ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΝΘΙΣΗΣ - SAMAEL AUN WEOR by Γνωστική Πολιτιστική Εταιρεία Samael - Lakhsmi

www.gnosisellas.gr

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΝΘΙΣΗΣ

ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ

www.gnosisellas.gr

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ Η µαγεία είναι, όπως λέει ο Νοβάλης, η τέχνη να επηρεάζεις συνειδητά τον εσωτερικό κόσµο. Είναι γραµµένο µε αναµµένα κάρβουνα στο καταπληκτικό βιβλίο της ζωής ότι ο φλογερός έρωτας µεταξύ Αρσενικού και Θηλυκού δρα µαγικά. Ο Ερµής ο Τρισµέγιστος, ο τρεις φορές µεγάλος Θεός, Ibis de Thot, είπε στη δική του πλάκα από σµαράγδι: «Σου δίνω αγάπη, η οποία περιέχει όλο το χυµό της σοφίας». «Όλοι έχουµε κάτι από τις ηλεκτρικές και µαγνητικές δυνάµεις µέσα µας και ασκούµε, όπως ένας µαγνήτης, µία δύναµη έλξης και απώθησης... Μεταξύ των εραστών είναι ιδιαίτερα ισχυρή αυτή η µαγνητική δύναµη και η δική της ενέργεια πηγαίνει πολύ µακριά». Η Σεξουαλική Μαγεία (Sahaja Maithuna) µεταξύ του συζύγου και της συζύγου βασίζεται στις πολικές ιδιότητες, που βέβαια έχουν το δυνητικό τους στοιχείο στο σεξ. Δεν είναι ορµόνες, ούτε βιταµίνες από ευρεσιτεχνία αυτό που χρειάζεται για τη ζωή, αλλά αυθεντικά αισθήµατα από το εσύ και το εγώ και περισσότερο η ανταλλαγή των πιο εκλεκτών αισθηματικών και ερωτικών ικανοτήτων μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Η Μεσαιωνική ασκητική της περασμένης εποχής των lχθύων αποστράφηκε το σεξ, χαρακτηρίζοντάς το ταμπού ή αμαρτία. Η νέα επαναστατική ασκητική του Υδροχόου βασίζεται στο σεξ. Είναι σαφές πως μέσα στο μυστήριο του Lingam Yonί βρίσκεται το κλειδί όλων των δυνάμεων Από την έξυπνη ανάμειξη της σεξουαλικής επιθυμίας με τον πνευματικό ενθουσιασμό αναδύεται, σαν θαύμα, η μαγική συνείδηση. Ένας σοφός συγγραφέας είπε: «Η Σεξουαλική Μαγεία οδηγεί προς την ενότητα της ψυχής με την αισθητικότητα, δηλαδή στην αναζωογονημένη σεξουαλικότητα: η σεξουαλικότητα χάνει το χαρακτηρισμό του ύποπτου και του καταφρονητέου, που τη δεχόμαστε μόνο κρυφά και με κάποια δηλωμένη ντροπή· αντίθετα η σεξουαλικότητα μπαίνει στην υπηρεσία μιας θαυμάσιας απόλαυσης ζωής, διαπερνώντας αυτήν και εξυψώνοντας τη συμμετοχή προς την επιβεβαίωση της ύπαρξης, που με ευτυχία εξασφαλίζει την ισορροπία της ελεύθερης προσωπικότητας». Χρειαζόμαστε επειγόντως να ξεφύγουμε από το καθημερινό, σκιώδες ρεύμα της κοινής, χυδαίας και συνηθισμένης προσαρμογής και να εισέλθουμε στη φωτισμένη σφαίρα της μαγνητικής ισορροπίας του «ξαναανακαλυφθέντος μέσα στον άλλο», του «να βρω σε σένα το μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού», «το μυστικό δρόμο που οδηγεί στην τελική απελευθέρωση». «Μόνο όταν γνωρίζουμε και χρησιμοποιούμε τους μαγνητικού ς νόμους μεταξύ των ψυχών και των σωμάτων, δε θα είναι πια φευγαλέες απεικονίσεις και χωρίς νόημα, ομίχλες που διαλύονται μέσα στο φως, όλα τα λόγια για αγάπη, σεξ και σεξουαλικότητα». Είναι φανερή η τρομακτική δυσκολία που παρουσιάζει η σπουδή της Σεξουαλικής Μαγείας. Δεν αποτελεί τίποτα εύκολο το να θέλει κανείς να παρουσιάσει σαν «ευκολομάθητη και ορατή» τη σέξο-γιόγκα, τη Maithuna, με την κυβέρνηση των πιο λεπτών νευρικών ρευμάτων και τις πολλαπλές υποσυνείδητες, παρασυνείδητες και ασυνείδητες επιρροές πάνω στην ψυχική διάθεση. Θα μιλήσουμε σαφώς και χωρίς φραγμούς αυτό το θέμα της Sexo-Yoga, είναι υπόθεση του απ’ ευθείας εσώτερου πειραματισμού, κάτι πάρα πολύ προσωπικό. Το να παραιτηθούμε από τη ζωώδη ακολασία για χάρη της πνευματικότητας είναι βασικό στη Σεξουαλική Μαγεία, εάν στην πραγματικότητα θέλουμε να βρούμε το νήμα της Αριάδνης της ανύψωσης, τη χρυσή κλωστή που θα μας οδηγήσει από τη σκοτεινιά στο φως, από το θάνατο στην αθανασία. Ένας μεγάλος φιλόσοφος, του οποίου το όνομα δεν αναφέρω, είπε: «Αν οι αυθεντικές δημιουργικές δυνάμεις, οι ψυχικές και πνευματικές, βρίσκονται μέσα στο βάθος της δικής μας συνείδησης, συναντάμε ακριβώς μέσα στο συμπαθητικό σύστημα με το δίκτυο διακλαδώσεώς

www.gnosisellas.gr του των ευαίσθητων δικτυώσεων των γαγγλίων τον μεσολαβητή και οδηγητή της εσωτερικής πραγματικότητας, ο οποίος όχι μόνο δεν επηρεάζει τα όργανα της ψυχής, αλλά επίσης κυβερνά, οδηγεί και ελέγχει τα πιο σπουδαία κέντρα στο εσωτερικό του σώματος. Οδηγεί επίσης, με τρόπο εξίσου μυστήριο, το θαύμα της σύλληψης μέχρι τη γέννηση του καινούργιου Είναι, όπως επίσης τα φαινόμενα της καρδιάς, νεφρών, κάψας επινεφριδίων, γεννητικών αδένων κ.λπ.». Ενώ στην όλη ευαισθησία και πνευματικότητα, στη ρυθμισμένη ζωή, προσπαθεί αυτός, σαν ένα αληθινό Δημιουργικό Πνεύμα του σώματος, με την κατεύθυνση της μοριακής ροής και της κρυσταλλοποίησης των κοσμικών ακτίνων, να ισορροπήσει μέσα στο ρυθμό του σύμπαντος όλα τα φυσικά και ψυχικά στοιχεία που ήταν υποταγμένα. «Αυτό το Συμπαθητικό σύστημα είναι στην πραγματικότητα επίσης ένα Σύστημα lδεοπλαστικό, που πρέπει να κατανοηθεί σαν μεσάζοντας μεταξύ της δικής μας ασυνείδητης ενστικτώδους ζωής και της ρύθμισης της ζωντανής εικόνας τυπωμένης μέσα στο δικό μας πνεύμα από την αιωνιότητα, είναι ο μεγάλος ενδιάμεσος ισορροπιστής που μπορεί να ηρεμήσει και να συμφιλιώσει τη διαρκή πολικότητα, τις αυγές και τα βασιλέματα του ήλιου της ψυχής, τις εκδηλώσεις του μαύρου και του άσπρου, την αγάπη και το μίσος, τον Θεό και τον Διάβολο, την έξαρση και την κατάπτωση». Το Θεϊκό Androgino της πρώτης ανθρώπινης φυλής Adam Kadmon, πολλαπλασιάστηκε µόνο µε τη δύναµη της θέλησης και τη µαγική φαντασία ενωµένες µέσα σε µία παλµική αρµονία. Οι αρχαίοι σοφοί της Καβάλας επιβεβαίωσαν ότι τέτοια βουλητική και φανταστική ισχύς χάθηκε µε το πέσιµο στην αµαρτία, γι’ αυτό το ανθρώπινο ον διώχθηκε από την Εδέµ. Αυτή η µεγαλοπρεπής συνθετική σύλληψη της Εβραϊκής Καβάλλας έχει σαν βάση µία τροµακτική αλήθεια έτσι όπως είναι, είναι ακριβώς λειτουργία της Σεξουαλικής Μαγείας για να ξαναεγκαταστήσουµε µέσα σε µας τους ίδιους αυτήν τη γνήσια θεϊκή ενότητα του παραδεισιακού Androgino. Κάποιος σοφός είπε µε έµφαση το ακόλουθο: «Δρα η Σεξουαλική Μαγεία µεταµορφώνοντας σωµατικά και επιφέρει µια ιδεαλιστική τόνωση του σεξουαλικού στην ψυχή. Γι’ αυτό είναι ικανές στη Σεξουαλική Μαγεία µόνον οι υπάρξεις που προσπαθούν να ξεπεράσουν το δυαδικό δίληµµα µεταξύ του ψυχικού κόσµου και των συναισθημάτων. Όποιοι είναι προικισμένοι µε εσώτερο «καντήλι», βρίσκονται τελείως ελεύθεροι από οποιοδήποτε είδος υποκρισίας, γελοιότητας, άρνησης και υποτίµησης της ζωής».

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ Θέλω να δώσω έµφαση στη βασική ιδέα που πρέπει να διατυπώσoυµε ως εξής: «Οι µεγάλοι γόητες της λαγνείας και της ατιµίας ανήκουν περισσότερο στον τύπο του Καζανόβα, παρά στο φηµισµένο Δον Ζουάν Τενόριο». Εάν ο πονηρός τύπος του Δον Ζουάν αντανακλά όλες του τις ερωτικές περιπέτειες µέσα στον κάκιστο εγωκεντρικό καθρέφτη της λεπτής φαντασίας του µε τον απαίσιο σκοπό να υποτιµήσει τη γυναίκα, να τη βεβηλώσει πρόστυχα, βιάζοντας και δυσφηµίζοντάς την µε διεστραμμένο τρόπο, µέσω της παθιασμένης ένωσης για µια µόνο φορά και δίχως επανάληψη, µέσα απ' αυτό που λέµε «σπρώξιμο στην αµαρτία», αποτελεί αναµφισβήτητα, µε ένα ξεχωριστό τρόπο, το αρσενικό µίσος εναντίον του θηλυκού. Με βάση το νόµο των αντιθέσεων, µέσα στο χαρακτήρα του Καζανόβα υπερισχύει η επιθυµία της ασέλγειας, της σεξουαλικής γοητείας, βασισµένη αποκλειστικά πάνω στις φυσικές ενστικτώδεις παρορµήσεις και συναισθηµατισµούς. Δυστυχώς, τα άτοµα αυτού του είδους είναι ακόρεστα, υποφέρουν και κάνουν να υποφέρουν. Ο τύπος του Καζανόβα είναι ένα είδος του «Δάσκαλου που κοροϊδεύει» τη γυναίκα φαίνεται να έχει το χάρισμα της πανταχού παρουσίας, γιατί τον βλέπουμε σε όλα τα μέρη, εδώ, εκεί, παραπέρα. Είναι όπως ο ναυτικός που σε κάθε λιμάνι έχει μια ερωμένη πολλές φορές αρραβωνιάζεται και ορκίζεται αιώνια αγάπη... Στην αντίθετη πλευρά του λεπτού σεξουαλικού σαδισμού του τύπου Δον Ζουάν, ανακαλύπτουμε τον τύπο του Καζανόβα στο λογικό Ανθρωποειδές, που θέλει να πνίξει μέσα στα κρεβάτια της ηδονής την ίδια του τη ζωή, που είναι βαρετή και ανυπόφορη . Άλλη κατηγορία, ευτυχώς λιγότερο συνηθισμένη, του γόη των γυναικών, θα τη χαρακτηρίσουμε «διαβολικό τύπο». Ένας από τους αυθεντικούς εκπροσώπους αυτού του απαίσιου τύπου ήταν, χωρίς καμία αμφιβολία, ο μοναχός Γρηγόριος Ρασπουτίν. Παράξενος ασκητής, παθιασμένος για τα πέραν της ζωής, είδος χωρικού υπνωτιστή με εκκλησιαστική φορεσιά. Είναι τόσο πασιφανές, σαν μεσημεριανή λαμπρότητα ότι η τυραννική μαγική δύναμη του «Ιερού Διαβόλου Ρασπουτίν» οφείλονται αποκλειστικά στην τρομακτική σεξουαλική του δύναμη. Ο Τσάρος και η Τσαρίνα γονάτιζαν μπροστά του, νόμιζαν ότι έβλεπαν σ' αυτόν τον μοιραίο μοναχό ένα ζωντανό Άγιο. Είναι φανερό ότι ο Ρασπουτίν βρήκε τη διάθεση των Τσάρων πολύ προετοιμασμένη, χάρη στο Γάλλο μάγο Papus (Dr. Encause), γιατρό της κάμαρας των ηγεμόνων. Ο Waldemar λέει: «Αυτό απ' το οποίο μαθαίνουμε περισσότερα, είναι τα διπλωματικά απομνημονεύματα του Γάλλου πρέσβη στο San Petersburgo, Mauricio Paleologue, που έχουν εκδοθεί από την Revue des Deux Mondes». «Ο Πρέσβης περιγράφει μια επίκληση πνευμάτων επιχειρούμενη από τον πασίγνωστο Γάλλο αποκρυφιστή Papus (Dr. Encause) και οπωσδήποτε σύμφωνη με την ιδιαίτερη επιθυμία των Τσάρων. Η αιτία αυτής της συγκέντρωσης ήταν οι επαναστατικές ταραχές του έτους 1905. Ο Papus έπρεπε να εξορκίσει την αναταραχή μέσω ενός μεγάλου εξορκισμού, μπροστά στον Τσάρο, την Τσαρίνα και τον συμπαραστεκόμενο καπετάνιο Mandryka». Ο Paleologue, σαν εγγυητής του Papus, με τον οποίο είχε φιλικές σχέσεις πληροφορεί: «Μέσω μιας εντατικής συγκέντρωσης της θέλησής του και μιας εξαιρετικής αύξησης της ροής του δυναμισμού του, ο Μάγος κατάφερε να επικαλέσει το φάντασμα του πολύ ευγενούς Τσάρου Αλέξανδρου III.. Σημάδια αναμφισβήτητα απέδειξαν την παρουσία του αόρατου πνεύματος...».

www.gnosisellas.gr «Παρά την αγωνία, που του καταπίεζε την καρδιά, ο Νικόλαος II ρώτησε τον πατέρα του, αν έπρεπε να αντιδράσει ή όχι απέναντι στον υπάρχοντα φιλελευθερισμό που απειλούσε να σαρώσει τη Ρωσία. Το φάντασμα απάντησε: "Πρέπει να εξολοθρεύσεις, όσο και αν κοστίσει, την επανάσταση που αρχίζει. Αλλά, κάποια μέρα, θα ξαναφουντώσει πάλι και θα είναι τόσο πιο βίαιη, όσο περισσότερο σκληρή θα είναι η τωρινή καταστολή. Δεν πειράζει! Θάρρος γιε μου! Μη σταματήσεις να αγωνίζεσαι ..."». Ο Waldemar, ο σοφός, λέει: «ο Τσάρος πασίγνωστος για την πίστη του στα πνεύματα, έπρεπε λοιπόν, να δίνει μεγάλη σημασία σε έναν άνθρωπο σαν τον Ρασπουτίν, που ερχόταν συνοδευμένος από μεγάλη φήμη, σαν θαυματουργός θεραπευτής». «Ο χωρικός μοναχός καταγόταν επίσης από την τάξη την τόσο εξαπλωμένη στη Ρωσία την εποχή εκείνη, των ονομαζόμενων μάγων των χωριών, κατέχοντας ένα ζωτικό μαγνητισμό τόσο εκπληκτικό, οφειλόμενο στην ασυνήθιστη σεξουαλική του δύναμη, που έπρεπε να δώσει την εντύπωση μιας πρωτόγονης δύναμης, εισορμώντας μέσα στους κύκλους των ευγενών της Πετρούπολης, των σχεδόν εκφυλισμένων». «Ένα από τα πρώτα κατορθώματά του μέσα στην Αυλή, ήταν να θεραπεύσει, με τρόπο μαγνητικό, το διάδοχο του θρόνου, άρρωστο από αιμοφιλία, επιτυγχάνοντας να περιορίσει τις αιμορραγίες που είχε, πράγμα που οι γιατροί δεν είχαν κατορθώσει». Συνεχίζει ο σοφός Waldemar λέγοντας: «Από τη στιγμή εκείνη έτρεμαν μπροστά του μεγάλοι Δούκες, Υπουργοί και όλος ο αυλικός κύκλος, γιατί στην περίπτωση που θα είχε στα χέρια του τη ζωή του Zarevitz (διάδοχου), θα είχε εξασφαλίσει την απεριόριστη εμπιστοσύνη του Τσάρου και της Τσαρίνας. Και αυτήν την εμπιστοσύνη γνώριζε περίφημα πώς να τη χρησιμοποιεί προς όφελός του. Κυβερνούσε σύμφωνα με τα γούστα του τους Τσάρους και βέβαια τη Ρωσία». «Επειδή αύξανε συνεχώς η δύναμή του, μία ομάδα αντιπάλων του υψηλής θέσης και καταγωγής, επικεφαλής της οποίας ήταν ο πρίγκηπας Yussupov (Γιουσούπωφ) και ο μεγάλος Δούκας Pavlovitsch (Πάβλοβιτς), αποφάσισε να βγάλει από τη μέση τον ενοχλητικό "Θαυματουργό μοναχό"». «Και έτσι, σ’ ένα γεύμα στο Παλάτι του αναφερόμενου πρίγκηπα, οι υπηρέτες πρόσφεραν στον προσκεκλημένο μοναχό εδέσματα και ποτά δηλητηριασμένα με κυανιούχο ποτάσιο, σε τόσο μεγάλη δόση, που θα μπορούσε να σκοτώσει μια εικοσάδα ανδρών ή και περισσότερους μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αλλά ο Ρασπουτίν έφαγε και ήπιε αυξάνοντας την όρεξή του όμως το δηλητήριο δεν φαινότανε να έχει κάποιο αποτέλεσμα πάνω του». «Οι συνωμότες ανησύχησαν, αλλά εξακολούθησαν εvθαρρύνοντας τον μισητό, για να τρώει και να πίνει περισσότερο. Ούτε και με αυτά είχε καμία δύναμη το δηλητήριο πάνω στο Θαυματουργό μοναχό, αντίθετα κάθε φορά φαινόταν να αισθάνεται καλύτερα ο καταραμένος» . «Οπότε οι συνωμότες συμφώνησαν να τον σκοτώσει ο Yussupov με ένα πιστόλι. Πυροβόλησε έτσι ο Πρίγκηπας, έπεσε μπρούμυτα στο πάτωμα ο Ρασπουτίν και οι συνωμότες ήταν σίγουροι ότι είχε πεθάνει» . «Ο Yussupov, που είχε χτυπήσει στο στήθος το μοναχό, ετοιμάστηκε να γυρίσει το πρόσωπο του πεσμένου, αλλά τρόμαξε, όταν ο Ρασπουτίν του έδωσε μια σπρωξιά, σηκώθηκε στα πόδια του και με βαριά βήματα προσπάθησε να ξεφύγει από το δωμάτιο. Τότε ο συνωμότης Purischkjewitsch (Πουρίστσκγιεβιτς) έριξε τέσσερις πυροβολισμούς εναντίον του μοναχού, ο οποίος ξαναέπεσε, αλλά σηκώθηκε πάλι, αισθανόμενος τώρα να χτυπιέται με το μπαστούνι και τις κλωτσιές από τον οργισμένο Purischkjewitsch, μέχρι που φάνηκε οριστικά νεκρός. Αλλά η ζωτικότητα του Ρασπουτίν ήταν τόση, ώστε ακόμη έδειξε σημάδια ζωής, όταν οι συνωμότες έβαλαν το δυνατό του σώμα μέσα σε ένα σάκο τον οποίο έδεσαν, ρίχνοντάς τον μετά, από μια γέφυρα, μέσα στον παγωμένο Νέβα». Αυτό ήταν το τραγικό τέλος ενός ανθρώπου, που θα μπορούσε να είχε κάνει την Αυτοπραγμάτωση σε βάθος. Δυστυχώς, ο μοναχός Γρηγόριος Ρασπουτίν δε γνώριζε να χρησιμοποιεί σοφά την τρομερή σεξουαλική δύναμη, που του δώρισε η φύση και κατέβηκε στο επίπεδο του πιο χαμηλού αισθησιασμού.

www.gnosisellas.gr Μια κάποια νύχτα, αποφάσισα να ερευνήσω απ' ευθείας τον αποσαρκωμένο Ρασπουτίν. Καθώς ξέρω σε βάθος όλες τις ψυχικές λειτουργίες του είδωλου (Αστρικού σώματος) του αυθεντικού ανθρώπου, δε μου ήταν δύσκολο να πραγματοποιήσω ένα μαγικό ξετύλιγμα. Ντυμένος λοιπόν με αυτό το αστρικό σώμα, για το οποίο μίλησε ο Felipe Theofrastro, Bombasto De Honheneim (Aureola Paracelso), άφησα το φυσικό σώμα για να κινηθώ ελεύθερα στην πέμπτη διάσταση της φύσης, στον αστρικό κόσμο. Αυτό που είδα με τη διαστημική αίσθηση (με το μάτι του Horus), ήταν τρομερό. Δεν περιττεύει να βεβαιώσω με έμφαση ότι έπρεπε να μπω μέσα σε μια τρομακτική ταβέρνα, όπου υπήρχαν μόνο βαρέλια γεμάτα με κρασί, ανάμεσα στα οποία γλιστρούσαν, εδώ, εκεί, παραπέρα, πλήθη από φρικτά πλάσματα που έμοιαζαν με ανθρώπους. Εγώ έψαχνα τον Ρασπουτίν, τον Ιερό Διάβολο, ήθελα να συνομιλήσω με αυτόν τον παράξενο μοναχό, μπροστά στον οποίο έτρεμαν τόσοι Πρίγκηπες, Κόμητες, Δούκες και Μαρκήσιοι της Ρώσικης Αριστοκρατίας. Αλλά να, αντί για ένα Εγώ, έβλεπα πολλά Εγώ και όλα αυτά αποτελούσαν το ίδιο Εγώ του μοναχού Γρηγόριου Ρασπουτίν. Είχα, λοιπόν, μπροστά στην πνευματική μου όραση με την παρουσία του κοσμικού μου Είναι, ένα σωρό Διαβόλους ένα Πληθωρικό Εγώ, μέσα στο οποίο υπήρχε ένα μόνο αξιοπρεπές στοιχείο, θέλω να αναφερθώ στην Ουσία. Αφού δε βρήκα τότε ένα υπεύθυνο υποκείμενο, απευθύνθηκα σε ένα από αυτά τα φρικτά, αλλόκοτα όντα, που πέρασε από κοντά µου: «Να, εδώ είναι το µέρος όπου κατέληξες, Ρασπουτίν. Αυτό είναι το αποτέλεσµα της δικής σου ακατάστατης ζωής και των τό σων οργίων και βίτσιων». «Κάνεις λάθος, Σαµαέλ, - απάντησε η τερατώδης µορφή - για να δικαιολογήσει τη φιλήδονη ζωή της και µετά πρόσθεσε: «Εσένα σου λείπει η γραµµή της διαίσθησης». «Εµένα δεν µπορείς να µε εξαπατήσεις Ρασπουτίν». Ήταν τα τελευταία µου λόγια, µετά απομακρύνθηκα από αυτό το σκοτεινό άντρο που βρίσκεται τοποθετημένο στο Limbus, στον Όρχο των κλασσικών, στα προπύλαια του βυθισμένου ορυκτού βασιλείου. Αν ο Ρασπουτίν δεν είχε κάνει στη ζωή του τόσες αγαθοεργίες, σε αυτές τις ώρες θα ήταν καθοδικά εξελισσόμενος στο χρόνο µέσα στους βυθισμένους κόσµους, κάτω από το φλοιό της γης, στην κατοικία του Πλούτωνα . Έχουν περάσει πολλά χρόνια και εγώ συνεχίζω να διαλογίζοµαι. Τα ανθρώπινα όντα ακόµα δεν έχουν µία αυθεντική ατοµικότητα το µόνο που συνεχίζει µετά το θάνατο είναι ένας σωρός από διαβόλους. Τι φρίκη! Εγώ - Διάβολοι... κάθε ένα από τα ψυχολογικά µας ελαττώµατα αντιπροσωπεύεται από µία από αυτές τις απαίσιες Δαντικές υπάρξεις ...

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 Ο ΤΑΧΥΔΑΚΤΥΛΟΥΡΓΟΣ ΔΙΑΒΟΛΟΣ Είναι απτή η ύπαρξη ενός καταπληκτικού πλαστικού µεσάζοντος µέσα σ' αυτό το λογικό Ανθρωποειδές, που εσφαλµένα ονοµάζεται «άνθρωπος». Με τρόπο εµφατικό θέλω να αναφερθώ στο Ηλιακό πλέγµα, συγκινησιακό κέντρο, σοφά τοποθετηµένο από τη φύση στην περιοχή του οµφαλού. Είναι αναντίρρητο ότι αυτό το µεγαλοπρεπές ανερχόμενο τριεγκέφαλο ή τρικεντρικό δίποδο, είναι ολοκληρωτικά κορεσμένο µε τη σεξουαλική ουσία των δικών µας δημιουργικών οργάνων. Μας έχουν πει ότί το «Μαγικό Μάτι» της κοιλιάς διεγείρεται συχνά από το σεξουαλικό Υδρογόνο SI-12, που ανεβαίνει από τα σεξουαλικά όργανα. Είναι τότε ένα ακλόνητο αξίωµα της Ερµητικής φιλοσοφίας ότι στην περιοχή της κοιλιάς υπάρχει ένας ισχυρός ενεργητικός σεξουαλικός συσσωρευτής. Με το σεξουαλικό µέσον οποιαδήποτε παράσταση µπορεί να παίρνει µορφή στο µαγνητικό πεδίο του Ηλιακού πλέγµατος. Η ιδεοπλαστική αντιπροσωπία συνιστά από µόνη της το περιεχόμενο της κάτω κοιλιάς. Με κανένα τρόπο δεν υπερβάλλω, όταν δίνω έµφαση στη βασική ιδέα, ότι στην κοιλιά κυοφορούνται τα Εγώ που αναβλύζουν αργότερα στην ύπαρξη. Αυτές οι ψυχολογικές οντότητες, ιδεοπλαστικές, µε κανέναν τρόπο δε θα ερχόντουσαν στην ύπαρξη, χωρίς τον σεξουαλικό πράκτορα. Κάθε Εγώ είναι έτσι µία ζωντανή ψυχολογική αντιπροσωπία, που αναβλύζει από την κοιλιά, το προσωπικό Εγώ είναι ένα άθροισµα από Εγώ. Το διανοητικό ζώο είναι βέβαια µία µηχανή ελεγχόμενη από διαφορετικά Εγώ. Μερικά ΕΓΩ αντιπροσωπεύουν το θυµό µε όλες του τις πλευρές, άλλα τη φιλαργυρία, εκείνα τη λαγνεία κ.λπ. Αυτοί είναι οι «Κόκκινοι Διάβολοι», που αναφέρει η Βίβλος των Νεκρών της αρχαίας Αιγύπτου. Στο όνοµα της αλήθειας είναι απαραίτητο να πούµε ότι το µόνο αξιόλογο που φέρουµε µέσα µας, είναι η «Ουσία» δυστυχώς, αυτή καθ’ εαυτή είναι διασκορπισμένη εδώ, εκεί και παραπέρα, µποτιλιαρισµένη µέσα σε κάθε ένα από τα διαφορετικά Εγώ. «Ο Ταχυδακτυλουργός Διάβολος» παίρνει µορφή στη σεξουαλική δύναµη, µερικά Εγώ πολύ ισχυρά συμβαίνει να παράγουν µερικά απίθανα φυσικά φαινόµενα. Ο Waldemar διηγείται το ακόλουθο συµβάν: «ο περίφηµος εκκαθαριστής της πόλης του San Miniato al Tedesco, που βρίσκεται ανάµεσα στη Φλωρεντία και την Πίζα, είχε µια κόρη δεκαπέντε χρονών, στην οποία «ήλθε το Δαιμόνιο» µε ένα τρόπο, που προκάλεσε πάταγο σε όλη τη χώρα». «Δεν ήταν µόνο ότι το κρεβάτι όπου βρισκότανε η κοπέλα κινιότανε από τη µία πλευρά του δωματίου στην άλλη, έτσι που σύντοµα βρισκότανε κοντά στον ένα τοίχο όσο και στον απέναντι, αλλά ότι το Δαιμόνιο έσπασε µεγάλο αριθµό σκευών του σπιτιού, άνοιξε πόρτες, συρτάρια και έκανε τόση φασαρία, που οι κάτοικοι πέρασαν τη νύχτα τρέµοντας και γεµάτοι από φρίκη». «Παρουσία των γονέων, η κόρη δέχτηκε µια τέτοια επίθεση του κακού, που, παρά τις εκκλήσεις και ικεσίες της κοπέλας, την άρπαξε από τους γοφούς και την σήκωσε στον αέρα». «Μάταια φώναζε αυτή επικαλώντας: «Άγια Παρθένα Μαρία!!! Βοήθησέ µε να σωθώ» κι αυτό µπροστά στην παρουσία εκατοντάδων κατοίκων της πόλης, παρασύρθηκε προς το παράθυρο, αιωρούμενη µερικά λεπτά µπροστά στο σπίτι της και πάνω από την πλατεία της αγοράς». «Δεν είναι τότε παράξενο, που σχεδόν όλη η πόλη έτρεξε εκεί, άνδρες και γυναίκες,

www.gnosisellas.gr έκπληκτοι µπροστά στο παράδοξο και φοβισμένοι από τη σκληρότητα του Διαβόλου, επαινώντας συγχρόνως το θάρρος της κοπέλας». Και το διήγηµα της εποχής λέει: «Όλοι ήταν τρομαγμένοι και βαθιά συγκινηµένοι από την όψη της µητέρας και των γυναικών της οικογένειας, οι οποίες µε ξέµπλεκα µαλλιά έγδερναν µε τα νύχια τους τα µάγουλά τους, χτυπούσαν το στήθος τους µε τις γροθιές και γέµιζαν τον αέρα µε θρήνους και κραυγές, που ο ήχος αντιλαλούσε στους δρόµους» . «Η µητέρα περισσότερο φώναζε µια στην κόρη και µια στο Δαιμόνιο, ζητώντας απ’ αυτό να ρίξει στην ίδια όλη τη δυστυχία µετά απευθύνθηκε πάλι στον κόσµο, ιδιαίτερα στις µητέρες, για να γονατίσουν µαζί της ικετεύοντας βοήθεια από το Θεό, πράγµα που όλοι έκαναν αµέσως». «Ω Άγιοι Θεοί! Κατευθείαν µετά κατακρημνίστηκε η κόρη από ψηλά, πάνω στη µητέρα της και παρηγόρησε τη µισοπεθαµένη µε χαρούμενο πρόσωπο: "Να εγκαταλείψεις το φόβο µητέρα µου! Πάψε να κλαις και εδώ είναι η κόρη σου µη φοβάσαι το φάντασμα του Διαβόλου, σε παρακαλώ... Μήπως πιστεύεις ότι ήµουν βασανιζόμενη και κακομεταχειριζόμενη; Αντίθετα βρίσκομαι πλημμυρισμένη από µια ηδονική και ανείπωτη γλυκύτητα... γιατί πάντα ο αρωγός των απροστάτευτων ήταν στο πλευρό µου, βοηθώντας µε και µιλώντας µου για να µου δώσει θάρρος και καρτερία, έτσι - µου έλεγε - κερδίζεται ο ουρανός"». «Αυτά τα λόγια γέµισαν τους παρευρισκόμενους µε ευτυχία και συγχρόνως έκπληξη κι έφυγαν από εκεί ξαλαφρωμένοι αλλά µόλις είχε γυρίσει η οικογένεια στο σπίτι, ξαναεμφανίστηκε πάλι ο Διάβολος και ορµώντας µε όλη τη βιαιότητα πάνω στην κοπέλα, την άρπαξε από τα µαλλιά, έσβησε τις λάµπες και τα κεριά, ανατρέποντας συρτάρια και µπαούλα και όλα τα αντικείμενα του σπιτιού και, όταν πάλι µπόρεσε να ανάψει τα φώτα ο πατέρας, η κόρη ρίχτηκε πάνω στο σταυρό του σπιτιού και θρηνούσε µε φωνή σπαρακτική: "Κάνε να µε καταπιεί η γη, ω Κύριε, προτού να µε εγκαταλείψεις στήριξέ µε και ελευθέρωσέ µε, σε παρακαλώ ικετευτικά"» . «Και λέγοντας αυτά ξέσπασε σε κλάµατα. Αυτό εξόργισε περισσότερο τον κάκιστο, ο οποίος της ξέσκισε το πουκάμισο από το σώµα, µετά το µάλλινο φόρεµα και τελικά το µεταξωτό επανωφόρι που συνήθιζαν να φορούν οι κοπέλες, ξεσκίζοντας και κοµµατιάζοντάς το όλο και, όταν η καηµένη βρέθηκε σχεδόν γυµνή, άρχισε να της τραβάει τα µαλλιά». «Αυτή φώναξε: "Πατέρα µου, φέρε µου ένα φόρεµα, σκέπασε τη γύµνια µου. Άγια Παρθένα, βοήθησέ µε"! Τελικά, αφού το δαιμόνιο την είχε κάνει να υποστεί και άλλες αγριότητες, κατόρθωσαν να ελευθερώσουν την κοπέλα από τα χέρια του µε ένα προσκύνηµα και µερικούς εξορκισµούς εκτελεσμένους από έναν ιερωμένο» . Μέχρι εδώ λοιπόν, η ενδιαφέρουσα αφήγηση του Waldemar. Είναι προφανές ότι το σαδιστικό Δαιμόνιο, που βασάνιζε την καημένη την κοπέλα, ήταν, χωρίς καµιά αμφιβολία, ο Ταχυδακτυλουργός Διάβολος, ένα δυνατό Εγώ διάβολος της νεαρής, που πήρε µορφή στη σεξουαλική δύναµη αυτής της ίδιας. Αυτό είναι όλο. Η αφθονία των σεξουαλικών ιδεοπλαστικών εξωτερικεύσεων, που πολύ ιδιαίτερα εκδηλώνεται κατά τη διάρκεια της εφηβικής ηλικίας, µπορεί να είναι πραγματικά τρομερή είναι τότε που δημιουργούμε φοβερά Εγώ ικανά να παράγουν εντυπωσιακά φαινόμενα. Η οργή, όταν δε µπορείς να αγαπάς, ή το ίδιο το γεγονός να αισθάνεσαι απογοητευµένος από κάποιον, είναι έξω από κάθε αμφιβολία η πραγματική κόλαση και προκαλεί εκείνες τις φρικτές ρευµατικές σεξουαλικές αναθυμιάσεις, ικανές να µμετατρέπονται στον Ταχυδακτυλουργό Διάβολο.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΟΡΥ Το Χριστικό Εσωτερικό Δόρυ του Άγιου Grial και το ειδωλολατρικό Κοντάρι των µαγικών Συµφωνιών, επιδεικνυόταν από τον Wotan, είναι η ίδια ευλογημένη Λόγχη, η θεωρούμενη σαν ιερή από όλους τους λαούς από τη µακρινή αρχαιότητα. Είτε επειδή είχε ένα φαλλικό χαρακτηριστικό και συμβόλιζε την ανδρική σεξουαλική δύναµη ή ίσως γιατί πρόκειται για το Αρχαϊκό όπλο της µάχης, που στην αυγή της ζωής µπόρεσε να φανταστεί ο άνθρωπος, είναι αλήθεια ότι το Ρωμαϊκό Κοντάρι ήταν, όπως είναι γνωστό, κάτι σαν µια ζυγαριά της Δικαιοσύνης, προεδρεύοντας σε όλες τις ένδικες συναλλαγές του πρωταρχικού Guiritario δικαιώματος ή του Δόρατος (Kyries) και ιδιαιτέρως στους γάµους ανάµεσα σ' αυτούς που απολάµβαναν το δικαίωµα του πολίτη, βεβαίως πολύ εκτιμημένο. Οι Ρωµαίες αρχόντισσες βρίσκονταν κάτω από την προστασία της ευλογημένης Θεάς Juno, είχαν ονοµασθεί πολύ σοφά Guretis, (Cauretes ή Kyrias και απ’ αυτό Walkyrias), λόγω της Cures ή Torre, πολιτείας των Σαβίνων, θεμελιωμένης από τον Medio Fidio Και την HimelIa, τους άφατους Θεούς τους. Γι’ αυτό τους Αρχηγούς και τους υπόλοιπους ανθρώπους της Ρωµαϊκής Curias, που διακρίνονταν σαν ήρωες στον πόλεµο, τους βράβευαν µε ένα µικρό σιδερένιο δόρυ ονομαζόμενο Hastapura, όνοµα που βεβαίως µας θυµίζει την πόλη Hastinapura, θεϊκό σύµβολο της Ουράνιας Ιερουσαλήµ. "Matronae ίη tuteIa Junonis Curetiw essent, quae ita vocabatur ab hasta ferenda quae sabinorum Iingua curis dicebatur... " "Nec tibi, quae cupidac natura videbere matri, comat virgineas hasta recurba comas". (Ovidio, 2 Fast). ''Hasta Pura dicitur, quae fine ferro est, et signum est pacis. Hac donabantur miIitis, qui ίη bello fortiter fecissent" (Suetonio CIaudio). "TransIate hastae dicuntur argumenta oratoria". (Ciceron, Ι. Ι. Or. C. 57) "Deos ίn hastario vectigaIes habetis" (TertuIiano, ApoIogetica, C. 13). "Ponitiur etiam pro auctione incunto, quia autio cum effet hasta erigebatur". (CaIepinus, Hasta). Είναι φανερό και αποδεδειγμένο ότι οι κορµοί ή οι πλάκες του Νόµου, όπου ο Προφήτης Μωυσής έγραψε σοφά µε οδηγία του Jehova τις δέκα εντολές, δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα άλλο, παρά ένα διπλό δόρυ των Runas, για τη φαλλική σηµασία του οποίου υπάρχουν άφθονες αποδείξεις. Δεν περιττεύει να δώσουµε έµφαση στην υπερβατική ιδέα ότι υπάρχουν δύο άλλες εντολές στον Μωσαϊκό εσωτερισµό. Θέλω να αναφερθώ στην ενδέκατη και δωδέκατη συσχετισμένες πολύ στενά µε το Αρκάνο έντεκα και δώδεκα της Καβάλας. Η πρώτη από αυτές - δηλαδή η ενδέκατη - έχει την κλασσική έκφρασή της µέσα στο Σανσκριτικό Dharman Chara: «Κάνε το καθήκον σου». Θυµήσου, αδελφέ αναγνώστη, ότι έχεις το καθήκον να βρεις το λεπτό, στενό κα. δύσκολο μονοπάτι, που οδηγεί στο φως. Το Αρκάνο έντεκα του Tarot, φωτίζει αυτό το καθήκον: Η θαυμαστή δύναµη, που µπορεί να κυριαρχήσει και να κρατήσει τους λέοντες της δυστυχίας, είναι ουσιαστικά πνευματική. Γι’ αυτόν το λόγο παρουσιάζεται σαν μια ωραία γυναίκα που, χωρίς φανερή προσπάθεια, ανοίγει με τα όμορφά της χέρια τα τρομακτικά σαγόνια του Λέοντα, του φρικώδους Πούμα, του λυσσαλέου Λέοντα. Με την ενδέκατη σχετίζεται και συνυφαίνεται η δωδέκατη εντολή του Νόμου του Θεού απεικονισμένη στο Αρκάνο δώδεκα. «Κάνε το δικό σου φως να λάμψει».

www.gnosisellas.gr Διότι το φως, που αποτελεί την Εγκλωβισμένη Συνείδηση μέσα στο Εγώ, για να μπορέσει πραγματικά να λάμψει και να ακτινοβολήσει, πρέπει να απελευθερωθεί και αυτό είναι δυνατό μόνο μέσω της Βουδιστικής εκμηδένισης, διαλύοντας το Εγώ. Χρειαζόμαστε να πεθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό. Μόνο με το θάνατο του Εγώ επέρχεται το καινούργιο. Έτσι όπως η ζωή παρουσιάζει μία διαδικασία βαθμιαίας και πάντοτε πιο πλήρους εξωτερίκευσης ή εξωστρέφειας, το ίδιο και ο θάνατος του Εγώ είναι μία διαδικασία βαθμιαίας εσωτερίκευσης, κατά την οποία η ατομική συνείδηση, η ουσία, απογυμνώνεται αργά από τις άχρηστες ενδυμασίες - όπως η Ιστάρ μέσα στη συμβολική κάθοδό της - μέχρι να μείνει τελείως γυμνή, καθ’ εαυτήν, μπροστά στη Μεγάλη Πραγματικότητα της ελεύθερης ζωής μέσα στην κίνησή της. Το δόρυ, το σεξ, ο φαλλός, παίζει επίσης μεγάλο ρόλο σε πολλά ανατολικά διηγήματα σαν ένα θαυμάσιο όργανο της λύτρωσης και απελευθέρωσης, το οποίο σειόμενο σοφά από την ψυχή που επιθυμεί, της επιτρέπει να διαλύσει σε κοσμική σκόνη όλες αυτές τις σπηλαιώδεις οντότητες, που σε αμαρτωλό σύνολο αποτελούν τον «Εαυτό μου». Στην ιερή γη των Βέδας ο Shiνa, ο Τρίτος Λόγος, (η Σεξουαλική Ενέργεια), έχει αναλυθεί βαθιά, από όλες τις δημιουργικές και καταστροφικές όψεις του. Είναι αποδεδειγμένο, ξεκάθαρο και φανερό ότι οι υπoκειμενικές όψεις, σεξουαλικές, κρυσταλλοποιούνται μοιραία μέσα σ’ αυτές τις πολλαπλές οντότητες, των οποίων το τελικό σύνολο αποτελεί αυτό, που οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν Seth (Το Εγώ). Είναι αποδεδειγμένη η κανονική γενετική δύναµη των δικών µας ενδοκρινών σεξουαλικών αδένων. Είναι υπερβατική η αντικειµενική δημιουργική δύναµη του κύριου Shίva, όταν δουλεύει δημιουργώντας τη φορεσιά των Γάµων της ψυχής το Ηλιακό Σώµα, το χρυσό κορµί του Ηλιακού Ανθρώπου. Η σεξουαλική ενέργεια είναι πάρα πολύ εκρηκτική και θαυμάσια Αληθινά σας λέω, ότι αυτός που ξέρει να χρησιμοποιεί το όπλο του Eros (το δόρυ, το σεξ) µπορεί να διαλύσει σε κοσµική σκόνη το Πολλαπλό Εγώ. Το να προσεύχεσαι είναι να συνομιλείς µε τον Θεό Και ο καθένας πρέπει να µάθει να προσεύχεται κατά τη διάρκεια της συνουσίας. Σ’ αυτές τις στιγµές της ύψιστης απόλαυσης, ζητείστε και θα σας δοθεί, κτυπήστε και θα σας ανοιχθεί... Όποιος δίνει την καρδιά του µέσα στη δέηση και παρακαλεί τη Θεϊκή του Μητέρα Κουνταλίνι να αρπάξει το όπλο του Έρωτα θα πετύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσµα, γιατί τότε αυτή θα τον βοηθήσει καταστρέφοντας το Εγώ. Παρ’ όλα αυτά, σας λέω ότι αυτό είναι µια δουλειά µακροχρόνια, υπομονετική και πολύ λεπτή. Είναι αναμφισβήτητο ότι ο κυνηγός, που θέλει να κυνηγήσει δέκα λαγούς συγχρόνως, δε θα κυνηγήσει κανένα. Έτσι αυτός που θέλει να εξαλείψει όλα τα ψυχολογικά ελαττώματα ταυτόχρονα, δεν θα εξαλείψει κανένα. Μέσα σε καθένα από εµάς υπάρχουν εκατομμύρια ελαττωμάτων και όλα αυτά έχουν πολλές ρίζες και έδρες, που κρύβονται µέσα στις διαφορετικές υποσυνείδητες πτυχές του νου. Καθένα από αυτά τα ψυχολογικά ελαττώματα έχει ζωώδη µορφή, µέσα σε τέτοια βυθισμένα δημιουργήματα είναι µποτιλιαρισµένη η Ουσία, η Συνείδηση. Η πρωταρχική προϋπόθεση για την πλήρη εξάλειψη είναι η ολοκληρωτική κατανόηση του ελαττώματος που χρειάζεται να εξαλειφθεί. Αν είστε σίγουροι ότι έχετε καταλάβει, παρακαλέστε και αποσυρθείτε από τη συνουσία χωρίς να εκσπερματώσετε. Κάνοντας µια υπερβατική σύνοψη πάνω σε πολύχρονες και σκληρές εργασίες, λέµε: Πρώτα πρέπει να απελευθερωθεί η Ουσία, για να λάµψει το φως µέσα µας, µετά να συγχωνευτεί µε τον Atman (το Είναι), για να απελευθερωνόμαστε από το νου, αργότερα την προσφέρουμε

www.gnosisellas.gr στον «Γέροντα των ηµερών», (τον Πατέρα που είναι «εν κρυπτώ», τη Μονάδα), για να µεταβληθούµε σε Αναστημένους Δάσκαλους, τέλειους και τελικά να απορροφηθεί οριστικά σε Ishvara, Λόγο, πρώτη εκπόρευση του υπέρτατου Parabrahaman (Του µεγάλου Ωκεανού του Παγκόσµιου Πνεύματος της Ζωής). Τελειώνουμε τώρα αυτό το κεφάλαιο µε το ακόλουθο διήγηµα. Πάει πολύς καιρός, όταν εγώ δεν είχα ακόµη διαλύσει το Εγώ σε κοσµική σκόνη, που έκανα µια φοβερή µαγική επίκληση. Κάλεσα ένα Μεγάλο Δάσκαλο λέγοντας: «Έλα! Έλα! Έλα! Προφήτη του RA (ΡΑ)... JOR (ΧΟΡ)... KU (ΚΟΥ)... Ελάτε σε µένα! Θέλει να εκπληρώνεται! Θέλει να εκπληρώνεται! Θέλει να εκπληρώνεται! AUM... AUM... AUM..., (τονίζοντας αυτή την τελευταία λέξη, όπως πρέπει, ανοίγοντας το στόµα µε το «Α», στρογγυλεύοντάς το µε το «U», κλείνοντάς το µε το «Μ»). Δεν είναι περιττό να διευκρινίσω ότι το περιβάλλον ήταν κορεσμένο από άπειρη αρµονία, φορτωμένη από «OD»... Το αποτέλεσµα της επίκλησης δεν καθυστέρησε και ο µεγάλος προφήτης ήλθε προς εµένα. Ο Kabir πήρε µια φοβερή συµβολική µορφή που µπορούσα να βλέπω, να ακούω, να πιάνω, να αγγίζω, µε όλη την παρουσία του κοσµικού µου Είναι. Ο Σεβαστός έµοιαζε να είναι χωρισμένος σε δύο µέρη: από τη µέση και πάνω ακτινοβολούσε µε όλη τη δόξα. Το µέτωπό του ήταν ψηλό σαν τα αήττητα φρούρια της ουράνιας Ιερουσαλήµ, τα µαλλιά του έµοιαζαν σαν άσπρη χαίτη που έπεφτε πάνω στις άσπιλες πλάτες του και η µύτη του ήταν ίσια όπως ενός Θεού, τα µάτια του βαθιά και διαπεραστικά, τα γένια του ήταν πολύτιµα σαν του Γέροντα των ηµερών, τα χέρια του σαν χρυσαφένιοι κρίκοι ενσωματωμένοι µε υάκινθο και τα χείλη του σαν κρίνοι που ανάβλυζαν την ευωδιά του σµύρνου. Παρ’ όλα αυτά, στο κατώτερο µέρος του σώµατός του, από τη µέση και κάτω, είδα κάτι ασυνήθιστο, φρικιαστικές κτηνώδεις µορφές που προσωποποιούσαν ελαττώματα, κόκκινα δαιμόνια, Εγώ-Διαβόλους, µέσα στα οποία είναι µποτιλιαρισµένη η συνείδηση. «Σας έχω καλέσει για να σας ζητήσω τη φώτιση. Αυτή ήταν η δική µου δέηση!» (είναι φανερό ότι µέσα στη µορφή του παρουσιαστικού του βρισκόταν η απάντηση). Ο Γέροντας έβαλε το δεξί του χέρι στο κεφάλι µου και µου είπε: «Να µε καλείς κάθε φορά που θα µε χρειάζεσαι κι εγώ θα σου δίνω τη φώτιση!» Μετά µε ευλόγησε και έφυγε. Με άπειρη χαρά το κατανόησα όλο. Μόνο εξαλείφοντας µε δόρατα αυτά τα ζωώδη δημιουργήματα, που όλοι φέρουµε µέσα µας και µέσα στα οποία κοιµάται η συνείδηση, έρχεται σε εµάς η φώτιση.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 ΤΟ ΕΓΩ ΤΗΣ ΑΣΕΛΓΕΙΑΣ «Ο Μπρογκνόλι αποσαφηνίζει πολύ διδακτικά μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φθάσει η δύναμη της δημιουργίας των Διαβολικών Εγώ. Ήδη μπορεί να ονομαστεί Ιδεοπλαστική, δηλαδή η σεξουαλική παράσταση διεγερμένη από το σεξουαλικό όργανο». Όταν ήμουν σταματημένος το 1664 στη Βενετία, ήλθε να με δει ο γενικός εφημέριος ενός επισκόπου της περιοχής, για να μου ζητήσει συμβουλή για την ακόλουθη περίπτωση». «Σε ένα μοναστήρι καλογριών υπήρχε μια αφοσιωμένη στις νηστείες και στις θεληματικές εγκράτειες. Πέρα απ’ αυτό την ευχαριστούσε και την ικανοποιούσε το διάβασμα των βέβηλων βιβλίων που αναφερόντουσαν στις μεταμορφώσεις, όπως αυτές που είχαν πραγματοποιηθεί από την Κίρκη και άλλες μάγισσες και επίσης από τις αρχαίες Θεότητες που μεταμόρφωναν τους ανθρώπους σε ζώα, πουλιά, φίδια και πνεύματα». «Κάποια νύχτα παρουσιάστηκε σ’ αυτήν η μορφή ενός νεαρού υπερβολικά ωραίου και, αφού τον θαύμασε έκπληκτη, της είπε: "Μη φοβάσαι αγαπητή μου αδελφή!"». «Δεν είσαι εσύ εκείνη η μοναχή που ευχαριστιέται με τις νηστείες πάνω από όλα; Και δεν έχεις δώσει τον εαυτό σου στη νηστεία µε όλη την καρδιά σου;» «Τότε πρέπει να ξέρεις ότι είµαι ο άγγελος ονοµαζόµενος νηστεία και έρχοµαι σε σένα για να σου δώσω τις ευχαριστίες και να ανταποκριθώ στην αγάπη σου µε µια ανάλογη». «Κάποτε, ήµουν γιος ενός βασιλιά αλλά επειδή στα παιδικά µου χρόνια, στα οποία βρίσκεσαι και εσύ, αγάπησα και αφοσιώθηκα τελείως στη νηστεία, ο πατέρας µου θύµωνε πολύ και µε µάλωνε». «Αλλά εγώ, αγνοώντας τελείως τις δικές του παραινέσεις, συνέχισα να κάνω ό,τι ήθελα, µέχρι που αυτός, γεµάτος από οργή, µε έδιωξε από το παλάτι. Αλλά οι Θεοί, τους οποίους εγώ σεβόµουνα, απορρίπτοντας αυτήν την άρνηση και καλωσορίζοντάς µε, µε µεταµόρφωσαν σε άγγελο και, αφού µου έδωσαν το όνοµα Νηστεία, µε προίκισαν επίσης µε την ικανότητα να πάρώ τη µορφή ενός νέου, µέσα στην οποία µε βλέπεις και το χάρισµα να µη γεράσω ποτέ». «Είµαι επίσης προικισµένος µε τόση ευκινησία, που σε χρόνο πραγµατικά ασύλληπτα σύντοµο µπορώ να µετακινηθώ από ένα σηµείο του κόσµου σε άλλο, πηγαίνοντας και ερχόµενος αόρατα, αλλά εµφανιζόμενος σε αυτούς που µε αγαπούν». «Και έτσι, αφού µε έχουν ενηµερώσει οι Θεοί ότι µου έχεις αφιερώσει όλη σου την αγάπη, έρχοµαι σε σένα για να σου εκφράσω τις ευχαριστίες µου και για να παραµείνω µαζί σου και να σε υπηρετήσω σε ό,τι επιθυµείς». «Γι’ αυτόν το λόγο έχω πραγµατοποιήσει σήµερα αυτό το µεγάλο ταξίδι. Άφησέ µε, τότε, να κοιµηθώ αυτή τη νύχτα στο κρεβάτι σου, αν σε ευχαριστεί. Μην φοβάσαι τη συντροφιά µου, γιατί είµαι φίλος της αγνότητας και της σεµνότητας». «Η µοναχή πάρα πολύ ευχαριστηµένη και ξελογιασµένη από αυτή την εξοµολόγηση, δέχθηκε τον άγγελο στο κρεβάτι της. Την πρώτη νύχτα όλα πήγαιναν µια χαρά, αυτός δεν έκανε καµία κίνηση. Αλλά τη δεύτερη νύχτα άρχισε να την αγκαλιάζει και να τη φιλάει, σαν δείγµα της ευχαριστίας και της αγάπης, χωρίς να την αποχωρίζεται ούτε την ηµέρα ούτε τη νύχτα, παροτρύνοντάς την να µην πει το µυστικό της ποτέ στον εξοµολογητή της ούτε σε κανέναν». «Την υπηρετούσε µε θέρµη και µε φιλοπονία και την ακολουθούσε παντού. Τελικά, το έτος 1664, όταν έφθασε η ηµέρα του Ιωβηλαίου, η µοναχή καταλήφθηκε από µετάνοια και τα αποκάλυψε όλα στον εξοµολογητή της, ο οποίος τη συµβούλευσε να εκθέσει την υπόθεση σε µια άλλη εξοµολόγηση στο Γενικό Εφηµέριο της Επισκοπής, για να της προµηθεύσει τον κατάλληλο, µε σκοπό να την απελευθερώσει από τον κάκιστο. Έτσι, λοιπόν, αυτός ήλθε σε µένα γυρεύοντας συµβουλή». Είναι φανερό ότι το ασελγικό πνεύµα Νηστεία ήταν ένα Εγώ που προβλήθηκε τόσο ζωντανά από την µοναχή, που φαινότανε βεβαιότατα σαν ένα ξεχωριστό πρόσωπο.

www.gnosisellas.gr Αυτό το Εγώ είναι φανερό ότι είχε δηµιουργηθεί στη µήτρα της καλόγριας, πριν να πραγµατοποιηθεί αυτή η ασυνήθιστη προβολή. Το «Μαγικό µάτι της µήτρας γεµάτο µε σεξουαλική ουσία είναι ένα φοβερά πλαστικό µέσον. Εκεί παίρνουν µορφή όλες οι καταπιεσµένες σεξουαλικές αδηµονίες, όλες οι ανικανοποίητες επιθυµίες.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 ΕΡΩΤΑΣ Λέει ο γιατρός Rouband τα ακόλουθα: «Μόλις το ανδρικό µέλος εισέρχεται στον πρόδροµο του κολεού, τρίβει πρώτα τη βάλανο του πέους στη βάλανο της κλειτορίδας, που βρίσκεται στην είσοδο του σεξουαλικού αγωγού και που, µέσω της θέσεώς της και της γωνίας που σχηµατίζει, µπορεί να υποχωρεί και να κάµπτεται». «Μετά από τον πρώτο ερεθισµό και των δύο αισθητηριακών κέντρων γλιστράει το Glans Penis στις άκρες και των δύο µεγάλων χειλέων του αιδοίου, η στεφανιαία αύλαξ και ο φαλλός τυλίγονται από τα εξέχοντα µέρη του αιδοίου, που βρίσκονται αντίθετα στη βάλανο η οποία είναι πιο προχωρηµένη σε επαφή µε τη λεπτή και ευαίσθητη επιφάνεια του γλοιώδους κόλπου, που είναι ελαστικός στον στυτικό ιστό που βρίσκεται ανάµεσα στους ατοµικούς υµένες», «Αυτή η ελαστικότητα, που επιτρέπει στον κόλπο να προσαρµόζεται στο µέγεθος του πέους, αυξάνει ακόµα το φούσκωµα Και επιπλέον την ευαισθησία της κλειτορίδας, µέχρι να οδηγήσει σε αυτήν και στο αιδοίο το αίµα που είχε εκδιωχθεί από τα αγγεία των κολπικών τοιχωµάτων». «Από την άλλη πλευρά, η διόγκωση και η ευαισθησία της βαλάνου αυξάνονται από τη συµπιέστική δύναµη του κολπικού ιστού που διογκώνεται όλο και πιο πολύ και των δυο χειλέων του προδρόµου του κολεού µέσα στον προθάλαµο». «Επίσης η κλειτορίδα συµπιέζεται προς τα κάτω από το µπροστινό µέρος του "συµπιέζοντος µυός" και βρίσκει τη ραχιαία επιφάνεια της βαλάνου και του σώµατος του πέους, τρίβεται µε αυτές και τις τρίβει έτσι που κάθε κίνηση επηρεάζει στη συνουσία και τα δύο φύλα και, τελικά, προσθέτοντας τις φιλήδονες αισθήσεις (του Θεού Eros) κατευθύνονται προς εκείνη την υψηλή κλίµακα του οργασµού, που από τη µια πλευρά προκαλεί την έκχυση και από την άλλη την υποδοχή του σπερµατικού υγρού στο σχιστό άνοιγµα του τραχήλου της µήτρας». «Όταν σκεφθεί κανείς την επήρεια που έχει πάνω στη σεξουαλική ικανότητα η ιδιοσυγκρασία, η κράση και µια σειρά από άλλα περιστατικά, είτε ιδιαίτερα είτε συνηθισµένα, επιβεβαιώνεται ότι δεν έχει ήδη ακόµα λυθεί καθόλου το πρόβληµα της διαφοράς στη συναίσθηση της ηδονής µεταξύ των δύο φύλων και αυτό το λεγόµενο πρόβληµα, τυλιγµένο µέσα σε όλες τις διαφορετικές συνθήκες, είναι άλυτο, αυτό είναι τόσο βέβαιο, που ήδη παρουσιάζει δυσκολίες, όταν θέλουµε να σχεδιάσουµε έναν ολοκληρωµένο πίνακα των γενικών εκδηλώσεων στη συνουσία, αλλά ενώ σε έναν άνθρωπο η αίσθηση της ηδονής µεταφράζεται σε µια δόνηση ελάχιστα αντιληπτή, σε άλλον φθάνει στο πιο ψηλό σηµείο της έξαρσης, τόσο ηθικό, όσο φυσικό». «Μεταξύ των δύο άκρων υπάρχουν αµέτρητες διαβαθµίσεις επιτάχυνση της κυκλοφορίας του αίµατος, έντονες σφύξεις στις αρτηρίες το φλεβικό αίµα που έχει παραµείνει στα αγγεία εξαιτίας της µυικής σύσπασης, αυξάνει τη γενική θερµοκρασία του σώµατος και αυτή η στασιµότητα του φλεβικού αίµατος, που µε έναν τρόπο ακόµα πιο έντονο εξασκεί τη δράση του στον εγκέφαλο λόγω της συστολής των µυών του λαιµού και από την κλίση προς τα πίσω του κεφαλιού, προκαλεί µια στιγµιαία εγκεφαλική συµφόρεση κατά τη διάρκεια της οποίας ορισµένοι χάνουν τη λογική και όλες τις διανοητικές ικανότητες». «Τα µάτια, κοκκινισµένα από την υπεραιµία του επιπεφυκότα µένουν ακίνητα και µε αβέβαιο βλέµµα ή, όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, κλείνουν σπασµωδικά, για να αποφύγουν την επαφή µε το φως». (Αυτό είναι κάτι που είναι ολοκληρωτικά βεβαιωμένο). «Η αναπνοή, που σε µερικούς είναι λαχανιασµένη και µισοκοµµένη, σε άλλους διακόπτεται από σπασµωδική συστολή του λάρυγγα και ο αέρας, κρατηµένος για κάποιο χρονικό διάστηµα, γυρεύει τελικά ένα δρόµο προς τα έξω, ανακατεµένος µε λόγια ασυνάρτητα και ακατανόητα». «Όπως έχω σηµειώσει, τα νευρικά κέντρα υπερφορτισµένα παράγουν µόνο ασυνάρτητες ωθήσεις». «Η κίνηση και η αίσθηση δείχνουν µια απερίγραπτη αταξία, τα µέλη είναι κυριευµένα από σπασµούς και επίσης κάποτε από µουδιάσµατα, κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις ή καλύτερα συστέλλονται και ναρκώνονται σαν σιδηροδοκοί, τα σαγόνια σφιγµένα µέχρι να τρίζουν τα δόντια, και µερικά άτοµα πηγαίνουν τόσο µακριά στο ερωτικό παραλήρηµά τους, που

www.gnosisellas.gr ξεχνώντας εντελώς το ταίρι τους το δαγκώνουν, µέσα σ’ αυτούς τους σπασµούς της ευχαρίστησης, στον ώµο µέχρι να βγει αίµα». «Αυτή η φρενιτώδης κατάσταση, αυτή η επιληψία Και αυτό το παραλήρηµα του Eros διαρκούν συνήθως µόνο σύντοµο χρονικό διάστηµα, αλλά αρκετά µεγάλο για να εξαντλήσουν εντελώς την ενέργεια του οργανισµού στο διανοητικό ζώο, που αγνοεί τη Σεξουαλική Μαγεία και για το οποίο αυτή η υπερδιέγερση πρέπει να τελειώσει µε µια απώλεια λιγότερο ή περισσότερο άφθονου σπέρµατος, ενώ η γυναίκα, όσο ενεργητικά και αν είχε συµµετάσχει στη σεξουαλική πράξη, υποφέρει µόνο από µια παροδική κούραση που είναι πολύ λιγότερη από του άνδρα και που της επιτρέπει να αναλάβει πιο γρήγορα για να επαναλάβει τη συνουσία». «Triste est omne animaI post coitum, praeter mulierem gaIIamgue», έχει πει ο Galeno, αξίωµα που κατ’ ουσία είναι ακριβές σε ό,τι αφορά το αρσενικό φύλο. Στην αγάπη δεν ενδιαφέρει καθόλου σοβαρά ο πόνος ούτε η χαρά, αλλά αυτό που ονοµάζεται αγάπη... Ενώ η ελεύθερη αγάπη ενώνει, η διάσταση την σκοτώνει, γιατί ο Eros είναι αυτός που στα αλήθεια ενώνει. Η αγάπη φουντώνει µε την αγάπη, όπως η φωτιά µε τη φωτιά, αλλά... από πού βγήκε η πρώτη φλόγα; Μέσα στον εαυτό σου ξεπηδάει κάτω από το χτύπηµα του πόνου... εσύ το ξέρεις. Μετά... Ω Θεοί... Όταν η κρυµµένη φωτιά αναδύεται φλογίζοντας, αυτό που είναι µέσα και αυτό που είναι έξω είναι µόνο ένα πράγµα και όλα τα εµπόδια γίνονται στάχτη. Η αγάπη αρχίζει µε µια αναλαµπή της συµπάθειας, ουσιαστικοποιείται µε τη δύναµη της στοργής Και συντίθεται σε λατρεία. Ένας Τέλειος Γάµος είναι η ένωση δύο όντων, ενός που αγαπάει περισσότερο και ενός που αγαπάει καλύτερα... Η αγάπη είναι η καλύτερη δυνατή θρησκεία. Να αγαπάς. Πόσο όµορφο είναι να αγαπάς! Μόνο οι απλές και αγνές ψυχές ξέρουν να αγαπούν. Η αγάπη τρέφεται µε την αγάπη. Αναζωπυρώστε τη φλόγα του πνεύµατος µε τη δύναµη του Eros. «Αφού η συνένωση των φύλων µπορεί να εξοµοιωθεί µε µια δηµιουργική πράξη, που προσιδιάζει στη δύναµη και λαµπρότητα στην πρώτη µέρα», ο Λούθηρος κατονοµάζει τα σεξουαλικά όργανα τις Bonestissimae et Prasteantissimae partes corporis. «Ήταν από την αµαρτία που τα πιο χρήσιµα και τίµια µέλη µετατράπηκαν στα πιο επαίσχυντα». Ο Μωάµεθ είπε: «Η συνουσία είναι µια πράξη µάλλον ευχάριστη στη θρησκεία, αν, όταν πραγµατοποιείται, παρακαλούµε τον Αλλάχ και µε τη δική µας γυναίκα για την αναπαραγωγή». (Ή καλύτερα για τη Σεξουαλική Μεταστοιχείωση). Το Κοράνι λέει: «Εµπρός πάρε για γυναίκα µια δέσποινα που θα την χαϊδεύεις και θα σε χαϊδεύει, µην προχωρήσεις στη συνουσία χωρίς πριν να την έχεις διεγείρει µε τις θωπείες». Ο Προφήτης εµφατίζει έτσι: «Οι σύζυγοι σας είναι για σας σαν µια καλλιεργήσιµη γη. Πηγαίνετε σ’ αυτήν, όπως σας ευχαριστεί, αλλά κάνετε πριν µια πράξη αφοσίωσης. Να φοβάστε το Θεό και να µην ξεχνάτε ότι µια µέρα θα βρεθείτε µπροστά του». Ο συγγραφέας του El-ktah, κείµενο εξαιρετικά εκτιµηµένο από τους Άραβες, δε σταµατάει να δοξάζει τη συνουσία, αυτή είναι γι’ αυτόν «ο ύµνος του πιο µεγαλοπρεπούς και ιερού εγκωµίου, ο πιο ευγενικός πόθος του ανθρώπου και η συντρόφισσά του µετά από την αρχέγονη ένωση και τις παραδεισιακές απολαύσεις». Ο φηµισµένος Θεολόγος τόνιζε συχνά τον έξοχο και θεΪκό χαρακτήρα της σαρκικής πράξης αλλά παίρνει µια αποφασιστική θέση εναντίον των βέβηλων και αγροίκων φύσεων που ικανοποιούν µ’ αυτή µόνο τις ζωώδεις ορέξεις τους. «Αυτοί - λέει - δεν έχουν καταλάβει ούτε είδαν ότι η αγάπη είναι το Fiat Lux του βιβλίου του Μωυσή, η θεϊκή εντολή, ο νόµος για όλες τις ηπείρους, θάλασσες, κόσµους και διαστήµατα». Και σε περισσότερες εξηγήσεις του ο συγγραφέας του El-ktah εµφανίζει την αρχέγονη εσωτερική

www.gnosisellas.gr επιστήµη ότι στο βάθος η φυσική ένωση του άνδρα και της γυναίκας είναι µια υπερφυσική πράξη, µια παραδεισιακή ανάµνηση, ο πιο όµορφος από όλους τους εγκωµιαστικούς ύµνους απευθυνόµενους από το πλάσµα στον Δηµιουργό, το Άλφα και το Ωµέγα όλης της Δηµιουργίας. Ο Ηγέτης Νεφράνι (Jeque Nefrani) έβαλε στο στόµα ενός σοφού αυτά τα λόγια: «Η γυναίκα είναι όµοια µε ένα φρούτο που το άρωµά του απορροφάται πρώτα όταν την παίρνεις από το χέρι, παραδείγµατος χάριν, αν δε ζεσταίνεται µε το χέρι ο βασιλικός δεν προσέχουµε το άρωµά του. Το κεχριµπάρι σκορπίζει την ευωδιά του µόνο όταν το ζεσταίνουν, και αυτό το ξέρεις πολύ καλά. Το ίδιο συµβαίνει µε τη γυναίκα: Όταν θάθελες να κάνεις την ερωτική πράξη πρέπει πρώτα να ζεσταίνεις την καρδιά της µε όλα τα προπαρασκευαστικά της τέχνης του έρωτα, µε φιλιά, αγκαλιές και µικρά δαγκώµατα. Αν παραµελήσεις αυτά, δε θα σου προσφερθεί καµία ολοκληρωµένη χαρά και όλη η γοητεία των ερωτευµένων θα µείνει κρυµµένη για σένα». Σε µια πραγµατεία πολύ σοφή πάνω στην Κινέζικη ιατρική έχω διαβάσει το ακόλουθο: «ο Ταοϊσµός έχει άλλες επιδράσεις στην ιατρική, όπως αποδεικνύεται από το διάβασµα µιας επιτοµής Ταοϊστικών κειµένων το Sing-Ming-Kuei-Chen, του έτους 1622 περίπου». Διακρίνονται τρεις περιοχές στο ανθρώπινο σώμα: Η ανώτερη περιοχή ή κεφαλική, που είναι η αρχή των πνευμάτων που κατοικούν στο σώμα. «Το προσκεφάλι από Jade (Υυ Chen), που βρίσκεται στην πίσω κατώτερη περιοχή του κεφαλιού. Το ονομαζόμενο κόκαλο του προσκεφαλιού είναι το Occipucio (Chen-Ku)». «Το παλάτι του Ni-Huan (όρος προερχόμενος από τη σανσκριτική λέξη Νιρβάνα), βρίσκεται στον εγκέφαλο, ονομαζόμενο ήδη "'θάλασσα του μυελού των κοκάλων" (Suei-Hai), είναι η προέλευση των σπερματικών ουσιών». «Η μεσαία περιοχή είναι η σπονδυλική στήλη, θεωρούμενη όχι σαν ένας λειτουργικός άξονας, αλλά σαν ένας συντελεστής που ενώνει τις εγκεφαλικές κοιλότητες με τα γεννητικά κέντρα· καταλήγει σε ένα σημείο που ονομάζεται "η ουράνια στήλη" (Tien Chu) τοποθετημένη πίσω από τον αυχένα στο σημείο που αρχίζουν τα μαλλιά». Δεν πρέπει να συγχέεται αυτό το σημείο με εκείνο του βελονισμού με το ίδιο όνομα». «Η κατώτερη περιοχή περιλαμβάνει τον κάμπο του κινναβάρι (Tum-Tien), με τον οποίο θα απασχοληθούμε αργότερα, σε αυτήν εδρεύει η γεννητική δραστηριότητα αντιπροσωπευμένη από τα δύο νεφρά: Τη φωτιά της Τίγρης (Yang) στα αριστερά και τη φωτιά του δράκου (Ying) στα δεξιά». «Η σεξουαλική ένωση συμβολίζεται από ένα ζευγάρι, ένας νεαρός άνδρας οδηγεί τον Λευκό Τίγρη και μια νεαρή γυναίκα καβάλα επάνω σε έναν πράσινο Δράκο, το μολύβι (αρσενικό στοιχείο) και ο υδράργυρος (θηλυκό στοιχείο) θα αναμειχθούν· μόλις ενώνονται, οι νεαροί ρίχνουν το απόσταγμα σε μια μπρούτζινη χύτρα, σύμβολο της σεξουαλικής δράσης. Αλλά τα γεννητικά υγρά, ιδιαίτερα το σπέρμα (Tsing), δεν εξαλείφονται ούτε χάνονται, αλλά μπορούν να ξαναεπιστρέψουν στον εγκέφαλο από την σπονδυλική στήλη και χάρη σ’ αυτό επανακτάται η ροή της ζωής». Η βάση αυτών των Ταοϊστικών σεξουαλικών πρακτικών είναι η Coitus Reservatus (εκούσια συγκράτηση εκσπερματώσεων), με την οποία το σπέρμα που έχει κατέβει από τον εγκέφαλο μέχρι την Προστατική περιοχή (αλλά που δεν έχει εκχυθεί) ξαναεπιστρέφει στην πηγή του· αυτό είναι που ονοµάζεται το να γίνεται η επιστροφή της ουσίας (Huan-Tsing). Οποιεσδήποτε κι αν είναι οι αντιρρήσεις, που εκφράζονται πάνω στην πραγµατικότητα αυτής της επιστροφής, δεν είναι λιγότερο βέβαιο ότι οι Ταοϊστές συνέλαβαν µια εγκεφαλική κυριότητα των στοιχειωδών ενστίκτων, που κρατούσε το βαθµό της γενεσιακής διέγερσης κάτω από το ξεκίνηµα της εκσπερµάτωσης έδωσαν στη σεξουαλική πράξη ένα καινούργιο στυλ και ένα σκοπό διαφορετικό από τη γονιµοποίηση. Η εσωτερική Viparitakarani διδάσκει επιστηµονικά πως ο Ινδοστανός Γιόγκι αντί να εκχύνει το σπέρµα το κάνει να ανέβει σιγά µε τη συγκέντρωση, έτσι που ο άνδρας και η γυναίκα ενωµένοι σεξουαλικά να µπορούν να εξαλείψουν το ζωϊκό Εγώ. Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν µε µεγάλη ακρίβεια την ουσιαστική συγγένεια µεταξύ του θανάτου και της σεξουαλικής πράξης τον Eros τον παρουσίαζαν σαν «Πνεύµα του Θανάτου» κρατώντας στο χέρι ο Θεός µια δάδα στραµµένη προς τα κάτω, σαν αχθοφόρος του θανάτου.

www.gnosisellas.gr Αφού η δύναµη, η πιο βαθιά και πρωταρχική απ’ όλες, στους ανθρώπους είναι η σεξουαλική, θεωρείται από το Τάντρα σαν ο κοσµογονικός Eros, το πυρογενές φίδι των δικών µας µαγικών δυνάµεων. Πολύ µακριά από το να βιάζουµε τις δικές µας εσωτερικές ουσίες µε την έννοια της άγριας φιληδονίας, ή καλύτερα το να µουδιάζουµε οργανικά µε ένα σπασµό, που κρατάει µόνο λίγα δευτερόλεπτα, ο ασκούµενος παίρνει αντίθετα τη δύναµη της δικής του ιδιαίτερης Θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνι, για να συγχωνευτεί µε αυτήν σε µία µονάδα και να εξαλείψει αυτό ή εκείνο το Εγώ, ας πούµε, τούτο ή εκείνο το ψυχολογικό ελάττωµα που προηγουµένως έχει κατανοήσει σε βάθος. Μόνο µε τον Θάνατο προέρχεται το καινούργιο. Έτσι είναι πως ο Eros µε τη δάδα του στραµµένη προς τα κάτω, εξαλείφει σε κοσµική σκόνη όλα τα ψυχικά ακόλουθα, που στο σύνολό τους αποτελούν το Εγώ. Το μάντραμ ή μαγική λέξη, που συμβολίζει όλη τη δουλειά της Σεξουαλικής Μαγείας, είναι το KRIM (ΚΡΙΜ). Με αυτό το μάντραμ πρέπει να χρησιμοποιούμε μια μεγάλη φαντασία, η οποία επενεργεί κατ’ ευθείαν στον Eros, δρώντας αυτός από τη δική του πλευρά πάνω στη φαντασία, εμφυσώντας ενέργεια και μετατρέποντάς την σε μαγική δύναμη. Για να έλθει σε επαφή με τη συμπαντική κινητική δύναμη, ο ασκούμενος αντιλαμβάνεται διαφορετικές εικόνες, αλλά πριν από όλα αποκαλύπτεται η λατρευτή Θεϊκή Μητέρα με το Ιερό Δόρυ στο δεξί της χέρι πολεμώντας οργισμένη εναντίον εκείνου του Εγώ-Διαβόλου, που προσωποποιεί τούτο ή εκείνο το ψυχολογικό σφάλμα που επιθυμούμε να εξαλείψουμε. Ο ασκούμενος τραγουδώντας το δικό του Μάντραμ KRIM (ΚΡΙΜ), συγκεντρώνει μετά τη συνειδητή φαντασία του, το δικό του διαφώτιστο, στο στοιχείο φωτιά έτσι που ο ίδιος να νιώσει τον εαυτό του σαν μια φλογερή φωτιά, σαν μια μοναδική φλόγα, σαν μια φοβερή πυρά που αποτεφρώνει το Εγώ Διάβολο, που χαρακτηρίζει το Ψυχολογικό ελάττωμα που θέλουμε να εκμηδενίσουμε. Η άκρα ευαισθησία των σεξουαλικών οργάνων αναγγέλει πάντοτε το ενδεχόμενο του σπασμού, τότε πρέπει να αποτραβηχτούμε έγκαιρα, για να αποφύγουμε την έκχυση του σπέρματος. Να συνεχιστεί τότε η δουλειά με τον άνδρα ανάσκελα στο πάτωμα και με τη γυναίκα στο κρεβάτι της... παρακαλώντας τη Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνι, ζητώντας με απλές φράσεις που βγαίνουν από την ειλικρινή καρδιά να εξαλείψει με το δόρυ του Eros, με τη σεξουαλική δύναμη το Εγώ, που προσωποποιεί το λάθος που πραγματικά έχουμε καταλάβει και επιθυμούμε να διαλύσουμε σε κοσμική σκόνη. Τελικά, να ευλογηθεί το νερό που περιέχεται σε ένα γυάλινο ποτήρι πολύ καθαρό και να το πιείτε δίνοντας ευχαριστίες στη Θεϊκή Μητέρα. Όλη αυτή η τελετουργία του Pancatattwa ελευθερώνει τον ήρωα από κάθε αμαρτία, κανένας ζοφερός δε μπορεί να του αντισταθεί, υφίστανται σ’ αυτόν οι γήινες και υπεργήινες δυνάµεις και βαδίζει στη γη µε τη συνείδηση αφυπνισµένη. Επειδή φοβούνται αυτόν τα Δαιµόνια, ζει σαν Κύριος της Σωτηρίας σε ολοκληρωµένη µακαριότητα, διαφεύγει από το νόµο της επαναγέννησης, γιατί µέσω µακράς και φοβερής δουλειάς στη Σεξουαλική Μαγεία, έχει χρησιµοποιήσει τη φοβερή ηλεκτρική δύναµη τουΈrοs, όχι για κτηνώδεις ικανοποιήσεις ζωώδους τύπου, αλλά για να διαλύσει σε σκόνη το Πληθωρικό Εγώ.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 ΕΓΩ ΛΑΓΝΕΙΑΣ Λόγω του ότι, κατά την περασµένη εποχή των Ιχθύων, η Καθολική Εκκλησία περιόρισε υπερβολικά την ηθική ζωή των ανθρώπων µε πολλαπλές απαγορεύσεις, δεν µπορεί να προκληθεί έκπληξη που ο ίδιος ο Σατανάς, σαν ζωντανή ενσάρκωση των ισχυροτέρων ζωικών επιθυµιών, απασχόλησε µε ξεχωριστό τρόπο τη φαντασία των ανθρώπων εκείνων που, υπάρχοντες µέσα στην ελεύθερη επικοινωνία µε το ανθρώπινο είδος, πίστεψαν ότι ήταν υποχρεωµένοι σε µια ιδιαίτερα ενάρετη ζωή. Έτσι και σύµφωνα µε την αναλογία των αντιθέτων, ήταν απαιτούµενο τόσο πολύ έντονα, ακριβώς από το υποσυνείδητο, που βρίσκεται µέσα στον καθηµερινό νου, όταν απαιτούσαν λίγη ή πολλή δράση οι ενστικτώδεις ενέργειες ή η ώθηση, κάποτε καταπιεσµένες. Αυτή η τροµακτική επιθυµία για τη δράση ήξερε να αυξάνει κατά τέτοιον τρόπο τη σεξουαλική λίµπιντο, που σε πολλές χώρες κατέληξε σε ένα σαρκικό φρικτό εµπόριο µε το κακό. Ο σοφός Waldemar λέει στο κείµενο το ακόλουθο: «Μέσα στο Hessimont δέχδηκαν επίσκεψη οι µοναχές - όπως το αναφέρει ο Wyer, ο γιατρός του δωµατίου του Clewe - από ένα Δαιµόνιο που τις νύχτες ορµούσε σαν µια δίνη αέρος µέσα στην κρεβατοκάµαρα και ηρεµώντας ξαφνικά, έπαιζε την κιθάρα τόσο θαυµάσια, που οι µοναχές έµπαιναν στον πειρασµό να χορέψουν». «Μετά πηδούσε µε µορφή σκυλιού στο κρεβάτι µιας από αυτές, για την οποία επίσης υποψιαζόντουσαν ότι είχε καλέσει η ίδια τον Κακό». Ως εκ θαύµατος δεν τους πέρασε απ’ το µυαλό να φέρουν την υπόθεση αυτή στα χέρια της Ιεράς Εξέτασης. Αναντίρρητα προκύπτει ότι εκείνο το Δαιµόνιο µεταµορφωµένο σε φλογερό σκύλο σαν τη φωτιά, ήταν ένα Εγώ λαγνείας και µετά το παίξιµο της κιθάρας χανόταν στο σώµα της αφέντρας του που κείτονταν στο κρεβάτι της. Καηµένη µοναχή, των προγονικών σεξουαλικών παθών πολύ ισχυρά καταπιεσµένων, πόσο είχε υποφέρει! Έκπληξη! Η σεξουαλική δύναµη αυτής της δυστυχισµένης αναχωρήτριας αντί να δηµιουργήσει δαιµόνια µέσα στο κοινόβιο, θα µπορούσε να είχε εξαλείψει µε το δόρυ του Έρωτα τις απωθηµένες κτηνωδίες, αν είχε ακολουθήσει το δρόµο του Τέλειου Γάµου. Ο γιατρός της κάµαρας Wyer περιγράφει µετά µία περίπτωση που παρουσιάζει την «Ερωτοµανία» των καλογριών της Ναζαρέτ, στην Κολωνία. «Αυτές οι µοναχές είχαν υποστεί, κατά τη διάρκεια πολλών χρόνων όλων των ειδών βασανισµούς του διαβόλου· όταν κατά το έτος 1564 έγινε µεταξύ τους µία σκηνή ιδιαίτερα τροµακτική. Είχαν ριχτεί στη γη στην ίδια στάση της σαρκικής δράσης και κρατούσαν τα µάτια κλειστά και όσο καιρό γινόταν αυτό έτσι παρέµειναν». Τα κλειστά µάτια δείχνουν εδώ χωρίς αµφιβολία τη σεξουαλική δράση µε το δαιµόνιο, την αυτοσυνουσία, δηλαδή εννοείται η συνουσία µε το Εγώ της λαγνείας προβαλλόµενο έξω από το υποσυνείδητο. «Μια κοπέλα δεκατεσσάρων χρόνων - λέει ο Wyer - που ήταν κλεισµένη µέσα στο µοναστήρι ήταν αυτή που έδωσε την πρώτη ένδειξη πάνω σ’ αυτό το θέµα». «Συχνά είχε δοκιμάσει παράξενα φαινόμενα στο κρεβάτι της, αποκαλύφθηκε από τα πνιχτά χαχανητά της και, αν και προσπάθησε να απομακρύνει το στοιχείο με μια αγιασμένη εσθήτα, αυτό επέστρεφε κάθε βράδυ». «Αποφασίστηκε να ξαπλώσει μαζί της μια μοναχή, με το σκοπό να τη βοηθήσει να αυτοϋπερασπισθεί, αλλά η καημένη πανικοβλήθηκε αμέσως μόλις άκουσε την κλαγγή της μάχης». «Τελικά, η νεαρή κυριεύθηκε τελείως και ατυχώς χτυπιότανε από τους σπασμούς». «Όταν βρισκόταν σε κρίση, φαινόταν σαν να μη μπορούσε να δει και ακόμα, όταν φαινόταν να είχε λίγο από τα λογικά της και καλή όψη, πρόφερε παράξενες και αβέβαιες λέξεις που έφταναν ως την απελπισία».

www.gnosisellas.gr «Ερεύνησα αυτό το φαινόμενο σαν γιατρός μέσα στη μονή την 5η Μαΐου 1565, παρευρισκόμενου του ευγενούς και διακεκριμένου H.Η. Constantino Fon Lyskerken, τιμημένου συμβούλου και του μαέστρου Juan Alternau, προηγούμενου πρύτανη του Clewe». «Ήταν επίσης παρόντες ο δάσκαλος Juan Eshst, αναγνωρισμένος Δόκτωρ της ιατρικής και τελικά, ο γιος μου Ερρίκος, επίσης Δόκτωρ της Φαρμακολογίας και Φιλοσοφίας». «Διάβασα σε αυτή την περίπτωση φοβερά γράμματα που είχε γράψει η κοπέλα στον γαμπρό της, αλλά κανένας από μας δεν είχε την αμφιβολία ούτε για μια στιγμή ότι είχανε γραφτεί από τη δαιμονισμένη στις κρίσεις της». «Ανακαλύφθηκε ότι η αιτία οφειλόταν σε μερικούς νέους που παίζοντας με τη μπάλα εκεί κοντά, ξεκίνησαν ερωτικές σχέσεις με μερικές μοναχές, σκαρφαλώνοντας μετά στους τοίχους για να ευχαριστηθούν με τις ερωμένες τους». «Αποκαλύφθηκε η περίπτωση και έκλεισαν το δρόμο. Αλλά τότε ο Διάβολος, ο ταχυδακτυλουργός, ξεγέλασε τη φαντασία των καημένων και πήρε τη μορφή των φίλων τους (και έγινε ένα καινούργιο Εγώ λαγνείας) και τις έκανε να παρουσιάσουν την τρομερή κωμω δία μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου». «Εγώ έστειλα γράµµατα στη µοναχή, στα οποία ξεδιαλύνεται όλο το θέµα και συνέστησα τα σωστά και Χριστιανικά φάρµακα, µε την πρόθεση ότι οι ίδιοι θα µπορούσαν να τερµατίσουν τη δυσάρεστη υπόθεση...» Ο Ταχυδακτυλουργός Διάβολος δεν είναι τίποτα άλλο εδώ, παρά η ακριβής σεξουαλική δύναµη εξαγριωµένη, που από τη στιγµή που δεν ήταν πια απασχοληµένη µε το εµπόριο των νέων, πήρε τη µορφή του φίλου στη φαντασία και µε τρόπο τόσο ζωντανό βέβαια, που η πραγµατική εκτίµηση της δράσης ίσως έπαιρνε ακριβώς, εξ αιτίας της αποµόνωσης, µορφές ακόµα πιο έντονες, όσον αφορά το επιθυµητό άλλο φύλο· µορφές τόσο πλαστικές που γοήτευαν το εσωτερικό µάτι του αχαλίνωτου ένστικτου, που για να εξηγηθούν έπρεπε ακριβώς να πληρώσει τα σπασµένα γυαλιά ο Διάβολος.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 ΤΟ ΕΓΩ ΤΗΣ ΜΑΓΓΑΝΕΙΑΣ Ο σοφός συγγραφέας του βιβλίου Specimen of British Writers, Barnett, παρουσιάζει µια ασυνήθιστη περίπτωση µαγγανείας: «Πριν πενήντα χρόνια ζούσε σε µια περιοχή της κοµητείας του Sommerset µια γριά που τη θεωρούσαν γενικά σαν µάγισσα». «Το σώµα της ήταν ξερακιανό και κυρτωµένο εξαιτίας της ηλικίας και περπατούσε µε πατερίτσες. Η φωνή της ήταν σπηλαιώδης, µυστηριώδης αλλά µε προσποιητή επισηµότητα. Από τα µάτια της πήγαζε µια λάµψη διαπεραστική και σε όποιον έπεφτε πάνω τον άφηνε σιωπηλό από φόβο». «Ξαφνικά, ένας νεαρός υγιής και παλληκάρι εικοσιενός ετών της ίδιας περιοχής, δέχτηκε επίθεση από έναν εφιάλτη τόσο ισχυρό, ώστε η υγεία του επηρεάστηκε και µέσα σε ένα διάστηµα τριών ή τεσσάρων µηνών έγινε αδύναµος, χλωµός, αδύνατος µε όλα τα συµπτώµατα µιας ζωής που έσβηνε». «Ούτε αυτός ούτε κανένας από τους δικούς του αµφέβαλε για την αιτία και αφού συσκέφθηκαν πήρε αυτός την απόφαση να περιµένει ξάγρυπνος τη µάγισσα». «Έτσι την ίδια νύχτα που ακολούθησε, κατά της µία και µισή, αντιλήφθηκε µερικά βήµατα ανεπαίσθητα και µαλακά στη σκάλα». «Μια φορά, αφού έφθασε το τροµαχτικό ον, πήγε δίπλα στο κρεβάτι, ανέβηκε πάνω και σύρθηκε σιγά-σιγά προς το παλληκάρι». «Αυτός την άφησε µέχρι που αυτή έφθασε στα γόνατά του και τότε την άρπαξε µε τα δυο του χέρια απ’ τα µαλλιά και την κράτησε µε σπασµωδική δύναµη, φωνάζοντας ταυτόχρονα τη µητέρα του, που κοιµότανε σε ένα διπλανό δωµάτιο, για να φέρει φως». «Ενώ η µητέρα του πήγαινε να βρει το φως, πολέµησαν το παλληκάρι και το άγνωστο ον στο σκοτάδι κατρακυλώντας βίαια και οι δύο µαζί στο πάτωµα, µέχρι που άρχιζε η σκάλα, η γυναίκα ξέφυγε µε υπερφυσική δύναµη από τον νέο και εξαφανίστηκε σαν µια αστραπή από µπροστά του». «Η µητέρα βρήκε το γιο της όρθιο, λαχανιασµένο ακόµα από την προσπάθεια και στα δυο του χέρια είχε τούφες από µαλλιά». Όταν µου αφηγήθηκε το φαινόµενο - λέει ο Barnett - τον ρώτησα µε περιέργεια από πού είχε βγάλει το τρίχωµα. Σε αυτό µου απάντησε: «ήµουν ανόητος που δεν κατάφερα να την κρατήσω, γιατί αυτό θα είχε αποδείξει καλύτερα την ταυτότητα του προσώπου». «Αλλά επάνω στη δίνη των συναισθηµάτων µου την έριξα στο πάτωµα και η µάγισσα στην οποία ανήκαν τα µαλλιά φρόντισε για τα καλά να µην εµφανιστεί πια µπροστά µου ούτε να µε ενοχλήσει ξανά το βράδυ, γιατί είχε φάει αρκετό ξύλο». «Είναι περίεργο - πρόσθεσε - που ενώ την είχα αρπάξει και πάλευα µε αυτήν, αν και εγώ ήξερα ποια έπρεπε να είναι, η αναπνοή της και όλο της το σώµα φαινόταν σαν να ήταν µια υγιής κοπέλα». «Ο άνδρας στον οποίο αυτό συνέβη ζει ακόµα, µου αφηγήθηκε το επεισόδιο περισσότερο από µία φορά και τελικά µπορώ να βεβαιώσω για την αυθεντικότητα του συµβάντος, σκεφτόµενοι όπως θέλετε την αιτία). Σχολιάζοντας την περίπτωση λέει ο σοφός Waldemar: «Αυτό το διήγηµα περιέχει δύο σηµεία πολύ σηµαντικά: κατά πρώτον ο νεαρός ήταν σίγουρος ότι η αιτία για τους εφιάλτες του ήταν η µάγισσα, που ζούσε στην περιοχή και επίσης γνώριζε αυτήν τη µάγισσα από τις αστραπιαίες συναντήσεις κατά τη διάρκεια της ηµέρας και τις νυχτερινές αστρικές επισκέψεις της». «Κατά δεύτερον, η µάγισσα κυρτωµένη από την ηλικία και στηριζόµενη στις πατερίτσες µεταµορφώθηκε µετά από µερικούς µήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων αυτός αδυνάτιζε και

www.gnosisellas.gr έλιώνε, σε µια ροδαλή στην όψη κοπέλα. Πού να βρεθεί η αιτία αυτού του πρωτοφανούς ξανανιώµατος της γριάς;» «Για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση - συνεχίζει λέγοντας ο Waldemar - πρέπει να βάλουµε µπροστά µας το µηχανισµό του Ειδώλου, το Διπλό». «Εάν η αύρα, που τυλίγει και περιβάλλει τα όντα, αντιπροσωπεύει επίσης µια πιστή αντανάκλαση των σωµάτων τους, µε τρόπο που µέσα σ’ αυτήν περιέχονται αντίστοιχα µε ακρίβεια τα ελαττώµατα και οι αδυναµίες τους, το "διπλό σώµα" παρουσιάζει, για να το πούµε έτσι, µια αυξανόµενη αποδεικτικότητα, που, για παράδειγµα, εκδηλώνεται συχνά σε βαριά πληγωµένους µε τρόπο που µπορούν να αισθανθούν πόνους σε ένα µέλος ακρωτηριασµένο από πολλά χρόνια και βέβαια τόσο έντονα σαν να υπήρχε ακόµα το ίδιο». «Αυτή η άτρωτη ακεραιότητα του διπλού βασίζεται στη «δηµιουργό αρχή» που η µορφή δοσµένη από τη φύση, σύµφυτη στο ον, περιέχεται σε ένα είδος πρώτου σπέρµατος». «Μέσα σ’ αυτό, όπως στο βελανίδι περιέχεται η κατασκευή όλου του δένδρου, βρίσκεται κρυφό το ον στη ίδια τη ζωντανή του µορφή». «Μέσα από πολλαπλές λανθασµένες δράσεις και σφάλµατα αντανακλάται µέσα στη ροή της ζωής το δονητικό αστρικό κατασκεύασµα και ενώνεται µε το πρωτογενές σώµα». Όσον αφορά τα «πρωτογενή σώµατα» θα θέλαµε να δείξουµε ότι ακόµα και ο καθηγητής Huns Spemann, του Πανεπιστηµίου του Eriburgo, έλαβε το έτος 1955 το βραβείο Νόµπελ της Ιατρικής και ψυχολογίας, οφειλόµενο στις αποδείξεις του πάνω στις υπερβατικές σπουδές, σύµφωνα µε τις οποίες στα πρώτα βήµατα της εµβρυακής ανάπτυξης βρίσκεται σε δράση ένας γλύπτης της ζωής, ένα «χηµικό ιδεοπλαστικό», που κατασκευάζει το πρωτόπλασµα σύµφωνα µε µία προκαθορισµένη εικόνα. Ξεκινώντας από αυτές τις µελέτες του Spemann, ο καθηγητής Oscar Ε. Schotte του Πανεπιστηµίου του Yale, κατόρθωσε να αποδείξει µε τα πειράµατά του πάνω σε σαλαµάντρες ότι ο γλύπτης της ζωής δεν εξαφανίζεται σε καµία στιγµή, όπως ο Spemann το είχε υποθέσει µετά από την εµβρυακή ανάπτυξη, αλλά διατηρείται σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόµου. «Ένα µικρό κοµµάτι από ίνες, προερχόµενο από την κοινή πληγή ενός ανθρώπου, θα µπορούσε, σύµφωνα µε τον καθηγητή Schotte, όταν µπολιαστεί σε ένα παρθένο και ζωντανό «έδαφος», να ξανακατασκευάσει µε απόλυτα όµοιο τρόπο όλο το σώµα του αναφερθέντος τραυµατισµένου ανθρώπoυ. Ίσως τα πειράµατα στα εργαστήρια των ανθρωποειδών θα οδηγήσουν µια µέρα στο να ενισχυθούν πρακτικά µε αναπάντεχο τρόπο οι θεωρίες του καθηγητή Schotte». Είναι προφανές, ότι η βδελυρή άρπυια αυτού του αιµατηρού διηγήµατος, µέσω ενός «Modus Operandi», άγνωστου για το κοινό, µπόρεσε να ρουφήξει ή να βαµπιρίσει τη ζωτικότητα του νεαρού, για να την µεταφυτεύσει στο ίδιο το δικό της «πρωτογενές σώµα». Μόνο έτσι µπορεί να εξηγηθεί επιστηµονικά η ασυνήθιστη ανανέωση του σώµατος της γριάς. Είναι αναντίρρητο ότι το «χηµικό ιδεοπλαστικό» εµποτισµένό µε τη ζωτικότητα του νέου, µπορούσε να ξαναφτιάξει τον καχεκτικό οργανισµό της γριάς. Ενώ η ζωή του παλληκαριού σωνότανε φοβερά, η µοιραία γριά των αριστερών ζοφερών οργίων, ξανααποκτούσε την παλιά της νεανικότητα. Είναι φανερό ότι το παιδί θα µπορούσε να την είχε συλλάβει, αν δεν είχε κάνει το λάθος να την κρατήσει από τα µαλλιά, καλύτερα να την είχε κρατήσει από τη µέση ή από τα µπράτσα. Πολλές από αυτές τις αβυσσαλέες άρπυιες, πιασµένες επ’ αυτοφώρω, τις έχουν συλλάβει µε άλλες µεθόδους. Κάποιες αρχαίες παραδόσεις λένε: «Αν βάλουµε στο πάτωµα ένα ατσάλινο ψαλίδι ανοιγµένο σε σχήµα σταυρού και σκορπίσουµε µαύρη µουστάρδα γύρω από αυτό το µεταλλικό όργανο, οποιαδήποτε µάγισσα µπορεί να πιαστεί». Προκαλεί έκπληξη που µερικοί ένδοξοι αποκρυφιστές αγνοούν ότι αυτές οι µάγισσες µπορούν να ξεφεύγουν από το νόµο της παγκόσµιας βαρύτητας!

www.gnosisellas.gr Μολονότι φαίνεται ασυνήθιστο το νέο, εµείς δίνουµε έµφαση στην ιδέα ότι αυτό είναι δυνατό βάζοντας το φυσικό σώµα µέσα στην τέταρτη διάσταση. Δεν είναι καθόλου παράξενο που αυτές οι άρπυιες, εισερχόµενες µε το φυσικό τους σώµα µέσα στην άγνωστη διάσταση, µπορούν να αιωρούνται και να ταξιδεύουν µέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σε οποιοδήποτε µέρος του κόσµου. Είναι φανερό ότι αυτές έχουν µυστικές συνταγές για να διαφεύγουν από τον τρισδιάστατο κόσµο του Ευκλείδη. Με όρους αποκλειστικά αποκρυφιστικούς θα µπορούσαµε σωστά να χαρακτηρίσουµε αυτά τα ζοφερά πλάσµατα σαν «Jinas» (Χίνας). Ο ανθρώπινος οργανισµός προσφέρει βεβαίως εκπληκτικές πιθανότητες. Θυµηθείτε, αγαπηµένοι αναγνώστες, τη σιχαµερή Κελαινώ και τις βρωµερές της άρπυιες, τέρατα µε κεφάλι και λαιµό γυναίκας φρικτά πετούµενα των νησιών Στροφάδες που βρίσκονται στο Ιόνιο Πέλαγος. Εφοδιασµένα µε µακριές οπλές, έχουν πάντα στην όψη τη χλωµάδα της πείνας. Φοβερές γοργόνες οι οποίες µε την επαφή τους διαφθείρουν κάθε τι που αγγίζουν. Αυτές που κάποτε ήταν όµορφες κοπέλες. Η αρχική πρωτεύουσα όλων αυτών των βδελυγµάτων είναι στη Σαλαµάγκα της Ισπανίας. Εκεί είναι το φηµισµένο κάστρο του Klingsor - το σαλόνι της µαγγανείας - άδυτο του σκότους περιστασιακά αναφερόµενο από τον Ριχάρδο Βάγκνερ στον δικό του Πάρσιφαλ. Θεέ µου και Παρθένα Μαρία! Αν ο κόσµος ήξερε όλα αυτά, θα γύρευε το κάστρο του Klingsor σε όλους τους παλιούς δρόµους της Σαλαµάγκας... Αλλά, ξέρουν καλά οι Θεοί και οι άνθρωποι ότι το κάστρο του Μαύρου Δισκοπότηρου βρίσκεται στην περιοχή των «Χίνας», στην Άγνωστη Διάσταση. Τις Τρίτες και τα Σάββατα τα µεσάνυχτα, εκεί µαζεύονται όλες αυτές οι (Calchonas) Μορµώλυκες µε τα (Zanganos) Παράσιτά τους για να γιορτάσουν τα όργιά τους. Όταν µία από αυτές τις άρπυιες συλλαµβανότανε, υφίστατο καλό δάρσιµο, ξύλο και χτύπηµα, γιατί ο κακόµοιρος ο κόσµος ακόµα δεν ξέρει να ανταποδώσει καλό στο κακό... Είναι απαραίτητο να υπάρχει κατανόηση και αντί να κολλήσεις στη λάσπη του όνειδους, να προσπεράσεις τέτοιες άρπυιες µε την αγάπη, να αντιµετωπίσεις µε κουράγιο το πρόβληµα και να νουθετείς µε σοφία. «Μη κρίνετε για να µη κριθείτε. Γιατί έτσι όπως κρίνετε θα σας κρίνουν και µε το µέτρο µε το οποίο µετράτε, θα σας µετρήσουν». «Και γιατί να βλέπεις το άχυρο στο µάτι του αδελφού σου και να παραλείψεις να δεις τη δοκό που είναι στο ίδιο το δικό σου µάτι;» «Ή πώς θα έλεγες στον αδελφό σου: άφησέ µε να βγάλω το άχυρο από το µάτι σου και να η δοκός στο δικό σου µάτι;» «Υποκριτή! Βγάλε πρώτα τη δοκό από το δικό σου µάτι και τότε θα βλέπεις καλά για να βγάλεις το άχυρο από το µάτι του αδελφού σου». «Αυτός που είναι καθαρός από αµαρτία, ας ρίξει την πρώτη πέτρα...». Αν και φαίνεται απίστευτο, είναι καλό να ξέρετε ότι πολλά έντιµα πρόσωπα και ήδη θρήσκα, φέρουν µέσα τους το Εγώ της µαγγανείας. Είναι φανερό, ότι τέτοιο Εγώ συνηθίζει να ταξιδεύει ανάµεσα στο χρόνο και την απόσταση, για να προκαλεί κακό στους άλλους. Οποιοδήποτε αστραπιαίο ενδιαφέρον για τη Μαγγανεία σε κάποια προηγούµενη ζωή µπορούσε να έχει δηµιουργήσει τέτοιο Εγώ. Αυτό σηµαίνει ότι στον κόσµο υπάρχουν πολλά πρόσωπα που χωρίς να ξέρουν ασχολούνται ασυναίσθητα µε τη µαγγανεία. Στ’ αλήθεια σας λέω ότι είναι πολλοί οι ακόλουθοι του µονοπατιού που ήδη φέρουν µέσα στον εαυτό τους το Εγώ της

www.gnosisellas.gr µαγγανείας. Ολοκληρώνουµε το κεφάλαιο αυτό λέγοντας: Κάθε ανθρώπινο ον, µολονότι είναι στο µονοπάτι της κόψης του ξυραφιού είναι λίγο ή πολύ µαύρο, εφόσον δεν έχει εξαλείψει το Πληθωρικό Εγώ.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 Ο ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ Με τη Sahaja Maithuna (Σεξουαλική Μαγεία), έτσι όπως ασκείται στις σχολές του Λευκού Ταντρισμού, πολλαπλασιάζεται άπειρα η δύναμη της θέλησης μέσω της αποδέσμευσης και της παντοδύναμης πραγματικότητας των λεπτών νευρικών ρευμάτων. Ο υπέροχος παροξυσμός της σεξουαλικής ένωσης δεν είναι μόνο μία αντανάκλαση των Tamas (Τάμας), σύμφωνα με τον Tantra (Τάντρα) χρειαζόμαστε να ρωτάμε, να αναζητάμε, να ερευνάμε. Στον παροξυσμό των απολαύσεων εμείς πρέπει να ανακαλύψουμε απ’ ευθείας την κοσμική και δημιουργική σύνθεση του Siva (Του Αγίου Πνεύματος) και της Shakti (της Θεϊκής συζύγου του Κουνταλίνι) . Ενώ το διανοητικό ζώο, το κοινό και καθημερινό, είναι μοιραία ηττημένο από την αποτρόπαια ακολασία και αρπαγμένο από τα παθιασμένα αισθήματα, με μία λέξη, υποφέρει στην απόλαυση για το φαύλο συμπλήρωμα της ευχαρίστησης, ο Γνωστικός εσωτεριστής σε ολοκληρωμένη έκσταση κατά τη διάρκεια της συνουσίας έρχεται νικητής στην περιοχή των Μονάδων, στον λαμπρό κόσμο του Tattwa Anupadaka. Ο προηγούμενος βαθμός από αυτόν τον κόσμο του Anupadaka είναι η καταπληκτική αρχή της δύναμης, που βρίσκεται στην κυριαρχία του διαστήματος, χρόνου και αιτιότητας και κατονομάζεται Akasha-Tattwa. (Το σπιτικό του Atman-Buddhi-Manas). Είναι γραμμένο με χρυσά λόγια στο μεγάλο βιβλίο όλων των λαμπροτήτων ότι ο σεξουαλικός παροξυσμός είναι Proto-Tattwico. Αρχίζει το παιχνίδι με τις καταπληκτικές δονήσεις κατά τη διάρκεια της Maithuna με τον Tattwa από χρυσό, Phrithvi, το μεγαλοπρεπή αιθέρα της αρωματισμένης γης κρατώντας επακριβή συμφωνία με το δικό μας φυσικό σώμα. Συνεχίζει η υπέροχη άρπα των δονήσεων κάνοντας να ταράζεται το νερό της συμπαντικής ζωής (Apas), το Ens Seminis. Το χνώτο (Vayu) μεταβάλλεται πασιφανώς και στη λεπταίσθητη ατμόσφαιρα του κόσμου αντηχεί η λύρα του Ορφέα. Ανάβεται η Ιερή Φλόγα (Tejas) στο μυστηριακό κηροπήγιο της σπονδυλικής στήλης. Τώρα... Ω Θεοί! Ο καβαλιέρος (Manas ο ανώτερος) και η ντάμα του (Buddhi), αγκαλιάζονται φλογερά στην περιοχή του καθαρού Akasha ριγώντας μέσα στο σεξουαλικό παροξυσμό. Αλλά είναι αυτονόητο και φανερό ότι ο Akasha είναι μία γέφυρα από εκπληκτικά και θαύματα, μεταξύ των Tattwas Prithvi (Γη) και Anupadaka (Του κόσμου της λαμπρότητας). Ο σεξουαλικός παροξυσμός διαπερνάει τη γέφυρα της ευτυχίας και εισδύει στον κόσμο του Aziluth στην περιοχή του Anupadaka, στην κατοικία του Shiva και της Shakti. Τότε Αυτός και Αυτή λάμπουν δοξασμένα μεθώντας από αγάπη. Γυναίκες ακούστε με: Η Shakti πρέπει να βιώνεται βασιλικά κατά τη διάρκεια της συνουσίας σαν Maya - Shakti (Γυναίκα - Εύα - Θεά), μόνο έτσι μπορεί να εκτελεστεί με επιτυχία η μετουσίωση της αγάπης στην ψυχοφυσιολογική πραγματικότητα της δικής σας φύσης. Ο Αρσενικός Γνωστικός κατά τη διάρκεια της Sahaja Maithuna (Σεξουαλικής Μαγείας), πρέπει να προσωποποιεί τον Shiva (Το Άγιο Πνεύµα) και να νιώθει πληµµυρισµένος από αυτήν τη θαυµαστή δύναµη του Τρίτου Λόγου. Η Kalyanamalla αναφέρει κατ’ επανάληψη «ότι το να συµπληρώνεται ο κώδικας του έρωτα, είναι πολύ πιο δύσκολο από αυτό που ο αµύητος φαντάζεται». Οι προετοιµαστικές χαρές είναι ήδη πολύπλοκες, τότε πρέπει να χρησιµοποιήσετε την τέχνη ακριβώς όπως τα παραγγέλµατα, για να ζωντανεύει το πάθος της γυναίκας µε τον ίδιο τρόπο, όπως ζωντανεύει µία φλόγα, έτσι που το Yioni (Γιόνι) της να γίνει πιο τρυφερό, ελαστικό και κατάλληλο για την ερωτική πράξη.

www.gnosisellas.gr Το Anangaranga δίνει µεγάλη σπουδαιότητα στο ότι, και τα δύο µέλη του ζευγαριού, δεν πρέπει να αφήσουν να εισέλθει στην καθηµερινή τους ζωή καµιά χλιαρότητα, πλήξη ή κορεσµός στις δικές τους σχέσεις, πραγµατοποιώντας την ολοκλήρωση του έρωτα µε ευλάβεια και ολοκληρωτική προσφορά. Η µορφή της σεξουαλικής πράξης, δηλαδή η στάση κατά την ίδια, ονοµάζεται Asana (Ασάνα). Για τους αναγνώστες κάποιας ηλικίας, µεταγράφουµε στο κεφάλαιο αυτό την ονοµαζόµενη στάση Tiryak. «Η στάση Tiryak έχει τρεις παραλλαγές, κατά τις οποίες η γυναίκα κείται πάντα στο πλευρό». α) Ο άνδρας τοποθετεί τον εαυτό του κατά µήκος κοντά στη γυναίκα, παίρνει ένα από τα πόδια της και το τοποθετεί πάνω στη µέση του. Μόνο µε µια γυναίκα εντελώς αναπτυγµένη µπορεί να συµπληρώσει τέλεια αυτή τη στάση, που δεν πρέπει να γίνεται µε µια νεαρή. β)Άνδρας και γυναίκα κείτονται ξαπλωµένοι στο πλευρό, αυτή δεν πρέπει να κινηθεί καθόλου. γ) Κείµενος στο πλευρό µπαίνει ανάµεσα στους γοφούς της γυναίκας µε τρόπο που ο ένας µηρός να βρίσκεται κάτω από αυτόν, ενώ ο άλλος αναπαύεται πάνω στη µέση του. Είναι πρόσφορο να επικαλεί τον Kamadeva κατά τη διάρκεια της Sahaja Maithuna στο «Σιδηρουργείο των Κυκλώπων». Kamadeνa, ο Ινδός Θεός της αγάπης. Κατά γράμμα το όνομά του θέλει να πει Θεός της επιθυμίας και τον θεωρούν γιο του ουρανού και της ψευδαίσθησης. Rati, η στοργή, είναι η σύζυγός του, και Vasanta (η εποχή της ανθoφoρίας) η συντρόφισσά του, η οποία κουβαλάει σταθερά, το φορτίο της από λουλούδια στις άκρες των βελών της. Ο Kamadeνa είχε μία ορατή μορφή, αλλά αφού ενόχλησε τον Κύριο της Δημιουργίας, τον Hara με τις εξασκήσεις του, αυτός τον μετέβαλε σε στάχη με ένα βλέμμα, οι Θεοί τον ανέστησαν, στάζοντας νέκταρ στις στάχτες και από τότε ονομάζεται ο «ασώματος». Τον παριστάνουν καβάλα επάνω σε έναν παπαγάλο και το τόξο του είναι από ζαχαροκάλαμο και η χορδή του τόξου του είναι φτιαγμένη από μέλισσες. Το γήινο ζευγάρι Αδάμ-Εύα, μέσω της Sahaja Maithuna (Σεξουαλικής μαγείας), βρίσκει το ομόλογό του, ακόμα πιο ανθρώπινo και πιο αγνό, στο ύψιστο Θεϊκό ζευγάρι Shiνa-Shakti. Ο Όμηρος έχει βεβαιώσει μια περιγραφή τόσο λεπταίσθητη και μαγική του ερωτικού εναγκαλισμού του Θεϊκού ζευγαριού. «Κάτω από αυτούς η καρποφόρα γη παρήγαγε ανθισμένo πράσινο, λωτούς, ζουμερά τριφύλλια και υάκινθoυς και ζαφορά που σφιγμένα, διoγκωμένα και τρυφερά υψωνόντουσαν από το έδαφος, και αυτοί κείτονταν εκεί και ψηλά συρόντουσαν τα σύννεφα, σπινθηρίζoντας και χρυσίζοντας, και η σπινθηρoβόλα δροσοσταλιά έπεφτε στη γη». Μεθυσμένοι από το κρασί του έρωτα, περιβεβλημένοι πανέμορφα το χιτώνα της υπερβατικής πνευματικότητας και στεφανωμένοι με τα λουλούδια της ευτυχίας, πρέπει να επωφεληθούμε της τροµερής δόνησης του Tattwa Anupadaka κατά τη διάρκεια του σεξουαλικού παροξυσµού, για να ικετεύουµε το πυρογενές φίδι των δικών µας µαγικών δυνάµεων να εξαλείψει από την εσωτερική δική µας φύση το ψυχολογικό ελάττωµα, που έχουµε ήδη καταλάβει σε βάθος σε όλες τις περιοχές του υποσυνείδητου. Έτσι είναι πως εµείς πεθαίνουµε από στιγµή σε στιγµή, από λεπτό σε λεπτό, µόνο µε τον θάνατο επέρχεται το καινούργιο.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 ΖΟΦΕΡΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ Ο σοφός Waldemar λέει στο κείμενο: ένας σύγχρονος του Brognoli, ο ιερέας Coleti, μας αφηγείται για μια γυναίκα της ενορίας του που ήλθε σε αυτόν με τον άνδρα της. «Αυτή ήταν ευσεβής και ενάρετη, αλλά εδώ και δέκα χρόνια ήταν στόχος ενός πνεύματος, που μέρα και νύχτα της πρότεινε την ατιμία και, όταν δεν κοιμότανε εξακολουθούσε να είναι μαζί της σαν ένας βραχνάς, γι’ αυτό δεν ήτανε καθόλου όνειρο αυτό που υπέφερε». «Αλλά δεν κατόρθωσε να αποκτήσει τη συγκατάθεσή της, αυτή παρέμεινε ακλόνητη. Έτσι ο εξορκιστής δεν έκανε τίποτα άλλο, παρά να προφέρει το «praeceptum Leviticum» εναντίον του Δαιμόνιου και απο τότε είδε τον εαυτό της ελεύθερο από αυτό». «Σ’ αυτή την περίπτωση - είπε ο Waldemar - βλέπουμε ότι όταν η συνείδηση ενός κατεχόμενου, ως ένα σημείο έχει φανταστεί την υπεκφυγή του βιασμού, από το Δαιμόνιο, ή σχεδόν σαν μια κατοχή εναντίον της θέλησής του, μπορεί να ξεπεραστεί η κατάσταση με μια διαδικασία εκδίωξης του ασελγούς πνεύματος από τις ηθικές δυνάμεις που δεν είναι ακόμα τυραννισμένες». «Αλλά αν ο βραχνάς (το Εγώ λαγνείας), η ασελγής εικόνα δημιουργημένη από την ίδια τη φαντασία επιβεβαιώνεται χωρίς αντίδραση έως το τέλος, το ίδιο το άτομο μετατραμμένο σε βραχνά εκτελεί διχασμένο σε δύο όντα μία Αυτό-συνουσία. Σ’ αυτήν την περίπτωση, γενικά η κατοχή καταλήγει σε μια ολοκληρωτική παραφροσύνη». «Έτσι προσπάθησε μάταια ο Βrοgnοli, την άνοιξη του 1643 να απελευθερώσει από ένα βραχνά μια κοπέλα 20 χρονών». «Πήγα - είπε - με τον εξομολογητή της, στο σπίτι της. Μόλις μπήκαμε το Δαιμόνιο, που ήταν απασχολημένο στη δουλειά του, ξεγλίστρησε. Μίλησα τότε με τη κοπέλα και αυτή μου διηγήθηκε με κόμματα και τελείες αυτό που έκανε το δαιμόνιο με το πρόσωπό της». «Από τη διήγησή της δεν άργησα να καταλάβω ότι, παρ’ όλο που αυτή το αρνήθηκε. είχε κάνει εν τούτοις μια έμμεση συμφωνία με το Δαιμόνιο, γιατί, όταν αντιλήφθηκε το πλησίασμά του από τη διεύρυνση και το ζωντανό γαργάλημα των επηρεασμένων μελών της, δεν γύρεψε καταφύγιο στην προσευχή, ούτε επικαλέσθηκε το Θεό και την Άγια Παρθένο να τη βοηθήσουν, ούτε τον φύλακα Άγγελο, αλλά έφυγε τρέχοντας προς το δωμάτιό της και πλάγιασε στο κρεβάτι της, για να εκτελεί ο κακός τη δουλειά του με περισσότερη άνεση και ευχαρίστηση». «Όταν τελικά προσπάθησα να ξυπνήσω σ’ αυτήν μια σταθερή πίστη στο Θεό, για να απελευθερωθεί, στάθηκε αδιάφορη και χωρίς ανταπόκριση και αντίθετα εγώ πρόσεξα μια αντίσταση, σαν να μην ήθελε να ελευθερωθεί». «Την άφησα έτσι, όχι χωρίς να δώσω πριν κάποια συνταγή στους γονείς για πειθαρχία και καταστολή του σώματος της κόρης μέσω νηστείας και εξαγνισμού». «Όμως δεν ήταν μόνο οι γυναίκες που δέχθηκαν τέτοιες επισκέψεις, λέει ο σοφός Waldemar. Τον Brognolί τον οδήγησαν στην Bergamo σε ένα νεαρό έμπορο 22 χρονών, που είχε αδυνατίσει μέχρι που έμεινε πραγματικός σκελετός εξ αιτίας ενός στοιχειού που τον βασάνιζε». «Είχαν περάσει αρκετοί μήνες από τότε που έπεσε στο κρεβάτι του, που του είχε παρουσιαστεί το Δαιμόνιο με τη μορφή μιας κοπέλας εξαιρετικά όμορφης που αυτός αγαπούσε». «Όταν φώναξε βλέποντας εκείνη τη μορφή, αυτή τον κάλεσε να σωπάσει, επιβεβαιώνοντας πως ήταν στην πραγματικότητα η ίδια η κοπέλα και λόγω του ότι η μητέρα της την έδερνε, είχε δραπετεύ σει από το σπίτι, καταφεύγοντας στου αγαπημένου της». «Αυτός ήξερε ότι εκείνη δεν ήταν η Τερέζα του, αλλά κάποιο στοιχειό, αλλά μετά από λίγες κουβέντες και αγκαλιές την πήρε μαζί του στο κρεβάτι». «Μετά η μορφή αυτή του είπε ότι ειλικρινά δεν ήταν η κοπέλα, αλλά ένα Δαιμόνιο που τον ήθελε ένα από τα δικά του διαβολικά εγώ - και γι’ αυτό ενωνόταν μαζί του μέρα και νύχτα». «Αυτό κράτησε πολλούς μήνες, ώσπου ο Θεός τον ελευθέρωσε μέσω του Brognoli και αυτός έκανε

www.gnosisellas.gr μετάνοιες για τις αμαρτίες του». Από αυτην την ασυνήθιστη διήγηση, προκύπτει εντελώς φανερά και ευδιάκριτα η Αυτο-συνουσία με ένα Εγώ-Διάβολο που είχε πάρει τη μορφή της αγαπημένης γυναίκας. Είναι αναμφισβήτητο ότι εκείνο το παλληκάρι με τη φλογερή φαντασία και τη φρικτή λαγνεία, είχε χρησιμοποιήσει υποσυνείδητα την ιδεοπλαστική ικανότητα για να δώσει μια απατηλή μορφή στην αγαπημένη του. Έτσι ήρθε σε ύπαρξη ένα υποστοιχείο Εγώ, ένα παθιασμένο Δαιμόνιο με μακριά μαλλιά και κοντές ιδέες. Είναι φανερό ότι μέσα σ’ αυτόν τον θηλυκό Διάβολο έμενε μποτιλιαρισμένο ένα μεγάλο ποσοστό της συνείδησής του. Ο Παράκελσος πάνω σ’ αυτό το θέμα λέει στο δικό του έργο: «De origine morborum inνisibilium Lit III». «Στοιχεία και υποστοιχεία έχουν δημιουργηθεί από το σπέρμα εκείνων που πραγματοποιούν τη φαντασιώδη, παρά φύση πράξη του αυνανισμού (σε σκέψεις ή επιθυμίες)». «Και αφού προέρχεται μόνο από τη φαντασία, δεν είναι αυθεντικό σπέρμα (υλικό) αλλά ένα σαπισμένο αλάτι». «Μόνο ο σπόρος που προέρχεται από ένα όργανο ενδεδειγμένο από τη φύση για την ανάπτυξη, μπορεί να βλασταίνει σε σώμα». «Όταν το σπέρμα δεν προέρχεται από την κατάλληλη ύλη (Θρεπτικό υπόστρωμα), δε θα παραχθεί τίποτα το καλό, αλλά θα γεννηθεί κάτι άχρηστο». «Γι’ αυτό, τα στοιχεία και τα υποστοιχεία που προέρχονται από σάπιο σπόρο, είναι επιβλαβή και άχρηστα, σύμφωνα με το φυσικό νόμο των πραγμάτων» . «Αυτά τα σπέρματα, δημιουργημένα στη φαντασία, έχουν γεννηθεί από Amore Heress, που σημαίνει ένα είδος αγάπης στο οποίο ένας άνδρας φαντάζεται μια γυναίκα ή αντίθετα, για να πραγματοποιηθεί η συνουσία με την εικόνα τη δημιουργημένη στη σφαίρα της διάθεσής τους». «Από αυτήν την πράξη επέρχεται η έκχυση ενός αιθερικού και άχρηστου υγρού, ανίκανου να δημιουργήσει ένα πλάσμα. αλλά σε θέση να φέρει νύμφες στην ύπαρξη». «Μια τέτοια φαντασία είναι η μητέρα μιας πληθωρικής αναισχυντίας η οποία, αν εξακολουθήσει, μπορεί να καταστήσει ανίκανο έναν άνδρα και στείρα μία γυναίκα, γιατί στη συνεχή άσκηση μιας τέτοιας αρρωστημένης φαντασίας, χάνεται πολλή από την αληθινή δημιουργική ενέργεια». «Τα Εγώ-Νύμφες της ασέλγειας είναι αληθινές αυτόνομες σκεπτόμενες οντότητες, μέσα στις οποίες μένει μποτιλιαρισμένο ένα μεγάλο ποσοστό της συνείδησης» Οι νύμφες για τις οποίες μιλάει ο Παράκελσος δεν είναι άλλο πράγμα παρά εκείνες οι καλλιεργημένες μορφές της σκέψης, που οφείλουν τη δύναμή τους και την ύπαρξή τους μόνο στη διεστραμμένη φαντασία.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11 Η ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ Αντηχούσαν τα τύμπανα και ξεπηδούσαν κραυγές από το πλήθος. Αλλά ο τετράρχης δέσποζε σε όλη τη φασαρία με τη φωνή του. «Έι, έι. Δική σου θα είναι η Καπερναούμ! Και ο κάμπος της Τιβεριάδας! Το μισό του βασιλείου μου!» Τότε αυτή έριξε τον εαυτό της στο πάτωμα και ξαφνικά ταλαντεύθηκαν οι φτέρνες της στον αέρα και προχώρησε μερικά μέτρα πάνω στα χέρια της σαν ένας μεγάλος σκαραβαίος. Ύστερα, αναπήδησε πάνω στα πόδια της και τότε κοίταξε ευθέως τον Ηρώδη. Είχε τα χείλη της βαμμένα καρμίνια και μαύρα τα φρύδια και στα μάτια της ανέλαμψε μία επικίνδυνη σπίθα και ανάβλυζαν από το μέτωπό της σταγόνες που λαμπύριζαν. Κατάματα κοιτάχτηκαν ο Ηρώδης και η Σαλώμη, ώσπου από τη γαλαρία έκρουσε τα δάχτυλά της η Ηρωδιάδα. Χαμογέλασε τότε η Σαλώμη, δείχνοντας τα άσπρα και γερά δόντια της, και ψιθύρισε σαν ένα σεμνό και ντροπαλό κορίτσι. «Θέλω... σε ένα δίσκο το κεφάλι - είχε ξεχάσει το όvομα αλλά χαμογελώντας πάλι είπε καθαρά - το κεφάλι του Ιωάννη!» Ήταν ίσως λίγο θυμωμένη με τον λατρευτό και προκάλεσε τον αποκεφαλισμό, αλλά όταν αντίκρυσε το αγαπημένο κεφάλι πάνω στο δίσκο, έκλαψε και τρελλάθηκε και πέθανε από ερωτικό παραλήρημα. Αποτρόπαιος εσώτερος πόλεμος στη ψυχή της Σαλώμης το Εγώ του φθόνου που έσερνε στη βδελυρή παρακμή του τα άλλα Εγώ. Αηδιαστική νίκη του Aνθρωπoκτόνoυ Διάβολου...Τρομακτικό...Φοβερό. Ο Ηρώδης φοβήθηκε το πλήθος γιατί θεωρούσε τον Ιωάννη σαν έναν προφήτη. Στο ενδέκατο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ματθαίου αναφέρεται ο Ιωάννης ο βαπτιστής σαν ένας αληθινός «Χίνα» (Jina), ένας ουράνιος άνθρωπoς, ένας ημίθεος, ύψιστος των προφητών, γιατί ο ίδιος ο Ιησούς λέει γι’ αυτόν: «Αλήθεια σας λέω, ότι αυτός είναι πολύ, περισσότερο από έναν προφήτη, γιατί είναι γι’ αυτόν που έχει γραφτεί: "Εδώ είναι που θα σου στείλω τον δικό μου άγγελο εμπρός στην όψη σου, για να . πηγαίνει μπροστά σου να σου προετοιμάσει και να σου καθαρίσει το δρόμο"». «Μεταξύ των ανδρών των γεννημένων από γυναίκα, δεν αναδείχθηκε άλλος μεγαλύτερος από αυτόν, αν και αυτός είναι μικρότερος από εκείνον που είναι μικρότερος στο βασίλειο των ουρανών, και αν τότε θέλετε να τον δεχθείτε, να ξέρετε ότι αυτός είναι εκείνος ο Ηλίας που μας είπαν ότι θα ερχόταν... Αυτός που έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούσει». Αυτά τα λόγια του μεγάλου KABIR Ιησού συνενώνουν τις δύο μεγάλες Εβραϊκές προσωπικότητες μόνο σε μία. Ο Ιωάννης, ο Βαπτιστής που αποκεφαλίστηκε από τη λάγνα Σαλώμη, ήταν στα αλήθεια η ζωντανότατη μετενσάρκωση του Ηλία, Του Προφτιτη του Ύψιστου. Σ’ εκείνη την εποχή οι Ναζαρηνοί ήταν γνωστοί σαν Βαπτιστές, Σαββαίοι και Χριστιανοί του Αγίου Ιωάννη, το λάθος εκείνου του κόσμου συνίστατο στην παράλογη πίστη ότι ο Καβίρ Ιησούς δεν ήταν γιος του Θεού, αλλά απλούστατα ένας προφήτης που ήθελε να ακολουθεί τον Ιωάννη. Ο Ωριγένης (Τόμος ΙΙ, σελ. 150) παρατηρεί ότι: «Υπάρχουν κάποιοι που λένε για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή ότι αυτός ήταν ο χρισμένος (Χριστός). Όταν οι αντιλήψεις των Γνωστικών που έβλεπαν στον Ιησού τον Λόγο και τον Χρισμένο άρχισαν να κερδίζουν έδαφος, οι πρώτοι Χριστιανοί χωρίστηκαν από τους Ναζαρηνούς, οι οποίοι κατηγορούσαν άδικα τον Ιεροφάντη Ιησού ότι διέστρεψε τα δόγματα του Ιωάννη και ότι άλλαξε με άλλον τον Βαπτισμό στον Ιορδάνη (Codex Nazarenus, σελ. 109)». Η Σαλώμη γυμνή, μεθυσμένη από κρασί και πάθος, με το αθώο κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή ανάμεσα στα ερωτικά μπράτσα της, χορεύοντας μπροστά στον Βασιλιά Ηρώδη έκανε να τρέμει η γη

www.gnosisellas.gr της Τιβεριάδας, της Ιερουσαλήμ, της Γαλιλαίας και της Καπερναούμ... Αλλά εμείς δεν πρέπει να σκανδαλιζόμαστε τόσο. Η Σαλώμη υπάρχει καλά κρυμμένη στο εσωτερικό βάθος πολλών γυναικών... εσύ το ξέρεις... και κανένας αρσενικός να μην θεωρείται τέλειος, γιατί σε κάθε έναν κρύβεται ένας Ηρώδης. Το να σκοτώνεις είναι προφανώς η πράξη η πιο καταστροφική και η περισσότερο διεφθαρμένη που είναι γνωστή στον πλανήτη Γη. Είναι γραμμένο στο βιβλίο όλων των μυστηρίων ότι δεν σκοτώνεις μόνο με μαχαίρι, όπλα που εκπυρσοκροτούν, απαγχονισμό και δηλητήριο, είναι πολλοί που σκοτώνουν με μια περιφρονητική ματιά, με ένα ειρωνικό χαμόγελο ή με ένα γέλιο, με ένα γράμμα ή μια αχαριστία και τη συκοφαντία. Στα αλήθεια σας λέω ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από Παιδοκτόνους, Μητροκτόνους, Πατροκτόνους, Αδελφοκτόνους κλπ, κλπ. Είναι απαραίτητο να αγαπάς πολύ και να συνουσιάζεσαι σοφά με τη λατρεμένη, αν στ’ αλήθεια θέλεις να διαλύσεις σε κοσμική σκόνη τον Ανθρωποκτόνο Διάβολο, με το παντοδύναμο δόρυ του Eros.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12 ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΜΟΙΡΑΙΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ Παρουσιάζουμε τώρα ένα τρομερό γεγονός, που σε εμφατική μορφή έρχεται να μας αποδείξει τι είναι το αριστερό και ζοφερό Εγώ της ζήλειας μέσα στη συζυγική εναλλαγή άνδρα και γυναίκας. Το αποτρόπαιο γεγονός έγινε το έτος 1180 στην Προβηγκία, διασκορπίζοντας το νέο σε όλα τα μέρη, μέχρις ότου, το 1250, καταχωρήθηκε στη λογοτεχνία, περίπου σαν μία μορφή έπους. «Συνέβαινε ότι ο GuilIermo de Cabstaing, γιος ενός φτωχού Ιππότη του κάστρου Cabstaing, έφθασε στην αυλή του κυρίου Raimundo de Rοsellόn και αφού παρουσιάστηκε, ρώτησε αν θα μπορούσε να γίνει δεκτός σαν υπηρέτης. Ο Βαρώνος τον βρήκε κομψότατο και του έδωσε τα συγχαρητήρια για να μείνει στην Αυλή του». «Έμεινε τότε ο GuiIlermo και ήξερε να συμπεριφέρεται με έναν τρόπο τόσο αβρό, που υψηλοί και ταπεινοί τον αγαπούσανε και ήξερε επίσης να διακρίνεται τόσο, που ο Βαρώνος Raimundo τον προόριζε για την υπηρεσία της δέσποινας Μαργαρίτας, της συζύγου του, σαν ακόλουθο». «Προσπάθησε τώρα ο GuiIlermo να είναι ακόμα πιο αξιοπρεπής σε λόγια και έργα, και αφού είναι πράγμα που ανήκει στην αγάπη, η δέσποινα Μαργαρίτα βρέθηκε γαντζωμένη απ’ αυτόν, με τις αισθήσεις φλεγόμενες». «Τόσο την ευχαριστούσε η φιλοπονία του ακόλουθου στην υπηρεσία, το λέγειν και η σταθερότητά του, που μία μέρα δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί να τον ρωτήσει: "Πες μου Guillermo, θa αγαπούσες μια γυναίκα που θα σου έδειχνε δείγματα ότι σ’ αγαπάει; "Σ’ αυτό ο Guillermo απάντησε ειλικρινά: "Βεβαίως και θα το έκανα, κυρία, πάντα αν αυτά τα δείγματα θα ήταν αληθινά"». «Μα τον Άγιο Ιωάννη - αναφώνησε η δέσποινα - έχεις αποκριθεί σαν ένας ολοκληρωμένος ιππότης! Αλλά τώρα επιθυμώ να σε δοκιμάσω αν θα μπορούσες να ξέρεις και να αναγνωρίσεις το αν τα δείγματα θα είναι αληθινά και το αν θα είναι φαινομενικά». Σ’ αυτά τα λόγια ανταπάντησε ο Guillermo: «Ας είναι τότε, όπως σας ευχαριστεί, κυρία μου». «Έγινε σκεφτικός και στη στιγμή η Αγάπη άρχισε το κονταροχτύπημα μαζί του και οι σκέψεις που η Αγάπη του έστελνε εισχωρούσαν στην καρδιά του και από τότε μετατράπηκε σε ιππότη της και άρχισε να συνθέτει ωραίους στίχους και θαυμάσια τραγούδια και ποιήματα, όλα αυτά ευχαρίστησαν σε υπέρτατο βαθμό αυτή για την οποία τα απήγγειλε και τα τραγουδούσε». «Αλλά ο έρωτας, που στους υπηρέτες του απονέμει παράσημο, όταν τον ευχαριστούν, ήθελε να παραχωρήσει το δικό του στον Guillermo. Και στη στιγμή άρχισε η δέσποινα να αναστενάζει και να δυσφορεί τόσο με την αρρώστεια της, που ούτε μέρα, ούτε νύχτα κατόρθωνε την ανάπαυση, αφού έβλεπε στον Guillermo το άθροισμα όλων των χαρισμάτων του θάρρους και των ηρωϊκών κατορθωμάτων». «Έτσι συνέβη που μία μέρα η δέσποινα Μαργαρίτα υπέβαλλε ερώτηση στον Guίllermo λέγοντας: "Ξέρεις Guillermo, αυτό που σε τούτη τη στιγμή είναι αλήθεια και αυτό που δεν είναι από την εμφάνισή μου;" Και ο Guillermo απάντησε: "Κυρία, τόσο σίγουρα, σαν να με βοηθάει ο Θεός, που από τη στιγμή που έγινα δικός σας υπηρέτης καμιά άλλη σκέψη δε μιπoρoύσα να στεγάσω μέσα μου πέρα από αυτήν ότι εσείς είσαστε μεταξύ όλων των ζωντανών υπάρξεων η καλύτερη και η πιο αληθινή σε λόγια και παρουσιαστικό. Έτσι το πιστεύω και όλη τη ζωή μου θα το πιστεύω!" Η Δέσποινα απάντησε: "Guillermo, είθε ο Θεός να με βοηθήσει επίσης, σου λέω ότι δε θα είσαι απατημένος από μένα και οι σκέψεις σου δε θα χαθούν μάταια"». «Και ανοίγοντας τα μπράτσα τον φίλησε απαλά και αφού κάθησαν και οι δύο στην κάμαρα, άρχισαν να φροντίζουν την αγάπη τους...». «Αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός χωρίς οι κακεντρεχείς γλώσσες, σε εκείνες που η οργή του Θεού θα έπρεπε να φθάσει, άρχισαν να λύνονται μιλώντας για την αγάπη τους και να φλυαρούν πάνω στα τραγούδια που συνέθετε ο Guillermo, κουτσομπολεύοντας ότι είχε στραμμένα τα μάτια του στη δέσποινα Μαργαρίτα και μίλησαν για τόσα και τόσα, που το πράγμα έφθασε στα αυτιά του κυρίου».

www.gnosisellas.gr «Ο Βαρώνος Raimundo στενοχωρέθηκε πάρα πολύ, γιατί έπρεπε να χάσει τον σύντροφο για ιππασία και ακόμα περισσότερο λόγω της προσβολής της συζύγου του». «Και κάποια μέρα, που ο Guillermo είχε πάει μόνος του με έναν υπηρέτη για κυνήγι γερακιού, ο Raimundo πήρε κρυφά όπλα και ίππευσε μέχρι να συναντήσει το παλληκάρι». «Να είσαστε καλοδεχούμενος, κύριε - τον χαιρέτησε ο Guillermo, πηγαίνοντας να τον υποδεχθεί μόλις τον ειδοποίησε... Γιατί είσαστε τόσο μόνος;». «Μετά από μερικούς δισταγμούς, ο Raimundo άρχισε: "Πες μου, μα τον Θεό και την Άγια Πίστη! Έχεις μία ερωμένη στην οποία τραγουδάς και σε αλυσσοδένει η αγάπη;"» «Κύριε - απoκρίθηκε ο Guillermo - πώς θα μπορούσα με άλλον τρόπο να τραγουδάω, αν δε με προέτρεπε η αγάπη; Η αλήθεια είναι, κύριε ότι ο έρωτας με έχει φυλακίσει ολόκληρο στη θηλειά του». «Θάθελα να ξέρω, αν σε ευχαριστεί, ποια είναι η αναφερόμενη κυρία». «Α, κύριε, δέστε στο όνομα του Θεού αυτό που από μένα απαιτείτε! Ξέρετε κάλλιστα ότι ποτέ δεν πρέπει να ονομάζεται μία κυρία». «Αλλά ο Raimundo συνέχισε επιμένοντας (γιατί το Εγώ της ζήλειας τον κατάπιε ζωντανό), έως που ο Guillermo είπε: "Κύριε, πρέπει να ξέρετε ότι αγαπώ την αδελφή της δέσποινας Μαργαρίτας, της συζύγου σας και ελπίζω να έχω ανταπόκριση από αυτήν. (Απάντησε το Εγώ της απάτης). Και τώρα που ξέρετε, σας ικετεύω την υποστήριξή σας, ή τουλάχιστον το να μη με βλάψετε"». «Εδώ έχεις το χέρι μου και το λόγο μου - μίλησε ο Raimundo - με υπόσχεση και όρκο ότι θα κάνω χρήση όσων είναι μέσα στη δύναμή μου, για να σου δώσω βοήθεια». «Ας πηγαίνουμε τότε στο Κάστρο της, που είναι εδώ κοντά... πρότεινε ο Guillermo... ». «Έτσι τόκαναν, ήταν καλοδεχούμενοι από τον κύριο Roberto de Tarascon, σύζυγο της ίδιας δέσποινας lnes που τους οδήγησε στο δωμάτιό της και κάθησαν οι δύο πάνω στο κρεβάτι του». «Πέστε μου, κουνιάδα μου, στην αφοσίωση που μου χρωστάτε - μίλησε ο Raimundo - αγαπάτε κανέναν;» «Ναι, κύριε - απάντησε αυτή - (με το Εγώ της ψευτιάς)». «Ποιον;» «Ω, δεν μπορώ να το πω! - απάντησε αυτή - Τι πράγμα μου λέτε;» «Αλλά αυτός την πίεσε τόσο, που αυτή δεν είχε άλλη διέξοδο παρά να εξομολογηθεί την αγάπη της για τον Guillermo. Έτσι το παραδέχθηκε αυτή, αφού τον έβρισκε τόσο λυπημένο και τόσο σκεφτικό, αν κι ήξερε καλά ότι αγαπούσε την αδελφή της και η απάντησή της προξένησε μεγάλη χαρά στον Raimundo». «Η Ines τα ανάφερε όλα στο σύζυγό της και αυτός ενέκρινε ότι είχε πράξει σωστά και της έδωσε όλη την ελευθερία για να λέει και να πράττει αυτόβουλα, για να σώσει τον Guillermo». (Επονείδιστος μοιχός) «Η Ines μετατραπείσα σε συνένοχο του εγκλήματος, δεν σταμάτησε τη δράση της γιατί οδηγώντας μόνο προς το δωμάτιό της το παλληκάρι, τούκανε συντροφιά τόσο χρόνο, που ο Raimundo εκ των πραγμάτων έπρεπε να υποθέσει ότι αυτοί είχαν μείνει απολαμβάνοντας το μέλι της αγάπης». «Αυτό τον ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό και άρχισε να σκέφτεται ότι, όσα είχαν διαδοθεί γι’ αυτόν, δεν ήταν αλήθεια, αλλά κούφια κουτσομπολιά. Βγήκαν η Ines και ο Guillermo από την κρεβατοκάμαρα, ετοιμάστηκε το δείπνο και πέρασε με μεγάλη ευδιαθεσία». (Έτσι είναι οι φάρσες που κάνει το Πληθωρικό Εγώ). «Μετά το δείπνο, η Ines πρόσταξε να ετοιμαστεί το δωμάτιο των δύο φιλοξενούμενων, πολύ κοντά στην πόρτα του δικού της, και ο Guillermo και αυτή έπαιξαν καλά τον ρόλο τους, που ο Raimundo σκέφτηκε ότι το παλληκάρι κοιμόταν με τη δέσποινα). «Την άλλη μέρα και μετά τον αποχαιρετισμό, ο Raimundo αποχωρίστηκε όσο πιο σύντομα μπορούσε από τον Guillermo, πήγε στη σύζυγό του και της διηγήθηκε το γεγονός. Ακούγοντας αυτά τα νέα η

www.gnosisellas.gr δέσποινα Μαργαρίτα πέρασε όλη τη νύχτα βυθισμένη στην πιο βαδιά κατάθλιψη και το επόμενο πρωί καλώντας τον Guillermo, τον δέχτηκε με κακό τρόπο, μεταχειρίζοντάς τον σαν ψεύτικο φίλο και προδότη». «Ο Guillermo ζήτησε έλεος, σαν άνδρας που δεν είχε υποπέσει σε κανένα αμάρτημα από αυτά που αυτή του φόρτωσε και της διηγήθηκε κατά γράμμα ότι είχε συμβεί. Η κυρία φώναξε την αδελφή της και από αυτήν έμαθε ότι ο Guillermo έλεγε την αλήθεια. Μετά απ’ αυτό διέταξε το παλληκάρι να της συνθέσει ένα τραγούδι, με το οποίο θα της έδειχνε ότι δεν αγαπάει καμιά άλλη εκτός από αυτήν. Και αυτός συνέθεσε μία καντάδα που έλεγε: "Τα όμορφα γεγονότα που συνεχώς εμπνέει ο έρωτας"». «Όταν άκουσε ο de Rosellon την καντάδα που ο Guillermo είχε συνθέσει για τη γυναίκα του, τον έκανε να έλθει για να συνομιλήσει μαζί του και σε αρκετή απόσταση από το κάστρο τον καρατόμησε, κρατώντας το κομμένο κεφάλι σε ένα κυνηγετικό σακκίδιο και μετά του απόσχισε την καρδιά...». «Με την ίδια γύρισε στο κάστρο και έβαλε να ψήσουν την καρδιά και να τη σερβίρουν στη γυναίκα του στο τραπέζι. Αυτή την έφαγε χωρίς να ξέρει τι ήταν αυτό που δοκίμασε». «Όταν τελείωσε το φαγητό, σηκώθηκε ο Raimundo και δήλωσε στη γυναίκα του ότι αυτό που είχε γευματίσει ήταν η καρδιά του Guillermo και της έδειξε κατ’ ευθείαν το αποκρουστικό κεφάλι». «Τη ρώτησε επιπλέον αν η καρδιά είχε ωραία γεύση. Σε αυτό η δέσποινα Μαργαρίτα απάντησε ότι ήταν στ’ αλήθεια τόσο νόστιμο που καμιά άλλη μπουκιά δε θα έσβηνε τη γεύση που της είχε αφήσει η καρδιά του Guillermo. Οργισμένος ο Raimundo - απελπισμένος από το Εγώ της ζήλειας - όρμησε εναντίον της - της διεστραμμένης μοιχού - με το γυμνό του εγχειρίδιο. Η Μαργαρίτα το έσκασε, εκσφενδονίστηκε από ένα μπαλκόνι και κατακομμάτιασε το κεφάλι της στο πέσιμο». Αυτό ήταν το καταστροφικό τέλος ενός μοιραίου τριγώνου, που τα Εγώ της ζήλειας, της μοιχείας. του εμπαιγμού της φάρσας. κλπ, οδήγησαν τους παίχτες του προς ένα δρόμο χωρίς έξοδο. Για τ’ όνομα του Θεού και της Παρθένας Μαρίας! Ξέρουν καλά οι Θεοί και ο άνθρωπoι ότι ο ισχυρός κύριος Raimundo de Rosellon μετατράπηκε σε φονιά εξ αιτίας του δαιμόνιου της ζήλειας. Καλύτερα θα ήταν αν είχε δώσει στη γυναίκα του το χαρτί του διαζυγίου».

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13 Η ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ PANCATATTWA Μέσα στο συνεχές τρίξιμο του κοσμικού Fohat, πανταχού παρόντος. πανταχού διαπερνώντος και πάντοτε ευσπλαχνικού, αναβλύζουν ήδη, όπως είναι φυσικό, φρικτοί σαρκικοί πειρασμοί, απερίγραπτοι και άρρητοι του είδους του μεγάλου Γνωστικού Πατριάρχη Άγιου Αυγουστίνου, που είχε οράματα στο σταυρό μίας γοητευτικής γυμνής γυναίκας. Είναι γραμμένο μέσα στο βιβλίο των λαμπροτήτων με ψηφία από φλογερή φωτιά: «Η πραγματική γνώση και η σοφή αναγνώριση με όλες τις άπειρες δυνατότητες του σεξ, δε σημαίνουν για τους σοφούς μια πτώση στον κόσμο των ενστίκτων και των ψευδαισθήσεων, αλλά ότι ακριβώς τέτοια εξοικείωση και βαθιά γνωριμία θα μας οδηγεί στην Εσώτερη Αυτο-Πραγμάτωση». Ο δόκιμος, ο οποίος στη σεξουαλικότητα γυρεύει ευφυώς την καταπληκτική δύναμη της αιώνιας και δημιουργικής αρχής και περνάει από την κυριαρχία της παθητικότητας στην κυριαρχία της δράσης, με μία πράξη καλά κατανοημένη, που κυριαρχεί τις σεξουαλικές ενέργειες... αυτός ο γνώστης είναι φανερό ότι βρίσκεται στην κατάσταση του να ξυπνήσει τη συνείδηση μέσω του θανάτου του ζωώδους Εγώ. Στο πεδίο της πρακτικής ζωής μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ως τον κορεσμό ότι εκείνοι που αποχωρίζονται από το σεξουαλικό θέμα για να ζήσουν την υπέρτατη ζωή της καρδιάς, χαρακτηρίζοντας σαν ταμπού όλα αυτά που θα μπορούσαν να έχουν ερωτική γεύση, νωρίς ή αργά καταλήγουν να πειραματιστούν ξαφνικά και με απροσδόκητο τρόπο το βαρετό και το απαρηγόρητο. Τότε προκύπτει αυτονόητα και ολοφάνερα η εκβολή όλων των πιο κατώτερων βυθισμένων Εγώ, που πριν έμοιαζαν νυσταλέα και σαν πεθαμένα, μπαίνουν σε δράση απότομα και όλη η πνευματική ευτυχία, που με τόσες δυσκολίες αποκτήθηκε, μεταμορφώνεται σε κολασμένο ενδοιασμό. Εκείνη η έξοχη ελπίδα να «Αναπαυθεί στο Θεϊκό» μοιάζει τότε σαν να ρίχθηκε ξαφνικά και εκείνο που έλαμπε σαν αιώνια αρμονία μετατρέπεται σε βάραθρο από μάταια χίμαιρα. Γι’ αυτόν το λόγο ο άνθρωπος, που θάθελε να πετύχει την αυθεντική απελευθέρωση, δεν πρέπει ποτέ να νανουρίζεται στην ψεύτικη αίσθηση της ασφάλειας. Είναι επείγον να μάθει να ζει επικίνδυνα από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό. Η αληθινή απευθείας γνώση, μυστική, υπερβατική, βέβαια θα είναι αδύνατη για όσον καιρό θα έχει εσώτερες αντιμαχίες. Πρέπει να πιάσουμε το Διάβολο από τα κέρατα, είναι απαραίτητο να κλέψουμε τον δαυλό της φωτιάς από τον Tiphon Bafometo τον αρσενικό αίγαγρο του Mendez. Η εσωτερική Viparitakarani διδάσκει «πως ο γιόγκι κάνει να ανεβαίνει σιγά το σπέρμα, μέσω συγκέντρωσης, με τρόπο που ο άνδρας και η γυναίκα μπορούν να φθάσουν τον Vajroli». Με κατηγορηματικό τρόπο ορίζεται σαν Άγια η γυναίκα στην σαρκική πράξη. Αυτή πρέπει να βρίσκεται σε θέση να μεταβάλλει επίσης τη φωτιά της δικής της σεξουαλικής δύναμης και να μπορέσει να την οδηγήσει στα ανώτερα κέντρα του σώματος, κάνοντας να ανεβαίνει το σπέρμα στο σώμα, δηλαδή κάνοντας το να παλιρροεί προς τα μέσα και προς τα πάνω αντί να ξεχειλίζει, επαναφέροντας τις σταγόνες, που οι βέβηλοι και οι αισχρολόγοι προορίζουν για την μήτρα της γυναίκας μπαίνει σε δράση η αιθερική φλόγα του σπέρματος, το πυρογενές φίδι των δικών μας μαγικών δυνάμεων, μέσω του οποίου μπορούμε και πρέπει να ελαττώνουμε σε σκόνη το ζωικό Εγώ. Στο Anangaranga του Kayanamalla έχουμε βρει την ακόλουθη Asana, Ταντρικού Τύπου. UTTΑΝΑ - DΑΝDΑ Ο άνδρας γονατίζει και κλίνει πάνω στη γυναίκα, που βρίσκεται ανάσκελα. Υπάρχουν δέκα παραλλαγές αυτής της στάσης, που προτιμούνται γενικά: α) Ο άνδρας τοποθετεί πάνω στους ώμους του τις φτέρνες της γυναίκας, η οποία βρίσκεται ξαπλωμένη με τις πλάτες και ενώνονται αφού κλίνει προς αυτήν. β) Η γυναίκα είναι ανάσκελα, ο άνδρας τοποθετείται μεταξύ των φτερνών της, και σηκώνει αυτές

www.gnosisellas.gr έτσι, ώστε να ακουμπάνε στο στήθος του και ενώνεται με τη γυναίκα. γ) Η μία φτέρνα της γυναίκας παραμένει τεντωμένη πάνω στο χαλί ή στο κρεβάτι και η άλλη τοποθετείται κατευθείαν στο κεφάλι του άνδρα. Είναι μία στάση ιδιαίτερα διεγερτική για την ερωτική αίσθηση. δ) Η στάση Kama - Rad: Βρισκόμενος μεταξύ των φτερνών της γυναίκας, ο άνδρας ανοίγει όσο θα είναι δυνατόν τα μπράτσα της. ε) Κατά τη διάρκεια της σαρκικής πράξης, η γυναίκα σηκώνει και τις δύο φτέρνες μέχρι το στήθος του άνδρα ο οποίος βρίσκεται τοποθετημένος μέσα στους γοφούς της. Είναι μία από τις στάσεις που προτιμούνται από τους γνώστες της τέχνης της αγάπης. στ) Ο άνδρας γονατίζει μπροστά στη γυναίκα, η οποία βρίσκεται ανάσκελα, βάζει μετά τα δύο του χέρια κάτω από τις πλάτες της και τη σηκώνει προς αυτόν, με τρόπο που η γυναίκα θα μπορέσει και αυτή να τον φέρει προς το μέρος της με τα χέρια της πάνω στο σβέρκο του. ζ) Ο άνδρας τοποθετείται μεταξύ των γοφών της και του μαξιλαριού, όπου βρίσκεται το κεφάλι της γυναίκας με τρόπο που το σώμα της σηκώνεται σε σχήμα τόξου. Έχοντας γονατίσει αυτός πάνω σε ένα μαξιλάρι πραγματοποιεί την πράξη, σε αυτήν την πολύ εκτιμητή μορφή δοκιμάζουν την μεγαλύτερη ηδονή και οι δύο συμμέτοχοι. η) Ενώ είναι ανάσκελα η γυναίκα, σταυρώνει τις φτέρνες και σηκώνει λίγο τα πόδια, στάση που φουντώνει ζωηρά τη φλόγα της αγάπης. θ) Η γυναίκα ξαπλωμένη πάνω στο κρεβάτι ή στο χαλί βάζει μία φτέρνα πάνω στον ώμο του συντρόφου κρατώντας την άλλη τεντωμένη. ι) Ο άνδρας ανεβάζει μετά από την είσοδο του μέλους, τις φτέρνες της γυναίκας η οποία είναι ανάσκελα, και σφίγγει σφιχτά τις γάμπες της. Μέσα στο Viparitakasani λέγεται: «Αυτή η πρακτική είναι η πιο υπέροχη, η αιτία της απελευθέρωσης για τον Γιόγκι, αυτή η πρακτική φέρνει υγεία στο Γιόγκι και του προσφέρει τελειότητα». «Ο Vira - Sadhaka ή Heruka θεωρεί το ίδιο σύμπαν σαν το μέρος της απελευθέρωσης, αυτός ξέρει να ζει σοφά, με το βλέμμα τοποθετημένο στην άπειρη αλήθεια, βρίσκεται υπεράνω του φόβου και της επίκρισης, για την τεκμηρίωση της «Saham» (Εγώ είμαι αυτή, δηλαδή η δύναμη, αναμφίβολα διαπερασμένος από αυτήν), ελεύθερος από κάθε δεσμό του Samsara, κύριος των αισθήσεών του, εκτελώντας την τελετουργία Pancatattwa». «Αυτή η λέξη προσδιορίζει τα πέντε στοιχεία: αιθέρας, αέρας, φωτιά, νερό και γη, που θεωρούνται σαν οι διαφορετικές αρχές της εκδήλωσης της Shakti Kundalini. Σε αυτά τα πέντε περιέχεται η κοσμική δύναμη και ο Vira - Sadhaka έχει να πραγματοποιήσει την εργασία του, να αναστήσει την πρωτογενή φύση αυτών των στοιχείων σαν "πράξη δύναμης", για να προχωρήσει έτσι στο "πρωτογενές της δημιουργίας", τον ίδιο τον Σίβα». Κατάφωτη ξεπηδά με ολοκληρωμένη μεσημβρινή σαφήνεια η εσωτερική αναγκαιότητα μιας κλιμακωτής ανόδου στις υπερβατικές αρχές της συμπαντικής ζωής. Τέτοια άνοδος πρέπει να έχει σαν βάση την οργανική φύση της Πεντάδας. Αναφερόμενοι στο οργανικό θέμα, ο αιθέρας βρίσκεται εσωτερικά συσχετισμένος με τη γυναίκα ή με το σεξουαλικό εμπόριο (Maithuna), ο αέρας με το κρασί (Madya), η φωτιά με το κρέας, (Mamsa), το νερό με το ψάρι (Matsya), και η γη με τα δημητριακά (Mudra). Έτσι, με τη νοήμονα απόλαυση των πέντε «Μ» (Γυναίκα, κρασί, κρέας, ψάρι και δημητριακά) επικαλείται τη δύναμη Shakti (Σάκτι) των στοιχείων, πραγματοποιώντας την στον εαυτό του εδώ και τώρα. Το Panacatattwa καθιστά δυνατό το Shakti - Puja (δηλαδή την Γνωστική λατρεία για τη Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνι Σάκτι)... Οι καταπληκτικοί σπινθήρες της Maha.- Kundalini περιέχονται σε όλες τις ιδιότητες των πέντε στοιχείων της φύσης. Χρειαζόμαστε επειγόντως να μετατρέψουμε αυτούς τους σπινθήρες σε φλόγες μέσα στον εαυτό μας.

www.gnosisellas.gr Μέσω της τελετουργίας Pancatattwa είναι αναντίρρητο ότι η κρυμμένη εσωτερική θεότητα, παρόλο που δε βρίσκεται μέσα στο διανοητικό ζώο το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, κάνει να εκτυλίσσεται με συνειδητό τρόπο η εσώτερη δύναμή της, με το φανερό σκοπό να βοηθήσει την ουσία στη διαδικασία της αφύπνισης. Πρέπει να γνωρίζουμε σαφώς ότι τα πέντε στοιχεία είναι διάφορες μορφές μιας δύναμης και επιπλέον, προσπαθούν να τραβήξουν την εσωτερική ζωή, του εσώτερου Είναι για να την ενώσουν με την εξωτερική ζωή, το ενυπάρχον με το υπερβατικό, για να αναγνωρίζεται με αυτήν το Είναι εδώ και τώρα. Χρειαζόμαστε να μαθαίνουμε να ζούμε εντατικά από στιγμή σε στιγμή στον κόσμο των πέντε στοιχείων. Το Karma- Yoga, το μονοπάτι της ευθείας γραμμής, έχει για θεμέλιο το νόμο της ζυγαριάς. Πώς θα μπορούσαμε να ασκήσουμε, με κυριαρχική μαεστρία, τη δύναμη πάνω στο Tattwa Akashico, αποκλείοντας τη Sahaja Maithuna (Σεξουαλική Μαγεία). Λένε οι ινδικές παραδόσεις ότι ο Ramakrishna έκανε να κάθεται η Saradalevi στο θρόνο της Θεϊκής Μητέρας μέσα στο ναό και άρχιζε, αφού έψαλλε τον ύμνο στην Devi Kundalini, με την πατρογονική τελετουργική λειτουργία, που μεσουρανεί στη φημισμένη Shorashi Puja, τη λατρεία της γυναίκας. Αυτός και Αυτή κατά τη διάρκεια της Maithuna, έφτασαν στο Samadhi… Έτσι φθάνουμε να ασκούμε όλη τη δύναμη πάνω στο Tattwa Akashico. Είναι γραμμένο με λόγια της φωτιάς στο βιβλίο των λαμπροτήτων ότι η δύναμη του Ηλιακού Λόγου δε βρίσκεται στον εγκέφαλο, ούτε στην καρδιά, ούτε σε κανένα άλλο όργανο του σώματος, αλλά αποκλειστικά στα σεξουαλικά όργανα: στο φαλλό και στη μήτρα. Με κανένα τρόπο δε θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε μέσα στη δική μας εσώτερη φύση τις Ακασικές δυνάμεις αν κάνουμε το λάθος να εκσπερματώσουμε (Fornicar) ή να μισήσουμε το σεξ ή να μοιχεύσουμε. «Όλες οι αμαρτίες θα συγχωρεθούν εκτός από την αμαρτία κατά του Αγίου Πνεύματος... (το Σεξ)». Κάποτε, βρισκόμενος έξω από το φυσικό μου σώμα, έκανα στη δική μου Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνι, την ακόλουθη ερώτηση: «Είναι δυνατόν εκεί στο φυσικό κόσμο να υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να Αυτοπραγματωθεί χωρίς την αναγκαιότητα της Σεξουαλικής Μαγείας;» Η απάντηση ήταν τρομερή, φοβερή «Αδύνατο γιε μου, αυτό δεν είναι δυνατόν». Εγώ έμεινα πολύ εντυπωσιασμένος και συγκλονισμένος στο εσώτατο της ψυχής... Και τι θα πούμε πάνω στο Vayu Tattwa, το στοιχείο αέρας; Ποια είναι η σχέση του με το καρπό της Αμπέλου; Είναι φανερό ότι κανένας μεθυσμένος δε δα μπορούσε να αποκτήσει τις θαυμαστές δυνάμεις του Vayu Tattwa... Προκύπτει αυτονόητο και ολοφάνερο ότι ο αγνός οίνος και χωρίς προζύμι κανενός είδους, χρησιμοποιείται με επιτυχία στην τελετουργία του Pancatattwa... Με τι τρόπο και πώς θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε τις θαυματουργές αναφλεκτικές δυνάμεις του Tattwa Tejas, αν κάνουμε το λάθος να απαρνηθούμε τα σαρκικά στοιχεία; Δυστυχώς τα ανθρώπινα πλήθη ή γίνονται ριζικά χορτοφάγοι ή μεταβάλλονται σχεδόν σε κανίβαλους. Και τι θα πούμε πάνω στο Tattwa Apas και τις τρομερές δυνάμεις του; Είναι φανερό ότι στα ψάρια βρίσκεται το μυστικό που μας επιτρέπει να κυριαρχήσουμε στις καταιγίδες και να περπατήσουμε πάνω στα νερά, δυστυχώς τα πλήθη ή αποστρέφονται τα οστρακοειδή ή τα καταχρώνται. Με τι τρόπο θα μπορούσαμε να κατακτήσουμε τις δυνάμεις του Tattwa Phrithvi, του στοιχείου γη, αν αποστρεφόμαστε τα δημητριακά, τα λαχανικά και τα φυτά ή αν κάνουμε κατάχρηση αυτών των τροφών; Από αυτό που είπαμε συμπεραίνεται ότι όλα τα στοιχεία, τόσο της γης όσο του κρέατος, είναι στην ουσία απόλυτα αγνά. Όταν ο Vira απολαμβάνει την ευχαρίστηση χωρίς ανάμειξη καμίας προσωπικής του απόχρωσης, του αποκαλύπτεται στο σεξ η πρωταρχική αιτία του σύμπαντος, ο κόσμος των φαινομένων, ο κόσμος του Maya.

www.gnosisellas.gr Οι ροές του Tattwa, που βρίσκονται στον κόσμο σε συμφωνία με τη διάρθρωση των δυνάμεων και που παράγουν την Εξέλιξη και την Πτώση του Σύμπαντος, εκδηλώνονται σαν όριο της δημιουργίας και πρωτότοκο της φύσης, κατά τρόπο που υψώνεται μία πελώρια δύναμη και μετασχηματίζει τη θέληση του Vira, ο οποίος εφεξής καίει στην πυρά της Maha - Kundalini. Ο σοφός συγγραφέας Waldemar λέει κατά λέξη σε ένα από Τα έργα του: «Το Prana, η έκτη βασική δύναμη, όχι μόνο επενεργεί στους άνδρες, αλλά είναι ζωτική αρχή όλων των όντων που υπάρχουν στο σύμπαν». «Το Prana είναι αυτό που ονομάζεται «το φύσημα του Θεού» και που προκαλεί στους οργανισμούς τις ζωτικές εκδηλώσεις, από την απόλαυση των πέντε στοιχείων της τελετουργίας Pancatattwa ισχυροποιούνται, ας πούμε έτσι, οι δυνάμεις για να σπινθηροβολήσουν στην έκτη αρχή, στη σύνδεση των όντων, δηλαδή στο Lingam-Sarira, στο αιθερικό σώμα». «Αν ξέρετε να δώσετε τη δέουσα προσοχή στην αληθινή φύση της θέλησης, αφυπνισμένης από αυτό το σπινθηροβόλημα, για να συλλάβετε με άγρυπνη συνείδηση και όχι μόνο φαντασιωδώς, αλλά συγκρατώντας την με όλο το εσώτερο Είναι, πραγματοποιείται μία μεταφορά υπερβατικού τύπου». Είναι αναντίρρητο ότι αυτά τα σπινθηροβολήματα του κρασιού, της γυναίκας, του κρέατος κλπ, αφού κάνουν να γυρίζουν τα τσάκρας του ζωτικού σώματος, μετά πραγματοποιούν τις υπέρτατες δυνάμεις της ψυχής: Atman-Buddhi-Manas. «Έτσι που η σκοτεινή μάζα του Τamas (λανθάνουσα δύναμη) για να υπερβεί τη χαοτική και αδρανή κατάστασή της, πρέπει να προκαλούνται ιδιαίτερες στιγμές εκστατικής συγκίνησης το άτομο βγαίνει «έξω από τον εαυτό του» κατά κάποιον τρόπο και το μέσον του κρασιού και η σεξουαλική πράξη διαδραματίζουν εδώ ένα αποφασιστικό ρόλο». Αυτό «το να βγαίνεις έξω από τον εαυτό σου» είναι στην ιδιαίτερη έννοια σωστά κατανοημένο σαν μια είσοδος στη δύναμη των στοιχείων. Οι ροές των Tattwas που βρίσκονται στον κόσμο είναι προφανώς καθυποταγμένες στη Shakti, στη δύναμη. Πραγματοποιώντας τη δύναμη των πέντε στοιχείων στο ζωντανό βάθος της ψυχής, είναι φανερό ότι γινόμαστε δάσκαλοι των Τattwas. Τότε μπορούμε, αν έτσι το θέλουμε, να κάνουμε αθάνατο το φυσικό σώμα, να περνάς μέσα από τη φωτιά χωρίς να καίγεσαι, να περπατάς πάνω στα νερά, να γαληνεύεις ή να προκαλείς τις καταιγίδες να, αιωρείσαι στον αέρα, να προκαλείς κυκλώνες να διαπερνάς οποιοδήποτε βράχο ή βουνό απ’ άκρο σ’ άκρο χωρίς να υποστείς καμία βλάβη, να προφέρεις λέξεις που μουδιάζουν ή μαγεύουν τα δηλητηριώδη φίδια, κλπ., κλπ... ΟΜ! Ευπειθές στην Θεά, που μοιάζει σαν ένα κοιμώμενο φίδι στον Swayambbullingam και θαυμαστά στολισμένο, απολαμβάνει από αυτό που αγαπάει και από άλλα εκστατικά. Βρίσκεται γοητευμένο από το κρασί και ακτινοβολεί με εκατομμύρια ακτίνες. Θα ξυπνήσει με τον αέρα και με τη φωτιά, με τα μάντραμ ΥΑΜ (ΓΙΑΜ) και DRAM (ΝΤΡΑΜ) και με το μάντραμ HUM (ΧΟΥΜ). (Κατά τη διάρκεια της Σεξουαλικής Μαγείας). Στην προφορά του Μάντραμ ΚΡΙΜ πρέπει να χρησιμοποιηθεί μια μεγάλη φαντασία. Είναι απαραίτητο να εμφυσηθεί ενέργεια και να μετατραπεί σε μαγική δύναμη. Αυτό το Μάντραμ δε χρησιμοποιείται μόνο στη Σεξουαλική Μαγεία, είναι προφανές ότι αυτό είναι ένα ζωντανό μέρος όλης της τελετουργίας Pancatattwa. Ο Γνωστικός Vira όταν πίνει το κρασί ή τρώει το κρέας ή το ψάρι, τα δημητριακά, προφέρει το μάντραμ ΚΡΙΜ, η φαντασία του εντατικοποιείται τόσο πολύ, που νομίζει ότι ολόκληρο το σύμπαν είναι πλήρες από την ευλογημένη Θεϊκή Μητέρα του κόσμου.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14 TATTWICOS ΔΥΝΑΜΕΙΣ Για το καλό της μεγάλης υπόθεσης θα μεταγράψω τώρα στο παρόν κεφάλαιο δύο καταπληκτικά διηγήματα του Sri Swami Sivananda. (Σρι Σουάμι Σιβανάντα): «Yogui Bhusunda» (Γιόγκι Μπουσούντα) «Θεωρείται ο Γιόγκι Μπουσούντα μεταξύ των Γιόγκι, σαν ένας Chiranjivi». «Ήταν δάσκαλος στην επιστήμη του Pranayama (Πραναγιάμα). Λέγεται ότι αυτός ο Γιόγκι κατασκεύασε στη δυτική περιοχή του Kalpa Vriksha, που βρίσκεται στη βόρεια κορυφή του Mahamera, ένα τεράστιο λημέρι όπου έζησε». «Αυτός ο Γιόγκι ήταν ένας Trikala Jnani και μπορούσε να είναι σε Samadhi για πολύ χρόνο. Είχε αποκτήσει την υπέρτατη Santi και Jnana και σε αυτή την κατάσταση απολάμβανε τη χαρά του ίδιου του του Είναι, πάντα σαν ένας Chiranjivi». «Κατείχε ολοκληρωμένη γνώση των πέντε Dharanas και είχε δώσει αποδείξεις της κυριαρχίας του πάνω στα πέντε στοιχεία, μέσω της πρακτικής της συγκέντρωσης». «Λέγεται ότι, όταν οι δώδεκα Adytyas πυρπόλησαν τον κόσμο με τις λαμπρότατές τους ακτίνες, αυτός μπορούσε μέσω του δικού του Apas Dharana να φθάσει το Akasa και όταν η άγρια θύελλα θα φυσάει μέχρι να πεταχτούν τα βράχια σε κομμάτια, αυτός θα παραμένει μέσα στο Akasa μέσω του Agni Dharana». «Επιπλέον, όταν ο κόσμος μαζί με τον Mahamera θα βυθιστεί στα νερά, αυτός θα επιπλέει μέσω του Vayu Dharana». Ως εδώ αυτό το θαυμάσιο διήγημα του Sri Swami Sivananda. Είναι φανερό ότι ο Γιόγκι Bhusunda έκανε εντατικότατες πρακτικές της τελετουργίας Pancatattwa. Ας δούμε τώρα προσεκτικά τη δεύτερη αναφορά του Γκουρού Deva Sivananda: «MILAREPA» «Ο Milarepa ήταν μία από αυτές τις ψυχές που εντυπωσιάζονται βαθιά, όταν καταλαβαίνουν το εφήμερο της φύσης της κοσμικής ύπαρξης και τα βάσανα και δυστυχίες, στις οποίες τα όντα είναι βυθισμένα». «Ένιωσε ότι η ύπαρξη, από αυτή την άποψη ήταν ίδια με μία πελώρια πυρά, όπου τα ζωντανά πλάσματα αναλώνονταν». «Μπροστά σε τόσο συγχυστικό πόνο, ένιωσε στην καρδιά του ότι ήταν ανίκανος να αντιληφθεί κάτι από την ουράνια ευτυχία, που απολάμβαναν ο Brahma και η Indra στους ουρανούς, αλλά πολύ λιγότερο ένιωσε ακόμα τις γήινες απολαύσεις και τις νοστιμιές που ανήκουν στο βέβηλο κόσμο». «Από την άλλη πλευρά, ένιωσε βαθιά δεσμευμένος από το όραμα της άσπιλης αγνότητας και αμόλυντης μακαριότητας, που περιγράφονται στο επίπεδο της τέλειας ελευθερίας και Πανσοφίας, που μπορούν να φθάσουν στο Νιρβάνα, μέχρι το σημείο που αυτός δε μπορούσε να σπαταλάει τη ζωή του στο να καταφέρει κάτι που από πολύ καιρό είχε απορρίψει κι αφοσιώθηκε με απόλυτη πίστη, με βαθύτητα του πνεύματος και με την καρδιά πλημμυρισμένη, στην Πανεισχωρούσα αγάπη και στη συμπάθεια όλων των δημιουργημάτων». «Έχοντας αποκτήσει υπερβατική γνώση του ελέγχου της αιθερικής και πνευματικής φύσης του νου, ένιωσε ικανός να δώσει αποδείξεις γι’ αυτό, και έτσι μπόρεσε να πετάξει στον ουρανό, να βαδίσει και να ξεκουραστεί στον αέρα». «Ήταν ήδη ικανός να παράγει φλόγες και να κάνει να ξεπηδούν νερά από το σώμα του, μεταμορφωνόμενος στο αντικείμενο που ήθελε, αποδείξεις που ήταν ικανές να πείσουν τους δύσπιστους και να τους γυρίσουν προς τους θρησκευτικούς δρόμους». «Ο Milarepa ήταν τέλειος στην πρακτική των τεσσάρων σταδίων του διαλογισμού και μέσω αυτών, μπορούσε να προβάλλει το λεπτό σώμα μέχρι σημείου να παρευρίσκεται προεδρεύοντας στα Γιογκικά

www.gnosisellas.gr συμβούλια σε εικοσιτέσσερα διαφορετικά μέρη, όπου γινόντουσαν συνελεύσεις των Θεών και των Αγγέλων, σαν νεφέλες πνευματικών μεταλήψεων». «Ήταν ικανός να κυριαρχεί Θεούς και στοιχειώδη, υπάγοντάς τους στην άμεση διοίκησή του για να εκπληρώνουν τα καθήκοντά του». «Τέλειος Ειδήμων των υπερφυσικών δυνάμεων Tattwicos είχε τη χάρη να μπορεί να διαπερνά και να επισκέπτεται αμέτρητους ιερούς παράδεισους και ουρανούς για Βούδες, όπου εξαιτίας της αρετής των δικών του Πανταχού απορροφούσων πράξεων και της ουδέποτε ξεπερασθείσας ευλάβειας, οι Βούδες και οι Μποδισάουες, που κυβερνούν αυτά τα άγια μέρη, τον ευνόησαν επιτρέποντας να εκφράζεται πάνω στο Dharma, αγιάζοντάς τον στην επιστροφή του για το όραμα αυτών των ουράνιων κόσμων και την παραμονή σε αυτές τις κατοικίες».

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15 ΤΟ ΒΔΕΛΥΡΟ ΒΙΤΣΙΟ ΤΟΥ ΑΛΚΟΟΛ Πολύ μακριά από εδώ, από αυτήν την αγαπημένη μου Μεξικανική πατρίδα, ταξιδεύοντας από άλλους δρόμους, με πήγαιναν οι άνεμοι του πεπρωμένου σ’ εκείνη την αρχαία Νοτιοαμερικάνικη πόλη, που σε προκολομβιάνικους καιρούς την ονόμαζαν «Bacata» (Μπακατά) στη χαρακτηριστική γλώσσα των Τσίπτσας (Chibcha). Πόλη μποέμικη και σκυθρωπή με ιθαγενή ιδιομορφία του 19ου αιώνα, καπνισμένος οικισμός στη βαθιά κοιλάδα... Θαυμάσια μεγαλούπολη, για την οποία κάποιος ποιητής είπε: «Περιστρέφεται η πόλη της Bacata κάτω από τη βροχή σαν ένα παράλογο γαϊτανάκι, η νευρασθενική πόλη που σκεπάζει τις ώρες της με ένα φουλάρι από σύννεφα». Τότε είχε αρχίσει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος... Τι καιροί, ω Θεέ μου! Τι καιροί! Είναι καλύτερα τώρα να αναφωνήσουμε με τον Ruben Dario: «Νιάτα, Θεϊκέ θησαυρέ που φεύγεις για να μη γυρίσεις, όταν θάθελα να κλαίω, δεν κλαίω και κάποτε κλαίω χωρίς να το θέλω». Πόσο πόνο νιώθω ακόμα όταν θυμάμαι τώρα φίλους ήδη πεθαμένους! Τα χρόνια έχουν περάσει... Εκείνη ήταν η εποχή της πρόποσης του Bohemio και του Julio Flores: χρόνια που ήταν της μόδας ο Lope de Vega και ο Guiterrez de Cetina. Τότε, όποιος ήθελε να παριστάνει τον πνευματώδη, απήγγειλε ανάμεσα σε ποτήρια και εκείνο το σονέτο του Lope de Vega που κατά γράμμα λέει: «Ένα σονέτο μου ζήτησε να γράψω η Violante, στη ζωή μου δεν έχω βρεθεί σε τέτοια δυσκολία, δεκατέσσερις στίχοι, λένε, πως κάνουν ένα σονέτο, χλεύην χλειάζοντες πάνε οι τρεις πρώτοι μπροστά. Σκέφτηκα εγώ πως δε θάβρισκα ρίμα και νάμαι στα μισά ενός άλλου τετράστιχου, αλλά φτάνω κιόλας στο πρώτο τρίστιχο, και τίποτα δεν με τρομάζει πια στα τετράστιχα. Εύκολα μπαίνω στο πρώτο τρίστιχο και μάλιστα μπήκα με το δεξί μου πόδι αφού με αυτόν το στίχο το, τελειώνω. Βρίσκομαι κιόλας στο δεύτερο, και υποθέτω, πως με αυτόν εδώ έγραψα στίχους δεκατρείς, μετρήστε μήπως γίνανε δεκατέσσερις, και νάτο έτοιμο!» Είναι ολοφάνερο ότι σε εκείνο το κρεολικό περιβάλλον των ξενύχτηδων ραψωδών κατέληγαν τέτοιου είδους ρητορείες ανάμεσα σε κραυγές θαυμασμού και ομοβροντίες χειροκροτημάτων. Εκείνοι ήταν οι καιροί της πρόποσης του Μποέμιο (Bohemio) χρόνια στα οποία οι κύριοι έπαιζαν μέχρι και τη ζωή τους για μία οποιαδήποτε κυρία που θα περνούσε στο δρόμο... Κάποιος με σύστησε σε ένα φίλο με σπινθηροβόλα διανόηση, που ενδιαφερόταν πολύ για σπουδές μεταφυσικού τύπου, Ρομπέρτο ήταν το όνομά του και εάν αποσιωπήσω το επώνυμό του είναι με τον προφανή σκοπό να μην πληγώσω ευαισθησίες. Επιφανής απόγονος ενός αντιπροσώπου της πολιτείας του στο Εθνικό Επιμελητήριο εκείνης της χώρας. Με το ποτήρι από ακριβό μπακαρά στο δεξί, μεθυσμένος από ζωή και πάθος, όταν απήγγειλε εκείνος ο ραψωδός με ανακατωμένα μαλλιά, ξεχώριζε παντού ανάμεσα στους διανοητικούς στα καταστήματα, στα μπαρ και στις καφετέριες. Βεβαίως ήταν κάτι άξιο θαυμασμού σε εκείνο το παλληκάρι η τεράστια πολυμάθεια που είχε, τόσο σύντομα σχολίαζε τον Χουάν Μοντάλβο (Montalvo) και τις εφτά πραγματείες του όσο απήγγειλε τη θριαμβική πορεία του Ρούμπεν Ντάριο (Ruben Dario).

www.gnosisellas.gr Όμως υπήρχαν παύσεις περισσότερο ή λιγότερο μεγάλες στη θυελλώδη ζωή του, μερικές φορές φαινόταν να μετάνιωνε και κλεινόταν πολλές ώρες συνέχεια στην Εθνική βιβλιοθήκη. Πολλές φορές τον συμβούλευσα να εγκαταλείψει για πάντα το βδελυρό βίτσιο του αλκοόλ, αλλά σε τίποτα δε χρησίμευαν οι συμβουλές μου, νωρίς ή αργά γύριζε το παλληκάρι στις παλιές του συνήθειες. Συνέβη ότι κάποια νύχτα, ενώ το φυσικό μου σώμα κοιμόταν στο κρεβάτι είχα μία αστρική εμπειρία πολύ ενδιαφέρουσα: Με τρομαγμένα μάτια είδα τον εαυτό μου μπροστά σε ένα φρικτό γκρεμό αντίκρυ στη θάλασσα και κοιτώντας τη μαυρίλα της αβύσσου πρόσεξα μικρά ελαφρά πλοία με φουσκωμένα τα πανιά, που πλησίαζαν προς τα βράχια. Οι θαλασσινές φωνές και ο θόρυβος από τις άγκυρες και τα κουπιά μου επέτρεψαν να επιβεβαιώσω ότι εκείνα τα μικρά σκάφη είχαν φθάσει στην τρομακτική ακτή! Και διέκρινα χαμένες ψυχές, αριστερό κόσμο, αποτρόπαιες, φρικτές, να αποβιβάζονται απειλητικές... Μάταια φαντάσματα που σκαρφάλωναν προς την κορυφή όπου βρισκόμαστε ο Ρομπέρτο και εγώ! Τρομοκρατημένο το παλληκάρι ρίχτηκε με το κεφάλι στο βυθό της αβύσσου, πέφτοντας σαν την πεντάλφα αντιστραμμένη και χάθηκε τελικά μέσα στα τρικυμιώδη νερά. Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι και εγώ έκανα το ίδιο, αλλά αντί να βυθίζομαι μέσα σε εκείνα τα νερά του πόντου επέπλευσα όμορφα, ενώ στον ουρανό μού χαμογελούσε ένα αστέρι. Είναι ολοφάνερο ότι εκείνη η αστρική εμπειρία με εντυπωσίασε ζωηρά, κατάλαβα το μέλλον που περίμενε το φίλο μου. Πέρασαν τα χρόνια και εγώ συνεχίζοντας το ταξίδι μου στο μονοπάτι της ζωής, απομακρύνθηκα από εκείνη την καπνισμένη μποέμικη πόλη... Πολύ, πιο αργά, πέρα από το χρόνο και την απόσταση, ταξιδεύοντας στις ακτές της Καραϊβικής θάλασσας, έφθασα στο λιμάνι του Ρίο ντελ Άτσα (Rio del Hacha), σήμερα πρωτεύουσα της χερσονήσου της Γουαχίρα (Guajira) χωριό με αμμώδεις τροπικούς δρόμους στην ακτή της θάλασσας, κόσμος φιλόξενος και φιλάνθρωπος με πρόσωπο καμένο απ’ τον ήλιο... Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχάσω εκείνες τις ινδιάνες Γουαχίρα ντυμένες με τόσο όμορφους χιτώνες και φωνάζοντας παντού: «Καρούα! Καρούα! Καρούα! (Κάρβουνο)». «Πιρακά! Πιρακά! Πιρακά!) (Ελάτε εδώ) αναφωνούσαν οι κυρίες από την πόρτα κάθε σπιτιού με το σκοπό να αγοράσουν το απαραίτητο καύσιμο. «Αϊτά Μαγυά» (Σε αγαπώ πολύ) λέει ο Ινδιάνος όταν ερωτοτροπεί με μία Ινδιάνα. «Αϊ μακάι πουπούρα», απαντάει εκείνη σαν να έλεγε: «Μέρες έρχονται και μέρες πάνε». Υπάρχουν ασυνήθιστες περιπτώσεις στη ζωή, εκπλήξεις τρομακτικές μία απ’ αυτές ήταν για μένα η συνάντηση με εκείνον τον ραψωδό, που γνώρισα πριν στην πόλη της Μπακατά. Ήρθε εκείνος σε μένα ρητορεύοντας στη μέση του δρόμου, μεθυσμένος με κρασί - όπως πάντα - και σαν αποκορύφωμα, στην πιο φρικτή αθλιότητα. Είναι ολοφάνερο ότι εκείνη η λαμπρότητα της πνευματικότητας είχε εκφυλιστεί τρομακτικά με το βίτσιο του αλκοόλ. Άχρηστες κατέληξαν όλες οι δικές μου προσπάθειες για να τον βγάλω από το βίτσιο, κάθε μέρα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Πλησίαζε ο καινούργιος χρόνος, από παντού ακούγονταν τα τύμπανα προσκαλώντας το χωριό στις γιορτές, στους χορούς που γίνονταν σε πολλά σπίτια, στα όργια. Κάποια μέρα που ήμουνα εγώ καθισμένος κάτω από τη σκιά ενός δένδρου σε βαθύ διαλογισμό, έπρεπε να βγω από την εκστατική μου κατάσταση όταν άκουσα την φωνή του ποιητή... Είχε φθάσει ο Ρομπέρτο με τα πόδια ξυπόλυτα, με το πρόσωπο κάτισχνο και το σώμα μισόγυμνο, ο φίλος μου ήταν τώρα ένας επαίτης το Εγώ του αλκοόλ τον είχε μεταμορφώσει σε έναν ζητιάνο. Με

www.gnosisellas.gr κοίταξε απλανώς και απλώνοντας το δεξί του χέρι αναφώνησε: «Δώστε μου μία ελεημοσύνη». «Γιατί θέλεις εσύ την ελεημοσύνη;» «Για να μαζεύω τα χρήματα που θα μου επιτρέψουν να αγοράσω ένα μπουκάλι ρούμι». «Με συγχωρείτε πολύ φίλε, πιστέψτε με ότι εγώ ποτέ δε θα συνεισφέρω για το βίτσιο. Εγκαταλείψτε εσείς το δρόμο της απώλειας». Αφού είχα πει τέτοια λόγια, εκείνη η σκιά απομακρύνθηκε σιωπηλή και κατσούφικη. Έφθασε το βράδυ του καινούργιου χρόνου, εκείνος ο ραψωδός με τα ανακατωμένα μαλλιά κυλιόταν σαν ένα γουρούνι μέσα στη λάσπη πίνοντας και ζητιανεύοντας από όργιο σε όργιο... Με χαμένη εντελώς τη λογική κάτω από την αηδιαστική επίδραση του αλκοόλ, ανακατεύτηκε σε έναν καυγά, κάτι είπε και του είπανε και είναι φανερό ότι του έδωσαν φοβερό ξύλο. Μετά κατέφθασε η αστυνομία με τον καθαρό σκοπό να βάλει τέλος στη φασαρία και, όπως είναι φανερό σε αυτές τις περιπτώσεις, ο ραψωδός πήγε να τελειώσει στη φυλακή. Ο επίλογος αυτής της τραγωδίας, την οποία δημιούργησε φυσικά το Εγώ του αλκοόλ, είναι πραγματικά μακάβριος και ανατριχιαστικός, γιατί εκείνος ο ποιητής πέθανε κρεμασμένος, λένε αυτοί που τον είδαν ότι την άλλη μέρα τον βρήκαν κρεμασμένο από το λαιμό στα ίδια τα κάγκελα του κελιού. Οι νεκρικές πομπές ήταν θαυμάσιες και πολύς κόσμος συνωστήθηκε στο Πάνθεον για να δώσει τον τελευταίο χαιρετισμό στο ραψωδό. Μετά από όλο αυτό, πολύ στεναχωρημένος συνέχισα το ταξίδι μου και απομακρύνθηκα από εκείνο το θαλασσινό λιμάνι. Αργότερα, αποφάσισα να ερευνήσω απ’ ευθείας για τον πεθαμένο φίλο στον αστρικό κόσμο. Τέτοιου είδους μεταφυσικές εμπειρίες μπορούν να πραγματοποιηθούν προβάλλοντας το Είδωλο ή μαγικό διπλό, για το οποίο μας μίλησε ο Παράκελσος. Το να βγω από την πυκνή μορφή, βεβαίως δε μου ήταν καθόλου δύσκολο, αποτέλεσε υπέροχη εμπειρία. Πλέοντας με το Είδωλο στην αστρική ατμόσφαιρα του γήινου πλανήτη, εισήλθα από τις γιγάντιες πόρτες ενός μεγάλου κτιρίου. Στάθηκα στην αρχή των σκαλοπατιών που οδηγούν στα ψηλά πατώματα, μπόρεσα να επαληθεύσω μία διακλάδωση της κλίμακας, όταν πλησίαζα στη βάση της. Κραύγασα με μεγάλη φωνή προφέροντας το όνομα του νεκρού και μετά καρτερούσα με υπομονή τα αποτελέσματα... Αυτά βεβαίως δεν άργησαν πολύ να φανούν, με εξέπληξε ένα μεγάλο ποδοβολητό από κόσμο που με μεγάλη βιασύνη κατέβαινε από τη μία και την άλλη πλευρά της διαγώνιας κλίμακας. Όλος αυτός ο όχλος έφθασε κοντά μου και με τριγύρισε, «Ρομπέρτο, φίλε μου, γιατί αυτοκτόνησες;» Ήξερα ότι όλος αυτός ο κόσμος ήταν ο Ρομπέρτο, αλλά δεν έβρισκα κανέναν στον οποίο να απευθυνθώ, δεν έβρισκα ένα υπεύθυνο πρόσωπο, ένα άτομο... Είχα μπροστά μου ένα Πληθωρικό Εγώ, ένα σωρό από διαβόλους, ο πεθαμένος φίλος µου δεν είχε ένα µόνιμο κέντρο συνείδησης. Ολοκληρώθηκε η εµπειρία, όταν εκείνη η λεγεώνα από Εγώ αποµακρύνθηκε ανεβαίνοντας τη διαγώνια κλίμακα.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16 Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΠΑΥΣΗ Η εμπειρία της καθημερινής ζωής µας δείχνει σε πειστική µορφή ότι η υπερβολική διέγερση από το φως και τον θόρυβο, δυστυχώς αδρανοποιεί τα θαυµαστά όργανα της όρασης και της ακοής. Ο σοφός νόµος των αλληλουχιών µας επιτρέπει να συμπεράνουμε σε λογική µορφή ότι η συνεχής ανταλλαγή των φυσικών ακτίνων εξουθενώνει τόσο την ψυχή, όσο το σώµα. Ο άνθρωπος σαν µικρόκοσµος, έχει ανάγκη να βαδίζει οµόρρυθµα µε όλους αυτούς τους ζωντανούς ρυθµούς του άπειρου διαστήματος που στηρίζει σταθερά το σύµπαν στην κίνησή του. Έτσι όπως τα άστρα στο στερέωµα πάνε και γυρίζουν µέσα στις τροχιές τους, χωρίς να αλληλοεµποδίζονται και έχοντας επιπλέον τις ανάλογές τους λάµψεις, έτσι ο σύζυγος και η σύζυγος πρέπει να εξακολουθήσουν να ενώνονται σεξουαλικά κατά περιόδους. Έτσι όταν θα είναι αδύνατο για ορισμένα ζευγάρια να έχουν χωριστά υπνοδωμάτια, υπάρχει ένα αλάνθαστο φάρμακο για να αποφευχθεί η µαγνητική πλησμονή και επειδή θα ήταν πάρα πολύ σοβαρό να το αποσιωπήσουµε αυτό, θα δώσουµε τη φόρµουλα: Συνεύρεση µία ή δύο φορές την εβδομάδα και να γίνεται προσπάθεια να µη διακοπεί ο ζωτικός ρέων ηλεκτρισµός, αποφεύγοντας προσεκτικά τον βδελυρό σπασµό. Από τον Hutten, είναι αυτοί οι στίχοι: «Είναι δις εβδομαδιαίως το καθήκον που πρέπει να έχεις µε τη γυναίκα που ούτε εσένα ούτε εµένα βλάπτει, και εκατόν τέσσερις τον χρόνο αντιστοιχεί». Γράφει ο Ζωροάστρης στους οπαδούς του ότι ο άνδρας πρέπει να συνευρίσκεται µε τη γυναίκα κάθε εννέα ηµέρες για αυτό η γυναίκα πρέπει να κάνει στον κύριο της εννέα φορές κάθε πρωί την ερώτηση: «Πες µου, αφέντη µου, τι πρέπει να κάνω σήµερα; Η θέλησή σου είναι Νόµος». Ο σοφός νοµοθέτης Σόλων παραχωρεί στη γυναίκα το δικαίωµα να συνδέεται µε τον άνδρα τρεις φορές κατά τη διάρκεια τεσσάρων εβδομάδων. Στους άνδρες που έχουν ήδη ξεπεράσει τα πενήντα χρόνια, απλά συμβουλεύει να υπακούουν στη δημιουργική µαγνητική παύση που η φύση εγκαθιστά στη δική τους φυσιολογία του Eros. Αυτά τα άτοµα αν και θα ήθελαν να ασχοληθούν µε τη Σεξουαλική Μαγεία, πρέπει να ξέρουν να περιµένουν την κατάλληλη στιγµή, θα ήταν παράλογο να παραβιάσουν τα σεξουαλικά όργανα ή να πραγματοποιήσουν τη συνουσία µε µία ελλιπή στύση. Με κανένα τρόπο δεν πρέπει να στεναχωρούνται τα άτοµα προχωρημένης ηλικίας, είναι προφανές ότι η φύση ήδη εγκαθιστά σε αυτούς τα δικά τους σεξουαλικά «Συν» και «Πλην», τις δικές τους εποχές δραστηριότητας και ανάπαυλας. Η µαγνητική δημιουργική παύση καλύπτει επίσης τη λιγοστή ελλιπή ανάπτυξη των γεννητικών και των τσάρκας ή συμπαθητικών πλεγμάτων τροφοδοτημένων από αυτά. Ο σοφός Waldcnιar λέει: «Στην προπαρασκευαστική, περίοδο ξοδεύονται ενέργειες από την ίδια τη µάζα της δύναµης και η επίπτωση είναι ότι από τη συχνή επανάληψη αυτών των κατασπαταλήσεων παράγεται ένα αυξανόμενο κενό εσωτερικό και δυσαρέσκεια». «Η µαγνητική παύση είναι απαραίτητη για να αναπληρώσεις αυτό που έχει καταναλωθεί». «Αλλά συχνά, ένας συμμέτοχος πηγαίνει τόσο µακριά µέχρι να ερµηνεύει αυτή την παύση σαν έλλειψη αγάπης και συζυγικού πόθου αναγκάζοντας τότε το δικό του ταίρι, µε νοσηρή µαταιοδοξία, να δείχνει µια ευάρεστη υποταγή µέσω νέων επιδείξεων διέγερσης». «Με καταναγκαστικό τρόπο πρέπει να δίνει συχνά η φιλήδονη φωτιά αποδεικτικές φλόγες, τότε στον άλλο δεν του µένει άλλος δρόµος εκτός του να διαφύγει από τη µιµητική παράσταση των αισθήσεων που δεν προκαλούν πια διέγερση ούτε πειραματισμό».

www.gnosisellas.gr «Σαν αποτέλεσµα από αυτό, επαυξάνεται η ψυχική παρεκτροπή µέχρι να µεγενθύνονται τόσο πολύ η απώθηση και η απελπισία, που δε µπορούν πια να αποφευχθούν οι βίαιοι καυγάδες». «Η αιδώς και το µίσος των επηρεασθέντων αυξάνει και οδηγεί στην ψυχική διατάραξη και στη συνέχεια στη µετατροπή του γάµου σε µία κατάρα. Εδώ ένοχος ονοµάζεται: η αγνωμοσύνη και η µη χρησιμοποίηση της «δημιουργικής µαγνητικής παύσης». Η µαγνητική ανταλλαγή στη σεξουαλική επικοινωνία εκδηλώνεται ιδιαίτερα θετική όταν ο σύζυγος και η γυναίκα ενώνονται µε το φανερό σκοπό να µην υπερβούν το σηµείο του σεξουαλικού κορυφώματος, δηλαδή να µη φθάσουν στον οργασµό. Τότε διαθέτουν αµφότεροι, σύζυγος και γυναίκα θαματουργές, σεξουαλικές, ηλεκτρικές δυνάµεις, µε τις οποίες µπορούν να ελαττώσουν σε στάχτη όλα τα ψυχικά ακόλουθα, που στο σύνολο τους αποτελούν αυτό που ονοµάζεται Ego, Εγώ, ο Εαυτός µου, ο Εαυτός του.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17 ΤΟ ΞΕΔΙΠΛΩΜΑ Αν καταπιανόμαστε µε τις προβολές του Ειδώλου και ταξίδια υπεραισθητά έξω από το φυσικό σώµα, έχουµε πολλά να πούµε. Τις στιγµές που γράφω αυτές τις σελίδες έρχονται στη θύμησή µου θαυµαστά, καταπληκτικά περιστατικά. Ανασκοπώντας παλιά χρονικά της δικής µου µακρινής ύπαρξης, µε την εµµονή ενός κληρικού στο κελί του, αναδύεται ο Eliphas Levi. Μία κάποια νύχτα, έξω από την πυκνή µορφή. πήγα παντού επικαλώντας την ψυχή εκείνου του πεθαμένου που στη ζωή ονομαζόταν: Αββάς Alfonso Luis Constans (Eliphas Levi). Προφανώς τον βρήκα καθισμένο µπροστά από ένα παλιό γραφείο, στο σεβαστό σαλόνι ενός αρχαίου ανακτόρου. Με πολλή ευγένεια σηκώθηκε από την πολυθρόνα του για να δεχθεί µε σεβασµό τους δικούς µου χαιρετισμούς. «Έρχοµαι να σας ζητήσω µία µεγάλη χάρη - είπα - θέλω να µου δώσετε ένα κλειδί, για να βγαίνω στιγμιαία µε αστρικό σώµα κάθε φορά που το χρειάζομαι». «Με µεγάλη χαρά - απάντησε ο Αββάς - αλλά πρώτα θέλω να µου φέρετε εσείς οπωσδήποτε αύριο το ακόλουθο µάθηµα: Τι είναι το πιο τερατώδες που υπάρχει πάνω στη γη;» «Δώστε µου το κλειδί εδώ και τώρα παρακαλώ...» « Όχι! φέρτε µου το µάθηµα και µε πολλή χαρά θα σας δώσω το κλειδί». Το πρόβληµα που ο Αββάς µου είχε θέσει αποτέλεσε µία αληθινή σπαζοκεφαλιά, γιατί είναι τόσα πολλά τα τερατώδη πράγµατα που υπάρχουν στον κόσµο, που στα αλήθεια δεν έβρισκα λύση. Περπάτησα σε όλους τους δρόµους της πόλης παρατηρώντας, προσπαθώντας να ανακαλύψω το πιο τερατώδες και όταν πίστευα ότι το είχα βρει, τότε αναδυόταν κάτι χειρότερο. Ξαφνικά µία ακτίνα φωτός έλαµψε µέσα στην κατανόησή µου. Α! είπα, τώρα καταλαβαίνω. Το πιο τερατώδες πρέπει να είναι σε συμφωνία µε τον νόµο της αναλογίας των αντιθέτων, το αντίπολο του πιο µεγαλειώδους... Εντάξει! Αλλά ποιο είναι το πιο µεγαλειώδες που υπάρχει πάνω στην οδυνηρή όψη αυτού του θλιβερού κόσµου; Ήρθε τότε στο δικό µου διαφώτιστο το βουνό των νεκροκεφαλών, ο Γολγοθάς της πίκρας και ο µεγάλος Καβίρ Ιησούς αγωνιώντας σε έναν σταυρό από αγάπη για όλη την πονεμένη ανθρωπότητα... Τότε αναφώνησα: Η αγάπη είναι το πιο µεγαλειώδες που υπάρχει πάνω στη γη! Εύρηκα! Εύρηκα! Εύρηκα! Τώρα έχω ανακαλύψει το µυστικό: Το Μίσος είναι η αντίθεση του πιο µεγαλειώδους. Ήταν φανερή η λύση του πολύπλοκου προβλήματος. Τώρα είναι αναμφισβήτητο ότι θα έπρεπε να έλθω πάλι σε επαφή µε τον Eliphas Levi. Να προβάλλω πάλι το Είδωλο ήταν για µένα πράγµα ρουτίνας, γιατί είναι φανερό ότι γεννήθηκα µε αυτήν την πολύτιµη ικανότητα. Αν αναζητούσα ένα ιδιαίτερο κλειδί, δεν το έκανα τόσο για το δικό µου ασήµαντο πρόσωπο που δεν αξίζει τίποτα, αλλά για πολλά άλλα άτοµα που επιθυµούσαν το συνειδητό και θετικό ξεδίπλωµα. Ταξιδεύοντας µε το Είδωλο ή µαγικό σωσία πολύ µακριά από το φυσικό σώµα, πέρασα από διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες γυρεύοντας τον Αββά αλλά αυτός δεν εμφανιζόταν πουθενά. Ξαφνικά µε ασυνήθιστο τρόπο ένιωσα ένα τηλεπαθητικό κάλεσµα και εισήλθα µέσα σε µία πολυτελή Κατοικία, εκεί ήταν ο Αββάς αλλά....

www.gnosisellas.gr Ω! 'Έκπληξη! Θαύµα! Τι είναι αυτό; Ο Eliphas µεταµοφωµένος σε παιδί µέσα στην κούνια του. Μία περίπτωση πραγματικά παράξενη, δεν είναι έτσι; Με βαθύ σεβασµό πολύ σιγά πλησίασα το µωρό λέγοντας: «Δάσκαλε φέρνω το µάθηµα, το πιο τερατώδες που υπάρχει πάνω στη γη είναι το µίσος. Τώρα θέλω να εκπληρώσετε αυτό που µου έχετε υποσχεθεί. Δώστε µου το κλειδί...». Αλλά προς έκπληξή µου, εκείνο το παιδάκι σιωπούσε, ενώ εγώ απελπιζόμουν, χωρίς να καταλαβαίνω ότι η σιωπή είναι η ευγλωττία της σοφίας. Πότε - πότε το έπαιρνα στα χέρια µου απελπισμένος, ικετεύοντάς το, αλλά όλα µάταια. Εκείνο το µωράκι έµοιαζε στη σφίγγα της σιωπής. Πόσο χρόνο κράτησε αυτό; Δεν το ξέρω! Στην αιωνιότητα δεν υπάρχει ο χρόνος και το παρελθόν και το µέλλον αδελφώνονται σε ένα αιώνιο τώρα. Τελικά, νιώθοντας απογοητευμένος, άφησα το παιδάκι στην κούνια του και βγήκα πολύ λυπημένος από εκείνη την αρχαιότατη αρχοντική κατοικία. Πέρασαν οι µέρες, οι µήνες και τα χρόνια και εγώ ακόµα ένιωθα απογοητευμένος. Αισθανόµουνα σαν ο Αββάς να µην είχε κρατήσει το λόγο που µου είχε δώσει µε τέτοια επισημότητα, αλλά κάποια µέρα ήλθε σε µένα το φως. Θυµήθηκα τότε εκείνη τη φράση του Καβίρ Ιησού: «Άφετε τα παιδιά ερχεσθαι προς εµέ, των γάρ τοιούτων εστί ή βασιλεία των ουρανών» . Α! Τώρα καταλαβαίνω είπα στον εαυτό µου. Είναι επείγον, είναι απαραίτητο, να ανακτήσουµε τη νηπιότητα στο νου και στην καρδιά. «Αν δε γίνετε σαν τα παιδιά δε θα εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών» . Αυτή η επάνοδος, αυτή η επιστροφή στο σηµείο του πρωταρχικού ξεκινήματος, δεν είναι δυνατή χωρίς πριν να έχουµε πεθάνει στον εαυτό µας, η ουσία, η συνείδηση, είναι δυστυχώς µποτιλιαρισµένη µέσα σε όλα αυτά τα ψυχολογικά ακόλουθα που στο σκοτεινό τους σύνολο αποτελούν το Εγώ. Μόνο εκμηδενίζοντας τέτοια αριστερά και σκιώδη ακόλουθα µπορεί να ξυπνήσει η ουσία στην κατάσταση της αρχέγονης αθωότητας. Όταν όλα τα υποσυνείδητα στοιχεία έχουν ελαττωθεί σε κοσµική σκόνη, η ουσία ελευθερώνεται. Τότε ανακτούµε τη χαµένη νηπιότητα. Ο Νοβάλης λέει: «Η συνείδηση είναι η ίδια η ουσία του ανθρώπου σε πλήρη μετασχηµατισµό, το ουράνιο αρχέγονο Είναι». Προκύπτει αυτονόητο και ολοφάνερο ότι, όταν η συνείδηση ξυπνάει, το πρόβληµα του θεληµατικού ξεδιπλώµατος δεν υπάρχει πια. Μετά αφού είχα κατανοήσει σε βάθος όλες αυτές τις διαδικασίες του ανθρώπινου Ψυχισµού, ο Αββάς στους ανώτερους κόσµους µου έδωσε το δεύτερο µέρος του βασιλικού κλειδιού. Ειλικρινά αυτό ήταν µία σειρά από µαντρικούς ήχους, µε τους οποίους µπορεί κανείς µε συνειδητό και θετικό τρόπο να πραγµατοποιήσει την προβολή του Ειδώλου. Για το καλό των δικών µας Γνωστικών σπουδαστών συµφέρει να εγκαταστήσουμε σε διδακτική µορφή µία νοητική σειρά αυτών των µαγικών ήχων. α) Ένα λεπτό και µακρύ σφύριγµα όµοιο µε ενός πτηνού. β) Τονισµός του φωνήεντος «Ε» (εεεεε) µακραίνοντας τον ήχο µε τη νότα «ΡΕ» της µουσικής κλίµακας . γ) Τραγούδισµα του «Ρ» κάνοντας το να αντηχεί µε το µουσικό «ΣΙ » µιµούµενοι τη φωνή του παιδιού σε οξεία µορφή, κάτι παρόμοιο του οξύ ήχου ενός χειρόµυλου ή µοτέρ πολύ λεπτού και ελαφρύ (ρρρρρρρ). δ) Να αντηχεί το «Σ» σε πολύ λεπτή µορφή σαν ένα γλυκό σφύριγµα που αργοσβήνει (σσσσσσσσσ). Επεξήγηση: Το σηµείο «α» είναι ένα πραγματικό και αποτελεσματικό σφύριγµα. Το σηµείο «δ» είναι

www.gnosisellas.gr µόνο όµοιο µε ένα σφύριγµα... ASANA. - Να ξαπλώνει ο Γνωστικός σπουδαστής στη στάση πεθαμένου ανθρώπου: Ανάσκελα (το πρόσωπο προς τα πάνω). Με ενωµένα τα πόδια στις φτέρνες ανοίγονται οι άκρες προς τα έξω σε µορφή βεντάλιας. Τα χέρια κατά µήκος του σώµατος: όλο το φυσικό όχηµα εντελώς χαλαρωμένο. Μισοκοιμισμένος ο δόκιµος σε βαθύ διαλογισµό θα τραγουδήσει πολλές φορές τους µαγικούς ήχους. ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ. - Αυτά τα µάντραµ βρίσκονται εσωτερικά συσχετισµένα µε το στοιχειώδες µέρος των πτηνών και είναι προφανές ότι αυτά τα τελευταία θα συμπαρασταθούν στο δόκιµο και θα τον βοηθήσουν αποτελεσματικά στη δουλειά του ξετυλίγματος. Κάθε πτηνό είναι το φυσικό σώµα ενός στοιχειώδους και αυτά πάντα βοηθούν το νεόφυτο µε την προϋπόθεση µιας άψογης συμπεριφοράς. Εάν ο φιλόπονος επιθυµεί τη συμπαράσταση του στοιχειώδους µέρους των πτηνών, πρέπει να µάθει να τα αγαπάει. Όποιοι διαπράττουν το έγκληµα να κλείνουν αυτά τα πλάσµατα του ουρανού σε απαίσια κλουβιά. ποτέ δε θα δεχθούν τέτοια βοήθεια. Θρέψτε αυτά τα πτηνά του ουρανού, µετατραπείτε σε ελευθερωτές αυτών των πλασµάτων, ανοίξτε τις πόρτες των φυλακών τους και θα έχετε τη συμπαράσταση τους. Όταν εγώ πειραματίσθηκα για πρώτη φορά µε το βασιλικό κλειδί,µετά τον τονισµό των µάντραµ, ένιωσα ατµώδης και ανάλαφρος σαν κάτι να είχε µπει µέσα στο Είδωλο. Είναι φανερό ότι δεν περίµενα να µε σηκώσουν από το κρεβάτι, εγώ ο ίδιος εγκατέλειψα την κλίνη θεληματικά και περπατώντας σιγανά, βγήκα από το σπίτι, τα αθώα στοιχειώδη των φιλικών πτη νών, µένοντας µέσα στο αστρικό µου σώµα, µε βοήθησαν στο ξεδίπλωµα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Έχουµε εκθέσει λοιπόν, στο παρόν κεφάλαιο τις δύο βασικές όψεις του βασιλικού κλειδιού. Η πλήρης και απόλυτη ανάπτυξη αυτών των δύο πλευρών του µεγάλου κλειδιού, θα µας επιτρέψει να ξεδιπλωνόμαστε θεληματικά µε θετική και συνειδητή µορφή. Αυτοί που στ’ αλήθεια επιθυµούν να µετατρέπονται σε πειραματιστές των µεγάλων πραγματικοτήτων των ανώτερων κόσµων, πρέπει να αναπτύξουν µέσα στον εαυτό τους τις δύο όψεις του µεγάλου κλειδιού.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18 ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ Στη χηµική συνεύρεση, στη µεταφυσική συνουσία, κατά τη διάρκεια της Sahaja Maithuna, δοκιμάζεται η µεγαλύτερη ερωτική αίσθηση µέσα σε πέντε λεπτά! Δυναµικές µαγνητικές φλόγες, σαν κυµατώδης θάλασσα από κόκκινο πορφυρό αέριο, τροµακτικά θεϊκό, κυκλώνουν το ζευγάρι κατά τη διάρκεια του εκστατικού σεξ. Φοβερή στιγµή είναι εκείνη κατά την οποία οι αρσενικές ροές προσπαθούν να ενωθούν µε τις θηλυκές. Με τη δημιουργική µαγνητική παύση εγκαθίστανται σεξουαλικοί ρυθµοί, αρµονικοί και συντονισμένοι, µεταξύ του άνδρα και της γυναίκας. Μια τέτοια παύση περιέχει η ίδια δύο βασικούς παράγοντες: α) Καθορισμένη χρονική περίοδο, πνευματική και θεληµατική εγκαθιδρυόµενη µεταξύ συνεύρεσης και συνεύρεσης. β) Παρατεινόμενη απόλαυση της µεταφυσικής συνουσίας, χωρίς οργασµό, σπασµό ή απώλεια του σπερματικού υγρού. Για να είναι η ανταλλαγή των µαγνητικών δυνάµεων βαθιά, εποικοδομητική και ουσιαστικά αξιοπρεπής, είναι επείγον τα σπουδαιότερα κέντρα του σώµατος να έλθουν σε επαφή, µε τρόπο αρµονικό και ήρεµο. Η κλειτορίδα που βρίσκεται τοποθετημένη ανάμεσα στα δυο µικρά χείλη του αιδοίου αποτελεί το πιο ευαίσθητο σηµείο του γυναικείου οργανισµού και αυτό είναι κάτι που ήδη έχει αποδειχτεί. Οποιαδήποτε φωτισμένη διόραση, θα µπορέσει να αντιληθεί τις φυγόκεντρες µαγνητικές δυνάµεις που αρχίζουν να εκρέουν από την κλειτορίδα. Είναι, λοιπόν, η κλειτορίδα, πέρα από κάθε αμφιβολία, το φυγόκεντρο µαγνητικό σηµείο που προμηθεύει στην αύρα της γυναίκας τις κατάλληλες ρευματικές ενέργειες. Εν τούτοις, εµείς πρέπει να µελετήσουµε όλο αυτό, όχι µε τρόπο µεροληπτικό, αλλά ολοκληρωµένο, θα ήταν παράλογο να υποθέταµε ότι η κλειτορίδα που βρίσκεται µπροστά στην έξοδο του κόλπου χωρισµένη από αυτόν από το αγωγό κανάλι της ουρήθρας - θα είναι ο µοναδικός αγωγός και γεννήτρια της ύψιστης αίσθησης για το Θηλυκό σεξ. Πρέπει να σκεφτούμε καθαρά και να κατανοήσουμε ότι επίσης η µήτρα και αποµονωµένα µέρη του εσωτερικού του κόλπου µπορούν να είναι αγωγοί και γεννήτριες της µέγιστης σεξουαλικής αίσθησης. Είναι αναντίρρητο ότι ο σηραγγώδης ιστός και τα τελικά σωμάτια συναντώνται στην κλειτορίδα. Χωρίς αυτούς τους ιστού ς και τα σωµατίδια,η φυσιολογική γυναικεία ικανότητα και η πιθανότητα να φθάσει στην ύψιστη σεξουαλική αίσθηση θα αποκλείονταν. Μετά την επαφή µε τον άνδρα, η κλειτορίδα, εφοδιασμένη µε τα τελικά σωµάτια, αρχίζει να ανεγείρεται, το ίδιο όπως και ο αρσενικός φαλλός και να φουσκώνει ταυτόχρονα. Στην καταπληκτική στιγµή, που επίσης διογκώνονται τα κυψελώδη, τοιχώματα της περιοχής των χειλέων του αιδοίου, είναι φανερό ότι η είσοδος του κόλπου περικαλύπτεται από ένα είδος σπογγώδους επιστρώματος, που περιτυλίγει θαυµαστά τον ανδρικό φαλλό. Όσο περισσότερο υγραίνει τώρα η είσοδος του κόλπου από την έκκριση των αδένων τόσο µεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να φέρουµε τους λεπτούς µαγνητικούς συμπυκνωτές, οι οποίοι βρίσκονται εκεί τοποθετημένοι, σε µία ηλεκτρική συνάφεια µε το φαλλό, ο οποίος στην οργάνωση της έντασης του ανθρώπινου οργανισμού αντιπροσωπεύει, όπως θα το λέγαµε, τον πρωταρχικό εκποµπό ενέργειας για την ανταλλαγή µίας εναλλασσόμενης φυσικοψυχικής ροής. Ο σοφός WaIdemar λέει: «Μην το ξεχνάµε, το σώµα µας θα είναι αμετάβλητα τόσο πιο ολοκληρωμένο, όσο περισσότερο αναπτύξουμε και τοποθετήσουμε κάτω από συνειδητό έλεγχο το νευρικό συμπαθητικό σύστηµα». Όταν ο άνδρας και η γυναίκα, µε τις λιγότερες δυνατές κινήσεις, δηλαδή, µόνο µε αυτές που είναι αναγκαίες για τη διατήρηση και την παράταση της επαφής, κάνουν από την σεξουαλική ένωση επίσης

www.gnosisellas.gr µία ψυχική ένωση, τότε µόνο θα υπάρξει η ευκαιρία για να φορτώνονται µε ηλεκτρισµό τα εγκεφαλοσπονδυλικά γάγγλια που βρίσκονται συνδεδεμένα µε τον αδένα της επίφυσης, τον κυρίαρχο του σώµατος και εκτός από αυτόν επίσης το ηλιακό πλέγµα (το κοιλιακό πλέγµα) µε τα αµέτρητα ακτινοειδή πλέγµατα για το συκώτι, το έντερο, τα νεφρά και τη σπλήνα. Ο βδελυρός σεξουαλικός σπασµός είναι βέβαια ένα κλειστό κύκλωµα που αρκεί να µας αδειάσει φρικτά, γι’ αυτό πρέπει να τον αποφεύγουμε πάντοτε. Η θαυμάσια δύvαµη του ΟD βρίσκεται βέβαια καθορισμένη στα διάφορα όργανα σε διαφορετική ποιότητα, έτσι η καλύτερη και πιο γόνιµη δημιουργική µαγνητική ανταλλαγή, βασίζεται στην εξής επαναστατική µέθοδο: Η πλευρά της καρδιάς του άνδρα αναπαύεται στη δεξιά πλευρά της γυναίκας, ενώνοντας το αριστερό χέρι του µε το δεξί αυτής και φέρνοντας σε επαφή το δεξί του πόδι µε το αριστερό της γυναίκας. Τα σεξουαλικά όργανα µπορούν τότε να αφιερωθούν σε ένα έργο από το οποίο πάρα πολύ συχνά το αποσπούν, δηλαδή να χρησιμεύσουν στη φυσική αρχή της αφομοίωσης και εξάγνισης της ύλης, κατ’ αρχήν µέσω της δράσης πάνω στο πλέγµα τοποθετημένο κάτω από το διάφραγμα (κοιλιακή περιοχή του νευρικού συµπαθητικού συστήματος), το οποίο είναι απαραίτητο, αναγκαίο σαν βάση για την ανάπτυξη της εξευγενισµένης αίσθησης. Η µεταφυσική συνεύρεση, µε όλη της την ερωτική εκλέπτυνση, µας τοποθετεί. σε µία θέση προνομιούχα, µέσω της οποίας διαθέτουμε θαυμαστές δυνάµεις, που µας επιτρέπουν να διαλύσουµε σε κοσµική σκόνη κάθε µία από αυτές τις τροµακτικές οντότητες που προσωποποιούν τα ψυχολογικά µας ελαττώματα.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19 ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΑΛΓΚΟΛ Είναι ανάγκη να επαναλαμβάνονται κάποτε κάποιες φράσεις, όταν προσπαθείς να γίνεις κατανοητός. Δεν είναι υπερβολικό να δώσουµε έµφαση σ’ αυτό που ήδη αναφέραµε στο κεφάλαιο δεκατρία. Θέλω ν’ αναφερθώ στο αλκοόλ. Δεν είναι ανάγκη να συζητώ εκτεταμένα τα αποτελέσµατα του αλκοόλ. Το ίδιο του το αραβικό όνοµα, (ίδιο µε το άστρο ΑΓΚΟΛ, το οποίο αναπαριστά το κεφάλι της Μέδουσας κοµµένο απ’ τον Περσέα) θέλει να πει απλά ο Δαίµονας... Και θα ήτανε πράγµατι ένας Δαίµονας ή κακό πνεύµα, όταν διακατέχει τον άνθρωπo, είναι φανερό και εύκολα ενδεικτικό από τα αποτελέσματα, που οδηγούν από το µεθύσι στο ντελίριουµ τρέµενς και στην τρέλα, παραδίνοντάς το στους απογόνους µε τη µορφή της παράλυσης και άλλα κληρονομικά βάρη. Είναι αναντίρρητο ότι επειδή είναι ένα προϊόν της αποσύνθεσης, που δημιουργείται επίσης στον οργανισµό µας µεταξύ αυτών που εξαλείφονται από το δέρµα, έχει µία δονητική φθοροποιό τάση, διαλυτική και καταστροφική ξεραίνοντας τους ιστούς µας και καταστρέφοντας τα νευρικά κύτταρα, τα οποία σταδιακά βρίσκονται αντικατεστημένα από χόνδρους. Προκύπτει αυτονόητο και ολοφάνερο ότι το αλκοόλ τείνει να εξαλείψει την ικανότητα να σκέπτεσαι ανεξάρτητα (επειδή διεγείρει τη φαντασία) και να διαλογίζεσαι ήρεµα, καθώς επίσης αποδυναμώνει τροµερά το αισθητικό αισθητήριο και την ατοµική ελευθερία. Οι δικτάτορες όλων των εποχών, οι τύραννοι, δεν αγνοούν ποτέ ότι είναι πιο εύκολο να κυβερνούν και να σκλαβώνουν ένα λαό µπεκρήδων από ένα λαό εγκρατών. Είναι επίσης γνωστό ότι στο στάδιο της µέθης µπορεί να κάνεις κάποιον να δεχθεί οποιαδήποτε πρόταση και να κάνει πράξεις αντίθετα µε το σεβασµό και την αίσθηση ηθικής. Είναι ιδιαίτερα γνωστή η επίδραση του αλκοόλ στα εγκλήματα για να υπάρχει ανάγκη να επιµείνει κανείς σ’ αυτή. Το αλκοόλ φρικτά ανεβάζει στο χείλος του γκρεµού και ρίχνει στην άβυσσο της απώλειας, είναι διαβολική ύλη, που χαρακτηρίζει σε εσώτερη µορφή τους «κολασµένους κόσµους», όπου µόνο ακούγονται βελάσματα, ουρλιαχτά, σφυρίγματα, χλιμιντρίσματα, τριξίματα, µουγκρίσµατα, κραξίματα, γαυγίσματα, ξεφυσήματα, ρόγχοι και κροταλίσματα. Το απαίσιο Αλγκόλ γυρίζει ατέλειωτα µέσα στο φαύλο κύκλο του χρόνου. Υποδηλώνεται παντού, πάντοτε βάζοντας σε πειρασμό, φαίνεται να έχει το χάρισα της πανταχού παρουσίας, όπως χαμογελά µέσα σε ραφινάτα όνειρα σε µία χρυσή ή ασημένια κούπα κάτω από µία χρυσή στέγη ενός µεγαλόπρεπου παλατιού, έτσι κάνει να τραγουδά ο µακρυµάλλης βάρδος της τροµακτικής ταβέρνας. Ο κακοποιός Αλγκόλ, είναι κάποτε πολύ λεπτός και διπλωματικός. Δες τον εδώ λάµπει επικίνδυνα! Μέσα στο λαµπρό κύπελλο από λεπτό κρύσταλλο, η αγαπητή γυναίκα σας το προσφέρει. Και λέει ο ποιητής πως, όταν στο πουπουλένιο και αρωματισμένο µαονένιο λίκνο, η αγαπηµένη µεθυσµένη από κρασί ήθελε να γδυθεί, ο φύλακας άγγελος έφευγε για ένα λεπτό... Όλοι πάµε σ’ ένα τέλος, όλοι έχουµε το δικό µας όνοµα στον µοιραίο αµφορέα, ποτέ µην πίνεις σου λέω, καταραµένο πoτό γιατί αν πίνεις γρήγορα θα λαθέψεις το δρόµο. Αρκετά δυνατό κρασάκι της Σαµπίνα σε µικρά ποτήρια θα πιεις σήµερα µαζί µου, αν και το δοχείο του ήταν ένας Ελληνικός αµφορέας που εγώ ο ίδιος έχω σφραγίσει, αναφωνεί ο Σατανάς από το βάθος της αβύσσου... Στα µαύρα της δίσβαθα, κάθε δαιμόνιο εκπληρώνει τη δουλειά του, στίβοντας αµπέλια, µέχρι τον ήλιο του εσπερινού και όπως το Θεό σε καλεί, όταν στο ευχάριστο δείπνο φθάνει η ώρα να πιεις το ψηµένο κρασί... Καινούργια έµπνευση από τις εστίες τους σας προσφέρουν οι αγρότες, ευχές και σπονδές του µούστου των κληµάτων τους και χαμογελά ο Αλγκόλ, η άτιµη Μέδουσα, διασκεδάζοντας µε το θύµα

www.gnosisellas.gr του. Νηστείες, πικρίες, βασανιστικά ενδύµατα ζητά ο αναχωρητής ή αυτός που µετανοεί τη χαµογελαστή αυγή και µετά όλα τελειώνουν πίνοντας µέσα στη Θύελλα και το όργιο, όταν ο ήλιος κουρασµένος πια σβήνει στη δύση. Τι δε φθείρει ο χρόνος; Ήδη ήταν κατώτεροι οι αγαπητοί µας γονείς από τους σκληρούς παππούδες, χειρότεροι από αυτούς είμαστε εµείς και στη µαραµένη κατάπτωση µέσα στο πιοτό και την τραγωδία µάς ακολουθεί µία βιτσιόζα γενεά. «Πόσο διαφέρει η γενιά - από οποιαδήποτε οικογένεια που βάφει µε αίµα Καρχηδόνιο τις θάλασσες της Σικελίας, η οποία τον Πύρρο και Αντίοχο µε ένα µόνο χτύπηµα ρίχνει και τον τρομερό Αννίβα, γιατί µέχρι το τέλος τον αντιμετωπίζει». «Αρσενική γενιά χωρικών στρατιωτών, µαθηµένη να βγάζει τους σβώλους µε σαβελλικό φτυάρι, ρωµαλαιόπαιδα υπάκουα σε µία µητέρα αυστηρή και στη διαταγή της κουβάλησαν στην τελευταία ώρα της ηµέρας». «Της ηµέρας τεράστιοι κορµοί για το σπίτι κοµµένοι, όταν λυµέ να από τον ζυγό τα κουρασμένα βόδια, βυθίζεται ο ήλιος στις σκιές που µαζεύει η νύχτα και σε φιλική ανάπαυση το κτήµα ξεκουράζεται». Σήµερα όλα περάσανε, αυτή η κακομοίρα η ανθρωπότητα γεµάτη τόσες πίκρες έχει εκφυλισθεί µε το βδελυρό βίτσιο του αλκοόλ. Και ποιοι είναι αυτοί οι βλάκες που προσποιούνται ότι συζητούν µε τον Σατανά; Ακούστε φίλοι! Με τον ολέθριο Δαίµονα Αλγκόλ δεν είναι δυνατόν να συνεργαστείς, να κάνεις συμφωνίες, κοµπίνες κανενός είδους. Το αλκοόλ είναι προδοτικό και αργά ή γρήγορα µας δίνει τη µαχαιριά πισώπλατα. Πολλοί άνθρωποι της Θέλησης πίνουν τόσο µόνο, ένα δύο ποτηράκια την ηµέρα. Κοµπίνα θαυμάσια; Αλήθεια; Συνδυασµός; Κουµπαριά; Γλύκισµα; Άνθρωπoι άπειροι της ζωής, βεβαίως σ’ αυτούς, µιλώντας στη γλώσσα του Σωκράτη, θα µπορούσαµε να τους πούµε ότι όχι µόνο αγνοούν, αλλά ακόµα δε γνωρίζουν ότι αγνοούν. Τα άτοµα του µυστικού εχθρού, όµοια µε µικροσκοπικά κομματάκια γυαλιού, µε την πάροδο του χρόνου και µέσα σε τόση σούρα, ζαλάδα και µεθύσι, πολύ λεπτά και καλυµµένα καρφώνονται µέσα στα ζωντανά κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού... Έτσι καλά γνωρίζουν οι Θεοί και οι άνθρωποι ότι το Δαιμόνιο Αλγκόλ καταλαμβάνει το ανθρώπινο σώµα πολύ πονηρά και σιγά, µέχρι που στο τέλος µία οποιαδήποτε µέρα µας σπρώχνει στην άβυσσο της µέθης και της τρέλας. Ακούστε µε καλά σπουδαστές Γνωστικοί, υπό το φως του ήλιου ή της σελήνης, την ηµέρα ή τη νύχτα, µε το Δαιμόνιο Αλγκόλ πρέπει να είσαστε ριζοσπάστες! Οποιαδήποτε συµφωνία, συναλλαγή, διπλωματία ή διαπραγμάτευση µε αυτό το καταραµµένο πνεύµα, είναι καταδικασμένη αργά ή γρήγορα σε αποτυχία. Θυµηθείτε πιστοί του µυστικού µονοπατιού ότι ο µοιραίος άξονας της οδυνηρής ρόδας του Samsara είναι βρεγµένος µε αλκοόλ. Είναι γραµµένο µε λόγια της φωτιάς στο βιβλίο όλων των µυστηρίων ότι µε το αλκοόλ ανασταίνονται τα Δαιμόνια, τα ήδη νεκρά Εγώ, αυτά τα βδελυρά βίαια πλάσµατα και ζωώδη, που προσωποποιούν τα δικά µας ψυχολογικά λάθη. Αφού το πιοτό είναι συσχετισμένο µε το (Vayu Tattwa) Βαγιού Τάτουα, (το στοιχείο αέρας), πίνοντάς το πέφτουµε όπως η αν αναποδογυρισμένη πεντάλφα µε το κεφάλι προς τα κάτω και τα πόδια προς τα πάνω, στην άβυσσο της απώλειας και µε φοβερούς θρήνους (βλέπε Κεφ. 13). Το πηγάδι της αβύσσου από το οποίο ανεβαίνει ατµός όπως από ένα µεγάλο φούρνο, µυρίζει αλκοόλ. Αυτή η γυναίκα της αποκάλυψης του Αγίου Ιωάννη ντυμένη σε πορφυρό κόκκινο και στολισμένη µε χρυσό, µε πολύτιµους λίθους και µε µαργαριτάρια και που κρατά στο χέρι ένα χρυσό δισκοπότηρο γεµάτο βδελυγμίες και µε τη βρώµα από τη µοιχεία της, πίνει αλκοόλ, αυτή η µεγάλη πόρνη της

www.gnosisellas.gr οποίας το νούµερο είναι 666. Κακομοίρης ο θρησκευτικός οδηγός, ο παπάς, ο µυστικιστής, ή ο προφήτης που κάνει το λάθος να µεθάει µε το βδελυρό αλκοόλ!... Είναι καλό να δουλεύεις για τη σωτηρία των ψυχών, να διδάσκεις , το δόγµα του Κυρίου, αλλά αλήθεια σας λέγω ότι δεν είναι σωστό να πετάς χαλασμένα αυγά εναντίον αυτών που σε ακλουθούν. Παπάδες, αναχωρητές. µυστικιστές, ιεραπόστολοι που µε αγάπη διδάσκετε το λαό, γιατί τον σκανδαλίζετε; Αγνοείτε ίσως ότι το να σκανδαλίζεις τους ανθρώπoυς ισοδυναµεί µε απώλεια του σεβασµού; να τους πετάτε σάπιες ντοµάτες κι αυγά χαλασµένα; Πότε πια θα το καταλάβετε;

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20 Η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ Ταξιδεύοντας εδώ, εκεί και παραπέρα, σε όλες αυτές τις χώρες του κόσµου, έπρεπε να µείνω για λίγο καιρό στην πόλη του κατακτητή Gonzalo Jimenez de Quesada, στους πρόποδες των βουνών του Montserrate Guadalupe. Εκείνα τα χρόνια. πολύ κοντά στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεµο, µε σύστησαν σε εκείνη την πόλη σε ένα φίλο αληθινά πολύ ξεχωριστό. Ονομαζόταν Σούκρε και ταξιδεύοντας επίσης, είχε έρθει γυρεύοντας πανεπιστημιακές γνώσεις από κάποιο λιµάνι του Ατλαντικού µέχρι την κορυφή των Άνδεων. Με εκείνον το φίλο των περασμένων εποχών όλα έγιναν πολύ περίεργα, ήδη και η ίδια η ασυνείδητη σύσταση. Κάποιος, του οποίου το όνοµα δε λέω, κτύπησε κάποια νύχτα την πόρτα του σπιτιού µου µε το φανερό σκοπό να µε καλέσει σε µία σοβαρή συζήτηση µε τον αναφερόμενο φίλο... Δεν ήταν βέβαια πολύ όµορφο το µέρος που έγινε η συγκέντρωση, ένα κατάστηµα κατώτατης κατηγορίας µε ένα µικρό σαλονάκι. Και µετά από όλα αυτά τα τυπικά της σύστασης µπήκαµε στην ουσία της συζήτησης. Προέκυψε αυτονόητη και ολοφάνερη η διανοητική ικανότητα του νέου µου φίλου, υποκείμενο θεωρητικό, σκεπτικό, µελετηρό... Αυτοαποκαλούνταν ιδρυτής κάποιου Οίκου Θεοσοφικού τύπου και ανέφερε συχνά τους Η.Ρ.Β., Leadbeter, Anny Besant, κ.λπ. Στην ανταλλαγή των ιδεών είναι αναμφισβήτητο ότι έλαµψε κάνοντας εκθέσεις ψευτοεσωτεριστικές και ψευτοαποκρυφιστικές... Αν δεν είχε αυτή την τάση στον Υπνωτισµό και την επιθυμία επίδειξης εκείνη η φιλική συγκέντρωση θα είχε τελειώσει ήρεµα αλλά να που ο Διάβολος βάζει όπου νάναι την ουρά του. Συνέβη ότι αυτός ο φίλος αποφάσισε να κάνει επιδείξεις της υπνωτιστικής του δύναµης και πλησιάζοντας έναν κύριο κάποιας ηλικίας που καθόταν εκεί κοντά σε ένα άλλο τραπέζι, τον παρακάλεσε πολύ ευγενικά να προσέλθει σαν παθητικό υποκείμενο για το πείραµά του. Όταν πρόκειται για υποθέσεις σχετικές µε την υπνολογία, δεν περιττεύει να τονίσουµε ότι όλα τα υποκείμενα δεν είναι ευαίσθητα στο να πέφτουν σε έκσταση. Ο Σούκρε µε το Εγώ του αυτοπροβαλλόμενου, είναι ολοφάνερο ότι δεν ήθελε να γίνεται ρεζίλι. χρειαζόταν να επιδείξει τις δυνάµεις του και γι’ αυτό έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να βυθίσει σε υπνωτικό κοίµισµα τον κύριο. Αλλά όλα ήταν άχρηστα, όσο χρόνο ο Σούκρε πάλευε και ήδη υπέφερε, εκείνος ο καλός κύριος της ιστορίας µέσα του σκεφτότανε το χειρότερο. Και ξαφνικά σα να έπεσε ένας κεραυνός σε µία σκοτεινή νύχτα, έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει. Ο παθητικός κύριος από την θέση του επιπλήττοντας τον Σούκρε, κατηγορώντας τον για κλέφτη, απατεώνα, ληστή κλπ.. κλπ.. κλπ... Αλλά ο αναφερόμενος φίλος που ούτε ήταν ένα ήρεµο αρνί βρόντηξε και άστραψε. Και πετάγονταν τραπέζια στον αέρα και καρέκλες και φλυτζάνια και πιάτα και κραύγαζε ο ιδιοκτήτης του καταστήματος µέσα σε αυτό το µεγάλο καυγά ζητώντας να του πληρώσουν το λογαριασμό. Ευτυχώς επενέβη η αστυνομία και όλα έγιναν ήρεµα, ο καημένος ο Σούκρε αναγκάστηκε να ενεχυριάσει τις αποσκευές του για να πληρώσει το λογαριασµό... Αφού πέρασε εκείνη η δυσάρεστη ατυχία, κλείσαµε ένα καινούργιο ραντεβού µε τον αναφερθέντα φίλο, το οποίο έγινε οπωσδήποτε πιο ήρεµα, γιατί δεν πέρασε από το µυαλό του Σούκρε η γε λοία ιδέα να επαναλάβει το πείραµά του.

www.gnosisellas.gr Τότε ξεκαθαρίσαµε πολλές ιδέες και αντιλήψεις µε εσωτεριστικό και αποκρυφιστικό βάθος. Ο φίλος εκείνος µπήκε αργότερα στο Πανεπιστήμιο, µε το σκοπό να γίνει ένας καλός δικηγόρος και είναι φανερό ότι ήταν ένας καταπληκτικός σπουδαστής. Μια κάποια µέρα, µετά από πολλά χρόνια, ο αναφερόμενος φίλος µε κάλεσε για φαγητό και στο τραπέζι είχαµε µια συζήτηση περί κρυµµένων θησαυρών, τότε εµένα µου ήλθε να του διηγηθώ την ακόλουθη περίπτωση: «Κοιµόµουνα εγώ στο υπνοδωμάτιο µου - του είπα - όταν ξαφνικά µε ξύπνησε ένας παράξενος υπόγειος θόρυβος που κυκλοφορούσε ή περιτριγύριζε µυστηριωδώς από βορειοανατολικά ως νοτιοανατολικά». «Τινάχτηκα από τον ασυνήθιστο ήχο για να δω από την κλίνη αυτό που συνέβαινε». «Τότε µε µεγάλη έκπληξη είδα, ότι, σε µία γωνία του υπνοδωματίου µου, ανοιγόταν η γη». «Και ανάβλυσε σαν θαύµα ένα φάντασµα µιας άγνωστης γυναίκας, η οποία µε µία πολύ λεπτή φωνή µου είπε: "Πάνε πολλά χρόνια που έχω πεθάνει, εδώ σε τούτο το µέρος έθαψα εγώ ένα µεγάλο θησαυρό, βγάλε τον εσύ, για σένα είναι"». Ακούγοντας ο Σούκρε την επιτραπέζια αφήγησή µου µε παρακάλεσε σφοδρά να τον πήγαινα στο µέρος του συμβάντος και βέβαια δεν ήθελα εγώ να του αρνηθώ αυτήν την εξυπηρέτηση... Ένα άλλο απόγευµα ήλθε να µου πει ότι είχε έλθει σε επαφή µε τον ιδιοκτήτη του σπιτιού - ένα γιατρό πολύ φημισμένο στην πόλη - και µε παρακάλεσε να ερευνήσω αν εκείνο το πρόσωπο ήταν στα αλήθεια ή όχι ο κάτοχος της αναφερθείσας ιδιοκτησίας, γιατί είχε τις αμφιβολίες του. Οµολογώ απλά και µε την πιο καθαρή αλήθεια ότι δε µου ήταν δύσκολο να πραγματοποιήσω το αστρικό ξετύλιγμα, απλούστατα εκμεταλλεύτηκα το µεταβατικό στάδιο µεταξύ του ξύπνιου και του ύπνου. Τις στιγµές που άρχισα να αποκοιμιέμαι σηκώθηκα απαλά από το κρεβάτι µου και βγήκα στο δρόµο. Είναι προφανές ότι το φυσικό µου σώµα έµεινε κοιμισμένο στο κρεβάτι. Έτσι πραγματοποιήθηκε το ξετύλιγμα του Ειδώλου µε απόλυτη επιτυχία, ακόµα θυµάµαι πιστά εκείνο το αξιοσημείωτο ψυχικό πείραµα. Πετώντας, αιωρούμενος στο αστρικό περιβάλλον του πλανήτη γη, πήγα σε πολλούς δρόµους γυρεύοντας το γραφείο του γιατρού. Παρακάλεσα το δικό µου στοιχειώδη µεσολαβητή να µε πάει στο γραφείο και είναι φανερό ότι µε βοήθησε… Όταν έφθασα σε κάποιο σπίτι κατάλαβα, τρία σκαλοπάτια οδηγούσαν στην πολυτελή πύλη της κατοικίας... Μπήκα από εκείνες τις πόρτες και βρέθηκα σε µία αίθουσα αναμονής, προχώρησα λίγο ακόµη και εισήλθα αποφασιστικά στο γραφείο... Εξέτασα λεπτομερώς το εσωτερικό του τελευταίου, είδα ένα τραπέζι και πάνω σε αυτό µία γραφομηχανή και µερικά άλλα πράγµατα, ένα παράθυρο επέτρεπε να δεις την αυλή της κατοικίας, ο γιατρός καθότανε και στην αύρα του µπόρεσα να δω τη γνωστή ιδιοκτησία... Ξαναγύρισα στο φυσικό µου σώµα πολύ ικανοποιημένος µε το πείραµα, το Είδωλο βέβαια είναι καταπληκτικό... Νωρίς το πρωί ήλθε ο φίλος µου για να µάθει το αποτέλεσµα του ψυχικού µου πειράµατος... Εγώ του διηγήθηκα λεπτομερώς όλο όσο είχα δει και ακούσει, τότε είδα την έκπληξη στο πρόσωπο του Σούκρε, αυτός γνώριζε το γραφείο και τα στοιχεία που του έδωσα αποδείχθηκαν ακριβή... Αυτό που συνέβη µετά είναι εύκολο να το µαντέψεις, ο Σούκρε όχι µόνο πέτυχε να νοικιάσει το σπίτι εκείνου του γιατρού, αλλά επίσης - και αυτό είναι το πιο περίεργο - τον έκανε συνέταιρό του. Εκείνες τις ημέρες αποφάσισα να απομακρυνθώ από αυτήν την πόλη, παρ’ όλα τα παρακάλια εκείνου του φίλου µου, που επέµενε να ακυρώσω το ταξίδι...

www.gnosisellas.gr Όταν επέστρεψα, µετά από µερικά χρόνια, σε εκείνο το µέρος, ήδη όλα είχαν αλλάξει, εκείνο το σπίτι είχε εξαφανιστεί. Τότε βρέθηκα σε ένα ξερό έδαφος, φρικτό, πετρώδες, φοβερά πληκτικό... Και είδα εγκαταστάσεις υψηλής ηλεκτρικής τάσης και κινητήρες διπλής άντλησης και µηχανές όλων των ειδών και εργάτες καλά αμειβόμενους κλπ. κλπ. κλπ... Ο Σούκρε, ζώντας επίσης εκεί, µέσα σε ένα δωμάτιο που έµοιαζε περισσότερο µε χαράκωµα σε ένα πεδίο µάχης, έµπαινε και έβγαινε και έδινε προστακτικές διαταγές στους εργάτες, κλπ. κ.λπ. κλπ .. Εκείνο το δωμάτιο ήταν προστατευµένο µε γιγαντιαίες κολώνες και στα τείχη του φαίνονταν εδώ, εκεί και παραπέρα, πολλά µικρά παραθυράκια που µπορούσαν να ανοίγουν ή να κλείνουν κατά βούληση. Από εκείνες τις θυρίδες παρατηρούσε ο Σούκρε ότι συνέβαινε τριγύρω του. Τέτοιες οπές παρατήρησης του ήταν έλεγε πολύ χρήσιμες... Πότε - πότε µε τον παραμικρό εξωτερικό θόρυβο, άρπαζε το πιστόλι του ή το ντουφέκι του και τότε εκείνα τα ανοίγματα φαίνονταν απ’ έξω να ανοίγουν να κλείνουν και φανερώνονταν από εκεί τα στόµια των ντουφεκιών ή των πιστολιών. Έτσι ήταν τα πράγματα όταν επέστρεψα, και τότε ο φίλος µου µου εξήγησε, ότι, εκείνος ο θησαυρός, ήταν πολύ ποθητός και εννοούσε το ονομαστό µοσχαράκι από χρυσό, που τόσο είχε ανησυχήσει πολύ κόσµο της περιοχής και που γι’ αυτό ήταν τριγυρισμένος από άπληστους θανάσιμους εχθρούς που είχαν προσπαθήσει να τον δολοφονήσουν. Θεέ µου και Παναγία! είπα στον εαυτό µου... την άσχηµη στιγμή που πήγα και διηγήθηκα στο φίλο µου το όραµα του θησαυρού... καλύτερα να είχα κλείσει το στόµα µου... Μία άλλη µέρα, γεµάτος αισιοδοξία, µου οµολόγησε ότι βεβαίως σε δώδεκα µέτρα βάθος είχε βρει µία κούκλα από ψηµµένο πηλό και ότι µέσα στο κούφιο κεφάλι του σκιάχτρου είχε βρει µία περγαμηνή, στην οποία ήταν διαγραµµένο όλο το σχέδιο του θησαυρού. Στο εργαστήριο του γιατρού βγάλθηκε προσεκτικά η δεδομένη περγαμηνή από το κεφάλι της κούκλας, γιατί είναι φανερό ότι, µε τον καιρό και µε την υγρασία, είχε κολλήσει πολύ... Σύµφωνα µε το σχέδιο, υπήρχαν σε δώδεκα µέτρα βάθος τέσσερα τεπόζιτα τοποθετημένα ένα στην Ανατολή, άλλο στη Δύση, ένα τρίτο στον Βορρά και το τελευταίο προς το Νότο... Τέτοιο σχέδιο έδινε σηµάδια και ακριβή στοιχεία και στο τέλος είχε µία πρόταση υπογεγραμμένη µε τα αρχικά του ονόµατος και του επωνύµου: «Όποιος βρει τον θησαυρό µου, που έθαψα σε βαθιά πηγάδια, θα είναι κυνηγημένος από την Εκκλησία του Patrono και πριν από είκοσι ηµέρες να µη µάθουν ότι έβγαλε τα κέρδη που έθαψα για µένα». Σε αυτές τις ηµέρες ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεµος, είχε ήδη προχωρήσει πολύ, ο Χίτλερ είχε καταλάβει πολλές ευρωπαϊκές χώρες και ετοιμαζόταν να επιτεθεί στη Ρωσία... Ο φίλος µου ήταν γερμανόφιλος εκατό τοις εκατό και πίστευε πολύ σοβαρά στο θρίαμβο του Χίτλερ... Είναι πια φανερό ότι, επηρεασμένος από τις πολιτικές τακτικές του Χίτλερ, που σήµερα υπέγραφε µία συμφωνία ειρήνης µε οποιαδήποτε χώρα και την άλλη µέρα της επετίθετο, δεν ήθελε να δουλέψει σύµφωνα µε τις οδηγίες του σχεδίου... Ο Σούκρε είπε στον εαυτό του: «Τέτοιες οδηγίες είναι παραπλανητικές... Ο θησαυρός είναι πολλά µέτρα κάτω απ’ την κούκλα, τα αναφερθέντα τέσσερα τεπόζιτα δεν µε ενδιαφέρουν…». Έτσι τότε, εγκατέλειψε τις οδηγίες και έψαξε βαθύτερα... Όταν ζύγωσα σε εκείνη τη τρύπα είδα µόνο ένα γκρεµό, µαύρο, απύθμενο, φρικτό... Φίλε Σούκρε, του είπα: «Έχετε διαπράξει ένα λάθος πολύ σοβαρό, έχετε αφήσει το θησαυρό επάνω, στα τέσσερα τεπόζιτα και πήγατε στον πάτο, κανείς δεν θα έθαβε ένα θησαυρό σε τέτοιο βάθος...». Είναι ολοφάνερο ότι εκείνα, τα λόγια που πρόφερα, έφεραν την ευωδία της ειλικρίνειας και το άρωµα της ευγένειας... Αλλά πρέπει να µιλήσουµε χωρίς περιστροφές για να δώσουµε έµφαση στο Εγώ της πλεονεξίας.

www.gnosisellas.gr Αναντίρρητα, αυτό το τελευταίο ξεπηδούσε υπερβολικά στο φίλο µου, συνδυασµένο µε την πονηριά, τη δυσπιστία και τη βία. Οπωσδήποτε δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο που τότε ο Σούκρε βροντούσε και άστραφτε ουρλιάζοντας και ήδη λέγοντάς µου πράγματα τα οποία δεν είχα σκεφθεί ποτέ. Φτωχέ Σούκρε!... µε απείλησε µε θάνατο, πίστεψε για µία στιγμή ότι εγώ «δήθεν» ήμουν σε πολλή συμφωνία µε τους γνωστούς εχρούς του, πιθανόν µε τον σκοπό να του κλέψουµε το θησαυρό... Ύστερα από όλα και βλέποντας την τροµακτική µου ηρεµία, µε κάλεσε στο «καταφύγιο του χαρακώµατός του», για να πιούµε καφέ... Πριν να απομακρυνθώ οριστικά από εκείνη την Ισπανική πόλη, σε άλλους καιρούς γνωστή σαν Νέα Γρανάδα, µου υπέβαλλε εκείνος ο φίλος ένα άλλο αίτηµα, µε παρακάλεσε ολόψυχα να µελετήσω µε το Είδωλο την υπόγεια δουλειά του. Είναι φανερό ότι εγώ ήθελα ήδη να κάνω µία αστρική εξερεύνηση σε εκείνον τον πυθµένα και γι’ αυτό δέχθηκα την αίτησή του... Και συνέβη ότι σε µία γοητευτική πανσέληνη βραδιά ξάπλωσα πολύ ήρεµα ανάσκελα (µε το στόµα προς τα πάνω) και µε το σώµα καλά χαλαρωμένο… Χωρίς καµία ανησυχία αποφάσισα να παρατηρήσω, να κατασκοπεύσω τον ίδιο µου τον ύπνο... Ήθελα να χρησιμοποιήσω για την αστρική µου έξοδο εκείνη την κατάσταση της µετάβασης, που υπάρχει µεταξύ ξύπνιου και λήθαργου... Όταν άρχισε η διαδικασία του ενύπνιου, όταν ξεκίνησαν να ξεπηδούν οι αυθεντικές εικόνες του ονείρου, απαλά και νιώθοντας σαν πνεύµα, έκανα µία προσπάθεια να εξαλείψω την τεμπελιά και τότε σηκώθηκα από το κρεβάτι... Βγήκα από την κρεβατοκάμαρα σαν να ήµουν ένα φάντασµα, περπατώντας απαλά και µετά εγκατέλειψα το σπίτι... Στους δρόµους της πόλης αιωρούμουνα ευχάριστα γεµάτος από µία εξαίσια πνευματική ηδονή. Δε µου ήταν δύσκολο να προσανατολιστώ, σύντοµα ήµουν στο χώρο των γεγονότων, στο έδαφος των συµβάντων... Μπροστά σε εκείνη τη µαύρη και φρικτή τρύπα, που τώρα πια είχε περισσότερα από εβδομήντα µέτρα βάθος, ένας γέρος νάνος, ένας πυγµαίος, ένας Gnomos, µε σεβαστή άσπρη γενειάδα µε θωρούσε αθώα... Αιωρούμενος στην ατμόσφαιρα, κατέβηκα απαλά µέχρι τον υγρό πάτο της γρουσούζικης τρύπας της πλεονεξίας... Ακουμπώντας µε τα αστρικά µου πόδια στο γλιστερό του υγρού και σκοτεινού εδάφους, έκανα µε ευχαρίστηση µία άλλη προσπάθεια και εισήλθα στο εσωτερικό του, κάτω από τον ίδιο τον πάτο του πηγαδιού... Πόσο απαλά κατέβηκα µε το Είδωλο κάτω από το µαύρο κατακάθι εκείνου του σπηλαίου, από το οποίο έβγαινε πολύ νερό!... Εξετάζοντας λεπτομερειακά κάθε βράχο από γρανίτη βυθισμένο κάτω από τα χαοτικά νερά, εισχώρησα πολύ βαθιά κάτω από εκείνο το υπόγειο... Είναι προφανές ότι ο αναφερόμενος φίλος µου, είχε αφήσει το μυθώδη θησαυρό εκεί πάνω, όπως ήδη έχουµε πει στις προηγούμενες παραγράφους... Τώρα και σε αυτές τις αβυσσαλέες περιοχές, έβλεπα µπροστά στο µηδαµινό µου πρόσωπο µόνο πέτρες, λάσπη, νερό... Αλλά, ξαφνικά, κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει, είµαι µπροστά σε ένα οριζόντιο κανάλι, που, βγαίνοντας από το έδαφος εκείνο, κατευθύνεται προς το δρόµο... Τι έκπληξη! Ο Σούκρε δε µου είχε πει τίποτα γι’ αυτό, ποτέ δε µου είπε ότι σε τέτοιο βάθος θα σκεφτόταν να κάνει µία οριζόντια διάτρηση!...

www.gnosisellas.gr Ειρηνικά γλίστρησα µε το Είδωλο δια µέσου του αναφερόμενου καναλιού πλημυρισμένου από νερά, προχώρησα λίγο ακόµη και ύστερα βγήκα στην επιφάνεια, στην µεριά του δρόµου... Συμπληρωμένης της αστρικής εξερεύνησης επέστρεψα στο φυσικό µου σώµα, η διερεύνηση προφανώς ήταν καταπληκτική... Ύστερα, όταν ανέφερα όλα αυτά στο φίλο µου, τον είδα πολύ λυπημένο (αυτός ο άνθρωπος υπέφερε το ανείπωτο, ήθελε χρυσάφι, σμαράγδια, πλούτη, η πλεονεξία τον κατάπιε ζωντανό...). Αλλά δικαιολογούσε τον εαυτό του λέγοντας ότι όλον αυτόν το θησαυρό τον χρειαζόταν για να κάνει µία προλεταριακή επανάσταση και ότι χρειαζότανε να επενδύσει αυτά τα λεφτά σε οπλισμούς κλπ... Πόσο φρικτή είναι η πλεονεξία!... σε εκείνο το µέρος βασίλευε µόνο ο φόβος, η δυσπιστία, το ρεβόλβερ, το ντουφέκι, η κατασκοπεία, η πονηριά, οι δολοφονικές σκέψεις, η ανυπομονησία να διατάξουν, να προστάξουν, να ανεβούν στην κορυφή της κλίμακας, να γίνονται αισθητοί... κλπ... Όταν έφυγα από εκείνη την πόλη, πήρα την απόφαση να µην ξαναµεσολαβήσω ποτέ σε τέτοια κίνητρα πλεονεξίας... «Πουλήστε αυτό, που κατέχετε - είπε ο Χριστός - και δώστε ελεημοσύνη, αποκτήστε ότι δε γερνά, θησαυρούς στους ουρανούς που δε σώνονται, εκεί που ο κλέφτης δε φθάνει, ούτε ο σκώρος καταστρέφει» . «Γιατί εκεί που είναι ο δικός σας θησαυρός, εκεί θα είναι επίσης η καρδιά σας.»

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21 ΠΡΟΔΟΣΙΑ Ένας και ένας και άλλος ένας, από τόσους, µεταξύ πολλών, ξεχωρίζουν ανάµεσα στα τρία αηδιαστικά στόµατα αυτού του ποταπού σκουληκιού που διαπερνά την καρδιά του κόσµου, ο Ιούδας, ο Βρούτος και ο Κάσιος. Επιστρέφοντας στις περιπέτειες της Ρώµης και συναντώντας το Βρούτο, σημειωμένο µε ένα µαχαίρι από το χέρι του Θεού, υποτασσόµενος σε αυτά τα πρωτότυπα, γευόμενος τη δηλητηριασμένη καραµέλα, βέβαια δεν είναι καθόλου ευχάριστο, αλλά είναι επείγον να βγουν από το πηγάδι των αιώνων κάποιες οδυνηρές αναµνήσεις Κυριευμένος από αγωνία, χωρίς καµία επιδεκτικότητα, σε κατάσταση καινοφανούς επαγρύπνησης, διατηρώ ενεργητικά τη ζωντανή ανάµνηση εκείνης της δικής µου ρωµαϊκής ενσάρκωσης, γνωστής µε το όνοµα του Ιουλίου Καίσαρα. Τότε έπρεπε να θυσιάζομαι για την ανθρωπότητα εγκαθιδρύοντας τη σκηνή για την τέταρτη υποφυλή αυτής της δικής µας πέµπτης ρίζας φυλής. Θεέ και Παρθένα Μαρία, αν διέπραξα κάποιο λάθος πολύ σοβαρό, σε εκείνη την αρχαία εποχή, ήταν που συνδέθηκα µε την τάξη της Jarretera, αλλά είναι φανερό ότι οι Θεοί θέλησαν να µέ συγχωρήσουν. Να εξυψωθείς ως τα σύννεφα πάνω από τις φιλίες, δεν είναι στα αλήθεια καθόλου εύκολο, όµως, είναι φανερό ότι το κατόρθωσα εκπλήττοντας τη Ρωµαϊκή αριστοκρατία. Διηγούμενος αυτό, δε νιώθω ότι επαίρομαι γιατί ξέρω καλά ότι µόνον το Εγώ αρέσκεται να υψώνεται, να ανεβαίνει στην κορυφή της κλίμακας, να γίνεται αισθητό, κλπ... Εκπληρώνω το καθήκον να διηγηθώ και αυτό είναι όλο. Όταν πήγαινα προς τη Γαλατία, ικέτευσα την όµορφή µου σύζυγο Καλπούρνια να στείλει κατά την επιστροφή µου τους δύο γιους µας προς συνάντησή µου. Ο Βρούτος πέθαινε από ζήλεια αναθυμούμενος τη θριαμβευτική µου είσοδο στην αιώνια πόλη, αλλά φαινόταν να ξεχνά επίτηδες τις φρικτές µου ταλαιπωρίες στα πεδία της µάχης... Το δικαίωµα να κυβερνήσω εκείνη την αυτοκρατορία, βεβαίως δε µου το έδωσαν δωρεάν, ξέρουν καλά οι θεοί και οι άνθρωποι πόσο υπέφερα. Θα µπορούσα να είχα σωθεί από την άπιστη συνοµωσία αν είχα µάθει να ακούω το γέρο αστρολόγο που επισκεπτόταν την κατοικία µου. Δυστυχώς, ο Δαίμονας της ζήλειας βασάνιζε την καρδιά µου, εκείνος ο γέρος ήταν πολύ φίλος της Καλπούρνιας και αυτό δε µου άρεσε και πολύ. Το πρωί εκείνης της τραγικής ηµέρας, όταν σηκώθηκα απο το γαµήλιο κρεβάτι µε το κεφάλι στεφανωμένο µε δάφνες, η Καλπούρνια µου διηγήθηκε το όνειρό της, είχε δει σε όραµα τη νύχτα ένα αστέρι να πέφτει από τους ουρανούς στη γη και µε συμβούλεψε παρακαλώντας µε να µην πάω στη Σύγκλητο... Μάταιες ήταν οι παρακλήσεις της συζύγου µου. Σήµερα θα πάω στη Σύγκλητο, απάντησα µε προστακτικό τρόπο... «Να θυµηθείτε ότι σήµερα µία φιλική οικογένεια µας έχει καλέσει για γεύµα στα προάστια της Ρώµης εσείς δεχτήκατε την πρόσκληση» αποκρίθηκε η Καλπούρνια... «Δεν µπορώ να παραστώ σε αυτό το γεύµα», εναντιώθηκα. «Θα αφήσετε τότε αυτή την οικογένεια να περιµένει;» «Πρέπει να πάω στη Σύγκλητο» ... Ώρες αργότερα, συνοδευόμενος από έναν ηνίοχο, πήγαινα µε ένα άρµα της µάχης κατευθυνόμενος προς το Καπιτώλιο του Ρωµαϊκού αετού... Γρήγορα έφθασα εκεί ανάµεσα στις φοβερές ζητωκραυγές του ξετρελαμένου πλήθους...

www.gnosisellas.gr «Ζήτω ο Καίσαρας!» µου φώναξαν... Μερικοί αξιοσημείωτοι της πόλης µε περικύκλωσαν στο προαύλιο του Καπιτώλιου, απάντησα σε ερωτήσεις, ξεκαθάρισα µερικά σηµεία, κλπ... Ξαφνικά, µε ασυνήθιστο τρόπο, εµφανίστηκε µπροστά µου ο γέρος αστρολόγος, εκείνος που προηγούμενα µε είχε προειδοποιήσει για τα ψιθυριζόµενα του Μαρτίου και τους φοβερούς κινδύνους µου παρέδωσε επιφυλακτικά ένα κοµµάτι περγαμηνή, µέσα στο οποίο ήταν σηµειωµένα τα ονόµατα των συνωμοτών... Ο φτωχός ο γέρος ήθελε να µε σώσει, αλλά όλα πήγαν άχρηστα, δεν τον άκουσα, επιπλέον ήµουν πολύ απασχολημένος δεχόμενος τόσους λαμπρούς Ρωµαίους... Έπειτα νιώθοντας ανίκητος και άτρωτος µε εκείνη την Καισαρική στάση που µε χαρακτήριζε, προχώρησα προς τη Σύγκλητο ανάµεσα στις Ολυμπιακές κολώνες του Καπιτώλιου. Αλοίµονό µου, οι συνωµότες πίσω από αυτές τις ηρωικές κολώνες µε ενέδρευαν, η ατσάλινη κόψη του δολοφονικού εγχειριδίου ξέσκισε την πλάτη µου... Συνηθισμένος σε τόσες µάχες, ενστικτωδώς προσπάθησα να χουφτώσω το σπαθί µου, αλλά νιώθω να λιποθυμώ, βλέπω τον Βρούτο και φώναξα: «Και εσύ γιε µου;» Ύστερα... ο τρομερός χάροντας πήρε την ψυχή µου...Κακόμοιρε Βρούτε...Το ΕΓΩ της ζήλειας του είχε καταφάει τα σωθικά και το αποτέλεσµα δε µπορούσε να είναι διαφορετικό... Δύο άλλες ενσαρκώσεις είχα στην αυγουστιανή Ρώµη των Καισάρων, και αργότερα, µερικές άλλες υπάρξεις µε καταπληκτικό Κάρµα στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια της Μεσαιωνικής Εποχής και της Αναγέννησης. Στους καιρούς του τρομακτικού Ιεροεξεταστή Θωµά ντε Τορκεµάδα εγώ ενσαρκώθηκα στην Ισπανία και αυτή είναι άλλη µία αφήγηση πολύ ενδιαφέρουσα... Το να µιλάµε για το λεγόμενο Ιεροεξεταστή και την Άγια Λειτουργία, βέβαια δεν είναι πολύ ευχάριστο, αλλά τώρα αυτό είναι πρόσφορο... Εγώ ήµουν τότε ένας Μαρκήσιος πολύ ξακουστός, ο οποίος δυστυχώς έπρεπε να έρχεται σε επαφή µε εκείνον τον αποτρόπαιο Ιεροεξεταστή, τόσο διεστραμμένο όσο ο άλλος ο ονομαζόμενος Juan de Arbuses. Εκείνον τον καιρό ξαναβρήκα τον προδότη Βρούτο ξαναενσωµατωµένο σε έναν καινούργιο ανθρώπινο οργανισµό. Τι Κόµης, τόσο οξύς, δηκτικός και ειρωνικός!... πόσο είχε γελοιοποιήσει το δικό µου πρόσωπο!... Τι βρισιές!... Τι σαρκασµοί!... Με κανέναν τρόπο δεν ήθελα να ξαναµπλέξω σε νέες φιλονικίες, δεν είχα όρεξη να θυµώσω... Η αγριότητα, η τραχύτητα, η έλλειψη καλλιέργειας αυτού του ευγενή, µε δυσαρεστούσαν φρικτά αλλά δεν ήθελα να τον µεµφθώ, θεώρησα καλύτερο να αποφύγω νέες µονοµαχίες και γι’ αυτό πήγα στον Ιεροεξεταστή... Κάποια από εκείνες τις ηµέρες, πολύ πρωί, κατευθύνθηκα προς το ανάκτορο της Ιεράς Εξέτασης, έπρεπε να βρω έξυπνη λύση για το γνωστό µου πρόβληµα... Ω! κύριε Μαρκήσιε, τι θαύµα να σας βλέπω εδώ! Σε τι µπορώ να σας χρησιµεύσω; Έτσι απάντησε στο δικό µου χαιρετισµό ο µοναχός που καθότανε στην πόρτα του Ανακτόρου, όπου τελούσε την Άγια Λειτουργία... Ευχαριστώ πολύ τη σεβασµιότητά σας - είπα - έρχοµαι να ζητήσω µία ακρόαση από τον Κύριο Ιεροεξεταστή... «Σήµερα είναι µία ηµέρα πολλών επισκέψεων, κύριε Μαρκήσιε, αλλά αφού είστε εσείς, πηγαίνω αµέσως να µεσολαβήσω για την ακρόασή σας». Λέγοντας αυτά τα λόγια εξαφανίστηκε εκείνος ο καλόγερος, για να ξαναπαρουσιασθεί µπροστά µου στιγµές αργότερα...

www.gnosisellas.gr «Περάστε κύριε Μαρκήσιε, έχω διευθετήσει την ακρόασή σας». «Ευχαριστώ πολύ τη σεβασμιότητα σας...». Διάνυσα την αυλή και εισήλθα στο σαλόνι το οποίο ήταν σε απόλυτο σκοτάδι, πέρασα σε µία άλλη σάλα και τη βρήκα και αυτή σκοτεινή, εισήλθα τελικά στην τρίτη αίθουσα και στο τραπέζι έφεγγε µία λάµπα ... Εκεί βρήκα τον φοβερό Ιεροεξεταστή Τορκεµάδα... Ο Ρασοφόρος εκείνος έµοιαζε βέβαια σαν ένας άγιος... Τι βλέµµα!... Τι παρουσιαστικό, τόσο µακάριο! Τι στάση ευσέβειας!... Πάνω στο στήθος του έλαµπε ένας σταυρός. Πόση αγιοφάνεια, Θεέ µου! Τι ψευδοοσιότητα, τόσο φρικτή...Είναι ολοφ6νερο ότι το Εγώ Φαρισαίος ήταν πολύ δυνατό σε αυτόν τον µπλε µοναχό.... Ύστερα από πολλούς χαιρετισμούς και υποκλίσεις σύµφωνα µε τα έθιµα εκείνης της εποχής, κάθισα στο τραπέζι µαζί µε τον καλόγερο... «Σε τι µπορώ να σας εξυπηρετήσω, κύριε Μαρκήσιε! Μιλήστε µου...». «Ευχαριστώ πολύ, την Κυριότητά σας...». Συμβαίνει ότι ο Κόµης - ο τάδε - µου έχει κάνει το βίο αδύνατο, µε βρίζει από ζήλεια, µε ειρωνεύεται, µε συκοφαντεί, κλπ...». «Ω! µην προβληµατίζεστε για αυτό, κύριε Μαρκήσιε, ήδη εναντίον αυτοί, του κόµη έχουµε εδώ πολλά παράπονα ... Θα δώσω αµέσως διαταγές για να τον συλλάβουν. Θα τον κλείσουμε στον πύργο του µαρτυρίου, θα του ξεριζώσουμε τα νύχια των χεριών και των ποδιών και θα χύσουµε στα δάκτυλά του λιωμένο µολύβι για να τον βασανίσουμε, µετά θα του κάψουµε τα πέλµατα µε αναµµένα κάρβουνα και τελικά θα τον κάψουµε ζωντανό στην πυρά...». Προς Θεού! Του έχει στρίψει αυτού του µοναχού; Ποτέ δεν σκέφθηκα να το πάω τόσο µακρυά, µόνο γύρευα στον Οίκο των Ιεροεξεταστών µία χριστιανική νουθεσία για αυτόν τον Κόµη στον οποίο είχαν ξαναενσωµατωθεί εκείνες οι αξίες που κάποτε υπήρχαν µέσα στην προσωπικότητα του Βρούτου... Εκείνος ο µπλε µοναχός καθισμένος µπροστά στην ιερά τράπεζα µε αυτή την όψη του µετανοηµένου και αναχωρητή σε στάση ευσέβειας και τον Χριστό κρεµασµένο στο λαιµό... Εκείνη η ξεχωριστή µορφή µακαριότητας, τόσο αφοσιωμένη και σκληρή, τόσο γλυκιά και βάρβαρη, τόσο αγιοφανής και διεστραμμένη... Εκείνος ο κακοποιός ντυμένος µε την προβιά του αρνιού, ξύπνησε στο εσωτερικό της συνείδησής µου κάτι το περίεργο, ένιωσα ότι εκείνο που έχω του Μποδισάουα αναστατώθηκε. διαμαρτυρήθηκε, θύµωσε. Μία εσώτερη θύελλα είχε ξεσπάσει στον εαυτό µου, ο κεραυνός, η βροντή, δεν άργησαν να φανούν και τότε... Ω Θεέ µου! έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει... «Είσαστε ένας διεστραμμένος - του είπα - δεν έχω έλθει να σας ζητήσω να κάψετε ζωντανό κανέναν, µόνο έχω έλθει να σας παρακαλέσω µία νουθεσία για αυτόν τον ευγενή, εσείς είσθστε ένας δολοφόνος, γι’ αυτό δεν ανήκω στην δική σας αίρεση, κλπ., κλπ, κλπ.». «Α! . Ώστε αυτά έχουµε κύριε Μαρκήσιε;» Εξοργισμένος ο Ιεράρχης χτύπησε µε σφοδρότητα ένα εύηχο καµπανάκι και τότε σαν από θαύµα παρουσιάσθηκαν στην αίθουσα µερικοί ιππότες οπλισμένοι µέχρι τα δόντια. «Να συλλάβετε αυτόν» κραύγασε ο ηγούµενος. «Ένα λεπτό! Σεβαστείτε τους κανόνες της Ιπποσύνης, θυµηθείτε ότι είµαστε µεταξύ ιπποτών, δεν έχω σπαθί, δώστε µου ένα και θα µάχοµαι µε κάθε έναν από σας…». Ένας από αυτούς τους άρρενες, πιστός στον κώδικα της Ιπποσύνης, µου έδωσε ένα σπαθί και µετά... Όρµησα πάνω σ’ αυτόν σαν ένα λιοντάρι, δεν είχα εγώ άδικα τη φήµη ότι ήµουνα ένας µεγάλος ξιφομάχος... (αυτοί ήταν οι καιροί µου του πεσμένου Μποδισάουα).

www.gnosisellas.gr Όπως πετούν στον αέρα οι νιφάδες του παγωμένου χιονιού µε το φύσηµα του αιθέριου Βορριά, σκορπίστηκαν µέσα σε εκείνην την Ιεροεξεταστική αίθουσα οι ισχυρές και απαστράπτουσες περικεφαλαίες, οι κυρτές ασπίδες, οι σκληροί θώρακες και τα δόρατα από µελία. Και ανέβαινε στον ουρανό η αντανάκλασή τους και βέβαια γελούσε η γη, φωτισμένη από τη λήψη του µπρούντζου και τρέµοντας κάτω από τα πόδια των µαχοµένων και ανάµεσα τους ήµουνα εγώ παλεύοντας σε σκληρό αγώνα µε αυτόν τον άλλο ιππότη... Όπως καταστρέφεται το ελαφρό σκάφος, όταν τα νερά της θάλασσας φουσκωμένα από τους ανέµους, που φυσάνε µε σφοδρότητα από τα σύννεφα, του επιτίθενται, καλύπτοντας το τελείως µε τον αφρό, ενώ ο αέρας κάνει το ιστίο να ορίζει, φοβίζοντας τους ναυτικούς µε τον προσεγγίζοντα θάνατο, έτσι ο τρόµος κατέστρεψε µέσα στα στήθη τους την καρδιά εκείνων των ιπποτών που παρακολουθούσαν τη µάχη... Προφανώς ήµουνα νικητής µέσα στα θορυβώδη χτυπήματα του ατσαλιού και µόνο µου έλειπε να χρησιμοποιήσω το καλύτερο µου χτύπηµα για να θέσω εκτός µάχης εκείνον τον πολεµιστή... Τρομαγμένοι οι κύριοι µπροστά στο αναπόφευκτο πλησίασµα του τρομακτικού κυριαρχικού χάρου, ξέχασαν όλους τους ιπποτικούς κανόνες και τότε οµαδικά µου επιτέθηκαν... Και αυτό δεν το περίµενα, ήταν σοβαρό για µένα το να προσπαθώ να αµυνθώ εναντίον όλου αυτού του καλά οπλισμένου πλήθους... Έπρεπε ν’ αγωνίζοµαι µέχρι να µένω εξουθενωμένος, εξαντλημένος, νικημένος, γιατί αυτοί ήταν πολλοί... Ότι έγινε µετά είναι εύκολο να µαντευθεί, µε έκαψαν ζωντανό στην πυρά, στην ίδια την αυλή του ανακτόρου της Ιεράς Εξέτασης... Δεµένος σ’ ένα στύλο πάνω σε πράσινα ξύλα που καίγονταν µε σιγανή φωτιά, ένιωσα πόνους αδύνατον να περιγραφούν µε λόγια, τότε είδα πως οι φτωχές µου αποτεφρωμένες σάρκες ξεκολλούσαν πέφτοντας στις φλόγες... Αλλά, ο ανθρώπινος πόνος, όσο πολύ δυνατός κι αν είναι, έχει επίσης ένα όριο πολύ καθορισμένο, πιο µακρυά από αυτό υπάρχει ευτυχία... Δεν είναι τότε να παραξενεύομαι που τελικά, δοκίμασα κάποια χαρά, ένιωσα πάνω µου κάτι πολύ ευχάριστο σαν µία δροσερή και ευεργετική βροχή να πέφτει από τον ουρανό... Μου ήλθε να κάνω ένα βήµα. Πόσο απαλό το ένιωσα! Βγήκα από εκείνο το ανάκτορο περπατώντας σιγά - σιγά... δεν είχα καθόλου βάρος, ήµουνα ήδη αποενσωµατωµένος. Έτσι είναι πώς κατάφερα να πεθάνω κατά τη διάρκεια εκείνης της φρικτής εποχής της «Άγιας Ιερής Εξέτασης». Το Αρκάνο δεκατέσσερα της Χρυσής βίβλου (του Tarot), µας διδάσκει πώς το νερό της ζωής περνάει από έναν αµφορέα σε άλλον... Δεν είναι τότε να παραξενεύεσαι, που µετά από εκείνη τη θυελλώδη ενσάρκωση µε τόσους τίτλους ευγενείας, που σε τίποτα δε µου χρησίµευσαν µπροστά στο φοβερό Ιεροεξεταστή Θωµά ντε Τορκεµάδα, ξαναεπέστρεψα να πάρω φυσικό σώµα... Τότε ονοµαζόµουνα Simeon BIeler και περιπλανιόµουν στην νέα Ισπανία, δεν είναι ο σκοπός µου να µιλήσω στο παρόν κεφάλαιο για την νέα µου ύπαρξη στο περασµένο Μεξικό του Πορφύριο, µόνο θέλω να αναφερθώ τώρα στην τωρινή µου ενσάρκωση. Η Νέµεση της ζωής είχε να µε φέρει ξανά σε επαφή µε τις αξίες που κάποτε υπήρχαν ενσωματωμένες στην προσωπικότητα του Βρούτου... Εγώ επέτρεψα σε κάποιον κύριο, επιστροφή ο ίδιος εκείνων των αξιών, να κάνει κάποια εργασία στο ναό... Πολλά άτοµα τον άκουσαν και ήδη φαινότανε πλήρης ειλικρίνειας, µίλησε για Γνώση και ο κόσµος τον χειροκροτούσε... Αλλά ξαφνικά κάτι ασυνήθιστο συνέβη, µία κάποια µέρα εισέρχεται στο Άδυτο µε επιθετικές

www.gnosisellas.gr διαθέσεις... Αντηχεί! Βροντάει! Αστράφτει! Μεταβάλλεται σε έναν υβριστή, περιορίζομαι τότε να συγχωρήσω και να ευλογήσω, ύστερα απομακρύνθηκε απειλητικά... Εκείνο το Εγώ είχε γυρίσει στα παλιά του συµβάντα, πάλι µε τις γνωστές συκοφαντίες και απειλές... Τέτοιοι παραλογισµοί ενσταλαγμένων δυσφημίσεων είχαν σαν πεδίο µερικά αβάσιµα όνειρα στα οποία µε έβλεπε σε δρόµους πολύ σκοτεινούς να διαπράττω αβάσιµα εγκλήματα... Προκύπτει αυτονόητο και ολοφάνερο ότι αυτό το διεστραμμένο πνεύµα, που εκείνος έβλεπε στα παράλογα όνειρά του, ήταν ένα εγώ δημιουργημένο από τον ίδιο από την αρχαία Ρώµη... Τέτοιο Εγώ του Βρούτου έπαιρνε, κάτω από τις παρασυνείδητες ωθήσεις του, την ίδια τη δική µου µορφή και παρουσιαστικό. Δεν είναι περιττό να αναφέρουµε ότι µερικά από αυτά τα δικά του άλλα Εγώ παίρνοντας κάποια µορφή Ιησουχριστιανική του ανάθεταν την αποστολή να µε δολοφονήσει, έτσι το δήλωσε στη δηµόσια πλατεία... Για να απελευθερωθώ από τόσο παλαιό εχθρό ήταν απαραίτητο να αναθέσω την περίπτωση στα χέρια του Ανούβη, του Αρχηγού των κυρίων του Κάρµα... Από τότε ο Βρούτος απομακρύνθηκε από εµένα, πάει πολύς καιρός που δεν τον βλέπω σε αυτόν τον φυσικό κόσµο. Από τα αναφερθέντα για το Βρούτο και τα δικά του ονειρικά οράµατα συμπεραίνεται ότι κανείς στ’ αλήθεια δεν µπορεί να µεταβάλλεται σε έναν ικανό ερευνητή της ζωής στους ανώτερους κόσµους, εφ’ όσον δεν έχει διαλύσει το ψυχολογικό Εγώ και όλα τα υποκειμενικά στοιχεία που ορίζουν τις αντιλήψεις... Αχάριστος στους ευεργέτες του, µε πολύ ιπποτική δουλειά, όµως ο Βρούτος δέχτηκε τη Γνώση και τη Sahaja Maithuna... Χωρίς να αναχαιτισθεί µε τη γνώση µίας υπόθεσης, αλλά γυρίζοντας την πλάτη στον Γκουρού (Δάσκαλο), δούλεψε στο Αναµµένο καµίνι του Ηφαίστου µάταια, γιατί η Devi Kundalini δεν ανταμείβει ποτέ την προδοσία... Όσο και αν δουλεύει κανείς πολύ σοβαρά µε την Σεξο - Γιόγκα. το πυρογενές φίδι των δικών µας µαγικών δυνάµεων ποτέ δεν θα ανυψωθεί από την σπονδυλική στήλη των προδοτών, δολοφόνων, µοιχών, βιαστών και διεστραµµένων... Η Devi Kundalini ποτέ δεν θα µετατραπεί σε συνένοχο του σφάλµατος, η άγια φωτιά ανυψώνεται ανάλογα µε τις αξίες της καρδιάς... Η Σεξουαλική Μαγεία είναι βασική, αλλά χωρίς αγιότητα δεν είναι δυνατά τα πνευµατικά κατορθώµατα... Ο Bρoύτoς υπολόγισε σε µία µηχανική Κουνταλίνι και δυστυχώς έκανε λάθος η Θεϊκή Μητέρα είναι πολύ απαιτητική... Για τον ανάξιο όλες οι πόρτες είναι κλειστές εκτός από µία, εκείνη της µετάνοιας δυστυχώς ο Βρούτος δεν ήθελε να χτυπήσει εκείνη την πόρτα και η άγια φωτιά, αντί να ανέβει από το νωτιαίο κανάλι, γκρεµίζεται από τον κόκκυγα µεταβαλλόµενη στο βδελυρό όργανο Κουνταρτιγκουαδόρ, την ουρά του σατανά... Μία ξάστερη νύχτα. συζητώντας στους ανώτερους κόσµους µε το µεγάλο φίλο µου, το λαµπρό Άγγελο Αδωναί, ο οποίος τώρα έχει φυσικό σώµα, έπρεπε να λάβω ένα καταπληκτικό νέο... Ο τάδε, (ο Βρούτος) - είπε ο Άγγελος - έχει αφυπνισθεί στο κακό και για το κακό. Αυτό το διαπίστωσα µερικές µέρες αργότερα όταν τον συνάντησα στους ανώτερους κόσµους... Θα ολοκληρώσουµε το παρόν κεφάλαιο µε εκείνα τα λόγια που άκουσε σε έκσταση ο Προφήτης Δανιήλ από τον αιώνιο και που αναφέρονται στους καιρούς του τέλους... «Και πολλούς από αυτούς που κοιµούνται στο χώµα της γης θα τους ξυπνήσουν, µερικούς για την

www.gnosisellas.gr αιώνια ζωή και άλλους για ακατάπαυστη ντροπή και ταραχή». «Οι γνώστες θα ακτινοβολούν µε τη λάµψη του ουρανού και αυτοί που διδάσκουν τη δικαιοσύνη στα πλήθη σαν τα αστέρια σε ακατάπαυστη αιωνιότητα». «Αλλά εσύ, Δανιήλ, κλείσε τα λόγια και σφράγισε το βιβλίο µέχρι τον καιρό του τέλους πολλοί θα τρέχουν από εδώ και από εκεί και η επιστήµη θα αναπτυχθεί».

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22 ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ Προσπαθώντας να κατανοήσουμε ουσιαστικά οποιοδήποτε ελάττωµα ψυχολογικού τύπου, οφείλουμε να είµαστε ειλικρινείς µε τον εαυτό µας. Δυστυχώς ο Πιλάτος, το Δαιμόνιο του Νου, πάντα νίπτει τα χέρια του, ποτέ δε φταίει, ποτέ δεν αναγνωρίζει τα λάθη του... Χωρίς υπεκφυγές κανενός είδους, χωρίς δικαιολογίες και χωρίς συγγνώμες, πρέπει να αναγνωρίσουμε τα δικά µας λάθη... Είναι απαραίτητο να Αυτο-εξερευνηθούµε για να Αυτο-γνωριστούμε βαθύτατα και να αρχίσουµε από τη βάση Ριζικό - Μηδέν. Ο εσωτερικός Φαρισαίος είναι εµπόδιο για την κατανόηση. Το να υποθέτουµε ότι είµαστε ενάρετοι είναι παράλογο. Κάποτε έκανα στον Γκουρού µου την ακόλουθη ερώτηση: «Υπάρχει καµία διαφορά µεταξύ της Θεϊκής Μονάδας σου και της δικής µου;» Ο Δάσκαλος απάντησε: «Καµία, γιατί τόσο εσύ όσο και εγώ και καθένας από µας δεν είναι περισσότερο από ένα κακό σαλιγκάρι στον κόλπο του Θεϊκού Πατέρα...». Το να δικάζουµε τους άλλους και να τους κατηγορούµε σαν µαύρους µάγους είναι ανάρµοστο, γιατί όλα τα ανθρώπινα πλάσµατα, εφ’ όσον δεν έχουν διαλύσει το Πολλαπλό Εγώ, είναι λίγο ή πολύ µαύρα... Το να Αυτο-εξεταζόµαστε εσωτερικά είναι βέβαια κάτι πολύ σοβαρό. Το Εγώ είναι πραγµατικά ένα βιβλίο πολλών τόµων. Αντί να αποδίδουµε λατρεία στο φρικώδες Δαιµόνιο «Algol» προσφέρεται να πίνουµε από το κρασί του Διαλογισµού στο ποτήρι της τέλειας αυτοσυγκέντρωσης. Απόλυτη προσοχή, φυσική και αυθόρμητη σε· εκείνο που µας ενδιαφέρει, χωρίς κανένα τέχνασµα, είναι στ’ αλήθεια τέλεια συγκέντρωση... Οποιοδήποτε λάθος είναι πολύπλευρο και διαδικάζεται µοιραία στις 49 σπηλιές του υποσυνείδητου. Το ψυχολογικό Γυμναστήριο είναι απαραίτητο, ευτυχώς το έχουµε και αυτό είναι η ίδια η ζωή... Το µονοπάτι της οικογενειακής ζωής, µε τις ατέλειωτες λεπτομέρειες, πολλές φορές οδυνηρές, είναι το καλύτερο σαλόνι του γυµναστηρίου. Η γόνιµη και δημιουργική δουλειά, µέσω της οποίας κερδίζουμε το καθημερινό ψωµί, είναι άλλο θαυµάσιο σαλόνι του γυμναστηρίου. Πολλοί υποψήφιοι για την ανώτερη ζωή, επιθυµούν µε απελπισία να δραπετεύσουν από τον τόπο που δουλεύουν, να µην κυκλοφορούν πια στους δρόµους του χωριού τους, να καταφεύγουν στο δάσος µε το σκοπό να ψάχνουν την τελική απελευθέρωση. Αυτοί οι καηµένοι άνθρωποι µοιάζουν σαν ηλίθια παιδιά που το σκάνε από το σχολείο, που δε θέλουν να παρευρίσκονται στα µαθήµατα, που αναζητούν διαφυγές... Το να ζούµε από στιγµή σε στιγµή, σε κατάσταση επάγρυπνης αντίληψης, επάγρυπνοι στο καινοφανές, όπως ο φρουρός στην εποχή του πολέµου, είναι επείγον, απαραίτητο, αν στην πραγµατικότητα θέλουµε να διαλύσουµε το Πολλαπλό Εγώ. Στις αμφίπλευρες σχέσεις, στη συνύπαρξη µε τους οµοίους µας, υπάρχουν ατέλειωτες δυνατότητες της Αυτοανακάλυψης. Είναι αναντίρρητο - και οποιοσδήποτε το ξέρει - ότι στην αλληλοεπικοινωνία τα πολλαπλά ελαττώµατα, που φέρνουµε κρυµµένα στα άγνωστα βάθη του υποσυνείδητου, εκδηλώνονται πάντα φυσικά, αυθόρµητα και αν είµαστε άγρυπνοι, τότε τα βλέπουµε, τα ανακαλύπτουµε... Όµως είναι φανερό ότι η Αυτο-επαγρύπνηση πρέπει πάντα να διαδικάζεται από στιγµή σε στιγµή.

www.gnosisellas.gr Ένα ψυχολογικό ελάττωµα που ανακαλύπτεται, πρέπει να είναι ολοκληρωτικά κατανοητό στις διάφορες πτυχές του νου. Δεν θα ήταν δυνατή η κατανόηση σε βάθος, χωρίς την πρακτική του διαλογισµού. Οποιοδήποτε εσώτερο ελάττωµα καταλήγει πολύπλευρο και µε διαφορετικούς δεσµούς και ρίζες, που πρέπει να µελετήσουµε συνετά. Η Αυτο-αποκάλυψη είναι δυνατή, όταν υπάρχει ολοκληρωτική κατανόηση του ελαττώματος, που ειλικρινά θέλουµε να εξαλείψουµε... Νέοι Αυτο-προσδιορισµοί αναβλύζουν από τη συνείδηση, όταν η κατανόηση είναι ολοκληρωτική... Η Υπερθετική ανάλυση είναι χρήσιµη, αν συνδυάζεται µε το βαθύ διαλογισµό, τότε αναβλύζει η φλόγα της κατανόησης. Η διάλυση όλων αυτών των ψυχολογικών ακολούθων, που αποτελούν το Εγώ, επιταχύνεται αν ξέρουµε να επωφελούμαστε µέχρι το µάξιµουµ από τις χειρότερες αναποδιές. Τα δύσκολα Ψυχολογικά γυµνάσια στην οικογένεια ή στο δρόµο ή στην εργασία µας προσφέρουν πάντα τις καλύτερες ευκαιρίες. Το να επιθυµεί κανείς υπερβολικά τις αρετές, καταλήγει παράλογο, καλύτερο είναι να δημιουργεί κανείς ριζικές αλλαγές. Ο έλεγχος των εσώτερων ελαττωμάτων είναι επιφανειακός και είναι καταδικασμένος στην αποτυχία. Βαθιές αλλαγές είναι βασικές και αυτό είναι δυνατό, µόνο καταλαβαίνοντας ολοκληρωτικά κάθε λάθος... Εξαλείφοντας τα ψυχολογικά ακόλουθα, που αποτελούν τον Εαυτό µας, το ίδιο το Εγώ, εγκαθιστούμε στη συνείδησή µας, κατάλληλα θεµέλια για τη σωστή δράση... Επιφανειακές αλλαγές δε χρησιμεύουν σε τίποτα, χρειαζόμαστε επειγόντως, χωρίς αναβολές, βαθιές αλλαγές... Κατανόηση είναι το πρώτο και εξάλειψη είναι το δεύτερο...

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23 Η ΕΞΑΛΕΙΨΗ Η έξοχη χηµική συνουσία παράγει Υπερβατικά νευρικά αναταράγµατα και καταπληκτικές χρυσές δονήσεις µεταξύ των πολύ διαφορετικών συστατικών του ανθρώπινου ζευγαριού Αδάµ - Εύα... Οι Θεϊκές ακτινοβολίες του σεξουαλικού τύπου έχουν οριστεί από τους καλύτερους συγγραφείς του εσωτερισµσύ, σαν «Φως Odica»... Έχοντας ήδη αρχίσει η επιστήµη να µελετάει την αστρική θεωρία του ανθρώπινου σώµατος, είναι πρόσφορο, για περισσότερη απλοποίηση, να χρησιµοποιούµε την ορολογία της αρχαίας παράδοσης. Εδώ το «OD» αναµφίβολα και χωρίς αντίρρηση είναι ο λαµπρός µαγνητισµός, θετικός ενεργητικός, κατευθυνόµενος από την καταπληκτική δύναµη της συνειδητής θέλησης. Εδώ το «ΟΒ» είναι η παθητική µαγνητική ροή, κατευθυνόμενη πολύ σοφά από την πνευµατική ικανότητα αναγνωρισµένη σαν δηµιουργική φαντασία. Εδώ το «AUR» είναι ο ξεχωριστός λαµπερός πράκτορας, ο «Genius Lusiss» του κοσµικού αμφιθέατρου. Μία βασιλική εικόνα, που βρίσκεται σε έξοχη συµφωνία µε το σεξουαλικό µαγνητισµό του Eros, είναι ήδη γνωστή σαν το διάσηµο κηρύκειο του Ερµή περιτυλιγµένο από φίδια, η ηλιακή φλογισµένη έχιδνα της δεξιάς αντιπροσωπεύει το «OD», το σεληνιακό και υγρό φίδι της αριστερής αλληγορεί το «OB», στο καταπληκτικό τέρµα του µυστηριώδους κηρυκείου αστράφτει µε δόξα η σφαίρα του «AUR» ή το ίσον του φωτός... Μέσω της µεταφυσικήςς συνουσίας, το άζωτο και η µαγνησία των παλιών αλχηµιστών, το πολωµένο αστρικό φως, παθαίνει αξιοσηµείωτες µεταβολές... Είναι αναντίρρητο ότι τέτοιες εσώτερες µεταβολές επηρεάζουν µυστικά πάνω στις ηλεκτροχηµικές σχέσεις στις τελευταίες ζωϊκές µονάδες τον δικό µας οργανισµό για να µετατρέπεται η κατασκευή του... Ο Waldemar λέει: «Όταν οι χηµικοί µας λένε ότι το σύνολο των βιοκαταλυτών ενός οργανισµού εµφανίζεται σαν ένα σύστηµα τακτοποιηµένο από κατώτερους αιτιατούς παράγοντες, που βρίσκονται κάτω από την νομοτέλεια της ζωής, δηλαδή στην υπηρεσία των ανώτερων σκοπών του οργανισµού, δεν είναι δύσκολο να συµπληρωθεί ότι ο σχηµατισµός των εσωτερικών συγκινήσεων, αντανακλωµένων και ωθουµένων, εξαρτάται από τους ραδιοαιτιατούς παράγοντες της αύρας». «Ας ρίξουµε µε συγκριτικό τρόπο - είπε ο Waldemar - µία µατιά τις σχέσεις των ηλεκτρονίων και ιόντων, της ζώσας ύλης, και θα πλησιάσουμε σηµαντικά στην κατανόηση των προηγούµενα αναφερθέντων» . Είναι κάτι αυτονόητο και ολοφάνερο ότι σε αυτήν την καταπληκτική στιγµή του κήπου των τέρψεων, στην εξαίρετη ώρα στην οποία το ανδρικό µέλος εισχωρεί βαθιά στον κόλπο της γυναίκας, παρουσιάζεται ένα πολύ ιδιαίτερο είδος ηλεκτρικής επαγωγής. Είναι αναµφισβήτητο ότι τότε οι τηλαιτιατοί παράγοντες της αύρας κάτω από την ηλεκτρική ώθηση προσφέρουν εκπληκτικές πιθανότητες... Βαθιά ψυχολογικές αλλαγές μπορούν να αναβλύσουν στα βάθη της συνείδησης, αν ξέρουµε να εκµεταλλευθούµε έξυπνα την κοσµική ευκαιρία που µας προσφέρουν... Χάνεται τέτοια ευκαιρία των θαυµάτων, όταν προσπαθούµε µόνο να ικανοποιούµε τις δικές µας αισθήσεις. «Κακοµοίρης ο Σαµψών της Καβάλας, που αφέθηκε να τον κοιµήσει η Δαλιδά, ο Ηρακλής της επιστήµης, που αλλάζει το σκήπτρο της δύναµης για τη χρήση της Οµφάλης, θα νιώσει πολύ σύντοµα τις εκδικήσεις της Δηιάνειρας και δε θα του µείνει τίποτα άλλο, παρά η πυρά του όρους Οίτη για να γλυτώσει από τα αδηφάγα µαρτύρια του χιτώνα του Νέσσου». Το να ορέγεσαι είναι απαίσιο, το να πέφτεις σαν ένα κτήνος στην κλίνη του Προκρούστη ισοδυναµεί µε το να χάνεις τις καλύτερες από τις ευκαιρίες...

www.gnosisellas.gr Αντί της µοιραίας ακολασίας της σεξουαλικής φιληδονίας είναι καλύτερο να προσεύχεσαι, είναι γραµµένο με: λόγια φωτιάς στο Βιβλίο όλων των αινιγµάτων ότι η συνουσία είναι µια µορφή προσευχής Ο Γνωστικός Πατριάρχης Άγιος Αυγουστίνος είπε εµφατικά: «Γιατί να µην πιστέψουµε ότι τα ανθρώπινα όντα µπορούσαν πριν πέσουν στην αµαρτία να ελέγχουν τα σεξουαλικά τους όργανα όπως τα υπόλοιπα µέλη του σώµατος, στα οποία εξυπηρετεί η ψυχή δια µέσου της επιθυµίας, χωρίς ενοχλήµατα ούτε διέγερση;». Ο Άγιος Αυγουστίνος προτείνει την αναμφισβήτητη θέση ότι µόνο µετά από την αµαρτία ή ταμπού, µορφοποιήθηκε η λίµπιντο (δεσποτική ανάδευση ή σαρκική αυθαιρεσία ή ένστικτο, ανεξέλεγκτη σεξουαλική, δύναµη): «Μετά την αµαρτία, η φύση, η οποία πριν δεν ντρεπότανε, ένιωσε την λίµπιντο, την αντιλήφθηκε και ντράπηκε από αυτήν, γιατί είχε χάσει την κυριαρχική δύναµη που αρχικά πρόσφερε σε όλα τα µέρη του σώµατος». Το μυστικό της ευτυχίας του εσώτερου Θεού του κάθε πλάσματος συνίστσται στη σχέση µε τον Εαυτό του... Το ιδιαίτερο Θεϊκό στάδιο είναι, χωρίς αµφιβολία, αυτό της υπέρτατης ευτυχίας, µία επιθυµία και σεξουαλική ευχαρίστηση που παραµένουν αναλλοίωτες στους Αιώνες και προέρχονται από τη σχέση της θεότητας µε τον εαυτό της... Στο τελευταίο άκρο, οι επτά κόσµοι που λάµπουν δοξασµένοι στο άπειρο διάστηµα. αλληλοτυλίγονται σεξουαλικά... Γιατί πρέπει να αποτελεί µία εξαίρεση ο Μικρόκοσµος άνθρωπος; Αυτός και Αυτή πάντα λατρεύονται... εσύ το ξέρεις... Η σεξουαλική ευχαρίστηση είναι τότε ένα νόµιµο δικαίωµα του ανθρώπου και προέρχεται, όπως ήδη είπαµε, από τη σχέση της θεότητας µε τον εαυτό της Με άλλα λόγια εμφατίζουμε την υπερβατική πραγματικότητα λέγοντας: Η Σεξουαλική απόλαυση είναι φοβερά θεϊκή… Ο Άγιος Αλβέρτος λέει ότι ο πνευµατικός άνθρωπος πρέπει να κατευθύνει το σαρκικό εµπόριο προς έναν ηθικό σκοπό και ότι µία λειτουργία της σεξουαλικότητας, βασισµένη µόνο στην ικανοποίηση των αισθήσεων, ανήκει στα πιο επονείδιστα βίτσια... Σε αυτές τις στιγµές αποτελεί ευκαιρία να θυµηθούµε ότι εκείνες οι πλάκες ή τάβλες του Νόµου, όπου ο Μωυσής έγραψε κατ’ εντολή του Iod Heve τα φωτεινά διδάγµατα του Δεκάλογου, δεν είναι παρά ένα διπλό δόρυ των Ρούνας, πάνω στη φαλλική έννοια του οποίου πρέπει να διαλογιστούµε βαθιά ... Η αγάπη είναι το Fiat Lux της βίβλου του Μωυσή, ο µέγας κολοφών, σεξουαλικός, ο Θεϊκός Νόµος για όλες τις ηπείρους, θάλασσες, κόσµους και διαστήµατα. Η Sahaja Maithuna, η Σεξο-Γιόγκα, είναι το αδαµάντινο και αιώνιο θεµέλιο του Φωτισµένου Fiat και σπερµατικό της πρώτης στιγµής. Είναι αναντίρρητο ότι, αν χουφτώνουµε θαρραλέα το σεξουαλικό δόρυ του Eros µε τον υγιή σκοπό να εξαλείφουµε σε κοσµική σκόνη µε διαδοχική σειρά το κάθε ένα από τα διαφορετικά υποκειµενικά στοιχεία, που φέρουµε εσωτερικά, αναβλύζει τότε το φως. Μέσα σε κάθε ένα από αυτά τα διαφορετικά και καυγατζίδικα, φωνακλάδικα Εγώ που προσωποποιούν τα δικά µας σφάλµατα ψυχολογικού τύπου, υπάρχει ουσία, ψυχική ουσία. Έτσι όπως το άτοµο όταν διασπάται απελευθερώνει ενέργεια, έτσι επίσης η ολοκληρωτική εκµηδένιση οποιουδήποτε από αυτά τα διαφορετικά κολασµένα Εγώ, απελευθερώνει ουσία, φως... Οφείλουµε τότε να κατασκευάσουµε φως, να φτιάξουµε φως... «Φως, περισσότερο φως!» φώναξε ο Γκαίτε µε όλες τις δυνάµεις της ψυχής του, στιγµές πριν πεθάνει... Η Κατανόηση είναι βασική στην υπερβατική ψυχολογία, αλλά είναι φανερό ότι δεν είναι το παν, χρειαζόµαστε να εξαλείψουµε... Στην Devi Kundalini, το πυρογενές φίδι των δικών µας µαγικών δυνάµεων, βρίσκεται το κλειδί.

www.gnosisellas.gr Δεν είναι δυνατό να εξαλείψoυµε Εγώ-Διαβόλους, (ψυχολογικά σφάλµατα) χωρίς την βοήθεια της Devi Kundalini, εσύ το ξέρεις... Η ΙΩ, η δική µας προσωπική Κοσµική Μητέρα, είναι βέβαια το θαυµαστό ξεδίπλωµα της δικής µας ιδιαίτερης Θεϊκής Μονάδας και, παρόλο που στερείται συγκεκριµένης µορφής, µπορεί, αν έτσι το θέλει, να πάρει ένα παρουσιαστικό ανθρώπινο και µητρικό... Στην ύψιστη στιγµή της σεξουαλικής παράδοσης, στην πλήρη συνουσία, διαλογίσου και προσευχήσου για να µη πέφτεις στον πειρασµό. Σε αυτές τις στιγµές της ευτυχίας ικετεύσατε µε όλες τις δυνάµεις της ψυχής σας, παρακαλέστε τη δική σας Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνι, να εξαλείψει από το εσωτερικό σας το Εγώ Διάβολο, θέλω να αναφερθώ στο ψυχολογικό ελάττωµα που µέσω του βαθύ διαλογισµού, έχετε κατανοήσει σε όλα τα επίπεδα του νου... έτσι είναι πώς πεθαίνουµε από στιγµή σε στιγµή. Μόνο µε τον θάνατο επέρχεται το καινούργιο.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24 Η ΙΕΡΗ ΦΩΤΙΑ Η κάθοδος στην ΕΝΑΤΗ ΣΦΑΙΡΑ (το σεξ), ήταν από τα παλιά χρόνια η µεγίστη δοκιµασία για την υπέρτατη αξιοπρέπεια του Ιεροφάντη, ο Ερµής, ο Βούδας, ο Ιησούς, ο Δάντης, ο Ζωροάστρης, ο Κεξαλκόατλ κλπ. κλπ., έπρεπε να περάσουν αυτήν την τροµερή δοκιµασία. Εκεί κατεβαίνει ο Άρης για να ξανατεντώσει το σπαθί και να κατακτήσει την καρδιά της Αφροδίτης, ο Ηρακλής για να καθαρίσει τους στάβλους του Αυγεία και ο Περσέας για να κόψει το κεφάλι της Μέδουσας µε το σπαθί του πυρακτωµένο. Ο τέλειος κύκλος µε το µαγικό σηµείο στο κέντρο, αστρικό σύµβολο και Ερµητικό του βασιλιά άστρου και της ουσιαστικής αρχής της ζωής, του φωτός και της κοσµικής συνείδησης, είναι έξω από κάθε αµφιβολία ένα σεξουαλικό έµβληµα καταπληκτικό. Τέτοιο σύµβολο εκφράζει καθαρά τις αρσενικές και θηλυκές αρχές της Ενάτης Σφαίρας. Είναι αναντίρρητο ότι η ενεργητική αρχή της ακτινοβολίας και της διαπερατότητας συµπληρώνονται στον ένατο Δαντικό κύκλο µε τη παθητική αρχή της υποδοχής και της απορρόφησης. Το Βιβλικό φίδι µας παρουσιάζει την εικόνα του Δηµιουργικού Λόγου ή της σεξουαλικής δύναµης, που αρχίζει την εκδήλωσή της από το στάδιο της λανθάνουσας ενεργητικότητας. Η Φιδίσια Φωτιά, το Πυρογενές φίδι των µαγικών µας δυνάµεων, κοιµάται κουλουριασµένο τρισήµισυ φορές µέσα στο Τσάκρα Muladhara (Μουλαντάρα) ευρισκόµενο στο κόκκαλο του κόκκυγα. Αν εµβαθύνουµε πολύ σοβαρά σ’ αυτή την υπάρχουσα Εσώτερη σχέση µεταξύ του «S» και του «ΤΑΟ», σταυρός, ή «Τ», φθάνουµε στο λογικό συµπέρασµα ότι µόνο µέσω της Sahaja Maithuna (Σεξουαλικής Μαγείας), µπορεί να ξυπνήσει το Δηµιουργικό Φίδι. Το «Κλειδί», το «Μυστικό», το έχω δηµοσιεύσει σχεδόν σε όλα τα προηγούµενα βιβλία µου και αποτελείται από το να µην ξεχειλίζεις ποτέ στη ζωή το «Ποτήρι του Ερµή», το Ens-Seminis (ΕνςΣέµινις), κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής έκστασης. Σύνδεση του Lingam-Υοnί (Φαλλός-Αιδοίο) χωρίς να χυθεί ποτέ αυτό το υγρό γυαλί, εύκαµπτο, εύπλαστο, (Το Ens-Seminis), γιατί σ’ αυτήν την προαναφερθείσα ουσία, που οι µοιχοί χύνουν άθλια, βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση όλο το «Ens-Virtutis» (Ενς Βιρτούτις) της φωτιάς. «ΟΜ» υπάκουο στη θεά που µοιάζει µε ένα φίδι κοιµισµένο µέσα στον Swayambhulingam (Σβαγιαµπουλίνγκαµ) και διστολισµένο θαυµάσια, απολαµβάνει το αγαπηµένο και τις άλλες ευχαριστήσεις. Βρίσκεται κατειληµµένη από το κρασί και ακτινοβολεί µε εκατοµµύρια ακτίνες. Θα ξυπνήσει κατά τη διάρκεια της Σεξουαλικής Μαγείας από τον αέρα και τη φωτιά µε τα «µάντραµ»: ΥΑD και DRAM (Γιαντ και Ντραµ) και µε το µάντραµ HUM (το H ακούγεται σαν Χ, όπως στο jum). Ψάλλετε αυτά τα µάντραµ σ’ αυτές τις ανεκτίµητες στιγµές, στις οποίες ο Φαλλός είναι µέσα στο Αιδοίο, έτσι θα ξυπνήσει το πυρογενές φίδι των δικών µας µαγικών δυνάµεων. ΙΑΟ είναι το βασικό Μάντραµ, θεµελιώδες της Sahaja Maithuna. Να τονίζετε κάθε γράµµα χωριστά επιµηκύνοντας τον ήχο του, όταν θα δουλεύετε στο εργαστήριο - προσευχητήριο του Τρίτου Λόγου (σε πλήρη µεταφυσική συνουσία). Η σεξουαλική µεταστοιχείωση του Ens-Seminis σε δημιουργική ενέργεια είναι ένα νόµιµο αξίωµα της Ερµητικής σοφίας. Η διπολικότητα αυτού του, τύπου της κοσµικής ενέργειας µέσα στο ανθρώπινο οργανισµό είχε αναλυθεί από τα αρχαία χρόνια πολύ προσεχτικά στις Σχολές της Μύησης της Αιγύπτου, του Μεξικού, της Ελλάδας, της Ινδίας, της Περσίας κλπ. Η θαυµαστή άνοδος της σπερµατικής ενέργειας µέχρι τον εγκέφαλο είναι δυνατή εξ αιτίας κάποιου ζεύγους νευρικών ιστών, οι οποίοι σε σχήµα οχτώ ξετυλίγονται υπέροχα δεξιά και αριστερά της σπονδυλικής στήλης.

www.gnosisellas.gr Φθάσαµε λοιπόν, στο Kηρύκειo του Ερµή µε τα φτερά του πνεύµατος θαυµάσια ανοιχτά... Το παραπάνω ζεύγος των νευρικών ιστών ποτέ δε θα µπορούσε να συναντηθεί µ’ ένα νυστέρι, αυτές οι κλωστές είναι περισσότερο αιθερικής φύσης Τετραδιάστατης. Δεν υπάρχει αµφιβολία ότι αυτοί είναι οι δύο µάρτυρες της αποκάλυψης του Αγίου Ιωάννη, οι δύο ελιές και τα δύο κηροπήγια που βρίσκονται µπροστά στο Θεό της γης. Στην άγια χώρα των Βεδών, αυτό το ζεύγος των νεύρων είναι κλασικά γνωστά µε τα σανσκριτικά ονόµατα της Ιδά και Πινγκαλά, το πρώτο έχει σχέση µε το αριστερό ρουθούνι και το δεύτερο µε το δεξί. Είναι προφανές ότι το πρώτο από αυτά τα δύο είναι Σεληνιακής φύσης, είναι φανερό ότι το δεύτερο είναι Ηλιακού τύπου. Πολλοί Γνωστικοί σπουδαστές µπορεί να εκπλαγούν λίγο, διότι όντας η Ιδά ψυχρής φύσης και Σεληνιακής έχει τις ρίζες της στον δεξί όρχι. Σε πολλούς µαθητές του δικού µας Διεθνούς Γνωστικού Κινήµατος θα µπορούσε να φανεί σαν κάπως παράξενη και ασυνήθιστη η πληροφορία ότι όντας η Πινγκαλά αποκλειστικά Ηλιακού τύπου, ξεκινά πραγµατικά από τον αριστερό όρχι. Αλλά δεν πρέπει να εκπλαγούµε, γιατί το παν στη φύση βασίζεται στο νόµο των πολικοτήτων. Ο δεξιός όρχις συναντά τον αντίθετο πόλο του ακριβώς στo αριστερό ρουθούνι. Ο αριστερός όρχις βρίσκει τον τέλειο αντίπαλο στο δεξί ρουθούνι, πράγµα αναντίρρητο. Η εσωτερική φυσιολογία, η Γνωστική, διδάσκει µε ολοκληρωτική µεσηµβρινή καθαρότητα ότι στο θηλυκό φύλο οι δύο µάρτυρες ξεκινάνε από τις δύο ωοθήκες. Είναι αναµφισβήτητο ότι στις γυναίκες η θέση αυτού του ζεύγους των ελιών του ναού, αναστρέφονται αρµονικά. Αρχαίες παραδόσεις που αναβλύζουν σαν θαύμα από το εσωτερικό της βαθιάς νύχτας όλων των εποχών, λένε ότι, όταν τα ηλιακά και σεληνιακά άτοµα του σπερµατικού συστήµατος κάνουν επαφή στην έδρα κοντά στο κόκκαλο του κόκκυγα, τότε από ηλεκτρική επαγωγικότητα ξυπνάει µία τρίτη δύναµη µαγικού τύπου, θέλω ν’ αναφερθώ στην Κουνταλίνι, τη µυστική φωτιά του Γνωστικού Ahrat (ΑΡΑΤ), µέσω του οποίου µπορούµε να ελαττώσουµε σε κοσµική σκόνη το ζωώδες Εγώ. Είναι γραµµένο στα παλιά κείµενα της αρχαίας σοφίας ότι η κατώτερη οπή του σωλήνα του νωτιαίου µυελού στα κοινά και συνηθισµένα πρόσωπα βρίσκεται ερµητικά κλειστή, οι σπερµατικοί ατµοί την ανοίγουν για να περάσει από εκεί το ιερό φίδι. Κατά µήκος του σωλήνα του νωτιαίου µυελού δηµιουργείται ένα θαυµάσιο παιχνίδι διαφορετικών καναλιών που διαπερνώνται και ξαναδιαπερνώνται αµοιβαία χωρίς να συγχέονται λόγω του ότι βρίσκονται σε διαφορετικές διαστάσεις. Δεν είναι περιττό να υπενθυµίσουµε µε έµφαση το δοξασµένο Sushumna (Σουσούµνα) και το φηµισµένο Chitrra (Τσίτρα) και τον Centralis (Σεντράλις) και τον Brahmanadi (Μπραχµανάντι), είναι αναντίρρητο ότι από αυτόν τον τελευταίο ανεβαίνει η φλογερή φωτιά. Λέγοντας την αλήθεια πρέπει να είµαστε πολύ ειλικρινείς, βεβαίως είναι ένα απαίσιο ψέµα το να τολµήσεις να πεις ότι µετά την ενσάρκωση του σε Jivatma, (Σε ΕΙΝΑΙ), στην καρδιά, το ιερό φίδι ξεκινά το ταξίδι της επιστροφής µέχρι να ξανακλειστεί στο Τσάκρα Muladhara (Μουλαντάρα). Είναι µία τροµερή ψευτιά ενώπιον Θεού και ανθρώπων ότι το πυρογενές φίδι των µαγικών µας δυνάµεων µετά την απόλαυση της ένωσής του µε τον Parama Shiva, αποχωρίζεται σκληρά αρχίζοντας το ταξίδι της επιστροφής µέχρι το κέντρο του κόκκυγα. Τέτοια µοιραία επιστροφή, τέτοιο κατέβασµα µέχρι τον Muladhara (Μουλαντάρα) είναι δυνατό µόνο όταν ο µυηµένος σε πλήρη συνουσία χύνει το σπέρµα, τότε χάνει το φλογερό σπαθί και πέ φτει κεραυνόπληκτος στην άβυσσο κάτω από την τροµερή ακτίνα της κοσµικής δικαιοσύνης. Η άνοδος της Κουνταλίνι κατά µήκος του σωλήνα του νωτιαίου µυελού πραγµατοποιείται πολύ αργά σύµφωνα µε τις αξίες της καρδιάς, οι φωτιές της Καρδιάς ελέγχουν τη θαυµαστή ανάπτυξη του Ιερού

www.gnosisellas.gr Φιδιού. Η Ντέβι Κουνταλίνι δεν είναι κάτι µηχανικό, όπως πολλοί υποθέτουν, το πυρογενές φίδι ξυπνάει µόνο µε τον αυθεντικό έρωτα µεταξύ συζύγου και της συζύγου, ποτέ δεν θα ανέβει από το σωλήνα του νωτιαίου µυελού των µοιχών. Σ’ ένα προηγούµενο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου κάτι είπαµε για τους τρεις τύπους των ξελογιαστών: Δον Ζουάν Τενόριο, Καζανόβα και Διάβολο. Είναι προφανές ότι ο τρίτος από αυτούς αποτελεί βέβαια τον πιο επικίνδυνο, δεν πρέπει όµως να παραξενευόµαστε µε αυτό το είδος των υποκειµένων - τύπος Διαβόλου - που µε την πρόφαση της πρακτικής της Sahaja Maithuna αποπλανούν πολλά αθώα κοριτσάκια. Είναι καλό να γνωρίζουµε ότι όταν η Hadit (Χαντίτ), το φτερωτό φίδι του φωτός, ξυπνά για ν’ αρχίσει την πορεία του κατά µήκος του σωλήνα του µυελού της σπονδυλικής στήλης, εκπέµπει έναν ήχο µυστηριώδη, πολύ όµοιο µε οποιοδήποτε ερπετό που ερεθίζεται µε ένα ξύλο. Ο τύπος Διαβόλου, αυτός που αποπλανά εδώ, εκεί και παραπέρα, µε την πρόφαση της δουλειάς στην Ενάτη Σφαίρα, αυτός που εγκαταλείπει τη σύζυγο του γιατί τώρα «τάχα» δεν τον εξυπηρετεί για τη δουλειά στο «Πυρακτωµένο Καµίνι του Ηφαίστου», αντί να ξυπνήσει την Κουνταλίνι, θα ξυπνήσει το βδελυρό όργανο Κουνταρτιγκουαδόρ. Κάποιος µυηµένος, του οποίου το όνοµα δε µνηµονεύω σ’ αυτό το κείµενο, κάνει το σφάλµα να αποδίδει στην Κουνταλίνι όλες τις αριστερές ιδιότητες του βδέλυρού οργάνου Κουνταρτιγκουαδόρ. Είναι προφανές ότι τέτοιο λάθος προκαλεί πολύ µεγάλες βλάβες µεταξύ των ψευτοεσωτερικών και ψευτοαποκρυφιστικών κύκλων. Είναι επείγον, χωρίς αναβολή, να καταλάβουµε ότι µε κανένα τρόπο δεν είναι δυνατόν να εξαλείψουµε όλα αυτά τα καυγατζίδικα και φωνακλάδικα Εγώ που έχουµε µέσα µας, αν δεν ζητήσουµε τη βοήθεια της Κουνταλίνι. Αυτός ο µυηµένος που θα έκανε το έγκληµα να τοποθετηθεί σε κακιά ώρα ενάντια στην Κουνταλίνι, είναι φανερό ότι θα τιµωρηθεί ανάλογα από τους δικαστές του νόµου της Κατάνθια. (Θέλω να αναφερθώ στους δικαστές του Ανώτατου Κάρµα, µπροστά στους οποίους εµφανίζονται οι Δάσκαλοι της Λευκής Αδελφότητας). Στο όνοµα Αυτού που δεν έχει όνοµα λέω: Η Κουνταλίνι είναι η «Μυστική Δυάδα», «Θεός Μητέρα», Ίσις, Μαρία ή καλύτερα θα έλεγα ΡΑΜ-ΙΟ, Αδωνία, Ινσοµπέρτα, Ρέα, Κυβέλη, Τονανσίν, κλπ, το υπερβατικό ξεδίπλωµα όλης της Θεϊκής Μονάδας στα τρίσβαθα του δικού µας Είναι, Αναλύοντας τις ρίζες ξεκαθαρίζω: η λέξη Κουνταλίνι προέρχεται από δύο όρους: Κούντα και Λίνι ΚΟΥΝΤΑ: µας θυµίζει το βδελυρό όργανο Κουνταρτιγκουαδόρ ΛΙΝΙ: λέξη ατλαντική που σηµαίνει τέλος ΚΟΥΝΤΑΛΙΝΙ: «Τέλος του βδελυρού όργανου Κουνταρτιγκουαδόρ». Είναι φανερό ότι µε την άνοδο της Ιερής φλόγας από τον σωλήνα του νωτιαίου µυελού, φτάνει στο τέλος του το όργανο των βδελυροτήτων, τελειώνει η τυφλή φοατική δύναµη. Τέτοιο Fohat αρνητικό, είναι ο αριστερός πράκτορας στον οργανισµό µας µέσω του οποίου το ιδεοπλαστικό µεταβάλλεται σ’ αυτή τη σειρά των Εγώ που προσωποποιούν τα ψυχολογικά µας ελαττώµατα. Όταν η φωτιά προβάλλεται προς τα κάτω από τα Τσάκρα του κόκκυγα, εµφανίζεται η ουρά του Σατανά, το βδελυρό όργανο Κουνταρτιγκουαδόρ. Η Υπνωτική δύναµη του οργάνου των µαύρων οργίων κρατά όµως σε λήθαργο και αποβλάκωση τις ανθρώπινες µάζες. Αυτοί που κάνουν το έγκληµα να πραγµατοποιούν τον Μαύρο Ταντρισµό, (Σεξουαλική Μαγεία µε έκχυση του σπέρµατος), είναι προφανές ότι ξυπνούν και αναπτύσσoυν στο όργανο όλες τις δεισιδαιμονίες. Αυτοί που προδίδουν τον Γκουρού ή τον δάσκαλο, αν και πραγµατοποιούν Άσπρο Ταντρισµό, (χωρίς

www.gnosisellas.gr έκχυση του σπέρµατος), είναι φανερό ότι θα ενεργοποιήσουν το όργανο όλης της κακίας. Τέτοια ολέθρια δύναµη ανοίγει τις επτά πόρτες της κάτω κοιλιάς, (τα επτά κολασµένα Τσάκρας) και µας µεταβάλλει σε Δαιµόνια τροµερά διεστραµµένα.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25 ΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ ΤΟΥ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ Φθάνοντας σ’ αυτό το κεφάλαιο του Μηνύµατος των Χριστουγέννων 1971 - 1972, δεν είναι άσκοπο να δώσουµε έµφαση σε κάτι πολύ οδυνηρό που µπορέσαµε να επιβεβαιώσουμε κατά τη διάρκεια παρά πολλών χρόνων σταθερής παρατήρησης και πείρας. Θέλω να αναφερθώ χωρίς περιττολογίες στη «Μυθομανία», τάση πολύ εµφανή µεταξύ των ανθρώπων που παρακολουθούν διαφορετικές σχολές µεταφυσικού τύπου. Υποκείμενα εμφανισιακά πολύ απλά, από τη µία στιγµή στην άλλη, µετά από µερικές ψευδαισθήσεις µεταβάλλονται σε Μυθομανείς. Αναντίρρητα τέτοια πρόσωπα του Υποκειμενικού Ψυχισμού, σχεδόν πάντα καταφέρνουν να εκπλήσσουν πολλούς αφελείς που κατευθείαν γίνονται οι οπαδοί τους. Ο Μυθομανής είναι όπως ένα τείχος χωρίς θεµέλια, αρκεί ένα απαλό σπρώξιµο για να µεταβληθεί σε συντρίµµια σ’ ένα λεπτό. Ο Μυθοµανής πιστεύει ότι αυτό του αποκρυφισμού είναι κάτι σαν «Να φυσάς Και να κάνεις µπουκάλια» και απ’ τη µία στιγµή στην άλλη αυτοκαλείται Μαχάτµα, Δάσκαλος αναστημένος, Ιεροφάντης κλπ, κλπ, κλπ... Ο Μυθοµανής έχει συνήθως όνειρα αδύνατα, υποφέρει αμετάβλητα από αυτό που ονομάζεται «ντελίριο του µεγαλείου». Αυτό το είδος των προσωπικοτήτων συμβαίνει να παρουσιάζονται σαν µετενσαρκώσεις των Δασκάλων ή των καταπληκτικών, θρυλικών, ψεύτικων ηρώων. Αλλά είναι φανερό ότι έχουµε δώσει έµφαση σε κάτι που αξίζει να εξηγηθεί. Κέντρα Εγωικά του ζωώδους υποσυνείδητου, τα οποία στις σχέσεις της ανταλλαγής ακολουθούν καθορισμένες πνευματικές οµάδες, µπορούν να προκαλέσουν µέσω συνδυασμών και φανταστικών αντιδράσεων κάτι σαν «πνεύματα» τα οποία σχεδόν αμετάβλητα είναι µόνο µορφές αυταπάτης, προσωποποιήσεις του ίδιου Πλουραλιστικού Εγώ. Δεν είναι όµως τίποτε παράξενο, που κάποιο ψυχικό ακόλουθο παίρνει µία µορφή Ιησού Χριστιανική για να διδάξει ψεύτικους χρησµούς... Οποιαδήποτε από αυτές τις οντότητες που στο σύνολό τους συνθέτουν αυτό που λέγεται Εγώ, µπορεί, αν έτσι το θέλει, να πάρει τη µορφή του Μαχάτµα ή Γκουρού και τότε ο ονειρευόµενος επιστρέφοντας στην κατάσταση της εγρήγορσης θα πει για τον εαυτό του: «Είµαι Αυτοπραγματοποιημένος, είµαι ένας Δάσκαλος». Πρέπει να παρατηρηθεί σχετικά ότι οπωσδήποτε στο υποσυνείδητο όλων των ανθρώπων βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση η τάση του να πάρει θέση, η τάση για την προσωποποίηση. Αυτή είναι όµως η κλασική αιτία για την οποία πολλοί ασιάτες Γκουρού προτού ν’ αρχίσουν στους µαθητές τους την Υπερβατική Μαγεία προειδοποιούν απέναντι σ’ όλες τις πιθανές µορφές της Αυταπάτης. Ένας µοναχός πήγε να επισκεφτεί τον Τε-σαν, ο οποίος του έκλεισε την πόρτα στα µούτρα. Ο µοναχός χτύπησε την πόρτα και ο Τε-σαν ρώτησε: «Ποιος είναι;» Ο µοναχός απάντησε: «Nεoγνό του λιονταριού». Τότε ο Τε-σαν άνοιξε την πόρτα και πήδηξε µε τις παντόφλες πάνω στο λαιµό του µοναχού, ενώ φώναζε: «Ζώο! Πού θα πας τώρα;» Ο µοναχός δεν απάντησε τίποτα. Ο όρος «νεογνό του λιονταριού» χρησιμοποιείται από Βουδιστές Ζεν, για να καθορίσει το µαθητή που είναι ικανός να καταλάβει την αλήθεια Ζεν. Όταν οι δάσκαλοι εγκωμιάζουν την αντίληψη ενός µαθητή, ή θέλουν να τον δοκιμάσουν, συνηθίζεται να χρησιμοποιείται αυτή η ορολογία. Σ’ αυτήν την περίπτωση, ο µοναχός ονοµάζει τον εαυτό του, φαντασμένα, «νεογνό του λιονταριού», όµως, όταν ο Τε-Σαν τον δοκιμάζει, συμπεριφερόμενος σ’ αυτόν σαν ένα αληθινό νεογνό του λιονταριού - όταν σκαρφαλώνει στο λαιµό του και του κάνει µία ερώτηση εσωτερική - τότε ο µοναχός δεν ξέρει να απαντήσει.

www.gnosisellas.gr Αυτή είναι η απόδειξη ότι ο µοναχός στερούνταν την αυθεντική αντίληψη που προσποιούνταν ότι κατείχε. Τέτοιος µοναχός ήταν στην πράξη ένας άνθρωπος µε κομισμένη συνείδηση, ένας ειλικρινής απατηµένος, ένας Μυθοµανής. Μία µέρα, στο Μοναστήρι του Ναν - Τσουάν οι µοναχοί της ανατολικής πτέρυγας είχαν ένα καυγά µε αυτούς της δυτικής πτέρυγας για την ιδιοκτησία ενός γάτου. Όλοι µαζευτήκανε στον Ναν Τσουάν για να κάνει το δικαστή. Ανεµίζοντας ένα µαχαίρι στο ένα χέρι και τον γάτο στο άλλο, ο Ναν - Τσουάν είπε: «Αν κάποιος από σας µπορεί να καταφέρει να πει αυτό που πρέπει να πει ο γάτος θα σωθεί, στην αντίθετη πε ρίπτωση, θα τον κόψω στα δύο». Κανείς από τους µοναχούς δεν ήξερε να πει τίποτα: Έτσι λοιπόν ο Ναν Τσουάν σκότωσε τον γάτο. Τη νύχτα, όταν ο Τσάου - Τσου γύρισε στο Μοναστήρι, ο Ναν -Τσουάν τον ρώτησε τι θα έλεγε στην περίπτωση που θα ήταν παρών. Ο Τσάου - Τσου έβγαλε τα αχυρένια σανδάλια, τα έβαλε πάνω στο κεφάλι του και απομακρύνθηκε. Τότε ο Ναν - Τσουάν σχολίασε: «Ω! Αν βρισκόσουνα εδώ ο γάτος θα είχε σωθεί». Είναι φανερό ότι ο Τσάου - Τσου ήταν ένας άνθρωπος µε ξύπνια συνείδηση, ένας αυθεντικός µυηµένος. Δεν είναι δυνατόν να ξυπνήσει η συνείδηση αντικειµενικοποιώντας την ολοκληρωτικά, χωρίς προηγουμένως να έχεις εξαλείψει τα υποκειμενικό στοιχεία των αντιλήψεων. Τέτοια στοιχεία υπoανθρώπινα είναι µορφοποιηµένα από όλη αυτή την πολυπλοκότητα των καυγατζίδικων και φωνακλάδικων Εγώ και στο σύνολο τους συνθέτoυν το Εγώ τον Εαυτό µου. Η Ουσία µποτιλιαρισµένη µεταξύ όλων αυτών των υποκειμενικών και ασυνεχών οντοτήτων, κοιμάται βαθιά... Η εκµηδένιση κάθε µιας από αυτές τις υπανθρώπινες οντότητες είναι απαραίτητη για να ελευθερωθεί η ουσία. Μόνο χειραφετώντας την ουσία επέρχεται η αφύπνισή της, έτσι έρχεται η φώτιση. Οι Ινδοστανοί Γιόγκι προσπαθούν να ξυπνήσουν τη συνείδηση µέσω της Κουνταλίνι, ατυχώς δε διδάσκουν την επιστήµη, τη µέδοδο. Λένε ότι όταν η Κουνταλίνι κοιμάται κουλουριασμένη µέσα στο Τσάκρα Μουλαντάρα, ο άνθρωπος είναι ξύπνιος σ’ αυτή την κοιλάδα των δακρύων και είναι εκατό τοις εκατό λάθος, γιατί το διανοητικό Ανθρωποειδές οπουδήποτε κι αν βρίσκεται, είτε στο φυσικό κόσµο ή στις ανώτερες διαστάσεις της φύσης, πάντοτε κοιµάται. Λένε ότι, όταν η Κουνταλίνι ξυπνάει, ο άνθρωπος κοιµάται σ’ αυτή τη χώρα της πίκρας, χάνει την αντίληψη του κόσµου και µπαίνει στο Αιτιατό του σώµα, τέτοια διαβεβαίωση αποτελεί στο βάθος ουτοπία για δύο λόγους: α) Το τριεγκέφαλο ή τρικεντρικό δίποδο λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, πάντοτε κοιµάται εδώ και τώρα και όχι µόνο έχει χάσει πια την πλανητική συνείδηση, αλλά επί πλέον - κι αυτό είναι το χειρότερο - συνεχίζει τον εκφυλισμό. β) Το ορθολογιστικό ζώο δεν έχει Αιτιατό σώµα, πρέπει να το κατασκευάσει µέσω της σεξουαλικής Αλχημείας στο πυρακτωμένο καµίνι του Ηφαίστου. Η πιο ενδιαφέρουσα αρχή είναι ότι, όταν η Κουνταλίνι έχει ξυπνήσει, τελειώνει σαν µία στατική δύναµη και µετασχηµατίζεται σε µία δυναµική ισχύ. Για να µαθαίνεις να µεταχειρίζεσαι την ενεργητική δύναµη της Κουνταλίνι είναι επείγον να ξυπνήσεις συνείδηση. Σε πλήρη χηµική συνουσία οφείλουμε να κατευθύνουμε έξυπνα την ακτίνα της Κουνταλίνι εναντίον των Κόκκινων Δαιμονίων (Εγώ) µέσα στα οποία δυστυχώς βρίσκεται η Ουσία, η Συνείδηση. Ο κυνηγός που θέλει να κυνηγήσει δέκα λαγούς συγχρόνως δε χτυπά κανένα, έτσι επίσης ο Γνωστικός που σε ταυτόχρονη µορφή θέλει να εξαφανίσει διαφορετικά Εγώ, αποτυγχάνει αξιοθρήνητα.

www.gnosisellas.gr Η εσωτεριστική δουλειά προορισμένη να διαλύσει οποιοδήποτε ψυχολογικό λάθος, αποτελεί µία πραγματική κινέζικη σπαζοκεφαλιά, δεν πρέπει µόνο να καταλάβουμε εκ των προτέρων το λάθος στην αναζήτηση σε όλα και σε καθένα από τα υποσυνείδητα επίπεδα του νου, αλλά επίσης να εξαλείψουμε καθένα από τα Εγώ που το χαρακτηρίζουν. Ξεπηδά κατάφωτο µε ολοκληρωμένη µεσηµβρινή σαφήνεια ότι χρειάζεται πολύ µακρές και πονετικές εργασίες για να εξαλείψεις οποιοδήποτε ψυχολογικό σφάλµα. Πολλοί υποψήφιοι που ήρθαν σ’ αυτόν τον τρισδιάστατο κόσµο του Ευκλείδη σε πλήρη αγνότητα, απέτυχαν αξιοθρήνητα στους υπερευαίσθητους κόσµους, όταν τους υπόβαλλαν στην δοκιµή, έδειξαν µε ισχυρές και οριστικές πράξεις ότι ήσαν µοιχοί και διεφθαρμένοι. Οποιοδήποτε ψυχολογικό σφάλµα µπορεί να εξαφανιστεί από την πνευματική ζώνη και να συνεχίσει να υπάρχει στις διάφορες υποσυνείδητες περιοχές. Κάποιος θα µπορούσε να είναι ένα τίµιο πρόσωπο σ’ αυτόν το φυσικό κόσµο και µέχρι τα σαράντα οχτώ υποσυνείδητα µέρη και όµως ν’ αποτύχει στο τεσσαρακοστό ένατο. Τώρα πρέπει να συλλογιστούν οι αγαπητοί µας αναγνώστες και να καταλάβουν το δύσκολο που είναι να ξυπνήσουν τη συνείδηση, να µετατρέπονται σε « νεογνό του λιονταριού», να καταλάβουν την αλήθεια Ζεν, να πειραματίζονται το Ταο. Δεν είναι τόσο εύκολο να ξυπνήσεις τη συνείδηση, είναι απαραίτητο να ελευθερώσεις την ουσία, να τη βγάλεις µέσα από τα υποσυνείδητα ληµέρια, να καταστρέψεις τέτοια ληµέρια, να τα κάνεις σκόνη. Αυτή είναι µία διαδικασία βαθμιαία. πολύ, αργή, οδυνηρή, δύσκολη. Σύµφωνα µε την Ουσία που ελευθερώνεται, το ποσοστό της συνείδησης αυξάνεται. Τα διανοητικά Ανθρωποειδή, λανθασμένα ονομαζόμενα άνθρωποι, κατέχουν στ’ αλήθεια τόσο, µόνο ένα τρία τοις εκατό της συνείδησης, αν είχαν τουλάχιστον ένα δέκα τοις εκατό, οι πόλεµοι θα ήταν αδύνατοι πάνω στο πρόσωπο της γης. Η αρχέγονη Ουσία που ελευθερώνεται στην έναρξη της διαδικασίας του θανάτου, είναι αναντίρρητα αυτή που µετατρέπεται στο Σπερµαρικό Μαργαριτάρι, αυτό το µαθηµατικό σηµείο της συνείδησης αναφέρεται από το ευαγγέλιο του Τάο. Έτσι αρχίζει το µυστήριο της «Χρυσής Άνθισης». Ο Μυθοµανής θεωρεί τον εαυτό του Φωτισμένο χωρίς να έχει ελευθερώσει την Ουσία, χωρίς να κατέχει ούτε τουλάχιστον το Σπαρτιατικό Μαργαριτάρι. Ο κόσµος της υποκειμενικής ψυχής είναι ουτοπιστικός εκατό τοις εκατό, υποθέτουν λανθασμένα ότι είναι δυνατόν να είναι κάποιος µυηµένος χωρίς να έχει πετύχει το θάνατο του Εγώ σε µορφή ριζική και οριστική. Δεν θέλουν να καταλάβουν αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι ότι όντες Αυτοφυλακισµένοι η Αντικειμενική, Αυθεντική Φώτιση, είναι τελείως αδύνατη. Είναι φανερό ότι όταν η Ουσία είναι µποτιλιαρισµένη µέσα στο Πλουραλιστικό Εγώ, υπάρχει Αυτοφυλάκιση. Η Ουσία µποτιλιαρισµένη λειτουργεί µόνο σύµφωνα µε την ίδια την κατάστασή της. Το Εγώ είναι Υποκειμενικό και Υποανθρώπινο. Είναι προφανές ότι οι αντιλήψεις που η Ουσία µπορεί να παίρνει διά µέσου των αισθήσεων του Πλουραλιστικού Εγώ είναι παραμορφωμένες και παράλογες... Αυτό µας προσκαλεί να καταλάβουμε ότι το δύσκολο είναι να φτάσεις την αντικειμενική αληθινή Φώτιση. Η τιµή της Φώτισης πληρώνεται µε την ίδια τη ζωή. Στην Ιερή γη των Βεδών υπάρχουν Τσέλας Μαθητές που µετά από τριάντα χρόνια έντονης εργασίας βρίσκονται απλώς και µόνο στις αρχές, στον πρόλογο της εργασίας τους. Ο Μυθοµανής θέλει να γίνει φωτισμένος από το βράδυ ως το πρωί, θεωρεί αλαζονικά τον εαυτό του σοφό, πιστεύει τον εαυτό του Θεό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26 75

www.gnosisellas.gr ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΕΜΒΡΥΟ Το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης λέει: Εξάγνισε την καρδιά, καθάρισε τις σκέψεις, περιόρισε τις ορέξεις και διατήρησε το σπέρµα. Αν οι σκέψεις έχουν διάρκεια, έτσι θα είναι το σπέρµα, αν αυτό έχει διάρκεια, έτσι θα είναι η δύναµη, αν αυτή έχει διάρκεια, έτσι θα είναι το πνεύµα. «Η δύναµη των νεφρών βρίσκεται κάτω από το σύμβολο του νερού. Όταν σπρώχνονται οι ορµές, ρέει προς τα κάτω κατευθύνεται προς τα έξω και δημιουργεί πλάσµατα. Όταν είναι κατευθυνόμενης προς τα πίσω από τη δύναµη της σκέψης, εισβάλλοντας προς τα πάνω στο χωνευτήρι του δημιουργού, ανανεώνει και τρέφει την καρδιά και το σώµα, είναι η µέθοδος της αντίθετης ροής» (αυτές είναι λέξεις αναφερόµενες στο Ταοϊκό Κεφάλαιο). Πάµε τώρα να µεταγράψουµε άλλη «Asana Tanrica» του πριγκηπικού συγγραφέα του Ανανγκαράνκα: (Αυτή είναι η στάση Uttbia). «Η σαρκική πράξη γίνεται στα πόδια. Μόνο άνθρωποι πολύ δυνατοί εκ φύσεως χρησιμοποιούν αυτή τη στάση». α) Αρχικά τοποθετείται ο ένας µπρος στον άλλο, κατόπιν παίρνει ο άντρας τη γυναίκα ανάµεσα στα γόνατά του, τη σηκώνει, την κρατά στην καµάρα των αγκώνων και πραγματοποιεί τη συνουσία, ενώ αυτή αγκαλιάζεται από τον τράχηλό του. β) Ο άντρας σηκώνει µία φτέρνα της γυναίκας, ενώ αυτή έχει την άλλη σφιχτά τοποθετημένη στο πάτωµα. Ειδικά στις νέες γυναίκες αρέσει πολύ αυτή η στάση. γ) Ενώ ο άνδρας τοποθετείται µε τις φτέρνες λίγο ανοιγμένες, η γυναίκα αγκαλιάζεται µε τα µπράτσα και τις φτέρνες στους γοφούς του, κρατώντας την µε τα χέρια του µε τρόπο που αυτή κρέµεται αποκλειστικά απ’ αυτόν. Είναι ζωτικό, θεμελιώδες και σαφές να µην εκσπερματώσεις ποτέ στη ζωή το σπερματικό υγρό. Είναι επείγον να κάνεις να ξαναγυρίζει η σεξουαλική ενέργεια προς τα µέσα και προς τα πάνω, χωρίς να χύνεις ποτέ το ποτήρι του Ερµή. Αυτή η µέθοδος της αµπώτιδας ή της επανόδου, πραγματοποιεί εκείνη την περιστροφική κίνηση του φωτός, µέσω της οποίας αποκρυσταλλώνονται σε ένα «Χρυσό Άνθος» στο σώµα οι δυνάµεις του ουρανού και της γης. «Η σπερματική δύναµη κατευθυνόμενη προς τα έξω (ρέουσα προς τα κάτω) παράγει µία διασκόρπιση και µείωση της πνευματικής συνείδησης». Μέσω της ανύψωσης της ζωής και των γεννητικών δυνάμεων, µπορεί να επιτευχθεί το φαινόμενο του ξαναγεννήματος: δημιουργείται το «σηµείο του ζωτικού ελιξιρίου», το «Σπερματικό Μαργαριτάρι», µορφοποιούµενο από αυτό το χρυσό έµβρυο ή Puer Aeternus (Αιώνιο παιδί), το οποίο έρχεται να αναπτύξει και να µετασχηµατίσει τις δικές µας αθάνατες πνευματικές αρχές. Ο σοφός συγγραφέας του Ανανγκαράνκα διδάσκει άλλη Asana Tantrica πολύ ενδιαφέρουσα την οποία µεταγράφω στη συνέχεια: ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΕΦΑΝΤΑ. Η γυναίκα ξαπλώνει µε τρόπο που το πρόσωπό της, το στήθος και η κοιλιά ακουµπά στο κρεβάτι ή στο χαλί. Ο άνδρας πλησιάζει τότε από πίσω, τοποθετείται το ανδρικό µέλος πολύ απαλά µέσα στο αιδοίο αποσυρμένος πριν απ’ το σπασµό για να αποφύγει το χύσιµο του σπέρματος». Ο Πουρουσαγιάτα - Μπάντα κάνει την γυναίκα το ενεργητικό στοιχείο, ενώ ο άνδρας παραµένει παθητικός ανάσκελα. Σ’ αυτές τις στιγµές αυτή τοποθετημένη πάνω στον αρσενικό πιάνει µε το δεξί της χέρι το φαλλό και το βάζει µέσα στο Αιδοίο αρχίζοντας µετά µία ερωτική κίνηση πολύ αργή και ευχάριστη την ώρα που καλεί τον Καµαντέβα για να τη βοηθήσει στη Μαιτούνα. Η αγιασμένη γυναίκα, η Σουβάνι, γνωρίζει να κλείνει µέσω της θέλησης όλους τους κυκλοτερείς µυς σφίγγοντας το Αιδοίο µέχρι του ανώτατου βαθµού µε σκοπό να αποφύγει τον οργασµό και την απώλεια του σπερματικού υγρού. (Έτσι διδάσκεται η µύηση Τάντρα).

www.gnosisellas.gr Δεν είναι περιττό να προστεθεί µε την ευκαιρία το ακόλουθο: Στην περίπτωση που θα συνέβαινε ένας σπασµός πρέπει να αποφύγει το σπερματικό άδειασµα αποσυρόμενος αµέσως και ξαπλώνοντας στο δάπεδο ανάσκελα (Το πρόσωπο επάνω). Σ’ αυτές τις στιγµές κλείστε τα ρουθούνια δεξιά κι αριστερά σφίγγοντάς τα µε το δείκτη και τον αντίχειρα του δεξιού χεριού. Προσπαθήστε να κρατήσετε έτσι την αναπνοή όσο γίνεται περισσότερο. Στείλτε τη νευρική ροή προς τους σεξουαλικούς κυκλοτερείς µυς ή πόρτες διαφυγής, µε το σκοπό να αποφύγετε το χύσιµο του ποτηριού του Ερµή. Φανταστείτε ότι η σπερματική ενέργεια ανεβαίνει από το lδά και Πινγκαλά µέχρι τον εγκέφαλο. Οι Asanas Tantricas διδασκόμενες από τους µεγάλους µύστες στην Ιερή γη του Γάγγη, είναι θαυµάσιες στη Sahaja Maithuna. Η χηµική συνουσία, η µεταφυσική συνεύρεση της Μύησης Τάντρα είναι υπερβατική πράγµατι. Σ’ αυτές τις στιγµές των αναμφισβήτητων παραδείσιων απολαύσεων πρέπει να ικετεύουμε τη δική µας Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνι (γιατί κάθε άτοµο έχει το ιδιαίτερο Πυρογενές φίδι) να εξαφανίσει από το εσωτερικό µας το σφάλµα εκείνο που έχουµε καταλάβει σ’ όλες τις πτυχές του νου. Αυτή, η λατρευτή, θα χουφτώσει το δόρυ του Eros και θα διαλύσει σε στάχτη αυτό το Διαβολικό Εγώ που προσωποποιεί το κατανοηθέν σφάλµα. Έτσι η ουσία σε προοδευτική µορφή θα ελευθερώνεται στο µέτρο που θα έχουµε προχωρήσει καταστρέφοντας τα Εγώ. Σ’ αυτή τη µορφή και µ’ αυτό τον τρόπο, το «Σπερματικό Μαργαριτάρι» θα αναπτυχθεί µε την αύξηση των διαφόρων ποσοστών της ουσίας µέχρι να µετατραπεί στο «Χρυσό Έµβρυο». Είναι αναντίρρητο ότι το ξύπνηµα της συνείδησης γίνεται θαυμάσιο στο µυστήριο της Χρυσής Άνθισης. Το «Χρυσό Έµβρυο» µας προσφέρει την Αυτο-Συνείδηση και την αντικειμενική υπερβατική γνώση. Το «Χρυσό Έµβρυο» µας µετατρέπει σε συνειδητούς πολίτες των ανώτερων κόσµων.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27 Η ΣΧΟΛΗ JINAΥΑΝΑ Η κατάκτηση της Ultra - Mare - Vitae ή κόσµου Super Liminal και Ultrate - Terrestre, θα ήταν κάτι περισσότερο από αδύνατη αν κάναµε το λάθος να υποεκτιμήσουμε τη γυναίκα. Ο απολαυστικός Λόγος της Isis ξεπετάγεται ανάµεσα από το βαθύ στήθος όλων των ηλικιών προσµένοντας τη στιγµή που θα πραγματοποιηθεί... Τα άφατα λόγια της θεάς Neith σκαλίστηκαν µε χρυσά γράµµατα στους λαµπρούς τοίχους του ναού της σοφίας. «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΥΠΗΡΞΕ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΘΝΗΤΟΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΣΗΚΩΣΕΙ ΤΟ ΠΕΠΛΟ ΜΟΥ». Η πρωτόγονη θρησκεία του Jano ή Jaino, δηλαδή η χρυσή ηλιακή Guiritaria και υπερανθρώπινη διδασκαλία των Jinas, είναι απόλυτα σεξουαλική, εσύ το ξέρεις. Είναι γραµµένο µε αναµµένα κάρβουνα στο βιβλίο της ζωής ότι κατά τη χρυσή Εποχή του Λάτιου και της Λιγούρια, ο Θεϊκός Βασιλιάς Ιανός ή Κρόνος (ΙΑΟ, Βάκχος, Ιεχοβάς lod-Heve) κυβέρνησε σοφά αυτούς τους ανθρώπους, τις Αρειανές φυλές όλες, παρόλο που ήταν από πολύ διαφορετικές εποχές και προελεύσεις. Τότε! Ω Θεέ µου!... όπως σε παρόµοιες εποχές άλλων λαών της αρχαίας Αρκαδίας θα µπορούσε να ειπωθεί ότι συνυπήρχαν ευτυχείς Jinas και άνθρωποι... Μέσα στο άφατο µυστικιστικό ειδύλλιο, κοινά ονομαζόμενο «Οι Χαρές της Μεγάλης Παρασκευής», αισθανόμαστε στο βάθος της καρδιάς µας ότι στα σεξουαλικά όργανα υπάρχει µια δύναµη τρομερά Θεϊκή που το ίδιο µπορεί να ελευθερώσει ή να σκλαβώσει τον άνθρωπο. Η σεξουαλική ενέργεια εμπεριέχει το ζωντανό αρχέτυπο του αυθεντικού Ηλιακού - Ανθρώπου που πρέπει να πάρει σχήµα µέσα σ’ εµάς τους ίδιους. Πολλές ψυχές που υπέφεραν θέλησαν να µπουν στο υπερβατικό Μονσαλβάτ όµως, δυστυχώς, αυτό είναι κάτι περισσότερο από αδύνατο εξ αιτίας του πέπλου της Isis, ή αδαµιαίο σεξουαλικό πέπλο. Μέσα στην άφατη καλοτυχία των Jinas παραδείσων υπάρχει βεβαίως µία θεία ανθρωπότητα που είναι αόρατη στις αισθήσεις των θνητών, εξ αιτίας των αµαρτιών και των περιορισµών τους που δημιουργήθηκαν από σεξουαλικές καταχρήσεις. Είναι γραµµένο και µε πύρινους χαρακτήρες στο µεγάλο βιβλίο της ζωής ότι στο σταυρό Jaina ή Jina κρύβεται θαματουργά το ανείπωτο µυστικό του Μεγάλου Arcano, το θαματουργό κλειδί της σεξουαλικής µεταβολής. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι αυτός ο µαγικός σταυρός είναι η ίδια η Σβάστικα των µεγάλων µυστηρίων... Ανάµεσα στην απολαυστική έκσταση της ψυχής που ποθεί µπορούµε και ακόµα οφείλουμε να έρθουµε σε µυστική επαφή µε τον Ιανό, τον αυστηρό και ύψιστο Ιεροφάντη «Jina», που στην παλιά ήπειρο «Mu» δίδασκε την επιστήµη των «Jinas». Στο µυστικό Θιβέτ, υπάρχουν δύο σχολές που αλληλοµάχονται. Αναφέρονται ξεκάθαρα στις οργανώσεις Mahayanas και Jinayana. Στο ε:πόµενο κεφάλαιό µας θα µιλήσουµε για την πρώτη από αυτές τις δύο οργανώσεις τώρα, θα ασχοληθούμε µόνο µε τη σχολή «Jinayana». Είναι προφανές ότι ο δρόµος «Jinayana» είναι κατά βάθος βαθιά Βουδιστικός και Χριστικός... Σ’ αυτόν το µυστηριώδη δρόµο συναντάµε µε µυστικιστική έκπληξη τους πιστούς φύλακες του Αγίου Γκριάλ ή της Μυητικής Πέτρας, δηλαδή της Υπέρτατης Θρησκείας Σύνθεσης που ήταν η πρωτοπόρος της ανθρωπότητας τη διδασκαλία της Σεξουαλικής Μαγείας... Jana, Swana ή Jaina, είναι λοιπόν η διδασκαλία αυτού του αρχαίου Θεού, της πάλης και της δράσης, ονομαζόμενος Ιανός, ο Θείος Κύριος µε τα δύο πρόσωπα, ανδρόγυνη µετάθεση του Αιγυπτιακού

www.gnosisellas.gr Ερµή και πολλών άλλων Θεών των πανθέων Mayas, Quiches και Αζτέκων, των οποίων τα επιβλητικά και µεγαλόπρεπα αγάλματα σκαλισμένα στο ζωντανό βράχο υπάρχουν ακόµα στο Μεξικό. Ο Ελληνορωμαϊκός µύθος διατηρεί ακόµα την ανάµνηση της εξορίας του Ιανού ή Jainos στην Ιταλία, γιατί τον έριξε από τον ουρανό ο Κρόνος ή Saturno, δηλαδή η επική αvάµνηση της καθόδου του στη γη σαν εκπαιδευτή και οδηγού της ανθρωπότητας για να δώσει σ’ αυτήν την πρωτόγονη Φυσική Θρησκεία «Jina» ή «Jaina». Janna ή Jaina είναι ε:πίσης προφανώς η θαυμάσια διδασκαλία Κινέζο - Θιβετιανή του Dan, Chhan, Dran, Shuan, Ioan, Huan ή Dhyan-Choan, χαρακτηριστικές όλων των εσωτεριστικών σχολών του κόσµου των Αρείων µε ρίζες στην καταποντισμένη Ατλαντίδα. Η Μυστική διδασκαλία, η Πρωτόγονη Jaina διδασκαλία βασίζεται στη Φιλοσοφική Πέτρα, στο σεξ, στη Sahaja Maithuna. Η Γνωστική διδασκαλία απείρως ανώτερη, πιο παλιά και από τον ίδιο το Βραχμανισμό, η Πρωτόγονη σχολή Jinayana αυτή του στενού μονοπατιού που οδηγεί στο φως... Διδασκαλία της Σωτηρίας πραγματικά θαυμαστή από την οποία στην Κεντρική Ασία και την Κίνα μένουν πολλές αναµνήσεις, όπως μένουν ακόµα και στον παγκόσμιο Μασονισµό όπου ακόµα συναντάµε, για παράδειγμα, την επιβίωση του συμβολικού σταυρού Jaina ή Swastika (του Swan, ο Hamsa, ο Κύκνος, το Πουλί Φοίνικας, το περιστέρι του Αγίου Πνεύματος, ο Παράκλητος, η Ψυχή του Ναού του Γκριάλ, Νους ή Πνεύµα που δεν είναι άλλο από το Είναι ή Dhyani του ανθρώπου). Ακόµα και στους µοντέρνους καιρούς µας μπορούµε να βρούµε ίχνη στην Ιρλανδία από αυτούς τους 23 προφήτες Dijnas ή κατακτητές ψυχών που στάλθηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις του κόσµου, από τον ιδρυτή του Χαϊνισµού: Τον Rishi - Baja - Deva... Τις στιγµές που γράφω αυτές τις γραµµές έρχονται στη θύμισή µου υπερβατικές αναµνήσεις... Σε έναν από τους τόσους διαδρόμους ενός αρχαίου παλατιού, δεν ενδιαφέρει η ημερομηνία, ούτε η ώρα, πίνοντας νερό µε λεµόνι σε απολαυστικά ποτήρια από φίνο µπακαρά, µαζί µε µια οµάδα από πολύ εκλεκτούς EIohim, είπα: «Χρειάζομαι ανάπαυση για ένα διάστηµα ανάµεσα στην ευτυχία, πάνε µερικοί Mahamvantaras που βοηθώ την ανθρωπότητα και ήδη έχω κουραστεί». «Η µεγαλύτερη ευτυχία είναι να έχεις το Θεό µέσα σου απάντησε ένας πολύ φίλος Αρχάγγελος». Εκείνα τα λόγια µε άφησαν σαστισμένο, συγχυσμένο, σκέφτηκα τη Νιρβάνα, τη Mahaparanirvana κλπ. Κατοικώντας σε περιοχές τόσο έντονης ευτυχίας, µπορούσε µήπως κανένα πλάσµα να µην είναι ευτυχισμένο; Πώς; Γιατί; Μη έχοντας τη Μονάδα µέσα του; Γεµάτος λοιπόν µε τόσες αμφιβολίες αποφάσισα να συμβουλευτώ το γέρο σοφό «Jano» το ζωντανό Θεό της επιστήµης «Jinas»... Πριν µπω στην κατοικία του έκανα στον φύλακα ένα µυστικό χαιρετισµό, προχώρησα µπροστά από τους φρουρούς και τους χαιρέτησα µε άλλο χαιρετισµό και τέλος είχα την ευτυχία να συναντηθώ µε το Θεό Jano... «Λείπει και άλλος χαιρετισµός» είπε ο Σεβάσμιος: «Δεν υπάρχει καλύτερος χαιρετισµός από αυτόν της ήρεµης καρδιάς» απάντησα έτσι ενώ συγχρόνως έβαζα ευλαβικά τα χέρια µου στην καρδιά... « Εντάξει» είπε ο Σοφός... Όταν θέλησα να του κάνω ερωτήσεις που θα διέλυαν τις γνωστές αμφιβολίες µου, ο γέροντας χωρίς να πει ούτε λέξη απόθεσε την απάντηση στο βάθος της συνείδησής µου... Αυτή την απάντηση µπορούµε να την ανακεφαλαιώσουμε έτσι: «Παρόλο που ένας άνθρωπος µπορεί να κατοικεί στη Νιρβάνα ή σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή απείρων ευτυχιών, αν δεν έχει µέσα του τον Θεό δε θα είναι ευτυχής». «Όµως, αν ζούσε στους κόσµους-κολάσεις ή στην πιο απάνθρωπη φυλακή της γης, έχοντας το Θεό µέσα θα ήταν ευτυχής». Τελειώνουμε αυτό το κεφάλαιο λέγοντας: Η Σχολή Jinayana µε το βαθύ της εσωτερισµό µάς οδηγεί από το σεξουαλικό δρόµο µέχρι την ενσάρκωση του Λόγου και την τελική λύτρωση...

www.gnosisellas.gr Oremus... (Ας προσευχηθούμε...).

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28 ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ ΖΕΝ Γιατί η τελευταία Αλήθεια-Ρrajna που θέλει να υποδείξει ο Βουδισµός-Ζen είναι τόσο ακαθόριστη, αφηρημένη και ακατόρθωτη; «Προσδιορίζω» σηµαίνει στην πραγματικότητα βάζω όρια διανοητικά ή δηλώνω το νόηµα ενός καθορισμένου πράγµατος. «Πιάνω» µε την έννοια που χρησιμοποιείται εδώ, σηµαίνει καταλαβαίνω κάτι και το συγκρατώ στη µνήµη. Όπως η ίδια η πράξη του προσδιορίζω είναι προφανώς το να περικλείσω κάτι µέσα σε ορισμένα όρια, δε µπορεί απαραίτητα να µην είναι πεπερασμένο, στενό και απαγορευτικό στη φύση του, έτσι ακριβώς, όπως «καταλαβαίνω» σηµαίνει πιάνω κάτι νοερά, αλλά όχι όλα, πρέπει να είναι όµοια περιοριστικό και αποκλειστικό. Η τελευταία Αλήθεια-Ρrajna που η σχολή Ζεν θέλει να υποδείξει δε µπορεί µε κανέναν τρόπο να είναι κάτι στενό, πεπερασμένο ή αποκλειστικό, πρέπει να είναι κάτι ευρύ, παγκόσμιο και απεριόριστο, κάτι που περιλαμβάνει τα πάντα και τα φτάνει, κάτι περισσότερο από τον προσδιορισµό και από τον προορισµό. Η ίδια η λέξη «προσδιορίζω» υποδεικνύει προφανώς έναν ανθρώπινο δείκτη που σημαδεύει ένα καθορισμένο αντικείμενο και η λέξη «πιάνω» ένα χέρι που κρατά κάτι και δεν το αφήνει... Δεδομένου αυτού του θλιβερού περιορισμού και της πρόσδεσης, βαθιά ριζωμένου στον ορθολογισµό του σκεπτόμενου ζώου, λανθασμένα ονομαζόμενου Άνθρωπος, δεν είναι κατά κανένα τρόπο εκπληκτικό ότι η ελεύθερη και πανταχού περικλειόμενη αλήθεια-Prajna γίνεται στην πραγματικότητα κάτι το άπιαστο που πάντα αποφεύγει µυστηριωδώς κάθε σκεπτόμενο. Φώτιση. Αυτή η µεγαλειώδης σε σηµασία και σε δύναµη λέξη, χρησιμοποιείται σ’ αυτό το κεφάλαιο για να υποδείξει εµφατικά τη µυστικιστική µεταβατική πείρα που συνίσταται στο να πειραματιστείς το Τάο, την Αλήθεια-Ζεν, το Πραγματικό. Δεν αρκεί να καταλάβεις κάτι, χρειάζεται να πιάσουµε, να αιχμαλωτίσουμε, να συλλάβουµε τη βαθιά του σηµασία. Ο έκτος Πατριάρχης ρώτησε τον Bodhidharma: «Πώς είναι δυνατόν να φτάσουµε το Τάο; Ο Bodhidharma απάντησε: «Εξωτερικά, κάθε δραστηριότητα σταµατά. Εσωτερικά, ο νους παύει να αναταράζεται.. Όταν ο νους έχει µετατραπεί σε ένα τοίχο, τότε έρχεται το Τάο». Είναι επείγον το να γνωρίζεις ότι: ο Ιαπωνικός Zen είναι ο ίδιος Dhyanao ινδοστανικός, ο Jhana ο Παλαιστίνιος, ο «Ch» Anna ο κινέζικος, µία εξαίρετη µορφή του Βουδισµού Mahayana... Είναι αναντίρρητο ότι οι µελέτες και η πρακτική Zen µας επιτρέπουν να συλλάβουµε την εσώτερη σηµασία των Βουδιστικών διδασκαλιών, διαδεδομένων από τη σχολή Mahayana, θαυμάσια αντίθεση και συμπλήρωμα ταυτόχρονα της σχολής της Εσώτερης Jinayana Αυτοπραγμάτωσης. Το φωτισμένο κενό καταλήγει αδύνατο να περιγραφεί µε ανθρώπινα λόγια. Δεν µπορεί να καθοριστεί ή να περιγραφεί. Όπως έχει πει ο Δάσκαλος Jen Huai Jang: «Οτιδήποτε που µπορεί να ειπωθεί, θα σφάλλει στο κυρίως του σηµείο». Η Βουδιστική διδασκαλία σχετικά µε το κενό είναι καταληπτή και βαθιά και απαιτεί πολλή μελέτη πριν γίνει κατανοητή... Μόνο σε απουσία του Εγώ μπορούµε να πειραματιστούμε σε άµεση µορφή το φωτισμένο κενό. Η θεοποίηση του νου είναι ουτοπία γιατί αυτός από µόνος του είναι µόνο µία θανάσιµη φυλακή για τη συνείδηση... Το να βεβαιώσεις ότι ο νους είναι ο Βούδας, το να πεις ότι είναι το Τάο, είναι παράλογο γιατί η διανόηση δεν είναι παρά ένα κλουβί για τη συνείδηση.

www.gnosisellas.gr Η µυστικιστική εμπειρία του φωτισμένου κενού πραγματοποιείται πάντα εκτός του διανοούμενου πεδίου. Η Βουδιστική φώτιση ποτέ δεν αποκτιέται εξελίσσοντας τη νοητική δύναµη ούτε θεοποιώντας τη λογική, αντίθετα, κατορθώνεται λύνοντας κάθε δεσµό που µας δένει µε το νου. Μόνο αν απελευθερωθούμε από το διανοητικό µπουντρούµι θα µπορέσουµε να βιώσουµε την ευτυχία του φωτισμένου κενού, ελεύθερου και εντελώς «µη ουσιαστικού». Το κενό είναι απλά ένας ορισµός Βουδιστικός ξεκάθαρος και ακριβής, που υποδηλώνει τη µη ουσιαστική και απρόσωπη φύση των όντων και ένα σήµα ένδειξης της κατάστασης απόλυτης αποδέσμευσης και λύτρωσης εκτός χρόνου και πιο πέρα από το νου. Πιέστε το κρασί του διαλογισµού στο απολαυστικό ποτήρι της τέλειας συγκέντρωσης.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29 ΟΙ ΔΥΟ ΣΧΟΛΕΣ Η πραγματικότητα (Li στα Κινέζικα) µπορεί να ειδωθεί µε µορφή αιφνίδια, αλλά η ύλη (Shih στα Κινέζικα) πρέπει να καλλιεργηθεί µε µορφή προοδευτική και τακτική. Με άλλα λόγια, µετά αφού έχεις φθάσει στην έκσταση πρέπει να την καλλιεργήσεις µέχρι την πλήρη ανάπτυξη και ωριµότητα. Έτσι η εσωτεριστική εργασία συνίσταται σε δύο κύριες απόψεις: Την «ΟΡΑΣΗ» και τη «ΔΡΑΣΗ». Για να έχουµε µια όραση πρέπει να ανεβούµε µέχρι το πιο ψηλό µέρος του βουνού και να κοιτάξουμε από εκεί, για να αρχίσουµε το ταξίδι πρέπει να κατεβούµε µέχρι το βάθος της αβύσσου και να αρχίσουµε την πορεία από εκεί. Παρόλο που ο ναός Zen που είναι µια θαυμάσια µορφή του Βουδισμού Mahayana, συγκρατιέται από τις δύο κολώνες της «όρασης» και της «δράσης», είναι φανερό ότι δίνει µεγάλη έµφαση στην πρώτη. Αυτό το αναγνωρίζει ξεκάθαρα ο µεγάλος Guruji Ι Shan που είπε: «Η όρασή σου και όχι η δράση σου είναι αυτό που µ’ ενδιαφέρει». Είναι γι’ αυτό που οι Δάσκαλοι Zen, δίνουν όλη την έµφαση, στην έκσταση, στο Samadhi, στο Sa tori και συγκεντρώνουν όλες τους τις προσπάθειες να οδηγήσουν όλους τους µαθητές ή Chelas κατευθείαν σ’ αυτήν. Η θιβετιανή σχολή Jinayana είναι διαφορετική και παρόλο που οι δύο κολώνες της είναι επίσης η «Όραση» και η «Δράση» είναι αναμφίβολο ότι δίνει ειδική επισημότητα στη δεύτερη και παλεύ ει ακούραστα για να οδηγήσει τους ευσεβείς στην ένατη Σφαίρα (Το Σεξ). Δεν είναι περιττό σ’ αυτό το κεφάλαιο να τονίσουµε ότι οι υποψήφιοι της σχολή Mahayana ποθούν αληθινά και µε ατελείωτη ανυπομονησία την άµεση εμπειρία του φωτισμένου κενού. Δεν υπερβάλλουμε µε κανέναν τρόπο θεωρίες αν βεβαιώσουμε µε έντονη έµφαση ότι οι µαθητές της σχολής Jinayana εργάζονται εντατικά στο «Σιδηρουργείο των Κυκλώπων» - το σεξ - µε την έξυπνη πρόθεση να επιτύχουν την εσώτερη Αυτοπραγµάτωση του φωτισμένου κενού. Όταν ο νους είναι ήσυχος, όταν ο νους σιωπά, από µέσα και απ’ έξω και στο κέντρο, επέρχεται η Μυστικιστική πείρα του κενού, όµως είναι προφανές ότι το να Αυτοπραγματοποιηθεί είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Το κενό δεν είναι πολύ εύκολο να εξηγηθεί. Ασφαλώς σας λέω ότι δεν είναι περιγράψιµο ή καθοριστέο. Η γλώσσα αυτών των ανθρωποειδών που κατοικούν το φλοιό της γης, δημιουργήθηκε για να καθορίζει πράγµατα ή συναισθήματα υπάρχοντα, δεν είναι κατάλληλη για να εκφράσει εκείνα που βρίσκονται πιο πέρα από το σώµα των συγκινήσεων και του νου. Το φωτισμένο Κενό δεν είναι υπόθεση να γνωρίζεις ή να µη γνωρίζεις, το να το δοκιμάσεις απ’ ευθείας είναι το ενδεδειγμένο. «ΟΡΑΣΗ» και «ΔΡΑΣΗ», αλληλοσυμπληρώνονται. Οι δύο σχολές που αναφέρθηκαν είναι απαραίτητες. Το να δεις µε απέραντη λαμπρότητα είναι δυνατό µόνο όταν απουσιάζει το Εγώ, ο Εαυτός µου, ο Εαυτός σου, το να το διαλύσεις είναι επείγον. Συνειδητή δράση είναι το αποτέλεσµα της προοδευτικής εργασίας στο «Σιδηρουργείο των Κυκλώπων» (το Σεξ). Το «Χρυσό άνθος» καθορίζει τη τέλεια αρµονική ισορροπία µεταξύ της «ΟΡΑΣΗΣ» και της «ΔΡΑΣΗΣ». Το «Χρυσό έμβρυο», το ύψιστο άνθος, είναι η εξαίρετη βάση του εσώτερου Βούδα.

www.gnosisellas.gr Χιλιόχρονες αρχαϊκές παραδόσεις λένε ότι υπάρχουν δύο ειδών Βούδες: α) Βούδες µεταβατικοί. β) Βούδες µόνιµοι. Είναι προφανές ότι οι πρώτοι συναντώνται περαστικοί. από σφαίρα σε σφαίρα, παλεύοντας να πραγματοποιήσουν µέσα τους το «φωτισμένο κενό». Είναι βέβαιο ότι οι δεύτεροι είναι οι Βούδες της ατένισης, εκείνοι που ήδη πραγματοποίησαν µέσα τους το «φωτισμένο κενό». Στην εσωτεριστική µελέτη του Zen - θαυμάσια µορφή της σχολής Mahayana - υπάρχουν δύο κινέζικοι όροι πολύ ενδιαφέροντες: Chien και Hsing. Χρησιμοποιούμενο σαν ρήµα, Chien σηµαίνει «βλέπω» ή «κοιτάζω» χρησιμοποιούμενο σαν ουσιαστικό σηµαίνει «η όραση» «η κατανόηση», ή «η αυτοπαρατήρηση». Hsing σηµαίνει «η πρακτική», «η δράση», «η εσωτεριστική εργασία». Επίσης µπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ρήµα ή ουσιαστικό. Chien στην πιο εσώτερη σηµασία του σηµαίνει όλη τη µυστικιστική κατανόηση της Βουδιστικής διδασκαλίας, όµως στο Zen, όχι µόνο σηµαίνει τη σαφή και ουσιαστική κατανόηση των αρχών και της Αλήθειας-Ρrajna, αλλά επίσης περιλαμβάνει και την ξύπνια όραση που αναβλύζει από την εμπειρία «Wu» (Satori, έκσταση, Samadhi). Chien σ’ αυτό το υπερβατικό και θεϊκό νόηµα µπορεί να νοηθεί σαν ορατή πραγματικότητα ή µία όραση της πραγματικότητας. Όµως, είναι αναντίρρητο ότι παρόλο που αυτό µπορούσε να σηµαίνει την όψη της πραγματικότητας, δεν περιλαμβάνει την κυριαρχία ή κτήση αυτής της ίδιας. Hsing, η γόνιµη και δημιουργική δουλειά στο «αναµµένο Καµίνι του Ηφαίστου». Είναι πρωταρχικό όταν είναι επιθυμητή η απόκτηση και η κυριαρχία του «πραγματικού».

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30 ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Ο αφυπνισμένος καλόγερος που ονομαζόταν Tien Jan πήγε να επισκεφτεί το Σεβάσµιο Δάσκαλο Hui Chang. Φθάνοντας ρώτησε µε µεγάλη ευλάβεια κάποιον ασκητή βοηθό αν ο «Βασιλικός δάσκαλος» ήταν στο σπίτι. Ο µυστικιστής απάντησε: «Ναι, αλλά δε δέχεται επισκέψεις». Ο Tien Jan είπε: «Ω!, αυτό που λέγεται είναι υπερβολικά βαθύ και παράξενο!» Ο βοηθός αναχωρητής ανταπάντησε: «Ούτε τα µάτια του Βούδα δε µπορούν να τον δουν». Τότε αντέταξε ο Tien Jan: «Η θηλυκιά του Δράκοντα γεννά ένα Δρακοντάκι και αυτή του Φοίνικα ένα Φοινικάκι!» Και µετά έφυγε. Αργότερα, όταν ο Hui Chang βγήκε από τον διαλογισµό που βρισκόταν και έµαθε αυτά που συνέβηκαν στο σπίτι του, χτύπησε το θρησκευόμενο βοηθό. Όταν ο Tien Jan το έµαθε έκανε την ακόλουθη παρατήρηση: «Αυτός ο γέρος αξίζει να ονομάζεται ο «Βασιλικός Δάσκαλος». Την επόµενη µέρα ο Tien Jan ο άνθρωπος µε την αφυπνισμένη συνείδηση επισκέφτηκε πάλι τον Γκουρού Hui Chang. Σύµφωνα µε τις εξωτικές συνήθειες της ανατολής, όταν είδε τον Γκουρού άπλωσε στο πάτωµα το µανδύα του (σαν να ετοιµαζόταν να καθίσει για να ακούσει τη διδασκαλία του). Ο Hui Chang είπε: «Δεν είναι απαραίτητο, δεν είναι απαραίτητο». Ο Tien Jan οπισθοχώρησε λίγο και ο Βασιλικός Δάσκαλος είπε µε έµφαση: «Εντάξει, εντάξει». Όµως µε παράξενο τρόπο, ο Tien Jan προχώρησε ξανά µερικά βήµατα. Τότε ο Βασιλικός Δάσκαλος είπε: «Όχι, όχι». Ωστόσο ο Tien Jan τα κατάλαβε όλα, έκανε µια συµβολική βόλτα τριγύρω από τον ιεροφάντη και έφυγε. Αργότερα ο Σεβάσμιος σχολίασε: «Πολύς καιρός έχει περάσει από εκείνες τις µέρες των Μακαρίων. Ο κόσµος είναι τώρα πολύ οκνηρός. Μέσα σε τριάντα χρόνια θα είναι πολύ δύσκολο να συναντήσεις έναν άνθρωπο σαν αυτόν». Παράξενες στάσεις! Στιγμιαίες τηλεπαθητικές συνομιλίες! «Διαίσθηση» που απαστράφτει... Το να εξηγηθούν όλα αυτά θα ήταν σαν να ευνουχίζεις τη διδασκαλία. Οι πολυαγαπημένοι µας αναγνώστες θα πρέπει να συλλάβουν το βαθύ τους νόηµα... Ο Hui Chang είχε το χρυσό έµβρυο: είναι φανερό ότι είχε πραγματοποιήσει µόνος του «το φωτισμένο κενό». Ο Tien Jan ήταν επίσης ένας άνθρωπος αφυπνισμένης συνείδησης, κάποιος ο οποίος παρόλο που δεν είχε ακόµη αυτογνωσία του κενού, κατείχε το «FLOR AUREA» (Χρυσό άνθος). Ο Huang Ρο συνάντησε µια φορά έναν αφυπνισμένο καλόγερο και περπάτησε µαζί του. Όταν έφτασαν σ’ ένα ποτάµι ταραγμένο, που αγριεμένο κυλούσε την κοίτη του ανάµεσα στις πέτρες, ο Huang Ρο έβγαλε ξαφνικά το καπέλο του από µπαµπού και αφήνοντας σε µια µεριά το µπαστούνι του σταμάτησε για να σκεφτεί πώς θα µπορούσαν να περάσουν. Ενώ έκανε αυτές τις σκέψεις, ξαφνικά συμβαίνει κάτι ασυνήθιστο, ο άλλος καλόγερος περπάτησε πάνω στα αγριεμένα νερά του ποταµού χωρίς τα πόδια του να ακουμπήσουν στο νερό και γρήγορα έφτασε στην άλλη όχθη. Λένε παλιές παραδόσεις που χάνονται στα σκοτάδια των αιώνων ότι όταν ο Huang Ρο είδε το θαύµα, δάγκωσε τα χείλη του και είπε: «Ω! δεν ήξερα ότι μπορούσε να το κάνει αυτό, αν το ήξερα θα τον είχα σπρώξει µέχρι τον πάτο του ποταµού». Αυτές οι θαματουργές δυνατότητες είναι απλά τα φυσικά παράγωγα της αληθινής φώτισης και

www.gnosisellas.gr τις έχουν οι αφυπνισμένοι άνθρωποι, αυτοί που ήδη κατασκεύασαν το «χρυσό έμβρυο» στο «αναµµένο Καµίνι του Ηφαίστου». (Το Σεξ). Ο Chan Chen-Chi µας αφηγείται το παρακάτω διήγηµα: «ο Δάσκαλος Zen Ρυ Huan υπήρξε βοηθός του Lin Chi. Μια µέρα αποφάσισε ότι ήρθε η στιγµή να πεθάνει και τότε κατευθύνθηκε προς την αγορά και ζήτησε από τον κόσµο να του δώσουν από ευσπλαχνία µια φορεσιά. Αλλά, όταν µερικοί του πρόσφεραν τη φορεσιά και άλλα ρούχα, αυτός τα αρνήθηκε και εξακολούθησε το δρόµο του µε το µπαστούνι στο χέρι. Όταν ο Lin Chi άκουσε αυτό, έπεισε µερικούς να του δώσουν του Ρυ Huan ένα φέρετρο. Έτσι πρόσφεραν ένα φέρετρο στον Pu Huan. Αυτός χαμογέλασε και είπε στους δωρητές: «Αυτό το άτοµο, ο Lin Chi, είναι πραγματικά κακός και τσαρλατάνος». Μετά δέχτηκε το φέρετρο και ανάγγειλε στον κόσµο: «Αύριο θα βγω από την πόλη από τη δυτική πύλη και θα πεθάνω σε κάποια γωνιά των δυτικών προαστίων». Την άλλη µέρα πολύς κόσµος από την πόλη, σηκώνοντας το φέρετρο τον συνόδευσαν µέχρι τη δυτική πύλη, αλλά απότοµα αυτός σταμάτησε και φώναξε: «Ω, όχι, όχι, σύµφωνα µε τη γεωμαντεία αυτή η µέρα δεν είναι γουρλίδικη. Καλύτερα είναι να πεθάνω αύριο σε ένα προάστιο νότιο». «Έτσι την άλλη µέρα, όλοι κατευθύνθηκαν στη νότια πύλη, αλλά ο Pu Huan συνάλλαξε ιδέα και είπε στον κόσµο ότι προτιμούσε να πεθάνει την επόµενη µέρα σε ένα προάστιο της ανατολής». «Πολύ λιγότεροι άνθρωποι τον συνόδεψαν την επόµενη µέρα. Και ξανά ο Pu Huan άλλαξε γνώµη λέγοντας ότι ανέβαλλε την αναχώρησή του από τον κόσµο αυτόν κατά µία µέρα και ότι θα πέθαινε σε ένα βόρειο προάστιο. Τότε πια οι άνθρωποι κουράστηκαν µ’ αυτήν την υπόθεση και έτσι κανείς δεν τον συνόδευσε την επόµενη µέρα». «Ο Pu Huan αναγκάστηκε να κουβαλήσει µόνος του το φέρετρό του µέχρι το βόρειο προάστιο. Όταν έφτασε µπήκε µέσα στο φέρετρο πάντα µε το µπαστούνι στο χέρι και περίµενε κανένα περαστικό. Τότε τους ζήτησε να καρφώσουν το φέρετρο µόλις θα πέθαινε. Όταν αυτοί συμφώνησαν αυτός έπεσε και πέθανε». «Τότε, συνεχίζει να λέει ο Chang Chen-Chi, οι περαστικοί κάρφωσαν το φέρετρο, όπως το είχαν υποσχεθεί». «Τα νέα γι’ αυτό το γεγονός έφτασαν γρήγορα στην πόλη και ο κόσµος άρχισε να καταφθάνει. Κάποιος υπέδειξε τότε ν’ ανοίξουν το φέρετρο για να ρίξουν µια µατιά στο πτώµα, αλλά κάνοντάς το, προς µεγάλη τους έκπληξη, δε βρήκαν τίποτα». «Πριν συνέλθουν από την έκπληξή τους άκουσαν, από τον ουρανό, το γνώριµο ήχο από τα κουδουνάκια του µπαστουνιού, που ο Pu Huan είχε σ’ όλη του τη ζωή». «Στην αρχή το κουδούνισµα ήταν δυνατό, γιατί ήταν κοντά µου, µετά έγινε περισσότερο και περισσότερο αδύναµο, µέχρι που τελικά εξαφανίστηκε εντελώς. Κανείς δεν έµαθε πού πήγε ο Pu Huan».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31 Ο ΓΚΑΙΤΕ Σε άφατη ύψιστη έκσταση ο Γκαίτε καλεί τη Θεϊκή του Μητέρα Κουνταλίνι σαν αυθεντική λυτρώτρια: «Σηκώστε τα µάτια προς το σωτήριο βλέµµα. Εσείς όλες, τρυφερές µετανιωµένες ψυχές, µε σκοπό να µεταµορφωθείτε, γεµάτες ευγνωμοσύνη για ένα ευτυχισμένο πεπρωμένο, το οποίο κάθε εξαγνισμένη αίσθηση ας είναι πρόθυµη για την εξυπηρέτησή του. Παρθένα, Μητέρα, Βασίλισσα, Θεά. Ας είσαι ευνοϊκή». Ο Γκαίτε ήξερε καλά ότι χωρίς τη βοήθεια της Devi Kundalini, του Πύρινου Φιδιού των µαγικών µας δυνάµεων, θα ήταν κάτι περισσότερο από αδύνατη η εξάλειψη του ζωώδους Εγώ. Είναι αναντίρρητο ότι οι πιο γνωστές ερωτικές σχέσεις του Γκαίτε, µε εξαίρεση φυσικά αυτήν που διατηρούσε µε τη Χριστίνα Βούλπιους, υπήρξαν χωρίς καµία εξαίρεση ερωτικής φύσης περισσότερο, παρά σεξουαλικής.

www.gnosisellas.gr Ο Waldemar λέει: «Δεν πιστεύουμε να είµαστε υπερβολικοί λέγοντας ότι στον Γκαίτε η απόλαυση της φαντασίας ήταν στοιχειώδης στις σχέσεις του µε τις γυναίκες. Προσπαθούσε να συλλάβει την αίσθηση της ενθουσιώδους παρηγοριάς, µε µια λέξη, το ερεθιστικό στοιχείο µούσα της γυναίκας, που του άναβε πνεύµα και καρδιά και που µε κανένα τρόπο δεν έπρεπε να του προκαλεί ευχαρίστηση στην ύλη του». «Ο παράφορος έρωτας που είχε για την Καρλότα Buff ο Lίlίο Federica Βrion δε µπορούσε να µεταδώσει αντίστοιχα κάθε κατάσταση στο σεξουαλικό». «Πολλές λογοτεχνικές ιστορίες αποπειράθηκαν ήδη να εκθέσουν εμπεδωμένα και ξεκάθαρα µέχρι ποιου σηµείου έφτασαν οι σχέσεις του Γκαίτε µε την Κυρία Φον Στέιν. Τα γεγονότα που εξετάσθηκαν συγκλίνουν στην ιδέα ότι επρόκειτο για µια ιδεαλιστική αμοιβαιότητα» . «Το ότι ο Γκαίτε δε ζούσε, όπως είναι γνωστό, σε πλήρη σεξουαλική εγκράτεια στην Ιταλία και ότι γυρίζοντας στην πατρίδα αµέσως δημιούργησε ένα δεσµό µε την Χριστίνα Βούλπιους, που δεν τον απέρριψε, επιτρέπει το συμπέρασμα ότι θα έπρεπε προηγουμένως να είχε αποστερηθεί από κάτι». «Αναμφίβολα - συνεχίζει να µας λέει ο Waldemar - ο Γκαίτε αγάπησε µε τον πιο παράφορο τρόπο όταν βρισκόταν χωρισμένος από το αντικείμενο του πόθου του, µόνο στο στοχασµό του αποκτούσε ο έρωτας του σώµα και του εμφυσούσε πάθος». «Αμετάβλητα, όταν άφηνε να αναβλύζουν από την πέννα του οι ευωδίες της καρδιάς του προς την κυρία Φον Στέιν, βρίσκεται πραγματικά κοντά της... πιο κοντά απ’ όσο µπορούσε να είναι φυσικά.». Ο Χέρµαν Γκριµµ λέει δικαιολογημένα: «Είδαµε πως η σχέση του µε την Λόττε είναι κατανοητή µόνο όταν µεταθέτουµε το πάθος του στις ώρες που δε βρίσκεται µαζί της». Δεν είναι περιττό σ’ αυτό το κεφάλαιο να δώσουµε έµφαση στην ιδέα ότι ο Γκαίτε απεχθανόταν τη συνουσία των πορνών: Omne animal post coitum triste (Κάθε ζώο είναι θλιμμένο µετά τη συνουσία). Έτσι πως φέρεις στην αγάπη µου µια δυστυχισμένη απόλαυση; Πάρε την επιθυμία των τόσων τραγουδιών, ξαναπάρε τη σύντοµη ευχαρίστηση Πάρτη και δώσε στο θλιμμένο στήθος, το αιώνιο θλιμμένο στήθος, κάτι καλύτερο». Ας µιλήσει τώρα ο ποιητής! Ας πει αυτό που αισθάνεται! Σε αλήθεια και σε ποίηµα γράφει: «Εγώ έβγαινα σπάνια, αλλά τα γράµµατά µας - αναφερόμενος στην Φρειδερίκη - ανταλλάσσονταν όλο και πιο έντονα. Ήµουν ενημερωμένος για τις συνθήκες ζωής της, για να τις έχω στο νου µου, έτσι όπως είχα απέναντι στην ψυχή µου µε αγάπη και πάθος όλες τις αξίες της». «Η απουσία µε έκανε ελεύθερο και όλη µου η κλίση άνθιζε κατάλληλα µόνο για τη συζήτηση εξ αποστάσεως. Αυτές τις στιγµές µπορούσα εγώ να αφεθώ να θαµπωθώ από το µέλλον». Στο ποίηµα του «Ευτυχία της απουσίας», εκφράζει ξεκάθαρα την τάση του για το μεταφυσικό έρωτα: «Πιες, ω, νέα, από την ιερή ευτυχία το άνθος κατά µήκος της ηµέρας στα µάτια της αγαπημένης!.. Όµως πάντα αυτή η ευτυχία είναι µεγαλύτερη από οτιδήποτε βρισκόμενος µακριά από το αντικείμενο του έρωτα. Σε κανένα µέρος να την ξεχάσω δε µπορώ, όµως αν στο τραπέζι καθίσω ήσυχος µε εύθυµο πνεύµα και µε όλη την ελευθερία. Και το ασύλληπτο ξεγέλασµα που καθαγιάζει την αγάπη και µετατρέπει σε ρεµβασµό την επιθυμία». Ο Waldemar σχολιάζοντας λέει: «ο ποιητής δεν ενδιαφερόταν καθόλου - και αυτό πρέπει να αναφερθεί - για την κυρία Φον Στέιν, για το πώς ήταν εκείνη στην πραγματικότητα, αλλά για το πώς την έβλεπε εκείνος µέσα από την έξαψη της δικής του δημιουργικής καρδιάς». «Ο µεταφυσικός του πόθος για το «αιώνιο θηλυκό» προβαλλόταν επάνω στην Καρλότα µε τέτοιο

www.gnosisellas.gr τρόπο, που σ’ αυτήν έβλεπε τη Μητέρα, την αγαπούσε, µε µια λέξη, τη παγκόσµια αρχή, ή εκφράζοντάς το καλύτερα, την ίδια την ιδέα της Εύας». Ήδη το 1775 έγραφε: «Θα ήταν ένα µεγάλο θέαµα το να δεις πώς αντανακλά σ’ αυτήν την ψυχή το σύµπαν. Εκείνη βλέπει το σύµπαν ακριβώς όπως είναι, και ασφαλώς δια µέσου της αγάπης». «Ενώ ο Γκαίτε θα µπορούσε να «κάνει ποίηµα» το κορίτσι που αγαπούσε, δηλαδή να δημιουργήσει µία ιδεατή ύπαρξη που να αντιστοιχούσε µε το πέταγµα της φαντασίας του, ήταν πιστός και προσκολλημένος, όµως όταν χαλάρωνε η διαδικασία της στιχουργίας, είτε ήταν από σφάλµα δικό του ή του άλλου προσώπου, αποχωρούσε. Αμετάβλητα αναζητά τις ερωτικές - ποιητικές του αισθήσεις µέχρι τη στιγµή που τα πράγµατα απειλούσαν να µετατραπούν σε σοβαρά και τότε ζητούσε την ασφάλεια στο Patbos της απόστασης» . Ας µας επιτραπεί να διαφωνήσουμε µε τον Γκαίτε σ’ αυτό το αγκαθωτό σηµείο της φιλοσοφίας του. Το να αγαπάς κάποιον από απόσταση, να υπόσχεσαι πολλά και µετά να ξεχνάς, µας φαίνεται υπερβολικά σκληρό, στο βάθος υπάρχει ηθικός δόλος... Αντί να µαχαιρώνεις λατρεμένες καρδιές, καλύτερα είναι να εφαρμόζεις τη Sahaja Maithuna µε την ιέρεια σύζυγο, να την αγαπάς και να της µείνεις πιστός όλη σου τη ζωή. Αυτός ο άνθρωπος κατάλαβε τη µεταβατική άποψη του σεξ αλλά λάθεψε στο πιο λεπτό σηµείο, γι’ αυτό δεν κατάφερε την Εσώτερη Αυτο-πραγµάτωση... Ο Γκαίτε λατρεύοντας τη Θεϊκή Μητέρα του Κουνταλίνι αναφωνεί γεµάτος έκσταση: «Παρθένα αγνή στην πιο όµορφη έννοια, Μητέρα άξια σεβασµού, Βασίλισσα εκλεγμένη από µας και σε ίδια µοίρα µε τους Θεούς...!». Ποθώντας να πεθάνει µέσα του εδώ και τώρα κατά τη διάρκεια της χηµικής συνουσίας, θέλοντας να καταστρέψει τον Μεφιστοφελή αναφωνεί: Βέλη διαπεράστε µε δόρατα υποτάχτε µε, µάζες λαβώστε µε. Όλα να εξαφανιστούν, να χαθούν όλα. Να λάµψει το αιώνιο αστέρι, λάµπα της παντοτινής αγάπης». Αναντίρρητα, αυτός ο ιδιοφυής βάρδος είχε µία θαυμάσια διαίσθηση. Αν αποκλειστικά είχε ξαναανακαλυφθεί σε µία µόνο γυναίκα, αν σ’ αυτή είχε βρει το µυστικό δρόµο, αν µ’ αυτήν είχε εργαστεί σε όλη του τη ζωή στην «Ενάτη Σφαίρα», είναι φανερό ότι θα είχε φτάσει στον τελικό λυτρωµό. Στον Φάουστ εκθέτει µε µεγάλη επιτυχία την Πίστη στη δυνατότητα της ανύψωσης του «Χρυσού Εμβρύου» ελευθερωμένου, σε µία «Υπερψυχή» (Το ανώτερο Μάνας της Θεοσοφίας) . Όταν αυτό συµβεί, αυτή, η θεοσοφική αρχή εισχωρεί σε µας και ενοποιημένη µε το Χρυσό Έμβρυο περνά από εξαίρετες εσώτερες µεταµορφώσεις τότε λέγεται για µας ότι είµαστε άνθρωποι µε ψυχή. Φτάνοντας σ’ αυτά τα ύψη φτάνουµε τη Μαεστρία, την ιδιότητα του Μύστη, θα µετατραπούµε σε ενεργά µέλη της Απόκρυφης Αδελφότητας. Αυτό δε σηµαίνει τελειότητα στην πιο πλήρη έννοια της λέξης. Οι Θεοί και οι άνθρωποι ξέρουν καλά τη δυσκολία του να φτάσεις στην τελειότητα, στη Μαεστρία. Με την ευκαιρία λέµε, είναι επείγον να γνωρίζεις ότι αυτή η τελειότητα επιτυγχάνεται αφού έχουν γίνει εργασίες εσωτερικές στο βάθος των κόσµων Σελήνη, Ερµής, Αφροδίτη, Ήλιος, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Οπωσδήποτε, η ενσάρκωση της ανθρώπινης Ψυχής, της τρίτης όψης της Ινδοστανικής Trimurti,

www.gnosisellas.gr γνωστής σαν Atman -Buddhi - Manas σ’ εµάς και η ανάµειξη µε το Χρυσό Έμβρυο είναι ένα κοσµικό συµβάν εξαιρετικής σηµασίας που µας µεταµορφώνει ριζικά. Η ενσάρκωση του Ανωτέρου Manas µέσα µας δεν περιλαμβάνει την είσοδο των αρχών Ατµικό και Βουδικό στο εσωτερικό του οργανισμού µας. Αυτό το τελευταίο ανήκει σε εργασίες µεταγενέστερες, για τις οποίες θα µιλήσουµε σε βάθος στο µελλοντικό µας βιβλίο µε τίτλο: «ΤΑ ΤΡΙΑ ΒΟΥΝΑ». Μετά από αυτή τη µικρή απομάκρυνση από το θέµα, απαραίτητη για το ζήτηµα που συζητάµε, συνεχίζουμε µε την ακόλουθη διήγηση. Πάει πολύ καιρός που µου συνέβη στο δρόµο της ζωής κάτι ασυνήθιστο και απρόσμενο. Ένα βράδυ οποιοδήποτε, ενώ βρισκόμουν απασχολημένος µε τις πολύ ενδιαφέρουσες εσωτερικές εργασίες µου έξω από το φυσικό µου σώµα. αναγκάστηκα να πλησιάσω µε το Είδωλο τη γιγάντια πόλη του Λονδίνου. Θυµάµαι µε όλη τη διαύγεια ότι περνώντας από κάποιο σηµείο εκείνης της πόλης µπόρεσα να συλλάβω µε µυστικιστική έκπληξη την κίτρινη αύρα που έλαµπε κάποιου έξυπνου νέου, που βρισκόταν σε µία γωνία. Μπήκα σε ένα καφενέ πολύ κοµψό εκείνης της πρωτεύουσας και αφού κάθισα σε ένα τραπεζάκι σχολίασα το παραπάνω περιστατικό µε κάποιο πρόσωπο σχετικής ηλικίας που αργά απολάμβανε σε ένα φλιτζάνι το απολαυστικό περιεχόμενο εκείνου του αραβικού ποτού. Ξαφνικά κάτι απρόσµενο συμβαίνει, κάποιος µας πλησιάζει και κάθεται στο πλάι µας. Παρατηρώντας τον προσεκτικά µπόρεσα να διαπιστώσω µε έκπληξη µεγάλη ότι επρόκειτο για τον ίδιο νέο µε , την αστραφτερή κίτρινη αύρα που πριν λίγο µε είχε καταπλήξει. Μετά από τις γνωστές συστάσεις έµαθα ότι αυτό το άτοµο δεν ήταν άλλος από αυτόν που στη ζωή είχε γράψει τον Φάουστ, αναφέρομαι στον Γκαίτε. Στον αστρικό κόσµο γίνονται θαύµατα, πρωτοφανή γεγονότα, υπερφυσικά, δεν είναι παράξενο κάποιος να συναντήσει εκεί ανθρώπους ήδη µετενσαρκωµένους µε προσωπικότητες σαν τον Βίκτωρα Ουγκώ, Πλάτωνα, Σωκράτη, Δάντη, Μολιέρο κλπ. Έτσι λοιπόν ντυμένος µε το Είδωλο θέλησα να συζητήσω µε τον Γκαίτε έξω από το Λονδίνο και στις ακτές της απέραντης θάλασσας τον προσκάλεσα και είναι προφανές ότι εκείνος µε κανένα τρόπο δεν αρνήθηκε αυτή µου την πρόσκληση. Συζητώντας µαζί στις ακτές εκείνου του µεγάλου Βρετανικού νησιού, όπου βρίσκεται τοποθετημένη η αγγλική πρωτεύουσα, µπορέσαµε να δούµε µερικά διανοητικά κύµατα κόκκινου χρώματος αιματηρού που επιπλέοντας πάνω στον ταραγμένο ωκεανό έρχονταν προς εµάς. Έπρεπε να εξηγήσω σ’ εκείνον τον νέο µε την ακτινοβολούσα αύρα ότι αυτές οι νοητικές µορφές προέρχονταν από κάποια γυναίκα που στη Λατινική Αµερική µε ποθούσε σεξουαλικά. Αυτό µας προξένησε µια κάποια θλίψη... Έλαµπαν τα άστρα στο απέραντο διάστηµα και τα αγριεμένα κύματα µουγκρίζοντας τρομερά χτυπούσαν ακατάπαυστα στην αµµουδιά... Συζητώντας στην απόκρημνη ακτή του πελάγους, αυτός κι εγώ, ανταλλάσσοντας ιδέες αποφάσισα να του κάνω στα ίσια όπως λέµε εδώ στο φυσικό κόσµο, τις ακόλουθες ερωτήσεις: «Έχεις τώρα ξανά φυσικό σώμα;» Η απάντηση υπήρξε καταφατική. «Το τωρινό σου όχηµα είναι αρσενικό ή θηλυκό;» Τότε απάντησε: «Το τωρινό µου σώμα είναι θηλυκό». «Σε ποια χώρα βρίσκεσαι µετενσαρκωµένος;» «Στην Ολλανδία», «Αγαπάς κανέναν;» «Ναι», είπε, «Αγαπώ έναν Ολλανδό πρίγκηπα που σκέπτοµαι να τον παντρευτώ σε καθορισμένη ημερομηνία (να µε συγχωρεί ο αναγνώστης που δεν την αναφέρω)». «Σκεπτόμουν ότι η αγάπη σου θα ήταν αποκλειστικά παγκόσμια, να αγαπάτε τους βράχους - του είπα - τα βουνά, τα ποτάµια, τις θάλασσες, το πουλί που πετά και το ψάρι που γλιστρά στα βαθιά νερά», «Δεν είναι άραγε η ανθρώπινη αγάπη µια σπίθα της θεϊκής αγάπης;». Αυτή η μορφή απάντησης με μορφή ερώτησης προφερμένη από αυτόν που στην προηγούμενη μετενσάρκωση ονομαζόταν Γκαίτε, με άφησε ασφαλώς έκπληκτο, μπερδεμένο, έκθαμβο. Αναμφίβολα ο επιφανής ποιητής μου είχε πει κάτι που δε χωρούσε αντίρρηση, αναντίρρητο, ακριβές.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32 Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ Η Bagavad-Guita, το ιερό βιβλίο του Κυρίου Krishna λέει επακριβώς τα εξής: «Το Είναι δε γεννιέται, ούτε πεθαίνει, ούτε μετενσαρκώνεται, δεν έχει προέλευση, είναι αιώνιο, αμετακίνητο, το πρώτο απ’ όλα και δεν πεθαίνει, όταν του σκοτώνουν το σώμα». Τώρα οι Γνωστικοί αναγνώστες μας να σκεφθούν την παρακάτω παράγραφο της αντίθεσης και αντίφασης: «Όπως κάποιος αφήνει τα φθαρμένα του ρούχα και βάζει άλλα καινούργια, έτσι το ενσώματο Είναι, αφήνει το φθαρμένο του σώμα και μπαίνει σε άλλα καινούργια. Δύο αντίθετοι στίχοι του μεγάλου Avatara Krishna: Αν δε γνωρίζαμε το κλειδί είναι φανερό ότι θα μέναμε μπερδεμένοι: «Αφήνοντας το σώμα, παίρνοντας το μονοπάτι της φωτιάς, του φωτός, της μέρας, του φωτεινού δεκαπενθήμερου της Σελήνης και του βόρειου ηλιοστάσιου, οι γνώστες του Brahman, πάνε στον Brahman». «Ο Γιόγκι που πεθαίνοντας πηγαίνει από το μονοπάτι του καπνού. του σκοτεινού δεκαπενθήμερου της Σελήνης και του μεσημβρινού ηλιοστασίου, φθάνει στη Σεληνιακή σφαίρα (Αστρικό Κόσμο) και μετά ξαναγεννιέται. (Επιστρέφει, ξαναποκτά σώμα)». «Αυτά τα δύο μονοπάτια, το φωτεινό και το σκοτεινό, θεωρούνται μόνιμα. Με το πρώτο ελευθερώνεσαι και με το δεύτερο ξαναγεννιέσαι (επιστρέφεις)». Δηλώνουμε χωρίς περιστροφές ότι το Είναι, ο ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΣ Κύριος, κάποιο τέλειο πλάσμα, μπορεί να ΞΑΝΑΕΝΣΑΡΚΩΘΕΙ.. «Όταν ο Κύριος, (ΤΟ EINAI), παίρνει σώμα ή το αφήνει, ΑΥΤΟΣ ενώνεται με τις έξι αισθήσεις ή τις εγκαταλείπει και φεύγει σαν το αεράκι που φέρνει μαζί του άρωμα των λουλουδιών». «Κατευθύνοντας την ακοή, τα μάτια, τα όργανα της αφής, γεύσης και όσφρησης και επίσης του νου, ΑΥΤΟΣ πειραματίζεται τα αντικείμενα των αισθήσεων». «Οι αγνοούντες, οι φαντασιόπληκτοι, δεν το βλέπουν όταν ΑΥΤΟΣ παίρνει ένα σώμα, το αφήνει ή πειραματίζεται συνδυαζόμενος με τις GUNAS, αντίθετα, αυτοί που έχουν τα μάτια της σοφίας, το βλέπουν». Σαν εξαίρετο αποδεικτικό για τη σοφία της ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ αξίζει τον κόπο να συλλογιζόμαστε το παρακάτω κομμάτι του Κυρίου Krishna: «Ω! Bharata! κάθε φορά που υποχωρεί η θρησκεία και υπερτερεί η αντιθρησκεία, ενσαρκώνομαι ξανά (δηλαδή Μετενσαρκώνομαι) για να προστατέψω τους καλούς, να καταστρέψω τους κακούς και να αποκαταστήσω τη θρησκεία. Ενσαρκώνομαι (ή Μετενσαρκώνομαι) σε διάφορες εποχές». Από όλους αυτούς τους στίχους του Κυρίου Krishna συνάγονται λογικά με άπειρη καθαρότητα δύο συμπεράσματα: α) Οι γνώστες του Brahama πάνε στον Brahama και μπορούν αν έτσι το θέλουν να γυρίσουν, να ενσωματωθούν, να Μετενσαρκωθούν, για να εργαστούν στο Μεγάλο έργο του Πατέρα. β) Αυτοί που δεν έχουν διαλύσει το Εγώ, το Εγώ ο ίδιος, πάνε μετά το θάνατο από το μονοπάτι του καπνού, του σκοτεινού δεκαπενθήμερου της Σελήνης, του μεσημβρινού ηλιοστάσιου, φθάνουν στη Σεληνιακή σφαίρα και μετά ξαναγέννιονται, επιστρέφουν, μετενσωματώνονται σ’ αυτήν την πονεμένη κοιλάδα του Samsara. Η διδασκαλία του Μεγάλου Avatara Krishna διδάσκει πως μόνο οι Θεοί, Ημίθεοι, Θείοι Βασιλιάδες, Τιτάνες και Ντέβες Μετενσαρκώνονται. Επιστροφή είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Είναι αναντίρρητα η επιστροφή του Kalpas, Yugas, Mahlamvantaras, Maha-Pralayas, κλπ, κλπ. Ο Νόμος της παντοτινής επιστροφής όλων των πραγμάτων συνδυάζεται πάντα με το Νόμο της Υποτροπής.

www.gnosisellas.gr Τα Εγώ επιστρέφουν αδιάκοπα για να επαναλάβουν δράματα, σκηνές, συμβάντα, εδώ και τώρα. Το παρελθόν προβάλλεται προς το μέλλον μέσα από το δρομάκι του παρόντος. H λέξη Μετενσάρκωση είναι πολύ απαιτητική, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται με οποιοδήποτε τρόπο. Κανείς δε θα μπορούσε να Μετενσαρκωθεί χωρίς προηγουμένως να έχει εξαλείψει το Εγώ, χωρίς να έχει αληθινά μία Ιερή Ατομικότητα. Ενσάρκωση είναι μία λέξη πολύ αξιοσέβαστη, σημαίνει εκ των πραγμάτων την αναενσωμάτωση του Θείου σε έναν άνθρωπο. Μετενσάρκωση είναι η επανάληψη αυτού του κοσμικού γεγονότος μία νέα εκδήλωση του θείου... Με κανέναν τρόπο δεν υπερβάλλουμε απόψεις δίνοντας έμφαση στη μεταβατική ιδέα ότι η Μετενσάρκωση είναι δυνατή μόνο για τα « Χρυσά Έμβρυα», που ήδη κατόρθωσαν σε οποιοδήποτε Κύκλο της εκδήλωσης την ένδοξη ένωση με την Υπέρ-Ψυχή. Θα ήταν παράλογο να συγχέουμε τη Μετενσάρκωση με την Επιστροφή. Θα πέφταμε σε σφάλμα της χειρότερης μορφής, να βεβαιώσουμε ότι το Εγώ - λεγεώνα από σκοταδιστικά Εγώ, αριστερά και γρουσούζικα - μπορεί να Μετενσαρκωθεί.

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33 ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Μιλώντας ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές, μπορούμε και οφείλουμε να βεβαιώσουμε με σχετική έμφαση πολύ έντονη ότι τρεις ανθρώπινες μορφές πάνε στον τάφο: α) Το φυσικό πτώμα, β) Το ζωτικό ή LINGAM SARIRA, γ) Η Προσωπικότητα. Είναι αναντίρρητο - και ο καθένας το ξέρει - ότι η πυκνή μορφή σε βαθμιαία διαδικασία αποσυντίθεται μέσα στο λάκκο του τάφου... Είναι προφανές ότι η δεύτερη όψη, ζωτική ή LINGAM SARIRA, αιωρούμενη μπροστά στον τάφο σαν φωσφορίζον φάντασμα καμιά φορά ορατό για ανθρώπους πολύ ψυχικούς, αποσυντίθεται πολύ αργά, ανάλογα με το φυσικό σώμα. Είναι ενδιαφέρουσα για τους διορατικούς η τρίτη μορφή, θέλω να αναφερθώ στην ενεργητική Προσωπικότητα... Ασφαλώς θα ήταν ανοησία να δώσουμε έμφαση στην ιδέα κάποιας πιθανής Μετενσάρκωσης για την προσωπικότητα: Αυτή η τελευταία είναι κόρη του χρόνου της γεννιέται στο χρόνο της, πεθαίνει στο χρόνο της… Δεν υπάρχει κανένα αύριο για την προσωπικότητα του νεκρού. Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να πούμε ότι η Προσωπικότητα σχηματίζεται κατά τη διάρκεια των επτά πρώτων χρόνων της ηλικίας και ισχυροποιείται με τον καιρό και τις εμπειρίες. Μετά το θάνατο του σάρκινου σώματος η προσωπικότητα πηγαίνει στον τάφο, όμως συνήθως ξεφεύγει από τον ίδιο για να τριγυρνά στο νεκροταφείο. Ο δικός μας οίκτος πρέπει επίσης να επεκτείνεται σε μεγάλη έκταση μέχρι κι αυτές τις απορριμμένες προσωπικότητες που έχουν τον τάφο σαν κατοικία τους... Οι αρχαίοι λαοί δεν το αγνοούσαν αυτό και γι’ αυτό έβαζαν μέσα στον τάφο των προσφιλών τους προσώπων, πράγματα και τροφές σχετιζόμενες με αυτούς τους τελευταίους. Αυτό έχουν καταφέρει να το διαπιστώσουν πολλοί αρχαιολόγοι που ανακαλύπτουν τάφους, αρχαίους τύμβους, κενοτάφια, εντοιχισμένους τάφους, κατοικίες, σαρκοφάγους... Τα λουλούδια και οι επισκέψεις των πονεμένων χαροποιούν πολύ τις απορριμμένες προσωπικότητες. Η διαδικασία αποσύνθεσης αυτών των προσωπικοτήτων συνηθίζεται αλήθεια να είναι τρομερά αργή. Τις στιγμές που γράφω αυτές τις γραμμές έρχονται στη μνήμη μου οι σύντροφοι μου που έπεσαν στο πεδίο της μάχης κατά την Μεξικανική Επανάσταση: Είναι αναμφισβήτητο ότι οι νεκρικές προσωπικότητες βγήκαν από τους τάφους τους για να με υποδεχθούν όταν τους επισκέφθηκα σε ένα παλιό νεκροταφείο. Είναι φανερό ότι με αναγνώρισαν και με ανέκριναν ρωτώντας με, ερευνώντας για την προσωπικότητα μου και τρόπο ζωής μου στο παρόν. Devi-Kundalini, η καθαγιασμένη Βασίλισσα του Σίβα, ατομική, ιδιαίτερη, Θεϊκή Κοσμική μας μητέρα, προσλαμβάνει σε κάθε πλάσμα πέντε μυστικιστικές υπερβατικές απόψεις, που επείγει να απαριθμήσουμε: α) Η ανεκδήλωτη Prakriti, β) Η αγνή Diana, Isis Tonanzin, Maria, ή καλύτερα θα λέγαμε RAM-IO. γ) Η τρομερή Εκάτη, Proserpina, Coatlicue, βασίλισσα των κολάσεων και του θανάτου, τρόμος αγάπης και νόμου. δ) Η Μητέρα Φύση ιδιαίτερη, ατομική, δημιουργός και πλάστης του φυσικού μας οργανισμού. ε) Η Στοιχειώδης Μάγισσα στην οποία οφείλουμε κάθε ζωτική ορμή, κάθε ένστικτο. Η ευλογημένη Θεά Μητέρα Θάνατος έχει δύναμη για να μας τιμωρήσει, όταν παραβαίνουμε το νόμο και ισχύ να μας πάρει τη ζωή. Είναι αναμφίβολο ότι εκείνη είναι μόνο μία όψη θαυμάσια της μυστικής δυάδας μας, μια λαμπρή μορφή του δικού μας του Είναι. Χωρίς τη συγκατάθεση της, κανένας άγγελος του θανάτου δε θα τολμούσε να σπάσει το νήμα της ζωής, το ασημένιο κορδόνι, το Antakarana.

www.gnosisellas.gr Εκείνο που συνεχίζει πιο πέρα από τον τάφο είναι το Εγώ, ο ίδιος μου ο Εαυτός, κάποιο άθροισμα από Εγώ-Διάβολους που προσωποποιούν τα ψυχολογικά μας ελαττώματα. Κανονικά αυτά τα «ψυχικά ακόλουθα» εξελίσσονται στους κόσμους Αστρικό και Διανοητικό. Σπάνιες είναι οι Ουσίες που καταφέρνουν να απελευθερωθούν για κάμποσο καιρό ανάμεσα από τέτοια στοιχεία υποκειμενικά για να απολαύσουν κάποιες διακοπές στον Αιτιατό κόσμο κατά την επιστροφή σ’ αυτήν την κοιλάδα των δακρύων. Αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς του Kali- Yuga η ουράνια Ζωή ανάμεσα στο θάνατο και τη νέα γέννηση γίνεται όλο και πιο αδύνατη... η αιτία τέτοιας ανωμαλίας συνίσταται στην ενδυνάμωση του ζωώδους Εγώ, η Ουσία κάθε προσώπου είναι υπερβολικά αιχμαλωτισμένη από το Πολλαπλό Εγώ... Τα Εγώ κανονικά βυθίζονται μέσα στο ορυκτό Βασίλειο στους Κόσμους Κολάσεις ή γυρίζουν οε άμεση ή έμμεση μορφή σε ένα καινούργιο οργανισμό. Το Εγώ εξακολουθεί στο σπόρο των απογόνων μας, επιστρέφουμε ασταμάτητα για να επαναλάβουμε πάντα τα ίδια δράματα, τις ίδιες τραγωδίες. Οφείλουμε να επιμείνουμε στο ότι όλα τα ψυχικά ακόλουθα δεν κατορθώνουν τόσο ανθρώπινη επιστροφή, στην πραγματικότητα πολλά Εγώ διάβολοι χάνονται πράγμα που οφείλεται στο ότι ή βυθίζονται τελείως μέσα στο ορυκτό βασίλειο, ή συνεχίζουν να ξαναενσωματώνονται σε ζωικούς οργανισμούς ή αποφασιστικά γαντζώνουν, ριζώνουν σε καθορισμένα μέρη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 34 ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ Είναι αναντίρρητο ότι οι ωοθήκες βγάζουν ένα ωάριο κάθε εικοσιοκτώ μέρες, που μπαίνει σε μια από τις φαλώπιες σάλπιγγες και οδηγείται σοφά στη μήτρα των θαυμάτων, όπου πρέπει να συναντηθεί με το αρσενικό σπερματοζωάριο, αν είναι να αρχίσει μια καινούργια ζωή. Η Sahaja Maithuna, η Σέξο Γιόγκα με όλες της τις Ταντρικές Ασάνες και το φημισμένο «Coitus Reservatus», αν και περιορίζει την ποσότητα γονιμοποιήσεων, δεν είναι με κανένα τρόπο εμπόδιο για μερικές γονιμοποιήσεις. Oπoιoδήπoτε σπερματοζωάριο ώριμο μπορεί να ξεφύγει κατά τη διάρκεια της Sahaja Maithuna για νa πραγματοποιήσει τη γονιμοποίηση. Είναι ενδιαφέρον το ότι από τα έξι ή επτά εκατομμύρια σπερματοζωαρίων, που οποιοσδήποτε βέβηλος συνηθισμένος και κοινός χάνει σε μια συνουσία, μονάχα ένα τυχερό σπερματοζωάριο καταφέρνει να εισχωρήσει στο ωάριο. Είναι φανερό ότι το σπερματοζωάριο, που γονιμοποιεί και είναι ικανό να μπει στο ωάριο, διαθέτει μια μεγαλύτερη δύναμη. Δεν είναι περιττό να δώσουμε έμφαση στην ιδέα ότι η δυναμικότητα του γονιμοποιού σπερματοζωαρίου οφείλεται στην Ουσία που γυρίζει για να ξαναενσωματωθεί. Καταλήγει λοιπόν έκδηλα παράλογο να σκορπάς το ποτήρι του Ερμή, να χάνεις μερικά εκατομμύρια σπερματοζωάρια. όταν στην πραγματικότητα χρειάζεται μόνο ένα σπερματοζωάρια γονιμοποιό... Οι Γνωστικοί δημιουργούμε με τη δύναμη του Kriya-Shakti - την, ισχύ της θέλησης και της Yoga ποτέ στη ζωή δε σκορπούμε το «Ποτήρι του Sofico Υδραργύρου (Mercurio Sofico)... Δεν υπάρχει στη ζωή δύναμη πιο ελκτική στη έκφρασή της από την προσπάθεια που κάνουν τα ωάρια αρσενικά και θηλυκά για να συναντηθούν. Η μήτρα είναι το γυναικείο όργανο όπου εξελίσσεται η κύηση, ο προθάλαμος αυτού του κόσμου όπου το πλάσμα προετοιμάζεται για τον ερχομό του. Μας έχει ειπωθεί με μεγάλη επιτυχία ότι είναι δυνατό να διαλέξουμε και να καθορίσουμε θεληματικά το φύλο του πλάσματος αυτό είναι δυνατόν όταν ο νόμος του Karma το επιτρέπει. Στη φαντασία κάθε ανθρώπου υπάρχει πάντα το ζωντανό πρωτότυπο μιας ιδεώδους θηλυκής καλλονής... Στη φαντασία της κάθε γυναίκας δεν παύει πάντα να υπάρχει κάποιος γαλάζιος πρίγκηπας αυτό είναι

www.gnosisellas.gr ήδη αποδειγμένο... Αν τη στιγμή της συνουσίας κυριαρχεί η αρσενική λαχτάρα, το φρούτο του έρωτα θα είναι θηλυκό... Αν την κατάλληλη στιγμή της συνουσίας ξεπηδάει η θηλυκή λαχτάρα, το πλάσμα θα είναι αρσενικό... Βασιζόμενοι σ’ αυτήν την αρχή μπορούμε να διατυπώσουμε τα ακόλουθα: Αν και οι δύο, Αδάμ-Εύα. συμφωνήσουν για να δημιουργήσουν, είναι φανερό ότι μπορούν να καθορίσουν θεληματικά το φύλο του πλάσματος. Αν στη μεταβατική στιγμή της χημικής συνουσίας, άνδρας και γυναίκα με αμοιβαία ψυχολογική συμφωνία, ποθούν πραγματικά ένα παιδί αρσενικό, το φανερό αποτέλεσμα θα ήταν αγόρι. Αν κατά τη θαυμαστή στιγμή της μεταφυσικής συνουσίας, Αυτός και Αυτή ήθελαν διακαώς μία κόρη. το αποτέλεσμα θα ήταν ένα κορίτσι... Είναι γραμμένο με αναμμένα κάρβουνα στις σελίδες του βιβλίου της ζωής. ότι κάθε σύλληψη πραγματοποιείται κάτω από τις κοσμικές επιδράσεις της Σελήνης στον Καρκίνο. Ο Θάνατος και η Σύλληψη βρίσκονται στενά συνδεδεμένα. Οι άκρες αγγίζουν. Το μονοπάτι της ζωής έχει σχηματιστεί με τα ίχνη των οπλών του αλόγου του Θανάτου. Οι τελευταίες στιγμές της αγωνίας βρίσκονται συνδεδεμένες με τις ερωτικές ηδονές των ζευγαριών που αγαπιούνται ... Το τελευταίο δευτερόλεπτο της ζωής, τη στιγμή που βγάζουμε την τελευταία μας ανάσα, μεταβιβάζουμε στο. μελλοντικό οργανισμό που μας περιμένει σε κάποια χρονική στιγμή και τόπο, κάποιο ιδιαίτερο κοσμικό σχέδιο που αποκρυσταλλώνεται στο μελλοντικό ωάριο... Είναι διαμέσου του ασημένιου κορδονιού - του περίφημου Αntakarana - που μένουμε ενωμένοι με το γονιμοποιό σπερματοζωάριο... Δεν είναι περιττό να βεβαιώσουμε ότι η Ουσία μόνο εισχωρεί στο φυσικό σώμα τη στιγμή που παίρνουμε την πρώτη ανάσα...

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 35 ΚΑΛΛΟΝΗ Ο Waldemar λέει: «Είναι αρκετά γνωστός ο ονομαζόμενος "φόβος της εγκυμοσύνης" της γυναίκας για να επεκταθούμε πολύ επάνω στο θέμα. Καθοδηγεί τις ειδικές αναταράξεις του πνεύματος που επενεργούν επάνω στον τρυφερό καρπό, που βρίσκεται στην κοιλιά της μητέρας». Όμως με ιδιαίτερο τρόπο, ποτέ δε λογαριάστηκε αρκετά πόσο απέραντη σημασία έχει μια ψυχολογική επίδραση για το έμβρυο. «Ήδη μια απλή σκέψη πραγμάτων μπορεί να επιφέρει μια φυσική μεταβολή σ’ αυτό το ίδιο, έτσι, μια γυναίκα γέννησε προ καιρού σε ένα νοσοκομείο του Βερολίνου ένα τέρας που είχε αυτιά και μουσούδι σκύλου και δέρμα ζώου. Σε κάποιους γνωστούς μου συνέβη να επισκέπτεται συχνά κατά την εγκυμοσύνη της τον Ζωολογικό κήπο η γυναίκα ενός βιομηχάνου του Chemnitz, γιατί της άρεσαν πολύ τα μικρά της λέαινας. Γέννησε δίδυμα με κεφάλια λεονταριού και νύχια και τα δύο πλάσματα δεν είχαν ανθρώπινη εξυπνάδα και πέθαναν σε ηλικία έντεκα και δώδεκα χρόνων αντίστοιχα». «Για έγκυους που τρόμαξαν με ποντίκι, έχει ακουστεί συχνά ότι το νεογέννητο είχε στίγμα παρόμοιο με το δέρμα του ποντικού, ακριβώς στο σημείο που η μητέρα είχε ακουμπήσει το χέρι της τη στιγμή της τρομάρας». «Στην αρχαιότητα, συνεχίζει λέγοντας ο Waldemar, έβγαζαν το αντίστοιχο αποτέλεσμα της τρομάρας των γυναικών, μπορούσε να περικλείει αποτελέσματα αρνητικά αλλά και θετικά επίσης. Έτσι μας δηλώνει ο Oppian ότι οι γυναίκες της Σπάρτης γεννούσαν πλάσματα εξαιρετικής καλλονής και καλοφτιαγμένα, γιατί είχαν μπροστά στα μάτια τους, στα υπνοδωμάτια, αγάλματα του Απόλλωνα, του Υάκινθου, του Νάρκισσου και των Διόσκουρων και επί πλέον απολάμβαναν κατά την εγκυμοσύνη τους μουσική από φλάουτο και άρπες». «Επίσης επιβαλλόταν στους Σπαρτιάτες συζύγους, κατά την εγκυμοσύνη των γυναικών τους να μην παρουσιάζουν ποτέ όψη κατσούφη και κακόκεφου, αλλά πάντα να δείχνουν ευχαριστημένοι. Ο Ηλιόδωρος διηγείται ότι από ένα ζευγάρι συζύγων τρομακτικά άσχημων γεννήθηκε ένα παιδί εξαιρετικά όμορφο, οφειλόμενο στο ότι η μητέρα είχε πάντα μπροστά της στο υπνοδωμάτιο ένα θαυμάσιο άγαλμα σε φυσικό μέγεθος του Άδωνη. Επίσης ο τύραννος της Κύπρου, κακοσούλουπος και άσχημος, υπήρξε εντούτοις πατέρας παιδιών εξαιρετικά όμορφων, γιατί είχε διακοσμήσει το υπνοδωμάτιο του με λαμπρές φιγούρες θεοτήτων». «Στο πέρασμα της ιστορίας συνέβη πολλές φορές οι γυναίκες να γίνουν ύποπτες απιστίας, που οφειλόταν στο «φόβο της εγκυμοσύνης». «Η σύζυγος με σκούρο δέρμα του επίσης σκουρόχρωμου Υδάσπου, ονομαζόμενη Περσίνα, γέννησε μετά από δέκα χρόνια γάμου στείρου, μία κόρη κάτασπρη. Στην απελπισία της, που ο άντρας της δεν πίστευε στην αθωότητά της και την κατηγορούσε ότι το έκανε με ξένο, εγκατέλειψε το πλάσμα. Την εγκατέλειψε με το όνομα Χαρίκλεια και την ξαναβρήκε μετά από πολλά χρόνια. Ευτυχισμένη είπε τότε στην κόρη της: Επειδή όταν γεννήθηκες ήσουν άσπρη, χρώμα το οποίο αντιλέγει την φύση των Αιθιόπων, ανακάλυψα εγώ η ίδια την αιτία, στα μπράτσα του άντρα μου είχα δει την εικόνα της γυμνής Ανδρομέδας, όταν την είχε απαγάγει ο Περσέας από τα βράχια και γι’ αυτό απόκτησες εσύ αυτό το χρώμα. Στη συνέχεια η Περσίνα εξομολογήθηκε στον άνδρα της ότι είχε μία κόρη, έβαλε την εικόνα της Ανδρομέδας κοντά με τη Χαρίκλεια και πραγματικά η ομοιότητα ήταν καταπληκτική. Ο Ύδασπος πείσθηκε έκθαμβος και ο λαός έξαλλος από ενθουσιασμό επιδοκίμασε και τους τρεις». «Επίσης ένας κριτικός με οξύ πνεύμα σαν το Λέσσιγκ δηλώνει πολύ εκφραστικά ότι ειδικά με τις πλαστικές τέχνες, εκτός από την αλάθητη επίδραση που έχουν επάνω στο χαρακτήρα του έθνους, είναι ικανές να επιδράσουν στο στενό έλεγχο της Πολιτείας». Αν όμορφα όντα δημιουργούν όμορφα αγάλματα, αυτά επιδρούν ξανά επάνω σ’ αυτούς και το κράτος πρέπει να ευγνωμονεί τα όμορφα αγάλματα, τους όμορφους πολίτες. Μεταξύ μας, η ντελικάτη φαντασία της μάνας φαίνεται μόνο να εξωτερικεύεται με τέρατα». Αναγκαίο είναι να γυρίσουμε στο σημείο του ξεκινήματος και να καλλιεργήσουμε με ιδιαίτερο πόθο τις ομορφιές του πνεύματος.

www.gnosisellas.gr Ο νυφικός θάλαμος πρέπει να μετατρέπεται σε ναό της τέχνης εκείνος είναι από μόνος του μαγνητικό κέντρο του έρωτα. Οι γυναίκες του άγιου προορισμού δεν πρέπει ποτέ να χάσουν την ικανότητα της έκπληξης. Ατενίστε, ω κόρες της Αφροδίτης, τα θεϊκά αγάλματα του δωματίου σας έτσι ώστε ο καρπός του έρωτα σας να είναι πραγματικά όμορφος. Δημιουργείστε ομορφιές σας λέω στο όνομα της αγάπης και της αλήθειας... να είστε ευτυχισμένες, αγαπημένες, να είστε ευτυχισμένες με τα δημιουργήματά σας... Η νυφική κάμαρα είναι ο ναός της Αφροδίτης, μην τη βεβηλώνετε ποτέ με ανάξιες σκέψεις...

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36 ΕΞΥΠΝΑΔΑ Η μαγική προδημιουργία, εσωτερική, χωρίς σπερματική εκσπερμάτωση, η ιδεοπλαστική σύλληψη του εμβρύου, θα έπρεπε να είναι ζωντανεμένη από την έξυπνη επιθυμία του να μεταδίδει στον απόγονο τις καλύτερες χαρακτηριστικές ιδιότητες και τη δυνατότητα μιας μακροζωίας και ζωής γεμάτης φως... Οι πιο κατάλληλες στιγμές, για να αποκτήσεις παιδιά υγιή και έξυπνα, βρίσκονται στην ανοδική καμπύλη της ζωής, κατά την οποία η θαυματουργή ουσία του βρέφους, που έρχεται από τη μεγάλη ανάσα στον ήλιο, στην χαρούμενη λεπτή ανάσταση της μεγάλης φύσης, θα μετενσωματωθεί στο γενικό άνθισμα της παγκόσμιας ζωής. Είναι γραμμένο με πύρινες λέξεις ότι η δύναμη της δράσης και η ψυχική και φυσική ενέργεια φτάνει στη μαγική προδημιουργία με πολύ ειδικό τρόπο στο τέταρτο της αυξανόμενης σελήνης του Μαΐου και την ώρα της ανατολής του ηλίου. Τους ονομάζουμε «Παιδιά της γαμήλιας νύχτας». Εκείνοι οι κακότυχοι που σπάρθηκαν μετά από ατελείωτα φαγοπότια και κρασοκατάνυξη, είναι φορείς πολύ κατωτέρων ψυχικών αξιών... Οι νευρασθενικοί, εκείνοι που υποφέρουν από κάθε μορφής συμπλέγματα, άνανδροι, μισάνθρωποι, σχιζοφρενείς, μαζοχιστές, δολοφόνοι κάθε είδους ομοφυλόφιλοι, λεσβίες, μπλοκαρισμένοι, γάιδαροι, βλάκες και ηλίθιοι, που επιπλέον προσθέτουν στην αηδιαστική τους παρουσία και ένα σώμα παραμορφωμένο και ξεχαρβαλωμένο, έρχονται από απαίσιες και τυχαίες συνουσίες ή από αφροδίσιες αρρώστιες... Η ανεξέλεγκτη προκατασκευή πλασμάτων τη στιγμή της μέθης, της ασυνειδησίας, συχνά κάτω από τη διεφθαρμένη επίδραση του οινοπνεύματος, επενεργεί σαν κατάρα στις επόμενες γενιές... Μόνο όταν ζουν ο Αδάμ-Εύα μια κατάσταση Αυτοανάτασης, δημιουργική και ουσιαστικά αξιοκρατική, παράγεται εκείνη η ανταλλαγή ψυχικών δυνάμεων διά μέσου κάθε κυττάρου, που στην πραγματικότητα καταφέρνουν να συλλάβουν ένα παιδί του ήλιου, ένα όμορφο πλάσμα φυσικά και πνευματικά ευτυχισμένο... Είναι ακριβώς αδιανόητο ο άνθρωπος, που σαν κτηνοτρόφος ή κηπουρός προσέχει με τη μεγαλύτερη φροντίδα να παράγει τα καλύτερα είδη ζώων και φρούτων και τα ωραιότερα φυτά, φρέσκα και πολύχρωμα, μέσω της εκλογής και διασταύρωσης των πιο εκλεκτών προϊόντων και σπόρων, να εξαιρεί γενικά στην ίδια τη γενιά του είδους του εκείνες τις προφυλάξεις, φροντίδα και προσοχή. Η ποιότητα του σπέρματος βρίσκεται στενά συνδεδεμένη με τη δύναμη της φαντασίας αν γίνει το έγκλημα να σκορπιστεί αυτό το θαυματουργό ελιξίριο, μειώνεται η γονιμοποιός ικανότητα, η διαφάνεια, η φαντασία, τότε πια δεν είναι δυνατό να συγκρατήσεις με την ίδια φρεσκάδα στο νου οποιαδήποτε όμορφη εικόνα, που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε, για να δώσουμε ζωή και μορφή σε ένα λαμπρό πλάσμα. Ο Πλάτων που στο συμπόσιο του ονομάζει τη σοφία της καλλονής «τα μυστήρια του Έρωτα», καθορίζει την αγάπη σαν θεία όρεξη, που υποδεικνύεται στον άνθρωπο από μία μεγάλη παγκόσμια δύναμη, που καταφέρνει να ενθουσιάσει την καρδιά, για να δημιουργήσει παιδιά όμορφα και υγιή... Είναι γνωστό ότι κάθε μήνα, κατά τη φάση της πανσελήνου, ξεκολλά ένα ωάριο από την ωοθήκη της γυναίκας, το οποίο προκαλεί αιμορραγία, αυτό ονομάζεται έμμηνος ρύση. Είναι γνωστό ότι κάθε μήνα ξεκολλά ένα ωάριο από την ωοθήκη της γυναίκας. Το ωάριο που δε γονιμοποιήθηκε από σπερματοζωάριο εγκαταλείπει μετά από λίγες μέρες τη μήτρα και ξαναρχίζει ένας ζωτικός ρυθμός. Μας έχει ειπωθεί ότι στο σημείο της αποκόλλησης του ωαρίου, σχηματίζεται το λεγόμενο ωχρό σωμάτιο, το οποίο είναι απειροελάχιστο... Αυτός είναι ο θαυμαστός καρπός που περιέχει την πολύτιμη ουσία νευρικής ισχύος, από την οποία αποκτά όλο το σώμα μια ενεργοποιό και εποικοδομητική συνέπεια. Το ρεύμα του αίματος, όπως και όλα τα ζωτικά κύτταρα, για να το πούμε έτσι, φορτίζονται ξανά με ηλεκτρισμό .

www.gnosisellas.gr Όσο πιο αγνή είναι η γυναίκα, όσο περισσότερο μετατρέπει και εξαγνίζει τη σεξουαλική ενέργεια, τόσο περισσότερο παράγεται σ’ αυτή μία αναζωογόνηση φυσική και ψυχική. Είναι αναμφίβολο ότι όσο περισσότερους σπασμούς και οργασμούς έχει, θα δημιουργηθεί μια ελάττωση της εσωτερικής δομικής έκκρισης. Οι πολύτιμοι οργανικοί πυρήνες των γεννητικών αδένων δεν μπορούν τότε να μεταβληθούν σ’ εκείνες τις αιθέριες ουσίες με λεπτό ιστό, που προσδίδουν στα κύτταρα του φυσικού σώματος τάση και ανανέωση και θα έρθουν τα πρόωρα γερατιά και αρρώστιες. «Επίσης ο πιο μακρύς ή πιο κοντός αναπνευστικός ρυθμός της μητέρας καθορίζουν στον τοκετό την ποιότητα της πρώτης ανάσας του πλάσματος με αυτόν το ρυθμό αναπνοής θα κάνει να μπει έτσι στον κόσμο και θα αποδώσει σ’ αυτό, ευχάριστο και δυσάρεστο, θάρρος και δειλία». Το τυφλό πάθος στη σαρκική πράξη παράγει ακατάστατους ηλεκτρομαγνητικούς ανεμοστρόβιλους, που σαν ζωτικές ταλαντώσεις κληρονομικές προκαλούν μια δυσαρμονία μεγαλύτερη στα κύτταρα του πλάσματος, όταν δε μπορεί να ανοίξει δίοδο η θετική πλευρά της πατρικής επιρροής... Είναι φανερό ότι έχοντας επιστημονική αγνότητα, ομορφιά και αγάπη θα μεταδοθεί στο γονιμοποιημένο ωάριο κάποια ουσία πολύ εξελιγμένη και το αποτέλεσμα θα είναι τότε ένα αγόρι ή μία κόρη με πλούσιες ψυχικές αξίες...

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 37 Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ Αναφορικά με τα μεταφυσικά υπερβατικά πειράματα, δεν είναι περιττό να βεβαιωθεί με επισημότητα ότι εγώ έχω μείνει απόλυτα ικανοποιημένος με την έξυπνη χρησιμοποίηση του Ειδώλου... Χωρίς να υπερηφανεύομαι με κανένα τρόπο για ορισμένες ανακαλύψεις εσωτεριστικής μορφής, απλώς, ταπεινά, θα διηγηθώ κάποιο αξιοσημείωτο εσώτερο γεγονός: Συνέβη μια οποιαδήποτε νύχτα απουσιάζοντας από την υλιστική μορφή μου, η Δασκάλα Λιτελάντες κι εγώ , αποφασίσαμε να έρθουμε οε επαφή με το Ναό του Ζωδιακού. Είναι αξιοσημείωτο και προφανές - και οποιοσδήποτε μπορεί να το καταλάβει - το να βρεις τέτοιο αγιαστήριο εδώ στον τρισδιάστατο κόσμο του Ευκλείδη, ήταν κάτι παραπάνω από αδύνατον... Δεν είναι λοιπόν κάτι παράδοξο, ασυνήθιστο και πρωτοφανές, το γεγονός ότι γι’ αυτόν τον τύπο πειραματικής έρευνας χρησιμοποιήσαμε το Είδωλο. Με Κανένα τρόπο δεν θέλω να παραστήσω το σοφό, μόνο προτίθεμαι τώρα να ξεκαθαρίσω ότι αυτή η επαφή υπήρξε θαυμάσια... Το Ζωδιακό Janctasantorum, παρθενικό, λάμπει ένδοξο ανάμεσα στους φλογερούς ρυθμούς του Mahavan και το Chotavan που συγκρατούν το σύμπαν σταθερό στην πορεία του. Κοσμικός ναός, βασιλική ζωδιακού φωτός, με δώδεκα προσευχητήρια, ουράνιος οίκος του Θεϊκού... Υπέροχη Εκκλησία κυκλική με ακαταμάχητες χάρες: «Sanctas» αντικρυστά που αλληλοσυμπληρώνονται τοποθετημένα απέναντι το ένα στο άλλο... Προεκτεινόμενοι στο μέλλον, πέρα από την τωρινή μας μετενσάρκωση, η Λιτελάντες εισχώρησε αποφασιστικά στο Sancta του λαμπρού αστερισμού του Ζυγού... Στο κατώφλι αυτού του προσευχητηρίου υπήρχε μια απεικόνιση που έμοιαζε με άγγελο· με ένα χέρι κρατούσε τη ζυγαριά της κοσμικής δικαιοσύνης και με το άλλο κρατούσε το σπαθί. Η Λιτελάντες προχωρώντας μερικά βήματα μέσα στον άγιο χώρο σταμάτησε τέλος και κάθισε πάνω σε μια σεβάσμια πέτρα... «Θα συνεχίσεις με το Ζυγό;» «Ναι!» «Αλλά πρόσεξε ότι η πέτρα αυτού του αστερισμού είναι πολύ κρύα!» «Δεν πειράζει!» έτσι απάντησε η Μυημένη... Οπωσδήποτε αυτή η Κυρία-Μύστης ετοιμάζεται τώρα να εκτελέσει μια πολύ ειδική αποστολή με ανδρικό σώμα, είναι προφανές ότι ο αστερισμός του Ζυγού θα της είναι πολύ ευνοϊκός, πολύ περισσότερο όταν η εργασία θα πρέπει να είναι στον τομέα των νόμων. Εγώ από την πλευρά μου γεμάτος από βαθιά κατάνυξη και τρομερή ευλάβεια μπήκα αποφασιστικά μέσα στο ύψιστο «Sancta» του αστερισμού του Λέοντος. Το κατώφλι εκείνου του προσευχητηρίου έλαμπε στολισμένο με ένα ζευγάρι λαμπρών λεονταριών από ατόφιο χρυσάφι... Εκστατικός ξάπλωσα σιωπηλός σε ύπτια θέση πάνω σε ένα εξαίσιο ντιβάνι, του οποίου τα λιονταρίσια μπράτσα έλαμπαν... Η πρόθεση μου ήταν να περιμένω μέσα σ’ εκείνο το αγιαστήριο τους ύψιστους άρχοντες του πεπρωμένου.... Είναι προφανές ότι αυτοί χειρίζονται το Antakarana (την κλωστή της ζωής) ενώνοντάς τη με το γονιμοποιό σπερματοζωάριο... Κάθε ζωντανό ον πεθαίνοντας παίρνει πιο πέρα από το θάνατο το θεμελιώδες άτομο του φυσικού του σώματος... Οι κύριοι του Karma εναποθέτουν αυτό το άτομο στο σπερματοζωάριο, το γονιμοποιό, με σκοπό να μπορούμε να ξαναενσωματωθούμε... Η άκρη της Μαγνητικής Κλωστής είναι ενωμένη με αυτό το άτομο... Οποιοδήποτε πλάσμα κατά τη

www.gnosisellas.gr διάρκεια του κανονικού ύπνου βγαίνει από το σώμα, για να ταξιδέψει πολλές φορές σε μακρινές αποστάσεις το Νήμα της Ζωής τεντώνει μέχρι το άπειρο και πάντα μας επιτρέπει να ξαναγυρίσουμε στο φυσικό σώμα ... Πεθαίνοντας, οι άγγελοι του θανάτου κόβουν αυτό το ασημένιο νήμα και τότε είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στο φυσικό σώμα ... Εγώ, προχωρώντας στο χρόνο, δεν αγνοούσα τίποτε από αυτά και υπομονετικά περίμενα τους Κυρίους του Νόμου, ποθούσα να αναμετενσαρκωθώ κάτω από τον αστερισμό του Λέοντα ... Όμως στοχαζόμενος λίγο, είπα στον εαυτό μου: «Τι κάνω εγώ εδώ; Πρέπει να περιμένω διαταγές από τον Πατέρα μου, επί πλέον μου έχει ειπωθεί ότι κατά τη διάρκεια αυτού του Mahamvantara δε θα ξαναποκτήσω φυσικό σώμα»... Στοχαζόμενος έτσι. σηκώθηκα και βγήκα από το ιερό μέρος. Είναι αυταπόδεικτο ότι οι Δάσκαλοι μπορούν να εκλέξουν κατά βούληση το Ζώδιο κάτω από το οποίο θα μετενσαρκωθούν… Στο ζωδιακό ναό, μέσα στο «Sancta» που έχει διαλεχτεί, περιμένουν σι Μυημένοι τους Κυρίους του Karma με την πρόθεση να σχετιστούν ψυχικά με το γονιμοποιητικό Σπερματοζωάριο, που πλέοντας μέσα στα νερά της ζωής, θα τους οδηγήσει στο φυσικό κόσμο κάτω από την καθοδήγηση του επιλεγμένου αστερισμού. Για τους ασυνείδητους Buddhatas (Ουσίες) της πονεμένης κοιλάδας του Samsara. όλα είναι διαφορετικά, αποενσαρκώνονται ασυνείδητα και αναενσωματώνονται αυτόματα κάτω από οποιοδήποτε ζώδιο... Στο θέμα της επιστροφής δεν υπάρχει αδικία, οι Δάσκαλοι του Karma διαλέγουν το ζώδιο αυτών που κοιμούνται... Όταν ανασαίνουμε για πρώτη φορά επανερχόμαστε επηρεασμένοι εσωτερικά από το άστρο που θα κυβερνά τη νέα μας ύπαρξη... Στο θαυμαστό βιβλίο του ζωδιακού είναι γραμμένο το πεπρωμένο κάθε πλάσματος που επιστρέφει στον κόσμο... Δεν πληρώνεται Karma μόνο για το κακό που κάνουμε, αλλά και για το καλό που δεν κάνουμε, ενώ μπορούσαμε να το κάνουμε... Κάθε κακή πράξη είναι ένα γραμμάτιο που υπογράφουμε, πληρωτέο στη ζωή που ακολουθεί .. Ο Νόμος της δράσης και της συνέπειας κυβερνά στο δρόμο των διαφόρων μας υπάρξεων και κάθε ζωή είναι αποτέλεσμα της προηγούμενης... Το να κατανοήσεις ολοκληρωτικά τις βάσεις και «Modus operandi» του νόμου του Karma είναι απαραίτητο για να προσανατολίσεις το πλοίο της ζωής με θετικό και εποικοδομητικό τρόπο... Ένας μεγάλος Δάσκαλος του καλού νόμου ντυμένος με άμφια από λευκό λινό, πλησιάζοντας πολύ ήσυχα μου έκανε την ακόλουθη διδαχή: «Όταν ένας νόμος κατώτερος υπερβαίνεται από έναν ανώτερο, ο ανώτερος νόμος ξεπλένει τον κατώτερο νόμο». Κατά τη διάρκεια των μυητικών εσωτεριστικών διαδικασιών της φωτιάς, κατάλαβα σε πλήρη μορφή τα παρακάτω: «Τον Λέοντα του νόμου τον καταπολεμάς με τη ζυγαριά. Όποιος έχει κεφάλαιο με το οποίο μπορεί να πληρώσει, πληρώνει και τα καταφέρνει καλά με το εμπόριό του». «Όποιος δεν έχει με τι να πληρώσει, πρέπει να πληρώνει με πόνο». «Κάνετε καλά έργα για να πληρώσετε τα χρέη σας»... Είναι δυνατό να πετύχεις πίστωση από τους Δασκάλους του Karma και αυτό είναι κάτι που πολλοί αγνοούν... Όμως, είναι επείγον να ξέρεις ότι κάθε πίστωση πρέπει να πληρωθεί με καλά έργα ή με ανώτατο πόνο. Ενώ όφειλα Karma από προηγούμενες ζωές και συγχωρέθηκα. Μου είχε αναγγελθεί μία έκτακτη

100

www.gnosisellas.gr συνάντηση με τη Θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνι: ήξερα πολύ καλά ότι φτάνοντας σε προκαθορισμένο εσωτεριστικό βαθμό, θα με πήγαιναν μπροστά της. Και ασφαλώς έφτασε η ποθητή μέρα και οδηγήθηκα μπροστά της: Ένας Μύστης της απόκρυφης αδελφότητας με έβγαλε από το φυσικό μου σώμα στο Είδωλο και με οδήγησε στο χώρο λατρείας... Είδα στον τοίχο του «Sancta» ένα μυστηριώδη οβελίσκο στον οποίο έλαμπε μία μαντόνα τρομερά θεϊκή, ήταν η μητέρα μου... Σκυμμένος... γονατιστός, ταπεινωμένος σε τρομερή λατρεία, έκλαψα, φώναξα, παρακάλεσα... Εκείνη, η Μαντόνα, βγήκε από τον οβελίσκο και ήρθε κοντά μου σαν θαυμάσια σύνδεση της σοφίας, της αγάπης και δύναμης... Αδύνατον να εξηγήσω με ανθρώπινες λέξεις αυτό που εκείνες τις στιγμές έκστασης αισθάνθηκα. Σ’ εκείνη ήταν αντιπροσωπευμένο το καλύτερο από όλες εκείνες τις όμορφες μητερούλες που είχα στις διάφορες μετενσαρκώσεις... Εν τούτοις είναι φανερό ότι εκείνη πήγαινε μακρύτερα, δεδομένων των απέραντων τελειοτήτων της. Σε ένα ζευγάρι αναπαυτικές πολυθρόνες καθίσαμε απέναντι ο ένας στον άλλο πολύ κοντά, γιος και Μάνα... κάτι έπρεπε να ζητήσω και μίλησα με μια φωνή που με κατάπληξε τον ίδιο... «Σου ζητώ να μου συγχωρέσεις όλα μου τα εγκλήματα που έκανα στις περασμένες μου ζωές, γιατί εσύ ξέρεις ότι σήμερα θα ήταν αδύνατο νια μένα να περιπέσω στα ίδια λάθη». «Το ξέρω Γιε μου», μου απάντησε η Θεϊκή μου Μητέρα με παραδεισένια φωνή, γεμάτη από απέραντη τρυφερότητα. «Ούτε για ένα εκατομμύριο δολάρια δε θα επαναλάμβανα εγώ αυτά τα λάθη», συνέχισα λέγοντας... «Τι είναι αυτά που λες για δολάρια γιε μου; Γιατί το λες αυτό; Γιατί μιλάς έτσι;...». «Συγχώρεσέ με, μητέρα μου, συμβαίνει ότι εκεί, στον κόσμο εκείνον τον φυσικό, τον μάταιο και απατηλό, όπου ζω μιλούν έτσι...». « Καταλαβαίνω γιε μου» - απάντησε η μητέρα μου - και με αυτά τα λόγια της λατρευτής αισθάνθηκα ανακουφισμένος... «Τώρα ναι, Μητέρα μου, σου ζητώ να με ευλογήσεις και συγχωρέσεις», φώναξα γεμάτος ανώτατη ευλάβεια ... Ήταν τρομερή εκείνη η στιγμή κατά την οποία η Μητέρα μου γονατιστή, σκυφτή, με απέραντη ταπεινότητα, με ευλόγησε λέγοντας: «Γιε μου είσαι συγχωρεμένος»... «Επίτρεψέ μου να φιλήσω τα πόδια σου, Μητέρα μου» αναφώνησα τότε «Ω Θεέ!» βάζοντας το μυστικιστικό φιλί στα πόδια της τα Θεϊκά ανακάλυψα κάποιο σύμβολο, που ισοδυναμεί με εκείνο το ιερό πλύσιμο του μυστικού δείπνου. Είναι φανερό ότι συνέλαβα από ένστικτο το βαθύ νόημα αυτού του συμβόλου. Είχα ήδη διαλύσει το Πολλαπλό Εγώ στις ορυκτές περιοχές του πλανήτη μας γη, όμως έπρεπε να εξακολουθήσω να πεθάνω στις κολάσεις της Σελήνης, Ερμή, Αφροδίτης, Ήλιου, Άρη, Δία, Κρόνου, Ουρανού και Ποσειδώνα... Αργότερα, αφού ερεύνησα κάποιο λάθος πολύ λυπηρό από την προηγούμενη μετενσάρκωση, παρά λίγο να χτυπηθώ από ένα αυτοκίνητο στον ομοσπονδιακό νομό στην πόλη - πρωτεύουσα του Μεξικού, είναι προφανές ότι αν δεν μου είχε προηγουμένως συγχωρεθεί το Karma, θα έπρεπε να τελειώνω στο νοσοκομείο ή στο νεκροταφείο... Όταν πήρα στα χέρια μου το βιβλίο του ίδιου μου του πεπρωμένου - γιατί κάθε ένας έχει το δικό του βρήκα τις σελίδες του λευκές, οι προσωρινοί λογαριασμοί είχαν σβήσει από τη Θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνι, μόνο σε κάποια σελίδα βρήκα το όνομα ενός βουνού όπου αργότερα θα πρέπει να ζήσω. «Είναι αυτό Κανένα Karma;» Ρώτησα τους Κυρίους του Νόμου, «Δεν είναι Karma» μου απάντησαν. «Θα πας να ζήσεις εκεί για το καλό του Μεγάλου Σκοπού»... Όμως αυτό το τελευταίο δεν είναι υποχρεωτικό, μου δίνεται ελευθερία εκλογής...

101

www.gnosisellas.gr Πια δε χρωστώ Karma ανθρώπινο κοινό και συνηθισμένο, όμως είναι φανερό ότι πρέπει να πληρώσω φόρο στους Κυρίους του Νόμου, όλα έχουν μια τιμή και το δικαίωμα να έχεις φυσικό σώμα και να ζεις σ’ αυτόν τον κόσμο πρέπει να το πληρώνεις, οι μύστες της μυστικής αδελφότητας πληρώνουμε με καλά έργα... Η διαπραγμάτευση με τους Κυρίους του Νόμου είναι δυνατή δια μέσου του διαλογισμού. Να προσεύχεσθε, να διαλογίζεσθε και να συγκεντρώνεστε στον Anubis, τον πιο εξέχοντα κυβερνήτη του καλού Νόμου... Για τον ανάξιο όλες οι πόρτες είναι κλεισμένες εκτός από μία: Αυτή της μετάνοιας... Ζητείστε και θα σας δοθεί, χτυπήστε και θα σας ανοίξουν.

102

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 38 Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΡΟΠΗΣ Με μια σειρά από ασυνήθιστες διηγήσεις θέλω να εξηγήσω τώρα τι σημαίνει ο Νόμος της υποτροπής. Ασφαλώς ο αναφερόμενος Νόμος ποτέ δεν υπήρξε για μένα κάτι το καινούργιο, παράξενο ή παράδοξο: στο όνομα Αυτού που είναι το Θεϊκό, πρέπει να βεβαιώσω με εμφατικό τρόπο ότι αυτόν τον κανόνα των πραγμάτων, τον γνώρισα μόνο δια μέσου των περίεργων βιωμάτων μου. Το να πιστέψουμε όλα εκείνα που πραγματικά έχουμε ζήσει απ’ ευθείας, είναι χωρίς καμία αμφιβολία ένα χρέος για τους όμοιους μας. Ποτέ δεν θέλησα να αποφύγω, να δραπετεύσω διανοητικά, από αυτό το ποικίλο πλήθος των αναμνήσεων, που σχετίζονται με τις προηγούμενες τρεις υπάρξεις μου και με αυτό που αντιστοιχεί στην τωρινή μου ζωή. Για το καλό του Μεγάλου Σκοπού για τον οποίον παλεύουμε έντονα, προτιμώ να εξοφλήσω, να αναλάβω ευθύνες, να πληρώσω, να εξομολογηθώ με ειλικρίνεια τα λάθη μου μπροστά στο σεβαστό δικαστήριο της δημόσιας συνείδησης. Πραγματικά και χωρίς περιστροφές είναι εύκαιρο να δηλώσω τώρα ότι εγώ ήμουνα στην Ισπανία ο Μαρκήσιος Juan Conrado, τρίτος μεγάλος Κύριος της Επαρχίας της Γρανάδας. Είναι φανερό ότι εκείνη υπήρξε η Χρυσή εποχή της περίφημης Ισπανικής αυτοκρατορίας: Ο σκληρός κατακτητής Hernan Cortes, ύπουλος όσο κανένας, είχε τρυπήσει με το σπαθί του την καρδιά του Μεξικού, ενώ ο ανήλεος Pizzarro στο Περού, έκανε να φύγουν εκατό χιλιάδες παρθένες. Επειδή πολλοί ευγενείς και πληβείοι, τυχοδιώκτες και διεστραμμένοι, σε αναζήτηση τύχης μπαρκάριζαν συνεχώς για τη Νέα Ισπανία, είναι φανερό ότι εγώ δεν μπορούσα κατά κανένα τρόπο να αποτελέσω εξαίρεση. Σε μια απλή καραβέλα, εύθραυστη και ελαφριά, ταξίδεψα για αρκετούς μήνες στον αγριεμένο ωκεανό με σκοπό να φθάσω σ’ αυτή τη γη της Αμερικής. Δεν είναι περιττό να τονίσω με έμφαση ότι ποτέ δεν είχα την πρόθεση να λεηλατήσω τους άγιους ναούς των σεβαστών Μυστηρίων, ούτε να κατακτήσω χωριά ή να καταστρέψω πόλεις... Περπάτησα βεβαίως σ’ αυτή τη γη της Αμερικής ψάχνοντας για τύχη, δυστυχώς έκανα μερικά λάθη... Είναι αναγκαίο να μελετήσω για να γνωρίσω τις παράλληλους και να εξακριβώσω συνειδητά το σοφό Νόμο της υποτροπής. Αυτοί ήταν οι καιροί μου σαν πεσμένος Boddhisatwa και ασφαλώς δεν ήμουν ένα άκακο αρνί... Πέρασαν οι αιώνες και οπωσδήποτε έχω τη συνείδηση ξύπνια, είναι φανερό ότι δεν μπορώ να ξεχάσω τόση κουταμάρα. Η πρώτη παράλληλος που πρέπει να μελετήσουμε αντιστοιχεί ακριβώς με το τωρινό φυσικό μου σώμα. Φθάνοντας με το εύθραυστο πλοίο από τη Μητέρα Πατρίδα, εγκαταστάθηκα πολύ κοντά στα απόκρημνα βράχια σ’ αυτές ης ακτές του Ατλαντικού. Εκείνους τους καιρούς της Ισπανικής κατάκτησης, υπήρχε δυστυχώς το διεθνές εμπόριο που σχετιζόταν με την απαίσια πώληση μαύρων αφρικανών. Τότε για καλό ή για κακό γνώρισα μία ευγενή οικογένεια έγχρωμη που προερχόταν από την Αλγερία. Ακόμη θυμάμαι ένα κορίτσι τόσο μαύρο και τόσο όμορφο σαν ένα θαυματουργό όνειρο από τις Χίλιες και μία Νύχτες... Αν μοιράστηκα μαζί της το κρεβάτι της ευχαρίστησης στον κήπο των απολαύσεων, έγινε κινούμενος από την περιέργεια, ήθελα να γνωρίσω το αποτέλεσμα αυτής της διασταύρωσης ράτσας... Το ότι από εκείνο θα γεννιόταν ένας απόγονος μιγάς δεν είναι παράξενο, αργότερα ήρθε το εγγόνι, ο δισέγγονος και ο τρισέγγονος...

103

www.gnosisellas.gr Εκείνους τους καιρούς σαν πεσμένος Boddhisatwa, ξέχασα εκείνα τα περίφημα αστρικά σημάδια που δημιουργούνται κατά τη συνουσία και που κάθε απενσαρκωμένος φέρει στο Karmasaya του... Είναι χειροπιαστό και έκδηλο ότι αυτά τα σημάδια μας συσχετίζουν με εκείνους τους ανθρώπους και αίμα που συνδυάζονται με τη χημική συνουσία, είναι ευκαιρία να πούμε τώρα ότι οι Γιόγκι του Ινδοστάν έχουν κάνει λεπτομερείς μελέτες επάνω σ’ αυτό. Δεν είναι περιττό να τονίσω ότι το πρόσφατο φυσικό μου σώμα προέρχεται από την παραπάνω μεταφυσική συνουσία, με άλλα λόγια θα πω ότι ήρθα να μείνω ντυμένος με τη σάρκα που φέρω στην παρούσα μου ύπαρξη. Οι πρόγονοί μου υπήρξαν ακριβώς οι απόγονοι εκείνης της σεξουαλικής πράξης του Μαρκήσιου. Προκαλεί θαυμασμό ότι οι απόγονοι μας δια μέσου του καιρού και της απόστασης μεταβάλλονται σε προγόνους. Είναι θαυμάσιο ότι μετά από μερικούς αιώνες θα ξαναντυθούμε με την ίδια μας τη σάρκα, για να μετατραπούμε σε γιους των γιών μας των ίδιων. Ασταμάτητα ταξίδια σ’ αυτή τη γη της Νέας Ισπανίας χαρακτηρίζουν τη ζωή του Μαρκήσιου και αυτά επαναλήφθηκαν στις επόμενες υπάρξεις μου συμπεριλαμβανομένης και της τωρινής. Η Λιτελάντες όπως πάντα στάθηκε στο πλάι μου υποφέροντας υπομονετικά όλες εκείνες τις ανοησίες μου της εποχής του πεσμένου Boddhisatwa... Φτάνοντας το φθινόπωρο της ζωής κάθε μετενσάρκωσης, ομολογώ χωρίς περιστροφές ότι πάντα έπρεπε να συμπορευτώ με την «Enterradora», αναφέρομαι σε μια αρχαία μυημένη, για την οποία πάντα εγκατέλειπα τη σύζυγό μου και που σε μια και σε άλλη ύπαρξη εκπλήρωσε το χρέος της δίνοντάς μου χριστιανική ταφή. Το απόγευμα της παρούσας μου ζωής, γύρισε σε μένα αυτή η παλιά μυημένη, την αναγνώρισα αμέσως, αλλά οπωσδήποτε αφού δεν είμαι πια πεσμένος την απόκρουσα με γλυκύτητα, εκείνη απομακρύνθηκε πληγωμένη... Ξαναντυμένος μ’ εκείνη την προσωπικότητα της ανωτερότητας και ακόμη και αλαζονική του Μαρκήσιου, άρχισα την επιστροφή στη Μητέρα Πατρίδα μετά από ένα αηδιαστικό καυγά, οφειλόμενο σε ένα φορτίο από ακατέργαστα διαμάντια που είχαν βγει από ένα πολύ πλούσιο ορυχείο. Για το καλό πολλών αναγνωστών δεν είναι περιττό να δοθεί σχετική έμφαση τονίζοντας με ωμότητα ότι μετά από ένα μικρό διάλειμμα στην περιοχή των νεκρών, ξαναμπήκα στη σκηνή ξαναενσαρκωνόμενος στην Αγγλία. Μπήκα στους κόλπους της επιφανούς οικογένειας Bletler και βαφτίστηκα με το θρησκευτικό όνομα Συμεών... Με την άνθιση της νιότης μεταφέρθηκα στην Ισπανία κινούμενος από την εσώτερη λαχτάρα να γυρίσω στην Αμερική. Έτσι δουλεύει ο νόμος της υποτροπής... Προφανώς δεν είναι περιττό να πω ότι επαναλήφθηκαν στο χώρο και στο χρόνο οι ίδιες σκηνές, παρόμοια δράματα, παραπλήσιοι αποχαιρετισμοί κλπ. κλπ. συμπεριλαμβανομένου όπως είναι φυσικό του ταξιδιού διά μέσου του ταραγμένου ωκεανού... Τολμηρός πήδηξα στη γη στις τροπικές ακτές της Νότιας Αμερικής, που την κατοικούσαν τότε διάφορες φυλές... Εξερευνώντας αυτές κι εκείνες τις περιοχές τις άγριες, κατοικημένες από άγρια θηρία, έφτασα στη βαθιά κοιλάδα της Νέας Γρανάδας στους πρόποδες των βουνών Monserrate και Guadalupe: όμορφη χώρα, που την κυβερνούσε ο Αντιβασιλέας Solis... Είναι αναντίρρητο ότι εκείνους τους καιρούς, εκ των πραγμάτων άρχιζα να πληρώνω το Karma που χρωστούσα από τα χρόνια του Μαρκησίου... Ανάμεσα σ’ αυτούς τους ντόπιους της Νέας Ισπανίας, αναμφίβολα ήταν μάταιες οι προσπάθειές μου να βρω κάποια δουλειά με καλό μισθό, απελπισμένος από την κακή οικονομική κατάσταση κατατάχθηκα σαν απλός στρατιώτης στον στρατό του Άρχοντα: τουλάχιστον εκεί βρήκα ψωμί, ρούχα και καταφύγιο... Συνέβη μια μέρα γιορτινή πολύ πρωί, ο στρατός της μεγαλειότητός του ετοιμαζόταν να αποδώσει

104

www.gnosisellas.gr πολύ ειδικές τιμές στον αρχηγό και γι’ αυτό διαμοιράζονταν εδώ-εκεί κάνοντας ελιγμούς με σκοπό να οργανώσουν σειρές. Ακόμα θυμάμαι κάποιον λοχία κακομούτσουνο και καβγατζή που επιθεωρώντας την ομάδα του έβγαζε φωνές, έβριζε, χτυπούσε κλπ., κλπ... Ξάφνου, φθάνοντας μπροστά μου με πρόσβαλε βαριά. γιατί τα πόδια μου δε βρίσκονταν σε σωστή στρατιωτική θέση και μετά παρατηρώντας μικρολεπτομέρειες για τη ζακέτα μου, ύπουλα με χαστούκισε... Αυτό που έγινε μετά δεν είναι πολύ δύσκολο να το μαντέψετε: τίποτα καλό δεν μπορείς να περιμένεις από έναν πεσμένο Boddhisatwa. Χωρίς καμία σκέψη, πεισματάρικα, κάρφωσα την ατσάλινη ξιφολόγχη μου στο μπαρουτοκαπνισμένο στήθος του. Ο άνθρωπος έπεσε κάτω θανάσιμα τραυματισμένος, φωνές τρόμου ακούγονταν από παντού, όμως εγώ ήμουν έξυπνος και επωφελούμενος ακριβώς τη σύγχυση, την αταξία και την τρομάρα δραπέτευσα απ6 κείνο το μέρος καταδιωκόμενος από κοντά από τους καλά οπλισμένους στρατιώτες. Περπάτησα από πολλούς δρόμους με κατεύθυνση τις απότομες πλαγιές των ακτών του Ατλαντικού Ωκεανού, με έψαχναν παντού και γι’ αυτό απέφευγα πάντα να περνάω από τα μπλόκα κάνοντας πολλούς γύρους από τα δάση. Στους αμαξιτούς δρόμους - που ήταν λιγοστοί εκείνον τον καιρό - περνούσαν δίπλα μου αμάξια που τα έσερναν ζευγάρια αλόγων: σε αυτά τα οχήματα ταξίδευαν άνθρωποι που δεν είχαν το κάρμα μου, άνθρωποι πλούσιοι. Μία κάποια μέρα στην άκρη του δρόμου, κοντά σε ένα χωριό, συνάντησα ένα φτωχομάγαζο και μπήκα μέσα με την πρόθεση να πιω ένα ποτήρι, ήθελα να τονωθώ λίγο. Άφωνος! Μπερδεμένος! Έκπληκτος έμεινα ανακαλύπτοντας ότι η ιδιοκτήτρια αυτού του μαγαζιού ήταν η Litelantes. Ω! Εγώ την είχα αγαπήσει τόσο και τώρα τη βρίσκω παντρεμένη και μητέρα αρκετών παιδιών. Πώς μπορούσα να απαιτήσω; Πλήρωσα το λογαριασμό και βγήκα από εκεί με σκισμένη την καρδιά… Συνέχιζα το δρόμο από το μονοπάτι, όταν με σχετικό τρόμο, διαπιστώνω ότι κάποιος έρχεται πίσω μου: ο γιος της κυρίας, ένας αξιωματικός. Πήρε το λόγο εκείνος ο νέος για να μου πει: «Σύμφωνα με το άρθρο 16 του Κώδικα του Virrey (Αντιβασιλιά) είστε υπό κράτηση. Άδικα προσπάθησα να τον δωροδοκήσω: εκείνος ο κύριος καλά οπλισμένος με οδήγησε στα δικαστήρια και είναι προφανές ότι μετά, αφού καταδικάστηκα, αναγκάστηκα να πληρώσω με μεγάλη φυλάκιση για το θάνατο του Λοχία. Όταν ελευθερώθηκα, περπάτησα από τις άγριες και τρομερές ακροποταμιές του ορμητικού ποταμού Magdalena, εκτελώντας πολύ σκληρές δουλειές, υλικές, όπου μου δινόταν ευκαιρία. Σαν ενδιαφέρουσα σημείωση του παρόντος κεφαλαίου, πρέπει να πω ότι η ουσία αυτού του αξιωματικού, για τον οποίο αναγκάστηκα να περάσω τόσες πίκρες κλεισμένος σ’ ένα απάνθρωπο κελί, επέστρεψε με γυναικείο σώμα, είναι τώρα κόρη μου, βέβαια έχει γίνει και μητέρα, μου έχει δώσει μερικά εγγόνια. Πριν από την επιστροφή της ανέκρινα στους υπερευαίσθητους κόσμους αυτήν την ψυχή, τη ρώτησα το λόγο που την είχε προτρέψει να ψάξει να με βρει σαν πατέρα της. Μου απάντησε λέγοντας ότι είχε τύψεις για το κακό που μου είχε κάνει και ότι ήθελε να φερθεί καλά σε μένα για να διορθώσει τα λάθη της. Ομολογώ ότι κρατά το λόγο της. Εκείνη την εποχή εγκαταστάθηκα στις ακτές του Ατλαντικού ωκεανού μετά από ατελείωτες καρμικές πίκρες, επαναλαμβάνοντας έτσι όλα τα βήματα του Μαρκήσιου Juan Conrado... Το καλύτερο που έκανα ήταν ότι μελέτησα τον εσωτερισμό, τη φυσική ιατρική, τη βοτανική... Οι ευγενικοί πρωτόγονοι εκείνης της τροπικής γης, μου πρόσφεραν την αγάπη τους ευχαριστημένοι από τη δουλειά μου σαν Γαληνός: τους θεράπευα πάντα αφιλοκερδώς... Κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει κάποια μέρα: Πρόκειται για τη θεαματική εμφάνιση ενός μεγάλου Κυρίου που ήρθε από την Ισπανία. Αυτός ο Κύριος μου διηγήθηκε τις ατυχίες του. Είχε όλη του την περιουσία στο πλοίο και οι πειρατές τον ακολουθούσαν. Ήθελε ένα μέρος σίγουρο για τα πλούτη του. Είναι φανερό ότι αδελφικά του πρόσφερα παρηγοριά και μέχρι που πρότεινα να ανοίξει μια σπηλιά

105

www.gnosisellas.gr και να φυλάξει εκεί το θησαυρό του. Ο κύριος δέχτηκε τις συμβουλές μου όχι όμως χωρίς προηγουμένως να μου ζητήσει να ορκιστώ για τιμιότητα και πίστη. Με τη φρεσκάδα της ειλικρίνειας και το άρωμα της ευγένειας συνεννοηθήκαμε μεταξύ μας. Μετά έδωσα διαταγές στους ανθρώπους μου, μια πολύ εκλεκτή ομάδα από ντόπιους, αυτοί οι τελευταίοι άνοιξαν την τρύπα στη γη. Όταν ετοιμάστηκε η τρύπα, βάλαμε εκεί γρήγορα ένα μπαούλο μεγάλο και ένα μικρό κιβώτιο, που περιείχαν νομίσματα από ατόφιο χρυσάφι και πλούσια κοσμήματα ανυπολόγιστης αξίας. Με ορισμένους μαγικούς εξορκισμούς κατάφερα το θαύμα «Joyosa Gardada», όπως θα έλεγε ο Don Mario Poso de Luna, με σκοπό να τα κάνω αόρατα μπροστά στα δυσάρεστα μάτια της απληστίας. Ο παλικαρίσιος ιππότης με αντάμειψε πολύ καλά παραδίνοντάς μου γενναιόδωρα μία σακούλα με χρυσά νομίσματα και μετά έφυγε από αυτά τα μέρη σχεδιάζοντας μόνος του να γυρίσει στη μητέρα πατρίδα του, για να φέρει από εκεί την οικογένειά του, γιατί επιθυμούσε να εγκατασταθεί αρχοντικά στην όμορφη γη της Νέας Ισπανίας. Η κλεψύδρα του πεπρωμένου ποτέ δεν ησυχάζει, πέρασαν οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια κι εκείνος ο καλός άνθρωπος δε γύρισε ποτέ. Ίσως πέθανε στον τόπο του, ή έπεσε θύμα των πειρατών, που τότε ήταν σκορπισμένοι στις επτά θάλασσες, δεν ξέρω. Υπάρχουν συγκλονιστικά συμβάντα στη ζωή, κάποια συγκεκριμένη ημέρα στην τωρινή μου μετενσάρκωση, ενώ βρισκόμουν μακριά από τη γη μου, τη Μεξικάνικη, συζητούσα για το παραπάνω θέμα με μια ομάδα από Γνωστικούς αδελφούς, ανάμεσα από τους οποίους ξεχώριζε για τη σοφία του ο Δάσκαλος Garcha Kuichines, τότε ήταν που πήρα μία τρομερή έκπληξη, είδα με μυστικιστική έκπληξη πως ο Ύπατος Κυβερνήτης G. Κ. σηκώθηκε, για να επιβεβαιώσει με έμφαση τα λόγια μου. Ο παραπάνω Δάσκαλος μας πληροφόρησε ότι αυτός προσωπικά είχε δει γραμμένη αυτή τη διήγηση σε χρυσούς στίχους. Μας μίλησε για ένα σκονισμένο παλιό βιβλίο και λυπήθηκε που το είχε δανείσει. Βοήθα με Θεέ και Παναγία μου! όμως εγώ ποτέ δεν ήξερα για τέτοιο βιβλίο. Παμπάλαιες παραδόσεις μας λένε ότι πολλοί άνθρωποι από τις ακτές της Καραϊβικής έψαχναν για τον θησαυρό του Bleler, Το περίεργο είναι ότι εκείνοι οι καλοί ιθαγενείς που παλιά είχαν θάψει τον τόσο πλούσιο θησαυρό, είναι ξανά μετενσαρκωμένοι αποτελούντες την ομάδα του S.S.S. Έτσι λειτουργεί ο Νόμος της Υποτροπής. Θυμάμαι πολύ καθαρά ότι μετά από εκείνη την πολυτάραχη ύπαρξή μου με την προαναφερθείσα αγγλική προσωπικότητα, με καλούσαν μονίμως άνθρωποι που ασχολούνται με τον πνευματισμό. Ήθελαν να τους πω που ήταν το μέρος, όπου βρισκόταν φυλαγμένος ο πολυπόθητος θησαυρός, που ποθούσαν τα πλούτη του Bleler. Όμως είναι φανερό, πως πιστός στον όρκο μου στην περιοχή των νεκρών, ποτέ δε θέλησα να τους παραδώσω το μυστικό. Επαναλαμβάνοντας τα βήματα του Μαρκησίου Juan Conrado, στην επόμενη ύπαρξη μου μετενσαρκώθηκα στο Μεξικό, βαφτίστηκα με το όνομα Daniel Coronado, γεννήθηκα στο Βορρά, στα περίχωρα του Ερμοσίλιο, γνωστά όλα αυτά τα μέρη από τον καιρό του Μαρκήσιου. Οι γονείς μου, ήθελαν το καλό μου και από νέο με έγραψαν στη Στρατιωτική Ακαδημία, όμως όλα υπήρξαν μάταια. Οποιαδήποτε ημέρα από όλες αυτές, επωφελήθηκα κακώς ένα Σαββατοκύριακο, για να το ρίξω στο φαγοπότι και το μεθύσι με φίλους σκελετούς. Ομολογώ ακόμα με σχετική ντροπή, ότι αναγκάστηκα να γυρίσω στο σπίτι μου με την στολή του δόκιμου λερωμένη, σκισμένη... Είναι φανερό ότι οι γονείς μου αισθάνθηκαν απογοητευμένοι. Είναι φανερό το ότι δε γύρισα ξανά στη στρατιωτική ακαδημία: αναμφίβολα από εκείνη τη στιγμή άρχισε ο δρόμος της πίκρας... Ευτυχώς ξαναβρήκα τότε τη Litelantes, εκείνη βρισκόταν ξαναενσαρκωμένη με το όνομα Ligia Paca (η Φρανκίσκα): σε καλή ώρα με πήρε για σύζυγό της... Το να βιογραφείς μια ζωή είναι εκ των πραγμάτων μια δουλειά πολύ δύσκολη και με ουσιώδες περιεχόμενο και γι’ αυτό δίνω έμφαση για εσωτεριστικούς σκοπούς μόνο σε ορισμένες λεπτομέρειες. Αναντίρρητα δεν ήμουν σε άριστη οικονομική κατάσταση, και με δυσκολία κέρδιζα το καθημερινό

106

www.gnosisellas.gr μας ψωμί, πολλές φορές ζούσα με το μικρό μισθό της Ligia, εκείνη ήταν μια φτωχή δασκάλα σε αγροτικό σχολείο και σαν αποκορύφωμα τη βασάνιζα με ης απαίσιες ζήλιες μου. Δεν ήθελα να δω με καλό μάτι όλους αυτούς τους συναδέλφους της του εκπαιδευτικού σώματος που της πρόσφεραν φιλία. Παρ’ όλα αυτά έκανα κάτι χρήσιμο εκείνον τον καιρό, δεν είναι περιττό να πω με έμφαση ότι σχημάτισα ένα ωραίο εσωτερικό Γνωστικό γκρουπ μέσα στην πρωτεύουσα: Οι μαθητές αυτής της συνάθροισης της πρόσφατης μου ύπαρξης σύμφωνα με τον Νόμο της Υποτροπής επέστρεψαν σε μένα. Κατά τη διάρκεια του σκληρού καθεστώτος του Porfirio είχα μια δουλειά, όχι ασφαλώς πολύ ευχάριστη, στη χωροφυλακή. Διέπραξα το ασυγχώρητο σφάλμα να παραπέμψω σε δίκη τον φημισμένο «Golondrino», επικίνδυνο ληστή που κατάστρεψε την περιοχή, είναι φανερό ότι αυτός ο ληστής πέθανε τουφεκισμένος... Στην πρόσφατη μου ύπαρξη τον ξανασυνάντησα μετενσαρκωμένο σε ανθρώπινο σώμα θηλυκό, υπέφερε από μανία καταδίωξης, φοβόταν ότι θα τη φυλάκιζαν για κλοπή, πάλευε να αποδιώξει κάποια φανταστικά δεσμά, πίστευε ότι ακόμα και θα την τουφεκίσουν... είναι φανερό ότι πλήρωσα το χρέος μου θεραπεύοντας αυτήν την ασθενή, οι ψυχίατροι είχαν αποτύχει οικτρά: αυτοί δεν κατάφεραν να τη θεραπεύσουν... Μόλις ξέσπασε η επανάσταση ενάντια στον Don Porfirio Diuz, εγκατέλειψα τη θλιβερή μου θέση στην αστυνομία τότε μαζί με ταπεινούς προλετάριους του κασμά και του φτυαριού, φτωχούς εργάτες από τις φάρμες των αφεντικών, οργάνωσα ένα μικρό στρατό. Ήταν ασφαλώς αξιοθαύμαστη αυτή η φούχτα των ηρωικών ταπεινών ανθρώπων οπλισμένων με δρεπάνια, γιατί κανείς δεν είχε λεφτά για να αγοράσει πυροβόλα όπλα. Ευτυχώς ο Στρατηγός Φρανσίσκο Βίλια μας δέχτηκε στο Βόρειο τμήμα, εκεί μας έδωσαν άλογα και όπλα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκείνα τα χρόνια της τυραννίας παλέψαμε για την μεγάλη ιδέα, ο λαός του Μεξικού στέναζε κάτω από τις μπότες της Δικτατορίας... Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να πω ότι η προσωπικότητά μου σαν Ντανιέλ Κορονάδο ήταν πραγματικά μια αποτυχία: το μόνο για το οποίο άξιζε ο κόπος να ζω ήταν για την ομάδα των εσωτεριστών στην πρωτεύουσα και για τη θυσία μου στην επανάσταση... Στους συντρόφους της επανάστασης τους λέω: Εγκατέλειψα τις γραμμές όταν αρρώστησα βαριά. Τις τελευταίες μέρες αυτής της θυελλώδους ζωής, περπάτησα στους δρόμους της πρωτεύουσας, ξυπόλητος, με τα ρούχα σκισμένα, πεινασμένος, γέρος, άρρωστος και ζητιανεύοντας... Με βαθιά λύπη ομολογώ ειλικρινά ότι πέθανα σε μία βρώμικη καλύβα. Ακόμα θυμάμαι εκείνη τη στιγμή που ο γιατρός καθισμένος σε μια καρέκλα, μετά αφού με εξέτασε, αναφώνησε κουνώντας το κεφάλι: « Είναι χαμένη περίπτωση» και μετά έφυγε. Αυτό που συνέβη αμέσως είναι τρομερό. Αισθάνομαι ένα φοβερό κρύο σαν πάγο του θανάτου. Στ’ αυτιά μου φτάνουν κραυγές απελπισίας: Άγιε Πέτρο. Άγιε Παύλο, βοηθείστε τον! Έτσι φωνάζει εκείνη η γυναίκα, την οποία ονομάζω «La Enterradora». Παράξενα σκελετωμένα χέρια με πιάνουν από τη μέση και με βγάζουν από το φυσικό σώμα: είναι φανερό ότι ο Άγγελος του θανάτου έχει επέμβει, αποφασιστικά κόβει με το δρεπάνι του την ασημένια κλωστή και μετά με ευλογεί και φεύγει. Ευλογημένε θάνατε, πόσος καιρός πάει που σε περίμενα, τελικά έφτασες σε βοήθειά μου, αρκετά πικρή υπήρξε η ύπαρξή μου! Ευτυχής αναπαύτηκα στους ανώτερους κόσμους μετά από αμέτρητες πίκρες: βέβαια ο ανθρώπινος πόνος των θνητών έχει επίσης τα όριά του πιο εκεί από τα οποία βασιλεύει η γαλήνη. Δυστυχώς δεν κράτησε πολύ εκείνη η ανάπαυση ανάμεσα στο στήθος το βαθύ της αιωνιότητας: μία οποιαδήποτε μέρα, δεν ενδιαφέρει ποια, πολύ αθόρυβα ήρθε σε μένα ένας από τους λαμπρούς κυρίους του Νόμου. Πήρε το λόγο και είπε: «Δάσκαλε Samael Αυn Weor, όλα είναι ήδη έτοιμα ακoλoύθησέ με». Εγώ απάντησα αμέσως: «Ναι, σεβάσμιε Δάσκαλε, πολύ καλά, θα σας ακολουθήσω». Προχωρήσαμε τότε μαζί από διάφορα μέρη και τέλος μπήκαμε σε ένα αρχοντικό σπίτι, περάσαμε μια αυλή και

107

www.gnosisellas.gr κατόπιν διασχίσαμε μια αίθουσα και μετά μπήκαμε στο δωμάτιο της οικοδέσποινας: ακούσαμε κάποιον να διαμαρτύρεται, υπόφερε από πόνους του τοκετού... Εκείνη ήταν η μυστική στιγμή όπου είδα με θαυμασμό την ασημένια κλωστή της πρόσφατής μου ζωής ενωμένη ψυχικά με το βρέφος που ήταν έτοιμο να γεννηθεί. Στιγμές μετά εκείνο το πλάσμα ανέπνεε ζωηρά το Prana της ζωής: αισθάνθηκα τραβηγμένος προς το εσωτερικό αυτού του μικρού οργανισμού και μετά έκλαψα με όλες τις δυνάμεις της ψυχής μου... Είδα γύρω μερικά πρόσωπα που χαμογελούσαν και ομολογώ ότι τράβηξε την προσοχή μου ένας γίγαντας που με κοίταζε τρυφερά: ήταν ο γήινος πατέρας μου. Δεν είναι περιττό να πω με σχετική έμφαση ότι αυτός ο καλός αυτουργός των ημερών μου υπήρξε την εποχή του μεσαίωνα κατά την εποχή των ιπποτών ένας ευγενής κύριος, τον οποίο αναγκάστηκα να νικήσω σε σκληρές μάχες. Ορκίστηκε τότε εκδίκηση την οποία πήρε στην παρούσα ύπαρξη. Πολύ νέος εγκατέλειψα το πατρικό μου σπίτι κινούμενος από θλιβερές συνθήκες και ταξίδεψα σε όλα εκείνα τα μέρη όπου υπήρξα παλιότερα σε προηγούμενες υπάρξεις μου. Επαναλήφθηκαν τα ίδια δράματα, οι ίδιες σκηνές: η Litelantes εμφανίσθηκε ξανά στο δρόμο μου: ξανασυναντήθηκα με τους παλιούς μου φίλους: θέλησα να τους μιλήσω αλλά δε με αναγνώρισαν, άδικος ο κόπος μου να τους θυμίσω τους περασμένους καιρούς. Όμως, κάτι καινούργιο συνέβη στην παρούσα μετενσάρκωσή μου: το πραγματικό μου εσωτερικό Είναι έκανε απελπισμένες προσπάθειες, τρομερές, για να με φέρει στον ίσιο δρόμο από τον οποίο είχα ξεστρατίσει από πολύ καιρό πριν. Ομολογώ ειλικρινά ότι διέλυσα το Εγώ και ότι σηκώθηκα από τη λάσπη της γης. Είναι φανερό ότι το Εγώ υπόκειται στο Νόμο της Υποτροπής, όταν το Εγώ ο ίδιος διαλύεται. αποκτούμε ελευθερία, ανεξαρτητοποιούμαστε από τον παραπάνω νόμο. Η πρακτική μού έχει διδάξει ότι οι διάφορες σκηνές των διαφόρων υπάρξεων εκτελούνται μέσα στις κοσμικές σπείρες επαναλαμβανόμενες πάντα σε σπείρες πιο ψηλές ή πιο χαμηλές. Όλες οι πράξεις του Μαρκησίου συμπεριλαμβανομένων των απείρων ταξιδιών του επαναλήφθηκαν πάντα σε σπείρες πιο χαμηλές στις τρεις διαδοχικές μετενσαρκώσεις. Υπάρχουν στον κόσμο άτομα ακριβούς αυτόματης επανάληψης άνθρωποι που ξαναγεννιούνται πάντα στον ίδιο τόπο και μέσα στην ίδια τους οικογένεια. Είναι προφανές ότι τέτοια Εγώ ήδη ξέρουν από μνήμης το ρόλο τους και μέχρι που παίρνουν την πολυτέλεια να προφητεύσουν για τον ίδιο τους τον εαυτό: είναι φανερό ότι η σταθερή επανάληψη δεν τους αφήνει να ξεχάσουν γεγονότα, γι’ αυτό φαίνονται μάντεις. Αυτά τα πρόσωπα συνηθίζουν να εκπλήσσουν τους συγγενείς τους για την ακρίβεια των προγνώσεών τους.

108

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39 Η ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ Έχοντας για σκηνικό το κοσμικό αμφιθέατρο, θέλω να δώσω σ’ αυτές τις σελίδες μερικές αναμνήσεις... Πολύ πριν αναδυθεί ανάμεσα από το Χάος αυτή τη Σεληνιακή αλυσίδα για την οποία θα μιλήσουν τόσοι αξιότιμοι θεοσοφιστές συγγραφείς, υπήρξε κάποιο σύμπαν από το οποίο τώρα μόνο μένουν τα ίχνη ανάμεσα στα εσώτερα αρχεία της φύσης... Έγινε σε έναν κόσμο από αυτούς, όπου συνέβη αυτό, που στην συνέχεια διηγούμαι με τον φανερό σκοπό να ξεκαθαρίσω τη Διδασκαλία της Μετεμψύχωσης των ψυχών... Σύμφωνα με τις κοσμικές αποφάσεις, σ’ αυτόν τον πλανήτη είχαν ανοδική και καθοδική εξέλιξη επτά ανθρώπινες φυλές πολύ, παραπλήσιες με αυτές του δικού μας κόσμου... Την Eπoχή της Πέμπτης ρίζας φυλής πολύ παρεμφερή με την δική μας, υπήρξε ο απαίσιος πολιτισμός του Kali- Yuga η εποχή του σιδήρου έτσι όπως αυτή τη στιγμή την έχουμε εδώ στη γη... Τότε εγώ, που ήμουν ένα φτωχό «Διανοητικό ζώο» καταδικασμένος με την ποινή να ζω, είχα περιπέσει από το κακό στο χειρότερο αναενσωματωμένος ακατάπαυστα σε οργανισμούς ανδρικούς ή θηλυκούς ανάλογα με «Το οφείλω και το έχω» του Karma... Ομολογώ χωρίς περιστροφές ότι άδικα δούλευε η Μητέρα Φύση μου να μου δημιουργεί σώματα, εγώ πάντα τα κατέστρεφα με τα βίτσια και τα πάθη μου. Σαν μια ανυπόφορη κατάρα, κάθε μου ύπαρξη επαναλαμβανόταν μέσα στην ελικοειδή γραμμή, με καμπύλες όλο και πιο χαμηλές... προφανώς είχα κατακρημνιστεί από τον κατηφορικό δρόμο, της καθοδικής εξέλιξης. Κυλιόμουν όπως το γουρούνι στη λάσπη ρέποντας προς όλα τα βίτσια και ούτε στο ελάχιστο με ενδιέφεραν τα πνευματικά θέματα... Είναι αναντίρρητο ότι είχα μεταβληθεί σε αδιόρθωτο κυνικό: είναι χειροπιαστό και έκδηλο ότι κάθε είδους τιμωρία όσο σκληρή και αν ήταν, ήταν εκ των πραγμάτων καταδικασμένη σε αποτυχία... Λένε ότι Εκατόν Οκτώ χάντρες έχει το περιδέραιο του ΒΟΥΔΑ και αυτό μας δείχνει τον αριθμό των ζωών που ανατίθενται σε κάθε ψυχή... Πρέπει να δώσω μια σχετική έμφαση λέγοντας ότι η τελευταία από αυτές τις εκατόν οκτώ υπάρξεις υπήρξε για μένα κάτι το καθοριστικό... τότε εισχώρησα στην καθοδική εξέλιξη του βυθισμένου ορυκτού Βασιλείου. Η τελευταία από αυτές τις προσωπικότητες ήταν θηλυκού γένους και είναι φανερό ότι αφού κυλίστηκε στο κρεβάτι του Προκρούστη μου χρησίμευσε σαν διαβατήριο για την κόλαση... Μέσα στα ορυκτά σπλάχνα εκείνου του κόσμου, βλασφημούσα, καταριόμουν, πλήγωνα, έβριζα, πόρνευα τρομακτικά και εκφυλιζόμουν περισσότερο και περισσότερο χωρίς ποτέ να δίνω δείγματα μετάνοιας. Αισθανόμουνα ότι έπεφτα στην απομονωμένη απομάκρυνση του παρελθόντος, η ανθρώπινη μορφή με δυσαρεστούσε, προτιμούσα να παίρνω μέσα σ’ αυτές τις αβύσσους κτηνώδεις μορφές, μετά γινόμουνα φυτό, σκιά που γλιστρούσε εδώ, εκεί και παραπέρα, τέλος αισθάνθηκα ότι απολιθωνόμουνα... Να μετατραπώ σε πέτρα: Τι τρόμος!.. όμως καθώς ήμουν τόσο εκφυλισμένος ούτε αυτό με ενδιέφερε... Να βλέπεις σαν λεπρός από την πόλη των ζωντανών νεκρών να πέφτουν δάχτυλα, αυτιά, μύτη, χέρια και πόδια, ασφαλώς δεν είναι καθόλου ευχάριστο, παρ’ όλα αυτά ούτε αυτό με συγκινούσε... Πόρνευα αδιάκοπα στο κρεβάτι του Προκρούστη με όποια νύμφη πλησίαζε και αισθανόμουνα ότι έσβηνα σαν κερί, σαν λαμπάδα...

109

www.gnosisellas.gr Η ζωή στα ορυκτά έγκατα αυτού του πλανήτη προφανώς μου γινόταν πολύ βαρετή και γι’ αυτό θέλοντας να σκοτώσω τον καιρό μου τον τόσο μακρύ και ανιαρό, κυλιόμουνα σαν το γουρούνι μέσα στην ακαθαρσία. Έσβηνα τρομακτικά, γινόμουν, κομμάτια και πέθαινα οδυνηρά, η αποσύνθεση μου γινόταν με φοβερά αργό τρόπο... Πια δεν είχα δυνάμεις ούτε να σκεφτώ - καλύτερα ήταν έτσι - τελικά έφτασε «ο Δεύτερος Θάνατος», για τον οποίο μιλά η Αποκάλυψη του Ιωάννη, έβγαλα την τελευταία μου ανάσα και μετά... Η Ουσία έμεινε ελεύθερη, μεταμορφώθηκα σε ένα όμορφο μωρό, ορισμένοι Deνas αφού με εξέτασαν προσεκτικά μου επιτρέψανε να μπω από τις ατομικές πόρτες που οδηγούν κάποιον στην επιστροφή του στην πλανητική επιφάνεια, στο φως του ήλιου. Προφανώς είχε πεθάνει το Εγώ, το Εμένα τον ίδιο. Η ψυχή μου ελεύθερη έπαιρνε τώρα το όμορφο σχήμα ενός τρυφερού μικρού... Τι ευτυχία, Θεέ μου! Πόσο μεγάλη είναι η ευσπλαχνία του Θεού...! Η Ουσία ελευθερωμένη από το Εγώ είναι ολοκληρωτικά αθώα και αγνή: Το Εγώ εκείνο μετατράπηκε μέσα στα σωθικά του κόσμου σε κοσμική σκόνη... Πόσο καιρό έζησα στους κόσμους κόλαση; Δεν το ξέρω: πιθανόν οκτώ χιλιάδες ή δέκα χιλιάδες χρόνια... Τώρα απαλλαγμένος από το Εγώ γύρισα στο μονοπάτι του ανοδικά εξελισσόμενου τύπου, μπήκα στον κόσμο των Gnomos ή Πυγμαίων, όντα που δουλεύουν με το φλοιό της γης αθώα στοιχειώδη του ορυκτού. Αργότερα μπήκα στους στοιχειώδεις παράδεισους του φυτικού Βασίλειου, ξαναενσωματωμένος συνεχώς σε φυτά, δένδρα, λουλούδια. Πόσο ευτυχής αισθανόμουν στους ναούς της Εδέμ παίρνοντας μαθήματα στα πόδια των Devas...! Η ευτυχία των παραδείσων «Jinas» είναι ασύλληπτη για την ανθρώπινη λογική. Κάθε οικογένεια σ’ αυτές τις Εδέμ έχει τους ναούς της και τους εκπαιδευτές της, γεμίζει κάποιος έκσταση μπαίνοντας στο ναό των πορτοκαλεώνων, ή στο εκκλησάκι της στοιχειώδους οικογένειας της γλυκόριζας της μέντας ή στην εκκλησία των ευκάλυπτων. Συζητώντας για διαδικασίες ανοδικής εξέλιξης, πρέπει να δώσουμε το ακόλουθο μήνυμα: «Natura non facit saltus». Η φύση δεν κάνει άλματα. Είναι συνεπώς αυταπόδεικτο ότι οι πιο προχωρημένες καταστάσεις του Φυτικού βασιλείου μου επέτρεψαν το πέρασμα στη ζωική κατάσταση. Άρχισα ν’ αναενσωματώνομαι σε οργανισμούς πολύ απλούς και αφού είχα εκατομμύρια σώματα, κατέληξα να γυρίσω σε οργανισμούς κάθε φορά περισσότερο και περισσότερο πολύπλοκους. Σαν αξιοσημείωτη νότα αυτών των παραγράφων, πρέπει να τονίσω ότι ακόμα διατηρώ αναμνήσεις πολύ ενδιαφέρουσες για μια από τις τόσες υπάρξεις στην άκρη ενός ωραίου ποταμού με κελαριστά νερά που χαρούμενο έτρεχε ανάμεσα στις χιλιόχρονες πέτρες του... Ήμουν τότε ένα ταπεινό πλάσμα, ένα «είδος» πολύ ιδιόμορφο του γένους των «Βατραχοειδών»: Κινόμουν κάνοντας πηδηματάκια εδώ, εκεί και παραπέρα, μέσα στο δάσος. Είναι φανερό ότι είχα πλήρη συνείδηση του εαυτού μου: ήξερα ότι προηγουμένως ανήκα στο επικίνδυνο Βασίλειο των διανοητικών ζώων... Οι καλύτεροί μου φίλοι ήταν τα στοιχειώδη αυτών των φυτών που είχαν τις ρίζες τους στην ακροποταμιά, µε εκείνα συζητούσα στη συµπαντική γλώσσα. Ζούσα απολαυστικά στη σκιά πολύ µακριά από τα λογικά ανθρωποειδή, όταν προαισθανόμουν κάποιον κίνδυνο έβρισκα αµέσως καταφύγιο στα κρυστάλλινα νερά... Πολλές φορές εξακολούθησα να επιστρέφω σε διαφορετικούς οργανισμούς, πριν να έχω την ευτυχία να ενσωματωθώ σε ένα «είδος» κάποιας µορφής αμφιβίων πολύ έξυπνων, που χαρούμενα έβγαιναν από τα ταραγμένα νερά της θάλασσας για να απολαύσουν τις ηλιαχτίδες στην αμμουδερή παραλία... Όταν έφθασε ο τρομερός Κυρίαρχος Χάρος που κάνει όλους τους θνητούς να τρέµουν από φόβο, είπα το τελευταίο αντίο στα τρία κατώτερα βασίλεια και γύρισα σε έναν ανθρωποειδή οργανισμό, έτσι ξανακατάκτησα µε κόπο την κατάσταση του λογικού ζώου που σε άλλη εποχή είχα χάσει... Σ’ αυτήν, την νέα µου κατάσταση του «Δίποδου τριεγκεφαλικού ή τρικεντρικού» ξαναθυμόμουνα,

110

www.gnosisellas.gr έφερνα στη µνήµη µου ασυνήθιστα γεγονότα της αβύσσου, ούτε στο ελάχιστο επιθυμούσα να γυρίσω στον υπόγειο κόσµο, ποθούσα να επωφεληθώ σοφά το νέο Κύκλο των εκατόν οκτώ ζωών που τώρα µου ανατίθεντο για την εσώτερή µου Αυτοπραγμάτωση... Η προηγούμενη εμπειρία µου είχε αφήσει οδυνηρά σηµάδια στο βάθος της ψυχής µου, µε κανένα τρόπο δεν ήµουν διατεθειμένος να επαναλάβω τις καθοδικά εξελισσόμενες διαδικασίες των Κόσµων Κολάσεων. Ήξερα καλά ότι ο τροχός του Samsara γυρίζει αδιάκοπα µε µορφή ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης και ότι οι ουσίες µετά το πέρασµά τους από το διανοητικό ζωικό βασίλειο, κατεβαίνουν χιλιάδες φορές στο τρομερό βάραθρο για να εξαλείψουν τα υποκειμενικά στοιχεία των συλλήψεων, όµως, µε κανένα τρόπο δεν ποθούσα εγώ άλλα βάσανα της αβύσσου και γι' αυτό ήµουν διατεθειμένος να επωφεληθώ από το νέο κύκλο λογικών υπάρξεων. Εκείνη την εποχή ο πολιτισµός εκείνου του Πλανήτη είχε φθάσει στο αποκορύφωμα του, οι κάτοικοι εκείνου του κόσµου είχαν σκάφη θάλασσας και αέρα, γιγάντιες υπερμοντέρνες πόλεις, πανίσχυρες βιομηχανίες και εμπόριο, πανεπιστήμια κάθε µορφής κλπ. κλπ. κλπ. δυστυχώς δε συντονιζόταν µε κανένα τρόπο αυτή η τάξη πραγμάτων, µε τις ανησυχίες του πνεύματος. Σε µια οποιαδήποτε από αυτές τις ανθρωποειδείς νέες µου υπάρξεις, µε τη συνείδηση ανήσυχη, σαν αισθανόμενος έναν παράξενο τρόµο, αποφάσισα να ρωτήσω, να ερευνήσω, να ψάξω το µυστικό δρόµο... Λέει µια παροιµία της αρχαίας σοφίας: « Όταν ο µαθητής είναι προετοιμασμένος ο Δάσκαλος εµφανίζεται». Ο Γκουρού, ο οδηγός εµφανίστηκε, για να µε βγάλει από τα σκοτάδια στο φως αυτός µου δίδαξε τα µυστήρια της ζωής και του θανάτου, αυτός µου έδειξε το Μονοπάτι της Κόψης του Ξυραφιού. Έτσι προήλθε το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης, εγώ κατανοούσα σε βάθος την κατάστασή µου, ήξερα ότι ήµουν ένα φτωχό λογικό ανθρωπάριο, όµως ποθούσα να µετατραπώ σε ένα «Αληθινό Άνθρωπο» και είναι φανερό ότι το κατάφερα εκείνη την κοσµική ηµέρα, εκείνο το ουράνιο προχθές, πολύ πριν από το Mahamvatara του Padma ή Χρυσού Λωτού... Δυστυχώς εκείνους τους απομακρυσμένους καιρούς, όταν µόλις άρχιζα τις εσωτεριστικές µου µελέτες στα πόδια του Δάσκαλού µου, δεν είχα καθόλου λεφτά, η οικογένειά µου, κάτοικοι εκείνου του κόσµου ζούσε στη φτώχεια, µια αδελφή που φρόντιζε το σπίτι κέρδιζε πενταροδεκάρες στη λαϊκή αγορά πουλώντας φρούτα και χορταρικά, εγώ συνήθως την συνόδευα... Κάποια στιγµή µε έκλεισαν σε µια τρομερή φυλακή χωρίς κανένα λόγο... Έµεινα πολύ καιρό πίσω από τα σίδερα εκείνης της σκληρής φυλακής, παρ’ όλα αυτά - αυτό είναι περίεργο - κανείς δε µε κατηγορούσε, δεν υπήρχε έγκληµα για να διωχθώ, επρόκειτο για µία πολύ ξεχωριστή περίπτωση και σαν αποκορύφωμα, δεν υπήρχε καν το όνοµά µου στον κατάλογο των κρατουμένων, προφανώς υπήρχε κάποια µορφή δίωξης µυστικής ενάντια στους µυηµένους, έτσι κατάλαβα. Υπομονετικά, σε αναµονή καµιάς ευκαιρίας, παραμόνευα κάποια τυχερή στιγµή για να δραπετεύσω... Αρκετές φορές το αποπειράθηκα µάταια, τέλος µια µέρα όπως όλες οι άλλες, οι φύλακες µη ξέροντας πώς και γιατί ξέχασαν µια πόρτα ανοιχτή, είναι αναμφίβολο ότι µε κανένα τρόπο δεν ήµουν διατεθειμένος να χάσω αυτήν την τόσο ποθητή ευκαιρία, σε δευτερόλεπτα βγήκα από εκείνη τη φυλακή κάνοντας κατόπιν µερικούς γύρους σε µια πλατεία της αγοράς µε την επιθυμία να παραπλανήσω µερικούς αστυνομικούς που µε κυνηγούσαν και µε πλησίαζαν, οπωσδήποτε θριάμβευσα στην απόπειρά µου και έφυγα από εκείνη την πόλη για πάντα. Θα κλείσω το παρόν κεφάλαιο λέγοντας ότι µόνο εργαζόμενος στο Αναµµένο καµίνι του Ηφαίστου κατάφερα τότε να µετατραπώ σε Αυθεντικό Άνθρωπο.

111

www.gnosisellas.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 40 ΤΟ ΑΡΚΑΝΟ ΔΕΚΑ Από την αυστηρή ακαδημαϊκή άποψη, η λέξη Evolucion σημαίνει: εξέλιξη, οικοδόμηση, πρόοδος, προχώρηµα, εποικοδομητικότατα, εξευγενισµός κλπ. κλπ. Κάνοντας µια γραµµατική εστίαση, ορθόδοξη, αγνή, ξεκάθαρη ο ορισµός Involucion (καθοδική εξέλιξη) σηµαίνει: πρόοδος αντίθετη, οπισθοπορία, οπισθοδρόμηση, καταστροφή, εκφυλισµός, παρακµή, κλπ. κλπ. Προφανώς επείγει να τονισθεί η υπερβατική ιδέα ότι ο νόµος των Αντιθέτων είναι συνυφασμένος µε κάθε σκληρή φυσική διαδικασία. Αυτή η αντίληψη περιεχομένου είναι απόλυτα ακατανίκητη, αναντίρρητη, ασυζήτητη. Συγκεκριμένα παραδείγματα: µέρα και νύχτα, φως και σκοτάδια, οικοδόμηση και καταστροφή, µεγένθυση και σμίκρυνση, γέννηση και θάνατος κλπ. κλπ. Η εξαίρεση οποιουδήποτε από αυτούς τους προαναφερθέντες Νόµους, Evolucion και Involucion, θα δημιουργούσε τη στατικότητα, τον εφησυχασµό, τη ριζική παράλυση των φυσικών µηχανισµών... Το να αρνηθείς οποιαδήποτε από αυτές τις δύο θέσεις σηµαίνει εκ των πραγμάτων την πτώση στη βαρβαρότητα... Υπάρχει Evolucion στο φυτό που αναπαράγει, εξελίσσεται και µεγαλώνει. Υπάρχει Involucion στο φυτό που γερνά και µαραίνεται αργά µέχρι να γίνει ένας σωρός από ξύλα. Υπάρχει Evolucion σε κάθε οργανισµό που κυοφορείται, γεννιέται και αναπτύσσεται. Υπάρχει Involucion σε κάθε πλάσµα που παρακµάζει και πεθαίνει. Υπάρχει Evolucion σε κάθε κοσµική ενότητα που αναδύεται από το χάος, υπάρχει Involucion σε κάθε πλανήτη σε κατάσταση εξάντλησης προορισμένο να µετατραπεί σε Σελήνη, σε πτώµα... Υπάρχει Evolucion σε κάθε ανοδικό πολιτισµό, υπάρχει Ιnvοlucion σε κάθε πολιτισµό σε µορφή κατάπτωσης... Είναι φανερό ότι οι δύο αυτοί αναφερθέντες νόµοι αποτελούν τον µηχανικό άξονα, θεμελιακό της φύσης. Αναντίρρητα χωρίς τέτοιον άξονα βασικό δε θα µπορούσε να γυρίσει ο τροχός των φυσικών µηχανισµών. Η ζωή διαδικάζεται σε κύµατα που γυρίζουν µε το Αρκάνο Δέκα του Tarot. Κύµατα ουσιών αρχίζουν την Evolucion στο ορυκτό Βασίλειο, προχωρούν µε τη φυτική κατάσταση, συνεχίζουν στη ζωική κλίμακα και τέλος φθάνουν το επίπεδο του τύπου διανοητικού ανθρωποειδούς. Κύµατα από ζωή κατεβαίνουν, µετά εξελίσσονται καθοδικά µέσα στο εσωτερικό του πλανητικού οργανισµού. για να κατέβουν τις κλίµακες ζωική και φυτική µέχρι να επιστρέψουν στο ορυκτό βασίλειο. Γυρίζει ο τροχός του Samsara: από τη δεξιά µεριά ανεβαίνει ο Anubis εξελισσόμενος ανοδικά, από την αριστερή µεριά κατεβαίνει ο Tiphon εξελισσόμενος καθοδικά. Η παραµονή µέσα στην κατάσταση του διανοητικού ανθρωποειδούς είναι κάτι το πολύ σχετικό και περιστασιακό. Με πολύ δίκιο µας έχει ειπωθεί ότι κάθε ανθρωποειδής περίοδος αποτελείται πάντα από εκατόν οκτώ υπάρξεις του τύπου ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης επάνω κάτω αντικαθιστάμενες. Διευκρινίζω: σε κάθε λογικό ανθρωποειδή κύκλο του ανατίθενται εκατόν οκτώ ζωές, που ακολουθούν αυστηρή µαθηµατική σχέση µε τον αριθµό από τις χάντρες που αποτελούν το περιδέραιο του Βούδα. Μετά από κάθε ανθρωποειδή εποχή, σύµφωνα µε τους νόµους του χρόνου, χώρου και κίνησης, γυρίζει αναπόφευκτα ο τροχός του Arcano Δέκα του Τarοt, τότε γίνεται απτό και έκδηλο ότι τα κύµατα ζωής καθοδικά εξελισσόμενα, κατεβαίνουν στο εσωτερικό του πλανητικού οργανισμού, για

112

www.gnosisellas.gr να ξανανεβούν εξελισσόμενα ανοδικά αργότερα... Τρεις χιλιάδες φορές γυρίζει ο τροχός του Samsara. Το να κατανοηθεί αυτό, το να πιάσεις το βαθύ του νόηµα είναι απαραίτητο και αμετάθετο αν στην πραγματικότητα ποθούµε την τελική λύτρωση. Συνεχίζοντας µε το κεφάλαιο αυτό είναι επείγον τώρα να δώσουμε σχετική έµφαση µε την πρόθεση να τονίσουµε το ακόλουθο: αφού τελειώσουν οι τρεις χιλιάδες περίοδοι του µεγάλου τροχού, κάθε µορφή εσώτερης αυτοπραγμάτωσης είναι αδύνατη. Με άλλα λόγια, είναι αναγκαίο να βεβαιώσουμε µε µορφή αναντίρρητη το αναπόφευκτο γεγονός ότι σε κάθε µονάδα της ανατίθενται µαθηµατικά τρεις χιλιάδες κύκλοι για τη βαθιά εσωτερική αυτοπραγμάτωση. Είναι αναμφίβολο ότι µετά την τελευταία στροφή του τροχού, οι πόρτες κλείνουν. Όταν συµβεί αυτό το τελευταίο, τότε η µονάδα, η αθάνατη σπίθα, το πραγματικό µας Είναι, µαζεύει την ουσία του και τις αρχές του για να απορροφηθεί τελειωτικά στους κόλπους αυτού που δεν έχει όνοµα (Το Ύπατο Parabrahatman). Είναι φανερό ότι οι αποτυχημένες µονάδες που δεν κατάφεραν τη Μαεστρία, κατέχουν τη Θεϊκή ευτυχία, όµως δεν έχουν γνήσια αυτοσυνείδηση, είναι ελάχιστες σπίθες της µεγάλης πυρκαγιάς, δεν µπόρεσαν να γίνουν φλόγες... Κανενός είδους δικαιολογίες δε θα µπορούσαν να έχουν αυτές οι σπίθες, διότι οι τρεις χιλιάδες στροφές του τροχού γίνονται πάντοτε σε πολλές κοσµικές ηµέρες και σε διαφορετικά παγκόσμια σκηνικά προσφέροντας ατελείωτες δυνατότητες. Επάνω από τον τροχό του Arcano Δέκα βλέπουμε µια σφίγγα στολισμένη µε ένα στέµµα µε εννέα µεταλλικές αιχµές . Αυτή η Αιγυπτιακή φιγούρα ασφαλώς δεν βρίσκεται τοποθετημένη ούτε στα δεξιά, ούτε στα αριστερά του µεγάλου τροχού. Το στέµµα µας µιλά για την Ενάτη Σφαίρα, το σεξ, την εσωτερική εργασία του Αναµµένου Καµινιού του Ηφαίστου. Προφανώς αυτή η ιερατική εικόνα τόσο απομακρυσμένη από τους νόµους ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης συµβολιζόµενους στο δεξιό και αριστερό µέρος του τροχού, µας υποδεικνύει το µονοπάτι της επανάστασης της συνείδησης, τη µυητική πραγματική γνώση... Μόνο µπαίνοντας από το δρόµο της εσώτερης ανταρσίας, µόνο αποµακρυνόµενοι από τα µονοπάτια της ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης του τροχού του Samsara µπορούµε να μεταβληθούμε σε αυθεντικούς ανθρώπους, γνήσιους και αληθινούς. Το να αποκλείεις αδιάλλακτα τη Διδασκαλία της Μετεμψύχωσης των ψυχών που διδάσκεται από τον Krisna, τον µεγάλο Ινδό ΑVΑΤARA, µας βάζει εκ των πραγμάτων στο «Δόγµα της Evolucion». Σε θέµατα εσωτερισμού, ανατολισµού, αποκρυφισμού κλπ., οι πολυµαθείς έχουν πλήρη ελευθερία να γράψουν ότι τους αρέσει, όµως δεν πρέπει να ξεχνούν το «Χρυσό Βιβλίο», Αναφέρομαι στον «Οδηγό Μέτρων» στο Τarot... Κανείς δεν µπορεί να παραβιάσει ατιμώρητα τους νόµους του Τarot, χωρίς να πάρει ότι του αξίζει, να θυµάστε ότι υπάρχει ο νόµος της Katancia, του Ανώτερου Κάρµα... Υπάρχει υπευθυνότητα στις λέξεις... Το Δόγµα της Evolucion καταργεί τους κοσµικούς νόµους του Αρκάνο 1Ο του Τarot παραβιάζει τα οριζόμενα του χρυσού βιβλίου... οδηγεί πολλούς ανθρώπους στο λάθος. Προφανώς κάθε πολυμαθής αποκρυφιστής, εσωτεριστής, πρέπει πάντα να ανατρέχει στον «Οδηγό Μέτρων» στο Τarot, αν δε θέλει να πέσει στο παράλογο. Η Ειρήνη να είναι µαζί σας ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ

113

www.gnosisellas.gr

114

www.gnosisellas.gr

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΑ

Σελ.

1.Σεξουαλική μαγεία .......................................................................................... 3 2.Ρασπουτίν ........................................................................................................ 5 3.Ο Ταχυδακτυλουργός Διάβολος ...................................................................... 8 4.Το εσωτερικό δόρυ ........................................................................................ 10 5.Το Εγώ της Ασέλγειας .................................................................................. 13 6.Έρωτας .......................................................................................................... 15 7.Εγώ Λαγνείας ................................................................................................ 19 8.Το Εγώ της Μαγγανείας ............................................................................... 21 9.Ο Σεξουαλικός Παροξυσμός ........................................................................ 24 10.Ζοφεροί Επισκέπτες .................................................................................... 26 11.Η κεφαλή του Ιωάννη ................................................................................. 28 12.Το τέλος ενός μοιραίου τριγώνου ............................................................... 30 13.Η τελετουργία PANCAΤΑΤΤWΑ ...............................................................33 14.ΤΑΤΤWΙCΟS δυνάμεις .............................................................................. 37 15.Το βδελυρό βίτσιο του Αλκοόλ .................................................................. 39 16.Η δημιουργική Μαγνητική παύση ...............................................................42 17.Το ξεδίπλωμα ...............................................................................................44 18.Μαγνητική ανταλλαγή ................................................................................ 47 19.Το Δαιμόνιο Αλγκόλ ................................................................................... 49 20.Η Πλεονεξία ................................................................................................ 52 21.Προδοσία .................................................................................................... 57 22.Κατανόηση ................................................................................................. 62 23.Η εξάλειψη ...................................................................................................64 24.Η Ιερή Φωτιά .............................................................................................. 67 25.Το Σπερματικό μαργαριτάρι ........................................................................70 26.Το Χρυσό Έμβρυο ...................................................................................... 73 27.Η σχολή JINA ΥΑΝΑ ................................................................................. 75 28.Βουδισμός Ζεν ..............................................................................................77 29.Οι δύο σχολές ...........................................................................................…79 30.Αφυπνισμένοι άνθρωποι ...............................................................................81 31.Ο Γκαίτε ....................................................................................................... 83 32.Η μετενσάρκωση .......................................................................................... 87 33.Επιστροφή .................................................................................................... 89 34.Γονιμοποίηση ............................................................................................... 91 35.Καλλονή ....................................................................................................... 93 36.Εξυπνάδα ...................................................................................................... 95 37.Ο νόμος του Κάρμα ...................................................................................... 97 38.Ο νόμος της Υποτροπής .............................................................................. 101 39.Η μετεμψύχωση των ψυχών .........................................................................107 40.Το Αρκάνο δέκα ...........................................................................................110

115