GLAMCULT

ISSUE 05 DRIES VAN NOTEN ALBERT WATSON BON IVER EMA MARQUES TOLIVER

jaargang 8 issue 05 juni 2011

ONITSUKA TIGER X KOI KLUB Dit jaar bundelden Onitsuka Tiger en creatief platform Koi Klub de krachten om een nieuwe ‘Koi-inspired’ sneaker te ontwikkelen. Het Japanse woord Koi heeft zes verschillende betekenissen. In het verleden lag de focus bij de ontwerpen op drie hiervan: Koi vissen, oude wegen en intense liefde. In deze vierde samenwerking is Purposefully, oftewel doelbewust, de belangrijkste bron van inspiratie.

Koi Klub heeft ditmaal gekozen voor de restyling van de X-Caliber run sneaker. Het originele model, ontworpen in 1982, heeft een fijne pasvorm door de strategisch geplaatste veters en een ideale schokdemping door het unieke design van de tussenzool. Koi Klub voegt nogal ongewone materiaalmixen toe aan de sneaker. Ruwe, vale/gewassen denim bovendelen worden gecombineerd met premium leer. De glanzende two-tone veters hebben een vrouwelijke uitstraling en staan in contrast met de overheersende stoere look.

Verkrijgbaar in een grijs/zwart of grijs/bruin palet, wordt de Koi Purposefully wereldwijd verkocht in gelimiteerde oplage. In Amsterdam kun je ze vinden bij Soepboer & Stooker en Seventyfive, in Antwerpen bij Avenue.

GLAMCULT EN SOEPBOER & STOOKER PRESENTEREN:

INSTORE LAUNCH ONITSUKA TIGER X KOI KLUB SOEPBOER & STOOKER DONDERDAG 9 JUNI / 18.00 - 22.00 OVERTOOM 9, AMSTERDAM onitsukatiger.com / koiklub.de /glamcult.com soepboerstooker.nl

ISSUE 05

P10. MARQUES TOLIVER UITGEVER HOOFDREDACTEUR ROGIER VLAMING rogier@glamcult.com HOOFD REDACTIE VANESSA GROENEWEGEN vanessa@glamcult.com

MARQUES TOLIVER heeft alles wat een up and coming artiest nodig heeft om uit te groeien tot een volwaardige muzikant. Hij is zelfverzekerd, charmant, straalt passie uit en is zeker niet verlegen. Hij reist samen met zijn viool en dat heeft hem tot nu toe via Florida en New York naar London gebracht, waar hij sinds twee jaar woont. Het is een reis waar absoluut nog geen einde aan zal komen.

REDACTIE MODE STEFFIE HENDERSON steffie@glamcult.com REDACTIE FILM MARICKE NIEUWDORP maricke@glamcult.com CREATIVE DIRECTOR ROGIER VLAMING ART DIRECTOR MARLINE BAKKER marline@glamcult.com

P12. BON IVER Na vier jaar geleefd te hebben op het melancholische debuutalbum For Emma, Forever Ago en de EP Blood Bank, kunnen we in juni eindelijk voortkabbelen op het sprookje dat BON IVER heet. Glamcult spreekt JUSTIN VERNON op een zonnig terras in het Amsterdamse Vondelpark over het nieuwe album Bon Iver.

GRAFISCH ONTWERP ERIK VAN DER BLOM ISABEL VAN DER VELDEN MARLINE BAKKER SUZIE WEMPE AAN DEZE EDITIE WERKTEN MEE: ANNA NITA DOROTHY VRIELINK JOLINE PLATJE MATTHIJS VAN BURG NANCY JIMÉNEZ NICOLE BLOMMERS NIELS WIESE RINKE VREEKE SANDRA VALCK SANDY HAYES SHARDA FÄHMEL TARA VIERBERGEN FOTOGRAFEN BARRIE HULLEGIE MARC DEURLOO MARCO VAN RIJT PIM TOP SHAMILA TAUFIQ HOSEN COVER Fotografie BARRIE HULLEGIE @ PLeasantly ODD Styling THOMAS VERMEER @ Unit C.M.A. Haar en make-up TINA SCHMOLL @ Nina Klein Modellen TRUUS @ Paparazzi en ALAN @ Bananas Kleding DRIES VAN NOTEN

P14. EMA Met de bling om haar nek lijkt ze geïnspireerd door SALT-N-PEPA of de BEASTIE BOYS, maar haar muziek laat hele andere invloeden horen. EMA’s debuut Past Life Martyred Saints neemt je mee op een heftige reis. Het album is even wennen, maar dan ook snel verslavend. En als je de hype op het internet mag geloven, wordt EMA heel groot.

P16. ALBERT WATSON Het oeuvre van de Schotse fotograaf ALBERT WATSON beslaat naast indrukwekkende portretten van beroemdheden, ook honderden covers voor Vogue en evenzoveel commercials. Met recht een fotografische duizendpoot, die in zijn werk vooral op zoek is naar de juiste body language. Blind aan een oog, tegen de zeventig en voor een eerste keer in Amsterdam. Een gesprek met Watson over zijn eindeloze liefde voor de camera.

UITGEVER GLAMCULT STUDIO B.V. Postbus 14535 1001 LA Amsterdam T 020 419 41 32 F 020 419 66 54 info@glamcult.com www.glamcult.com SALES sales@glamcult.com DISTRIBUTIE JAM

P20. DRIES VAN NOTEN In 1986 opent hij zijn eerste winkeltje in Antwerpen. Inmiddels zijn dat zo’n vierhonderd verkooppunten wereldwijd geworden en is DRIES VAN NOTEN uitgegroeid tot een succesvol internationaal gevestigd label. Ondanks dat hij de publiciteit het liefst vermijdt, kreeg Glamcult toch de kans de bescheiden Belgische ontwerper te spreken.

PERS EN COMMUNICATIE CREAM PR OPGAVE EN VRAGEN OVER ABONNEMENTEN ABONNEMENTENLAND Postbus 20 1910 AA Uitgeest Tel. 0900-ABOLAND of 0900-226 52 63 (€ 0,10 per minuut) Fax 0251-31 04 05 www.bladenbox.nl voor abonneren of www.aboland.nl voor adreswijzigingen en opzeggingen.

Abonnementsprijs bedraagt € 37 per jaar (10 nummers).

Abonnementen binnen Europa € 59,50, buiten Europa € 79,50 per jaar.

Een abonnement kan bij iedere editie ingaan; het wordt afgesloten voor minimaal een jaar en wordt stilzwijgend verlengd tot wederopzegging.

Opzeggingen dienen schriftelijk uiterlijk 6 weken voor het aflopen van de abonnementsperiode in bezit van Abonnementenland te zijn.

Adreswijzigingen uiterlijk drie weken vooraf schriftelijk doorgeven aan Abonnementenland.

Prijswijzigingen voorbehouden.

© Copyright: Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en /of vermenigvuldigd zonder de schriftelijke toestemming van de uitgever en de andere auteursrechthebbenden. De uitgever is niet verantwoordelijk voor schade opgelopen door onjuiste verwerking in het blad.

GLAMCULT, ISSN 1874-1932

Foto ALBERT WATSON / HEEL ON STOVETOP, BUDGET SUITES, LAS VEGAS, 2000 / Courtesy Kahmann Gallery, Amsterdam

P04. CULT & FASHION P08. NANCY JIMÉNEZ P26. MIND OF COLOURLESS P32. SURF SOLAR P39. LOWLANDS P41. VOLTT LOVES SUMMER FESTIVAL P43. FILMS P45. ALBUMS P46. STUFF

inhoud & colofon 3

HAEGUE YANG ARNHEM MODE BIËNNALE

De Koreaanse kunstenaar Haegue Yang leeft en werkt zowel in haar geboorteplaats Seoul als de Duitse hoofdstad Berlijn. Haar kleurrijke installaties en sculpturen zijn dan ook regelmatig geïnspireerd door het reizen tussen deze verschillende landen en culturen. Gefascineerd door de relatie tussen publiek en privé, is het gebruik van jaloezieën een terugkerend element in haar werk. Zo ook in haar installatie Citadella (2011), die is opgebouwd uit 189 aluminium jaloezieën, acht bewegende spotlights en acht geurverspreiders die reageren op de bewegingen van de bezoekers. Door op het eerste oog dagelijkse objecten in één ruimte met elkaar te combineren, creëert Yang een zintuigelijke beleving met een poëtische uitstraling. Speciaal voor haar aankomende tentoonstelling in de UK creëerde ze een aantal nieuwe werken, die naast haar bestaande werk te zien zullen zijn.

LISSY ELLE

11 JUN T/M 4 SEP / MODERN ART OXFORD / WWW.MODERNARTOXFORD.ORG.UK / WWW.HEIKEJUNG.DE

Herinner je het moment nog waarop je als vierjarige hummel naar Peter Pan keek, en intens hoopte dat het waar was? Dat kinderlijk verlangen keert terug zodra je een foto van Lissy Elle in handen hebt.

Zwevende meisjes in poppige jurkjes modelleren in entourages waarin het goed gedijen is voor feeën. Deze sprookjesachtige omgeving vindt Elle tussen een korenveld en groot bos nabij haar ouderlijk huis.

Regelmatig creëert ze daar haar eigen, denkbeeldige wereld, die ze vervolgens met haar camera documenteert. Tenminste, wanneer ze geen theekransje heeft met haar teddybeer Donkey. “Wanneer iemand mij vertelt dat ik hem of haar inspireer, realiseer ik mij dat ik nooit kan stoppen met wat ik nu doe. Als iemand iets creëert dat niet zou bestaan als deze persoon mijn werk niet had gezien, dan bekruipt me het heerlijke gevoel dat ik de wereld kan veranderen”, aldus Elle.

KLAVERS VAN ENGELEN / Foto MARC DE GROOT

De vierde editie van Arnhem Mode Biënnale draagt de naam Amber en is een zoektocht naar de ware identiteit van het fenomeen mode.

“Mode is mysterieus en wispelturig en verleidt ons met de illusie van een alternatieve wereld die zij zelf geschapen heeft. Als een directe weerspiegeling van de maatschappij waarin wij leven is ze overal aanwezig in ons dagelijks leven en mede verantwoordelijk voor het creëren van onze identiteit”, aldus de organisatie. De zoektocht naar de ware identiteit van Amber wordt vormgegeven met behulp van tentoonstellingen, presentaties, workshops en lezingen. Deze vinden plaats op en om drie hoofdlocaties in Arnhem: het AkzoNobel terrein waar de hoofdexpositie plaatsvindt (met werk van Prada, Maison Martin Margiela, Rodarte, A.F. Vandevorst en Damir Doma), het Gele Rijdersplein en het Museum voor Moderne Kunst Arnhem. Iedere locatie toont een ander gezicht van het fenomeen mode. T/M 3 JULI / WWW.ARNHEMMODEBIENNALE.COM

DWARSDESIGN

WWW.LISSYELLE.COM

VOICE AND WIND /2010 / Foto BENOIT PAILLEY

SPRMRKT X TOPSHOP

MADAME GRÈS De Franse visionaire couturier Germaine Krebs (1903-1993) begon haar carrière in partnerschap onder de naam ‘Alix’, maar besloot in 1942 te gaan ontwerpen als Madame Grès. Toch wilde de ontwerper liever gezien worden als beeldhouwer: “Voor mij is het werken met stof of steen hetzelfde.” Ondanks haar afkeer voor massageproduceerde mode – Grès vergeleek het met prostitutie – startte ze in de jaren 80 toch met een confectielijn. Helaas sloot het modehuis slechts een paar jaar later vanwege financiële problemen. De overzichtstentoonstelling La couture à l’œuvre, nu te zien in Parijs, bevat 80 ontwerpen waaronder haar allerlaatste ontwerp in opdracht van Hubert de Givenchy in 1989, ongeveer 100 schetsen en 50 originele foto’s van fotografen als Richard Avedon en Guy Bourdin. Doordat de ontwerpen worden getoond tegen een achtergrond van Griekse sculpturen is de expositie behalve inspirerend ook dynamisch. T/M 24 JUL / MUSÉE BOURDELLE, PARIJS / WWW.BOURDELLE.PARIS.FR

AI WEIWEI WITH ROCKSTAR ZUOXIAO ZUZHOU IN THE ELEVATOR WHEN TAKEN IN CUSTODY BY THE POLICE / Sichuan, China, August 2009

TOPSHOP S/S 2011

Wanneer je China en Nederland met elkaar vergelijkt als het op design aankomt, lijken deze twee landen niet veel raakvlakken te hebben. In beide landen huizen echter verschillende eigenzinnige, uitgesproken ontwerpers. Acht daarvan brengt het Nederlands Architectuur Instituut in Rotterdam bij elkaar tijdens de tentoonstelling Dwarsdesign. Stuk voor stuk ontwerpers met ideeën, en durf. Bovendien zijn ze kritisch, verleggen ze grenzen en gaan ze politiek gevoelige onderwerpen niet uit de weg. Een van hen is Ai Weiwei, begin april opgepakt door de Chinese politie.Weiwei ontwierp voor de Spelen in China nog olympisch stadion ‘Het Vogelnest’ in Peking. Naast de Chinese dissident en kunstenaar, zijn ook Rem Koolhaas, architectenbureau Urbanus, modeontwerpers Ma Ke en Alexander van Slobbe, grafisch ontwerpbureau To Meet You, Hella Jongerius en Irma Boom vertegenwoordigd. Een beeldenreeks van hun hand geeft bezoekers inzicht in zowel overeenkomsten als verschillen tussen China en Nederland.

Naast het openen van een tweede vestiging in Amsterdam-Zuid en het oprichten van hun eigen label SPRB by SPRMRKT afgelopen jaar, zijn de dames van SPRMRKT nog steeds druk bezig hun imperium uit te breiden. Labels als Helmut Lang, Acne, Margiela en Alexander Wang waren er al te vinden. Nu is er (sinds eind mei) ook een selectie van de collecties van de Britse favoriet Topshop verkrijgbaar. Eigenaar Nelleke Strijkers benadrukt dat het om een zorgvuldige selectie gaat van haar favoriete stukken uit verschillende lijnen van Topshop. Zo zijn er jurkjes uit de Dress Up Topshop collectie en meer edgy stukken uit de Unique en Boutique collecties, aangevuld met schoenen en make-up. Als eerste verkooppunt in Nederland richten ze zich nu nog op de verkoop voor dames, maar deze zal binnenkort ook aangevuld worden met een selectie voor de heren. De Topshop collectie is verkrijgbaar bij SPRMRKT op de Rozengracht 191-193 en SPRMRKT STH aan de Willemsparkweg 168.

1 JULI T/M 20 NOV / NEDERLANDS ARCHITECTUUR INSTITUUT,

Foto BORIS LIPNITZKI, ROGER- VIOLLET / 1933

ROTTERDAM / WWW.NAI.NL

cult 4

WWW.SPRMRKT.NL / WWW.TOPSHOP.COM

MJÖLK

ANTON CORBIJN

MINI | A’DAM Een van de kleine appartementen aan de Nieuwe Looiersstraat in hartje Amsterdam behoort toe aan Julia van der Meer. Tijdens haar studie cultuurwetenschappen raakte ze bezield door het idee dat kunst toegankelijk en betaalbaar moet zijn voor de mens met het kleine budget. Ze doopte haar eigen appartement om tot Mini|galerie door de beschikbare vierkante meters in te richten als ontmoetingsplaats voor opkomende kunstenaars, kunstliefhebbers en ander enthousiast volk. Hiermee hoopt Van der Meer een nieuw platform voor kunst en cultuur te creëren.Vanaf 10 juni opent ze de groepsexpositie Mini|a’dam, waar onder andere grafisch ontwerper Louis Reith zijn werk exposeert. Aan die laatste, Graphic Surgery en Perongeluk is gevraagd voor de gelegenheid klein werk te maken. Een door de kunstenaars handgemaakt mini boekje kun je tijdens de tentoonstelling voor een mini prijsje op de kop tikken. 11 T/M 18 JUNI / MINI AMSTERDAM / NIEUWE LOOIERSSTRAAT 68-I. 12.00-1800 UUR GERHARD RICHTER KEULEN 2010 / © ANTON CORBIJN

A/W 2011-2012

Het uitgangspunt van het van origine Zweedse label Mjölk is om te breken met stijl en kijkers te verrassen. De nieuwe wintercollectie voldoet aan deze criteria. Naast innovatieve ontwerpen zoals een roze jack van gepolijst vinyl, is het interessant om te zien hoe ontwerper Lars Stoten met bestaande stukken als een pantalon en klassieke parka jas een nieuwe weg weet in te slaan door zijn materiaal en stofkeuze.

Het maatwerk, gecombineerd met het gebruik van zoete kleuren en subtiele bewerkingen zorgen voor een elegante en casual look. Lars Stoten studeerde aan de Designskole in Denemarken. Zijn collectie is een eerbetoon aan zijn jaren 80 ‘bother boy’ (probleemjongen) wortels. Eerdere collecties van het in 2003 opgerichte label Mjölk, uitgesproken ‘Milk’, bevatten ook elementen van de Britse working class youth gemixt met sportswear. WWW.MJOLKHOMME.COM

Voor zijn nieuwste fotografische project richtte Anton Corbijn zijn camera op enkele van zijn favoriete kunstenaars. Onder hen Gerhard Richter, Alexander McQueen, Iggy Pop, Anselm Kiefer, Damien Hirst, Lucian Freud en Karel Appel. Met de serie portretten, in Foam te zien onder de titel Inwards and Onwards, toont hij een persoonlijke en beschouwende visie op kunstenaars die in menig opzicht bepalend zijn voor onze tijd en cultuur. Daarbij is hij vooral geïnteresseerd in hoe kunstenaars worstelen met het creatieve proces. Anton Corbijn is de laatste jaren vooral bekend als regisseur van speelfilms als Control (2007) en The American (2010). Hij blijft echter een liefde voor de fotografie houden. Tijdens zijn ruim dertigjarige loopbaan heeft hij met talloze musici en acteurs gewerkt en werd ‘huisfotograaf ’ van onder meer bands als U2 en Depeche Mode. Ook regisseerde hij vele muziekvideo’s, onder andere voor Nirvana en Johnny Cash.

23 JUN T/M 1 SEP/ FOAM AMSTERDAM / WWW.FOAM.ORG

PRINTS!

LOUIS REITH

NEW TOPOGRAPHICS JULIDANS Julidans, het festival voor internationale hedendaagse dans, maakt zich op voor een 21e editie. Sinds de oprichting, eind jaren tachtig, is het festival uitgegroeid tot een belangrijke speler binnen de internationale danswereld. Innovatie en durf waren daarbij altijd de norm. De maatschappelijke, emanciperende spanwijdte nam toe naarmate de jaren vorderden. Steeds vaker zocht het festival buiten de grenzen van Europa naar grensverleggende dans.Vanuit Azië, Afrika en de Arabische wereld komen dansers richting Amsterdam, waar het festival gedurende twee weken in juli de hele stad doorkruist. Er kan kennis gemaakt worden met deze nieuwe generatie dansmakers tijdens NEXT in Melkweg, er kan met de choreografen worden gegeten tijdens Dinner Stories, en in Paradiso is er I Like to Watch Too, te vergelijken met een festival op heel kleine schaal. 1 T/M 14 JULI / WWW.JULIDANS.COM

2ND STREET EAST AND SOUTH MAIN STREET, KALISPELL, MONTANA, 22 AUGUST 1974 / Foto STEPHEN SHORE

ENCHANTED ROOM / Foto ERNEST POTTERS

Destijds stelde New Topographics de romantische landschapsfotografie ter discussie. De spraakmakende tentoonstelling uit 1975 liet geen dramatische composities zien van een overweldigende natuur, maar beelden van een plek waar de mens duidelijk zijn stempel opgedrukt had. Benzinestations, snelwegen, suburbs, you name it.Van een caravan pontificaal voor een huis geparkeerd, tot een verlaten basketbalpaal temidden van een uitgedroogde lap grond.Vandaag de dag herkenbaar, maar toen behoorlijk vernieuwend. Sterker nog, de beelden waren van grote invloed op de ontwikkeling van de fotografie. New Topographics keert na 35 jaar terug in zijn oorspronkelijke staat. Origineel werk van de tien fotografen, waaronder namen als Nicholas Nixon, Robert Adams en Lewis Baltz worden tentoongesteld, evenals Stephen Shore, de enige fotograaf die in kleur fotografeerde. 25 JUN T/M 11 SEPT/ NEDERLANDS FOTOMUSEUM ROTTERDAM / WWW.NEDERLANDSFOTOMUSEUM.NL

MASTORI MOTWARY STUDIO COUTURE / Fall 2010

Het Modemusuem in Hasselt wijdt een expositie geheel aan prints en hun rol en betekenis binnen de mode-industrie door de eeuwen heen.

Dankzij de industriële revolutie stapte ontwerpers in de 19e eeuw af van het originele florale patroon uit India. In de jaren 60 van de vorige eeuw ontstond zelfs een ware printexplosie dankzij de zeefdruktechniek waardoor motieven zich sneller konden aanpassen aan wisselende modetrends. Naast bloemen en polka dots stortten ontwerpers zich toen op Pop Art motieven en vonden ze inspiratie in het Verre Oosten, Afrika en Zuid-Amerika. De expositie toont prints in de mode en kunstgeschiedenis, maar gaat ook in op de technologische veranderingen, marketingstrategieën en historische drukmethodes van de decoratieve kunstvorm. Het bedrukken van kleding stamt al uit 2000 v.Chr. vandaar dat PRINTS! ook originele Indische sitsen toont. Met creaties van onder andere Hermès, Emilio Pucci,Versace, Dries Van Noten en Jean Paul Gaultier. 25 JUL T/M 8 JAN 2012 / MODEMUSEUM HASSELT, BELGIË / WWW.MODEMUSEUMHASSELT.BE

cult 5

IRIS VAN HERPEN Hetgeen Iris van Herpen creëert is niet in een paar simpele zinnen te vangen. De ontwerper, op elk vlak ingenieus, maakt van iedere stof, van ieder materiaal dat ze in handen krijgt een heuse studie. Een tamelijk complexe kwestie betekent voor Van Herpen aanleiding tot ontwerpen.

Zoals het visualiseren van niet zichtbare straling, wat resulteerde in de alom geprezen collectie Radiation Invasion. Hierbij is ze continu op zoek naar nieuwe technieken om haar met zorg geselecteerde materiaal te bewerken. Zo combineerde ze voor haar meest actuele collectie Escapism – die onlangs de catwalk van Parijs sierde – onder andere zijde met dun metaaldraad om de stof een zekere buigzaamheid te geven. Het mondde uit tot creaties waarvan sommige delen doen denken aan koraal, en andere aan fragiel porselein.

voorstellingen. Ook komen samenwerkingsverbanden die de ontwerper aanging met onder andere fotografenduo Petrovsky & Ramone aan bod.

Ook hedendaagse kunstenaars die Van Herpen inspireren krijgen de aandacht. Een van hen is de Amerikaanse Kris Kuksi, wiens asymmetrische sculpturen de ontwerper inspireerde en aanzette Escapism te vervaardigen. Een typerende collectie voor Van Herpen waarbij ze veel gebruik maakte van geometrische lijnen, evenals materialen als gesmokt leer en glanzend haargaren.

29 JUNI T/M 9 OKT / CENTRAAL MUSEUM UTRECHT / WWW.CENTRAALMUSEUM.NL /

Een serieuze carrièrestart maakte Van Herpen al vlak na het afronden van haar opleiding Fashion Design aan ArtEZ. Of eigenlijk al tijdens, toen ze een stageplaats bemachtigde bij Alexander McQueen. Nadat ze met diploma op zak een paar maanden had rondgereisd, begon ze aan haar eerste collectie Fragile Futurity. Deze schopte het tot Amsterdam Inter national Fashion Week, waar de Nederlandse pers haar in de smiezen kreeg. Niet veel later openden ook buitenlandse media hun ogen voor het vernieuwende handwerk, waarop Van Herpen de catwalk van Londen kreeg toegewezen om haar pieces of art te tonen.

WWW.IRISVANHERPEN.COM

Draagbaar zijn de innovatieve stukken van deze dame doorgaans niet – hoewel deze term voor Lady Gaga uiteraard niet geldt. Normal rules don’t apply, aldus de ontwerper op haar site. Museumwaardig des te meer. Waar Centraal Museum Utrecht eerder al ontwerpen aankocht van vooruitstrevende ontwerpers als Viktor & Rolf en Hussein Chalayan, heeft het nu in twee stukken van Van Herpen geïnvesteerd. Een zwarte sculpturale jurk uit de collectie Mummification, en een jurk afkomstig uit Fragile Futurity waarvoor met synthetisch haar is gewerkt.

Daarnaast presenteert het Centraal Museum vanaf deze maand de tentoonstelling Het Nieuwe Ambacht, volledig gewijd aan Van Herpen. Het museum laat zo’n dertig ontwerpen zien, variërend van haute couture stukken tot verschillende kostuums die de ontwerper maakte voor dans-

ESCAPISM S/S 2011

FRAGILE FUTURITY S/S 2008

HOLLAND FESTIVAL Voor hoogtepunten uit de internationale dans-, muziek- en theaterwereld kun je deze maand traditiegetrouw terecht bij het Holland Festival in Amsterdam. Geen dertien in een dozijn voorstellingen, maar vooruitstrevende producties die “de rijkdom en vrijheid vieren van kunst over de hele wereld”, aldus directeurs Pierre Audi en Annet Lekkerkerker.

Het festival opent met Mea Culpa, een voorstelling van de omstreden film-, theater- en operaregisseur Christoph Schlingensief. In augustus 2010 overleed hij, 49 jaar oud, aan longkanker. Een van de meest controversiële figuren uit de Duitse theaterwereld, stelde hij politiek gevoelige issues in your face aan de kaak. De openingsvoorstelling tijdens het Holland Festival is persoonlijker van aard: Mea Culpa handelt over de verwarring, woede en angst rondom Schlingensiefs fatale diagnose.

De beroemde Franse actrice Isabelle Huppert (8 Femme, La Pianiste) is te bewonderen als de Southern belle Blanche DuBois in een bewerking van A Streetcar Named Desire van Tennessee Williams. De Poolse regisseur Krzysztof Warlikowski toverde het stuk (vooral bekend door de gelijknamige film van Elia Kazan met Marlon

A.M / © ARNOUD NOORDEGRAAF

cult 6

Brando in de rol van Blanche’s brute zwager Stanley) om tot Un Tramway en onderzoekt wat Williams’ thematiek van verlangen, seks, dood, en krankzinnigheid vandaag de dag betekent.

Filmmaker en componist Arnoud Noordegraaf nam de romans van Japans populairste auteur Haruki Marakami als uitgangspunt voor zijn multidisciplinaire voorstelling A.M. De Japanse sopraan Mikae Natsuyama leidt de toeschouwer door een filmverhaal van en jongen en meisje die, op zoek naar hun identiteit, elkaar tijdens een magische nacht in Tokio ontmoeten.

Naast deze producties uiteraard bijzondere voorstellingen van de Nederlandse Opera, het Nationale Ballet en Toneelgroep Amsterdam, maar ook Delusion, een nieuwe voorstelling van performance-godmother Laurie Anderson, de Broadway musical Fela (geproduceerd door onder andere Jay-Z en Will en Jada Pinkett Smith) over het leven van de Nigeri aanse muzikant en politiek activist Fela Kuti, en een multimediaal concert van The National: The Long Count, waarin zij met behulp van videokunstenaar Matthew Ritchie en een twaalfkoppig orkest de tijd vóór de tijd – het moment vóór de schepping – tot uidrukking zullen brengen.

KIJK OP WWW.HOLLANDFESTIVAL.COM VOOR HET VOLLEDIGE PROGRAMMA. T/M 26 JUNI / WWW.HOLLANDFESTIVAL.NL

COLUMN DEZE MAAND EEN BIJDRAGE VAN DE NEW YORKSE NANCY JIMÉNEZ. OP HAAR BLOG YELLOW ORANGE WONDERLAND LEGT ZE RELATIES TUSSEN MODE EN KUNST. TREK IN MEER? KIJK OP WWW.YELLOWORANGEWONDERLAND.COM

Links TARA DOUGANS, 2010 / Rechts MEADHAM KIRCHHOFF, S/S 2011

Links JEROEN BOSCH, DE VERZOEKING VAN DE HEILIGE ANTONIUS, ca. 1500 / Rechts ALEXANDER MCQUEEN, A/W 2010

column 8

08 • 09 • 10 JULI 2011 NORTH SEA JAZZ FESTIVAL AMPARO SÁNCHEZ TUCSON - HABANA ANDREYA TRIANA • BEN L’ONCLE SOUL BRANDT BRAUER FRICK ENSEMBLE BUGGE WESSELTOFT & HENRIK SCHWARZ CHARLES BRADLEY • ESPERANZA SPALDING FLYING LOTUS • GOTAN PROJECT • GREGORY PORTER • HIDDEN ORCHESTRA • JAMES BLAKE JANELLE MONÁE • JONATHAN JEREMIAH JUNGLE BY NIGHT • KYTECRASH • PRINCE RAPHAEL SAADIQ • RUMER • SARAVAH SOUL SELAH SUE • SENSUÀL • SNOOP DOGG WOIMA COLLECTIVE DQG PDQ\ PRUH .DDUWYHUNRRS ZZZ QRUWKVHDMD]] FRP ZZZ OLYHQDWLRQ QO HQ YLD FSP

MARQUES TOLIVER

MARQUES TOLIVER HEEFT ALLES WAT EEN UP AND COMING ARTIEST NODIG HEEFT OM UIT TE GROEIEN TOT EEN VOLWAARDIGE MUZIKANT. HIJ IS ZELFVERZEKERD, CHARMANT, STRAALT PASSIE UIT EN IS ZEKER NIET VERLEGEN. HIJ REIST SAMEN MET ZIJN VIOOL EN DAT HEEFT HEM TOT NU TOE VIA FLORIDA EN NEW YORK NAAR LONDON GEBRACHT, WAAR HIJ SINDS TWEE JAAR WOONT. HET IS EEN REIS WAAR ABSOLUUT NOG GEEN EINDE AAN ZAL KOMEN.

Door NICOLE BLOMMERS Fotografie TAUFIQ HOSEN “Ik ben me er van bewust wat er op dit moment gaande is”, vertelt de 24-jarige Marques Toliver. “Ik schrijf alles op in mijn dagboek. Ook met het oog op nieuw materiaal.” Toliver’s reis begint in Daytona Beach, Florida, waar hij geboren is. Op zijn tiende krijgt hij voor het eerst een viool in zijn handen. De jonge Toliver was net naar een nieuwe omgeving verhuisd en het spelen van een instrument was een vast onderdeel van zijn school.

“Tijdens de eerste schooldag zaten we allemaal in een klaslokaal. Er stonden drie stoelen. Daarop lagen een viool, een viola en een chello. Iedereen rende naar het instrument toe dat hij wilde bespelen. Op mijn stoel lag de viool.” Toliver groeit op met gospelmuziek, het zingen in een kerk en in een schoolkoortje. Op televisie wordt er naar opera’s gekeken. Eigenlijk wilde hij muziekleraar worden, maar dat heeft anders uitgepakt. “Voordat ik naar de universiteit ging, trad ik samen met vrienden op en ging ik naar repetities. Ik denk dat ik eigenlijk altijd wel een artiest heb willen zijn. Ik ben blij met hoe het gelopen is. Mijn carrière begint zich nu te manifesteren. Ik hoef me niet meer druk te maken of ik te laat kom voor een generale repetitie of over waar mijn vlinderstrik is.” De verschillende structuren in zijn leven helpen Toliver om creatief te zijn. Aan de ene kant is er de basis van de klassieke muziek en aan de andere kant de meer tijdelijke vooruitzichten en het losse stedelijke karakter van zijn optredens.

Die vinden hun basis in New York.Tijdens zijn studie brengt Toliver hier een week door. Hij besluit uiteindelijk te blijven en keert niet meer terug naar school. Voor zijn vertrek naar New York speelt hij als straatmuzikant in een van de meest toeristische steden van Amerika, St Augustine, waar ook veel vrienden van hem wonen.

In New York, waar hij op een koude oktoberdag arriveert, zet hij het spelen op straat voort. De buurt rondom een coffeeshop in Brooklyn wordt zijn vaste plek. Hij leert al snel mensen kennen. Dit is dan ook waar KYP MALONE van TV ON THE RADIO hem hoort spelen. De ondergrondse van Bedford in Williamsburg is een druk bezocht metrostation. Of de mensen nou naar Manhattan gaan of Brooklyn verder induiken, het is een perfecte plek om gezien en gehoord te worden. “Kyp zag mij daar regelmatig en nam op een gegeven moment contact met mij op. Ik was er ook bijzonder vaak te vinden, dus je zou me eigenlijk niet hebben kunnen missen. Kyp vroeg aan mij of ik sessiewerk wilde doen voor MILES BENJAMIN ANTHONY ROBINSON. Enkele maanden later werd ik door DAVE SITEK gevraagd voor het strijkers gedeelte van HOLLY MIRANDA’s album. Met beide bands ben ik op een gegeven moment op tournee gegaan door Amerika. Dat was ook meteen mijn eerste keer op tournee met een band.” Toliver was er actief als violist en achtergrondzanger.

De eerste stappen in Engeland worden gezet wanneer Miles Benjamin Anthony Robinson daar een aantal optredens heeft. Toliver voelt zich er thuis en besluit in 2009 alleen terug te gaan. “Rond die tijd ben ik een weblog begonnen. Toen is het echt aan het rollen gegaan: het sluiten van een deal met Universal en een EP deal met Bella Union. Ook leidde het tot optredens tijdens privéfeestjes als die van SPIKE LEE en andere beroemdheden.”

New York en Londen hebben hun eigen karakter en cultuur, wat Toliver zeker merkt.

“In vergelijking met Londen is er in New York meer spontaniteit. Het is ook veel makkelijker om je in de muzikale circuits te bewegen. Alles ligt dicht bij elkaar. Als ik bijvoorbeeld op straat aan het spelen ben, is de kans groot dat ik iemand tegen kom die ik ken. We zouden dan naar iemands huis gaan, andere mensen opbellen om ook te komen, samen muziek maken en elkaars nummers leren spelen. In Londen is het niet zo. Je krijgt een e-mail of een telefoontje dat je een optreden hebt. Je gaat er naar toe en doet het optreden. Het is allemaal heel zakelijk. In New York is het meer free flowing.” De variëteit is wat het voor Toliver interessant maakt. Om de drie maanden keert hij terug naar New York. Het liefst zou hij in verschillende landen een thuis willen hebben. Op dit moment is het Londen. “Ik ben naar Londen verhuisd omdat het mij zo, hoe zou ik het zeggen, intrigeerde. Ja, dat is het juiste woord.” Toliver’s niet verlegen karakter brengt hem erg ver. Eind vorig jaar trad hij op tijdens Later with Jools Holland en bij een show van Dazed & Confused. “Dat was een fijne plek om te zijn. Het kwam qua sfeer in de buurt van hoe het in New York is.”

De eerste EP Butterflies Are Not Free is een aantal maanden geleden uitgebracht. Een van de nummers heet Charter Magic. “Het gaat over een boek dat ik heb gelezen: Sabriel van GARTH NIX. Het is een donkere trilogie over necromancers. Zij gebruiken een soort magie die Charter Magic heet, waarmee ze zombies doodmaken. In het boek wordt verteld over een reis die een jonge necromancer maakt. Ja, het nummer gaat gedeeltelijk over het boek, maar ook over de reis die ik zelf aan het maken ben.” De komende maanden staat een Amerikaanse tournee met WILD BEASTS op de planning, een optreden in Australië en veel zomerfestivals in Engeland.

Zijn eerste optreden in Nederland was in Den Haag tijdens het afgelopen Walk the Line Festival, waar hij zowel ’s middags als ’s avonds een show speelde: “Er stond in de middag een aantal jonge kinderen voor het podium te wachten op wat er ging komen. Een van de volwassenen was aan het uitleggen dat dit instrument een viool is en hoe je het bespeelt. Het was erg fijn om voor hen te spelen. Iedereen had aandacht. De wind waaide en dit gaf een goede atmosfeer aan het optreden.” De eerste kennismaking met Nederland was lovend te noemen. Toliver heeft laten zien dat hij die extra pluspunten heeft om een gewaardeerde topmuzikant met uitstraling te worden.

WWW.MARQUES-TOLIVER.BLOGSPOT.COM

interview 10

Door RINKE VREEKE Fotografie PIM TOP

Aan het einde van het jaar 2006 trok Amerikaan Justin Vernon de verre bossen van Northwestern Wisconsin in, ongeveer zeventig mijl van de stad Eau Claire, om zich volledig over te geven aan de isolatie van de winter.

Met zijn gitaar, een kleine voorraad bier en een gebroken hart nam hij intrek in een jachtcabine, gebouwd door zijn vader, om zo de confrontatie met zichzelf aan te gaan. Overdag was het houthakken, ’s avonds muziek maken. In een kleine vier maanden in het hart van de winter – en twee zelfgeschoten herten verder – nam hij het album For Emma, Forever Ago op. Een verbastering van het Franse ‘bon hiver’, ook wel goede winter, leidt tot de bandnaam Bon Iver. Je kunt dus al raden waar die keuze op gebaseerd is.

Zijn debuutplaat For Emma, Forever Ago, die in 2007 in eigen beheer uitkwam, kun je omschrijven als een verzameling van rustige folksongs. De winter van Wisconsin vloeit door het akoestische getokkel heen en Vernons intuïtieve teksten zijn als puzzelstukjes, die nooit gemakkelijk in elkaar lijken te passen. Nadat dit album met open armen door internetmedia werd ontvangen en daaropvolgend werd uitgebracht bij het onafhankelijke label Jagjaguwar, volgde er in 2009 een vier nummers tellende EP, genaamd Blood Bank. Inmiddels zijn we zo’n vijf jaar verwijderd van het cabineverhaal met bijbehorend album en wordt er eind maart 2011 een nieuw album aangekondigd.

Drie jaar lang werkte Justin Vernon tussen neus en lippen door aan Bon Iver, zonder startpunt. Enigszins warrig probeert hij dit uit te leggen: “Er was geen concreet punt waarop het proces van deze plaat begon, het was er gewoon, het vloeide er zo uit”, vertelt Justin. “In het begin liep het proces dwars door de For Emma tour heen. Tijdens deze tour werkte ik aan de teksten voor het nieuwe album, maar alleen de teksten, want ik kan op zulke momenten niet aan muziek werken. Daarvoor moest ik echt thuis in de studio zijn. Ik denk dat ook dit een grote meerwaarde is aan het album. Hoewel, eerst begon ik met de muziek, toen werkte ik aan de teksten, om vervolgens weer muziek te maken, weer teksten, enzovoorts. Een tour duurt drie weken en dan heb je een week vrij. Dus touren, touren, touren, opnemen, touren, touren, touren. Een vreemd, constant proces.”

album, genaamd Beth/Rest, bevat de zin ‘I ain’t livin’ in the dark no more’.

Eveneens een blik op de toekomst. “Ik denk dat iedereen die duistere momenten wel kent. Je brengt er tijd door, je weet niet waarom je verdrietig bent en je weet niet waarom dingen niet gaan zoals je ze gepland had. Je weet het eigenlijk allemaal even niet, je kunt niet uitvogelen of je weg wilt, je weet niet hoe het beter moet worden. Er zijn zeker momenten geweest waarop ik me in het duister bevond, maar op dit moment gaat het allemaal hartstikke goed. Het voelt goed. Beth/Rest is op dit moment mijn favoriete nummer van het album. Het geluid is anders.

Het hele album kun je zien als hoge gebouwen en iconen, die aan het einde ineenstorten, tot een moment van rust. Op dat moment hoef je jezelf niet meer druk te maken, je hoeft niet meer te denken aan hoe cool Bon Iver is, of hoe niet-stoer je zelf bent. Beth/Rest is het moment waarop je een jointje aansteekt.”

NA VIER JAAR GELEEFD TE HEBBEN OP HET MELANCHOLISCHE DEBUUTALBUM FOR EMMA, FOREVER AGO EN DE EP BLOOD BANK, KUNNEN WE IN JUNI EINDELIJK VOORTKABBELEN OP HET SPROOKJE DAT BON IVER HEET. GLAMCULT SPREEKT JUSTIN VERNON OP EEN ZONNIG TERRAS IN HET AMSTERDAMSE VONDELPARK OVER HET NIEUWE ALBUM BON IVER.

Bon Iver werd opgenomen en gemixt in April Base Studio’s, gelegen in Fall Creek, Wisconsin.

Samen met zijn broer Nate kocht Justin een oude dierenartsenkliniek, met als enige doel het volledig om te bouwen tot een opnamestudio. Gek genoeg is de belangrijkste opnameruimte gevestigd op de plaats waar een ter ziele gegaan overdekt zwembad lag, dat verbonden was aan de kliniek. Slechts een aantal mijl verderop ligt de stad waar Justin opgroeide, waar hij naar de middelbare school ging en waar zijn ouders elkaar voor het eerst ontmoetten: Eau Claire. Een unieke ruimte en bestemming dus.Volgens Justin loopt de voltooiing van de studio parallel aan de voltooiing van het album. Het opnemen van Bon Iver in zijn eigen, zelfgebouwde studio, maakt de waarde van zijn nieuwe plaat nog groter. “Bij het eerste album legden veel mensen nadruk op het break-up verhaal en op het opnemen in de cabine. Zelf zie ik het niet als een break-up album, maar de media dachten daar anders over. Ironisch genoeg is deze plaat helemaal in mijn studio opgenomen, in tegenstelling tot For Emma, die maar deels in de jachtcabine werd opgenomen. Het voegt voor mij persoonlijk veel toe dat dit album in deze studio is opgenomen, omdat we hier iets hebben opgebouwd. We zijn er gaan wonen, we hebben het omgebouwd tot een studio en daarbij onszelf gedwongen er ons eigen ding van te maken.

Dat inspireert”, zo legt Justin uit.

Het tien nummers tellende album, dat op 20 juni in Nederland verschijnt, kent een tracklist die oogt als een reis. Ondanks songtitels als Perth (AUS), Minnesota WI (USA) en Calgary (CA) gaat het niet over een letterlijke reis. “Perth is niet gewoon Perth. Je moet de titels van de nummers niet te letterlijk nemen, het gaat niet zo van ‘I went to Calgary and I bought a horse’. Het is meer dan dat. Achter elk liedje zit een ander verhaal, een andere gedachte. Dat is juist hetgeen ik zo bijzonder vind aan muziek: je weet niet altijd waar een liedje over gaat wanneer je het voor het eerst hoort. Op een bepaald moment komt het bij je terug, en dan begrijp je het ineens. Een ander voorbeeld: het nummer Calgary. Ik ben nooit in Calgary geweest. Het is een liefdesliedje over iemand die je nog nooit hebt ontmoet. Op een bepaalde manier had ik een plaats nodig waar ik nog nooit geweest was, om iets te omschrijven wat ik nog nooit gedaan had. Ik ben nog nooit verliefd geweest op deze persoon.

Het was voor mij een manier om te omschrijven hoe je naar iets kunt verlangen dat je niet begrijpt. Je kijkt in plaatsen die niet bestaan, waarvan je nog nooit gehoord hebt. Calgary is een liedje over een plaats waar je nog nooit geweest bent.”

In tegenstelling tot zijn eerste album is het tweede veel meer dan rustig getokkel. Qua geluid is het juist stevig, diep en intens, wat grotendeels te danken is aan het gebruik van de vele instrumenten. Volgens Justin is Bon Iver niet echt een reflectie van de afgelopen drie jaar, maar juist een blik op de toekomst. “Een groot gedeelte van het album gaat over de toekomst. Over de onduidelijkheden, maar ook over de mogelijkheden daarvan. For Emma was eigenlijk het tegenovergestelde, dat was juist een soort heimwee naar het verleden.” Het laatste nummer op het nieuwe

interview 13

Halverwege juli staat Bon Iver in de startblokken om opnieuw de wereld rond te reizen. “Op dit moment zijn we bezig met het verzamelen van de juiste muzikanten die met ons meegaan op tour. Er gaan negen mensen mee, dus de optredens zullen verschillen van wat we hiervoor gedaan hebben. We touren met vier bandleden en vijf andere muzikanten. Eén van de vijf muzikanten is COLIN STETSON, een saxofonist die ook op het nieuwe album te horen is. Fucking awesome.

Ik heb hem bij een show van DAVID BYRNE (TALKING HEADS) ontmoet via de heren van THE NATIONAL. Hij speelde mee tijdens deze show en ik dacht who is this guy?! Ik ontmoette hem en ben sindsdien erg naar hem toe gegroeid. De stap om samen muziek te maken was snel gezet.” Naast Colin Stetson op saxofoon werd er voor het nieuwe album ook hulp ingeroepen van de blazers MIKE LEWIS (speelde met onder andere ANDREW BIRD en HAPPY APPLE), C.J. CAMERIERI (RUFUS WAINWRIGHT en SUFJAN STEVENS), en GREG LEISZ op zijn pedal steel gitaar.

Zeker in Amerika en Europa wachten er genoeg mensen met smart en hoge verwachtingen op ‘de nieuwe’ Bon Iver. In juli en augustus trekt de band met de vijf extra muzikanten door Amerika, om vervolgens in oktober en november Europa aan te doen. Inclusief Nederland, eind november. “Komende tijd treden we alleen op in theaters en grote zalen. De festivals komen volgend jaar pas.” Aftellen. Nog heel eventjes wachten, nog héél eventjes geduld.

WWW.BONIVER.ORG

Door SANDY HAYES Fotografie MARC DEURLOO

EMA deelt haar verjaardag en hometown Sioux Falls met JANUARY JONES. Beide meisjes verhuisden van de uitgestrekte vlakte van het Midwesten naar de stad waar actrices serveren tot hun dromen uitkomen.

Jones, bekend van de serie Mad Men, verpersoonlijkt inmiddels een soort wedergeboorte van klassieke, glamorous Hollywood sterren als GRACE KELLY. EMA staat, onder een beduidend kleiner publiek, bekend als de charismatische frontvrouw van het indie-noise duo GOWNS, waarin zij met ex-vriend EZRA BUCHLA speelde. De band, evenals hun relatie, stierf een langzame maar onvermijdelijke dood. Uit de as herrees Erika M. Anderson als soloartiest EMA. Haar debuutalbum Past Life Martyred Saints kwam in Amerika op 11 mei uit en werd vol lof ontvangen, evenals haar eerste single California. Vele critici zien haar als de grote belofte van 2011.

“Fuck California, you made me boring.” Met de openingszin van California, haalt EMA uit naar de staat die haar kennis liet maken met kunstenaars, drive-bys en de contrasten met het South Dakota van haar jeugd. Als ik haar ontmoet, komt ze zelf net zo zonnig over als de Sunny State waar ze haar anti-ode aan opdraagt. Geblondeerd haar, legging met gat, rode sweater, Vans, verrassend veel bling om haar nek en een brede glimlach.

Het contrast met de verteller op haar album had niet groter kunnen zijn. Ik had een donker type, met een shitload zwarte oogmake-up en donkerpaars aura verwacht, maar dit is een stuk leuker en vooral gezelliger.

MET DE BLING OM HAAR NEK LIJKT ZE GEÏNSPIREERD DOOR SALT-N-PEPA OF DE BEASTIE BOYS, MAAR HAAR MUZIEK LAAT HELE ANDERE INVLOEDEN HOREN. EMA’S DEBUUT PAST LIFE MARTYRED SAINTS NEEMT JE MEE OP EEN HEFTIGE REIS. HET ALBUM IS EVEN WENNEN, MAAR DAN OOK SNEL VERSLAVEND. EN ALS JE DE HYPE OP HET INTERNET MAG GELOVEN, WORDT EMA HEEL GROOT.

Ze vertelt met gemengde gevoelens over haar jeugd in Sioux Falls, South Dakota, waar het voornamelijk dunbevolkt is en de vlaktes eindeloos.

“Nergens kun je zoveel lucht zien als in South Dakota. Het is mooi, maar ook creepy hoe je helemaal alleen op de wereld lijkt als je ook maar een paar minuten de stad uit bent.” Ze had nog nooit een kunstenaar ontmoet, wat grappig is aangezien Sioux Falls het ‘cultureel centrum’ van de staat is. Bullshit dus volgens haar, althans tijdens haar tienertijd. “Er was vrijwel geen kunst en cultuur. Ik heb er nog nooit iemand ontmoet die zichzelf artiest noemde. Ik vond het lange tijd dan ook iets heel pretentieus. Pas nu voel ik me comfortabel genoeg mezelf zo te beschrijven.”

Dankzij de geografische ligging van Sioux Falls treden er talloze bands op. De stad ligt aan de Interstate die dwars door Amerika loopt en is een van de plekken waar doorreizigers wel moeten stoppen. Erika ging naar alles wat optrad; rock, ska, punk, alles. Ze zag MARILYN MANSON, SKANKIN’ PICKLE, BABES IN TOYLAND, DANZIG en eindeloos veel punkrock bandjes. Haar ouders gaven haar een gitaar en als eerste meisje van Sioux Falls vormde ze een band met de poëtische naam SWAMP PUSSY. Ze is een directe afstammeling van de legendarische, meedogenloze Viking ERIC BLOODAXE en doet haar voorvaders reputatie eer aan. Ze staat als tiener bekend om haar eigenheid, overduidelijke schijt aan alles en geeft heftige liveshows met haar band. Kortom, alles wat punkrock cool maakt.

Toen ze achttien was, had ze twee plannen. Het eerste was een stoner/waitress te worden en in Sioux Falls te blijven. Het tweede was naar Los Angeles te gaan en te zien wat er zou gebeuren. Gesteund door haar ouders, die geen fan waren van het eerste plan, en geïnspireerd door GUNS ’N ROSES’ Welcome to the Jungle, pakte ze haar gitaar en vertrok naar LA. Het contrast tussen haar brave hometown en de stad van engelen en plastic moet nogal een cultuurshock zijn geweest. Ze lacht. “Ik ben het nog steeds aan het verwerken. Serieus! Niemand had me voorbe-

reid op wat ik allemaal zou zien en ervaren.Voor het eerst kwam ik in aanmerking met ‘artiesten’, een nieuwe wereld. Het was te gek, maar ook vreemd.” Ze kwam snel in de muziekscene terecht en speelde een tijd gitaar bij de experimentele cult band AMPS FOR CHRIST. Haar fascinatie voor, en kennis van opnametechnieken groeide en ze begon samen met Ezra Buchla het duo Gowns. Ze brachten drie albums uit en vergaarden cultstatus, mede dankzij hun heftige optredens waarbij er nogal vaak van alles stuk ging. De twee waren niet alleen professioneel, maar ook romantisch een duo, wat de intensiteit van de muziek uiteraard ten goede kwam.Toen ze vorig jaar uit elkaar gingen, startte Erika haar soloproject en begon te werken aan het album dat ze ook zelf produceerde.

“Eigenlijk hadden Ezra en ik veel eerder moeten stoppen, maar dat lukte niet. Ik durfde het muzikaal ook heel lang niet alleen aan. Ik had het echt nodig dat de mensen in mijn omgeving me aanspoorden en zoiets hadden van just do it already! Veel nummers vond ik te weird om naar buiten te brengen, maar Ezra en anderen overtuigden me.” Een jaar lang werkte Erika aan Past Life Martyred Saints. “Het was een heel proces om hier te komen, maar ik sta nu compleet achter het hele album.” Die overtuiging is duidelijk te horen in haar muziek. Het laat zich moeilijk definiëren.

Er is veel verwijzing naar grunge, rock, Americana, blues en noise, maar de genres zijn op zo’n manier vermengd dat EMA een geheel eigen, vernieuwende stijl heeft. PLMS wordt dan ook op veel muzieksites bejubeld en als de mogelijke verrassing van 2011 bestempeld, iets wat ze zelf niet had zien aankomen. Dat kan ik me voorstellen, want zo toegankelijk als Erika in persoon overkomt, haar muziek heeft iets meer tijd nodig. Ze maakt veel gebruik van lo-fi en gitaar feedback. Het doet me denken aan oude SONIC YOUTH, de jaren 90 en teen angst. De nummers gaan over depressie, zelfmutilerende goths, drugs, het lichaam en wanhopige leegte. Het is geen standaard popalbum.

Erika is blij verrast met de vele en positieve aandacht die het album ontvangt. “Het duikt op de raarste plekken op. The Sunday Times of what ever, waar het album van de week is. Ik vind het wel heel cool dat mensen blijkbaar openstaan voor iets dat als anders gezien wordt. Het komt denk ik ook omdat ik me erg bezighoud met de verschillende mogelijk-

interview 15

heden van productietechnieken en binnen mijn muziek aan andere dingen refereer, weet je?”, legt ze enthousiast uit. Persoonlijk denk ik dat recensenten het album er voornamelijk uit pikken omdat het vernieuwend klinkt op een vertrouwde manier, voortbordurend op punk en grunge maar met een eigentijdse draai. Vooral het nummer California springt eruit. De bijbehorende video heeft dezelfde vervreemdende, hypnotiserende kwaliteit als het nummer zelf. Erika noemt het haar ‘rapballad’. Het nummer mist een klassieke beat en lijkt mij typisch een track waar producers de shit uit willen remixen. Ze lacht.

“Als DR. DRE belt? Hell yeah!” Ze is gefascineerd door rap. Ze houdt van de FUTURE KIDS, TYLER THE CREATOR, ICE CUBE en KANYE, van wie ze vertelt zijn hele nieuwe album mee te kunnen rappen. “Ik ben zelf ook aan het proberen wat raps te schrijven. In mijn hoofd klinkt het goed, maar toen ik het laatst een vriend liet horen zei hij dat ik als The Fresh Prince of Bel-Air klonk… Dus daar moet ik nog even aan werken!” En dat is ze ook van plan. Haar interesse ligt bij het opzoeken van grenzen, het onverwachte. Als haar tweede album gevuld zal zijn met raps, zal dat in ieder geval tot veel verbazing leiden. Het is duidelijk dat ze haar eigen ding doet, geheel in de traditie van punkrock. Ze representeert de rauwe kant van Hollywood, maar met een aanstekelijk enthousiasme en gevoel voor humor.

’s Avonds geeft ze een showcase in de kelder van Paradiso. Het is redelijk vol, niet uitverkocht. Haar shows in Berlijn en Parijs waren dat wel en de twee shows in Londen de volgende dag zijn dat ook. Het publiek in Paradiso bestaat voornamelijk uit pers en enkele nieuwsgierige Gownsfans. De Amsterdamse crowd kan vaak sceptisch zijn, of in ieder geval afwachtend.Vanavond is geen uitzondering. In dezelfde outfit die Erika ’s middags aanhad, komt ze met haar band op. Ze speelt de nummers van het album en een sublieme cover van DANZIG’s Soul On Fire. De muziek klinkt live nog veel intenser dan op het album en komt goed tot zijn recht in de kleine setting, maar ze verdient veel meer enthousiasme.

Ze probeert het ijs te breken, maakt grapjes. Er is wel respons maar er wordt niet veel bewogen. Aan EMA licht het niet, ze rockt hard en haar stem is weergaloos live. Ik vind het een jammerlijk idee dat ergens in de middle of nowhere in South Dakota het publiek waarschijnlijk tien keer leuker is. Maar de kans is groot dat wanneer ze volgende keer terugkomt, ze voor een uitverkocht Paradiso staat en de zaal uit zijn dak gaat.

WWW.CAMEOUTTANOWHERE.COM

Door TARA VIERBERGEN All images by ALBERT WATSON, Courtesy Kahmann Gallery, Amsterdam

Er gaat geen moment voorbij dat Albert Watson geen camera bij zich draagt. Hij heeft zijn point-and-shoot altijd in zijn broekzak, op zoek naar fascinerend beeld om vast te leggen. Als er iets passeert dat Watson weet te inspireren, iets dat hem emotioneel raakt, dan zal hij er zeker een foto van nemen. Met een bescheiden Schots accent vertelt hij: “Fotografie is een manier van leven. Het moet het meest belangrijke worden, althans wanneer je er je brood mee wilt verdienen. Noem het obsessief, noem het gepassioneerd. Ik prijs mij gelukkig dat ik iets gevonden heb waar ik gepassioneerd over ben.”

HET OEUVRE VAN DE SCHOTSE FOTOGRAAF ALBERT WATSON BESLAAT NAAST INDRUKWEKKENDE PORTRETTEN VAN BEROEMDHEDEN, OOK HONDERDEN COVERS VOOR VOGUE EN EVENZOVEEL COMMERCIALS. MET RECHT EEN FOTOGRAFISCHE DUIZENDPOOT, DIE IN ZIJN WERK VOORAL OP ZOEK IS NAAR DE JUISTE BODY LANGUAGE. BLIND AAN EEN OOG, TEGEN DE ZEVENTIG EN VOOR EEN EERSTE KEER IN AMSTERDAM. EEN GESPREK MET WATSON OVER ZIJN EINDELOZE LIEFDE VOOR DE CAMERA.

Watson kwam voor het eerst met een camera in aanraking op de zolder van zijn ouderlijk huis, waar hij tussen gedateerde prullaria de Kodak Brownie van zijn vader vond. Met de bruine kolos onder zijn arm zocht hij zijn vader op, die hem meteen de beginselen van het fotograferen bijbracht en de twaalfjarige Watson vervolgens twee filmrolletjes toestopte. Twee foto’s maakte hij, van zijn zus, waarvan hij zelf vond dat ze prachtig gelukt waren. Acht jaar na dato was het opnieuw een camera die in de handen van Watson terecht kwam. Dit keer in de vorm van een cadeau van zijn vrouw, speciaal voor zijn 21ste verjaardag. “Het was een heel simpele, kleine camera. De eerste foto die ik ermee schoot herinner ik me nog goed. Ik fotografeerde mijn oudste zoon, toen drie jaar, die zich in de vensterbank had geïnstalleerd. De camera, het voelde zo natuurlijk, zo comfortabel. Toen ik het eenmaal in handen had, realiseerde ik me dat dit was wat ik voor de rest van mijn leven zou moeten doen”, vertelt hij. Het was 1963 en Watson had nog een studie grafisch ontwerp af te ronden in Dundee. Daaropvolgend vertrok hij richting Londen voor een studie film en televisie aan de Royal College of Art, zijn fotocamera geen moment uit het oog verliezend.

leven. Ik had een gezin te onderhouden, dus alles wat op mijn pad kwam, greep ik met beide handen aan. Daarbij had ik in tegenstelling tot sommige andere fotografen geen problemen met commerciële opdrachten.

Ik zag het als een grote uitdaging om een heel voor de hand liggend voorwerp, neem een parfumfles, op een verrassend krachtige manier vast te leggen. Ik geloof dat je prima commercieel én creatief kunt zijn.Vanaf het allereerste begin was het een proces van experimenteren, waarbij ik al doende leerde, en iedere dag een millimeter beter werd. Enkel een millimeter.”

“Technisch vaardig worden had zijn voordelen, maar zeker ook zijn nadelen. Mijn eerdere foto’s waren simpel en naïef, ik vind dit een bepaalde charme hebben. Hoe geraffineerder ik werd, hoe minder naïviteit overbleef. Een snapshot is voor mij nu lastig te maken.

Ik denk te diep na over het technische gedeelte. Over licht, over composities”, vertelt Watson. “Eind jaren tachtig merkte ik dat mijn beelden te zwaar, te sterk werden voor de mode-industrie. Ken je het principe van een tweesnijdend zwaard? Wanneer een zwaard slechts één snijvlak heeft, heeft het ook maar één mogelijkheid. Wanneer het er twee heeft, betekent dit twee mogelijkheden. Je kunt er meer mee, wat over het algemeen aantrekkelijker is.

Maar die extra mogelijkheid is niet per se een extra voordeel”, legt Watson uit terwijl hij met zijn armen in het rond zwaait. “Het moment dat mijn beelden sterker werden, nam de populariteit ervan af binnen de mode-industrie. Daar kunnen ze het niet waarderen wanneer modefoto’s te fotografisch worden. In de jaren zeventig was ik een modefotograaf, in de jaren tachtig werd ik een fotograaf die mode fotografeerde. Grappig is om te zien dat diezelfde beelden na al die jaren meer iconisch worden.

Degenen die ze toen niet waardeerden, vinden ze nu prachtig. Ze hebben duidelijk een langere houdbaarheidsdatum, omdat ze gewichtig zijn.”

Het deel van zijn werk waarmee Watson uiteindelijk de meeste bekendheid verwierf, ligt binnen een categorie waar hij zich naar eigen gevoel allerminst mee kan identificeren: mode.Toch is er van de laatste vijftig jaar geen belangrijk magazine, noch model of ontwerper die niet wordt gerepresenteerd in zijn portfolio. Watson doorziet mode, weet exact welke elementen gebruikt dienen te worden voor het creëren van een volmaakt beeld.

Maar zijn unieke fotografische kijk reikt verder dan de haute couture stukken van Chanel. Portret, stilleven, landschap, hij legt het met eenzelfde souplesse vast. Zijn levensloop achter de camera begon in The City of Angels: “Een beginnend fotograaf in het Los Angeles van de zeventiger jaren beoefende uiteenlopende disciplines binnen de fotografie. Het was er destijds gebruikelijk, normaal. Men beperkte zich niet tot enkel mode, of portret. Simpelweg omdat er nooit voldoende mode gerelateerde opdrachten zouden liggen om van te kunnen leven. Maar, wanneer je jezelf de ene dag bezighield met mode, de andere dag met een auto of een verzekeringsadvertentie, en de dag erna met een stilleven… Dan was er genoeg werk beschikbaar. Hoewel ik Los Angeles in 1976 verruilde voor New York, heb ik mij tot op de dag van vandaag beziggehouden met verschillende disciplines”, aldus Watson. En het is juist deze afwisseling waardoor het fotografenbestaan hem geenszins vermoeit.

“Toen ik me op fotografie besloot te richten, had ik al veel educatie gehad, voornamelijk visuele educatie.Vier jaar was ik grafisch ontwerper, drie jaar bivakkeerde ik op de filmschool. Het technische gedeelte was wat ik nog moest leren.Vervelend vond ik dat, maar noodzakelijk. Ik kon midden in de nacht wakker worden om voor een honderdste keer het instructieboekje van mijn camera door te lezen. Mijn idee was om het technische gedeelte te ‘overwinnen’, omdat dit deuren zou openen naar het creatieve. Een kwestie van trial and error. Je probeert iets, het faalt. Je probeert het op een andere manier en kijkt of dit wel werkt, en zo verder. In het begin was ik vooral geïnteresseerd om van fotografie alleen te kunnen

Links KATE MOSS IN TORN VEIL, MARRAKECH, 1993 / Rechts GABRIELLE REECE, VIVIENNE WESTWOOD, COMÉDIE FRANCAISE, PARIS, 1989

interview 17

Zijn eerste beroemdheid fotografeerde Watson in 1973, in opdracht van Harper’s Bazaar. Het betrof een portret van ALFRED HITCHCOCK voor het kerstnummer van het blad. Met klamme handjes accepteerde Watson deze opdracht. De roemrijke, Britse filmregisseur werd vastgelegd met een dode gans in de hand, die op zijn beurt enkele kerstversiersels om de nek droeg. Het resultaat groeide uit tot een van de beroemdste portretten van de fotograaf. “Dat was mijn idee overigens. Hitchcock met de gans in zijn hand in plaats van fatsoenlijk op een bord. Het eerste weerspiegelde, vond ik, meer de humoristische kant van Hitchcock. Ik bracht Harper’s Bazaar op de hoogte van mijn idee. Deze keurde het goed. Ook Hitchcock zelf vond het een prachtig plan, gelukkig”, vertelt Watson, waarop hij vervolgt: “Maar man, wat was ik zenuwachtig. Het zweet stond op mijn voorhoofd.” Of hij diezelfde zenuwen vandaag de dag nog zou kunnen hebben voor iemand, vraag ik. “Ik denk, nee, ik denk van niet. Na dit eerste portret heb ik talloze indrukwekkende, iconische personen gefotografeerd, van BILL GATES, tot STEVE JOBS, en CONDOLEEZZA RICE. Mensen zoals zij. Groots en machtig. De zenuwen worden vanzelf minder, goddank.”

“Maar geloof mij, beroemdheden kunnen ook goed last hebben van zenuwen wanneer ze gefotografeerd moeten worden. Om ze te ontzenuwen is een vriendelijke toenadering de beste methode, en vervolgens zeg ik iets in de trant van: ‘Luister, ik zal dit klusje snel klaren.’ Gezien snel betekent ‘ik ben spoedig weg hier’, werkt het doorgaans goed”, vertelt Watson. “Het belang van goede communicatie wordt te vaak onderschat.

Het is essentieel dat een model zich zeker voelt, samen met jou. Maar ze moet ook vertrouwen hebben in jou als fotograaf.”

Namen als KEITH RICHARDS, MICK JAGGER, KATE MOSS, ANDY WARHOL en vele, vele anderen poseerden in zijn studio in Manhattan’s West Village. En dan is er nog die ene Royal Wedding.

PRINCE ANDREW en SARAH FERGUSON gaven elkaar het jawoord in 1986, Watson werd aangesteld als officiële fotograaf. “Dat was misschien wel de meest stressvolle bedoening ooit, en de minst creatieve.

Alleen al omdat ik binnen een krap half uur zo’n elf groepen moest portretteren, waarvan de eerste groep uit meer dan zestig man bestond, de tweede uit vijftig, en zo verder. Het was nogal wat. Bij de laatste bruiloft, van William en Kate, pakten ze het overigens beter aan. Daar had de fotograaf weliswaar ook maar een half uur, maar dit keer waren er – volgens mij – slechts vijf groepen. Een wezenlijk verschil, omdat het zodoende veel beter onder controle is te houden. Afijn, het is interessant een keer meegemaakt te hebben, hoewel ik er vrij zeker van ben dat het mijn leven met minstens twee jaar heeft verkort”, lacht Watson.

Hoewel zeventig, piekert Watson er niet over het rustiger aan te doen.

“Wanneer ik volgende week terugkeer naar New York, begin in aan de voorbereidingen van een serie nudes, die ik speciaal voor een show in Parijs maak. Ik ben daar nu in mijn hoofd al constant mee bezig. Het is een creatief proces, waarbij ik veel nadenk over wat te doen.Wat bijvoorbeeld is er nog nooit gedaan, of wat is er nog nooit door mij gedaan?

Je wilt een statement maken dat jou als fotograaf representeert. Het is elke keer weer een strijd die ik moet zien te overwinnen. Hetgeen waar ik nu aan werk, is dat ik dit keer met echte vrouwen wil werken, en niet met modellen. Een echte vrouw heeft een bepaalde sensualiteit waar het een model met haar perfecte lichaam aan ontbreekt. Ik ben dat idee nu een beetje verder aan het uitwerken. Een echte fotograaf gaat immers nooit met pensioen”, knipoogt Watson.

WWW.ALBERTWATSON.NET / WWW.KAHMANNGALLERY.COM DE EXPOSITIE I OBSERVE, EEN SELECTIE VAN 30 ZWART-WIT FOTO’S VAN ALBERT WATSON, IS TOT EN MET 9 JULI TE BEZICHTIGEN BIJ

Links MEN'S FASHION STORY, OLYMPIC STADIUM, BERLIN, 1988 / Rechts CHRISTY TURLINGTON, NEW YORK CITY, 1990

interview 18

KAHMANN GALLERY IN AMSTERDAM

Door STEFFIE HENDERSON Fotografie BARRIE HULLEGIE @ PLeasantly ODD Styling THOMAS VERMEER @ Unit C.M.A Haar en make-up TINA SCHMOLL @ Nina Klein Modellen TRUUS @ Paparazzi en ALAN @ Bananas Assistent fotografie VALERIE FROSSARD Alle kleding DRIES VAN NOTEN SPRING/SUMMER 2011

IN 1986 OPENT HIJ ZIJN EERSTE WINKELTJE IN ANTWERPEN. INMIDDELS ZIJN DAT ZO’N VIERHONDERD VERKOOPPUNTEN WERELDWIJD GEWORDEN EN IS DRIES VAN NOTEN UITGEGROEID TOT EEN SUCCESVOL INTERNATIONAAL GEVESTIGD LABEL. ONDANKS DAT HIJ DE PUBLICITEIT HET LIEFST VERMIJDT, KREEG GLAMCULT TOCH DE KANS DE BESCHEIDEN BELGISCHE ONTWERPER TE SPREKEN.

Er is vrij weinig bekend over het persoonlijke leven van Dries Van Noten. Net als zijn landgenoot MARTIN MARGIELA kiest hij er bewust voor zijn privéleven zoveel mogelijk buiten de schijnwerpers te houden. “Ik leg zoveel van mezelf in de kleding die ik maak. Ik werk er zo hard aan en dat is zo persoonlijk, ik vind dat ik mezelf daarmee genoeg blootgeef ”, vertelt hij. “Het voegt voor mij niets toe als mensen weten hoe ik woon, met welke wagen ik rijdt en naar welke feesten ik ga, integendeel.” De anonimiteit van Antwerpen – in tegenstelling tot Parijs en Milaan kan hij er relatief ongezien over straat – bevalt hem dan ook goed. Nadat hij er opgroeit en eind jaren tachtig afstudeert aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, heeft Van Noten de stad nooit verlaten. Met zijn partner Patrick Vangheluwe woont hij net buiten de stad in een huis uit begin 19e eeuw, waar hij zijn vrije tijd het liefst doorbrengt in zijn geliefde Engelse landschapstuin. Ondanks dat er overeenkomsten te vinden zijn tussen het ontwerpen en tuinieren – de wisseling van de seizoenen, het werken met kleur – zijn het voornamelijk de tegenstellingen tussen de twee die hem aanspreken. “Het is het luchtige en eenvoudige van tuinieren. Het afhankelijk zijn van het weer en het seizoen, dat relativeert. In de mode daarentegen proberen we altijd onze eigen god te zijn. We kunnen kiezen of we het laten regenen of de zon laten schijnen op defilés.”

Met een bekend kleermaker als grootvader, een vader met een eigen boetiek en een moeder die antiek kant en linnen verzamelde, is Van Noten haast voorbestemd ook ‘iets met mode’ te doen. “Ik was de jongste thuis.

Mijn broer en zussen studeerden al aan de universiteit. In plaats van na school naar huis te gaan, ging ik vaak naar de winkel zodat ik niet alleen was. Ik deed mijn huiswerk en hielp af en toe wat mee. Je kunt wel stellen dat ik letterlijk groot ben geworden tussen de kleren.” Al op jonge leeftijd neemt zijn vader hem mee naar Parijs, Milaan en Düsseldorf om inkopen te doen.

Ondanks dat hij het als klein jongentje fascinerend vindt, verkiest hij op latere leeftijd toch het ontwerpen van kleding boven het inkopen en verkopen ervan. “Toen ik mijn studie begon dacht ik dat het een goede basis zou zijn om uiteindelijk de zaak van mijn vader over te nemen. Maar al snel zag ik dat het veel boeiender was om te kunnen ontwerpen. De creatie van kleding trok me enorm aan.” Dit tot grote spijt van zijn vader.

“Mijn vader was er niet heel gelukkig mee”, vertelt hij lachend. Mijn broer en zussen hebben een volledig andere studierichting gekozen, dus op die manier was ik een beetje de laatste hoop.”

verdieping achter de Britse trouwjurken. Dat was nu niet direct de plaats waar mensen creatieve collecties kwamen zoeken.” Om aandacht te trekken voor hun werk maken ze flyers met de tekst Come see the Belgian six. “We hadden allemaal ook nog eens namen die onuitspreekbaar waren in het buitenland, dus er werd al snel gesproken over ‘The Antwerp Six’.”

Van Noten overweegt in die periode zelfs onder een andere naam verder te gaan, maar ziet daar uiteindelijk toch vanaf. “Als ze YOHJI YAMAMOTO kunnen uitspreken, zullen ze Dries Van Noten ook wel kunnen zeggen, dacht ik.”

De daaropvolgende jaren groeit het bedrijf snel. In 1989 verruilt Van Noten zijn eerste bescheiden boetiek – die hij in 1986 opende – voor een vijf verdiepingen tellend pand aan de Nationalenstraat. Ironisch genoeg is het historische gebouw precies de plek waar het bedrijf van de grootste concurrent van zijn grootvader vroeger gevestigd was. Van Noten besluit zoveel mogelijk van de originele staat te behouden, waaronder de naam Het Modepaleis. Een showroom en persbureau in Parijs openen kort daarna, gevolgd door een tweede showroom in Milaan. Met de uit-

breiding van het merk wordt het tijd om na te denken over publiciteit. Dit resulteert in 1992 in zijn eerste mannenshow in Parijs. “We kozen voor het geven van een show omdat het meer mensen tegelijk aanspreekt dan enkel een pagina in een niet zo belangrijk tijdschrift”, aldus Van Noten. Opvallend is dat Dries Van Noten ook tegenwoordig niet adverteert. “Toen we eenmaal met de shows waren begonnen en de firma groter was geworden, dachten we dat het adverteren misschien eerder als nadeel dan als voordeel zou werken. Mensen kochten de kleding inmiddels puur voor de kwaliteit en niet voor de naam en het etiket dat eraan hing.” Daarnaast ziet Van Noten nog meer voordelen. “Als je adverteert moet je jezelf toch in een bepaald hokje plaatsen. Kies je voor een vrouwelijk of mannelijk model, blond of donker, met een zachte of harde uitstraling? Veel mensen voelen zich aangesproken door de kleding omdat ze er geen duidelijk gezicht op kunnen plakken.”

Sinds 2000 is het zes verdiepingen tellende hoofdkantoor van Dries Van Noten gevestigd aan de Godefriduskaai in Antwerpen.Verdeeld over de ruim 5500 vierkante meter huisvesten hier zowel ontwerp, productie, marketing, archief en showroom. In deze showroom op de bovenste verdieping ontvangt Van Noten twee keer per jaar zijn belangrijkste klanten van over de hele wereld. Het atelier is de plek waar de ontwerper de meeste tijd doorbrengt en waar hij jaarlijks vier collecties ontwerpt; twee voor dames en twee voor heren. In tegenstelling tot vele andere ontwerpers ziet hij dus af van de populaire resort- en pre-collecties. “Een collectie moet kunnen rijpen”, legt hij uit. “Tijdens het creëren van een collectie maak ik een heel creatief proces door, dat kost tijd. ” Een subtiel protest tegen het huidige modesysteem? Misschien een beetje. “Wat ik bij de meeste ontwerpers zie is dat de pre-collecties worden gemaakt door de studio, terwijl de ontwerper zelf alleen de hoofdcollectie doet.

Dat wil ik niet. Ik wil niet zo’n ‘snel snel collectie’ in de winkel hangen.

De stukken die ik maak moeten doordacht en juist zijn.” Een ander belangrijk onderdeel van zijn werk bestaat uit het aansturen van zijn werknemers. “Ik probeer mijn team constant te motiveren, te inspireren en artistiek te voeden. Ik vind het belangrijk dat een creatief team je verrast en niet dingen doen doet die teveel in het verlengde liggen; die kan ik zelf ook wel.”

Dat vakmanschap en oog voor detail kenmerkend zijn voor de ontwerper, weet iedereen die zijn werk kent. Dries Van Noten wordt alom geprezen voor zijn subtiele gebruik van kleur, het mixen van prints en etnische invloeden, het fijne handwerk en de feilloze combinaties van klassieke invloeden met moderne stukken. Door de jaren heen ontvangt hij dan ook verschillende onderscheidingen, waaronder misschien wel de belangrijkste in 2008. Hij mag dan de International Award van de prestigieuze Council of Fashion Designers of America (CFDA) in ontvangst nemen. Een award die in het verleden werd uitgereikt aan toonaangevende ontwerpers als MIUCCIA PRADA, ALEXANDER MCQUEEN en JEAN PAUL GAULTIER. Van Noten staat be kend om zijn liefde voor materiaal. “Ik ben daar eigenlijk enorm verwend in”, geeft hij toe. “Door hetgeen ik heb opgebouwd staan alle goede fabrikanten te springen om dingen te ontwikkelen voor ons. Dat is echt een bevoorrechte situatie.”

Hij streeft ernaar traditionele technieken in ere te houden. “Digitaal kun je tegenwoordig alles laten printen, maar toch verlies je heel veel wanneer je

Van Noten omschrijft zijn jeugd als ‘zeer traditioneel’. Hij volgt onderwijs aan een Vlaams jezuïetencollege – een rooms-katholieke religieuze orde – waar hij naar eigen zeggen een goede mo raal en een praktische kijk op het leven vormt. Op zijn achttiende schrijft hij zich in aan de Antwerpse academie. Zowel tijdens als na zijn studie werkt hij freelance voor verschillende commerciële labels. Het geld dat hij verdient investeert hij in zijn eigen collecties, waar hij voornamelijk ’s avonds en ’s nachts aan werkt. Zijn grote doorbraak komt in 1988, als hij samen met WALTER VAN BEIRENDONCK, DIRK BIKKEMBERGS, ANN DEMEULEMEESTER, DIRK VAN SAENE en MARINA YEE – allen in dezelfde periode als Van Noten afgestudeerd in Antwerpen – een busje huurt en op weg gaat naar de modebeurs in Londen. Het is het begin van de befaamde ‘Antwerpse Zes’. “De titel hebben we onszelf een beetje gegeven”, vertelt Van Noten. “Het was ons eerste seizoen in Londen en we hadden een heel slechte locatie; op de derde

interview 21

al het handwerk weglaat. De oude weeftechnieken zoals borduren zijn voor mij essentieel.” De ontwerper hoopt dan ook dat de jongere generatie deze technieken niet verloren zal laten gaan. “Ik vind het fantastisch om samen te werken met de oude huizen die gespecialiseerd zijn in couture. Ik kan op die manier hun kennis en skills gebruiken en moderniseren en zo laten zien dat ook daar nog toekomst voor is.”

Inspiratie voor een collectie kan volgens Van Noten uit verschillende hoeken komen. “Iedere collectie begint met een vaag gesprek. De inspiratie kan allerhande zijn; een film, een stuk poëzie, een geur, een kleur, een foto. Het moet een principe zijn waaruit ik denk een collectie op te kunnen bouwen, dat groeit geleidelijk aan.” Voor de damescollectie voor spring/summer 2011 laat de ontwerper zich in eerste instantie inspireren door de Belgische schilder JEF VERHEYEN, wiens werk zich typeert door het gebruik van licht en kleur. “Ik speelde met het idee daar iets mee te doen. Om te beginnen heb ik onderzoek gedaan naar reflecterende materialen, parelmoerglanzen, dégradé en dergelijke.” Als hij toevallig op een catalogus van antiek Chinees porselein van een veilinghuis in Londen stuit, is de link naar het werk van Verheyen snel gemaakt. “Wanneer je naar Chinees porselein en naar Chinese tekeningen kijkt, zie je dat de bloemen nooit een effen kleur hebben maar altijd een dégradé. Dat vond ik een bijzonder mooie link naar het werk van Jef Verheyen. Beide heel fragiel en

met fantastische kleuren.” De supervrouwelijke, zachte zijden jurkjes vol bloemprints, pastelkleuren en subtiel kleurverloop uit de collectie staan in contrast met de oversized pantalons en colberts met brede schouders.

Het spelen met het mannelijke en vrouwelijke is een terugkerend element in het werk van Van Noten. “Ik breng graag spanning in een collectie.

Een collectie met een of twee elementen vind ik niet voldoende, ik wil er altijd meer. Ik heb enerzijds gekozen voor het hele fragiele, ijle gevoel met transparante stoffen, anderzijds wil ik daar ook weer het stoere inbrengen. Zo is het echte leven ook. Er zijn nauwelijks vrouwen die enkel dat zoetige hebben, iedereen heeft verschillende kanten en dat probeer ik ook in de collectie weer te geven. Dat stoere vind ik heel mooi, het maakt het fragiele nog fragieler.”

Van Noten werkt altijd simultaan aan de dames- en herencollectie. Het is dan ook geen uitzondering dat er een link is tussen beide collecties.

In de herencollectie voor spring/summer 2011 zijn eveneens handgeverfde stoffen terug te vinden. De grof gebleekte jeans en jasjes worden afgewisseld met handgeverfde overhemden waarvan de prints iets weg hebben van Rorschach inktvlekken. Inspiratie voor de herencollectie haalde de ontwerper uit de beginperiode van de skinheads. “De periode voordat het een beetje fout is gelopen zal ik maar zeggen.” Hij komt op het idee als hij het boek Skinhead van fotograaf NICK KNIGHT tegenkomt. “Wat

mij aansprak was het onderliggende. Die subtiel zichtbare agressiviteit vond ik heel mooi. Daar ben ik mee gaan werken en dat heb ik geprobeerd te combineren met de elegantie uit de jaren zeventig.Vandaar die ruwe zijden pakken, getailleerde jasjes en hoge schouders. Die onverwachte combinatie vond ik interessant.” Ook het werken met perceptie is iets waar Van Noten zich graag mee bezighoudt. “Dat is vooral een kwestie van stofontwikkeling. In deze collectie zitten jassen die eruit zien als een tweed, maar eigenlijk gemaakt zijn van een hele fijne nylon waar een knobbelige draad doorheen geweven is. Ondanks dat de stof er op het eerste gezicht nogal zwaar en winters uitziet, is hij eigenlijk volledig transparant als je het van dichtbij bekijkt.” Een ‘coole’ man is momenteel niet meer aan de seizoenen gebonden volgens de ontwerper en draagt een jasje dat hij fijn vindt in de winter ook in de zomer door, maar dan bijvoorbeeld met een katoenen broek. “Ik probeer daar op mijn manier op in te spelen. Zo ontwerp ik truien die eruit zien alsof ze van wol zijn gemaakt, maar eigenlijk bestaan uit een combinatie van linnen en een beetje zijde.”

Van Noten vindt dat de mode op dit moment een interessante periode doormaakt. “Er zijn zoveel verschillende strekkingen en manieren om aan mode te doen, je hebt kleinschalig, je hebt extreem groot, je hebt de high-level, de low-level, de fast fashion, de slow fashion en ga zo maar door. Het is geen gemakkelijke periode, maar wel een boeiende, vol verandering.” Op de vraag of hij weleens aan een eventuele opvolger denkt, reageert hij nuchter.

“Ik denk dat het normaal is om daar over na te denken wanneer je een firma hebt opgebouwd.

Ik heb een verantwoordelijkheid naar alle mensen die jaar in jaar uit voor mij werken, collecties maken, stoffen weven, borduren en de productie regelen. Ik moet er wel over nadenken: ‘wat als’ ik de veelbesproken dood tegenkom of gewoon op een dag besluit ermee te stoppen.” Van plan om te stoppen is Van Noten voorlopig nog niet.

“Zolang ik mezelf maar met elke collectie blijf verrassen. Het mag geen truc worden, dan verliest het de magie.”

WWW.DRIESVANNOTEN.COM

interview 22

interview 24

MIND OF COLOURLESS Fotografie SHAMILA @ Eric Elenbaas Styling HABIB YAHYAOUI Haar MARK VAN WESTEROP voor Bumble&Bumble @ pro-solo.com Make-up YOKAW voor Laura Mercier @ Angelique Hoorn Model JULIET @ A Models Amsterdam Assistent fotografie JASPER ABELS Met dank aan VAN RAVENSTEIN en KABINET

Links Badpak H&M Clutch AMERICAN APPAREL Oorbellen GIANFRANCO FERRÉ via KABINET

Rechts Top EPISODE Hotpants AMERICAN APPAREL Oorbellen GIANFRANCO FERRÉ via KABINET

Blouse DRIES VAN NOTEN via VAN RAVENSTEIN Oorbellen GIANFRANCO FERRÉ via KABINET Kristallen ring SWAROVSKI Ring met uil ERICKSON BEAMON

Links Boven Top DRIES VAN NOTEN via VAN RAVENSTEIN Rokje EPISODE Schoenen H&M Zonnebril LINDA FARROW X DRIES VAN NOTEN Ring ERICKSON BEAMON Onder Jasje ARRONDISSEMENT AQ1 via KABINET Hotpants en clutch AMERICAN APPAREL Oorbellen GIANFRANCO FERRÉ

Badpak NIAGARA via VAN RAVENSTEIN Ketting DRIES VAN NOTEN via VAN RAVENSTEIN Oorbellen GIANFRANCO FERRÉ via KABINET

SURF SOLAR Fotografie MARCO VAN RIJT @ Eric Elenbaas Styling JEAN-PAUL PAULA Haar en make-up JUDITH NEYENS voor Chanel @ NCL Representation Model RUTGER DERKSEN @ Ulla models

Links Pak ACNE via SPRMRKT Sandalen YVES SAINT LAURENT via Paul Warmer

Rechts Colbert NEIL BARRETT Tuigje MASAHIKO MARUYAMA via SPRMRKT

Links Jas DIESEL Broek JULIUS via SPRMRKT Schoenen GUCCI via Paul Warmer

Rechts T-shirt RICK OWENS via SPRMRKT Broek ZEGNA Schoenen RICK OWENS via SPRMRKT

Links Pak MAISON MARTIN MARGIELA via SPRMRKT Top ANN DEMEULEMEESTER via Ennu Schoenen BALENCIAGA via Paul Warmer

Rechts Jas JUNYA WATANABE via Ennu Shorts DRIES VAN NOTEN via Ennu Schoenen ZEGNA

T N A W WE T R A R U O Y

VEROVER DE KUNSTWERELD! TOON JE WERK VAN 28 OKTOBER TOT 1 NOVEMBER OP DE BLOOOM IN KEULEN (DUITSLAND) AAN MEER DAN 30.000 KUNSTLIEFHEBBERS.

DOE MEE AAN DE BLOOOM AWARD

BY WARSTEINER! INSCHRIJVEN KAN TOT 31 JULI 2011 (WERK VAN MAX. 2 JAAR OUD) MEER INFORMATIE VIND JE OP FACEBOOK.COM/WARSTEINERNL BLOOOMAWARD.DE

LOWLANDS Door TARA VIERBERGEN

OP HET FESTIVALTERREIN VAN BIDDINGHUIZEN WORDEN DEZE NEGENTIENDE EDITIE VAN LOWLANDS – TRADITIEGETROUW – GROTE NAMEN ALS INTERPOL, ARCTIC MONKEYS EN PAUL KALKBRENNER AFGEWISSELD MET HETE, JONGE ACTS ALS WARPAINT EN ANNA CALVI. HET FESTIVAL, INMIDDELS OOK GEROEMD OM ZIJN COMEDY-, LITERATUUR- EN THEATERPROGRAMMA, IS REEDS MAANDEN UITVERKOCHT, MAAR DAT WEERHOUDT ONS ER NIET VAN EEN GREEP UIT HET AANBOD TE DOEN. VOOR DE LUCKY FEW OM ZICH OP TE VERHEUGEN, VOOR DE THUISBLIJVERS OM ACHTERAF TOCH EEN BEETJE MEE TE KUNNEN PRATEN. THE NAKED & FAMOUS Zeitgeist blijkt een sleutelwoord voor een band die vanuit een naar eigen zeggen tamelijk geïsoleerd Nieuw-Zeeland redelijk wat bekendheid verwierf op zo’n beetje elk continent.

Naar eigen zeggen waren ze er met de juiste sound op het juiste moment. Die sound is eventueel te typeren als combinatie van het intieme samenspel van The XX, de electropop van MGMT en de dissonantie van Nine Inch Nails. De vijf jonge Aucklanders zijn nauwelijks drie jaar geleden bij elkaar gebracht door zangeres Alisa Xayalith en zanger / gitarist Thom Powers. Along the way schakelden ze de helpende hand in van schoolgenoot Aaron Short. Gedrieën dokterden ze een eigen geluid uit, dan wel in de studio van school, dan wel in de slaapkamer. Na enkele jaren en twee EP’s verder wist de band het succesvolle debuutalbum Passive Me, Aggressive You te produceren en daaruit de evenzo succesvolle single Young Blood te halen.

CRYSTAL FIGHTERS Gedurende zijn bezoeken aan thuisfront Baskenland schreef hij een dagboek waarin mede de opzet van een opera genaamd Crystal Fighters werd genoteerd. Tientallen jaren na dato vond kleindochter Laure het dagboek van deze inmiddels overleden man. Met de onvoltooide opera keerde zij terug naar haar woonplaats Londen. Daar verzamelde ze enkele CRYSTAL FIGHTERS capabele vrienden om het werk dat haar grootvader eens begon te volbrengen. Tijdens de voltooiing raakten Laure en partners Gilbert, Graham, Sebastian en Mimi gefascineerd door de Spaanse instrumenten met hun enigszins duistere, folky klanken. Het viertal besloot deze klanken te combineren met typisch Londense, rauwe basslines. Het mondde uit in een eerste single van de band Crystal Fighters. I Love London werd een succes. Evenals Xtatic Truth en Plage, allen afkomstig van debuutalbum Star Of Love.Voor een tweede maal staan ze op Lowlands.

FLEET FOXES Frontman Robin Pecknold zei eens dat de muziek die hij met zijn band maakt, zich niet leent voor een zaal waarin zesduizend man staan.Toegegeven: het repertoire van Fleet Foxes leent zich inderdaad perfect voor een intieme setting. Zonder al te veel spektakel speelt het viertal uit Seattle hun met harmonie doordrenkte folkrock. Hierbij delen de mannen een zekere voorliefde voor akoestische gitaren, mandolines, hakkeborden, en al wat in harmonie bespeeld kan worden. De kalmte waarmee de mannen op het podium staan, of zitten, is fascinerend om naar te kijken. Frontman Robin Pecknold wordt bij het schrijven van nummers duidelijk beïnvloed door grote namen uit de jaren zestig. Niet vreemd, aangezien de muziek van Bob Dylan, Neil Young en The Beach Boys alom vertegenwoordigd waren in huize Pecknold.

JAMES BLAKE De klassieke muziek en jazz die zijn ouders met enige regelmaat beluisterden, zorgden ervoor dat James Blake op zesjarige leeftijd al zingend achter de piano kroop. Uiteindelijk leidde dit tot een studie Popular Music aan

Goldsmiths University in Londen. Liefde voor de elektronische muziek ontwikkelde Blake later, toen hij dubstep duo Digital Mystikz in het vizier kreeg. Garage, grime, dubstep. Intrigerend vond hij het. Precies waarop hij had gewacht, zonder zich daarvan bewust te zijn. Met dit nieuwe inzicht wist Blake zich binnen enkele jaren neer te zetten als breker van bestaande muzikale barrières. Zijn JAMES BLAKE cover van Feist’s Limit To Your Love leverde een eerste bewijs.

Het repertoire van Blake, losjes gebaseerd op dubstep, laat een knap staaltje songwriting en elektronische productie zien. Bovendien bevatten de nummers van deze producer een verbazingwekkende bezieling. De sound in combinatie met de stem, de stilten, het ritme, of het gebrek daaraan, zorgt voor die typerende spanning à la James Blake.

JOAN AS POLICE WOMAN Evenals debuut Real Life, propageert Joan as Police Woman op haar meest recente album positiviteit. The Deep Field begint met de woorden “I want you to fall in love with me”, en ontvouwt vervolgens in een vurige lust voor het leven. Naar eigen zeggen is dit album het meest open, optimistische exemplaar in het oeuvre van Joan, die inmiddels al redelijk wat jaren meedraait – in 1999 speelde ze nog bij Antony and the Johnsons.

Geïnspireerd door Stevie Wonder en zijn positieve instelling, schreef ze nummers over hoop, openheid en vrijheid. Dit optimisme is geen vanzelfsprekendheid in het leven van Joan. Kort nadat ze werd geboren in een tehuis voor ongetrouwde tienermoeders, werd ze opgegeven ter adoptie. Op achtjarige leeftijd kreeg ze een viool in handen, waarop ze destijds nog symfonieën van Beethoven speelde. Nu is haar sound te omschrijven als een mengeling van rock, punk en soul.

FOSTER THE PEOPLE Atmosferisch, psychedelisch, dans georiënteerd. Het drietal waaruit Foster the People bestaat, vindt zijn oorsprong in het Los Angeles van 2009. Waar Mark Foster, Mark Pontius en Cubbie Fink een gezamenlijke passie voor muziek praktiseerden. Er lag aanvankelijk geen plan op tafel wat betreft de formatie van een band, laat staan het opnemen van een album. Foster timmerde aan de weg als singer songwriter, de andere twee waren wat betreft een band al voorzien. De nuchtere, spontane instelling van de drie leverde hen uiteindelijk debuutalbum Torches op.

Volgens Foster kent dit album geen strakke grenzen.

Het is enerzijds guitar driven, anderzijds elektronisch met een vleugje Motown. Feit is dat Foster intens geniet van zijn tamelijk nieuwe, muzikale dagbesteding. Anders dan zijn functie als pizzabezorger.

THE GASLAMP KILLER Bij zijn ouders bekend als William Benjamin Bensus sen, maar in de avonduren opereert deze in Los Angeles gesitueerde dj onder een andere titel: The Gaslamp THE GASLAMP KILLER Killer. Opgegroeid met de muziek van Jimi Hendrix en Dr. Dre, later met DJ Shadow, ging Bensussen op zijn zestiende aan de slag achter de draaitafel. Alles wat hij in handen kreeg, gebruikte hij voor een van zijn mixen: disco, rock, funk, jazz, hiphop. Het resultaat bracht hij aan de man in zijn toenmalige woonplaats San Diego, op het Gaslamp District om precies te zijn. Tot op de dag van vandaag claimt The Gaslamp Killer hiphop te produceren in plaats van de rauwe dupstep waar velen over spreken. Zijn sound is dark, moody en uiterst belangrijk: dansbaar, met inderdaad een zweempje hiphop. Afijn, feit is dat wanneer Bensussen achter de tafel staat, het publiek gegarandeerd een feestje voorgeschoteld krijgt.

FLEET FOXES

Lowlands vindt plaats van 19 t/m 21 augustus. De muziek line-up tot nu: AGNES OBEL, AISHA ALI, ANNA CALVI, APHEX TWIN, ARCTIC MONKEYS, BUDZILLUS, BULLET FOR MY VALENTINE, LE BUTCHERETTES, CHEF’SPECIAL, CRYSTAL CASTLES, DEUS, DE WOLFF, FLEET FOXES, FLOGGING MOLLY, HANDSOME POETS, HAPPY CAMPER, INTERPOL, JEUGD VAN TEGENWOORDIG, JUNGLE BY NIGHT, JUNIP, LYKKE LI, MATTHEW DEAR (LIVE BAND), MAYER HAWTHORNE & THE COUNTY, MILES KANE, THE NAKED AND FAMOUS, NATIONAAL JEUGD JAZZ ORKEST O.L.V. BENJAMIN HERMAN, NOAH & THE WHALE, THE OFFSPRING, OMAR SOULEYMAN, PAUL KALKBRENNER (LIVE), RESIDENTIE ORKEST, RISE AGAINST, SKRILLEX, SKUNK ANANSIE, SUUNS, TRENTEMØLLER, UNDEROATH, WARPAINT, WILL AND THE PEOPLE, WITHIN TEMPTATION, THE WOMBATS. Voor meer informatie: www.lowlands.nl

PUMA SOCIAL CLUB Met de lancering van PUMA Social – een nieuwe campagne die gericht is op de AfterHours Athletes over de hele wereld – zorgt het merk voor een vrolijke en ironische blik op de sportcultuur. PUMA Social is een initiatief waarbij liefhebbers van old school activiteiten online en offline samen kunnen komen voor een social talk en vriendschappelijke wedstrijden. De Social Clubs duiken overal ter wereld op; van Berlijn en Londen tot Los Angeles en Tokio. De kick-off in Amsterdam vond plaats in de Wester unie. In een decor vol krijtbordmuren, onbewerkt hout, gegolfd staal, neonlichten en pluchen loungemeubels kwamen klassiekers als cardioke, ping pong en tafelvoetbal weer tot leven.

Op de hoogte blijven van alle ins en outs over PUMA Social? Check dan ook eens de site.

WWW.PUMA.COM/SOCIAL

VOLTT LOVES SUMMER FESTIVAL Door TARA VIERBERGEN

VOOR EEN ZESDE MAAL WORDT DE NDSM-WERF IN AMSTERDAM OP 27 AUGUSTUS GEREEDGEMAAKT VOOR EEN NIEUWE EDITIE VAN HET VOLTT LOVES SUMMER FESTIVAL. OP TWEE PODIA AAN HET WATER IS HET DE HELE DAG GENIETEN VAN MENIG NATIONAAL EN INTERNATIONAAL ELEKTRONISCH ARTIEST. OF DIT NU TECHNO, MINIMAL, DUB, DUBSTEP OF HOUSE BETEKENT: ZOMERS IS HET ER SOWIESO. GLAMCULT SELECTEERDE EEN PAAR BUITENGEWONE ACTS.

BENOIT & SERGIO Benoit spaart synthesizers, Sergio boeken. Zie daar de geheime wapens van het FransAmerikaanse muziekduo Benoit & Sergio, dat een intelligente combinatie van synthpop en dance brengt: verhalend, weemoedig en, niet onbelangrijk, dansbaar! Nadat ze elkaar in 2008 op een feestje in Washington DC leerden kennen, brachten Benoit & Sergio eind 2009 hun eerste EP uit: het trippy What I’ve Lost. Hun invloeden reiken verder dan de standaard house en techno klassieken: van Talking Heads, Pavement, Paul Simon en Roxy Music tot contemporaine electro van Isolée,Thomas Melchior en Ricardo Villalobos. Het resulteert in originele, warme dance melodieën aangevuld met de heerlijke, licht melancholieke vocals van Sergio: “I love girls with legs like a Ferrari (…)You need a poetry to turn these girls on.” Dit jaar vinden verschillende EP’s hun weg naar het publiek via DFA, Spectral en Visionquest.

DJ KOZE Midden jaren negentig werkte Stefan Kozalla, beter bekend als DJ Koze, zich op zijn gemakje omhoog binnen de Duitse hiphopscene. Samen met zijn band Fischmob beleefde hij in Duitsland een doorDJ KOZE braak toen in 1998 debuut Power werd uitgebracht.

Hoewel dit van Kozalla een succesvol popartiest maakte, verlangde hij er altijd naar te experimenteren met andere vormen van elektronische muziek. Zo gezegd, zo gedaan. Na verloop van tijd vond Kozalla zichzelf achter de draaitafel van Hamburg’s trio International Pony. Debuut We Love Music werd dusdanig positief ontvangen dat Norman Cook (Fatboy Slim) de jongens een contract aanbood via zijn label Skint. Inmiddels is Kozalla naast een opnieuw positief ontvangen album, Kosi Comes Around, ook een alter-ego rijker: Adolf Noise.

MAGDA Momenteel gevestigd in de stad die haar houding ten opzichte van het leven het best weet te weerspiegelen, Berlijn. Experimenteel, vooruitstrevend en afkerig voor creatieve beperking. De van origine Poolse Magdalena Chojnacka, ook wel bekend als Magda, ontwikkelde haar bekwaamheid achter de draaitafel in Detroit. Daar waar genres als minimal, techno, electro en house bijeen kwamen en een goede leerschool vormden voor de nog onervaren Poolse. Richie Hawtin, de man achter het label Minus, speelde een belangrijke rol als het gaat om de carrière van Magda.

MAGDA Zo was Hawtin degene die haar minimal techno bijbracht. Een stijl die ze tot nu toe praktiseert. Daarnaast bood hij haar een podium om zich verder te ontwikkelen. Het resulteerde in een internationale carrière en uiteindelijk een eigen label: Items & Things.

HENRIK SCHWARZ Muziek komt van binnenuit, niet van buitenaf, vindt Henrik Schwarz. De Berlijnse dj stelt dat een mens in zijn leven onbewust op zoek gaat naar de muziek die hij van binnen voelt. Er bestaan volgens Schwarz dus geen invloeden van buitenaf die de natuurlijke, aangeboren smaak aantasten. Totaal gefascineerd door de nieuwe computer van een vriend, besloot hij begin jaren negentig eigen tracks te produceren met enkele drum machines en synths. In lokale clubs introduceerde hij zichzelf als dj en selfmade keyboardspeler.

Schwarz was altijd zeer geboeid door Afrikaanse ritmes, maar zeker ook door rap en hiphop, waarvan hij graag de samples opspeurde om zo de originele records te achterhalen – vaak waren dit jazz en funk platen. Rond diezelfde tijd drong techno door tot Europa. Nieuwe muziek, dus interessant voor een jonge, nog zoekende dj die geen instrument maar wel de synth en drum machine bespeelde. In korte tijd zag Schwarz zijn live show uitgroeien tot een van de meest gevraagde acts binnen de dancescene.

SCION FEAT TIKIMAN Pure reggae in de blender met evenzo pure techno. Rhythm and Sound (Mark Ernestus en Moritz von Oswald) en Paul St. Hilaire (Tikiman) durfden het aan.

Deze samenwerking leidde tot het Showcase album, waarop de warme klanken van Tikiman’s vocalen gecombineerd werden met de atmosferische sound van Ernestus en Von Oswald.Voor de muziekhistorie een bepalend album, gezien reggae bij technofanaten werd ge(her)introduceerd, en techno bij reggaefanaSCION ten. Een geslaagd project dus dat een duurzame erfenis achterliet. Duurzaam omdat nu Scion (René Löwe en Peter Kuschnereit) het stokje overneemt van Rhythm and Sound, deze wilde de nummers niet live spelen. Aan Scion, die overigens al twee decennia meedraait in de Berlijnse technoscene, de eer om met de originele tracks van Showcase een set te bouwen om deze live met Tikiman aan de man te brengen.

ACTRESS Londenaar Darren Cunningham is geen vrouw. Helemaal niet.Toch koos hij Actress als zijn pseudoniem. Wellicht een wat verstrooide keuze, maar het typeert zijn eveneens blurry muziek des te beter. Al sinds hij zich kan herinneren bonst hij op voorwerpen, neuriet en zingt hij. Inspiratie haalt hij uit de boeken die hij leest, muziek die hij tegenkomt op YouTube, kunst die hij bezichtigt in galeries en uit zijn directe omgeving. Hazyville, het debuut dat Cunningham in 2008 uitbracht, staat bol van de house en hiphop beats en kende destijds geen gelijke. Het jaar van zijn debuut richtte Cunningham ook zijn label Werk Discs op, waarmee hij van Zomby’s Where Were U In ’92 een bescheiden hit maakte. Experimentele techno vind je op het tweede album Splazsh, uitgebracht door Honest Jon’s. Hoewel door media de hemel in geprezen, blijft Cunningham met beide beentjes op de grond.

LOCO DICE Wereldburger Loco Dice heeft niet alleen al meer dan een decennium een residency in zijn hometown club Tribehouse in Düsseldorf, maar trad ook jarenlang op in Ibiza’s DC 10. Zijn roots liggen echter in de hiphop. Artiesten als Snoop Dogg en Dr. Dre beïnvloedden zijn vroege hiphop sound. Inmiddels is hij daar met zijn atmosferische diepe techno ver van afgedwaald. Maar de Amerikaanse hiphop en ook de NoordAfrikaanse folk en funk die hij hoorde in de keuken van zijn Tunesische moeder, zijn wel degelijk terug te horen in zijn tracks. Sowieso vormt het leven op straat, met zijn vele subculturen, een grote inspiratie voor de soundtracks die Loco Dice keer op keer uit zijn studio tovert. Met collega Martin Buttrich runt hij sinds 2007 zijn eigen Desolat label.

Ook te zien en te horen tijdens Voltt: Scuba (Hotflush, UK), Mathias Kaden & Marek Hemman (Freude am Tanzen, DE), Minilogue (Traum, SE), Polder (100% Pure, NL), The Advent (Kombination Research, UK), Paul Ritch (Quartz, FR), Mohlao (Field Records, BE), Bart Skils (Voltt, NL) Kijk voor het volledige programma en tickets op www.voltt.com

festival 41

9 & 10 JULI 2011 CULTUURPARK WESTERGASFABRIEK AMSTERDAM

CRYSTAL FIGHTERS FLYING LOTUS THE GASLAMP KILLER JAMIE WOON APPARAT BAND CUT CHEMIST BURAKA SOM SISTEMA SELAH SUE ,

,

,

,

,

,

,

,

BUGGE WESSELTOFT & HENRIK SCHWARZ, BUDOS BAND, CHROMEO, JUNIOR BOYS, JUNGLE BY NIGHT, DÂM FUNK & MASTER BLAZTER, KAKKMADDAFAKKA, JOKER, RUSTIE, MOUNT KIMBIE, HUDSON MOHAWKE, CINNAMAN, GOMES, YACHT, ESKMO, FOOL’S GOLD, RIMER LONDON, MR. SAKITUMI, JORN LIEFDESHUIS, DORIAN CONCEPT, FLOATING POINTS, DEKMANTEL SOUNDSYSTEM, PALMBOMEN, TOM TRAGO LIVE, ST. PROPRE & AWANTO 3, PITTO ‘ARE CLOSER’, THE SUBS, SINDEN, DJ KOZE, SAN PROPER LIVE and more

PITCHFESTIVAL.NL

PARTNERS

Door MARICKE NIEUWDORP

JIM TAIHUTTU EN VICTOR PONTEN OVER HUN SPEELFILMDEBUUT RABAT

(UNTITLED) Regie: Jonathan Parker, Manfred Baumann.

Met: Adam Goldberg, Marley Shelton, e.a.

Te zien vanaf 2 juni

De één groeide op met TeleKids en Spielberg-spektakelfilms, de ander keek als kind amper televisie en rekent klassiekers als Ben Hur en werk van Jacques Tati tot zijn eerste kennismaking met film. Ondanks hun uiteenlopende mediaopvoeding, hebben respectievelijk Jim Taihuttu (1981) en Victor Ponten (1981) een heel eigen, gezamenlijke kijk op de verschillende media. Samen vormen ze sinds 2004 de basis van Habbekrats.

De new school reclame- en filmmakers leverden videoclips voor artiesten als Pete Philly & Perquisite, DuvelDuvel en De Jeugd van Tegenwoordig, maakten korte films en werkten voor merken als Het Parool, Jameson en Nike. Rabat is hun speelfilmdebuut. Victor: “We hebben onszelf altijd uitgedaagd om verhalen te vertellen, in wat voor vorm dan ook. Speelfilm was al vroeg een doel waar we naartoe werkten.”

In Rabat reizen de drie jeugdvrienden Nadir, Abdel en Zakaria van Amsterdam naar Rabat, een road trip die in het teken staat van vriendschap, verrassende ontmoetingen en het begin van een volwassen toekomst.

De debuutfilm van Ponten en Taihuttu is niet direct in een hokje te plaatsen, al heeft het duo helder voor ogen voor wie Rabat bedoeld is.Victor: “We zouden onszelf geen marketinggenieën willen noemen, maar we denken wel bij alles wat we maken na of er mensen zijn die het willen zien. Rabat is inderdaad lastig te plaatsen, maar interessant voor mensen die een jaar of zes geleden naar Shouf Shouf Habibi! gingen en nu toe zijn aan een serieuzere film, op een andere manier willen kijken naar de wereld.” Jim vult aan: Rabat is ook gemaakt voor mensen die geïnteresseerd zijn in de multiculturele samenleving en op zoek zijn naar de toekomst van hun eigen land.” Bestemd dus voor jongens als Nadir, Abdel en Zakaria, maar ook voor mensen die zich afvragen wie die jongens toch zijn die op de hoek hangen. Jim: “Het is misschien wel de eerste keer dat je zo dichtbij dit soort jongens hebt gestaan, misschien wel de eerste keer dat je ziet wat er in ze omgaat; het in twee werelden staan, soms niet geaccepteerd worden, maar aan de ene kant ook niet durven die acceptatie te zoeken.”

De Habbekrats-mannen – ambitieus als altijd – willen met Rabat bovendien het Nederlandse filmlandschap verfrissen.

Want van wat er momenteel op eigen bodem gemaakt wordt, herkennen ze zich in bijna niets. Jim: “Waar zijn de Neder JIM TAIHUTTU & VICTOR PONTEN / Foto ALEX WUIJTS landse Pedro Almodóvars, Tom Tykwers, Alejandro González Iñárritu’s? Er zijn hier maar twee hokjes: de succesvolle formulefilm en de super artistieke film die miljoenen euro kost, fantastisch gevonden wordt door enkele recensenten, maar waar geen hond op afkomt.” Alleen Langer Licht (2006, David Lammers) wordt inspirerend gevonden. Net als de New Kids-film van hun vrienden Steffen Haars en Flip van der Kuil.Victor: “Vooral vanuit makersoogpunt is het inspirerend, al heeft het een heel ander product als resultaat. Flip en Steffen hebben een beetje dezelfde mentaliteit; we maken gewoon wat we willen en anders maken we niks.”

“Please, don't let this be another 'but is it art'-discussion!” Het zal niet de eerste keer zijn dat een galeriehouder uitvalt naar een stamelende cultuurbarbaar die experimentele, hedendaagse kunst niet op waarde weet te schatten. Iedereen kent ‘m wel; het type dat voor een modern schilderij gaat staan en schamper opmerkt dat zijn kleine neefje van zeven jaar zulks zo uit z’n mouw schut. Deze onwetenden zijn de grootste vijanden van galeriehoudster Madeleine (Shelton), die wild enthousiast is over ‘haar’ opgezette, parelkettingdragende koe en een uiterst serieus verfrommeld propje papier. De ‘briljante’ kunstenaar in kwestie (de Britse ex-voetballer Vinnie Jones) is arrogant genoeg om haar adoratie volstrekt normaal te vinden. Madeleine heeft sowieso een aparte smaak; ze houdt als enige van het a-melodieuze lawaai dat de good for nothing-muzikant Adrian (Goldberg) ten gehore brengt. De hardcore cynicus is dan ook stomverbaasd dat zij voor hem en zijn onbegrepen levenswerk valt. Deze satire schijnt een bij vlagen heerlijk, droogkomisch licht op een onuitstaanbaar hoogdravende kunstscene – én de mensen die geen zak van de hele toestand snappen. De kracht zit ‘m in de kleine grapjes en venijnige dialogen.

Zoals hoe een venijnige muziekrecensent zijn mening over Adrians composities argeloos en Woody Allen-style uit de doeken doet: “Some of his concepts are okay, but I hate all his work.” Op momenten waar een en ander helemaal in het idiote wordt getrokken, valt er helaas minder te lachen. Te plat. Te makkelijk. En stiekem is (Untitled) naast een grotestadssatire ook gewoon een onvervalste, middelmatige romantische komedie. Ook best aardig, maar daar hebben we er net iets teveel van gezien. Komedie/satire

RABAT DRAAIT VANAF 9 JUNI IN DE BIOSCOOP.

MY SON, MY SON WHAT HAVE YE DONE?

HAPPYTHANKYOU MOREPLEASE

CLUB ZEUS

LE GAMIN AU VÉLO

Regie: Werner Herzog.

Met: Michael Shannon, Chloë Sevigny, e.a.

Te zien vanaf 16 juni.

Regie: Josh Radnor.

Met: Josh Radnor, Malin Akerman, e.a.

Te zien vanaf 30 juni.

Regie: David Verbeek.

Met: Ray Zhao, Qi Zheng, e.a.

Te zien vanaf 9 juni.

Regie: Jean-Pierre & Luc Dardenne.

Met: Cécile De France, Thomas Doret, e.a.

Te zien vanaf 21 juli.

In een keurige buitenwijk in San Diego vermoordt een volwassen zoon zijn moeder. Wanneer rechercheur Willem Dafoe met collega’s arriveert is het dus niet de vraag wíe de moordenaar is, maar waarom Brad zijn moeder zo bruut om het leven bracht met een zwaard. Terwijl Brad twee gijzelaars gevangen houdt, ondervraagt de politieman de vriendin van de moordenaar (Sevigny) en de regisseur van het toneelstuk over Oedipus, waarin Brad speelde. De gesprekken en flashbacks maken steeds meer duidelijk over de toedracht.

De film, die deels gebruik maakt van oude mythen en deels op ware gebeurtenissen is gestoeld, werd geproduceerd door David Lynch. Film- en documentairemaker Herzog (Rescue Dawn, Encounters at the End of the World) zet wederom z’n onderkoelde toon in, met een vleugje absurdisme dat ge makkelijk uit de koker van Lynch zou kunnen komen. De locaties en styling – flamingo’s! – zijn fantastisch, de muziek is opmerkelijk en de stillevens van personages prettig be vreemdend. De film ziet er zelfs dermate gestileerd en beeldschoon uit, dat de beelden eigenlijk interessanter zijn dan de personages en het verhaal bij elkaar. Dat kan Herzog beter!

Misdaaddrama

Ach, de gekwelde jonge schrijver! Bijna-dertiger Sam woont in New York en is aspirerend schrijver. Hij weet alleen niet hoe te beginnen. Zijn jeugd was niet verrot en zijn liefdesleven non-existent; daar kan hij geen inspiratie uit halen.

En met verveling doe je weinig. Op een dag vindt hij een dakloos jongetje, dat hij zomaar mee naar huis neemt. Ook al zonder na te denken nodigt hij een barmeisje annex zangeres (Kate Mara) uit om drie dagen bij hem te komen wonen, als ultieme relatietest. Sams huis is nu vol, net als zijn anders zo lege leven. Zijn goede vriendin Annie (Akerman) maakt zich zorgen over de nieuwe, opmerkelijke levenskeuzes van haar anders zo cynische vriend. Hoewel dit komische drama vele platgetreden paden betreedt waar het gaat om ontwikkeling van sommige personages, kun je weinig anders dan vallen voor Radnor. Je hebt ’t in allerlei variaties al eens eerder gezien, maar niet met zo’n aandoenlijk, naïef en tegelijkertijd arrogant personage met de zelfrelativering van een puber in de spotlights. Niet heel geslaagd, toch sympathiek. Komedie/drama

De Nederlandse David Verbeek is geen vreemde in Azië.

Hij woonde er geruime tijd en maakte eerder onder meer Shanghai Trance (locatie China) en R U There (locatie Taipei, Taiwan).Veelal met lokale acteurs en in het Chinees. Ook in Club Zeus maakt Verbeek gebruik van de Chinese metro pool Shanghai. We volgen er twee professionele hostboy’s.

Twintigers die ’s nachts geld verdienen met het entertainen van rijke vrouwen. Overdag leven ze samen als broers. Sly, de oudste, is van plan de jongere uit te kopen, maar hun bazin voelt er niets voor haar nieuwste geldbron te laten gaan. Op magische wijze weet de Nederlandse regisseur de oosterse geest mooi te vangen. Zijn beelden van de stad die sneller groeit dan haar inwoners, zijn oogstrelend en ontwortelend tegelijkertijd. Net als in R U There maakt Verbeek – zij het subtieler en geslaagder – gebruik van virtual reality. Herkenbaar uit sommige van zijn vorige films is de afstandelijkheid; de moeilijk te overbruggen afstand tussen de personages en de kijker. Het blijkt gevoelsmatig best ingewikkeld om met deze jongens mee te leven. Drama

Je voelt haarfijn aan dat het vanaf scène één alleen nog maar ellendiger kan worden. De 11-jarige Cyril probeert tevergeefs zijn vader te bellen vanuit de opvang waar hij al een tijdje verblijft. Blijkbaar is deze vertrokken zonder zijn nieuwe adres door te geven. Cyril besluit aan zijn verzorgers te ontsnappen om ‘m zelf te gaan opzoeken in hun oude flat. Zonder resultaat. Net voordat hij weer in de kraag gevat wordt, ontmoet hij een kapster uit de buurt. Zij trekt zich het lot van de jongen aan en neemt hem vervolgens weekenden in huis. Ondanks haar goede zorgen kan ze niet voorkomen dat de breekbare jongen vele teleurstellingen te verwerken krijgt. De Belgische gebroeders Dardenne (Rosetta, L’enfant) staan bekend om hun realistische, sociaal maatschappelijke drama’s, die zich veelal afspelen op grauwe locaties en in de onderlaag van de samenleving. De 13-jarige Doret is een fantastisch hoofdrolspelertje die de woede en rusteloosheid van zijn personage geloofwaardig overbrengt. De gebroeders filmden dit keer midden in de zomer en zetten, hoewel schaars, muziek in. Groen, rustgevende klanken, een moeder Theresa; hebben de heren dan toch hoop? Drama

film 43

LADY GAGA Born This Way Universal

CLOUD CONTROL

MINI MANSIONS

Bliss Release

Mini Mansions

Ivy League Records/Pias

Rekords Rekords/Munich

Hoe kun je retro klinken zonder retro te klinken, that’s the question.Want ja, bij het beluisteren van Bliss Release van het Australische Cloud Control hoor je veel verleden:West Coast psychedelica vol orgeltjes, tamboerijnen en karakteristieke gitaren. Maar nee, achterhaald klinkt het niet. Het grootste compliment gaat naar de samenzang want oef, de folky koortjes zijn prachtig. In het akoestische Hollow Drums zijn die vocalen echt te voelen. Meditation Song tript en This Is What I Said is The Monkees meets Vampire Weekend poppy.

Net als bij Sleepy Sun vorig jaar, gaat Cloud Control voor die nieuwe oude sound. Hipness in plaats van hippies.

Door ANNA NITA Talloze nummer één hits, Grammy’s, knielende fashion designers en miljoenen monsters aan haar zijde, ja Gaga deed een imposante global intrede. Vleesjurken, mysterieuze tattoo’s, verzonnen extra geslachtsdelen, steeds weer weet de Amerikaanse de wereld in beroering te brengen. Ook dit keer; de cover van Born This Way werd uitgeroepen tot een van de meest lelijke ever. De half motor, half Gaga (inclusief duivelshoorntjes) cover is inderdaad schuwlelijk. Maar fan of niet, Gaga’s Monster Ball Tour toont aan dat ze niet alleen een ster is op plaat en beeld. Queen monster brengt met verve al haar nummers live, danst in levende jurken en klinkt ook nog eens meesterlijk goed. Eerste single Born This Way stond in februari, gelijk op één. Niet zonder kritiek want zoals iedereen kan horen lijkt dit nummer wel erg veel op Madonna’s Express Yourself.

Terecht commentaar, maar Born This Way laat met tracks als Judas, Hair, Americano en The Edge of Glory horen dat Gaga toch echt haar stempel op het album heeft gedrukt. Zonder de discogayvibe te verliezen, gaat Born This Way in op thema’s als religie, vrijheid en identiteit. Een nieuwe mindblowing dansplaat waar, als je even goed luistert, ook nog het een en ander achter schuilgaat. Luv it!

Door MATTHIJS VAN BURG

Door NIELS WIESE Het is enerzijds best handig om bij Queens of the Stone Age de bas te bespelen. Zodoende verkrijg je logischerwijs al snel wat meer aandacht wanneer je een debuutalbum uitbrengt met je andere band.Vermeld nog even in bijgaande bio wat Josh Homme van de plaat vindt, en je zou zeggen: succes verzekerd. Anderzijds is het natuurlijk een onoverkomelijk nadeel dat die namen aan je verbonden zijn. Dit aangezien het debuut van Mini Mansions in eerste instantie wat tegenvalt en enigszins saai aandoet. Toch blijkt, wanneer je de niet altijd nuttige achtergrondinformatie achter je laat, dat de psychedelische retro rock van multi-instrumentalist Michael Shuman en de zijnen meer dan goed te pruimen is.

NO JOY

ART BRUT

BLACK LIPS

Ghost Blonde

Brilliant! Tragic!

Arabia Mountain

Mexican Summer/V2

Cooking Vinyl/V2

V2

Door MATTHIJS VAN BURG

Door NIELS WIESE

“Guess what?! I got a fever, and the only prescription is more… feedback!” Dat zou de ‘legendarische’ producer Bruce Dickinson gezegd hebben wanneer de geniaal grappige More Cowbell sketch was opgenomen in de studio bij No Joy (Nooit gezien? Google!) De twee dames van No Joy laten zich op hun debuutplaat namelijk maar al te graag ommuren door immer fuzzende en scheurende gitaren. Maar onder alle lagen feedback schuilen wonderbaarlijk schone en melodieuze popsongs van vier minuten. Pacific Pride is droomachtig doomy, Hawaii galmt goddelijk en Still is een up-tempo shoegaze hit. Noise-pop waar de Lush (toen) en Vivian Girls (nu) liefhebbers van smelten. Oh joy!

The Black Lips besloot voor hun zesde studioalbum eens samen te werken met een producer. En dan trek je natuurlijk niet de eerste de beste producer uit de kast. Nee, niemand minder dan de populaire Mark Ronson – wie kent hem ondertussen niet – heeft de productie van bijna alle tracks van Arabia Mountain op zich genomen. Dit om een goede, hedendaagse ‘oude’ retro sound te creëren. Iets waar Ronson erg bedreven in is. Commercieel misschien een goede zet, maar de ‘we-hebben-dit-gewoon-in-onze-garage-opgeno men’ sound mis je af en toe wel op Arabia Mountain. Het is desondanks een goede plaat om (wat een cliché, maar toch) de zomer mee in te gaan.

KITTY, DAISY & LEWIS Smoking in Heaven

Door MATTHIJS VAN BURG Dat humor in popmuziek verder gaat dan Weird Al’Yankovic, bewijst Art Brut al een aantal jaren. De band onder leiding van beroepscharmeur annex droogkloot Eddie Argos, combineert Britse humor met onvervalste rock ’n roll. Argos steekt ook op de vierde Art Brut langspeler overal de draak mee: van onbegrijpelijke jazz (Clever Clever Jazz) tot aan de idiote capriolen van de omhooggetilde Axl Rose in de gelijknamige track.

Muzikaal gezien bevindt de band zich ergens tussen The Fall, Pulp, The Wombats en The Pixies in. Die laatste is een inkoppertje, omdat net als bij voorgaand album Art Brut vs. Satan Frank Black achter de knoppen zat (Black Francis uit de Pixies, aldus Glamcultpedia). De stevig naar voren gemixte bas verraadt de aanwezigheid van deze grote kleine man. Ook wordt meer ouder werk ingezet onder een (Amerikaans) rockend geluid, afgewisseld met rustiger, naar eigen zeggen “sexy songs”. Brilliant! Tragic! is daarmee een prima uitgebalanceerde plaat geworden. Maar ga Art Brut vooral live zien, da’s een prettige sensatie. Schreeuw dan heel hard om Emily Kane of Modern Art en hoor dat de nummers van debuutplaat Bang Bang Rock & Roll zo brilliant zijn dat ze eigenlijk niet overtroffen kunnen worden.

Sunday Best/Pias

LOVE INKS E.S.P. Hell, Yes!/Konkurrent

BON IVER

DIGITALISM

Bon Iver

I Love You, Dude

Jagjaguwar/V2

V2

Door ANNA NITA

Door DOROTHY VRIELINK

Het is alweer bijna drie jaar geleden dat Kitty, Daisy & Lewis de rockabilly / R&B blues revival introduceerden. Hordes vetkuiven kruipen uit hun holen wanneer het vintage trio uit het Engelse Durham de 50’s doet herleven. Hoe verder na een bejubeld debuut? Smoking in Heaven bevat geen covers meer en laat andere stijlen als ska, soul en folk naar boven drijven. De band heeft niet gepoogd een album vol hitjes van drie minuten te maken, maar laat de instrumentals What Quid? en Smoking in Heaven gerust zeven tot acht minuten duren. Het resultaat is een eigenwijs album dat dicht bij de muzikanten blijft en de liefhebber niet teleur zal stellen. We’re going up the country again!

Love Inks brengt heerlijk zomerse, lome niets-aan-de-handmuziek. Het komt dus op een goed moment, maar erg spannend wordt het nergens. Misschien moet je dat ook niet verwachten. Dit trio uit Austin, Texas maakt immers niet voor niks minimalistische pop (ook wel getypeerd als de nieuwe stroming ‘cool wave’) en eerlijk gezegd: dat kunnen ze wel. Hun sound neigt soms naar die van The XX, maar is net iets meer up-tempo. De muziek is minimaal aanwezig zodat de stem van zangeres Sherry LeBlanc overheerst.Vooral de eerste nummers Wave Goodbye en Blackeye slaan goed aan, daarna kabbelt het zo rustig verder dat je er haast bij wegdroomt.

Door JOLINE PLATJE

Door DOROTHY VRIELINK

Ein-de-lijk; de opvolger van For Emma, Forever Ago! Iedereen die net zo ongeduldig was als wij en tijdens vooronderzoek al had vernomen dat Justin Vernon op dit album met een andere stem zingt, is verkeerd ingelicht. De killing falsetto van onze baardmans is onveranderd prachtig. Een andere stem binnen de band heeft hij wel. De eenzame zonderling uit de bossen heeft een paar vrienden (lees: zéér gerespec teerde muzikanten uit indieland) gevraagd hem te helpen met het schrijven van liedjes. De vele gastoptredens zorgen er voor dat dit album qua orkestratie interessanter is, maar het effect toch minder verwoestend. Ergens jammer, maar ja, we hoeven ook niet wéér de hele zomer ongelukkig te zijn.

Yes, er is weer ‘oldschool’ electro uit van het Duitse duo Digitalism. Geholpen door Erol Alkan en het Franse Kitsuné label, en geïnspireerd door Daft Punk, zetten ze met hun single Zdarlight (2005) een toen nogal spacy sound op de kaart, om vervolgens niet meer te verdwijnen. Hoewel het nieuwe album I Love You, Dude meer diepte heeft, is het toch ook meer down to earth. Eerste single Blitz evenals Strato sphere liggen lekker in het gehoor. 2 Hearts bestaat uit fijne zomerse deuntjes en in Reeperbahn, het prostitutiegebied van Hamburg, rocken de mannen de pan uit. Ja, de nieuwe en toch vertrouwde electro ademt energie. Zeer geschikt om live op te raven tot je erbij neervalt.

albums 45

STUFF

GLAMSTUFF WINNEN? STUUR EEN MAILTJE MET JE NAAM, ADRES EN TELEFOONNUMMER NAAR GLAMSTUFF@GLAMCULT.COM. LAAT OOK DUIDELIJK WETEN IN HET ONDERWERP WELKE PRIJS JIJ GRAAG ZOU WILLEN WINNEN! WINNAARS KRIJGEN PER MAIL BERICHT.

BON IVER Bon Iver 3 CD’s

EMA Past Life Martyred Saints 3 CD’s

LADY GAGA Born This Way 5 CD’s

DIGITALISM I Love You, Dude 3 CD’s

KITTY, DAISY & LEWIS Smoking in Heaven 3 CD’s

CLOUD CONTROL Bliss Release 3CD’s

NO JOY Ghost Blonde 3 CD’s

HET NIEUWE AMBACHT IRIS VAN HERPEN EN HAAR INSPIRATIE 3 x 2 vrijkaarten voor de expositie in Centraal Museum Utrecht (29 juni t/m 9 okt)

VERKOOPINFORMATIE ACNE AMERICAN APPAREL ANN DEMEULEMEESTER ARRONDISSEMENT AQ1 BALENCIAGA DIESEL DRIES VAN NOTEN EPISODE ERICKSON BEAMON GIANFRANCO FERRÉ GUCCI H&M JULIUS LINDA FARROW MARTIN MARGIELA MASAHIKO MARUYAMA NEIL BARRETT NIAGARA RICK OWENS SWAROVSKI VAN RAVENSTEIN YSL ZEGNA

www.acnestudios.com www.americanapparel.net www.anndemeulemeester.be www.arr-aq1.com www.balenciaga.com www.diesel.com www.driesvannoten.be www.episode.eu www.ericksonbeamon.com www.gianfrancoferre.it www.gucci.com www.hm.com www.julius-garden.jp www.lindafarrow.co.uk www.maisonmartinmargiela.com www.nudemm.com www.neilbarrett.com www.niagara.be www.rickowens.eu www.swarovski.com www.van-ravenstein.nl www.ysl.com www.zegna.com

(UNTITLED) - JONATHAN PARKER 2 x 2 vrijkaarten en 2 “No You Shut Up” tassen

WORD ABONNEE

MY SON, MY SON, WHAT HAVE YE DONE WERNER HERZORG 2 x 2 vrijkaarten en 2 Flamingo’s voor in de tuin!

MET IEDERE MAAND DE BESTE INTERVIEWS OP HET GEBIED VAN MUZIEK, LIFESTYLE EN FASHION KAN HET ZIJN DAT JE, ONDANKS DE OPLAGE VAN 40.000, WEL EENS MISGRIJPT. WIL JE NOOIT MEER EEN EDITIE MISSEN, WORD DAN ABONNEE EN ONTVANG GLAMCULT OP JE DEURMAT. VOOR €29,50 ONTVANG JE GLAMCULT EEN JAAR LANG (10 NUMMERS). DAT IS NIET VOOR NIKS, ZOALS JE GEWEND BENT, MAAR WEL LEKKER MAKKELIJK! GA NAAR WWW.GLAMCULT.COM

stuff 46