(ဒုကၡသည္စာစု)
rmwdum စဥ္
ေခါင္းစဥ္
စာေရးသူ
စာမ်က္ႏွာ
၁။
အေမ့အတြက္ မွတ္စုေလး
လွေရႊ
၁
၂။
ေျဖသိမ့္လိုက္
လွေရႊ
၃
၃။
ေက်ာ္ေပါက္ႀကီး
ထူးေအာင္
၇
၄။
ဆရာအီးတီႏွင့္ ခါခ်ဥ္တစ္ေကာင္
ထူးေအာင္
၁၀
၅။
ႏွလုံးသားလွသူ
ေဝေမာ္
၁၅
၆။
ဆုိင္းဘုတ္မရိွသူမ်ား
ေဝေမာ္
၂၀
၇။
ပြဆ ဲ ူႏိုင္ငံေရးမလုိခ်င္ပါ
ေဝေမာ္
၂၂
၈။
ဦးေလးစိုး
ေဝေမာ္
၂၆
၉။
ျဖဴစင္တဲ့လုပ္ရပ္၊သို႕ေသာ္ ခေရာင္းလမ္း
ေဝေမာ္
၃၀
၁၀။
ဗဟုအိမ္
ေဝေမာ္
၃၄
၁၁။
ႏွစ္ေဟာင္းအိပ္မက္ ေနာက္ဆံုးရက္
ေဝေမာ္
၃၈
၁၂။
ေက်ာက္သယ္ရတာ ႏွစ္က်ပ္ခြဲ
ေဝေမာ္
၄၂
၁၃။
ၾကက္တူေရြး၊ အက်ဥ္းေထာင္ႏွင့္
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
၄၉
စာသင္ေက်ာင္း ၁၄။
ေခတ္သစ္လူငယ္ သိၾကေစ(၁)
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
၅၃
၁၅။
ေခတ္သစ္လူငယ္ သိၾကေစ(၂)
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
၅၇
၁၆။
ေခတ္သစ္လူငယ္ သိၾကေစ(၃)
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
၆၂
၁၇။
လူေဈး
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
၆၅
၁၈။
ေဘာင္းဘီတိုႀကိဳက္သူမ်ား
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
၆၇
၁၉။
နင္ဂ်ာ၊ဘလိပ္ဓား၊တုတ္ခၽြန္ႏွင့္ ေဆး႐ံု
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
၇၀
၂၀။
ရထားစီးသူမ်ား
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
၇၃
၂၁။
ကာရန္မဲ့အျပံဳး
အုပ္ႀကီးေဖ
၇၇
၂၂။
တစ္အိမ္ထဲေန မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ က်ေနာ္
အုပ္ႀကီးေဖ
၈၀
၂၃။
ဘဝခါးခါး ရသမ်ား
အုပ္ႀကီးေဖ
၈၂
၂၄။
တဒဂၤရရွိခံစားဖူူးေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
အုပ္ႀကီးေဖ
၈၅
၂၅။
ဘဝအိမ္ၿပိဳခ်ိန္
အုပ္ႀကီးေဖ
၈၉
၂၆။
အေမလံုးရီ
အုပ္ႀကီးေဖ
၉၃
၂၇။
သမင္လည္ျပန္ ေရဆန္ခရီး
အုပ္ႀကီးေဖ
၉၇
၂၈။
ေႂကြလြင့္႐ြက္စိမ္း
အုပ္ႀကီးေဖ
၁၀၁
၂၉။
ဝင္႐ိုး
ေဇယ်ာ(စစ္သည္ေဟာင္း)
၁၀၅
၃၀။
က်ကြေ ဲ ကာင္းကင္မွ
ေဇယ်ာ(စစ္သည္ေဟာင္း)
၁၀၈
လြင့္စင္ ထိရွလာေသာ အပိုင္းအစမ်ား ၃၁။
တူေတာ့တူတယ္၊ ဒါေပမယ့္
ေဇယ်ာ(စစ္သည္ေဟာင္း)
၁၁၁
၃၂။
စစ္ပေ ြဲ တာ့စစ္ပြဲ
လူဗိုလ္
၁၁၅
၃၃။
ျမန္မာ့ကၽြန္း၊ ျမန္မာ့ဆင္ႏွင့္
လူဗိုလ္
၁၁၆
ျမန္မာေက်ာင္းသား ၃၄။
ႏႈတ္ဆက္ျခင္းမဲ့ လမ္းခြသ ဲ ည္
လူဗိုလ္
၁၂၁
၃၅။
ဗ်ိဳင္းအရွင္ဖမ္းနည္း
လူဗိုလ္
၁၂၉
၃၆။
သားႏွင့္ သားလိုဘဝမ်ား
လူဗိုလ္
၁၃၆
၃၇။
ဒုတိယမိဘ
လူဗိုလ္
၂၄၃
၃၈။
အညာက သူငယ္ခ်င္း
လူဗိုလ္
၁၅၁
၃၉။
ေ႐ႊစင္ကို ေျပာေပးပါ
လူဗိုလ္
၁၆၂
1
လွေရႊ ဒီေန႔က ျပာသိုလျပည့္ေန႔ အေမေန႔။
ပုံျပင္ေတြဟာ က်ေနာ္ရဲ့ မသိစိတ္ကို လႊမ္းမိုး
အေမေန႔အေၾကာင္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ဆယ္စုႏွစ္
ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ ပညာတတ္တေယာက္ ျဖစ္
ႏွစ္ခုေလာက္
ခ်င္ လာခဲ့တယ္။ ပညာမတတ္ရင္ အေမတို႔
ေဝးကြာေနတဲ့
အေမ့ကို
ကေတာ္ေတာ္ သတိရပါတယ္။ က်ေနာ့္ အေမ
လိုပဲ
က ေတာသူ၊ စာမတတ္ေပမယ့္ မိခင္ေမတၱာ
အေမရဲ့ ေျပာဆိုမႈက အိပ္ရာဝင္ခါနီး အျမဲ
အျပည့္အဝ
ၾကားရတဲ့ ႀကီးမားတဲ့ သင္ၾကားမႈတခု ျဖစ္
ေပးႏိုင္သူပါ။
သား၊
သမီး
၆ ေယာက္ကို မိခင္ေမတၱာ အျပည့္အဝနဲ႔ ျပဳစု
အလုပ္ၾကမ္းေတြ
ပါတယ္။
ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တဲ့ မာတာမိခင္ႀကီး က်န္းမာပါေစ လိ႔ု ဘုရားထံပါး ဆုေတာင္းမိတယ္။
က်ေနာ္ ၿမိဳ႕မွာ ပညာသင္ၾကားေနတဲ့ အခ်ိန္ဆို
က်ေနာ္ အသက္ (၁၄) ႏွစ္ေလာက္
လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့
ငေတြ
အေမဟာ
လယ္ယာလုပ္ငန္း
ေခတၱရပ္နားထားခ်ိန္မွာ
ဆယ္ရက္
ကတည္းက အေမ့ ရင္ခြင္နဲ႔ ေဝးေနခဲ့ရတယ္။
တပတ္ သားထံ လာလည္ေလ့ရွိတယ္။ ဆယ္
အခုဆို အေမရဲ့ ဆိုဆုံးမသံ ကင္းမဲ့ေနတာ
တန္းေအာင္ၿပီး
ဆယ္စုႏွစ္ေတြ
ခ်ိန္မွာေတာ့
ၾကာခဲ့ပါၿပီ။
ေတာရြာေတြရဲ႕
ဓေလ့အတိုင္း အိပ္ရာဝင္ပုံျပင္ ေျပာေလ့ ရွိပါ
ကေတြ
ျဖစ္ပါတယ္။
အရြယ္ေရာက္လို႔ ပါေမာက္
ဇာတက
ဘုရင့္သားေတာ္ေတြ
ပညာသင္ခ်ိန္မွာ
ေတြဆီသြားၿပီး
ဒိသာ
ေရာက္သြား
အေမ့ေျခလွမ္းေတြ
တုံ႔ဆိုင္းခဲ့
ရတယ္။
တယ္။ အေမ ေျပာေလ့ေျပာထရွိတဲ့ ပုံျပင္ေတြ ဟာ ဘုရားေဟာ နိပါတ္ေတာ္လာ
တကၠသီလာ
စာမတတ္တဲ့ ဖို႔
အေမ၊
ခရီးသြား
ေၾကာက္တတ္တဲ့အေမဟာ
သားဆီကို
လာမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပိတ္ရက္
ေႏြရာသီေက်ာင္း
က်ေနာ္ျပန္လာမယ့္
အခ်ိန္ကို
ေယာက်ၤားတို႔
အျမဲေမွ်ာ္ေန တတ္ပါတယ္။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္း
တတ္အပ္တဲ့ အ႒ာရသေတြကို သင္ၾကားရတဲ့
ပိတ္ရက္ေတြ ေႏြးေထြးတဲ့ အေမ့အိမ္ကို ျပန္
အေၾကာင္းကို အျမဲေျပာေလ့ ရွိပါတယ္။
တိုင္း
ညေန အိပ္ရာဝင္ခါနီး အေမေျပာတဲ့
အေမရဲ့
ခ်ိဳသာတဲ့
ေျပာစကားကို
ၾကားရင္ အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရပါတယ္။
'ku©onfpmpk
2
“အေမ ဟိုတေန႔က အိပ္မက္ မက္
တေက်းကို
သြားမယ့္
လူငယ္ေတြအတြက္
တယ္၊ သားျပန္လာတယ္လို႔ ဒါနဲ႔ အေမလည္း
အေမရဲ့ ထမီစေလး(သို႔)အေမ့ရဲ့ ထမီတထည္
သားအတြက္ ထမင္းတေယာက္စာ အပို ခ်က္
ကို ခရီးေဆာင္အိတ္ ဒါမွမဟုတ္ ေသတၱာထဲ
ထားတာ” ဆိုတဲ့ေျပာစကားကို အိမ္ကို ျပန္
မွာ ထည့္ေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေဒသ
တိုင္း ေမ့မရႏိုင္တဲ့ အေမ့စကားေတြပါ။
အယူအရဆိုရင္
အေမ့သမီးေတြက ဘယ္သူ႔ အတြက္ ခ်က္ထားလဲလို႔
စေနာက္ၾကတယ္
အေမ့ထမီစ
ပါရင္
စုန္း
ကေဝ ျပဳစားလို႔မရဘူးတဲ့။ အေမ့ ရဲ႕ ထမီစ က
ဆိုရင္
အဲဒီေလာက္ကို အစြမ္းရွိတာ။ အဲဒါကိုမွ ထုံး
အေမဟာ သူ႔ရင္ထဲ၊ စိတ္ထဲ၊ အိမ္မက္ထဲ
တမ္းစဥ္လာအရဘုန္းနိမ့္ျပန္သတဲ့။ေျပာင္းျပန္
သားျပန္လာတဲ့ အေၾကာင္းကို ေျပာျပတတ္
ျဖစ္ေလ့ ေလာကဓေလ့လို႔ ထင္မိတယ္။
ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေဒသမွာ ရာသီအလိုက္
အေမနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး
ေရးၾကမယ္ဆို
ပြင့္တဲ့ မႈိ ဆိုရင္ က်ေနာ္အတြက္ ေဝစုထား၊
ရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေရးေရး ၿငီးေငြ႔ဖြယ္ရာ
အေျခာက္ခံၿပီး
မရွိတဲ့ နတ္သမီးပုံျပင္လို ျဖစ္ေနမွာပဲ။ က်ေနာ္
က်ေနာ္
ျပန္ေရာက္ရင္
ခ်က္ေကြၽးေလ့
ရွိတယ္။
အမွားအမွန္ကို
စဥ္းစားတတ္ခ်ိန္မွာ
အိမ္ျပန္တိုင္း
အရြယ္ေရာက္လို႔
အေမ့ထမီကို
အေမ့
ေလွ်ာ္ဖြတ္ေပး
ဖေတာ့
တက္ေနတဲ့အခ်ိန္
ပတ္သတ္ၿပီး
ေနထိုင္ေရးနဲ႔
အရမ္းအခက္အခဲၾကဳံခဲ့
ရပါ
တယ္။ ဘြဲ႔လြန္တက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး မိဘ ဆီက အေထာက္အပံ့ကို လုံးဝ မေတာင္း
အေမ့အျပဳံးကိုဒီေန႔အထိ
ျမင္ေယာင္ေန
ပါ ေသးတယ္။
မယူဘဲ မိမိဘာသာ ရပ္တည္ၿပီး ေနခဲ့တယ္။ စာေမးပြလ ဲ ည္း နီးေနေတာ့ တကယ့္ကို ေဘး
က်ေနာ္တို႔ ေဒသဟာ ထုံးတမ္းစဥ္လာ ကို
ဘြဲ႔လြန္
ထမီဆိုရင္
အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အေမ ႐ုတ္
ခပ္ေဝးေဝးကေန ေရွာင္ၾကတယ္။ ထမီလွမ္း
တရက္ ေရာက္လာေရာ။ အေမ အိပ္မက္ မက္
တဲ့ ဝါးလုံးတန္း ေအာက္က ငုံ႔သြားရင္ေတာင္
တယ္တဲ့။ ဗမာစကား၊ စာမတတ္တဲ့ အေမ၊
ဘုန္းနိမ့္လို႔ဆိုၿပီး
ဝါးလုံး
ခရီးသြားရမွာ ေၾကာက္တဲ့အေမဟာ ရန္ကုန္
တန္းေတြကို အိမ္ေနာက္ေဖး အေဝးႀကီးမွာ
အထိလိုက္လာၿပီး သားရဲ့ အခက္အခဲ ေျဖ
ထားေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီလို အယူသီးတဲ့ေဒသ
ရွင္း ေပးခဲ့တဲ့ အေမေပါ့။
မွာ
သိပ္အေလးထားေတာ့
ၾကပ္ နံၾကပ္ပါ ႀကဳံရပါတယ္။
အေမ့ထမီ
ထမီလွန္းတဲ့
ေလွ်ာ္ေပးေတာ့
က်ေနာ့္
ဆယ္စုႏွစ္
ႏွစ္ခုေလာက္
အေမ့
အရြယ္ေတြက ေဟ့ေကာင္ မင္းေတာ့ ဘုန္း
အိမ္
နိမ့္ေတာ့ မယ္တဲ့ဗ်ာ။
အေၾကာင္း ခဏခဏ အိမ္မက္မက္တဲ့ အေမ
က်ေနာ္တို႔လူမ်ိဳးမွာ ရပ္ေဝး တနယ္
ျပန္မေရာက္တဲ့သား၊
အိမ္ျပန္လာတဲ့
ဟာ သားလူမိုက္ အိမ္ျပန္လာတဲ့ အေၾကာင္း
3 အိမ္မက္
မက္ေနအုံးမွာပါ။
မ်က္ႏွာသာ သား၊
ေပးခဲ့ရင္
အခြင့္အေရးက
ေက်းဇူးရွင္အေမကို
မိန္းမတုိ႔နဲ႔အတူ
လက္အုပ္ခ်ိီၿပီး
ကန္ေတာ့ခ်င္ပါေသးတယ္။ အိမ္မက္ထဲမွာ
အခုဆို
သားတဦးတည္း
အေမ့ မဟုတ္
ဘဲ ေနာက္တိုးေတြလည္း ပါေနအုံးမယ္ ထင္ တယ္။ အေမ့ ထမင္းအုိးမွာလည္း သုံးေယာက္ စာ အပိုခ်က္ရေတာ့မယ္ အေမေရ။ သားသမီးေတြက မိဘေတြကို အခက္ အခဲ ႀကဳံမွ သတိရတတ္တာ ေလာကဓမၼတာ လိ႔ု ေျပာရမယ္။ ေျခတဘက္၊ မ်က္လုံးတဘက္ ဆုံးသြားရွာတဲ့ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြတဦးက ဆိုရင္
“ေျဖသိမ့္လိုက္ သူငယ္ခ်င္း ေရွ႕ဆက္
က်ေနာ္အိ္မ္ျပန္ရင္ အေမမွတ္မိပါ့မလား တဲ့။
မင္းဘဝဟာ အျမဲခ်ိဳၿမိန္ပါေစ ေအာင္ျမင္ပါေစ
အင္မတန္မွ ေၾကကြစ ဲ ရာေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္း
တခါတရံမွာခါးသီးလည္း ေက်ာ္ျဖတ္လိုက္ေပါ့
သားသမီးေတြကို ဘယ္
ေလ ဟိုအရင္အခ်ိန္က ေၾကကြျဲ ခင္း မင္း
အေျခအေန ေရာက္ေရာက္ မွတ္မိပါ တယ္လို႔
မ်က္ရည္ ျမစ္ျပင္က်ယ္မွာေမ်ာ ပင္လယ္ထိစီး
ဆိ႔န ု င့္စြာနဲ႔ အာေပးဖူးပါတယ္။
ပါေစ အားတင္းကာ ေလွ်ာက္ေလ”
ပါ။
အေမဆိုတာ
တခါတုန္းက ေဆာင္းပါးေလး တပုဒ္ ဖတ္ဖူးတယ္။
ေက်ာင္းသူ၊
ေက်ာင္းသား
စကားလုံးက
တစ္ရာေက်ာ္ရဲ့ သံၿပိဳင္ဆိုလိုက္တဲ့ အသံက
ဘာလဲလို႔ စစ္တမ္းတခု အေမရိကား အပါ
လူမနီး သူမနီးမွာ တည္ရွိတဲ့ စီဒီစီေက်ာင္းက
အဝင္ ကမ႓ာအႏွံ႔ ေကာက္ယူခဲ့တယ္။ (၉ဝ)
ထြက္ေပၚလာတဲ့
ရာခုိင္ႏႈန္း
အတူ
အဆိုေတာ္ ဝိုင္ဝိုင္းရဲ့ “ေျဖသိမ့္လိုက္” သီခ်င္း
ဘာ
ကို ဆရာ ေဒါက္တာဘသိန္းဝင္းႏွင့္ ေက်ာင္း
တူ
ကမ႓ာ့အလွဆုံး
ဆိုတဲ့
ေက်ာ္ေသာ
ျဖစ္ေနတယ္။
အေျဖက
အဲဒီစကားလုံးက
စကားလုံး ျဖစ္မယ္လို႔ မိတ္ေဆြ ယူဆပါလဲ။ ( Mother) အေမပါတဲ့။
သီခ်င္းသံ
ျဖစ္ပါတယ္။
သားေတြက တေယာေလးတစ္လုံးနဲ႔
ခံစားမႈ
အျပည့္နဲ႔ သီဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အေမနဲ႔ေဝးကြာေနသူ အားလံုးအတြက္။ လွေရႊ
အဲဒီေန႔က က်ေနာ့္အတြက္ အမွတ္ရ စရာေလးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။အိမ္မျပန္ဘဲ ေက်ာင္း ေအာက္မွာ
အလုပ္လုပ္ေနတဲ့
ဆရာေတြ
လည္း အဲဒီသီခ်င္းသံကို ၾကားတာနဲ႔ ေက်ာင္း
'ku©onfpmpk အေပၚထပ္ကို
4 အေျပးအလြား
တက္လာၿပီး
တခုေပးရင္ ပုိေကာင္းမယ္ ေျပာေတာ့ ေဒါက္
အားေပးၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ သီခ်င္းေလး
တာ ဘသိန္းဝင္းက ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာတဲ့။
ကို ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေရာၿပီး သံၿပိဳင္ဆို
အဲဒီေတာ့ ဒီသင္တန္းေလး စျဖစ္ဖို႔ ေက်ာင္း
လိုက္ၾက
သားေတြကို
ပါေတာ့တယ္။
ေက်ာင္းသားေတြ
ေရာ ဆရာေတြပါ ဘဝတူ ေတြမို႔လားမသိ ဒီ
ရာဇဝင္၊
သီခ်င္းေလးကို
ဘုရင္
a
ေတာ္ေတာ့ကို
သေဘာက်
ၾက ပါတယ္။
စည္း႐ုံးတဲ့အေနနဲ႔ တေယာဆိုတာ
ျဖစ္ပုံေတြကို
တေယာရဲ့
ဂီတအားလုံးရဲ့ မိတ္ဆက္ၿပီးေတာ့
“ေျဖသိမ့္လိုက္” နဲ႔စည္း႐ုံး လိုက္ပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္ စီဒီစီေက်ာင္းမွာ ဆရာလုပ္
က်ေနာ္သင္ေနတဲ့ စီဒီိစီ ေက်ာင္းက
လာတာ တႏွစ္နီးပါးရွိေနပါၿပီ။ က်ေနာ္ သင္ရ
မဲေဆာက္ၿမိဳ႔
တဲ့ အတန္းက Grade (11) နဲ႔ Grade (12)
တဲ့ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း ကေလးေတြ အတြက္
ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔က က်ေနာ္နဲ႔ ဆရာ
ဖြင့္ထားတဲ့
ဦး
တယ္။ ေက်ာင္းသားစုစုေပါင္း ၁,၃ဝဝ ရွိတဲ့
ဝင္းျမင့္
ႏွစ္ေယာက္တၿြဲ ပီး
သင္ရမယ့္
အနီးတဝိုက္မွာ
ေနထိုင္ၾက
အထက္တန္းေက်ာင္း
ျဖစ္ပါ
ႏိုင္ငံ ေရးသိပၸံ အခ်ိန္ကို တေယာဆရာ ေဒါက္
အထက္တန္းေက်ာင္းပါ။
တာ
သူ႔ရဲ့ကိုယ္ပြား
တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံကို ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္
ကင္းေဝၿပီး
စီဒီဒီကိုသာလာခဲ့ပါ။တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ျဖစ္
ဘသိန္းဝင္းက
တေယာေလးနဲ႔
ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ
ျမန္မာျပည္က
အနိဌာ႐ုံနဲ႔သာ အၿမဲေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြကို
သလို
မိတ္ဆက္ေပးလိုက္တာပါ။ ေဒါက္တာဘသိန္း
စရာေတြ၊ ဝမ္းနည္းစရာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတတ္
ဝင္းကလည္း
ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေလးေတြက မိဘႏွစ္ပါးလုံး
ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက
ျပင္
ဘဝေနာက္ခံေတြကလည္း
ဆင္ ထားမွန္းမသိတဲ့ “ေျဖသိမ့္လိုက္” သီခ်င္း
ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္
က
အခ်ိဳ႕
ကေလးေတြရဲ့
အားေပးလိုက္တဲ့
ေၾကမြေနတဲ့ သီခ်င္းေလး
ဘဝကို
မသိတဲ့
ကေလးေတြက
ရင္နာ
ကေလးေတြ၊
အမိျမန္မာျပည္ရဲ့
ျဖစ္ေနျပန္
စီးပြားေရး အခက္ခဲေၾကာင့္ ေရၾကည္ရာျမက္ႏု
တယ္။ ကေလးေတြရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက က်ေနာ့္ဆီ
ရာ လွည့္လည္လာတဲ့ သူေတြရဲ့ ကေလးေတြ၊
ကို ကူးစက္ၿပီး မ်က္ရည္ စို႔ခဲ့ရပါတယ္။
အခ်ိဳ႕ကေလးေတြက ျပည္တြင္းစစ္မီးေၾကာင့္
က်ေနာ္နဲ႔ ဆရာဘသိန္းဝင္းရဲ့ အျမင္
ေျပးလာၾကတဲ့ ကေလးေတြ စုံလို႔ပါဘဲ။
က တထပ္တည္းက်ေန ျပန္တယ္။ က်ေနာ္
ေရရာေသခ်ာမႈမရွိတဲ့ သူတို႔ေလးေတြ
တို႔ရဲ့ ေန႔စဥ္သင္ၾကားမႈက၊ သခ်ၤာ၊ အဂၤလိပ္
ရဲ့ ဘဝကလည္း ေျဖသိမ့္တတ္တဲ့ အက်င့္
စာ၊ ေဘာဂေဗဒ၊ သမိုင္းစတဲ့ အမွန္တကယ္
မရွိရင္
ၿငီးေငြ႔ဖြယ္ရာ အတိ ေတြပါဘဲ။ အဲဒီလို ၿငီးေင႔ြ
အဲဒီလို
ဖြယ္ရာေတြၾကားမွာ
ဘသိန္းဝင္းရဲ့ တေယာေလးက လက္ရွိဘဝရဲ့
တေယာသင္တန္းေလး
႐ူးခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလးေတြကို
အျဖစ္မ်ိဳးပါ။ ေဒါက္တာ
5 အျခားတဘက္ဆီကို ေခၚသြားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕
ျမန္မာ့ပညာေရး
၁း၂ဝ ျဖစ္ေပမယ့္ သင္တန္းေလးကို စလိုက္ ပါေတာ့တယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာရဲ႕
ယဥ္ေက်းမႈမွာ ေက်ာင္းသားေတြ အႏုရသနဲ႔
တေယာသင္တန္းေလးက
အထိအေတြ႔ မရွိခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ ေက်ာ္ခဲ့
ခရီးေပါက္ ေနပါၿပီ။ တေယာေလး တစ္လုံးနဲ႔
ပါၿပီး။ မ်ိဳးဆက္ သုံးဆက္ေလာက္က ေက်ာင္း
စခဲ့တဲ့သင္တန္းဟာ ခုေတာ့ ေဒါက္တာႀကီးက
ပညာေရးမွာ အႏုရသနဲ႔ ထိေတြ႔ခံစားမႈ မရွိတဲ့
ဘယ္ကေန မ,လာမွန္းမသိတဲ့ တေယာငါးလုံး
သူေတြ
နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ျဖစ္ေန
ျဖစ္ေနတာကို
ေတြ႔ရပါတယ္။
အေတာ္ေလး
အင္မတန္မွ ႏုနယ္လွတဲ့ ကေလးဘဝမွာ ဂီတ
ပါၿပီ။
အႏုပညာကို
မစ္ရွင္ေတြလာရင္ တေယာဆယ္လုံး ေလာက္
ခံစားခြင့္မရရွိခဲ့တာ
ရင္နာ
စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြမွာ
“
ေအးဗ်ာ
က်ေနာ္ႀကိဳးစားအုံးမယ္
ရေအာင္ အလွဴခံအုံးမယ္” လိ႔ေ ု ျပာပါတယ္။ စစ္သူႀကီးေတြ
ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ဘဝေတြနဲ႔အၿပိဳင္
ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြ၊ ဘယ္စစ္ပမ ြဲ ွာ ရဲမက္ စစ္
ဆရာ
သည္ ဘယ္ေလာက္ပါခဲ့တယ္၊ ဘယ္ေလာက္
စိတ္ဝင္စားစရာ
ေကာင္းပါတယ္။
က်ဆုံးတယ္
အေမရိကားက
ပင္စင္ယူၿပီး
စတဲ့
အရာေတြကသာ
ဘသိန္းဝင္းရဲ့
အေၾကာင္းကလည္း ဆရာက
ထိုင္း -ျမန္မာ
ကေလးေတြရဲ့ ဘဝကို လႊမ္းမိုးခဲ့တယ္။ အခု
နယ္စပ္ တေလွ်ာက္က ပညာေရး၊ လူမႈေရး
အခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ
လုပ္ငန္းေတြမွာ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း လုပ္ေနတာ
ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳေနတဲ့ အသက္ ေျခာက္
ရွစ္ႏွစ္ နီးပါးေလာက္ ၾကာေနပါၿပီ။ “ ဆရာ
ဆယ္
လွေရႊေရ႕ က်ေနာ္ကေတာ့ ေနရာ မွန္ေနၿပီ
တန္းေတြက
ေက်ာင္းသားဘဝေတြ
တုန္းက ဂီတအႏုပညာနဲ႔ ေဝးခဲ့တဲ့သူေတြပါ။
ဗ်ာ”
ဂီတ အႏုပညာနဲ႔ ေဝးခဲ့တဲ့ ဒီပုဂၢဳိလ္ေတြက
အခုေတာ့ “တေယာအဘိုး”လိ႔ု ကေလးေတြက
အင္မတန္မွ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ ေကာင္းတဲ့
ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေခၚေနၾကပါၿပီ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေတးသံကို
ခံစားတတ္ပါ
ေလစ
လိ႔ု ေတြးမိတယ္။
ထက္ ၂ဝ
ဆရာသင္တာက
တေယာသင္တန္္း
B i o l o g y၊
စည္း႐ုံးေရး
ၿပီး
ကတည္းက ဆရာရဲ့ ဂီတ သင္တန္းေလးကို
ေဒါက္တာ သင္တန္း
တဲ့။
ဘသိန္းဝင္းရဲ့
တေယာ
မေရာက္ျဖစ္တာ တလေလာက္
ရွိမယ္ထင္
စည္း႐ုံးေရးက
မွန္းထားတာ
တယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ဆရာ့ရဲ့ တေယာသံေလး
ေအာင္ျမင္ပါတယ္။
ေက်ာင္းသား
ကို
ေက်ာ္
တေယာသင္တန္း
တက္ဖို႔
နားေထာင္အုံးမွဘဲလို႔
စိတ္ပိုင္းျဖတ္
ၿပီး ေအာက္ထပ္မွာရွိတဲ့ ဆရာေတြ ႐ုံးခန္း
စာရင္းေပးခဲ့ၾကတယ္။ သင္တန္းသား အေရ
ကေန
အတြက္နဲ႔
တယ္။ ဆရာက သူရဲ့ အင္မတန္မွ ႏူးညံ့
တေယာ
အေရအတြက္က
စာေလးဖတ္ၿပီး
နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့ပါ
'ku©onfpmpk သိမ္ေမြ႔တဲ့
6
တေယာသံေလးကို
နားေထာင္
ခ်င္ရင္ မ်က္စိမွိတ္၊ စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္စြာထားၿပီး နားေထာင္ပါ သတဲ့။ သင္တန္းၿပီးခါနီး
အေပၚထပ္
သင္
တန္းခန္းေလးဆီ သြားၿပီး ၾကည့္လိုက္မယ္ဆို တဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔ ေက်ာင္းအေပၚထပ္ကို တက္ခဲ့ ပါတယ္။ အခန္းကို ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ တေယာအစစ္က ငါးလုံး၊ တုတ္ေခ်ာင္းေလးကို တေယာအျဖစ္ ထိုးေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသူေလး ငါးဦးကို
တဒဂၤျမင္ရတဲ့
ျမင္ကြင္းက
အဆိုေတာ္
ဝိုင္ဝိုင္းရဲ့သီခ်င္းလို
“ေျဖသိမ့္
လိုက္” ေပါ့ ကေလးတို႔ရယ္ လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေရ ရြတ္မိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြ ဘယ္အခ်ိန္ ထိ ေျဖသိမ့္ၿပီး ေနထိုင္ၾကရေတာ့မွာလဲ ေတြး ရင္း သီခ်င္းရဲ့ ေနာက္ဆုံးအပိုဒ္လို “အားတင္း ကာ
ေလွ်ာက္လိုက္ေပါ့”
လိ႔ု
စိတ္ထဲက
သီဆိုမိပါေတာ့တယ္။ ေလးစားရေသာ
ေဒါက္တာဘသိန္းဝင္း
ႏွင့္ က်ေနာ္ခ်စ္ရေသာ သင္တန္းသာမ်ား သို႔..
7
ကို ေျပာျပေတာ့သည္။ “အခုလိုေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေပါ့၊ေက်ာင္း ထူးေအာင္ ၁ က်ေနာ္ ေက်ာင္း
တ
သူေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေက်ာင္းနဲ႔ ခပ္လွမ္း လွမ္းေရာက္မွ
ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ
က်န္ခဲ့တာကို
သတိရတယ္။
ကြန္ပါဗူး
ဒီေတာ့
သူ႔
အေဖၚေတြကို လမ္းမွာပဲ ေစာင့္ခိုင္းၿပီး သူက
ခပ္ငယ္ငယ္
သားေလာက္က
သတၱမတန္း ျဖစ္မည္ထင္ပါ
သည္။ တေန႔ေသာညေန ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္၊ က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္း သံုးေလးေယာက္အုပ္စု
ခ်က္ျခင္း လွည့္ျပန္ယူတယ္။ သူတို႔ေက်ာင္းက လည္း တဲ့။
ဒိ႔ေ ု က်ာင္းလိုပဲ
ႏွစ္ထပ္ေက်ာင္းႀကီး
ေကာင္မေလးအခန္းက
အေပၚထပ္မွာ
ေက်ာင္းဆင္းတာ မၾကာေသးေတာ့ ေက်ာင္း
။
သည္ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာ၍ စကား
ဝင္း
တေျပာေျပာျဖင့္ ေက်ာင္းခန္းတြင္းမွ ထြက္လာ
ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ လူက ရွင္းေနၿပီ။
ခဲ့ၾကသည္။ မွတ္မွတ္ရရ ေက်ာင္းဝင္းအျပင္ကို
ဆရာ၊
ပင္
သူ ေအာက္ထပ္ ေလွကားရင္းနား ေရာက္
မေရာက္ေသး။
မိုးကေလးက
တဖဲဖ ြ ြဲ
တံခါးမႀကီးလည္း
မပိတ္ေသးဘူး။
ဆရာမေတြေတာင္
ျပန္ကုန္ၿပီ။
က်ေနသည္။ ဘယ္ကေန စကားဆက္သြား
ေတာ့
သည္မသိ၊
ဦးေလးတစ္ေယာက္ကို တံျမက္စည္း လွည္း
သူငယ္ခ်င္း
တစ္ေယာက္က
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ သူရဲေျခာက္ခံရပံု
က
မလိ႔ု
ေက်ာင္းသန္႔ရွင္းေရးက ျပင္ေနတာေတြ႔ရတယ္။
ခပ္ရြယ္ရြယ္ ဒါနဲ႔သူလည္း
'ku©onfpmpk
8
အဲဒိီဦးေလးကို ကြန္ပါဗူးက်န္ခဲ့လို႔ ျပန္ တက္
တာေပါ့။ ဟိုပုဂၢိဳလ္က ေကာင္မေလး စကား
ယူမယ့္ အေၾကာင္း ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ပဲ ေလွ
ဆံုးတဲ့အထိ ေအးေအးေဆးေဆးနား ေထာင္
ကားကို ခပ္သြက္သြက္ တက္ခဲ့တယ္။ အေပၚ
တယ္။
ဘာစကားမွ
ထပ္ေရာက္၊ အခန္းထဲဝင္။ ေရွ႕ဆံုး အတန္းက
လည္း
မေျပာဘူး။
သူ႔ခံုဆီအသြား…အဲဒီမွာ...။ အခန္းဝ ကေန
စကားဆံုးေတာ့မွ… ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ လုပ္
ၾကည့္တုန္းက
ရင္း ေဟာဒီလိုမ်ဳိးႀကီးလား ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔
အခန္းထဲမွာ
ထူးထူးျခားျခား
ျဖတ္မေမးဘူး၊ ၿပီးမွ…
ေကာင္မေလး
ဘာမွမေတြ႕ခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ သူ႔ခံုေဘးက
သူ႔
ခံု တစ္လံုးမွာ… လူတစ္ေယာက္၊ ေက်ာကုန္း
တယ္။
မွာ
အေပါက္ႀကီးနဲ႔…၊ ေသြးေတြနဲ႔ပဲတဲ့။”
အေပါက္ႀကီးနဲ႔…၊
တစ္ေယာက္။
ေသြးေတြနဲ႔…
သူ႔ကို
လူ
ေနာက္ေက်ာကုန္းကို ေအး…သူ႔
ေနာက္ေက်ာေပးၿပီး
ပံုျပင္ထဲက
ျဖတ္
လွည့္ျပလိုက္
ေက်ာကုန္းမွာလည္း ေကာင္မေလး
ဘယ္
ထိုင္ေနတာကို မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ျဗဳန္းကနဲ ေတြ႔
လို ျဖစ္သြားသလဲ မသိေတာ့ပါ။ ေနရာမွာတင္
လိုက္ ရတယ္တဲ့။
မ်က္ျဖဴလန္ၿပီး
ဘာေျပာေကာင္းမလဲ လည္း
ေခြက်သြား
ေကာင္မေလး
သလား။ …ေက်ာက္႐ုပ္ တစ္႐ုပ္လို ျဖစ္သြား
ေအာ္ၿပီး
သလား။ေပါက္ကလ ြဲ ြင့္စင္...အမႈန္႔ျဖစ္...အေငြ႕
လိပ္ျပာလြင့္မတတ္
လွည့္ေျပးေတာ့တာေပါ့။ ေလွကားထစ္ေတြကို ဘယ္လိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး
အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္
ဆင္းခဲ့သလဲ
မသိ
ဘူး။
ေအာက္ေရာက္လာတယ္
ဆိုပါေတာ့
ကြာ။
ေအာက္ေရာက္ေတာ့
ချမာ
မ်က္လံုးျပဴး
မ်က္ဆံျပဴးနဲ႔
ျဖစ္ေနၿပီ၊
သိပ္ေၾကာက္ေနၿပီ။
တကိုယ္လံုး
တုန္တုန္
ေကာင္မေလး
ပ်ံ...။
ဒါမွမဟုတ္
ဦးတည္ရာမဲ့
ေလႇ်ာက္
ေျပး ေနမလား၊ ဆက္မေတြးရဲ။ သူ႔အျဖစ္ကို
က
ၾကားလုိက္ရသည့္
မဆီမဆိုင္
ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းေတြထ၊
က်ေနာ္ပင္
ေခါင္းနပန္းႀကီး
သြားရ၏။ အခုပဲဆင္းလာသည့္
ကိုယ့္ေက်ာင္း
ယင္ယင္နဲ႔ အသက္ကိုေတာင္ မနည္းလုရွဴေန
ကို ကိုယ္ ေယာင္ေယာင္ကန္းကန္း ျပန္လွည့္
ရၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အတက္တုန္းက ေတြ႔ခဲ့တဲ့
ၾကည့္မိသည္။ ဝင္းအက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေအာက္
တံျမက္စည္း လွည္းေနတဲ့သူ ရွိေနေသးတာ
ထပ္က အုတ္ေဖာင္ေဒးရွင္း ထူထူျမင့္ျမင့္ ႏွင့္
ကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္တဲ့။ ဒါဟာ ေကာင္မေလး
အခန္းမ်ား။ အေပၚထပ္က သစ္၊ ေရနံ ဝဝ။
အတြက္ေတာ့ ကယ္တင္ရွင္ကို ေတြ႕လိုက္ရ
အုတ္ႂကြပ္မိုး နီနီႏွင့္ ၿမိဳ႕ဂုဏ္ေဆာင္ အမ်ဳိး
တာ ပဲေလ၊ အဲဒီေတာ့ ေကာင္မေလးလည္း
သားေက်ာင္းေဟာင္းႀကီး။ မိုးဖဲဖ ြ ေ ဲြ အာက္ အံု႕
တအားတက္ၿပီး အဲဒီလူကို သူအေပၚထပ္မွာ
မိႈင္းမိႈင္း ညေနခင္းေနာက္ခံမွာ ခပ္တည္တည္
သူရဲေျခာက္
အေမာဆို႔မတတ္
နဲ႔ ထီးထီးမားမားႀကီး။ က်ေနာ္တို႔ လက္ထက္
ျဖစ္ေနရင္းက အားကိုးတႀကီးနဲ႔ ေျပာျပေတာ့
ၾကေတာ့ အလက (၁)၊ က်ဳိက္လတ္ ျဖစ္ေနၿပီ။
a
ခံရေၾကာင္း
9 နံေဘးက ဆူညံသံမ်ားၾကား၌ က်ေနာ္
ဒီေက်ာင္းမွာ ေျခာက္ခံလိုက္ရသည္ဟု ၾကား
တိ႔ေ ု တြ
အသံတိတ္ေနၾကသည္။
အေတြး
ကိုယ္စီ၊
အေၾကာက္ကိုယ္စီႏွင့္
ျဖစ္မည္။
သျဖင့္လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္း
ထိုစဥ္ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔စကားကိုဆက္သည္။
သား တဦးတေယာက္မွ် ဒုကၡေရာက္ သြားရ
“အဲဒီသူရဲေတြက ရန္ကုန္က ေက်ာင္း
သည္ဟု မၾကားရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္
သားႀကီးေတြတဲ့။
ဆဲဗင္း
ဇူလိုင္တုန္းက
သိရေသာ္လည္း
ေက်ာေပါက္ႀကီး
ေျခာက္
ေက်ာေပါက္ႀကီးသည္ ေက်ာင္းအေစာင့္ တို႔
အ
ဆႏၵျပပြဲ အၿပီးမွာ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ ေက်ာင္း
ႏွင့္ ၎တို႔၏ မိသားစုမ်ား၊ ေက်ာင္း ပတ္ဝန္း
ထဲမွာ
က်င္မွ
နားေနၾကတဲ့အခ်ိန္၊
မေမ်ွာ္လင့္ပဲ
သူတ႔ို ေနာက္ေက်ာကေန စစ္တပ္က ဘက္ နက္နဲ႔
ထိုးသတ္တာခံလိုက္ရတဲ့
မေျခာက္မလွန္႔ျခင္း
ကလည္း အံ့ၾသစရာေကာင္းလွသည္။
ေက်ာင္း
သားေတြ တဲ့။”
လူမ်ားအား
သိ႔ဆ ု ိုလွ်င္ ထိုဝိဉာဥ္တို႔သည္ ေက်ာင္း အေဆာက္အဦးမ်ား၌ အျမဲရွိေနပံု
မေပၚ။
ေက်ာင္းသားထု၏ ရင္၌သာ ကိန္းေအာင္းေန
မ
၂ ပံုျပင္
ၾကားခဲ့ရသည္မွာ
ႏွစ္ေပါင္း
ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ သံုးဆယ္ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ က်ေနာ့္ရင္ထဲ ခုထိ ေျခာက္ခံေနရ တုန္း။ ထိုအခ်ိန္က ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘာမွ
သိပ္
မသိေသးေပမယ့္
နင့္နင့္နဲနဲ
စဲက ြ ်န္ခဲ့သည္။ မေမ့။ အရြယ္ကေလး ရလာ သည္ႏွင့္
အမွ်
ဤပံုျပင္ကို
က်ေနာ့္လို႔ပင္
အျခားသူမ်ားလည္း ၾကားဖူးေၾကာင္း သိလာရ သည္။ သူတို႔ေတြထဲက အခ်ဳိ႕ႏွင့္ လူခ်င္းေတြ႕ လာရသည္။ သူတို႔ၾကားရပံုႏွင့္ က်ေနာ္ၾကားခဲ့ ရပံုခ်င္း မတူ၊ ၾကားရသည့္ အရပ္ ေဒသခ်င္း၊ အခ်ိန္ကာလခ်င္း ကြာျခားေၾကာင္းလည္းေတြ႔ ရသည္။ ကေတာ့ျဖင့္
သို႔ေသာ္
ဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ုိုး
တူၾကသည္။
အခ်က္မ်ားထဲမွ
အျခားတူသည့္
ထူးျခားသည့္
အခ်က္မွာ
ႏွစ္စဥ္လိုလို ဟိုၿမိဳ႕မွာ ေျခာက္ခံလိုက္ရသည္။
ပံု
ရသည္။
ေက်ာင္းသားထု
တြင္း၌သာ
မ်ဳိးဆက္ တစ္ဆက္ၿပီးတစ္ဆက္ သမိုင္းေပး အသိျဖင့္
ထံုကူး၍
လက္ဆင့္ကမ္း
သယ္ေဆာင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္မည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ခါးခါးသီးသီး နာ က်ည္းေၾကကြရ ဲ မႈမ်ားကို မေမ့ရန္၊ ထြန္းေျပာင္ ခဲ့သည့္ တိုက္ပဝ ြဲ င္ ေက်ာင္းသားသမိုင္းအား သတိရေနေစရန္ႏွင့္
မိမိတို႔
ပခံုးေပၚ
က်ေရာက္လာသည့္ သမိုင္းေပး တာဝန္မ်ားကို ဂုဏ္ယူစြာ ထမ္းေဆာင္ၾကေစရန္ ေက်ာင္းသားမ်ားအား
အ
အတြက္
တပ္လွန္႔ေပးၾကျခင္း
သာ ျဖစ္မည္။ ... … …
စနစ္ဆိုးတိုင္းကို ခြပ္ေဒါင္းပီပီ တြန္း လွန္ တိုက္ပဝ ြဲ င္ခဲ့ၾကသည့္၊ ရက္ရက္ စက္စက္လည္း ႏွိပ္ကြပ္ ခံခဲ့ၾကရသည့္
'ku©onfpmpk
10
ေက်ာင္းသားတို႔၏ အ႐ိုးတြန္သံ ဟူသည္မွာ
ဗ်ဴးဆရာအီးတီႏွင့္
ဤအရာမ်ဳိးကို ေခၚျခင္းျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။ ေက်ာေပါက္ႀကီးကား... ဆက္ေျခာက္ေနဆဲ။ ဝမ္းနည္းစရာပင္…၊ ျပည္သူေတြ မလြတ္ေျမာက္ေသးသ၍ သူတ႔ို မကၽြတ္ႏိုင္ၾကေသး။
ET -ကမာၻေက်ာ္ပန္းခ်ီကားႀကီးေတြကို ၃
“ကလုံး” လုပ္ဖ႔ို စိတ္ကူးရိွေန တယ္ဆိုေတာ့၊
က်ေနာ္လည္း ထိုစဥ္ကတည္းကအပ မွီခဲ့တာျဖစ္မည္။ ၈၈၊ ေနာက္ေတာက္ေလွ်ာက္ …။
ဘယ္လိုကားမ်ဳိးေတြကို ကလုံး လုပ္ခ်င္ တာလဲ က စေျပာဗ်ာ။ ၾဆာထူး -
၇.၇.၂ဝ၁၁
ပန္းခ်ီကားႀကီးေတြ
မဂၤလာပါ။
ကမ႓ာေက်ာ္
ဆိုတာကေတာ့
အမ်ား
သိၾကတဲ့ လီယိုနာဒိုဒါဗင္ခ်ီရဲ႕ မိုနာလီဇာလို၊ (မတရားေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ (၆ဝ) ခ်ခံ ထားရသည့္
သူငယ္ခ်င္း
ေအးမင္းႏိုင္တုိ႔
ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွင့္တကြ မလြတ္မကၽြတ္ေသးသူမ်ား
ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုးရဲ႕
အာလူးစားေနၾကသူမ်ားလို
တကယ့္ကမ႓ာေက်ာ္ဂႏၲဝင္
ကားႀကီးေတြကို
ကလုံး လုပ္ခ်င္ တာပါ။ အျမန္
လြတ္ေျမာက္ပါေစ……။)
ET -ဘာေၾကာင့္ လုပ္ခ်င္ရတာလဲဗ်။ ၾဆာထူး - အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ရိွပါတယ္။ ထူးေအာင္
ပထမအခ်က္က အဲဒီကားႀကီးေတြရဲ႕ သက္ တမ္းဟာ
ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ
ေနၾကၿပီဆိုေတာ့
သခၤါရ သေဘာအရ တစတစပ်က္စီးလာေန ၿပီဗ်ာ။ ကင္းဗတ္ေကာ ေဆးအေရာင္ေတြပါ ပ်က္လာ ေနတာ။ ET
-ကိုယ့္ဆရာ
ခဏ၊
ဒီေနရာ
11 မွာ
ျဖတ္ေမးခ်င္တယ္။
ခင္ဗ်ားေျပာသလို
ဒါက
တစ္ခ်က္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က
အဲဒီ
ပ်က္စီးေနတာကို လက္ခံပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ကမ႓ာေက်ာ္ ကားႀကီးေတြဟာ ႏိုင္ငံႀကီးအခ်ဳိ႕
ပညာရွင္ေတြက ေခတ္အမွီဆုံးနည္းပညာ ေတြ
ရဲ႕ ျပတိုက္ႀကီးေတြမွာ၊ ပုဂၢလိက ပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕
နဲ႕ အမ်ားႀကီးေငြကုန္ေၾကးက်ခံၿပီး ျပဳျပင္ထိန္း
ဆင္စြယ္နန္းေဆာင္ေတြမွာ
သိမ္း ေနၾကတယ္ေလ၊ မလုံ ေလာက္ေသး
ၾကတာမဟုတ္လား။ ဆိုေတာ့ တတိယကမ႓ာ
ဘူးလား။
က ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ပန္းခ်ီ ဝါသနာရွင္ေတြ
ၾဆာထူး - မလုံေလာက္ေသးဘူးဗ်။
မဆိုထားနဲ႔ ပညာရွင္ဆိုတဲ့
ဘာေၾကာင့္လဲဆို ဘယ္ေလာက္ အဆင့္ျမင့္
ေတာင္
တဲ့ နည္းပညာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔သက္တမ္းကို ရွည္
အမ်ားအားျဖင့္
ႏုိင္သေလာက္
သာ
ရွည္ေအာင္
ဆြဆ ဲ န္႔တာ
ျပန္႔က်ဲရိွေန
ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြ
မ်ားမ်ားၾကည့္ဖူးမယ္ ပုံႏွိပ္ထားတဲ့
ျမင္ဖူးၾကရတာ။
မထင္ဘူး။ ကားေတြကို
အဲဒီႏိုင္ငံႀကီးေတြဆီ
ေလာက္ပဲ တတ္ႏုိင္မယ္။ အထူးသျဖင့္ မူရင္း
သြားမၾကည့္ႏိုင္ၾကဘူး။ မမွီႏိုင္ေလာက္ေအာင္
အေရာင္မပ်က္
အလွမ္းေဝးတယ္ေပါ့ ဗ်ာ။ ဒီအေနအထားမွာ
တ
ထာဝရ
ထိန္းသိမ္းႏိုင္တဲ့
နည္းပညာမ်ဳိး
မရိွႏုိင္ေသးဘူး။
ဥပမာ..လူ႕
ကလုံးကားေတြသာ ဖန္တီးႏိုင္ရင္၊ ႏိုင္ငံတိုင္း
အသက္ကို
ရွည္ႏိုင္သမွ်
ရွည္ေအာင္
ရဲ႕ ပန္းခ်ီေက်ာင္းေတြမွာ ျဖစ္ျဖစ္ စုစု စည္း
သာ ေဆးပညာေလာက က တတ္ႏိုင္တယ္။
စည္း
အသက္ မေသေအာင္ေတာ့ ဘယ္ေဆးပညာ၊
ရွင္ေတြေရာ
ဘယ္ပညာရွင္ကမွ မတတ္ႏိုင္ေသး သလိုပါပဲ။
မယ္။ အက်ဳိးရိွမယ္။ ဒါက ဒုတိယအခ်က္ပါ။
ET - ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ။ ဆက္ပါဦး။ ၾဆာထူး
ပညာရွင္ေတြပါ
ဝါသနာ
ေလ့လာႏိုင္
ET -ေမးစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရိွလာၿပီ။ အဲဒီထဲက ပထမဆုံး ေဆးသား အထူအပါး ပါ
သေလာက္ ပ်က္ေနရာက ေနာက္ဆုံး တေန႕
မူရင္းအတုိင္းဆိုတဲ့ ကိစၥ၊ အခု လုပ္လို႔ရၿပီလား။
မွာ အဲဒီကားႀကီးေတြ ေပ်ာက္သြား ရေတာ့
ဘယ္လိုနည္းမ်ဳိးလဲ။
ကားအတုေတြနဲ႕
စကရင္ထက္က
ပုံေတြ
တစ္ရက္ဆို
မယ္ဆိုရင္
ဆို
မယ္။
-အဲလို
ျပထားေပးႏုိင္
ပုံႏွိပ္စာရြက္ထဲက၊ ပဲက်န္ခဲ့ေတာ့မယ္။
ၾဆာထူး -မရေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ အထင္
အဆင္သင့္မရိွေသးဘူးလို႔
ထင္ပါ
ဒါေတြက်န္ခဲ့တာထက္ စာရင္ မူရင္းကားေတြနဲ႔
တယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္တကမ္းမွာ ရိွေနတယ္
အရြယ္အစား၊
ဆိုတာေတာ့
အေရာင္သာမက
ေဆးသား
ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
အထူ အပါးပါ ၁ဝဝ ရာခိုင္ႏႈန္းတူတဲ့ ကိုယ္ပြား
ဒီလိုေျပာႏုိင္တာလဲဆိုရင္
ကားေတြ
က်န္ေနခဲ့မယ္ဆို
နည္းပညာ
အတြက္
အက်ဳိးရိွမယ္။
ေနာက္လူေတြ
အဲ့လိုယူဆတယ္။
ဘာေၾကာင့္
ဒီေန႔ေခတ္ႀကီးကို
ေပါက္ကေ ြဲ နတဲ့ေခတ္လို႔
တယ္မဟုတ္လား။
ဆိုၾက
သိပံၸနည္းပညာေတြဟာ
'ku©onfpmpk
12
အရွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ႔
ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႀကီး
စက္န႔ဆ ဲ သ ြဲ လိုမ်ဳိး ဆိုရင္ အဲဒီကားရဲ႕ ဝိဉာဥ္ပါ
ကို တိုးတက္ေနတဲ့ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ဒါမ်ဳိး
ပါေအာင္
လုပ္ႏုိင္ဖို႔
ျဖစ္ႏုိင္ေန
ပညာ ေျမာက္ႏိုင္ပါ့မလား။ အဲဒီကားေတြကို
မူရင္းကားရဲ႕
မူရင္း ကားႀကီးေတြလို ခံစားလို႔ရႏိုင္ပါ့မလား။
ပါၿပီ။
မခဲယဥ္းေတာ့ပါဘူး။
အလြယ္ဆုံးေျပာရရင္
အေရာင္သာမက
ေဆးသားအထူအပါးကို
ပါဖတ္ႏိုင္တဲ့
စကင္နာမ်ဳိး၊
ဆြႏ ဲ ုိင္ပါ့မလား။
ဒါဆို
အႏု
ကဲ … ။
အဲဒါကို
ၾဆာထူး-တထပ္တည္းဗ်ာ၊
အစစ
သိမ္းေမာင္းႏိုင္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အဲဒီ အထူ
အရာရာ ၁ဝဝ ရာခိုင္ႏႈန္း တူမယ္။ နည္း
အပါးအတိုင္းထုတ္ေပးႏုိင္တဲ့ ဒါမွမဟုတ္ ေဆး
နည္းေလးမွကို မလြဘ ဲ ူးဗ်ာ။ ဒါဆို ခံစားလို႔
မႈတ္ေပးႏိုင္တဲ့
ရႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဥပမာဗ်ာ ထူးအိမ္သင္ ေခြ
ပရင္တာမ်ဳိးေတြ
အဓိကလို
မယ္ဗ်ာ။ လက္ရိွအနီးစပ္ဆုံး၊ အျမင့္ဆုံး ဆို
ထဲက
တဲ့
ရသလိုေပါ့။
ကြန္ပ်ဴတာေတြ၊
စကင္နာ၊
ပရင္တာ
သီခ်င္းဖြင့္နားေထာင္ရင္ ထူးအိမ္သင္
ခံစားလို႔ ကိုယ္တုိင္
မ်ဳိးေတြကို လိုအပ္တဲ့အဆင့္အထိ တဆင့္ ျမႇင့္
ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ဆိုတီးေနတာကို နားေထာင္မွ
ႏိုင္မယ္ဆိုရင္
ၾကားဖူးမွာ
ခံစားလို႔ရႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူးေလ။ အမ်ားစုက
ပါ ေလာကမွာ မျဖစ္ႏိုင္တာမရိွ၊ မျဖစ္ေသး
စက္ထဲကထြက္လာတဲ့ အသံကိုပဲ နားေထာင္
တာပဲရိွတယ္
ပါပဲ။
ၿပီး
ကဲ..
ပိုေကာင္းတယ္။ စက္က တဆင့္ထြက္လာတဲ့
ရႏိုင္ၿပီေပါ့ဗ်ာ။ ဆိုတဲ့
လိုလွ်င္ၾကံဆ
စကားအတိုင္း
နည္းလမ္းရေပါ့ဗ်ာ။
ခံစားေနၾကတာ။
.ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးလား။ လုံးဝ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥ
အသံက
မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုေတာ့ အာစရိ လက္ခံႏုိင္
ခံစားလို႔မရဘူး
မယ္ထင္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ
ေဟာ္လို႐ႈိးမွ
သဘာဝမဟုတ္လို႔
အစစ္၊
မေကာင္းဘူး၊
ဘာညာ
မရိွသလိုဘဲေပါ့။
ကက္ဆက္ေတြ၊
MP3
ေတြ
ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္ပါျမင္ရတဲ့ MTV ေခြ၊ DVD ေခြ ET-
လြယ္လွခ်ည္လား။
အဲဒါနဲ႔ပဲ
ပဲျဖစ္ျဖစ္ စက္ပစၥည္းကိရိယာေတြက ၾကားခံ
ကိုယ္ပြားျဖစ္သြားေရာ တဲ့လား။ ပန္းခ်ီဆိုတာ
ဗ်။
ပရိသတ္အမ်ားစုနဲ႔
အႏုပညာဗ်။ ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈေတြ
က
ေပါင္းကူးတံတားဗ်။
ထည့္ဆထ ြဲ ားတာ။
ဘဝတစ္ခု
မဟုတ္ဘူးေလ။ အဲဒီ ဥပမာလိုပါပဲ အခုကိစၥ
လုံး ေပးဆပ္ၿပီး ေရးခဲ့ၾကတာ။ သိပ္ နက္႐ႈိင္း
မွာလည္း နည္းပညာေတြ၊ စက္ပစၥည္းေတြက
တယ္၊
နက္ရိႈ္င္းသေလာက္လည္း
ဖန္တီးသူမဟုတ္ပါဘူး။ ေပါင္းကူးတံတားပါပဲ။
တယ္။
႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းသက္သက္မဟုတ္ဘူး။
စက္နဲ႔လွည့္ထုတ္လို႔ သိပံၸနည္းပညာေတြ
အခ်ဳိ႕ဆို
မရဘူးဗ်။
သိမ္ေမြ႕
အခုေျပာတဲ့
အတတ္ပညာေတြနဲ႔
ပရိသတ္အမ်ားစုနဲ႔
အဆိုေတာ္ၾကား သူက
ဖန္တီးသူ
ပန္းခ်ီဆရာၾကားက
မျမင္ရတဲ့ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းပါပဲ။
13 ET - ရွင္းပါ…၏။ ကိုင္း … ေနာက္ ေမးခြန္းတစ္ခု
လာမယ္။
ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လက္ရိွကားပိုင္ရွင္ေတြ
ႏိုင္ငံႀကီးအခ်ဳိ႕
ရဲ႕ ျပႆနာအေျခအေနကိုလည္း ထည့္တြက္
မွာ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ မူရင္းကားေတြကို စကင္နာ
ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ သူတို႔ေန႔စဥ္ကုန္က်ေနတဲ့
ဖတ္ဖ႔က ို ိစၥ၊ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလားဗ်။ ရႏိုင္ပါ့မလား။
ထိန္းသိမ္းေရး
က
ၾဆာထူး -မူရင္းကားေတြကို စကင္နာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီေနရာမွာ
တျခားတမ်ဳိးနဲ႔ စကင္နာပဲ
စကင္နာဖတ္ဖို႔ကိစၥက ဘူး။
ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ။
ထားပါေတာ့။ လြယ္ေတာ့
ေရွ႕မွာေျပာခဲ့တဲ့
လိုအပ္တဲ့
အဲဒီ
မလြယ္
မဟုတ္ဘူး။
စရိတ္ဆိုတာက ေရရွည္မွာ
နည္းတာ
မနည္းႀကီး
က်ား
ကန္ ေနၾကရတာ။ ဒီၾကားထဲက တစတစ ပ်က္စီးေနၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ လက္ေလွ်ာ့ရမယ့္ အေျခအေနကလည္း ရိွေနတယ္ေလ။
စက္
ပစၥည္း ေတြရဖို႔ကလည္း မလြယ္တဲ့ကိစၥပါပဲ။
ET- အေျပာကေတာ့ ေခ်ာေနတာပါပဲ။
ကိစၥႀကီးတစ္ခုလုံးမွာ ဘယ္ဟာမွ လြယ္လြယ္
ဆက္ေျပာၾကရေအာင္။ ခင္ဗ်ား ကလုံး ေၾကာင့္
နဲ႔ မျဖစ္ႏုိင္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ အခုကိစၥမွာ
မူရင္းကား
လည္း လက္ရိွ ကားပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္
လား။
ေတြကိုေရာ
ထိခိုက္မလာႏုိင္ဘူး
လိုတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆို ပတ္သက္သမွ်
ၾဆာထူး- ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ႏွစ္ခုေတာ့ေတြ႕မိ
အလုပ္အားလုံးဟာ တရားဝင္ ေဘာင္ထဲက
တယ္။ စကင္ တစ္ခါႏွစ္ခါ ဖတ္တာေၾကာင့္
ပဲျဖစ္ ရမယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ခ်ထားတဲ့
သူ႔သက္တမ္းကို အနည္းနဲ႔အမ်ား တိုေစႏိုင္
မူရိွတာေၾကာင့္ပါ။
ပါတယ္။
တရားဝင္ခြင့္ျပဳခ်က္ရ
အဲဒီေတာ့
သူတို႔ရဲ႕
ေအာင္လုပ္ရမွာပါပဲ။
ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ၊ ထိပ္ဆုံး ကားတစ္ရာ သတ္
ဒါကို
အေကာင္းဆုံး
ထိခိုက္မႈ ျဖစ္ေအာင္
အနည္းဆုံးနဲ႔ လုပ္ၾကရမွာပါ။
ေနာက္တစ္ခုက အစစ္မပ်က္စီးခင္ ကလုံးေတြ
ပ
မွတ္ထား တယ္ဆိုပါေတာ့။ အဲဒီတစ္ရာစလုံး
ထြက္လာလို႔
ရဲ႕ ပိုင္ရွင္ေတြဆီက အားလုံးကို တစ္ၿပိဳင္နက္
တန္ဖိုးက်သြားရတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးလည္း ရိွႏိုင္
တည္း ရလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္မထားပါ
ပါေသးတယ္။ ဒါကို တစ္ဖက္ကျပန္ၾကည့္ရရင္
ဘူး။ အားလုံးကို အက်ဳိးနဲ႔အေၾကာင္းနဲ႔ ညိႇႏိႈင္း
ဒီဂယက္ေၾကာင့္
ႏုိင္ရင္၊
လာတာမ်ဳိးကလည္း
သူတို႔အက်ဳိးစီးပြားကိုလည္း
သူတို႔
သေဘာတူေလာက္တဲ့အဆင့္ထိ ကိုယ့္ဖက္က
ေတာ့ဗ်ာ၊
ရ
ေဖါင္းပြမႈေတြျဖစ္လာၿပီး
အစစ္ကိုေတာင္ ရွိမွာပါ။
ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့
သူ႔
ပိုျမတ္ႏူိး
ျခံဳေျပာရရင္ ထိခိုက္မႈေတြ
လုပ္ေပးႏုိင္ရင္ တစ္ကားၿပီး တစ္ကားပဲျဖစ္ျဖစ္
ဟာ ေရရွည္အက်ဳိး၊ တစ္ခုလုံးအက်ဳိးနဲ႔ယွဥ္ရင္
ရလာပါလိမ့္မယ္။
အရင္
မေျပာပေလာက္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ
လုပ္ေပါ့ဗ်ာ။ေနာက္ဆုံး အားလုံးမဟုတ္ေတာင္
ဆီမီးတုိင္နဲ႔ပဲ ႏႈိင္းၿပီး ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဆီမီး
အမ်ားစုကိုေတာ့ ရလိမ့္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ထား
တုိင္ တစ္တိုင္ကေန ေနာက္ဆီမီးတုိင္ တစ္ခု
အရင္ရတဲ့ဟာ
'ku©onfpmpk
14
ကို မီးကူးယူလို႔ အဲဒီဆီမီးတိုင္ ဘယ္ေလာက္ ထိခိုက္သြားမလဲဗ်ာ။
ဟုတ္တယ္
မို႔လား။
အခ်ိန္တန္လို႔ သူၿငိမ္းသြားရင္ေတာင္ အဆင့္
ET- ဟုတ္ကဲ့ပါ …။ ဒါနဲ႔ ေနပါအုံး ဒီ ကိစၥ
ခင္ဗ်ားႀကိဳးစားေနတယ္ဆို၊
မလုပ္ရင္ ဘယ္သူလုပ္မွာ တဲ့လဲ။
ဆင့္ ကူးယူထားတဲ့ မီးတုိင္ေတြမွာ သူ႔မ်ဳိးဆက္ အလင္းေရာင္ေတြ
ခ်န္ထားခဲ့ႏိုင္မယ့္
ကိစၥ
မ်ဳိးပါဗ်ာ။
ခင္ဗ်ား
ၾဆာထူးသူေတြ
ကၽြန္ေတာ့္လို
ယုံၾကည္တဲ့သူေတြ
ဆႏၵရိွတဲ့
လုပ္ၾကမွာေပါ့။
တစ္နည္းရိွတာက အခု ခင္ဗ်ားသိၿပီ၊ အဲဒီက တဆင့္ တျခားလူေတြ သိျမင္လာမယ္၊ သူတို႔
ET- ဟုတ္ပါၿပီ။ ဟုတ္ပါၿပီ။ ကိုင္း …
ဆႏၵရိွမယ္ ယုံၾကည္မယ္ဆိုရင္ ဝိုင္းလုပ္ၾက
ဒီကိစၥႀကီးအတြက္ ခင္ဗ်ားမွာ အခုဘာရွိထား
တာေပါ့။ ေရႊေတြလည္း မေခဘူးေနာ္၊ ေလွ်ာ့
ၿပီလဲ။ ခင္ဗ်ားကေကာ …။ ဒါေလာက္ ႀကီးတာ
မတြက္နဲ႔။
ႀကီးကို လုပ္ႏိုင္မယ္ထင္လား။ ၾဆာထူး-
ကိစၥက
အခုမွ
စိတ္ကူး
အဆင့္မွာပဲ ရိွေသးတယ္ဆိုေတာ့၊ သိပ္ အေရး ပါတဲ့
သတင္းအခ်က္
ET-
ၾကားရတာျဖင့္
ဇာတိမာန္
တက္ေလာက္ပါရဲ႕။ထားပါေတာ့ဗ်ာ။ အဲဒီလို …
အလက္ေတြ
ၾဆာထူး-
ခဏေလး
ေစာင့္ဗ်ာ
ကိုေတာင္ ျပည့္စုံေအာင္ မရွာႏုိင္၊ မစုႏိုင္ေသး
ရဲေဘာ္ႀကီး
ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ မရိွတာေတြေျပာ ၿပီးသြားေတာ့
စက္ပစၥည္းေတြဆို
ေဝလာေဝးေပါ့။
ဘာမွ မယ္မယ္ရရ မရိွေသးပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ့္စကားမဆုံးေသးလို႔။
ရိွတာေတြလည္း ထုတ္ေျပာခ်င္ေသးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က နည္းပညာရွင္၊ အတတ္ပညာ ရွင္
တစ္ေယာက္လည္း
မဟုတ္ပါဘူး။
ဂု႐ုတစ္ပါး မဟုတ္သလို သူေဌးလည္းမဟုတ္ ပါဘူး။
ပန္းခ်ီကို
အၿငိမ္းစား
စိတ္ဝင္စားတဲ့
ေက်ာင္းဆရာ
ET- ႂကြားပါ ၊ အဲ … ေျပာပါ ေျပာပါ။ သိပါရေစ။
သာမန္
တစ္ေယာက္ပါ။
ၾဆာထူးက
ကၽြန္ေတာ့္မွာ
ေျပာခဲ့သလို
ေစာေစာ
ဘာမွမယ္မယ္ရရ
ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ဒီကိစၥမွာ အဲဒါေတြက အေရး
မရိွေသးေပမဲ့
မႀကီးလွပါဘူး။ လုပ္မယ့္လူက အဓိက မဟုတ္
နဲ႔
ဘူးဗ်။
အဓိက။
ယုံၾကည္ခ်က္ရိွတယ္။ ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆို
ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္လည္း ဒီကိစၥႀကီးကို တစ္ေန႔
တဲ့ သႏၷိ႒ာန္ရိွတယ္။ ဒါ့အျပင္ အခ်ိန္ျပည့္ ဒါပဲ
အျခားသူေတြ လုပ္ကို လုပ္လာၾကမွာ။ ျဖစ္
စဥ္းစားၿပီး အားထုတ္ခိုင္းေနတဲ့ ျပင္းျပတဲ့ ေဇာ
ကို ျဖစ္လာမွာပါ။ မယုံ ေစာင့္ၾကည့္။
လည္းရိွတယ္ဗ်ာ။ ကဲ … ဘာလိုအုံးမလဲ။
အေၾကာင္းအရာကသာ
…၊
ေခါင္းရိွတယ္။
ေပါင္းလုပ္ခ်င္စိတ္
ရိွတယ္။
အားလုံး ခိုင္မာတဲ့
15 ET-မလိုေတာ့ပါဘူး
ကိုယ့္ဆရာ။
ႏွလံုးသားလွသူ
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တာရိွရင္သာ ေျပာ
။
ပါ ခင္ဗ်ား။ ၾဆာထူး- ေအးဗ်ာ … ေလာကမွာ ျဖစ္ သင့္ျဖစ္ထိုက္တာေတြဟာ ကို
ျဖစ္လာရမွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔
တစ္ေန႔
ေသခ်ာ
ျဖစ္
ပါတယ္။
သုံးေနက်စကားနဲ႔ေျပာရရင္
ပေယာဂမွန္ရင္ တုန္ဆင္းလာရမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဟုတ္ကဲ့။) ဒီကိစၥမွာ ကၽြန္ေတာ့္ျပႆနာက ေငြ မဟုတ္ဘူး။ နည္းပညာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ပိုင္ရွင္ ရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ရဖို႔ေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါေတြ က
ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္မယ္
ခ်ည္းပါပဲ။
ထင္ထားတဲ့
ကိစၥ
စဥ္းစားမိသေလာက္ေတာ့
မေျဖ
ပညာျပည့္ဝ၊ ႏွလံုးလွေသာ္၊ ကိစၥ ႀကီး ငယ္၊
ေဆာက္သဖြယ္လွ်င္၊
က်ဥ္းက်ယ္
ရွင္းႏိုင္တာ မရိွေသးပါဘူး။ တကယ့္ ျပႆနာ
ထြင္း ေဖာက္၊ ျဖတ္ေတာက္လုိရာ၊ ၿပီးႏိုင္စြာ
က… အခု
၏။
စိတ္ကူးဟာ
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ
သစ္ေနတာမ်ဳိးလား၊
တကယ္ေကာ
လား
ဒီေမးခြန္းကို
ဆိုတာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္
ယတိျပတ္
သစ္ရဲ႕
(မာဃေဒဝ အလကၤာ)
ခုခ်ိန္ထိ
မေျဖႏိုင္ေသးဘူး။
ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ား ေျဖေပးဗ်ာ။
ႏွလံုးသားလွသူဆုိတာ စိတ္ထား ျဖဴ စင္ ႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္ သူကုိ ရည္ညႊန္းတယ္
ထူးေအာင္ ၁-၁၁-၂ဝဝ၉
လု႔ိ
က်ေနာ္ယူဆပါတယ္။
ျမင့္ျမတ္ေသာ
ႏွလံုးသားပုိင္ရွင္လုိ႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ လဲ
ဆုိေတာ့
အဲဒီလုိပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးရဲ႕
စိတ္ေန
သေဘာထားက သာမန္လူေတြလုိ ႏွလံုးသား ရဲ႕
ခံစားမႈကုိ
တတ္သူ
ဦးစားေပးဆံုးျဖတ္လုပ္ကုိင္
မဟုတ္ဘဲ
ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထုိက္တဲ့
အေၾကာင္းတရား အေျခအေနအရပ္ရပ္အေပၚ မွန္မွန္ကန္ကန္ ႏႈိင္းခ်ိန္ စဥ္းစားၿပီး လုိအပ္ရင္ ႏွလံုးသား
အလုိဆႏၵကုိ
ထိန္းခ်ဳပ္မ်ဳိသိပ္
'ku©onfpmpk
16
ထားႏိုင္စြမ္းရွိသူပါ။ တစ္ပါးသူအေပၚမွာလည္း
မေဝးလွတဲ့ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာကုိပဲ
မုဒိတာစိတ္ အျပည့္အဝထားႏိုင္သူ၊ ႐ုိးသားမႈ
ႏွလံုးသားလွတဲ့
ကုိ ျမတ္ႏိုးတန္ဖုိး ထားတတ္သူမ်ဳိး ျဖစ္ပါ
တု႔ိ
တယ္။
သူတ႔က ုိ သမုိင္းကုိ အမွန္အတုိင္း ဖြင့္ဆုိႏိုင္ က်ေနာ္
႐ုိးသားမႈကုိ
နားလည္မိ
ေဖာ္က်ဴးရာမွာ
ျမင္ေတြ႔ခဲ့ၾကရ၊
ညစ္ေပစြန္းထင္းမႈ
အလုိက္ဖက္
က်က် ျဖည့္ ဆည္းေပးႏိုင္သူေတြျဖစ္ပါတယ္။
႐ုိးသား
႐ုိးသားမႈဆုိတာ
မရွိျခင္း၊
ျမင္ေတြ႔ေနရဆဲပါ။
သလုိ သမုိင္း လုိအပ္ခ်က္ကုိလည္း လက္ေတြ႔
လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ႐ုိးသားျဖဴစင္မႈ၊ စသျဖင့္။
က်ေနာ္
သေလာက္
ဆံုး ေဝါဟာရေတြက ျဖဴစင္မႈနဲ႔ေျဖာင့္မတ္မႈ ေျဖာင့္မတ္မႈ
ေခါင္းေဆာင္ေတြ
ေကြ႕ေကာက္
ေတာင္အာဖရိက ေဆာင္
လူမည္း
နယ္လ္ဆင္မင္ဒဲလားက
နာက်ည္းခ်က္ေတြကုိ
ေခါင္း “အတိတ္
ႀကိတ္မွိတ္ေျဖေဖ်ာက္
ပစ္ရပါတယ္” လု႔ဆ ိ ုိလုိက္တဲ့အခါ လူျဖဴေတြ
႐ႈပ္ေထြးမႈ ကင္းျခင္းလို႔ ဖြင့္ဆုိႏိုင္တာေပါ့ဗ်ာ။
ရဲ႕
ဒါေၾကာင့္
႐ုပ္ဆင္းအဂၤါကုိ
ဆုိး ေအာက္မွာ လူမည္းအမ်ားစုႀကီး လူနဲ႔သူနဲ႔
ေအးခ်မ္းမႈရွိၿပီး
မတူေအာင္ ႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္း ခံရပံုကုိ စာအုပ္
မ်က္ႏွာျမင္ ခ်စ္ခင္စရာပါ။ စိတ္ထား ျဖဴစင္
ထဲမွာသာ ဖတ္ဖူးေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ မွ်ေဝ
႐ုိးသားသူနဲ႔ ယုတ္မာေကာက္က်စ္သူ မ်က္ႏွာ
ခံစားေပးႏိုင္ပါတယ္။
ခ်င္းဆုိင္ ေတြ႔တဲ့အခါ “ဆင္ျဖဴမ်က္ႏွာ ဆင္မဲ
သိမ္ငယ္ႏုံခ်ာတဲ့ ရပ္ဝန္းမွာ ေမြးဖြား ရွင္သန္
မၾကည့္ဝံ့” ျဖစ္ရပါတယ္။ မတရား အမႈစီရင္ရာ
ခဲ့ၿပီး ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး အဓမၼ စနစ္ရဲ႕
မွာ အျပစ္မရွိတရားခံရဲ႕ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ေထာင္
ထုေထာင္းမႈ ခံစားခဲ့ရတဲ့ နားက်ည္းခ်က္ေတြ
ဒဏ္ အမိန္႔ခ်မွတ္တဲ့ တရားသူႀကီး မ်က္ႏွာ
ကို
မ်ဳိး ေနမွာေပါ့။
မင္ဒဲလား ေထာင္က လြတ္လာၿပီးေနာက္ သူ႔
႐ုိးသားမႈရွိသူရဲ႕
ၾကည့္လုိက္ရင္
တည္ၿငိမ္
႐ုိးသားမႈက ႏွလံုးသားကုိ ျပဳၿပီး
ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္
ကုိယ္စား
ဆင္ျခင္တံုတရား
ပံုပန္း
အသားအေရာင္
ခဲျြ ခားမႈဝါဒစနစ္
မင္ဒဲလား
ကုိယ္တုိင္
ဒီတစ္သက္ေမ့ႏိုင္ပါ့မလား။ သဏၭာန္ၾကည့္ရတာ
ဒါေပမဲ့
လူျဖဴ
အစုိးရ
အေပၚ နာက်ည္းတဲ့ဟန္ အမူအယာ အရိပ္
ကေတာ့ဦးေႏွာက္ရဲ႕အလုပ္ပါ။မီးခတ္ေက်ာက္
အေယာင္ေလးေတာင္
မေတြ႔ရဘူးလုိ႔
နဲ႔
လူရင္းမိတ္ေဆြေတြရဲ႕
ေရးသားခ်က္ေတြကုိ
ေလာင္စာ
Frequency
ၿငိတဲ့အခါ
အလင္းေရာင္ေပးတဲ့မီးေတာက္ ထြက္ေပၚလာ
ဖတ္ဖူးပါတယ္။
သလုိ ႏွလံုးသားလွလွနဲ႔ အေျမာ္ျမင္ႀကီးႀကီး ဦး ေႏွာက္တုိ႔ ေပါင္းစပ္မိတဲ့အခါ လူသားထု ကုိ
ဦးေဆာင္လမ္းညႊန္မႈ
ေပးႏိုင္ေသာ
ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေပၚထြန္းလာပါတယ္။
သ
သူ႔
ဇင္ဘာေဘြဝန္ႀကီးခ်ဳပ္
ေမာ္ဂန္ခ်န္
ဂ႐ုိင္းက “နာက်င္ ခံစားခဲ့ရသူေတြရဲ႕ ညည္း တြားသံေတြနဲ႔ က်ဴးလြန္သူေတြရဲ႕ ဒဏ္ခတ္ခံ
17 ရမွာ စုိးရြံ႕တဲ့ အေၾကာက္တရား ဒီႏွစ္ခုၾကား
လည္း
မွာ
ကင္းစင္ေရး လမ္းေၾကာင္္းကုိ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခဲ့လ႔ုိ
ဟန္ခ်က္ညီညီ
ရပ္တည္လႈပ္ရွားေနပါ
ေျပလည္ႏိုင္မယ့္
အာဃာတ
တယ္” ဆုိတဲ့အခါမွာလည္း ဇင္ဘာေဘြ ျပည္
ရည္မွန္းခ်က္
သူ ေတြရဲ႕ အာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး
စရာက ဘယ္ေလာက္အင္အားႀကီးတဲ့ စစ္တပ္
ဒီမုိကေရစီေရး ရည္မွန္းခ်က္ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွား
ပဲရွိရွိ၊
မႈခရီးၾကမ္းမွာ
ေႂကြလြင့္
ပ်က္သုဥ္းခဲ့ရတဲ့
လက္နက္ပဲပုိင္ပုိင္
အသက္ေတြ၊
ဘဝေတြနဲ႔
က်န္ရစ္သူေတြ
ယာယီသာ
ေပါက္ခဲ့ပါတယ္။
ဘယ္လုိသစ္လြင္
ဆန္းျပားတဲ့
ႏွလံုးသား
ပုပ္သူဟာ
အသာစီးရႏိုင္ၿပီး
ေရရွည္မွာ
ရဲ႕ ေသာကနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကုိ က်ေနာ္
ႏွလံုးသားျမင့္ျမတ္သူကုိ
တု႔ိ မွန္းဆၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ သူ႔ကုိ လုပ္ၾကံ
ဆက္ဆံလာရတယ္ ဆုိတာပါပဲ။
သတ္ျဖတ္ဖုိ႔
မူဂါဘီဂုိဏ္းသားေတြ
ႀကိမ္ႀကိဳးစားတာ မေရာက္
အႀကိမ္
မွတ္သား
အသိအမွတ္ျပဳ
က်ေနာ္တုိ႔ႏိုင္ငံမွာလည္း
ဆယ္စုႏွစ္
ခံခဲ့ရတဲ့ၾကားက
ေသကံ
အတန္ၾကာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ကံၾကမၼာကုိ ထင္
သက္မေပ်ာက္ခဲ့လုိ႔သာ
လက္ရွိ
သလုိ
လႊမ္းမုိးခ်ယ္လွယ္လာတဲ့
အေနအထားနဲ႔ ခုလုိစကားမ်ဳိးေတြ သူေျပာေန
ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားနဲ႔
ႏိုင္တာပါ။ ဖိႏွိပ္မႈရွိတဲ့ စနစ္တစ္ခုအတြင္းမွာ
လံုး
ဖိႏွိပ္ခံရသူေတြ သာမက က်ဴးလြန္သူေတြပါ
ဘဝနဲ႔
စိတ္မလံုျခံဳမႈ
ကရက္တစ္
ေဝဒနာကုိ
ထပ္တူခံစားရတဲ့
အဲဒီ
စစ္ဗုိလ္
ကာလတစ္ေလွ်ာက္
ျပည္သူလူထုနဲ႔အတူ
အဖိႏွိပ္ေခ်မႈန္းခံ
ၾကံ႕ၾကံ႕ခံရပ္တည္လာတဲ့ အင္အားစုေတြ၊
ဒီမုိ
တုိင္းရင္းသား
အေၾကာင္း သူ႔စကားမွာ အထင္းသားေပၚလြင္
အင္အားစုေတြ အၾကား သင့္ျမတ္ေရး လမ္း
ေနပါတယ္။
ေၾကာင္းေပၚ စတင္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနပါၿပီ။
သူတုိ႔ရဲ႕ နာက်ည္းခဲ့တဲ့ စိတ္ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြကုိ
လူေတြ
မသိေအာင္
အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ မွတ္ပံု တင္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္တဲ့ ႏိုဝင္ဘာ ၁၈ ရက္
ဘယ္ေလာက္ပဲ ဖံုးဖိထားထား ႏွလံုးသားခ်င္း
N L D
နီးစပ္သူေတြကေတာ့
မွာ
သိေနမွာ
အမွန္ပါပဲ။
ဗဟုိဦးစီးအဖဲြ႔
အစည္းအေဝး
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က
“ကၽြန္မတုိ႔
လွပတဲ့အနာဂတ္တစ္ခုကုိ ပံုေဖာ္ႏိုင္ဖုိ႔အတြက္
လုပ္ေနတဲ့
သူတ႔က ို ုိယ္ ေရးကုိယ္တာ နာက်ည္းခ်က္ေတြ
စြန္႔စားခ်က္ေတြပဲလုိ႔ ေျပာရမွာပဲ။ စြန္႔စားခ်က္
ကုိ အေရာင္မွိန္ထားတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဆုိေပမဲ့လည္း
သူတုိ႔တေတြရဲ႕ တုိက္ပလ ဲြ မ္းေၾကာင္း
ၿပီးေတာ့
ကုိ
စြန္႔စားမယ္
အသံုးျပဳခဲ့သလုိ
အာဏာ
ပုိင္ ေတြနဲ႔ ေစ့စပ္ညွိႏႈိင္းဖုိ႔ လုိအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ
တကယ္ေတာ့
မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီးေတာ့ စြန္႔စား
ျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ အေျခအေနကုိ သံုးသပ္
တေလွ်ာက္မွာ အၾကမ္းမဖက္ေရး နည္းလမ္း အမ်ားဆံုး
အလုပ္ေတြဟာ
စြန္႔စားသင့္တဲ့ ဆုိၿပီးေတာ့
အခ်ိန္ေရာက္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္တာ
ျဖစ္
ပါတယ္” “စြန္႔စားတယ္ဆုိတာ ဘာ အဓိပၸါယ္
'ku©onfpmpk
18
လဲ ဆုိေတာ့ ၁ဝဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ေအာင္ျမင္ေျခ ရွိ
ၾသဇာလႊမ္းမုိး ႏိုင္မႈက သိပ္ကုိအေရးႀကီးတယ္
တယ္လုိ႔
လု႔ိ ျမင္မိပါတယ္။
ကၽြန္မတုိ႔
မေျပာႏိုင္ဘူးဆုိတဲ့
အဓိပၸါယ္ပါ။ ၁ဝဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ေအာင္ျမင္ေျခ ရွိတဲ့
အလုပ္မ်ဳိးမွ
လုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့
အခုလုိ ျမန္မာျပည္ကုိ ႏိုင္ငံတကာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဥဒဟုိ လာေရာက္ေနခ်ိန္၊
က
ႏိုင္ငံေရးလုပ္လုိ႔ လံုးလံုးမျဖစ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး
အစုိးရေခါင္းေဆာင္ေတြ
နည္းတူ
မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ၁ဝဝ ရာခုိင္ႏႈန္း အာမခံခ်က္
လည္း
ေတြ႔ဆံုညႇိႏႈိင္းမႈေတြ
ရွိတယ္လုိ႔
လုပ္ေနခ်ိန္မွာ
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး”
ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့
ႏိုင္ငံေရး
လက္ေတြ႔က်က်
လု႔ိ
လက္ရွိ
သံုးသပ္
အတူရင္ဆုိင္
ခ်က္
ေတြလည္း
ေျပာဆုိသြား
ေျဖရွင္းရမယ့္
စိန္ေခၚ
တစ္ပံုတစ္ပင္ႀကီး
ရွိေန
တာပါ။ ႏွစ္ကာလၾကာရွည္စြာ ကုိယ္နဲ႔ ထိပ္ တုိက္
ရန္ဘက္ျဖစ္ခဲ့ရေသာ
တစ္ဘက္
အင္အားစုကို အရွိန္မပ်က္ ဆက္လက္ ဆန္႔ က်င္
ရတာ လြယ္ကူေပမဲ့
ေဘာင္က်ဥ္းၿပီး
မတူညီမႈေတြ
တူတာေတြ
ဘယ္နည္းနဲ႔မွ
စကား
လက္တဲြ
ေသခ်ာတာက ျဖဴစင္ ႐ုိးသားၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတရားကိုသာ လက္ကုိင္ထား တဲ့ ေဒၚစုနဲ႔ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မွသာ အတိတ္က သူတုိ႔ရဲ႕ အမွားေတြအတြက္ သက္သက္ညႇာညႇာ ျပည္ဖံုးကားခ်ႏိုင္မယ္ဆုိ တာ ဒီလူႀကီးေတြ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ပံု ရတယ္ဗ်။ ကမ႓ာ့ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်ဥ္းကလည္း လက္ရံုးရည္ အားကုိးသမားေတြဘက္ကုိ သိပ္မ်က္ႏွာသာ မေပးေတာ့ဘူးေလ။
လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖုိ႔ ေဆြးေႏြး ညႇိႏႈိင္းတဲ့အလုပ္ ကေတာ့
ေဒၚစုေျပာလုိက္တဲ့
အေျခအေနကုိ
တာ ေတြ႔ရတယ္။ စြန္႔စားလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ နဲ႔
အေရးတယူ
ေဒၚစုကုိ
မလြယ္ကူႏိုင္ပါ။
အထူးသျဖင့္ အဘက္ဘက္က အသာစီးရယူ
တစ္ခြန္းတုိင္း ကမ႓ာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ နားထဲ
ထားတဲ့သူေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေရး လုပ္ရ
တုိးလွ်ဳိေပါက္ေရာက္ႏိုင္တဲ့ပါဝါရွိေနတာျမန္မာ
တာ ပုိၿပီး ခက္ခဲမွာပါ။ ခုလုိခ်ိန္မွာ ဘယ္
ျပည္သူေတြအတြက္ ကံေကာင္းမႈ တရပ္ပါပဲ။
ေလာက္
ယ
ေတာ္တဲ့
ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ျဖစ္
စစ္ေခါင္းေဆာင္ တျဖစ္လည္း လက္ရွိ
လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ လူတစ္ကုိယ္ ဆႏၵမဲတစ္မဲ
အစုိးရနဲ႔
သာ ေပးလုိ႔ရတယ္ဆုိတဲ့ သမ႐ုိးက် ကိန္းေသ
က
တြက္နည္းနဲ႔
ဆက္ဆံတဲ့ ေနရာမွာ အေၾကာင္းတရားမ်ားစြာ
အလုပ္မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
အဖဲြ႔
လႊတ္ေတာ္ ေဒၚစုအေပၚ
ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေႏြးေထြးလႈိက္လဲွစြာ
အစည္း အင္စတီက်ဴးရွင္း အားမေကာင္းေသး
ရွိေနတာ
မွန္ေပမယ့္
သူတုိ႔ကုိလႊမ္းမုိး
ခ်ိန္မွာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ အရည္အေသြးနဲ႔
အေရာင္
႐ုိက္ခတ္ေနတဲ့
ေဒၚစုရဲ႕႐ုိးသားမႈ
19 ဂုဏ္ဟာ အထင္ကရျဖစ္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
တယ္။
သူတ႔ဘ ုိ က္က နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုသံုးၿပီး ေဒၚစု နဲ႔
ကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေနပါတယ္ ဆုိတဲ့ အခ်ိန္ဟာ
NLD ကုိ နာလန္မထူႏိုင္ေအာင္ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ေပမဲ့
ကမ႓ာ့ႏိုင္ငံႀကီးေတြရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ ျမန္မာျပည္
မရခဲ့ဘူးေလ။
ပုဏၰက
ကုိ အာရံုစုိက္လာခ်ိန္နဲ႔ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္
ဘီလူးနဲ႔ ဝိဓူရအမတ္တုိ႔ရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းလုိ ျဖစ္
ၾကံဳႀကိဳက္ေနေတာ့ ဒီအေျခအေနမွာ ႏွလံုးရည္
ရတာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ထဲမွာ ေဒၚစုအေပၚ
အားျပဳတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဦးေဆာင္မႈေနရာ
ပစ္ပစ္ခါခါမုန္းသူေတြရွိသလုိ ေလးစားရင္းစဲရ ြ ွိ
ကုိ ရယူဖုိ႔ ထုိက္သင့္ခ်ိန္လုိ႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္
သူေတြလည္း ပါမွာပါ။ တခ်ဳိ႕ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေတြ
ဗ်ာ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့
ဆုိ ေရာက္ေလရာအရပ္မွာ ေဒၚစုကုိ ရစရာ မရွိေအာင္ အမနာပ ဆဲေရးတုိင္းထြာ ခဲ့ၾက
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ
အေျပာင္းအလဲေတြ
ေဒၚစုေဆာင္ရြက္ေနတဲ့
လုပ္ငန္းစဥ္
ေတြ အျမန္ဆံုး ေအာင္ျမင္ပါေစ။
တယ္။ ခုေတာ့ ကုိယ္ျပဳသမွ် မေကာင္းမႈကံ ကုိယ္သာခံ၊ ဒီ ဘဝမွာပဲ အက်ဳိးေပးကုန္ၾကၿပီ။ အေသဆိုးနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ သြားသူေတြ၊
အရွင္
လတ္လတ္ ဘဝေသေနသူေတြ။ ေသခ်ာတာက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ျဖဴစင္႐ုိးသားၿပီး
တရားကိုသာ
လက္ကုိင္ထား
တဲ့ ေဒၚစုနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွသာ အတိတ္ က သူတုိ႔ရဲ႕ အမွားေတြအတြက္ သက္သက္ ညႇာညႇာ
ျပည္ဖံုးကားခ်ႏိုင္မယ္
ဆုိတာ
ဒီလူႀကီးေတြ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ ပံုရတယ္ဗ်။ ကလည္း
ကမ႓ာ့ႏိုင္ငံေရး
အခင္းအက်ဥ္း
လက္႐ံုးရည္အားကုိး
သမားေတြ
ဘက္ကုိ သိပ္မ်က္ႏွာသာ မေပးေတာ့ဘူးေလ။ ခုခ်ိန္ခါမွာ ေဒၚစုေျပာေလ့ရွိသလုိ ျဖစ္ေပၚလာ တဲ့
အခြင့္အလမ္းကုိ
သတိရွိရွိနဲ႔
မိမိရရ
ဆုပ္ကုိင္ အသံုးခ်ႏိုင္မယ္ ဆုိရင္ ျပည္သူေတြ ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အေရာင္လက္ လာႏိုင္ ပါတယ္။ ႐ုိးသားမႈမွာ
ဂုဏ္အရွိန္အဝါ
ရွိပါ
ေဝေမာ္ ၁ ဇန္နဝါရီ
'ku©onfpmpk
20 က လဲၿြ ပီး ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္အ ဝန္းအဝုိင္း မွာမွ ေနရာ ရ မထားသူေတြ ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ သူတ႔က ုိ အမ်ားနည္းတူ ေခတ္သစ္ အုိင္တီ လႈိင္း
စီးေနရင္းက
သူတုိ႔ဖန္တီးထားတဲ့
လက္ရာေလးေတြကုိ အေရာက္ပုိ႔ခြင့္
ပရိသတ္ေရွ႕ေမွာက္
ရေနၾကတာ။
က်ေနာ္တို႔
ေဆြးေႏြးေနရင္း တစ္ေယာက္က မွတ္ခ်က္ခ်
တ
လုိက္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးေရာက္ေလာက္က
“အဲဒါ
လူေတြ
မျမင္ႏိုင္ေသးတဲ့
မိတ္ေဆြတစု လက္ဖက္ရည္ဝုိင္းမွာ ဆံုမိၾက
ရြက္ပုန္းသီးေတြေပါ့ဗ်ာ” တဲ့။ စကားေျပာေန
တဲ့အခါ တံုးစံအတုိင္း ပြားဇာတ္က စေတာ့
ရင္း
တာပဲ။ မဆံုျဖစ္တဲ့စပ္ၾကား ရက္ပုိင္း၊ နာရီပုိင္း၊
က်ေနာ္ ေျပး သတိရလုိက္မိတယ္။ ၁၉၈၈
မိနစ္ပုိင္းအတြင္း သိခဲ့ ၾကားခဲ့တဲ့ အသစ္စက္
အကုန္ပုိင္း ေန႔ တစ္ေန႔။ အဲဒီတုန္းက ျမန္မာ
စက္
ႏိုင္ငံတနံတလ်ားကုိ
ဗဟုသုတေလးေတြ၊
သတင္းအခ်က္
ညေနခင္း
စကားဝုိင္းေလးတစ္ခုကုိ
သိမ္းက်ဳံး႐ုိက္ခတ္သြား
အလက္ေတြကုိ အျပန္အလွန္ ရွယ္ၾကတာပါ။
တဲ့ ရွစ္ေလးလံုး လူထုအေရးေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္
အဲဒီေန႔ကေတာ့ ေဖ့စ္ဘုတ္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚ
ၿပီးကာစ
ပူပူေႏြးေႏြးကာလ။
မွာ
လႈပ္ရွားမႈ
အတြင္းမွာ
ေတြ႔ေတြ႔ေနရတဲ့
ကဗ်ာေတြ၊
ရသ
ရွစ္ေလးလံုး
က်ေနာ္က
ရန္ကုန္
စာစုေလးေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ဓာတ္ပံုဖန္တီး
ၿမိဳ႕ေပၚေရာက္ေနၿပီး ဟုိစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ပါခဲ့
မႈေတြနဲ႔ပန္းခ်ီကားေလးေတြအေၾကာင္း ေဆြး
တာ။
ေႏြး ျဖစ္ၾကတယ္ဗ်။ အဲဒီမွာ တခ်ဳိ႕ လက္
စစ္တပ္က
က်ေနာ္လည္း
အာဏာသိမ္းၿပီးခ်ိန္မွာ ရြာျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ရာ ေလးေတြ (အမ်ားစုလုိ႔လည္း ဆုိႏိုင္ပါ
က်ေနာ္တုိ႔ရြာမွာလည္း
တယ္)ကုိ
ၾကည့္လုိက္ရင္
ထမင္းထုပ္ကမ္း
လက္ရာ
ေတာ္ေတာ္ေျမာက္တာ၊
အႏုပညာ
စီတန္းလွည့္ပေ ဲြ တြ
ႀကိဳဆုိၾကတာ
ေတြကုိ
အေတြး
ရြာေရာက္မွသိရတယ္။ အထူးသျဖင့္ ရွစ္ေလး
အျမင္ ေတာ္ေတာ္စူးရွတာ၊ စိတ္အခံေလးေတြ
လံုး စိတ္ဓာတ္က လူငယ္ေတြကုိ ႏိုင္ငံေရး
ရွင္းသန္႔ေပၚလြင္ေနတာ ေတြ႔ရေတာ့ မခ်ီးမြမ္း
အသိ
ဘဲမေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ၾကရတယ္။
လိုက္တဲ့ ကာလေလး အတြင္းမွာပဲ ရြာမွာ
ႏႈိးဆြေပးလုိက္တယ္။
သိပ္မၾကာ
ဒါေပမယ့္ ဖန္တီးရွင္ေတြရဲ႕ အမည္
စာၾကည့္တိုက္အေသးစားေလးတစ္ခု ေပၚလာ
ေတြကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ ဒီေဖ့စ္ဘုတ္ ေပၚ
တယ္။ လူငယ္ေတြ ႏိုင္ငံေရးစာေပေတြ ဖတ္
ည
21 လာတယ္။ ဒီမတုိင္မီကတည္းက ေလ့လာေရး
တုိက္ဆုိင္လာမွ ဘယ္သူ ဘယ္လို ဆုိတာ
အား အတန္အသင့္ေကာင္းတဲ့ လူငယ္တခ်ဳိ႕
ထင္ထင္ရွား ရွား ေတြ႔ျမင္ၾကရတာ၊ ၿပီးေတာ့
လည္း
ခုေခတ္
တဲ့
ရွိေနေတာ့
ေနရာမွာ
လူငယ္ေတြဆံုတတ္
စကားဝုိင္းေလးေတြ
အလုိ
အေလ်ာက္ ျဖစ္ေန တတ္တာေပါ့။ ေျပာရတာ
သိပ္ေတာ့
လူငယ္ေတြက
အရင္က
လုိ ေပၚေပၚ ထင္ထင္ လူျမင္မခံလုိၾကဘူး။ သပိတ္မွာ ေခါင္းေဆာင္တဲ့
မေကာင္းပါ
လူေတြ
ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ
လူငယ္ ေတာ္
အရင္တုန္းကရပ္ကြက္ထဲ
ဘူး။ ေက်းလက္လူငယ္ သဘာဝ ေန႔ဘက္
မွာ ရွိမွန္းေတာင္မသိရတဲ့သူေတြ။ ဆုိင္း ဘုတ္
အိမ္မွာ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္။ ေနညိဳညိဳ ေန
မတင္တဲ့ သူရဲေကာင္းေလးေတြေပါ့ ကြာ”။
ေစာင္းရင္ ေထြးညိဳရွိရာ အရပ္မွာ မခ်ိန္းဆုိဘဲ ဆံုၾကျမဲ။
အဲဒီညေနကလည္း
က်ေနာ္တုိ႔တေတြ
ေက်းလက္လူထု
က်ေနာ္တုိ႔
အသိပညာ ဖံြ႔ၿဖဳိးေရးအတြက္ ကုိယ္ထူ ကုိယ္
အေဖာ္ျပဳလုိ႔
ထ စာၾကည့္တုိက္ေလးတစ္ခု ထူေထာင္တာ
ပဲေလွာ္ကုိက္ရင္း အာ႐ုိက္လ႔ုိ ေကာင္းေနခ်ိန္
ကုိလည္း သူကအားတက္သေရာ ေထာက္ခံ
မွာ တဘက္ဝုိင္းက အသက္ ၄ဝ ေလာက္
အားေပးလုိ႔
လူရြယ္တဦး
လုိက္ေသးတယ္ဗ်။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေန
လူငယ္တသုိက္
ေထြးညိဳကုိ
က်ေနာ္တုိ႔ေျပာေနတာေတြကုိ
အာရံုစုိက္နားေထာင္ေနမွန္း
သတိျပဳမိၾက
ရံပံုေငြေတာင္
လွဴသြား
အားလံုးလမ္းခဲြ ၾကတဲ့အခ်ိန္၊ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲ
တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ခြက္ကေလးကုိင္ကာ
မွာ
က်ေနာ္တုိ႔ဝုိင္းဘက္ကုိ ကူးလာၿပီး “ညီေလး
ဘက္ေပါင္းစံုမွာ
တု႔ိ ဝုိင္းမွာ အကုိလည္း ထုိင္ပါရေစ” တဲ့။
က်ေနာ္တုိ႔ လူ႔ အဖဲ႔အ ြ စည္းကုိ ဦးေမာ့ ေထာင္
သူက
မတ္လာေအာင္ အားထုတ္ ႀကိဳးပမ္းၾကရမွာ
ၿမိဳ႕မွာေနတာျဖစ္ၿပီး
တုန္းေရာက္ခုိက္
ရြာကိုေရာက္
အေဖာ္ေကာင္းလုိ႔
ပါလာ
က႑စံု၊
အေတြးတခု ယုိယြင္း
နယ္ပယ္စံုက
ကပ္ပါလာခဲ့တယ္။ အားနည္းေနတဲ့
ဆုိင္းဘုတ္မရွိတဲ့
တာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ သူစကားေျပာ
စြမ္းေဆာင္ရွင္
ျဖစ္ေတာ့
စခန္းမွာ
အေသြးနဲ႔ စြမ္းအားကုိ စူးစမ္းေဖာ္ထုတ္ အသံုး
ေျပာျပပါတယ္။
ခ်ႏိုင္ၾကရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလုိက္ေလ
သူက
ၿမိဳ႕ေပၚသပိတ္
ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတာေလးေတြကုိ အေတြ႔အၾကံဳ၊
အျမင္ေလးေတြ
ဖလွယ္ျဖစ္
ၾကတယ္။ ဆုိရင္ သိျမင္ဖုိ႔
ရြက္ပုန္းသီးေတြရဲ႕
အရည္
မလဲ ဆုိတဲ့အေတြးပါ။ လူျမင္သာေအာင္ ဆုိင္းဘုတ္ေထာင္
သူကေျပာတယ္.“ပံုမွန္အေျခအေနမွာ
မထားၾကေပမယ့္ သူတုိ႔ရဲ႕ စြမ္းရည္အလွကုိ
လူေတြရဲ႕အတြင္းသဏၭာန္ကုိ
ၾကည့္တတ္ရင္ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္ဗ်ာ …
ခက္တယ္ကြ၊
ခဲျြ ခား
အေၾကာင္းတခု
'ku©onfpmpk
22 ႀကိဳဆုိၾကသည္။ ႏိုင္ငံေရး
ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားတြင္
အက်ဥ္းသားမ်ား
လူထုေခါင္းေဆာင္
က်န္းမာပါေစ၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
က်န္းမာပါေစ၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ က်န္းမာပါေစဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္ သံမ်ားမွာ သာယာနာေပ်ာ္ဘြယ္
အတိ၊
က်က္သေရ
မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုလွပါဘိ။ ၁၃-၁-၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔ အက်ဥ္းေထာင္
တခ်ိန္တည္းမွာ
အျဖဴႏွင့္အမဲ
တဲြ
အသီးသီးမွ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား ျပန္
လႊတ္ လုိက္သလုိ
လည္
ႏိုင္ငံ
အကဲေဟာင္း ဦးခင္ညြန္႔ႏွင့္ အဖဲြ႔ဝင္ တခ်ဳိ႕
တဝွမ္းလံုး အုန္းအုန္းက်က္က်က္၊ လႈပ္လႈပ္
လည္း လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ပါသည္။ ထုိသူတုိ႔
ရွားရွား ျဖစ္လာၾကတာေတြ႔ရပါသည္။ ႐ုပ္သံ
ႏွင့္ပတ္သက္၍ေတာ့ တုန္႔ျပန္မႈေတြက တညီ
လႊင့္ဌာနေတြမွာ အက်ဥ္းေထာင္ ေရွ႕ျမင္ကြင္း
တညာ
မ်ားကုိ ေတြ႔ရသည္။ လြတ္ေျမာက္လာသူေတြ
မုဒိတာပြားႏိုင္သူေတြ ရွိသလုိ မႏွစ္ၿမိဳ႕ မလုိ
ႏွင့္
အက်ဥ္းေထာင္ေရွ႕
လား ႏိုင္သူေတြ အမ်ားအျပား ေျပာဆုိ ေရး
သြားေရာက္ႀကိဳဆုိေနသည့္ မိသားစုဝင္မ်ားႏွင့္
သား တာေတြကုိလည္း ဖတ္ရ ၾကားရပါသည္။
အင္တာဗ်ဴးမ်ား၊ ႀကိဳဆုိသူမ်ား၏ ေႂကြးေၾကာ္
တခ်ိန္က
သံမ်ား ပလူပ်ံေအာင္ ျမင္ေန၊ၾကားေန၊ ဖတ္ေန
အေပၚ ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ရပါသည္။
ရင္ထဲမွ
လြတ္ေျမာက္လာျခင္းနဲ႔အတူ
အင္တာဗ်ဴးမ်ား၊
အင္တာနက္မွာ ဂ်ီေမးလ္၊ ေဖ့စ္ဘုတ္
ေထာက္လွမ္းေရးအႀကီး
တသံတည္းမရွိ
အျပဳသေဘာျဖင့္
သူတုိ႔ျပဳမူခဲ့ေသာ
လုပ္ရပ္မ်ား
ခံစားခ်က္အမွန္ကုိ တုန္႔ျပန္လာသူ
တု႔က ိ ုိ အျပစ္မဆုိသာပါ။
မ်ား ဖြင့္လုိက္ၿပီ ဆုိသည္ႏွင့္ ထုိသတင္းမ်ား၊
သု႔ေ ိ သာ္ တခ်ဳိ႕ေသာ ေရးသားခ်က္
အင္တာဗ်ဴးမ်ားက အသင့္ဆီးႀကိဳ ေနသည္။
မ်ား၌ အမႊမ္းတင္လြန္းသျဖင့္ ႐ုပ္ပ်က္ရသည္
လြတ္ေျမာက္လာသူမ်ား၏
ဆုိသကဲ့သုိ႔
လက္ရွိႏိုင္ငံေရး
အခင္းအက်င္းအေပၚ ႐ႈေထာင့္ေပါင္းစံု အျမင္
ဦးခင္ညြန္႔၏
သံုးသပ္ခ်က္မ်ားကုိ ၾကားသိခြင့္ရပါသည္။
ႏွင့္
အင္းစိန္
ေတြးမိပါသည္။
ေျခသြက္လက္သြက္
ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈကုိ
ရွိပံု
ေဖာ္ျပရာ၌
ေရွ႕၌
အျခားေသာ
သြားေရာက္ႀကိဳဆုိေသာ လူအုပ္ႀကီးက ႏွင္းဆီ
လြန္ေၾကာင္း
ပန္း၊ သေျပပန္းမ်ား ကုိင္ေဆာင္ကာ ဆုိင္း
ကုလားႀကီးႏွင့္ အရာႀကီး အတူတူပင္ ျဖစ္
ဘုတ္မ်ားေထာင္ၿပီး
အက်ဥ္းေထာင္
ျဖစ္ေနသလား
ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား
ႏွင့္
ေသာ္လည္း
စ
စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ားထက္
သာ
ႏႈိင္းယွဥ္ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ကုလားႀကီးကုိပုိ၍
အမွတ္ေပး
23 ထားသကဲ့သုိ႔
ျဖစ္မေနပါသေလာ။
ထုိသုိ႔
ရလဒ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအေျခအေန ေအာက္
ဆုိလွ်င္ ဦးခင္ညြန္႔ ေထာင္ထဲေရာက္ေနသည္
တြင္ တပ္မေတာ္ထဲမွ သမာသမတ္က်ေသာ
က
စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား လုပ္ပုိင္ခြင့္နယ္ က်ယ္
ျမန္မာျပည္အတြက္
မွတ္ခ်က္ခ်ရမလုိ ပင္လွ်င္
ပုိေကာင္းသည္ဟု
ျဖစ္ေနသည္။
ဦးခင္ညြန္႔ေလာက္
ဦးသန္းေရႊ
လာျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ရခဲလွေသာ ထုိ
ေၾကာက္စရာ
အခြင့္အလမ္းကို ထိထိမိမိ ဆုပ္ကုိင္အသံုးခ်
မေကာင္းသည့္ပံုပမာ ျဖစ္ေန၏။ လက္ေတြ႔ အေျခအေန၌ ႏွစ္ဦးစလံုး ႏိုင္ငံေရး အခန္း က႑မွာ
တရားဝင္
မပတ္သက္ေတာ့ၿပီ။
က်ားေသမ်ား ျဖစ္သြားၾကေလၿပီ။ ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ
သင့္ပါသည္။ ဦးခင္ညြန္႔၊ အၿငိမ္းစား
ဦးသန္းေရႊ
အပါအဝင္
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား၏
အတိတ္က
လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပါဝင္ပတ္သက္မႈမ်ား
အေၾကာင္းအရာတခု
ကုိ ေမ့ေလ်ာ့၊
ေခတ္သစ္ ကေမ႓ာ
ေသာ္လည္း သူတုိ႔၏ အခန္းက႑ကုိ ပံုႀကီး
ဒီးယား ေက်ာင္းသားႏွစ္ဦး၏ အျမင္သေဘာ
ခ်ဲ႕ ေျပာဆုိေနရန္ မလုိေတာ့ပါ။ ထုိသုိ႔ သူတ႔ုိ
ထား။ သူတုိ႔ေလွ်ာက္သြားေသာ လမ္းေပၚမွာ
အေၾကာင္း အေရးတယူေရးႀကီးခြင္က်ယ္ေျပာ
ခမာနီေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္းတစ္ဦးႏွင့္ ဆံုေတြ႔
ဆုိ ေရးသားေနျခင္းကပင္ သူတုိ႔ကုိ အသိ
ကုိ သြားေတြးမိသည္။
ရာ ေက်ာင္းသားတဦးက ကေမ႓ာဒီးယားႏိုင္ငံ နွင့္ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘဝကုိ နင္းေခ်ဖ်က္ဆီး
ဥေပကၡာျပဳထားရန္ မဟုတ္
အမွတ္ျပဳ အေလးထားရာ ေရာက္ေနပါသည္။ မလုိအပ္ဘဲ
လူတစ္ေယာက္
ခဲ့ေသာ ရာဇဝတ္သားအျဖစ္ ႐ႈျမင္ၿပီး ေနာက္
အေၾကာင္း အေကာင္းျဖစ္ျဖစ္၊ အဆုိးျဖစ္ျဖစ္
တဦးကေတာ့ ေရွ႕ခရီးဆက္ေနေသာ မိမိတုိ႔
ဆက္တုိက္
လူ႔အဖဲ႔အ ြ စည္းမွာ ၄င္း ျဖစ္ရပ္မ်ားကုိ အတိတ္
ခ်က္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ရလဒ္မ်ား ေပၚထြက္
မွာ ထားခဲ့ရန္ အၾကံျပဳသည္။
လာတတ္သည္။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က လူႀကီး
တကယ္ေတာ့ ဦးခင္ညြန္႔သည္လည္း အာဏာရွင္
စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားထဲမွ
မိဘေတြ
ေဖာ္ျပေနျခင္းျဖင့္
ေျပာစကား
နဂုိရည္မွန္း
မွတ္သားဖူးပါသည္။
တဦး
လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးစအခါက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္
သာလွ်င္ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး
ဆန္း ႏွင့္တကြ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး
တုိးတက္ျဖစ္ေပၚမႈမ်ားမွာ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား
မ်ားကုိ ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္
၏
သက္သက္ေၾကာင့္
ခဲ့သည့္ ဂဠံဳဦးေစာအား ျပည္ဖ်က္သစၥာေဖာက္
မဟုတ္ဘဲ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ အဆက္မျပတ္
မွန္း ပုိမုိသိသာေပၚလြင္ေစရန္ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔
တိုက္ပဝ ဲြ င္ခဲ့ေသာ ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သားမ်ား
႐ုပ္ရွင္ရံုမ်ား၌
၏
ဦးေစာတုိ႔အဖဲြ႔ ႀကိဳးစင္တက္ရသည့္ ျမင္ကြင္း
ေစတနာေကာင္း
စြမ္းေဆာင္မႈႏွင့္
မဟာဗ်ဴဟာ
ကမ႓ာ့ႏိုင္ငံႀကီးမ်ား၏
ေရႊ႕ေျပာင္းအာ႐ံုစုိက္မႈ
တုိ႔၏
႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမျပမီ
သတင္း႐ုပ္ရွင္ကုိ ျပသေပးသည္။
ဂဠံဳ
ရက္ရွည္
'ku©onfpmpk လမ်ား သုိ႔
24
ျပသလာသည့္အခါ
ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ
ႀကိဳးစင္ေပၚ
အစုိးရလုပ္ေဆာင္သမွ်
လုပ္ရပ္ေတြ
တက္သြားသည့္
ကုိ ကန္႔ကြက္ျခင္း၊ ေထာက္ခံျခင္း ျပဳေန႐ံု
ဂဠံဳဦးေစာ၏ ႐ုပ္သြင္ကုိ ေလးစားအားက်ၿပီး
မွ်ျဖင့္ မည္သည့္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ တခု
သူရဲေကာင္းပမာ မွတ္ယူသူေတြ တုိးပြားလာ
ကုိမွ် ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ဘဲ၊ ရေသ့
သျဖင့္ ထုိသတင္း႐ုပ္ရွင္ ျပသမႈကုိ ရပ္နား
စိတ္ေျဖရလဒ္သာ ရွိေပမည္။ Road Map ၇
ခဲ့ရသည္ဟုၾကားဖူးပါသည္။အာဇာနည္ ေခါင္း
ခ်က္ကုိ
ေဆာင္ႀကီးမ်ားကုိ လုပ္ၾကံ သတ္ျဖတ္သည့္ သတင္း
ထြက္ကတည္းကပင္
ႏိုင္ငံေတာ္
အဆင့္တုိင္း
တုိက္ဖ်က္မည္ဟု
ၾကံဳးဝါး ဆန္႔က်င္သည့္အၾကားကပင္ တဆင့္ ခ်င္း မွန္မွန္ ၿပီးေျမာက္လာသည္။ VOTE NO,
သစၥာေဖာက္အျဖစ္ လံုေလာက္ေနသူ တစ္ဦး
NO
ကုိ ပုိ၍သမုိင္းနာေအာင္ လုပ္မိသျဖင့္ မေမွ်ာ္
ဖဲြ႔စည္းပံု အတည္ျဖစ္လာသည္။ ေရြးေကာက္ပဲြ
လင့္ေသာ ဆန္႔က်င္ဘက္ ရလဒ္ႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔
ဆန္႔က်င္ေရးေတြ ေႂကြးေၾကာ္လႈပ္ရွားေနရင္း
ရသည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ အမွန္ဆုိလွ်င္
လႊတ္ေတာ္ႏွင့္
ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔၏ ႏိုင္ငံေတာ္ စ်ာပနအခမ္းအနား
သည္။ ခုဆုိလွ်င္
ကုိ မၾကာခဏ ျပသျခင္းက ပုိမုိ ေကာင္းမြန္
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိယ္တုိင္ ဦးေဆာင္ေသာ
ပါဦးမည္။
NLD
လက္ရွိ
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး
အေျပာင္း
VOTE
ပင္
အျငင္းပြားေနၾကရင္း
အစုိးရသစ္
၂ဝဝ၈
ေပၚေပါက္လာ
လူထုေခါင္းေဆာင္
ၾကားျဖတ္
ေဒၚ
ေရြးေကာက္ပဝ ဲြ င္ရန္
စည္း႐ံုးလႈပ္ရွားေနေပၿပီ။ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္
အလဲကုိ ဦးစီးပဲ့ကုိင္ ဖန္တီးႏိုင္တာက လက္ရွိ
ရပ္ေတြ
အစုိးရ
မသြားေအာင္ တပ္မေတာ္သားေတြ ပါဝင္လာ
အဖဲြ႔ဝင္မ်ား၊
တပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊
ေနာက္ေၾကာင္းျပန္
လန္က်
ဒီမုိကရက္တစ္ အင္အားစုမ်ား၊ တုိင္းရင္းသား
ဖုိ႔
အင္အားစုမ်ားသာ ျဖစ္ေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္ပါ၍
စည္း႐ံုးရမည္ဟု
လက္ငင္း
အနက္ထားေျပာၾကားၿပီးလည္း ျဖစ္ပါသည္။
တာဝန္ယူေနေသာ
ေခါင္းေဆာင္မ်ား
အတြင္း၌
အစုိးရ
မည္သူေတြက
လုိအပ္သည္။
တပ္မေတာ္ကုိ
ခ်ဥ္းကပ္
ေဒၚစုကုိယ္တုိင္
အေလး
ယခုအခ်ိန္မွာ တပ္ကုိအလံုးစံု ဆန္႔
အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေပၚရန္ စိတ္ေရာကုိယ္ပါ
က်င္ေရးျဖင့္
လုိလားမႈရွိသည္၊
လကၡံသည္ျဖစ္ေစ၊လက္မခံသည္ျဖစ္ေစ၊
လက္ေတြ႔လုပ္ေဆာင္ေန
သြားရန္
ပုိ၍မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ၿပီ။ ျမန္
သည္၊ မည္သူေတြက အေျပာင္းအလဲအတြက္
မာ့ ႏိုင္ငံေရးသမုိင္းတေလွ်ာက္ တပ္မေတာ္က
တံု႔ေႏွး
တုိင္းျပည္၏
Institution အားေကာင္းေသာ ေနရာမွာ ရွိခဲ့
ဘ႑ာမ်ားကုိ မည္ေရြ႕မည္မွ် အလဲသ ြ ံုးစား ျပဳ
သည္။ ၁၉၈၈ ေနာက္ပုိင္း ပုိၿပီးအားေကာင္း
ထားသည္ စသည္မ်ားကုိ အေလးထား စူးစမ္း
လာခဲ့သည္။
ရွာေဖြသံုးသပ္ ေနရမည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။
မျပတ္ ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္သည္။ ထုိ Institu-
ေလးကန္ေနသည္၊
ေခါင္းေဆာင္ေတြ
အဆက္
25 tion အားေကာင္းမႈကုိ ခုတံုးလုပ္ကာ ဆယ္စု
ထုိသ႔ုိ
ႏွစ္
တူးဆြေနျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္မကုန္ေစခ်င္ပါ။ ယခု
မ်ားစြာ
ျပည္သူ႔ဆႏၵႏွင့္ဆန္႔က်င္၍
တဘက္သတ္ သု႔ရ ိ ာတြင္
အုပ္စုိးခဲ့ျခင္း ျမန္မာျပည္၌
အက်ဳိးမထူးလွ်င္ေတာ့
ျဖစ္ေပသည္။
ABSDF
စစ္အာဏာရွင္
သည္။
ေျမာက္ပုိင္းကိစၥကုိ
မ်ား
သားအားလံုးေတာ့
ယင္းကိစၥမ်ားမွာ
တန္ရာ။
စစ္အစိုးရ
မရွိ
လက္ထက္မွာပင္
ေျမလွန္ေနၾက
မၾကာမီ ေတာင္ပုိင္း ဗဟုိကိစၥေတြ
စနစ္ ျဖစ္ထြန္းတည္ရွိေသာ္လည္း တပ္မေတာ္ အာဏာရွင္စ႐ုိက္
အတိတ္ကုိ
ေပၚလာဦးမည္လား
ေတြးေနမိသည္။
က်ေနာ္ႏွင့္
တုိက္႐ုိက္
မပတ္သက္သျဖင့္ အေထြအထူး မေျပာလုိပါ။
႐ုိးသား ေျဖာင့္မတ္ေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ
သက္ဆုိင္သူမ်ား၏
အထင္အရွား
နည္းလမ္းသာလွ်င္ အဓိကက်ပါသည္။ ျမန္မာ့
ရွိခဲ့သည္။
လက္ရွိကာလ
အတြက္
စစ္တပ္အတြင္း
အေျပာင္းအလဲ
အုပ္စုအားစမ္းၿပိဳင္ပမ ဲြ ွာ အေရးပါလာပါၿပီ။ ဆုိတာ
သူတုိ႔ရဲ႕အခန္းက႑
သူတုိ႔
ဘယ္သူေတြလဲ
တပ္ျခံစည္း႐ုိးေတြကုိ
သမုိင္းတြင္
ဆႏၵႏွင့္
ေျဖရွင္းပံု
အလားတူကိစၥမ်ဳိးေတြ
အမ်ား
အျပားျဖစ္ခဲ့သည္။ သမုိင္းဝင္ ေတာ္လွန္ေရး ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးေတြ
အၾကား
ျဖစ္ပြား
ေဖာက္ၿပီး
ခဲ့ေသာ
ပဋိပကၡမ်ားက
ေက်ာင္းသားေတြ
စူးစမ္းေလ့လာဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ေနပါၿပီ။ အဲဒီလုိ
အၾကား
ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္
ျပႆနာမ်ားထက္
ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးေတြကုိ
ပုိမုိႀကီးက်ယ္ တာဝန္ရွိမည္ဟု ထင္ပါသည္။
မွန္မွန္ကန္ကန္
အသိ
အမွတ္ ျပဳေပးဖုိ႔လုိပါၿပီ။
မည္သုိ႔ျဖစ္ေစ
ႏိုင္ငံေရး
လႈပ္ရွား
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိကုိႀကီး
ေဆာင္ရြက္သူမ်ားအေနျဖင့္ အတိတ္ ျဖစ္ရပ္
အင္တာဗ်ဴးမွာ
ေနာက္ဆံုးေျဖၾကား
မ်ားအေပၚ အာ႐ံုလမ ဲြ ွားေနရင္းၾကံ ေၾကာက္
ခ်က္ေလးကုိ သေဘာက်မိပါသည္။ “အရပ္
လွည္းေအာက္ မအိပ္ရဲ သံသယတရားေတြ
ရပ္
လႊမ္းမုိးကာ
လက္ရွိႏိုင္ငံေရး
အက်ဥ္းေထာင္တြင္းက လြတ္ေျမာက္လာပါၿပီ။
တရားေတြကုိ
မ်က္ေျချပတ္
ဆက္လက္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ အတိတ္
တာမ်ဳိး
အက်ဥ္းသား၊
ပါသည္။ အႏွစ္သာရ မရွိေသာ ပဲဆ ြ ူ႐ံုသက္
ႏွင့္
အေျခအေနေတြေၾကာင့္
က်ေနာ္တုိ႔
သံသယအက်ဥ္းသားအျဖစ္မွ
လြတ္ေျမာက္ေအာင္
ေနာက္က်န္ခဲ့ အလြန္စုိးရိမ္လွ
လုိအပ္
သက္ ႏိုင္ငံေရးမ်ဳိးကုိ ျပည္သူလူထုက မလုိ
ပါတယ္” ဆုိသည့္ သေဘာမ်ဳိးေျပာသြားသည္။
လားေတာ့ၿပီ။ ၾကယ္ေတြ ျပန္စံုတဲ့အခုိက္မွာ
က်ေနာ္၏
ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔
ျဖစ္မွာကုိေတာ့
ျဖစ္ေပၚမႈ
သေဘာထားမွာလည္း
ထုိနည္းအတူဟု ဆုိႏိုင္ပါသည္။ အတိတ္ကုိ တူးေဖာ္ျခင္းျဖင့္
အနာဂတ္ကုိ အက်ဳိးျပဳႏိုင္
မည္ ဆုိလွ်င္ တူးေဖာ္ေဆးေၾကာသင့္ပါသည္။
အေမွာင္ထုခြင္းၿပီး
အလင္းရနံ႔ေတြ
ေဆာင္
တ
ၾကဥ္း ေစခ်င္ပါသည္။ ေဝေမာ္၊ ၁၈ ဇန္နဝါရီ ၂ဝ၁၂
'ku©onfpmpk
26
ဦးေလးစုိး ေဝေမာ္ က်ေနာ္ စာစုေလးကုိ
“ဆိုင္းဘုတ္
မရွိသူမ်ား”
ေရးလုိက္တဲ့အခါ
ေဖ့စ္ဘုတ္
မိတ္ေဆြတစ္ဦးကလည္း
“ဆုိင္းဘုတ္မရွိသူ
ေလာက္ သြားရပါတယ္။ စာၾကည့္တုိက္နဲ႔စၿပီး
ဆက္သြယ္
မိခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္အသက္က ၁၆ ႏွစ္ သူက ၅ဝ
မ်ားနဲ႔ ဆုိင္းဘုတ္မရွိသူမ်ား” ဆုိၿပီး သူ႔အျမင္
နီးနီး။
သူ႔အေတြ႔ အၾကံဳေလးကုိ ျဖည့္စြက္ေရးသား
႐ုပ္သြင္က ျမိဳ႕သားပံုေပါက္ေနတယ္။ ဝဝဖုိင့္
လာတယ္ခင္ဗ်။
ဖုိင့္၊ အသား ျဖဴျဖဴ၊ ႏွာတံေပၚေပၚ၊ သူ႔ႏႈတ္ခမ္း
သူေရးတဲ့စာကုိ က်ေနာ္ဖတ္ေနရင္း
က
ေတာသားဆုိ
ကြမ္းမစားဘဲကုိ
ေပမယ့္လည္း
ရဲေနၿပီး
သူ႔
ဘုိကျပား
က သူနဲ႔ နာမည္ခပ္ဆင္ဆင္ လူတစ္ေယာက္
လား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ သူငယ္ငယ္ ရန္ကုန္
ကုိ အမွတ္ရလုိက္မိပါတယ္။ အဲဒီသူ ကေတာ့
မွာေက်ာင္းတက္တုန္းက ႐ုိက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံု
ဦးေလးစုိး။ ဒီေနရာမွာ ဦးေလးစုိးလုိ႔ အမည္
ထဲမွာ
နာမျပဳ လုိက္ေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ သူ႔ကုိ “ဦးစုိး”
ၾကည့္ေကာင္းတာပဲ။
လုိ႔ပဲေခၚၾကတာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ရြာက စာၾကည့္
သူဆယ္တန္းေအာင္တယ္လုိ႔
တိုက္ မွဴးေပါ့ေလ။ စာၾကည့္တုိက္ ဆုိတာ
အဲဒီအခ်ိန္က ကုိးတန္းေအာင္ရင္ ႀကိဳက္တဲ့
ကလည္း
ေရးတဲ့စာထဲက
လုိင္းကုိ ေရြးလုိ႔ရတဲ့အခ်ိန္။ သူဘာေၾကာင့္ ျမဳိ႕
က်ေနာ္ ဦးစီးတည္ေထာင္တဲ့ စာၾကည့္တုိက္
မွာ ဝန္ထမ္းမလုပ္ဘဲ ရြာျပန္ၿပီး လယ္လုပ္ေန
မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ မေမြးခင္ကတည္းက
ရတာလဲအစပုိင္းမွာက်ေနာ္မသိပါဘူး။ ေနာက္
ရြာမွာရွိေနၿပီးသား စာၾကည့္တုိက္ပါ။ က်ေနာ္
ေတာ့မွ တျဖည္းျဖည္း သိလာရတယ္။ သူက
တုိ႔ ရြာနဲ႔ သူတ႔ရ ုိ ြာက၂ မုိင္ေလာက္ေတာ့ ေဝး
ယံုၾကည္ခ်က္တခုအတြက္ ဘဝကုိ ေျခစံုပစ္
တယ္ ခင္ဗ်။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ၄၅ မိနစ္
ထားတာ။
အရင္တစ္ပတ္
နက္ကတုိင္နဲ႔ဆုိေတာ့
သူ႔မွာ
၁၉၆ဝ
ေတာ္ေတာ္ ျပည့္ႏွစ္မွာ သိရပါတယ္။
တဦးတည္းေသာ
သား
27 တေယာက္လည္း ရွိတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ အသက္
ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူ႔မွာပါလာတဲ့ ပုိက္ဆံေလးရယ္
အတူတူပါပဲ။ သားေလး မီးတြင္းမွာ သူ႔ဇနီး
လုိေနတဲ့ ေငြ ငါးေထာင္ကုိ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့
ဆံုးသြားခဲ့ၿပီး
ဆံုတဲ့အခ်ိန္ထိ
သူ႔ဦးေလးက ေခတၱ ေခ်းငွားေပးတယ္လုိ႔ ဆုိ
အိမ္ေထာင္ မျပဳဘဲေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ သူက
တယ္။ ဒါနဲ႔ ရန္ကုန္ - ျပည္ ဧရာဝတီ သေဘၤာ
လည္း တစ္ဦးတည္းေသာ သားပါပဲ။ ငယ္ငယ္
နဲ႔ ဘိလပ္ေျမေတြသယ္ၿပီး ရြာကုိ ျပန္လာ
ကတည္းက အေဖဆံုးသြားၿပီး မိခင္မုဆုိးမႀကီး
ခဲ့တာေပါ့။
က်ေနာ္နဲ႔
နဲ႔ အတူေနရတာ။
ရြာကလူေတြလည္း အားရဝမ္းသာပဲ
သူရန္ကုန္မွာ
ေက်ာင္းတက္တုန္း
လွည္းေတြနဲ႔ ဘိလပ္ေျမေတြကုိ သယ္ယူၾက
က ျပည္သူ႔ဂ်ာနယ္မွာ ကဗ်ာေလးေတြ ေရးခဲ့
ၿပီး ေက်ာက္ေတြစု၊ သဲေတြသယ္နဲ႔ ဝုိင္း ဝန္း
တာ က်ေနာ္ဖတ္ဖူးပါတယ္။ေက်ာင္းသားေလး
လုိက္ ၾကတာ၊
ရြာလမ္းေတာ့ၿပီးသြားတယ္။
ဟယ္ရီတန္အမွတ္တရ။သူနဲ႔အတူ ေက်ာင္းေန
အစည္းအေဝး
လုပ္တုန္းက
ဘက္ေတြ
အလွဴေငြကုိ ပါးစပ္နဲ႔ စာရင္းေပးထားၾကတာ။
ကုိကုိးကၽြန္း
ေရာက္သူေရာက္၊
ဘိလပ္ေျမ
ပါတီယူနစ္ ဥကၠ႒ျဖစ္သူကျဖစ္နဲ႔ သူကေတာ့
တကယ္လက္ေတြ႔လည္း
လယ္သမားႀကီးစစ္စစ္။
ေလာက္
လက္ငင္းမေပးႏိုင္ၾကသူေတြက မ်ားေနတယ္။
မွတ္တယ္၊ သူ႔လုိပဲ ဘဝ အေဖာ္မဲ့ေနတဲ့ အမ်ဳိး
ဦးေလးစုိးကသိပ္ၿပီး စိတ္႐ႈပ္မခံပါဘူး။ အိမ္မွာ
သမီးတစ္ဦးနဲ႔ ေနာက္ထပ္အိမ္ေထာင္ ျပဳလုိက္
ရွိတဲ့ ေရႊထည္ပစၥည္းေတြ ေရာင္းၿပီးရန္ကုန္က
တယ္။ သားေလးတဦး ထြန္းကားျပန္တယ္။
အေႂကြးကုိ ေျဖရွင္းလုိက္ပါတယ္။ မုိးတြင္းအခါ
၁၉၈၇
သူ႔နဲ႔ရင္းႏွီးမႈတာရွည္လာတာနဲ႔အမွ်
ရြာလယ္
လမ္းေပၚမွာ
လုိက္ေကာက္ေရာ
ရဟန္းသံဃာေတြ
သူ႔ေၾကာင္းကုိလည္း ပုိပုိသိလာရေတာ့ (သူ
ဆြမ္းခံႂကြတဲ့အခါေရာ
ကုိယ္တုိင္ေျပာတာထက္
အျခားသူေတြေျပာ
အခါမွာပါ ရႊံ႕ဗြက္မ႐ုန္းရဘဲ သြားေနၾကတာ
တာက မ်ားမ်ားပါ) က်ေနာ္သူ႔ကုိ မေလးစား
ကုိၾကည့္ၿပီး သူပီတိျဖစ္ေနတာ။ “သူႀကီးဘုရား
ဘဲ
ရြာသားေကာင္းမႈ” ဆု႐ ိ ုိး စကားဟာ ဦးေလး
မေနႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။
ရြာလယ္လမ္းကုိ
သူတုိ႔ရြာမွာ
ေလွ်ာက္တဲ့
စုေဝး
စုိးနဲ႔ ေတြ႔မွ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြား ရေတာ့တယ္။
သြား
ေနာက္တခုကသူ႔အေမရဲ႕စီးပြားေရး
ဘိလပ္ေျမရဖုိ႔ စံုစမ္းတယ္။ ရဖုိ႔ေသခ်ာၿပီဆုိမွ
နဲ႔ ဆုိင္တယ္လုိ႔ ေျပာရပါမယ္။ သူ႔အေမက
ရြာကုိျပန္လာ ပုိက္ဆံစုၿပီး ေနာက္တစ္ေခါက္
ရြာမွာ ေသာင္သာသူ (ဥစၥာဓန ျပည့္စံုသူ)
သြားထုတ္ဖုိ႔ စီစဥ္ခဲ့ ၾကတာပါ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
ဆုိေတာ့ ေငြတုိးေလး ဘာေလး ေပးတယ္။
ဘိလပ္ေျမက
တစ္ရြာလံုး
တုိင္ပင္ၾကၿပီး
ေက်ာက္ျပားခင္းဖုိ႔
လူေတြ
သူက
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကုိ
ခ်က္ခ်င္း
အဆင္ေျပလာတယ္။
ထုတ္လုိ႔ရမယ္
အဲဒီမွာ
သူရြာမျပန္
ပါပဲ။
သူတုိ႔နဲ႔ကင္းသူ
သူကေတာ့
မရွိသေလာက္
သူ႔အေမ
လုပ္ရပ္ကုိ
'ku©onfpmpk
28
မႏွစ္သက္ဘူး။ သူ႔အေမ မေသခင္မွာ နာတာ
ပစၥည္းေတြအေပၚ ဘာမွ စဲစ ြ လ ဲြ မ္းလမ္း မရွိ
ရွည္သေဘာျဖစ္ၿပီး အိပ္ယာထဲလဲတယ္ ဆုိ
သလုိထင္ရတယ္ဗ်။ သူေျပာေလ့ ရွိတယ္ ..
လားပဲ။
“အေမက ေငြတုိးေပးတာ ဆုိေတာ့ သူထားခဲ့
အဲမွာ
ေႂကြးေတြကုိ
မေတာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။
မွန္မွန္လုိက္
သူကလည္း
ဖိဖိ
ပစၥည္းေတြအေပၚမွာ ငါသိပ္ၿပီး လိပ္ျပာမသန္႔
စီးစီးမေတာင္းဘူး။အေမအတြက္လုိသမွ် ေဆး
ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပစၥည္းေတြကို အေျချပဳၿပီး
ဖုိးဝါးခကုိ အိမ္မွာရွိတဲ့အတြင္းပစၥည္းေလးေတြ
တုိးပြားေအာင္လည္း
ထုခေ ဲြ ရာင္းခ်ၿပီး
ကုန္ခ်င္ကုန္ပေစ ငါမႏွေျမာဘူး” တဲ့။ သူ႔ စိတ္
ကုသေပးတယ္။
အေမ
ဆံုးေတာ့ အိပ္ယာေအာက္မွာ အေႂကြးစာရင္း
ထဲမွာ
စာအုပ္ေလးပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အဲမွာသူက
တာဗ်။
အဲလုိကုိ
စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ စာရင္းအတုိင္း ေႂကြးရမယ့္
၁၉၈၈
ငါမလုပ္
ယတိျပတ္
ခ်င္ဘူး။
ဆံုးျဖတ္ထား
လႈပ္ရွားမႈႀကီး
အရွိန္ရ
သူတဦးခ်င္းကုိ လုိက္ေတြ႔တယ္။ စၿပီးယူထား
လာတဲ့အခါ ဘာေျပာ ေကာင္းမလဲ၊ ဦးေလးစုိး
တုန္းကအရင္းအတုိင္းပဲျပန္ေပးပါ။ အတုိးေပး
တု႔အ ိ ဖဲြ႔
စရာ မလုိဘူးလုိ႔ေျပာတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေပးၿပီးၿပီ
ဆုိက္ေတာ့တာေပါ့
လုိ႔ ျငင္းလုိက္တယ္။ အဲဒါဆုိသူက တခါတည္း
ကုိ ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္)။ သူတုိ႔က Daito
စာရင္းဖ်က္လုိက္တာပဲ။ တခ်ဳိ႕ က်ျပန္ေတာ့
ဖေယာင္း စကၠဴေပၚမွာ မင္ မရွိတဲ့ ေဘာပင္နဲ႔
ရွိတဲ့ လယ္ယာ၊
စာေတြေရး၊ ထိပ္နားက အေလး တခုခုနဲ႔ ဖိ
သင့္ၿပီး
လွည္းႏြားေတြကုိ တန္ဖုိး
ခ်ေပးၾကတယ္။
မယူျပန္ဘူး။
ဒီလုိလည္းသူက
ေနာင္ေျပလည္မွ
ေပးပါဆိုၿပီး
လွည့္ျပန္လာတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ
ေရတြင္းထဲကုိ
ထားခဲ့တဲ့
(က်ေနာ္
ရန္ကုန္
ထား၊ ေအာက္နားကုိ ကဒ္ထူနဲ႔ခ်ဳပ္၊ ဖေယာင္း စကၠဴေအာက္ မွာ ဖူးစကက္စာရြက္ေတြထည့္၊ အေပၚကုိ
အေမ
ဒုိင္ဗင္ပစ္တဲ့ကိန္း
Ink) နဲ႔
မိတၱဴကူးေဆး
ေတြညႇစ္ခ်၊ ေဆးေတြကို
(Gestener
မီးေခ်ာင္းအကၽြမ္း
တခု
အထပ္ထပ္ဆခ ဲြ ်လုိက္တာ
သူရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းတက္တုန္းက ျပည္သူ႔
ဒီမုိကေရစီေရး ေၾကညာခ်က္ေတြ တရြက္ၿပီး
ဂ်ာနယ္မွာ ကဗ်ာေလးေတြ ေရးခဲ့တာ
တရြက္ ထြက္လာတယ္။ ရြာထိပ္က ဘုန္းႀကီး
က်ေနာ္ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေလး ဟယ္ရီတန္ အမွတ္တရ။ သူနဲ႔ အတူ ေက်ာင္းေနဘက္ေတြ ကုိကုိးကၽြန္း ေရာက္သူ ေရာက္၊ ပါတီယူနစ္ ဥကၠဌျဖစ္သူကျဖစ္နဲ႔ သူကေတာ့ လယ္သမား ႀကီး စစ္စစ္။
ေက်ာင္းဝင္းဟာ သြားတယ္။
သူတုိ႔
စစ္တပ္က
သပိတ္စခန္း
ျဖစ္
အာဏာသိမ္းၿပီး
တဲ့ေနာက္ နယ္ေျမ စုိးမုိးေရးလုပ္ဖုိ႔ ဟသၤာတ မွာရွိတဲ့ ခလရ(၁၈)က တပ္စိတ္ တစိတ္ ရြာ နားက
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ
လာစခန္းခ်
တယ္။ သူတုိ႔ေရာက္ၿပီး သံုးေလးရက္အၾကာ
29 ရြာအေၾကာင္း
စနဲနာ
ၿပီးၿပီ။
ဘယ္သူေတြ
ဘာလုပ္ခဲ့တယ္ ဆုိတာ သိသင့္သေလာက္ သိၿပီးၿပီ။
တေန႔
ေန႔လည္မွာ
အိမ္ကုိ
စစ္သားေတြ
ေဆးေဆးေနပါဗ်ာ။ဒီႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြ ေခါင္း ႐ႈပ္ ခံမေန ပါနဲ႔” လု႔ိ ေျပာတယ္တဲ့ဗ်။
ဦးေလးစုိးရဲ႕ လာဝုိင္း
ပန္က စုိးရိမ္တယ္လည္း မဟုတ္၊ ေၾကာက္တဲ့
ပါေလ ေရာ။ တစ္ရြာလံုး လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္
ဟန္လည္းမျပ။ တကယ့္ ရင့္က်က္သူႀကီးလုိ။
သြားတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကုိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း
သူက အဲေလာက္ကုိ အေနအထုိင္ပိရိတယ္။
ေခၚသြားတယ္။ တရြာလံုး ဘယ္ စိတ္ေကာင္း
က်ေနာ္တုိ႔ စာၾကည့္တုိက္ အဖဲြ႔ဝင္ တေယာက္
ႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဟုိေရာက္လုိ႔ အရမ္းကန္ ႏွိပ္စက္
က ေထာပနာျပဳဖူး တယ္။ “သူ႔ပံုႀကီးကုိက
ကလူ လုပ္ေနရင္ ဒုကၡပဲလုိ႔ေတြးၿပီး တခ်ဳိ႕
မဟုတ္တာေျပာရင္ေတာင္
လူေတြက ေက်ာင္း ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေယာင္
တဲ့။
ေပေယာင္ေပလုပ္ရင္း ေက်ာင္းထဲကုိ အကဲ
စကားထုိင္ေျပာၾကည့္၊၊တစ္ဖက္လူ ေျပာသမွ်
ခတ္ၾကတယ္။ ဘာမွ ႐ုတ႐ ္ ုတ္သဲသဲ မျဖစ္
ကုိ သူ႔ခမ်ာ မျငင္းတမ္း ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔
လုိက္ဘဲ
နားေထာင္ေနတာမ်ား
ညေန
ျဗဳန္းဆုိ
ဟုတ္လည္းဟုတ္ႏိုင္ပါရဲ႕။ သူ႔ ဟန္
၄
နာရီေလာက္မွာ
ဦးေလးစုိးနဲ႔
ယံုရမယ့္႐ုပ္ႀကီး”
တေန႔လံုး
ကုန္ေအာင္
တကယ့္ကုိ
အားနာ
ဦးေလးစုိး ေက်ာင္းေပၚက ျပန္ဆင္းလာတာ
စရာႀကီး။
ကုိ ေတြ႔ေတာ့မွ အားလံုးစိတ္ေအး ႏိုင္ၾကတာ။
မေဆာင္တမ္း
ဝက္ဝက္ကေ ဲြ အာင္
ပစ္လုိက္တာ။
လူအေတာ္မ်ားမ်ားက
ဦးေလးစုိး
အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ
သူရဲေကာင္းတဦးစစ္ေျမျပင္က ျပန္လာသလုိ
ရယ္စရာရွိရင္ေတာ့ သူက ဟန္ ရယ္ခ် သူနဲ႔
စကားေျပာရ တာကုိ ေက်နပ္ၾကတယ္။
မ်ဳိး ဟုိမွာ ဘာေတြေမးလဲ၊ ထုိးတာႀကိတ္တာ
က်ေနာ္စာၾကည့္တုိက္ကုိ
႐ုိက္တာ ႏွက္တာရွိလား စသျဖင့္ တေယာက္
ဆံုးအႀကိမ္ ေရာက္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အေျခ
တေပါက္ ဗ်ဴးၾကတာ ေပါ့ဗ်ာ။ ဦးေလးစုိးက
အေနက အေတာ္ ယိမ္းယုိင္ေနပါၿပီ။ ႏွစ္တုိင္း
သူ႔ဝသီအတုိင္း
“ဘာမွ
သူ ဦးေဆာင္ျပဳျပင္ေနက် စာၾကည့္တုိက္ေလး
မလုပ္ပါဘူးဗ်ာ သိပ္လည္း ေထြေထြထူးထူး
ကုိ ေခါင္းမုိး မမုိးႏိုင္ေတာ့လုိ႔ နီးစပ္ရာ အိမ္
မေမးပါဘူး၊ ေက်ာင္းေပၚေရာက္ေတာ့ ေခါင္း
တလံုးေပၚမွာ စာအုပ္ေတြ ပံုထားတာကုိ ေတြ႔
ေအးတိေအးစက္နဲ႔
ေဆာင္ တပ္ၾကပ္ႀကီးက ဦးစိုးကို အၾကာႀကီး စိုက္ၾကည့္
ေနတယ္။
ၿပီးေတာ့မွ
ေနာက္
လုိက္ရတယ္။
ဦးစုိးပံု
အသင္းသားေတြထံက
ရန္ပံုေငြ
ၾကည့္ရတာေတာ့ ေအးေဆး ႐ုိးသားတဲ့ပံုပဲ။
လည္း
အဲဒီေတာ့
ဦးေလး
က်ေနာ္ ေရာက္ဖူးေနက် သစ္သားပ်ဥ္ေထာင္
လည္း အသက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ရေနၿပီပဲ။
အိမ္ႀကီးေနရာမွာ ဝါးဘုိးၾကမ္းခင္း အိမ္ငယ္
ဘုရားတရားေလးဘာေလးလုပ္
တစ္ေဆာင္ အစားထုိးေရာက္ရွိ ေနေပၿပီ။
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက
ေအးေအး
မွန္မွန္မရေတာ့ဘူး
ထင္ပါရဲ႕။
'ku©onfpmpk
30
ေနာက္ က်ေနာ္
၂
ႏွစ္ေလာက္အၾကာ
ရန္ကုန္မွာရွိေနတုန္း
ဘတ္စ္
ကားေပၚမွာ ရြာက အသိတဦးနဲ႔ မထင္မွတ္ဘဲ ဆံုေတြ႔ျဖစ္ၾကတယ္။
ကားေပၚမွာ
တဲလ ြ ဲခုိ
စီးေနရင္း ရြာကအေၾကာင္းေတြ ေျပာျဖစ္ရာ က ဦးေလးစုိး ဇနီးဆံုးသြားတာကုိ သိလုိက္ ရေတာ့တယ္။
ျမစ္ကမ္းၿပိဳလို႔ရြာလည္း
လိုက္ရၿပီတဲ့။
ဒုတိယ
ေရႊ႕
အႀကိမ္ေျမာက္
လူမမယ္ သားတေယာက္ကုိ အေဖာ္ျပဳရင္း ဘဝကုိ ပံုရိပ္ကုိ
႐ုန္းကန္
ျဖတ္သန္းေနရမယ့္
က်ေနာ္ျမင္
အရင္လုိ
သူ႔
ေယာင္ေနမိပါတယ္။
အားမာန္အျပည့္
ရွိႏိုင္ပါေတာ့
မလား။ သန္႔ရွင္း ၾကည္လင္ေသာ သူ႔အျပံဳးနဲ႔ နားဝင္ပီယံ
သူ႔ရယ္သံကုိ
ျမင္ရ
ၾကားရ
ပါေတာ့မလား။ ေနရာသစ္မွာ လူသစ္၊ စိတ္ သစ္နဲ႔
ဘဝသစ္တစ္ခုကုိ
ျဖဴစင္တဲ့လုပ္ရပ္ သုိ႔ေသာ္...
ခေယာင္းလမ္း
တည္ေဆာက္ႏိုင္
ေဝေမာ္
ပါေစလုိ႔ မရဲ တရဲ ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။ ေဝေမာ္ ၁ဝ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ၁၁
ပညတ္သြားရာ ဆုိေသာ
စကားအတုိင္း
ဓာတ္သက္ပါ ျဖစ္ေနေလေရာ့
သလား မသိပါ..။ “ဆုိင္းဘုတ္ မရွိသူမ်ား” စာစုကုိ ေရးၿပီး ကတည္းက မထင္မရွား လူသိ မမ်ားေသာ ဘဝျဖင့္ပင္ ေလာက ေကာင္းက်ဳိး ကုိ
တတ္စြမ္းသမွ်
သူေတြအေၾကာင္း
သယ္ပုိးရြက္ေဆာင္ေန ေခါင္းထဲမွာ
အေတြး
စိပ္ ေနမိပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကုိယ္နဲ႔ လက္ပြန္းတတီး
ရင္းႏွီးစြာထိေတြ႔
ဆက္ဆံ
ခဲ့ရသူေတြ အေၾကာင္းပါ။ သူတ႔က ုိ ကုိယ္ပုိင္ဘဝကုိလြတ္လြတ္
31 လပ္လပ္ ေရြးခ်ယ္တတ္ၾကတယ္။ အေႏွာင္
သြားမိတယ္။
အဖဲ႔က ြ င္းကင္း
ရြာမွာ ရွိတုန္းက သူတုိ႔ဟာ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္
ေနထုိင္တတ္ၾက
ပါတယ္။
ဘယ္မွတ္မိပါ့မလဲ၊
က်ေနာ္
ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ဂ႐ုမထားတာလည္း မဟုတ္၊
အရြယ္ေလာက္ေတြပဲ
ပတ္ဝန္းက်င္က သတိထား ေလာက္ေအာင္
ထဲက
တမင္ ျပဳလုပ္တာ မ်ဳိးလည္း မရွိပါ။ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း၊
သူတ႔ုိ ေလွေပၚမွာလုိက္ပါျမဲ။ ေလွေပၚကေန
ခ်ီးမြမ္း ေျမႇာက္စားျခင္းကုိ ရင္မခုန္တတ္ၾက။
ငါးကန္မွာ
ေရထဲကုိ
ရွိေသးတာ။
က်ေနာ္
ဒုိင္ဗင္ပစ္ခ်လုိက္၊
ေခ်ာင္း
ငါးစာေကၽြးရင္ ေရငုပ္လုိက္
အေၾကာင္းေပၚတဲ့အခါ ကုိယ္လုပ္သင့္ လုပ္
နဲ႔
ထုိက္တယ္ ထင္တာကုိ မေၾကာက္မရြ႔ံ၊ မဆုိင္း
ကေလးေတြ။ ရြာမွာ ဖုိးဇင္၊ ဝင္းကုိ၊ ဝတုတ္
မတြ
တု႔အ ိ ိမ္ျခံ ေတြက သံုးပြင့္ဆုိင္ ဖုိခေနာက္ဆုိင္၊
လုပ္တတ္ၾကသူေတြပါ။
သာမန္
ေရကူး
အင္မတန္
ကၽြမ္းက်င္တဲ့
အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ သူလုိ ကုိယ္လုိ ေပါ့ေပါ့
ဖုိးဇင္တုိ႔အေဖ
ပါးပါးေလး၊ ဒါေတြက သူတုိ႔ရဲ႕ ပုဂၢလိက ေရြး
ႏိုင္ငံေရးမႈနဲ႔ေထာင္က်ၿပီး ၁၉၉၉ မွာျပန္လြတ္
ခ်ယ္မႈ။ သုိ႔ေသာ္လည္း တခါတရံမွာ သူတုိ႔
လာသူ။
ဦးေနဝင္းဟာ
၁၉၈၉
မွာ
အမွတ္မထင္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚ
၂ဝဝ၃ မွာ ရန္ကုန္က က်ေနာ္ေနတဲ့
လာေသာ ေနာက္ဆက္ တဲအ ြ က်ဳိးဆက္ေတြ
အိမ္ကုိ ဖုိးဇင္နဲ႔ ဝတုတ္ ေရာက္လာပါေသး
က
တယ္။ က်ေနာ္ အိမ္မွာမရွိလုိ႔ မေတြ႔ျဖစ္လုိက္။
သူတုိ႔ဘဝကုိ
တစ္ဆစ္ခ်ဳိး
ေျပာင္းလဲ
သြားေစတာမ်ဳိးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ
ခုေတာ့
က်ေနာ့္တူ
ဖုိးဇင္
တစ္ဦးပါ
ဝတုတ္နဲ႔
တျခား ညီအစ္ကုိေတာ္
ႏိုင္ငံေရးမႈနဲ႔
အက်ဥ္းေထာင္
ရဲ႕ ေဖ့စ္ဘုတ္ အေကာင့္ထဲက ဓာတ္ပံုေတြ
ထဲ ေရာက္ေနတာ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ရွိပါၿပီ။ က်ေနာ္
လုိက္ၾကည့္တုန္း
ေလွ
တု႔အ ိ ျမင္မွာ ကေလး ေလးေတြလုိ႔ ထင္မွတ္
ဓာတ္ပံုေလး
ထားသူေတြ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ျဖစ္ေနၾက
စီးေနရင္း
ရြာကေခ်ာင္းထဲမွာ
႐ုိက္ထားတဲ့
တစ္ပံု ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ က်ေနာ္ကသူ႔ပံုလုိ႔
ၿပီ။
ထင္ေနတာ။
အခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ
က်ေနာ့္ဆီကုိ အီးေမးလ္ပုိ႔လာပါတယ္။ “အကုိ
သူမဟုတ္ မွန္းသိေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ Download
ဝႀကီး (ဝတုတ္) အေၾကာင္း စာေရးပါလား”တဲ့
ကူးယူလာၿပီး
(သူတုိ႔က က်ေနာ့္ကုိ အကုိလုိ႔ ပဲ ေခၚၾကတာ)။
အေသ
အိမ္ေရာက္မွ
ဇနီးသည္
လြန္ခဲ့တဲ့
၃
လေလာက္က
ဖုိးဇင္
ကုိ ျပၿပီးေမးရ ပါတယ္။ သူကေတာ့ တန္းကနဲ
က်ေနာ္
မွတ္မိတယ္ဗ်။
က်ေနာ္ သူ႔အေၾကာင္း သိပ္မသိဘူး ျဖစ္ေန
“ဒါ
ဝတုတ္ပံုေလ၊
ကုိယ့္တူ
ကုိ ေတာင္ မမွတ္မိဘူးလား” တဲ့။ ဒီေတာ့မွ က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္
ေရးခ်င္ပါတယ္။
တယ္။
ေဆြမ်ဳိးဆုိေပမယ့္
ကြာေတာ့
အတဲမ ြ မိတဲ့
ပါတယ္။
ခက္ေနတာက အရြယ္ခ်င္း
သေဘာလည္း
က်ေနာ္တုိ႔
ပါ
ရြာမွာတက္
'ku©onfpmpk ႂကြလုိ႔
32
ေကာင္းေနတုန္းအခ်ိန္က
သူတုိ႔ဟာ
er
ေတြရွိေနတယ္။
တကယ့္ကုိ ပီဘိကေလးေလး ေတြ။ ဒါေပမယ့္
လက္ပံတန္းျမဳိ႕နယ္
အခြင့္အခါလည္းသင့္ၿပီမုိ႔
သန္းျမတ္စုိးက
သူတ႔အ ုိ ေၾကာင္း
က်ေနာ္သိထားသေလာက္
အခ်က္အလက္
သူတုိ႔ကုိရွာေဖြစဥ္မွာ ၾကံ႕ဖံြ႔အတြင္းေရးမွဴး
ဝင္းကုိရဲ႕မွတ္စုစာအုပ္ထဲကုိ
ခ်ဲထီျဖတ္ပုိင္းတစ္ခုညွပ္ထည့္လုိက္ၿပီးေလာင္း
နဲ႔ပဲ ေရးဖုိ႔ဆံုးျဖတ္ လုိက္ပါတယ္။ ျဖစ္ပံုက
ကစားမႈနဲ႔ဆတ ဲြ ာ။
သန္းျမတ္စုိးရဲ႕
ဒီလုိပါ..
လည္း
အႀကီးစား
၂ဝဝ၆ ႏွစ္ကုန္ပုိင္းေလာက္မွာ ၈၈ မ်ဳိး
ဆက္ေက်ာင္းသားေတြ
ျမိဳ႕ေပၚမွာ
ညီက
Informe r
တစ္ဦး။
ဦးေဆာင္တဲ့
အဖမ္းခံရၿပီးေတာ့
သူတုိ႔ကုိ
အျဖဴ ေရာင္ကမ္ပိန္း လႈပ္ရွားမႈထဲ ပူးေပါင္း
လက္ပံတန္းတရားရံုးမွာ
ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရင္း သူတုိ႔အဖမ္းခံလုိက္
ပုိင္းမွာ ဝင္းကုိတဦးတည္းကုိပဲ ခ်ဲထီေလာင္း
ၾကရတာ။
အျဖဴေရာင္လႈပ္ရွားမႈ
ကစားမႈနဲ႔
လာခ်ိန္မွာ
ရြာကလူငယ္ေတြစုဖဲြ႔ၿပီး
တစ္အိမ္
တက္ဆင္း
ဖုိ႔
ေဆာ္ၾသၾကတယ္။
အရွိန္ရ ရြာထဲ
လက္မွတ္ေရးထုိး မုိးညိဳျမိဳ႕နယ္
NLD
စဲခ ြ ်က္တင္ၿပီး
ခ်လုိက္တယ္။
စစ္တယ္။
ပထမ
ေထာင္
က်ေနာ္
၃
ႏွစ္
သိသေလာက္
ဝင္းကုိ ေလာင္းကစား မလုပ္တတ္ပါ။ ေနာက္ တခ်က္ကလည္း
ခ်ဲဒုိင္ခံသူေတြ
ေတာင္မွ
လူငယ္ အဖဲြ႔မွာ တာဝန္ခံလုပ္ေနတဲ့ ဝင္းကုိ
မျဖစ္မေန အေရးယူခံရရင္ အမ်ားဆံုး ေထာင္
ဦးေဆာင္လုပ္တာျဖစ္ပံုရပါတယ္။
၁ ႏွစ္ပဲ က်တဲ့ ေခတ္မွာ ခ်ဲေဘာက္ခ်ာ တရြက္
က်ေနာ္တုိ႔
ရြာမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဓေလ့ တစ္ခုက
မိတာေလးနဲ႔
အေၾကာင္းကိစၥ
ဆုိေတာ ့… ။
တခုရွိရင္
လူငယ္ေတြ
တက္ညီ လက္ညီ ပါဝင္ကူညီ ေဆာင္ရြက္ တတ္တဲ့
အစဥ္အလာရွိေနတာပါပဲ။
ရြာက
ေထာင္
ဝင္းကုိက
၃
ႏွစ္က်တယ္
တကယ့္လူေအး၊
အင္
မတန္ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ လူငယ္တေယာက္။
လူေတြ စုေပါင္းလက္မွတ္ေရး ထုိး တာတဲ့
က်ေနာ္ရြာမွာ
စာရြက္ေတြ
ရန္ကုန္
ဆယ္တန္းေအာင္ ခဲ့တာ။ ေက်ာင္းဆရာရွားပါး
စိတ္မခ်လုိ႔
တဲ့ ရြာေလးတရြာမွာ ဆဲခ ြ န္႔ဆရာ ဝင္လုပ္
အသြားမွာ
အခ်ိန္မီပုိ႔ဖ႔ုိ
ဝင္းကုိ
တစ္ေယာက္တည္း
ဆိုၿပီး ဝတုတ္ အေဖာ္လုိက္ တာတဲ့။ ေရဒီယုိ
က်ေနာ္ၾကားလိုက္ရတာ။
သတင္းအရ
တင္
ေစာင့္ေနၿပီး
အကြက္က်က်
သူ
လုိက္ေသးတယ္။၂ႏွစ္ ေလာက္လုပ္ၿပီး ေလး
သူတုိ႔ႏွစ္ဦး လက္ပံတန္းဘူတာရံုမွာ အဖမ္းခံရတဲ့သတင္းကုိ
ရွိကတည္းက
ကေန ႀကိဳ စီစဥ္
လုိက္တာပါပဲ။ ရြာမွာကုိ အစုိးရရဲ႕ Inform-
ဘက္နာ ေရာဂါ ျဖစ္လာတာ မုိ႔ ေက်ာင္းဆရာ အလုပ္က
အနားယူလုိက္ရတယ္။
က်န္းမာေရး အိမ္ကလယ္ကုိပဲ
ျပန္ေကာင္း
ေနာက္
လာတဲ့အခါ
ဦးစီးလုပ္ပါတယ္။
NLD
အဖဲ႔ဝ ြ င္ျဖစ္တာကုိေတာ့ သူရန္ကုန္မွာ အစည္း
33 အေဝး လာတက္မွ သိရတာပါ။
ခေယာင္းလမ္းေပၚ
ဝတုတ္ကုိက်ေတာ့ ျပန္လႊတ္လုိက္ တယ္ၾကားရေပမယ့္
တကယ္ျပန္
ေရာက္
ဆက္ေလွ်ာက္ေနရၿပီ။
အေမကေတာ့ သားေလး ေသလား၊ ရွင္လား၊ ဘယ္မွာရွိေနမွန္း တိက်ေရရာ ဘာမွမသိရဘဲ
မလာ ဘူး။ သူ႔မိသားစုက မုိးညိဳနဲ႔ လက္ပံတန္း
ကြယ္လြန္
ရဲစခန္းေတြကုိ အခါခါသြားစံုစမ္းတယ္။ တိတိ
ဆုိတာ
က်က်အေျဖမရဘူး။
သိမွသိပါအံုးမလား..။
အဲဒီမွာ
ႏွလံုးေရာဂါ
အခံ ေနရွိတဲ့ ဝတုတ္ရဲ႕အေမ မရင္ေရႊဟာ သားစိတ္နဲ႔ ေရာဂါေဖာက္လာလုိ႔ ေဆး႐ံုတင္ လုိက္ရတယ္။
သားေလး
သြားခဲ့ရရွာတယ္။ ကုိေရာ
အေမဆံုးၿပီ
ေထာင္ထဲမွာရွိေနတဲ့သား
ေပးဆပ္သူအားလံုး
အျမန္ဆံုး
လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ရၾကပါေစ....
ျပန္ေရာက္လာ
ႏိုး ေမွ်ာ္ကုိး ေစာင့္စားရင္းနဲ႔ပဲ ၇ ရက္ေလာက္
ေဝေမာ္
အၾကာမွာ ဆံုးပါး သြားေတာ့တယ္။ မရင္ေရႊ
၁၅ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ၁၁
ဟာ သားသမီးေတြကုိ ေရႊလုိ ဥထားမတတ္ ခ်စ္တာ။မရင္ေရႊရဲ႕စ်ာပနရက္လည္ ၿပီးေနာက္ မွာမွ ေပ်ာက္ေနတဲ့ သားရဲ႕သတင္း ျပန္ေပၚ လာတယ္။
ဘူတာရံုမွာ
အစစ္ေဆးခံရစဥ္
တုန္းက တာဝန္ရွိသူေတြကုိ မေခ်မငံ ဆက္ဆံ တယ္၊ ဘာညာဆုိၿပီး ပုဒ္ထီးပုဒ္မေတြ အမ်ဳိး မ်ဳိးတပ္၊ ၂ ေယာက္လံုးကုိ ေထာင္ဒဏ္ ၁၄ ႏွစ္စီ ခ်လုိက္ ၿပီတဲ့။ ဝင္းကုိက အရင္ရွိၿပီးသား ၃
ႏွစ္ေပါင္းၿပီး
၁၇
ႏွစ္
ျဖစ္သြားတယ္။
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မရွိပါဘူး ဆုိတဲ့ ျမန္မာ ျပည္က ေထာင္ေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွား မႈေၾကာင့္ အဖမ္းခံရေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးပုဒ္မနဲ႔ စဲခ ြ ်က္ တင္မခံရဘဲ အက်ဥ္းခ် ခံထားရသူေတြ ထဲ သူတုိ႔ ၂ ေယာက္ ပါဝင္ေနတာကုိ သိေစ ခ်င္လ႔ပ ုိ ါ။ သား
ျဖစ္သူက
ျပည္သူလူထု
အတြက္ ေစတနာျဖဴျဖဴထားၿပီး အျဖဴေရာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈမွာ ပါဝင္မိလုိ႔ ဆူးခင္းတဲ့
'ku©onfpmpk
34
ဗဟုအိမ္ ေဝေမာ္ အိမ္ေပါက္ဝ
ေလွကားထစ္ကုိနင္း
တမင္ စပ္စုလုိက္ျခင္း..
တက္ၿပီး အိမ္ထဲသုိ႔ က်ေနာ္ ကဲၾကည့္လုိက္ ခ်ိန္မွာ
ထမင္းဝုိင္းက
ထမင္းဝုိင္းမွာေတာ့
အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ။
သမီးေလးနဲ႔
သူ႔အေမ
“ကုိႀကီးကေတာ့ ဒရမ္တီး
ဟုိဘက္အိမ္မွာ
ေလ့က်င့္ေနတယ္။
အင္တာနက္ဆုိင္မွာ”
ႏွစ္ေယာက္တည္း။
“ေၾသာ္ ,.. ဒီေကာင္ေတြကလည္း
“ေဟာ... ပတ္လည္ႀကီး ျပန္ေရာက္
ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ ျပန္မေရာက္ ေသးဘူး”
လာၿပီ ... ထမင္းစားခ်ိန္နဲ႔ ကြက္တိပဲ”
က်ေနာ့္ဘက္
အိမ္အဝင္ ပံုမွန္ဆီးႀကိဳေနက် ေတး
ခ်ိန္ရြယ္ထားေသာ
ျမႇားဦးကုိ သားႏွစ္ေယာက္ဆီသုိ႔ လမ္းေၾကာင္း
သံကုိ နာခံလုိက္ရသည္။ အကင္း ပါးလွေသာ
ေျပာင္းရန္
သမီးငယ္က မ်က္ခံုးေလးပင့္ကာ က်ေနာ့္ကုိ
သက္ေရာက္မႈက အခ်ည္းႏွီးသာ..
ၾကည့္ေနရင္းမွ
သူ႔အေမဘက္သုိ႔
မ်က္
လံုး ေထာင့္ကပ္ျပသည္။ ၿပီးမွ.. မုိ႔လား၊ သမီး ထမင္းသြားထည့္
ႀကိဳးစားၾကည့္သည္။
သုိ႔ေသာ္
“ကဲ… ဆာတယ္မဆာဘူး လုပ္မေန နဲ႔ ေတာ္ၾကာေလခံၿပီး အစားပ်က္ ေနအံုးမယ္၊
“အေဖ တစ္ခါတည္း ဝင္စားမယ္ လုိက္မယ္
ေလ”
ခုေတာင္ဗုိက္ထဲမွာ ေလေတြ ေဖာင္းေန ေရာ ေပါ့…တကယ္ဘဲ
ေရာက္တဲ့
အရပ္မွာ
စကားေကာင္း ေနရရင္ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့၊ “စားပါသမီးရယ္ အေဖ သိပ္မဆာ
ေသးလုိ႔ ... ဒါနဲ႔ သမီးအစ္ကုိ ေတြေရာ” တည္း
ကုိေလးက
အိမ္မွာမရွိတာ
ကုိယ္တေယာက္
မဟုတ္ေၾကာင္း
သက္ေသထူလုိ၍
သားေတြကုိ ေစာင့္မေနနဲ႔ သူတ႔ုိ ဘာသာ ျပန္ ေရာက္မွ စားလိမ့္မယ္၊ သမီး နင့္အေဖကုိ ထမင္း သြားခူးေပးလုိက္” “ေအးေအး.. ဒါဆုိလည္း ၿပီးေရာ..
35 စားလုိက္ေတာ့မယ္” ထမင္းဝုိင္းေဘးမွာ ေန
လက္နက္ခ်
ရာ ယူလုိက္သည္။
အသင့္ေလ်ာ္ဆံုး ျဖစ္ေပေရာ့မည္။
“ၾကည့္ေနတယ္ အိမ္မွာ မနက္ မုိး လင္း
အဆာေျပ
စားၿပီးတာနဲ႔
အညံ့ခံလုိက္ျခင္း
သည္သာ
“ေအးပါကြာ... ”
အားလံုး
ထမင္းပန္ကန္ ေရာက္လာသည္ႏွင့္
ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ပဲ၊ ေဟာ ... စားခ်ိန္
တသက္လံုး က်င့္သားရလာေသာ လက္က
က်ရင္
ဟင္းခြက္၊
တေယာက္ၿပီး
တေယာက္
အလွ်ဳိ
အလွ်ဳိ ျပန္ေရာက္လာတယ္”
စပ္ၾကား
“မင္းကလည္းကြာ ဒီမွာ လုပ္စရာ
သင့္
ထမင္းႏွင့္
လႈပ္ရွားလည္ပတ္
အေတြးအာရံုကုိ
သင္တန္းေတြ
ဆန္႔ထုတ္လုိက္သည္။
က်န္တဲ့
အခ်ိန္မွာ ဝါသနာ ပါရာေလးေတြေတာ့ လုပ္ ၾက မွာေပါ့” ဝါသနာပါရာ
လုပ္တာကုိ
အျပစ္မေျပာလုိပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ အိမ္အလုပ္ေတြ ကုိ
က်မ
တေယာက္တည္း
“ဟာ … ဒီပံုေလးက သမီးဆဲထ ြ ား တာလား ေတာ္တယ္ေဟ့ ႀကိဳးစား ႀကိဳးစား” ပံုဆဲြ
စာအုပ္ကုိ
ကမန္းကတန္း
ေကာက္ကုိင္ကာ စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနတဲ့
(အေဝး)
တေနရာဆီသုိ႔ မိသားစု
အားလံုးေပါင္းမွ
ငါးေယာက္
ရွိေပမဲ့ တဦးခ်င္းမွာ ကာ႐ုိက္တာ ထူးျခားမႈ ကုိယ္စီ၊ ဝါသနာခ်င္း ထပ္တူမက်တက်။
ဒုိင္ခံလုပ္ေန
ရတာ ေသေတာ့မယ္ ရွင့္ …”
အလုိက္
ေနတာေၾကာင့္
တစ္အိမ္တည္းေန အေၾကာင္း၊
“ကုိယ္
သံုးပြင့္ဆုိင္
အမွားအယြင္းမရွိေအာင္
အလုပ္ ေထြေထြထူးထူးမွ မရွိတာ၊ ပညာေရး တက္ေနၾကတာပဲ။
ပါးစပ္
“အကုိ UG ေလာကထဲကုိ ေရာက္ လာတာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၿပီလဲ? အဲဒီ ေလာကထဲကုိ ေရာက္ၿပီး တဲ့ေနာက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားခ်က္ေလး ကုိ ေျပာျပပါအံုး”...။
ဟန္ျပဳလုိက္သည္။ ... မရပါ။ “ခုမွ စကားလမ္းေၾကာင္းေတြ လဲႊ
သားႀကီးက
ဂီတအနုပညာကို
မေနနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဘာလဲဆုိတာ စဥ္းစား၊
ဝင္စားသည္။
ၿပီးေတာ့ သားေတြကုိလည္း နားလည္ေအာင္
တေခါက္ တီးတတ္လာၿပီးေနာက္ ဒရမ္အတီး
ေျပာ ထားအံုး”
သင္ခ်င္တယ္ ဆုိလာေတာ့ မိဘအေနနဲ႔ သား
ခက္ေတာ့… ခက္ၿပီ။ ဘယ္ဘက္ လွည့္ၾကည့္ၾကည့္ တရစပ္
ေျပးေပါက္
တုိက္စစ္ဆင္တာ
သမီးဝါသနာကုိ
ဂစ္တာေလး
မတားရက္
မေတာက္
မဆီးရက္
မရွိေအာင္
လုိက္ေလ်ာေပးရသည္။ ဒီလုိနဲ႔ ဒရမ္ ေကာင္း
ခံေနရၿပီမုိ႔
ေကာင္း
တီးတတ္ေသာ
တပည့္ခံ
သင္ၾကားေနသည္။
ခုေလာေလာဆယ္ ယာယီ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရဖုိ႔
ဆရာတဦးထံမွာ အိမ္မွာေတာ့
'ku©onfpmpk
36
သူ႔စိတ္ကူးႏွင့္ သူ သံုးထပ္သား အျပားေတြကုိ
derground Songs ဆုိက္မွာ သူႏွင့္ မတိမ္း
အဝုိင္းပံု ေလးေတြျဖတ္ကာ ဒရမ္တီးဝုိင္းပံုစံ
မယိမ္း ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြ ဆံုစည္း ခုိနား
ဖန္တီး ထားသည္။ သူအင္တာနက္မွ Down-
ရာ။ သူတုိ႔ခ်င္း ဗ်ဴးထားတာကုိ ဖတ္ရေတာ့
load
က်ေနာ္ ဖ်ားသြားသည္။
ကူးခ်လာေသာ
ဒရမ္
ေလ့က်င့္
ခန္းေတြကုိ ဖြင့္ျပသျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ၾကည့္ရ
ဘာတဲ့ .. “အကုိ UG ေလာကထဲ
သည္။ သူ႔ကုိ အားက်၍လားမသိ။ အိမ္နားက
ကုိ ေရာက္လာတာဘယ္ေလာက္ ၾကာၿပီ လဲ?
ကေလးေတြပါ ဘူးေတြ၊ ခြက္ေတြ ေခါက္တတ္
အဲဒီေလာကထဲကုိ ေရာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္
လာသည္။ အားလပ္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူ၏ ေသး ညႇက္ ပိန္လွီေသာ ခႏၶာကုိယ္ ဖံြ႔ထြားမႈအတြက္
ေပၚလာတဲ့
ခံစားခ်က္ေလးကုိ
ျဖစ္
ေျပာျပ
ပါအံုး”...။
ကာယ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သည္။ ဒီအရြယ္မွာ
က်ေနာ္တုိ႔
ငယ္ငယ္က
သဲထိတ္
အခ်ည္းႏွီး မျဖစ္ေသာ ဝါသနာ တစ္ခုခုမွာ
ရင္ဖုိ စြန္႔စားခန္းတစ္ရပ္ အေနျဖင့္ မွတ္ယူခဲ့
ႏွစ္ျမွဳပ္ေနေတာ့လည္း
သူ႔အတြက္တစ္မ်ဳိး
ရ ေသာ UG အသံုးအႏႈန္းမွာ သူတို႔လက္
စိတ္ေအးရတာေပါ့ေလ။ သူကအေနေအးေဆး
ထက္ေရာက္မွ ေဖ်ာ္ေျဖေရး ေဝါဟာရအသြင္
သည္။ စကားေျပာခ်ဳိသာၿပီး အေပါင္းအသင္း
ကူးေျပာင္းသြားရသည္။ ဆရာျမတ္ေဆြ ေရး
ဝင္ဆံ့သူ။
သားဖူးေသာ ေခ်ေဂြဗားရား အေၾကာင္း စာစု
သားငယ္လည္း Music မွာ ေမြ႔ေလ်ာ္
ကုိ အမွတ္ရ လုိက္မိသည္။ ေတာ္လွန္ေရးကုိ
ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သားႀကီးႏွင့္ တလုိင္းတည္း
အရည္
မဟုတ္။
မ်ား ျဖစ္ေတာ့ေလ မလား ?....
သူႏွစ္သက္ေသာ
သီခ်င္းေတြ၊
ေဖ်ာ္ပစ္လုိက္ေသာ
အကေတြကုိ စဲစ ြ မ ဲြ က္မက္ ၾကည့္႐ႈ နားေထာင္
သူတ႔ည ုိ ီအစ္ကုိ
မ်ဳိးဆက္ေတြ ႏွစ္ေယာက္လံုး
ရာမွ Blog တခုျဖင့္ စုစည္းတင္ျပရန္ ႀကိဳးပမ္း
Photoshop ဝါသနာပါသည္။ စိတ္တုိင္းက်
အားထုတ္သည္။
အေနတည္
ပံုေလးေတြ ဖန္တီးၿပီး Facebook ႏွင့္ Blog
သည္။ အေပါင္းအသင္း သိပ္မ်ားမ်ားမထား၊
မွာ တင္ၾက သည္။ သူတုိ႔လုပ္ထားတဲ့ Photo
စကားေျပာလွ်င္ နည္းနည္း ဘု ဆတ္ဆတ္
shop ပံုေတြၾကည့္ရတာ စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္
ႏိုင္သူ။ သူ႔အရြယ္နဲ႔ သူ႔မိတ္ေတာ့ အဟုတ္
ဆန္ အနုပညာဆန္ သလုိလုိ။
သူ႔က်ေတာ့
သား။
သမီးငယ္ေလးက်ေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျမန္မာျပည္ရဲ႕
တက္သစ္စ
Hip
ကုိ
ျမတ္ႏိုးသည္။
က်ေနာ္တုိ႔
လင္မယား
Hop အဆုိေတာ္ေတြႏွင့္ Online ေပၚမွာ ေတြ႔
ကေတာက္ ကဆျဖစ္တဲ့အခါ၊ အႀကီးေကာင္
ၿပီး
ႏွစ္ေယာက္ကုိ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းသည့္အခါ သူ
အလြမ္းသင့္ေနသည္။
သူတုိ႔တေတြ
စုေပါင္း ထူေထာင္ထားေသာ Myanmar Un-
ၾကားဝင္၍
မရမက
ဖ်န္ေျဖေပးတတ္ျမဲ။
37 တင္းမာမႈကုိ
ေျပေလ်ာ့ေအာင္
လုပ္ႏိုင္တဲ့
သျဖင့္
အေဖကအေမ့ကုိ
“ပတ္လည္ႀကီး”
နည္းလမ္းကုိလည္း သူသိ ထားပံုရပါသည္။
လု႔ိ ေခၚတာကုိ က်ေနာ့္ဇနီး သိထားပါသည္။
တခါတရံ ေဒါသျဖစ္သူ ျပံဳးခ်င္စိတ္ ေပါက္
အခု
လာေအာင္
ရယ္ရႊန္းပတ္ရႊန္း
လုပ္ျပလုိက္၊
ညႊန္းေသာ “ပတ္လည္ႀကီး” အမည္နာမေလး
အဲဒီနည္းႏွင့္
မရလွ်င္ေတာ့
မ်က္ရည္ျဖင့္
က်ေနာ့္အတြက္
အႏိုင္ယူတတ္သူ။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္
အား
အေမ
မရွိေတာ့ခ်ိန္မွာ အေမြ
သူ႔ကုိရည္
ထားရစ္ခဲ့သည္။
ရွေစ ေတာ့.....။
လပ္ ခ်ိန္မွာ ဝါသနာအရ ပန္းခ်ီ ဆဲလ ြ ွ်င္ဆဲြ
အေတြးထဲ
နစ္ေမ်ာေနလုိက္တာ
ဒါမွမဟုတ္ အ႐ုပ္ေလးေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ
ထမင္းႏွစ္ပန္းကန္ေလာက္ ဘယ္လုိ ကုန္သြား
ႏွင့္
မွန္း
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
အခါႀကီးရက္ႀကီး
ကစားေနတတ္သူ။
ရပ္ကြက္တြင္း
မသိလုိက္။
ထမင္းပဲသ ြ ိမ္းၿပီး
ေနာက္
ေပ်ာ္ပရ ဲြ ႊင္
စာဖတ္ရင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ရန္ ဝါး ကုလား
ပဲေ ြ တြမွာ သူပါဝင္ သီဆုိကျပ လုိက္ရမွ ေက်
ထုိင္ ေလးေပၚ ေစြ႔ခနဲ ေနရာယူလုိက္သည့္
နပ္သူ။
အခုိက္... က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္က ပရိသတ္ေရွ႕
“က်မ ဘာဝနာသုခဝတီေက်ာင္းမွာ
မွာ လူေတာမတုိးသူ တစ္ဦးဆုိေတာ့ ကေလး
အဘိဓမၼာသင္တန္း သြားတက္မလုိ႔.. အိမ္မွာ
ေတြ က်ေနာ့္လို မျဖစ္ေစခ်င္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔
ခဏေနေပးလုိက္ေနာ္”
သူတ႔ဝ ုိ ါသနာ
လုပ္ခ်င္ကုိင္ခ်င္
မွတ္စု စာအုပ္ေလးကုိင္ကာ အိမ္ေပၚမွ ဆင္း
စိတ္ေလးေတြကုိအားေပးအားေျမွာက္ ျပဳေပး
သြားေသာ ဇနီးသည္၏ ေက်ာျပင္ကုိ ေငးေမာ
အေလ်ာက္
ေနမိျခင္း။ သူတုိ႔ေလးေတြ လူမႈဆက္ဆံေရး
ဟု
ေျပာေျပာဆုိဆုိ
ၾကည့္ကာ က်န္ရစ္ေန မိေတာ့သည္။
နယ္ပယ္မွာ ရဲရဲရင့္ရင့္ ရွိေစခ်င္ပါသည္။ သူတုိ႔
ေဝေမာ္
ရဲ႕ အေရာင္မွိန္ေနဆဲ ဘဝေလးေတြ လင္း
၁၉ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ၁၁
လက္ ေတာက္ပ ေစခ်င္သည္။ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေလးေတြ လက္ေတြ႔ ရွင္သန္ေစခ်င္ သည္။
ေရာင္စံုကမ႓ာႀကီးထဲမွာ
ထုိက္သင့္
ေသာ အရည္အေသြး ကုိယ္စီျဖင့္ ဘဝကို ေလွ်ာက္လွမ္း ရပ္တည္သြားေစ ခ်င္ပါသည္။ က်ေနာ့္ကုိေတာ့
အိမ္သူဇနီးက
“ေလလြင့္သူ” အျဖစ္ သေဘာထား ပံုရသည္။ က်ေနာ့္အေမ တြင္
ရွိစဥ္က
ေဆြမ်ဳိးအိမ္မ်ားသုိ႔
အလုပ္အားလပ္ခ်ိန္ လည္ပတ္ေလ့ရွိ
'ku©onfpmpk
38 ဝတၳဳတုိ၊
ရသ
မိမိအားသန္ရာကုိ
ေရးခြင့္
ရွိပါသည္။ ေရးျဖစ္သမွ် စာမူအားလံုးကုိလည္း အျဖတ္အေတာက္
ဆင္ဆာ
(လံုးဝ)
မရွိ
ဘဲ ေဖာ္ျပေပးျခင္း ခံရသည္သာ။ က်ေနာ္တုိ႔
ႏွစ္ေဟာင္းအိမ္မက္
အတြက္ အေကာင္းဆံုး အယ္ဒီတာက စာဖတ္
ေနာက္ဆံုးရက္
ပရိသတ္၏ အဆံုးအျဖတ္ပင္။ စေန၊
ေဝေမာ္
တနဂၤေႏြရက္ေတြမွာ စာမူ
တင္ျဖစ္တာမ်ားသည္။အဲဒီရက္ေတြဆုိက်ေနာ္ တု႔ိ ကုိယ္ပုိင္ Facebook စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ကုိယ္တုိင္ေရး Post အသစ္ေလးေတြ ေရာက္
ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး က်ေနာ့္ စိတ္ထဲ မွာ
ေလးလံ
ထုိင္းမႈိင္းေနသည္။
ေရာက္ေနတတ္သည္။ တနလၤာေန႔ ေရာက္
ဘာကုိမွ်
လွ်င္ေတာ့တစ္ပတ္စာ ေရးသားခ်က္ေလးေတြ
အာရံုေတြ
စုေပါင္းၿပီး “တစ္ပတ္စာ အေတြးမ်ား” စာစဥ္
ယိမ္းႏဲ႔လ ြ ႈပ္ရွား။အေတြးေတြ ေလမွာေမ်ာလြင့္
ေလးတေစာင္ ပရိသတ္ ေရွ႕ေမွာက္ အေရာက္
ဆုပ္ဆုပ္ကုိင္ကိုင္ရယ္လုိ႔
မရွိ။
ေဝ့ဝဲ ေခါင္းထဲမွာ ခ်ာခ်ာလည္။ နာရီ လက္တံ
ပုိ႔ႏိုင္ေအာင္
ႀကိဳးစားၾကရျပန္သည္။
အဲဒီ
က ညဥ္႔တစ္ခု၏ ေနာက္ဆံုးသတ္မွတ္ခ်ိန္ဆီ
အခ်ိန္ “ဆံုစည္းရာ” မွာ စာေရးသူ မိတ္ေဆြ
တေရြ႔ေရြ႔ ဦးတည္ေရြ႕လ်ား ေနဆဲ။
အားလံုး
အမွန္က ဒီရက္ပုိင္းအတြင္း က်ေနာ့္
စာေစာင္မွာ
မွာ လုပ္စရာအလုပ္ေတြ ရွိသည္။ မေရမရာ
မလာဘူး
မေသမခ်ာႏွင့္ လည္ေနရေသာ
ေန႔တဓူဝ
မခ်ိန္းဘဲ
ပံုမွန္ဆံုျဖစ္ၾကသည္။
ကုိယ့္ကေလာင္နာမည္ ဆုိလွ်င္
ပါ
ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္
ျဖတ္သန္း
က်င္
သေဘာေပါက္ေတာ့။ အနည္းဆံုးက်ဆိမ့္ ငါး
အခ်ိန္နာရီေတြကုိ
တစံု
ခြက္ဖုိးေလာက္
အိတ္ကပ္ထဲ
ပါလာပါ
တရာ အက်ဳိးမ်ားႏိုင္ပါေစေတာ့ရယ္လုိ႔ စာေရး
မွ ေလထန္ကုန္းမွာ မ်က္နွာပန္း လွေပမည္။
စာဖတ္ျခင္းျဖင့္ ကုန္လြန္ေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္
ဒါက စာမေရးႏိုင္သည့္ အတြက္ ဒဏ္ေၾကး
တူ မိတ္ေဆြတစ္စု အၾကံျပဳ ေဆြးေႏြးမိၾကရာ
သေဘာ သတ္မွတ္ထားျခင္းမွ်သာ။ စာေစာင္
က
တင္
ထုတ္သည့္ ကုန္က်စရိတ္မွာလည္း ကုိယ္စီ
လုိက္ေသာ တာဝန္မ်ားပါေပ။ အဲဒါက အပတ္
တစ္ေစာင္က် တာဝန္ယူရပါသည္။ က်ေနာ္
စဥ္ တစ္ဦးကုိ စာတစ္ပုဒ္စီ မျဖစ္မေန ေရး
တု႔ိ ေစတနာက စာဖတ္သူကုိ အေလးထား
သားၾကဖုိ႔။ ကဗ်ာ၊ ေဆာင္းပါး၊ အက္ေဆး၊
သည့္အေနျဖင့္
ကုိယ္စီကုိယ္စီ
ပခံုးေပၚ
မ,
အခမဲ့
ဝန္ေဆာင္
39 မႈ ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ေပးျခင္း။ စာေစာင္
မွန္မွန္ေက်ပြန္လာေသာ
ဒီ
ဆုိရင္ပဲ
တပတ္အတြက္ လစ္ဟင္းပ်က္ ကြက္သြားမွာ
အလု
က်ေနာ္ မလုိလား။ အခ်ိန္တန္၍ စာမူ မအပ္
အယက္ ဝုိင္းအံုဖတ္ၾကပါသည္။ စာေရးသူနဲ႔
ႏိုင္လွ်င္ လက္ဖက္ရည္ဖုိး ဒုိင္ခံရွင္းရမည္က
စာဖတ္သူက တူညီေသာဘဝဆံုခ်က္တစ္ခုမွာ
ကိစၥမဟုတ္။
အတူ ျဖတ္သန္းေနရသူေတြ။ ေရးထားသည့္
ထားေသာ ကတိတခု က်ဳိးေပါက္ရမွာ ကုိသာ
အေၾကာင္းအရာ အမ်ားစုကလည္း အားလံုးရဲ႕
အျဖစ္မခံလုိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဒီ အတုိင္းဆုိ
ရင္ဘတ္ထဲမွာ
ဘဝအေမာေတြ၊
မိမိတုိ႔၏ လံုးလထုတ္ ႀကိဳးပမ္းမႈကုိ တခုတ္
တအံုေႏြးေႏြး ခံစားခ်က္ေတြ၊ ေဝဝါးဝါး ေမွ်ာ္
တရ အားေပးေနေသာ စာဖတ္သူမ်ား၏ ေစ
လင့္ခ်က္ေတြ အေရာင္ဟပ္ေနသျဖင့္ စာဖတ္
တနာ ႏွင့္ လုိလားခ်က္ကုိ မ်က္ကြယ္ျပဳရာ
သူရဲ႕ ႏွလံုးသားကို တမင္တူးဆြ လႈပ္ႏႈိး ေန
ေရာက္ေပေတာ့မည္။
အားရစရာ
ထြက္လာၿပီ
ဒီတာဝန္ကုိ
ေကာင္းေလာက္ေအာင္
ရွိၿပီးသား
စရာပင္မလုိေတာ့။
စာေစာင္ေလးကုိ
ဖတ္
မိမိကုိယ္တုိင္
တာဝန္ခံ
ဘာေရးရင္ေကာင္းမလဲ
က်ေနာ္
အၿပီးမွာ တခ်ဳိ႕သူေတြ ပင့္သက္ ျပင္းျပင္း ႐ႈိက္
စဥ္းစားသည္။ ေရးစရာ ကုန္ၾကမ္း အစအန
သံ ၾကားရသည္၊ တခ်ဳိ႕က်ျပန္ေတာ့ ညွဳိးေရာ္
ေလးေတြ
ၿပီးသား မ်က္ႏွာေလးေတြ မႈိင္က် သြားသည္။
ကႀကီးေရ “က” ႏွင့္သာ အဆံုးသတ္သြား
တစ္ခါသားမွာ
သည္။
အုပ္ႀကီးေဖေရးေသာ
“ဘဝ
လုိက္ရွာၾကည့္မိသည္။ အျဖစ္အပ်က္ေတြ
သုိ႔ေသာ္ အားလံုးက
ခါးခါး ရသမ်ား” စာစုေလးကုိ ႏွစ္သက္လြန္း
က်ေနာ္ႏွင့္ ဘာမွမဆုိင္သလုိ ျဖစ္ေနသည္။
သျဖင့္
ခါတုိင္းအခ်ိန္ေတြမွာ အေၾကာင္းအရာ တခုကုိ
က်ေနာ္တုိ႔
လက္ဖက္ရည္ဝုိင္းကုိ သြားတဲ့
ေသာက္ထားေသာ တာဝန္ယူ
စာဖတ္ပရိသတ္
ရွင္းေပး
တစ္ဦးနွင့္လည္း
အာရံုျပဳလုိက္သည္ႏွင့္ မဆံုးႏိုင္ေသာ အေတြး ပံုရိပ္ေတြ
ကုိယ့္ေရွ႕
ေရာက္လာတတ္ျမဲ။
ၾကံဳရဖူးပါသည္။ အဲဒီေန႔က က်နာ္တုိ႔ အဖဲ႔ြ
ခုေတာ့ အရာရာ သူစိမ္းဆန္သလုိ ခံစား ေနရ
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ႏွစ္ခါဆံု ျဖစ္ၾကသည္။
သည္။
ပရိသတ္အေပၚ ဒီေလာက္
ဆဲေ ြ ဆာင္အား
ကုိမွ စကား ေကာင္းေကာင္းမေျပာခ်င္။ ရင္ထဲ
ေကာင္းသည့္ စာမ်ဳိး ေတာ္ရံုတန္ရံု နာမည္ရ
မွာ မြန္းက်ပ္သလုိလုိ၊ ေပါက္ကခ ဲြ ်င္ သလုိ
မဂၢဇင္းမ်ား၌ပင္ ပါရွိႏိုင္လိမ့္မည္ မထင္ (ကုိယ့္
လုိ ျဖစ္ေနမိသည္။ ခုေလာက္ဆုိ စာမူေရး
ငါးခ်ဥ္ ကုိယ္ႀကိဳက္)။ အဲဒီ ျမင္ကြင္းကုိ ေတြ႔
ၿပီးေသာ
ရေတာ့ “ရြာနားကျမက္ ရြာႏြားမစား” ဆုိေသာ
မွာ ေရာက္ေနႏွင့္ေလာက္ၿပီ။ ဒီည ႏွစ္သစ္
စကားပံုကုိ က်ေနာ္ ျပက္ရယ္ျပဳ ေစာဒက
ႀကိဳမယ့္ ႏွစ္ေဟာင္းေနာက္ဆံုး ညေလ။
တက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာမိသည္။ အပတ္စဥ္
က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ကလည္း
သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕
မည္သူ႔
“ဆံုစည္းရာ”
လက္ဖက္ရည္ က်ဆိမ့္ ခါးခါးေလး
'ku©onfpmpk ေသာက္ရင္း
40 ႏွစ္သစ္ကုိ
ထားၾကသည္။
ႀကိဳဆုိဖုိ႔ တုိင္ပင္
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ရွင္
က
ကလည္း
ကမ႓ာႀကီး၏
အသစ္စက္စက္
မနက္ျဖန္
ျပကၡဒိန္ရက္ကုိ
ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္
လည္း ညလံုးေပါက္ ဆုိင္ဖြင့္ေပးရန္ သေဘာ
ႀကိဳေနသည့္ပမာ။
ညဥ့္နက္လာတာနဲ႔
အမွ်
တူၿပီးသား။
အေအးပုိလာတာမုိ႔
အေႏြးထည္ထပ္
ဝတ္
သူတုိ႔က်ေနာ့္ကုိ
ေစာင့္ေန
ၾက ေပေရာ့မည္။ “ကဲ…
လုိက္ရသည္။ လက္မွာပတ္ထားေသာ နာရီကုိ ဒီတစ္ပတ္
အတြက္ေတာ့
အလင္းေပး ၾကည့္ လုိက္ေသာအခါ ည ၁၁ း
ရွိေစေတာ့”လု႔ိ စိတ္ကုိ ဒံုးဒံုးခ်ကာ လက္ဖက္
၄၅ စြန္းစြန္း ျဖစ္ေနၿပီ။ ႏွစ္သစ္ ကူးေျပာင္းဖုိ႔
ရည္ဆုိင္သြားရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ သည္။ ျဖစ္
အခ်ိန္နီးကပ္လာေလၿပီ။
ခ်င္ရာ ျဖစ္ ႏွစ္သစ္ကုိ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္အတူ ႀကိဳဆုိရင္း ေနာက္တစ္ပတ္အတြက္ ခြန္အား
“ေဒါက္
ေနဆဲ။
ဟုိေရာက္ရင္
ေဒါက္...
ေဒါက္
… ေဒါက္..............”
သစ္ေမြးဖြားလုိက္မည္ ဆုိသည့္သေဘာ။ ေျပာ လုိ႔သာ ေျပာလုိက္ရ စိတ္ထဲမွာ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္
…
လံုျခံဳေရးကင္းတဲက ညဥ့္ ၁၂ နာရီ အခ်က္ေပးသံ ၾကားရ ပါၿပီ။
ဘာေတြေျပာမွာလဲ..
“Happy New Year 2012”
စိတ္ထဲမွာေရာ ေပ်ာ္လာမွာလား။ က်ေနာ္က
ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္
ထြက္ေပၚ
လူတစ္မ်ဳိး။ စိတ္ထဲမွာ အေတြးေတြ မြန္းက်ပ္
လာေသာ
လာၿပီဆုိလွ်င္
လူလည္းဂဏွာ
မၿငိမ္ေတာ့။
တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ေတာင္ၾကား
စာဖတ္လုိ႔မရ၊
စာေရးလည္း
အေတြးဗလာ၊
ရပ္ဝန္းတစ္ခုလံုး လန္႔ႏိုးသြားရသည္။ ႀကိဳဆုိ
အိမ္မွာ
ၿငိမ္ကုပ္
မေနတတ္လုိ႔
မိတ္ေဆြ
ႏွစ္သစ္
ႀကိဳဆုိသံေတြေၾကာင့္
ႏႈတ္ဆက္ သံေတြက အရြယ္သံုးပါးစံုသည္။
မ်ားထံ သြားျပန္ေတာ့လည္း ဟုတ္တိပတ္တိ
တုန္တုန္ရီရီ
စကားမေျပာျဖစ္။ အထီးက်န္ တစ္ကုိယ္တည္း
တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ လူလတ္ပုိင္း အသံေတြ၊
ဦးတည္ရာမဲ့ ေတြးေတာ ေငးေမာ ေနတတ္
စူးစူးရွရွ
သူ။
ကေလးငယ္ သံေတြ။
အခု က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ မေဝခဲတ ြ တ္
ေသာစိတ္ခံ
စားမႈ
တစ္မ်ဳိးက
က်ေနာ့္ကုိ
ဖမ္းစား ေႏွာက္ယွက္ေနေပၿပီ။ ေကာင္းကင္ယံကုိ
သက္ႀကီး
ရြယ္အုိသံေတြ၊
လူငယ္တုိ႔အသံေတြ၊ မီးပံုေဘးနား
မပီကလာ
ဝုိင္းထုိင္ေနေသာ
လူအုပ္စုထဲမွ ၄ ႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္တဦး က်ေနာ္
ေမာ့
က်ေနာ္ရွိရာသုိ႔ ေျပးလာသည္။ သူက ဒီေဒသ
ၾကည့္မိ ျပန္သည္။ တိမ္သလႅာ ကင္းစင္ေန
သား စစ္စစ္ေလး။ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီကုိေရာက္
ေသာ
ၿပီး
မုိးေကာင္းကင္ထက္မွာ
လင္းလက္ေနသည့္
ၾကယ္တာရာ
မညီမညာ မ်ားႏွင့္
အတူ ဆန္းသစ္စ ေသာ္တာလမင္း ေကြးေကြး
ေနာက္ပုိင္းမွသူ႔ကုိ
က်ေနာ့္
နားေရာက္ေတာ့
ေမြးတာျဖစ္သည္။ က်ေနာ့္လက္ကို
ဆုပ္ကုိင္ၿပီး အတင္းဆဲေ ြ ခၚေနရင္းမွ-
41 “ဦးဦး
လာေလ..ဟက္ပီးႏူးရီး
“Happy New Year 2012”
ယား ေအာ္ရေအာင္” တဲ့။
ေၾသာ္...ခုမွပဲ
စိတ္ထဲမွာ
ရွင္း
“သားသားေရာ ေအာ္ၿပီးၿပီလား”
သြား ေတာ့သည္။ ဒီေနရာ ေလးမွာ ႏွစ္သစ္ကုိ
“သားသား
က်ေနာ္ႀကိဳဆုိခဲ့တာ ၆ ႀကိမ္ တိတိ ရွိၿပီပဲ။
အက်ယ္ႀကီး
ေအာ္
လုိက္တယ္ေလ မၾကားလုိက္ဘူးလား၊ ဦးဦးက
တစ္ႏွစ္တာ
ဘာလု႔မ ိ ေအာ္တာလဲ၊
ရွင္သန္လာခဲ့တာ ၆ ႏွစ္ရွိၿပီပဲ။ ဒီေန႔က ၂ဝ၁၁
ဦးဦး
မေပ်ာ္ဘူးလား
ဟင္”
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
အိပ္မက္ေတြနဲ႔
အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အိပ္မက္ နိဂံုးခ်ဳပ္ “ေပ်ာ္ပါတယ္ သားရယ္”
တဲ့ေန႔။
“ဒါဆုိ ဟက္ပီးႏူးရီးယား အက်ယ္
လုိေတာ့...တစ္ေနရာရာသုိ႔
ႀကီး ေအာ္ျပ ... ေအာ္ေလ”
က်ေနာ္တုိ႔
ဒီေနရာမွာ
ဆက္မေန
ေျပာင္းေရႊ႕ခြင့္
ရလုိ ပါ၏။
“ကဲ ကဲ.... Happy New Year 2012”
ျပန္လည္ဆုပ္ကုိင္
ဟစ္ေႂကြးခြင့္
မရေတာ့ေသာ ႏွစ္ေဟာင္းကုိ ေမ့ေလ်ာ့ ေက်ာ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ က်ေနာ္ ေအာ္
လုိက္တဲ့အသံ ဘယ္ေလာက္ က်ယ္ေလာင္ သြားလဲမသိ။ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေက်ာက္ေတာင္ ဆီမွ ပဲ့တင္ထပ္သံ ထြက္ေပၚလာသည္။
ခုိင္းလ်က္ ႏွစ္သစ္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အိပ္မက္ သစ္တခုထပ္မံအစျပဳႏိုင္ဖုိ႔ရာက်န္ရွိ
ေနေသး
ေသာ ညအေမွာင္ကာလေလးကုိ အိပ္စက္ အနားယူရင္း အားေမြးရပါဦးမည္။
“Happy New Year 2007”
၂ဝ၁၂ ႏွစ္သစ္ကုိႀကိဳဆုိလ်က္.....
ဘယ့္ႏွယ္..ဘယ့္ႏွယ္ က်ေနာ္ေအာ္
ေဝေမာ္
လုိက္တာက 2012၊ ျပန္ၾကားေန ရတာက
၃၁ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ၁၁
2007။
ဇေဝဇဝါ
အေတြးစိတ္ေတြ
ဝကၤပါ
လွည့္ေနသည္။ ၃ စကၠန္႔ေလာက္ၾကာေတာ့ ပဲ့တင္သံ
ေနာက္တစ္ခု
ထပ္ေပၚလာျပန္
သည္။ “Happy New Year 2008” ေနာက္ေတာ့
ဆက္ခါ
ဆုိသလု-ိ “Happy New Year 2009” “Happy New Year 2010” “Happy New Year 2011”
ဆက္ခါ
'ku©onfpmpk
42 အရင္အတုိင္းပါပဲေလ။ ေကာက္ေနၿပီး သည္။
ျမစ္ေၾကာင္း ေကြ႔
နည္းနည္း
ေရလယ္ေသာင္က
က်ဥ္းလာ
ေအာက္ဖက္ကုိ
နည္းနည္းေလွ်ာလာသလုိ အျပန္႔လည္း က်ယ္ လာတာကုိသူသတိျပဳမိ၏။ ေသာင္ျပင္ ေပၚမွာ ေက်ာက္တဲ ေလးေတြ ဟုိနား စုစု ဒီနား စုစု။ ျမစ္တဘက္ကမ္း
ေက်ာက္သယ္ရတာ
ကုိင္းသြားလုပ္သူ
ႏွစ္က်ပ္ခြဲ
ကုိယ္စီ
အေနာက္႐ုိးမ အထက္ ထန္းတစ္ ဖ်ားေလာက္
အျမင့္မွာ
ေနလံုးႀကီး
ေရႊ
အုိေရာင္ေတာက္ပလ်က္ကမ႓ာေျမေပၚျပိဳးျပက္ ျပက္အလင္း ေရာင္ျဖာက်ေနဆဲ။ ညေန တေပါင္းေႏြ၏ ခ်င္ေသး။
၅
အပူရွိန္က တစ္ေန႔လံုး
တခ်ဳိ႕
ေလွကေလးေတြ
ေလွာ္ခတ္ကာ
ေရဆိပ္ဘက္သုိ႔
ဦးတည္ လာေနတာေတြ႔ရ၏။ ျမစ္ျပင္လယ္မွာ ပုိက္တန္းေနသူ
ကုိတံငါတုိ႔
သီခ်င္းတေက်ာ္ေက်ာ္ ငါးေဖာ္လုိ႔ေကာင္း
နာရီထုိးခါနီးသည့္တုိင္ အားမေပ်ာ့ ေနျပင္းျပင္းပူ
ေျမနုကၽြန္းမွာ
တစ္ခ်က္တြင္
ကေတာ့ ဟစ္ေအာ္ရင္း
ေနတုန္း။
တစ္ခ်က္
ဝုန္းကနဲဝုန္းကနဲ
ကမ္းပါးျပဳိ
က်သံ ၾကားရ၏။ ပဲ့က်သြားေသာ ကမ္းနဖူးမွာ ဥခ်ကာစ
ေျမပဲပင္မ်ားနွင့္
အဖူး
မရင့္
ထားေသာ သဲျပင္ကုိ နင္းလုိက္တုိင္း ဖိနပ္
တရင့္
မလံုေသာေျခဖ်ားႏွင့္ ဖေနာင့္မွာ က်ိန္းစပ္စပ္
က်န္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရသျဖင့္ ပုိင္ရွင္ကုိယ္စား
ႏွင့္ သဲပူဟပ္တာခံေနရသည္။ တစ္လွမ္းခ်င္း
သူႏွေျမာေနမိသည္။ ေရလယ္ေသာင္ ထိပ္မွ
မွန္မွန္ ေလွ်ာက္လာ ေသာ ေျခလွမ္းေတြက
ခဲျြ ဖာစီးဆင္းလာသည့္ ေရစီးေၾကာင္းႀကီးတစ္
မညီမညာကမ္းပဲ့ရာေတြ
တင္းက်မ္းထပ္ေန
ခု အဲဒီေနရာ ကမ္းေျခတည့္တည့္ကုိ အရွိန္
တဲ့ ျမစ္ကမ္းနဖူးသို႔ေရာက္သည့္အခါ အလုိလုိ
ျပင္းျပင္းတုိက္စားေန၏။ကမ္းအိျပိဳေသာေနရာ
ရပ္တန္႔သြားသည္။
၌
ျမစ္ဆိပ္ အဆင္း အတက္ ေလွကား လမ္းကေလး တစ္ခုေပၚ
အနီးရွိ
သစ္ငုတ္
သူထုိင္ခ်လုိက္ၿပီး
ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ
ျမစ္ျပင္ကုိ
တုိေလး မျမင္ရတာ မ်က္စိ
တစ္ဆံုး ေငးေမာ ၾကည့္ေနသည္။ အလ်ဥ္ မျပတ္ စီးဆင္းေနျမဲ၊ ျမသားေရျပင္ကေတာ့
ေျပာင္းပင္ေတြ
ေျမလံုးႀကီးမ်ား
တုိလုိးတဲေ ြ လာင္း
ျမစ္ၾကမ္းျပင္ေအာက္သုိ႔
တခါတည္း ျမဳပ္မသြားဘဲ ကမ္းပါးမွာ အရစ္ လုိက္
အထပ္လုိက္
ထုိေနရာမ်ဳိးမွာ
ေမွးတင္ေနသည္။
ေပါက္ျပားျဖင့္
ေျမညွိ၍
ယာယီ ေရခ်ဳိးဆိပ္ လုပ္ထား၏။ ခဏအၾကာ
ေရာင္နီေဖ်ာ့ေဖ်ာ့
အပူေလ်ာ့လာခ်ိန္မွာ ေရခ်ဳိးဆိပ္ေလးအသက္
43 ဝင္ ႏိုးၾကားလာသည္။ ေတာပ်ဳိျဖဴလွယမင္း တစ္သုိက္
ေရအုိးေလးေတြ
စကားတြတ္ထုိးရင္း ကုိင္းသမား
ေႏြေရာက္လာလွ်င္ရြာထဲမွာရွိေသာ ေရတြင္း၊
ေရခ်ဳိးဆင္းလာၾကၿပီ။
ေရကန္ေတြ ခမ္းေျခာက္ေလ့ရွိသျဖင့္ ျမစ္ေရ
ဟင္းရြက္ျခင္းေတာင္းကုိ သည္ကုိ
ေလွေပၚမွ
မ,ထမ္းကာ
ကမ္းပါးေပၚ
ေတြ႔ရသည္။
ေျမ
တက္လာ
အနားေရာက္ေတာ့
သူ႔ဘက္ ေခါင္းတစ္ ခ်က္ငဲ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး.. “ဟ..ေမာင္တုိး မဟုတ္လား.. မင္း ဘယ္တုန္းက ျပန္ေရာက္လဲ” “ဒီေန႔
ေတာရြာသဘာဝ
ကုိယ္စီပုိက္၍
ဦးေလးႀကီးတစ္ဦး
လမ္းေလးအတုိင္း
ျမစ္ကမ္းနံေဘး
ဘႀကီး...အရီးတုိ႔ေရာေနေကာင္း ၾကလား”
ညေနခင္း ေနဝင္ရီ
တေရာ အခ်ိန္ ေရာက္လာလွ်င္ ျမစ္ေရခ်ဳိးဆိပ္ မွာ
လူစည္ကားလွသည္။
ေရခ်ဳိးဆင္း
သူေတြ၊ ေရခပ္ သူေတြ၊ အဝတ္ေလွ်ာ္သူေတြ၊ တခ်ဳိ႕က ေရခ်ဳိးလာရင္း အိမ္မွာရွိတဲ့ ႏြားေတြ ပါ
ဆဲလ ြ ာၿပီး
ကူး
ေလာ္ကယ္ရထားနဲ႔လာတာ
“ေအး..ေအး...
ကုိ အမွီျပဳၾကရသည္။
ေရခ်ဳိးေပးတတ္သည္။
ေဆာ့ကစားသံ၊
ေရ
အဝတ္႐ုိက္သံ၊
ရယ္ေမာသံ၊ စကား ေျပာဆုိသံ ေတြျဖင့္ ေရ ခ်ဳိးဆိပ္
တစ္ခုလံုး
သဲသဲညံ
ေနေတာ့၏။
ေကာင္းပါတယ္။
လုပ္ငန္းခြင္က ျပန္ဝင္လာေသာ ေလွေတြေပၚ
မင္းအရီးက ကုိင္းထဲမွာ က်န္ခဲ့ တယ္ကြ..
မွာပါလာသည့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ႏွင့္ ငါး၊ ပုဇြန္
မနက္က်ရင္ ေစ်းမွာ ဟင္းရြက္ေလး ေရာင္း
တခ်ဳိ႕
မလားလုိ႔ ဘႀကီးျပန္လာတာ … ေစ်းဖုိးေလး
အဝယ္ ျဖစ္ၾကသည္။
ရေအာင္ေပါ့
..
မင္းမျပန္ခင္
တဝက္
ကုိင္းထဲကုိ
လာခဲ့အံုးေလ”
ေလွဆိပ္မွာပင္
ဒီအခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ အေဖာ္တစ္သင္း
“ဟုတ္ကဲ့..ဘႀကီး” အဖုိးႀကီး ဟင္း
လည္
အေရာင္း ေမာင္တုိးတုိ႔
ျမစ္ဆိပ္နားမွာ
ေယာင္လည္၊
ေယာင္
ငယ္ငယ္တုန္းက
ရြက္ျခင္းေတာင္း ထမ္းလ်က္ လက္တစ္ဖက္
လြယ္အိတ္ကုိယ္စီ၊ ေလးဂြကုိယ္စီႏွင့္ တစ္ေန
က ေလွာ္တက္ႏွင့္ ပက္ခြက္ကုိ ဆုပ္ကုိင္ကာ
ကုန္
ေရခပ္လမ္းအတုိင္းရြာဘက္ဆီ ဆက္ေလွ်ာက္
ခါနီးမွာ ေရခ်ဳိး ေရာက္လာျခင္း။ အရြယ္ေလး
သြားေလၿပီ။ သူကေတာ့ တဖ်တ္ဖ်တ္လႈပ္ရွား
ႂကြလ႔ုိ
ေနေသာေရလႈိင္းဂယက္
ေငး
တစ္မ်ဳိးျပင္လာၾကၿပီ။ ေရခပ္လမ္း နံေဘးက
စုိက္ၾကည့္ရင္း အေတြးထဲ နစ္ေမ်ာလုိ႔ေကာင္း
သေျပပင္ႀကီးေအာက္၊ တခါတရံ လူတစ္ရပ္
တုန္း..။ သူ႔ရင္ထဲမွာ ဘယ္ရယ္လုိ႔ အတိအက်
သာသာျမင့္သည့္
ေဖာ္မျပႏိုင္တဲ့အလြမ္းရိပ္တခ်ဳိ႕ရစ္တြယ္ေႏွာင္
ထုိင္ရင္း ရသမွ်သီခ်င္းေတြ အသံကုန္ဟစ္ကာ
ဖဲြ႔ေန၏။
ဖုိသံေပး၊ **
ေလးေတြကုိ
ေလတံခြန္
တုိက္ရာမွ
လူပ်ဳိျဖန္းျဖစ္
သြားခ်ိန္မွာ
လာေတာ့
သေျပကိုင္း
အိမ္ျပန္ဝင္ ေျခလွမ္း
ခြဆံုေပၚ
ေကာင္မေလးေတြအနားက ျဖတ္ မခ်ဳိမခ်ဥ္
မ်က္ႏွာထားႏွင့္
'ku©onfpmpk
44
မၾကားတၾကား စကားလက္ေဆာင္ ပါးတတ္ လာသည္။
ေရႊစြန္ညိဳ
အခ်ိန္မွန္ဝဲရင္း
သူရွစ္တန္းေရာက္တဲ့ႏွစ္၊ ေရလယ္ ေသာင္ေပၚ တဲပုတ္ေလး တခ်ဳိ႕ ေရာက္ရွိ
အဆင္ေျပ သြားသူေတြလည္းရွိ၊ အေျခအေန
လာၿပီး
အခ်ိန္အခါမွန္ကုိ
ငွက္ေတြ ေသာင္ ေအာက္ဖ်ားပုိင္းကုိ ေနရာ
ပစ္မွတ္
မခ်ဥ္းကပ္တတ္သျဖင့္
လဲေ ြ ခ်ာ္ခဲ့သူေတြလည္း
မနည္း
ႏွစ္တုိင္း
ရွိေနျမဲ
ေရႊ႕လာတာေတြ႔ရသည္။
စကၠဝက္ ေနာက္ပုိင္းမွာ
မေနာ။ ေတာဓေလ့ကေတာ့ ေပ်ာ္ေမြ႔ ဖြယ္ရာ
ငွက္ေတြအားလံုး စားက်က္ေျပာင္းသြားသည္။
အတိပင္။
ရက္ပုိင္းအတြင္း တဲကေလးေတြအနီး စပါးပံု ေမာင္တုိးငယ္ငယ္က ျမစ္ကမ္းထိပ္
ႀကီးလုိ အရာတစ္ခု ထုိးထုိး ေထာင္ေထာင္
နားမွာ သူ႔မိဘေတြ ပုိင္ေသာ ကုိင္းတစ္ဧက
ထြက္ေပၚလာ၏။
ခန္႔ရွိသည္။သူ႔မိဘမ်ားႏွင့္အတူ
လု႔ိ ေက်ာက္စရစ္ခဲ ပံုႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း သိခဲ့ရ
ကုိင္းထဲကုိ
သူ႔မိဘေတြ
ေျပာျပ
လုိက္သြားတုိင္း ေလတျဖဴးျဖဴး ျမစ္ကမ္းနဖူး
သည္။
တေလွ်ာက္ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားရင္း ျမစ္ျပင္
သူေတြကို သူစေတြ႔ဖူးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ပထမ
ထဲကို ခဲလံုးျဖင့္ ပစ္ေပါက္လုိက္၊ အစုန္အဆန္
ဆံုး
သြားလာေနေသာသေဘၤာ ေတြကုိ လက္ျပ
က်င္ယူၾကသည္။ရင္ေခါင္းေလာက္ရွိ ေသာေရ
ႏႈတ္ဆက္လုိက္ႏွင့္ မုိးခ်ဳပ္ေနဝင္ ေပ်ာ္လုိ႔မဆံုး
အနက္ေအာက္မွာ
ႏိုင္။ ေဆာင္းနံနက္ခင္း ျမဴႏွင္းေဝေဝ ၾကား
ႏွစ္ထားၿပီး
မွာ ေသာင္ျပင္ေပၚ နားခုိ က်က္စား ေနေသာ
ႏႈတ္ခမ္းကုိနင္း၊ က်န္ေျခေထာက္ တစ္ဖက္
စကၠဝက္ ငွက္အုပ္ႀကီးကုိ အေဝးကေန ၾကည့္
ႏွင့္
ရင္း ရင္ထဲမွာ မ႐ုိးမရြ ခံစားရသည္။ တခါတခါ
လုိက္သည့္အခါ
ထုိၾကည္နူးဖြယ္ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္းကုိ အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ ဆုိးေစေသာ ေသနတ္ကုိင္ ရဲသားမ်ား
ျမစ္ျပင္ထဲမွာ ႏွစ္မွာ
ေရနံ
ျမစ္ညာဘက္ဆီက ျမစ္႐ုိးတေလွ်ာက္
ႀကိဳးတပ္ႏွီးဇကာတစ္ခုကုိ
ေျခေထာက္တစ္ဖက္က
ေရစီးထဲ
ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ
လွိမ့္ဝင္လာ
သည္။
ပလံု
သမားေတြ နယ္
အလွမ္းက်ယ္
ေက်ာက္သဲ
ကူဘုိတာ
ေရစုပ္စက္ကုိ
သည့္
ဖြင့္ကာ
လုိက္ၾကရတာ ေရွ႕ေမွာက္
မွာ ေရကူး အစြမ္းျပ ခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။
ေက်ာက္စုပ္
ရလုိက္သည့္
လာၾကၿပီ။
သ/မရံုးမွာ
စီေအာင္ ေမ်ာေနသျဖင့္ ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာေန မိဘေတြ
ေမ်ာပါလာေသာ
ဇကာထဲ
ေစ်းျပိဳင္
အေမာ။သူလည္း
ဇကာ
ထုိးခတ္ေမႊေႏွာက္
လုိင္စင္ရဖုိ႔
ရြာသားေတြဆယ္ယူ
သက္သက္ျဖင့္
ေနာက္ႏွစ္ေတြက်ေတာ့ စီးပြားေရး
ေလွာင္ကန္က်ဳိးေပါက္သည္ဆုိလားပဲ
ေရနံအဆီတံုးေတြ
လူ႔လုပ္အား
ျမစ္ၾကမ္းျပင္ကုိ
ကုိေတာ့ သူစက္ဆုပ္ မုန္းတီး၏။ တစ္ႏွစ္မွာ
ေက်ာက္ခဲက်င္တဲ့
ျမိဳ႕
လုပ္ကြက္
ေလလံဆၾဲြ ကသည္။ ဘလူးေခါင္း ယူၾကေလသည္။
ေက်ာက္ေတြ
ေန႔ခ်င္း
ညခ်င္း ေတာင္ပံုရာပံု။ ေသာင္ျပင္တစ္ခုလံုး ေ
45 က်ာက္တဲေတြ သည္။
ျပည့္လုကမန္း
တုိးပြားလာ
ေက်ာက္ထုတ္လုပ္ေရး
မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္
အတူ
ေတာင္ေျခရြာသုိ႔
ဒုိင္ေတြ
လႊဆဖ ဲြ ႔လ ုိ ုိက္သြားသည္။ အဲဒီအခ်ိန္ ေမြးခ်င္း
အျပိဳင္အဆုိင္ျဖစ္လာ၏။ သူတုိ႔ဆီမွာ ေက်ာက္
ထဲမွာ အႀကီးဆံုး ျဖစ္တဲ့ ေမာင္တုိး သာလွ်င္
လုပ္သား
အေမ့အတြက္ အားကုိး တုိင္ပင္ရာ။ ေမာင္တုိး
မိသားစုေတြကုိ
စနစ္ျဖင့္
ေရာင္းခ်ေပးေသာ
အေႂကြး ကုန္ေျခာက္
စဥ္းစားသည္။
အေဖမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ
အိမ္
ဆုိင္ေတြလည္းရွိလာၿပီမုိ႔ ရြာေပၚတက္ၿပီး ေစ်း
စရိတ္ကာမိေအာင္
ဝယ္သူ နည္းလာသည္။ ဆန္တစ္မ်ဳိးကုိေတာ့
လွ်င္ ေကာင္းမလား။ အဲလုိဆုိ အေဖအျပန္
ရြာကလူေတြဆီမွာ လာဝယ္ေနၾက တုန္း။
ပါလာမည့္
ေငြထဲမွ
စားစရိတ္
မလုိေတာ့။
ဘာလုပ္
ရရင္
စက္ေတြျဖင့္
ေက်ာက္စုပ္ယူသည့္
ေနရာ ျမစ္ၾကမ္းျပင္မွာ ခ်ဳိင့္ခြက္ရာ ႀကီးေတြ က်န္ခဲ့တာမုိ႔
ေရစီးေရလာ
ကေသာင္း
ကနင္းျဖစ္ကာ ေရေၾကာင္း ေျပာင္းလဲလာပံုရ
အလုပ္တစ္ခု
လုပ္ရ ႏႈတ္စရာ
ေကာင္းမလဲ။
အေမႏွင့္တီးတုိး တုိင္ပင္ၾကည့္သည္။ အေမ့ ထံက
အားတက္သေရာ
စကားသံ
ထြက္
မလာ။
သည္။ သူတို႔ရြာဘက္ကုိ ေရဦး တည့္တည့္
ေနာက္တစ္ေန႔
ေန႔လည္ပုိင္းမွာ
ထုိးလာၿပီး အရင္ႏွစ္ေတြထက္ ကမ္းျပိဳၾကမ္း
အရင္က
လာ၏။
က် ေက်ာက္လုပ္သား ေဒၚေလးညြန္႔ ေပါက္ခ် “ဒီေလာက္ေက်ာက္ေတြ
စုပ္ယူတာ မေကာင္းဘူး။
မ်ားမ်ား
သူတုိ႔အိမ္ကုိ
ဆန္ဝယ္
လာေန
လာသည္။ အိမ္မွာ ေရာင္းစရာ ဆန္မရွိေတာ့
ဒီရြာေတြအတြက္
ေပမဲ့ ေရာက္တုန္း ေရာက္ခုိက္ အေမနဲ႔စကား
စုိးရိမ္ရတယ္”လု႔ိ ေမာင္တုိးတုိ႔ ေက်ာင္းအုပ္
လက္ဆံု ေဖာင္ဖဲြ႔ေန၏။ မိသားစုအေၾကာင္း၊
ဆရာႀကီး
လုပ္ငန္းခြင္
သတိေပးတာ
ၾကားဖူးသည္။
အေၾကာင္း၊
ကုန္ေစ်းႏႈန္း
သက္ဆုိင္ရာ ဌာနေတြက သူတုိ႔ႏွင့္ ဘာမွ်
အေၾကာင္း၊ လူေတြအေၾကာင္း.. အစံုအလင္
မသက္ဆုိင္သလုိ ဥေကၡာျပဳထားရက္ၾကပါ၏။
တစ္ပံုတစ္ပင္..။
****
“ေဒၚေလးညြန္႔တုိ႔
ေမာင္တုိး ဆယ္တန္း စာေမးပဲြ ေျဖ သည့္ ႏွစ္မွာ လယ္အထြက္ညံ့သျဖင့္ မိသားစု စားဝတ္ေနေရး စပါး
ကသီလင္တျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ေငြေပၚခ်ိန္မွာ
အပုိအလွ်ံမရွိသည့္ျပင္
တာ တစ္ေန႔ ဘယ္ေလာက္ ရလဲ” “အမယ္..က်ားလားမုိးႀကိဳး.. ရွင္က စိတ္ဝင္စားလုိ႔လား” “စိတ္ဝင္စားတာ
မႏွစ္ကေႂကြးေဟာင္းကုိပင္ ေက်ေအာင္မဆပ္
တြက္ေျခ ကုိက္ရင္
ႏိုင္။ တေပါင္း၊ တန္ခူး လယ္အလုပ္နားခ်ိန္
ေဒၚေလးရ”
ရြာမွာ
အလုပ္ပါးလုိ႔
သူ႔အေဖက
အသိ
ေက်ာက္သယ္
မဟုတ္ဘူး.
ဝင္လုပ္မလုိ႔
“အလုိေလး...
ေမးတာ
ေမာင္မင္းႀကီးသား
'ku©onfpmpk
46
ရယ္ စဥ္းစဥ္းစားစားလည္း ေျပာပါ.. ေက်ာက္
“ေအး...ဒါဆုိလည္းၿပီးေရာ..အလုပ္
သယ္တယ္ဆုိတာ လြယ္အိတ္ေလး လြယ္ၿပီး
ကေတာ့ လူလုိတယ္ဟ.. ေနာက္ ႏွစ္ရက္
ေက်ာင္းတက္ရတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး ေတာ့”
ေလာက္ဆုိ စီဘီတေ ဲြ တြ ေက်ာက္လာသယ္
ေမာင္တုိးနဲ႔ေျပာေနရင္း
မယ္လုိ႔ ၾကားတယ္.. မနက္ဖန္ ငါ အေၾကာင္း
ေဒၚေလး
ညြန္႔က အေမ့ဘက္ လွည့္၍ မ်က္စပစ္ ျပ
ျပန္လုိက္မယ္ေနာ္”
လုိက္သည္။ အေမ့မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ျပံဳးေယာင္
“ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး.. ေက်းဇူးပဲ”
သမ္းၿပီး မ်က္လႊာခ်သြားတာ ေတြ႔လုိက္ရ၏။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ
“ေဒၚေလးက
လည္းဗ်ာ
...
အထင္ေသး
လုိက္တာ .. က်ေနာ္ ေယာက္်ားပါဗ်” သရက္ပင္ကုိ
ေမာ့ၾကည့္ၿပီး
အေမ့ဆီမွာ
သရက္သီးေတာင္းဝယ္ပါသည္။“ဟယ္.သရက္ ပင္က
သီးလုိက္တာ..
အတြက္ တဖက္တလမ္းက ဝင္ေငြရေအာင္ အလုပ္လုပ္ရင္း
ေဒၚေလးညြန္႔ ျပန္ခါနီး အိမ္ေရွ႕က
မိသားစု
ထြက္မယ့္
စာေမးပဲြ
အခ်ိန္
စိတ္ကူးေလး
ေအာင္စာရင္း
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဖုိ႔
အရာထင္ေတာ့မွာကုိ
သူ႔ ေတြး
ရင္း ေပ်ာ္ေနမိေတာ့သည္။
ျပြတ္ခိုင္ေနတာပဲ၊
အလုပ္စဆင္းတဲ့ေန႔မွာ
ေမာင္တုိး
မသိန္းေရ... က်မကုိ သရက္သီးစိမ္း နည္း
စိတ္ေတြ တက္ႂကြလန္းဆန္းေနသည္။ ဘဝ
နည္း ေရာင္းေပးပါလား ရွင္..အိမ္မွာ သုပ္စား
မွာ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ဝင္ေငြရွာရတဲ့ အေတြ႔
ခ်င္လုိ႔”
အၾကံဳကုိ သူပထမဆံုး ထိေတြ႔ခြင့္ ရေတာ့ “မေရာင္းပါဘူး....... မညြန္႔ရယ္ လုိ
သေလာက္သာ ယူသြား..ေနာက္ စားခ်င္တဲ့
မည္ေလ။ အေမထည့္ေပးလုိက္ေသာ ထမင္း ခ်ဳိင့္ေလးဆဲက ြ ာ ျမစ္ဆိပ္သုိ႔ဆင္းလာခဲ့သည္။
အခါလည္း လာခူးလွည့္ပါ၊ သားေရ.. မင္း အေဒၚကုိ သရက္သီး ခူးေပးလုိက္ပါကြယ္”
လမ္းေဘး ဝဲယာတေလွ်ာက္ ေန ၾကာပန္းေလးေတြ အစီအရီ ပြင့္ေနၿပီး နံနက္
“ေမာင္တုိး တံခ်ဴယူၿပီး သရက္သီး
ခင္း ေလညွင္း အေဝ့မွာ ဘယ္ညာ ယိမ္းႏြဲ႔လုိ႔
ခိုင္ေတြကုိ လိမ္ခ်ေနတဲ့ အခ်ိန္၊ ေဒၚေလးညြန္႔
လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္ေတာ့မည့္သူ႔ကုိ အားေပး ေန
သူ႔အနားကပ္လာၿပီး..
သေယာင္။ သူက လမ္းေပၚသုိ႔ ကုိင္းညႊတ္ ေန
“ဟဲ့..နင္က
အလုပ္
တကယ္
လုပ္မွာလား.. နင့္အေမၾကည့္ ရတာ လုပ္ခုိင္း ခ်င္ပံုမေပၚဘူး”
ပန္းပြင့္ေလးမ်ားကုိ
ဖြဖြေလးေမႊးကာ
ႏႈတ္ဆက္သြားသည္။ ျမစ္ဆိပ္တြင္အသင့္ ေစာင္ႀ့ကိဳ ေန
“လုပ္မွာေပါ့ အသံုးစရိတ္မွ
ေသာ
ေဒၚေလးရာ..အိမ္မွာ
အဆင္မေျပတာ..
သေဘာတူေအာင္ က်ေနာ္ ေျပာပါ့မယ္”
အေမ
သည့္ ေလွကေလးေပၚ သူေရာက္ၿပီး မၾကာ မီ ေလွသမားႀကီးလည္း ေသာင္ဘက္ ဆီ ဦးတည္ေလွာ္ခတ္ေတာ့သည္။
ကမ္း
47 ေသာင္ျပင္ေပၚ ေဒၚေလးညြန္႔တ႔ုိ
ေျခခ်မိတဲ့အခါ
တဲရွိရာ
အရင္သြားၿပီး
ခန္႔
ေန႔တြက္ကုိက္သည္။
မွာေတာ့
ပံုမွန္မရွိ။
ၾကားရက္ေတြ တစ္ဆယ္ရလုိက္၊
မွ ေဒၚေလးကုိယ္တုိင္ သူ႔ကုိ ဒုိင္သူႀကီးထံ
ငါးက်ပ္ျဖစ္လုိက္၊ သံုးက်ပ္ရသည့္ ေန႔လည္း
အပ္ႏွံေပးခ်ိန္မွာ
ေခါင္းခုပုဝါစည္းထားေသာ
ရွိသည္။ ေက်ာက္ထုိးေလွသမားေတြ
သနပ္ခါးေဖြးေဖြး၊
ညိဳျပာညက္
က္ေၾကာေတြ႔လွ်င္ေတြ႔သလုိ ေက်ာက္သယ္သ
တခ်ဳိ႕သူ႔ကုိ
မခုိ႔တ႐ုိ႕
အလုပ္သမ
ၾကည့္ၿပီး
ေလွာင္
မားလည္း ေန႔တြက္ မွန္သည္။
ၿပံဳးျပံဳးတာ ခံလုိက္ရသည္။ ဒီပံုဒီ႐ုပ္နဲ႔ တကယ္ အလုပ္လုပ္ေတာ့မွာလား
ေက်ာင္းေတာ္သား
ေရ..။
ပ်ံက်အလုပ္သမား
တဲ့ေနရာကုိ
ေက်ာက္ပံုးထမ္း
သူဝင္လုိက္သည္။
အပုိယူ
ေလာကျဖစ္
သည့္အတုိင္း ဘဝၾကမ္းတမ္း သလုိ ေနထိုင္ စားေသာက္ပံု
အလုပ္စစခ်င္း
ေက်ာ
ေသာ့သြမ္းတာေတြ၊
အေျပာ
အဆုိ ေဟာ့ရမ္းတာေတြၾကံဳရပါသည္။ သူ႔ႏွမ ကုိယ့္ႏွမ၊ သူ႔မယား ကုိယ့္ မယား၊ သူ႔လင္
လာေသာ တပတ္ႏြမ္း လံုခ်ည္ကုိ သံုးေထာင့္
ကုိယ့္လင္မၾကားဝံ့ေသာ
ေခါက္ခ်ဳိး လုပ္၍ ပုခံုးတဘက္မွာ သုိင္းစည္း
တတ္ ၾကသည္။ ေက်ာက္ပံုးပင့္ေပးတဲ့အခုိက္၊
လုိက္ကာ ေလးေထာင့္ေက်ာက္ပံုးကုိ မ,ထမ္း
ကုန္းေဘာင္လမ္းေပၚ အဆင္း အတက္ ေရွာင္
လုိက္ၿပီး စီဘီတသ ဲြ ုိ႔သြားရာ ကုန္းေဘာင္ေပၚ
တိမ္းခုိက္မွာ မထိတထိ တုိ႔ကလိတာ ေလာက္
သု႔ိ
မ်ားေတာ့
လွမ္းတက္လုိက္၏။
ကုန္းေဘာင္က
႐ုိးအီေနပါၿပီ။
အိပဲ့ပဲ၊့ သူ႔ခႏၶာကုိယ္က ယိမ္းႏြဲ႔ႏဲြ႔။ ဟန္ခ်က္
ဘာရယ္မဟုတ္၊
ညီ
သည္။
ေလွ်ာက္ဖုိ႔
မက်ေအာင္
ခက္ေနၿပီး
ကုိယ္ကုိ
နာရီဝက္ခန္႔အၾကာမွာ
ေရထဲျပဳတ္
မနည္းထိန္းေနရ၏။
စကားေတြ
ေျပာ
တခ်ဳိ႕က စိတ္ထဲ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တာျဖစ္
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့
နည္းနည္းေလး
ဆန္းျပားခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္။
ေက်ာက္ထည့္ေပးတဲ့
အလုပ္ပါးတဲ့တစ္ေန႔ဝါးကြပ္ျပစ္ေလး
ေနရာကုိ ေရာက္သြားျပန္သည္။ တစ္ေန႔လံုး
ထက္မွာ ေမာင္တုိးစာဖတ္ေနတုန္း ေဒၚေလး
ဟုိေျပာင္းဒီေရႊ႕ျဖင့္ အလုပ္ခ်ိန္ကုန္ဆံုး သြား
ညြန႔က ္ သူ႔ကုိ သတိေပး စကားဆုိသည္။
သည္။ ေက်ာက္တစ္က်င္းမွာ တစ္ရာ့ငါးဆယ္ ဝမ္းထဲသုိ႔
ေက်ာက္ပံုး
ရွိသည္။
စီဘီသေဘၤာ
ေက်ာက္တစ္က်င္း
ဆယ့္ငါးက်ပ္ရ၏။
သယ္ပုိ႔ခ
(၁၉၈၇
ကာလခန္႔က)
စီဘီတတ ဲြ င္ရသည့္ေန႔ေတြမွာ
တစ္ေနကုန္
အလုပ္ရွိသျဖင့္ ႏွစ္ဆယ္-ႏွစ္ဆယ့္ငါး က်ပ္
“ဘယ္လုိလဲ
ကုိယ္ေတာ္ေလး
လုပ္ရတာ
အဆင္ေျပရဲ႕လား၊
အလုပ္
ဒီေလာကမွာ စကားပံု ရွိတယ္ေနာ .. ေက်ာက္ သယ္ရတာ အျမတ္ပဲတဲ့။
ႏွစ္က်ပ္ခ၊ဲြ
တုိ႔တာဆိတ္တာ
မင္းအေမက
ေဒၚေလးကုိ
အေသအခ်ာ မွာထားတယ္.. မင္းကုိ ဂ႐ုစုိက္ ပါတဲ့။
အဲဒါ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ
ဆင္ျခင္
'ku©onfpmpk
48
ၿပီး ေနေပါ့ကြယ္..”
တစ္ခ်က္
အမွန္ေျပာရလွ်င္ မရွိလွေသာ
စိတ္တင္းက်ပ္မႈ
ေက်ာက္သယ္သမားအလုပ္မွာ
ေမာင္တုိးေပ်ာ္ပါ၏။
တက္ႂကြ
အျပည့္ရွိေသာအရြယ္မုိ႔လည္း
ေဝ့ၾကည့္လုိက္၏။
င႐ုတ္ခင္းေတြ
တခြင္တျပင္
စုိက္ထား
တာေတြ႔ရသည္။
သူ႔အာရံုထဲမွာ
အရင္က
အားမာန္
ရြာလမ္းေလးကုိမွန္းဆၾကည့္သည္။ ဟုိတစ္ပင္
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္
ဒီတစ္ပင္က်န္ရစ္ေနေသာ သစ္ပင္ႀကီးေတြႏွင့္
ရႊင္အလုပ္လုပ္ရင္းပင္ပန္းတာကုိ ေမ့ေလ်ာ့ေန
အိမ္ေနရာ
သည္။
႐ုပ္လံုး
အလုပ္ရွိလွ်င္
အားႀကိဳးမာန္တက္
လုပ္ပစ္မည္။အားလပ္ခ်ိန္မွာလြတ္လပ္ ေပါ့ပါး စြာ အနားယူလုိက္မည္။ ထုိ႔အတူ မိသားစု အေျခအေနအရစာသင္ေက်ာင္းႏွင့္ ေသာ
သူႏွင့္မတိမ္းမယိမ္း
အမ်ားအျပား
ပဲခင္းေတြ၊
ေဟာင္းေတြကုိ ေဖာ္သည္။
သူရြာမွာ
ဆယ္ႏွစ္ေလာက္အတြင္း
မရွိတဲ့
ေျပာင္းလဲသြားတဲ့
ျမင္ကြင္းေတြ။
ေဝးေန
ဟုိကုကၠိဳပင္ႀကီးက ဦးေလးေအာင္
အရြယ္ေတြ
တု႔ိ
ရွိေနသည္။
အဖြားမွ်င္တုိ႔
အလုပ္ခြင္ထဲမွာ
ဆက္စပ္
အိမ္ျခံေထာင့္၊
မန္က်ည္းပင္က
အိမ္ေခါင္းရင္း၊
အုန္းပင္က
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းေသာ လူငယ္ဆက္ ဆံေရး
မိသင္းတုိ႔အိမ္ေရွ႕၊ ဒီဘက္နား အုတ္ေရကန္
မွာ
စည္းျခား
ပ်က္က ..သူတုိ႔အိမ္ေဘး ေဒၚႀကီးျမတုိ႔ ျခံထဲ
မေနပါ။ သူတုိ႔အားလံုး ရင္းႏွီး ပြင့္လင္းၿပီး
မွာ။ ဒါဆုိ ... သူထုိင္ေနတဲ့သစ္ငုတ္တိုဟာ
ခင္မင္စရာေကာင္းသည္။ အခ်င္းခ်င္း ရင္ခံု
သူတ႔အ ို ိမ္ေရွ႕က သရက္ပင္ျဖစ္ေနမလား....။
သံေတြ
ဟူးးး......
ပညာေရး
ကြာဟမႈေၾကာင့္
ဖလွယ္ျဖစ္ၾက၏။
ေက်ာက္
လုပ္သားအမ်ားစုမွာ ရာသီစက္ဝန္း အလုိက္
သရက္သီးစိမ္း ေတာင္းေလ့ရွိေသာ
အလုပ္ခြင္ေျပာင္းၾကရေသာ ဇာတ္သမားဘဝ
ေဒၚေလးညြန္႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကုိဖ်တ္ကနဲ
ႏွယ္။
ေယာင္မိသည္။ ဘဝကံၾကမၼာဆုိသည္က
ႀကိဳတင္
သိႏိုင္ခဲဘိျခင္း။ ဆယ္တန္းစာေမးပဲေ ြ အာင္တဲ့ အဲဒီႏွစ္မွာပဲသူခ်စ္ေသာမိသားစုႏွင့္
ကုိ
ေမးတင္လ်က္
ခဲခ ြ ြာဖုိ႔
ႏႈတ္ဆက္
ေက်ာက္သယ္ရတာ
သတိေပး ႏွစ္က်ပ္ခ၊ဲြ
တု႔တ ိ ာဆိတ္တာ အျမတ္ပဲ....
႐ုိးမေတာင္တန္း
သူျမင္ေနရတဲ့ ေရလယ္ေသာင္ေပၚ
ကမ႓ာေျမကုိတစ္ညတာ
က ေက်ာက္တဲေလးေတြထဲမွာ ေဒၚေလးညြန္႔
ခြင့္ပန္ေနေပၿပီ။
ေရခ်ဳိး
တိ႔မ ု ိသားစု ပါေနေလဦးမလား မေျပာတတ္။
ဆိပ္မွာ လူအေတာ္ ရွင္းသြားသည္။ အိမ္ျပန္ ခါနီး
ေဒၚေလးေျပာခဲ့ဖူးတဲ့
စကားသံေလး...
ေမြးရပ္
ေျမကုိ ေမာင္တုိး ခဲြခြာခဲ့ရသည္။ ေနလံုးနီႀကီး
ၿပီးေတာ့
ျမင္
ပတ္ဝန္းက်င္႐ႈေမွ်ာ္ခင္းကုိ
သူ
ခုခ်ိန္မွာသာ လွ်င္
ေဒၚေလးညြန္႔န႔ေ ဲ တြ႔ခ့ဲ
စကားတစ္ခြန္း
သူေျပာမိ
49 မွာ ေသခ်ပါသည္။ အဲဒါက... “အခုေတာ့...ေက်ာက္သယ္ရတာ ႏွစ္က်ပ္ခ၊ဲြ က်ေနာ္တုိ႔ရြာေလး ပ်က္သြားတာ အမွန္ပဲ...ေဒၚေလးေရ” ....ရယ္လုိ႔။ ေဝေမာ္ ? ( ၈ ဇန္နဝါရီ ၂ဝ၁၂ )
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
ၾကက္တူေရြးမ်ားသည္ သမွ်ေသာ မလဲြ
စကားမ်ားကို
သင္ေပး ၏၊
ျပန္ေျပာတတ္သည္ဟု
ကတည္းက
ကြ်န္ေတာ္
ကြ်န္ေတာ္ေနထိုင္ရာ ယခင္က
သည္ ငယ္ငယ္
ၾကားဖူးသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးတြင္
ၾကက္တူေရြးမ်ားကို
ရန္ကုန္
တိရစၧာ႐ံုႏွင္႔ လမ္းမေတာ္သံေဈး တြင္သာေတြ႔ ႏိုင္ပါသည္။
ၾကက္တူေရြးမ်ားကို
ျမင္ရ
သည္ႏွင႔္ မည္သူမဆို ကေလးလူႀကီး မေရြး
'ku©onfpmpk
50
ခ်စ္ခင္စိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚရပါသည္။ ၾကက္တူေရြး
အက်င္႔စာရိတၱကို ပဲ့ျပင္ထိန္းေက်ာင္း တည့္
မ်ားကို
မတ္ေပးႏိုင္ေရးအတြက္
ျမန္မာႏိုင္ငံ
အလယ္ပိုင္းႏွင့္
ဧရာဝတီျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသတြင္ တတ္သည္ဟု
ၾကားဖူးသည္။
မေရာက္ဖူးသည့္အတြက္
ေတြ႔ရ
ေထာင္မ်ား
ေပါက္လာရပါသည္။
ေပၚ
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္
ကိုယ္တိုင္
လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္အထိ
အေသအခ်ာ
အက်ဥ္းေထာင္ေပါင္း (၃၄) ေထာင္ရိွေၾကာင္း
မသိပါ။ ရပ္ကြက္တိုင္း၊ ၿမိဳ ့နယ္ တိုင္းတြင္
သိရသည္။
မရိွသည္ကေတာ႔
လြန္စြာေသခ်ာပါသည္။
စာရိတၱကို ျပဳျပင္ေပးရန္ေနရာ မဟုတ္ေတာ႔႔ပဲ
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးတြင္
လူ႔အခြင္႔ အေရးမ်ားကို (၂ဝ၁ဝ) ခုႏွစ္အထိ
သို႔ေသာ္
ယခု
ထိုေထာင္မ်ားသည္
ၾကက္တူေရြးေလး မ်ား၊ ၾကက္တူေရြးႀကီးမ်ား၊
အႂကြင္းမဲ႔
ၾကက္တူေရြးလူပ်ိဳ၊
အက်ဥ္းေထာင္စနစ္ျဖစ္ေၾကာင္း
ၾကက္တူေရြး
အပ်ိဴမ၊
လံုးဝဥႆံု
အက်င္႔
ဖ်က္သိမ္းထားေသာ လူတိုင္းလို
ၾကက္တူေရြးတခုလပ္၊ ၾကက္တူေရြး တလင္
ပင္သိရိွၾကပါသည္။ သမၼတအသစ္ ဦးသိန္းစိန္
ကြာ၊
၏လက္ထက္ ဟုဆိုအပ္ေသာ ယခုအခ်ိန္တြင္
ၾကက္တူေရြးမုဆိုးမမ်ား
မ်ားစြာ
ရိွ ေနပါသည္။
အက်ဥ္းသားမ်ား၏က်န္းမာေရး ေစာင္႔ေရွာက္
လူ႔ဘဝဆိုသည္မွာ စြာေသာ
ဘဝျဖစ္ေၾကာင္းကို
အလြန္ရခဲ
မူအေျခအေနတိုးတက္လာျခင္းႏွင္႔ စာအုပ္စာ
ဗုဒၶျမတ္စြာ
တမ္း
ဖတ္႐ူခြင္႔မ်ားရၾကသည္ဟု
ဘုရားက “မႏုႆတၱဘာေဝါ ဒုလႅာေဘာ” ဟု
သည္႔အတြက္
မိန္႔ၾကားခဲ႔ပါသည္။
ပါသည္။
လူ႔တန္ဖိုး၊
လူ႔သိကၡာ၊
လူ႔အခြင္႔အေရး မွန္သမွ်ကို လူတိုင္းအတြက္
ၾကားရ
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ရ
တေန႔
တပည့္ေဟာင္း
သားအဖ
လူတိုင္းက ေဆာင္ရြက္ ေပးရမည္မွာ လူသား
ႏွစ္ဦးအား
တို႔အတြက္
တာဝန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
တပည့္ေလး၏ သားျဖစ္သူမွာ ေက်ာပိုးအိတ္
လူ႔အဖဲ႕ြ အစည္း
လြယ္ထားသည္ကို ျမင္သည့္အတြက္ ကေလး
တိုက္ခိုက္၊ရန္မူ၊ဒုကၡေပး
အား “သား ဘယ္သြားမလို႔လဲ” ဟု ေမး
ေပၚေပါက္လာရသည့္
လိုက္ရာ သူက “တူရွင္” ဟု ေျဖ သည္။
အဓိက
ထိုသို႔မဟုတ္မူပဲ အား
ေႏွာင္႔ယွက္၊
သည္႔ အခါတြင္
ကိစၥရပ္မ်ား
လူတစ္ဦးစီ၏
ပုဂၢလဘဝလံုျခံဳမႈ၊
ထိုအခါ
ရန္ကင္းလမ္းမ
တြင္ေတြ႕ရာ
အေဖျဖစ္သူက“မူႀကိဳထား
ေတာ႔
ဥပစာလံုျခံဳမႈ၊ ဥစၥာဓနလံုျခံဳမႈ၊ လူအခ်င္းခ်င္း
မွာမို႔လို႔ မူႀကိဳဆရာမက ေက်ာင္းမတက္ခင္
ဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာလံုျခံဳမူ မ်ားကို တည္ဆဲ
ႏွစ္လေလာက္ သူ႕ အိမ္မွာ က်ဴရွင္လာသင္ပါ
ဥပေဒတစံုတရာႏွင္႔
ဆိုလ႔ို သြားပို႔မလိ႔ပ ု ါဆရာ” ဟု ေျပာလိုက္
လိုအပ္လာပါသည္။ အစည္းအား
ကာကြယ္ေပးႏိုင္ရန္ သို႔အတြက္
လူ႔အဖဲြ႕
သည့္အခါ ကၽြန ြ ္ေတာ္႔မွာ ဆက္ေမးစရာ၊ ေျပာ
အႏၲရာယ္ေပးတတ္သူမ်ား၏
စရာ စကားမရိွေအာင္ ဆံြ႕အ သြားခဲ့ရပါသည္။
51 ငယ္ဆရာမ လက္ပံတန္းၿမိဳ႕နယ္
တေယာက္သည္ ေက်ာင္း
တေက်ာင္း
(၉) ေဟာ္ကီ႐ိုက္ (၁ဝ) တာေဝးခုန္ စသည္ တိ႔ျု ဖစ္ပါသည္။
ထိုသို႔ခင ြ ္႔ျပဳထားေသာ္လည္း
တြင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးအျဖစ္ တာဝန္
အမွန္တကယ္ေတာ့
ထမ္းေဆာင္ၿပီးသည့္ေနာက္
ခုန္စားနည္းမွ ျပဳလုပ္ခြင့္မရိွပါ။
ပင္စင္ယူကာ အိမ္သို႔
ပုဇြန္ေတာင္
ျပန္လည္
သက္ျပည့္ ၿမိဳ႕နယ္
မည္သည့္ကစား
ေန
ျမန္မာျပည္ရွိ ေက်ာင္းအဝန္းအဝိုင္း
ေရာက္ရိွလာပါသည္။
မ်ားသည္ အတန္က်ယ္သည္။ အထူးသျဖင္႔
ဆရာမႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႔ခ်င္သည္ဟု
ၿမိဳဳ႕သစ္ရိွေက်ာင္းမ်ားသည္
အေၾကာင္းၾကားလာသည့္အတြက္
ကို က်ယ္ပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ အားကစား
ႀကီးထံ
ကၽြန္ေတာ္
ေရာက္သြားပါသည္။
ဆရာမႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို တိ႔ရ ု ဲ႕ က
ဆရာမ
အတန္းပိုင္
“သားေရ မင္း
ဆရာမ
ေက်ာင္းမွန္မွန္မတက္
ရင္
ျဖစ္တုန္း အျပစ္ေပး
အတြက္
ေတာ္ ေတာ့္
လံုေလာက္ေသာ
အက်ယ္အဝန္း
ရိွသည္ဟု ေျပာလိုျခင္း ျဖစ္သည္။သို႔ရာတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္မွလည္း
အေထာက္အပံ့
မရ၊ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားလည္း မနက္စာႏွင့္
ခဲ႔တယ္ေနာ္ နယ္ေရာက္သြားေတာ့ ဘယ္လို
ညစာ
မွ ေက်ာင္းစည္းကမ္းေတြထုတ္လို႔မရေတာ့ဘူး
ၾကရသည့္အတြက္ သားသမီးမ်ား၏ ေက်ာင္း
ဟာ၊
ကိစၥအတြက္
ကေလးေတြမွာ
လယ္အလုပ္ကို
ကူလုပ္
မိဘေတြရဲ႕ ေနၾကရတာမို႔
ရပ္ကြက္
မွန္ေအာင္
မနည္း
အကူအညီ
လူႀကီး
ႀကိဳးပမ္းေန ထပ္မံမေပးႏိုင္၊
တာဝန္ရိွသူမ်ားကလည္း
တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ပ်က္လိုက္၊ ေက်ာင္းတက္
အကူအညီေပးရန္ သူတို႔ ၏ ေခါင္းထဲမထည့္၊
လိုက္၊၊ျပန္ၿပီး ေက်ာင္းပ်က္လိုက္နဲ႔ .. ငါေလ
ဆရာ/မမ်ားကလည္း က်ဴရွင္သင္ရန္ မွတပါး
နယ္ေရာက္ေတာ့မွ
က်န္တာ
ႏိုင္ငံတခုလံုးနဲ႔ခ်ီၿပီး
မစဥ္းစား၊
စဥ္းစားခ်က္ရွိ
စဥ္းစား မိေတာ့ စိတ္မေကာင္း လိုက္ရတာ”
ပါေသာ္လည္း မတတ္ႏိုင္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ
ဟု
ႏိုင္ငံတြင္
အခါ
ဆရာမႀကီး၏ ကၽြန္ေတာ္ပါ
ရင္ဖြင္႔သံကိုၾကားရသည့္ စိတ္မေကာင္း
ျဖစ္
ခဲ့ရဖူးပါသည္။ ခြင့္ျပဳထားေသာ ရိွပါသည္။ (၂)
အတြက္ ကစားရန္
ျမန္မာႏိုင္ငံအက်ဥ္းေထာင္မ်ားတြင္ ကစား
ခုန္စား
နည္းမ်ား
ယင္းတို႔မွာ
(၁)
ျခင္းလံုး
ေဘာ္လီေဘာ
(၃)
က်ားထိုး
(၄)
လူလာျဖစ္ရေသာ
ကေလးမ်ား
အားကစားဆိုသည္မွာ မွတပါး
အျခားမရိွ။
ဂိမ္း
ဂိမ္းမရိွက
ဘာမွမရိွ။ တေန႔တြင္
“ပန္းကေလးမ်ား
ပြင့္ေတာ့မည္၊ ဖူးတံပြင့္လို႔ခ်ီ၊ ေနျခည္မွာ ေရႊ ရည္ေလာင္း၊
ငါတို႔စာသင္ေက်ာင္း”
ဟု
ႏွစ္တန္းဘား (၅) ေဘာလံုး (၆) နပန္း (၇)
တညီတညာတည္း
က်န္းမာေရးေလ့က်င္႔ခန္း (၈) က်ားေတာက္
စာသင္ခန္းတခု အတြင္းသို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္
သံၿပိဳင္သီေႂကြးေနရာ
'ku©onfpmpk
52
သြားသည္။ ကေလးမ်ားက အေယာက္ ေလး ဆယ္ေက်ာ္၊ က်ဥ္း၊
တိုက္ခန္းကေလးက
မြန္းၾကပ္လိုက္ပါဘိ။
မ်က္လံုးထဲ
က်ေနာ္
သည့္ေနရာ တန္းကနဲ
က်ဥ္း
ကၽြန္ေတာ့္
ၾကက္တူေရြးအာေခါင္နီ
ေလးေတြ
လို သင္သမွ်ကိုသာ တတ္ၿပီး ေတြးမိသမွ်ကို မေျပာတတ္ၾကလို႔
၂ဝ၁ဝ
ခုႏွစ္
ပထမ
အခ်ဳပ္က်ခံခဲ့ရ
အႀကိမ္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝး
မ်က္လံုးထဲ
အတြင္း၌ ‘အ’ ေနေသာ ၾကက္တူေရြး အုပ္စု
အခ်ဳပ္သား
ႀကီး
ေလးအား ျမင္လိုက္မိပါသည္။
က ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္၊ အခန္းကက်ဥ္းက်ဥ္း၊
ရိွေနေၾကာင္းကို
မီဒီယာမ်ားမွတဆင့္
ၾကားခဲ႔ရ၊သိခဲ႔ရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖမ္းသည့္ပုဒ္မက ၁၉၈၄ ခုႏွစ္
မိဘမ်ားမွာ
စားဝတ္ေနေရး
ဒုကၡ
ဘာသာ ရပ္သင္ ကိုယ္ပိုင္သင္တန္းမ်ားဥပေဒ
ႏွင္႔ ေန႔စဥ္ စီးခ်င္းထိုးေန ရသည္။ မိမိတို႔၏
ပုဒ္မ၂၃(ခ) အရ လိုင္ စင္မရိွပဲ စာသင္မူ။
ရင္ေသြးေလးမ်ားအတြက္
အခ်ဳပ္ထဲတြင္
သူခိုးေလးမ်ား၊
လူသတ္ခဲ႔
က်ဴရွင္ကိစၥ၊
က်ဴရွင္ကိစၥတြင္လည္း
သည့္သူမ်ား၊
အစိုးရပစၥည္း
ခိုးသူမ်ား၊
ရွိျပန္သည္။
ပုဂၢလိက
ဘိလပ္ေျမအိတ္ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ
အတုလုပ္သူမ်ားႏွင့္ တေပ်ာ္တပါး
ယားနာကုတ္
ရင္း ေနခဲ႔ဖူးပါသည္။ သားတစ္ေယာက္ႏွင္႔
စကားေျပာျဖစ္သည္။
သူေျပာသည္မွာ “ကံေကာင္းတယ္ ဆရာေရ ကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္းမွာ
က်ဴရွင္ဆရာေတြ
ႏွစ္မ်ိဳး
က်ဴရွင္တခုတည္း
ထားလို႔မရ၊ ေက်ာင္းမွဆရာမ က်ဴရွင္ကုိလည္း ထားေနရသည္။
ထိုအခါ
ကေလးမ်ားသည္
မနက္ မ်က္စိႏွစ္လံုး ပြင့္သည္မွ အိပ္သည့္
ဒုကၡသည္စခန္းအတြင္းမွာ ေက်ာင္း
…
ေက်ာင္းကိစၥ၊
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
ေကာင္းလို႔
ေအာင္တာ၊
အခ်ိန္အထိ က်ဴရွင္၊ၿပီးသည့္ေနာက္ ေက်ာင္း တက္၊
ၿပီးသည့္ေနာက္
က်ဴရွင္ျပန္တက္ၿပီး
သင္သမွ်ကို အလြတ္က်က္ရသည္။ ဆရာေမး ေသာအခါ
“၏”
“သည္”
မလဲြ
ျပန္ေျဖ
ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရႏွင့္ လူစင္စစ္ကေလးမ်ား
မနက္ ၆ နာရီကစၿပီး သင္လိုက္တာ ည ၁၂
မွသည္
နာရီ မွ နားရတယ္၊ ဒါေပမဲ့ဆရာ … ဆရာက
ကာ ေထာင္စနစ္ႏွင့္တူေသာ ပညာေရးစနစ္
စဥ္းစားၿပီးေျဖခိုင္းတဲ့
ႀကီး၏ေအာက္တြင္ အာဟာရ ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕တဲ႔တဲ႔ႏွင့္
မေျဖတတ္ဘူး၊
ေျဖတဲ႔
စဥ္းစားခ်င္စိတ္လည္း မေျဖတာ စိတ္ထဲမွာ
ေမးခြန္းေတြကိုေတာ့ အက်င့္မရိွေတာ့
မရိွဘူး၊
ခြင့္လႊတ္ပါဆရာ”
ကၽြန္ေတာ္
တဲ့။
ဆရာစိတ္ေပ်ာက္ၿပီး
ခ်ိခ်ိန႔န ဲ ဲ႔ျဖစ္ကာ
ေလးမ်ားျဖစ္
လူေသးေလး
ႀကီးျပင္း လာရျခင္းကို
မ်ားအျဖစ္
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္မွ
က်ေနာ့္
တာဝန္ရိွ
လူမိုက္
မျပဳၾကရန္ ေလးစားစြာျဖင့္ ေရးသား တင္ျပ
စိတ္ေပါက္သြားရသည္။ ပညာေရးကို ဖ်က္ဆီး ခဲ႔တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားအား…….
ၾကက္တူေရြး
အပ္ပါသည္။
လူႀကီးမင္းမ်ား
လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း
53 “မိုးသီးဇြန္....ဘယ္ေရာက္
ေနလဲ၊
ေတာခိုမယ္ၾကားတယ္၊ အဲဒါ ဟုတ္လား” “လူ႕ေဘာင္သစ္က
လက္နက္
ကိုင္ဖို႕လူစုေနတဲ့ပါတီလား” “က်ြန္ေတာ္တို႔ကိုခိုင္းပါ၊ တိုင္းျပည္ အတြက္ ဘာလုပ္ရ လုပ္ ရ၊ အဆင္သင့္ပဲ” “ဘယ္သူပဲ ေခါင္းေဆာင္လုပ္လုပ္၊ အဲဒါကအေရးမႀကီးဘူး၊တိုင္းျပည္
ေခတ္သစ္လူငယ္
ေကာင္း
ေအာင္လုပ္ဖို႔ပဲလိုတယ္” က်ြန္ေတာ့မွာ ေက်ာင္းသားအရြယ္
သိၾကေစ (၁)
ေလးမ်ား၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားဟာ မွားယြင္း သြားမွာကို
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
စိုးရိမ္ပါတယ္။
ပါတီစ၊ြဲ
ဝါဒစြ၊ဲ
လူပုဂၢဳိလ္စမ ြဲ ်ားျဖင့္ တဖက္စြန္း ေရာက္သြားမွာ ကိုလဲ ပူပန္ ေနမိပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ရန္ကင္းျမိဳ႕နယ္
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း) ခုႏွစ္
သႀကၤန္ေတာင္
ဧၿပီလ
ဘယ္လိုၿပီးလဲ
လူ႕ေဘာင္သစ္မွာ
ဥကၠဌ
ဆိုပါေတာ့၊ အလုပ္က က်ဴရွင္ဆရာ၊ ကိုယ္ ကိုတိုင္ေတာ့
၁၉၈၉
ကြ်န္ေတာ္ဟာ
ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမရွိေသး၊
မဟာ
ဆိုလိုတာက
မသိ၊
ဆိုၿပီးျပတ္သားမႈ
ဘယ္လမ္းစဥ္
ဘယ္မူဝါဒ
မရွိေသး
တာကိုေျပာ
က်ြန္ေတာ့္အိမ္မွာေတာ့ လူေပါင္းမ်ားစြာ ဝင္
တာပါ။ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ တပါတီ အာဏာ
လိုက္ထြက္လိုက္ႏွင့္။
ရွင္စနစ္ကို
အမ်ားစုကေတာ့
အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ား၊တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ အသက္အရြယ္မ်ား က ၁၅
စက္ဆုပ္ရြံရွာၿပီး
စစ္တပ္က
အာဏာသိမ္းတာကို
လံုးဝလက္မခံႏွိဳင္
သူျဖစ္ပါတယ္။
နိဳင္ငံေရးလုပ္စား
ဒါ့အျပင္
ႏွစ္မွသည္ အႀကီးဆံုး ၂၂ ႏွစ္၊ အသက္ႀကီး
မည့္လူေတြရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ အသံုးခ်ခံ၊
ပါတယ္
အခိုင္းခံအျဖစ္
ဆိုတဲ့
မျပည့္ေသးပါ။
က်ြန္ေတာ္ေတာင္ ေမးလိုက္ၾကတဲ့
၃ဝ
ေမးခြန္း
မ်ားကလည္း မ်ားမွမ်ား ။ “လူ႕ေဘာင္သစ္ဘာလုပ္ေနလဲ”
ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕
ဘဝ နစ္မြန္းသြားမွာကို လံုးဝ မလိုလားပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ေက်ာင္းသားပါတီ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီဟာ
လူ႕ေဘာင္သစ္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ေရြး
'ku©onfpmpk
54
ခ်ယ္မႈပါဘဲ။
၊
သၾကၤန္အၿပီး ပထမအႀကိမ္
ႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ
ပါတီညီလာခံ
လုပ္မယ္တဲ့၊
သိပ္ေကာင္းတဲ့အစီအစဥ္ပဲ၊တႏိုင္ငံလံုးက
(တာေမြ)၊
ေဖာ္မ်ိုဳးႏုိင္
သက္ေအာင္
(အင္းစိန္)
၊ေက်ာ္သန္း(ကြမ္းျခံကုန္း)၊ (၂ဝ)
စတဲ့ျမိဳ႕နယ္
အားလံုးဟာလည္း
ဝန္းက်င္ေတြ၊
အသက္
ဆိုလိုတာက
အဲဒီ
ပါတီတခုရဲ႕
အခ်ိန္မွာ
အသက္ဟာ ညီလာခံပဲ၊ ပါတီ ဖြဲ႕စည္းၿပီး ၆
(N L D )
လသက္တမ္းႏွင့္
အႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ လူ႕ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္
ခ်ဳပ္
ဝမ္းသာလိုက္တာ၊
(ပန္းဘဲတန္း)၊ တာဝန္ခံေတြ
ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေတြ႕ၾကမယ္ ဆိုေတာ့
ေအာင္ျမတ္စုိး
ညီလာခံေခၚရဲတဲ့
ေခါင္းေဆာင္ေတြကို
ဌာနခ်ဳပ္ ပံုေတြ
ေလးစားမိတယ္။
ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုလို႔
လူငယ္ေတြရဲ႕
ဌာန ဒိေခတ္
မ်က္လံုးထဲမွာ
ျမင္ေနအုန္းမယ္။
အဖိုးႀကီး
အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ ၿပီးတဲ့ေနာက္
တစ္ပါတီဟာ ထားတာ
အဖြဲ႕ခ်ုဳပ္
ဒုတိယအင္အား
လူငယ္ေတြနဲ႔သာ
ဆိုတာကို
ဖြ႕ဲ စည္း
ဒီေခတ္လူငယ္ေတြ
သိေစခ်င္တာပါ။
ဥကၠ႒လုပ္တဲ့
ဧၿပီလ (၂၂) ရက္မွာ မနက္အေစာ
မိုးသီးဇြန္ က (၂၇) ႏွစ္၊ ဒုဥကၠဌ သက္ထြန္းက
ႀကီးကတည္းက
(၂၇) ႏွစ္၊ န အ ဖ ေခတ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ဗဟန္းျမိဳ႕နယ္က ရန္ကုန္တိုင္းရံုး (ကြ်န္ေတာ္
ခင္ညြန္႔ရဲ႕
တိ႕ု အေခၚ
အ႐ုပ္ကေလး
ျဖစ္သြားရွာတဲ့
ညီလာခံ ဝါးရံုပင္စခန္း)
လုပ္မယ့္ ကိုလာခဲ့
မိုးဟိန္းက (၂၄) ႏွစ္၊ ရဲနိဳင္ေအာင္ (ကိုဝ)
တယ္။ ေရာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာစိမ္းလူငယ္ေတြ
(၂၄) ႏွစ္ (ကိုဝ--မွားေနလွ်င္ျပင္ကြာ)၊ အခု
အမ်ားႀကီးေတြ႕တယ္။ဒါေပမယ့္
ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရတဲ့ ေက်ာ္မင္းယု
ေတာင္ေတာင္
ေၾကာင္
ျဖစ္မေနၾကပါဘူး။
(ဂ်င္မီ) ဆို (၂၂) ႏွစ္ ေလာက္ရွိတယ္၊ စီမံ/
တစ္ေယာက္နဲ႔
စည္းကမ္း တာဝန္ယူတဲ့ ယဥ္ေထြးက (၂၃)
အျပန္အလွန္မိတ္ဆက္ၾကတယ္။
ႏွစ္၊ ဘ႑ာ ေရးမွဴးလုပ္တဲ့ တင္ထြန္းလႈိင္
ထိုးေတာ့ ခန္းမလို ေဆာက္ထားတဲ့ တဲႀကီးထဲ
(နအဖရဲ႕
ညွင္းပန္း
ဝင္ၿပီး
ဦးေႏွာက္ကို
ထိခိုက္သြားရသူ)
ကေလး
မ်က္ႏွာႏွင့္
ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ (၂၁)
ဆို ႏွစ္
ပီဘိ ရွိေသး
တေယာက္
တတိယေျမာက္
ထိုင္လိုက္တယ္။ ဆိုပါေတာ့၊
ဒါနဲ႔
နယ္က
ၿပံဳးျပၿပီး ၈
နာရီ
အတန္းမွာ
အခမ္းအနားစေရာ ျမိဳ႕နယ္
ကိုယ္စား
တယ္။ ေဇယ် (ေခၚ) ကုလားမႀကီး (အခု
လွယ္ေတြ တစ္ေယာက္စီ မိတ္ဆက္ၾကတယ္။
သူလည္း ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ ခံေနရတယ္)
ရင္ထဲမွာစြေ ဲ နတဲ့ စကားေလးေတြထဲမွာေတာ့
ကလည္း (၂၅)ႏွစ္ ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။
အရင္ဆံုးသတိရတာ
မဥမၼာ
ဒီလိုပဲ ရန္ကုန္တိုင္းအတြင္းမွာရွိတဲ့
မ်ိဳးေမာင္ေမာင္ေျပာတဲ့စကား၊ လူပံုစံက တုတ္
(ဗဟန္း)၊
တုတ္ခိုင္ခိုင္၊ ကြမ္းႀကိဳက္လြန္းတဲ့ မံုရြာသားပီပီ
ဝင္းေမာင္
(လႈိင္)
55 ပါးစပ္တခုလံုး
ကြမ္းေသြးေတြရဲလို႕၊
သူက
ဆိုေတာ့ ေအာင္ေဇယ်လို႔နာမည္ ေပးရေအာင္
“ကြ်န္ေတာ္ မိုးသီးဇြန္လဲမသိဘူး၊ မင္းကိုနိဳင္
၊ ဥကၠဌ တင္လိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလားေဟ့၊
လဲမသိဘူး၊
ရန္ကုန္က
ကြ်န္ေတာ္သိတာ
သားလူငယ္ေတြပဲ၊
ေက်ာင္း
ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕
အနာဂါတ္အတြက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ ေတြ ေခတ္ အဆက္ဆက္က တိုက္ပဝ ြဲ င္ခဲ့တယ္၊ အခုလဲ
တိုက္မွာပဲ၊
ကၽြန္ေတာ့္မွာ
ဘယ္သူ
ေခါင္းေဆာင္တယ္
အဓိကမဟုတ္ဘူးဘယ္သူပဲလုပ္လုပ္
ဥကၠဌမလုပ္ပဲ
နယ္ကို
ဦးစားေပးလိုက္ရင္ ညီညြတ္မႈလဲ အားေကာင္း သြားမယ္”၊
အဲဒီကေန
‘ေအာင္ေဇယ်ေဟ့’၊
‘ေအာင္ေဇယ်တဲ့ေနာ္’ တဆင့္ၿပီးတဆင့္
ဆိုတဲ့စကားေတြ
ပ်ံ႕သြားတယ္။
တကယ္
ဆိုတာ
လည္း
ျမန္မာ
လူေဘာင္သစ္ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ ဥကၠ႒ ျဖစ္
ျပည္သူေတြ ေကာင္းစားမယ္ဆိုရင္ ႀကိဳက္တဲ့ တာဝန္ေပး၊ ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္မွာပဲ” တဲ့။
မဲေပးၿပီးေရြးလုိက္ေတာ့
သြားတယ္။
၁၉၈၉
ဇြန္လေနာက္ဆုံးပတ္
လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္
ေနာက္တစ္ေယာက္က ေရႊဘိုသား
(အေနာ္ရထာလမ္း)
သူပဲ
ပါတီဌာနခ်ဳပ္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
(နာမည္ရင္း မမွတ္မိေတာ့တာ ခြင့္လႊတ္ပါ)၊
နဲ႔အတူ အာဏာဖီဆန္ေရး တရားပြလ ဲ ုပ္ေတာ့
သူကလဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ အျပည့္ႏွင့္
သူ႕ရဲ႕
ထလာတယ္။
တုိက္မယ္” ဆုိတဲ့ စကား တခြန္း “တြင္”
အညာသားပီပီ
အသားအေရႏွင့္
ခပ္ညိဳညိဳ
ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္က
“ေမာင္းျပန္ကုိ
ေဒါင္းအလံႏွင့္
က်န္ခဲ့တယ္။
ခပ္ေသးေသး၊ သူက “မိုးသီးဇြန္ ဘယ္မွာလဲ။
ေနာက္
မိုးသီးဇြန္ကို ေတြ႕ခ်င္လို႔၊ သူနဲ႔ သူ႔အဖြ႕ဲ ဘာ
ဗမာေတြအထဲမွာ
ဆက္လုပ္မလဲသိခ်င္လို႔ ရန္ကုန္ကို မျဖစ္ ျဖစ္
တဲ့အရပ္နဲ႔ ခပ္ပိန္ပိန္၊ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ မ်က္
တဲ့နည္းနဲ႔
အခုသူ
ႏွာေပါက္ရိွတဲ့ ခရမ္းၿမိဳ႕နယ္သား ကုိျမင့္ေဇာ္
မရွိေတာ့ဘူးဆို၊ သူ မရွိလဲ ဆက္လုပ္ၾကပါ၊
(၁၉၉၇ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၅ ရက္ေန႔ ထုိင္းျမန္မာ
ကြ်န္ေတာ့အေနနဲ႔
နယ္စပ္တစ္ေနရာမွာ ကြယ္လြန္) ေျပာတယ္၊
ဆင္းလာခဲ့ရတာ၊ ဒီညီလာခံက
ေပးတဲ့
တစ္ေယာက္ ရွည္တယ္
တာဝန္ကိုယူၿပီး ဆက္လုပ္မွာပဲ၊ ရဲေဘာ္တို႔ ေရွ့
သူက
“ရန္ကုန္က
ဆက္ၿပီး
သား
ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕
ညွိနိဳင္းပါ၊
ေဆြးေနြးပါ၊
လုပ္ငန္း
ဗကသ
ကေတာ့ ဆုိေလာက္
ေက်ာင္း လုပ္ရပ္ကုိ
စဥ္ခ်ပါ၊ ကြ်န္ေတာ္ အဆင္သင့္ရွိပါတယ္”တဲ့။
ႀကိဳက္လ႔၊ို
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့ေနာက္ ကထိုင္ေနတဲ့
ဝင္လုပ္ေနတာပါ၊
မဥမၼာက လွမ္းေျပာတယ္ “အကိုေရ၊ အညာ
အဓိက
သားႀကီးလည္း
ျပတ္တယ္ေနာ္”။
က်ေနာ္တုိ႔ အလုပ္ ဆက္လုပ္ ၾကဖုိ႔ပဲ၊ ေက်ာင္း
ကြ်န္ေတာ္က
“သူ႕ကို
ဒါနဲ႔
ေရႊဘိုသား
ပါတီရဲ႕မူကုိ မက်ပါဘူး၊
သားလူငယ္ေတြရဲ႕
ႀကိဳက္လုိ႔၊
မုိးသီးဇြန္ရိွတာမရိွတာ အဓိကက်တာက လုပ္ႏိုင္စြမ္းကုိျပဖုိ႔ပဲ၊
'ku©onfpmpk ဒါေၾကာင့္
56
ညီညီၫြတ္ၫြတ္
စည္းစည္းလုံး
ဝင္ စကားေျပာသြားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကုိ
လုံးနဲ႔ အားသြန္ခြန္စုိက္လုပ္ၾကပါ၊ လုပ္မယ္လုိ႔
ဗဟိန္းေအာင္လုိ႔ နာမည္ေျပာင္းရင္ ေကာင္း
လည္း
ျပန္ထုိင္
မယ္” ဆုိလုိက္ေတာ့ ဗဟိန္းေအာင္ ရယ္လုိ႔
သူလည္း
အမည္တြင္သြားၿပီး ညီလာခံမွာ အေထြေထြ
ယုံၾကည္ပါတယ္”
သြားတယ္။ ၁၉၉ဝ
ဆုိၿပီး
ေနာက္ေတာ့
ျပည့္ႏွစ္
ႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ
ဂ်ဴလုိင္လ အထူး
၁၇
ရက္ေန႔
အစည္းအေဝးမွာ
ပါတီဥကၠ႒တာဝန္ကုိယူၿပီး
ကြယ္လြန္ခ်ိန္
အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ အခု
သူက
မေကြးက
ပုိၿပီး
သား
ထ
ကုိသက္ေဇာ္။
ျပတ္တယ္။
“ေက်ာင္း
ေခါင္းေဆာင္ေတြ
ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္
ဒါေတြ
ေနာက္တစ္ေယာက္
လာျပန္ပါတယ္။
ေတာ့
ဘာလုိ႔
ရပါတယ္။
က်ခံ ေနရဆဲပါ။
အထိ မဆုတ္မနစ္ လုပ္သြားခဲ့ပါတယ္။ သူၿပီး
အေရြးခံ
ေၾကာင္းျပန္ ဒီကေန႔
ေရးျပေနတာ
သြားေနတာ
ျပည္တြင္းမွာ
အေျခအေန
ေနာက္
မဟုတ္ပါဘူး။
ႏုိင္ငံေရးမုိးေလဝသ
ေကာင္းစျပဳေနတာ
ျမင္ရတဲ့
အတြက္
လူငယ္
ပါတီ ေထာင္တာလဲ သိသိခ်င္း မေက်နပ္ဘူး၊
အမ်ားႀကီး
ေပၚထြက္ေစခ်င္လုိ႔ပါ။
ဒါေပမယ့္
ပါတီဟာ
တု႔ေ ိ ခတ္တုန္းက“ႏုိင္ငံေရးနာဂစ္မုန္တုိင္း”
မဟုတ္ဘူး၊
ေရြးေကာက္ပဝ ြဲ င္ဖုိ႔မဟုတ္ဘူး
အာဏာယူဖုိ႔
ေၾကာင့္
ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ
အလဲလဲအကြက ဲ ႏ ြဲ ွင့္
က်ေနာ္ စုတ္ျပတ္
တကယ္လုပ္မယ့္ လူေတြ အဖြဲ႕အစည္းေတြကုိ
သတ္ေအာင္
ဝန္းရံေပးဖုိ႔
ကူညီဖ႔ဆ ုိ ုိလုိ႔
သိပ္ႀကိဳက္
လူငယ္ေတြရဲ႕အားမာန္နဲ႔ ႏုိင္ငံ့သမုိင္းေၾကာင္း
သြားတယ္၊
ေက်နပ္တယ္၊
ဒါေၾကာင့္
တစ္ေနရာမွာ ပါဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ျဖစ္ျဖစ္
“ကုိေဇယ်ာေသာ္” အက်ဥ္းသားဘဝက ျပန္
က်ေနာ္လာခဲ့တာပဲ၊ တုိင္းျပည္အတြက္
ဘယ္သူပဲ တကယ္
လုပ္မလား၊
က်ေနာ္ထမ္းတင္မယ္” ကုိတင္ဦး
ဖိႏွိပ္ခံေနရ
လြတ္လာၿပီးတာနဲ႔
တာေတာင္
ႏုိင္ငံေရးလုပ္မယ္၊
“ကုိရသ”ကလည္း ေရြးေကာက္ပမ ြဲ ွာ ဝင္ၿပိဳင္ (သကၤန္းကၽြန္း)
က
မယ္ဆုိလုိ႔ ဒီစာကုိေရးျဖစ္တာပါ။
က်ေနာ့ကုိ လွမ္းေျပာတယ္၊ “အစ္ကုိေရ ေျမ
“ေလးစားပါတယ္ ကုိေဇယ်ာေသာ္”
လတ္သားအာဇာနည္တစ္ေယာက္ ေတာ့ ေပၚ
“
လာျပန္ၿပီ”အဲဒီအခ်ိန္မွာဘယ္သူလဲေတာ့
အသစ္အသစ္ေသာ
ေသေသခ်ာခ်ာမသိေတာ့ဘူး။ သူက အသံ က်ယ္က်ယ္နဲ႔ “မေကြးမွာ ဗကသေခါင္းေဆာင္ ကုိဗဟိန္းက ျမင္းခြာသံ တစ္ခ်က္ ေပါက္ရင္ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္သြားမယ္္ ဆုိတဲ့ သမုိင္း
ႀကိဳဆုိပါတယ္
ကုိရသ”၊
သူတ႔လ ုိ ုိပဲ
လူငယ္ႏုိင္ငံေရးသမား
မ်ားကုိ လွဳိက္လွဲစြာ ႀကိဳဆုိလွ်က္..။
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
57 ႏိုင္ငံေတာ္စ်ာပန
အျဖစ္
လုပ္ခြင့္မေပး
ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ၾကံေတာသခၤ်ဳိင္းမွာပဲ ျမႇပ္ႏွံ ရမယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊
ဦးေနဝင္းက
သူ႕မယား
ေဒၚခင္ေမသန္း
မယားႀကီးက
ျပည္ၿမိဳ႕သူ
ကိုေတာင္
(ပထမ ေဒၚတင္တင္)
ၾကံေတာမွာ
သၿဂိဳဟ္
တာ ျဖစ္ ေၾကာင္းေတြ ၾကားရတယ္။ က်ေနာ္က ရွစ္တန္း
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ေက်ာင္းသား၊ပညာသင္
ေနတဲ့
ေက်ာင္းက အထက(၂) ရန္ကင္း၊ က်ေနာ္တို႔ ရင္ထဲမွာ
ေခတ္သစ္လူငယ္ သိၾကေစ (၂)
မေကာင္းဘူး၊
ဘာေတြလည္း
နားမလည္ေသး
ဘူး၊
ေသခ်ာေပါက္
နားလည္တာက
ေလးစားတဲ့
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္
ကမ႓ာက
ဂုဏ္ယူစရာ
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
ႏိုင္ငံေရးေတြ
သမိုင္းတင္ရမယ့္
ပုဂၢိဳလ္
တစ္ေယာက္ကို လက္လြတ္စပယ္ႏွင့္ သာမန္ လူတန္းစားေတြလို
ျမႇပ္ႏွံမယ္ေျပာတာကို
လံုးဝမေက်နပ္တာပဲ။
ဒါန႔ဲပဲ
သူငယ္ခ်င္း
တစ္သိုက္ စုၿပီးတိုင္ပင္ၾကတယ္။
“ဒို႔တေတြ
ဘာလုပ္ၾကမလဲ’’ ‘‘တကၠသိုလ္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝဘၤာလ ၂၅ ရက္ေန ႔မွာ
ကမ႓ာ့ကုလသမဂၢ
လြန္ေၾကာင္း
ဦးသန္႔
သိရပါတယ္။
မွာ၊ေက်ာင္းမွာအဲဒီအေၾကာင္းပဲ တယ္။
ေနာက္ရက္ေတြမွာ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊
‘‘ဘာလုပ္ၾကမလဲသိၾကလား’’၊ ‘‘မသိေသးဘူးကြ သူတို႔အစီအစဥ္နဲ႔
ကြယ္
ရပ္ကြက္ထဲ
သူတ႔ရ ို ွိမွာေပါ့’’ ‘‘တတ္ႏိုင္တာတစ္ခုခု
ေျပာေနၾက ဆက္တိုက္ပဲ
ဦးသန႔္႐ုပ္ကလာပ္ကို ျမန္မာျပည္ ျပန္သယ္ မယ္
လည္း တိုင္ပင္ေနၾကၿပီ’’
အေထြေထြ
အတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္ေဟာင္း
ဦးေနဝင္းအစိုးရက
ေက်ာင္းသားေတြ
လုပ္မယ္
ကြာ’’ ‘‘ပန္းေခြေတာ့ ၿပီးမွအေျခအေန အရေပါ့’’
သြားပို႔မယ္ကြာ
'ku©onfpmpk
58
ဒီလိုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ခုႏွစ္ေယာက္
႐ဲတန္းလ်ားကုိ ေက်ာ္၊ ၿပီးတာနဲ႔ က်ဳိကၠဆံဝန္း
မုန္႔ဖိုးေလးေတြစုၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္က ၂၈
ႀကီးထဲကုိ
လမ္းမွာ
အတူပါလာတဲ့ စိန္ဝင္း က လွမ္းေျပာတယ္။
ပန္းေခြသြားဝယ္တယ္။
အဲဒီေန႔က
ဝင္ခဲ့တယ္။
ဝန္းအေပါက္မွာ
ဦးသန္႔ဈာပန ျပဳလုပ္မယ့္ေန႔ျဖစ္တဲ့ ဒီဇဘၤာလ
“ေဟ့ေကာင္ေတြ
၅ရက္ေန႔ေပါ့။ ပန္းေခြ ဝယ္ၿပီး ေက်ာင္းျပန္
သြားေနတာလား၊
လာခဲ့တယ္။ေက်ာင္းလည္း
ဆုိတာနဲ႔ လွည့္ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ ေနာက္
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ႐ံုးခန္းထဲကေနျမင္ၿပီး
ေရာက္ေရာ ေဒၚလွၾကည္က
ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးကို
ေအာ္ပါ ေလေရာ။
မတက္ေစနဲ႔”။
တတန္း
ဝန္းတံခါးလည္း
ေက်ာ္
က်ေနာ္တုိ႔လည္း
လန္႔သြား
ေပ်ာ္
လုိက္တာေလ။
လုံးဝ
သစ္
အဲဒီအခ်ိန္ဟာ
ျမန္မာဆုိရွယ္လစ္
ေၾသာ္
မညံ့ဘူး
တုိ႔ေက်ာင္း
ဆုိတဲ့
အသိတရား
အဲဒီကတည္းက ရလုိက္တာ။
ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ပန္းေခြႀကီးခ်ၿပီး ေက်ာင္း ဆင္းတဲ့ အခ်ိန္အထိ ေစာင့္ေနလုိက္တယ္။
စည္း႐ုံးထားတာ
မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔အသိ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ သူတုိ႔ သားေတြ
ေထာင့္မွာရိွတဲ့
ဆရာ
ဆရာမေတြပါ,ပါလာတယ္။ရင္ထဲမွာ
လမ္းက
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း
ဝတ္ထား
ေက်ာင္းသူ/သားေတြ
လုိက္လာၾကတာ။
ေတာရေမဒိနီ
ငါးေယာက္
အျဖဴအစိမ္း
တယ္။ဒါနဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္း ေနာက္ဘက္ ေက်ာက္ကုန္း
စြတ္
ေနာက္လွည့္ၾကည့္ပါအုံး”
ေလးေယာက္တတန္း၊
ၾကတဲ့
“ကုိခင္ေမာင္ဒီေကာင္ေတြ ေက်ာင္း ထဲမဝင္ေစနဲ႔
မွာ
ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔
က်ဳိကၠဆံ က်ေနာ္တုိ႔လုိပဲ
ဝန္းႀကီးထဲေရာက္ေတာ့
တာေမြ
အ.ထ.က
(၃)
မဂၤလာေတာင္ၫြန္႔ၿမိဳ႕နယ္
အ.ထ.က
(၁)
လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္၊ ၿမိဳ႕နယ္ေကာင္စီႏွင့္ ပါတီ
စတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေတြနဲ႔အတူ ခ်ီတက္လာတဲ့
ယူနစ္ေတြ
အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေတြကုိ ေတြ႕ရပါ
တန္ခိုးႀကီး
ေနတဲ့အခ်ိန္၊
တကယ္ပါေၾကာက္စိတ္လုံးဝမရိွဘူး။ ေန႔လည္
တယ္။(အထက္တန္းေက်ာင္း
၁၂နာရီ
မ်ားမ်ား ေဖာ္ျပရန္ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္ ခြင့္လႊတ္
ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႔
ကမ႓ာ့ၿငိမ္း
ခ်မ္းေရး ဗိသုကာႀကီး ဦးသန္႔ (၆၅ ႏွစ္) ဆုိတဲ့
ပါ။)
စာတမ္းကပ္ထားတဲ့
ဦးခန္႔၊
ၿပီး
ပန္းေခြကုိင္ၾက
ေက်ာက္ကုန္းလမ္းမႀကီးကေန
ဆင္း
ဦးေနဝင္းအစုိးရက ညီတစ္ဝမ္းကြဲ
စ်ာပနေကာ္မတီဖြ႕ဲ ေပးၿပီး
လာၾကတုန္း ရန္ကင္း ၿမိဳ႕နယ္ ေကာင္စီ႐ုံးက
ကလာပ္ကုိ
တ႐ုံးလုံး
သၿဂႋဳလ္မွာ ျဖစ္ ပါတယ္။
ထြက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။
က်ေနာ္
တုိ႔လည္း ရင္ေကာ့ၿပီး က်ဳိကၠဆံလမ္းအတုိင္း တပ္မေတာ္မွတ္တမ္း႐ုံးကုိျဖတ္၊
က်ဳိကၠဆံ
အေတာ္ ဦးသန္႔ရဲ႕အစ္ကုိ ဦးေသာင္းတုိ႔ႏွင့္ ဦးသန္႔ရဲ႔
ၾကံေတာသခၤ်ဳိင္းမွာ
ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ရိွတဲ့
႐ုပ္
ပုိ႔ေဆာင္ မ႑ပ္
ထဲေရာက္ေတာ့ တစ္ဖြဲ႕စီ တဖြ႕ဲ စီ ပန္းေခြခ်ၿပီး
59 ဦးၫႊတ္အေလးျပဳၾကတယ္။ တု႔လ ိ ည္း
ဦးၫႊတ္
ကၽြန္ေတာ္
အေလးျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္
“မိဘျပည္သူအေပါင္းတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ခုခ်ိန္ကစၿပီး
ေက်ာင္းသားေတြႏွင့္
ရဟန္း
လူစုခလ ြဲ ိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ပုခုံးကုိ ဆုပ္ကုိင္
သံဃာေတာ္မ်ား
လုိက္တာ ခံလုိက္ရတယ္။ “ေဟ့ေကာင္၊ မင္း
စ်ာပန
ငါနဲ႔လုိက္ခဲ”့
အလုံ
ပါၿပီ။ ျပည္သူ႕ေကာ္မတီအသစ္က ဆက္လက္
ၿမိဳ႕နယ္က ကုိတင္ေမာင္ဝင္း (မဆလေခတ္
တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္အတြက္ မ႑ပ္
အေျခခံပညာ ဦးစီးဌာနက ၁၉၇၃ ခုႏွစ္မွာ
အတြင္းမွ မသက္ဆိုင္ေသာသူမ်ား ခ်က္ခ်င္း
ရွားရွားပါးပါး တစ္ႀကိမ္တည္း ဖြင့္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္း
ထြက္ေပးၾကရန္
စာၾကည့္တုိက္သင္တန္းအတူတက္ခဲ့သူ)
ထပ္ေၾကျငာလုိက္တယ္။ၿပီးတာနဲ႔
တဲ့၊
ၾကည့္လုိက္ေတာ့
ျဖစ္ေနတယ္။ သူက က်ေနာ့္ လက္ေမာင္းကုိ တင္းတင္း
ၾကပ္ၾကပ္
က်ဳိကၠဆံကြင္း(အရင္
ဆုပ္ကုိင္ရင္း
ျမင္းပြေ ဲ တြ
လုပ္စဥ္
ကာလကအထူးတန္း)အေပၚထပ္ကုိ သြားတယ္။
က်ေနာ္
မ်ားလုိက္တဲ့မွန္ေျပာင္းေတြ၊
ေခၚ
အံ့ၾသသြားတယ္။ ကင္မရာ
ေတြ
မ်ဳိးစုံပဲ၊ အေဝးကေန လွမ္း ႐ုိက္ေနတာ ေလ။ ၂နာရီေလာက္မွာတကၠသိုလ္ ေကာ လိပ္ ေက်ာင္းေပါင္းစံုက အကၽႌအျဖဴ၊ ကေတာ့
ေက်ာင္းသားေတြ
ေယာလံုခ်ည္အနက္၊ ကခ်င္ပုဆုိးေတြႏွင့္၊
သူေတြကလဲ
အက်ႌအျဖဴ၊
တူညီဝတ္ဆင္ အမွတ္အျဖစ္
ေက်ာင္း
ထမိန္အနက္၊
ထားၾကတယ္။
ရဲ႕လက္ေမာင္းမွာ
အခ်ိဳ႕
ဝမ္းနည္းျခင္း
စ်ာပနေကာ္မတီ ဆုိတာ
လု႔ိ
အထပ္ ဦးသန္႔
ဆုိတာ
ဘယ္သူေတြလဲ
ေနာက္ပုိင္း
စံုစမ္းလုိက္ေတာ့
ဥကၠ႒က
ဦးစုိးတင့္(ရာဇာ)ျဖစ္
ပထမဦးဆုံး
ၿပီး၊ ေနာက္ေတာ့ ဦးၾကည္ဝင္း (မဂၤလာဒံု) (၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပမ ြဲ ွာ မဂၤလာဒံု မဲဆႏၵ နယ္အမွတ္(၁) အဖြ႔ခ ဲ ်ဳပ္ရဲ့
အမ်ိဳးသား
ဒီမုိကေရစီ
ကုိယ္စားလွယ္
တေယာက္
အေနနဲ႔ ေရြးေကာက္ခံရၿပီး ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၁၄)ရက္ေန႔မွာ အဖြ႔ခ ဲ ်ဳပ္ကို
အမ်ိဳးသား
ကုိယ္စား
လူတုိင္း
ပါတီ၏
အထိမ္း
သမိုင္းေၾကာင္းရွိခဲ့တဲ့
တရားဝင္
ၾကည့္ရတာ
(ဓါတုေဗဒ)က
အင္မတန္စည္းကမ္းရွိတယ္။
ညီညီညာညာ
လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး
ျဖစ္ပါတယ္”
ဝန္းထဲကို သယ္ယူ လာခဲ့ၾက တယ္။ ျပည္သူ႔
သူတို႔ေတြကုိ
ဦးသန္႔
ဖြ႕ဲ စည္းလိုက္
႐ုပ္ကလာပ္ကုိ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း
ဘာေၾကာင့္?)
ႏွင့္၊
ျပည္သူ႔
ေကာ္မတီကို္
ပတ္ထား
ၾကတယ္။
ပိတ္စနက္ေတြ
ပါဝင္တဲ့
ဒီမုိကေရစီ
မျပဳေတာ့ေၾကာင္း
ေၾကျငာခံရသူ၊
ဒီလုိ
သူလိုလူကို
ျဖစ္ၿပီး
ဦးေအာင္သိန္း
လံုၿခံဳေရး၊
ဦးလွၾကဴ
(ဓါတုေဗေဒ)ကဘ႑ေရးႏွင့္ ဦးသန္းျမင့္၊ ေဒၚ
႐ုပ္ကလာပ္ရွိတဲ့
မ႑ပ္ကို
ခ်ဳိခ်ဳိေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ေဒၚေနရီဘေဆြ၊ ကိုတိတ္တုိ႔
သံုးထပ္ဝန္းရံ
လိုက္ၾက
ပါတယ္ဆုိတာ သိလိုက္ရ တယ္။
တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ မ႑ပ္မွာရွိတဲ့ စပီကာကေန
ညေန
(၅)
နာရီမွာ
ရန္ကုန္
'ku©onfpmpk တကၠသိုလ္
60 ေက်ာင္း
တယ္ဆုိပါေတာ့။
အတြင္း
ေရာက္
ကၽြန္ေတာ့္ကို
ယာယီ
ထိန္းသိမ္းတားတဲ့ က
ကိုတင္ေမာင္ဝင္း
ေက်ာင္းသားေတြ
က်ိဳကၠဆံဝန္း
ထဲကထြက္သြားမွ လႊတ္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက မွာလုိက္ေသးတယ္။ “ငါ့ညီ
အခ်ိန္မီ ျပန္ၾကားတာေတြ ညိႇႏႈိင္း တာေတြ
လုုပ္မလာတဲ့
ရက္ေန႔မွာ
ဗိသုကာ ေက်ာင္းသားေတြက ဂူပုံစံ ဆြတ ဲ ယ္။ ၿမိဳ႕ျပအင္ဂ်င္နီယာ
ေက်ာင္းသားေတြက
ေရာက္လာတဲ့
ကၽြန္ေတာ္
တိ႔လ ု ုိ ေက်ာင္းသားေလးေတြ၊ ျပည္သူေတြ၊
စိတ္ထင္ ရာေတြ မလုပ္နဲ႔ေနာ္၊ မင္း ျမင္တဲ့
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြနဲ႔အုတ္ဂူေဆာက္။
အတိုင္းပဲ၊သူတို႔ကို
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြက
က
မျမင္ႏိုင္တဲ့
ေစာင့္ၾကည့္
ေနတာ၊
ေနရာ
တို႔အကုန္လံုး
(၈)
ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္
ေက်ာင္းထဲ
မင္းေလႇ်ာက္သြားၿပီး
အတြက္
ေဆး
ေဆး
ခန္း
ဖြင့္ေပးထားတယ္။ ျပည္သူေတြလွဴတဲ့ ထမင္း
သိေနတယ္”တဲ့။သူ႔ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္
ထုပ္ေတြကလည္း
ပုိင္း ႏိုင္ငံေရး လႈပ္႐ွားမႈေတြအတြက္ သင္
လုပ္အား
ခန္းစာ
ရဲ႕ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ေဒၚလွၾကည္ကို
ေကာင္းေကာင္း
ရလုိက္တယ္။
ရန္သူကုိ ဘယ္ေတာ့ မွ ေလွ်ာ့မတြက္ဖို႔။ ေက်ာင္းထဲက ခန္းမေရွ႕မွာ တယ္။ တယ္။
ေန႔ေရာ
က်င္းပၾကတယ္။ တုိင္း
ထားၾက
ေနာက္ေတာ့့ခန္းမထဲသို႔ ညပါ
ေရာက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
ေရြ႕လုိက္ တရားပြေ ဲ တြ
ကၽြန္ေတာ္လည္း
ကၽြန္ေတာ္
ေပးေနတုံး
ကၽြန္ေတာ့္
ဆရာမ ေဒၚခင္စန္းနဲ႔အတူ ေတြ႔လိုက္ရေတာ့
ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္
ပထမ
မ်ားမွမ်ား။
အရမ္းအံ့ၾသ သြားတယ္၊ ပန္းေခြနဲ႔ ေက်ာင္း ထဲဝင္ဖို႔
ႀကိဳးစားေနတုန္း
ထားရေတာ့
အေအာ္ခံ
မထင္မွတ္
ဆရာမႀကီးက
ထားဖူးေပါ့၊
ကၽြန္ေတာ္ကိုေခၚၿပီး
ေန႔
“ဟဲ့ေကာင္..နင္တို႔ကိုပန္းေခြႀကီးနဲ႔ ေက်ာင္းထဲ
အဲဒီတရားပြေ ဲ တြက
အဝင္ခံ လိုက္ရင္ ငါဘာျဖစ္သြားမလဲ၊ အခု ငါ
ႏုိင္ငံေရး
မ်ိဳးေစ့ကေန
အပင္ေပါက္ဖို႔ စတင္ေတာ့တာပါဘဲ။
လာခ်င္လြန္လို႔ လုပ္ေဟ့
လာတာ၊
ဒါဟာ
လုပ္စရာရွိတာ
အမ်ိဳးသားေရး
ဒို႔ႏိုင္ငံရဲ႕
“ဦးသန္႔အုတ္ဂူဘယ္မွာ လုပ္မလဲ”
ဂုဏ္သိကၡာအေရး’’ဆိုၿပီး
“ကန္ေတာ္မင္ပန္းၿခံေပးမွာလား”
တယ္။ ေနာက္မွ ဆရာမႀကီးဟာ ဂ်ပန္ေခတ္
“ႀကံေတာမွာေတာ့ မထားႏိုင္ဘူး”
အာရွလူငယ္
“ဆရာႀကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းဂူ
တာဝန္ယူခဲ့တာ လို႔ သိရပါတယ္။
ေဘးမွာ ေပးမွာလား” “အခ်ိန္မီ္
အားေပးသြား
အစည္းအရံုးမွာ
ဒီဇင္ဘာလ(၁၁)ရက္ေန႔ အေၾကာင္းမျပန္ရင္
သမဂၢျမက္ခင္းျပင္မွာ ဂူသြင္း မယ္”
နာရီေလာက္ ထဲ
ေရာက္
ကၽြန္ေတာ္ ေတာ့
စည္းရံုးေရး (၉) ေက်ာင္း
ေက်ာင္းသားႀကီးေတြ
61 လွဳပ္လွဳပ္ ရွားရွား ျဖစ္ေန ၾကတယ္။ ေက်ာင္း
တိ႔ျု မန္မာျပည္က ေက်ာင္းသားလူငယ္ ေတြ
ကိုစစ္တပ္က
ဟာ ႏိုင့္ငံဂုဏ္သိကၡာ အေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
မယ္ဆိုတဲ့
မ်က္ရည္
ယိုဗံုးနဲ႔ပစ္
လူစုခြဲ
စကားေတြပ်ံ႕ေနၿပီ။မ်က္ရည္ယို
ဗံုးနဲ႔ပစ္ရင္
ခံႏိုင္ဖို႔
စုထားရန္
လက္ကိုင္ပုဝါေတြ
လိုက္ေဆာ္ၾသေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း
အိမ္ျပန္ၿပီး
ဒါနဲ႔
ရသေလာက္
လက္ကိုင္ပုဝါေတြ စုၿပီးလာပို႔ လိုက္တယ္။ ၿပီး တာနဲ႔
အိမ္ခဏျပန္
လိုက္ပါတယ္။
ဘယ္ေတာ့မွ
ေနာက္မတြန္႔
သတၱိအျပည့္ရွိတယ္။ ရာဇဝင္မွာ ထြန္း ေျပာင္ တယ္လ႔ုိ ရဲရဲႀကီး ေျပာခ်င္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အခုလိုျမန္မာႏိုင္ငံမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လမ္းစ
ေတြ ေပၚထြက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လူငယ္ေတြကို ညီညႊတ္ေစခ်င္တယ္။
ပါတီစ၊ြဲ
အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္ကို အေမနဲ႔
စြ၊ဲ လူပုဂၢိဳလ္အစြအ ဲ လမ္းေတြ
ရင္းႏွီးတဲ့ ပါတီေကာင္စီက ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေရာက္
ရာေနရာမွာ
လာၿပီး
တယ္။
အခုကစၿပီး
အိမ္ထဲမွာပဲေနဖို႔
လာေျပာတာေၾကာင့္
အိမ္မွာ
ေျခခ်ဳပ္
မိသြားတယ္။ ကႏိုးတာနဲ႔
ခ်က္ခ်င္းပဲ
အိမ္အျပင္ထြက္
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး
လိုက္တာနဲ႔
ျခေသၤ့
မႀကီးကို
မထားဘဲ
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကုိ
က်
ပါဝင္ေစခ်င္ လူငယ္
ႏိုင္ငံတကာက
ရိုေသခန္႔ညားေအာင္ ဝိုင္းဝန္းကူညီ ေဆာင္ ရြက္ ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ....
သတင္းဆိုး
ၾကားရေတာ့တာပဲ။ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္ ဝန္း
တတပ္တအား
အဖြဲ႔အစည္း
ယေန႔ေခတ္ျမန္မာျပည္မွ မ်ား
ဒီဇင္ဘာလ (၁၂) ရက္ေန႔ အိပ္ယာ
ခဲ့ၾကဘူး။
ႏွစ္ေကာင္ရွိတဲ့
အထိမ္းအမွတ္
ယႏၲယား
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
ႀကီးေတြနဲ႔ဖ်က္ၿပီး ဦးသန္႔အုတ္ဂူကို ဘူဒိုဇာနဲ႔
၁၁-၁၂-၂ဝ၁၁
ထိုး
ေဆာက္လုပ္ေရးက
တံခါး
ဦးသန္႔အေရးအခင္း (၃၇) ႏွစ္ျပည့္
ကေလာ္သြား
သားေတြကို တယ္တဲ့။
တယ္တဲ့။
ေသနတ္နဲ႔ပစ္ အုတ္ဂူကိုေမွာက္ၿပီး
ေက်ာင္း ဒုတ္နဲ႔ရိုက္ ကာကြယ္
ထားတဲ့၊ေက်ာင္းသူ/သားေတြကို လည္း ေရာ ၿပီး
နင္းပစ္လိုက္တယ္
ဦးၾကည္ဝင္းကုိ မွတ္ၿပီး
တဲ့။
ေနာက္ေတာ့
နံပါတ္တစ္တရားခံ
ေက်ာင္းသား
သတ္
ေခါင္းေဆာင္
(၅၃) ေယာက္ကို ေထာင္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ေျပာခ်င္တာက
ကၽြန္ေတာ္
'ku©onfpmpk
62 နာရီေလာက္ရွိပါသည္။
မင္းႏုိင္သူက
ေခတ္သစ္လူငယ္
“ကၽြန္ေတာ္တို႔
သိၾကေစ (၃)
လိ႔ု တုံ႔ျပန္ လိုက္ပါသည္။ ထိုအခါ သူက
ေဆြးေႏြးစရာရွိလို႔ပါ”
ဟု
ဆိုလာသည္႔အတြက္ကၽြန္ေတာ္က ေဆြးေႏြးပါ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႕ေဘာင္သစ္ ဗဟိုေကာ္မတီ
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
မွာ
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ၊
ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒဘက္ကုိ
ယိမ္းတဲ႔သူေတြပါတယ္
ဆိုတာလက္ခံ
ပါသလား’’ ဟု ေမးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က “ေအးေလအဲဒါဘာျဖစ္လဲ?
တို႔တေတြ
ႀကီးျပင္း လာတဲ႔အခ်ိန္မွာ ေလ႔လာစရာဆိုလို႔ လက္ဝဲစာေပေတြပဲ ၁၉၈၉ အပတ္
ခုႏွစ္၊
မတ္လ၊
ဒုတိယ
တစ္ေန႔လုံးၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရိွ
ပါတီ
ဘယ္သူေတြကုိ
ရွိတာပဲ။
ဦးတည္ၿပီးေျပာခ်င္တာလဲ’’
ဟု ျပန္ေမးလိုက္ သည္႔အခါသူက “ ကုိမိုးသီး၊
ကိစၥမ်ားႏွင့္ အလုပ္မ်ားေနသည္။ ရွစ္ေလးလုံး
ကုိသက္ထြန္းႏွင္႔
လူထု အေရးေတာ္ပုံႀကီးအတြင္း ကုိယ္တုိင္
ကုိေ႒းေအာင္တို႔ေလ”ဟု
ကုိယ္က်
ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ထဲမွာ
သည္
ပါဝင္ခဲ့ၾကေသာ
လူငယ္အမ်ားစု
ပါတီမ်ားအတြင္း
ေရာက္ရိွသြား
ၾကသည့္
လူငယ္မ်ားအေပၚ
မေက်နပ္ၾက၊
ဗကသ၊ ရကသ၊ အကသမ်ားအျဖစ္ျဖင့္သာ ရပ္တည္လုိၾကသည္။ ေက်ာင္းသား ဆုိသူကဆုိ၊
လုပ္ရမည္ဟု
ပါတီတစ္ခု၏
ေအာက္တြင္
ေအာင္ႀကီးက
(၂၇)ရက္ေန႔မွာ ပါသည္။
ရင္းစည္း႐ုံး၊
စည္း႐ုံးရင္း
ေတာင္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္မွ
အခ်ိန္ကား
ညေန
ၿဖိဳခြသ ဲ လို ျပန္
ဦးတင္ဦး၊
ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား နဝတအဖြဲ႔မွ
ထုတ္ျပန္ၿပီးတာနဲ႔
မွတ္ပုံ ထုတ္ျပန္
ဦးေအာင္ႀကီး၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔အပါ
တဖက္ (၄) ဦးစီ ေပါင္း (၁၂) ဦးႏွင္႔ ဗဟို
မင္းႏုိင္သူ ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္တုိ႔ အိမ္သုိ႔ေရာက္ လာသည္။
ေဟာင္း
ေကာက္ပါရေစ။၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ
တစ္ေန႔တစ္ေန႔
ထုိစဥ္
တရစပ္
ဇာတ္ေၾကာင္းနည္းနည္း
သူကေျပာ၊
တန္းဆန္ဆန္ ပုိ႔ခ်ႏွင့္ မအားလပ္ရပါ။
အေတြးမ်ား
လုပ္ျပန္ၿပီလားဆိုတဲ႔အေတြး။
တင္ျခင္းဥပေဒကုိ
ႏုိင္ငံေရးသင္
ေျပာပါသည္။
N L Dကုိ
လွဳပ္ရွားရသည္ကုိ ေဘာင္က်ဥ္းသည္ဟု ေျပာ ေဆြးေႏြး
ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္အဖြဲ႔က
ဝင္လာပါသည္။တို႔ကုိဗိုလ္မႈးခ်ဳပ္
ေက်ာင္းသားသည္
အေရးသာ
မင္းတို႔က
(၅)
အလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီကုိ
ဖြဲ႔စည္းၿပီး
မွတ္ပုံတင္ပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဘက္က
63 (၄ဦးဆိုတာက ေတာ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
လွ်င္လည္း
အပါအဝင္ဦးဝင္းတင္ဟံသာဝတီ) ေဒၚျမင္႔ျမင္႔
တူညီခ်က္ႏွင္႔ မဲခြဲ ဆုံးျဖတ္ၾကပါသည္။ ဥကၠ႒
ခင္(ဘားေကာင္စီေ႐ွ႕ေနႀကီး)ႏွင္႔
ဦးေအာင္ႀကီး
ဦးေအာင္
ႏႈတ္ထြက္ေပးေရး အျပတ္အသတ္
သေဘာ ႐ႈံးနိမ္႔သြား
လြင္(႐ုပ္႐ွင္မင္းသား တို႔ျဖစ္ပါ သည္။ ေနာက္
ပါသည္။ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ႀကီး ႏႈတ္ထြက္ ေပး
ပိုင္းတြင္
ရၿပီး
အလုပ္
အမႈေဆာင္ေကာ္မတီဝင္
“ျပည္ေထာင္စု
အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ
(၁၂) ဦးႏွင္႔ မလုံေလာက္ေတာ႔သည့္အတြက္
ပါတီ”ဟူ၍ ပါတီတစ္ခု ထူေထာင္သြားပါသည္။
ဗဟိုဦးစီအဖြဲ႔ဝင္
ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းသည္မွာ ဦးေအာင္ႀကီး၏
(၃ဝ)
ဦး
တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္း
ပါသည္။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပါဝင္ခြင္႔ရသူေတြကေတာ႔ (ေမာင္စူးစမ္း)၊ ဦးတင္ေ႐ႊ
မွ
ဦးခ်မ္းေအး
ဦးထြန္းတင္၊
(မုံ႐ြာ)၊
ဦဘေသာ္
ဘက္
ဦးကုိယု၊
တကၠသိုလ္
ဆရာဆရာမမ်ား၊ ေက်ာင္းဆရာ ေဟာင္းမ်ား စသည့္ပညာရွင္၊
ပညာတတ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ဦးဝင္းခက္၊
ပါဝင္သြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
(ေမာင္ေသာ္က)၊
ဦးစိုးသိန္း
ဤျဖစ္စဥ္သည္
ေဒါက္တာေငြစိုး
ပုဂၢိဳလ္မ်ား ထိုအခ်ိန္တြင္
ဥကၠ႒
တည္ေထာင္ကာစ၌
ျဖစ္ခဲ႔ေသာ
ျဖစ္ပါသည္။
အက်ဥ္းျဖစ္ပါသည္။
ယခု
ဦးေအာင္ႀကီးက
“ကြန္ျမဴနစ္ေတြကုိ
ဖယ္႐ွားပစ္
ပါတီ႐ုံးမ်ား အလိုက္သင္႔
၏ထိပ္ပုိင္း
ေမွ်ာ
သိတ႔အ ဲ တိုင္းပါပဲ”ဟု
ဖယ္ရွားပစ္လိုသည့္
၎တိ႔ု
အပါအဝင္
ေဒၚျမင္႔ျမင္႔ခင္၊
ဦးဝင္းတင္
ဦးေအာင္လြင္၊
ေက်ာ္တြင္
လိုျဖစ္ရပ္ဟုေတြးရင္း ေပးလိုက္ပါသည္။
“ေအးေလ ပါတီ ထိပ္ပိုင္းမွာေတာ႔ ခင္ဗ်ား
ကုိျဖိဳခဲလ ြ ုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေအာင္ႀကီး သူမ်ားမွာ
ခုႏွစ္
ဖြင္႔လွစ္ၿပီးေနၿပီးျဖစ္ပါသည္။
လိုိက္ပါသည္။တနည္းအားျဖင့္အရွိန္ရစ ပါတီ
ျဖစ္စဥ္
၁၉၈၉
အဟုန္ျဖင့္ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္း (၂ဝဝ) လာေခ်ၿပီလား NLD
ျဖစ္
ပါတီ
မတ္လတြင္ လူ႔ေဘာင္သစ္သည္လည္း အရွိန္
ရမယ္” လိ႔ု ေျပာရင္း ျပႆနာမီးပြား စတင္ N L D
N L D
စသည့္
အဖြ႔ခ ဲ ်ဳပ္အတြင္းမွာ”ကြန္ျမဴနစ္ ေတြ ေရာက္
လာသည့္
ေကာလိပ္ေပါင္းစုံမွ
ဦးမိုးသူ၊
(ေမာင္ဝံသ)၊
ေနပါၿပီ”
ပါတီထဲသ႔ို
ေျပာလိုက္ေသာအခါ
ေက်နပ္သြားၾကသည္။သူတို႔ဘက္
သားရၿပီေပါ႔ေလ။
ကၽြန္ေတာ္က
တစ္ဆက္
ဦးခ်မ္းေအး၊ ဦးထြန္းတင္၊ ဦးကုိယု၊ ဦးတင္ေ႐ႊ၊
တည္း “ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာလုပ္ၾကမလဲ” ဟု ေမး
ဦးမိုးသူတို႔တေတြျဖစ္ပါသည္။ေနာက္ဆုံးတြင္
လိုက္
အလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီဝင္ (၁၂) ဦးႏွင္႔
သိမယ္”ဟုျပန္ေျဖၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ဗဟိုဦးစီအဖြဲ႔ဝင္
၏ၿခံထဲတြင္
(၃ဝ)
စုစုေပါင္း
(၄၂)
ဦးရဲ႕ ေရွ႕မွာ အစြပ္စြဲ ခံရသူမ်ားဘက္မွ႐ႈံးလွ်င္ ႏႈတ္ထြက္ေပးေရး၊
စြပ္စသ ြဲ ူဘက္မွ
႐ႈံးနိမ္႔
ေသာအခါ
သူတို႔က
“မၾကာခင္မွာ
ရွင္းလင္းပြလ ဲ ုပ္ရန္
စီစဥ္
ထား ေၾကာင္းေျပာ၍ ျပန္သြားၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အေလးအနက္ စဥ္းစား
'ku©onfpmpk
64
ရၿပီ။ “ဘယ္သ႔လ ူ က္ခ်က္လဲ၊ ဘယ္သူေနာက္
ကၽြန္ေတာ္
ကြယ္က
ႀကိဳးကုိင္ေနတာလဲ
သိေအာင္
“ဘာေတြ
စုံစမ္းမယ္”
ဆို၍
ကၽြန္ေတာ္
လအနည္းငယ္၌ NLDတြင္ ဦးေအာင္ႀကီးက
မေျပာေတာ႔ေပ။ ညေနပိုင္းတြင္
မည္သူ႔ကိုမွ် မတ္လ
တတိယအပတ္
မင္းႏိုင္သူ(ေတာင္ဥကၠလာပ
အရမ္း
အံ႔ၾသသြားသည္။
ျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ”
မၾကာေသးခင္
ကြန္ျမဴနစ္ျပႆနာလုပ္၍ ယခု
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
ထြက္သြားရၿပီ။ ပါတီ
ထိပ္ပိုင္းမွာ
ၿမိဳ႕နယ္)၊ဝင္းေမာင္(လိႈင္ၿမိဳ႕နယ္) ေရာက္လာ
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ
၍ စာအုပ္တစ္အုပ္ေပး ပါသည္။ “မိုးသီးဇြန္
ဦးေအာင္ႀကီး၏ လမ္းေၾကာင္း အတိုင္း ခင္း
သို႔မဟုတ္ ႀကိဳးမဲ႔ေလတံခြန္” ဆိုသည့္ စာအုပ္၊
လာေနျပန္သည္။
ပါတီဥကၠ႒
မွာ
မိုးသီးဇြန္အား
အတြင္းေရးမႈး
အေထြေထြ
မုိးဟိန္းႏွင္႔
တြဘ ဲ က္
ျဖစ္ေနသည္။
သူတို႔က
ဆက္
(၁၁) နာရီ ထိုးလွ်င္ ထမင္းစား နားမည္ဆိုၿပီး၊
ထမင္းစားရန္
ကားနဲ႔
ဆက္ထိုင္ေနပါသည္။
သူတို႔ျပန္သြားသည္ႏွင့္
ကၽြန္ေတာ္လည္း
ၿခံဝန္းႀကီး
ထဲမွာဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္
ေစာင္႔ေနပါ”။
ဆိုၿပီး
သူတို႔ခင္းသည့္ေနရာ
ၿပီး ေျပာသည္မွာ “မနက္ဖန္မနက္(၇) နာရီမွာ လာေခၚမယ္၊
ေနသည္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏
အတြင္း ေရးမႈး ရဲႏုိင္ေအာင္ တို႔မွ ေဝဖန္ ထားျခင္း
ဝန္းရံ
ေခၚသည္။
မလိုက္ခ်င္ေၾကာင္း
လူႀကီးမင္း(၃)ဦး
ျငင္းဆိုၿပီး
မၾကာခင္မွာ
မင္းႏိုင္သူဆီ
NLD
သို႔ေရာက္
စာအုပ္ကုိဖတ္ရင္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရသည္။
လာၾကသည္။ တစ္ဦးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ၊
ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္အထင္ မတ္လ (၁၇) ရက္ႏွင္႔
ကၽြန္ေတာ္သိတာ
(၁၈) ရက္ တစ္ရက္ရက္ပါပဲ၊ မနက္ (၇) နာရီ
အတြင္းေရးမႈးဦးခ်စ္ခိုင္
ထိုးသည္ႏွင့္
ႀကီးေဟာင္း) ႏွင့္ ဦးေ႐ႊ (ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေဟာင္း)
သည္။
မင္းႏိုင္သူ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ၿခံေရွ႕တြင္
ကားရပ္ေပးသည္။ ခန္းမလို
ကားျဖင့္လာႀကိဳ
အိမ္ႀကီး၏
အခန္းႀကီး
ေဘးတြင္
တစ္ခန္း႐ွိပါသည္။
NLD
(မၾကာခင္မွာပင္ ႀကိဳတင
၏
အေထြေထြ
(ဒုတိယ
ဗိုလ္မႈး
မိခင္ပါတီအဖြဲ႕အစည္းသို႔
္အေၾကာင္းၾကားျခင္းမရွိဘဲ
ေ႐ြး
ေကာက္ခံရသည့္ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္
ကိုယ္
အစည္းအေဝးခန္းေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိအခန္းထဲ
စားလွယ္မ်ားအျဖစ္မွ
ဝင္ဖို႔ေျပာေတာ့ ဒုတိယတန္း ေထာင္႔ဆုံးတြင္
အတြက္ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလတြင္
ဝင္ထိုင္လိုက္ပါသည္။မိုးဟိန္းႏွင့္ရဲႏိုင္ေအာင္
ႏွစ္ဦးစလံုးအား
ေရာက္လာပါသည္။လူ (၅ဝ) ခန္႔ ေရာက္
ႏႈတ္ထြက္ခဲ့သည့္
N L Dပါတီမွ
ထုတ္
ခဲ့ပါသည္။)တို႔က ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ စူးစမ္းသည့္
လာသည့္အခ်ိန္တြင္ မိုးဟိန္းႏွင့္ ရဲႏိုင္ေအာင္မွ
အၾကည့္ျဖင့္ၾကည္႔ၾကသည္။
ကြန္ျမဴနစ္အႏၲရာယ္
“ကိစၥမရွိပါဘူး၊ကၽြန္ေတာ္တို႔လူပါ”
ေၾကာင္း
ေၾကာက္စရာေကာင္း
စသည္ျဖင့္
ေျပာၾကသည္။
ပယ္
မွသူတို႔က
မင္းႏိုင္သူမွ ဆိုေတာ႔
“ပိုက္ဆံေလာက္ရဲ႕လား၊
ထပ္
65 ယူေလ”
ဆိုၿပီး
ေငြ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ဒီမုိကေရစီ
အျမည္းေလး
လက္ရွိခံ
ထုတ္ေပးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာ ေပါက္
စား ေနၾကရသည့္ ျပည္သူလူထု၏ အျမင္
သြားသည္။
လဲမ ြ ွားမႈမ်ားကုိ
ေန႔လည္ (၁၂) နာရီ တြင္မိုးသီးတို႔ အုပ္စုလိုက္ဝင္လာၾကသည္။ ကုိဂ်င္မီ၊
တို႔လည္း
လာၾကသည္။ခန္းမႀကီးသည္လည္း ၍သြားသည္။ဤသို႔ျဖင့္ ရလွ်င္
လိုရင္းကုိသာ
၁၇-၁၂-၂ဝ၁၁
ေရး အျပန္
လူ႔ေဘာင္သစ္
မည္သည့္အခါမွ်
မဟုတ္ေၾကာင္း၊
ပါ
ေအာက္ေျခပါတီဝင္မ်ား၏
သေဘာထားဆႏၵႏွင့္အညီ သည္
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
ဆူညံ
ဗဟိုႏွင့္ေအာက္ေျခ
အလွန္ၫိႇႏႈိင္း၍
ေခတ္သစ္လူငယ္မ်ားကုိ ေျပာလိုပါသည္။
ကိုယဥ္ေထြး၊
ကုိတင္ထြန္းလိႈင္
ေရွာင္ရွားႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း
ၿပိဳကြမ ဲ ည္
အလုပ္အမႈေဆာင္
မတီအားလုံးသည္လည္း
ေကာ္ စိတ္ဝမ္း
ကြျဲ ပားၾကမည္မဟုတ္ဘဲ ေ႐ွ႕ဆက္၍ တိုက္ပဲြ ဝင္ၾကမည္ဆိုသည့္အေၾကာင္း
စာေရးလက္
မွတ္ထိုးကာ ျဖန္႔ေဝလိုက္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္ မည္သည္
မထင္မွတ္သည္႔
ရန္သူ ေနရာမွ
ပုံစံ
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔
ဝင္လာတတ္ေၾကာင္း၊
မိမိတို႔
မည္သည့္
အဖြဲ႕အစည္းပင္ျဖစ္ေစ
အတြင္း
ဆန္ေစ်း၊ ဆီေစ်း၊ ၾကက္သြန္ေစ်း၊
စည္းလံုျခံဳ၍ မည္သည့္အေမွာင့္ပေယာဂကိုမွ်
အာလူးေစ်း၊ၾကက္ဥေစ်း၊ ဘဲဥေစ်း၊
နားမေယာင္ဘဲ
စည္းလံုးေနျခင္းသည္သာ
အဓိကျဖစ္ေၾကာင္း
ဗဟုိေကာ္မတီ
တရပ္
အေနႏွင့္လည္း ဗဟုိေကာ္မတီမ်ား အတြင္း သာ
ညွိႏႈိင္း၍
ေအာက္ေျခပါတီဝင္မ်ား၏
အေရးတယူေဆြးေႏြးၿပီး
ကန္စြန္းရြက္ေစ်းဝမ္းတစ္ထြာ ျပည့္ဖုိ႔အေရး မီးဖုိေခ်ာင္ေစ်း
အျမင္မတူပါက
တစင္ ေထာင္ျခင္း၊ ဂုိဏ္းခဲျြ ခင္းမ်ား မျပဳၾက ဘဲ
အသား ေစ်း၊ ငါးေစ်း၊
ဆႏၵကုိပါ
ဆံုးျဖတ္ၾကမွသာ
မိတ္ကပ္ဗူးေစ်း၊ ႏႈတ္ခမ္းနီဗူးေစ်း၊ လက္သည္းနီပုလင္းေစ်း၊လုိးရွင္းဗူးေစ်း၊ ေရေမႊးပုလင္းေစ်း၊ ခံတြင္းသန္႔ေဆးဗူးေစ်း
'ku©onfpmpk
66
လူတစ္ကုိယ္စာ လွဖုိ႔အေရး ….. အလွျပင္ေစ်း
ခင္မင္သူအခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္
နာရီေစ်း၊ တီဗြီေစ်း၊ ဂိမ္းစက္ေစ်း၊
ၾကားခံနဲ႔ ဆက္သြယ္
အဝတ္ေလ်ာ္စက္ေစ်း၊မီးပူေဈးလက္ကုိင္ဖုန္း
တာဝန္ရိွသူမ်ားနဲ႔ ဆက္သြယ္
ေစ်း၊ စက္ဆီေစ်း၊ ထမင္းေပါင္းအုိးေစ်း၊
အာဏာပုိင္မ်ားနဲ႔ဆက္သြယ္
ကြန္ပ်ဴတာေစ်း၊အဲယားကြန္းေစ်း
ေစ်းေနရာ အတည္တက်မရိွ…အခြန္မရိွ…
ဆုိင္ကယ္ေစ်း၊ ကားေစ်း
လုိင္စင္မရိွ
လူေတာထဲအဆင့္ျမင့္ျမင့္ ေနႏုိင္ဖုိ႔အေရး…..
ေခါင္းပုံျဖတ္တာပဲရိွ….. ကိစၥမရိွ။
ဇိမ္ခံပစၥည္းေစ်း
မ်က္ရည္ကုိရင္း... ႏွလုံးေသြးကုိရင္…
လက္စြပ္ေစ်း၊ ဆြႀဲ ကိဳးေစ်း၊ နားကပ္ေစ်း၊
ခႏၶာကုိယ္ကုိရင္း….. ဘဝကုိရင္း
လက္ေကာက္ေစ်းစိန္ေစ်း၊ ပလတ္တီနမ္ေစ်း၊ ေရႊေစ်း၊ ေငြေစ်း၊လူအထင္
တခ်ဳိ႕က
အစာအိမ္ အေမာ မေဖာက္ဖုိ႔
ႀကီးဖုိ႔အေရး….. ေက်ာက္မ်က္ရတနာေစ်း
တခ်ဳိ႕က
မာရသြန္ ဘဝ ခရီးလမ္းမွာ ေျခမက်ဖုိ႔
အိမ္သုံးေဆးဝါးေစ်း၊မီတာခေစ်း ေက်ာင္းသုံးပစၥည္းေစ်း၊ကားခေစ်းက်ဴရွင္ခေ စ်းမီရထားခေစ်း…ေစ်း…ေစ်း…ေစ်း ေစ်းေတြက ၿပိဳင္ကားထက္ျမန္၊ ဂ်က္ေလယာဥ္ပ်ံထက္ျမန္၊အသံထက္ျမန္၊ အလင္းအလ်င္ထက္ျမန္၊ တိမ္ေပၚတက္၊
ေကာင္းကင္
တခ်ဳိ႕က
ဘီလူးမ်က္ႏွာေတြ
ရင္မဆုိင္ခ်င္
ၾကလု႔ိ တခ်ဳိ႕က စိတ္ကူးအလွေတြ တကယ္ ျဖစ္မလားလုိ႔ တခ်ဳိ႕က ဂေယာင္ဂတန္းနဲ႔ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ေလွ်ာက္ၾကလုိ႔ တကယ္က….ေစ်းတကာေစ်းကုိ အမီလုိက္ဖုိ႔
ေပၚတက္..အာကာသေပၚတက္…
ႏုိင္ငံျခားမွာ မဟုတ္
ၿဂိဳဟ္ေတြေပၚတက္
နယ္စပ္မွာ မဟုတ္
တခ်ဳိ႕က သိသိသာသာ၊
အခ်ဳိ႕က
ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ မဟုတ္
ထင္စရာေတာင္ မရိွ
နယ္ေဒသေလးမွာေတာင္
တခ်ဳိ႕က ေက်ာင္းသူလုိ
မဟုတ… ္ .မဟုတ္….. မဟုတ္
တခ်ဳိ႕က ကုမၸဏီစာေရးမလုိ တခ်ဳိ႕က ဝန္ထမ္းလုိ
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း) ၁၉.၁၂. ဝ၁၂၁
67 က်ဴရွင္ကမွ သံုးလျပည့္ေအာင္ မထားရဲဘူး၊ အိမ္လိုက္သင္ေနရတဲ့
ေဘာင္းဘီတို
နယ္ေရာက္လိုက္၊
အသိအကၽြမ္းျဖစ္သူ
မူလ တန္းေက်ာင္းဆရာ တစ္ေယာက္အား ဗဟန္းျမိဳနယ္ ဦးခ်စ္ေမာင္လမ္းမတြင္ ေတြ႕၍ “ေဟ့ နိဳင္ႀကီး ေက်ာင္းမွာအဆင္ေျပရဲ့လား” ဟု ေမးလိုက္ေသာအခါ သူက “အခုေတာ့ ဆရာေရ၊
အဆင္ေျပသြားၿပီ
ေက်ာင္းသားမိဘ တေယာက္က
က်ြန္ေတာ့ကို
တလသံုးေသာင္း
ေပးတယ္
ဆရာ၊ ဒါေၾကာင့္သူ႔သားကိုလစဥ္
ပထမေပး
လိုက္တယ္၊ ႏွစ္ေသာင္း တယ္၊
ေနာက္တေယာက္က ေပးေတာ့
ဒုတိယေပး
လိုက္
ေနာက္တေယာက္ကတစ္ေသာင္းပဲ
ေပးနိင္ေတာ့
တတိယေပးလိုက္တယ္၊
မတတ္နိင္ဘူးဆရာရယ္ ေက်ာင္းဆရာလစာနဲ႔ မိသားစုဘယ္လို
စားေလာက္မွာလဲ”
ဟု
သူအဆင္ေျပေနပံုအေၾကာင္းၾကားရသည့္အခါ က်ေနာ့္ရင္ လဲမြန္းၾကပ္သြားရပါသည္။ တေန႔သ၌
“ေဟာ
ဆရာပါလား
မေတြ႕တာေတာင္ၾကာဘီေနာ္” ဟု ႏႈတ္ဆက္ စကားဆိုလာသည့္
မူလတန္းျပဆရာမ
တစ္ ေယာက္အား ျပံဳး၍ က်ြန္ေတာ္က “ေအး ဟာ
သိပ္မေရာက္ျဖစ္ဘူး
ကေလးေတြနဲ႔
သန္႔စင္ေအာင္ (ရန္ကင္း)
ဆရာလဲနိင္ငံေရးသမားဆိုၿပီး ဘယ္
ဟိုျမိဳ႕
ဒီျမိဳ႕နယ္ေရာက္လိုက္နဲ႔
ဒီဘက္ေတာင္
ႀကိဳက္သူမ်ား တေန႕တြင္
ဘဝဆိုေတာ့
အဆင္ေျပရဲ႕လား”
ဟု
တုန႔ျ္ ပန္ေမးခြန္း ေမးလိုက္သည့္အခါ သူက “ဆရာေရ
ေခတ္ကလဲ
ဆိုးလိုက္တာေနာ္၊
က်မတိ႔က ု စာတတ္ေအာင္ သင္ေပးပါတယ၊္ ဒါေပမဲ့လည္း
မေအာင္မရိွ
ငါ့တပည့္ဆိုၿပီး
အတန္း တင္ေပးရမယ္ဆိုတာနဲ႔ ကေလးေတြနဲ႔ မိဘေတြပါ
အခ်ိန္တန္ရင္
အတန္းတက္မွာ
ပဲဆိုၿပီး ဂ႐ုမစိုက္ၾကေတာ့ဘူး။ အတန္းထဲမွာ ပထမ၊ ဒုတိယရဖို႔နဲ႔ ထူးခ်ြန္ ေျဖနိင္ေအာင္ပဲ အျပိဳင္အဆိုင္ ေပးကမ္းေနၾကတယ္၊
အခုဆို
တခ်ဳိ႕ကေလးေတြ ၃ တန္းေရာက္တာေတာင္ ကိုယ္နာမည္ ကိုယ္ မေရးတတ္ၾကေတာ့ဘူး။ တိုင္းျပည္အတြက္ ရင္ေလးတယ္ ဆရာရယ္” ဟုဆိုလာသည့္ ဦးသန္႔အေရးအခင္းတြင္ ပါဝင္ ခဲ့ဘူးသည့္
ႏိုင္ငံေရးအသိရွိသူ
ဆရာမ
တေယာက္၏ ရင္ဖြင့္သံကို နားႏွင့္ဆတ္ဆတ္ ၾကားဖူးခဲ့ပါသည္။ တေန႔ေသာအခါ ေတာင္ဥကၠလာပ ျမိဳ႕နယ္ သံသုမာလမ္း ဂိတ္ေဟာင္းမွတ္တိုင္ တြင္
ဘတ္စ္ကားေစာင့္စဥ္
ပညာေရး
တကၠသိုလ္ တက္ခြင့္ရသည့္ တပည့္မေဟာင္း တေယာက္ အားေတြ႕၍ က်ြန္ေတာ္က “ဝမ္းသာတယ္သမီးေရ၊ ပညာေရး တကၠသိုလ္ တက္ခြင့္ရတယ္ဆိုလို႔ သမီးမွာလဲ မျပည့္မစံုၾကားထဲကေန
ေအာင္ျမင္သြားလို႔”
'ku©onfpmpk ဟု
68
ဆိုလိုက္သည့္အခါ
သူမက
“ဒါေပမဲ့
ဆိုင္ပိုင္ရွင္မ်ား၊
ဘြဲ႔ရ
ဆိုက္ကားဆရာမ်ား၊
ဆရာရယ္ခရီးၾကမ္းႀကီးကုိႏွင္ရအုံးမယ္၊
ဘြဲ႔ရလမ္းေဘးေစ်း
အေႂကြးေတြလဲထပ္တင္အုန္းမယ္၊
သမမ်ားအား ေလွာင္ရီေနျခင္းအား ရပ္တန္႔
ေနေပ့ေစ
ေက်ာင္းၿပီးမွက်ဴရွင္ ေကာင္းေကာင္း ေပးၿပီး ပိုက္ဆံရွာရမယ္”
ဟု
ႏွစ္လံုးထီ
ဘြဲ႔ရအလုပ္
ႏိုင္ေတာ႔မည္ဟု ယံုၾကည္သည္။
ျပန္လည္ေျပာဆို
သံၾကားရသည့္ အခါ လူမွာေမာသြားရပါသည္။
သည္မ်ား၊
ဗမာအမ်ိဳးသား တိုင္းရင္းသား
ဝတ္စံုျဖစ္ေစ၊
ဝတ္စံုျဖစ္ေစ
ခႏၶာကိုယ္
မေပါက္ေသာေန႔တြင္
အေပၚပိုင္းတြင္ ေခါင္းေပါင္း၊ တိုက္ပံု၊ ဝတ္႐ံု
တေက်ာင္းလံုးကုိ
မ်ားကို အျပည့္ အစံုဝတ္ဆင္ထားေသာ္လည္း
ေတြ႔သမွ်
ေက်ာင္းသား/သူမ်ားကုိ
ခႏၶာကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းတြင္မူ ေဘာင္းဘီတို
လုိက္႐ုိက္ေနေသာ
စစ္တပ္အရာရွိႀကီး
သာ ဝတ္ဆင္ထားပါက မည္သို႔မွ် အျမင္တင့္
ဒုတ္တစ္ေခ်ာင္းကုိင္ကာ ပတ္၍
ကေတာ္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးအား ဒဂံုျမိဳ႕
မည္ မဟုတ္ပါေခ်။
သစ္ ေျမာက္ပုိင္းတြင္ ေတြ႔ဖူးခဲ့ သည္။
ျမန္မာျပည္တြင္တကၠသိုလ္၁၃၇
“ဟဲ့ ေရႊမ်က္ႏွာေတာ္ ဘာလုိ႔ညိဳေန တာလဲ”
တပည့္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသူ
ဆရာမ
ေက်ာင္းရွိပါၿပီ။
အခုပုဂၢလိက
ပညာေရးဥပေဒျပဌာန္းၿပီး
တကၠသိုလ္
ပုဂၢလိက
တကၠ
တစ္ေယာက္အား ေမးမိသည့္အခါ “ဆရာ ..
သိုလ္
သမီးေက်ာင္းၿပီးတာ သခၤ်ာအဓိကနဲ႔၊ သခၤ်ာကုိ
တနိင္တပိုင္
သမီးကၽြမ္းက်င္တာဆရာသိပါတယ္၊အခု
လည္း ေပၚထြက္ေနပါသည္။ ဝမ္းေျမာက္ရပါ
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးက သမီးကုိ ႏွစ္တန္း မွာ
ျမန္မာစာသင္ခုိင္းေနတယ္
မ်ားလည္း
ေပၚထြက္လာေတာ႔မည္။
ပညာဒါန
စာသင္ေက်ာင္းမ်ား
သည္။ ေက်နပ္ရပါသည္။
ဆရာ၊
ကေလးဗဟိုျပဳ
သင္ၾကားနည္းကုိ
ဆရာ/မ
အားလံုးအား
စိတ္ညစ္လုိက္တာ” ဆုိသည့္ အသံကုိလည္း
မူလတန္း
ယခုတုိင္ နားထဲကမထြက္။
သင္တန္း ေပးရန္ စီစဥ္ေနသည္ဟု ပညာေရး
ျမန္မာျပည္သည္ အနာဂတ္သစ္သို႔ တလွမ္းခ်င္း
တက္ေနၿပီ။
သြားေလသူ
ဝန္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ေဒါက္တာ ျမေအးက
ေျပာေၾကာင္း
ျပည္သူ႕ေခတ္
ပညာ ေရးေကာ္မတီဥကၠဌႀကီး ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ ၏
ဂ်ာနယ္ အတြဲ (၂)၊ အမွတ္ (၆၆) တြင္
ညြန္ၾကားခ်က္ျဖင္႔ေက်ာင္းတိုင္း ေက်ာင္းတိုင္း
ဖတ္လိုက္ရပါသည္။
ေရွ႕
မ်က္ႏွာစာတြင္
“ပညာေရးျဖင္႔
စိုက္ထူထားေသာ
ေခတ္မီ ဖြ႔ျံ ဖိဳးတိုးတက္ေသာ
နိင္ငံေတာ္သစ္ႀကီး
တည္ေဆာက္အံ႔”
ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီး သည္ ဘြဲ႔ရကြမ္းယာ
အတြက္
ျမန္မာျပည္ အနာဂတ္ လွပေသာပန္းကေလးမ်ား
ဖူးပြင့္ ေခ်ေတာ့မည္။ သို႔ေသာ္ ………….. ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပညာေရး စနစ္ အေၾကာင္း
ေျပာဆိုရာတြင္
အေျခခံပညာ
69 အထက္တန္းအဆင့္ႏွင့္ တကၠသိုလ္ အဆင့္
လံုေလာက္
ကိုသာ
အမ်ား
မည္။ ထို႔ျပင္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအေပၚ တာဝန္
ဆံုးျဖစ္ပါသည္။ မူလတန္းျပ ဆရာ/မမ်ား၏
အပိုမ်ား မေပးၾကရန္လည္း အထူး လိုအပ္
ဘဝသည္ လစာႏွင့္ အခြင့္အေရး လြန္စြာ
လွပါသည္။
ဦးတည္ေျပာဆိုေနျခင္းက
နည္းပါးပါသည္။
အျခား
လုပ္လိုေသာ္လည္း
အလုပ္တစ္ခုခုကို
မရႏိုင္၍
ေနာက္ဆံုး၌
ေအာင္လည္း ဖန္တီး ထားရေပ
ဗမာအမ်ိဳးသား
ဝတ္စံုျဖစ္ေစ၊
တိုင္းရင္းသားဝတ္စံုျဖစ္ေစ
ခႏၶာကိုယ္
ဆရာပဲ လုပ္ပါေတာ့မည္ဟု စိတ္ထားေသာ
အေပၚပိုင္းတြင္ ေခါင္းေပါင္း၊ တိုက္ပံု၊ ဝတ္႐ံု
သူမ်ား၊
အိမ္ကအမ်ိဳးသားက
အစိုးရဝန္
မ်ားကို အျပည့္အစံု ဝတ္ဆင္ထားေသာ္လည္း
ထမ္း
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၎၊
အရာရွိ
ခႏၶာကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းတြင္မူ ေဘာင္းဘီတို
ဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊
ဂုဏ္သိကၡာ
သာ
ဝတ္ဆင္ထားပါက
မည္သို႔မွ်
အျမင္
က်ေနာ္တို႔
ျဖတ္
အရ ဆရာမ အျဖစ္ လုပ္ကိုင္သူက မ်ားသည္။
တင့္မည္
ထိုအေျခအေနသည္ ကေလးတို႔၏ အေျခခံ
သန္းခဲ့ရသည့္ ေခတ္တေလွ်ာက္ ေဘာင္းဘီ
ပညာအတြက္ ရင္ေလးစရာပင္။ ဆရာ အလုပ္
တို
ကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ လုပ္ကိုင္ျပန္ ေသာ္လည္း
လူႀကီးမင္းမ်ားကိုသာ ေတြ႕ခဲ့ရပါ သည္။
မဟုတ္ပါေခ်။
ႀကိဳက္သူ
လုပ္အားေပးပြ၊ဲ အခမ္းအနား ဖြင့္ပ၊ြဲ ဆိုင္းဘုတ္
ယေန႔
ပညာေရးဌာနမွ
တာဝန္ရွိ
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္
သမၼတ
တင္ပ၊ြဲ မဲ႐ံု အေစာင့္ စသည့္ စသည့္ အလုပ္ပို
အသစ္ ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႕ အသစ္
မ်ားကို ေငြအား၊ လူအား စိုက္ထုတ္ လုပ္ကိုင္
အေနႏွင့္
ရ ပါမ်ားေသာအခါ
ကို
စာသင္ခန္းကို
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ႏွင့္
စြန္႔ခြာသြားေသာ
ဆရာမ်ား
လည္း မနည္းလွေတာ့ေခ်။ မူလတန္းျပ လိုသည္။
ပညာေရးစနစ္
ျပန္လည္စဥ္းစားၿပီး
လက္ေတြ႕လုပ္
ကိုင္ ျပဳျပင္ ေဆာင္႐ြက္ရာ၌ ေဘာင္းဘီတုိ ႀကိဳက္သူမ်ား စာရင္းမဝင္ရန္ လြန္စြာ အေရးႀ
ဆရာ/မမ်ားသည္
အရည္အခ်င္းအျပည့္ဝဆံုးလူေတာ္မ်ား ရန္
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏
ထိုသို႔ျဖစ္ရန္လည္း
ကီးလွပါေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပအပ္ ပါသည္။
ျဖစ္ ျမန္မာ
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
ႏိုင္ငံ ေက်ာင္းဆရာမ်ား၏ လစာႏႈန္း အျမန္
၁-၁-၂ဝ၁၂
ဆံုး ျပင္ဆင္ေပးရမည္။ လစာေကာင္းရမွသာ ဆရာေကာင္းမ်ား
ျဖစ္လာေပမည္။
အခမဲ့ ေဆးဝါးကုသခြင့္ကိုလည္း စီစဥ္ေပးႏိုင္ ရမည္။ သင္ေထာက္ကူ ပစၥည္းမ်ား၊ ရည္ၫႊန္း ကိုးကားစရာ
စာအုပ္
စာတန္းမ်ား
'ku©onfpmpk
70 သည္။ မင္းသမီးေလးမ်ားကလဲ ေခ်ာမွေခ်ာ၊
နင္ဂ်ာ၊ ဘလိပ္ဓား၊ တုတ္ခၽြန္ႏွင့္
မင္းသားမ်ားကလဲ
ခန္႔မွခန္႔၊လူဆိုးဆိုပါကလဲ
ဘယ္လိုမွ ထင္စရာ ေတာင္မရွိ၊ ကၽြန္ေတာ္ တိ႔ု သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း
မ်ားသည္
နင္ဂ်ာဓားသမား
ႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပား၌ ရွိေနပါသည္။
ဆိုလိုသည္မွာ
ၿမိဳ႕တိုင္း၊
တြင္ ေရာက္ရွိ ေနၿပီဟု
နယ္တိုင္း
ေျပာလိုျခင္း ျဖစ္ပါ
သည္။ွ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ
ထုတ္လုပ္ေသာ
“ေဟ့ သူငယ္ခ်င္း မေတြ႕ၾကတာ
႐ုပ္ရွင္ကားမ်ား အနက္ နင္ဂ်ာမ်ားပါဝင္ေသာ
ၾကာၿပီေနာ္”
႐ုပ္ရွင္ကား မ်ားကို ကမာၻတဝွမ္းမွ ကေလး
လွည့္ၾကည့္ မိရာ ႏွစ္ေပါင္းသံုး ဆယ္ေက်ာ္
လူႀကီးမေရြး
ကြက ဲ ြာေနခဲ့ေသာ
လြန္စြာ
ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾက
ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း မက္မက္
ကို
စက္စက္ၾကည့္ ေလ့ရွိပါသည္။ နင္ဂ်ာမ်ား၏
ယခုအခါ
ဓားအစြမ္းကို
ဟုဆိုေသာ
အသံေၾကာင့္
သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းတစ္ဦး
ေတြ႕ေလသည္။ မီးယပ္ႏွင့္
ထိုသူငယ္ခ်င္းမွာ သားဖြားဆရာဝန္ႀကီး
ၾကည့္ရသည္မွာ
အသက္႐ႈ
တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါ ၿပီ။”ငါ့ေဆး႐ံုကို လာခဲ့
မွားမတတ္ပင္
ျဖစ္ရပါသည္။
တခါတရံ
အုန္းကြာ”
နင္ဂ်ာမ်ားသည္
လူဆိုးမ်ားျဖစ္လ်က္၊
တခါ
ဟုဆိုၿပီး ၎တာဝန္က်ရာေဆး႐ံု
ကိုေျပာျပ၏။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အားလပ္သည့္
တရံတြင္ ဒုစ႐ိုက္မႈကို တားဆီးသူမ်ား ျဖစ္ေန
တစ္ေန႔တြင္
သည္။ နင္ဂ်ာမ်ား၏
လက္အေဝွ႔တြင္ လည္
သိ႔ု
ေရာက္သြားပါသည္။
ပင္းဆိုလည္ပင္း၊ လက္တစ္ေခ်ာင္းဆို လက္
သိ႔ု
ေရာက္
တစ္ေခ်ာင္း ျပတ္၏။ ဆိုလိုသည္မွာ ဓားကိုင္
ဗိုက္ႀကီးသည္ထုႀကီးကို
လက္မ်ား၏
သည္။ ဗိုက္ႀကီးမ်ား ‘မ’ ကာ ‘မ’ ကာ ျဖင့္
ကၽြမ္းက်င္မႈမွာ
လြန္စြာအံ့ၾသ
ဖြယ္ေကာင္းေၾကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေျခလွမ္းစိ ပ္စပ္ႏွင့္
ေျပးၾကသည္
မွာလဲ
ၾကည့္၍
သူငယ္ခ်င္းရွိရာ ေသာအခါ
ေဆး႐ံု
သားဖြားဌာနေရွ႕ မ်ားလွစြာေသာ ေတြ႕ရေလေတာ့
အေတြ႕အႀကံဳေပါင္းစံု ဖလွယ္ ေနၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က
Topaz
ပင္ ေကင္းလွပါဘိ။ ဝတ္ထားသည့္ အဝတ္
အမွတ္ တံဆိပ္ ဘလိပ္ဓား သံုးစြခ ဲ ဲ့ပါ သည္။
အစားမ်ားကေတာ့
ထိုအခ်ိန္က
လဲျခင္းမရွိ၊
ျမန္မာျပည္အတြင္းသို႔
တ႐ုတ္
ပစၥည္းမ်ား ေပါေပါေလာေလာ တင္သြင္းျခင္း
နင္ဂ်ာဝတ္စံု
မရွိေသးပါ။ ေပါက္ေဖာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ဗိုလ္ေနဝင္း
ခၽြတ္လိုက္ေတာ့မွ လူေခ်ာ လူလွမ်ားျဖစ္ေန
တိ႔ု သိပ္အဆင္မေျပၾကေသး။ ကၽြန္ေတာ္သံုးစဲြ
ေခါင္းစြပ္
အမည္း၊
ေျပာင္း ေအာက္
အမည္း၊
အေပၚ
ဘယ္ေတာ့မွ အမည္း၊
71 သည့္
Topaz သည္ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံမွ ထုတ္
လုပ္ၿပီး မည္သို႔မည္ပံု ေရာက္ရွိ လာသည္ မသိပါ။
သို႔ရာတြင္
သံုးစဲရ ြ သည္မွာ
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္သည့္
တိုင္ေအာင္
သံေခ်းတက္ျခင္းမရွိ။
အသြားကလဲ ထက္မွ
ထက္၊
ေနာက္ပိုင္းတြင္
မ်ား
ျမန္မာျပည္တြင္
ယခု
အခ်ိန္တိုင္ေအာင္
လံုးဝ
ႏွစ္ဦးသား
လဖက္ရည္ဆိုင္
သြားၾကပါသည္။သူ႔ကိုျမင္ရသည္မွာႏြမ္းဖတ္ ေနသည့္ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္က ရတာလဲ
ပင္ပန္းလိုက္တာကြာ”
ဆိုေသာအခါ သူက
ဟု
“သူငယ္ခ်င္းေရ
တိ႔ု
မရွိသေလာက္ပင္။
အခု
ထိုပစၥည္းမ်ိဳးကို
ငါ
ခဲစ ြ ိတ္ခန္းထဲက
ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်တာတဲ့၊ သားအိမ္တစ္ခုလံုး
တပည့္မေဟာင္း
မနည္း
တစ္ေယာက္ကို ကိုယ္ဝန္ႀကီးႏွင့္ ေတြ႕သည့္
တယ္”
အတြက္ “သမီး ဘယ္သြားမလို႔လဲ”ဲ ဟု ေမး
မွာ
လိုက္သည့္ အခါ တပည့္မကေလးက
မရွိေတာ့ေခ်။
“OG
“ေကာင္းတာေပါ့၊ ကိုယ့္ရင္ေသြးကိစၥပဲ”
ထြက္လာတာ၊
တုတ္နဲ႔ထိုးထားတာ
စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာပဲ၊
အသက္ရွင္ေအာင္ ဟု
လုပ္ခဲ့ရ
ေျပာေသာအခါ
ေျပာစရာစကား
သြားျပမလို႔ပါ” ဟုျပန္ေျဖပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္
ကၽြန္ေတာ့္ တစ္ခြန္းမွပင္
တစ္ေန႔ေသာအခါ ၏ခ်ိဳင္းၾကားတြင္
ကၽြန္ေတာ္
ကိႏၷရာ
အနာေပါက္
ဟု ေျပာလိုက္ေသာအခါ သူမက “ ေကာင္း
သည့္အတြက္
တယ္ဆရာေရ ပိုက္ဆံ၊ ပိုက္ဆံ” ဟု ျပန္ေျဖပါ
ကာ
သည္။
သူငယ္ခ်င္းဆရာဝန္တစ္ေယာက္၏
ကုန္ထိုက္ရင္
“မင္းျမင္
ႏိုင္ငံကေတာ့ကြာ စိတ္ညစ္စရာ ေတြပဲေဟ့၊
တစ္ေန႔တြင္
“ဟဲ့
ေရာက္
ဂ်ာမဏီလုပ္ပစၥည္း
လြမ္း ေနရပါသည္။
က
သို႔
ပိုက္ဆံဆိုတာ
ကုန္သင့္
ကုန္ရမွာေပါ့ဟ”
ဟုေျပာ
လက္ႏွစ္ဖက္ကို
ေျမွာက္ကာ
ခန္းေရွ႕သိ႔ု
ေျမွာက္
သြားေနရပါသည္။
ေရာက္ေသာအခါ
ေဆး သူကေဆး
လိုက္သည့္အခါ သူမက “ဆရာကလဲ ဘာမွ
ခန္းအဝမွေန၍
မသိပဲ
တာလဲ၊ လာခဲ့အုန္း” ဟု လွမ္းေခၚ သည့္
ေျပာေနျပန္ပါၿပီ၊
အခုခ်ိန္းတာက
“ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ဘာျဖစ္
ဆရာေရ ခဲဖ ြ ို႔ကိစၥ ခဲဖ ြ ို႔ကိစၥ၊ သမီးကို ဆရာမက
အတြက္
ဗိုက္ခေ ဲြ မြးရမယ္တဲ့၊ သမီးမွာ ဘာေရာဂါအခံမွ
လိုက္ပါသည္။
မရွိပဲနဲ႔၊ ဗိုက္ခခ ဲြ က သိန္းခ်ီၿပီး ကုန္ရအုံးမယ္၊
ကို ျမင္ေသာအခါ သူက
စိတ္ညစ္လိုက္တာ
ဟုေျပာသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ “ေက်းဇူး
ဆရာရယ္”
ဟူ၍
ဆိုေလသူတစ္ဦးအား ေတြ႕ခဲ့ဖူးပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းဆရာဝန္ႀကီးႏွင့္ ေသာအခါ
သူက
လဖက္ရည္ဆိုင္
ရေအာင္ဟုေခၚသည့္အတြက္
ေဆးခန္း
အတြင္းသို႔
ကၽြန္ေတာ့္
ဝင္ အနာ
“ကဲ ခဲမ ြ ယ္”
တင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား၊ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ ေဆး ေတြ႕
ဖက္ဝင္တယ္တဲ့၊
သြား
ပဲ
ကၽြန္ေတာ္တို႔
ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔
ေျဖရွင္းပါ့မယ္ဆရာရယ္”
ဟု
ေျပာရင္း
အလ်င္အျမန္ သုတ္ေျခတင္ရပါသည္။
'ku©onfpmpk
72
သြားေလသူ
ဗိုလ္ေနဝင္းေခတ္ကို
ႏိုင္ငံတကာႏွင့္
ရင္ေပါင္တန္း
ႏိုင္ရန္
ႀကိဳးစားေနသည္ဟု
ယံုၾကည္
ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ပိုင္းခဲပ ြ ါသည္။ ပထမအပိုင္းကို
အစြမ္းကုန္
၁၉၆၂-၁၉၇၄
ကာလႏွင့္
ဒုတိယအပိုင္းကို
ပါသည္။ ယေန႔ (၁၃.၁.၂ဝ၁၂) တြင္ စစ္ဖက္မွ
၁၉၇၄-၁၉၈၈
ကာလဟူ၍
ခဲျြ ခားမိပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔၏
လူငယ္ဘဝ
ဗိုလ္ေနဝင္း၏
ဒုတိယကာလျဖစ္သည္။
ထိုအခ်ိန္က
ခါးပိုက္ႏိႈက္
သည္ လြန္စြာေပါ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔၊ အဝင္
ဗိုလ္မွဴးႀကီးစန္းပြင့္
ရွမ္းေခါင္းေဆာင္
အပါ
ခြန္ထြန္းဦး၊
၈၈
မ်ိဳးဆက္မွ မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားကို
လႊတ္ေပးလိုက္သည္ဟု
မ်ားပါသည္။ ခါးပိုက္ႏိႈက္တို႔၏ လက္ထဲတြင္
ၾကားရသည့္အတြက္
အစိုးရအသစ္
ဘလိပ္
ပိုမိုယံုၾကည္မိပါသည္။
ဓားထက္ပိုင္းက်ိဳး
သို႔မဟုတ္
ပိုက္ဆံအေႂကြတစ္ေစ့ကို ထက္ေအာင္ ေသြး ၍
ကိုင္ထားၾကပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔၏
အေပၚ
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္
အခြင့္အေရး
အေပၚယံ ေရႊမႈန္က်ဲၿပီး အတြင္း၌ ေနာက္ေခ်း
ရသည္ႏွင့္၊ ျမန္လိုက္သည့္လက္မ်ား၊ ပိုက္ဆံ
ခံထားေသာ ကိစၥရပ္မ်ား မ်ားစြာရွိေနပါသည္။
အိတ္၊ လက္ဆအ ဲြ ိတ္၊ အက်ႌအိတ္၊ ဘယ္လို
ပညာေရးဆိုလွ်င္
အိတ္မ်ိဳးလာမလဲ၊ ခဲၿြ ပီးသား။ ေျပာခ်င္တာက
စဥ္းစားၿပီး
ခါးပိုက္ႏိႈက္မ်ားလည္း
က်န္းမာေရးဆိုလွ်င္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ အထိ
ဘလိပ္ဓားအကိုင္
ကၽြမ္းက်င္လွပါေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔
မူလတန္းအထိဆင္း၍ ျပဳျပင္
ဆင္းၿပီးစဥ္းစား၍
လူငယ္ဘဝတြင္
ရမည္ျဖစ္သလို
ျပဳျပင္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလြန္းေသာေၾကာင့္
သားသမီး
သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း တင္စားေျပာ ဆိုေလ့
မေမြးဖြားလိုေသာ
ရွိေသာ စကားတစ္ခြန္း ရွိပါသည္။ ယင္းမွာ
ပါသည္။ႏိုင္ငံေတာ္မွက်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္
‘ပါးပါးမလွီးန’ဲ႔
မႈ
ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။
တစ္ဦးႏွင့္
လြန္စြာ
ျပည္သူမ်ား
အားနည္းမႈေၾကာင့္
မ်ားစြာရွိ မေသသင့္
တစ္ဦးကပ္ဖိုးကပ္ဖဲ့လုပ္ ေသာအခါ ေျပာေလ့
ပဲေသၾကရသူ
ရွိပါသည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ေရာက္ေနေသာ
တရားမဝင္ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်မႈေၾကာင့္
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သည္သူ႔တစ္ေယာက္
မွ လြတ္ေျမာက္ သြားေသာ္ လည္း မိသားစု၏
စာသာ
စီးပြားေရး
လဖက္ရည္ဖိုး
ထည့္လာေလ့ရွိၿပီး
တစ္ဝိုင္းစာ ဘယ္ေတာ့မွ ရွင္းေပးေလ့မရွိေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔အား ကြယ္ရာတြင္ ‘ဘလိပ္ ဓား’ဟု အမည္ေျပာင္ေပးထားပါ သည္။ ယေန႔
မူသစ္မ်ား
အေျခအေန
ရွိေနသည့္အျပင္ ေသရြာ
လြန္မင္းစြာဆိုးရြား
သြားသူမ်ား၊ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ ေဆးမ်ား ေသာက္ ေသာ္လည္း
ကိုယ္ဝန္
ပ်က္က်မသြားပဲ
မစြမ္းမသန္ ေမြးဖြား လာသူမ်ားမွာလည္း မေရ
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္
လူေဟာင္းမ်ားျဖင့္ပင္
မ်ားစြာ
ခ်ကာ
မတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွပါသည္။ ထိုသ႔ျို ဖစ္ေနျခင္းသည္
တနည္းအားျဖင့္
73 လူသားအရင္းအျမစ္ ဆံုး႐ံႈးျခင္း မည္ေပသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာ အမည္ခံ
နင္ဂ်ာ
က်န္းမာေရး
ဆရာဝန္၊
ဆရာမ
ဓားသမားမ်ား၏ေဘး၊
ဝန္ထမ္းအမည္ခံ
ဓားသမားမ်ား၏ေဘး၊
ဘလိပ္
ေငြေၾကးမျပည့္စံု၍
ၾကေတာ့သည္။
ရထားေပၚသို႔
အတင္းတိုးေဝွ႔လ်က္
သူ႔ထက္ငါ
တက္ၾကေတာ့သည္။
“နင့္အထုပ္ႀကီး ျမန္ျမန္တင္စမ္း ..တကတည္း ဟာ …လူေတြဒီေလာက္မ်ားတာကို အထုပ္ ႀကီး ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔နဲ႔”
“ဘာသိလို႔လဲ
တုတ္သမားမ်ား၏ ေမႊေႏွာက္ဖ်က္ခ်မႈ ေဘး
အေဒၚရဲ႕…အေျခအေနေကာင္းရင္
စသည့္ေဘးဆိုးမ်ားမွ
အေျခခ်ရမွာ အေဒၚကေကာ လာလို႔ ဒီခရီးကို
ကင္းေဝးေအာင္
ဟိုမွာ
အစြမ္းကုန္ ေဆာင္ရြက္ေပး ၾကပါရန္ ေလး
လိုက္လာတာလဲ”
စားစြာေမတၱာရပ္ခံပါေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပ
သင့္တဲ့အရပ္၊ ငါ့တသက္ေနလာခဲ့တာ စိိတ္
အပ္ပါ သည္။
ခ်မ္းသာရတဲ့ရက္ သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း) ၁၃.၁.၂ဝ၁၂
ဒါေၾကာင့္
“ဟဲ့ဒီအရပ္က လူမေန တစ္ရက္
မွမရွိဘူး၊
ယူလာစရာလဲ
အဝတ္တစ္ထည္
ဘာမွမရွိဘူး၊
ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔
ကိုစမွာ…ဟိုေရာက္ရင္ေကာ ပါ့မလား”
ဘဝသစ္ အဆင္ေျပ
ဟူေသာအသံသည္
မဝင့္မရဲ
မယံုမရဲႏွင့္ ထြက္လာသည္။ “ေဟ့့ ေနာက္မွာ လူမူေရး
ေရွ႕မွာပိတ္မေနၾကပါနဲ႔…
လူေတြ
တအားတိုးေနတာ.
နားလည္ၾကပါအုန္း၊
လူေတြက
လဲ စုတ္ျပတ္ နံေစာ္ေနတာဘဲ” “ေအာင္မယ္ သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)
လူပါးဝလိ႔၊ု ဒီခရီးကို နင္တို႔လို တကိုယ္ေကာင္း သမားေတြလိုက္ဖို႔ေတာင္မတန္ဘူး ေသနာရဲ႕၊ ဒီၤအရပ္မွာဘဲ
နင့္အေဖ
လုပ္လ႔ရ ို မယ္၊ နင့္စ႐ိုက္ကို “လာၾကေဟ့..လာၾက.. ထြက္ေတာ့မယ္” ဘူတာတစ္ခုလံုး
ဟူေသာအသံမ်ားေၾကာင့္ တဝုန္းဝုန္းျဖစ္သြား
သည္။မ်ားျပားလွစြာေသာ ကိုယ့္အထုပ္
ရထား
ကိုယ္ဆ၍ ြဲ
ေလ
လူေတြက
တိုး
ျပင္ရင္ျပင္ နင့္ကို
အေကာင္ရဲ႕”
လူစြာ
စီးၿပီၤိဆိုမွေတာ့ မျပင္ရင္
ဟိုက
အေရခြံခြာလိမ့္မယ္
ဟုဆိုေသာ
ဟဲ့
ရန္ေထာင္သံလဲ
ၾကားရပါသည္။
လူအုပ္ႀကီးသည္ အတင္း
ဒီရထား
အားကိုးနဲ႔
သြားဖို႔
“ေတာ္ၾကပါ..ေတာ္ၾကပါ
ဒီခရီး
ဘယ္ေလာက္ေတာင္
ေစာင့္
'ku©onfpmpk
74
ရတယ္ဆိုတာ၊ စိတ္ရွည္ရွည္ ထားၾကမွေပါ့၊ သည္းခံၾကမွေပါ့”
ဟုဆိုေသာ
ပံုစံျဖန္ေျဖေရးသမား
လူရည္သန္႔
တစ္ေယာက္
စကားသံေၾကာင့္
၏
လူႀကီးပိုင္းထဲမွ
တစ္ေယာက္က
သလိုမ်က္ႏွာလႊဲေနလိုက္ၾက ေတာ့သည္။
“ေဟ့
အခုေျပာတဲ့
ထိုစဥ္
“အား..နာလိုက္တာ”
ဟူေသာအသံႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းပင္ “ေဆာရီး ဗ်ာ
ေဆာရီး
မေတာ္လို႔ေနာ္”
တာေနာက္ထား၊
“မေတာ္
ဖိနပ္ျပတ္သြားဘီ၊
ေန႔
ပုဂၢိဳလ္ေလးကို ေတြ႕ဖူးသလားလို႔ “ ထိုအခါ
သြင္းနဲ႔ဝယ္ထားရတဲ့ ဖိနပ္ကေလး သြားပါ ဘီ”
လူလတ္ပိုင္း အရြယ္တစ္ေယာက္က
“သူ႔ကို
ဆိုေသာ ႏြမ္းဖတ္ဖတ္ ဝတ္စံုကေလးကိုသာ
အထင္မႀကီးၾကနဲ႔
ဝတ္ဆင္ထား ရရွာသည့္ မိန္းကေလးငယ္၏
ကၽြန္ေတာ္သိတယ္၊
သတိထားၿပီးေနၾက.. အဲဒီေကာင္ ခါးပိုက္ႏိႈက္၊
ငိုမဲ့မဲ့မ်က္ႏွာကေလးႏွင့္
လူပံုကိုၾကည့္လိုက္ရင္မန္ေနဂ်ာလိုလို၊ အရာရွိ
ကေလးကို ၾကားရၿပီးေနာက္ တဆက္တည္း
လိုလို၊ဟိုမွာဟိုမွာအထုပ္နဲ႔
ပင္ “ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ…ဟို,ဟို ဘူတာ
ေကာင္မေလးနား
ကပ္သြားဘီ၊ေကာင္မေလးေတာ့ဒုကၡပဲဗ်ိဳ႕”
“
အဆံုးေရာက္ရင္
သနားစရာ
ကၽြန္ေတာ္
ဒါဆို တို႔ေတြ သတိထား ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး အမိ
ပါ႔မယ္…ကတိေပးပါတယ္ဗ်ာ”
ဖမ္းရေအာင္”
“မလုပ္နဲ႔
လူႀကီးတစ္ေယာက္က
ဒီအေကာင္ေတြက
အဖမ္းခံရလည္း
ပဲ
ၿပီးရင္
မလုပ္နဲ႔၊
ယံုၾကည္ခ်က္
ခဏ
အက်ဥ္းသမား
တစ္ေယာက္
လႊတ္
လူမ်ိဳးေတြကို
ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး
လႊတ္ေပး
သူတို႔ကို
အဖမ္းခံ
လိုက္တာ၊
တာနဲ႔
သူတို႔လို
“ေဟ့လူ ယံုရမွာလား၊ ရင္
ျပန္ဝယ္ေပး ထိုအခါ
ဝင္၍
ေနပါအုန္း
အသံ
ေျပာသည္မွာ ခင္ဗ်ားကတိ္က
စစ္ဖက္က ေပးတဲ့ကတိမ်ိဳးဆို
တို႔က
သိပ္ယံုခ်င္တာမဟုတ္ဘူး၊
ကေလးမ ဖိနပ္ဖိုးကို အခုပဲ ေလ်ာ္ေပးလိုက္ “ “ကၽြန္ေတာ္
,
ကၽြန္ေတာ္
စစ္ဖက္က
ရေအာင္လုပ္တဲ့သူကို မွတ္ထားၿပီး ေထာင္က
မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊
လြတ္တာနဲ႔ဒုကၡေပးတာ” “ဟုတ္ရဲ႕လားဗ်ာ”
လိုက္ပါဘီ၊ ဒါေၾကာင့္ နဲနဲေတာ့ ယံုေပးပါဗ်ာ၊
“ဟုတ္,
ဟုတ္နဲ႔
ေတာင္ေနေသးတယ္….
ကၽြန္ေတာ့္
သူငယ္ခ်င္း
ၿငိဳးထားၿပီး
ေထာင္က ထြက္တာနဲ႔ ဓားနဲ႔
ထိုးလိုက္တာ
တစ္ေယာက္ကို
ပြခ ဲ ်င္းၿပီးကို
အခု ကၽြန္ေတာ့္ ေသတၱာေတြက တပည့္ေတြနဲ႔ ပါသြားလို႔ပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ဆက္ ေလ်ာ္မွာ ပါဗ်ာ”။
ေသေရာဗ်ာ”
“ဒီမွာ…ေဘးနားမွာကပ္ၿပီးထိုင္ပါရေ
ဟုဆိုၿပီး သတင္းစာရွင္းလင္းပြလ ဲ ုပ္သူေၾကာင့္
စေနာ္”
သည္အရပ္ေဒသ၌အေၾကာက္တရား၏ဖိႏွိပ္မူ
မႀကီးပါလား၊
ကိုနဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ႀကံဳေတြ႔ဖူးေသာအမ်ိဳး
တာ”
ေကာင္းသားမ်ားအားလံုး
ကိုယ္ႏွင့္
မဆိုင္
တိုက္ပံုေျပာင္းဝတ္
“ရပါတယ္ ထိုင္ပါ” “ဟာ, ဆရာ ေတြ႔ရတာ
“မင္းက
ဆရာမႀကီးကလဲ
ဝမ္းသာလိုက္
ဘယ္သူလဲ”
“ဟာ
ကၽြန္ေတာ္ ဝင္းသိန္းေလ၊
75 အင္းေလ
ႏွစ္ေတြေတာင္
ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ဆိုေတာ့”
ၾကာမွပဲ၊
ေျမးတစ္ေယာက္ရေနၿပီ
“ဟဲ့,
ကားပြစ ဲ ား
လုပ္တဲ့
ဝင္းသိန္းလား
အရင္က
လုပ္တယ္ေလ”
“ဟုတ္တာေပါ့, ဆရာမႀကီး
ရယ္
ေက်ာင္းဆရာ
ေခတ္ကေျပာင္းသြားေတာ့
ဘာလုပ္
စားရမလဲေတာင္မသိေတာ့ဘူး၊ အရင္ကေတာ့ ေလနဲ႔ပဲ
ရင္းၿပီး
လုပ္စားေနတဲ့သူဆိုေတာ့၊
ၾကားထဲတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္ ေတာ့မတတ္ျဖစ္ ေနပါၿပီ။
ရထားေပၚတြင္
လူမ်ားမဆန္႔
မၿပဲ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေမွ်ာ္လင့္တုန္း ေက်ာ့ဆံုးလဲ လာေခ်ၿပီ။ “ေခါင္းတြလ ဲ ာခ်ိတ္ေတာ့မယ္ေဟ့ ဒီတခါေတာ့ တကယ္ထြက္ ပဟ” “အတင္း မတိုးၾကပါနဲ႔”
“တိုးမွာပဲေဟ့
ဦးဦးဖ်ားဖ်ား
ဒီရထားနဲ႔လိုက္မွဟိုမွာ ေနရာ ေကာင္းေကာင္း
အခုဘာမွလုပ္မစား တတ္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္
ရမွာ”
သားမက္ကေလးကဒီရထားနဲ႔လိုက္၊ဟိုေရာက္
“အဖိုးႀကီးေတြဘာလုပ္ေနတာလဲ”
လိ႔ု
သူတို႔ဆရာတပည့္
တာေဟ့, မင္းတို႔ေလာက္ေတာ့ ပ်င္းေတာင္
ကိုေခၚလိုက္၊သူတို႔လိုက္လာၿပီးကုမၸဏီေထာင္
ပ်င္းေသးတယ္၊ ငါတို႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္က
မယ္၊
႐ုပ္ရွင္႐ံုေတြမွာ
ဂြင္ေကာင္းရင္ အေျခအေန
သြားၾကည့္ဆိုၿပီး
စရိတ္ေပးလႊတ္လိုက္လို႔”
“ေနပါအုန္း
သားမက္က ဘာလုပ္တာမို႔္လ႔လ ို ဲ”
“သူက
“ျမန္ျမန္တက္”
“တိုးသာတိုး” “တိုးေန
တိုးေဝွ႔ၾကည့္လာတဲ့သူေတြ
ပါကြ”။“ဟိုမွာအလန္းေလးေတြေဟ့”
“ဒီလူ
အုပ္နဲ႔ ဒုကၡေရာက္ ေတာ့မယ္” “မင္းကလဲ
တိုင္းအဆင့္ အရာရွိႀကီးရဲ႕ တူရ႕ဲ တပည့္ပါ…
တံုးလိုက္တာ
အဲဒိ အရာရွိႀကီးက ဟိုဘက္ေခတ္ တုန္းကလဲ
မင္းသမီးေတြနဲ႔ေမာ္ဒယ္ေတြေလရထားတြဲ
သူ႔ရဲ႕တိုင္းမွာအႀကီးဆံုးပဲ၊အခု ေပါင္းလိုက္ေတာ့လဲ ပါအုန္း
ေခါင္းေပါင္း
သူပဲအႀကီးဆံုး၊
ဆရာမႀကီး
ကေကာ
ေန
ဘာသြား
လုပ္မလို႔လဲ၊ ဒီေလာက္လူေတြ က်ပ္ညပ္ေနတဲ့
ေတြထဲ
လိုက္ရတာေတာင္
ေက်ုးဇူးေတြ
အတင္းတိုး
ဝင္မယ္ထင္
လိ႔လ ု ား ေဝးေသး ဂါတ္ဗိုလ္ႀကီးကို အေစာႀကီး ကတည္းက
ကပ္ၿပီးသား၊
ဂါတ္ဗိုလ္တန ြဲ ဲ႔
လိုက္လိမ့္မယ္” ။
ရထားနဲ႔ လိုက္ရေအာင္” “သားရယ္ ဒီရထားနဲ႔ ဒီခရီးကို
ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ပါအုန္း
လည္ပင္းတြင္ ဆြႀဲ ကိဳး၊
လက္မွာေရႊ
ႀကီးမားသည့္ ဟန္းခ်ိန္း၊
ေ႐ႊ
ေက်ာက္
အထပ္ထပ္တင္ေနရတာခရီးဆံုးေရာက္ေတာ့
စိမ္းလက္စြပ္၊ ပတၱျမားလက္စြပ္၊ အျပဴးသား
မွ
ဆင္ယင္ ထားၿပီး တပည့္မ်ားၿခံရံထားသည့္
ေသေတာ့လဲ
အေသေျဖာင့္
တာေပါ့၊
ဒီိအရပ္မွာကေသရတာေတာင္ အေသေျဖာင့္
အသားအေရ
ႏုဖတ္ေနသည့္
ဗိုက္႐ႊဲ႐ႊဲ
တာ
ပုဂၢိဳလ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးတစ္ဦးသည္
ေခၽြးဒီးဒီး
မဟုတ္ဘူး၊
မင္းလဲ
သိရဲ႕သားနဲ႔”။
ခရီးသြားမ်ား ကလဲ မ်ားသထက္မ်ားလာပါၿပီ။ ဘူတာႀကီးသည္လည္း လူအုပ္ႀကီး
က်ေနသည့္ ထားသည့္
မ်က္ႏွာအား လက္ကိုင္ပုဝါႏွင့္
ေရေမႊးဆြတ္ သုတ္ရင္း
'ku©onfpmpk
76
“အိုက္လိုက္တာကြာ ေခၽြးေတြလဲ ေရခ်ိဳးထား တာၾကေနတာပဲ” မလွမ္းမကမ္းမွ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက
ထိုအခါ
သူႏွင့္
ပါလာေသာ
သူ၏
ေလး
ရတာနဲ႔
ေက်ာက္ခ်ၿပီး
ထိုင္ေန
လိုက္တာ၊ ကိုယ္ေလး တိမ္းေပးလိုက္တာနဲ႔ ဘာျဖစ္သြားမွာ မို႔လို႔လဲဗ်ာ” ။
“မင္းက အဲယားကြန္း
ထိုစဥ္မွာပင္ ရထားတြမ ဲ ်ားႏွင့္ ေခါင္း
အခန္းထဲကေန ရွိသမွ် ေလာင္း ကစားဒိုင္
တြႀဲ ကီးခ်ိတ္ပါၿပီ။
လုပ္ေနတဲ့ေကာင္ပဲ၊
ဟိုမွာဒိုင္
ဆူညံလာပါသည္။“ျမန္ျမန္တက္ပါဟ ျမန္ျမန္”
သြားလုပ္အုန္းမလို႔ မဟုတ္လား”၊ “ေအးေလ
“ျပဴတင္းေပါက္က ေက်ာ္မတက္ပါနဲ႔” “မတက္
ဘာျဖစ္လဲ၊လူေတြအားလံုးလိုလို ေလာဘသား
လိ႔မ ု ျဖစ္လို႔ေဟ့” “လက္ကိုဆထ ြဲ ား ဆြထ ဲ ား”
ေတြပဲ
အခုလဲ
သူတို႔ေလာဘ
တက္ေလေလ
ငါတို႔အိုေကေလေလ၊ဟိုေရာက္ရင္ပိုေတာင္ ေကာင္းအုန္းမယ္ ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္
မယံုရင္ၾကည့္ေန” အသားအေရ
ေျခာက္
မ်ားဆူညံသထက္
“ၾကည့္စမ္းပါအုန္း လူေတြကို အံုခဲ ေနတာပဲ ဘယ္လိုလုပ္
။
လူသံ
ရထား
ရထားကဆန္႔မွာလ”ဲ
ေခါင္မိုးမွာလဲ
“ဟာ
လူေတြအျပည့္ပဲ”
“ဒုကၡပါပဲ
လူတကိုယ္စာေတာင္
မနည္း
ကပ္ကပ္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္သည္ ေလာင္း
လိုက္ရတ္
ေသတၱာႀကီးကို
အတင္း
ကစားဒိုင္လုပ္သူႏွင့္ အေပါင္းပါမ်ားကို စိတ္
ထိုးသြင္း ေန ရသလား ေအာက္မွာ လူေတြဟဲ့
မသက္မသာ
လူေတြ” “မေတာ္လို႔ေနာ္ ေဆာရီး ေဆာရီး”။
ၾကည့္ကာ
သူႏွင့္ပါလာသူထံ
အၾကည့္လႊဲလ်က္ “ခက္တယ္ဗ်ာ ျမန္မာျပည္ ရဲ႕လူ႔အဖြ႔အ ဲ စည္းကို ရမယ္၊
ဟိုနားနဲနဲ
အျမစ္ကေန
လွန္ျပစ္
ဒီနားနဲနဲ
မီးရထားဝန္ထမ္းႏွစ္ဦးလည္း လူအုပ္ႀကီးကို
ၾကည့္ရင္း
တပည့္ျဖစ္သူက
ေျပာင္း
“ဆရာ ဒီရထားအဆင္ေျပပါ႔မလား လမ္းမွာ
လို႔မျဖစ္ဘူး” ဟုဆိုေသာအခါ အတူ ပါလာ
တခုခုျဖစ္ရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲ” ဟုဆိုေသာအခါ
သူက “ေအးဗ်ာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူအခြင့္ အေရး
ဆရာျဖစ္သူက“မင္းအပူမပါ,ပါဘူး၊လိုက္ခ်င္
အတြက္
လိ႔ု လိုက္ၾကတာ လိုက္ပေလ့ေစ၊ တို႔အလုပ္က
အေရးဆိုတာေတြ
ဆက္လုပ္
ရအုန္းမယ္၊ျပည္သူေတြရဲ႕လူေနမႈဘဝျမွင့္တင္ ေပးဖို႔လည္း ရွိတယ္ဗ်”
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ “ေနပါအုန္းဗ်ာ
တာဝန္
လူေနမႈဘဝေတြ
ခရီးဆံုးေအာင္ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ အက်ယ္က
စီစဥ္ေပးလိုက္ဖို႔ပ”ဲ။ ျမန္မာျပည္က ကမာၻေပၚမွာ
သံလမ္း အက်ဥ္းဆံုး၊
ဘာေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတာက စိတ္ဓာတ္
ဘယ္ေလာက္ လူးလိုက္မလဲ၊ လမ္းမွာလိုက္မဲ့
ပိုင္းဆိုင္ရာ
သူေတြကလဲ
ျမင့္မားေအာင္
လုပ္ရအုန္း
အမ်ားႀကီး၊အေျခအေနမွန္ကို
မယ္လို႔ေျပာေနတာဗ်၊ခုပဲၾကည့္ေလရထားေပၚ
ဂါတ္ဗိုလ္ႀကီးသိရဲ႕လား”
မွာလူေတြကိုယ္ခ်င္းစာတရား ေလးနဲ႔ ေဖးေဖး
တကယ္ဆိုရင္ ဒီခရီးကို ထြက္ဖို႔ ေသေသ
မမဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ၊ထိုင္စရာ
ခ်ာခ်ာ ျပင္ဆင္ ထားရမွာ၊ ခုေတာ့ ထြက္ဟ,
ေနရာ
“သိမွာေပါ႔ကြ
77 ထြက္ဟ
ဆိုၿပီး
အာဏာပိုင္ေတြက
အခ်က္ေပးလိုက္ေရာ
တက္သုတ္႐ိုက္
လိုက္ရတာ၊
ဒီေလာက္ေတာ့
ရွိမွာေပါ႔
အရင္တစ္သုတ္က လူေတြကေတာ့ ရထားကို လည္း
ေသေသခ်ာခ်ာျပင္၊
လိုက္မဲ့သူကိုလည္း
အုပ္ႀကီးေဖ
ရထားနဲ႔
စစ္ၿပီး
ေ႐ြးထားတာ၊
က်န္ခဲ့မယ့္လူေတြအတြက္လဲ
အျပည့္အစံု
စီစဥ္ ထားတာ” “ဒါေတာ့ ဟုတ္တာေပါ႔ဗ်ာ သူတ႔က ို
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အသာစီးယူ
ႏို႔ဖုိးဒုကၡသည္စခန္းမွာအလုပ္လက္
ထားတာ”၊ “အခု အုပ္စုကေတာ့ ဘယ္သူ
မဲ့ ဘဝျဖင့္ အသက္ ရွင္ရပ္တည္ေန ရသည္မွာ
လိုက္လိုက္
မြန္းက်ပ္လြန္းလွသည္။ အမုိးမလံု ခေနာ္ခနဲ႔
ဆိုၿပီးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့
တလ
ၾကမ္း အတင္းလိုက္လာ တာကိုး၊ ျပင္ ဆင္ခ်ိန္
တဲအိမ္မွာ
ေနထုိင္ရင္း
ဘယ္ေလာက္ရလို႔လဲ” “ရပါတယ္ဗ်ာ ျပင္ဆင္
အတိတ္သုိ႔
တခါတရံနယ္ခ်ဲ႕
ခြင့္ကို ယူမွ မယူ တတ္တာ”
သလုိ၊ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမတြင္တာဝန္ထမ္း
မင္းက
ဘယ္ေလာက္
“ေဟ့ေကာင္ နားလည္လို႔လဲ၊
သြားစမ္း ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္” ။ ရထားမ်ားဆက္တိုက္
သြား
ေတြ႔ခဲ့
တတ္
ၾကံဳခဲ့ရသည့္
အျဖစ္အပ်က္တုိ႔သည္ အမွတ္တမဲ့မွ အမွတ္
ျမန္မာျပည္၏ ဒီမိုကေရစီ ဘူတာ ႀကီးသိ႔ု
ေဆာင္ခဲ့စဥ္က
အေတြးတုိ႔သည္
တရအျဖစ္ ျပန္လည္ ေပၚ လာတတ္သည္။
ထြက္ခြာလာ
လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးကာလ
ၾကပါၿပီ။ ရထားစီးလာ၊ မိတ္သဟာ၊ က်န္းမာ
တြင္ မိသားစု ကုိယ္ပုိင္ဘဝေတြကုိ နားမလည္
ခ်မ္းသာၾကပါေစ။အႏၱရာယ္ကင္း၊
ခဲ့။ေတာ္လွန္ေရး
ေဘးမ်ား
ရွင္း၊ ဘဝေတြလဲ လင္းပါေစ။ လူအခ်င္းခ်င္း၊
ခဲ့ေသာ
လွည့္ပတ္ျခင္း၊ ကင္းေဝးၾက ပါေစ။
မွ
သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း) ၂၅.၁.၂ဝ၁၂
အတၱတစ္ခုကုိသာ
က်ေနာ့္ကုိ
ေပးခဲ့ေသာ
ဆရာႀကီး
အျပံဳးေလးသည္
ဘဝတစ္သက္တာအတြက္
စဲက ြ ုိင္
ေက်ာ္ဝင္း က်ေနာ့္
အျမဲအမွတ္တရ
ရွိေနခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ့္ဘဝတြင္ ေတြ႔ၾကံဳဆံုစည္းခဲ့ ရေသာ ရဲေဘာ္ မိတ္ေဆြမ်ား၏ ႐ုပ္ပံုလႊာ တု႔သ ိ ည္ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ေနရာတက် ရွိေနခဲ့ ပါသည္။ထုိအထဲတြင္
ဆရာႀကီးေက်ာ္ဝင္းလဲ
အပါအဝင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဆရာႀကီး ေက်ာ္ဝင္း
'ku©onfpmpk
78
ဆုိသူမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အထင္ကရ ေနရာ
လုပ္ကုိင္ေပးျခင္း၊
တစ္ခုျဖစ္ေသာ သာယာဝတီ၊ သံုးဆယ္ဘက္
တြင္လည္း အမ်ားသူငါကုိ ငဲ့ညွာ ေထာက္
မွျဖစ္ၿပီး ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလး ဘဝ
ထားၿပီး
တြင္မိဘမ်ားမွာအလြန္ခ်ဳိ႕တဲ့
ရဲေဘာ္မ်ား ကုိသာ ဦးစားေပးေလ့ရွိသည္။
ေက်ာင္းစာကုိ
ေသာေၾကာင့္
ေကာင္းစြာ
အစားအေသာက္
အေရးၾကံဳတုိင္း
မသင္ၾကား
အရာ
အငတ္ခံကာ
ေနာက္တန္းျပန္၍မိသားစုႏွင့္
ေန
ႏိုင္ခဲ့။ ေသစာရွင္စာ ဖတ္ႏိုင္ ေလာက္ ကုိပင္
လွ်င္လည္း မိသားစုအေပၚတြင္ အိမ္ေထာင္
မတတ္ေျမာက္ခဲ့ပါ။ အသက္အရြယ္ ေလးရလုိ႔
ဦးစီးေကာင္းတစ္ဦး ပီသရံုတင္မက သမီးေလး
လူလားေျမာက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့
ကုိလည္း အလြန္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးကာ တယုတယ
စစ္အစုိးရ၏
မတရားဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကုိ မခံမရပ္ ႏိုင္ျဖစ္ကာ
အျမဲေထြးေပြ႔လ်က္
သမုိင္းေပး
ထုိအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ပင္ ဆရာႀကီးေက်ာ္ဝင္း
ရန္အတြက္
တာဝန္တစ္ခုကုိ
ထမ္းေဆာင္
ေတာ္လွန္ေရး
နယ္ေျမသုိ႔
ဝင္ေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ကုိ
ေတြ႔ရတတ္သည္။
ရဲေဘာ္တုိင္းက
ခ်စ္ခင္ေလးစား
ၾကျခင္း ျဖစ္မည္ထင္သည္။
ဆရာႀကီးေက်ာ္ဝင္း၏
မွာ
တစ္ေန႔တပ္ထဲတြင္ ေသာက္သံုးေရ
၅ ေပ ၄ လက္မ ခန္႔ ရွိၿပီး ပိန္ပိန္ပါးပါး အသား
ကုန္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဆရာႀကီးေက်ာ္ဝင္း
မည္းမည္းႏွင့္ အညာသားဟန္ အျပည့္ရွိသည္။
သည္
အဝတ္အစားဝတ္ဆင္ရာမွာေတာ့
လြယ္ရင္း
သပ္ရပ္
အရပ္
အလြန္
ေသခ်ာလြန္းသည္။
ေအေက-၄၇ကုိ
ေနာက္ေက်ာမွာ
ဝါးဘူးႏွစ္လံုးကုိထမ္းကာ
ဘာမွ
ယူနီေဖာင္း
မေျပာပဲ ေရခပ္ဆိပ္သုိ႔တစ္ဦးတည္း ဆင္းသြား
ဝတ္သည့္ အခါမွာ လည္း ထုိနည္းအတုိင္းပင္၊
ပါသည္။ ေရခပ္ဆိပ္သည္ တပ္စခန္း ကုန္းမွ
ၾကည့္၍
သူ၏
ဆင္းလွ်င္ မိနစ္၂ဝ ခန္႔သြားရၿပီး ေရ ထမ္း
ထူးျခားခ်က္မွာ ရန္သူကုိ ရန္သူလုိျမင္တတ္
၍ ျပန္တက္လာလွ်င္ ၄၅ မိနစ္ခန္႔ ၾကာတတ္
သည္၊ ရန္ - ငါစည္းျပတ္သည္။ သတၱိအရာ
ပါသည္။
တြင္လည္း
သြားၿပီးေနာက္ နာရီဝက္ခန္႔ အၾကာတြင္ ေရ
အလြန္ခန္႔ျငားသည္။
ေခသူမဟုတ္၊
တုိက္ပတ ဲြ ုိင္း
ဆရာႀကီးေက်ာ္ဝင္း
ေရခပ္ဆင္း
တြင္ ေနာက္ဆုတ္သည္ဟူ၍မရွိ။ မျဖစ္မေန
ခပ္ဆိပ္ဖက္မွ
ဆုတ္ခြာခုိင္းမွသာ
ဆုတ္တတ္သူျဖစ္သည္။
လုိက္ရၿပီး အတဲလ ြ ုိက္ ပစ္ခတ္သံမ်ားကုိလည္း
ရဲေဘာ္မ်ားကုိ အထိအခိုက္အက်အဆံုး မခံ
ဆက္တုိက္ဆုိသလုိ ၾကားရပါသည္။ က်ေနာ္
လုိသူျဖစ္သည္။သူသာထိခိုက္အနစ္နာခံ
လည္းရဲေဘာ္မ်ားကုိစခန္းပတ္လည္
ေသနတ္သံ
တစ္ခ်က္ၾကား
ေနရာ
ေဆာင္ရြက္တတ္သူ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္
ယူေစၿပီး အေျခအေနကုိ အရပ္ရပ္ကုိ ေလ့လာ
ဒဏ္ရာမ်ားစြာႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးဖူးသူျဖစ္သည္။
ၾကည့္ပါသည္။ မၾကာမီ စခန္းျခံစည္း႐ုိးအတြင္း
တပ္တြင္းအလုပ္ဟူသမွ်ကုိ
သု႔ိ ဆရာႀကီးေက်ာ္ဝင္း အေမာတေကာျဖင့္
မညည္းမညဴ
79 ဝင္ေရာက္လာပါသည္။လက္ေမာင္းမွာ နတ္
ဒဏ္ရာရထားၿပီး
ေသြး
ေသ အလိမ္း
လိမ္း ျဖစ္ေနပါသည္။ ပါးစပ္မွလည္း “ေရခပ္ ဆိပ္တြင္
ရန္သူေခ်ာင္းပစ္တာ
ခံရသည္”
လက္ေမာင္းမွပတ္တီးကုိ
ျဖည္ၾကည့္လုိက္
ေသာအခါဒဏ္ရာတဝုိက္ယမ္း႐ုိက္ထားေသာ ေၾကာင့္ဝုိင္းေနၿပီးေရာင္ရမ္းေနသည္။
အကၤ်ီ
ႏွင့္ဒဏ္ရာအေနအထားတုိ႔ကုိ သံုးသပ္ျခင္းျဖင့္
ဟုေျပာေသာေၾကာင့္က်ေနာ္ လည္း ေရခပ္
သူ႔ကုိယ္သူ
ဆိပ္
သိလုိက္ရပါသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ဆရာႀကီး ေက်ာ္
တည္ရွိရာ
ေနရာသုိ႔
လက္နက္ႀကီး
ျပန္ပစ္ျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု
လက္နက္ငယ္တုိ႔ျဖင့္ ျပန္လည္ပစ္ခတ္ ေစခဲ့
ဝင္းကို
ပါသည္။အေျခအေနထူးျခားမလာ
ေသာ
ထည့္ထားလုိက္”
ေရခပ္
ဆရာႀကီးေက်ာ္ဝင္းမွက်ေနာ့္မ်က္ႏွာကုိ ေစ့ေစ့
ေၾကာင့္
ရဲေဘာ္
မ်ားႏွင့္အတူ
ေဆးထည့္ေပးၿပီး ဟု
ေျပာလုိက္ေသာအခါ
ဆိပ္သ႔ခ ုိ ်ဥ္းကပ္ ေရာက္ရွိ သြားခဲ့ပါ သည္။
ၾကည့္ၿပီး
ပတ္ဝန္းက်င္နယ္ေျမ
ခြင့္တင္မယ္လုပ္ေတာ့လည္း
အေန
အထားမ်ား
“အခ်ဳပ္ထဲ
“တပ္မွဴးရယ္
က်ေနာ္ျပန္ဖုိ႔ စစ္ေရးအေျခ
ကုိ ေသခ်ာစြာ ေလ့လာ ၾကည့္ မိေသာအခါ
အေနအရ ျပန္လုိ႔မရျဖစ္ေနတယ္။ ဒီၾကားထဲ
ရန္သူ႔လႈပ္ရွားမႈ တစ္စံုတစ္ ရာ မေတြ႔ရျခင္း၊
မေန႔က ရြာထဲကျပန္လာတဲ့ရဲေဘာ္ကုိ အိမ္က
သစ္ပင္သစ္ကုိင္းတုိ႔မွာလည္း
အေျခအေန ေမးၾကည့္လုိက္ေတာ့ သမီးေလး
ရွိေနျခင္းတုိ႔ကုိ ပစ္သည္
ပံုမွန္အတုိင္း
သံုးသပ္မိေသာအခါ
ဆုိသည္မွာ
ရန္သူ
မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း
က
အသဲအသန္ဖ်ားေနတယ္။
ညလားမသိဘူးတဲ့။
ေန႔လား
ဒီလုိအေျခအေန
ေတြ
သေဘာေပါက္၍ တပ္စခန္းေပၚသုိ႔ ျပန္လည္
ၾကားထဲမွာမြန္းက်ပ္လြန္းလုိ႔ဒဏ္ရာရရင္ေတာ့
တက္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။
အိမ္ျပန္ခြင့္ ရခ်ည္ရဲ႕လု႔ေ ိ တြးၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ ကုိ ျပန္ပစ္ဖုိ႔ ၾကံမိၾကံရာ ၾကံလုိက္မိတာပါ၊
ဆရာႀကီးေက်ာ္ဝင္းကုိေတာ့
ပတ္တီးစည္း
လ်က္ ႏွင့္ တပ္စခန္းေပၚတြင္ ေတြ႔လုိက္ ရပါ သည္။က်ေနာ္လဲ ေဒါသအေလ်ာက္ဆရာႀကီး ေက်ာ္ဝင္းကုိေခၚလုိက္ၿပီး လုိက္ရတဲ့
“မင္း
ယူနီေဖာင္းကုိျပန္
အပစ္ခံ ဝတ္ၾကည့္
လုိက္ပါဦး”ဟုေျပာလုိက္ပါသည္။ဆရာႀကီး
သာမန္အခ်ိန္ဆုိရင္
က်ေနာ့္ကုိယ္က်ေနာ္
ဘယ္ျပန္ပစ္ရဲပါ့မလဲဗ်ာ၊က်ေနာ့္မိသားစုကုိ ေတြ႔ ခ်င္လြန္းလုိ႔ အခုလုိလုပ္လုိက္မိတာပါ။ တပ္မွဴးသာ အျပစ္ကုိ
ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္ရင္ နားလည္ေပးပါဗ်ာ”ဟု
က်ေနာ့္ အားကုိး
တႀကီးေျပာလုိက္ေသာ စကားသည္ က်ေနာ့္
ေက်ာ္ဝင္းလည္း တုန္တုန္ရီရီျဖင့္ ယူနီေဖာင္း
ႏွလံုး အိမ္အတြင္း မီးစႏွင့္အထုိးခံ လုိက္ရ
ကုိ ျပန္လည္ဝတ္ဆင္လုိက္ပါသည္။ သူျပန္
သလုိက်င္ကနဲျဖစ္သြားရသည္။က်ေနာ္ ေခတၱ
လည္ဝတ္ဆင္လုိက္ေသာ ယူနီေဖာင္းမွ က်ည္ အဝင္အထြက္ လမ္းေၾကာင္းကုိလည္းေကာင္း၊
ေတြေဝသြားပါသည္။ ဆရာႀကီးေက်ာ္ဝင္းမွာ ႐ုိးသားလြန္းၿပီး အၿမဲ
'ku©onfpmpk အနစ္နာ
80
ခံတတ္သူျဖစ္သလုိ
မိသားစု၏
စာနာေထာက္ထားမႈျဖင့္ေနရာခ်ထား ေပးျခင္း
မျပည့္စံုေသာဘဝအခက္အခဲကုိ
ေျဖရွင္းေပး
ျဖစ္ၿပီး အိမ္ကေလးႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔မိသားစု၏
လုိေသာ ဆႏၵ လႊမ္းမုိးေနေသာေၾကာင့္ သာ
အနာဂတ္သည္ UN ၏ စီစဥ္ ဆံုးျဖတ္မႈ၌သာ
မလုပ္သင့္မလုပ္ထုိက္ေသာ
မူတည္ေနေတာ့သည္။ က်ေနာ္ စခန္း ထဲသုိ႔
မေန
ျပစ္မႈကုိ
က်ဴးလြန္လိုက္ေၾကာင္း
နားလည္
က်ေနာ္
ဝင္မလာမီ
၂
ႏွစ္ခန္႔က
ႀကိဳတင္ေဆာက္
လုိက္မိသည္။
လုပ္ထား ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ယခုအခ်ိန္ထိဆုိလွ်င္
သူ႔အျပစ္အားလံုးကုိ တာဝန္ယူ ေျဖရွင္းေပး
အိမ္ကေလး၏ သက္ တမ္းမွာ ၇ ႏွစ္ေက်ာ္ ၈
မည္ဟု ဆံုးျဖတ္လုိက္ၿပီး “ဆရာႀကီးေက်ာ္ဝင္း
ႏွစ္ အတြင္းေရာက္ရွိေနေပၿပီ။
ကုိ
သေဘာေပါက္
မျဖစ္
ခြင့္တစ္လ
ေပးမယ္
အိမ္မွာျပန္ေန”
ဟုေျပာလုိက္ေသာအခါသူ႔မ်က္ႏွာ ေတြ႔လုိက္ရေသာအျပံဳးသည္
ေပၚမွာ က်ေနာ့္ဘဝ
တြင္ အျမဲ အမွတ္ရစရာ အျပံဳးပန္းတစ္ပြင့္ အျဖစ္ ရင္မွာစဲၿြ ငိေစခဲ့ပါ ေတာ့သရည္။
ရာသီဥတုႏွိပ္စက္မႈဒဏ္ေၾကာင့္အိမ္ ကေလးမွာ
အေတာ္
ယိမ္းယုိင္ယုိယြင္း
ပ်က္စီးေနၿပီျဖစ္သည္။ ယခုႏွစ္ ေႏြရာသီမွာ အိမ္ကေလးကုိ
ျပန္ျပင္မေဆာက္လွ်င္မျဖစ္
ေတာ့။မိတ္ေဆြေဟာင္းတုိ႔အစား
အုပ္ႀကီးေဖ
သစ္တုိ႔ျဖင့္
အစားထုိးမည္
မိတ္ေဆြ
ဟုစိတ္ကူးကာ
မလံ႔တ ု လံု ဝါးၾကမ္းခင္းေပၚ ပက္လက္လွန္ရင္း အိမ္မုိးေပၚသုိ႔
႐ုတ္တရက္
အၾကည့္ေရာက္
သြားသည့္အခုိက္...“ေဟ့ေကာင္..ေဟ့ေကာင္ ..
မင္းၾကည့္တဲ့
မင္းငါတုိ႔နဲ႔
အၾကည့္က
မလုိတမာနဲ႔
လမ္းခဲဖ ြ ုိ႔ဆံုးျဖတ္ေတာ့မလ႔ုိလား၊
မင္းဒီအိမ္ေလးကုိ
ေရာက္လာလုိ႔မၾကာဘူး
ငါနဲ႔ ငါ့မိတ္ေဆြေတြက မင္းမိသားစုရဲ႕ ဒုကၡ
အုပ္ႀကီးေဖ
အခက္အခဲေတြကုိ
ကူညီေျဖရွင္း
ေပးခဲ့
တယ္ ေလကြာ” ဟုေျပာသျဖင့္ က်ေနာ္လည္း အားက်မခံ ဆုိသလုိပင္ .... “လမ္းေတာ့ဘယ္ခခ ဲြ ်င္ပါ့မလဲဗ်ာ..
ခ်ိန္မွစၿပီး
ႏို႔ဖုိးဒုကၡသည္စခန္းထဲ
ဝင္ေရာက္
က်ေနာ့္ဘဝတြင္
ပထမဦးဆံုး
ဒါေပမယ့္
ခင္ဗ်ားတုိ႔လည္း
အုိမင္းေန
ၿပီဆုိေတာ့ က်ေနာ့္မိသားစုကုိ လံုျခံဳမႈအျပည့္
အႀကိမ္ အိမ္ေလးတစ္လံုးကုိယာယီပုိင္ ဆုိင္
အဝမေပးႏိုင္ေတာ့ဘူးမုိ႔လား..
ခြင့္ရရွိခဲ့သည္။ထုိအိမ္ကေလးကုိ
“မင္းတုိ႔မိသားစု လံုလံုျခံဳျခံဳေနဖုိ႔ အေရး ေနပူ
UN
မွ
ဒါေၾကာင့္မုိ႔.”
81 မေရွာင္ မုိးရြာမေရွာင္ က်ရာေနရာက ငါတုိ႔ တာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္၊အခုေတာ့တတိယ ႏိုင္ငံ မွာေရာက္ေနတဲ့မင္းရဲ႕မိတ္ေဆြေတြကေငြပို႔
“ငါတုိ႔ကလူသားေတြအသံုးလုိတ့ဲ ေနရာ တုိင္းမွာ မညည္းမညဴ အျဖည့္ဆည္း ခံဘဝနဲ႔
ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး
ခံယူႏိုင္ၾက
ေပးမယ္ဆုိတာနဲ႔ မင္းစိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ငါတုိ႔နဲ႔
တယ္။ ေပးဆပ္ အနစ္နာခံရတာကုိပဲ ဝမ္းသာ
လမ္းခဲဖ ြ ုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္တာမုိ႔လား … ေနာင္တ
ဂုဏ္ယူတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ ဘာ
ဆုိတာေနာင္မွရတတ္တာမ်ဳိးမျဖစ္ ေစခ်င္ဘူး၊
အခြင့္အေရးမွလည္း မေတာင္းဆုိဘူး၊ အဲဒါ
မင္းတုိ႔မိတ္ေဆြေတြက ပံုျပင္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္
ငါတု႔ရ ိ ဲ႕ ရိုးသားတဲ့ဂုဏ္ျဒပ္ေတြေပါ့”
ခ်က္ ေတြ ေပးတတ္ၾကတယ္။ လက္ေတြ႔ ျဖစ္ မလာတဲ့အခါမွာမင္းပဲစိတ္ဆင္းရဲရမွာမုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ
စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။”
စကားကုိေခတၱရပ္နားၿပီး
အလုပ္
“မိတ္ေဆြ
ကမ္းျပင္ေပၚက
ထမည္
ျဖည္းျဖည္းထပါကြာ
..
မေတာ္တဆၾကမ္းေပါက္ကၽြံမွျဖင့္ ေတာင္မင္း
က်ေနာ့္ကုိ
ကုိ ေျမာက္မင္း မကယ္ႏိုင္ျဖစ္ေနအံုးမယ္၊ မင္း
မထီတရီ ျပံဳးေစ့ေစ့ ၾကည့္ေနရင္းမွ ...“ငါက
ဘဝကုိလည္း ငါစာနာနားလည္တယ္၊ ငါ့ဘဝ
လူေတြရဲ႕အေၾကာင္းကုိ
ကလည္း
သိေနၿပီ၊
အတၱေတြနဲ႔
သူက
က်ေနာ္
ေနာေက်ေအာင္ ဟန္လုပ္ေနၾကတာ၊
အျဖည့္ဆည္း
ခံရလြန္းလုိ႔
က်ဳိးေၾကေနၿပီ၊ ငါ မင္းတုိ႔ အတြက္ ေပးဆပ္
သစၥာမရွိဘူး၊ အာဏာရဖုိ႔ ေနရာဖုိ႔အတြက္ဆုိ
တာ အခြင့္အေရး တစ္ခုျပန္ရဖုိ႔
ရာသီအလုိက္ အေရာင္ေျပာင္းသြား တတ္ၾက
ခ်က္နဲ႔ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ မင္းသိေစခ်င္တယ္။
တယ္ဆုိတာ မင္းသတိမထား မိဘူးလား.. ေပး
တခါတရံ မင္းတုိ႔ လူသားေတြက မထင္ရင္
ဆပ္မႈထက္
မထင္သလုိ နင္းခ်င္နင္း ကန္ခ်င္ကန္ မေက်
ရယူပုိင္ဆုိင္လုိတဲ့
စိတ္ကပဲ
အႏိုင္ယူသြားတတ္ၾကသလုိ၊ကုိယ္က်င့္တရား ေတြကလည္း
အခုေတာ့
အေရာင္း
အဝယ္ေတြလုပ္ကုန္ၾကၿပီ။ အခ်ဳိ႕ဆုိရင္ ေနရာ တကာအသံေကာင္းဟစ္ရလြန္းလုိ႔အသံေတြ
ေမွ်ာ္လင့္
နပ္လုိ႔ လိမ္ခ်ဳိး၊ တံေတြးနဲ႔ လွမ္းေထြးေတာင္မွ အျပံဳးမပ်က္ေပးဆပ္ေနရတဲ့
ငါတုိ႔ဘဝေတြ
ကလည္းမင္းနဲ႔ထပ္တူထပ္မွ်မိတ္ေဆြ ေကာင္း ေတြပါပဲ”လုိ႔ေနာက္တဦးကဆုိလာ ျပန္သည္။
ေတာင္ျပာကုန္ၾကၿပီ၊သူတုိ႔ဘဝအတြက္ေတာ့
က်ေနာ္လည္း
သူတုိ႔နဲ႔
ဆက္ၿပီး
ဟစ္ႏိုင္မွ အက်ဳိးလုိ႔ ျမင္သြားလု႔ိ ထင္ပါရဲ႕..
အျငင္း မပြားလုိတာေၾကာင့္ အိမ္ေအာက္ကုိ
ထားပါေတာ့ အေယာင္ေဆာင္ေတြ မ်ားလြန္း
ဆင္းလာခဲ့မိသည့္အခ်ိန္တြင္.. “မင္း ငါတုိ႔နဲ႔
တဲ့
တကယ္
လူသားေတြထက္
ငါတုိ႔ဘဝေတြကမွ
ဂုဏ္သိကၡာအျပည့္ရွိ ပါေသးတယ္” “ခင္ဗ်ားဆုိလိုတဲ့ သေဘာက ဘာတုန္း”
ဂုဏ္သိကၡာရဲ႕
လမ္းခဲဖ ြ ုိ႔
ဆံုးျဖတ္လုိက္လုိ႔
စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္” ဟု ေျခက်င္းဝတ္ မွာပတ္တီးစီးထားသူတစ္ဦးက လုိက္သည္။
လွမ္းေျပာ
'ku©onfpmpk
82
“မင္းေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ စမ္းပါအံုး..
ငါတုိ႔က
ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔မွ
အလုပ္လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ပီတိကုိပဲ
ခ်ဳိျမိန္စြာ
ေပး ဆပ္ရတဲ့
ေသာက္သံုးေနရရင္
ဖဲြ႔ေနသလုိ က်ေနာ္လည္း သူတုိ႔နဲ႔ လမ္းမခဲလ ြ ုိ ပါ။ သုိ႔ေသာ္ ... သုိ႔ေသာ္ ... အိမ္ကေလးႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔ မိသားစု၏ အနာဂတ္မွာ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာမလဲ.. မေသခ်ာ မေရရာ..။
အရာရာၿပီးျပည့္စံုေနပါၿပီ” ဟု ေနာက္ဆံုး ေျပာ လုိက္ေသာ
စကားေၾကာင့္
အုပ္ႀကီးေဖ
က်ေနာ့္ရင္မွာ
(၁ဝ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ၁၁)
နင့္ကနဲျဖစ္သြားမိသည္။က်ေနာ္ႏွင့္စကားေျပာ ျဖစ္ခဲ့ေသာ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပး လုိပါ သည္။ ပထမဆံုး ေခါင္မုိးေပၚမွာရွိေနသူက က်ေနာ္ေစ်းဝယ္ သြားတုိင္း စားေသာက္စရာ
ဘဝခါးခါး
ပစၥည္းမ်ားကုိ မဖိတ္မစင္ေအာင္ ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ရင္းက်ေနာ့္ႏွင့္အတူ
ေကာက္
ေကာက္ပါေအာင္လုိက္လာသူ။အိမ္ေရာက္ ေတာ့လည္း
သူ႔တာဝန္က
မၿပီးဆံုးေသး။
အုပ္ႀကီးေဖ
မုိးရြာတုိင္း ေရယုိက်ေသာ ေခါင္းမုိးေပါက္ကုိ သူ႔ေက်ာျပင္ႏွင့္ကာရံေပးထားေသာ ႂကြပ္ႂကြပ္ အိတ္။ဒုတိယကက်ေနာ္တုိ႔မိသားစု
ေျခနင္း
ေလွ်ာက္လွမ္းသမွ်ကုိ အျပံဳးမပ်က္ အႏြံတာ ခံၿပီး
ရာသီဥတုဒဏ္ကလည္း
အကာ
အကြယ္ ေပးေနသူ ဝါးၾကမ္း ခင္း။ ေနာက္ဆံုး
ျမန္မာမ်ား၏
ေရွးစကားတြင္
“ေစတနာကို တားလုိ႔ရသည္၊ ဝါသနာကုိကား တား၍မရ” ဟူေသာ ဆုိ႐ုိးစကားကုိ တခ်ိန္က
တစ္ေယာက္ကေတာ့
ေကာင္းမြန္စြာ နားမလည္ခဲ့။ ဘဝကုိ အစံု
က်ေနာ္တုိ႔ေနထုိင္ရာ အသုိက္အျမံႀကီး တစ္ခု
အဆန္ ကူးခတ္ရင္း ေနာက္ဆံုး ဒုကၡသည္
လံုးယုိင္နဲ႔ၿပိဳလဲမသြားေအာင္သူ႔ ေျခ ေထာက္
စခန္းတြင္ ဒုကၡသည္ အျဖစ္ ခံယူလုိက္ရသည့္
ေတြဒဏ္ရာပလပြရသည့္တုိင္ ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ ရပ္
ေနာက္ ဘဝသည္လည္း တစ္ဆစ္ခ်ဳိး ေျပာင္း
တည္
ေထာက္မေပးထားသူ
လူမျဖစ္ေသာ သူတုိ႔အားလံုး မခဲႏ ြ ိုင္
ယူကလစ္ က်ေနာ္တုိ႔
မခြာရက္
အႏွစ္မပါ
လဲ လာခဲ့ရသည္။
ေမ်ာတုိင္။
ဒုကၡသည္စခန္းမွာ လူမ်ဳိးစံု၊ဘာသာ
မိသားစုအေပၚ
စံု ဘဝမ်ဳိးစံုတုိ႔ ကူးလူးယွက္သန္းကာ ဘဝ၏
သံေယာဇဥ္ရစ္ေႏွာင္
မြန္းၾကပ္မႈ
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္တုိ႔ကုိ
အလူး
83 အလဲႏွင့္
မူးလဲမတတ္
မြန္းၾကပ္မႈဒဏ္တုိ႔ကုိ
ခံစားေနၾကရသည္။ ကုစားရန္
အတြက္
နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ထြက္ေပါက္ ရွာၾကသည္။ တခ်ဳိ႕က
အရက္ျဖင့္
အစားထုိး
သည္။ အရက္ကေတာ့ ပံုမွန္စီးဆင္းေနေလ ရဲ႕။ ေသာက္သံုးသူသာ ေနာက္ဆံုး မရဏမင္း ၏ ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္ မေသသင့္ မေသ ထုိက္
ေသာအရြယ္မွာပင္
ေသဆံုးကုန္ၾက
ရသည္။ ဇာတ္လမ္းမွာ ၿပီးဆံုးမသြား။ က်န္ရစ္ သူ
မိသားစုမွာလည္း
စာဖတ္စာေရးျခင္းျဖင့္
ဘဝေတြက
ဖ႐ုိဖရဲ
တစ္စစီေၾကမြကုန္ၾကရသည္။ထုိအျဖစ္ တုိ႔ကုိ
လက္ရွိ
ႏိုင္ငံေရး
“ဗုိက္ဆာဆာနဲ႔ အိမ္မွာ ဟိုရွာဒီရွာ ရင္း‘လက္မ’ေလာက္ရွိတဲ့စိမ္းစားငါးပိတစ္တံုး ေတြ႔တာနဲ႔ စားလုိက္တာ အရမ္း ေကာင္း ပဲဗ်ာ ... တုိ႔စရာေလးမ်ား ရွိလုိက္လုိ႔ ကေတာ့ ဘယ္ေျပာ ေကာင္းမလဲ” ဟု သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားမွ မုသားမဲ့
႐ုတ္တရက္
ခုန္ဆင္းလာေသာ
စကားလံုးသည္ က်ေနာ္တုိ႔အားလံုး၏ ႏွလံုး သားကုိ
တည့္တည့္ႀကီး
ထုိးေဖာက္
သြား ေလသည္။
သင္ခန္းစာမယူ၊ ဥပေကၡာျပဳကာ ေသာက္ျမဲ၊ ဆက္ မုိက္ေနၾကဆဲ။
အေျခအေနတုိ႔အေပၚ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပဳ
တခ်ဳိ႕ဘဝေတြက
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ေရာင္နီတုိ႔ သန္းလာလုိက္၊ ေပ်ာက္ဆံုးသြား
သေဘာေဆာင္
ေဝဖန္ေထာက္ျပ
ကူညီၾကေသာေၾကာင့္
ေဖးမ
ညီအစ္ကုိရင္းသဖြယ္
လုိက္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ဘဝအေမာတုိ႔ စုေဝးမႈ
ညီညႊတ္စြာ
ဒဏ္ကုိ
ငုိတခါ
အလုပ္လက္မဲ့ဘဝျဖင့္ အခ်ိန္မ်ားစြာကုိ ေပး
ရယ္တလွည့္ႏွင့္ သြက္သြက္ခါေအာင္ ရူးသြား
ဆပ္ေနရတာခ်င္း အတူတူ မိမိတုိ႔ျဖတ္သန္း
ၾကသူေတြလည္း မနည္းေတာ့ၿပီ။
မႈမ်ားကို စာေရးသား မွတ္တမ္းတင္ ခ်န္ရစ္
မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္သည့္အဆံုး
တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အနာဂတ္ခရီး လမ္း ကုိ
ဆက္မေဖာက္လုိၾက။
ဘဝတစ္ခုလံုး
ကုိ ျဖစ္သလုိ ထုိးေကၽြးကာ အနစ္မြန္းခံေနၾက
ထားၾကရန္ အားလံုးကဆႏၵတူညီေသာေၾကာင့္ မွန္ကန္ သင့္ျမတ္ေသာ ထြက္ေပါက္တခုကုိ ပုိင္ဆုိင္ရရွိခဲ့သည္ဟု ဆုိရမည္ျဖစ္သည္။
သည္။ ထုိအထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မိတ္ေဆြ တခ်ဳိ႕မွာ
ထြက္ေပါက္မွန္သည္
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံႏိုင္ၾကသည္။
ေနာက္ေၾကာင္း
ျပန္လွည့္ၾကည့္
ဆုိရမည္
လုိက္ေတာ့ မိသားစုဘဝေတြကလည္း ခ်ဳိ႕တဲ့
ဆုိေသာ္
လြန္းလွသည္။ လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္
ပုိင္ဆုိင္ရရွိခဲ့ေသာ ဘဝမြန္းၾကပ္မႈဒဏ္ကုိ ခုခံ
ထားစြာေပးေသာ ရိကၡာတုိ႔မွာလည္း တစတစ
ကာကြယ္ရန္အတြက္
အျဖတ္အေတာက္ ခံေနၾကရသည္။ ကုန္ေစ်း
လားေတာ့မသိ။
ခဲ့ၾကသည္။ ရွားေသာ
အဘယ္ေၾကာင့္ တူရာတူရာ
က်ေနာ္တုိ႔အားလံုးမွာ အညၾတ
စုစည္းမိ မထင္
ရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္ၾကၿပီး
ႏႈန္း
တုိ႔ကလည္း
လုိက္၍
မမီေအာင္
ကဆုန္ ေပါက္ေျပးတက္ေနသည္။ ဒီၾကားထဲ
'ku©onfpmpk
84
မ်ဳိးဆက္သစ္တုိ႔၏ လုိအပ္ခ်က္ကလည္း မ်ား
လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ား
လြန္းလွသည္။ ေမ့ထား၍မရ။ ဘဝ၏အရသာ
ကုိေမာ္၊
မွာ ခါးသက္လြန္းလွေပသည္။
တု႔ိ ေတြ႔ၾကံဳခံစားေနၾက ရသည့္ မ႐ုိးႏိုင္ေသာ
ဝါသနာအရ
စာေရးၿပီး
နီးစပ္ရာ
ျဖစ္ေသာ
ကုိထူးႏွင့္
ဇာတ္လမ္းမ်ားသာ
ကုိဗုိလ္၊
ဆရာရန္ကင္း ျဖစ္သည္။
စသူ
က်ေနာ္တုိ႔
Web Site ေတြကို ပို႔ျဖစ္ၾကသည္။ စာမူခရဖုိ႔
အထဲတြင္ ကုိဗုိလ္ႏွင့္ကုိေမာ္မွာ အလုပ္အမ်ား
မရွိတာ
ဆံုးျဖစ္ၿပီး အားလံုး ေရးသားထားေသာ စာမူ
ေသခ်ာေပမယ့္
ကုိယ္ေရးသား
ထားေသာ စာမူ ပါ မပါ Internet ေပၚတြင္
မ်ားကုိ
ရွာေဖြၾကည့္ခ်င္သည့္ ဆႏၵကလည္း တားမရ၊
အယ္ဒီတာလည္းသူတုိ႔၊
ဆီးမရ။ ေငြေၾကးက လက္ထဲ မရွိတာေၾကာင့္
လည္း သူတုိ႔ႏွစ္ဦးသာ ျဖစ္သည္။ ကုိဗုိလ္
ကုိယ္ႏွင့္ ရင္းႏွီး ခင္မင္သူ မည္သူ Internet
ကေတာ့ အားသည္မရွိ။ ကုိယ္ထူ ကုိယ္ထ
သံုးမည္ကုိ မသိမသာ ေခ်ာင္းေျမာင္း ေလ့
ထူေထာင္ထားေသာ web site ေလး တစ္ေန႔
လာ
ေနရသည္ကလည္း
သူတုိ႔
တစ္မ်ဳိးမ႐ုိးရေအာင္ ေကာင္းႏိုးရာရာ စာမ်ား
ႏွင့္
ေခတၱကပ္သံုးၿပီး
ကုိယ္ေရးသား
ကုိ ေရြးခ်ယ္ စုေဆာင္းကာ ပရိသတ္ အခ်ိန္မီ
အေမာ။
စီစစ္ရသည္။
စာ႐ုိက္ေပးရသည္။ စာ႐ုိက္
စာေရးမွာ
ထားေသာစာမ်ား Web Site ေပၚမွာ ေတြ႔
ဖတ္႐ႈႏိုင္ဖုိ႔အတြက္
ရလွ်င္ အတုိင္းမသိ ဝမ္းသာၾကည္
ဖတ္ေစခ်င္ေသာစာမ်ားကို ကူးရိုက္၍ တစ္မ်ဳိး၊
ေစတနာ
အျပည့္ျဖင့္
ကုိယ္တုိင္ေရး၍ တစ္ဖံု တင္ျပေပးေနရသူ ျဖစ္ ႏူးျဖစ္ရၿပီးဘဝအေမာယာယီ
ေျပ
ေပ်ာက္ခြင့္ ရရွိၾကသည္။ ေခတၱ သံုးခြင့္ျပဳသူ ကုိလည္း
ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း
တစ္ရံ လစ္လ်ဴ႐ႈသူ ဟု ေဝဖန္ခံရလြန္းသူ။
ပါးစပ္မွ
တဖြဖြ ေျပာျဖစ္မိ၏။
တစ္ေန႔ ကုိေမာ္၊ က်ေနာ္ႏွင့္ ဆရာ ရန္ကင္းတုိ႔ “ဆံုစည္းရာ” လက္ဖက္ရည္ဆုိင္
ဝမ္းသာၾကည္နူးစိတ္ႏွင့္ အေျပး
သည္။ မျပည့္စံုေသာ မိသားစုဘဝကုိ တစ္ခါ
အိမ္သုိ႔
လွမ္းျပန္လာခဲ့ေသာ္လည္း
အိမ္
တြင္
အလကားရေသာ
တစ္အုိးၿပီးတစ္အုိး
ေရေႏြးၾကမ္းကုိ
အားမနာတမ္း
ခ်ဳိၿမိန္
အေပါက္ဝတြင္ ဆီးႀကိဳေစာင့္ေနေသာ အိမ္သူ
စြာ ေသာက္သံုးၿပီး ေထြရာေလးပါး ပြားေနစဥ္
သက္ထားကလည္း
“က်ေနာ္
အပ္ခ်က္ေတြကုိ
ဝမ္းေရးအတြက္
မနားတမ္း
လုိ
ေျပာျပေနျပန္
ေနာက္က်သြားတယ္ဗ်ာ၊
ဖတ္ေစခ်င္လြန္းလုိ႔
စာေတြ
လုိက္ရွာၿပီးတင္ေနတာနဲ႔
သည္။ မၾကားသလုိႏွင့္ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္
အခုမွပဲ
မနက္စာစားၿပီး
ခဲ့ရသည္မွာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အလီလီ။ ထုိ
ဆုိင္မွာ
ခ်ိတ္ထားတဲ့
အျဖစ္အပ်က္တုိ႔ကုိ က်ေနာ္တစ္ဦးတည္း ေတြ႔
လုိက္ေတာ့ ညေန၄နာရီ ခြေ ဲ က်ာ္ ျဖစ္ေနၿပီ။
ၾကံဳ
သူကတစ္ဆက္တည္း “ဗုိက္ဆာဆာနဲ႔ အိမ္မွာ
ခံစားေနရသည္ေတာ့
မဟုတ္။
ထြက္လာတာ”။ နာရီကုိလွမ္းၾကည့္
85 ဟိုရွာဒီရွာရင္း
‘လက္မ’
ေလာက္ရွိတဲ့
စိမ္းစားငါးပိ တစ္တံုးေတြ႔တာနဲ႔ စားလုိက္တာ အရမ္းေကာင္းပဲဗ်ာ၊ လု႔က ိ ေတာ့ ႏႈတ္ဖ်ားမွ
တုိ႔စရာေလးမ်ားရွိလုိက္
ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ”ဟု မုသားမဲ့
႐ုတ္တရက္
သူ႔
တဒဂၤရရွိခံစားဖူးေသာ
Nidrf;csrf;a&;
ခုန္ဆင္း
အုပ္ႀကီးေဖ
လာေသာ စကားလံုးသည္ က်ေနာ္တုိ႔ အားလံုး ၏ ႏွလံုးသားကုိ တည့္တည့္ႀကီး ထုိးေဖာက္ သြားေလသည္။ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ၾကည့္ ၿပီး ဆု႔န ိ င့္ေၾကကဲလ ြ ်က္။ စဥ္းစားမေနၾကေတာ့ပဲ အတြက္
“ကုိဗုိလ္
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္
ျမန္ျမန္
လုပ္ပါေဟ့”လု႔ိ လွမ္းမွာ လုိက္မိသည္။ လက္ ဖက္ရည္ခြက္ကုိသူ႔လက္ျဖင့္ဆယ ဲြ ူၿပီး ေသာက္
ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန အရပ္ရပ္မွာ
လုိက္ခ်ိန္တြင္ သူ၏မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေတြ႔လုိက္
ယခင္ကႏွင့္မတူေတာ့…အရပ္သား
ရေသာ
သစ္
ေက်နပ္မႈအျပံဳးရိပ္ကုိ
က်ေနာ္တုိ႔
လက္ထက္
အစုိးရ
ထင္မွတ္မထားခဲ့ေသာ
အားလံုး မိမိရရ ဆုပ္ကုိင္မိလ်က္ သားျဖစ္
အေျပာင္းအလဲမ်ားကုိ လူတုိင္းေတြ႔ၾကံဳ ေန
သြားသည္။
ရၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ျဖစ္
က်ေနာ္တုိ႔
ရင္တြင္း၌လည္း
သူ႔
ပြားေနခဲ့ေသာ
ျပည္တြင္းစစ္
မွာလည္း
စာေပဝါသနာအတြက္ မည္သုိ႔ပင္ စားရစားရ
တျဖည္းျဖည္း တုိးတိတ္ၿငိမ္သက္ လာခဲ့သည္။
ပီတိတ႔ျုိ ဖင့္
“အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးမွသည္ ထာဝရ ၿငိမ္း
အဟာရေတြ
ၿပီးျပည့္စံုေနသူ
တစ္ဦးပါလားဟု ယူဆလုိက္မိပါေတာ့သည္။ (၁၁-၁၂-၂ဝ၁၁ တမဲ့
တဒဂၤျဖစ္ရပ္ကုိ
ရက္ေန႔
အမွတ္
အမွတ္တရ
ေရးဖဲြ႔
မိလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။)
ခ်မ္းေရးဆီသုိ႔”
စသည့္အသံတုိ႔မွာလည္း
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ျဖင့္ ေနရာယူလာခဲ့ သည္ကုိ ေန႔စဥ္ ေန႔တုိင္းၾကားေနရသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၏
အုပ္ႀကီးေဖ ၁၂ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ၁၁
အရသာကုိေတာ့
ခံစားခဲ့ဖူးသည္။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ ျဖတ္သန္း ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရေသာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာ
မွတ္မွတ္
ရရ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ မတ္လ။ “ရြာထဲကလူေတြ တစ္အိမ္ တစ္ေယာက္ စခန္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး
'ku©onfpmpk
86
အိမ္မွာလူစုရမယ္” ဟု စခန္းလံုျခံဳေရးတစ္ဦးမွ လုိက္လံေဆာ္ၾသေနသည္။က်ေနာ္တုိ႔အားလံုး
အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းေသာအနာဂတ္ကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ၾကသည္။
စခန္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး အိမ္ေရွ႕ေျမဝုိင္းတြင္ စုမိ
က်ေနာ္တို႔ရြာေလးထဲတြင္ လူစံု ရွိ
ခ်ိန္၊အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးမွ“အားလံုး နားေထာင္ၾက
သည္။ဆံြ႔အနားမၾကားမ်ား၊
အခုငါတုိ႔ ကရင္နီတပ္မေတာ္နဲ႔ နဝတ တပ္
မ်ား၊မုဆုိးမမ်ား၊ စသျဖင့္ လူစံုကုိ ေတြ႔ရသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရသြားၿပီ၊
မိမိ
အိမ္မ်ားေဆာက္ေသာအခါ အားလံုးကုိယ့္အိမ္
ရပ္ရြာျပန္ခ်င္ တဲ့သူျပန္၊ မျပန္ခ်င္တဲ့သူေတြ
ကုိယ္ ေဆာက္ေနၾကရသျဖင့္ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး
ကေတာ့ နယ္စပ္မွာ ရြာတည္ၿပီး ေနၾကရမယ္။
မကူညီႏိုင္ၾက။ အုိက္ပဲ့ ဆုိေသာ ဆံြ႔ အ နား
အခုေနတဲ့
မၾကားျဖစ္ေနသူက
အဲဒီအတြက္
ရြာကုိလည္း
ထုိင္းအစုိးရက
တစ္လအတြင္း အၿပီးေျပာင္းရမယ္လုိ႔ အမိန္႔
သက္ႀကီးရြယ္အုိ
ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးၿပီး
သူ႔အသုိက္အျမံဳေလးကုိအေကာင္းဆံုး
ျဖစ္
ထုတ္ထားတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရြာတည္ဖုိ႔ အား
ေအာင္ ေဆာက္လုပ္ေနသည္ကုိလည္း အံ့ၾသ
လံုးျပင္ဆင္ၾကေတာ့”ဟုစခန္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး
ဖြယ္ေတြ႔ျမင္ရသည္။ ရြာေလးတြင္ မရွိ မျဖစ္
ခူးအီရယ္
ေျပာၾကားၿပီးသည့္ေနာက္
လုိအပ္ေသာ
စိတ္
စုေပါင္းေဆာက္လုပ္ၾကသည္။ဇြန္ လ ေက်ာင္း
က
က်ေနာ္တုိ႔အားလံုး
လက္
ေပါ့ပါးစြာ
နဲ႔ ေနအိမ္အသီးသီးကုိ ျပန္ခဲ့ၾက ပါသည္။ ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့
အားလံုး
စာသင္ေက်ာင္းေလးကုိေတာ့
ဖြင့္ ရာသီတြင္ က်ေနာ္လည္း တာဝန္က်ရာ စာသင္ေက်ာင္းမွာစတင္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရ
ရြာသစ္တည္ရန္အတြက္ နယ္စပ္ေအာက္နား
ပါသည္။
ကခ်ဳိင့္ဝွမ္းကုိေရြးလုိက္ၾကပါသည္။ ေျမကြက္
ထုိင္းေငြ ဘတ္သံုးရာ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိလစာကုိ
႐ုိက္သူ႐ုိက္၊
၆လမွ တစ္ႀကိမ္သာ ထုတ္ယူရ သည့္အတြက္
ျခံဳရွင္းသူရွင္း၊
လုိအပ္ေသာ
သစ္ဝါးခုတ္သူခုတ္နဲ႔အားလံုး အလုပ္႐ႈပ္ ေန ခဲ့ၾကသည္။ဒီလုိႏွင့္သံုးပတ္ေလာက္ တြင္
ရြာကေလးမွာ
အေတာ္
ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦး၏
လစာမွာ
အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။တခ်ဳိ႕
အၾကာ
ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ က်ေနာ္ႏွင့္
႐ုပ္လံုးေပၚ
မတိမ္းမယိမ္း ျမန္မာစကား လံုးဝမေျပာတတ္။
လာေလသည္။က်ေနာ္တုိ႔အားလံုးစုေပါင္း ေန
က်ေနာ္ကလည္းကရင္နီဘာသာ
ထုိင္ေသာရြာေလးကုိ တနီးလဲ (ပ်ားေခ်ာင္းရြာ)
မသိ။
ဟုေခၚတြင္ေစခဲ့သည္။ရြာေဟာင္းမွ ပစၥည္းမ်ား
ဂလုိဘယ္လန္းေဂြ႔ခ်္
ကုိ
ဘာသာစကား) ျဖင့္သာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ
ရြာသစ္သုိ႔
ထမ္းပုိး
ေျပာင္းေရႊ႕
ဆရာႏွင့္တပည့္
ၾကရသည္။ေငြေၾကးအေတာ္အသင့္ရွိသူ အခ်ဳိ႕
စခန္းသြားခဲ့ရသည္။
ကေတာ့
ဘယ္ရီထြန္းႏွင့္
ေရာင္းဝယ္ေရး
ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္တြင္
ဆုိင္ခန္းမ်ား ဖြင့္ရန္အတြက္ ျပင္ၾကဆင္ၾကႏွင့္
စကားကုိ
ဆက္ဆံေရးမွာ (ေျခဟန္လက္ဟန္
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး
ဆရာမေနာ္ဆာမူး
တုိ႔မွာ
က်ေနာ္ေျပာခ်င္ေသာ လုိအပ္ေသာအရာတုိ႔ကုိ
87 ဝုိင္းဝန္း
ျဖည့္ဆည္း
ေပးေသာေၾကာင့္
အစစအရာရာ အဆင္ေျပခဲ့ရသည္။ ခ်စ္ခင္
ၾကည့္ႏွင့္
အေျခအေနအေပၚ
ပညာသင္ၾကားေနရသည္။
ႏွစ္လုိဖြယ္ေကာင္းေသာ ဆရာဆရာမမ်ားႏွင့္ ဆံုစည္းရျခင္းမွာလည္း
ဝမ္းသာၾကည္ႏူးဖြယ္
ရာ အတိပင္။ ေက်ာင္းေလးမွာ စာသင္ခ်ိန္ ၂ လ
သံုးသပ္ရင္း
ေနာက္ဆံုး မိမိတုိ႔ရြာအေပၚရွိ နယ္ စပ္တပ္စခန္းမ်ား
ျဖစ္ေသာ
ဓာတ္ခဲကုန္း၊
ရမ္ဘုိကုန္း၊
(C h e c k
ေတာင္သံုးလံုး၊ ခ်က္ပိြဳင့္
P 0 i n t )တုိ႔ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္
သားအရြယ္ေလာက္သာ
လက္လႊတ္က်ဆံုးသြားရေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအရသာကုိခံစားခြင့္ရလုိက္ၿပီးေနာ
တု႔ိ ေနထိုင္ေသာ တနီးလဲ ရြာတြင္ ေနထုိင္သူ
က္အေျခ အေနေတြ ႐ုတ္ခ်ည္း ေျပာင္းလဲ
အားလံုးမွာလည္း
သြားျပန္သည္။
ႏိုင္ငံထဲသုိ႔
ကရင္နီ
တပ္မေတာ္မွ
ဝ႐ုန္းသုန္းကားႏွင့္
ဝင္ေျပးၾကရေတာ့သည္။
ထုိင္း မိမိတုိ႔
သတ္မွတ္ထားေသာ ကန္႔သတ္ နယ္ေျမထဲသုိ႔
သယ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ
နဝတတပ္မ်ား
စတင္က်ဴးေက်ာ္
အသံုးအေဆာင္မ်ားကုိသာသယ္ေဆာင္ေျပးရ
ဝင္ေရာက္လာျခင္းမွစ၍
ႏွစ္ဘက္တပ္မ်ား
သည္။က်ေနာ္လည္းပစၥည္းပစၥယမ်ားကုိထမ္း
အစားအေသာက္ႏွင့္
အၾကား တုိက္ပအ ဲြ ျပင္းအထန္ျဖစ္ပြားလာခဲ့ၿပီး
ပုိးရင္း
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာ လံုးဝပ်က္သုဥ္း သြားခဲ့ရေပ
ထားသည့္ ဇနီးသည္ကုိ လက္ဆက ဲြ ာ အမ်ား
သည္။ လက္နက္အင္အား လူအင္အား အစစ
နည္းတူ
အရာရာ အသာစီး
နဝတတပ္
လႊားခဲ့ရပါသည္။ထုိသုိ႔အသက္လုေျပး ေနခ်ိန္
မ်ားသည္ ကရင္နီ တပ္မေတာ္ ေျခကုပ္စခန္း
တြင္ အုိက္ပဲ့ကုိ ေျပးရန္ အခ်က္ျပ လုိက္ေပမဲ့
မ်ားကုိတစ္ခုၿပီးတစ္ခုသိမ္းပုိက္လုိက္ႏိုင္သည္။
သူကမေျပး။သူေဆာက္လုပ္ထားေသာအိမ္
က်ေနာ္တုိ႔
ရေနေသာ
ဆရာ/မမ်ား
ေလးလအရြယ္သမီးေလးအား က်ည္လြတ္ရာ
နယ္ေျမသုိ႔
ခ်ီပုိး ေျပး
ေက်ာင္းသူ/သား
ေလးကုိအတင္းတြယ္ဖက္ထားသည္။ မည္သူ
မ်ားမွာ တုိက္ပဝ ဲြ င္ေနေသာ ရဲေဘာ္မ်ားအား
မွ်ဆဲ၍ ြ မရေအာင္ က်စ္က်စ္ပါဖက္ထားသည္။
ထမင္းထုပ္ မ်ားပုိ႔ေပးေနရသည္။ အားေပးစာ
ရန္သူစစ္ေၾကာင္းကလည္း
မ်ားေရးသားၿပီးရဲေဘာ္မ်ားထံအေရာက္ ေပးပုိ႔
လာေသာေၾကာင့္ စိတ္မေကာင္းစြာ ျဖင့္ သူ႔ကုိ
ၾကရပါသည္။
ထားခဲ့ၾကရသည္။
အေျခအေနမွာ
ပုိ၍
ဆုိးဝါး
လာခဲ့သည္။
က်ေနာ္တုိ႔
အားလံုး
နီးသထက္နီး
ထုိင္းႏိုင္ငံ
ေက်ာင္းစာသင္ခ်ိန္မ်ားတြင္ လက္
မဲ့ေဟာင္ေဆာင္ခ႐ုိင္၊နန္းဆြယ္ရြာအနီးေရာက္
နက္ႀကီးမ်ားဆက္တုိက္ က်ေရာက္ ေပါက္ကဲြ
ေသာအခါ UNHCR မွ ႀကိဳဆုိၿပီး၊ တစ္အိမ္
သံမ်ားေၾကာင့္ဆရာဆရာမမ်ားနွင့္ သူေက်ာင္းသားတုိ႔မွာ
ေက်ာင္း
လွ်င္မုိးကာတစ္စစီ ထုတ္ေပးပါသည္။ မုိးတြင္း
ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္
ကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အၿပိဳင္အဆုိင္ မိုးကာ
'ku©onfpmpk
88
ရြက္ဖ်င္တဲမ်ားထုိးၾကရျပန္သည္။ မုိးကလည္း
မ်ားစြာျဖင့္ပုပ္ပြေနသည္ကုိေၾကကဲမ ြ ဆံုး ေတြ႔
အဆက္မျပတ္ရြာသြန္းေနသည္။ရႊံ႕ဗြက္မ်ားမွာ
ျမင္လုိက္ၾကရသည္။
လည္း လမ္းေလွ်ာက္မရေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။
မီးေလာင္တုိက္သြင္းခံ
ဒီၾကားထဲလူေတြကအျပင္းဖ်ားၾက၊ဝမ္းသြားၾက
အတိ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
အိမ္မ်ားမွာလည္း ထားသျဖင့္
ျပာပံု
ႏွင့္ အေတာ္ပင္ ဒုကၡပင္လယ္ေဝ ေနခဲ့ရသည္။
ဤသည္မွာ က်ေနာ္ၾကံဳေတြ႔ ခံစား
အေရးေပၚ ေဆးခန္းမွာ ဗြက္ေတာထဲမွာ ျဖစ္
ခဲ့ဖူးေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၏ အရသာပင္ ျဖစ္
သလုိပင္။ေဆးဝါးကလည္း မစံုမလင္။ ေသဆံုး
ပါေတာ့သည္။
သြားသူမ်ားကုိမည္သူမွ်မၾကည့္အား။ျဖစ္သလုိ
ျပည္တြင္းစစ္
အျမန္ဆံုး
ရပ္စဲ၍
ဝါးကပ္ျဖင့္လိပ္ကာျမွဳပ္လုိက္ၾကရသည္။ ေပး
စစ္မွန္ခုိင္ျမဲေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္
ထားေသာ မုိးကာ ရြက္ဖ်င္မွာ လည္း မိသား စု
ႏိုင္ၾကပါေစ ... ။
သံုးေယာက္ကုိပင္
လံုျခံဳမႈမေပးႏိုင္။အဆက္
မျပတ္ရြာသြန္းေနေသာမုိးေရေၾကာင့္ဆန္မ်ား မွာမႈိတက္ၿပီးဂ်ပ္ခဲျဖစ္ေနသည္။စားစရာမရွိ ေသာေၾကာင့္ထုိဆန္မ်ားကုိသာထုေထာင္း ေခ်မြၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားၾကရသည္။ ဟင္းဆုိ သည္မွာ
ရွာ၍ပင္မရ။
ဆားႏွင့္ထမင္းကုိ
မေသရံုအသက္ဆက္စားၿပီး
ေနၾကရသည္။
ဒီၾကားထဲ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ဝဲႏွင့္ယား
နာမ်ားစဲက ြ ပ္ၿပီး က်ေနာ္ႏွင့္ သမီးေလးလည္း မလြတ္ေပ။ ကေလးမ်ား၏ပညာေရးကလည္း အေရးႀကီးေသာေၾကာင့္မုိးတိတ္ခ်ိန္ သင္ပုန္းကုိ
သစ္ပင္ႀကီးမ်ားမွာ
စာသင္ခဲ့ရသည္မွာလည္း
မ်ားတြင္
ကပ္႐ုိက္ၿပီး
မေမာႏိုင္
မပန္း
နိင္ျဖစ္ခဲ့ရျပန္သည္။တစ္ပတ္ခန္႔ၾကာေသာ အခါရန္သူတပ္မ်ား
ျပန္ဆုတ္သြားေသာ
ေၾကာင့္ ရြာေဟာင္းသုိ႔ သြားၾကည့္ ျဖစ္ၾက သည္။အုိက္ပဲ့မွာအိမ္တုိင္ကုိ ဖက္လ်က္ျဖင့္ပင္ ဦးေခါင္းႏွင့္ခႏၶာကုိယ္ အႏွံ႔ ေသနတ္ဒဏ္ရာ
အုပ္ႀကီးေဖ ၂၃ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ၁၁
89 တစ္အိမ္
မွတစ္အိမ္
လွမ္းဆဲ၍ ြ
ကုိယ္ကုိ
ထိန္းၿပီးသြားရသည္။ ေတာင္ႀကိဳေတာင္ၾကားထဲမုိ႔လား
tdrNf ydKcsdef အုပ္ႀကီးေဖ
ေတာ့မသိ။ ညဘက္ဆုိ ေအးလုိက္သည္မွာ လည္း လူမ်ားကုိအရွင္လတ္လတ္ ေရခဲ႐ုိက္ ထားသလုိလုိ။ အေအးဒဏ္ကုိ ကာကြယ္ႏိုင္ ရန္အိမ္ေအာက္မွာမီးေမႊးၿပီးအိပ္ျပန္ ေတာ့မီးခိုး မႊန္၊ အသက္႐ႈက်ပ္ကုန္၍ ေဆးရံုေျပး ရသည္ လည္း ရွိခဲ့ဖူးသည္။ အိမ္အနီးမွာရွိေသာလူမ်ားကလည္း
ပ်င္းစရာအတိျဖင့္
ျပည့္လွ်မ္းေန
ကုိယ္ႏွင့္မရင္းႏွီးေသာမ်က္ႏွာစိမ္းမ်ားျဖစ္ ေန
ေသာ ဒီရပ္ကြက္ေလးထဲကုိ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္
ျပန္သည္။သူ႔အဖဲ႔အ ြ စည္းႏွင့္သူရပ္တည္ခဲ့ၾက
စက္တင္ဘာ၁၉ရက္ေန႔တြင္စတင္ေျပာင္း ေရႊ႔
ေသာေၾကာင့္ရင္းႏွီးမူမတည္ေဆာက္ရေသး။
ေျခလွမ္းခ်လုိက္သည္။ လမ္းမုိ႔
ကုိယ္ေဖာက္ေသာ
ကုိယ္ေလွ်ာက္ရျခင္းသာ
၂ဝ၈၆ဦးေသာက်ေနာ္တုိ႔အထဲမွာ
ျဖစ္မည္။ ေတာ္လွန္
ရပ္ကြက္
အုပ္ခ်ဳပ္သူ
မ်ားမွာလည္းသူ႔
အေၾကာင္းကုိယ္မသိ၊ကုိယ့္အေၾကာင္း သူမသိ ႏွင့္
ဆက္ဆံေရးမွာ
တင္းမာခဲ့သည္။
၈၈
ေရးသမား၊ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကအမ်ားစု ျဖစ္
လူထုအေရးေတာ္ပံုကာလတြင္ ေနဝင္ မီးၿငိမ္း
္ၾကသည္။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား စဲက ြ ုိင္ခဲ့ေသာ မူဝါဒ
အမိန္႔သည္က်ေနာ္တုိ႔ေနေသာရပ္ကြက္ ေလး
လမ္းစဥ္တုိ႔ကုိ ေသြဖီေက်ာခုိင္းၿပီး အနာဂတ္ မ်ဳိးဆက္သစ္တုိ႔ဘဝ
ဆက္လက္
ရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္
ရွင္သန္
ထဲတြင္ လႊမ္းျခံဳ သက္ေရာက္ ခဲ့ရသည္။ အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘဝျဖင့္
ျခံစည္း႐ုိး
ယံုၾကည္ခ်က္ကုိ
အျပင္ဘက္သုိ႔ မထြက္ခဲ့ရသည့္ ကာလတခု
တိတ္တဆိတ္ေခါက္သိမ္းကာဒီရပ္ကြက္ ေလး
ကိုလည္း ရင္ဆုိင္ခံစား ခဲ့ရဖူးသည္။ ယင္း
သု႔ိ ေျပာင္း ေရႊ႕လာၾကျခင္းလည္းျဖစ္သည္။
ထက္ပုိဆုိးသည္မွာ
UNHCR
ရင္းႏွီးခဲ့ေသာအိမ္ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ မိတ္ေဆြမ်ား
မွ စာနာေထာက္ထားၿပီး ေနရာ
ႏွစ္ရွည္လမ်ား
ခ်ထားေပးေသာေနအိမ္မ်ားမွာဖ႐ုိဖရဲ ဟာလာ
မွာမရွိေတာ့။
ဟင္းလင္း၊ အိမ္ဝန္းက်င္ကုိ ၾကည့္လုိက္လ်င္
ထြက္ခြာ သြားၾကၿပီျဖစ္ သည္။
လည္း ေတာျမက္႐ုိင္းေတြက အိမ္ကုိ ဝါးမ်ဳိ
တတိယ
သူတုိ႔
ႏိုင္ငံသုိ႔
ဘဝေတြ
ခင္မင္ အလီလီ ကေတာ့
မတတ္။ဒီၾကားထဲမိုးကအဆက္မျပတ္ရြာသလုိ
လြတ္ေျမာက္
ဗြက္ေတြႏွင့္
ထဲတြင္ သားႀကီးမွာ သူတုိ႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္
သြားေရးလာေရးကလည္း
သြားၾကၿပီ။
က်ေနာ့္မိသားစု
'ku©onfpmpk
90
ဆံုးျဖစ္၍သူတုိ႔ကုိမေမ့ႏိုင္။တစ္ေန႔ ျပန္လာႏိုး ျပန္လာႏိုးႏွင့္
ယဥ္မိသည္။ ပီတိတုိ႔ျဖင့္ ဝလင္ ေနၾကသည္။
သူ႔အေဖာ္
သံရံုးအင္တာဗ်ဴး ေခၚဆုိေသာအခါ
အေပါင္းအသင္းမ်ားကုိတဖြဖြ ေမးရင္း ေမွ်ာ္
က်ေနာ္တုိ႔ ေနထုိင္ေသာစခန္းႏွင့္ မဲေဆာက္
ေနတတ္သူ။သားႀကီးကအသက္၅ ႏွစ္ ေက်ာ္
ကီလုိမီတာ
၂၅ဝ
ေက်ာ္
ခရီးကုိ
အိမ္ဦး
ရွိေသးတာမုိ႔ ေလာကႀကီးအေၾကာင္း၊ သူ႔ဘဝ
ႏွင့္ၾကမ္းျပင္သဖြယ္ အလီလီ အေခါက္ေခါက္
အေၾကာင္း ေကာင္းစြာ မသိေသးေပ။ သူ႔ႏႈတ္
သြားခဲ့ၾကသည္မွာ မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္။ သံရံုး
ဖ်ားက တခါတရံ ထြက္က်လာေသာ စကား
အင္တာဗ်ဴးမွာ အခန္း ၈ ခန္းရွိၿပီး အခန္း
လံုးတုိ႔က က်ေနာ့္ရင္ကုိ နာက်င္ ထိခိုက္ေစခဲ့
(၁/၅/၇/၈)မွာ
အလြန္ရစ္ေၾကာင္း
သည္။ “အေဖ သားတုိ႔ဒီမွာ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။
ႀကီးပါသည္။
မည္သူမွ်
သားအေဖၚေတြမရွိေတာ့၊ဒီမွာေနရတာမေပ်ာ္
အင္တာဗ်ဴး
မဝင္လုိၾက။
တခ်ဳိ႕လူေတြ
ဆုေတာင္းျပည့္ေသာ္လည္း
က်ေနာ္တုိ႔
ေတာ့ဘူး။သားတို႔လည္းသူတို႔လိုသြားခ်င္ၿပီ”
နာမည္
ထုိအခန္းမ်ားသုိ႔
တဲ့။ ဘယ္ ကိုသြားရမွာလဲ သားရယ္။ သားႀကီး
မိသားစု က အခန္း ၅ႏွင့္ ေမတၱာေႏွာင္ႀကိဳးၿငိ
အေမးကုိ ေျဖဆုိရန္ အေျဖ မရွိ။
တြယ္ခဲ့ရသည္မွာ ယခုခ်ိန္ထိပင္ ႐ုန္း မထြက္
ဒီကုိေရာက္ၿပီး ၄ လခန္႔ အခ်ိန္ကုန္
ႏိုင္ၿငိေနဆဲျဖစ္ေပသည္။အင္တာဗ်ဴးျပဳလုပ္
လြန္သြားေသာအခါေပ်ာ္စရာသတင္းႏွင့္ ေမွ်ာ္
ေသာအခါ အမွန္ အတုိင္းထြက္ဆုိပါမည္ဟု
လင့္ခ်က္ေရာင္နီသမ္းအခ်ိန္ကာလသုိ႔ ေရာက္
က်မ္းက်ိမ္ဆုိရသည္။ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ယံုၾကည္
ခဲ့ၿပီ ဟုဆုိရမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္
ကုိးစားစြာျဖင့္
က်ေနာ္တုိ႔အားလံုး UNHCR အင္တာဗ်ဴးႏွင့္
သည္။ အခ်ဳိ႕မွာမူ မုသားမပါ လကၤာ မေခ်ာဟု
ထုိင္းျပည္ထဲေရးအင္တာဗ်ဴးတုိ႔ကုိ ေအာင္ျမင္
ဆုိသည့္အတုိင္း
ေခ်ာေမြ႔စြာျဖတ္သန္းႏိုင္ခဲ့သည္ကိုး။ေပ်ာ္စရာ
အေျဖ
အေျခခ် ေနထုိင္ေရးအတြက္ ဒုကၡသည္ ေခၚ
အေမရိကားက
ယူမည့္
ဖုန္းဆုိင္က
အင္တာဗ်ဴး
လုပ္ရမည္။
ထြက္ဆုိ
ထြက္ဆုိၾက လုိက္ၾကသည္။
အင္တာဗ်ဴးၿပီးေနာက္၃ပတ္ ခန္႔ၾကာေသာအခါ
အတိျဖင့္ျပည့္စံုမဂၤလာရွိခဲ့သည္။တတိယႏိုင္ငံ ႏိုင္ငံႏွင့္
အမွန္အတုိင္း
အသီးသီးရရွိခဲ့ၾက၏။ ဖုန္းလာတယ္”
“အကိုေရ ဟု
ေကာင္ေလးလာေခၚေသာအခါ
အင္တာဗ်ဴး ေအာင္ျမင္လွ်င္ တတိယႏိုင္ငံ၌
က်ေနာ္
အေျခခ်ခြင့္ ရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ဒုကၡသည္
ဖုန္းကုိ ေကာက္ကုိင္လုိက္ၿပီး “ဘယ္သူမ်ား ပါ
အမ်ားဆံုး လက္ခံေခၚယူေသာ ႏိုင္ငံႀကီးက
လဲ
လည္း
ဖြင့္ထားေၾကာင္း
အမရိကားမွာ၇ ႏွစ္ေေစာၿပီး ေရာက္ေနေသာ
အတိအလင္း ေၾကညာလုိက္ေတာ့ အေတြး
မိတ္ေဆြကဆက္သြယ္လာတာ ျဖစ္ ေနသည္။
တုိ႔ျဖင့္ထံုးမႊမ္းၿပီး အိပ္မေပ်ာ္ စားမဝင္ စိတ္ကူး
သူက
တံခါးအက်ယ္ႀကီး
ဇေဝဇဝါႏွင့္
ခင္ဗ်ာ”
“မင္းတုိ႔
လုိ႔
လုိက္သြားမိသည္။ လွမ္းေမးလုိက္ေတာ့
မိသားစု
အေမရိကားကုိ
91 လာရေတာ့မယ္၊ ဒီမနက္ ငါ့ကုိေခၚၿပီး ရံုးမွာ
အမွန္အတုိင္း ထြက္ဆုိသူ အမ်ားစုကေတာ့
လက္မွတ္ထုိးခုိင္းတယ္။ ႀကိဳဆုိဖုိ႔နဲ႔ အိမ္ငွားဖုိ႔
ကုိယ့္ ႀကိဳးကုိယ္ ပတ္မိေနၿပီး ႐ုန္းထြက္မရ။
လည္းငါ့ကုိခုိင္းထားတယ္ေလ။
ေထာက္ပံ့
ပ်က္စီးေစရန္
အေၾကာင္းတရား
ေၾကးကတစ္လကိုေဒၚလာ၄၅ဝရမယ္တဲ့။ ေန
သည္ တြန္းအား ပုိမုိျပင္းထန္သည္ဟု ဆုိရ
ရမယ့္ျပည္နယ္ကငါေနတဲ့မင္နီဆုိးတား ျပည္
မည္ျဖစ္သည္။ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ အေၾကာင္း
နယ္၊ျမိဳ႕ေတာ္ကစိန႔္ေပါလ္၊ကာတြန္းဒုိင္းနမုိင္း
အရာတုိ႔ျဖစ္ေပၚမလာေသာအခါဘဝကုိျဖစ္သ
ေနတဲ့အိမ္ရဲ႕ အေပၚထပ္မွာ ငွားေပးဖုိ႔ စီစဥ္ ထားတယ္။
‘အုိေက’
ေစာင့္ေနမယ္”
လု႔ိ
လွမ္းၿပီးမဂၤလာ သတင္း ေပးေတာ့ ေလာကမွာ က်ေနာ့္ေလာက္ ေပ်ာ္ႏိုင္သူ ရွိပါ့ဦးမလားဟု အထင္ေရာက္ခဲ့မိသည္။
လုိႏွစ္ျမွဳပ္ပစ္လုိက္ေတာ့သည္။က်ေနာ့္မိသား စု
အသုိက္အျမံဳေလးလည္း
အေတာ္ေလး
ပြန္းပဲ့ပ်က္စီးသြားသည္။အိမ္ေထာင္ပစၥည္း ေတြလည္း
မရွိေတာ့။
မနည္းႀကီးကုိ
ျပန္
တည္ေဆာက္လုိက္ရသည္။စိတ္ဓာတ္ပုိင္းဆုိင္
အိမ္ကုိဒုန္းေျပးျပန္၊အိမ္သူသက္
ရာလံုးဝ
ခၽြတ္ျခံဳက်သြားသည္။
ေရွ႕တုိးရန္
ထားကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပသည့္အခါ
လည္းခြန္အားမရွိ၊ေနာက္ဆုတ္ျပန္ေတာ့လည္း
ဇနီးခင္မ်ာဝမ္းသာလြန္း၍က်ရသည့္မ်က္ရည္
ခံုရံုးသာရွိမည္။ကံတရားကုိ ႐ုိးမယ္ဖဲ႔ြ အျပစ္
စေတြနဲ႔။အနီးဝန္းက်င္ကလည္း
တင္ၿပီး ဘဝကုိ ျဖစ္သလုိ ႏွစ္ျမွဳပ္ လုိက္မိ
ၾကဆုိေတာ့ေျပာမဆံုးေပါင္ ျဖစ္ရျပန္။
“သြားရရင္
သတင္းေမး
ေတာသံုးေတာင္ ဘာမွမလုိဘူး၊
သည္။အေျခအေနက
ပုိမုိဆုိးဝါးလာသည္။
မိတ္ေဆြေကာင္းတခ်ဳိ႕အားေပးတုိက္တြန္းမႈ
အဝတ္တစ္ထည္ ကုိယ္တခုပါရင္ရတယ္” ဟု
ေၾကာင့္သာထြက္ေပါက္မွားကုိမေရာက္
ဆိုကာ အိမ္ရွိ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းေတြကုိ ရဲရဲႀကီး
ေအာင္အခ်ိန္မီ ေရွာင္ႏိုင္သည္။
ရက္ရက္ေရာေရာ သု႔ေ ိ သာ္ မသိ၊
ကံတရားက
အေျခအေနက
ေဝေပးပစ္လုိက္သည္။
ကုန္သည္။ ဘယ္လုိမွ ျပဳျပင္ေပး၍ မရေတာ့။
႐ုတ္ခ်ည္း
မိသားစုဘဝေတြ
ေျပာင္း
မည့္အစား
“လကၤာမေခ်ာ”ကုိလက္ကုိင္ျပဳထား အားလံုးနီးပါး
ျဖစ္
မည္သုိ႔ဖန္လာသည္
လဲသြားသည္။ သူ
အခ်ဳိ႕ကေတာ့ဘုန္းႀကီးတေစၱ
လမ္းခရီး
ေခ်ာေမာ
ဖ႐ုိဖရဲ၊
ပုဆိန္ႏွင့္
ဘဝေတြကတစ္စစီ။
အပ္ႏွင့္
ထြင္းရ
ခုတ္ၾကေသာေၾကာင့္ အခ်ိန္ကုိ အရက္ျဖင့္
ကုစားၾကသည္။ပထမ အရက္ကုိ ကုိင္တြယ္
သြားၾကပါေပသည္။ အခ်ဳိ႕သူေတြဆုိ အိမ္မွာ
ႏိုင္ၾကသည္။
ထမင္းခ်က္ ေနတုန္း ဘုမသိ ဘမသိ MOI
ကုိင္လာၿပီး အရွက္ႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာ တုိ႔ကုိ
ကားေပၚတက္စီးကာ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ သြား
ဝါးျမိဳပ်က္စီး ေစရံုတင္မက မရဏ ႏိုင္ငံသုိ႔ပင္
သည္ကုိလည္း
အခ်ဳိ႕လူေတြ
အံ့ၾသဖြယ္ ေတြ႔ရၾကံဳခဲ့ရ၏။
ေနာက္ပိုင္းမွာ
ကုိယ္ပုိင္
အရက္ကႀကိဳး
V i s a
ျဖင့္
'ku©onfpmpk
92
ႂကြျမန္းေရာက္ရွိကုန္သည္။ငုိတခါ လွည့္
ေနပူပူမွာ
ပတ္ေျပးေနသူေတြ၊
ရယ္တ
ေစာင္ျခံဳၿပီး
ရြာကုိ
လြန္းသည္။ ယုတ္စြအဆံုး သူေတာင္းစားေတာင္
လမ္းလယ္ေခါင္မွာ
ဦး
စားက်က္ရွိႏိုင္သည္။မိမိတုိ႔အဖုိ႔မွာရပ္တည္ရန္
ဘာလဲဘယ္လဲ”
လု႔ိ
သူစိမ္းဆန္လြန္းလွ၏။အစုိးရထုတ္ျပန္သည့္
အျပင္းစားစကားမ်ားႏွင့္ ေျပာဆုိ ရူးသြပ္ေန
ေၾကညာခ်က္မွာအေထြေထြလြတ္ၿငိမ္းခြင့္ျပဳ
တည္ရာမဲ့ သူေတြ၊
“ငါ့ဘဝ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
မိသားစုဘဝကုိ
သည္မဟုတ္။ ျပစ္ဒဏ္ကုိေလွ်ာ့ေပါ့ေပးမည္ဟု
ဥမကဲြ သုိက္မပ်က္ ေဆာက္တည္ေနလာခဲၿ့ဲ ပီး
သာျဖစ္သည္။ ဥပေဒအရ အတုိက္အခံ အဖဲြ႔
ရင္ေသြးရတနာ ဘဝျမင့္မား ေကာင္းစားေရး
အစည္းမ်ားကုိ
အတြက္အရွင္လတ္လတ္ရင္ဘတ္ႀကီးကုိခဲြ
မေပး။ ျပန္လည္ေနရာ ခ်ထားေရး အစီအစဥ္
ေပးၿပီး
မိသားစုကုိ
အျပည့္အဝ
ကာကြယ္မႈ
တတိယႏိုင္ငံ
ရွိ မရွိ ဆုိသည္မွာလည္း ေယာင္ယမ္း၍ပင္
သြားရေရးအတြက္ဘဝတခု လံုးကုိ ေပးဆပ္ၿပီး
မၾကားမိ။ မိမိတုိ႔ရပ္ကြက္ေလးထဲ က်န္ရွိေနသူ
ဇနီးႏွင့္သားသမီးတုိ႔
အားလံုး၏
ထြက္သြားခ်ိန္မွာေတာ့
အိမ္ေထာင့္မွာ အသက္ႀကီး ဆံျဖဴမွ ကူသူမရွိ ငုိေႂကြး ေနရသူေတြ၊ ရပ္ကြက္ေလးထဲတြင္ ဘ ဝေတြပ်က္၊ခႏၶာကုိယ္ပ်က္၊အက်င့္စာရိတၱေတြ ပ်က္... ပ်က္... ပ်က္ ကုန္ သည္။ မည္သူ႔ကုိ အျပစ္တင္ ရမည္နည္း။ ေျပးေနရေသာ တာေဝးခရီးပန္းတုိင္ မွာ
မေရာက္ေသး။
တတိယႏိုင္ငံ
ဆုိ
သည္ကလည္း မေသခ်ာ မေရရာေသာ ခရီး။ သဲကႏၱာရထဲ
ဘယ္
က်မွန္း
အပ္ေပ်ာက္
ရွာရသည္ႏွင့္
မသိေသာ တူလွသည္။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာတတိယႏိုင္ငံသုိ႔ ေရာက္သြားပါကလူသားခ်င္းစာနာ
ေထာက္
ထားမႈအကူအညီ ၆လ၊ ၁ႏွစ္ ရႏိုင္ေသးသည္။ နာသာခံခက္ရွိလွေပသည္။အမိျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္ရန္အတြက္ကလည္း မလြယ္ကူ။ အမိေျမ ႏွင့္ခခ ဲြ ြာခဲ့သည္မွာဆယ္စုႏွစ္ႏွစ္ခုေက်ာ္ ေက်ာ္ ရွိေနၿပီ။ အေျခအေနတုိ႔က ခန္႔မွန္းရ ခက္ခဲ
ဘဝသည္
နူရာဝဲစလ ဲြ ဲရာ
သူခုိး ေထာင္းျဖစ္ေန ပါေတာ့သည္။ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားမ်ား
လႊမ္းျခံဳ
ၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ၾကပါေစ... ။ အုပ္ႀကီးေဖ (၁ ။ ၁ ။ ၂ဝ၁၂)
93 က်ေနာ္ကလည္း အေမ့ကုိ သိပ္ခ်စ္ခဲ့သည္။ အေမသည္က်ေနာ့္ဘဝ၊က်ေနာ့္ကမ႓ာေလးျဖစ္ သလုိအေမလည္းထုိနည္းအတုိင္းျဖစ္လိမ့္မည္ မွာေျမႀကီးလက္ခတ္မလဲ။ြ အေမႏွင့္က်ေနာ့္ကုိ
tar
ကံၾကမၼာက အုပ္ႀကီးေဖ
ေပါင္းစည္းခြင့္ေပးခဲ့သလုိ
တင္မျမင္ႏိုင္ေသာ
ႀကိဳ
ကံတရားေၾကာင့္ပင္
ကဲက ြ ြာေစခဲ့သည္။အေမႏွင့္က်ေနာ္
စေတြ႔ရွိ
ပံုကလည္း ထူးဆန္းလြန္းလွသည္။ ေရွးဘဝ ဒီအရပ္ေဒသမွ
က်ေနာ္
စြန္႔ခြာ
အတိတ္ေရစက္ေတြေၾကာင့္လား (သုိ႔မဟုတ္)
သြားခဲ့သည္မွာၾကာခဲ့ၿပီ။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း
အေမ့မွာဝဋ္ေႂကြးရွိေန၍လားေတာ့
၂၅ႏွစ္ခန္႔ကျဖစ္သည္။
က်ေနာ္
မေဝခဲတ ြ တ္ခဲ့။ က်ေနာ္ လူေလာက ႀကီးထဲသုိ႔
ခ်စ္ျမတ္ႏိုး ေပ်ာ္ပါးခဲ့ရာ ရြာေလးသုိ႔ ဒုတိယ
ဘဝမုန္တုိင္းၾကမ္းႀကီးႏွင့္အတူ ဝင္ေရာက္ခဲ့ရ
အႀကိမ္ ျပန္ေရာက္ေတာ့မည္ဟူေသာ အေတြး
သည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ ေမြးေမမာတာ
တု႔ျိ ဖင့္
တက္ႂကြလန္း
မိခင္သည္က်ေနာ့္ကုိေမြးၿပီးၿပီးခ်င္းလူေလာက
ေတာင္ေက်းကေလး
ထဲမွာ စိတ္ခ်လက္ခ် ထားရစ္ခဲ့ၿပီး တမလြန္သုိ႔
အခုေတာ့
စိတ္တုိ႔သည္
ဆန္းေနသည္။ငယ္စဥ္
က်ေနာ္
ဘဝ၊အတိတ္မွအရိပ္တုိ႔သည္က်ေနာ့္မ်က္လံုး
အေမထြက္ခြာသြားခဲ့ပါသည္။ ၾကမၼာဆုိးသည္
အိမ္မွာတရိပ္ရိပ္ႏွင့္အဆက္မျပတ္ ျမင္ေယာင္
ထုိမွ်ႏွင့္မရပ္ေသး..မိခင္ဆံုးပါးျခင္းကက်ေနာ္
ေနမိသည္။ေျပးလႊားေဆာ့ကစားခဲ့ေသာ လယ္လမ္းမႀကီး၊
ရြာ
ရြာအေနာက္ပုိင္းရွိ
ျဂိဳလ္ဆုိးႏွင့္ဝင္လာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိကာႏွစ္ဘက္ဘုိးဘြားတုိ႔ႏွင့္
ဖခင္ျဖစ္သူ
ကန္ေဘာင္ႀကီးေပၚမွ တူတူပုန္းတမ္း ကစား
ကအႏွီးထုပ္ႏွင့္ စြန္႔ပစ္ေတာ့မည့္ဆဲဆဲ အေမ
ခဲ့ေသာကုကၠိဳပင္ႀကီးမ်ားႏွင့္နတ္စင္ႀကီး တစ္ခု
လံုးရီက ေကာက္ယူ ေကၽြးေမြး ေစာင့္ေရွာက္
လံုးကို
ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဝုိင္းရံထားေသာ
ထန္းပင္ႀကီးမ်ား
ကုိလည္းအေတြးတုိ႔ျဖင့္ အစီအရီ ပံုေဖာ္ ေန မိသည္။
က်ေနာ့္မိခင္ရင္းႏွင့္ အေမလံုးရီမွာ ညီအစ္မဝမ္းကဲ။ြ အေမလံုးရီကအပ်ဳိႀကီး၊အရပ္
က်ေနာ္သိပ္ခ်စ္ရေသာ အေမလံုးရီ တေယာက္သားေပ်ာက္ဘယ္ေန႔ လာႏိုးႏိုးႏွင့္
ျပန္ေရာက္
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရမည့္
ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း။
အသားျဖဴျဖဴ၊
မ်က္ႏွာဝုိင္းဝုိင္း မ်က္ခံုးမ်က္လံုး အလြန္လွပ
ရက္
ကာ ထုိအခ်ိန္က ပ်ဳိတုိင္းႀကိဳက္သည့္ ႏွင္းဆီ
ကုိ ေတြးမိျပန္ေတာ့ အလုိလုိဝမ္းနည္း လာ
ခုိင္တပြင့္။ ဥစၥာ ျပည့္စံုၿပီး က်က္သေရမဂၤလာ
မိသည္။အေမလံုးရီက်ေနာ့္ကုိ
အေပါင္းႏွင့္
သိပ္ခ်စ္သလုိ
ျပည့္စံု၍
လူသား
ဆန္ေသာ
'ku©onfpmpk
94
အမ်ဳိးသမီးျဖစ္သည္။ အႏွီးထုပ္ႏွင့္ က်ေနာ့္ကုိ
စကားလံုးမွာ
အေမလံုးရီ၏
စဲမ ြ ွတ္ခဲ့ဖူးသည္။
ဇာတိေမြးရပ္ေျမျဖစ္ေသာ
သန္လ်င္ေက်ာက္တန္းအေနာက္ဖက္ရွိကရက္ ရြာကေလးဆီသုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ
အေမလံုးရီသည္
ႏြားႏို႔ကုိယ္တုိင္
ညွစ္၍တစ္မ်ဳိး၊
ဖခင္၏
ေမတၱာတရားကုိ
ရရွိခံစားဖူးျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္လိမ့္မည္။
ေခၚေဆာင္ခဲ့သည္ဟု
က်ေနာ္သိရွိထားသည္။
သူစိမ္းဆန္လြန္းလွသည္ဟုပင္
က်ေနာ္အသက္ ၇ ႏွစ္သားအရြယ္ တြင္
အေမလံုးရီသည္
ရွိသည့္အတုိင္း
မိခင္တုိ႔
ဝတၱရား
ရွင္ျပဳေပးခဲ့သည္။
ရြာတြင္
ႏြားတံဆိပ္ႏို႔မႈန္ဘူးကုိေဖ်ာ္၍တဖံုတုိက္ ေကၽြး
အႀကီးက်ယ္ဆံုးေသာ အလွဴတခု ဟုပင္ ေျပာ
ကာ
အအိပ္ပ်က္
စမွတ္တြင္ခဲ့ပါသည္။ ရွင္ျပဳၿပီး ကုိရင္ဘဝႏွင့္
အစားပ်က္ခံ၍အျမဲတေစအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္
က်ေနာ့္ကုိ ေဆြျပ မ်ဳိးျပ အျဖစ္ မိခင္အရင္း၏
ရွိေနတတ္သူ။ ရြာထဲရွိ လူအမ်ား ကဲ့ရဲ႕မႈဒဏ္
မိဘမ်ား ေနထုိင္ရာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ တဖက္ကမ္း
ကုိလည္း
တြင္ရွိေသာ
အသက္ဆက္ခဲ့သည္။
ဥပေကၡာျပဳၿပီး
သူ႔
အပ်ဳိစင္ဘဝ
ေအးရြာသုိ႔
အလည္ေခၚသြား
သူ႔ဘဝအတြက္
ျပင္မရႏိုင္ေသာ
တစ္ခုလံုးကုိ က်ေနာ့္အား ခ်စ္တဲ့စိတ္ေတြႏွင့္
ခဲ့ျခင္းမွာ
ပံုအပ္ထားသူလည္း ျဖစ္သည္။
အမွားတခုျဖစ္လိမ့္မည္ကုိ အေမလံုးရီ ႀကိဳတင္
အေမသည္
က်ေနာ့္ဘဝ၏
သိရွိပံုမရခဲ့ေပ။
ကံၾကမၼာ
တဆစ္ခ်ဳိးသည္
သူရဲေကာင္းႀကီးလည္းျဖစ္ သည္။ အျမဲတမ္း
အလြန္ေၾကာက္မက္တုန္လွဳပ္ဖြယ္
သြန္သင္ဆံုးမ လမ္းျပတတ္သူ၊ ဘဝကုိ ရဲ
လွသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စြန္႔ပစ္ထားခဲ့ေသာ
ရဲႀကီး
က်ေနာ့္ကုိသက္ရွိထင္ရွားကုိရင္ဝတ္ႏွင့္
ရင္ဆုိင္တတ္ရန္
ဝတၳဳေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္
အတြက္
မိတ္ဆက္
ပံုျပင္
ေကာင္း ျပန္
ေပးခဲ့သူ
ေတြ႔လုိက္ရေသာအခါအေမ့ဘက္က ေဆြမ်ဳိး
လည္းျဖစ္သည္။ အရြယ္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ပညာ
ေတြ မည္သည့္စိတ္ ဝင္သြားသည္ မသိ။
သင္ၾကားေစၿပီး က်ေနာ္ေက်ာင္း မဆင္းမခ်င္း
က်ေနာ့္ကုိဖက္ၿပီးငိုၾက၊အေမ့ကုိလည္း
ကန္ေဘာင္႐ုိးေပၚမွာ
ထုိင္ေစာင့္ေနတတ္
ဆြတ္တမ္းတၾကႏွင့္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း
သည္။ေက်ာင္းဆင္း လာလွ်င္လည္း အေျပး
တဖြဖြေျပာေနၾကသည္။ အေမလံုးရီကုိလည္း
တပုိင္းႏွင့္ႀကိဳတတ္ၿပီးပါးျပင္ကုိအနမ္းပြင့္ေပါင္း
ကိုရင္ေလးကုိ
မ်ားစြာျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ အားျပည့္ ေစခဲ့သည္။
တစ္ပတ္ျပည့္ခဲ့ရင္ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ကရက္
က်ေနာ့္ဘဝတြင္
ရြာေလးသုိ႔ျပန္ပုိ႔ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း
အေမလံုးရီသည္သာဖခင္၊
အေမလံုးရီသာမိခင္ပီသေသာ
မိခင္ျဖစ္ခဲ့
သည္။ ဘဝတြင္ ဖခင္ဟူေသာ နာမ္စားမရိွခဲ့၊
တပတ္ေလာက္
ထားခဲ့ဖုိ႔၊ အႀကိမ္
ႀကိမ္အလီလီေတာင္းဆုိၾက၊အာမခံၾကေသာ ေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး အေမလံုးရီ ကရက္သုိ႔
မေတာင့္တဖူးခဲ့။ အေမလံုးရီ၏ အခ်စ္ ျဖင့္ပင္
အရင္ျပန္သြားရန္
အရာရာၿပီးျပည့္စံုခဲ့ေပသည္။
အေမသည္
ဖခင္ဆုိေသာ
လြမ္း
ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။
သကၤန္းဝတ္ႏွင့္
က်ေနာ့္ကုိ
95 ကန္ေတာ့လုိက္၊နမ္းလုိက္ႏွင့္“သားကုိရင္ေလး
ဆက္ဆံရသလုိ ခံစားလုိက္ရသည္။ ငယ္စဥ္
..၇ရက္ျပည့္ရင္အေမ့ဆီကုိ
က ကရက္ရြာေလးကုိ ႏြားလွည္းျဖင့္ သြားရ
ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့
ေနာ္၊အေမ သားကုိ ရြာထိပ္မွာ လာႀကိဳေန
သည္ကုိ
မွတ္မိေနသည္။
ခုေတာ့
ႏြား
မယ္”လု႔အ ိ ႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာျပနားခ်ၿပီး ေလွဆိပ္
လွည္း ေနရာတြင္ ျမင္းလွည္းတုိ႔က ေနရာယူ
ကုိဆင္း၊ လက္ခတ္သမၺာန္ ေလးျဖင့္ လက္ျပ
ေနၿပီ။ ေမးပါမ်ားစကားရ ဟူေသာေဆာင္ပုဒ္
ႏႈတ္ဆက္ၿပီးရန္ကုန္ဘက္ကမ္းသုိ႔
ကူးသြား
ကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး ျမင္းလွည္းသမားအား
ပါေတာ့သည္။ေမြးေမ၏ အဖုိးအဖြား တုိ႔သည္
“က်ေနာ္ ကရက္ကုိ သြားခ်င္လုိ႔.. လုိက္ပုိ႔ ေပး
အေမလံုးရီျပန္သြားျခင္းကုိ မဟာအခြင့္အေရး
ႏိုင္မလား”ဟု
ႀကီးတစ္ရပ္အျဖစ္ က်ေနာ္ႏွင့္ အေမ လံုးရီ
ပင္ ျမင္းလွည္းသမားသည္ က်ေနာ့္ကုိ ေငါင္
တု႔၏ ိ
ေငါင္ႀကီးစုိက္ၾကည့္ ေတြေဝေနသည္ကုိ ေတြ႔
ဘဝႏွစ္ခုကုိ
ပုိင္းျခား
ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ
လုိက္ၾကသည္။
က်ေနာ့္ကုိလည္း
လုိက္ရသည္။
ေမးလုိက္မိေသာ
တခဏမွာ
ျမင္းလွည္းသမား
ပါးစပ္မွ
ရန္ကုန္ျမိဳ႕၊ ၾကံေတာ သခၤ်ဳိင္းထဲတြင္ရွိေသာ
အံက်လာေသာစကားလံုးသည္ က်ေနာ့္ ဘဝ
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ဝွက္ထား
ႀကီးကုိ
လုိက္ၾက
အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ပမာ
မလွဳပ္မယွက္
သည္။ ေနာက္ပုိင္း ဖခင္၏မိဘမ်ား ေရာက္
ရပ္တန္႔သြားေစသည္။ “ညီေလး မင္းေျပာတဲ့
လာၿပီး ကုိရင္ထြက္ခုိင္းကာ တာေမြ၊ ေက်ာက္
ကရက္ဆုိတာ
ေျမာင္းသုိ႔ ေခၚသြားေတာ့သည္။ အေမလံုးရီ
လႊတ္ခနဲေျပာလုိက္ရာ
ႏွင့္
“ဗ်ာ”ဟု အာေမဋိတ္သံ က်ယ္က်ယ္ ေလာင္
မွ
က်ေနာ္တုိ႔၏
ကံၾကမၼာက
ျပန္လည္ေပါင္းစည္းခြင့္
ဘဝအေျခ။
မည္သုိ႔
မရခဲ့ေတာ့ေသာ
အခ်ိန္တုိ႔သည္
အခုမရွိေတာ့ဘူးကြ”
ဟု
က်ေနာ့္ႏႈတ္ဖ်ားမွ
ေလာင္ ႀကီး ထြက္သြားသည္။
တျဖည္းျဖည္း
“ဟုတ္တယ္ညီေလး.. ကရက္ရြာကုိ
ဘဝကုိဝါးျမိဳလာခဲ့သည္။ ရွစ္ေလးလံုး လူထု
အစုိးရက ဖယ္ခုိင္း လုိက္တယ္၊ လယ္ေတြ၊
အေရး
ယာေတြ၊ ငါးကန္ေတြ၊ သစ္ပင္ေတြ၊ နတ္စင္
ေတာ္ပံုႀကီးျဖစ္ပြားၿပီး
ေနာက္ပုိင္း
က်ေနာ္သည္ ဘဝကုိေနရာမ်ဳိးစံု၌ အစံုအဆန္
ႀကီး
ကူးခတ္ရင္း အေမလံုးရီေနထုိင္ေသာ ကရက္
တုန္းက
ရြာေလးသုိ႔ အေရာက္ျပန္ လာခဲ့ ျခင္းျဖစ္ပါ
ဂုဏ္ကုိ ေဆာင္ေနတဲ့
သည္။
လည္း ေျမေကာ္စက္ႀကီးေတြနဲ႔ ထုိးပစ္လုိက္ က်ေနာ္စီးလာေသာ လုိင္းကာေလး
ေက်ာက္တန္း
ေရလယ္ဘုရားနားမွာ
ၾကလု႔ိ
ဘာတစ္ခုမွ
မက်န္ေတာ့ဘူး။
အလြန္သာယာလွပၿပီး ကုကၠိဳ
လြင္တီးေခါင္ေခါင္ႀကီး
အရင္ ရြာရဲ႕
ပင္ႀကီးေတြ ျဖစ္ကုန္
ရပ္
ၾကၿပီေပါ့ကြာ၊ အဲဒီ ေျမယာ အားလံုးကုိ ေတာ
လုိက္ေတာ့ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ေန
ထဲက လက္နက္ခ်လာတဲ့ ဟုိ ဘိန္းဘုရင္
ရာသစ္
ခြန္ဆာႀကီးက
ပတ္ဝန္းက်င္သစ္ႏွင့္
ျပန္လည္
အစုိးရဆီကေန
အကုန္ဝယ္
'ku©onfpmpk လုိက္ၿပီေလ၊
96 အခုေတာ့
ပုဇြန္ေမြးကန္ေတြ
စြာ နားမလည္ ႏိုင္ခဲ့။
တူးေနတယ္ ေလ၊ ဒီအရပ္က လူေတြကုိလည္း အလုပ္လုပ္ခြင့္မေပးဘဲ စက္ေတြနဲ႔
ယုိးဒယားေတြပဲ
ရဲ႕လားဗ်၊ အရမ္းေတြ႔ ခ်င္ေနၿပီဗ်ာ.. က်ေနာ္
ေနၾကတယ္။
အေမလံုးရီနဲ႔ မခဲခ ြ ်င္ပါဘဲ ခဲသ ြ ြားရ တာပါ။
အလုပ္လုပ္
ဟုိ ေရာက္ေတာ့ မင္းျမင္ေတြ႔မွာပါကြာ” “ဒီလုိဆုိရြာက လူေတြ
က်ေနာ္
ဘယ္ကုိ
ေရာက္ ကုန္ၾကၿပီလဲ” လု႔ိ ေမးလုိက္ ျပန္ေတာ့ “သူတုိ႔အားလံုးကုိ
ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေပးတယ္ကြ။ ဘဝေတြ ကေတာ့
အဖတ္ဆယ္လုိ႔
မရေတာ့ပါဘူး၊
တခ်ဳိ႕ျမိဳ႕
ထဲကစက္ရံုေတြမွာ
သြားလုပ္ၾက
တယ္။ ျမင္းလွည္းေမာင္း တဲ့ လူကေမာင္းေပါ့။ အကုန္လုပ္ၿပီး
အေမလံုးရီကုိ
သိပ္ခ်စ္ပါတယ္။
ဘဝေပးအေျခအေနေၾကာင့္သာ ေဝးကြာေနရ တာပါ ဦးေလးရာ” ဟုဆုိလုိက္မိျပန္သည္။
စုစည္းရြာသစ္
အျဖစ္နဲ႔ ေျမကြက္ေသး ေသးေလးေတြ ေပးၿပီး
ရရာအလုပ္
“ဦးေလး က်ေနာ့္အေမ ေနေကာင္း
“ေအး..ေအး..
မင္းသိပ္ခ်စ္တဲ့
မလံုးရီကလည္း မင္းထက္ ပုိခ်စ္ လိမ့္မယ္လုိ႔ ငါယံုၾကည္ပါတယ္ကြာ.. မင္း
မရွိတဲ့ေနာက္
မင္းအေမကေလ မင္းေနသြားတဲ့
သူ႔
အိမ္ေရွ႕က ထန္းပင္ ႀကီးေအာက္မွာ မင္းကုိ အျမဲတမ္း ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတာကြ”
ဘဝေတြကုိ
“ဦးေလးေျပာေတာ့ ရြာမရွိေတာ့ဘူး
မေသရံုတမယ္ ရပ္တည္ေနၾကရတာေပါ့၊ ဒါနဲ႔
ဆုိ..”
မင္းက
သိမွာေပါ့ကြာ... ကဲသြားၾကမယ္ လာ” ဟု
ကရက္ရြာကုိ
ဘယ္သူေတြကုိ ရြာသားပဲ”
သိတယ္ဆုိေတာ့
သိတာလဲကြ၊ ဟုေျပာၿပီး
ငါက
အဲဒီ
သူ႔ကုိယ္သူ
မိတ္ဆက္ ေပး ေနျပန္သည္။ က်ေနာ့္ႏႈတ္က
“ေအး...
ရြာေရာက္ေတာ့
မင္း
ဆုိကာ ျမင္းလွည္းေပၚ တက္ခုိင္းပါသည္။ ျမင္း လွည္းေလးမွာ
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္
ရြာသစ္
သု႔ိ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ရြာထဲေရာက္ေတာ့သူက တုန္႔ဆုိင္းမေနဘဲ
“ဟုိနားက ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ ေလးက မင္းတုိ႔
သြက္သြက္ လက္လက္နဲ႔ “ဦးသိန္းေမာင္ ေဒၚ
အိမ္ေလးပဲဆင္းလုိက္ေတာ့”ဟု ေျပာၿပီး ေခါင္း
သန္းႏဲ႔တ ြ ႔ရ ုိ ဲ႕သမီးအေမလံုးရီရဲ႕သားဝင္းကုိ ေပါ့
တညိမ့္ညိမ့္ႏွင့္
”လုိ႔
သည္။ က် ေနာ္ျခံေလးထဲကုိ ေျပးဝင္သြားၿပီး
ကို
ေျပာလုိက္ေတာ့ ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး
က်ေနာ့္မ်က္ႏွာ
ၾကက္ေသေသ
သြား
သည္။ ေခါင္းေလး တဆတ္ ဆတ္ညိမ့္ရင္း ... “မင္းေတာင္ ပဲ၊
ေအးေလ
စရာေတြနဲ႔
အေတာ္ႀကီးေနၿပီ
ဘဝေတြကလည္း
ျပည့္ႏွက္ေနပါလား”
မယံုႏိုင္ ဟု
ဦး
တည္ရာမဲ့ ေျပာေနသည္ကုိ က်ေနာ္ေကာင္း
“အေမလံုးရီ…
ဆက္ထြက္သြားပါေတာ့ သား
ျပန္လာၿပီ”
လုိ႔
လွမ္း ေအာ္ေျပာလုိက္ရာ အိမ္ထဲမွ တုိးတိတ္ ျဖည္းညွင္းစြာျဖင့္ အဖြားအုိ တစ္ဦးဆင္းလာၿပီး က်ေနာ့္ကုိ စုိက္ၾကည့္ရင္းမ်က္ရည္ေတြ ျပည့္ဝဲ ေနသည္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရပါသည္။ အေမလံုးရီ ၏
အေမျဖစ္ပါသည္။
ဇရာ၏
ႏွိပ္စက္
97 ညွင္းပန္းမႈေၾကာင့္အ႐ုိးေပၚအေရတင္ေနေသာ လက္ျဖင့္က်ေနာ့္ကုိယ္ကုိဆက ဲြ ုိင္ဖ်စ္ညွစ္လုိက္
သမင္လည္ျပန္
ေရဆန္ခရီး
ၿပီး ႐ႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုေႂကြးေနသည္။ အဖြား၏ ပါးစပ္မွလည္း ေနာက္က်
“သားရယ္ မင္း ျပန္လာတာ လြန္းလုိက္တာကြယ္...
အုပ္ႀကီးေဖ
မင္း
အေမေလ မင္းကုိေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် တေၾကာ္ေၾကာ္ တမ္းတေနရင္း အရင္အိမ္ေရွ႕က ထန္းပင္ႀကီး ေအာက္မွာေပါ… ့၊ မအိပ္ႏိုင္မစားႏိုင္ တမႈိင္မႈိင္ တေတြေတြျဖစ္ၿပီး …. မီးစာကုန္ဆီခမ္း
ဇာတိခ်က္ေႂကြ ေမြးရပ္
ေျမကုိ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးစိတ္သည္ မိမိတုိင္းျပည္ ႏွင့္ လူမ်ဳိးအေပၚ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မ်ဳိးခ်စ္
ျဖစ္သြားရၿပီေလ
… ခုဆုိရင္ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္ၿပီေပါ့ကြယ္... မင္းအေမရဲ႕
“မိမိ၏
အုတ္ဂူေလးလည္း
စိတ္၏
ဗီဇအေျခခံ
အုတ္ျမစ္ပင္
ျဖစ္ပါ
သည္” (ဟုိခ်ီမင္း)
ခုေတာ့….
ဇာတိခ်က္ေႂကြ ေမြးရပ္ေျမေလးကုိ
ပုဇြန္ေမြးကန္ေတြ ျဖစ္ကုန္ ၿပီသားရယ္ ....”
ခဲခ ြ ြာခဲ့ရသည္မွာ
(အေမလံုးရီသည္
လွည့္လည္
ၾကာျမင့္ခဲ့ေပၿပီ။ ရြာေလးကုိ တေန႔ျပန္ေရာက္
ရွာေဖြရင္း ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အရူး တပုိင္း
ရမည္ဟု ရည္မွန္းခ်က္ထားခဲ့ၿပီး အနာဂတ္သုိ႔
အပူမီးဝုိင္းကာ ထန္းပင္ႀကီး ေအာက္ တြင္ပင္
ဆက္လက္ခရီးႏွင္ေနဆဲျဖစ္သည္။
ဘဝတပါးသုိ႔ ေျပာင္းသြားေၾကာင္း ရင္နင့္မဆံုး
သည္
က်ေနာ္ၾကားသိခဲ့ရပါသည္။)
မရွိေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အေၾကာင္း
က်ေနာ့္ကုိ
အေမ....အေမ
ေကာင္းရာသုဂတိ
လားပါေစ။
ဆယ္စုႏွစ္
တခါတရံ
တိုက္ဆိုင္စြာျဖင့္
ႏွစ္ခုေက်ာ္
ကံတရား
ယံုၾကည္ႏိုင္ဖြယ္ရာပင္ ၂ဝဝ၂
ခုနွစ္
ဇာတိေမြးရပ္ေျမေလးသို႔တစ္ႀကိမ္
တုန္းက ျပန္လည္
အုပ္ႀကီးေဖ
ယာယီေျခခ်ခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခြခ ဲ ြာ
၄ ဇန္နဝါရီ ၂ဝ၁၂
သြားသည့္ေနာက္ပိုင္း ရြာေလးမွာ အေတာ္ပင္ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေနလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ့ ဖူးသည္။
ျပည့္ျပည့္ဝဝ
ရြာေလးသုိ႔
တကယ္
လက္ေတြ႔ ျပန္ေရာက္ေသာ အခါ အထင္နွင့္ အျမင္ တက္တက္စင္ေအာင္ အလြႀဲ ကီးလြေ ဲ န တာကုိ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရပါသည္။ ေျပာင္းလဲမႈေတြ အမ်ားအျပား ျမင္ရေပမဲ့ တုိးတက္ စည္ပင္မႈ မဟုတ္ဘဲ
ဆုတ္ယုတ္
ပ်က္ျပားမႈမ်ားသာ
'ku©onfpmpk
98
အထင္အရွား လႊမ္းမုိးေနသည္။ ယခင္ကဆုိလွ်င္
လွဴဒါန္းႏိုင္ၾကသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာေလး
မဟာရန္ကုန္ျမိဳ႕
ပင္ ျဖစ္သည္။
ႀကီးနွင့္ ပန္းလိႈင္ျမစ္တစ္ခု သာျခားထားေသာ
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ကမ႓ာေက်ာ္ရွစ္ေလး
ထုိရြာေလးတြင္ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိ၊ ေရးေပးေဝေရး
လံုး
စနစ္မရွိေသာ္လည္း
လာေသာအခါ ေက်ာင္းသား၊ ျပည္သူလူထု
တည္ရွိေနေသာ
ျမစ္ကမ္းနဖူးေပၚတြင္
ပန္းလိႈင္
ရြာ၏လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို
ဆန္စက္ႀကီးမွာ ျဖည့္ဆည္းေပးေန
ေသာေၾကာင့္ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ မပူပင္
လူထုအေရးေတာ္ပံုႀကီး
တိ႔မ ု ွာ
မိမိတို႔
ဥေပကၡာျပဳၿပီး
ေပၚေပါက္
အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ကို တိုင္းျပည္နွင့္လူမ်ိဳးအတြက္
အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးကို အသက္ေသြး ေခၽြးတို
မေၾကာင့္ၾကရ။ မနက္ ၅နာရီ ထိုးသည္နွင့္
႔ျဖင့္
ဆန္စက္ႀကီးမွ
ဥၾသဆြၿဲ ပီး
လုပ္ငန္းခြင္
တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္
ဝင္ေရာက္ရန္
ႏိုးေဆာ္ေနက်
အသံပင္ျဖစ္
“ေတာမီးေလာင္ ေတာေၾကာင္ လက္ခေမာင္း
သည္။
ဆန္စက္ထဲမွာ
အေတာ္မ်ားမ်ား
ရြာသူရြာသား
အလုပ္လုပ္ခြင့္ရၾကသည္။
ေပးဆပ္တိုက္ပဝ ြဲ င္ေနခ်ိန္
ခတ္”
မိမိအသက္ရွင္
ရပ္တည္ ႀကီးျပင္းခဲ့ရာ ဤရြာေလးကိုပင္ ျပန္ လည္
ႀကီးထဲသို႔ သမၼာန္ေပၚမွ သယ္ယူပို႔ခ်ရသည္။
ပါေတာ့သည္။
မွတ္သူမွတ္၊
အတၱသမားမ်ားမွာ
ဆိုသည့္အတိုင္း
အခ်ိဳ႕က ႀကိတ္ခမ ြဲ ည့္ စပါးမ်ားကို ဆန္စက္ တာလီစာေရး
တြင္ေတာ့
စက္ျပင္သူနွင့္
ဓါးျပတိုက္၊ ေဂြးနီနွင့္
ဆက္ေၾကးေကာက္ခံ လွဝင္းတို႔မွာ
ေအးရြာ
ဘြိဳင္လာအိုးမီးထိုးသူ ထိုးနွင့္ သူ႔ေနရာနွင့္သူ
အေရွ႕ပိုင္းသားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ေအးရြာကို
အံဝင္ခြင့္ၾက အလုပ္လုပ္ေနၾကသည္။
အပိုင္း
လယ္ယာေျမ ပိုင္ဆိုင္သူအခ်ိဳ႕သာ လယ္လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ၾကသည္။
အိမ္၌
ဆန္မရွိ၍
မပူပင္ရ။
စက္ထဲမွာ
တစ္ျပည္
နွစ္ျပည္
လူတိုင္း
ေတာင္းယူလို႔ရသည္။
သံုးပိုင္းခြထ ဲ ားသည္။
အလယ္ပိုင္းႏွင့္ သည္။
ေဂြးနီနွင့္
ဓါးနွင့္ခုတ္လွ်င္
လွဝင္းမွာ ဓါးမတိုး၊
လွ်င္လည္း
ၾကေသာေၾကာင့္
ရြာသားအားလံုး
သာယာခ်မ္းေျမ႕
အေနာက္ပိုင္းဟူ၍
ျဖစ္
သိုင္းဆရာ
မ်ား ျဖစ္ၿပီး တုတ္၊ ဓါး၊ လက္နက္ၿပီးၾကသည္။
နားလည္မႈ ယံုၾကည္မႈတို႔ျဖင့္ အလုပ္ လုပ္ ဘဝကုိ
အေရွ႕ပိုင္း၊
တုတ္သာ
တုတ္နွင့္ရိုက္ က်ိဳးေသာေၾကာင့္
ကလည္း
ေၾကာက္ၾကရ
စြာျဖတ္သန္းႏိုင္ၾကသည္။ရြာအတြက္ ေသာက္
သည္။ ေဂြးနီက ပုပုမဲမဲ မ်က္လံုးျပဴးျပဴး ေျခ
သံုး ေရဆိုသည္မွာလည္း ေျပာစရာ မလိုပါ။
ခြင္ခြင္ျဖစ္ၿပီး လွဝင္းကေတာ့ ျဖဴနီစပ္ အသား
အုတ္ကန္ဆယ္လံုးထက္မနည္း
အေရနွင့္
ဂိုင္းေကာင္းေကာင္း
သူတို႔
မိသားစု
ဆက္ေၾကး
ေကာက္ခံပံုကလည္း
“သြပ္မိုး
ျပံဳးႏိုင္ေပ်ာ္ႏိုင္
ပ်ဥ္ေထာင္
ေငြတစ္ေထာင္”
ေရ
အျပည့္
အားလံုး
ေသာက္သံုး
ရွိေနတတ္သည္။
ေခ်ာင္လည္ၾကၿပီး
“ဓနိၾကမ္းခင္း
99 ဆန္တတင္း” ဟူ၍ သတ္ပစ္မည္ဟု
ျဖစ္သည္။
မေပးလွ်င္
ျခိမ္းေျခာက္ေသာေၾကာင့္
မျဖစ္မေန ေပးၾကရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္
တူးယူလိုက္ၾကရာ
ေနာက္ဆံုး
သံမံတလင္းပင္မက်န္
ေျမေအာက္
အျမစ္ျပတ္
ေခ်မႈန္း
ခံလိုက္ရသည္။ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာ မည္သို႔မွ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္
ဝိုင္းဝန္းမတားဆီး ႏိုင္ခဲ့ၾက။ မခံမရပ္ႏိုင္သည့္
လည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားမ်ား ပ်က္စီး ျပိဳကဲြ
အဆံုး
ေနေသာ ေခတ္ကာလဆိုးႀကီးလည္းျဖစ္သည္။
လွဝင္းကို သတ္ရန္အတြက္ မီးေနသည္ထမီ
ေနာက္ဆံုးတြင္ ရြာကို ဆက္ေၾကးေကာက္ခံ
ကို ဓါး၊ လွံ၊ ဂ်င္ဂလိတို႔တြင္ တပ္ ဆင္ၿပီး
လူငယ္အခ်ိဳ႕စုေပါင္းၿပီး
ေဂြးနီနွင့္
ရံုျဖင့္ အားမရႏိုင္ဘဲ အနွစ္နွစ္အလလ ရြာသူ
လွဝင္းေနထိုင္ရာ
ရြာသားတို႔၏ဝမ္းမီးကုိ ၿငိမ္းသတ္ေပးေနေသာ
လွဝင္းမွာလည္း အေၾကာက္လြန္ၿပီး ရြာလယ္
ပန္းလိႈင္ ဆန္စက္ႀကီးကိုပါ ရန္ရွာလာေတာ့
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရိွ
သည္။
ဝင္ေျပး လိုက္သည္။
ဆန္စက္ပိုင္ရွင္အား
ေငြတစ္သိန္း
လွမ္း၍ေတာင္းလိုက္ သည္။ သတ္မွတ္ရက္
အိမ္သို႔
ဂ်င္ဂလိနွင့္
ပစ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရာဇသံေပးလိုက္၏။ စက္
ဓါးနွင့္ခုတ္သူခုတ္မို႔
ပိုင္ရွင္ထံမွ
အခ်က္ေပါင္း
မလာေသာအခါ
ေဂြနီနွင့္
လူမိုက္ဂုိဏ္းအဖြဲ႔ဦးေဆာင္၍ ကုိ
ျဖဳိလိုက္ၾကသည္။
အေၾကာင္းျပန္ လွဝင္းဦးစီး ဆန္စက္ႀကီး စားဝတ္ေနေရး
သိမ္ေက်ာင္း
ရြာသားမ်ားကလည္း
အတြင္းမေပးပါက ဆန္စက္ႀကီးကို ဖ်က္ဆီး မည္သို႔မွ
သြားၾကသည္။
အသက္
ပစ္သူပစ္၊
ထဲသို႔
ဝိုင္းဝန္းၿပီး
လွံနွင့္ထိုးသူ
ေနာက္ဆံုး၌
မ်ားစြာနွင့္
ေပ်ာက္ခဲ့ရသည္။
ထိုး၊
ဒါဏ္ရာ
သိမ္ထဲမွာပင္ ထိုသတင္းကို
ၾကားလ်င္ၾကားခ်င္း ေဂြးနီလည္း ပန္းလိႈင္ျမစ္ ထဲသ႔ို
ခုန္ဆင္းၿပီး
ရန္ကုန္ဘက္သို႔ေျပးရန္
အခက္အခဲၾကံဳေတြ႔ေနေသာ ရြာသားအခ်ိဳ႕က
ကူးသြားပါသည္။ ရြာသူရြာသားတို႔က စက္ေလွ
ပါပူးေပါင္း နွိပ္စက္ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကရာ ဆန္
မ်ားျဖင့္ ဝိုင္းလိုက္ၾကသည္။ ေရေပၚ ေပၚလာ
စက္ႀကီးမွာ
ေန႔တြင္
လွ်င္ ပန္ကာ ျဖင့္ခုတ္သူခုတ္ ရဲဒင္းျဖင့္ခုတ္သူ
သံုးရက္ေျမာက္ေသာ
ဘြိဳင္လာအိုးနွင့္
ေခါင္းတိုင္ႀကီးသာ
က်န္
ခုတ္၊ လွံျဖင့္ပစ္သူပစ္မို႔ ေရထဲတြင္ ေဂြးနီခမ်ာ
ခဲ့ေတာ့သည္။
ေန႔ခ်င္းညခ်င္းပင္
ဆန္
ဒါဏ္ရာေပါင္း
မ်ားစြာျဖင့္
အေသဆိုးနွင့္
စက္ႀကီးအျဖစ္မွ ေျမျပင္ေျပာင္တလင္း ျဖစ္
တမလြန္သို႔
သြားရပါသည္။
အေလာင္းမ်ားကို ရြာသို႔သယ္လာၿပီး ဝက္မ်ား
ထြက္ခြာသြားရသည္။
သူတို႔
လူမိုက္တို႔မွာ အလိုရမၼက္ႀကီးလြန္း
ႀကိဳးနွင့္ တုတ္သကဲ့သို႔ ေျခလက္တို႔ကို ႀကိဳး
လွသည္။ ထိုမွ်နွင့္ မေက်နပ္ေသး။ တစ္ရြာလံုး
တုတ္ၿပီး ေရွ႕ေနာက္ဝါးလံုးျဖင့္ လ်ိဳကာထမ္း
အသံုးျပဳေနေသာ ဆန္စက္ေနာက္ရွိ ေရကန္
လာပါသည္။
မ်ားကိုလည္း
တစ္အိမ္တစ္ေယာက္ ထြက္ၾကည့္ေစခဲ့သည္။
ျဖိဳဖ်က္ၿပီး
အုတ္ခဲမ်ားကို
ရြာလယ္လမ္းမႀကီး
အတိုင္း
'ku©onfpmpk
100
လူထု အစိုးရက ကာ
အေရးေတာ္ပံုႀကီးကို
ရက္ရက္စက္စက္
၁၉၈၈
ခုနွစ္
စစ္
ပစ္ခတ္ျဖဳိခြင္း
စက္တင္ဘာလ
၁၈
လဲေနၾကသည္။ ခ်င္း
အခ်ိဳ႕မိန္းကေလး
မ်ားမွာေတာ့
အိမ္ေထာင္
သက္ႀကီးရြယ္အိုမိဘမ်ား၏
သူငယ္ က်သူက်၊
စားဝတ္ေနေရး
ရက္ေန႔တြင္ အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ပိုင္း ေဂြးနီ
အတြက္ အရွက္နွင့္သိကၡာကို ရိကၡာအတြက္
နွင့္ လွဝင္းကို သတ္ခဲ့ေသာရြာသူ ရြာသား
ခႏၶာကိုယ္ကို
မ်ားအား
မွာ ေရာက္ကုန္ၾကသည္။ တလင္ တမယား
ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်လိုက္
ေၾကာင္း
ေပးဆပ္ရန္အတြက္
မိသားစုေတြေျပာျပ သျဖင့္ သိရိွခဲ့ရပါသည္။
စနစ္ေတြ
ေပ်ာက္ဆံုးကုန္သည္။
အသိမဲ့သူ
တေယာက္
မယားနွစ္ေယာက္
လူရမ္းကားတစ္စု
အစပ်ဳိး
မီးေမႊးလိုက္သျဖင့္ ျပႆနာ၏ အက်ိဳးဆက္ မွာ
ဆိုးရြားလြန္းလွပါဘိ။
ဇိမ္ခန္း လင္
ယူထားသူ
မ်ားလာတာကုိ သတိထားမိသည္။
အိမ္ေထာင္
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နွင့္
အသက္
ဦးစီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေထာင္းနန္းစံရေသာ
မျပည့္မီ ၁၃ နွစ္အရြယ္မွာပင္ အိမ္ေထာင္
အခါ က်န္ရစ္သူမိသားစု နွင့္ သားသမီးတို႔
က်ေနသူမ်ားကိုလည္း
ဒုကၡပင္လယ္ေဝကုန္ၾကေတာ့သည္။
ရသည္။
ထိုအေျခ ေနာက္ပိုင္း လည္
အေနမ်ားကို
သိရွိၿပီး
ကၽြန္ေတာ္ရြာေလးထဲသို႔
ၾကည့္႐ႈလိုက္ေသာအခါ
လွည့္
ျမင္ကြင္း
ဒုနဲ႔ေဒး
ရြာေလးထဲမွ
ေတြ႕လိုက္
ျမင္ကြင္မ်ားကို
ဆက္ၿပီးမၾကည့္ရက္ မျမင္ရက္ေတာ့။ ခြန္အား သတိၱမ်ား ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ရသည္။ ဒီရြာေလးကို ခ်စ္လ်က္နွင့္
ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္
တစ္ခု
မ်ားမွာ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်က္လံုး
အတြက္ စြန္႔ခြာသြားရအံုးမည္။ စနစ္ဆိုး တစ္ခု
အိမ္တြင္းသုိ႔
မခ်ဳပ္ၿငိမ္းသမွ်
ထုိးေဖာက္
ဝင္ေရာက္လာခဲ့
ဒီရြာေလးထဲရွိ
ပါသည္။ ထိုျမင္ကြင္းမ်ားမွာ ဘဝတစ္သက္စာ
ကလည္း
အတြက္
ဆိုသည္ကို မသိႏိုင္။
အမွတ္ရစရာမ်ားနွင့္သာ။
သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕မွာ မိေတာ့။
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ
မိသားစုစားဝတ္ေန
ငယ္ မမွတ္
ေရးအတြက္
မည္သိ္ု႔
လံုးလံုး
ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။
ေန႔ရွိသမွ်
စနစ္ဆုိးေအာက္မွ
အရက္
ေသာက္ရေရးသာ
သူ႔တ႔အ ုိ တြက္
ညလားမသိ
အဟာရခ်ိဳ႕တဲ့ကာ
အေျခအေန
ရြာေလးထဲရွိ
အတန္းျပည့္ဝ၍
ဘဝမ်ားမွာလည္း
႐ုန္းထြက္ႏိုင္ၿပီး ဖံြ႔ျဖိဳးတက္ေသာ
အဆင့္ ရြာေလး
အျဖစ္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေစလုိေသာ ဆႏၵတုိ႔
အခ်ိဳ႕ကေတာ့ မွတ္မိသည္။ သူတို႔ အေျခအေနကလည္း
ႏိုင္ငံေရး
အရပ္ရပ္မွာလည္း တုိးတက္ေကာင္း မြန္လာ ခဲ့သည္။
ဘဝ
စခန္းဆက္သြားအံုးမည္
ယခုအခါ
လည္း ပူပင္ရမွန္း မသိေတာ့ဘဲ အရက္ သမား
အဓိက ျဖစ္ေနသည္။
ဘဝေတြ
ေန႔လားမသိ၊ အိပ္ရာထဲ
သည္
ရင္တြင္း၌
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ
ဆုေတာင္း ေနမိပါေတာ့သည္။ အုပ္ႀကီးေဖ၊ ၁၅-၁-၂ဝ၁၂
101 သြားၿပီး ေနာက္အိမ္ေထာင္ ထူေထာင္လုိက္
ေႂကြလြင့္
တယ္။
&Gufpdrf;
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး
သားတေယာက္
ရရွိၿပီးမွ
သမီးတေယာက္ ရြာကုိျပန္လာၿပီး
သူနဲ႔အတူေနဖုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ ေခၚသြားခဲ့တယ္။ အေမ့ရဲ႕ေမတၱာတရားေတြကုိပဲ ရရွိဖူးတာေလ။
tkyfBuD;az
အေဖ့ရဲ႕ ေမတၱာတရားကုိလည္း ရယူ ပုိင္ဆုိင္ ခြင့္ရွိ ေတာ့မွာမုိ႔ အရမ္းေက်နပ္ ဝမ္းသာေန
ေနမင္းႀကီးသည္ အက်ဳိးစီးပြားအလုိ႔ငွာ
လူသားတုိ႔၏
အလင္းေရာင္မ်ားျဖင့္
ျဖန္႔ က်က္ေပးဆပ္ရင္း ဆည္းဆာ ေနဝင္ခ်ိန္ တြင္ ေတာင္ႏွစ္လံုးၾကားေမးတင္ကာ ေနာက္
မိတယ္။
အေဖ့ရဲ႕မ်က္ႏွာကုိ
ၾကည့္ရင္း
အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့
လႈပ္ရွားမႈေတြက ရလုိက္တဲ့
သည္။
ကုိ
တပ္စခန္းကုန္း
တေနရာ၌
ရင္တြင္း
လႈိင္းတံပုိးထလုိ႔... ဒီလုိန႔ဲ
အေဖ့အိမ္ေလးရယ္ ပထမဦးဆံုး ေတြ႔ျမင္ခြင့္
ဆံုး၌ အေမွာင္ထုက ႀကီးစုိးအႏိုင္ယူသြားလုိက္ BPA
တစိမ့္စိမ့္
အေဖ့ဇနီး၊
ေတြ႔လုိက္ရေတာ့
သား၊
သမီးေတြ
ရင္ထဲမွာ
အပူမီး
ခုိက္ခုိက္ တုန္ခ်မ္းေသာ ညဥ့္ဦး ေလေျပ ေနာ
ဟပ္သလုိ ဘဝင္မက်သလုိ ျဖစ္မိျပန္တယ္။
့ေနာ့ရဲ႕
ခုခံကာကြယ္ဖုိ႔
ဒီအိမ္ကုိေရာက္ၿပီးေနာက္ရက္ေတြကစ အေဖ
ထင္းမီးပံုေလးေဘးမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ထုိင္
က က်ေနာ့္ကုိ အလုပ္ေတြခုိင္းပါ ေတာ့တယ္။
ရင္း ငယ္ဘဝကစ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းေတြ
ၾကမ္းတုိက္၊
အေအးဒဏ္ကုိ
ျပန္ေျပာင္း ေျပာေနမိသည္။ ဒီေန႔ က်ေနာ့္ စိတ္ေတြက ေလးလံ
ေရခပ္၊
ထမင္းအုိးတည္
စသျဖင့္ေပါ့။
ဒါ့ထက္ဘယ္က
အံုးမလဲဗ်ာ..
အိမ္ကေန
ႏွစ္နာရီေလာက္
သြားရတဲ့
ေနသလုိလုိ။ အေမ့ကုိ သတိရ ေနမိသလုိလုိ။
အရက္ဖုိကုိ ေန႔စဥ္သြားၿပီး အေဖေသာက္ဖုိ႔
ႀကိတ္မွိတ္အိပ္ေပမဲ့ အိ္ပ္လုိ႔မရ ျဖစ္ေနတယ္။
အရက္ ေန႔စဥ္ ဝယ္ေပးရတယ္။ လြယ္အိတ္
စိတ္ေတြက အေမ့ရဲ႕ အရိပ္ေအာက္က ႐ုန္းခြာ
ထဲမွာ အရက္ပုလင္းႏွစ္လံုးကုိ ထည့္လြယ္ၿပီး
ထြက္လ႔က ုိ ုိ မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဘဝမွာ
အရက္ဖုိးေငြ ႏွစ္ရာကုိ က်စ္က်စ္ပါ ေအာင္
ပန္းခင္းလမ္းကုိ
ပါရဲ႕။
ဆုပ္ကုိင္ရင္း အညာေႏြပူပူေအာက္မွာ ဖိနပ္
လက္ေတြ႔ ဘဝေပး အေျခအေန ကေတာ့
မပါ ေျခဗလာနဲ႔ ကႏၱာရ ဆူးေတြကုိေတာင္
ျဖင့္... မိတၳီလာျမိဳ႕နယ္ထဲက ရြာေလးတရြာ
မမႈ၊
မွာ က်ေနာ္တို႔ေနခဲ့ရတာပါ။ က်ေနာ္ လူမွန္း
တခါတရံ ကေလးသဘာဝ အေလ်ာက္ ေျပး
သိစကတည္းက
လႊား ေဆာ့ကစားရင္း ျပန္လာေတာ့ ပုလင္း
ေလွ်ာက္ဖူးခ်င္
အေဖနဲ႔အေမ
ကဲသ ြ ြားၾက
တယ္။ အေဖကေတာ့ မိတၳီလာျမိဳ႕ကုိ ေျပာင္း
ခ်င္း
ေန႔စဥ္ခ်ီတက္
ပြတ္တုိက္မိၿပီး
ရတာအေမာပါပဲဗ်ာ။
အရက္ပုလင္းေတြ
'ku©onfpmpk
102
ကဲသ ြ ြားျပန္တယ္။ ကုိယ့္တင္ပါးကုိ ကုိယ္ျပန္
စားမလား” လု႔ေ ိ မးလာေတာ့ ဝမ္းသာစိတ္နဲ႔
စမ္းရင္း စိတ္တ ထင့္ထင့္နဲ႔ အိမ္ျပန္အေရာက္
“စားခ်င္တာေပါ့ ဦးေလးရာ”လု႔ေ ိ ျပာလုိက္ေရာ၊
ထင္ထားတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ အေဖ့ရဲ႕လက္စေ ဲြ တာ္
သာစည္ဘူတာနဲ႔
ႀကိမ္လံုးက ဆီးႀကိဳႏႈတ္ဆက္ လုိက္တာ ဖင္နဲ႔
ဆုိင္ကုိ ေခၚသြားၿပီး ထမင္းလုိက္ေကၽြးတယ္။
ၾကမ္း မထိခဲ့ရတဲ့ရက္ေတြ လက္ခ်ဳိးေရတြက္
တေနကုန္ဆာေနေတာ့
လုိ႔မွမကုန္ႏိုင္ခဲ့။ အေဖမူးလာရင္ အေဖ့ရင္ခြင္
လုိက္မိတယ္။ ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ “မင္း ငါနဲ႔
ထဲမွာ သမီးႀကီး၊ ဂုတ္ေပၚမွာက သား၊ ေဘးက
လုိက္ခဲ”့ လု႔ိ ေခၚသြားေတာ့တယ္။ သြားစရာ
မယားနဲ႔
မရွိ၊ ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႔ သူ႔ေနာက္ လိုက္ရင္း
ျပံဳးလုိ႔ေပ်ာ္လ႔ုိ
စကားေတြ
တေဖာင္ေဖာင္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အစြန္႔ပယ္
အငမ္းမရ
စားပစ္
“ဒီမွာရဲေဘာ္သစ္
တေယာက္ရၿပီ”
စီးေနခဲ့ရတယ္။
ဆုိၿပီး က်ေနာ့္ကုိ ထုိးအပ္ လုိက္တယ္။ သူက
အေဖ့ရဲ႕ေမတၱာေတြကုိသားကုိလည္းေဝမွ်ေပး
စစ္သားစုေဆာင္းေရးဌာနက တပ္ၾကပ္ႀကီးတဲ့
ပါ အံုးလုိ႔ မခ်င့္မရဲနဲ႔ ရင္တြင္းမွာ ႀကိတ္မွိတ္
ဗ်ာ။ ေရာက္ၿပီးမၾကာဘူး။ အသက္၊ ေနရပ္
ဆုေတာင္းရတာလည္း
လိပ္စာေတြကုိ ေဖာင္ထဲမွာ သူတုိ႔စိတ္ႀကိဳက္
လီေပါ့။
တသြင္သြင္
မခုိင္ထမင္း
တပ္စခန္းတခုထဲကုိ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။
ခံရသလုိ သူတုိ႔ကုိၾကည့္ရင္း ပါးျပင္ ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြ
မနီးမေဝးက
အႀကိမ္ႀကိမ္
မနက္မုိးလင္းတာနဲ႔
အလီ
အေၾကာင္းမရွိ
အေၾကာင္းရွာ ဘယ္သူဘာလုပ္လုပ္ အျပစ္ ဟူသမွ်
ျဖည့္သြင္း
လုိက္တယ္။
က်ေနာ့္
အသက္
(၁၃) ႏွစ္ဟာ (၁၈) ႏွစ္ ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။
က်ေနာ္ကပဲျဖစ္ရတယ္။
အေဖရဲ႕
ေနာက္မနက္မွာေတာ့ ေရွ႕တလက္
လက္စေ ဲြ တာ္ႀကိမ္လံုးဒါဏ္ကလည္း
ေန႔စဥ္ရ
မေနာက္ေျပာင္ ပံုစံေကညွပ္၊ ေနရင္းထုိင္ရင္း
က္ဆက္ က်ေနာ့္ခႏၶာကိုယ္မွာ အ႐ႈိးရာအျပည့္
ရဲေဘာ္သစ္ျဖစ္သြားရတယ္။ ႏွစ္ပတ္ေလာက္
နဲ႔။
အလုပ္ေတြကုိ
ခႏၶာကုိယ္က ဒါဏ္ရာေတြထက္ ႏွလံုး
သားက ဒါဏ္ရာေတြက တေန႔တေန႔ ပုိမို ျပင္း
အလုပ္
ထန္လာခဲ့ရတယ္။
စစ္ဆင္ေရး
ခံစားခ်က္ေတြ မဲ့လာတဲ့
မေနမနား
မရွိတဲ့ေန႔ဆုိရင္ ဝင္ရမယ္တဲ့။
ခုိင္းခဲ့ရတယ္။ တန္းစီခုိင္းၿပီး ဘားတုိက္
အခါမွာ အေဖနဲ႔ အေဝးဆံုးကုိ က်ေနာ္ ေျခ
ၾကမ္းျပား ေတြၾကားမွာ ပုန္းေအာင္းၿပီး လူေတြ
ကုန္ သုတ္ၿပီး ေျခဦးတည့္ရာ ထြက္ေျပးလုိက္
ရဲ႕ေသြးသားေတြကုိ ျမိန္ယွက္စြာ စားသံုးေနတဲ့
မိတယ္။
ၾကမ္းပုိးေတြကုိ တေယာက္အေကာင္ ငါးဆယ္ ဦးတည္ရာမဲ့
ေရာက္ေတာ့ ၾကည့္ၿပီး မစားရ
သာစည္ ဘူတာကုိ
လူႀကီးတစ္ဦးက
က်ေနာ့္ကုိ
“ငါ့တူ မင္းပံုၾကည့္ရတာ ထမင္း ေသးဘူးနဲ႔တူတယ္၊
မင္း
ထမင္း
ရေအာင္ဖမ္းခုိင္းတယ္။
မသတ္ရဘူး အရွင္
လုိခ်င္တယ္ ဆုိတာနဲ႔ အရွင္ရဖုိ႔အေရး အခင္း ပ်ဥ္ျပားေအာက္
ပက္လက္
လွန္ဝင္ၿပီး
တုတ္ကေလးနဲ႔
စိတ္ရွည္ရွည္
ဖမ္းေပးခဲ့ရ
103 ဖူးတယ္။ စစ္သင္တန္းတက္ဖုိ႔ဆုိၿပီး မဂၤလာဒံု
မနည္း။ ျပန္မိရင္ေတာ့ ဂ်ီသရီးကုိ ေမာင္းတင္
စုေဆာင္းေရးကုိ
က်ည္ထိပ္ဖူးကုိျဖဳတ္၊
ယမ္းတဝက္ေလွ်ာ့၊
ကေန တဆင့္ သင္တန္းတက္ရမယ့္ ဧရာဝတီ
က်ည္ဖူး
စကၠဴနဲ႔အစားထုိးၿပီး
တုိင္းကုိ
သေဘၤာႀကီးစီးၿပီး
လက္ျပန္ႀကိဳး
က်ေနာ္
သင္တန္း
ပို႔လိုက္
အမွတ္(၅)တုိင္း ပုသိမ္
ျပန္တယ္။
သြားခဲ့ရတယ္။
တက္ရမယ့္ေနရာက
ဗဟုိေလ့က်င့္ေရးတပ္ရွိရာ
ေရႊျမင္တင္အရပ္ကုိ
တယ္။
အဲဒီ
ေလ့က်င့္ေရး
ေရာက္လာခဲ့ရ တပ္ေရာက္ေတာ့
သင္တန္းေတြက အမ်ားႀကီး။ လူေတြကလည္း နည္းနည္းေနာေနာမွ
မဟုတ္တာ။
သူရ၊
ေနရာမွာ
တုပ္ထားတဲ့
ထြက္ေျပးသူရဲ႕
နားကုိကပ္ၿပီး ပစ္ေဖာက္လုိက္ေတာ့ နားႀကီး က ေယာင္ကုိင္းၿပီး မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျပဴး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္
ျဖစ္သြားၾကတယ္။
ဒါထက္ ဘယ္ကအံုးမလဲ။ အားလံုးကုိ တန္းစီ ခုိင္းၿပီး တေယာက္တခ်က္႐ုိက္ေစျပန္တယ္။ စာနာစိတ္ေလးနဲ႔
ျဖည္းျဖည္း
သီဟ၊ စည္သူ၊ ဘုရင့္ ေနာင္၊ အေနာ္ရထာ၊
႐ုိက္လုိက္မိလုိ႔ကေတာ့… “ဒီလုိ ႐ုိက္ရတယ္
ဗနၶဳလ စသျဖင့္ တပ္ခေ ဲြ တြကလည္း အမ်ား
ကြ” ဆုိၿပီး ကုိယ့္ကုိပါေမွာက္ခုိင္းၿပီး ႐ုိက္ေတာ့
ႀကီး။
က်တယ္။
တာပါပဲ။ တေန႔ ထမင္းစားဖုိ႔တန္းစီေနတုန္း
၂၅ဝ၊
ဘယ္လွည့္ညာလွည့္ တေယာက္ခ်င္း ထြက္
သင္တန္းကာလ ၄ လ၊ တုိးျမွင့္ကာလ ၂
ဆုိၿပီး ဘားတုိက္ေဘးမွာ ဘယ္သူ ဖင္သရမ္း
လ
မွန္းမသိတဲ့
က်ေနာ္က
သူရတပ္ခမ ဲြ ွာ
သင္တန္းသားက
တဲ့။
ေပါင္း
တပ္ခတ ဲြ ခုကုိ
၆
လ
သင္တန္းတက္ရမယ္
ေနာက္ေန႔မုိးလင္းတာနဲ႔
အသံုးအေဆာင္ ထုတ္လာ
ေတြကို
တဲ့
မိုးေရနဲ႔ဆုိေတာ့
ယူနီေဖာင္းနဲ႔
ပြျပဲေနတာကုိ တေယာက္တေကာ္ လက္ညႈိး
ထုတ္ေပးတယ္။
နဲ႔ ေကာ္ခုိင္းတယ္။ အမိန္႔ကလည္း တခါတည္း
အုိဂ်ီယူနီေဖာင္းကုိ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ
ေခ်းပံုႀကီး၊
ဝတ္ၿပီး
သူရဲေကာင္းႀကီးလုိ႔ေတာင္
ခ်မွတ္လုိက္ျပန္တယ္။ လက္မေဆးရ၊ ထမင္း တန္းစားရမယ္တဲ့။
ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲဗ်ာ။
ထင္လုိက္မိေသးရဲ႕.... လူ႔ငရဲဆုိတာ အဲဒီက
ဝဋ္ဒုကၡလ႔ပ ုိ ဲ သေဘာထားၿပီး ဆာေလာင္ေန
အစ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ မုိးမလင္းေသးဘူး၊
တဲ့ ဝမ္းဗုိက္ရဲ႕ဆႏၵကုိ ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး ျဖည့္
အိပ္ရာထ၊
ဆည္းေပးလုိက္ရတယ္။
ကစ္ေခါက္၊
ပီတီေျပးရ
အျဖစ္အပ်က္ေတြ
တယ္။ ေမာေမာနဲ႔ ျပန္ေရာက္ လာျပန္ေတာ့
ကေတာ့ ေျပာမကုန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပါပဲ။
က်ဲေတာက္ေနတဲ့
သင္တန္းကာလမွာ
လဘက္ရည္တခြက္
လူမ်ဳိးစံု၊
အရြယ္စံု၊
တုိက္ၿပီး ေခတၱအနားေပးပါတယ္။ ၈ နာရီ
စ႐ုိက္စံု ကူးလူးဆက္ဆံၾကရတာ။ အသက္
ထုိးတာနဲ႔ တန္းစီ၊ ေလ့က်င့္ ခန္းေတြလုပ္၊
(၁၃) ႏွစ္ ကေန ၄ဝ)
ဒုိက္ထုိး၊
ပင္ပန္းမႈ
ႏႈိက္ေတြ၊ ေခတ္ပညာတတ္ေတြ၊ ပန္းခ်ီဆရာ၊
ဒဏ္ေၾကာင့္ ထြက္ေျပးၾက သူေတြကလည္း
ဘုန္းႀကီးလူထြက္၊ ႏွစ္ခါျပန္ စစ္မႈထမ္းေတြ၊
ဖားခုန္
အမ်ဳိးစံုေပါ့။
အထိရွိတယ္။ ခုိးဆုိး
'ku©onfpmpk
104
နတ္ကေတာ္ေတြ
ဘဝစံုတဲ့
ေစ်းသည္ႀကီး က်ေနာ့္အေမ ေဒၚသိန္းညြန္႔
တကၠသုိလ္ႀကီး တခုလို႔ ဆုိရမွာေပါ့။ ပင္ပန္း
ကုိ က်ေနာ့္ အေၾကာင္းေလး သြားေျပာေပး
ဆင္းရဲမႈဒဏ္ေတြအလူးအလိမ့္ခံၿပီး၆လျပည့္
ပါေနာ္။
ေတာ့
စသျဖင့္
ကက(ၾကည္း)
ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႔
ကုိယ္တာဝန္က်ရာတပ္ေတြကုိ
သြားဖုိ႔ေစာင့္
သူေျပာခ်င္လွေသာ စကားေတြကုိ
မနားတမ္း
ရင္ထဲက ကရား
ေရ
ဆုိင္းရတယ္။က်ေနာ္ကခမရ(၅၃၁)မွာ တာဝန္
လႊတ္
က်တယ္။ ဘယ္မွာမွန္း မသိေပမဲ့ ေနာက္ဆံုး
ရဲေဘာ္ေအာင္မ်ဳိးသိန္းက
ကယားျပည္နယ္၊ဖရူဆုိျမိဳ႕မွာရွိတဲ့ခမရ (၅၃၁)
စုိက္ၾကည့္ေနသည္။ဝန္းက်င္တခုလံုးျမဴခုိးေတြ
ကုိေရာက္ခဲ့တယ္ ဆုိပါေတာ့။ မိခင္တပ္ရင္း
ပိန္းပိန္းပိတ္ေနၿပီး
ကုိ ေရာက္ျပန္ေတာ့ လည္း တပ္တြင္းဖိႏွိပ္မႈ၊
စူးစူးဝါးဝါး
အထက္ေအာက္ မညီမွ်မႈ၊ ႏိုင္ထက္စီးနင္း ျပဳ
ရြက္ေႂကြေတာေပၚသုိ႔
မႈေတြက ေန႔စဥ္ ဆီးႀကိဳ ေပြ႔ဖက္ေနတာကုိပဲ
တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္
ခံစားေနရတယ္။
အေတာ္နက္ေနေပၿပီ။
သည္းမခံႏိုင္
တဲ့အဆံုး
က်ေနာ္နဲ႔ ယံုၾကည္ ခ်က္ တူတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၅ ဦး
စုၿပီး
လက္နက္ေတြယူၿပီး
ေတာခုိဖုိ႔
ထြက္ေျပး ခဲ့ၾကတယ္။
ေတာက္ေလွ်ာက္
ေျပာဆုိၿပီးေနာက္ က်ေနာ့္ကုိ
ညွဥ့္ငွက္
ေအာ္သံကုိ
“မင္း
ေငး
တေကာင္၏
ၾကားလုိက္ရသည္။ ဆီးႏွင္းစက္ေတြ
က်ဆင္းလ်က္။
ညဥ့္ပင္
ဘာေတြေျပာေနတာလည္း၊
တုိင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ တေန႔၊ တုိ႔တေတြ ေပ်ာ္ ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႔ အေမ့အိမ္ေတြကုိ အတူတူ ျပန္
တပ္ကလည္း ထပ္ခ်ပ္မကြာ လုိက္
ၾကတာေပါ့။ ကဲကဲညဥ့္လည္းနက္လွၿပီ။ မနက္
ဖမ္းေတာ့ သူတျပန္ ကုိယ္တျပန္ပစ္ခတ္ရင္း
က်ရင္တုိက္ကင္းသြားရအံုးမွာ၊ သြားျပန္အိပ္”
တေယာက္ကေတာ့
ဒဏ္ရာနဲ႔အရွင္ျပန္မိ
ဟု သူ႔ကုိအိပ္ရာဝင္ရန္ က်ေနာ္ သတိေပး
သြားလုိ႔ အသတ္ခံလုိက္ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔
လုိက္သည္။လွည့္ျပန္ထြက္သြားေသာသူ႔ေက်ာ
၄ ေယာက္ကေတာ့ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာ
ျပင္ကုိေငးၾကည့္ရင္း
နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမကုိ ေခ်ာေခ်ာ ေမာေ
က်ေနာ့္ထံ
မာ
သည္။
ေရာက္လာတယ္
ဆုိရမွာပဲ။
တခ်ိန္
ကေတာ့ မျဖစ္ခ်င္တဲ့ စစ္သားျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အခုေတာ့ တဲ့ လုိ႔
အမွန္တရားအတြက္
ေတာ္လွန္ေရးသမားျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။ ေတာ္လွန္ေရး
တုိင္းျပည္အတြက္
ဝင္ရင္း
မေတာ္
ရဲေဘာ္
အသက္ေပးသြားခဲ့ရရင္
မိတၳီလာ၊ မလုိင္မွာရွိတဲ့ ေခါင္းရြက္ ဗ်ပ္ထုိး
ကူးစက္ေလာင္ကၽြမ္း
(မဆံုးမနစ္ေသာ
ျဖစ္ခ်င္
လမ္းခရီးတဝက္မွာ
သူ႔ဘဝအေမာတို႔က
မထင္မရွား
ဇဲျြ ဖင့္
လာေတာ့ တုိက္ပဲြ
က်ဆံုးသြားေသာ
ေအာင္မ်ဳိးသိန္းအား
သတိ
တရ ေရးဖဲ႔မ ြ ိပါ သည္။) အုပ္ႀကီးေဖ၊ ၂-၁-၂ဝ၁၂
105 ဒဏ္ရာရ လြင့္စင္က်လာတဲ့
ခရီး
သည္ေတြကုိေဖးကူ၊ ကားၾကားညပ္ေနသူေတြ ကုိ ဆဲထ ြ ုတ္၊ သက္ဆုိင္ ရာကုိအေၾကာင္းၾကား စသည့္အလုပ္ေတြနဲ႔ ေဇယ်ာ (စစ္သည္ေဟာင္း)
႐ႈပ္သြားၾကေလေတာ့
အေျဖမွန္ကုိ စပ္စုရန္ အခ်ိန္မရ။ ဒါကလည္း တကယ္ေတာ့ အဓိက မက်ဘူးေလ။ သက္ရွိ ေတြေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရးကဦးစားေပး
ညေန ၅ နာရီခခ ဲြ န္႔ အခ်ိန္….
အဆင့္
“ေဝါ…ဂလံုး..ဂလံုး..ဂ်ိမ္း..”
ၾကက္ေျခနီေတြအျပင္
“အား.. ေသပါၿပီ”
လူမႈအဖဲ႔အ ြ စည္းေတြေရာက္လာၿပီးအေရးေပၚ
“ဘုရားရွင္
ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး
ကယ္ေတာ္မူပါ”
အေထာက္
အကူျပဳ
ေဆာင္ရြက္ ၾက၏။ ရလဒ္က (၄)ဦး္ေသ၊(၅) ဦး-စုိးရိမ္ရ၊ (၁၁)-ဦး ထိခုိက္ဒဏ္ရာ ရေပါ့။
ျပင္းထန္လွတဲ့အရွိန္နဲ႔ ကမ႓ာပ်က္ခမန္း
ျဖစ္ေနတာကုိး။ယာဥ္ထိန္းရဲ၊မီးသတ္၊
ငရဲခန္းတမွ်
လဲျပိဳသံ၊ ထြက္ေပၚ
အေရးေပၚ ၿပီးေတာ့
ေဆာင္ရြက္ရမယ့္
ကိစၥေတြ
ဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္တာလဲဆုိၿပီး
စပ္စု
လာတဲ့ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေအာ္ဟစ္ ညည္း
ၾကည့္လုိက္မွ“ကားဝင္႐ုိးက်ဳိးၿပီး ေမွာက္တာ”
တြားသံေတြက ၾကက္သီး ဖ်င္းဖ်င္း ထေစ၏။
တဲ့။ဝင္႐ုိးလုိ႔ဆုိတဲ့သံေခ်ာင္း
“ဟုိက္.. ဘာျဖစ္တာပါလိမ့္” ဆုိတဲ့ သိခ်င္
ရလုိက္
စိတ္ရဲ႕ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ အေျပးေလး ထြက္
စရာ ေကာင္းပါလား။
ၾကည့္မိေတာ့...မုိးေလဝသ
အေျခအေနကုိ
တဲ့ဆုိးက်ဳိးက
ေလးက်ဳိးတာနဲ႔
အေတာ္ကုိ ရင္နင့္
မ်က္ေမွာက္ေရွ႕က ျဖစ္စဥ္ဆုိေတာ့
စူးစမ္းေနတဲ့ ကားဘီး.. ေျမအေပ်ာ့ အမာကုိ
တတ္ႏိုင္တဲ့အစြမ္းနဲ႔
စမ္းသပ္ေနတဲ့
ရတာေပါ့။ၿပီးတာနဲ႔ ေပက်ံေနတဲ့ ေသြးစ ေသြး
ကားအမုိး..
ေျခက်ဳိး
ကူညီေဆာင္
ရြက္ေပး
လက္ေကာက္၊ ထိပ္ေပါက္ ေခါင္းကဲြ ေသြးသံ
နေတြ
ရဲရန ဲ ဲ႔ ေအာ္ဟစ္ညည္းတြား ေနတဲ့အရြယ္စံုလူ
ရည္သန္႔စင္မႈေဆာင္ရြက္ရျပန္တာေပါ့။
သားေတြရဲ႕ျဖစ္စဥ္ကယေန႔အထိျမင္ကြင္းထဲ
ကဲစ ြ ရာ၊
ေအာ့ႏွလံုးနာစရာေကာင္းတဲ့
ကမထြက္၊ နီးစပ္ရာရပ္ဝန္းမွ လူေတြက အေျခ
ကြင္းက
မ်က္စိထဲက
အေနမွန္
စားေသာက္
သိလုိတာရယ္၊
လူသားခ်င္း
ေဆးေၾကာသုတ္သင္ၿပီး
ဖုိ႔ေတာင္
တစ္ကုိယ္ ေၾက ျမင္
မထြက္တာေၾကာင့္ စိတ္မပါလွဘူး။
စာနာ ေထာက္ထားစိတ္နဲ႔ အကူ အညီေပးရန္
ဒါေၾကာင့္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေဖ်ာ္ၿပီး ေသာက္
ေျပးလႊားလာၾကတာ.တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ပုဆုိးေတာင္
မယ္အၾကံနဲ႔ ပက္လက္ကုလားထုိင္ေပၚ ထိုင္ခ်
ကၽြတ္က်သည္ ထိပင္။
ရံု ရွိေသး….
'ku©onfpmpk
106
“ကမ႓ာႀကီးသည္ ႏွစ္ပုိင္းတစ္ပုိင္းဒီဂရီ
ႏွစ္ဆယ့္သံုး
မူဝါဒတုိ႔၊
စည္းကမ္းတုိ႔
မိမိ
လုပ္ထံုး လုပ္နည္းတုိ႔ ဆုိတာေတြ ဟာလည္း
ဝင္႐ုိးေပၚတြင္ပံုမွန္လည္ပတ္ေန ျခင္းေၾကာင့္
လက္နဲ႔ဆုပ္ကုိင္ျပလုိ႔မရႏိုင္ ေပမယ့္ ဝင္႐ုိးလုိ႔
ေနႏွင့္ည
တိမ္းေစာင္း၍
ထိန္းညွိေပးတဲ့
ျဖစ္ေပၚလာရသည္”
ဆုိတဲ့
ယူဆႏိုင္တယ္။ အကယ္၍ေပါ့ကြာ ဝင္႐ုိးတစ္ခု
တူမငယ္ေလးရဲ႕ စာဖတ္သံက က်ေနာ့နားဝ
ရဲ႕ ၾကံ့ခုိင္ေတာင့္တင္းမႈနဲ႔ ခုိင္မာ မႈမရွိေတာ့
ကုိဝင္လာပါေလေရာ့ လား..။ “ဝင္႐ုိးဆုိတာ
ရင္ ပံုမွန္လည္ပတ္မႈကုိ ယိမ္းယုိင္ ထိခုိက္ ေစ
ဘာေၾကာင့္
ႏိုင္တယ္။ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ ေစႏိုင္တယ္။
ဒါေလာက္
အေရးပါေနရ
ပါလိမ့္”လူျပိန္း ေတြး ေတြး ေနမိေတာ့၏။
ဒီေန႔ပဲၾကည့္ကြာ..ကားဝင္႐ုိးက်ဳိးၿပီး
မိသားစုအားလံုး နံနက္စာ အျဖစ္ အေမစီစဥ္ထားတဲ့
ထမင္းေၾကာ္
နဲ႔ေကာ္ဖီ
စားသံုးေနစဥ္.. “အေဖ..
လည္ပတ္မႈ
တစ္ခု
ေမး
ပ်က္ယြင္းမႈေၾကာင့္
လူေတြ ဒုကၡေရာက္လုိက္ၾကတာ မျမင္ရက္ မၾကားရက္
သားမရွင္းတာေလး
ယႏၱရား
ေလာက္ေအာင္ပဲ။
တယ္။
“ေဟ… ဘာမ်ားတုန္း သားငယ္ရဲ႕..”
အထားကေနပုိတိမ္းေစာင္းသြားခဲ့ရင္
က႑ကုိ နည္းနည္းရွင္းျပပါလား” “ေၾသာ္..ဒါလား..ေအး..ေအး..
ဒါဟာ
ယာဥ္ငယ္ တစ္စီးရဲ႕ ဝင္႐ုိးပ်က္တာပဲ ရွိေသး
ခ်င္လုိ႔ပါ” “ဝင္႐ုိးဆုိတာကုိ အဓိပၸါယ္နဲ႔ သူရ႕ဲ အေရးပါမႈ
ပံုမွန္
ကမ႓ာ့ဝင္႐ုိးသာ
ေရျပင္
ပံုမွန္ရွိရင္းစဲအ ြ ေန
အေနအထားေတြ
ေျမျပင္
ပ်က္ၿပီးေျမျပိဳ
တာ၊ ေရႀကီးတာ၊ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္တာ အေဖ
သိ
ေတြ
ျဖစ္ၿပီး
သက္ရွိသက္မဲ့
ေတြအတြက္
သေလာက္ ရွင္းျပမယ္.. ဒီလုိကြ… ဝင္႐ုိးကုိ
ခန္႔မွန္းမရႏိုင္တဲ့ဆုိးက်ဳိးေတြသက္ ေရာက္ႏိုင္
အဂၤလိပ္လုိ Axis လု႔သ ိ ံုးသလုိ Axle လိ႔လ ု ည္း
တယ္။ဒါေတြ အားလံုးဟာဝင္႐ုိးရဲ႕ အေရးပါ
သံုးေလ့သံုးထရွိတယ္။ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္မယ္ဆုိ
အရာေရာက္မႈကုိ
ရင္ေတာ့ လည္ပတ္မႈျပဳႏိုင္တဲ့ အရာဝတၳဳမ်ား၊
နားလည္ ထားသေလာက္ရွင္းျပတာပါ ဘယ္
အေျခအေနမ်ား၏
မ႑ိဳင္အျဖစ္
စာအုပ္ကလဲ.. ဘယ္ပညာရွင္က ေျပာတာလဲ
ပံုမွန္လည္ပတ္
လု႔ိ အခုိင္အမာ သက္ေသေတာ့ အေဖ မျပ
တည္ရွိၿပီး ႏိုင္ေအာင္
ဗဟုိတြင္
ဟန္ခ်က္မပ်က္
ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့
အရာလုိ႔
နားလည္ထားေပါ့ကြာ.. ဥပမာအားျဖင့္ ကမ႓ာ့ ဝင္႐ုိးတုိ႔၊ကားဝင္႐ုိးတုိ႔စသျဖင့္ေပါ့.။ဒါေပမယ့္ ကြ.. အဖဲြ႔အစည္း၊ လည္း
အသင္း အပင္းေတြမွာ
သူတုိ႔ရဲ႕လုပ္ငန္းယႏၱရား
ပံုမွန္
လည္ပတ္ ႏိုင္ေအာင္ ဟန္ခ်က္ မပ်က္ေအာင္
ေဖာ္ညႊန္းတာေပါ့။
အေဖ
ႏိုင္ဘူးသားေရ.”.လုိ႔ ေအးေအးလူလူ ရွင္းျပ ခဲ့တယ္။ ေပးအပ္တဲ့တာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ၿပီး သာမန္ခြင့္ တစ္လနဲ႔ အိမ္ျပန္နားခ်ိန္ေပါ့။ ဘာမွေရေရရာရာ ေဝဖန္သံုးသပ္တတ္တာမရွိ တဲ့စစ္မႈထမ္းကုိျပပါဆုိရင္
က်ေနာ္ပဲျဖစ္မယ္
107 ထင္ပါရဲ႕။ အခုလုိ အနိဌာရံုျမင္ကြင္းနဲ့ ၾကံဳ ရာက သိခ်င္တာေလးေတြသိခြင့္ရေတာ့ ေက်
ဆံပါ၊ ေရလုိ လလုိက်င့္ပါ။ (ဃ)
နပ္သေယာင္ျဖစ္မိေပမဲ့ ဘဝင္ မက်ေသးတဲ့ က်ေနာ့္ရ႕ဲ
စိတ္အစဥ္ဟာ
အေျခခံစစ္ပညာ
ျပည္သူလူထု၏ အက်ဳိးကုိ အစဥ္ ဦးထိပ္ ထားပါ။
(င)
သင္တန္းဆုိတဲ့ အတိတ္ကုိ လြင့္စင္ သြား
ျပည္သူ လူထုအား ေလွာင္ေျပာင္ ျခင္း၊
ပါ ေလေရာ့လား…
ကား
“ေဟ့.ပဲကတံုးေတြ..ဒီသင္ပုန္းေပၚ
မထီမဲ့ျမင္ျပဳျခင္း၊ ေမာ္ကားျပဳျခင္း၊
က်ဴးလြန္ျခင္းႏွင့္
ကူးထားပါ။
တုိ႔ကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
က်က္ပါ..
အာဂံုေဆာင္ႏိုင္ေအာင္
ေနာက္ေနာင္က်ရင္
လက္ေတြ႔
ဆဲေရး
တုိင္းထြာျခင္း ကုိယ္ထိလက္ေရာက္
မွာ ေရးထားတာကုိမင္းတုိ႔ရဲ႕ မွတ္စုစာအုပ္ထဲ ၿပီးရင္
ေစာ္
ျပည္သူလူထုအေပၚ
လက္နက္
က်က် က်င့္သံုးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ေနရာ
အားကုိးျဖင့္
က်င့္ျခင္း
မေရြးအခ်ိန္မေရြးစစ္ေမးမယ္၊ထစ္ထစ္ ေငါ့ေငါ့
မွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
ျဖစ္ေနတာတုိ႔.. မရေသးတာတုိ႔ ဆင္ေျခေတြ ကုိ လံုးဝ(လံုးဝ)မလုိခ်င္ ဘူး။အဲဒီအေျခအေန
(စ)
ျခိမ္းေျခာက္ျခင္း
(ဆ)
ရွိတယ္..”
လု႔ိ
မနားတမ္း
ၾသဝါဒေပးၿပီး
မွတ္ထားတဲ့
ေနရာမွာ
(ဇ) (စ်)
သင္ၾကားခဲ့ရတဲ့
ျပဳက်င့္ရမည့္ က်င့္ဝတ္ (၁ဝ) ပါး” ေပါ့…။ ျပည္သူ လူထုအေပၚ သစၥာေစာင့္ သိ ႐ုိေသပါ။ ျပည္သူလူထု၏
အသက္အုိးအိမ္
ဥစၥာကုိ
ကာကြယ္
ေစာင့္ ေရွာက္ပါ။ (ဂ)
ျပည္သူလူထုအတြက္ လူထုက
သင္ခန္းစာေခါင္းစဥ္က“ျပည္သူလူထုအေပၚ
စည္းစိမ္
ဦးစားေပးပါ၊ ဘာပဲ
လုပ္လုပ္၊ ဘာပဲခုိင္းခုိင္း ျပည္သူ
အဲဒီအခ်ိန္က
(ခ)
ျပည္သူလူထုကုိ
မိမိမွ အခြင့္အေရး ပုိ မယူပါႏွင့္။
ထုိင္ေနေတာ့ ၏။
(က)
အမႈ
ျပဳပါ။
“ဆက္လုပ္”ဆုိတဲ့ ခြင့္ျပဳမိန္႔ေပးကာနည္းျပမ်ား အတြက္သတ္
မိမိႏွင့္မသက္ဆုိင္ေသာ
ကိစၥမ်ားတြင္ ဝင္မစြက္မိဖုိ႔ သတိ
မ်ဳိးျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လုိ ခ်ီးျမွင့္ ေျမွာက္စားျခင္း ခံရမလဲဆုိတာ ကေတာ့ ဆရာ့ စိတ္ထဲမွာပဲ
အႏိုင္
ျပည္သူလူထုႏွင့္ ယဥ္ေက်းစြာဆက္
ၾကည္ျဖဴ
ေက်နပ္
ပါေစ။ (ည)
ျပည္သူလူထု၏ ဘာသာ အယူ ဝါဒ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ ထံုးစံ မ်ားကုိ ေလးစားပါ။ ေကာင္းလုိက္တဲ့ျပဌာန္းခ်က္ဗ်ာ
… စနစ္တက် ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပးလုိက္တာေတြကုိ
တကယ္
'ku©onfpmpk
108
လုိက္နာၾကပါရဲ႕လားလုိ႔
စဥ္းစားမိ၏။
တဆက္တည္းမွာသင္ၾကားခဲ့ရမႈ သင္ခန္း စာရယ္၊ လက္ေတြ႔ျဖစ္စဥ္ေတြရယ္ ၾကံဳရ ၾကားရမႈ(တပ္ႏွင့္ျပည္သူပဋိပကၡမ်ား)ေတြ ကုိ
႐ုပ္ပံုတစ္ခု၏
အပုိင္းအစမ်ားကုိ
အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္ေအာင္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဆက္စပ္ေသာ
ဥာဏ္စမ္း
ကစားနည္း
(Jigsaw)အတုိင္း တစ္စစီ၊ တစ္စစီ က်ေနာ့
ေဇယ်ာ (စစ္သည္ေဟာင္း)
တစ္ကုိယ္တည္း ဆက္စပ္ၾကည့္ေတာ့… “ ဟုိက္.. ဒါ…ဒါ…ဒါဆုိ ရင္ ေဒါက္တုိင္ငယ္ တစ္ခုအျဖစ္
ငါပါဝင္
ပတ္သက္ေနတဲ့
စစ္ဖက္ဆုိင္ရာ
အဖဲ႔အ ြ စည္းရဲ႕
လည္ပတ္မႈ
ယႏၱရားကုိေထာက္ကန္ထားတဲ့ ဝင္႐ုိးဟာ ျမင္ မေကာင္းၾကားမေကာင္းေအာင္တိမ္း
ေစာင္း
ေနပါေရာ့လား“ တပ္နဲ႔ျပည္သူအျမဲၾကည္ျဖဴ” ဆုိတဲ့
ေဆာင္ပုဒ္ပါ
ဆက္ဆံေရး
တစ္ေန႔
တစ္ျခားဆုိးဝါးလာေနမႈက“တပ္နဲ႔ျပည္သူ အျမဲ ရန္သူ”လု႔ိ ေျပာင္းပစ္ရေတာ့ မလုိေတာင္ ျဖစ္ ေန ပါေတာ့လား… တဆက္တည္း
ေမးခ်င္တာက…
“တရားခံ ဘယ္သူလဲ ေဟ့”
မိန္းမ (အိမ္ေထာင္ရွင္မ) ခုိင္းထား တာေလးေတြ ေဆာင္ရြက္ၿပီးေလေတာ့ ရရွိ လာတဲ့အားလပ္ခ်ိန္ေလးကုိ ေငြေၾကး ကုန္က် မႈမမ်ားဘဲ လုပ္ရင္
တစ္စံုတစ္ရာတန္ဖုိးရွိေစဖုိ႔
ဘာ
ေကာင္းမလဲဆုိၿပီးေတြးၾကည့္ေတာ့
အင္တာနက္ကေဖးကုိ ေျပး အီးေမးလ္ ေလး ခ်က္ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚတက္မိရာမွ
မိတ္ေဆြ
တစ္ေယာက္၏ အရက္ေၾကာင့္ ႀကီးမားတဲ့ေပး ဆပ္မႈနဲ႔အတူ
ရရွိလာတဲ့ရလဒ္ဆုိးေတြကုိ
သင္ခန္းစာ ထုတ္ယူဆင္ျခင္ႏိုင္ပါေစဆုိၿပီး ဖဲြ႔ႏြဲ႔
ေဇယ်ာ (စစ္သည္ေဟာင္း) ၁ဝ ဇူလုိင္ ၂ဝ၁၁
တင္ျပထားတဲ့ ၏ေကာင္းကင္”
“
က်ကဲြ လုိ႔
သြားေသာကၽြႏ္ုပ္
ေခါင္းစဥ္လွလွေပးၿပီး
ခံစားရင္ဖြင့္ထားတာ ေလးဖတ္ရေတာ့ ရင္ထဲ မွာ ဆုိ႔တက္ မိပါရဲ႕.. ကာလတုိေလး
တစ္ခုအတြင္း
ထိေတြ႔ဆက္ဆံရင္ႏွီးဖူးေလေတာ့ အေၾကာင္း သိလ႔သ ုိ ံုးခဲ့မိရင္ မွားအံ့မထင္ေပ ... ။ သူဟာ
109 လုိခ်င္တာတစ္ခုကုိ
ဇဲလ ြ ံု႔လထက္သန္စြာနဲ႔
သူ႔ေကာင္းကင္ကလြင့္စင္ ပဲ့ထြက္လာတဲ့ အစ
႐ုန္းကန္ႀကိဳးစားေလ့ရွိၿပီး..ရယူပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရလု
ကေလးကျပင္းလွတဲ့အဟုန္နဲ႔ခုန္ေနတဲ့က်ေနာ့
ရခင္
ႏွလံုးသားကုိ ထိရွေစခဲ့ပါၿပီေကာ..။
အေျခအေနတုိင္းမွာ
က်ကဲေ ြ လ့ရွိတာ
အားလံုးမဟုတ္ေတာင္ တစ္စြန္းတစ္စ သိျမင္
တစ္ျပိဳင္တည္းမွာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးနဲ႔
ခဲ့ဖူးပါ၏။
အဆင့္အတန္းမမီတဲ့ေမးခြန္းလုိလုိ၊ပုစာၦလုိလုိ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသာ
ဆုိရင္
ေဝခဲလ ြ ည္းမရ အေျဖလည္း မထြက္တဲ့ စဥ္း
သူ႔အေျခအေန (႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ) မ်ဳိးမွာ ဘဝ
စား ခ်က္ေလးေတြ ေပၚထြက္ လာတာမုိ႔ “ကူ
ကုိအ႐ႈံးေပးလက္ေျမွာက္ၿပီး “ဒါ ငါ့ကုသုိလ္ကံ
ညီၾကပါဗ်ဳိ႕” ဟစ္ေႂကြးမိတာအမွန္ပါ။
ပဲေလ”ဆုိတဲ့ေျဖသိမ့္အေတြးနဲ႔ ဆင္ေျခ ေပးၿပီး
က်ေနာ့ရဲ႕
ခပ္
ေၾကာင္ေၾကာင္
ကံၾကမၼာကုိ ဒူးေထာက္၊ ေရာက္တဲ့ အေျခ
အေတြးအိမ္ေလးထဲမွာလွည့္ပတ္ ေျပး ေနတဲ့
အေနမွာ ေရစံုေမွ်ာၿပီးေနလုိက္ဖုိ႔ မ်ားမယ္ထင္
အရာ ေတြက “ လူ၊ ေခြး၊ အရက္၊ သီးႏွံပင္နဲ႔
ပါတယ္။
မစင္(ေခ်း)ေပါ့”
သူ႔ျဖတ္သန္းမႈ
ဘဝခရီး
တစ္ေလွ်ာက္မွာ ျဖစ္ပ်က္ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ ဆုိးက်ဳိး
(၁)တန္ဖုိးေငြ
ႀကီးႀကီးေပးရတဲ့
အမ်ားစုဟာ အရက္ေၾကာင့္ ဆုိတာ ပြင့္ပြင့္
အရက္ျပင္းျပင္းေလးယူလာၿပီး
လင္းလင္း
ခဲ့ရင္လူကတစိမ့္စိမ့္အရသာခံေသာက္ၿပီး ေခြး
ဝန္ခံခဲ့တာ
ေလးစားမိပါတယ္။
အသိအမွတ္လည္း ျပဳပါတယ္။ လူမ်ားစုကေတာ့ ခဲ့တာေတြ၊
က ကုိယ္မွားယြင္း
လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘဲ
တုိက္ေကၽြး ေခါင္းတခါခါ
အျမီးတရမ္းရမ္းနဲ႔ ထြက္ေျပးေလရဲ႕။..။
က်ဆံုးခဲ့တာေတြ ဖြင့္ဟျပလိုက္
(၂)
ပုပ္ပြနံေစာ္ၿပီး
ေအာ့ႏွလံုး
ရင္ ေဝဖန္ ကဲ့ရဲ႕ခံရမွာ စိုးရြံ႔တဲ့ သေဘာ
အန္စရာေကာင္းတဲ့ မစင္ပံု (ေခ်းပံု) ကုိေတြ႔
သဘာဝ
ရွိၾကစျမဲမုိ႔
ရင္ လူေတြက တေဝါ့ေဝါ့နဲ႔ ထုိးအန္ၿပီး ေခြး
ရွိတဲ့
ကေတာ့ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာနဲ႔စားသံုး ေန ေလ့
အနည္းနဲ႔အမ်ား
အေတာ္ေလး
ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္မႈ
မိတ္ေဆြေတြကိုသာ
ထိန္ခ်န္ၿပီး
ရွိတယ္။
သူကေတာ့
သူေတြ
ႀကိဳက္သလုိေဝဖန္
ဝန္ခံေလ့
ရွိျပန္ေရာ..။
မလုိလားမႏွစ္သက္ ယူလုိသူေတြ
(၃)တန္ဖုိးႀကီးလွပါရဲ႕
ဆုိတဲ့ျပင္း
လွတဲ့ေသရည္ကုိသီးႏွံပင္ေတြ အေပၚ ေလာင္း
သင္ခန္းစာ
ယူတတ္ၾကပါေစဆုိၿပီး
ပြင့္ပြင့္
ခ်လုိက္ရင္
လင္းလင္း
ဖြင့္ေရးျပတာဖတ္ရေတာ့
သူ႔ရင္
ကုိယ္ရ႕ဲ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းျဖစ္တဲ့ မစင္ကုိ ေလာင္း
တစ္စြန္း
ခ်လုိက္ရင္ေတာ့ ရွင္သန္ႀကီးထြားမႈကုိ ျဖစ္ေစ
ထဲက
ျဖဴလြလြေစတနာကုိ
တစ္စျမင္မိ ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ… က်ကဲြ
ညွိုဳးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႔ေစၿပီး
ခႏၶာ
တယ္။ သြားတဲ့
ဒါေလးေတြႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး အရည္ မရ
'ku©onfpmpk
110
အဖတ္မရေပါေၾကာင္ေၾကာင္စဥ္းစားမိေတာ့ အသိတရားဆုိတာဟာ ဘာလဲ…..?
ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔
ေခါင္း
ေလးလာတဲ့အဆံုးမွာအနားမွာအသင့္ရွိေနတဲ့
တန္ဖုိးရွိမႈဆုိတာ ဘာလဲ…..? ေကာင္းဆုိးေဝဖန္ပုိင္းျခားမႈဆုိတာ ဘာလဲ…..?
အရက္ခြက္ကုိလွမ္းအဆဲက ြ ်ကဲသ ြ ြားတဲ့ ေကာင္းကင္ရဲ႕
ေနာက္ထပ္
အစတစ္စက
လွမ္းလက္စ လက္အစံုကုိ ထိမွန္ တုန္ ခါ
“က”
ေရးျပရင္
ဗ်ဳိင္းပ်ံတာ၊
မႈ ေၾကာင့္…..
“ပ” ေရးျပရင္ ဇလံုပက္လက္ လွန္ထားတာ၊
“ေဟ့ေကာင္….
စဥ္းစားဥာဏ္ရွိပါ
“လ” ေရးျပရင္ ေရပံုးခ်ိတ္ဆုိတဲ့ နားလည္
တယ္ဆုိတဲ့ လူမုိက္….. ေခြးလည္းမေသာက္
တတ္ေျမာက္မႈနဲ႔ ဆက္စပ္ေတြးမိတာက……
အပင္လည္းေသ
ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း
-ေခြးမေသာက္တဲ့အရည္ကုိ လူက
ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ … မေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ မင္းမုိ႔
ဘာေၾကာင့္ႏွစ္သက္စြာ သံုးစဲေ ြ နၾကပါလိ္မ့္…..
ထပ္လုပ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားတာ အံ့ပါရဲ႕ကြာ..” ဆုိတဲ့
-သီးႏွံပင္ေတြကုိ တန္ဖုိးမဲ့တဲ့ စြန္႔ပစ္ ပစၥည္း
မစင္ေလာင္းေတာ့
သန္စြမ္းၿပီး
အက်ဳိးျပဳမႈတစ္စံုတစ္ရာ
ထိတ္လန္႔
ေတာ့အပင္ေတြလည္းညွိဳး၊ လူေတြလည္းယုိင္
အသံၾသၾသ
ႀကီး ျမည္ဟီးထြက္ေပၚလာ ေပမယ့္…..
ျဖစ္ထြန္းေစ၏။
တန္ဖုိးႀကီးလွပါတယ္ဆုိတဲ့အရက္ကုိေလာင္း
ဖြယ္ေကာင္းတဲ့
ဘယ္သူေျပာတာပါလိမ့္..!
ငါ့စိတ္
ကပဲထင္ေနတာလားဆုိတာ ေတြးရင္း…ေတြး ရင္းသတိလစ္ေမ့ေမ်ာသြားေလသတည္း……..
(ပံုမွန္မဟုတ္ေသာအေျခအေန) ကုိ ျဖစ္ေစတဲ့ အရာႏွစ္ခု
ဘယ္ဟာကိုပုိၿပီး
ရြံ႔ရွာသင့္သ
မွတ္ခ်က္။ ။ အရက္၏ဆုိးက်ဳိးကုိ
လဲ..ဆုိၿပီး သူ႔ဝင္႐ုိးေပၚမွာသူ ႏွစ္ဆယ့္သံုးႏွစ္
ထင္ရွားေပၚလြင္ေစတာေၾကာင့္ နိမ့္က်တဲ့ ေခြး
ပုိင္းတစ္ပုိင္းဒီဂရီတိမ္းေစာင္းၿပီးလည္ေနတဲ့
သတၱဝါနဲ႔
ေျမကမ႓ာေပၚ
မွာရပ္တည္ေနတဲ့
က်ေနာ္
ဥပမာအျဖစ္
ရြံရွာဖြယ္ေကာင္းတဲ့
မစင္ကုိ
ထုတ္ႏႈတ္သံုးစဲလ ြ ုိက္ရျခင္းကုိ
လည္းထပ္တူတိမ္းေစာင္းတဲ့ အေတြးေတြ ျဖစ္
အေတာ္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏိုင္တဲ့ေကာင္
လာေလေရာ့သလား….
လု႔ိ
က်ကဲသ ြ ြားတဲ့ က်ေနာ့ေကာင္းကင္ က အစဟာ ျပင္းျပတဲ့ အဟုန္နဲ႔ ခုန္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားကုိ စူးရွစုိက္ဝင္ခ်ိန္မွာ ကာယကံရွင္ က
ေနာင္တေတြနဲ႔အတူ
ျပန္လည္႐ုန္းထ
ဖို႔ႀကိဳးစားခ်ိန္က်ေနာ္ကေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီလား မေတြးတတ္ေတာ့ပါ…။
ထင္ျမင္
ယူဆခဲ့ရင္လည္း
လြတ္လပ္
စြာ ေၾကာင္ခြင့္ေပးပါ ေရာင္းရင္းတုိ႔….။ ေဇယ်ာ(စစ္သည္ေဟာင္း)
111 ျမန္ျမန္စားၿပီး ႐ုပ္ရွင္ျပတဲ့ ေနရာကို ၾကည့္ၾက ေလရဲ႕။ မွ
တူေတာ့တူတယ္ …
႐ုပ္ရွင္ကည(၈)
ျပေလ့ရွိတာမို႔
နာရီေလာက္
ရဲေဘာ္ေတြ
တပ္မိသား
စုေတြ နဲ႔ ေဒသခံရြာသူရြာသားေတြ ေစ်းတန္္း လွည့္ၿပီး
ခံတြင္းေတြ႔မယ္
ထင္တဲ့
အစား
အစာေတြ ဝယ္ၾကျခမ္းၾက စားေသာက္ၾကနဲ႔ ဘယ္ဟာက စစ္သား၊ ဘယ္ဟာက အရပ္ ေဇယ်ာ(စစ္သည္ေဟာင္း)
သား၊
ဘယ္ဟာက
တပ္မိသားစု
ဆိုၿပီး
ခြမ ဲ ရေအာင္ရွိေန၏။ တပ္နဲ႔ျပည္သူ တစ္သား တည္း “ေဟ့….အၾကပ္ေလာင္းသင္တန္း
ရိွတဲ့ျမင္
ထင္ပါတယ္။
ကြင္းဆိုတာ
အနာဂတ္ကို
ဒါကိုဆိုတာ ႀကိဳတင္သိျမင္
ေက်ာင္း ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ႐ုပ္ရွင္ျပမယ္တဲ့
ႏိုင္တဲ့ ဥာဏ္နဲ႔ မ်က္လံုးသာရွိခဲ့ရင္ အဲဒီေန႔က
ေဟ့”ဝမ္းသာၾကည္ႏူးတဲ့စိတ္နဲ႔ ေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ့
အဲဒီေနရာကို ကၽြန္ေတာ္ သြားျဖစ္မယ္ မထင္။
ညီမေလးရဲ႕အေျခအေနျမင္ကြင္းကကိုယ္ ေတြ
အေၾကာင္းကေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္၊
ဆီကိုပါ စီးကူးေစ၏။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ေနတဲ့
ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေျပာင္းလဲေစခဲ့လို႔ေပါ့။ ျဖစ္
ရြာကေလးနဲ႔
အၾကပ္ေလာင္း
ခ်င္တာက
သင္တန္းေက်ာင္း၊ အမွတ္ (၆) တပ္မေတာ္
စစ္သား…။
မနီးမေဝးမွာ
ပညာေရးေက်ာင္းနဲ႔
အမွတ္(၂)သံခ်ပ္ကာ
တပ္တ႔ို
ေန႔ထူးေန႔ျမတ္္
အေျချပဳ၏။
သင္တန္းဆင္းပြရ ဲ ွိတဲ့
အခါမ်ိဳးမွာ
(ဝါ) ႐ုပ္ရွင္
ပိတ္ကား ႀကီးေတြ ျပေလ့ရွိ၏။ အနီးဝန္းက်င္က တံခါးမရိွ
ဓါးမရွိ
အင္ဂ်င္နီယာ ႐ုပ္ရွင္ကို
လွည့္
ျဖစ္သြားတာက
တပ္မေတာ္
ေမာ္ကြန္း႐ုပ္ရွင္အဖြဲ႕က
ႏိုင္ငံေတာ္အလံနဲ႔
နယ္ ျပတာမို႔
ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းၿပီးရင္
“ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ရန္သင့္အား တပ္မေတာ္ ေဒသခံေတြကို
ဝင္ထြက္ၾကည့္႐ႈခြင့္
မွ
အလိုရွိသည္”
ဆိုတဲ့ေၾကာ္ျငာေလးကို
ဦးစားေပး ျပေလ့ရွိတယ္။ အစဥ္အလာေတြ ၿပီး
အျပင္ ေစ်းေရာင္းခြင့္ပါေပးတာမို႔ စည္ကားၿပီး
ဆံုးေတာ့
အေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္စရာေကာင္း၏။ ဒီလိုေန႔
လက္ေခါက္ မႈတ္သံေတြ(ေဟး…..) လို႔ ေအာ္
မ်ိဳးမွာ ဘယ္အိမ္ ကိုပဲၾကည့္လိုက္ ၾကည့္လိုက္
ဟစ္
ဘယ္သ႔က ူ ိုပဲ ၾကည့္လိုက္ ၾကည့္လိုက္ ကိုယ္
မ်ိဳးခ်စ္
လုပ္စရာ
တပ္မေတာ္ရဲ႕
ရွိတာေလးေတြကို
မီ ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ၾက
မိုးမခ်ဳပ္
ေရျမန္ ျမန္ခ်ိဳးထမင္း
ဇာတ္ကား
သံေတြ
တခဲနက္္
အမည္ထိုးခ်ိ္န္မွာ ထြက္ေပၚလာ၏။
စိတ္ဓာတ္ ရွင္သန္ ထက္ျမက္ေရးနဲ႔ ဂုဏ္ကို
ျမင့္တက္ေစတဲ့
ဝါဒ ျဖန္႔ခ်ီေရးကား“အမိေျမမွသားေကာင္းမ်ား”
'ku©onfpmpk
112 “အေဖ..သားတပ္ထဲဝင္မယ္အေဖ”
ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကား ျဖစ္၏။ ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔
လိ႔ေ ု ျပာလိုက္ေတာ့ အ့ံၾသမွင္သက္တဲ့ မ်က္ အနိဌာရံု
ျမင္
လံုး နဲ႔ စိုက္ၾကည့္ၿပီး
ကြင္း ေတြေပါ့။ ေကာင္းဆိုးေဝဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္
“ေသခ်ာရဲ႕လားကြ…”
တဲ့အရြယ္ မဟုတ္ေလေတာ့ တစ္ေျမထဲေန
“ေသခ်ာပါတယ္ အေဖ..”
တေရထဲေသာက္ ညီေနာင္မ်ားပါလား ဆိုတဲ့
“ေအးေလ .. ဒါဆိုလည္း မတိုက္
အသိကမရွိ ေသာင္းက်န္းသူဆိုၿပီး မုန္းလိုက္
တြန္း
တာ နာက်ည္းလိုက္တာ ေျပာမေနပါနဲ႔ ေတာ့
ကိုယ္ေရြးခ်ယ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို အေကာင္း
ဗ်ာ။ ရန္သူ႔ဘက္က မိုင္းထိရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ည္
ဆံုးနဲ႔
ဆံထိရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တီးလိုက္ရတဲ့ လက္ခုတ္
ႀကိဳးစားေပါ့ကြာ.အေျခအေန
မႈတ္လိုက္ရတဲ့
ရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာ
ႀကိမ္းစပ္ၿပီး
လက္ေခါက္
လက္ဝါးေတြ
အာေခါင္ေတြေျခာက္
လာတဲ့
သလို
မတားျမစ္ေတာ့
ေျဖာင့္ေျဖာင့္
တဲ့
ပါဘူးကြာ။
ေလွ်ာက္ႏိုင္ေအာင္
ဘယ္အရာမဆို
အခ်ိန္အခါ တန္ဖိုးရွိတယ္ကြ။
အထိပါပဲ။ စစ္သားတစ္ေယာက္ ထိခိုက္ ဒဏ္
မူလရွိရင္းစြဲ တန္ဖိုးထက္ ပိုလာေအာင္ (ဝါ)
ရာ ရသြားလို႔ကေတာ့ ထြက္လိုက္တဲ့ ေဒါသ
က်ဆင္း ဆုတ္ယုတ္သြားေအာင္ တိုက္႐ုိက္
ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပဲဗ်ာ။
ထိေတြ႕ရတဲ့
ငယ္ရြယ္တက္ႂကြၿပီး
ေသြးဆူ
တတ္တာမို႔ နာက်ည္းစိတ္နဲ႔အတူ အမွန္အမွား
တစ္ပါး
ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔
အင္အားစုမွ
တျခားမရွိဘူးဆိုတာ
နားလည္
ထား ေပါ့ကြာ..။”
မသိတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေတြ ရင္ထဲမွာ တစ္ဖြား
“သား.. သေဘာမေပါက္ဘူး အေဖ”
ဖြားေပၚေပါက္ၿပီး
ဆံုးျဖတ္
“ေအးေလ..အခုမင္း သေဘာေပါက္
ခ်က္ခ် လိုက္တာက “ငါစစ္တပ္ထဲဝင္မယ္”။
ေအာင္ ရွင္းျပဖို႔ ခက္သားကြ. ေလာကမွာ
ဇာတ္ကားၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ထိုးလိုက္တဲ့ စာ
ဘယ္အရာမဆို တစ္စံုတစ္ခု အတြက္ေတာ့
တမ္းေလးက ၾကက္သီးေတာင္ထတယ္ဗ်ာ။
ေကာင္းက်ိဳး
“ငါ့သားမ်ားစစ္ထဲဝင္ရင္ေလ သူ႔ကို ေျပာလိုက္
ခ်က္တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္လ်ာထားၿပီးတဲ့ ေနာက္
ပါ စစ္တပ္ဆိုတာ အမွန္တကယ္သာ လိုက္နာ
မွာ
ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေယာက္်ားေကာင္း ေယာက္်ား
ထားတဲ့
ျမတ္ေတြ ေမြးထုတ္ရာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေပါ့”
က်က် ေရေရရာရာ သိေအာင္ ႀကိဳးစားေပါ့
စာပိုဒ္အဆံုးမွာ ေယာက္်ားေကာင္း ေယာက္်ား
တခ်ိ္န္မွာ ထပ္တူက်တဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြ ၾကံဳလာ
ျမတ္ျဖစ္ဖို႔ စစ္ထဲဝင္မယ္ ဆိုတဲ့ သံဓိဌာန္
ရရင္ ရွင္းသြားမွာပါကြာ” ဆိုၿပီး ဘာမွ ဆက္
တစ္ထိုင္တည္း
စိတ္က ငယ္ထိပ္ကို တက္ေဆာင့္ေလ၏
ျပဳတာခ်ည္းပဲ။
အရင္ဆံုးလုပ္ရမွာက
ကိုယ့္ရည္မွန္း ကိုယ္ေရြးခ်ယ္
လုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
တိတိ
မေျပာေတာ့ဘဲေဆးလိပ္ကိုဖြာရင္း တျခားေန
113 ရာကို ေငးေန ေလရဲ႕။
ရြယ္နဲ႔
ဘာလဲ……..ဘာလဲ ………. ဘာကို ဆိုလိုတာလဲဆိုတာ ေမးေတာ့လည္း
စဥ္းစားလို႔လည္း မေျဖတာမို႔
မရ
ဗဟုသုတေလး
ဦးေႏွာက္ထဲ
ဝင္ေရာက္
လာခ်ိန-္ “ဟိုက္!” မူဝါဒ၊ က်င့္ဝတ္၊ က်င့္ထံုး ေတြနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ ေနပါလား။
စီးပြားေရး
ပညာေရးကလည္း
မဆိုသေလာက္
ရင္ထဲမွာ
မြန္းၾကပ္ေစခဲ့တယ္။ အိမ္
သိျမင္ျခင္းဆိုင္ရာ
ကလည္းၾကပ္၊
တစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔
လမ္း
“အမိန္႔”ဆိုတဲ့ေဝါဟာရနဲ႔ အရာရာကို ဖံုးအုပ္ ပံုဖ်က္ခံ
ေနရပါတယ္။
အသိ
မီးသီးေလး
ခုလတ္မွာရပ္ ဖ်တ္ခနဲ႔ေပၚလာတဲ့စိတ္နဲ႔ အတူ
ထြန္းလင္းခ်ိန္မွာ မြန္းၾကပ္ မႈနဲ႔အတူ မေပ်ာ္
ခ်ခဲ့တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္
ပိုက္မႈက တူးဆြတဲ့ တြန္းအားေၾကာင့္-
ေဘာလ္ပင္ကိုင္
တဲ့ လက္မွာ ေသနတ္ဆိုတဲ့ အရာကို ေျပာင္း ကိုင္ျဖစ္ ခဲ့တယ္။ စည္းကမ္းတက်နဲ႔ အမိန္႔ နာခံ
တတ္ေအာင္
အခက္အခဲ
မင္းဘာလုပ္မလဲ…..မင္းဘာလုပ္မ လဲ…..မင္းဘာလုပ္မလဲ
မ်ိဳးစံုကို
သားေရ....အေဖတို႔ ေရွ႕တန္းစစ္ဆ
ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္ေအာင္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပ ခ်က္နဲ႔
င္ေရးတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရတဲ့ နယ္ေျမေဒသ
နည္းမ်ိဳးစံုသံုးၿပီး နွိပ္စက္ခံ နားမခံသာေအာင္
က
ရြာေတြကိုေရာက္ရင္
ေပ်ာ္လိုက္တာ။
အဆဲအဆိုခံရင္း အေျခခံစစ္ပညာ သင္တန္း
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ကြာ
စားဖို႔လည္း
ေက်ာင္းဆိုတဲ့ ငရဲျပည္က(၆)လ အၾကာမွာ
မခဲယဥ္း၊
လြတ္ေျမာက္လာေတာ့ ရင္ထဲမွာ တအားေပ်ာ္
ဘူးကြေဒသခံရြာသူရြာသားေတြအိမ္မွာ
ေမြး
တာပဲဗ်ာ။
ထားတဲ့
ရိုက္
စစ္မႈထမ္းျဖစ္လာမွေတာ့ “အထက္
တည္းခိုေနထိုင္ဖို႔လည္း ၾကက္၊
ဘဲ
မခက္ခဲ
ကိုယ္တိုင္
ခ်က္ၿပီး ေကၽြးတာစားရမွာ ေတာင္အားနာတ
က ေပးေသာ အမိန္႔နဲ႔ တာဝန္ကို ေက်ပြန္
ယ္ကြာ။ အေရးၾကံဳလို႔ ခရီး သည္တင္ကား
ေအာင္
စီးၿပီးသြား ရရင္လည္း ကိုယ္ထက္ႀကီးသူေကာ
ထမ္းေဆာင္ပါမည္။”
ဆိုတဲ့
အတို္င္း ျငင္းဆန္ခြင့္ မရွိ လုပ္ရပါ၏ဆိုတာ
ငယ္သူေတြပါ
မဆန္းပါဘူး။
ဆိုၿပီး
ခံယူခ်က္ -NO ရည္မွန္းခ်က္ .. မရွိ
ေနရာ
“ရဲေဘာ္ေလး
ဒီမွာလာထိုင္”
ဖယ္ေပးၾကတယ္။
အိတ္ကပ္ၾကယ္သီး
ျဖဳတ္ၿပီး
အကၤ်ီ
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း
စစ္တပ္ သမိုင္းေၾကာင္း ငါမသိ ဆိုတာမ်ိဳး
ပိုက္ဆံေလးေတြထုတ္ၿပီး
နဲ႔
ခိုင္းတာလုပ္
“ေနပါေစ … ရဲေဘာ္ေလး ထားလုိက္ ထား
ဆိုတဲ့ တုတ္တုတ္ေတာင္ လႈပ္မရတဲ့ အမိန္႔
လိုက္ မယူပါရေစနဲ႔” ဆိုၿပီး အိတ္ထဲ ျပန္
နာခံမႈ
ထည့္ေပးတယ္။
ေပးတာယူ
ေကၽြးတာစား
ေအာက္မွာ
လြန္ေျမာက္ခဲ့ပါ၏။
ဆယ္စုနစ္တစ္ခု
အေတြ႔အၾကံဳ
အသက္
ဒါက
ကားခေပးရင္
ျပည္သူေတြဘက္
က ေႏြးေထြးမႈပံု ရိပ္ေတြေပါ့ သားရယ္…။
'ku©onfpmpk
114
အေဖတို႔ကလည္း ကေလးအဆံုး
မႏိုင္ဝန္
လူႀကီးကအစ ထမ္းလာတာေတြ႔
အရာမဆို
တန္ဖိုးရွိတယ္ကြ.။
တန္ဖိုးထက္
ပိုလာေအာင္
မူလရွိရင္းစြဲ
(ဝါ)
က်ဆင္း
ရင္ ေပး ေပး..ေပး..ကၽြန္ေတာ္တို႔သယ္ေပးမွာ
ဆုတ္ယုတ္သြားေအာင္ တိုက္႐ုိက္ထိေတြ႕ရတဲ့
ေပါ့ဆိုၿပီးအတင္းဝင္ကူၾကတယ္။အားလပ္ခ်ိန္
ပတ္ဝန္း က်င္နဲ႔ အင္အားစုမွတစ္ပါး တျခား
ေတြမွာလည္း ေဒသခံေတြရဲ႕ ျခံ၊
မရွိဘူးဆိုတာ နားလည္ ထားေပါ့ကြာ..။ ဆိုတဲ့
ယာေတြမွာ ဘာနဲ႔မွ
ဝိုင္းစိုက္ၾက
ေတာင္
ဝိုင္းလုပ္ၾကရတာ
မတူတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈေေတြေပါ့။
ဒါတင္
လား ဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးကြ ကိုယ့္အ
စကားေတြကို
သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။
တကယ္ တံုးတဲ့ ငါ၊ တကယ္ အ,တဲ့ ငါ ဆိုၿပီးေနာင္တ ရမိေလရဲ႕။
တြက္ရထားတဲ့ ရိကၡာေတြထဲက ႏို႔ဆီတ႔ို ပဲတို႔
သမိုင္းေရးလိုအပ္ခ်က္အရ
သၾကားတို႔ အစရွိတဲ့ ကိုယ့္ေသြး ကိုယ့္ေခၽြးနဲ႔
သူေတြၾကားက သေႏၶ တည္ေပါက္ဖြားလာတဲ့
ရင္းနွီး ေပးဆပ္ၿပီးရတဲ့စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြ
BIA, BDA, PBF, Burma Army ဆိုၿပီးေတာ့
ကိုတုန္႔ျပန္ ေပးေကၽြးရတာ တကယ္ ၾကည္ႏူး
ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ျဖစ္ထြန္းလာတဲ့ စစ္တပ္ဆိုတဲ့
တယ္ကြာ..။
အဖြ႕ဲ အစည္းဟာ
တခါက သူျဖတ္သန္းၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရ
ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကား
လူ
ႀကိဳက္မ်ားရာက ေမွးမိွန္ညွိဳးႏႊမ္းေအာင္
စစ္
တဲ့ တပ္နဲ႔ျပည္သူအျမဲၾကည္ျဖဴဆိုတဲ့ဆက္ဆံ
တပ္ကို
မႈပံုသ႑န္ေတြကို
အားလံုး)
အားပါးတရေျပာျပ
ခဲ့တဲ့
အေဖ့အသံဟာ နားဝမွာ ပဲ့တင္သံ ထပ္ေန ပါေရာ့လား။
အေဖ့ရဲ႕အေတြ႕
သားျဖစ္ပံုနဲ႔
ထပ္တူျပဳၾကည့္ေတာ့
ဟုတ္ပါ့ မလား…. အေဖ ရြႊီး ေနတာလားမသိ” ဆိုတဲ့
မေတြးေကာင္း
စစ္သားေတြက ပံုဖ်က္လိုက္ မေက်
အေဖ့ကို
တာ မညာပါဘူးဗ်ာ။
မေပးရင္ မရလို႔..။
အ..ကာလကို
တမိုးေသာက္ခ်ိန္မွာ
လြန္ေျမာက္လို႔
ကၽြန္ေတာ္တပ္ထဲ
ဝင္
မယ္လို႔ ေျပာဆိုခြင့္ေတာင္းစဥ္က အေဖေျပာခဲ့
တု႔ံျပန္
ျပည္သူလူထုက မယ့္
ညရဲ႕
မနပ္မႈေလးေတြနဲ႔
အားက်မခံ
အေတြးေတာင္မွ ေခါင္းထဲမွာ ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူး
တဲ့
ၾကတာပါလား အတူ
ႂကြားလိုက္
ခ်င္တာက အေဖတို႔တုန္းကလိုပဲ -
မေတြးအပ္တဲ့
ကၽြန္ေတာ့္ဘဝကို ေျပာင္းလဲ ေစခဲ့
(အဆင့္ အတန္း
ရွင္းရွင္း ေလးသိျမင္လိုက္ေလ၏။
အၾကံဳဟာ “ဟုတ္မွ
ျပည္
ေပးဆဲပါ။
ေစတနာေၾကာင့္ေတာ့
ဒါေပ
မဟုတ္ဘူး
ကားစီးရင္လည္း ေနရာဖယ္ေပးဆဲ ပါ ဒါေပမယ့္ ေလးစားလို႔ မဟုတ္ဘူး စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ႀကိတ္ႀကိတ္ၿပီးအနင္း ခံရလို႔ ကားခလည္းမယူပါဘူး
ဒါေပမယ့္
တဲ့ “အေျခအေန အခ်ိန္အခါရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈ
သေဘာေကာင္းလို႔ ေတာ့မဟုတ္ဘူး ျပႆနာ
ေၾကာင့္
ရွာမွာစိုးလို႔
ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာတဲ့
ဘယ္
ဒီလို
တူညီမႈေလးေတြေၾကာင့္
115 ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ေအာ္လိုက္မိတာကအေဖေရ….. တူေတာ့တူတယ္ …… ဒါေပမယ့္ ................ ေဇယ်ာ(စစ္သည္ေဟာင္း)
ppfyJG
အခု စစ္ပက ဲြ ရန္သူေပ်ာက္ စစ္ပဲြ … ေသြးထြက္ သံယိုမႈေတြ မပါ လက္နက္ဆိုတာေတြ မလို ဘက္သေဘာ အင္အားအပို စုေနစရာ က႑ေတြ မရွိ … တပဲထ ြ ိုးသမားေတြနဲ႔ တစိုက္မတ္မတ္နဲ႔ ေရရွည္အျမင္ရွိသူေတြ … တင္းမာသူေတြနဲ႔ အေပးအယူ၊ အေလွ်ာ့အတင္းနဲ႔ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူေတြ … အတၱကို ေက်ာပိုးထာသူေတြနဲ႔ ပရကို ဦးထိပ္ထား ေထြးပိုက္သူေတြ
'ku©onfpmpk
116
ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈတခုလုိ သေဘာထားေနသူေတြနဲ႔ အလွဴသေဘာ ေပးဆပ္ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြ … ပံုေသနည္းကို ဦးစားေပးေနသူေတြနဲ႔ လက္ေတြ႔ဘဝထဲက အက်ဳိးအျမတ္ကို ျမင္တတ္သူေတြ … ထာဝရအဆိုးျမင္ အတုိက္အခံေတြနဲ႔ အျပဳသေဘာ ကြက္လပ္ရွာ ျဖည့္ေနသူေတြ … …. စတဲ့ စတဲ့ ကဲျြ ပားမႈေတြကို ဆန္တဗန္းထဲက စပါးလံုး၊ ဆန္က၊ဲြ မွည့္စန ဲြ ဲ႔ ခဲ၊
“ၾကည့္စမ္းပါဦးဗ်ာတေန႔တေန႔ ျမန္
သလဲေတြကို ေရြးထုတ္သလိုမ်ဳိး …
မာျပည္က ထြက္ထြက္လာတဲ့ႏြားေတြ ျမန္မာ
ၾကံေခ်ာင္းထဲက ၾကံရည္ကို ညစ္ခ်လိုမ်ဳိး …
ျပည္မွာ ႏြားေတြေရာက်န္ေတာ့ရဲ့ လားေတာင္
ေရႊေျမတက်င္းထဲက ေရႊစစ္စစ္ကို
မသိေတာ့ဘူး။”
က်င္ထုတ္သလိုမ်ဳိး …
ဆိုတဲ့ ကိုဝင္းကိုရဲ့ ႏွေမ်ာတသ၊ စို႔
ေအာင္သူနဲ႔ က်သူကို ခဲြျခားေပးမယ့္
နင့္သံႀကီးက သီခ်င္းသံေတြနဲ႔အတူ လြင့္ေမ်ာ
အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပဲလ ြ ိုမ်ဳိး …
ေနတဲ့ က်ေနာ့္အေတြးေတြကို ျပန္စုစည္းေစခဲ့
မေဟာ္သဓာဇာတ္ေတာ္ သားလုပထ ဲြ ဲက
ပါတယ္။ဟုတ္ပါရဲ့ အမွတ္တမဲ့သာသာ ျဖစ္ေန
ဘီလူးမနဲ႔ မိခင္အစစ္ကို ခဲျြ ခားျပသလိုမ်ဳိး …
တဲ့ ေန႔တိုင္းနီးပါးေတြ႔ေနက် ျမင္ကြင္း တခု
ခဲျြ ခား စစ္ထုတ္ေပးမယ့္ … စစ္ပဲြ
ပါပဲ။
က်ေနာ္တို႔
လက္ဖက္ရည္
ဒီေနရာမွာ
ထိုင္ေနက်
ဆံုစည္းရာ
ဆိုင္ေလးက
ပန္ခရိုင္၊
မဲေဆာက္ ကားလမ္းေဘးမွာ။ ဆိုေတာ့ ေန႔စဥ္
ေမးလာစရာ ေမးခြန္းကေတာ့
နီးပါး
ကၽြ၊ဲ
ငါ ဘာလဲ ဘယ္လဲေပါ့။
က်
ျဖစ္ေနတာေလ။
။
ႏြားကားေတြကို
ေတြ႔ျမင္
တေနကုန္
ေန ထိုင္
ရည္တြက္မယ္ဆိုရင္ ကၽြဲ ႏြား အေကာင္ ၅ဝ လူဗိုလ္ (၁ ။ ၁၂ ။ ၁၁)
ထက္ေတာ့ မနည္းႏိုင္ဘူး။
117 တလဆိုရင္ အေကာင္ ၁ဝဝဝ ပဲ
ဆံုးကာလလို႔ေတာင္ေျပာရင္ရႏိုင္မယ့္အခ်ိန္။
ထား၊ ဒါဆို ဒီ တလမ္းထဲကိုက တႏွစ္ ကို ကၽြဲ
က်ေနာ္တို႔တက္ေနတဲ့ သင္တန္းမွာ
ႏြားအေကာင္ ၁ဝဝဝဝ ေလာက္ရွိ ေနၿပီေလ။
က ေဒသေပါင္းစံုက ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြ
ဒီလိုမ်ဳိး ျမန္မာျပည္ကထြက္ေနတဲ့ လမ္းေပါင္း
ကို
ဘယ္ေလာက္ ရွိေနမလဲ။
သင္တန္း။
အခ်ဳိးက်ေခၚၿပီး
ပထမဆံုး
ေပးတဲ့
ဘယ္သူ႔အကူအညီမွ
မပါတဲ့
ဒါေတာင္ ထိုင္းတႏိုင္ငံထဲကိုပဲ ေျပာ
ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထ သင္တန္း။ ဒီေတာ့ ခက္ခဲ
ၾကည့္တာ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ကၽြႏ ဲ ြားေတြ ျမန္မာ့
ၾကပ္တည္းမႈေတြက ေနရာတိုင္းေပါ့။ ထမင္း
ပတ္ဝန္းက်င္ ႏိုင္ငံေတြကို ဒီလို ထြက္ေနတာ
ပံုမွန္စားရရံုကလဲလ ြ ို
ကေရာ
သေလာက္ပဲ။ KNU က ငါးပိေလး ထုတ္ေပး
တရားဝင္မွဟုတ္ရဲ့လား။
တန္ရာ
က်န္တာေတြက
မရွိ
တန္ေက်း စစ္စစ္မွန္မွန္နဲ႔ အက်ဳိးအျမတ္ရွိရွိ
ထားလိ႔၊ု
ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ေလ။ ဒါက ကၽြဲ
သင္တန္းျဖစ္ေနလို႔သာ
ႏြား ေလာက္ပဲ၊ တျခား တိရစာၦန္နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ
အသီးအရြက္ေလးနဲ႔
သားေတြကိုယ္တိုင္
ခ်ဲ႕ေတြး
ရတာ။ သင္တန္းရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အရင္က
ရင္ ေတြးမိသေလာက္ စိတ္ဝင္စားစရာေတာ့
သေဘာၤသီး ဆိုတာ ဝက္ေကၽြးတာ။ အခုဆို
အေကာင္းသား။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား၊ ျမန္မာ့ ေျမ
ဒီသေဘာၤသီးေတာင္ ရွားလာၿပီေလ။
မပါေသးဘူး။
ေပၚ ေျမေအာက္ သယံဇာတေတြ အရိုင္းတံုး ဘဝ၊ ေစ်းေပါေပါ ဘဝကေန လြတ္ေစခ်င္ပါၿပီ ဗ်ာ။ အျဖစ္ေလး
ကာလ
တခုကို
အမွတ္ရမိလာတယ္။ မွာ
ရာသီဥတုနဲ႔
ေလာက္က
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ က်ေနာ္က
ေတာခိုေက်ာင္းသား။
ဒီအခ်ိန္
ဆက္သြယ္ေရး
ဖြင့္ထားတဲ့
မွ်စ္ေလး၊
ငါးပိနဲ႔
သဘာဝ
အသက္ရွင္ေန
ေဒသအေျပာင္းအလဲ
ေတြေၾကာင့္ ဖ်ားနာတဲ့ဒဏ္ကလည္း အလူး အလဲ။
၁၉၈၉
ေတာေတာင္ထဲ
တေန႔တေန႔
တေယာက္
မဖ်ားတဲ့သူ
တလွည့္လိုကို
မရွိဘူး။
ဖ်ားၾကေနတာ။
အဆိုးဆံုးကေတာ့ ငွက္ဖ်ားေပါ့။ စာတတ္တဲ့ သူ
ဆရာလုပ္
ဆိုသလိုပါပဲ
လက္ရဲတဲ့သူ
ဆရာလုပ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ကုေနၾကရတာေပါ့။
သင္တန္းတက္ဖို႔ သံလြင္ကမ္းေဘးက ေစာထ
ေရာဂါေပ်ာက္တဲ့သူ
ရွိသလို၊
ဆိုတဲ့စခန္းကို ေရာက္ေနခ်ိန္ေပါ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ
ပါ
ရဲေဘာ္ေတြလည္းရွိရဲ့။
က
မွတ္မွတ္ရရဆို
က်ေနာ္တို႔အဖဲ႔အ ြ စည္းက
အဖဲြ႔အစည္း
ေပ်ာက္ခဲ့ရတဲ့
က်ေနာ္
ဆိုတာ ျဖစ္ကာစ။ တည္ေထာင္ကာစ ကာလ
တပတ္ေလာက္ဖ်ားေနခ်ိန္မွာ
ဆိုေတာ့
ရက္ေတြမ်ားလာေတာ့
အစစခ်ဳိ႕တဲ့ၿပီး
အျပည့္နဲ႔ေပါ့။
ဒါေပမယ့္
လိုအပ္ခ်က္ေတြ
အသက္
ငွက္ဖ်ားျဖစ္ၿပီး သင္တန္းပ်က္
သင္တန္းတာဝန္ခံက
စိတ္ဓါတ္ေတြ
ဘယ္ကရွာလာတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔လည္း မသိဘူး
ကေတာ့ တေလွ်ာက္လံုးမွာ အား အေကာင္း
ဒရစ္တဘူးနဲ႔ ကီြနင္းေဆး တလံုး ဝယ္လာ
'ku©onfpmpk
118
ခဲ့ ေပးတယ္။ ဒါကိုလက္ရဲဇက္ရဲ မုတ္ဆိတ္
စရာရဲေဘာ္အျဖစ္ အားလံုးက အသိအမွတ္ျပဳ
ဆိုတဲ့ရဲေဘာ္က က်ေနာ့္ကို ဒရစ္ ခ်ိတ္ေပး
ၾကတယ္။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဒီဖက္ကို
တယ္။ လူက အစား အေသာက္မဝင္တာရယ္၊
မေရာက္ေသးခင္ ေတာခိုစ ကာလေလာက္
ငွက္ဖ်ားပိုးေၾကာင့္
ေတြ
မွာ။သူက သူ႔စခန္းကရဲေဘာ္ေတြ ငတ္ျပတ္ေန
အေၾကာ
တာကို မၾကည့္ရက္လို႔ဆိုၿပီး သူကၽြမ္းက်င္တဲ့
ရွာမရလို႔ တေပါက္ၿပီး တေပါက္ထိုးလိုက္တဲ့
ဗမာ့လက္ေဝွ႔နဲ႔ အနီးအနားမွာ လက္ေဝွ႔ပေ ြဲ တြ
အပ္ရာက (၁၁) ေပါက္လည္းေက်ာ္ေရာ မခံ
ရွိတိုင္း ထိုးေကၽြးေနတာတဲ့။ ျပန္ေရာက္လာ
ႏိုင္ေတာ့လို႔
ဘားတိုက္က ထြက္ေျပးခဲ့ရတဲ့
ၿပီဆို သူမ်က္ႏွာေတြက ဖူးေရာင္ ကဲျြ ပဲေနတာ
အထိကို ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ေလ။ က်ေနာ္နဲ႔အတူ
ပဲတဲ့။ ဒါကို ရဲေဘာ္ေတြက ဝိုင္းၿပီး ျပဳစုေပး
ပအိုဝ္းေျမေရာက္ ေက်ာင္းသားတေယာက္ျဖစ္
ၾကတာတဲ့။ တကယ့္ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြလို
တဲ့ ရဲေက်ာ္ႏိုင္ဆိုလည္း ငွက္ဖ်ားပိုး ေခါင္း
ပါပဲဗ်ာ။
ရယ္ေၾကာင့္
ထဲေရာက္ၿပီး
အားျပတ္ေနတာ
ႏြမ္းေနရတဲ့ၾကားထဲ၊
သံလြင္ျမစ္ထဲ
ဆင္းသြားလို႔
က်ေနာ္ဆို
ဒီငွက္ဖ်ားပိုးနဲ႔
ငွက္
မနည္း ဆယ္ယူလိုက္ရတယ္။ ဒါေတာင္ လူသိ
ဖ်ားေဆး ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ပဲ ထြက္လာသမွ်
လိုက္လို႔ေလ။
မုတ္ဆိတ္၊
ေရကူးကၽြမ္းက်င္တဲ့
ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးေတြက
နီေၾကာင္
ရဲေဘာ္ေတြ
ေၾကာင္ အေရာင္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ရိတ္စရာ
ရွိေနလို႔ဆိုရင္လည္း ပိုမွန္ႏိုင္ပါတယ္။ ေရကူး
ဓါးမရွိလုိ႔ မရိတ္ပဲထားတဲ့ အေမႊးအမွ်င္ေတြက
ကၽြမ္း
သံလြင္ျမစ္ေဘးေနၿပီး
ထိုးထိုး ေထာင္ေထာင္နဲ႔ မ်က္ႏွာမသစ္၊ ေရ
သံလြင္ျမစ္ထဲ ေမ်ာလာတဲ့ သစ္ေတြကိုေတာင္
မခ်ဳိးတဲ့ ရက္ေတြမ်ားလာေတာ့ လူပံုေပ်ာက္
လိုက္ဆယ္ၿပီး
လာၿပီး
ဆိုသူတို႔က
ေရာင္းစား
ေနၾကရတာ။
သူမ်ားေတြလိုလိုက္ဆယ္စရာ ေလွမရွိ ေတာ့ ေရကူးၿပီး စြန္႔စန ြ ္႔စားစားကို လိုက္ဆယ္ၾကရ
ႂကြက္ကတိုးဆိုတဲ့
နာမည္ေတာင္
ရလာတဲ့ အထိပါပဲ။ ဒီသင္တန္းမွာ က်ေနာ့္ လိုပဲ
ထူးျခားခ်က္ေလးေတြ
အလိုက္
တာေလ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အသက္နဲ႔ရင္းၿပီး
အေကာင္းဆို ႀကိဳက္တတ္လြန္းလို႔ အေကာင္း
ဆယ္ရဆယ္ရ။ က်ေနာ္ဆယ္လို႔ရတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႔
ႀကိဳက္ (ေသေဘာဘိုးစခန္း)၊ လူတိုင္းနဲ႔ စကား
ဟင္းေလးခ်က္ၿပီး
မ်ား၊ ရန္ျဖစ္ထူးလြန္လို႔ ပြႀကီး (ေမာ္ကဲစခန္း)၊
တာ
ရဲေဘာ္ေတြ
ျမင္လိုက္ရရင္
စားေနၾက
အေမာေျပသြားတယ္
ထမင္းဟင္း
ခ်က္ဖို႔ဆို
ဝါသနာႀကီးလြန္းလို႔
ဆိုတဲ့ ေစာထစခန္းက ရဲေဘာ္တေယာက္ရဲ့
ခ်က္ႀကီး (ဝမ္ခစခန္း)တို႔အျပင္ ကပ္စီး၊ ေစာရ၊
စကားသံကလည္း မေမ့ႏိုင္စရာပါ။ ဒီလုိပါပဲ
ဗ်တၱ၊
ဒီစခန္းနဲ႔အနီးဆံုး
တာႀကီး၊
သံလြင္
စခန္းဆိုတာမွာ
လည္း ကိုရမ္ဘိုဆိုတဲ့ ရဲေဘာ္ကို ေလးစား
မုတ္ဆိတ္၊ ေမ်ာက္၊
ေဂါက္ႀကီး၊
ေပါသြပ္၊
တ႐ုတ္ေလး
စသျဖင့္
နာမည္သစ္ေတြလည္း အမွတ္တရ တြင္ခဲ့ၾက
119 ပါတယ္။
ဖြင့္ ေပးထားတဲ့ ေစာထစခန္းက လူႀကီးမ်ား က်ေနာ္တို႔တေတြရဲ့
ကံၾကမၼာ
ကလည္း ညီလာခံမွာ၊ ဒီေတာ့ကိုယ့္ျပႆနာ
ပဲ ေျပာရမလားပါပဲ စားေသာက္ ေနထိုင္ေရး
ကိုယ္ေျဖရွင္းေနႀက
အခက္အခဲေတြ
ဒီေတာ့
အတြက္
ထြက္ေပါက္
ရေတာ့
တာေပါ့ဗ်ာ။
က်ေနာ္တို႔သင္တန္း
တာဝန္ခံက
တခုေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔သင္တန္းနဲ႔
သစ္စက္က
မလွမ္းမကမ္းမွာ ထိုင္း သစ္္စက္တလံုးရွိတယ္။
သတင္းယူ ထားရတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္
ဒီသစ္စက္မွာက
သစ္ေတြခၿဲြ ပီး
မန္ေနဂ်ာကလဲလ ြ ို႔
အလုပ္သမားေတြက
က်န္
ကရင္
လုပ္သားေတြဆီက
ျဖစ္ေနလဲ၊
ဘယ္အခ်ိန္ခ်
ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ
မလဲေပါ့ဗ်ာ။ သတင္းရတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ေတြ
ခ်ည္းပဲ။ ကရင္လူမ်ဳိးအမ်ားစုေပါ့။ ဒီသစ္စက္
ေျပး ရတာပဲ။ ကိုယ့္လိုပဲ ထမ္းခ်င္တဲ့လူေတြ
က ျမန္မာျပည္က သစ္ေတြကိုခၿဲြ ပီး သူ႔ႏိုင္ငံထဲ
က ရွိေတာ့ လုထမ္းရတာေပါ့။ မနက္ေစာေစာ
ကို ျပန္ပို႔ေနတာ။ ညေနဖက္ သင္တန္းဆင္းၿပီး
တိ႔ု ညေနဖက္တို႔မွာ ျပႆနာ မရွိေပမယ့္
လမ္းေလ်ွာက္
ဒီ
သင္တန္းခ်ိန္မွာေတာ့ သင္တန္းကိုေတာင္ ခန
သစ္္စက္ဖက္ကို မၾကာမၾကာေရာက္ျဖစ္တယ္။
နားၿပီး သစ္ကို ေျပးထမ္းလိုက္ၾကတာပဲေလ။
က်ေနာ္တို႔
စားဖို႔ကလည္း
ထြက္ခ်ိန္တိုင္းမွာေတာ့
သတိထားမိတာကေတာ့
ထိုင္း
မန္ေနဂ်ာက တပတ္တခါေလာက္ သူ႔မိန္းမ လိ႔ု
ထင္ရတဲ့
အေရးပါေန
တာပဲေလ။
အသစ္ေတြကို
က်ေနာ္တို႔အေယာက္ ၄ဝ အင္အား
ထည္လဲသံုးေနတာေလ။ ထိုင္းလို႔ ထင္ရေပ
က ေလွတစီးဆို နာရီဝက္ေလာက္နဲ႔ တင္ၿပီး
မယ့္
ျဖစ္ႏိုင္ပါ
တာကိုး။ ေနမေကာင္းတဲ့လူ၊ စားဖို တာဝန္နဲ႔
ခပ္ငယ္ငယ္ေလးေတြ
အျခား တာဝန္ရွိသူေတြကလဲၿြ ပီး အကုန္လိုက္
ခ်ည္းပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ဘယ္လိုမွ ပတ္သက္
ၾကတာပါပဲ။ တခါတခါဆို ေလွ၃-၄ စီးေလာက္
ႏိုင္စရာမရွိႏိုင္ဘူးလို႔ သတ္မွတ္ထားရာကေန
ကို တင္လိုက္ရတာ။ ဒါဆို က်ေနာ္တို႔အဖဲ႔ြ
တေန႔ေတာ့ သတင္းတခု ေရာက္လာတယ္။
အူစိုၿပီ။
ခဲၿြ ပီးသစ္ေတြ ကို ေလွထဲသယ္ခ်ေပးရင္ ေလွ
တခ်ဳိ႕ကိုခ်န္ထားၿပီး၊
တစီးကို ဘတ္ ၃ဝဝ ေလာက္ရႏိုင္တယ္တဲ့။
စားခ်င္တာေလး စားႏိုင္ဖို႔ ခဲေ ြ ပးတာလည္း ရွိ
က်ေနာ္တို႔ လူအင္အားနဲ႔ဆို အလုပ္ျဖစ္မွာတဲ့။
တယ္ေလ။
တယ္။
အမ်ဳိးသမီး
တခါတရံေတာ့
ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ခပ္ေခ်ာေခ်ာ
ရတဲ့ေငြေလးထဲက
ဘံုခ်က္ျပဳတ္ဖို႔
တေယာက္ခ်င္းစီကို
ဒီလိုရက္မ်ဳိးဆို
တူရာလူစုၿပီး
ဒီကာလမွာ ထူးေနတာက ေက်ာင္း
ကိုယ္ႀကိဳက္တာေလးေတြ ဝယ္စားခြင့္ ရၾက
သား တပ္မေတာ္ ဒုတိယအႀကိမ္ ညီလာခံ
တာေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္နဲ႔ အခ်ဳိႀကိဳက္သူ
က်င္းပေနခ်ိန္ျဖစ္ေနေတာ့ ဗဟို လူႀကီးမ်ား
တစုကေတာ့ ႏို႔ဆီတလံုးကိုဝယ္၊ တဘတ္တန္
ကလည္း ညီလာခံမွာ၊ တာဝန္ယူၿပီး သင္တန္း
ဘီစကြတ္
အထုတ္ႀကီးလိုက္ကိုဝယ္ၿပီး
သံ
'ku©onfpmpk
120
လြင္ျမစ္ေဘး ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚမွာ တက္ၿပီး
တအံုအံုနဲ႔ေပါ့။ သနားစာနာစိတ္ အခံေလးနဲ႔
စားခဲ့ရတာဟာ တကယ့္အရသာပါဗ်ာ။ ဒီလို
က်ေနာ္တို႔ေတြ ဒီ ဆင္ေတြ မ်က္ရည္က်ရတဲ့
အစားအေသာက္နဲ႔
အေၾကာင္းကို တခါမက ေျပာဆိုခဲ့ဖူး တာေတြ
တရ
ေတြထဲမွာ
ကရင္
မဂၤလာေဆာင္ပတ ဲြ ို႔ တာေပါ့။
ပတ္သက္တဲ့
အမွတ္
ႏွစ္သစ္ကူးပဲတ ြ ို႔
ခရစၥမတ္ပဲြ
တို႔လည္းပါ
ဘယ္အိမ္မွာဘယ္ေန႔
ဘုရားရွိခိုး
မယ္ဆိုတဲ့သတင္းရၿပီဆို က်ေနာ္တို႔ သင္တန္း နားလိုက္ၾကတယ္။
ဘုရားရွိခိုးပဲေ ြ တြ
ကို
ျပန္ေတြး၊
သူတို႔
ျပန္ခံစားမိလို႔
ဘဝေတြ က်ေနရတဲ့
မ်က္ရည္ေတြလား၊ သစ္ေတြကို
အဆမတန္
ဆဲရ ြ တဲ့
ဒဏ္ေၾကာင့္ နာက်င္ကိုက္ခဲလြန္းေနလို႔ က်ေန
ဒီလို ၆ လတာကာလမွာ ေျပာမိၾက စကားေလးေတြထဲက
ဒီဆင္ေတြက
မွာက
ဝက္သားဟင္းစားရဖို႔ ေသခ်ာ တယ္ေလ။ တဲ့
က…
ရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြလား၊
ဆင္ႀကီးေတြ
သူတ႔က ို ိုေကၽြးထားတဲ့ ေဆးေျခာက္
အေၾကာင္းကလည္း အမွတ္တရ။ က်ေနာ္တို႔
ေတြ မူးၿပီးလို႔မ်ား က်ေနရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြ
သိသေလာက္ သစ္ေတြက
ဒီသစ္စက္က ျမန္မာျပည္က
ခဲေ ြ နသမွ်
သစ္ေတြခ်ည္း။
သစ္မွ ကြ်န္းသစ္ သက္သက္။
ဒီသစ္စက္
ေလလား။ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္က ခ်ဳိတကူးနဲ႔ ဂုဏ္ရည္မတူ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့ ၾကရေပါ့။
သက္တမ္းက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာေနၿပီ လဲေတာ့
အတိအက်မသိ။
ပကာသား မွာ
အပံုေတာင္
ေတာင္တလံုးလို
ခဲၿြ ပီးလြင့္ပစ္တဲ့ သံလြင္ျမစ္ထဲ
ျဖစ္ေနၿပီေလ။
ဒီလို
သစ္ပံုမ်ဳိးနဲ႔ သစ္စက္ေတြကလည္း သံလြင္ျမစ္ တေလွ်ာက္ မနည္းဘူး။ ေသခ်ာတာက ဒီ သစ္ေတြကို ဆင္ေတြက ပိုင္ရွင္
ေတာထဲက
ဆဲေ ြ ပးခဲ့ၾကတဲ့
ျမန္မာျပည္ကဆင္ေတြ။
ေတြကလည္း
ဆင္
ျမန္မာျပည္သား
ကရင္ေတြ။ တခါတခါဆို ဒီဆင္ေတြနားက ျဖတ္ သြားရင္ ဆင္ေတြရဲ့ မ်က္လံုးေတြမွာ မ်က္ ရည္ေတြနဲ႔…။ ခၽြန္းန႔ဲ အေပါက္ခံ ထားရတဲ့ ဒဏ္ရာကလည္း
ေသြးေတြကယိုလို႔၊
ယင္
လူဗိုလ္
121 ပါၿပီ။ ႏွဳတ္ခမ္ေမႊး ထူထူထားတာကို အင္မ တန္ ႏွစ္သက္တတ္တဲ့ ဟုိး ၁၅ ႏွစ္ ေက်ာ္
EIwfqufjcif;rJh vrf;cGJol
ေက်ာ္က ေဇာ္ရဲရဲ့ ပံုရိပ္ေတြ …. (၂) ရွစ္ေလးလံုးကာလ အလြန္လို႔ေျပာ ရမယ့္
ေက်ာင္းသား
လူငယ္ေတြ
ေတာခို
ၾကတဲ့
အခ်ိန္မွာေပါ့။
မသက္နဲ႔
ေဇာ္ရဲတို႔
ပအိုဝ္းေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမကို ေတာခိုသြား ၾကတယ္။ က်ေနာ့္ကိုေခၚေပမယ့္ က်ေနာ္ ျငင္း လိုက္တယ္။ ရွစ္ေလးလံုး အေရးအခင္ကာလ (၁) “မေန႔က
မွာ ျမင္ေတြ႔ျဖတ္သန္းရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ဦးေဇာ္ရဲအသုဘခ်တယ္
အေပၚ က်ေနာ္ စိတ္မၾကည္မလင္ ျဖစ္ေန
တဲ့ ဦးဗိုလ္ေရ၊ က်မေတာင္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္
ဆဲေလ။ ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာကို က်ေနာ္ ေကာင္း
မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။
ေကာင္း နားမလည္ေပမယ့္ အုပ္စုဖဲြ႔ အားၿပိဳင္
ဦးဗိုလ္ ဆက္သြယ္ခိုင္းတဲ့အခ်ိ္န္မွာ
အႏိုင္က်င့္တတ္တဲ့ အေလ့ကို က်ေနာ္မႀကိဳက္
အခ်ိန္မီ မဆက္သြယ္ႏိုင္ခဲ့လို႔ေပါ့၊ ဒီ့ထက္ေစာ
ဘူး။ ဒီလို အေတြ႔အႀကံဳ အေျခအေန ေတြကို
ခဲ့ရင္ မီွဦးမွာ … ၊ အသည္းေရာဂါနဲ႔တဲ့ ….”
ထပ္
“ဟုတ္ရဲ့လား
ညီမေရ၊
ေသခ်ာရဲ့
လား ….”
မၾကံဳခ်င္ေတာ့လို႔ေလ။
ဒါေၾကာင့္
ပဲ ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းလိုက္မိတာ။ သူတို႔ နည္းတူ
က်ေနာ့္မွာလည္း
တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္
“ေသခ်ာပါတယ္ဦးဗိုလ္။ က်မ မေန႔
တတ္တဲ့စိတ္ကေတာ့ ရွိတာပါပဲ။ တိုင္းျပည္
က မႏုအိမ္ကို ေရာက္တယ္။ သူ႔ အေမေတာင္
ကို တိုးတက္ေစခ်င္တာပါပဲ။ ကိုယ့္ေမွ်ာ္မွန္း
မိုးကုတ္ကိုလိုက္သြားၿပီတဲ့။
ခ်က္ေတြ
သူ႔မွာ မိန္းမနဲ႔ ကေလး ၂ ေယာက္ က်န္ခဲ့တယ္ေလ …. ။” အင္တာနက္
အားမစိုက္ၾကပဲ
အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ရမယ့္ အျဖစ္ကိုေတာ့ က်ေနာ္ မလိုခ်င္တာ အမွန္။
က်ေနာ္နဲ႔ ေဇာ္ရဲကုိ ဆက္သြယ္ေပး ေနတဲ့
ျဖစ္လာဖို႔ကို
ညီမငယ္ေလးဆီက
က်ေနာ္တို႔က
ကေလာဂ်ီတီအိုင္
မွာထဲက အတူတူ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ၾကတယ္။
စကား။ မႏုဆိုတာက ေဇာ္ရဲရဲ့ ညီမ။ သူနဲ႔
ေက်ာင္းၿပီးလို႔
စကား
က်ေနာ့္အေတြး
လည္း ေတာင္ႀကီးမွာ တစုထဲ။ အလုုပ္ဌာန
မွာ ေဇာ္ရဲရဲ့ မ်က္ႏွာက အထင္းသားေပၚေန
ခ်င္း ကဲေ ြ ပမယ့္ ေန႔တိုင္းနီးပါး လက္ဖက္ရည္
ေျပာေနရေပမယ့္
အလုပ္
လုပ္ၾကေတာ့
'ku©onfpmpk
122
ဆိုင္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆံုေနက်ေလ။ အဲ့ဒီ
(၃)
အခ်ိန္က
ေတာခိုျဖစ္ဖို႔
ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႔ရဲ့
ေဆာက္လုပ္ေရး
အေၾကာင္းဖန္လာ
ဌာန၊ ဆည္ေျမာင္းနဲ႔ စည္ပင္သာယာ အင္ဂ်င္
တာလည္း ေဇာ္ရဲေၾကာင့္လို႔ ေျပာရင္ မမွားပါ
နီယာဌာနေတြက
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္နဲ႔
ဘူး။
ရက္
လွမ္းေအာ္ေခၚရင္ေတာင္
ကေန ေပ်ာက္သြားၾကေတာ့ က်ေနာ္ မေန
ၾကားရ ေလာက္တာ။ မသက္က ေဆာက္
တတ္ေတာ့ဘူး။ေက်ာင္းၿပီးစ စရိုက္မို႔ အေဖၚ
လုပ္ေရး၊ ေဇာ္ရဲက ဆည္ေျမာင္း၊ က်ေနာ္က
မက္တာကလည္းတေၾကာင္း။ ေန႔တိုင္း ဆံုေန
စည္ပင္သာယာေပါ့။
က်
ေတြပဲေလ။
ကပ္
သူတို႔ေတြ
မ်က္ႏွာေတြကို
တေၾကာင္း၊ မသက္နဲ႔က်ေနာ္တို႔က
႐ုတၱရက္
ေတာင္ႀကီး
မျမင္ရတာကလည္း
အဆိုးဆံုးကေတာ့ ေတာင္ႀကီး
ေတာင္ႀကီး
မွာ
မတိုင္ခင္နဲ႔
မ်ား ေပ်ာက္သြားၾကတဲ့အျပင္ တႏိုင္ငံလံုးမွာ
ရွစ္ေလးလံုးကာလ အတြင္းမွာသာ ပိုရင္းႏွီးခဲ့
လည္း ဒီလိုျဖစ္စဥ္ေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ ေတာခို
ၾကတာပါ။ ေတာင္ႀကီးမွာ အေရးအခင္းစေတာ့
တဲ့
မသက္က က်ေနာ္နဲ႔ ေဇာ္ရဲကို လာေခၚတာ။
မမီွေတာ့ သလိုလို ခံစားလာရ လို႔ေလ။
ေရာက္ၿပီး
ရွစ္ေလးလံုးကာလ
မွတ္မွတ္ရရ မ်က္ႏွာကုိ မမွတ္မိေအာင္ ႐ုပ္ ဖ်က္ဖို႔
အဝတ္စေတြက
အစ
ျမင္ေနက်
အလုပ္ကို
လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ား
မလုုပ္ရင္ေတာင္
ေခတ္
ဒါေၾကာင့္ပဲ က်ေနာ္နဲ႔ အတဲမ ြ ်ားေန
က်ေနာ္တို႔
တဲ့ အာလူးနဲ႔က်ေနာ္ ေတာခိုဖို႔ကို လမ္းစရွာ
အတြက္ ယူလာေပးတာေလ။ အရင္ ကေလာ
ဖို႔ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ အာလူး ဆိုတာက
မွာ ေနခဲ့ၾကတုန္းက သာမာန္ေခၚေျပာဆက္ဆံ
သူ႔အေဖက
ရံုေလာက္ထက္ မပိုခဲ့ပါဘူး။ ေဇာ္ရဲနဲ႔ က်ေနာ္
သမားႀကီး၊ ဆံုးတာေတာ့ၾကာပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္
ကေတာ့
သူ႔အေဖေသြးက သားမွာပါလာေတာ့ ႏိုင္ငံေရး
တေဆာင္ထဲေနရံုမက
မရွိအတူ
ကြန္ျမဴနစ္ေဟာင္း
ႏိုင္ငံေရး
ငတ္ေဖၚငတ္ဖက္ အျမဲမခဲြ တတဲတ ြ ဲြ သူငယ္
ပိုးက
ခ်င္း
စိတ္ဝင္စားသူတေယာက္ ျဖစ္တာမို႔ ႏိုင္ငံေရး
ေတြေပါ့။
ဝါသနာတူ
စရိုက္တူေတြ
ထခ်င္ခ်င္။
ေနာက္
သူက
စာေပ
လို႔ ေျပာရင္လည္း ရႏိုင္ပါတယ္။ ေမာင္မယ္
စာအုပ္ေတြဖတ္ဖူးထားေတာ့
သစ္လြင္ႀကိဳဆိုပရ ဲြ ဲ့ စတိတ္႐ႈိးတိုင္း၊ ေက်ာင္း
သူ႔မိခင္အိုႀကီးကို
နံရံကပ္
စာေစာင္လုပ္တိုင္းမွာ
က်ေနာ္တို႔
ထားရသူ တေယာက္ျဖစ္ေနေပမယ့္ တအားနဲ႔
ပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္
တူသလဲဆို
ကို တက္ႂကြေနတာ။ တေန႔တေန႔ ေတာင္ႀကီး
ရင္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ ရန္ျဖစ္လို႔ ေက်ာင္း ၁ဝ
ကထြက္ႏိုင္မယ့္ လမ္းေၾကာင္းရွာရ၊ ေတာခို
ရက္ အထုတ္ခံရတာကအစ အတူတူ။
မယ့္
ပိုဆိုးတာေပါ့။
လုပ္ေကၽြးဖို႔
အဖဲြ႔အစည္းနဲ႔
တာဝန္ယူ
ဆက္သြယ္ေရး
လမ္းေၾကာင္းရွာရနဲ႔ကို မအားႏိုင္ဘူး။ ျပႆ
123 နာက
က်ေနာ္တို႔
ဒီလိုလွဳပ္ရွားေနစဥ္မွာပဲ
ေကာင္း ျပန္မေျပာျဖစ္ပါဘူး။ အရင္က ေျပာ
က် ေနာ္တို႔ကို လမ္းညြန္ေပးေနတဲ့ ဦးေနမ်ဳိးရဲ့
ခဲ့ဖူးတဲ့
စကားရွိၿပီး
စကားေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔မွာ လြယ္မေယာင္နဲ႔
ဦးေနမ်ဳိး
ေျပာဖူးတဲ့စကားက
ခက္ေနၾကရတာပါ။ တကယ္တန္း ပအိုဝ္း အဖဲြ႔
အခံျဖစ္ေနတာရယ္ေၾကာင့္ သိပ္ကို စိတ္မဝင္
အစည္းေတြကို ေဇာ္ရဲတို႔လို ေတာခိုမယ္ဆို
စားေတာ့ တာေလ။
အလြယ္ေလး။ ပအိုဝ္း
ေတာင္ႀကီးပတ္ပတ္လည္မွာ
ရြာေတြခ်ည္းေလ။
အခ်ိန္မေရြး
သြားလိ႔ရ ု တယ္။
ေဇာ္ရဲနဲ႔
အာလူးတို႔
ပါလာတဲ့
ေျပာေနၾကတဲ့
အနီဆိုတာ
ဓါးျပ
တာ။ ေၾကာင္မရဲ့ စကားေတြက စိတ္ဝင္စား
တကယ္တန္း
မင္း
စရာ အေကာင္းသား …
တိ႔ု ေတာခိုမယ္ဆိုရင္ ဗကပလို ေက်ာ
ေၾကာင္မဆိုသူနဲ႔
က်ေနာ့္မွာ
စကားေတြကက်ေနာ့္ကို ေတာ္ေတာ္ဆေ ဲြ ဆာင္
“ပအိုဝ္းအျဖဴနဲ႔ သာသာအဖဲြ႔ေတြပါကြာ၊
ထူးတာက
ျဖစ္ေနတာရယ္၊
ေထာက္ေနာက္ခံရွိတဲ့
ႏိုင္ငံေရး
အဖဲြ႔ေတြဆီပဲ
“က်ေနာ့္တသက္မွာ က်ေနာ္လုပ္သမွ်
မိဘေတြက
မွန္တယ္လို႔
ေျပာတာ၊
သြားသင့္တယ္။ ဒါမွ မင္းတို႔လုပ္ခ်င္တာ ျဖစ္
အားေပးတာကို
ႏိုင္မယ္” တဲ့ ဒီေတာ့ ဗကပ အဖဲြ႔အစည္းနဲ႔
လို
ဆက္သြယ္ႏိုင္မယ့္လမ္းေၾကာင္းကို
အေမေရာက က်ေနာ့္ကို ေလးေလးစားစားနဲ႔
ရွာရျပန္
တာေပါ့။ ဒါကလည္း ဘယ္လိုအဆက္အစပ္မွ
ေတာခိုလိုက္ေတာ့
ခက္တာပါ။
ေတြ႔သမွ်
လူ
ပါဘူးဗ်ာ။
အခု
က်ေနာ့္အေဖေရာ
ကို အားေပးၾကတာ”
မရွိခဲ့ဖူးတဲ့ က်ေနာ္တို႔လို ေကာင္ေတြအတြက္ အေတာ့္ကို
မခံခဲ့ရဖူး
က
ေျပာပံုအရဆို
ေၾကာင္မဆိုသူ
ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့လူ။
ေတာင္ႀကီးမွာ
ကို ေလွ်ာက္ေမးလို႔ ရတာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္
လူမိုက္ထဲက အဆိုးဆံုးလူ၅ ေယာက္ေလာက္
ဘူးေလ။
ကို
ေရြးရင္ေတာင္
သူပါႏိုင္တယ္တဲ့။
ရန္
အျဖစ္ဆံုး၊ မူးယစ္ေဆးဝါးအသံုးစဲဆ ြ ံုးထဲမွာကို (၄)
ပါတာတဲ့။
တကယ္တန္း လည္း
ဘာမွေတာင္
ေတာခိုျဖစ္ေတာ့ အားမစိုက္လိုက္ရပါ
“အခုဆိုက်ေနာ္ တခါမွ
အေကာင္းမေျပာဖူး၊
ဘူးဗ်ာ။ ေဇာ္ရဲနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္
အေကာင္းမျမင္ဖူးတဲ့
ညီမေလးကေတာင္
က်ေနာ့္အိမ္ကို ေရာက္လာၾကတယ္။ ျမိဳ႔ထဲမွာ
က်ေနာ္
က်န္ေနတဲ့ လူေတြနဲ႔ ျပန္ခ်ိတ္ဖ႔တ ို ဲ့။ က်ေနာ့္
အခုလိုမ်ဳိး အကို တေယာက္ရွိတာကို ညီမ
အိမ္မွာ
ဂုဏ္ယူတယ္တဲ့။
တည္းၾကေပမယ့္
က်ေနာ္ကေတာ့
ခပ္ေရွာင္ေရွာင္ပါပဲ။ စကားေတာင္
ေကာင္း
က်ေနာ္ကို
ေသေပ်ာ္ၿပီ။
ေတာထဲေရာက္ၿပီးမွ အိမ္ကို
စာေရးတယ္။
ဘာမွမပူပါနဲ႔တဲ့။
ညီမတာဝန္ထားလိုက္ပါ၊ အကို လုပ္စရာရွိတဲ့
'ku©onfpmpk
124
အလုပ္ကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း ဆက္လုပ္ ပါတဲ့။
ဘယ္ေလာက္
ေက်နပ္ဖို႔ေကာင္း
လဲဗ်ာ” တဲ့ … သိပ္ စကားေျပာလို႔
“မင္း ေျပာတာေတြက အေကာင္း ဖက္ ႐ႈေထာင့္က ေတြးတာေတြခ်ည္း ျဖစ္ေန တယ္ကြာ။
မၾကာလိုက္ပါဘူး
သူတို႔
မင္းလည္းသိပါတယ္
အခင္းကာလက။
အဖဲြ႔ေတြ
အေရး တဖဲြ႔နဲ႔တဖဲြ႔
တနာရီေက်ာ္ေလာက္မွာပဲ
အားျပိဳင္ၾကတာ။ ေနာက္ တာဝန္ယူထားတဲ့
အာလူး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ က်သြားတယ္။ ေဇာ္ရဲ
လူေတြ ျဖစ္လာရင္ အခြင့္အေရး ယူတတ္ၾက
တို႔ျပန္ရင္ လိုက္သြားေတာ့မယ္တဲ့။ က်ေနာ္
တာ၊
အေတာ့္ကို အံ့ၾသသြားတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔အတူ
တာေတြေလ။ ဒါက ျမိဳ႔ေပၚမွာ လက္နက္မကိုင္
ဗကပ
သေဘာတူၿပီးသား၊
ရေသးဘူး။ ဓါးေလာက္ လွံေလာက္ ကိုင္ခြင့္
အဆက္အသြယ္ တခ်ဳိ႕ေတာင္ ရေနၿပီးမွ အခု
ရရံုရွိေသးတာ။ ေတာထဲမွာက ေသနတ္ကိုင္
လိုေျပာင္းသြားတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ က်ေနာ္
ၾကမွာ၊
လည္း
အားလံုးေသကုန္ၾကဖို႔ပဲ ရွိမွာ၊ ဘာမွျဖစ္လာမွာ
ဖက္ကိုသြားဖို႔
ခပ္ေရွာင္ေရွာင္မေနေတာ့ပဲ
စကားဝိုင္းကို
အာရံုစိုက္
သူတို႔
နားေထာင္ၾကည့္
လိုက္မိတယ္။ ေဇာ္ရဲ ရွင္းျပတာက တို႔ကို သူတို႔အဖဲြ႔ ေအာက္မွာထားမွာ မဟုတ္ သီးျခား
လြတ္လပ္တဲ့
ထူေထာင္ခြင့္ေပးမွာတဲ့။ မွာ
ေရာက္ေနတဲ့
အဖဲြ႔အစည္း
ေနာက္
ဒီလို စိတ္ဓါတ္မ်ဳိး၊ အက်င့္မ်ဳိးနဲ႔ဆို
မဟုတ္ဘူး” ျပေသးခင္မွာပဲ ေၾကာင္မဆိုသူက ျဖတ္ၿပီး … “ဒါကေတာ့အကိုရယ္
အရင္က
က်ေနာ္တို႔မွာ ရန္သူမွ တိတိက်က် မရွိေသး
နယ္စပ္
တာ။ အကိုစဥ္းစားၾကည့္ပါ။ လူတေယာက္နဲ႔
အျခားေက်ာင္းသား
တေယာက္။ ရပ္ကြက္တခုနဲ႔ တခု မတည့္ၾက
အဖဲြ႔ေတြနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေပးပါမယ္တဲ့။” “ပိုက်ယ္ျပန္႔တဲ့၊
အႏိုင္က်င့္ၾက
က်ေနာ့္စကားဆံုးတာနဲ႔ ေဇာ္ရဲမရွင္း
“အခု ပအိုဝ္းအဖဲြ႔အစည္းက က်ေနာ္ ဘူး။
ေမာက္မာၾကတာ၊
ပို
တာေတြရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ အဆင့္
ထိေရာက္တဲ့
ကို ေက်ာ္ၿပီး အျခားၿမိဳ႕နယ္တခုခုနဲ႔ ေဘာလံုး
အလုပ္ေတြ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ဆက္
ပဲျြ ဖစ္ၾကည့္ပါလား။ ဒီလူေတြ ဒီရပ္ကြက္ေတြ
သြယ္ႏိုင္ေအာင္လည္း ကူညီေပးဦးမွာတဲ့ ကြာ
အလုိလို လက္တမ ဲြ ိသြားတတ္ ၾကပါတယ္…
ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလဲ။ ကိုယ္ႀကိဳးစားရင္
အခုလည္း က်ေနာ္တို႔ကို ေသြးေျမက်ေအာင္
ႀကိဳးစားႏိုင္သေလာက္ ေအာင္ျမင္ဖို႔
လုပ္ၿပီး စိမ္ေခၚေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ရန္သူရွိေန
လမ္း
ေၾကာင္းေတြ ရွိေနၿပီ …” က်ေနာ္လည္း
ၿပီပဲ။ က်ေနာ္တို႔ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေနရာ ေဇာ္ရဲစကားကို
ေဒသနဲ႔ အျမင္ေတြ ကဲေ ြ နပါေစ က်ေနာ္တို႔
ၾကားလိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲ ေျပာခ်င္တာေတြ
အခ်င္းခ်င္း
ဝင္လာတယ္။
အကိုေျပာသလို ဟိုအရင္က ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ
လက္တဲြ
လုပ္ႏိုင္ၾကမွာပါ။
125 ဒါကို သင္ခန္းစာယူၿပီး ျပင္ၾကည့္ၾကတာေပါ့။ ဒီအတိုင္း
မလုပ္ပဲေနတာထက္
လုုပ္ၾကည့္
ေဇာ္ရဲက ေတာထဲႀကိဳေရာက္ႏွင့္ေန ၿပီးသား ျဖစ္ေနတာရယ္ သူ႔ရဲ့ ရဲရဲရင့္ရင့္ လုပ္
လိုက္တာက ပိုသဘာဝက်ႏိုင္ပါတယ္။ အခု
တတ္ကိုင္တတ္၊
က်ေနာ္တို႔ ဟိုမွာေရာက္ေနၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ
ရယ္ေၾကာင့္လို႔
လည္း
အားလံုး
လမ္းေၾကာင္း တေလွ်ာက္လံုး က်ေနာ္တို႔ အဖဲ႔ြ
ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြလိုပါပဲ။ အကို လိုက္
မွာ သူက ေခါင္းေဆာင္။ ကားေပၚကို ဘယ္သူ
ၾကည့္ပါဦး။”
နဲ႔ ဘယ္သူနဲ႔တၿဲြ ပီး တဖဲြ႔စီတက္ဖို႔။ လမ္းမွာ
ဒါမ်ဳိးေတြ
မရွိၾကပါဘူး။
က်ေနာ္ အေျပာရခက္သြားပါတယ္။
ဆံုးျဖတ္တတ္တာ ေျပာရမွာပါပဲ။
ေတြ
ေတာခိုတဲ့
ကိုယ့္အဖဲ႔ခ ြ ်င္းပဲ စကားေျပာၾကဖို႔။ ကားေပၚက
ခံစားခ်က္နဲ႔ေျပာလိုက္ ရေပမယ့္ သူ႔ရွင္းျပခ်က္
ဆင္းလို႔
က ယုတၱိတန္ေနေတာ့ လက္ခံရ မလိုလို။
အဖဲ႔ေ ြ တြခၿဲြ ပီး ထိုင္ၾကဖို႔ေတြကို သူ ႀကိဳျပင္
အာလူး လိုက္သြားလို႔ ေတာမခိုျဖစ္ရင္ေတာင္
ႀကိဳစီစဥ္ၿပီး ႀကိဳညႊန္ၾကားထားၿပီးသား။ ပအိုဝ္း
ျမိဳ႕ေပၚပါတီေတြဖဲြ႔ခြင့္ရရင္ ပါတီတခုခုထဲဝင္ၿပီး
ရြာေတြကို တလေလာက္ႀကိဳေရာက္ထားေတာ့
ႏိုင္ငံေရးဆက္
ပအိုဝ္းစကားကို
လုပ္မယ္လို႔
ေတြးထားတဲ့
ဆိုင္ေတြမွာ
ထိုင္ၾကၿပီဆိုလည္း
ေတာ္ေတာ္
တတ္ေနၿပီ။
က်ေနာ္ ေၾကာင္မ စကားေၾကာင့္ လည္တယ္
ရြာေရာက္တာနဲ႔ ပအိုဝ္းလိုေမးျမန္း ဆက္သြယ္
တယ္ျဖစ္သြားရပါတယ္။
တတ္ေနၿပီ။ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ စီစဥ္တတ္ေနၿပီ။
ဒီေတာ့မွ ေဇာ္ရဲကဆက္ၿပီး …
က်ေနာ္တို႔
တပ္ရင္းက
A BSD F
“မင္းစဥ္းစားစမ္းပါဦးကြာ အာလူးဆို
ဗဟိုမွာ ေဆးနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး သင္တန္း
မိဘကို တာဝန္ယူ လုပ္ေကၽြးေနရတာ။ မင္းက
သြားတက္ရမယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ေရာ သူေရာ
ဘာတာဝန္မွရွိတာလည္းမဟုတ္ဘူး။ သူ႔အေမ
အေရြးခံရတယ္။ ဒီေတာ့လည္းသူက “မင္းနဲ႔ငါ
နဲ႔သူ႔ညီက
တိုက္ခန္းမွာေနခြင့္
သင္တန္းခြြတ ဲ က္ၾကမယ္ကြာ။ ဒါမွ မင္းနဲ႔ငါ ဒီ
ရေနတာေလ။သူမရွိေတာ့ရင္ဘယ္လိုဆက္ေန
ပညာေတြ ျပန္ရွယ္လို႔ရမွာ။ ဒါဆိုတို႔က ႏွစ္မ်ဳိး
ၾကမလဲ။ ဒါကိုေတာင္ မစဥ္းစားပဲ အခု အာလူး
လံုးတတ္မွာ”
က
ဆက္သြယ္ေရးသင္တန္း။
သူ႔ေၾကာင့္
ေတာခိုဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ။
မင္းက
တဲ့။
ဒါေၾကာင့္ပဲ က်ေနာ္္က သူက
ေဆးသင္
ဘာေသြးေၾကာင္ေနတာလဲ” တဲ့။ ဒီစကားက
တန္းေတြ
က်ေနာ့္မာနကို ေတာ္ေတာ္ေလး ထိခိုက္သြား
အျမတ္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ သင္တန္းလည္း
ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ က်ေနာ္ ေတာခိုျဖစ္ခဲ့
ဆင္းေရာ သူနဲ႔က်ေနာ္ သင္ခဲ့ၾကတဲ့ပညာေတြ
တယ္ ဆိုပါစို႔ဗ်ာ။
ကို ရွယ္ျဖစ္ၾကတယ္။ သူလည္း ဆက္သြယ္
တက္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အက်ဳိး
ေရးပညာ ေလ့လာခြင့္ရ၊ က်ေနာ္လည္း ေဆး (၅)
ပညာေလ့လာခြင့္ရေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္
'ku©onfpmpk
126
အတြက္ ႏွစ္ေယာက္စာ ဆိုဒ္ဖာေတြ လုုပ္ျဖစ္
ဘူး အမႈစီရင္ဖို႔လုပ္ေနတုန္း ေဇာ္ရဲ ေရာက္
သလို၊
လာၿပီး ကိုစိုင္းကို ဝင္ထိုးပါေလေရာ။ မနည္း
တပ္ရင္းအတြက္
ဆိုဒ္ဖာေတြလည္း
အေတာ္
လုပ္ျဖစ္သြားပါတယ္။
တပ္ရင္း
ပတ္ဝန္းက်င္က
က်ေနာ္တို႔
ရွမ္းရြာ
ပအိုဝ္း
ဆဲလ ြ ိုက္ရတာေပါ့။
ေနာက္
သူက
ေျပာ
လိုက္ေသးတယ္။
ရြာေတြ၊ ထိုင္း သစ္ေတာစခန္းရွိ ျမန္မာျပည္
“ဒီလုိေကာင္မ်ဳိကို ဒီနည္းနဲ႔ပဲ ေျဖ
သားေတြကိုက်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတူ ေဆး
ရွင္းမွတန္တယ္။ ေဟ့ေကာင္ ကိုစိုင္း မင္း
လိုက္ကုခြင့္ေတြရခဲ့ဖူးပါတယ္။
သိပ္သတၱိရွိေနရင္ လူႀကီးေတြကို လုပ္ပါလား
ေဇာ္ရဲမွာ ထူးျခားတာက မိုက္မိုက္ ကန္းကန္းနဲ႔
လက္ရဲဇက္ရဲ
ကြ” တဲ့။
ရန္ျဖစ္တတ္ေပ
မယ့္ ေဆးပညာသင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဆးကုသ
(၆)
ရာမွာေတာ့ အေတာ့္ကို နူးညံ့သိမ္ေမြ႔သြားတာ
က်ေနာ္တို႔
ပါပဲ။
လူနာနဲ႔
ဆက္ဆံတဲ့အခါ
မ်ဳိးမွာ
နူးညံ့မႈေတြကုိ အထင္းသားေတြ႔ႏိုင္တယ္။ ေဇာ္ရဲက နူးညံ့ၿပီဆိုရင္လည္း သူ မ်ား လည္း
ထက္နူးညံ့တတ္သလို
ရဲရင့္ၿပီဆိုရင္
သူမ်ားထက္ပိုတတ္တယ္။
ထိုင္းနယ္စပ္က
ပအိုဝ္းေျမကိုျပန္ၾကတဲ့ မွာ
က်ေနာ္က
စစ္ေၾကာင္းကို
လမ္းတေလွ်ာက္လံုး
လူနာတေယာက္အျဖစ္နဲ႔ အေႏွာက္အယွက္
ျဖစ္ေစ
ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဝမ္းကိုက္နဲ႔ ငွက္ဖ်ား ေရာျဖစ္
တိုက္ပဲြ
လိုက္တာ
လူစင္စစ္က
ေလးဖက္ေထာက္
ရွိတယ္ဆို ေဆးမွဴးမိုလို႔ သူ႔ကိုခ်န္ထားမွာကို
သြားရတဲ့
ဘဝအထိကို
ေရာက္ခဲ့ရတာပါ။
သူမႀကိဳက္။ သူပါရမွ။ တိုက္ပတ ဲြ ိုင္းကို ေတာင္း
စစ္ေၾကာင္း အရွိန္မပ်က္ ဆက္လက္ထြက္ခြာ
ဆို ၿပီးကို လိုက္တတ္တာ။ တခါက က်ေနာ္တို႔
ႏိုင္ဖို႔ကို
တပ္ရင္းမွာ ကေလးေတြလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့
မင္းေဝဟင္
ထဲက သန္႔ဇင္ဆိုတဲ့ ၈ တန္းနဲ႔ ေတာခိုလာ
ကရင္နီ စခန္းတခုမွာ က်ေနာ့္ကို ကုသေပးဖို႔
တဲ့ ေက်ာင္းသားေလးကို ကိုစိုင္းဆိုတဲ့ရဲေဘာ္
တာဝန္ယူၿပီး
ကမူးၿပီး သူေသာက္ေနက် ေဆးလိပ္ေသာက္
သြင္းၿပီး
တဲ့ ဝါးေျပာင္းနဲ႔ ရိုက္လိုက္တာ လက္က်ဳိးသြား
က်ေနာ္ အားျပန္ျဖစ္လာတယ္ေလ။ ဒီေတာ့မွ
ပါေရာ။ ေလာေလာလတ္လတ္ အမႈကို မေျဖ
က်ေနာ္ေဇာ္ရဲကိုဂ်ီက်ေတာ့တာပဲ။ စစ္ေၾကာင္း
ရွင္းေသးပဲ ေဇာ္ရဲတို႔ေနတဲ့ ေဆးခန္းကို အရင္
ကုိ
ပို႔လိုက္ရတာေပါ့။
က်ေနာ့္
က်ဳိးလာတဲ့
ေဇာ္ရဲတို႔ကလည္း
သန္႔ဇင္ကို
လက္
ေဇာ္ရဲကပဲ နဲ႔အတူ
အၾကံေပးၿပီး၊
လမ္းေၾကာင္းေပၚက
ေနခဲ့ၾကပါတယ္။
ေန႔ဝက္ေလာက္
ျပန္လိုက္ဖို႔ေလ။
ကို
ဒရစ္တလံုး
နားလိုက္ေတာ့
ျပႆနာက
က်န္းမာေရးအတြက္
သူက
တာဝန္ယူ
လိုတာေလးေတြ
ၿပီး ေနခဲ့တာ။ အေျခအေန ျပန္ေကာင္းရင္
ခ်က္ခ်င္းလုပ္ ေပးၾကပါတယ္။ သိပ္မၾကာပါ
နယ္စပ္က စခန္းကိုျပန္ဖို႔ စစ္ေၾကာင္းတာဝန္ခံ
127 ကိုတိုက္ေမာင္းက ညႊန္ၾကားထားတာ။ ဒီေတာ့
ထားခဲ့ေတာ့၊ ငါမလိုက္ႏိုင္ ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာ
က်ေနာ့္ ဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာဖို႔ သူမွာ ခက္ေန
လိုက္ပါတယ္။
ရွာတယ္ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကို အမ်ဳိးမ်ဳိး
အေၾကာင္းကို သိေနေတာ့
ဒီေတာ့ေဇာ္ရဲက
က်ေနာ့္
နားခ်ပါတယ္။ က်ေနာ္က ေနာက္ဆံုး မင္း
“ငါလည္း ဒီလိုပါပဲကြာ မေလွ်ာက္
မလိုက္ လည္းေနခဲ့၊ ငါေတာ့ တေယာက္ထဲ
ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ တို႔ နားလိုက္ရင္ စစ္ေၾကာင္း
ဆက္သြားမယ္ဆိုၿပီး အၾကပ္ကိုင္ေတာ့မွ သူပါ
ကုိျပန္မွီဖို႔
လိုက္ပါမယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္သြားရတာ။ က်ေနာ္နဲ႔
တနာရီေလာက္ ဆက္ေလွ်ာက္လိုက္ကြာ ၿပီးမွ
မခဲႏ ြ ိုင္သလို
ပအိုဝ္းျပည္
နားၾကတာေပါ့” တဲ့။ သူ႔တနာရီကလည္း ျပည့္
ဒီေတာ့ျဖစ္ခ်င္
ခဲ လိုက္တာဗ်ာ။ ညဖက္ကလည္းျဖစ္ က်ေနာ့္
ကို
သူကိုယ္တိုင္က
ျပန္ခ်င္ေနတာပဲေလ။
မလြယ္ေတာ့လို႔ပါ။
ေနာက္ထပ္
ရာျဖစ္၊ ျပန္မယ္။ လမ္းမွာ ရန္သူစစ္ေၾကာင္းနဲ႔
မွာကလည္း
နာရီမရွိေတာ့
“မင္းတနာရီ
ဆံုရင္ က်ေနာ့္တို႔မွာ လက္ပစ္ဗံုး ၃ လံုး ပါ
ဘယ္ေတာ့
ျပည့္မွာလဲကြ၊
ေနာက္ထပ္
တယ္။ ၂ လံုး ကုန္တဲ့အထိ ျပန္ခုခံၿပီး က်န္တဲ့
ဘယ္ေလာက္လိုေသးလဲ” လိ႔ု ခဏခဏ ေမး
တလံုးက ေတာ့ငါတို႔အတြက္ပဲ၊ သူတို႔လက္ထဲ
ရပါတယ္။ ေမးတိုင္း နဲနဲပဲ လိုပါေတာ့တယ္
အေရာက္မခံႏိုင္ဘူး ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ ခရီး
ကြာ ဘာညာနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ညာေခၚသြားတာ။
ဆက္ခဲ့ၾကတယ္။
ေတာင္ေၾကာအျပန္႔ေလး
တလမ္းလံုး က်ေနာ့္ကို အရိပ္ တ
တေနရာေရာက္မွ
အိပ္ခြင့္ရတယ္။ ပင္ပန္းလြန္းလို႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ
ၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ေဆးတိုက္လိုက္ နားခိုင္းလိုက္
အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတာေပါ့။
နဲ႔
ဒါေပမယ့္
ၾကေတာ့လို႔ ေဇာ္ရဲႏွဳိးေတာ့မွ က်ေနာ္တို႔ ျပန္
သရီးဒါးဆိုတဲ့ ရြာမေရာက္ခင္ ေခ်ာင္းေတြကို
ႏိုးၾကတယ္။ မနက္ ၅ နာရီ ထိုးေနၿပီတဲ့၊
အျဖတ္မွာေတာ့
မညွာေတာ့ပါ
က်ေနာ္တို႔ စစ္ေၾကာင္းေတြက မနက္ ၆ နာ
ျဖတ္ရတာကလည္း
ရီ ေလာက္ဆို ခရီးစထြက္တတ္ေတာ့ သရီးဒါး
အႀကိမ္ (၆ဝ) ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။ ေရ
ဆိုတဲ့ ေရွ႕ကရြာမွာ မွီမ်ား မွီမလား ဆိုတဲ့ ေဇာ
ထဲ ျဖတ္လိုက္ ျပန္တက္လိုက္၊ လမ္းေလွ်ာက္
နဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္ၾကျပန္တာေပါ့။အလင္းေရာင္
လိုက္၊ ျဖတ္လိုက္နဲ႔ ေနာက္ဆံုး ေျခေထာက္
ကလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔မျမင္ရပါဘူး။ ၅ နာရီ
ေတြက ေျမႀကီးကို နင္းရမွာကို ေၾကာက္လာ
ကသာ စေလွ်ာက္တယ္ဆို တနာရီေလာက္ဆို
က်ေနာ့္ဂ႐ုစိုက္ခဲ့တာပါ။
ဘူး။
ပါတယ္။
က်ေနာ္ကို
ေခ်ာင္းေတြကို
ေျခဖဝါးေတြက
ထ
ဖိနပ္
အလင္းေရာင္ကို ျမင္ရေလာက္ပါၿပီေပါ့။ ဘယ္
နဲ႔ ေျခဖဝါးၾကား ဝင္ေနတဲ့ သဲေတြေၾကာင့္ပါ။
ဟုတ္မလဲ ေနာက္မွသိရတာ ဒီေကာင္ေဇာ္ရဲ
က်ေနာ္ကလည္း
ညာတာဗ်။
ႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔
နူးလာၿပီး
ထၾကေတာ့
ထံုးစံအတိုင္း
မေလ်ွာက္
ေဘးကျခံဳထဲလွဲခ်ၿပီး
ငါ့ကို
က်ေနာ္တို႔
ဆက္ေလွ်ာက္မွ
၃
နာရီေလာက္
အ႐ုဏ္ဦး
အလင္းေရာင္
'ku©onfpmpk
128
ကုိ ျမင္ရတယ္ေလ။ ဘယ္အခ်ိန္က ထခိုင္းလဲ၊
တေခါက္ထပ္သြားတာ။
ဘယ္ႏွနာရီေလာက္
ထမင္းခ်က္ထားမယ္ဆိုၿပီး
အိပ္လိုက္ရလဲ
မသိပါ
သူ႔အေမကလည္း မွာလိုက္တာကိုး။
ဘူး။ သူ႔ကိုလည္း စိတ္မဆိုးအားေတာ့ပါဘူး။
ၿမိဳ႔ထဲမွာ
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ လင္းလင္းခ်င္းပဲ သရီးဒါး
ခ်ိန္းထားတာထက္ နဲနဲေနာက္က်ၿပီး ေရာက္
ရြာကို ေရာက္ၿပီး ေနာက္က်ထြက္တဲ့ က်ေနာ္
သြားလို႔
က်ေနာ္ကံေကာင္း
တို႔ စစ္ေၾကာင္းကို ျပန္မွီလိုက္လို႔ေလ။ ေပ်ာ္
က်ေနာ္
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ
လိုက္တာဗ်ာ။
က်ေနာ့္ကို
က်ေနာ္တို႔
ရဲေဘာ္ေတြ
အားလံုးလည္း
ေရာက္လာၿပီၾကားေတာ့ခ်က္ခ်င္း
ေရာက္လာၾကၿပီး ဝမ္းသာအားရ ႏွဳတ္ဆက္ ၾကတယ္ေလ။ လည္း
ေနာက္
က်ေနာ္တို႔
ကိုတိုက္ေမာင္းက
က်န္ခဲ့တာကို
က်ေနာ္နဲ႔သူကသ ဲြ ြားၿပီး
အိမ္က
သူ႔အိမ္ကို
သြားတယ္ဗ်ာ။ သူ႔အေဖက
အတင္းေခၚထုတ္ၿပီး
လမ္းေရာက္မွ ေျပာျပတာ။ သူ႔သား ထမင္း စားေနတုန္း
ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြနဲ႔
အရပ္
ဝတ္ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ လာဖမ္းသြားတာ
စိတ္ပူ၊
တဲ့” ကိုခင္ေဇာ္ ဆီကသိရတဲ့ သူနဲ႔ပတ္သက္
စိတ္မခ် ျဖစ္ၿပီး လမ္းမွာနားတာနဲ႔ က်န္ေနတဲ့
တဲ့ ေနာက္ဆံုး အျဖစ္ၾကားလိုက္ရတဲ့ သတင္း
က်ေနာ္တို႔အတြက္ ကဗ်ာေလး တပုဒ္ေတာင္
စကားသံေပါ့။
စပ္ထားတာကို ေပးဖတ္တယ္ေလ။ တကယ့္
က်ေနာ္တို႔ ပအိုဝ္းေျမက ထြက္လာ
ပီတိပါပဲဗ်ာ။ဒါေတြအားလံုးက ေဇာ္ရဲ ေကာင္း
ခ်ိန္အထိ ေဇာ္ရဲသတင္းကို မရေတာ့ပါ။ ထိုင္း
မႈေပါ့။
နယ္စပ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ပိုဆိုးသြားတာေပါ့။
ပါဘူး
(၇)
အဖဲ႔အ ြ စည္းကထြက္
ပအိုဝ္းေျမကိုေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာ
လိုက္ၿပီး၊
အင္တာနက္ ဆိုတာကို သံုးျဖစ္
ကာမွ
ေတာင္ႀကီးသား
ေဇာ္ရဲတို႔
ခရီးထြက္သြားၾကတယ္။
ဘယ္ကိုဆိုတာ က်ေနာ္မသိလိုက္ရ။
ဒုကၡသည္ဘဝ
ခံယူ
အင္တာနက္
မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ဆက္စပ္မိၿပီး သူ႔ကုိ စံုစမ္းမိ
က်ေနာ္နဲ႔သူ တေနရာစီ ေရာက္ေန
တာ။ ေတာင္ႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ သိခ်င္
ခ်ိန္ မို႔ေလ။ က်ေနာ္က က်န္းမာေရးမေကာင္း
တာက သူ႔အေၾကာင္းပဲေလ။ အကယ္၍သူနဲ႔
ေတာ့အထိုင္၊ သူကလႈပ္ရွားျဖစ္ေနတာေၾကာင့္
အင္တာနက္ အဆက္ အသြယ္ေလးမ်ားရခဲ့
ပါ။ ေနာက္မွ သူနဲ႔အတူ ခရီးထြက္သြားတဲ့
ရင္
ကိုခင္ေဇာ္ဆီက သတင္းၾကားရတယ္။ ေဇာ္ရဲ
ရင္ထဲမွာအျပည့္။ ဘာျဖစ္လို႔အိမ္ကို ျပန္သြား
သူ႔အိမ္မွာ ထမင္းစားေနတုန္း အဖမ္းခံလိုက္
ရတာလဲ၊
ရတယ္တဲ့။
လား၊ေထာင္မ်ားက်ခဲ့ေသးလား၊ အခု ဘာေတြ
“ပထမရက္
သြားထဲက
က်ေနာ္
သတိေပးတယ္၊ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆိုၿပီး ေနာက္
သိခ်င္၊
ေျပာခ်င္ တကယ္ပဲ
ေနတာေလေတြက အဖမ္းခံခဲ့ရတာ
မ်ားလုပ္ကိုင္ေနလဲ။သားသမီး ဘယ္ႏွေယာက္ ရလိ႔ု
ဘယ္အရြယ္ေတြ
ေရာက္ေနၾကၿပီလဲ
129 စသျဖင့္ ေတြေပါ့။ ျပန္ေျပာခ်င္တာ ေလးေတြကေတာ့ ငါလည္းခုထိ က်န္းမာေရးက ခ်ဴျခာေနတုန္းပဲ ဆိုတာနဲ႔ မိသားစုနဲ႔ျဖစ္ေနၿပီး ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္ လင့္မထားတဲ႔ ဒုကၡသည္ဘဝ ေရာက္ေနၿပီ ဆို
လူဗိုလ္
တာေတြေပါ့။ ေနာက္တို႔ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့လမ္းကို ၿပီးဆံုးေအာင္ မေလွ်ာက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္ေတြ ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အားရပါးရ သံုးသပ္ျပ ခ်င္ေသးတယ္။ မင္းဝမ္းသာစရာ ငါေလ
မင္းေပးခဲ့တဲ့
(၁) တခုကေတာ့ ေဆးပညာေလးနဲ႔
ႏို႔ဖိုးဒုကၡသည္စခန္းကို
ေရာက္မွ
ကရင္ႏွစ္သစ္ကူး ပြေ ဲ တာ္ႏွင့္ႀကဳံတာ ဒီႏွစ္ဆို
ဘဲက ြ ရင္ ရြာေတြက ေတာေတာင္ေတြၾကားမွာ
(၄)
ဒုကၡေရာက္ေနၾကတဲ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ့
အေတာ့္ကိုစည္တာ။ တိုင္းရင္းသား ညီညြတ္
အသက္ေတြကုိ ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ
မႈတည္ေဆာက္ေရး ေကာ္မတီဆိုတာ ဖြဲ႔စည္း
ပါပဲ ေဇာ္ရဲေရ ….
ၿပီးစလည္း ျဖစ္ေနေတာ့ တိုင္းရင္းသားရိုးရာ
ႀကိမ္ျပည့္ေတာ့မယ္။
တင္ဆက္မႈေတြ လူဗိုလ္
မႏွစ္က
ကလည္း
ပဲဆ ြ ို
အၿပိဳင္အဆိုင္။
က်ေနာ္တို႔ BNA ဗမာအမ်ဳိးသားအသင္း (ႏို႔ဖိုး) ကေတာင္ ဦးေရႊရိုး၊ ေဒၚမိုးအကနဲ႔ တပင္တိုင္ အကေတြ တင္ဆက္ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။ ဒီအထဲ မွာ
အားအေကာင္းဆုံး
အစီအစဥ္ကေတာ့
ဘာလဲမေမးနဲ႔။ ကရင္ဒုံးယိမ္း အစီအစဥ္ေပါ့။ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးမို႔ ပိုသာတာ
ကရင္ဒုံးယိမ္းအက
မထူးေပမယ့္၊
က
ဒုံးယိမ္းၿပိဳင္ပမ ြဲ ွာ
ကရင္မဟုတ္တဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြ စုဖြဲ႔ထား တဲ့ က်ေနာ္တို႔ PAB ရပ္ကြက္အဖြဲ႔က တတိယ ဆုယူသြား တာကေတာ့ အဆန္းသား မဟုတ္ လား။ ခုလည္း
ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးပဲေ ြ တာ္
နီးလာျပန္ေတာ့ ဒုံးယိမ္းအဖြဲ႔ေတြ တိုက္ေနၾက
'ku©onfpmpk တာ
130
ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲပဲ။
တခုလုံး
လွျမင့္၊ ဆရာဦးထြန္းေရႊနဲ႔ ဆရာမေဒၚသန္းေငြ
လုိ႔ေတာင္ ေျပာရင္ရမယ္။ အရြယ္စံု၊ ဆိုက္စုံ၊
တိ႔ေ ု ပါ့။ ဒီဆရာေတြအားလုံးက သူရဲေကာင္း
ကာလာစံုံ။ ဒီႏွစ္လည္း စည္ဦးမွာပါ။
ဆရာေတြခ်ည္းပဲ။
ဒီလို
ႏို႔ဖိုးစခန္း
ကရင္ဒုံးယိမ္းသံ
ၾကားရင္
အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝက က်ေနာ္ သတိရမိတယ္။
ဆရာ၊
သြားေလာက္ေအာင္ကို စြမ္းၾကတာ။ ဒီအထဲမွာ ဝိတ္သမား၊
ဆရာဦးယုေမာင္က
လူပ်ဳိႀကီး။
သူ႔
လက္ဖ်ံႀကီး
နည္းတာႀကီး
မဟုတ္ဘူး။
ဆရာမေတြကို ေနာက္ေျပာင္ရင္းက ေပၚလာ
တလုံးတလုံးက
တာေလ။
အခန္းထဲစာသင္ေနရင္း “ေဟ့
...
ယုေမာင္၊
ဘုေမာင္၊
ကိုယ္စီ
နဲ႔။ ေက်ာင္းမေပ်ာ္အဖြဲ႔ေတြ တခါတည္း ၿငိမ္က်
တို႔ ေက်ာင္းမွာေခတ္စားခဲ့တဲ့ ဒုံးယိမ္းသံစဥ္ သီခ်င္းေလးကို
အရည္အခ်င္း
သူ႔ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့
အသံကိုက သူမ်ားထက္ထူးတယ္။
ထိပ္ေျပာင္လားေဟ့ ...
“အခု ဆရာ ဝိတ္ျပန္မေနၿပီေနာ္။
ေတာင္ဖက္ကၽြန္းေပၚျမစ္ဝနံေဘး ကရင္မ ေနာ္သန္းေငြ” ဆိုတာေပါ့။
သတိထားၾက” ဆိုကာ ႀကိမ္လုံးကို တစြစြနဲ႔ သူ႔လက္ေမာင္း
ႂကြက္သားေတြကို
ထုတ္
ထုတ္ျပတတ္ေသးတယ္ေလ။ဆရာဦးယုေမာင္ (၂)
စာသင္ခ်ိန္ဆို
ေညာင္ေလးပင္ၿမိဳ႕၊
အမွတ္
(၁)
အထကေက်ာင္းကို ၿမိဳ႕အျပင္ထုတ္ၿပီးစ ပညာ
ၿငိမ္။ ဆရာမ
ေက်ာင္းပတ္ဝန္းက်င္မွာက
လယ္
ဒါေပမယ့္
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း
တယ္။
ဆိုေတာ့
ေက်ာင္းမေပ်ာ္အဖြဲ႔ေတြ
အတြက္
ေဒၚသန္းေငြ
က်ေတာ့
တမ်ဳိး။ အရိုက္ၾကမ္းတဲ့ ထဲမွာေတာ့မပါဘူး။
ကြက္ေတြ၊ ထန္းေတာေတြ၊ သခ်ၤဳိင္းကုန္းေတြ၊ သက္သက္
အဆိုးဆုံးလို႔
သတ္မွတ္ထားတဲ့ “ဘိုန”ီ လို ေကာင္မ်ဳိးေတာင္
သင္ႏွစ္ အခ်ိန္မွာေပါ့။
ေတြခ်ည္း
အတန္းထဲက
ေက်ာင္းသားေတြကို
ကိုင္တတ္
သူစာသင္ေနတဲ့အတန္းတင္
မက
ဘူး။ ေဘးအခန္းေတြက ဆရာ၊ ဆရာမ မရိွလို႔
ခိုကိုးရာေတြက အျပည့္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔
ဆူညံ
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ေက်ာင္းစည္းကမ္း ထိန္း
ဆရာမရိွ လို႔ဆိုၿပီး ဆူမယ္၊ ေဆာ့မယ္လို႔ေတာ့
သိမ္းေရး အဖြဲ႔ကို ေက်ာင္းသားေတြ ေၾကာက္
မစဥ္းစားနဲ႔။ မၾကာဘူး ဆရာမေဒၚသန္းေငြ
တဲ့၊ ေက်ာင္းသားေတြကို ကိုင္ႏိုင္တဲ့ ဆရာ၊
ေရာက္ လာၿပီ။
ေနရင္ေတာင္
ဝင္ထိန္းတတ္တယ္။
ဆရာမေတြနဲ႔ အသစ္ျပန္ဖြ႔လ ဲ ိုက္တယ္။ ဒီအထဲ
“ကဲ အားလုံးပစၥည္းေတြ လြယ္အိတ္
မွာ က်ေနာ္တို႔ အလယ္တန္း ဆရာေတြထဲက
ထဲထည့္။ ၿပီးရင္ တရားထိုင္ၾကမယ္။ အားလုံး
(၄)ဦးပါတယ္။ ဆရာဦးယုေမာင္၊ ဆရာ ဦး
ခုံေပၚတက္ ထိုင္ၾက။ မ်က္စိကို မိွတ္ထား။
131 မ်က္စိထဲ
ေပၚလာတာ
ေတြကိုလိုက္မွတ္။
ထဲက
ၾကားေနရတယ္။
သူက်က္ေနတာက
ခဏေနဆရာမျပန္လာေမးမယ္။ ဘာေတြေတြ႔
ဧရာဝတီျမစ္အေၾကာင္း။ ဆရာ စ ၾကားကတဲ
လဲဆိုတာ မေျပာႏိုင္တဲ့လူ နာၿပီသာမွတ္ ”
က
ဒါပဲေျပာၿပီး
ျပန္ထြက္သြားေပမယ့္
ဘယ္သူမွ မလႈပ္ရဲ၊ အသံမထြက္ရဲၾက။ မ်က္စိ ကို
အသာမွိတ္ထားၾကရင္း
‘ဧရာဝတီျမစ္သည္၊
ဧရာဝတီျမစ္သည္’
ဟာ သူ႔အိမ္ကိုလြန္ၿပီး အိမ္သုံးေလးလုံးေက်ာ္ လည္း ဧရာဝတီျမစ္သည္က မၿပီးဘူး ”
သူေျပာသလို
“ဧရာဝတီျမစ္အေၾကာင္း က်က္တာ
လိုက္ၾကည့္ေနရတယ္ေလ။႐ုတ္တရက္ေရာက္
ပဲကြာ ဧရာဝတီျမစ္သည္ကို ဒီေလာက္ ထည့္
လာတတ္ၿပီး ထြက္ခိုင္း၊ ကေတာ့
ဆူေနတဲ့သူကို
အတန္းေရွ႕
က်က္ေနဖိ႔ု
ဘာျမင္လဲေမးရင္
မေျဖႏိုင္လို႔
ဧရာဝတီျမစ္သည္ စာက်က္နည္းမ်ဳိးကို မသံုံး
အရိုက္ခံရၿပီ။
က်ေနာ္ကေတာ့
မလိုပါဘူး။
မင္းတို႔လည္း
ဒီ
မိၾကေစနဲ႔”တဲ့ မွတ္သားစရာ။
မ်က္စိေလးမွိတ္ထားၿပီးသူေမးရင္ဘယ္လိုေျဖ ရမလဲေတြးေနမိတယ္။ (၄၅) မိနစ္ ျပည့္သြား
(၃)
လိ႔ု သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ၾကားရမွသာ အခ်ိန္
ဆရာဦးလွျမင့္ကိုေတာ့
ကုန္သြားမွန္းသိလိုက္ရတယ္။ သား
ေက်ာင္း
သားေတြက “ဘုေမာင္”လို႔ ကြယ္ရာမွာ ေခၚ
ဆရာဦးထြန္းေရႊ ကိုေတာ့ ေက်ာင္း
ၾကတယ္။
အားလုံးက
သိသိသာသာႀကီး
သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာ
ေနာက္ေစ့မွာ
ဘုႀကီးတလုံးက
ထြက္ေနလို႔။
ဆရာ
“ထိပ္ေျပာင္” လိ႔ပ ု ဲ ေခၚၾကတယ္ေလ။ နဖူးက
ဘုေမာင္က
က်ေနာ္တို႔
အတန္းပိုင္ဆရာ။
လည္း
ေျပာင္သလားမေမးနဲ႔
စကားအေျပာေကာင္းၿပီး၊
စာသင္လည္း
မရိွေတာ့
သေလာက္ဘဲ။
ဆံပင္က
ဆရာထိပ္ေျပာင္
အရမ္းေတာ္တယ္။
သူက
သခ်ၤာသင္တာ။
က်ေတာ့ တအား ပါးတာ။ ေက်ာင္းသားတဦး
ထူးတာက ဆရာဘုေမာင္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္
ခ်င္းစီရဲ႕အေၾကာင္းေတြကိုလည္း
လက္ပိုက္
သိတယ္။
သလိုလုပ္ထားၿပီး
သူ႔ေမးေစ့ကို
စကားသံၾကားလိုက္တာနဲ႔ ဘယ္သူေျပာတယ္
လက္တဖက္နဲ႔ အၿမဲတမ္း ေထာက္ ေထာက္
ဆိုတာ
ထားတတ္တယ္။ ဒါကသူ႔စတိုင္။
ဘလက္ဘုတ္မွာ
စာေရးေနရင္း
လွည့္မၾကည့္ဘဲနဲ႔ သိတယ္။ ဆရာထိပ္ေျပာင္
ဆရာက
သခ်ၤာ
သင္ရင္ေတာင္
ေျပာဖူးတဲ့ စာက်က္နည္းတခုဆိုရင္ ခုထိကို
သူမ်ားထက္ ထူးတယ္။ ေလ့က်င့္ခန္း တခု
မေမ့တာ။
သင္ၿပီဆိုရင္ ခက္တဲ့၊ ပညာပါတဲ့ အပုဒ္ေတြ “တမနက္ေစာေစာမွာ
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္က
အျပန္၊
ဆရာ
ေလာက္ကိုပဲေရြးၿပီး တြက္ျပ၊ ရွင္းျပတတ္တာ။
ေက်ာင္းသူ
က်န္တာေတြကို အဆင့္မရွိဘူးဆိုၿပီး တြက္ျပ
တေယာက္ စာက်က္ေနတာကို ခပ္လွမ္းလွမ္း
ေလ့မရွိဘူး။
အမွတ္ေပးၿပီ
ဆိုရင္လည္း
'ku©onfpmpk
132
အမွတ္ (၁ဝဝ) ေပးထားတယ္ဆိုပါစို႔။ အကုန္
စက္မႈ
မွန္ရင္ (၁ဝဝ) ရၿပီး၊ မွန္တဲ့အျပင္ သပ္ရပ္
ပညာေတာ္သင္ေခၚတယ္။
တယ္၊
အေယာက္(၂ဝ) စီေခၚတယ္ပဲ ထားပါေတာ့
ရွင္းတယ္။
ျမန္တယ္ဆိုရင္
(၁ဝ၁)
အတတ္ပညာနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး ႏုိင္ငံတခုစီက
အထိ ေပးတယ္။ မွတ္ခ်က္အေနနဲ႔ “အလြန္
ကြာ။ တို႔ႏိုင္ငံကေတာ့ မင္းတို႔သိတဲ့အတိုင္း
ေကာင္း၍
လက္သင့္ရာ
ကို
တမွတ္ပိုေပါင္းသည္”
ေရးေပးလိုက္ေသးတယ္။
စာေတြစစ္ၿပီဆိုရင္လည္း (၁ဝ)
ေလ့က်င့္ခန္း
အရင္ဆံုးလာျပတဲ့
ေယာက္ေလာက္ကိုပဲ
အခ်ိန္က
ဆိုတာ
အေရးႀကီးလို႔
စားေတာ္ေခၚေပါ့။
ဘုရင္နဲ႔
မူးမတ္ အသိုင္းအဝိုင္းထဲက လူေတြခ်ည္း ေရြး လႊတ္တာ။ ခုေခတ္လိုပဲဆိုပါေတာ့။”
စစ္ေပးတယ္။
“အယ္ ... ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကေတာ့ တို႔လို
ျမန္ႏိုင္သမွ်ျမန္ဖို႔
မဟုတ္ဘူးကြာ။ သူတို႔ႏိုင္ငံက စက္မႈနဲ႔ ပတ္
အျမဲတမ္း သတိေပး တတ္တယ္။
သက္ၿပီး ကၽြမ္းက်င္တဲ့သူေတြကို အင္တာဗ်ဴး
သခ်ၤာကိုသင္ေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ကို
အဆင့္ဆင့္လုပ္ၿပီးေခၚတာ။
လူအေယာက္
ဗဟုသုတျဖစ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျပခဲ့ဖူး
(၂ဝ)ေခၚဖို႔ကို တႏိုင္ငံလုံးက စက္မႈကၽြမ္းက်င္
တယ္။ ေက်ာင္းက ျပဌာန္းထားတဲ့ စာေတြ
သူ (၈ဝ) ကို ေရြးထုတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ဒီ
ထက္
အထဲက (၄ဝ) ကို ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ေရြး
ျပင္ပဗဟုသူတေတြကို
ပိုေျပာျပေလ့
ရွိတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကိုပါ ပါေအာင္ေခၚ
တယ္။
သြားတတ္တယ္။
ကၽြမ္းက်င္သူ (၂ဝ) ကို လက္ေရြးစင္ ျပန္ေရြး
သူ႕ကို
ေၾကာက္ေနတာ
ေနာက္တခါ
အဂၤလိပ္ဘာသာပါ
ဆိုမႀကိဳက္ဘူး။ သူမွားေနလို႔ ေထာက္ျပေပး
ၿပီး
တဲ့ ေက်ာင္းသားဆို ႀကိဳဆိုတတ္ၿပီး ေက်းဇူး
(၂ဝ) နဲ႔ က်န္ခဲ့တဲ့ (၂ဝ) က အဂၤလိပ္ ဘာသာ
တင္ေၾကာင္း
ပညာနဲ႔
စကားကၽြမ္းက်င္တာ၊မကၽြမ္းက်င္တာေလာက္
မၾကာ
ဘဲ ကြာတာ။ စက္မႈပညာေတြကေတာ့ သူ
ေတာ္ေနရံု
မသာ၊ ကိုယ္မသာေပါ့။ ၿပီးမွ က်န္ခဲ့တဲ့ (၂ဝ) နဲ႔
မက ေကာင္းဖို႔လိုတယ္။ ေကာင္းမွ၊ ရိုးသားမွ
ပထမ ေရြးက်န္ (၄ဝ)ကို ဂ်ပန္အစိုးရက ျပန္
တန္ဖိုးရွိၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အျမဲ ဂုဏ္
မလႊတ္ေတာ့ဘဲ
ယူ
လိုက္တယ္။”
အတူ မၾကာ
ျပန္ေျပာေလ့ရွိတယ္။
စာရိတၱကိုပါ
အေလးထားဖို႔
ဆံုးမတတ္တယ္။
ႏိုင္မယ္လို႔
သတိေပး
တတ္တယ္။
ဆရာေျပာဖူးတဲ့
အထဲက
ဂ်ပန္နဲ႔ျမန္မာ
ပညာေတာ္သင္
သြားၾကတဲ့
အေၾကာင္းဆို၊
ခုထိကို အမွတ္ရေနဆဲေလ။
အဂၤလန္ကိုပို႔လိုက္တာ။
ဒီလက္ေရြးစင္
တေနရာမွာစုၿပီး
ေခၚထား
“အဂၤလန္ကိုေရာက္ေတာ့တို႔ေရႊ ျမန္ မာေတြက
ေတာ္ၾကပါတယ္။
စာေတြလည္း
လိုက္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဟိုေရာက္တုန္း
“ဟိုး မင္းတုန္းမင္းေခတ္ကေပါ့ကြာ။
မစားဖူးတာေတြ စား၊ မေသာက္ဖူးတာ ေတြ
ဆရာတို႔ႏိုင္ငံနဲ႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို အဂၤလန္ႏိုင္ငံက
ေသာက္ၿပီးျပန္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ဒီျပန္ေရာက္ေတာ့
133 မဲနယ္စက္႐ုံ၊
လက္နက္စက္႐ုံ၊
ဒဂၤါးျပား
ေနာက္ၿပီး
ဂ်ပန္လိုဘာသာျပန္ၿပီး
စက္ရံုတို႔ တည္တာ၊ သေဘၤာဖ်က္တဲ့ ေရျမႇပ္
သား ပညာေတြကိုပါ ရလိုက္ၾကတာ။ ခုဆို
ဗုံး
မင္းတို႔သိတဲ့အတိုင္း၊
ထြင္တာတို႔ေလာက္ေတာ့
တာကို
စာအုပ္ေတြထဲ
အလုပ္ျဖစ္ခဲ့
ဖတ္ရဖူးတယ္ကြ။
ပညာနဲ႔
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ
ပတ္သက္ၿပီး
စက္မႈ
ဘယ္ေလာက္
ဒါေပမယ့္ အဲဒီအက်ဳိးဆက္ကို ဒီေန႔ တိ႔ေ ု ခတ္
တိုးတက္ေနၿပီလဲ။
မွာ ဘာတခုမွ မေတြ႔ရေတာ့ဘူး။ ဘာ မွတ္
ၿပီး အဂၤလိပ္စာမတတ္ခ်င္ေန၊ ဂ်ပန္လို ေလ့
တမ္းမွလည္း
လာႏိုင္ေအာင္၊
မက်န္ခဲ့ေတာ့ဘူး။
တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕
တိုးတက္မႈ အေျခအေနကလည္း မင္းတို႔ ျမင္ တဲ့
အတိုင္းပဲ။
အဂၤလိပ္သာ
တို႔ႏိုင္ငံကို
အသုံးခ်
ေတာင္ ကြာသြားလဲ ” “ဒီေတာ့ ပညာယူတဲ့အခါမွာ အစီ အစဥ္
“ဂ်ပန္ပညာေတာ္သင္ေတြကေတာ့
ဂ်ပန္လိုဖတ္ၿပီး
ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားၿပီ။တုိ႔ႏိုင္ငံနဲ႔ဘယ္ေလာက္
မသိမ္းခဲ့ရင္ ခုထိ ႏြားလွည္းနဲ႔ပဲ ခရီးသြား ေနရ ဦးမွာ။”
ပညာရပ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္
ရိွရိွ
ယူတတ္ဖို႔လုိတယ္။
မွတ္တမ္းဆိုတာ
က်န္ခဲ့ေအာင္
ၿပီးေတာ့ လုပ္ထားရ
ဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ အဂၤလန္ကို ေရာက္တာနဲ႕
မယ္။ ဒါမွ ေနာင္မ်ဳိးဆက္ေတြအတြက္ ပညာ
သူ႔အဖြ႔န ဲ ဲ႔သူစုၿပီး
အေမြေပးခဲ့ႏိုင္မွာ။ ေနာက္ ... ကိုယ္ေလ့လာ
ဂ်ပန္လို
သင္ေပးသမွ်
စာေတြကို
ဘာသာျပန္ၾကတယ္။
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို
ျပန္ပို႔တယ္။
ၿပီးေတာ့
အဲ့ဒီပို႔လိုက္တဲ့
ဂ်ပန္လို ဘာသာျပန္ၿပီးသားေတြကို က်န္ခဲ့တဲ့ (၂ဝ)
အုပ္စုက
သိျမင္ခဲ့သမွ်နဲ႔ အႀကံဳ
ေတြကို
ကိုယ့္ျဖတ္သန္းမႈ
ကိုယ့္ဘာသာစာေပေတြနဲ႔
မွတ္တမ္းတင္ထားခဲ့ သင့္တယ္ကြ ”
စုေပါင္းေလ့လာၾကတယ္။
(၄ဝ) အုပ္စုနဲ႔ ျပန္ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ျပန္သင္
(၄)
ၾကတယ္ေပါ့ကြာ။”
တေန႔မွာေတာ့
“ပညာသင္ကာလၿပီးလို႔ ပညာေတာ္ သင္ေတြ ဂ်ပန္ လည္းျပန္ေရာက္ေရာ့ ျပန္လာ
ဆရာဘုေမာင္
စံပဲကြာ။
(၄ဝ)
ဒုကၡေပးတာ ”
ဒီလိုနဲ႔
တေယာက္
ေဒါကန္ေနတဲ့
“ မင္းတို႔ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကေတာ့
ၿပီး ပညာေတြ ဖလွယ္ၾကတယ္။ ေနာက္ … ျပန္သင္ေပးၾကတယ္။
စိတ္ဆိုးေလ့မရိွတဲ့
အမူအရာနဲ႔ အတန္းထဲ ဝင္လာၿပီး
တဲ့ (၂ဝ) နဲ႔ က်န္ခဲ့တဲ့ (၂ဝ) တို႔ ျပန္ေဆြးေႏြး ကို
အေတြ႔
ပညာေတာ္သင္ (၂ဝ) သာ သြားရေပမယ့္၊
ကုိယ္တိုင္လုပ္လို႔ရရက္နဲ႔
ငါတို႔ကို
ဆရာဘုေမာင္
ေဒါသျဖစ္ရပုံက
က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့
ေက်ာင္းစည္းကမ္း
(၈ဝ) လုံး ပညာေတြ တတ္သြားႏိုင္ေအာင္
ဒီလို။
တၿပိဳင္တည္းပြားယူ ႏိုင္ခဲ့ၾကတာဟာ အတုယူ
ထိန္းသိမ္းေရး
အဖြဲ႔မွာ
သူလည္းပါတယ္
စရာေကာင္းပဲေပါ့။
မဟုတ္လား။
ဒီမနက္
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး
'ku©onfpmpk က
134
ေက်ာင္းေနာက္က်ၿပီးွ
ေရာက္လာ
(၅)
တယ္။ ေက်ာင္းတံခါးဝနားအေရာက္ ေက်ာင္း ေျပးတဲ့ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းေရွ႕
“မင္းတို႔ ဗ်ဳိင္းအရွင္ဖမ္းနည္းဆိုတာ ၾကားဖူးလား”
မွာ ထိပ္တိုက္တိုးပါေလေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္က တေက်ာင္းလုံးအျဖဴနဲ႔အစိမ္းပဲဝတ္ၾကရေတာ့ ေက်ာင္းသားနဲ႔
အရပ္သားက
ခြလ ဲ ို႔လြယ္
ေဒါသေတြ ေျပသြားေအာင္ ခဏ နားၿပီးမွ ဆရာဘုေမာင္က စကားျပန္စ လာ တယ္။
တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီးက ေက်ာင္း
“မၾကားဖူးပါဘူး ဆရာ”
သားေတြကို ဘာမွမေျပာဘဲ၊ ေက်ာင္းထဲကို
“ေအ...မွတ္ထားၾက၊
ကားဆက္ေမာင္း ဝင္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္း႐ုံးခန္း
ဆရာေျပာျပ
မယ္”
ထဲေရာက္မွစည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးဆရာေတြ
“မိုးဦးက်စ၊ မိုးဖြဖ ဲ ေ ြဲ လးေတြ ရြာေန
ကိုေခၚ၊ ေက်ာင္းေျပးတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို
တဲ့ အခ်ိန္ဆို ဗ်ဳိင္းအရွင္ဖမ္းလို႔ ရတယ္ကြ။
လိုက္ေခၚဖုိ႔ေျပာတယ္တဲ့။
ဒီအခ်ိန္မ်ဳိးဆို
ဘာမွ
ဗ်ဳိင္းေတြက
လယ္ကြင္းေတြ
က်န္ဆရာေတြ
အားလုံးကေတာ့
ထဲမွာ ငါးရွာေနၾကတာ။ ဒီေတာ့ မင္းတို႔က
ျပန္မေျပာၾကဘဲ
ေက်ာင္းေျပးေတြ
ဆားသာ
ေနာက္ကို
လိုက္သြားၾကေပမယ့္၊
ဆရာ
ဘုေမာင္ကေတာ့ လိုက္မသြားဘူး။ ေက်ာင္း အုပ္ႀကီးကို ျပန္ပက္ရင္း က်န္ေနခဲ့တယ္တဲ့။ “ခင္ဗ်ားက ကိုယ္တိုင္ ေတြ႔လိုက္ ရ
တဆုပ္ေလာက္
ယူသြား။
ခုန
ငါးဖမ္းဖို႔ေစာင့္ေနတဲ့ဗ်ဳိင္းအနားကို ျဖည္းျဖည္း ေလးသြား။
ဗ်ဳိင္းရဲ႕ေခါင္းေပၚကို ဆားေလး
ပုံေပး။မိုးကဖြဖ ဲ ေ ြဲ လးရြာေနတာဆိုေတာ့ ေခါင္း ေပၚက ဆားေတြ အရည္ေပ်ာ္ၿပီး မ်က္စိထဲကို
ရက္နဲ႔ ဘာလိ႔ျု ပန္မေခၚခဲ့တာလဲ။ ခင္ဗ်ားေတြ႔
စီးက်မယ္။
တဲ့အခ်ိန္ဆို ေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္းအ
ဒီအခ်ိန္ဆို မင္းတို႔ ဗ်ဳိင္းအရွင္ ဖမ္းလို႔ရၿပီ။”
နီးအနားမွာပဲရိွေနၾကေသးတာ။ခင္ဗ်ားျပန္ေခၚ
မ်က္လုံးဖြင့္လို႔
က်ေနာ္တို႔
မရေတာ့ဘူး။
တတန္းလုံး
ဆရာ
ဗ်ဳိင္းအရွင္ဖမ္းနည္းကို
ၿငိမ္ၿပီး
ရင္လည္းရရဲ႕သားနဲ႔ဗ်ာ။ ခုေတာ့့ ဘယ္ေရာက္
ဘုေမာင္ရဲ႕
သြားၿပီလဲဆိုတာ
နားေထာင္ ေနမိၾကတယ္။ နားေထာင္ေနရင္း
လိုက္ရွာလို႔
ဘယ္လိုလုပ္
ကေတာ့
သိႏိုင္မလဲ။
တေနသာကုန္သြား
က
မ်က္စိထဲမွာလည္း
လယ္ကြင္းထဲက
မယ္ ေတြ႔မွာမဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းေျပးစရာ ေန
ဗ်ဳိင္းျဖဴျဖဴေတြကို
ရာေတြက တပုံႀကီး၊ က်ဳပ္ေတာ့မလိုက္ႏိုင္ဘူး
အသာကပ္သြားၿပီး ဗ်ဳိင္းရဲ႕ေခါင္းေပၚကို ဆား
ဗ်ာ။
ပုံလိုက္တယ္။
စာသင္ဖို႔
ရိွေသးတယ္”လိ႔ေ ု ျပာၿပီး
႐ုံးခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာတာတဲ့။
မ်က္လုံးထဲ
ျမင္ေယာင္ ဆားေတြအရည္
ဝင္သြားတယ္။
လာတယ္။ ေပ်ာ္ၿပီး
ၿပီးေတာ့...ဗ်ဳိင္း
လည္ပင္းကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဖမ္းလိုက္ တယ္လို႔
135 ကို ျမင္ေယာင္လာတယ္ေလ။
နယူးဇီလန္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနရာေျပာင္းၿပီး ၾကည့္
“ဆရာ...ဗ်ဳိင္းအနားကပ္ သြားေတာ့ ဗ်ဳိင္းက ထပ်ံ မသြားဘူးလား ဆရာ” က်ေနာ္တို႔အားလုံး
ေမးလိုက္တဲ့
ခ်င္ၿပီေလ။ “ေဟ့
...
ယုေမာင္၊
ဘုေမာင္၊
ထိပ္ေျပာင္လားေဟ့ ...
အသံရိွရာကို ဝိုင္းၾကည့္လုိက္ၾကတယ္။ ပိန္း
ေတာင္ဖက္ကၽြန္းေပၚ ျမစ္ဝနံေဘး၊
ဇလုပ္ရြာက ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ “ကရင္ႀကီး”
ကရင္မ ေနာ္သန္းေငြ...” သီခ်င္းေလးနဲ႔၊ ဗ်ဳိင္း
သူ႔နာမည္က
လူေကာင္က
အရွင္ဖမ္းနည္းေလးကို ျပန္္သတိရမိလိုက္တာ
ထြားထြားႀကီးမို႔ က်ေနာ္တို႔အားလုံးက ကရင္
ကိုက ႏွဖူးေၾကာေလးေတြ ေျပသြားသလိုလို။
ႀကီး လို႔ပဲသူကို ေခၚၾကတယ္။ ေဘာလုံးလည္း
အသက္ရွဴေခ်ာင္သြား သလိုလို။ မဟုတ္လို႔
အကန္ေတာ္တယ္ဗ်။
ကေတာ့ တေန႔တေန႔ စားဝတ္ေနေရးအတြက္
ေစာထူးေဂ။
“ေအးေပါ့ကြာ... မင္းေတာင္သိေသး
ပူပန္ရ။ ကေလးေတြရဲ့ အနာဂတ္ ပညာေရး
တယ္။ မင္းတို႔ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက မသိဘူးကြ”
အတြက္ ရင္ေမာရ။ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ အဓိပၸါယ္
“မင္းတို႔ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ ကရင္
ေဖာ္ႏိုင္ေရးအတြက္ရတက္မေအးရ။ ဘဝေတြ
ႀကီး
ေျပာသလိုပဲ
အနားကပ္လို႔ရမွေတာ့
ဆားပုံဖို႔ လိုေသးလို႔လား၊ တခါထဲ ဖမ္းလိုက္ မွာေပါ့။ မင္းတို႔ေက်ာင္း အုပ္ႀကီးကေတာ့ တခါ
ကို ဗီဒီယိုၾကည့္တဲ့အခါ ေပါ့စ္(Pause) အလုပ္ ခံထားရသလို ခံစားလာရၿပီ ေလ။ အင္း...က်ေနာ္တို႔
ဘဝေတြ
ျပန္
ထဲ မဖမ္းလိုက္ဖူးေဟ့။ ငါတို႔ကိုပဲ ဆား ပံုပုံ
လည္ရွင္သန္ ႏိုးထႏိုင္ခြင့္ေတြအတြက္ ယူအဲန္
ခိုင္း ေနတာကြ။ ဒါေၾကာင့္ ေဒါကန္လာတာ ”
အိပ္ခ်္စီအာရ္ (UNHCR) ကပဲ ဗ်ဳိင္း အရွင္ ဖမ္းေနတာလား…။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကပဲ ဗ်ဳိင္း
(၆)
အရွင္ဖမ္းေနတာလား…။
ႏို႔ဖိုးဒုကၡသည္ စခန္းထဲမွာ ဒုံးယိမ္း
တိုင္ကပဲ ဗ်ဳိင္းအရွင္ ဖမ္းေနတာလား။ တစံု
သံေတြ ဝဲပ်ံ႕ေနဆဲ။ ဒီကရင္ဒုံးယိမ္း အက
တရာဒါမွမဟုတ္ တစံုတေယာက္ကပဲ ... ။
ကို ေနာက္ထပ္က ရင္ႏွစ္သစ္ကူး ဘယ္ႏွစ္ခု
စဥ္းစားလို႔ေတာင္ မရ။ ။
အထိမ်ား
ဒီႏို႔ဖိုး
ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ
ထပ္ၾကည့္ရ၊ ထပ္ျမင္ရဦးမလဲ မသိ။ ဘဝ ျမင္ကြင္းေတြ ထပ္လြန္း ေန ေတာ့လည္း ေက်နပ္ခြင့္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေန ရေပါ့။ အနည္းဆံုး ဒီဒံုးယိမ္း အကေတြကို အေမရိကားမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာ္ေဝမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊
က်ေနာ္တုိ႔
ကိုယ္
လူဗိုလ္ (၂၇/၁၁/၂ဝဝ၉)
'ku©onfpmpk
136
om;ESifh om;vdkb0rsm; လူဗိုလ္ (၁) “ကိုလူဗိုလ္၊
တျဖည္းျဖည္း
ခင္ဗ်ားသားက အခု
အသက္ ဘယ္ေလာက္ ရွိ ၿပီလဲဗ်”
ဂ႐ုျပဳမိသူမ်ား ေဆြးေႏြးၾကသည္ကုိ ၾကားဖူး
“၁၁ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ ကိုထူးေအာင္ေရ”
အေနႏွင့္
“ေအးဗ်ာ … ဒီေကာင္ သိပ္မထြား
ရေသာ ဟု
ဟုတ္ပါသည္။ က်ေနာ့္သား ေက်ာ္ အေကာင္က
လာၾကသည္ကို
၏။ အေပ်ာ္ေတြ ကင္းမဲ့လာေသာ စိတ္အေျခ
ဘူးေနာ္ ….” အဂၢသည္
ေသးညွပ္
ေသးသည့္အျပင္
မေသရံုတမယ္ အဟာရ
စားေသာက္ေန
အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္
ေယဘူယ်သံုးသပ္ၾက၏။
ဤအထဲတြင္
က်ေနာ့္သား ေက်ာ္အဂၢလည္း သာမန္အေန အထား
မထြားရျခင္းထဲ
ပါေနသျဖင့္
သူ႔
အရပ္ကလည္း ပုေနေသးသည္။ ေသးေသး
အေၾကာင္းကို အထူးေျပာစရာမရွိ။ သို႔ ေပမယ့္
ညွပ္ညွပ္ျဖစ္ေနသျဖင့္
ရြယ္တူကေလးမ်ား
သည္အမိ သည္အဖ ၂ပါးမွ ေမြးဖြား လာသူ
အၾကားတြင္ ျမင္သာ၏။ လြန္ခဲ့သည္ ၄,၅ ႏွစ္
ခ်င္း အတူတူ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ရက္ သူ႔ညီမ
ခန္႔က ေတြ႔ဖူးသူမ်ားက သူ႔ကို အရြယ္မေျပာင္း
ႏွင့္မတူ
ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ၾက၏။ သူႏွင့္ ၂ ႏွစ္ခန္႔
အေၾကာင္းကိုကား က်ေနာ့္မွာ ေျပာစရာက
ငယ္ေသာ သူ႔ညီမကပင္ သူ႔ထက္အရပ္ ပို
အျပည့္။
ထြက္
က်ေနာ့္ အလုပ္တခု။
ေနသေယာင္ျဖစ္ေနၿပီး
သူ႔အမလား
ေသးေသးညွပ္ညွပ္ ထိုအေၾကာင္းကို
ျဖစ္ေနရျခင္း ရွင္းျပရသည္မွာ
ဟုပင္ ေမးစရာျဖစ္ေနသျဖင့္ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း အခ်ဳိ႕က ဂ်ပုဟုပင္ ေနာက္ေျပာင္ေခၚ ၾကျခင္း
(၂)
မွာ အျပစ္ မဆိုသာေတာ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား
အမ်ားစုပင္
လံုျခဳံေရး
ကေလးေမြးရက္
နီးလာမွပင္
အေျခအေနက
ပိုဆိုးလာသည္။
137 က်ေနာ္တို႔ေနထိုင္သည့္ ႐ႈိခိုရြာက KNU ၿမိဳ႔
ပတ္ဝန္းက်င္ရြာမ်ားတြင္ ထူးျခား၏။ က်ေနာ္
နယ္ရံုးစိုက္ရာ ျဖစ္ေနသျဖင့္ အစိုးရစစ္တပ္
တိ႔အ ု တြက္
မ်ား အာရံုစိုက္ရာျဖစ္ခဲ့ရသည္။ စစ္ေၾကာင္း
ရြာၾကားတြင္ မတ္ေစာက္သည့္ ေတာင္တန္း
ထိုးလာၿပီဆိုသည္ႏွင့္
ႀကီးက ကာစီးထားသည္။ သာမန္လူမ်ားပင္
ရာ
ျဖစ္ေနတတ္သည္။
စစ္ေၾကာင္းဦးတည္ ႐ႈိခိုရြာက
ျပႆနာက
႐ႈိခိုႏွင့္
ဝီေဝါဘို
၁၉၉၇
သည္ေတာင္တန္းကို ေက်ာ္၍သြားဖို႔ ၄ နာရီ
ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း ၂ ႀကိမ္တိတိ မီး႐ႈိ႕ခံထားရ၍
ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ၾကရသည္။ မိုးမၾကာခဏရြာ
ရြာဟု ေျပာစရာ အဂၤါရပ္ေတြကင္းမဲ့ေနေပမယ့္
ထားသျဖင့္ လမ္းကလည္းေခ်ာဆဲ၊ ဇနီးသည္
စစ္ေၾကာင္းမ်ားရဲ့ စိတ္ဝင္စားစရာ ျဖစ္ေနဆဲ။
ကလည္း ကိုယ္ေလးလက္ဝန္ ဆိုေတာ့။ မည္
အခုလည္း သတင္းက စစ္ေၾကာင္း ၂ ေၾကာင္း
သိ႔ပ ု င္ဆိုေစ ဝီေဝၚဘိုရြာက ေလာေလာဆယ္
ေတာင္ ထိုးလာေနၿပီတဲ့။
မွာ
က်ေနာ့္မွာ ေခါင္းမီးေလာင္ေနပါၿပီ။ ဒီအပူမ်ဳိးကို ေဒသခံ ရြာသားေတြမွာ မ်ဳိးရိုး
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနယ္ေျမအျဖစ္
ထားခ်ိန္မ႔ို
မီးဖြားခြင့္အတြက္
သတ္မွတ္ အသင့္ေတာ္
ဆံုး ေရြးခ်ယ္စရာ ျဖစ္ေန၏။
အစဥ္အဆက္ခံခဲ့ၾကရေတာ့ မထူးသလို ရွိေန ၾကေပမယ့္
က်ေနာ့္မွာကား
အပူသစ္။
(၃)
ဇနီးသည္၏ ကုိယ္ဝန္မွာလည္း အရင့္အမာမို႔
မနက္ေစာေစာ ခရီးသြားဖို႔အတြက္
လမ္းပင္ ေကာင္းေကာင္း မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့။
အသင့္ျပင္ဆင္ၿပီး ၇ နာရီ ေလာက္မွာ အိမ္က
မိုးေႏွာင္းကာလ ဆုိေပမယ့္ မိုးေကာင္းေကာင္း
စထြက္ျဖစ္သည္။
မျပတ္ေသး ခါတိုင္းလို နီးစပ္ရာ ေတာေတာင္
နည္းေလး ေလ်ွာက္ၿပီးကတည္းက အတက္
မ်ားၾကား ပုန္းေအာင္ေနမည္ဆိုလည္း မီးဖြား
ခ်ည္း သက္သက္။ ဝမ္းသာစရာက ၿပီးခဲ့သည့္
ခ်ိန္ဆိုခက္မည္။ လံုၿခံဳစိတ္ခ် ရမယ့္ေနရာေလး
အပတ္ထဲမွ ခုထိမိုးမရြာသည္မို႔ လမ္းေလွ်ာက္
မွာ ဇနီးသည္ကို မီးဖြားခြင့္ေလး ေတာ့ရေစ
၍ေကာင္းေနေသး၍နာရီဝက္ေလာက္ေလွ်ာက္
ခ်င္သည္။ ေနာက္ဆံုးအနီးစပ္ဆံုးနဲ႔ စိတ္အခ်
လိုက္နားလိုက္နဲ႔ ေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္သည္
ရဆံုး ေနရာကို ေရြးလိုက္မိ၏။ ဝီေဝၚဘိုရြာကို
အထိ
မနက္ျဖန္သြားမည္။
ထိပ္ ေရာက္သည္ႏွင့္ ရြာကုိ လွမ္းျမင္ေနရ
ဝီေဝၚဘိုဆိုသည္ရြာက
ကရင္နီ
သျဖင့္
၆န
လမ္းေျပေျပကို
ာရီေက်ာ္ၾကာသည္။
ေတာင္ေပၚ႐ႈခင္းကို
နည္း
ေတာင္
အရသာခံရင္း
(ကယား) ျပည္နယ္ထဲက။ ေတာင္ေတြ ပတ္
တနာရီေလာက္ နားျဖစ္ခဲ့၏။ သည္ေတာင္
လည္ဝိုင္းထားၿပီးအလြန္လွပသည့္ရြာကေလး။
ေၾကာက
ရြာအနီးတြင္ ေခ်ာင္းမ်ား၊ လယ္ကြက္မ်ားႏွင့္
ပိုင္းျခား ထားသည့္ သဘာဝ နယ္ျခားမ်ဥ္းႀကီး
စိုက္ပ်ဳိးစားေသာက္၍
တေခ်ာင္းျဖစ္ေနၿပီး နယ္ေျမ ၂ ဖက္လံုးကို
ေကာင္းေသာေၾကာင့္
ကရင္နီႏွင့္ကရင္
နယ္ေျမကို
'ku©onfpmpk အထင္းသား ေတာင္
138 လွမ္းျမင္ေနရသည္။ ေက်ာက္
ျဖစ္ၿပီး
ခ်ယ္ရီမိုး၏အကူအညီျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာ ေမြး
ေလတိုက္ၾကမ္းသည့္
ဖြားႏိုင္ခဲ့ပါသည္။က်ေနာ္မွာ ပူတူတူး ဆိုသည့္
အတြက္ ေတာင္ေၾကာေပၚတြင္ ေပါက္ေသာ
အတူေန ေယာက္ဖ တေယာက္ပါ လာၿပီး
အပင္မ်ားမွာ အပင္ပုမ်ားႏွင့္ ေသးေသး က်စ္
ကူေဖၚေလာင္ဖက္ ရေန၍ အေတာ္အဆင္ေျပ
က်စ္ပင္မ်ားခ်ည္း။ ေတာင္ေၾကာ၏အခ်ဳိ႕ေနရာ
ပါသည္။ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ KNU
မ်ားတြင္ ပန္းခါးပင္ မ်ားေပါက္သည္ဟုလည္း
ဆန္ထုတ္ေပးထားေသာ္လည္း က်န္ဟင္းလွ်ာ
သိရသည္။
ကိစၥႏွင့္ သယ္ပိုးဖို႔ကိစၥမ်ားတြင္ သူ႔ကို အားကိုး
ေတာင္
အဆင္းကုိ
မွ
ေျဖးေျဖး
ရသည္။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ေရာက္ေန
ခ်င္း ေလွ်ာက္ခဲ့ၾက၍ ညေန ၄ နာရီေက်ာ္မွ
ေသာ ဝီေဝါဘိုရြာတြင္ ကရင္စကား သံုးၾက
သာ ရြာထဲသို႔ေရာက္၏။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း
သည္မို႔
ရြာမွသက္ဆိုင္ရာအုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကိုအေၾကာင္း
ရာတြင္လည္း အားကိုးရ၏။ သို႔ေသာ္ ကရင္
ၾကားလိုက္၏။ ယခင္ ဆက္သြယ္ သိကၽြမ္းဖူး
စကားခ်င္းကလည္း မတူၾက။ ဘဲက ြ ရင္ခ်င္း
သူမ်ားျဖစ္ေနသျဖင့္ အစစအဆင္ေျပပါသည္။
တူလွ်င္ေတာင္ တရြာႏွင့္တရြာ စကားက မတူ
တခ်ဳိ႔ရြာသားမ်ားမွာ ေတာင္ယာႏွင့္ လယ္မ်ား
တတ္။
တြင္ မိသားစုလိုက္သြားေနၾကရာ အိမ္လြတ္
“အာဒီး”ဟု ေျပာၾက၍ ဝီေဝၚဘို ရြာေရာက္မွာ
မ်ား ရွိေနသျဖင့္ စိတ္ႀကိဳက္အိမ္ေရြး၍ ေန
“အားက်က္” ဟုေျပာၾကသည္။ က်ေနာ္ နား
ႏိုင္ေသးသည္တဲ့။
လည္ေသာ ဤမွ်ေလာက္တြင္ပင္ ကဲလ ြ ပ ဲြ ါက
ရြာသူႀကီး
ေျပာခဲ့သည့္
ရြာသားမ်ားႏွင့္ဆက္သြယ္
အရင္ရြာေတြမွာ
စကားမ်ားထဲတြင္ ထူးထူးျခားျခား မွတ္မိေန
က်န္ကိစၥမ်ားတြင္
သည္မွာ “ဒီရြာမွာ ႏိုင္ငံေရးအရ ခိုလႈံမွာလား။
က်ေနာ္
စစ္ေရးအရခိုလႈံမွာလား”
မည္သို႔ ဆက္ဆံရမည္နည္း။
တခြန္းပဲ
ျဖစ္သည္။
ဆိုသည့္
စကား
ထမင္းစားမယ္ကို
မည္မွ်ကဲလ ြ ဲြ
တေယာက္တည္းသာ
မည္နည္း၊ ဆိုလွ်င္
မည္သည့္အေၾကာင္း
ရင္းႏွင့္ မည္သည့္အဓိပၸါယ္ကုိ ဆိုလိုမွန္း မသိ သည္က တေၾကာင္း၊ မည္သို႔ပင္ဆိုဆို ထူးျခား မည္မထင္သည္က
ေျပာဆို
တေၾကာင္း
(၄) က်ေနာ္တို႔မွာ
သားဦးလည္းျဖစ္၊
တို႔ေၾကာင့္
အေတြ႔အၾကံဳလည္းမရွိၾကသည္မို႔ကေလး ျပဳစု
သူႀကီးကို အဆင္ေျပသလိုသာ သတ္မွတ္ပါ
ေရးမွာ ရြာထဲမွ ရင္းႏွီးေသာ အဖြားႀကီးမ်ားကို
ဟု အေၾကာင္းျပန္မိလိုက္ ၏။
အကူအညီ ေတာင္းရပါသည္။ ေဒသအလိုက္
ဝီေဝါဘိုရြာကုိ ေရာက္ၿပီး ၅ ရက္
မတူသည့္ ကေလးျပဳစုနည္းမ်ား ရွိတတ္ေသာ္
ေျမာက္ေန႔ (၄၊၁ဝ၊၂ဝဝဝ)တြင္ က်ေနာ့္သားဦး
လည္း ဤေဒသမွ ကေလးေရခ်ဳိးနည္းမွာ လန္႔
ေက်ာ္အဂၢကုိ ရြာထဲမွ ဝမ္းဆဲဆ ြ ရာမ ေနာ္
စရာ။ ေမြးၿပီးၿပီးခ်င္း ကေလး နီတာရဲေလး
139 ကို ေရေႏြးပြက္ပြက္ဆူႏွင့္ ေရခ်ဳိးေပးၾကသည္။
ရြာႏွင့္မလွမ္းမကမ္းရွိ လယ္တဲမ်ားသို႔ က်ေနာ္
မ်ဳိးရိုးအစဥ္အဆက္
တိ႔ေ ု ျပးရျပန္ပါသည္။နဂိုက ေအးလြန္းလွသည့္
ဒီလုိပဲခ်ဳိးေပးခဲ့ၾကသည္
တဲ့။ ဒီလိုခ်ဳိးထားျခင္းက ေတာင္တက္ရာတြင္ ေကာင္းသည္တဲ့။ဒန္အိုးႀကီးႀကီးတြင္ ကိုတည္ေစ၍
ေရေႏြး
ေအးခ်က္က လြန္သည္။ သားကုိသာ ဦးစား
ေျပာ
ေပး ထား၍ ေစာင္ မေလာက္ေသာေၾကာင့္
အဖြားႀကီး
တညလံုးအိပ္မရ။ ကေလးကလည္း ေအးလြန္း
ကို ေရေႏြးဆူဆူၿပီးခ်င္း သြားမေခၚရဲ။ လူႀကီး
၍ျဖစ္မည္၊ တညလံုးငို၏။ တံစက္ၿမိတ္မွ ႏွင္း
မ်ားပင္ ဒီေရေႏြးႏွင့္ ေတြ႔ပါက အေရခြံ လန္
စက္
ႏိုင္မည္ျဖစ္ရာ
ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလး
သည္။ေတာ္ပါေသး၏၊။ သတင္းမွား ဟုဆို၍
ဆိုလွ်င္ မေတြးရဲ၍။ ေရေႏြးအိုးကုိ မီးဖိုေပၚမွ
လယ္တဲမွာ ၂ ညသာ အိပ္ခဲ့ရသည္။ ရြာထဲ
ခ်ၿပီး
ကုိ ျပန္ေျပာင္းေတာ့ နဂိုအိမ္ကိုမတက္ရေတာ့၊
ထားေသာ
ေရဆူလွ်င္လာေခၚရန္
ဝီေဝၚဘိုရြာသည္ ေဆာင္းဦးေပါက္လာၿပီျဖစ္၍
ေရလာခ်ဳိးေပးမည့္
အသား
ခဏၾကာမွ
သြားေခၚလိုက္သည္။
က်သံမ်ားကို
ညလံုးေပါက္ၾကားေနရ
အဖြားႀကီး ေရာက္လာေတာ့ ေရေႏြးကိုစမ္းၾက
က်ေနာ္တို႔ထက္
ည့္ၿပီး
ကို ေျပာင္းတက္ လိုက္ရ၏။
ခ်က္ခ်င္း
လာမေခၚ၍
က်ေနာ့္ကုိ
ဦးသူရွိေန၍
တျခားအိမ္
ဆူလိုက္ ေသးသည္။ သားကုိ ေရခ်ဳိးေတာ့
ဒီေတာ့မွ ျပႆနာက အသစ္ေပၚ
က်ေနာ္ မၾကည့္ရဲ၊ ငိုသံၾကားမွ လွမ္းၾကည့္
ရျပန္သည္။ က်ေနာ့္သားက အိမ္ေပၚေရာက္
လိုက္ေတာ့ ကေလး တကိုယ္လံုးနီရဲေနသည္။
သည္ႏွင့္
သဘက္ကို
ျပန္ထုတ္
တေနကုန္၊ တညလံုးမအိပ္ေတာ့။ အစာလည္း
ၿပီး ေရညွစ္ခ်၊ ေနာက္ ကေလးကုိသုတ္သည္။
မစား၊ ႏို႔လည္းမစို႔။ မ်က္လံုးဖြင့္မွာမူ ဖြင့္ထား
အဖြားႀကီး ေရခ်ဳိးေနပံုက ‘က’ ေနသလိုပင္
လွ်က္။
ၾကည့္၍ေကာင္း၏။ အေတြ႔အႀကံဳမည္မွ် ရွိေန
လူႀကီးမ်ား ကေလးငိုသံၾကားရ၍ လာၾကည့္
ၿပီ မသိ။ အေတာ္ကၽြမ္းက်င္ေနပံု ရသည္။
ၾကပါသည္။
ကေလးကို မနက္တႀကိမ္ ညေနတႀကိမ္ ေရ
ဘာသာျပန္ေပး၍ သိရသည္မွာ ဒီလုိငိုေနရင္
လာခ်ဳိးေပးမည္ဟု ေျပာသြားသည္။ ေနာက္ေန႔
ၾကက္အရွင္ကို ေခါင္းျဖတ္ၿပီးဆိုင္ရာကို ေကၽြး
ေရေႏြးထဲထည့္၊
ေတြမွာ ကေလးက မငိုေတာ့။ တပတ္ တိ
လိုက္ရင္
ငိုပါေတာ့သည္။
ပထမညမွာ
ငိုသည္မွာလည္း
အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္က
သူတို႔ေျပာသည္ကုိ
ေပ်ာက္သည္တဲ့။
ဇနီးသည္
က်ေနာ္မွာ
တိ ေရလာခ်ဳိးေပးမည္ ဆိုေသာ္လည္း ေရ ခ်ဳိး
လည္း ေမြးထားတဲ့ၾကက္ ေတြရွိ၏။ သို႔ေပမယ့္
ခင္း လုပ္ငန္စဥ္ကုိ အဆံုးသတ္ခြင့္ မရလိုက္။
ဒါကို က်ေနာ္က အယံုအၾကည္မရွိ။ ၄ -၅ ရက္
သားကုိေမြးၿပီး ၅ ရက္ေျမာက္ေသာ ညတြင္
အိပ္ပ်က္ထားရ၍
သူႀကီးမွ အစိုးရစစ္ေၾကာင္း ရြာဖက္လာသည့္
“ကေလး
သတင္းရ၍ ေရွာင္ေနရန္ သတင္းလာေပး၏။
ဟုသာ ေျပာလိုက္မိသည္။
လားမသိ၊
ေသခ်င္ေသပါေစ
စိတ္တိုတိုျဖင့္ မလုပ္ဘူး”
'ku©onfpmpk
140
ဒုတိယည တေယာက္က
မွာလည္း
အၾကံ
လူႀကီး
တိ႔ု ျပန္ခဲ့ၾကသည္။
လာေပးျပန္သည္။
(၅)
လယ္ထဲမွ ပေရာဂဆရာ တဦးကိုေခၚ၍ ‘ပ’ ရင္
ေကာင္းမည္ဟု။
က်ေနာ္လည္း
သား
႐ႈိခိုရြာကုိ
ျပန္ေရာက္ၿပီး တပတ္
ေလာက္ အၾကာမွာ ကိုမူဒိုရြာမွ ရြာသားတဦး
အတြက္ အေတာ္စိုးရိမ္ေန ပါၿပီ။ သားအတြက္
အသည္းအသန္
လိုအပ္ေသာ
က်ေနာ့္ကို လာေခၚသည္။ ခါတိုင္း က်ေနာ္
ဗမာေဆးမ်ားကို
က်ေနာ့္
ေနမေကာင္း
ျဖစ္ေန၍
ေယာက္ခမ က မေမြးမီ တလေလာက္ထဲက
လိုက္ကုေပးေနက် ျဖစ္ေပမယ့္ အခု က်ေနာ့္
ႀကိဳပို
သားေမြးသည္မွာ
ထားၿပီးသား။
အဂၤလိပ္ေဆးမ်ားကို
မၾကာေသး၍
မလိုက္
လည္း က်ေနာ္ ရေလာက္ဝယ္စုထား သျဖင့္
လိုေၾကာင္းမျငင္းစဖူး ျငင္းလိုက္မိ၏။ ေယာက္
ရွိႏွင့္ေနၿပီးသား။ ဗိုက္နာ၍ ငိုသည္လား ထင္
ဖ လည္း ရွိသည့္အျပင္ က်ေနာ့္အိမ္မွာ ေဆး
ၿပီး
ပညာ
အဂၤလိပ္ေဆး
ေရာ၊ဗမာေဆး
ေရာ
ေလ့လာေနေသာ
ကေလးမေလး
တိုက္ၿပီးသား၊ မသက္သာပဲ ငိုျမဲငိုေနသျဖင့္
၂
စိတ္ပူတာ ေပါ့။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဇနီးသည္ကပါ
မျငင္းသာေတာ့ပဲ
ငိုၿပီး
ရက္အၾကာ လူနာေနေကာင္း လာသည္ႏွင့္
ေတာင္းပန္မွ
က်ေနာ္မေနသာေတာ့ပဲ
ေယာက္လည္း
ရွိေနသျဖင့္
ေနာက္ဆံုး
လိုက္သြားခဲ့ရပါသည္။
၅
သြားေခၚလိုက္သည္။ ထိုပေရာဂဆရာ ေရာက္
ခ်က္ခ်င္း
လာၿပီး ေရမန္းတခြက္ တိုက္လိုက္မွ ကေလး
ၾကားရသည့္ သတင္းက မေကာင္း။ က်ေနာ္
အငိုက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ရပ္သြား၏။ ပေရာဂ
သြားၿပီး
ဆရာအျပန္
ရဲေဘာ္ တေယာက္က မူးမူးႏွင့္ က်ေနာ့္အိမ္
က်ေနာ္လိုက္အပို႔
က်ေနာ့္ကို
ျပန္ခဲ့၏။ ေနာက္ညမွာ
ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း က်ေနာ္တို႔အဖဲ႔ထ ြ ဲမွ
မွာသည္က မနက္ဖန္ အိမ္ေျပာင္းလိုက္ ပါတဲ့။
ဖက္ကို
ဟုတ္သည္၊ အိမ္ေျပာင္းဖို႔ အိမ္ေအာက္ဆင္း
က်ေနာ့္တအိမ္လံုး မီးခြက္ေတာင္ မမွိတ္အား
လိုက္သည္ႏွင့္ သား လံုးဝမငိုေတာ့။ ပံုမွန္ျပန္
ပဲ ေျပးၾကရေၾကာင္း၊ ရြာသားအမ်ားစု ရွိရာ
ျဖစ္ သြားသည္။ အံ့ၾသစရာ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ
ဘက္သို႔ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲအေျပး ေခ်ာင္းကို
လူႀကီးတခ်ဳိ႕ဆီမွ သိလိုက္ရသည္က က်ေနာ့္
အေက်ာ္မွာသားကိုခ်ီထားသည့္က်ေနာ့္မိန္းမ
သား ငိုသည့္အိမ္မွာ “ဘီလူး လက္ဝါးရွိတယ္”
ေသနတ္ႏွင့္ပစ္ၿပီး
ေျခေခ်ာ္လဲက်ေၾကာင္း၊
ရန္ရွာသည္တဲ့။
မည္သည့္ဒဏ္ရာမွ်
တဲ့။ “ေမြးထားတာတဲ့။ အေမႊးေတာင္ ထြက္ေန
မရေသာ္လည္း သားက ၂ ရက္ေလာက္ လန္႔
ၿပီ” တဲ့။ ယံု၊မယံုထက္က်ေနာ္ေတာ့ ေၾကာက္
လန္႔ၿပီးငိုေနၿပီ။
သြား၏။
တဦးမွလဲက်သည့္ေခ်ာင္းမွာလိပ္ျပာ
ပတ္
က်ေနာ္တို႔
ဝီေဝၚဘိုရြာမွာ
ေလာက္ဆက္ေနၿပီး
၂
ကရင္ေဒသမွာ
အေျခအေနေကာင္းၿပီ သတင္းၾကား၍ က်ေနာ္
ေပး၍
နားလည္သည့္
ရြာသားႀကီး
ျပန္ေကာင္းသြားရေၾကာင္း
သိရသည္။
ျပန္ေခၚ မ်ားကို
141 သည္ေနာက္ပိုင္းေတြ
မွာလည္း
ပုန္းေအာင္းရင္း၊
ေျပးလႊားရင္း
ဆက္လက္
စစ္ေၾကာင္း လာၿပီဆိုလွ်င္ ေတာေတာင္ေတြ
ရွင္သန္ဖို႔ကို
ၾကား
သည္။ ေဒသခံျပည္သူမ်ားကိုလည္း ပို၍ စာနာ
မိုးထဲေရထဲ
ပုန္းအိပ္ရသည္မွာလည္း
ညည္းေငြ႔လာ၍လည္း
ခဏခဏ။ က်ေနာ့္သားေလးခမ်ာ ဖ်ားၿပီး ၃-
လာမိ၏။
၄ ရက္အထိ အပူမက်လို႔
မလြယ္လွပါ။
လူႀကီးထိုးသည့္
စစ္ေၾကာင္း
ျဖစ္ပါ
ေရွာင္ဖို႔ဆိုသည္မွာ
သတင္းၾကားသည္ႏွင့္
အိမ္ရွိ
ေဆးျပင္းမ်ားကို ထိုးေပးခဲ့ရႏွင့္ အသက္ဆက္
ပစၥည္းမ်ားကို အိမ္ႏွင့္ေဝးေဝးမွာတမ်ဳိး နီးနီး
ခဲ့ရရွာသည္။က်ေနာ့္သားလိုပင္ ေတာေတာင္
မွာတမ်ဳိး ဖြက္ရပါသည္။ တန္ဖိုးအလိုက္ႏွင့္
ထဲ ဖ်ားခဲ့ၾကသည့္ ကေလးငယ္မ်ား ေဆးဝါး
ပ်က္လြယ္သည့္ ပစၥည္းမ်ဳိးႏွင့္ ဒဏ္ခံႏိုင္သည့္
မရွိ၊ ကုေပးမည့္သူမရွိႏွင့္ ဆံုးပါးခဲ့ရသူမ်ားကို
ပစၥည္းမ်ဳိးကိုခ၍ ဲြ သင့္ေတာ္သလို ဖြက္ရ ေသာ္
လည္း
လည္း
စိတ္မေကာင္းစရာ
ႀကံဳခဲ့ရသည္မွာ
မနည္းေတာ့ေခ်။
ပါ။
က်ေနာ့္သား ၂ လေက်ာ္ေလာက္
အာမခံခ်က္ကေတာ့ ျပန္ေတြ႔ရမွ
လံုးဝမရွိ
ကိုယ့္ပစၥည္းဟု
ေျပာ
ႏိုင္ပါသည္။
တြင္ က်ေနာ္တို႔ဗဟုိမွ ျပန္လာခဲ့ဖို႔ ညြန္ၾကား
ေျပးမည္္ဆိုရင္လဲ
ပထမဦးစားေပး
ခ်က္ ေၾကးနန္းတေစာင္ရ၏။ က်ေနာ္ ျပန္ဖို႔
ယူရမည္က ရိကၡာ၊ အနည္းဆံုး ၃-၄ ရက္စာ
စီစဥ္ေတာ့ မဟာမိတ္ KNU လူႀကီးမ်ားက
ပါရမည္။
တားၾကသည္။ သားက ငယ္လြန္းသျဖင့္ သတ္
က်ေနာ္မွာ
သလို ျဖစ္သြားႏိုင္ေၾကာင္း မိသားစု ဆန္ဆန္
ပါသည့္ပလိုင္းပါသည္။
ဝိုင္းရွင္းျပၾကသည္။ လမ္းခရီးက ၾကမ္းလြန္း
မိသားစုအတြက္သာမက ရြာသားမ်ား အတြက္
သည့္ အျပင္
လမ္းခရီးမွာ တလေလာက္
ပါ အေရးပါသည္။ က်န္းမာေရး မေကာင္း
ေလွ်ာက္ရမွာ ျဖစ္သည့္အတြက္ ကေလးငယ္
လွ်င္ ေဆးဝါးမရွိပဲ မန္းမႈတ္၍ မကုတတ္ပဲကိုး။
တဦးအေနႏွင့္
မျဖစ္သင့္မွန္းကို
ေနာက္
အဝတ္အစားနဲ႔
ေစာင္။
သူမ်ားထက္ထူးျခားစြာ
ေဆးဝါး
ဒီေဆးက
က်ေနာ္
က်ေနာ္
ကေလးငယ္ရွိလာ၍ ပိုဂ႐ုစိုက္ရ ျပန္
သတိျပဳမိသြားပါ၏။ သို႔ေၾကာင့္ပင္ က်ေနာ္ျပန္
သည္၊ မိုးမမိေအာင္ အမိုးကိုရေအာင္ စီစဥ္
မလာႏိုင္ေသးသည့္
ရျပန္သည္။ တခါတခါဆို သားနဲ႔ဇနီး လံုၿခံဳရန္
အေျခအေနကို
ဗဟို
သိ႔ု ေၾကးနန္း ျပန္လိုက္သည္။
ရွိသည့္ မိုးကာျဖင့္ စီစဥ္ေပးၿပီး မိုးရြာထဲမွာပင္
က်ေနာ့္သား ၉ လ ေက်ာ္ေသာအခါ ဗဟိုကို္ျပန္ဖို႔
က်ေနာ္
ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။
အိပ္ရသည့္ ညမ်ားလည္းရွိ၏။ က်ေနာ္မွာက ကေလးရတာ
တႏွစ္ေတာင္
မျပည့္ေသး၊
က်ေနာ္ သားေလး၏ ေရွ႔ေရးကို ေတြးမိလာ
ကေလးကလည္း တေယာက္ထဲ။ ရြာသားမ်ား
၍ႏွင့္
ဆိုလွ်င္ ေမြးကထဲက ဒီလုိဘဝေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္
ထိုးလာရင္
ဒီလုိပဲစစ္ေၾကာင္း
ေတာေတာင္ေတြ
ၾကားထဲ
ခဲ့ၾကသည္မွာ သူတို႔သား၊ ေျမးေတြ ရေနသည့္
'ku©onfpmpk
142
တိုင္ေအာင္ ဒီလုိျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔ ႐ုန္းကန္ေနရ
ၾကမ္းမ်ားေၾကာင့္
ဆဲ။ ကေလး ၄-၅ ေယာက္နဲ႔ မိသားစုေတြ
ဝမ္းေလွ်ာ ပါေတာ့သည္။ တေန႔ု
ဆိုလွ်င္ သူတို႔သယ္ရသည့္ ပစၥည္းကမနည္း။
ေလာက္
လူတိုင္းလိုလို
မျပတ္တန္း တိုက္ခဲ့ရပါသည္။ ေဆးဝါး ႀကိဳျပင္
အရြယ္အလိုက္
သယ္ႏိုင္
လမ္း
ဝမ္းသြားေန၍
တဝက္မွာပင္ ၁၅ ႀကိမ္
ဓါတ္ဆားထုပ္ကို
သေလာက္ ပစၥည္းကို သယ္ၾကရ၏။ တခ်ဳိ႕
ဆင္မႈႏွင့္
ကေလးေတြဆိုလွ်င္
သယ္ခိုင္းသည့္
မွ ေဆးဝါး ကူညီေပးမႈမ်ားေၾကာင့္ က်ေနာ့္
ပစၥည္းေလးေတြကိုသယ္ရင္း လမ္းတေလွ်ာက္
သား အသက္ဆက္ရွင္ခဲ့ရသည္ဟု ေျပာႏိုင္
မွာေပ်ာ္ေနၾက၊
သည္။
အိမ္ကိုယ္ရာလို
မိဘ
ေရာက္သည့္ေနရာ သတ္မွတ္ၿပီး
ကိုယ့္
လမ္းေၾကာင္းရွိ
ေပ်ာ္ေနၾက
အညီေတာင္း၍
မရအားၾက။
ဒုကၡသည္
အလြယ္တကူ
ရခဲ့ေပမယ့္
ေဆးခန္းေရာက္ပါမွ
ထုပ္အခက္အခဲျဖစ္ရ၍
က်ေနာ္ ဗဟိုသို႔ အျပန္ခရီးမွာ KNU
တပ္မ်ား
လမ္းခရီးမွာ ဓါတ္ဆားထုပ္ကို အကူ
ရ။ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ စာသင္ဖို႔ကို သတိေတာင္ (၆)
KNU
ဓါတ္ဆား
ေဆးရံုတာဝန္ခံႏွင့္
စကားမ်ားရေသးသည္။ “အိမ္သံုးဓါတ္ဆားကို
က ရဲေဘာ္ ၃ ေယာက္ကို လမ္းခရီးလံုျခံဳေရး
သံုးဖို႔
အတြက္ ထည့္ေပးလိုက္၏။ ဘဲက ြ ရင္ရြာမ်ား
မေပးတာပါ” တဲ့။ “ေဆးလည္းမေပး၊ ဓါတ္
မွ ျပည္သူမ်ားကိုမေမ့ဖို႔၊ ျပည္သူေတြရဲ့ ဘဝ
ဆားထုပ္လည္း မေပးရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ေဆးရံုကို
ကို လူအမ်ား သိႏိုင္ေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ ၿမိဳ႔နယ္
ဘာ လာလုပ္ရမွာလဲ” လိ႔ု က်ေနာ္ ေဒါသ
ဥကၠဌ
တႀကီး
ပရိုဆာလြယ္က
ဆိုလိုက္ေသးသည္။
ႏွဳတ္ဆက္စကား
ေျပာမိပါသည္။
ရယ္ဒီမိ္တ္ကို
က်ေနာ့္သားက
ျဖတ္
လမ္းမွာ ၂ ပတ္ေလာက္ ဝမ္းသြားခဲ့တာျဖစ္ၿပီး
သန္း ခဲ့ရသည့္ဘဝမို႔ ေမ့စရာမရွိပါ။ ခရီးစဥ္
KNU က ေဆးဝါးကူညီေပးခဲ့၍ ခုတိုင္ အသက္
အတြက္ က်ေနာ္တို႔မိသားစုမွာ ေျပးလႊား ေန
ရွင္ေနတာျဖစ္ေၾကာင္း
က်အေတြ႔ အၾကံဳက ရွိေနၿပီးသားမို႔ တာဝန္
ရွင္းျပေတာ့မွ ဓါတ္ဆားထုပ္ကို ထုတ္ေပးပါ
အထူးအေထြ ခဲေ ြ ဝေနစရာ မလိုေခ်။ က်ေနာ့္
သည္။
ဇနီးက
ကေလးအသံုးအေဆာင္
စခန္း ေရာက္ၿပီး ၂ ပတ္ၾကာမွ သက္သာပါ၏။
ပစၥည္း၊ ေယာက္ဖက ရိကၡာပစၥည္း၊ က်ေနာ္
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ က်ေနာ့္သားလည္းက်န္းမာေရး
က ေဆးဝါးႏွင့္ အျခားလိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ား
ျပန္ေကာင္းခဲ့သည္မွာ
ကို တာဝန္ယူၿပီး တလေက်ာ္ ခရီးကို ျဖတ္ခဲ့
သား ျဖစ္သည့္အထိပင္။
ကေလးနဲ႔
ကိုယ္တိုင္ရင္း၍
ပညာေပးေနခ်ိန္ျဖစ္လုိ႔
စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး
က်ေနာ့္သားမွာ
ခု
ဇလား
၄
ဒုကၡသည္
တန္းေက်ာင္း
ၾကရပါသည္။ သားကေတာ့ ထင္ထားသည့္
က်ေနာ့္သမီးမွာမူ မေမြးခင္ကတည္း
အတိုင္း ေရေျပာင္း ေျမေျပာင္းႏွင့္ ခရီးလမ္း
က မိခင္က ကာကြယ္ေဆးစားရ။ အားေဆး
143 စားရႏွင့္၊ ေမြးၿပီးေတာ့လည္း ကာကြယ္ေဆး အမ်ဳိးမ်ဳိး ထိုးရ၊ ေသာက္ရႏွင့္မို႔ ေရာဂါျဖစ္ သည္ဟု မရွိခဲ့။ က်ေနာ့္သမီးလို က်ေနာ့္သားလည္း ခႏၵာကိုယ္
အခြင့္အေရးမ်ဳိး
ရခဲ့မည္ဆိုလွ်င္
ေသးေသးေလးမ်ဳိးကို
ခုလို
လူဗိုလ္
ပိုင္ဆိုင္
ရမည္မထင္ပါ။ဒုကၡသည္ဘဝမွာပင္ဒီလို ျပည့္ စံုမႈကို ေတြ႔ျမင္ရေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္ ျပည္ တြင္းမွာျဖစ္လွ်က္ လူစဥ္မမွီ ဘဝျဖင့္ အသက္ ရွင္သန္ေနၾကရေသာ
ဘဲက ြ ရင္
ေဒသက
(က)
ကေလးငယ္မ်ားကို သတိရမိေန၏။ ဒုကၡသည္ ဘဝထက္ပင္
ဆိုးဝါးလွေသာ
ဝဋ္ဆင္းရဲ၊
ဒုကၡမ်ားမွ အျမန္ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။
လူဗိုလ္
“ဆရာေရ
ဆရာေနရမယ့္
အိမ္
ကေတာ့ ဒီအိမ္ပဲ။ ဒီရြာမွာ အေကာင္းဆံုးနဲ႔ အခ်မ္းသာဆံုး အိမ္ပဲ …” တဲ့။ အိမ္က ရြာထဲဝင္ဝင္ခ်င္း ေတြ႕လိုက္ ရသည့္ သြပ္မိုး ပ်ဥ္ေထာင္ႏွင့္ သပ္သပ္ခပ္ခပ္ အိမ္။အိမ္ေအာက္ကိုကလူတေယာက္ ေကာင္း ေကာင္လြတ္တာမို႔ အကယ္၍ ကာရံထားမည္ ဆိုလွ်င္ ၂ ထပ္အိမ္ဟုပင္ေျပာရမည္။ ေရနံ ဝထား၍
တအိမ္လံုးက
မဲေမွာင္ေန၏။
အိမ္ေပၚေရာက္ၿပီး မိတ္ဆက္ေပးမွ သိလိုက္ ရသည္က အိမ္ရွင္ကလူငယ္။ နာမည္က ေစာ ဒူဒူး။ ကေလး ၂ ေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ သည္။
က်ေနာ့္ကို
လာပို႔သူမွာ
K N U
တပ္မဟာ (၂) သံေတာင္ ျမဳိ႕နယ္မွ တပ္ခမ ဲြ ွဴး ဗိုလ္ခေရဖို ဆိုသူျဖစ္ေန၍ က်ေနာ့္ကို အေရး တယူ ဆက္ဆံ၏။ “က်ေနာ္တို႔
မိသားစုက
အိမ္မွာ
သိပ္ေနၾက တာမဟုတ္ဘူး။ လယ္ထဲမွာ အေန မ်ားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းဆို ဆရာတေယာက္
'ku©onfpmpk
144
ထဲေနရမွာ။ ဘာမွ အားနာစရာမရွိဘူး။ ကိုယ့္
တဦး။
အိမ္လိုသာ သေဘာထားၿပီးေနပါ ”တဲ့။
လယ္ခိုဒိုးသာရြာမွာ ေက်ာင္းမရွိတာ
ေက်ာင္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အလုပ္
၄-၅ ႏွစ္ရွိၿပီဟု သိရသည္။ ဒီရြာ ျဖစ္တည္စဥ္
မ်ားကို တာဝန္ အစစယူဖို႔၊ ရြာမွတာဝန္ရွိသူ
တေလွ်ာက္လံုးမွာ အစိုးရမွ တရားဝင္ ဖြင့္ေပး
မ်ားႏွင့္ ညွိႏႈိင္းတိုင္ပင္ၿပီးလုပ္ဖို႔၊ လိုအပ္ခ်က္
သည့္ ေက်ာင္းဟူ၍ တခါမွ်မရွိခဲ့။ ရြာမွ ကိုယ္
မ်ား
ၿမိဳ႕နယ္ရံုးသို႔ဆက္သြယ္
ထူကိုယ္ထဖြင့္ေသာ ေက်ာင္းမ်ဳိးႏွင့္ KNU မွ
အကူအညီ ေတာင္းဖို႔အပါအဝင္ သိသင့္သည့္
တာဝန္ယူဖြင့္ေသာ ေက်ာင္းမ်ဳိးသာ က်ဳိးၾကား
အခ်က္
က်ဳိးၾကားရွိဖူးေသာ္လည္း
ရွိလာလွ်င္
အလက္မ်ားကို
မိတ္ဆက္ေပးၿပီး
၃-၄
ႏွစ္ဆိုလွ်င္
က်ေနာ့္ကို လယ္ခိုဒိုးသာရြာမွာ ေက်ာင္းဆရာ
အေၾကာင္း တစံုတရာေၾကာင့္ ပ်က္ပ်က္ သြား
အျဖစ္ ပညတ္၍ ထားခဲ့ေလၿပီ။
ခဲ့ရေၾကာင္းကိုလည္း သိရသည္။ ခုေက်ာင္းမွာ လည္း KNU ႏွင့္ ရြာသားမ်ားပူးေပါင္း၍ စီစဥ္
(ခ)
သည့္ ေက်ာင္းျဖစ္၍ ၂ ဖက္လံုး၏ ဆႏၵမ်ားကို
လယ္ခိုဒိုးသာရြာမွာ ေတာင္ကုန္း ၂
အေကာင္အထည္ေဖၚထားသည့္ ရလဒ္တခုမွ်
ခုေပၚတြင္ တည္ထားၿပီး ၂ ရြာဟုပင္ ေျပာ
သာ။ ရြာခံေက်ာင္းသားမ်ား သာမက ပတ္ဝန္း
စရာ။ က်ေနာ္ေနသည့္ ကုန္းႏွင့္ ေက်ာင္းရွိ
က်င္ရြာမ်ားမွ ေက်ာင္းသားအခ်ဳိ႕လည္း လာ
သည့္ကုန္းက မတူ။ ရြာေတာင္ကုန္း ၂ ကုန္း
တက္ၾက၏။ ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီး တပတ္အတြင္း
ကို ဂ ငယ္ပံု ေတာင္ေၾကာတခုႏွင့္ ဆက္
မွာပင္ ေက်ာင္းသား ၅ဝ ေက်ာ္သြားသည္။
သြယ္ထားၿပီး ရြာအလယ္ တည့္တည့္ေလာက္ တြင္ သခ်ဳိင္းကုန္း ႀကီးက ရွိေန၏။ သို႔အတြက္ က်ေနာ္ေနသည့္
ေက်ာင္း
က်ေနာ့္ကို ေက်ာင္းအုပ္တာဝန္ေပး
ကိစၥက
ၿပီး က်ေနာ့္ဆႏၵမ်ုားကိုလည္း ေျပာဖို႔ တာဝန္
လည္း စာသင္ျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တဲြ က်ေနာ့္
ရွိသူမ်ား ဖိတ္ေခၚစဥ္က ၂ ခု ေတာင္းဆိုခဲ့
အလုပ္တခု။
၏။ ေက်ာင္းမွာ စာၾကည့္တိုက္ေလးႏွင့္ ေဆး
သားမ်ား
ေတာင္ကုန္းမွ
(ဂ)
ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္
ေက်ာင္းကမူလတန္းေက်ာင္းေလး ။ ရြာရွိ
ဘုရားေက်ာင္းကိုပဲ
ေက်ာင္းအျဖစ္
ခန္းေလးဖြင့္လို၍ စာအုပ္စာတမ္း ႏွင့္ ေဆးဝါး တိ႔က ု ို
တတ္ႏိုင္သေလာက္
စီစဥ္ေပးဖို႔ျဖစ္
အသံုးျပဳလိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ က်ေနာ္ႏွင့္ အတူ
သည္။ ၿမိဳ႕နယ္ကလည္း မတည္ ေငြေလာက္
ေက်ာင္းဆရာမ်ား
ဓမၼ
သာ စီစဥ္ေပးခဲ့ၿပီး၊ သူႀကီးႏွင့္ထပ္မံညွိႏႈိင္းကာ
ဆယ္တန္း
ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔မွာသြားခဲ့၏။ က်ေနာ္
စာေမးပဲက ြ ်၍ ေက်ာင္းနားထားေသာ ဆရာမ
ဒီဖက္ေဒသကို ေရာက္ကတည္းက သတိထား
ဆရာတဦးႏွင့္
အျဖစ္ကား
သံေတာင္ၿမိဳ႕မွ
ရြာခံ
145 မိသည့္မွာ ရြာအမ်ားစုတြင္ ခရစၥယာန္က်မ္းစာ အုပ္မွလ၍ ဲြ
ဖတ္စရာစာအုပ္မရွိျခင္းႏွင့္
ရြာ
လာေသာ ေကာ္ဖီမစ္ေလးကို ေဖ်ာ္တိုက္လုိက္ ေသာအခါ
ေက်ာင္းသားေလးမွာ
ခု
မ်ား၏ သက္တမ္းမွာ အႏွစ္ ၅ဝ ေက်ာ္မ်ား
မွ ေသြးေရာင္လႊမ္းလာ သလိုရွိ၏။ ေစာေစာ
သာ ျဖစ္ေနၾကေသာ္လည္း လူဦးေရႏွင့္ ရြာ
ကမူ
အက်ယ္အဝန္းမွာ တိုးပြားလာသည္ဟူ၍ မရွိ။
လည္း ၾကာေန၍ျဖစ္မည္ ေက်ာင္းသားေလး
ဆိုလိုသည္မွာ ေမြးဖြားႏွဳန္းႏွင့္ ေသဆံုး ႏွဳန္း
မွာ သတိလြတ္မတတ္။
အပူလည္းမက်။
မွာ ညီမွ်ျခင္းခ်၍ရႏိုင္သည့္ အေနအထားမ်ဳိး။ က်ေနာ္ေနသည့္ကုန္းမွ
အစာမဝင္သည္မွာ
က်ေနာ္လုပ္သမွ် တခ်ိန္လံုး ေစာင့္
ေက်ာင္း
ၾကည့္ေနေသာ ေက်ာင္းသားေလး အေဖမွာ
တက္ဖ႔ို ေျပာထားသူမ်ား ထဲမွပင္ ေနမေကာင္း
က်ေနာ္ျပန္ဖို႔ ႏွဳတ္ဆက္ေတာ့မွ ကၽြတ္ကၽြတ္
၍
အိတ္ျဖင့္
ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္သူ
ရွိေနေသး
ထုတ္ထားသည့္
အထုပ္တထုပ္
၏။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေရာက္မွ ေက်ာင္းတက္
က်ေနာ့္ ကိုလာေပး၏။ ေျဖၾကည့္လိုက္မွ 20
ဖို႔၊
CC ၊ 5 CC စရင္း ၂ ေခ်ာင္းႏွင့္ ႏိုဘယ္ဂ်င္
ေက်ာင္းသြားလွ်င္ ေစာင့္ေခၚေပးဖို႔
မွာ
ထားေသာ ဖ်ားေနသည့္ ေက်ာင္းသား ရွိရာ
အပါအဝင္ ထိုးေဆးမ်ား။
အိမ္သို႔ က်ေနာ္ေရာက္ သြားျဖစ္၏။ အိမ္ထဲသို႔
PLF
(ျပည္သူ႔လြတ္
ေျမာက္ေရး
လွမ္းဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ျမင္ရသည့္ ျမင္ကြင္း
တပ္ဦး) အဖဲြ႔ ဒီေဒသ၌ လႈပ္ရွားစဥ္က ဆရာ
က စိတ္မေကာင္းစရာ။ အျဖဴေရာင္သင္တိုင္း
ဝင္းႏိုင္ဦးဆိုသူ ေပးသြားခဲ့တာတဲ့ ဆရာ လို
အကၤ်ီေလးႏွင့္
ရင္သံုး ဖို႔ေပးတာပါတဲ့။ သူ႔သားကို က်ေနာ့္
ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္
ေက်ာင္း
သားေလး။ ပက္လက္
လက္ အပ္ပါတယ္တဲ့။ သူတို႔မွာ သားသမီး ၃ အေနအထားႏွင့္
ဦးပင္ ဆံုးရံႈးဖူးခဲ့ေၾကာင္း၊ အခု သူ႔သားေလး
အေမာေဖါက္ ေန၏။ တကိုယ္လံုး ပူ ကၽြတ္ေန
ကိုလည္း တခုခုမျဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးပါတဲ့…။
၏။ ဖ်ားေနသည္မွာလည္း ၂ ပတ္ ေက်ာ္ေန
ေက်ာင္းသားေလး အေမမွာ ေတာင္
ၿပီဟုသိရသည္။ စံုစမ္းၾကည့္သေလာက္ ေရာ
ႀကီးတြင္ ၈ တန္း ေလာက္အထိ ေက်ာင္း သြား
ဂါ လကၡဏာမွာ ငွက္ဖ်ား ျဖစ္ဖို႔မ်ားသည္။
တတ္ဖူး၍
သူမိဘမ်ားမွလည္း
လည္း အေဖဆိုသူကေတာ့ ဗမာလို တတ္
တတ္ႏိုင္
သေလာက္
ၾကည္႐ ့ ႈ ေပးဖို႔ က်ေနာ့္ကို အပ္ပါသည္။ က်ေနာ္လည္းခ်က္ခ်င္း
ဗမာရည္
အေတာ္လည္ေသာ္
သည္ ဆိုရံုမွ်။ ေက်ာင္းသားေလး နာမည္က ေရပတ္
“တိုးႏိုးႏို”။
တိုက္ေပးလိုက္ၿပီး က်ေနာ့္ေဆးအိတ္ကို ျပန္
၅ ရက္လြန္ေျမာက္ ေသာေန႔တြင္
ယူကာ ေဆးပါတိုက္ထားလိုက္၏။ ခနအၾကာ
တိုးႏိုးႏိုသည္လည္း က်ေနာ္ႏွင့္အတူ ေက်ာင္း
မွာ
သြားသည့္
အပူက်လာ၍
က်ေနာ့္တြင္
အသင့္ပါ
ေက်ာင္းသားအဖဲြ႔၌
တေယာက္
'ku©onfpmpk
146
အပါအဝင္ျဖစ္လာ ေတာ့၏။
ထပ္ အလုပ္မ်ားႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသလို လမ္း ပြင့္ေစခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား
(ဃ) အိမ္ရွင္မ်ား အိမ္ႀကီးတလံုးလံုးမွာ
ေသာက္ေဆး လယ္ထဲဆင္းၾက၍
က်ေနာ္
တေယာက္
အတြက္
သက္သက္ကိုသာ
သံုး၍
ကုေနရာက ရြာသားမ်ား ေတာင္းဆို ခ်က္အရ ထိုးေဆးကိုပါတိုးခ်ဲ႕၍ တရြာလံုးကိုပင္ တာဝန္
ထဲ။ ေရာက္စက အိမ္ရွင္ခ်က္ေပးသမွ် စား
ယူေစခဲ့၏။
ၿပီး ေက်ာင္းစာသင္ျခင္း အလုပ္တခုထဲ ကိုသာ
မ်ားမွပင္ တာဝန္ယူ၏။ ထိုမွတဆင့္ ပတ္ဝန္း
အာရံု စိုက္ထားႏိုင္ေသာ္လည္း တေယာက္
က်င္ရြာမ်ားသို႔သတင္း ေရာက္သြားကာ လူနာ
ထဲ ျဖစ္လာမွ ခ်က္ျပဳပ္ျခင္းအမႈက သိသာ
ရွိၿပီဆိုလွ်င္
လာသည္။ ေတာထဲမွာ ဟင္းခ်က္စရာ လိုက္
တခါေသာ္ ႐ႈိခိုရြာမွ ရြာသားတဦး အသည္း
ရွာ ေလာက္ေအာင္လည္း နယ္ေျမေဒသကို
အသန္ျဖစ္၍ လာေခၚရာ က်ေနာ္လိုက္သြား
သိပ္ မကၽြမ္းေသးသျဖင့္ ညမနက္စာ ထမင္း
ရ၏။ ၃ ရက္ၾကာမွ လူနာအေျခအေနေကာင္း
တအိုးသာ
၍
ႏွင့္
တည္ၿပီး
ျဖစ္သလို
ဟင္းကိုေတာ့
ရွိတာ
စားလိုက္သည္ကမ်ား၏။
ေဆးဝါးလိုအပ္မႈကိုမူ
လာေခၚတတ္
ျပန္အလာရာ
သတင္းဆိုးတခုက
ရြာသား
လာၾကသည္။
ရြာေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဆီးႀကိဳေနၿပီ။
က်ေနာ္
တခါတရံ လက္ဖက္ရည္အိုးထဲမွက်န္ေနသည့္
သြားေနစဥ္ မုဆိုးမ တဦး၏သမီး သူငယ္တန္း
လက္ဖက္ ေျခာက္မ်ားကုိေထာင္း၍ ဆီဆမ္း
အပ်ဳိမဟု က်ေနာ္ ေခၚေခၚေနေသာ အသက္
ကာ စားလို္က္သည္။ စားေကာင္း၍ ႀကိဳက္၍
၁၁ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေက်ာင္းသူေလးဖ်ားသည္
လည္းျဖစ္၏။
တဲ့။ ဖ်ားၿပီး အပူတက္ကာရြာထဲ ေလွ်ာက္ေျပး
တရက္မွာေတာ့ ဖက္
ေထာင္းေလးႏွင့္
က်ေနာ္ စားေနစဥ္
လက္ တိုးႏိုးႏို
သည္တဲ့။
ဒုတိယေျမာက္ေန႔မွာ
သည္ ဆို၍ မီးဖိုနံေဘးမွာ ေစာင္ၿခံဳၿပီးထားရာ
အေဖေရာက္လာ၏။ က်ေနာ္စားေနပံုကို ေတြ႔
က
ၿပီး
သက္မရွိေတာ့တဲ့။
အေတာ္
စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပံုရ
ခ်မ္းလြန္း
ခဏအၾကာ
ေစာင္ကိုဖြင့္အၾကည့္မွာ က်ေနာ္မရွိတဲ့
၃
ရက္
၏။ ေနာက္ပိုင္း ရက္မ်ား၌ ေတာထဲမွသူရွာလို႔
မွာ ေက်ာင္းသူတဦး ဆံုး႐ႈံးခဲ့မႈက က်ေနာ့္
ရသမွ်
ဟင္းသီးဟင္းရြက္
အတြက္ သင္ခန္းစာ။ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ့္
မ်ားကို ပံုမွန္နီးပါး လာလာပို႔ေပး၏။ အျခား ရြာ
အဓိက တာဝန္မွာ စာသင္ျခင္းအလုပ္ ျဖစ္ေန
သားမ်ားလည္း
၍
အသားငါးမ်ား၊
ပို႔တတ္ၾကေပမယ့္ ပါး။
စားစရာေလးမ်ား ပံုမွန္ပို႔သူမွာ
ေက်ာင္းသားမ်ား
ဒီလို
ရွားရွားပါး
က်န္းမာေရးကို
တာဝန္ယူခဲ့ျခင္းကလည္း က်ေနာ့္ကို ေနာက္
ေက်ာင္းကိုအပ်က္မခံေတာ့။
ေက်ာင္း
ပိတ္ရက္မ်ားႏွင့္ လူနာအေရး ႀကီးလြန္းမွသာ သူႀကီးကုိ
အသိေပးၿပီး
လိုက္သြားသည္။
တနဂၤေႏြ ဘုရားေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ က်ေနာ့္ကို
147 စကားေျပာခြင့္ေပးလွ်င္ ရြာထဲမွ တဦးဦးဖ်ားနာ
နားလည္ေပမယ့္ သူတို႔က နားမလည္ ႏိုင္
လွ်င္ အခ်ိန္မေရြး သတင္းေပးဖို႔၊ လာေခၚဖို႔
ဘူး ျဖစ္ေနတာ။ အဲ့ဒါကုိ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ေတြ႔
ႏွင့္ ေဆးပညာကို ဝါသနာပါသူလူငယ္မ်ား ည
ရင္
ဖက္က်ေနာ့္အိမ္မွာ လာ၍ေလ့လာႏိုင္ေၾကာင္း
စိတ္မေကာင္းျဖစ္လြန္းလို႔
တိ႔က ု ို ပံုမွန္လို သတိေပးျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္
အိမ္ကို
ညဖက္
အက်ယ္ အက်ယ္မျဖစ္ခင္ ႀကိဳ စီစဥ္လိုက္တဲ့
အေျခခံ
ေဆးသင္တန္းေပးျခင္း
ေျပာေျပာ ေနေတာ့
က်ေနာ္တို႔လည္း ဆရာ့ကို
ေျပာင္းေစခ်င္တာပါ။
တျခား ျပႆနာ
ႏွင့္ ေက်ာင္းပိ္တ္ရက္မ်ားတြင္ ေဆးကုရျခင္း
သေဘာပါ
မွာ က်ေနာ့္ပံုမွန္ အလုပ္မ်ား ျဖစ္လာျပန္၏။
ဆရာ ေနခ်င္တဲ့ အိမ္ရွိရင္ေျပာ၊ က်ေနာ္တို႔
ရက္တရက္တြင္ ရြာသူႀကီးမွ ေျပာ စရာ
ရွိ၍ဟုေခၚသျဖင့္ “ဘယ္လိုမွ
က်ေနာ္လည္း ၾကားၾကားခ်င္း အိမ္ ရွင္ကို
သေဘာမထားပါနဲ႔
သူ႔အိမ္ကလဲလ ြ ို႔
ရေအာင္ စီစဥ္ေပးပါမယ္” တဲ့။
လိုက္သြားရာ
အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ သူႀကီးက …
ဆရာရယ္။
၏။
စိတ္နဲနဲေတာ့ ေနာက္
ကြက္မိသြားေသး
အေသအခ်ာ
ျပန္စဥ္းစား
ဆရာရယ္၊ ဆရာ့အတြက္ ေနစရာ အိမ္က
မွ ျပႆနာမျဖစ္ခင္ ဒီလူအေၾကာင္းကို သိ
အမ်ားႀကီးပါ။ က်ေနာ္တို႔ စီစဥ္ေနပါၿပီ၊ ဆရာ့
လိုက္ရၿပီး၊ ဒီလို လူမ်ဳိးႏွင့္ ေစာေစာလမ္းခဲခ ြ ြင့္
သေဘာထား သိၿပီးရင္ က်ေနာ္တို႔ ဆက္လုပ္
ရျခင္းကို
လိုက္ပါမယ္”
အျဖစ္ စိတ္ေျဖမိလိုက္၏။
တဲ့။
သူႀကီးေျပာတာေတြကို
က်ေနာ္တလံုးမွ နားမလည္။ “ ဘာျဖစ္ေနလို႔ လဲ
သူႀကီးရဲ့
က်ေနာ့္ကိုလည္း
အရင္
ရွင္းျပပါဦး” လိ႔ု ျပန္ေမးေတာ့မွ …
ကိုယ့္အတြက္
“သူႀကီးတို႔ေကာင္းမယ္ သာ
စီစဥ္ေပးၾကပါဗ်ာ။
အိမ္မွာမဆို
“ဒီလိုဆရာေရ၊ ဆရာေနတဲ့အိမ္က
က
ေနာက္ဒီလိုထပ္ျဖစ္ရမယ့္
က်ေနာ့္ကို
ဒီလူေတြက
မေကာင္းတာ၊
ဘို႔တခုထဲရွိတဲ့
မပို႔ပါနဲ႔ေတာ့။
ထင္သလို
က်ေနာ္
ေနႏိုင္ပါတယ္။
ဆရာ့ကုိ သူ႔အိမ္မွာ မေန ေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ႏြားလိုမ်ဳိး
ေကာင္းျခင္းတခု
ဘယ္
တခုရွိတာ အိမ္မ်ဳိးကို
အိမ္ေကာင္းတာ
ဆင္းရဲတာ
မဆင္းရဲ
လူ ေတြေလ။ ဆရာ့ကို ေက်ာင္းအားရက္ေတြ
တာေတြကို ထည့္မတြက္ပဲ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့
မွာ သူ႔လယ္ အတြက္ အကူအညီမ်ား ရမလား
အိမ္မ်ဳိးကိုသာ က်ေနာ့္အတြက္ေရြးေပးပါ …”
လိ႔ု သူ႔အိမ္မွာလက္ခံ လိုက္တာ။ ေနာက္ဆံုး
ဟု ေျပာကာ ျပန္ခဲ့သည္။
အိမ္မွာေရခပ္၊
ထင္းခဲအ ြ လုပ္ကအစ
ခိုင္း
(င)
ခ်င္ေနတာ။ ဆရာက ေက်ာင္းကတဖက္ ေဆး
က်ေနာ္ တိုးႏိုးႏိုပါ အိမ္ကို ေျပာင္းခဲ့
လိုက္ကု ေပးရတာ တဖက္နဲ႔ဆိုေတာ့ သူတို႔
ပါၿပီ။
အလုပ္ေတြကို မကူႏိုင္ ဘူးဆိုတာ လူတိုင္း
က်ေနာ့္ကို
က်ေနာ့္
သတင္းကိုၾကားၿပီးၿပီးခ်င္း သူ႔အိမ္မွာထားခ်င္ေၾကာင္းႏွင့္
'ku©onfpmpk
148
က်ေနာ္အေနရ မခက္ေစဖို႔ သူ႔အိမ္ႏွင့္ကပ္ၿပီး
မ်ား ေရာက္လာတိုင္း က်ေနာ္မ်က္ႏွာေကာင္း
အခန္းတခန္းစာ
ရ၏။ က်ေနာ့္ ဧည့္သည္ေရာက္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္
အစဥ္ျဖင့္
အသစ္ကို
ရြာမွ
လာေဆာက္ေပး
အစီ
သြားသည္။
တိုးႏိုးႏိုပါ
အလုပ္မ်ားသည္။
ဧည့္သည္ႏွင့္
က်ေနာ္အတြက္လည္း အင္မတန္မွ လြတ္လပ္
ခဏေလာက္စကားေျပာၿပီး တိုးႏိုးႏိုပါ ေပ်ာက္
သြား သလို၊ အရင္လို အိမ္ထဲမွာတေယာက္ထဲ
သြားတတ္၏။
ပ်င္းေနစရာ
ညည
စရာ ေတာေကာင္မ်ား ပါလာတတ္ၿမဲ။ အနည္း
စာျပေပးရင္း ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္ ႏွင့္ပင္ လာ
ဆံုး ဖါး၊ ငါး ႏွင့္ ပုဇြန္ေတာ့ ေသခ်ာသည္။
အိပ္ေတာ့သည္။
ဖါလာ ထြက္ခ်ိန္ဆိုလွ်င္ ဘဲက ြ ရင္ေဒသ တခု
မရွိေတာ့။
တိုးႏိုးႏိုကို
ေနရထိုင္ရသည္မွာလည္း
တစိမ္းမဆန္ေတာ့ပဲ
ေမာင္ႏွမအရင္းေတြလို
ေျပာဆိုဆက္ ဆံမိသည္။ တိုးႏိုးႏိုပါတို႔ မိသား စုမွာ
လယ္မရွိ၊
ေတာင္ယာ
ႏွစ္စဥ္ခုတ္၍
လံုး
သိပ္မၾကာခင္မွာ
အလုပ္မ်ားၾကသည္။
သည့္
စား
ဝင္ေငြေကာင္း
ကာလျဖစ္သျဖင့္
အိမ္တိုင္းနီးပါး
သံုးႏိုင္ ျဖဳန္းႏိုင္ၾကသည္။ အဝတ္အစား အသံုး
စားဝတ္ေနေရကုိ ေျဖရွင္းေနရသည္။ တိုးႏိုးႏို
အေဆာင္မ်ား
ပါ
မ်ဳိးတြင္ ဖါလာ သြားေရာင္းၿပီးအျပန္ တိုးႏိုးႏို
ႏွင့္
တြင္
ထူးျခားသည္က
ေတာလည္
ေတာကၽြမ္းျခင္း
ဝါသနာပါျခင္းပင္။
သူတို႔
အိမ္ေရာက္မွ
မစားဖူးေသာ
ေတာေကာင္၊
မစားဖူးေသာ
ေတာထြက္ဟင္းသီးဟင္းရြက္
ႏွင့္ တိုးႏိုးႏိုသာက်န္ခဲ့ျမဲ။ သို႔ေသာ္ ဟင္းစား ကား မျပတ္ခဲ့။ လူၾကံဳႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္တိုင္ လာ၍ျဖစ္ေစ က်ေနာ္တို႔ ၂ ေယာက္ အတြက္ ပ႔ိုျမဲ။ ေတာေကာင္ႀကီးႀကီး ရၿပီဆိုရင္ ေတာင္ ယာတဲကိုက်ေနာ္တို႔ကိုလွမ္းေခၚသည္။ေရာက္ သည္ႏွင့္
အသင့္ခ်က္ၿပီး
တဝေကၽြးသည္။
ကလီစာမ်ားကို
ျပန္သည္ႏွင့္
က်ေနာ္တို႔
၂ ေယာက္စာအသား ေကာင္းေကာင္း မ်ားက အသင့္ ထုတ္ၿပီးသား။ တိုးႏိုးႏိုပါတို႔အိမ္ေရာက္ၿပီး က်ေနာ့္ မိခင္အဖဲြ႔အစည္း
ABSDF
မွ
ရဲေဘာ္
သည္အခ်ိန္
အတြက္ တခုခု ဝယ္လာလွ်င္ က်ေနာ့္အတြက္ လည္း တခုခု ပါလာတတ္စၿမဲ။ (စ)
မ်ားကို မ်ဳိးစံုေအာင္ စားခဲ့ရသည္။ ေတာင္ယာ တြင္ သူတို႔ သြားေနရ ခ်ိန္တြင္ အိမ္၌ က်ေနာ္
ဝယ္ၾကသည္။
၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ လယ္ခိုဒိုးသာရြာ မီး႐ႈိ႕ခံရၿပီး
ရြာသားမ်ား
ေတာေတာင္ထဲ
ပုန္းေနရခ်ိန္ တေလွ်ာက္လံုးမွာ က်ေနာ္ တိုးႏိုး ႏို ပါတို႔ မိသားစုႏွင့္အတူ ေနစရာတဲ ေဆာက္ သည္ႏွင့္
က်ေနာ့္အတြက္ပါ
ေနရာျပင္ၿပီး
သား။ တကယ္တန္းက်ေနာ္က ေက်ာင္းဆရာ မဟုတ္ေတာ့ေသာ္လည္း က်ေနာ့္အေပၚ ထား သည့္ေစတနာ က ေလွ်ာ့မသြား။ ေတာေတာင္ ထဲ
ေနထိုင္ရင္း
စစ္ေၾကာင္းသတင္းထူးပါ
ကလည္း က်ေနာ့္အတြက္ လံုၿခံဳမည့္ ေနရာ တခုခုသို႔ ပိ႔ထ ု ား၍ စားစရာ ေသာက္စရာမ်ား ကို ပို႔ေပးၿမဲ။ သူ႔မိသားစုကို ပူရသည့္အျပင္
149 က်ေနာ့္ကိုပါ တာဝန္ယူေနရသည့္ အတြက္
ႏွင့္
က်ေနာ္
ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္
အားနာေနမိသည္။
သူတို႔
လူႏွင့္ေနခ်င္သည့္
ဒဏ္ကို
က်ေနာ္
ကရင္နီ
မခိုင္းေသာ္လည္း က်ေနာ္မေနသာေတာ့ပဲ ႏိုင္
သိ႔ု
သည့္ ဝန္မ်ားကို ကူထမ္းေပးခ်င္လာသည္။
အသြယ္ ခန ျပတ္သြားခဲ့သည္။
သိ႔ေ ု ၾကာင့္ပင္
က်ေနာ္
ေျပာင္းခဲ့၍
ႏွီးမ်ဳိးစံုထိုးတတ္၊
ဆက္မခံ နယ္စပ္
တိုးႏိုးႏိုပါတို႔ႏွင့္
ကရင္နီနယ္စပ္မွာေနၿပီး
အဆက္ တိုးႏိုးႏိုပါ
ပလိုင္း၊ ေတာင္း၊ ဖ်ာမ်ား ရက္တတ္လာသည္။
ႏွင့္
ဖါလာခူးျခင္း၊ စပါးရိတ္ျခင္း တတ္လာခဲ့သည္။
တေခါက္က
သာမန္ ဖါးရွာ၊ ငါးရွာႏွင့္ ေတာထြက္ သီးႏွံ
လာျပန္ေနသည္ ၾကားရ၍ က်ေနာ္ျပန္လည္
ရွာေဖြ
စဥ္က။ ဒီ တေခါက္မွာလည္း သူ႔ေယာက္ဖ
စားေသာက္ျခင္း
အတတ္မ်ားကို
တတ္ေျမာက္ လာခဲ့ပါသည္။
၃
ၾကဖိ႔ေ ု ခၚ၍ ရြာသားအမ်ားစု ေတာထဲမွ ထြက္ မိသားစုအတြက္
မွာခက္ခဲႏိုင္သည္ကိုး။
လယ္ခိုဒိုးသာ
ရြာသားတခ်ဳိ႕
မိ၍ ၿမိဳ႕ကုိ ခ်က္ခ်င္းျပန္ပို႔ၾကရသျဖင့္ တည သာ ေတြ႔လိုက္ရ၏။
သြားၾကသည္။ေတာေတာင္ထဲပုန္းေအာင္း ေန ရွည္
ခဲ့ပါေသးသည္။
ကိုမိုေရွး ေတာၾကက္သြား ေထာင္ရင္း မိုင္းနင္း
အစိုးရစစ္တပ္မွ စုုစည္းမွာ လာေန
ထိုင္ရသည္မွာလည္း
ႀကိမ္ျပန္ဆံုျဖစ္
ေရ
ေနာက္တေခါက္က ၂ဝဝဝ ျပည့္ႏွစ္ မွာ
က်ေနာ္
အိမ္ေထာင္ျပဳမည္
ဆိုသည့္
ရိကၡာရွားပါး
အေၾကာင္း လွမ္းအေၾကာင္းၾကား၍၊ က်ေနာ့္
လာသည့္အျပင္ က်န္းမာေရးပါ ခ်ဳိ႕တဲ့ လာႏိုင္
ကို လာေတြ႔သည့္အခါ တိုးႏိုးႏိုလည္းပါလာ၏။
သည္ကိုး။
ထံုးစံအတိုင္း သူရွာထားသည့္ ေတာေကာင္
သို႔ျဖစ္၍
တိုးႏိုးႏိုပါတို႔ မိသားစု
လည္း က်ေနာ့္ကို မျဖစ္မေန ခ်န္ထား ခဲ့ၾက
အေခ်ာက္
ရ ေတာ့သည္။
သည္။ သူတို႔မိသားစု စုစည္းမွာ သိပ္အဆင္
“ဆရာ ဘာမွအားမငယ္နဲ႔ က်ေနာ့္ စပါးက်ည္ထဲက ဒီမွာ
စပါး
မကုန္မခ်င္း
ေအးေအးေဆးေဆး
ဆရာ
ေနလို႔ရတယ္၊
လွမ္းၿပီးသားမ်ား
ယူလာေသး
မေျပေၾကာင္း၊ ရြာသားမ်ားကို အခု ေတာင္ ယာခုတ္ခြင့္ လာ
ေပးထားတာေၾကာင့္
ေနေၾကာင္းသိရသည္။
ျပန္
က်ေနာ္လည္း
က်ေနာ္လည္း မၾကာမၾကာ ေရာက္လာမွာပါ။
ကိုမူဒိုရြာမွာ ေက်ာင္းဖြင့္ထားေၾကာင္း ေျပာျပ
ဆရာလိုတာ
ကာ
ရွိရင္
လူၾကံဳရွိရင္
လွမ္းမွာ
လိုက္ေပါ့” တဲ့။ တိုးႏိုးႏိုပါတို႔
တိုးႏိုးႏိုကိုေက်ာင္း
ျပန္တက္္ဖို႔
ေခၚ
ထားလိုက္၏။ စုစည္းမွာသြားေနၿပီး
ေနာက္ဆံုးတေခါက္မွာ
ေက်ာင္းပိ
က်ေနာ္တေယာက္ထဲ သူတို႔ ေတာင္ယာမွာ ၃
တ္ခ်ိန္ တိုးႏိုးႏို ျပန္ခ်င္သည္ဆို၍ လိုက္ပို႔ၾက
လေက်ာ္ ေနခဲ့ေသးသည္။ လူသံေတြ ၾကား
စဥ္။
သူတို႔တဲကိုေရာက္ခ်ိန္မွာ
လာ သလိုလို၊ လူရိပ္ေတြျမင္ေနရ သလိုလို
မရွိ။
ေတာလည္ေနၿပီဆိုသည္မွာ
တိုးႏိုးႏိုပါ အေသ
'ku©onfpmpk အခ်ာ။
150
မိုးခ်ဳပ္ခါနီးမွ
သူ႔ပလိုင္းထဲမွာ
ျပန္ေရာက္လာ၏။
ေတာေကာင္မ်ားအျပည့္။
သူေျပာၿပီးသည္ႏွင့္
ခ်က္ခ်င္းပင္
တိုးႏိုးႏိုပါ
အေၾကာင္း က်ေနာ္ ေမးလိုက္မိ၏။
ငွက္မ်ဳိးစံုပါသည္။ မွတ္မွတ္ရရ ဖါး အေကာင္
“
ႀကီးႀကီးမ်ားလည္းပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ အျပန္
သြားၿပီေလ”
တုိးႏိုးႏိုပါ
ေျခေထာက္
ျပတ္
မွာကင္ၿပီးသားဖါးမ်ားကို ထည့္ေပးလိုက္ေသး
မျဖစ္ႏိုင္၊ ဒီေကာင္ ကိုမိုေရွးနဲ႔မ်ား
သည္။ က်ေနာ့္ဇနီးက ခုထိ ဖါးေတြျမင္တိုင္း
မွားေနမလားထင္၍ ေသခ်ာ ေအာင္ထပ္ေမး
တိုးႏိုးႏိုပါကို အမွတ္ရေၾကာင္း ေျပာေနဆဲ။
လိုက္သည္။ “ေသခ်ာပါတယ္ ရွလာ၊ အခု သူတို႔
(ဆ)
သံေတာင္မွာပဲ ေနတယ္၊ က်ေနာ္ သံေတာင္နဲ႔
“ကိုလူဗိုလ္ေရ အေမရိကားက ဖုန္း လာတယ္။ ေနာက္ ၅ မိနစ္ဆို ျပန္ေခၚမယ္ တဲ့” ဦးမြန္ႀကီး ဖုန္းဆိုင္မွ လာေခၚတာျဖစ္
ဖုန္းအဆက္အသြယ္ရွိတယ္၊
ေတာၾကက္
ေထာင္ရင္း မိုင္းနင္းမိတာတဲ့၊ သူ႔ေယာက္ဖ မိုေရွး လိုပဲေလ”
သည္။အေမရိကား ေရာက္ေနေသာ ေယာက္
ဖုန္းေျပာၿပီးသည္ႏွင့္
က်ေနာ္
ဖ ၂ ေယာက္ ေခၚတာျဖစ္မည္။ ဆိုင္ကိုေရာက္
စိတ္ေတြ ဂေယာက္ဂယက္ ထကုန္၏။ တိုး
ၿပီး ခနအၾကာမွာ ဖုန္းျမည္လာ၏။ ေကာက္
ႏိုးႏိုပါ ေျခေထာက္ျပတ္သြားသည္ကို သိရ၍
ကိုင္လိုက္သည့္ အခါ …
စိတ္
“ေနေကာင္းလား ရွလာ (ဆရာ) …
ပါေျခ
မေကာင္းျခင္းႏွင့္အတူ ေထာက္ျပတ္သြား၍
တိုးႏိုးႏို
သူတို႔မိသားစု
က်ေနာ္ ကိုမန္ဒို အကိုပါ၊ က်ေနာ့္ကို မွတ္မိ
ဘယ္လိုရပ္တည္
လား” က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္း စဥ္းစားမရ၊ စကားသံ
ၾကလဲဆိုသည့္
အရဆိုလွ်င္ ဘဲြခြင္ကျဖစ္မည္။
နာက်င္ေစ၏။ က်ေနာ့္အေပၚ တာဝန္ေက်ခဲ့
“ရွလာ တုန္းက
က်ေနာ့္
လယ္ခိုဒိုးသာမွာ ညီနဲ႔ညီမ
စာသင္
ေက်ာင္းတက္
တယ္ေလ။ သူႀကီးသား အႀကီးေကာင္ေလ” လယ္ခိုဒိုးသာဟူ၍ ပါလာမွ ဆက္
မႈေတြကို
ရွာေဖြစားေသာက္ အေတြးက
ေန
က်ေနာ့္ရင္ကို
ေတြးမိေလတိုင္း
ျပန္လည္
မတုန္႔ျပန္ႏိုင္မႈမ်ားအတြက္ တနင့္နင့္ ခံစားရ ၏။ က်ေနာ့္ လက္ရွိအေျခအေနမွာ တိုးႏိုးႏိုပါ တိ႔ု မိသာစုကုိကူညီဖို႔ မဆိုထားႏွင့္ က်ေနာ့္
စပ္ စဥ္းစားမိသြားသည္။ သူ႔ အေဖဆံုးသြား
မိသားစုဘဝ၏
ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မယ္ရာမြန္ဒုကၡသည္ စခန္းမွာ
(ကမာၻ႔ကုလသမဂ
လာေနရင္း
မဟာ မင္းႀကီးရံုး)၏ လက္ထဲတြင္ ဝကြက္
အခု
အေမရိကားကုိ
ေရာက္
သည္မွာ ၃ လ ေလာက္ ရွိၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ ကို
ရွင္းျပေနသျဖင့္
နားေထာင္ေနရသည္။
ကံၾကမၼာကိုပင္
UNHCR
ဒုကၡသည္မ်ား
ဆိုင္ရာ
အပ္ထားရသည့္ အေနအထား။ ေၾသာ္…
မိဘမ်ားအေပၚ
တာဝန္
151 မေက်မႈ။ ကိုယ့္မိသားစုအေပၚ တာဝန္ မေက် မႈႏွင့္
ကိုယ့္ေက်းဇူးရွင္မ်ားအေပၚ
တာဝန္
မေက်မႈမ်ားမွ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ကို ဘယ္ေတာ့ မ်ားမွရပါ့မလဲ။ လြတ္ေျမာက္ လိုမႈမ်ားထဲတြင္
လူဗိုလ္
ဒီအေရးပါေသာ လြတ္ေျမာက္မႈ တခုကိုလည္း သတိထား ျမင္လာမိ၏။ ဆႏၵႏွင့္ဘဝ အလွမ္း ကြာမႈမ်ားၾကား ျဖစ္တည္ေနရသည့္ ဘဝက
(၁)
လြတ္ေျမာက္ခ်င္စမ္းပါဘိ။
အသက္အရြယ္နဲ႔
လက္ရွိႏိုင္ငံေရး အသံမ်ားမွာ ၿငိမ္း
ျဖတ္သန္းမႈေတြ
မ်ားလာေလေလ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြဆိုတာ
ခ်မ္း ေရးကို ေရွး႐ႈေနသေယာင္။ တိုင္းျပည္၏
တိုးပြားလာေလေလပါပဲ။
ဝဋ္နာကံနာလိုျဖစ္ေနသည့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျပႆ
လည္း တခ်ဳိ႕ဆို မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာေတာင္ မ
နာကို အမွန္တကယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ပါမူ က်ေနာ္
ဆံ့ေတာ့။ ကိုယ့္အေပၚေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္း
တိ႔ု
ထက္ အခ်ဳိ႕မွာ စိတ္ထဲက အလိုအေလွ်ာက္
အားလံုးအတြက္
သားေရြအိုးထမ္းလာ
မ်ားလြန္းလာေတာ့
မည့္ ျဖစ္စဥ္တခုအျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္မိ၏။ မိဖ
ကုိ
မ်ားကို
အေႂကြး
စိတ္ဝင္စားစရာ
သူငယ္ခ်င္းမ်ဳိး
က်န္ ေက်းဇူးမ်ားကိုပင္ အတိုးခ်၍ တိုးႏိုးႏိုပါ
ဘယ္ေလာက္ပဲ
ကာလေတြ
တိ႔ု မိသားစုအား ေပးဆပ္ခြင့္ရႏိုင္မည္ မဟုတ္
သြားသြား၊ဘယ္ေလာက္ပဲ နယ္ေျမေတြ ျခား
ပါလား …. ။
သြားသြား ေမ့ေပ်ာက္္မရေလာက္ ေအာင္ကုိ
ဆပ္ခြင့္မႀကံဳခဲ့ရေသာ
ေမ့ေပ်ာက္သြား
တတ္သလို
အခ်ဳိ႕ ကေတာ့
လြန္ေျမာက္
စဲျြ မဲေနတတ္ပါတယ္။
လူဗိုလ္
က်ေနာ္
ေက်ာင္းသား
ဘဝက
ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အေတာ္မ်ား မ်ား ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ မ်ားျခင္းနည္းျခင္းဆိုသည္ မွာလည္း
ႏႈိင္းရသေဘာသာ
ျဖစ္ေလေတာ့
က်ေနာ္ေျပာတဲ့ မ်ားျခင္းဆိုတာက သာမာန္ ထက္မ်ားျခင္းမွ်သာ။ကမာၻ႔စံခ်ိန္ဝင္
ေလာက္
ေအာင္
ထူးထူးျခားျခား
ရယ္ေတာ့လည္း
မဟုတ္။
က်ေနာ္က
ေတာင္ႀကီးစက္မႈ
အထက္တန္းေက်ာင္းနဲ႔
ကေလာစက္မႈ
သိပၸံ
ေက်ာင္းတို႔ကို
တက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
'ku©onfpmpk
152
ဒါလည္းအဆန္းမဟုတ္။
ျမန္မာျပည္မွာ
လည္ ေနၿပီးသား။ ေက်ာင္းမွာ သင္လိုက္တာ
က်ေနာ္တို႔ တက္ေနစဥ္ကာလ ကတည္းက
မရွင္းလို႔ နားမလည္လို႔ သူ႔ကိုေမးရင္ ေပါ့ေပါ့
ဒီေက်ာင္းမ်ဳိးေတြက ၁ဝ ဂဏန္းအထက္ ေတြ
ပါးပါး
ခ်ည္း။
သင္ၾကားတတ္လို႔
ထူးတယ္လိုေျပာႏိုင္တာက
က်ေနာ္
ေလးနဲ႔ပင္
နားလည္လြယ္ေအာင္ ဆရာေတြ
ထက္ေတာင္
တက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္း ၂ ေက်ာင္းက အဆက္
အသင္အျပပိုေကာင္း တယ္လို႔ပင္ ေျပာရမလို
အစပ္ ရွိေနတာ။
လို။ သူ႔ၿမိဳ႕မွာဆို ေက်ာင္းသားခ်င္း အတူတူ
က်ေနာ္
သူ
သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာင္ က်ဴရွင္ ျပန္ေပးခဲ့
ေက်ာင္းလံုးမွာ
တာတဲ့။ သူ႔ရဲ့ ထူးျခားတဲ့ ဟန္တခုကေတာ့
က်ေနာ္နဲ႔အတူျဖစ္ခဲ့သလို အေပးအယူ မွ်ခဲ့တဲ့
ဘယ္ အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ လက္သဲကို အၿမဲ
သူငယ္ခ်င္း။
ကိုက္ေန
ငယ္ခ်င္းက
အမွတ္တရျဖစ္ခဲ့တဲ့
ဒီေက်ာင္း
၂
သူ႔နာမည္က
“ခင္ေမာင္ညိဳ”။
တတ္တာပဲ။
သူဇာတိက ဟန္ဇားက။ သူနဲ႔ ခင္မင္မိခဲ့တာက
သလဲဆိုရင္
ပြင့္လင္းတဲ့ သူ႔စိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္။ မရွိအတူ ရွိ
တိုေနၿပီ။
အတူ သူငယ္ခ်င္း ပီသမႈေၾကာင့္။ ေနာက္ သူက
ထက္ျမက္ၿပီး
အေတာ္ေကာင္းတာ။
ဘယ္ေလာက္ကိုက္
သူ႔လက္သဲကိုက
ပံုမွန္ထက္
က်ေနာ္နဲ႔ ခင္ျဖစ္တာက စာေၾကာင့္
ဥာဏ္ကလည္း
မဟုတ္။ အစားေၾကာင့္ ဟု ေျပာစရာ။ မိေဝး
အထက္တန္းေက်ာင္း
ဖေဝးမွာ မျပည့္စံုၾကသူ အခ်င္းခ်င္း မွ်ေဝ
သား ဘဝမွာဆို သူ႔ၿမိဳ႕နယ္မွာ လူရည္ခၽြန္ ၃
စားေသာက္တတ္တဲ့
ခါ ဆက္တိုက္ရခဲ့ဖူးတယ္တဲ့။ က်ေနာ္တို႔ မျမင္
စားခ်င္ ေသာက္ခ်င္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ စိတ္ဆင္း
ရတဲ့ အေျခအေနေတြမို႔လက္မခံႏိုင္ရင္ေတာင္
ရဲ့ ခံေနရတာမ်ဳိးကို သူကမႀကိဳက္။ သူ႔မွာရွိတာ
မွ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ဆံုရစဥ္မွာေတာ့ သူ႔အရည္
အကုန္ေကၽြးတတ္သည္။
အခ်င္းကို
ထိုင္ေနသူ ဘယ္သူ႔ကုိမဆို မတြန္႔တုိတတ္။
ျမင္ႏိုင္တယ္ေလ။
က်ေနာ္
တို႔ ေတာင္ႀကီး ေက်ာင္းမွာက
သူ႔ရဲ့ညာဥ္ေၾကာင့္။
ဆိုင္
“စားခ်င္ရက္နဲ႔ ဝဋ္တပါး”
သင္တန္းအမ်ဳိးအစား (၆) ခုရွိတဲ့
ဆိုတာက
တဆိုင္ထဲ
မစားရတာလည္း
အျမဲေျပာေနက်
သူ႔
မူရင္း စကား။
အထဲ သူနဲ႔က်ေနာ္က Building Construction
သူက
ဒီလို
ေျပာႏိုင္ေလာက္တဲ့
(အေဆာက္အဦးသင္တန္း)မွာ အတူ။ စာကုိ
အေျခ
အထူးအာရံုတစိုက္ႀကိဳးစားေနတာ မဟုတ္ေပ
သူ႔မွာက
မယ့္ သင္တန္းသား ၆ဝ ေက်ာ္မွာ သူက အၿမဲ
ႏွစ္ပါးကလည္း ရွိတယ္။ မိဘေတြ အားလံုးက
တန္းနီးပါး
လည္း ရက္ကန္းရံုေတြ နဲ႔ ျပည့္ျပည့္ စံုစံုေတြ
ပထမ။
အေၾကာင္းအရာနဲ႔
အမ်ား ပုစာၦမ်ဳိးဆို
နားမလည္တဲ့ သူက
နား
အေနေတြကလည္း
ရွိေနတာကိုး။
ေမြးမိဘႏွစ္ပါးသာမက ေကၽြးမိဘ
ခ်ည္းတဲ့။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ရည္းစားရဲ့ မိဘေတြ က
153 လည္း သူေက်ာင္းတက္ဖို႔ကို ေထာက္ပံ့ ေန
မသိ ပါသြားေလရဲ့။ ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္လံုး ျပ
ၾကေတာ့ အလွ်ံအပယ္ျဖစ္ေနတာ။ သံုးႏိုင္သူ
ႆနာမရွိခဲ့ေပမယ့္ အျပန္ ပ်ဥ္းမနားဘူတာ
ခ်င္းတူရင္ သူကတျခားသူငယ္ ခ်င္းေတြထက္
မွာ သူ႔ေက်ာပိုးအိတ္ အဆဲခ ြ ံလိုက္ရ ျပန္ တယ္
မွ်ေဝခံစားတတ္မႈက သူ႔အားေကာင္းခ်က္။
တဲ့။
ေတာင္ႀကီးမွာ
နာမည္ေကာင္း
ဒီဒုတိယေျမာက္ အိတ္ေပ်ာက္ဆံုးမႈ
နဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ခင္ေမာင္ညိဳ တေယာက္
မွာလည္း
ကေလာ
ဝန္း ေထာက္ပံ့လိုက္ၾကတာပါပဲ။
တယ္။
လည္းေရာက္ေရာ ညဖက္ညဖက္
ေဗြေဖါက္လာ
ရင္းႏွီးရာသူငယ္ခ်င္းေတြ
ဝိုင္း
ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြား
တယ္။
(၂) တည
သန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္
ကေလာေျမကုိဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္း
မွာေတာ့ အေဆာင္ကို အေမာတႀကီး ေျပး
ျပန္ တက္ၾကေတာ့ ထူးဆန္းစြာ ခင္ေမာင္ညိဳ
လာၿပီး၊ သူ ၿမိဳ႔ထဲက အျပန္လမ္းမွာ လူတစုက
စာေမးပဲက ြ ်တဲ့သတင္းကို
ရိုက္ၿပီး
ႀကီးစြာ
သူ႔အိတ္ကို
က်ေနာ္တို႔
လုယူသြားတယ္တဲ့။
တေဆာင္လံုးနီးပါး
လိုက္ၾက
စိတ္မေကာင္းျခင္း
ၾကားလိုက္ရတယ္။
ခင္ေမာင္ညိဳ
ဒါေပမယ့္
ေက်ာင္းျပန္လာတာ
ကိုေတာ့
တာေပါ့။ ေက်ာင္းသားကို ဒီလုိ ဘယ္ထိလို႔
မေတြ႔ရ။ ခင္မင္ရင္ႏွီးလာခဲ့ၾကတာ ၾကာေနေပ
ရမလဲ။
မယ့္ သူ႔လိပ္စာကို တေယာက္မွ မသိၾက။
ကေလာၿမိဳ႔ထဲက
ၿမိဳ႕ထဲက
သူငယ္ခ်င္းေတြ၊
တာဝန္ရွိသူေတြ
အားလံုးကို
ဒါေၾကာင့္ပဲ သူကိုမဆက္သြယ္ မိခဲ့ၾက။
အေၾကာင္းၾကား အကူအညီေတာင္းၿပီး စံုစမ္း
တရက္တရက္ ျပန္ေရာက္လာႏိုးႏိုး
ခိုင္းေပမယ့္ ဘာသတင္းမွ အစ အနမရ။ ဒါက
နဲ႔ ကေလာေက်ာင္းေျမမွ ခင္ေမာင္ညိဳ ေပ်ာက္
ခင္ေမာင္ညိဳရဲ့
သြားတာ တႏွစ္ေက်ာ္ပါေပါ့။
ပထမဆံုး
လ်ဳိ႕ဝွက္ေသာ
အိတ္ေပ်ာက္ဆံုးမႈႀကီး။
ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီး တတိယႏွစ္ကို ျဖတ္
ေနာက္ေန႔မနက္လည္း ေရာက္ေရာ
သန္းေနၾကစဥ္
တရက္မွာေတာ့
ေန႔
တေက်ာင္းလံုးမွာ သူ႔သတင္းက ပ်ံ႕သြားၿပီး
လည္ ေက်ာင္းလြတ္ခ်ိန္ အေဆာင္ကို ျပန္
တူညီရာ
အေရာက္
ေက်ာင္းသားအစုအဖဲြ႕
အလိုက္
က်ေနာ့္ကုတင္မွာ
ဧည့္သည္
သူ႔ကို ဝိုင္းေထာက္ပံ့ လိုက္ၾကတာ ရဲစကား
တေယာက္ကို
နဲ႔ ေျပာရရင္ ေတာ္ေတာ္ကိုက္သြားတာေပါ့။
တယ္။ အေသအခ်ာ ၾကည့္လိုက္မွ ခင္ေမာင္
အမွတ္မထင္
ေတြ႔လိုက္ရပါ
ေနာက္တေခါက္က ေက်ာင္းအားက
ညိဳ။ သူ႔ ဥပတိ႐ုပ္က အရင္ ခင္ေမာင္ညိဳ
စားအဖဲ႕ြ ရန္ကုန္မွာ ၿပိဳင္ပဝ ဲြ င္ဖို႔ သြားၾကတယ္။
မဟုတ္ေတာ့။ ဆံပင္ကရွည္ၿပီး ႐ုပ္ကညွင္းသိုး
ခင္ေမာင္ညိဳတေယာက္လည္း ဘာကိစၥနဲ႔မွန္း
သိုး၊ အသားက မဲေ ြ ခ်ာက္ေခ်ာက္ ျဖစ္ကာ
'ku©onfpmpk
154
မွတ္မိဖို႔ကို အေတာ္ႀကိဳးစားယူရတယ္။ မမွတ္
ခ်ဳိးႏွိမ္ၿပီး ဆက္ဆံလာၾကတယ္တဲ့။ အလုပ္က
မိဘူး ေျပာမိရင္လည္း သူ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္
မရွိတဲ့အျပင္
မွာမို႔ ခ်က္ခ်င္းမွတ္မိသေယာင္ဟန္ေဆာင္ေန
မဟုတ္ျပန္ေတာ့
လိုက္ရေပမယ့္ က်ေနာ့္လိုပဲမမွတ္မိၾက သူက
မရွိနဲ႔မို႔ အထင္ေသး လာၾကတာေပါ့။ ဒါနဲ႔တင္
သူငယ္ခ်င္း အရင္း အမ်ားစု။
မိုးကုတ္ဖက္မွာ ေက်ာက္သြားတူးဖို႔ ဆံုးျဖတ္
“ငါေက်ာင္းျပန္တက္ခ်င္တယ္ကြာ။
အရင္လိုေက်ာင္သား ေမွ်ာ္လင့္စရာ
ဘဝ
လမ္းစက
ၿပီး ၆ လေလာက္ အလုပ္လုပ္ၾကည့္တယ္တဲ့။
ငါမိုက္လို႔ ဘဝေတြလည္း ပ်က္ခဲ့ရၿပီးၿပီ။ အခု
ဟုိမွာငွက္ဖ်ားမိ၊ ေသမေလာက္ျဖစ္ၿပီး မိန္းမ
ငါ ေနာင္တေတြရေနပါၿပီ။ ငါ့ကို ကူညီၾကပါ
ဆီျပန္လာေတာ့ ေယာက္ခမေတြေရာ မိန္းမ
ကြာ”တဲ့။ဘယ္ေလာက္ဝမ္းနည္း စရာေကာင္း
ကပါ
လဲဗ်ာ။
လူစုၿပီး
ကလည္း လွည့္မၾကည့္ၾကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို
ေက်ာင္းျပန္တက္ႏိုင္ေရးကို
အားကိုးၿပီး ေက်ာင္းတက္ဖို႔ သူျပန္လာတာတဲ့။
က်ေနာ္ပဲ
ခင္ေမာင္ညိဳ
လႈပ္ရွားလိုက္တယ္။
ကမကထလုပ္ ေက်ာင္းက
တာဝန္ရွိ
ဆရာေတြနဲ႔စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း
ေက်ာင္း
ျပန္တက္လို႔
ရပါတယ္တဲ့။
က်ေနာ္တို႔
အားလံုး ဝမ္းသာ လိုက္ၾကတာ။
လက္မခံၾကေတာ့ဘူးတဲ့။
ဘယ္ေလာက္ ဆိုးလိုက္တဲ့ ဘဝလဲဗ်ာ။ က်ေနာ္လည္း စာေရးၿပီး
သူ႔အေၾကာင္းကို
ေတာင္ႀကီးစက္မႈအထက္တန္း
ေက်ာင္းက
“ငါ့မိဘေတြေတာ့
မိဘေတြ
ဆရာေတြဆီမွာ
အကူ
အ
ဆံုးသြားၾကၿပီ
ညီ ေတာင္းတယ္။ ကေလာေက်ာင္းက သူ
ကြာ” ဆိုတဲ့ ခင္ေမာင္ညိဳရဲ့ စကားသံကလည္း
ငယ္ခ်င္းေတြဆီမွာလည္းအကူအညီ ေတာင္း
က်ေနာ္တို႔ ႏွလံုးသားေတြကို ဆဲခ ြ ါ လႈပ္ရမ္း
တယ္။ ခင္ေမာင္ညိဳ ေက်ာင္းျပန္ တက္ႏိုင္
သလို ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ေျပာျပခ်က္ေတြ
ဖို႔ကို က်ေနာ္ကပဲ တာဝန္ယူလိုက္တယ္။ ေန
အရ သူ ေက်ာင္းကျပန္သြားၿပီး သိပ္မၾကာခင္
စရာကို က်ေနာ္နဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ ဗိုလ္မွဴးကေတာ္
မွာပဲ အိမ္ေထာင္က် တယ္။ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြ
တေယာက္နဲ႔ ညိွၾကည့္ေတာ့ အဆင္ေျပသြား
က ေက်ာင္းမၿပီးခင္ အိမ္ေထာင္ ျပဳလိုက္လို႔
တယ္။
သေဘာမတူၾကဘူး။
မယ္တဲ့။ စားစရာကိုေတာ့ အေဆာင္စားဖိုက
ႏွစ္ပါးလံုးက တယ္။
ေမြးမိဘ
ေကၽြးမိဘ
သူ႔ကိုစြန္႔လႊတ္လိုက္
ေယာက္ခမဖက္က
ၾက
သူေက်ာင္းတက္ေနသမွ်
က်ေနာ့္စေကးကို
ကူညီပါ
ေပးထားလိုက္တယ္။
သမီးမ်က္ႏွာနဲ႔
က်ေနာ္က နားလည္မႈနဲ႔ စားဖိုမွာ အခ်ိန္မေရြး
သူ႔အိမ္မွာ ေခၚထားလိုက္ေပမယ့္ သိပ္ေတာ့
စားႏိုင္တာကိုး။ သူ ရဲရဲတင္းတင္း အခ်ိန္မေရြး
ၾကည္ၾကည္လင္လင္
စားႏိုင္ဖို႔ကို စီစဥ္လိုက္တာပါ။ အားလံုးလည္း
ရွိတာ
မဟုတ္ဘူးတဲ့။
အထူးသျဖင့္ သူ႔သမီးေလးေမြးၿပီးတဲ့ ေနာက္
အဆင္ေျပသြားပါတယ္။
ပိုင္းမွာ
အဝတ္အစားေတြဆို
ပိုဆိုးလာတယ္။
မိန္းမကအစသူ႔ကို
စာအုပ္စာတမ္းနဲ႔ ေက်ာင္းက
သူငယ္
155 ခ်င္းေတြ ဝိုင္းေပးလိုက္ၾကတာ ခ်က္ခ်င္ အလွ်ံ
ေရာ၊က်ေနာ့္အကိုအိမ္ေရွ႕ေလာက္မွာ
အပယ္ ျဖစ္သြား တယ္။
အိတ္ ၃ အိတ္ကို ကားေပၚက ကန္ခ်ၿပီး ေန
“ငါ့ကို
ေနာက္ဆံုး
တခုေပးကြာ။
အခြင့္အေရး
လြိဳင္ေကာ္က
တေယာက္ဆီမွာ
ငါ့ဦးေလး
အကူအညီနဲနဲေတာ့
သြားေတာင္းၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္” အေမရဲ့
ေမာင္တဲ့။
မယ္တဲ့။
တဲ့။
ရွိေနေတာ့
သူ႔ကိုလမ္းစရိတ္ရွာေပးၿပီး လႊတ္လိုက္တယ္။ အကယ္၍လမ္းမွာ
တစံုတရာ
ေနာက္မွ အိ္တ္ေတြ
ကို ျပန္ရွာ၊ က်ေနာ့္အကို အိမ္ကိုသြား၊ ေျမပဲ လာ ေရာင္းတာပါ လို႔ ေျပာတယ္တဲ့။
သူ႔
အမ်ားဆံုးတပတ္ပဲၾကာ
ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတြလည္း
ခဲ့လိုက္ တယ္တဲ့ဗ်ာ။
ေျမပဲ
ေနာက္ေန႔မွ ပိုက္ဆံ၊
ေျမပဲေရာင္းလို႔ရတဲ့
က်ေနာ့္အကို
ပိုက္ဆံေတြနဲ႔
ကူညီလိုက္တဲ့
ျပန္လာတာတဲ့။
ေတာ္ေတာ္
ဆိုးတဲ့ေကာင္။
အခက္အခဲ
သူ ေက်ာင္းျပန္တက္တာကိုပဲ ျမင္
ရွိရင္ အကူအညီ ေတာင္းႏိုင္ဖို႔ ပင္ေလာင္းက
ခ်င္ေနတဲ့
က်ေနာ့္ အကိုကိုလည္း စာတေစာင္ေရးေပး
မွ
လိုက္တယ္။
စိတ္ဓါတ္မ်ဳိး မဟုတ္တာကိုေတာ့ မသိမသာ
ဆံပင္
ျပန္ညွပ္ထားၿပီး
အဝတ္
အစားေလး ေျပာင္းသြားေတာ့ ခင္ေမာင္ညိဳပံု
က်ေနာ္တို႔တေတြကေတာ့
ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။
ဘာ
သူ႔အရင္လို
သတိထားလိုက္ မိၾကပါရဲ့။ ခင္ေမာင္ညိဳ
ေက်ာင္းျပန္တက္ၿပီး
က အရင္နဲ႔နဲနဲျပန္တူလာ သလိုလို။ အရင္
တလေလာက္အတြင္း ျပႆနာ ၃ -၄ ခု
လို
က်ေနာ္ လုိက္ေျဖရွင္းရတယ္ဗ်ာ။
ေက်ာင္းသားဘဝနဲ႔
က်ေနာ္တို႔
ခင္ေမာင္ညိဳကို
သူငယ္ခ်င္းအားလံုး
ျပန္ျမင္
ခ်င္ ေနၾကတာ။
တာ။ မူးၿပီး သူေနတဲ့ အေဆာင္မွာ ရစ္တာ။ (၃)
၃
ပထမတခုက သူ အရက္မူးမူး ေန
ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ
ခင္ေမာင္
အေဆာင္မွဴး
ဗိုလ္မွဴးကေတာ္က
ကတည္းက
အရက္မူးတာ
မႀကိဳက္ေၾကာင္း
အစ
တခုေတာ့
ေျပာထားလို႔
သူ႔ကို
ညိဳ ျပန္ေရာက္ လာတယ္။ မ်က္ႏွာကေတာ့
ကတိေတာင္းထားၿပီးသား။ အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့
သိပ္မေကာင္း။သူ႔ဦးေလးဆိုသူက
သူေပးလိုက္တဲ့ကတိ။ဒါနဲ႔သူ႔ကို ေခၚ
ေရာက္ခ်င္းပဲ ဘူး
ေျပာၿပီး
ေရာက္
သူတို႔လည္း
အဆင္မေျပ
ေျမပဲတင္တဲ့
ကားၾကံဳတစီး
ေျပာျပ
ေတာ့ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ ငိုပါေလေရာဗ်ာ။ “ငါ သမီးေလးကို သတိရလို႔ပါကြာ၊
နဲ႔ ျပန္ထည့္ေပးလိုက္တယ္တဲ့။ အရင္ကလို၊
ငါ့သမီေလးကို မေတြ႔ရတာ ၾကာၿပီးကြ၊
တူတေယာက္လို ဆက္ဆံတာမ်ဳိး မရွိေတာ့
သမီးေလးကို ငါ သိပ္ခ်စ္တာပဲ …” တဲ့။
ဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႔အျပန္မွာ ပင္ေလာင္းလည္းေရာက္
ငါ့
သားသမီး မရွိေပမယ့္ သူေျပာတာ
'ku©onfpmpk
156
က ခံစားစရာျဖစ္ေနေတာ့ က်ေနာ္ သူနဲ႔အတူ
ထူးဆန္းေနလဲတဲ့။
မ်က္ရည္ လိုက္က်ခ်င္ခ်င္ေတာင္
က်ေနာ္ ဒါကို တေနရာရာမွာ ျမင္ဖူးသလိုလို
တယ္။
ဒါေၾကာင့္ပဲ
ျဖစ္ခဲ့ရပါ
ဗိုလ္မွဴးကေတာ္ကို
မွတ္မိေန
မီးေခ်ာင္းကို
သလုိလို။
ျမင္ေတာ့
ဘယ္ကရတာ
သူ႔အေျခအေနကို ရွင္းျပၿပီး ေတာင္းပန္ရျပန္
လဲေမးေတာ့မွ ခင္ေမာင္ညိဳ ေပးတာတဲ့။ ေသ
တာေပါ့။
ခ်ာ တာက ဒါ ခင္ေမာင္ညိဳတို႔ အေဆာင္က ဒုတိယ
အေဆာင္မွာပဲ။
ျပႆနာကလည္း အေဆာင္ပိုင္ရွင္
အဲ့ဒီ
မီးေခ်ာင္းေလ။ မလုပ္သင့္တာေတြ ခင္ေမာင္
ေခၚခိုင္း
ညိဳ ေလွ်ာက္လုပ္ျပန္ၿပီ။ ေဇာ္ရဲကို မင္း ဒါ
တယ္ ဆိုလို႔ က်ေနာ္သြားေတာ့ …
ကို ျပန္ေပးလိုက္ မင္းပါျပႆနာတက္မယ္လို႔
“သား သူငယ္ခ်င္းကို ေမးၾကည့္ပါ ဦး၊
အခုအေဆာင္မွာ
Calculator
တ
ရွင္းျပခဲ့ေတာ့ သူလည္းလန္႔ၿပီး ခင္ေမာင္ညိဳ ကို
ျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒီေနာက္ပိုင္း
လံုး ေပ်ာက္သြားတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္းက အန္တီ
ခင္ေမာင္ညိဳက က်ေနာ္တို႔ကိုေရွာင္လာတယ္။
နဲ႔
သူ႔ကိုယ္သူ မလံုေတာ့တာလည္းျဖစ္မယ္။
ခင္ေမာင္ညိဳပဲ
ခင္ေမာင္ညိဳ
အေဆာင္မွာရွိၾကတာ။
မယူရင္ေတာ့
အန္တီယူတာ
ပဲ ျဖစ္မွာ” တဲ့။ ျပႆနာ …
ကေတာ္
ခင္ေမာင္ညိဳကို ဘယ္လိုေမးရမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း က
သူေရာက္လာၿပီး
ေဂါက္ကြင္းထဲမွာ
ခင္ေမာင္ညိဳတေယာက္
လမ္း
Calculator
တ
တဲ့။
အေဆာင္က
ေနာက္
ဗိုလ္မွဴး
ဆင္းသြားတယ္
နတ္ကေတာ္
အေခ်ာက္ႀကီး
တေယာက္အိမ္မွာ သြားေနၿပီတဲ့ သတင္းေတြ ရပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ကိုေတာ့
သိပ္မဆက္
လံုး ေကာက္ခဲ့ရတယ္တဲ့၊ အဲ့ဒါကို ေက်ာင္းမွာ
ဆံေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔လည္း သူ႔ကို စိတ္
သြား
ကုန္
လည္း
ေၾကာ္ျငာေပးပါတဲ့။ ေပ်ာ္သြားတယ္။
က်ေနာ္
လာတာရယ္။
သူ
အဆင္ေျပေန
သူေျပာတာကို
တယ္။ ေက်ာင္းဆက္တက္ေနတာ ျမင္ေနရ
မယံုေပမယ့္သူ႔ဆီက ျပန္ရေတာ့ ျပႆနာ ေျဖ
တယ္ဆိုၿပီးေရာဆိုၿပီး မသိသလို ထားလိုက္
ရွင္းလို႔ ရသြားၿပီမဟုတ္လား။ ဒါနဲ႔ပဲ ေၾကာ္ျငာ
ၾက ပါေတာ့တယ္။
ဘုတ္မွာ စာကပ္ၿပီး ေျဖရွင္းလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး
ျပႆနာကေတာ့
ခင္ေမာင္ညိဳေတာက္ေတာက္ေျပာင္ ေျပာင္နဲ႔
ျဖစ္ေနတာကို
ေတြ႔ရေတာ့
မီးေခ်ာင္းနဲ႔ခ်ဳပ္ကိစၥ။က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ေဇာ္ရဲ
က်ေနာ္တို႔
က အျပင္ေဆာင္တခုမွာေနတာ။ မီးလံုးေလး
ခနပါပဲ
ပဲထြန္းထားေတာ့ အလင္းက သိပ္မေကာင္း။
ခင္ေမာင္ညိဳ
တရက္မွာ က်ေနာ္သြားလည္ေတာ့ ေဇာ္ရဲက
နဲ႔ ျပႆနာျဖစ္ျပန္ၿပီတဲ့။ မူးၿပီး ေသာင္းက်န္း
က်ေနာ့္ကို ႂကြားတယ္။
လိ႔ု
သူ႔အခန္းမွာ ဘာ
ေက်နပ္တယ္ေလ။
ဒါကလည္း
တလေက်ာ္ေလာက္
ၾကာေတာ့
နတ္ကေတာ္
နတ္ကေတာ္ႀကီးက
အေခ်ာက္ႀကီး အိမ္မွာ
157 မထားေတာ ့ျပန္ဘူးတဲ့။
ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ႏွစ္ဝက္ေက်ာင္း ပိတ္
ခင္ေမာင္ညိဳက
ကံက်ေတာ့
ရက္
အေတာ္ေကာင္းတာ။ နတ္ကေတာ္ အိမ္က
ဘူး။
ဆင္းၿပီးေနာက္ ကေလာၿမိဳ႕ထဲက အိမ္တအိမ္
ကိုေရာ။ က်ေနာ္တို႔ လည္း ေနာက္ဆံုးႏွစ္ျဖစ္
ကို ေရာက္သြားၿပီတဲ့။ ၿမိဳ႕နယ္ေကာင္စီရံုးက
တာရယ္
စာေရးမေလး အိိမ္မွာတဲ့။ ၾကားရတဲ့သတင္း
အေတြး ေတြရယ္နဲ႔ ခင္ေမာင္ညိဳကို ၾကာေတာ့
အခ်က္အလက္ေတြ
လည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္။
အရ သူ ေတာင္ႀကီး
သူ႔ျမိဳ႕ကိုျပန္ၿပီး ေက်ာင္းကိုေရာ
ျပန္မလာေတာ့ စာေရးမေလးအိမ္
ေက်ာင္းၿပီးရင္
ရင္ဆိုင္ရမယ့္
ေက်ာင္းက ဓါတုဆရာ ဦးျမင့္သူရဲ့ သြန္သင္မႈ ကို လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ ေဖၚလိုက္ တာဗ်။
ဆရာ
“မင္းတို႔မွာ
ျမင့္သူက
(၄)
ေျပာဖူးတယ္။
တကယ္အရည္အခ်င္းသာရွိ။
က်ေနာ္ လမ္းေရွ႕က
ေက်ာင္းၿပီးၿပီးခ်င္း
မီးရထား
၃၈
ေကာ္ပိုေရးရွင္း
အကူအညီဆိုတာ လုပ္တတ္ရင္ ရပါတယ္။
လက္ေအာက္ခံ EIC စက္ရံုမွာ အလုပ္ (၆)
က်ေနာ္ ဆယ္တန္းကို အမွတ္ ဘယ္ေလာက္
လေလာက္
နဲ႔
တာ
ေထာင္က်သလို
ခံစားေနရတာ
ရယ္၊
ေက်ာင္းသားစိတ္က
မေပ်ာက္ေသး
ေအာင္ထားၿပီးပါၿပီ၊
ဒါမွမဟုတ္
ေဆးတကၠသိုလ္
စက္မႈတကၠသိုလ္
တခုတခုကို
ဝင္ခဲ့ပါတယ္။
အလုပ္
လုပ္ရ
တက္ခြင့္ ရထားပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာ ေက်ာင္း
တာေတြရယ္ေၾကာင့္အလုပ္ကထြက္ၿပီးေတာင္
တက္ဖ႔ို အခက္အခဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကူညီၾက
ႀကီးကို
ပါ
တိုက္ရိုက္ မသြားေသးပဲ ကေလာေက်ာင္းက
ဆိုၿပီး
ထားၿပီး လို
ဆက္သြယ္ရမယ့္လိပ္စာ
လူမ်ားမ်ားေရာက္တတ္တဲ့ ေစ်းလိုမ်ဳိးမွာ
ထည့္ ဘူတာ
သြားကပ္ထားလိုက္။
တက္ခဲ့ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြ
ေတာင္ႀကီး
ဆီကို
ကုိ
ဝင္အလည္မွာ
ခင္ေမာင္ညိဳရဲ့သတင္းေတြက
ဆီးႀကိဳေန
ကူညီခ်င္တဲ့လူေတြ ဆက္သြယ္လာလိမ့္မယ္”
တာေပါ့။ ခင္ေမာင္ညိဳေရာက္လာၿပီး ေဇာ္ရဲနဲ႔
ဆိုတာကို ခင္ေမာင္ညိဳက လက္ေတြ႔အသံုးခ်
သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕ ေက်ာင္းမၿပီး ၾကေသးေတာ့
လိုက္တာ။ ကေလာ ဘူတာရံုမွာ သြားကပ္
သူတ႔အ ို ေဆာင္မွာ လာေနတယ္တဲ့။ ေက်ာင္း
ထားလိုက္လို႔ စာေရးမေလး အိမ္က ဆက္
ကိုေတာ့ စိတ္ကုန္သြားၿပီ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္
သြယ္ၿပီး သူတို႔ တာဝန္ယူထားလိုက္ၾကတာ။
ရန္ကုန္မွာ
အလုပ္လုပ္ေနတာကို
သိေတာ့
စာေရးမေလးက
ရန္ကုန္ကို
လိုက္သြားတယ္တဲ့။
က်ေနာ္
ငယ္ငယ္
ေခ်ာေခ်ာေလး။
သူ႔အေမက မုဆိုးမ။ ခင္ေမာင္ညိဳကို အကိုလို၊
မေရာက္ခင္ တရက္ေလာက္ကတဲ့။ က်ေနာ္နဲ႔
သားလို ခ်စ္လိုက္ ၾကတာ။
လဲၿြ ပီေပါ့။
ေခြးၿမီးေကာက္
ခင္ေမာင္ညိဳ
ဒါက ျပႆနာမဟုတ္ပါ။ သူ မေတြ႔
'ku©onfpmpk
158
ရင္ က်ေနာ့္သတင္း စံုစမ္းၿပီး က်ေနာ့္ဆီကို
မင္းတို႔အိမ္ကိုလည္း ဝင္ခဲ့တယ္တဲ့”
လိုက္လာမွာပါ။
“အဲ့ဒီမွာေတာ့
ျပႆနာက သူ ေဇာ္ရဲတို႔နဲ႔ ေနစဥ္ လုပ္သြာတဲ့အလုပ္။
တရက္မွာ
မသိဘူး
ဒီမွာေတာ့
ဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲ ဒုကၡေပးသြားၿပီကြာ၊
ေအာင္ခ်ဳိ
သူ ေက်ာင္းဆက္မတက္ျဖစ္တာ သိရလို႔ စိတ္
ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ေရခ်ဳိးဖို႔ နာရီ ခၽြတ္သြား
မေကာင္းျဖစ္ေနၾကတာ။ ဒါနဲ႔ မင္းဒီမွာ ေပ်ာ္
တယ္တဲ့။ ေနာက္ ပစၥည္းတခုက်န္ခဲ့လို႔ အခန္း
သေလာက္ေနဆိုၿပီး
ထဲကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ဝင္အလာ ခင္ေမာင္ညိဳက
အခန္းမွာသူ႔ကိုထားခဲ့တာ။ ငါအလုပ္က ျပန္
နာရီကုိယူၿပီး သူ႔ေဘာင္းဘီထဲ ထည့္ေနတာ
လာေတာ့ ခင္ေမာင္ညိဳမရွိေတာ့ဘူး။ ပထမ
ကို ျမင္လိုက္ရတယ္တဲ့။ ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္း
လက္ဖက္ရည္ဆိုမ်ား သြားထိုင္ေနလား ထင္
အခ်င္းခ်င္း ေျပာရမွာေတာင္ မေကာင္းေတာ့
မိေသးတယ္။
ဘူးေလ။ ဒါနဲ႔ပဲ ေဇာ္ရဲတို႔ကိုပါ ေအာ္ေခၚၿပီး
အဝတ္အစားေတြေရာ ငါ့အခန္းေဖၚ အဝတ္
နာရီ
အစားေတြေရာ မ ၿပီးေျပးတာကြာ” တဲ့။
ေပ်ာက္သြားလို႔
ရွာခိုင္းတယ္တဲ့။
ဒီေတာ့မွ ခင္ေမာင္ညိဳက သူ႔ေဘာင္းဘီထဲက
ငါတို႔အလုပ္သြားေတာ့
မဟုတ္ဘူးေကာင္ေရ။
“ငါ့အဝတ္အစားေတြက
ငါ့
အေရး
နာရီကိုျပန္ထုတ္ၿပီး ဒီမွာေတြ႔ၿပီလ႔ို ေျပာတယ္
မႀကီးပါဘူး။
တဲ့။ ၾကားရတဲ့သတင္းက ခင္ေမာင္ညိဳအတြက္
ငါလည္းမေကာင္းဘူးျဖစ္သြားတယ္၊
မေကာင္းေတာ့။
မင္းေနာက္ကို လိုက္ေနတာဆိုေတာ့ မင္းကို
အရင္းေတြကိုက
သူ႔အေပၚ
သူငယ္ခ်င္း
အယံုအၾကည္မဲ့သြားၾက
ကုန္ၿပီ။
တယ္။
သတိထားဖို႔
ပါသြားေတာ့ ေနာက္
အေၾကာင္းၾကား
ခ်င္ ေနတာ။ ဒီေကာင္ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲ က်ေနာ္ကေလာမွာတပတ္ေလာက္
ေနၿပီး
လည္း
သူမ်ားဟာေတြ
ေတာင္ႀကီးကို
ဆက္တက္ခဲ့ပါ
ေတာင္ႀကီးမေရာက္ခင္
ေရႊေညာင္
သြားၿပီေနာ္”
တဲ့။
က်ေနာ္
ဘာျပန္ေျပာရ
မွန္းေတာင္ မသိေတာ့။ က်ေနာ့္အိမ္မွာ သူ ဘာေတြလုပ္ခဲ့
ေသးလဲ၊
ရန္ကုန္မွာေရာ
သၾကားစက္က ကိုေဇာ္ဝင္းဆီ ဝင္လည္လိုက္
ဘာေတြျပႆနာရွာခဲ့ ေသးလဲ ဆိုတာကိုသာ
တယ္။ ကိုေဇာ္ဝင္းနဲ႔ မေတြ႔တာ ၾကာၿပီေလ။
စိုးရိမ္ေနမိေတာ့တယ္။
သၾကားစက္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကိုေဇာ္
ေတာင္ႀကီးကို
ေရာက္ေတာ့
ဝင္းကခင္ေမာင္ညိဳအေၾကာင္း ဆီးေျပာေတာ့
ခင္ေမာင္ညိဳ က်ေနာ္ထက္ ႀကိဳေရာက္ႏွင့္ေန
တာပဲ။
ၿပီ။ က်ေနာ့္ဆရာတေယာက္က သူ႔ကို ဝပ္ေရွာ့ “မင္းကိုငါ စိုးရိမ္ေနတာ မင္းေနာက္
တခုမွာ အလုပ္သြင္း ထားေပးၿပီးၿပီတဲ့။ ဆရာ့
ကို ခင္ေမာင္ညိဳ လိုက္ေနတယ္။ ရန္ကုန္မွာ
မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ႔ကို ပညာသင္ေပးရံုမက လစာ
မင္းရွိတယ္ဆိုလို႔ လိုက္သြား ေသးတယ္တဲ့၊
ပါ ေပးမွာတဲ့။
159 တရက္ေတာ့
က်ေနာ္သူ႔ကို
“မင္းေငြလိုတိုင္း
ငါ့ဆီဆက္သြယ္ကြာ၊
အခု
သြားေတြ႔လိုက္ပါတယ္။ သူက အျပင္ထြက္ခြင့္
လည္း
သိပ္မရတာမို႔ပါ။
လိ႔ေ ု ျပာကာသူ႔အတြက္အိတ္ေဆာင္ ေငြေလး
က်ေနာ္ေရာက္ေနတာ
သူသိၿပီး သူ႔ကိုလာမေတြ႔ရင္ အားငယ္ေနမွာ
မင္းလိုတာကို
ငါ
ေပးထားမယ္။”
ေပးထားခဲ့ၿပီး က်ေနာ္ျပန္ခဲ့တယ္။
စိုးလို႔။ ေနာက္ သူ႔ကို သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ အေနနဲ႔ ေျပာသင့္တဲ့စကား ေတြကို ေျပာခ်င္
(၅)
လိ႔ပ ု ါ။ အလုပ္ရွင္ဆီ ခြင့္ခနေတာင္းရင္း သူ႔ကို ဆိုင္တဆိုင္မွာ
ေျပာခ်င္တာေတြ
အားရပါး
ရ ေျပာပစ္ လိုက္တယ္။
ခင္ေမာင္ညိဳ
ေလာက္မွာ
တေယာက္
က်ေနာ့္အခန္း
ကို ေရာက္လာ ပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္က သူ႔
“မင္းဒီလိုသာ လူျဖစ္ေတာ့မွာ
တလေက်ာ္ေက်ာ္
ဆက္သြားေနရင္
မဟုတ္ဘူး
ခင္ေမာင္ညိဳ။
အဖ်ားျပန္ထလို႔မ်ားလားလို႔ ေမးမိေတာ့ “ငါ့ကို အလုပ္ရွင္ေတြက
အရမ္းႏွိမ္ၾကတယ္ကြာ၊
မင္းငါ့အေပၚ ေကာင္းခဲ့တာေတြကို ငါမေမ့ပါ
အလုပ္ကိုလည္း
ဘူး။
မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ဒါေပမယ့္
မင္းဒီအက်င့္မ်ဳိးသာ
ဆက္ရွိေနမယ္၊ ဆက္ လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့
မင္း
ငါလည္းမင္းကို
သည္းခံၿပီး
ေရွာင္ရေတာ့မွာပဲ။
အလုပ္ကလည္း ဆရာတို႔
အခု
ကၽြန္လိုခိုင္းၾကတာ။ ဆရာ့မ်က္ႏွာ
ေျပာထားလို႔သာ
ဆက္လုပ္ခဲ့တာပါ”
ဟန္ဇားကိုပဲ
ဆိုတာ မင္း မေမ့နဲ႔။ မင္းအဲ့ဒီမွာ ဒါမ်ဳိးထပ္
ခနေလာက္
လုပ္ရင္ေတာ့
က်ေနာ္လည္း မျငင္းႏိုင္ေတာ့။
သလို
ျဖစ္ႏိုင္တယ္ေနာ္။
ေနာက္
ေစာ္ကား မင္းကို
ျပန္ေတာ့မယ္တဲ့။ က်ေနာ္နဲ႔
ခင္ေမာင္ညိဳ
နဲ႔
ငါဒီေလာက္အထိ
မ်က္ႏွာနဲ႔ရတယ္
ဆရာ႔ကိုပါ
ငါ
တဲ့။
သူ
မျပန္ခင္
ေနပါရေစတဲ့။ တေယာက္
ကံ
ယံုၾကည္တဲ့သူ တျဖည္းျဖည္း နဲသြားလိမ့္မယ္။
ဒီေလာက္ေတာင္ နိမ့္ေနတာ ဘာမ်ားျဖစ္ေန
မင္းဘာျဖစ္ေနတာ လဲဆိုတာ ငါ့ကို ပြင့္ပြင့္
လိ႔လ ု ဲ သိခ်င္စိတ္နဲ႔ က်ေနာ္သူ႔ေမြးေန႔ကို ေမး
လင္းလင္းေျပာျပ။ ေျဖရွင္းလို႔ရသမွ် ငါ ေျဖ
မိလိုက္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ေဗဒင္
ရွင္း ေပးမယ္ကြာ။ မင္းဘဝကို မင္း အမွန္
တိ႔ု
အတိုင္းျမင္ၿပီး ျပန္ျပင္ေစခ်င္တယ္။” လိ႔ု ေျပာ
မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႔က ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္း
လိုက္မိတယ္ေလ။
ထဲက ေဗဒင္မွန္တယ္ဆိုလို႔ က်ေနာ္ သြား
“ငါေနာင္တရေနပါၿပီကြာ၊ ငါ့ဘဝ ငါ တည္ေဆာက္ေနပါၿပီ။
စိတ္ခ်ပါ”
တဲ့။
သူ႔
လကၡဏာတို႔ကို
ၾကည့္ၿပီး
ျပန္လာတာ။
ရွိေၾကာင္း၊
မို႔
ဖို႔ျပင္ေနေၾကာင္း၊
ဒီလိုမ်ဳိးလုပ္မိတာပါတဲ့။
ေနခ်ိန္။
အေဟာမွာက
ႏိုင္ငံျခားကို အဖဲြ႔လိုက္ ၃-၄ ေခါက္သြားရမွာ
ငွက္ဖ်ားက မၾကာမၾကာ တက္ တတ္တာ ေဆးလိုတဲ့အခါ
စိတ္ဝင္စား
အေရွ႔ေတာင္
အရပ္ကို
သြားျဖစ္ရင္
သြား မျပန္
'ku©onfpmpk လမ္း
160 ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းေတြ
တယ္။
ေနာက္
ပါ
ငါအထင္လမ ဲြ ိတာ
မွားပါတယ္လို႔လဲ
ေနာင္
ေသာၾကာသားေၾကာင့္
တပါ ရမိသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ညက ဘယ္ေရာက္
ျဖစ္ရမယ္လို႔လည္းပါ
သြားလဲ ေမးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အိမ္
တယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ခင္ေမာင္ညိဳက
သြားလည္ရင္း ညည့္နက္သြားလို႔တဲ့။ က်ေနာ္
လည္း ေသာၾကာသား တဲ့ဗ်ာ။ ခင္ေမာင္ညိဳ
လည္း ဆက္ေမးမေနေတာ့ပဲ ေနာက္ဆို မင္း
ဆိုေတာ့
သြားလည္ရင္ အိမ္ေဘးက အဖြားႀကီိး ဆီ
စိတ္အေႏွာက္အယွက္
ေသာၾကာသားျဖစ္မယ္လို႔
ဘူးေလ။
“ငါ့ကိုေတာ့
ဒုကၡေပးမယ္
မထင္
ေသာၾကာသား
ေဟာထားတယ္
မွာ ေသာ့အပ္ခဲ့ဖို႔ကိုသာ ေျပာလိုက္မိပါတယ္။
ခင္ေမာင္
ေနာက္ေန႔ ညေနဖက္ က်ေနာ္ရံုးက
ညိဳ ေရ။ မင္းေတာ့ မျဖစ္ပါေစနဲ႔ပဲ ဆုေတာင္း
အျပန္မွာလည္း ေသာ့ကခပ္လွ်က္။ အိမ္ေဘး
ရမွာပဲ” လိ႔ု ေျပာလိုက္ေတာ့
က အဖြားႀကီးကို သြားေမးေတာ့ ေသာ့ေပးခဲ့
“သူငယ္ခ်င္း
အခ်င္းခ်င္း လုပ္ပါ့မလားကြာ” တဲ့။
တယ္တဲ့။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဒီေကာင္မဆိုးပါ
ေနာက္ရက္မွာ
ဘူး လို႔ ေတြးလိုက္မိေသးတယ္။ မေန႔ကလို
က်ေနာ္အလုပ္
သြားေတာ့ သူ႔ကို အိမ္မွာထားခဲ့ၿပီး ဟင္းခ်က္ စရာဝယ္ဖို႔နဲ႔ သူသံုးဖို႔ပါ ေငြထားခဲ့ေပးပါတယ္။ သူအေန
မၾကပ္ပဲ
သြားလာႏိုင္ေအာင္လို႔။
က်ေနာ့္ အိမ္ေသာ့ကိုပါ အပ္ခဲ့တာ။
သူမ်ားအိမ္မွာသြားအိပ္စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့။ ေသာ့ဖြင့္ၿပီးအခန္းထဲလည္း ေရာက္ေရာ နံရံ မွာ ကပ္ထားတဲ့ စာတေစာင္က က်ေနာ့္ကို ႀကိဳဆိုလို႔။
ညေနရံုးဆင္းၿပီး အိမ္ျပန္ ေရာက္
အမွတ္စဥ္
ထိုးထားတဲ့
ပစၥည္း
စာရင္း ေတြနဲ႔ တကြ။
လာေတာ့ ေသာ့ကခပ္လွ်က္။ လက္ဖက္ရည္
သူငယ္ခ်င္း ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါကြာ။
ဆိုင္ ခဏထိုင္ၿပီး ေစာင့္လိုက္ေသးတယ္။ သူ
ငါမင္းဆီက ဒီစၥည္းေလးေတြ ယူသြားပါတယ္။
တေနရာရာမ်ား သြားေနလို႔လားလို႔။ ည ၉
တခ်ိန္က်ရင္
နာရီေက်ာ္တဲ့အထိ ခင္ေမာင္ညိဳ ျပန္မေရာက္။
မင္းကို
အဲ့ဒီညက
စိတ္တိုတိုနဲ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ပါေစတဲ့။ ပစၥည္းစာရင္းက
တေယာက္
အိမ္မွာ
သူငယ္ခ်င္း သြားအိပ္လိုက္ရ
၂၅
ဒီတန္ဖိုးနဲ႔ညီတဲ့
ျပန္ဆပ္ပါမယ္။
အထိရွိပါ
တယ္။
ေက်းဇူး
သူငယ္ခ်င္းဘဝ ေစာင္၊
ေခါင္းအံုး
တယ္ေလ။ မနက္ရံုးသြားေတာ့လည္း သူငယ္
အပါအဝင္
ခ်င္း
ငွါးထား တဲ့ စာအုုပ္ ၃ အုပ္ပါ ပါသြားတာ။
အိမ္က
အိမ္ကို
တန္းသြားလိုက္လို႔
ညေနမွ
ျပန္ေရာက္ျဖစ္တယ္။
အိမ္
ပစၥည္းေတြ
ယဥ္ေက်းမႈ အားလံုးက
လည္း ေရာက္ေရာ ခင္ေမာင္ညိဳက မီးဖိုထဲမွာ
မဟုတ္ေပမယ့္
အမဲသား
မ်ား
ဟင္းခ်က္ထားရင္း
ေစာင့္ေနတာ
ကို ေတြ႔လိုက္ရလို႔ ေဒါသေတြေျပသြားတယ္။
ခဲ့တာမို႔
စာၾကည့္တိုက္က တန္ဖိုးႀကီးႀကီးေတြ
က်ေနာ္အသံုးလိုတဲ့ ပစၥည္း
ျဖစ္ေနတာမို႔
အေတာ္ဒုကၡေရာက္ေစ
ခင္ေမာင္ညိဳကိုလည္း
သူငယ္ခ်င္း
161 အျဖစ္က
ရာသက္ပန္ပယ္ဖို႔
ဆံုးျဖတ္လို္က္
မိပါၿပီ။
ၿပီလဲ
ဆိုတာကို
တခါတခါ
ေတြးေနမိ
ပါ ေသးတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈ
စာၾကည့္တိုက္က
ေသခ်ာတာက အညာက သူငယ္
စာအုပ္ ၃ အုပ္ကိုေတာ့ စာအုပ္အေဟာင္း
ခ်င္း ခင္ေမာင္ညိဳနဲ႔က်ေနာ္ ခုထိ ထပ္မဆံု ျဖစ္
ဆိုင္မွာ ျပန္ေတြ႔လ႔ို ဝယ္ၿပီး အပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ၾကေတာ့ပါ။
သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သတင္းသစ္ေတြကို ထပ္ မၾကားရေတာ့ ေပမယ့္ သတင္းေဟာင္းေတြ ကေတာ့ က်ေနာ့္ဆီကို ေရာက္ေရာက္ လာ တတ္ ပါေသးတယ္။ ခင္ေမာင္ညိဳ ရန္ကုန္ကို အသြား
က်ေနာ့္အိမ္မွာ
သြားေသး
ေၾကာင္းနဲ႔
က်ေနာ့္စက္ရံုမွာ
တည
အိပ္
ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး
လာစံုစမ္း
သြားေၾကာင္း၊
က်ေနာ္ကို မေတြ႔၍ RIT (စက္မႈတကၠသိုလ္) ရွိသူငယ္ခ်င္းမ်ားဆီမွာသြားတည္း
ေၾကာင္း၊
ေနာက္ေန႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေက်ာင္းသြားေန စဥ္
အေဆာင္ရွိ
ပစၥည္းမ်ားကို
မ
သြားေသးေၾကာင္းမ်ားပါပဲ။ ခင္ေမာင္ညိဳ
ရဲ့အျဖစ္က က်ေနာ္
မေမွ်ာ္လင့္ရဲေလာက္ေအာင္ အျဖစ္ပါ။
ဒီလို
ဘာေၾကာင့္လဲ
ေျပာင္းလဲခဲ့တဲ့
ေျပာင္းလဲလာတာဟာ ဆိုတာကို
အႀကိမ္ႀကိမ္
စဥ္းစားမိခဲ့ဖူးေပမယ့္ ဒီေန႔အထိလည္း အေျဖ မရခဲ့ပါဘူး။
သူ႔မိဘေတြေၾကာင့္လား၊
မိန္းမေၾကာင့္လား၊ က်ေနာ္တို႔လို ဘာေၾကာင့္ ဆိုတာကို
သူ႔ကို
သူ႔
ကူညီေပးခဲ့တဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင့္လား။ သူဒီလို
ေျပာင္းလဲခဲ့ရတာလဲ
သူကိုယ္တိုင္ေရာ
သိရဲ့လား။
ခုေလာက္ဆို သူ အသက္ေရာ ရွိေသးရဲ့လား။ သူရွိေနေသးတယ္ဆိုရင္ အခုဘာေတြျဖစ္ ေန
လူဗိုလ္
'ku©onfpmpk
162 ဆယ္တန္းေအာင္လို႔
မႏၲေလး
ရတနာဘုမၼိ ေဒသေကာလိပ္ကိုလည္း ေရာက္ ေရာ
ေျပာေပးပါ
က်ေနာ့္အျဖစ္က
ေလွာင္ခ်ဳိင့္ထဲက
လြတ္လာရတဲ့ ငွက္ေလးဘဝလို။ အရာရာဟာ
လူဗိုလ္
က်ေနာ့္အတြက္
အထူးအဆန္းနဲ႔
စားစရာေတြ
ခ်ည္းပါ။
အရက္ေသာက္၊
ေဆးလိပ္ေသာက္၊
ဖက္ရည္
ဆိုင္ထိုင္ဆိုတာ
စိတ္ဝင္
႐ုပ္ရွင္ၾကည့္၊ လက္
က်ေနာ့္အတြက္
စိတ္ဝင္ စားစရာ အေတြ႔အႀကံဳသစ္ေတြ ျဖစ္ (၁)
လာတာေပါ့။
အေဆာင္မွာေနၿပီး
ေက်ာင္း
က်ေနာ့္ဘဝက ဆယ္တန္းမေအာင္
တက္ရတဲ့ဘဝကလည္းျဖစ္၊ အရင္လို ေက်ာင္း
ခင္ အထိ မိဘေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ ေခါက္
ပ်က္ရင္ အေဖ့ကို လွမ္းအေၾကာင္းၾကားတတ္
႐ိုးက် ပံုစံနဲ႔ အသက္ရွင္ခဲ့ရတာပါ။ ေက်ာင္းစာ
တဲ့
သင္ခ်ိန္တေလွ်ာက္လံုး စာနဲ႔မ်က္ႏွာ မခြာခဲ့ရ
အသိုင္းအဝိုင္းလည္း
သလို။
ထဲ ေလွ်ာက္လည္လို႔လည္း က်ေနာ့္ကို သိသူ
ညေနပိုင္း
လုပ္ငန္းမွာ
အိမ္က
ကားဝပ္ေရွာ့
ဝင္ကူလုပ္ေပးရတာက
စာအုပ္နဲ႔ မျပတ္ခဲ့ရပါဘူး။
လဲရ ြ င္
စိတ္ထြက္ေပါက္
က်ေနာ္တို႔ျမင္းျခံၿမိဳ႕က
မရွိေလေတာ့ က
ေက်ာင္းဆရာ
မဟုတ္ေတာ့။
ၿမိဳ႕
က်ေနာ့္
လြတ္လပ္မႈေတြ
ေပ်ာ္ရႊင္စရာအတိ။
အထူးသျဖင့္ဆို
ဆိုလို႔ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝ ကစၿပီး
က်ေနာ့္ကို ၆ လစာ ေက်ာင္းအသံုးစရိတ္ကို
အေဖစီစဥ္ေပးတဲ့ က်န္းမာေရးအရ ကရာေတး
ကိုယ့္ဖါ့သာကိုယ္
ပညာကုိ သင္ခြင့္ရတာရယ္၊ အေဖ့ စာၾကည့္
အေရးက အရာရာကို ျပည့္စံုေစသလိုပါပဲ။
ခန္းက
စာအုပ္ထူထူႀကီးေတြ
တာေတြပါပဲ။ က်ေနာ့္မွာ
ဖတ္ခြင့္ရခဲ့
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ ရင္းႏွီးတဲ့သူငယ္ခ်င္း
စရာ
ကိုင္ၿပီးသံုးရတဲ့
ေက်ာင္းဖြင့္စ ခ်ိန္နဲေနေတာ့
ျဖစ္တာမို႔
ကိုယ္စိတ္ဝင္စားတဲ့
အခြင့္ စာသင္ အခ်ိန္
ဆိုလို႔
ဆို ေက်ာင္းမွာရွိေနေပမယ့္ အခ်ိန္ အမ်ားစု
လည္း ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မရွိခဲ့ရပါဘူး။
ကေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲမွာလို႔ ေျပာရင္ ရတယ္ေလ။
ရည္းစားထားဖို႔ဆိုတာက ေတာ့ ေဝလာေဝးပဲ
သူငယ္ခ်င္းဆိုလို႔ တေယာက္မွ် မရွိေသးေတာ့
ေပါ့။ အိမ္နဲ႔ေက်ာင္းမွာ သာ က်ေနာ့္ဘဝကို အခ်ိန္မ်ားမ်ားေပး ျဖတ္ခဲ့ရတာပါ။
ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ္
ေျခဦးတည့္ရာ
ေလလို
လြင့္ေန မိတယ္။ ေက်ာင္း ျပန္တက္ခ်င္စိတ္ ရွိလာမွ ေက်ာင္းကို ေျပးလိုက္ရံုပဲ။ တရက္မွာ
(၂)
ၿမိဳ႕ထဲ အလည္သြားၿပီး အရက္နဲနဲေသာက္ျဖစ္
163 တယ္။ ၿပီးမွ ေက်ာင္း တက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္
လွည့္သြားတယ္ဗ်။ က်ေနာ္ခနေလာက္ ေစာင့္
လာလိ႔ု
စာသင္
ၿပီး သူေမ့ေလာက္ ၿပီထင္မွ ဒီလိုပဲ တခါ ထပ္
ခန္းထဲမွာက စာသင္ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ နီးစပ္
လုပ္လိုက္တယ္။ ဒီတခါမွာလည္း သူ က်ေနာ့္
ရာ ထိုင္ခံုလြတ္တခုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
ဖက္ကို လွည့္ၾကည့္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္
ခနေနမွ
က်ေနာ္က
ေက်ာင္းကိုျပန္ခဲ့မိတယ္။
ပတ္ဝန္းက်င္ကို
သတိထားၾကည့္
မိေတာ့က်ေနာ့္ေဘးမွာ ေကာင္မေလး
ေခ်ာ
လို
မွင္ေသေသေနေနေတာ့
ျပန္လွည့္
သြားရံုသာမကပဲ
အရင္
က်ေနာ္နဲ႔
ေခ်ာ တေယာက္။ ၿပီးခဲ့တဲ႔အပတ္က သိပၸံ
ခပ္ေဝးေဝးေရာက္ေအာင္သူ႔ကိုယ္ေလးကို ေရႊ႔
လက္ေတြ႔ခန္းမွာ တစ္ဂ႐ုထဲ က်ခဲ့တဲ့ ေကာင္
လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီေန႔ကစလိ႔ု ေကာင္
မေလးမွန္း သိလိုက္တယ္။
မေလးကို
ဒီေကာင္မေလး
က်ေနာ္သတိထားမိသြား
သ
မ်က္ႏွာက ခေလးေလးလိုပဲေလ။ ႏွာတံ စင္း
လို၊ ေကာင္မေလးလည္း က်ေနာ့္ကို သတိ
စင္း၊ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့၊ အျပစ္ ကင္းစင္
ထားမိသြားမွာပါ။
တဲ့
မ်က္ႏွာမ်ဳိးေလးနဲ႔။
က်ေနာ္လည္း
နဲ
နဲေလး ေထြလာေတာ့ သူ႔ကိုစခ်င္စိတ္ ေပါက္
(၂)
လာတယ္။ ေကာင္မေလးက ဆရာမသင္ေန
ဒုတိယတေခါက္
ေကာင္မေလးနဲ႔
တာကို အာရံုစိုက္ ေနေလေတာ့ က်ေနာ့္ကို
ပတ္သက္ ရပံု ကေတာ့ နဲနဲၾကမ္ သြားပါတယ္
ရွိလ႔ရ ို ွိမွန္းေတာင္ မသိရွာပါဘူး။ က်ေနာ္လည္း
ခင္ဗ်ာ။
ဒီအခြင့္ေကာင္းကိုယူ၊ သူ႔ဖက္ ကိုလွည့္၊ သူ႔
အရက္ကမ်ားသြားတယ္။ ေက်ာင္းကုိ ေရာက္
အနားကိုအနီးစပ္ဆံုးကပ္လိုက္ၿပီး အာေငြ႔ေလ
ေတာ့ လူမွန္း မသိတသိ။ ေက်ာင္းထဲေရာက္
အဲဒီေန႔က
နဲ႔ မႈတ္ထုတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ျဖတ္ခနဲ ေရွ႕
ၿပီး
ကိုျပန္လွည့္လိုက္ၿပီး
ကင္န္တင္းက
သေယာင္
စာကို
အာရံုစိုက္ေန
ေသာက္ခဲ့တဲ့
ဝင္ဖို႔မသင့္ေတာ့တာနဲ႔
ေမာနင္းစတား
(Mo r ni ng
က်ေနာ္
Star) ဆိုင္မွာ ထိုင္ေနလိုက္တယ္။ ခန အၾကာ
က်ေနာ္ေသာက္ထား
မွာ ကေလးမ်က္ႏွာနဲ႔ ေကာင္မေလး အေဖၚ
တဲ့ ေဆးလိပ္နဲ႔ အရက္အန႔ံေတြေၾကာင့္ ထင္
တေယာက္နဲ႔အတူ ဆိုင္ထဲဝင္လာတာ ေတြ႔
တယ္။ ေကာင္မေလး က်ေနာ့္ ဖက္ကို ခ်က္
ရတယ္။
စားထားတဲ့
ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။
စာသင္ခန္းထဲ
က်ေနာ္
ကြမ္း၊
ခ်င္း လွည့္ၿပီးၾကည့္တယ္။ က်ေနာ္က ဆရာမ သင္ေနတာကိုစိတ္ဝင္စားခ်င္ေယာင္ ေနေတာ့
သူလည္း
ေဆာင္
အေျပာရခက္ေနရွာ
ေကာင္မေလးကိုေတြ႔တာနဲ႔ က်ေနာ္ စခ်င္
စိတ္က
ေပါက္လာျပန္ေရာ။
မစိုးရိမ္ရံုမွာၾကည့္ထားတဲ့
တာေပါ့။ ေကာင္မေလး က်ေနာ့္ကို အေသ
မင္းသား၊
အခ်ာတခ်က္ၾကည့္ၿပီးဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ျပန္
လက္ႏွစ္ဖက္ကို
မင္းသမီးေရွ႔မွာ
ညက
ကုလားကားထဲက ဒူးေထာက္ထိုင္၊
ကားကားျပၿပီး
သီခ်င္းဆို
'ku©onfpmpk
164
တာကို အမွတ္ရလိုက္လို႔ ေကာင္းမေလးေရွ႕
က်မ ညီမကို သူၿပံဳးျပၿပီး ႏွဳတ္ဆက္တာကို
ကိုသြားၿပီး က်ေနာ္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ် လိုက္
က်မ
တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဘာေတြေျပာ ဘာေတြ
ဒီေကာင္မ ေလးက ေရႊစင္ေပါ့။ အခုေျပာေန
လုပ္မိမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး။ ေနကလည္း
တာက သူ႔အမေပါ့။ က်ေနာ္ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့
ပူ ေနတာကိုး။
လိ႔လ ု ဲ
အမူးေျပမွ က်ေနာ့္ကို
သိရတာ
မသိဘူး။
သိတာအမွန္ပါ။
တဲ့။
ဒါဆို
“က်ေနာ္
ဒီညီမကိုေတာ့
က်ေနာ္တို႔
ပရယ္တီကယ္
ဝိုင္းတင္ၿပီး
ခန္းထဲ လက္ေတြ႔လုပ္ၾကရင္း သိေနတာပါ။
အေဆာင္ ျပန္ပို႔ေပးလိုက္ရတယ္ ဆိုတာပါပဲ။
တေက်ာင္းလံုးမွာသိတာလည္း သူတေယာက္
က်ေနာ္လည္း ၂ ရက္ ေက်ာင္းပ်က္ေလာက္
ပါပဲ။ နာမည္ကိုေတာ့ အခုမွ ၾကားဖူးတာပါဗ်ာ။
ေအာင္ အရက္နာက် သြားပါတယ္။ တတိ
ဟုိေန႔က
ယ ေျမာက္ေန႔မွာေတာ့ ဌာနမွဴးရံုးက လာေတြ႔
က်ေနာ္ဒီညီမကို ဘာမ်ားလုပ္ခဲ့ မိလဲဆိုတာ
ဖို႔ ေခၚတဲ့စာ ေရာက္လာလို႔ေက်ာင္းကို ေရာက္
က်ေနာ့္ကို ေျပာျပပါ။ က်ေနာ္ဘာမွ မမွတ္
သြား ပါတယ္။ ရံုးခန္းထဲလည္း ေရာက္ေရာ
မိေတာ့လို႔ပါ။
ေကာင္မေလးလည္း ေရာက္ေနတာကို ေတြ႔
အျပစ္ေပးပါ။ ဒီက ညီမကိုလည္း ေတာင္းပန္
လိုက္ရတယ္။သူလည္းဘာျပႆနာျဖစ္သလဲ
ပါတယ္ဗ်ာ။
ေပါ့။
မ်က္ႏွာ
ဆိုက္ကားေပၚ
ကေတာ့
ေတြ႔လိုက္ေသးတယ္”
သိပ္မေကာင္း
တာနဲ႔
တ
ေစာင့္ေနလိုက္မိတယ္။
ဌာနမွဴး
အရက္မူးသြားပါတယ္။
က်ေနာ္
မွားတာရွိခဲ့ရင္လည္း
က်ေနာ့္မွာ
စခ်င္စိတ္တခုထဲ
ရွိတာပါ။” လိ႔ု ေျပာလိုက္ မိပါတယ္။
ခ်က္ ေလာက္ ၿပံဳးျပလိုက္ၿပီး ဌာနမွဴးအလာ ကို
က်ေနာ္
က်ေနာ္
ရွင္းျပလိုက္တာေတြက
သဘာဝက်သြားတာရယ္။ သူတို႔က ေနာက္
လည္း ေရာက္ေရာ က်ေနာ္နဲ႔အတူ ေကာင္
ဆက္တဲြ
မေလး ကိုလည္း လွမ္းေခၚတယ္ဗ်။ ေနာက္မွ
ရယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ က်ေနာ့္ကိုအျပစ္ မေပး
ဌာနမွဴးက …
ပဲ
“မေန႔က မင္းအရက္မူးၿပီး ေရႊစင္ကုိ လူၾကားထဲမွာ
အရွက္ခခ ဲြ ဲ့တယ္ဆို”
တဲ့။
ဘယ္က ေရႊစင္လဲ က်ေနာ္မသိ။ ဗ်ာ” လိ႔ု ေျပာလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး
အမ်ဳိး
သမီးက
မျဖစ္ခ်င္တာေတြ
ေက်ေအးလိုက္ၾကတယ္။
လိုက္တယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ့ဗ်ာ။ ေရႊစင္ဆိုတဲ့ သူေက်နပ္ေအာင္
ကတိ တခုေပးရမယ္တဲ့။ က်ေနာ္က ေပးပါ မယ္ ေျပာေတာ့ … “ေနာက္ကို
ဘယ္ေတာ့မွအရက္
မေသာက္ ပါဘူးလို႔ ကတိေပး” တဲ့။ “ဒါ သူညာတာပါရွင္။ ခုနကေတာင္
ေနာက္ကို
ဒီလုိမျဖစ္ဖို႔ ဝန္ခံခ်က္ ထိုးခိုင္းၿပီး ျပန္လႊတ္ ေကာင္မေလးကေတာ့
“ေရႊစင္ဆိုတာကို က်ေနာ္မသိပါဘူး အတူပါလာတဲ့
ျပႆနာ
165 (၃) ျပႆနာ
Morning Star ဆိုင္ကုိ မနက္ ၈ နာရီ
ေျဖရွင္းၿပီးတဲ့ည
တည
အေရာက္လာပါတဲ့။ က်ေနာ္ ဝီရိယေကာင္း
လံုး ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာကို ျပန္ျမင္ ေယာင္
သလားမေမးနဲ႔ မနက္ ၇ နာရီ ခဲေ ြ လာက္ထဲက
ေနမိတယ္။ အိပ္လို႔လည္းမရဘူး။ သူ႕ မ်က္
ဒီဆိုင္ကုိေရာက္ေနတာ။
သိပ္ေစာင့္လိုက္ရ
ႏွာေလးက က်ေနာ့္ရင္ကို ေအးျမေစ သလိုပဲ။
ပါဘူး
ေရာက္လာတယ္။
က်ေနာ္ သူ႔ကို ခ်စ္ေနမိတာမ်ားလား မသိဘူး
က်ေနာ္တို႔
ဗ်ာ။ ေနာက္ေန႔မနက္လည္း ေရာက္ေရာ ဒိုင္
တယ္။ ေကာင္မေလးက ဆိုင္ရွင္ကို သူယူလာ
ယာရီ စာအုပ္အသစ္တအုပ္ ဝယ္လိုက္တယ္။
တဲ့ တိတ္ေခြကိုဖြင့္ခိုင္တယ္။ ေမဆဲရ ြ ဲ့ ပန္းသီး
ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးကို ဘယ္လို စေတြ႔ၿပီး
ဖီလင္အေခြ။ တေခြလံုး “ဆန္းေဒး ေရာက္ရင္
ဘယ္လို
ခ်စ္မယ္….
စိတ္ဝင္စား
ခဲ့ေၾကာင္းေတြ
ေန႔
ေကာင္မေလး
အေအးမွာၿပီး
ခ်စ္မယ္
ေသာက္ၾက
ခ်စ္မယ္
…
ခ်စ္
စဥ္ေရးခဲ့တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ေက်ာင္းစဖြင့္ကတည္း
မယ္” ေတြ ခ်ည္းပဲ။ ဘာေတြမွန္းလဲ မသိဘူး။
ကေန အခုခ်ိန္ထိကို ျပန္ေရးလိုက္တယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ ေကာင္မေလး ဘာေျပာမလဲ
ေရးၿပီးလို႔ အသင့္ျဖစ္ေတာ့ ေကာင္ မေလးနဲ႔
ပရယ္တီကယ္လုပ္တဲ့
သူ႔လြယ္
အိတ္ထဲကို
ကုိပဲ ေစာင့္ေနတာ။ ဒီသီခ်င္းကို စိတ္မဝင္စား
အခ်ိန္မွာ
ႏိုင္ပါဘူး။၉ နာရီထိုးခါနီးအထိ ဘာမွမေျပာျဖစ္
ထည့္ထားလိုက္ၿပီး
ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ သူ ေက်ာင္းသြားေတာ့
အဲ့ဒီေန႔ကေန က်ေနာ္ ေက်ာင္းမတက္ရဲေတာ့
မယ္တဲ့
ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔အိမ္နဲ႔ မလွမ္း မကမ္းက
နားေထာင္ေနာ္ တဲ့။ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ စိတ္
အုတ္ခုံမွာ
သူက်ေနာ့္
ပ်က္သြားတယ္။ တညလံုး အေတြးနဲ႔ေမွ်ာ္လင့္
တခုခုသြားစား
ခဲ့ သမွ်ေတြ သြားၿပီ။ ေက်ာင္းတက္ခ်င္ စိတ္
တယ္။ ေနာက္ျပန္ထိုင္တယ္။ က်ေနာ္သူ႔ကို
လည္း မရွိေတာ့။ ၿမိဳ႕ထဲလည္ခ်င္စိတ္လည္း
တခ်ိန္လံုး
မရိွေတာ့ လို႔ အေဆာင္ျပန္ၿပီး အိပ္ေနလိုက္
ကို
သြားသြားထိုင္တယ္။ ျမင္လိုက္ရၿပီးမွ
ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာမ်ဳိးကို
ဒီအေခြကို
သူသိေစခ်င္လို႔ေလ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြဆို
တယ္။
လည္း ေစာေစာ တခုခုစားၿပီး သြားေစာင့္တာ
ကက္ဆက္ဖြင့္
ပဲ။
နားေထာင္ၿပီးသား
သူမျမင္ရမခ်င္း
ထိုင္ေစာင့္ေနရ
တာေပါ့။ ေနပူပူ မိုးရြာရြာ၊ ေန႔ေန႔ညည။ ရလာဒ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ဆီကို
စာတေစာင္
ေကာင္မေလး ပို႔လိုက္တယ္
အိပ္လို႔လည္း
အကိုယူသြားၿပီး
မရပါဘူးဗ်ာ။
ဒါနဲ႔
နားေထာင္လို္က္တယ္။ သီခ်င္းေတြျဖစ္ေနေတာ့
စိတ္အာသီသကမေျပျပန္ဘူး။ ရွိသမွ်အေခြက လည္းကုန္ေနၿပီ။ဒီေတာ့မွ ေကာင္မေလး ေပး ခဲ့တဲ့
အေခြကို
သတိရၿပီး
ဖြင့္ၾကည့္လိုက္
ဗ်။ ေက်ာင္းျပန္ တက္ေတာ့တဲ့၊ ေျပာစရာ
မိေတာ့တယ္။ အခုနက ဆိုင္ထဲမွာဖြင့္ခဲ့သလို
ရွိတယ္တဲ့။
ပဲ ေမဆြိက ဆန္းေဒေရာက္ရင္ ခ်စ္ျပန္တာ
က်ေနာ္တို႔
ျပႆနာျဖစ္ခဲ့တဲ့
'ku©onfpmpk
166
ပါပဲ။စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ေနာက္ဆိုဒ္ကို ေျပာင္းၿပီး
ပါဘူးဗ်ာ။ မႏၱေလးေတာင္တို႔၊ ေတာင္သမန္
ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ
အင္းတို႔၊ မဟာျမတ္မုနိဘုရားတို႔ သြားလည္
ေကာင္မေလးရဲ့
စကားသံထြက္လာတယ္။
ၾက။ ႐ုပ္ရွင္ေလး ခ်ိန္းၿပီးၾကည့္ၾကရံု ေလာက္
“… … ေရႊစင္ကလည္း အကို မူးမူး နဲ႔
ေရႊစင့္ေရွ႕မွာ
စကားေတြ
ဒူးေထာက္ၿပီး
စေျပာကတည္းက
ရည္စား
ပါပဲ။တရက္မွာက်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္း ထဲမွာ အတူေလွ်ာက္ လာတုန္း
အကို႔ကို
“ေဟ့ ေရႊစင္၊ ငါခြင့္ရလို႔ လာျပန္
စိတ္ဝင္စားခဲ့တာပါ … ။ အကိုက ဒိုင္ယာရီ
လည္တာ … ။ နင့္လိပ္စာေလး ေပးလိုက္ ပါ
စာအုပ္ႀကီးေပးၿပီး
လား…။ ငါေမၿမိဳ႕ျပန္ေရာက္ရင္ ဆက္သြယ္လို႔
ေရွာင္သြားေတာ့
ေရႊစင္
ဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ…။တကယ္ခ်စ္ရင္ သတၱိ
ရေအာင္”
ရွိရမွာေပါ့။ အကို ေက်ာင္းျပန္တက္ ပါေနာ္ ….
အရြယ္ လူငယ္တေယာက္။ ေနာက္မွ သိရတာ
။ ေရႊစင္ေလ အကို႔ကို ခ်စ္ပါတယ္ … ”
က ေရြစင္နဲ႔ေက်ာင္းအတူ တက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေရႊစင္
ဟာ.....ေက်ာင္းျပန္သြားလို႔လဲမမွီ
ဝမ္းသာလိုက္တာေရႊစင္ရယ္။ တေယာက္ေယာက္ကို
အေၾကာင္းေတြ
ဒီ
က်ေနာ္လည္း အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ေပါ့။ က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာပ်က္သလိုျဖစ္ေနလို႔ ေရႊစင္ က ၿပံဳးစိစိလုပ္ေနေသးတယ္။
ေျပာျပခ်င္လိုက္တာ။
အေဆာင္ထဲမွာၾကည့္ေတာ့လည္း
က်ေနာ္တို႔
တက္ေနတာတဲ့။ ဒီ ေလာက္ပါပဲ။
ၿပီး။ ဘယ္သူကို ဒီအေၾကာင္းေတြ သြားေျပာ က်ေနာ္
ဆံပင္တိုႏွံႏွံနဲ႔
ရဲ့သူငယ္ခ်င္း ကိုဦးတဲ့။ အခု စစ္တကၠသိုလ္
ေတာ့ဘူး။ခုေလာက္ဆို ေက်ာင္းကလႊတ္ ေန ရေတာ့မလဲ။
တဲ့။
ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းျပန္တက္ေတာ့
ေက်ာင္း
ေရႊစင့္သူငယ္ခ်င္းမ တေယာက္ က်ေနာ့္ဆီ
မတက္ပဲ ဖဲရိုက္ေနၾကတဲ့ အဖဲြ႔ပဲရွိတာ။ သူတို႔နဲ႔
လာၿပီး စာလာေပးတယ္။ ေရႊစင္ေပးခိုင္း လို္က္
လည္း
တာတဲ့။ က်ေနာ္ေဖာက္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ …
အရင္ထဲက
အဆက္အဆံမရွိေတာ့
သြားေျပာျပလို႔မျဖစ္။ ဒါနဲ႔ အေဆာင္ ေအာက္ ကို ေျပးဆင္းၿပီး ျခံေထာင့္က ပန္းျခံနားသြားၿပီး “ေရႊစင္က
က်ေနာ့္ကိုခ်စ္တယ္တဲ့
ရွင္
က်မကို
က်မကိုလူၾကားထဲ
ေမ့လိုက္ပါေတာ့။
အရွက္ခခ ြဲ ဲ့တဲ့ရွင့္ကို
ခု
…. ေရႊစင္က က်ေနာ့္ကိုခ်စ္ တယ္တဲ့” လိ႔ု
လို ျပန္လက္စားေခ်ခြင့္ ရလိုက္လို႔ ေက်နပ္
အားရပါးရေအာ္ပစ္လုိက္မိပါတယ္။
သြားပါၿပီ။ ရွင္ မေန႔ကေတြ႔တဲ့ က်မသူငယ္ခ်င္း ကိုဦးဆိုတာ
(၄) က်ေနာ္တို႔
ရည္းစားဘဝကလည္း
အျခားသူေတြထက္ေတာ့ သိပ္ မထူးဆန္းလွ
က်မသိပ္ခ်စ္ရတဲ့
အခ်စ္ဦးပါ။
က်မကို ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ မဆက္သြယ္ ပါနဲ႔ေတာ့။ ဒါပါပဲ။
167 ေရႊစင္
ႏိုင္ေတာ့။
က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ မီးေတြ ေတာက္
စိတ္မရွိေတာ့။
ေလာင္ကုန္ပါၿပီ။ ကိုလည္းဘာမွ စား
မ်က္စိေရွ႕မွာရွိေနသမွ်ေတြ မျမင္မိေတာ့။
ေခ်မယ္လို႔
ဒီလုိ
လက္
မေမွ်ာ္လင့္မိခဲ့တာ
ဒီေက်ာင္း
ဒါေၾကာင့္ပဲ
က်ေနာ့္ဦးေလးရွိရာ လက္ေပ်ာက္ မွာ
ဒီၿမိဳ႔မွာလည္းေနခ်င္ ညဖက္ရထားနဲ႔
ရန္ကုန္ကို
စိတ္ေျပ
ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။
ေနေနရရင္
ေဝးေဝး
သက္သာမယ္လို႔
ထင္
က်ေနာ့္ညံ့ဖ်င္းမႈပဲလား။ က်ေနာ္ ေရႊစင့္ အခ်စ္
တယ္ေလ။ ျမင္းျခံကိုေတာ့ က်ေနာ္မျပန္ရဲ့တာ
အေပၚမွာ သံသယမထားမိ ေလာက္ေအာင္
အမွန္။
ကို ခ်စ္ခဲ့မိတာ။ ရက္စက္လွခ်ည္းလား ေရႊစင္
နဲ႔ ေက်ာင္းပ်က္ရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္တယ္
ရယ္ … ။
ဆိုရင္ က်ေနာ္ေက်ာင္းထဲက အေျပးေလး
ထြက္ခဲ့မိၿပီး ထံုးစံအတိုင္း ထိုင္ေနက် အရက္
အေဖ့ကိုေၾကာက္တယ္။ အေဖ
မခ်စ္ဖူးလို႔
ေဒါကန္မွာအေသ
ဒါမ်ဳိး အခ်ာ။
ရူးခဲ့ရတဲ့က်ေနာ္ အခ်စ္ရဲ့ ရသ
ကို ျမည္းၾကည့္ ရံုနဲ႔တင္ ဘဝပ်က္ခဲ့ရပါၿပီဗ်ာ။
ဆိုင္ေလးမွာ က်ေနာ့္ခံစားမႈေတြကို႐ုပ္ရွင္ေတြ ထဲက ဇာတ္လိုက္လိုပဲ အရက္နဲ႔ ေဆးေၾကာ လိုက္မိပါတယ္။ ဘယ္လုိ
အဲဒီညက
အေဆာင္ကို
ျပန္ေရာက္တယ္
မသိေတာ့။
(၅) စာေမးပဲေ ြ ျဖခါနီးမွ က်ေနာ္ မႏၱေလး ကို
ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
စာေမးပဲက ြ ိုေတာ့
တညလံုး “ေရႊစင္ က်ေနာ့္ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး”
တာဝန္အရ ေျဖရဦးေတာ့မွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္
“ေရႊစင္က်ေနာ့္ကို မခ်စ္ေတာ့ ဘူး”ေအာ္ေနလို႔
အေဆာင္ထဲက
အေဆာင္ထဲကလူေတြ
က်ေနာ္စိတ္ေတြ
မခံႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔
ၾကားရတဲ့ အသံ သက္သာေအာင္လို႔ က်ေနာ္
ေျခာက္ျခား
ေနတယ္
စာေမးပဲြ ေျဖတဲ့ရက္က်မွ ေက်ာင္း ကို
ေရာက္ျဖစ္တယ္။
ဆိုေပမယ့္ ေနာက္ေန႔မနက္ က်ေနာ္ ေက်ာင္း
ေလာက္ေအာင္
ဗ်ာ။ ေက်ာင္းကိုလည္း မသြားရဲဘူး။
ကို အေဆာင္က ရွိသမွ်ေစာင္ ေတြနဲ႔ ဝိုင္း အုပ္ထားေပးၾကတယ္ တဲ့ဗ်ာ။
မထြက္ရဲ
စာေမးပဲေ ြ ျဖတယ္
က်ေနာ္ေခါင္းထဲမွာ
ေျဖစရာ
စာေတြ မရွိ။ အခန္း ေစာင့္ဆရာက ထြက္ခြင့္
မတက္ျဖစ္။ ေက်ာင္းကို သြားခ်င္ စိတ္လည္း
မေပးလို႔
မရွိ။
ရွက္ေနမိ
က်ေနာ့္မ်က္ႏွာေရွ႕တည့္တည့္မွာ ျမင္လိုက္ရ
တယ္ေလ။ ေန႔ခင္း ေရာက္ေတာ့ ေရႊစင္စာ
တာက ေရႊစင္။ က်ေနာ့္ ကို ေတာင္းပန္ေနတဲ့
တေစာင္
မ်က္ႏွာေလးနဲ႔။
လူေတြနဲ႔ေတြ႔ရမွာကို ေပးခိုင္းလိုက္တယ္တဲ့။
က်ေနာ္
ဖတ္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့။ ေနာက္ထပ္ၾကားရမယ့္ ေရႊစင္ရဲ့အမုန္းစကား ေတြကို က်ေနာ္ မခံစား
အခ်ိန္ျပည့္ေအာင္
လက္ထဲမွာ
ေစာင့္ေနတုန္း
စာအုပ္ေတြ
ကို ေပြ႔ထားလို႔ က်ေနာ့္ကို ရပ္ေစာင့္ေနတာ။ စာေမးပဲခ ြ န္းထဲက
ထြက္ခြင့္ရလို႔
က်ေနာ္
'ku©onfpmpk လည္း ကို
168
ထြက္လာေရာ
ေျပးလာၿပီး
ေရႊစင္
က်ေနာ့္ဆီ
က်ေနာ့္လက္ကို
ဖမ္းဆဲထ ြ ားတယ္။
က်ေနာ္က … ။
အတင္း
မ်က္ႏွာမွာလည္း
မ်က္
(၆)
ရည္ေတြရႊဲလို႔။
“အဲ့ဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္႐ုပ္က အခု
“အကိုက နဲနဲေလးေတာင္ ျပန္ စလို႔
လို ဥပဓိမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးေနာ္”
မရဘူးေနာ္။ အကိုေရႊစင့္ကို စခဲ့ေနာက္ခဲ့ တုန္း
“က်ေနာ့္အေဖက
စာေမးပဲက ြ ်တဲ့
က ေရႊစင္ ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့တယ္ေလ။ စိတ္ပူ
က်ေနာ္ကို
လြန္းလို႔ ေနာက္ေန႔ပဲ ေျဖရွင္းဖို႔ေက်ာင္းကိုလာ
စားရိတ္ မေပးေတာ့ဘူးေလ။ သူေပးလိုက္တဲ့
ေတာ့လည္း
အကိုကေက်ာင္းမတက္ဘူး။
အျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔
ဝပ္ေေရွာ့
ပစၥည္းေလးေတြနဲ႔
ေက်ာင္း
ကိုယ့္စားရိတ္
ေနာက္ ေရႊစင္ေလ စာေရးၿပီး ရွင္းျပလိုက္
ကိုယ္ရွာၿပီး ေက်ာင္းကို ဆက္တက္ခဲ့ရ ေပ
ပါေသးတယ္။ ေရႊစင္အကို႔ကို ေနာက္လိုက္
မယ့္
တာပါလို႔။ ကိုဦးဆိုတဲ့လူနဲ႔ ေရႊစင္ ဘာမွ မပတ္
က်ေနာ္ ဘဲြ႔ေတာင္ မရလုိက္ပါဘူးဗ်ာ”
\
ရွစ္ေလးလံုးကာလနဲ႔
သက္ပါဘူးလို႔။ ဒါေပမယ့္အကိုက ေက်ာင္းျပန္ တက္တာ
မေတြ႔ေတာ့ဘူးေလ။
အကို႔
ၾကံဳလိုက္တာ
“က်ေနာ္ေတာခိုဖို႔ျဖစ္လာေတာ့ ေရႊ စင္
ကိုေတာင္
ႏွဳတ္ဆက္ခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။
အေဆာင္မွာလာ စံုစမ္းေတာ့လည္း အေဆာင္
က်ေနာ့္ကို အေရးအခင္းကာလမွာပဲ ေသသြား
က လူေတြလည္း တေယာက္မွ မသိၾကဘူး
ခဲ့ၿပီလား၊
တဲ့။ ေရႊစင္ေလ အကို ေက်ာင္းမတက္ေတာ့
သူထင္ခ်င္ထင္ေနမွာေပါ့။ ဒါက တခါပဲ လြမ္းရ
တဲ့ေနာက္ပိုင္း
ေက်ာင္းျပန္တက္ရင္
မယ္ေလ။
အကို႔
အတြက္ပါ
ခုထိ ျပန္မဆက္သြယ္ခဲ့တာေပါ့” လိ႔ု လြမ္း
စာေတြကို စာအုပ္အပိုနဲ႔ ကူးကူးထားေပးတာ
လြမ္း ေဆြးေဆြးႀကီးကုိ ေျပာျပခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္
အခုအထိ ပဲ။ အခုလည္း အကို႔အတြက္ယူခဲ့ပါ
သူငယ္ခ်င္း
တယ္။
လ ေလာက္က အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ က်ေနာ္
အကို
အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္
အကိုမယံုရင္
ဒီမွာၾကည့္လိုက္
ပါ
ဦး။ ေရႊစင္ ေရးလိုက္တဲ့စာကို အကို မဖတ္ျဖစ္
တိ႔တ ု ေတြ
ခဲ့ ဘူးလားဟင္ ”
(၂၁ဝ)
ေရႊစင္ေရးလိုက္တဲ့စာကို
က်ေနာ္
သင္တန္း
ေတာခိုလို႔ပဲ
ဒီလိုေတြးခဲ့မိလိုလည္း
နီမင္းရဲ့
ေစာထစခန္းမွာ တက္စဥ္ကေပါ့။
ဇာတ္လမ္းေလးကို
ပါၿပီ။က်ေနာ့္ အေျဖလႊာမွာဘာမွေျဖမထားျခင္း
၂ဝ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ေပါ့။
ၿပီပဲ။
ေရႊစင္က
တာဝန္ေက်ခဲ့ေပမယ့္
၁၉၈ဝ
က်ေနာ္
ေက်ာ္
သံလြင္ကမ္းပါးက
မဖတ္မိခဲ့တာ က်ေနာ္ အမွားႀကီး မွားသြားခဲ့ က စာေမးပဲြ မေအာင္ဖို႔အတြက္ ခိုင္လံုေန
ေသသြားခဲ့ၿပီလားလို႔
ကာ
တပ္ရင္း
ဆက္သြယ္ေရး ခုဆို
နီမင္းရဲ့
ၾကားခဲ့ရတာ
အႏွစ္
အခုဆို နီမင္းလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ေလာက္က ျမန္မာျပည္ အလယ္
169 ပိုင္း အထူးေဒသ (ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕အနီး) ေတာ္
ABSDF ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကမ္းလွမ္း လိုက္ၿပီ
လွန္
ဆိုတဲ့
ေရးနယ္ေျမထဲမွာ
တိုက္ပတ ဲြ ခုမွာ
နီမင္းက်ဆံုးခဲ့ပါၿပီ။
ဒဏ္ရာရၿပီး
မဂၤလာသတင္းေတြကို
ၾကားေနရလို႔
လြတ္ေအာင္
ဝမ္းသာမိပါတယ္။ အခု ျဖစ္ေပၚ တိုးတက္
အေျပး ေတာထဲတေနရာမွာ က်ဆံုးခဲ့ရ တာလို႔
မွဳေတြဟာ ၂၃ ႏွစ္ ၾကာကာလ အတြင္း ေပး
သိရပါတယ္။
ဆပ္မႈေတြရဲ့
သူက်ဆံုးေနတာ
ကိုေတာင္
ရလာဒ္ပဲ
လို႔
ေဒၚစုက
အေတာ္ေလးၾကာမွ ေတာလည္ သြားတဲ့ ရြာ
လည္းေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ဒီလိုသတင္းမ်ဳိး ေလး
သား ေတြေတြ႔ခဲ့လို႔ သိရတာတဲ့၊ သူ႔အေလာင္း
ေတြ ၾကားရေလ ၂ဝ ေက်ာ္ ကာလအတြင္း
နဲ႔အတူ သူကိုင္ခဲ့တဲ့ေသနတ္နဲ႔ စက္ကိုလည္း
နီမင္းလို မထင္မရွား က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ့္
သူ႔နံေဘးမွာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္တဲ့။ နီမင္းရဲ့ အေဖ
သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရမိေလပါပဲ။ သူတို႔
က ကြန္ျမဴနစ္ ႏိုင္ငံေရးသမား ေဟာင္းႀကီး
ခမ်ာ
တဦးပါ။ သူကိုယ္တိုင္ ႏိုင္ငံေရးကို စြန္႔ခြာခဲ့ၿပီး
မ်ဳိးေလးေတြကိုေတာင္ ၾကားခြင့္မွ ရမသြားခဲ့ရ
စီးပြားေရးသက္သက္ ကိုသာ လုပ္ေနေပမယ့္
ရွာဘူးေလ။
က်ေနာ့္လို
ဝမ္းသာစရာ
သတင္း
သူ႔သားကိုေတာ့ သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ပံု သြင္းခဲ့ပံု
အကယ္၍မ်ား က်ေနာ္တို႔ ေမွ်ာ္မွန္း
ပါပဲ။ နီမင္းက သူ႔အေဖရဲ့ ႏိုင္ငံေရး စာအုပ္ပံု
ခဲ့တဲ့ ေန႔တေန႔ကို ေရာက္ခဲ့လို႔ ျမန္မာျပည္ႀကီး
ႀကီးထဲမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာေၾကာင့္ ကြန္ျမဴနစ္
အတြက္
က်မ္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အလြတ္နီးပါးကို
အသိ
ရေနတာ။
နီမင္းတို႔လိုမ်ဳိး
ဆိုၿပီး
ေတာ္လွန္ေရးႀကီးၿပီးမွ
မုတ္ဆိတ္ကို
ရိတ္မယ္
အရွည္ထားခဲ့လို႔လည္း
စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ခဲ့ အမွတ္ျပဳ၊
သန္႔သန္႔နဲ႔
ၾကသူမ်ားကို
ဂုဏ္ျပဳၾကျဖစ္တဲ့အခါမွာ
တိုင္းျပည္အေပၚ လူမသိသူမသိ
ေစတနာ
ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔
ရဲေဘာ္ေတြၾကားမွာ သူ႔နာမည္က မုတ္ဆိတ္
အသက္ေပးသြား ခဲ့သူမ်ားကိုလည္း အမွတ္
လိ႔ု အမည္တြင္ခဲ့ ပါေသးတယ္။ ခုခံစစ္ပက ဲြ ို
တရ ရွိေစခ်င္လိုက္တာ။
ဝမ္းခ၊ တပ္ရင္း (၂၁၁) မွာ အျပင္းအထန္ ရင္ ဆိုင္ခဲ့ရဖူးသူ
တေယာက္ပါ။
ဥပမာဆိုရရင္ နီမင္းရဲ့ခ်စ္သူ ေရႊစင္
သူမက်ဆံုး
က သူ႔အပါးက ႐ုတၱရက္ ေပ်ာက္သြားခဲ့တဲ့
ခင္ ေရွ႔တန္လႈပ္ရွား နယ္ေျမကို သြားခ်င္လြန္း
နီမင္းဆိုတာ ဘဝကိုအဓိပၸါယ္ ရွိရွိ ေပးဆပ္
လိ႔တ ု ဲ့၊ ထမင္းမစားခင္နဲ႔ ထမင္းစားၿပီး ေတာင္
သြားခဲ့
ကုန္းေပၚ ေျပးတက္ ေျပးဆင္းကို ေန႔စဥ္ ေလ့
ရေစခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ … ။
က်င့္သြားေသးတယ္တဲ့။ လတ္တေလာ
တယ္ဆိုတာကို
သိခြင့္ေလးေတာ့ လူဗိုလ္
သတင္းေတြမွာ
ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ ျပန္လြတ္လာၾက ၿပီ။ KNU နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စကားေျပာေနၿပီ။
'ku©onfpmpk
170
ေက်းဇူးတင္လႊာ ဒီမိုကေရစီလွဳပ္ရွားမႈႀကီးအတြင္း
တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွ
မထင္မရွား
ပါဝင္လွဳပ္ရွားေဆာင္႐ြက္ေနဆဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈ အစံုစုံကို ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ စာမူေလးမ်ားအား စုစည္းထုတ္ေဝႏိုင္ေရးအတြက္ စိတ္ေစတနာျဖဴစင္သန္ ႔ရွင္းစြာျဖင့္ အကူအညီေပးခဲ့သည့္ “မႏၲလာသူ” အမႀကီးကို အထူူးေက်းဇူးတင္ရွိပါေႀကာင္း
သားအိမ္ျပန္လာတဲ့အေၾကာင္း ခဏခဏ အိပ္မက္မက္တဲ့ အေမဟာ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုေလာက္ အေမ့အိမ္ျပန္မေရာက္တဲ့ သားလူမိုက္ အိမ္ျပန္လာတဲ့အေၾကာင္း အိပ္မက္မက္ေနအုန္းမွာပါ။ လွေ႐ႊ အတိတ္မွာ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ လူငယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အရင္တုန္းက ရပ္ကြက္ထဲမွာ ရွိမွန္းေတာင္ မသိရတဲ့ သူေတြ၊ဆိုင္းဘုတ္မတင္တဲ့ သူရဲေကာင္းေလးေတြေပါ့။ ေဝေမာ္ ၾကက္တူေရြးအာေခါင္နီေလးေတြလို သင္သမွ်ကိုသာတတ္ၿပီး ေတြးမိသမွ်ကို မေျပာတတ္ၾက လိ႔ု ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးအတြင္း၌ ‘အ’ ေနေသာ ၾကက္တူေရြး ‘အုပ္စုႀကီး’ ရွိေနေၾကာင္း သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း) ခါးခါးသည္းသည္း နာၾကည္းေၾကကြရ ဲ မႈမ်ားကို မေမ့ရန္၊ ထြန္းေျပာင္ခဲ့သည့္တိုက္ပဝ ြဲ င္ ေက်ာင္းသား သမိုင္းအား သတိရေစရန္ႏွင့္ ထူးေအာင္ “ဗိုက္ဆာတာနဲ႔ အိမ္မွာ ဟိုရွာဒီရွာ ရွာရင္း လက္မေလာက္ရိွတဲ့ စိမ္းစားငါးပိတစ္တံုးေတြ႔တာနဲ႔ စားလိုက္တာ အရမ္းေကာင္းပဲဗ်ာ၊ တို႔စရာေလးမ်ားရွိလိုက္လို႔က” အုပ္ႀကီးေဖ ေရထဲျဖတ္လိုက္၊ ျပန္တက္လိုက္၊ လမ္းေလွ်ာက္၊ ျဖတ္လိုက္နဲ႔၊ ေနာက္ဆံုး ေျခေထာက္ေတြက ေျမႀကီးကို နင္းရမွာကို ေၾကာက္လာပါတယ္။ေျခဖဝါးေတြက ႏူးလာၿပီး ဖိနပ္နဲ႔ေျခဖဝါးၾကား ဝင္ေနတဲ့ သဲေတြေၾကာင့္ လူဗိုလ္ စစ္ဖက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ လည္ပတ္မႈ ယႏၲရားကို ေထာင္ကန္ထားတဲ့ ဝင္႐ိုးဟာ ျမင္မေကာင္း ၊ ၾကားမေကာင္းေအာင္ တိမ္းေစာင္း ေဇယ်ာ(စစ္သည္ေတာ္ေဟာင္း)