ხმა ნინო ცინცაძე
განსხვავებულობის ჩვეულებრივობა ესაუბრა: ანა გოგოსაშვილი ფოტო: გურამ მურადოვი
ვხუმრობ ხოლმე, ჩემი შვილი ახალი მიდგომების საპილოტე „ცდის პირია“. ცხადია, ეს მას ცხოვრებაში ხელს არ უშლის. პირიქით, ეხმარება.
30 nat ional g eo graphic
ნინო ცინცაძემ 1994 წელს დაამთავრა თბილი სის სახელმწიფო უნივერსიტეტი კლასიკური ფილოლოგიის მიმართულებით, არის ფილო ლოგიურ მეცნიერებათა დოქტორი. თუმცა, ამ სფეროში არ მუშა ობს. დღეს ის ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბავშვის განვი თარების ინსტიტუტ „პორტიჯის” ადრეული განვითარების პროგრამას ხელმძღვანელობს და ასევე სახალხო დამცველის ტოლერანტობის ცენტრის ვებგვერდის რედაქტორია. როგორ დააფუძნეთ ადრეული განვითარების პროგრამა და რა იყო მთავარი ბიძგი? 2005 წელს გაჩნდა ჩემი მესამე შვილი – ირაკლი, რომელსაც დაუნის სინდრომი აღმოაჩნდა. იმ დროისათვის საქართველოში ადრეული ჩარევის პროგრამა, რომელიც დაუნის სინდრომის მქონე ბავშვებს, და არა მხოლოდ მათ, განვითარებაში ეხმარება, არ არსებობდა. მაშინ ბევრი არაფერი ვიცოდი დაუნის სინდრომის შესახებ. ამ თვალსაზრისით, ძალიან დ ა მე ხ მა რნენ მეგო ბ რე ბ ი, რ ო მ ლე ბ მაც უცხ ოე თ ი დ ან თანამედროვე ლიტერატურა გამომიგზავნეს. ამ წიგნების მეშვეობით, თვითონ დავიწყე ჩემს შვილთან მუშაობა. შემდეგ, წლის ბოლოს, გავიცანი ლატვიელი ქალბატონი ინეტა კურსიეტე, რომელმაც თავის დროზე ლატვიაში დააარსა ადრეული განვითარების პროგრამა. მასაც დაუნის სინდრომის მქონე შვილი ჰყავს. ინეტა კურსიეტეს სურდა საქართველოშიც განევითარებინა ეს პროგრამა, ჩამოვიდა და ჩაატარა ტრენინგი ადრეული განვითარების შესახებ, სადაც მიიწვია დაინტერესებული ადამიანები, მათ შორის მეც. ტრენინგების დასრულებისთანავე მე და ჩემმა მეგობარმა, ეკა კეკელიამ გადავწყვიტეთ, საქართველოშიც დაგვეფუძნებინა ადრეული განვითარების სერვისი. ეს მნიშვნელოვანი იყო არამარტო ჩემი შვილისთვის, არამედ, ზოგადად, ამ სფეროში ვითარების შესაცვლელად. შედეგად, დავდეთ ხელშეკრულება ილიას უნივერსიტეტთან. თავიდან მუშაობა დავიწყეთ 4 პატარა ოთახში 2 ადრეული ინტერვენციის სპეციალისტითა და 4 ბავშვით. •
მარტი 2016
რა არის პორტიჯი? პორტიჯი ამერიკის შეერთებულ შტატებში მდებარე პატარა ჩრდილოური ქალაქია, სადაც მე-20 საუკუნის 60-70-იან წლებში ამოქმედდა ეს პროგრამა. 10 წლის წინ, პორტიჯის პირველ ტრენინგებს დავესწარი, მივხვდი, რომ ეს სწორედ ის იყო, რაც მე და ჩემს შვილს, სხვა ჩემ მსგავს მშობლებსა და მათ შვილებს ძალიან სჭირდებოდა. ადრეული განვითარების პროგრამა ამ სფეროში არსებული სხვა სერვისებისგან იმით გამოირჩევა, რომ: იგი ძალიან მნიშვნელოვან – გარდატეხების გამომწვევ – ასაკს უკავშირდება; ჰოლისტურია – განვითარების ყველა სფეროს – შემეცნებითი, კომუნიკაციური, სოციალურ-ემოციური, ფიზიკური, თვით-მოვლის – სტიმულირებაზე ერთდროულად მუშაობს; ორიენტირებულია მშობლების მხარდაჭერასა და გაძლიერებაზე; ითვალისწინებს და ჩაშენებულია ბავშვის განვითარების ბუნებრივ გარემოში.
მნიშვნელოვანი მიღწევაა გარ დატეხის შეტანა სკოლამდელ ინ კლუზიურ განათ ლებაში... და ეს „საქართველოს პორტიჯის ასოციაციის“ დამსახურებაა.
რა იყო ამ 10 წლის განმავლობაში თქვენთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი? ამ წლების განმავლობაში ბევრი რამის გაკეთება შევძელით. დღეს პორტიჯის გუნდში 20 ადამიანია და ასზე მეტ ბავშვსა და მათ ოჯახებს ვაერთიანებთ. ჩვენი პროგრამა ილიას უნივერსიტეტის ბავშვის განვითარების ინსტიტუტის ნაწი ლ ია. ბავშვის განვი თა რებ ის ინსტიტუტი ასევე აუტიზმის, სკოლამდელი და ინკლუზიური განათლების, და განსაკუთრებულ მოსწავლეთა განათლების, კონსულტირებისა და რეაბილიტაციის სასწავლო-პრაქტიკულ ცენტრებს აერთიანებს. ამ ინსტიტუტის არსებობა ძალიან მეამაყება. ჯერ ერთი იმიტომ, რომ მის ჩამოყალიბებასა და განვითარებაში მეც მიმიძღვის წვლილი და მეორე, ეს არის ადგილი, სადაც სერვისები, განათლება და კვლევა ერთ სივრცეში ერთიანდება და სადაც მაღალი სტანდარტებისა და პროფესიული ეთიკის განვითარებაზე სერიოზულად ზრუნავენ. მიხარია, რომ პორტიჯის ადრეული განვითარების პროგრამა თბილისის ფარგლებსაც გასცდა. 3 წლის წინ, საქართველოს სამარიტელთა კავშირთან ერთად, ეს სერვისი ლაგოდეხშიც განვავითარეთ. მეორე მნიშვნელოვანი მიღწევა, არ მოვერიდები ამ სიტყვას, გარდატეხის შეტანაა სკოლამდელ ინკლუზიურ განათლებაში. დღეს თბილისში სკოლამდელი ინკლუზიური განათლება ამ სისტემის განუყოფელი ნაწილია და ეს „საქართველოს პორტიჯის ასოციაციის~ დამსახურებაა. მესამე მნიშვნელოვან მიღწევად, ასევე 10 წლის წინ, ალექსანდრეს დედასთან, თამარ მარგიშვილთან ერთად დაარსებული „დაუნის სინდრომის მქონე ბავშვების მშობლებისა და პროფესიონალების კავშირი~ მიმაჩნია. ამ ორგანიზაციის საქმიანობაში, ბოლო რამდენიმე წელია, მე ჩართული აღარ ვარ და სწორედ ეს მიხარია, რომ ამ
31