hello gorgeous nummer 18 – voorjaar 2017

Gevlucht ISSN 2214-1650

9 772214 165004

18

Lente 2017

ABONNEER

voor & door jou

win een boek de tijd daarna ISSN 2214-1650

02

9 772214 165004

positief leven met hiv

HOE PAK JIJ JE

ISSN 2214-1650

06

Lente 2014 www.hellogorgeous.nl

9 772214 165004

INTERVIEW

Valentijn de Hingh THEATER

Anne Wil Blankers over Moeders en Zonen

zin in zomer ISSN 2214-1650

14

ISSN 2214-1650

ONDERNEMERSCHAP

Werk aan de winkel ISSN 2214-1650

15

Zomer 2016 9 772214 165004

9 772214 165004

Gevlucht ISSN 2214-1650

16

Herfst 2016 9 772214 165004

Hiv hoeft geen taboe te zijn Ga naar hellogorgeous.nl/abonnement

9 772214 165004

18

Lente 2017

REDACTIONEEL fotografie Arjan the Dutch Photographer

HIJ STUURDE EEN MAIL. Een vriend van hem wist van ons bestaan af en dacht er goed aan te doen hem met ons in contact te brengen . Ibrahim is niet zijn echte naam. Hij komt uit het Midden-Oosten, maar elke verwijzing naar zijn geboorteland is verboden terrein.

Ik liet hem weten dat we geïnteresseerd waren in zijn verhaal. Het toeval wilde namelijk dat we dit nummer verhalen van vluchtelingen gingen delen.

Bingo! De eerste weken hoorde ik niks, totdat hij terugschreef dat hij graag een keer wilde langskomen.

En of we geen werk voor hem hadden, want hij is een harde werker. Niks doen ligt hem niet, maar dat was alles dat hij deed in het asielzoekerscentrum.

Op een middag kwam hij langs. Schuw, zacht pratend, 32 jaar. Ik bood hem koffie aan en na een korte introductie wilde ik mijn opnameapparaat aandoen. Klaar voor het interview en in een Nederlandse haast. Hij stopte me voor ik ‘REC’ kon indrukken. “Ik wil graag eerst even verder kennismaken. Wat wil je met mijn verhaal?”

Ik legde het apparaat opzij, nam een slok van mijn koffie, en vertelde over mezelf, hello gorgeous en ons magazine. Zijn ogen glunderden toen ik vertelde dat ik dit jaar al twintig jaar met hiv leef.

“Wow”, zei hij, “Ik ken niemand die al zolang hiv heeft.” Opeens voelde ik me een stuk ouder. Niet lang daarna vroeg hij of ik het gesprek nog op ging nemen.

Ibrahim’s verhaal kun je in dit nummer lezen.

Samen met dat van Demir, een Russische activist die geen hiv-medicatie kreeg in het land van Poetin.

En Wasim uit Syrië, die bij Gerrit, een Amsterdammer met hiv, onderdak vond.

Stuk voor stuk dappere mannen, die veel hebben moeten doorstaan en in ons land een leven proberen op te bouwen. We wensen hen veel succes!

Veel leesplezier!

Leo Schenk hoofdredacteur leo@hellogorgeous.nl hello gorgeous 1

ADVERTENTIE

Gloria

hiv sinds 2005

hepatitis B en C te verbeteren, met als ultieme doel deze aandoeningen te kunnen genezen.

Gilead Sciences Netherlands B.V., Claude Debussylaan 22, 1082 MD Amsterdam, www.gilead.com

000/NL/14-05/NPM/1344

Gilead Sciences doet onderzoek naar medicijnen om de behandeling van hiv,

MEDEWERKERS

Sylvia Vissers

Lisan Jansen Lorkeers

Taco Smit

Arjan the Dutch Photographer

Ida Beermann

Karina Grens

Anouk Benden

Gerrit Jan Wielinga

Marjolein Annegarn

Wim Don

Mirjam Schulpen

Patrick Faverus

Bertus Tempert

Harrie de Fotograaf

Marleen Swenne

Caspar Pisters

Joke van Soest

Linelle Deunk

Joep Heldoorn

Charlot Spoorenberg

DimitriosFos

Caroline Bijl

Eelk Colmjon

Annemieke Meester

“Zou ik moeten vluchten, dan doe ik dat in de wereld van fotografie, dus mijn camera gaat mee.

Voor de rest zal ik met woord en beeld ten strijde trekken.

Ik ben al genoeg gevlucht.”

“Jonge kinderen die om wat voor reden dan ook niet thuis kunnen wonen bij ouders zijn erg welkom in ons huis.

Ik zou voor ze zorgen alsof ze van mijzelf zijn.”

“Als ik nu moest vluchten dan zou ik vooral spullen voor mijn kindje meenemen: warme kleren, dekens, zijn knuffeltje. Ik zou alles doen om ervoor te zorgen dat hij veilig is. Maar helaas is zo'n vlucht nooit echt veilig.”

hello gorgeous 3

COLOFON coverfoto Demir door Linelle Deunk

HOOFDREDACTIE

INHOUD

Leo Schenk VORMGEVING Stefan & Adrian Silvestri, www.gebr.silvestri.nl EINDREDACTIE Durk Doornbos en Henk Hageman BEELDREDACTIE

REDACTIONEEL

1

MEDEWERKERS

3

HEBBEN

6

Henri Blommers REDACTIE Andrea Bandelli, Henri Blommers, Inês Brito, Durk Doornbos, Henk Hageman, Adrian Silvestri, Stefan Silvestri ZAKELIJK MANAGER Karen Kraan, karen@hellogorgeous.nl ADVERTENTIEVERKOOP

Hiv-zorg door de huisarts

10

TROUWE LEZER

Saskia Bos

12

COLUMN

Mirjam Schulpen

35

INTERVIEW

Caroline van der Kolk

40

COLUMN

Bertus Tempert

45

INTERVIEW

Bart van den Heuvel

46

STIGMA

Lifeboat Media

66

COLUMN

Ida Beermann

71

HET VERHAAL ACHTER

Louis Schutter

72

POSITIVE FOOD

Lust & lekker

74

PEILING

Robert Witteman, robert@hellogorgeous.nl OPLAGE 7.000 DRUK PRinterface, Leiderdorp ABONNEMENTEN Abonnementenland, Heemskerk bladenbox@aboland.nl WEBSITE Twelve Trains, www.twelvetrains.nl Dit is een uitgave van Stichting hello gorgeous www.hellogorgeous.nl info@hellogorgeous.nl PRIJSWIJZINGEN VOORBEHOUDEN Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever. Het is niet toegestaan hello gorgeous zonder schriftelijke toestemming op te nemen in een leesportefeuille. hello gorgeous is niet aansprakelijk voor eventuele onjuistheden in deze uitgave. hello gorgeous is niet verantwoordelijk voor handelingen van derden welke mogelijkerwijs voortvloeien uit het lezen van deze uitgave. hello gorgeous behoudt zich het recht voor ingezonden materiaal zonder kennisgeving vooraf geheel of gedeeltelijk te publiceren.

Uitspraken of meningen gedaan in interviews komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie of de mening van de redactie.

Dit magazine verschijnt vier keer per jaar en wordt mede mogelijk gemaakt door een financiële bijdrage van het Aidsfonds en het Trutfonds

4 hello gorgeous

AGENDA

76

SITES & SERVICES

78

STRIPPEN MET JOKE

79

VERWACHT

80

INTERVIEW

Jessica Whitbread

30 VLUCHTELINGEN

Demir Ibrahim Wasim

14 GEZONDHEID

Jan van Bergen

36 CRIMINALISATIE

BEELDREPORTAGE

Hiv is geen misdrijf

Wat? Waar?

Wie?

56

50 WERELD

Hiv op Curaรงao

60

hello gorgeous 5

HEBBEN fotografie Harrie de fotograaf model Lily Jacobs

Rubberrek Dit stoere wandrek is perfect voor je favoriete tijdschriften of boeken.

Het is van This and That, een winkel met allerlei kleine meubels van het Indiase echtpaar Amit en Chayan.

Gestart in 1999 en inmiddels zijn er veertig medewerkers. Alles wat ze maken ademt de sfeer van retro met een moderne touch.

Wandrek â‚Ź 49,95 Wereldwinkels.nl

6 hello gorgeous

Moeh!

Met dit bonte kussen maak je jong en oud blij. Geproduceerd door ambachtslieden uit Mumbai, India.

Naast deze vrolijke koe zijn er nog meer prints zoals een zebra en olifant.

Kussen â‚Ź 29,95 Werelwinkels.nl

hello gorgeous 7

HEBBEN Dingen waar hello gorgeous gek op is

Diversiteit Het zou behoorlijk saai zijn als we allemaal hetzelfde zouden zijn. Door dit bandje te dragen, maak je zichtbaar dat je diversiteit als een meerwaarde ziet voor onze samenleving. De buitenkant van de bandjes is gemaakt van gebruikte reddingsvesten waarmee vluchtelingen Europa hebben bereikt. De opbrengst gaat naar diverse vluchtelingenprojecten.

Omarmband â‚Ź 25 Omarmunie.com

8 hello gorgeous

Leefbaar Met de verkoop van fair trade producten zoals deze potloden uit Noord-Thailand investeert de Wereldwinkel in een leefbare wereld voor iedereen. Elk product uit het assortiment is met zorg geproduceerd en ingekocht. Lokale ondernemers in ontwikkelingslanden krijgen op deze manier toegang tot de Europese markt en daarmee de kans een beter bestaan op te bouwen.

Set van tien potloden â‚Ź 3,95 Wereldwinkels.nl

hello gorgeous 9

PEILING analyse Andrea Bandelli

Een proef in 2013 liet zien dat stabiele hiv-positieven ook prima door hun huisarts begeleid kunnen worden.

Aan de praktische uitwerking zitten nog wel wat haken en ogen. Zo is niet iedere huisarts goed op de hoogte en wil niet iedereen naar de huisarts voor hiv-zorg. Wij vroegen onze lezers wat zij vinden van:

Hiv-zorg door de huisarts 10 hello gorgeous

Wat wil je verder nog kwijt?

142

respondenten.

72%

kreeg na 1999 de hiv-diagnose.

53%

is ouder dan 50 jaar.

72%

heeft een goede band met de huisarts.

74%

gaat weleens met hiv-gerelateerde klachten naar de huisarts.

UITSLAG:

60%

21%

“Het is een goed plan, omdat de kosten van een huisarts versus internist lager zullen uitvallen en de hiv-zorg meer en meer wordt genormaliseerd.

Het aanhouden van een kenniscentrum hiv-zorg voor heel het land is daarbij een voorwaarde.”

“Ik heb het idee dat ik van mijn huisarts niet de zorg kan verwachten die ik van mijn internist en hivconsulent wel krijg.”

Een ruime meerderheid vindt het een slecht plan als (een deel van) de hiv-zorg wordt overgenomen door de huisarts.

“Tot nu toe bestaat mijn hiv-zorg uit een halfjaarlijkse controle en het uitschrijven van recepten.

Dat kan de huisarts ook.”

Een op de vijf vindt het een goed plan.

“De huisarts heeft meer tijd dan de internist en de huisarts is alert. Internisten zijn te druk en ik heb slechts twee keer per jaar een bezoek van vijftien minuten.”

“Met reuma ga je toch ook naar de reumatoloog en niet naar de huisarts?”

“Zolang er gigantisch veel stigma binnen de zorg is, vertrouw ik niet alle artsen en zorgverleners met hiv-zorg.”

“Goed plan! Het is dichtbij en ik heb toch slecht contact met mijn hivconsulent.”

“Mijn huisarts staat er absoluut voor open, maar ik ken ook huisartsen waar je er niet aan moet denken dat zij dit soort behandelingen moeten begeleiden.”

“Mijn huisarts heeft veel vooroordelen over mijn seksleven.”

“Dan mogen huisartsen eerst weleens bijgeschoold worden. Zoals het nu is, is het niks.”

“Ik heb een prima relatie met mijn behandelaar en consulenten. Zij begrijpen mij en weten alles van de materie. Bovendien zijn huisartsen al overbelast.”

“Mijn huisarts vertrouw ik niet met deze materie.

Ik wil mijn leven niet in de waagschaal leggen.

Daarnaast zou ik het gesprek met de hiv-verpleegkundige gaan missen, wat voor mij minstens zo belangrijk is.”

“Hiv-patiënten zullen zich in de huisartsenpraktijk waarschijnlijk minder patiënt voelen dan in het ziekenhuis.

Een goed plan in het kader van het normaliseren van leven met hiv.” hello gorgeous 11

TROUWE LEZER tekst Wim Don fotografie Taco Smit

Hoe lang lees je ons blad al, Saskia?

“Ik lees hello gorgeous al sinds het eerste nummer. Dat komt door Henk Hageman, die in jullie redactie zit. Wij zijn collega’s bij KLM en inmiddels ook vrienden. Henk was in mijn directe omgeving de eerste die hiv kreeg en daar open over is. Dat was ook net in de tijd dat het blad werd opgericht en Henk was daar nauw bij betrokken.

Om hem te steunen in wat hij doet, ben ik abonnee geworden.”

alleen gelezen worden door mensen die leven met hiv. Want ik denk dat er nog veel onwetendheid is. Voor veel mensen is hiv nog een big issue, gewoon omdat ze er niets van weten. Het blad kan helpen de kennis over hiv en het leven met hiv te vergroten. Het ziet er aantrekkelijk uit. Ik denk dat als je het op middelbare scholen, in cafés of andere openbare gelegenheden neerlegt, mensen het zeker wel oppakken en doorbladeren. En wellicht lezen ze wat, al was het maar één artikel.”

hello gorgeous bestaat mede dankzij onze trouwe abonnees. Een van hen is Saskia Bos Monteiro Soares (37) uit Rotterdam. Ze is getrouwd en heeft een dochter. We zochten haar op en vroegen haar waarom ze het blad leest en wat ze ervan vindt.

suele mannen. Die verhalen zijn me wel bijgebleven.

Verder heb ik niet echt favoriete artikelen of rubrieken.

Ik vind eigenlijk alles wel interessant; omdat het over echte mensen gaat, dat spreekt me aan.”

Lees je het in een keer uit?

“Ik lees ‘m niet per se in een keer uit, maar ik lees wel alles. Ik begin gewoon voorin het blad, net als in een boek. In het begin bewaarde ik het blad, maar tegenwoordig leg ik mijn exemplaar op mijn werk.

Zo kunnen meer mensen ‘m lezen.”

Mis je iets? Heb je nog een tip voor ons?

“Nee, eigenlijk niet. Alhoewel, misschien zou het leuk zijn om iemand te volgen die het nog niet zo lang weet. Een soort dagboek dus dat iemand volgt in het proces van het aanvaarden van en open zijn over leven met hiv.”

“Voor veel mensen is hiv nog Wat vind je ervan?

“Ik vind het een heel fijn en prachtig blad. Goed dat het er is, met name voor bewustwording. Het zou wat mij betreft dan ook wat breder verspreid moeten worden en niet 12 hello gorgeous

Welk stuk is je het meest bijgebleven?

“In de Hiv uit de Kast-editie stonden een paar artikelen over mensen uit de minder bekende groepen die ook leven met hiv, zoals vrouwen met kinderen en heterosek-

Ook al lang lezer en/of abonnee van hello gorgeous en wil je ons vertellen waarom?

Stuur de redactie dan een mailtje: info@hellogorgeous.nl.

een big issue�

hello gorgeous 13

REPORTAGE

14 hello gorgeous

Vlucht Vlucht

e lingen elingen hello gorgeous 15

VLUCHTELINGEN

16 hello gorgeous

tekst Caspar Pisters fotografie Linelle Deunk

Demir (33) vluchtte eind vorig jaar vanuit Rusland naar Nederland.

Na een zware tijd kan hij zich eindelijk richten op zijn toekomst.

“Mijn CD4 is nu 940 en ik heb hier m’n vriendje ontmoet.”

“IK BEN IETS langer dan tien jaar hiv-positief. Toen ik hoorde dat ik hiv heb, wist ik dat het moeilijk zou worden om aan medicijnen te komen. In Rusland is het zo geregeld dat je alleen medicijnen kunt krijgen in de regio waar je vandaan komt. Ik ben geregistreerd in de Noord-Kaukasus. Daar laten mensen zich eigenlijk niet behandelen, ze sterven liever dan dat ze moeten vertellen dat ze hiv hebben.

Dokters hebben geen geheimhoudingsplicht en alle mensen kennen elkaar: in no time weet iedereen dat je het hebt. Ik besloot om het in Moskou te proberen.

De artsen daar verwezen me terug naar mijn regio.

De hiv-diagnose was in Moskou gesteld, dus in mijn regio vonden ze dat ze me in Moskou moesten helpen.”

Geen familie meer “Zelf had ik lange tijd geen medicijnen nodig, maar

tus openbaar werd, maar ik had geen angst meer.

Mijn partner had het aidsstadium bereikt. Als ik m’n mond niet zou opentrekken zou hij doodgaan.

Het duurde niet lang voordat een arts langsging om mijn ouders te vertellen dat ik hiv heb. Zo kwamen ze er ook achter dat ik homo ben. Dat was op 17 oktober 2013, sindsdien heb ik geen familie meer. Ik moest voor mezelf zorgen, een dokter kwam er niet aan te pas.

Geen officiële behandeling of medische bijstand, maar zelfdiagnose. Onregelmatig lukte het om aan medicijnen te komen.

Zonder recept, vaak via drugdealers of via mensen die buiten Rusland konden reizen. Het stigma op hiv is dodelijk in Rusland.

Ook in de gayscene is er stigma. Als bekend is dat je hiv hebt, vertelt iedereen aan elkaar door dat ze jou moeten mijden. Je eindigt eenzaam en alleen. Met een list lukte het me om in contact te komen met de

Demir “Ik ben Nederland dankbaar” mijn toenmalige partner wel. Ik moest voor onze rechten opkomen, wilde niet opgeven en besloot activist te worden. Ik sprak met de pers, maakte statements, probeerde onszelf en anderen te helpen. Het betekende wel dat m’n sta-

zanger Elton John toen hij Moskou bezocht. Inmiddels kon ik nauwelijks nog lopen. Ik bloedde uit mijn anus en als ik te lang zat, werd mijn lichaam blauw door trombose. Elton hielp ons aan medicatie voor een half jaar lang.” hello gorgeous 17

VLUCHTELINGEN

Getto “Door alle moeilijkheden die ik had, raakte ik mijn werk kwijt. Ik was artdirector en werkte voor goede bedrijven, maar was zoveel tijd kwijt aan ziek zijn en het zoeken naar oplossingen voor m’n situatie dat ze me wegstuurden.

Ik kon de huur niet meer betalen en raakte dakloos.

Een poosje heb ik op straat gewoond. Daar werd ik opgevangen door sekswerkers en drugsverslaafden.

Ze zeiden: ‘Jij bent leuk, blijf maar bij ons’.

“Mijn partner had het aidsstadium bereikt. Als ik m’n mond niet zou opentrekken zou hij doodgaan” Ze namen me mee naar een flatgebouw. Het zag eruit als een getto, het was een toevluchtsoord voor mensen die nergens anders meer naartoe kunnen. De bewoners verdienen geld met seks en gebruiken drugs om hun problemen te ontvluchten. Deze mensen vertrouwden me en ik mocht er wonen. Ze vertelden hun levensverhaal aan me en ik schilderde en tekende hen. Soms tijdens feestjes als ze drugs hadden gebruikt, bekeken ze mijn werk. Altijd waren ze open tegen me en lief, nooit agressief. Ik probeerde hen voor te lichten over condooms en dat je schone naalden moet gebruiken.

18 hello gorgeous

Ik bewaar goede herinneringen aan die tijd en hou van hen allemaal.

Het is moeilijk om nuchter te blijven als je met mensen bent die high zijn. Zelf begon ik ook heroïne te gebruiken en raakte eraan verslaafd. Heroïne heeft me ook iets gebracht: tijdens de trips las ik veel en ik filosofeerde. Dat hielp me om mezelf te accepteren als homo.”

Afkicken “Ik hou van studeren. Ik heb rechten gedaan en geschiedenis gestudeerd en besloot psychologie te gaan volgen. Op de universiteit wilde ik stoppen met drugs.

Dankzij het twaalfstappenprogramma van Narcotics Anonymous wist ik van de heroïne af te komen en hervond mezelf. Ik maakte me los van mensen die niet goed voor me waren en koppelde me aan mensen die ik mocht. Zij leerden me overnieuw te beginnen en om weer lief te hebben.

Dat was het moeilijkst.

Lange tijd was ik in de war over mijn gevoelens en had vaak de drang om weer te beginnen met gebruiken.

Ook seks en drugs raakten met elkaar verstrikt. Het werd alsmaar lastiger om mensen te vinden in de gayscene die geen drugs wilden gebruiken. Soms als ik het moeilijk heb, gebruik ik de twaalfstappenmethode nog steeds.

Op Facebook plaatste ik een oproep of mensen me konden helpen om aan hiv-medicatie te komen. Zo kwam ik in aanraking met een paar Nederlandse mannen: Vladimir, een Rus die al een aantal jaren in Nederland woont, en Sandro, van LGBT Asylum Support.

Vrij snel daarna ontving ik een zak met medicijnen.

Ik kon een schema gaan maken voor het innemen van mijn pillen. Medicijnen die ik zelf niet gebruikte, gaf ik aan anderen. Een paar maanden later werden op die manier weer goede medicijnen bezorgd. Deze mannen zamelden ze in en hebben het leven gered van tenminste vier mannen in Rusland, waaronder dat van mij.

Via Sandro kwam ik in contact met Galerie MooiMan in Groningen. Daar mocht ik een expositie organiseren en Sandro wist een visum voor me te regelen. In Nederland heb ik asiel aangevraagd. Ik zit nu in een asielzoekerscentrum (AZC) in Ter Apel en het gaat goed met me. Ik gebruik Stribild.

Ik kreeg het vrijwel onmiddellijk nadat ik aankwam in Nederland. Het was het eerste wat de artsen vroegen: ‘Slik je medicijnen?’.

Ze onderzochten me grondig. Voor het eerst van m’n leven schreef een echte arts medicijnen aan me voor.”

Dankbaar “Mensen klagen veel in het AZC; ik zie het als een soort scoutingkamp. In Ter Apel is er met stenen gegooid naar me, maar dat waren waarschijnlijk hooligans.

Iemand maakte met zijn hand een gebaar naar me alsof hij een pistool op me richtte, dat vond ik het engst. Misschien zijn ze al die vreemde culturen in hun dorp beu. We kennen elkaar niet, dat is het enige probleem. We moeten leren hoe we elkaar kunnen begrijpen. Als we elkaar leren kennen dan zullen we niet langer intolerant zijn. Ik ben Nederland en de men-

“Ik moest m’n best doen om hem te krijgen, maar nu is Aaron mijn vriendje”

sen die me geholpen hebben dankbaar. In Rusland en in Nederland. Sandro en Vladimir, maar ook mensen die op me afkwamen en vroegen: ‘Hoe kan ik je helpen?’. Dat waren er veel, en ik onthoud ze allemaal.

Grote plannen maak ik voorlopig niet omdat ik nog in het AZC zit en niet zeker weet wat er gaat gebeuren.

Ik teken en schilder nog steeds, maar de thema’s veranderen. De onderwerpen uit Rusland zijn nu niet meer actueel voor me.

Daar ging mijn werk over homofobie en het accepteren van mijn seksualiteit.

Al kost het me moeite om die thema’s los te laten.

Homoseksualiteit blijft denk ik mijn onderwerp; vooral de toekomst van de gay community: wat kan het zijn, hoe zal het zijn, door welke ideologie wordt zij gevormd?”

Creatief “Mijn CD4 is nu 940 en ik heb in het AZC een jongen ontmoet. Aanvankelijk kwam ik in Ter Apel per ongeluk terecht in een huis met vrouwen, vervolgens in een huis met alleen maar moslims. Op een gegeven moment – midden in de nacht – kwamen ze naar me toe of ik naar het Pink House wilde, een huis met gay vluchtelingen. Ik zei ‘ja’.

Om één uur ‘s nachts verhuisde ik en toen zag ik Aaron voor het eerst. Er was eigenlijk al iemand die achter hem aanzat, anderen vonden hem ook interessant. Aaron heeft Slowaaks bloed. Ik zei tegen hem: jij bent de enige die Russisch een beetje begrijpt, misschien wil je me helpen om Engels te leren? Zo had ik een reden om alleen met

hem te zijn in een kamer – als je de taal niet spreekt moet je creatief zijn. Ik moest m’n best doen om hem te krijgen, maar nu is Aaron mijn vriendje.”

Hiv in Rusland De epidemie in Rusland is volgens UNAIDS een van de snelst groeiende ter wereld. Ondanks wereldwijde vooruitgang in de behandeling van mensen met hiv en het indammen van hiv en aids, registreerde Rusland eind 2016 meer dan een miljoen mensen met hiv. Dit aantal groeit met naar schatting 100 duizend per jaar, vooral onder intraveneuze drugsgebruikers, sekswerkers en homomannen.

PASPOORT NAAM Demir Demirov LEEFTIJD 33 jaar RELATIE “M’n vriendje Aaron” MEER over Demir en zijn kunst: demirov.tumblr.com

hello gorgeous 19

VLUCHTELINGEN

20 hello gorgeous

tekst Charlot Spoorenberg fotografie DimitriosFos

Het appartement van Gerrit (61) in hartje Amsterdam is niet groot te noemen. Toch had hij een kamertje over en zei volmondig ‘ja’ op de vraag of hij een asielzoeker in huis wilde nemen. Zo kwam Wasim (27) in zijn leven en inmiddels wonen ze zeven maanden samen.

“EEN VRIEND VAN mij is directeur van Stichting De Vrolijkheid. Deze stichting organiseert allerlei culturele activiteiten voor kinderen in asielzoekerscentra.

Hij vertelde dat ene Wasim een woonplek zocht, het liefst in Amsterdam. Deze Syrische vluchteling zat namelijk in Rosmalen in een asielzoekerscentrum, maar wilde een carrière als zanger opbouwen. Hij had het gevoel dat dit in de hoofdstad beter zou lukken.

Ik heb een kamer over en dacht: waarom niet, laten we het proberen. Misschien heeft mijn achtergrond als verpleegkundige ermee te maken, ik hou ervan voor mensen te zorgen.”

Veertig euro “Ik heb eerst een kennismakingsgesprek gehad met Wasim en had meteen het gevoel dat het goed zou gaan tussen ons. Bovendien zou hij, als het binnen twee weken niet zou werken

Hij is uit Syrië gevlucht met alleen een tasje kleding, zijn laptop en telefoon. Ik heb hem gezegd dat hij eerst maar eens wat kleding moest gaan kopen. Als artiest moet je goed voor de dag komen, vind ik. We hebben ook afgesproken dat ik de boodschappen koop en dat we dat delen. Die veertig euro besteedt hij maar aan leuke dingen.

Als ‘wederdienst’ krijg ik soms heerlijke Syrische maaltijden voorgeschoteld, zoals rijst met een kruidige tajine.”

Gedreven “Wasim is gedreven. Zodra hij naar Amsterdam kwam, is hij naar plekken gegaan waar gejamd wordt. Zo kon hij optreden en mensen uit het artiestenwereldje leren kennen. Hij ontmoette ook Duncan Stutterheim, de directeur van ID&T en die heeft hem een kantoor gegeven in de Amsterdam

Wasim liet alles achter, behalve zijn stem tussen ons, terug kunnen naar het asielzoekerscentrum. Het samenwonen verloopt vanaf het begin af aan heel natuurlijk. Wasim krijgt veertig euro per week vergoeding van de staat en dat is natuurlijk niet veel om van te leven.

Tower. Hiervandaan kan hij aan zijn carrière werken. Afgelopen zomer had hij het druk met optreden bij festivals. Vrijwel ieder weekend was hij geboekt.

Dit deed hij bijna allemaal gratis, gewoon om te netwerken. Ik zie dat ook bij hello gorgeous 21

VLUCHTELINGEN zijn vrienden; allemaal zijn ze gevlucht uit een oorlogsgebied en je zou denken dat ze terneergeslagen zouden zijn. Maar ze barsten van de wilskracht. Ze zijn positief en blijven vooruitkijken.

Zo knap vind ik dat!”

Vallende bommen

“Hij is uit Syrië gevlucht met alleen een tasje kleding, zijn laptop en telefoon”

“Soms slaapt Wasim slecht.

Dat zie ik meteen aan zijn gezicht als hij bovenkomt.

Dan heeft hij nachtmerries gehad over wat er allemaal is gebeurd. Hij wil er niet altijd over praten. Hij is in zijn eentje Syrië ontvlucht, zonder familie, via de bekende route. Hij heeft vijfduizend euro moeten betalen aan een mensensmokkelaar om met een rubberbootje van Turkije naar Griekenland te komen.

Inmiddels is zijn familie verspreid over de hele wereld. Nog één zus woont met haar gezin in Aleppo.

Haar kinderen kunnen niet naar school, er is moeilijk aan eten te komen en er is bijna geen elektriciteit.

Als er internetverbinding is, kunnen ze skypen.

Laatst was ik in de kamer toen hij met zijn zus in gesprek was en hoorde een raar geluid op de verbinding. Dat waren dus bommen die vielen. Na vijf jaar oorlog zijn ze daar inmiddels wel aan gewend.

‘Oh, dat is ver weg’, zegt Wasim dan laconiek. Als hij iets verdient met een optreden dan stuurt hij dat geld naar haar.”

Ultieme vrijheid “Ik had maar één voorwaarde voordat Wasim hier kwam wonen en dat was dat hij geen streng moslim zou zijn. Gelukkig 22 hello gorgeous

is hij dat niet. Ik ben gay en dat zou een lastige combinatie zijn, denk ik. Bovendien ben ikzelf atheïst en zag het niet zitten om vijf keer per dag allerlei gebeden te horen. Wasim en zijn vrienden vinden het de ultieme vrijheid dat mensen hier openlijk homoseksueel kunnen zijn.

“Wat ik vooral ga missen is het gezang onder de douche” Pride vonden ze geweldig.

Ik ben dus vanaf het begin open geweest over mijn geaardheid. Waar ik niet open over ben is mijn hiv.

Ik heb al een jaar of dertig hiv en voel niet de behoefte hier met veel mensen over te praten. Wasim weet dit dan ook niet. Ik vind dat hij genoeg aan zijn hoofd heeft, hij hoeft daar geen zorgen over mij bij te hebben. Ik zie het nut er niet van in het hem te vertellen, het gaat goed met me. Ik moet wel toegeven dat ik hem condooms meegeef als hij de stad ingaat.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee, haha!”

Zoon “Wasim heeft te horen gekregen dat hij sowieso vijf jaar in Nederland mag blijven. Teruggaan is namelijk geen optie voor Syrische vluchtelingen, want dan worden ze meteen opgepakt door Assad (Bashar Hafez al-Assad, president van Syrië, red.)

Hij heeft een studio hier

in Amsterdam toegewezen gekregen waar hij per februari is gaan wonen. Ik ben blij voor hem en weet tegelijkertijd dat ik hem zal missen. Hij is een soort zoon voor me geworden. Wat ik vooral ga missen is het gezang onder de douche. Wasim is opgeleid door een van de beste docenten in traditionele oriëntaalse zang in Aleppo en die oude liederen zijn prachtig.

Momenteel is hij bezig om dit te combineren met elektronische muziek. Ik hoop dat hij het gaat redden hier, hij verdient het.”

“Ik had maar één voorwaarde voordat Wasim hier kwam wonen en dat was dat hij geen streng moslim zou zijn”

De NOS heeft een item uitgezonden over Gerrit en Wasim: nos.nl/op3/artikel/ 2136015-een-jaar-na-debalkanroute-wasim-integreert-als-een-speerin-amsterdam.html.

Wasim is te volgen via Facebook.com/ WasimArslan

hello gorgeous 23

VLUCHTELINGEN

24 hello gorgeous

BEELDREPORTAGE tekst Leo Schenk fotografie Arjan the Dutch Photographer

Ibrahim* (32) vluchtte uit het MiddenOosten, nadat hij hoorde dat hij hiv heeft. Hij hoopt in Nederland in alle rust te kunnen leven, maar voorlopig vecht hij voor een verblijfsvergunning. “De afgelopen maanden ben ik vanwege de stress vijf kilo afgevallen.”

“VIER JAAR GELEDEN hoorde ik dat ik hiv heb.

De moeder van een goede vriend van mij was ziek en had bloedtransfusies nodig. Ik gaf regelmatig bloed en wilde ook haar helpen. Op een dag werd ik gebeld. Aan de lijn was een vrouw, die erg naar klonk.

Het was een verpleegkundige van het ziekenhuis waar ik bloed gaf. Ze eiste dat ik meteen langskwam.

‘Ik heb beschamend nieuws voor je’, zei ze.”

mij bezoeken en het aan mijn familie vertellen.

Twee weken later had ik weer een afspraak en ze gaven me een enorme doos mee. Het was hiv-medicatie voor drie maanden. Bang dat iemand me hiermee zag, haalde ik er een handje pillen uit en verstopte de doos in de kofferbak van mijn auto. Zo heb ik een aantal maanden geleefd.

Tot ik zo bang werd dat mijn geheim bekend zou worden, dat ik de doos weggooide. Fuck it, dacht ik, dan ga ik maar dood.”

Kofferbak “De afspraak was op de eerste verdieping, in een ruimte die bedoeld is voor hiv-patiënten. Aan een tafel zaten twee verpleegkundigen en een dokter die mij aankeken alsof ik iets ernstigs had gedaan.

Ze vroegen of ik wel gelovig was en wat me hier had gebracht. Het was alsof ik een slechte film zat en ik vroeg ze: ‘Waar gaat dit over? Proberen jullie

Dubbelleven “Homo of biseksueel zijn is niet mogelijk in de Arabische cultuur. Het is gewoon geen optie. Ik ontmoette soms weleens andere mannen, maar was altijd bang om ontdekt te worden. Je leidt een dubbelleven: de een dat ben jij echt en de ander is fake.

Er wordt verwacht dat je een vriendin krijgt en

Ibrahim “Ik zie geen toekomst met hiv” mij soms te vertellen dat ik hiv heb?’ Ze knikten.

Nadat ze me een half uur lang verrot hadden gescholden, werd mij gezegd dat ik niet mocht vluchten en op af te spreken tijden langs moest komen. Weigerde ik, dan zouden ze

iedereen vraagt wanneer je gaat trouwen. Met hiv heb ik nu twee grote geheimen.

Op zoek naar meer informatie bezocht ik een hivorganisatie. Ik gebruikte een valse naam en vertelde leugens toen ze vroegen hello gorgeous 25

VLUCHTELINGEN

“Ik was altijd een carrièremaker en wilde steeds meer verdienen in een nog betere baan dan ik al had”

naar mijn familie. De mensen daar waren allemaal erg bang en zagen er niet gezond uit. Er was een magere man, met een dikke buik. Hij vertelde me dat de hiv-medicatie je moe kan maken. Als dat het geval is, kun je gewoon een paar weken stoppen met het nemen van de pillen. ‘Daar knap je van op’, zei hij.

Ik vond op het internet een adres van een privékliniek. Die worden niet gerund door de overheid en ik belde op om te horen of ik daar terecht zou kunnen. Dit was onmogelijk.

Ze zijn bang dat je andere patiënten infecteert en vrezen voor hun goede naam. Als bekend wordt dat er mensen met hiv worden behandeld, gaan de andere patiënten weg.”

Toeval “Ik was altijd een carrièremaker en wilde steeds meer verdienen in een nog betere baan dan ik al had. Ik was in het bezit van een snelle wagen en volgde ook een deeltijdstudie aan de universiteit.

Maar vanaf het moment dat ik hoorde dat ik hiv heb, heb ik een baan gezocht die minder stressvol was en mijn studie afgebroken. Ik dacht dat ik nog zes maanden, hooguit een jaar, te leven had. Via Facebook kwam ik contact met mensen met hiv die in Europa wonen. Zij leven al jaren met hiv en voelen zich goed. Toen ik dat hoorde, besloot ik in 2014 naar Europa te gaan.

Ik verzamelde de benodigde papieren en vroeg een visum aan bij drie ambassades: die van Spanje, Italië en Nederland. Door toeval 26 hello gorgeous

liep ik mijn afspraken bij de Spaanse en Italiaanse ambassades mis. Ik kon de afspraak met de Nederlandse niet ook missen, dus ben ik die dag niet naar mijn werk geweest.

Na vijf dagen belden ze me om me te vertellen dat mijn visum klaarlag.

Ik ging naar mijn baas en bedankte hem voor alles en nam afscheid van mijn familie. De volgende dag vertrok ik naar Nederland.

Ik ging ervan uit dat ik hier zou worden gerespecteerd, dat ik rechten heb en niemand me lastigvalt omdat ik homo ben of hiv heb.”

Asiel “Op Facebook las ik dat als ik asiel wilde aanvragen, ik naar Ter Apel kon gaan.

Daar gaven ze me een stapel papieren en werd ik naar een oude legerbasis in de bossen gebracht, waar ik vier maanden zat.

Daarna kon ik terug naar Ter Apel, waar ik eindelijk een afspraak met de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) zou krijgen. Ik besloot ze alles te vertellen, ook mijn medische probleem. Ik moest ze vertrouwen.

“Met hiv heb ik nu twee grote geheimen” Een dag voor de afspraak werd een Syrische jongen, in elkaar geslagen door een groepje Syriërs. Ze schreeuwden naar hem: ‘Jij bent een homo en je wilt geneukt worden. Je bent een schande voor ons land.’ Ik werd ontzettend bang en toen ik voor de

mensen van de IND zat, wist ik niets te zeggen.”

Afwijzing “De eerste advocaat die ik had, nam mijn zaak niet serieus. Ik vertrouwde hem ook niet en heb niet verteld dat ik homo ben en hiv heb. Op een gegeven moment werd ik naar een ander asielzoekerscentrum (AZC) in het zuiden van het land gebracht. Mentaal zat ik er helemaal doorheen. Ik kreeg een andere advocaat, die open-minded is. Aan hem kon ik alles vertellen.

Mijn eerste verzoek werd afgewezen en ik werd weer naar een andere AZC gestuurd. Daar kreeg ik van mijn advocaat te horen dat ik een medische verblijfsvergunning kon proberen aan te vragen.

Dit kostte wel geld, bijna duizend euro. Via vrienden op Facebook kon ik een derde bij elkaar brengen.

De rest heb ik aangevraagd bij het Aidsfonds. Afgelopen december kwam er weer een afwijzing. Het IND vindt dat ik in mijn eigen land voor hiv kan worden behandeld en dat ik daar prima kan leven als hiv-positieve.

Mijn advocaat heeft nog een keer een verzoek voor een medische verblijfsvergunning ingediend. Hij geeft het 50% kans, maar ik heb er een slecht gevoel over. Als het weer wordt afgewezen, ga ik niet terug naar mijn land. Ik wil dan asiel aanvragen in Canada, waar ze goed zijn voor homo’s en mensen met hiv.”

Geen privacy “Ik neem een pil per dag tegen hiv en elke vier

maanden ga ik voor controle naar een hiv-behandelcentrum. De afgelopen maanden ben ik vijf kilo afgevallen, allemaal vanwege de stress. Ik woon nu regelmatig bij vrienden in Utrecht. Daar heb ik elke dag een maaltijd en slaap ik soms op de vloer in de keuken. Maar ik heb er in ieder geval geen stress, zoals in het AZC, waar ik me regelmatig moet melden.

Er is een Syriër die vaak als vertaler optreedt en goede contacten heeft met de mensen van het AZC. Ik weet niet hoe, maar hij heeft mijn persoonlijk dossier ingekeken. Zo weet hij bijvoorbeeld dat ik een keer naar het COC ben geweest en dat ik regelmatig naar het ziekenhuis ga voor mijn controles. Vrienden van mij kwamen naar me toe en

vroegen of het waar is dat ik homo ben en hiv heb. Ik ben naar de Syriër gegaan en heb gevraagd hoe hij aan mijn dossier is gekomen.

Hij zei: ‘We gaan je familie vertellen dat je een vieze homo met hiv bent.’

Het COA wil me niet overplaatsen. Ze vertellen allemaal leugens en ik weet niet wat er aan de hand is.

Waarom kan ik niet worden overgeplaatst naar een AZC in de buurt van het hiv-behandelcentrum?

Een toekomst met hiv zie ik niet. Het helpt natuurlijk ook niet dat ik alleen maar negatieve berichten krijg. Ik word snel moe en voel dat mijn lichaam niet meer is wat het geweest is. Dat komt natuurlijk allemaal door hiv.”

Er is een app!

Op zondag 22 januari lanceerde minister Jet Bussemaker de Rainbow Refugee app.

Deze is samengesteld door het ministerie van OCW in samenwerking met COC Nederland en de kennis van LGBT Asylum Support. Via de app kunnen asielzoekers informatie vinden over instellingen en organisaties waar ze terecht kunnen voor informatie en hulp.

*De naam is gefingeerd uit privacyoverwegingen.

hello gorgeous 27

ADVERTENTIE

PRESENTS:

FREEDOM! DANCE! EXPRESSION! MOTHER VINEYARD & MOVIES THAT MATTER WELCOME YOU FOR A GRAND MARCH BY THE DUTCH BALLROOM SCENE AT THE MOVIES THAT MATTER FESTIVAL HOSTED BY MOTHER VINEYARD, MODERATED BY EURASIAN MOTHER MARINA ULTRA OMNI

MONDAY MARCH 27, 20.30 – 21.15 FOYER THEATER AAN HET SPUI - THE HAGUE FOR MORE INFORMATION CHECK WWW.MOVIESTHATMATTER.NL

VLUCHTELINGEN tekst Leo Schenk

Sandro, hoelang zijn jullie bezig?

“Wij zijn begonnen in het najaar van 2015. Toen nog officieus, maar vanaf het voorjaar 2016 officieel, nadat we ons hebben laten inschrijven als stichting.

Inmiddels is het een dagtaak geworden en zijn we overal brandjes aan het blussen. Na ons eerste jaar proberen we nu structureel dingen te veranderen. Onze actieve lobby loopt tot in de Tweede Kamer. Ik maak vaak lange dagen en lever enorm in op mijn werk als grafisch vormgever en galeriehouder.

We werken met vier vrijwilligers en helpende handjes in Amsterdam en Utrecht.

In principe richten we ons op vluchtelingen die al hier

LGBT Asylum Support ondersteunt LHBT-ers die vluchteling zijn. hello gorgeous sprak met voorzitter Sandro Kortekaas (53).

ondergebracht. Maar er komen steeds meer verzoeken vanuit het buitenland. Van mensen die hier naartoe willen vluchten en informatie zoeken.”

Welke vragen hebben zij?

“Ze willen graag weten hoe de procedures er hier uitzien. We vertellen over ons sociaal vangnet en geven hen zoveel mogelijk informatie. We zeggen er echter wel altijd bij: je moet wel zelf visa en transport regelen. Ik wil namelijk niet iedereen hiernaar toehalen, dat is niet ons doel. Ze zien Nederland als een walhalla, maar ook hier zijn beperkingen aan de vrijheid. Daar probeer ik reëel in te zijn.”

Zie je een toename in vluchtelingen die hiv hebben en naar ons land willen komen?

“Ik zie met name een toename in vragen vanuit het buitenland. Men wil weten hoe de hiv-zorg hier is geregeld. Als we een vluchteling met hiv ondersteunen, proberen we hier open

“We hebben bestaansrecht” zijn. Ik reis het hele land door om mensen in AZC’s te spreken en te overleggen met de IND (Immigratie- en Naturalisatiedienst, red.) en het COA (Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers, red.).

Ook hebben we een aantal gastgezinnen waar mensen tijdelijk kunnen worden 29 hello gorgeous

over te zijn richting het COA. Hoe meer we er open over zijn, hoe meer goodwill je ontvangt op alle niveaus. Daarmee wordt het beter bespreekbaar.”

Werkt het COA goed mee?

“Ja, bijzonder goed. Bijvoor-

beeld met Demir, die al lang met hiv leeft en vanwege het niet verstrekken van medicatie in Rusland aids ontwikkelde. Door zijn lage afweer toen was hij heel bevattelijk voor ziekten. We hebben dit aan het COA gemeld en daardoor kreeg hij extra bescherming. Toen hij in zijn eerste periode zat, hoefde hij niet tussen anderen te zitten die nog niet medisch gescreend waren.”

Wat moet er nog veranderen in de opvang van LHBT-vluchtelingen?

“In een jaar is er al veel bereikt. Zoals ons eerste gesprek over veiligheid in de opvang met de staatssecretaris, dat we samen voerden met het COC en Secret Garden. Maar we zijn er nog lang niet. Zo worden nog veel verhalen van asielzoekers als ongeloofwaardig gezien door het IND. Mensen die niet geloofd worden als ze zeggen dat ze homo zijn en dan terug worden gestuurd. Het IND doet er alles aan om ze een negatieve beschikking te geven. Ik zou graag zien dat we structureel subsidie krijgen voor het werk dat we doen. We maken seksualiteit en hiv bespreekbaar. Dat is hard nodig en wordt op alle niveaus gewaardeerd. We hebben bestaansrecht.”

Meer info vind je op LGBTAsylumSupport.nl en Facebook.com/ LGBTAsylumSupport.

Alle giften zijn welkom, doneer op: NL47 TRIO 0212 4621 72 t.a.v. LGBT Asylum Support. hello gorgeous 29

30 hello gorgeous

INTERVIEW tekst Marleen Swenne fotografie Jamie Q, Tania Anderson en Allyson Mitchell

Jessica Whitbread (36) werkt bij de International Community of Women living with HIV (ICW), die dit jaar haar 25e verjaardag viert. Is ze kunstenaar?

Activist? Jessica is niet zo van de hokjes, maar weet wel wat ze wil: discussie uitlokken en mensen letterlijk de ruimte geven zichzelf te zijn.

25 JAAR GELEDEN werd ICW opgericht, het internationale netwerk voor vrouwen die leven met hiv. Voorafgaand aan de Internationale Aids Conferentie in Amsterdam (1992) kwamen ‘ergens in Nederland’ vrouwen van over de hele wereld met hiv in alle rust en anonimiteit bij elkaar. Op de conferentie presenteerden zij zich. Niemand had durven denken dat 25 jaar later veel van die vrouwen met hiv gezonde kinderen zouden hebben.

“Durf te spelen!”

Actie Jessica Whitbread is in september bevallen van een tweeling. De twee jongens kwamen een beetje vroeg, maar het gaat prima met ze. hello gorgeous 31

INTERVIEW “Wees niet verbaasd als ik ze inzet voor een actie”, zegt ze: “Proud to have this hiv-positive mum!”

Ze weet sinds haar 21e dat ze hiv heeft, vrijwel haar hele volwassen en seksuele leven dus. Hiv hoort bij haar, ze kan dat bewustzijn niet uitschakelen.

“Ik ben eigenlijk altijd bezig met actievoeren.

Ook toen ik net de baby’s had”

“Ik ben eigenlijk altijd bezig met actievoeren. Ook toen ik net de baby’s had.

Ik voelde me zo’n complete vrouw dat ik borstvoeding voor mijn kinderen de beste keuze vond. Mijn partner en ik hebben dat besluit heel bewust genomen. We hebben de WHOrichtlijnen erbij gepakt en omdat mijn viral load al jaren ondetecteerbaar is, vonden we dit verantwoord. Ik heb er hard voor moeten vechten, maar uiteindelijk toestemming gekregen.

32 hello gorgeous

Je kunt in Canada vervolgd worden als je iemand blootstelt aan het risico op overdracht van hiv. Dan kan zelfs je baby worden weggehaald. Dat is heel beangstigend. Ik weet dat een heleboel mensen het niet met ons eens zijn, maar er zijn ook andere vrouwen met hiv die dit willen. Voor hen deed ik dit ook.”

Freddy Toen ICW werd opgericht was Jessica elf jaar en wist ze al wel een beetje wat hiv was. “Mijn vader was een enorme fan van Queen, Freddy Mercury was mijn idool en hij is nog steeds mijn droomdate. Ik heb erg gehuild toen ik hoorde dat hij was overleden. Later keken we met de hele familie naar het Tribute Concert for Aids Awareness, dat op televisie werd uitgezonden. Het hielp me mijn begrip van hiv en seksualiteit te vormen. Voor mij was dat een belangrijke gebeurtenis.

“Ik lag in bed, ik staarde naar het plafond, ze kusten mijn lichaam en ik dacht: YES! Ik voel me een normaal mens” Tien jaar later verhuisde Jessica naar Montreal waar ze startte met een opleiding tot seksuoloog. Kort daarna kreeg ze te horen dat ze hiv heeft. In 2002

werden ook in Canada nog veel mensen met hiv gediscrimineerd. “Op internet las ik dat mensen met hiv niet mochten tongzoenen.

Ik was geschokt. Dan kon ik zeker geen seks hebben!

Hoe kon ik dan seksuoloog worden? Alles wat ik hoorde was: condooms! Latex handschoenen! Geen seks!

Het was een trauma en ik heb er lang over gedaan om eroverheen te komen.

Eerlijk gezegd bekruipt het me soms nog steeds.

Maar de eerste keer dat ik een triootje had na mijn diagnose… ik lag in bed, ik staarde naar het plafond, ze kusten mijn lichaam en ik dacht: YES! Ik voel me een normaal mens. Mijn geliefde en haar date dachten niet eens aan mijn hivstatus. Waardoor er voor mij een heleboel blokkades verdwenen.”

Sprookjeswereld Ze maakte haar opleiding nooit af maar stortte zich na de diagnose volop in het leven. “Alles wat ik in deze wereld wilde doen, zou ik ook echt gaan doen. Samen met creatieve vrienden organiseerde ik themafeesten. Ik wilde een ruimte scheppen waar we onszelf echt konden ontdekken.

Flirten, feesten; vrij van alle sociale etiketten en richtlijnen alle vormen van tederheid, seks en intimiteit beleven. We waren zorgeloos, droegen gekke kostuums, hiv deed er niet toe. Het was mijn sprookjeswereld, waar ik naar hartenlust kon spelen. Als je ouder wordt, krijg je met steeds meer regeltjes te maken. Maar ik zou iedereen willen zeggen: durf te spelen! Het is gewoon erg leuk als je je hele leven

hello gorgeous 33

INTERVIEW op onderzoek blijft gaan.

Uit die feesten is No Pants No Problem voortgekomen: feesten in je ondergoed, in feite. Verder was er geen concept. Ik had zelf behoefte aan een ruimte waar ik met alle openheid over mijn hiv mezelf kon zijn en wilde dat ook voor andere mensen met hiv.

No Pants No Problem zorgde ervoor dat je je grenzen oprekte. Niet alleen ik, ook anderen schoven hun vaststaande opvattingen over seksualiteit aan de kant. Dat werd niet altijd geaccepteerd, maar werkte voor veel mensen bevrijdend. Hiv-positief zijn opende deuren naar mijn innerlijk die ik eerder nooit durfde te openen.

Het was een diepe en persoonlijke ervaring.”

PASPOORT NAAM Jessica Whitbread LEEFTIJD 36 jaar RELATIES “Mijn baby daddy, een knappe Bulgaar, zeven jaar geleden ontmoet in een vliegtuig en mijn vriendin die ik nu vier jaar ken. Mijn kinderen zullen haar uncle leather daddy noemen” HETERO OF HOMO “Ik identificeer mezelf als queer vrouw” MOTTO “Het medicijn tegen aids is vriendelijkheid. Dit roept vaak veel discussie op, maar ik geloof erin” WEBSITE Jessicawhitbread.com

34 hello gorgeous

Concept Jessica zag zichzelf aanvankelijk vooral als een producer van parallelle werelden waarin je dingen kunt bevragen, thema’s op zijn kop zet en mensen laat nadenken. “Pas toen ik emotioneel meer gegroeid was en kon terugkijken op mijn ontwikkeling, besefte ik dat ik misschien ook kunstenaar was. En activist.

Tegenwoordig pak ik mijn plannen iets anders aan.

Ik heb nu wel een soort concept, formuleer wat ik onrechtvaardig vind en waar ik iets aan wil doen. Een paar jaar geleden bedacht ik dat vrouwen met hiv zich over de hele wereld geliefd moeten kunnen voelen. Want we blijven nog steeds onder de radar, onze seksualiteit lijkt niet te bestaan. Het werd Love Positive Women: Romance Starts at Home.”

Jessica kwam in 2008 via een vriendin bij ICW terecht. Ze werd een jaar later vertegenwoordiger voor Noord-Amerika, was twee jaar voorzitter (2012-2014) en werkt er nu als Community Relations and Mobilization Manager. Doel: een wereldwijd netwerk voor vrouwen met hiv opbouwen.

Dat klinkt niet direct als een supercreatieve baan.

“Er komt veel overleg bij kijken, maar ik doe ook concrete dingen, zoals workshops begeleiden.

In zo’n organisatie zijn er altijd mechanismen die vernieuwing kunnen belemmeren. Soms is het gemakkelijker om fondsen te werven, of te werken volgens bepaalde conventies van activisme. Ik ben daar niet tegen, maar voeg er graag mijn eigen benadering aan toe.

“Ik wil mijn twee kinderen leren anderen te helpen en goed om te gaan met de minder leuke dingen van het leven” Ik heb daar heel veel kritiek op gekregen, maar ik weet zeker dat ik met een creatievere benadering ook andere vrouwen kan mobiliseren. Voor de een werkt het wel, voor de ander niet. In de kern gaat het over samenwerken, actief zijn, op wat voor manier dan ook.”

Doorbreken “Ons 25-jarig jubileum vieren we het hele jaar met evenementen verspreid over de hele wereld.

We willen onszelf laten zien. De thema’s zijn grotendeels dezelfde als 25 jaar geleden. Maar de laatste jaren heeft ICW zich wel ontwikkeld. Het doel was eerst: de stilte doorbreken. Nu gaat het meer over uitkomen voor wie je bent, voor je seksualiteit. Dat is belangrijk omdat er ook binnen de hiv-beweging zoveel stigma is en in hokjes wordt gedacht. Het is niet waar dat we alles maar accepteren van anderen. Dat moeten we doorbreken, want juist al die verschillende ervaringen zorgen ervoor dat je elkaar goed kunt steunen.

Hoe mijn toekomst eruitziet weet ik echt niet. Ik wil mijn twee kinderen leren anderen te helpen en goed om te gaan met de minder leuke dingen van het leven. Ik zou mijn werk willen voortzetten, maar het gaat me vooral om het delen en doorgeven van ideeën. Het hoeft dus niet per se over hiv te gaan. Alleen is hiv zo met mij verbonden, dat ik dat ook niet voor me zie.”

Meer over de ICW vind je op iamicw.org.

Wil je meer weten over Love Positive Women kijk dan hier: facebook.com/lov positivewomen.

COLUMN tekst Mirjam Schulpen illustratie Karina Grens

HOE VAAK KREEG ik niet de vraag of het wel verstandig is dat mijn kinderen weten van mijn hiv.

En hoe vaak hoorde ik dan ook dat ze zich als pubers zouden gaan schamen voor mijn hiv.

Want ja, ook mijn pubers generen zich, zoals dat hoort, weleens voor mij.

Ik mag van mijn dochter niet meer uitbundig dansen in de keuken als ik kook, een ‘vreemde’ gewoonte van mij. Vooral als er nieuwe klasgenoten op bezoek zijn, krijg ik nadrukkelijk het verzoek om me in te houden. Zij huivert ook als ik voor de grap woorden gebruik die horen bij het huidige tienerjargon: “Het feestje was ziek chill”.

Ik moet een gewone ouder blijven, van mijn eigen generatie: “Niet grappig, mam, zeg jij maar ‘gaaf’ en ‘te gek’”.

Schelden Daarom was ik extra verbaasd toen mijn dochter onlangs thuiskwam met het volgende verhaal: “Wist je dat op school best vaak gescholden wordt met ‘homo’, ‘hiv’ en andere ziektes? Nee, niet met ‘aidslijder’, maar meer zo: ‘What the fuck is dit voor aids’ en ‘Ah nee, het regent, dat is gewoon aids!’”

Vervolgens vertelde mijn verontwaardigde dochter hoe ze openlijk de jongen met de grootste mond van de klas confronteerde: “Weet jij eigenlijk wel wat je zegt? Weet jij wel wat aids is?”

Het ontroert mij dat ze dit durft. Ikzelf was op mijn veertiende veel onzekerder, veel banger om niet bij de groep te horen. Ik vraag haar waar ze de moed vandaan haalt om die jongen aan te pakken. “Ik wil gewoon niet hebben dat mensen schelden over hiv en aids. Zo dom!”, snuift ze minachtend.

“Als je daarmee scheldt, dan weet je écht niet waar je het over hebt, zo irritant. Ik heb hem daarna nog apart ge-appt.”

Ze pakt haar mobiel en leest het appje voor:

“By the way, waarom ik dit zei: mijn moeder heeft hiv en aids krijgt ze niet, want daar zijn dus pillen voor.

Ga jezelf informeren, gast, ga googlen!!!”

Hiv stopt bij mij. Ik geef mijn hiv niet door, want ik slik mijn pillen en kan mijn vriend dan niet infecteren. De schaamte over hiv stopt hopelijk ook bij mij. Misschien is het stigma van ouders met hiv wel groter dan dat van hun kinderen?

Misschien doen tieners die weten hoe het zit met hiv wel ‘normaler’ over hiv, dan hun ouders? hello gorgeous 35

GEZONDHEID tekst Joep Heldoorn fotografie Henri Blommers

Het gaat goed met de preventie en behandeling van hiv in ons land. Toch daalt het aantal nieuwe hiv-infecties maar langzaam. Dat kan en moet beter, meent huisarts en bijzonder hoogleraar hiv en soa, Jan van Bergen. “Huisartsen moeten leren hun kansen te grijpen.”

‘indicatorziekte’. Dat zijn aandoeningen die kunnen duiden op een hiv-infectie, zoals gordelroos, opgezette lymfeklieren of een soa.

In al die gevallen hadden we eerder kunnen weten dat iemand hiv heeft. Hier valt dus nog veel winst te boeken, want zolang iemand niet weet dat hij hiv heeft, wordt hij ook niet behandeld.

Enkel verzwikt?

Laat je testen!

“ONGEVEER DERTIG procent van de nieuwe hivinfecties wordt gevonden door huisartsen. En maar liefst zestig procent van deze patiënten heeft tenminste één keer eerder de huisarts bezocht met een zogenaamde 36 hello gorgeous

En dat terwijl behandeling essentieel is. Niet alleen voor degene met hiv, maar ook ter voorkoming van nieuwe infecties.”

Van Bergen weet waarover hij spreekt. Naast zijn werk als huisarts in Amsterdam Zuidoost en hoogleraar hiv en soa, is hij als programmaleider verbonden aan Soa Aids Nederland.

Daarnaast is hij een van de drijvende krachten achter het H-team. “Dat is een samenwerkingsverband tussen de Amsterdamse GGD, ziekenhuizen, huisartsen en andere belanghebbenden. Het H-team

“Het gaat in toenemende mate om mensen bij wie een hiv-infectie makkelijk over het hoofd wordt gezien�

hello gorgeous 37

GEZONDHEID lende momenten waarop je als huisarts in actie kunt komen. Het makkelijkste is het als patiënten zelf vragen om getest te worden op hiv of een andere soa. Dan gaat het gesprek al gauw over het soort testen. En niet te vergeten: de lichaamsdelen waar getest moet worden. Veel huisartsen hebben last van wat ik weleens gekscherend het ‘anale zwarte gat’ noem.

Zij vragen niet naar anale seks en vergeten dat ze Een hele kluif het kweekstokje ook in de anus moeten stoppen. Seks “Het gaat dus al heel goed begint met lullen. Zowel met de hiv-preventie in voor mensen die met elNederland. Toch wil ik benadrukken dat het moei- kaar het bed willen delen, als voor huisartsen om een lijk wordt om mensen die goed testadvies te kunnen hiv hebben maar het niet geven. weten, daadwerkelijk op Ook als iemand komt met te sporen. Het gaat in toenemende mate om mensen klachten zoals een soa of een andere indicatorbij wie een hiv-infectie ziekte, moet een huisarts makkelijk over het hoofd wordt gezien. Ik denk daar- het testen op hiv ter sprake bij aan onder meer ouderen, brengen. Zo staat het ook vrouwen en heteromannen. klip en klaar in de richtlijn voor huisartsen. Toch En juist zij zijn, uiteraard wordt maar liefst dertig meestal volstrekt onbeprocent van de mensen wust, verantwoordelijk voor veel nieuwe infecties.” met gonorroe, niet getest op hiv. Voor andere indiVan Bergen noemt het in dit verband jammer dat het catorziekten liggen die ministerie van VWS in 2015 percentages nog hoger.

Het hoeft voor een huisbesloot om de gratis soaarts niet moeilijk te zijn test voortaan alleen nog aan te bieden aan jongeren om over hiv te beginnen.

Verwijs desnoods gewoon tot 25 jaar en mensen die behoren tot de zogenaamde naar de richtlijn. Bij aanhoudende benauwdheid of ‘hoge risico groepen’. “Ik langdurig hoesten maken begrijp het besluit omdat we een longfoto. En bij een meestal voor niets werd indicatorziekte wordt een getest. Maar juist de groep hiv-test aangeraden. Punt die we nu nog zoeken, uit. Zo koppel je het los van dreigt hierdoor buiten ons het seksuele gedrag van gezichtsveld te blijven.” de individuele patiënt en valt het makkelijker uit te leggen.”

Sleutelmomenten heeft bijvoorbeeld een buitengewoon succesvolle campagne gevoerd voor vroegtijdig testen en behandelen. Daarnaast zijn we gestart met de Amsterdamse PrEP-trial.

En we hebben net de gratis hiv-testweek in Amsterdam gehad. Effectieve interventies willen we vervolgens uitrollen in de rest van Nederland.”

“Om meer hivinfecties op het spoor te komen, moeten huisartsen hun kansen leren grijpen”

Om meer hiv-infecties op het spoor te komen, moeten huisartsen hun kansen leren grijpen, zo stelt Van Bergen. “Er zijn verschil38 hello gorgeous

Durven vragen “Bij mensen die door hun migratieachtergrond of

seksuele voorkeur een verhoogd risico lopen op hiv, moeten we een stap verder gaan. Huisartsen zouden proactief een hivtest moeten aanbieden aan mannen die seks hebben met mannen en mensen afkomstig uit gebieden waar hiv veel voorkomt. Informeren wanneer iemand voor het laatst op hiv is getest, hoort mijns inziens bij goede, betrokken zorg voor gezondheid.

Niemand vindt het raar om iemand van Hindoestaanse afkomst met overgewicht te wijzen op de zin van testen op diabetes. Ook als zo iemand zich op het spreekuur meldt met een gekneusde vinger. Die kant moeten we ook op als het gaat over hiv.

Aan een homoman met een verzwikte enkel kun je als huisarts toch gewoon vragen wanneer hij voor het laatst getest is op hiv? Nee, niet alleen als hij zich heeft verstapt in de darkroom, maar óók als het gaat om een voetbalblessure. Maar ja, om iemands seksuele voorkeur te kennen, moet je daar op enig moment wel naar gevraagd hebben.

Te veel artsen denken nog steeds dat je homo’s er als vanzelf uitpikt. Zo werkt het dus niet. Je behoort er gewoon naar te vragen.”

Toekomst hiv-zorg Als mensen met hiv eenmaal succesvol worden behandeld, hebben ze in feite geen infectieziekte meer. Ze voelen zich doorgaans niet ziek, hebben nauwelijks bijwerkingen van de medicijnen en zijn niet langer infectieus. Geregeld gaan dan ook stemmen op om een deel van de hivzorg naar de huisarts over te hevelen.

“Een gemiddelde huisarts heeft onvoldoende patiënten met hiv om zijn kennis up-to-date te houden”

Van Bergen stelt vooralsnog niet laaiend enthousiast te zijn over de experimenten die hiermee zijn gedaan. “De uitwisseling van informatie tussen het hiv-behandelcentrum/ laboratorium en de huisarts blijkt lastig te borgen.

Bovendien is veel bijscholing nodig om hiv goed te leren behandelen. Een gemiddelde huisarts heeft onvoldoende patiënten met hiv om zijn kennis up-to-date te houden.

De Nederlandse hiv-zorg is uitstekend geregeld.

Zodra een test uitwijst dat iemand hiv heeft, kan diegene soms dezelfde dag nog terecht bij een gespecialiseerd behandelcentrum. Dat loopt dus goed. Wel moeten we ervoor waken dat de rol van de huisarts niet té klein wordt. Dat kan een probleem zijn. Het blijft hoe dan ook belangrijk dat je een huisarts hebt die jou snapt en waar je vertrouwen in hebt. Zorg dus dat die relatie goed blijft.”

PASPOORT NAAM Jan van Bergen LEEFTIJD 61 jaar RELATIE Met een vrouw INSPIRATIE “Bij hiv kun je betekenisvol zijn als huisarts. Het gaat over levensvragen en thema’s als seks, de dood en alles daartussen” MOTTO “Seks begint met lullen”

hello gorgeous 39

INTERVIEW tekst Lisan Jansen Lorkeers fotografie Caroline Bijl

Caroline (53), geboren en getogen in Alkmaar, heeft een aantal bewogen jaren achter de rug.

Terugkijkend daarop realiseert ze zich dat ze sterker is geworden. Veel sterker.

“MIJN EERSTE LIEFDE was Mario, een gastarbeider van Italiaanse komaf.

Voor mij als Hollands meisje een exotisch avontuur.

Niet veel later trouwde ik met hem, wellicht ook een manier om het ouderlijk huis te ontvluchten.

Hij werd de vader van mijn kinderen, maar diep vanbinnen voelde ik dat dit geen eeuwige liefde zou zijn. Na een geëscaleerde vakantie op Sardinië besloot ik van hem te scheiden.”

“Ik leef dag voor dag, stap voor stap” 40 hello gorgeous

hello gorgeous 41

INTERVIEW

18 mei 1992 “Een aantal jaren later ontmoette ik mijn tweede liefde. Ik zie hem nog zitten aan de bar, met zijn lange haren en excentrieke uitstraling. Vanaf het eerste moment was ik smoorverliefd.

We maakten reisjes, genoten van elkaar en besloten na een ‘ongelukje’ zonder condoom verder te vrijen.

Het viel mij op dat hij er slechter uit begon te zien.

Mager en bleekjes. Ikzelf trouwens ook. Een zware griep ging maar niet over en een continue pijn verspreidde zich door mijn hoofd.

“We maakten reisjes, genoten van elkaar en besloten na een ‘ongelukje’ zonder condoom verder te vrijen” Ik wilde me laten testen, op alles. Ook op hiv. Mijn dokter vroeg het me nog: ‘Waarom? Ik durf mijn handen ervoor in het vuur te steken dat je niets hebt’.

Mijn onderbuikgevoel zei iets anders. En dit bleek te kloppen. Op 18 mei 1992, de datum weet ik nog precies, belde mijn dokter op.

Of hij even naar mijn huis kon komen. De uitslag was binnen: seropositief.

Het eerste wat in mij opkwam was: mijn kinderen, zij zullen hun mama niet lang meer kennen.”

42 hello gorgeous

Reacties “Mijn toenmalige vriend bleek ook seropositief te zijn. Waar het precies vandaan kwam, was voor ons niet belangrijk. We maakten elkaar nooit verwijten, dat voegde niets toe. Ik besloot het mijn ouders te vertellen. De eerste reactie van mijn moeder was: ‘Met hoeveel mannen ben je dan wel niet naar bed geweest?’. Mijn vader reageerde: ‘Regel alles maar bij de notaris zodat wij de voogdij krijgen over de kinderen’. In de jaren negentig was een positieve status immers een doodvonnis.

Mijn naaste vrienden reageerden hartverwarmend. Ze hielden me eerst een half uur vast, daarna kwamen pas de emoties.

Iedereen fluisterde me in mijn oor: ‘Lieve Caroline, jij gaat er niet aan dood’.

Hele bemoedigende reacties. Ik wilde er zo graag in geloven, maar het lukte me niet. Voor mijn kinderen vond ik het ’t ergste.

“De eerste reactie van mijn moeder was: ‘Met hoeveel mannen ben je dan wel niet naar bed geweest?’”

Op een gegeven moment vroeg mijn dochter aan mij, terwijl ze met haar Barbie in een trouwjurk speelde: ‘Mama, ga je mee met mij

een trouwjurk kopen als ik later groot ben?’. Tranen prikten in mijn ogen.

Onze relatie hield geen stand. Hij ging vreemd.

Het voelde als verraad: we zouden dit toch samen uitzitten? Ik moest het nu alleen gaan doen, maar ik wist helemaal niet of ik dat wel kon.”

Kantelpunt “In 1996 kwam medicatie beschikbaar. Een waar kantelpunt. Er was weer een toekomst voor mij.

Het werd alleen maar beter toen ik niet veel later een leuke man leerde kennen: Adri. Hij accepteerde mij met mijn hiv. Hij stond er bovendien op dat ik het mijn kinderen vertelde.

Rillend zat ik op de bank.

‘Ga je dan dood, mama?’.

‘Nee’, antwoordde ik, ‘niet zolang ik trouw mijn pillen slik.’ Na al die vervelende ervaringen in de liefde, leek het voor het eerst te kloppen in mijn leven. Ik speelde de hoofdrol, met Adri als prins op het witte paard.

We besloten te trouwen.

De datum was belangrijk.

Op 18 mei 1992 hoorde ik dat ik seropositief was. Ik wilde deze datum omdraaien, er een feestdag van maken. Dus vond ons huwelijk ook op 18 mei, in 2006, plaats. Een dag waar ik met warme herinneringen aan terugdenk.”

Ongeluk “De rooskleurige randjes vervaagden toen ik op een bedrijfsuitje in Egypte een whiplash opliep. Samen met mijn hiv resulteerde dit erin dat ik volledig werd afgekeurd. Ik raakte in een depressie, evenals

Adri, die op hetzelfde moment met een burn-out thuis zat. Een ontzettend eenzame tijd.

Als oppepper besloten we de bungalow te kopen die tegenover ons huis te koop stond. Adri wilde zo graag in een bungalow wonen, met mij. Het was een prachtplek, met een sprookjesachtige tuin aan het water. Ons restte nog één schone taak: de bungalow moest grondig verbouwd worden. ‘Het is even een klus, meissie, maar hier doen we het voor’. Dat zei Adri vaak. Tot die ene bewuste ochtend in juni.

“Adri was op de provinciale weg frontaal tegen een vrachtwagen gebotst en lag in coma”

Adri ging altijd met het openbaar vervoer naar zijn werk, maar besloot deze keer de auto te pakken.

Hij maakte me die ochtend wakker met een kus: ‘Tot vanavond Car, dan ga ik de vensterbanken voor je maken’. Om zes uur ‘s avonds ging de deurbel. Twee agenten stonden voor de deur. ‘Rijdt uw man in een zwarte auto? Wilt u met ons meekomen? Uw man heeft een ernstig ongeluk gehad’. Adri was op de provinciale weg frontaal tegen een vrachtwagen gebotst en lag in coma. Zijn hersenstam was volledig beschadigd en zijn kans op ontwaken was nihil.”

Afscheid “Ik was bang, boos en verdrietig tegelijk. Iedere ochtend werd ik wakker in een bouwval en ik ging drie keer per dag naar het ziekenhuis. Eén vraag hield mij onophoudelijk bezig: moest ik hem in coma houden of hem laten sterven? Ik wilde recht doen aan zijn manier van leven. Hij zei altijd: ‘Liefde is loslaten’. Dit is dan ook de keuze die ik, samen met de kinderen, gemaakt heb: Adri loslaten.

Acht weken later, op een woensdagavond, gebeurde het. Heel waardevol en liefdevol. Mijn dochter vroeg me: ‘Mama, wat mis je het meest als Adri er niet meer is?’. ‘Samen douchen’, antwoordde ik, ‘hij waste altijd mijn rug’.

Nu ging ik voor de laatste keer de zijne wassen”.

echt de regie in handen heeft, komt om tien voor elf ‘s avonds (tijd van overlijden) Happy van Pharrell op de radio, het liedje waar Adri altijd op danste. De klok had nog geen tien voor elf geslagen toen de begintonen van Happy werden gespeeld. Dit is toch veel meer dan toeval?

Op het moment gaat het goed met me. Om eerlijk te zijn heb ik nog nooit zo’n rijk leven gehad als nu. Het leven is voor mij waardevol. Ik leef dag voor dag en stap voor stap. Wellicht dat ik ooit nog iemand ontmoet, ik zie wel hoe het loopt. Carpe fucking diem, dat is wat ik iedereen op het hart wil drukken.”.

PASPOORT NAAM Caroline van der Kolk LEEFTIJD 53 jaar WOONPLAATS Alkmaar RELATIE “It’s complicated ;-)” KINDEREN Twee: een zoon en een dochter LEVENSMOTTO “Carpe fucking diem”

Happy “Ik denk nog vaak aan Adri. Iedere dag eigenlijk.

Het rouwproces doet mij sterk denken aan het rouwen in 1992 toen ik hoorde dat ik seropositief bleek te zijn. Dit heeft mij zoveel sterker gemaakt. Door mijn hiv lijkt het alsof ik makkelijker kan omgaan met het verlies van Adri.

Ook spiritualiteit speelt hierbij een rol. Zelf ben ik niet spiritueel, maar veel gebeurtenissen in het afgelopen jaar durf ik geen toeval te noemen. Hij is aanwezig bij alles wat ik doe. Een concreet voorbeeld was afgelopen zomer, precies een jaar na de sterfdag van Adri. Samen met familie dronk ik een biertje in de bar waar ik Adri heb ontmoet. Ik dacht: als hij

“Door mijn hiv lijkt het alsof ik makkelijker kan omgaan met het verlies van Adri”

hello gorgeous 43

NIET DETECTEERBAAR BETEKENT

NIET OVERDRAAGBAAR

UNINFECTIOUS MEANS

UNDETECTABLE ADVERTENTIE

COLUMN tekst Bertus Tempert illustratie Karina Grens

“THERE’S ONLY one sock and that’s Jesus Christ!

If you have him, you don’t need anything else.”

Aan het woord is een Ghanese priester tijdens de feestelijke Meet & Greet the Stars van de lokale tv-serie No Socks No Shoes.

Samen met GAM TV, een Ghanese organisatie in Amsterdam Zuidoost, heb ik aan deze soap gewerkt. In de soap staat het taboe rond hiv centraal.

De ‘sock’ staat voor condoom en met ‘shoes’ wordt seks bedoeld. De soap kreeg zelfs landelijke aandacht bij NOS op 3.

Andrew Makkinga, de Oegandees-Nederlandse presentator, praatte de

Sock avond aan elkaar. Het was 2 december, de geboortedag van zijn moeder.

Ze stierf aan de gevolgen van aids toen hij twaalf was. Op het podium liet Andrew een hiv-sneltest afnemen. Meer dan twintig gasten volgden zijn voorbeeld. De priester was niet overtuigd en trok het belang van testen en hiv-medicatie in twijfel en drukte de aanwezigen op het hart de enige ware Sock te volgen.

Eliane, een van de rolmodellen uit de Hiv uit de Kast campagne, was er ook. Ze gaf de priester op een integere, directe manier weerwoord. “God houdt van mij en hij heeft ervoor gezorgd dat ik medicijnen kan nemen die mij gezond houden.”

Ze kreeg een staande ovatie en uiteindelijk knuffelde de priester haar met de woorden: “You are an amazing woman and God loves you!”

Er was duidelijk een barrière doorbroken. Dit gaf een andere vrouw de moed op te staan en te zeggen dat ze al jaren voor een hiv-positief familielid zorgt. Ook zij kreeg applaus. Vanuit de zaal kwam vervolgens de wens om in een volgende serie ook een homoseksueel personage op te voeren.

“Weg met de taboes!”

Ik word hier vrolijk van.

De gemeenschap bepaalt zelf wat ze belangrijk

vindt. De Ghanese community borrelt van enthousiasme en creativiteit. Het event maakt weer overduidelijk hoe belangrijk rolmodellen zijn die het taboe doorbreken en hiv een gezicht geven. Zij zijn immers de experts in leven met hiv.

hello gorgeous 45

INTERVIEW tekst Patrick Faverus fotografie Eelk Colmjon

Een

reis

Het ene moment ben je in de bloei van je leven en sta je te feesten met vrienden. Het volgende moment heb je hiv. Het overkwam Bart (39) uit Den Haag. De diagnose sloeg vier jaar geleden in als een bom.

Een periode van bezinning brak aan. Hoe zou zijn leven eruit gaan zien? En hoe ga je als heteroman om met een aandoening die nog altijd aan homo’s gelinkt wordt?

naar

jezelf HET HAD EEN moment van rust moeten worden vier jaar geleden. Na een rommelige periode besloot Bart zichzelf een nieuwe start te geven. Hij gaf een groot feest en nodigde al zijn vrienden uit. Eerder 46 hello gorgeous

had hij risicovolle seks gehad en besloot op de dag van het feestje naar het ziekenhuis te fietsen om zich te laten testen.

“Een routinecheck”, zegt Bart hierover. Hij had dit vaker gedaan en was

hello gorgeous 47

INTERVIEW de test eigenlijk al weer vergeten. Totdat zijn huisarts belde en hem vroeg de volgende dag langs te komen.

Freddie Mercury

“Ik ben bewust terughoudend geweest omdat ik wist dat het mijn moeder pijn zou doen”

“Toen ik bij de dokter binnenkwam zag ik een scherm met een groot rood blok, waarin met zwarte letters een tekst over hiv stond geschreven. Ik kreeg het benauwd en niet veel later bevestigde de arts mijn vermoeden dat ik hiv heb.

Ik heb de dokter maar half gehoord daarna. Ik dacht alleen maar aan Freddie Mercury en René Klijn.

Hij riep nog dingen als ‘hiv-poli’ en ‘specialistische hulp’ en dat kinderen krijgen nog goed mogelijk was. Of ik mensen wilde inlichten en of ik hem nog iets moest vertellen.

‘Ik ben hetero, meneer de huisarts, en er is inderdaad iemand die ik moet bellen!’.”

“Ik dacht echt dat mijn leven voorbij was.

Dat ik geen seks meer zou hebben” Na het feest had Bart nog seks zonder condoom gehad met een meisje dat nu op de hoogte gebracht moest worden. “Gelukkig bleek zij uiteindelijk negatief te testen waarvoor ik nog steeds dankbaar ben.

Het was een lang weekend waarin ik balanceerde tussen diep triest en sterk en tussen wan48 hello gorgeous

hopig en optimistisch. Ik dacht echt dat mijn leven voorbij was. Dat ik geen seks meer zou hebben. Ik zou niet doodgaan, zei de dokter maar ik voelde me ziek. Ongeneeslijk ziek.

Ik staarde steeds maar naar mijn handen. Alsof ik het virus door m’n huid zag zwemmen.”

Duidelijkheid Bij de hiv-poli werd Bart liefdevol ontvangen. “De consulent en ik hebben samen een traantje gelaten. ‘We gaan voor je zorgen’, zei hij. ‘Je kunt hier met alles terecht’.

Het voelde goed om actie te ondernemen. Die duidelijkheid en zorg had ik nodig.”

Op aanraden van de hivpoli deelde Bart zijn verhaal eerst nog niet met iedereen, ondanks dat hij een vrij open persoon is. Dit bleek goed voor hem te werken; hij kon nu in zijn eigen tempo handelen. “Ik heb het mijn beste vriendin wel direct verteld.”

In de vele gesprekken met vrienden die Bart nadien had, viel het hem op dat veel mensen geen idee hebben dat hiv een chronische ziekte is.

“Nog steeds voel ik de spanning oplopen als ik de woorden uitspreek tegenover iemand die het niet weet, maar ik ben dankbaar voor de vele liefdevolle reacties die ik kreeg van vrienden.

Niemand heeft sterk geoordeeld, maar je merkt wel dat men in eerste instantie toch van de schrik moet bekomen.”

De familie van Bart is pas sinds een paar maanden op de hoogte. Bart heeft

besloten het ze toch te vertellen omdat hij niet wilde dat ze het ergens in een artikel zouden lezen.

“Ik ben bewust terughoudend geweest omdat ik wist dat het mijn moeder pijn zou doen. Dat deed het ook. Ik blijf haar zoon, maar als het op het onderwerp aankomt, daalt de temperatuur in de ruimte met tien graden.

Mijn zus is een heldin en is erg ondersteunend in de gesprekken met mijn moeder. Het komt vast een keer goed.”

Zelfstigma Hoewel Bart vanaf het eerste moment hulp kreeg van de hiv-poli, bleek dat niet afdoende. “Ik startte direct met medicatie nadat mijn bloedwaarden niet goed bleken te zijn. Ik was blij dat er actie werd ondernomen maar bleef last houden van stress en zelfstigma.

Ik wilde het liefst hetero’s ontmoeten die ‘het’ ook hadden, want dat is mijn wereld.”

De consulent stelde voor om de workshop Positief Leven van de Hiv Vereniging te volgen. “De eerste avond was waanzinnig intens, het hakte er bij iedereen in.

De tweede workshop was gelukkig een stuk luchtiger en omdat we zoveel hadden gedeeld, ontstond er een sterke band. Het waren allemaal mannen en afgezien van mezelf, allemaal homo. Dat feit heb ik met liefde omarmd; ondanks dat het niet mijn scene is, beleefden we hetzelfde. We deelden hetzelfde stigma, dezelfde gevolgen en het was erg goed voor mij om dat te bespreken. Ik kan het iedereen aanraden om de workshopreeks te volgen,

ook als je al een tijdje op de hoogte bent van je status.

Zelfs na een aantal jaren kan dat de puzzelstukjes op zijn plek leggen.”

“Voor mij, voor ons als hetero’s is er een wereld te winnen” Via patiënten-dagen in het ziekenhuis en bijeenkomsten van de Hiv Vereniging heeft Bart meer mensen ontmoet en zijn verhaal kunnen delen. “Het voelt zo goed om open te zijn over dit onderwerp, het doet veel voor zelfacceptatie.

Het moet niet in je hoofd blijven zitten, daar gaat het broeien. Als je het eenmaal bespreekbaar maakt, krijg je er zoveel voor terug.

Daarvoor neem ik de negatieve reacties, die ik nog niet echt heb gehad, zeker voor lief.”

Hetero’s en hiv Volgens Bart is de klassieke heteroman vaak een beetje een stugge macho, die niet over zijn gevoelens praat. Vooral de tanden op elkaar en jezelf niet laten kennen. Hij denkt dat hetero’s met hiv vooral in stilte lijden. Homo’s lijken zich beter georganiseerd te hebben en hebben een cultuur ontwikkeld, waarin hiv beter bespreekbaar is.

“Ook ik had sterk de neiging om hiv te zien als een homoziekte. Hier in het Westen is het grootste deel van de mensen die leven met hiv toch homo en daardoor krijgt de ziekte een roze tint. Voor mij, voor ons als hetero’s is er een

wereld te winnen. Het valt niet mee ruimte te krijgen voor onze eigen identiteit, maar het is belangrijk om uit de schaduw te komen.

Voor hiv maakt het niet uit wat je seksuele voorkeur is. Hetero’s verdienen het ook om hiv in hun eigen context te verwerken. Ik kan het nu omarmen, maar zie bij anderen dat dat niet lukt en de weg naar hulp moeizaam verloopt. Dat vind ik triest.”

Winnen Bart is blij dat hij hiv een plek heeft kunnen geven.

Al heeft hij daar lang voor nodig gehad. Hij is ook blij dat het hem nooit gehinderd heeft in zijn werk of privéleven. “Er valt nog veel te winnen. Ik merk ook dat als ik het aan mensen vertel, ze nog veel kunnen leren. Ja, je kunt de risicofactoren verlagen, zelfs wegnemen door medicatie. En nee, het is geen homoziekte en ook niet vies. Mijn eigen stigma’s en denkpatronen bleken cruciaal. Hoe ik over mezelf dacht, daar moest ik aan werken. In die zin heeft hiv voor mij de puntjes op de ‘i’ gezet. Het gaat me te ver om te zeggen dat het een zegen is. Die vier jaar lange reis naar zelfacceptatie heeft me veel geleerd.

Ik word blij van al het goede nieuws dat ook over hiv te vertellen valt en dat bij het algemene publiek vaak nog niet bekend is.

Ik vind het jammer dat veel mensen die leven met hiv hun status verborgen houden, maar heb daar ook respect voor. Voor mij voelt het goed om het te kunnen bespreken en daar ga ik mee door. Ik blijf actief en zichtbaar.”

Positief Leven

PASPOORT

De Hiv Vereniging biedt regelmatig de workshopreeks Positief Leven aan.

Bedoelt voor mensen die net hun hiv-diagnose hebben gehoord, en voor iedereen die iets met zijn of haar hiv wil doen. Bart: “Ik kan het iedereen aanraden om de workshopreeks te volgen, ook als je al een tijdje op de hoogte bent van je status. Zelfs na een aantal jaren kan dat de puzzelstukjes op zijn plek leggen.”

NAAM Bart van den Heuvel LEEFTIJD 39 jaar WOONPLAATS Den Haag WERKT ALS IT Manager bij een groot software bedrijf HOBBY’S Yoga, lezen, bootcamp, koken en ouderwets plaatjes draaien RELATIESTATUS Single LEVENSMOTTO “Bouwen aan de beste versie van jezelf stelt je in staat om van betekenis te zijn voor anderen en het is nog leuk ook!”

Kijk op hivnet.org voor meer info, data en locaties bij jou in de buurt.

hello gorgeous 49

BEELDREPORTAGE fotografie Henri Blommers

In het hele land worden diverse activiteiten voor mensen met hiv en betrokkenen georganiseerd. Wij volgen vijf deelnemers op weg naar een diner, borrel of weekend.

samen 50 hello gorgeous

Wie Tanya Wat Diner op dinsdag Waar Amsterdam “Twaalf jaar geleden ben ik begonnen als vrijwilliger in de keuken bij de afdeling Amsterdam van de Hiv Vereniging. Uit die tijd ken ik Wim nog, die nu de coördinator is van de lunch op woensdag en het diner op dinsdag. Ik werk inmiddels bij het Servicepunt, maar kom er nog regelmatig eten. Het is een fijn gezelschap, het eten is lekker en betaalbaar en er is altijd iemand om mee te praten.” hivnet.org hello gorgeous 51

BEELDREPORTAGE

“Ik werk bij ShivA als stagiaire en ondersteun vrouwen die net als ik uit Afrika komen en hiv-positief zijn.

I Love My Life is een activiteit voor migrantenvrouwen met hiv om een positieve kijk op je leven te ontwikkelen. Ik geef er een workshop over toekomstdromen en hoop dat ze uiteindelijk net zo zelfverzekerd en vrij kunnen zijn als ik.�

Wie Liako Wat I Love My Life Waar Groningen shiva-positief.nl

52 hello gorgeous

Wie Casper Wat Lunch van het Buddy Netwerk Waar Den Haag “De wekelijkse lunch bij het Buddy Netwerk is voor mij een hoogtepunt, dat ik niet wil missen. Iedereen die daar komt, staat me na aan het hart.

Je kunt er zo gezellig bijpraten en daarna verkwikt weer huiswaarts gaan.” buddynetwerk.nl

hello gorgeous 53

BEELDREPORTAGE

“Sinds drie jaar bezoek ik verschillende activiteiten van Poz&Proud.

Ik woon in Amsterdam, vlakbij Prik waar de CD4 borrel wordt georganiseerd. Ik bezoek CD4 regelmatig, omdat het nooit verkeerd is contact te onderhouden met andere mannen met hiv.”

Wie Floris Wat Chat&Drinks@4 (CD4) Waar Amsterdam pozandproud.nl

54 hello gorgeous

Wie Remy Wat Tam Tam Waar Tilburg “Ik kom uit Nigeria en woon nu drie jaar in Nederland. Tam Tam is een groep van merendeels Afrikaanse mensen met hiv die een keer per maand bij elkaar komen om ervaringen te delen. Je wordt niet gediscrimineerd en kunt jezelf zijn.

Dat is erg bijzonder, vooral als je uit een land komt waar hiv nog steeds een groot taboe is.� tamtambrabant@gmail.com

hello gorgeous 55

CRIMINALISATIE tekst Gerrit Jan Wielinga illustratie Henk Hageman fotografie Bill Waldman

Sean Strub is directeur van The Sero Project, een netwerk van mensen en organisaties in de VS dat zich inzet tegen de criminalisatie van hiv.

“Tussen mensen met hiv en de gevangenis staat vaak maar één ontevreden sekspartner.”

“TOEN IK IN 1981 op mijn 23e hoorde over de symptomen van wat later aids ging heten, schrok ik.

Zelf had ik ook last van nachtzweten, opgezwollen lymfeklieren en was heel erg afgevallen. Zoals ook voor anderen geldt die hiv hebben opgelopen voordat er medicatie beschikbaar was, is het een wonder dat ik nog leef. Vanaf het moment dat mijn vriend in 1984 aan de gevolgen van aids overleed, ben ik me steeds meer gaan bezighouden met aidsactivisme.

Zo was ik onder meer lid van ACT UP. In 1994 ben ik het blad POZ begonnen, omdat ik merkte dat er onder de netwerken van

Hiv is geen misdrijf

aidsactivisten behoefte bestond om meer over elkaar te weten te komen.

Tien jaar later heb ik het blad verkocht en ben me steeds meer gaan toeleggen op het tegengaan van criminalisatie van hiv.”

56 hello gorgeous

hello gorgeous 57

CRIMINALISATIE

DELINQUENT “Als hoofdredacteur van POZ kwam ik verhalen tegen van mensen die achter de tralies verdwenen vanwege hun hiv. Veel Ameri-

Meer dan dertig van de vijftig staten in de VS hebben wetten die hiv criminaliseren. Het verschilt per staat hoe de maatvoering is. In sommige kun je veroordeeld worden, omdat je hiv daadwerkelijk hebt doorgegeven. In andere staten kun je al naar de gevangenis worden gestuurd,

“Het maakt vaak niet uit of het virus daadwerkelijk is doorgegeven” omdat je hebt verzwegen dat je hiv hebt of er over gelogen hebt. Verdachten van zedendelicten krijgen aanzienlijk hogere straffen als ze hiv blijken te hebben. En in sommige staten word je al veroordeeld als je als persoon met hiv naar iemand kaanse staten veranderden spuugt. Het is in deze staten standaard dat je een hun wetten. Hierdoor werdocument moet invullen den mensen met hiv strafbaar als ze hun sekspartner na een positieve hiv-test.

Dan kan altijd aangetoond niet voorafgaand aan de worden dat je wist dat je seks vertelden dat ze hiv hebben. Maar ook werd het hiv hebt. Kom je eindelijk hebben van hiv steeds meer vrij na je celstraf, dan word je op een lijst van een reden om verdachten die voor andere strafzaken zedendelinquenten gezet die door iedereen kan werden berecht hogere worden geraadpleegd, straffen op te leggen. Het waardoor het vaak moeimaakt vaak niet uit of het virus daadwerkelijk is door- lijk is om weer aan een baan te komen of rustig gegeven. Zo kreeg een stuergens te wonen.” dent in Missouri vorig jaar een straf opgelegd van dertig jaar omdat hij een sekspartner niet heeft verteld ONE NIGHT STAND dat hij hiv had. Er was geen sprake van besmetting van “Als voorbeeld denk ik de ander. We zeggen weldat het verhaal van Nick eens dat er tussen mensen Rhoades uit Iowa heel met hiv en de gevangenis treffend is. Nick kreeg vaak maar één ontevreden in 2008 een gevangenissekspartner staat. straf van 25 jaar omdat 58 hello gorgeous

hij een one night stand niet vertelde over zijn hiv.

Toen die date hier later toch achter kwam, gaf hij hem aan. Hoewel het virus in Nick’s bloed niet aantoonbaar was, hadden ze toch een condoom gebruikt tijdens de seks.

De one night stand had dus helemaal geen risico gelopen, maar Nick werd wel veroordeeld. De rechter begreep een jaar later dat er iets niet helemaal in de haak was met de strafmaat. Hij besloot de straf te verminderen naar vijf jaar proeftijd en tien jaar registratie in het zedendelinquentenregister.

Dit betekende onder meer dat Nick een enkelband met GPS moest dragen en toestemming van zijn reclasseringsambtenaar moest krijgen als hij seks wilde gaan hebben.”

GEVANGENIS “The Sero Project is een netwerk van mensen en groepen die zich inzetten tegen deze onrechtvaardigheid. Hiv is geen misdrijf. We werken samen met advocaten om mensen vrij te krijgen, met lobbyisten die de politiek proberen te overtuigen deze wetten af te schaffen en met activistengroepen die zich inzetten voor het welzijn van veroordeelden. Eén van de grote problemen die we tegenkomen in gevangenissen is dat sommige geen of slechte medische hulp bieden aan gevangenen met hiv. Dan krijg je bijvoorbeeld geen pillen, of alleen maar zo nu en dan.

Omdat elke staat zijn eigen gevangenissysteem heeft, hangt het er heel erg van af waar je terecht komt.

“Vaak kennen mensen met hiv die veroordeeld zijn hun rechten niet” Vaak kennen mensen met hiv die veroordeeld zijn hun rechten niet. The Sero Project zorgt dus ook voor informatie voor veroordeelden. Of ze die informatie daadwerkelijk krijgen hangt ook vaak af van de gevangenis waar ze zitten.

Op onze website hebben we tips voor mensen met hiv die aangeklaagd worden, bijvoorbeeld dat je nooit moet praten zonder bijstand van een advocaat.

En zit je in een discordante relatie, dan is het vaak handig - hoewel het raar klinkt - om bewijs te verzamelen dat je het met je partner hebt gehad over je hiv. Je weet namelijk nooit wat er gebeurt als je relatie verbroken wordt.”

ZWARTE GEMEENSCHAP “Omdat het verzwijgen of overdragen van hiv als misdrijf wordt gezien, moeten mensen met hiv altijd op hun hoede zijn en daarom laten veel mensen zich niet testen.

Als je weet dat je door een positieve test een grotere kans maakt om in de gevangenis terecht te komen, waarom zou je het dan willen weten? In de VS speelt ook nog mee dat minderheden sneller in het strafsysteem terechtkomen en hogere straffen krijgen

opgelegd. Hiv is echt een groot probleem in zwarte gemeenschappen, omdat mensen gewoon geen vertrouwen hebben in het rechtssysteem. Het helpt natuurlijk ook niet dat de gemiddelde burger in de VS relatief weinig van hiv weet, zeker als je bedenkt dat veel rechtszaken worden beoordeeld door een jury bestaande uit burgers.

Vaak wordt over zaken waar hiv een rol in speelt ook nog eens sensationeel bericht, wat de angst en de vooroordelen alleen maar doet toenemen.”

Elke keer als ik iemand bezoek in de gevangenis die veroordeeld is vanwege zijn hiv, realiseer ik me dat iedereen met hiv dit kan gebeuren.

En dat die veroordeling vaak te maken heeft met vooroordelen en angst.

Overal ter wereld zitten mensen achter de tralies die niets verkeerds hebben gedaan. Daarbij schaadt het alle inspanningen om ervoor te zorgen dat hiv wordt ingedamd, zoals het bevorderen van de testbereidheid van mensen.”

EUROPA “De afgelopen vijf jaar hebben we een paar overwinningen geboekt tegen de criminalisatie van hiv.

In de staten Colorado en Iowa zijn wetten aangepast, maar nu er een populistisch rechtse wind door de VS waait, ben ik bang dat het nog heel erg lang kan gaan duren voordat de situatie overal in de VS kan gaan veranderen. En laten we niet vergeten dat in veel landen in de wereld er straffen staan op het niet vertellen aan je sekspartner dat je hiv hebt. Ook in Europa worden nog mensen veroordeeld omdat ze hiv hebben overgedragen.

De afgelopen jaren waren er veroordelingen in onder meer Duitsland, Frankrijk, Engeland en Italië, terwijl deze landen hiv niet eens expliciet in hun strafrecht noemen.

Ga je verder naar het oosten, dan staat hiv wel weer in de strafwet, met als hoogtepunt Rusland waar jaarlijks zo’n vijftig mensen om hun hiv worden veroordeeld.

“De afgelopen 5 jaar hebben we een paar overwinningen geboekt tegen de criminalisatie van hiv”

HOE ZIT HET HIER?

POST

In Nederland is hiv niet expliciet in de strafwet opgenomen en worden mensen niet veroordeeld als ze tijdens onbeschermde seks met wederzijdse toestemming niet vertellen dat ze hiv hebben.

Wil je corresponderen met mensen in de VS die vastzitten vanwege hun hiv, dan kun je een kaartje sturen met een kort verhaaltje over jezelf naar The Sero Project, zij stellen je dan voor aan iemand uit hun netwerk: The Sero Project P.O. Box 1233 Milford, PA 18337 USA

Lees meer over het werk van The Sero Project op seroproject.com.

Meer informatie over hiv-criminalisatie wereldwijd vind je op hivjustice.net.

hello gorgeous 59

WERELD tekst Leo Schenk fotografie Sylvia Vissers

Curaçao zit in de top tien van landen in het Caribisch gebied met de hoogste hiv-percentages. De overheid sluit echter haar ogen voor deze crisis. “Wij proberen elk jaar weer om subsidie te krijgen, en iedere keer vissen we achter het net”, aldus de hiv-organisatie CURA +.

“VERGELEKEN MET Nederland is er nog veel werk aan de winkel, maar ten opzichte van de rest van de landen in de Cariben, zijn de voormalig Nederlandse kolonies het meest homovriendelijk.”

60 hello gorgeous

Aan het woord is Mario Kleinmoedig (56).

Hij is al meer dan twintig jaar politiek activist en was een van de oprichters van FOKO, de LHBT-organisatie op Curaçao.

hello gorgeous 61

WERELD Sinds 2010 is het eiland een autonoom land binnen het Nederlands Koninkrijk. In het van oorsprong katholieke land wonen zo’n 150 duizend mensen. “We kennen geen gaybashing zoals in Nederland, maar er is wel geweld binnen families. De meeste inwoners zijn nog wel van mening dat homoseksualiteit

standige organisatie. Dudley ziet dat de situatie voor LHBT-ers ten positieve is veranderd in de afgelopen twintig jaar. Er zijn verschillende muren afgebroken, waardoor het ‘anders zijn’ meer zichtbaar en bespreekbaar is geworden.

“Mensen durven meer uit de kast te komen en zichzelf te zijn. Vroeger ging

Want naast de cultuur van leven en laten leven, heerst op Curaçao ook een cultuur van angst. Deze maakt dat mensen dénken dat ze iets niet kunnen doen, uit vrees voor de reacties van anderen.

Hij geeft het voorbeeld van hand in hand lopen, wat homo’s op het eiland niet in hun hoofd zouden

DUDLEY

“Er zijn plannen om het hiv-team tenminste uit te breiden met een extra dokter, verpleegkundig consulent en maatschappelijk werker”

MARIO

“Het is hier leven en laten leven”

slecht is en in de ogen van God niet is toegestaan.

Maar men vindt ook dat je dit zelf maar met Hem moet zien uit te zoeken.

Het is hier vaak leven en laten leven.”

Dudley Ferdinandus (49) is projectcoördinator van de hiv-organisatie CURA +.

Ooit begonnen als werkgroep van FOKO, maar sinds 2011 is het een zelf62 hello gorgeous

men naar Nederland om vrij te kunnen leven als homoseksueel. Nu komt men vaak terug, omdat men ziet dat je dat ook hier kunt doen.”

HAND IN HAND Het jezelf kunnen zijn is vooralsnog echter alleen weggelegd voor diegenen die durven, vindt Mario.

halen: “In 1998 hadden we hier een Caribische homoconferentie. Van tevoren hadden we tegen de gasten gezegd dat Willemstad vanwege de architectuur een beetje op Amsterdam lijkt, maar dan met meer kleuren. Dat had men niet goed begrepen, want na een rondleiding ging men ’s middags gezellig shoppen. Ze dachten dat ze in het Amsterdam van het

Caribisch gebied waren en liepen hand in hand door de straten. De jongen die ze begeleidde, belde me in paniek op en vroeg wat hij moest doen. ‘Hoe reageert het publiek?’ vroeg ik. Die waren alleen maar nieuwsgierig en vriendelijk.”

De angstcultuur heeft met name te maken met de sterke sociale controle binnen families. De jongere generatie LHBT-ers hebben hier echter veel minder last. Dit komt voor een groot deel door het werk van FOKO en mensen als Mario en Dudley. Maar ook het internet heeft veel in positieve zin veranderd.

“Het beeld van homoseksualiteit is niet zo beperkt als vroeger, toen men dacht dat alleen jongens met een pruik op en een jurk aan ‘zo’ waren. Nu weet men dat we een regenboog van verschillende mensen zijn.

Je beste buur of vriend kan homo zijn”, aldus Dudley.

Vorig jaar werd voor het eerst Pride georganiseerd op Curaçao. Het was nog geen parade, maar wel een mars. Vooraf was de organisatie al blij met vijftig mensen, maar het werden er een paar honderd.

Mario: “Na afloop waren we uitzinnig dat we dit hadden geflikt met z’n allen. Het versterkte ons als groep enorm. Het maakt het anders zijn acceptabel, het wordt meer gerespecteerd. Als je thuis dat respect vervolgens ontbeert, kom je als jongere in opstand. Je pikt veel minder.”

EÉN INTERNIST Er leven zo’n 700 mensen met hiv op Curaçao. Het merendeel (70%) krijgt zorg, maar er zijn ook mensen die wel als hiv-positief

zijn geregistreerd, maar uit de zorg zijn verdwenen.

Daarnaast leven er naar schatting ook nog eens 700 ongedocumenteerden met hiv. Migranten zonder papieren, die geen recht hebben op zorg.

In Nederland wordt de hivzorg aangeboden door 27 behandelcentra, met meer dan honderd hiv-consulen-

overleden en zijn werk wordt nu gedaan door een jonge Nederlandse internist. Er zijn plannen om het hiv-team uit te breiden met tenminste een extra dokter, verpleegkundig consulent en maatschappelijk werker.

Tot die tijd biedt CURA + emotionele en psychosociale support aan mensen met hiv.

“Wij vieren liever het leven, dan bezig te moeten zijn met problemen”

ten en ongeveer net zoveel internisten. Daarnaast zijn er maatschappelijk werkers, diëtisten, seksuologen en psychologen die zorg-opmaat kunnen leveren voor diegenen die hier behoefte aan hebben. Op Curaçao is er slechts één internist die alles regelt.

Dokter Winkel was het brein achter de hiv-zorg op het eiland. Hij is een paar maanden geleden

Dudley: “We doen nu het werk dat eigenlijk de verantwoording is van een consulent of maatschappelijk werker. Mensen bellen ons ’s avonds laat op. We zeggen dan niet ‘bel morgen maar terug’. Ze willen niet alleen over hiv praten, maar bijvoorbeeld ook over andere soa’s en seksualiteit.

Er is niemand anders die dit doet. Daarom geven we nu ook voorlichting over hello gorgeous 63

ADVERTENTIE

�De behulpzaamheid van de Jan van Goyen apotheek geeft mij het gevoel van een warme deken. De apotheek is gespecialiseerd in het virus dat ik draag. Mijn medicatie is steevast voorradig en krijg ik voor een langere periode mee. Daarnaast kan ik voor vragen altijd terecht bij een internist via hun hotline.

Het klinkt gek, maar ik kom er gewoon graag!�

Elke bezoeker aan de Jan van Goyen apotheek krijgt dit mooie waterdichte pillendoosje cadeau.

Openingstijden: maandag t/m vrijdag 08.00-17.00 uur Jan van Goyenkade 1, 1075 HN Amsterdam | apotheek@jvg.nl | tel: 020 891 27 28 | fax: 020 891 27 29

WERELD hun families en de voorlichtingen en trainingen over seks en soa ontvangt CURA + geen subsidie van de overheid. “Wat we hier aan bezuinigingen hebben LEVEN VIEREN doorgevoerd de afgelopen zes jaar, daar zou in NederDoor de cultuur van angst land de pleuris over zijn durven mensen niet open te zijn over hiv. Het feit dat uitgebroken. Gevestigde organisaties kunnen nog – zodra bekend wordt dat lobbyen om hun subsidie je hiv hebt – je nul op het te behouden. Maar wij rekest krijgt bij het afsluiproberen het elk jaar, en ten van een lening bij een bank of verzekering, draagt iedere keer vissen we achter het net”, zegt Mario. daar extra aan bij. Dudley Dudley: “Er wordt veel vindt het begrijpelijk dat geld aan de bestrijding mensen met hiv nog niet van kanker gegeven, maar zichtbaar durven te zijn, maar ook jammer. “Mensen niks aan hiv. En dat terwijl we nu al een crisis met hiv stellen ons regelhebben, die alleen maar matig de vraag of we zelf groter wordt als we er ook hiv hebben. Ze willen niks aan doen. We zitten weten hoe anderen leven in de top tien van landen met hiv. Sinds kort is er in de Cariben met de hoogeen bestuurslid die open ste hiv-percentages.” is over zijn hiv. Nu is er Naast erkenning door de dan eindelijk een gezicht.”

Mario haalt een onderzoek overheid dat er een ernstiaan uit Rotterdam. Dat laat ge situatie is, vinden ze dat zien dat vooral mensen van er ook iets moet verandeCuraçao moeite hebben met ren in de cultuur op Curaçao. Volgens Dudley is seks therapietrouw. “Het heeft denk ik te maken met onze niet het probleem, maar het geen verantwoordelijkcultuur. Wij vieren liever heid nemen voor je daden. het leven, dan bezig te moeten zijn met problemen. “Mensen nemen risico’s en later komt de paniek.

Als er in Nederland een Er wordt veel aan seks probleem is, wordt er een gedaan, maar er wordt niet commissie ingesteld. Op Curaçao lopen we drie keer over gesproken. Als we geld zouden hebben, zou om het probleem heen, beik een kantoor midden kijken het en laten het dan in de stad willen hebben. links liggen.”

Liefst met glazen muren, Volgens Dudley zijn menzodat iedereen kan zien sen met hiv niet bang dat waar ze informatie en conze hiv hebben, maar dat dooms kunnen halen en anderen het weleens zouzich kunnen laten testen den kunnen weten. “Door die stress vergeten ze mak- op hiv en andere soa.”

Mario: “We hebben hier kelijk de discipline om een onder- en bovenculelke dag trouw de pillen tuur. In de ondercultuur te nemen.” is het een feit dat 90% van de mannen, hetero’s en homo’s, vreemdgaan.

RAMEN OPEN Daarover kun je opscheppen in de bar met je Voor het ondersteunen vrienden of bij het domivan mensen met hiv en deze onderwerpen. Niet alleen aan mensen met hiv, maar ook op scholen.”

nospel. De bovencultuur is dat we allemaal brave, monogame katholieken zijn. Er zijn heteromannen die met een vrouw zijn getrouwd, maar het ook met mannen doen.

Iedereen weet het, maar je mag het niet benoemen. Er komt weinig verandering in, omdat we uit de bovencultuur

CURA + heeft een divers bestuur van negen mensen. Onder hen mannen en vrouwen, hetero en homo, hivpositief en -negatief.

Daarnaast zijn er elf vrijwilligers die hiv-testen aanbieden en aan counseling doen. Ook geven ze voorlichting over hiv en soa, onder meer op scholen.

Volg ze op facebook.com /curaplusnet.

“Er zijn heteromannen die met een vrouw zijn getrouwd, maar het ook met mannen doen”

juist onze respectabiliteit vandaan halen. Dat zie je ook met hiv. Mensen zijn er open over onder vrienden, maar niet voor de buitenwereld. De enige manier om hier verandering in te brengen is de ramen opengooien.”

hello gorgeous 65

STIGMA tekst Anouk Benden fotografie Marjolein Annegarn

Lifeboat Media gebruikt bewegend beeld om stigma rondom hiv te verminderen. Een intensieve samenwerking en vertrouwensband met diegene die gefilmd wordt, zijn essentieel bij alles wat Lifeboat maakt.

Meer contact, minder stigma LIFEBOAT MEDIA is een samenwerkingsverband tussen de drie documentairemakers Manuela Maiguashca, Moniek Wester Keegstra en Anca Toader en de coaches en hiv-activisten Mirjam Schulpen en Pauline Moret.

66 hello gorgeous

Ze maakten in 2009 een interactieve webdocumentaire om stigma rondom hiv te verminderen. Het was een logisch vervolg op twee korte films in 2006, waaronder Lullaby: een intiem portret waarin twee kinderen vertellen over hun moeder die hiv heeft.

Essentie Het team is nauw betrokken bij het onderwerp.

Manuela en Moniek vertellen tijdens het interview: “De verbindende factor is de behoefte die we hebben om door te dringen tot de essentie van menselijke ervaringen en emoties om van daaruit een verandering in gang te zetten. Het gaat dan niet per se over hiv, maar veel meer over hoe je er in je leven mee omgaat als je je anders voelt. Dat we ons nu wel specifiek met hiv bezig houden komt doordat we zien dat hiv ingrijpt op alle niveaus van iemands leven en het besef dat stigma rondom hiv nog sterk aanwezig is. Wij zien ons project als een organisch proces waaraan iedere keer nieuwe loten kunnen groeien. In 2014 werd de #stigmameltdown gestart, een serie gesprekken tussen mensen met hiv over allerlei intieme onderwerpen die via Facebook en Twitter werden gedeeld.”

Samen Om zoveel mogelijk mensen te bereiken en een community te creëren maakt Lifeboat gebruik van sociale media. Opvallend is dat ze daarbij heel bewust geen zogenoemde user generated content (informatie die door gebruikers van een medium wordt aangeleverd, red.) inzetten, maar hebben gekozen voor een andere aanpak. “User generated content kan heel waardevol zijn, maar wij hebben gemerkt dat je dan al snel blijft hangen in een min of meer chronologisch

Moniek

hello gorgeous 67

STIGMA levensverhaal, zonder door te dringen tot de essentie. Voor ons project is nu net die essentie zo waardevol. Wij zijn op zoek naar die kleine verhalen, gevoelens of momenten die zo belangrijk zijn voor de invulling van iemands leven.

Toen we gingen werken met Mirjam besloten we om het naar bed brengen van haar kinderen te filmen. Onderdeel daarvan was dat Mirjam vaak met hen eerst in bad ging. Het riep soms vragen op of dat wel veilig was. Het in beeld brengen van zoiets gewoons als in bad gaan met je kinderen roept nabijheid en empathie op. Het effect daarvan is dat het veel moeilijker is om negatief te oordelen over iemand die je als zo herkenbaar en dichtbij ervaart.

Het duurt dan ook een hele tijd voordat we de camera echt aanzetten. Wij starten vanuit het gesprek.

Al pratende vind je samen de waardevolle dingen. Je kunt zeggen dat we films maken met mensen met hiv, en niet over mensen met hiv. Waardoor mensen hiv hebben, is iets wat voor ons niet relevant is.”

Mirjam

68 hello gorgeous

meer alleen over jezelf. Er was ook nergens een plek waar mensen met hiv als ouders met elkaar konden praten. Ons voordeel is dat we onafhankelijk zijn en samen met de mensen waarmee we werken kunnen bepalen welke aspecten aandacht verdienen.”

Maastricht Het is duidelijk dat er behoefte is aan de video’s van Lifeboat en dat ze effect hebben. ”Het is fijn om te merken dat het aantal volgers op sociale media groeit en dat mensen ons materiaal willen gebruiken en met ons willen samenwerken.

“Wij zien ons project als een organisch proces waaraan iedere keer nieuwe loten kunnen groeien”

Wat minder zichtbaar is, is dat ook veel materiaal online wordt gedeeld in besloten groepen. Dat is belangrijk, want door de Vrouwen veilige en vertrouwde omgeving van een besloten In de producties van Lifeboat zijn vrouwen vaak het groep, kunnen we veel mensen bereiken. Converuitgangspunt. Het team saties in kleine groepen lemerkte dat er veel minder veren uiteindelijk meer op voor vrouwen met hiv dan je boodschap naar een wordt gedaan dan voor breed publiek spuwen. Ons mannen met hiv. “De positie van vrouwen is complex. werk wordt bijvoorbeeld gebruikt door het AMC en er Hoe voel je je als vrouw is ook internationale aanals je bij de dokter hoort dacht, zoals binnen AFEW dat je hiv hebt? Aspecten (Aids Foundation East West, rondom kinderen krijgen red.) en de Global Coalition of je kinderen beschermen on Women and AIDS en bij spelen een grote rol. Als je medische professionals. moeder bent gaat het niet

“In de producties van Lifeboat zijn vrouwen vaak het uitgangspunt” Dat alles zou niet zoveel betekenen als we niet zeker wisten dat video’s echt stigma kunnen verminderen. Uit wetenschappelijk onderzoek en de praktijk is bekend dat contact tussen mensen een effectieve manier is om stigma aan te pakken.

Samen met de Universiteit van Maastricht werken we op dit moment aan een onderzoek waarin we willen aantonen dat mensen minder angst en meer empathie voelen en minder vooroordelen hebben als ze in video’s zien hoe gewoon mensen met hiv zijn. Het onderzoek is zo opgezet dat we echt kunnen meten wat mensen nu diep vanbinnen vinden, dus zonder dat ze beïnvloed worden door wat sociaal wenselijk is.

De resultaten worden in de herfst van dit jaar verwacht. Het zou heel mooi zijn als we deze kunnen presenteren op AIDS 2018, het internationale congres dat in Amsterdam zal plaatsvinden.”

Manuela Hiv daring to share Lifeboat Media is te volgen via de volgende kanalen: Twitter (@Lifeboat_HIV), Facebook (@LifeboatImpactMedia) en de films kun je zien via Vimeo (vimeo.com/ lifeboatmedia). hello gorgeous 69

ADVERTENTIE

Koestraat 5a 1012 BW Amsterdam

020 622 7471

Cocktails, Cafe-bar, Restaurant, Expositions, and so much more!

from the team behind club church

Getto Cocktail Happy Hour: Tues. - Sat. 5-7pm Cocktails 5.50 Wednesdays: Getto Burger Queens, All Urban Diva burger dinners 10.00

bar&loungeturkishbathjacuzzifinnishsauna darkroomprivatecabinsmasseurslightmeals

weekdays 12:00-06:00 - weekend non-stop nieuwezijds armsteeg 95 - www.sauna-nz.com

Sundays: Getto Bubble Bash!

All Bubble cocktails 5.00 Warmoesstraat 51 Amsterdam Tel: 020 4215151 www.getto.nl

COLUMN tekst Ida Beermann fotografie Henri Blommers

Bezoek OVER EEN WEEK gaan we naar de kinderpoli.

Dat zijn de momenten waarop we ons ineens weer, ook al is het maar even, realiseren dat hiv een rol speelt in ons gezin.

Zeven jaar geleden begon het voor ons te leven. We wentelden ons in informatie over hiv, de medische en sociale feiten, de meningen. We struinden het hele wereldwijde web af en kwamen erachter dat er vooral een enorm taboe op deze, inmiddels chronische ziekte ligt.

Door al deze informatie realiseerden we ons dat er meer sociale dan medische problemen zijn en dat vooral therapietrouw van grote waarde is.

Een kindje met hiv was welkom in ons gezin en driekwart jaar later werden we ouders van twee prachtige hiv-positieve kinderen van elf en negen!

‘Onze’ dokter is een hele lieve, net zoals de consulent die we ook iedere keer even spreken.

Een leuk onderdeel van het bezoek is de wedstrijd lengtegroei, gewichtstoename en de ‘spierballenmeting’ (oftewel bloeddrukmeting).

De lengtegroei is vooral belangrijk voor onze oudste, die weliswaar even snel groeit als haar twee jaar jongere broertje sinds zij ook aan de medicijnen is, maar nog steeds zo’n vier centimeter kleiner is dan hem.

Het meest gehekeld is het moment dat die naald weer in de arm gaat. Ondanks hun donkere huidjes zijn onze kanjers gelukkig goed te prikken. Het allerleukste van het ochtendje kinderziekenhuis en steevast de vraag op de ochtend van vertrek: “Gaan we dan ook een lekker broodje eten?”

Een lekker broodje verzacht namelijk de pijn, wist u dat?

Na ons ochtendje wegen/ meten/praten/prikken belonen we onszelf dus graag met een bezoekje aan het restaurant.

Ik kijk vooral uit naar de week erna, als de kinderarts belt met de uitslagen.

Ook al is het virus bij beiden ondetecteerbaar, het blijft spannend!

Nog een weekje… hello gorgeous 71

HET VERHAAL ACHTER tekst en fotografie Louis Schutter

Louis ging op vakantie naar IJsland. Het werd een memorabele trip, waarbij hij leerde dat van iets negatief ook iets positief kan komen. Een waardevolle les, die hem later ook hielp toen hij hoorde dat hij hiv heeft.

Louis vertelt het verhaal achter de foto.

“IN 2011 HEB IK twee weken door IJsland gereisd. Eerst een week met een georganiseerde fotoreis in het zuiden en aansluitend een week alleen het hele eiland rond.

Een trip vol ervaringen, indrukken en bijna te veel foto’s.

In het noorden had ik een dag met alleen maar regen.

Onderweg slechts één tussenstop: een nationaal park, dat ook nog eens van de doorgaande route af lag.

Het was de enige dag dat ik ‘s morgens chagrijnig was.

Ondanks de weersverwachting besloot ik toch naar het nationaal park te rijden.

Ik kocht bij aankomst een beter regenpak dan dat ik van huis had meegenomen en koos een middellange wandelafstand.

Nationaal Park Dimmuborgir (Duistere Burchten) ligt vlak bij het grote Mývatn meer. Het natuurreservaat kenmerkt zich door zeer grillige en grote rotsformaties die bestaan uit vulkanisch gesteente. Ze hebben veel weg van een oud,

komen. Het merkwaardige is dat ik ter plaatse maar weinig foto’s gemaakt heb.

Deze bewuste ervaring was belangrijker dan het maken van een mooie plaat.

Teruggekeerd kocht ik in een winkeltje een van de weinige souvenirs die ik uit IJsland heb meegenomen. Het is een tastbare herinnering aan deze levensles: een hangertje met het runenteken ‘Wunjo’.

Deze rune heeft de vorm van een metalen windwijzer, zoals destijds gebruikt werd op Vikingschepen.

Het symbool staat voor ‘blijdschap’, ‘vreugde’, ‘plezier’. Hoe toepasselijk was het om dit teken vanaf die dag en locatie met mij mee te dragen.

Het is nu bijna twee jaar geleden dat ik mijn hivdiagnose kreeg. Via bezoek aan de kaakchirurg werd na anderhalve maand onderzoek via echo, punctie en biopt door een patholoog een hiv-test aanbevolen. Deze bleek positief uit te pakken en mijn wereld stond stil.

“Pluk “Pluk het het vervallen en grimmig kasteel, vandaar de naam.

Al vrij snel merkte ik dat ik niet langer chagrijnig was, relaxed rondwandelde en vrolijk werd. Het is een kwestie van leren ‘omdenken’ en de bewustwording hoe van iets negatiefs naar iets positiefs te kunnen 72 hello gorgeous

Na zestien jaar werkzaam te zijn geweest als interieurarchitect in de projectinrichting zat ik inmiddels anderhalf jaar thuis zonder werk. Het ontbrak mij toen aan een dagelijks ritme en helaas ook aan vooruitzichten op nieuw werk. Gelukkig

moment” moment” was er een week later de patiënten-informatieavond in het ziekenhuis en kort daarop startte de workshop Positief Leven, waarbij ik me nog kon aansluiten.

Een van de opdrachten in deze workshop was het zoeken en meebrengen

van een persoonlijk object waaruit je kracht put.

Zonder enige twijfel nam ik mijn Wunjo-hanger uit IJsland mee! Het was vervelend om te horen dat ik hiv heb, maar ik heb het ondertussen in mijn hart gesloten. Het leven gaat immers door.

Inmiddels ben ik anderhalf jaar werkzaam in de uitvaartbranche en ben na vele hectische jaren kalm en rustig geworden. Mijn motto’s zijn: ‘don’t mess with my Wunjo’ en ‘pluk het moment’ (de hele dag lukt je toch niet!).” hello gorgeous 73

POSITIVE FOOD tekst Annemieke Meester illustratie Henk Hageman

Lust & lekker 74 hello gorgeous

Annemieke Meester is voedingsspecialist. Ze geeft adviezen bij gezondheidsklachten, met als doel deze op natuurlijke manier te verlichten of te genezen.

DEZE KEER:

Tips bij een verlaagd libido.

AFRODISIACA (of zinnenprikkelende voeding) zijn stoffen die het verlangen naar seks of de lust vergroten. Ze worden al duizenden jaren wereldwijd gebruikt en verschillen per land. Vroeger was niet altijd duidelijk wat precies de reden was van de werkzaamheid van afrodisiaca.

Alle zintuigen spelen een rol, dus ook de verbeeldingskracht. Het meest bekend zijn ongetwijfeld oesters met champagne.

Asperges zijn geliefd als lustopwekkend voedsel, omdat ze zo rijk zijn aan mineralen dat je er energie van krijgt. Ook de vorm doet mee aan dit gevoel. Het liefst met de vingers gegeten, hebben ze een erotische uitwerking.

Tegenwoordig weten we veel meer van de ingrediënten en de werking daarvan. Klinkt wat nuchter en niet zo spannend, maar toch goed om dit even te delen en met die kennis kan je dan zelf aan de slag.

Minder zin in seks kan te maken hebben met een verlaagd libido. Dit kan komen door een tekort aan bepaalde vitamines en mineralen of een disbalans in je hormoonhuishouding.

Een aantal belangrijke mineralen op dit gebied zijn mangaan, molybdeen en zink. Je vindt ze onder andere in cacao, kip, gember en sesamzaad. Het stofje capsaïcine in rode peper werkt pijnstillend, geeft je een euforisch gevoel en meer zin in seks.

Dopamine is je gelukshormoon en verhoogt je libido. Leveranciers hiervan zijn bijvoorbeeld vijgen, amandelen, pure chocolade en sesamzaadjes.

Voor een gezond libido heb je testosteron nodig.

Dit zit onder andere in druiven (rode wijn), paddenstoelen (ook weer in samenwerking met zink).

Tomaten – zeer goed voor een gezonde prostaat – worden ook wel love apples genoemd, mede door de vitamine A die ze bevatten.

Kipfilet met een kruidige chocoladesaus Ingrediënten

voor 2 personen

2 biologische kipfilets roomboter peper, zout, gemberpoeder

De kipfilet insmeren met peper, zout en gemberpoeder.

Een flinke klont roomboter opwarmen in een koekenpan en daar de kip om en om in bruin bakken en daarna een half uurtje met een kopje water erbij en het deksel erop laten sudderen totdat de filets lekker gaar en zacht zijn.

Ondertussen de chocoladesaus maken: doe alle ingrediënten in een pan en zet het vuur heel laag.

Af en toe goed roeren tot alles gesmolten is en de smaken goed kunnen mengen. Verdeel de saus over de kip wanneer deze klaar is.

Voor de chocoladesaus 100 gram pure chocolade (minimaal 70% cacao) 1 pakje gezeefde tomaten 100 gram roomboter 1 flinke theelepel koekkruiden 1 eetlepel honing halve theelepel chilivlokken zout naar smaak

Lekker met wortelen uit de oven Twee winterwortels in de lengte in tweeën of vieren snijden.

In een ovenschaaltje leggen en bestrooien met een beetje knoflookpoeder, peper, zout, tijm en olijfolie. 20 minuten in de oven zetten op 180 graden.

Steek een paar kaarsen aan en neem er vooral een lekker glaasje rode wijn bij!

Succes en geniet! hello gorgeous 75

AGENDA

LOS ALAMOS

ROZE FILMDAGEN Een recordaantal shorts, speelfilms en documentaires zijn te zien tijdens de twintigste editie van de Roze Filmdagen in Amsterdam. Zo is er onder meer de première van PrEP & Me, een film van Tim Dekkers. Hij volgde een jaar lang drie gebruikers van de hiv-preventiepil.

PrEP & Me is op 11 en 13 maart te zien.

De Amerikaanse William Eggleston (78) geldt als een van de meest toonaangevende fotografen van de afgelopen decennia.

Hij pionierde op het gebied van kleurenfotografie vanaf het midden van de jaren zestig en verhief het alledaagse Amerika tot fotogeniek onderwerp. In de tentoonstelling Los Alamos toont Foam 75 foto’s die de fotograaf tussen 1966 en 1974 maakte gedurende verschillende roadtrips door de zuidelijke staten van Amerika.

ROCK HUDSON In 1985 stierf de Amerikaanse acteur Rock Hudson aan de gevolgen van aids. Zijn dood zorgde eindelijk voor meer media- en politieke aandacht voor de ziekte en de mensen die eraan leden. In het Schwules Museum te Berlijn is een tentoonstelling over Hudson als ‘gezicht van aids’ te zien. De expositie blikt terug op de hysterie in het begin van de aidscrisis.

Wat te doen?

76 hello gorgeous

9 – 19 maart

17 maart – 7 juni

tot 27 maart

rozefilmdagen.nl

foam.org

schwulesmuseum.de

Foto Arjan Spannenburg

ANGELS IN AMERICA Harteloosheid, hypocrisie, wanhoop, onzekerheid, hebzucht en racisme; de personages in Angels in America dolen rond in het roerige Amerika van de jaren tachtig. Het tijdperk van Ronald Reagan, waarin politiek en economisch conservatisme opbloeit als reactie op de vrije jaren zeventig en angst hoogtij viert.

Angst voor de politiek, de maatschappij, voor elkaar, maar ook voor het nieuwe nog onbekende virus. Toneelgroep Oostpool komt met een reprise van het indrukwekkende stuk in Amsterdam.

HIGH

TOEKOMST De foto-expositie Weer toekomst! laat de integratie zien van vluchtelingen door studie en werk. Je maakt kennis met een aantal vluchtelingen: wie zijn deze mensen, waar kwamen ze de afgelopen jaren vandaan, wat studeren ze en met wat voor doel willen ze hun toekomst vormgeven? De tentoonstelling is nog het hele jaar door op reis langs hogescholen en universiteiten in Nederland.

WAT WETEN WE? Gross Dance Company maakte een dansvoorstelling geïnspireerd op persoonlijke verhalen van homovluchtelingen.

In What Do We Know combineren Sagi Gross en Jeroen Fransen deze ervaringen met Kafka’s Het Proces.

Cannabis is een wondermiddel voor velen.

Eeuwenlang is de helende werking al bekend. Het is daarom doodzonde dat medicinale cannabis niet langer door ziektekostenverzekeraars wordt vergoed. In het Hasj en Marihuana Museum is onder meer de grootste collectie 19e en 20e eeuw medicinale cannabisflessen te zien.

6 – 8 april

Doorlopend

31 mei

Doorlopend

toneelgroepoostpool.nl

uaf.nl

grossdancecompany.com

Hashmuseum.com

hello gorgeous 77

SITES & SERVICES

waar kun je terecht met je vragen ? waar kun je andere mensen met hiv ontmoeten ? welke sites kun je raadplegen ? wat is je mening hierover ?

78 hello gorgeous

ik ben er

voor vragen

Over PrEP

hello gorgeous is een uitgave van de stichting met dezelfde naam en wordt gemaakt door vrijwilligers met hiv en direct betrokkenen.

Je kunt ons steunen door een abonnement te nemen: hellogorgeous.nl/ abonnement.

Wil je zien hoe het leven met hiv er anno nu uitziet?

Kijk op hivuitdekast.nl voor de meest recente info over hiv.

De actiegroep PrEPnu wil dat de hiv-preventiepil snel beschikbaar komt in ons land. Ben je het met ze eens?

Teken dan de petitie, die ze willen overhandigen aan minister Schippers.

Ga naar PrEPnu.nl voor deze petitie en meer informatie over PrEP.

We zijn ook te volgen via Facebook: facebook.com/ hellogorgeousmagazine Twitter: twitter.com/ hellogorgeousnl Instagram: instagram.com/ hellogorgeous_magazine.

donaties Draag je ons een warm hart toe en vind je dat we goed bezig zijn?

Word dan donateur: hellogorgeous.nl/ donateurs.

voor ons Hiv Vereniging (HV) komt op voor de belangen van mensen met hiv.

Op hivnet.org vind je veel actuele informatie over leven met hiv, blogs van onder meer vrouwen met hiv en een actief forum.

Op levenmethiv.be van het Vlaamse Sensoa vind je ook allerhande informatie bedoeld voor mensen met hiv.

Heb je vragen over hiv, activiteiten bij jou in de buurt of zin in een praatje?

Het Servicepunt van de HV is telefonisch te bereiken via (020) 689 25 77 ma, di en do, van 14–22 uur.

Je kunt ook mailen: servicepunt@hivnet.org.

In Vlaanderen kunnen mensen met hiv die hulp, advies of een luisterend oor zoeken bellen met Sensoa Positief (078) 15 11 00 (ma tot do van 13–16 uur).

Mailen kan ook: positief@sensoa.be.

voor homomannen Op zoek naar contacten met andere homomannen met hiv? Poz&Proud, de sectie homomannen van de HV, organiseert veel activiteiten waar poz mannen elkaar kunnen ontmoeten.

Kijk voor actuele informatie over deze activiteiten en meer op pozandproud.nl.

Net gehoord dat je hiv hebt? 4mezelf.nl biedt steun en geeft informatie over leven met hiv.

engelstalig Er is ook een Engelse editie van hello gorgeous online: hellogorgeous.nl/english.

De tweede volgt eind maart 2017.

Ben je geïnteresseerd in internationaal onderzoek en informatie over (leven met) hiv?

Ga dan eens kijken op aidsmap.com en thebody.com.

Op patientslikeme.org kunnen patiënten elkaar digitaal ontmoeten en ervaringen en kennis met elkaar delen.

Als je hiv hebt, kun je contact leggen met andere mensen met hiv.

iets gemist?

Heb je een interessante site of activiteit voor mensen met hiv?

Laat het ons weten via info@hellogorgeous.nl.

STRIPPEN MET JOKE tekst Joke van Soest fotografi e Henri Blommers

Veel mensenrechten staan onder druk.

Vooral die van vrouwen op leeftijd, zoals ik.

Na je 45e ben je over datum, word je niet meer gezien. Praktisch te oud om je in het openbaar te tonen.

Als vrouw wordt er dan van je verwacht dat je jezelf achter de geraniums wegstopt en Activia yoghurt weglepelt voor een betere stoelgang.

Uit pure verveling onder de dekens, omdat mannen denken dat je Tena Lady de boel blokkeert.

Op deze leeftijd gebeurt er meer onder het bed dan erin.

Dus ik strijd ervoor dat wij oudere vrouwen onze seksualiteit weer opeisen!

Ik claim mijn recht op genot!

Seksualiteit is leeftijdloos!

hello gorgeous 79

VERWACHT

# 19

verschijnt juni 2017

De schaamte voorbij.

BOEK

MR LEATHER AMSTERDAM

Een man met een missie.

80 hello gorgeous

INTERVIEW

Aidsfonds directeur Louise van Deth.

ADVERTENTIE

Advertentie

‘De Happi app helpt patiënten om het consult beter voor te bereiden.’

‘Met Happi spelen we in op de hiv-patiënt van nu.’

‘Happi herinnert me eraan dat ik mijn pillen moet innemen.’

ViiV Healthcare ondersteunt Happi.

Bekijk het filmpje over deze handige hiv app op www.rethinkhiv.nl/happi.

NL/HIV/0004/17, februari 2017

‘Ik vind de app heel praktisch. En je privacy is gewaarborgd.’