Handelsbeurs Magazine #9 by Handelsbeurs Concertzaal

Handelsbeurs magazine N° 9 / sep–dec / 2015

Handelsbeurs Concertzaal, Kouter 29, 9000 Gent / 09 265 91 65 | www.handelsbeurs.be. / v.u.: S. D’haeze, Kouter 29, 9000 Gent / foto: Bert Dockx © Koen Keppens

Facelift voor

Emiliana Torrini De koning van de kora

Toumani Diabaté Zwerm & Fred Frith: Vijf gitaren op één podium

‘Elke cultuur is uniek’

Istanbul Ekspres met Gaye Su Akyol

Gent is een soundtrack

Column Katrien Brys

Journaliste Katrien Brys is bezieler van het project 9000 Toeren, dat met een boek en events 50 jaar Gentste muziekgeschiedenis in kaart brengt.

Tijdens mijn studentenjaren duidde ik zelf op een kaart van Gent alle platenwinkels, muziekcafés en concertzalen aan met rode kruisjes. Uren dwaalde ik van het ene naar het andere, de walkman op de oren en in goed gezelschap van mijn muzikale helden. Tot ik de stad volledig in mijn vingers, oren en poriën had. In Gent rondwandelen is goeie muziek horen. Op sommige plekken blijven die songs lang nadat ze er gespeeld werden nazinderen. Gent is een soundtrack. Het was opwindend om met 9000 Toeren een boek te schrijven over 50 jaar popcultuur in deze kleine stad. Het werd een reis door de tijd. Het wijze is: de muziek stopt nooit, en wordt alleen maar beter.

Toch is de Gentse muziekscene niet per se zo veel relevanter dan de Antwerpse of Brusselse. Dan de Leuvense? Goh. Ik vind vooral dat we niet moeten onderdoen. Wij hebben 2manydj’s en Roland, die hier woont. En goede concertzalen, met uitmuntende programmatie en nog fenomenalere akoestiek. En wij hadden Walter De Buck, en Luc De Vos en Paul Despiegelaere en (pdw): die waren én zijn allemaal van Gent, en van ons. Ik vond dat het tijd werd voor een nieuwe kaart: binnenkort vind je in de Handelsbeurs en op andere melodische plekken een muzikaal stadsplan van Gent, met bijhorende historische wandeling. De walkman doet het niet meer, maar de muziek zal beter klinken dan ooit. We kunnen weer op verkenningstocht.

Wie is Bert Dockx? Een groot talent dat de Handelsbeurs al langer volgt, is Bert Dockx. Velen leerden hem kennen als bezieler van het intieme Flying Horseman, of als gitarist van het jazz-rock trio Dans Dans. Sinds vorig jaar kan hij ook in het Nederlands zijn ei kwijt met het soloproject Strand. Via Toneelhuis en HETPALEIS vond hij ook zijn weg naar het theater. In de Handelsbeurs kijken we uit naar Flying Horseman op 25 november. Maar van welke concerten gaat Bert Dockx watertanden?

Bert gaat in de Handelsbeurs naar: z a 3 1.1 0.15

Toumani & Sidiki Diabaté

Hop on, hop off

Gent werd vorig jaar officieel cultuurstad bij uitstek: nergens in Vlaanderen is het aanbod aan culturele activiteiten zo groot. Tijd om daar ten volle van te profiteren. Abonnees behoren dan ook tot de gelukkigen, want zij krijgen er bij aankoop van hun abonnement een podium hopper bovenop: zomaar €5 korting bij Vooruit, De Bijloke, NTGent en Opera Ballet Gent. Abonnee, ga maar eens gluren bij de buren. Met de groeten van de Handelsbeurs! Enkele suggesties: vr 30.10.15, Kunstencentrum Vooruit: Two Gallants vanaf di 06.10.15, NTGent: In Europa za 19.12.15, Bijloke Muziekcentrum: Klangforum Wien vanaf do 19.11.15, Opera Ballet Vlaanderen: Armida

‘Vader en zoon op de kora, beide Malinese meesters. Verfijning en trance, daar wil ik heen.’ d o 0 5.11.15

Zwerm & Fred Frith

‘Frith is één van de belangrijkste experimentele gitaristen. Altijd boeiend.’ d o 28.0 1.1 6 + v r 1 2.0 2.1 6

colofon Handelsbeurs Magazine is een uitgave van Noordstarfonds vzw, de culturele stichting van Baloise Insurance. Contact: magazine@handelsbeurs.be

Schreven mee aan dit nummer

Katrien Brys, Liesbeth De Voogdt, Gert Dooreman, Régis Dragonetti, Stefan Grondelaers, Charlotte Huyghe, Guy Peters, Dirk Steenhaut, Wido Uvin, Claire Van Trimpont, Wim Wabbes

Concept

Claire Van Trimpont

Eindredactie

Jeroen Struys, Charlotte Huyghe

Vormgeving

Pascal Van Hoorebeke

Druk

Stevens Print Met de steun van de Vlaamse Overheid, Provincie Oost-Vlaande ren, Stad Gent, Port of Ghent, Radio 1, De Standaard, Helemaal Knack en Acht.

V.U.: Stefaan D’haeze, Kouter 29, 9000 Gent Disclaimer: Dit magazine werd afgesloten voor druk op 06.09.15. De uitgever is niet aansprakelijk voor foute, onvolledige of gedateerde informatie. Privacy: Ontvang je dit magazine via de post, dan bewaren we je gegevens in onze database om onze service te optimaliseren en je op de hoogte te brengen van eventuele wijzigingen in het programma. Het beheer van deze gege vens gebeurt conform de wet van 8.12.1992 inzake de bescherming van de persoonlijke levenssfeer en de wet van 11.12.1998 inzake de verwerking van persoonsgegevens. Voor inzage, verwijdering of verbetering van je persoonlijke gegevens, kan je ons contac teren op privacy@handelsbeurs.be.

Nelson Goerner & Steven Osborne

‘Ik hoor niets liever dan klassieke solo piano. En ik zie ook niets liever live. Samen spelen ze drie van mijn favoriete klassieke componisten: Chopin, Schubert en Debussy.’

De muziektips van Gert Dooreman Grafisch vormgever, typograaf, tekenaar en muziek fanaat. Voor die eerste twee disciplines werd hij bekroond met de Henry van de Velde-prijs.

Das Kapital beklimt de barricades

In dit nummer onder andere

3. Johnny Mercer

1. Ennio Morricone

‘Werd ik verbannen naar een onbewoond eiland, dan nam ik mijn collectie van Ennio Morricone mee (al is er misschien geen stroom voorzien). De ongecomplexeerde veelzijdigheid van I film della violenza pakte me als jongeling bij de strot. In zijn hoogdagen schreef de man vlot twintig soundtracks per jaar. Genoeg om nooit te vervelen.’

2. Nino Rota

‘Van de zovele Italiaanse componisten van film muziek is Nino Rota me heel dierbaar. Alles wat hij maakte, is ontwapenend en bedrieglijk in zijn eenvoud. Il casanova di Federico Fellini plaats ik naast Giu la testa van Morricone bovenaan bij mijn ultieme soundtracks.’

‘De tv-serie The singing detective bezorgde me een ware fascinatie voor songsmeden uit de jaren 30 tot 50, zoals Cole Porter, Gershwin en Rodgers & Hammerstein. Maar boven hen verkies ik Johnny Mercer: teksten vol kwinkslagen, in onweerstaanbare Southern style.’

4. Domenico Scarlatti ‘Nog een Italiaan. Zijn 555 korte klaviersonates komen op klavecimbel het beste tot hun recht – de piano maakt ze te romantisch. Ik hoorde nog geen betere versies dan die van Scott Ross, die ze in 1985 volledig heeft opgenomen. Bij nummer 208 schiet ik onvermijdelijk vol.’

De Anatolische Straf gitaarwerk zus van Nick Cave met Zwerm en Fred Frith

5. Chico Buarque

‘Ik ben helemaal gewonnen voor Braziliaanse melancholie. Antônio Carlos Jobim is een monument, maar Chico Buarque is zeker even sterk, met zijn eigenzinnige arrangementen en mysterieuze stem. Zijn album Construção uit 1971 verklaart mijn liefde helemaal. Of Per un pugno di samba van het jaar ervoor, samen met… Ennio Morricone.’

Emiliana Torrini en The Colorist

Toumani Diabaté koning van de kora

Gratis met Big Bang blaast De Lijn naar 20 kaarsjes uit de Handelsbeurs Komt dat zien! Wat klein begon onder de naam ‘Oorsmeer’ is uitgegroeid tot een avontuurlijk internationaal muziekfestival voor de jeugd. Kinderen vanaf 4 jaar worden verwend met fleurige concerten, vreemdsoortige installaties en spannende workshops. Gordels vast voor de 20ste editie op 15 november.

Met de tram of bus naar een concert? De Lijn staat tot 1 uur ’s nachts paraat met haar nacht net. En vanaf dit seizoen reis je op vertoon van je toegangsticket gratis heen en terug. Handig toch?

‘Scheurende solo’s en zwal pende ritmes, absurde humor en anarchistische vrijheid’

Jazztrio Das Kapital beklimt de barricades Er waart een spook door Europa: Das Kapital doet jazz en solidariteit uit de dood opstaan. En in deze woelige tijden is de nood aan die solidari teit, maar ook aan een stem die gehoord wordt, groter dan ooit. Bij dit rebelse jazztrio levert het in elk geval bijzondere muziekcreaties op. Sinds de (Duits-)Griekse crisis staat de Europese gedachte meer dan ooit op lemen voeten. Maar binnen de muziek klinkt een stem van solidariteit, rebellie en de strijd om een alternatief. Enter de jazzband Das Kapital, een door en door Europees project, met afgevaardigden uit Duitsland, Denemarken en Frankrijk. Saxofonist Daniel Erdmann, gitarist Hasse Poulsen en drummer Edward Perraud richtten de band op in 2002 en gaven met hun bandnaam meteen ook iets mee over hun politieke oriëntatie. De vroegste albums waren een fijne aanloop. En toen kwam Ballads & Barricades (2009), waarmee het trio definitief doorbrak op de Euro pese podia. Hun inspiratie? Hanns Eisler, componist van het volkslied van de DDR, en ook lang de vaste partner van de grote toneelschrijver Bertolt Brecht. Das Kapitals muziek was navenant: vooroorlogse jazz, cabaret en chanson gekoppeld aan volksmuziek en arbeidsliederen. Songtitels als ‘Solidaritätslied’ en ‘Ohne Kapitalisten Geht Es Besser’ spraken boekdelen. Hun stijl schipperde voortdurend tussen retro en opruiend, wentelde zich genoegzaam in de sfeer van weleer, maar klom ook de barricades op. De absurde humor en anarchistische vrijheid tilden de muziek naar een hoger niveau, voorbij goedbedoeld politiek gepreek. Kortom, de verkenning van het Eisler- materiaal was geslaagd. In 2011 volgde een tweede album, Conflicts & conclusions. Intussen was het trio ook in de weer met

Muiterij met geheim wapen / Guy Peters

film, werkten ze met een gastzanger en trokken ze zelfs naar Centraal-Amerika voor een reeks concerten. Live scheppen de drie heren er plezier in om met een gretige muiterij door de traditie te razen, met scheurende solo’s en zwalpende ritmes. Hun schijnbare nonchalance draait in een vingerknip om in een strak ontketende explosie. Drummer Edward Perraud fungeert daarbij vaak als hét geheime wapen. In navolging van Han Bennink en andere manische gekken ratelt hij er op los en gaat hij zijn rol als functionele maathouder helemaal te buiten. Binnenkort verschijnt met Kind of red een nieuw album, het eerste met louter eigen composities. Hun inspiratie haalt de band dit keer bij een concert van het Wayne Shorter

Quartet in Berlijn. Ze keren terug naar helder heid en eenvoud, zonder zich daarbij op te stellen als ‘conciërges van het Grote Jazzmuseum’, zoals ze het zelf omschrijven. De titel Kind of red verwijst naar de klas sieker van Miles Davis en geeft tegelijk Das Kapitals politieke kleur weer. Hun boodschap blijft dus intact: ‘They say that rock is dead. They say that jazz is too. Socialism has been buried. Freedom has been secured. 68 has retired. They tell us to entertain. They tell us to fear and tell us to distrust. Well, that’s not really our style.’ De band heeft nog altijd een duidelijk engagement, laat daar geen twijfel over bestaan. En die geëngageerde proteststem zal klaar en duidelijk van het podium schallen. w o 0 2.1 2.15

Keenroh XL / Das Kapital

Speciaal voor het festival Istanbul Ekspres komt Gaye Su Akyol naar Gent. De zangeres geeft de Turkse tradi tie een westerse indie-update: vol psychedelica, punk en jazzy gitaren. In een café midden in het bruisende Istanbul ging Wim Wabbes, programmator van de Handels beurs, met haar in gesprek.

‘Elke cultuur is uniek’

Je brengt een unieke com binatie van Turkse met wes terse muziek. Waar haal je je inspiratie? ‘Ik baseer me op Turkse traditionele muziek en probeer de eigenheid van die cultuur mee te geven. Maar ook westerse bands uit de jaren 60 en 70 en rockabilly, psychedelica en grunge maken mijn muziek tot wat ze nu is. Mijn werk is dus niet louter Turks of westers. Ook bepaalde films of filosofen als Spinoza

Sterke stemmen In een reeks die luistert naar de naam ‘Strong Voices’ kan een stem als die van Gaye Su Akyol niet ontbreken. Vier markante vrouwenstemmen uit verschillende uithoeken bren gen elk een straf verhaal, vol passie en begeestering. Van frisse pop en rock tot chanson. v r 1 6.1 0.1 5

Lula Pena (PT) d o 1 9.11.1 5

Gaye Su Akyol (TR) v r 2 6.0 2.1 6

Jenny Hval & Susanna (NO) v r 2 9.0 4.1 6

Kamilya Jubran (PS)

/ Wim Wabbes

Gaye Su Akyol, de Anatolische zus van Nick Cave inspireren me. Alles wat ik hoor, zie en smaak, komt samen.’

Ook je teksten schrijf je zelf. Die zijn in het Turks, dus ik heb geen idee waar ze over gaan. ‘Develerle yasiyorum (de titel van haar nieuwste album, red.) kan je vertalen als ‘I’m living with camels.’ Soms doen we al eens uitspraken over andere culturen waarover we helemaal niet weten wat er van aan is. Zoals: “ze leven daar nog met kamelen”. Yeah Right. Het is fout om vanuit je eigen cultuur naar die van een ander te kijken. Je moet er zelf heen gaan, het voelen en zien met je eigen ogen. Dan pas kan je er iets over zeggen. En je kan er niet over oordelen, want elke cultuur is uniek. Niet beter of slechter dan de andere, gewoon anders.’ ‘In al mijn teksten probeer ik deze ironie over de menselijke cultuur te bevatten. Al mijn liederen stellen dezelfde existentiële vraag: Wat doen we hier? En, natuurlijk, zing ik ook over de liefde.’ Je bent ook beeldend kunstenares. Is dat deel van je nauw verbonden met je muziek? ‘Voor mij zijn alle kunst disciplines hetzelfde. Of je nu muziek maakt of schilderijen of beeldend werk, je steekt

‘Sinds ‘Gezi Occupy’ voel ik mij tevredener over mijn generatie. Ik voel dat ik niet alleen sta in de dingen die ik wil veranderen.’ gewoon iets van jezelf in wat je maakt. Daarvoor gebruik je de kunstvorm waarin je jezelf het best kan uiten. In mijn hoofd loopt dat samen. Als ik muziek maak, zie ik de beelden die erbij horen. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar.’

In een interview met BBC werd je de leider genoemd van een nieuwe opkomende scene in de Turkse popmuziek, die teruggrijpt naar de jaren 70. Voel je je de pionier van die nieuwe golf? ‘Oei, dat kan ik niet zeggen. Ik voel me helemaal geen pionier. Ik neem gewoon de erfenis van vroeger mee. En ja, ik til die misschien wel naar een hoger niveau. (stilte) In de jaren 60 en 70 was er hier fantastische muziek, zoals die van Selda Bağcan. In de jaren 80 en 90 verwierp de jonge generatie de traditionele muziek en ontkenden ze hun eigen cultuur. Je moest westers klinken om cool te zijn. Daarna werd het meer diffuus, en meer westers ook. Ik lig dus niet aan het begin van deze nieuwe scene.’ ‘Ik aanvaard mijn cultuur en heb haar graag. Ze is niet goed of slecht, ze is gewoon wat ze is. Ik probeer al de muzikale invloeden die in me zit te vatten en te uiten. Dat valt inderdaad binnen een algemene tendens om terug te gaan naar de roots. Het klopt dus wel dat de muziek in Turkije aan het veranderen is. Er komt een nieuwe muziekscene, dat voel ik.’ Een paar jaren geleden twijfelde je of je in Istanbul zou blijven. Momenteel staan de zaken politiek weer heel

anders. Hoe sta je er nu tegenover? ‘Sinds “Gezi Occupy” (De opstand op het Taksimplein in 2013, red.) sta ik meer achter mijn land, de bevolking en mijn generatie. Heel de straat stond toen vol mensen die huilden, betogers met gasmaskers, jong en oud samen. Ik voel nu dat ik niet alleen sta in de dingen die ik wil veranderen. Stel dat ik elders heen zou gaan, dan zou ik toch weer voor andere problemen komen te staan. Elk land heeft zo zijn issues. We moeten net proberen om de dingen te veranderen door er hier het beste van te maken.’ Het Belgische weekblad Humo noemde jou ‘de Anatolische zus van Nick Cave’. Is dat een compliment? ‘Wow, I love Nick Cave! Op mijn 20ste was hij met zijn Bad Seeds een grote inspiratiebron voor mij. Ik was toen meer punk dan nu. (lacht) Maar om nu te zeggen dat ik zijn Anatolische zus ben? Nick Cave vertelt meer vanuit zichzelf, hij heeft het toch vooral over zijn eigen existentiële problemen.’ Je vertelde toch net dat jij dat ook doet? ‘Ja , maar ik heb het ook over de wereld en over nog veel andere dingen. Dus ik weet niet of het klopt. Maar toch, bedankt. (lacht) Ik vind het wel leuk. (stilte). Ik begrijp wel wat ze willen zeggen. Die donkerheid in zijn muziek. Misschien heb ik dat ook wel.’ d o 1 9.11.15

Gaye Su Akyol i.h.k.v. Istanbul Ekspres

Istanbul Ekspres Laat je 10 dagen lang onderdompelen in de muzikale broeihaard van Istanbul. De Handelsbeurs en De Centrale zetten naast Turkse pop en rock, oriëntaalse jazz en Ottomaanse en Anatolische muziek dit jaar ook de invloedrijke psychedelische scene uit de jaren 70 in de kijker. Net als in het westen zorgde dit genre midden jaren 60 ook in Turkije voor een hevige maalstroom in het muzieklandschap. De populaire ‘Andolu Pop’ die daaruit ontstond, was complex, compleet met het typische Turkse instrumentarium, bijzondere ritmes en het gebruik van kwart tonen. Murat Ertel is een van de erfgenamen van die psychede lische scene. Met zijn band BaBa Zula omringt hij zich twee dagen met een aantal Turkse iconen en jonge muzikanten om de muziek van de jaren 70 te laten herleven. Het muzikale programma wordt aangevuld met een zinnenprikkelend menu uit de Turkse keuken. Véél lekkers dus. Bekijk het volledige programma op handelsbeurs.be of decentrale.be v r 1 3 t/m zo 2 2.11.15

Istanbul Ekspres in de Handelsbeurs en De Centrale

Turkse tulpen voor de kleintjes Tijdens Istanbul Ekspres komen twee muzikanten samen voor een muzikale vertelling. Met behulp van oosterse melodieën en kleurrijke projecties brengen ze de bloemenpracht van de Turkse cultuur naar hier. Osama Abdulrasol ademt de oosterse cultuur uit. Hij is geboren en getogen in Babylon (Irak), maar hij woont nu in Gent. Met zijn kanun – een soort van plankciter – is hij zowat overal in België en Europa te zien en te horen. Percussioniste Hilde De Clercq is gepassioneerd door Turkse en Arabische muziek en bege leidt zichzelf op darboeka, bendir en riq. “Ergens te midden van de straten van Gent, weg van drukte en lawaai, ligt er een verborgen oosterse tuin. De bloemen en planten die er wonen, zitten vol vertellingen. Zo is er de statige hyacint, die als knop pardoes in het parfumflesje van de sultan viel. Of het verlegen viooltje, dat alles te danken heeft aan een Turkse schoenenpoetser. De wijze olijfboom is dan weer zo oud dat hij de opa van je opa nog naar school heeft zien gaan. Zet je neer op het warme gras en luister naar hun verhaal.” w o 1 8.11.15

Ik hoorde het van een Turkse Tulp (6+) workshop

‘Mijn werk is dus niet louter Turks of westers. Het is net het resultaat van alle muziek waar ik naar luister.’

Club Barok

/ Stefan Grondelaers

Muziek onder vrienden

Kamermuziek en jazz? De uitgelaten sfeer van de 18de-eeuwse muzieksalons en de groezelige jazzkroegen uit het interbellum komen verrassend veel overeen. Onder de noemer Club Barok grijpt de Handelsbeurs terug naar een vergeten maar beproeft recept van vrijheid, gelijkheid en broederschap. In de eerste helft van de 18de eeuw was er van een openbaar concertleven nog geen sprake. Kamermuziek was automatisch huismuziek. En componisten schreven ofwel voor de kerk, of voor melomane aristocraten die vaak zelf een instrument bespeelden. Daarbij hing er bij het componeren veel af van de smaak en het talent van de broodheer. Zo had prins Niko laus Esterházys een voorliefde voor de barytone, een soort bas gamba. Door hem heeft Haydn er maar liefst 126 trio’s voor geschreven. En ook de honderden fluitsonates en – concerti van Johann Joachim Quantz en CPE Bach zijn geen toeval: Frederik de Grote was er gek op. De ‘kamer’ waarin die kamermuziek gespeeld werd, kon vele gedaanten aannemen. Claudio Monteverdi’s Mariavespers waren bijvoorbeeld “geschikt voor kerken maar ook prinselijke appartementen”. Ook de bezetting varieerde er op los, afhankelijk van de locatie en het aantal beschikbare musici. Deze flexibele aanpak neemt op partituren soms wat absurde proporties aan. Zoals op de tweede editie van Telemanns Parijse kwartetten, a.k.a. ‘Zes kwartetten of trio’s voor twee fluiten of violen en twee cello’s of fagotten, waarvan de tweede helemaal kan weggelaten worden, of vervangen door een klavecimbel’.

‘Een rock ’n roll perspectief op barokke kamer muziek’ Doorheen die diversiteit liep wel een duidelijke rode draad: het thema van gelijkheid, vriend schap en intimiteit tussen de uitvoerders. In 1909 noemde Richard Walthew kamermuziek niet voor niets ‘the music of friends’. Eerder suggereerde Goethe al dat ‘een goed strijkkwartet net als het luisteren naar een stimulerend gesprek tussen vier intelligente mensen [is]’. Niet alleen omdat gevat converseren belangrijk was, ook doordat kamermuziek misschien wel één van de weinige ‘omgangsvormen’ was die onevenwichten in rang en geslacht kon omzeilen. Met Club Barok voert de Handelsbeurs je terug naar de huiskamers van de 17de en 18de eeuw. Geen muisstille zaal met keurige rijen zitplaatsen, maar een gezellig salon

Jean Rondeau

met tafeltjes, omgeven door kaarslicht. En met muzikanten die één voor één die fraternité hoog in het vaandel dragen. Het Ensemble Masques is hiervan een mooi voorbeeld: stichtende leden Olivier Fortin en Sophie Gent stammen allebei uit de entourage van de bekende klavecinist Skip Sempé. ‘Ik hou niet van dirigeren’, beweert deze steevast, ‘ik speel met vrienden die ik vanaf het klavecimbel kan inspireren.’ Sempés concerten zijn merveilles van intensiteit en intimiteit, maar ze werken slechts zolang zijn kamermuzikale aanpak van gelijkheid en broederlijkheid werkt. Daar heeft Ensemble Masques alvast geen moeite mee. Ook Jean Rondeau is een voor de hand liggende invitee.

De jonge Fransman won op z’n 21ste het Musica Antiqua-concours in Brugge, en verovert sindsdien de Europese podia. Zijn ensemble Nevermind, opgericht met generatie genoten van het Parijse conser vatorium, biedt een ongebruike lijk rock ’n roll perspectief op barokke kamermuziek. Niet omwille van hun excentrieke kapsels of informele outfits, maar van de alerte interactie en de risico’s die ze dankzij die intuïtieve verstandhouding kunnen nemen. Met die attitude hoeft het niet te verwonderen dat Rondeau een minstens even opwindend jazzmusicus is, met een uitstekend eigen ensemble. Barok en jazz, ze delen wel degelijk een zelfde voedingsbodem. De intieme barokconcerten van de 18de eeuw doen dan ook denken aan de jazzclubs van midden vorige eeuw. In New Orleans speelde men jazz vanuit een gemeenschapsgevoel: op begrafenissen, picknicks en dansavonden. In de latere clubs bleef de afstand tussen jazzmusici en hun publiek minimaal. Actieve participatie en appreciatie kwamen natuurlijk en werden zelfs aangemoedigd. In de klassiek nam de afstand tussen uitvoerder en publiek sinds de 19de eeuw toe. Uiteindelijk werd de concertbezoeker een passieve genieter, een stel oren dat nauwelijks mag bewegen of uiting mag geven aan zijn appreciatie. Met Club Barok wil de Handelsbeurs terug naar de barokke hofsfeer. De concertzaal wordt een huiskamer; een laboratorium waarin klassieke muzikanten fouten mogen maken. Bijgevolg kunnen ze ook meer risico’s nemen. Klaar voor het applaus?

In de reeks Club Barok w o 2 1.1 0.15

Ensemble Nevermind d o 2 6.11.15

AKA Moon ft. Fabien Fiorini d o 0 4.0 2.1 6

Ensemble Masques w o 1 3.0 4.1 6

Hélène Schmitt, Raffaella Milanesi & Ensemble Luceram

Meer gitaren zou te veel zijn Begin november strijkt het gitaarkwartet Zwerm neer in Gent, met in hun zog niemand minder dan gitarist en avant-gardelegende Fred Frith. De oude meester en zijn muzikale nazaten spelen er voor het eerst zij aan zij. Toon Callier van Zwerm toont zich alvast erg in zijn nopjes.

Hoe kwam Zwerm bij Fred Frith uit? ‘Het elektrische gitaarkwartet dat Frith eind jaren 80 oprichtte, was het eerste in zijn soort. Die band heeft onmiskenbaar een invloed op ons gehad. Zijn andere groepen en soloprojecten spreken minder tot onze muzikale verbeelding. Maar ons hart gaat wel sneller slaan van zijn onbevangen manier van werken en zijn zoektocht naar frisse klanken en texturen.’ ‘Een samenwerking speelde dus al langer in ons hoofd. Wat me heeft verrast, is de evidentie waarmee alles tot nu toe is verlopen. Frith is een avonturier, een muzikale veelvraat. Hij is het type muzikant dat veel ‘ja’ zegt. Geen project is hem te min, zolang het vertrekpunt maar goed zit. Daarna is zowat alles mogelijk. Die attitude willen we met Zwerm ook uitdragen.’

/ Régis Dragonetti

Zwerm & Fred Frith Voor het concert in de Handelsbeurs doen jullie – op Fred Frith na – geen beroep op een componist van buitenaf. Is dat nieuw? ‘Improvisatie is altijd belangrijk geweest, maar tot nu toe hebben we ons inderdaad altijd ergens op gebaseerd: een partituur, een concept of een bestaand stuk muziek. In de Handelsbeurs brengen we voor het eerst de muziek helemaal van en uit onszelf. Geen op voorhand uitgedacht concept, geen artistieke noch muzikale dramaturgie. We beginnen van nul. Het is te zeggen: we beginnen eigenlijk bij onszelf.’ Is er een reden voor die keuze? ‘We zijn al even op zoek naar een consistenter geluid. In het verleden kwamen we soms wat te eclectisch uit de hoek. Of dat voelden we zelf zo aan. Daarom zijn we

‘Onze smaak is breed, van Bach tot dance’ Vijf gitaren op één podium, is dat niet wat van het goede te veel? ‘Wellicht wel. En het zal je misschien verwonderen: wij zijn absoluut geen gitaar fetisjisten. Ons instrument is voor ons een middel in het creatief proces. Goede muziek maken, daar draait het om. Ik kan me perfect een toekomstig project voorstellen waarbij we enkele gitaren aan de haak hangen. Al blijft de gitaar een erg veelzijdig instrument. Denk maar aan de rijkdom van Friths tabletop-spel, waarbij hij de gitaar met allerhande materialen prepareert om zo nieuwe klanken op te wekken.’

Zwerm © Rudy Carlier

zo benieuwd waar we bij het project met Frith gaan belanden. Elke repetitie komt iemand met nieuw materiaal op de proppen. Dat kan van alles zijn; een beeld, een groove, een uitgeschreven compositie of een klank. Iedereen heeft vanzelfsprekend zijn eigen maniertjes, zijn eigen stijl, maar al spelend proberen we die verschillende ideeën tot een coherent muzikaal verhaal te smeden. Misschien wel een beetje als een rockband.’

Wordt die link met rockmuziek vaker gemaakt? ‘Vergis je niet: Zwerm is geen rockband. Ik begrijp de verwarring wel: vier generatiegenoten die samen in een groepje spelen en bovendien verdacht veel elektrische gitaren meezeulen. Maar verder gaat de

‘Vergis je niet: wij zijn geen rockband’ Zwerm © Rudy Carlier

Menu voor avontuurlijke veelvraten

vergelijking niet op. De associatie met rock muziek stoort me niet, maar we willen ons daar zeker niet in vastrijden. Voor ons liever geen op voorhand vastgelegd verhaal. We zijn altijd op zoek.’

Muziekomnivoren kunnen hun honger stillen met concerten uit de reeks Ictus & Co. Je krijgt de gevestigde avant-garde van Fred Frith (rock) en Joachim Kühn (jazz) tot een op blues georiënteerd project van Ictus zelf op je bord. Als kers op de taart Bl!ndmans gooi naar Russisch futurisme en veel jong talent.

Dan toch een experimenteel ensemble? ‘Ach, etiketten als experimenteel of hedendaags zeggen uiteindelijk niets. Je schrikt er mensen nodeloos mee af. Akkoord, we bewandelen een weinig alledaags pad. Maar er zijn altijd aanknopingspunten. Het komt erop aan een juist evenwicht te vinden. We zijn geen crowdpleasers en tegelijkertijd zijn we nergens vies van. Als er tijdens het repetitieproces plots een bluesy element komt bovendrijven, zullen we er niet de neus voor ophalen, integendeel. Onze smaak is breed, van Bach tot dance. Binnen de ‘ernstige’ muziek zijn we op dat vlak een buitenbeentje. Het klinkt waarschijnlijk wat vreemd, maar eigenlijk we willen zo commercieel mogelijk zijn.’ d o 0 5.11.1 5

Zwerm & Fred Frith

d o 0 5.11.15

Zwerm & Fred Frith z a 3 0.0 1.1 6

Joachim Kühn solo z a 1 3.0 2.1 6

Ictus, Christie Finn & Liesa Van der Aa z a 2 7.0 2.1 6

Bl!ndman [hybrid] z a 1 2.0 3.1 6

Blind Date Mini #4 Fred Frith © Heike Liss

Rariteiten kabinet / Dirk Steenhaut

Emiliana Torrini en The Colorist Heel Europa kent Emiliana Torrini sinds haar hitsin gle ‘Jungle Drum’. Recent sloeg ze de handen in elkaar met de Belgen Aarich Jespers en Kobe Proesmans. Een gesprek met de ‘Flemish connection’. Hoe klinken de poppy songs van Emiliana Torrini als ze een facelift krijgen van enkele vindingrijke Belgische muzikanten? De IJslandse zangeres treedt in alliantie met The Colorist, het speeltje van enkele begaafde ‘geluidsknutselaars’ van bij ons. Aarich Jespers is bekend als drummer van Zita Swoon; Kobe Proesmans is percussionist voor El Tattoo Del Tigre en Gabriel Rios.

Vanwaar het idee om met een zangeres te werken? Proesmans : ‘Aarich en ik nodigen telkens een andere zangeres uit om mee samen te werken. Zo gingen we eerder al in zee met de Braziliaanse Cibelle en de Zweedse Sumie Nagano. Daarbij arrangeerden we hun repertoire voor het orkest dat we speciaal voor die gelegenheid hadden samengesteld. Het is een soort remixprincipe, maar alles gebeurt wel live en uitsluitend akoestisch.’

Welke instrumenten gebruiken jullie dan? Jespers : ‘Voor ons klanken palet hebben we zelf een instru mentarium ontworpen. Onze sound is experimenteel en we gebruiken veel percussie, maar we maken ook gebruik van klassieke instrumenten, zoals strijkers.’ Proesmans : ‘Aarich en ik zijn allebei actief in de popmuziek. Maar waarom zouden we die altijd in dezelfde opstelling spe len? We willen muzikale wereld en samenbrengen die doorgaans gescheiden blijven. We houden er een waar rariteiten kabinet op na, al streven we zeker niet naar moeilijkdoenerij. Laat ons hopen dat wie van nature interesse heeft voor vreemde klanken nu ook eens naar een liedje zal luisteren, en dat de doorsnee popfan geprikkeld zal worden door ons weinig alledaagse geluidsspectrum. Slagen we in ons opzet, dan krijg je een herkenbare song die gehuld gaat in een jasje met een onverwachte snit.’ Jullie aanpak herinnert zowel aan het speelse van Penguin Café Orchestra als aan de musique concrète van Einstürzende Neubauten. Proesmans : ‘Ja, dat zijn bands die we zelf ook leuk vinden. Niet dat we per se het kunstzinnige willen opzoeken, maar onze manier van werken is wel verwant aan die van Kronos. Wat die muzikanten ook doen, hun sound blijft herkenbaar. Wij zijn in de eerste plaats spelers. We arrangeren graag, onze ideeën spruiten altijd voort uit het musiceren zelf.

‘We hullen een herkenbare song in een jasje met een onverwachte snit’ Aarich en ik bepalen de ingrediënten die op tafel liggen. Toch zijn de andere muzikanten meer dan louter uitvoerders: ze gaan op hun manier aan de slag met de bouwstenen die wij hen aanreiken.’ Jespers : ‘Enkele van onze zelfgebouwde instrumenten ontstonden uit experimenten met gebruiksvoorwerpen. Niet dat het een puur objecten orkest is: voor de optredens met Emiliana Torrini hebben we zelfs een achtkoppige band verzameld. Iedere muzikant krijgt zijn eilandje met maximaal vier à vijf instrumenten. Zo ontstaat een ensemble dat een specifieke sound genereert. Die vormt het fundament voor onze orkestpartituur.’

The Colorist zet het repertoire van een artieste naar zijn hand en betrekt pas in laatste instantie de zangeres bij de repetities. Hoe slaagden jullie erin om van Emiliana Torrini carte blanche te krijgen? Jespers : ‘Aanvankelijk staan de gastzangeressen wel sceptisch tegenover het idee. Tenslotte zijn wij geen grote namen en spreekt ons parcours nauwe lijks tot hun verbeelding. Maar zodra we hen iets opsturen, raakt hun belangstelling gauw

geprikkeld. Bovendien heeft Emiliana een open geest en zin voor avontuur: toen we veertien nummers uit haar repertoire voorstelden, was ze verbaasd over onze keuze, maar ze stribbelde zeker niet tegen.’

Hoe kiezen jullie de zangeressen voor een con certreeks van The Colorist? Proesmans : ‘Puur buikgevoel. Alles staat of valt bij een goede stem en een sterk repertoire, waar we zelf nog iets aan kunnen toevoegen. We dompelen de nummers van Emiliana onder in een nieuw bad. Aangezien ze ons pas drie dagen voor de première komt vervoegen, is ze wel verplicht er ook in te springen. Ach, het komt wel goed: artiesten die ad rem op een nieuwe situatie moeten reageren, presteren meestal het best.’ d o 2 9.1 0.15

The Colorist ft. Emiliana Torrini

Onder het motto ‘Give music a chance’ zet Music Fund zich al 10 jaar in om musiceren mogelijk te maken waar dat het meest nodig is. De organisatie verzamelt over heel Europa instru menten in om die te schenken aan mensen in conflictgebieden. Een gesprek met twee gedreven vrijwilligers: instrumentenbouwer Jacky Walraet en muziek pedagoge Hester Bolle.

Inzamelactie Ter gelegenheid van haar tiende verjaardag organiseert Music Fund een grote inzamelactie met o.a. concerten in de Handelsbeurs en De Centrale. z a 0 5.1 2.1 5

Vanaf 10u kan je instrumenten of attributen binnenbrengen in de Handelsbeurs. Bovendien zie je er instrumentenbouwers aan het werk. Om 20u15 volgen concerten van o.a. An Pierlé, Fulco Ottervanger, Binti en Sioen. zo 0 6.1 2.1 5

Inzamelactie in De Centrale, Kraankinderstraat 2, Gent. Volg het volledige programma van 10 jaar Music Fund op www.musicfund.be

Music Fund

/ Charlotte Huyghe

Een tweede leven voor uw oude instrumenten

Doet Music Fund meer dan alleen maar oude instrumenten wegschenken? Walraet: ‘De instrumenten die we in Europa ophalen, gaan naar scholen in conflictgebieden. Daar richten we indien mogelijk herstelateliers op, waar mensen ook zelf hun instrument leren herstellen. Als instrumentenbouwer ging ik zo ter plaatse al locals opleiden. Het is fantastisch om te zien hoe die dan zelf aan de slag kunnen en hun kennis ook verder doorgeven.’ ‘De meest getalenteerde cursisten kunnen een langetermijnopleiding volgen in een Europese school. In België is zo het opleidingsprogramma in het Waalse Marcheen-Famenne ontstaan. Daar verzamelen we ook de gedoneerde instrumenten en worden ze indien nodig hersteld.’ Bolle : ‘En dat is niet alles. We ondersteunen ook muzikanten en zetten in op pedagogische projecten. Noem ons gerust onvermoeibaar.’ Hoe kwamen jullie in contact met de organisatie? Walraet: ‘Ik geef les aan het centrum voor muziekinstrumentenbouw (CMB) in Puurs, een van de scholen die voor Music Fund gedoneerde instrumenten weer klaar stoomt. Zo belandde ik in het conservatorium van Kinshasa. Met behulp van gedoneerde instrumenten en gereedschap mocht ik er een herstelatelier opstarten en workshops geven. In Kinshasa staat het atelier inmiddels op eigen benen, ons doel daar is bereikt.’ Bolle : ‘Ik kwam in Kinshasa zelf met Music Fund in contact. Door een uitwisselingsproject van het conservatorium van Gent gaf ik daar vioolles. Nu werk ik mee aan een driejarig samenwerkingsproject in Gaza. Op verzoek van de VN startte Music Fund daar een opleidingsprogramma voor basisschoolleerkrachten. We leren hen hoe ze muziek als pedagogisch instrument kunnen gebruiken in hun lessen.’

Sommigen zouden zeggen: moeten de mensen in Congo of Gaza niet wat belangrijkers leren dan muziek spelen? Walraet: ‘Net in die conflictgebieden is het heel belangrijk dat mensen muziek kunnen spelen. Muziek heeft iets helends, het is een uitlaatklep.’ Bolle : ‘En door de workshops, opleidingen en financiële steun worden mensen in de eerste plaats zelfredzaam. Dat is een duurzame aanpak, die sporen nalaat.’ Walraet: ‘Ook voor ons zijn die plekken een uitdaging. Door een gebrek aan middelen moet je vaak creatief aan de slag. Dat is plezant. Zo was er in Kinshasa bijvoorbeeld een leraar contrabas met heel enthousiaste leerlingen. Maar zonder bruikbare contrabas. Onze eerste opdracht was dus om een bespeelbaar instrument te leveren. De nek van de contrabas was helemaal losgekomen. Met het juiste materiaal was die klus in België snel geklaard, maar in Kinshasa werd het een project van twee dagen. Met wat plaatijzer en bouten vanop de rommelmarkt en veel improvisatie konden we het instrument weer een nieuw leven geven.’ Bolle : ‘De samenwerkingen ter plaatse geven ook veel voldoening. In Gaza is het ongelooflijk. Leerkrachten die twee jaar ervoor amper konden zingen, zaten nu liedjes te maken om hun les te stofferen, compleet met toegepaste woordenschat en bijhorende ritmes en gebaren. Muziek heeft dat inclusieve en sociale effect, en dat bleek in de klassen in Gaza heel goed te werken.’ Hoe kunnen mensen Music Fund helpen? Bolle : ‘Het kost heel wat geld om zowel de vrijwilligers als de instrumenten ter plaatse te krijgen. Zonder donaties kunnen we niet overleven. Geregeld organiseren we dan ook inzamelacties.’ Walraet: ‘Zelfs gereedschap en iets een voudigs als een setje snaren kan je doneren. De eerste keer toen ik naar Kinshasa vloog, zat mijn koffer vol schaven en beitels. Dat bezorgde me heel wat rare blikken aan de douane, maar hé: alles voor de goede zaak.’

Music Fund in het kort 4.000 muziekinstrumenten ingezameld 2.500 opgeknapt en geschonken 16 partnerprojecten in 8 landen: Palestina, Israël, Mozambique, DR Congo, Zuid-Afrika, Marokko, Haïti en België. 10 experts-instrumentenherstellers opgeleid 9 herstelateliers voor muziek instrumenten 14 permanente inzamelpunten in 6 Europese landen

Driewerf hoera! Toumani Diabaté komt naar de Handelsbeurs. Toumani is een groot heid en absoluut een mystieke figuur. Zijn vorige passage uit 2006 ligt door de onverwachte wendingen en uitgelaten sfeer nog vers in het geheugen. Dit keer betreedt hij samen met zijn zoon Sidiki het podium. Achter de schermen gonst het al van enthousiasme. Toumani Diabaté is een meester op de kora. Deze West-Afrikaanse harp is op en top Malinees. Al zeven eeuwen behoort het instrument tot de traditie van de griots, de bewaarders van de orale tradities van het Mande volk. Toumani katapulteerde het naar het heden. Met zijn debuut Kaira (1989) bracht hij de eerste solo koraplaat ooit uit. Het maakte hem wereldberoemd. Voor zijn album In the Heart of the Moon ontving hij in 2006 een Grammy. Daarna volgden samenwerkingen met niet de minste artiesten, van blueslegende Taj Mahal en Björk tot jazzpianist Herbie Hancock. Telkens als hij een nieuwe cd uitbrengt, zijn de verwachtingen hooggespannen. Zoals ook nu bij Toumani & Sidiki, in samen met zijn al even getalenteerde zoon.

Een bewogen avond

Toen Toumani in 2006 te gast was in de Handelsbeurs, verliep de dag toch anders dan gepland. Zijn band was er al enkele uren op voorhand, compleet in traditionele klederdracht. Ze hielden zich op in de inkomhal en sloegen het aanbod om zich alvast in de loge te installeren af. ‘On attend le chef’, klonk het antwoord. Het gewicht waarmee ze dit zeiden, deed een grootse intrede vermoeden. Toen Toumani uiteindelijk arriveerde, vielen alle zorgen daarrond weg. Hij was een vriendelijke man met een jong, open gezicht, waar tegelijk ook een getaande wijsheid in te vinden was. Zijn groep ontving hem met open armen. Op het moment dat hij voorbij kwam, ging iedereen als een waaier uit elkaar om hem door te laten. Het had wel iets van het wielrennen, waar de massa zich opent en terug sluit voor de koploper. Alle blikken waren op hem gericht. Toumani speelde een ingetogen maar betoverend en virtuoos concert. Hij kon prachtig vertellen. De rijke cultuur van de griots wordt sinds de 13de eeuw van vader op zoon mondeling doorgegeven. De kora speelde hierbij een sleutelrol. Toumani

Toumani Diabaté / Charlotte Huyghe

De koning van de kora heeft veel van zijn kunde dan ook te danken aan zijn vader Sidiki senior, de pionier die in 1970 voor het eerst met het instrument op een album speelde. Hij werd ‘de koning van de kora’ genoemd, een titel die Toumani na zijn dood overnam. Met recht en rede. Tijdens het concert verweefde hij samen met zijn 14-koppige orkest de Afrikaanse traditionele muziek met moderne westerse invloeden. De wervelende improvisaties, vingervlugge solo’s en zijn complexe begeleidingen deden zelfs aan Bach denken. Zeer indrukwekkend. Bovenal bleef de traditie steeds voelbaar.

‘De wereld evolueert en de kora gaat daar duidelijk in mee’ Feestdis in de ‘keuken’

Na het concert zetten de verrassingen zich voort achter de schermen. Daar had een Afrikaanse kokkin zich de backstage eigen gemaakt. Tegen de gewoonte in hoefde Brasserie Ha’ niet in hun maaltijd te voorzien. In plaats daarvan stonden op twee elektrische vuurtjes grote ketels te pruttelen. Kip, maniok, het ene na het andere ingrediënt verdween erin. Doorheen de avond verspreidden de heerlijke geuren zich door het gebouw. Toen de muzikanten het podium af kwamen, gingen alle tafels en stoelen aan de kant. Iedereen ging in een kring op de grond zitten en het eten werd in grote schotels in het midden geserveerd. Een waar feestmaal toverde de backstage om tot een Afrikaans restaurant.

Toumani & Sidiki Diabaté

Gezelligheid troef! Eind oktober is het weer zover en speelt de korakoning in duo met zijn zoon Sidiki. Deze 72ste schakel in de 700 jaar ononderbroken vader-op-zoonketen maakte zijn debuut al als krachtige virtuoos. Maar hij voegt nog meer aan het plaatje toe. Als twintiger met een eigen Malinees hiphop-label laat hij zich naast de traditie evengoed inspireren door hedendaagse Westerse iconen als Kendrick Lamar en Kanye West. De wereld evolueert en de kora gaat daar duidelijk in mee. Het vooruitzicht naar wat dit bijzondere tweetal daarmee aanvangt, is alvast rooskleurig. z a 3 1.1 0.15

Toumani & Sidiki Diabaté

De nieuwe lichting 20

Er staat alweer een nieuwe generatie muzikanten te trappe len om het voortouw te nemen. Eén ding hebben ze met elkaar gemeen: ze zijn allen erg gepassioneerd met hun muziek bezig. De Handelsbeurs geeft hen graag een podium. Kom kijken naar de sterren van morgen! w o 3 0.0 9.1 5

SCHNTZL

STIJL jazz IN EEN NOTENDOP

Een begeesterd duo van piano en drums dat bij momenten filmisch uit de hoek komt. Ritmisch erg stevig en met een minimale touch. THUIS waar hun instrumenten staan. WARM AANBEVOLEN DOOR de jury van de STORM!-Contest en eigenlijk iedereen die hen al aan het werk zag. JONGSTE ALBUM EP Live (2014) NIET TE MISSEN, WANT het is een bijzondere ervaring om deze twee piepjonge muzikanten aan het werk te zien. Bovendien krijg je er de cd-release van De Beren Gieren bovenop.

zo 1 8.1 0.1 5

Seldom Sene

STIJL klassiek / blokfluitkwintet IN EEN NOTENDOP Vijf jonge blokfluitistes

blazen oud repertoire nieuw leven in. THUIS Nederland WARM AANBEVOLEN DOOR de jury en het publiek van het Internationale Van Wassenaer Concours in 2014. JONGSTE ALBUM Taracea (2014) met muziek van o.a. Desprez, de Victoria, Tallis, Bach en Reger. NIET TE MISSEN, WANT je hoort niet elke dag een concert waarbij 50 verschillende blokfluiten worden ingezet. Zeker niet zoals hier, in combinatie met een aperitief. w o 2 1.1 0.1 5

Jean Rondeau

STIJL klassiek / barok IN EEN NOTENDOP Hippe Fransman van 24

die harten sneller doet slaan met zijn klavecimbelspel. THUIS Parijs WARM AANBEVOLEN DOOR de jury van het internationale concours Musica Antiqua Brugge in 2012. JONGSTE ALBUM Imagine Bach (2015) NIET TE MISSEN, WANT wanneer Rondeau zich met Ensemble Nevermind aan Bach en Telemann waagt, dan vergeet je even dat er nog andere muziek bestaat. v r 2 3.1 0.1 5

Marie-Elisabeth Hecker STIJL klassiek IN EEN NOTENDOP

Simpelweg een buitengewoon muzikale celliste. THUIS Duitsland WARM AANBEVOLEN DOOR dirigent Philippe Herreweghe.

JONGSTE ALBUM Duo-Trio-Quartet (2012) NIET TE MISSEN, WANT zo gemakkelijk is

ze niet te strikken én ze speelt samen met pianist en echtgenoot Martin Helmchen en violiste Carolin Widmann de mooiste pianotrio’s uit de romantiek.

d o 1 9.11.15

Gaye Su Akyol

STIJL Turkse pop IN EEN NOTENDOP Jonge zangeres met

gouden stem die een originele mix maakt van westerse pop met Turkse traditionele invloeden. THUIS district Kadiköy in Istanbul WARM AANBEVOLEN DOOR Turkse muziek fanaten, die haar de revelatie van het moment noemen. JONGSTE ALBUM Develerle Yaşıyorum (2014) NIET TE MISSEN, WANT ze is een van de strafste verschijningen tijdens het Istanbul Ekspres festival. Na haar optreden zal de raki beter smaken. w o 1 6.1 2.15

Rémi Panossian trio STIJL jazz IN EEN NOTENDOP

Pianotrio met compacte, stevige nummers. Ritmisch zowel aansteke lijk als dansant. THUIS Frankrijk WARM AANBEVOLEN DOOR wie hen vorig seizoen op Kraakpand mocht meemaken. JONGSTE ALBUM BBang (2013), maar die avond presenteren ze een gloednieuw album. NIET TE MISSEN, WANT dat nieuwe album zal stoom geven! Samen met hen kruipt ook Sinister Sister op podium, met onder andere Lander Gyselinck. Een avondje uptempo met stevige muziek.

Seldom Sene

Fabian Fiorini © Bernard Gigounon

De studentikoze keuze Gitarist Wido Uvin kwam als student regelmatig naar concerten in de Handelsbeurs. Intussen is hij net afgestudeerd aan het Gentse conservatorium. In ruil voor zijn favorieten uit ons programma, mag hij nog een keertje met reductie binnen, en dat aan het nieuwe studentenvoordeeltarief: €7 voor alles van jazz en klassiek. z a 2 4.1 0.15

Matan Porat

‘Composities met een bijnaam moet je gewoon eens gehoord hebben en daar vormt een klassieker als de ‘Concordsonate’ van Charles Ives geen uitzondering op. Deze 20ste-eeuwse pianomuziek, vertolkt door een virtuoze pianist als Matan Porat, is voor mij de ideale opwarmer voor een avondje stappen.’

SCHNTZL © Jos Knaepen

d o 0 5.11.15

Zwerm & Fred Frith

‘De Belgische avant-garde samen met een internationale pionier: niet te missen. Je krijgt niet elke dag gitaarspel te horen dat de veelzijdigheid van het instrument zo in de verf zet. Van zo’n concert keer ik sowieso vol inspiratie terug.’ d o 2 6.11.15 Rémi Panossian trio

Jean Rondeau

Aka Moon ft. Fabien Fiorini

‘Van sommige concerten heb je geen flauw idee wat te verwachten. Een van de strakste jazzcombo’s van België waagt zich aan sonates van Domenico Scarlatti, geschreven voor klavecimbel in de 18de eeuw? Iets zegt me dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn. En dat Domenico in zijn graf zal meegrooven.’

sponsorad_radio1-A4.indd 1

14/04/14 16:22

Foyer matinee

Zondagochtend met muziek, aperitief en gezelligheid

Zondagvoormiddag, 11 uur. Eerst wat gekuierd en een kleurige ruiker gekocht tijdens de wekelijkse bloemenmarkt op de Kouter. Dan de Handelsbeurs in. In de foyer staat alles klaar voor een intiem concert; de stoelen in een halve maan rond het podium, de lichten zachtjes gedempt. Met een glaasje schuimwijn in de hand zoeken muziekliefhebbers allerhande het beste plekje uit. En dan: muziek. Een uur lang wegdromen op zoete klanken. Soms klassiek, dan weer jazz of wereld muziek. Praatgrage muzikanten nemen het publiek mee in hun verhaal. Tot de laatste tonen klinken. Weer een geslaagde Foyer Matinee.

Wist je dat Foyer Matinee al aan haar derde seizoen toe is? Kinderen onder de 12 jaar gratis binnen mogen? Er bij het onthaal voor iedereen een glaasje schuimwijn of fruitsap klaarstaat?

Foyer Matinee in het najaar zo 1 8.1 0.1 5

Het blokfluitkwintet Seldom Sene, met 50 verschillende instrumenten zo 2 2.11.1 5

Ottomaanse klassieke muziek van Istanbul Solistleri, onderdeel van Istanbul Ekspres zo 2 0.1 2.1 5

Arpanatolia brengt een nieuwe synthese van de traditionele Turkse volksmuziek. i.s.m. Europalia Turkije

oktobe -r z a 0 3.1 0.1 5

sep tem ber d o 1 7.0 9.1 5

Bojan Cicic (barokviool solo) von Biber, Bach, Tartini klassiek / middagconcert i.s.m. Gent Festival van Vlaanderen v r 1 8.0 9.1 5

Josse De Pauw, Kris Defoort Trio & LOD muziektheater: ‘An Old Monk’ jazz / muziektheater d i 2 2.0 9.1 5

Tetzlaff Quartet (strijkkwartet) Haydn, Mozart, Schubert klassiek / kwartet i.s.m. Gent Festival van Vlaanderen d o 2 4.0 9.1 5

Ensemble Spark (kwintet): ‘Wild Territories’ Vivaldi, Telemann klassiek / middagconcert i.s.m. Gent Festival van Vlaanderen w o 3 0.0 9.1 5

De Beren Gieren (cd-release) support: SCHNTZL jazz

nov- decemb emb -er -er d o 0 5.11.15

w o 0 2.1 2.15

Kraakpand met o.a. The Me in You 4 bands, 4 genres

Zwerm & Fred Frith jazz / klassiek

Keenroh XL / Das Kapital jazz / i.s.m. JazzLab Series

M A 0 5 – W O 0 7.1 0.1 5

z a 0 7.11.15

d o 0 3.1 2.15

SIMM-posium: Social Impact of Making Music

The Black Heart Rebellion (cdrelease) support: Echo Beatty pop / rock i.s.m. Democrazy

Cuca Roseta fado

Canzoniere Grecanico Salentino: ‘Tarantella’ wereld

d o 1 2.11.15

10 jaar Music Fund met o.a. An Pierlé & Binti

m a 1 2.1 0.1 5

v r 1 3 – zo 2 2.11.15

Grijze Cellen: Iedereen Gezond debat i.s.m. De Buren

Istanbul Ekspres festival

w o 1 4.1 0.1 5

zo 15.11.15

Fauré Quartett (pianokwartet) Mozart, Fauré, Brahms klassiek / kwartet

BigBang muziekfestival voor kinderen

d o 1 5.1 0.1 5

Gaye Su Akyol pop / rock

z a 1 0.1 0.1 5

Ambrose Akinmusire jazz v r 1 6.1 0.1 5

The Van Jets pop / rock i.s.m. Democrazy

d o 1 9.11.15

ZO 2 2.11.15

Lula Pena pop / song

Foyer Matinee: Istanbul Solistleri aperitiefconcert

zo 1 8.1 0.1 5

w o 25.11.15

Foyer Matinee: Seldom Sene (blokfluitkwintet) aperitiefconcert

Flying Horseman (cd-release) pop / rock

w o 2 1.1 0.1 5

AKA Moon ft. Fabien Fiorini: ‘The Scarlatti Book’ jazz

Ensemble Nevermind Telemann, Bach klassiek / barok d o 2 2.1 0.1 5

Massot, Florizoone & Horbaczewski ft. Claron McFadden: ‘Secrets’ jazz / i.s.m. JazzLab Series

d o 2 6.11.15

z a 28.11.15

Pavel Haas Quartet (strijkkwartet) & Slávka Pēchočová (piano) klassiek / kwartet

z a 0 5.1 2.15

w o 0 9.1 2.15

Keiko Shichijo (pianoforte) & Francesco Corti (klave cimbel): ‘Vis à Vis’ Scarlatti, Bach, Mozart klassiek / piano 1 0 -1 2.1 2.15

GLIMPSfestival pop / rock d i 15.1 2.15

Salagon Quartett (strijkkwartet) Haydn, Mozart, Mendelssohn klassiek / kwartet w o 1 6.1 2.15

Sinister Sister / Rémi Panossian trio jazz / i.s.m. JazzLab Series d o 1 7.1 2.15

Autumn Falls: Radial Sequence, Stadt, Kiss The Anus Of A Black Cat pop / rock i.s.m Toutpartout v r 1 8.1 2.15

Desde La Barrosa ft. Antonio Reyes flamenco z a 1 9.1 2.15

Tower of Power funk / soul i.s.m. Democrazy

v r 2 3.1 0.1 5

ZO 2 0.1 2.15

Carolin Widmann (viool), Marie-Elisabeth Hecker (cello) & Martin Helmchen (piano) Schubert, Brahms, Beethoven klassiek / trio

Foyer Matinee: Arpanatolia aperitiefconcert i.s.m. Europalia Turkije

z a 2 4.1 0.1 5

Matan Porat (piano) Schumann, Ives klassiek / piano

zo 2 0.1 2.15

I Will, I Swear pop/rock i.s.m. Democrazy

d i 2 7.1 0.1 5

Luka Bloom pop / rock d o 2 9.1 0.1 5

The Colorist ft. Emiliana Torrini pop / rock z a 3 1.1 0.1 5

Toumani & Sidiki Diabaté wereld

Meer info en volledige programma: www.handelsbeurs.be