GLAMCULT // ISSUE 9 // NOV 2011

ISSUE 09 JUSTICE PETER JENSEN JULIA HETTA AUSTRA RENKAS VIVIANE SASSEN

jaargang 8 issue 09 november 2011

Fashion hot spot.

The Concept A-CLASS and Jessica Stam in a dress

by Giles Deacon for Emanuel Ungaro.

Photography by Terry Richardson. www.mercedes-benz.com/fashion

The seven deadly style sins Fotografie SIMON EMMETT Styling AVIGAIL LEVINE Haar GEORGE NORTHWOOD Make-up CAROLINE DONNELLY Model DAISY LOWE Naproductie GENE GLOVER Locatie THE ZETTER TOWNHOUSE

“Ik kan alles weerstaan, behalve verleiding” – Oscar Wilde –

Geïnspireerd door de zeven hoofdzonden – ijdelheid, hebzucht, lust, jaloezie, gulzigheid, wraak en luiheid – presenteert Sony Ericsson zijn nieuwe Xperia™ ray smartphone. Het Britse fotomodel en stijlicoon Daisy Lowe is de perfecte belichaming van de campagne, waarin de verleiding van de zonden centraal staat. Het ultradunne ontwerp heeft een aluminium frame voor een clean design en is wereldwijd verkrijgbaar in de kleuren zwart, champagne, roze en wit. Dankzij de 8.1-megapixel camera maakt het toestel zelfs met weinig licht prachtige foto’s van perfecte kwaliteit. WWW.SONYERICSSON.COM Sony Ericsson verloot één nieuwe Xperia™ ray smartphone onder de lezers van Glamcult. Winnen? Mail dan voor 25 november een foto van jou grootste zonde naar sevensins@glamcult.com.

“De graadmeter voor succes is louter de jaloezie van de ontevredenen.”

– Salvador Dali –

“Wanneer we zelf niet trots waren, zouden we ons niet over de trots van anderen beklagen.”

– Francois de la Rochefoucauld –

“Hebzucht is wel verachtelijk, maar de resultaten ervan zijn benijdenswaardig: de hebzuchtige wordt rijk.”

– W.F. Hermans – “Ik had geen drieduizend paar schoenen, ik had er éénduizend en zestig” – Imelda Marcos –

“Arbeid is iets onnatuurlijks, luiheid is goddelijk.” – J. A. Thibault –

“Woede is de eerste stap op weg naar moed.” – Aurelius Augustinus –

ISSUE 09

p14. RENKAS Vanuit onder andere zijn decadente woning te Amsterdam, “ruim anti-kraak penthouse, compleet met systeem plafond en afgrijselijk blauw tapijt”, werkte SASHA RENKAS aan Christabella. Een EP op tekstueel gebied wellicht wat emotioneel geladen, maar evengoed zeer dansbaar dankzij onbevangen, rauwe discopop. Een viertal nummers die het publiek bewust zou moeten ervaren, aldus de popmuzikant.

UITGEVER HOOFDREDACTEUR ROGIER VLAMING rogier@glamcult.com

p16. JUSTICE

HOOFD REDACTIE VANESSA GROENEWEGEN vanessa@glamcult.com

Na een droomdebuut ontstaat er normaal gesproken de beruchte druk van de tweede plaat. Hier blijkt Justice totaal geen last van te hebben. “We weten niet wat ons debuut tot een succes heeft gemaakt en we willen het ook niet weten. Dan hoeven we het ook niet na te streven.”

REDACTIE MODE STEFFIE HENDERSON steffie@glamcult.com REDACTIE FILM MARICKE NIEUWDORP maricke@glamcult.com

Trui AMERICAN APPAREL Overhemd ZIPPER Broek SALVATORE FERRAGAMO

CREATIVE DIRECTOR ROGIER VLAMING ART DIRECTOR MARLINE BAKKER marline@glamcultstudio.com GRAFISCH ONTWERP ISABEL VAN DER VELDEN MARLINE BAKKER SUZIE WEMPE AAN DEZE EDITIE WERKTEN MEE: ANNA NITA DOROTHY VRIELINK EVELINE SCHRAM LISA WHITTLE MATTHIJS VAN BURG NANCY JIMÉNEZ NATASJA ADMIRAAL NIELS WIESE SANDY HAYES SARAH JOHANNA ESKENS SHARDA FÄHMEL TARA VIERBERGEN FOTOGRAFEN ADRIAN BOOT BARRIE HULLEGIE ELZA JO FREDERIK HEYMAN MEINKE KLEIN WENDELIEN DAAN

p18. JULIA HETTA In het huidige digitale fotografie-tijdperk, waarin elke foto tot in het oneindige wordt opgepoetst, vormt het pure en mysterieus ogende werk van de Zweedse JULIA HETTA een prettige uitzondering. De prachtige, verstilde fotografie beneemt je bijna de adem. Haar modeseries, die sterk refereren aan schilderijen uit de renaissance, verschenen reeds in bladen als Acne Paper, Another Magazine, Dazed and Confused en Elle.

p22. PETER JENSEN NINA SIMONE, MERYL STREEP, zijn tante Jytte uit Groenland. De van oorsprong Deense modeontwerper PETER JENSEN verandert al even snel van muze als van mood. Elk seizoen, om precies te zijn. De collecties – nu eens speels en kleurrijk, dan weer clean en gestileerd – laten zich daarom ook niet makkelijk onder één noemer vangen. “Ontwer pen bestaat voor een groot deel uit toevalligheden.”

COVER Fotografie BARRIE HULLEGIE & SABRINA BONGIOVANNI Styling CAROLINE FUCHS @ House of Orange Haar en make-up SUZANNE VERBERK VOOR MAC @ NCL Representation Model IRMA @ Paparazzi Models Ketting H&M

RODEO MAGAZINE

p28. AUSTRA Toen veel tienermeisjes idolen hadden als JUSTIN TIMBERLAKE, MADONNA of BRITNEY SPEARS, luisterde AUSTRA’s KATIE STELMANIS obsessief naar PUCCINI en bracht ze haar tijd door met haar operakoor. Haar klassieke training vormt de basis voor de muziek van Austra, dat met zware beats en nog zwaardere vocalen de grote nieuwe synthpop sensatie lijkt.

UITGEVER GLAMCULT STUDIO B.V. Postbus 14535 1001 LA Amsterdam T 020 419 41 32 F 020 419 66 54 info@glamcult.com www.glamcult.com SALES sales@glamcult.com DISTRIBUTIE JAM PERS EN COMMUNICATIE CREAM PR OPGAVE EN VRAGEN OVER ABONNEMENTEN ABONNEMENTENLAND Postbus 20 1910 AA Uitgeest Tel. 0900 ABOLAND of 0900 226 52 63 (€0,10 per minuut) Fax 0251 31 04 05 www.bladenbox.nl voor abonneren of www.aboland.nl voor adreswijzigingen en opzeggingen.

Abonnementsprijs bedraagt €37 per jaar (10 nummers).

Abonnementen binnen Europa €59,50, buiten Europa €79,50 per jaar.

Een abonnement kan bij iedere editie ingaan; het wordt afgesloten voor minimaal een jaar en wordt stilzwijgend verlengd tot wederopzegging.

Opzeggingen dienen schriftelijk uiterlijk 6 weken voor het aflopen van de abonnementsperiode in bezit van Abonnementenland te zijn.

Adreswijzigingen uiterlijk drie weken vooraf schriftelijk doorgeven aan Abonnementenland.

Prijswijzigingen voorbehouden.

Links MERYL RESORT 2012 Rechts MURIEL A/W 2010-11

p08. CULT p13. NANCY JIMÉNEZ p30. METHOD IV p36. IDÉE FIXE p44. ALBUMS p45. FILM p46. STUFF

© Copyright: Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en /of vermenigvuldigd zonder de schriftelijke toestemming van de uitgever en de andere auteursrechthebbenden. De uitgever is niet verantwoordelijk voor schade opgelopen door onjuiste verwerking in het blad.

GLAMCULT, ISSN 1874-1932

inhoud & colofon 6

* Conform een eigen test van Olympus met de PEN E-P3, juni 2011.

Bij de nieuwe PEN-modellen staat onafhankelijkheid centraal. De kleine en compacte camera’s beschikken over de snelste autofocus ter wereld* en bieden dezelfde kwaliteit als een spiegelreflex.

En met de Full HD-filmfunctie, meer dan zeven creatieve opties en de vele verwisselbare objectieven zijn de mogelijkheden onbeperkt. WWW.OLYMPUS.NL/PEN

> PEN – SEE THINGS YOUR WAY.

GEN A D 0 3 OF N E K KIJ T K I L K HETFHETKLIKT.NL KI JKO

PEN mini

PEN Lite

PEN

ERIK BERGRIN BERTIL NILSSON Undisclosed is het indrukwekkende fotoboek van Bertil Nilsson. Nilsson is werkzaam in Londen en in zijn foto’s staat het bewegende lichaam centraal. De totstandkoming van het boek was een lange termijn project waarbij Nilsson, door verschillende moderne circusartiesten te ontmoeten, inzicht heeft gekregen in hun dagelijkse training. Hij heeft alles zo puur mogelijk geprobeerd te houden door de foto’s in het zwart-wit te schieten en de artiesten naakt en zonder make-up vast te leggen. Zo wordt de nadruk gelegd op het lichaam en het creatieproces van de acts. Het streven van Nilsson was om in deze serie het buitengewone vermogen van het lichaam tot flexibiliteit, bewegelijkheid en kracht vast te leggen. Het boek is gepubliceerd door Canalside Books en is verkrijgbaar op www.undisclosedcircus.com. WWW.UNDISCLOSEDCIRCUS.COM / WWW.BERTIL.CO.UK

Foto STEVEN CHU

PHILIPPE AND JUSTINE

ELSIEN GRINGHUIS

SIFF NIELSEN “Mijn naam is Siff Pristed Nielsen, en ik ben net klaar met mijn master Textile Design aan de Kolding School of Design in Denemarken.

Dit is mijn afstudeercollectie.” Het klinkt zo simpel, maar niet iedere net afgestudeerde slaagt erin om zo’n dynamische collectie te lanceren als Nielsen. Inspiratie voor haar collectie The Greatest Show on Earth haalde de ontwerper uit de reizende freak-shows van eind 18e eeuw.

In plaats van de inspiratie letterlijk te vertalen koos Nielsen voor een meer conceptuele benadering. De collectie zet vraagtekens bij het huidige, volgens Nielsen nogal beperkte, ideaalbeeld van schoonheid om zo onze opvatting hieromtrent te verbreden. “Individualiteit gaat gepaard met kleine afwijkingen en gebreken. Dit is wat ons onderscheidt van de rest. Om uniek te zijn is deze imperfectie juist noodzakelijk.”

Interessant is ook haar liefde voor verschillende soorten textiel die ze succesvol combineert met experimentele technieken. Dit zorgt voor net dat beetje extra drama waardoor de collectie een combinatie wordt van kostuums en high fashion. WWW.SIFFPRISTED.DK

Hij is gestopt met zijn 9 tot 5 baan in een kostuumstudio, werkt nu in een, zoals hij het zelf zegt, “shitty” bar, maar heeft wel de tijd om zich fulltime op zijn eigen werk te richten. De uit New Jersey afkomstige theaterkostuummaker Erik Bergrin woont op dit moment in New York, wat eigenlijk al van jongs af aan zijn toevluchtsoord was. Bergrin studeerde psychologie, maar wist al langer dat hij het menselijk lichaam op een andere manier wilde bestuderen. Ongeveer vijf jaar geleden nam hij plaats achter de naaimachine en bouwde al snel een portfolio op waarmee hij aan de slag kon. Hij werkte voor ondermeer Broadway en de opera, waar hij leerde abstract te denken. Naast kleren ontwerpt hij ook maskers en headpieces die iets donkers en intrigerends hebben én beschikken over avantgardistische allure.Veel van zijn laatste werk baseerde hij op het idee dat bepaalde gebeurtenissen uit je verleden je tegenhouden te zien wat er werkelijk om je heen gebeurt.

WWW.ERIKBERGRIN.COM

STUDIO JOB

SILVERWARE

Studio Job (Job Smeets en Nynke Tynagel), gevestigd in Antwerpen, opereert sinds eind jaren negentig succesvol op het snijvlak van kunst en design. De afkeer van functionaliteit en commercieel denken en de in het oog springende resultaten die dat heeft opgeleverd – reusachtig, op sokkels geplaatst servies, een kabinetkast met een grote krater in het midden geslagen, een lamp in de vorm van een sloopkraan – heeft de studio wereldwijde erkenning opgeleverd. Het Groninger Museum – sinds 2010 verrijkt met de Job Lounge, een ontvangstruimte ontworpen door het duo zelf – volgt Studio Job vanaf 2001 op de voet en bezit op dit moment de grootste collectie. In nauwe samenwerking met de kunstenaars presenteert het museum nu een grote overzichtstentoonstelling, die de belangrijkste ontwikkelingen in het oeuvre van Studio Job laat zien. Met uiteraard ook ruimte voor projecten die gerealiseerd werden voor ondermeer Moooi, Swarovski, Bisazza,Venini en Viktor & Rolf. T/M 4 MAART 2012 / GRONINGER MUSEUM / WWW.GRONINGERMUSEUM.NL

Foto CATHERINE CONROY / Styling AMBER MYHRE BOSCH

In 2010 won Elsien Gringhuis de Green Fashion Award met haar duurzame ontwerpfilosofie en daarmee waren de verwachtingen hooggespannen.Voor haar S/S 2012 collectie besloot ze dit concept verder uit te werken. De minimalistische aanpak van de ontwerper begint een succesformule te worden; met zo min mogelijk patroondelen en ingrepen, worden intrigerende kledingstukken gecreëerd. Naast het gebruik van ecologische stoffen wordt duurzaamheid bereikt door handelingen in de productie te beperken, waarmee kosten en energie worden bespaard. Door middel van vouwtechnieken en doelgericht kleurgebruik, krijgen de kledingstukken diepte, verfijning en detail. Gringhuis heeft hiermee een essentiële vooruitgang geboekt op het gebied van duurzaam modeontwerpen. Waar de meeste modemerken blijven hangen bij het hameren op het gebruik van ecologische stoffen, overstijgt zij dit punt en ziet de bredere noodzaak: duurzaamheid vanuit de visie van het ontwerp, puur en simpel. WWW.ELSIENGRINGHUIS.COM Foto NOAM GRIEGST

cult 8

FITCH EN TRECARTIN Het Amerikaanse kunstenaarsduo Ryan Trecartin en Lizzie Fitch exposeert hun multimedia tentoonstelling Any Ever in het Museum voor Moderne Kunst in Parijs. Trecartin en Fitch, beiden geboren in 1981, afgestudeerd aan de Rhode Island School of Design en opererend vanuit Los Angeles, onderzoeken in hun werk de uitwasemingen van de Westerse consumptiemaatschappij en hoe identiteit in het digitale tijdperk gefragmenteerd is geraakt. Geen makkelijke koek. Zo is Any Ever het beste te omschrijven als een totaalervaring, waarin video’s, software, installaties en sculpturen samen een geheel vormen en onderling voortdurend naar elkaar verwijzen. Daarbij wordt de bezoeker niet langer als toeschouwer benaderd, maar als participant die zelf, op geheel anarchistische wijze, informatie knippend en plakkend, zijn eigen verhaal kan creëren. T/M 8 JAN 2012 / MUSÉE D’ART MODERNE DE LA VILLE DE

JEAN POODLE

JOHN KILAR Fotograaf John Kilar wil met zijn rauwe, niets verhullende foto’s de huidige ‘afgestompte’ wereld tonen. Geen poses, maar spontaniteit van het hoogste niveau (voor zover mogelijk). Op deze manier wil hij ons in laten zien dat de empathie en het verantwoordelijkheidsgevoel voor elkaar ver te zoeken zijn. Kenmerkend voor zijn werk is de natuurlijke, realistische atmosfeer. Er is vaak geen rode draad in zijn series te ontdekken, maar dat stoort niet. De manier waarop de uit Californië afkomstige fotograaf zelf zijn werk beschrijft, is een kunstwerk op zich.

Het zou zeker niet misstaan in een filosofisch essay. Toch ogen zijn foto’s meer down-to-earth, ondanks dat ze wel iets buitenaards hebben, alsof ze genomen zijn in een andere wereld. Naast talloze lieftallige hippies in series zoals Welcome Home en Life, heeft hij ook een edgy zwart-wit serie What’s the matter with you boy? WWW.JOHNKILAR.COM

PARIS / WWW.MAM.PARIS.FR

DYING ALIVE

Jean Poodle, het pseudoniem/alter ego van fotograaf en stylist Cedric Jean Pierre Pradel, viert binnenkort zijn eerste verjaardag. Hij vertegenwoordigt alles waar Pradel van houdt en door gefascineerd is, maar waar hij in zijn eigen vrije werk niet mee uit de voeten komt.

Waar het werk van Pradel gaat over het tonen van kwetsbaarheid en melancholie, legt Jean Poodle geheel andere thema’s bloot: plezier, de viering van het leven en de schoonheid van alles dat ons omringt, met het gouden randje van mode er omheen. De onmiskenbare overeenkomsten met het ‘eigen’ werk van Cedric Pradel komen ook incognito goed tot hun recht; kunstzinnige modefotografie die de exleerling van Wendelien Daan steeds beter onder de knie krijgt.

WWW.JEANPOODLE.COM

METROPOLIS

LEIF PODHAJSKY

WYNE VEEN

CONSUME

TIGER MAGAZINE, DIOR

“Ik creëer werk dat dieper ingaat op de thema’s verbintenis, de relevantie van de natuur en psychedelische ervaringen. Door deze onderwerpen te behandelen probeer ik mensen zichzelf en hun omgeving op een andere manier te laten bekijken.” Deze omschrijving van de Australische Leif Podhajsky over zijn eigen kunst lijkt misschien grote overeenkomsten te hebben met een paddotrip, dat klopt, want dat heeft zijn werk ook. Het doel van zijn psychedelische platen is om antwoorden te vinden op dingen die hij voelt, maar niet kan beschrijven. Muziek speelt een grote rol in zijn leven en helpt hem zijn logische en analyserende denkvermogen uit te schakelen. Podhajsky heeft dan ook meerdere album covers ontworpen voor onder andere Lykke Li, Tame Impala en The Vines. WWW.LEIFPODHAJSKY.COM

Stylist Wyne Veen maakt voornamelijk stillevens. Specifiek kleurgebruik, trompe l’oeil, zwevende objecten en speelsheid zijn vaste gegevens in haar fotografie. De onderwerpen lopen uiteen van sportsok, tot composities die doen denken aan een klassiek tableau. De laatste tijd spelen voedsel-gerelateerde thema’s een belangrijke rol in haar werk. Zo deed zij een stylingopdracht voor een ijsmerk en is ze bezig met het portretteren van haar collectie nepappels voor de Venetiaanse uitgeverij Automatic Books. De opdracht: een boek maken over de culturele waarde van de appel. Een gepaste uitdaging waar een (voedsel)stylist met een artistieke insteek zich in kan vastbijten.

AGAIN PANGAEA + TELFAR CLEMENS, 2010 / RYAN TRECARTIN Courtesy the artist and Elizabeth Dee, New York / Foto SEBASTIAN KIM

MARIJKE VAN WARMERDAM Het uitrekken van het moment, dat is wat centraal staat in het werk van Marijke van Warmerdam. Deze verstilling van tijd en ruimte toont zij in, meestal geluidsloze, films die alledaagse onderwerpen bevatten, zoals een ronddwarrelende veer of een meisje dat een handstand doet.

Binnen het medium film experimenteert zij op alle mogelijke manieren. Regelmatig zijn er dan ook elementen uit andere kunstvormen, zoals fotografie, beeldhouwkunst, installatie en schilderkunst te herkennen. Het filmisch oeuvre waar zij vanaf de jaren ’90 aan gewerkt heeft is wereldwijd bekend. Naast haar eigen tentoonstelling is haar werk ook te zien geweest op veel belangrijke internationale exposities.

Samen met kunstconservator Jan Debbaut heeft Van Warmerdam een overzichtstentoonstelling samengesteld die de komende maanden te bezichtigen is in het Boijmans van Beuningen Museum in Rotterdam: Dichtbij en in de Verte. 29 OKT T/M 22 JAN 2012 / MUSEUM BOIJMANS VAN BEUNINGEN ROTTERDAM / WWW.BOIJMANS.NL

LE RETOUR DU CHAPEAU, 1998

cult 9

WWW.WYNEVEEN.COM

VIVIANE SASSEN Fotograaf Viviane Sassen houdt van foto’s die je niet meteen kunt plaatsen maar die wel allerlei associaties en gevoelens oproepen. Ook haar liefde voor Afrika speelt een belangrijke rol in haar oeuvre. Het merendeel van de beelden in haar nieuwe boek Parasomnia is dan ook een verzameling van werk dat ze maakte tijdens haar verblijf op dit continent.

Speciaal voor de uitgave schreef de Oegandese auteur MOSES ISEGAWA een inleidend verhaal. We vroegen Sassen zelf om toelichting.

hen contact met hem te zoeken. Hij woont in Entebbe, Oeganda. Het duurde even voordat het contact was gelegd, want hij e-mailt niet erg vaak. Hij was gelukkig meteen gegrepen door mijn beelden en was heel enthousiast. Ik heb hem gevraagd een fictief verhaal te schrijven, met mijn foto’s als inspiratie, verder liet ik hem volkomen vrij. Ik denk dat je creatieve mensen altijd het beste carte blanche kunt geven als je wilt dat ze iets maken wat uit het hart komt, alleen dan wordt het meestal echt goed.

HOE KWAM HET IDEE VOOR PARASOMNIA TOT STAND?

WAAROM HEB JE GEKOZEN VOOR DEZE SPECIFIEKE OPMAAK VAN

Parasomnia is een vervolg op mijn vorige boek: Flamboya. Het is een verzameling van beelden die ik maak tijdens mijn reizen in (voornamelijk) Afrika, en is een soort on-going project. Mijn beelden komen tot stand op een heel persoonlijke, intuïtieve manier van werken. Sommige foto’s bedenk ik van te voren en zet ik in scène, anderen ontstaan juist heel spontaan. Ik houd van deze combinatie van regie voeren en het toeval zijn gang laten gaan.

HET BOEK? AFBEELDINGEN BEGINNEN OP DE ENE PAGINA EN

WAT IS JOUW RELATIE TOT DE TITEL? HEB JE ZELF LAST VAN PARASOMNIA?

Nee, ik heb geen last van parasomnia. De titel van het boek is eigenlijk de titel van één van de foto’s in het boek: een jongen die ligt/zit in een blauwe plastic stoel. Ik heb hem liggend gefotografeerd en de foto later gekanteld. Het woord past goed bij het gevoel dat deze foto uitstraalt; een soort verwarring in hoofd en lichaam, een toestand tussen waken en slapen in, een ‘gekantelde werkelijkheid’ die je soms ervaart als je je tussen twee werelden in begeeft, die van het bewust zijn en het onderbewuste. Ik houd van foto’s die me in verwarring brengen, die ik niet helemaal snap, maar die wel allemaal associaties en gemoedstoestanden oproepen. Het boek heeft dat in zich, vandaar de titel.

WAT VOOR ROL SPELEN DROMEN IN JOUW FOTOGRAFIE?

Ik heb vaak hele heftige dromen, heel beeldend, en meestal blijven ze nog lang ‘hangen’ als ik wakker ben. Ik beschouw de wereld van de slaap en mijn dromen als een parallel universum, dat bijna net zo belangrijk is als mijn ‘reële’ leven overdag. Het is de combinatie van die twee uitersten, het bewustzijn en het onderbewustzijn, die het leven het juiste evenwicht geeft.

KUN JE IETS VERTELLEN OVER DE SAMENWERKING MET MOSES ISEGAWA?

Ik was al fan van zijn manier van schrijven, heel vol en beeldend, compromisloos en gedurfd. Hij is als schrijver verbonden aan dezelfde uitgeverij (de Bezige Bij) als een van mijn beste vrienden, en ik besloot via

Ik denk dat het een ongelooflijke indruk op me heeft gemaakt, en ik herinner me de verhuizing naar Nederland als een scherpe scheiding van wat ik als mijn wereld beschouwde. Ik heb nog levendige herinneringen aan mijn kindertijd hier. Ik heb lang het gevoel gehad dat het ‘échte’ leven zich zonder mij ergens anders voortzette; in Afrika. Een parallel universum waar ik niet langer deel van uitmaakte. Ik vond Nederland erg wennen. Ik herinner me de gladde wegen en alle straatverlichting ‘s nachts.

WORDEN VERVOLGD OP DE VOLGENDE.

Ik houd van fotoboeken. Ik verzamel ze al sinds mijn studie op de academie, en maak sindsdien ook zelf boekjes.

Ik ben geïnteresseerd in de manier waarop beelden in de vorm van een boek samenwerken; een verhaal vertellen, een ritme vormen. In Flamboya heb ik door middel van kortere pagina’s al de manier van kijken proberen te beïnvloeden; er ontstaat een soort ‘contamination’ tussen de verschillende foto’s en er ontstaan nieuwe beelden doordat je soms maar een gedeelte van een foto ziet. In Parasomnia heb ik dat idee doorgezet, op een andere manier. Een boek is iets anders dan een tentoonstelling en ik vind het spannend om te spelen met de mogelijkheden die een boek biedt. Al tijdens mijn studie was ik geïntrigeerd door fotoboeken die de mogelijkheden en grenzen van het (foto)boek probeerden op te zoeken. In die tijd werd gebroken met het oude principe van één foto per pagina en alle foto’s in de zelfde grootte. Ook werden er boeken gepubliceerd die een verhaal vertelden op een hele associatieve manier, zodat een fotoboek opeens ‘leest’ als een roman, in plaats van een verzameling foto’s.

IS ER EEN BEPAALDE RICHTING OF MANIER WAAROP JE WILT DAT DEZE SERIE WORDT GEÏNTERPRETEERD?

Ik ben er niet op uit om een mening te geven of een statement te maken. Ik wantrouw mensen die over grote onderwerpen een mening verkondigen. De waarheid bestaat niet, en als ze bestaat heeft ze zoveel gezichten als er mensen zijn. Ik ben wel geïnteresseerd hoe een beeld kan terugslaan op jezelf; hoe je je eigen interpretaties in een beeld legt. Als een spiegel. Iedereen kijkt vanuit zijn eigen referentiekader, en dat is per definitie beperkt. Ik geef wel suggesties door bijvoorbeeld een titel, maar dring niets op. Zoals ik eerder zei: ik houd van beelden die verwarring en vragen oproepen.

HERALD

WAAROM INTERESSEERT AFRIKA JE OP HET GEBIED VAN JE AUTONOME FOTOGRAFIE ZO VEEL MEER DAN NEDERLAND, WAAR JE EEN VEEL GROTER DEEL VAN JE LEVEN HEBT DOORGEBRACHT?

Ik heb zo’n drie jaar in Afrika gewoond; van mijn tweede tot mijn vijf en halfde. Dat is precies de leeftijd dat je als jong kind voor het eerst van alles bewust wordt. Het is de periode waarin je ‘harde schijf ’ geprogrammeerd wordt. Je maakt alles voor het eerst mee en vormt de basis van je belevingwereld; je kader, je blik op de wereld.

Wel vond ik het prachtig dat ze op de school in Nederland een poppenhoek hadden. Dat hadden we niet in ons schooltje in Kenia; daar zaten we op hoge banken aan grote tafels, zongen in het Swahilli of Luo en leerden het alfabet. Als ik nu in Afrika ben is het gevoel vaak dubbel; ik voel me meteen thuis als ik land en de geuren van mijn jeugd opsnuif, maar ik ben ook altijd een vreemde; nooit één van hen.

PARASOMNIA

BELLADONNA

cult 10

PARASOMNIA IS EIND OKTOBER UITGEKOMEN BIJ UITGEVERIJ PRESTEL. WWW.VIVIANESASSEN.COM

The new digital touch screen

MELANIE ROZEMA / Foto WENDELIEN DAAN

LES CANAUX DE LA MODE niveau van de Franse ambacht. Zij vond het belangrijk dat deze ambachtslieden ook gezien werden in de creatieve- en modewereld.

“Het uitgangspunt van het project was: hoe kunnen we een link leggen tussen deze Nederlandse modeontwerpers en Franse ambachtslieden?”

Les Canaux de la Mode is een platform waarbij Nederlandse modeontwerpers en Franse couture ambachtslieden de mogelijkheid krijgen om samen te werken. De resultaten worden van 17 tot en met 28 november gepresenteerd tijdens een tentoonstelling in Museum van Loon in Amsterdam. De deelnemers van deze tweede editie bestaan uit modeontwerpers Marloes Blaas, Marga Weimans en Melanie Rozema en ambachtslieden Jean-Pierre Baquère (glas), Severina Lartigue (zijden bloemen), Nicole Emilie Roca (papier) en Laetitia Schlumberger (korset).

Het concept voor Les Canaux de la Mode is zo’n vier jaar geleden bedacht door Celine Charlot, projectleider en directeur bij de Orang’frog Foundation. Deze organisatie heeft als doel een link te creëren tussen Frankrijk en Nederland, door middel van culturele en creatieve projecten.

“Toendertijd was ik in Nederland werkzaam in de modewereld en had daardoor regelmatig contact met Nederlandse ontwerpers. Ik vroeg me af hoe er voor hen ook in het buitenland een platvorm gecreëerd kon worden.” Daarnaast was zij, als Française, goed op de hoogte van het hoge

Het creatieproces heeft iedereen op een andere manier ervaren en ingevuld. Marloes Blaas koos ervoor met verschillende ambachtslieden drie projecten te realiseren. Met Nicole Emilie Roca werkte zij samen aan een met papier gebreide kledingcollectie: een vest, jeans, little black dress en sieraden. De samenwerking met Jean-Pierre Baquère resulteerde in een glazen haarnetje, of beter gezegd, haarsieraad. Het was vooral deze co-creatie waar Blaas ontzettend naar uitkeek.

“Het haarnetje wordt tegenwoordig alleen nog maar gebruikt uit praktische overwegingen, bij bepaalde beroepen, maar vroeger was het echt een sieraad. Dit wilde ik opnieuw introduceren met een niet voor de hand liggend materiaal.

Doordat glas een vaste vorm aanneemt en erg fragiel is, was het niet eenvoudig, maar Baquère wist aan te geven wat wel en niet mogelijk was.”

De taalbarrière was af en toe lastig. “Ik spreek geen Frans en zij spreken amper Engels, hierdoor moest alles constant vertaald worden en werden de kleinste woordjes al verkeerd geïnterpreteerd, maar dit maakte het misschien ook wel extra leuk, een echte uitdaging.”

bachten samenkwamen. “Ik had een heel duidelijk idee in mijn hoofd dat ik aan hen gepresenteerd heb. Zij lieten vervolgens weten wat technisch gezien haalbaar was.” Ondanks dat Weimans de creatieve touwtjes in handen had, heeft zij gedurende het proces wel sturing gehad van de ambachtslieden: “In eerste instantie wilde ik eigenlijk meerdere jurken maken, maar in overleg met korsetmaker Laetitia Schlumberger heb ik besloten voor één ontwerp te gaan. Zij gaf ook aan dat het handig was met het korset te beginnen, om hier vervolgens op verder te bouwen.

Zo hielpen ze mij bij hoe ik het geheel het beste kon organiseren. Daar heb ik ontzettend veel aan gehad.”

Naast het feit dat de eindresultaten stuk voor stuk prachtig zijn, vindt Celine Charlot het belangrijk te benadrukken dat niet de ontwerpen, maar juist het proces, de samenwerkingen, het eindresultaat is waar het haar om te doen is. “De intentie van het project is terug te vinden in de vraag: ‘Wat is mijn universum, wat is dat van jou en hoe gaan wij samenwerken met een taal- en afstandsbarrière?’ Het gaat mij om het hele verhaal erachter en dat eindigt niet bij deze editie. It’s a story of love, fashion and passion!”

Marga Weimans pakte het op een andere manier aan. Zij maakte één grote jurk, waarin alle am-

MARLOES BLAAS / Foto WENDELIEN DAAN

De tentoonstelling van Les Canaux de la Mode, ontworpen door And Beyond Studios, vindt plaats van 17 tot 28 november in Museum Van Loon in Amsterdam WWW.LESCANAUXDELAMODE.COM

MARGA WEIMANS / Foto WENDELIEN DAAN

cult 12

COLUMN DEZE MAAND VOOR DE LAATSTE KEER EEN BIJDRAGE VAN DE NEW YORKSE NANCY JIMÉNEZ. OP HAAR BLOG YELLOW ORANGE WONDERLAND LEGT ZE RELATIES TUSSEN MODE EN KUNST. WWW.YELLOWORANGEWONDERLAND.COM. THANKS NANCY, FOR YOUR BEAUTIFUL CONTRIBUTIONS!

Links MATT W. MOORE, CRYSTALS & LASERS, 2010 / Rechts BASSO & BROOKE, SS 2012

Links CHRISTOPHER KANE, SS 2011 / Rechts KYODAI, YAKUZA IREZUMI

column 13

RENKAS Door TARA VIERBERGEN Fotografie ELZA JO @ House of Orange Styling LIDEWIJ MERCKX Visagie JOLIEN SNIJDER Dinsdagmiddag. Een druilerige welteverstaan. Uitmuntende weersomstandigheden voor een goed gesprek in De Balie. Hij drinkt een watertje, ik een caffè macchiato. Met het ene been nonchalant over het andere geslagen, en een kalme tone of voice vertelt Renkas dat hij het goed maakt. “Met Christabella gaat het steeds beter, er zit groei in. Niet zo sterk als ik zou willen, maar daarbij moet ik leren mijn verwachtingen bij te stellen.”

De van origine Oekraïner vervolgt: “Ik probeer momenteel mijn horizon een beetje te verbreden, experimenteer meer. Dankzij de new wave van eind jaren tachtig en de begindagen van house heb ik een behoorlijk zwak ontwikkeld voor synthesizers, drum machines en de laatste tijd voor samplers. Ze creëren een eigen geluid, er zit dat randje aan waar ik van houd. Het zijn oude apparaten waarvan de kwaliteit niet bijzonder goed VANUIT ONDER ANDERE ZIJN DECADENTE WONING TE is. Zeker niet wanneer je het met nieuwe technologieën vergelijkt, maar daardoor AMSTERDAM, “RUIM ANTI-KRAAK PENTHOUSE, COMPLEET vind ik het juíst aantrekkelijk. Mijzelf beperkingen opleggen door oude spullen te MET SYSTEEM PLAFOND EN AFGRIJSELIJK BLAUW TAPIJT”, gebruiken en door de technologie van nu een beetje als niet bestaand te beschouWERKTE SASHA RENKAS AAN CHRISTABELLA. wen. Met een computer zou je alles kunnen maken, maar dit heeft voor mij dan EEN EP OP TEKSTUEEL GEBIED WELLICHT WAT EMOTIONEEL vervolgens geen identiteit.”

GELADEN, MAAR EVENGOED ZEER DANSBAAR DANKZIJ

ONBEVANGEN, RAUWE DISCOPOP. EEN VIERTAL NUMMERS DIE HET PUBLIEK BEWUST ZOU MOETEN ERVAREN, ALDUS DE POPMUZIKANT.

Onbetwistbaar, de jaren tachtig en negentig betekenen voor Renkas een grote inspiratiebron. Daarbij noemt hij de Second Summer of Love, verwijzend naar de zomers van ‘88 en ‘89. Daar waar de opkomst van elektronische dansmuziek en MDMA, ofwel ecstasy, de Britse jeugdcultuur op zijn kop zette. Een enerverende periode gedreven door vernieuwingsdrang. “Nu ben ik niet per se op zoek naar vernieuwing of het constant verleggen van mijn grenzen. Ik wil oprechte nummers schrijven waarin ik mijn ervaring en inspiratie deel. Daarin zit een belangrijk verschil. Het gaat mij om het nieuwe geluid dat ik creëer door middel van de boodschap – het verhaal – in mijn nummers.

Niet om vernieuwing qua techniek, wat techniek betreft is vrijwel alles wel gedaan, ja”, vertelt Renkas. Zijn doel met Christabella was het produceren van een als vanouds goede popplaat inclusief alle kenmerkende vocalen, toeters en bellen.

Maar evenzo belangrijk als een pakkende melodie: een goed verhaal. Zijn EP verkondigt echter geen eenduidige boodschap. “Het verschilt nogal per nummer, maar zo vond ik voor Christabella inspiratie in een documentaire uit de jaren negentig die ik vond op YouTube. Hierin hield een tamelijk verbitterde filosoof, zelf afkomstig uit de Sovjet-Unie, een pleidooi over de zorgwekkende gang van zaken in zijn land en de rest van de wereld. Hij vertelde het verhaal over een meisje dat was vermoord door haar vriend. Heel triest. En toch raakte het me niet zo. Tot ik de foto van het vermoorde meisje zag. Ze was zo mooi. Dit beeld bleef onmetelijk lang in mijn hoofd ronddwalen. Hieruit is Christabella ontstaan”, legt Renkas uit, waarna hij toevoegt: “Zo heette ze overigens niet echt, maar ik was op zoek naar een mooie meisjesnaam met vier lettergrepen, dat was mooi op de melodie te leggen.”

Zelf heeft de popmuzikant tot zijn veertiende in Oekraïne gewoond, waarna hij met zijn moeder naar Nederland kwam. Naar eigen zeggen waren de jaren negentig in zijn thuisland heel vernieuwend, maar daardoor ook behoorlijk grimmig. Het was het decennium waarin het land zich losmaakte van de Sovjet-Unie. In 1991 riep het Oekraïense parlement na een staatsgreep in Moskou de onafhankelijkheid uit. “Veel mensen beschouwen deze periode als een verstilde burgeroorlog. Als je zag wat er om je heen gebeurde. Op straat, in de politiek. Het was zacht gezegd wel slim om je toekomst ergens anders te zoeken dan in Oekraïne.” Hij vervolgt: “Het is moeilijk opnieuw te beginnen in een land dat je onbekend is.Vooral wanneer je veertien bent.

Ik probeerde een sociaal netwerk op te bouwen, maar was gelijktijdig sterk afgezonderd van de wereld. Dit heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat ik intens met muziek bezig was. Ik moest iets met mijn vrije tijd. Van computerspelletjes heb ik nooit gehouden, en de televisie verstond ik toch niet.”

Nu begon zijn affectie voor muziek al in het Oostblok. “In Oekraïne was ik al heel elementair bezig met het opnieuw aan elkaar plakken van stukjes cassette tape. De middelen waren beperkt, als in een oude Sovjet cassetterecorder met twee bandjes waarmee je heen en weer kon opnemen. Daar experimenteerde ik dan mee, zo goed en zo kwaad als het ging”, vertelt Renkas. “Eigenlijk ben ik muzikaal analfabeet. Ik hoor wat ik goed vind, wat ik niet goed vind, en wat er klopt of niet. Regelmatig hoor ik van mensen dat zij bepaalde harmonieën in mijn muziek aantreffen, die theoretisch niet mogelijk zijn. Mocht er ooit een akkoordenboek komen van mijn muziek, dan zou dit een heel eigenaardige zijn”, lacht hij.

Aangaande de ambities die de Amsterdammer koestert voor zijn muziek, vertelt hij: “Ik zou willen dat meer mensen mijn muziek luisteren. Het doet mij plezier wanneer ik weet dat het publiek mijn muziek serieus neemt, er door geraakt wil worden. Ik wil niet te pessimistisch zijn, maar ik erger me regelmatig aan mensen.

Vooral nu. Ze nemen tegenwoordig alles aan zoals het is, gaan niet meer op zoek naar hun eigen identiteit, naar hun ding. Mensen zijn passief geworden. In de muziek merk ik vaak dat mensen niet meer geraakt willen worden. Ze willen niets nieuws leren. Er is geen ruimte meer voor emotie. Neem clubs, daar moet de muziek tegenwoordig vooral heel hard pompen, waarbij het publiek de handjes lekker in de lucht kan gooien. Nietszeggende liftmuziek is wat er dan overblijft. Dat is niet de weg die ik wil gaan. Ik wil trouw blijven aan mijzelf, aan gevoel en aan emotie, me niet laten leiden door commercie”, vertelt hij.

Momenteel staat Renkas onder contract bij NON Records. Een jong label dat hij zelf beschrijft als zijnde “een zestienjarige puber die van alles ontdekt, soms niet helemaal weet hoe dingen worden gedaan en alles opnieuw ervaart. Maar, wel een heel oprechte puber, die bovendien lekker ruikt – behalve na een lange, succesvolle nacht.”

RENKAS TREEDT ZATERDAG 5 NOVEMBER OP IN HET VAN GOGH MUSEUM TIJDENS MUSEUMNACHT AMSTERDAM WWW.RENKASMUSIC.COM / WWW.NONRECORDS.NET

interview 14

Pak HYUN YEU Overhemd DOCKERS

THE CHUCK TAYLOR ALL STAR OUTSIDER BOOT

Door NIELS WIESE Fotografie ADRIAN BOOT

NA EEN DROOMDEBUUT ONTSTAAT ER NORMAAL GESPROKEN DE BERUCHTE DRUK VAN DE TWEEDE PLAAT. HIER BLIJKT JUSTICE TOTAAL GEEN LAST VAN TE HEBBEN. “WE WETEN NIET WAT ONS DEBUUT TOT EEN SUCCES HEEFT GEMAAKT EN WE WILLEN HET OOK NIET WETEN. DAN HOEVEN WE HET OOK NIET NA TE STREVEN.”

Audio, Video, Disco is de naam van het tweede album van het Franse duo Justice. Het is de opvolger van het baanbrekende debuut † uit 2007.

Deze plaat, met singles als We Are Your Friend en D.A.N.C.E., zorgde ervoor dat de formatie in een klap niet meer weg te denken was uit het muzikale landschap. Tot aan † waren de remixes van Justice vooral bekend in de underground, maar na de release van het eerste album trad de band binnen no time in de voetsporen van grote broer DAFT PUNK. Eerder was er nog geen band geweest die een sound creëerde die zo in de buurt kwam van het niveau van deze grote vernieuwers van de Franse dance muziek. Onder de vleugels van Ed Banger Records labelbaas BUSY P (jarenlang manager van Daft Punk) bereikten XAVIER DE ROSNAY en GASPARD AUGÉ wereldfaam en tourden ze jarenlang de wereld rond.

Glamcult had een gesprek met Xavier over de nieuwe plaat Audio,Video, Disco. “Drie jaar geleden wisten we al wat de naam voor de nieuwe plaat zou gaan worden”, vertelt hij. “Het klinkt goed, maar het heeft ook twee betekenissen. De combinatie Audio,Video, Disco past bij ons.” Naast de betekenis van de woorden in het Engels is die in het Latijn evenzo belangrijk: “Ik hoor, ik zie, ik leer. Dat vonden we een erg mooie tweede vertaling.”

Het lijkt erop dat het succes en de faam voor de heren niet veel heeft veranderd.Volgens Xavier in ieder geval niet wat betreft de manier waarop ze aan het nieuwe album begonnen. “Hoe wij aan onze muziek werken, is door het succes van onze eerste plaat niet anders geworden dan daarvoor en dat zal ook niet gebeuren. Ergens hebben we nu misschien wel wat meer vrijheid dan dat we hiervoor hadden, dat is prettig.” In februari 2010 begonnen Xavier en Gaspard op een nieuwe locatie hun nieuwe studio te bouwen. De oude studio voldeed niet meer. Nadat deze klus in een paar maanden was volbracht, kostte het zo’n vijf tot zes maanden om de plaat te schrijven. Tot aan juni 2011 hebben ze de tijd genomen om Audio, Video, Disco af te mixen.

Qua concept, qua ‘feel’ is er wel degelijk wat veranderd. En dat is hoorbaar op de nieuwe plaat. “We hebben de sound ditmaal veel minder gewelddadig gemaakt. We geloven namelijk dat dit niet nodig is om iets krachtigs neer te zetten. We hebben een soort soft power gecreëerd.

Er zijn verschillende manieren om een bepaalde emotie over te brengen.

Het is mogelijk om agressiviteit te creëren die toch laid back overkomt.

Dat was een van de uitgangspunten voor de plaat. Het is een uitdaging om iets te maken wat eenvoudig is, soms misschien hard en rauw, zonder ooit agressief of te obvious te zijn.”

Emotie is voor Justice een zeer belangrijk element in hun muziek.Volgens Xavier gaat het dan over het type simpele emoties dat je ervaart wanneer je naar muziek luistert. “Je blij voelen, je verdrietig voelen, je onzichtbaar voelen, die dingen. We maken de muziek die wij zelf graag horen, en de platen die we zelf zouden kopen.” Justice heeft een zeer eenvoudige muzieksmaak. “Waar wij graag naar luisteren is niet zozeer technisch, intellectueel, of gecompliceerd, maar gewoon heel simpel. Op een bepaalde manier gaan wij ook zo te werk. We hebben altijd naar miljoenen dingen geluisterd. Dat heeft allemaal invloed gehad op onze sound.”

In 2003 is Justice pas echt van start gegaan, meent Xavier. Daarvoor hadden Gaspard en hij nog nooit écht gemusiceerd. “Eigenlijk waren we voor die tijd nog aan het leren en ontstond het allemaal per ongeluk.

Zo begon de fun! Het is ontzettend spannend om iets te gaan maken, zonder dat je precies weet hoe. Bij de soort muziek die wij maken is dat een voordeel. Als je teveel van iets weet, kan het vervreemdend werken.

Als je teveel verstand hebt van bijvoorbeeld gitaar spelen of van opnametechnieken verlies je de kern uit het oog. Dit doordat je intenties en uiteindelijke performance niet meer overeenkomen. Goede gitaristen willen bijvoorbeeld graag laten zien dat ze heel snel of heel gecompliceerd kunnen spelen. Dan wordt muziek al snel saai. Het is geen goed voornemen om iets heel technisch te willen maken. Wij willen graag iets creëeren wat plezierig is en entertainend, met simpele basisemoties.

Hoe meer je weet, hoe moeilijker het wordt om die intenties eerlijk te houden.”

Als het om de vaardigheid als muzikant gaat, hebben Xavier en Gaspard zich altijd bescheiden opgesteld in interviews. “Het idee dat iedereen muziek kan maken op de manier waarop wij dat doen, bevalt ons wel.

En dat alleen omdat er computers zijn uitgevonden.Vandaag de dag hoef je geen grote studio of een berg geld te hebben om een succesvolle muzikant te zijn. Iedereen kan het. Je hebt alleen een idee nodig en vervolgens is het een kwestie van geduld hebben. Je moet een manier vinden waarop je het kunt laten gebeuren. Zoals ik al zei, we zijn geen bedreven muzikanten. We komen niet met regelmaat bij elkaar om te jammen, of te repeteren. We spelen geen instrumenten als virtuozen. Want dat is wat ons betreft niet waar het om draait wanneer je een album maakt. Dit is wat we zijn.”

interview 17

De reden van het succes van debuut † is voor de mannen van Justice nog immer in nevelen gehuld.

Xavier legt uit: “In feite begrijpen we nog steeds niet waarom het eerste album zo goed werkte.

Voor ons is het nog steeds een groot mysterie.We weten niet of het aan de single D.A.N.C.E. lag, of omdat de sound hard en gewelddadig was. En omdat we het niet weten, hoeven we ook niet te proberen om het weer te laten gebeuren. We hoeven het juist niet te begrijpen. Het is te vergelijken met wanneer je weet op welke dag je zal sterven. Dan wordt je leven een nachtmerrie. Bepaalde dingen kun je je beter niet realiseren. Zo behoud je de mogelijkheid om op een pure manier te creëren. Zodra je weet wanneer je zult sterven, zal je er alles aan doen om dat te vermijden. Als je inziet hoe de dingen in elkaar zitten, waarom het gebeurt zoals het gebeurt, dan verlies je de vrijheid om te experimenteren en op een frisse manier muziek te maken. Dan verlies je de vrijheid om van het leven te genieten. Dan verlies je een bepaalde hoop...

We hebben geen idee en we proberen er ook niet achter te komen.”

Xavier merkte al eerder op dat Justice misschien in de loop der tijd iets meer onafhankelijkheid heeft verworven. “Het neemt heel wat druk weg wanneer je je vrij voelt om te doen wat je wilt. Dankzij ons label, Ed Banger Records, hebben we altijd veel vrijheid gehad. Niet alleen wat betreft de muziek maar ook wat betreft alles eromheen. Dat is fantastisch, want dat neemt de druk weg om iets super speciaals te doen. Het is volgens mij heel gevaarlijk wanneer je de dingen op een bepaalde manier moet doen, omdat mensen een bepaald iets van je verwachten. Onze singles waren tot nu toe allemaal verschillend van elkaar. De eerste single We Are Your Friends was een poptune, Waters of Nazareth was echt hard, en D.A.N.C.E. was een langzame discotune. Dat overtuigde ons ervan dat je heel divers kunt musiceren en dat mensen er klaar voor zijn om dat te horen. Wanneer je geluk hebt natuurlijk, en zo lang je het maakt met eerlijkheid en plezier. Dan zit het goed, denk ik. Sinds we ons dat realiseren, vragen we ons niet meer af of wat we maken mensen aanspreekt of dat het wel is wat men verwacht. Het is te gecompliceerd om te begrijpen wat mensen willen. Het is zo goed als onmogelijk. Je moet er niet over nadenken, maar gewoon doen wat je zelf wilt!”

WWW.MYSPACE.COM/ETJUSTICEPOURTOUS

Door EVELINE SCHRAM en VANESSA GROENEWEGEN

Links DOSSIER JOURNAL / Rechts RODEO MAGAZINE

Julia Hetta woonde een tijdje in Nederland. In Amsterdam studeerde ze aan de Gerrit Rietveld Academie waar ze in 2004 haar diploma haalde.

“Ik herinner me vooral het eeuwig fietsen door de regen”, vertelt ze ons lachend. Daar kunnen wij wel inkomen. Oorspronkelijk komt Julia uit Zweden, waar ze ook nu weer woont. Ze groeide op in Upsala, vlak bij Stockholm, in een middenklasse gezin samen met haar jongere broer en zus. “Mijn ouders beoefenden geen creatief beroep. Mijn vader had wel altijd de droom om acteur of fotograaf te worden. Uiteindelijk werd hij dokter, maar in een van de kamers van ons huis had hij een doka gebouwd, zodat hij zelf foto’s kon ontwikkelen. Hij had daar ontzettend veel plezier in. Ik denk ook dat het mijn eerste herinnering aan fotografie is. Dat hij in de doka bezig was en dat ons hele huis vol lag met fotografietijdschriften, waar hij voortdurend in zat te lezen.”

Op vrij jonge leeftijd wist Julia al dat ze fotograaf wilde worden. “Rond mijn veertiende ging ik elke week naar tekenles. Maar toen ik eenmaal begon met foto’s maken, kwam ik erachter dat je door middel van fotografie veel gemakkelijker een bepaald gevoel of een bepaalde gemoedstoestand of omgeving kunt creëren dan met tekenen.”

Vanaf dat moment liet zij het tekenen achterwege en besloot ze zich te richten op fotografie. “Techniek heeft me nooit speciaal geïnteresseerd. Het gaat mij vooral om de magie. Iets zien ontstaan in de doka. De technische kant is natuurlijk een belangrijk onderdeel, en dat ging me gelukkig altijd natuurlijk af, maar ik ben nog steeds niet iemand die de hele tijd over camera’s zit te praten.”

In de eerste instantie had Julia zelf niet zo veel met modefotografie.

Hannes is dan ook niet via haar in de modewereld terecht gekomen.

Het was juist andersom. “Toen hij naar Parijs vertrok had ik hem zelfs gewaarschuwd zich niet te veel met die modewereld in te laten. Achteraf realiseerde ik me dat ik eigenlijk altijd in kleding geïnteresseerd ben geweest, maar pas toen ik voor modeontwerper LOVISA BURFITT ging werken, ben ik me in modefotografie gaan verdiepen.” En Burfitt ontmoette ze via Hans, die bevriend was met de ontwerper en haar aanmoedigde om Julia foto’s te laten maken van haar werk. “Op een gegeven moment heeft ze me opgebeld met de vraag of ze mijn portfolio kon

over het algemeen bevolkt door intelligente mensen. Iets dat ik me in eerste instantie niet kon voorstellen”, biecht ze lachend op. “Ik heb hiervan geleerd niet te snel een mening te vormen over bepaalde zaken, totdat je er zelf mee in aanraking komt.Tot nog toe heb ik in de modewereld enkel met mensen gewerkt die mijn stijl en werk goed begrijpen.

Ik kan altijd dicht bij mezelf blijven. Dat beschouw ik als een groot geluk.”

In haar werk combineert ze, net als bij haar eerste series voor Burfitt, modebeelden met stilleven- en landschapsfotografie. Het levert wat haar betreft een beter verhaal op. Beelden versterken elkaar en winnen aan zeggingskracht. Hoe haar eigen stijl te beschrijven, ook van haar autonome werk, vindt ze verder maar lastig. “Ik laat dat liever aan anderen over. Maar ik denk dat ik altijd op zoek ben naar dingen die tijdloos zijn. Naar een beeld dat op zichzelf kan staan en waar gedurende een periode van jaren naar gekeken kan worden.

Daarnaast stralen de beelden die ik maak een bepaalde kalmte uit. Ze roepen een gevoel van contemplatie op. Dat is iets waar ik zelf bewust naar op zoek ga, maar het lijkt ook wel automatisch te gebeuren.”

IN HET HUIDIGE DIGITALE FOTOGRAFIE-TIJDPERK, WAARIN ELKE FOTO TOT IN HET ONEINDIGE WORDT OPGEPOETST, VORMT HET PURE EN MYSTERIEUS OGENDE WERK VAN DE ZWEEDSE JULIA HETTA EEN PRETTIGE UITZONDERING. DE PRACHTIGE, VERSTILDE FOTOGRAFIE BENEEMT JE BIJNA DE ADEM. HAAR MODESERIES, DIE STERK REFEREREN AAN SCHILDERIJEN UIT DE RENAISSANCE, VERSCHENEN REEDS IN BLADEN ALS ACNE PAPER, ANOTHER MAGAZINE, DAZED AND CONFUSED EN ELLE.

Julia herinnert zich nog de eerste foto die ze ooit in de doka ontwikkelde. Dat was een zwart-wit foto van een straat. “Daarna begon ik foto’s van mijn broertje te nemen. Hij vond het heerlijk te poseren voor de camera. In tegenstelling tot mijn zus, die joeg me de kamer uit als ik haar probeerde te fotograferen. Maar mijn broer was een gewillig model. Heel behulpzaam. Samen verzonnen we hele verhalen, die ik vervolgens met de camera vastlegde.” Grappigerwijs is broertje HANNES HETTA inmiddels werkzaam als stylist en als moderedacteur verbonden aan Acne Paper. “Ik vind het zo leuk dat hij na al die jaren vóór de camera besloten heeft erachter te gaan werken”, vertelt ze trots.

zien. ‘Can you do this, but then with my clothes?’, was haar reactie. Ik vond dat erg moedig, omdat mijn portfolio toentertijd totaal geen mode bevatte. Ik deed hoofzakelijk portret-, stilleven- en landschapsfotografie.

Kennelijk creëerde ik een bepaalde sfeer die haar aansprak.”

Lange tijd fotografeerde ze alleen Burfitts collecties. De beelden vulde ze aan met stillevens, die het gevoel van de collectie uitdroegen. “We deelden dezelfde smaak en werkten heel goed samen. Ik wist, bij wijze van spreken, het thema van haar nieuwe collectie al voordat ze het zelf had uitgesproken.” Julia ontdekte zo dat mode wel degelijk bij haar paste en dat ze haar vooroordelen moest laten varen. “De modewereld wordt

interview 19

Een goed model is essentieel om die kalmte en sereniteit tot uitdrukking te brengen. Julia steekt daarom veel tijd in de casting van haar shoots.

“De modellen-business is een harde wereld. Ik vind het niet het leukste onderdeel van mijn werk, moet ik bekennen. Ik zoek naar integriteit. Mensen die iets verborgens uitstralen, iets mysterieus.

Ik vind het belangrijk dat je het gevoel hebt dat je naar een echt mens kijkt en niet alleen maar naar een model.Voor de shoot die ik onlangs voor Acne Paper heb gemaakt, heb ik street casting gedaan. Ik was op zoek naar nieuwe, echte gezichten. Het heeft me meer dan een maand gekost om de juiste mensen te vinden.”

Hoewel ze voor inspiratie teruggrijpt naar schilderkunst uit de renaissance en het werk van de Hollandse Meesters, verdiept ze zich ook graag in fotografie. Juist zelfs. “Tegenwoordig kijk ik met de ogen van een modefotograaf, maar modefotografie vind ik vaak toch wat saai. Ik ben altijd meer geïnteresseerd geweest in kunstfotografie. Op dit moment ben ik gefascineerd door het het werk van MASAO YAMAMOTO. De manier waarop hij foto’s met elkaar combineert vind ik prachtig.”

Er zijn duidelijk raakvlakken te vinden tussen haar eigen werk en de

eveneens schilderachige fotografie van Yamamoto. Daarnaast noemt ze IRVING PENN, portretfotograaf SALLY MANN en HARRY CALLAHAN, bekend om zijn gestileerde documentaire fotografie. Ook het werk van ALFRED STIEGLITZ, de fotograaf die Europese avantgarde kunst in Amerika introduceerde, vindt ze interessant. En dan met name de portretten die hij maakte van kunstenaar GEORGIA O’KEEFFE, zijn vrouw.

Beschouwt Julia zichzelf eigenlijk meer als portret- of als modefotograaf?

“Ik denk dat mijn werk in hoofdzaak gebaseerd is op portretfotografie.

Maar eigenlijk benader ik alles op dezelfde manier. Als ik een model fotografeer, zie ik de foto die ik maak ook als een stilleven. Met een landschap net zo goed. Misschien heeft het ermee te maken dat ik nooit assistent van een fotograaf ben geweest, maar een kunstacademie achtergrond heb. Op de academie maakte ik portretten, landschappen en stillevens, en dat is waar mijn werk nog steeds op gebaseerd is.

Interessant, want de schilderijen waar ik me graag door laat inspireren, zijn ook gebaseerd op precies die drie aspecten.”

Tot slot zijn we toch nog nieuwsgierig naar waarom Julia destijds besloot in Amsterdam te gaan studeren. “Ik koos voor de Rietveld omdat het in Zweden niet mogelijk bleek aan de kunstacademie enkel fotografie te studeren. En ik wilde me per se geheel op fotografie kunnen richten en niet allerlei andere vakken hoeven te volgen. In Amsterdam kon dat.”Veel van de stad heeft ze toentertijd niet meegekregen, bekent ze. “Ik zat dag en nacht in de doka! Maar Amsterdam vond ik een rustige en relaxte plek.

Jullie denken op een ontspannen manier over jullie werk en carrière. Ik heb het als veel minder gestresst ervaren dan in Zweden.

Hier in Stockholm nemen mensen het leven een stuk zwaarder.”

WWW.JULIAHETTA.COM

BURFITT

DOSSIER JOURNAL

interview 20

ACNE PAPER

RODEO MAGAZINE

interview 21

Door NATASJA ADMIRAAL Fotografie MEINKE KLEIN @ Unit C.M.A. Styling SONNY GROO Haar TOM BERRY voor BUMBLE AND BUMBLE Make-up PHILIPPE MILETTO Modellen ELLA @ Premier Model Management en STEPHANIE @ Models 1 Assistent styling VICTOR ALEX CHAVAGNE Alle kleding PETER JENSEN / hoeden ZARA GORMAN / schoenen THOMAS TAIT

Linkerpagina Links MERYL RESORT 2012 Rechts MURIEL A/W 2010-11 Rechterpagina MERYL RESORT 2012

NINA SIMONE, MERYL STREEP, ZIJN TANTE JYTTE UIT GROENLAND. DE VAN OORSPRONG DEENSE MODEONTWERPER PETER JENSEN VERANDERT AL EVEN SNEL VAN MUZE ALS VAN MOOD. ELK SEIZOEN, OM PRECIES TE ZIJN. DE COLLECTIES – NU EENS SPEELS EN KLEURRIJK, DAN WEER CLEAN EN GESTILEERD – LATEN ZICH DAAROM OOK NIET MAKKELIJK ONDER ÉÉN NOEMER VANGEN. “ONTWERPEN BESTAAT VOOR EEN GROOT DEEL UIT TOEVALLIGHEDEN.”

Hij verhuisde voor zijn studie aan Central Saint Martins naar Londen, om er nooit meer weg te gaan. Vraag Peter Jensen wat Londen heeft dat Denemarken niet heeft en hij antwoordt zonder aarzeling: “People! Lots of people.” Tja, dat kun je van zijn geboorteplaats – het vijfduizend inwoners tellende Deense vissersdorpje Løgstør – bepaald niet zeggen. “Daarnaast waardeer ik de werkmentaliteit van Londen erg, ik ben namelijk best wel een workaholic”, bekent de ontwerper. “Op dit moment zou ik nergens anders ter wereld kunnen wonen dan hier! Er is maar één moment in het jaar dat ik terugga naar mijn familie in Denemarken en dat is met Kerstmis.”

Geef hem eens ongelijk, want inspiratie is overal in de Britse hoofdstad: op straat of in de krant.

Met zijn Spring Summer 2012 collectie Nina bracht Jensen een hommage aan jazz-soul zangeres Nina Simone. Vier maanden voor de show besloot hij haar onder de loep te nemen maar hij raakte al jaren eerder gefascineerd door de krachtige persoonlijkheid van de zangeres. “Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit van Nina Simone en haar muziek had gehoord toen ik net in Londen kwam wonen”, zegt Jensen. “Tot ik een aantal artikelen over haar tegenkwam die me op zijn zachtst gezegd intrigeerden. Ik las over een zangeres die ooit een luchtbuks op de buren afvuurde omdat zij haar concentratie verstoorden tijdens een repetitie! Dat geloof je toch bijna niet?

Je kunt ervan denken wat je wilt, maar het getuigt hoe dan ook van een daadkrachtige persoonlijkheid.” Ondanks het rebelse karakter van de zangeres ogen de eerste looks van de collectie Nina juist puur: maagdelijk wit met trenchcoats uitgevoerd in broderie Anglaise. Outfits die Simone zeker niet zouden misstaan tijdens de zondagsmis in de kerk, de plek waar haar muzikaal talent al op jonge leeftijd werd ontdekt. Tijdens de show van Jensen, die begeleid wordt met een live piano performance, wordt dit onschuldige beeld gaandeweg steeds ruiger met een panterprint hier en een safariprint daar, eindigend met brutale zonnebrillen voorzien van konijnenoren en boze wenkbrauwen. Een gimmick? Welnee, want door de draagbaarheid van de kleding is de collectie eerder sophisticated dan gemaakt grappig.

“Heel belangrijk”, vindt Jensen. “Iets geks mag best, maar het moet niet

in de winkels en moet dan nog een heel jaar mee.

Daar moet je wel rekening mee houden tijdens het ontwerpen.” De Resort collectie voor 2012 luistert naar de naam Meryl – vernoemd naar, hoe kant het ook anders, Meryl Streep. Pas in een laat stadium, toen het ontwerpproces al achter de rug was, kwam de gevierde actrice in beeld, vertelt de ontwerper. “De collectie was al haast klaar toen de styliste ineens zij: ‘Deze items zijn Meryl Streep op het lijf geschreven!’ Ik zag direct dat ze gelijk had.” Het mag duidelijk zijn dat de muzen van Peter Jensen nogal verschillend zijn maar, al is de één wat fragieler dan de ander, het zijn stuk voor stuk sterke vrouwen. “En zeker niet allemaal typische fashion icons, dat vind ik niet interessant.

Waar het mij om gaat is een treffend verhaal dat achter een persoon schuilgaat. Dat wil ik vangen met mijn werk.”

te artistiek worden. Ik heb een groter publiek voor ogen. Het resultaat moet tot de verbeelding spreken, ook voor wie het verhaal erachter niet kent. Als alleen Nina Simone de collectie zou willen dragen, dan heb ik iets verkeerd gedaan.”

Sinds een paar jaar brengt Peter Jensen ook een Resort collectie. Dat wil zeggen: een lijn die niet wordt geshowd en geen dure fotografie behoeft, enkel een lookbook en c’est tout. “Dat is een erg leuk proces”, zegt Jensen.

“Ik houd me bezig met het ontwerpen van de kleding en meer niet.

Het is tevens de collectie met de langste levensduur, omdat die niet aan een bepaald seizoen is gebonden. De Resort collectie ligt in november

interview 23

Hoewel de iconen in eerste instantie vaak niet op de hoogte zijn van het feit dat een modeontwer per met ze aan de haal gaat, leidt het soms wel tot persoonlijk contact. De markante cultregisseur JOHN WATERS liet aan Jensen weten erg vereerd te zijn dat de collectie Mink voor Spring Summer 2008 was gebaseerd op zijn eigen muze, actrice MINK STONE. Soms draait het niet om beroemdheden, maar bekenden van Jensen.

Dit was bijvoorbeeld het geval bij de Autumn Winter collectie Jytte uit 2008, gebaseerd op zijn excentrieke tante die in Groenland woont, maar ook bij de recente mannencollectie Bush voor Spring Summer 2012.

Bush, dus niet van George of Kate maar van THOMAS BUSH, stond model voor deze collectie en is daarnaast de webdesigner van Peter Jensen. Als collectie is Bush tegelijkertijd het meest gelinkt aan Jensen zelf en wat hij persoonlijk graag draagt, zoals sandalen met sokken erin en een strak kapsel. De Spring Summer 2010 collectie Laurie leverde daadwerkelijk een interactie op tussen ontwerper en inspirator. “Laurie

was een hele ingewikkelde collectie”, aldus Jensen. “Ik stuurde mijn ontwerpen als poppenjurkjes op naar mijn inspiratiebron, de Amerikaanse fotograaf LAURIE SIMMONS, waarna zij die miniaturen fotografeerde en terugstuurde.Vervolgens werden ze opgehangen tegen de muur terwijl de modellen ervoor poseerden. Laurie voegde op die manier wezenlijk iets toe aan deze artistieke presentatie.”

Jensen laat zich zo nu en dan ook inspireren door boeken, zoals The Prime of Miss Jean Brodie van de Britse schrijver MURIEL SPARK. “Ik lees veel, maar kijk ook heel graag tv! Ik ben gek op kostuumdrama’s.” In zijn studio in het oostelijke deel van Londen, waar ongeveer evenveel planten als naaimachines staan, krijgt hij versterking van zes fulltimers, vier parttimers en een aantal stagiairs. Geen reusachtig groot team, maar wel zo overzichtelijk. Als logo koos Peter Jensen voor een komisch zwart

konijn met rechtopstaande oren en jolige snorharen. Rijst natuurlijk de vraag waar dit konijn zijn positie aan te danken heeft? Jensen: “Nergens aan. Ik heb geen enkele connectie met konijnen, behalve dan dat ze in printvorm verschenen in mijn Spring Summer 2002 collectie. Vraag me niet hoe we op konijnen kwamen, dat kan ik me echt niet meer herinneren. Plotseling waren ze daar en was het allemaal heel logisch: de beestjes bleken een dankbaar grafisch element te zijn. Ontwerpen bestaat voor een groot deel uit toevalligheden.” Feit is dat Jensen het konijn adopteerde en deze sindsdien regelmatig in zijn werk opduikt, zij het als subtiele print of zoals recentelijk als zonnebrillen met oren.

Scandinavische mode is de laatste jaren booming, bewijzen talloze succesvolle commerciële merken als ook een flink gegroeide Copenhagen Fashion Week. Dat was toen Peter Jensen tien jaar geleden begon een

compleet ander verhaal. “Tegenwoordig is er een veel groter platform en zijn er meer mogelijkheden voor beginnende Deense ontwerpers.

Zo is er nu een heel goede modeopleiding die er mijn tijd nog niet was.

Er gebeurt een hoop in Scandinavië op het gebied van mode en design waardoor veel mensen uit het vak er graag komen.” Zelf is Peter Jensen in tien jaar tijd ook gegroeid. “Hoewel er een rode draad door mijn werk loopt en je duidelijk kunt zien dat de collecties allemaal door één en dezelfde persoon gemaakt zijn, zit er tevens een zekere ontwikkeling in. Logisch ook: je groeit op, wordt ouder, krijgt andere interesses. Maar wat die ontwikkeling precies inhoudt? Dat zou ik zelf niet kunnen omschrijven! Bovendien”, – en daar heeft Jensen wel een punt – “als ik precies zou weten wat mijn stijl is, zou het dan nog wel werken? Zouden mijn ontwerpen dan niet veel te bedacht worden omdat er geen toevalligheden meer mogelijk zijn?” Om die reden laat hij het definiëren van zijn handschrift maar wat graag aan anderen over – die dat naar eigen zeggen duizend keer beter kunnen – zodat er tenminste ruimte is voor konijnen om zomaar spontaan zijn collecties binnen te huppelen.

WWW.PETERJENSEN.CO.UK

Linkerpagina HELENA A/W 2006-07 Rechterpagina MURIEL A/W 2010-11

interview 24

Linkerpagina DIANE RESORT 2010-11 Rechterpagina MURIEL A/W 2010-11

interview 26

Door SANDY HAYES

In januari trad Austra op tijdens de wekelijkse Katapult avond in Studio 80. De band was destijds nog niet heel bekend, maar daar is verandering in gekomen. Er zijn inmiddels twee videoclips uitgebracht, debuutalbum Feel it Break is verschenen en nu is de formatie terug in Amsterdam om nogmaals te laten zien waar ze goed in is. Dit keer is dat in een heel heet, heel uitverkocht OT301. Eerder die dag ontmoeten we kern van de band, frontvrouw Katie Stelmanis, in het Lloyd Hotel. Twee dagen eerder opende Austra voor ARCADE FIRE in de Heineken Music Hall. “Het was zo cool. Hun hele opzet is echt insane”, vertelt ze ons. “Alles bij elkaar hebben ze wel over de 100 man crew, heel bizar.” Is dat wellicht het niveau dat Austra ambieert als band? Stelmanis lacht. “Op het moment ben ik al gelukkig als ik een appartement kan aanhouden terwijl ik tour. Ik heb nu even geen huis, dus dat maakt het wel makkelijk.

Maar het is wel het ideaalbeeld, ja.We gaan in ieder geval de goede kant op.”

In 2008 ging GALAXY uit elkaar en stortte Stelmanis zich volledig op haar eigen muziek. Haar soloalbum, Join Us, kwam uit en ze deed gastvocalen voor de band FUCKED UP. Bij haar eigen optredens zat Postepksi inmiddels altijd achter de drums en was DORIAN WOLF haar vaste bassist. Gezamenlijk kozen ze ervoor de muziek verder te pushen richting de dansvloer. “We hebben heel bewust de bas en drum flink lopen opvoeren.” Ook kozen ze ervoor onder een andere naam door het leven te gaan. “Gevoelsmatig klopte het niet meer als ik bijvoorbeeld Maya hoorde zeggen: ‘Ik zit in de Katie Stelmanis band’, dus toen hebben we de naam veranderd. Austra is mijn tweede naam en ik vond het wel fijn dat het een vage naam is, dat je niet echt weet of het een persoon of een band is.”

De afgelopen drie jaar heeft ze verschillende DIY tours door Europa gemaakt. “Allemaal heel riot grrrl, haha. Ik snap ook niet zo goed hoe ik het voor elkaar kreeg. Onze eerste show was in Finland, of all places! Ik belde gewoon clubs op en zei: ‘Hallo, ik zit in een band, we spelen dit soort muziek en willen graag optreden!’” Inmiddels zijn ze dat stadium voorbij, logeren ze in betere hotels en staan ze in voorprogramma’s van grote namen.

Dat is fijn, want dan kan ze haar aandacht richten op het optreden zelf. Iets waar ze hele duidelijke ideeën over heeft. Wat haar tegenstond aan de strakke operashows, was het regime en de voorgeschreven regels. Met haar eigen band heeft ze alle touwtjes in handen en kan ze haar liefde voor het theatrale uiten zonder aanwijzingen te hoeven volgen. “Ik vind dat je voor optredens een stapje verder moet gaan. Ik wil het echt naar het volgende niveau tillen. Door opera heb ik een diepe waardering ontwikkeld voor de verschillende aspecten die bij een optreden komen kijken, zoals dans, decor en poëzie. Ik vind een gemiddeld indierock optreden saai, no offense, maar ik snap dat niet. Je moet het publiek volledig in de muziek en ook het visuele trekken.” Om dat te doen, heeft Austra de tweeling ROMY en SARI LIGHTMAN meegenomen op tour. De zusjes hebben samen hun eigen band TASSEOMANCY. Bij Austra fungeren ze als intrigerende achtergrondzangeressen. De meisjes zijn klein met lang donker haar en vormen een mooi contrast met Stelmanis, met haar witgeblondeerde lokken en weidse KATE BUSH-achtige bewegingen. “Mijn ideaal voor onze muziek is dat het zowel thuis te beluisteren is op je koptelefoon, als op de dansvloer in een club.” Gezien de reactie van het publiek ’s avonds is dat precies wat Austra’s muziek doet. De helft van het publiek danst uitgelaten, de andere helft staart gebiologeerd naar het podium. Het geheel heeft iets hypnotiserends en past perfect bij het uitgangspunt van Stelmanis. “Ik wil dat mensen zowel emotioneel en fysiek bewogen worden, dat ze met alle zintuigen opgaan in onze muziek.”

TOEN VEEL TIENERMEISJES IDOLEN HADDEN ALS JUSTIN TIMBERLAKE, MADONNA OF BRITNEY SPEARS, LUISTERDE AUSTRA’S KATIE STELMANIS OBSESSIEF NAAR PUCCINI EN BRACHT HAAR TIJD DOOR MET HAAR OPERAKOOR. HAAR KLASSIEKE TRAINING VORMT DE BASIS VOOR DE MUZIEK VAN AUSTRA, DAT MET ZWARE BEATS EN NOG ZWAARDERE VOCALEN DE GROTE NIEUWE SYNTHPOP SENSATIE LIJKT.

Op YouTube zijn filmpjes te zien uit Stelmanis’ soloperiode. Met enkel een piano en haar stem brengt ze, geheel passend, een volle openbare bibliotheek tot stilte. Haar muzikaliteit en stem zijn indrukwekkend. Dat vonden haar ouders ook.

Toen ze tien jaar was, ging ze op klassieke muziekles. Ze bleek getalenteerd en kwam bij The Canadian Children’s Opera terecht waarmee ze regelmatig voor zo’n 1500 man op het podium stond.

“Ik vond het fantastisch. Niet alleen het optreden zelf maar alles eromheen, de hele backstage ervaring. Het enige wat me tegenstond was het idee van acteren. Ik vind het moeilijk om iemand anders dan mezelf te zijn.” Haar puberteit bracht ze grotendeels door met het koor. Een soort Glee, maar dan anders. “Ik was echt verslaafd aan opera. Mijn ouders werden er af en toe helemaal gek van, dan luisterde ik de hele avond keihard naar Puccini en speelde ik tot diep in de nacht piano. Dat konden ze niet altijd waarderen. Toen ik mijn muziek een keer moest afzetten, heb ik ze uitgemaakt voor white trash, wat ze trouwens echt totaal niet zijn, haha.” Haar liefde voor klassieke muziek nam aan het eind van haar tienerjaren wat af. Het opgelegde stramien van de operaproducties stond haar steeds meer tegen en ze sloeg haar eigen weg in. Ze kocht een MIDI (een digitaal muzieksysteem) en begon te experimenteren. “Ik wilde muziek maken voor vrienden, bijvoorbeeld voor films of kunstprojecten. Langzaam werd het op zichzelf staande muziek. Het was een bewuste keuze opera tijdelijk achter me te laten en mezelf in de, voor mij nieuwe, kunstscene te begeven. Ik wilde nieuwe dingen ontdekken.” De tijdelijke break is inmiddels wel permanent; aria’s zingen is niet haar back-up plan. “Ik zou niet meer terug kunnen, en ik wil het ook niet meer. Wat ik nu doe, is veel meer wie ik ben.”

Via kennis MAYA POSTEPSKI kwam ze bij haar eerste bandje GALAXY, een riot grrrl band. Postepksi studeerde percussie en bleek Stelmanis’ getrainde vocalen goed te complementeren. Intussen bleef ze aan haar eigen muziek werken die toen nog de beat miste die nu zo duidelijk aanwezig is. “Ik merkte dat mijn muziek moeilijk te vertalen was naar het podium. Het was niet echt dansbaar. Ik ben toen langzaam beats gaan toevoegen en zo werd het een steeds kloppender geheel.” Haar jeugd, haar liefde voor opera, het klassieke, en haar nieuwe liefde voor elektronische muziek vormden de basis voor Austra nu. “De klassieke muziek is zo met mijn lichaam en geest vergroeid dat ik niet eens besef wat voor invloed het heeft. Maar ik weet dat de manier waarop ik al die tijd naar muziek luisterde en klassieke muziek heb bestudeerd, invloed heeft op wat ik maak.”

De overgang van klassiek naar modern klinkt soepel, maar dat was het niet. In het begin kreeg ze nog wel eens minder positieve reacties op haar geluid. “Mensen wisten niet wat ze met mijn stem moesten. Ze kenden het niet. Ik was blij toen bijvoorbeeld FLORENCE + THE MACHINE bekend werd, of iemand als KARIN ANDERSSON van THE KNIFE. Dankzij hen werd mijn stem wat ‘makkelijker’ voor het publiek.” Naast haar ‘moeilijke’ stem, voelde ze zich aanvankelijk geïsoleerd in de elektronische hoek. “Canada is zo’n immens groot land met zo’n enorme bevolking, dat het echt moeilijk is verschillende genres muziek te supporten. Er is een grote markt voor bijvoorbeeld folk, indie en pop, zeg maar alles wat je op de nationale radio hoort.Voor al het overige was er niet echt een community. Er waren geen blogs over elektronische muziek, geen radiozenders, geen dj’s, niets.” In de afgelopen jaren is er veel veranderd. “Veel meer mensen maken nu elektronische muziek.

Maar het is wel zo dat iedereen die er succes mee heeft, dat succes in eerste instantie buiten Canada heeft verworven, zoals CRYSTAL CASTLES, die zijn massive, en MSTRKRFT.Vaak weten mensen niet eens dat sommige artiesten uit Canada komen. PEACHES komt bijvoorbeeld ook uit Toronto.” Waar de teksten van Peaches vaak expliciet en niet te negeren zijn, zijn de teksten van Stelmanis opzettelijk vaag. “Ik heb zoiets van zoek het maar uit, haha. Ik houd ze expres heel vaag want ik heb liever dat mensen ze op hun eigen manier interpreteren dan dat ik ze een letterlijke verhaallijn voorschotel. Ik beschouw mezelf ook niet als schrijver; ik ga niet zitten met pen en papier om een nummer te schrijven. De teksten volgen en vullen de melodie. Bij mijn soloalbum had ik niet eens tekst, het was serieus allemaal gibberish, maar voor Feel it Break vond ik dat we ze in ieder geval wel moesten hebben.”

interview 29

AUSTRA TREEDT DINSDAG 6 DECEMBER OP IN PARADISO IN AMSTERDAM EN OP 7 DECEMBER IN ROTOWN IN ROTTERDAM WWW.AUSTRAMUSIC.COM

METHOD IV

Fotografie en set design FREDERIK HEYMAN Styling LOTTA VOLKOVA ADAM Haar en make-up SIGRID VOLDERS voor CHANEL en BUMBLE AND BUMBLE Modellen NOUD @ Tony Jones Model Management en RONALD PIWELE Assistenten fotografie TIM BRANS en BEN VANDENBROECK Assistent set design FELIPE MOLINA RUBIALES Assistenten styling GEORGIA PENDLEBURY en VINCENT SURMONT Met dank aan MAJA MALOVRH, SARAH VAN MARCKE en SCHELD’APEN ANTWERPEN

Jas en shirt LAITINEN, Zonnebril TRACTION PRODUCTIONS, Regenjas van stylist

Jas ROMAIN KREMER, Broek DIOR HOMME, Horloge vintage BOY LONDON, Sleutelhangers als ketting DOURSOUX PARIS, Armbanden en ketting van stylist

Van links naar rechts: Trui ACNE, Broek SONGZIO, Tshirt DOURSOUX PARIS Jas ACNE, Broek DOURSOUX PARIS, Laarzen vintage Jumpsuit CHANEL, Gilet MUGLER, Tshirt DOURSOUX PARIS Trui, broek en gilet CHRISTOPHE LEMAIRE Jas ZZEGNA, Broek MUGLER, Laarzen CHANEL

Jas en broek CALVIN KLEIN COLLECTION, Laarzen DAMIR DOMA via RA ANTWERP, Zonnebril TRACTION PRODUCTIONS

Links: Jas WALTER VAN BEIRENDONCK, Vest KOKON TO ZAI via RA ANTWERP, Shirt DIESEL BLACK GOLD, Broek SHAUN SAMSON, Laarzen BURBERRY PRORSUM, Ketting NATALIA BRILLI / Rechts, Jas BURBERRY PRORSUM, Broek en regenjas van stylist, Laarzen CHANEL, Armband NATALIA BRILLI

Gilet MUGLER, Shirt DIOR HOMME, Handschoen MUGLER, Sleutelhangers als ketting DOURSOUX PARIS

IDﾃ右 FIXE Fotografie BARRIE HULLEGIE & SABRINA BONGIOVANNI Styling CAROLINE FUCHS @ House of Orange Haar en make-up SUZANNE VERBERK voor MAC @ NCL Representation Modellen IRMA en SWANNY @ Paparazzi Models Assistent fotografie BORIS POSTMA Assistenten haar en make-up ALEXANDRA BORCILA en CONNIE MAN

Links Jas DENNIS DIEM Ketting SWAROVSKI Boven Haarbanden KRINGLOOP PANTAR Kettingen BON BON BOUTIQUE

Ketting SWAROVSKI Schoenen DENNIS DIEM

Jurk ILJA VISSER Ring YVES SAINT LAURENT via PAUL WARMER

Links Oorbellen BON BON BOUTIQUE Ketting H&M Rechts Colbert BLUE BLOOD Rok SOPHIE Oorbellen BON BON BOUTIQUE

ONITSUKA TIGER SPECIAL PROJECTS 2011 WAT TE VERWACHTEN ALS JE WORDT UITGENODIGD BIJ EEN JAPANSE FAMILIE THUIS? EEN CLEAN, HARMONIEUS INTERIEUR, DE ONMISKENBARE GEUR VAN HOUT, AROMATISCHE SAKE IN EEN KLEURRIJK GLAS EN EEN EINDELOZE STROOM AAN KLEINE HAPJES. GEÏNSPIREERD DOOR DEZE JAPANSE GASTVRIJHEID NODIGT ONITSUKA TIGER - EEN VAN DE OUDSTE SCHOENENFABRIKANTEN VAN JAPAN - REGELMATIG VERSCHILLENDE ARTIESTEN, KUNSTENAARS EN ONTWERPERS UIT OM HUN VISIE TE DELEN EN NIEUWE, VERRASSENDE ONTWERPEN TE CREËREN. OOK HET AFGELOPEN JAAR STOND IN HET TEKEN VAN VERSCHILLENDE INSPIRERENDE SAMENWERKINGEN EN SPECIALE ONTWERPEN DIE DE JAPANSE HERITAGE DOET SAMENSMELTEN MET HEDENDAAGSE CREATIVITEIT. WWW.ONITSUKATIGER.COM

KOBE COLLECTION Onitsuka Tiger werd opgericht in 1949 in de Japanse stad Kobe. Dit is sindsdien altijd de thuisbasis van het bedrijf gebleven.

Het idee voor de Kobe collectie is ontstaan uit de behoefte iets terug te doen voor de stad die zoveel voor het merk heeft betekend.

Kobe staat, naast heel veel andere dingen, voornamelijk bekend om zijn leerproductie. Onitsuka Tiger staat bekend om zijn sneakers. Een plus een is twee: de Kobe collectie was geboren. De sneakers zijn gemaakt van het allerbeste leer, handgemaakt en geproduceerd in Kobe. Een collectie uit het hart van Onitsuka Tiger.

FINE DRESS COLLECTION De modellen uit de Fine Dress collectie zijn een hommage aan de Japanse gentleman look van de jaren ‘60 en ’70. Een periode waarin het normaal was om chic gekleed te gaan. Ook in deze tijd is het volgens Onitsuka Tiger belangrijk om er goed uit te zien, maar wel op een meer comfortabele manier. De Fine Dress collectie is geïnspireerd door de golf- en bowlingschoenen uit het Onitsuka Tiger archief en zijn door nieuwe materialen en technieken een eigentijdse en opvallende verschijning. Speciaal voor de collectie maakte de Britse Richard Kilroy een serie illustraties. Kilroy staat bekend om zijn foto realistische werk, waarin zijn liefde voor mode duidelijk naar voren komt. Inspiratie voor de tekeningen haalde hij onder andere uit de karakters in de films van de Japanse acteur en regisseur Kinji Fakusaku. Gekleed in lange overjassen, hun ogen verstopt achter donkere zonnebrillen en met leren handschoenen aan, introduceerden de karakters van Fakusaku een nieuwe mannelijke coolheid in de Japanse cinema.

O.A. VERKRIJGBAAR BIJ SOEPBOER & STOOKER, AMSTERDAM.

AISEN COLLECTION De Aisen lijn is een nieuw onderdeel van Onitsuka Tiger’s spring/summer collectie.

De verfijnde modellen worden geproduceerd volgens traditionele Japanse methoden.

De naam Aisen is gevormd door de Japanse woorden voor ‘indigo’ (Ai) en ‘verven’ (Sen).

Natuurlijke materialen worden handgeverfd in pigment van indigo planten om subtiele blauwe nuanceringen te creëren.

Alle schoenen zijn dan ook uniek in verloop en kleur. Daarnaast is de werkwijze een verwijzing naar de Japanse filosofie Wabi Sabi, die gaat over de schoonheid van perfectie. In maart werd de collectie uitgebreid met tops, jassen en tassen.

ONITSUKA TIGER X KOI KLUB Het Japanse woord ‘koi’ heeft zes betekenissen. Een van deze is ‘purposeful’, oftewel doelgericht. Oprichter van Koi Klub, Yoske Nishiumi, koos voor zijn derde ontwerp voor Onitsuka Tiger dan ook doelbewust kleuren en materialen uit die je normaal niet snel bij elkaar zou zetten. De sneaker die Koi Klub koos te restylen is de X CALIBER, volgens Yoske de ‘coolest Onitsuka Tiger running shoe’. Het model komt uit 1982 en de unieke zigzag manier waarop de veters zijn geplaatst zorgt voor een perfecte fit. De Koi versie van de X CALIBER is misschien nog wel unieker dan het origineel. Het verwassen denim aan de bovenkant staat in contrast met de zachte suède details en pastelkleurige veters. Het doel van Koi Klub is om creatieve mensen met allerlei verschillende achtergronden een platform te bieden voor hun talent. Als vrij snel na hun oprichting in Berlijn, begon Onitsuka Tiger het initiatief te supporten.Voor sneaker fanaat Yoske kwam een droom uit: zijn eigen Koi Klub sneaker. Speciaal voor Glamcult creëerde fotograaf Maayan Ben Gal een stilleven met beide kleurvarianten. WWW.KOIKLUB.DE

ONITSUKA TIGER X REALITY STUDIO De ontwerper achter het Berlijnse label Reality Studio is Svenja Specht. Specht studeerde mode en product design en werkte een aantal jaar in Parijs en Bejing voor ze in 2005 haar eigen label oprichtte.

Haar liefde voor reizen en andere culturen inspireren haar experimentele ontwerpen.Voor de Fabre Light RS – waarvan ze zowel een zomer- als winterversie maakte – liet Reality Studio zich inspireren door het leven en de cultuur van de indianen in Noord-Amerika en door Princess Mononoke, een karakter uit een Japanse animatiefilm uit 1977 van manga artiest Hayao Miyazaki. Dit resulteerde in een uniek maar toch draagbaar ontwerp, waarbij de kleine franjes een subtiele toevoeging zijn op het cleane geheel. WWW.REALITYSTUDIO.DE / O.A. VERKRIJGBAAR BIJ SOEPBOER & STOOKER, AMSTERDAM

NOEL GALLAGHER’S HIGH FLYING BIRDS Noel Gallagher’s High Flying Birds Sour Mash/PIAS

DAVID LYNCH

MODESELEKTOR

Crazy Clown Time

Monkeytown

Sunday Best/PIAS

Monkeytown Records/N.E.W.S.

Door MATTHIJS VAN BURG Regisseur/cultheld David Lynch noemt zichzelf ‘nonmuzikant’. En ‘non’ kun je deze release ook noemen: nonsens.

Je hoort op Crazy Clown Time dat Lynch verstand heeft van sfeer, compositie en muziekkeuzes waardoor zijn soundtracks ook altijd spannend gewaagd zijn (Lost Highway). Dit debuut is echter de soundtrack van Shit, the movie. Nummers, met Lynch op ‘zang’, klinken als Depeche Fake (Stone Gone Up), Les Claypool die Tom Waits nadoet (Football Game) of als Gonjasuffi die beland is in een Wim Wenders film (I Know).

Ok, Pinky’s Dream (met Karen O) en aftitelingtearjerker Friends zijn cool. Strange and Unproductive Things is dan weer wansmaak. Tip: zet zijn films op, niet deze plaat.

Door MATTHIJS VAN BURG Oasis is dood, lang leve Oasis! De Gallaghers staan dan niet meer gezamenlijk op het podium, hun ambitie om elkaar als (solo)muzikant te verslaan is gebleven. Waar Liam met Beady Eye aardig z’n best deed, maakt Noel zijn naam als meest briljante songwriter van de twee gewoon (wel) waar. Noel Gallagher’s High Flying Birds is een prima verzameling van goede songs met prettige opsmuk. In Record Machine komt een typisch orkestst(r)aaltje Britpop-bombast voorbij, in The Death of You and Me is dat een marcherende brassectie.

Liefdesliedje AKA… Broken Arrow klinkt heel in de verte als millionseller Wonderwall en heeft diezelfde feel-good-feel. Het dansbaar repetitieve AKA… What a Life doet het meest verlangen naar Noels tweede soloplaat met psychedelische dancerockers Amorphous Androgynous. Stop the Clocks is een voortreffelijk nummer dat jaren op de Oasisplank bleef liggen en nooit officieel werd uitgebracht. Nu sluit het Noels soloplaat af en dat is toch tekenend. Want hoe ingenieus en interessant ‘anders’ zijn invalshoeken op deze plaat ook zijn: Noel Gallagher blijft Oasis. Doe je de man dan tekort? Nee, want Oasis is een fucking geniale band hetgeen in 2014 weer wordt bewezen met een reünietournee waarbij Definitely Maybe twintig jaar na dato iedere avond integraal wordt gespeeld.

Door DOROTHY VRIELINK Let’s go to Monkeytown! Wat je er krijgt? Groovy techno en samenwerkingen met onder andere Thom Yorke (Radiohead), Miss Platnum, Sascha Ring aka Apparat en Siriusmo.

Experimenteren en samenwerken is dan ook favoriete bezigheid van het Berlijnse duo. Op Monkeytown, alweer hun derde (eigen) album, hoor je hun kenmerkende sound gemixt met invloeden uit hiphop, electro en IDM. Intro Blue Clouds heet je van harte welkom, de track Grillwalker heeft een heerlijk bouncende melodie, German Clap geeft je het echte Berlijnse club gevoel en op Shipwreck heeft Yorke duidelijk zijn stempel gedrukt. En juist omdat dat de meest ongewone Modeselektor track is, is het de eerste single. Live vooral erg hard, maar oordoppen in en gaan!

BJÖRK

FLORENCE + THE MACHINE

Biophilia

Ceremonials

JUSTICE

One Little Indian/Universal

Audio, Video, Disco

Island/Universal

Ed Banger/Warner

Door ANNA NITA Florence is opnieuw op haar preekstoel gaan zitten en brengt ons op Halloween (hoe symbolisch) dertien nieuwe nummers. Haar Ceremonials waarin ze duivels, paarden en harten bezweert, klinkt mysterieus en enorm intens. Het album doet zich (Amerikaans) groots voor, maar ligt gelukkig niet, zoals de meeste tweede albums, makkelijker of veiliger in het gehoor. Liefde, dood, geweld en schuld creëren een stormachtige sfeer maar toch komt de nieuwe plaat niet zo donker over als deze thema’s doen vermoeden. Naast de typerende harp en zang brengen koortjes, orgels en ijzersterke ritmiek het album naar de top van de ijsberg. Florence en haar machine lijken alleen maar sterker te worden, onontwijkbaar.

MY BRIGHTEST DIAMOND All Things Will Unwind

Door NIELS WIESE Door NIELS WIESE Biophilia betekent ‘liefde voor leven’, maar dat was niet waarom Björk haar nieuwe album die titel meegaf.

Geïnspireerd door Oliver Sacks’ Musicophilia maakt ze met Biophilia een verwijzing naar natuur, wetenschap en emotie, de thema’s van haar veel omvattende conceptuele project. Naast Björks zevende studioalbum is Biophilia het eerste app-album compleet met ondermeer live registraties en installaties. Alle tien de songs zijn los als app te verkrijgen voor iPhone, iPod en iPad. Deze bevatten een uitleg, animaties en games.

Zo is het bijvoorbeeld mogelijk de songstructuur te veranderen. Allemaal bijster interessant maar hoe is het met de muziek gesteld? Zij die nog immer hopen op toegankelijke nummers, zoals afkomstig van Björks eerste platen, zullen die hoop dan nu toch wel opgeven. Biophilia is namelijk een ingetogen plaat met een prachtig, helder geproduceerd geluid en bevat elementen van al die voorgaande ‘moeilijkere’ platen. Björk weet als geen ander harp, blazers, strijkers en koren, al dan niet tegelijkertijd, te combineren met electronica.

Zo nu en dan met snoeiharde beats, maar altijd in de juiste verhouding en met de juiste timing. Ook qua stemgeluid blijft pionier Björk zich ontwikkelen, soms klinkt ze zowaar nog breekbaarder en intiemer dan ooit tevoren. Prachtplaat!

De diverse singles van †, het bizar populaire debuut van Justice uit 2007, bleken electrobangerhits pur sang. Nu is er dan dat beruchte tweede album, waarvan de verwachtingen vanzelfsprekend hoog zijn. En ja, natuurlijk bezit het een andere sound dan †. Maar van echt schokkende of indrukwekkende veranderingen is geen sprake. De Justice sound heeft nu een wat meer band ‘feel’, de instrumenten zijn ook daadwerkelijk door de heren zelf ingespeeld. Overduidelijk hoorbaar zijn de invloeden van de (hard) rock uit de laat jaren zeventig en begin jaren tachtig, wat een grote inspiratiebron moet zijn geweest voor Audio,Video, Disco. Prima plaat, maar je veert er niet echt van op uit je stoel (of van de dansvloer).

STILL CORNERS Creatures of an Hour

Asthmatic Kitty/Konkurrent

Subpop/Konkurrent

JOKER

FOOL’S GOLD

The Vision

Leave No Trace

Warp/V2

IAMSOUND Records/Pias

Door ANNA NITA Shara Worden, de klassiek geschoolde vrouw achter My Brightest Diamond, omarmde voor haar derde album het yMusic kamerorkest en creëert daarmee een intrigerende muziekdoos.Volledig akoestisch, en die puurheid is wel eens fijn tussen al het elektronische geweld door. Wanneer je All Things Will Unwind voor het eerst luistert, loop je als het ware door een steeds verrassend film noir drama. Achter de symbolische teksten duiken serieuze thema’s op, soms politiek geladen zoals in There’s a Rat, soms persoonlijk zoals in I Have Never Loved Someone. De nummers hebben theaterachtige arrangementen, klinken soms als Franse chansons en worden omlijst door haar zijdenzachte, hoge dynamische stem. Een warm, intiem en verfrissend album.

Door MATTHIJS VAN BURG

Door NIELS WIESE

Door DOROTHY VRIELINK

Vorige maand was het Rustie, nu is het de beurt aan Joker om zijn debuutplaat uit te brengen. Ook Joker is een jong een veelbelovend talent afkomstig uit de UK en valt op door zijn eigenzinnige producties. Zijn sound gaat echter meer richting dubstep. Al op jonge leeftijd maakte Liam McLean, alias Joker, in zijn hometown Bristol furore als dj. Zijn dubstep-achtige producties bleven niet onopgemerkt en zo ook de remixes voor bekende acts zoals Lady Gaga. Zijn muziek valt op doordat hij kleurrijke synths verkiest boven de standaard ‘pwaapende’ dubstep bassen. Die aparte Joker-sound zorgt er samen met de gastvocalisten voor dat The Vision een erg prettig en redelijk afwisselend debuut is.

Waar het eerste album van Amerikaanse afro-pop band Fool’s Gold nog vernieuwend was (denk aan het catchy Surprise Hotel), laat het tweede album Leave No Trace – refererend aan de titel – geen sporen na. Met The Dive en Wild Window begint het vrolijk en energiek. Daarna kabbelen de poppy deuntjes voort, maar is de plaat zijn charme echter verloren.

Niet dat het niveau daalt, sterker nog; het is een album van constante kwaliteit. Maar ietwat saai. De vijf mannen brengen hun roots duidelijk naar voren, al zingt Luke Top, geboren in Israël, minder in het Hebreeuws dan voorheen. De kenmerkende gitaarriffs en vrolijke Afrikaanse ritmes maken het geschikt voor een lome Californische zomerdag.

albums 44

Still Corners is een boy-meets-girl-band: Amerikaan Greg Hughes is in London voor een muziekcarrière en treft op een mistige donkere avond Tessa Murray. Een mooi verzonnen verhaal voor de bands bio of niet, Creatures of an Hour is het hemelse resultaat van deze ontmoeting. Dromerige wavepop, donker als shoegaze en verleidelijk als 60’s girlpop.

Tessa heeft een stem als zijde en elft als een elfje over een psychedelisch moeras van orgel, bas, drum en gitaar. Endless Summer ademt Just Like Honey, Cuckoo komt rechtstreeks van een 80’s cassettebandje, Submarine steekt The Raveonettes voorbij en Circulars is zo spooky dat The Horrors er kriebels van zouden krijgen.

Door MARICKE NIEUWDORP

THE ARTIST Regie: Michel Hazanavicius.

Met: Jean Dujardin, Bérénice Bejo, e.a.

Te zien vanaf 24 november.

IDFA VAN LICHTE ZEDEN Van 16 t/m 27 november vindt voor de 24ste keer het Inter national Documentary Festival Amsterdam (IDFA) plaats.

Hier alvast een kleine greep uit het enorme aanbod documentairefilms van over de hele wereld.

OUWEHOEREN Als men het verhaal van deze tweelingzusters in een speelfilm zou gieten, zou het bijna ongeloofwaardig lijken: Louise en Martine zijn twee exact op elkaar lijkende oudere dames die hun geld verdiend hebben – en deels nog steeds – van achter het raam. Al een halve eeuw zijn ze bekende gezichten op de Wallen. Deze Amsterdamse vrouwen zijn goed voor talloze rake oneliners, waardoor hun toch ook trieste levensloop niet direct in de gaten loopt. Ze hebben het niet makkelijk gehad. Gelukkig hebben ze liefde voor het leven, hun schilderkunst en elkaar.

WHORES’ GLORY

WHORES’ GLORY Prachtig gefilmde portretten van drie plekken waar prostitutie de dienst uitmaakt. In Thailand, waar mannen vrouwen kunnen kiezen die in een soort aquarium tentoongesteld worden. In Bangladesh, waar de vrouwen in een soort hoerenstad opgesloten zitten en hun klanten onder veel kabaal en discussie hun hut binnensleuren. En ten slotte in Mexico, waar mannen in hun auto’s langs de ‘vrouwtjes van plezier’ rijden om de geilste uit te zoeken. Niet alleen wordt een beeld gegeven van verschillende vormen van prostitutie, ook zegt het veel over de betreffende landen, de gebruiken en hoe mannen over vrouwen denken – en andersom. Met een fantastische, onverwachte soundtrack.

TILMAN IN PARADISE Altijd al nieuwsgierig geweest wat een man bezielt om naar de hoeren te gaan? In deze documentaire wordt een Duitse hoerenloper gevolgd in zijn queeste naar liefde. Want eigenlijk, zo blijkt, is hij vooral op zoek naar genegenheid. Kussen vindt hij belangrijker dan de daad, legt hij uit in de openhartige interviews. Zo blijkt ook de andere kant van de medaille soms triest uit te pakken: geldzorgen, eenzaamheid en een zekere schaamte op de koop toe.

BAD WEATHER Het noodlot hangt boven een eiland in Bangladesh waar ruim zestig arme prostituees op 100 meter bij elkaar wonen. We volgen drie van de vrouwen wetend dat ze binnenkort hun huis en haard zullen verliezen aan het wassende water, als direct gevolg van klimaatverandering. Een mistige, grijze plek waar seks gekocht kan worden, maar waar weinig plezier heerst. Een van de dames zegt zelfs dat een lang leven een straf is. Niet erg luchtige kost dus, maar wel een bijzonder inkijkje in een onbekende gemeenschap die op het punt staat te verdwijnen. CHECK HET PROGRAMMA OP WWW.IDFA.NL

Het is eind jaren twintig en filmstudio’s maken populaire, zwijgende films die gedragen worden door enkele sterren. De charmante George Valentin (Dujardin) is een van hen.

Als de eerste proeven met geluidsfilm zich aandienen, doet hij de nieuwe techniek af als een lachertje: mensen willen sterren helemaal niet horen praten, ze willen hen zíen.

Toch besluit de studiobaas over te stappen naar geluidsfilm en een blik nieuwe sterren open te trekken.Valentin is in een klap een nobody geworden. Terwijl hij thuis zijn wonden likt en gestaag zijn alcoholvoorraad wegwerkt, blijkt de ster van een onbekend danseresje rijzende. Het meisje, Peppy Miller (Bejo), was groot fan van Valentin en probeert de oude reus te redden van de ondergang. Deze fantastische film over de zwijgende film, is zelf ook in die antieke vorm gegoten – en gedraaid op authentiek ‘stomme’ film-formaat. Men zou verwachten dat dit een tikje saai resultaat zou kunnen opleveren, zeker tussen al het hightech 3d-geweld, maar niets is minder waar: The Artist is werkelijk een van de grootste verrassingen van het jaar! Binnen enkele scènes wordt de afwezigheid van geluid en dialoog volstrekt normaal, vanwege het geweldige spel en de prachtige, deels authentieke filmmuziek. Nergens doet The Artist aan als een ‘remake’ van films uit die tijd: de verteltoon, de grapjes en de wijze van acteren maken het toch eigentijds. Hoewel er, net zoals in vroeger jaren, enkele intertitels verschijnen (verduidelijkende tekstblokjes), blijkt dat je helemaal niet zoveel tekstuele uitleg nodig hebt om een sterk verhaal te vertellen.

Fransman Hazanavicius, vooral bekend vanwege zijn spionageserie 0SS 117, blijkt verdomd inventief met beeld, licht, z’n acteurs en een flintertje geluid. Drama

DRIVE

50/50

MICHAEL

WE NEED TO TALK ABOUT KEVIN

Regie: Nicolas Winding Refn.

Met: Ryan Gosling, Carey Mulligan, e.a.

Te zien vanaf 3 november.

Regie: Jonathan Levine.

Met: Joseph Gordon-Levitt, Seth Rogen, e.a.

Te zien vanaf 17 november.

Regie: Markus Schleinzer.

Met: Michael Fuith, David Rauchenberger, e.a.

Te zien vanaf 3 november.

Regie: Lynne Ramsay.

Met: Tilda Swinton, John C. Reilly, e.a.

Te zien vanaf 1 december.

Een stuntrijder van twijfelachtig allooi valt voor zijn ingetogen buurvrouw, wier man in het gevang zit. Hij neemt haar en haar zoontje mee op sleeptouw, totdat de man des huizes weer op vrije voeten komt te staan. De buurman blijkt schulden te hebben in het criminele milieu en dat heeft z’n weerslag op het gezin. De rijder, die net zijn leven had willen beteren, besluit nog een keer te assisteren bij een overval, zodat het buurgezin uit de problemen kan komen. Deze bij vlagen zeer gewelddadige boekverfilming mag nu al een moderne cultklassieker genoemd worden. De openingsscène, een achtervolging, is al waanzinnig spannend, hoewel zonder tekst, zonder botsingen en zonder special effects. Alleen maar Gosling, die uiterst geconcentreerd volledige controle heeft over zijn auto en de situatie. Met op de achtergrond het eerste, bijna hypnotiserende nummer (Tick of the Clock) van wat een briljante soundtrack blijkt, met een gemoderniseerde jaren 80-vibe. Ook de aankleding rocks; het satijnen schorpioenjasje dat Gosling de hele film lang draagt, wordt vast een instant modehit. Drama/thriller

Wat is er nog akeliger dan iemand die kanker krijgt? Een jóng iemand die kanker krijgt. Een stevig en aangrijpend onderwerp voor een film, maar met het risico te verzanden in een Ware Woensdagavond Drama. Dat is bij dit persoonlijke verhaal – de scenarist kreeg kanker als twintiger – gelukkig niet het geval. De humor, intelligente dialogen en menselijke maat (de patiënt is niet per se een heilige) zorgen ervoor dat de emoties inslaan als een bom – zonder valse sentimenten.

Twintiger Adam (Gordon-Levitt) heeft een beeldige vriendin, een leuke baan en een hondstrouwe beste vriend (Rogen) met een grote bek. Hoewel Adam niet rookt of drinkt en regelmatig sport, slaat het noodlot toe: kanker.

Met een overlevingskans van slechts 50%. Om zijn ellende te verwerken wordt hij ingeroosterd bij een therapeute zonder ervaring. Ook dat nog. Wanneer zijn vriendin er bovendien vandoor gaat met een hippe baardaap en zijn vriend alleen maar bezig lijkt te zijn met chicks scoren, zakt de moed hem in de schoenen. Wordt hij ooit nog beter? En zo ja, wordt het leven ooit nog normaal? Drama

De Marc Dutroux’ van deze wereld roepen zelfs bij anders gematigde mensen de meest wilde wraakfantasieën op. Hor rorverhalen van ontvoerde kinderen als Natascha Kampusch en Sabine Dardenne gaan iedere verbeelding te boven.

De Oostenrijkse Schleinzer laat in deze beklemmende fictiefilm vijf maanden zien uit het leven van Michael, een 35jarige ontvoerder en misbruiker van een tienjarige jongen die in zijn kelder opgesloten zit. Zonder overigens enig commentaar te leveren op wat er voor gruwelijks tussen man en jongen gebeurt. Er wordt namelijk ook gewoon gegeten, schoongemaakt en geleefd naar – uiteraard – bizarre patronen. Spreken doen ze nauwelijks. Het jongetje pleegt zo nu en dan kleine daden van verzet, maar is toch echt de gevangene van een volwassen man. Een schokkend normale vent die prima functioneert als verzekeringsagent, maar achter gesloten deuren een maniak blijkt met moeite om zich in te leven in de ander. Alsof hij het kereltje niet als mens wil of kan zien. Michael is heel sec gefilmd, zonder muziek en zonder letterlijke beelden van seksuele handelingen en blijkt een angstaanjagend sterk filmdebuut. Drama

Kevin, de inmiddels zestienjarige zoon van Eva en Franklin lijkt boos op de wereld te zijn gezet.Vanaf het moment dat het kereltje geboren werd tot nu; hij is altijd woedend, gefrustreerd en zijn haat lijkt met name gericht tegen zijn moeder.

We zien Eva worstelen met de jongen en met haar eigen gevoel. Je mag je kind immers niet haten – het is immers een kind dat ‘er niets aan kan doen’. Dan blijkt Kevin de dader van een grote moordpartij op zijn middelbare school. Terwijl hij gevangen zit, en Eva in een klein huisje probeert op te krabbelen van het drama en de naweeën ervan, gaan we terug in de tijd. Stukje bij beetje wordt de relatie tussen moeder en zoon en moeder en vader uit de doeken gedaan – op indringende, maar nooit melodramatische wijze. De drie kinderacteurs die Kevin spelen zijn waanzinnig goed, wat het hele verhaal alleen nog maar gruwelijker maakt. Deze stijlvol in beeld gebrachte boekverfilming is niets minder dan een psychologische horrorfilm met diepgang. Panklare antwoorden liggen nu eenmaal niet altijd binnen bereik. Drama

film 45

STUFF

VERKOOPINFORMATIE ACNE AMERICAN APPAREL BLUE BLOOD BON BON BOUTIQUE BOY LONDON BURBERRY PRORSUM CALVIN KLEIN COLLECTION CHANEL CHRISTOPHE LEMAIRE CONVERSE DAMIR DOMA DENNIS DIEM DIESEL BLACK GOLD DIOR HOMME DOCKERS DOURSOUX PARIS ELSIEN GRINGHUIS GUCCI H&M HYUN YEU ILJA VISSER KOKON TO ZAI LAITINEN MUGLER NATALIA BRILLI ONITSUKA TIGER PETER JENSEN PLEASUREMENTS ROMAIN KREMER SALVATORE FERRAGAMO SHAUN SAMSON SONGZIO SOPHIE SWAROVSKI SWATCH TRACTION PRODUCTIONS WALTER VAN BEIRENDONCK YVES SAINT LAURENT ZEGNA ZIPPER

GLAMSTUFF WINNEN? STUUR EEN MAILTJE MET JE NAAM, ADRES EN TELEFOONNUMMER NAAR GLAMSTUFF@GLAMCULT.COM. LAAT OOK DUIDELIJK WETEN IN HET ONDERWERP WELKE PRIJS JIJ GRAAG ZOU WILLEN WINNEN! WINNAARS KRIJGEN PER MAIL BERICHT.

BJÖRK Biophilia 3 CD”s

JUSTICE Audio, Video, Disco 3 CD’s

MY BRIGHTEST DIAMOND All Things Will Unwind 3 CD’s

FLORENCE + THE MACHINE Ceremonials 5 CD’s

AZARI & III 2 x 2 vrijkaarten voor het optreden op zondag 20 november in Trouw in Amsterdam

www.acnestudios.com www.americanapparel.net www.bluebloodbrand.com www.bonbonboutique.nl www.boylondon.com www.burberry.com www.calvinkleininc.com www.chanel.com www.christophelemaire.com www.converse.com www.damirdoma.com www.dennisdiem.nl www.dieselblackgold.com www.diorhomme.com www.dockers.com www.doursoux.com www.elsiengringhuis.com www.gucci.com www.hm.com www.adolesscents.com www.readytofish.nl www.kokontozai.co.uk www.laitinencollection.com www.mugler.com www.nataliabrilli.fr www.onitsukatiger.com www.peterjensen.co.uk www.pleasurements.com www.romainkremer.com www.ferragamo.com www.shaunsamson.co.uk www.songzio.com www.sophie-amsterdam.com www.swarovski.com www.swatch.com www.traction-prodlunettes.com www.waltervanbeirendonck.com www.ysl.com www.zegna.com www.zipperstore.nl

NOEL GALLAGHER’S HIGH FLYING BIRDS Noel Gallagher’s High Flying Birds 3 CD’s

MICHAEL 2 x 2 vrijkaarten voor de film van regisseur Markus Schleinzer

WORD ABONNEE MET IEDERE MAAND DE BESTE INTERVIEWS OP HET GEBIED VAN MUZIEK, LIFESTYLE EN FASHION KAN HET ZIJN DAT JE, ONDANKS DE OPLAGE VAN 40.000, WEL EENS MISGRIJPT. WIL JE NOOIT MEER EEN EDITIE MISSEN, WORD DAN ABONNEE EN ONTVANG GLAMCULT OP JE DEURMAT. VOOR €29,50 ONTVANG JE GLAMCULT EEN JAAR LANG (10 NUMMERS). DAT IS NIET VOOR NIKS, ZOALS JE GEWEND BENT, MAAR WEL LEKKER MAKKELIJK!

CHUCK RAGAN Covering Ground 5 gesigneerde CD’s van de zanger achter The Revival Tour.

WE MOETEN HET EVEN OVER KEVIN HEBBEN 5 x de Nederlandse vertaling van het boek We need to talk about Kevin van Lionel Shriver, nu verfilmd door Lynne Ramsay.

GA NAAR WWW.GLAMCULT.COM

stuff 46