ΤΑ ΟΡΙΑ ΞΕΠΕΡΝΙΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΜΕΣ, ΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΘΑ ΠΑΕΙ ΑΛΛΙΩΣ! Μετράµε πλέον κάποιους µήνες που το φοιτητικό κίνηµα κινητοποιείται σταθερά σε όλη την Ελλάδα και παίρνει ξεκάθαρη θέση ενάντια στα σχέδια και τους νόµους της κυβέρνησης για την Παιδεία αλλά και για τη ζωή της νεολαίας συνολικά. Στο ΑΠΘ οι φοιτητικοί σύλλογοι κάνουν κάθε εβδοµάδα γενικές συνελεύσεις και παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις, το κάµπους είναι γεµάτο µε δράσεις από φοιτητές που ξαναπαίρνουν τις σχολές τους πίσω! Σε άλλες σχολές πανελλαδικά, οι φοιτητές κάνουν ανοιχτά µαθήµατα στα προαύλια των ιδρυµάτων και απαιτούν τα πανεπιστήµιά µας να ξανανοίξουνε, ενώ σε πολλά ιδρύµατα γίνονται κινητοποιήσεις από το σύνολο των µαζικών φορέων της πανεπιστηµιακής κοινότητας. Η κυβέρνηση από την άλλη είχε κάνει εξαρχής ξεκάθαρες τις προθέσεις της. Μέσα στην πανδηµία και µε όλη την πανεπιστηµιακή κοινότητα να αντιδράει πέρασε ένα νόµο τοµή, που βάζει την αστυνοµία µέσα στις σχολές, ενώ παράλληλα πετάει χιλιάδες νέους έξω από την τριτοβάθµια εκπαίδευση. Την ίδια στιγµή που τα πανεπιστήµια εγκλωβίζονται στο σφιχτό κλοιό της υποχρηµατοδότησης, 30 εκ. θα δοθούν για την πανεπιστηµιακή αστυνοµία, ενώ πακτωλός χρηµάτων δίνεται σε πολεµικούς εξοπλισµούς και στο χρέος. ∆ια στόµατος Χρυσοχοΐδη, είχαν διαµηνύσει ότι στα µέσα Απρίλη θα µπουν οι πρώτες αστυνοµικές δυνάµεις στα ιδρύµατα. Αυτό δε θα συµβεί! Το απέτρεψε η µαζική δράση της νεολαίας, η αγωνιστική δράση των φοιτητικών συλλόγων που σε όλη την Ελλάδα και ειδικά µετά την εκκένωση της πρυτανείας του ΑΠΘ έδειξαν ότι το σχέδιο της κυβέρνησης δε θα περάσει και ο νόµος θα ανατραπεί! Την ίδια στιγµή όµως, το φοιτητικό κίνηµα και όλες οι αγωνιστικές δυνάµεις που δρουν στο εσωτερικό του, έρχονται αντιµέτωποι µε συγκεκριµένα όρια. Όρια που θέτει ο αρνητικός συσχετισµός που έχει διαµορφωθεί στην περίοδο που διανύουµε, οι κλειστές σχολές και η αδυναµία µαζικών διαδικασιών και συλλογικής συζήτησης σε ταθερή βάση, η υποχώρηση των συλλογικών διαδικασιών τα προηγούµενα χρόνια που είχε ως αποτέλεσµα την υποχώρηση και των ίδιων των φοιτητικών συλλόγων, που είναι το µεγαλύτερο όπλο στα χέρια των φοιτητών.
Σε αυτή λοιπόν την αντιφατική εικόνα έχουµε να απαντήσουµε. Στη νέα πολιτική και κινηµατική καµπή που διαµορφώνεται, θα κριθεί, αν το φοιτητικό κίνηµα θα υπερβεί τα όρια του και θα κάνει τοµές στη συγκρότησή του, ώστε να είναι νικηφόρο. Ή αν θα εγκλωβιστεί σε µερικές επιλογές και διαµαρτυρίες, που δεν του δίνουν τα καύσιµα για να αντιπαρατεθεί σε µια συνθήκη που κυβερνήσεις-ΕΕ-ΟΟΣΑ, από την άδικη και ταξική διαχείριση της πανδηµίας, µέχρι τα αντιεκπαιδευτικά µέτρα βάζουν στο στόχαστρο τα µορφωτικά και εργασιακά µας δικαιώµατα, τις ελευθερίες µας. Τα καθήκοντα λοιπόν είναι συγκεκριµένα. Οι αγώνες των φοιτητών πρέπει να υπερβούν τη µονοστοχία γύρω από την πανεπιστηµιακή αστυνοµία. Χωρίς καµία υποτίµηση αυτής της µάχης, οφείλουµε να αντιληφθούµε σε βάθος το που στοχεύουν οι προωθούµενες αλλαγές. Θέλουν να διαµορφώσουν ένα πανεπιστήµιο για λίγους, µε κατακερµατισµένα γνωστικά αντικείµενα, όπου τα δίδακτρα είναι κανονικότητα, µε αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας, µε βάθεµα της επιχειρηµατικοποίησης και ιδιωτικοποίηση πλευρών του. Ένα πανεπιστήµιο εν τέλει, εχθρικό για τη µεγάλη πλειοψηφία των νέων που πλήττονται από την κρίση και αδυνατούν να «αγοράσουν» τα πτυχία τους. Για να συγκρουστεί το κίνηµα νικηφόρα µε την κυβερνητική πολιτική και την κυβέρνηση, πρέπει να συγκρούεται µε τις επιταγές της ΕΕ και τη συνθήκη της Μπολόνια και τον ΟΟΣΑ. Η πολιτική που εφαρµόζεται δεν είναι ένα παράδοξο και µια εκδίκηση µιας κακιάς δεξιάς κυβέρνησης, αλλά πάγιες θέσεις και κατευθύνσεις της πολιτικής του
κεφαλαίου τα τελευταίας χρόνια. Η ίδια λογική εφαρµόστηκε από όλες τις προηγούµενες κυβερνήσεις, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κλπ, που µε ένα άλλο µείγµα πολιτικής υποβάθµιζαν σταθερά το δηµόσιο πανεπιστήµιο. Θα είναι εγκληµατικό ο αγώνας της νεολαίας να εγκλωβιστεί ακόµα µια φορά σε «ρεαλιστικές» λύσεις, που καταλήγουν στην υλοποίηση της ίδιας πολιτικής και µας φέρνουν σε δυσµενέστερες θέσεις. Αντίθετα, πρέπει να απαιτήσουµε να δοθούν τώρα λεφτά για παιδεία, υγεία και τις κοινωνικές ανάγκες, για να ξανανοίξουν οι σχολές µας µε όλα τα υγειονοµικά µέτρα και όχι στο χρέος, την καταστολή και τους πολεµικούς εξοπλισµούς. Να φωνάξουµε ότι δε θα πληρώσουµε ξανά την κρίση τους µε ανεργία, φτώχεια και ανασφάλεια για το µέλλον µας! Τέλος, ο κόσµος των συλλόγων, ο κόσµος που αγωνίζεται είναι αυτός που θα οργανώσει την πάλη. Επιµονή στις γενικές συνελεύσεις και σε συντονιστικά γενικών συνελεύσεων. Οι λογικές των σωτήρων και των πεφωτισµένων, η εµµονή για οργάνωση του αγώνα µόνο από ∆Σ, ή οι αυτόκλητες πρωτοπορίες που δρουν ανεξάρτητα των φοιτητικών συλλόγων και της διαπάλης στο εσωτερικό τους, δεν µπορούν να οδηγήσουν τον αγώνα µας ένα βήµα παραπέρα. Φαίνεται ότι στο φοιτητικό κίνηµα διαµορφώνονται δύο τάσεις που κατά τη γνώµη µας δεν µπορούν να περιγράψουν νικηφόρο διέξοδο. Αφενός, η λογική των συνεννοήσεων κορυφών, όπου η κοινή δράση των µαχόµενων δυνάµεων παραµένει µια κλειστή συζήτηση σε ∆Σ ή σε διαδικασίες που παρακολουθούν ελάχιστοι φοιτητές σε σχέση µε αυτούς που κινητοποιούνται. Η ανατρεπτική κοινή δράση συρρικνώνεται µε αυτό τον τρόπο- ελλείψει της αναγκαίας πολιτικής αντιπαράθεσης και το µαζικού πεδίου ζύµωσης- σε µια τακτική συµµαχιών όπου καταλήγουν να καθορίζουν και το ίδιο το περιεχόµενο αντί να συµβαίνει το αντίστροφο. Η ΚΝΕ και άλλες αριστερές οργανώσεις, έχουν εγκλωβιστεί σε µια τέτοια λογική, που δεν εµπλέκει µε µαζικό τρόπο τους φοιτητές που θέλουν να αγωνιστούν. Μια λογική που δεν µπορεί να συµβάλει σε αυτή τη φάση στην µαζικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών των φοιτητικών συλλόγων ώστε το κίνηµα να υπερβεί την αντιδεξιά ρητορεία, να πολιτικοποιήσει και να βαθύνει τον αγώνα του ενώ παράλληλα, δίνει χώρο στο ρεύµα της ανάθεσης πάνω στο οποίο ποντάρει ο ΣΥΡΙΖΑ.
φορείς. Κινήσεις που έχουν µοναδικό πολιτικό κέντρο την καταστολή και δεν µπορούν να δώσουν αποτελεσµατικά την πάλη για την ανατροπή της πολιτικής που εφαρµόζεται, της κυβέρνησης της Ν∆ και κάθε επίδοξου διαχειριστή. Ακριβώς γιατί, δεν έχουν κέντρο τη µαζική πλειοψηφία της πληττόµενης νεολαίας και τους µαζικούς φορείς, αλλά µια αποθέωση της ατοµικότητας, µε ακραίες πλευρές τα εκφυλιστικά φαινόµενα που είδαµε στο ΑΠΘ από τµήµατα της αναρχίας µε ευθεία στοχοποίηση κοµµάτων και σχηµάτων της αριστεράς. Στην πραγµατικότητα αυτές οι τάσεις αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νοµίσµατος. Πρόκειται για την πολιτική έκφραση της υποταγής µε τον έναν ή τον άλλο τρόπο στους αρνητικούς συσχετισµούς και όχι την προσπάθεια ανατροπής τους. Είτε αυτό µεταφράζεται σε αποθέωση και άρα επανάπαυση µπροστά στα αυθόρµητα χαρακτηριστικά της νεολαιίστικης οργής που καταλήγει σε δράση χωρίς πρόγραµµα- είτε σε πλήρη φοβικότητα ως προς αυτήν, το αποτέλεσµα παραµένει το ίδιο: Η αποστροφή από τις µάζες και τα πραγµατικά ερωτήµατα που τις απασχολούν, η καλλιέργεια τεχνητών δίπολων και η αντιπαράθεση µε όρους επιβεβαίωσης. Ο κόσµος που κινητοποιείται όµως όλο αυτό το διάστηµα αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό. Ένας άλλος δρόµος είναι εφικτός! Το επόµενο διάστηµα ο αγώνας πρέπει να περάσει στα χέρια των φοιτητών µέσα από τις µαζικές γενικές συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα όπου αυτό δεν γίνεται δυνατό και κυρίως τον συντονισµό των φοιτητικών συλλόγων στην βάση των µαζικών τους διαδικασιών. Ένας αγώνας µαχητικός µε ανατρεπτικές µορφές πάλης, πανεκπαιδευτική έκφραση και άνοιγµα στην κοινωνία ώστε να γίνει πράξη το σύνθηµα φοιτητές-εργατιά µια φωνή και µια γροθιά. Με ανατρεπτική κοινή δράση όλων των µαχόµενων δυνάµεων χωρίς εκ των προτέρων κοµπρεµί και αποκλεισµούς και στηριζόµενη στις µαζικές διαδικασίες των ίδιων των φοιτητών. Για να ηττηθεί η κυβέρνηση της Ν∆ και η πλαστή αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, για να µην ενσωµατωθεί ο αγώνας της νεολαίας σε τεχνοκρατικές λογικές όπως του ΜΕΡΑ 25 που θα ξαναπροσπαθήσει να αλλάξει την ΕΕ από µέσα. Για να µη θυσιάζονται οι ζωές µας στο βωµό της κρίσης και του χρέους. Για να επιβάλουµε τις σύγχρονες ανάγκες µας σε µόρφωση-δουλειά-υγείαελευθερίες, για µια παιδεια απελευθερωτική µε βάση τις δυνατότητες της εποχής και όχι βάση των επιταγών του κεφαλαίου.
Αφετέρου, διαµορφώνεται η τάση αποθέωσης της δράσης πλήρως αποκοµµένα από τους φοιτητές και τους µαζικούς
nka.gr