Transparant nr. 52 by Ellen Theite

BELGIË-BELGIQUE P.B.-P.P. GENT X 3/5029

Driemaandelijks tijdschrift van Graffiti vzw januari – februari – maart 2013 • twaalfde jaargang • nr. 52 v.u. Peter Bosschaert • Dampoortstraat 84 – 9000 Gent Afgiftekantoor 9000 Gent X • P2A6209

CRiTiK

Ben jij verontwaardigd? Doe de test 6 In de actualiteit én in de köttbullar van de Ikea: paardenvlees 10 Straatprotest in Gent 14 Maten, makkers, maatwerk 20 Op café, met een pint erbij: beleid is sexy! 25

voorwoord

In 2013 zijn al 21 journalisten gedood. Op het moment dat ik dit voorwoord schrijf – 6 maart 2013 om specifiek te zijn – zitten er over heel de wereld 362 journalisten en netizens (citizens of the net, bloggers maw), in gevangenschap. De cijfers komen uit rapporten van Reporters Without Borders, de internationale belangenvereniging voor journalisten. De kans is reëel dat de cijfers niet meer kloppen wanneer jij dit voorwoord leest. Voor alle duidelijkheid, ze zullen niet geminderd zijn! Wat zeggen we ook alweer? Wie schrijft, die blijft…? Reporters Without Borders publiceert ook elk jaar de Press Freedom Index, een wereldwijde ranglijst voor de persvrijheid. Als we persvrijheid als graadmeter nemen voor de vrije meningsuiting, dan ziet het er in sommige landen echt niet goed uit. De landen uit de voormalige Sovjet-Unie, het Midden Oosten en Noord-Afrika kennen het minst persvrijheid. Het is algemeen geweten dat dictatoriale regimes, vooral in tijdens van crisis, de persvrijheid aan banden leggen. Mali bijvoorbeeld, is door de huidige onlusten maar liefst 74 plaatsen van de ranglijst afgedonderd! Europa scoort opmerkelijk beter op de index. Democratieën beschermen beter de journalistieke vrijheid dan een dictatuur, maar ook hier is censuur aanwezig, zij het dan meer op commercieel vlak en belangenvermenging. België bevindt zich nu op de 21ste plaats in een lijst van 179 landen. Niet slecht, maar ik dacht dat we toch net iets beter zouden scoren. Zijn wij daardoor verontwaardigd? Het zal wel zijn! De vrijheid om zonder angst voor vervolging je mening te kunnen uiten staat expliciet vermeld in de Universele verklaring van de rechten van de mens. En toch wordt een kritische mening nog te vaak de mond gesnoerd. Wat doen we eraan? Vechten met wapens die we hebben: onze ongezouten pen! Veel leesplezier! Ellen Theite

colofon Redactie Bieke Bruneel, Martijn Nelen, Kimberly Verhaest, Ellen Theite, Birgit Segal, Els De Latter, Toon Vanbiervliet, Peter Bosschaert, Jeffrey Bellaert, Dries Warlop Illustratie Martijn Nelen, Siska Mingneau Fotografie Robbie Vanlancker , Sander Belmans Eindredactie Ellen Theite Vormgeving Sander Belmans Druk Druk in de weer Verantwoordelijk uitgever Peter Bosschaert

inhoud Spoken! Word! Hardcore!

Doe de Test

Brief aan een Criticus

Hardcore als uitlaatklep voor gevoelens en kritiek.

Zoek uit of jij de ideale deelnemer bent aan ons experimenteel project CRiTiK!

De almachtige positie van de kunstcriticus ter discussie gesteld.

Emotio-Nelen

Straatprotest in Gent

Cartoon

17 18

In de actualiteit én in de köttbullar van de Ikea: paardenvlees.

Schriftelijk protest tegen de ondraaglijke eindigheid van het bestaan.

Een fietstocht langs de broeihaarden in Gent.

Frais divers

Coole ‘gadgets’ en ‘we like’s!’ uit creatief communicerenland.

De Reizende Ananas

Vormingen in huis

Toon Vanbiervliet

Alexander Vancraeyvelt

What’s up doc? Lekker leesvoer!

Expo # 4: Kinderachtig

inhoud

Maten, makkers, maatwerk

Mag ik even storen?

Haute couture is lang niet zo duur!

Creatieve sessie ten huize Graffiti!

Een ‘tettergat’ met een creatief brein én het hart op de juiste plaats.

Een project over milieubewust consumeren.

Op café, met een pint erbij: beleid is sexy!

spoken word hardcore

SPOKEN! WORD! Hardcore!

We protesteerden tegen uitbuiting, misbruik en uitsluiting en dat met de meest gewelddadige muziek die voorhanden was.

Voor muzikanten is muziek dé uitlaatklep voor gevoelens. Diezelfde muziek krijgt ook bij anderen gehoor. Bij de ene roept een song een bepaald gevoel op, terwijl de andere zichzelf terugvindt in de lyrics... Songteksten hoeven niet altijd over liefde of verdriet te gaan. Ook dagdagelijkse frustraties of kritiek op de maatschappij en de politiek vinden hun weg in een song. Hardcore is hier een mooi voorbeeld van. Skaterboys met tatoeages en een mening. Say What? Hardcore?!

Homemade Hardcore

Hardcore is eind jaren 70 in NoordAmerika ontstaan als reactie op het groeiende alcohol- en drugmisbruik in de punkwereld. Veel jongeren vonden dat punk door dat misbruik zijn idealen verloren had. Hardcore is dus in oorsprong een tegenbeweging, en ook nu nog is het ‘wij-gevoel’ behoorlijk sterk aanwezig. Termen als ‘unity’ en ‘brotherhood’ kom je dan ook vaak in songs tegen. Typerend voor deze muziek is de harde en snelle muziek met weldoordachte lyrics die vaak een bepaald statement verkondigen. Benieuwd naar de grondleggers van de hardcore? Tik op het wereldwijde web dan Black Flag, Bad Brains of Minor Threat in.

In de jaren 80 ontstond ook in België een hardcorescène. Ook hier was het een tegenreactie tegen het punkmilieu. Grote namen uit die tijd zijn The Dirty Scums, Hate Crew en Rise Above (waar o.a. de drummer van Soulwax bij speelde, nvdr). Ook heel wat bands waren ‘straight edge’ georiënteerd. Straight edgers gebruiken Spirit of Youth geen alcohol, tabak en drugs. Ook weren ze alle vormen van promiscue gedrag. Polygamie bijvoorbeeld is uit den boze! Oorspronkelijk was vegetarisme geen regel, maar in Europa eten de meeste straight edgers vegetarisch of zelfs veganistisch.

In mijn puberjaren was ik zelf verknocht aan hardcore en punkrock. Ik schuimde alle optredens af. Geen provinciedorpje was te ver, zelf de buurlanden niet. Een aantal keer per jaar naar Duitsland of Nederland was geen uitzondering. Hoe ver het optreden ook van het thuisfront was, je kwam telkens een aantal bekende gezichten tegen. Eentje daarvan was Dominiek

nations on fire

Kritiek!

Zelf hardcore ontdekken? 04/05/2013 in Roeselare: Surge of Fury, Whatever it takes, Pushed to far, united blood, e.a. 08/05/2013 in Dendermonde: DMDie Hards Fest met o.a. The Boss, Headshot, Murderhorn 26/05/2013 in Kortrijk: Crowd Detterent (USA) en Headshot, Cold Existence, xViciousx 9 tot 11/08/2013 in Ieper: Ieperfest, driedaags festival met o.a. Black Flag, Culture, Death before dishonor, DRI, E.Town Concrete, Madball, Municipal Waste, e.a.

Hardcore is niet alleen een muziekgenre van het verleden, het bestaat nog steeds! Heel wat jongeren steken nog steeds veel energie, tijd en engagement in hun band. Zo ook Murderhorn, een 6-koppige band uit de streek van Waregem. “Onze teksten gaan ook over maatschappelijke onderwerpen en zelf proberen we lekker te doen wat we zelf willen. Het is natuurlijk niet altijd makkelijk om je af te zetten tegen het kapitalistisch systeem want je wordt grotendeels verplicht er in mee te draaien om te overleven. Het is moeilijk een duidelijke grens te trekken tussen een anarchistische en kapitalistische levensstijl”, vertelt Jens Velghe, de zanger van de band.

spoken word hardcore

Denolf (die ik uit goede gewoonte nog steeds Dompi noem), gitarist bij onder andere Spirit of Youth, een groep uit het Ieperse die in de jaren 90 heel wat furore maakte. Ook nu nog heeft Dominiek veel respect omdat hij the scene steunt door zijn aanwezigheid. Iemand die al vele jaren meedraait in het wereldje kan ons heel wat meer zeggen over hardcore dan ‘humble me’. “We waren vooral minder militant dan andere bands. Onze nummers gingen over alledaagse zaken, over gevoelens die je meemaakt in bepaalde omstandigheden. Zo gaat het nummer Last Encounter over het verlies van iemand dierbaars. Net door dat anders zijn, menselijk zijn, hadden we succes denk ik”, zegt Dominiek. “In die tijd was de New York hardcore ook heel erg in met bands als Biohazard, Life is Pain en Madball die het vooral hadden over het overleven op straat. In Europa had je Blindfold en Shortside. Bij ons had je straight edge bands die ook heel maatschappijkritisch waren ingesteld zoals Manliftingbanner en Lärm uit Nederland en het Belgische Nations on Fire”, aldus Dominiek.

murderhorn

Na kort speurwerk vind ik de gitarist van Nations on Fire, en dat blijkt Edward Verhaeghe te zijn, baas van het platenlabel Goodlife Recordings. Het label brengt platen uit voor hardcore-, punk- en metalbands. Ook bijna onvindbare platen smijt dit label terug op de markt, zoals de plaat Strike the Match van Nations on Fire. Op de hoes zie je een foto uit de V.S. van straatprotest tegen de rassenscheiding. “Wanneer Amerikanen hun vlag ondersteboven houden betekent dat een ‘nation in distress’, een schreeuw om positieve verandering”, aldus Edward. “Onze nummers gingen inderdaad in tegen de maatschappij. Vooral uit verontwaardiging. We protesteerden tegen uitbuiting, misbruik en uitsluiting en dat met de meest gewelddadige muziek die voorhanden was. Dat zette onze woorden de nodige kracht bij. Die maatschappijkritiek is eigenlijk de essentie van hardcore en punk”, legt Edward verder uit.

doe de test

6 doe de test

Wauw! Ook niet als je na jouw grote boodschap ontdekt dat iemand het laatste wc-rolletje heeft opgebruikt?

nee

Be verontw doo of iem

NEE

Oh ja, dan wel Sterk van jou! Ook niet wanneer hoge piefen met jouw belastinggeld eens flink op zwier gaan?

Oei, natuurlijk, dan wel

nee

Huh? En doet het jou niets dat wij stilaan ons leefmilieu aan het verkloten zijn?

Wel deuh, dat doet me natuurlijk iets!

nee

Serieus? En het feit dat iedere vijf seconden een kind sterft van de honger?

nee

Dan is het dringend tijd om jezelf te reanimeren!

Ah ja. Dat vind ik wel erg.

en je waardigd or iets mand?

Goed, frustratie is menselijk. Krop jij je frustraties op?

nee

Is jouw frustratie aan het wegebben?

ja nee

Fantastisch!

doe de test

Kan je zelf iets aan de oorzaak van je frustratie doen?

Je frustratie blijft nazinderen en zit onder je vel. Kom naar dokter Dries en specialist Birgit, zij hebben het experimenteel project CRiTiK in de pijplijn zitten.

nee

Waar wacht je op, schiet in actie!

Lucht je hart eens. Heb je nu het gevoel dat je frustratie verdwijnt?

ja Fijn zo.

Meer info of deelnemen aan ons nieuw project CRiTiK? graffitivzw.be!

Brief aan een criticus

brief aan een criticus

Bieke Bruneel

Beste mijnheer – of mevrouw – Criticus,

r moet me iets van het hart. Dat ik het niet altijd met u eens ben, zal u wellicht niet verbazen. Maar daar is het me niet om te doen. Ik wil enkel uw almachtige positie als kunstcriticus ter discussie stellen. Ik ken uw soort. Sterker nog, bijna was ik uw soort geworden. U moet weten, ooit volgde ik een opleiding tot kunsthistoricus. Heel even was het analyseren van kunst ook mijn dagelijkse bezigheid. Maar uiteindelijk leerde ik een veel belangrijkere levensles: al dat artyfartygedoe was – en is – niks voor mij. Ik pretendeer dus niet langer dat ik weet wat kunst is. Waarom precies de ene creatieve uiting het etiket ‘kunst’ opgespeld krijgt en een andere niet, is me nog altijd niet duidelijk. Wat zegt u? Factoren zoals techniek, originaliteit of maatschappelijke relevantie? Ja ja, maar eerlijk: wie ben ik... wie bent ú om te oordelen over iemand zijn persoonlijke schepping? Of over wat mijn buurvrouw in haar woonkamer aan de muur hangen heeft? Bovendien blijkt uit het verleden dat u er ook wel eens ferm naast zit. Zoals bij Vincent van Gogh – om een klassiek voorbeeld aan te halen. En jammer genoeg ben ik ook al geconfronteerd geweest met zogenaamde ‘kunst’ die ik slaapverwekkend of zelfs

Waarom krijgt de ene creatieve uiting het etiket ‘kunst’ opgespeld en de andere niet?

Uw leven is een eeuwige zoektocht naar dat ene verheven werk, naar datgene wat de eenheidsworst overstijgt... Maar soms smaakt een pak frieten nu eenmaal beter dan een bordje moleculaire keuken.

Bedoel ik nu dat we allemaal louter nog voor goedkoop en gemakkelijk vertier moeten gaan? Of dat ‘ons Joke’ haar centen enkel nog moet spenderen aan datgene wat populair is? Nee, helemaal niet. Het is gewoon... Ik geloof in kunst, maar

Samengevat, daal van uw wolk daar hoog in de lucht naar beneden af en begeef u onder de mensen. En stop tegelijkertijd ook met alles kapot te analyseren. Echt, probeer het gewoon eens: trek erop uit, vlei u in het rode, versleten pluche van het eerste het beste amateur-theaterzaaltje, leun achterover en relax. Of haal die gescheurde jeans vanonder het stof, loop gelijk welk jeugdhuis met vrij podium binnen en laat het over u heen komen – headbangend en al. En laat me dan op het einde van de avond weten of u zich geamuseerd heeft – of niet. Want uiteindelijk is er maar één criterium waar kunst volgens mij aan moet beantwoorden: het moet je raken – ja, desnoods in negatieve zin. En dáárvoor, mijn beste, hoef je geen criticus te zijn. Integendeel zelfs... Met vriendelijke groeten, Bieke – met kleine k – Bruneel

Misschien moet u dus voortaan die hogetorenmentaliteit achterwege laten. Natuurlijk mag u nog steeds uw mening kwijt; dat mag ik per slot van rekening hier ook. Ik ben zelfs erg geïnteresseerd in uw mening. Misschien ontdek ik zo wel iets nieuws. Kunst is echter een kwestie van smaak – en smaken verschillen. Uw mening mag met andere woorden geen dogma worden; waarbij u als enige bepaalt wat kunst is en wat niet, wat slecht is en wat goed. Geloof me, het is niet omdat u zegt dat het kunst is, dat de gewone man in de straat dit ook vindt. En hij kan heus wel voor zichzelf uitmaken wat hij mooi vindt. Ik weet het wel, u bedoelt het goed. U wil zo graag het kaf van het koren scheiden. Uw leven is een eeuwige zoektocht naar dat ene verheven werk, naar datgene wat de eenheidsworst overstijgt... Maar soms smaakt een pak frieten nu eenmaal beter dan een bordje moleculaire keuken.

niet in kunst met de grote K. Ik wil laagdrempelige musea die léven; waar mensen na hun werk of tussen het shoppen door eens binnenwippen. Ik wil naar het theater kunnen gaan met mijn ‘teensletsen’ aan en likkend aan een ijsje. Ondenkbaar? Ik heb het nochtans al met mijn eigen ogen gezien – al moet ik toegeven dat het niet hier in België was.

brief aan een criticus

ronduit stom vond. Of kan u me uitleggen wat er zo artistiek is aan een bende urinerende acteurs op een podium? En nee, ik neem geen genoegen met een antwoord zoals: “Je moet het begrijpen om in te zien dat het kunst is.” Het enige wat u daarmee bewijst is dat kunst voorbehouden is voor een select groepje ingewijden en niet iets is voor alle mensen.

Nigel 21 Ik zie het als liegen Hannes 23

mag ik even storen?

Smijt het eten weg! Ze vonden ook besmet paardenvlees in bepaalde producten, iets wat niet te tolereren valt. Een boete of schadevergoeding zou ook wel aan de orde mogen zijn. Maar anderzijds, laat het eten met paardenvlees die wel oké is a.u.b. in de rekken en duid het aan!

in de mensen hun gezicht! Paardenvlees is goedkoper dan rund. Ik betaal voor rund en dan wil ik dat ook in mijn mond. Sommigen zijn allergisch aan dat soort vlees. Wat met hen? Het recht op een klacht indienen is hier toch wel op zijn plaats voor mij!. Hopelijk zal de overheid ook zo reageren.

mag ik eve Astrid 22 Ze mogen dat vlees niet wegsmijten! Plak er een sticker op waarop staat dat er paardenvlees in verwerkt is. Wees eerlijk tegen de mensen! We moeten ook eerlijk zijn tegen ons zelf, overal zit er wel ‘shit’ in en iedereen weet dat. En nu plots zo’n drama? Zo merk je hoe gevoelig mensen voor de media zijn.

In de actualiteit én in de köttbullar van de Ikea: paardenvlees. Wat denk jij daar over? Dante 22 Een kleine schande! Het eerste

wat bij me opkwam was: “Ooh nee, mijn Ikea- balletjes, wat nu?” Ik at dat zo graag. Dat ze maar snel terug komen. Maar zullen ze wel hetzelfde smaken? Het rare is wel dat ik normaal geen paardenvlees eet. Een soort van paradox. Eigenlijk wist ik zelf niet dat paardenvlees zoveel gegeten werd.

Tessa 21 Aan de ene kant is het natuur-

lijk erg, zo liegen over wat er in je eten ligt maar – stel dat men het niet verandert dan zou ik het toch blijven eten. Want eigenlijk maakt het niet echt uit wat er in zit. We lezen toch nooit de achterkant van het product of het moet zijn dat je op iets moet letten.

11 mag ik even storen?

Qwienten 22 Het misbruik van het

paard is een neiging tot ontaarding: ik vind dat een paard als vervoersmiddel moet gebruikt worden en niet als voedsel. Ikzelf vind dit een schande, en dat men er nog eens over liegt zeker! Iets wat toch wel ethisch niet verantwoord is en waar er nog veel discussie mag over ontstaan.

toon van biervliet

ven storen?

12 emotio-nelen

N emotioAanvankelijk was het de bedoeling dat ik hier iets zou schrijven over ‘kritiek geuit op een humoristische wijze’. “Bijvoorbeeld over Patrick De Witte en zijn onvolprezen rubriek Dwarskijker in Humo” – het was slechts één van de vele geniale denkpistes die tijdens onze naar goede gewoonte eveneens geniale redactievergadering werden geopperd. En toen besloot God, of welke andere kolere-instantie daar ook verantwoordelijk voor moge zijn, om uitgerekend Patrick De Witte bij zich te roepen. Het heengaan van een held is altijd ironisch. Zeker als hij diezelfde stijlfiguur al bij leven en welzijn overvloedig hanteerde. Ik gebruik bewust het begrip ‘held’ – auteurs die naam waardig gebruiken nooit onbewust een begrip – omwille van drie redenen: de man in kwestie was gezegend met een schrijftalent waar zelfs de integrale Transparantredactie een puntje aan kon zuigen, hij was een notoir extreemrechtsbasher én hij was een geboren en getogen Gentenaar (voor de kenners: Brugse Puurte). Noem mij een egoïst, een dramaqueen of een combinatie van beiden – een soort Filip Dewinter dus – maar ik ben het beu dat mijn helden mij ontstolen worden. Ten eerste heb ik er niet veel (Liegebeest bleek evenals De Freggels van voorbijgaande aard) en ten tweede gebeurt het steeds vaker. Vroeger, toen ik jong was, de dieren nog spraken en Willy Vandersteen stierf, stond de wereld stil. Althans, zo leek het toch. Tegenwoordig leggen ze echter zo snel het loodje dat ik de kille schaduw van De Gewenning over mij voel neerdalen.

Daarom is dit artikel een soortement hommage aan (pdw) geworden. Nu zijn hommages meestal volslagen nutteloos en worden ze steevast gekenmerkt door een bijzonder hoog vijgen na Pasen-gehalte; zo ook deze. Maar inzake ‘kritiek geuit op een humoristische wijze’, het oorspronkelijke uitgangspunt van deze tekst, was De Witte een absolute heerser. Nièt over hem schrijven zou dus zowel tegen mijn originele opdracht als tegen de regels van het gezond verstand ingaan. En een nederige klerk als ik (afijn, in vergelijking met Patrick De Witte dan) doet zulks niet. Het allereerste artikel dat (pdw) postte op zijn blog (pdw.blogspot. be), in september 2004, is getiteld Lijst. De eerste zin gaat als volgt: “Hier is mijn maandelijkse lijst met mensen en dingen die op mijn

Martijn Nelen – graffiteur, illustrator maar bovenal columnist – protesteert schriftelijk tegen de ondraaglijke eindigheid van het bestaan.

Nelen martijn nelen

waarden voortdurend baden in een eindeloze zee van vluchtigheid. Heldendom. Levens. Niets meer dan kortstondige opflakkeringen van onze krampachtige pogingen tot zelfrealisatie. Het valt niemand aan te rekenen, maar ik vind het op dit moment nog hemeltergender dan Het Laatste Nieuws, en dat wil wat zeggen. Zo. Patrick De Witte is nog steeds dood. Er rest mij nog steeds niets anders dan dit feit te accepteren. Maar bij deze heb ik schriftelijk protest aangetekend. Eat that, God.

zenuwen werken.” Geniaal in al zijn eenvoud. Vervolgens heeft hij het over kleingeestige Vlaamse vakantiegangers, kleingeestige Touringpechverhelpers, een kleingeestige Jan Bucquoy en het absolute toppunt van kleingeestigheid, in die tijd bekend als het Vlaams Blok. Literatuur om duimen, vingers, ja zelfs hele ledematen bij af te likken. Om mijn ode aan (pdw) kracht bij te zetten zal ik thans mijn eigen lijst opstellen (niet dat ik ook maar één moment pretendeer de schrijfstijl van hij die ook wel bekend stond als Het Vleesgeworden Sarcasme te kunnen hanteren, dat spreekt vanzelf). Niettegenstaande dat het mij bijzonder weinig moeite zou kosten om een lijst te vervaardigen die qua lijvigheid zelfs The Notorious B.I.G. (nog zo’n verdwenen held) jankend zou doen afdruipen, beperk ik mij hier tot één item: de eindigheid van Alles. Het verpletterende besef dat ons bestaan en de daaraan gekoppelde en o zo gekoesterde

emotio-nelen

Het heengaan van een held is altijd ironisch. Zeker als hij diezelfde stijlfiguur al bij leven en welzijn overvloedig hanteerde.

Je mening uiten, kriti bewustwording van de vormingen, lezingen e te lijsten dan kan je t Gentenaar hier geen p straatbeeld is de porti halen onze stalen ros teren een aantal broei

Straatprotest in Gent

straatprotest in gent

tekst: Kimberly Verhaest fotoâ&#x20AC;&#x2122;s: Robbie Vanlancker

a f

iek spuien, inspelen op de e mens… Als je het aanbod en buurtacties in Gent probeert op toch wel stellen dat de gemiddelde problemen mee heeft. Ook in het ie kritiek niet te negeren. We vanonder het stof en documenihaarden in de binnenstad.

C’est nous qui sommes des hiboux

‘t stad zaagt… Een kleine kilometer verderop, in de Begijnhoflaan, kunnen we niet naast de boodschap kijken: “‘t stad zaagt de bomen”. De Gentse groendienst is van plan zestig paardenkastanjes om te hakken omdat ze ziek, en niet meer bestand zijn tegen felle windstoten. Volgens het buurtcomité is dit niet grondig onderzocht. De buurt wil met het protest een onderzoek afdwingen vooraleer een stuk groen in de drukke Begijnhoflaan verdwijnt. Protest van de bewoners van de Begijnhoflaan (Behoud de bomen) Locatie: Begijnhoflaan, tussen tramhaltes Rabot en Brugse Poort

Kritiek van Nesh Locatie: Werregarenstraat aka Graffitistraatje

straatprotest in gent

We vertrekken – waar anders? – aan het graffitistraatje! Onmiddellijk trekt een uil onze aandacht, en nog meer het onderschrift: “C’est nous qui sommes les hiboux. Les apaches, les voyous, ils en foutent pas un coup.” Een zinsnede uit Les Hiboux van Edith Piaf. Een sms later kennen we de ware toedracht van de piece: “Wij zijn de uilen. De gangsters, die steken niet veel uit. De uilen staan symbool voor de artiesten, die ‘s nachts wakker zijn en veel energie steken in hun werk. Ze worden soms aanzien als gespuis, maar het verschil is dat het echte gespuis niet veel uitricht, weinig moeite doet voor hun vak. Ik vind dit toepasselijk voor graffiteurs.”

Een pak friet met mayonaise We fietsen de Coupure over en aan Zuidkaai botsen we op een grote affiche waar een Bosjesman het struikgewas uitstormt en schijnt te roepen: “Een pak friet met mayonaise!” Hmmm… Wat heeft dat te betekenen?

Locatie: Zuidkaai, Brugse Poort

straatprotest in gent

Even verder, in de doorgang naar het Pierkespark, merken we weer zo’n een grote affiche op. Stadsvlucht; een foto samengesteld uit honderden A3-bladen die de volledige doorgang domineert. Hier zit meer achter. We zoeken verhaal bij de artiest in kwestie, Bart Gabriël, die – toevallig of niet – net voorbijkomt:

Stadsvlucht

“Dit is een afscheidsproject van mij in samenwerking met het fotocollectief Fixatief van de vzw Bij De Vieze Gasten (een sociaal-artistieke organisatie actief in de Brugse Poort, nvdr). Fixatief probeert aan de hand van fotografie in contact te komen met de mensen van de wijk. Voor dit project zijn we vanuit de fotografie vertrokken en hebben daarna een schrijfgroep erbij betrokken om de foto’s van tekst te voorzien”, aldus Bart. “De foto’s werden telkens aangepast aan de ruimte waaraan ze moesten komen. Zo werd de fietsdoorgang van Pierkespark naar de Reinaertstraat voorzien van driehonderd A3-vellen. Aan de Meibloemsite werd een bomenaffiche opgehangen om het tekort aan gemeenschapsruimte te benadrukken. Het leuke aan straatkunst is dat je een groot publiek kunt bereiken. Het creëert een volledig ander gevoel dan wanneer je een tentoonstelling bezoekt, het is een andere manier van ontdekken. Het speelt in op de verbeelding van mensen, creëert een soort verwarring en bezit een zekere lichtheid. Het doel van het project was zeker niet om mensen te ‘bekeren’ maar eerder te duiden op plaatsen die een positieve energie konden gebruiken en een extra stimulans gaven aan de omgeving.”

Geef de natuur een stem! We wuiven Bart gedag en rijden het Pierkespark door, een kleurrijke oase in het drukke centrum van de Brugse Poort. Aan de ingang van het park verrast ons een leuke, eerder kinderlijke tekening met een oproep om meer zorg te dragen voor de natuur! In deze boodschap vind iedereen zich terug, niet? Protest van onbekende Locatie: Pierkespark, Brugse Poort

En wat blijkt? Ons pak friet met mayonaise aan de Zuidkaai is ook van de hand van dit collectief! Ludiek protest door Bart Gabriël i.s.m. het fotocollectief Fixatief Locatie: doorgang van Reinaertstraat naar Pierkespark, Brugse Poort

Allow your children to be evil

Eye for an eye

Slogan van Mr. Leenknecht Locatie: ’t Zuid, achterkant bibliotheek

Obey

protest van onbekenden Locatie: Grindbakken, Dok Noord

Wij zitten ondertussen met een donker biertje onze spieren te ontspannen. Wil je onze tocht ook eens ondernemen? De fietsroute vind je online op www.graffitivzw.be. Gent is verre van de enige stad waar kritiek welig tiert. Niets weerhoudt je ervan om zelf op je tweewieler te springen en sporen van kritiek in je eigen stad of gemeente te ontdekken!

Voor we definitief huiswaarts keren, rijden we nog even naar Dok Noord. De grindbakken aan Dok Noord kregen een nieuwe invulling. Voortaan is het een recreatieve zone waar je kan barbecueën, waar er films worden vertoond... En! Er zouden ondertussen een aantal graffitipieces en stencils staan. We treffen er ‘Obey’ aan, waarin het hoofd van burgemeester Daniël Termont als stencil verwerkt is. Een knipoog naar de laatste verkiezingsperiode en de leidinggevende functie van de burgervader. Aan de buitenkant van de grindbakken vinden we iets cynischere uitspraak: ‘waarvoor hebben we weer gewerkt’. In tijden van crisis kunnen we voor deze slogan wel meerdere betekenissen bedenken.

straatprotest in gent

Aan het Zuidpark stallen we even de fiets om te rusten, maar ook daar merken we een intrigerende slogan op: ‘That old law of an eye for an eye leaves everybody blind’. Niet alleen mooi letterzetting maar ook een schone les des levens: wraak is nergens goed voor!

Stencil van (anoniem) Locatie: oa. Theresianenstraat, nabij Sint-Michielskerk

Onderweg naar het Zuidpark komen we verschillende keren ‘Allow your children to be evil’ tegen. De stencil is van de hand van een anonieme straatkunstenaar die voornamelijk werkt met sjablonen. Met zijn sjablonen vestigt hij de aandacht op maatschappelijke problemen als macht en machtsmisbruik, consumptiedrang, de rat race van het alledaagse leven.

cartoon

siska mingneau

frais divers

In deze tijden van overvloed aan diverse futiliteiten fungeert Graffiti vzw graag als Onzichtbare Hand om eenieder in staat te stellen het kaf van het koren te scheiden.

Mario Mushrooms 3Doodler

10 jaar geleden nog een concept, nu in volle expansie: het 3D printen. Alleen, het is pokkeduur! Maar, voor creatievelingen met een krappe beurs is er binnenkort de 3Doodler! De 3Doodler is een soort lijmpistool waar verwarmd – en dus vloeibaar – plastic in plaats van lijm uit komt. Zodra het plastiek uit de pen vloeit, wordt die hard, en teken je gemakkelijk figuren in de lucht! http://www.kickstarter.com/ projects/1351910088/3doodlerthe-worlds-first-3d-printing-pen

Aiden Glynn spendeert veel tijd achter zijn computerscherm in Toronto. Hij maakt er animatiefilmpjes en schetst er tekenfilmfiguren. Maar hij heeft er een outdooractiviteit bij! Videogames zijn een middel om de dagdagelijkse realiteit te ontvluchten. Wel, Aiden haalt de gamefiguren uit hun digitale platformen en plant ze in de straten van Toronto. http://www.digitaljournal.com/ article/341820#ixzz2MmBrOKxo

Chronofotografie

En dat het nu maar voor eens en voor altijd gedaan mag zijn met het graffitibashen! Naast ecograffiti, mosgraffiti, kledijgraffiti, digitale graffiti… is er nu ook: de educatieve graffiti! http://weburbanist.com/2013/02/22/lessons-ingraffiti-math-symbols-make-street-art-equations/

Street art-sommetjes

frais divers

Michael Langan, een jonge Amerikaanse filmregisseur, haalt voor zijn laatste project een oude filmtechniek van onder het stof. Stoffig is het resultaat allerminst! Hij inspireert zich op chronofotografie, een techniek die eind 19e eeuw voor het eerst beweging op een foto wist vast te leggen (Muybridge). Zeker kijken! http://langanfilms.com/ stream_choros.html

20 maatwerk

Maten makkers maatwerk! els de latter

De kans is groot dat je al hoorde van onze confectielijn. Een confectielijn? Jawel! Ik verduidelijk mezelf even. Jaarlijks presenteren we je ons vast standaardaanbod in de vorm van een frisse brochure. Rond de jaarwisseling floept die in de brievenbus van menig jeugdwerker of Graffitisympathisant. Waarschijnlijk ook in die van jou, dus. Je kan er snuisteren in een 80-tal workshops en vormingen. De kans is groot dat je op een workshop botst die helemaal op het lijf van jouw organisatie gegoten is. Driewerf hoera! Boeken, die handel! Maar… (oei, er is een maar) met confectie is het nu ook eenmaal mogelijk dat het toch ergens wringt, of het nét niet dat is waar je naar zoekt. Vervelend? Helemaal niet! Want wij bieden je ondersteuning in je zoektocht naar een perfect passende workshop. Graag stellen wij ons maatwerk aan je voor.

Maten opmeten Het werkt net zoals bij de traditionele kleermaker. Eerst en vooral luisteren we naar jouw specifieke vragen en behoeften. Wil je graag een kleine aanpassing aan een standaardformule, of wil je iets helemaal nieuw? Heb je zelf al een specifiek patroon in gedachten of laat je onze ontwerpers los gehen? Met precisie nemen we alle nodige maten op: van het aantal sloebers dat je wil bereiken tot de kilo’s plasticine of liters verf waarmee je wil kliederen.

Product ontwerpen Vanaf dit moment is er een exponentiële stijging van nijverheid waar te nemen binnen de Graffitimuren. Eerst wisselen we binnen het maatwerkteam dozijnen ideeën uit. Zotte suggesties gaan de ronde om uiteindelijk te komen tot een uniek ontwerp. Vervolgens knippen we met veel ijver in allerlei stoffen en naaien we met sterke garen kleurige lappen aan elkaar tot een mooi geheel. Met veel zorg draperen we dit origineel design rond onze paspop.

Passen en retoucheren Tijd om de paspopversie es af te toetsen aan jouw vraag. Voldoet ons voorstel aan jouw verwachtingen? Zit alles goed, of wil je nog een wijziging doorvoeren? We doen de laatste retouches en hopla: klaar is kees!

Maatpak afleveren Op het afgesproken tijdstip komen we met jouw gepersonaliseerd maatpak (waar zelfs James Bond jaloers zou op zijn) naar jou getuft. Blije gezichten gegarandeerd!

Even recapituleren

Dus… Stel je voor: je wil dolgraag een workshop bij ons boeken, maar het mag wel iets anders zijn. En anders, dat kan van alles zijn: • Je werkt met een specifieke doelgroep en dat vraagt om aangepaste begeleiding. • Je hebt een themaweek in het vooruitzicht en wil daar iets rond doen. • Je wil een traject uitwerken met een combinatie van workshops. • …

Wat doe je dan? Stap 1: je contacteert ons vrijblijvend en we bespreken samen je vraag. Stap 2: we werken een voorstel uit, zowel inhoudelijk als praktisch (materiaal, financieel). Stap 3: je bent dolenthousiast over het voorstel en we gaan ervoor! Of: het is toch niet dat: dan kunnen we een nieuw voorstel werken, of beslissen we om het er hier maar bij te laten. Stap 4: iedereen gelukkig en tevree! Meer info: els@graffitivzw.be

21 maatwerk |

Donald Muylle beweert het al dertig jaar te doen, kleermakers zijn er reeds generaties lang mee bezig en ook wij doen het al twee decennia: oerdegelijk maatwerk leveren.

De reizende ananas

de reizende ananas

birgit segal

Wat heb jij gisterenavond gegeten? Blinde vink met boontjes? Een croque monsieur met schijfje ananas voor de vitamientjes? Of zwichtte je voor de snelle hap en speelde je een Bicky Burger naar binnen? Gelukkig is dit alles bijzonder gezond. Niet enkel voor je lijf, maar ook voor je omgeving. Neem bijvoorbeeld de Bicky Burger: de dame achter de toonbank teelt alle ingrediënten in een groot magazijn achteraan. En ananassen, boontjes en ander lekkers groeien aan een boom achter de supermarkt. Ha! Natuurlijk niet! Helaas. Wat je ook at, jouw maaltijd stuurde enkele kilo’s CO² de lucht in. Die Bicky Burger bijvoorbeeld was goed voor een flinke drie kilo CO² in onze atmosfeer. Auch! Bicky Burgers – en bij uitbreiding ongeveer alles wat op jouw bord verschijnt – komen niet uit de lucht gevallen. Of eigenlijk wel, want uw boontjes uit Kenya, appels uit Nieuw-Zeeland of paardenvlees uit Roemenië zijn misschien met de luchtpost gekomen. ’t Kind heeft zelfs een naam: voedselkilometers. Ofte: de afstand dat jouw voedsel aflegt van op het veld tot op je bord. Een ananas die reist van een tropische plantage naar tussen de kaas en ham op je croque monsieur: hier zit een stevig reisverhaal achter. Meer dan 300 kinderen uit Gent kennen de avonturen van de reizende ananas. Dit najaar fietsten we met een bakfiets langs tien scholen en kinderwerkingen in Gent om het verhaal van onze gast, de reizende ananas, te vertellen. Want hoewel een Boliviaanse ananas en Belgische aardbeien even lekker zijn, is het verschil in impact op ons milieu gigantisch.

En zo weten die kinderen dat meneertje Ananas niet aan een Colruytboom groeit. En dat de reis van die ene ananas vijf kilo CO² de lucht in pompte. Maar ook dat ze er hier zelf iets aan kunnen doen: met de fiets, te voet of te paard boodschappen doen, Belgisch fruit of seizoensgroeten in de winkelkar leggen. Of enkel ananas kopen als je daar 26000 procent zin in hebt, want zoveel kilometers heeft de kastaar er ook op zitten. Je hoeft dus niet te overleven op Belgische winterse schorseneren, knollen en spruiten. Wil je een verschil maken? Koop bewust. En dat kan iedereen. Consumenten hebben een stem. Kinderen zijn consumenten. Sic kinderen hebben een stem. Bedankt aan de milieudienst van de Stad Gent! Met de steun van hun subsidie konden we het project De reizende ananas uitvoeren. Zin om mee Gent klimaatneutraal te maken tegen 2050? Neem een kijkje op gentsklimaatverbond.be of dien ook een project in bij de milieudienst.

Schrijf je in voor deze prikkelende sessies!

23 vormingen in huis

Theater voor jeugdwerk(ers) Voor monitoren, leiding, vormingsmedewerkers, opvoeders… die met kinderen en jongeren energieke theaterstukjes maken. Zaterdag 8 juni, van 10 tot 16 u. Bij Larf! Jeugdtheaterhuis, Warandestraat 13, 9000 Gent (vlakbij station Gent-Dampoort) 50 euro

Hoe maak je van ‘toneelke spelen’ toch dat ietsje meer? Waar vind je snel inspiratie? En hoe enthousiasmeer je een groep om samen theater te maken? Een ervaren theaterdocent van Larf! laat je aan de lijve ondervinden hoe je op een eenvoudige manier tot steengoed theater komt. Van het creëren van personages, over het bedenken van een goed verhaal tot het uitpuren van je acteertalent. Meer info en inschrijvingen: www.graffitivzw.be

Boost je blad Voor redactiemedewerkers en communicatieverantwoordelijken van tijdschriften en publicaties die gericht zijn naar een jong publiek. Dinsdag 28 mei, van 9.30 tot 12.30 u. bij Graffiti vzw, Dampoortstraat 84, 9000 Gent (vlakbij station Gent-Dampoort) 35 euro

Heeft je tijdschrift frisse wind nodig? Sta je voor de harde keuze: aanpassen of afschaffen? En hoe blijf je vandaag je doelgroep boeien op papier, zonder je onlinepubliek te vergeten? Stijn Govaerts, eindredacteur van het populaire Maks!-tijdschrift, geeft tips & tricks om jouw ledenblad of tijdschrift te restylen. Meer info en inschrijvingen: www.graffitivzw.be

toon van biervliet Toon zit in zijn derde jaar sociaal-cultureel werk. Hij komt een drietal maanden meewerken in Graffiti vzw. Voldoende reden voor een babbel! Ik stel mijn eerste vraag, omschrijf jezelf kort, en Toon steekt een monoloog af van een half uur waar ik geen speld tussen krijg. Inderdaad, een ‘tettergat’.Maar met een creatief brein én het hart op de juiste plaats. ellen theite

toon van biervliet

Ik eet nooit rode lekstokken. Vandaag heb ik er toch een gegeten en ik moet zeggen, het smaakt niet slecht! Ik ben een geboren Oostendenaar, van het ‘zeetje eeh’. Papa heeft nog gestudeerd voor pastoor, maar toen hij mijn mama leerde kennen, liep het mis met zijn studies. In mijn vrije tijd organiseer ik graag activiteiten voor vrienden en fotografeer ik leegstaande gebouwen en desolate ruimtes. En ik kook zeer graag. Ik ben creatief en zit vol ideeën, maar ik heb niet altijd de tijd om dat te uiten. Daarom koos ik voor Graffiti vzw als stageplaats. Hier krijg ik de tijd en de ruimte om te experimenteren, en dat doet veel deugd! Daarnaast leer ik hier bij over hoe je workshops en groepen begeleidt, hoe je vormingen in elkaar steekt, maar ook hoe je in teamverband werkt, omgaat met collega’s… Graffiti vzw is met andere woorden een goede leerschool voor later. En dat vind ik belangrijk, kennis opdoen! Ik solliciteer bijvoorbeeld elk jaar voor een andere vakantiejob omdat ik zoveel mogelijk materie wil verzamelen. Vorig jaar werkte ik bij de technische dienst van het Zeepreventorium (revalidatiecentrum voor chronisch zieke kinderen en volwassen mucopatiënten, nvdr), het jaar daarvoor was ik er opvoeder. Deze zomer zal ik waarschijnlijk werken als opvoeder in De Brem, een huis waar jongeren tijdens de week naartoe gaan omdat hun ouders niet kunnen zorgen voor hun kinderen. Straks studeer ik af als sociaal-cultureel werker en daar wil ik zeker mee verder. Maar ik wil ook iets met mijn handen doen. Daarom volg ik volgend jaar

houtbewerking, meer specifiek meubelmakerij. Er eindigen veel te veel meubels op het containerpark. Ik wil van al die weggesmeten of kapotte meubelen nieuw meubilair creëren, en verkopen! Maar het liefst wil ik met de kennis van deze twee studies een atelier oprichten waar mensen terecht kunnen om zich zinvol bezig te houden, om kennis op te doen, onder de mensen te komen en/of een nieuwe start te nemen. Eigenlijk een combinatie van meubelmakerij en sociaal- cultureel werk.

Van de glimlach die volgt maak ik gebruik om Toon te onderbreken. Ik merk dat al mijn vragen afgevinkt zijn, behalve die ene. Of ik naar iemand opkijk? Ik kijk vooral op naar mensen die kleine dingen doen, waar andere mensen niet op letten, maar die grote veranderingen teweeg brengen. Ik heb ooit eens ananas in de spaghettisaus gedaan om mijn vrienden aan te sporen eens iets anders te doen! Hun eerste reactie was “Bweurh, dat past niet!” Maar ze vonden het wel lekker! Probeer dingen uit in het leven! In plaats van altijd langs dezelfde weg naar huis te fietsen, sla eens een andere straat in en wie weet kom je wel iets leuks tegen! Treed buiten je comfortzone en ontdek! Ik eet bijvoorbeeld nooit rode lekstokken, maar vandaag heb ik er toch een gegeten en ik moet zeggen, het smaakt niet slecht!

alexander vancraeyvelt

Maar ik ben niet enkel bestuurslid. Ik werk aan het provinciebestuur van Oost-Vlaanderen, waar ik me focus op gezondheidsbevordering en internationale projecten. Tot voor kort speelde ik toneel bij een amateurgezelschap, maar dat gezelschap is helaas opgedoekt. Als secretaris van de reddersclub ga ik elke week zwemmen. En ik ga ook veel op reis. Ik kom trouwens net terug van Jamaica! Samen met andere vrijwilligers heb ik in de provincie Manchester een aids- en diabetespreventiecampagne opgestart en begeleid. Wat me is bijgebleven is dat rastafari er bij de Jamaicanen goed ingebakken is. De kern van die levensbeschouwing is ‘Stay true to yourself’. En daar ze ook heel extreem in. Sommige gasten liggen godganse dagen op strand en wanneer hun geld op is, gaan ze even werken tot ze genoeg hebben om weer een tijdje te niksen. Maar het kan daar gewoon ook allemaal! Je hebt daar ook veel minder nodig om te leven: het is daar elke dag 27 graden, een zacht zeebriesje, af en toe wat regen en de kokosnoten heb je voor het oprapen. Anderzijds is er net daardoor ook veel chaos. Ik heb bijvoorbeeld slechts 4 dagen van de 3 weken stromend water gehad. De druk op de leiding is gewoon niet groot genoeg om de hele stad tegelijkertijd van water te voorzien! Jamaicanen zijn heel open en ze dragen het hart op de tong. Ze zeggen vrij direct waar het op staat! En omdat ze zo direct zijn in hun kritiek, niet open staan voor dialoog, grijpen ze snel naar de wapens om op die manier hun kritiek kracht bij te zetten. Misschien is de tijd rijp voor een nieuwe Bob Marley?

Alsof je met een helikopter opstijgt en vanop afstand de zaken overschouwt. Dat vind ik plezant!

ellen theite

alexander vancraeyvelt

Weet je… Besturen bij Graffiti laat mij voeling hebben met hetgeen waarvoor ik gestudeerd heb; het jeugdwerk en het maatschappelijke. In mijn job ben ik die voeling een beetje kwijt. Daarom is Graffiti heel relevant voor mij. Omgekeerd speelt mijn nuchtere kijk op de zaken in het voordeel van Graffiti!

Beleid en bestuur zijn voor velen onder ons een-ver-vanmijn-bed-show. Maar niet voor Alexander! Hij is al twee jaar bestuurslid bij Graffiti vzw! En als hij erover kan filosoferen op café met een pint erbij, dan vindt hij het ronduit sexy! Benieuwd welke boutades hij nog voor ons in petto heeft!

Beleid en bestuur klinken voor sommigen inderdaad saai, maar mij interesseren ze me! Ik heb indertijd ook gekozen voor het onpopulaire Social profit management als master sociaal werk. Waarom? Ik vind het leuk om van heel concrete situaties afstand te nemen en met abstracte dingen bezig te zijn. Een beleidsplan opstellen bijvoorbeeld: analyseren waar de organisatie nu staat en waar ze meer op moet focussen… Alsof je met een helikopter opstijgt en vanop afstand de zaken overschouwt. Het liefst smijt ik me op personeelszaken. Dan behoud ik de kalmte, beoordeel de situatie objectief en zoek oplossingen. Dat is plezant. Pas op, ik kan ook wel zeer emotioneel zijn! Als de mensen van de beleidsgroep bepaalde dingen anders zien dan ik, dan zijn de discussies soms heftig! Wat mij ook boeit is de plaats van Graffiti binnen het werkveld. Je kunt nooit genoeg van je ‘concullega’s’ weten: Mediaraven is vernieuwd, Awel is van naam veranderd… Het is boeiend te bestuderen hoe Graffiti zich verhoudt ten opzicht van de andere spelers en wat de wisselwerkingen zijn.

In deze rubriek geen slecht nieuws over de gezondheid van de redactieleden, maar een voorstelling van de nieuwe aanwinsten in onze graffitibib

what’s up doc?

Onze graffitibib, gelegen in de Dampoortstraat 84 te Gent, is open van maandag tot vrijdag van 13.30 tot 17 u. of op afspraak. Boeken kan je gratis 3 weken ontlenen.

Banksy

You are an acceptable level of threat Gary Shove Carpet Bombing Culture 2012 9781908211088

Waarschijnlijk ken je Banksy of heb je er tenminste al van gehoord. Indien niet, is dit boek de uitgelezen kans om snel kennis te maken met het fenomeen. Inderdaad. Banksy is meer dan zomaar een artiest gezien de productiviteit, het mysterie en de paradoxen die bij deze naam horen. Banksy bevat een bombardement aan foto’s van het werk van de artiest. Noot: helemaal in het begin waarschuwt de schrijver dat het niet zeker is of alle gefotografeerde werken echt van de hand zijn van Banksy. De auteur koos de beelden omdat ze simpelweg representatief zijn voor zijn stijl. Honderd percent zeker ben je dus niet dat het boek vol originele Banksy’s staat, maar dat ben je nooit als het over Banksy gaat… De teksten – die volgens de disclaimer enkel dienen om de auteur slimmer te doen lijken – gaan over Banksy’s (des) interesses in CCTV, zijn opinie over vandalisme, zijn projecten in onder andere New Orleans en Palestina. Hier en daar reist er ook een interessante ‘Banecdote’ op… Wat dit boek werkelijk zo goed maakt is dat het met eenzelfde ontwapenende humor, eerlijkheid en zelfrelativering geschreven is als die waarmee Banksy te werk gaat. Naast dit boek zijn andere boeken over Banksy gewoonweg saai. Dries Warlop

Rockin’ it suckers –

NYC’s most wanted graffiti vandals Ket, Cousin Frank Dokument Press 2010 9789185639359

Stencil Republic begint met een enthousiaste inleiding van Aiko, een kunststudent uit Tokyo, die in NY overdonderd werd door het talrijke aantal stencils in de straten. Daarop volgt een interview met de Nederlandse peetvader van stencils, Hugo Kaagman aka the Stencil King. En dan begint de fun! 20 lasergesneden – en daarom ook super gedetailleerde – stencils van stencilartiesten over de hele wereld (Vhils, Sr. X., Stencil King…). Klaar om uit te scheuren en te gebruiken! Natuurlijk zijn wij net iets origineler: wij maken ons eigen gerief en laten de stencils netjes in het boek zitten. Ook al blijven de sjablonen in het boek, ze vormen visuele tips voor beginnende stencilgraffiteurs: ze tonen je hoe je een beeld opbouwt, lettertypes toepast... Daarenboven lees je bij elke stencil wat achtergrondinformatie over de artiest achter het werk. Dries Warlop

Jeffrey Bellaert

Ollystudio Chronicle books 2012 9781780670133

what’s up doc?

Stencil republic

Het boek situeert zich eind jaren 80, de periode waarin de opinie ten aanzien van graffiti kantelt. Politie en ordehandhavers traden harder op en treinen werden uit roulatie genomen… De gloriejaren waren over. Het boek laat enkele writers aan het woord over hoe het steeds moelijker werd om treinen te verven en wat hun reactie hierop was: “Meer, meer en nog meer pieces zetten.” Het boek illustreert de sfeer en de tijdsgeest, en geeft je een inkijk op wat de ‘writersculture’ toen was. Rockin’ it suckers is een collage van foto’s en verhalen van gasten die niet gingen voor stijl of innovatie maar oorlog voerden tegen de NYC transit company. Ze verloren de strijd, maar hielden er blackbook’s vol goede herinneringen aan over.

what’s up doc?

Action Painting

what’s up doc?

Bringing art to the trains Kristian Kutschera Publikat 2009 9783939566250

De invalshoek van dit boek: een kunstvorm die ongevraagd in de publieke ruimte is geplaatst en een kort leven beschoren is, heeft er alle belang bij dat het goed gedocumenteerd is. Action Painting vertrekt vanuit een soort typologie: interactie, typograffiti, the wild (voorbij de letters). Deze opdeling is niet strikt maar helpt om orde te scheppen in het boek. De begeleidende commentaren zijn gevat en even humoristisch als sommige pieces. Het is een boek met een gezonde frisse kijk op stromingen die leven binnen graffiti. Jeffrey Bellaert

Supply & Demand

The art of Shepard Fairey

Shepard Fairey Gingko Press 2009 9781584233497

Een lijvig en vooral fantastisch boek over het werk van Shepard Fairey. Doet die naam geen belletje rinkelen? Denk aan de OBEY-stickers, en de bekende Obamaposter die ervoor zorgde dat hij president werd… Zie je wel dat je hem kent! Het boek is verzadigd met mooie en grote afbeelding van zijn werk, informatie over het leven van Fairey en hoe hij ooit begonnen is met de OBEY-stickers. Via een interessante opdeling in Early work, Repetition Works, Propaganda, The Medium is the Message, Surveillance, Music, Commercial Work en Bootlegs word je doorheen Fairey’s werk geleid. Een ‘style’ boek over een zeer gedreven kunstenaar! Dries Warlop

Graffiti women Street art from five continents

Nicholas Ganz Thames & Hudson 2006 9780810957473

Na de klepper Graffiti World (2004) kwam Nicholas Ganz in 2006 met deze roze opvolger. In Graffiti women vertelt Nicholas aan de hand van een enorme verzameling kwaliteitsfoto’s het verhaal van vrouwelijke graffitien straatkunstenaars wereldwijd. Om en bij tweehonderd artiestes komen aan bod met beelden van hun beste werk. 200 pagina’s vol foto’s , begeleidt met beknopte informatie over de vrouw achter het werk. Tussen de artiesten uit voornamelijk Amerika, veel uit Europa en enkele uit Afrika vind je zelfs enkele Belgische females zoals Keho, Omri en Louise! Dries Warlop

Raw + Material = Art

Peter Bosschaert

Arabic Graffiti

what’s up doc?

Toen ik hoorde dat Tristan Manco terug een boek zou uitbrengen, keek ik halsreikend uit naar de releasedatum van Raw + Material = Art. En ook deze keer ontgoochelt de gevierde street art commentator niet. De missie: actuele en originele technieken en materialen bij kunstenaars van vandaag in beeld brengen. Rode draad doorheen dit juweeltje: de herbruikbare materialen waarmee men aan de slag gaat. Mijn favorieten: de gebroken skateboards van Haroshi, de originele afvalinstallaties van Fumukaka, het houten maatwerk van Ron van Der Ende, het chirurgische snijwerk in oude encyclopedieën van Brian Dettmer en de dromerige plastic sculpturen van huishoudmaterialen van de Japanse Sayaka Kajita Ganz. De prachtige foto’s laten de ontwerpen als het ware uit het boek springen. Feel it and get inspired!

Tristan Manco Dokument Press 2012 9780 500289914

diverse auteurs From Here To Fame Publishing 2011 9783937946269

Arabische graffiti. Zoals wel vaker het geval is met (cultuur)elementen uit de Arabische wereld, zijn we ons in het Westen wel bewust van het bestaan ervan, maar verder weten we er weinig over. Doch wie een open geest of een voorliefde voor letters heeft –of wie écht cool is en over beide eigenschappen beschikt- zal snel geïntrigeerd raken in het fenomeen van de Arabische graffiti. Zeker na het lezen van dit boek. Arabic Graffiti is een goede en volledige inleiding tot de Arabische graffitiwereld. Nochtans is die niet makkelijk samen te vatten in één enkel boek; net als de Europese of de Amerikaanse scene bestaat ze uit een veelheid van stijlen. Daarom is de eenvoudige structuur van Arabic Graffiti een pluspunt. Het eerste hoofdstuk introduceert de lezer tot het Arabisch schrift en de kalligrafie, in het tweede hoofdstuk worden een aantal subgenres besproken (graffiti op trucks, Palestijnse verzetsgraffiti…), waarna het derde hoofdstuk verschillende graffiteurs belicht. Tenslotte volgt nog een stukje over Arabische typografie. Het boek is geschreven door verschillende auteurs, waaronder ook kunstenaars. Dit verhoogt de betrokkenheid van de lezer aanzienlijk. De artiesten beschrijven hun drijfveren met een passie die enkel artiesten kennen. De diversiteit is opvallend: lichtgraffiti, stencils, typografie, politieke graffiti… Eén van de auteurs beweert dat kalligrafie enkel gedijt in welvarende maatschappijen met een bloeiende culturele activiteit. Het valt dus te hopen dat we nog veel met (Arabische) kalligrafie worden geconfronteerd. Arabic Graffiti draagt hier alleszins sterk toe bij. Martijn Nelen

expo # 4: kinderachtig

mee naar huis. Een maand lang heb je de tijd om op basis van deze tekening een eigen werk te creëren. Een eigen werk? Jawel! Alle interpretaties zijn toegestaan.

Neem een kopie van je favoriete kindertekening

en laat je inspireren door de kindertekeningen die we tentoon stellen.

KOM langs op 28 maart vanaf 20 uur

Op 8 mei openen we een nieuwe expo met jouw creatie en alle andere werken.

BRENG vóór 3 mei je werk binnen bij Graffiti vzw.

Graffiti vzw • Dampoortstraat 84 • Gent

info: toon@graffitvzw.be of 09 233 79 86

Past 28 maart niet? No problemo! Spring erna binnen. Elke werkdag tussen 13u30 en 17u welkom!

PSSST

citykingz

28 maart vanaf 20 uur

kids are the future

Expo#4: Kinderachtig

Art. Design. Books. Accessories.

Schrijf je in voor deze prikkelende sessies!

Meer info op p. 23 of op graffitivzw.be

Theater voor jeugdwerk(ers) Hoe maak je van â&#x20AC;&#x2DC;toneelke spelenâ&#x20AC;&#x2122; toch dat ietsje meer? Neem deel aan de Theater voor jeugdwerk(ers) en absorbeer! Zaterdag 8 juni, van 10 tot 16 u. Ism Larf!

Boost je blad Heeft je tijdschrift frisse wind nodig? Boost je blad met tips & tricks van een professionele eindredacteur. Dinsdag 28 mei, van 9.30 tot 12.30 u. Ism MAKS!

missie & visie

Transparant is een driemaandelijkse uitgave van Graffiti vzw die aan het jeugdwerk wordt aangeboden.

Graffiti vzw biedt kinderen, jongeren en jeugdwerkers ruimte en middelen aan om op een creatieve manier kennis te maken met, te experimenteren met en zich te ontplooien in diverse creatieve communicatievormen. Communiceren is immers een basisvoorwaarde om actief, bewust en kritisch te participeren in de samenleving. Onze dienstverlening stoelt op kwaliteit en diversiteit. We profileren ons naar diverse doelgroepen en streven naar maximale inspraak en participatie van deelnemers en medewerkers in alle facetten van de werking.