Glott

n i ð í t m a r f r e bull 1. tbl. 1. árgangur 2014 verð 850 kr.

01

9 772298 439008

rri ga Ha sson a r B a lg ar on He agur Gunn sson s s r ó d al l ur tD Þór H aug Elísabe alldór Bald s e n n H ðl Ha ni Gu r Árnason undsson n u G . u m ð Dr árn Lý rsteinn Guð j d l E i Ar Þo Svavar i g l e H

Hvað er í þessu blaði eiginlega?

1. Smá útskýring á blaðinu með samlíkingum við brauðmeti og skeinipappír. Hér eru lagðar línurnar að Glotti.

30. Hefur þig aldrei langað til að smíða sumarbústað? Þá er þessi grein fyrir þig.

2. Smá skot á unglingsdrengi. Þeir hafa nú bara gott af því.

(Ef þeir fatta það).

32. Þér gefst sjaldséð tækifæri til þess að læra útlensku. Eitt orð á mánuði. (Það liggur ekkert á.)

3. Auglýsing frá Nova. Voða hresst lið þarna, alltaf dansandi og syngjandi eins og hamstrar í sykurvímu.

33. Wise er tölvufyrirtæki sem býður upp á lausnir. Maðurinn á myndinni er með eitthvað í vasanum. Spennó.

4. Hérna er hægt að lesa um hvernig fábjánar myndu skýra út Norðurljósin. Ekki vísindalegt en hljómar trúlega.

Einhver verður að vera málsvari fábjána.

34. Trúlega í fyrsta sinn sem boðið er upp á trommutakt í íslensku tímariti. Helgi Svavar sér um það.

5. Guðlaug Elísabet segir frá því þegar hún var í sveit.

Og svo býr hún í sveit núna. Svona er lífið.

Kemur aldrei á óvart.

35. Af hverju að velja lífrænt? Lestu þessa auglýsingu og þá bara skilur þú það. Namm namm.

9. Auglýsing frá Nýherja. Keypti einu sinni æðislega ritvél hjá þeim. Hét gamla búðin Herji?

36. Ari Eldjárn skrifar um uppáhaldsveitingastaðinn sinn og ýmis flækjustig sem honum fylgja.

10. Hérna er krossgáta fyrir þá sem hafa gaman af dónaorðum. Mjög margir fletta upp dónalegum orðum í orðabókum, þetta er þjónusta við það fólk.

39. Dr. Gunni opnar sig. Ohh, það er svo gaman þegar fólk opnar sig eins og bananar og pissar svo á sig.

42. Lýður Árnason er alvörulæknir og hérna er alvörusaga frá honum af skrítnum bræðrum. Það eru margir skrítnir bræður á Íslandi. Rétt upp hönd!

11. Druslurnar í lífi Steina. Þær eru bara óteljandi.

15. Krakkarnir hjá Unicef eru svo frábærir að við bara urðum að leyfa þeim að vera með.

46. Hver man ekki eftir Hannesi Þór markmanni? Ég hitti hann á kaffihúsi og hélt að hann ætlaði að slá til mín en það var misskilningur. Hann er samt mjög snöggur.

16. Það trúir enginn á stjörnuspár en allir hafa gaman af því að lesa um sjálfa sig. Mikið er ég frábær, hugsar fólk.

53. Auglýsing frá Sólon Íslandus sem var skáld og heimspekingur og listamaður. Hitti hann einu sinni í fantasíu.

18. Leikrit. Um að gera að finna sér einhvern til að leika á móti. Og svo er eitt hlutverk fyrir mann sem hjólar framhjá.

54. Dagur Gunnars veltir því fyrir sér hvort hann eigi að gerast flón. Held að hann kæmist alveg upp með það, hann er svo klár.

20. Ljóð fyrir 15% þjóðarinnar.

21. Auglýsing frá Macland sem er svalasta tölvubúðin í bænum þar sem fólk með tattú verslar.

56. Þessi stelpa var á Tenerife. Gamlar stelpur eru líka sætar.

22. Svona byrjaði Helga Braga í uppistandi. Hún er svo mikil dúlla að hún dúllar stundum yfir sig.

63. Auglýsing frá Hamborgarafabrikkunni þar sem menn og konur baka ferköntuð brauð en hugsa samt ekki ferkantað.

24. Börn hafa trúlega aldrei lesið svona góða sögu áður. Hún var samin fyrir alvöru börn sem fannst hún frekar góð.

Fullorðnir hafa líka gott af því að lesa barnalegar sögur.

64. Auglýsing frá Actavis. Alltaf gott að fá sér pillu ef maður er með hausverk. Vonandi færðu samt ekki hausverk af þessu blaði. Jæja, þú veist þá hvert þú getur leitað.

27. Auglýsing fyrir veitingastaðinn Satt. Svakalega góður matur og ekkert rusl. Svo eru fín sæti og yfirleitt þrjár fallegar vinkonur og einn maður frá Hollandi.

Góða skemmtun!

28. Teiknimyndasaga frá Halldóri Baldurssyni um ofurmennið Kristján Gíslason sem spilar handbolta. Framhaldssaga.

2

BLÖÐ

eru skeinipappír Ekki vegna þess að þau sé u svona léleg (íslensk blöð og tímarit eru oft alv eg drullugóð); þau geta samt sem áður þjónað þv í göfuga markmiði, auk þess að uppfræða og gle ðja, að hreinsa afturenda fólks en hreinn afturendi er auðvitað forsenda góðrar heilsu.

Allt á sér tvær hliðar eins og pönnukökur (sem reyndar eru með þriðju hli ðina sem er á hlið en hún er of þunn til að vera tekin með) og þannig er þetta blað hugsað. Ein s og hin hliðin og ef hin hliðin er margtuggin klisja þá kannski bara eins og pönnukaka á hlið; kann ski þunn en nokkuð nýr vinkill engu að síður. Bla ðið er ekki sérstaklega ætlað unglingum, ekki fól ki sem stundar íþróttir eða fólki sem stundar BD SM, þetta blað er bara eins og það er.

En það er rangt hjá þér. Ég hef oft ritstýrt blöðum í huganum og einu sinni gaf ég meira að segja út blað sem var bekkjarblað í skóla og kom út í 23 eintökum.

Danir eru mjög uppteknir af alls kyns samlokum. Það eru Íslendingar ekki. Þeir hafa aldrei almennilega náð þessum samlokuáhuga Dana og líta oft niður á samlok ur. Þeir hafa hins vegar afskaplega mikla trú á rúg brauði með kæfu. Það er mín von að þessi snepill reynist þér sem rúgbrauð með kæfu. Ég þakka öllum sem lögðu hönd á plóginn í þessari tilraun til að gefa út tímari t; þetta er allt fólk sem ég vil kalla vini mína enda hefði verið erfitt að pína þetta fólk áfram nema í na fni vinskapar. Það verður gaman að sjá hvort blaðið vekur áhuga einhvers en það er þá reyndar ekki hu ndrað í hættunni, ég kem þá bara til með að sitja up pi með tvöþúsund eintök af tímariti, prentuðu á mj úkan pappír.

Það kemur stundum fram í spjallþáttum um stjórnmál að stór hluti þjó ðarinnar sé fordómafullir hrokagikkir sem allt þykja st vita og þú, ágæti lesandi (sem ert annað hv ort búinn að festa kaup á þessu tímariti eða ert að stelast til þess að lesa það úti á bensínstöð) gæ tir verið í þeim hópi; þú heldur kannski að ég hafi aldrei ritstýrt blaði áður.

Já, þú heldur það!!

Þorsteinn Guðmundsson,

vinur manna og dýra

Guðmundsson rsteinn Kanill nsdóttir yrgðarmaður Þo on - Próförk Hildur Massi Fin Ritstjóri og áb ss ar nn Gu ss Fla r bbiti. ljósmyndir Dagu umbrot Harri Ho hætti, svo - list, hönnun og má ekki afrita með neinum its a á annan ar eð tím un a rit ss óð þe hlj Efni tun, s leyfis ljósritun, pren leg n, rif du sk yn án sm , ljó ild sem a í he tt, að hluta eð há n ga rile æ samb gefanda. höfunda og út - Litróf ehf.

Glott. Prentun 1 Reykjavík. Þórsgötu 27, 10 . slf © Ramóna 9 39 -4 ISSN 2298

1

Orðsending til 30% unglingsdrengja:

Ð I G I E Ð I Þ EF ERFITT MEÐ AÐ LESA Í R A N R A GREIN I Ð A L B U S S ÞE Ð I Þ Ð I T E G ÞÁ Ð A Ð O K S A R BA .

R A N R I D N Y M 2

1.000 kr. á mán. í 12 mán.

4G í iPhone hjá Nova!

4G hjá Nova er í boði á höfuðborgarsvæðinu, Akureyri, Selfossi, í Reykjanesbæ, Skorradal og Grímsnesi.

Verslanir Nova eru í Kringlunni, Smáralind, Lágmúla, á Selfossi og á Glerártorgi Akureyri Þjónustuver 519 1919 | www.nova.is | Facebook | Twitter Símnotkun fylgir 0 kr. Nova í Nova og umframnotkun í Súper Nova, áskrift og frelsi. Sjá, verðskrá á nova.is. 4G styður yfir 100 Mb/s hraða. Algengur hraði til notenda er um 10–40 Mb/s. Til samanburðar má nefna að hraði 3G er um 2–4 Mb/s.

Alþýðuskýringar á fyrirbærum

NORÐURLJÓS

Norðurljós koma trúlega af því að fólk á Norðurlöndunum er farið að nota svo mikið af jólaskreytingum. Ljósin lýsa út um gluggana, endurspeglast í tunglinu og kastast svo aftur á jörðina þar sem þau dansa um himininn, trúlega vegna þess að loftið er svo þykkt. Það er engin leið að sannreyna þessa kenningu nema með því að banna jólin í eitt eða tvö ár og taka um leið upp kvikmynd af himninum. Þetta gildir auðvitað líka um seríur.

ÞG 4

Bitin Ă­ rassinn 5

Ég er af þeirri kynslóð sem var svo heppin að vera send í sveit. Auðvitað er það eftiráskoðun að hafa verið svona heppin því þó mér hafi fundist gaman að fara í sveitina var alveg hundleiðinlegt oft. Mér fannst alveg ógeðslega erfitt að vakna á morgnana og sækja beljurnar og mér fannst leiðinlegt að sækja þær. Stundum náði ég Brúnka og gat látið hann auðvelda mér verkefnið. Hann var

reyndar alltaf mjög latur og frekar feitur og þess vegna þurfti að draga hann á skegginu að passlega hárri þúfu og reyna svo að hoppa á bak. Hann skvetti oft en aldrei mikið. Aldrei þannig að ég yrði hrædd eða meiddi mig en nóg til þess að ég kæmist ekki á bak. Oft tókst þetta samt.

6

Fjósið

eina sem bóndinn var búinn að banna okkur að gera, bara til að sýna þeim að þetta væri mín sveit. Djöfull skammaðist ég mín mikið. Bóndinn gerði það líka ennþá verra af því hann skammaði mig ekkert.

Það var hins vegar oft gaman í fjósinu og ég var roggin þegar ég var búin að læra alveg að mjólka. Það var líka allt í lagi að gefa kúnum. Sérstaklega graskögglana. Ég át líka soldið af graskögglum sjálf. Þeir voru bara fínir.

Mér fannst sérstaklega spennandi að gefa kálfunum.

Skemmtilegra eftir því sem þeir voru nýfæddari. Þegar ég þurfti að láta þá sjúga fingurna á mér og troða svo upp í þá túttunni sem var búið að föndra framan á stærri gerðina af Egilsdjúsbrúsa.

Hundurinn Bóndinn átti hund. Það var hundurinn hans. Hundurinn var eins og framlengin á bóndann; hlýddi honum í einu og öllu og var afburðaflinkur smalahundur. Þetta var risastór svartur collie-hundur, mjög fallegur. Hann var glaður og sprækur og lék sér stundum við okkur krakkana. Við bárum óttablandna virðingu fyrir honum þó hann hefði aldrei unnið flugu mein. Hann leyfði okkur líka stundum að halda að hann hlýddi því sem við sögðum. Þegar bóndinn kom út fór hann alltaf rakleitt til hans og var við hans hlið. Þá var alveg sama hvað maður kallaði mikið á hann eða reyndi að fá hann aftur til að koma og leika - hann heyrði ekki í manni. Það var ferlega fúlt.

Vinnumaðurinn Það var spennandi að fá að sitja í traktornum með vinnumanninum þegar hann var að bera á túnin. En það var ekkert gaman að lyfta fimmtíu kílóa áburðarpoka upp í dreifarann. Og ég held, svona eftir á, að ég hafi fengið að sitja í traktornum með honum bara til að hjálpa honum að lyfta áburðarpokanum í dreifarann. Hann var líka bara ellefu en ég orðin tólf og miklu stærri og sterkari en hann.

Gestakrakkar Sem betur fer stoppuðu gestakrakkar ekki lengi. En stundum voru þeir í viku eða svo. Einhverjir frændkrakkar sem komu af því mamma þeirra og pabbi voru í útlöndum. Sem var líka óþolandi. Ég held að mamma mín og pabbi hafi farið einu sinni saman til útlanda.

Einu sinni kom einn svona gestakrakki úr Reykjavík í vikudvöl. Hann kom með meira af nammi en fötum og bara spariföt svo hann gat ekki unnið nein verk. Ég þoldi hann ekki. Hann fór aldrei á fætur fyrr en hann vildi og svo stóð hann bara á sparifötunum og blankskónum og graðgaði í sig nammi og horfði á okkur hin vinna.

Sem eru ófyrirgefanleg hortugheit í sjálfu sér. Svo beit hann endanlega höfuðið af skömminni þegar hann fór að flissa yfir því að við værum með beljuskít á úlpunum eða óhreint hár eða eitthvað annað sem ekki er við að gera þegar maður er á hækjum sér allan morguninn í mjaltabásnum.

Maurasýra Það var líka gaman í heyskap. Nema það var ekkert sérstakt að raka meðfram skurðunum. Ég fékk líka alltaf svakalegar blöðrur í lófana. En það var gaman að moka heyinu í blásarann. Miklu skemmtilegra en að tína bagga og henda þeim á vagninn. Ég var lítið í súrheyinu. Það var meira fullorðins og þeir voru alveg orðnir fjórtán sem verkuðu maurasýruna.

Bóndinn Það var mjög gaman þegar það komu gestir. Þá duttu allir fullorðnu í´ða og kallarnir fóru og skutu sel eða eitthvað. Svo ég lærði líka að verka sel og svíða hreifa og sitthvað svona, sem er eftir á mjög þakklátt. Þetta var alveg alvöru vinna og oft frekar erfitt og stundum súrt en þetta var sveitin mín. Mín sveit! Mér þótti vænt um bóndann og húsfreyjuna og þau voru góð við mig. Og ég þoldi ekki þegar það komu aðrir krakkar í sveitina. Þoldi þau ekki. Það var mér mjög mikilvægt að þau gerðu sér grein fyrir því að þetta væri mín sveit. Þess vegna til dæmis næstum því eyðilagði ég heyhleðsluvagninn og var næstum því búin að slasa okkur öll af því ég gerði það

Rassgatið Einn morguninn, þegar ég kom út úr fjósinu eftir mjaltir, stóð gestadrengurinn fyrir utan fjósið með nammið sitt. Þetta var alveg klár strákur þannig, vissi alveg hvað var hvað og honum tókst með ótrúlega fáum orðum að gera mig svo snælduvitlausa af reiði að ég réðst á 7

hann, barði nammipokann úr höndunum á honum svo að litríkt gúmmelaðið dreifðist um allan fjóshauginn, reif svo í boðunginn á dökkbláa sléttflauelsjakkanum með gulltölunum og sneri drenginn niður með andlitið ofan í drulluna. Lagði hnéð yfir bakið á honum og hélt honum föstum og barði hann svo í hausinn og bakið eins fast og ég mögulega gat. Í tíu sekúndur. Því ég var stoppuð af.

Risastóri kolsvarti collie-hundurinn, sem aldrei hafði gert flugu mein beit mig í rassgatið. Hann var þarna fyrir utan fjósið og varð vitni að öllu saman og honum hefur ekkert litist á þetta. Svo hann beit mig í rassgatið. Ég held að gargið í mér hafi heyrst um allan hreppinn. Allavega um allan bæinn því húsfreyjan kom hlaupandi út úr fjósinu og þegar hún heyrði hvað hafði gerst sneri hún sér strax að hundinum til að skamma hann en ég held núna að hún hafi bara verið að snúa sér frá mér svo ég sæi ekki hvað hún hló mikið. Ég var enn með hljóðum. Hljóðaði af öllum lífs og sálar kröftum alveg inn í bæ og upp í herbergi. Hátt. Og lengi.

Hlátur Mér var gefinn sá tími sem ég þurfti til að jafna mig ein inní herbergi en svo kom húsfreyjan og vildi fá að kíkja á bitið. Hann beit mig nefnilega alveg fast í rassinn sko. Við vorum tvær einar í herberginu og ég var búin að jafna mig á mesta ekkanum. Hysjaði niður brókina og hún skoðaði sárið á þeim þjóhnappi sem verr var leikinn en sagði svo að þetta yrði líklega allt í lagi. Soldið stórt mar og pínu vont í einhverja daga en ekkert alvarlegt. Ég hysjaði upp aftur og sneri mér við og þá sá ég alla krakkana á bænum í glugganum á hurðinni. Þau voru búin að halda í sér allan tímann en þegar ég sá þau öskruðu þau af hlátri. Ég gleymi því aldrei.

Guðlaug Elísabet Ólafsdóttir

8

Vertu með Alt undir Ctrl á nýju ári Búðu þig undir framtíðina með traustum vinnufélögum

T440s

Tiny

ThinkPad Yoga

3ja ára ábyrgð Nýherji / Sími 569 7700 / Borgartúni 37 / Kaupangi Akureyri / netverslun.is

Dónakrossgáta!

Lóðrétt:

1. Lykt úr rass

4. Æxlunarfæri

6. Skeið

7. Um konur e

i kvenna

ða karla

Lárétt:

2. Æxlunarfæri

karla ssi

3. Á miðjum ra

5. Um saur

6. Æxlunarfæri gáskafullum d karla í úr

10

ÞG Lausn í næsta blaði.

Hvar eru allar druslurnar?

11

Án þess að ég áttaði mig á því hurfu allar druslur af götum borgarinnar. Fyrst voru það nýju bílarnir sem tóku yfir, svo montjepparnir í góðærinu (Hummer, Mullet og Range Rover eða hvað þetta nú heitir) og svo þegar allt hrundi og þjóðin áttaði sig á því að eina leiðin til þess að verða ríkur væri að hafa fé af saklausum ferðamönnum fóru að birtast hérna risajeppar á götunum, svona jeppar eins og maður sér í sjónvarpinu í risajeppakeppnum þar sem bandarískir, öskrandi sveitalúðar leika sér að því að bakka hver upp á annan (er það ekki soldið hollíhú?).

Og þó að bílafloti landsmanna eldist ár frá ári eru hinar raunverulegu druslur svo gott sem horfnar af götunum.

Minn fyrsti bíll var Ford Pinto, kolryðgaður bíll með laskað vökvastýri sem drakk bensín eins og lassaróni í fermingarveislu. Það vill þannig til að þetta er eina bílategundin í sögunni, svo ég viti til, sem hefur verið innkölluð vegna þess að hún sprakk gjarnan við árekstur.

Mér skilst að bensíntankurinn hafi verið á vitlausum stað í honum þannig að ef það var keyrt aftan á hann, jafnvel 12

bara gamall maður á vespu, þá sprakk hann í loft upp. Þeir hjá verksmiðjunum hafa sjálfsagt áttað sig á því eftir nokkur vespuslys að það væri ódýrara að innkalla allan bílaflotann en að borga ekkjum vespumannanna bætur. Ég ætla ekki að vera paranojd (ætla það ekki en er auðvitað bara frá náttúrunnar hendi) en ég hef stundum hugsað; alveg dæmigert af mér að fyrsti bíllinn minn skyldi vera af þessari tegund, sem springur í loft upp við minnsta hnjask.

Ég var reyndar ekki lengi á þessum sögufræga bíl vegna þess að hann var með lekan vatnskassa og þó svo að ég væri mjög duglegur að bæta á hann vatni (íslenska vatnið er best í heimi) þá fraus vélin af einhverjum orsökum og datt svo að segja í sundur einn kaldan vetrardag og þar endaði tilvera þessa fyrsta bíls í minni eigu.

Bílarnir sem á eftir komu voru svo sem ekkert skárri. Ég festi kaup á gömlum Saab sem gekk ágætlega þangað til sendibíll keyrði inn í hliðina á mér (ég var í órétti) og svo 13

átti ég á tímabili einhvers konar Volkswagen-bíl, hvorki bjöllu né rúgbrauð, einhvern bastarð þarna á milli. Ég man að hann var alveg ískaldur og framrúðan var laus á honum sem reyndar kom sér ágætlega vegna þess að þar sem rúðuþurrkurnar virkuðu ekki gat maður stungið hendinni út um rifuna, gripið í rúðuþurrkurnar og snúið þeim eftir rúðunni á ferð. Þetta var furðufljótt að venjast, mér þótti verra að horfa upp á fyrirlitningarsvip annarra bílstjóra í umferðinni sem voru bæði með fasta framrúðu og rúðuþurrkur (alltaf kallað vinnukonur á þessum árum).

Sá bíll sem ég hef trúlega átt lengst í lífinu var rauður Mercury Monarch, svona amerískur sleði sem mér skilst að hafi einu sinni verið í eigu kaupfélagsstjóra á Akureyri. Svona bílar eru líka stundum kallaðir teppi, ég býst við vegna þess að þeir liggja eins og teppi á götunum, eru lágir og risastórir, flugmóðurskip veganna.

Reyndar lyktaði hann alltaf eins og myglað teppi en bílar á þessum árum voru frekar lekir og þar að auki náði hann sjaldnast að þorna á milli þess sem maður steig inn í hann með blauta fætur eða jafnvel snjóugur vegna þess að ég keyrði hann í öllum veðrum. Ég hef alltaf haft mjög gaman af því að reyna að komast áfram í snjó á vetrardekkjum. Ég keyrði reyndar einu sinni út á Keflavíkurveginum á þessum bíl með félaga mínum (vorum báðir klæddir í jólasveinabúninga af því að við höfðum verið ráðnir til þess að fara út á Keflavíkurflugvöll með gjafir til barna sem faðirinn mátti ekki hitta út af erfiðu skilnaðarmáli) en það er annað mál. Ég elskaði Mónarkinn minn afskaplega heitt, jafnvel þó að ég þyrfti yfirleitt að koma honum í gang annað hvort með því að hella bensíni ofan í blöndunginn eða nota til þess sérstakt druslusprei sem var til á þessum árum. En að lokum lét ég hann fara. Lyktin í honum var þá orðin nokkuð óbærileg og mér skilst að honum hafi verið hent (mér finnst það ennþá slæm ákvörðun).

minn á nákvæmlega sama verði um þetta leyti þannig að í raun kostaði hann einn fínan trompet. Hann var svona hálf ótótlegur, farinn að ryðga svolítið og málningin flögnuð af þannig að ég tók hann og málaði hann (penslaði) eldrauðan með Hammerite sem er gríðarlega þykk málning og er að uppistöðu glermulningur. Ég fékk að nota bílastæðahúsið hjá pabba til þess og þegar ég kom daginn eftir til þess að tékka á honum var hann allur í grýlukertum vegna þess að málningin var svo seigfljótandi að hún rann niður og var í raun marga daga að þorna.

Willysinn gekk aldrei vel og það var eitthvert svakalegt ventlabank í honum. Ég vissi alveg að það þyrfti að taka upp vélina í honum en eins og gengur og gerist þá dró ég það og hugsaði; æ, hann hlýtur að duga aðeins lengur.

Svo tók ég þá ákvörðun að fara á honum norður í land á ættarmót. Pakkaði niður rækjusamlokum og malti og hélt af stað en varð að renna honum út í kant uppi á Kjalarnesi þegar það kvað við eins og fallbyssuskot þegar einn stimpillinn gekk út úr vélinni. Það má segja að hann hafi stimplað sig út. Þetta er í raun bara svona stutt ágrip af minni druslusögu; druslurnar í lífi mínu voru miklu fleiri. Og ekki sér í raun fyrir endann á samskiptum mínum við druslur, ég á eina alveg rosalega flotta úti í bílastæði (tuttugu ára Volkswagen sem ég kalla Rauðu eldinguna til þess að upphefja hana svo krakkarnir fáist til þess að láta sjá sig í henni). Ég sé svo sem ekki eftir neinu. Hefði ég getað varið tíma mínum og peningum í eitthvað betra? Ég efast um það. Ég hefði þá bara eytt þeim í eitthvert annað rugl, einhverjar aðrar druslur.

ÞG

En svo átti ég einn bíl sem sprakk í alvörunni. Þetta var Willys-jeppi með blæju sem ég keypti einhvers staðar í Vogunum. Hann kom ofan af Velli, eins og kallað var, var bæði með festingar fyrir vatnsflöskur og hríðskotabyssur og var gríðarlega laglegur. Hann kostaði mig nákvæmlega 70 þúsund krónur og ég man að ég seldi trompetinn 14

Stjörnuspá!

Steingeit 22. des. – 19. jan. Árið verður sveiflukennt hjá steingeitum. Þrátt fyrir allar varúðarráðstafanir fá hinar varkáru steingeitur líkþorn annan hvern mánuð þessa árs en hinn mánuðinn fá þær skitu. Þú tekur áhættu og ferð í samstarf við dularfullan indverskan gúrú sem setur þig á hráfæði og í kjölfarið færðu gyllinæð og útbrot sem þú hannar nýja tískulínu í kringum og græðir fúlgur á.

Vatnsberi 20. jan. – 18. feb.

Hinn forvitni vatnsberi þarf að vara sig á að hnýsast í mál sem koma honum ekki við. Á fyrstu mánuðum ársins þarf sérstaklega að varast sverðfiska og hrökkála, þeir passa ekki vel saman í súpu. Í janúar þarf hinn óvarkári vatnsberi að fara á slysavarðstofuna til að láta fjarlægja hurðarhún úr líkama sínum eftir forvitnikast sem endar með harðorðum deilum við nágrannana.

Fiskur 19. feb. – 20. mars Framundan er fínt ár fyrir fiska. Fullt af moný og ástalífið nær hæstu hæðum í ágúst í kjölfar þess að eldur kemur upp í nærfataskúffunni. Varast ber geislasverð og vini með horn á hjálmunum sínum. Þú kaupir gamlan lager af g-strengs nærbuxum og selur með hagnaði á Grund.

Velferðarráðherra hefur eitthvað við þetta að athuga og Interpol kemst í málið. Afganginn af árinu slappar þú af á baðströnd í landi sem er ekki með framsalssamning við Ísland.

Hrútur 21. mars – 19. apríl Ekki búast við miklu. Þetta verður drullufúlt ár, nefrennsli fram á vor og bakflæði allt sumarið. Haustið verður svosem skítsæmilegt. Þú færð plötusamning við stórt útgáfufyrirtæki í nóvember en í desember kemur upp listrænn ágreiningur við búningadeildina og draumurinn verður úti fyrir næstu jól.

Naut 20. apr. – 20. maí Þú ert svo sexý að það ætti að gefa út sérstakt tímarit bara um þig og þinn sæta rass. Ekki renna samt á hann í júlí þegar sérstakur saksóknari bankar uppá vegna hlutabréfaviðskipta sem gamall félagi úr menntó plataði þig út í í góðærinu. Málin settlast með hefðbundnum hætti og Annþór reynist þér stoð og stytta á Hrauninu.

Tvíburi 21. maí – 20. júní Þú ættir að fjárfesta á árinu. Líklega dettur þú í lukkupottinn og mokgræðir á ódýrum gormaskóm frá Kína sem þú flytur inn og allir Íslendingar kaupa. Þetta verður aðal æðið og sölutölur fara framúr fótanuddtækjum, trampólínum og útigrillum samanlagt. Þú gætir þó tapað megninu af gróðanum og gott betur í dýrum skaðabótamálum sem fylgja í kjölfarið í október þegar fárviðri gengur yfir landið og margir í gormaskóm slasast og nokkrir fjúka skoppandi á haf út á 35 metrum á sekúndu. Ekki fara í sleik við afdankaða poppstjörnu í júlí; þú losnar aldrei við frunsuna.

16

Krabbi 21. júní – 22. júlí Ekki láta móðursjúkt naut í ástarbríma plata þig út í eitthvað ruglað BDSM í svefnherberginu … eða myrkri kjallarakompu með vefmyndavélum. Í kjölfarið gæti fylgt alþjóðlegur skandall sem dregur þig og forsetahjónin niður í svaðið þar sem þið reyndar kunnið ágætlega við ykkur. Einnig skaltu láta tölvupósta frá afrískri prinsessu sem vind um eyru þjóta. Annars bara fínt ár fyrir þig.

Ljón 23. júlí – 22. ágúst Í þunglyndiskasti læturðu Jón Baldvin og Bryndísi plata þig til að kaupa af þeim hvolp sem reynist úrkynjaður með eindæmum og bítur gat á uppáhalds buxurnar þínar. Góður sálfræðingur hjálpar þér úr þessum ógöngum en kostnaðurinn fer úr böndunum og þú neyðist til að taka inn leigjanda sem opnar augu þín fyrir þinni sönnu kynhneigð. Í kjölfarið þarftu að skipta út fataskápnum og fara í framboð fyrir Pírata.

Meyja 23. ágúst – 22. sept. Þú ert í morðhugleiðingum megnið af árinu. Láttu það bara eftir þér. Þú átt það skilið. Þú færð í kjölfarið frítt fæði og húsnæði á fallegum stað á Snæfellsnesi. Í góðum félagsskap lærir þú að meta allt það sem Árni Johnsen hefur gert fyrir land og þjóð og stofnar óvinsælan skóla fyrir upprennandi myndhöggvara.

Vog 23. sept. – 22. okt. Þú ferð í sturtu með ókunnugri manneskju í mars og það hefur engar marktækar afleiðingar.

Lýtaaðgerð sem þú ferð í í maí endar illa og þú færð vinnu í sirkus sem Oinkus, hið hæfileikaríka

17

svín. Í kjölfarið fylgir þunglyndi og þú ánetjast þýsku bökunarsúkkulaði og flytur til Svartaskógar og stofnar kommúnu með Ásgeiri Trausta og Jólagestum Björgvins.

Sporðdreki 23. okt. – 21. nóv.

Spólandi gredda þjakar þig langt fram á sumar. Það vandamál leysist ekki fyrr en um verslunarmannahelgina þegar þú hittir frægan Vestmannaeying sem segir þér að þú sért með falleg augu. Fagurgalinn slær þig tímabundinni blindu og þú leitar þér lækningar hjá mexíkóskum galdralækni sem setur skítabakstra á hausinn á þér og lætur þig fara með öll erindi þjóðsöngsins afturábak. Seinni hluta árs keppir þú í sterkasti maður Norður-Noregs og lendir í neðsta sæti og tekur því illa. Eftir að þú leggur Tromsö í rúst ertu færður heim í spennitreyju en á Gardermoen gauka þeir að þér friðarverðlaunum Nóbels gegn því að þú látir aldrei sjá þig aftur á þessum slóðum.

Bogmaður 22. nóv. – 21. des.

Venus og Satúrnus hafa sterk áhrif á líf þitt þetta árið. Þú ferð á námskeið í stjörnufræði í misgripum fyrir stjörnuspeki og breytist í geimvísindanörd með hvít axlabönd og ósamstæða sokka. Þú festir skeggið í bréfalúgu nágrannans og gengur í kjölfarið í Hjálparsveit skáta þar sem þú finnur lífsförunaut þinn, hjálpar- og leitarhundinn Rex. Þið farið saman á Heilsuhælið í Hveragerði og borðið yfir ykkur af Kjörís. Þú kallar Frostrósir saman á ný en einkaleyfastofa bannar þér að nota gamla nafnið svo þú setur saman dagskrá undir nafninu Hrímhlussurnar og stórgræðir.

DG

Hjónabandserjur

leikrit u Tjaldið fer frá og ljósin koma upp. Þybbinn miðaldra maður stendur hægra megin á sviðinu og horfir út í loftið. Hann er í náttfötum, náttslopp og á inniskóm. Hann virðist hugsi.

Leikmyndin sýnir borðstofu á smáborgaralegu heimili í austurbæ Reykjavíkur (trúlega í Gerðunum). Sitt hvorum megin eru dyr inn í stofuna en á bakvegg tveir stórir frádregnir gluggar. Það má sjá út á götuna í gegnum þá, tré hinum megin götunnar og Esjuna í fjarlægð. Blaðburðardrengur hjólar framhjá og hringir bjöllunni á hjóli sínu. Hann kallar í fjarlægð: Morgunblaðið! Morgunblaðið!

Hinn þybbni fjölskyldufaðir stendur enn hreyfingarlaus.

Við heyrum í eiginkonu hans kalla utan við sviðið:

RANNVEIG: Hvað er að þér? Af hverju svarar þú ekki?

RANNVEIG: Gunnar!? Gunnar, hvar ertu?! Ertu ekki að fara í vinnuna? Gunnar?

Hann snýr sér að henni.

GUNNAR: Af hverju heldurðu ekki kjafti kerlingardruslan þín? Ég er í jóga.

Gunnar svarar engu.

RANNVEIG: Jóga? Þú? Þú veist ekki einu sinni hvað jóga er, þú ert svo heimskur. Fólk stendur ekki í lappir í jóga, fólk situr á dýnu og hugleiðir. Hvernig ættir þú að geta hugleitt nokkurn skapaðan hlut með þetta kríli í hausnum sem þú kallar heila?!

Rannveig kemur inn. Hún er einnig miðaldra, frekar fráhrindandi kona sem hvorki hefur tekist að halda vexti sínum né útliti. Hún er með gríðarmikið blásið og krullað hár.

RANNVEIG: Hérna ertu. Ég hélt að þú værir farinn.

Gunnar svarar ekki en stendur eins og frosinn.

18

um hjón GUNNAR: Skíttu á þig kona. Ég stunda mína eigin hugleiðslu eins og mér sýnist. Mér finnst óþægilegt að sitja á gólfinu, það er alveg eins hægt að standa. Þetta er standandi hugleiðsla.

GUNNAR: Viljastyrk? Jú, ég hef mjög mikinn viljastyrk.

Allt í lagi. Ég skal þá sýna þér hvernig ég hugleiði ef þú endilega vilt. Fylgstu bara með og reyndu að læra, fáráðlingur.

RANNVEIG: Jæja, það stendur á þér.

Gunnar stillir sér upp eins og áður, lokar augunum og stendur grafkyrr. Blaðburðardrengurinn hjólar aftur framhjá gluggunum, núna í gagnstæða átt. Hann kallar í fjarlægð: Búinn að bera út öll blöðin, nú fer ég heim!

Áhorfendur hlæja.

GUNNAR: Þér ferst, hálfviti. Af hverju heldurðu að ég sé að hugleiða? Það er vegna þess að ég er að reyna að gleyma því að ég er giftur þér.

Gunnar reynir að kreista fram hugleiðslu en gengur illa. Hann opnar annað augað og kíkir á Rannveigu sem situr enn við borðið og horfir á hann. Hann lokar auganu aftur og heldur áfram að reyna. Rannveig stendur á fætur og færir sig nær honum. Hún fer alveg upp að honum.

RANNVEIG: Mér? Þú mátt vera þakklátur fyrir að vera giftur einhverri konu. Sérstaklega eins og þú ert að eldast. Þú ert eiginlega ekki að eldast, þú ert að úldna!

GUNNAR: Æ, fokkaðu þér. Þú ert sjálf úldin.

Rannveig sest við borðstofuborðið og setur fæturna upp á það. Gunnar horfir undrandi á hana.

RANNVEIG: Gunnar?

GUNNAR: Hvað ertu að gera, kerling? Með skítugar býfurnar uppi á borði? Ætlarðu að dreifa fótsveppum um alla borðplötuna?

GUNNAR: Hvað?

Hann opnar augun.

RANNVEIG: Ekkert. Þú ert bara svo kynþokkafullur þegar þú hugleiðir.

RANNVEIG: Ég er að fylgjast með.

Hann horfir á hana.

GUNNAR: Fylgjast með hverju?

GUNNAR: Og þú ert gríðarlega kynþokkafull þegar þú öskrar á mig. I like it.

RANNVEIG: Nú, þér. Ætlarðu ekki að hugleiða? Láttu mig ekki trufla þig. Mig langar bara að sjá hvernig þetta fer fram. Læra af meistaranum.

Þau fallast í faðma og fara í sleik.

Tjaldið fellur.

GUNNAR: Þú ert hálfviti kona.

RANNVEIG: Hvað er að? Ferðu bara á taugum? Þú hefur ekki mikinn viljastyrk.

ÞG

19

Ljóð fyrir tölvunörda Internetið sem af einhverjum orsökum var eldri kona í rykfúlum kjól með of stórar tennur kom til mín í draumi og sagði við mig: Hefurðu séð Irkið?

Nei, sagði ég.

Internetið horfði út í fjarskann tárfullum risaaugum og stundi svo upp: Ég óttast það versta. ÞG

20

Full búð af dásemdum MacBook Pro verð frá 219.990 kr.-

Vaxtalaus kortalán í allt að 12 mánuði.

iPhone

iPad

verð frá 67.900 kr.-

verð frá 54.990 kr.-

Laugavegur 17 | Sími: 580 7500 | verslun@macland.is | macland.is

Titran

di me

รฐ pap

pabrjรณ

22

st

móðurlí

f úr rób

ót

Ég er mjög forvitin, viðkæm og breysk manneskja og þetta þrennt fer ekkert endilega vel saman. Ef maður er mjög viðkæmur og breyskur þá ætti maður kannski að fara varlega í lífinu, en það hef ég nú aldrei gert. Ég hef oftast bara hent mér í djúpu laugina; kafað á 60 metra dýpi, klifrað fjöll í Ameríku (algerlega útúr karakter fyrir mig) og starfað sem uppistandari. Það síðastnefnda er kannski það óttalegasta. Hvernig datt mér nú það í hug?!!! Það byrjaði allt með góðri konu í Borgarfirði, sem hafði fengið þá flugu í höfuðið að ég gæti skemmt henni og sveitungum hennar á þorrablóti. Ég þakkaði heiðurinn en reyndi að fullvissa hana um að ég væri ekki rétta manneskjan í djobbið; ég væri jú dramatísk leikkona sem gæti stundum verið sniðug í skemmtiþáttum og áramótaskaupum og svona, en skemmtikraftur væri ég ekki. En góða konan gafst ekki upp; „víst, víst, þú er víst fyndin!“ sagði hún í símann. „Uhm taaakk!“ sagði ég og breyttist í pulsugerðarmanninn í Dýrunum í Hálsaskógi.

Forvitnin hafði líka tekið völdin; hvernig væri bara að stökkva fram af brúninni og gá hvort maður gæti flogið?!

Geðveik hugmynd!

sterkt þegar ég kom í Logaland að mér fannst ég vera stödd í Stuðmannamyndinni „Með allt á hreinu“ ... sem Sæmi Rokk (Óliver Twist) ... þegar hann skellti töskunni með dansskónum á borð í búningsherbergi og sagði þessi fleygu orð: „Ég tvista til að gleyma“. Það sem ég hafði ekki tekið með í reikninginn var að sjálfur Flosi heitinn Ólafsson var ræðumaður kvöldsins ... og var á undan mér. Fyrirmynd mín í gríni og fyndnasti maður landsins!!! Hvernig átti ég að geta komið á eftir honum?!!! Ég bullsvitnaði undan hárkollunni og pappabrjóstin stungust inní hold mitt. Flosi var lengi og fólk og hló að ÖLLU sem hann sagði, sem var gáfulegt og fyndið og þarna stóð ég, hin íslensk/rússneska útgáfa af Vælu Veinólínu! Ég man ekkert hvernig ég fór í gegnum þetta. En kraftverkið gerðist; fólk hló, Flosi hrósaði mér fyrir fyndnina, góða konan borgaði mér og ég flaug heim á litla bílnum mínum. Eftir þetta ánetjaðist ég gríni, hláturinn varð mitt dóp, mitt „high“! Ég stökk fram af brúninni ... og flaug!!!

Ég hófst handa við undirbúning skemmtunarinnar og bjó til karakter sem var svona rússnesk útgáfa af Vælu Veinólínu í Tinnabókunum (Söngfuglinn mjói frá Mílanó). Ég útvegaði mér flotta svarta hárkollu, pappabrjóst og forljótan kjól, sem var eins og svartur plastpoki með pífum og slaufum, ævintýralega ljótur ... oooog ég var tilbúin! Þegar ég var búin að ákveða karakterinn, þá kom textinn einhvernveginn auðveldlega, ég skrifaði einskonar einleik og lærði utanað eins og leikkonur gera.

Síðan æfði ég Habanera-aríuna úr Carmen eftir Georges Bizet og söng á íslensku (aumingja fólkið). Mér fannst ég bara nokkuð klár og til í tuskið!

En svo hef ég líka hrapað og enginn hlegið, en meira um það síðar. Góðar stundir.

Það var svo í byrjun febrúar árið 1998 sem ég stóð í búningsherbergi í félagsheimilinu Logalandi í Borgarfirði titrandi og skjálfandi. Ég keyrði alein og ég man svo

Helga Braga Jónsdóttir

23

Saga handa bรถrnum

m u n i d n y m g Hu p r a v n sjรณ

24

Einu sinni í forneskjunni voru tveir bræður sem báru nöfnin Rassafnykur og Gassapungur. Þeir bjuggu í Skolandi og voru þeir að sjálfsögðu móðurlausir.

Rassafnykur var ofsafenginn en Gassapungur bókhneigður og vel máli farinn. Hann átti það til að sauma fiskibollur úr samhljóðum en vetrarhörkur fóru illa í hann og var hann grátgjarn í febrúar.

Saga þessi gerðist dag nokkurn í júbí sem er tímabilið á milli júní og júlí, sunnan við páskaegg. Rassafnykur og Gassapungur höfðu lokið við mjaltir og sátu í eldhúsinu og snæddu matarkex með límúli. Þeir voru vanafastir og höfðu fyrirlitningu á ristuðu brauði, gluggatjöldum og öðrum hégóma. Á þessum árum höfðu rafhlöður ekki verið fundnar upp og hlustuðu þeir þess vegna á kuðunga en kuðungahlustun hefur að mestu verið lögð af hér á landi, nema meðal strætóbílstjóra sem enn leggja við hlustir. Þeir höfðu átt von á fleskmælimanninum þennan morgun en hann hafði ekki látið sjá sig. Það kom þeim ekki alveg á óvart því hann var kvensamur og skvapbrjósta en þess háttar manneskjur eru oft óstundvísar.

Þess í stað renndi í hlaðið hjá þeim bifreið sem þeir höfðu aldrei borið augum, gulleit eins og sígarettufingur, með loftnet stærra en kökukefli og frábær dekk á hverri felgu. Nýr bíll! gall við í Rassafnyk um leið og hann benti út um gluggann með þumlinum. Þeir lögðu frá sér kuðungana í dúsk, flýttu sér að gleypa matarkexið og gengu svo út á hlað til að taka á móti þessum óvænta gesti.

Eftir langa bið (en þess má geta að í sveitum má alltaf mæla tímann með því að telja í hversu marga hringi rottur glápa) steig ungur maður út úr bílnum. Þetta var ákaflega fríður náungi, einn af þessum mönnum sem notaðir eru í hárkolluauglýsingar.

Ef þetta er sófasölumaður drep ég hann, gall við í Rassafnyk en Gassapungur fretaði af taugaæsingi, það voru varnarviðbrögð af hans hálfu. Það var ekki á hverjum degi sem þeir hittu ókunnugt fólk. Rassafnykur gekk nær manninum ókunnuga og sló hann á eyrað með flötum lófanum. Ef þú ert kominn hingað til þess að selja okkur sófa þá geturðu gleymt því, sagði hann.

Mér dettur það ekki í hug, sagði sá hárprúði. Ég er hingað kominn til þess að selja ykkur hugmyndina um sjónvarp.

25

Rassafnykur bjó sig til að slá hann aftur en Gassapungur hélt aftur af honum. Reyndu nú að hemja þig bróðir, sagði hann, hlustum á manninn, það getur ekki sakað. Þeir hneigðu sig og buðu gestinum til stofu.

Svo settust þau saman á grenipíkur; Rassafnykur sem var kominn með astma, Gassapungur og eiginkonur þeirra, Flösustrákur og Ása. Flösustrákur, eiginkona Gassapungs, var vel í holdum. Ása eiginkona Rassafnyks var hins vegar ákaflega fögur aftan frá séð, það var jafnvel umtalað í sveitinni og hafði maður, sem dó þegar hann í æsingi reyndi að gleypa hljómplötu, ort um hana blautlega vísu.

Og svo kynnti ókunnugi maðurinn fyrir þeim hugmyndina um sjónvarp. Þeim leist illa á hana. Flösustrákur hristi höfuðið og sagði: Þetta er ekkert fyrir konur og Rassafnykur braut kertastjaka þegar hann reyndi að

koma orðum að því hvað hugmyndin um sjónvarp væri andstæð grundvallarhugmyndum hans um tilveru stórfjölskyldunnar og Ása rak upp innantóman ofsahlátur. Þeim hárprúða var ljóst að honum yrði ekkert ágengt á þessu heimili. Snerist hann þá á hæli, gekk rakleiðis út úr tjaldinu, settist upp í bílinn og ók sem leið lá heim til sín og lét ekki sjá sig aftur á þessum slóðum. Hugmyndin um sjónvarp var aldrei aftur rædd í Skolandi og löngu seinna þegar sjónvörp urðu almenn (eða svanpurp eins og þau hétu til að byrja með), létu bræðurnir og eiginkonur þeirra eins og ekkert væri. En sagan segir þó að hugmyndin um sjónvarp hafi haft svo sterk áhrif á Gassapung að hann hafi stundum, þegar hann var sérlega langt niðri andlega séð, gengið um í hvítum plastpoka, klappað saman straujárnum og tautað fyrir munni sér: Ég sé þetta alveg ganga upp.

ÞG

26

ENNEMM / SÍA / NM49081

Hreint og beint eldhús

Ósvikinn Brunch Ljúffengt og létt hlaðborð sem sameinar morgun- og hádegisverð þegar þú vilt taka því rólega um helgar. Það er engu logið með dásemdir hlaðborðsins hjá Satt.

Við matreiðum hvern rétt af alúð og innlifun úr besta hráefni sem við getum fundið. Á borðum eru einnig ilmandi, ferskt brauð og kökur sem við bökum í okkar eigin bakaríi á hverjum degi.

Dekraðu við bragðlaukana alla laugardaga og sunnudaga frá kl. 11.30 til 14.00. Borðapantanir í síma 444 4050.

Icelandair hótel Reykjavík Natura Nautholsvegur 52 101 Reykjavík Sími 444 4050 satt@sattrestaurant.is www.sattrestaurant.is

28

29

Smíðaðu þinn eigin sumarbústað

Ert þú einn eða ein af þeim sem hafa alltaf látið sig dreyma um að eiga sinn eigin sumarbústað? Ef þú átt hann ekki nú þegar þá er mjög ólíklegt að þú komir til með að eignast hann en það má alltaf láta sig dreyma.

Ein leiðin til þess að eignast sumarbústað er auðvitað að smíða sinn eigin. Það er trúlega ódýrara en að kaupa sumarbústað sem er nú þegar til, sérstaklega ef hann er í eigu fólks sem vill ekki láta hann af hendi. Áður en þú byrjar að smíða er nauðsynlegt að þú gerir þér grein fyrir hvernig sumarbústað þig langar í; hversu stór hann á að vera, hvernig gólfefni þú vilt hafa í honum og hvort þú vilt vera með reykherbergi eða ekki. Ef þú reykir ekki er engin ástæða til þess að smíða heilt reykherbergi, kannski bara fyrir frænda þinn. Ef þér finnst það hins

vegar algjör nauðsyn, láttu þá frænda þinn borga í bústaðnum, að minnsta kosti reykherbergið enda verður hann sá eini sem notar það.

Byrjaðu á því að teikna hann upp á blað. Gott er að nota stórt blað, sérstaklega ef þú ætlar þér að byggja stóran bústað. Blaðið þarf samt alls ekki að vera jafnstórt og sumarbústaðurinn, þú getur alveg haft það miklu minna en þá þarftu að skrifa hlutföllin neðst á blaðið. Einn á móti tuttugu er fín tala sem auðvelt er að muna og jafnvel reikna í huganum.

Allir þeir sem smíða sinn eigin sumarbústað standa frammi fyrir þessari spurningu, úr hverju á hann að vera?

Timbri, járni eða steypu. Það er mjög óalgengt að smíða

30

heilu sumarbústaðina úr járni og getur verið mjög snúið, sérstaklega þar sem járn er dýrt byggingarefni þannig að betra er að smíða úr timbri eða steypu. Og ef þú ert lagin(n) með hamar og kannt grundvallarreglurnar á bak við nagla er timbur ákjósanlegt byggingarefni fyrir þig.

Ef þú vilt ekki að sumarbústaðurinn þinn fjúki um eða renni niður brekkur er fínt að grafa nokkrar holur og stinga þykkum spýtum ofan í þær. Þú setur svo moldina aftur í kring og þjappar. Þetta eru stoðirnar sem sumarbústaðurinn hvílir á. Nú, svo er að leggja gólfið og veggirnir þurfa að vera þokkalega beinir ef bústaðurinn á ekki að virka ankannalega á gesti. Enginn vill verða aðhlátursefni í eigin bústað. Þakið er svo sett yfir veggina og skipt niður í herbergi.

Að ýmsu er að hyggja. Þú þarft að gera ráð fyrir svefnrými, geymslu, búri fyrir gæludýr og leikherbergi fyrir börnin.

Ef þú átt ekki börn ættir þú samt sem áður að íhuga að smíða leikherbergi. Sem sumarbústaðareigandi átt þú góða möguleika á því að ná þér í maka og ef þú ert týpan sem drekkur áfengi um helgar og virka daga eru miklar líkur á því að börn séu á næsta leiti. Og þá er gott að geta lokað þau inni í leikherbergjum.

Eins og sjá má af þessari upptalningu geta sumarbústaðir verið af ýmsum stærðum og gerðum og það ætti ekki að þvælast fyrir meðalgreindri manneskju að smíða hann sjálfur eða sjálf (ef þú ert kona). Allt sem þú þarft er byggingarefni, verkfæri, blað og góð hugmynd.

Mundu svo að reisa fánastöng við bústaðinn.

Fánalaus bústaður er eins og kjáni.

Áður en þú gerir það er gott að muna eftir að setja hurðir og glugga á bústaðinn. Hurða- og gluggalaus bústaður er algjörlega gagnslaus. Margir kjósa líka að smíða sinn eigin sturtuklefa og blöndunartæki en þau er hæglega hægt að gera úr plaströrum eða gömlum blöndunartækjum sem hafa þjónað sínum tilgangi.

ÞG

31

Lærðu framandi tungumál

Halló á rússnesku:

(prí-vét) 32

- snjallar lausnir

Viðskiptalausnir

Fjármálastjórinn:

„Hlutverk mitt er hafa yfirsýn yfir reksturinn og geta greint frá stöðunni á skilmerkilegan hátt.“ Wise sérhæfir sig í Microsoft Dynamics NAV viðskiptalausnum sem einfalda þér þitt hlutverk.

Wise lausnir ehf.

Borgartún 26, 105 Reykjavík » Hafnarstræti 102, 600 Akureyri sími: 545 3200 » wise@wise.is » www.wise.is

TM

Gold Enterprise Resource Planning Silver Independent Software Vendor (ISV)

34

OkkAr lOfOrð:

Lífrænt og náttúrulegt

Engin óæskileg aukefni

Persónuleg þjónusta

Af hverju að velja lífrænt?

Hreint og næringarríkt

Heilbrigð gróðurmold er undirstaðan Eiturefni óheimil

Umhverfisvænna -stuðlar að sjálfbærni

Geislun bönnuð

Aðstæður bænda og vinnuafls betri

ur Hvaðan kem n? maturinn þin ann ig h Veistu hvern ur? er framleidd

Borgartún

Ekki erfðabreytt

Mannúðlegri meðferð dýra -eðlislæg hegðun og fæði

1 Fákafen 1 Hæðasmári

www.lifandimarkadur.is

Strangar reglur um framleiðsluaðferðir og íblöndunarefni

Mama mía! Móðir mín!

Uppáhaldsveitingastaðurinn minn í Reykjavík er Hornið.

Matseðillinn og innréttingarnar hafa haldist nánast óbreytt frá 1979 og sama fjölskyldan hefur rekið staðinn frá upphafi.

Þannig minningar á ég nefnilega frá ítölskum veitingastað sem við fórum á í Þýskalandi. Þjónarnir voru ítalskari en allt. Mama mía, baffankúló, handapat úr andliti, hávaðasöm samtöl yfir afgreiðsluborðið, rifrildi út af vínflösku sem enginn þeirra nennti að opna, og svo hámark mógðunarinnar; að við skyldum trufla þá til að panta.

Pizzurnar eru frábærar, nostalgían er mikil og það er einhver ró sem fylgir því að sitja inni á stað sem hefur tekist að endast svona lengi í rekstri án þess að vera hvorki lífeyrissjóður né sveitarfélag. Hornið er stórveldi.

Þjónninn okkar eyddi helmingnum af tímanum á borðinu okkar í að tala um hvað kærastan mín væri falleg og í klassa langt fyrir ofan mig. Og einhverra hluta vegna er svona dónaskapur sjarmerandi á ítölsku. Við hlógum að þessu og höfðum ofsalega gaman af þessum villta manni, sem ekkert gat tamið. Svo spontant og frjáls. „Carpe Diem.“ Gott ef við tókum ekki mynd af okkur með honum.

Það eina sem vantar á Hornið er að ítalska þemanu sé fylgt eftir af meiri krafti. Enginn þjónanna gefur sig út fyrir að vera ítalskur sem að mínu mati er jafn nauðsynlegt og sjálf matreiðslan. Af veikum mætti hef ég stundum reynt að lauma inn einu „grazie“ þegar ég panta en fæ yfirleitt ekkert nema „verði þér að góðu“ til baka. Ekkert handapat, engin öskur á ítölsku inn í eldhúsið sem fjalla augljóslega um kúnnann en ekki réttinn, enginn dónaskapur, bara ofurvenjulegt íslenskt viðmót. Hvorki of né van. Ég gæli stundum við að biðja hann Jakob um að setja upp gerviyfirvaraskegg bara fyrir mig og leyfa mér að kalla hann Giovanni eina kvöldstund. Dobbla hann jafnvel til að spila á fiðlu á meðan ég og kærastan hellum rauðvíni í glös hvors annars.

Spólum til baka og ímyndum okkur að þetta sé íslenskur þjónn að tala íslensku, án alls handapats. „Hvað segirðu, vantar þig aðstoð? Matseðillinn er þarna. Rosalega er kærastan þín falleg, hvað er hún að gera með þér? Þú ættir að flytja til mín í þorpið mitt í Grafarvogi. Mikið ertu falleg, má ég kyssa þig á kinnina?“

37

Ég hefði verið löngu búinn að hringja á lögregluna. Íslendingar eru alveg í miðjunni þegar kemur að afgreiðslufólki. Við erum sennilega yfir meðallagi greiðvikin en hvorki of dugleg né löt og hvorki of hlýleg né köld, heldur bara venjuleg. Kannski hefur það eitthvað með það að gera að við erum ekki með þjórféskerfi á veitingastöðum og það er því engin örvænting innbyggð í kerfið okkar?

Í Bandaríkjunum er afgreiðslufólki hins vegar gert að vera extra kurteist til að gulltryggja sér seinasta hlutann af laununum sínum í formi þjórfés. Fyrir vikið eru brosin breiðari en ekki endilega hlýrri.

Alltaf þegar ég er staddur vestanhafs og er spurður: „Hi, how are you today?“ geri ég þau mistök að svara „I’m fine, and you?“ Það kemur aldrei svar. Í Bandaríkjunum er „hvernig líður þér“ retórísk spurning.

Ari Eldjárn

Það er óeðlilegt fyrir okkur að gefa þjórfé, manni finnst nánast eins og að krafa um þjórfé bendi til lélegs stéttarfélags afgreiðslufólksins. Þjórfé er í mesta lagi eitthvert klink sem er safnað í krukku á barnum og notað til að detta í það einu sinni á ári.

Fé til að þjóra fyrir.

38

Ég er vitlaus og ég míg á mig

39

Mér finnst leiðinlegt hvað ég er vitlaus. Ég veit alltof lítið.

Get til dæmis ekki talið upp öll fylki Bandaríkjanna, veit ekki í hvaða röð pláneturnar eru frá sólu og get ekki leyst fáránleg reikningsdæmi eins og Reynir Pétur. Ég skil ekki hvernig tölvur virka og eiginlega ekki heldur afhverju það kviknar á peru.

Ef löggan kæmi og spyrði mig hvað ég hefði verið að gera á þriðjudagskvöldið í þar síðustu viku stæði ég á gati – hvernig í helvíti ætti ég að muna það? Orðatiltækið að þekkja eitthvað eins og lófann á sér finnst mér algjört rugl því ég þekki ekki lófana á mér svo vel. Ef löggan væri með myndir af fullt af lófum og skipaði mér að finna mína eigin myndu mér fallast hendur – nema auðvitað ef ég mætti skoða lófana á mér á meðan ég væri að skoða myndirnar. Svona er þetta á svo mörgum sviðum. Samt dröslast maður í gegnum lífið og þykist hafa allt sitt á hreinu.

Heilinn á okkur er stilltur þannig að við erum alltaf að leita að ástæðum fyrir hinu og þessu. Vinsælum spurningum eins og „afhverju er ég til“ og „afhverju er alheimurinn til“ hefur homo sapiens spurt sig að árþúsundum saman. Trúarbrögð og vísindi eru með svipuð svör: Allt varð til af engu, eða í mesta lagi rosalega

lítilli örðu sem splundraðist og allt varð til. Ömm, ókei.

Stundum hvarflar að mér að allir séu álíka vitlausir og ég.

Mér finnst þægilegast að viðurkenna takmarkanir mínar til að eyða ekki óþarfa orku í að hugsa um þessi „hinstu rök tilverunnar“. Ég segi við sjálfan mig að ég, sem tegund, hafi bara ekki nógu gott heilabú til að skilja allt, ekki frekar en silfurskotturnar sem stundum skjótast um í baðkarinu og halda að það sé allur heimurinn. Silfurskottur munu aldrei skilja hvað stendur í Rúmfatalagersbæklingi frekar en ég mun skilja afhverju ég er til og afhverju heimurinn er til. Ég bar þessar pælingar undir pabba minn. Við ræddum þetta og þá fór hann að tala um að kannski værum við bara frumur inni í silfurskottu í baðkari einhvers staðar, en þá varð ég svo ringlaður að ég þurfti að yfirgefa ellimannablokkina.

Eitt af því sem ég skil ekki og veit lítið um er ég sjálfur.

Hér er heilinn í mér og skynfærin eins og nokkurs konar stjórnstöð yfir líkamanum sem framkvæmir. „Ég“ er heilinn sem er eins og karl í skuðgröfuhúsi en líkaminn er skurðgrafan sjálf, vökvalyftur, dekk og skóflukjaftur. Þekking mín á innvolsinu er takmörkuð, álíka mikil og 40

þekking mín á vélinni í bílnum mínum. Ég veit auðvitað hvenær ég er svangur og syfjaður og hvort það er hola í jaxli og þannig, en samt veit ég ekki hvað ég er með margar tennur eða hvað það eru mörg bein innan í mér. Ég get reyndar gúgglað þessu (32 tennur og 206 bein) og auðvitað get ég svo sem gúgglað eiginlega öllu. Ég hlýt að enda með ígrætt gúggl í heilanum svo ég geti algjörlega hætt að vita nokkurn skapaðan hlut. Án þess að gúggla veit ég harla lítið um starfsemi líkamans. Hér er ég fullur af blóðugu og slímugu stöffi sem ég veit ekkert hvað er að gera. Hvað gerir til dæmis brisið? Eða miltað? Ég hef aldrei náð því alveg hvernig þessi litlu bein í eyrunum virka. Þvagblaðran er þó nokkuð skiljanlegt fyrirbæri enda er „þvagblaðra“ skýrt orð. Ég veit hvað blaðra er og þvagblaðra er væntanlega einhverskonar skinnblaðra sem fyllist af þvagi þangað til ég þarf að pissa. Þvagblaðran í mér hlýtur að vera í stærðinni XS því hún þolir alls ekki þennan lítra af kaffi sem ég drekk á morgnanna. Ég er ekki með partíblöðru eins og það heitir. Blaðran er líka alltof lúmsk fyrir minn smekk. Hún gerir ekki boð á undan sér og oft er ég fyrirvaralaust kominn í spreng. Ég hef komið mér upp víðtækri vitneskju um almenningssalerni á Stór-Reykjavíkur svæðinu, en stundum er næsta klósett víðsfjarri. Þá gríp ég til innra yfirlitskorts yfir heppilega staði á víðavangi. Oft hef ég brunað á hundrað í trjálundi í Öskjuhlíð eða Laugardal og látið vaða, vonandi að skokkari komi ekki að mér. Það væri náttúrlega niðurlægjandi að láta skokkaradjöful glápa á sig mígandi.

Enn meira niðurlægjandi væri að míga á sig. Frá því ég sleit barnsskónum hef ég bara tvisvar migið á mig þrátt fyrir XS blöðruna. Einu sinni var ég að koma heim úr bíói í Regnboganum og hef greinilega drukkið of mikið kók. Ég átti þá heima á Óðinsgötu og dreif heim og inn á klósett en ekki alla leið. Var að renna frá þegar aðhaldið brást og ég meig á mig. Að míga á sig er unaðsleg tilfinning í stutta stund. Gríðarlegur léttir fer um líkamann þegar buxurnar dökkna en sælan varir mjög stutt og leiðinda hlandblautt vesen tekur við. Í hitt skiptið var ég á leiðinni í World Class í Laugum. Án fyrirvara fékk ég hlandspreng en reiknaði hann út þannig að ég ætti að ná alla leið inn á klósett. Ég gekk gríðarlega hratt af bílastæðinu og vonaði að ég hitti ekki neinn sem þyrfti að tala við mig. Ég dreif inn á klósett, en eins og í fyrra skiptið, brast stíflan þegar ég var að renna frá. Gallabuxurnar hlandblautar og ég læstur inni á klósetti í búningsklefanum í Laugum.

Nú voru ekki margir leikir í stöðunni, eiginlega bara einn: að vöðla hlandfötunum inn í handklæði, fara í stuttbuxurnar og koma sér skömmustulegur heim í nýjar buxur. Ég hef eflaust verið mjög töff þegar ég gekk út í stuttbuxum að neðan og úlpu að ofan. Ef einhver hefði spurt var ég með plan um að þykjast vera að fara út að skokka, sem var þannig séð alveg trúanlegt þótt það væri tíu stiga frost úti.

Dr. Gunni

41

SÖGUR SVEITASLOPPSINS

R U D N Æ B BALA 42

Heiðin er fáfarin, nánast eifarin, og þokan þétt.

Engar stikur en nóg af vörðum. Sennilega flestum til gagns en eflaust hafa einhverjir leitað sér skjóls undir hnullungunum og átt þar sín síðustu andartök. Ætli rauðamölin hafi verið hérna þá?

Ég sagði þér að halda niðri í þér andskotans hóstanum!

Röddin er skræk af lítilli notkun og tónninn jarmandi. Ég horfi á þessa beinaberu bræðrapoka svamla hvor í sínum bala, skeggjaðir, sköllóttir, útlimadigrir. Nokkur stund líður í þögn. Bræðurnir líta báðir undan.

Þokan inni á fjörðum hefur þá sérstöðu að henni léttir snöggt, nánast fyrirvaralaust. Sem getur verið ókostur því útsýni getur afhjúpað betur óséða hluti. Til dæmis hengiflug. Langt fyrir neðan glittir í gul tún og húsakost.

Gæsir í hundraðatali búa sig undir landflótta, óbundnar öllu nema lífsviljanum. Sumir halda vart vatni yfir einstæðri fegurð þessa dalverpis, sjálfur sé ég lítinn mun á þessu dalverpi og öðrum, ívið meiri kaldrani þó. Ég ek varlega upp heimreiðina, girðing hallar undir flatt, skartandi nokkrum ullartægjum, sjálft íbúðarhúsið ryðrautt, reisulegt, eyðilegt. Hér leynist samt líf, meira að segja tvö, og hvorugt nýtt af nálinni.

Þetta var ljótur hósti.

Hefurðu heyrt fallegan hósta?

Sem fyrr er eldri bróðirinn málsvari , hinn hef ég aldrei heyrt segja neitt, bara hósta. Þessi var sérlega ljótur.

Jæja, mér finnst þeir allir eins.

Aftur þögn.

Ég stöðva bílinn með plúsinum á hliðinni og kippi með mér töskuræksni. Arka í átt að steintröppum sem liggja áfastar við annan húsgaflinn, nýleg kíttisdós spókar sig í efstu tröppunni, merki um líf. Ég banka þó mig gruni að enginn komi til dyra. Og ekki þýðir að hringja. Ég teygi álkuna að næsta glugga og arga:

Þið væruð kannski til í smá spjall, ég fer upp á meðan þið klæðið ykkur og kíki kannski aðeins á rollurnar ...

Kindurnar!

STRÁKAR! Ég veit að þið eruð þarna!

Allt í lagi, kindurnar.

Ekkert svar. Tek í húninn og hurðin opnast; ei til siðs í sveitum að læsa að sér. Lykt tekur á móti mér, lykt sem laus er við pjátur og segir eilítið um ábúendur.

Rýjateppi á gólfum auðveldar ei heldur loftræstingu.

Eldhúsið er tómt en snyrtilegt; lítið borð, tveir stólkollar, heimalöguð innrétting og hanakannan, sérkenni allra reyndari sveitaheimila. Annað sérkenni hangir í stofunni, innrammaður klukkuprjónn sem staðhæfir að Drottinn blessi heimilið. Túbusjónvarpið er á sínum stað og fjagrasætasófinn, grænkaraður með niðurbældum púðum til endanna. Konurnar sem áttu að vera í miðjunni létu aldrei sjá sig.

Ég býst til að ganga upp tröppurnar.

Kíktu bara á kindurnar en við komum ekki strax.

Sný mér við.

Nú? Er ekki allt í lagi?

Við erum ómignir. Ómignir?

Já. Það tekur sinn tíma.

Hóstakast merkir fjör. Nægilega langt til að hægt sé að staðsetja fyrirbærið. Kjallaratröppurnar eru brattar en kaðlar beggja vegna gera sitt. Fremur skuggsýnt er þarna niðri og auðvelt að koma auga á skrokkana tvo sem lýsa eins og skinkur á grámóskulegum gólffleti.

Ég halla mér upp að sverri timburstoð.

Hversu langan heldurðu?

43

Fram í myrkur.

Fram í myrkur?! Ætliði að liggja í þessum bölum fram í myrkur?

Eins lengi og þurfa þarf.

Segiði mér ... Eruði ekki að taka töflurnar sem hún Sigríður færði ykkur?

Við tökum aldrei neitt sem hún Sigríður færir okkur.

En ef þið gerðuð það þyrftuð þið ekki að húka í þessum bölum daglangt bara til að geta kastað af ykkur vatni.

Má vera.

Skyndilega heyrist há nautnastuna frá líttmálga bróðurnum. Vatnsborðið í bala hans hækkar og drykklöng

stund líður í þögn. Svo rís hann fimlega upp úr bala sínum, tekur dálk sem liggur á tréborði og sker í eina tréstoðina. Sturtar svo úr balanum í stærðarinnar vask og smellir honum tómum á gólfið. Kippir með sér fataleppum áður en hann trítlar framhjá og hverfur upp tröppurnar. Eftir erum við eldri bróðirinn. Ég horfi á hann, fæ það ekki endurgoldið.

Er ekki nokkuð augljóst að við verðum að gera eitthvað, þetta gengur ekki svona.

Við förum ekki neitt.

Eldri bróðirinn er farinn að ókyrrast í balanum. Það verður ekkert gert án ykkar vilja en ég mæli eindregið með að við könnum þetta nánar svo hægt sé að hjálpa ykkur. Þetta þarf ekki að taka langan tíma.

44

Við förum ekki neitt.

Jæja ... Verði þinn vilji ... Ég kveð þá að sinni.

Aftur tekur við vandræðaleg þögn.

Í miðjum tröppunum sný ég mér við.

Er bróðir þinn á sama máli?

Heyrðu ... Af hverju var hann bróðir þinn að skera í viðinn?

Þú getur reynt að spyrja hann.

Sá sker sem fyrstur kastar af sér hlandinu.

Fjandinn, hér finnur maður engan höggstað. Ákveð samt að gera eina lokatilraun.

Miðað við rispufjöldann hafði þessi balakeppni greinilega verið ástunduð um langt skeið, jafnvel einhver ár. Þessi vitneskja íþyngir mér eilítið sem fagmanni en ekki sem manni. Hvað hefði maður sjálfur gert í sömu sporum? Þegar ég ek út heimreiðina sé ég yngri bróðurinn halda á heybagga og hverfa inn í útihúsið. Hann kveður mig ekki.

Enda ástæðulaust, fyrir hann jafngildir koma mín í besta falli tímaeyðslu.

Hugsaðu þér allan tímann sem þú gætir notað í önnur verk.

Eldri bróðirinn hummar. Það er það eina sem við eigum nóg af, fjandans tíminn.

Lýður Árnason sveitalæknir

Ég andvarpa og sé að hér verður engu þokað nema heiðinni.

45

S R É S Ð A S G GÆTI HU I T E S R O F A AÐ VERÐ 46

Ég nálgast Kaffivagninn úti á Granda. Það er kalt í veðri, aðeins öfáir trillukarlar á ferð. Það hleypur köttur fyrir bílinn en hann er langt fyrir framan hann svo ég hægi ekki einu sinni á. Það rennur samt í gegnum huga minn hvernig hefði farið ef ég hefði keyrt yfir hann, ég er feginn að ég gerði það ekki. Ég keyrði einu sinni á kött í Kópavoginum en þegar ég fór út úr bílnum þá var hann horfinn. Ég keyrði einu sinni yfir lóu á Austfjörðunum sem sprakk eins og kókómjólkurferna. Það var hræðilegt, ég myndi ekki vilja lenda í því aftur. Og trúlega ekki hún heldur.

Brotinn og niðurlægður

Hannes markmann? Ég hef aldrei talað við markmann.

Vonandi eitthvað að mark’ann.

Ég legg bílnum fyrir utan Kaffivagninn og geng inn.

Hann situr úti í horni, brotinn, þjakaður, þunglyndur og svartsýnn. Lífið hefur leikið hann grátt. Hann gefur mér auga úr fjarlægð og ég honum. Hann hatar mig trúlega. Ég hata hann ekki, alls ekki, en ég sest í hæfilegri fjarlægð engu að síður af því að ég vil ekki tala við hann.

Hann horfir ennþá á mig, kannski hatar hann mig. Loks stendur hann á fætur til að ná í meira kaffi. Hann gengur framhjá borðinu mínu og þegar hann er kominn alveg upp að mér stoppar hann.

Ég næ ekki orðaleiknum hjá honum. Hann er bara gamall fauskur sem hangir á Kaffivagninum og bíður eftir tækifæri til þess að vera með útúrsnúninga, orðaleiki og athugasemdir út í hött. Einn af þúsundum. Eða kannski hundruðum. Það eru ekki færri en tíu svona menn um land allt, ef allt er talið.

Dóttirin og kálblaðið Ég mæti tímanlega á Sólon Íslandus þar sem viðtalið við markmanninn á að fara fram. Hannes Þór kemur þremur mínútum yfir umsaminn tíma. Hann vill auðsjáanlega sýna hver er stjarnan í viðtalinu. Ég mun ekki láta hann komast upp með það. Hann hefur líka tekið dóttur sína með sér; búttaða átta mánaða dóttur sem líkist honum

Hvað ert þú að gera hérna? Drepa tímann?

Nei, ég er að undirbúa viðtal við Hannes markmann.

Skrifa upp spurningar og svona, svara ég.

47

ekki að neinu leyti fyrir utan að vera hárlaus. Ég flissa við tilhugsunina um að hún sé hugsanlega ekki dóttir hans en læt ekki á neinu bera.

Dagur ljósmyndari stingur upp á að fara með Hannes upp á efri hæðina til þess að taka af honum ljósmyndir.

Ert þú ekki fjögurra barna faðir, Steini, spyr hann mig.

Getur þú ekki setið yfir litlu stelpunni á meðan?

og brosir slefandi í áttina til mín. Það tekur töluverðan tíma að taka ljósmyndirnar og Katrín verður loks leið á því að berja kassettutækið mitt og snýr sér að disknum með mat Hennesar. Hún er eins og kúla í laginu en ákaflega snögg í hreyfingum og áður en ég veit af er hún komin með risastórt kálblað í höndina sem hún stingur fyrirvaralaust upp í munninn á sér. Þessu á ég ekki von á. Ég reyni að muna hvort börn á þessum aldri vinna á kálblaði eða ekki. Ég ákveð að spyrja pabba hennar og kalla upp stigann á efri hæðina:

Þeir fara upp og við Katrín sitjum niðri og bíðum á meðan. Þjónninn, sem er annað hvort útlendingur eða Íslendingur að reyna að vera útlendingslegur (eins og svo margir utan af landi), færir mér kaffi og kemur svo með lasagne og salat fyrir markmanninn. Katrín, þessi átta mánaða, er hvorki farin að tala né tjá sig á annan vitrænan hátt. Ég reyni samt sem áður að sýna henni skilning og kurteisi en vona innilega, þar sem við sitjum við gluggann, að fólk haldi ekki að ég hafi bætt við mig einu barninu enn.

Hannes! Má dóttir þín éta kálblöð?

Ha?? gargar hann til baka með sömu rödd og hann notar á seinfæra varnarmenn. Annað hvort heyrir hann ekki í mér eða er of upptekinn við að líta vel út í myndatökunni til þess að sinna mér og dóttur sinni. Það er nú orðið ljóst að dóttirin, þrátt fyrir gríðarlegan drifkraft, kann ekki að éta kál og byrjar að kúgast. Hannes kemur hlaupandi niður stigann, grípur Katrínu, eins og hann væri með markmannshanska og hún Mitre-bolti nr. 8.

Hann rífur hana upp úr sætinu eins og hann ætli að spyrna henni yfir miðlínu í framlengingu, rekur upp í hana fingurinn og snýr henni

Katrín sýnir leikföngum sínum ekki nokkurn áhuga en lemur á kassettutækið mitt sem ég ætlaði að nota til þess að taka upp viðtalið við föður hennar. Þetta er nú óþarfi unga stúlka, segi ég en hún virðist ekki skilja mig 48

á hvolf. Unga stúlkan skilar kálblaðinu að lokum og ælir um leið yfir sætið sitt, borðið og gólfið. Fór eitthvað á matinn minn, spyr Hannes. Nei, segi ég, án þess að hafa hugmynd um það, ég vil ekki gera meira úr þessu en efni standa til. Það þyrpast að þjónar með tuskur og bréf, Dagur ljósmyndari sendir mér óblítt augnaráð og hraðar sér svo út. Þetta viðtal gæti ekki byrjað verr.

Leggur fyrir utan hommastaði Hvaðan kemurðu? Ég er Breiðhyltingur en ég ólst upp í Lundi í Svíþjóð líka, ef ég ætti að segja eitthvað ...

Nei, ég er ekki að meina hvaðan þú sért. Hvaðan komstu þegar þú komst hingað?

Ahhh, ég kom bara að heiman, úr Stóragerðinu. Svo kom ég hérna Lækjargötuna og var að vonast eftir stæði þar en þar var ekkert stæði svo ég beygði upp Hverfisgötuna, fann svo þetta geðveika stæði fyrir utan þar sem hommastaðurinn var ... Spot, hét hann það ekki?

Hannes horfir spyrjandi á mig. Það veit ég ekkert um, svara ég. Ég sé að hann er skapmikill þrátt fyrir að hann virðist ekki ætla að fara í hart við mig út af þessu kálmáli dóttur hans sem hann hefur aftur komið fyrir í barnastólnum þar sem hún hefur tekið upp á sinni fyrri iðju, að berja þéttingsfast í kassettutækið mitt. Ég veiti því athygli að hún er með vöðvamikla hnefa. Á hvaða tónlist hlustar þú þegar þú ert reiður, Hannes? spyr ég og vonast til þess að róa hann aðeins niður. Hann gleypir í sig lasagnéð (hræðilegt orð í þolfalli með greini).

Leitar í Beethoven Ég lenti einu sinni í því að klúðra mjög miklu í fótboltaleik - vinir mínir vita hvað ég er að tala um, þetta var mjög dramatíkst mál. Ég var svona 19 ára. Ég var ekki beint reiður; ég var sorgmæddur og skammaðist mín. Ég fór niður í dimmt herbergi, neðst í húsinu hjá foreldrum mínum, slökkti ljósin, sat í myrkrinu og hlustaði á einhverja þrúgandi óperu eftir Beethoven. En þegar ég er reiður þá reyni ég frekar að hlusta á einhverja þægilega tónlist. Það er nefnilega það, segi ég og kinka kolli. Svarið er óvanalegt, sérstaklega þar sem Beethoven samdi aðeins eina óperu, Fídelíó sem fjallar um Leónóru sem dulbýr sig sem fangavörð að nafni Fídelío í þeim tilgangi að bjarga eiginmanni sínum frá dauða í fangelsi þar sem hann sat sem pólitískur fangi. Lítur Hannes á sig sem pólitískan fanga í markinu? Er reiði vandamál í íþróttum?

Það er í tísku að öskra Já, svona að einhverju leyti, svarar hann út um lasagnefullan munn. Það er auðséð hvaðan dóttirin hefur þann ósið að gleypa í sig matinn. Það er mjög ríkt í íþróttamönnum að öskra reiðilega hver á annan (mér finnst svolítið asnalegt að segja að það sé í tísku. Eins og ég sé að reyna að vera eitthvað sniðugur, sem ég er ekki af því að þetta hefur alltaf verið svona og er því ekki í tísku en þá þarf að endurhugsa millifyrirsögnina).

Mér finnst að menn eigi frekar að vera jákvæðir og uppbyggilegir; fínt að segja mönnum til eftir leiki en ekki að vera alltaf öskrandi. Ég veit að Lars Lagerback er sammála mér [trúlega einhver þjóðlagasöngvari úr Lundi, hvað veit ég? Innskot blaðam.] Hann er á móti leiðindum og vill bara vera pósitívur.

49

Ég fylgist með Hannesi skófla í sig matnum og salatinu og veiti höndum hans athygli. Hann minnir mig á apana sem ég sá í Sædýrasafninu sem barn. Er heppilegt fyrir markmann að vera með langa fingur?

Gríðarlega fingralangur Já, það er það, þetta er auðvitað sentimetraspursmál.

Hann sýnir mér fingurna. Ég hef stundum varið hann með lengsta puttanum, heldur hann svo áfram. Annars er eiginlega mikilvægara að vera með langar hendur; ég heyri það mikið þegar mér er lýst sem markmanni af útlendingum að ég sé með langan faðm.

Hannes leggur áherslu á orð sín með því að breiða út faðminn við borðið. Fólk á næstu borðum horfir í átt til okkar, sjálfsagt af ótta við að það séu að brjótast út slagsmál. Ég sé að það vottar fyrir stolti í fari hans. Ég tek áhættuna að spyrja hann; er eitthvað viðurnefni sem þú ert að leitast við að fólk noti um þig? Hannes þagnar við og horfir á mig eins og hann sé að velta því fyrir sér hvort mér sé treystandi fyrir leyndarmáli, skuggalegu leyndarmáli úr fortíð hans.

Svört fortíð Djammesar Já, ég er að reyna að drepa viðurnefni sem hefur verið í gangi lengi er Djammes sem varð til á Þjóðhátíð 2005, að

mig minnir, og Björn Bragi ber ábyrgð á. Djammes var alltaf mjög skrautlegur náungi og þetta festist við mig á tímabili - þetta var svona mitt hliðarsjálf á um tíu ára tímabili [tveggja reyndar] en þetta er í fortíðinni og ég er að reyna að drepa það niður. Menn reyna að endurvekja Djammes stöku sinnum en það verður alltaf erfiðara og erfiðara, vegna þess að ég er orðinn svo formlegur, heldur hann áfram, stingur sér svo aftur í matinn á borðinu og treður upp í sig. Nei, ég fer ekki í karakterinn Djammes aftur. Það þyrfti þá að vera í útlöndum helst.

Þú ert að fara til útlanda, er það ekki? spyr ég. Verður Djammes í Noregi?

Vonandi ekki. Þetta er auðvitað bara viðurnefni. Eins og annað viðurnefni sem ég er með: nessi@torg.is, það eru einhverjir sem kalla mig það ennþá. Það er bara gamalt e-mail sem ég var með. Ég er svolítið farinn að missa þráðinn í viðtalinu og reyni að koma okkur aftur inn í vitræna umræðu. Leigubílar, spyr ég hann, fara þeir í taugarnar á þér?

Með forsetann í maganum Nei, mér finnst leigubílar mjög skemmtilegir. Þá sest ég alltaf aftur í og þá líður mér eins og ég sé mjög merkilegur. Eins og forseti.

50

Ef það eitthvað sem þú hefur íhugað? Ég bauð mig einu sinni fram til forseta í Versló. Tapaði fyrir Baldri Kristjáns ljósmyndara. [Þetta skýrir hugsanlegt hatur hans á ljósmyndurum. Innskot. blaðam]. Ég held að ég sé ekki alveg nógu vel inni í málum til þess að gegna embætti forseta Íslands en jú, ég gæti alveg hugsað mér að verða forseti.

Knattspyrnumönnum er oft bannað að stunda kynlíf fyrir leiki en hvað með kynferðislegar hugsanir í knattspyrnuleikjum, geta þær truflað menn?

Háir baráttu við kynferðislegar hugsanir Mér hefur tekist að ... [Hér öskrar barnið svo að ég heyri ekki á kassettutækinu hvað Hannes segir] ... það er minn styrkleiki að ná að vera alveg einbeittur; það er dálítið mikil kúnst, sérstaklega fyrir markmenn sem eru kannski ekki alveg inni í leiknum. Og þá verður maður að halda frá sér hversdagslegum hugsunum eins og hvað maður var að gera í gær, hvað maður var að gera í dag eða hvað maður ætlar að gera í kvöld með konunni. Þannig að maður reynir að bæla niður kynferðislegar hugsanir [Hann sagði þetta reyndar ekki orðrétt en þetta er svona meiningin í því sem hann vildi segja. Innskot blaðam.]

Hvernig ferðu að því? Hugsar þú um móður þína ... ? Þú lætur eins og þetta sé vandamál hjá mér, svarar hann með þjósti. Nei, ég geri það ekki. Ég vil heldur ekkert vera að hugsa um mömmu í miðjum leik. Þetta er bara einhver tækni sem maður hefur þróað.

var lítill og fannst stjörnufræðin mjög heillandi. Ég var reyndar alltaf logandi hræddur um að loftsteinn myndi tortíma jörðinni á hverri stundu.

Varstu haldinn heimsendahræðslu?

Já, ég er reyndar haldinn alls konar hræðslu. Ég er mjög sjúkdómahræddur, ég held alltaf að ég sé með einhvern alvarlegan sjúkdóm. Ég hélt alltaf að það væri að koma stríð, þegar ég var lítill. Mér finnst þetta frekar fyndið en hitt, þegar ég hugsa um það. Ég veit ekki hversu oft ég er búinn að fara til læknis og spyrja hvort ég sé með lífshættulega sjúkdóma, sérstaklega ef ég finn eitthvað sem ég kannast ekki við, þá held ég alltaf að það sé stórhættulegt. En ég er heilsuhraustur, þetta er vonandi bara í hausnum á mér, 7-9-13. Hann lemur í borðið til lukku. Dóttirin er enn að berja kassettutækið mitt. Fólk sem á leið hjá gefur okkur auga, heldur trúlega að mér stafi stórhætta af þessum borð- og kassettutækjaberjandi feðginum.

Enn einu sinni hefur viðtalið borist út í viðkvæma hluti sem alls ekki eiga að koma fram í viðtölum við íþróttamenn. Ég nánast panikera og kasta fram spurningu um konur til að dreifa huganum frá sjúkdómahræðslu markmannsins.

Eplalaga eða perulaga konur, hvort heillar þig meira?

Þráir Gerry úr Spice girls Eplalaga? spyr hann. Ertu að meina að hún sé það feit að hún sé eins og kúla? Hann lítur til kúlulaga dóttur sinnar sem er nú farin að ókyrrast af hungri. Ja, ætli ég sé ekki

Ég sé á honum að hann er kominn í vörn (sem er reyndar algengt með markmenn). Það er best að tala ekki meira um þetta þannig að ég breyti algjörlega um kúrs: Stjörnuspeki eða stjörnufræði?

Haldinn mikilli heimsendahræðslu Stjörnufræði, ekki spurning, svarar hann. Ég gef ekki mikið fyrir stjörnuspeki. Ég var mikill spekúlant þegar ég

51

bara mest heillaður af konum í góðu formi. Af Spice girls myndi ég trúlega helst falla fyrir Gerry, hún var rauðhærð og var að gera eitthvað fyrir mig og félaga minn [óljóst hvaða félaga hann er að tala um] og svo var hún voða sæt hún Emma. Það er skrítið að Beckham hafi endað með Victoriu. Það verður samt ekki af honum tekið; hann er mjög svalur. Á þessum tímapunkti missi ég gersamlega tökin á þessu viðtali, slekk á kassettutækinu án þess að Hannes taki eftir en hann heldur áfram að tala með aðdáun um John Beckham knattspyrnumann í Hollywood. Hann dregur líka upp krukku með barnamat og fer að mata dóttur sína með plastskeið sem hann hefur komið með að heiman.

Hann vill trúlega sýna að hann eigi fallegan borðbúnað en hann kastar ekki ryki í augun á mér.

Táknrænn draumur Ég snara mér í úlpuna og geng út í napurt vetrarveðrið.

Um nóttina dreymir mig undarlegan draum. Ég er aftur orðinn 10 ára og geng um í gamla Sædýrasafninu í Hafnarfirði. Þarna er enginn á ferð nema ég. Ég geng fram á apahúsið. Hurðin opnast og ég stíg inn. Í búrinu situr api með markmannshanska. Hann starir á mig, þrífur svo upp disk af gólfinu og grýtir í mig lasagne. Ég sleiki út um. Þetta er afbragðs réttur. Þó að þetta sé draumur geri ég mér grein fyrir því að þetta er enginn venjulegur api.

Hann er landsliðsapi. Sannkallað þjóðarstolt. Ég mun greiða honum mitt atkvæði í forsetakosningum. Ég sé hann fyrir mér fyrir utan Bessastaði, breiðandi út faðminn eins og órangútan og dótturina í bakgrunni, berjandi á kassettutæki.

Að lokum gefst ég upp, stend upp og þakka fyrir mig. Mér að óvörum tekur hann í höndina á mér og þakkar mér fyrir sömuleiðis. Hann virðist vera þakklátur og það er hvorki að finna reiði né öfund í minn garð, eins ótrúlega og það hljómar. Maður sem getur fyrirgefið þekktum gárunga að gefa átta mánaða barni sínu kálblað er vandaður og stórhuga.

ÞG

52

N FJ design

L Í F L E G U R O G L I FA N D I

H Á D E G I S - O G K V Ö L D M AT U R , F U N D I R , K Y N N I N G A R O G K O K K T E I LV E I S LU R

B A N K A S T R Æ T I 7 A - 101 R E Y K J AV Í K - S . 5 6 2 3 2 3 2

Óðurinn til flónskunnar

Það eru gömul sannindi og ný að til að komast hjá vandræðum í þessum heimi er yfirleitt best að brosa og láta eins og ekkert sé. Aðferðafræði heimskingjans er nefnilega ekki alvitlaus. Með heimskulegu glotti og tómlegu augnaráði er hægt að ná ansi langt. Það stafar engum ógn af saklausu flóni og með þeim hætti er hægt að vinna traust fólks fljótt og örugglega. Flónið getur þannig náð lengra en forhertir framapotarar á flestum sviðum mannlífsins.

er: „Já, endilega!“ Athugið samt að láta alls ekki líða minna en 6 sekúndur áður en svarað er. Það er nokkuð öruggt að flónskulegt viðmót og jávið-öllu-aðferðin komi ykkur í klandur. Sannið til, áður en langt um líður verðið þið farin að hlaupa maraþon í bangsabúningi, spila félagsvist með gómajaplandi gamalmennum ellegar bera flygla fyrir athyglissjúkar óperudívur og farið reglulega með andfúlan hund nágrannans í ormahreinsun. Þetta kann í fyrstu að hljóma illa en þetta er leiðin sem öll meistara-flón verða að feta. Þetta er hið svokallaða flumbru-stig. Þegar þangað er komið í flónskunni og trúið mér það tekur ekki langan tíma, er ekki um annað að ræða en að gefa allt í botn, kafa djúpt og leika enn meira fífl en áður, meira flón en þið hélduð mögulegt. Þá fer af stað keðjuverkun sem mun leiða ykkur á áður óþekktar slóðir. Sannið til, fyrr en varir verðið þið stödd á forsíðum heimspressunnar í opinberri heimsókn erlendra þjóðhöfðingja í sitthvorum skónum.

Því getur verið gott að venja sig á að hafa kjálkann vel slakann og horfa dreymin út í loftið. Takið alla einbeitingu úr andlitinu, afstillið skerpuna í augasteinunum. Látið hugann reika og hægið á viðbragðinu.

Ekki svara spurningum viðmælenda ykkar samstundis, látið nokkrar sekúndur líða áður en þið svarið einföldustu fyrirspurnum. Það er ákaflega vandasamt að ná hinu skilningsvana og tómlega augnaráði. Ljósin slökkt og enginn heima – það er ekki eins auðvelt og það hljómar, það tekur yfirleitt mörg ár að ná tökum á því. Í höndum færustu meistara lítur flónskan einmitt út fyrir að vera svo auðveld, ekkert mál, en sannið til, meistaraflónið hefur lagt ómælda vinnu í verkið. Að baki liggja án efa þrotlausar æfingar og slíkir meistarar líða oftar en ekki vítiskvalir fyrir list sína.

Stór hluti heimsbókmenntanna er tileinkaður flónum og þar má finna innblástur þegar manni finnst maður hafa staðnað á flumbru-stiginu.

Bertie Wooster úr bókum Wodehouse, Chaplin, Hulot, Mr Bean, Eiríkur Fjalar, Clouseau, Otto, Andrés Önd, Arne Anka, Dalton-bræður, Prófessor Vandráður, Viggó Viðutan, listinn er langur og allt eru þetta skáldaðar hetjur sem við tilbiðjum.

Colombo er líka meðal fyrirmynda í þessum fræðum, kauðslegur rannsóknarlögreglumaður í krumpuðum frakka sem vaggar illmennunum í falska ró með flumbrugangi sínum. Önnur svona týpa er David Hasselhof; þó að hann sé ekki uppdiktaður þá er hann sérdeilis vel lukkað

Ein reglan í þessum fræðum er að segja alltaf já við öllu, sama hversu vitlaust það kann að hljóma. Vinnið síðan í kringum þau vandamál sem kunna að skapast af því. „Eigum við að fara í brasilískt vax og skreppa svo í keilu?“ Rétt svar

54

strand-flón sem mokar inn peningum. Sagan sýnir að frá því að frum-flónið rann til í risaeðlusaur fyrir utan hellismunnann hefur ekki tekist að rækta flónskuna úr mankyninu. Enda engin ástæða til. Flónum vegnar oft betur en við höldum.

Þeir sem eru flón frá náttúrunnar hendi ættu því að rækta þann hæfileika en ekki kasta honum á glæ með stífum bóklestri, gáfulegum athugasemdum og hnyttni. Í íslenskum stjórnmálum er hlutfall hæfileikaríkra manna og kvenna á sviði flónskunnar mjög hátt. Við gerum okkur kannski ekki grein fyrir því en við Íslendingar erum á heimsmælikvarða í þessum fræðum; þar hefur til dæmis bankageirinn og ýmsir viðskiptajöfrar gengið fram fyrir skjöldu á undanförnum árum og þá erum við ekkert að skýla okkur á bakvið asnalega útreikninga sem sýna snilli okkar miðað við höfðatölu. Nei, við erum alvöru flón og er það verðugt baráttumál að fá flónskuna viðurkennda sem listgrein, íþrótt og fræðigrein.

Eitt stærsta flón í breskum stjórnmálum er borgarstjóri London, Boris Johnson, sem lætur iðulega út úr sér einhverja þvælu sem hann þarf að draga til baka og endar oftar en ekki í meiri vandræðum við það og allur hans ferill, sem er hinn glæstasti, er byggður á mýrarfeni vandræðagangs og fíaskós. Hátindinum var trúlegast náð (þó er ekki öll nótt úti enn) er hann festist í aparólu við bakka Thames-ár, mannfjöldanum til ómældrar gleði.

Dagur Gunnarsson

55

GLOTT STELPAN

56

Fabrikkutónleikar Sveppa og Villa í janúar!

Sveppi og Villi halda tvenna tónleika á Fabrikkunni í janúar.

Bókið borð í tæka tíð. Færri komast að en vilja.

Miðvikudaginn 22. janúar kl. 17.00 – Höfðatorgi Reykjavík Föstudaginn 31. janúar kl. 17.00 – Hótel Kea Akureyri

HAMBORGARAMUFFINS FYLGIR ÖLLUM BARNAMÁLTÍÐUM Í JANÚAR

HAMBORGARAMUFFINS & SVALI

FYLGJA ÖLLUM BARNAMÁLTÍÐUM Í JANÚAR Allir krakkar sem borða barnamáltíð á Fabrikkunni í janúar fá ókeypis Hamborgaramuffins og Svala í eftirrétt og geta unnið 2 miða á Risatónleika Sveppa og Villa í Háskólabíói sunnudaginn 16. febrúar kl. 14.00 INSTAGRAMLEIKUR FABRIKKUNNAR

+ Krakkar sem taka mynd af sér með Hamborgaramuffins á Fabrikkunni og pósta á Instagram og merkja með #fabrikkumuffins geta unnið hamborgarveislu fyrir 10 manns.

H V Í TA H Ú S I Ð / S Í A - A c t a v i s 3 1 8 0 0 3

Sterkur leikur

Íbúfen®

– Bólgueyðandi og verkjastillandi 400 mg, 30 stk og 400 mg, 50 stk

Notkunarsvið: Íbúfen inniheldur íbúprófen sem er bólgueyðandi, verkjastillandi og hitalækkandi lyf. Íbúfen tilheyrir flokki lyfja sem kölluð eru NSAID lyf (bólgueyðandi lyf sem ekki eru sterar). Íbúfen er notað við vægum til meðal miklum verkjum eins og höfuðverk, mígreni, tannpínu, tíðaverkjum og hita. Ekki má taka Íbúfen: Þeir sem hafa ofnæmi fyrir íbúprófeni, öðrum skyldum lyfjum eða einhverju hjálparefnanna. Þeir sem fengið hafa ofnæmisviðbrögð eins og astma, nefrennsli, útbrot með kláða eða ef varir, andlit, tunga eða háls hafa bólgnað upp eftir að hafa tekið íbúprófen eða skyld lyf. Þeir sem þjáðst hafa af sárum eða blæðingum í maga eða smáþörmum (skeifugörn) í tengslum við fyrri notkun bólgueyðandi verkjalyfja, þjást núna af sárum eða blæðingum í maga eða smáþörmum (skeifugörn) eða hafa áður þjáðst af slíku, tvisvar eða oftar, með alvarleg lifrar-, nýrna-, eða hjartavandamál (kransæðasjúkdómar meðtaldir), þeir sem þjást af umtalsverðum vökvaskorti (vegna uppkasta, niðurgangs eða of lítillar vökvaneyslu), eru með einhverjar blæðingar (blæðingar í heila meðtaldar), eru með sjúkdóm af óþekktum uppruna sem leiðir til óeðlilegrar myndunar blóðfrumna. Sérstök varnaðarorð: Þeir sem eru með rauða úlfa (SLE) eða aðra sjálfsnæmissjúkdóma, arfgengan sjúkdóm sem hefur áhrif á blóðrauða, hemoglóbín (purpuraveiki), langvarandi bólgusjúkdóma í þörmum eins og bólgur í ristli með sárum (sáraristilbólgu), bólgur í meltingarvegi (Crohn´s) eða aðra maga- eða þarmasjúkdóma, truflanir á blóðfrumnamyndun, vandamál tengd blóðstorknun, ofnæmi, ofnæmiskvef, astma, langvarandi bólgur í nefslímhúð, kinnbeinaholum, kokeitlum eða langvarandi teppusjúkdóma í öndunarvegi, blóðrásarkvilla í slagæðum handleggja og fóta, lifrar-, nýrna- eða hjartavandamál eða háan blóðþrýsting, nýkomnir úr meiriháttar skurðaðgerð ættu ekki að nota lyfið. Meðganga/brjóstagjöf: Íbúprófen má ekki taka á síðustu 3 mánuðum meðgöngu. Aðeins ætti að nota Íbúfen á fyrstu 6 mánuðum meðgöngu í samráði við lækni og ef það er algerlega nauðsynlegt. Íbúprófen getur gert konum erfiðara með að verða þungaðar. Þessi áhrif ganga til baka þegar hætt er að taka lyfið. Íbúprófen berst í brjóstamjólk í litlum mæli og brjóstagjöf þarf yfirleitt ekki að hætta meðan á skammtíma meðferð stendur. Ef lengri tíma meðferð er áætluð, ætti að meta hvort hætta eigi brjóstagjöf. Aukaverkanir: Svartar, tjörukenndar hægðir eða blóðlituð uppköst (sár í meltingarvegi með blæðingum), brjóstsviði, kviðverkir, meltingartruflanir, truflanir í meltingarfærum s.s. niðurgangur, ógleði, uppköst, vindgangur og harðlífi, sáramyndun í meltingarvegi með eða án rofs, þarmabólga og versnandi bólga í ristli og meltingarvegi (Crohn´s) og pokamyndun í digurgirni (rof eða fistlar), smásæjar blæðingar frá þörmum sem geta leitt til blóðleysis, sára og bólgu í munni, höfuðverkur, syfja, svimi, sundl, þreyta, æsingur, svefnleysi og viðkvæmni.

Skammtastærðir: Fullorðnir og unglingar eldri en 12 ára (≥ 40 kg): 200-400 mg sem einn skammtur eða 3-4 sinnum á dag með 4-6 klst. millibili. Hámarks dagsskammtur er 1200 mg. Börn 6-9 ára (20-29 kg): 200 mg, 1-3 sinnum á dag á 4-6 klst. fresti eftir þörfum. Hámarks skammtur er 600 mg á dag. Börn 10-12 ára (30-40 kg): 200 mg, 1-4 sinnum á dag á 4-6 klst. fresti eftir þörfum. Hámarks skammtur er 800 mg á dag. Sjá nánar í fylgiseðli. Börn 12 ára og yngri eiga ekki að nota Íbúfen nema í samráði við lækni. Lyfið er ekki ætlað börnum yngri en 6 ára. Lesið vandlega leiðbeiningar sem fylgja lyfinu. Ágúst 2013.