Μανώλης Αναστασάκης, Editorial στο GRA Review No 4/2012β, "Ανακατασκευή Επανάχρηση Αποκατάσταση", σελ. 5.
Το αρχιτεκτονικό έργο δεν «πετρώνει» όπως ένα βιβλίο, ένας πίνακας ζωγραφικής ή μια κινηματογραφική ταινία. Σπάνια παραμένει ανέπαφο μέσα στο χρόνο με τις απαιτήσεις κάθε εποχής να το μεταμορφώνουν και να το μεταλλάσουν όπως κάθε ανθρώπινο τοπίο, αστικό ή αγροτικό. Το αρχιτεκτόνημα προσιδιάζει έτσι περισσότερο με την επίκαιρη σκηνοθεσία και σκηνογραφία ενός θεατρικού έργου παρά με το «σκονισμένο» κείμενο του θεατρικού συγγραφέα. Επιπλέον όμως των κοινωνικών, πολιτισμικών και ιδεολογικών ρευμάτων, κάθε κτήριο εμποτίζεται στη μακρά του διάρκεια με νέες τεχνικές και τεχνολογικές παραμέτρους καθώς και με την ανάγκη για ένταξη νέων χρήσεων και λειτουργιών.