Het einde nabij? / Guy Peters
De sound van Jan Swerts
18
In 2014 gooide een reeks persoonlijke gebeurtenissen Jan Swerts’ leven overhoop. Een jaar lang was zijn hemel bewolkt, en dat kruipt in de kleren. Als pianist zocht en vond hij troost in muziek. Zijn verdriet versmolt met zijn bizarre liefde voor zombies en cultfilms et voila: een parel van een plaat is geboren. Weinig artiesten maken zo’n intens per soonlijke muziek als Jan Swerts. De Lim burgse pianist debuteerde zes jaar geleden met Weg, een weemoedige rondgang langs cruciale plaatsen uit zijn leven. Hij wou de plaat in eigen beheer uitbrengen, maar daar dacht Universal anders over. Daarna mocht hij van de platenfirma ook voor Anatomie van de melancholie alle registers open trekken. Het album werd zijn eer betoon aan andere bekende melancholici; van collega Wim Mertens en zanger Luc De Vos tot regisseur Michaël R. Roskam en filosofe Patricia De Martelaere. Het regende superlatieven. Maar toen sloeg het noodlot toe. Swerts beleefde zijn annus horribilis. Het najagen van zijn artistieke droom noemde hij nu ‘een noodzakelijkheid ter verwerking van mijn geschuifel, geploeter en geweeklaag in die degoutante ruïnes’.
Na de apocalyps
Zijn geweeklaag werden songs. En inspira tie kwam uit cultfilms. Swerts liefde voor het zombiegenre leidde hem naar kaskrakers
als Night of the living dead of Let sleeping corpses lie. Zijn ultieme droom was om een soundtrack te maken voor een fictieve post-apocalyptische film. Je zou erbij geweest willen zijn toen hij dat idee op tafel gooide in de Universalkantoren. Swerts kreeg zijn zin. Hij versmolt zijn persoonlijke verwerkingsproces – van ontkenning tot aanvaarding – met refe renties naar zombies en post-apocalypti sche films als The road. De kroon op het werk: de titel Schaduwland, een verwijzing naar een song van Joni Mitchell.
Decrescendo naar leegte
Het album is een oefening in weglaten. Wat start met drukte en chaos eindigt in desolate verlatenheid. Muzikaal verdunnen weelderige strijkersarrangementen en com posities zo gaandeweg tot een minimale pia noleegte. Schaduwland is één langgerekt decrescendo. Voor de uitvoering deed Swerts niet enkel een beroep op klassiek geschoolde muzikan ten, maar ook op collega’s uit de rock en pop. Zo passeren ondermeer Gianni Marzo van Isbells, de IJslandse Belg Kevin Imbrechts van Illuminine en avonturiers als drumster Karen Willems en sound wizard Dirk Serries. We zijn alvast benieuwd of hij naar zijn live-optreden ook enkele zombies meebrengt. Z A 0 3.1 2.1 6
Jan Swerts: ‘Schaduwland’ i.h.k.v. Autumn Falls
‘Een noodzakelijkheid ter verwerking van mijn geschuifel, geploeter en geweeklaag in die degoutante ruïnes’
‘Once I was blessed, I was awaited like the rain Like eyes for the blind, like feet for the lame Kings heard my words, and they sought out my company But now the janitors of Shadowland flick their brooms at me’ Uit ‘The sire of sorrow (Job’s sad song)’ van Joni Mitchell
19