Weinig mensen denken bij jazz aan de oud, die eeuwenoude Arabische luit. Dhafer Youssef bewijst dat het kan. Gretig vermengt hij de Islamitische traditie met jazz, rock en wat maar door zijn hoofd schiet. Voeg daar zijn buitengewone falsetto aan toe en zelfs de Amerikaanse grootheid Herbie Hancock gaat voor de bijl.
Dhafer Youssef rijgt jazzketting met gekleurde kralen Youssef is van eenvoudige komaf. Vanuit een Tunesisch vissersdorpje werkte hij zich op naar de voorhoede van Amerikaanse jazz. Een lange weg, want al wat Youssef kan, heeft hij aan zichzelf te danken. ‘Ik leerde mezelf muziek lezen en schrijven. Mijn muziek geeft weer wat ik elke dag ervaar en wat ik zie.’ In zijn familie was er immers niemand geïnteresseerd in muziek of kunst. ‘Je wordt geboren als een artiest, maar moet wel zelf je weg gaan’, aldus Youssef op de Amerikaanse radiozender KPFK. Op de koranschool ontdekte men zijn talent. Youssef werd voorbestemd om de muezzin of oproep voor het gebed te zingen. Maar hij deed meer dan dat. Stiekem luis terde Youssef naar de radio, zijn belang rijkste leerschool en venster op de wereld. Bach, Tsjaikovski, rock, jazz, Afrikaanse muziek, hij zoog het op als een spons. Zijn ambitie om muzikant te worden, viel niet in goede aarde bij zijn familie. Maar hem tegenhouden, dat konden ze niet.
Jazz met de geur van jasmijn / Karel Van Keymeulen
De wereld in
Op zijn twintigste trok hij naar Oostenrijk, zonder geld maar wel met een droom. Tunesië zou hem immers nooit de vrijheid geven om zijn eigen muzikale weg te gaan. In het multiculturele Wenen kon hij meteen als muzikant aan de slag. Om een centje bij te verdienen, had hij oud leren spelen op trouwfeesten, maar dat was niet genoeg. ‘Ik pikte snel dingen op. Ik bestudeerde de Oosterse ritmes en melodieën, maar gebruikte ook gitaartechnieken.’ Youssefs internationale carrière begon met zijn debuutalbum Malak in 1998. Wenen werd steeds vaker ingewisseld door Parijs. Zijn horizon verruimde door te spelen met onder meer Uri Caine, Tigran Hamasyan en Markus Stockhausen. Voor een volgend album liet hij zich inspireren door teksten van de beroemde Arabische dichter Abu Nawas. Die schreef in de 8ste eeuw over de geneugtes van wijn en de liefde voor jongens. ‘Ik geloof in het leven, niet in haat en polarisering’, zegt Youssef.
‘Ik geloof in het leven, niet in haat en polarisering.’ ‘Ik hou van reizen, lezen, vrienden, lekker eten, wijn. Dat is mijn levensfilosofie.’ Op zijn jongste album Diwan of beauty and odd liet hij zich omringen door Amerikaanse jazzmusici. Bespiegelende stukken wisse len af met meer levendige. ‘Contrasten zijn nodig’, verklaart hij, ‘in de natuur is er schoonheid, omdat er ook lelijkheid is.’ Z A 2 9.1 0.1 6
Dhafer Youssef (oud), Aaron Parks (piano), Ben Williams (bas), Mark Giuliana (drums)
‘Ik pikte snel dingen op. Ik bestudeerde de Oosterse ritmes en melodieën, maar gebruikte ook gitaartechnieken.’
5