως, έχουν ψαλιδίσει τις ελπίδες και το κουράγιο για αγώνα πολύ κόσμου και έχουν απομακρύνει από την ημερήσια διάταξη τη δυνατότητα μιας «ριζικής αλλαγής». Πάνω σε αυτό τον φόντο έχουμε τη «δεξιά προσαρμογή» της αριστεράς και του συνδικαλιστικού κινήματος, των «ρεαλιστικών απαντήσεων» αλλά και της επιστροφής στον «χώρο» και του «αγώνας να είναι» χωρίς στόχους και προοπτική, τάσεις που δυναμώνουν. Η τακτική της «αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης», σε σύνδεση με την επαναστατική προοπτική, χρειάζεται να «οικοδομηθεί» και πάλι, παίρνοντας υπόψη την πολύτιμη εμπειρία της προηγούμενης φάσης. Στο καθήκον της ανάπτυξης

Εικονοκλάστες της επαναστατικής τακτικής στις νέες συνθήκες περνάμε κάτω από τον πήχυ. Από κει πηγάζουν οι διαφωνίες και οι αντιθέσεις στην αριστερά και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πρώτα απ’ όλα, οι συνθήκες επιβάλλουν μια πολύ βαθύτερη και πιο ουσιαστική σχέση των άμεσων στόχων με τον κεντρικό πολιτικό στόχο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης. Για παράδειγμα: Η ανάδειξη του ρόλου των δημόσιων αγαθών στην περίοδο της πανδημίας, που σε αυτό συμφωνούν πολλοί περισσότεροι, σημαίνει ότι το ζήτημα της ιδιοκτησίας μπαίνει στην ημερήσια διάταξη με άλλους όρους απ’ ό,τι παλιότερα. Πάλη για τη δημοκρατία μπορεί να γίνεται αποτελεσματικά με ανάδειξη της τάσης αντιδραστικής μετάλλαξης του αστικού κράτους. Πάλη για την ειρήνη σήμερα σημαίνει ότι το ζήτημα των αστικών επιδιώξεων και του ρόλου των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών αποκτά άμεσο χαρακτήρα. Δεν αρκούν, λοιπόν, η «ξερή» οικονομική πάλη για τα άμεσα ζητήματα (όσο απόλυτα αναγκαία και αν είναι), η συντεχνιακή μονοστοχία ή η παραπομπή των συνολικών πολιτικών στόχων στην απομακρυσμένη «στρατηγική σφαίρα» της λαϊκής εξουσίας. Και σε αυτό, η απόφαση του ΠΣΟ κάνει ένα βήμα. Η απάντηση στο «τι πρέπει να γίνει», αν δεν συνοδευεται από μια, όσο το δυνατό πιο πειστική απάντηση, στο «πώς θα γίνει», μένει ανολοκλήρωτη. Κι εδώ, πλέον, δεν χωράνε «μισόλογα» και «γκρίζες ζώνες». Γιατί κάθε απάντηση πρέπει να έχει σαν σημείο αφετηρίας την απόρριψη ακριβώς των διαχειριστικών αυταπα-

τών και της όποιας εκδοχής των αριστερών κυβερνήσεων στο πλαίσιο του συστήματος, πράγμα καθόλου δεδομένο για πολλές από τις δυνάμεις, τα μέτωπα και τις «πρωτοβουλίες διαλόγου» της αριστεράς. Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι να προβληθεί στις σημερινές συνθήκες ένας άλλος,

θεσης και να τείνουν σε μια εργατική αντικαπιταλιστική πολιτική απάντηση είναι που μπορεί να δημιουργήσει πολιτικό πρόβλημα στην άρχουσα τάξη, να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση και τις αντοχές της «δημοκρατικής» εφεδρείας τους, να ανοίξει τον δρόμο για ευρύτερες

Η τακτική της «αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης», σε σύνδεση με την επαναστατική προοπτική, χρειάζεται να «οικοδομηθεί» και πάλι, με βάση και την πολύτιμη εμπειρία

μη κοινοβουλευτικός, δρόμος προσέγγισης της πάλης για την εξουσία.. Ο δρόμος της ανατροπής της κυβέρνησης, της πολιτικής του κεφαλαίου και της συναίνεσης, η συνένωση, κλιμάκωση πολιτικοποίηση των αγώνων, με τρόπο που να αποκρούουν πλευρές της επί-

πολιτικές ανακατατάξεις, για πολιτική κρίση, για προσέγγιση της επαναστατικής κατάστασης. Η άρνηση του δρόμου αυτού, στο όνομα του ότι ευνοεί… τον ΣΥΡΙΖΑ, την κατ’ εξοχήν δύναμη της «συναίνεσης» και της «ομαλότητας», τελικά αναπαράγει όλα τα αδιέξοδα και τα εκβιαστι-

κά διλήμματα του κοινοβουλευτικού δρόμου. «Ποιος» θα τα κάνει αυτά; Το σημερινό κίνημα; Με ομοσπονδίες και συνδικάτα αποστεωμένα, υποταγμένα, γραφειοκρατικά, με ΔΣ αποτελέσματα νοθειών και εκβιασμών, ομοιοπεγγαλματικά, με τους ευέλικτα εργαζόμενους έξω από τις τάξεις τους; Με τον εχθρικό ρόλο του αστικού στρώματος που αποτελεί την ηγεσία του; Με αυτό το κίνημα; Ούτε η πρόταξη της «ενότητας των συνδικάτων», αντί της αγωνιστικής ενότητας της τάξης, ούτε η πολιτική ουράς στο ΠΑΜΕ –αντί της επιδίωξης ισότιμης ανατρεπτικής δράσης και ανοιχτής κριτικής στα όριά του– αποτελούν απαντήσεις. Από αυτές τις διαφορετικές στοχεύσεις είναι που πηγάζουν και οι διαφορετικές πρακτικές στα σωματεία ή στον «δρόμο». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διασχίζεται, όπως και όλη η αριστερά, από αυτά ακριβώς τα ερωτήματα. Οι ανεπαρκείς, ανολοκλήρωτες, λαθεμένες απαντήσεις αποτελούν την πολιτική βάση των διαφωνιών που αναπτύσσονται στις γραμμές της αλλά και ευρύτερα. Επομένως, η υπέρβαση των προβλημάτων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι μια διαδικασία «προς τα μέσα», αλλά μια ανοιχτή διαδικασία πολιτικών απαντήσεων που αφορούν όλο τον μαχόμενο κόσμο, βημάτων προς το αντικαπιταλιστικό μέτωπο που απαιτεί η εποχή μας. Αρκεί, φυσικά, οι δυνάμεις που συμμετέχουν να δεσμεύονται στην αντικαπιταλιστική αριστερά και να μην είναι δορυφόροι άλλων πολιτικών χώρων.

Ανάγκη των καιρών η αντικαπιταλιστική ενότητα ▸ Πολιτική πρωτοβουλία για τη συσπείρωση αγωνιστών και δυνάμεων Μπορεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη σημερινή κατάσταση του δυναμικού της, με τη σημερινή διάταξη των δυνάμεών της να παίξει αυτόν τον ρόλο; Το ΝΑΡ δεν απαντάει μονοσήμαντα σε αυτό το ερώτημα. Πιστεύουμε στη δυναμική των πραγμάτων. Αυτό που επείγει είναι να τεθεί η αναγκαιότητα ενός ανώτερου αντικαπιταλιστικού μετώπου (σε περιεχόμενο, μαζικότητα, δημοκρατική λειτουργία, ταξική γείωση, ριζοσπαστική πρακτική, συντροφική κουλτούρα και πολιτική δέσμευση) σε όλο τον μαχόμενο κόσμο εντός και εκτός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Να δημιουργηθεί ένα ρεύμα διαλόγου, συστηματικής κοινής δράσης, σκέψης, φιλοδοξίας, ελπίδας. Από αυτή την σκοπιά και αυτή την προοπτική βλέπουμε

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

την ανασυγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η συζήτηση στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει στόχο να «κρύψει» τις διαφορές, αλλά, πατώντας πάνω στα θετικά σημεία της απόφασης του ΠΣΟ, να αναπτυχθεί παραπέρα ο διάλογος και η δράση. Για να ανοιχτεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον μαχόμενο κόσμο, εκφράζοντας την ανάγκη της πλατιάς ενότητας της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Στην κατεύθυνση αυτή, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα αναλάβει πολιτική πρωτοβουλία και θα απευθύνει κάλεσμα για την ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, σε δυνάμεις και αγωνιστές που παλέψαμε μαζί τα προηγούμενα χρόνια ενάντια στον πόλεμο, τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων

σε κατεύθυνση αντιιμπεριαλιστική, αντιεθνικιστική, διεθνιστική, που παλεύουν για την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη διαγραφή του χρέους, που απορρίπτουν τη λογική των «αριστερών κυβερνήσεων», που προσανατολίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και επιδιώκουν την κινηματική και πολιτική συνεργασία των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Η διαδικασία ανασυγκρότησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το πλατύ άνοιγμα για τη συσπείρωση δυνάμεων στην κατεύθυνση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος και μετώπου είναι αξεχώριστες πλευρές αυτής της πορείας.

Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το «κόμμα» και το «μέτωπο» Αυτή η λογική απαντάει με τον καλύτερο τρόπο στο επιχείρημα ότι το «ΝΑΡ θέλει να κάνει κόμμα για να κλειστεί στο καβούκι του». Το ΝΑΡ, στη συνολική του λογική, δεν φέρνει το «μέτωπο» σε αντιπαράθεση με το «κόμμα». Κάτι τέτοιο θα ήταν αντιδιαλεκτικό και αντιιστορικό. Υπογραμμίζει την προτεραιότητα της στρατηγικής κομμουνιστικής οργάνωσης και την αυτοτέλεια της παρέμβασής της, γιατί μπορεί να ανοίγει επαναστατικούς ορίζοντες στην ταξική πάλη. Η ζωτικότητα, η στρατηγική επάρκεια, η ταξική γείωση, η οργανωτική ικανότητα ενός επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος με μετωπική λογική και κουλτούρα αποτελούν τους πιο κρίσιμους παράγοντες για την ύπαρξη, τη μαζικότητα και τον προσανατολισμό του αντικαπιταλιστικού μετώπου. Προωθητική δύναμη και όχι τροχοπέδη. Το ΝΑΡ έχει ενιαία λογική για τις επιδιώξεις του σε ό,τι αφορά το κόμμα, το μέτωπο και το κίνημα την περίοδο αυτή. Το περιεχόμενο και οι μορφές που μας «παραδόθηκαν» από την προηγούμενη φάση είναι ανεπαρκείς στο να αντιμετωπίσουν τον φονικό καπιταλισμό της εποχής μας, με ισχυρές αντιφάσεις και διαφορετικά σχέδια και γι’ αυτό έχουν μπει σε κρίση. Η υπέρβαση της κρίσης προϋποθέτει μια τομή στο περιεχόμενό τους, στην ταξική τους γείωση, στη δημοκρατική τους συγκρότηση και στη διάταξη των δυνάμεων που συμμετέχουν. Όμως, η υπέρβαση των μορφών αυτών, σε ανώτερο επίπεδο, προϋποθέτει ωρίμανση των κοινωνικών και των πολιτικών όρων για αυτό. Κι αυτό γίνεται αναγκαστικά σε μια ολόκληρη πορεία, όπου θα συνυπάρχουν η ενότητα και η διαπάλη με κριτήριο την «κίνηση προς τα μπρος» όχι την αναπαραγωγή των φαινομένων κρίσης και στασιμότητας. Θα πάμε προς τα μπροστά, γιατί έτσι απαιτούν οι καιροί.

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Επιτυχημένη η εκδήλωση ΝΑΡ-νΚΑ για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα

ΑΠΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις χαρακτηρίστηκε, το προηγούμενο Σάββατο 23/10, η εκδήλωση-συζήτηση που διοργάνωσαν οι οργανώσεις Αττικής του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση με θέμα: «Ελευθερία, κοινωνία και άτομο σε καιρούς καπιταλιστικής βαρβαρότητας». Κεντρικοί εισηγητές της εκδήλωσης ήταν ο αναπληρωτής καθηγητής ΠΤΔΕ ΑΠΘ Περικλής Παυλίδης, ο επιμελητής εκδόσεων και μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ Βασίλης Μηνακάκης και ο φοιτητής και μέλος του ΚΣ της νΚΑ Αλέξανδρος Λιανός. Μετά την ολοκλήρωση των κεντρικών εισηγήσεων, ακολούθησαν ερωτήσεις και τοποθετήσεις από το κοινό, σχετικά με την ατομική ελευθερία στις σημερινές συνθήκες, την ελευθερία στον σοσιαλισμό κλπ. Στα επόμενα φύλλα του Πριν θα γίνει αναλυτική παρουσίαση των κεντρικών ομιλιών. Στο prin. gr το βίντεο της εκδήλωσης.

Περιβάλλον: ∆ιαδηλώσεις το Σάββατο 6/11 στο Σύνταγμα

ΔΕΚΑΔΕΣ ΦΟΡΕΙΣ και επιτροπές αγώνα πληγέντων από φυσικές καταστροφές, από τη Βόρεια Εύβοια και την Πελοπόννησο μέχρι την Καρδίτσα και την Κρήτη, συντονίζονται και υψώνουν φωνή διεκδίκησης για άμεσα μέτρα προστασίας με έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής θωράκισης και καλούν σε πανελλαδικό συλλαλητήριο το Σάββατο 6 Νοέμβρη, στις 12 το μεσημέρι, στο Σύνταγμα. Λίγο αργότερα, στις 2 μ.μ, συλλογικότητες και πρωτοβουλίες του περιβαλλοντικού κινήματος καλούν σε συγκέντρωση με αφορμή τη Σύνοδο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή (COP26) που θα διεξάγεται εκείνες τις μέρες στη Γλασκόβη. Οι δυνάμεις του ΝΑΡ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η αντικαπιταλιστική πτέρυγα σε δήμους και περιφέρειες στηρίζουν και συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις, διαδηλώνοντας για την ανατροπή της περιβαλλοντοκτόνας πολιτικής κυβερνήσεων-ΕΕ-κεφαλαίου.

Στερνό αντίο στον Κυριάκο Κατζουράκη

Νεανικό πορτρέτο του Κυριάκου Κατζουράκη φιλοτεχνημένο από τον Γιάννη Ψυχοπαίδη, 1964

ΜΕΣΑ ΣΕ κλίμα βαθιάς συγκίνησης, εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν το απομεσήμερο της Δευτέρας στο Α' Νεκροταφείο για το τελευταίο αντίο στον ζωγράφο και σκηνοθέτη Κυριάκο Κατζουράκη, που πέθανε στα 77 του χρόνια. Εικαστικοί και κινηματογραφιστές, ηθοποιοί, παλιοί φοιτητές του, καθηγητές από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης, συναγωνιστές του από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα, φίλοι και συγγενείς. Στους επικήδειους που εκφωνήθηκαν, υπογραμμίστηκε τόσο η σημαντική καλλιτεχνική προσφορά του όσο και η αταλάντευτη αγωνιστική στάση που κράτησε μέχρι και τις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Και, όπως τονίστηκε, το ζητούμενο δεν είναι απλώς να μην ξεχαστεί ο Κυριάκος (που δεν θα ξεχαστεί) αλλά η διαφύλαξη, η διάδοση και η αξιοποίηση του πολύτιμου έργου του.

Επικαιρότητα

Ακροβασίες

| Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ένα ...κλικ ΜΙΑ ∆ΕΚΑΕΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΤΖΙΑΝΤΖΗ

ΕΚ∆ΗΛΩΣΗΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ 5ο ΣΥΝΕ∆ΡΙΟ ΤΗΣ νΚΑ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ∆ΙΩΞΕΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

ΕΚ∆ΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ

Την Δευτέρα 1/11 συμπληρώνονται από την ημέρα που έφυγε από κοντά μας ο σύντροφος Κώστας Τζιαντζής, ηγετική φυσιογνωμία της κομμουνιστικής Αριστεράς και του ΝΑΡ, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος. Ο Κώστας Τζιαντζής συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση των στρατηγικών και τακτικών απαντήσεων του ΝΑΡ, καθώς και στην εξέλιξη του εγχειρήματος της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Στο επόμενο φύλλο, το Πριν θα έχει ειδικό αφιέρωμα στο έργο του. Η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση διοργανώνει το Σάββατο 6/11, στις 7.15 μ.μ., στην Αθήνα, εκδήλωση παρουσίασης των Θέσεων του ΚΣ για το 5ο συνέδριό της, που ήδη κυκλοφορούν σε έντυπη και ψηφιακή μορφή. Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα της νΚΑ και στο facebook. Την Παρασκευή 29/10 επρόκειτο να πραγματοποιηθούν δύο δίκες αγωνιστών από κινητοποιήσεις επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ. Συγκεκριμένα, στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ναυπλίου δικάζονταν οι 19 αγωνιστές που είχαν κατηγορηθεί το 2017 για απόπειρα παρεμπόδισης πλειστηριασμού στο Ειρηνοδικείο Άργους, ενώ στον Βόλο δικάζονταν, έπειτα από μήνυση της δημοτικής αρχής, οι Θ. Κλημόπουλος και Α. Φραγγουδάκης, επειδή ανάρτησαν πανό στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου στις 13/2/2017 που έγραφε «Όχι στη ρύπανση του Παγασητικού - Όχι στο ξεπούλημα του Βιολογικού». Η ΚΕΔΔΑ ζητά την παύση κάθε δίωξης εναντίον αγωνιστών. Την Παρασκευή 5/11, στις 7 μ.μ., στον κινηματογράφο Studio New Star Art Cinema (Σταυροπούλου 33, Αθήνα) ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Χοσέ Μαρτί» διοργανώνει εκδήλωση αλληλεγγύης στην Κούβα, με αίτημα την άμεση άρση του οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού της.

ΚΟΥΠΟΝΙ για τους αναγνώστες του

θέατρο Με την επίδειξη του παρόντος κουπονιού, το Πριν παρέχει τη δυνατότητα σε 2 αναγνώστες του να παρακολουθήσουν την παράσταση Αγώνας Νέγρου και Σκύλων του Μπερνάρ Μαρί Κολτές με ένα εισιτήριο αξίας 18 ευρώ! Παραστάσεις: Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9 μ.μ., Θέατρο Τζένη Καρέζη Ακαδημίας 3, Αθήνα στάση μετρό Σύνταγμα. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2103636144-2103625520. Η προσφορά ισχύει για το διάστημα 29 Οκτωβρίου13 Νοεμβρίου (απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση και η επίδειξη του κουπονιού κατά την παραλαβή των εισιτηρίων). Το Θέατρο Τζένη Καρέζη λειτουργεί ως αμιγής χώρος. Οι θεατές θα πρέπει να διαθέτουν έγκυρο, σύμφωνα με τους υγειονομικούς κανονισμούς, πιστοποιητικό εμβολιασμού/ νόσησης και αποδεικτικό ταυτοπροσωπίας. Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική.

Κοινωνία

έκα χρόνια συμπληρώνονται την Κυριακή 31 Οκτωβρίου από την ημέρα που οι τετρακόσιοι περίπου εργάτες του εργοστασίου της Ελληνικής Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο αποφάσισαν να προχωρήσουν σε απεργιακό αγώνα διαρκείας, απαντώντας στο εκβιαστικό «δίλημμα» της εργοδοσίας. Κανείς από τους μεγάλους πρωταγωνιστές εκείνου του αγώνα δεν είχε στο νου του ότι η απεργία τους θα έφτανε τόσο μακριά και ότι θα έγραφαν μια από τις πιο λαμπρές σελίδες του ταξικού εργατικού κινήματος των τελευταίων δεκαετιών. Όλα ξεκίνησαν λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 12 Οκτωβρίου του 2011, όταν τα στελέχη της εταιρείας παρουσίασαν στους εργάτες το μπίζνες-πλαν για την «επιβίωση» της εταιρείας, καθώ,ς παρά τα παχυλά κέρδη των προηγούμενων ετών, είχε συσσωρεύσει ζημίες αρκετών εκατ. ευρώ, εν μέσω της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης που εξελίσσονταν γοργά. Η πρόταση της εργοδοσίας ήταν σαφής: πεντάωρη και πενθήμερη εργασία με 40% μείωση αποδοχών ή απολύσεις 180 εργαζομένων σε σύνολο 378, δηλαδή των μισών! Οι εργάτες απάντησαν με γενική συνέλευση: «Εσείς ζητάτε υποταγή, εμείς δεν το δεχόμαστε», διαμήνυσαν στον βιομήχανο Μάνεση και τα τσιράκια του. Στις 31 Οκτωβρίου η πρώτη απόλυση θυροκολλήθηκε έξω από το σπίτι ενός εργάτη, ενώ έως το βράδυ είχαν απολυθεί άλλοι 18. Όταν ανακοινώθηκε η πρώτη απόλυση, μέσα σε 15 λεπτά 400 εργάτες μαζεύτηκαν στην πύλη. Την επομένη απολύθηκαν άλλοι 16. Η εταιρεία πρότεινε ανάκληση των απολύσεων αλλά πρώτα οι εργάτες να αποδεχτούν εκ περιτροπής ή μερική (5ωρη) απασχόληση για τρεις μήνες. Οι εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας αρνούνται να δεχθούν την υποταγή και αποφασίζουν απεργία! Ο απεργιακός αγώνας διαρκείας και η de facto κατάληψη του εργοστασίου από τους απεργούς χτίστηκε μέρα τη μέρα, ενώ υπήρξαν σημαντικές προϋποθέσεις για να αντέξουν οι απεργοί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Γίνονταν τακτικά γενικές συνελεύσεις και

ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Δημήτρης Σταμούλης

Εκεί που «δένονταν το ατσάλι» και σφυρηλατήθηκαν ταξικές συνειδήσεις ▸ ∆έκα χρόνια από τη μεγάλη απεργία, που πάλεψε επί εννιά μήνες

οι εργάτες ψήφιζαν για τον αγώνα. Συγκροτήθηκαν επιτροπές για την περιφρούρηση του χώρου, τη διαχείριση της βοήθειας σε είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα που ερχόταν, ενώ και οι γυναίκες των απεργών συμμετείχαν με τον δικό τους τρόπο στη μάχη. Η αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε για την οικονομική στήριξη των απεργών ήταν συγκινητική. Από προϊόντα που έστελναν αγρότες παραγωγοί, μέχρι μικρές τσάντες με λίγα τρόφιμα, που έφερναν από το υστέρημά τους άλλοι εργάτες και συνταξιούχοι και τα άφηναν στην πύλη του εργοστασίου. Εκατοντάδες σωματεία από όλη τη χώρα και από όλους τους κλάδους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους. Δεκάδες συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, συναυλίες, διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας και

σε άλλες πόλεις διατράνωσαν τη στήριξη του μαχόμενου ταξικού εργατικού κινήματος στον δίκαιο αγώνα των χαλυβουργών. Ωστόσο, το κεφάλαιο, οι τρεις κυβερνήσεις που αντιμετώπισε η απεργία (ΠΑΣΟΚ με Γ. Παπανδρέου, ΠΑΣΟΚΝΔ-ΛΑΟΣ με Λ. Παπαδήμο και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ με Α. Σαμαρά) και όλο το κυρίαρχο μιντιακό σύστημα, σε έναν πρωτοφανή συνασπισμό, στήριξαν αμέριστα τον βιομήχανο Μάνεση και, επιστρατεύοντας τη δικαστική τρομοκρατία και την αστυνομική βία, κατάφεραν να λυγίσουν εννιά μήνες μετά το μεγάλο κίνημα στήριξης, τους πιο πρωτοπόρους εργάτες του σωματείου και της απεργίας, και εντέλει να εξαναγκάσουν το σωματείο να σταματήσει τον αγώνα στις 28 Ιουλίου 2012.

Τι ήταν, όμως, αυτό που κράτησε όρθιους τους εργάτες, που τους κατέστησε νικητές στη συνείδηση όλων των εργαζομένων; Η πίστη στη συλλογική δύναμη του αγώνα. Ο έλεγχος του αγώνα από τους ίδιους τους εργάτες και όχι τους γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ και σία, που δεν έκαναν πρακτικά τίποτα για να στηρίξουν τον αγώνα τους. Η αίσθηση ότι αυτός ο αγώνας μπορεί και πρέπει να νικήσει, δεν είναι «εθιμοτυπικός», αλλά αποφασιστικός, δυναμικός και μέχρι τέλους. Αλλά, πρωτίστως, το γιγάντιο κύμα εργατικής και λαϊκής συμπαράστασης που συγκροτήθηκε, με πρωταγωνιστικό ρόλο του ΠΑΜΕ, αλλά και την στήριξη της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πλήθους άλλων συλλογικοτήτων. Τι έφταιξε που αυτό το ρωμαλέο κίνημα ηττήθηκε; Ο αγώνας δεν κατέστη εφικτό να σπάσει τα όρια του ενός εργοστασίου. Μάλιστα, στο εργοστάσιο του Βόλου, οι εργάτες με την απεργοσπαστική στήριξη του τοπικού ΕΚ και του κυβερνητικού και υποταγμένου συνδικαλισμού, πίστεψαν ότι θα γλίτωναν από το «μάτι του κυκλώνα», εάν αυτοί δεν απεργούσαν. Αλλά ο αγώνας δεν κατέστη εφικτό να γενικευτεί και στα εργοστάσια της ευρύτερης περιοχής, σε όλους τους μικρούς και μεγάλους εργατικούς χώρους που βίωναν τους ίδιους εργοδοτικούς εκβιασμούς, τις απολύσεις, τα πετσοκομμένα μεροκάματα. Το μαχόμενο εργατικό κίνημα δεν είχε τα πολιτικά καύσιμα, ώστε να μετατρέψει κάθε εργοστάσιο, επιχείρηση, γραφείο και κατάστημα σε «Χαλυβουργία», όπως έλεγε χαρακτηριστικά το ΝΑΡ εκείνη την περίοδο.

«Να μην είναι η ζωή μας 500 ευρώ»

«Ο

ι χαλυβουργοί δείξαμε πώς πρέπει να αγωνιζόμαστε» και πως «άξιζε να δώσουμε τη μάχη, να αντισταθούμε, να μην είναι η ζωή μας με 500 ευρώ», είπε στο Πριν ο Χάρης Μανόλης, ένας από τους πρωταγωνιστές της μεγάλης απεργίας στην Ελληνική Χαλυβουργία. Τελικά, όμως, άξιζε η προσπάθειά τους, αφού η κατάληξη αυτού του ηρωικού αγώνα, μετά από εννιά μήνες απεργίας, ήταν να κλείσει το εργοστάσιο και όλοι οι εργάτες να χάσουν τη δουλειά τους; «Είχαμε απώλειες, ταλαιπωρηθήκαμε πολλοί από εμάς να βρούμε

ξανά δουλειά, πράγματι, αλλά αυτό που απαιτήσαμε και παλέψαμε ήταν να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας. Ζητήσαμε την αλληλεγγύη αλλά και τον κοινό αγώνα, όλοι μαζί να κάναμε απεργίες και διαδηλώσεις, αλλά δυστυχώς μείναμε μόνοι μας, τα άλλα εργοστάσια στη Χαλυβουργική, τα ναυπηγεία, δεν αντιστάθηκαν. Αν εμείς που δουλεύαμε στους 1000 βαθμούς, λιώνοντας το μέταλλο, παίρναμε 500 ευρώ, φανταζόμασταν τι θα έδιναν σε μια καθαρίστρια, σε έναν άλλον εργάτη, ψίχουλα… όπως και τελικά γίνεται σήμερα»! Η έκβαση του αγώνα; «Δεν είναι

δική μας η αποτυχία, αλλά ολόκληρου του εργατικού κινήματος, δεν δώσαμε όλοι μαζί τη μάχη, όπως θα έπρεπε». Τα «καύσιμα» της εννεάμηνης απεργίας; «Το δίκιο του αγώνα μας και το πείσμα μας απέναντι στην αδιαλλαξία του Μάνεση που δεν έκανε σε τίποτα πίσω. Αποδείχτηκε πως ήταν “λαγός” του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων της εποχής εκείνης, γι’ αυτό τον στήριξε τόσο φανατικά και ο ΣΕΒ. Η συλλογικότητα, το ότι ήμασταν όλοι μαζί στον αγώνα, αλλά και η τεράστια αλληλεγγύη του κόσμου, των σωματείων, του απλού εργάτη, του συνταξιούχου και ότι παλεύαμε για όλη την εργατική τάξη».

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Εν ψυχρώ εκτέλεση Τρίτη, 3 Απριλίου 2012, Γέρακας Αττικής. Δύο αστυνομικοί σταματούν αυτοκίνητο στο οποίο επιβαίνουν τρεις άοπλοι άνδρες Ρομά. Λίγο λεπτά αργότερα, οι Ρομά δέχονται αστυνομικά πυρά με αποτέλεσμα δύο να τραυματιστούν στα πόδια και ένας και στην κοιλιά. Οι δύο εκ των θυμάτων λένε ότι οι αστυνομικοί τους διέταξαν με μεγάφωνο να βγουν από το αυτοκίνητό τους και, όταν το έκαναν, βρέθηκαν να τους σημαδεύουν όπλα. Δεν σήκωσαν ψηλά τα χέρια, όπως διατάχθηκαν, διότι δεν ήταν βέβαιοι ότι οι δύο ένοπλοι ήταν όντως αστυνομικοί (φορούσαν πολιτικά ρούχα και οδηγούσαν συμβατικό αυτοκίνητο), οπότε ζήτησαν από τον αστυνομικό που πραγματοποιούσε τον έλεγχο να τους δείξει την ταυτότητά του. Ο αστυνομικός πυροβολεί μία φορά με υποπολυβόλο στα πόδια τους, φωνάζοντας «είμαι τρελός». Από πλευράς αστυνομίας, ανακοινώνεται ότι οι Ρομά επιχείρησαν να τους αρπάξουν τα όπλα. Ο δικηγόρος των θυμάτων εντόπισε αντιφάσεις ανάμεσα στην ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ και την κατάθεση του αστυνομικού. Η παραπάνω μαρτυρία περιλαμβάνεται στην πολυσέλιδη έκθεσηκαταπέλτη της Διεθνούς Αμνηστίας για την αστυνομική βία στην Ελλάδα, που δημοσιεύτηκε το 2012. Σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα, το βράδυ της Παρασκευής 22 Οκτωβρίου, ο άοπλος 18χρονος Ρομά Νίκος Σαμπάνης έπεφτε νεκρός από τον καταιγισμό πυρών που δέχτηκε το κλεμμένο όχημα στο οποίο επέβαινε, στο Πέραμα, όπου κατέληξε καταδίωξη από αφιονισμένους αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ. Από τις 35 σφαίρες, δύο διαπέρασαν το κορμί του 18χρονου, προκαλώντας διαμπερή τραύματα. Η μία τον σκότωσε. Τα απροκάλυπτα ψεύδη της ΕΛ.ΑΣ. περί «τραυματισμού αστυνομικών» και «αυτοάμυνας» και η προκλητική κυβερνητική κάλυψη στους επτά –υπόδικους πλέον– αστυνομικούς, που όπως φαίνεται δεν υπάκουσαν καν στις εντολές του Κέντρου Επιχειρήσεων να διακόψουν την καταδίωξη, έφεραν ξανά στην επιφάνεια το ζήτημα της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, του θεσμικού ρατσισμού και της καλλιέργειας του κοινωνικού εκφασισμού.

Η άλλη όψη

Γιώργος Μουρμούρης

Σφαίρες, νεκροί, ψέματα και «μεμονωμένα περιστατικά»

απόφαση να μην προφυλακιστούν οι επτά αστυνομικοί που κατηγορούνται για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο, απόπειρα ανθρωποκτονίας και παράβαση του νόμου περί όπλων δεν είχε ανακοινωθεί ακόμα, όταν από κυβερνητικά στελέχη, συναδέλφους των δραστών και μερίδα των ΜΜΕ ξεκινούσε το «ξέπλυμα» για την αιματηρή καταδίωξη στο Πέραμα. Την αρχή έκανε ο «γνωστός» Άδωνις Γεωργιάδης: «Είναι απολύτως προφανές ότι οι Αστυνομικοί έκαναν καλά τη δουλειά τους και ότι προστάτευσαν αμυνόμενοι και τη ζωή τους και το Κοινωνικό Σύνολο. Μπράβο τους.», έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter. Ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη», Τάκης Θεοδωρικάκος, μετά την ανακοίνωση της μη προφυ-

Τριάντα έξι φορές πυροβόλησαν κατά των νεαρών Ρομά που επέβαιναν στο αυτοκίνητο οι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ Μάλιστα, κάποιος από τους επτά φαίνεται πως «κούμπωσε» και δεύτερο γεμιστήρα για να συνεχίσει να πυροβολεί

λάκισης έγραψε σε ρόλο... συνηγόρου υπεράσπισης: «Εκφράζω την ικανοποίησή μου που η ανεξάρτητη δικαιοσύνη έκρινε και αποφάσισε να αφεθούν ελεύθεροι οι εφτά αστυνομικοί χωρίς κανέναν περιοριστικό όρο». Ο υπουργός Εσωτερικών, Μάκης Βορίδης, ανέλαβε να το θεωρητικοποιήσει: «Θέλω, λοιπόν, να πω ότι αυτό το πλαίσιο της άμυνας, που ενδεχομένως έτσι διαμορφωμένο είναι λογικό για έναν πολίτη ο οποίος δέχεται μια απειλή από έναν άλλο πολίτη, προφανώς δεν μπορεί να ισχύσει με αυτό τον τρόπο για αυτόν του οποίου η δουλειά του είναι η επιβολή του νόμου. [...] Γιατί αν πάμε στη λογική ότι οι κακοποιοί δεν θα καταδιώκονται, ότι όταν θα απειλούν ή θα επιτίθενται στους αστυνομικούς, οι αστυνομικοί θα υποχωρούν, αυτό σημαίνει ότι έχουμε κάνει μια επιλογή η οποία στην πραγ-

ματικότητα μειώνει την αποτελεσματική αντεγκληματική πολιτική». Στη δήλωση Βορίδη, παρά τις εσκεμμένες ανακρίβειες ως προς τα πραγματικά περιστατικά στην κρατική δολοφονία του 18χρονου στο Πέραμα, κρύβεται η ουσία της αντίληψης περί αστυνόμευσης και καταστολής της Νέας Δημοκρατίας, που δίνει το δικαίωμα στους νεαρούς αστυνομικούς της ΔΙΑΣ ακόμα και να μην υπακούν στις εντολές των ανωτέρων τους: για την αστυνομία δεν ισχύουν οι κανόνες δικαίου που ισχύουν για τους υπόλοιπους πολίτες. Το κρατικό μονοπώλιο της βίας δεν επιβάλλεται «με τριαντάφυλλα», όπως είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξη του ο ίδιος υπουργός. Και αν για τους διαδηλωτές και τα κοινωνικά κινήματα αυτό σημαίνει «ξύλο», που «είναι στοιχείο αναγκαστικότητας», για τα ποινικά αδικήματα από

Η άλλη όψη

Έκθετη η κυβέρνηση από την κάλυψη στους «πιστολέρο» αστυνομικούς του Περάματος κοινωνικούς «παρίες», ακόμα και τα ευτελέστερα, μπορεί να σημάνει σφαίρες στο ψαχνό. Μόνο που σε κάποιες περιπτώσεις η αστυνομική βία είναι τόσο ασύμμετρη και τα ψεύδη για τη δικαιολόγησή της τόσο απροκάλυπτα, που η επίδειξη πυγμής δεν προκαλεί φόβο, αλλά γενικευμένη αποστροφή, λόγω της βαθιάς προσβολής του κοινού περί δικαίου αισθήματος. Στην περίπτωση του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη, το κουβάρι των αστυνομικών ψευδών άρχισαν να «ξετυλίγουν» τα βίντεο από το σημείο του εγκλήματος· το συγκλονιστικό ντοκουμέντο στο οποίο ακούγονται οι αλλεπάλληλοι πυροβολισμοί και η καταγραφή αστυνομικού της ΔΙΑΣ να διαβιβάζει ότι δεν έχει τραυματιστεί κανένα μέλος της ομάδας. Τις επόμενες ημέρες, οι αποκαλύψεις ήταν σαρωτικές: Οι αστυνομικοί της ΔΙΑΣ γνώριζαν από την πρώτη στιγμή ότι καταδιώκουν Ρομά. Συνέχισαν να κυνηγούν το λευκό Hyundai παρά τις επανειλημμένες διαταγές του Κέντρου Επιχειρήσεων να διακόψουν την καταδίωξη. Σε αντίθεση με όσα αναφέρονταν στην ανακοίνωση της ΓΑΔΑ, ο Νίκος Σαμπάνης δεν ήταν οδηγός αλλά συνοδηγός του οχήματος. Μάλιστα ο 14χρονος που δήλωσε ότι οδηγούσε το όχημα, υποστήριξε ότι πρώτα οι αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν και μετά οι νεαροί εμβόλισαν τις μηχανές, προσπαθώντας να διαφύγουν. Οι συνήγοροι της οικογένειας του νεκρού, Θανάσης Καμπαγιάννης και Αλεξάνδρα Καραγιάννη, υποστηρίζουν ότι «οι αστυνομικοί για να δικαιολογήσουν την εν ψυχρώ δολοφονία του

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

18χρονου και την εκτός κάθε νομιμότητας χρήση των υπηρεσιακών τους όπλων, σκηνοθέτησαν την εκδοχή που θέλει τον νεκρό να είναι ο οδηγός του οχήματος». Βεβαίως, ουδέποτε υπήρξε τραυματίας αστυνομικός. Ήταν, δε, τέτοιος ο «κίνδυνος» στον οποίο βρέθηκαν οι αστυνομικοί, ώστε ένας εξ αυτών είχε την κυνική ψυχραιμία να «κουμπώσει» και δεύτερο γεμιστήρα στο όπλο του, όταν τελείωσαν οι σφαίρες. Μετά τη Νέα Σμύρνη, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες, οι αστυνομικοί ισχυρισμοί κατέρρευσαν πανηγυρικά μέσα σε λίγα 24ωρα, αφήνοντας έκθετους τους υπηρεσιακούς παράγοντες της ΕΛΑΣ και τα κυβερνητικά στελέχη που έσπευσαν να τους προσφέρουν κάλυψη. Αυτήν τη φορά όμως, άφησαν πίσω τους και έναν νεκρό. Έναν νεκρό για τον οποίο, σύμφωνα με μαρτυρία συγγενών του που δημοσίευσε η ΚΕΕΡΦΑ, τις πρώτες μέρες δεν βρισκόταν καν τάφος. Εντέλει, ο Νίκος Σαμπάνης ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο του Σχιστού, κοντά στον τόπο που άφησε την τελευταία του πνοή. Η εν ψυχρώ εκτέλεση του 18χρονου Ρομά υπήρξε απόρροια του κλίματος «σερίφηδων στην Άγρια Δύση» που καλλιεργεί για τις ειδικές ομάδες της αστυνομίας η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Όμως, η Ελλάδα διαθέτει μακρύ «ιστορικό» νεκρών από αστυνομικά πυρά, από «ατυχήματα» κατά τη διάρκεια καταδιώξεων και «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις». Η ομάδα του «The Manifold» σταχυολόγησε κάποιες από αυτές στον ιστότοπο We Are Solomon, τονίζοντας εμφατικά τη διαχρονική ατιμωρησία των αστυνομικών: Το 1991, αστυνομικοί καταγγέλθηκαν για τον θάνατο του Σουλεϊμάν Ακιάρ, ο οποίος σκοτώθηκε υπό κράτηση, μετά από πολλαπλά κατάγματα, κακώσεις των γεννητικών οργάνων, ρήξη πρωκτικού δακτυλίου και βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Απαλλάχθηκαν κατά την εσωτερική πειθαρχική διαδικασία και δεν δικάστηκαν ποτέ. Ο Κυριάκος Βεντούλης, που πυροβόλησε και σκότωσε τον Σέρβο μαθητή Μάρκο Μπουλάτοβιτς, το 1998, αφού τον πέρασε λανθασμένα για πορτοφολά, καταδικάστηκε σε εικοσιεπτά μήνες φυλάκιση με αναστολή. Ο Γιώργος Δημητρακάκης, που πυροβόλησε και σκότωσε τον ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή Ηρακλή Μαραγκάκη, το 2003, όταν δεν σταμάτησε το αυτοκίνητό του σε έλεγχο της αστυνομίας, καταδικάστηκε πρωτόδικα σε ισόβια αλλά το Εφετείο μείωσε την ποινή στα πεντέμισι χρόνια. Η εμβληματική έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, το 2012, καταγράφει και άλλα περιστατικά: Στις 3 Απριλίου 2009, ο μετανάστης Αριβάν Οσμάν Αζίζ, σύμφωνα με καταγγελίες, χτυπήθηκε σοβαρά από λιμενοφύλακα στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας και πέθανε από τα τραύματά του στις 27 Ιουλίου 2009. Στις 10 Απριλίου 2005, ο 24χρονος Νίκος Γκαλέγλος πέθανε από σοβαρό τραύμα στο κεφάλι μετά από αστυνομική καταδίωξη των μοτοσικλετών που οδηγούσαν ο ίδιος και φίλοι του. Οι κρατικές δολοφονίες έχουν παρελθόν...

Από τις σφαίρες στα κλομπ: Άγρια καταστολή στις διαδηλώσεις

εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος όπου η αστυνομία «θα χρησιμοποιεί τα όπλα της» έχει ως προϋπόθεση, αλλά και συνεπαγωγή, ότι θα χρησιμοποιεί και τα γκλοπ της. Κάτι που η ΕΛ.ΑΣ φρόντισε να επιβεβαιώσει λίγες ώρες μετά την εν ψυχρώ εκτέλεση του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη, όταν έπνιξε στα χημικά και χτύπησε άγρια τη διαδήλωση διαμαρτυρίας για τον θάνατό του στο κέντρο της Αθήνας, το απόγευμα της Δευτέρας. Επιδιώκοντας ξανά τον περιορισμό της διαδήλωσης, με βάση το νόμο Χρυσοχοϊδη, δυνάμεις των ΜΑΤ χτύπησαν άγρια τα μπλοκ της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου στην οδό Σταδίου, στέλνοντας διαδηλωτές στο νοσοκομείο. Δεν δίστασαν να χτυπήσουν και τη βουλεύτρια του ΜέΡΑ25 Μαρία Απατζίδη. «Η διαδήλωση περικυκλώθηκε ασφυκτικά από τα ΜΑΤ μόλις μπήκε στη Σταδίου, ενώ λίγο μετά οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν με δακρυγόνα και κρότου λάμψης στο πίσω μέρος της πορείας και στη συνέχεια χτύπησαν ευθέως με ρόπαλα, χημικά, κρότου λάμψης όλα τα μπλοκ. Ειδική μεταχείριση είχε το μπλοκ των οργανώσεων ΝΑΡ-νΚΑ που πορευόταν συντεταγμένα. Τα ΜΑΤ το χτύπησαν με λύσσα από όλες τις πλευρές, στρίμωξαν τα μέλη και τους φίλους μας πάνω στα κάγκελα της οδού Σταδίου, ξυλοκοπούσαν με ρόπαλα σώματα και κεφάλια, ακόμα και γυναίκες που τις είχαν ρίξει κάτω. Αποτέλεσμα, τραυματίστηκαν τέσσερις φοιτητές μέλη της νΚΑ και ένα μέλος ΕΔΙΠ του

ΕΜΠ, μέλος του ΝΑΡ, που χρειάστηκε να μεταφερθούν σε νοσοκομεία. Στη συνέχεια, τα ΜΑΤ χτύπησαν ακόμα δύο φορές το μπλοκ στο Σύνταγμα και την Πανεπιστημίου κατά την αποχώρηση. Ανάλογες επιθέσεις έγιναν συνολικά στην πορεία», καταγγέλλει το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση. «Ο νέος υπουργός Προστασίας του συστήματος, Θεοδωρικάκος, στα χνάρια του προηγούμενου, ήδη μετρά στο ενεργητικό του άγρια χτυπήματα σε διαδηλώσεις φοιτητών, εκπαιδευτικών, αντιφασιστικών πρωτοβουλιών, καρτέρια σε γραφεία πολιτικών οργανώσεων, εκτέλεση και τραυματισμούς Ρομά, θανάτους προσφύγων. Η επιχείρηση αλλοίωσης γεγονότων και συγκάλυψης των δολοφονικών ευθυνών των αστυνομικών και της κυβέρνησης ανάγεται σε τέχνη, με υψηλή προβολή από τα καθεστωτικά ΜΜΕ», συμπληρώνει. Μόλις την επόμενη ημέρα, την Τρίτη, οι ορδές των ΜΑΤ επιτέθηκαν σε διαδηλωτές που αποχωρούσαν από συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την υποχρεωτική λήψη DNA από συλληφθέντες. Η επίθεση εκτυλίχθηκε μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, μπροστά στα έκπληκτα μάτια κατοίκων, εργαζομένων και περαστικών που είδαν τα ΜΑΤ να κυνηγούν, να ξυλοκοπούν άτομα πεσμένα στο έδαφος, ακόμα και να σπάνε την τζαμαρία καταστήματος, τραυματίζοντας γυναίκα στο εσωτερικό του, υπό την ιαχή «είμαι τρελός». Την ίδια φράση που φέρεται να είπε αστυνομικός στους Ρομά που πυροβόλησε στον Γέρακα, το μακρινό 2012.

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

ΕΠΙ • κοινωνία Ματίνα Παπαχριστούδη

πίσω

Μια νίκη απέναντι στις κρατικές «ψευδείς ειδήσεις»

από τις κάμερες

νος» για να προκληθεί μίσος και να δικαιολογηθεί η εν ψυχρώ δολοφονία. Στην αστυνομία γνώριζαν, όπως αποδείχθηκε, τα γεγονότα, την εντολή να σταματήσει η καταδίωξη και την ενημέρωση πως δεν υπήρχαν τραυματίες αστυνομικοί. Η αλήθεια αποκρύφτηκε όμως συνειδητά, ενώ δόθηκε και μεταδόθηκε αμέσως σε όλα τα ΜΜΕ η ψευδής είδηση: «Σε ανταλλαγή πυροβολισμών μετά από καταδίωξη τραυματίστηκαν επτά αστυνομιΗ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΗ ΛΥΣΗ για κοί και σκοτώθηκε ο 20χροτη συνέχιση λειτουργίας του νος σεσημασμένος οδηγός ελληνικού Euronews, μετά τις του αυτοκινήτου». Τίποτα αντιδράσεις που ξέσπασαν για δεν ήταν αλήθεια! το λουκέτο, κυρίως στην Κύπρο, Τα πραγματικά γεγονόείναι να παραμείνει ενεργή μόνο η τα αποτυπώνονται στα βίιστοσελίδα με το μισό προσωπικό. ντεο που αναρτήθηκαν στα Ήτοι, εκτός από τις δέκα περίπου κοινωνικά δίκτυα και μεταδόθηκαν από τα ΜΜΕ που απολύσεις συνεργατών, να γίνουν το κράτος χρησιμοποιεί ως κι άλλες. Η λύση αυτή φέρεται να γιγάντιες μηχανές χειραείναι εις γνώσιν και των Ελλήνων γώγησης. Βίντεο τα οποία στελεχών της Κομισιόν, που συνεμετέδωσαν οι δημοσιογράχίζει να χρηματοδοτεί το Euronews φοι, που αυτήν τη φορά δεν με 12 εκατ. ευρώ ετησίως. αποδέχθηκαν την παραπληροφόρηση της ΕΛ.ΑΣ. Η κρατική προπαγανδιστική επιχείρηση, με στόχο την οργή της κοινωνίας ενάντια στους Ρομά και την χωρίς αντι-

Το επίσημο κράτος ψεύδεται και παραπληροφορεί. Το διαπιστώσαμε ξεκάθαρα στην κρατική δολοφονία του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη. Στα δελτία τύπου της ΕΛ.ΑΣ. χρησιμοποιήθηκε η Ρομά καταγωγή των τριών νεαρών που έκλεψαν το αμάξι, μπήκε το «σεσημασμέ-

ΣΤΙΣ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ συνεχίζεται η δίκη των κατηγορουμένων για τον φόνο του Ζακ Κωστόπουλου. Μια «ιστορική δίκη», στην οποία ουσιαστικά απαγορεύεται η δημοσιογραφική κάλυψη! Με επιχείρημα τα μέτρα για τον Covid-19, απαγορεύτηκε η κάλυψή της από τους φωτορεπορτέρ και θα επιτραπεί η είσοδος σε 5, μόλις, εκπροσώπους των ΜΜΕ. Είναι μια απόφαση που προκαλεί έντονες αντιδράσεις στις τάξεις των δημοσιογράφων.

ΟΙ ΡΕΠΟΡΤΕΡ που καλύπτουν τη δίκη, σε επιστολή τους, την οποία έφερε στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ η «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή», ζητώντας άμεση παρέμβαση της Ένωσης, σημειώνουν πως «η απρόσκοπτη παρουσία των δημοσιογράφων στη δίκη είναι παράγοντας δικαιοσύνης, δεν είναι ένα κλαδικό αίτημα». Το ζήτημα να μεταφερθεί η δίκη σε μεγαλύτερη αίθουσα έχει τεθεί, μένει να αποδειχθεί, αν η δικαιοσύνη θα αποδεχθεί τους μάρτυρες δημοσιότητας.

στάσεις αποδοχή της παρανοϊκής αστυνομικής βίας, της κατάλυσης ακόμη και των αστικών κανόνων διάκρισης των εξουσιών, ανακόπηκε. Άλλο γεγονός οι νεαροί Ρομά που έκλεψαν το αυτοκίνητο και άλλο η εν ψυχρώ εκτέλεση του 18χρονου. Στον δημόσιο διάλογο που ακολούθησε δια μέσου των ΜΜΕ, παρατάχθηκαν όλα τα ιδεολογικά όπλα. Αναδύθηκε ο εσμός των συντηρητικών αντανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας που πλάθεται και αναδομείται πάνω στο καλλιεργημένο μίσος ενάντια στους Ρομά, ο ακροδεξιός ναζιστικός λόγος που δικαιολογεί ακόμη και τη δημόσια εκτέλεσή τους. Αντιπαρατάχτηκε στους υποστηρικτές της αστικής νομιμότητας ότι σε ένα κράτος δικαίου ο νόμος δεν επιβάλλεται με τα όπλα, η αστυνομία συλλαμβάνει και παραπέμπει, δεν δολοφονεί. Η ιδεολογική μάχη για τα αίτια της διασποράς ρατσιστικού μίσους με βάση την καταγωγή ή το χρώμα του δέρματος και τον εκφασισμό της κοινωνίας παραμένει ανοιχτή στον κόσμο της ενημέρωσης, αν τηρείται η απλή αρχή της προβολής της αντίθετης, στην κρατική παραπληροφόρηση, άποψης.

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» Με πολύ μεγάλη επιτυχία διεξήχθη την Κυριακή 17 Οκτωβρίου η μαζική παρέμβαση του Δικτύου Ελευθέρων Φαντάρων «Σπάρτακος» και της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων στους ορκισμένους συναδέλφους της ΕΣΣΟ Σεπτεμβρίου που επέστρεφαν στις μονάδες τους. Τα μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων μίλησαν με εκατοντάδες φαντάρους, γονείς και φίλους στρατευμένων, ανέπτυξαν δεσμούς μαζί τους, άκουσαν τα προβλήματά τους και έδωσαν υπόσχεση αγώνα να συνεχιστεί η δυναμική διεκδίκηση όλων όσων μπορούν να κάνουν μια θητεία περισσότερο αξιοπρεπή και ανθρώπινη. Ακόμη, έδωσαν υπόσχεση σύνδεσης του αγώνα που υπάρχει εντός στρατοπέδων, ενάντια στον εθνικισμό και την πολεμοκαπηλία, με το κίνημα της υπόλοιπης αγωνιστικής νεολαίας έξω από το στρατό. Τις επόμενες κιόλας ημέρες, αυτός ο γόνιμος «σπόρος» απέδωσε καρπούς, με πολλές καταγγελίες, φωνές, χαιρετι-

«Σπόρος» αγώνα στα στρατόπεδα ▸ Εξόρμηση στις μονάδες κατά την επιστροφή των ορκισμένων συναδέλφων της ΕΣΣΟ Σεπτεμβρίου σμούς και τοποθετήσεις συναγωνιστών απ’ όλα τα στρατόπεδα να κατακλύζουν τη σελίδα του Δικτύου «Σπάρτακος» και της Επιτροπής Αλληλεγγύης. Από μέρους μας, χαιρετίζουμε αγωνιστικά όλους τους φαντάρους, νέους και παλιούς, που υπηρετούν υποχρεωτικά την αυξημένη στρατιωτική θητεία. Τους καλούμε να σπάσουν το άβατο των στρατοπέδων και να δημοσιοποιήσουν τα «θέλω» τους στην υπόλοιπη κοινωνία. Υπενθυμίζουμε ότι οι αγώνες στο στρατό μικροί και μεγάλοι, πολιτικοί και οικονομικοί, μπορούν να νικήσουν και τα έχουν καταφέρει σε πολύ δύσκο-

λα χρόνια για τους αγώνες. Όσο και αν θέλουν οι αντιδραστικές κυβερνήσεις και το υπουργείο Αμύνης να τους κρύψουν, οι αγώνες αυτοί βγαίνουν στο προσκήνιο και νικούν το παράλογο της θητείας και το άδικο του πολέμου. Συνφάνταροι, μαζί θα συνεχίσουμε τον αγώνα για τη χειραφέτησή μας, πιο δυνατά! Συνάδελφοι αντισταθείτε, ενωθείτε μαζί μας στο Δίκτυο Ελευθέρων Φαντάρων «Σπάρτακος». Μόνο διεκδικώντας συλλογικά και αποφασιστικά μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση και τη χακί καθημερινότητα. Συνάδελφοι, έχουμε δικαιώματα ως

πολίτες με στολή και αγωνιζόμαστε για αυτά. Μόνο με κίνημα μέσα και έξω από τον στρατό, με το Δίκτυο «Σπάρτακος» και τη συμβολή της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων μπορούμε να σταθούμε με αξιοπρέπεια απέναντι σε κράτος, κυβέρνηση, στρατό και στρατιωτικό κατεστημένο. Να φτιάξουμε επιτροπές φαντάρων, ναυτών και σμηνιτών σε όλα τα στρατόπεδα, τις μονάδες της πολεμικής αεροπορίας και τα πλοία του πολεμικού ναυτικού. Να βγούμε μαζικά στην αναφορά παραπονούμενοι, να δημοσιοποιήσουμε την αυθαιρεσία και το παράλογο του στρατού. Να σταθούμε ενωμένοι και μαχητικά απέναντι στον πόλεμο και τον εθνικισμό, τον φασισμό και τον ρατσισμό, στην κυβερνητική πολεμοκαπηλία και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που φέρνουν την καταστροφή και την προσφυγιά, πόνο και αίμα! Δεν πολεμάμε, δεν καταστέλλουμε για την ελληνική ολιγαρχία, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Κοινωνία Κυριάκος Νασόπουλος

την ανεργία οδηγήθηκαν, ξανά, από την Τετάρτη 26 Οκτωβρίου, οι πρώτοι από τους συνολικά 500 εργαζόμενους του ΟΑΕΔ στον τομέα της καθαριότητας. Η απόλυση όλων των συμβασιούχων, οι οποίοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Οργανισμού εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια, αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για πολίτες που έχουν προσληφθεί με κοινωνικά κριτήρια, καθώς είτε βρίσκονται κοντά στη σύνταξη είτε είναι μέλη μονογονεϊκών οικογενειών, πολύτεκνοι, τρίτεκνοι και μακροχρόνια άνεργοι. Στη θέση τους, μετά βαΐων και κλάδων, το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων έχει δρομολογήσει την είσοδο των εργολάβων, κάνοντας λόγο για «εξορθολογισμό του κόστους της πλήρωσης θέσεων για την κάλυψη αναγκών καθαριότητας οργανισμών και φορέων του Δημοσίου». Μάλιστα, μέσω… πανηγυρικής ανακοίνωσής του, με τίτλο «ΟΑΕΔ: Προσλήψεις περισσότερων εργαζομένων καθαριότητας με λιγότερο κόστος για το Δημόσιο», επιστρατεύει τα μαθηματικά και τη… λογική Χατζηδάκη, προσπαθώντας να κάνει το άσπρο-μαύρο. Όπως τονίζει σε αυτήν, θα «προσλάβει» 41 περισσότερους εργαζόμενους (541 συνολικά), ενώ παράλληλα η ετήσια προϋπολογισθείσα δαπάνη του εν λόγω διαγωνισμού θα είναι 3,753 εκατ. ευρώ, έναντι των 4 εκατ. ευρώ που ήταν το αντίστοιχο ποσό για τον διαγωνισμό του 2019. Πουθενά, βέβαια, δεν αναφέρει ότι οι νέες συμβάσεις που θα υπογραφούν, θα αφορούν ωρομίσθια και όχι μισθωτή απασχόληση, κάτι που μεταφράζεται σε αισθητά χαμηλότερες αποδοχές σε σύγκριση με τις σημερινές. «Αυτό σημαίνει πως οι εργαζόμενοι καθαριότητας με τους εργολάβους δεν θα αμείβονται ούτε σαββατοκύριακα ούτε αργίες, θα αμείβονται μόνο για τις ώρες που θα τους

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

ΟΑΕΔ: Υπουργείο και εργολάβοι «καθαρίζουν» 500 εργαζόμενους Στην απόλυση 500 εργαζομένων καθαριότητας του ΟΑΕΔ και την αντικατάστασή τους μέσω εργολάβων προχωρά το υπουργείο Εργασίας, πανηγυρίζοντας για μείωση του ετήσιου προυπολογισμού. Αντιθέτως, όμως, αυξάνεται και πάει στις τσέπες των ιδιωτών. χρησιμοποιεί ο εργολάβος. Με αυτήν την έννοια, το κόστος μισθοδοσίας θα είναι πράγματι μικρότερο και τα κέρδη των εργολάβων θα είναι ακόμα περισσότερα, ακόμα μεγαλύτερα. Τα κέρδη των εργολάβων θα είναι τόσο μεγάλα όσο είναι και τα ψέματά σας», αναφέρει η Ομόσπονδα Εργαζομένων του ΟΑΕΔ. Παράλληλα, το υπουργείο πανηγυρίζει, διότι πλέον τις «επιπρόσθετες δαπάνες που επωμίστηκε ο ΟΑΕΔ για την προμή-

θεια ειδών καθορισμού» και «το διοικητικό κόστος της επιλογής και διαχείρισης του προσωπικού» θα τα επωμιστεί ο ανάδοχος του έργου. Μάλιστα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΟΑΕΔ, το μέσο μηνιαίο όφελος για το Δημόσιο από τον φετινό διαγωνισμό ξεπερνά το 25% ανά υπάλληλο καθαριότητας. Την ίδια στιγμή, βέβαια, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι στον ΟΑΕΔ, το ετήσιο κόστος για την κα-

Προς απόλυση το επόμενο διάστημα 20.000 εργαζόμενοι καθαριότητας στον δημόσιο τομέα

Ναυτεργάτες: 48ωρη απεργία 10-12 Νοέμβρη Σε 48ωρη πανελλαδική απεργία από τις 10 έως τις 12 Νοεμβρίου –ώρα έναρξης και λήξης 6 π.μ.– με προοπτική κλιμάκωσης, προχωρούν οι ναυτεργάτες σε όλες τις κατηγορίες των πλοίων. Η ομόφωνη απόφαση πάρθηκε στη συνεδρίαση της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ) την Τετάρτη 27 Οκτωβρίου, μετά από πρόταση της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ). Βασικά αιτήματα της απεργίας είναι, μεταξύ άλλων, η υπογραφή ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις για το 2020-2021, η αντιμετώπιση των εργασιακών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι

ναυτεργάτες (υπερεργασία, εντατικοποίηση, ωράρια εργασίας και ανάπαυσης, παραβιάσεις των ΣΣΕ), τα κοινωνικοασφαλιστικά ζητήματα που αφορούν τις περικοπές και μειώσεις των συντάξεων και τις κραυγαλέες καθυστερήσεις στην απονομή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των απόμαχων και η κατάργηση των αντιδημοκρατικών νόμων (4150/2013, το Ν.Δ 2687/53, 4117/2020). «Η προετοιμασία, η οργάνωση και η επιτυχής διεξαγωγή της απεργίας αποτελεί το βασικό καθήκον όλων των ναυτεργατικών σωματείων […]. Όλοι στη μάχη για την οργάνωση και επιτυχία της απεργίας», σημειώνει η ΠΕΝΕΝ.

θαριότητα όχι μόνο δεν θα περιοριστεί στα 3,753 εκατ. ευρώ (υπολογίζεται ότι μέχρι τώρα ήταν γύρω στα 2,5 εκ. ευρώ), αλλά αντιθέτως θα εκτιναχθεί στα 4,7 εκ. ευρώ. Αυτό, άλλωστε, ανέφερε η ίδια η διοίκηση του ΟΑΕΔ, η οποία στις αρχές του καλοκαιριού, στην προκήρυξη για την ανάθεση των εργολαβιών, ανέφερε ως ετήσιο κόστος για το έτος 2022 «το ποσό 4.654.742,60 ευρώ». Αποκαλυπτικά των οικονομικών αλχημειών του υπουργείου είναι τα όσα καταγγέλλει η Ομόσπονδα Εργαζομένων του ΟΑΕΔ (μόνιμοι υπάλληλοι). Για παράδειγμα, σημειώνει ότι η μισθοδοσία για τις 16 καθαρίστριες στη δομή της διοίκησης του ΟΑΕΔ τον Σεπτέμβριο ήταν 7.900 ευρώ, ενώ τώρα σύμφωνα με τον διαγωνισμό θα φτάνει τα 15.500 ευρώ. Δηλαδή σχεδόν διπλάσια δαπάνη! Τώρα πώς γίνεται με μειωμένο εργατικό κόστος και με «δώρο» τις χλωρίνες να διπλασιάζεται ο ετήσιος προϋπολογισμός, μην ρωτήσετε το υπουργείο. Απλά, κάντε την αφαίρεση, και θα βγάλετε πάνω-κάτω και το ετήσιο κέρδος των εργολάβων… Ήδη πολλές από τις Περιφερειακές Διευθύνσεις του ΟΑΕΔ προχώρησαν στη λήψη αποφάσεων διενέργειας ανοιχτού δημόσιου διαγωνισμού για την επιλογή αναδόχου-εργολάβου που θα αναλάβει την παροχή υπηρεσιών καθαριότητας των κτιρίων των υπηρεσιών για δύο (2) έτη, με δυνατότητα παράτασης έως δώδεκα (12) μήνες. Την ίδια τύχη αναμένεται το προσεχές διάστημα να έχουν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι καθαριότητας στον δημόσιο τομέα (δημόσια νοσοκομεία, υπουργείο Οικονομικών κ.α.), με τις συνολικές απολύσεις να υπολογίζονται σε περίπου 20.000 εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα σε κάθε κλάδο, όπως βέβαια και όλοι οι εργαζόμενοι, έχουν δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Όμως η κυβέρνηση επιλέγει για ακόμη μια φορά να προχωρήσει στη… μονιμοποίηση των εργολάβων.

16 ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΣΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Κοινωνία

Γιώργος Κρεασίδης

Ανοιχτό το μέτωπο ενάντια στην αξιολόγηση Νέα σύσκεψη συντονισμού πρωτοβάθμιων εκπαιδευτικών σωματείων έγινε την Τρίτη, με τη συμμετοχή 18 ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ, για να υπάρξει αγωνιστική συνέχεια

αραίνει το τοπίο στην Παιδεία, με τις αυταρχικές κυβερνητικές πιέσεις στους εκπαιδευτικούς για να υποκύψουν στην αξιολόγηση. Το υπουργείο Παιδείας ενθαρρύνεται από τη στάση του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ να σταματήσει τον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση, που πήρε μαζικά χαρακτηριστικά. Το πραξικοπηματικό κλείσιμο της κινητοποίησης στην ΟΛΜΕ και η υιοθέτηση από τη ΔΟΕ του λεγόμενου «ενιαίου κείμενου» ως παρέμβασης μέσα στα πλαίσια της αξιολόγησης, οδηγούν στη νομιμοποίηση της συμμετοχής στην αξιολόγηση και κυρίως στη μετακίνηση σε λογικές αναζήτησης μιας «άλλης, καλής αξιολόγησης». Αυτό είναι που μένει, καθώς η ταύτιση από το υπουργείο του «ενιαίου κειμένου» με την

απεργία-αποχή δείχνει πως δεν είναι η διαφυγή (που διαφημίστηκε) από τις πειθαρχικές συνέπειες. Σε αυτές τις συνθήκες, το υπουργείο εξαπέλυσε νέα επίθεση στο δημόσιο σχολείο με την ανακοίνωση της εφαρμογής, την Άνοιξη, των εξετάσεων τύπου PISA, που ανοίγουν τον δρόμο για την αξιολόγηση του σχολείου και των εκπαιδευτικών με βάση τις επιδόσεις των μαθητών, αλλά και τη λειτουργία του ολοήμερου σχολείου μέχρι τις 6 το απόγευμα, που αντικειμενικά προϋποθέτει το πέρασμα της εκπαίδευσης στους δήμους, όπως προβλέπει και το ακραία νεοφιλελεύθερο «Πόρισμα Πισσαρίδη». Οι εξετάσεις τύπου PISA είναι δομημένες γύρω από τυποποιημένες απαντήσεις που απαιτούν δεξιότητες και όχι γνώση. Στις ηλικίες της ΣΤ’ Δημοτικού και της Γ’ Γυμνασίου το προβλέψιμο απο-

τέλεσμα των χαμηλών επιδόσεων πρώτα από όλα θα στιγματίσει τους μαθητές ότι δεν κάνουν για γράμματα –για γυμνάσιο και λύκειο– αλλά για δουλειά, μαθητεία και κατάρτιση. Κατόπιν, θα αξιοποιηθούν για να «πιστοποιηθεί» η χαμηλή ποιότητα της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Η διεθνής εμπειρία από αυτές τις πρακτικές είναι τραγική, καθώς άφησαν πίσω τους ζώνες λειτουργικού αναλφαβητισμού, αποκλεισμού από την εκπαίδευση και απαξίωση των εκπαιδευτικών. Παράλληλα, η κυβέρνηση αξιοποιεί τη στάση του κυβερνητικού συνδικαλισμού για να προχωρήσει στην αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, όπως δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών Μ. Βορίδης στην εφημερίδα Τα Νέα της Τετάρτης — και μάλιστα δυο φορές τον χρόνο. Ετοιμάζεται η κατηγοριοποίηση, η χειραγώγηση και το παραιτέρω χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, ενόψει των νέων επιθέσεων στις κοινωνικές υπηρεσίες του δημόσιου τομέα. Η υπονόμευση της αντίστασης των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση και η ρητορική για επιμέρους αλλαγές, με αποδοχή όμως αυτής της στρατηγικής επιλογής, δυσκολεύουν σημαντικά μια αγωνιστική απάντηση σε ένα μέτωπο που τα σωματεία του δημόσιου τομέα είχαν κατορθώσει μαζικούς και νικηφόρους αγώνες. Η στάση του κυβερνητικού συνδικαλισμού δεν έχει να κάνει μόνο με την υποστήριξη της ΝΔ ή τις ασκήσεις συναίνεσης από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ. Είναι η πλήρης αποδοχή της στρατηγικής για την εκπαίδευση και τον δημόσιο τομέα που έχουν επεξεργαστεί

ο ΟΟΣΑ και η ΕΕ και λειτουργούν σαν πυξίδα. Γι’ αυτή την εξέλιξη, σοβαρές είναι οι ευθύνες της μερίδας των Παρεμβάσεων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, που άνοιξαν τη συζήτηση για το «ενιαίο κείμενο», επιλογή την οποία πλέον συζητά και το ΠΑΜΕ, αφού πρώτα άφησε να χαθεί πολύτιμος χρόνος, χωρίς να προτείνει ή να στηρίξει καμία μορφή συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα, ειδικά την προκήρυξη της απεργίας-αποχής από τα πρωτοβάθμια σωματεία του κλάδου αυτήν τη φορά. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, η νέα σύσκεψη συντονισμού πρωτοβάθμιων εκπαιδευτικών σωματείων την Τρίτη, με τη συμμετοχή 18 ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ (οι 4 ως παρατηρητές), δεν είναι απλά μια ελπιδοφόρα πρωτοβουλία για να υπάρξει αγωνιστική συνέχεια. Είναι και μια κρίσιμη προσπάθεια για να βρουν στήριγμα οι πραγματικές διαθέσεις του κλάδου των εκπαιδευτικών, που παρά τις αυταρχικές πιέσεις και την απογοήτευση από τη στάση ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, συνεχίζει να αμφισβητεί την αξιολόγηση και δεν θέλει να υποκύψει, απαιτεί την επαναπροκήρυξη της απεργίας αποχής και αναζητεί δρόμους ανυπακοής, καθώς αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται σε κίνδυνο το δημόσιο σχολείο, ο ρόλος και η εργασία του εκπαιδευτικού. Κάθε πολιτική και συνδικαλιστική δύναμη θα κριθεί το αμέσως επόμενο διάστημα, ενώ επιτακτικό είναι το καθήκον να σηκωθεί ένα εργατικό τείχος αλληλεγγύης στο μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα από σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους και μαζικούς φορείς.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ∆ΙΚΗΓΟΡΩΝ

Μαζική συμμετοχή στις εκλογές και μεγάλη επιτυχία της Αντίρρησης Ανέδειξε 4 έδρες στο νέο ∆Σ και 2 έδρες στο ΕΚΑ

τις 22-23 Οκτωβρίου διεξήχθησαν οι εκλογές του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων, στις οποίες το σχήμα της Αντίρρησης κατέγραψε μία μεγάλη επιτυχία, κερδίζοντας 4 έδρες στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ) και 2 έδρες στο ΕΚΑ. Τα αποτελέσματα είναι τα εξής: Αγωνιστική Συσπείρωση Μισθωτών Δικηγόρων: 170 ψήφοι και 5 έδρες, Αντίρρηση: 114 ψήφοι και 4 έδρες, Ταξική Πορεία: 9 ψήφοι, Αγωνιστική Πρωτοβουλία: 2 ψήφοι. Οι μισθωτοί δικηγόροι έδωσαν το «παρών» και στη μάχη των εκλογών, στηρίζοντας τον εργατικό χαρακτήρα του σωματείου και την αναγκαιότητα κατοχύρωσης των εργασιακών τους δικαιωμάτων, το δικαίωμα στον μισθό, την ασφάλιση, τη συλλογική σύμβαση εργασίας. Οι ασκούμενοι δικηγόροι, επίσης, ενίσχυ-

σαν τις δυνάμεις της Αντίρρησης στις εκλογές, με στόχο την κατάργηση της άσκησης, θεσμού πλήρους εκμετάλλευσης, μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας. «Η νίκη αυτή μας γεμίζει αισιοδοξία και δύναμη για να συνεχίσουμε τη μαζικοποίηση του σωματείου, την αγωνιστική του ετοιμότητα και παρουσία ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών. Η πάλη ενάντια στον σεξισμό στους χώρους εργασίας αλλά και για την κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων των γυναικών συναδέλφων μας θα είναι στην προμετωπίδα του αγώνα μας. Η ανάδειξη της ταξικής διαστρωμάτωσης στους χώρους εργασίας και η στοχοποίηση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ) και της Ένωσης Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων Αθηνών (ΕΑΝΔΑ) που συνειδητά την απο-

κρύπτουν, παρουσιάζοντάς μας ως “συνεργάτες” και όχι ως εργαζόμενους, είναι όρος αναγκαίος για την ενίσχυση του σωματείου μας», σημειώνει η Αντίρρηση. «Η Αντίρρηση θα είναι στην πρώτη γραμμή για τη διασφάλιση του δικαιώματος στην απεργία και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, ώστε το νομοσχέδιο Χατζηδάκη να μην εφαρμοστεί. Ταυτόχρονα, θα διασφαλίσει ότι το σωματείο θα είναι στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, τη στήριξη των διωκόμενων από το κράτος αγωνιστών αλλά και τη συνολική πάλη ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, που στο όνομα της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης επιτίθενται βάρβαρα σε όλη την κοινωνία», προσθέτει.

Νεολαία

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Θοδωρής Μαγκλάρας

ης τ η σ η τ ό ρ Ανασυγκ ής κ ι τ σ ι λ α τ ι αντικαπ αριστεράς

ο φοιτητικό κίνημα βρίσκεται μπροστά σε νέες προκλήσεις. Η όξυνση της επίθεσης σε όλα τα επίπεδα, η διάχυτη αγανάκτηση επιτύχαμε να θέσουμε επιθετικά αιτήματα, και η συσσωρευμένη οργή, κάώστε να υπερβούμε την απλή εναντίωση νουν τη νεολαία ένα καζάνι που σε επιμέρους αναδιαρθρώσεις και να βράζει. Μετά τη σημαντική υποκαταφέρουμε να διαμορφώσουμε ένα χώρηση που γνώρισε το νεολαιίθετικό αντιπρόταγμα, διεκδικώντας Το φοιτητικό στικο, λαϊκό και εργατικό κίνημα παιδεία στο ύψος των σύγχρονων κίνημα την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ, η έκρηξη αναγκών της νεολαίας. του φοιτητικού κινήματος τα Έγινε σαφής με τον πιο εκκωφαντιανέδειξε δύο τελευταία χρόνια δεν ήταν κό τρόπο η αναγκαιότητα βαθέματος δυνατότητες καθόλου δεδομένη. Ο αγώνας του πολιτικού περιεχομένου του αγώτων φοιτητών, που συγκροτήαλλά και όρια να και η διαμόρφωση ενός πλαισίου θηκε μέσα από τις οργανωμένες πάλης που θα απαντά συνολικά στην δομές των φοιτητικών συλλόγων, αστική επίθεση και όχι αποσπασμαμετά από χρόνια απονομιμοποίητικά σε αιχμές της. Για να καταφέρει θεί. Με σκοπό να πάρει το κίνημα σής τους και υποχώρησης της το κίνημα να έχει διάρκεια και να μην σαφή κατεύθυνση πολιτικά, να δράσης τους, απέδειξε ότι το φοιυποχωρεί στην πρώτη αναδίπλωση του συγκρουστεί με την κυβέρνηση, τητικό κίνημα όχι μόνο δεν έχει υπουργείου, να πετύχει σημαντικές αλλά και με το σύνολο της πολιτιξοφλήσει, κόντρα σε όσους το νίκες και να θέσει αναχώματα στην κής, όπως προτάσσεται από ΕΕ-Ο-ήθελαν πεθαμένο, αλλά μπορεί να αστική πολιτική, να παλέψει αιτήματα ΟΣΑ, που αυτή τη στιγμή πλήττειι γίνει η σπίθα για ευρύτερες κοιπου θα αγκαλιαστούν πλατιά από την κάθε πτυχή της ζωής της νεολαίαςς νωνικές εξελίξεις και να δημιουρκοινωνία και θα του επιτρέψουν την και ακυρώνει κάθε καλύτερη προο-γήσει τριγμούς στην κυβερνητική ουσιαστική σύνδεση με το εργατικό πτική. Για να υπερβούμε τον κατα-πολιτική. Η έξαρση του φοιτητικού και λαϊκό κίνημα, χρειάζεται ανώτερη άκερματισμό των μαχόμενων δυνάκινήματος το φθινόπωρο του ‘19, πολιτικοποίηση και κατεύθυνση. Ειης μεων του κινήματος, αλλά και της με αφορμή τη θεσμική κατάργηδικός κρίκος σε αυτήν τη διαδικασία πάλης των ίδιων των φοιτητών, με ση του πανεπιστημιακού ασύλου είναι και η επιμονή στη συγκρότηση όσαφές όμως πλαίσιο πάλης και στόκαι τις τότε εξαγγελίες του υπουρπανεκπαιδευτικού μετώπου με όλα ου χων, στην κατεύθυνση του ενιαίου γείου Παιδείας, υπήρξε το πρώτα μαχόμενα κομμάτια της εκπαίμαζικού φοιτητικού κινήματος. το πλήγμα σε μια κυβέρνηση που δευσης που πλήττονται με ενιαίο Βασικό στοιχείο σε αυτήν τη διαιαμέχρι τότε φαινόταν παντοδύναμη, τρόπο από τις αναδιαρθρώσεις. ης δικασία είναι η ανασυγκρότηση της ενώ η εκρηκτική του εμφάνιση Στην ανώτερη συγκρότηαντικαπιταλιστικής αριστεράς και πέρσι, εν μέσω lockdown και ση, λοιπόν, του φοιτητικού βέμέσα στα πανεπιστήμια. Μια κουβέαπαγορεύσεων, «έσπασε» την κινήματος, για τις ανάγκες ναντα δύσκολη αλλά και ανατρομοκρατία στην πράξη και γκαία. Έναν διάλογο που συνέβαλε καθοριστικά στο ΑΚ Δεκάδες σχήματα ΕΑ ουν προσπαθούν να ανοίξουν κίνημα συνολικά. Στην αρχή ΑΑΚ δεκάδες σχήματα ΕΑΑΚ αυτής της ακαδημαϊκής χροή ικ αδ λλ καλούν σε πανε λούν πανελλαδικά, που καλούν νιάς βρισκόμαστε μπροστά σε 10 1/ τηση σε πανελλαδική συνάντηση -3 έναν νέο κύκλο αγώνων, που 30 η συνάντησ στις 30-31 Οκτώβρη στην θα φέρει στο προσκήνιο αναιο Ιατρική ΕΚΠΑ, με στόχοο να βαθμισμένα ερωτήματα. για ανατρεπτικό σχέδ συζητήσουν πάνω στο αναΤο φοιτητικό κίνημα αυτά στο φοιτητικό κίνημα τητιγκαίο σχέδιο για το φοιτητιτα χρόνια ανέδειξε δυνατότηά και κό κίνημα σήμερα αλλά τες και όρια, όρια που αντανασυνα πάρουν πρωτοβουλίες για την ανασυνακλούν και τα όρια των πρωτης νέας φάσης, καθοριστικό πικής γκρότηση της ανεξάρτητης, μετωπικής τοποριών του. ∆εν καταφέραμε να ρόλο μπορεί και πρέπει να παίαντικαπιταλιστικής αριστεράς. Μια κίνηυπερβούμε τη μονοστοχία, την υιοξει η αντικαπιταλιστική αριστεποίηση ση που στόχο έχει την ανώτερη ενοποίηση θέτηση μόνο αμυντικών αιτημάτων, ρά. Τα καθήκοντα που μπαίνουν σα στα όλου του μαχόμενου δυναμικού μέσα και, άρα, τη συσπείρωση και την ανάείναι καινούργια και η ΕΑΑΚ, ς αναπανεπιστήμια, στην κατεύθυνση της πτυξη αγώνων μόνο ενάντια σε «τραόπως και κάθε μαχόμενη δύνααλλιώς τροπής, για να πάνε τα πράγματα νταχτές» διατάξεις και όχι στο σύνολο μη του κινήματος, θα κριθεί στο και για να επιβάλουμε τις ανάγκες μας. ας. της εκπαιδευτικής πολιτικής. Ούτε αν θα μπορέσει να ανταποκρι-

17 ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ «14»

Γερή δόση κυβέρνησης του κλώτσου και του «μπάτσου» Τα δόντια της έδειξε για πολλοστή φορά το τελευταίο διάστημα η ΕΛΑΣ, όταν με πολιτική κυβερνητική εντολή επιδόθηκε σε ένα κρεσέντο βίας σε αγωνιστές και αγωνίστριες που έκαναν πορεία στο κέντρο, την Τρίτη, ενάντια στην υποχρεωτική λήψη DNA από τους 14 διωκόμενους φοιτητές της κατάληψης του πάνω Πολυτεχνείου τον περσινό Νοέμβρη. Η πορεία, που συγκροτήθηκε στις 12.30 μ.μ. με κάλεσμα στα Προπύλαια, είχε περικυκλωθεί εξαρχής από τα ΜΑΤ, τα οποία παρενοχλούσαν προκλητικά τους διαδηλωτές, μέχρι που εξαπέλυσαν αναίτια λυσσαλέα επίθεση, διαλύοντάς την με κυνηγητό, ξύλο, χημικά και κρότου λάμψης επί της οδού Σόλωνος. Το οπτικοακουστικό υλικό επιβεβαιώνει περίτρανα για άλλη μια φορά τον τρόπο δράσης και τον ρόλο των δυνάμεων καταστολής, που δεν είναι άλλος από την τρομοκράτηση και καταστολή του νεολαιίστικου, λαϊκού και εργατικού κινήματος. Συγκεκριμένα, από τα βίντεο φαίνεται καρέ-καρέ η απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ, η οποία εκτυλίχθηκε σε σκηνές, όπου διαδηλωτές χτυπιόνταν με κλοτσιές στο έδαφος, χωρίς να φέρουν κάποια αντίσταση. Επιπλέον, ΜΑΤατζής καταδίωξε κοπέλα από την πορεία μέχρι το εσωτερικό καταστήματος, προσπαθώντας βίαια να μπει μέσα, σπάζοντας τελικά με το χέρι την τζαμαρία, πετώντας έπειτα μέσα ένα καδρόνι με σκοπό να ενοχοποιήσει την ίδια την πορεία, όπως είθισται να κάνει η ΕΛΑΣ, όταν τα κάνει γυαλιά καρφιά. Μάλιστα, πάνω στον υπερβάλλοντα ζήλο τους να «επιβάλουν την τάξη», τραυμάτισαν περαστικούς, εκ των οποίων και μία δικηγόρο, την οποία έριξαν στο έδαφος με αποτέλεσμα να υποστεί εξάρθρωση ώμου. Και επειδή κάπως έπρεπε να δικαιολογηθεί το ξύλο που έριξε, η ΕΛΑΣ πραγματοποίησε έξι συλλήψεις. Η κυβέρνηση, που πέρυσι διατράνωνε ότι με τον νόμο Χρυσοχοΐδη για τις διαδηλώσεις «θα διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία της κοινωνικοοικονομικής δραστηριότητας, μαζί με το δημοκρατικό δικαίωμα της διαδήλωσης», είναι η ίδια που χτυπάει δυο πορείες σε δύο συνεχόμενες μέρες. Μάλλον δεν μας φταίνε οι πορείες, αλλά η αστυνομία… Νικηφόρος Ζυλάλης

18 1954, 1η Νοεμβρίου ● Έναρξη της Aλγερινής Επανάστασης.

1958 ● Σταδιακή κλιμάκωση του πολέμου με εμπλοκή ενός εκατομμυρίου Γάλλων στρατιωτών.

1961, 8 Ιανουαρίου ● Πραγματοποιείται δημοψήφισμα. 75% των ψηφοφόρων υπέρ της πολιτικής Ντε Γκολ για ανεξαρτησία της Αλγερίας.

1961, 17 Οκτωβρίου ● Άγρια

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Ρωγμές στον χρόνο

Δημήτρης Γρηγορόπουλος Συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από την τραγική σφαγή πλήθους Αλγερινών στο Παρίσι, τον Οκτώβριο του 1961, από την γαλλική αστυνομία, που διοικούσε ο συνεργάτης των ναζί Μορίς Παπόν. Δεκάδες διαδηλωτές σκοτώθηκαν, πολλοί πνίγηκαν τραυματισμένοι στον Σηκουάνα, όπου τους έριξαν οι αστυνομικοί, με τον αριθμό των νεκρών να μην είναι επίσημα καταγεγραμμένος. Παρά την τρομερή καταστολή, η επανάσταση στην Αλγερία νίκησε. Ιδιαίτερα προβληματική η στάση του ΚΚ Γαλλίας, απόρροια της λογικής των λαϊκών μετώπων.

σφαγή Αλγερινών διαδηλωτών στο Παρίσι από την αστυνομία.

1961, 21 Απριλίου ● Αποτυχημένο κίνημα των στρατηγών Σαλάν και Ζουό διευκολύνει τον Ντε Γκολ.

1962, 3 Ιουλίου ● Ανακηρύσσεται η ανεξαρτησία της Αλγερίας.

Η σφαγή των Αλγερινών στο Παρίσι και ο αντιαποικιακός αγώνας του λαού της Αλγερίας

τις 17 Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από την άγρια σφαγή πλήθους Αλγερινών διαδηλωτών από την αστυνομία του Παρισιού, με επικεφαλής τον περιώνυμο Mορίς Παπόν, που διετέλεσε διευθυντής της αστυνομίας στο Μπορντό στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Ο ηρωικός αγώνας των Αλγερινών επαναστατών είχε πείσει τις γαλλικές κυβερνήσεις ότι δεν μπορούν να κερδίσουν τον πόλεμο. Γι’ αυτό, το 1961 άρχισαν διαπραγματεύσεις του γαλλικού κράτους με το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (FLN). Στις διαπραγματεύσεις, όμως, κωλυσιεργούσαν τμήματα του αστικού κράτους, οι οργανώσεις των Γάλλων αποίκων και τρομοκρατικές ακροδεξιές οργανώσεις (ΟΑΣ). Αυτές οι αντιδράσεις οδήγησαν το FLN να επαναλάβει τις ένοπλες δράσεις του, ασκώντας πίεση για τη θετική έκβαση των διαπραγματεύσεων. Παρότι η διαδήλωση της 10ης Οκτωβρίου στο Παρίσι ήταν ειρηνική, η αστυνομία εξαπέλυσε βάρβαρη επίθεση κατά των διαδηλωτών, με δολοφονικούς πυροβολισμούς κατά του πλήθους, ενώ στη γέφυρα Νεϊγί οι διαδηλωτές θα σπρωχτούν στον Σηκουάνα και θα πνιγούν. Η αγριότητα της αστυνομίας ήταν πρωτοφανής και σε μεγάλο βαθμό ήταν αποτέλεσμα ενός αισθήματος εκδίκησης, που είχε καλλιεργήσει τις προηγούμενες ημέρες η ίδια η ηγεσία της, που απαντώντας στις επιθέσεις του FLN σε βάρος αστυνομικών είχε δώσει τη γραμμή «για καθένα χτύπημα που δεχόμαστε, θα δίνουμε δέκα». Αυτή η σφαγή δεν αποτελεί μία άτυχη εξαίρεση, αλλά εκφράζει την αδιάλλακτη στάση της γαλλικής αστικής τάξης και του κράτους της να αποδεχθεί την ανεξαρτησία της Αλγερίας, την οποία δεν θεωρούσε απλώς μία αποικία, αλλά επικράτεια της Γαλλίας.

Χαρακτηριστικά, όταν μετά τη λήξη λική κοινωνία και όλες τις πτέρυγες της του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ξέσπασε το Αριστεράς. Έθεσε, επίσης συγκεκριμένα μεγάλο κύμα των αποικιακών αντιιμπεερωτήματα στην επαναστατική Αριστεριαλιστικών αγώνων, η Αλγερία ξεχώριρά της εποχής, και όχι μόνο. Τι σημαίνει σε για την ανάπτυξη ισχυρού αντιαποικιαντιιμπεριαλισμός, με ποια ανάλυση ακού κινήματος, με επικεφαλής το FLN. του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα συνδέΟι προθέσεις της γαλλικής αστικής τάξης ονται οι δυνατότητες και τα καθήκοντα επαν να διατηρήσει υπό την κυριαρχία των επαναστάσεων; Ο αντιαποιλύτεκιακό της πάση θυσία τη μεγαλύτεκιακός αντιιμπεριαλιστικός ης αγ ρη σε έκταση αποικία της αγώνας στην Αλγερία αποτ στην Αφρική εκδηλώθη-τέλεσε ένα εργαστήριο Το 1956 το ΚΚΓ καν αμέσως με την άγρια επεξεργασίας εμπειριών ψήφισε τον νόμο για σφαγή διαδηλωτών στη και ιδεών, που και στη τις έκτακτες εξουσίες Σετίφ, που πανηγύρισημερινή πραγματικόζαν για τη λήξη του ποτητα, τηρουμένων των που στρέφονταν κατά λέμου και ζητούσαν να ιστορικών αναλογιών της επανάστασης ανοίξει ο δρόμος για την βέβαια, διατηρούν τη σηίμ ανεξαρτησία της Αλγερίμασία τους. ας. «Λεπτομέρεια» που δεν Αποδείχτηκε ότι η στροτω κομμουνιστικών κομπρέπει να ξεχνιέται: Η κυβέρφή των νηση του 1945, η οποία οργάνωσε τη μάτων στα λαϊκά μέτωπα και η συμσφαγή της Σετίφ, περιλάμβανε στους μαχία με τμήμα της αστικής τάξης και κόλπους της σοσιαλιστές και κομμουνικομμάτων της απέτρεψε όχι μόνον τον στές υπουργούς... σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, αλλά και Η Αλγερινή Επανάσταση και ο πόλετην ανεξαρτησία των αποικιών, στην μος της ανεξαρτησίας σημάδεψε τη Γαλοποία αντιδρούσε αποφασιστικά η αστι-

κή τάξη. Η θεωρητική τεκμηρίωση ήταν βέβαια απαραίτητη, γι’ αυτό ο Μορίς Τορέζ, γενικός γραμματέας του ΚΚ Γαλλίας, εξήγησε σε ομιλία του στο Αλγέρι τον Μάρτη του 1939 ότι το «Αλγερινό έθνος είναι υπό διαμόρφωση και όχι κανονικό», οπότε η καλύτερη λύση θα ήταν η αυτονομία, η «αδελφική ένωση με την Δημοκρατική Γαλλία». Στις εκλογές του 1956 το σύνθημα του ΚΚΓ σχετικά με την Αλγερία ήταν «ειρήνη μέσω διαπραγματεύσεων». Αυτό δηλαδή που υποσχόταν και ο σοσιαλιστής Γκι Μολέ, που αναδείχθηκε πρωθυπουργός. Και όταν η κυβέρνησή του έφερε στην εθνοσυνέλευση το νόμο για τις έκτακτες εξουσίες που στρέφονταν κατά της Αλγερινής Επανάστασης, αλλά δυνητικά και εναντίον οποιουδήποτε επαναστατικού εγχειρήματος, περιέργως το ΚΚΓ τις ψήφισε. Όπως εξήγησε ο Tορέζ σε άρθρο του στην Ουμανιτέ (26 Μάρτη 1956), το κόμμα δεν θα θυσίαζε «το όλον για το μέρος», όπου το «όλον» ήταν η προσπάθεια αναβίωσης του αποτυχημένου λαϊκού μετώπου και το «μέρος» η ανεξαρτησία της Αλγερίας. Η κλιμάκωση του πολέμου με συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων Γάλλων στρατιωτών, χωρίς να λύνεται το πρόβλημα, οδηγεί το ΚΚΓ σε αλλαγή της στάσης του. Ο Τορέζ προτείνει πλέον ανεξαρτησία για την Αλγερία. Δικαιολογεί την αλλαγή θέσης με τη διαπίστωση ότι πλέον το Αλγερινό έθνος είχε ολοκληρώσει τη διαμόρφωσή του. Ωστόσο, αυτή η αλλαγή δεν εξάλειψε τις ταλαντεύσεις από τη γραμμή του ΚΚΓ. Έτσι, τον Οκτώβρη του 1957, όταν κάλεσε τον λαό σε ημέρα δράσης, το σύνθημα δεν ήταν «ανεξαρτησία για την Αλγερία» αλλά «ειρήνη για την Αλγερία». Η Αλγερία μετά από σκληρούς αγώνες απέκτησε την ανεξαρτησία της τον Ιούλιο του 1962. Η κοινωνία που άρχισε να χτίζεται απ΄ τις νικήτριες επαναστατικές δυνάμεις έδειχνε προς μία σοσιαλιστική κατεύθυνση. Δεν αντέγραφε το πρότυπο των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού, αλλά διακήρυσσε ότι θα υιοθετούσε ένα σοσιαλιστικό μοντέλο αυτοδιαχείρισης. Το σύστημα αυτό εγκαθιδρύθηκε με νόμο που ψηφίστηκε τον Μάρτη του 1963. Στους συντάκτες του νόμου και βασικούς συμβούλους του αλγερινού ηγέτη Μπεν Μπελά περιλαμβανόταν και ο Πάμπλο (Μιχάλης Ράπτης). Το πείραμα της αυτοδιαχείρισης προωθήθηκε από ένα αυθόρμητο κίνημα καταλήψεων το καλοκαίρι του 1962. Εκατομμύρια εκτάρια γης που άφησαν οι Γάλλοι άποικοι και 1.000 βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις πέρασαν στα χέρια των εργατών και των εργατών γης. Το πείραμα όμως υπονομεύτηκε από την κρατική γραφειοκρατία, που διαμορφώθηκε απ’ την ηγεσία του FLN. Στον νόμο για την αυτοδιαχείριση υποτίθεται ότι τη διαχείριση αναλάμβανε το εργατικό συμβούλιο, η εξουσία όμως συγκεντρώθηκε, στην πραγματικότητα, στη μονοπρόσωπη αρχή του διευθυντή που εκπροσωπούσε στην επιχείρηση το κράτος. Η ιστορία επαναλήφθηκε...

Πολιτισμός Βασίλης Τσιράκης

ταν ένα λογοτεχνικό έργο που αναφέρεται στη δράση και την εσωτερική ζωή ενός κόμματος –και μάλιστα κομμουνιστικού– γίνεται μπεστ-σέλερ, τηλεοπτική σειρά, διασκευάζεται για το θέατρο και μεταφράζεται στο εξωτερικό, αποδεικνύεται ξανά πως η αληθινή τέχνη προέρχεται από την ώσμωση των εσωτερικών αντιφάσεων του δημιουργού με τις κοινωνικές διεργασίες και δεν είναι απλά μια αυτοέκφρασή του στον δοκιμαστικό σωλήνα του ψυχικού του κόσμου. Ο Στρατής Τσίρκας (1911-1980), γέννημα θρέμμα Αιγυπτιώτης, στρατευμένος στο ΚΚΕ, το 1961, είκοσι σχεδόν χρόνια μετά την εξέγερση της Μέσης Ανατολής –χρόνος απαραίτητος για κάθε λογοτεχνική μετάπλαση ιστορικών γεγονότων– μας δίνει τη Λέσχη, το πρώτο μυθιστόρημα της τριλογίας Ακυβέρνητες πολιτείες. Ακολουθεί το 1962 η Αριάγνη και το 1965 η Νυχτερίδα. Οι τόποι της τριλογίας είναι αντίστοιχα η Ιερουσαλήμ, το Κάιρο και η Αλεξάνδρεια, ενώ ο τίτλος της προέρχεται από το στίχο του Σεφέρη «Ιερουσαλήμ, ακυβέρνητη πολιτεία / Ιερουσαλήμ, πολιτεία της προσφυγιάς», που γράφτηκε όσο ο ίδιος βρισκόταν στη Μέση Ανατολή ως ακόλουθος της ελληνικής κυβέρνησης. Η σχέση ατομικού-συλλογικού και η θέση της προσωπικότητας στην ιστορία, η αξία της κομματικής στράτευσης, η σχέση ηγεσίας-βάσης, αλλά και διανόησης - εργατικής τάξης, η έννοια της κομματικότητας, η συνειδητή πειθαρχία και η τυφλή υπακοή διατρέχουν τη τριλογία, θέτοντας πολιτικά, υπαρξιακά και αισθητικά ερωτήματα. Κεντρικός ήρωας ο ανθυπολοχαγός Μάνος Σιμωνίδης, ένας κοσμοπολίτης διανοούμενος, μεγαλωμένος στην Κηφισιά και σπουδαγμένος στο Παρίσι, φιλότεχνος, πολυμαθής και γοητευτικός, ένα ανήσυχο πνεύμα που ταλαντεύεται ανάμεσα στα θέλω του και στο χρέος του ως κομμουνιστή. Από την άλλη, ο κομματικός του καθοδηγητής, ο οποίος μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Σιμωνίδη χαρακτηρίζεται ως «Ανθρωπάκι», αυταρχικός και χειριστικός, βασίζεται στο κύρος της καθοδήγησης και είναι προκατειλημμένος με κάθε διαφορετική άποψη, μην αφήνοντας περιθώρια για ελεύθερη έκφραση γνώμης στις κομματικές συνεδριάσεις. Όμως, στις πρώτες σελίδες του δεύτερου τόμου θα εμφανιστεί ο Φάνης, ο μοναδικός ήρωας της τριλογίας που ο Τσίρκας στα Ημερολόγια

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Εξήντα χρόνια μετά την πρώτη έκδοση της Λέσχης του Στρατή Τσίρκα, οι σελίδες της –και όλης της εμβληματικής τριλογίας– εξακολουθούν να θέτουν καίρια πολιτικά, υπαρξιακά και αισθητικά ερωτήματα.

60 χρόνια από τη Λέσχη του Στρατή Τσίρκα TITANE

Ανατριχιαστική σπουδή στον τρόμο του φύλου ▸ Η προκλητική ταινία που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα της τριλογίας φανερώσμού». Γιατί αυτό που νει το πραγματικό ενδιαφέρει τον συγγρατου όνομα, δηλαδή ότι φέα είναι οι επιπτώσεις δεν είναι άλλος από τον των ιστορικών γεγονόΟι Ακυβέρνητες ιδρυτή της AΣO Ικαριώ-των, όχι μόνο στην ποπολιτείες είναι νη ρ τη κομμουνιστή Γιάννη ρεία και δράση του κάθε επίκαιρες για όσους γεί ή Σαλά. Ο Φάνης εξηγεί ήρωα, αλλά και στην εξέπάλιξ την αντίθεση «Ανθρωπάλιξή του ως ανθρώπου, τις δεν φοβούνται να επι κι-Μάνος» μέσα από την επιδράσεις στον χαρακτήρα αναμετρηθούν νθρώκαι τον ψυχισμό του. Το πώς πολυπλοκότητα της ανθρώμε το ιχειρεί οι κα πινης ύπαρξης και επιχειρεί καμπές της Ιστορίας προκαξίες και λούν α να υποτάξει τις φιλοδοξίες ανατροπές στη σχέση ατοπαρελθόν ν πολιτιμικού-σ ματαιοδοξίες τους στον μικού-συλλογικού, μέσα και όχι ής στράέξω από τη σχέση της ψυχολογίας σμό της κομμουνιστικής η χρησιμόκαι της ιδ τευσης, γνωρίζοντας τη ιδεολογίας των ηρώων. Οι Ακ τητα του καθενός στον αγώνα για Ακυβέρνητες πολιτείες είναι επίκαιρες τον κοινό σκοπό. Είναι ο ηγέτης που επίκαιρες, όχι μόνο γιατί καταρρίπτουν τις απόψεις περί της ουδετεπρώτα απ’ όλα ακούει και συνθέτει αι εμπνέει. ρότητας ττης τέχνης αλλά και γιατί και μετά οργανώνει και ιαφορετικές αποτελού Που προσπαθεί οι διαφορετικές αποτελούν πολύτιμα καύσιμα για εις να μην όσους δεν φοβούνται να αναμεαπόψεις και αντιθέσεις κό χαρακτήτρηθούν με τις αδυναμίες τους παίρνουν ανταγωνιστικό και το πα ρα, αλλά να λύνονται με την υπέρπαρελθόν τους, για όσους βασή τους μέσα από τη συνέχεια δεν παραιτούνται υπό το βάρος της συζήτησης, αποφεύγοντας την των ηττών, γιατί γνωρίζουν πως η εύκολη λύση των χαρακτηρισμών. ιστορία κινείται με βάση τις αντιΗ γραφή της τριλογίας ατμοθέσεις και όχι τους συσχετισμούς, σφαιρική, αληθοφανής αλλά και για όσους δεν αποφεύγουν δύελλειπτική, ώστε να αφήνει χώρο σκολα ερωτήματα, όπως αυτό στο στον αναγνώστη, επιστρατεύει δεύτερο τόμο της τριλογίας, στην νεωτερικές αφηγηματικές τεχνιΑριάγνη: «Ρέμιγκτον ή μέτωπο; […] κές όπως ο εσωτερικός μονόλογος Να ριχτείς πάνω σε ό,τι περνάει και οι εναλλαγές των αφηγητών ή να σταθείς να το περιγράψεις; σε πρώτο, δεύτερο και τρίτο πρόΕίναι πολύ πιο συναρπαστικό να σωπο, μεταφέροντας τα δρώμενα κυνηγάς τα γεγονότα. Τότε όμως διαθλασμένα, ιδωμένα από την όλα κυλούνε, δεν κρατάς τίποτε. οπτική γωνία των ηρώων. Έτσι, η Να τα σταματήσεις στο χαρτί, είπολυεστιακή αφήγηση υπερβαίνει ναι ο μόνος τρόπος για να σώσεις τους κλασικούς αναπαραστατικούς από το συμπαντικό ναυάγιο του τρόπους έκφρασης, ορίζοντας μια χρόνου. Αλλά τότε όλα γλυστράνε, λογοτεχνία «ψυχολογικού ρεαλιδεν συμμετέχεις σε τίποτε […]»

Μια νεαρή γυναίκα που μένει έγκυος από ένα αυτοκίνητο, ένας μεσήλικας πυροσβέστης πρώην bodybuilder και μια σειρά αιματηρών φόνων αλληλοδιαπλέκονται με φρενήρη ρυθμό, βγαλμένο από trash ταινίες της δεκαετίας του ‘80. Σεξ και βία, φύλο και σώμα, επιθυμία και τραύμα, ακολουθούν τη διαδικασία ενηλικίωσης της Αλεξία, που βγάζει τα προς το ζην χορεύοντας σε σόου με αυτοκίνητα. Σύμφωνα με την 38χρονη σκηνοθέτρια Ζουλιά Ντικουρνό, η ταινία γράφτηκε «μόλις είχε εκλεγεί ο Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ και ο κόσμος δεν ήταν χαρούμενος». «Ήμουν πολύ απαισιόδοξη για το μέλλον και για μια κοινωνία που δεν έχει περιθώριο ρευστότητας, μετασχηματισμού, αλλαγής και συμμετοχής», τόνισε σε συνέντευξή της σε γαλλικό πρακτορείο. Το προκλητικό και ανορθόδοξο αποτέλεσμα έκανε πολλούς θεατές να αποχωρήσουν από το πρώτο μισάωρο της προβολής, μην μπορώντας να αντέξουν τις ανατριχιαστικές σκηνές σωματικού τρόμου. Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε την κεντρική επιτροπή των Καννών να βραβεύσει την ταινία με Χρυσό Φοίνικα. Το πρώτο μισό της ταινίας είναι μια κατάδυση στη σεξουαλική επιθυμία και την τοξική αρρενωπότητα, ενώ το δεύτερο μέρος εστιάζει στο ζήτημα της οικογένειας με έναν μελοδραματικό τρόπο. Σε κάθε περίπτωση, είναι ενδιαφέρουσα η αλλαγή της ταυτότητας φύλου του πρωταγωνιστικού ρόλου, προκειμένου να αποφευχθεί η σύλληψη για τους φόνους, που διατρέχει το σύνολο της ταινίας. Έφη Καραχάλιου

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Φάκελος COP26 για το κλίμα

Αλλεπάλληλοι οι συναγερμοί, «κουφό» το κεφάλαιο Πιο δυνατός δεν θα μπορούσε να είναι ο συναγερμός που σημαίνουν, για μια ακόμη φορά, επιστήμονες και αρμόδιοι οργανισμοί για το κλίμα και το μέλλον του πλανήτη. Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ, με βάση τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί για τη μείωση των εκπομπών «αερίων του θερμοκηπίου» –και υπό την προϋπόθεση ότι θα τηρηθούν στο ακέραιο, η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας στην επιφάνεια του πλανήτη μέχρι το τέλος του αιώνα θα φτάσει τους 2,7 βαθμούς Κελσίου. Με άλλα λόγια, θα είναι σχεδόν διπλάσια σε σύγκριση με τον 1,5 βαθμό που υπολογίζεται ότι μπορεί να ανακόψει το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» και πολύ μεγαλύτερη από τους 2 βαθμούς, που θεωρούνται το ανώτατο αποδεκτό όριο. Την ίδια στιγμή, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας –μια ακόμη υπηρεσία του ΟΗΕ– μέτρησε τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και κατέληξε σε απογοητευτικά συμπεράσματα: Η συγκέντρωση του CO2 κατέγραψε το 2020 νέο ρεκόρ, με 413,2 μέρη ανά εκατομμύριο. Ο παραπάνω αριθμός είναι κατά σχεδόν 150% υψηλότερος σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή, που θεωρείται ότι τελείωσε το 1750, ενώ η αύξηση σε σχέση με το 2019 ήταν υψηλότερη από τον μέσο ρυθμό της τελευταίας δεκαετίας — κι αυτό, εν μέσω πανδημίας, με σχεδόν σβηστές τις «μηχανές» της παγκόσμιας οικονομίας. Κι όμως. Τίποτα από όλα αυτά, όπως και τίποτα από όλα τα προηγούμενα, δεν είναι ικανό να κάνει το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του να αλλάξουν στάση και κριτήρια.

Στον πυρήνα της κλιματικής και περιβαλλοντικής κρίσης βρίσκονται οι ανειρήνευτες και βαθιές αντιθέσεις που σφραγίζουν την εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και γίνονται πιο έντονες ενόψει της μετάβασης στη νέα εποχή της «πράσινης οικονομίας», η οποία θα οδηγήσει σε όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και της «ανισόμετρης ανάπτυξης». Στο πλαίσιο αυτό, όλο και πιο δύσκολες θα γίνονται οι διεθνείς συμφωνίες.

Καταδικασμένη σε αποτυχία η διάσκεψη COP26

Κριτήριο το κέρδος, όχι ο πλανήτης Γιώργος Παυλόπουλος

πήχης ενόψει της νέας διεθνούς διάσκεψης για το κλίμα, που ξεκινά την Κυριακή στη Γλασκώβη, χαμηλώνει καθημερινά. Η απουσία, άλλωστε, των ηγετών χωρών, από τις οποίες εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η αντιμετώπιση ή μη της κρίσης (όπως Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία και Ιαπωνία), σε συνδυασμό με τις εξαιρετικά επιφυλακτικές δηλώσεις των υπολοίπων, αποδεικνύουν ότι ουδείς αναμένει κάτι ουσιαστικό, που θα ανταποκρινόταν στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης που έχει δημιουργηθεί. Η εικόνα αυτή δεν είναι τυχαία, ούτε οφείλεται σε προσωρινές διαφωνίες. Στον πυρήνα της έχει τις ανειρήνευτες αντιθέσεις ανάμεσα σε ανταγωνιστικά τμήματα του κεφαλαίου, ανάμεσα σε κράτη και ομάδες κρατών, καθώς και ανάμεσα σε διαφορετικά συμφέροντα στο εσωτερικό των κρατών. Πρόκειται

για αντιθέσεις οι οποίες αποκαλύπτουν ξεκάθαρα ότι το κριτήριο δεν είναι η σωτηρία του πλανήτη και της ανθρωπότητας αλλά το κέρδος και το όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκό «πλασάρισμα», ενόψει της εποχής της «πράσινης οικονομίας». Σφραγίζουν, δε, ανεξίτηλα την εποχή της κρίσης του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό την επόμενη ημέρα του. Οι «αναπτυσσόμενες χώρες», για παράδειγμα, στις οποίες συγκαταλέγεται η Κίνα, εξακολουθούν να διεκδικούν το δικαίωμα της εκμετάλλευσης των παραδοσιακών, φτηνών και «βρώμικων» μορφών ενέργειας, όπως έκανε επί δεκαετίες η Δύση, έχοντας αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Γι’ αυτό και το Πεκίνο όχι απλώς δεν συζητά άμεση μείωση των εκπομπών διοξειδίου, αλλά περιορίζεται σε μια αόριστη υπόσχεση ότι θα αρχίσει να τις μειώνει κάποια στιγμή ως το τέλος της δεκαετίας. Για τον ίδιο λόγο, οι πιο φτωχές και καθυστερημένες χώρες απαιτούν χρηματοδότηση και ανταλλάγματα, προκειμένου να μπουν στο παιχνίδι της «πράσινης μετάβασης», κάτι που οι πλούσιες δεν δέχονται.

Στο εσωτερικό των ΗΠΑ, την ίδια στιγμή, η αντιπαράθεση των λόμπι έχει αγριέψει. Πρακτικά, η «ανταρσία», ακόμη και τμήματος των Δημοκρατικών, αναγκάζει τον Μπάιντεν να προχωρήσει σε δραστικές περικοπές, όχι μόνο των κοινωνικών δαπανών και των δημόσιων επενδύσεων αλλά και των σχεδίων που αφορούν την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και ανήκαν στις «σημαίες» της προεκλογικής του εκστρατείας. Όσο για την ΕΕ, τα όσα συμβαίνουν αυτήν την περίοδο είναι αποκαλυπτικά. Το ζήτημα της ενέργειας έχει χωρίσει για μια ακόμη φορά τους «27» σε στρατόπεδα, ενώ κάποιες χώρες απειλούν με ανοιχτή ρήξη — όπως η Ισπανία, η οποία ζητά την εξαίρεσή της από το ενιαίο πλαίσιο τιμολόγησης του ηλεκτρικού ρεύματος, θεωρώντας το προκλητικά άδικο. Την ίδια στιγμή, η Γερμανία και άλλα 8 κράτη-μέλη (κυρίως του ευρωπαϊκού Βορρά) έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν ότι δεν κάνουν αποδεκτή οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή της ενεργειακής πολιτικής, επικαλούμενα τη δήθεν προσωρινότητα της κρίσης και τις «δυνάμεις της αγοράς».

Φάκελος COP26 για το κλίμα Μάκης Γεωργιάδης

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Τριάντα χρόνια κοροϊδία και υποκρισία ▸ Από το Ρίο το 1992 μέχρι το Παρίσι το 2015 τα κράτη έφερναν τις συμφωνίες στα μέτρα τους

όλις λίγες ημέρες πριν την έναρξη της διάσκεψης για την κλιματική αλλαγή, ο ΟΗΕ προειδοποίησε ότι το 2030 οι εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως θα είναι υπερδιπλάσιες εκείνων που θα αντιστοιχούσαν στους στόχους περιορισμού του φαινομένου και επίτευξης περιβαλλοντικής ισορροπίας. Αν και η διάσκεψη της Γλασκώβης θεωρείται, από ειδήμονες και μη, ως μια τελευταία ευκαιρία σταθεροποίησης και αντιστροφής της καταστροφικής πορείας για τον πλανήτη, όλες οι ενδείξεις δεν αφήνουν σχεδόν κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Πρακτικά, η ιστορική εμπειρία έρχεται να αποδείξει διαχρονικά, ότι ακόμη και μετά την επίτευξη σημαντικών συμφωνιών αποτροπής της κλιματικής αλλαγής, όπως στη διάσκεψη του Ρίο για το κλίμα το 1992, στο Κιότο με το ομώνυμο Πρωτόκολλο, στην Κοπεγχάγη ή ακόμη και στο Παρίσι με την τελική συμφωνία το 2015, τα πράγματα ποτέ δεν εξελίχθηκαν βάσει των προβλέψεων και των συμφωνηθέντων. Οι μεγάλοι ρυπαντές και τα πολυκλαδικά βιομηχανικά και πολιτικά συμπλέγματα, πάντοτε έβρισκαν τεχνάσματα ακύρωσης στην πράξη κάθε συμφωνίας, είτε στο παρασκήνιο είτε απροκάλυπτα. Στην πραγματικότητα το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής και των επιπτώσεων της ανθρώπινης, ήτοι κατά κύριο λόγο της βιομηχανικής, δραστηριότητας, έρχεται στο προσκήνιο ήδη από τη δεκαετία του '70. Μόλις το 1988 το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής αναγνωρίζεται ως μείζον οικουμενικό πρόβλημα και αρχίζουν οι προετοιμασίες παγκόσμιας συνόδου, οι οποίες κατέληξαν στη διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή στο Ρίο της Βραζιλίας το 1992. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, αυτή η περίοδος αποτελεί μάλλον ένα προοίμιο μιας διαρκώς οξυνόμενης και κορυφούμενης κρίσης σε μια εποχή εντελώς διαφορετικών γεωπολιτικών ισορροπιών. Η παγκόσμια επικράτηση ενός ολοκληρωτικού καπιταλιστικού μοντέλου υπήρξε καταλυτική. Τα μοντέλα της ονομαζόμενης ενεργειακής μετάβασης, της αειφορίας, της «πράσινης ανάπτυξης» και τόσων άλλων νεολογισμών απάντησαν μόνο σε ένα ορατό και εύκολο να απαντηθεί ερώτημα: ποιος θα επωμισθεί τα βάρη των πολλαπλών κρίσεων τις οποίες επιφέρει η δραματική κλιματική αλλαγή. Ο ΟΗΕ, πλήρως αποδυναμωμένος και

Παρά τις διεθνείς συμφωνίες για την κλιματική αλλαγή, η κατανάλωση ενέργειας παραγόμενης από υδρογονάνθρακες αυξανόταν διαρκώς

Γνώριζαν, αλλά συνέχιζαν

Οι κεντρικές τράπεζες της Ευρώπης συντάσσουν μελέτες για τις οικονομικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, περιλαμβάνοντας ακραία σενάρια αύξησης της θερμοκρασίας της επιφάνειας της γης έως και 4,5 βαθμούς Κελσίου ως το 2050. Το υπουργείο Εσωτερικής Ασφαλείας των ΗΠΑ εκπονεί εκθέσεις για την αντιμετώπιση κοινωνικών εκρήξεων και έκτακτων καταστάσεων, εξαιτίας των περιβαλλοντικών μεταβολών. Όλα αυτά, ασφαλώς, φανερώνουν μια αντίληψη, όμως είναι προβολές στο μέλλον με αρκετές πιθανότητες, οι οποίες πρέπει να ληφθούν υπόψη. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής ήταν επιστημονικά τεκμηριωμένες ήδη από τις αρχές του ΄70 και, όπως πρόσφατα αποκαλύφθηκε στον διεθνή Τύπο, ενήμερες για το ζήτημα ήταν οι πετρελαϊκές εταιρείες. Πώς απάντησαν; Στρέβλωση, σύγχυση, εξαγορά, διασπορά ψευδών ειδήσεων και, τελικά, αμφισβήτηση με κάθε τρόπο των επιστημονικών τεκμηρίων, διερχόμενες κάθε αθέμιτη μέθοδο. Πρωταγωνίστριες, φυσικά, ήταν και εταιρείες της τότε ΕΟΚ, νυν ΕΕ, η οποία μπορεί να κομπάζει για την πράσινη πολιτική της, όντας ελλειμματική σε ορυκτούς πόρους, ωστόσο αυτό δεν την εμπόδισε, ούτε την εμποδίζει, να ενισχύει με κάθε τρόπο τα πολυεθνικά μονοπώλια των εξορύξεων υδρογονανθράκων. Έτσι, κράτη, υπερεθνικοί οργανισμοί και πολυεθνικά πολυκλαδικά μονοπώλια, καταπίνουν τον πλανήτη.

απαξιωμένος, δεν είναι ικανός σαν οργανισμός να βάλει όρια, να επιβάλει δεσμεύσεις και να επιβλέψει την τήρησή τους. Ούτε φυσικά να απαντήσει στο κομβικό ερώτημα: αν μπορεί να αναστραφεί η κλιματική αλλαγή, όντας υπό την παγκόσμια κυριαρχία της διαρκούς επέκτασης της οικονομίας της αγοράς και της έντασης κεφαλαίου, που συνεπάγεται καταστροφή ανθρώπινων και φυσικών πόρων άνευ προηγουμένου. Υπό αυτό το πρίσμα, σε μια παγκόσμια και αχαλίνωτη οικονομία της αγοράς, οι ΗΠΑ, ως η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, μπορούν άνετα να σαμποτάρουν το πρωτόκολλο του Κιότο, να μπαίνουν και να βγαίνουν στη συμφωνία του Παρισιού όποτε θέλουν. Από την άλλη, χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Ιαπωνία ή η Αυστραλία δεν δείχνουν καμία διάθεση να επωμιστούν τα βάρη περικοπών των εκπομπών επιβλαβών αερίων. Είναι ενδεικτικό· η Αυστραλία, μία από τους μεγαλύτερες παραγωγούς άνθρακα παγκοσμίως, εάν ακολουθούσε τα πρωτόκολλα και τις συμφωνίες, θα έπρεπε να περικόψει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 75% ως το 2030. Αντί αυτού, δεσμεύεται για μείωση της τάξης του 26%. Η Κίνα ανακοίνωσε και επισήμως ότι ο πρόεδρος Σι Τζι Πίνγκ δεν θα ταξιδέψει στη Γλασκώβη. Θα ανακοινώσει μονομερώς μέτρα σε συνέδρια εντός της χώρας. Η Ιαπωνία αδιαφορεί. Η Ρωσία βλέπει την τρέχουσα ενεργειακή κρίση ως ευκαιρία επέκτασης της δραστηριότητας στα ορυκτά καύσιμα και ο Β. Πούτιν δεν θα δώσει, ούτε εκείνος, το παρών. Ούτε η Βραζιλία και το Μεξικό δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον. Συνεπώς, το ίδιο παιχνίδι καθυστέρησης και αναβολών, το οποίο έχει φέρει την κατάσταση ως εδώ, συνεχίζεται. Συμφωνίες που αποδείχτηκαν μη βιώσιμες και, εν πολλοίς, βασίστηκαν σε μια χαλαρή δέσμευση ανεπτυγμένων κρατών του βορείου ημισφαιρίου, αφενός, να μειώσουν ρύπους και εκπομπές βλαβερών αερίων και, αφετέρου, να ενισχύσουν τα αναπτυσσόμενα, ώστε να ανταπεξέλθουν στο κόστος μιας περιβαλλοντικής προσαρμογής. Τελευταίο παράδειγμα, οι δεσμεύσεις στο Παρίσι το 2015 για δημιουργία ταμείου ενίσχυσης των αναπτυσσόμενων κρατών ύψους 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο φυσικά απέτυχε παταγωδώς και οι δεσμεύσεις πήγαν περίπατο, όπως και όλες οι προηγούμενες.

22 Σπύρος Δρίτσας

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Φάκελος COP26 για το κλίμα

Από τις 194 χώρες που υπέγραψαν τη Συνθήκη του Παρισιού, συμπεριλαμβανομένης και της ΕΕ, μόνο η… Ζάμπια φαίνεται πως είναι κοντά στην επίτευξη των στόχων. Η αποτυχία είναι καθολική, την ώρα που η υπερθέρμανση του πλανήτη εξελίσσεται. Σήμερα εκτιμάται πως απαιτούνται τέσσερις φορές περισσότερα μέτρα για να επιτευχθούν οι στόχοι μέχρι το 2050, σε σχέση με δέκα χρόνια πριν.

δη από τον περασμένο Αύγουστο, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτιέρεζ, χαρακτήρισε την έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) ως «κόκκινο συναγερμό για την ανθρωπότητα». Στην έκθεση –που επί της ουσίας αποτελεί περίληψη των επιστημονικών δημοσιεύσεων της τελευταίας εφταετίας γύρω από την κλιματική κρίση– καθίσταται ολοφάνερο ότι η ανθρωπότητα απέχει παρασάγγας από την επίτευξη των στόχων της συμφωνίας του Παρισιού. Πλέον αποκαλύπτονται οι τρομακτικές επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη, κάποιες από τις οποίες πλέον θεωρούνται μη αναστρέψιμες. Σε αυτό το πλαίσιο, την Κυριακή 31 Οκτωβρίου ξεκινά στη Γλασκώβη η συνδιάσκεψη για το κλίμα υπό την αιγίδα του ΟΗΕ (COP26). Έξω από την αίθουσα θα βρίσκονται χιλιάδες διαδηλωτές, ενώ κινητοποιήσεις έχουν προγραμματιστεί σε πολλές γωνιές του πλανήτη. Η συνδιάσκεψη της Γλασκώβης έρχεται μια εβδομάδα μετά τη συνδιάσκεψη για τη βιοποικιλότητα στην Κουνμίνγκ της Κίνας, όπου η προσπάθεια για μια συμφωνία ανάλογη του Παρισιού, ούτε λίγο ούτε πολύ, απέτυχε, αφού τόσο η προσέλευση όσο και η τελική συναινετική γραμμή αποδείχθηκαν αρκετά πιο «χλιαρές» από όσα απαιτούνται για τον περιορισμό της καταστροφής της βιοποικιλότητας του πλανήτη. Έτσι και η COP26 κινδυνεύει να αποτύχει παταγωδώς, πριν ακόμα ξεκινήσει. Οι λόγοι βρίσκονται τόσο στην πιο δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται ο πλανήτης αναφορικά με την κλιματική αλλαγή, όσο και στο πολιτικό παρασκήνιο που δημιουργεί ο διεθνής ανταγωνισμός. Αρχικά, βασικό στόχο των αντιπροσώπων των χωρών που προσέρχονται στην COP26 αποτελεί η επιστημονική ανάγνωση του πόσο απέχει η ανθρωπότητα από τον στόχο της αύξησης έως 2 οC της παγκόσμιας θερμοκρασίας μέχρι το 2100. Ο στόχος αυτός, παρότι τέθηκε στη συμφωνία του Παρισιού σαν ύστατη ελπίδα της ανθρωπότητας για την αποφυγή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, φαντάζει πλέον ανεδαφικός. Ενδεικτικά, έξι χρόνια μετά το Παρίσι, από τις 194 χώρες και την ΕΕ που έχουν επικυρώσει τη συμφωνία, η μόνη χώρα που βρίσκεται σχετικά κοντά στην επίτευξη των στόχων είναι η… Ζάμπια. Ταυτόχρονα, οι αντιπρόσωποι στην COP26 καλούνται να συζητήσουν, την ώρα που μια νέα παγκόσμια ενεργειακή κρίση –που βασικά πλήττει μόνο τους καταναλωτές– απειλεί την απαγκίστρωση από τα ορυκτά καύσιμα με ακόμα μεγαλύτερες καθυστερήσεις. Κατά δεύτερον, έντονο είναι και το πολιτικό παρασκήνιο της συνδιάσκεψης, με πλήθος συμμετεχόντων από τις χώρες του παγκόσμιου Νότου να καταγγέλλουν πως σχεδόν αποκλείονται από τη διαδικασία λόγω οικο-

Η «πράσινη» ρητορική και ο ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο Κυβερνήσεις και επιχειρήσεις δρουν με βασικό κριτήριο το κέρδος όρος για την κατανόηση των σχεδιασμών: Η «κλιματική ευαισθησία». Ο όρος αυτός αναφέρεται στο κατά πόσο ένα σύστημα (πληθυσμός, χώρα, κλάδος κ.λπ.) είναι ευαίσθητο στην κλιματική κρίση. H επιστημονική κοινότητα συμφωνεί πως οι αδύναμοι αυτής της γης είναι περισσότερο κλιματικά ευαίσθητοι από τους δυνατούς. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, πως υπολογίζεται ότι το φτωχότερο 50% του πλανήτη είναι 15 φορές πιο ευαίσθητο στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής από το πλουσιότερο 10%, την ίδια ώρα που το πλουσιότερο 1% του πλανήτη είναι υπεύΤο φτωχότερο 50% του πλανήτη θυνο για περισσότερες εκπομπές διοξειδίου του είναι 15 φορές πιο ευαίσθητο άνθρακα από το φτωχότερο 50%. Η κλιματική στις κλιματικές συνέπειες κρίση όχι μόνο αντανακλά από το πλουσιότερο 10% την κοινωνική ανισότητα, αλλά την μεγεθύνει ακόμα περισσότερο. Σε αυτό το διαμορφωμένο κλίμα ανιτας του μεθανίου ως αερίου του θερμοσότητας, είναι σημαντικό να αναφερθεί κηπίου, μιας και από ό,τι φαίνεται όλες πως, παρά τα μεγάλα λόγια, λίγα έχουν οι προβλέψεις μέχρι το καλοκαίρι και η έκγίνει τα τελευταία 20 χρόνια. Ο παγκόθεση του IPCC υποεκτιμούσαν τις εκλύσεις σμιος νότος ακόμα περιμένει τα 100 διμεθανίου στην ατμόσφαιρα κατά τουλάσεκατομμύρια του «πλούσιου» Βορρά για χιστον 2 με 3 φορές. Πέρα από αυτό, πλητην προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή θαίνουν οι φωνές που μιλούν για υποεκτίαπό τη συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης το μηση των ρύπων στη συμφωνία του Παρι2009. Η ΕΕ, που κρατά το λάβαρο της σιού, άρα και της ανάγκης πιο γρήγορης συμφωνίας του Παρισιού και επιδιώκει απαγκίστρωσης από τα ορυκτά καύσιμα. να φανεί πρωτοπόρα στην καταπολέΙδιαίτερα εμφατικά στο φόντο της μηση της κλιματικής αλλαγής, συνεχώς COP26 εμφανίζεται πλέον ένας βασικός νομικών ζητημάτων που προκύπτουν. Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, τον περασμένο Ιούνιο ο sentinel 5P του προγράμματος Copernicus της ευρωπαϊκής μετεωρολογικής υπηρεσίας ανακάλυψε πάνω από έναν αγωγό της Gazprom μια τεράστια διαρροή μεθανίου. Κάθε ώρα, 395 μετρικοί τόνοι απελευθερώνονταν. Μια σειρά από δημοσιεύσεις μέσα στο καλοκαίρι για παρατημένες πηγές πετρελαίου στην Αμερική αλλά και οι επίσημες αναφορές ρύπων της Ρωσίας, οδήγησαν στην αναθεώρηση της βαρύτη-

αντιφάσκει. Από τη μία, παρουσιάζει το σχέδιο ﬁt 55 για κλιματική ουδετερότητα το 2050 και, την ίδια ώρα, προτείνει μια οριακά αντι-περιβαλλοντική Κοινή Αγροτική Πολιτική, προσαρμοσμένη μόνο στις μεγαλύτερες αποδόσεις στις πλουσιότερες αγροτικές βιομηχανίες. Επιπλέον, επιδοτεί τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων με 137 δισεκατομμύρια τον χρόνο. Είναι φανερή, λοιπόν, σε παγκόσμιο επίπεδο, μια πολιτική υποκρισία για το κλίμα. Θανατηφόρα για τους πιο αδύναμους, μιας και οι επιπτώσεις ήδη πνίγουν, καίνε ή διώχνουν από το σπίτι τους πιο φτωχούς αυτού του κόσμου. Μια πολιτική υποκρισία που έχει τη ρίζα της σε μια και μόνο βασική παραδοχή· ότι το κέρδος για τον καπιταλισμό είναι πάνω από τις ανθρώπινες ζωές. Πλέον, οι προσαρμογές που πρέπει να γίνουν έως το 2050 σε ενέργεια, πόρους, διατροφικά συστήματα, στο σύνολο πρακτικά της παραγωγής, για να μείνει η ανθρωπότητα εντός των 2 oC, είναι τέσσερις φορές περισσότερες σε σχέση με 10 χρόνια πριν. Κι αυτό γιατί ο Μπάιντεν, ο Σι Τζινπίνγκ, ο Μόντι και όσοι παίρνουν τις αποφάσεις δίνουν προτεραιότητα στα κέρδη έναντι των ζωών και του περιβάλλοντος. Πρέπει να κατανοηθεί ότι οι πολιτικές που χρειάζονται δεν είναι απλά μερικές προσαρμογές στην παραγωγή. Είναι ριζοσπαστικές πολιτικές που, σε ένα μεγάλο κομμάτι τους μάλιστα, θα εγκολπώνουν έναν αντικαπιταλιστικό πυρήνα.

Φάκελος COP26 για το κλίμα Τεχνολογική καινοτομία, κοινωνική οπισθοδρόμηση

Κώστας Παπαγεωργίου

Για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής ολόκληρες σχολές σκέψης έχουν εδραιωθεί, οριακά, πάνω στην επιστημονική φαντασία. Για τον καπιταλισμό της εποχής μας, είναι προτιμότερο να ευαγγελίζεται λύσεις ενός αόρατου χεριού της τεχνολογίας, που θα καλύψει το έλλειμμα πολιτικής βούλησης για μείωση –έστω– των κερδών. Σε αυτό το πλαίσιο έγινε και η διάσημη δήλωση του Τζον Κέρι στο BBC, πως «το 50% των μειώσεων σε εκπομπές που πρέπει να κάνουμε ως το 2050 θα έρθουν από τεχνολογίες που ακόμα δεν έχουμε». Πέρα από τον εύκολο χλευασμό που ακολούθησε, οφείλουμε να κατανοήσουμε τη σχολή σκέψης που εκφράζει. Η αφετηρία βρίσκεται ήδη στη δεκαετία του '80 και στηρίζεται σε μια βασική ιδέα: Οι αλλαγές στο πεδίο της παραγωγής και της κατανάλωσης, με σκοπό το «μπουστάρισμα» της τεχνολογικής καινοτομίας, θα δημιουργήσουν μια τέτοια κοινωνική αλλαγή που θα οδηγήσει σε ένα βιώσιμο μέλλον, όπως η ατμομηχανή οδήγησε στη βιομηχανική επανάσταση ή τα μικροτσίπ στην κοινωνία της πληροφορίας. Αυτή η σχολή σκέψης ονομάζεται οικολογικός εκμοντερνισμός και είναι αρκετά δημοφιλής στις χώρες του Παγκόσμιου Βορρά, ειδικά μεταξύ των ελίτ του. Η σχολή αυτή βαυκαλίζεται μια μεσσιανικού τύπου υπεροχή της τεχνολογίας απέναντι στην κλιματική κρίση και προϋποθέτει ελάχιστη έως καθόλου ανακατανομή του πλούτου, υποσχόμενη ακόμα και κερδοφορία από νέες τεχνολογίες, όπως η γεωμηχανική. Η αβεβαιότητα όμως των κλιματικών σεναρίων, αλλά και η απτή πραγματικότητα των σεισμών στην Αϊτή ή των τυφώνων στο Πουέρτο Ρίκο, δείχνουν πως δεν μπορεί να υπάρξει γιατρειά για την κλιματική κρίση μόνο μέσω «τεχνολογικών επιδέσμων». Χρειάζεται βαθύς μετασχηματισμός των κοινωνιών, που θα σέβεται το περιβάλλον και θα το βάζει πάνω από τα κέρδη. Που θα ενδυναμώσει τις τοπικές κοινωνίες, δίνοντας θέση, χώρο και πόρους να αποφασίσουν πώς θα ανταποκριθούν στις αλλαγές που ήδη ζούμε και, τελικά, ένας μετασχηματισμός που θα αντιμετωπίσει την κοινωνική ανισότητα. Σπύρος Δρίτσας

Σημαντικά τμήματα της κοινωνίας αντιδρούν στις αντιπεριβαλλοντικές επιλογές κυβερνήσεων και κεφαλαίου. Κινητοποιήσεις θα γίνουν το Σάββατο 6 Νοέμβρη με αφορμή το COP26, ενώ και οι πυρόπληκτοι θα διαδηλώσουν στην Αθήνα.

λιματική κρίση και απορρύθμιση του περιβάλλοντος. Όλο και σπανιότερα θα βρει κανείς σήμερα, κράτη, κυβερνήσεις, οργανισμούς, κόμματα, ακόμα και τους μεγάλους καπιταλιστικούς ομίλους που να μην αναγνωρίζουν την ύπαρξη οικολογικής κρίσης. Άλλοτε συνδεδεμένη αποκλειστικά με την «ανθρωπογενή» δραστηριότητα, για να αποκρύπτεται η συστημική της διάσταση, και άλλοτε αποσπασμένη από μια συνολική περιβαλλοντική οπτική, ναρκοθετώντας έτσι κάθε αναγκαία προσπάθεια. Κι όμως οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης είναι ήδη σοβαρές και πλήττουν άνισα και ταξικά. Από τους καύσωνες στη Β. Αμερική και την καταστροφική ξηρασία στη Μαδαγασκάρη, μέχρι την ίδια την πανδημία, η περιβαλλοντική κρίση είναι

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

Αντικαπιταλιστική ενοποίηση των αγώνων εδώ. Η Μεσόγειος αποτελεί μία από τις πλέον ευάλωτες κλιματικά περιοχές και η Ελλάδα πληρώνει σημαντικό τίμημα τις τελευταίες δεκαετίες. Παλιότερα, οι ανησυχίες για το περιβάλλον αφορούσαν κυρίως τη ρύπανση και τα επίπεδα του νέφους στις μεγαλουπόλεις, τη μόλυνση των υδάτων, τις συνέπειες της χρήσης των πυρηνικών. Σήμερα, πλάι σε όλα αυτά, προστίθενται η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη, η μείωση της βιοποικιλότητας, η αποψίλωση των δασών και η απώλεια περιοχών με φυσική κάλυψη, η μόλυνση του υδροφόρου ορίζο-

έχει περιγράψει την κλιματική κρίση χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του Τιτανικού. «Αν ο πλανήτης είναι ο Τιτανικός και η κλιματική κρίση το παγόβουνο, δεν είμαστε στη φάση που πρέπει επειγόντως να στρίψουμε το τιμόνι για να το αποφύγουμε. Έχουμε ήδη χτυπήσει το παγόβουνο και οι επιβάτες της πρώτης τάξης προσπαθούν να καταλάβουν για τον εαυτό τους τις σωστικές λέμβους». Σε αυτό το πλαίσιο, το ενδιαφέρον για την εξέλιξη των περιβαλλοντικών προβλημάτων διευρύνεται. Σημαντικά τμήματα της κοινωνίας αντιδρούν και

ντα και η μείωση του πόσιμου νερού, τα αστικά στερεά και υγρά απόβλητα, η αυξανόμενη τοξικότητα του περιβάλλοντος. Η περιβαλλοντική καταστροφή προκαλεί υποβάθμιση των συνθηκών ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους, πλήττοντας κυρίως τους φτωχούς. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, το 34% των θέσεων εργασίας στις χώρες της G20 στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, στη βιομηχανία, στον τουρισμό, στις κατασκευές κ.λπ., βασίζονται στα οικοσυστήματα και απειλούνται από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, όπως και την έλλειψη νερού και τροφής. Σε παγκόσμιο επίπεδο, μεταξύ 2000 και 2015, θεωρείται ότι χάνονταν ετησίως 23 εκατομμύρια χρόνια εργασιακού βίου, εξαιτίας ακραίων φαινομένων. Ο μαρξιστής γεωγράφος Έρικ Σβίγκενταου

Ανάγκη να αναπτυχθεί με καθολικό τρόπο η οικολογική διάσταση στη δράση του κινήματος κινητοποιούνται ενάντια στις θανατηφόρες επιλογές κυβερνήσεων και επιχειρηματικών ομίλων κατά του περιβάλλοντος. Τοπικά αλλά και παγκόσμια κινήματα προσπαθούν να ανακόψουν την υποβάθμιση και την καταστροφή των περιοχών τους. Η ίδια η πανδημία, άλλωστε, ανέδειξε ως ιδιαίτερα σημαντικά τα ζητήματα του ελεύθερου χώρου και του περιβάλλοντος. Ενώ, όλες οι έρευνες συνηγορούν πως οι νέοι άνθρωποι

σήμερα εμφανίζουν αυξημένη περιβαλλοντική ανησυχία. Το ζητούμενο είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πολιτική ενοποίηση αυτών των δράσεων σε μια αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Στο φόντο αυτό, οι κινητοποιήσεις που οργανώνονται το Σάββατο 6 Νοέμβρη, με αφορμή τη Σύνοδο του ΟΗΕ στη Γλασκώβη, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία και οφείλουν να συνδεθούν οργανικά με τους αγώνες των πυρόπληκτων στη Β. Εύβοια, την Ηλεία και αλλού. Το σύστημα προσπαθεί να βγάλει διπλά κέρδος από τη φύση: από τη λεηλασία της αλλά και από την «προστασία» ή την «αποκατάσταση» του περιβάλλοντος. Η «πράσινη ανάπτυξη» των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και των οικολογικών τεχνολογιών, το χρηματιστήριο και η αγορά ρύπων, τα βιοκαύσιμα, η γενίκευση της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας, ακόμη και σε σεισμογενείς περιοχές, εμφανίζονται ως «σωτήριες» καπιταλιστικές λύσεις στα δεινά που ο ίδιος ο καπιταλισμός προκαλεί. Κατά τη γνώμη μας, το ζήτημα της οικολογικής κρίσης δεν πρέπει απλά να τύχει μεγαλύτερης προσοχής. Αντίθετα, είναι αναγκαίο η οικολογική οπτική να αποτελεί οργανικό στοιχείο μιας χειραφετητικής αντικαπιταλιστικής πάλης. Να αναπτυχθεί με καθολικό τρόπο η οικολογική διάσταση στη συνολική δράση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Για να απαιτηθούν άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, να μπει φραγμός στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και στην ασυδοσία των πολυεθνικών, για να πληρώσουν οι καπιταλιστές για τις επιπτώσεις της δράσης τους. Ο σύγχρονος καπιταλισμός για να ξεπεράσει την κρίση του βυθίζεται με μια νέα καταλήστευση της ανθρώπινης εργασίας και του φυσικού πλούτου. Εντέλει, χωρίς την απαλλαγή της κοινωνίας και της φύσης από τα δεσμά των καπιταλιστικών σχέσεων είναι αδύνατη και η ισορροπία του ανθρώπου με το «ανόργανο σώμα του» (Μαρξ), τη φύση, και η οικολογική ισορροπία αυτή καθαυτή.

∆ιεθνή

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

περισκ πιο Βαθαίνει η κρίση στην ΕΕ και κλιμακώνεται η σύγκρουση με την Πολωνία, στην οποία επιβλήθηκε πρόστιμο ενός εκατ. ευρώ ημερησίως, για όσο διάστημα δεν αλλάζει την απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου της για πρωτοκαθεδρία της εθνικής νομοθεσίας. Η μεγαλύτερη χώρα της ανατολικής Ευρώπης διεκδικεί μεγαλύτερο «μερίδιο από την πίτα» και την εξουσία από τις Βρυξέλλες.

ΚΚ Πορτογαλίας και Μπλόκο είπαν «Όχι» Τον δρόμο για ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Πορτογαλία, ενδεχομένως και πρόωρες εκλογές, άνοιξαν το Κομμουνιστικό Κόμμα και το Αριστερό Μπλοκ, μετά την καταψήφιση του σχεδίου προϋπολογισμού που παρουσίασε ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Αντόνιο Κόστα στη Βουλή. Σημειώνεται πως η χώρα διαθέτει κυβέρνηση μειοψηφίας εδώ και έξι χρόνια, η οποία επιβιώνει λόγω της στήριξης που της παρέχουν τα δύο κόμματα, τα οποία τώρα εκτίμησαν ότι ο νέος προϋπολογισμός είναι υπέρμετρα «δημοσιονομικά ορθός» και αγνοεί την ανάγκη και τα αιτήματά τους για αυξήσεις στις κοινωνικές δαπάνες και τους μισθούς και ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι έχουν βοηθήσει καθοριστικά στην εδραίωση του Κόστα, ο οποίος εμφανίζεται να προηγείται με σημαντική διαφορά στις δημοσκοπήσεις, ενώ τα δικά τους ποσοστά σημειώνουν αρκετά μεγάλη πτώση.

Νέες… ναυμαχίες στα Στενά της Μάγχης Σε νέες… ναυμαχίες στα Στενά της Μάγχης επιδίδονται Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο, με πρόσχημα τα δικαιώματα των αλιέων τους. «Η βρετανική κυβέρνηση καταλαβαίνει μόνο τη γλώσσα της ισχύος», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γάλλος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων μετά την κατάληψη και κράτηση ενός αλιευτικού πλοίου των Βρετανών. Μάλιστα, το Παρίσι απειλεί και με νέα μέτρα από αυτή την εβδο-

Α κόσμος νάποδα του Γιώργου Μιχαηλίδη

μάδα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται οι επιπλέον δασμοί, μέχρι και η απειλή να διακοπούν οι εξαγωγές ενέργειας προς τη Βρετανία — κάτι που θα της προκαλέσει τεράστια προβλήματα, καθώς μπαίνει ο χειμώνας και υπάρχουν ήδη ελλείψεις. Φυσικά, όπως και στην περίπτωση της Βόρειας Ιρλανδίας, στη ρίζα των συγκρούσεων βρίσκονται τα άλυτα ζητήματα του Brexit και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους πρώην εταίρους για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στις μελλοντικές τους σχέσεις.

Μπαράζ πραξικοπημάτων στην Αφρική Ένα ακόμη πραξικόπημα σημειώθηκε στην Αφρική. Αυτήν τη φορά επίκεντρο ήταν το Σουδάν, το οποίο βρίσκεται σε διαρκή κρίση από την ανατροπή του προηγούμενου προέδρου-μονάρχη, Ομάραλ-Μπασίρ, το 2019. Η μεταβατική κυβέρνηση που συγκροτήθηκε ανάμεσα σε στρατιωτικούς και εκπροσώπους πολιτικών οργανώσεων δεν κατάφερε ουσιαστικά τίποτα. Το αποτέλεσμα ήταν ο στρατός να πά-

ρει την κατάσταση εξ ολοκλήρου στα χέρια του, με επιχείρημα τη… διάσωση της δημοκρατίας, την προστασία της ζωής του πρωθυπουργού και τη διοργάνωση εκλογών το συντομότερο δυνατό — το 2023 όπως ανακοίνωσε. Υπενθυμίζεται ότι ο πρόεδρος της Γουινέας ανατράπηκε από τον στρατό τον Σεπτέμβριο, στο Μάλι ο στρατός «χτύπησε» τον Μάιο, ενώ στον Νίγηρα αποτράπηκε λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου. Και να σκεφτεί κανείς πως όλη τη δεκαετία 2010-19 έγιναν «μόνο» οκτώ πετυχημένα πραξικοπήματα.

Καζάνι που βράζει τα δυτικά Βαλκάνια

έος γύρος εθνικών συγκρούσεων και ξένων επεμβάσεων στα δυτικά Βαλκάνια; Ίσως είναι νωρίς για μια τέτοια εκτίμηση, όμως τα σημάδια, που αρχίζουν και πυκνώνουν το τελευταίο διάστημα, δείχνουν πως η πιθανότητα μιας σύγκρουσης τοπικών δυνάμεων και «μεγάλων παικτών» στην περιοχή γίνεται ολοένα και πιο πιθανή. Οι «μαύρες τρύπες» είναι Κόσοβο και ΒοσνίαΕρζεγοβίνη, χωρίς η κατάσταση σε άλλες χώρες, όπως το Μαυροβούνιο και η Βόρεια Μακεδονία, να είναι απαραίτητα σταθερή. Στην Ελλάδα γνωρίζουμε καλά, άλλωστε, πως η Συμφωνία των Πρεσπών εντασσόταν σε ένα συνολικό σχέδιο της ΕΕ και των ΗΠΑ για προληπτική πρόσδεση των δυτικών Βαλκανίων στο άρμα τους, μπροστά στον κίνδυνο αναβάθμισης της παρουσίας Τουρκίας, Ρωσίας και Κίνας. Οι δυνάμεις που συνέβαλαν καθοριστικά στη διάλυση και τον κατατεμαχισμό της Γιουγκοσλαβίας

έφτασαν να καταθέτουν ανεπίσημα σχέδια για δυτικοβαλκανική συνομοσπονδία, καθώς, αδυνατώντας να σταθεροποιηθούν αλλά και να απορροφηθούν από την ΕΕ, τα συγκεκριμένα κράτη γίνονται ολοένα και πιο ευάλωτα στις παρεμβάσεις των εξ Ανατολάς ανταγωνιστών. Αυτό, πάντως, που κινδυνεύει να αλλάξει εκ βάθρων τις ισορροπίες στα δυτικά Βαλκάνια δεν είναι τα παραδοσιακά, αλλά με σαφή όρια ερείσματα της Ρωσίας και της Τουρκίας, αλλά η προσθήκη σε αυτά του παράγοντα Κίνα, η σταδιακή αλλά μεθοδική εμπορική –άρα και πολιτική– διείσδυση της οποίας δίνει νέα αυτοπεποίθηση και προσανατολισμό σε χώρες-κλειδιά όπως η Σερβία. Κάτι τέτοιο φάνηκε ξεκάθαρα, σε συμβολικό επίπεδο, στην περίοδο της πανδημίας, όταν οι σερβικές πόλεις γέμισαν με ευχαριστήριες αφίσες στον Κινέζο πρωθυπουργό για τη συνδρομή της χώρας του σε εμβό-

λια και ιατρικό προσωπικό. Όμως, πέραν του συμβολικού επιπέδου, ο ανταγωνισμός Κίνας-Δύσης είναι εμφανής σε ολοένα και περισσότερους τομείς της οικονομίας. Είναι αυτή η νέα ισορροπία στα Βαλκάνια που αλλάζει τη διαπραγματευτική ισχύ και τα σχέδια των τοπικών παικτών. Με αυτήν την έννοια, η αναζωπύρωση των σερβο-αλβανικών συγκρούσεων στο Κόσοβο και η αποφασιστική προώθηση βημάτων ντε φάκτο ανεξαρτητοποίησης των Σέρβων της Βοσνίας, που σημειώνονται το τελευταίο διάστημα, αποτελούν όψεις αυτής της δυναμικής. Παρά τις απειλές Ευρωπαίων και Αμερικάνων αξιωματούχων, οι φυγόκεντρες τάσεις φαίνεται να ενισχύονται, πατώντας φυσικά τόσο στη ρωσοκινεζική ενίσχυση όσο και στην πλήρη αποτυχία των κρατικών οντοτήτων της περιοχής, ιδιαίτερα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Το μέλλον της περιοχής δεν φαντάζει ευοίωνο...