HLMND Magazine December 2013 by Helmond.Next

HELMONDMAGAZINE.NL JAARGANG 2

martine

thuiskomen bij EETKAMER22 in de kasteeltuin

van disseldorp: elk sieraad draagt een herinnering met zich mee

culinair kersttulband met spijs EMMA HUIJBREGTS

DECEMBER 2013

â&#x201A;Ź 4,95

grenzeloos creatief JAN VRIENDS blauw was altijd al mijn kleur JOKE SMEULDERS colours of helmond MARKO JOSIMOVIC

licht is emotie je moet het voelen niet alleen zien RUUD VAN DER KUIJLEN

Bij Van Oorschot zijn we helemaal klaar voor de winter die komen gaat. De zaak is vol mooie wintermode en de collectie jassen en jacks is inspirerend te noemen. Bovendien is onze zaak in Helmond eerder dit najaar volledig vernieuwd en kunt u nu uw (dames- en heren) outfit compleet maken met een paar prachtige schoenen. Met merken als Santoni, Ugg Australia, Sendra, Ralph Lauren, Converse, Scapa, Greve, Unisa, Peter Kaiser, Blackstone, Timberland en vele anderen. Kom nu onze schitterende schoenenafdeling bekijken!

Dit najaar zien we een gevarieerd en vernieuwend modebeeld door de mix van materialen. Bij de vrouwen wordt er veel met leer gecombineerd en zien we volop prints en warme vesten. De mannen hebben een ruime keuze aan stoere breisels, colberts uitgevoerd in warme tweeds en mooie gewassen chinoâ&#x20AC;&#x2122;s van mosterdgeel tot petrol en donkerblauw. Voor een compleet beeld van onze nieuwe collectie en persoonlijk advies, bent u van harte welkom in een van onze winkels en op vanoorschotmode.nl, waar we 24 uur per dag open zijn.

De mooiste mode online vind je bij vanoorschotmode.nl /shop

STEENWEG 32A

HELMOND

0492-527469

D E S

Zuid-Willemsvaart • Tjebbe beekman • Wever • niels broszaT • misja van Daal • jaagpad • karin van Dam • nicolas Dhervillers • Fabrieksarbeider • Tal erez • zoro Feigl • marTin Fenne • ni haiFeng • Frank halmans • didasdeken • Theo van keulen • sven kroner • erik van lieshouT • berT loerakker • Fabrikantenvilla • olaF mooij • voetgangersbrug • noralie (ism Tim van CromvoirT en sTefan de Beer) • marTin parr • begemann • paul segers • Yinka shonibare • berenD sTrik • Waterpater • pilvi Takala • kanalenkoning • peTer vermeulen • sil van Der WoerD • FabrieksFluit • rob zimmermann

E R

A E L

ugur ozdemir

EDITO

edito Thuis heb ik een Apple Mac, die aan mijn surround sound-systeem is gekoppeld. Daardoor kan ik tijdens het werken waar ik wil naar muziek luisteren. ‘Muziek?’, hoor ik mijn puberende dochter roepen, ‘je bedoelt zeker eighties, papa!’ Eighties of niet, bij mij thuis klinkt altijd wel muziek. Een enkel keertje even hard, maar meestal lekker rustig. Nooit last van klagende buren…

Een ander geluid dat vaak uit mijn Mac komt is ‘pling’, veroorzaakt door binnenkomende e-mail. Nu ik het beschrijf, merk ik dat ‘pling’ meer en meer het klepperen van onze brievenbus overneemt. Is dat erg, vraag ik me af. In een van de mailtjes stond de boodschap dat Mathijs Schiffers, correspondent in

Londen van Het Financieele Dagblad, voor enkele dagen in Helmond was. Dan vraag je je meteen af wat een correspondent uit zo’n metropool in Helmond komt doen. Het antwoord was simpel: zijn ouders bezoeken. Deze geboren Helmonder kwam gewoon even naar huis. Op de redactie hebben we meteen Mathijs’ contactinformatie achterhaald. En hem gebeld. Afspraak gemaakt, en hem ontmoet. Koffie gedronken bij West Ende, fotograaf erbij. U kunt zelf kennismaken met Mathijs. Zijn verhaal vindt u verderop in deze editie. Dit decembernummer staat overigens bol van de bijzondere Helmonders. Met trots presenteren we interviews met Rianne Letschert, Udo Holtappels, Jan Vriends, Ruud van der Kuijlen en Joke Smulders. In de winter is het vroeg donker. Dan steken we de kaarsjes aan, de verwarming gloeit en we maken het extra gezellig in huis. Maar ook ’s ochtends is het langer donker. Hier en daar klinkt een wekker, en gaan lampen aan. Ons warme bed maakt plaats voor een nieuwe dag. Dat moment heeft onze fotograaf Hans Boymanns vastgelegd in een gewaagde serie. Namens onze redactie wens ik u een sfeervolle winter, een witte kerst en een prettige jaarwisseling. Ugur Ozdemir Hoofdredacteur

December 2013

Bestel nu uw kaarten Theater Speelhuis Kromme Steenweg 29 Helmond - 0492-587000

www.theaterspeeLhuis.nl

colofon

contributors colofon www.helmondmagazine.nl

hlmnd magazine is een kwartaal stadsmagazine voor helmond de plaetse 178, 5708 zj helmond Hoofdredacteur Vormgeving & Ontwerp ugur ozdemir www.ugurozdemir.nl

eindredacteur Isabelle Ruyters

fotograaf Hans Boymanns

junior editor Jolien Maas

Communicatieadviseur Isabelle Ruyters heeft een hart voor bladen maken. Iedere nieuwe editie moet weer ‘de beste en de mooiste’ worden. Voor haar is het belangrijk dat het HLMND Magazine een boeiend en kloppend geheel is. Iets moois maken, dáár draait het om.

Hans Boymanns is geboren en getogen in Mierlo-Hout. Sinds 2001woont hij in Brandevoort. Fotografie is zijn grote passie. Onlangs heeft hij zijn vakopleiding aan de fotovakschool in Boxtel afgerond. Als trotse Helmonder vindt hij het een voorrecht om bij te kunnen dragen aan HLMND Magazine. www.hansboymanns.nl

Jolien vindt het erg leuk om te schrijven voor een magazine dat alleen bij Helmonders op de deurmat valt. Ze woont al bijna haar hele leven in Dierdonk. Daar heeft ze een hele plezierige jeugd gehad met haar ouders, haar broer en veel vrienden en vriendinnen. Sinds een paar jaar woont ze in Nijmegen, waar ze Nederlands studeert.

redacteur Maina van Baal

REDACTEUR Marije Goris

distributie Erik Jager

Maina van Baal is vierdejaars student Journalistiek in Tilburg. Ze woont en werkt in Eindhoven. Sinds kort schrijft ze met veel plezier voor HLMND Magazine. Naast werken, afstuderen en schrijven voor HLMND Magazine is ze de trotse moeder van de tweejarige Belle.

De wieg van Marije Goris-Aerts stond in Helmond. Bij haar geboorte had ze al een boek in haar hand. Ze houdt van lezen, schrijven en taalspelletjes. Ze is al bijna 25 jaar een van de organisatoren van het succesvolle Literair Café in Helmond. Aan HLMND-magazine heeft ze haar hart verpand.

Erik Jager had nooit gedacht dat hij na zijn pensionering nog distributiecoördinator zou worden. Erik is een bevlogen netwerker en dat is heel zinvol bij deze taak. Het is voor hem steeds een uitdaging om met een team van zo’n 15 bezorgers ervoor te zorgen dat HLMND Magazine op tijd op de mat ligt.

Eindredacteur isabelle ruyters redactie@helmondmagazine.nl Fotografie ugur ozdemir, daniëlle verbeek, hans boymanns, gerard van hal, pressvisuals.com, arjan bevers Tekst romy van der sande, bernke van kreij, hans horsten, jolien maas, jeroen wolbers, maina van baal, franka van beeck, marije goris Distributie coördinator erik jager distributie@helmondmagazine.nl Advertenties / Sales sales@helmondmagazine.nl Social Media www.twitter.com/hlmndmagazine www.facebook.com/helmondmagazine Drukwerk drukkerij gewa b.v. b.a. hoge mauw 130, 2370 arendonk / belgië Cover foto ugur ozdemir Cover foto mede mogelijk gemaakt door acaina dames mode & avanti kappers copyright niets uit deze uitgave mag openbaar worden gemaakt of worden gereproduceerd door middel van druk, fotokopie, film, internet of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie. onze website wordt gehost door: threvon internet services December 2013

HLMND Magazine is ook beschikbaar voor je tablet, pc en mac. Download de PDF op: www.helmondmagazine.nl onder het menu download. 9

kai cor poration

3 delige Japanse

messenset groentenmes 10 cm universeelmes 15 cm santoku 16,5 cm tijdelijk van 138,85 nu

99,

diapositief

kerkstraat 52 helmond

www.coenenhelmond.nl aanbieding geldt tot 31.12.2013

december editie 2013

Inhoud

- 07 -

EDITO van onze hoofdredacteur

- 09 -

Colofon & Contributors

- 14-

BINNENKIJK grachtenpand in BRandevoort

- 22 -

serie interview Op het moment waarop de nacht langzaam overgaat in de dag en de schemer plaatsmaakt voor licht, dan ontwaakt Helmond. We nemen een kijkje om de hoek van de slaapkamerdeur.

- 30 -

cacaofabriek Het moment waarop de deuren open gaan, komt steeds dichter bij.

- 32 -

mijn auto Pierre Koolen herleeft de geschiedenis als hij in zijn Volvo 144 rijdt. Terug naar de tijd waarin de muziek nog uit een transitor kwam.

- 42 -

JOKE SMEULDERS “Ik ben oneindig nieuwsgierig.”

- 50 -

MATHIJS SCHIFFERS Van Helmond naar Londen, een jongensdroom.

- 54 -

COVERSTORY Zo stralend als ze zelf overkomt, zo zijn ook haar sieraden. Deze Helmondse goudsmid is een echte parel in de stad. “Vroeger speelde ik al winkeltje.”

RUUD VAN DER KUIJLEN Een passie voor licht. December 2013

adres telefoon url facebook

Steenweg 19 A 0492 - 51 31 45 www.pallino.nl www.facebook.com/ Pallino.sieraden

december editie 2013

Inhoud MARKO Josimović Als geboren Amsterdammer komt hij na wat omzwervingen met zijn ouders en broer terecht in Helmond. Daar heeft deze shirt-designer en DJ zijn draai gevonden. Zijn talent zit in de familie, maar alleen Marko heeft er zijn beroep van kunnen maken. Door hard te werken en een portie geluk maakt hij nu zijn dromen waar. Hij is ontwerper bij de exclusieve mannenlijn van Kultivate. De zomercollectie voor 2014 heeft hij al klaar.

‘If you do what you love, you will never work a day in your life.’

- 62-

SIGRID “Ik ben dól op mijn rode haartjes!” In de reeks met en over jongeren: een eigenzinnig interview met Sigrid, een opvallende meid met een uitgesproken mening.

- 66 -

kanaalwerken Een kijkje achter de schermen bij de totstandkoming.

- 74 -

eetkamer22 Een bijzondere locatie, in de tuin van het Kasteel, waar uitgaan thuiskomen wordt.

- 78 -

JAN VRIENDS Bekend als striptekenaar, maar beter te omschrijven als creatief ondernemer.

- 82 -

Van OORSCHOT MODE, SCHOENEN Van stoere stappers tot torenhoge hakken..

- 86 BERLIJN, is een prima stad voor een citytrip. Dat is algemeen bekend. In dit artikel delen we tips die verder gaan dan het bezichtigen van de Berlijnse Muur. Zo lees je waar je de grootste en mooiste kerstmarkt vindt.

UDO HOLTAPPELS Het is een culturele duizendpoot en zelfs dat is een understatement. Welke passies heeft Udo Holtappels en wat vindt hij nu echt van dé Helmonder?

December 2013

samen investeren Mooie projecten in sneltreinvaart gerealiseerd.

Who is without Sins

Marianne Splint is directeur van het gemeentemuseum Helmond. Ze vertelt over de symboliek in het werk Who is without Sins van Frans Franciscus. Lees en kijk mee naar de verborgen boodschappen.

RIANNE LETSCHERT Het leven van Rianne is drukbezet. Ze doceert Victimologie en Internationaal Recht, reist, doet onderzoek, schrijft en is moeder. “Ik wil dingen niet half doen, dus moet ik wel prioriteiten stellen.”

- 90 -

EMIEL LABRE Filmfanaat ‘pur sang’ en gezicht achter Stichting Film Helmond.

- 94 - culinair Een heerlijke Kersttulband met spijs, ook gluten- en lactosevrij.

- 96 - tanja groeneveld

- 100 - Gastvrij elkerliek - 104 - helmond stagestad - 108 - LIEFDE! - 110 - boeken - 112 - kunst & cultuur agenda 13

fam van bruggen - wiersma

brandevoort

Op de foto: Emiel, Lilly en Emma (vriendinnetje).

December 2013

binnenkijk

grachtenpand Onze oudste dochter Gemma was twee jaar toen we uit Geldrop hierheen verhuisden. We zochten een groter huis en vonden dat – op tekening - in Brandevoort. Nu wonen we al weer tien jaar in ons “grachtenpand”. Vanuit onze woonkamer kijken we uit op de ecozone. Als er sneeuw ligt, sleeën de kinderen in volle vaart vanaf de kant richting het water. Het is een stadse manier van wonen die past bij onze levensstijl. We genieten van de drukke leventjes van onze kinderen. En als we een op mooie zomerdag een tuin missen, dan trekken we er op de fiets op uit. De natuur ligt om de hoek.

foto danielle verbeek

familie van bruggen-wiersma

December 2013

martine van disseldorp

pallino sieraden

â&#x20AC;&#x153;Winkeltje spelen heb ik vroeger bij mijn oma geleerd.â&#x20AC;?

December 2013

cover interview

martine van disseldorp

Vrijwel elk klein meisje houdt van glinsterende sieraden. Ringetje, oorbelletje, armbandje, maar vooral ook van zelf knutselen. Kraaltjes rijgen, kettinkjes maken. Uren kunnen ze er zoet mee zijn. Martine van Disseldorp was precies zo’n meisje toen ze jong was. Met één klein verschil. Bij Martine ging de liefde voor het glinsterende gefröbel nooit over. Ze maakte er haar beroep van. En hoe. Een ontmoeting met de meest gepassioneerde edelsmid van Helmond.

martine foto: ugur ozdemir tekst: bernke van kreij haar &make-up: avanti kappers kleding: acaina mode

Ze heeft geen sieraad nodig om te stralen. Martine straalt van nature. Zelfs op deze druilerige maandagmorgen. Toch springen de sieraden die ze draagt, meteen in het oog. Zilveren oorhangers met een helder blauwe, vilten kern. Aan haar hand een bijpassende ring. Om haar rechter ringvinger een prachtige joekel van een ring, gemaakt van ingenieus in elkaar gestrengeld gouddraad. Hier en daar een edelsteentje. Een waar kunstwerk. “Deze heb ik al drie keer opnieuw gemaakt. Soms heb ik gewoon zin in een ander model. Dan ben ik er ineens op uitgekeken. Moet er nét een klein detail anders. Geen hond die het ziet. Maar voor mijzelf is die dan weer helemaal nieuw. Precies zoals ik ‘m wil.” MARTINE van disseldorp Edelsmid, (1972), woont samen met Roeland. Ze studeerde aan de Academie Beeldende Kunsten in Maastricht. Sinds 2001 is ze eigenaresse van Pallino Sieraden aan de Steenweg in Helmond. Pallino is Italiaans voor stokpaardje. Dat is precies zoals ze haar eigen winkel ziet. December 2013

Al het goud dat er in is verwerkt, waren ooit sieraden van haar oma. Oud goud. Omgesmolten en vermaakt tot iets eigentijds. Iets dat past bij de Martine. Maar wel met het goud dat van oma is geweest. Goud met een herinnering. Dat is precies zoals Martine het liefst werkt. Sieraden moeten een verhaal hebben. Dat kan

in het materiaal zitten, maar minstens zo vaak in het ontwerp zelf. “Ik ben altijd al een creatief type geweest. Samen met mijn broer knutselde ik wat af. We waren vaste klanten van de hobbywinkel. Klei, kraaltjes, ijzerdraad. Met allerhande materialen waren we in de weer. Mijn buurman nam me ook weleens mee naar het Jeugdatelier in Eindhoven. Zoiets was er destijds niet in ons dorp. Eenmaal op de middelbare school kon ik me helemaal uitleven in het handvaardigheidslokaal. Ik weet nog goed dat ik daar een keer een armband van messing had gemaakt. Die droeg ik toen ik bij een klasgenootje thuis thee ging drinken. Zijn moeder zag mijn armband en was zichtbaar onder de indruk. Ze nam me mee naar het dressoir en liet me vol trots haar verzameling zelfgemaakte sieraden zien. Ik wist niet wat ik zag. Zo mooi. Ria, heette ze. En ze volgde een cursus edelsmeden voor volwassenen. Dat wilde ik ook. Een probleem: ik was pas veertien. Gelukkig wist ik mijn ouders en de cursusleider te overtuigen en reed wekelijks met Ria mee naar de avondcursus.” 17

martine van disseldorp

“Ondanks mijn leeftijd was ik misschien wel de meest fanatieke cursist daar. Ik nam geen tijd voor de koffiepauze, was elke minuut aan het werk. Ik had gewoon te weinig tijd om mijn ideeën uit te werken. In die tijd leerde ik ook Roeland kennen, hij zat achter me bij aardrijkskunde. Liefde op het eerste gezicht. En tot op de dag van vandaag de liefde van mijn leven. Na de havo werd ik toegelaten tot de Kunstacademie in Maastricht. Gelukkig bestond het propedeusejaar uit negen verschillende vakken, want ik kon op die leeftijd onmogelijk kiezen welke richting ik wilde gaan doen. Uiteindelijk werd het vormgeving in metalen en kunststoffen. Ik leerde edelsmeden, lassen, keramiek, maar ook verschillende bewerkingsmethoden van hout en kunststof. Mijn geluk was

dat ik nog steeds geen keuze hoefde te maken. Ik genoot van alle vakken. Mijn afstudeercollectie bestond uit een vaas, een cd-rek, een vitrinekast, tassen en zes colliers. Zo divers was ik.” “En daar stond ik dan, afgestudeerd en klaar voor de grote boze wereld van werkende mensen. Maar ik had werkelijk geen idee wat ik nu moest gaan doen. Ik heb mijn meesterteken Edelsmeden aangevraagd, zodat ik me voortaan edelsmid mocht noemen. Daarna ben ik maar gewoon weer verder gaan knutselen. Mijn vader had een mooie werkbank voor me gemaakt, die stond midden in mijn kamer. Toch realiseerde ik me dat er brood op de plank moest komen. Dus pakte ik op een dag alle mooie dingen in een koffertje en reisde

pallino sieraden

door het land om verkoopadresjes voor mijn sieraden te vinden. Dat ging me goed af. Iets te goed eigenlijk. Het kwam vaak voor dat zo’n sieradenwinkeltje meer dan een exemplaar van een bepaald sieraad wilde hebben. En voordat ik het wist, was ik alleen maar massaproductie aan het draaien. Terwijl ik daar juist zo’n hekel aan had.”

“Op Artimond had ik ook een paar keer een kraampje. Stond ik daar de eerste keer met zes zelfgemaakte vitrinebakjes met mijn eigen sieraden. En een schriftje. Daarin wilde ik de feedback van klanten opschrijven, zodat ik beter op hun wensen kon inspelen. Het liep meteen storm. Ik had nog niet eens tijd om iets in mijn schriftje op te schrijven. Bijna alles was in no time verkocht. Daarna begon het te kriebelen. Mensen vonden mijn sieraden dus écht mooi. Ik wilde eigenlijk een eigen zaakje beginnen. Maar had geen idee hoe ik dat moest aanpakken. Mijn Roeland is weliswaar een verkoper, die me de nodige tips heeft gegeven, maar ik ben een gevoelsmens. En dit voelde goed, dus ging ik het doen. Ik had niet eens nagedacht over een bedrijfsplan of zo. Ik bedacht alleen dat ik dan in elk geval een winkeltje nodig had. Mijn oog viel op dit pandje aan de Steenweg. Jeugdig onbevangen als ik was, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en

“Elk sieraad draagt een herinnering met zich mee” 18

December 2013

martine van disseldorp

gevraagd of het te huur was. Binnen een maand was alles rond. In september 2001 was ik ineens eigen baas. Met een winkel.”

“Winkeltje spelen heb ik vroeger bij mijn oma geleerd. Die had een tabakszaak waar ik in de vakanties mocht meehelpen achter de toonbank. Maar dit was toch even wat anders. Mijn moeder zegt nu nog weleens dat ze het erg spannend vond in het begin, maar dat heeft ze destijds nooit laten merken. Mijn ouders hebben gelukkig steeds alle vertrouwen gehad. Ik zag al snel de voordelen van een eigen winkel. Ik kon direct inspelen op de wensen van klanten. Ik vond het reuze spannend wanneer er mensen voor de etalage stonden. Als ze dan niet binnenkwamen vroeg ik me altijd af wat ik moest verbeteren. Maar al snel bleek dat mensen dan een poosje later terug kwamen en vroegen naar een sieraad dat ze eerder in de etalage hadden gezien. Ondertussen kon ik heerlijk werken aan nieuwe ontwerpen. Veel geld had ik niet. Maar alle inkomsten investeerde ik direct in mijn winkel. Langzaam maar zeker kreeg ik steeds meer klanten. Om in te spelen op de vraag, ben ik na verloop van tijd ook bekendere merken gaan verkopen. Trollbeads, Calvin Klein, PUR Swivel en Rabinovich. En werk van collegaedelsmeden. Dan komen er toch meer mensen naar je winkel. Alleen maar eigen werk verkopen is lastig. Zo kreeg ik een bredere collectie, want lang niet iedereen heeft dezelfde smaak.” “De meeste voldoening haal ik uit het maken van persoonlijke sieraden. Er komen veel December 2013

mensen bij me met een speciaal verzoek. Achter elk sieraad zit een verhaal. Dat is de meerwaarde van mijn vak. Een sieraad is veel meer dan een mooi glinsterend ding. Sieraden staan symbool voor belangrijke momenten uit je leven die je dagelijks bij je draagt. Ga maar na; huwelijk, een achttiende verjaardag, de geboorte van een kind. Vrijwel elk sieraad draagt een herinnering met zich mee. Dat maakt ze nog mooier. Ik vind het een voorrecht dat ik zo’n herinnering mee vorm mag geven.” “Persoonlijke interesse is een voorwaarde voor mijn werk. Ik neem echt de tijd wanneer iemand bij me komt met een verzoek. Wat is het verhaal achter het sieraad en welke betekenis wil diegene het sieraad meegeven? Dat zijn vaak mooie, lieve verhalen. Soms ook heel heftig. Zo maak ik regelmatig ‘weduwe-ringen’. Dan laat iemand de ring van een overleden echtgenoot, bijvoorbeeld samensmeden met een eigen ring. Zo draag je de herinnering aan die geliefde persoon altijd bij je. Dat kan mensen enorm helpen, ze kracht geven zelfs. Maar het gebeurt ook regelmatig dat

cover interview

die ze samen kregen. Zijn ring omarmt het gezin, zodat hij als het ware blijft waken over zijn achtergebleven geliefden. “Ik probeer altijd goed in beeld te krijgen waar iemand van houdt, wat zijn smaak is. En wat het verhaal erachter is. Dat is altijd erg persoonlijk. Vervolgens maak ik schetsen die ik met de klant doorspreek en maak een prijsopgave. Ik heb een leeg hoofd nodig om iets moois te maken. Ik leg de lat ook altijd hoog. Of ik streng ben voor mezelf? Ja, in mijn werk ben ik dat wel. Pas als ik voor honderd procent tevreden

ben, laat ik het los. En of je het goed hebt gedaan, weet je pas als de klant het sieraad ziet. Tuurlijk is dat elke keer weer spannend, maar dat is gezonde spanning. Dat houdt me scherp.”

iemand sieraden van een familielid heeft geërfd en dat die ouderwetse ontwerpen niet bij deze persoon passen. Dan kun je alles omsmelten en er een geheel nieuw ontwerp van maken.” Er zijn ook verzoeken die Martine diep raken. Een ernstig zieke moeder die samen met haar jonge dochter een prachtige ketting laat ontwerpen. Een heel persoonlijk symbool van hun eeuwige liefde voor elkaar. Tot haar dood droeg moeder het sieraad, nu draagt haar dochter het. Of een jong gezin waarvan de vader onverwacht overleed. Zijn trouwring is nu verweven in de ring van de jonge moeder. Drie mooie stenen staan symbool voor de kinderen

“Ze zeggen wel eens dat je sieraden moet krijgen en niet voor jezelf moet kopen. Dat vind ik onzin. Een sieraad is juist iets heel eigens. Het kan een stukje van jezelf zijn. Het heeft iets heel moois om jezelf een sieraad te schenken. Dat is een teken dat je jezelf de moeite waard vindt. Het is ook onzin dat je sieraden alleen maar draagt om er mooier uit te zien. Een sieraad dragen is een gevoel. Iets dat je graag bij je draagt, het is natuurlijk prettig dat het mooi is, maar het is vooral een herinnering. Een herinnering aan dat speciale moment dat het in je leven kwam. Een prachtig stukje van jezelf.”

www.pallino.nl https://www.facebook.com/ pallino.sieraden 19

Centrum Helmond Het centrum van Helmond is volop in ontwikkeling. Met de leukste winkel beleving voor overdag. En de gezelligste uitgaansmogelijkheden voor de late uurtjes. Laat je verrassen en verleiden door Helmond. Bruisend centrum van de regio.

Je (be)leeft in centrum Helmond.

Bezoek ook:

Kanaalwerken, Gemeentemuseum Helmond t/m 2 februari 2014 ‘Kanaalwerken’ brengt uitdagende kunst en interessante historie op twee locaties: Boscotondohal en Koninklijke Textielfabrieken J.A. Raymakers & Co. B.V. De expositie vertelt het bijzondere verhaal van de Zuid-Willemsvaart. ‘Kanaalwerken’ belicht thema’s als arbeids- en productieprocessen, het alledaagse leven, oude en nieuwe industrie, religie en vrijetijdsbesteding.

Logo Grijs: Rood Goud Zwar

wilma

Voor de serie in dit decembernummer gaan we in de vroege ochtend op pad. Buiten is het koud en donker, maar binnen is het warm. Onze vaste fotograaf Hans Boymanns mag een kijkje nemen in verschillende Helmondse slaapkamers. Deze serie is mede mogelijk gemaakt door Evelien Kieboom. tekst romy van der sande foto’s hans boymanns

Ze dacht eigenlijk dat het een grapje was toen ze gevraagd werd voor de foto. “Ik kreeg via Facebook een bericht. Ze vonden het echt iets voor mij. Had ik nooit verwacht.”

Marianne Vulders (1966) groeide op in het Haagje, maar woont alweer 33 jaar in de Wilma (Helmond Noord). Op haar zestiende raakte ze zwanger van haar zoon en ging ze op een flatje wonen. Lastig heeft ze dat nooit gevonden. “Ik kom uit een groot gezin van tien kinderen. Mijn zussen hadden kinderen, ik heb altijd kinderen om me heen gehad. Het is nooit een probleem geweest.” Luchtig vertelt ze over vroeger. Als puber, op een flat in de Wilma. Dat moet toch niet gemakkelijk zijn geweest? “Ik ging gewoon op stap. Ben nooit iets tekort gekomen.” Inmiddels is ze oma van twee kleinzonen, Collin van drie en Chris van vijf. Ze wonen om de hoek en komen iedere dag langs. Heerlijk vindt ze dat. Ook heeft ze groene vingers, houdt van bloemschikken en van tuinieren. Buxus snoeien, dat is haar specialiteit. Ze maakt piramides, kronen en boompjes met vogels erop. Dat heeft ze zichzelf geleerd. Half zeven eruit, iedere dag. Dan leest ze de krant, het Eindhovens Dagblad. Kopje thee erbij, boterham. En op de foto in haar pyjama? Geen probleem. “Vroeg opstaan doe ik toch altijd.” 22

December 2013

serie interview

helmondse ochtenden

â&#x20AC;&#x153;Vroeg opstaan doe ik toch altijd.â&#x20AC;? December 2013

brandevoort

“Duizendpoten zijn gek op ‘hun’ Brandevoort”

December 2013

helmondse ochtenden

serie interview

Jet de Laat (55) en Astrid Geers (55) zijn echte duizendpoten. Harde werkers, altijd in de weer. Naast twee drukke banen zetten ze zich in voor ‘hun’ Brandevoort. Van de wijkraad tot de 12 plus club en Dickensnight”

Jet groeide op in Gemert, Astrid in Valkenswaard. Toen ze elkaar zestien jaar kenden, besloten ze in het huwelijksbootje te stappen. Ze trouwden op 11/11/11, het ultieme gekkengetal en hadden een originele bruidsreportage op Golfbaan de Gulbergen. “We hebben ontzettend gelachen samen met Ugur Ozdemir (hoofdredacteur HLMND Magazine red.), onze fotograaf die dag”, zegt Jet daarover. Het is tekenend voor de manier waarop de vrouwen in het leven staan. Weten wat je wil, niet bang om van de gebaande paden af te wijken. En je verantwoordelijkheid durven nemen. Jet is directeur van een basisschool, Astrid hoofd P&O van Kamer van Koophandel Brabant. De vrouwen zijn zogenaamde workaholics, maar trekken zich op tijd terug om te onthaasten. Verre reizen naar Canada of Nieuw-Zeeland zijn niet ongewoon. Brandevoort is dan de plek waar ze na een lange vakantie thuiskomen. En dat voelt nog steeds erg goed. “Wij waren niet de eerste bewoners, maar wonen er wel al dertien jaar. Het was een uit een weiland gestampte wijk, waarin niemand elkaar kende. Mensen gingen op zoek naar contact, de sociale cohesie was meteen groot. We hebben ons altijd graag ingezet voor de wijk.” Na tien jaar voorzitterschap van Dickensnight geeft Jet het stokje dit jaar door aan iemand anders. “Het is tijd voor een frisse wind.” Als er iemand anders dan Ugur had aangeklopt voor een ochtendfoto, hadden Jet en Astrid nee gezegd. “Maar wij hebben diep respect voor Ugur. De manier waarop hij in het leven staat, altijd enthousiast. Het is een warme persoonlijkheid. Daar nemen wij onze hoed op deze manier voor af.” December 2013

dierdonk

Een vrouw met lef. Zo zou je Dagmar Mollemans (38) kunnen omschrijven. Na achttien jaar vol passie voor een accountantskantoor te hebben gewerkt, besloot ze haar hart te volgen: ze zegde haar baan op en stortte zich op het ondernemerschap. “Ik ben een gelukkig mens.”

“Dat moeten alle vrouwen proberen!”

Dagmar zag er wel brood in. Een kanten band die vrouwen over hun bovenbenen kunnen schuiven, zodat de benen niet tegen elkaar aan schuren. In Amerika een succes, in Europa nog totaal onbekend. Ze trok de stoute schoenen aan en mailde het Amerikaanse bedrijf. “Ik was zelf zo blij met dit product. ‘Dat moeten alle vrouwen proberen!’ dacht ik. Het is een hele stap als je altijd de zekerheid van een vaste baan hebt gehad. Als ondernemer spring je toch in het diepe. Maar ik ben blij dat ik deze beslissing heb genomen.” Want Dagmar stelt haar levensgeluk boven het hebben van een goede baan. “Liever blij en gelukkig met wat minder geld, dan altijd chagrijnig. Toen ik voor mijn vorige baan naar Utrecht moest reizen, kon ik het voor mezelf niet langer ontkennen: ik moest wat anders gaan doen.” Dagmar werd geboren in de Pronto, maar groeide op in Brouwhuis. Later verhuisde ze met haar ouders naar Dierdonk, waar ze nu nog steeds woont. Samen met haar dochtertje Fallon (10) heeft ze het naar haar zin in de wijk. Ze hebben goed contact met de buren, staan altijd voor elkaar klaar. Met veel plezier zingt ze bij Zanggroep Pabo, net als haar dochter. Ze houdt van lezen, koken en naar de bioscoop gaan. Bovendien sport ze iedere dag. Want er goed en verzorgd uitzien, dat vindt ze belangrijk. “Daarom was het ook zo’n uitdaging om mee te doen met deze serie. Zonder make-up, gewoon zoals je bent. Maar ik vond dat ik het moest doen.” Zoals het een vrouw met lef betaamt. 26

December 2013

helmondse ochtenden

December 2013

serie interview

vogelbuurt

“Dol op ‘fröbelen’ ”

December 2013

helmondse ochtenden

serie interview

Samen met haar vriend Buddy en dochters Ela en Lowa, woont Lilian Stommels (40) met veel plezier in de Vogelbuurt. Het gezin is creatief en altijd bezig met ‘fröbelen’, zoals Lilian dat noemt. “Mijn vriend en ik hebben samen een schildersbedrijfje. We klussen heel wat af. Bij andere mensen, maar ook in ons eigen huis.”

Lilian werd door haar schoonzusje gevraagd om mee te doen. Het ochtendritueel van het gezin vastleggen op de gevoelige plaat, dat leek haar wel wat. Al vijf jaar woont het jonge gezin met veel plezier in de Kievitstraat. En dat bevalt goed, want het is een fijne wijk. “Jong en oud wonen hier. Mensen zijn hartelijk, vriendelijk en zeuren niet. En het is mooi groen.” Lilian heeft ook wel wat vergelijkingsmateriaal. Ze heeft veel Helmondse wijken gezien voordat ze neerstreek in de Vogelbuurt. “Brouwhuis, de binnenstad, de Wilma en Mierlo-Hout. Ik heb er allemaal gewoond. Nu zit ik prima, verhuizen doen we niet meer.” Het stel kent Helmond van binnen en van buiten. Met hun goedlopend schildersbedrijf komen ze op alle plekken van de stad. “Wij zijn actief in de hele omgeving: we komen veel in Eindhoven, Mierlo en Bakel. Maar het liefst en het vaakst zijn we aan het schilderen in Helmond. En dat bevalt prima.” Hun eigen huis wordt dan ook graag onder handen genomen. “Wij zijn altijd in de weer en het is nooit helemaal af. Momenteel zijn we bezig met de keuken. Die bouwen we zelf, van hout. Schitterend.” En dan de slaapkamer. Is die naar volle tevredenheid? “Ik heb nog wel wat ideeën”, lacht Stommels. “Op de vloer na is de slaapkamer helemaal wit. Mijn plan is om twee halve, gekleurde cirkels op de muur te schilderen. Twee cirkels die in elkaar grijpen. Dat lijkt me mooi.” December 2013

suytkade

cacaofabriek

December 2013

cacaofabriek

cacaofabriek: een plek voor iedereen

HELMOND

Een plek om elkaar te ontmoeten. Waar je gezellig samen kunt eten en drinken. Genieten van films, optredens en beeldende kunst. Het monumentale pand ademt het rijke industriële verleden, nu verenigd met moderne architectuur. Een plek voor iedereen. Dat is De Cacaofabriek! Medio maart 2014 gaan de deuren open. U vindt er dan het huidige Filmhuis Helmond, Poppodium Lakei, de Stichting De Nederlandsche Cacaofabriek en Omroep Helmond samen onder één dak. Daarnaast nemen diverse creatieve bedrijven er hun intrek.

De verbouwing van het pand, dat deels afbrandde, is nu nog in volle gang. Nog heel even wachten dus voordat u de bruisende cultuur en creativiteit van De Cacaofabriek kunt ontdekken en ervaren!

December 2013

teks t: romy va n d er s an d e fo to: h an s b oy m a n ns

suytkade

pierre koolen

â&#x20AC;&#x153;Met de transistorradio aan mijn oor kwam ik de dag wel doorâ&#x20AC;? 32

December 2013

volvo

MiJN auto

Oude tijden herleven wanneer Pierre Koolen een ritje maakt in zijn Volvo 144. De auto is bijna een half eeuw oud, maar doet het nog prima. Radio aan, raampje open en Pierre rijdt overal naartoe. foto hans boymanns

“Warme, lome dagen kenmerkten de zomer van 1968. Mijn brommer had de geest gegeven en bij gebrek aan opknapgeld sleet ik mijn vakantiedagen met het luisteren naar radio Veronica en radio London. Met de transistorradio aan mijn oor kwam ik de dag wel door.” In dat zelfde jaar werden in de Verenigde Staten Maarten Luther King en Robert Kennedy vermoord. In Rusland verongelukte Yoeri Gagarin (de eerste mens in de ruimte) en verblijdden The Kinks de wereld met hun hit ‘Days’. Zweden kreeg in die tijd meer en meer bekendheid door zijn uitgestrekte natuur, mooie blonde vrouwen van linkse signatuur en natuurlijk de Volvo 144. Nu, vijfenveertig jaar later, rijdt de Volvo van Pierre nog steeds in goede conditie over de Europese wegen. “Niet gehinderd door enige kennis van autotechniek rijd ik vrij en blij door de wereld in een auto van vijfenveertig jaar oud! De allriskverzekering heb ik nog niet nodig gehad.” “Ik heb deze auto enkele jaren geleden gekocht bij Wims Classics, waar ik hem ook in onderhoud heb. Na twintig auto’s versleten te hebben, ben ik weer terug bij af. Dit zware, maar mooie autorijden bevalt mij wonderwel en ik hoop dit dan ook nog tot in de lengte van jaren te kunnen doen.” December 2013

brouwhuis

marko josimovic

â&#x20AC;&#x153;Qua mode is Nederland redelijk conservatief.â&#x20AC;?

December 2013

Marko JOSIMOVIć COLOURS of HELMOND

Marko Josimović met Servische roots is te synomiseren met energiek, rebels en uitbundig. Niet alleen als ontwerper bij een modemerk in Amsterdam maar ook als DJ. tekst jeroen wolbers foto ugur ozdemir

“School was een ramp. Ik haalde kattenkwaad uit en lette niet op tijdens de lessen. Van kleins af aan heb ik getekend, niks anders interesseerde me. Ik wist totaal niet wat ik wilde, totdat een leraar op de mavo me attendeerde op het Grafisch Lyceum. Daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor.” Er verschijnt een glimlach op het gezicht van Marko Josimović. Hij raakt niet uitgepraat over zijn passie. Wekelijks gaat hij naar Amsterdam om voor Kultivate, één van de grootste t-shirtmerken van Nederland, kleding te ontwerpen. Deze middag werkt hij thuis, in de Helmondse wijk Brouwhuis. Naast een imposante Mac-desktopcomputer trekt een schoenenkast de aandacht. “Er zitten ruim zestig paar in, ik heb een echte sneakertic.” Brabantse tongval Schoeisel heeft deze designer niet nodig om op te vallen. Tatoeages sieren zijn bovenarmen. Een markante baard en indringende blauwgrijze ogen doen de rest. Marko zag 31 jaar geleden het levenslicht in Amsterdam, maar door zijn ondernemende ouders verkaste hij al snel naar Utrecht. Via Tilburg, Roosendaal en Deurne kwam hij in Helmond terecht. “Mijn ouders hadden een restaurant met Balkan-specialiteiten. Mijn broer en ik reisden overal mee naartoe”, zegt hij met een Brabantse tongval. Inmiddels woont hij alweer vijf jaar in Brouwhuis, samen December 2013

met zijn vriendin Irene. Het paar verwacht binnen kort een dochtertje. “Zelf ben ik altijd opgegroeid tussen mensen met verschillende culturen en geloofsovertuigingen. Dat vind ik belangrijk, het heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Mijn dochtertje wil ik die opvoeding ook meegeven. Daarom vind ik het prettig dat Helmond multicultureel is.” Rebels De familie van Marko woont in Servië waar hij ze jaarlijks twee weken bezoekt. “Daar heerst een heel andere cultuur, de mensen leven er buiten. Hoewel ze financieel minder te besteden hebben dan de Nederlanders, genieten Serviërs volop van het leven. Ik vind het mooi dat ze met kleine dingen tevreden zijn”, vertelt de designer, die zich wel een echte Nederlander voelt. “Behalve als Nederland tegen Servië voetbalt, dan ben ik voor Servië”, zegt hij met een ondeugende grijns op zijn gezicht. Marko heeft het tekentalent niet van vreemden. Zijn oom is kunstschilder van beroep. Zijn moeder en broer houden zich hobbymatig bezig met pen en penseel. “Maar mijn vader kan nog geen cirkel tekenen. Dat is wel grappig.” Trots laat hij op zijn iPad enkele door hem ontworpen kledingstukken zien. T-shirts, truien met capuchon en longsleeves, in allerlei soorten 35

brouwhuis

marco josimovic

en maten. Met camouflagekleuren, vlekken en gaten. Termen als ‘Freak’ en ‘Rebel’ prijken op de voorkant. “We zoeken binnen de modetrends altijd een beetje de grenzen op. Noem het rebels.” Baroktijd Marko werkt bij U.S.P Fashion voor de mannenlijn Kultivate. In Helmond vind je die merken alleen bij Zuid Fashion, in Eindhoven bij Men at Work, RamBam en ADMI mode. “Er is veel vraag naar, maar we willen een bepaalde exclusiviteit behouden”, verklaart de designer. De zomercollectie voor 2014 heeft hij al klaar. “In de modebranche werken we altijd een jaar vooruit. Wat de nieuwe trends worden? Je ziet steeds meer invloeden uit de baroktijd, veel ontwerpen met oude schilderijen en glas-in-loodramen, zoals in kerken. Met sterke lichte en donkere contrasten, emoties op gezichten en versieringen. Ook is er veel ruimte voor natuur. Als het slecht gaat met de economie verlangen mensen meer terug naar de oorsprong. Op kleding zie je dat door het

‘Mijn vader kan nog geen cirkel tekenen.’

gebruik van subtropisch vogels, bloemen en palmbomen. In de wintermaanden werk je meer met afbeeldingen van bossen, bomen, herten en beren”, weet Marko, die in zijn ontwerpen altijd een bepaalde emotie probeert te verpakken. “Als ik me goed voel gaat dat vaak automatisch, heb ik een mindere dag, dan kost het me meer energie. Creativiteit is ontastbaar en moeilijk te verwoorden.” Lange weg Marko praat met over zijn werk. Hij moeten bewandelen zijn droombaan uit 36

veel enthousiasme heeft een lange weg om uiteindelijk bij te komen. “Ik had

geen werkervaring toen ik mijn grafische opleiding in Eindhoven afrondde. Een paar jaar lang heb ik allerlei baantjes gehad. Van het werken in callcenters tot het inpakken van frikadellen en bakken van worstenbroodjes.” In de avonduren probeerde de Helmonder als freelance-ontwerper aan de weg te timmeren met zijn bedrijf Crazypixel. Dat kwam in een stroomversnelling toen hij zes jaar geleden werd ontdekt op Slam FM. “Ik deed mee aan een ontwerpwedstrijd voor een T-shirt. Plots hoorde ik op de radio dat ik in de halve finale zat.” Marko werd uiteindelijk derde. Teleurstellend? Niet bepaald, de baas van U.S.P. Fashion bood hem een baan aan. “Hoewel ik niet gewonnen had, vonden ze mijn ontwerp het beste. Als freelancer kreeg ik de kans me bij het bedrijf te bewijzen.” Dat deed hij, want inmiddels heeft hij een vast contract. “Het gaat ontzettend goed. Ik denk dat wij heel groot worden met ons merk en dat is opmerkelijk, omdat de modebranche het moeilijk heeft door de crisis.” Extravert Mode loopt als een rode draad door het leven van Marko. Daarnaast probeert hij tijd te vinden voor zijn andere passie: muziek. Eens per maand draait hij met een vriend in discotheken, kroegen en op festivals. Het

duo met artiestennaam Jackin’PumpKidz stond afgelopen september voor de vierde keer op het Helmondse festival Impact. “Het was niet de eerste keer dat we voor vijfduizend mensen staan, maar het geeft iedere keer een kick! Voorheen draaiden we ook regelmatig in club De Rechter en in De Danssalon in Eindhoven.” Marko zorgt tijdens het draaien voor het contact en de interactie met het publiek, zijn vriend is meer gefocust op de draaitafels. “Hij is de techneut en meer ingetogen. Ik ben extraverter en sta uitbundig te springen op het podium. Binnenkort willen we een eigen nummer produceren. Dat mag best een beetje rebels zijn. Ook in de muziek vind ik het leuk de grenzen op te zoeken.” De Helmonder ziet parallellen met zijn werk in de modewereld. “Je kijkt altijd naar wat het publiek op de dansvloer doet en waar ze enthousiast van worden. Daar probeer je vervolgens zo goed mogelijk op in te spelen.” Flamboyant Op de dansvloer houdt Marko het publiek dus nadrukkelijk in de gaten, ook als het gaat om hun kledingkeuze. “Ik zie direct of mensen met mode bezig zijn. Nederland is qua mode redelijk conservatief. In Helmond word je eerder raar aangekeken als je jezelf apart kleedt dan bijvoorbeeld in Londen. Daar lopen mensen er heel flamboyant bij.” Toch is Helmond wel de stad waar hij met volle teugen geniet van het leven. “Soms vraag ik me af waarom we maar 24 uur in een dag hebben. Het leven gaat zo snel. Ik besef me dat ik in een bevoorrechte positie zit, omdat ik van mijn hobby mijn beroep heb kunnen maken. Veel mensen doen werk dat ze niet leuk vinden, moeten puur de kost verdienen om hun gezin te onderhouden. Daarom draag ik een bekende spreuk altijd bij me. ‘If you do what you love, you will never work a day in your life’.”

‘Ik heb een echte sneakertic.’ December 2013

Bloemsierkunst

Valentijn

Kanaaldijk N.W. 49 Helmond Tel. 0492 - 525 600 www.bloemsierkunstvalentijn.nl

berlijn

berlijn reizen

December 2013

REIZEN

Veel mensen denken bij Berlijn aan de rijke historie van de stad.Maar de metropool heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld tot een creatieve, dynamische en inspirerende stad. Steeds meer toeristen weten dan ook de weg naar Berlijn te vinden, behalve in de winter. tekst maina van baal foto berlinpictures

Winter in Berlijn De winter is ideaal voor een bezoek aan Berlijn. Doordat er dan minder toeristen de stad bezoeken, zijn de hotels vaak goedkoper. En door het landklimaat is het er in de winter niet zo nat als bij ons, maar valt er wel regelmatig sneeuw! De sneeuw en de feestelijke verlichting zorgen voor een sprookjesachtige uitstraling van de stad. In de winterperiode is er genoeg te doen in Berlijn. Een aanrader is de â&#x20AC;&#x2DC;Bunte ChocoWeltâ&#x20AC;&#x2122;, de maar liefst drie verdiepingen tellende beleveniswinkel van chocolademerk Ritter Sport. Hier kom je niet alleen te weten hoe chocolade wordt gemaakt, je kunt er ook je eigen chocoladereep laten samenstellen. Dus als je altijd al hebt willen weten hoe een pure chocoladereep met Haribo-beertjes, limoenstukjes en chili smaakt, is dit je kans. En anders kun je altijd nog opwarmen in de Shokolateria met een heerlijke beker warme chocolademelk.

December 2013

berlijn

Warm blijven kun je ook door een wat sportievere activiteit te ondernemen. Schaatsen bijvoorbeeld. Het is een redelijk populaire bezigheid in Duitsland en er zijn dan ook verschillende ijsbanen te vinden in Berlijn. Een van de meest sfeervolle ijsbanen is de ‘Eisbahn am Neptunbrunnen’. Met kerstmuziek op de achtergrond en lichtjes van de kerstmarkt en het reuzenrad in de verte is het de meest romantische schaatsbaan van de stad. Deze schaatsbaan staat vanaf 25 november tot en met 29 december aan de Karl-LiebknechtStraße 8. Het ultieme kerstgevoel De laatste paar weken van het jaar dompelt de stad zich onder in de ultieme kerstsfeer. De grootste sfeermakers zijn de kerstmarkten. Berlijn telt maar liefst 26 grote ‘weihnachtsmarkten’ die zorgen voor een gezellige, gemoedelijke sfeer. Op de knusse markten vind je allerhande kraampjes met typisch Duitse producten. Ook staan er tal van stands met Duitse

‘De sneeuw en de feestelijke verlichting zorgen voor een sprookjesachtige uitstraling van de stad. lekkernijen zoals gepofte kastanjes, ‘bratwurst’, gegrilde champignons en natuurlijk glühwein. Een aantal grote kerstmarkten staat dichtbij de historische bezienswaardigheden, wat het makkelijk maakt om de kerst met een toeristisch programma te combineren. Een van de grootste en mooiste kerstmarkten in Berlijn is de ‘Gendarmenmarkt’. Wanneer je over de prachtig verlichte markt slentert ontkom je niet aan het ultieme kerstgevoel. 40

reizen

Elke dag vinden er optredens van muzieken dansgroepen plaats, en ook zijn er speciale kerstactiviteiten voor kinderen. De toegang tot de markt kost één euro, maar de opbrengst hiervan gaat gedeeltelijk naar een goed doel. Prosit Neujahr! Heeft Berlijn normaal gesproken al een bruisend nachtleven, met oud en nieuw pakt de stad nog net even wat meer uit. Hét oud en nieuw feest in Berlijn is het feest rondom de Brandenburger Tor. Het Silvesterfeest werd hier voor het eerst in 1989 gevierd na de val van de Berlijnse Muur. Het feit dat Oost- en West-Berlijn dat jaar voor het eerst gemoedelijk samen het nieuwe jaar inluidden geeft het feest een historische lading. Tegenwoordig sluiten meer dan een miljoen mensen daar het jaar in stijl af. Podia en dansvloeren zo ver je maar kunt kijken, bekende dj’s, optredens van bands en een enorm vuurwerkspektakel zijn de redenen waarom je oud en nieuw bij de Brandenburger Tor zou willen vieren. Het gigantische plein is schitterend verlicht en al vanaf twee uur ‘s middags wordt er muziek gedraaid. Vanaf half zeven ‘s avonds is er het warming-up programma, en na middernacht zorgen de dj’s en live bands voor een geweldig begin van het nieuwe jaar. Voor degenen die oud en nieuw liever wat minder massaal vieren, biedt Berlijn nog genoeg andere opties. Zo zijn er verschillende heuvels waar vanaf je een prachtig uitzicht hebt over de stad en het vuurwerk. Ideaal voor een romantische avond met z’n tweeën; champagne en een gevulde picknickmand mee en je bent klaar. Het uitzicht vanuit het Mauerpark is een aanrader. Vanaf de heuvel in dit park heb je uitzicht over de Prenzlauer Berg. Ook zijn er allerlei barretjes in de buurt zijn waar je je kunt warmen aan glühwein of warme chocomelk. Vanaf dit park ligt

de Kulturbrauerei op loopafstand. Deze voormalige bierbrouwerij is nu omgetoverd tot een cultureel centrum. Het gigantische complex bestaat uit twintig verschillende gebouwen en zes hofjes. Met oud en nieuw worden er in de verschillende zalen allerlei muziekstijlen gedraaid zoals 80’s, 90’s, rock, Duitse Schlager en nog veel meer. Op het binnenhof staat een groot podium waar de hele avond live muziek wordt gespeeld. En wanneer je even tot rust wil komen kan dat in een van de hofjes. ‘s Avonds om twaalf uur kun je genieten van een georganiseerd vuurwerk dat vanaf de daken van de Kulturbrauerei wordt afgestoken. En heb je op 31 december het goede voornemen om meer te sporten dan kun je op 1 januari meedoen aan de Neuhjahrslauf. Deze hardloopwedstrijd heeft een lengte van vier kilometer en loopt van de Brandenburger Tor tot de Berliner Dom en weer terug. Frohe Feiertage!

Wanneer je over een van de prachtig verlichte kerstmarkten slentert, ontkom je niet aan het ultieme kerstgevoel. December 2013

Hele fijne en gezellige

feestdagen

Buon Natale e un felice anno nuovo

en een heel gelukkig en gezond

nieuwjaar

IL BORGO Markt 7 5701 RH Helmond T 0492 537715 E info@ilborgo.nl I www.ilborgo.nl

Midden in onze mooie stad, op de kop van de Markt, vindt u Il Borgo. Hier staan onze Italiaanse koks klaar om voor u een snelle of uitgebreide lunch te bereiden. Geniet van een gezellige high tea of loop zomaar even binnen voor een kopje echte Italiaanse koffie of thee met bonbon uit eigen chocolaterie of met gebak. Maar ook voor een glas Helmonds Vijfhoeck 1515 bier bent u hier aan het goede adres. Bezoek de Middeleeuwse kelder en beleef de sfeer van het 419 jaar oude pand onder het genot van een goed glas Italiaanse wijn. Groepsarrangementen en catering op aanvraag.

centrum

joke smeulders

De maan staat vol en rond aan de rand van de horizon als ik naar Joke Smeulders toe rijd. Hier ergens moet het Vliegend Tapijt hangen, een creatie van Joke Smeulders en Corrie Smolders. Mijn fantasie slaat op hol. Zoiets als het vliegend vloerkleed in de jeugdserie ‘Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer?’

joke tekst marije goris foto ugur ozdemir

eneden, achter de voordeur van het huis van Joke, ligt een zevenhoek van blauwe tape op de grond. Het maakt me nieuwsgierig. Niet vergeten er dadelijk naar te vragen, denk ik, terwijl ik achter haar de trap van haar nieuwe split-level woning op loop. Voorlopig ben ik vooral onder de indruk van de onverwachte ruimte in het huis, de grote glazen pui naar de daktuin, de prachtige keuken met een designlamp die een zachtlila licht verspreidt, de poes die ik heel even voor een hond aanzie, maar een Perzische raskat blijkt te zijn. Wat een fantasievol huis op deze onverwachte plek, midden in een zich vernieuwende volkswijk. Haar kleinkinderen mogen telkens als ze komen de muur in de keuken vol tekenen. Tot de volgende keer mag het blijven staan. Joke Smeulders is kunstenaar. Het is hot: een kunstenaar die in zijn werk maatschappelijke betrokkenheid toont. Joke’s werk kent, lang voor het mode werd, twee sporen: een kunstspoor en een buurtspoor, zoals zij het noemt. Ze vertelt over de lange weg die ze moest gaan om tot haar kunstenaarschap te komen. Hoe ze zich, nadat ze drie kinderen had gekregen, aanmeldde bij de Academie in Eindhoven. En hoe ze daar voelde: dit is het, hier hoor ik, hier moet ik zijn. Hoe ze

toestemming kreeg van de directie om naar de opleiding te komen als ze thuis weg kon, toen de academie het jaar erna naar Tilburg verhuisde. ‘Als de kinderen ’s avonds in bed lagen, dan kon ik beginnen. Ik werkte vaak tot drie, vier uur in de morgen door. Heerlijk vond ik het en zwaar. Maar er was een wereld voor me open gegaan en ik wist zeker dat dit mijn weg was.’ Beschouwend Joke noemt zichzelf een notoire spijbelaar. ‘Al vanaf de tweede klas schreef ik briefjes, een beetje schuin, zodat het op het handschrift van mijn moeder leek: Joke is ziek. Mijn zusje moest dat dan mee naar school nemen. En ik ging naar buiten, er in mijn eentje op uit. Ik weet nog heel goed dat ik met mijn voeten in het zand ging staan om een afdruk te maken. Dan stapte ik eruit, om de omtrek van mijn voeten in het zand na te trekken. Dan keek ik er naar en dacht: dit ben ik.’ ‘Ik ben een beschouwer én ik ben oneindig nieuwsgierig. Dat brengt me de ingrediënten om mijn beleving te vertalen naar beelden. Weet je, als je afstand neemt, dan verandert je perspectief. En dat voedt mijn verbeelding.’ Dat klinkt mooi, maar hoe ziet dat er dan uit?

December 2013

kunstenaar van de editie

â&#x20AC;&#x153;Ik kan gefascineerd raken door een plek daar buiten, door de buurt of het industrieterrein.â&#x20AC;?

December 2013

centrum

‘Het begint ermee dat ik gefascineerd kan raken door een plek daar buiten, die prikkelt. Bijvoorbeeld de buurt, het industrieterrein, de stad, een gebied dat kleurrijk is en anders dan ik gewend ben. Een veelheid aan beelden en ervaringen komt bij me binnen. Wat ik doe is orde brengen in de veelheid van indrukken, beeld en materiaal. De chaos ordenen en het steeds verder abstraheren. Dat gebeurt zonder vooropgezet plan.’ Ik vraag haar om een voorbeeld. Maar eerst loopt ze een paar treden naar beneden om de kat, die voor de deur zit te miauwen, naar buiten te laten. Intussen kijk ik naar de wand in de keuken en probeer te ontcijferen wat er allemaal op getekend en geschreven staat. Wat bijzonder, dat het deze ruimte toch niet rommelig maakt, integendeel.

Er ging een wereld voor me open toen ik aan de kunstopleiding begon. ‘Corrie en ik waren in Kassel, bij de Documenta’ gaat Joke verder. “Dat is een grote tweejaarlijkse tentoonstelling van moderne kunst. We hadden een klein hotelletje, buiten de stad, aan de oever van de Fulda. De naam van die rivier vonden we bijna mythisch klinken! Als we tegen de avond terugkwamen op onze kamer, helemaal opgeladen van al het interessante dat we gezien hadden, zaten we op ons balkon en staarden naar het stromende water. Op zo’n moment kreeg ik een idee. Ik zei tegen Corrie: “zou jij de rivier over durven zwemmen?” Corrie wilde wel. We deden droge kleren voor haar in een emmer. Die diende ook meteen als een soort boei waaraan ze zich vast kon houden. Op een tijdstip dat er geen plezierboten voorbij kwamen zwom ze naar de overkant, terwijl ik haar filmde. 44

joke smeulders

Aan de andere oever stond een kerkje en een paar huizen, die hun weerschijn hadden in het water. We hadden afgesproken dat ze in de weerspiegeling van dat kerkje rond zou zwemmen, maar zij zag natuurlijk niet of ze dat ook deed. Ik schreeuwde vanaf het balkon naar haar: twee meter naar links, nu naar voren! Het was leuk en spannend. Op de laatste dag wilde ik afscheid nemen van het dorpje. We reden erheen en we filmden daar ook. Corrie schepte een grote tas, zo’n shopper, vol water en kletsnat liep ze met die druipende tas de berg op. Eenmaal thuis ben ik de filmbeelden gaan bewerken. Uiteindelijk bleef er alleen een close-up over van Corrie, die druipnat met die druipende tas wegloopt. Eerst is er dus een verhaal, en daaruit filtert zich dan een beeld. Dat filmpje is het kunstwerk; het is op verschillende plaatsen vertoond.’ En het Vliegend Tapijt? ’Het Vliegertapijt hangt dáár’, zegt Joke, terwijl ze uit het raam wijst. ‘Het is een virtueel tapijt, een kunstproject. Onze werkwijze met het Vliegend Tapijt heeft hetzelfde principe. Ik verbind me met de plek, met de huizen, de bomen en vooral ook met de mensen. De veelheid aan informatie, aan contacten en gesprekken prikkelt de verbeelding. De plannen komen vanzelf boven drijven. We willen met mensen kansen grijpen, we zeggen: speel maar mee met ons. Wij willen laten zien: Zó kun je kunst ook bekijken.’ ‘Je loopt veel rond in de wijk en je lijkt me iemand die makkelijk met iedereen een praatje maakt. Maar toch, hoe vind je ze, de mensen met wie je wilt werken?’, vraag ik. Joke: ‘Een paar weken geleden gingen we de wijk in en vertelden we aan mensen dat we ‘op zoek waren naar Leo’. Mensen gingen nadenken of ze een Leo

kenden. Dan zeiden we dat hij niet per se Leo hoefde te heten maar dat we een man zochten voor ons project. Het ging als een lopend vuurtje door de wijk. Soms komen mensen zichzelf aanmelden.’

We willen met mensen kansen grijpen. We zeggen: speel maar mee met ons. Blauw tape. Die blauwe lijnen, beneden in de gang, hebben die een speciale betekenis? Het blijkt het verhaal van haar afstudeerproject en van de basis van het huis dat ze samen met haar ex-man bouwde. Fascinerend, hoe ze haar lichaam gebruikte om er beelden omheen te bouwen. Met kleine houtjes en met textiel. Met een deurtje, zodat ze er voorzichtig uit kon om het beeld te filmen. Hoe ze er beweging in bracht, en hoe ze alles ging meten, met oude maateenheden, van vingers en onderarmen tot benen. Hoe daaruit een module en een zevenhoek ontstond. En hoe een Poolse kunstenaar Edward Krasinsky ook bleek te werken met blauw tape. Het is een verhaal dat het verdient een keer apart verteld te worden. Maar dat geldt eigenlijk voor heel veel van wat Joke vertelt. Het is ruim twee uur later als ik in het donker naar huis rijd. Vol van de ontmoeting met een mooi mens. Joke, vol verhalen, kleine voorvallen, mooie pareltjes. Zijweggetjes, die ik graag nog veel meer zou willen bewandelen. www.jokesmeulders.nl Half november krijgt Joke te horen dat ze van het Oranjefonds met een flink bedrag ondersteuning krijgen voor drie jaar. Ze zijn zelfs het Project van de Week bij dat Fonds.

December 2013

De Salon visagie kapsalon schoonheidssalon nagels tudio

pupa joico lak shmi o.p.i

w w w.desalonhelmond.nl de salon helmond December 2013

braaksestraat 3

5709 jc

helmond

| 0492-545024

info@desalonhelmond.nl 45

kunst

marianne splint

who is without sins? Een van de mooiste werken van Frans Franciscus, 2003

December 2013

Kunst In deze editie van HLMND Magazine start de kunstrubriek. Marianne Splint, directeur van Gemeentemuseum Helmond bespreekt een van de werken uit de vaste collectie van het museum.

Een hartje. Dat moet wel het meest herkenbare symbool van liefde zijn. Ontelbaar vaak heb ik ze getekend: op besneeuwde autoâ&#x20AC;&#x2122;s, op beslagen ramen, in het zand van ettelijke stranden. En geen van mijn geliefden is de betekenis ervan ooit ontgaan. door marianne splint

Kent u het Portret van Giovanni Arnolfini en zijn vrouw? U weet wel. Het beroemde schilderij van Jan van Eyck waarvan gekscherend wordt gezegd dat beiden geportretteerden op Vladimir Poetin lijken. Van Eyck heeft zich omstreeks 1434 een hoop moeite getroost huwelijkse trouw uit te beelden. Er is echter geen hartje te zien, het symboolgebruik blijft meer verhuld. Voor de liefhebber van de iconografie is het een heerlijke puzzel. Welk voorwerp op het schilderij staat symbool voor wat? Want de uitleg van in onbruik geraakte symboliek blijft, hoe goed onderbouwd ook, vaak giswerk. De opgestoken hand van de geportretteerde Giovanni bijvoorbeeld. Is dat een uitgebeelde trouwbelofte? December 2013

kunst

marianne splint

En de slippers op de vloer, een teken van

wellicht? Vermoedelijk verdient de man die zo

blondine? Ik heb met hem te doen. Maar

met vieze voeten. Of overdrijven we hier?

fikse sneeuwbal op zijn hoofd. De sneeuwbal

sneeuwbal nog steeds in de hand. Dit zie ik.

gewijde grond? Die besmeur je natuurlijk niet Zijn deze mensen thuis en hebben ze lekker

de schoenen uitgeschopt? Die rondslingerende sinaasappels links in beeld, zijn zij een teken van vruchtbaarheid of rijkdom? Zeker weten

romantisch het hartje in de sneeuw tekent, een die de man links in beeld al voor hem klaar heeft. Is de man in het blauw de verraadde

geliefde hier, aan de kant gezet voor de mooie

gelukkig, er wordt over hem ontfermd. De

Wat ziet u?

Laat de 17de-eeuwse kunstkijker in u los.

doen we het niet. Simpelweg omdat veel

kennis over 15de-eeuwse iconografie voor

ons verloren is gegaan. Net zo min als Van Eyck (ca. 1390-1441) onze hedendaagse

verkeersborden zou begrijpen, zo kunnen wij een groot deel van zijn symboolgebruik niet meer ‘lezen’.

Er staat in ieder geval één symbool op het schilderij dat we wat makkelijker kunnen thuisbrengen. Het was eeuwenlang het

symbool van huwelijkse trouw. Ik heb het

over het rustige, maar waakzame hondje aan

de voeten van het echtpaar. De 15de-, 16de- of 17de-eeuwse kunstkijker wist heel goed: de

zinnelijkheid zit hier wel snor. Maar werd er

een blaffend hondje uitgebeeld -of nog erger-

een blazende kat, dan was men gewaarschuwd; op dit schilderij wordt zedeloos gedrag

vertoond. Met name in de 17de eeuw lustte ze

wel pap van een verborgen pikante boodschap in de genreschilderkunst. Kijk, huiver en leer ervan! Zie het als een 17de-eeuwse

SIRE-commercial. Nog letterlijker wordt het wanneer de kunstenaar een konijn schildert

om losbandig gedrag uit te beelden. Zoals in Stoeiend Paar van Jan Steen (ca. 1660).

Het sneeuwhartje in Frans Franciscus’ Who

is without Sins vertelt me dat het werk over liefde gaat. Maar er speelt meer. De eerst

keer dat ik het werk zag, was ik mij van geen kwaad bewust. Tot ik beter keek: hier is een

blaffend hondje op zijn plaats! Een symbooltje om ontrouw te duiden. Ontrouw aan een

geliefde of aan de veronderstelde geaardheid Jan van Eyck, 1434, National Gallery, Londen

‘Frans Franciscus Who is without Sins (2003)

Het werk maakt sinds 2004 onderdeel uit van de Collectie Hedendaagse Kunst van Gemeentemuseum Helmond. Het was onder meer te zien in de tentoonstelling F. Franciscus - Works of Mercy in 2010. Momenteel hangt het werk niet op zaal.

Bekijkt u het werk nog eens rustig op de Collectiewebsite van Gemeentemuseum Helmond. U vindt hier meer informatie over het schilderij, de kunstenaar en zijn oeuvre.

www.gemeentemuseumhelmond.nl/collectie

December 2013

column

koken en genieten van eten

NICOLE’s Column

En dan ben je columnist van Helmond Magazine! Leuk, maar waar ga je het over hebben? Best een moeilijke keuze. Ik kan het namelijk over heel veel dingen hebben, er zijn veel dingen die me boeien en bezighouden. Mijn fijne gezin, mijn passie voor koken, de foodsector, de arbeidsmarkt …. moeilijk dus. Ik kies voor koken, en genieten van eten. Koken voor gasten of voor mijn eigen gezin, het maakt niet uit. Uitgebreid of eenvoudig, ook dat is geen punt. Bloemkool met worst en een lekkere kaassaus of een bewerkelijk menu met alles erop en eraan, ik kan er zo van genieten. Als ik maar mag werken met goede producten en kan eten met fijne mensen aan tafel. Nu het volop winter is vind ik het heerlijk om in de keuken te staan. Lekker die geur van een verse bouillon of een kruidig stoofgerecht. Altijd weer een uitdaging om nieuwe winterse gerechten te ontdekken. Dat ontdekken gebeurt vaak heel onverwacht. Ik raak geïnspireerd op vele momenten. Wintersport vormt zo’n inspiratiebron bijvoorbeeld. Voor fondue, een aardappelpannetje of spaghetti met kreeft. De uitdaging zit ‘m wat mij betreft in het namaken van dat ene gerecht. Die ene smaak of die bijzondere combinatie. Natuurlijk lukt dat niet altijd meteen, maar na een paar keer proberen kom ik vaak een heel eind in de goede richting. In de weekenden ga ik vaak bewust op zoek naar iets nieuws om te koken. Mijn ultieme weekend begint zaterdagochtend dan ook aan de keukentafel met een kop koffie en de krant. Daarna pak ik een aantal kookboeken en ga heerlijk zitten lezen. Afhankelijk van het seizoen en van de te verwachten gasten maak ik een selectie. Als ik eenmaal weet hoe een gerecht gemaakt moet worden schrijf ik het op. In een speciaal schriftje heb ik bijzondere recepten en gebeurtenissen genoteerd. Hierin heb ik ook allerlei krantenknipsels en menukaarten verzameld. Misschien dat ik nog wel eens een kookboek ga schrijven. Het begin is in ieder geval gemaakt. Regelmatig stuur ik aan een aantal vriendinnen een nieuw recept. Zij proberen dit uit en geven mij tips ter verbetering of ter verduidelijking. Of het boek er ooit komt? Ik betwijfel het, maar ik blijf het een leuke gedachte vinden. Ik wens alle lezers van HLMND magazine een smaakvolle Kerst en een gelukkig en gezond 2014 toe! Nicole Swinkels-Meulendijks

December 2013

mathijs

londen

mathijs schiffers

Mathijs Schiffers (42), geboren en getogen in Helmond, woont en werkt tegenwoordig in Londen. Vanuit het internationale zakenhart The City doet hij voor Het Financieele Dagblad verslag van de wondere wereld van het grote geld. Een monoloog van een man zonder plan die toch nog best ver kwam.

“

Het was een van de eerste dingen die me opviel in Londen. Die schoenen! Britse bankiers dragen vaak afgetrapte trainers. Een normaal mens zou er niet mee gezien willen worden. Maar de mannen van het grote geld - het zijn voornamelijk mannen - schamen zich er niet voor ze aan te trekken onder hun krijtstrepenpak. Rare jongens, die citybankers. Ik volg ze nu ruim een jaar. In september 2012 streek ik neer in Londen. Doel: verslag doen vanuit het bankenhart van Europa voor Het Financieele Dagblad. Een interessante baan, een droombaan. Maar geen gemakkelijke baan. Een vechtersbaan eigenlijk, eentje waar geduld voor nodig is bovendien. In Nederland gaan de deuren open als je zegt dat je van het FD bent. Mensen willen over het algemeen graag vermeld worden in de roze zakenkrant met zijn chique imago en zijn rijke historie die teruggrijpt tot 1796. In Londen zeggen ze: namens wie komt u? Het Ef-Die? Ga maar achteraan in de rij staan, achter die journalisten uit Duitsland, Frankrijk en de rest van de wereld!” Helse tocht “Enfin, die afgetrapte gympen. Daar moeten we het nog even over hebben.

foto gerard van hal

Al snel werd me duidelijk dat ze alleen gedragen worden tijdens de commute. Zo wordt de helse tocht van huis naar werk genoemd in Londen. Het is een dagelijkse worstelpartij die voert langs de drukke trottoirs van de randgemeenten, via de nog veel drukkere trein- en metrostations, naar de vierkante mijl rond de St Paul’s die The City wordt genoemd. De kans is groot dat er onderweg iemand op je tenen gaat staan of je per ongeluk in een regenplas duwt. Je krijgt netjes excuses aangeboden, want de Engelsen hebben manieren hoog in het vaandel staan. Maar wat schiet je ermee op? Om te voorkomen dat ze de hele dag met besmeurde schoenen hun razend belangrijke afspraken moeten afwerken, dragen veel bankiers daarom gympen op weg naar hun werk. Eenmaal binnen de kantoormuren worden de goedkope trappers, waar de gaten vaak in zitten en de vering allang uit is, verruild voor bruin- of zwartleren schoenen die beter passen bij hun positie. Soms halen ze deze schoenen uit hun koffertje. Soms staan ze nog onder hun bureau. Dit ritueel geldt uiteraard niet voor de hoogste bankbazen. Zij laten zich per taxi naar het werk vervoeren. Hun nette schoenen kunnen met een gerust hart thuis al worden aangetrokken.” December 2013

exclusief

INTERVIEW

‘In Nederland kom je overal binnen als FD-journalist. In Londen vragen ze: het Ef-Die? Ga maar achteraan in de rij staan!’ December 2013

londen

Gesjoemel “In Helmond, waar ik de eerste negentien jaar van mijn leven heb doorgebracht, worden ook veel gympen gedragen. En mijn geboortestad wordt, net als Londen, doorkliefd door water. Maar daar houdt de vergelijking op. Helmond en Londen. Arbeidersstad en bankiersstad. De ZuidWillemsvaart en de Theems. Het verschil kan niet groter zijn. Toch probeer ik hier in Londen vooral de Helmonder in mij de ruimte te geven. Want wat hier gebeurt, snapt niemand. En het is verstandig om niet net te doen alsof dat anders is. Gesjoemel met een rente die ‘libor’ wordt genoemd? Hypotheken die ‘subprime’ zijn en in verpakte en opgeknipte vorm worden doorverkocht? Waor hedde gullie het aigenluk euver? Echt waar, dat is de beste houding. Of je ook een duidelijk antwoord krijgt, valt te bezien. Soms weet degene die je interviewt het zelf ook niet precies. Bankiers zijn net doktoren. Ze schrijven medicijnen voor om onduidelijke klachten

‘Dat ik in deze wereld terecht ben gekomen is redelijk toevallig te noemen’ te genezen. Daarbij bedienen ze zich, net als artsen vaak doen, van zo’n rommelig handschrift dat ze zelf ook niet meer goed weten wat er precies staat. Verder zijn het wel aardige mensen hoor, die bankiers. Ik ken er inmiddels genoeg. Met sommigen drink ik wel eens een biertje.” Toeval “Dat ik in deze wereld terecht ben gekomen, is redelijk toevallig te noemen. Na mijn middelbare schooltijd aan het Carolus Borromeus College ging ik rechten studeren in Maastricht. Dat was nauwelijks een bewuste keuze. Ik was toen nog niet zo bezig met toekomstplanning en deed 52

mathijs schiffers

wat mijn ouders ook al hadden gedaan. Wetboeken dus. Daar heb ik geen spijt van. De rechtenstudie bood mij de mogelijkheid om zes jaar – dat kon toen nog – te genieten van misschien wel de mooiste stad van Nederland. Met een Erasmus-beurs uit Brussel kon ik daar zelfs een half jaartje ‘studeren’ in Griekenland aan toevoegen! Maar toen de lol voorbij was, werd ik geconfronteerd met de gevolgen van mijn lankmoedige keuze: ik ging werken als jurist en dat beviel al een stuk minder. Het grappige is dat mijn baan mij opnieuw naar Helmond bracht. Want geloof het of niet: burenruzies zaten in mijn takenpakket. Als er ergens een geschil was over de hoogte van een heg, of erger, dan werd ik daarheen gestuurd om de rechten en plichten in kaart te brengen. Ik weet niet of er in Helmond meer burenruzies zijn dan elders. Maar feit is dat ik verdacht vaak op mijn geboortegrond moest opdraven.” Obscure blaadjes “Leuk vond ik het niet, al die geschillen. Ik vond er niets aan. En toen ik 28 was heb ik mijn baan pardoes opgezegd. Zonder concreet plan, maar wel met iets van een idee. Ik wilde de schrijvende journalistiek in. Er was één probleem: gortdroge juridische teksten had ik genoeg geschreven, maar een leuk, lekker leesbaar verhaal was er nog nooit uit mijn pen gekomen. Mijn eerste probeersels werden dan ook volledig overhoop gehaald. Ik was erin geslaagd een paar opdrachtgevers van lokale blaadjes te vinden die mijn teksten wilden afdrukken, maar niet voordat ze van A tot Z herschreven waren. Toch schoof ik langzaam dichter naar de serieuze media op. Belangrijk was mijn verhuizing naar Amsterdam, in 2002. Daar was voor mij toch meer te halen dan in Maastricht, waar ik na mijn studie was blijven hangen. Het bracht mij in de financiële journalistiek. Ik ging werken voor het Amerikaanse persbureau Dow Jones, dat ook eigenaar is van de beroemde zakenkrant The Wall Street Journal. Voor die krant schrijven was

wel wat anders dan de obscure publicaties waar mijn naam tot dan toe in vermeld stond.” Geduld “Drie jaar Dow Jones gaf mij genoeg inzicht in geldzaken om naar een baan te solliciteren bij Het Financieele Dagblad. Daar werd ik in eerste instantie afgewezen, maar een half jaar later alsnog aangenomen. Soms moet je geduld hebben. En dat is in de regel geen natuurlijke eigenschap van een journalist. Dat geduld werd vier jaar later nog eens op de proef gesteld. Ik wilde als correspondent naar New York, maar de keus viel op een ander. Gelukkig werd die tegenvaller ruim een jaar later gecompenseerd met mijn post in Londen. Daar zit ik nu voor onbepaalde tijd. Ik ben nog op zoek naar het ultieme verhaal waar ik me mee kan onderscheiden. Ik denk aan iets met Russen. Die zijn hier in groten getale neergestreken. Ze kopen de duurste huizen en rekenen die cash af. Is dat wel helemaal in de haak? Hmmm.”

‘Als jurist kwam ik vaak in Helmond om burenruzies op te lossen’ December 2013

MEER DAN FIGUURVORMING

Beter en STRAKKER in je vel Bailine® Figuurvorming

GRATIS! PROEF behandeling

Bailine® Mentale motivatie

Bailine® Voedingsadviezen

Bailine® Natuurlijke facelift

Bailine® Pijnbestrijding

Neem vandaag nog contact met ons op om de GRATIS proefbehandeling in te plannen!

www.afslankenhelmond.nl Bailine® Helmond Weg op den Heuvel 139

T 0492 - 52 15 81 E info@afslankenhelmond.nl

passie voor licht

ruud van der kuijlen

Al op jonge leeftijd werd Ruud van der Kuijlen gegrepen door licht en wat je ermee kunt doen. Hij maakte er zijn werk van en blinkt uit in zijn vak. Licht blijft hem verbazen, iedere dag opnieuw.

December 2013

dpl

passie voor licht

‘Licht is emotie. Je moet het voelen, niet alleen zien.’ tekst franka van beeck foto dpl europe / delta pro lighting

Wanneer begon jouw fascinatie voor licht? “Toen ik zes, zeven jaar was had je het programma TV Woonmagazine met Jan des Bouvrie. Dat was mijn inspiratiebron. Toen ben ik begonnen met ontwerpen. In 1998 ontwierp ik een lamp die ik samen met mijn vader gemaakt heb. Dat was een lichtgevende krant; twee plexiglas platen met daartussenin een pagina uit de krant en een gloeilamp. Het effect was dat je op een witte wand die tekst te zien kreeg die je kon vervormen in grootte. Ik was onder de indruk van wat je met licht kon doen. Toen ben ik heel veel gaan bedenken en ontwerpen met licht, architectuur en meubilair. Na mijn opleiding voor interieur en ruimtelijke vormgeving heb ik een tijdje samengewerkt met interieurarchitect Rein Veenstra. Vanuit de interieurarchitectuur werd ik opnieuw bevangen door het licht, ik vond het interessant December 2013

wat licht doet met de ruimte en hoe je daarmee kunt spelen. Mijn oude passie kwam weer naar boven.” Wat houdt jouw werk in? “Als Lighting Consultant bij DPL Europe in Helmond adviseer ik klanten in de retail, architectuur en de particuliere sector. Met mijn kennis van technisch licht en architectuur/vormgeving vertaal ik de wens van de klant naar een eigenwijs en vooral kunstzinnig ontwerp. We brainstormen binnen een team van acht lichtfanaten en zijn hartstikke fel als we een uniek idee hebben. Wie ons kantoor binnenstapt om alleen naar lampen te kijken, kan door dezelfde deur weer naar buiten. Ik ben voor advies en er is geen algemene lijn te trekken. Iedere situatie is anders, zelfs als het om dezelfde winkels gaat.” 55

schootensedreef

Wat betekent licht voor jou? “Alles! Ik vind het mooi dat je met licht altijd dingen kunt doen die je blijven verrassen. Of een kast nou zwart of grijs is, het is en blijft een kast. Maar kies je voor twee verschillende soorten licht, dan krijg je ook twee verschillende werelden. Ik kan mensen echt verbazen met licht, het verbaast mijzelf ook nog elke dag. Ik bedenk iets, weet hoe het eruit moet gaan zien en een collega maakt het voor me. Maar op het moment dat ik binnenloop en het resultaat zie, is het toch weer anders dan verwacht en ben ik altijd positief verrast. Licht is emotie. Je moet het voelen, niet alleen zien. Licht is bepalend, het maakt of breekt de sfeer. Licht is de final touch en zelfs je gemoedstoestand hangt ervan af. Als ik weet wie jij bent als persoon of bedrijf kan ik je een spiegelbeeld in licht geven.”

Ik vind het mooi dat je met licht altijd dingen kunt doen die je blijven verrassen.

Op welk project ben je het meest trots? “Dit is moeilijk te zeggen. Ik heb een aantal projecten waar ik erg trots op ben zoals McDonalds, Mercedes-Benz en PSV, maar een woonhuis waar ik nu nog mee bezig ben wordt de kroon op mijn werk tot nu toe. Ik ben gevraagd om puur naar het licht te kijken, wat licht kan doen voor de bewoners en hoe het de unieke vorm van het huis kan versterken zonder dat het een of andere poppenkast wordt. Energiebesparing is secundair, het gaat om vorm en gevoel. Met de kennis die ik heb, maak ik gebruik van verschillende, bijna kunstzinnige, lichttechnieken om dit huis een uniek en waardig imago te geven. Ik ben vanaf het begin bij dit 56

ruud van der kuijlen

project betrokken. Samen met de architect en installateur, ontwerp, begeleid en ondersteun ik het verlichtingsplan door het hele bouwproces heen. Alleen zo kom je tot het beste eindresultaat. Mensen vergissen zich er vaak in hoeveel werk er vooraf al gedaan moet worden om een lichtplan te maken. Een ander leuk project in Helmond was Eetkamer22. Daar was het juist de bedoeling om geen overdaad aan licht hebben, omdat dat afbreuk zou doen aan het kasteel. We hebben Eetkamer22 een subtiel eigen imago gegeven met licht dat perfect harmonieert met dat van het kasteel. Het is nu een sfeervol restaurant op een van de mooiste plekjes van Helmond, waar ik graag mijn zakelijke relaties, onder het genot van een hapje en een drankje, met trots vertel over het project en over onze stad.” Welke ambities heb je in jouw vak? “Ik wil heel graag bekend staan om mijn unieke lichttoepassingen en -oplossingen. Mensen bewust maken van het effect van licht. Graag deel ik mijn passie voor licht met iedereen die verder wil kijken naar de mogelijkheden en perfectie naar een nog hoger niveau wil tillen. Ik ben ervan overtuigd dat er iets moet gebeuren om de sleur te doorbreken. Iets unieks, iets wat mensen in positieve zin blijft verbazen. Dat maakt het leven een stuk leuker! Als echte ‘Hellemonder’ ben ik trots op onze stad. Helmond loopt ver vooruit op lichtgebied. Hier wordt wel degelijk aandacht aan licht besteed, zoals op de Kanaaldijk, de blauwe lichtjes ’s avonds en het mooi verlichte kasteel. En de Traverse is de kers op de taart. De meeste andere grote steden hebben dat niet. Je weet nooit wat de toekomst zal brengen, er gebeurt een hoop in de verlichtingsbranche en met de nieuwste technieken zullen we altijd alles kunnen maken zoals we het willen. Hopelijk laat ik als Helmonder een stempel achter op de kaart, een mooi creatief lichtje vlakbij lichtstad Eindhoven.”

Met de kennis die ik heb, maak ik gebruik van verschillende, bijna kunstzinnige lichttechnieken. December 2013

column

marie claire’s column

Onze sjoerd Op een gezellig drukke zaterdagmiddag, midden in een verkoopgesprek, zie ik vanuit mijn ooghoeken een vrouwelijke stadswacht mijn winkel binnenkomen. Wat NU weer, is mijn eerste gedachte. Heb ik een doos buiten laten staan, wat eigenlijk niet mag, of staat mijn glasobject net iets te ver op de gemeentegrond…? Of ik een hond heb, was haar vraag. En of het zou kunnen dat mijn hond los rond liep in de kasteeltuin. Ja, ik heb een hond, en nee, deze wordt niet geacht zichzelf uit te laten. Helaas vertelde een blik in zijn lege mand mij, dat het zeer waarschijnlijk onze Sjoerd was, die daar lekker in zijn uppie rondstruinde. Na snel zijn riem te hebben gepakt, ben ik, samen met de stadwacht, de Traverse overgestoken en de kasteeltuin ingelopen. En ja hoor, daar stond onze Sjoerd. Met een tot riem getransformeerde stropdas om zijn nek, samen met de collega-stadswacht, alsof het de normaalste zaak van de wereld is… Wat ben ik blij dat wij in Helmond diervriendelijke stadswachten hebben! Het moge duidelijk zijn dat Sjoerd zijn mand intussen naar ons bovenhuis is verhuisd, om zeker te weten dat hij niet nogmaals in z’n eentje op avontuur gaat! Ons leven met hond is flink gestructureerd geworden. Niks meer uitslapen op zondagochtend, maar de loopschoenen aan en er op uit. Lang niet meer gerealiseerd dat wij zo’n mooie parken hebben in Helmond. Ik denk dat wij intussen ieder pad en paadje in de Warande kunnen dromen en ook de kasteeltuin biedt geen verrassingen meer. Alleen jammer dat niet iedere hondenvriend de moeite neemt om de hondenpoepzakjes te gebruiken… Marie-Claire

December 2013

interview

udo holtappels

Hij is een creatieve veelvraat die zich tot in zijn vezels verbonden voelt met Helmond. Muziek en taal zijn de liefdes die Udo Holtappels in zijn leven nooit hebben bedrogen of in de steek gelaten. Bloemenbuurt, Groep5700, Culturele Hoofdstad, Neil Young en de Keiebijters komen in zijn persoon samen. ‘Het dialect van Helmond heeft een bepaalde hardheid, maar er zit ook iets van poëzie in.’

udo tekst hans horsten foto gerard van hal

Het espressoapparaat is state of the art, maar vertoont niettemin kuren en produceert geluiden die eerder bij de oertijd van de industriële revolutie horen dan bij een fancy keukenrekwisiet dat normaliter behaaglijk zacht hoort te zoemen. Een snelle blik in de gebruiksaanwijzing ten spijt blijft het apparaat zich weerbarstig verzetten. Maar Udo Holtappels geeft de wedkamp met de vooruitgang niet op; uiteindelijk lukt het hem om het ronkende attribuut twee kopjes koffie te ontfutselen. Hij vertelt dat hij net terug is van een korte trip naar Parijs. Daar deed zijn vrouw Brigitte hem nog een aardig ideetje aan de hand om de binnenstad van Helmond op te leuken. De stad die altijd dicht onder zijn huid zit, waar hij ook gaat of staat. ‘We liepen door de Tuilerieën, die prachtige paleistuin. Daar kom je alle rangen en standen van Parijs tegen. Mensen die komen flaneren, gezinnen, wandelaars, joggers, kantoorlui die er hun lunch opeten. ‘Zo’n soort park zou een prachtig alternatief zijn voor het Obragasterrein, nu die gamehal daar niet doorgaat’, merkte Brigitte op. Ik zag meteen een fantastisch beeld voor me, een ‘Central Park’ op de schaal 58

van Helmond, waar iedereen in de stad in zijn vrije tijd naartoe wil. Met sferen die wisselen per seizoen en een kiosk, een vijver, een schaatsbaan in de winter, zodat we van die discussie eindelijk ook af zijn, een grote tent met carnaval, openluchtfestivals in de zomer en een skatebaan. Ik weet zeker dat Helmonders van alle leeftijden zich thuis zouden voelen op zo’n plek.’

Taal en muziek Wie Udo Holtappels (51 jr.) wil typeren, dient hem met vele etiketten te beplakken. Presentator van diverse talkshows, dagvoorzitter, schrijver, reclamemaker bij Groep5700, docent, creatief meedenker, componist van diverse liedjes over Helmond en bezig met een musical over de stad. Hij stond aan de wieg van wat uitgroeide tot een van de best bezochte Literaire Cafés in het land. ‘Bij bijna elke editie komen er rond de vijfhonderd bezoekers opdagen. Het is er altijd stampvol. Bekende schrijvers komen dolgraag naar hier, want nergens anders treffen ze zoveel respons bij het publiek aan. Zonder uitzondering reageren ze verbaasd als ze horen dat er hier zoveel mensen op hen zitten te wachten Dat zegt iets over het karakter van Helmond.’ December 2013

Interview

“Helmonders gaan niet zachtzinnig met elkaar om, maar hebben écht humor.”

December 2013

interview

Er zijn maar weinig podia in de stad waar hij niet al eens gestaan heeft. Als pianist/cabaretier, muzikale sidekick van stadsdichter Bert Kuijpers tijdens zijn oudejaarsconferences, de Keijologie van de Keijebijters of als ‘wannabe’ Neil Young in de coverband de Stardusters. ‘In essentie komt het allemaal terug op mijn passie voor taal en muziek. Dat is de basis. Muziek en taal bestuiven elkaar. Ik ben daarom een groot liefhebber van poëzie. Voor mij is dat niet alleen taal, maar ook muziek. Natuurlijk komt er wat ijdelheid bij kijken, maar het is niet alsof een soort innerlijke drang mij naar dat podium drijft. Het punt is gewoon dat ik heel veel dingen leuk vind om te doen. Pop, jazz, carnaval, toneel; ik wil van alle walletjes mee eten. Overal zit wel iets moois. Als het tenminste

“Culturele Hoofdstad werkte als een katalysator voor Helmond” voortkomt uit gedrevenheid. Die optredens zijn pure ontspanning. Anderen sporten een paar keer in de week, ik ga spelen met de band. Kwaliteit staat voor mij centraal. Ik heb niet voor niets vijftien jaar pianoles gehad. Mijn twee kinderen spelen ook op dat instrument. Qua niveau is mijn zoon van veertien mij nu al fluitend gepasseerd.’ De kracht van Helmond Hij studeerde in Nijmegen voor neerlandicus, kreeg les van literaire coryfeeën als Kees Fens. Toch volgde hij vanaf de eerste dag op de universiteit telkens het spoor terug naar Helmond. Geen kreukvrije stad besefte de jonge student, als hij wandelde door de monumentale Waalstad met zijn historisch centrum. Een gevoel dat nog werd versterkt als hij op het station van Helmond, weekeinde na weekeinde, oog in oog kwam met een desolate spoorzone van Oostblokallure. 60

udo holtappels

en voorstellen. We zijn geen Culturele Hoofdstad geworden, maar die verkiezing heeft in Helmond wel als een katalysator gewerkt. Op de samenwerking tussen al die partijen moeten we voortborduren. Er zijn bijvoorbeeld al gesprekken gaande om alle muziekevenementen in Helmond tot één groot festival samen te voegen. Ik hoop wel dat die tien miljoen die voor ‘2018’ was gereserveerd deels worden ingezet om cultureel dingen aan elkaar te knopen.’ ‘We spreken over de jaren tachtig; in de stad werd toen nog weinig georganiseerd. Dat had als voordeel dat je van onderop allerlei initiatieven kon opzetten. Er bestond in de stad een clubje van gelijkgestemden die Helmond mooier, leuker en interessanter wilden maken. Als je een plannetje had, stak je de koppen bij elkaar, regelde een ruimte of podium en ging je gewoon van start. Uit die ongecompliceerde aanpak zijn onder andere de eerste talkshows in Helmond voortgekomen. De kracht van Helmond is dat die formule nog steeds goed werkt. Er liggen sterke verbindingen tussen groepjes mensen die zich bij het wel en wee van de stad betrokken voelen en elkaar makkelijk vinden. Dat zie je in het bedrijfsleven, in het sociale leven, maar ook in het culturele veld. Lokaal 42, Impact, Poppodium 0492, het zijn allemaal kleinschalige organisaties met korte lijnen, veel daadkracht en improvisatietalent. Een gemeente heeft van nature de neiging om van bovenaf zaken in de stad algemeen in te willen vullen. Misschien zou je in Helmond juist dat al bestaande weefsel in de samenleving sterker moeten maken. Laat de stad het zelf doen.’ Met zijn bedrijf Groep5700 runde Holtappels de campagne van Helmond waarmee het in het kielzog van Eindhoven vergeefs een gooi deed naar de titel ‘Europese Culturele Hoofdstad 2018’. ‘Met relatief weinig geld hebben we daarmee in korte tijd een hoop losgemaakt in de stad. En we merkten opnieuw hoe sterk en snel die netwerken opereren. Uit alle hoeken kwamen ideeën

Een verrijking Helmond, dichtkunst, taal, beelden, muziek; het zijn de ‘milestones’ in zijn leven waar Udo Holtappels nooit over raakt uitgepraat. En bijna altijd is zijn pleidooi in het voordeel van de stad en zijn de inwoners vervat in een eerbetoon aan de gewone man. De Helmonder als monument voor Helmond. ‘Helmonders zijn een apart slag volk. Ze gaan niet zachtzinnig met elkaar om, maar hebben écht humor. Ik moet daar altijd ontzettend om lachen. Als je in het Haagje of in de Bloemenbuurt, waar ik vandaan kom, met mensen gaat buurten hoor je altijd mooie verhalen. Binnen zeiken ze elkaar af, maar naar buiten toe verdedigen ze elkaar altijd. Helmond is niet uniek door de woonwijken Brandevoort en Dierdonk, maar door die Helmonder. Daarnaast vind ik het Helmondse dialect als taal geweldig. Het heeft een bepaalde hardheid, maar er zit ook iets van poëzie in. Dialect is altijd een verrijking van de taal.’

“Ik ben een culturele alleseter.” December 2013

column

syl’s column

een dromerig voornemen “Mama, wat is dat eigenlijk precies, een goed voornemen?”, vraagt mijn zoontje. “Dat is iets”, zegt mijn man snel, “waar je moeder heel goed in is. Ze neemt zich heel veel dingen voor.” Tja.. Het is een beetje te vergelijken met het spel van mijn kinderen. Als ze gaan spelen, wordt elke kamer in het huis eerst grondig voorbereid, zoiets als puinzooi creëren. Zo gaan ze namelijk verkleed als piraat per boot (het bed van mijn zoontje) naar Afrika. In het schip liggen verrekijkers, fototoestellen en veel proviand (en later allerlei kruimels). De barre tocht schijnt echt de moeite waard te zijn, want ik hoor één en al gegil. Ja, daar een olifant! Oh, nog tien giraffen. Natuurlijk in zachte, kindvriendelijke, miniatuurversies, maar geen man overboord hoor. Na de Big Five-tocht besluiten ze op het vliegtuig te stappen. Bestemming: een onbewoond eiland midden in de slaapkamer van mijn dochter. Ze smeren zonnebrandcrème op, doen zwemkleding aan en leggen badhanddoeken neer. De zon (lamp aan het plafond) is al snel te warm en graag willen ze afkoelen in de oceaan van 1 bij 2 meter. Als ze vervolgens druipend uit de schuimende massa komen, willen ze nog wel op reis gaan, maar een kleine tv-pauze lonkt. “Ja, maar”, zeg ik dan, “eerst de spullen opruimen.”. “Mam, weet je niet hoe vermoeiend reizen is?” Dat weet je moeder zeker wel! Want er broeiden dagelijks vele wilde plannen in mijn hoofd. Zo had ik graag in de VS naast Doutzen Kroes op de catwalk bij Victoria Secrets gelopen, in Zuid-Afrika een goed gesprek gehad met Nelson Mandela, of het ja-woord willen geven in Italië aan George Clooney. Maar die voornemens moet ik toch ook regelmatig opruimen! Dat is niet echt mijn sterkste punt en daarom heb ik besloten om mij niets meer voor te nemen. Als ik deze woorden uitspreek, kijkt mijn man mij vragend aan. “Nee, schat”, zeg ik uiterst serieus. “Ik stop met het dromen over mijn leven. Ik ga er nu achteraan.” Daarom trek ik snel mijn man op de bank, neem ik mijn kinderen op schoot, spreid mijn armen en ik voel de warmte. Ik leef mijn droom! Dus, George, je hebt pech. Het antwoord is nee. Liefdevol 2014 Syl

December 2013

oranjebuurt

sigrid buchold

â&#x20AC;&#x153;Mijn diertjes en mijn familie zijn mijn dierbaarste bezittingen.â&#x20AC;? 62

December 2013

jongeren

“Mijn toekomstige man mag niet op zijn knieën gaan.”

Met haar rode haren en levendige ogen is Sigrid een prachtige verschijning. Het enthousiasme straalt ervan af en ze kon niet wachten tot ze geïnterviewd zou worden. Een gesprek met een geestige, slimme meid die op haar toekomst is voorbereid. tekst jolien maas foto ugur ozdemir

December 2013

igrid Buchold is tien jaar en woont afwisselend bij haar moeder en haar vader. De twee huizen zijn slechts een paar straten van elkaar verwijderd in de buurt, zodat Sigrid lopend van de ene woning naar de andere kan. Het interview wordt afgenomen in het huis van haar vader en stiefmoeder. Haar twee oudere zussen Veerle en Iris zijn ook thuis. “Ik houd heel veel van mijn zusjes hoor, maar ik had graag een oudere broer gehad. Iemand die me zou meenemen naar voetbalwedstrijden om daar samen hotdogs te eten. Een broer die je optilt en rondzwaait, dat lijkt me nou leuk!”

fantasie.” Die fantasie laat ze de vrije loop wanneer ze tekent, schildert of verhalen schrijft.

Fantasie Sigrids ouders zijn allebei psychiater. “Ik moet het goed uitspreken: spýchiater. Ze behandelen volwassenen en kinderen die autisme of ADHD hebben.” Sigrid heeft zelf ook ADHD. Wat ze daarvan merkt? “Ik kan heel druk zijn, maar dat ik ADHD heb heeft ook veel voordelen. Zo is het met mij altijd gezellig op feestjes en heb ik veel

Pipi Langkous Sigrid zit in groep zeven van Vrije School Peelland. “Ik vind de school heel fijn, we hebben veel feestdagen en ik heb een groepje met drie vriendinnen met wie ik alles samen doe. Hopelijk kiezen we over een paar jaar allemaal het Novalis in Eindhoven als middelbare school.”

De familie van Sigrid bestaat uit hondenliefhebbers. En dat komt goed uit, want de twee grote honden Maud en Baloe hebben net puppy’s gekregen. Sigrid wijst me één van de hondjes aan: “Deze gaan we waarschijnlijk houden, omdat we denken dat zij het mooist wordt als ze groter is.” Tijdens het interview begint Baloe van achter de buitendeur hard te blaffen. Sigrid zucht. “Baloe.. BALOE!” Ze haalt de hond naar binnen en spreekt hem nog een paar keer bestraffend toe.

oranjebuurt

Omdat Sigrid in augustus jarig is, is ze de jongste van de klas. Dat is soms leuk, maar voor Sigrid is het grootste nadeel dat je twaalf moet zijn om naar feestjes te kunnen. Dat probleem lost ze op door over een paar weken zelf een slaapfeestje te geven. “Dan komt er een fotograaf foto’s maken en gaan we een filmmarathon houden. Misschien blijven we wel de hele nacht wakker!” Sigrid is niet alleen een gezellige meid, ze ziet er ook beeldig uit met haar rode haren. “Papa noemt me altijd Roodkapje en ik word ook vaak Pipi Langkous genoemd. Het is wat mij bijzonder maakt, ik ben dol op mijn rode haartjes! Ik poseer heel vaak voor de spiegel. Kijk, dit doe ik dan altijd.” Sigrid tuit haar lipjes, knippert met haar ogen en glijd met haar handen door haar haren. Ze giechelt. “Ik ben ontzettend ijdel, het is echt heel erg. Maar sommige mensen zijn heel mooi en zeggen dat ze lelijk zijn! Dat is toch ook raar?”

sigrid buchold

Doutzen Kroes willen worden. “Model zijn lijkt me het leukste van alles. Maar ik wil nooit meedoen aan Hollands Next Top Model, want die modellen zijn echt te dun. Ik denk ook niet dat ik ooit zo lang zal worden als zij.” KiKa Glamour is niet het enige waar Sigrid zich voor interesseert. Ze neemt ook de onplezierige kanten van het leven in ogenschouw en maakt zich druk om mensen die het minder goed hebben dan zij. En het is niet bij woorden alleen gebleven. Een jaar geleden heeft ze op eigen initiatief cakejes rondgebracht in de buurt om geld op te halen voor het KiKa-fonds. “Het was mijn idee, maar er kwamen steeds meer kinderen bij die meededen. We hadden allemaal een kartonnen doosje om onze nek waar de cakejes in zaten, en de mensen bij wie we

“Door mijn ADHD ben ik altijd gezellig op feestjes!” Showbizz Beyoncé is Sigrids idool. Ze vindt dat de popster goed kan dansen en acteren, maar Sigrid is vooral te spreken over haar muziek. “Ik ken veel van haar liedjes, wel meer dan tien.” Haar kamer hangt vol met posters van Beyoncé en ze heeft al drie films van haar idool gezien. “Zij is wel iemand die ik voor één dag zou willen zijn. Toch denk ik dat het op een gegeven moment niet meer leuk is om zo beroemd te zijn. Als je één ding fout doet is iedereen meteen boos op je. Zoals die keer dat Beyoncé playbackte voor Obama. Dat was toch helemaal niet zo erg?” Zelf zou Sigrid het liefst de nieuwe 64

langsgingen mochten zelf de prijs kiezen. Sommigen kochten voor vijftien euro vijf cakejes!” Sigrid is blij dat ze niemand kent die ziek is. Toch wilde ze op deze manier een steentje bijdragen en hoopt dat anderen dat ook doen. “Een kindje uit mijn klas heeft haar haren kortgeknipt en gedoneerd aan het KiKa-fonds. Dat is zó dapper en

aardig, dan ben je echt een goed mens.” Het rondbrengen van de cakejes was een waardevolle gebeurtenis voor Sigrid. Maar ze heeft nog zo veel meer leuke momenten. “Een van de mooiste momenten uit mijn leven is dat ik in het HLMND Magazine kom! En natuurlijk de puppygeboorte. O, ik moet je nog iets laten zien!” Sigrid snelt

“Ik ben dol op mijn rode haartjes!”

naar een kast en haalt er een mapje uit. “Dit heb ik gemaakt voor de puppy’s, een echt puppyboek.” We bladeren erdoorheen. Er staan foto’s in van zowel de ouders van de puppy’s als de kleintjes zelf. De namen, de geboortedatum, het gewicht; alles staat erbij. “Mijn diertjes en mijn familie zijn echt mijn dierbaarste bezittingen,”verklaart Sigrid. “Zij zijn degenen om wie ik geef.” Liefde voor later Bij de vraag of ze later wil trouwen twijfelt ze over haar antwoord. Ze weet het niet zo goed. Dan verschijnt er een guitige blik in haar ogen. “Ik wil wel trouwen, maar mijn toekomstige man mag echt niet voor me op zijn knieën gaan. Hij moet gewoon staan, op je knieën zitten is zo dramatisch!” Ze rolt met haar ogen. “Ik heb een film gezien waarin dat zó overdreven ging. Nee, dat hoeft van mij niet. En als ik ooit trouw, wordt het een kleine bruiloft.” Ze weet al precies wat ze dan aantrekt: de rode jurk van haar moeder, als ze ooit zo groot wordt als zij.

December 2013

Hoezo papieren belastingaanslag?

s n a k Maak een op

s i t a r g d iPa

Geen nota’s meer kwijtraken, geen acceptgiro’s meer overtypen, een volledig overzicht van alle rekeningen en betalen met een paar © muisklikken. Dat zijn de voordelen van FiNBOX. U kunt nu ook de gemeentelijke belastingaanslag van gemeente Helmond ontvangen via FiNBOX. In plaats van per post ontvangt u de belastingaanslag dan digitaal, via internetbankieren. De FiNBOX biedt u gemak en overzicht, het kost u niets extra én het is beter voor het milieu.

Helmond heeft Antwoord Belastingaanslag digitaal

www.helmond.nl/finbox

Aanmelden kan via internetbankieren van Rabobank, ABN Amro en ING. De andere banken bieden deze dienst (nog) niet aan. Meld u aan vóór 1 januari 2014 en maak kans op een iPad!

GEH023 antwoord digitale belasting A0-poster.indd 1

Meer info kunt u vinden op www.helmond.nl/finbox

gemeentemuseum helmond

kanaalwerken

Spannend en experimenteel tot buiten de muren van Gemeentemuseum Helmond tekst franka van beeck foto gerard van hal

Een â&#x20AC;&#x2DC;Braincarâ&#x20AC;&#x2122; op het kanaal, een maquette van de vroegere voetbrug bij de Veestraat en kanariepieten die heen en weer wippen op de ruiten van de Raymakersfabriek. De expositie Kanaalwerken is even gevarieerd als verrassend. De totstandkoming was een spannend avontuur. Marianne Splint, Frank Hoenjet en Annemieke Hogervorst van Gemeentemuseum Helmond kijken terug.

December 2013

expositie

oen Marianne Splint (directeur, links in beeld), Frank Hoenjet (conservator Moderne Kunst, rechts in beeld) en Annemieke Hogervorst (conservator Mens & Werk en Stadshistorie, midden in beeld) in 2011 met het museumteam brainstormden over de vraag ‘Waarmee willen we in 2018 als onderdeel van de culturele hoofdstad gaan knallen?’ werd al snel duidelijk dat het kanaal een belangrijke rol moest spelen. Marianne: “De kanaalzone is een interessant kruispunt waar historisch en sociaal gezien alles samenkomt. De culturele hoofdstad ging niet door, maar het gemeentelijke programma‘Channelling Culture’ als

December 2013

opmaatproject daar naartoe had veel energie losgemaakt. We wilden iets spannends maken, het experiment aangaan en de verbinding met Helmond opzoeken.” Annemieke: “Tijdens zo’n brainstorm denk je heel groot. We hadden zelfs het idee om bij het kanaal een Efteling-achtige attractie neer te zetten. Het basisplan werd steeds opnieuw gemodelleerd. De basis werd een historische presentatie.” Frank: “Vanuit de historie vroegen we hedendaagse kunstenaars te reageren op de thema’s: arbeid, oude metaal- en textielindustrie, productieprocessen, nieuwe industrie in Brainport/Automotive/Food, vrijetijdsbesteding van de arbeiders en religie.”

gemeentemuseum helmond

Spannende fabrieksgebouwen Marianne: “We wilden ook exposeren in een gebouw buiten het museum, daar waar de industrie is. Helmond heeft hele spannende fabrieksgebouwen die zich daarvoor goed lenen en Raymakers stond vanaf dag één open voor ons idee. Gaandeweg kwamen we er pas achter wat voor vreemde consequenties het voor beide partijen heeft om een expositie op te bouwen in een nog functionerende fabriek. Op bepaalde momenten moesten we met elkaar praten over hoe we problemen konden tackelen en Raymakers stond een paar keer echt verbaasd over de verzoeken die ze van ons en de kunstenaars kregen. Sommige kunstenaars gingen letterlijk aan de slag met materialen of productieprocessen van Raymakers. Dat kunstenaars, technici, werklui, facilitaire mensen van het museum en de fabrieksarbeiders zij aan zij werkten gaf een heel speciale, inspirerende sfeer.” In de fabriek, op de fabriek, in het kanaal Frank: “Als je het experiment aangaat, sta je af en toe voor onverwachte zaken. 68

kanaalwerken

Het was nieuw voor ons om een expositie in te richten in een fabriek. En ook om kunstenaars op deze schaal opdracht te geven om iets te maken. De Braincar van Olaf Mooij uit Rotterdam is een mooi voorbeeld van hoe we steeds weer naar oplossingen zochten. Oorspronkelijk was deze auto in de Raymakersfabriek gepland, maar daarvoor moesten we hele zware machines verplaatsen en dat was te duur. Dan maar op het dak. Een sponsor wilde de Braincar gratis omhoog takelen, maar met het oog op mogelijke storm vonden we dat te gevaarlijk. Toen werd een soort sokkel bedacht, gemaakt van steigers, ook dat bleek te prijzig. Uiteindelijk kwamen we op het idee om de Braincar op een ponton in het kanaal te zetten. Daar is het nu een echte blikvanger.” Kunstenaars en accordeonstad Helmond Toen het plan definitief was, begon de zoektocht naar hedendaagse kunstenaars die een bijdrage konden leveren. Frank: “Er waren kunstenaars die ik benaderde omdat ik vermoedde dat ze iets met het

thema hadden of waarvan ik vond dat ze goed in dit project pasten. Soms ging het om reeds bestaand werk, zoals de ‘lopende band’ van Zoro Feigl en de Braincar van Olaf Mooij. We hadden als museum weinig middelen beschikbaar voor een project van deze omvang. Toch heeft dit de keuze voor bepaalde kunstenaars nooit beïnvloed. Door slim te kiezen en er snel bij te zijn, hebben we jonge kunstenaars aangetrokken die heel enthousiast waren om mee te doen, omdat ze ons idee zo ontzettend tof vonden. Ook kunstenaars die al een

Uiteindelijk kwamen we op het idee om de Braincar op een ponton in het kanaal te zetten. behoorlijke reputatie hebben opgebouwd, zoals Eric van Lieshout, waren graag bereid om te komen praten. Het toeval wilde dat Eric zelf met een idee bezig was voor een film over de arbeider in Helmond. Tijdens de voorbereidingen kwamen December 2013

expositie

soms ook verrassende feiten boven water. Wist je bijvoorbeeld dat Helmond de officieuze accordeonstad van Nederland is? Accordeonspelen komt als thema vrijetijdsbesteding in de tentoonstelling

We wilden iets spannends maken, het experiment aangaan en de verbinding met Helmond opzoeken. voor en Addy Kleijngeld en Arie Willems waren beiden grote accordeonisten. We vonden een tv-documentaire uit 1963 over de accordeon en Helmond. Het toeval wilde ook dat dit najaar het Windkrachtfestival -een nieuw accordeonfestival- in Helmond plaatsvindt. Kunstenaar Noralie maakte een interactieve installatie met als uitgangspunt de blaasbalg van de accordeon. Speciaal voor Kanaalwerken is door Gerard Beljon een compositie geschreven. Iedere eerste zondag van de maand kun je de uitvoering December 2013

van deze compositie gratis bijwonen in de Boscotondohal.” Betrokkenheid Annemieke: “Ook op historisch vlak kwamen we heel interessante dingen tegen. Zo heeft bijvoorbeeld een archeoloog overblijfselen van trekhonden bij een archeologische opgraving gevonden. Die honden werden waarschijnlijk aan het begin van de 19e eeuw door een Helmondse leerlooier gebruikt om huiden en leer die op een kar lagen, van en naar het kanaal te brengen. Dergelijke honden waren vrij groot zoals aan het skelet te zien is. Hondenkarren werden pas in de jaren 60 van de vorige eeuw afgeschaft in Nederland. Vooral wijfjeshonden werden als trekhond ingezet, omdat een reu nog wel eens de verkeerde kant op wilde wanneer een loops teefje in het vizier kwam. Deze expositie was echt een uitdaging en kostte veel energie, maar achteraf is alles gelukt. Zo’n grote uitbreiding van onze expositieruimte konden we uit eigen middelen niet faciliteren. Dus deden we een

oproepje bij onze museumvrienden en bij de LEVgroep voor suppoosten bij Raymakers, als aanvulling op onze eigen vrijwilligers. Daar kwamen heel betrokken, leergierige mensen op af die doordeweeks als gastheer of gastvrouw actief zijn op deze locatie. Ook de medewerking van Raymakers was fantastisch. Veel kunstenaars hebben op de tentoonstelling zelf iets opgebouwd, soms wel twee weken lang. Hun zelfredzaamheid en zelfstandigheid was enorm. De opening in de ververij van Raymakers was een succes. En voor de kapel die kunstenaar Niels Broszat bij Raymakers heeft ingericht, leende de Lambertuskerk ons 30 bidstoeltjes. Die betrokkenheid van de kunstenaars, de vrijwilligers en bedrijven in Helmond en de sponsoring in natura was enorm. Ik weet niet of dat in een andere stad ook zo zou lukken.”

www.gemeentemuseumhelmond.nl

stiphout

interview

Ze is professor Victimologie en Internationaal Recht, adjunct directeur van het International Victimology Institute Tilburg, lid van de Raad van Toezicht van Slachtofferhulp Nederland en expert consultant ten aanzien van slachtoffers voor het VN Special Tribunal for Lebanon.

rianne tekst franka van beeck foto ugur ozdemir

Thuis in Stiphout is Rianne (37) ‘gewoon’ de partner van Rob en de mama van Joep (7) en Julia (2,5). “Ik ben in Doetinchem geboren en mijn ouders komen uit Amsterdam. Toen ik 11 was verhuisden we naar Mierlo-Hout. Als scholier vond ik Helmond een beetje een enge stad en ik ging uiteindelijk studeren in Amsterdam. Ik woonde met Rob in Eindhoven toen we, op weg naar mijn ouders in Stiphout, langs dit huis fietsten dat te koop stond. Sinds we hier wonen is mijn beeld van Helmond helemaal omgedraaid. Het is precies wat wij in deze levensfase nodig hebben, ik vind hier alles.” Haar huis is ruim, licht en sfeervol en een grote eettafel nodigt uit tot urenlang kletsen. Maar eerst maakt Rianne koffie in de open keuken. Terwijl ze daarmee bezig is valt mijn oog op de speelhoek. Dus deze vrouw die doceert, veel reist, onderzoek doet en schrijft heeft ook nog een gezin?! Ik vraag hoe ze dat allemaal combineert en of ze nog wel aan ontspanning toekomt. Ze lacht geruststellend. “Mijn kindjes staan qua ontspanning op nummer 1. Zij zorgen ervoor dat ik niet steeds met mijn werk bezig ben en houden me een spiegel voor. Zoals toen ik voor mijn verjaardag met Joep naar de bioscoop ging. Het was druk op mijn werk en ik zat steeds met mijn iPhone te mailen. De volgende dag zei hij: “je vond de film eigenlijk niet leuk hè, want je zat steeds met 70

je telefoon.” Dat was een leermoment. Als ik iets met hem onderneem moet ik er ook echt voor hem zijn. Als ontspanning probeer ik drie keer per week te gaan hardlopen, dat is eigenlijk het enige moment dat ik alleen ben. En mijn vriendenkring kan ik niet voldoende aandacht geven, maar omdat ik zestigzeventig uur per week werk begrijpen ze dat gelukkig. Ik moet leren meer te focussen en vaker nee te zeggen, keuzes maken in mijn werk én privé. Ik doe vrijwilligerswerk en probeer op de basisschool mee te helpen bij de buitenschoolse activiteiten. Omdat ik dingen niet half wil doen, moet ik dus prioriteiten stellen.” Rode draad Victimologie, waarbij het draait om slachtoffers van moord of verkrachting en grootschalige misdrijven zoals oorlogsmisdaden en terrorisme, is niet het vakgebied dat je nou direct verwacht bij zo’n innemende jonge vrouw. Toen ze ermee in aanraking kwam, had ze er nog nooit van gehoord. “Ik heb internationaal recht gestudeerd en ben daarop gepromoveerd. Mijn onderzoek ging over een thema op December 2013

rianne letschert

interview

â&#x20AC;&#x153;Mijn onderzoek heeft altijd te maken met mensen die het minder hebben of die iets ergs in hun leven hebben meegemaakt.â&#x20AC;? December 2013

stiphout

rianne letschert

Mukthar Mai is het prototype survivor, zij laat zien dat je dit soort misstanden niet hoeft te accepteren. het gebied van de mensenrechten en toen ik klaar was met mijn promotieonderzoek vroeg een collega of ik wilde meewerken aan een nog op te richten onderzoeksinstituut voor victimologie. Ik had wel behoefte aan een ander thema. Mijn onderzoek heeft altijd te maken met mensen die het minder hebben of die iets ergs in hun leven hebben meegemaakt. Dat is mijn rode draad. De universiteit gaf ons alle vrijheid en we werken met psychologen, juristen, economen, antropologen, politicologen en criminologen. Zo kun je veel meer de diepte in en dankzij die brede aanpak ziet ook de buitenwereld veel beter dat we mooie dingen doen. We zijn wereldwijd de enige universiteit met een masteropleiding victimologie. De overstap van mensenrechten naar victimologie was voor mij een hele goede keuze.” Negen weduwen en ruzie in het dorp Als wetenschapper probeert Rianne door middel van onderzoek ervoor te zorgen dat overheden, de Verenigde Naties en andere organisaties, zaken ten aanzien van slachtofferschap anders regelen. Bijvoorbeeld door compensatie in geld of andere vormen van herstel. Ze hoopt dat uiteindelijk alle slachtoffers daar iets aan hebben. Rianne geeft een voorbeeld. “Na de tweede wereldoorlog zijn in NederlandsIndië 170 Indonesische jongens en mannen door Nederlandse militairen zonder

“Slachtoffers hebben er niets aan als je met ze mee gaat zitten huilen.”

enige vorm van proces geëxecuteerd. De VN bestempelde dit direct als een oorlogsmisdaad, maar de Nederlandse overheid weigerde excuses. Onlangs eisten negen weduwen van deze slachtoffers alsnog financiële genoegdoening en zij ontvingen elk 20.000 euro. Andere nabestaanden in hun dorp waren heel boos dat zij niets kregen en er ontstond ruzie. Uiteindelijk besloot het dorpshoofd dat de helft van het geld gedeeld moest worden. Dan vraag ik me wel af of we niet naar andere manieren van genoegdoening toe moeten. Excuses aanbieden en investeren in de hele gemeenschap zou voor deze slachtoffers wellicht meer zin hebben gehad.” Krachtige slachtoffers Wat betekent het voor een jonge moeder om steeds geconfronteerd te worden met de gruwelijkheden die mensen elkaar kunnen aandoen? Rianne heeft geleerd een bepaalde professionele afstand te houden. “Je moet empatisch zijn, maar slachtoffers hebben er niets aan als je met ze mee gaat zitten huilen. Alles wat met kinderen te maken heeft vind ik wel heel moeilijk. Dan weet ik dat ik zelf ook emotioneel kan worden. Een positieve kant is absoluut dat je ook zoveel kracht ziet als je slachtoffers spreekt. Vrouwen die slachtoffer zijn van verkrachting, hun gezin vermoord zagen worden, die niemand meer hebben en die dan toch nog iets positiefs van hun leven maken. Dat helpt je om te relativeren. Sommige beelden vergeet je nooit meer. In Rwanda bezocht ik een school waar 45.000 mensen zijn afgeslacht, nadat ze omsingeld waren door Hutu’s. De overlevenden wilden laten zien wat daar gebeurd is en hebben de meeste lijken laten liggen als een memorial waar mensen naartoe kunnen. Hoe zo’n land probeert verder te gaan, begrijp je alleen als je de mensen ziet en spreekt.

Het prototype survivor is voor mij Mukthar Mai. Ik haalde haar in 2005 naar Nederland voor de opening van INTERVICT, omdat we prominente figuren wilden hebben die het verhaal van de slachtoffers kunnen vertellen. Zij onderging een groepsverkrachting als straf voor iets waarvan haar jongere broertje ten onrechte werd beschuldigd. Bijzonder aan haar verhaal is dat zij geen zelfmoord pleegde, want dat is wat er dan in zo’n traditionele Islamitische gemeenschap vaak gebeurt. Ze laat zien dat je dit soort misstanden niet hoeft te accepteren. Ik reisde naar Pakistan om haar uit te nodigen en om te bespreken hoe haar beveiliging geregeld moest worden, want zij is nog steeds een doelwit voor de Taliban.”

“Ik probeer drie keer per week te hardlopen, dat is eigenlijk het enige moment dat ik alleen ben.” December 2013

Restaurant Eetkamer22 ligt op wat misschien wel de mooiste plek van Helmond is. Recht tegenover het kasteel, omgeven door groen en sculpturen. Eigenaar Len Fraser en chef-kok Glen Luijben willen de gasten vooral verleiden met pure smaken en een thuisgevoel. “Iedereen doet al iets met biefstuk met rode wijnsaus. Wij zoeken het in een andere richting.”

R E B M E C E D 9 2 EN

2 2 G A R E D B N O M Z E P C E D KOO 3 2 P O D N O V A

P O O K A EXTR

ij drijft zijn vriendin soms tot wanhoop, want Glenn Luijben, de chef-kok van restaurant Eetkamer22, is bijna obsessief bezig met koken en voedsel. “Ik praat er altijd over. Altijd. Of het nu om om een eenvoudige maaltijd gaat, actuele trends, kruiden en ingrediënten, de nieuwe menukaart; het maakt niet uit. Ik heb ook altijd een notitieboekje bij me waarin ik van alles opschrijf. Dingen die ik hoor of lees, spontane invallen en ideeën voor een nieuw gerecht, de aankleding of hoe je een bepaalde maaltijd kunt serveren. Het maakt niet uit wat het is, ik schrijf het allemaal op. De helft is niks en kan meteen weg, over andere aantekeningen denk je wat langer na. Je houdt er altijd iets aan over.” Helmonder Luijben (29) is een cuisinier die graag innovatief in de weer is. Een twist geven aan bestaande gerechten, zodat ze net wat aparter worden, zoals hij dat omschrijft. “Iedereen doet al biefstuk met rode wijnsaus. Ik probeer het in een andere December 2013

richting te zoeken.” Zo wil hij Eetkamer22 in Helmond en de regio stevig op de kaart zetten. Succes daarbij is overigens niet bij voorbaat gegarandeerd, want een kookexperiment kan ook tegenvallen. “Ik heb ooit eens bonbons gemaakt met ganache van gerookte boter. Het was alsof ik een asbak aan het opeten was.” Tierlantijnen op het bord zijn aan hem niet besteed. “Ik ben bezig met smaak. Natuurlijk wil het oog ook wat, maar de kracht van voedsel zit in het maximeren van de pure smaak. Een lekkere huisgerookte zalm en een mooi stuk sappig vlees hebben van zichzelf voldoende kwaliteit in huis om een gerecht te kunnen dragen. Die kern is de basis, die hoort voorop te staan. Dan blijft er daarnaast voor mij nog voldoende ruimte over om een eigen stempel op zo’n maaltijd te drukken. Op de kaart stond bijvoorbeeld een in cederhout gerolde ossenhaas. Dat cederhout geeft een andere tint aan dat gerecht, maar het blijft draaien om die ossenhaas.”

restaurant

“Ik neus liever rond in kookboeken DAN DAT IK KOOKPROGRAMMA’s OP TV bekijk. tekst hans horsten foto gerard van hal

December 2013

eetkamer22

RESTAURANT

ij drijft zijn vriendin soms tot wanhoop, want Glenn Luijben, de chef-kok van restaurant Eetkamer22, is bijna obsessief bezig met koken en voedsel. “Ik praat er altijd over. Altijd. Of het nu om een eenvoudige maaltijd gaat, actuele trends, kruiden en ingrediënten, de nieuwe menukaart; het maakt niet uit. Ik heb ook altijd een notitieboekje bij me waarin ik van alles opschrijf. Dingen die ik hoor of lees, spontane invallen en ideeën voor een nieuw gerecht, de aankleding of hoe je een bepaalde maaltijd kunt serveren. Het maakt niet uit wat het is, ik schrijf het allemaal op. De helft is niks en kan meteen weg, over andere aantekeningen denk je wat langer na. Je houdt er altijd iets aan over.” Helmonder Luijben (29) is een cuisinier die graag innovatief in de weer is. Een twist geven aan bestaande gerechten, zodat ze net wat aparter worden, zoals hij dat omschrijft. “Iedereen doet al biefstuk met rode wijnsaus. Ik probeer het in een andere December 2013

richting te zoeken.” Zo wil hij Eetkamer22 in Helmond en de regio stevig op de kaart zetten. Succes is overigens niet bij voorbaat gegarandeerd, want een kookexperiment kan ook tegenvallen. “Ik heb ooit eens bonbons gemaakt met ganache van gerookte boter. Het was alsof ik een asbak aan het opeten was.” Tierlantijnen op het bord zijn aan hem niet besteed. “Ik ben bezig met smaak. Natuurlijk wil het oog ook wat, maar de kracht van voedsel zit in het maximeren van de pure smaak. Een lekkere huisgerookte zalm en een mooi stuk sappig vlees hebben van zichzelf voldoende kwaliteit in huis om een gerecht te kunnen dragen. Die kern is de basis, die hoort voorop te staan. Dan blijft er daarnaast voor mij nog voldoende ruimte over om een eigen stempel op zo’n maaltijd te drukken. Op de kaart stond bijvoorbeeld een in cederhout gerolde ossenhaas. Dat cederhout geeft een andere tint aan dat gerecht, maar het blijft draaien om die ossenhaas.”

restaurant Een missie Bevlogen praat Luijben over de missie die hem en eigenaar Len Fraser voor ogen staat: Eetkamer22 laten uitgroeien tot een etablissement met een thuisgevoel waar je blijft terugkomen. Op die emotie is ook de inrichting van de twee etages tellende eetgelegenheid afgestemd: wandbekleding in warme kleuren, roomwitte banken, kloeke tafels, her en der een spiegel, strakke kandelaars en aan de muur op de eerste verdieping zwart-wit foto’s die het naoorlogse van Helmond tot leven brengen. Dit alles gestoffeerd met de klanken van een stemmig muziekje dat losjes door de ruimte dwarrelt. Een entourage die uitnodigt je benen onder de tafel te steken.

eetkamer22 whiskyvaten. “Dat geeft een bijzondere smaak.” Luijben verkneukelt zich op de komende kersttijd; dé gelegenheid om als gourmand eens stevig uit te pakken. “Met hertenmedaillons die ik in dennentakken rook bijvoorbeeld”, licht hij een tipje van de sluier op. Op je strepen staan

Wat het culinair repertoire aangaat kiest Luijben bewust voor een heldere lijn. “Kwaliteit in plaats van kwantiteit. We hebben een compacte kaart, met een aantal voorgerechten, hoofdgerechten en desserts. En natuurlijk een aparte spijskaart voor lunches. Binnen dat tableau ga je op zoek naar zoveel mogelijk variatie. Als je twee of drie vleesgerechten hebt, moet je niet gaan voor rund- en kalfsvlees. Die smaken liggen teveel in elkaars verlengde.”

‘Mijn geluk is die tevreden gast’ Een kleinschalig restaurant beginnen dat ademt als een warme, intieme huiskamer. Die droom wil eigenaar Len Fraser (59) met Eetkamer22 waarmaken. Het is een late roeping die hij daarmee volgt. “Bij de Rabobank deed ik onder andere hospitality management. Vanuit het idee van gastheerschap ben ik gaan nadenken over hoe je zoiets in de horeca kunt vormgeven. Twee jaar terug besloot ik de sprong te wagen om mijn droom te realiseren: een plek waar je goed en betaalbaar kunt eten, maar waar vooral een huiselijke sfeer hangt. Waar uitgaan thuiskomen wordt, is dan ook de filosofie van Eetkamer22.”

“Ik heb altijd een notitieblokje bij me waarin ik van alles over eten opschrijf.” Eetkamer22 schoot een half jaar geleden uit de startblokken. Succesnummers tot nu toe zijn het menu22 plus de gerechten die als sharing worden betiteld. “Je krijgt dan met zijn tweeën een gerecht opgediend op een grote plank. De bedoeling is dat je er samen van eet en elkaars voedsel proeft. Dat versterkt de sfeer dat je gewoon thuis, in je vertrouwde omgeving, met je vriend, vriendin, man of vrouw gezellig aan de dis zit.” De chef van Eetkamer22 is er trots op dat hij al een aantal nieuwe kookvariaties in de keuken heeft weten uit te werken. Zoals een varkensrack uit één stuk, gerookt boven snippers van Jack Daniëls 76

chef-kok. Eerder werkte hij onder meer bij het gerenommeerde Pullman Eindhoven Cocagne. “Dat was ontzettend aanpoten, maar ik heb er veel geleerd. Bijvoorbeeld dat je van tijd tot tijd op je strepen moet staan. Want voor een kok is smaak iets heel persoonlijks. Dat aspect kan ik niet beargumenteren, maar ik kan wel laten zien waarom je eten op een bepaalde wijze bereidt. Waarom je kiest voor bakken of stoven, voor hoge of lage temperaturen. Van al mijn werkplekken heb ik iets meegekregen. Ik kwam er ook in aanraking met topkoks en bekende patissiers. Uit de samenwerking met hen haal ik nog altijd veel inspiratie.’

Of je nu leek of deskundige bent, op TV kun je tegenwoordig de kokkerellende en etende mens in een eindeloze processie etmaal na etmaal voorbij zien komen. “Het gekke is dat ik zelf bijna nooit naar zulke programma’s kijk. Ik neus liever rond in kookboeken van bijvoorbeeld de Belgische koks Roger van Dam en Peter Goossens. Die hebben een compleet eigen stijl ontwikkeld. Ik wil lezen hoe ze dat hebben gedaan.” Eetkamer22 is Luijbens vuurdoop als

Het restaurant ligt in de schaduw van het kasteel van Helmond, omgeven door het rustieke groen van de fraaie kasteeltuin. “De locatie is prachtig. Rustig en relaxt. Een mooi terras. We hebben een divers aanbod en bieden kwaliteit voor betaalbare prijzen. De mensen die hier komen eten, zowel zakelijke als particuliere gasten, moeten verrast zijn door wat ze proeven. Mijn geluk is die tevreden gast.” www.eetkamer22.nl December 2013

interview

Hij is bekend als striptekenaar, maar wil zich niet in zijn creativiteit laten beperken

Jan Vriends vlindert van project naar project. Dus is hij inmiddels ook als schilder, theatermaker, muzikant en creatief ondernemer in de weer. tekst hans horten foto gerard van hal

Een tomeloos enthousiasme drijft hem voort, maar het is soms ook een valkuil. Uit Helmond zal hij waarschijnlijk nooit vertrekken. “Het is net als met je moeder; ook al is ze lelijk, ze blijft je moeder.” Hij is druk, op het manische af. Kunstenaar, illustrator, ontwerper, stand-up cabaretier in Lokaal 42, muzikant en creatief brainstormer Jan Vriends zit nooit lang stil. Van tijd tot tijd loopt hij naar het raam dat uitkijkt op de Markt van Helmond, om peinzend de stedelijke omgeving in zich op te nemen. Die verstilling duurt echter nooit lang. Dan slaat de machinerie weer aan en komt de wedloop met zijn temperament wederom op gang. Woest gezwaai met armen, expressieve blikken. Onder zijn hersenpan moet het er minstens zo hyperactief aan toegaan. Daar zwermen de beelden, wilde ideeën, concepten en verhalen permanent in en uit. Vakantie is corvee 78

voor hem. “Tien dagen. Dan is het op en wil ik weer terug. En ik hou het ook alleen maar vol, omdat ik dan alle dagen aan mijn caravan kan lopen rommelen. Je moet mij niet een hele week lang niks laten doen. Daar word ik heel verdrietig en onrustig van.” Het leven in een snelkookpan van gedachten, invallen en innerlijke monologen vraagt van tijd tot tijd om een contragewicht. Dan is het ogenblik daar dat de melancholie grip op hem krijgt. “Ik wil alles wat er in Helmond verandert op de voet volgen. Zeker als het plekken betreft die zijn verbonden met mijn jeugd. Zo heb ik de hele ombouw van de Onze Lieve Vrouwe Kerk tot Speelhuis stap voor stap van nabij gefilmd. Ik ben met de camera door de kerk gelopen om opnames te maken die ik later tot korte filmpjes monteerde. Als ik zie hoe zo’n gebouw wordt hergebruikt, maakt me dat heel gelukkig. Want ik December 2013

JAN VRIENDS

INTERVIIEW

“Ik had er genoeg van om alsmaar op safe te moeten spelen.”

December 2013

interview

jan vriends inventiviteit vraagt. Tegelijk hebben veel stripfiguren iets wetmatigs over zich. Guus Geluk heeft inderdaad ook altijd geluk en Donald Duck delft altijd het onderspit.”

ben daar een tijd misdienaar geweest. Ook in de Mariaschool, die binnenkort sluit, heb ik filmopnamen gemaakt. Die lange gangen waar ik als kind doorheen sjokte, het klaslokaal waar ik in mijn vinger sneed, ik heb het allemaal op beeld vastgelegd, omdat het straks voorgoed weg is. Pure nostalgie.” Open atelier We zitten in de flamboyant ingerichte salon op de bovenverdieping van Vrijwerkers. Diep weggezakt in rondbuikige fauteuils. Aan de muren hangen oude foto’s, schilderwerken van eigen hand en oorkondes uit een grijs verleden. In deze oude, leegstaande kapsalon aan de Marktstraat geeft Vriends, met hulp van de gemeente, vorm aan een nieuw concept rondom werken. “Ik wilde in Helmond een open atelier, waar iedereen in de stad die zich creatief ondernemer voelt meteen bij het binnenkomen aan de slag kan met nieuwe projecten. Daarnaast moet het een plek zijn waar je elkaar makkelijk opzoekt. Op de begane grond kun je gratis een bureau, koffie en WiFi krijgen. De bedoeling is dat de mensen die hier komen spontaan samen leuke dingen gaan

“Ik wil alles wat in Helmond verandert op de voet volgen.” organiseren. Op die manier ontstaat er meer reuring in de stad en komen er nieuwe initiatieven van de grond in Helmond. Om de kosten te dekken wordt de eerste etage wel verhuurd. Daar kun je terecht voor trainingen, bijeenkomsten, workshops en vergaderingen.” De 43-jarige Vriends stelt zichzelf altijd voor als kunstenaar. “Dat is een begrip dat de lading nog het best dekt. Ik ben een verhalenverteller en zoek naar manieren om dat de uiten. Dat kan schilderen, muziek, tekenen of schrijven zijn. De laatste tijd geef ik veel workshops aan bedrijven en organisaties over hoe je creatiever kunt 80

leren denken en handelen. Want creativiteit is geen gave of een magisch iets, het is je gezond verstand gebruiken en zoeken naar oplossingen voor zaken die je tegenkomt. Stap voor stap.” Toch kent het grote publiek hem het beste als striptekenaar. Hij maakte cartoons voor onder meer het Eindhovens Dagblad en verzon in de loop van de tijd een hele reeks stripverhalen voor bladen als Tina, Webber, Fancy, Zo Zit Dat en Zone 5300. De wereld van Roos (‘de kleinste en jongste brugpieper op de grootste school van het land’), JanJaap, Lisa en Lola en Cowboy John waren personages die zijn stempel dragen. Figuren ook waar hij iets van zijn eigen persoonlijkheid in probeerde te leggen. “Zo’n type als dat meisje Roos, dat ben ik op die leeftijd. Ik wilde toen ook het liefst op de basisschool blijven. Het voortgezet onderwijs was voor mij: weg van de veiligheid, weg van de vaste en vertrouwde patronen Ik vond dat niet tof. Hoe dat voelt, wil ik via Roos ook overbrengen op meisjes van elf, twaalf jaar, die voor dezelfde overstap staan.” Als kind was hij al verslingerd aan Donald Ducks en altijd in de weer met tekengerei en papier. Hij ging naar de Academie voor Kunst & Vormgeving Sint Joost in Breda, maar botste daar constant met docenten en de schoolleiding over zijn voorkeur voor strips. “Dat vonden ze daar helemaal niks, terwijl ik er enorm enthousiast over was. Het is juist die combinatie van beeld en tekst die mij aanspreekt in het striptekenen. Strips zijn een soort films waarin je heel veel stijlen en beelden kunt gebruiken. Dat is een spannend proces dat veel van je

Een aap met een kunstje Drie jaar geleden kwam hij op een breukvlak in zijn leven. Van de ene op de andere dag stopte hij met het commercieel tekenwerk voor ontwerpstudio’s en reclamebureaus. “Ik liep zwaar overspannen rond, kon geen tekening meer zien en had kloven in mijn vingers. Terwijl het altijd mijn passie was. Ik was teveel de aap geworden die zijn vaste kunstje doet. Ik had er genoeg van alsmaar concessies te moeten doen en op safe te spelen. Dat haalde het spitsvondige en eigene er bij mij af. Ik moest terug naar de basis, de oorsprong. Dat is me daarna ook weer gelukt. Ik kreeg een telefoontje van TELEAC. Of ik voor Vrije Tijd TV een cursus van vier afleveringen over tekenen wilde doen. En het meisjesblad Tina kwam langs met de vraag om een nieuwe strip rond de gelijknamige persoon uit te werken. De lol is nu weer terug.” Over Helmond is Jan Vriends duidelijk. Van zijn geboortestad blijf je met je tengels af. “Ik heb er zat op aan te merken”, trapt hij af. “Helmond is natuurlijk niet echt mooi te noemen. Maar het is net als met je moeder; ook al is ze lelijk, het blijft toch je moeder. Daarom hoor ik bij deze stad. Hier wonen mijn vrienden en bekenden, de mensen die ik ken. Bovendien past de maat van Helmond precies bij mij. De dingen die hier worden georganiseerd zijn in de juiste proporties. Een evenement als Boulevard kan hier niet, maar Artimond juist weer wel. Jammer is wel dat Helmond nog altijd gebukt gaat onder een laag zelfbeeld. Dat is jammer en onterecht, want er zijn in de stad veel talenten die mooie dingen maken en verzinnen.”

“Ik ben een verhalenverteller en zoek naar manieren om dat te uiten.” December 2013

Ouder Kind Centrum: Een helpende plek voor ouder en kind! Stichting OOK Autismebegeleiding • Frances van de Ven Speltherapie OCGH Advies Dyslexie en gedrag • Edgar Raimond Kinderfysiotherapie BMC Neurofeedback • FlowStudent Huiswerkbegeleiding • Ouder Kind Centrum - Europaweg 99 - 5707 CL Helmond - Telefoon 0492 832549 Janine Mickers Beeldend werk • Anine Linders Muziekworkshops EUROPAWEG 99 5707 CL HELMOND - TELEFOON 0492-832549 WWW.OUDERKINDCENTRUM.COM

BEN JIJ BIJ DE LES?

FlowStudent Helmond

WWW.FLOWSTUDENT.NL Bij FlowStudent kunt u terecht voor ondersteuning op het gebied van huiswerkbegeleiding, bijles, Citotoets-training, examenbegeleiding en studievaardigheden.

E: info@ﬂowstudent.nl T: 020 - 260 23 90 A: Europaweg 99 In het Ouder Kind Centrum

schoenen

Tommy Hilfiger, Ugg en Michael Kors. Top schoenenmerken die sinds kort te koop zijn bij Van Oorschot Mode. Want enkel een winkel voor een pak of een jurk is de modezaak, die al meer dan honderd jaar in Helmond te vinden is, al lang niet meer. 82

December 2013

van oorschot mode

schoenen

Schoenenshop is fonkelend middelpunt van Van Oorschot Mode tekst romy van der sande foto danielle verbeek

en koffietafelboek met spraakmakende foto’s, een gouden schedel, een fonkelende ketting en torenhoge hakken. Wie Van Oorschot Mode binnenloopt, ziet een hoop bijzondere en nieuwe producten. Achter in de winkel is een deel verbouwd, waardoor nu een mooie, hoge en authentieke ruimte is ontstaan waar vrijetijdskleding voor mannen te vinden is. Hier werden voorheen pakken verkocht en nog veel verder terug was dit een fabriekje dat te vinden was bij de winkel. Een nieuw interieur en een gezellig koffiecafé maken het geheel af. Guus van Oorschot drinkt een kopje koffie, terwijl hij uitkijkt over de zaak en vertelt over de winkelbeleving die hij wil creëren. “In vijf jaar tijd is er ontzettend veel veranderd”, verklaart hij. December 2013

“De trends in winkelpresentatie, de manier waarop mensen winkelen: dat is niet meer te vergelijken met een paar jaar terug. Mensen komen niet meer alleen naar de stad voor een ‘neie boks’, ze willen een dagje uit. Het is een vrijetijdsbesteding geworden. En natuurlijk moeten we ook rekening houden met het fenomeen internetshopping. Als winkel moet je zorgen dat je méér in huis hebt. Het is niet voor niets dat de discussie over zondagopening op gang komt. Dat is bij uitstek de dag dat je iets leuks gaat doen en daar hoort een stad met shops, een kunstroute of een evenement ook bij.” Van Oorschot is een man met liefde voor Helmond. Zijn familieleden stichtten hier ooit Van Oorschot Mode, dus de 83

schoenen

relatie met de stad gaat ‘way back’. “We hebben alles in huis, als Helmond. Daar werken onder andere de ondernemers, het centrummanagement en de gemeente aan. We mogen er trots op zijn dat een hotel als Westende en het nieuwe FitlandXL hier te vinden zijn. Het gevolg is dat er meer mensen naar Helmond komen, bijvoorbeeld omdat ze een aanbieding via internet hebben geboekt en goedkoop verblijven in een hotel. Dan moet je als stad écht iets te bieden hebben.” Eén ding dat je als stad kunt bieden: zelfstandige ondernemers. De krenten uit de pap, die naast de grote ketens voor het gezicht van een stad zorgen. Van Oorschot Mode heeft duidelijk een eigen gezicht. “Ik vind het belangrijk om te blijven vernieuwen, niet stil te zitten. Daar is de ‘shop in shop’ qua schoenen een voorbeeld van.” Lilian Woudenberg zwaait de scepter over die schoenenshop. Ze doet het met

‘De trend? Stoer! Ga niet voor ‘safe’ plezier, een grote glimlach op haar gezicht. Ze toont de exemplaren die uitgestald staan in het hart van Van Oorschot Mode. “Een trend? De korte laarsjes. De hoge laarzen zijn er nog wel hoor, maar het merendeel is toch wat lager. En een merk als Ugg, dat blijft populair.” De meeste schoenen in de shop ogen ‘stoer’. Ruwe materialen, studs, grote gespen en grof leer. “Je ziet inderdaad dat ‘stoer’ nu hip is. Mijn advies is ook om een keer voor de wat ruigere look te gaan. Kies niet voor ‘safe’.” De schoenenshop trekt een nieuw publiek naar de winkel. “Er komen hier mensen voor de merken die nergens in Helmond te verkrijgen zijn.”

van oorschot mode

Van Oorschot benadrukt dat Van Oorschot Mode de schoen als onderdeel van de mode-outfit ziet. “We zien een schoen niet alleen als een manier om droge voeten te houden en lekker te lopen, maar als een belangrijk onderdeel van het geheel. Een goede schoen is een statement, niet alleen iets functioneels. Wij zijn een band aangegaan met De Splenter Schoenen: een schoenenketen met ervaring. Zij hebben de knowhow en een grote voorraad schoenen. Zo kunnen we inspringen op trends en vragen die we krijgen. Zo bleek er in het begin van de herfst al vraag naar pantoffels, daar konden wij vervolgens aan voldoen.” Het past bij het idee van een dynamische winkel. “Wij willen dat een klant elke maand iets nieuws ziet.” Koffie en kopen De omstandigheden rondom het shoppen veranderen dus. Klanten neuzen eerst rond op internet (“wij zien de webshop ook als een extra etalage”), drinken koffie in de winkel of laten zich een cocktail smaken. Van de ondernemers wordt veel verwacht. Op zondag open, in de avond. “Dat hoort bij het vak”, stelt Van Oorschot. Ook de klanten veranderen. “Vijf jaar geleden zag je ze nog weleens staan, die mannen die de tassen dragen, bij de entree. Nu willen de mannen zelf shoppen.” Ook zie je dat leeftijd niet meer bepalend is bij het shoppen. Moeder en dochter kunnen bij wijze van spreken hetzelfde shirtje kopen. “Leeftijd is niet meer bepalend, dat zien we ook in onze winkel. Wij hebben voor iedereen wel wat. Er hangen hier shirtjes van nog geen vijftig euro, maar ook jassen van duizend euro en naar beide producten is vraag.” Maar vooral vrouwen hebben van schoenen nooit genoeg. “Vrouwen kopen gemiddeld twaalf paar schoenen per jaar.”

Vertrouwen Tja, dan toch die vraag, die zo vaak wordt gesteld: moet je dat nou wel doen in de crisis? “Ik heb vertrouwen in Helmond, in onze winkel en in de toekomst”, vertelt Van Oorschot. “Ik ben positief over de kansen van Helmond. Bezoekers zijn bijna altijd positief verrast door onze stad.” Maar is het niet zo dat mensen nu hun portemonnee dicht laten? “Ik denk dat de crisis zorgt voor een verschuiving. Mensen kopen niet meer drie jassen van bedenkelijke kwaliteit, maar één mooie en goede jas. Aankopen worden veel meer bewust gedaan.” En soms moet je ook je kop boven het maaiveld uitsteken. “Risico nemen, dat hoort erbij. In het geval van onze schoenenwinkel, loopt het boven verwachting goed. De reacties zijn heel positief en we zien ook nieuwe gezichten in de winkel. Mensen die speciaal voor de schoenen komen.” En over vijf jaar, weer een compleet nieuwe shop? “De ontwikkelingen gaan inderdaad razendsnel en daar blijven wij in meegaan.”

‘‘Onze webshop is een extra etalage’ December 2013

Thuis in uw interieur.

December 2013

Tanja groeneveld • Turfhoeve 9 • 5708 vC helmond • Tel. 06-24821492 • info@deCorieur.nl • www.deCorieur.nl

city house

Samen Investeren: Van Cacaofabriek tot Goorloopzone

De afgelopen jaren werden in sneltreinvaart projecten in Helmond gerealiseerd. Voor een beter milieu, een bloeiende economie, meer cultuur of een perfecte verkeersdoorstroming bijvoorbeeld. Bijzonder in deze crisistijd? Veel projecten zijn tot stand gekomen met behulp van het programma Samen Investeren. tekst romy van der sande fotoâ&#x20AC;&#x2122;s pressvisuals.com

December 2013

“

samen investeren

Zonder Samen Investeren hadden we nooit zo’n prachtige nieuwe school gehad. Daar profiteren nu 210 leerlingen van, maar Westwijzer is nog zo veel meer. Van peuterspeelzaal tot wijkcentrum en locatie voor de LEVGroep. Je kunt hier van luier tot rollator terecht.” Aan het woord is Irene Verbeet, directeur van de nieuwe basisschool Westwijzer in Helmond West. Hier krijgen leerlingen van de voormalige Mariaschool en de Troubadour vanaf 2014 les. Ze weet als geen ander dat het subsidieprogramma Samen Investeren mooie projecten mogelijk heeft gemaakt. Westwijzer is dus mede mogelijk gemaakt door Samen Investeren. Maar wat is dat Samen Investeren nu eigenlijk? De Provincie Noord-Brabant en de vijf grootste Brabantse steden sloegen voor het programma Samen Investeren de handen ineen. Eind 2007 vonden die partijen elkaar. Op het moment dat de intentieovereenkomst getekend werd, viel de eerste bank om. De crisis was begonnen… Bijzonder is het dus, dat het niet bij goede bedoelingen bleef. In Helmond zouden veel projecten zonder dit programma veel later, of misschien wel nooit gerealiseerd zijn. Het Helmonds College van burgemeester en wethouders heeft zich altijd met ziel en zaligheid voor Samen Investeren ingezet. “Zonder deze financiële mogelijkheid was er waarschijnlijk gekozen voor renovatie van de Mariaschool, een gebouw van al honderd jaar oud. Dat is een hele operatie en nu genieten we van alle moderne voorzieningen. Zo heeft elk klaslokaal

HELMOND straks een eigen toilet en opbergruimte, heel prettig. Nu is er een school ontworpen waar de veiligheid en het welbevinden van leerlingen centraal staat. En daarnaast zijn duurzaamheid en gezondheid belangrijke thema’s.” Een impuls geven aan Noord-Brabant, dat is het idee van Samen Investeren. En daar plukt dus ook Helmond de vruchten van. Elke stad moet opbloeien door de investeringen, op meerdere fronten. Door als steden samen te werken, kun je meer bereiken. De gekozen projecten sluiten aan bij de richtlijnen vanuit de Provincie. Zij gaan voor een schoon, mooi, dynamisch, perspectiefrijk, bereikbaar en verbindend Noord-Brabant. Concreet? Een provincie vol cultuur, met prachtige plekken, waar veel gebeurt, genoeg kansen zijn (voor bijvoorbeeld ondernemers) en waar verschillende partijen de handen ineen slaan. Samen Investeren Het geld waarmee de projecten gerealiseerd zijn, was niet ‘zomaar’ een potje. De provincie stelde 350 miljoen euro beschikbaar, de steden legden 600 miljoen euro op tafel. Daarnaast was er het streven andere partijen, zoals het Rijk, de Europese Unie, corporaties, waterschappen en het bedrijfsleven voor 450 miljoen mee te laten investeren. Door Samen Investeren konden veel projecten uitgevoerd worden die al ‘in de pijpleiding’ zaten. Een versnelling, een impuls dus. Die tijdsdruk lag ook wel op de projecten, die moesten namelijk voor 1 januari 2011 van start gaan en de einddatum werd gezet op 31 december 2013. In het ‘Westwijzer is er voor iedereen.’

December 2013

city house geval van Westwijzer gaat dat zeker lukken. “Op 6 januari is de eerste schooldag, op 14 februari de officiële opening en een dag later de open dag.” Westwijzer is slechts één voorbeeld van wat er met Samen Investeren bereikt is. Een ander voorbeeld is het project ‘De Voort’, de afslag van de A270 richting Brandevoort. Daardoor wordt het verkeer over de Brandevoortse Dreef ontlast en kunnen bewoners van diverse ‘buitens’ sneller bij hun woning komen. Door de financiële impuls kon dit project extra snel gerealiseerd worden.

‘Een impuls geven aan Brabant, dat is het idee van Samen Investeren.’ Schoon en groen Helmond heeft ook projecten opgepikt die passen binnen ‘Schoon Brabant’. Zo is de Groene Peelvallei, in samenwerking met de Gemeente Deurne, onder handen genomen. Een voorbeeld van een project waar ook andere partijen bij betrokken zijn zoals het Waterschap. Er zijn nieuwe fiets- en wandelpaden aangelegd. Het bos krijgt meer diversiteit en de ecologische verbindingszone (EVZ) Oude Aa in de Groene Peelvallei is opgewaardeerd. Overigens laat dit project zien dat niet altijd alles volgens planning loopt. De discussie over verplaatsing van het voetbalstadion naar Berkendonk, zorgde ervoor dat de plannen een tijd stil lagen. De vraag is of de Provincie er nu mee instemt dat een deel van de plannen in 2014 uitgevoerd wordt.

samen investeren termijn maakte het mogelijk door te gaan met dit complexe project.

worden diverse panden aan de Kanaalzone op een bijzondere manier belicht.

Culturele hotspot Ook mede mogelijk gemaakt door Samen Investeren is de Cacaofabriek. Dit moet de culturele hotspot van Helmond worden. De deadline wordt waarschijnlijk precies gehaald, want in december wordt de laatste hand gelegd aan het gebouw. Daarna wacht de inrichting en betreden de nieuwe bewoners hun ‘huis’. Eén van die nieuwe bewoners is Hans van Bragt. Deze chocolatier heeft heel bewust gekozen voor de Cacaofabriek. “Een chocolatier in de Cacaofabriek, mooier kan het toch niet?”, lacht hij. “De kruisbestuiving tussen huurders, spreekt me erg aan. Al voordat de deuren open zijn, merk ik dat dat goed werkt. Het poppodium en filmhuis baten de horeca uit en ze kiezen daarbij voor chocolade van mij.” Daarnaast vindt Van Bragt het belangrijk dat Helmond zo’n culturele hotspot heeft. “Ik vind het goed dat mensen hier samen genieten van cultuur. Door creatieve bedrijvigheid en culturele instellingen samen te brengen, ontstaat er een positieve energie.” En die positieve energie kan wel eens goed uitpakken voor de woningbouwplannen rondom de Cacaofabriek.

Toekomst In projecten zoals het Food Technology Park Brainport en de High Tech Automotive Campus komt het leeuwendeel van de investeringen vanuit het bedrijfsleven. De bijdragen van de overheden gaven op tijd de ruggensteun die nodig was om -ondanks de crisis- te gaan investeren in bijvoorbeeld test- en onderzoekscentra, als impuls voor innovatie, economische dynamiek en werkgelegenheid. Al met al zorgde het investeringsfonds in tijden waarin de economische tegenwind bijna een storm leek, juist voor prachtige projecten in de steden. Dat zorgt voor toekomstperspectief, werkgelegenheid én een Noord-Brabant dat aantrekkelijker wordt. En dat was nu precies de bedoeling. Valt de provincie in een ‘zwart gat’ nu de laatste projecten afgerond worden? Mooi is dat de vijf steden elkaar al veel meer weten te vinden. Zo werkte Helmond met andere steden samen om het project Virtueel Helmond verder uit te bouwen. Qua subsidies wordt het inderdaad minder, maar dat dwingt de overheid om mogelijkheden te vinden om projecten te realiseren. En daarnaast groeien en bloeien de projecten die mogelijk gemaakt werden door deze investering. En zo’n aantrekkelijke stad is ook voor investeerders weer extra de moeite waard.

Op sociaal-maatschappelijk vlak zijn er ook projecten ontwikkeld. Naast Westwijzer bijvoorbeeld het Veiligheidshuis. Een mooier Noord-Brabant, en dus ook Helmond, wordt gecreëerd door de verwerving van panden in het centrum. Ook

Innovatie in voedselverwerking op de Food Technology Park Brainport op Suytkade

Die instemming is er al voor het project rondom de ‘Goorloopzone’. Een fiks project dat moet zorgen voor een ecologische ‘noord-zuid’-verbinding en een beek waarlangs het fijn vertoeven is voor mens en dier. De Goorloopzone moet onder meer bijdragen aan een aantrekkelijk Helmond West. Het stroompje gaat onder diverse wegen en het spoor door, waar eco-passages komen. De verwerving van het terrein van een voormalige timmerfabriek, nodig voor een park, bleek echter minder voorspoedig te gaan dan verwacht. De verlenging van de 88

December 2013

De Plaetse 17, Brandevoort

Dwergvlasbeek 11, Dierdonk

1ste Bosweg 26, Stiphout

Elsdonk 17, Stiphout

verkoCht

Kromme Steenweg 19, Oranjebuurt

Oosterzandweide 6, Dierdonk

verkoCht

Kanaalboulevard 68, Suytkade

Oranjelaan 4, Oranjebuurt

Oud Brandevoort 20, Brandevoort

Walenburgweide 10, Dierdonk

verkoCht

wĂŠrkt voor u. ook in uw wijk! www.heuvel.nl 0492-661884 info@heuvel.nl

centrum

emiel labree

Ik kan echt genieten van een film die ik niet begrijp!

Emiel Labree, filmer, 34 jaar, woont in een appartement op de bovenste verdieping van een flatgebouw, waarvan de ingang zich maar moeilijk laat vinden. De kamer is aangenaam leeg. Luide hamerslagen komen door het openstaande raam naar binnen: de nieuwbouw aan de overkant nadert het hoogste punt. Gelukkig slaapt Emiels zoontje van vier aan de achterkant. tekst marije goris foto hans boymanns Emiel groeide op in Drenthe, tussen de heide en de hunebedden, in het dorpje Beilen. Hij was als kind al dol op film. Er werd thuis veel televisie gekeken en de videotheken waren in opkomst. “Ik haalde al vroeg films uit de videotheek, zeker als er een aanbieding was van zeven films voor 25 gulden”, lacht Emiel. Andere werelden ‘Ik herinner me nog heel goed dat ik voor het eerst naar de bioscoop ging. Ik was een jaar of zeven. Naar Ghostbusters. Prachtig vond ik het. Het grote scherm, het overweldigende geluid en het verhaal dat zo anders was dan wat ik tot dan toe kende van de doorsnee kinderfilms. Ik werd er meteen door meegenomen. Ik heb daar mogelijk mijn voorliefde voor het vreemde, het afwijkende, zoals horror en sciencefiction aan overgehouden. Ik wilde avonturen beleven, andere werelden ontdekken. Ik weet nog goed dat ik me als klein kind kon verwonderen dat iets van buitenaf zoveel emotie bij je kan oproepen. Dat je gelukkig kan worden van een film, of angstig of boos. Het was een openbaring voor mij.’ Het zoontje van Emiel zit naast me in zijn Spidermantrui op de bank. De appel is niet ver van de boom gevallen, denk ik als ik naar hem kijk. Hij speelt op de iPhone een spelletje met zombies, die uit zonnebloemen groeien. Gebiologeerd door vreemde wezens, net als zijn vader. Achterstevoren op de bank, vertelt hij me

wat er gebeurt op zijn schermpje. De boterhammen met pindakaas blijven onaangeroerd. New York Emiel maakte de mavo af en deed een opleiding Informatica. ‘Informatica, dat was een echt beroep, vonden mijn ouders. Daar kon je een boterham mee verdienen. Maar ik wilde toch liever iets met film. De Filmacademie in Amsterdam was veel te duur en te theoretisch. En toen zag ik plotseling een advertentie van de New York Film Academy, waar je in een maand met gerenommeerde filmers kon leren door het te doen! Geen toelatingsexamen, wanneer je betaalde kon je komen. En zo ging ik als 19-jarige in december richting Amerika. Ik mocht twee maanden blijven, want rond Kerstmis was het voor de halve prijs. Omdat de Amerikaanse studenten allemaal thuis Kerst gingen vieren was er plek genoeg. Het was een overweldigende ervaring. Daar stond ik, op de dertiende verdieping in mijn kamertje. Ik keek uit op de bomen van Central Park. Met de plattegrond van de stad in de hand zocht ik de weg naar de school. Maar als je de kaart ondersteboven houdt kom je niet ver. Meteen de eerste dag kreeg ik een camera in mijn handen. Het was één groot feest: overdag op school, ‘s avonds filmen en ’s nachts monteren. Ik heb daar heel veel geleerd. Ook doordat ik de derde dag mijn paspoort al kwijt was!’ December 2013

EMIEL LABRE

film & passie

“Film maken is een sociaal gebeuren, en het maakt dat je persoonlijk groeit.”

December 2013

centrum

emiel labree

Ja, dat paspoort. Emiel vertelde het zijn ouders niet toen hij ze aan de telefoon had. Als onervaren jonkie in ‘The Big Apple’ moest hij dit probleem zelf oplossen. Het werd een kastje-muur-verhaal. Van de politie naar de ambassade en weer terug. Maar uiteindelijk zat hij op een avond op een politiebureau. ‘Zoals je dat in films ziet, helemaal cliché! Ik werd omringd door prostituees, pooiers en straatcriminelen. Spannend! Ik heb het paspoort dat ik toen kreeg altijd bewaard, want ik ben trots dat er in staat dat ik ‘New York citizen’ ben. Ik ben nogal nuchter. Ik was in New York om te filmen. Pas achteraf denk ik: ‘Wow, dat was wel wat, zeg!’ Nee, ik heb toen vrijwel niets gezien van New York.’ Terug in Nederland ging hij naar het Centrum voor de Kunsten in Utrecht en deed daar een opleiding Montage en Regie. Intussen had hij allerlei baantjes om zijn boterham te verdienen. Via een fax

ga ik mee!” Want op dat moment lijkt alles beter dan in Drenthe blijven hangen. Zo komt hij in Helmond terecht. Hij ontdekt al gauw dat er nog een wereld te winnen valt voor een filmfanaat. Emiel begint enthousiast met het uitschrijven van een wedstrijd, speciaal gericht op jongeren. Je kunt een camera lenen en begeleiding krijgen. Er zijn geen prijzen, behalve dan dat jouw film op groot doek voor publiek vertoond wordt. Er melden zich veel mensen. Maar logisch, niet iedereen blijft. De verwachtingen zijn soms te hoog of te verschillend. Emiel schrijft een brief aan de gemeente, met een verzoek om subsidie. Die krijgt hij, als hij zijn plannen onderbrengt in een stichting. Dat wordt de Stichting Film Helmond. Hij kan een professionele camera kopen en belangrijke onderdelen huren. Vanaf 2007 organiseert de stichting elk jaar een speelfilmproject met steeds een ander thema.

Dat wat ‘reality’ genoemd wordt, is juist vaak onecht. Terwijl, als een acteur goed speelt, de emotie oprecht is.

Even zijn we afgeleid door de geluiden die opstijgen van de straat. Getoeter, roepende stemmen, hout dat met een luide klap op de grond valt. ‘Het is hier nooit echt stil’, zegt Emiel, ‘het hoort bij het wonen in het centrum.’

stuurde hij een open sollicitatie naar een bedrijf in Amsterdam en werd daar prompt aangenomen als copyboy. In de kelder mocht hij kopieën maken van audiovisuele producties die in opdracht werden gemaakt. En af en toe mocht hij ook cameraman zijn. Maar omdat hij geen woonruimte kon vinden en elke dag op en neer rijden naar Drenthe ook geen optie was, moest hij al snel weer ontslag nemen. Toen woonde hij weer in Drenthe. Naar Helmond Maar dan ontmoet hij een meisje, dat zijn vriendin wordt. Ze vertelt Emiel dat ze gaat verhuizen en Emiel zegt spontaan: “Dan 92

De kracht van film ‘Een film moet je meenemen, je moet je er aan over kunnen leveren, vind ik. Je leidt verschillende levens als je naar een film kijkt. Je ziet dingen die je zelf nooit mee zult maken, interessant en soms absurd. Sommige mensen hebben een uitgesproken mening over wat ze wel en niet willen zien, van welk genre ze houden en van welk niet. Maar ik wil alles zien en beleven! Ook als ik iets niet goed vind of geconfronteerd word met iets waar ik van schrik. Dan wil ik weten: waarom vind ik dit niet leuk, waarom word ik hier verdrietig van? Dan ga ik, zelfs als ik de film niet goed vind, nog een keer kijken om dat uit te zoeken. Wat mij betreft is horror het soort film dat

je confronteert met je echte angsten. Die me de mogelijkheid biedt tot meer inzicht in mezelf.’ Maar een film een paar keer zien? Dat kost je een vermogen. ‘Ja, maar ik werk al een jaar of tien bij Pathé. En waar kun je beter werken als je gek bent van film?’ Ik zeg dat het me verwondert dat Emiel zich zo helemaal laat meeslepen. Ik dacht dat iemand als hij vooral zou kijken naar de technische aspecten, naar hoe het verhaal verteld wordt, naar de lengte van een take, naar het camerastandpunt en zo. Hoe kan dat? Emiel: ‘Als ik naar een film kijk, sluit ik me af voor de techniek.

Het was een openbaring voor mij dat iets van buitenaf zoveel emotie bij je kan oproepen. Dat je gelukkig kan worden van een film, of angstig of boos. Ik ga op in het verhaal. Later denk ik wel na over de cameravoering en over hoe er gemonteerd is. Dan ga ik ook wel stukjes terugkijken. Ik vind dat de techniek het verhaal ondersteunt, het moet een eenheid zijn en in balans met elkaar.’ Samenwerken ‘Er zijn plannen genoeg. We gaan in januari verder als een project van de Cacaofabriek. Daar krijgen we een kantoorruimte en een workshopplek. Dat voelt als een nieuw begin. Ik hoop op nieuwe samenwerkingsmogelijkheden en inspiratie. Met andere disciplines bij elkaar zitten stimuleert tot iets nieuws.’

December 2013

KUNSTKWARTIER EN TH BE EL DE ND E KU NS TD AN SM UZ IE KS CH RI JV

EATE R

Omdat creativiteit uit jezelf komt, opborrelt uit het diepste van je ik, is het belangrijk dat je dicht bij jezelf blijft. ~Kristian Dansen~

HAAL IN 2014 MEER UIT JEZELF BIJ KUNSTKWARTIER nieuw: body & mind met o.a. Mindfulness en Yoga WWW.KUNST-KWARTIER.NL

culinair

kersttulband met spijs

Wie houdt er nou niet van lekker eten? Toch zien mensen nog veel obstakels om een lekkere en gezonde maaltijd op tafel te zetten. Terwijl het juist helemaal niet moeilijk hoeft te zijn en koken ontzettend leuk en ontspannend is! tekst en foto emma huijbregts-reinten

kerst kersttulband met spijs

M Mijn naam is Emma Huijbregts - Reinten, ik ben 21 jaar en woon samen met mijn man. Doordat ik de ziekte van Lyme heb en uitdagingen qua eten ben tegengekomen, heb ik besloten om www.bijzondersmakelijk. com op te richten. Hier deel ik mijn recepten, tips en nog veel meer op het gebied van voedselintoleranties. 94

ensen vinden koken soms lastig, daarom is het juist leuk om wat extra inspiratie te krijgen voor de feestdagen. Ook zie, lees en hoor je tegenwoordig steeds meer mensen met een voedselintolerantie. Dit betekent dat ze bepaalde producten niet kunnen verdragen en als ze hier per ongeluk wel iets van binnen krijgen, kunnen ze ziek worden. Daar ben ik er ook één van. Ook aan die mensen wil ik juist laten zien dat je, ondanks een voedsel beperking, toch heel erg lekker en gevarieerd kunt koken. Vooral nu je er echt niet meer omheen kunt dat de kersttijd voor de deur staat. Je ziet hele versierde voortuinen met rendieren en Kerstmannen die flink in de lichtjes zijn getogen. Ook bij de radiostations kom je er niet meer onderuit, de ene na de andere kersthit wordt gedraaid en elke zender doet hier vrolijk aan mee. En als het een beetje meezit hebben we ook nog sneeuw voor de deur om het kerstplaatje helemaal compleet te maken.

Maar goed, de een houdt er van en de ander heeft er een hekel aan. De Kersttijd brengt natuurlijk erg veel gezelligheid met zich mee, denk aan alle versieringen, de open haard aan, maar ook een grote versierde kerstboom met veel lichtjes in je huiskamer mag natuurlijk niet ontbreken. Ik houd er wel van, het is een gezellige, knusse tijd, met veel kaarsjes aan en lekkere dingen op tafel! Maar die tijd brengt natuurlijk ook veel drukte met zich mee en vooral erg veel eten. Veel mensen krijgen het bijna benauwd bij het idee om al die mensen weer in huis te krijgen en dan vooral wat ze toch weer met Kerst op tafel moeten gaan zetten? En je wilt natuurlijk niet elk jaar weer met hetzelfde gerecht/recept of weer aan de zoveelste gourmet sessie zitten… De meeste mensen krijgen een groot gezelschap aan tafel en je wilt graag iets op tafel zetten waar iedereen van denkt: “Hmm maar dat ruikt lekker! Aanvallen!”. Helaas is het natuurlijk niet altijd mogelijk om iets te maken waar iedereen van houdt, want December 2013

kersttulband met spijs

December 2013

culinair

iedereen heeft nou eenmaal niet dezelfde smaak. Maar je wilt toch iets opdienen wat er heerlijk en vooral feestelijk uitziet. Met mijn recept gaat dat zeker lukken! Het ziet er gezellig en lekker uit en het is niet moeilijk om te maken. Het is een heerlijk recept om als dessert te gebruiken, maar ook om ’s middags tijdens een brunch of gewoon bij de koffie op tafel te zetten. Dit wordt gegarandeerd een succes op tafel. Veel bakplezier en alvast hele fijne feestdagen!

recept hierboven is voor de ‘gewone’ mens, wil je hem, net zoals ik, aanpassen naar een gluten- en lactosevrij recept: vervang dan de ingrediënten met een sterretje voor deze ingrediënten:

Hoe maak je het? Verwarm je oven voor op 180 graden. Vet je tulband cakevorm heel goed in. Pak dan een grote mengkom en doe hier je boter en suiker in en roer dit met je mixer tot een samenhangend geheel. Doe hier dan telkens 1 ei bij met wat meel en roer dit steeds tot het één geheel is. Ga door tot je alle eieren en al het meel hebt toegevoegd. Voeg dan tot slot de yoghurt, amandelextract, koekkruiden en baking soda toe. Meng dit met je mixer op de hoogste stand tot luchtig beslag. Pak dan je bakvorm en doe hier de helft van het beslag in. Breek dan je extra eitje in een kommetje en kluts deze met 1 eetlepel water door elkaar. Verkruimel hier je amandelspijs boven en kneed het met je hand door elkaar. Leg dan de amandelspijs over het beslag in je vorm en bedek het amandelspijs met het overige beslag. Zet de vorm in je voorverwarmde oven en bak het in zo’n 35 tot 45 minuten gaar. De cake is gaar als je er een satéprikkertje indoet en deze er weer schoon uitkomt. Laat de cake afkoelen en garneer met poedersuiker. Het

Wat heb je nodig? • 350 gram tarwebloem* • 10 eetlepels stevia of een andere keuze voor suiker. • 2 eetlepels kokosmelk • 4 eetlepels koek & speculaas kruiden 2 theelepels amandelextract • 250 gram yoghurt* • 1/2 theelepel bicarbonaat (Baking Soda, dit kan je in de meeste natuurwinkels kopen) • 120 gram vloeibare bakboter* • 100 gram roomboter* (op kamertemperatuur) • 6 eieren • Tulband vorm

• • • • •

300 gram rijstebloem 50 gram kleefrijstmeel 250 gram Lactosevrije yoghurt, bijvoorbeeld van Minus L 120 gram Alpro Soya Vloeibaar 100 gram plantaardige margarine

Wat extra boter of een speciale spray om je bakvorm mee in te vetten. Wat poedersuiker om mee te versieren Voor de vulling: 300 gram amandelspijs, 1 ei en 1 eetlepel water.

brandevoort

tanja groeneveld

Sommige mensen krijgen het maar niet voor elkaar sfeer en warmte in huis te creëren. Anderen hebben moeite een dierbaar erfstuk in te passen in hun interieurstijl. Voor Tanja Groeneveld zijn het herkenbare uitdagingen. Gepassioneerd vertelt de interieurstyliste hoe ze van haar passie haar beroep heeft gemaakt. tekst jeroen wolbers foto arjan bevers

TANJA De regen klettert tegen de ramen van interieurwinkel De Collse Hoek. Buiten is het guur en koud. In de winkel voelt de entourage als een warme deken. Gedimde sfeerlampen verlichten de houten tafels en stoffen banken. Kussens in verschillende formaten, plaids en andere accessoires zorgen voor een knusse ambiance. Het is een omgeving waarin Tanja Groeneveld zich thuis voelt en inspiratie opdoet om haar klanten hetzelfde gevoel te geven. Want ze weet als geen ander hoe je het thuis warmer en gezelliger kunt maken. Met haar bedrijf Decorieur geeft ze interieuradvies en verkoopstyling op maat. Drie dagen per week vertoeft ze bij De Collse Hoek, waar ze een samenwerkingsverband mee heeft. In de winkel beschikt ze over een aparte ruimte om klanten concrete voorbeelden te laten zien van de verschillende materialen, kleuren en meubels. Hoewel het drukke tijden zijn voor de 43-jarige blondine oogt ze ontspannen. De zelfstandig interieurstyliste is helemaal in haar element tussen de bekledingsstofjes, schaaltekeningen en kleurenplannen. Haar bureautafel ligt er vol mee. Aan

de muur prijken drie moodboards die de aandacht trekken. Er zijn allerlei soorten interieurinrichtingen op afgebeeld, van klassiek landelijk tot strak en modern. Af en toe rinkelt haar mobieltje. “Sorry, deze moet ik echt even opnemen.” Brabantse gemoedelijkheid Met het uitoefenen van het vak van interieurstyliste is voor Tanja een droom werkelijkheid geworden. Twaalf jaar geleden streek ze met haar man neer in Brandevoort. In beginsel geen makkelijke opgave voor de geboren Heiloose. Ze gaf huis en haard op om voor de liefde naar Brabant te komen. “Hoewel mijn hart in Amsterdam ligt, heb ik besloten toch maar ‘naar beneden te zakken’. Het bevalt me uitstekend hier. Ik heb een leuke kennissen- en vriendenkring en ook zakelijk ben ik iets moois aan het opbouwen.” Alleen haar noordelijk accent verraadt dat haar roots in de kop van Noord-Holland liggen. De Brabantse gemoedelijkheid heeft ze zich snel eigen gemaakt. Geen overbodige luxe voor de onderneemster December 2013

tanja groeneveld

INTERIEUR

17-jarig meisje Tanja kwam twaalf jaar geleden via een omweg in het vak terecht. De keuze voor een opleiding tot schoonheidsspecialiste bleek achteraf niet de juiste, al werkte ze nog wel een aantal jaar in een schoonheidssalon. Evenmin kreeg een carrière als receptioniste, winkelverkoper en productmanager bij een grote parfumerieketen een vervolg. “Op een moment in je leven ga je nadenken wat je echt gelukkig maakt. En eigenlijk was dat voor mij al heel lang duidelijk: interieurstylist worden. Mijn vader werkte vroeger onder meer als restaurateur in het hotelwezen. Hij nam weleens moodboards mee naar huis van een architect. Sindsdien hield dat vak me bezig. Als 17-jarig meisje bedacht ik op weg naar school de naam en het logo van Decorieur, maar ik durfde de stap nooit concreet te zetten.”

“Opleiding is eigenlijk het minst belangrijk. Je moet dit vak in de vingers hebben en het leuk vinden met de materialen en composities van stoffen en kleuren bezig te zijn.”

December 2013

die een persoonlijke klik met klanten in deze regio belangrijk vindt. “Dat gaat vanaf de eerste ontmoeting vanzelf. Wat de meest gestelde vraag is? ‘Hoe krijg ik het toch gezellig thuis?’ Soms kom ik in een huis met een stenen vloer, leren bank en hoogglans witte kast. Tja, dan wordt het lastig, maar dat is voor mij geen probleem. Gezelligheid terugbrengen zonder grote investeringen. Iets creëren, bedenken waar mensen zich prettig bij voelen. Dat vind ik het mooiste wat er is.”

Uiteindelijk volgde ze een opleiding tot interieurarchitect en waagde de stap naar het zelfstandig ondernemerschap. “Opleiding is eigenlijk het minst belangrijk. Je moet dit vak in de vingers hebben en het leuk vinden met de materialen en composities van stoffen en kleuren bezig te zijn. Helaas worden we met dit vak nog steeds niet echt serieus genomen in de meubelbranche. Hoe dat komt? Veel vrouwen raken geïnspireerd door de woonprogramma’s op de buis of foto’s van interieurstijlen in lifestyletijdschriften. Ze worden enthousiast en denken ‘dit is ook wel iets voor mij’ en beginnen als zelfstandige. Vaak beseffen ze echter niet wat er bij komt kijken om dit vak uit te oefenen. Neem bijvoorbeeld de kennis over materialen en stoffen. Omdat ik naast mijn bedrijf ook twee dagen help in de winkel van De Collse Hoek heb ik daar de afgelopen vijf jaar ontzettend veel van geleerd. Daar moet je in investeren en dat kost tijd. Maar begrijp me goed, als je het vak in de vingers hebt, prima. Dan stimuleer ik dat alleen maar, omdat ik niet denk in concurrentie, maar geloof in samenwerking.” 97

brandevoort Stoer en robuust Samenwerken doet ze onder meer met architecten, zoals bij haar meest recente project. Een luxe villa in HeeswijkDinther. “Daar ben ik vanaf het begin bij betrokken geweest. Waar komt de open haard? Hoe zetten we de meubels neer? Welke verf gebruiken we? Ook ontwierp ik een inbouwkast. Vanmorgen ben ik nog even gaan kijken en dan is het mooi om te zien dat zo’n leefomgeving steeds meer karakter krijgt.” Woningtrends zijn aan Tanja niet besteed. Wel laat zij zich hierdoor inspireren. Ze kijkt bij het inrichten van een interieur vaak naar de lange termijn. “Ik probeer een stap verder te denken. Daarom moet de basis goed zijn met kleuren, meubels en materialen waar mensen over vijf jaar ook nog blij van worden. Met accessoires, kussens en plaids kun je veel makkelijker switchen en de trend volgen als daar behoefte aan is.”

“Mannen zijn vaak sceptisch, vrouwen gaan eerder twijfelen.” Tanja is vooral van het combineren en het gebruik van duurzame materialen. “Elk materiaal beïnvloedt het interieur. Glas is transparant, beton staat voor stoer en robuust. Met stof en hout creëer je sfeer.

tanja groeneveld Ik ben heel erg van het samenvoegen van materialen, zoals een houten tafelblad met een metalen onderstel. Durf te combineren met kleuren en materialen. Mensen zijn daarin voorzichtig. Denk niet dat je bij een grijze bank ook voor grijze gordijnen en eetkamerstoelen moet kiezen. Soms laat ik klanten een fluwelen stof zien om eetkamerstoelen mee te bekleden en krijg ik de opmerking: ‘Dat is ouderwets, daar hadden mijn opa en oma nog gordijnen van.’ Klopt, maar in combinatie met een robuuste houten tafel krijg je wel die eigentijdse uitstraling“, zegt ze, terwijl ze enthousiast fotomateriaal uit een dossiermap haalt om haar betoog te illustreren. Dierbare bezittingen Over enthousiasme gesproken. Voor Tanja is het altijd weer een verrassing hoe klanten reageren. “Ik vind een persoonlijke klik belangrijk. Mannen nemen bij het kennismakingsgesprek soms een beetje bedenkelijk plaats achter de tafel. Ze zijn sceptisch over wat ik zal vertellen. Vrouwen komen enthousiaster binnen, omdat ze al wat inspiratie hebben opgedaan. Gaandeweg het traject zie je de rollen omdraaien. Als een idee aanspreekt bij mannen worden ze enthousiast en zien ze geen beperkingen. Vooral het gebruik van kleur doet het bij hen goed. Vrouwen hebben vooraf op internet of in bladen gekeken en hebben een bepaald idee in hun hoofd. Vaak wijkt mijn plan daarvan af en slaat de twijfel toe omdat het ze verrast. Gelukkig hebben ze er niet aan

gedacht anders ben ik overbodig. Zo’n proces heeft tijd nodig.” Tanja geeft aan dat een interieur moet groeien. “Je kan niet ergens een kopie van de showroom neerzetten. Het is belangrijk dat er persoonlijke dingen ingepast worden. Sfeer krijg je door dingen van jezelf, dierbare bezittingen, zoals foto’s of die oude tafel uit je studententijd. Dat kan bijvoorbeeld een erfstuk zijn dat mensen niet weg willen doen, maar dat ze niet kunnen inpassen in hun interieur. De kast een ander kleurtje geven, kan vaak al wonderen doen.” Plots rinkelt haar mobiel weer, de volgende klant wacht. Opgetogen stopt ze een interieurplan en bijbehorende kleurstaaltjes in haar tas. ‘Ik blijf het nog steeds raar vinden om geld te vragen voor iets waar ik zoveel plezier aan beleef.”

Tanja Groeneveld is sinds 2001 eigenaar van Decorieur uit Helmond. Na het afronden van de opleiding binnenhuisarchitect ondersteunt ze makelaars en consumenten bij het stylen en (her) inrichten van huizen. www.decorieur.nl 98

December 2013

P&O-afdeling op afstand met kennis van dichtbij! Met lef, daadkracht en creativiteit zet Werkgeversplein de werkgeversvraag om naar het juiste antwoord.

P&O-Advies

Recruitment

Opleiden

Kennis

Innovatie

EĂŠn loket voor alle werkgevers met P&O-vragen

De juiste match in werving & selectie

Juiste opleiding of cursus passend bij uw bedrijf

Actuele kennis van de regionale markt

Innovatieve en creatieve oplossingen voor arbeidsmarktvraagstukken

Het Werkgeversplein benut kansen en mogelijkheden op de regionale arbeidsmarkt. Werkgeversplein Regio Helmond werkt samen met: UWV | Leren en Werken Helmond/de Peel | VICH | BZW | Bedrijventerreinen Helmond | Atlant Groep | FOH Gemeenten: Deurne, Asten, Someren, Gemert-Bakel, Laarbeek, Geldrop-Mierlo en Helmond

www.werkgeverspleinregiohelmond.nl

elkerliek

christiaan de groot

Gastvrijheid en kwaliteitszorg gaan hand in hand bij het Elkerliek tekst koen chatrou foto hans boymanns

Het meest gastvrije ziekenhuis van Noord-Brabant. Op die titel is het Elkerliek ziekenhuis natuurlijk erg trots. Maar met gastvrijheid alleen kom je er niet. Een ziekenhuis moet vooral goede zorg bieden. En ook dan ben je bij het Elkerliek aan het juiste adres. Natuurlijk is hij er blij mee dat het Elkerliek ziekenhuis bekend staat als zeer gastvrij. Maar als traumachirurg en voorzitter van de medische staf focust Christiaan de Groot zich toch vooral op goede zorg. Want daar draait het uiteindelijk om bij een ziekenhuis. “Van zeer hoog niveau”, noemt hij de zorg die het Elkerliek levert. “Dat mogen we best benadrukken.” Met de nieuwe operatiekamers (OK’s) is weer een stap gezet naar nóg betere zorg. “Patiënten met een ingewikkelde zorgvraag kunnen ook in ons ziekenhuis goed geholpen worden. Wij zijn een zogenaamd trauma level 2 ziekenhuis. Er landen hier 100

weliswaar niet vaak traumahelikopters, maar ook patiënten met zware trauma’s worden in het Elkerliek opgevangen en geholpen. “Als wij ze niet kunnen helpen, gaan ze naar Tilburg of Nijmegen.” Negentig procent van de tijd houdt het Elkerliek ziekenhuis zich echter bezig met de reguliere behandelingen. En ook daarin loopt het Helmondse ziekenhuis voorop. “We proberen veel behandelingen te standaardiseren. Zo werken we gemakkelijk, efficiënt en altijd op dezelfde manier. Het moet voor een patiënt niet uitmaken welke arts of operatieassistent aan tafel staat, de behandeling is altijd hetzelfde. Zo neemt de kans op fouten af.” Die manier van werken, wordt inmiddels ook door veel andere ziekenhuizen toegepast. Trots De Groot zet dus neer als waar constant verbeteren van Een voorbeeld

het Elkerliek ziekenhuis een gastvrij ziekenhuis, gewerkt wordt aan het de kwaliteit van de zorg. van die focus op zorg is December 2013

kwaliteitszorg

“We proberen veel behandelingen te standaardiseren. Zo werken we gemakkelijk, efficiënt en altijd op dezelfde manier. Het moet voor een patiënt niet uitmaken welke arts of operatieassistent aan tafel staat, de behandeling is altijd hetzelfde. Zo neemt de kans op fouten af.” December 2013

101

elkerliek

het vernieuwde OK-complex. Trots laat de traumachirurg het nieuwe complex zien. Opvallend is de hoeveelheid licht. Dat zorgt ervoor dat de ruimte rust uitstraalt. “Dat is erg belangrijk, mensen die hier binnenkomen zijn toch vaak gespannen.” Reden voor de verbouwing was de veroudering van de oude OK’s. Die waren ruim dertig jaar oud. De Groot: “Begrijp me niet verkeerd, de voormalige operatiekamers voldeden zeker nog, maar het was allemaal wat verouderd.” Dit nieuwe complex bestaat uit acht operatiekamers. Drie daarvan zijn extra groot, die zijn er voor de traumapatiënten en die van de orthopedie en de vaatchirurgie. Wie langs de andere operatiekamers loopt, ziet dat de kamers er allemaal identiek uitzien. “En dát is nu precies de bedoeling”, lacht De Groot. “Alle OK’s zien er hetzelfde uit, hebben dezelfde uitrusting. Dat betekent dat het niet uitmaakt in welke OK een operatie plaatsvindt. Je kunt je wel voorstellen dat dat een stuk makkelijker plannen is. Het neemt een hoop bureaucratische rompslomp weg.”

“Een standaard aanpak bij operaties zorgt voor minder fouten.”

Kostbaar Prachtig om te zien, die nieuwe operatiekamers. Daar moet wel flink wat geld mee gemoeid zijn? “Het is een fikse investering, we spreken over 30 miljoen euro. Maar dat levert ook flink wat op. Betere zorg, meer mogelijkheden. We wilden het helemaal goed doen en daarom hebben we ook veel inspraakruimte gecreëerd. De medewerkers van het Elkerliek ziekenhuis staan dag en nacht in de OK, zij weten als geen ander wat goed is, beter kan of anders moet. Ik denk dat deze 102

christiaan de groot

manier van werken de beste werkplekken waarborgt.” Op één kamer na, hebben alle operatiekamers een raam. “Met name het personeel had behoefte aan meer licht. De hele dag in zo’n donkere operatiekamer staan, dat is niet altijd plezierig. En het is niet alleen onprettig, licht zorgt ook voor energie, het is dus ook een voorwaarde om de best mogelijke zorg te leveren. Zeker in de winter is het fijn om echt daglicht te hebben. Ook patiënten waarderen het. Met name patiënten die vaker onder het mes gaan, merken de verandering op.” Belangrijkste vernieuwing is echter de apparatuur. De OK’s zijn voorzien van hypermoderne apparatuur. “We kunnen zo de beste zorg leveren in een werkomgeving waarin het prettig werken is.” Per jaar worden er in Helmond zo’n 15.000 operaties uitgevoerd. Toekomstmuziek De operatiekamers vormen een onderdeel van een groter, nieuw complex dat het Elkerliek ziekenhuis aan het bouwen is. Het operatiecomplex staat op palen en is aan het hoofdgebouw vastgebouwd. Als bezoeker loop of fiets je dus letterlijk onder de operatiekamers door. Ook kun je parkeren onder de aanbouw. Het andere gedeelte van het complex wordt binnen de muren van de bestaande bouw gerealiseerd. Daar komen een nieuwe Intensive Care (IC), de Centrale Sterilisatie Afdeling en de afdeling Dagverpleging. Goede zorg & gastvrijheid Liggen de oude OK’s er nu verloren bij? Zeker niet. Ze worden verbouwd tot nieuwe verkoeverkamer. Ook wordt de ruimte benut voor uitbreiding van de huidige Intensive Care en de Centrale Sterilisatieafdeling. “Zowel patiënten als medewerkers zijn te spreken over de sfeer in zowel het nieuwe complex als het opgeknapte oude complex. En dát draagt dan weer bij aan ons streven om gastvrij te zijn. Het is mooi om te zien dat goede zorg en gastvrijheid hier hand in hand gaan.”

www.elkerliek.nl December 2013

De Deeerste eerstegebogen gebogen LG OLED TV LG OLED TV in Nederland! in Nederland! Exclusief bij Electro World Exclusief bij Electro World

DIRECT DIRECT LEVERBAAR LEVERBAAR

GEBOGEN TV-SCHERM GEBOGEN TV-SCHERM

BEKIJK ’M BIJ ONS!

BEKIJK ’M BIJ ONS! Hoofdstraat 105 5706 AK Helmond Tel 0492 539405 info@woutvanvlerken.nl www.woutvanvlerken.nl Electro World is onderdeel van

ELECTROWORLD.NL ELECTROWORLD.NL

helmond stagestad

Bedrijven in en rondom Helmond zijn onvoldoende bekend bij de studenten die hier wonen of naar school gaan, zo bleek uit een onderzoek. Om daar verandering in te brengen werd Helmond Stagestad in het leven geroepen. Hiermee moet zoveel mogelijk kennis en kunde van jonge afgestudeerden voor onze regio worden behouden. tekst franka van beeck foto’s hans boymanns

HELMOND STAGESTAD Onbekend maakt onbemind. Dus moeten studenten weten welke mooie bedrijven en dito stagekansen er in hun eigen regio zijn. Helmond heeft een enorm potentieel aan interessante bedrijven in food, automotive en high tech, om maar eens een paar sectoren te noemen. En ook andere bedrijfstakken bieden volop kansen om kennis en praktijkervaring op te doen als voorbereiding op een definitieve beroepskeuze. Dat is de bewustwording die Helmond Stagestad op gang wil brengen.

Onderzoek en samenwerking Helmond Stagestad vindt zijn oorsprong in een KEO-onderzoek, waarvoor Rabobank Helmond en Gemeente Helmond in 2011 gezamenlijk opdracht gaven. Kennis en Economisch Onderzoek (KEO) is de economische denktank van Rabobank Nederland. De uitkomsten, gepresenteerd in het rapport “Op zoek naar de kracht van Helmond”, lieten zien dat studenten nog onvoldoende bekend zijn met Helmond en dat zij over het algemeen zeer weinig weten over de bedrijven die hier zijn gevestigd. Om daar verandering in te 104

brengen, werd Helmond Stagestad in het leven geroepen. Dit samenwerkingsverband bestaat oorspronkelijk uit Rabobank Helmond, gemeente Helmond, United Brains, Werkgeversplein Regio Helmond en vertegenwoordigers vanuit het bedrijfsleven georganiseerd in BZW, het VICH, Textiel United, AutomotiveNL en Food Connection Point. Samen willen zij de kloof tussen bedrijfsleven en studenten, onderwijs- en kennisinstellingen overbruggen en eventuele koudwatervrees om met elkaar samen te werken wegnemen. Helmond Stagestad is een beweging waarbij zich gaandeweg meer partijen zullen aansluiten die de doelstelling omarmen. Meer dan alleen stages Helmond Stagestad doet meer dan de naam impliceert. Het is een podium voor de bedrijfssectoren in Helmond/Peelland om zich te profileren als aantrekkelijke leer- en werkomgeving. Ook gaat het nadrukkelijk om meer dan alleen stages, feitelijk om iedere vorm van samenwerking tussen bedrijven en onderwijs- en kennisinstellingen. Denk December 2013

helmond

December 2013

STAGESTAD

Harry van Hoof, MTRC: “Helmond Stagestad is een goed initiatief om Helmond op de kaart te zetten als hightech-stad. Het geeft ons bedrijf de kans om jongeren te laten zien en proeven wat de mogelijkheden binnen MTRC zijn en hoe divers de technieken zijn waarmee we nu en in de toekomst werken.”

Birgitte van Lieshout, Van Lieshout Elektra: “Werkgevers mopperen vaak dat er een tekort aan technisch personeel is. Met Helmond Stagestad kun je daar iets aan doen! Door stageplekken kunnen we jongeren enthousiast maken voor ons vakgebied; techniek in de evenementenwereld. Meer dan de helft van onze mensen komt via een stage bij ons in dienst.”

Paul Deckers, Bodec: “Onderwijs en bedrijven bij elkaar onder de aandacht brengen, kan een mooie kruisbestuiving geven. Stages zijn hard nodig; steeds meer studenten verlaten hun opleiding zonder al te veel praktijkervaring. Wij werken veel met stagiairs. Binnenkort start een stagiaire die we vonden via Helmond Stagestad.”

Serge Kornuyt, C. Kornuyt B.V.: “Jongeren verdienen de kans om zich te ontplooien. Omdat we specialistisch werk leveren, hebben we alleen nog ervaring met stages van HBO-studenten. We onderzoeken nu ook de wederzijdse kansen voor BBL- en BOL-opleidingen bij ons op de werkvloer, want ik vind het belangrijk om daarin te investeren.” 105

helmond stagestad

daarbij aan bijvoorbeeld groepsopdrachten, afstudeeropdrachten, meeloopstages, betaalde opdrachten, marktonderzoek enzovoort. In plaats van een student een tijd lang binnen het bedrijf aan het werk te houden en te begeleiden, kan ook een vastomlijnde opdracht gegeven worden, die binnen een bepaalde periode buiten het bedrijf wordt afgerond. Studenten kunnen aan de slag met vraagstukken als “Waar kan ik het beste een vestiging in het buitenland openen? Is er markt voor mijn product? Hoe kan ik mijn afzetgebied in Spanje vergroten?” De ervaring leert nu al dat de samenwerking met jongeren veel inspiratie geeft. Wie de jeugd op een innovatieve manier laat meedenken over zijn bedrijfsvoering komt gaandeweg tot nieuwe inzichten en vergroot zijn slagkracht. Bovendien is het met het oog op de komende ontgroening en vergrijzing van onze samenleving van belang dat bedrijven jeugdige vakkrachten en jong talent aan zich verbinden om hun personeelsbestand voor de toekomst op peil te houden. Hoe werkt het? Helmond Stagestad onderscheidt twee lijnen. De eerste is voor stages en opdrachten binnen het MBO, HBO en WO. Lijn twee richt zich op het VMBO, waar vooral veel winst te behalen is door de zogeheten snuffelstages beter te structureren. Bedrijven, groot en klein, kunnen al hun vragen en wensen kenbaar maken bij het Werkgeversplein. Betreft het een stage of een opdracht voor het hoger onderwijs, dan wordt die vraag doorgeleid naar United Brains. Deze organisatie heeft een breed netwerk binnen de Technische Universiteit Eindhoven, Fontys Hogescholen, TNO, ROC Eindhoven, ROC ter AA en De Groene Campus. Zij nemen contact op met het bedrijf voor een goede inventarisatie van de vraag en zetten de stage of opdracht vervolgens uit bij de scholen. In het pilotproject dat samen met 106

helmond

VMBO-T van het Knippenbergcollege en het Werkgeversplein wordt uitgevoerd, gaan leerlingen op sectororiënterende stage. Voorheen werden dit snuffelstages genoemd. Voor deze stage kiezen leerlingen doorgaans vrij willekeurig een plek bij familieleden of bekenden die een bedrijf hebben. In de samenwerking met het onderwijs in Helmond wil het Werkgeversplein leerlingen begeleiden naar een gerichte stageplaats waar voor beide partijen veel meer uit te halen valt. Week van Helmond Stagestad Van 20 tot en met 24 januari vindt de Week van Helmond Stagestad plaats. Tijdens deze week gaan 135 leerlingen uit het VMBO-T van het Knippenbergcollege elke dag naar een ander bedrijf om zo in vier sectoren in de regio Helmond rond te snuffelen. Op maandag is dat de sector food, dinsdag textiel, woensdag techniek en donderdag automotive. Vrijdag is een terugkomdag waarop zowel de leerlingen als de deelnemende bedrijven hun ervaringen met elkaar en met de organisatie kunnen delen. Er zijn 135 plaatsen beschikbaar gesteld. Dat aantal laat de grote betrokkenheid van het Helmondse bedrijfsleven zien. Ook de docenten worden zoveel mogelijk bij dit project betrokken om de leerlingen, die veelal in groepjes naar de bedrijven toegaan, te begeleiden. Het gaat om leerlingen in de leeftijd van veetien-vijftien jaar die in het derde leerjaar zitten en een

vervolgopleiding moeten kiezen. De Week van Helmond Stagestad helpt hen in hun zoektocht naar een sectororiënterende stage. Eén loket voor alle vragen Tot nu toe heeft het Werkgeversplein al een vijftigtal opdrachten uit het regionale bedrijfsleven gehaald, doordat accountmanagers in hun contacten met bedrijven de mogelijkheden ter sprake brengen. Ook de wat kleinere bedrijven kunnen hun voordeel doen met stagiaires of kennisopdrachten waarvoor ze zelf de tijd niet kunnen vinden of die hen kunnen helpen om een vernieuwingsslag te maken. De duur van een stage of opdracht is afhankelijk van het niveau, het leerjaar en de school van de student en van de vraag van het bedrijf. Dat bedrijven met al hun (kennis)vragen terecht kunnen bij het Werkgeversplein is een groot voordeel. Via United Brains geeft dat ontsluiting naar een tal van opleidingen die een goede match kunnen vormen. Zo heeft bijvoorbeeld Fontys Hogeschool al meer dan honderd verschillende opleidingen, waar het gemiddelde bedrijf geen weet van heeft. Het Werkgeversplein fungeert als loket voor Helmond Stagestad, zolang een eigen platform nog in ontwikkeling is.

www.werkgeverspleinregiohelmond.nl December 2013

B4 Print

Grafisch Ontwerp & Adviesburo www.b4print.nl

De Plaetse 173 • 5708 ZK Helmond • Tel.: 06 - 81 89 77 81

persoonlijkeontwikkeling

liefde

We kunnen niet kiezen wat ons overkomt, maar wel hoe we er mee omgaan. tekst patricia beumer

liefde! Voor mij gaat liefde over verbinden. Eerst verbinden, contact maken, met jezelf om je vervolgens te kunnen verbinden met de ander(en). Liefde is mooi, warm, maakt je blij, open of ieder ander woord wat het voor jou is… Dit is één kant en zoals met alles, heeft liefde ook een andere kant. Onzeker, kwetsbaar, angst, het risico van verliezen. Rouw, de andere kant van dezelfde medaille als liefde. Het een kan niet zonder het ander. Rouwen doen we niet alleen bij een verlies door de dood, maar ook bij een verlies van een relatie, van werk, een verlangen, gezondheid, een ideaal of bij verlies van een collega vanwege ontslag. Rouw is iets waar iedereen mee te maken krijgt. Je ontkomt er niet aan. Dit artikel is specifiek bedoeld voor mensen die zelf te maken hebben met verlies en rouw en voor mensen die vanuit hun functie de verantwoordelijkheid hebben anderen te begeleiden in hun proces van 108

rouwverwerking. Bijvoorbeeld vanwege een verandering in de organisatie, ontslag, reorganisatie of fusie. Het cyclische proces Hoewel we gewend zijn om ons leven op een doorgaande lijn in de tijd te plaatsen, van wieg naar graf, laat de werkelijkheid om ons heen zien dat gebeurtenissen veel meer een cyclisch karakter hebben. De contactcirkel vertelt het proces dat ieder mens in zijn leven doormaakt: van contact maken naar hechten, naar verliezen, naar rouwen, naar zin geven, waarna er opnieuw ruimte ontstaat voor contact maken. Alle fases moet je doorlopen, wil je iets kunnen afsluiten en aan een nieuwe fase beginnen. Rouwen is noodzakelijk. Zonder rouwen kun je je niet opnieuw hechten. Door het nemen van de rouw kan de liefde weer stromen.

December 2013

liefde

Een rouwproces heeft tijd en aandacht nodig ”Maar we kunnen toch niet bij elke verandering zo stilstaan?” Een veel gehoorde reactie van een organisatie die bij tegenspoed, vooruit kijkt. Maar ook een menselijke reactie om de pijn voorbij te rennen. Om het maar niet te hoeven ervaren. Want echt kijken doet pijn. En ja, natuurlijk moet er ook gewoon gewerkt worden en gaat het leven verder. Om als mens en organisatie echter gezond te blijven of te worden, is het van belang dat er voor beide kanten aandacht is. De liefde én de rouw. Het gaat erom beide te doen. Verlies en herstelgericht Het woord rouwarbeid is een door psycholoog Freud bedacht woord. Een mooi woord vind ik het. Het is een werkwoord. En dat is rouwen ook, werken. Het suggereert dat je iets kan doen. Rouwen is een natuurlijk proces dat mensen doormaken als ze een verlies hebben geleden. Het is eigenlijk een aanpassingsproces van hun oude leven naar een nieuw leven. Een proces van zoeken, vallen en opstaan.

persoonlijke ontwikkeling

rouwen. We kunnen niet kiezen wat ons overkomt, maar wel hoe we er mee omgaan. Mijn natuurlijke reactie op rouwen is hard werken. Mezelf vooral voorbij rennen en gaan zorgen voor anderen. Ik ben kortaf, word bozig en hard, vooral op mijzelf. Ik herken mijn gedrag en mijn lichamelijke reactie en weet dat het tijd is om stil te staan. Om te huilen wat niet is of nooit zal zijn. Dit vraagt moed en discipline. Voor mij is muziek en schrijven dan een geweldig middel om bij mijn tranen te komen. Als de tranen komen, wordt het zachter in mij. Dan kan het letterlijk weer stromen. Welke tranen heb jij te zaaien om liefde te kunnen oogsten?

Rouwen is het op zoek gaan naar “hoe verder met je leven” (herstelgerichte oriëntatie) en tevens het stilstaan bij het verlies en de diverse rouwuitingen (verliesgerichte oriëntatie). Beiden zijn nodig om verder te kunnen en iedereen doet dit op zijn eigen manier. Er is niet één goede manier van rouwen. Ieder rouwt op zijn eigen manier. Het is wel goed om stil te staan bij wat jouw reacties op het verlies zijn. Wat is jouw manier van het nemen van de rouw. Hoe doe jij dit. Zicht hierop hebben, geeft je meer grip op je December 2013

Je kunt het nieuwe pas omarmen wanneer je het oude hebt afgesloten. 109

boeken Twee superspannende thrillers! Vrij Nederland kent elk jaar sterren toe aan thrillers die uitblinken in plot, stijl en spanningsopbouw. Deze twee boeken zijn bekroond met vijf sterren. James Lee Burke: Bergafwaarts In ‘Bergafwaarts’ gaat inspecteur Robicheaux op een welverdiende vakantie in het landelijke Montana. Samen met zijn vrouw en zijn beste vriend Clete Purcel verblijft hij op een oude ranch. Zijn rust wordt al snel verstoord door de brute moord op twee studenten. Robicheaux duikt in dit mysterie waarin een rijke oliebaron, zijn mismaakte broer en diens overspelige echtgenote, een perverse dominee en een ontsnapte gevangene, een rol spelen. Burke verweeft al deze personages en plotlijnen tot prachtige proza met een verrassend einde.

CD Box - Aangenaam Klassiek 2013 Wilt u op een voordelige manier kennis maken met de mooiste klassiek muziek? Dat kan met de cd-box van Aangenaam Klassiek. In deze box zitten 2 cd’s met een selectie van de nieuwste klassieke uitgaven, een bonus cd en een cadeaukaart ter waarde van 5 euro. U treft op de cd’s onder andere een mooi stuk van J.S. Bach aan, uitgevoerd door de veelzijdige, jonge pianist Hannes Minnaar. Of misschien houdt u van de sfeer van het hofleven van de Zonnekoning? Dan is de uitvoering van Jordi Savall en zijn Concert des Nations van de hofcomponist Lully echt iets voor u. Maar ook liefhebbers van de wat meer ‘moderne’ klassieke muziek komen aan hun trekken. Violist Daniel Hope heeft samen met pianist Jacques Ammon een prachtige uitvoering van het stuk Passaggio van de nog levende componist Einaudi. In totaal staan er 31 nummers op de twee cd’s; voor ieder wat wils.

Deon Meyer: 13 uur Wanneer een Amerikaanse rugzaktoeriste in Kaapstad verdwijnt en politici in paniek raken over het beschadigde imago van de stad, krijgt inspecteur Bennie Griessel de taak om haar terug te vinden. De keuze voor hem is omstreden, want zijn alcoholprobleem is alom bekend en zijn carrière bij de politie is na 25 jaar nagenoeg tot stilstand gekomen. Deze zaak biedt hem een kans om zich nog één keer te bewijzen. Bennie heeft slechts dertien uur de tijd om de vrouw terug te vinden, twee moorden op te lossen en om zijn jarenlange ervaring over te dragen op de volgende generatie misdaadbestrijders, die afkomstig zijn uit alle etnische groeperingen die het nieuwe Zuid-Afrika rijk is. Prijs: 7,95 euro per stuk Hanny Boschman

De jonge broers Arthur en Lucas Jussen zijn dit jaar de ambassadeurs voor Aangenaam Klassiek. Op de bonus cd ‘Encores’ spelen zij hun favoriete toegiften van onder andere Georges Bizet en Felix Mendelssohn-Bartholdy. Het plezier dat de jongens in hun spel hebben, spat van de cd af. En dat maakt deze bonus cd tot een erg mooi extraatje! De actie-albums van Aangenaam Klassiek zijn tot en met 31 januari 2014 met korting verkrijgbaar. Prijs: 9,99 euro. Suzanne Mazairac 110

December 2013

boeken Het leven in Helmond Vanaf het midden van de negentiende eeuw. Vanaf augustus verschijnt er iedere zes weken een magazine over de Helmondse geschiedenis van de afgelopen 160 jaar, getiteld ‘Het leven in Helmond’. Het magazine is erg toegankelijk geschreven en daardoor geschikt voor een grote doelgroep; voor mensen die nog helemaal niets weten van de geschiedenis, maar ook voor de mensen die juist wat extra verdieping willen over bepaalde thema’s die van belang zijn (geweest) in Helmond. Daarnaast is het rijkelijk gevuld met erg goede zwart-wit- en kleurenfoto’s. Dit maakt het blad aantrekkelijk om te lezen en om zomaar weer eens door te bladeren. Deel 1 t/m 3 zijn inmiddels verschenen: Deel 1 – Anderhalve eeuw langs ‘De Knaal’ Deel 2 – Garen op de klos. Helmond textielstad. (Hierin staan bijvoorbeeld veel mooie afbeeldingen van de Vlisco: het interieur van de fabriek, maar ook van de stofstalen.) Deel 3 – Geloof

Jamie Oliver - Bespaar met Jamie 120 lekkere low-budget maaltijden Het koken van lekkere, voedzame maaltijden die niet duur zijn, dat willen we toch allemaal in deze tijden van financiële onzekerheid? In zijn nieuwste kookboek helpt Jamie Oliver jou de juiste keuzes te maken.

De serie omvat in totaal 16 nummers. De thema’s die nog aan bod komen, zijn onder andere: Carnaval en kermis, Transport, Voeding, Monumenten, Onderwijs, Dialect, Sport en Cultuur/ Muziek. In januari 2014 verschijnt een verzamelband (à 12,50 euro) om de bladen netjes in te bewaren. Zo wordt deze reeks extra de moeite waard om te verzamelen!

Jamie helpt je om goedkoper te eten: ook met een klein budget kun je lekker en gezond koken. Hij leert je om slim in te kopen, het meeste uit je ingrediënten te halen, tijd te besparen en minder voedsel te verspillen. En dat allemaal zonder in te leveren op goede smaak!

Prijs: 4,95 euro. Suzanne Mazairac

Stuk voor stuk zijn de 120 low-budget recepten de moeite waard. Bij elk recept staan de calorieën vermeld. Verspil minder, gebruik restjes, maak bijvoorbeeld croutons van oud brood, door de ovenwarmte te benutten, zelfs ’s nachts als je lekker in bed ligt. Of vries olijfolie met verse kruiden zomers in (gebruik daarvoor de ijsblokjeshouder), zodat je het in de winter volop kunt gaan gebruiken. En van je overrijpe fruit maak je de heerlijkste smoothies of ijslolly’s. Het boek bevat ook heel veel leuke gerechten voor kinderen. Op een goed moment, zo net voor de feestdagen, is dit een heel handig, bruikbaar kookboek, met goede adviezen voor recepten, met de nadruk op: koop verstandiger, kook slimmer en verspil minder! Ideaal om op je verlanglijstje te zetten! samengesteld door: De Roij & Boschman Boeken Prijs: 29,95 euro www.deroijboschman.nl Sen de Roij December 2013

111

kunst en cultuur agenda ‘Er was eens….de collectie nu’ Eindhoven, Van Abbemuseum Vanaf 2 november 2013 staat de gehele nieuwbouw van het van Abbemuseum in het teken van een volledig nieuwe benadering van de collectie. Onder de titel ‘Er was eens... De collectie nu’ worden kunstwerken, documentatie en archiefmateriaal samengebracht rondom specifieke thema’s die de kunstwerken verbinden met de maatschappelijke context waarin ze werden gemaakt en getoond. Vijf verdiepingen zijn gevuld met werken uit de collectie; van een Picasso uit 1909 tot werken gemaakt in 2013. Voor het eerst is zo’n groot deel van de collectie, meer dan 600 kunstwerken en archiefstukken, in een presentatie samengebracht.Naast aandacht voor de kunst uit de vorige eeuw is een belangrijk deel gewijd aan kunst vanaf 1989 en recente aankopen die niet eerder zijn getoond. Om de routing te optimaliseren en een bijzondere bezoekervaring te creëren, is een aantal verrassende ingrepen gedaan in de museumarchitectuur van de nieuwbouw uit 2003. Naast de kunstwerken introduceert het museum vier andere elementen die een belangrijke rol spelen in de presentatie: Contexten; Museumindex; Blik op de wereld; Verhaallijnen. Het gaat om een doorlopende tentoonstelling die minstens vijf jaar duurt. www.vanabbemuseum.nl

Christiaan Zwanikken, Nature Rewired, Museum het Valkhof, Nijmegen, t/m 30 maart Schedels, bewegende dierfiguren, robotica. Het klinkt misschien niet direct duidelijk, maar bij het zien van installaties en sculpturen van kunstenaar Christiaan Zwanikken valt het allemaal op zijn plaats. Dit alles laat Museum Het Valkhof zien vanaf 16 november 2013 t/m 30 maart 2014 in een grote solotentoonstelling genaamd ‘Nature Rewired’. Christiaan Zwanikken maakt kunstwerken en installaties die op bijzondere wijze kunnen bewegen.

Willem II - Kunstkoning Dordrecht Museum, t/m mei 2014 In Den Haag wordt in 1850 de schilderijencollectie van de pas gestorven koning Willem II (1795-1850) geveild. Buitenlandse verzamelaar slaan hun slag en kopen massaal topstukken van Rembrandt, Rubens, Leonardo da Vinci, Memlinc en Jan Steen. Een collectie van wereldformaat gaat in één klap voor Nederland verloren.

De technische basis van zijn werk bestaat uit computergestuurde mechaniek, die zijn beelden en landschapsinstallaties in beweging brengt. Hij verbeeldt zijn visie op de mens en de natuur met confronterende en tegelijk ontroerende sculpturen.

Nu, ruim 150 jaar later brengt het Dordrechts Museum een groot deel van deze buitengewone collectie voor één keer weer bij elkaar. Zo’n 80 schilderijen en tekeningen van over de hele wereld geven een beeld van de unieke en destijds wereldberoemde verzameling en levensstijl van de opmerkelijke vorst. Aanleiding is het 200 jarig bestaan van het Koninkrijk der Nederlanden.

www.museumvalkhof.nl

www.dordrechtsmuseum.nl

112

Karl lagerfeld, parallel contrasts – Photography, Fashion & Books, Essen - Duitsland, 15-2 t/m 11-5 Voor Karl Ernst Osthaus, de oprichter van Museum Folkwang, was commerciele kunst niet minder belangrijk dan die van vrije kunstenaars. Reden genoeg voor Museum Folkwang om een grote tentoonstelling te wijden aan ‘s werelds meest succesvolle en invloedrijke Duitse ontwerper van de afgelopen decennia, Karl Lagerfeld. Deze tentoonstelling over Karl Lagerfeld zal meer een momentopname dan een retrospectief zijn. De expositie zal voor het eerst een blik bieden op Lagerfeld’s gehele creatieve kosmos. Zo is hij creatief directeur van Chanel en Fendi. In overeenstemming met diens eigen credo: “Ik heb het geluk te kunnen doen in het leven wat mij het meest interesseert: Fotografie, mode en boeken”. www.museum-folkwang.de December 2013

kunst en cultuur agenda

Thom Puckey, Eleven easy pieces, Stedelijk Museum, ’s-Hertogenbosch, t/m 2-2-14

Dan Graham foto’s, video’s en Pavillons, Museum De Pont, Tilburg, 1-214 t/m 18-5-14

Limburgs Finest Museum Van Bommel Van Dam Venlo, 26-1-14 t/m 1-6 2014

Thom Puckey heeft zich een belangrijke plaats veroverd in de Nederlandse kunstwereld. Niettemin is 11 Easy Pieces, Love & Self Damage in SM ’s-Hertogenbosch de eerste Nederlandse museale solotentoonstelling in lange tijd.

Voor het eerst presenteert het museum begin 2014 een overzicht van het baanbrekende werk van deze Amerikaanse conceptkunstenaar. Dan Graham vervaardigt sinds begin jaren tachtig paviljoens, veelal opgebouwd uit roestvrij staal en spiegelend glas, die diverse optische effecten oproepen en de dynamiek tussen kijken en bekeken worden centraal stellen.

In de kunstcollectie van de gemeente Venlo bevinden zich veel kunstwerken van de fine fleur van de schilderkunst in Limburg: Pieter Defesche, Jef Diederen, André Dieteren, Ton Slits en vele anderen.

De tentoonstelling bevat 11 monumentale beelden. De naakten zijn ontstaan in een arbeidsintensief proces: kleimodellen en gipsen mallen worden op ware grootte in Italië in marmer omgezet. Refererend aan het vakmanschap en de ambachtelijke precisie van de neo-classicistische beeldhouwkunst poseren de jonge vrouwen met modern wapentuig of een camera. De modellen blijken kunstenaars te zijn, al blijft het verhaal raadselachtig. www.sm-s.nl

De Pont heeft de kunstenaar gevraagd speciaal voor deze tentoonstelling een nieuw paviljoen te ontwerpen. Samen met een nauwkeurige selectie van modellen, foto- en videowerken wordt een indrukwekkend beeld van het oeuvre van deze toonaangevende kunstenaar geschetst. www.depont.nl

Op Limburgs Finest presenteert Museum van Bommel van Dam, mede aan de hand van bijzondere bruiklenen, een uitgebalanceerd overzicht van deze overwegend abstract-expressief werkende kunstenaars. Een must see voor liefhebbers van acryl- en olieverf. www.vanbommelvandam.nl samengesteld door: Maartje Vos-Swinkels van Akina Art Projects

The Sochi Project: An Atlas of War and Tourism in the Caucasus Rob Hornstra en Arnold Van Bruggen Antwerpen, Fotomuseum, t/m 2 maart 2014 De Olympische Winterspelen houden in 2014 halt in het Zuid-Russische Sotsji. Het worden de duurste Spelen ooit, in een subtropische badplaats, vlakbij de zeer gewelddadige Noord-Kaukasus. Sinds 2009 werken fotograaf Rob Hornstra en schrijver Arnold van Bruggen onafgebroken aan een omvangrijke documentaire over dit conflictgebied. Thema’s als corruptie, geweld, terrorisme en toerisme vormen de rode draad doorheen het project. Op geregelde tijdstippen werden afgeronde verhalen naar buiten gebracht in de vorm van publicaties en presentaties.Deze tentoonstelling toont het eindresultaat van vijf jaar diepgravend slow-journalism onderzoek. The Sochi Project krijgt niet alleen internationale aandacht vanwege het unieke financieringsmodel, maar wint ook tal van internationale prijzen. Begin 2010 ontvangt de eerste jaarpublicatie ‘Sanatorium’ de New York Photo Book Award. Daarna volgen nog de Nederlandse Canon Prijs, World Press Photo Award, Sony World Photography Award en Magnum Expression Award. De tentoonstelling loopt tot en met de Olympische Winterspelen in februari 2014 en houdt eveneens halt in het DePaul Art Museum in Chicago. www.fotomuseum.be December 2013

113

U bent bij ons in vertrouwde handen WWW.ELKERLIEK.NL

Ik zorg voor u

STANLEY ELBERS ONZE LINKSBUITEN Fotografie: John Geven Studio’s

www.helmon d s p o rt .nl

FEELS LIKE NOTHING ELSE