Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 17-18.6.2022 - Αρ. Φύλλου Prin 1576 by 21aristera

Συνέντευξη Φοίβος ∆εληβοριάς

Ζούμε στα χρόνια του ωμού εκβιασμού ύ > σελ. 11

Αντιπολεμικές αντιΝΑΤΟϊκές διαδηλώσεις στις 29 Ιούνη

Ρ. Μονάκη, η, πος: Σ. Στρούμπος: ή, Τέχνη, ζωή, αγώνας!

> σελ. 5, 7

> σελ. 21

‣ Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

‣ www.prin.gr

€2

‣ ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

ΕΤΟΣ 32ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1.576

Η εποπτεία «φεύγει», νέα μνημόνια έρχονται

ανηγυρίζει η κυβέρνηση της ΝΔ για την πρόταση του Eurogroup για έξοδο της Ελλάδας από την «ενισχυμένη εποπτεία» στις 20 Αυγούστου. Βεβαίως, τα μνημόνια είναι εδώ, καθώς οι εκατοντάδες νόμοι και οι χιλιάδες διατάξεις που επιβλήθηκαν από το 2010 είναι σε πλήρη ισχύ. Γι’ αυτό και η τρομερή ταπείνωση μισθών και συντάξεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, ο ΕΝΦΙΑ και οι τεράστιοι φόροι στα καύσιμα, η ιδιωτικοποίηση των πάντων. Εξάλλου, η Ελλάδα θα συνεχίσει να βρίσκεται υπό «απλή» εποπτεία, όπως όλες οι χώρες που βγήκαν από «πρόγραμμα», αλλά και υπό αυστηρή επιτήρηση, καθώς ανήκει στις υπερχρεωμένες χώρες. Ταυτόχρονα, ισχύει ο κανονισμός του «ευρωπαϊκού εξαμήνου», που δίνει στην κομισιόν μεγάλα περιθώρια παρέμβασης στα εσωτερικά ενός κράτους- μέλους. Άρα δεν υπάρχουν λόγοι για πανηγυρισμούς, πολύ περισσότερο, όταν η εκτίναξη του χρέους (κρατικού και ιδιωτικού), η μεγάλη αύξηση του κόστους δανεισμού, οι ανισορροπίες της οικονομίας και η κρίση που αναπτύσσεται, οδηγούν σε νέα μνημόνια. >>> σελ. 3, 5, 17

∆ιαδήλωση πρωτοβάθμιων σωματείων ενάντια στον νόμο Χατζηδάκη και τη λεηλασία της ακρίβειας την Πέμπτη, στάση εργασίας και μαζική μοτοπορεία διανομέων της e-food την Παρασκευή, ξεσηκωμός των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ κατά του ξεπουλήματος, το εργατικό κίνημα δηλώνει «παρών»!

∆ιώξεις

∆ιάλογος

Ποινική εξόντωση αγωνιστών

Αντικαπιταλιστική Αριστερά, δράση και συνεργασία

Η μαχόμενη δικηγόρος Αρετή Σκουνάκη, με αφορμή την πρόσφατη καταδίκη του Ηλία Σμήλιου για τη συμμετοχή του στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών, προειδοποιεί για την οικοδόμηση του ποινικού-αστυνομικού κράτους και καλεί σε συναγερμό αγώνα για τις λαϊκές ελευθερίες και δικαιώματα. >>> σελ. 17

Αριστερές οργανώσεις τοποθετούνται αι πάνω στην πρόταση του ΝΑΡ για την ανασυγκρότηση και τη συσπείρωση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Σήμερα γράφουν: Κόκκινο Νήμα, ΕΚΚΕ, Ξεκίνημα, ΕΕΚ και ΑΠΟ. Συνέχεια στο επόμενο. >>> σελ. 18-20 20

Θλιβερή πρωτιά (και) στη στέγαση Νέα μαύρη πρωτιά για την Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, είναι η χώρα της ΕΕ με τις χειρότερες συνθήκες διαβίωσης όσον αφορά το κόστος στέγασης και τον συνωστισμό. Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό πληθυσμού που ζει σε νοικοκυριά που δαπανούν για στέγαση το 40% ή και παραπάνω του διαθέσιμου εισοδήματος και συνωστίζεται κάτω από την ίδια στέγη. «Η Ελλάδα έχει καταπληκτική ποιότητα ζωής», ισχυρίζεται ο Μητσοτάκης. Ας πάει να το πει στους ανθρώπους που δεν έχουν 36 ακίνητα όπως αυτός και μένουν στο ίδιο δωμάτιο με τα ενήλικα αδέρφια τους.

Ανάλυση του Σταύρου Μαυρουδέα

Τα κέρδη φταίνε για τον πληθωρισμό Οι τρομερές ανατιμήσεις που σαρώνουν εργαζόμενους και λαό οφείλονται στην αυξημένη κερδοφορία. Καταρρέουν οι απάτες της κυβέρνησης περί «βίαιης ανάπτυξης», καθώς όλοι οι μακροοικονομικοί δείκτες χειροτερεύουν και η οικονομία βυθίζεται σε νέα κρίση. Έκρηξη χρέους, στασιμοπληθωρισμός και περιβάλλον κοινωνικών εκρήξεων. >>> σελ. 8-9

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Η δεύτερη ματιά

editorial

Γιώργος Τσαντίκος

(Κορονο)πάρτι αδιαφορίας και κυνισμού

Στο «Mitsotakis Total War», την τρέχουσα άσκηση ύφους του καπιταλισμού στην Ελλάδα, ο ηγέτης είναι καλά προστατευμένος όπου και να πάει, είτε στην πρωτεύουσα είτε εκτός. Ακόμα κι όταν γίνεται γνωστό πως παίρνει επιχορήγηση ως... αγρότης.

Ούτε δύο μήνες δεν έχουν περάσει απ’ όταν ο Γκίκας Μαγιορκίνης εκτιμούσε ότι το επόμενο διάστημα στην Ελλάδα θα καταγραφεί «είτε επιπέδωση των μολύνσεων είτε μία μικρή αύξηση», ξεκαθαρίζοντας πάντως ότι «δεν θα υπάρξει έξαρση του ιού, που θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα». Κι όμως, πριν ακόμα φτάσουμε στην «καρδιά» της τουριστικής σεζόν, ο κορονοϊός «θερίζει» στους τουριστικούς προορισμούς: Την εβδομάδα 6-12 Ιουνίου καταγράφηκε θετικότητα 36,98% στη Μύκονο, 25,32% στη Σαντορίνη, 16,14% στην Κάρπαθο, 14,77% στην Πάρο. Συνολικά, την τελευταία εβδομάδα ο αριθμός των νέων κρουσμάτων αυξήθηκε κατά 35% σε σχέση με την προηγούμενη, ενώ η αυξημένη κυκλοφορία του ιού στην κοινότητα έχει αρχίσει να αποτυπώνεται και στους λεγόμενους «σκληρούς δείκτες», κυρίως με αύξηση εισαγωγών στα νοσοκομεία. Με αυτά τα δεδομένα, ο υπουργός Υγείας Θ. Πλεύρης προειδοποίησε την Πέμπτη ότι θα υπάρξει νέο πανδημικό κύμα το καλοκαίρι, που «δεν αναμένεται να μας επηρεάσει» (!), ενώ μετέθεσε την όποια τυχόν λήψη μέτρων για τον Σεπτέμβριο.

Παίζοντας Total War στ’ αλήθεια

Στο ίδιο έργο θεατές για τρίτη χρονιά: «Πάρτι» της τουριστικής «βαριάς βιομηχανίας», με μηδαμινά μέτρα προστασίας, και κατόπιν, στην εκπνοή της τουριστικής περιόδου, η δαμόκλειος σπάθη των περιοριστικών μέτρων ή/και των διαχωρισμών να κρέμεται πάνω από τους κατοίκους της χώρας, ντόπιους και μετανάστες, που μαζεύουν τα «σπασμένα» της σεζόν. Και, φυσικά, όλα αυτά στην πλάτη των ξεχασμένων «ηρώων» υγειονομικών, προς τους οποίους, όπως κατήγγειλε ο ΓΓ της ΟΕΝΓΕ Πάνος Παπανικολάου προκαλώντας τη μήνιν της «στρατιάς» διαδικτυακών τρολς του Μαξίμου, το κράτος έχει κηρύξει «στα μουλωχτά» στάση πληρωμών όσον αφορά τις δεδουλευμένες εφημερίες. Ταξική, τοξική και βαθιά ανθυγιεινή η κυβερνητική πολιτική για την υγεία, δυόμισι χρόνια μετά την έκρηξη της πανδημίας.

Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

το Rome: Total War, το ηλεκτρονικό παιχνίδι για υπολογιστή στο οποίο έχουν ξοδευτεί εκατομμύρια εργατοώρες, κάθε εθνότητα είχε έναν ηγέτη, με διαδικασία φυσικής διαδοχής, αν όλα πήγαιναν καλά, ή με ίντριγκα και καμαρίλα, αν επίσης πήγαιναν όλα καλά. Εκτός αυτού, καλό ήταν να είχες τον κατά καιρούς ηγέτη στην πρωτεύουσά σου, γιατί κινδύνευες, αν για παράδειγμα διέμενε αντί για την οχυρωμένη Ρώμη στα ανοχύρωτα Τρίκαλα Ημαθίας, να γίνει εύκολος στόχος για τους αντιπάλους, με όλες τις συνέπειες. Στο «Mitsotakis Total War», την τρέχουσα άσκηση ύφους του καπιταλισμού στην Ελλάδα, ο ηγέτης είναι καλά προστατευμένος, όπου και να πάει, είτε είναι στην πρωτεύουσα, είτε σε κάποια νησιωτική περιοδεία. Φροντίζει γι’ αυτό ένα ειδικό σώμα που θα μπορούσε να αντιστοιχηθεί με το Total War σε αναλώσιμο πεζικό που εναλλάσσεται στην πολιτική του αναφορά ανάλογα με το τι λέει ο ηγέτης, στα τμήματα ναϊτών και λοιπών σιδερόφρακτων που εφαρμόζουν τις βουλές σε επικίνδυνους χώρους, όπως π.χ. τα πανεπιστήμια, σε πιο επίλεκτα σώματα ιππικού και ινφλουένσερς, που φροντίζουν να επιτίθενται με λοξή φάλαγγα (ολογράφως: social media) σε όποιους-ες αμφισβητούν την ακεραιότητα-ικανότητααίσθηση χιούμορ-αγροτικότητα του ηγέτη και, τέλος, τις εντελώς ειδικές μονάδες που χρειάζονται χρόνο και πρώτες ύλες για να φτιαχτούν, που τις στέλνεις σε μια επιτροπή σοφών της ΕΕ, για παράδειγμα, για να κάνουν πιο σύνθετη δουλειά και να μείνει κάτι και για τους επόμενους. Η σχετικά πρόσφατη είδηση ότι ο πρωθυπουργός παίρνει επιχορήγηση ως αγρότης, θύμισε τις «ωραίες» μέρες της προεκλογικής περιόδου του ‘85, όταν ο

Η εργατική τάξη, είτε με γράσα στα χέρια, είτε με πληκτρολόγια, κουτάλες σεφ και αμέτρητες σημειώσεις, σπρώχνεται στην πρώτη γραμμή προς γενική ανάλωση

πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, επίσης Μητσοτάκης και επίσης μετέπειτα πρωθυπουργός, ανάλογα με το πού βρισκόταν, έβρισκε ένα σημείο ταύτισης με το περιβάλλον. Σαν τον Ζέλινγκ, τον ήρωα του Γούντι Άλεν στην ομότιτλη ταινία, που προσαρμοζόταν και εμφανισιακά παντού, ο Κώστας Μητσοτάκης πήγαινε, παραδείγματος χάρη, περιοδεία στην Ευρυτανία και έλεγε «είμαι κι εγώ Ευρυτάνας». Πήγαινε στην ΕΣΗΕΑ και έλεγε «είμαι και εγώ δημοσιογράφος». Πήγαινε στην προκεχωρημένη γραμμή Πύργος-Ζαχάρω-Γιαννιτσοχώρι και έλεγε «είμαι και εγώ ελαιοπαραγωγός». Το ωραίο ήταν ότι όλες οι ιδιότητες που επικαλούνταν, είχαν μια κάποια βάση. Η οικογένεια Μητσοτάκη δεν έγινε παντοδύναμη γιατί ο νυν ηγέτης πήρε απλά ένα πτυχίο στις ΗΠΑ, αλλά γιατί οι προκάτοχοι φρόντισαν να έχουν πρόσβαση στα πιο κρυφά κύτταρα της ελληνικής κοινωνίας (περίπου αυτό που περιέγραφε στο «Κοντρόλ» ο Βασίλης ο Παπακωνσταντίνου ας πούμε): ήταν και

αγρότης και δημοσιογράφος και, αν χρειαζόταν, θα δήλωνε και αστροναύτης. Μπορεί τον καιρό εκείνο να μην είχε το ακριβές, άμεσο και μόνιμο αποτέλεσμα η παράθεση ιδιοτήτων, καθώς τις εκλογές του ‘85 η Ν∆ τις έχασε και το ‘89-91 δεν θέλει να το θυμάται και πολύ (αν και ένα κομμάτι της αναφέρεται σήμερα στην περίοδο μέχρι το ’93 ως τη «σωστή μητσοτακική περίοδο»), αλλά οι σπόροι της πανιδιότητας καρπίζουν σήμερα: Ο σύγχρονος Μητσοτάκης μπορεί, χάρη στο «στράτευμα» (βλ. άνωθι οδηγίες Total War), να μην χρειάζεται καν ο ίδιος να δικαιολογήσει γιατί, ενώ είναι πρωθυπουργός, παίρνει και γιατί αποδέχεται μια αγροτική επιδότηση, τη στιγμή που δεν τινάζει τις ελιές – αν και κάποιο πλάνο σε ελαιώνα με λιόπανα απλωμένα τον Οκτώβριο ενόψει εκλογών δεν αποκλείεται– και τέλος πάντων, ούτε οι υπόλοιποι αγρότες της χώρας περνάνε υπέροχα, ούτε ένα μεγάλο ποσοστό εργαζομένων της πιάνουν τα 8.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα. Όσο για το Total War της πραγματικότητας, είναι σε εξέλιξη. Η εργατική τάξη, είτε με γράσα στα χέρια, είτε κυρίως πια με πληκτρολόγια που παράγουν κώδικα, με πιπέτες και τρυβλία, με κουτάλες σεφ και αμέτρητες σημειώσεις (ναι, η υπεραξία παράγεται και αλλού πια…), σπρώχνεται στην πρώτη γραμμή προς γενική ανάλωση. Όπως το περιγράφει ένα τραγουδάκι που ακούστηκε πρόσφατα υπό τον αττικό ουρανό: «Κι όταν ο ουρανός σκοτεινιάζει και μπροστά είναι ο πόλεμος/σε ποιον δίνουν ένα όπλο και τον σπρώχνουν στην πρώτη γραμμή;/ Και περιμένουν να πεθάνουμε για την πατρίδα/αν και ποτέ δεν είχαμε ούτε ένα άθλιο κομμάτι γης» (Dropkick Murphys, «Worker’s Song»).

‣ Ιδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες- Έρευνες» Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία Kωδικός 2806, Κλεισόβης 9, 106 77 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, prin@otenet.gr | http://www.prin.gr ‣ Tραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων: ALPHA BANK 260002002006023 • IBAN: GR1801402600260002002006023 ‣ Εκδότης: Δημήτρης Δεσύλλας ‣ Eκτύπωση: ΚΛΕΝΙΚ ΕΕ ‣ Layout: Χριστίνα Λουλούδα

Το θέμα

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

πό βδομάδα σε… βδομάδα η κυβέρνηση μεταθέτει τα περιβόητα «μέτρα στήριξης» για τα καύσιμα, ενώ η πλατφόρμα για την επιστροφή χρημάτων από τους λογαριασμούς ρεύματος ενεργοποιήθηκε μόλις την Παρασκευή, δηλαδή περίπου ενάμιση μήνα μετά την εξαγγελία της! Η κυβέρνηση διά του πρωθυπουργού αυτοπροσώπως, διαπιστώνει με κυνισμό πως «πράγματι, η χώρα μας έχει σχετικά αυξημένες τιμές βενζίνης σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες», επειδή «διαχρονικά είχαμε υψηλούς φόρους στη βενζίνη», κάτι σαν φυσικός νόμος δηλαδή. Ας μην έχουν όμως αγωνία οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι νέοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι για το μελλούμενο «fuel pass 2», όποτε κι αν έρθει. Το σενάριο που κυκλοφορεί η κυβέρνηση είναι ότι θα δοθεί με «διευρυμένα κριτήρια», δηλαδή θα το πάρουν και οι υψηλοεισοδηματίες και ότι μπορεί να είναι μερικά ευρώ παραπάνω από το έτσι κι αλλιώς πενιχρό ποσό των 15 περίπου ευρώ τον μήνα του πρώτου τριμήνου εφαρμογής του. Όσο για τον νέο μηχανισμό διαμόρφωσης της χονδρικής τιμής ρεύματος, η κυβέρνηση μπορεί να είχε υποσχεθεί την «ουσιαστική κατάργηση» της ρήτρας αναπροσαρμογής, ωστόσο με τα νέα τιμολόγια που ετοιμάζονται, απλώς την κρύβουν σε μια τελική χρέωση που υπόσχεται να μην είναι μεγαλύτερη από αυτή με τη ρήτρα! Ίσως όχι τυχαία, σε μια έκρηξη ειλικρίνειας, ο ίδιος ο Χρ. Σταϊκούρας παραδέχτηκε πως για το οικονομικό επιτελείο τα νέα μέτρα μπορεί να είναι «γενναία», αλλά και για τον πολίτη «ψίχουλα»! Η πραγματικότητα πάντως τρέχει πολύ πιο γρήγορα από την κυβέρνηση. Για παράδειγμα, ο Γενικός Δείκτης Τιμών Εισαγωγών στη Βιομηχανία, τον Απρίλιο εκτινάχθηκε κατά 39,1% σε σχέση με τον αντίστοιχο περσινό μήνα. Οι τιμές σε ηλεκτρικό ρεύμα και φυσικό αέριο υπετριπλασιάστηκαν (+221,1%), στα προϊόντα διύλισης πετρελαίου διπλασιάστηκαν (+95,1%), αργό πετρέλαιο και φυσικό αέριο ακρίβυναν κατά 82,3%, τα βασικά μέταλλα 30,7%, η κατασκευή επίπλων 15,2%, τα προϊόντα χαρτοποιίας 13,9%, τα τρόφιμα 9,6%. Όσον αφορά τη χονδρική τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, τον Μάιο ήταν 2η στην ΕΕ, πίσω μόλις από την Ιταλία, με 225 ευρώ/μεγαβατώρα. Στη λιανική αγορά καυσίμων η ανηφόρα στις τιμές δεν έχει τέλος. Η μέση τιμή στην αμόλυβδη ξεπέρασε πλέον τα 2,5 ευρώ, ενώ το εξωφρενικό σενάριο για 3 ευρώ/ λίτρο φαίνεται όλο και πιο «ρεαλιστικό»! Στις 13 Ιουνίου, η Ελλάδα ήταν η 6η πιο ακριβή χώρα στον κόσμο και η 4η στην ΕΕ στην αμόλυβδη. Η χώρα μας είναι επίσης 16η ακριβότερη στο ντίζελ και 3η ακριβότερη στο LPG, πίσω από την εμπόλεμη Ουκρανία και τη Σουηδία! Καθοριστικός παράγοντας γι αυτή την εξέλιξη είναι ο περιβόητος Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης, που έχει διαμορφωθεί από το 2017 στα 0,7 ευρώ/λίτρο, διπλάσιος από τον ελάχιστο ΕΦΚ που έχει θεσπίσει η ΕΕ και 4ος υψηλότερος στην ΕΕ. Ο δε ΦΠΑ 24% είναι από τους υψηλό-

Να καταργηθούν τώρα οι φόροι σε ρεύμα, καύσιμα, τρόφιμα Λαίλαπα ακρίβειας Δημήτρης Σταμούλης

▸ Για να αλλάξει η κατάσταση για τον λαό, απαιτείται ένα πλαίσιο πάλης που θα βαζει στο στόχαστρο τα κέρδη των καπιταλιστών τερους στην Ευρώπη. Έτσι, τα μισά χρήματα πηγαίνουν στους φόρους. Πέρα όμως τη φοροληστεία του κράτους μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την αισχροκέρδεια στα καύσιμα έχουν και τα δύο εγχώρια διυλιστήρια. Πιεζόμενη από την οργή του κόσμου, για πρώτη φορά η διοίκηση των ΕΛΠΕ μίλησε για τις αυξήσεις στα υγρά καύσιμα, αλλά για να «θολώσει» τα νερά και να εμφανιστούν οι καπιταλιστές των διυλιστηρίων όχι απλώς ως «αθώοι» αλλά και ως... θύματα της ακρίβειας. Ο διευθύνων σύμβουλος Α. Σιάμισιης υποστήριξε ότι «είναι περιορισμένη η δυνατότητα παρέμβασής μας» και ότι «το 90% της τιμής που φτάνει στον καταναλωτή αφορά το κόστος του προϊόντος και

τους φόρους», για να αποφανθεί ότι καμπάνια ενάντια στην ακρίβεια, το «το περιθώριο που έχουμε σε εμπορικό κόστος ζωής και τους άθλιους μισθούς επίπεδο είναι κάτω του 5%». Βέβαια, οι «Κανένα Σπίτι χωρίς φαγητό, ρεύμα βενζινοπώλες Θεσσαλονίκης, ήδη από και νερό» που «τρέχει» σε γειτονιές για τον Μάρτιο, είχαν «καρφώσει» τα διυτον Ιούνιο η Πρωτοβουλία Αριστερών λιστήρια για «καθημερινά πρωτόγνωρα Αντικαπιταλιστικών Κινήσεων Πόλης πολύ μεγάλες αυξήσεις» και ότι μέσα σε και Περιφέρειας και Εργατικών Σχημάλίγες ημέρες αύξησαν την τιμή του πετων διατυπώνει συγκεκριμένα αιτήματρελαίου κίνησης κατά 40 λεπτά. τα όπως: Δραστικές μειώσεις των τιμών Για του λόγου το αληθές, η εταιρεία των βασικών και λαϊκών αγαθών. Όλα αναλύσεων Wood έγραψε ότι «είναι δύτα αγαθά που είναι απαραίτητα για τη σκολο να φανταστεί κανείς ένα καλύδιαβίωση (τρόφιμα, ρεύμα, νερό, καύσιτερο επιχειρηματικό περιβάλλον για τις μα) να αποδεσμευτούν από οποιαδήποτε εταιρείες του κλάδου πετρελαίου και φορολογική επιβάρυνση (ΦΠΑ, ειδικοί φυσικού αερίου στην Ελλάδα από φόροι). Κατάργηση του ΦΠΑ στα αυτό που βλέπουμε σήμεείδη πρώτης ανάγκης και διΠαγκόσμιες ρα». Και τα αποτελέσμαατροφής. Κατάργηση του τα δικαιώνουν αυτή την ειδικού φόρου στα καύ«διακρίσεις» εκτίμηση: Τα ΕΛΠΕ σιμα. Να σταματήσει της Ελλάδας στην κατέγραψαν σημαντιη διαπραγμάτευση ακρίβεια: 6η στον κή αύξηση κατά 54% των βασικών αγαθών στα συγκρίσιμα κέρδη κόσμο και 4η στην ΕΕ στα διάφορα χρηματιEBITDA στο α΄ τρίμηστήρια και να επιβληστη βενζίνη, 2η στην θεί νο του 2022 με 99 εκατ. πλαφόν στις τιμές ΕΕ στο ρεύμα ευρώ και καθαρά κέρτους, να καταργηθεί το δη 4 εκατ. ευρώ. Σχεδόν χρηματιστήριο ενέργειας. τριπλάσια κερδοφορία, 197 Η ΔΕΗ και όλες οι μονάδες εκατ. ευρώ εμφάνισε η Motor Oil παραγωγής, μεταφοράς, διανοτο ίδιο τρίμηνο. Οι δύο εταιρείες αύξημής και εμπορίας του ρεύματος, καθώς σαν κατά 63% και 73% τις πωλήσεις τους. και οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται Για να αλλάξει η κατάσταση για τον στην αγορά πετρελαίου να περάσουν στο λαό απαιτείται ένα πλαίσιο διεκδικήσεδημόσιο, χωρίς αποζημίωση, με εργατιων που θα συγκρούεται με την πολιτική κό και λαϊκό έλεγχο. Να αυξηθούν τώρα των «ψίχουλων» της κυβέρνησης και θα όλοι οι μισθοί και να φορολογηθούν τα «θίγει» τα κέρδη των καπιταλιστών. Η κέρδη του κεφαλαίου.

Από σπόντα *** Το προεκλογικό σκηνικό στήνεται * Κι αν όντως έχουμε κάλπες την άνοιξη του 2023, θα μας ταλαιπωρήσει πολύ καιρό * Όποιος θέλει το βλέπει και είναι άκρως… κουραστικό. *** Ένα είναι το κυρίαρχο στοιχείο: Να μην μιλήσει κανείς για πολιτικές θέσεις * Καθότι είναι η… αχίλλειος πτέρνα της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ * Καθότι οι συμφωνίες είναι περισσότερες από τις διαφωνίες τους * Βολεύεται και ο Ανδρουλάκης με αυτό, που ούτως ή άλλως δεν έχει να πει κάτι περισσότερο * Ποτέ δεν είχε. *** Έτσι λοιπόν από τη μια (τη ΝΔ) θα έχουμε Παππά και Καλογρίτσα με ολίγη από Παπαγγελόπουλο * Κανάλια, λεφτά, συμφωνίες, επιχειρηματίες και Novartis * Από την άλλη θα αναλάβει… ο «αυριανο-ΣΥΡΙΖΑ» * Προσωπικά σκάνδαλα του Στάσση στη ΔΕΗ * Το πόθεν έσχες του Μητσοτάκη * Πόσα σπίτια έχει η Μαρέβα * Αν σβήστηκε από μαρτυρία το όνομα του Λοβέρδου (ΠΑΣΟΚ είναι αυτός αλλά χρεώνεται δικαίως στη ΝΔ). *** Κι ενώ όλα αυτά θα μεσουρανούν στην πολιτική ατζέντα, ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας θα… καταδικάζουν την τοξικότητα * Και θα την επιρρίπτει ο ένας στον άλλον * Με λίγα λόγια, σκηνικό κλασσικού δικομματισμού. *** Το μόνο που μπερδεύει το πράγμα είναι πως στις πρώτες εκλογές δεν θα προκύψει αυτοδυναμία * Κι εδώ όλοι μαζί θα «βαράνε» τον Ανδρουλάκη * Και πάλι, βέβαια, δίχως πολιτική * Η διακυβέρνηση θα είναι θέμα των «ηγετών» και του «χαρακτήρα» τους. *** Έχετε καταλάβει πως έρχονται και πολιτικές φιέστες * Θυμάστε το 2018 που πανηγύριζε ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί τελείωσαν τα μνημόνια; * Φέτος θα πανηγυρίσει τον Αύγουστο η ΝΔ * Γιατί τελειώνει η ενισχυμένη εποπτεία. *** Το μόνο που έμεινε από τα μνημόνια και την εποπτεία είναι η φτώχεια, η ανεργία, οι μειωμένοι μισθοί, η ανυπαρξία υγείας, παιδείας, οι ιδιωτικοποιήσεις * Αυτά όμως δεν τους απασχολούν * Αφού «αλλάζουμε φάση». *** Τώρα τι αλλαγή είναι αυτή, όταν η ΕΕ ετοιμάζεται να επαναφέρει τα πρωτογενή πλεονάσματα, θα το διαπιστώσουμε όλοι * Μετά τις φιέστες...

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Κυβέρνηση

Πολιτική

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Ακροδεξιά κι ακροκεντρώους επιστρατεύει για τις εκλογές ▸ Την αμφίπλευρη διεύρυνση της Ν∆ παρουσίασε ο Κ. Μητσοτάκης

«Ν

ερό στον μύλο» της σεναριολογίας περί πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο έριξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη συνέντευξη που παραχώρησε την Τρίτη στην κρατική τηλεόραση. Ταυτόχρονα, έδωσε το στίγμα ότι η ΝΔ θα κατέβει στην εκλογική αναμέτρηση με μια «βεντάλια» στελεχών στα ψηφοδέλτιά της, από την ακροδεξιά έως το ακραίο κέντρο. Ο πρωθυπουργός στην εν λόγω συνέντευξη επανέλαβε το ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Απέφυγε όμως να ορίσει συγκεκριμένο χρόνο, όπως σε προηγούμενες συνεντεύξεις του, όπου προσδιόριζε τις κάλπες για την «άνοιξη του 2023». Αντιθέτως, λέγοντας πως «πάντα μπορεί να συντρέχουν κάποιοι λόγοι για πρόωρες εκλογές και να υπάρχουν πολύ περισσότεροι λόγοι για να μην πάει κανείς σε πρόωρες εκλογές», έδωσε την αίσθηση του «ζυγιάσματος» όλων των ενδεχομένων. Άλλωστε, η διεθνής κατάσταση μπορεί εύκολα να δώσει τις απαραίτητες δικαιολογίες στον πρωθυπουργό, ώστε να «ξεπεράσει» τις έως τώρα φραστικές δεσμεύσεις του. Αυτό που σίγουρα έγινε εμφανές ήταν η αδυναμία χάραξης τακτικής από τη Νέα Δημοκρατία. Όπως φαίνεται, το

Μέγαρο Μαξίμου άγεται και φέρεται από την εικόνα των δημοσκοπήσεων και αυτή θα καθορίσει τις τελικές αποφάσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κ. Μητσοτάκης επανέλαβε ότι δεν πιστεύει στη λεγόμενη «αναλογική» (το σύστημα με το οποίο θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, με όριο εισόδου 3%), επισημαίνοντας πως «το μείζον ζητούμενο, σήμερα, για τη χώρα είναι η σταθερότητα και η κυβερνησιμότητα». Από την άλλη, όμως, δεν υπήρξε κατηγορηματικός στο ότι θα προχωρήσει άμεσα σε δεύτερες απανωτές εκλογές. Τόνισε ότι «η πρόθεσή μου είναι να έχουμε τη δυνατότητα να σχηματίσουμε κυβέρνηση με αντίστοι-

χο τρόπο με το 2019». Ωστόσο, όταν ρωτήθηκε για την πιθανότητα συγκυβέρνησης με το κόμμα του Βελόπουλου, ανέφερε πως «δεν θα απαντήσω σε κανένα υποθετικό σενάριο για εκλογές, οι οποίες ακόμα απέχουν ένα χρόνο από τώρα». Επίσης, τόνισε πως «σε καμία περίπτωση η πρώτη εκλογή δεν είναι αδιάφορη για εμάς. Αντιμετωπίζουμε την πρώτη κάλπη ως την τελική κάλπη». Μια δήλωση που δείχνει και τον φόβο της ΝΔ για το ενδεχόμενο οι ψηφοφόροι της να πάνε με «χαλαρή ψήφο» την πρώτη Κυριακή. Ο Κ. Μητσοτάκης κατέστησε σαφές ότι θα συνεχίσει στη λογική του «ανοίγματος» τόσο προς το κέντρο και το ΠΑΣΟΚ,

με κινήσεις όπως αυτή του διορισμού του Ευάγγελου Βενιζέλου στην «Επιτροπή Σοφών για το Συμβούλιο της Ευρώπης». Ταυτόχρονα, όμως, θα επιχειρήσει να απευθυνθεί και στο ακροδεξιό κοινό, το οποίο θεωρεί «δεξαμενή». Έτσι, λοιπόν, μίλησε για ψηφοφόρους που πιστεύουν στην ελεύθερη οικονομία και τοποθετούνται στο κέντρο αλλά και για ψηφοφόρους με έντονο το «πατριωτικό» στοιχείο. Μάλιστα, ανέφερε ότι η κυβέρνησή του θα επιδιώξει να είναι αυτοδύναμη όχι όμως και μονοκομματική. Επισημαίνοντας ότι στο σχήμα θα χωρούν στελέχη από ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού φάσματος, αρκεί να είναι «οι καλύτεροι». Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, ότι ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι δεν θα υπάρξει ευρεία ανανέωση στα ψηφοδέλτια της ΝΔ, τονίζοντας ότι αυτά έχουν ανανεωθεί σε σημαντικό βαθμό στις εκλογές του 2019. Μήνυμα που απευθύνεται σε «σαμαρικούς» και «καραμανλικούς». Αμφότερες οι δύο ισχυρές τάσεις έχουν αρχίσει να κινούνται στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, μετά την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στο Συνέδριο της ΝΔ και τη δημόσια παρέμβαση που πραγματοποίησε ο Κώστας Καραμανλής στις αρχές Ιουνίου.

ΤΕΤ Α ΤΕΤ ΤΣΙΠΡΑΤΣΟΥΝΗ

∆ιαφωνία στα «σημεία», συμφωνία στα βασικά

ε καλό κλίμα ήταν η συνάντηση γνωριμίας που είχαν στο γραφείο του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με το νέο πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα Τζορτζ Τσούνη. Ο Α. Τσίπρας εξέφρασε τη στήριξη του στην προώθηση του στρατηγικού διαλόγου ΗΠΑ-Ελλάδας με έμφαση στην «άμυνα», την οικονομία και την ενέργεια. Ωστόσο, εξέφρασε τη διαφωνία του με την πρόσφατη αναθεώρηση της αμυντικής συμφωνίας όσον αφορά τη χρονική της διάρκεια (αορίστου χρόνου) και τη μη εξασφάλιση δέσμευσης από τις ΗΠΑ

να υποστηρίξουν την Ελλάδα σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης. Ακόμα, ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε διαφωνίες για την αποστολή βαρέως οπλισμού στην Ουκρανία, ειδικά εφόσον αυτή η αποστολή εξασθενεί τις αμυντικές θέσεις στα παραμεθόρια ελληνικά νησιά. Μεταξύ άλλων, στη συνάντηση συζητήθηκε το θέμα της προοπτικής ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ στη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία. O αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε επιφυλάξεις, όχι γιατί αυτή η επέκταση του ΝΑΤΟ μπορεί να οδηγήσει σε κλιμάκωση και παραπέρα

ανάφλεξη των πολεμικών συγκρούσεων, αλλά για το ενδεχόμενο να κερδίσει πόντους η Τουρκία με τις αξιώσεις της σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων. Επιπλέον, ζήτησε από τις ΗΠΑ να παγώσουν την αναβάθμιση των τουρκικών F16 και την πώληση οπλικών συστημάτων στη γειτονική χώρα. Με απλά λόγια, εκφράστηκαν από την πλευρά του Τσίπρα επιμέρους διαφοροποιήσεις και ενστάσεις αλλά όχι στρατηγική διαφωνία με την ουσία του ασφυκτικού εναγκαλισμού της χώρας από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

έες μεγάλες απειλές για την ειρήνη προκαλούνται από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, που θα πραγματοποιηθεί στη Μαδρίτη στις 29-30 Ιουνίου. Γι’ αυτό αποκτούν πολύ μεγάλη σημασία οι αντιπολεμικές αντιΝΑΤΟϊκές κινητοποιήσεις που προγραμματίζονται σε Ελλάδα και άλλες χώρες. Αποκαλυπτικός για την ατζέντα της Μαδρίτης ήταν ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, μετά τη συνάντηση των υπουργών Άμυνας την Πέμπτη. «Στη Σύνοδο Κορυφής θα λάβουμε αποφάσεις για να κάνουμε το ΝΑΤΟ ακόμα πιο ισχυρό και πιο ευέλικτο, σε έναν κόσμο που είναι πιο επικίνδυνος και πιο ανταγωνιστικός», είπε ο Γενς Σόλτενμπεργκ, απαριθμώντας πέντε βασικούς τομείς που θα παρθούν αποφάσεις: Σημαντικά ισχυρότερη «αποτροπή και άμυνα», διαρκής υποστήριξη στην Ουκρανία και «άλλους εταίρους που κινδυνεύουν», νέα Στρατηγική Αντίληψη του ΝΑΤΟ που θα αναφέρεται στη Ρωσία, τις αναδυόμενες προκλήσεις και –για πρώτη φορά– στην Κίνα, «καλύτερο καταμερισμό των βαρών και παροχή πόρων» (δηλαδή αύξηση των στρατιωτικών δαπανών) και ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας. Χαρακτηριστικό των νέων απειλητικών στοχεύσεων της λυκοσυμμαχίας σε Ασία και Ειρηνικό είναι πως στη σύνοδο θα λάβουν μέρος οι ηγέτες της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Σε αυτό το σκηνικό, το ΝΑΤΟ έχει αναθέσει ρόλο στην Ελλάδα, που «είναι ένας ισχυρός και πολύτιμος σύμμαχος» (όπως είπε ο Γ. Στόλτενμπεργκ στο ΑΠΕΜΠΕ). «Βρίσκεται σε στρατηγική τοποθεσία στη Βαλκανική Χερσόνησο, στο σταυροδρόμι Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής,

Πολιτική

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Αντιπολεμική πάλη

Γιάννης Ελαφρός

Συναγερμός ενάντια στο ΝΑΤΟ ▸ Μέρα δράσης στις 29 Ιούνη που διεξάγεται η Σύνοδος στη Μαδρίτη και συμβάλλει στην κοινή μας ασφάλεια με πολλούς διαφορετικούς τρόπους», συμπλήρωσε, απαριθμώντας την όντως μεγάλη γκάμα συμμετοχής της Ελλάδας στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις και καθώς η κυβέρνηση εμπλέκει βαθιά τη χώρα στον πόλεμο στην Ουκρανία, γίνεται εξαιρετικά αναγκαία η κινητοποίηση του αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, βάζοντας στο στόχαστρο και τον οξυμένο ανταγωνισμό των αστικών τάξεων και κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας. Ο Αντιπολεμικός Διεθνιστικός Συντονισμός, στον οποίο συμμετέχουν αγωνιστές/στριες και κινήσεις-συλλογικότητες από χώρους εργαζομένων και νεολαίας, καθώς και γειτονιές, έχει καλέσει σε πανελλαδική αντιπολεμική αντιΝΑΤΟϊκή Μέρα Δράσης στις 29 Ιούνη. Για την προετοιμασία της πραγματοποιήθηκε πανελλαδική διαδικτυακή σύσκεψη, με συμμετοχή ευρύτερων δυνάμεων. «Η επερχόμενη σύνοδος πρέπει να σημάνει συναγερμό και να αποτελέσει casus belli για όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς, των εργατικών, νεολαιίστικων και φεμινιστικών σχημάτων και συλλογικοτήτων του μαζικού κινήματος», τονίζεται στο κάλεσμα του Αντιπολεμικού Διεθνι-

Μεγάλη διαδήλωση από τα Προπύλαια στην αμερικανική πρεσβεία καλούν ο Αντιπολεμικός Διεθνιστικός Συντονισμός, αριστερές οργανώσεις, συλλογικότητες και φορείς

στικού Συντονισμού, ενώ προβάλλονται τα αιτήματα της απομάκρυνσης των βάσεων, της εξόδου από το ΝΑΤΟ και της διάλυσής του, καθώς και της απεμπλοκής από τον πόλεμο στην Ουκρανία. «Ο δικός μας πόλεμος είναι ενάντια σε κυβέρνηση, κεφάλαιο, ΝΑΤΟ», διακηρύσσει η Αντιπολεμική Πρωτοβουλία πολιτικών οργανώσεων, η οποία επίσης καλεί σε διαδηλώσεις στις 29/6. Στην Πρωτοβουλία συμμετέχουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΠΟ, ΔΕΑ, ΕΚΚΕ, Κόκκινο Νήμα, ΝΑΡ, νΚΑ, Ξεκίνημα, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος. Στην Αθήνα έχει προγραμματιστεί συγκέντρωση

στις 29/6 στα Προπύλαια στις 7 μ.μ. και πορεία προς τη βουλή και τα γραφεία της ΕΕ, με κατάληξη στην αμερικάνικη πρεσβεία. Αντίστοιχα, στη Θεσσαλονίκη καλείται διαδήλωση στις 7 μ.μ. στο Άγαλμα Βενιζέλου. Κινητοποιήσεις όμως θα γίνουν και στη Μαδρίτη. Με πρωτοβουλία συνδικάτων θα πραγματοποιηθεί διαδήλωση στις 26 Ιουνίου, ενώ αριστερές οργανώσεις, συλλογικότητες και συνδικαλιστές καλούν σε πανευρωπαϊκή αντιπολεμική συνδιάσκεψη στις 25 Ιουνίου. Στις εκδηλώσεις θα συμμετέχει αντιπροσωπεία του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση.

EUROGROUP

Η «ενισχυμένη εποπτεία» φεύγει, η σφιχτή επιτήρηση έρχεται

λέπει η κυβέρνηση το καρότο της τυπικής λήξης του καθεστώτος «ενισχυμένης εποπτείας» και κάνει πως δεν βλέπει τη συνέχειά της με το μαστίγιο των προαπαιτουμένων για την εξόφληση της τελευταίας δόσης και τις παραινέσεις για συνέχιση των σαρωτικών μεταρρυθμίσεων. Το Eurogroup που συνεδρίασε την Πέμπτη αναφέρει στη δήλωσή του ότι «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται να μην παρατείνει την ενισχυμένη εποπτεία μετά τη λήξη της στις 20 Αυγούστου 2022» και πως «η ενδεχόμενη λήξη της ενισχυ-

μένης εποπτείας, η εφαρμογή των μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων, η πλήρης αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ θα ολοκληρώσει την επιστροφή της Ελλάδας στο τακτικό πλαίσιο οικονομικής εποπτείας». «Τώρα ξεμπερδέψαμε με τα μνημόνια λοιπόν», συμπλήρωναν οι κυβερνητικές πηγές, προσπερνώντας τις αναφορές της έκθεσης ότι «η παρακολούθηση της οικονομικής, δημοσιονομικής και χρηματοπιστωτικής κατάστασης της Ελλάδας θα συνεχιστεί τόσο στο πλαίσιο της καθιερωμένης μεταπρογραμματικής εποπτείας όσο και στο πλαίσιο του

Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», όπως και ο στενός συντονισμός της δημοσιονομικής πολιτικής. Εκτός τόπου και χρόνου οι πανηγυρισμοί προεκλογικού τύπου του Μητσοτάκη, που φανερώνουν παραπλάνηση της κοινής γνώμης σχετικά με την πραγματική κατάσταση, με όλους τους οικονομικούς δείχτες να επιδεινώνονται. Απουσία συναίσθησης δείχνουν και οι κυβερνητικοί κομπασμοί για «επενδυτικές βαθμίδες» και πως ξεκλειδώνουν ευκαιρίες «ευημερίας για όλους». Ανοίγουν κάποιες ευκαιρίες για τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά σίγουρα αυτές δεν είναι για όλους.

Πρινηδόν

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Σχόλια στο ημίφως ΕΛΑΣ: Αυθαιρεσία και ατιμωρησία Ο αυταρχικός κατήφορος της κυβέρνησης αποτυπώνεται στην ετήσια έκθεση του Εθνικού Μηχανισμού ∆ιερεύνησης Περιστατικών Αυθαιρεσίας του Συνηγόρου του Πολίτη. Τα «περιστατικά (αστυνομικής) αυθαιρεσίας» έφτασαν το 2021 τα 308, αυξημένα κατά 17% από το 2020. Και μιλάμε γι’ αυτά που «ήρθαν σε γνώση» του Μηχανισμού. Από τις 138 υποθέσεις που επεξεργάστηκε ο Μηχανισμός, ποινές προτάθηκαν μόνο σε 22 και μάλιστα ποινές-χάδια, αφού σε οκτώ περιπτώσεις προτάθηκε πρόστιμο και σε τρεις απλή επίπληξη! Παραφράζοντας τη διαβεβαίωση Μητσοτάκη πως «οι Έλληνες πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς», μπορούμε να πούμε ότι οι έλληνες αστυνομικοί πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς, όταν δέρνουν και αυθαιρετούν, αφού μένουν ατιμώρητοι.

Βασίλης Παπαγεωργίου

Η «άμυνα», τα όπλα και το ΚΚΕ «Τα όπλα που στέλνονται (στην Ουκρανία) είναι μεγάλης αξίας, οδηγούν και σε μείωση της δυνατότητας άμυνας της χώρας μας», δήλωσε πρόσφατα ο Δ. Κουτσούμπας. Όλο και περισσότερο, το ΚΚΕ δικαιολογεί την αντίθεσή του στην αποστολή όπλων στην Ουκρανία με την αποδυνάμωση της «άμυνας». Ρίχνει, έτσι, νερό στον μύλο του ανταγωνισμού με την Τουρκία και της πολεμικής προετοιμασίας. Εξάλλου, στην ίδια δήλωση, ο γ.γ. της ΚΕ αναφέρθηκε «στη μεγάλη επιθετικότητα εκ μέρους της άρχουσας τάξης της Τουρκίας», αλλά και στα «κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας», που θα βρεθούν ριγμένα στο παζάρι ΗΠΑ/ ΝΑΤΟ-Τουρκίας. Το να καταγγέλλεις στην Ελλάδα την αναμφισβήτητη επιθετικότητα του Ερντογάν δεν είναι αριστερή πολιτική, ειδικά όταν δεν υπάρχει καμία αναφορά κι εναντίωση στα επιθετικά σχέδια του ελληνικού κεφαλαίου και στα «κυριαρχικά δικαιώματα» που έχουν γίνει λάστιχο για να βολέψουν αστούς και πολυεθνικές.

Τσίπρας, ΣΕΒ και «υγιής επιχειρηματικότητα» Την πολιτική του πρόταση κατέθεσε στον ΣΕΒ ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στην ετήσια γενική του συνέλευση. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε στον κίνδυνο μιας νέας «κοινωνικής κρίσης» ως απόρροιας της τρέχουσας πορείας της οικονομίας. Το σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάστηκε ως προϋπόθεση κοινωνικής

Κωνσταντίνα Θεοχαροπούλου | Αντώνης Βουτσίνος*

Τις τελευταίες μέρες μια από τις μεγαλύτερες αλυσίδες φροντιστηρίων κυκλοφόρησε διαφημιστικό φυλλάδιο, ανακοινώνοντας ότι ξεκινάει νέα τμήματα «Αριστείας» στο Γυμνάσιο για αποκλειστικά άριστους μαθητές - γεγονός που θα πιστοποιείται από τη βαθμολογία του μαθητή. Ταυτόχρονα, σε αυτά τα τμήματα ο μαθητής θα προετοιμάζεται για εξετάσεις εισαγωγής σε πρότυπα Γυμνάσια και Λύκεια, μέσα από ειδικό πρόγραμμα σπουδών. Ήρθε λοιπόν η ώρα, η έννοια της αριστείας να αξιοποιηθεί και από την ιδιωτική εκπαίδευση. Χρόνια τώρα οι φροντιστές επιδίδονται σε έναν διαρκή και σκληρό ανταγωνισμό, με στόχο τις περισσότερες επιτυχίες σε εξετάσεις κάθε είδους. Αντίστοιχα, μαθητές, ήδη από το Δημοτικό,

ειρήνης και ως σταθερό πλαίσιο κερδοφορίας. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο μείωσης του μη μισθολογικού κόστους για τις «υγιείς δυνάμεις της αγοράς», που βασίζουν την κερδοφορία τους στην καινοτομία και τις επενδύσεις. Η «ανθυγιεινή» επιχειρηματικότητα, που στηρίζεται στη συμπίεση του κότης εργασίας, αποτελεί για τον Τσίπρα την εξαίρεση και όχι τον κανόνα!

Δίκαιη η αθώωση, σκάνδαλο η δίωξη Αθωώθηκε ο 23χρονος Σύρος που οδηγήθηκε χθες στο εδώλιο του κατηγορουμένου στη Χίο. Το «έγκλημά» του ήταν ότι στις αρχές του μήνα έδωσε ψωμί και νερό σε 11 θαλασσοδαρμέ-

νους, διψασμένους, πεινασμένους και φοβισμένους πρόσφυγες που κρύβονταν στα βουνά του νησιού. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο νεαρός Σύρος «διευκόλυνε την παράνομη διαμονή υπηκόων τρίτων χωρών στην ελληνική επικράτεια» και προκάλεσε «δυσχέρανση των ερευνών των ελληνικών αρχών». Δίκαιη η αθώωση, όμως η παραπομπή σε δίκη ενός ανθρώπου επειδή έκανε το ανθρώπινο, το αυτονόητο, δηλαδή να δώσει νερό και ψωμί σε συνανθρώπους, είναι σκάνδαλο αλλά και προειδοποίηση...

Στήνουν νέα ειδικά δικαστήρια Ρεβανσισμό δείχνει η παραπομπή σε δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο του

πρώην υπουργού Δημήτρη Παπαγγελόπουλου και των τριών εισαγγελέων που κατείχαν θέση στην Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς, όταν εποπτεύουσα ήταν η Ελένη Τουλουπάκη για το σκάνδαλο Novartis. Η απόφαση ανήκει στην αντιεισαγγελέα Ελένη Φουρλή, που ζητάει να ελεγχθούν οι χειρισμοί στην εμπλοκή πολιτικών προσώπων, όπως ζητούσε με μανία η ΝΔ. Το μεγάλο σκάνδαλο είναι ότι η ελληνική δικαιοσύνη αντί να καταδικάσει την ίδια τη Novartis γίνεται μέσο πολιτικής εξόντωσης αντιπάλων και ποινικοποίησης της πολιτικής αντιπαράθεσης. Το ίδιο το σκάνδαλο κουκουλώνεται, οι δωροδοκίες συνεχίζονται και η «ανεξαρτησία» της δικαιοσύνης μοιάζει με ένα μεγάλο ανέκδοτο.

«Αριστεία» και στα φροντιστήρια

ζητώ τον λόγο μέσα από εντατικά μαθήματα, καλούνται να διαχειριστούν θέματα αναβαθμισμένης δυσκολίας για να εξασφαλίσουν μία θέση σε Πρότυπο Σχολείο. Είναι πλέον σύνηθες μαθητές Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού να βρίσκονται όλη μέρα σε «εκπαιδευτική διαδικασία», να συζητούν μεταξύ τους για πιθανά θέματα και τις λύσεις τους και ελάχιστο ελεύθερο χρόνο. Αλήθεια, πού πήγε η ξέγνοιαστη αθωότητα αυτών των χρόνων; Το υπουργείο Παιδείας στήνει με ρα-

γδαίους ρυθμούς Πρότυπα Γυμνάσια και Λύκεια, τα οποία θα φιλοξενούν την «αφρόκρεμα», που θα πρέπει να δοκιμαστεί σε γραπτό διαγωνισμό φυσικά. Ποιος θα αναλάβει να προετοιμάσει αυτά τα παιδιά; Μα φυσικά τα φροντιστήρια. Το γεγονός ότι αυτές οι εξετάσεις εφαρμόζονται, αλλά ταυτόχρονα δεν αναφέρονται καν στα σχολικά προγράμματα σπουδών και καμιά προετοιμασία δεν γίνεται γι’ αυτά στο δημόσιο σχολείο, αυτομάτως υποβαθμίζει τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Δημόσια σχολεία και οι μαθητές τους καταλήγουν να θεωρούνται Β΄ κατηγορίας και ο κερδισμένος σε αυτήν την περίπτωση είναι τα φροντιστήρια. Η ιδιωτική παιδεία κερδοσκοπεί στην πλάτη του δημόσιου σχολείου, αφού η προκαθορισμένη τεράστια ύλη του, είναι

σχεδόν ακατόρθωτο να ολοκληρωθεί από τους καθηγητές. Το ιδεολόγημα της αριστείας, που φέρνει η κυβέρνηση, είναι ο πυρήνας μέσα στον οποίο συγκροτείται και αναπαράγεται η ιδιωτική εκπαίδευση. Τα φροντιστήρια είναι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, που πριμοδοτούνται από το κράτος και πολλές φορές υποκαθιστούν το ίδιο το σχολείο. Οι πρώτοι που θα επωφεληθούν της αριστείας θα είναι οι φροντιστές, επεκτείνοντας τις επιχειρηματικές τους κινήσεις έως και το Δημοτικό. Με πρόσχημα την προετοιμασία των μαθητών για τις εξετάσεις, νομιμοποιούν πρακτικά φροντιστήρια στο Δημοτικό, τα οποία είναι παράνομα. *εργαζόμενοι στην ιδιωτική εκπαίδευση

Πολιτική

Κραυγές και ψίθυροι

Δημήτρης Τζιαντζής

ύο είναι οι αγαπημένες λέξεις των ελληνικών δελτίων ειδήσεων. «Παραλήρημα» και «κρεσέντο». Κάθε δήλωση Τούρκων αξιωματούχων βαπτίζεται «παραλήρημα» και κάθε σκαλοπάτι στην κλιμάκωση «κρεσέντο». Η προπαγάνδα αυτή των ΜΜΕ καλύπτει κάθε αναφορά σε ακρίβεια, ενεργειακή φτώχεια και απολύσεις. Η ίδια η ελληνοτουρκική διένεξη, ωστόσο, φαίνεται ότι μπαίνει στο ζύγι και στο πολύ μεγαλύτερο και επίκαιρο για τις μεγάλες δυνάμεις παζάρι για την επέκταση του ΝΑΤΟ, με την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της Γερμανίας για την Τουρκία αποδεικνύει και η «μυστική» συνάντηση Τουρκίας, ΗΠΑ, Γαλλίας, Βρετανίας και Γερμανίας στο Βερολίνο, ενόψει της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη στις 29 και 30 Ιουνίου. Όπως όλα δείχνουν, στο τραπέζι μπαίνουν οι αξιώσεις της Άγκυρας για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας και οι οποίες περιλαμβάνουν όχι μόνο τη στάση της συμμαχίας απέναντι στους Κούρδους αυτονομιστές αλλά και τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο, μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το Βερολίνο επιθυμεί να παίξει ρόλο μεσολαβητή και πιέζει Αθήνα και Άγκυρα για ένα «συμβιβασμό» με μια συμφωνία που θα «αποκλιμακώσει την ένταση». Μια ναρκοθετημένη συμφωνία με «αμοιβαίες υποχωρήσεις», στη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία, είναι πάντως πολύ δύσκολη και η πίεση που ασκείται μπορεί εύκολα να οδηγήσει και σε αντίθετο αποτέλεσμα. Όταν ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών Κρίστιαν Βάγκνερ ρωτήθηκε σχετικά με τη «γερμανική θέση για την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών», η απάντηση ήταν διφορούμενη και σε γενικές γραμμές καλούσε τις δύο πλευρές να «τα βρούνε με διάλογο». Το διπλωματικό μπρα ντε φερ και το σκοτσέζικο ντους συνεχίζεται με νέες αμφίσημες δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Άμυνας Χουλουσί Ακάρ για νέες διερευνητικές επαφές και συνομιλίες με το κλίμα να «μυρίζει» παρασκήνιο και «μυστική διπλωματία». Πάντως, το κυβερνητικό αφήγημα ότι «η Τουρκία είναι απομονωμένη» μοιάζει με αστείο. Ακόμα και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, χαρακτηρίστηκε… «πρέσβης της Άγκυρας» από την ελληνική αντιπολίτευση, καθώς στις δηλώσεις του κράτησε γι’ άλλη μια φορά ίσες αποστάσεις και προέτρεψε τις δύο πλευρές σε διάλογο, προφανώς με διευρυμένη ατζέντα, κάτι που θα συνιστούσε ήττα για την ελληνική διπλωματία. Ο Γ. Στόλτενμπεργκ επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Ταγίπ Ερντογάν, καθιστώντας σαφές ότι προτεραιότητα για το ΝΑΤΟ είναι να αρθεί με κάθε κόστος το τουρκικό βέτο στην ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας πριν τη Μαδρίτη! Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπο-

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Εφετείο Χρυσής Αυγής

Μαχητική συγκέντρωση: «Οι ναζί βαθιά στη φυλακή»

Το μεγάλο του ΝΑΤΟ παζάρι για ελληνοτουρκικά και διεύρυνση

Ξεκίνησε την Τετάρτη η εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό της υπόθεσης της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, δεκαοκτώ μήνες μετά την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση, με τη δίκη να διακόπτεται για την Τετάρτη 6 Ιουλίου. Έξω από το δικαστικό μέγαρο, πολιτικές οργανώσεις, φοιτητικοί σύλλογοι, σωματεία και εργαζόμενοι πραγματοποίησαν μια μαζική και δυναμική αντιφασιστική συγκέντρωση και έδωσαν τη δική τους απάντηση σε κάθε σχεδιασμό να πέσουν οι νεοφασίστες στα μαλακά, δείχνοντας πως το «πραγματικό τείχος της δημοκρατίας» θεμελιώνεται στους δρόμους και στους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας. Γύρω στις 9 το πρωί, στο Εφετείο έφτασε η Μάγδα Φύσ-

▸ «Αμοιβαίες υποχωρήσεις» ζητούν ΝΑΤΟ και ΕΕ, που τονίζουν ότι προέχει η άρση του βέτο της Τουρκίας! ρεί να ισχυρίζεται ότι ο ίδιος σε φραστικό επίπεδο δεν επιλέγει τις πολεμοκάπηλες κορώνες στις οποίες επενδύει ο Ερντογάν, ωστόσο οι ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης να αναδείξει σε πρώτο θέμα στις ΗΠΑ το εμπάργκο πώλησης όπλων στην Τουρκία οπωσδήποτε τροφοδότησαν την ένταση. Χαρακτηριστική, άλλωστε, ήταν και η τυχοδιωκτική επιδίωξη της ελληνικής κυβέρνησης να ενθαρρύνει την παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων ακόμα και στις παραμεθόριες περιοχές. Ο Κ. Μητσοτάκης μπορεί να μην κλείνει –ακόμα– δημοσιογράφους στη φυλακή, ωστόσο έχει διακηρύξει ότι η διαφωνία στα εθνικά θέματα ισοδυναμεί ουσιαστικά με… προδοσία και τα συστημικά ΜΜΕ βαφτίζουν κάθε αντίθετη άποψη ως υποστηρικτική του Ερντογάν και της Τουρκίας. Καθώς ήδη βρισκόμαστε σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, η όξυνση στα ελληνοτουρκικά και η ορατή απειλή ανάφλεξης αξιοποιούνται από τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς με το σύνθημα: «Μητσοτάκης ή χάος» και «σταθερότητα ή σύρραξη». Οι εξελίξεις, πάντως, και το αδιέξοδο στο οποίο έχει βρεθεί η ελληνική πλευ-

ρά δείχνουν ότι λύση στην αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά δεν μπορεί να είναι η μετατροπή όλης της επικράτειας σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ και η μόνιμη παραχώρηση ελληνικού εδάφους για «βάσεις του θανάτου». Η Τουρκία είναι σαφέστατα πιο επιθετική, ωστόσο δεν είναι η μόνη χώρα στην περιοχή που επιχειρεί μέσα από την πολεμική κρίση να αναβαθμίσει τον ρόλο της και να αναδείξει την ατζέντα της. Στο όνομα της αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας αλλά και των ευρύτερων φιλόδοξων γεωπολιτικών επιδιώξεών της, η Ελλάδα εμπλέκεται επικίνδυνα στη σύγκρουση στην Ουκρανία και διέρρηξε φιλικές σχέσεις δεκαετιών με τη Ρωσία, το Ιράν και τον αραβικό κόσμο. Στο ζήτημα της αποστρατικοποίησης των νησιών, η απάντηση του φιλειρηνικού κινήματος και στις δύο πλευρές του Αιγαίου δεν μπορεί να είναι παρά η πάλη για ειρήνη και αμοιβαίο αφοπλισμό και όχι για νέες κούρσες εξοπλισμών και «αγορών του αιώνα» — ειδικά όταν οι λαοί στενάζουν κάτω από το βάρος της ακρίβειας και της καπιταλιστικής κρίσης.

σα, η οποία τόνισε ότι περιμένει και στο Εφετείο το ίδιο αποτέλεσμα, την καταδίκη των χρυσαυγιτών. Η δίκη ξεκίνησε χωρίς τον αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης Νίκο Μιχαλολιάκο, με τον συνήγορό του να ισχυρίζεται πως ο πελάτης του, λόγω της διασωλήνωσης του στη ΜΕΘ με κορονοϊό, παρουσίασε «απώλεια συνείδησης» και «δεν ξέρει καν γιατί δικάζεται»(!), προκαλώντας ειρωνικά σχόλια και διαμαρτυρίες μέσα στην αίθουσα. Από τους έγκλειστους στις φυλακές, το παρών στη δικαστική αίθουσα του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων έδωσαν μόλις εφτά από τους κατηγορουμένους, ανάμεσα τους οι Παναγιώτης Ηλιόπουλος, Γιάννης Λαγός, Χρήστος Παππάς και Αντώνης Γρέγος. Όπως σημειώνουν το ΝΑΡ και η νΚΑ, η δίκη της ΧΑ σε δεύτερο βαθμό είναι μια σημαντική μάχη που πρέπει να γίνει υπόθεση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, του κάθε αντιφασίστα αγωνιστή.

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Εικονοκλάστες

Το κυβερνητικό παραμύθι της «βίαιης ανάπτυξης» Μία πλαστή εικόνα οικονομικής ευφορίας κυριαρχεί στη χώρα (τουλάχιστον μέχρι την έκρηξη του πληθωρισμού), προβαλλόμενη από την κυβέρνηση και τα συστημικά ΜΜΕ. Όπως και όλες οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις –ιδιαίτερα σε συγκυρίες παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου όπως η τωρινή– η κυβέρνηση της ΝΔ επιδιώκει να καθησυχάσει τη μεγάλη εργαζόμενη πλειοψηφία για τη μίζερη κατάστασή της, υποσχόμενη λαγούς με πετραχήλια και δίνοντας ψίχουλα. Την ίδια ώρα, κρύβει επιμελώς τη σαθρή οικονομική κατάσταση της χώρας και τα προβλήματα που οι βαθιές αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος αλλά και η αφόρητη κουτοπονηριά της κυβερνητικής πολιτικής συσσωρεύουν. Το αφήγημα της ΝΔ είναι ότι εάν η Ελλάδα είναι υπάκουη στα κελεύσματα των δυτικών πατρώνων και ακολουθεί τη μνημονιακή συνταγή (ότι η ευημερία του ιδιωτικού τομέα οδηγεί και στην ευημερία του κοινωνικού συνόλου) θα μπορέσει να βγει από την ελληνική κρίση με την ανάκτηση του χαμένου ΑΕΠ (από το 2009 μέχρι σήμερα). Έτσι, απέναντι στην ανικανότητα και την ασυνέπεια του ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ προβάλλει σαν εγγύηση επιτυχίας τη δική της υποτιθέμενη ικανότητα διαχείρισης. Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από το εκάστοτε αστικό κυβερνητικό αφήγημα των αγορών, είτε της δεξιάς πειθήνιας υπόκλισης στις αγορές είτε του ΣΥΡΙΖΑϊκού «πεντοζάλη» των αγορών. Το κυβερνητικό αφήγημα προβλέπει μία «βίαιη ανάπτυξη» (sic!) βασιζόμενη στη ραγδαία αύξηση των άμεσων ξένων επενδύσεων, την ενίσχυση της ιδιωτικής κατανάλωσης και τη βελτίωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (μέσω της αύξησης της ανταγωνιστικότητας). Έτσι υποτίθεται ότι θα υπερκαλυφθεί η ουσιαστικά διψήφια υποχώρηση του ΑΕΠ κατά την διπλή κρίση του Covid-19, που συγκαλύφθηκε με στατιστικές αλχημείες σε μονοψήφιο νούμερο.

Η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να «πουλήσει» μια υποτιθέμενη δυναμική ανάπτυξη, που τελικά θα διαχυθεί προς όφελος όλων. Στην πραγματικότητα, οι βασικοί κυβερνητικοί στόχοι παραπαίουν λόγω και των δομικών προβλημάτων του ελληνικού καπιταλισμού. Αυτό που μένει τελικά στην πράξη δεν είναι η «βίαιη ανάπτυξη» αλλά η βίαιη καταλήστευση των εργαζομένων.

Σαθρή προπαγάνδα, τρομερή λεηλασία

Πληθωρισμός κερδών – κυβερνητικών απατών Ανάλυση Σταύρος Μαυρουδέας

αι οι τρεις πηγές της κατά κυβέρνησης «βίαιης ανάπτυξης» παραπαίουν. Η αύξηση των ξένων άμεσων επενδύσεων είναι μη σημαντική, ασταθής και περιορίζεται σε σκανδαλώδεις και διαπλεκόμενες εκποιήσεις των «ασημικών» της δημόσιας περιουσίας έναντι πινακίου φακής. Χαρακτηριστικά, στην προβεβλημένη περίπτωση του Ελληνικού, ο όμιλος Λάτση δεν βάζει δεκάρα από την τσέπη του και προχωρά με το σταγονόμετρο, ανάλογα με τις εισπράξεις του. Επιπλέον, οι ξένες επενδύσεις κατευθύνονται κυρίως στους «παραδοσιακούς» τομείς της

έγγειας ιδιοκτησίας και του τουρισμού, που απλά αναπαράγουν το στρεβλό παραγωγικό υπόδειγμα του ελληνικού καπιταλισμού. Ιδιαίτερα στον πρώτο, η κυβέρνηση ακολουθεί την παραδοσιακή ελληνική αστική πεπατημένη, φουσκώνοντας αφύσικα την κτηματαγορά και ξεκινώντας δημόσια κατασκευαστικά έργα (μέσω ΣΔΙΤ, αλλά ξεκοκαλίζοντας τα κονδύλια του Ταμείου Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, που βασίζονται και σε δημόσιο δανεισμό και εγγυήσεις), πολλά από τα οποία είναι άχρηστα και θα κάνουν την κακόφημη Καραμανλική επταετία τσιμεντοποίησης του 1950 να ωχριά μπροστά τους. Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας –το υποκριτικό επιχείρημα της ελληνικής ολιγαρχίας και των μνημονίων για τη μείωση των μισθών– μετά από περισσότερα από δέκα χρόνια περιοριστικών και αντιλαϊκών πολιτικών

παραμένει ένα κακόγουστο αστείο. Καμία ουσιαστική και μόνιμη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας δεν έχει υπάρξει. Αυτό έχει να κάνει τόσο με την κοντόφθαλμη αδηφαγία του ελληνικού κεφαλαίου όσο και με τα βαθιά διαρθρωτικά προβλήματα του ελληνικού καπιταλισμού, που φυσικά συνδέονται μεταξύ τους. Όσον αφορά τη μείωση του μισθολογικού κόστους των ελληνικών διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων, αυτή πολύ λίγο πέρασε στις τιμές καθώς το ελληνικό κεφάλαιο προτίμησε να αυξήσει τα περιθώρια κέρδους του. Άλλωστε, γνωρίζει καλά ότι η παραγωγική διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας –ιδιαίτερα μετά την ένταξη στην ευρωπαϊκή ενοποίηση– δεν αφήνει σημαντικά περιθώρια βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της. Μία χώρα ελαφράς κυρίως βιομηχανίας και πλέον κυρίως υπηρεσιών (στη δεκαετία της αλήστου μνήμης

Σημιτικής «ισχυρής Ελλάδας» κυρίως τραπεζικών και μετέπειτα βασικά τουριστικών) δεν έχει ισχυρές βάσεις για να είναι εξαγωγική οικονομία. Άλλωστε, για τον ελληνικό αστισμό το ζήτημα αυτό έκλεισε ήδη στην πρώτη μεταπολεμική περίοδο όπου στα πλαίσια της διαμάχης Ζολώτα-Βαρβαρέσσου και οι δύο πλευρές αποδέχονταν την θέση της χώρας σαν μία ελαφρά εκβιομηχανισμένη οικονομία μέσα στον Δυτικό παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. Σε εκείνη την ξεχασμένη αλλά καθοριστική αντιπαράθεση, ο μεν πρωτο-κεϊνσιανός Βαρβαρέσσος είχε μία ακόμη πιο συντηρητική θέση από τον ρεαλιστή Ζολώτα, ενώ η μόνη φωνή για την αυτόκεντρη εκβιομηχάνιση της χώρας –στο πλαίσιο μιάς στρατηγικής σοσιαλιστικής μετάβασης– ήταν αυτή του εκτελεσμένου Δ. Μπάτση (απηχώντας τις απόψεις του τότε ΚΚΕ). Από την εποχή της ενσωμάτωσης στην

Εικονοκλάστες ευρωπαϊκή ενοποίηση ακόμη και οι απόψεις τύπου Βαρβαρέσσου και Ζολώτα ωχριούν εμπρός στην αύξουσα «τριτογενοποίηση» της οικονομίας μέσα στα πλαίσια της Κοινής Αγοράς και της ΟΝΕ. Η συνεπακόλουθη (και ομολογούμενη ακόμη και από αστούς οικονομολόγους) «διείσδυση εισαγωγών» έχει περιορίσει δομικά τη δυνατότητα βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Έτσι, οι βασικές εξαγωγές της χώρας είναι πετρελαιοειδή και τουρισμός, που και τα δύο εξαρτώνται από ξένες εισαγωγές. Επιπλέον, το σύνολο σχεδόν των βασικών κλάδων της οικονομίας εξαρτώνται από εισαγωγές είτε πρώτων υλών είτε/και ενδιάμεσων εισροών, γεγονός που την καθιστά αδύναμη να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της. Η ιδιωτική κατανάλωση δεν παρουσιάζει την αλματώδη αύξηση των κυβερνητικών προβλέψεων λόγω των εισοδηματικών ανισοτήτων και της φτώχειας των λαϊκών στρωμάτων. Η μερική ανάκαμψη της μετά το τέλος της πανδημικής καραντίνας δεν είναι επαρκής και, πλέον, ο σχεδόν καλπάζων τωρινός πληθωρισμός απειλεί να την περιορίσει δραστικά. Μετά το τέλος της καραντίνας, η σημερινή κυβέρνηση προσπάθησε να πειθαναγκάσει στην αύξηση της κατανάλωσης, βλέποντας την αύξηση των αποταμιεύσεων στην περίοδο της καραντίνας. Έτσι, αφενός «ροκανίσθηκαν» οι καταθέσεις αυτές μέσω των αρνητικών επιτοκίων και επιδιώχθηκε να δρομολογηθούν σε φθηνά επιχειρηματικά δάνεια. Αφετέρου, η κυβέρνηση «έκλεισε το μάτι» στις επιχειρήσεις να αρχίσουν αυξήσεις τιμών ώστε να βελτιώσουν την

κερδοφορία τους, αυξάνοντας τα περιθώρια κέρδους τους. Και οι δύο δρόμοι οδήγησαν σε νέα προβλήματα. Οι μεν τράπεζες δεν χορήγησαν αρκετά δάνεια λόγω των προβληματικών ισολογισμών τους και συνεπώς της ανάγκης τους να κρατήσουν ρευστότητα. Οι δε επιχειρήσεις είτε δεν έλαβαν

τιμών λόγω αύξηση των περιθωρίων κέρδους των επιχειρήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πληθωρισμός (τόσο ο γενικός δείκτης όσο και ο δομικός δείκτης που εξαιρεί τις τιμές της ενέργειας και των τροφίμων) άρχισαν να αυξάνουν από το καλοκαίρι του 2021, φθάνοντας τον Δεκέμ-

Τα κέρδη φταίνε για τον πληθωρισμό: Η άνοδος των τιμών οφείλεται στην αύξηση των περιθωρίων κέρδους των επιχειρήσεων και όχι στην αυξημένη ζήτηση ή στις αυξήσεις μισθών

αρκετά δάνεια γιατί δεν ήταν αξιόχρεες είτε ακόμη και όταν τα πήραν προτίμησαν να τα κάνουν άλλου τύπου χρηματοοικονομικές δραστηριότητες και όχι παραγωγικές επενδύσεις, λόγω χαμηλών δυνατοτήτων κερδοφορίας και προοπτικών της ελληνικής οικονομίας. Όσο για τον δεύτερο δρόμο, αυτός οδήγησε σε ένα πληθωρισμό κερδών, δηλαδή στην αύξηση του επιπέδου

βριο 2021 ο μεν πρώτος στο 5,1%, ο δε δεύτερος στο 1%. Αυτός ο πληθωρισμός δεν μπορεί να αποδοθεί στους «συνήθεις υπόπτους» των κυρίαρχων Οικονομικών. Δεν είναι «πληθωρισμός μισθών» γιατί η αύξηση του μέσου μηνιαίου μισθού στο διάστημα 2018-2021 δεν ξεπέρασε το 2%. Δεν οφείλεται σε εκρηκτική άνοδο της ζήτησης, καθώς αυτή επανήλθε περίπου στα

προ-πανδημίας επίπεδα. Δεν οφείλεται –τουλάχιστον στο βασικό τμήμα του– σε «μποτιλιαρίσματα» διεθνών αλυσίδων παραγωγής μετά την πανδημία γιατί αυτά θα είχαν εκδηλωθεί ήδη στην περίοδο της καραντίνας. Συνεπώς, ο μόνος αίτιος απομένει η συνειδητή και με κυβερνητική κάλυψη αύξηση των περιθωρίων κέρδους που οδήγησαν σε πληθωρισμό κερδών. Η ειρωνεία είναι ότι η κουτοπόνηρη κυβερνητική στρατηγική έσκαψε μόνη της τον λάκκο της όταν ξέσπασε η ουκρανική κρίση τον Φεβρουάριο 2022. Η συνεπακόλουθη περαιτέρω κατάρρευση της «παγκοσμιοποίησης» οδήγησε σε διάρρηξη παραδοσιακών διεθνών δομών και σχέσεων παραγωγής, εμπορίου και χρηματοδότησης και πυροδότησε μία επιπρόσθετη εκρηκτική αύξηση του πληθωρισμού (11,3% Μάιος 2022). Η τελευταία «δαγκώνει» ιδιαίτερα την κατανάλωση, όπως ήδη δείχνουν μία σειρά δείκτες. Οι αυξήσεις σε μεταφορές, ενέργεια και γενικότερα στα είδη μαζικής κατανάλωσης πλήττουν ιδιαίτερα τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι ο πληθωρισμός στην ενέργεια ενισχύεται από την απίθανης βλακείας αλλά και βαθύτατης διαπλοκής «βίαιη απολιγνιτοποίηση» και του ξεπουλήματος της ΔΕΗ (που εγκαινίασε βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ). Ας μην ξεχνούμε πως ο πληθωρισμός ωφελεί αρκετούς κλάδους που μπορούν και μετακυλύουν το κόστος στους καταναλωτές (π.χ. ενέργεια, διύλιση πετρελαίου, αερομεταφορές, κτηματαγορά) αν και βλάπτει ορισμένους άλλους (π.χ. κατασκευές, μεταλλουργία).

Το «λεφτόδενδρο» του εξωτερικού δανεισμού ▸ Ποιοι θα ξεκοκαλίσουν το Ταμείο Ανασυγκρότησης ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ για τις κυβερνητικές προσδοκίες είναι τα υποτιθέμενα «χρυσά κουτάλια» του Ταμείου Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης της ΕΕ που δήθεν θα φέρουν μόνιμη επιτάχυνση του ρυθμού μεγέθυνσης. Αφήνοντας στην άκρη τα εξωφρενικά ποσοστά επιτάχυνσης που διατυμπάνισαν διάφορα κυβερνητικά φερέφωνα, αξίζει να σημειωθεί ότι τα κονδύλια αυτά δεν είναι χαρισμένα αλλά αποτελούν σε μεγάλο βαθμό δάνεια και επίσης απαιτούν και εθνικά κονδύλια. Επίσης ότι, ενώ αναμενόντουσαν από το 2021, η πρώτη δόση ήρθε τον Απρίλιο 2022.

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Τέλος, ότι –σε αντίθεση με τα ΕΣΠΑ– δεν είναι δεδομένο άνευ χρονικού ορίου το μερίδιο κάθε χώρας και ότι το Ουκρανικό και οι σοβαροί τριγμοί στις οικονομίες της ΕΕ έχουν ανοίξει «περίεργες» συζητήσεις για την πορεία του Ταμείου. Σε κάθε περίπτωση, η «ένεση» αυτή δεν πρόκειται να πάει για να θεραπεύσει τα βαθιά δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, αλλά όπως ήδη φαίνεται από τα εξαγγελθέντα έργα, θα αναπαράγει την υπάρχουσα προβληματική δομή και φυσικά θα ενθυλακωθεί από γνωστούς μεγάλους καπιταλιστικούς ομίλους, ενώ θα μοιραστεί μέσω

των γνωστών διαύλων της διαπλοκής. Σε αναμονή όλων των παραπάνω, η κυβέρνηση κάνει αυτό που υποτίθεται κατάγγειλε αναφανδόν: Χρησιμοποιεί το «λεφτόδενδρο» του εξωτερικού δανεισμού. Βοηθούμενη από τη χαλαρή νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, έχει αυξήσει τον εξωτερικό δανεισμό στα ύψη (το 2021 ο λόγος χρέους/ΑΕΠ είχε φτάσει το 199%). Όμως, η πολιτική αυτή φθάνει πλέον στα όριά της, καθώς η ΕΚΤ αρχίζει αυξήσεις επιτοκίων. Συνεπακόλουθα, το επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας γίνεται απαγορευτικό, καθώς πλησιάζει το 5%.

Στασιμοπληθωρισμός και κοινωνική έκρηξη Σήμερα το κυβερνητικό αφήγημα καταρρέει σαν χάρτινος πύργος και φυσικά θέτει σε κίνδυνο το σχέδιο Μαξίμου για διπλές εκλογές. Το ουκρανικό πυροδότησε μακροχρόνια συσσωρευμένες αντιφάσεις του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος και ιδιαίτερα του σάπιου οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και φυσικά όταν τρέμουν γίγαντες τότε μπανανίες όπως η ελληνική συγκλονίζονται. Οι προοπτικές της οικονομίας επιδεινώνονται ραγδαία και γελοιοποιούν τις κυβερνητικές και ευρωενωσιακές προβλέψεις. Το Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο που η κυβέρνηση έστειλε στην ΕΕ (αλλά δεν έδωσε στη δημοσιότητα) είναι προφανώς ήδη εκτός πραγματικότητας. Οι κυριολεκτικά παραμυθένιες κυβερνητικές προβλέψεις περί αποκλιμάκωσης του λόγου χρέους/ΑΕΠ κατά 30% (!!!) μέσα σε τρία χρόνια αποδεικνύονται ήδη ανυπόστατες. Ενδεικτικά, δεν πρόφθασαν τα κυβερνητικά φερέφωνα να πανηγυρίσουν για τον (ολίγο μαγειρευμένο) ρυθμό μεγέθυνσης του πρώτου τριμήνου του 2022 (7%) και ήρθε ο ΟΟΣΑ να προβλέψει 2,8% για το 2022. Ο συνδυασμός ενός αναιμικού ρυθμού μεγέθυνσης με ένα αυξανόμενο πληθωρισμό κάνει πιθανή την προοπτική του στασιμοπληθωρισμού. Ταυτόχρονα, στον ορίζοντα βρίσκεται ήδη η επιστροφή των μνημονιακών περιορισμών (μετά τη χαλάρωση τους λόγω πανδημίας), καθώς το οικοδόμημα της ΕΕ τρίζει επικίνδυνα και οι κεϋνσιανές επεκτατικές δημοσιονομικές και διευκολυντικές νομισματικές πολιτικές έχουν εξαντλήσει τις δυνατότητες τους. Ο συνδυασμός στασιμοπληθωρισμού και πολιτικών λιτότητας είναι σαφές ότι επωάζει νέες κοινωνικές εκρήξεις. Είναι καθήκον της ανατρεπτικής Αριστεράς να μην αφήσει να ξοδευθεί η λαϊκή οργή σε συστημικές μισο-λύσεις και διλήμματα και να ανοίξει τον δρόμο για ουσιαστικές λαϊκές κατακτήσεις προς την προοπτική της ανατροπής του καπιταλισμού.

10 Μαζική εργατική πορεία ενάντια στον νόμο Χατζηδάκη

Ανανεώστε τις συνδρομές σας και ενισχύστε το Πριν!

Στάση εργασίας των διανομέων της efood

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ εκατοντάδων εργαζομένων και μελών εργατικών σωματείων πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 16/6 στην Αθήνα η εργατική συγκέντρωση και διαδήλωση ενάντια στον νόμο Χατζηδάκη και την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, την οποία διοργάνωσαν κλαδικά και επιχειρησιακά πρωτοβάθμια σωματεία του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Στη συγκέντρωση, που ξεκίνησε λίγο μετά τις 7 μ.μ. στον πεζόδρομο της Κοραή, μίλησαν εκπρόσωποι σωματείων και χαιρέτησαν εργατικές συλλογικότητες. Συγκεκριμένα, τον λόγο πήραν οι ΣΕΠΕ «Ο Αριστοτέλης», ΣΕΠΕ «Κ. Σωτηρίου», Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής, ΣΕΠΕ Ζεφυρίου-Φυλής, Σωματείο στην Έρευνα (ΣΕΡΕΤΕ), ενώ με πανό και μπλοκ συμμετείχαν στην κινητοποίηση πολλά ακόμα σωματεία (μεταξύ άλλων η ΠΕΝΕΝ, ο ΣΜΕΔ, η ΣΒΕΟΔ, το Σωματείο εργαζομένων στην Public - Media Markt κ.α.). Επίσης, στη συγκέντρωση χαιρέτησαν οι εργατικές συλλογικότητες Αντεπίθεση Εργαζομένων, Ταξική Πορεία, Πρωτοβουλία εργαζομένων για την κατάργηση του ν. Χατζηδάκη, Ταξική Κίνηση για την εργατική Χειραφέτηση, Μαχητική Κίνηση Εργαζομένων. Μετά τη συγκέντρωση ακολούθησε μαζική πορεία προς τη Βουλή, η οποία κατέληξε στα Προπύλαια.

ΜΕ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ να μπαίνει στο τελευταίο δεκαήμερο, οι ρυθμοί της καμπάνιας για την ανανέωση των συνδρομών του Πριν για το δεύτερο εξάμηνο του 2022 πρέπει να ανέβουν σημαντικά. Οι συνδρομές είναι δίμηνες, εξάμηνες ή ετήσιες. Η δίμηνη συνδρομή είναι 12 ευρώ (+ενίσχυση), η εξάμηνη 50 ευρώ (35 για νέους/ες) και η ετήσια 100 ευρώ (70 για νέους/ες). Η κατάθεση γίνεται στον λογαριασμό Alpha Bank 260002002006023 (IBAN: GR1801402600260002002006023), Δικαιούχος: Εκδόσεις-Μελέτες-Έρευνες «Πριν». Στη συνέχεια, στέλνετε ενημερωτικό e-mail, με τα στοιχεία σας, στο info@prin.gr. Τέλος, συνδρομές και ενισχύσεις μπορούν να δοθούν και απευθείας σε μέλος της Συντακτικής Επιτροπής.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στο Πεδίο του Άρεως και μοτοπορεία στους δρόμους της Αθήνας πραγματοποίησαν το μεσημέρι της Παρασκευής οι διανομείς της efood, προχωρώντας παράλληλα σε τετράωρη στάση εργασίας (12 -4 μ.μ.). Αντίστοιχες κινητοποιήσεις έγιναν και στη Θεσσαλονίκη. Οι εργαζόμενοι απαιτούν να αποσυρθεί ως απαράδεκτη η απόφαση της εταιρείας να αλλάξει μονομερώς και αυθαίρετα τον τρόπο διαμόρφωσης του εργασιακού προγράμματος, καταγγέλλοντας ότι η efood εξωθεί τους μισθωτούς να επιλέξουν το μοντέλο της freelance εργασίας.

Επικαιρότητα

Ακροβασίες

| Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ένα ...κλικ ΛΑΜΠΗ∆ΟΝΑ: ΝΕΑ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ

Η Πεζοπορική Ομάδα Λαμπηδόνα διοργανώνει την Κυριακή 19/6 νέα πεζοπορία στον Υμηττό, σε μια διαδρομή μέτριας έκτασης (περίπου 2 ωρών) γύρω από τη μονή Κουταλά. Αφετηρία και τέρμα της πεζοπορίας η είσοδος του Αθλητικού Κέντρου Κουταλά, απέναντι από το στρατόπεδο Σακέτα και τη στάση Αεροπορία του λεωφορείου 204. Ώρα αναχώρησης: 8:30 π.μ. Λόγω των πιθανών υψηλών θερμοκρασιών, η προβλεπόμενη ώρα αναχώρησης θα τηρηθεί αυστηρά. Απαραίτητα εφόδια: παπούτσια με τρακτερωτή σόλα, μπατόν/γκλίτσα/μαγκούρα/μπαστούνι κ.λπ., καπέλο, γυαλιά ηλίου, νερό. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6977784988. Αυτή η πεζοπορία θα είναι και η τελευταία που θα πραγματοποιήσει η ομάδα στον Υμηττό κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Τη Δευτέρα 20/6 στις 8.30 μ.μ στο Saorsa Athens (Γιατράκου 2, πλατεία Αυδή) θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου της Ελένης Θωμά-Κόμη Α, ρε μαμά... (εκδόσεις Άπαρσις). Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Λίνα Νικολακοπούλου, Όλγα Μοσχοχωρίτου και Δημήτρης Τσεκούρας. Θα συντονίζει η δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Χριστακάκη, ενώ αποσπάσματα του βιβλίου θα διαβάσουν οι ηθοποιοί Ελευθερία Κόμη και Χρόνης Παυλίδης. Τέλος, στην εκδήλωση θα συμμετάσχει και η ομάδα Πολυφωνικό Καφενείο με ηπειρώτικα πολυφωνικά τραγούδια

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΒΑΝΑΣ ΒΟΥΡΤΣΑΚΗ

Την Πέμπτη 23/6 στις 7 μ.μ. στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης (Αγίας Φιλοθέης 17, Αθήνα) θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου της Βάνας Βουρτσάκη Όσο πάει (εκδόσεις Υδροπλάνο). Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Αιμιλία Καραλή, Καλλίτσα Βλάχου και Ευαγγελία Κανταρτζή. Αποσπάσματα του βιβλίου θα διαβάσουν οι ηθοποιοί Γιώργος Ζιόβας και Ελεάνα Γεωργούλη. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Ακρίτας Καλούσης.

Φεστιβάλ Αναιρέσεις: Από σήμερα στα Γιάννενα Αυτό το Σαββατοκύριακο 18-19 Ιουνίου στο Θεατράκι (Σκάλα) πραγματοποιείται τελικά το διήμερο φεστιβάλ των Αναιρέσεων στα Γιάννενα, το οποίο είχε αναβληθεί προ ημερών λόγω των καιρικών συνθηκών. Αρχικά ήταν προγραμματισμένο για τις 10 και 11 Ιουνίου. Σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα, η σύνθεση παραμένει η ίδια στις πολιτικές εκδηλώσεις, ενώ στο πολιτιστικό κομμάτι δεν θα μπορέσουν τελικά να παρευρεθούν οι Banda Εntopica. Το αναλυτικό πρόγραμμα έχει αναρτηθεί στο facebook.

Ανταρσία στο Μωριά: Καταγγελία φασιστικής επίθεσης Την επίθεση σε βάρος μελών της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ από ομάδα φασιστών τα ξημερώματα της Τετάρτης 14/6 στην Καλαμάτα καταδίκασε με ανακοίνωσή της η Ανταρσία στο Μωριά Συμπόρευση για την Ανατροπή. «Καμία επανάπαυση δεν χωράει ότι το “κράτος δικαίου θα κάνει τη δουλειά του”. Καλούμε κάθε αντιφασίστα/ τρια, τα ταξικά σωματεία, τους κινηματικούς φορείς, συλλογικότητες, να πυκνώσουν τις γραμμές της αντιφασιστικής πάλης. Δηλώνουμε ότι εμείς θα είμαστε εκεί με όλες μας τις δυνάμεις», σημείωσε η αντικαπιταλιστική περιφερειακή κίνηση.

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Συνέντευξη ▶ Ο δίσκος Anime έχει αγκαλιαστεί πλήρως από τον κόσμο και έχει συλλέξει ένα κύμα θετικών σχολίων. Μιλάει για την εποχή που ζούμε και δεν φοβάται να θέσει τα πράγματα όπως είναι, με «ωμό» τρόπο. Πιστεύετε ότι η εποχή έχει επηρεάσει τον τρόπο γραφής;

Εμένα πάντα με επηρέαζε. Όλοι οι δίσκοι μου ήταν και λίγο περίπατοι ενός φωτογράφου σε μια συγκεκριμένη εποχή, μια συγκεκριμένη πενταετία. Ε, αυτή η συγκεκριμένη πενταετία είναι μια πενταετία ωμού εκβιασμού του καθημερινού ανθρώπου. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και οι πιο μέινστριμ εκφράσεις (η τραπ, το χιπ-χοπ, η μέση σειρά στο Netﬂix) διακρίνονται από μια ωμότητα. Όλοι ανταποκρίνονται ωμά στην ωμότητα με την οποία τους αντιμετωπίζουν. Δεν θα μπορούσα να αποτελώ εξαίρεση. Η δική μου ωμότητα δεν είναι απελπισμένη πάντως. Πιστεύω πως η δύναμη εξακολουθεί να είναι δική μας. ▶ Κάποιοι έχουν σχολιάσει πως οι στίχοι αυτών των 10 τραγουδιών είναι ένα μικρό διήγημα ξεχωριστό και κάνουν τον ακροατή να δει την πραγματικότητα από άλλη οπτική γωνία. Κάπως έτσι το σκεφτόσασταν όσο γράφατε τα τραγούδια;

Δεν είχα εποπτεία του δίσκου όλου όσο έγραφα. Βουτούσα σε ένα τραγούδι και έμπαινα σε κάθε γωνία του για να δω όλες τις πτυχές που θα μπορούσε να κρύβει. Μετά από κανένα μήνα μου ερχόταν έμπνευση για κάποιο άλλο τραγούδι και βουτούσα σ’ αυτό. ▶ Παρότι κάθε τραγούδι έχει το προσωπικό φίλτρο που βιώνεται –και είναι λογικό– φαίνεται πως εκφράζουν και ακουμπούν ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Πώς το εξηγείτε το γεγονός αυτό;

Είμαι λαϊκός τύπος. Μπορεί να είμαι μοναχικός και νερντ, να διαβάζω και να απομονώνομαι, δεν άλλαξα όμως ποτέ τάξη. Μου αρέσει να ζω στις γειτονιές κοντά στο κέντρο και να υφίσταμαι αυτό που υφίστανται όλοι. Να το γλεντάω μαζί τους, επίσης, όταν έχω αυτή τη διάθεση. ▶ Το δίδυμο των τραγουδιών

Φοίβος Δεληβοριάς

Ζούμε τον ωμό εκβιασμό του ανθρώπου «Απεχθάνομαι τον ον Πούτιν και την “αίσθησή”” του περί δημοκρατίας […]. α δεν Από εκεί και πέρα υ δημοτικού. είμαι παιδάκι του Καταλαβαίνω ός θα είναι ότι ο αιώνας αυτός γάλων ο αιώνας των μεγάλων πολέμων για την ενέργεια και χώρες όπως ράσουν η δική μας θα περάσουν κολάσεις όσο ικά τα νέα γεωπολιτικά παιχνίδια νται, θα διαμορφώνονται, ου την ίδια στιγμή που οι μεγάλοι θα μαςς αστα πετούν ανενδοίαστα ανή», στην κρεατομηχανή», δηλώνει ημένος στο Πριν ο αγαπημένος τραγουδοποιός ιάς. Φοίβος Δεληβοριάς.

η «Άγρια Ορχιδέα» και «Ελένη Τοπαλούδη» είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος ς όπου στη μία πλευρά η αρσενική μάτσο επιβολή δικαιώνεται και στην άλλη η θηλυκή σεξουαλικότητα καταδικάζεται;

Μπορείς να το δεις και εντελώς ανάποδα. Στην πρώτη, η ματσίλα είναι κα-ην ταδικασμένη αιώνια στην τη «αρχιδίσια ερημιά». Στη ει δεύτερη, το κορίτσι που λέει α «όχι» και της το αρνούνται, γίνεται παντοτινό τραγούδι για έναν «ερχόμενο» άντρα, ευαίσθητο και ειλικρινή.

Τα τραγούδια δημιουργούσαν πάντα συνειδήσεις. Από ‘κει και πέρα, η κοινωνία και οι δυνατοί προχωρούν ερήμην της τέχνης

στους

ΦΩΤΕΙΝΗ ΘΑΝΑΣΟΥΛΑ, ΣΤΑΘΗ ΠΑΪΖΗ

▶ Το τραγούδι για την Ελένη Τοπαλούδη, συγκεκριμένα, έχει αγγίξει πολύ κόσμο. Πιστεύετε πως τέτοια τραγούδια μπορούν να κινητοποιήσουν ή/και να ευαισθητοποιήσουν κάποιον/α για να κάνει κάτι για το θέμα των γυναικοκτονιών, για παράδειγμα;

Πιστεύω πως οτιδήποτε αγγίζει έναν ακροατή, τον κάνει και λίγο να βλέπει τον εαυτό του από ψηλά. Να μην είναι έρμαιο των παθών του ή των άλλων. Τα αληθινά τραγούδια δημιουργούσαν πάντα συνειδήσεις. Από κει και πέρα, η κοινωνία και οι δυνατοί προχωρούν ερήμην της τέχνης. Δεν σταμάτησε ως γνωστόν κανένας πόλεμος μετά το «Imagine». ▶ Πώς θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το θέμα των γυναικοκτονιών; Το metoo θεωρείτε πως επέδρασε καθοριστικά;

Είναι σπουδαία κίνηση το metoo και μου προκαλούν απέχθεια όσοι επικεντρώνουν στις υπερβολές του. Ιδιαίτερα στους επαγγελματικούς χώρους τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν οριστικά και ανυποχώρητα εκ μέρους των γυναικών. Στο σπίτι και στον έρωτα είναι πιο δύσκ σκολο να γίνει κάτι τέτοιο, είν χώροι που η τοξικότητα είναι κα οι σχέσεις εξουσίας απλώκαι νο νονται σαν ιστοί αράχνης, ο ούτε που το καταλαβαίνεις καμιά φορά. Αυτό δεν σημαίνει πάντως πως «εμείς οι απ’ έξω» δεν μπορούμε να είμαστε καθοριστικοί. ▶ Δύο χρόνια αργότερα μπορούμε να πούμε πως μ επιστρέφουμε σε μια επ κατάσταση προ-πανδημίας, κα με όποιες ιδιαιτερότητες. Η δράση και οι δηλώσεις σας είναι γνωστές σχετικά με την κατάσταση, που δεν πάρθηκαν μέτρα ενίσχυσης

του πολιτισμού και των εργαζόμενων στον τομέα αυτό. Θα μας πείτε δύο παραπάνω λόγια, πώς επηρέασε η πανδημία το σκηνικό στο πεδίο του πολιτισμού και της μουσικής και πώς την βιώνετε σήμερα;

Υπήρξε, όπως είδαμε όλοι, προσπάθεια χειραγώγησης και επηρεασμού των μέσων μαζικής ενημέρωσης και ταυτόχρονα επιθετική στάση προς τον κόσμο της τέχνης. Αυτό πάντως ισχυροποίησε την τέχνη. Τα αβοήθητα λουλούδια που ήδη ανθίζουν (άλμπουμ, ταινίες, παραστάσεις) αγκαλιάζονται με τεράστια αγάπη. ▶ Ειδικά τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία, έχουν πάρει θέση αρκετοί καλλιτέχνες. Ποιες οι δικές σας σκέψεις;

Απεχθάνομαι τον Πούτιν και την «αίσθησή» του περί δημοκρατίας. Έχει κάνει τέρατα και ο τρόπος που έχει φερθεί στους καλλιτέχνες από την πρώτη στιγμή μου ήταν αρκετός να τον κατατάξω εξαρχής στους πολύ «μαύρους» ηγέτες της παγκόσμιας ιστορίας. Από εκεί και πέρα δεν είμαι παιδάκι του δημοτικού. Καταλαβαίνω ότι ο αιώνας αυτός θα είναι ο αιώνας των μεγάλων πολέμων για την ενέργεια και χώρες όπως η δική μας θα περάσουν κολάσεις όσο τα νέα γεωπολιτικά παιχνίδια θα διαμορφώνονται, την ίδια στιγμή που οι μεγάλοι θα μας πετούν ανενδοίαστα στην κρεατομηχανή. ▶ Ποια η γνώμη σας που εξαιτίας της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία πολλοί ρώσοι καλλιτέχνες αποκλείστηκαν, ότι τα μεγάλα έργα του ρωσικού πολιτισμού τέθηκαν ως αντιπαράθεση και τι σημαίνει αυτό για τον πολιτισμό;

Τραγικό το βρίσκω. Η πιο ωραία κριτική στον Πούτιν έχει γίνει από τους Ρώσους καλλιτέχνες. Θυμηθείτε το Λεβιάθαν πριν λίγα χρόνια. Θα απαγορεύεται να προβληθεί στην τηλεόραση το Λεβιάθαν; ▶ Τέλος, ποιο θα ήταν το μήνυμα που θα δίνατε στους αναγνώστες για την επόμενη μέρα;

Το μήνυμα δεν άλλαξε ποτέ, απ’ τα χρόνια του Chuck D, Don’t Believe The Hype.

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

«Γκουαντάναμο» Γνώριζαν οι απλοί Γερμανοί για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Οι ιστορικοί εμφανίζονται διχασμένοι. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ύπαρξή τους ήταν γνωστή, λίγοι όμως γνώριζαν τις φρικαλεότητες που λάμβαναν χώρα στο εσωτερικό τους. Άλλοι λένε ότι μόνο η διαβόητη «Τελική Λύση» κρατήθηκε μυστική από το κοινό. Πολλοί εστιάζουν στον ρόλο της ναζιστικής μηχανής τρόμου και προπαγάνδας, που δεν επέτρεπε σε ανθρώπους που γνώριζαν καλά τι συνέβαινε να μιλήσουν. Οι ιστορικές αναγωγές είναι πάντα επικίνδυνες. Δεν θα ισχυριζόμασταν ποτέ ότι τα όσα λαμβάνουν χώρα στα ελληνοτουρκικά σύνορα ομοιάζουν με τη ναζιστική Γερμανία — περισσότερο ίσως θυμίζουν το Γκουαντάναμο. Όμως ένα εύλογο ερώτημα προκύπτει: Αν ο ιστορικός του μέλλοντος αναρωτηθεί κατά πόσο η ελληνική κοινή γνώμη γνώριζε τι γίνεται σε Έβρο και Αιγαίο, ποια θα είναι η απάντηση; Θα αποφανθεί, άραγε, ότι γνωρίζαμε για τις ληστείες, τους ξυλοδαρμούς και τα ξεγυμνώματα που έχουν καταγγείλει χιλιάδες άνθρωποι; Ότι είχαμε ακούσει τις καταγγελίες που κάνουν λόγο μέχρι και για βασανιστήρια και εικονικές εκτελέσεις; Ότι είχαμε δει τα βίντεο που δείχνουν συνοριοφύλακες να φορτώνουν σε βάρκες πρόσφυγες για να τους επιστρέψουν στην Τουρκία ή άλλα που καταγράφουν ένστολους να αφήνουν οικογένειες με μικρά παιδιά πάνω σε νησίδες του Έβρου; Ότι είχαμε διαβάσει τα εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ ΜΜΕ παγκόσμιου κύρους για το λιμενικό που απάγει πρόσφυγες οι οποίοι έχουν πατήσει σε ελληνικό έδαφος και τους εγκαταλείπει σε φουσκωτές σχεδίες χωρίς μηχανή καταμεσής της θάλασσας ή ακόμα και τους πετά απευθείας στο νερό; Και αν η απάντηση σε όλα αυτά είναι καταφατική, ίσως τότε αυτός ο περίφημος ιστορικός του μέλλοντος αναρωτηθεί: Γιατί σιωπούσαμε; Έφταιγε η κυβερνητική ρητορεία περί «τουρκικής προπαγάνδας»; Ο φόβος για τη στοχοποίηση και τις διώξεις σε όσους λένε την αλήθεια; Η κόπωση από τις απανωτές κρίσεις; Η ευθύνη για τα όσα λαμβάνουν χώρα σε Έβρο και Αιγαίο βαρύνει πρωτίστως την κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως έχουμε και εμείς ιστορική ευθύνη να μιλήσουμε και να δράσουμε για να σταματήσουν τα εγκλήματα που τελούνται στο όνομά μας.

Η άλλη όψη

Γιώργος Μουρμούρης

Τεκμήρια ΟΗΕ για pushbacks, επίθεση Μαξίμου στον Ιάσονα

τις 29 Οκτωβρίου 2021 ένα υπερφορτωμένο παλαιό πλοίο, στο οποίο επέβαιναν 400 πρόσφυγες από το Αφγανιστάν εξέπεμψε σήμα κινδύνου νοτίως της Κρήτης, μεταξύ Ιεράπετρας και νήσου Χρυσής. Το πλοίο είχε αναχωρήσει από την Τουρκία με προορισμό την Ιταλία, παρακάμπτοντας την Ελλάδα, όμως υπέστη μηχανική βλάβη και έμεινε ακυβέρνητο κοντά στη βόρεια ακτή του Λιβυκού Πελάγους. Ακολούθησε η πιο ανοιχτή απόπειρα μαζικής επαναπροώθησης που έχει καταγραφεί ποτέ στην Ελλάδα: Στο πλοίο επιβιβάστηκαν ένοπλοι που το προσέδεσαν σε σκάφος ανοιχτής θαλάσσης του Λιμενικού. Δεν το οδήγησαν όμως στο λιμενίσκο της Ιεράπετρας: Οι ελληνικές αρχές πραγματοποίησαν επίσημο αίτημα προς

Η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες έχει καταγράψει 540 ξεχωριστά περιστατικά κατά την περίοδο 20202021, κατά τα οποία φέρεται να απωθήθηκαν βίαια 17.000 άτομα που επέστρεψαν στην Τουρκία

την Άγκυρα να παραλάβει το σκάφος και το Λιμενικό άρχισε να ρυμουλκεί το υπερφορτωμένο πλοίο πίσω στην Τουρκία! Η άρνηση των αρχών της γειτονικής χώρας να δεχτούν το πλοίο οδήγησε σε μια περιπλάνηση διάρκειας περίπου 60 ωρών(!) από την Κρήτη στην Κάρπαθο και τελικά στην Κω, όπου εν τέλει αποβιβάστηκαν οι πρόσφυγες στους οποίους, όπως καταγγέλθηκε, όλες αυτές τις ώρες δεν παρασχέθηκε τροφή, νερό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Θα περίμενε ίσως κάποιος, μετά την αποτυχημένη απόπειρα μαζικού pushback που διεξήχθη μπροστά στα μάτια της διεθνούς κοινότητας και με τον πλέον επίσημο τρόπο (αίτημα των ελληνικών αρχών στις τουρκικές και ρυμούλκηση του σκάφους προς τα τουρκικά χωρικά ύδατα), ότι η επίσημη ελληνική τακτική της εμμονικής

διάψευσης των σχετικών καταγγελιών θα εγκαταλειπόταν, προς όφελος ίσως μιας κυνικής πλην ειλικρινούς παραδοχής: Η Ελλάδα πραγματοποιεί συστηματικά, μαζικά και μεθοδικά επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών. Όμως, οκτώ μήνες μετά και παρά το «τσουνάμι» καταγγελιών, ντοκουμέντων και ερευνών που έχουν δει στο μεταξύ το φως της δημοσιότητας, οι ελληνικές αρχές και η κυβέρνηση της ΝΔ όχι μόνο εξακολουθούν να επιμένουν ότι δεν γίνονται pushbacks αλλά και να επιτίθενται, στιγματίζοντας περίπου ως «εθνοπροδότη» όποιον υποστηρίζει το αντίθετο. Ο λόγος φυσικά για τον διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλο, που τις προηγούμενες ημέρες βρέθηκε στο επίκεντρο μιας άνευ προηγουμένου εκστρατείας «δολοφονίας χαρακτήρα», επειδή μίλησε ανοιχτά στο ευρωκοινο-

Η άλλη όψη

«Στην Ελλάδα οι επαναπροωθήσεις αποτελούν μια “ντε φάκτο γενική πολιτική”» βούλιο για αυτά που –κατά τη λαϊκή ρήση– «ο κόσμος έχει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι». Μάλιστα, η «Ομάδα Αλήθειας» (sic) της ΝΔ έφτασε να αναπαράγει αυτούσιο το βίντεο με τις δηλώσεις του Αποστολόπουλου, θεωρώντας προφανώς πως από τα λεγόμενά του στιγματίζεται ο ίδιος και όχι η εγκληματική πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ στα σύνορα. Δήλωνε ο Ιάσονας Αποστολόπουλος στις 12 Μαΐου: «Πριν από 10 ημέρες ο επικεφαλής της Frontex, Φαμπρίς Λεγκέρι, παραιτήθηκε λόγω σοβαρών αποδείξεων ότι ο οργανισμός του κάλυπτε εγκλήματα κατά των προσφύγων στη θάλασσα που διέπραττε το ελληνικό Λιμενικό Σώμα. Στην Ελλάδα έχουμε το μοναδικό Λιμενικό Σώμα παγκοσμίως που, αντί να διασώζει ανθρώπους στη θάλασσα, πετάει τους ανθρώπους στη θάλασσα. Οι ελληνικές αρχές απαγάγουν πρόσφυγες που έχουν ήδη φτάσει στις ελληνικές ακτές και τους πετάνε πάλι στην ανοικτή θάλασσα. Είναι μοναδικό φαινόμενο, δεν το έχουμε ξαναδεί. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι το εξής: Οι πρόσφυγες φτάνουν μόνοι τους, ανεξάρτητα, στις ελληνικές ακτές. Οι ελληνικές αρχές δεν τους καταγράφουν. Τους κρατάνε σε μυστικά μέρη, κατάσχουν τα υπάρχοντά τους, ως επί το πλείστον κινητά τηλέφωνα και διαβατήρια. Τους μεταφέρουν σε σκάφη του Λιμενικού, τους βάζουν σε φουσκωτό χωρίς μηχανές και εν τέλει τους παρατάνε στην ανοιχτή θάλασσα, χωρίς τροφή, νερό ή οποιοδήποτε μέσο για να καλέσουν σε βοήθεια, γιατί τους έχουν πάρει τα τηλέφωνα». Ο διασώστης μετέφερε

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

στο ευρωκοινοβούλιο ακριβώς ό,τι έχουν υποστηρίξει επανειλημμένως ερευνητικές δημοσιογραφικές ομάδες από Ευρώπη και Αμερική, η Διεθνής Αμνηστία, ο ΟΗΕ, ακόμα και υπάλληλοι της Frontex που κατήγγειλαν ότι επαναπροωθήθηκαν βίαια στην Τουρκία από ένστολους που τους πέρασαν για πρόσφυγες! Τίποτα από αυτά όμως δεν είναι αρκετό για να αποτρέψει τη συντριπτική πλειοψηφία των εγχώριων ΜΜΕ να μιλήσει για «προκλητικές δηλώσεις» του διασώστη. Λίγες εβδομάδες μετά τις καταγγελίες Αποστολόπουλου και πριν κατακάτσει ο κουρνιαχτός που σήκωσαν οι κραυγές των εγχώριων «στρουθοκάμηλων», η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες ήρθε να επιβεβαιώσει πλήρως τα λεγόμενά του. Σε έκθεσή του ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών, Φελίπε Γκονθάλεθ Μοράλες, σημειώνει ότι στην Ελλάδα οι επαναπροωθήσεις αποτελούν μια «ντε φάκτο γενική πολιτική». «Η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες έχει καταγράψει 540 ξεχωριστά περιστατικά κατά την περίοδο 2020-2021, κατά τα οποία φέρεται να απωθήθηκαν βίαια 17.000 άτομα που επιστράφηκαν στην Τουρκία», αναφέρεται μεταξύ άλλων στην έκθεση, ενώ επισημαίνεται ότι «η Ελλάδα φέρεται να απέτρεψε πάνω από 140.000 άτομα από το να εισέλθουν στη χώρα μεταξύ του Απριλίου και του Νοεμβρίου του 2021». «Στο Αιγαίο οι ΜΚΟ έχουν τεκμηριώσει τουλάχιστον 147 περιστατικά pushbacks στα οποία εμπλέκονται 7.000 άτομα, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών. Το Λιμενικό Σώμα δεν ακολούθησε την πρέπουσα διαδικασία», διαπιστώνει ο Μοράλες. Ο Ειδικός Εισηγητής του ΟΗΕ αναφέρει ακόμα ότι ο νόμος 4825/2021 που ψηφίστηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2021 θέτει σοβαρότατα εμπόδια στη δράση ανεξάρτητων από τις κρατικές αρχές οργανισμών που θέλουν να βοηθήσουν στη διάσωση προσφύγων, τονίζοντας ότι οι διασώστες βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο επιβολής βαρύτατων προστίμων ή ακόμα και φυλάκισης, αν δράσουν αυτόνομα για να σώσουν ζωές. Σημειώνει, δε, ότι η αναγνώριση της Τουρκίας ως ασφαλούς τρίτης χώρας, το καλοκαίρι του 2021, οδήγησε σε αύξηση κατά 126% των αιτήσεων ασύλου που απορρίπτονται. Πρόσφυγες και μετανάστες από το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, τη Σομαλία και τη Συρία είτε οδηγούνται στα προαναχωρησιακά κέντρα-φυλακές, περιμένοντας την απέλασή τους στην Τουρκία, καθεστώς που μετεξελίσσεται σε επ’ αόριστον φυλάκιση, αφού οι απελάσεις στην πράξη έχουν παγώσει, είτε αφήνονται να περιφέρονται στην ενδοχώρα, χωρίς απολύτως καμία νομική προστασία ή άλλου είδους παροχή ή κάλυψη. Η ελληνική απάντηση και στη νέα έκθεση-καταπέλτη του ΟΗΕ; «Η έκθεση δεν στηρίζεται σε πρωτογενή έρευνα, αλλά αναπαράγει παλαιότερα ευρήματα έκθεσης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, δημοσιεύματα ξένων μέσων ενημέρωσης, καθώς και υποδείξεις λοιπών ΜΚΟ […]».

Απειλές, εκφοβισμοί, βία και ταπεινώσεις

ι φρικιαστικές μαρτυρίες προσφύγων και μεταναστών, ανδρών, γυναικών και οικογενειών που καταγγέλλουν ότι έπεσαν θύματα απαγωγής, ληστείας, ξυλοδαρμών, εξευτελισμών και εν τέλει επαναπροώθησης στην Τουρκία είναι πολλές και πλέον κάνουν –ευτυχώς– τον γύρο των διεθνών ΜΜΕ, σπάζοντας την «ομερτά» των ελληνικών Μέσων Ενημέρωσης. Σε θεσμικό επίπεδο, σκληρή γλώσσα κατά των ελληνικών αρχών αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν χρησιμοποιούν πλέον μόνο ΜΚΟ και οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και ο ίδιος ο ΟΗΕ. Σε έκθεση που δημοσιεύτηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2022, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες δήλωνε «βαθιά ανήσυχη» για τον «αυξανόμενο αριθμό περιστατικών βίας και σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά προσφύγων και μεταναστών σε διάφορα ευρωπαϊκά σύνορα, πολλά από τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τραγικές απώλειες ζωών. «Ανησυχούμε για τις επαναλαμβανόμενες και συνεπείς αναφορές που προέρχονται από τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία, όπου η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες έχει καταγράψει σχεδόν 540 αναφερόμενα περιστατικά άτυπων επιστροφών από την Ελλάδα από τις αρχές του 2020. Ανησυχητικά περιστατικά αναφέρονται επίσης στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη

στα σύνορα με τα κράτη μέλη της ΕΕ», σημείωνε ο ΟΗΕ. «Αν και πολλά περιστατικά δεν καταγγέλλονται, για διάφορους λόγους, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες έχει πάρει συνεντεύξεις από χιλιάδες ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη που απωθήθηκαν και ανέφεραν ένα ανησυχητικό μοτίβο απειλών, εκφοβισμού, βίας και ταπείνωσης. Στη θάλασσα, οι άνθρωποι αναφέρουν ότι παρασύρονται σε σωσίβιες σχεδίες ή μερικές φορές ακόμη και αναγκάζονται να μπουν απευθείας στο νερό, δείχνοντας μια σκληρή έλλειψη σεβασμού για την ανθρώπινη ζωή. Τουλάχιστον τρία άτομα φέρεται να έχουν χάσει τη ζωή τους σε τέτοια περιστατικά από τον Σεπτέμβριο του 2021 στο Αιγαίο, εκ των οποίων ένα τον Ιανουάριο. Εξίσου φρικιαστικές πρακτικές αναφέρονται συχνά στα χερσαία σύνορα, με συνεχείς μαρτυρίες ανθρώπων να απογυμνώνονται και να απωθούνται βάναυσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες», ανέφερε ακόμη η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Η έωλη ελληνική επιχειρηματολογία, ότι δηλαδή οι καταγγελίες για βίαια, εξευτελιστικά και συστηματοποιημένα pushbacks αποτελούν «τουρκική προπαγάνδα», απομένει πλέον αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση. Όσο όμως η «ομερτά» καταρρέει, τόσο περισσότερο προβάλλει η ανάγκη να δράσουμε αποφασιστικά για να διαλυθεί το «Γκουαντάναμο» που έχει στηθεί στα ελληνοτουρκικά σύνορα, για να σταματήσει η τέλεση εγκλημάτων στο όνομά μας.

ΕΠΙ • κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Ματίνα Παπαχριστούδη

πίσω

Καθεστώς η εξάρτηση από τα συμφέροντα

από τις κάμερες

για 6η συνεχόμενη χρονιά και τα αποτελέσματά της δημοσιοποιήθηκαν την περασμένη εβδομάδα. Για την Ελλάδα τα αποτελέσματα αυτά δεν προκαλούν καμία έκπληξη. Έχει τα χαμηλότερα ποσοστά στην «αξιοπιστία» των ΜΜΕ ανάμεσα σε 46 χώρες του κόσμου. Μόλις το 7% θεωρεί πως τα μίντια είναι «ελεύθερα από αθέμιτες πολιτικές επιρροές» και 8% από «αθέμιτες επιχειρηματικές επιρροές». Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΡΤ, ο οποίος Παρά τη μεγάλη «δημοπαρουσιάστηκε την περασμένη τικότητα» της τηλεόραΤετάρτη στην Επιτροπή Θεσμών σης και του διαδικτύου, η και Διαφάνειας για τις οικονομικές συντριπτική πλειονότητα καταστάσεις της εταιρείας, αντιμεγνωρίζει πως η πληροφότώπισε με απαξιωτικό τρόπο την ρηση που λαμβάνει είέντονη κριτική που του ασκήθηκε ναι κατευθυνόμενη από για την ελεγχόμενη κυβερνηπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Το εύρημα τική ενημέρωση. Ως αιτία της αυτό επιβεβαιώνει σε μεαπαξίωσης της ΕΡΤ ανέφερε το γάλο βαθμό την αιτία της «γερασμένο» προσωπικό της, δεν χειραγώγησης της δημοέδωσε ωστόσο καμία απάντηση σιογραφίας και την ποδηγια τις εκατοντάδες προσλήψεις γέτηση των δημοσιογράσυμβασιούχων. φων, οι οποίοι εκχώρησαν χωρίς καμία αντίδραση την «ανεξαρτησία» τους. Το φαινόμενο της αναξιοπιστίας των ΜΜΕ, ωστόσο, αγκαλιάζει πια

Ο πυρήνας της κατάπτωσης των μίντια στη χώρα μας καταδεικνύεται σε μια ακόμη έρευνα: Την παγκόσμια έκθεση του Ινστιτούτου Reuters για τη Μελέτη της Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (Digital News Report) που πραγματοποιείται

ΕΥΡΕΙΑ επιχείρηση συσκότισης και παραπληροφόρησης για την έκθεση του ειδικού εισηγητή του ΟΗΕ, Φελίπε Γκονθάλεθ Μοράλες, που επιβεβαιώνει τις παράνομες επαναπροωθήσεις στην Ελλάδα. Τα ελληνικά ΜΜΕ δεν δημοσίευσαν την είδηση, αντίθετα με τις «διαψεύσεις» από ανώνυμες πηγές. Στην επιχείρηση συγκάλυψης μετέχουν τα κορυφαία συστημικά ΜΜΕ, αποδεικνύοντας την πλήρη ταύτισή τους με τις ακροδεξιές πρακτικές της κυβέρνησης.

ΠΛΗΡΗΣ είναι η αδιαφάνεια που επιβλήθηκε στην κρατική ραδιοτηλεόραση της ΕΡΤ από τη διοίκηση του Μεγάρου Μαξίμου. Εδώ και μήνες, στη Διαύγεια δεν αναρτώνται τα κόστη των εξωτερικών αναθέσεων για τηλεοπτικό πρόγραμμα. Η διοίκηση σκορπά εκατομμύρια ευρώ σε εξωτερικές ή μεικτές παραγωγές, ουσιαστικά χωρίς κανέναν έλεγχο. Μόνο για την τηλεοπτική ψυχαγωγία προγραμματίζει να δώσει περισσότερα από 50 εκατ. για μια τηλεοπτική σεζόν!

την παγκόσμια ειδησεογραφία. Είναι χαρακτηριστικό πως για πρώτη φορά σε καμία από τις 46 χώρες δεν υπάρχει πλειοψηφία άνω του 50% στο ερώτημα της «αξιοπιστίας» και «ελευθερίας» από πολιτικά-επιχειρηματικά συμφέροντα. Τα ελληνικά μίντια βρίσκονται, βεβαίως, στην τελευταία θέση μαζί με την Ουγγαρία και έχουν πολλές ακόμη αρνητικές πρωτιές: Το χαμηλότερο ποσοστό στην αναζήτηση ειδήσεων στα παραδοσιακά ΜΜΕ Το χαμηλότερο ποσοστό, μόλις 11%, στη διάθεση να πληρώσει για την ειδησεογραφία. Η έκθεση σημειώνει επίσης όλες τις πρόσφατες εξελίξεις, τον έλεγχο των ΜΜΕ μέσω της λίστας Πέτσα, τις αλλαγές στον ποινικό κώδικα, τις απόπειρες ελέγχου πληροφόρησης της πανδημικής κρίσης Covid-19. Παράλληλα, αναλύεται μέσω δημοσκοπικών στοιχείων η πολιτική πόλωση της ειδησεογραφίας, ενώ πρακτικά καταδεικνύεται και στην ψηφιακή εκδοχή των Μέσων η παραδοσιακή ταύτιση των ελληνικών μίντια με τα πολιτικά κόμματα. Εικόνα που απαντάται κυρίως στα αμερικάνικα ΜΜΕ.

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» Είναι απίστευτα αυτά που συμβαίνουν στον στρατό. Οι συνφάνταροι μπορούν να θεωρηθούν από τους πιο σκληρά εκμεταλλευόμενους, που βιώνουν ένα βάρβαρο καθεστώς εξαφάνισης κάθε δικαιώματος στο όνομα της υποχρεωτικής στράτευσης. Αξιωματικοί, που απολαμβάνουν πλήθος προνομίων, τους υποχρεώνουν σε μακροχρόνιο εγκλεισμό στα στρατόπεδα-φυλακές, όπου δεν ισχύουν οι διαταγές του ΓΕΣ και οι νόμοι! Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΚΕΤΧ Θήβας. Οι συνφάνταροι της μόνιμης δύναμης του στρατοπέδου έχουν εμπλοκή από τις 19 Μαΐου και τους λένε να ετοιμαστούν ψυχολογικά γιατί αυτή θα κρατήσει μέχρι τις 15 Αυγούστου. Ο αριθμός των συναδέλφων είναι σχεδόν ίσος με τα πόστα που πρέπει να δώσουν υπηρεσία. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να βγουν έξοδο και να πάρουν τις άδειές τους. Η κούραση χτυπά κόκκινο και όπως μας λένε χαρακτηριστικά, «δεν

ΚΕΠΒ Θήβας: Φυλακή φαντάρων ▸ Οι φαντάροι της μόνιμης δύναμης του στρατοπέδου έχουν εμπλοκή από τις 19 Μαΐου έχουμε χρόνο ούτε για κατούρημα». Οι ρυθμοί είναι εξαντλητικοί, καθώς δεν τηρούνται αυτά που προβλέπονται από τις διαταγές. Αφού δουλέψουν στα πόστα τους, θα αναλάβουν τις υπηρεσίες φρούρησης από τις 2 μ.μ. της μιας μέρας έως τις 2 μ.μ. της επομένης. Μας καταγγέλλουν ότι φυλάνε σκοπιά νούμερο παρά νούμερο. Το επιβεβαιώνει αυτό ο διοικητής και ο υποδιοικητής; Περιγράφουν οι συνάδελφοι ότι έχουν υπάρξει και περιπτώσεις που οι φαντάροι αναγκάστηκαν να μείνουν μέσα στο στρατόπεδο ακόμη και 31 ή 35 μέρες συνεχώς!

Κατά διαστήματα «παίζει» κανένα υπηρεσιακό για να βγουν ελάχιστες ώρες και να επιστρέψουν στη μονάδα να κάνουν σκοπιά ή θα τους δώσουν καμιά έξοδο, όταν οι υπηρεσίες φτάσουν στο όριο των 19 που προβλέπεται, μόνο και μόνο για να τους κλείσουν το στόμα! Φυσικά οι αξιωματικοί είναι κάθε μέρα έξω το μεσημεράκι. Μόνο όταν έχουν 24ωρη υπηρεσία θα παραμείνουν μέσα και την άλλη μέρα στις 8.00 π.μ. θα πάρουν απαλλαγή. Όλα αυτά συμβαίνουν σε όλους ή για το γραφείο προσωπικού ισχύουν άλλα;

Αλήθεια, θα ελέγξει κανείς το διαφορετικό καθεστώς που βγαίνουν οι συνφάνταροι; Βγήκαν όλοι το τριήμερο ή ορισμένοι και γιατί; Υπάρχουν αδικίες και ανισότητες; Και αν ναι, γιατί; Επιβεβαιώνουν το ΓΕΣ και ο ταξίαρχος διοικητής του ΚΕΠΒ Θήβας όλες αυτές τις πολύ σοβαρές καταγγελίες; Η κατάσταση είναι εκρηκτική. Υπάρχει μεγάλος φόβος ατυχήματος και να υπάρξουν πολύ μοιραία γεγονότα, μη αναστρέψιμα! Εμείς καλούμε τους συναδέλφους να αντιδράσουν και να βγουν μαζικά παραπονούμενοι. Έχουν αργήσει. Γιατί ανέχονται όλα αυτά τόσο καιρό; Η υπομονή σημαίνει υποταγή, σημαίνει ότι μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα. Πρέπει να αντισταθούμε. Πρέπει να αγωνιστούμε. Μαζί με το Δίκτυο «Σπάρτακος» και την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, με κίνημα μέσα και έξω από τον στρατό υπερασπίζουμε τα δικαιώματα του φαντάρου - πολίτη με στολή.

Κοινωνία Χρήστος Καλαμπαλίκης

ην Παρασκευή 10 Ιουνίου ήταν ανακοινωμένη η είσοδος της πανεπιστημιακής αστυνομίας στην Πανεπιστημιούπολη και την Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, καθώς και στο campus του ΑΠΘ. Οι φοιτητικοί σύλλογοι από την πρώτη στιγμή –πριν καν ψηφιστεί ο νόμος το 2021– είχαν κάνει ξεκάθαρο ότι η είσοδος αστυνομίας στις σχολές είναι αιτία πολέμου για το φοιτητικό κίνημα, με αποφάσεις μέσα από μαζικές συνελεύσεις. Έτσι και την Παρασκευή δόθηκε μαζικό «παρών» στις πύλες των ιδρυμάτων όπου είχε ανακοινωθεί ότι θα τοποθετηθούν οι «Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος» (ΟΠΠΙ). Η απόπειρα της κυβέρνησης –πατώντας στο ότι οι σχολές ήταν άδειες λόγω εξεταστικής– να προβεί σε μία τέτοια κίνηση, μόνο να της γυρίσει μπούμερανγκ κατάφερε, καθώς εκατοντάδες φοιτητών, νεολαίας, εργαζομένων και λαού περιφρούρησαν από τις 6 το πρωί το άσυλο και ξεκαθάρισαν σε υπουργείο και Μέγαρο Μαξίμου ότι, αν νομίζουν πως μπορούν να λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο, είναι βαθιά γελασμένοι. Αυτό φάνηκε και από το γεγονός ότι αστυνομία δεν πέρασε ούτε έξω από τα ΑΕΙ. Η πιο ελπιδοφόρα εικόνα της Παρασκευής, όμως, ήταν τα δεκάδες σωματεία, οι εργαζόμενοι, οι γονείς και οι μαθητές των γύρω περιοχών, που ήρθαν να στηρίξουν τον αγώνα όχι μόνο στα λόγια αλλά και έμπρακτα, περιφρουρώντας από κοινού με τους φοιτητές το ακαδημαϊκό άσυλο. Το νεοσύστατο σωματείο των εργαζομένων στην έρευνα, σωματεία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, οι σύλλογοι ΔΕΠ και οι φοιτητικοί σύλλογοι –σύσσωμη δηλαδή η ακαδημαϊκή κοινότητα– κατάφεραν να αναδείξουν πως ο αγώνας για την υπεράσπιση ενός ελεύθερου πανεπιστημίου, χωρίς μπάτσους και καταστολή είναι μία μάχη πανκοινωνική που δεν μπορεί παρά στην κορυφαία στιγμή

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Αστυνομία στα πανεπιστήμια δεν πρόκειται να μπει! Ως μια μέρα κυβερνητικής ήττας καταγράφεται η 10η Ιουνίου. Η είσοδος των ΟΠΠΙ εντός του ακαδημαϊκού ασύλου αναβλήθηκε επ’ αόριστον. Πλέον, οι μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος πρέπει να σηκώσουν το γάντι της συνολικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση.

του να εμπλέξει κάθε άνθρωπο του αγώνα. Είναι ένας αγώνας που μπορεί και πρέπει να ενώσει τους φοιτητές με τους εργάτες και συνολικά το μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα. Μόνο ένας τέτοιος αγώνας, με πανεκπαιδευτικά χαρακτηριστικά και πανκοινωνική απεύθυνση, που θα βάλει στο στόχαστρο συνολικά την

κυβερνητική πολιτική, μπορεί σε τελική ανάλυση να είναι νικηφόρος. Εκεί που όλα θα κριθούν είναι η επόμενη μέρα του φοιτητικού κινήματος. Μετά από αυτή της την ήττα, η κυβέρνηση φάνηκε να αναδιπλώνεται τόσο για την είσοδο των ΟΠΠΙ, όσο και για την ψήφιση του νέου νόμου-πλαισίου,

Μαζικές οι κινητοποιήσεις φοιτητών, σωματείων και αλληλέγγυων στις πύλες ΕΚΠΑ και ΕΜΠ

600 νέες προσλήψεις ΟΠΠΙ Μπορεί οι αστυνομικοί των ΟΠΠΙ, με πολιτική εντολή και υπό τον φόβο μαζικών δυναμικών αντιδράσεων, να μην επιχείρησαν καν να αναλάβουν… υπηρεσία εντός του πανεπιστημιακού ασύλου στις 10 Ιούνη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα καταθέσει τα όπλα. Την Πέμπτη 16 Ιουνίου, με σχετική ανακοίνωση του αρχηγείου της ΕΛΑΣ, έγινε γνωστό πως προχωρά άμεσα η πρόσληψη άλλων 600 αστυνομικών, προκειμένου να συμπληρωθεί ο συνολικός αριθμός των 1.000, όπως ορίζει ο σχετικός νόμος. Υπενθυμίζεται

ότι οι πρώτοι 400 έχουν ήδη τοποθετηθεί σε αστυνομικά τμήματα που βρίσκονται κοντά σε πανεπιστήμια της Αθήνας και το ΑΠΘ με την ιδιότητα του ειδικού φρουρού. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, η διαδικασία των προκαταρκτικών εξετάσεων θα πραγματοποιηθεί μέσα στον Ιούλιο. Στην πράξη η κυβέρνηση, μετά την πρώτη της ήττα, προετοιμάζεται ήδη για τη νέα προσπάθεια εισόδου των ΟΠΠΙ στα ΑΕΙ πιο βαθιά μέσα στο καλοκαίρι ή το Σεπτέμβρη. Το φοιτητικό κίνημα παραμένει σε επιφυλακή και εγρήγορση…

που τοποθετήθηκαν πιο βαθιά μέσα στο καλοκαίρι για να «αποφευχθούν οι εντάσεις με την ακαδημαϊκή κοινότητα», όπως δήλωσαν στελέχη του υπουργείου Παιδείας. Το στοίχημα για τις μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος είναι να αναγνωρίσουν ποια είναι αυτή τη στιγμή τα πραγματικά ερωτήματα που θέτει τόσο η πραγματικότητα όσο και ο κόσμος και με κοινή και ανατρεπτική δράση να καταφέρουν να βάλουν το κίνημα σε αγωνιστική τροχιά, όπως κατάφερναν να κάνουν εδώ και δεκαετίες οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ. Κόντρα σε εκφυλιστικά φαινόμενα και σε λογικές περιχαράκωσης (που παρά τη στροφή της πριν τις φοιτητικές εκλογές έχει επαναφέρει στην ατζέντα της η ΠΚΣ) και με τα μάτια στραμμένα στο κίνημα, οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ πρέπει εδώ κι τώρα να σηκώσουν το γάντι της αντιπαράθεσης με το υπουργείο και την κυβέρνηση, να μπουν μπροστά για την ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος υπεράσπισης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, να διεκδικήσουν αξιοπρεπή μόρφωση, εργασία και δημοκρατικές ελευθερίες. Ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία και σε όλο το αντιεκπαιδευτικό πακέτο μέτρων που θέλει την παιδεία όχι δικαίωμα αλλά εμπόρευμα και τα πανεπιστήμια επιχειρηματικά κέντρα. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά και τίποτα δεν είναι σίγουρο, εκτός από ένα πράγμα: η κυβέρνηση φοβάται τη 10η Ιουνίου. Όχι γιατί ήταν η κορύφωση του φοιτητικού κινήματος στην Ελλάδα, αλλά γιατί γνωρίζει ότι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος κάθε μέρα από εδώ και πέρα να είναι για αυτήν 10 Ιουνίου, κάθε μέρα να είναι και μια νέα ήττα, μέχρι την τελική. Η μπάλα πλέον είναι στο δικό μας γήπεδο και η οργή του κόσμου είναι διάχυτη. Είτε, λοιπόν, η οργή αυτή θα εκτονωθεί και θα χαθεί ή θα γίνει ένα από αυτά τα ποτάμια ανατροπής που ρίχνουν νόμους αλλά ακόμα και κυβερνήσεις σύσσωμες.

ε κλήση παροχής έγγραφων εξηγήσεων στην αγωνίστρια δασκάλα, μέλος του ΣΕΠΕ «Ο Αριστοτέλης», Ντίνα Ρέππα, προχώρησε η Διεύθυνση Α΄ Αθήνας, μετά την καταγγελία για ανάρμοστη συμπεριφορά που προώθησε μεταξύ άλλων στον γενικό γραμματέα του υπουργείου Παιδείας, η διευθύντρια του 99ου Δημοτικού Σχολείου, Γαρυφαλλιά Ζημιανίτη. Υπενθυμίζεται ότι η συγκεκριμένη διευθύντρια, όχι μόνο προσπάθησε να παρεμποδίσει την ενημέρωση των εκπαιδευτικών του σχολείου αλλά μετά την αποχώρησή της Ντίνας Ρέππα, προχώρησε σε μια κατάπτυστη και ψευδής καταγγελία ζητώντας την καταδίκη της συναδέλφου για ανάρμοστη συμπεριφορά. Η εξέλιξη της κλήσης παροχής έγγραφων εξηγήσεων αποτελεί κλιμάκωση της δίωξης και εντάσσεται στα πλαίσια της γενικότερης επίθεσης της κυβέρνησης και της ηγεσίας του υπουργείου απέναντι στα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων. Για τον λόγο αυτό, σωματεία και συλλογικότητες διοργανώνουν παράσταση στήριξης τη Δευτέρα 20 Ιουνίου στη 1 μ.μ. στη Διεύθυνση Α΄ Αθήνας, δηλώνοντας ότι κανένας και καμία δεν θα βρεθεί μόνος/η απέναντι στο κράτος και τους μηχανισμούς του. Ταυτόχρονα, στη διαμαρτυρία αυτή θα τεθεί ξανά το ζήτημα της πλήρους δικαίωσης των διωκόμενων προϊσταμένων και διευθυντ(ρι)ων που συμμετέχουν στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων που έχουν κηρύξει τα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία. Εντωμεταξύ, το κύμα στήριξης γιγαντώνεται, παίρνοντας πρωτοφανή χαρακτηριστικά. Γιατί ο κόσμος της εργασίας, ακόμα κι εκείνος που δεν συμμετέχει ενεργά στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, βλέπει να ξε-

Κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

∆ΙΩΞΗ ΝΤΙΝΑΣ ΡΕΠΠΑ

Πολίνα Τόλη*

Αυταρχική κλιμάκωση με κλήση για παροχή έγγραφων εξηγήσεων ▸ Παράσταση στήριξης: ∆ευτέρα 20/6 στη 1 μ.μ. στη ∆/νση Α΄ Αθήνας

διπλώνεται ένα συντεταγμένο και οργανωμένο σχέδιο που στόχο έχει τον ίδιο και τα δικαιώματά του, τη δυνατότητά του συλλογικά να δρα. Γιατί πώς αλλιώς να εκληφθεί η προσπάθεια, με διάφορες αφορμές, να παρεμποδιστεί η συνδικαλιστική ενημέρωση στους χώρους δουλειάς από πλήθος στελεχών της διοικητικής πυραμίδας και της εργοδοσίας; Γι’ αυτό φτιάχνεται ένα δίκτυο υπεράσπισης από εκατοντάδες μέλη του ΣΕΠΕ «Ο Αριστοτέλης» που δηλώνουν ενυπόγραφα, με ψηφίσματα από το

σύνολο των 120 δημοτικών και νηπιαγωγείων της περιοχής, τη στήριξή τους στην αγωνίστρια δασκάλα, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα τις αντισυνδικαλιστικές πρακτικές. Την ίδια στιγμή, περισσότερα από 80 εκπαιδευτικά σωματεία, ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ από όλη την Ελλάδα, το Συντονιστικό Αναπληρωτών και Αδιόριστων Εκπαιδευτικών, ομοσπονδίες όπως η ΟΕΝΓΕ και η ΕΙΝΑΠ, δεκάδες σωματεία από τον σκληρό ιδιωτικό τομέα, ΣΜΤ, ΣΜΔ, ΣΕΦΚ, ΣΥΒΧΨΑ, ΠΕΝΕΝ, φοιτητικοί σύλλογοι,

όπως ο σύλλογος της Ιατρικής, ενώσεις και σύλλογοι γονέων όπως της Πετρούπολης, 28 δημοτικές και 11 περιφερειακές κινήσεις και κυρίως πάνω από 1.000 υπογραφές εργαζόμενων που με δημόσιο κι ενυπόγραφο τρόπο δηλώνουν ότι θα ορθώσουν τείχος, παίρνουν θέση, όπως δηλώνουν στο κείμενό τους, απέναντι στη σύγκρουση δύο κόσμων. Ανάμεσα σε αυτούς/ές και οι μετανάστριες καθαρίστριες που συναντήθηκαν αγωνιστικά με τη Ντίνα Ρέππα ως δημοτική σύμβουλο Αθήνας για τη διεκδίκηση της κατάργησης των ρατσιστικών διατάξεων που εμποδίζουν την επαναπρόσληψή τους στα σχολεία. Αυτό το τείχος που θα παίρνει θέση απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης να φιμωθεί κάθε φωνή και να ποινικοποιηθεί κάθε δράση, να βγαίνει παράνομη η μια απεργία μετά την άλλη, να σπιλώνεται η μια διαμαρτυρία μετά την άλλη και να επιχειρείται η φίμωση κάθε ριζοσπαστικής φωνής και κυρίως της ανατρεπτικής άσκησης εργατικής πολιτικής, είναι ικανό να νικά, να αποκρούει επιθέσεις, να υποχρεώνει σε παύση των διώξεων και τελικά να υπερασπίζεται νικηφόρα τα εργατικά δικαιώματα. Η Ντίνα Ρέππα και οι διωκόμενοι εκπαιδευτικοί θα δικαιωθούν! * Πρόεδρος ΣΕΠΕ «Ο Αριστοτέλης»

ΛΑΡΚΟ

Ψηφίστηκε η τροπολογία για ομαδικές απολύσεις και «λουκέτο»

ε τη «σφραγίδα» σύσσωμης της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, με 157 ψήφους υπέρ και 143 κατά, ψηφίστηκε το μεσημέρι της Τετάρτης στη Βουλή η (ν)τροπολογία του υπουργείου Οικονομικών με την οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να βάλει, μέχρι τα τέλη Αυγούστου, οριστικά ταφόπλακα στη ΛΑΡΚΟ. Πρόκειται ίσως για την τελευταία πράξη ενός διαχρονικού «έργου» απαξίωσης και εγκατάλειψης της εταιρείας από όλες τις κυβερνήσεις διαχρονικά, με τελικό στόχο το ξεπούλημά της σε ιδιώτες. «Θέλουμε να μείνει όρθια η ΛΑΡΚΟ, όχι στα λόγια, αλλά στις πράξεις. Οι εργαζόμενοι προστατεύονται άμεσα και αποτελεσματικά, ενόψει της ολοκλήρωσης των διαγωνιστικών διαδικασιών για τη μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας. Τα μέτρα που θεσπίζονται δεν αφήνουν κανέναν απ’ έξω, δίνουν προστασία σε όλους τους εργαζόμενους», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά ότι τα μέλη της «άριστης» κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη

εκτός από αδίστακτα είναι και ψεύτες. Με την τροπολογία δίνεται πλέον η δυνατότητα στον ειδικό διαχειριστή της ΛΑΡΚΟ να καταγγείλει όλες τις συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας, δηλαδή να απολύσει όλους τους εργαζόμενους. Ενώ θα μπορεί να συνάπτει μηνιαίες και διμηνιαίες συμβάσεις εργασίας για τη συνέχιση λειτουργίας της εταιρείας και συντήρησης του ενεργητικού της μέχρι να το αρπάξει ο ιδιώτης! Η ψήφιση της τροπολογίας ήρθε δύο μόλις μέρες πριν την προγραμματισμένη εκδίκαση, στις 17 Ιουνίου, των ασφαλιστικών μέτρων που έχουν καταθέσει τα σωματεία των εργαζομένων κατά της διαδικασίας των ομαδικών απολύσεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι με προσωρινή διαταγή του Πρωτοδικείου Αθηνών οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ έχουν κερδίσει το «πάγωμα» των ομαδικών απολύσεων μέχρι την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων. Παράλληλα, για να «χρυσωθεί» το χάπι στους 1.200 εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, στην τροπολογία προβλέπεται ειδική δαπάνη από τον κρατικό προϋπολογισμό για τις απολύσεις και τις

αποζημιώσεις. Όπως επίσης και η ένταξη απολυόμενων της ΛΑΡΚΟ άνω των 55 ετών σε ειδικά προγράμματα δράσης/απασχόλησης στους ΟΤΑ, μέχρι τη συμπλήρωση των προϋποθέσεων για τη λήψη σύνταξης γήρατος, καθώς και άλλων «ευάλωτων ομάδων». Η τελική μορφή των προγραμμάτων θα οριστεί με σχετική υπουργική απόφαση. Την Τρίτη 14/6, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ προκήρυξαν 24ωρη απεργία, κατέβηκαν οργανωμένα στην Αθήνα και διαδήλωσαν έξω από τη Βουλή, έχοντας τη στήριξη πολλών πρωτοβάθμιων σωματείων και κλάδων εργαζομένων. «Η μάχη δεν έχει ακόμα τελειώσει. Ο αγώνας για να μην ιδιωτικοποιηθεί η ΛΑΡΚΟ και καμία άλλη εταιρεία, αντίθετα να περάσουν σε δημόσια ιδιοκτησία μεγάλες στρατηγικής σημασίας εταιρείες (όπως τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά), κάτω από τον έλεγχο των ίδιων των εργαζόμενων, για να σταματήσουν να τις κλέβουν οι διοικήσεις και οι κυβερνήσεις, με απειθαρχία στις εντολές και τις ντιρεκτίβες της ΕΕ είναι ο μόνος δρόμος», σημειώνει η Ταξική Κίνηση για την Εργατική Χειραφέτηση.

Κοινωνία Αρετή Σκουνάκη | Δικηγόρος

Συνέντευξη στην Θεοπίστη Καπέτα

E΄ ΕΛΜΕ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

Επιδιώκεται πλέον ανοιχτά η ποινική εξόντωση αγωνιστών ▶ Ποιος είναι ο αντίκτυπος της δικαστικής απόφασης στη δική για τους πλειστηριασμούς;

Κατ’ αρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η απόφαση αυτή –μοναδική μέχρι τώρα καταδικαστική απόφαση αγωνιστών για τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις κατά τωv πλειστηριασμών– αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα ακόμη και «επιστημονικής νομιμότητας». Κι αυτό γιατί το αδίκημα της παρακώλυσης συναγωνισμού, που περιγράφει ο ποινικός κώδικας, αφορά σε παρεμπόδιση (με βία, απειλές ή απατηλές πρακτικές) συγκεκριμένων πλειοδοτών, που ήθελαν να πάρουν μέρος σε συγκεκριμένο πλειστηριασμό, κάτι που καθόλου δεν συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως αποδείχθηκε πολύ καθαρά από όλη τη διαδικασία, αλλά και από την ίδια τη δικογραφία. Το μόνο που συνέβη την 7η Ιουνίου 2017 στην αίθουσα 53 του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης ήταν μια καθαρά κοινωνικοπολιτική διαμαρτυρία μελών του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης, που με τη μαζική παρουσία τους και τη δυναμική αναφώνηση συνθημάτων, διεκδικούσαν τη ματαίωση συγκεκριμένων πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Επιδιώκεται πλέον ανοιχτά η ποινική εξόντωση ενός ανθρώπου, σε βάρος του οποίου σχηματίσθηκαν πέντε δικογραφίες! Μια από αυτές οδήγησε στην πρόσφατη καταδικαστική απόφαση, ενώ έχει προηγηθεί μία αθώωσή του και μία παύση ποινικής του δίωξης εξαιτίας ακύρωσης του κλητηρίου θεσπίσματος. Όλες οι δικογραφίες αφορούν τη συμμετοχή του σε κοινωνικούς αγώνες και κινητοποιήσεις και αναφέρομαι στο δάσκαλο Ηλία Σμήλιο. Τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, ο ίδιος, μαζί με άλλους τέσσερις αγωνιστές, καλείται και πάλι να δικαστεί για συμμετοχή του σε κινητοποίηση κατά των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Είναι πλέον φανερό ότι η έννοια της «παρανομίας» διαρκώς διευρύνεται και αγγίζει πλέον κάθε κοινωνικοπολιτική δράση, καθώς το σύστημα επιχειρεί με κάθε τρόπο να την υποτάξει στα πλαίσια της νομιμότητας της εκμετάλλευσης. Μιλάμε για φίμωση και ποινικοποίηση όλης της δημόσιας ζωής και της ελεύθερης έκφρασης. ▶ Σε τι βαθμό έχει οξυνθεί η επίθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα;

Όλα αυτά δεν αποτελούν απλή επιδείνωση του πλαισίου δικαιωμάτων κι ελευθεριών, όπως τα γνωρίσαμε. Μιλάμε για κλιμάκωση του κοινωνικού πολέμου. Για διαρκή κι ανελέητο τεμαχισμό ελευθεριών και καρατόμηση δικαιωμάτων. Εί-

Η μάχιμη δικηγόρος και συνήγορος υπεράσπισης του αγωνιστή Ηλία Σμήλιου μιλάει στο Πριν για τη συνολική στοχοποίηση και πρόσφατη καταδίκη μελών του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης για δράσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς, καθώς και για τη συνολικότερη επίθεση στα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες. Ολόκληρη η συνέντευξη στο prin.gr.

ναι πια στερεότυπες οι δικογραφίες, με στερεότυπες τις κατηγορίες: αντίσταση, διατάραξη κοινής ειρήνης, παράνομη βία, διέγερση σε ανυπακοή, απείθεια, διατάραξη λειτουργίας υπηρεσίας. Τα βλέπουμε καθημερινά. Στη λυσσαλέα προσπάθεια δημιουργίας πανεπιστημιακής αστυνομίας και στη γενναιότητα κι αποφασιστικότητα του φοιτητικού κινήματος ενάντια στην εμπορευματοποίηση της γνώσης και της έρευνας. Στην ομηρία και παράδοση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην ασυδοσία της αγοράς και τη μετατροπή των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε επιστημονικά παραρτήματα βιομηχανιών κι επιχειρήσεων. Στις διώξεις εκατοντάδων φοιτητών του ΑΠΘ για την κατάληψη της Πρυτανείας του 2020, αλλά και τις καθημερινές μάχες με τα ΜΑΤ και την αύρα μέσα στην Πανεπιστημιούπολη. Στα ανοιγμένα κεφάλια, στη ματωμένη Πλατεία Χημείου. Τα είδαμε στα όργια αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, σε βάρος της οικογένειας Καττή για τα γεγονότα στα Σεπόλια την 17η Νοεμβρίου 2020, στη δολοφονία του Βασίλη Μάγγου, στη δολοφονία και τη δίκη Ζακ Κωστόπουλου, στην άγρια καταστολή του ίδιου του δικαιώματος στη διαδήλωση, με το νόμο 4703/2020 για τις συναθροίσεις. Η οργάνωση αντιστάσεων καθώς και η ενίσχυσή τους καθίσταται περισσότερο από ποτέ αναγκαία σήμερα, για να αντιμετωπιστούν οι πολύπλευρες και σφοδρές

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

επιθέσεις του συστήματος ενάντια στα δικαιώματα και τις ελευθερίες. ▶ Το επόμενο διάστημα ακολουθούν και άλλες δικαστικές μάχες όπου διώκονται συνδικαλιστές, αγωνιστές και φοιτητές. Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα;

Γνώμη μου είναι πως στην τρέχουσα συγκυρία αποτελεί ζήτημα πρώτης γραμμής η άμεση ενεργοποίηση όλων των ανατρεπτικών δυνάμεων του κινήματος ενάντια στην κλιμακούμενη επιχείρηση δημιουργίας ενός ποινικού-αστυνομικού κράτους. Οι δυνάμεις αυτές καλούνται να στοιχηθούν άμεσα στη μάχη για τη συγκρότηση ενός μετώπου για την υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών και των κοινωνικοπολιτικών δικαιωμάτων. Όχι για να υπερασπιστούν την αστική δημοκρατία, αναπολώντας τα παλιά δημοκρατικά μεγαλεία, αλλά για να εντάξουν την πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες στη συνολική αντίληψη για την απελευθερωτική δράση του εργατικού κινήματος. Κι ίσως, οι πιο προχωρημένες δυνάμεις του κινήματος να επιμένουν να αναδεικνύουν τη σύνδεση της αυταρχικής επίθεσης με τη βασική σχέση εκμετάλλευσης, αρνούμενες την «αυτοτέλεια» του δημοκρατικού ζητήματος, που δικαιολογεί συμμαχίες ακόμη και με «δημοκρατικές δυνάμεις» του συστήματος.

∆ιαγραφή στελέχους της ∆ΑΚΕ

Σε μία μαζική Γενική Συνέλευση, τη μαζικότερη των τελευταίων 10 χρόνων, οι καθηγητές της Ε΄ ΕΛΜΕ αποφάσισαν με την ψήφο τους να διαγράψουν από το σωματείο στέλεχος της ΔΑΚΕ, μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, για αντικαταστατικές ενέργειες και αυταρχική, προσβλητική, εργοδοτική, απρεπή συμπεριφορά απέναντι στις εργαζόμενες του Κέντρου Πρόληψης «Δίκτυο Άλφα», όπου συμμετείχε ως υποτιθέμενος εκπρόσωπος της ΕΛΜΕ, φτάνοντας στο σημείο να εμφανίζει πλαστογραφημένα έγγραφα της ΕΛΜΕ. Κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης, οι εκπαιδευτικοί ήρθαν αντιμέτωποι με τον παρακρατικό μηχανισμό της ΔΑΚΕ. Συνδικαλιστικά της στελέχη από Θεσσαλονίκη και Αθήνα (κουβάλησαν μέχρι και τον πρόεδρο και τον ταμία της ΟΛΜΕ), οι οποίοι προκαλούσαν και απειλούσαν μέχρι και τη ζωή συναδέλφου, με σκοπό να μην ολοκληρωθεί η διαδικασία, ενώ το υπό διαγραφή στέλεχός τους, μαζί με άλλα μέλη της ΔΑΚΕ, δεν δίστασαν να επιτεθούν στον πρόεδρο και άλλα μέλη του ΔΣ, στέλνοντας το ένα από αυτά στο νοσοκομείο. Αφού δε μπόρεσαν να σταματήσουν την ψηφοφορία, κάλεσαν την αστυνομία, χωρίς και πάλι να καταφέρουν να διαλύσουν τη διαδικασία. Μετά τη διαγραφή του στελέχους, ο ίδιος και άλλα μέλη της ΔΑΚΕ προσέφυγαν στα δικαστήρια δύο φορές, ζητώντας με ασφαλιστικά μέτρα να μην ισχύσει η διαγραφή, αίτηση που απορρίφθηκε. Ακολουθούν και άλλες αγωγές τους κατά του σωματείου, το οποίο σέρνουν στα δικαστήρια προκειμένου να ακυρώσουν την απόφαση και τη θέληση των εκπαιδευτικών. Τεράστια είναι η ευθύνη των παρατάξεων στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, οι οποίες οφείλουν να μην επιτρέψουν τη συμμετοχή του διαγραμμένου στελέχους της ΔΑΚΕ σε αυτό, καθώς δεν εκπροσωπεί πλέον κανέναν. Η περίπτωση αυτή αποδεικνύει με ξεκάθαρο τρόπο τον συνδικαλισμό που ασκούν τα κυβερνητικά στελέχη και πώς χτίζουν καριέρες, αγνοώντας τα σωματεία και τις αποφάσεις τους, καταπατώντας αρχές και αξίες, χωρίς να διστάζουν να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα για να επιτύχουν τους σκοπούς τους. Καμία σχέση δεν έχουν με το μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα που συνεχίζει να δίνει τις μάχες για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, ενάντια στον συνδικαλισμό της υποταγής, του ωφελιμισμού και της ιδιοτέλειας.

18 Πολιτική Οργάνωση «Κόκκινο Νήμα»

Θετική κατεύθυνση για το αναγκαίο μέτωπο Σήμερα περισσότερο από κάθε στιγμή του πρόσφατου παρελθόντος, προβάλλει απολύτως αναγκαία η ευρύτερη δυνατή κοινή δράση των δυνάμεων της μαχόμενης κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς, για να ανατραπεί η ολομέτωπη επίθεση του συστήματος στον κόσμο της εργασίας και στα λαϊκά στρώματα. Η «Πολιτική πρόταση του ΝΑΡ για τη συσπείρωση και ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς» κινείται, κατά τη γνώμη μας, σε θετική κατεύθυνση, με στόχο τη συγκρότηση του αναγκαίου πολιτικού μετώπου. Ενός μετώπου που χρειάζεται: - Να αξιοποιεί την κοινή δράση των τελευταίων χρόνων, όλων εκείνων των δυνάμεων που θεώρησαν ανάγκη και υποχρέωσή τους την απάντηση «εδώ και τώρα», απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όταν επιχείρησε να επιταχύνει τον αυταρχικό κατήφορο με πρόσχημα την πανδημία, παρά και ενάντια σε λογικές πως «τώρα δεν είναι η ώρα θα λογαριαστούμε μετά». - Να συνεχίσει τον θετικό βηματισμό του αντιπολεμικού συντονισμού οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Να απαντά διεθνιστικά και ταυτόχρονα αντιιμπεριαλιστικά στα σημερινά διακυβεύματα αντιδραστικών ιμπεριαλιστικών πολέμων όπως της Ουκρανίας, αλλά και στην πολεμοκάπηλη πολιτική της «δικής μας» αστικής τάξης στο πλαίσιο του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Να αρνείται την εξοπλιστική κούρσα, την ενσωμάτωση στα δόγματα του ΝΑΤΟ, να παλεύει για τη διάλυση του ΝΑΤΟ και το κλείσιμο των ΝΑΤΟϊκών βάσεων στην Ελλάδα. - Να απαντά στη νέα κερδοσκοπική επιχείρηση φτωχοποίησης της εργατικής τάξης με τις μοναδικές διεκδικήσεις που μπορούν να δώσουν τους αναγκαίους πόρους και εργαλεία για μια πραγματικά φιλολαϊκή διαχείριση: Τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την άρνηση αποπληρωμής του, μαζί με την κρατικοποίηση κρίσιμων τομέων της οικονομίας με εργατικό-λαϊκό έλεγχο. - Να προτάσσει την αλληλεγγύη σε πρόσφυγες-ισσες και μετανάστες-τριες, διεκδικώντας ανοιχτά σύνορα για την προσφυγιά, απέναντι στην απογείωση του θεσμικού ρατσισμού που ανάγει σε «εθνικό θέμα» την αποτροπή των προσφυγικών ροών και βαφτίζει ανθελληνικές τις φωνές που καταγγέλλουν το όργιο των δολοφονικών παράνομων επαναπροωθήσεων στα ανατολικά σύνορα, έγκλημα που συντελείται σε αγαστή συνεργασία με τη Frontex και την ΕΕ. - Να δίνει τη μάχη με τον καθημερινό σεξισμό και την έμφυλη βία, όσο και με τις υποτιθέμενες «φιλελεύθερες εκδοχές» υπεράσπισης των γυναικείων και LGBT δικαιωμάτων, την ώρα που για

∆ιάλογος

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Επιδιώκοντας να δώσει μεγαλύτερη ώθηση στον διάλογο και λόγω του ενδιαφέροντος που έχει δημιουργηθεί, το Πριν ζήτησε από τις πολιτικές οργανώσεις που συμμετείχαν στη συζήτηση στο φεστιβάλ Αναιρέσεις 2022 με θέμα «Η αντικαπιταλιστική αριστερά στην εποχή της κρίσης και του πολέμου» να τοποθετηθούν πάνω στην πρόταση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της νΚΑ για την ανασυγκρότηση και συσπείρωση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Η πρόταση ΝΑΡ-νΚΑ παρουσιάστηκε στο προηγούμενο Πριν και είναι αναρτημένη στο prin.gr. Λόγω χώρου δεν μπορούν να δημοσιευθούν όλες οι τοποθετήσεις σε αυτό το φύλλο, θα υπάρξει συνέχεια στο επόμενο.

Η παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς — οργανώσεις τοποθετούνται πάνω στην πρόταση ΝΑΡ-νΚΑ

άλλη μια φορά ενισχύεται ο θεσμός της «αγίας οικογένειας», παρέα με τις χειρότερες πατριαρχικές παραδόσεις, ως αντίδοτο στις πετσοκομμένες έως ανύπαρκτες κοινωνικές δαπάνες. - Να αντιστέκεται στις σειρήνες του κυβερνητισμού, επιχειρώντας να απευθυνθεί στον εργατικό-λαϊκό κόσμο και στον κόσμο της ευρύτερης αριστεράς με απλό και κατανοητό τρόπο. Με πολιτικό λόγο και πρωτοβουλίες που να φωτίζουν τη διέξοδο για φιλολαϊκές αλλαγές: ένα δυνατό κίνημα ανατροπής και μια ισχυρή αντικαπιταλιστική αριστερά που συγκρούεται με τις βασικές επιλογές του συστήματος και των εργοδοτών, αντί για να τις υπηρετεί στο όνομα του «πολιτικού ρεαλισμού». - Να μην αναβάλλει τις σημερινές μάχες στο απώτερο μέλλον στο όνομα της αλλαγής συσχετισμών. Να έχει επίγνωση πως η αλλαγή συσχετισμών είναι εφικτή στο βαθμό που οι αγώνες δίνονται εδώ και τώρα, στο βαθμό που μετράμε πραγματικές μικρές και μεγαλύτερες νίκες για την τάξη μας. Να παλεύει για την ανατροπή των αντεργατικών, φιλοπόλεμων, ρατσιστικών και κατασταλτικών πολιτικών σήμερα και για την ανατροπή της κυβέρνησης που τις υλοποιεί, από τα κάτω και από τα αριστερά. Για να είναι εφικτή η πολιτική αποτελεσματικότητα και η κοινωνική γείωση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, θα απαιτηθούν αποστάσεις τόσο από τον οπορτουνισμό, όσο και από τον σεχταρισμό. α) Από τον οπορτουνισμό της αναζήτησης υποτιθέμενων πλατιών πολιτικών

συμμαχιών, που στην πρώτη κρίσιμη καμπή αποδεικνύονται αναποτελεσματικά εργαλεία (βλέπε πόλεμος στην Ουκρανία). β) Από τον σεχταρισμό της στείρας καταγγελίας, της λογικής πως «εμείς τα λέγαμε, ανοίξαμε και σε περιμένουμε», που δημιουργεί περιχαρακώσεις με τμήματα του κόσμου της πολιτικής και κοινωνικής αντίστασης αντί να αποδεικνύει, θετικά και στην πράξη, τη χρησιμότητα της αντικαπιταλιστικής πρότασης. Η αναγκαία υπέρβαση των σημερινών πολιτικών σχηματισμών της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι –κατά τη γνώμη μας– επιβεβλημένος στόχος. Ως τέτοιος, δεν έχει ανάγκη από βιαστικές συγκολλήσεις στο όνομα εντυπώσεων ή βραχυπρόθεσμων εκλογικών διακυβευμάτων. Αποτελεί ωστόσο ένα σημαντικό κριτήριο κατεύθυνσης για να εκτιμηθεί η σημασία του επόμενου βήματος και για να προσδιοριστεί και ο βαθμός συμβολής της δικής μας Οργάνωσης στην ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς που είναι σήμερα απαραίτητη όσο ποτέ.

ΕΚΚΕ

Χρειάζεται ενιαία πολιτική έκφραση Όλα δείχνουν ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ δύσκολοι για τις περισσότερες χώρες του πλανήτη, αλλά ιδιαίτερα σκλη-

ροί για τις φτωχότερες. Ο απαράδεκτος πόλεμος στην Ουκρανία με την εισβολή της Ρωσίας παρατείνεται. Εντείνονται οι προβοκάτσιες, οι ανοιχτές επεμβάσεις και οι καλυμμένες πιέσεις, με στόχο την επανάληψη του ίδιου σεναρίου εναντίον του δηλωμένου ως υπ’ αριθμόν ένα στόχου των ΗΠΑ, της Κίνας. Η τεράστια απειλή που αντιπροσωπεύει για τους πιο ευάλωτους λαούς, η κλιματική αλλαγή, προστίθεται όλο και περισσότερο στους παράγοντες κινδύνου και συμφοράς, που προοιωνίζουν έλλειψη τροφίμων, καυσίμων, ειδών πρώτης ανάγκης κ.λπ. Οι ΗΠΑ είναι διατεθειμένες να βάλουν φωτιά στον πλανήτη, προκειμένου να μην χάσουν την παγκόσμια ηγεμονία. Αναταράξεις βγαλμένες από το ίδιο εγχειρίδιο που έδωσε τις διαβόητες «χρωματιστές επαναστάσεις», με τα σημερινά θλιβερά αποτελέσματα. Όλα αυτά διαδραματίζονται σε ένα φόντο σχεδόν απόλυτου εκφασισμού των δυτικών κοινωνιών, που περιλαμβάνει ασφυκτικό έλεγχο των πληροφοριών, κατάπνιξη κάθε αντίθετης άποψης, ανελέητο πόλεμο παραπληροφόρησης και αντιστροφής της πραγματικότητας, πειθαναγκασμού και χειραγώγησης των λαών. Όποιος διαφωνεί φιμώνεται. Το Youtube με αφορμή την Ουκρανία κατέβασε πρόσφατα 9.000 κανάλια και 70.000 βίντεο που «παραβίαζαν την πολιτική» του. Η Paypal αποκλείει εξίσου αυθαίρετα από τις υπηρεσίες της διάφορα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης, που στηρίζονται στη συνεισφορά του κοινού για την επιβίωσή τους. Ο Μπάιντεν επιχείρησε να ιδρύσει ένα «Υπουργείο Αλήθειας», για να κάνει (προσωρινά;) πίσω λόγω των αντιδράσεων. Ο κόσμος του Όργουελ γίνεται όλο και πιο πραγματικός. Είναι η περίοδος που οι επιλογές της κυβέρνησης της ΝΔ πάνω σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα έχουν άμεσο αντίκτυπο στις ζωές της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Όπως με τηn πλήρως υποταγμένη στάση κι εμπλοκή στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Τόσο στην Ουκρανία, με την αποστολή οπλισμού (!), όσο και στην Ελλάδα, με τους τρομακτικούς πολεμικούς εξοπλισμούς, με τις κυρώσεις, για την ακόμα μεγαλύτερη βύθιση στο χάος της ενεργειακής κρίσης.

∆ιάλογος Μόνοι κερδισμένοι είναι οι ΗΠΑ, με τη διάθεση ακριβότερου φυσικού αερίου, και οι εφοπλιστές. Το επιχείρημά τους ότι όλα αυτά γίνονται για να προστατευτούμε από την Τουρκία, είναι ένα αστείο, όταν η εισβολή στη Κύπρο τότε και η διχοτόμηση του νησιού που προωθούν σήμερα, γίνεται κάτω από τις ευλογίες των «συμμάχων», ώστε να μην διαταραχθεί η ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Αν είχε σε κάτι δίκιο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι όντως δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική εντός του καπιταλιστικού πολιτικού συστήματος. Όμως ο κυβερνητισμός έδειξε τα όριά του και απέτυχε παταγωδώς μαζί με τις αυταπάτες του. Έχουμε πολύ ακόμα δρόμο να διανύσουμε για την κατάκτηση μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής ενότητας του αντικαπιταλιστικού κι επαναστατικού κινήματος. Ωστόσο, μέσα από μακρόχρονους κοινούς αγώνες κι επίπονες συζητήσεις, έχουμε πλέον κατακτήσει μια κοινή οριοθέτηση, από ταξική σκοπιά, απέναντι στις αστικές πολιτικές δυνάμεις. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση διεθνώς και στη χώρα μας, στο πρόσφατο παρελθόν έγινε στοιχειωδώς συντονισμός και κοινή δράση γύρω από επιμέρους κοινωνικά προβλήματα. Παρά το θετικό πρόσημο στη δράση τους, με τη μαζικότητα και τη συσπείρωση δυνάμεων κι αγωνιστών/τριών, υπάρχει αδυναμία αυτών των πρωτοβουλιών να αντέξουν στον χρόνο. Χρειάζεται ενιαία πολιτική έκφραση αυτών των δυνάμεων, στη βάση ενός αναγκαίου προγράμματος, ως κοινό σημείο αναφοράς μακράς πνοής. Υπάρχει το κεκτημένο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με το μεταβατικό της πρόγραμμα, που παρ’ όλες τις αδυναμίες της είναι ακόμα και τώρα το πιο πετυχημένο εγχείρημα της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής κι επαναστατικής Αριστεράς. Στο βασικό πολιτικό ζήτημα του πολέμου, υπάρχει ο ενωτικός συντονισμός, όπως εκφράστηκε στην κοινή ανακοίνωση των 9 οργανώσεων. Αντίστοιχα, σε όλη την περίοδο της πανδημίας, υπάρχουν παραδείγματα ενάντια στις απαγορεύσεις και την καταστολή, στη διάλυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, την εμπορευματοποίηση της Παιδείας και την πανεπιστημιακή αστυνομία, στο τερατούργημα Χατζηδάκη, για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, τα δημοκρατικά δικαιώματα και την υπεράσπιση του περιβάλλοντος, που το διαλύει η πράσινη ανάπτυξη του Μητσοτάκη. Υπάρχει ένας γαλαξίας από αγωνιστές/τριες και συλλογικότητες που αναζητούν δρόμο και διέξοδο στα αδιέξοδα του συστήματος. Μπορεί και πρέπει να υπάρξει σύγκλιση. Όχι ευκαιριακή. Που δεν θα έχει κυβερνητικές αυταπάτες. Που θα παλεύει για την απαλλαγή της παραλυτικής επιρροής των ρεφορμιστών του επίσημου συνδικαλισμού ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για να έρθουν οι αγώνες στα χέρια των εργατών. Με συνεταιρισμούς των ντόπιων και μεταναστών εργατών γης και απειθαρχία στην ΚΑΠ. Για έξοδο από ΝΑΤΟ-ΕΕ. Για λεφτά στους μισθούς και τις συντάξεις, κι όχι στα Ραφάλ και τα ΜΑΤ, για εθνικοποιήσεις των βασικών τομέων της οικονομίας χωρίς αποζημίωση. Για διαγραφή του χρεών, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την εμπορευματοποίηση της υγείας, της παι-

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση του ΝΑΡ να τοποθετηθούμε πάνω στην πολιτική πρόταση που κατέθεσε στις «Αναιρέσεις» και λαμβάνοντας υπόψη και τις συζητήσεις ανάμεσα σε δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, θα θέλαμε να καταθέσουμε συνοπτικά τη δική μας οπτική. Το πολιτικό πλαίσιο το οποίο έχει καταθέσει το ΝΑΡ μας βρίσκει σύμφωνους σε όλα τα βασικά/ουσιαστικά σημεία, όπως θεωρούμε πως θα έβρισκε σύμφωνη και όλη, λίγο πολύ, την αντικαπιταλιστική Αριστερά — γι’ αυτό και δεν

στατικό πρόγραμμα μπορεί να εκπληρώσει την επαναστατική στόχευση του μόνο εφόσον αγκαλιαστεί από μαζικά στρώματα και κινήματα. Σε αντίθετη περίπτωση παραμένει μια φιλολογική άσκηση. Αν η αντικαπιταλιστική Αριστερά δεν καταφέρει να πείσει μαζικά στρώματα του πληθυσμού έτσι ώστε να αναπτυχθεί μια κοινωνική δυναμική γύρω από τις επαναστατικές ιδέες, το κενό της Αριστεράς που δημιουργείται από την κρίση του συστήματος θα το καλύψει ένας ρεφορμιστικός σχηματισμός — αυτό για μας έχει την ισχύ κοινωνικού νόμου. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να επιχειρηθούν απαντήσεις σε κάποια ερωτήματα όπως τα ακόλουθα: Γιατί στα χρόνια της κρίσης των Μνημονίων, οι δύο πόλοι που ενισχύθηκαν ήταν η Χρυσή Αυγή και ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι η Χ. Αυγή και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Γιατί, μετά τη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015, τα λαϊκά στρώματα δεν στράφηκαν προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως περίμεναν πολλοί/ες σύντροφοι/ισσες; Επίσης, γιατί δεν στράφηκαν στο ΚΚΕ; Κατά τη γνώμη μας υπάρχει ένα ση-

επεκτεινόμαστε σ’ αυτό το σημείο. Το πλαίσιο αυτό γίνεται πιο επίκαιρο σήμερα λόγω της πιο βαθιάς κρίσης του συστήματος και της συγκεκριμένης συγκυρίας, αλλά στα ουσιαστικά του σημεία παραμένει αναλλοίωτο εδώ και πάρα πολύ καιρό. Τα βασικά σημεία που ισχύουν σήμερα, ίσχυαν ακόμα περισσότερο την εποχή των Μνημονίων και των ιστορικών μαχών που δόθηκαν εκείνη την περίοδο από τα κινήματα της χώρας μας. Αυτό που δεν επιχειρεί να απαντήσει το κείμενο των συντρόφων/ισσών του ΝΑΡ είναι: γιατί το προγραμματικό αυτό πλαίσιο, το οποίο η αντικαπιταλιστική Αριστερά (στη μια ή την άλλη μορφή) παλεύει εδώ και δεκαετίες, δεν μπόρεσε ποτέ μέχρι σήμερα να αγκαλιαστεί από τις εργατικές και λαϊκές μάζες. Στην τοποθέτηση των συντρόφων/ ισσών δεν υπάρχει κάποια πρόταση για το τι χρειάζεται –αν χρειάζεται– να αλλάξει κάτι στη μέχρι σήμερα πορεία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να αποκτήσει την υποστήριξη μαζικών στρωμάτων του πληθυσμού και να ξεφύγει από τα πενιχρά, δυστυχώς, ποσοστά του 0,5-1%. Ένα επανα-

μείο που αποτελεί «αχίλλειο πτέρνα» για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κι αυτό είναι η άρνηση της υιοθέτησης του Ενιαίου (Εργατικού) Μετώπου σαν βασικό στοιχείο της πολιτικής/τακτικής της. Το Ενιαίο Μέτωπο (ΕΜ) δεν είναι κάποιο δημιούργημα της σημερινής εποχής, ήταν, ανάμεσα σε άλλα, βασικό στοιχείο της πολιτικής/τακτικής των Μπολσεβίκων. Χωρίς αυτό, η νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης δεν θα ήταν δυνατή. Το Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο αποτέλεσε βασική πολιτική της Κομμουνιστικής Διεθνούς στα πρώτα χρόνια της δημιουργίας της. Στην πράξη σήμαινε το κάλεσμα στα υπόλοιπα ρεύματα μέσα στην εργατική τάξη για συνεργασία πάνω στα ζητήματα της καθημερινής πάλης: η ουσία του συμπυκνωνόταν στην πρόταση «βαδίζουμε ξεχωριστά (σαν διαφορετικά ιδεολογικά ρεύματα) χτυπάμε μαζί (τον ταξικό αντίπαλο)». Η τακτική του Εν. Μετώπου ανατράπηκε από τον Στάλιν και την κομματική γραφειοκρατία που εκπροσωπούσε, μετά τον θάνατο του Λένιν. Και αντικαταστάθηκε από τα περιβόητα «Λαϊκά Μέτωπα» της δεκαετίας του ’30, δηλαδή τη συνεργασία των εργατικών κομμάτων και οργανώσεων με «προοδευτικά» υποτίθεται κόμματα της άρχουσας τάξης. Η τακτική του ΕΜ είναι ολοκληρωτικά

δείας, του δημόσιου χώρου. Για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία, τη διεθνιστική αλληλεγγύη, την ειρήνη, τον σοσιαλισμό και κομμουνισμό.

«Ξεκίνημα»

Τακτική Ενιαίου (Εργατικού) Μετώπου

19 απούσα από την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και ασφαλώς ΕΜ δεν σημαίνει απεύθυνση στον ΣΥΡΙΖΑ — το κόμμα αυτό έχει, μετά το 2015 περάσει στο στρατόπεδο της άρχουσας τάξης και αυτός ο δρόμος είναι χωρίς επιστροφή. Υπάρχει κάποιος κόσμος της βάσης και υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ που σκέφτεται αριστερά, υπάρχει κόσμος στο ΜΕΡΑ25, αλλά αν γι’ αυτές τις δυνάμεις χρειάζεται περισσότερη συζήτηση, υπάρχει η περίπτωση του ΚΚΕ το οποίο είναι γενικά αποδεκτό ότι είναι ένα αριστερό κόμμα με πολύ σοβαρή παρουσία στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα. Η τακτική του ΕΜ από τη μεριά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα σήμαινε ότι υπάρχει ένα καθαρό και μόνιμο κάλεσμα στις δυνάμεις του ΚΚΕ για συνεργασία σε κάθε δυνατό επίπεδο – και ας παίρνει το ΚΚΕ την ευθύνη της άρνησης. Αντί γι’ αυτό, βλέπουμε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ μια πολιτική συνειδητής αποφυγής οποιασδήποτε ενέργειας που θα την έφερνε πιο κοντά σε δράσεις στις οποίες συμμετέχει και το ΚΚΕ, στα πλαίσια του «χτυπάμε μαζί», σε βαθμό που να γίνεται προσπάθεια να μην συμπέσουν οι ώρες και οι διαδρομές των πορειών που καλούνται αντίστοιχα από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΚΚΕ. Στην πρόταση που καταθέτουν οι σ. του ΝΑΡ αναφέρονται στην υιοθέτηση «ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος με επαναστατική προοπτική… για ενωτική κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς». Κατά τη γνώμη μας χρειάζονται δύο ειδών μέτωπα κι όχι μόνο ένα, αυτό της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Κατ’ αρχήν, ναι, υπάρχει η ανάγκη για πολιτική συνεργασία/συγκρότηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στη βάση ενός πλαισίου με σαφή αντικαπιταλιστικά/επαναστατικά χαρακτηριστικά. Χωρίς αυτό δεν μπορεί να δοθεί επαναστατική πολιτική προοπτική στην κοινωνία. Κατά δεύτερο, όμως, χρειάζεται μια πλατιά συνεργασία σε επίπεδο κινηματικό, πάνω στα ζητήματα της καθημερινής ταξικής πάλης κι όχι πάνω στα πολιτικά ζητήματα της επαναστατικής στρατηγικής. Αυτό είναι το Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο, όπως αναφέρεται πιο πάνω — σ’ αυτό πρέπει να περιλαμβάνεται κάθε κομμάτι του κινήματος το οποίο βρίσκεται σε σύγκρουση με την άρχουσα τάξη χωρίς κατ’ ανάγκη να συμφωνεί πολιτικά ή ιδεολογικά με την αντικαπιταλιστική/επαναστατική Αριστερά. Χωρίς το δεύτερο σκέλος το πρώτο είναι αδιέξοδο. Το Ενιαίο Μέτωπο πρέπει να αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής πρότασης και της τακτικής της επαναστατικής Αριστεράς. Χωρίς αυτό το στοιχείο, η αντικαπιταλιστική Αριστερά θα κινδυνεύει να μην καταφέρει ποτέ να ξεφύγει από το περιθώριο. Και, χωρίς αυτό το στοιχείο στην πολιτική της, θα αφήνει πάντα ελεύθερο το χώρο για την εμφάνιση νέων αριστερών ρεφορμιστικών μορφωμάτων που θα καλύπτουν το κενό στην Αριστερά που προκαλείται από την κρίση του συστήματος και το κοινά διαπιστωμένο κενό της Αριστεράς.

>>> συνέχεια στη σελίδα 20

20 Σάββας Μιχαήλ (ΕΕΚ)

Η μεγάλη πρόκληση της εποχής 1. Ο πόλεμος που πυροδότησε ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ/ΕΕ/ΝΑΤΟ στην Ουκρανία έχει διεθνείς ρίζες, διαστάσεις και συνέπειες, αλλάζοντας δραματικά το παγκόσμιο σκηνικό της καπιταλιστικής κρίσης και της ταξικής πάλης, όλες τις συγκρούσεις ανάμεσα και μέσα σε όλες τις χώρες. Η σπείρα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, που ξετυλίγεται από το κραχ του 2008, στο παγκόσμιο πανδημικό σοκ το 2020, κορυφώνεται τώρα στον διεθνή πόλεμο, απειλώντας με πυρηνικό Αρμαγεδδώνα. Η τομή αυτή στην Ιστορία αποτελεί ξανά την μέγιστη πρόκληση της εποχής, Λυδία Λίθο για την στάση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς διεθνώς, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης που αυτοπροσδιορίζεται σαν κομμουνιστική και επαναστατική. Δυστυχώς ως τώρα η συντριπτική πλειοψηφία της Αριστεράς, καθεστωτικής και «εκτός των τειχών», μετατοπίστηκε δεξιά, κρατώντας απαράδεκτη στάση, ανοικτά ή καλυμμένα, φιλονατοϊκή ή και «ίσων αποστάσεων». Η συσπείρωση των επαναστατικών κομμουνιστικών δυνάμεων διεθνώς και σε κάθε χώρα περνάει μέσα από την πάλη ενάντια στη γενικευμένη σύγχυση, στο δρόμο ενός νέου διεθνιστικού αντιπολεμικού Τσίμερβαλντ του 21ου αιώνα. Μόνον ο προλεταριακός διεθνισμός στην πράξη, για την διάλυση του ΝΑΤΟ και την μετατροπή του διεθνούς ιμπεριαλιστικού πολέμου σε παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση θα φέρει την ειρήνη. 2. Η καπιταλιστική Ελλάδα είναι ο «σπασμένος κρίκος» της ευρωζώνης. Με όλα τα λαοκτόνα μνημόνια και τα αποτυχημένα «μερεμέτια» δεν συγκολλήθηκε, όπως δείχνει με τα μέτρα της ακόμα και η ΕΚΤ. Χρεοκοπημένη η χώρα, με όλα τα βάρη της χρεοκοπίας στις πλάτες του λαού, έχει μπροστά της τον τυφώνα της νέας κλιμάκωσης της παγκόσμιας κρίσης αλλά και του πολέμου, καθώς μετατρέπεται στο πιο προχωρημένο πολεμικό προπύργιο του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Η κορύφωση των αντιφάσεων οδηγεί σε νέα έκρηξη που θα ξεπεράσει ότι γνωρίσαμε από τον Δεκέμβρη του 2008 και τους αντιμνημονιακούς αγώνες. Οι εκλογές θα είναι ένα επεισόδιο στην εκρηκτική διαδικασία, αλλά δεν θα λύσει την κρίση, θα την επιδεινώσει πολιτικά. Υπάρχει καθεστωτική κρίση. Μετά το 2008 δοκιμάστηκαν όλοι οι δυνατοί κυβερνητικοί συνδυασμοί και απέτυχαν: κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, κυβέρνηση Παπαδήμου, κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, κυβερνώσα Αριστερά της «κωλοτούμπας» ΣΥΡΙΖΑ, επιστροφή και αποτυχία της κυβέρνησης της ρεβανσιστικής Δεξιάς Κούλη Μητσοτάκη-Βορίδη-Άδωνη. Η καπιταλιστική κρίση έχει υψωθεί σε δομική κρίση της ίδιας της αστικής εξουσίας, του κράτους της. Η εντεινόμενη κρατική καταστολή χωρίς οικονομικές παραχωρήσεις, χωρίς κοινωνικά ερείσματα ισχυρά,

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

το μόνο που πετυχαίνει είναι την συρρίκνωση της αστικής ηγεμονίας, την ολοένα πιο ασφυκτική αναπαραγωγή του φαύλου κύκλου της κρίσης εξουσίας. Η μόνη διέξοδος είναι η ανάδειξη της εργατικής τάξης σαν διάδοχης ηγεμονικής δύναμης εξουσίας. 3. Αυτή είναι η πρόκληση για τους επαναστάτες κομμουνιστές σήμερα. Η ανταπόκριση στην πρόκληση σίγουρα προσκρούει στην κρίση μέσα στο εργατικό κίνημα και την Αριστερά, προπαντός στον κατακερματισμό των δυνάμεων που αναφέρονται στον κομμουνισμό και την επανάσταση και τον αποπροσανατολισμό που επέφεραν οι καταρρεύσεις του «υπαρκτού» μετά το 1989-91. Μπορεί το λεγόμενο «τέλος της Ιστορίας» να διαψεύστηκε αλλά φαίνεται σαν να έχει χαθεί το νόημα της ιστορικής πράξης, ο προσανατολισμός μέσα στην Ιστορία. Μπορεί και πρέπει να ανακτήσουμε την Ιστορία, χωρίς αμνησία του ιστορικού παρελθόντος, με ζωντανή μαρξιστική ανάλυση του παρόντος και ανοικτούς ορίζοντες στο μέλλον. Ο ρόλος και η ευθύνη μιας κομμουνιστικής διεθνιστικής πρωτοπορίας οργανωμένης σε Κόμμα της διαρκούς επανάστασης είναι τεράστιας σημασίας. Ενάντια στον κατακερματισμό που διαιωνίζει την ηττοπάθεια, η ενότητα στη δράση των δυνάμεων με αναφορά στην επανάσταση και τον κομμουνισμό πάνω σε όλα τα ταξικά ζητήματα, μεγάλα και μικρά, χωρίς σεχταρισμούς και καπελώματα είναι αναγκαία όσο ποτέ. Δεν, είναι, όμως αρκετή. Δεν πρέπει να συγχέεται με το Ενιαίο Μέτωπο που πρέπει να είναι μέτωπο των μαζών και των εργατικών-λαϊκών οργανώσεών τους, όχι μόνο μιας μειοψηφίας. Η εμπειρία, ιδίως από το 1990 κι εδώ, δείχνει ότι το κάθε εγχείρημα μετωπικής συσπείρωσης βρίσκει ώθηση και όρια μέσα στην κάθε συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Με τους συντρόφους του ΝΑΡ συμπορευτήκαμε μαζί στην Λαϊκή Αντιπολίτευση, την Μαχόμενη Αριστερά και το Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς, κολυμπώντας συχνά ενάντια στο ρεύμα, στην δύσκολη περίοδο που από τις καταρρεύσεις του 1989-91 φτάνει στο σταθμό του κραχ του 2008 διεθνώς και την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008. Μετά τον Δεκέμβρη, στη νέα περίοδο που άνοιγε, παρ’ όλες τις κοινές μάχες που δώσαμε συχνά, οι διαδρομές μας χωρίστηκαν. Το ΕΕΚ, για λόγους που έχει εξηγήσει κατ’ επανάληψη, δεν συμμετείχε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και ακολούθησε τον δικό του ανεξάρτητο δρόμο. Για μας, το ζήτημα δεν είναι να επιχαίρει κανείς, κατόπιν εορτής, για τα αδιέξοδα των άλλων, αλλά να βγάλουμε με νηφάλιο, συντροφικό, χωρίς παραχωρήσεις αρχών, διάλογο τα μαθήματα. Μαθήματα των χρόνων της παλίρροιας και άμπωτης των αντιμνημονιακών αγώνων, της εμπειρίας της συμβιβασμένης «κυβερνώσας Αριστεράς» μέσα στον καπιταλισμό, μαζί και της εμπειρίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ανεξάρτητων δρόμων, της αδυναμίας να εμφανιστεί ένα πειστικό μέσα στις μάζες εναλλακτικό σχέδιο πάλης για την εργατική εξουσία. Την «κωλοτούμπα» του 2015 την πληρώσαμε όλοι μας στην Αριστερά, από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και τους συνοδοιπόρους

∆ιάλογος του μέχρι το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τις άλλες οργανώσεις αλλά και το ΝΑΡ και το ΕΕΚ, τους αδιάλλακτους κριτές του ρεφορμισμού, του σταλινισμού και της ταξικής συνεργασίας. Ένα ταξικό Μέτωπο –πρώτα-πρώτα η κομμουνιστική πρωτοπορία του– πρέπει να έχει σαφή προγραμματική οριοθέτηση από το αστικό και ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο στη νέα περίοδο θυελλών που άνοιξε παγκόσμια και στην Ελλάδα. Πρέπει να βγάλει τα μαθήματα του παρελθόντος να δράσει αποφασιστικά στο παρόν, να ανοίξει τον δρόμο στο αύριο, για να αναδειχθεί η εργατική τάξη σε δύναμη πολιτικής εξουσίας και ταξικής κυριαρχίας — για να μπορέσει ο λαός να σώσει τον λαό.

Γιώργος Σαπουνάς (Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα)

Μαζική πολιτική αντικαπιταλιστική Η περίοδος χαρακτηρίζεται από την κατάρρευση του νεοφιλελεύθερου ιδεολογικού πλαισίου, καθώς η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία ανέδειξαν όλες τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του σύγχρονου καπιταλισμού. Το κράτος «επέστρεψε», παραμερίζοντας το «αόρατο χέρι της αγοράς». Μαζί του επέστρεψαν τα χρέη, τα ελλείμματα, ο πληθωρισμός, την ώρα που η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης βρίσκεται τουλάχιστον σε αναστολή. Η ταξική λιτότητα, ο ρατσισμός, ο κρατικός αυταρχισμός, ο πόλεμος κλιμακώνονται πλέον χωρίς ιδιαίτερα ιδεολογικά προσχήματα. Συνέπεια είναι η αύξηση της αναξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος στα μάτια των πλατιών κοινωνικών ακροατηρίων. Αυτή η ιστορική τροπή συνάντησε τη μετάλλαξη ή ακόμη και την κατάρρευση της μαζικής, ρεφορμιστικής Αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας ή κεντροαριστεράς, που εδώ και καιρό έχει παραδώσει την ιδεολογικοπολιτική της ταυτότητα στη νεοφιλελεύθερη στρατηγική, με σημαντικές πολιτικές και οργανωτικές συνέπειες για το ίδιο το κίνημα. Το κενό της πολιτικής εκπροσώπησης των «από κάτω» στην εποχή που οι ανισότητες διαρκώς διευρύνονται και τα κυρίαρχα ιδεολογήματα διαλύονται από την ίδια τη συστημική πράξη, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα. Οι συνθήκες ευνοούν την ανάπτυξη της ακροδεξιάς ως εναλλακτικό συστημικό εργαλείο, χαρακτηριστικά της οποίας ενσωματώνει διαρκώς το νεοφιλελεύθερο κράτος. Ταυτόχρονα, όμως, το κενό αυτό αποτελεί πρόκληση για την αντινεοφιλελεύθερη, ριζοσπαστική έως αντικαπιταλιστική Αριστερά να το διεκδικήσει. Οι πρόσφατες επιδόσεις της γαλλικής ριζοσπαστικής Αριστεράς δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην κοινωνική «ζήτηση» για ριζοσπαστικές, αριστερές απαντήσεις. Ο προηγούμενος κύκλος της απόπειρας να αντιμετωπιστεί η νεοφιλελεύθερη στρατηγική και να εκφραστεί πολιτικά η σημαντικότερη διεθνής κινηματική αμφισβήτησή της, από

το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα μέχρι τις προσπάθειες των «πλατιών κομμάτων» της ριζοσπαστικής Αριστεράς, έχει κλείσει. Το πιο «ηχηρό» επεισόδιο που σηματοδότησε την ήττα ήταν η μεταστροφή προς τα δεξιά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που ο ελληνικός λαός έδινε τη διαυγέστερη ταξική καταγραφή του εδώ και πολλές δεκαετίες, στο δημοψήφισμα του 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε «παιδί» των διεθνών κινηματικών και πολιτικών εξελίξεων και ως «πλατύ κόμμα» αποτέλεσε πεδίο συνύπαρξης και σύγκρουσης μεταξύ των συστημικών πιέσεων και των αριστερών, ριζοσπαστικών απαντήσεων. Εκ του αποτελέσματος, είναι σαφές πως οι αντινεοφιλελεύθερες, ριζοσπαστικές, αντικαπιταλιστικές δυνάμεις ηττήθηκαν καθώς, εξάλλου, δεν κατάφεραν να συμπήξουν τη συνολική δύναμή τους. Ωστόσο, την ίδια ακριβώς περίοδο, στις ίδιες συνθήκες, συγκροτήθηκε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως αμιγώς αντικαπιταλιστική συσπείρωση. Η στάση της ήταν δίπλα και μέσα στους λαϊκούς αγώνες και μάλιστα χωρίς ελιτισμό απέναντι στη μαζική έκφραση του κόσμου, όπως φάνηκε στο δημοψήφισμα. Θα περίμενε κανείς πως μετά την ήττα του ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ, θα διεκδικούσε τη συνέχεια. Όμως αυτό δεν συνέβη. Αντίθετα, υποχώρησε μέχρι του βαθμού της εμφάνισης ενός ορισμένου «διπολισμού» στα μάτια της κοινωνίας, συχνά στο κίνημα αλλά και πολιτικά, όπως, σε ορισμένες περιπτώσεις, στις δημοτικές εκλογές. Οι εξελίξεις στην ταξική και πολιτική πάλη στην αυγή του 21ου αιώνα διαμορφώνουν προκλήσεις και δυνατότητες για το κίνημα και για την αντικαπιταλιστική Αριστερά, που απαιτούν τις αντίστοιχες επεξεργασίες και επιλογές και ασφαλώς την ανάληψη ρίσκων προκειμένου να διακοπεί ο «σισύφειος κύκλος» και να διεκδικηθούν οι νίκες της εποχής μας. Δεν ωφελεί, ωστόσο, να αντιμετωπίζονται ως δυνατότητα δικαίωσης, ενίοτε στο όνομα θεωρητικών και πολιτικών παραδόσεων, συγκεκριμένων οργανωτικών σχημάτων και υποκειμενικών διαδρομών. Σήμερα το άμεσο ζήτημα αφορά την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Οι εξελίξεις στο κεντρικό πολιτικό πεδίο παίζουν καίριο ρόλο στις πολιτικές διεργασίες και τις συνειδήσεις των πλατιών κοινωνικών ακροατηρίων και ο στόχος πρέπει να είναι η εκάστοτε αστική κυβέρνηση να πέφτει «απ’ τα κάτω και από τ’ αριστερά». Η αντικαπιταλιστική Αριστερά οφείλει με την τακτική της να διεκδικεί τη συμμετοχή και τις δικές της απαντήσεις στο αριστερό και λαϊκό αίτημα να πέσει η νεοφιλελεύθερη και ακροδεξιά κυβέρνηση. Όσο η ταξική και πολιτική πάλη δεν παράγει επαναστατικές συνθήκες, η ενιαιομετωπική προσέγγιση αποτελεί μονόδρομο. Όχι μόνο στο κίνημα αλλά, υπό όρους, και στο πολιτικό πεδίο. Με την πεποίθηση ότι ο Σοσιαλισμός είναι πιο επίκαιρος από ποτέ, χρειάζεται να επικεντρωθούμε περισσότερο στη διεκδίκηση της πολιτικής, της μαζικής αντικαπιταλιστικής πολιτικής, παρά μόνον ή κυρίως της προπαγάνδας. Η περίοδος, μαζί με τη βαρβαρότητα, προσφέρει και την ευκαιρία.

Πολιτισμός Ρόζυ Μονάκη | ηθοποιός Σάββας Στρούμπος | ηθοποιός,

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Σε μια περίοδο βαθύτατης δομικής και ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού, που στις ζωές μας αντανακλάται σε κρίση οικονομική, κλιματική, ενεργειακή, διατροφική κ.λπ., με τη σκιά του πολέμου πάνω από τα κεφάλια μας, η τέχνη μπορεί να δώσει ελπίδα και προοπτική,

σκηνοθέτης

δηλώνουν τα δύο μέλη της Συνέλευσης Αγωνιζόμενων Ηθοποιών, που

Συνέντευξη

στον Δημήτρη Σταμούλη

▶ O χώρος των ηθοποιών ήταν ένας από αυτούς που επλήγησαν περισσότερο από την κυβερνητική πολιτική για την πανδημία. Πώς διαμορφώνεται σήμερα η κατάσταση;

Ρ.Μ. Δυο χρόνια μετά και παρά τις τρομερές δυνατότητες της εποχής, δεν έχουμε συλλογικές συμβάσεις στο ελεύθερο θέατρο, δεν πληρωνόμαστε τις πρόβες, είμαστε έρμαια των μεγαλοπαραγωγών. Παρότι ο κλάδος μέσα από τη Γενική Συνέλευση πήρε απόφαση για ΣΣΕ στο ελεύθερο θέατρο, αυτή έχει μείνει στα χαρτιά, αφού η διοίκηση δεν βάζει πλάτες προς μία αγωνιστική κατεύθυνση. Η ανεργία έχει φτάσει σε μεγάλα ποσοστά, η εκμετάλλευση έχει αυξηθεί. Ταυτόχρονα όλες οι συναδέλφισσες/οι που αποφοίτησαν μέσα στην πανδημία φαίνεται να είναι σε μεγάλο ποσοστό καταδικασμένες/οι στην ανεργία. Παρά την εμπειρία του #metoo, δεν έχει γίνει κανένα ουσιαστικό βήμα προς τη δημιουργία ενός σωματείου που θα αποτελεί δίχτυ αλληλεγγύης και ασφάλειας, θα ενδυναμώνει και θα ενημερώνει. Αντ’ αυτού, είμαστε από τους κλάδους που υπέγραψαν αστικούς κώδικες δεοντολογίας στους κρατικούς φορείς στο όνομα της εξυγίανσης από κακοποιητικές συμπεριφορές και ενεργοποίησαν τιμωρητικούς μηχανισμούς αναχρονιστικών Πειθαρχικών Συμβουλίων. Άνοιξε, δηλαδή, τον δρόμο της αστικής ενσωμάτωσης του #metoo. Είμαστε από τους ελάχιστους κλάδους όπου ο υγειονομικός διαχωρισμός στέρησε σε άτομα την εργασία και αποτέλεσε βασικό όρο για την πρόσληψη σε δουλειές. Παράλληλα, το κόστος για τη μη πραγματοποίηση των παραστάσεων το επωμίστηκαν εξολοκλήρου οι εργαζόμενες/οι.

συμμετέχει στις εκλογές του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών που ολοκληρώνονται την Κυριακή.

Με συλλογικό αγώνα υπερασπιζόμαστε τη ζωή και την τέχνη μας

έμπρακτα στα θύματα τα ν των κακοποιητικών συμπεριφορών.

Η χρόνια εκμετάλλευση της εργασίας, των σωμάτων και της φαντασίας, μπορεί να γίνει εφαλτήριο μιας δημιουργικής καταστροφής της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων

▶ Τι απολογισμό κάνει η Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών για τη στάση της πλειοψηφίας του ΣΕΗ;

▶ Το γεγονός ότι ένα δυναμικό νεανικό κομμάτι του κλάδου ήρθε στο προσκήνιο, μπορεί να σημαίνει ότι ο ταξικός συνδικαλισμός μός ανασυγκροτείται σε ε ένα ιστορικό σωματείο όπως ο ΣΕΗ;

Ρ.Μ. Η απερχόμενη διοίκηση (ΑΕΝΑΗ και ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ) ανέλαβε τα καθήκοντά της προ διετίας σε μια χρονική συγκυρία όπου ο κλάδος, για πρώτη φορά ύστερα από πάρα πολλά χρόνια, κατέβηκε μαζικά στον δρόμο για να διεκδικήσει τα δίκαια αιτήματά του. Δύο χρόνια μετά, το μόνο που κατάφερε ήταν να μετατρέψει όλη τη δυναμική των αγώνων σε διαπραγματεύσεις με υπουργούς, νομικές υποθέσεις που αρχειοθετούνται, λογικές ανάθεσης και εκπροσώπησης. Μετέτρεψε σκόπιμα το σωματείο, σε σωματείο της Διοίκησης που αποφάσιζε για τον κλάδο χωρίς αυτόν. Αρνήθηκε τη ρήξη με τις αστικές λογικές τις υποταγής, δεν έδωσε ουσιαστικές μάχες για τη Συλλογική Σύμβαση στο ελεύθερο θέατρο, δεν στάθηκε

Σ.Σ. Η πανδημία λειτούργησε ως σοκ σε κάθε άτομο αλλά και ως καταλύτης αποκάλυψης των αντιφάσεων της ζωής και εργασίας των καλλιτεχνών. Αφορμή υπήρξε η βίαιη διακοπή της δραστηριότητάς μας, εφόσον για δύο περίπου χρόνια ήμασταν κάτι σαν ανεπάγγελτοι. Οι συνθήκες αυτές έβγαλαν πολλούς ανθρώπους στους δρόμους της συλλογικής διεκδίκησης. Το κύμα αυτό από μια άποψη αμβλύνθηκε με τη δήθεν επιστροφή στην κανονικότητα. Είναι ανάγκη να αναγεννηθεί ο ταξικός συνδικαλισμός. Πιστεύουμε ότι προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η συνειδητοποίηση από τα εργαζόμενα άτομα στον χώρο του θεάτρου ότι χωρίς συλλογικό αγώνα και αποφασιστική διεκδίκηση δεν μπορούμε να υπερασπιστού-

με ούτε τη ζωή ούτε ττην τέχνη μας. Λέμε ότι τα παραδείγματα των νικηφόρων αγώνων στην efood και στην Cosco δείχνουν τον δρόμο. Σε αντίστοιχες καττευθύνσεις πρέπει να κινηθούμε.

▶ Μιλ Μιλάτε για τέχνη πολιτισμό που να και πολιτ απελευθερώνουν. Πώς μπορεί αυτό να συμβεί;

Σ.Σ. Η τέχνη δεν δημιουργείται ούτε υπάρχει σε κενό αέρος. Σε μια τέτοια περίοδο βαθύτατης δομικής και ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού, που αντανακλάται στις ζωές μας σε κρίση οικονομική, κλιματική, ενεργειακή, διατροφική κλπ, με τη σκιά του πολέμου πάνω από τα κεφάλια μας, η τέχνη μπορεί να δώσει ελπίδα και προοπτική. Μπορεί να εμπνεύσει και να συγκινήσει, να σταθεί κριτικά απέναντι στο υπάρχον και να δείξει τον δρόμο της ανατροπής. Βέβαια, για τη βιομηχανία του θεάματος, που βλέπει ένα έργο τέχνης αποκλειστικά και μόνο ως προϊόν προς πώληση, όλα αυτά είναι λεπτομέρειες, αν δεν είναι ζητήματα προς αποφυγή. Αυτός είναι και ο λόγος που πα-

ράλληλα με τη συνδικαλιστική μας δράση, στηρίζουμε τα αυτόνομα εγχειρήματα των εργατριών/ων του θεάτρου, που λειτουργούν απαλλαγμένοι από τη μέγγενη των μεγαλοπαραγωγών. Σε τελική ανάλυση, η ουσιαστική απελευθέρωση της τέχνης μπορεί να συντελεστεί μονάχα σε συνθήκες νικηφόρας κοινωνικής επανάστασης. ▶ Η σημερινή γενιά καλλιτεχνών πώς θεωρείς ότι στέκεται απέναντι στα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας;

Ρ.Μ. Η πλειοψηφία των καλλιτεχνών, κόντρα στα αστικά αφηγήματα, είναι εμφανώς επηρεασμένη από το παγκόσμιο κοινωνικό γίγνεσθαι, καθώς αναγνωρίζει πως είναι μέρος του. Είναι φοβισμένη, ανασφαλής και ανελεύθερη. Η συνεχής και σφοδρή, αστική επίθεση που δεχόμαστε σε κάθε επίπεδο μπορεί να δημιουργήσει τάσεις υποταγής αλλά ταυτόχρονα και τάσεις χειραφέτησης. Η χρόνια εκμετάλλευση της εργασίας, των σωμάτων και της φαντασίας μπορεί να γίνει εφαλτήριο μιας δημιουργικής καταστροφής της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων. Στην εποχή της ατομικής διαπραγμάτευσης, υπάρχει η δυνατότητα της συλλογικής διεκδίκησης για την κατοχύρωση των αναγκαίων εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Στην εποχή των ιδρυμάτων και της τέχνης που υπηρετούν, υπάρχει η δυνατότητα για καλλιτεχνική δημιουργία που συνομιλεί με την εποχή και αποτυπώνει ποιητικά τους κλυδωνισμούς της. Στην εποχή του πολέμου και της αρρώστιας, υπάρχει δρόμος αντίστασης και αγώνα. ▶ Γιατί, λοιπόν, κάποιος να ψηφίσει Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών;

Σ.Σ. Η Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών δημιουργήθηκε το 2020 μέσα από το σοκ της πανδημίας και την ανάγκη συλλογικού αγώνα. Στα δύο αυτά χρόνια έχουμε συμμετάσχει σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες που έδωσε ο κλάδος σε όλα τα επίπεδα, από το εργασιακό και το έμφυλο έως τα ζητήματα δημοκρατικών δικαιωμάτων, αστυνομικής βίας και καταστολής κ.α. Οι παρεμβάσεις μας στα διοικητικά συμβούλια και τις γενικές συνελεύσεις του σωματείου είχαν πάντα ως σκοπό να προτάξουν το στοιχείο της χειραφέτησης και της μαχητικής ενεργοποίησης του κλάδου. Για εμάς έχει μεγάλη σημασία ότι σε όλα τα ζητήματα λειτουργούμε επί της ουσίας ως συνέλευση, με συλλογικές διαδικασίες και συμβολή πολλών ατόμων σε αυτές. Ζητάμε τη στήριξη των ατόμων που επιθυμούν να συμβάλουν και να ενισχύσουν αυτόν τον αγώνα, ώστε να γίνει ακόμα πιο δυναμικός, πιο πολυφωνικός, πιο διεκδικητικός.

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Κίνηση ιδεών

Μπάμπης Συριόπουλος

Η πολυτέλεια της ιδεολογίας και η αριστερά της πολυτέλειας Ο Ζαν Λικ Μελανσόν, στην πορεία προς τις βουλευτικές εκλογές, αποκήρυξε την αντίθεσή του σε ΕΕ και ευρωζώνη, χαρακτηρίζοντάς την «ιδεολογικό» ζήτημα και προκρίνοντας διαχειριστικές λύσεις. Η αναποτελεσματική αυτή πολιτική ενσωμάτωσης δεν εκφράζει τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.

Οι δικοί μας της Elizabeth Poretsky Εκδόσεις Futura Εκδόθηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά από τις εκδόσεις Futura το βιβλίο της Elizabeth Poretsky Οι δικοί μας. Το βιβλίο ξεκίνησε να μεταφράζει η Έλλη Δυοβουνιώτη, σύντροφος του Μιχάλη Ράπτη-Πάμπλο, και συνέχισε η Λιάννα Γεωργακοπούλου. Πρόκειται για την τραγική ιστορία μιας ομάδας επαναστατών που στρατεύθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Οκτωβριανής Επανάστασης, σε μια εποχή που το επαναστατικό κίνημα διέγραφε μια μαγική και ηρωική πορεία. Η υπεράσπιση της επανάστασης περνά μέσα από την υπεράσπιση του Επαναστατικού Κόμματος και της Κομμουνιστικής Διεθνούς που, μετά το σπάσιμο από τη σοσιαλπατριωτική και ρεφορμιστική πλέον Β’ Διεθνή, προβάλλει το πρόταγμα του διεθνισμού και της παγκόσμιας επανάστασης. Σε αυτό το βιβλίο θα παρακολουθήσουμε τη ζωή και δράση του Ιγνάσιου Πορέτσκι (Ράις) και των φίλων του. Ο Ιγνάσιο Ράις είναι ένας σοβιετικός πράκτορας που αποστατεί από τον σταλινισμό την περίοδο του Μεγάλου Τρόμου, κάτι που κάνει και με έγγραφη επιστολή. Λίγες βδομάδες μετά, βρίσκεται νεκρός. Είναι εντυπωσιακή η ζωή εκείνης της γενιάς επαναστατών που έβγαλε και τον Ιγνάσιο Ράις. Επαναστάτες των οποίων η αντίθεσή στον σταλινισμό δεν τους έστειλε στα αστικά σαλόνια της απέναντι μεριάς αλλά τους οδήγησε να υπερασπιστούν την αλήθεια τους απέναντι στον σταλινικό εκφυλισμό, με ακλόνητη τη θέλησή τους να αποκαθάρουν το όραμα του κομμουνισμού στο οποίο πίστεψαν, ακόμα και αν αυτό σήμαινε το τέλος της ζωής τους. Χάρης Κωστούλας

την πορεία προς τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία την προηγούμενη Κυριακή, ο ηγέτης της «Ανυπότακτης Γαλλίας» και του εκλογικού συνασπισμού NUPES (Νέα Λαϊκή Οικολογική και Κοινωνική Ένωση) Ζαν Λικ Μελανσόν δήλωσε μεταξύ άλλων: «Κανείς μας δεν πρότεινε να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή να καταργήσει το ευρώ. Στο παρελθόν ήμασταν πολύ πιο διφορούμενοι στη διατύπωσή μας. Γιατί διαφοροποιηθήκαμε; Όχι ότι βρίσκουμε τη φιλελεύθερη Ευρώπη αποδεκτή, αλλά ο λόγος μας θα ήταν αδιέξοδος. Αν προτιμήσουμε ένα ιδεολογικό σοκ χάνουμε, γιατί, πείτε μου, ποιος προτιμά το χάος από την τάξη σε περιόδους κρίσης; Κανείς. Ας το πούμε στα ίσια». Το πρώτο στοιχείο που εκφράζει αυτή η δήλωση είναι η κυρίαρχη τάση της ρεφορμιστικής αριστεράς σήμερα, όταν πλησιάζει ή νομίζει πως πλησιάζει την κυβερνητική εξουσία, να στρογγυλεύει το πρόγραμμά της και να στομώνει τις αιχμές του. Στην περίπτωση του Ζ. Λ. Μελανσόν απαλείφεται η αντίθεση στην ΕΕ και την ευρωζώνη. Το άλλο στοιχείο είναι η δικαιολόγηση αυτής της προσαρμογής στην αστική πολιτική· τα αιχμηρά σημεία του προγράμματος, αυτά που έστω και δειλά αμφισβητούν τον μονόδρομο του κεφαλαίου, χαρακτηρίζονται «ιδεολογικά» σε «περιόδους κρίσης». Η κεντρική ιδέα

Η στρατηγική, όπως και η θεωρία που την πλαισιώνει, είναι γι αυτή την αριστερά ένα είδος πολυτελείας, μπαίνει στο τραπέζι σαν επιδόρπιο μετά από ένα καλό γεύμα. Οι άμεσες πρακτικές λύσεις για την ανακούφιση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων αναζητούνται πάντα εντός του καπιταλιστικού πλαισίου. Οι επιπτώσεις των νόμων κίνησης του κεφαλαίου, της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής πρέπει να αντιμετωπιστούν χωρίς να θιγούν οι αιτίες που τις προκαλούν, εξάλλου κάτι τέτοιο θα προκαλούσε «χάος». Άλλο οι αναλύσεις, άλλο οι λύσεις, μοιάζουν να λένε. Μα τότε τι χρειάζονται τα προγράμματα, η αντικαπιΤι χρειάζεται ταλιστική στρατηγική, οι μαη αντικαπιταλιστική στρατηγική, κροπρόθεσμοι στόχοι, αν δεν χρησιμεύουν για πρακτικούς αν δεν χρησιμεύει λόγους, αν δεν δίνουν άμεσες λύσεις όταν αυτές είναι περισγια πρακτικούς λόγους σότερο από ποτέ αναγκαίες; και άμεσες λύσεις; Μήπως η Παρισινή Κομμούνα του 1871, που βεβαίως την τιμάει ο Ζ. Λ. Μελανσόν, έγινε αυτής της αντίληψης είναι ότι η ιδεολοσε καιρούς ειρήνης και ηρεμίας; Μήγία, δηλαδή τα στρατηγικά αντικαπιπως η κατάλληλη συνθήκη για ρήξεις ταλιστικά στοιχεία –ακόμα κι αν είναι και επαναστάσεις είναι όταν τα πιεστιλειψά κι ανολοκλήρωτα– σε περιόδους κά προβλήματα επιβίωσης έχουν πια αναταραχής, κρίσης, έκτακτης ανάλυθεί εντός του καπιταλισμού; γκης πρέπει να εγκαταλείπονται. Όταν Η αλήθεια είναι διαφορετική. Δεν υπάρχουν επείγοντα λαϊκά προβλήμαείναι η στρατηγική και η ιδεολογία ποτα, όταν υπάρχει φτώχια, ανεργία, πόλυτέλειες γι αυτούς που θέλουν να αλλάλεμοι, αυταρχισμός δεν μπορούμε να ξουν τον κόσμο ούτε βαρίδια που πρέπει ασχολούμαστε με τις αιτίες, πρέπει να να τα ξεφορτώνεται κανείς στα δύσκοβρεθούν άμεσες λύσεις για τις επιπτώλα. Μάλλον η «κυβερνώσα αριστερά» σεις, λέει η ρεφορμιστική και «κυβερείναι αριστερά πολυτελείας, κατάλληλη νώσα» αριστερά σ’ όλες τις εκδοχές. για διαχειριστικές λύσεις με την ανοχή

του κεφαλαίου, ανίκανες να εξανθρωπίσουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική αριστερά δεν ξεχνάει το πρόγραμμά της μπροστά στην κρίση, αντίθετα το προτάσσει ακριβώς για να δώσει πρακτικές λύσεις που θα φέρουν «χάος» στον κόσμο του κεφαλαίου και ψωμί, ειρήνη, υγεία, παιδεία, ελευθερία στον κόσμο της εργασίας. Απέναντι στο κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ διεκδικεί εθνικοποίησή της με εργατικό έλεγχο, απέναντι στην ενεργειακή φτώχια διεκδικεί κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στο σύνολο του ενεργειακού τομέα, απέναντι στην υπερχρέωση των νοικοκυριών διεκδικεί την εθνικοποίηση των τραπεζών, απέναντι στις πολεμικές εξορμήσεις της ελληνικής αστικής τάξης, παλεύει για έξοδο από το ΝΑΤΟ και διώξιμο των βάσεων, απέναντι στην εθνική πολεμική ενότητα απαντάει με τον εργατικό διεθνισμό και τη φιλία των λαών, απέναντι στη «μετα-προγραμματική επιτήρηση» απαντάει με αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ. Ο βασικός δρόμος ρεφορμιστικής ενσωμάτωσης της αριστεράς ήταν εξαρχής η αποσύνδεση της τακτικής από τη στρατηγική, του μίνιμουμ προγράμματος από το «μάξιμουμ» και των άμεσων διεκδικήσεων και πολιτικών συμμαχιών από οποιοδήποτε πρόγραμμα στο όνομα της επικοινωνίας με τις μάζες και το υπαρκτό κίνημά τους. Αντίθετα η κομμουνιστική πολιτική και τακτική είναι η προβολή στόχων και οι αγώνες από σήμερα σε σύνδεση με τους «τελικούς σκοπούς» και την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας.

∆ιεθνή Γαλλία Γιώργος Παυλόπουλος

όλις 5 από τις 577 έδρες της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης –4 για τον συνασπισμό του Ζαν-Λικ Μελανσόν και 1 για την παράταξη του Εμανουέλ Μακρόν– κρίθηκαν από τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών της περασμένης Κυριακής, καθώς δεν υπήρξε υποψήφιος ή υποψήφια που συγκέντρωσε πάνω από το 50% συν μία ψήφο . Έτσι, μετά και την ισοπαλία των δύο «μονομάχων» σε πανεθνικό ποσοστό, όλα θα κριθούν στην επαναληπτική ψηφοφορία αυτής της Κυριακής, στην οποία θα αναμετρηθούν οι δύο πρώτοι σε κάθε μονοεδρική περιφέρεια. Θα εκλεγεί, δε, όποια ή όποιος συγκεντρώσει την απλή πλειοψηφία. Ήδη, πάντως, μπορούν να βγουν ορισμένα πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για τις τάσεις που διαμορφώνονται στην κοινωνία και τους συσχετισμούς στο πολιτικό σκηνικό της. Πρόκειται για στοιχεία που αναμένεται να σφραγίσουν την επόμενη ημέρα στη Γαλλία, για την οποία πολλοί προβλέπουν πως θα είναι ταραχώδης και απρόβλεπτη. Γι’ αυτό και αξίζει να μελετηθούν προσεκτικά. Το πρώτο συμπέρασμα, αναμφίβολα, είναι ότι η πλειοψηφία των εγγεγραμμένων στους καταλόγους ψηφοφόρων (το 52,5% για την ακρίβεια) επέλεξε να μείνει σπίτι της. Να πάει, με άλλα λόγια, «ντούκου» σε μια παρτίδα στην οποία Μακρόν και Μελανσόν έπαιζαν τα ρέστα τους — ο πρώτος για να διασφαλίσει πάλι την απόλυτη πλειοψηφία στη βουλή και να σχηματίσει κυβέρνηση χωρίς να αναγκαστεί να αναζητήσει συμμάχους, ενώ ο δεύτερος για να κάνει πράξη το όνειρό του να γίνει πρωθυπουργός, όπως είχε δηλώσει προεκλογικά και επιμένει ακόμη και τώρα. Όπως είναι προφανές, η κοινωνία είχε τους λόγους της για να απέχει από τις κάλπες σε τόσο μεγάλο ποσοστό. Κι αν για τον Μακρόν τα δεδομένα είναι πιο καθαρά και

Ο Μακρόν τους διώχνει, ο Μελανσόν δεν πείθει… Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των βουλευτικών εκλογών σφραγίστηκε από το ιστορικά υψηλό ποσοστό της αποχής, η οποία αποτελεί σαφή ένδειξη των τάσεων που κυριαρχούν στη γαλλική κοινωνία απέναντι στους πολιτικούς πρωταγωνιστές.

έρχονται να αποτυπώσουν την εικόνα που αποτυπώθηκε στις προεδρικές εκλογές του Απριλίου, για τον επικεφαλής της Ανυπότακτης Γαλλίας και του συνασπισμού Nupes τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα και μάλλον απογοητευτικά. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι το σύνθημα «Μελανσόν για πρωθυπουργός» αποτύπωνε έναν εκλογικό-πολιτικό μαξιμαλισμό με στόχο τη συσπείρωση της εκλογικής βάσης και την προσέλκυση αναποφάσιστων ψηφοφόρων, το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου δεν τον δικαιώνει σε καμία περίπτωση. Η παρουσία κάτω από την ίδια «ομπρέλα» κομμάτων με πολύ διαφορετική ιδεολογική αφετηρία και πολιτική διαδρομή, με βασική ουσιαστικά συγκολλητική ουσία το σύνθημα «να ηττηθεί ο Μακρόν», δεν έδειξε να συγκινεί εκείνους στους οποίους πρωτίστως απευθυνόταν. Το συνονθύλευμα του ΚΚ, των Πράσινων-Οικολόγων και των Σοσιαλιστών, μαζί φυσικά με την Ανυπότακτη Γαλλία, δεν έπεισε ότι είναι σε θέση, μέσω της κυβερνητικής οδού, να αμφισβητήσει την πολιτική του νυν προέδρου και να φέρει καλύτερες ημέρες για την κοινωνική πλειοψηφία.

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Η «πολύχρωμη» συμμαχία NUPES δεν δείχνει ικανή να αποτελέσει την εναλλακτική λύση – κυβερνητική και μη Οι σοβαρές αντιφάσεις και ελλείψεις στο πρόγραμμα, τα διαφορετικά μηνύματα που έστελναν οι εκπρόσωποι των συνιστωσών και, πάνω από όλα, η έλλειψη σαφούς στίγματος, λειτούργησαν αρνητικά. Πολύ δύσκολα, δε, όπως δείχνει και η εμπειρία από τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, θα υπάρξει αντιστροφή του κλίματος και μεγάλη αύξηση της συμμετοχής στον δεύτερο γύρο, όπως ελπίζει ο Μελανσόν. Την ίδια στιγμή, βεβαίως, προβληματική είναι η εικόνα και στο απέναντι στρατόπεδο — κι αυτό, είναι κάτι που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Το (απολύτως ρεαλιστικό) σενάριο που οδηγεί στην απώλεια της πλειοψηφίας για τους «μακρονιστές» και στην αναζήτηση συμμάχων στην παραδοσιακή Δεξιά των Ρε-

πουμπλικάνων, αναμφίβολα αποδυναμώνει τον Μακρόν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα σχέδιά του, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων και κυρίως στην ΕΕ. Ταυτόχρονα, ο κατακερματισμός στο αστικό πολιτικό σκηνικό, σε συνδυασμό με τα πιο ορατά παρά ποτέ σημάδια απογοήτευσης και οργής μεγάλου μέρους της κοινωνίας και ειδικά της νεολαίας, διαμορφώνουν ένα σκηνικό το οποίο μπορεί να αποδειχθεί εκρηκτικό. Η εμπειρία των Κίτρινων Γιλέκων, της μεγάλης απεργίας για το ασφαλιστικόσυνταξιοδοτικό (θέμα που σύντομα θα βρεθεί πάλι στο προσκήνιο), το διαφαινόμενο «ξεφούσκωμα» της Λεπέν και η πρόσδεση του Μελανσόν στο άρμα του κυβερνητισμού, μοιάζουν να αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Αν και όλα θα κριθούν στην πράξη, όπου οι προβλέψεις για επερχόμενη «έκρηξη» και την έκταση που αυτή θα λάβει μπορούν κάλλιστα να αποδειχθούν και υπερβολικές αλλά και εξαιρετικά μετριοπαθείς. Σε αυτό το φόντο, το ανεξάρτητο αντικαπιταλιστικό, επαναστατικό ρεύμα εξακολουθεί να αναζητείται…

Ουκρανία

Η ΕΕ στο Κίεβο, η Ρωσία στο Ντονμπάς Αργόσυρτος αλλά φονικός μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, με αμφότερες πλευρές να μετράνε σημαντικές απώλειες στρατευμάτων και πάνω από 4.000 αμάχους να έχουν χάσει τη ζωή τους. Επιχειρησιακά, από τις αρχές Απριλίου, το επίκεντρο του πολέμου έχει μεταφερθεί στα ανατολικά της χώρας, όπου ρωσικές δυνάμεις και αυτονομιστές των ανατολικών «Λαϊκών Δημοκρατιών» επιχειρούν συστηματικά για την επέκταση του ελέγχου τους στην περιοχή των ΝτονέτσκΛουγκάνσκ. Μήλον της έριδος αποτελεί η πόλη Σεβεροντονιέτσκ, 70 χλμ βορειοανατολικά της ομώνυμης πρωτεύουσας του Λουγκάνσκ. Όλα δείχνουν πως, παρά τις σημαντικές απώλειες των ρωσικών στρατευμάτων, η Μόσχα θα καταφέρει εν τέλει να θέσει υπό έλεγχο το Σεβεροντονιέτσκ. Η διαφαινόμενη κατάκτηση περιοχών της Ανατολικής Ουκρανίας, επαναφέρει εκ νέου τα σενάρια περί διχοτόμησης της χώρας ή/και παράλληλης προσάρτησης σημαντικού μέρους της από τη Ρωσία. Η εξ ανατολής εισχώρηση της Ρωσίας επιτάχυνε τις πολιτικές διεργασίες του δυτικού στρατοπέδου, με τους Μακρόν, Ντράγκι και Σολτς να επισκέπτονται το Κίεβο. Η κίνηση των τριών ηγετών σηματοδοτεί μια προσπάθεια κοινής ευρωπαϊκής παρέμβασης στις εξελίξεις και κατευνασμού των ουκρανικών διαμαρτυριών για τη μέχρι τώρα στάση τους. Η ισχυρή τριάδα δεσμεύτηκε στην έγκριση της ουκρανικής υποψηφιότητας ως «χώρας προς ένταξη» στην ΕΕ, στη συνέχιση αποστολής ανθρωπιστικού υλικού και ταυτόχρονα... όπλων και στη δημιουργία εναλλακτικών εξαγωγικών διόδων σιτηρών από την Ουκρανία προς την Κεντρική Ευρώπη. Οι εξελίξεις αυτές ανανέωσαν τις ελπίδες του Κιέβου περί αναβαθμισμένης ευρωπαϊκής συνδρομής στον πόλεμο, εξάλλου προ λίγων ημερών ο Ζελένσκι είχε ζητήσει όπλα μεγάλου βεληνεκούς. Ερώτημα παραμένει, εάν οι ηγέτες των τριών ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών έθεσαν στον Ζελένσκι πρόταση για διαπραγμάτευση με τη Ρωσία, την ίδια ώρα βέβαια που οι ΗΠΑ ωθούν προς τη συνέχιση του πολέμου, που –σύμφωνα με τις ίδιες– διαρκώς φθείρει οικονομικά και στρατιωτικά τη Ρωσία. Χρίστος Κρανάκης

∆ιεθνή

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

περισκ πιο Χάος επικρατεί σε πολλά μεγάλα αεροδρόμια της Ευρώπης, όπου οι καθυστερήσεις και ακυρώσεις πτήσεων είναι καθημερινά φαινόμενα. Αιτία, η δίψα των ιδιοκτητών-διαχειριστών τους να αυξήσουν τα κέρδη: Μετά τις απολύσεις της πανδημίας, τώρα επιχειρούν να τα λειτουργήσουν με πολύ λιγότερο προσωπικό, που θα δουλεύει περισσότερο. Όπως συμβαίνει και στον τουρισμό.

Ο Μπάιντεν… προσκυνά τον Σαουδάραβα μονάρχη Στη Σαουδική Αραβία θα ολοκληρώσει την περιοδεία του στη Μέση Ανατολή ο Τζο Μπάιντεν, στα μέσα Ιουλίου. Εκεί, ο πρόεδρος των ΗΠΑ θα συναντηθεί με τον πρίγκιπα-διάδοχο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, έναν στυγνό σεΐχη, ο οποίος, εκτός από το έγκλημα διαρκείας στην Υεμένη, είχε διατάξει τη δολοφονία του Τζαμάλ Κασόγκι στην Κωνσταντινούπολη το 2018, όπως επιβεβαίωσε και η CIA. Αυτός είναι ο λόγος, μάλιστα, που ο Μπάιντεν τον χαρακτήριζε μέχρι πρόσφατα «παρία». Τι αξία έχει η δημοκρατία μπροστά στο πετρέλαιο, όμως; Προφανώς ελάχιστη! Γι’ αυτό, καθώς ο Μπάιντεν ψάχνει τρόπους να αποζημιώσει τους συμμάχους των ΗΠΑ για την εκτίναξη της τιμής του πετρελαίου, αποφάσισε να… κάνει την καρδιά του πέτρα και να ζητήσει από τον μονάρχη να ρίξει περισσότερο αργό στην αγορά και να σπάσει τη συμμαχία του με τη Ρωσία.

Βρετανία: Έγκλημα το «Σχέδιο Ρουάντα» Σε πλήρη εφαρμογή προσπαθεί να θέσει η κυβέρνηση της Βρετανίας το «Σχέδιο Ρουάντα», το οποίο προβλέπει τη μεταφορά χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, που έχουν καταφέρει με κίνδυνο της ζωής τους να διασχίσουν τη Μάγχη, στη χώρα της ανατολικής Αφρικής. Μάλιστα, αν και η προγραμματισμένη για την Τρίτη πρώτη πτήση δεν πραγματοποιήθηκε, εξαιτίας δικαστικών προσφυγών της τελευταίας στιγμής

Α κόσμος νάποδα του Γιώργου Μιχαηλίδη

και μιας απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, ο Μπόρις Τζόνσον και οι υπουργοί του εμμένουν στο αποτρόπαιο και απάνθρωπο σχέδιο, με το επιχείρημα ότι κανείς δεν προτείνει κάποια εναλλακτική. Εδώ που τα λέμε, έχουν ένα κάποιο δίκιο. Ειδικά οι Εργατικοί του Κιρ Στάρμερ τηρούν κυριολεκτικά εμετική στάση, με τον ηγέτη τους να αρνείται συστηματικά να απαντήσει εάν η κυβερνητική πολιτική αντιβαίνει στις ηθικές του αξίες — φοβούμενος μήπως οι Τόρις τον κατηγορήσουν ως μαλθακό απέναντι στους «ξένους εισβολείς».

Όταν τα έξυπνα ρομπότ κάνουν θανάσιμα λάθη… Ρομπότ εδώ, ρομπότ εκεί, ρομπότ παντού. Πέρα από τα εύλογα ερωτήματα αναφορικά με το μέλλον των ανθρώπων των οποίων οι θέσεις εργασίας καλύπτονται πλέον από «έξυπνες μηχανές», υπάρχει ένα ακόμη: είναι, άραγε, τα προϊόντα της σύγχρονης τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης αλάνθαστα; Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι το δεκάμηνο Ιούλιος 2021-Μάιος 2022

καταγράφηκαν 392 τροχαία με οχήματα τα οποία ήταν εφοδιασμένα με τα πιο προηγμένα συστήματα — ανάμεσά τους και τον «αυτόματο πιλότο» της Tesla, τα προϊόντα της οποίας ενεπλάκησαν στην πλειοψηφία των περιπτώσεων (273 ατυχήματα), οι πέντε εκ των οποίων ήταν θανατηφόρες. Βεβαίως, ευλόγως θα υποστηρίξει κανείς ότι όσο η τεχνολογία εξελίσσεται τόσο τέτοια περιστατικά (σε αυτοκίνητα, αεροπλάνα και αλλού) θα μειώνονται. Αυτή είναι η μία εκδοχή, η άλλη είναι να γίνει ο άνθρωπος ρομπότ.

Εκμετάλλευση στην «κλωστοϋφαντουργία του πλανήτη» — το Μπαγκλαντές

άπου 3.500 εργοστάσια και βιοτεχνίες, 4,1 εκατομμύρια εργάτες/τριες. Ο βασικός εξαγωγικός τομέας του Μπαγκλαντές –της πιο πυκνοκατοικημένης χώρας του κόσμου– είναι η κλωστοϋφαντουργία και μπορεί άνετα να παρομοιαστεί με ένα ολόκληρο κράτος που δουλεύει πάνω από κλωστές και υφάσματα για να ντύνονται μοδάτα αλλά φθηνά οι κάτοικοι των πλουσιότερων κρατών του κόσμου. Ένα μεγάλο ποσοστό των γνωστότερων εταιρειών παραγωγής ρουχισμού και ένδυσης στις ΗΠΑ και την Ευρώπη έχουν τις βάσεις παραγωγής τους στη μικρή αλλά πολυπληθή ασιατική χώρα. Κατά τη διετία της πανδημίας, η παραγωγή είχε μειωθεί σημαντικά, δημιουργώντας μεγάλα ζητήματα για τους εργάτες και τις εργάτριες στο Μπαγκλαντές, αλλά μειώνοντας σημαντικά και τα κρατικά έσοδα. Σήμερα, παρότι η τάση έχει αντιστραφεί, με τις παραγγελίες να αυξάνονται, τα προβλήματα των

εργατών/τριών της κλωστοϋφαντουργίας στο Μπαγκλαντές δεν λύθηκαν, αλλά οξύνονται. Ο βασικός λόγος είναι ότι η κυβέρνηση της χώρας έσπευσε να νομοθετήσει, ώστε να διευκολύνει τις μεγάλες ξένες εταιρείες στην κούρσα ικανοποίησης της αυξημένης ζήτησης στις «προηγμένες» χώρες, χωρίς φυσικά να μειωθεί το ποσοστό κέρδος τους. Με πρόσφατο νόμο της κυβέρνησης του Μπαγκλαντές, οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις μπορούν να ζητούν από τους εργαζόμενούς τους να πραγματοποιούν υπερωρίες έως και τέσσερις ώρες ημερησίως (από δύο που ίσχυε) για τους επόμενους έξι μήνες. Με άλλα λόγια, δώδεκα ώρες εργασίας καθημερινώς αντί για νέες προσλήψεις. Όπως καταγγέλλουν τα συνδικάτα της χώρας, η αξία του βασικού μισθού έχει εξατμιστεί λόγω των ανατιμήσεων στα βασικά προϊόντα διατροφής αλλά και στην ενέργεια, με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι ερ-

γαζόμενοι να βασίζονται στις υπερωρίες (που βάσει νόμου πληρώνονται διπλά) για να επιβιώσουν και άρα να μην μπορούν να τις αρνηθούν. Ήδη, πριν την εφαρμογή του νέου νόμου στα τέλη Απρίλη, πάνω από το 50% των εργαζομένων του συγκεκριμένου κλάδου δήλωναν ότι δουλεύουν επιπλέον του οχταώρου. Τον τελευταίο καιρό όμως έχουν ξεσπάσει απεργίες και εργατικοί αγώνες με αίτημα την αύξηση του βασικού μισθού. Οι πορείες χιλιάδων εργατών χτυπήθηκαν από την αστυνομία αλλά επαναλήφθηκαν, κάνοντας την υπουργό εργασίας να χρησιμοποιήσει το γνωστό επιχείρημα πως αν οι ξένες επενδύσεις φύγουν από τη χώρα λόγω κόστους, οι μισθοί θα χαθούν εξολοκλήρου: «Η αγοραστική δύναμη σε ΗΠΑ και Ευρώπη έχει μειωθεί. Θα χάσουμε τα πάντα, αν διαταραχθεί η εργασιακή ειρήνη». Εκβιασμοί και προοπτική σύγχρονης δουλείας σε Ανατολή και Δύση.