HLMND Magazine December 2014

“de beste ideeën ontstaan samen met een goed glas wijn” HELMONDMAGAZINE.NL - JAARGANG 3 - DECEMBER 2014 - € 4,95

arjan

* Parajumpers niet afgeprijsd.

Van Oorschot is een modezaak aan de Veestraat in Helmond met internationale topmerken voor mannen en vrouwen. Wij presenteren de mooiste en de beste merken op meer dan 1.000 m2. Al sinds 1911 geloven we bij alles wat we doen in persoonlijke service en aandacht. We zorgen er voor dat we dรกt te bieden wat u zoekt. Van casual laid back tot high-end zakelijke kleding en van trendy jeans tot elegante looks.

Veestraat 27,Helmond | www.vanoorschotmode.nl

ugur ozdemir

EDITO OP NAAR 2015

edito

Het was ergens in juni 2010 toen ik het fotoboek van Brandevoort lanceerde.

Wethouder Frans Stienen was onze eregast.

Precies een jaar later lanceerden wij BRNDVRT Magazine. Een soort Linda voor de wijk. Je zou het haast decadent noemen.

Een wijk met een eigen Linda! Maar dat was niet zo. Een groep mensen die samen iets moois voor de wijk wilden maken en daar hard voor werkten. Zonder enige economische verwachting.

Na de tweede editie van BRNDVRT Magazine kregen wij vele reacties uit Helmond of we van BRNDVRT Magazine een HLMND Magazine konden maken. Immers, Eindhoven had FRITS Magazine en Helmond nog niets.

Dat was geen makkelijke beslissing. Van een niet commerciële insteek, moesten we opeens commerciëler gaan denken. En geloof me, als je geen commerciële inslag hebt, dan is dat moeilijk.

Toch hebben we het gedaan, want hoe vaak krijg je de kans om een stadsmagazine te maken? December 2012 hebben wij in aanwezigheid van wethouder Jan van den Heuvel en hoofdredacteur Hans Matheeuwsen van FRITS het eerste HLMND Magazine gelanceerd. Sinds december 2012 tot en met deze editie hebben wij in totaal negen edities gemaakt. Allemaal op hoog niveau qua opmaak en vooral onze typerende portretfoto’s.

Vanaf eind 2013 hebben wij voor Helmond diverse citymarketing-campagnes bedacht en uitgevoerd. Een van onze meest bekende en breedste campagne was de ‘Helmond, the city of ...’ campagne. Deze campagne hebben wij via de sociale media aan 90.000 Helmonders breed gecommuniceerd en ook alle Helmonders hierin betrokken. Zo hebben wij Helmond en ook een Helmonds beeldmerk vorm en inhoud gegeven.

Voor de zomer van 2014 kregen we signalen uit de kunst- en cultuurwereld van Helmond dat men al tientallen jaren een Uit Agenda wilde maken, maar dat het maar niet wilde lukken. Geïnspireerd uit de Uit Agenda’s van Barcelona, Amsterdam, Milaan, Praag en Lissabon hebben wij een Uit Agenda voor Helmond vormgegeven. Na de zomervakantie hebben wij naast HLMND Magazine hard gewerkt om de aller-, aller-, allereerste Uit Agenda van Helmond te presenteren. Zonder te blijven hangen in oeverloze overleggen hebben wij keuzes gemaakt en de eerste maandelijkse Uit Agenda van Helmond is eind september officieel in Paviljoen Warande gelanceerd. Ondertussen hebben wij ook al de november- en decembereditie hiervan in Helmond uitgebracht.

Economisch gezien zit het niet mee met HLMND Magazine. Wij zijn voorzichtig bang dat HLMND Magazine in 2015 niet meer kan bestaan. Ondanks dat zullen wij ons best doen om ook in maart 2015 een mooie uitgave te maken. Zo niet, dan hopen wij dat jullie van al onze negen edities hebben genoten.

Ik wens iedereen veel lees- en kijkplezier in onze kerst- /oud & nieuw editie.

U. Ozdemir

December 2014

3

cola

Il Borgo is voortaan ook op zaterdagavond open.

en

• Lunc hroo

m

o Ch

i j s • Ko f f i e

ee

teri e • Ita l

ns

th

a ia

IL BORGO

Kom proeven

in onze wijnbar

NIEUW! Op 27 september jl. opende Il Borgo in Helmond de deuren van haar italiaanse wijnbar. Voor levensgenieters, wijnliefhebbers en liefhebbers van Italiaanse wijnen in het bijzonder.

Wat kunt u verwachten: • Een wijnkaart met meer dan 70 geselecteerde Italiaanse wijnen uit bekende en minder bekende gebieden in Italië.

• High wine arrangementen.

• Wijnproeverijen onder het motto van “De wijnboer vertelt...” met bijpassende gerechten.

Een mooie ambiance op een verdieping in het oudste huis van Helmond. Genieten van het Italiaanse leven, genieten van een goed glas wijn met een bijbehorende antipasti.

In vino veritas,

maar vertelt de wijngenieter de waarheid of de wijn?

IL BORGO

Markt 7 5701 RH Helmond

Telefoon 0492 537715

E-mail info@ilborgo.nl

Internet www.ilborgo.nl

contributors

colofon COLOFON www.helmondmagazine.nl

hlmnd magazine is een kwartaal stadsmagazine voor helmond de plaetse 178, 5708 zj helmond

EINDREDACTEUR Isabelle Ruyters

FOTOGRAAF Hans Boymanns

JUNIOR EDITOR Jolien Maas

Communicatieadviseur Isabelle Ruyters heeft een hart voor bladen maken. Iedere nieuwe editie moet weer ‘de beste en de mooiste’ worden. Voor haar is het belangrijk dat het HLMND Magazine een boeiend en kloppend geheel is. Iets moois maken, dáár draait het om.

Hans Boymanns komt uit MierloHout. Sinds 2001 woont hij in Brandevoort.Fotografie is zijn grote passie. Hij fotografeert in opdracht, maar maakt ook eigen werk.Voor HLMND fotografeert hij met een eigen kijk. Hij vindt het een voorrecht om aan het blad bij te mogen dragen. www.hansboymanns.nl

Jolien vindt het erg leuk om te schrijven voor een magazine dat alleen bij Helmonders op de deurmat valt. Ze woont al bijna haar hele leven in Dierdonk.

Daar heeft ze een hele plezierige jeugd gehad met haar ouders, haar broer en veel vrienden en vriendinnen. Sinds een paar jaar woont ze in Nijmegen, waar ze Nederlands studeert.

HOOFDREDACTEUR VORMGEVING & ONTWERP ugur ozdemir www.ugurozdemir.nl met medewerking van VORMGEVING & OPMAAK britt moors

REDACTEUR Marije Goris

EINDREDACTEUR isabelle ruyters redactie@helmondmagazine.nl FOTOGRAFIE hans boymanns, ugur ozdemir bas gijselhart, rachel gruyters anouk van helmond, kasper van ‘t hoff sandra van den berg, andreas j. etter TEKST marije goris, romy van der sande koen chatrou, marcel lindic jolien maas, leonie vink, hetty aarts ADVERTENTIES / SALES sales@helmondmagazine.nl SOCIAL MEDIA www.twitter.com/hlmndmagazine www.facebook.com/helmondmagazine DRUKWERK drukkerij gewa b.v. b.a. hoge mauw 130, 2370 arendonk - belgië COVERFOTO kasper van ‘t hoff

De wieg van Marije Goris-Aerts stond in Helmond. Bij haar geboorte had ze al een boek in haar hand. Ze houdt van lezen, schrijven en taalspelletjes. Ze is al bijna 25 jaar een van de organisatoren van het succesvolle Literair Café in Helmond. Aan HLMND-magazine heeft ze haar hart verpand.

COPYRIGHT niets uit deze uitgave mag openbaar worden gemaakt of worden gereproduceerd door middel van druk, fotokopie, film, internet of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie.

ONZE WEBSITE WORDT GEHOST DOOR: threvon internet services

December 2014

HLMND Magazine is ook beschikbaar voor je tablet, pc en mac. Download de PDF op: www.helmondmagazine.nl onder het menu download.

5

Green egg grill & wine

Kerstdiner Op Suyt 25 & 26 december Voorgerecht

Duo van zalmtartaar en Chef’s style carpaccio met truffelmayonaise

Tussengerecht

Op de Big Green Egg gerookte eend met een cranberryrisotto

Hoofdgerecht

Koeien en scharen, malse biefstuk met een halve kreeft van de Big Green Egg

Prijs € 39,50

Dessert

Parfait van nougatine en kastanjes met een schuim van karamel

per persoon

Wijn arrangement € 19,50

Uw kerstdiner combineren met een uur bowlen?

Voor maar € 3,50 p.p. reserveert u voordelig een baan.

Leuk met de hele familie! (min.4 personen per baan)

Restaurant Op Suyt | Scheepsboulevard 2 5705 KZ Helmond | (0492) 870055 info@opsuyt.nl | www.opsuyt.nl

Restaurant Op Suyt

@OpSuyt

december editie 2014

INHOUD

12

COVERSTORY

ARJAN HOGE R S Hij wil graag met plezier werken voor mensen met wie hij een klik heeft. Hij richt zich op wensen van bewoners en op functionaliteit. Zijn inspiratie haalt hij uit reizen, boeken, tijdschriften, maar ook befaamde architecten.

“Voor een huis als een showroom ben je bij mij aan het verkeerde adres.”

- 03 -

EDITO Van onze hoofdredacteur

- 05 -

COLOFON & Contributors

- 10-

BINNENKIJK Beatrixlaan

- 18 -

SERIE STUDEREN IN BELGIË Deze Helmondse studenten zijn alle vier in België gaan studeren. Ieder met een andere reden en met een ander toekomstbeeld.

December 2014

7

U bent van harte welkom.

Het ‘Warandelingetjes’ menu Zoveel gangen nuttigen als u wenst, nog een gerechtje geen probleem.

En nog één, en nog één...

DI.-WO.-DO. voor € 23,50 VR.-ZA.-ZO. voor € 26,50

Kijk voor de diverse gerechten (ca. 28) op

• Uitgebreide a la carte kaart

onze site!

• High tea

Uiteraard blijft ons 3-gangen week keuzemenu verkrijgbaar. Dinsdag t/m

• Kleine dagkaart • Tevens voor al uw feesten & partijen

donderdag € 21,50 en vrijdag t/m zondag € 24,50.

Gehele dag geopend vanaf 11.00 uur van dinsdag t/m zondag.

De Kluis 2 Helmond, Tel. 0492-536361.

www.123restaurants.eu

www.paviljoenwarande.com

december editie 2014

INHOUD TIMO BEAUFORT Maar weinig militairen, laat staan burgers, komen zo dicht bij onze koning en koningin als Timo Beaufort. Hij is dan ook niet zo maar een militair. Hij is een van de zeven adjudanten van de koning. Woont in Helmond en werkt in Den Haag. Timo is echtgenoot, vader, levensgenieter en filosoof. “Hoe meer je weet, hoe meer je er achter komt dat je niets weet.”

Als lid van de hofhouding is hij vaak met de koning en koningin op reis. Hij komt op de meest bijzondere plekken, maar Helmond blijft toch zijn échte thuis. “Ik hou niet van de massa. Helmond is groot en klein tegelijk. Dat spreekt me aan.”

28

- 31 -

COLUMN IRENE Kleine ergernissen

- 36 -

CHEFKOK VAN DE EDITIE Martien Verbakel

- 39 -

COLUMN ARNO Kerst goed

- 42 -

SPEELHUIS - CLUB GUY & RONI

- 50 -

SANDRA VAN DEN BERG

- 54 -

KANAALZONE IN DE SPOTLIGHT

- 58 -

KUNSTKWARTIER FAMILIE RELOU

- 62 -

ISMAIL GOK Voetbal is de rode draad door zijn leven.

NIEUW ZEELAND Naar Nieuw Zeeland ga je vooral voor de indrukwekkende natuur. Wim van Stiphout woonde er acht jaar, maar keerde terug naar Helmond. Enthousiast vertelt hij over de mooiste plekken, met tips die niet in de meeste reisgidsen staan.

32

WIM MAASAKKERS Van Wim Maasakkers wordt gezegd dat hij een culturele duizendpoot is.

Waar liggen zijn roots, waar komt zijn passie vandaan. De ‘maestro’ komt aan het woord. “Niet meelopen, niet bij voorbaat aanpassen, maar altijd kritisch blijven kijken.”

December 2014

46

MIJN AUTO Als internationaal vrachtwagenchauffeur heeft Piet van Hoof vele kilometers gemaakt. Hij is trots op zijn Chevrolet Corvette C4. Hij gebruikt ‘zijn’ Chevy voor alles: van boodschappen tot milieustraat. .

40

JULIËTTE POELMANNMAGIS Van de reclamewereld naar het ziekenhuis naar uitvaartondernemer.

Het pad dat Juliëtte Poelmann Magis bewandelt is verre van doorsnee. “Ik denk dat ik echt iets toe te voegen heb in Helmond.”

66

- 66 -

COLUMN NICOLE Stamppot

- 70 -

JULIENNE TULLEMANS

- 74 -

LONNEKE VAN DEN HOOGHOFF Denkt niet in beperkingen maar in mogelijkheden.

- 77 -

COLUMN MARIE-CLAIRE Onze Sjoerd

- 78 -

BOEKEN DOOR DE ROIJ & BOSCHMAN

- 80 -

CULTUURAGENDA 9

beatrixlaan

BEATRIXLAAN

tekst romy van der sande foto’s bas gijselhart

Een baken van rust, middenin het drukke centrum van Helmond. De moderne woning van de familie Van der Weide aan de Beatrixlaan is ĂŠcht een architectonisch hoogstandje.

Architect Frans Compen uit Eindhoven is verantwoordelijk voor het resultaat. Zijn handtekening is duidelijk terug te zien in de woning. Veel lichtinval, grote open ruimtes en oog voor detail. Els van der Weide voelt zich er dan ook helemaal thuis.

Fotograaf Bas Gijselhart nam namens HLMND Magazine een kijkje in deze bijzondere stadsvilla. De badkamer is te vinden op de benedenverdieping. De modern ingerichte ruimte, naast de grote leefkeuken, is van alle gemakken voorzien. Het glazen plafond springt het meest in het oog. Badderen met de zon in je gezicht of juist onder de sterrenhemel.

10

Op de foto: Emiel, Lilly en Emma (vriendinnetje).

December 2014

BINNENKIJK

Vanuit de chique keuken zijn in één oogopslag alle ruimtes van de woning te bewonderen. De woonkamer, slaapkamer en zelfs de bovenverdieping. De strak ingerichte tuin zorgt voor de nodige privacy.

Ook nu, twaalf jaar na de oplevering, geniet de familie Van der Weide nog dagelijks van hun droomwoning. ‘De voorbereidingen hebben meer dan een jaar geduurd, maar het was het wachten waard.’

December 2014

11

arjan hogers

“Ik hou van steden die altijd een beetje dorp zijn gebleven.

Helmond heeft dat.�

12

December 2014

COVER INTERVIEW

Hij richtte de villa’s in van de rijken der aarde. Prestigieuze opdrachten waarbij geld hoegenaamd geen rol speelde. Hij werd er niet blijer van, integendeel. In 2011 ging het roer om. “Niet qua vak, wel qua intentie. Ik wil graag werken met plezier, voor mensen met wie ik een klik heb.”

tekst marcel lindic foto’s kasper van ‘t hoff

ARJAN

Interieurarchitect Arjan Hogers (48) opent glimlachend de deur van de monumentale villa aan de Mierloseweg.

Na de verwelkoming verontschuldigt hij zich. De verwarming heeft niet gebrand en het is koel in het lege, onbewoonde pand. Begin januari neemt hij zijn intrek met zijn studio en drie andere bedrijven, alle drie gelieerd aan de huis- en interieurbranche. Arjan stelt voor om het interview te laten plaatsvinden onder het genot van een kop koffie bij ‘buurman’ De Raymaert. Het is vroeg in de middag en het restaurant houdt officieel de deuren nog gesloten. Gastheer Richard van de Walle kan een ‘nee’ niet over zijn lippen krijgen en laat ons een tafeltje kiezen.

HET ROER OM Exclusieve interieurs ontwerpen voor mensen die voorkomen in de Quote 500, de lijst van rijkste Nederlanders – het bleek niet zijn ding. Arjan was er twaalf jaar druk mee in de tijd van De Blauwe Kamer, het bedrijf dat hij runde met zijn toenmalige vrouw. “We kwamen over de vloer bij opdrachtgevers voor wie niets te gek was. Even een boodschap doen?

Pak de Jaguar maar uit de garage. Ook meegemaakt dat we werden opgehaald met een privé-jet. Heel imposant allemaal, maar toch niet mijn ding. Ik wil op gelijke voet staan met mensen en samen iets moois creëren: een plek waar zij met hun gezin wonen en ‘be-leven’.”

“In 2011 heb ik het roer omgegooid en ben ik Studio Arjan Hogers begonnen.

December 2014

Het alsmaar onderweg zijn – de hele week in de auto, van Brasschaat naar Knokke, en door naar het Gooi – was ik intussen ook moe. Tegenwoordig zoek en vind ik mijn klanten dichtbij huis, in een straal van vijftig kilometer rond Helmond.

Ik ben niet de interieurarchitect die bij uitzondering zijn neus om de hoek steekt.

Ik bouw graag een vriendschappelijke band op. Projecten lopen al gauw een halfjaar tot anderhalf jaar. Dat is een lange tijd om samen op te trekken. Een interieur is persoonlijk; dat geef je niet uit handen aan de eerste de beste. Regelmatig spring ik in mijn auto en rijd ik langs een opdrachtgever. Gewoon zonder afspraak, kijken hoe de voortgang van het project loopt. Even een kop koffie en een praatje.”

HELMOND: GEWELDIG LEUKE STAD De Oranjebuurt is de mooiste plek in Helmond, vindt Arjan. Hij woont er tevreden met zijn vriendin in een huis aan de Warandelaan, zo’n vier jaar inmiddels.

Als het aan zijn vader had gelegen, was het complete gezin al tientallen jaren eerder naar Helmond verhuisd. “Ik ben geboren en getogen in Valkenswaard. Mijn vader werkte bij Huijbregts Specerijen in Helmond, tegenwoordig de Huijbregts Groep. In de hoop zijn reisafstand te verkorten, vroeg pa ieder jaar opnieuw: ‘Zullen we verhuizen naar Helmond?’

Waarop wij steevast repliceerden: ‘Helmond?! Daor kumt nog ginne goeie hond vandoan!’”

13

arjan hogers

“Voor een huis als een showroom ben je bij Arjan Hogers aan het verkeerde adres.�

14

December 2014

COVER INTERVIEW

Arjan lacht hartelijk om zijn jeugdherinnering. “Het Helmond van vandaag vind ik een geweldig leuke stad.

Mooi en compact. Met goede faciliteiten.

Ik hou van steden die altijd een beetje dorp zijn gebleven. Helmond heeft dat. Ik vind het heerlijk om te voet of op de fiets naar het centrum te gaan. Ik kom graag in het Theater Speelhuis en De Cacaofabriek.

Wat ik nog mis in Helmond zijn gezellige kroegjes voor mijn leeftijdscategorie.”

Arjan is van mening dat hij boft dat zijn werk zijn hobby is. Daarnaast koestert hij een passie voor lekker eten en goede wijnen. “Ik vind het heerlijk om te koken met vrienden. Eens per maand bezoek ik een kookclub waarin vijftien Helmondse ondernemers deelnemen, alleen mannen.

Thuis heb ik een bescheiden wijnkelder aangelegd en ik vind het leuk om naar proeverijen te gaan.” Hij grinnikt. “Over mij wordt wel eens gezegd: geef hem een bord lekker eten en een goed glas wijn, en hij doet alles voor je.”

Gelet op zijn gewicht vindt Arjan dat hij zou moeten sporten, maar het blijft bij pogingen, bekent hij eerlijk. Wat hem geen enkele moeite kost zijn lange wandelingen in de natuur met zijn onafscheidelijke viervoeter, de zwarte labrador Sjors.

ONTWERPEN ZONDER ONZIN Aanvankelijk ziet het er niet naar uit dat Arjan interieurarchitect zal worden.

Op de LTS herkent men onmiddellijk zijn talent voor tekenen. Sint Lucas in Boxtel, school voor creatieve beroepen, is een logische volgende stap, waarna de dienstplicht hem roept. Smeva in Valkenswaard wordt zijn eerste werkgever. “Ik was technisch tekenaar en assisteerde op de afdeling Marketing.

December 2014

Na drie jaar verhuisde ik naar de afdeling R & D, waar ik koeltoonbanken ging ontwerpen. Daarna werden het complete interieurs voor bakkerijen en ijssalons.”

De avonduren en de weekends besteedt Arjan aan zijn studie interieurarchitectuur aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Bij Smeva ontmoet hij een meubelmaker waarmee hij in 1997 Alinea Interieurprojecten opricht. Met dit bedrijf komt hij voor het eerst met Helmond in aanraking. “Frans Huijbregts bracht mij in contact met de Notarissen Verhoeven en Brants; zij verruilden hun pand aan het kanaal voor de pastorie naast de kerk in de Wilhelminalaan. Dit project deden we compleet: van ontwerpschets tot en met het maken van de meubels en de projectbegeleiding. Een hele uitdaging, onze grootste opdracht tot dan toe.

Uiteindelijk realiseerden we een prachtig project, samen met bouwbedrijf Van den Heuvel. Dus de eerste ervaring met Helmond was oké.”

Uiteindelijk komt Arjan te weinig toe aan ontwerpen, en staat hij meer in de werkplaats dan hem lief is. Hij besluit in zijn eentje een tweede bedrijf te beginnen: OZO Interieurvormgevers. Hij lacht.

“OZO was de afkorting van Ontwerpen Zonder Onzin.” OZO wordt op een dag verrast door een stagiaire met wie Arjan het opmerkelijk goed kan vinden. Wat heet, ze vinden elkaar in de liefde en ook zakelijk en creatief blijken zij een prima tandem te vormen, wat leidt tot een nieuwe, succesvolle onderneming: De Blauwe Kamer. Dit houdt in 2011– een jaar na de scheiding – op te bestaan.

FOCUS OP FUNCTIONALITEIT Ontwerpen zonder onzin. Het is een kreet die nog steeds past bij de interieurarchitect

Arjan Hogers. “Mensen die hun huis willen transformeren in een showroom mogen zich melden bij Jan des Bouvrie of Piet Boon. Ik richt me op de wensen van de bewoners en op functionaliteit. Of ik een eigen signatuur heb? Ik denk het niet. Opdrachtgevers vragen mij wel eens of hun vernieuwde interieur net zo wordt als het interieur van opdrachtgever ‘x’ of ‘y’. Nee dus, ik doe niet aan kopiëren en plakken. Mijn bronnen van inspiratie: reizen, boeken, tijdschriften, maar ook befaamde architecten, zoals Frank Lloyd Wright, Aldo Rossi en Santiago Calatrava. Werken van deze meesters sieren de muren van mijn kantoor.”

“Er wordt wel eens gezegd: Arjan doet alles voor een bord eten en een goed glas wijn.”

15

studeren in belgië

Claire, Thijs, Rachel en Annika komen uit Helmond, maar wonen en studeren in België. Waarom zijn ze naar België gegaan? Wat zijn de grootste verschillen tussen Nederland en België? En wat missen ze het meest? “Elk land heeft zijn voor- en nadelen.”

tekst jolien maas foto’s rachel gruyters

VLISCO Toch zijn Belgen heus niet altijd ingetogen.

“Het leuke is wel dat als je ze eenmaal kent, je er nooit meer vanaf komt!” Ze lacht. “Wat ik ook leuk vind aan Belgen is dat ze hele dagen ‘op café’ kunnen zitten en vaak uit eten gaan. Ze zijn Bourgondischer ingesteld dan Nederlanders.” In Helmond komt Claire niet vaak meer, zo’n één keer in de maand.

Meestal spreekt ze dan af met één van haar oude vriendinnen en is het slechts een vluchtig

“Grafisch ontwerper bij de Vlisco, dat lijkt me wel wat”

18

bezoek. Toch is het niet zo dat ze niets meer met haar geboortestad heeft. “Één van de redenen om ooit terug te keren naar Nederland is de Vlisco. Het lijkt me fantastisch om daar later voor te werken. Een baan als grafische ontwerper van de Vlisco lijkt me wel wat.”

MODEACADEMIE Belgen zijn volgens Claire serieuzer dan Nederlanders. Dat merkte ze toen ze op de modeacademie zat. Voordat ze aan haar huidige studie Grafische Vormgeving begon, studeerde ze een jaar aan de modeacademie van Antwerpen. “Eigenlijk ben ik voor die school naar Antwerpen gekomen. Die modeacademie is erg bekend; ontwerpers als ‘De Antwerpse Zes’ hebben er gestudeerd.

Ik wilde mezelf gewoon een keer de kans geven om te kijken hoe het zou gaan. De toelating was ontzettend streng. Ik ben er zo maar ingerold. Heel gek, want om toegelaten te worden, is het gebruikelijk dat je al een opleiding achter de rug hebt.” Uiteindelijk bleek de modeacademie te intensief voor Claire. “Je staat constant onder druk. Het is niet iets waar je gelukkig van wordt.”

CLAIRE

Er zitten drie Nederlanders op haar afdeling en Claire (21) kent ze alle drie. “Je merkt toch dat je elkaar opzoekt. Met Nederlanders maak je gewoonweg sneller contact. Dat komt ook door het verschil in mentaliteit van Belgen en Nederlanders. Belgen zijn verlegen en meer op zichzelf. In Nederland is het zo van: “Hé, kom je op de koffie?” of “Hé, kom even langs!”.”

Dat is wat Claire weleens mist. “Nederlanders zijn meer rechttoe rechtaan. In mijn klas in Antwerpen steekt bijvoorbeeld nooit iemand zijn hand op. Ik denk dan, je hebt toch een vraag? Dan wil je toch het antwoord weten?

Toen ik op het Dr. Knippenbergcollege hier in Helmond zat, was ik het meest verlegen meisje van de klas. Ondanks dat ik zelf niet veranderd ben, word ik in België als de meest directe gezien!”

SPANJE Op dit moment doet Claire een combinatie van haar tweede en derde jaar van haar studie.

Volgend jaar is ze van plan om voor een tijdje in Spanje te gaan studeren. Ze is zelfs al bezig met een cursus Spaans. “Eerst was het mijn plan om later in België te blijven wonen.

Nu heb ik echter zoiets van: wat heb ik te verliezen? Waarom zou ik het niet proberen?

Eigenlijk voel ik me niet per se gebonden aan Nederland of België. Ik ga gewoon kijken hoe het in Spanje bevalt en misschien blijf ik daar wel. De toekomst is voor mij nog een open canvas.”

December 2014

SERIE INTERVIEW

“De toekomst is voor mij nog een open canvas.”

December 2014

19

studeren in belgië

AQUARIUM-KOELKAST Ondanks deze praktische beweegredenen was de belangrijkste reden dat Thijs voor België koos, toch wel de leuke school. Hij zit in zijn tweede jaar van de studie Grafisch Ontwerp in Antwerpen, in de richting reclame en vormgeving.

“Bij mijn studie gaat het om het concept achter je ontwerpen. Je moet creatieve campagnes bedenken en ontwikkelen. We worden getraind om toffe dingen te maken die je doelgroep aanspreken en om de media op een andere manier te benaderen.”

Iets dat goed aansluit bij zijn studie is Thijs’ nieuwe baantje bij een groot bedrijf vlakbij Antwerpen.

“Ik krijg daar alle vrijheid om mijn creativiteit te uiten. Zo mocht ik laatst een koelkast voor ze bedenken en ik mocht helemaal zelf weten hoe ik dat zou aanpakken. Geld speelde geen rol. Dat was heel gaaf. Ik bedacht een aquarium waar de vissen om de flesjes water heen kunnen zwemmen.

Het bedrijf bekijkt nu of ze het uit kunnen voeren.

Voordeel is dat ik vanuit huis kan werken, dus het is ideaal te combineren met mijn studie.”

“De keuze voor mijn studie in België kwam voort uit praktische overwegingen”

20

ARTEVENT Ook in Helmond zit Thijs niet stil. Zo werkt hij als vrijwilliger voor ArtEvent en zit hij in het bestuur. ArtEvent is een Helmondse onderneming die workshops en exposities voor jongeren organiseert. “Vorig jaar op Artimond hadden we bijvoorbeeld een heel leuk project, waarvan ik het design mocht doen. Door de hele stad hadden we flyers verspreid waar stickers op geplakt waren. Op de achterkant van zo’n sticker stond een code, die de bezoekers van onze stand op een bijpassend vakje op een bord konden plakken. Aan het eind van de dag ontstond er uit al die ‘pixels’ een afbeelding. De slogan was ‘blijf plakken bij ArtEvent’, wat natuurlijk betrekking had op de stickers.”

Maar Thijs heeft meer creatief talent. “Op het moment treed ik in Nederland veel op met mijn band capcap… cap. We krijgen steeds meer bekendheid, onder andere door Popronde. Dit is een event dat in verschillende steden wordt georganiseerd, ook in Helmond.” Thijs zou graag verder willen in de muziek, maar realiseert zich dat dat moeilijk is, vooral omdat capcap... cap nogal ontoegankelijke muziek maakt. “België is daarin makkelijker dan Nederland. Daar staan ze wat meer open voor nieuwe, kleine bands zoals wij die geen standaard muziek maken.”

THIJS

Thijs (25) leeft naar eigen zeggen in twee werelden: die van Antwerpen en die van regio Eindhoven.

“Ik bind me sowieso niet snel aan een plaats. Dat ik voor een studie in België heb gekozen kwam vooral voort uit praktische overwegingen. Het is nu eenmaal onbetaalbaar om in Nederland een tweede studie te doen. Antwerpen is toegankelijk en ligt dichtbij Nederland. Bovendien spreek ik de taal, altijd handig!”

DIRECTE NEDERLANDER In de muziek of in het grafisch ontwerpen; Thijs weet nog niet waar hij terecht zal komen. “Het lijkt me tof om in Antwerpen te blijven wonen, maar het maakt me nu niet zo veel uit. Ik wil best verder weg wonen, maar dat is lastig aangezien reclame altijd erg cultuurafhankelijk is. Je merkt tussen Nederland en België al verschillen. Zo zijn Belgen veel ingetogener, wat soms een voordeel is. Thijs woont in een studentenhuis, maar omdat iedereen nogal op zichzelf is, heeft hij soms toch het idee dat hij in een appartement woont. “Ik merk dat ik in België soms bot overkom, terwijl ik vind dat zij gewoon meer hun stem moeten laten horen. Ik denk vaak, ja, had dat dan gewoon gezegd!”

December 2014

SERIE INTERVIEW

“Dan denk ik, had dat dan gewoon gezegd!”

December 2014

21

studeren in belgië

MOEDER Eerst maar eens afstuderen. Rachel doet de master Autonome Vormgeving op de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent. Ze heeft een bijzonder afstudeerproject: de geschiedenis van haar eigen moeder. “Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in mijn eigen geschiedenis en in stambomen en herinneringen. Mijn moeder is overleden toen ik anderhalf jaar oud was, dus ik kan me niets meer van haar herinneren. Nu probeer ik zo veel mogelijk mensen die haar gekend hebben aan te spreken. Ook kijk ik wat er qua materiaal achtergebleven is van haar, zoals foto’s, voorwerpen of kleding. Ik probeer eigenlijk een eigen herinnering te construeren met alles wat ik maar kan verzamelen.” Aan de hand van de verhalen van familieleden en vrienden van haar moeder, heeft Rachel stillevens gefotografeerd die betrekking hebben op het leven van haar moeder.

“Zo heb ik naar aanleiding van een verhaal van de zus van mijn moeder een foto gemaakt van een muntdropje dat door vieren is gedeeld. Mijn moeder hield namelijk van drop, maar de laatste weken voordat ze stierf kon ze zo’n muntdropje niet meer

“Het is serious business op mijn school.”

22

in één keer opeten. Toen heeft mijn moeders zus het dropje in vieren geknipt en het aan haar gegeven.

Dat is een mooi verhaal waar ik dan graag iets mee wil doen!”

SERIOUS BUSINESS Als Rachel afstudeert wordt ze Meester in de Beeldende Kunsten. De bedoeling van haar opleiding is dat de kunstenaars hun eigen beroep proberen te maken. “In mijn eerste en tweede bachelorjaar waren de lessen erg schools. Nu, in mijn vijfde jaar, krijg ik alle vrijheid. We worden opgeleid tot beeldend kunstenaar en daarbij is het vooral belangrijk dat je een filosofie achter je werk ontwikkelt. Je moet jezelf vragen stellen: wat zijn mijn drijfveren? Wat vind ik interessant? Waarom maak ik dit? Daarna kies je pas het medium dat je gaat gebruiken.” Het is de bedoeling dat de studenten hard werken voor hun toekomst. “Het is echt ‘serious business’ hoor.

Iedereen bij mij op school gaat ervoor. Zo hebben we voordat de tentamenweek begint altijd een week vrij, de blokperiode. Het is de bedoeling dat je dan gaat leren voor de tentamens en reken maar dat die Belgen dat doen. Zij kunnen dag en nacht studeren.”

RACHEL

In haar eerste en tweede jaar moest Rachel (22) nog wennen aan het wonen in België. Nu ze eenmaal vijfdejaars is en afstudeert weet ze zeker dat ze er later nog terugkomt. “Gent is ook gewoon zo’n gezellige, koddige stad! Bovendien voel ik me steeds minder gebonden aan Nederland. Hoewel ik ook niet zo stoer ben om later ergens aan de andere kant van de wereld te gaan wonen. Maar binnen Europa zou toch moeten lukken!”

HOLLAND Rachel probeert zo min mogelijk terug te gaan naar Helmond. Haar reistijd is vier uur per enkele reis. “Soms zijn er gewoon te veel leuke dingen in Helmond en Aarle-Rixtel, waar ik woon. Zo heb ik af en toe een expositie en ontwerp ik komend jaar het decor van de schoolmusical van het Dr. Knippenbergcollege. Wel probeer ik maximaal één à twee keer per maand terug te komen. En áls ik dan kom, blijf ik het liefst voor een week. Het materiaal voor mijn afstudeerproject, de mensen die ik moet interviewen, wonen nu eenmaal allemaal in Nederland.” Het valt Rachel op dat er steeds meer Nederlanders in Gent wonen. “Het leuke is dat je als Nederlander meteen aan elkaar wordt voorgesteld.

Toen ik net op school zat, was het echt zo van: kijk, dat is Jasmijn, zij komt ook uit Holland!”

December 2014

SERIE INTERVIEW

“Mijn afstudeerproject gaat over mijn moeder.”

December 2014

23

studeren in belgië

CONSERVATOR Het is niet zo dat Annika altijd al in België heeft willen wonen. “Deze opleiding bestaat nu eenmaal niet in Nederland. In Amsterdam is er wel een master Conservatie en Reparatie, maar

“Ik kreeg een rondleiding en was meteen verkocht!”

24

daar kon ik zonder opleiding nog niet terecht.”

Annika heeft het in België erg naar haar zin, maar weet dat haar voorkeur tot nu toe uitgaat naar Nederland. “Het liefst blijf ik voor altijd in Nederland. Ik weet niet precies wat ik mis, maar ik voel me in Nederland het meeste thuis. Maar stel, ik krijg in België een stageplek of baan aangeboden, grijp ik die kans met beide handen aan!” Annika kan bijvoorbeeld conservator worden in een museum, maar ook werken in de monumentenzorg, bij veilinghuizen of bij Unesco.

CREATIVITEIT Voordat ze aan deze studie begon, wilde ze eigenlijk naar de kunstacademie. “Mijn ouders en ik waren naar de open dag gegaan van de kunstacademie in Antwerpen, maar die sprak me niet zo aan. Per toeval kwamen we bij de ‘buren’ terecht. Daar bleek de opleiding Restauratie en Conservatie te zitten. Ik kreeg een rondleiding en was meteen verkocht!” Omdat Annika toch haar creativiteit kwijt wil, heeft ze twee keer in de week een avondcursus schilderkunst. “Ondanks dat ik niet naar een kunstacademie ben gegaan, wil ik mezelf daarin graag verder ontwikkelen.

Bovendien vind ik het gewoon leuk om creatief bezig te zijn!”

ANNIKA

Annika (19) studeert Restauratie en Conservatie aan de Universiteit van Antwerpen. Dat houdt in dat ze oude voorwerpen moet onderzoeken en zo nodig mag restaureren of conserveren. In haar eerste jaar kreeg ze verschillende soorten objecten waar ze mee moest werken. Dit jaar heeft ze een materiaalsoort gekozen waarin ze zich wil specialiseren: hout. “Van meubels tot beelden; alles wat van hout is en wat historisch is en bewaard moet blijven voor het historisch belang, mag ik onderzoeken. Ik bestudeer bijvoorbeeld de materiaal-technische kant, dus hoe het is vervaardigd, en ook het historisch belang, dus waarvoor het is gebruikt. Uiteindelijk moeten we een behandelingsplan schrijven waarna we het kunnen restaureren of conserveren.

Het aantrekkelijke van deze studie is dat je met helemaal niets begint, maar langzaamaan steeds meer over het object te weten komt. Het zelfstandig dingen achterhalen is vrij lastig maar ook uitdagend.”

De andere materiaalsoorten die de studenten kunnen kiezen zijn glas, papier, multimedia, steen, muurschilderkunst, schilderkunst, keramiek, textiel en metaal. “Dat ik voor hout heb gekozen is vooral een gevoelskwestie. Daarnaast vind ik het fijn om met 3D-objecten te werken.”

ALBERT HEIJN Annika gaat nog vrijwel ieder weekend terug naar Helmond. Ze spreekt dan af met vrienden en vindt het gezellig om iedereen weer te zien. Toch heeft ze ook in Antwerpen haar plek gevonden.

“Vooral in het begin was het moeilijk om contact te leggen, omdat de mensen in België over het algemeen toch iets terughoudender zijn.” Annika denkt wel dat er kleine verschillen zijn in het studentenleven tussen Nederland en België. “Het is meer individueler. Ook is de verhouding met de leraren in België formeler. Maar voorlopig hou ik het wel goed vol in België hoor.” Lachend: “Er is gelukkig een Albert Heijn! Dat is al heel fijn!”

December 2014

SERIE INTERVIEW

“Het liefst blijf ik later in Nederland.”

December 2014

25

RECENT VERKOCHT

De kromme Geer 61 Helmond

Gerwenseweg 60 Helmond

!

HT C O RK

VE Laagveld 27 Helmond

!

HT C O RK

VE Laan door de Veste 47 Helmond

!

HT C O RK

VE Stationsstraat 38 Helmond

!

HT C O RK

VE Zwanebloemsingel 58 Helmond

!

HT C O RK

VE

!

HT C O RK

VE

Duterloo Makelaardij Vertrouwd succesvol, verfrissend nieuwe aanpak!

TE KOOP AANGEBODEN

Gerwenseweg 48 Helmond

Julianalaan 53 Helmond

€ 325.000,- K.K. Renoveer deze vrijstaande

Perfect gemoderniseerde

Ç

woning op toplocatie nabij

PERCEEL INHOUD BOUWJAAR

de Stiphoutse bossen tot uw eigen droomhuis.

€ 350.000,- K.K.

1048 M2 550 M3 1956

Caroluslaan 18 Helmond

woning met veel leefruimte, 2 badkamers en garage op toplocatie.

geheel gemoderniseerd en voorzien van veel authentieke elementen.

337 M2 600 M3 1928

gelegen tweekapper met garage, dakkapel, serre en veel leefruimte.

Ç PERCEEL INHOUD BOUWJAAR

Ook verhuisplannen of nieuwsgierig naar de waarde van uw woning?

Wij komen graag bij u langs voor een gratis waardebepaling!

Duterloo Makelaardij Europaweg 93 5707 CL Helmond

309 M2 500 M3 1917

€ 250.000,- K.K. Op zeer gewilde locatie

Ç PERCEEL INHOUD BOUWJAAR

PERCEEL INHOUD BOUWJAAR

Zwanenbeemd 15 Helmond

€ 450.000,- K.K. Zeer fraaie jaren 30 woning,

Ç

Tel.: 0492-474474 E-mail: info@duterloo.nl Internet: www.duterloo.nl

277 M2 460 M3 1973

TIMO

timo beaufort

tekst marije goris foto ugur ozdemir

“Het is een combinatie van doen en denken wat me vooral aansprak in het leger.� Timo Beaufort zit, zijn werkkleding nog aan, tegenover me. Zonder enige kennis van het leger kwalificeer ik zijn pak als een chic soort uniform. Weliswaar legergroen, maar van een mooie soepele stof. Timo is dan ook niet zomaar een militair, hij bekleedt de functie van adjudant van de koning, een beroep dat slechts zeven anderen met hem delen.

28

December 2014

INTERVIEW

N

a het VWO wilde ik graag naar de KMA (Koninklijke Militaire Academie) in Breda.

Je wordt fysiek geprikkeld in het leger, niet alleen op het sportieve vlak, maar ook op het terrein van doorzetten, volhouden. En daarbij krijg je als officier een degelijke denk-opleiding. Je wordt gevormd in mentale, cognitieve zin. En, niet onbelangrijk, je leert hoe je je moet gedragen in allerlei situaties. Want als je op je 23e klaar bent met de opleiding en je wordt pelotonscommandant, dan heb je zo’n vijftig mensen die je leiding moet geven. Dan is voorbeeldgedrag erg belangrijk.”

“Wat me ook trok in het leger is de kameraadschap. Het verschil met een ‘gewone’ baan is dat je niet om vijf uur naar huis gaat. Je bent 24 uur per dag bij elkaar, zeven dagen per week, tenminste als je op oefening bent of als je uitgezonden wordt. Dan is het belangrijk dat je het goed hebt met elkaar. Daar moet je als leidinggevende ook in investeren, randvoorwaarden creëren, zorgen dat men het naar de zin heeft en het werk gedaan wordt.”

“Hoe meer je weet, hoe meer je er achter komt dat je niets weet.”

December 2014

HOE WORD JE DAN ADJUDANT VAN DE KONING? “Het is gebruikelijk dat je ongeveer elke drie jaar wordt overgeplaatst, steeds een stapje vooruit. De krijgsmacht is een gesloten systeem, gericht op een interne carrière. Op een goed moment krijg je een gesprek met het Management Development Bureau. Of ik eventueel in aanmerking wil komen voor deze functie. Of ik denk dat ik er geschikt voor ben. En dan ga je de molen in. Je hebt een gesprek met de hofhouding en met de koning. In mijn geval was dat nog met de koningin, in 2012. De koning bepaalt of je wordt aangenomen. Er moet een klik zijn, want je werkt heel direct voor hem, je zit samen in de auto, je schrijft stukken voor hem, je gaat samen op reis. In principe werk je niet alleen voor de koning, ook voor de koningin en voor

29

interview

timo beaufort

de prinses. Als adjudant van de koning ben je lid van de hofhouding. En je werkt voor de Principalen. Ja, zo worden de koning, de koningin en de prinses door ons genoemd.’

Een luide roep klinkt uit de gang: één van de kinderen komt thuis, Philip van zeventien. Felice is achttien en zit op het CIOS in Sittard. De oudste, Romée, studeert in Washington, zij is twintig jaar.

Even later komt Andrea, Timo’s vrouw, de kamer in. Ze schuift bij ons aan tafel aan.

“De inhoud van het werk is heel divers.

Voor driekwart bestaat het uit het voorbereiden van de openbare optredens van de Principalen. Het gaat dan om werkbezoeken aan stichtingen, aan vrijwilligersorganisaties, aan musea enzovoort. Maar ook om een buitenlandse missie of een staatsbezoek. De moderne staatsbezoeken, zoals koning WillemAlexander die aflegt, zijn ten dele voorbereid door de adjudant. Ik was pas nog (twee maal) in Japan en Korea voor een staatsbezoek.”

“Ik beschouw mijn werk vaak als één grote maatschappelijke stage, ik kom op zoveel plaatsen waar ik geen idee van had. Ik leer Nederland veel beter kennen.

Je leest natuurlijk kranten en je ziet op tv achtergronden. Maar ik realiseer me steeds weer dat journalisten keuzes hebben gemaakt. Je leest en hoort ook veel niet.

Er is altijd ook een andere waarheid.

Een ander deel van mijn werk is het ondersteunen van het werk van de koning als hij zelf gastheer is. Dan gaat het om ontvangsten, beëdigingen, audiënties, afscheidsrecepties, alles wat in paleizen plaatsvindt. We zijn er bij, ceremonieel, op Prinsjesdag. Ik rijd mee in de stoet, te paard en ga ook mee de Ridderzaal in.

En tot slot moeten we soms ook optreden namens de koning. Bij een begroeting van andere staatshoofden, of bijvoorbeeld bij een begrafenis.”

“Wat minder leuk is aan de functie? Heel weinig. Ik ben natuurlijk veel weg, ook in 30

de avonden en de weekenden. Maar dat was ik al gewend als militair. De meeste van de werkzaamheden zijn planbaar, ik weet het ruim tevoren. Niet altijd overigens. Toen Nelson Mandela overleed zat ik drie dagen later met de koning in het vliegtuig naar Zuid-Afrika.”

HELMOND EN DEN HAAG “Gemiddeld werk ik elke week drie tot vier dagen in Den Haag, op paleis Noordeinde.

Soms ook in Amsterdam. Ondanks dat staat het buiten kijf: ik ga nooit meer weg uit Helmond. Deze plek waar we wonen, het kon niet idealer. Op 600 meter van het centrum en op 300 meter van een prachtig park. We zitten overal dicht bij, bij de sportverenigingen, bij de scholen voor de kinderen en bij het centrum met de terrassen, de bioscopen, de markt. En, ook niet onbelangrijk: Helmond heeft een intercitystation. Als ik met de trein reis hoef ik niet eens over te stappen. Ik word er niet gelukkig van om in Amsterdam rond te lopen. Ik hou niet van de massa. Helmond is groot en klein tegelijk. Dat spreekt me aan.”

“Overigens vind ik dat mensen op iedere plek goed kunnen wonen. Het is niet de stad die maakt dat je goed woont, het is de wijk, de straat, je gezin, je vrienden. Ik ben een gewone jongen, ik hou van eenvoud. Ik heb een mooie functie, dat wel. Maar weet je, ook heel chique en slimme mensen weten niet wat er allemaal gebeurt in dit leven.

We weten allemaal niet precies hoe het zit, jij weet ook niet wanneer je dood gaat. Dat realisme vind ik terug in de Helmondse bevolking. Relativeringsvermogen, dat heeft de Helmonder, prachtig. Ik ben acht jaar vrijwilliger geweest bij voetbal vereniging RKPVV, heel intensief met trainingen, coachen, scheidsrechteren.

Daar kom je mensen van allerlei slag tegen, uit het Haagje en uit de Oranjebuurt.

Juist die diversiteit vind ik leuk, en leert je relativeren. Of dat plaatsgebonden is? Dat weet ik niet, het valt me hier op.”

“Ik beschouw mijn werk als één grote maatschappelijke stage.”

TIJD VOOR ANDERE DINGEN? “Ik lees graag over filosofie. Daar krijg ik steeds meer interesse in. Dat gaat over levenswijsheid. Hoe meer je weet hoe meer je er achter komt dat je niks weet.

Het maakt bescheiden. En ik houd van muziek. Ik speel zelf piano. Ik houd van jazz en pop-rock-muziek. Ik probeer op de piano te improviseren, moeilijke akkoorden te omspelen. Waar ik helemaal weg van ben is Paolo Conte. Een Italiaanse pianist en componist met een heel eigen stemgeluid. Het is mooie, harmonische en poëtische muziek. Hij schrijft geweldige arrangementen voor al die verschillende instrumenten, die hem begeleiden. Het verhaal achter de man is ook heel bijzonder.

Een fenomenale topmuzikant die zichzelf heeft leren piano spelen. Hij is geniaal en tegelijk bescheiden. Als ik een interview met hem zie kan ik daarvan ontroerd raken om wie hij is. Tegelijk houd ik ook erg van Frank Zappa. De muzikant die bekend is om zijn rebelse muziek. Die als Amerikaan het Amerikaanse systeem bekritiseert.

Als het even kan ga ik nog steeds naar concerten, die zijn zoon geeft en waarin hij de muziek van zijn vader speelt. Ja, het is waar: het verhaal erachter vind ik bijna even bijzonder als de muziek zelf.”

December 2014

irene van geel

COLUMN

Kleine ergernissen?

En jawel hoor! Alweer een leeg nietmachine en zit ik zonder nietjes...

Heb ik nu net pech? Of heeft mijn voorganger het nietmachine bewust zo achtergelaten? Kleine ergernissen zoals deze, vind ik terug in alledaagse dingen. Zonder cynisch te worden, noem ik er een paar. Zo heb ik er bijvoorbeeld een bloedhekel aan als er een lege fles shampoo wordt teruggezet, zonder dat er een nieuwe staat en waar ik pas achter kom tijdens het douchen. Het dopje van de tandpasta dat net niet goed wordt teruggedaan. Toiletpapier dat op is (verschillende scenario’s mogelijk). Je glazen kerstballen die je zorgvuldig één voor één hebt ingepakt bij het aftuigen van je kerstboom afgelopen januari, maar die je bij het openen van de doos in december, voor het optuigen van je boom, in duizend stukjes aantreft. Een bestuurder van een auto die niet kan parkeren binnen de parkeervakken, met als gevolg dat ik mijn auto niet kwijt kan naast die auto. Het printpapier dat net op is als ik wil gaan printen of kopiëren op kantoor. Als ik benzine wil tanken (ik wacht altijd tot mijn autootje de laatste druppels benzine opslurpt) is het benzinestation dicht.

Heb je nog even? Allemaal kleine ergernissen.

Ergernissen zijn overal!

Ergernissen of irritaties vind je terug in alles, zowel privé als zakelijk. Ach, ergernissen zijn er altijd in het leven en zullen er denk ik ook altijd zijn, het maakt ons mens. Sowieso: ieder weeffoutje, eigenaardigheid of programmeerfoutje van de mens maakt ons bijzonder. En interessant.

Je af en toe getergd voelen door de dagelijkse beslommeringen waar kleine ergernissen onder vallen, is in mijn ogen helemaal niet erg.

De vraag is echter of je je laat leiden door deze ergernissen of dat je zelf het heft in eigen handen neemt? Hoe je om gaat met deze ergernissen of probeert deze ergernissen te voorkomen, is een keuze die je hebt als mens.

Ik dwaal af.

Ondanks alles: dat op cruciale momenten je nietmachine leeg is of als je zonder benzine komt te staan, blijft vervelend. Goede voornemens vanaf nu en ik begin klein. Ik zorg voor voldoende nietjes op voorraad en als het benzinelampje van mijn auto brandt, ga ik gewoon gelijk tanken, of misschien ga ik zelfs wel tanken voordat het waarschuwingslampje gaat branden… Is dat een idee?

Fijne jaarwisseling en goede voornemens voor allen!

December 2014

31

reizen

nieuw zeeland

NIEUW ZE Als rechtgeaarde Helmonder wilde Wim van Stiphout rond zijn 33ste levensjaar wat meer avontuur in zijn leven.

Hij vertrok met zijn toenmalige vrouw en twee jonge kinderen naar Nieuw Zeeland. Ze kwamen terecht op het Noordereiland, in de omgeving van Roturua. tekst marije goris

32

December 2014

wim van stiphout

EELAND

REIZEN

Nieuw Zeeland is ongeveer zeven keer zo groot als Nederland. Er wonen in totaal bijna 4,5 miljoen mensen. Zeker twee miljoen wonen in de enkele grote steden: Auckland en Christchurch. Er is dus heel veel ruimte. Het land is verdeeld in twee grote eilanden, het Noorder- en het Zuidereiland. Het Noordereiland heeft een subtropisch klimaat, is lieflijk van landschap, met heuvels en meren en met een enkele hoge berg, de Mount Egmont, of zoals de Maori’s zeggen: Mount Taranaki. Het Zuidzereiland is veel ruiger, met hoge bergen en fjorden; met gletsjers en grillige rivieren, een waar oord voor klimmers en wandelaars. Het kan er koud en regenachtig zijn. Aan de kust is de temperatuur zachter en vind je prachtige lege stranden en plekken met de meest bijzondere planten en dieren. Het Zuidereiland is nog leger dan het Noordelijke zusje, er zijn nog veel oerbossen.

December 2014

33

reizen

nieuw zeeland

Wim zocht en vond werk in de melkveehouderij. Dat was zwaar en er was nauwelijks tijd voor ontspanning, laat staan voor een vakantie. Na acht jaar kreeg Wim heimwee. De melkveehouderij, veraf gelegen van alles en iedereen, had hem eenzaam gemaakt. Hij besloot terug te keren naar Nederland. Toen Wim’s oudste dochter ging trouwen in Nieuw Zeeland, ging hij voor het eerst terug. Pas toen had hij tijd en gelegenheid om iets meer te zien van het land dat toch zijn tweede vaderland is én is gebleven.

HOOGTEPUNTEN Wat diepe indruk op hem maakte was het Coromandel Peninsula. Een prachtig schiereiland dat ook erg in trek is bij de kiwi’s (Nieuw Zeelanders) zelf. “De kronkelige kustweg geeft prachtige vergezichten op de Pacific. Je vindt er de Pohutukawa tree, die alleen in Nieuw Zeeland groeit en in de zomer schitterend rood in bloei staat. In het plaatsje Coromandel wonen veel kunstenaars. Vroeger werd hier goud gevonden. De westkust van het peninsula heeft vele mooie baaien en stranden, de oostkust is favoriet bij surfers.”

Hij reisde naar Cape Reinga, het meest noordelijke stukje land. Staand, hoog boven de zee, zie je hoe twee oceanen bij elkaar komen, naar elkaar toe stromen.

“Een magnifiek gezicht. En je moet zeker ook naar de Bay of Islands gaan aan de noordoostkust”, zegt Wim enthousiast.

“Kleine eilandjes, een langgerekte baai met witte stranden, blauwe zee, en een subtropische vegetatie. Fabelachtig mooi!”

“Vergeet vooral Rotorua niet in het hart van het Noordereiland. De stad is enkele malen bekroond als de Most Beautiful City, maar het stinkt er altijd naar rotte 34

eieren. Dat komt omdat er veel zwavel in de grond zit. Die zwavel zorgt tegelijk voor hete springbronnen, voor modderbronnen en voor een kleurrijk landschap van rode, oranje, gele en groene randen langs de vele geisers. Het is een fascinerende plek. Ook als je er wat verder vandaan bent, kun je aan de zwavellucht voelen en ruiken of er regen komt,” vertelt Wim. “Whakarewarewa ligt er niet ver vandaan.

Hier spuit de Pohutu-geyser veertig meter de hoogte in. Het is een heilige plaats van de Maori’s: ze begraven hier hun doden. Dat doen ze bovengronds, het is te gevaarlijk om een gat in deze grond te graven!”

“Het Egmont National Park is meer dan 30.000 ha groot en in het midden van dit cirkelvormige park ligt Mount Egmont, een vulkanische berg van 2500 meter hoog met een besneeuwde top. Aan deze berg is een legende verbonden, over Taranaki, die de vrouw van een ander verleidde. Toen de wettige echtgenoot terug keerde ontplofte Taranaki van jaloezie. Hij vluchtte weg naar de kust en treurt daar nog steeds om zijn verloren geliefde. Vandaar dat de Maori’s deze berg ook Mount Taranaki noemen.”

en waar regelmatig kunstfestivals zijn.

Of de K-Road, beroemd om zijn bars en clubs met veel kleine winkeltjes. Een van de buitenwijken van de stad, die ruim een miljoen inwoners telt, is Parnell.

Hier woonden de eerste kolonisten. De wijk heeft nog veel authentieke, fraai gerestaureerde Victoriaanse huizen. Of neem een vliegticket naar het Zuidereiland, naar Christchurch. Het is de grootste stad op het Zuidereiland. Helaas is de stad zwaar beschadigd door een grote aardbeving in 2010. Het grote plein in het centrum, Cathedral Square, is het gezellige hart van de stad. Er zijn hippe winkeltjes en restaurantjes in overvloed.

Christchurch is de toegangspoort tot het overweldigende Zuidereiland. Want naar Nieuw Zeeland ga je toch vooral vanwege zijn indrukwekkende natuur.’

“Ik heb je een paar plekken genoemd die waarschijnlijk niet in reisgidsen te vinden zijn. Nog eentje, tot slot: Buried Village.

Een dorpje dat bedolven werd onder de lava na een vulkaanuitbarsting. Het is in stukjes opgegraven. Je kunt er zien hoe het leven daar was, eind negentiende eeuw.”

AUCKLAND OF CHRISTCHURCH “Als je misschien genoeg krijgt van al die natuur en je een stad wilt bezoeken, zoek dan een hotelletje in Auckland, met zijn Aotea Square in het centrum, waar je ambachtelijke marktjes kunt vinden December 2014

wim van stiphout

REIZEN

“Ik heb een paar plekken genoemd die waarschijnlijk niet in reisgidsen te vinden zijn.”

December 2014

35

martien verbakel

schevelingse in-loop

“Orde, netheid en structuur: dat is essentieel in de keuken�

36

December 2014

CHEFKOK VAN DE EDITIE

“Ik ben allergisch voor de zin: ‘Jij moet…’. Ik moet niks!”, lacht Martien Verbakel. Eigenwijs, noemt hij zichzelf. Hij is eerlijk, rechtdoorzee en houdt van duidelijkheid in de keuken. De chefkok van de Schevelingse in-Loop werkt met passie en draagt zijn kennis maar wat graag over aan de jongere generatie.

MARTIEN

tekst koen chatrou foto’s gerard van hal Een leerling-kok komt tijdens het gesprek iets vragen. Heel kalm draagt Martien Verbakel zijn boodschap over. Hij somt de ingrediënten op, de temperatuur van de oven en zijn werkwijze met achterliggende gedachte. Zijn kalme stem wekt vertrouwen op. Met rechte rug loopt de leerling terug naar de keuken.

Dit is wat hij het liefste doet; zijn kennis overdragen. Want kennis over het vak heeft Martien in al die jaren wel opgedaan. Op zijn 15e begon hij in de keuken, afwashulp, nu is hij 55 jaar en heel wat horeca-ervaring rijker. Prachtige avonturen, maar ook aanvaringen met bazen of zaken waar hij zelf financieel bekaaid vanaf kwam.

Hij vertelt de verhalen met smaak. De grote passie voor het koken is altijd zijn drijfveer geweest, daarom vindt hij het vak nog altijd zo prachtig. “Ik heb mijn kinderen alleen in hun wiegjes zien slapen, ik was nooit thuis”, blikt hij terug. “Dat zie je pas achteraf, op het moment stond ik daar te weinig bij stil. Mijn vrouw is een horecaweduwe, zeg ik wel eens. Die ging altijd alleen naar alle feestjes, met de kinderen.

Maar het hoort erbij, er zijn zoveel beroepen met ploegendiensten.”

DE GEUR VAN BOUILLON Als klein mannetje gluurde de chefkok in spe regelmatig in de keuken.

Zijn moeder zwaaide daar de scepter, zoals hij dat nu doet. “Het werkt niet om in een keuken, op het moment suprême onder een druk diner, volgens

December 2014

een democratie te werken”, zegt hij stellig. Er moet één iemand zijn die de beslissingen neemt. Anders wordt het een ratjetoe. Je moet er wel voor zorgen dat je met z’n allen eenzelfde koers vaart. Een koers die overigens in goed overleg met het gehele team is uitgezet en afgesproken.” Zijn moeder was soms dagen bezig in haar domein.

Maakte daar de lekkerste soepen en sauzen. De geur van bouillon, hij glundert als hij eraan terug denkt. Het ambachtelijke, dat zit in het bloed van Martien. Puur, vers, met liefde en geduld gemaakt. Het is het handschrift dat hij in de keuken hanteert. Ook een deel van zijn broers en zussen ging de horeca in. Zijn moeder wist de liefde voor een lekker gerecht als geen ander over te brengen. “Ik probeer de gouden blikopener en de zilveren schaar zo min mogelijk te gebruiken.”

Het ging snel met de carrière van de jonge kok. Nog bezig met de kokschool en al werkzaam bij de Croyse Hoeve. Hij praat met liefde over de opleiding die zwaar was. Hard werken, lange dagen maken, het is de enige manier om het vak te leren.

De huidige generatie die maar 28 uur op school te vinden is en regelmatig niet op komt dagen omdat een feestje belangrijker is: hij vindt het wel eens lastig te begrijpen. “Ik leerde toen alle facetten van het vak: slagerij, brood en banket, bediening. Daar heb ik nog altijd profijt van. Het is prettig dat je daar wat vanaf weet.” Zelf maakte hij lange schooldagen, reisde met 37

chefkok van de editie

martien verbakel de bus, kwam thuis en hup: door naar het restaurant. Elke kans greep hij met beide handen aan en binnen no time was hij dan ook chef-kok.

HARDE WERKER Toen hij een gesprek kreeg over een vervolgopleiding die hij ‘moest’ doen, gingen de hakken in het zand. Maar na een jaar ging hij toch eens kijken. “Ik liep tegen dingen aan, het is zo’n breed vak. Inkoop, een menukaart maken, daar had ik nog meer kennis voor nodig.” Hij ontwikkelt zich. Door de opleiding en door diverse werkplekken. Zo werkte hij bij de Karpendonkse Hoeve, Chalet Royal, het vliegveld van Eindhoven en… bij de nonnen. “Mijn vrouw was zwanger, ik wilde het wat rustiger aan doen. Maar zo rustig, dat hoefde nou ook weer niet. In de ochtend een broodmaaltijd en in de middag iets warms, voor twintig nonnen. Dat past ook niet bij mij.” Een harde werker is hij, dat staat buiten kijf. Dus haakte hij in op het aanbod om catering voor vliegmaatschappijen te verzorgen. Hij deed het jarenlang. Maar tijden veranderen. De tickets werden goedkoper, de maaltijd had geen prioriteit meer.

KEIHARD De rugzak met ervaring wordt voller en voller. Later doet hij nog meer ervaring op. Niet altijd positief. Hij gaat financieel het schip in omdat hij een zakenpartner met slechte bedoelingen komt tegen. “De horeca heeft een romantische uitstraling, maar het is een keiharde business. Ik ben altijd maar zo veel mogelijk uitgegaan van

‘Eten is gezelligheid, ik houd van lang tafelen’ 38

mijn instinct. En het belangrijkste is: het vak vind ik nog altijd net zo leuk als toen ik vijftien jaar was. Hier ligt mijn hart.”

PERFECTIONISTISCH Resoluut draait de chef-kok een flesje water om dat op tafel staat om. Het etiket naar voren. “Zó moet dat staan!”, zegt hij stellig. “Ik ben heel erg van de orde. Alles in de koelkast moet recht staan, er moet overzicht zijn. Alleen zo kun je je richten op andere dingen, als je constant zaken aan het zoeken bent, dan word je onrustig. Er moet structuur zijn.” Het is de eerste les die hij zijn leerling-koks leert. “Orde, netheid en structuur.”

Schevelingse in-Loop Hij werkt sinds november 2012 bij de Schevelingse in-Loop. Het restaurant waar hij zijn passie voor eten tot uiting kan brengen. Eerder werkte hij al bij Paviljoen de Warande als sous-chef, ook een restaurant van eigenaar Paul van Thiel. “Ik ben klassiek opgeleid en persoonlijk dol op de Mediterrane keuken, met het liefst lang tafelen. Eten, dat is ook gezelligheid. Het huidige concept met de kleinere gerechtjes genaamd: Het Schevelingetjes Menu, past zeer goed bij mij. Een concept waar de gast zelf de volgorde, het aantal gangen en het tempo kan bepalen. In de loop der jaren heb ik steeds meer inspiratie opgedaan, wat ik ook zeker in de menukaarten laat terugkomen, heerlijk Mediterraans, klassiek Hollands, traditioneel Frans en dat toch af en toe gecombineerd met Aziatische en Indonesische invloeden”, lacht Martien.

“Geweldig.”

BEDANKJE De Schevelingse in-Loop is weer terug naar zijn ‘roots’ gegaan. Het bruine café met de toog. “Al is het alleen voor een borrel, iedereen is welkom. Gezelligheid voorop. En nu gecombineerd met een bourgondisch restaurant en een mooi landelijk buitenterras. Gelukkig houdt ook Paul van Thiel, net als ik, van historie en zijn er al vele zaken ook aan de buitenkant van het monumentaal pandje teruggebracht in oude staat.” Martien vindt het fijn dat hij in een bekende omgeving werkt. Hij woont in de buurt, kent de gasten. “Ik geniet er echt van als mensen mij bedanken voor het lekkere eten. Als kok gaat dat helaas toch

vaak langs je heen, dat vind ik wel eens jammer.”

Eigenlijk is hij altijd werkzaam geweest in Brabant. “Ik heb wel iets met de regio”, bekent hij. Lachend: “Maar mijn ultieme droom is om een restaurant op Kreta te beginnen, maar ik vind het vooral leuk dat ik hier de mensen ken.”

FAMILIE Hobby’s? Martien Verbakel is lang stil.

Een beetje geïrriteerd lijkt hij wel, door de vraag. Waar moet hij de tijd toch vandaan halen? Ja, hij werkt graag in de tuin. “Ik ben eens bij een handboogvereniging geweest, dat leek me wel wat. Toen zeiden ze: je moet elke donderdag trainen en elk weekend meedoen aan wedstrijden. Tja, dat woord hè, ‘moet’…, dan houdt het voor mij al meteen op. Als ik vrij ben, ben ik eigenlijk het liefst thuis, bij mijn vrouw en kinderen. Ja, dan kook ik ook. Dat hebben mijn kinderen afgedwongen”, lacht hij. Met trots spreekt hij over zijn kroost. Twee zoons en een dochter die ook een voorliefde voor de horeca meekregen. Zo werkte zijn zoon als chef de partie bij Paviljoen de Warande en werken ze nu samen bij de Schevelingse in-loop. “Dat gaat prima samen en ik vind het een voorrecht om mijn kennis ook in de praktijk aan mijn zoon over te kunnen dragen, ik ben blij dat ik die mogelijkheid krijg en er ruimte voor is!”, zegt hij vol overtuiging. Lekker eten, gezelligheid en familie. Die ingrediënten waren er vroeger bij hem thuis al en daar zorgt hij nu ook voor. Thuis én in de keuken, ook een beetje zijn huis.

December 2014

arno

COLUMN

Kerst goed

Het zal zo rond de kerst zijn geweest toen hij bij mij binnenkwam, achter mij ging zitten en een tasje van de poelier naast zich neerzette.

“Wat gaan we eten met de kerst,” vroeg ik?

“Poelepetaat, parelhoen,” zei hij.

“Poelepetaat? Hoe ga je die dan bereiden?,” vroeg ik geïnteresseerd in zijn culinaire hoogstandjes.

“Nou dat zal ik je vertellen,” zei hij. “Je neemt peper, zout, nootmuskaat, laurier, un scheutje port, un bietje Cointreau, knoflook en rode wijn en daar maak je een lekkere marinade van.

De parelhoen leg je in deze marinade, totdat hij mooi donkerrood van kleur is geworden.

Dan ga je naar de slager. Naar welke slager ga je normaal?”

“Slager….,”zei ik .

“Moet je niet doen, je moet naar slager….”!

Daar vraag je naar het gehakt van het huis. Dan weten ze wel wat je bedoelt, niet te vet en niet te mager, halfom.

Het gehakt vermeng je met paneermeel, zout, peper, een teentje knoflook en een fijn gesnipperd uitje.”

Ik proefde bijna de heerlijke smaak van het gerecht al en spitste mijn oren.

“Je haalt de darmpjes uit het beestje en vult zijn gatje op met het gehakt. Dan zet je het in de oven.

Wat voor oven heb je?”

“Een Moulinex,” zei ik.

“Nou,” zei de expert, “standje 6, 200 graden!”

Na een uurtje in de oven, neem je een vork en prik je in het gerecht. Valt dit bijna van zijn botjes, dan neem je het geheel uit de oven, plaatst de schaal op het aanrecht en haalt het gehakt eruit.

“En dan … gooi je de Poelepetaat weg!”

Ik heb het nog niet uitgetest, maar misschien is het toch de moeite van het proberen waard, net zoals al die andere recepten die rond deze tijd op de deurmat vallen zoals: Rouleau uit de oven, filet gebakken op de borst, geconfituurde hertenrug enz. enz.

Zeg het maar. We kunnen bereiden wat we willen. Alles is te verkrijgen bij de diverse lekkernij- en kookwinkels in Helmond.

Of lekker uit eten bij één van de restaurants in de stad!!??

Dit jaar heb ik beloofd de keukenprins te zijn bij mij thuis, maar mijn kookkunsten zijn erg beperkt .

Mijn kinderen waren vroeger blij als ze zonder eten naar bed moesten wanneer ik had gekookt. Dat zegt genoeg!

Eigenlijk ook niet belangrijk, gezellig bij elkaar zijn mi un skon toffel volluk. Da telt!

Prettige feestdagen!

December 2014

39

piet van hoof

CHEVROLET C tekst romy van de sanden foto hans boymanns

“DEZE AUTO HEEFT SPIERBALLEN.” 40

December 2014

MIJN AUTO

CORVETTE C4 Het is een virus, de liefde voor Amerikaanse auto’s.

Piet van Hoof is de trotse bezitter van een Chevrolet Corvette C4. “Als ik de contactsleutel omdraai, begint het te kriebelen. Het gaat om de sound, de power, het gevoel van een v8.”

Een jonge klassieker, noemt hij het. Deze Chevrolet uit 1986. Zijn ouders hadden in de jaren ’70 een klein taxibedrijf, met twee Amerikaanse sleeën. Daar is de liefde voor Amerikaanse auto’s geboren. Anekdotes genoeg. Zoals die keer, dat hij zich in Polen een weg moest banen naar zijn auto, zoveel bekijks trok die.

Als internationaal vrachtwagenchauffeur heeft Piet heel wat kilometers gemaakt. ‘Zijn’ Chevy gebruikt hij voor alles, van boodschappen tot een ritje naar de milieustraat. “Je ziet ze niet veel, ze staan meestal veilig in de garage.”

Hij noemt een rijtje op met de auto’s waarin hij heeft gereden. Zoals de Camaro Z28, die hij helaas total loss reed. Of de Pontiac Formula 400, die volgens hem wel de spierballen, maar niet de looks heeft. Over de spierballen van zijn huidige auto. “Op de snelweg, zet ik de kickdown er soms op. Dat is een geweldige ervaring, dan gaat je lichaam vooruit en komt je geest er achteraan.”

December 2014

41

club guy & roni

‘Deze voorstelling is als een gedicht’ 42

December 2014

SPEELHUIS

SPEELHUIS

Je eigen verhaal vertellen, mensen inspireren, het publiek iets meegeven. Dat is wat Club Guy & Roni wil doen. Choreograaf en artistiek leider Guy Weizman aan het woord over dansminnend Nederland, Helmond als warme stad en een zoektocht die een leven lang duurt. De voorstelling My Private Odyssey is woensdag 14 januari in theater ’t Speelhuis te zien.

Club Guy & Roni: ‘de club’ van choreografen Guy Weizman en Roni Haver. Een succesvol duo, zo namen ze vorig jaar de Zwaan voor ‘meest indrukwekkende dansproductie’ in ontvangst. En in Moskou ontvingen ze een prestigieuze Golden Mask Award.

Het duo is afkomstig uit Israël en reist de hele wereld over, maar hun ‘thuishonk’ bevindt zich in Nederland. In Groningen om precies te zijn. Misschien geen voor de hand liggende locatie? “We werkten aan een stuk voor een gezelschap in Groningen en het voelde daar goed. De voorstelling was heel succesvol, er heerste een goede energie. Voor ons werkt Groningen heel goed. Sommige mensen laten zich graag inspireren door de Randstad, waar altijd wat te doen, te zien en te horen is. Maar wij werken juist graag in een rustige omgeving.”

Langzaamaan ontstond een dansgezelschap dat achter de schermen de naam ‘de club van Guy & Roni’ droeg. “Toen onze vormgever dit op een poster plaatste, klopte het ineens voor ons. We hebben dus geen naam verzonnen, die is eigenlijk gewoon ontstaan.” De dansers die bij het gezelschap te vinden zijn, zijn trouw. “We doen het écht samen. Elke repetitiecyclus begint met een brainstormsessie. Daar worden het concept, de esthetiek en de taal van de beweging geboren. De dansers geven veel input in het proces door de uitwisseling van gedachten, onderzoek van beweging en het

December 2014

tekst romy van de sande foto’s andreas j. etter

ontwikkelen van ideeën. Daarom krijgen ze ook de credits voor choreografie.”

HELMOND Een beetje vergelijkbaar zijn Helmond en Groningen wel, denkt Guy, die al vaker in de Brabantse stad verbleef. “Helmond is geen plek die je bewust, bijvoorbeeld als toerist, opzoekt. Ik hoorde ook wel wat vooroordelen, maar het blijkt een hele warme stad te zijn, verrassend en bijzonder.

Voor ons maakt het overigens niet zo veel uit of we in Rotterdam of Helmond staan, het publiek reageert overal ongeveer hetzelfde.

Heel open. Dat komt ook door ons werk, dat roepen we op.”

KWETSBAAR De basis van het gezelschap is dus Groningen, maar ze treden overal ter wereld op. Van Rome tot Moskou. “Onze wortels liggen in Israël, dat is wel een dansland te noemen. Zelf ben ik met volksdans begonnen. Ik herken dat dansminnend denken in Nederland. Het is een prettige plek om als danser te verblijven.” Maar een warm bad, is Nederland de laatste tijd wellicht niet, vanwege de bezuinigingen op cultureel gebied. “We hebben er als gezelschap niet zo veel last van, maar je merkt wel dat de cultuursector kwetsbaar is. De sfeer is anders, de sector zit in een overlevingsmodus en iedereen is op zoek 43

speelhuis

club guy & roni

‘De cultuursector moet zich niet verdedigen, maar uit gaan van kracht’

naar nieuwe mogelijkheden. Naar mijn idee moet je uitgaan van je eigen kracht en je niet steeds proberen te verdedigen.”

De kracht van Club Guy & Roni zit ‘m in energieke, vernieuwende voorstellingen.

“We willen dat het publiek iets moois beleeft. De één heeft dat tien keer per jaar nodig, de ander eens in de tien jaar. Ik wil dat er even iets verandert bij mensen.

Het is geen entertainment, je moet iets heel bijzonders ervaren, dat gevoel wil ik waarmaken. Het publiek is daar onderdeel van. Interactie is voor ons heel belangrijk.”

DE NIEUWE KERK De nieuwe rol die cultuur in de samenleving gaat krijgen, zou wel eens ‘de nieuwe kerk’ kunnen gaan zijn. Een mooie samenkomst van omstandigheden is dat het gezelschap in Groningen in een kerk repeteert en in Helmond dus ook in een voormalige kerk op de planken staat. “Ook in het theater komt iedereen samen voor een ervaring, komen belangrijke thema’s aan bod.”

De voorstelling My Private Odyssey is geïnspireerd op het verhaal van Odysseus, de koning van Ithaka, die tien jaar lang 44

oorlog voert en dan tien jaar lang zijn weg naar huis zoekt. Maar, die weg kan hij niet vinden. Demonen en goden stellen hem tijdens de uitputtende terugreis op de proef. Met tekstschrijver Ko van den Bosch is het stuk een aanstekelijk wilde cocktail geworden vol tekst, dans en livemuziek. “Ik zie thuiskomen als een gevoel, het gevoel van lekker in je vel zitten, de koning van je eigen rijk te zijn. Het is een state of mind.

De loterij, Facebook: het zijn allemaal ‘droommachines’ die je voorspiegelen dat het elders mooier is. Je moet de kracht in jezelf vinden.” De zoektocht, de weg naar je ‘thuis’, kan heel frustrerend zijn. “Je kunt je hele leven proberen op dat punt te komen. Maar soms moet je het doel ook loslaten, is de weg ernaartoe al een doel. Een belangrijke les is denk ik om in beweging te blijven, om altijd te blijven kijken naar je doel en dat eventueel aan te passen. Ook als je midden in een storm op zee zit. Je kunt je leven altijd veranderen, als je maar blijft bewegen. Dit is voor onszelf ook een hele leerzame voorstelling gebleken, je verandert als mens.” Het is een zachte voorstelling geworden. Anders dan andere voorstellingen van het tweetal.

Een spannend moment dus ook, voor het choreografenduo. “Als 18-jarige denk je dat je de wereld gaat veranderen. Maar dan komt er eelt op je ziel, je wordt harder. Het is de kunst om die zachte kant te behouden.

Wij laten in de voorstelling die zachte kant zien. We laten zien dat het niet erg is om zoekend te zijn. Ook laten we de angsten zien, die je tegenkomt onderweg. Een grote angst is ook: wat als er geen doel is?” Een prachtig thema, maar hoe vertaal je dat in een dansvoorstelling? “Het is geen voorstelling die je in één keer moet begrijpen. Het is als een gedicht, je moet het over je heen laten komen en iedereen heeft een andere interpretatie. Door middel van gesproken tekst proberen we het publiek een richting te geven in hun eigen zoektocht. Verder maken we gebruik van videobeelden, zijn de kostuums goed uitgewerkt. Het is bijna of je in een film zit, het gebeurt om je heen. Een 6D-ervaring.”

Na de voorstelling kunnen mensen een brief achterlaten of insturen, met hun ervaring.

“Dat is heel erg mooi, je ziet dat mensen ook een paar dagen wachten met die brief, dat het even moet inwerken. Die brieven laten zien dat we ons doel bereikt hebben, dat mensen na zijn gaan denken over ons werk, het blijft een paar dagen in je hoofd rondspoken. Kijk, als iemand na het zien van de voorstelling besluit een oude bekende te bellen, dan hebben we al heel veel bereikt. Het zijn kleine stappen die ervoor zorgen dat mensen veranderen. Ik hoop ook dat de voorstelling een troostend effect heeft. Het is niet allemaal zwaar, maar ook gewoon mooi.”

LIVE MUZIEK Muziek is een belangrijk onderdeel van deze voorstelling. Op het podium staan de drie beroemde musici Tomoko Mukaiyama (piano), Monica Germino (viool) en Anne La Berge (fluit) die live de muziek ten gehore brengen. Deze muziekcompositie is van David Dramm en Tomoko Mukaiyama. Samen met de tien dansers vervullen ze op het podium cruciale rollen. De voorstelling is een internationale coproductie met het Duitse gezelschap ‘tanzmainz’. Er staan 5 dansers van Club Guy & Roni en 5 van tanzmainz op het podium.

December 2014

INLIJSTINGEN - RESTAURATIES - KLASSIEKE KUNST - MODERNE KUNST

LIJSTENMAKERIJ FOEDERER: 77 JAAR VAKMANSCHAP IN INLIJSTEN NUENEN (VOORHEEN HELMOND) Wat in 1937 begon aan de Molenstraat – later Kerkstraat – werd in 2009 voortgezet in Nuenen: Lijstenmakerij Foederer.

Dit jaar viert Lijstenmakerij Foederer 77 jaar vakmanschap in inlijsten.

Samen met Kunsthandel Art Dumay, waar Foederer onderdeel van is geworden, worden aan het Park 75 niet alleen inlijstingen verzorgd, maar ook professionele restauraties, kunsttaxaties en kunstverkopen. Het bedrijf biedt een fullservice pakket aan op het gebied van kunst; zowel voor klassieke als moderne kunst en zowel voor particulieren als voor bedrijven.

WWW.LIJSTENMAKERIJFOEDERER.NL

Park 75, 5671 GC Nuenen • Tel: 040-284 52 08 of 040-283 81 17

WIM

wim maasakkers

tekst marije goris foto hans boymanns

Met Wim Maasakkers praten is je oren goed open houden! Hij vertelt snel, en omdat het allemaal de moeite waard is en inspirerend, wil je geen woord missen.

Neem alleen zijn carrière. Met recht zegt men van hem dat hij een culturele duizendpoot is.

46

December 2014

INTERVIEW

S

ommigen zouden die carrière grillig noemen. Het ontbreekt hem in elk geval niet aan lef om telkens als hij dat nodig vindt, opnieuw keuzes te maken en zijn hart te volgen. Maar laten we bij het begin beginnen. Wim werd geboren in een arbeidersgezin met drie kinderen. Hij was de oudste. Zijn vader werkte bij de Vlisco.

BOEKEN, BOEKEN, BOEKEN Wim kon zich als kind al helemaal verliezen in een boek. Op de Leonardusschool las hij alle boeken die er op school te vinden waren; daarna op de HBS was hij vrijwilliger in de schoolbibliotheek. Ik heb wel eens horen fluisteren dat Wim zeker 4.000 boeken heeft thuis. Zelf zegt hij dat hij lang geleden de tel al is kwijt geraakt.

Ook op de Pedagogische Academie, het zal je niet verbazen, was Wim met boeken bezig. Zijn eerste baan was echter niet in het onderwijs. “Toen ik begon aan die studie was er een tekort aan onderwijzers, maar drie jaar later waren er te veel. Ik solliciteerde tot in Gelderland, maar het werd niks. Ik ben toen als welzijnswerker in een buurthuis in Helmond-Noord begonnen. Nee, daar had ik geen diploma voor, maar dat hoefde ook niet: het diploma voor onderwijzer was goed voor veel richtingen.”

“Uitdagingen aangaan, daar draait het voor mij om.”

December 2014

FILMHUIS “Na in een onderwijsstimuleringsproject gewerkt te hebben, en daarna nog een jaar voor de Stichting Schoolcatechese, was ik even werkloos. In het Filmhuis, aan het Binderseind, ben ik begonnen als vrijwilliger. Enige tijd later werd ik er de eerste betaalde kracht. Ik houd van het opzetten van nieuwe dingen. Al gauw bleek dat het bestuur op een andere lijn zat: zij vond dat we commerciëler moesten gaan programmeren, om meer bezoekers te krijgen. Ik was het daar niet mee eens.

Ik vond, en vind nog steeds, dat je actief mensen moet werven die geïnteresseerd zijn in de Arthouse-film. Daarvoor moet je weten wat je profiel is, welke doelgroepen je wilt bereiken. Open zijn naar je publiek en contact opbouwen. Ik heb toen met een vriend samen 47

wim maasakkers

een plan van aanpak geschreven. Om meer inkomsten te genereren ging ik de foyer gebruiken. Daar wilde ik tentoonstellingen maken met beginnende kunstenaars, en er een literair café beginnen (Op dat moment was al een vergevorderd initiatief hiervoor, dus heeft hij dat laten vallen, red.). Er kwam een kunstenaarscafé, waar maandelijks mensen een verhaal kwamen houden.

Heel inspirerend soms. Het mondde uit in de Stichting Beeldende Kunstenaars Kring Helmond, die in juli van dat jaar in De Cacaofabriek kon trekken. Daar zitten ze nog steeds, zij het onder een andere naam: Kunstenaarsinitiatief. Kunstenaars uit de omgeving, zowel beginnende als meer ervaren mensen, krijgen er de kans om te exposeren. Ik heb vijf jaar het kunstenaarscafé georganiseerd. Intussen maakte ik nog een keer een carrièreswitch: bij het Van Abbemuseum heb ik gewerkt als assistent-bibliothecaris. Ik was daar helemaal op mijn plek: mijn belangstelling voor boeken en voor beeldende kunst kwamen er samen.”

RADIO “Nu ben ik al weer een hele tijd fulltime gemeenteambtenaar. En sinds 1995 houd ik me bezig met radio maken bij Omroep Helmond. Elke dinsdagavond van acht tot twaalf uur. De eerste twee uur besteed ik aan cultuur in Helmond en omgeving. Van theater tot beeldende kunsten, van literatuur tot muziek, festivals, film, de geschiedenis van Helmond en Brabant.

Daarna een uur met jazz, en het laatste uur gaan we met spannende muziek de nacht in.

Lekkere muziek om naar te luisteren, bij weg te doezelen of een boekje bij te lezen.

Gemiddeld ben ik voor één uur uitzending drie uur bezig met voorbereiding. Het bezoeken van tentoonstellingen, waarover ik wil vertellen, het zoeken van interessante mensen, die naar de studio willen komen en het zoeken naar muziek. Radio maken kost veel tijd, maar ik doe het graag.”

TEGEN DE STROOM IN 48

interview

“Je zou kunnen zeggen dat de nieuwe titel van mijn radioprogramma, Tegen de stroom in (het heette vroeger Cultuurbarbaren), ook mijn eigen drijfveer is: niet meelopen, niet bij voorbaat aanpassen, maar kritisch blijven kijken en daarover berichten. Met veel aandacht voor de culturele uitingen van het leven.”

om daar in te bladeren en woorden te vinden waar ik nog nooit van gehoord heb. En dan verder te zoeken naar waar zo’n woord vandaan komt, wat de achtergrond is.”

“Bij muziek ligt mijn voorkeur bij jazz. Dat zal je niet verbazen. We hebben in Nederland jazzmuzikanten, die geweldig kunnen improviseren.”

KUNSTLOKAAL42 “Marc Roosen begon een café op de Markt en daar traden af en toe live bandjes op. Hij wilde ook wel iets met kunst. Marc heeft me toen gevraagd om een soort kunstenaarscafé op te zetten. Ik zei: “Kies een vaste avond, dat is makkelijk voor het publiek”. Zo gezegd, zo gedaan. We begonnen met een film over de kunstenaar Hans Kuijs. Ik heb hem eerst geïnterviewd, toen de film gedraaid, met daarna een discussie tussen het publiek, de kunstenaar en de maker van de film Gerard Slegers uit Mierlo. Intussen hebben we in oktober de 25e editie gehad.

Op de derde woensdag elke maand. We zoeken eerst een thema, iets actueels, of iets wat mensen bezig houdt, en daar zoeken we dan iemand bij, die er over kan vertellen.

Ik ben de moderator van de avond, ik leid iemand in en leid daarna de discussie.”

HELMOND “Heerlijke stad. Een maakbare stad. Het is er allemaal, er is niets waarvoor ik de stad uit moet. Helmond heeft een goeie sfeer. Het is een actieve stad en dat maakt het gezellig.

Er wordt veel georganiseerd. Het voordeel van een relatief kleine stad is: dat je, als je een idee hebt, je de mogelijkheid hebt om dat te ontwikkelen. Woon je in Amsterdam met een idee, dan ben je één van de velen met een idee… Er kan hier veel. Kijk bijvoorbeeld naar Festival Impact, dat is helemaal vanuit jongeren opgezet. En ook ArtEvent. Zij halen jonge Helmonders, die kunstenaar zijn geworden, terug voor een tentoonstelling. En het nieuwe H2O-festival. Goeie initiatieven.

Jammer dat er veel op cultuur bezuinigd gaat worden. O ja, ik heb wel een minpuntje.

Dat er nog steeds geen nachttrein is. Als je de stad uit wilt, dan moet je om twaalf uur terug. Dat is niet fijn.”

FAVORIET GENRE Ik ben benieuwd of deze duizendpoot zelf een favoriet genre heeft? Na enig nadenken zegt Wim: “Ja, toch wel de schilderkunst.

Het Interbellum trekt me, de periode tussen de twee wereldoorlogen. Toen werden er zoveel spannende dingen gemaakt. In De Wieger in Deurne hebben ze daar mooie voorbeelden van en in het Singer in Laren ook. Ook de Haagse School, eind 19e eeuw, vind ik interessant. Al die plekken waar kunstenaars bij elkaar kwamen en elkaar inspireerden, de kunstenaarskolonies in Laren, in Bergen en ook in Heeze, daar is veel moois uit voort gekomen.”

“Ik hou van literatuur, mijn interesse gaat ook en vooral uit naar taal; zodoende lees ik ook graag woordenboeken en dialectwoordenboeken. Erg interessant hoor

“Open zijn naar je publiek en contact opbouwen.”

December 2014

zorg, “ Goede betrokken

verpleging, prima behandeling!

”

U geeft het Elkerliek een 8,5! Dank u!

Dit jaar hebben we voor het eerst meegewerkt aan een landelijk onderzoek (CQI) dat klantervaringen in de zorg meet. Ruim 3000 patiënten vulden een vragenlijst in over zorg bij een opname, polikliniekbezoek en bezoek aan de Spoedeisende hulp. Op het gebied van ziekenhuisopname scoren we in dit landelijke onderzoek een 8,5. Maar liefst 57% van de ondervraagden beveelt het Elkerliek ziekenhuis aan bij familie of vrienden. De meest genoemde woorden in de vragenlijsten: vriendelijkheid, aandacht en zorg.

WWW.ELKERLIEK.NL

sandra van den berg

“Mijn doel is om de wereld mooier te maken met ontwapenende ontwerpen en illustraties�

50

December 2014

INTERVIEW

Alsof je een douche van vrolijkheid over je heen krijgt. Zo voelt het als je binnenstapt bij Sandra van den Berg. Overal in huis zie je dingen van de hand van deze illustratrice. Haar toegankelijke ontwerpen spreken tot ieders verbeelding, onder andere vanwege de sprankelende kleuren die ze gebruikt.

SANDRA

tekst leonie vink foto anouk van helmond Sandra is een rasechte-Helmondse. Ze is de jongste dochter uit een gezin met een vader, moeder en twee dochters.

Haar vader was werktuigbouwkundige bij Philips; haar moeder werkte in de gezinszorg. “Ons gezin was mijn anker. Mijn vader was een fijn mens; zachtaardig en menslievend, vol humor. Hij werkte op Strijp en was best creatief, op een technische manier. Qua karakter lijk ik veel op hem.” Sandra beschrijft haar moeder als pittig met een sterke persoonlijkheid. “Ze stond – en staat - altijd voor haar gezin klaar.

Op haar vijftigste besloot ze verder te studeren, gespecialiseerde gezinszorg.”

De creativiteit heeft Sandra van haar moeder. “Ze was altijd bezig: kleding maken of banken en stoelen bekleden.

Toen we samen naar een open dag op de Kunstacademie gingen, zei ze dat ze dàt ook wel had willen doen. Maar als oudste dochter in een gezin met elf kinderen heeft ze die kans nooit gehad.”

KRINGETJE Haar jeugd was gelukkig. “Ik ben vrij gelaten, misschien wel omdat mijn moeder zag dat ik het aankon. Ik was al jong zelfstandig, maar ben nooit zo van het uitgaan geweest. De stad in, naar de kroeg, was niets voor mij. Nog steeds niet trouwens. En ik heb echt een vreselijke hekel aan verjaardagen waar je in een kringetje elkaar aan zit te kijken. Nee, dan ga ik liever naar een inspirerende stad als Antwerpen om een heerlijke bak koffie te drinken en leuke adresjes te bezoeken.”

December 2014

HERENBOVENKLEDINGSTOFFEN Begin jaren negentig woonde Sandra in Maastricht, waar ze studeerde aan de Kunstacademie. “Ik koos voor de richting textielontwerpen en hield me bezig met het ontwerpen van dessins, met styling, en met fotografie. Dat textiele is echt een erfenis van mijn moeders kant.” Tijdens haar stage bij Mommers Projectmontage in Tilburg boekte ze haar eerste successen met een presentatie voor een grote beurs.

“Dat bedrijf ontwierp en produceerde ‘heren bovenkledingstoffen’! Ja, zo heette het echt.” Toen ze afstudeerde in 1994 lag het werk niet voor het oprapen.

“Het liefst wilde ik in Maastricht blijven, een geweldige stad. Maar ik moest weg uit mijn studentenhuis en zonder baan was het lastig om woonruimte te vinden.

Dus ben ik met mijn toenmalige vriend teruggekeerd naar Helmond.”

DROOMPROJECT Vond ze in Helmond wat ze zocht? “In eerste instantie niet. Ik hou niet van stilzitten, dus ik heb twee jaar voor de Free Record Shop gewerkt. Daarnaast werkte ik als freelance ontwerper van dessins voor briefpapier en inpakpapier en zo. Toen ik solliciteerde als visual merchandiser bij Ikea werd ik niet aangenomen omdat ze dachten dat ik niet ‘hard’ genoeg was. Zoiets moet je nooit tegen me zeggen, want dan ga ik mezelf bewijzen. Ik heb voorgesteld om als stagiaire aan de gang te gaan en zo gebeurde het. Binnen de kortste keren kreeg ik een vast contract.” Bij Ikea kreeg Sandra volop mogelijkheden om 51

interview

sandra van den berg

zich te ontplooien. Al snel werkte ze aan een internationaal project over ‘the new eating’. Haar ogen schitteren nog als ze er over vertelt. “Samen met een Europees team keken we naar nieuwe manieren om de afdeling eten en drinken te presenteren.

We spraken met ontwerpers in Zweden en deden veldonderzoek tussen de Italiaanse mama’s. We proefden letterlijk en figuurlijk aan verschillende eetculturen en implementeerden onze ervaringen vervolgens in een plan voor de winkel. Dat was echt een droomproject.”

KNOPEN DOORHAKKEN Maar Sandra staat altijd te springen om nieuwe ervaringen op te doen en haar kennisbasis te verbreden. Dus werd ze stylist bij Dorel, waar ze onder andere collecties

“Helmond zou meer open moeten staan voor nieuwe initiatieven.”

52

kinderautostoeltjes, kinderwagens en accessoires ontwierp. “Dat was een andere wereld, veel zakelijker. Na een aantal jaar vroeg ik me af of ik daar wel op mijn plaats was, want de bedrijfscultuur paste niet meer bij de persoon die ik toen was. Tja, en dan kom je op zo’n punt waarop je knopen moet doorhakken.” Om inspiratie op te doen besloot ze te gaan reizen. “Het werd een tocht van enkele maanden door Thailand en Laos. Ik heb er heel veel gefotografeerd en indrukken opgedaan. En toen ik in 2009 na vier maanden terugkwam, ben ik voor mezelf begonnen met Studio Blooos.

Lekker mijn eigen ding doen.”

VERANTWOORDELIJKHEID Sandra kijkt met een bepaalde naïviteit tegen de wereld aan, alhoewel ze het woord naïef niet gebruikt om zichzelf te beschrijven. “Ik geloof in het goede van mensen. Ja, dan stoot je soms je neus, maar liever dat dan bij voorbaat iedereen al wantrouwen. Toen ik zwanger raakte van Pau - nu drie jaar - had ik nooit gedacht dat ik als alleenstaande moeder verder zou gaan. Dat heb je niet voor ogen als je samen met je partner beslist om voor een gezinnetje te gaan. Gelukkig kreeg ik hulp van alle kanten. Ook van mijn opdrachtgevers, die weten hoe ik werk en hoe ik ben.” De verantwoordelijkheid voor Pau heeft zijn consequenties. “Ik verdien nu mijn geld vooral met lesgeven. Maar dat is ook leuk om te doen. En mijn andere talenten neemt niemand me af!”

MOOIER Illustreren is de rode draad in Sandra’s leven. “Dat is echt mijn passie. Daar krijg ik heel veel energie van. Mijn doel is om de wereld een beetje mooier te maken en mensen te raken met ontwapenende ontwerpen en illustraties.” Lachend vertelt

ze: “Laatst zei Pau tegen me: ‘Oh mama, jij bent een wonder.’ Als zoiets gebeurt, maak ik daar direct een illustratie bij.”

Sandra’s illustraties bevatten een gezonde dosis humor. “Op LinkedIn, wat toch wel erg zakelijk en serieus is, mag ik graag een illustratie zetten. Zo maak ik dat, net als andere zakelijke teksten, een beetje luchtiger.”

FAIRYTALE Kinderen en jongeren spelen een grote rol in Sandra’s leven. Ze is betrokken bij onderwijsinitiatieven en heeft contacten met Bijzonder Jeugdwerk Brabant. “Zij hebben het project Kunstkameraden, waarbij een probleemjongere wordt gekoppeld aan een kunstenaar. In het kader hiervan heb ik met de zestienjarige Nikki uit Deurne een eigen projectje gedaan.

Nikki bedacht de quote ‘The fairytale starts here’ en dat werd ook het uitgangspunt voor ons gezamenlijke kunstwerk. Maar het mooiste is dat er tussen ons een bijzondere band is ontstaan.”

HAPPY Sandra voelt zich happy in Helmond. “Sinds ik moeder ben, is dit mijn plek. Helmond biedt een stuk veiligheid; het is vertrouwd en eigen. Toch trek ik voor mijn inspiratie veel meer naar Eindhoven, naar Strijp-S dan bijvoorbeeld naar De Cacaofabriek.

Het grote verschil tussen Strijp-S en De Cacaofabriek is dat het eerste gewoon is ontstaan en het tweede is bedacht. Sommige dingen kun je niet plannen en forceren.

Kunst en design zijn daar voorbeelden van. Helmond zou meer open moeten staan voor nieuwe en spontane initiatieven als vrijwerkers, popup-shops en concept stores. Het nieuwe H2O festival was een duidelijke stap in de goede richting.”

December 2014

KUNSTKWARTIER BEEL DEN DE KUN STD ANS MUZ IEKS CHR IJVE

NTH EATE R

Everytime I dance, I turn into a better version of me

www.kunst-kwartier.nl

kanaalzone

54

December 2014

INTERVIEW

KANAALZONE

Helmond letterlijk en figuurlijk in de spotlights zetten.

Dat is het doel van het verlichtingsproject Kanaalzone.

Tussen de Julianabrug en de Spoorbrug zijn diverse oude fabrikantenvilla’s, fabrieken, bruggen en het kanaal zelf op bijzondere wijze uitgelicht.

tekst koen chatrou foto’s sandra van den berg

HELMOND IN DE SPOTLIGHT Wie in het donker langs de Kanaaldijk Helmond binnenrijdt (zowel vanuit de richting Laarbeek als de richting Someren), krijgt een prachtig beeld van het industrieel verleden van Helmond. In totaal zijn in zo’n twee jaar tijd vijftien objecten in de spotlights gezet. Met het verlichten van De Cacaofabriek is het verlichtingsproject Kanaalzone eind vorig jaar officieel afgerond. Met de kortste dag van het jaar in aantocht, kunnen bezoekers extra lang genieten van de projecten.

LICHT IN DE DUISTERNIS Helmond kent een rijk industrieel verleden.

Langs het kanaal zijn nog verschillende oude fabrieken en (voormalige) fabrikantenvilla’s te bewonderen. Met het invallen van de duisternis verdwijnen die bouwsels echter uit het zicht. In 2012 is daarom een begin gemaakt met het uitlichten van bijzondere industriële objecten langs het kanaal. Naast De Cacaofabriek zijn dat onder andere het oude hoofdkantoor van supermarktketen EDAH, het kantoor van Nedschroef, de villa’s van Bots en Swinkels én het gebouw 1911 van Vlisco.

December 2014

1911 Met name laatstgenoemde pand is erg bijzonder uitgelicht. Op 1911 is een spectaculaire projectievideo te bewonderen van bijna 20 minuten lang, die in elkaar overlopende Vlisco-patronen toont.

De meeste andere objecten zijn op een meer klassieke manier uitgelicht. Het licht benadrukt de contouren van het gebouw. Je kijkt zo als voorbijganger op een andere manier naar een bestaand object. Lichtarchitect Har Hollands is verantwoordelijk voor het totale lichtplan van de Kanaalzone. Hollands is onder meer bekend als één van de curatoren van lichtfestival Glow in Eindhoven. “We hebben het licht ingezet om de industriële nalatenschap van Helmond te tonen. Dit doen we door de architectuur van woonen bedrijfsgebouwen op sfeervolle wijze te verlichten. En in sommige gevallen, zoals bijvoorbeeld bij het gebouw 1911 van de Vlisco, wordt de verlichting narratief toegepast om bepaalde bedrijfsactiviteiten te belichten en een associatief of symbolisch verband te leggen met industriële goederen en historische activiteiten.”

55

interview

kanaalzone

AANLEG ZUID-WILLEMSVAART Door dit project krijgt de Kanaalzone ook in het donker weer aanzien. En aanzien, dat heeft dit gebied in het verleden altijd gehad. Een duik in dat verleden. Naar begin negentiende eeuw om precies te zijn. De aanleg van de Zuid-Willemsvaart geeft in 1826 een enorme impuls aan de industrialisatie van Helmond. ‘De Knaal’ heeft een belangrijke sociaal-economische basis gelegd voor de verdere ontwikkeling van de stad. Naast het functionele gebruik, geeft deze waterdoorgang ook een gezicht aan de stad. Een belangrijk deel van de identiteit en ook van het imago van Helmond is verbonden met het industrieel verleden.

LEVEND MONUMENT Met het verdwijnen van een groot deel

PANDEN 1. Kantoor EDAH 2. Kantoor Nedschroef 3. Fabriekje Bots (nu bloemist Valentijn) 4. Kantoor Carp (nu Stichting Industrieel Erfgoed en Phileutonia) 5. Vlisco 1911 gebouw 6. Cacaofabriek

56

van de bedrijvigheid rondom het kanaal verdween tevens een groot deel van de levendigheid in de kanaalzone. De functie van het kanaal als vervoersas raakte overbodig. Met de aanleg van de nieuwe Zuid-Willemsvaart verloor het oude kanaal definitief haar functie voor de doorvaart. De waterdoorgang heeft voor de industriële ontwikkeling van Helmond dus een uiterst bepalende betekenis gehad.

De tijden zijn veranderd. Het kanaal is echter nog steeds een ‘levend’ monument dat de herinnering aan deze belangrijke periode uit de geschiedenis van de stad levend houdt. Het gebied is als het ware de huiskamer van de Peel en in een huiskamer past sfeerverlichting. Met het verlichtingsproject krijgt de kanaalzone weer wat terug van haar oorspronkelijke allure.

WONINGEN 7. Villa Swinkels 8. Villa Swinkels/Raymakers 9. Herenhuizen Carp Kaulen 10. Villa Bots (nu Adriaans Wonen en Werken)

STROOIGOED ‘Het water strekt zich als een lint, Dat allen strikt en zo verbindt’

SAMEN INVESTEREN IN BRABANTSTAD Eind 2013 is het verlichtingsproject afgerond. Dat was ook een eis vanuit de provincie. Het verlichtingsproject is namelijk mede mogelijk gemaakt door het subsidieprogramma Samen Investeren in BrabantStad. Een investeringsprogramma van de Provincie Noord-Brabant en de vijf grootste Brabantse steden.

BRUGGEN 11. Julianabrug 12. Veestraatbrug 13. Traverse 14. Spoorbrug OVERIG 15. Kanaal

December 2014

Hét eet, drink, muziek & ontmoetingslokaal Naast optredens, plaatjesdraaiers en ’n expositie is Lokaal42 ook ’n fijne plek om ‘ns lekker te borrelen, te buurten, op het terras te hangen en natuurlijk de plek om goed te eten met een goede en eerlijke kaart en elke dag een andere dagmaaltijd.

AGENDA DECEMBER WO Voorheen Slijterij de Graaf ZA Speciale Pieten Impro avond!

Het zaterdagavond Danslokaal

03/12 Aanvang 21.00 uur.

20/12 Met “DJ Gollie”. Aanvang 22.00 uur.

ZA

Pep Vinyl Pop Up Store

ZO

ZA

Swinglokaal DJ Avond

WO Kerstavond diner @ L42

ZO

Casa de la Muerte

Kerstdag VR 2e Live Muziek

ZO

Mind the Gap

Lekker snuffelen door rijen nieuw en 06/12 vintage vinyl. Vanaf 15.00 uur.

Footstompin’ Bluegrass uit het 21/12 zuiden van NL. Aanvang 16.00 uur.

Reserveer op tijd voor dit gezellige 24/12 kerstdiner!

Met achter de knoppen Hans 06/12 Vermeeren. Aanvang 22.00 uur.

HellbillyMexicanBalkanPolkaRock.

07/12 Aanvang 16.00 uur.

26/12 Aanvang 16.00 uur.

Rock, Blues en Ballads van nu en 14/12 70’r jaren. Aanvang 16.00 uur.

WO Kunstlokaal42

Hillbilly Hayride

ZA

Het zaterdagavond Danslokaal

ZO

JJ Cale Tribute Band To Tulsa and Back

27/12 80’s & 90’s party. Aanvang 22.00 uur.

Kees v. Houten over Weihnachts17/12 oratorium van Bach. Vanaf 21.00 uur.

28/12 Aanvang 16.00 uur.

DO Rootsclub Keukentafelsessie

WO New Years Dance Party

VR Lokaal42 Popquiz

DO Nieuwjaarsborrel

18/12 Kerstspecial. Aanvang 21.00 uur.

Aanvang 21.00 uur.

19/12

Gezellig swingfeest met DJ Lisette 31/12 Vanaf 22.00 uur.

Met optreden van de The Bad Back

01/01 Bones. Aanvang 17.00 uur.

VOLG ONS OP FACEBOOK.COM/LOKAAL42HELMOND & TWITTER.COM/LOKAAL42

Openingstijden Wo 16.00 - 00.00 Do 16.00 - 02.00 Vr 16.00 - 02.00

Za 12.00 - 02.00 Zo 15.00 - 00.00

Openingstijden eetcafé

Lokaal42

Wo, do, vr en zaterdag van 17.30 tot 20.30 uur.

Markt 42 T 0492 83 00 43 www.lokaal42.nl

KUNSTKWARTIE familie relou

tekst marije goris foto hans boymanns

“We zijn een creatief gezin.”

58

December 2014

ER

KUNSTKWARTIER

“Actief en creatief, dat zijn wij”, zegt Fleur aan het eind van het gesprek.

Een perfecte samenvatting. De vier kinderen Relou, Tim van bijna veertien, Fleur van elf, Merel van negen en Lotte van zeven, volgen allemaal een cursus bij het Kunstkwartier. Ook hun moeder Anouk doet er een keer per week een cursus Pilates.

W

e zitten met z’n vijven rond de grote eettafel. Soms praten er drie of vier stemmen tegelijk, er wordt met een nieuw speeltje over de tafel gerold. Merel peutert tijdens het gesprek alle kleine velletjes van haar mandarijn.

Vrolijk en springerig, vooral enthousiast, dat zijn ze.

INSTRUMENTEN Er moet eerst een misverstand worden weggewerkt: bij het Kunstkwartier kun je aan veel meer cursussen meedoen, dan alleen het bespelen van een instrument.

Tim speelt gitaar en Merel heeft sinds enkele maanden pianoles. De anderen volgen cursussen op een ander gebied. Zoals Lotte, de jongste, ze heeft al voor het tweede jaar les bij het Kunstkwartier in ‘dansmix’.

“Je mixt in de mixmachine alle dansjes door elkaar.

Je doet een beetje ballet, een beetje jazz, een beetje van alles,” legt ze uit. Meestal zijn het stoere dansen.

Die vindt ze in elk geval ook het leukst. “Misschien wil ik volgend jaar wel op ballet.”

Ze oefenen de pasjes eerst zonder muziek en daarna gaan ze het proberen met de muziek. “Eerst had ik les van Linsey en nu van Shiva Hermsen.”

Tim speelt gitaar, dit is zijn vierde jaar bij het Kunstkwartier. Hij houdt van bekende liedjes zoals Someone like you van Adele. Of Brabant van Guus Meeuwis. De akkoorden zoekt hij samen met zijn leraar uit. Vorig jaar deed hij examen en toen moest hij ook theorie leren. Meestal leert zijn leraar René Wijers die theorie spelenderwijs tijdens de les. Nee, hij speelt niet elke dag, maar wel regelmatig.

December 2014

59

kunstkwartier

familie relou

“Tekenen, schrijven, sport, muziek, het kan niet op!”

Fleur heeft musicalles van Renate van Maasakkers. Al voor het derde jaar. “Ik krijg dans, zang en toneel. De ene week hebben we dans en zang, de andere week zang en toneel. Ik wil musicalster worden, want ik hou van toneel én zang én dans.”

Fleur straalt als ze dat zegt. “Maar het allerleukste is toch toneelspelen en de allerallerleukste rol is de hoofdrol!” Als ze moet kiezen tussen een rol als heks of een heel lieve rol, dan kiest ze voor de laatste.

Merel zit sinds enkele maanden op pianoles. Ze laat me het boek zien. Eerst zet ze haar vingertjes op de toetsen, zoals boven aan de bladzijden getekend is en dan gaat ze spelen. Ze wil het wel meteen demonstreren, maar we spreken af dat ze dat zal doen, nadat het gesprek is afgelopen.

Ze heeft samen met een ander meisje les.

Soms speelt de juf samen met haar er iets omheen. Het is duidelijk dat ze de lessen erg leuk vindt.

Anouk volgt al enkele jaren de cursus Pilates. Haar docent is Toos Bloemers.

Het is een soort combinatie van fitness en yoga. “Het is goed voor je houding,” vertelt Anouk. “Vooral voor je spieren tussen je knieën en je borst. Ik vind het fijn om te doen.” Anouk blijkt ook gitaar te spelen.

Samen met Tim hebben ze samen gespeeld en opgetreden op een feest van opa. En ook papa speelt sinds kort piano. Weliswaar heeft hij geen les op het Kunstkwartier, maar hij speelt wel zijn partijtje mee in dit creatieve en actieve gezin.

Tim zit in het tweede jaar van de havo op het Dr. Knippenbergcollege. De meiden zitten op de Wilhelminaschool. Ook Anouk, want zij werkt er als lerares. Ze geeft les aan de kleuters, in groep 1. Ook papa zit in het onderwijs. Anouk: “Dat betekent voor ons dat we allemaal tegelijk vrij hebben in de schoolvakanties. Fijn hoor.”

60

Vader Hans is er vandaag niet bij: hij moet voetballen tegen Stiphout.

Nu Anouk verteld heeft over de schoolvakanties beginnen de kinderen allemaal tegelijk enthousiast te vertellen dat ze komend jaar naar Aruba gaan. Fleur en Tim zijn er geboren, in Oranjestad. Het jonge gezin heeft er drie jaar gewoond. Het is nu voor het eerst dat ze terug gaan. De woorden en de zinnen buitelen over elkaar.

Ik vang stukjes op: “een groot zwembad in de tuin”, “we hebben televisie in het vliegtuig”, “het is een villa en we hebben ook een auto”, “hoe lang gaan we, mama?”.

Anouk: “Ze zijn er helemaal vol van. We gaan andere jaren altijd kamperen, het is voor het eerst dat we gaan vliegen. We hebben nu al geboekt, dat maakt het wel heel speciaal voor ons allemaal. We gaan ruim drie weken.”

TIJD VOOR ANDERE HOBBY’S? Ze sporten allemaal. Tim zit op voetbal, bij Stiphout Vooruit. Merel zit op hockey.

Ze speelde vanmorgen nog. “We hebben verloren, maar het ging wel goed.” Fleur zit op turnen. Ze laat zien dat ze de radslag al bijna kan. Merel vertelt dat ze van tekenen houdt. “Ik heb ook een boek geschreven.

Het heet Hotel Merelspai. Nee, ik heb er niet zelf tekeningen bij gemaakt, ik heb spannende plaatjes van internet gehaald.”

Ze kan het niet laten zien, want ze heeft het mee naar school genomen. Fleur is ook een boek aan het schrijven. Lotte heeft de tekening op de voorkant voor haar boek

gemaakt. Tekenen, schrijven, sport, het kan niet op!

En o ja, lezen doen ze ook allemaal graag.

Ik noteer titels als: Waar is mijn tand? “Daar deed ik een boekbespreking over’’, zegt Lotte. De Grijze Jager, Dolfje Weerwolfje, boeken van Roald Dahl. Anouk: “Ik houd van voorlezen in de klas. En ik lees nog elke dag voor aan de twee jongsten.” “Ik lees liever zelf”, zegt Fleur.

Tim wil afscheid nemen, hij moet weg. Ik vraag hem nog even hoe het is om als enige jongen drie zusjes te hebben. “Irritant”, zegt hij grijnzend. “Maar goed dat hij de oudste is”, vult zijn moeder aan.

Het gesprek vliegt alle kanten op, maar als ik vraag wat ze later willen worden, dan doen ze weer hun best om met ‘het interview’ mee te doen. Tim wil iets met sport, misschien gymleraar of zo. Fleur gaat dus de musical-kant op. En Lotte?

Die gaat in een pannenkoekenrestaurant werken! “Komt dat even goed uit: ze is dol op pannenkoeken”, zegt Anouk. En meteen gaat het gesprek over wat ze die avond zullen eten: Friet of pannenkoek, misschien ook wel Chinees of lasagne. Lotte roept het hardst: “Pannenkoek met spek en kaas is het aller-lekkerst.”

Het vriendinnetje van Fleur, Karlijn, zit op het hoekje van de tafel en luistert mee. De kinderen vertellen dat ze heel veel vrienden hebben in de straat. Ze worden allemaal opgenoemd: het zijn er zeker tien! Ze spelen allemaal met elkaar en vaak buiten: de straat heeft geen doorgaand verkeer.

Tot slot laat Merel zien en horen hoe ver ze al is met pianospelen, na ruim twee maanden. Knap hoor. Fleur oefent nog eens de radslag en daarna verdwijnen ze allemaal naar de keuken om iets lekkers uit de koelkast te halen.

December 2014

ismail gok

colours of helmond

“Als ik kinderen op straat zie voetballen, nodig ik ze uit om bij onze club te komen spelen.�

62

December 2014

INTERVIEW

Ismail Gok. Hij is jeugdtrainer bij SV Brandevoort.

Op maandagavond wordt er altijd getraind. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we afspreken in ‘zijn’ vertrouwde omgeving op Sportpark Brandevoort. Want voetbal loopt als een rode draad door zijn leven.

ISMAIL

tekst hetty aarts foto ugur ozdemir Hij zag het levenslicht drieënvijftig jaar geleden in Samsun, een grote stad aan de Zwarte Zee in het noorden van Turkije. “Ik kom uit een gezin van drie jongens, waarvan ik de middelste ben. Mijn vader vertrok naar Nederland om een werkbaar bestaan op te bouwen. Toen hij hier gesetteld was, reisde hij twee jaar later terug om mijn moeder op te halen. Mijn broers en ik gingen vanaf dat moment zo lang bij een oom en tante wonen. In 1972 kwam mijn vader terug en nam ons mee voor een nieuw leven in Nederland. Elf jaar was ik.”

Dan begint hij te lachen. “Die eerste lange treinreis naar Nederland vergeet ik nooit meer. Mijn vader had een grote bidon, waarin vijf liter water zat. Hij deed er een touwtje om heen en hing het buiten het opengedraaide raampje. Die trein reed met een razendsnel tempo. We kletsten gezellig verder en niemand dacht nog aan de bidon.

Totdat mijn vader een uurtje later de bidon weer naar binnen haalde. Je kunt het je niet voorstellen, maar die was zo koud, dat onze handen bijna bevroren. Deze treinreis was mijn eerste grote reis buiten Turkije.

En wat voelde het anders, toen ik mijn eerste stap op Nederlandse bodem zette.”

Vanaf het eerste moment was hij verknocht aan dit land. “Vooral de vriendelijkheid van de Nederlandse mensen. Het eerste huis, waarin ons gezin woonde, stond in de Hemelrijksestraat. Jarenlang heb ik

December 2014

met plezier op verschillende plekken in het centrum van Helmond gewoond. Op jonge leeftijd werkte ik al, want studeren was niets voor mij. Ik had maar één wens: zo snel mogelijk eigen baas zijn.”

LIEFDE VOOR VOETBAL Als het voetballen ter sprake komt, gaat Ismail op het puntje van zijn stoel zitten. Honderduit praat hij over die onvergetelijke WK van 1974 met één van de hoofdrolspelers, Johan Cruyff. “Samen met mijn buurman keek ik naar alle wedstrijden.

Dertien was ik.” Toen moet zijn liefde voor voetbal zijn geboren. Nog geen jaar later zette hij zelf zijn eerste jeugdige voetbalschreden bij R.K. PVV op een van de velden aan het Warandepark. “Ik speelde linksbuiten en was meteen ook ‘laatste man’.” In de jaren erna, voetbalde hij bij Oranje Zwart en Dijkse Boys. “Mooie tijd was dat. Ik moest stoppen met voetballen door mijn werk in de horeca. Dat was niet meer te combineren.”

Tegelijkertijd veranderde er ook iets in zijn privésituatie. Daarom besloot hij in 1987 uit Helmond te vertrekken en te kiezen voor het wonen en werken in een andere stad.

Hij vond zijn draai in Breda en ging daar in een Argentijns restaurant werken. Na nog een tijdje in Rotterdam te hebben gewerkt, keerde hij begin negentiger jaren weer terug 63

ismail gok

interview

“Wanneer mijn meubels oud zijn, vraagt dat toch ook om vernieuwing.”

op Helmondse bodem. “Wat was ik blij.

Ik had Helmond zo gemist.” Ook kwam zijn liefde voor het voetballen weer boven drijven. Maar hij wilde op een andere manier iets kunnen betekenen. Door zijn ervaring en tactiekkennis koos hij voor het trainerschap. Hij wilde graag jeugdige spelers laten groeien in deze sport. Door zijn eigen ervaring, kon hij zich goed inleven. “Ik startte bij Oranje Zwart, de club waar ik ooit zelf had gevoetbald.

Daarna kwam ook Voetbalvereniging Dijkse Boys terug op mijn pad. Het jaar dat we kampioen werden, vergeet ik nooit meer.”

Opeens neemt zijn gezicht een ietwat treurige blik aan. “Helaas werd ik door mijn werk in de horeca gedwongen, om het trainerschap voor de zoveelste keer op te geven.” Toch begon het na vijf jaar weer te kriebelen en pakte hij zijn trainersactiviteiten weer op. Dit keer bij de club HVV en het was meteen raak. In datzelfde jaar werd het team kampioen.

64

Maar of de duivel ermee speelde moest hij het trainen wéér vaarwel zeggen. “In die periode, nu zes jaar geleden, ben ik naar Brandevoort verhuisd. Tijdens het openingsweekend van het nieuwe sportcomplex in augustus 2013, ging ik er kijken. Ik werd meteen gek op deze locatie.

Aan een kennis, die ik daar ontmoette, vroeg ik of ze nog trainers nodig hadden.

Na een afwezigheid van vijf jaar kon ik meteen bij SV Brandevoort aan de slag.

Het eerste jaar trainde ik de dertienjarigen en vanaf dit seizoen begeleid ik de jeugd van zeventien jaar. Ik vind het fijn om op deze schitterende accommodatie te mogen trainen.”

vernieuwing. Helmond is in de afgelopen tweeënveertig jaar, dat ik hier woon ontzettend gegroeid en dit houdt gelukkig niet meer op.” Hij mist nog wel iets in onze stad. “We zouden meer toeristen kunnen trekken en enthousiasmeren voor onze stad. Wat dacht je van het organiseren van kanaalvaartochten? Het ‘Helmonds vaarrondje’ in een bootbus. Dat zou toch wat zijn,” zegt hij lachend. “Het kanaal wordt nauwelijks gebruikt. Dit zouden de inwoners zelf ook leuk vinden,” zegt hij met een twinkeling in zijn ogen.

Het ontbreekt hem niet aan ideeën om Helmond nog vriendelijker op de kaart te zetten.

HIER WIL IK NIET MEER WEG “Ik ben tevreden met mijn leven en woon graag in Brandevoort. En dan alle evenementen, die georganiseerd worden.

De inwoners doen veel voor hun wijk. Deze accommodatie is een van de trekpleisters.

De sportclubs, die hier spelen en natuurlijk onze voetbalclub. Ik zou de mensen op willen roepen, om als toeschouwer onze jongens te komen steunen. Dat is goed voor de sociale verbondenheid. Ik vind dit zo belangrijk. Vanuit een open raam kijk ik naar het leven.” Respect voor elkaar en sociale controle staan bij hem hoog in het vaandel. “Wie weet openen er in de toekomst wel weer nieuwe deuren voor mij. Maar dan wel in Helmond. Ik wil hier niet meer weg.” Gelukkig kan Ismail zijn werk bij Pizzeria Aspendos combineren met het trainerschap. Iedere maandag- en woensdagavond is hij in het Sportcomplex te vinden om ‘zijn’ jeugdelftal te trainen.

En natuurlijk op zaterdagmiddag als de wedstrijden worden gespeeld.

“Kijk eens naar De Cacaofabriek.

Jarenlang hebben we op zoiets moois gewacht. Maar we kunnen er nog meer mee doen. Eigenlijk moet je dit gebouw vanaf een afstand kunnen ruiken. Wanneer een automobilist langs het kanaal rijdt en zijn raampje opendraait, dan moet hij die unieke chocoladegeur kunnen opsnuiven.

Glimlachend zal hij dan zeggen: ‘Wat heerlijk, DIT is dus Helmond.’” Hoe dat gerealiseerd moet worden, weet Ismail zelf niet. “Hier is vast en zeker wel iets op te verzinnen,” zegt hij lachend. “Daar zijn we in Helmond toch goed in...”

TOEKOMST VOOR HELMOND Ik ben een echte Helmond liefhebber.

Kijk toch eens naar het nieuwe station en Suytkade. Ik hou zo van nieuw.

Veranderingen zijn nodig. Als mijn meubels oud zijn, vraagt dat ook om

December 2014

Dickens Courant

JULIËTTE

juliëtte poelmann-magis

tekst marije goris foto hans boymanns

Juliëtte woont, samen met haar man Tijn, zoon Pepijn en twee hondjes in één van de rustigste straatjes van de stad. “We gebruiken in het weekend zelden de auto.

Alles bevindt zich op loopafstand: zowel de terrasjes als de winkels.” Sinds kort is ze uitvaartondernemer.

66

“Met een goed gevoel, het juiste te doen.”

December 2014

INTERVIEW

J

uliëtte werd geboren in Aarle-Rixtel, in 1967, als jongste in een gezin van vijf kinderen. Haar vader was huisarts in Helmond. Aanvankelijk deed ze een opleiding in bezigheidstherapie. “Maar dat was het toch écht niet!”, zegt ze lachend.

Ze zocht werk in de reclamewereld, deed de grafische MTS in de avonduren en had het daar een aantal jaren naar haar zin. Tot de voortdurende druk van de deadlines, die maakte dat ik voor mijn gevoel mijn werk niet goed genoeg kon doen, haar tegen ging staan. Na nog een korte tijd als secretaresse bij een bedrijf te hebben gewerkt, kwam ze, min of meer per ongeluk, in het ziekenhuis terecht als medisch secretaresse.

Daar werkte ze met veel plezier op verschillende afdelingen, bij chirurgie, op de oncologie afdeling en de laatste jaren bij de spoedeisende hulp. “Ik heb zijdelings vaak iets voor mensen kunnen betekenen en dat was fijn. Maar nu ben ik, met 23 jaar ervaring, toe aan iets nieuws, aan een volgende stap.”

“Vorig jaar overleed mijn vader. Ik heb dat heel intens ervaren. Het waken, het sterven, en de zorg voor het lichaam daarna. Het samen zoeken naar de mooiste manier om afscheid van hem te nemen. Dat alles bij elkaar heeft de doorslag gegeven om bewust te gaan zoeken naar werk waar ik die ervaringen kon gebruiken. Naast natuurlijk alle andere ervaring die ik in de loop van de jaren in het ziekenhuis heb opgedaan.”

MONUTA MAGIS “Sinds deze maand werk ik als zelfstandig uitvaartondernemer van Monuta. Onder de naam Monuta Magis. Ik realiseer me heel goed dat ik mezelf moet bewijzen. Maar ik ben enthousiast, en ik zal me dan ook voor meer dan 100% inzetten. Reken maar. Wat ik heel belangrijk vind is met empathie heel goed luisteren naar wat mensen willen. Ik ben me er erg van bewust dat waar ik mee bezig ben, in één keer goed moet zijn. Je

December 2014

67

juliëtte poelmann-magis

hebt geen tweede keer om een uitvaart beter te doen. In een open, rustig gesprek wil ik er graag achter komen wat voor de familie belangrijk is. Om het zo persoonlijk mogelijk te maken. Het is fijn dat mensen je toelaten in een kwetsbare periode. Dat ik daar een rol in mag spelen stemt dankbaar.”

ONDERSCHEIDEND “Ik denk dat ik echt iets toe te voegen heb aan de uitvaartbranche in Helmond. Zo ben ik gaan zoeken naar mooie plekken waar een uitvaartdienst kan plaats vinden, behalve in een crematorium of kerk. Die zijn er echt, in en om Helmond. Er is nog een manier waarop Monuta Magis onderscheidend is.

Doordat ik al in het voortraject en ook in het natraject iets wil en kan betekenen.

Dat doe ik door in een vroeg stadium met mensen om tafel te gaan zitten. Met mijn echtgenoot Tijn vorm ik een team waarin wij elkaar aanvullen. In wat we een voorregelingsgesprek noemen kunnen we, met de familie meedenkend, van betekenis zijn.

“Recht doen aan het leven dat voorbij is, maar ook aan het leven dat doorgaat.”

Mijn man, die fiscaal en financieel adviseur is, kan met zijn kennis en ervaring en zeker door zijn persoonlijke benadering, de nabestaanden bijstaan op het gebied van fiscaliteiten en financiële aangelegenheden.

Zodat alles van tevoren in dat opzicht goed geregeld is. Er komt zoveel op je af bij een overlijden, dat het fijn is als we dat zakelijke stukje van tevoren kunnen ‘ontzorgen’. Daarmee kunnen we een last van de schouders nemen.”

68

interview

“Nazorg betekent voor mij ook dat ik nog eens langs ga en vraag hoe het gaat. Soms kun je dan mensen met anderen in contact brengen, wellicht ook met een hulpverlener, die hen verder helpt in de verwerking van het verlies. Bij de nazorg komt die zakelijke kant ook weer terug. Als ik zie wat mijn moeder nu, na een jaar, nog aan post krijgt over belangrijke onderwerpen die afgewerkt moeten worden…! Dan is het heel fijn, als je ook dat kunt uitbesteden aan iemand die er verstand van heeft. Mijn werk houdt in elk geval niet op op de dag van de uitvaart.”

JE HEBT STEEDS IN EEN INTENSIEF BEROEP GEZETEN. JE MAAKTE MENSEN MEE OP EMOTIONELE, INGRIJPENDE MOMENTEN IN HUN LEVEN. DAT ZAL IN JE NIEUWE BEROEP ALLEEN MAAR MEER ZIJN. KUN JE DAN OOK WEER AFSTAND NEMEN, ALS JE NAAR HUIS GAAT? “Op de oncologie afdeling van het ziekenhuis, en daarna ook op de spoedeisende hulp heb ik veel meegemaakt.

Ik ben heel betrokken op zo’n moment, maar ik kan daarna weer heel goed afstand nemen. Nee, ik neem het niet mee naar huis. Dat is een stukje professionaliteit, dat is nodig. Je kunt natuurlijk soms wel eens flink moe zijn, dan ga ik naar een vriendin die me een voetreflex- en massagebehandeling geeft. Daar knap ik weer helemaal van op. Trouwens, met de hondjes een eind gaan lopen werkt ook heel goed.”

HELMOND “Helmond is echt mijn stad. Ik ben verhuisd naar Helmond toen ik 18 was, maar daarvoor ging ik er naar de middelbare school, ging ik er sporten, en in het weekend uit. Helmond heeft ook flink aan de weg getimmerd met fraaie nieuwe wijken. Jammer, dat er veel leegstand is in het centrum. En ik mis soms

kleine, particuliere winkels, met een eigen collectie. Maar er is altijd wat te doen, bijna elk weekend iets speciaals. We gaan regelmatig naar de Kasteeltuinconcerten.

De Carat-concerten op de zondagmorgen, heel fijn om daar even langs te wandelen.

En dan het nieuwe H2O festival, hoe leuk was dat!”

VRIJE TIJD “We gaan heel graag een flink eind lopen.

Niet alleen dagelijks met de hondjes.

Afgelopen jaren liepen we de Vierdaagse, bijvoorbeeld. Komend jaar doen we dat vast weer, en dan lopen we de 50 kilometer.

Wat we fijn vinden en regelmatig doen is uit eten gaan, met z’n tweeën, of samen met vrienden.”

Bij het weggaan, wijst Juliëtte me op een aantal foto’s in de gang. Foto’s van haar en haar man Tijn, kinderfoto’s, vakantieplaatjes. Een oude fraai ingelijste foto toont een grote familie in sepiakleuren.

“Kijk”, zegt Juliette, “dit zijn Tijn’s opa en oma, hier in het midden. Ernaast staan mijn opa en oma. Onze opa’s zijn broers: zijn moeder en mijn vader zijn neef en nicht van elkaar. We kennen elkaar ook al ons hele leven. Mooi, he?” www.monutamagis.nl

December 2014

nicole swinkels

COLUMN

Stamppot Winter. In het begin is het even wennen, zeker na de fantastische nazomer die we hebben gehad. Je kunt je na zo’n fijne warme periode bijna niet voorstellen hoe het is om weer binnen te ‘leven’. Eenmaal binnen is het tijd om weer winters te koken.

Stoofpotten bijvoorbeeld van sukade met Bokbier of van lamsvlees met gedroogde pruimen. En dan natuurlijk de geur van een verse bouillon. In een winters weekend bijna standaard bij ons thuis. Een ideale basis voor een fijne soep of een goede saus. Vaak vries ik de bouillon in kleine porties in, zo kan ik deze gebruiken als ik wat nodig heb.

Winter is voor mij ook synoniem voor heerlijke stamppotten.

Natuurlijk ontbreekt bij mij niet de standaard Hollandse kost.

Boerenkoolstamp met worst, zuurkoolstamp met uitgebakken speklapjes en knakworsten, wortelstamppot met hachee, savooiekoolstamppot en een blinde vink. Allemaal lekker.

Door de week stamp ik de aardappels snel met een ouderwetse stamper. In het weekend gebruik ik mijn pureeknijper of passe vite. Hierdoor krijg je een fijne, zachte puree die ik graag afwerk met roomboter, room, zout en peper. Fluweelzacht…

En dan gekookte en fijne knolselderij erdoor en wild erbij … mmm Of wat te denken van heerlijke preischotel. In mijn luxe variant gebruik ik reepjes kalfsvlees en doordeweeks kies ik gehakt.

Ik maak een fijne puree. Stoof (zelf gesneden) prei in een braadpan en voeg hier wat kerrie aan toe. Ik haal de prei en het vocht uit de pan en laat het geheel uitlekken. Bak in dezelfde pan de reepjes kalfsvlees snel goudbruin en verrijk ze met wat room en een scheutje witte wijn. Dan bouw ik mijn schotel op met de uitgelekte prei en dek het geheel af met puree. Hierop wat geraspte kaas en dan even in de oven of onder de gril.

Smullen!

Stamppotten zijn ook voor de feestdagen een ideaal bijgerecht.

Je kunt stamppotjes makkelijk van te voren bereiden en in de stoomoven of magnetron opwarmen. Leuk om te variëren met een aantal soorten. Zo is er voor ieder wat wils.

Ik wens alle lezers van HLMND Magazine hele fijne feestdagen en een gelukkig, gezond en smakelijk 2015!

December 2014

69

julienne tullemans

“Het is niet altijd makkelijk om de Helmondse bevolking te winnen voor het kunst en cultuuraanbod in de eigen stad.�

70

December 2014

INTERVIEW

Het is fris in Julienne Tullemans’ atelier in de Uilenburcht.

Overal hangen en staan schilderijen en tekeningen van haar hand. Taferelen met bomen, een doorkijk vanuit een auto, een meisjeskop. Een sfeervol spel van licht en donker. Passend bij de tijd van het jaar. Passend bij de kunstenares. tekst leonie vink foto ugur ozdemir

JULIENNE

Julienne werd geboren in Weert en groeide op in een ogenschijnlijk normaal gezin. Haar vader was directeur van een school en haar moeder stond tot aan haar trouwen ook voor de klas. Julienne beschrijft haar familie als ‘een gezin met haken en ogen’. “Ik kan niet zeggen dat ik een gelukkige jeugd had. Het was een streng, normerend gezin en daar verzette ik me tegen. Ik verliet het ouderlijk huis op mijn zeventiende en had een erg moeilijke tijd. Ik miste in die periode de aansluiting met mijn leeftijdgenoten en voelde me eenzaam.” Lachend: “Gelukkig ging ik toen naar de kunstacademie, daar was het juist een pre als je niet ‘normaal’ was…”

VIJF JAAR LANG GENIETEN Haar oom, de Weerter kunstenaar Jan Tullemans was Julienne’s grote voorbeeld. “Hij was mijn held.

Hij maakte zonnige, troostrijke, bourgondische taferelen volgens de school van Matisse. Ik ben juist precies het tegenovergestelde en maak veel zwartgallige werken. Ik kon goed met hem over kunst praten. Hij is drie jaar geleden overleden en ik mis hem nog steeds.” Voor Julienne was de Hogeschool voor de Kunsten (HKU) in Utrecht een vanzelfsprekende keuze. “Het was er heel vrijblijvend: vaak kwamen studenten niet eens opdagen voor de lessen.” Op aanraden van een docent stopte ze met de autonome richting en stapte ze over naar de eerstegraads lerarenopleiding,

December 2014

onderdeel van de HKU. “Dat was een goede zet, want daar was veel meer structuur. Ik kreeg kunstgeschiedenis en kunstbeschouwing; leerde er om werken te analyseren en om er over te praten. Ik heb vijf jaar lang genoten.”

ONTNUCHTEREND Na haar afstuderen sloot Julienne zich aan bij een kunstenaarsinitiatief in Utrecht. “In die periode leerde ik veel vakgenoten kennen en kon ik me verder ontwikkelen. Maar terwijl ik werkte met kunstenaars die landelijke bekendheid kregen, begon ik in te zien dat ik dat niveau niet ging halen. Die ontnuchterende ervaring demotiveerde me. Ik moest mijn toekomst herzien.

Maar één ding wist ik zeker: ik moest doorgaan met kunst, met expressie. En het grappige is, door los te laten, kreeg ik het plezier in mijn eigen werk weer terug.”

VERBONDENHEID Door haar toenmalige partner kwam Julienne in 1993 in Helmond terecht.

Ze kreeg een zoon en een dochter.

En ze werd benaderd door het Kunstencentrum (nu Kunstkwartier) om een project op te zetten waarbij ze kunstlessen gaf op scholen in kansarme wijken.

“Moeder worden was superleuk, maar ik was mijn context kwijt. Ik viel uit de toon in Helmond en wilde het liefst terug naar Utrecht.”

Desondanks bleef ze. “Ik voel me nog steeds ontworteld. Misschien omdat ik op meerdere plaatsen heb gewoond.”

Aarzelend: “Maar ik heb wel een 71

interview

julienne tullemans

band met de stad. Als beeldend kunstenaar verbind je je met de groep kunstenaars. En ik voel me er wel bij horen. Ja. Ik heb mijn draai wel gevonden.”

STEENTJE BIJDRAGEN Organiseren is haar ding. “Ik vind dat je je als burger moet inzetten voor een gemeenschappelijk belang. Het is goed om je steentje bij te dragen. Ik organiseer nogal veel. Ook zonder daarvoor betaald te worden, gewoon omdat ik het belangrijk vind. En als ik iets doe, dan moet het goed gebeuren.” De Cacaofabriek speelt een bijzonder rol in Julienne’s bestaan. Ze had er tot aan de brand in 2008 haar atelier. Nu zit ze in het bestuur van de Cacaofabriek omdat ze van mening was dat het gebouw moest blijven bestaan. “Ik wilde niet dat deze unieke locatie verloren zou gaan. Ik heb het hele proces naar de verbouwing toe meegemaakt. Bij het maken van de plannen is veel gekeken naar de Verkadefabriek in Den Bosch. Je kunt die twee niet zomaar vergelijken. Ik weet dat het niet makkelijk is om de Helmondse bevolking te winnen voor kunst en cultuur. Je moet niet te snel resultaat verwachten. Er moet organisatorisch nog veel gebeuren, maar ik heb er vertrouwen in dat het goed gaat komen, op welke manier dan ook.”

ATELIERBELEID Na de brand verhuisde Julienne met haar atelier naar de Uilenburcht. “Mijn atelier in De Cacaofabriek was steenkoud, maar heel groot en goedkoop. Het was er fantastisch. De Uilenburcht kwam beschikbaar en is door de gemeente opgeknapt. Daardoor werd de ruimte

72

onbetaalbaar voor kunstenaars die alleen van hun werk moeten bestaan. Ik zou de gemeente willen oproepen om vooral goed te blijven nadenken over hun atelierbeleid.

Kunstenaars willen goedkope ruimtes. Ze kunnen zelf hun ateliers opknappen; dat hoeft de gemeente niet te doen. Ik zou het fijn vinden als de gemeente een oogje dicht zou willen knijpen en ons leegstaande ruimtes gewoon laat gebruiken. Het hoeft de gemeente dan geen geld te kosten” FILMISCH Over de vraag waar haar hart ligt, bij het schilderen of het lesgeven, hoeft ze niet lang te denken. “Het fijnste vind ik om zelf aan de slag te gaan.” Julienne maakt werken in olieverf op doek en grote tekeningen op papier, waarbij ze verschillende technieken door elkaar heen gebruikt. Als ze vertelt over haar grote passie, lichten haar ogen op. “Schilderen gaat bij mij over licht en donker, over clair-obscur.

Daarbij worden de licht-donkercontrasten sterker uitgebeeld dan ze in werkelijkheid vaak zijn. Door licht krijgen vormen hun plasticiteit en in het donker valt licht op.

Je kunt mijn werk misschien het best omschrijven als filmisch. Mijn doeken zijn momentopnames waarbij je niet weet wat er daarna gaat gebeuren.”

KUNST OF DE DOOD Ze laat zich inspireren door Marlene Dumas, Edward Hopper en Edvard Munch.

In de literatuur is Gerard Reve haar grote voorbeeld. “Ik bewonder hem om hoe hij leefde: compromisloos. Voor kunstenaars zoals hij, die het mentaal zwaar hebben, is de kunst hun redding. Zonder dat zouden

“Ik zou de gemeente willen oproepen om vooral goed te blijven nadenken over hun atelierbeleid.”

ze zich waarschijnlijk van kant maken of dooddrinken.”

De thema’s in Julienne’s werk hebben vaak te maken met de tragische kant van het bestaan. “Ik ben geen vrolijke kunstenaar.

Dat is geen bewuste keuze; dat gaat vanzelf.

Marlene Dumas gebruikt ook zware thema’s in haar werk. Dat doet ze omdat ze niet anders kan. Ook ik kies niet bewust voor zware thema’s, ik schilder vanuit mijn hart, niet voor de verkoop. Dan zou ik het gevoel hebben dat ik mezelf verloochen.”

FANTOOMPIJN “Of ik mijn eigen werk wel eens verkoop?

Jawel, maar dat vind ik heel moeilijk.

Ik heb zelfs wel eens een schilderij teruggekocht. Een heel mooi werkje, een beetje sensueel zelfs. Ik hield ervan en ik kon het niet verdragen dat het bij iemand in de huiskamer hing. Raar eigenlijk, het is net een kind waar je je mee verbonden voelt. Als ik iets heb gemaakt waar ik tevreden over ben, dan voel ik fantoompijn als ik het verkoop. Het liefst zou ik alles bij me houden. Maar ik vind het wel fijn als mensen mijn werk waarderen en bijzonder als ze daar ook nog iets voor over hebben.”

December 2014

ee en

m

oco

• Ko f f i s ijs e

m

Ch

an

• Lunc hroo

lateri e • I ta l

ia

• Lunc hroo

teri e • Ita l

en

ee

cola

i j s • Ko f f i e

th

o Ch

ns

th

a ia

IL BORGO ITALIA ANSE WIJNBAR: WIJNK A ART, HIGH WINE, WIJNPROEVERIJEN Markt 7 5701 RH Helmond 0492 537715 info@ilborgo.nl www.ilborgo.nl

lonneke van den hoogenhoff

LONNEKE

Aan de muur in het gezellige appartement van Lonneke hangt een kleurrijk schilderij. Het zijn drie panelen die samen een landschap vormen. Door de persoonlijke verwijzingen symboliseert het de weg die Lonneke tot nu toe heeft bewandeld.

tekst marije goris foto hans boymanns “Ik hou van kleur,” zegt Lonneke, als ze mij naar het schilderij ziet kijken. De vrouw die het heeft gemaakt wilde graag Engels leren.

We besloten te ruilen: bijles voor een mooi schilderij. De afbeeldingen zijn uit mijn leven gegrepen, bijvoorbeeld de poes en de auto. In de auto mag ik helaas niet meer rijden.”

Lonneke kijkt er niet bedroefd bij, terwijl het toch ingrijpende zaken zijn die ze heeft meegemaakt in haar leven. Toen ze acht jaar was, had zij haar eerste hersenoperatie. Toen dat niet het gewenste effect had, werd besloten haar op haar elfde nogmaals te opereren. De complexe operatie resulteerde in een halfzijdige verlamming en er volgde een lange revalidatie periode. “Met steun van mijn familie en door veel te oefenen, kon ik gelukkig weer lopen. Mijn linkerarm kan ik helaas nog steeds niet gebruiken en ook de epilepsie is gebleven.” Ze zegt het zonder ophef.

STUDIE “Na het VWO ben ik Internationale Bedrijfskunde in Maastricht gaan studeren. Het fijne van studeren is dat

74

je je eigen tijd kunt indelen. Ik ben sneller moe dan anderen, maar dat geeft niet, wanneer je je eigen tempo kan volgen en soms even kan rusten.

Na een half jaar studie in Zweden en het schrijven van mijn scriptie vond ik mijn eerste baan bij Randstad in Hilversum. Niet eerder was ik echt tegen de gevolgen van mijn ziekte aangelopen, maar nu voelde ik dat veertig uur werken niet ging. Ik was doodmoe en ik moest het hele weekend bijtanken.”

“Gedurende mijn studie merkte ik dat mijn interesse, zowel privé als zakelijk, ligt op het gebied van menselijk gedrag: wat beweegt iemand om te doen wat hij doet. Na mijn avontuur in Hilversum zocht ik daarom een baan die hierbij aansloot.

Ik kreeg deze in de vorm van reintegratieconsulent bij Alexander Calder. Ook hier werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt: mijn energie is beperkt en ik bleef sneller moe, vooral door de medicatie voor de epilepsie. Na twee jaar viel ik daarom terug in de Wajong, maar ik wilde natuurlijk wel werken, iets doen met mijn talenten.”

December 2014

INTERVIEW

“Aan ideeën geen gebrek!”

December 2014

75

interview

lonneke van den hoogenhoff

HERSTELLEN “Mijn vierendertigste levensjaar was een keerpunt voor mij. Mijn vader was ernstig ziek en overleed in 2010. Mijn moeder, zus en ik hebben voor hem gezorgd. Daar kwam bij dat de epileptische aanvallen veel heftiger werden. Na zo’n aanval had ik drie weken nodig om ervan te herstellen. Later bleek dat het ook verband hield met te zware medicijnen. Door de onvoorwaardelijke steun van mijn omgeving en door de tijd te nemen voor mezelf en te kijken waar mijn kracht zat, klom ik langzaam uit dit dal.”

TENNIS EN ZUID-AFRIKA “Mijn kracht bleek dat ik vol zit met ideeën en het doorzettingsvermogen om hiermee aan de slag te gaan. Een voorbeeld hiervan is het opzetten van LG tennis: tennis voor mensen met een lichamelijke beperking, al dan niet in een rolstoel. Naast het sportief bezig zijn, is de sociale interactie en het creëren van bewustzijn erg belangrijk.

Het jaarlijkse ‘Rollen en Hollen toernooi’ speelt hierin een belangrijke rol. Op deze dag gaan LG-ers dubbelen met tennissers zonder handicap en merk je dat de handicap naar de achtergrond verdwijnt. Er wordt veel gelachen en het is prachtig om te zien!”

“Sport geeft meer zelfvertrouwen.“

76

“Ik denk in mogelijkheden, niet in beperkingen.“

waaronder ikzelf, werden uitgenodigd om te pitchen voor de Bikkeljury. Deze bestond uit mentorbedrijven die ieder een jaar lang begeleiding bieden aan een Bikkel. Ik werd uitgekozen en gekoppeld aan DPA, een detacheringsbedrijf. Mijn eigen bedrijf: E-teacher ontwikkelde en professionaliseerde hierdoor.”

“Ik wilde altijd al graag vrijwilligerswerk gaan doen, liefst in het buitenland. Juist in die donkere periode realiseerde ik me dat ik het gewoon moest doen! Twee maanden werkte ik in Port Elizabeth, ZuidAfrika, in een dagopvang voor geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen van zes tot achttien jaar. Dit zet je weer met beide benen op de grond: ‘zo dramatisch is mijn situatie niet.’ Ik ontmoette veel mensen die mijn enthousiasme deelden en dit resulteerde in Stichting Qalisa (Qalisa is Zulu voor initialiseren of starten, red.).

Binnenkort kunnen we zonnepanelen kopen, er komt een moestuin, we zorgen voor spullen die je in het onderwijs nodig hebt en er wordt vervoer geregeld voor alle kinderen. Want ze moeten elke dag gehaald en gebracht worden. Het uiteindelijke doel is om projecten zelfvoorzienend te maken.

Komend voorjaar ga ik er weer heen. En dit keer gaat mijn moeder mee.”

“Plannen voor de toekomst heb ik genoeg.

E-teacher zal proberen om studiebegeleiding mogelijk te maken voor álle kinderen; ook wanneer ouders weinig te besteden hebben. Ik hoop dit met verschillende samenwerkingsverbanden waar te kunnen maken, want talent zit overal! Daarnaast wil ik de digitale mogelijkheden verder benutten en mijn bedrijfsnaam eer aan doen. Door Skype, FaceTime, digitale planningen en social media te gebruiken, kunnen leerlingen ondersteuning krijgen op een manier die bij hen past. Ook kunnen expatkinderen Nederlandse bijles krijgen, zodat zij bij terugkomst makkelijker kunnen instromen op school.”

E-TEACHER “Uiteindelijk bleek de oplossing toch simpel: mijn eigen bedrijf. Ik ging bijles geven aan kinderen tussen elf en zestien jaar. Naast inhoudelijke bijles, draait het vaak ook om het leren studeren, planning en motivatie. Ik had intussen een opleiding kindercoaching gedaan en me, naar aanleiding van het programma ‘Je zal het maar hebben’, opgegeven als Bikkel.

De Bart de Graaff Foundation selecteert ieder jaar tien Bikkels: startende, jonge ondernemers die een levensbepalende handicap hebben. De selectie startte met tachtig aanmeldingen. De laatste twintig,

TERUG IN HELMOND “Na tien jaar op andere plekken te hebben gewoond, kwam ik terug in Helmond. Een stad waar veel veranderd was, in positieve zin. De uitstraling van de stad vind ik veel mooier en ook qua faciliteiten en evenementen is er veel gebeurd, bijvoorbeeld leuke nieuwe restaurantjes, een bioscoop, cultureel centrum, kasteeltuinfeesten en vier stations! Dit laatste is voor mij, zonder rijbewijs, een absolute pre! En ja, het was wel even wennen, terug in Helmond. De meeste van mijn vroegere vriendinnen woonden inmiddels verder weg, maar door mijn baan, activiteiten en hobby’s leerde ik snel nieuwe mensen kennen. Ik heb het naar mijn zin en woon hier erg fijn.”

Lonneke straalt: “Aan ideeën geen gebrek!

Ik moet alleen niet teveel dingen tegelijk willen doen.”

December 2014

marie-claire

COLUMN

ONZE SJOERD Nee, zich zelf uitlaten dat doet onze Sjoerd niet meer. Gelukkig. Hij heeft echter wel uitgevonden hoe je als hond de voordeur opent. Heel fijn, zo’n hond.

De eerste keer was een drukke zaterdagmiddag. Wij waren met z’n drieën in de winkel klanten aan het helpen, en ineens stond daar, te midden van de klanten, een heel enthousiaste, blije hond, duidelijk te genieten van alle aandacht. Je eerste reactie is dan, wie heeft in hemelsnaam die hond meegenomen naar de winkel. Niemand dus… Hond weer teruggebracht, nog even aan de deur gevoeld of die wel goed dicht zat en jawel, tien minuten later wéér een hond in de zaak.

Meneer had uitgevonden dat als hij op zijn achterpoten gaat staan en zijn voorpoten op de klink legt, de deur dan vanzelf open gaat.

Nou, denk je dan, dan zetten wij de klink toch gewoon verticaal in plaats van horizontaal. Deze oplossing heeft ongeveer twee weken gewerkt. Toen was Sjoerd erachter gekomen dat je, als je met je snuit tegen de klink aanduwt, de deur ook open gaat.

Geluk bij een ongeluk, hij komt iedere keer direct de winkel binnen gestormd en gaat niet meer aan de wandel richting kasteelpark. Ook in de keuken heeft hij zo zijn eigen maniertjes gevonden om te doen wat eigenlijk niet de bedoeling is.

Wij hebben zo’n mooie rvs afvalbak, met zo’n handige pedaal, zodat je met volle handen toch de afvalbak kunt openen. Nou, dat heeft Sjoerd dus ook door. Als hij maar dicht genoeg bij de afvalbak gaat staan, staat hij vanzelf op het pedaal, en gaat de deksel helemaal automatisch omhoog. Dan krijg je dus een soort van hondensnoepwinkel die zich voor zijn ogen ontvouwt. Allemaal verpakkingen die nog naar eten ruiken, en restjes die je af kunt likken, op kunt knauwen, of gewoon gulzig verorberen.

Je zou bijna denken dat die arme hond helemaal geen eten krijgt. Nou, maak je niet ongerust, hij heeft altijd brokken klaarstaan.

En toch, wij kunnen en willen onze Sjoerd echt niet meer missen. Steeds weer dat enthousiasme als je thuis komt, alsof je weken op vakantie bent geweest, en dat minstens zes keer per dag!

En nu maar hopen dat hij heel oud mag worden.

December 2014

77

boeken ESTHER GERRITSEN Roxy Roxy is zevenentwintig als haar man met zijn minnares verongelukt. Ze blijft achter met hun dochter, hun huis, de auto, zijn assistente, de oppas en de schaamte om dit roemloos einde van hun huwelijk. Haar familie ontfermt zich over haar, maar Roxy zoekt geen troost, ze zoekt een vijand.

Evenals in haar vorige boek: Dorst, schrijft Esther Gerritsen in haar nieuwe roman over personages die op één of andere manier moeite hebben met sociale omgang of wat wereldvreemd zijn. In Roxy toont ze overtuigend hoe moeilijk het is om iemands ware bedoelingen te begrijpen en zijn haar dialogen sterker dan ooit.

KATIE SCOTT EN JENNY BROOM Het dierenboek, Een fascinerende reis door het dierenrijk Wist je dat een volwassen eendagsvlieg slechts één uur leeft? Heb je al eens gehoord dat hoe geler de buik van een pimpelmees is, hoe meer gele en groene rupsen hij gegeten heeft? En wat te denken van het feit dat chimpansees en kikkers dezelfde voorouders hebben?

Er zijn ongeveer 2 miljoen soorten levende wezens op aarde.

In ‘Het dierenboek’ maak je kennis met alle klassen van dieren. Van de Ongewervelden, de Vissen en de Amfibieën gaan we naar de Reptielen, de Vogels en de Zoogdieren.

Deze volgorde is ook de volgorde waarin de dieren zich geëvolueerd hebben. Je krijgt zo dus meteen een beeld hoe de dieren zich in de loop van de tijd ontwikkeld hebben.

Roxy is een indringend portret van een jonge vrouw die moeite heeft haar plaats in het leven te vinden.

Diep van binnen weet ze hoe het moet, moeder zijn, verantwoordelijkheid nemen, opkomen voor zichzelf.

De realiteit van het leven maakt echter dat het soms makkelijker lijkt om dingen te laten versloffen, anderen de taken op zich te laten nemen, op de vlucht te slaan voor alles wat uitdaagt. Waar haar eigen moeder haar toevlucht zocht in drank, zoekt Roxy al snel na de dood van Arthur afleiding in seks.

Esther Gerritsen schreef met Roxy een roman, die nog lang blijft nazinderen en waarin ze laat zien dat er hoop is voor mensen die soms even niet weten hoe ze het leven te lijf moeten gaan.

Haar naam betekent dageraad, en dat is wat je aan de horizon ziet, na een donkere nacht – en na het lezen van Roxy.

Het boek biedt naast de nodige informatie ook prachtige illustraties; te beginnen met de evolutionaire stamboom. Als je verder door het boek bladert, is het net alsof je door een museum loopt. De platen van de dieren zijn genummerd en in de legenda krijg je nadere informatie (net als op de bordjes in een museum).

Prijs: 18,95 euro Hanny Boschman

Het leuke aan dit boek vind ik, dat het de evolutie als invalshoek neemt. En het is ook fijn om eens dieren te zien die anders niet zo snel aan bod komen, zoals de spons, de kwal, de salamander en de albatros. Een aanrader voor de liefhebbers van ‘Het raadsel van alles wat leeft’ (winnaar Gouden Griffel en Gouden Penseel). Voor kinderen vanaf 11 jaar.

Prijs: 19,99 euro Suzanne Mazairac 78

samengesteld door: De Roij & Boschman Boeken www.deroijboschman.nl

December 2014

boeken YOTAM OTTOLENGHI Plenty more Dit is alweer het vierde kookboek van deze succesvolle Brits-Israëlische kok.

Hij wordt ook wel een groentegoeroe genoemd, met een Arabische kookstijl, een mix van keukens uit het MiddenOosten, met natuurlijk ook westerse invloeden.

Zijn restaurant in Londen is drukbezocht en het hart van zijn culinaire onderneming.

BERTHOLD GUNSTER Lastige kinderen? Heb jij even geluk, Mijn dochtertje is nu 9 maanden oud. Ze heeft duidelijk haar eigen wil en kan best ondeugend zijn. (Daarnaast is het natuurlijk het allerliefste kindje van de wereld.) Tijd om te gaan opvoeden, maar hoe? Volgens de traditionele opvoedmethoden of volgens de totaal andere benadering van Berthold Gunster, grondlegger van het ‘omdenken’?

In zijn methode moet je je per situatie (bij lastig gedrag) het volgende afvragen: - Wat is het probleem? - Probeer eerst het probleem helder te krijgen. De helft van de problemen verdwijnen nadat je ze hebt benoemt.

- Is het een echt probleem? - Is het echt zo belangrijk of kun je er ook ontspannen mee omgaan en het loslaten?

- Ben jij het probleem? - Ben je zelf misschien de oorzaak van het lastige gedrag? Dan kun je rechtstreeks invloed uitoefenen op de situatie.

- Is het probleem de bedoeling? - Met deze vraag daagt Gunster je uit om lastig gedrag als een mogelijkheid te zien.

Met Plenty More schotelt Yotam Ottolenghi ons 120 nieuwe, inspirerende vegetarische gerechten voor om bij te watertanden. De opvolger van de immens populaire bestseller Plenty is weer een feest van intense smaken, verrassende kruiden en verse ingrediënten.

Wat denkt u van: tuinbonen met citroen en koriander of Indiase ratatouille?

Groenten zijn van bijgerecht tot hoofdgerecht gepromoveerd, granen hebben op ons bord meer kleur en elan gekregen De gerechten zijn gerangschikt naar bereidingsmethode, van gebakken en gegrild tot rauw en samen met de kleurrijke foto’s en spannende combinaties maakt Plenty more tot een onmisbaar boek voor in elke (vegetarische) keuken!

Met de kerstdagen op komst zoekt u misschien inspiratie voor een andere, verrassende maaltijd!

Prijs: 29,95 euro Sen de Roij

Bij die vierde vraag begint het zogenaamde ‘omdenken’. Keer de vraag om: van ‘Wat wil jij niet?’ naar ‘Wat wil het kind wel?’.

Volgens Gunster zijn erkenning, autonomie en competentie de belangrijkste verlangens van een kind. Geef hier genoeg aandacht aan en ruimte voor en je kunt een situatie veranderen.

Gunster geeft in zijn boek genoeg tips en voorbeelden om dit te laten slagen.

Ik hoop en denk dat zijn methode voor mij (en daardoor ook voor mijn dochtertje) goed zal werken en wellicht helpt het andere ouders ook. Het boek is trouwens ook geschikt voor onderwijzers, verzorgers, trainers enz.

Prijs: 19,95 euro voor de ‘normale’ editie en 9,95 euro voor de in-één-ruk-uitlezen-versie Suzanne Mazairac December 2014

79

kunst- en cultuur agenda MUSEUM ARNHEM Fragment van Miroslaw Balka Tot en met 25 januari 2015 ‘Fragment’ is een grote solotentoonstelling van de Poolse kunstenaar Miroslaw Balka. In het veelzijdige oeuvre van Balka spelen persoonlijke en collectieve herinneringen en de geschiedenis van zijn geboorteland Polen een belangrijke rol. ‘Fragment’ concentreert zich op de videoinstallaties van Balka. Hierin krijgen onschuldig ogende plekken en objecten, zoals een besneeuwd landschap of een appelboom, een volledig andere lading wanneer de exacte geografische plek tot de beschouwer doordringt. In Museum Arnhem staan beeldende vormen van realisme centraal en er is plaats voor zowel experiment als voor meer gevestigde vormen van beeldende kunst en vormgeving. Samenwerking met andere instituten, disciplineoverschrijding, (internationale) samenwerking en educatie zijn speerpunten. Museum Arnhem wil landelijk zijn voor realisme. Het museum kiest voor kunstenaars voor wie realisme niet gaat om het eenvoudig reproduceren van de werkelijkheid, maar die deze werkelijkheid juist ‘produceren’. www.museumarnhem.nl

CONTINIUM DISCOVERY EXPERIENCE MAASTRICHT Tot en met 10 mei 2015 De Continium Discovery Experience Maastricht zit boordevol wetenschappelijk ontdekplezier! Beleef een zinnenprikkelende expositie waarin je ontdekt hoe je brein en zintuigen samenwerken om jou zo goed mogelijk van de wereld te laten genieten. Volg het zenuwstelsel tot aan ’t hoofdkwartier, het controlecentrum waar het allemaal gebeurt: het BREIN! In de Continium Discovery Experience stap je ’s werelds grootste brein binnen en vliegen de zenuwprikkels om je oren. http://discoveryexperience.nl/home/ maastricht/

MUSEUM DE FUNDATIE ZWOLLE Closer – Het megarealisme van Tjalf Sparnaay 17 januari tot en met 6 april 2015 Gebakken eieren, patat, broodjes en ketchupflessen, Barbiepoppen, knikkers en herfstbladeren. Kunstenaar Tjalf Sparnaay brengt dit soort triviale onderwerpen in beeld en blaast ze op tot enorm formaat, als donderslagen op het netvlies. Zo’n vijftig van zijn olieverfschilderijen, gemaakt tussen 1989 en 2014, zijn van 17 januari tot en met 6 april 2015 te zien in Museum De Fundatie in Zwolle. ‘Closer’ is Sparnaays eerste museale presentatie in Nederland. Ook is er nieuw werk te zien van Sparnaay.

NATIONAAL BEVRIJDINGSMUSEUM NIJMEGEN Soldaten, Operatie Market Garden en het Rijnlandoffensief Tot en met 31 maart 2015 Het Nationaal Bevrijdingsmuseum duikt in de heftigste periode uit de geschiedenis van de Nederlands-Duitse grensregio, de jaren 1944-1945. Nu 70 jaar geleden, volgden de grootste luchtlandingsoperatie van de Tweede Wereldoorlog en het grootste geallieerde offensief in NoordwestEuropa elkaar binnen een half jaar op.

Deze operaties hadden grote gevolgen voor de levens van burgers en militairen.

‘Soldaten, Operatie Market Garden en het Rijnlandoffensief’ is een dynamische, vernieuwende tentoonstelling.

www.museumdefundatie.nl www.bevrijdingsmuseum.nl samengesteld door: Maartje Vos-Swinkels van Akina Art Projects

80

December 2014

kunst- en cultuur agenda

CHASSÉ THEATER BREDA Beschuit met Muisjes, toneelstuk door Toneelgroep Oostpool 29 januari 2015 Prosper Bien Aimé en zijn vrouw runnen een slechtlopend pension. Wanneer de fortuinlijke Gerrit, Prospers verloren gewaande broer sterft, is dat een lichtpuntje. Herman Heijermans schreef Beschuit met muisjes in 1910, een komisch stuk met een scherp zwart randje rond de actuele vraag ‘Mag er alsjeblieft iets belangrijker zijn dan geld?’. Joeri Vos maakt van deze oer-Hollandse klassieker een meedogenloze én liefdevolle satire.

MUZIEKGEBOUW FRITS PHILIPS EINDHOVEN Within Temptation - The Unforgiving 14 maart 2015

DE PONT TILBURG Straßenbild Georg Baselitz Tot en met 21 juni 2015

Dit seizoen is de band terug met de spectaculaire release van hun eerste conceptalbum, Hydra.. In plaats van de gebruikelijke videoclips maakte de band drie korte films, gebaseerd op verhalen en karakters uit de comic, met acteurs opgenomen. Voor de muziek op het album haalde de band inspiratie uit hun muzikale wortels: metal, rock en zelfs pophits uit de jaren tachtig en negentig. De show belooft veel up-tempo momenten en gitaarsolo’s, maar ook het orkestrale materiaal waar Within Temptation bekend om staat.

‘Ze zwaaien, roepen en hangen uit het raam, vallen er soms bijna uit. De achtergrond is veelal donker, je kunt niet zien wat er zich achter de figuren bevindt. Het zijn vrouwen bij een venster, geïsoleerd van hun omgeving, zonder onderlinge communicatie.’

Zo beschreef de Duitse kunstenaar Georg Baselitz (1938) zijn Straßenbild, een uit 18 schilderijen samengesteld monumentaal werk dat hij in 1980 voltooide. Dit iconische werk is tot en met 21 juni 2015 te zien in De Pont te Tilburg.

www.chasse.nl/beschuit-met-muisjes www.muziekgebouweindhoven.nl

www.depont.nl

MUSEUM SPEELKLOK UTRECHT Moving Magic Tot en met 1 maart 2015 In Museum Speelklok is de tentoonstelling Moving Magic te zien. Illusionist Hans Klok brengt in deze tentoonstelling 19de-eeuwse automaten uit Parijs opnieuw tot leven. Deze mechanisch bewegende mens- of dierfiguren betoveren jong en oud al eeuwenlang met hun ingenieuze goocheltrucs, levensechte bewegingen en bijpassende melodieën. De grote 19de-eeuwse automatenbouwer en uurwerkmaker Robert-Houdin - de grondlegger van het huidige illusionisme en sleutelfiguur in de automatenwereld- inspireert Hans Klok nog dagelijks. Bij hoge uitzondering zijn er exclusieve demonstraties van een aantal automaten uit de expositie, elke woensdag, zaterdag en zondag om 13.15 uur. De automaten die in de tentoonstelling Moving Magic te zien zijn, zijn oud en kwetsbaar. Bijzonder genoeg werken ze allemaal nog perfect: ze wuiven, dansen, balanceren, trommelen, goochelen én maken muziek. Elk kind krijgt bij de kassa van Museum Speelklok een puzzelblad waarmee je op onderzoek uit kunt. Je komt op deze manier de gekste weetjes en trucjes te weten van de magische automaten uit de tentoonstelling. www.museumspeelklok.nl

December 2014

81

december 2014

december 2014

agenda helmond helmond agenda

Nu te downloaden of gratis verkrijgbaar bij boekhandels, bibliotheek en alle culturele hotspots in Helmond

HELMONDTHE CITYWELOVE

za 6 december 20.15

theater speelhuis

pieter derks

zo goed als nieuw / cabaret / â‚Ź22,50

uitagendahelmond.nl

kr o m m E s t e e n w e g 2 9 5 7 0 7 CB - h e l m o n d 0492-587000 ww w . t h e at e r s p e e l h u i s . n l

De Opel Insignia:

€ 495

p.mnd.

Op basis van 60 / 20.000 en op basis van het Driessen Comfort label.

20% bijtelling

DE INSIGNIA

OOK MOOI ALS JE ’T ZAKELIJK BEKIJKT. Nu met lederen bekleding, stoel- én stuurverwarming voor € 95,- extra.

De geur van comfortabele lederen bekleding. Het plezier van stoel- én stuurverwarming.

Daarnaast IntelliLink. En een krachtige 2.0 CDTI motor met 20% bijtelling. De speciale Insignia met Business Class Pakket. Ook mooi als je ’t zakelijk bekijkt. Wat denkt u: zijn we in business? U rijdt al een nieuwe Insignia vanaf € 27.995,-. Kom snel even langs voor een alleszeggende proefrit.

Eindhoven, Hugo van der Goeslaan 1 a, (040) 264 66 99 Helmond, Varenschut 11, (0492) 505 780 Valkenswaard, Parallelweg Noord 10, (040) 207 38 50

www.driessen-opel.nl

Gemiddeld brandstofverbruik en CO2-uitstoot: liter/100 km 11,0 – 3,7; kms/liter 9,1 – 27,0; CO2 gr/km 257 – 98.

Prijzen excl. btw/bpm en kosten rijklaar maken. Kijk voor de actie- en verkoopvoorwaarden op opel.nl. Wijzigingen voorbehouden.