The Guitar Hero / An Rosiers
Ode aan de grootste flamencoartiest aller tijden Het was 25 februari 2014 en de vlaggen in het Andalusische Algeciras hingen halfstok. De Spaanse havenstad huilde om het plotse verlies van haar zoon, Paco de Lucía. Maar zijn leven en werk blijft wereldwijd inspireren. Enkele belangrijke namen uit de Belgische flamencoscène, zoals Myrddin en Federico Ordoñez, eren hem in de hommagevoorstelling, geregisseerd door Dick van der Harst. De Lucía blonk uit in technische superioriteit, maar dat was voor Dick van der Harst niet eens het belangrijkste. ‘Goed, zijn tech niek was in zijn tijd een revolu tie. Maar de oude meesters daarvoor hadden ook allemaal een fantastische techniek. Ik was altijd meer geïnteresseerd in de muzikaliteit van Paco. Hoe komt het toch dat iemand die uit zo’n traditie komt, der gelijke mooie dingen kan ver zinnen? Dat intrigeerde mij.’
Nieuwe flamenco ‘Vooraleer ik begon te spelen, kende ik elk ritme van de fla menco’, zei De Lucía ooit. Hij groeide op met een vader en broers die allemaal gitaar
speelden. Op zijn vijf jaar had hij er zelf ook al een vast. ‘Ik kende het gevoel en de bete kenis van de muziek, dus van zodra ik begon te spelen, kon ik recht naar de sound gaan die al in mijn oren zat.’ Maar er is meer dan afkomst en training. Waarschijnlijk de belangrijkste raad uit zijn leven kwam van flamenco gitarist Sabicas: ‘Imiteer niet, maar ontwikkel je eigen stijl.’ En zo kwam de Flamenco Nuevo tot leven, ontwikkeld met zijn wapenbroeder en zanger Camaron de la Isla. Plots was flamenco weer hip. Want met de flamencogitaar als startpunt, incorporeerde De Lucia in het Spaanse klassieke repertoire de emotie van de bossa nova
Paco de Lucia © Geert Vandepoele
en de ziel van de jazz. Hij werd er levenslang door overladen met prijzen. Net als De Lucía houdt ook Van der Harst ervan om muziek uit verschillende continenten te versmelten. Hij plukt daarbij uit volks muziek, jazz en klassiek. ‘Er
zijn veel werken van Paco, vooral van zijn beginperiode, die in mijn muziek slopen zonder dat ik het soms besefte. Bij Myrddin is dat ook zo. Voor deze voor stelling gaan we na wat echt zijn invloed op ons was.’
Zingen met de gitaar
Maar wat dan met De Lucía’s grote frustratie? Het is toch ontwapenend dat die zo grote gitarist er eigenlijk van droomde om zanger te zijn. Of zoals hij zelf zei: ‘Waar ik het meest van hou in flamenco is het zingen en misschien was ik wel zanger geworden als ik niet zo’n verlegen kind was. Het is moeilijk om echt te ‘zingen’ met een gitaar… ze kan alleen erg korte noten pro duceren.’ Van der Harst glim lacht daarbij. ‘Bij veel van zijn concerten begon Paco alleen, zowat de eerste twintig minu ten, en daar kwam hij echt wel in de buurt van dat zingen. Dat vind je eigenlijk alleen bij Paco. Hij kon die geconcentreerde eenzaamheid uitdrukken.’ W O 1 9.1 0.1 6
‘Er zijn veel werken van Paco, vooral van zijn beginperiode, die in mijn muziek slopen zonder dat ik het soms besefte. Bij Myrddin is dat ook zo. Voor deze voorstelling gaan we na wat echt zijn invloed op ons was.’
The Guitar Hero – Hommage aan Paco de Lucia Alicia Carrasco (zang), Carmen Fernandez (zang), Ana Llanes (dans), Federico Ordoñez (dans), Myrddin (gitaar), Alexander Gavilan (gitaar), Dick van der Harst (banjo, regie), Ruven Ruppik (percussie), Nathan Daems (fluit), Koen De Cauter (woord)
15