HLMND Magazine Juni 2014 by Helmond.Next

JAARGANG 3

jUNI 2014

€ 4,95

esther

HELMONDMAGAZINE.NL

“Kunst en zorg, een gezonde combinatie bij Kunstkwartier” gedreven voor anderen IKRAM AZARFANE vrijheid trekt me in het hotelvak TOM VAN KOLL

mijn hoofd zit nog vol met ideeën AGEETH BOERMANS

alles draait om oorsprong TON VAN EIJK

kr ommE s t e e n w e g 2 9 57 07 C B - h e l m o n d 0492 - 5 8 7 0 0 0 www. t h eat e r s p e e l h u i s . n l

ugur ozdemir

EDITO Ik blijf het zeggen: ‘Helmond verandert in een snel tempo!’ Uiteraard in positieve zin. En dat is goed ook. Want wat heb je aan een stad die niet bruist?

edito

Helmond bruist, leeft en ademt. Dat zie je en dat voel je. Kijk bijvoorbeeld eens wat De Cacaofabriek met Helmond heeft gedaan, dat is huge! Een metamorfose van onschatbare waarde. Ook de Dutch Technology Week kon je deze keer niet mislopen. Overal in de stad zag je in de etalages duidelijk de kleuren en vormen van DTW terugkomen. DTW verbindt Eindhoven met Helmond op het gebied van technologie. En dat ervaren onze inwoners door de hele stad. Automotive & Food worden hiermee duidelijk op de kaart gezet en met onze medeburgers gedeeld en gevierd. Maar er gebeurt veel meer in Helmond. Theater ‘t Speelhuis biedt ons een programma met een prachtige mix van lokale en nationale voorstellingen. We hebben een fantastisch museum dat ver buiten zijn grenzen denkt en acteert. Neem nu de expositie van Fiep Westendorp. En wat te denken van alle evenementen die door het hele jaar heen van een niveau getuigen waar we zeker trots op mogen zijn. Helmond groeit en bloeit. Met de dag wordt Helmond moderner, een gemeente met stadsallure. Een stad die duidelijk aan zijn identiteit werkt en dat ook uitstraalt. Dit is niet alleen merkbaar in Helmond, maar ook

juni 2014

duidelijk in De Peel en onze buurgemeenten. Om dit bruisende karakter een gezicht te geven komt Helmond Magazine met een ‘Uit Agenda’ voor Helmond. Een uitagenda die maandelijks alle voorstellingen, evenementen, films, muzikale optredens, restaurants, kleine en grote programma’s in Helmond in zowel een papieren als een digitale publicatie bijeenbrengt. Zo kunnen niet alleen de inwoners van Helmond maar ook onze buren de weg naar Helmondse activiteiten en interessante locaties vinden. Terug naar de juni-editie: Wij hebben voor u weer een gekleurd palet aan interviews samengesteld. Van jong tot oud. Van theater tot passie om mensen te helpen. Van politiek tot walswerkers. Ook het mooie kasteel van Helmond met prachtige beelden en alles wat u al over het kasteel had willen weten hebben we in deze editie meegenomen. HLMND wenst u veel leesplezier en een zonrijke zomer. Graag tot ziens in september! U. Ozdemir

colofon

contributors colofon www.helmondmagazine.nl

hlmnd magazine is een kwartaal stadsmagazine voor helmond de plaetse 178, 5708 zj helmond Hoofdredacteur Vormgeving & Ontwerp ugur ozdemir www.ugurozdemir.nl met medewerking van Eindredacteur isabelle ruyters redactie@helmondmagazine.nl Fotografie ugur ozdemir, kasper van ‘t hoff daniëlle verbeek, hans boymanns, arnold reynveld, gerard van hal, anouk van helmond

eindredacteur Isabelle Ruyters

fotograaf Hans Boymanns

junior editor Jolien Maas

Communicatieadviseur Isabelle Ruyters heeft een hart voor bladen maken. Iedere nieuwe editie moet weer ‘de beste en de mooiste’ worden. Voor haar is het belangrijk dat het HLMND Magazine een boeiend en kloppend geheel is. Iets moois maken, dáár draait het om.

Hans Boymanns komt uit MierloHout. Sinds 2001 woont hij in Brandevoort.Fotografie is zijn grote passie. Hij fotografeert in opdracht, maar maakt ook eigen werk.Voor HLMND fotografeert hij met een eigen kijk. Hij vindt het een voorrecht om aan het blad bij te mogen dragen. www.hansboymanns.nl

Jolien vindt het erg leuk om te schrijven voor een magazine dat alleen bij Helmonders op de deurmat valt. Ze woont al bijna haar hele leven in Dierdonk. Daar heeft ze een hele plezierige jeugd gehad met haar ouders, haar broer en veel vrienden en vriendinnen. Sinds een paar jaar woont ze in Nijmegen, waar ze Nederlands studeert.

INTERIEURFOTOGRAFIE Daniëlle Verbeek

REDACTEUR Marije Goris

distributie Erik Jager

Sinds 2009 is Daniëlle zelfstandig fotografe voor voornamelijk interieur- en bedrijfsfotografie. Met veel enthousiasme en passie is zij aan het werk. Omdat ze daardoor op veel plaatsen in de stad komt, heeft ze steeds meer binding met Helmond. Ze vindt het top dat ze mag bijdragen aan de fotografie van HLMND Magazine. www.perfectief-foto.nl

De wieg van Marije Goris-Aerts stond in Helmond. Bij haar geboorte had ze al een boek in haar hand. Ze houdt van lezen, schrijven en taalspelletjes. Ze is al bijna 25 jaar een van de organisatoren van het succesvolle Literair Café in Helmond. Aan HLMND-magazine heeft ze haar hart verpand.

Erik Jager had nooit gedacht dat hij na zijn pensionering nog distributiecoördinator zou worden. Erik is een bevlogen netwerker en dat is heel zinvol bij deze taak. Het is voor hem steeds een uitdaging om met een team van zo’n 15 bezorgers ervoor te zorgen dat HLMND Magazine op tijd op de mat ligt.

Tekst romy van der sande, hans horsten, jolien maas, jeroen wolbers, franka maraczi, marije goris, marcel lindic Distributiecoördinator erik jager distributie@helmondmagazine.nl Advertenties / Sales sales@helmondmagazine.nl Social Media www.twitter.com/hlmndmagazine www.facebook.com/helmondmagazine Drukwerk drukkerij gewa b.v. b.a. hoge mauw 130, 2370 arendonk - belgië Coverfoto kasper van ‘t hoff copyright niets uit deze uitgave mag openbaar worden gemaakt of worden gereproduceerd door middel van druk, fotokopie, film, internet of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie. onze website wordt gehost door: threvon internet services juni 2014

HLMND Magazine is ook beschikbaar voor je tablet, pc en mac. Download de PDF op: www.helmondmagazine.nl onder het menu download. 5

14 15

verkoop gestart

THEATER SPEELHUIS www.t heaterspeelhuis.nl

juni editie 2014

Inhoud

- 03 -

EDITO Van onze hoofdredacteur

- 05 -

Colofon & Contributors

- 10-

BINNENKIJK Watermolenwal

- 18 -

KASTEEL VAN HELMOND De vierkante waterburcht met op iedere hoek een toren was een onneembare vesting. Nu is het een baken van rust in de dynamische stad.

COVERSTORY ESTH ER H ARTZEMA

- 30 -

AGEETH BOERMANS “De omgeving is heel inspirerend.” De interim-directeur van het Kunstinitiatief zit vol plannen. juni 2014

“De luiken mogen open, kunst is er voor iedereen”, zegt Esther Hartzema over het Kunstkwartier. Ze wordt gedreven door haar passie en idealisme. Aan de hand van vier favoriete eigenzinnige kunstwerken vertelt ze over wat haar in haar leven beweegt en hoe het Kunstkwartier voor iedereen open staat. 7

-horeca-

-expositie-

-pop-vergaderen-

-film-

www.cacaofabriek.nl

juni editie 2014

Inhoud TOM VAN KOLL Als klein jongetje verhuisde Tom van Koll met zijn ouders van Helmond naar Veendam. Daar bracht hij zijn jeugd door, maar hij is Helmond nooit uit het oog verloren. Hij wist op jonge leeftijd al dat hij het hotelvak in wilde. Het gevoel van vrijheid sprak hem aan. Na Groningen, Londen en Amsterdam vond hij het weer tijd om zijn geboortegrond op te zoeken. Sinds een paar jaar is hij manager in Hotel West-Ende. Met zijn ervaring in grote (inter-)nationale hotels weet hij alles tot in de puntjes te regelen. Hij heeft voor alles een oplossing, Tom kijkt nergens meer van op.

- 34 -

THEATER SPEELHUIS Een aansprekend programma voor het komende seizoen.

- 38 -

ALEX van leeuwen De jongeren-serie: een fotograaf in spé.

- 46 -

TON VAN EIJK “Bij mij draait alles om de oorsprong en de kracht van een verhaal.”

- 58 -

BIg GREEN EGG De nieuwste trend in ‘slow cooking’.

- 68 -

stefan zijp De nuchtere chef-kok van De Steenoven werkt vol passie.

barcelona Charlotte Grufman studeerde vijf maanden in Barcelona. Zij weet als geen ander te vertellen waar je nog meer naar toe kunt gaan als je wat anders wilt zien dan La Rambla en Sagrada Família.

PIETER van GEEL Pieter van Geel praat over zijn turbulente jaren in Den Haag, maar hij heeft in die tijd nooit ervoor gekozen om zijn stad Helmond te verlaten. Een portret van een bijzondere stadsgenoot. “Als het geen kwaliteit heeft, doe het dan niet.”

juni 2014

WALSWERKERS “De uitgeputte blik in zijn starende ogen: die is van alle tijden.” Saskia Martens beschrijft haar visie op het kunstwerk Twee Walswerkers, onderdeel van de vaste collectie van het Gemeentemuseum.

SYL POLDER Syl Polder ging haar dromen achterna. Haar leven is als een bijzondere reis waarbij ze steeds weer uitkomt waar ze graag wil zijn. Haar kinderen spelen hierbij een centrale rol. “Geluk ligt voor het oprapen.”

- 72 -

peter de bruin Nog nooit woonde hij zo lang op één plek, waarom nu wel in Helmond?

- 76 -

IKRAM AZARFANE “Ik wil zoveel bereiken, ik ben jong, ik kan genieten van alles wat ik doe.”

- 80 -

chris versChoor Na 53 jaar weer terug in zijn geboorteland. Waarom koos hij voor Helmond?

- 84 -

HELMond fris Voor en door jongeren

- 88 -

colinda verbaarschot ‘Het volksmoederke’ uit ‘t Haagje - 92 - Ons Huis - 94 - Boeken - 96 - Cultuuragenda 9

watermolenwal

fotoâ&#x20AC;&#x2122;s anouk van helmond

watermolenwal

Op de foto: Emiel, Lilly en Emma (vriendinnetje).

juni 2014

watermolenwal

binnenkijk

Watermolenwal HLMND Magazine mag binnenkijken in één van de huizen in het rijtje oude witte arbeiderswoningen aan de Watermolenwal, midden in het centrum van de stad. Ze zijn gebouwd in 1853 en staan op de gemeentelijke monumentenlijst. Anouk van Helmond en Guus Beekmans vielen als een blok voor deze karakteristieke woning. De woonkamer aan de voorzijde van het huis is sfeervol en modern, achter de ‘en suite deuren’ is de ruime leefkeuken, waar lichtkoepels in het dak zorgen voor een zee van licht.

juni 2014

watermolenwal

De keuken is strak en modern ingericht, maar er zijn ook nog steeds mooie oude elementen aanwezig zoals het granieten aanrechtblad en originele oude paneeldeuren. Guus en Anouk houden allebei erg van lichte tinten, gecombineerd met veel kleur. De keuken is echt het hart van het huis. Op zaterdag, als de weekmarkt om de hoek op het Ameideplein wordt gehouden is het vaak een zoete inval en wordt er gezellig bijgekletst en koffie gedronken met vrienden en familie. 12

juni 2014

BINNENKIJK

De grootste slaapkamer bevindt zich aan de voorkant van het huis, waar tot voor kort nog echte oude schuiframen in zaten voorzien van enkel monumentaal glas. Deze zijn inmiddels vervangen, want in de winter stonden de ijsbloemen aan de binnenkant op het raam! Ook deze kamer is heerlijk licht door de witte vloer en de zachte tinten op de muur.

juni 2014

esther hartzema

kunstkwartier helmond

‘‘Dankzij kunst kan ik vrij denken.’’

juni 2014

cover interview

Wie met Esther Hartzema praat, raakt een beetje betoverd. Betoverd door haar idealisme, passie en open blik. En dat heeft ze, vertelt ze, deels te danken aan de kunst. Aan de hand van vier kunstwerken vertelt de directeur van het Kunstkwartier over de kracht van verbeelding, kunst voor iedereen en de reis die soms belangrijker is dan de bestemming.

esther

foto kasper van ‘t hoff tekst romy van der sande

Kunstwerk: Job Koelewijn, Cinema On Wheels Het is zomer. Midden in de natuur, in de polder, staat een zeecontainer waar de achterkant uitgesneden is. Rauw uiterlijk, plompverloren geplaatst op een heuvel. Wie naar binnen kijkt, ziet een intieme bioscoopzaal. Rode stoelen, een zwarte ruimte. Esther Hartzema gaat zitten en kijkt naar de natuur, terwijl de filmmuziek van ‘Once Upon a Time in the West’ haar in vervoering brengt. De bomen deinen mee op de muziek, het water stroomt kalm, vogels fladderen traag door de blauwe lucht. Het is alsof je echt naar een film kijkt, je vraagt je af: wat gaat hier gebeuren? “Dit kunstwerk heeft zo veel indruk op mij gemaakt”, vertelt Esther. “Omdat je met andere ogen naar de werkelijkheid kijkt. Dat is wat kunst doet: het doet een beroep op je verbeelding. Kunst heeft mij gebracht, dat ik vrij kan zijn in mijn denken. Dat ik met een open blik naar anderen kan kijken, zonder dat ik meteen een oordeel klaar heb.”

juni 2014

Die open blik gebruikt ze ook in haar werk. Het Kunstkwartier staat bekend als dé instelling waar kinderen muziekles maar ook dansen tekenles of een toneelworkshop volgen. Die rol blijft, natuurlijk. Maar Hartzema wil dat ook het Kunstkwartier een open blik heeft. De luiken mogen open, kunst is er voor iedereen. Ook voor mensen die afhankelijk zijn van zorg. Vorig jaar vertelde Esther in HLMND Magazine al eens over het succesvolle zangproject voor mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). “Ik ben net nog gaan kijken bij dat project”, vertelt ze. “Om te weten waar ik het voor doe. Deze mensen kunnen door de muziek reizen, zonder zich te verplaatsen. Ze kunnen even alles vergeten. Eigenlijk is kunst heel mindful, je zit echt in het nu, denkt niet na over iets anders. Dat is heel waardevol. We verliezen ons vaak in allerlei gedachtes over het verleden en de toekomst.” Ze ziet hoe mensen helemaal tot rust komen door bezig te zijn met muziek, even niet aan hun ziekte denken. Het enthousiasme van de deelnemers werkt aanstekelijk. Steeds meer mensen melden zich aan. 15

esther hartzema

kunstkwartier helmond

â&#x20AC;&#x153;Die kinderlijke verbeeldingskracht moeten we nooit verliezen.â&#x20AC;?

juni 2014

cover interview

Wie haar zo bevlogen hoort praten, denkt dat werk, kunst, alles voor haar is. Maar er is ook nog een heel leven buiten haar functie, buiten Helmond. In een klein dorpje in Limburg, waar ze met haar man en drie kinderen woont. Ze is een kameleon, kan eigenlijk overal wonen. Hartzema groeide op in het MiddenOosten. Onlangs keerde ze terug, voor een vakantie, met haar vader. Tranen in de ogen bij het uitstappen uit het vliegtuig. De geuren, de kleuren, de mensen: alles was anders en toch hetzelfde. “Kunst spreekt je zintuigen aan, dat gebeurde nu ook. Herinneringen hangen samen met beelden, geuren en kleuren.” Ze vertelt met liefde over haar kinderen, over het buitenleven, haar man die dierenarts is. Over de kracht van verbeelding. “Mijn dochter van tien was laatst heel verdrietig. We stonden in de badkamer, ik zat op de rand van het bad. Van Syrië, tot pesten, de wereldproblemen op haar schouders; eigenlijk was ze overal verdrietig om. ‘Weet je wat ik het ergste vind?’, vroeg mijn dochter. Ik zette me schrap, dacht: wat komt er nu? ‘Dat er geen feeën bestaan, want die zouden alles goed maken.’ Dat is toch prachtig? Die kinderlijke verbeeldingskracht, die ze een beetje aan het verliezen is. Die verbeeldingskracht moeten we nooit helemaal verliezen. Het brengt je heel ver in het leven!” Kunstwerk: foto’s Viviane Sassen Als je een kameleon bent zoals Esther, dan ben je overal thuis, maar ook nergens. Datzelfde gevoel moet kunstenares Viviane Sassen hebben. Een Nederlandse die in Afrika opgroeit. Haar foto’s laten een heel eigen blik op het continent zien. “Niet de geijkte thema’s zoals armoede, oorlog en aids”, zegt ze. Prachtige kijkjes op de wereld, met veel schaduw, de patronen van jurken en kleding. Een werk van Sassen hangt bij Esther aan de juni 2014

muur. Een vrouw draagt gewaden op haar hoofd, haar gezicht wordt bedekt door die doeken en een schaduw. “Het werk treft mij persoonlijk, omdat twee van mijn kinderen geadopteerd zijn. In hun leven staan twee vrouwen centraal, waarvan er één onzichtbaar is. Het verbeeldt ons gezin”, vertelt ze. “Dat is ook de kracht van kunst, dat je het op je eigen manier interpreteert en dat een kunstwerk daardoor waarde krijgt.” Kunstwerk: Stephen Wilks, Trojan Donkey-project Het derde kunstwerk bestaat uit twaalf levensgrote stoffen ezels, die ondergebracht worden bij mensen die elkaar vertrouwen. Telkens geeft de ene gastheer of gastvrouw de ezel door aan de volgende. Vervolgens steken zij in een speciaal vakje in de buik foto’s van zichzelf en de ezel waar ze zorg voor dragen. Die ezels én de foto’s vormen het kunstwerk. Het is het voorbeeld van een kunstwerk dat kwalitatief hoogwaardig is, maar ook midden in de samenleving staat. “Nu we als Kunstkwartier onze

“Kunst is heel mindful.”

vleugels uitslaan naar bijvoorbeeld de zorg, is het voor ons ook van belang om daar goed over na te denken. We streven artistieke waarde na, de kunstzinnigheid staat voorop. Het is de bedoeling dat iedereen die bij ons een les of cursus volgt, een ontwikkeling doormaakt. Maar het gaat niet alleen daarom. Soms is de reis even belangrijk als de bestemming. Kunst levert zó veel op: samenwerking, een open blik, zelfvertrouwen of jezelf presenteren.”

Na het project voor mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel, wacht nu een programma dat samen met de LEVgroep en Archipel Zorggroep in Nuenen is opgezet. Dit is mogelijk gemaakt door een subsidie van Kunstbalie. Het gaat om een breed aanbod met bijvoorbeeld kunstbeschouwing, theater en muziek, bestemd voor senioren. Daarna wacht Helmond. “We zijn bezig met een heel mooi project ‘vanachter de geraniums’, waarbij ouderen en jongeren samen fotograferen door het venster van hun woning. Jongeren helpen ouderen met de nieuwe technieken, ouderen brengen op een speelse manier hun kennis en levensverhalen over. Dat zijn projecten waar mijn hart sneller van gaat kloppen.” Kunstwerk: Fiona Tan, Vox Populi Norway Het laatste kunstwerk is van een kunstenares die onder andere in Noorwegen allerlei families vroeg foto’s op te sturen. In alle foto’s komen dezelfde thema’s terug. Een slapende baby, opa en kleinkind, lachende gezichten, een traantje soms. “Kunst is ook hoop en geruststelling. Hoe anders onze levens ook zijn, uiteindelijk maken we allemaal hetzelfde mee”, zegt Esther. “Iedereen herkent deze beelden. Iedereen wordt geboren en gaat weer dood. Het gaat om de tijd daar tussenin. Met kunst kun je ervoor zorgen dat je die periode waardevol maakt.” Meer informatie over het Kunstkwartier www.kunst-kwartier.nl

kasteel van helmond

KASTEEL

Een statige vierkante waterburcht met op iedere hoek een toren. Het bleek een onneembare vesting. Het Helmondse kasteel is nu, eeuwen later, nog één van de iconen van de stad. Ondanks de drukte van het centrum, vormt de kasteeltuin een baken van rust. Een plek waar mensen graag samenkomen. tekst romy van der sande foto’s re friedrichs

kasteeL

Ga in de kasteeltuin staan en knijp je ogen dicht. Vergeet het omgevingsgeluid en laat je meevoeren terug in de tijd. Naar de veertiende eeuw om precies te zijn. Helmond werd nog omsloten door stadswallen. Zodra de schemering inviel, gingen de vier ophaalbruggen omhoog. Het kasteel van Helmond werd een onneembare vesting. Als je je ogen weer opent, is die vesting er nog steeds. In tegenstelling tot honderden jaren geleden, is het nu een plek waar je terecht kunt voor een bruiloft of een bezoek aan het Gemeentemuseum. Terug in de tijd. Naar het jaar 1175. In dat jaar werd een burcht gebouwd, die bekend stond onder de naam ’t Oude Huys. Dit houten fort droeg in die tijd overigens eerst nog een andere naam. Naar alle waarschijnlijkheid is dat de naam ‘Helmont’ geweest. Het kasteel bestond uit een hoofdgebouw, bijgebouwen, een houten palissade en een slotgracht. Toch voldeed het gevaarte op een gegeven moment niet meer. Er moest een vervanger komen. Van hout naar steen In 1325 werd gestart met de bouw van het huidige kasteel. Dat gebeurde in fasen. Aan het einde van de zeventiende eeuw had het gebouw min of meer zijn huidige vorm. Overigens is het kasteel niet ‘op’ z’n voorganger gebouwd, ‘t Oude Huys bevond zich een paar honderd meter verderop. De resten hiervan zijn in 1981 bij opgravingen teruggevonden.

Het kasteel van Helmond was in eerste instantie in handen van de familie Van Berlaer, maar wisselde in de loop der jaren regelmatig van eigenaar. Van de familie Van Cortenbach naar de familie Arberg naar uiteindelijk de familie Wesselman. Visitekaartje voor gemeente Sinds 1921 is het kasteel in handen van de gemeente Helmond, die het historische gebouw beschouwt als visitekaartje voor de stad. In eerste instantie werd het kasteel gebruikt voor vergaderingen, aangezien het raadhuis zich hier bevond. De ruimte bleek echter te klein. Een nieuw gemeentehuis werd gebouwd en inmiddels vergaderen de raadsleden in het Boscotondo complex, op een steenworp afstand van het kasteel. Het kasteel is nu onder andere in gebruik als trouwlocatie. Ook fungeert het kasteel als gemeentemuseum. Een deel van de collectie is hier te vinden. Verder wordt de kasteeltuin gebruikt voor evenementen, waaronder de populaire kasteeltuinconcerten. Een aantal weken per jaar vormt het fort het onderkomen van Sinterklaas. In tien dagen tijd komen duizenden kinderen uit heel Nederland Helmond om een bezoekje te brengen aan de Sint.

juni 2014

helmond

Het kasteel is een visitekaartje voor Helmond juni 2014

kasteel van helmond

juni 2014

kasteel

Brand in het kasteel De vlammen slaan uit het kasteel in de nacht van 10 op 11 februari 1549. Het is aardedonker als er plots een hevige brand woedt. Het dak en de woonvertrekken worden verteerd door vlammen en zijn zwaar gehavend. Kasteelheer Joost van Cortenbach komt direct in actie. Zes dagen na de brand wordt het herstel van het dak aanbesteed. Van Cortenbach laat ook in het hoofdgebouw een enorme ridderzaal reconstrueren. Een zaal van dertien meter hoog.

juni 2014

kasteel van helmond

juni 2014

KASTEEL

particuliere bewoner Voordat de gemeente Helmond het kasteel in handen kreeg, was het in eigendom van Jonkheer Carel Frederik Wesselman van Helmond. Hij was daarmee de laatste particuliere bewoner. In 1921 werd het kasteel officieel aan de gemeente overgedragen. In de aankoopakte werd uitdrukkelijk opgenomen dat de aankoop gebeurde â&#x20AC;&#x2DC;uitsluitend voor de openbare dienst, in het bijzonder ten behoeve van de gemeenteadministratieâ&#x20AC;&#x2122;. Twee jaar later nam werd het kasteel daadwerkelijk in gebruik genomen.

juni 2014

kasteel van helmond

juni 2014

kasteel

Geheimen van het kasteel Kunst staat centraal in het Gemeentemuseum, maar het kasteel zelf is ook al een ontdekking op zich. Kinderen kunnen bij een museumbezoek ook de kelders van het gebouw bekijken. Spannend, want lang geleden zaten hier gevangenen vast. Tijdens verjaardagsfeestjes kunnen kinderen rondstruinen door de kelders als echte ridders of op zoek gaan naar de geheime zolder.

juni 2014

tom van koll

â&#x20AC;&#x153;Het gevoel van vrijheid, dat is wat me in het vak aantrok. â&#x20AC;? 26

juni 2014

INTERVIEW

Sinds drie jaar wonen ze nu in Helmond, in de Zwanenbeemd. Tom van Koll en zijn vrouw Alexandra met hun twee kinderen: Paul van vijf en Julie van drie. “Op een kilometer van mijn werk. Een plezierige afstand om te wandelen. Dat is precies genoeg om het werk en de dag achter je te kunnen laten als je thuis komt.”

TOM foto’s kasper van ‘t hof tekst marije goris

Tom van Koll is de manager van hotel West-Ende, het statige pand op de hoek van de Steenweg en het kanaal. Hij zet nog even een stoel recht, helpt een medewerkster met een rekening en voordat hij met mij een rustig tafeltje opzoekt in een van de ruimtes van het hotel, zorgt hij dat er iemand aanwezig is in het cafégedeelte. “Er ontsnapt maar weinig aan je blik,” zeg ik. Tom lacht. Ondanks zijn on-Brabantse accent blijkt hij toch een geboren Helmonder te zijn. Zijn wieg stond in 1974 op de Steenweg, nog geen honderd meter van het hotel. Als klein jongetje verhuisde hij met zijn ouders naar Veendam, waar hij opgroeide. Maar Tom is de stad nooit echt uit het oog verloren. “Oma en opa woonden hier vlakbij, dus we kwamen in vakanties, met carnaval en op verjaardagen naar Helmond.”

Tom was al vroeg gefascineerd door het hotelvak. “Je weet eigenlijk niet als je eraan begint, wat het precies is wat je trekt. Ik heb een oom, die nog steeds in het vak zit. Hij kon er mooie verhalen over vertellen, dat sprak wel tot mijn verbeelding. Ik denk dat het vooral de juni 2014

sfeer van een hotel was, de gastvrijheid, het afwisselende, een gevoel van vrijheid ook, wat me trok.”

Internationale carrière “Na de hotelschool in Groningen ben ik in Londen gaan werken in een groot hotel, pal naast de Tower Bridge. Daar heb ik geleerd hoe een groot hotel in elkaar steekt, met al die verschillende afdelingen. De discipline die in zo’n hotel heerst, de strakke planning die nodig is om alles goed te laten verlopen. Je weet wanneer er pieken aankomen, dan moet je ver van tevoren goed nadenken over de organisatie ervan: hebben we genoeg in huis, hebben we genoeg mensen die dat kunnen uitvoeren, hoe schuiven we mensen op het juiste moment naar de juiste plaats enz. Heel dynamisch.” Met een brede glimlach: “Mooie tijd was dat.” Daarna werkte hij in Amsterdam, meer dan twaalf jaar. In verschillende hotels, in diverse functies. “Een paar jaar geleden was ik wel toe aan een andere baan én we wilden groener gaan wonen. Mijn vrouw heeft een bedrijf aan huis, een telefoon-antwoordservice. Dat kon gewoon meeverhuizen. Ik solliciteerde 27

interview

tom van koll

“Vanaf de eerste dag had ik het gevoel: Dit is een goede beslissing geweest.”

waar zijn. Nog steeds zijn we verliefd op Amsterdam, dat gaat niet over. Dat hoeft ook niet, want binnen anderhalf uur ben je er. Er is zeker ook een overeenkomst: Helmonders en Amsterdammers zijn lekker recht voor z’n raap.

hier en het lukte. Vanaf de eerste dag had ik het gevoel: ‘Het klopt, dit was een goede beslissing’. Ja, dit hotel is heel anders dan het vorige. Family-owned, dat geeft een andere sfeer dan een beursgenoteerd hotel. Het is wat gemoedelijker, je moet zorgen dat je aanwezig bent, even een hand gaan geven.” Managementstijl “Ik vind het belangrijk om mensen verantwoordelijkheid te geven, ongeacht wat iemand hier doet, dat geldt voor elk niveau. Uiteindelijk is er natuurlijk wel een hiërarchie. Maar het werk wordt er leuker van als je zelf dingen kunt oplossen. Soms, na een extreem drukke dag, zoals bij grote evenementen, kun je ons aan het einde van de dag met de benen op tafel vinden, met twee biertjes voordat we omvallen. De sfeer is warm. Eens per maand gaan we even bij elkaar zitten. Terugkijken en de komende periode samen doornemen. Dan staan de neuzen weer dezelfde kant op.” Gevarieerde gasten “Er wordt nu een flinke vleugel bijgebouwd, dat betekent een schaalvergroting van 36 kamers. Straks hebben we de beschikking over 106 kamers. Door de week moeten we het vooral hebben van de zakelijke markt, in het weekend, zeker in het zomerseizoen, komen de bussen met toeristen. Dat heeft te maken met het feit dat we gelieerd zijn aan Nobis in Asten. Daar vertrekken veel busvakanties vandaan. Je kunt ons ook vinden op allerlei sites, waar we scherpe aanbiedingen hebben. Mensen komen graag voor een weekend naar Helmond. Het Rondje Helmond is bij onze gasten populair. Ook de combinatie van een diner 28

met daarvoor of erna een film bij Pathé doet het goed.” Grootstedelijke uitstraling “Helmond is veranderd. Vroeger, met een paar ruige kroegen op de Steenweg, kon het nogal rumoerig zijn ‘s nachts. Dan stond ik boven voor het raam stiekem te kijken als ik hier logeerde.” Tom wijst uit het raam naar de overkant van het kanaal. “Het Havenplein daar, dat heeft de gemeente mooi gedaan. Het geeft je het idee van een boulevard, samen met ons terras aan deze kant. En het nieuwe Speelhuis, in de kerk is heel origineel. De Cacaofabriek en het nieuwe station, ze hebben een grootstedelijke uitstraling en zijn een aanwinst voor de stad. Ik vind zelf het centrum ideaal, heel compact en alles wat je nodig hebt, is aanwezig.” Recht voor zijn raap De mentaliteit is hier anders. Als je hier een bekende tegenkomt, dan maak je snel een praatje. In het noorden zeg je goedendag en loop je door. Zaken doen betekent hier dat je tijd neemt om elkaar eerst te leren kennen. Tja, het zijn clichés, maar het kenmerk daarvan is dat ze meestal wel

Mooie verhalen “Je hebt vast veel bijzondere ervaringen in je werk”, zeg ik. Tom begint te lachen: “Wat wil je horen? Over die sjeik met te veel foute vrouwen in zijn kamer? Maar het is waar, we maken van alles mee. In het Krasnapolsky werd ik geroepen naar een kamer, waar werkelijk alles kapot was. Van de wc-pot en de wastafel tot de televisie en het bed. Alles had deze meneer kapot geslagen. Hij was intussen gevlucht, maar in zo’n enorm hotel met 600 kamers en verschillende zalen, was hij niet meteen te vinden. Uiteindelijk zat hij bij de hoofdingang, te wachten tot de politie hem kwam inrekenen. Een combinatie van alcohol en drugs, denk ik. Hij trok zijn creditcard uit zijn zak en zei alles te betalen. Dat hebben we geschikt, zonder aangifte. En de volgende avond was de kamer weer piekfijn in orde.” “Iets minder extreem en wel opvallend is het feit dat mensen ongeveer alles meenemen. Ik bedoel dan niet een zeepje of een flesje shampoo, maar bijvoorbeeld een badjas of spaarlampen. Dat laatste gebeurt zo vaak, dat onze technische dienst een speciale spray heeft, waarmee de lampen vastgezet kunnen worden in de fitting. In de kamers mag er niet gerookt worden en mensen denken dan dat het helpt als ze een sok om de rookmelder doen! Je ziet het, het blijft een boeiend en afwisselend vak!” juni 2014

tom van koll

interview

â&#x20AC;&#x153;Ik vind het belangrijk om mensen verantwoordelijkheid te geven. â&#x20AC;? juni 2014

ageeth boermans

Ze is een frêle vrouw met lang blond haar. Je geeft haar zeker vijf jaar jonger, dan de vijftig jaren die ze sinds enkele weken telt. We ontmoeten elkaar op een zonnige morgen op het terras van De Cacaofabriek. Ze vertelt enthousiast en in sneltreinvaart over zichzelf en haar werk als interim-directeur bij het Kunstinitiatief.

Ageeth Ageeth Boermans heeft in 1987 eindexamen gedaan op St. Joost, de kunstacademie in Breda, in de vakken monumentale vormgeving en schilderen. Al gauw merkte ze dat haar hart toch vooral bij schilderen lag. “Ik vond een atelier in Breda, waar ik trouwens nog steeds en met veel plezier werk. Vrijwel meteen ben ik gaan zoeken naar andere banen, want het lukt bijna niemand om alleen van de kunst te leven. Ook mij niet. Zo kwam ik in het advieswerk in de kunsten terecht. Via een onbetaalde baan bij de beroepsvereniging voor kunstenaars kwam ook het ‘echte werk’ in mijn richting. De Artotheek in Utrecht betaalde me als eerste voor mijn adviezen. Twintig jaar lang zat ik daarna in allerlei commissies. Zoals bij het fonds dat de basisstipendia (kosten voor levensonderhoud en beroepskosten, red.) voor kunstenaars toekent.”

foto arnold reyneveld tekst marije goris 30

“Door dat werk kreeg ik een scherp oog voor goede en bijzondere kunst. En hoe ambitieus ik ook was, ik begreep daardoor ook wel dat mijn werk waarschijnlijk nooit in het Stedelijk Museum zou hangen. Intussen wist ik van mezelf dat ik nog een ander talent heb, namelijk organiseren. Daarin ben ik me toen verder gaan bekwamen. In diezelfde tijd kreeg ik een aanbod van de kunstacademie om daar les te komen geven. Ik werd coördinator van de Master opleiding, drie

dagen per week. Fantastisch fijn werk. In het derde semester organiseerde ik een studiereis naar Japan voor de studenten, ik mocht zelf ook mee en daar ook nog als kunstenaar werken. Geweldig was dat.” We onderbreken het gesprek even om nog een kopje cappuccino te bestellen. Het terras loopt langzaam vol. Het publiek heeft zijn weg gauw gevonden naar De Cacaofabriek, peins ik hardop. Flitsen van herinneringen “Bij het Centrum Beeldende Kunst en Vormgeving in West-Brabant had ik vijf jaar een directiefunctie. We hebben helaas het centrum vorig jaar moeten sluiten, omdat de subsidie stopte. Ik ben wel altijd blijven schilderen. Doordat ik een internationale wedstrijd won, mocht ik drie weken met twaalf andere kunstenaars met jeeps door het zuidwesten van Amerika trekken. Elke dag maakte ik een foto van het uitzicht en een foto van mijn bed: de omgeving en het persoonlijke. Toen ik die foto’s later naast elkaar legde, zag ik dat ik vooral mezelf gefocust had op het licht in het landschap. Die foto’s werden het uitgangspunt voor een hele serie schilderijen. Al mijn schilderijen zijn eigenlijk flitsen van herinneringen aan mijn reizen. Zo vond ik foto’s van de rivier de Endrick, die vlak achter het huis van mijn broer stroomt, in Schotland. Het juni 2014

INTerview

‘Dit gebouw inspireert tot nieuwe dingen. Het heeft muziek, film en een restaurant in huis. En ons, wij zijn van de kunst.’ juni 2014

ageeth boermans

zijn foto’s van alle jaargetijden, die ik een tijd geleden maakte tijdens wandelingen. Naar aanleiding van die foto’s maakte ik in totaal elf schilderijen, een soort reconstructies ook van hoe ik me toen voelde. Elk schilderij staat op zichzelf, is autonoom; tegelijk vormen ze samen een geheel.” OorspRong “Mijn vader is keramist en mijn moeder maakt hoeden en schoenen. Ook mijn broer is getalenteerd, hij is producer in Schotland. Ik ga volgende week nog even naar hem toe, want binnenkort verhuist hij naar Nieuw-Zeeland. Ik ben erg onafhankelijk opgevoed. Daar word je sterk van, heb ik ervaren. Het was vanzelfsprekend om zelf verantwoordelijk te zijn voor wat je deed. Nu zit het ook wel in mijn aard om me voor heel veel verantwoordelijk te voelen, ook als dat helemaal niet hoeft. Ik heb moeten leren om dat binnen mezelf in balans te brengen. Niet alles over willen nemen van

interview

de ander, wel nieuwsgierig en betrokken blijven, maar die ander ook de kans geven om onafhankelijk en verantwoordelijk te zijn. Enkele weken geleden ben ik vijftig geworden. Ik heb een heftige periode achter de rug. Vijf jaar geleden verloor ik plotseling mijn man. Hij was pas 47. Het was een hartstilstand. Ik ben geen somber mens en ik heb veel doorzettingsvermogen, maar het was een loodzware klus om het verdriet te verwerken. Ik ben nu weer goed in balans, vind het leuk om goed voor mezelf te zorgen en kan nu zonder moeite tegen vrienden zeggen: Nee, vanavond even niet.” De Cacaofabriek “Afgelopen najaar hoorde ik van de vacature interim-directeur voor het Kunstenaarsinitiatief bij De Cacaofabriek. Ik solliciteerde en werd aangenomen, voorlopig voor een half jaar. Half december ben ik hier begonnen. Het bestuur van de kunststichting heeft, gesteund door de gemeente Helmond, mij de opdracht gegeven om de organisatie meer structuur en professionaliteit te brengen. De eerste maanden stonden natuurlijk vooral in het teken van de opening in maart. Nu ben ik met name bezig met het opzetten van een programma voor het komende jaar, liefst voor meerdere jaren. Daarnaast is het werven van fondsen heel belangrijk. Als dat lukt, kan ik waarschijnlijk blijven. Ja, ik hoop wel dat ik kan blijven. De omgeving is heel inspirerend en er zitten nog zoveel ideeën in mijn hoofd.” “Dit gebouw inspireert tot nieuwe dingen. Het heeft muziek, film en een restaurant in huis. En ons, wij zijn van de kunst. Ik houd ervan naar cross-overs te zoeken, verbindingen van de ene kunstsoort met

de andere, zodat daar nieuwe dingen uit ontstaan. Een van de ideeën is een kunst/ eetproject, waar ik nog niet veel over mag vertellen. Het wordt een combinatie van kunst en (lekker) eten. Deels in het café en deels in onze ruimtes.” Bij binnenkomst zie ik grote houten gevaarten, die wel wat weg hebben van machines. Ageeth drukt op een rode knop. Even lijkt er niets te gebeuren, maar dan vult de ruimte zich met geluid, donker en vol, en beginnen de installaties, die er bij liggen als slapende dieren, langzaam te bewegen. Er tinkelen bellen en er rolt een wiel naar beneden en weer terug. Fascinerend. Ageeth vertelt dat de kunstenaar, Hans van Koolwijk, zich klankkunstenaar noemt. Hij geeft geluiden vorm in een beeld, waardoor je de klank bijna kunt zien. We gaan de trap op en daar is een kleine tentoonstelling die ‘tête-à-tête’ heet. Twee jonge vrouwen maakten op heel uiteenlopende wijze foto’s. Gecombineerd versterken ze elkaar. In de grote zaal hangen en staan werken van Bert Loerakker en Hans van Hoek. “Drie verschillende ruimtes, die voor heel uiteenlopende kunstwerken gebruikt kunnen worden”, zegt Ageeth. “In de cross-over zaal beneden kom je jonge kunstenaars met nieuwe kunstvormen tegen. Op de vide kleiner werk, waar ook jonge kunstenaars en lokale helden kunnen exposeren. En in de grote zaal werk van gearriveerde kunstenaars, die betrokken zijn bij dit kunstinitiatief”. Weer beneden krijg ik tot mijn verrassing een bundel met werk van Ageeth. Mooi uitgegeven, schilderijen als gestolde herinneringen. De summiere teksten zijn heel poëtisch. Schrijven kan ze ook! www.kunstinitiatiefdecacaofabriek.nl juni 2014

IN EEN SFEERVOLLE OMGEVING GENIETEN VAN HEERLIJK ETEN & DRINKEN Bij brasserie Kasteelpoort kunt u terecht voor ontbijt, lunch en diner, waarbij wij u verrassen met onze menukaart. U vindt bij ons de perfecte ambiance voor uw zakelijke bijeenkomst, bruiloftsreceptie, diner en borrel. Eventuele andere wensen zijn uiteraard bespreekbaar. Wij hopen u binnenkort te mogen verwelkomen, Ron Michiels en Christel Honing

Kasteelpoort • de Wiel 22 • 5701 PN Helmond • T 0492 - 52 57 65 • www.kasteelpoort.nl

speelhuis 2014-2015

theater

juni 2014

SPEELHUIS

theater

speelhuis Theater Speelhuis heeft het afgelopen jaar succesvol warm kunnen draaien in een nieuw en inspirerend decor. Het komend seizoen doet de organisatie er nog een schepje bovenop om jong en oud een ongekend theateravontuur te bieden. Beter licht en geluid, een meer onderscheidende programmering en aansprekende namen moeten daarvoor zorgen. tekst jeroen wolbers beelden theater speelhuis

Spannend? Dat was de vuurdoop van Theater Speelhuis in het nieuwe onderkomen zeker. Na de verwoestende brand in 2011 is het Helmonds paradepaardje weer back in business. Afgelopen jaar hebben bezoekers voor het eerst kennisgemaakt met het herrezen theater in de voormalige Onze-Lieve-Vrouwekerk. Een locatie die garant staat voor een bijzondere sfeer, ook als er geen voorstelling is. De typische kerkgeur van wierook, vermengd met boenwas, lijkt je al snel tegemoet te komen. Behalve bij de langgerekte moderne bar. Daar ruikt het naar de versgemalen koffie die marketingmedewerkster Marloes Hakvoort uit de koffiemachine laat pruttelen. â&#x20AC;&#x153;We waren erg benieuwd hoe het publiek op deze locatie zou reageren. Bezoekers van klassieke muziek en opera vinden de sfeer in de kerk indrukwekkend. Terwijl liefhebbers van cabaret het contrast weer als heel bijzonder ervaren.â&#x20AC;?

juni 2014

theater

theater speelhuis 2014-2015

All-in-kaartje Theater Speelhuis voert komend seizoen het ‘all-in-kaartje’ in. Bij het toegangsbewijs zit een bon waarmee bezoekers in de pauze of na de voorstelling een consumptie kunnen bestellen. Een entreekaartje wordt daardoor wel iets duurder, maar voordeel is dat bezoekers in de pauze sneller voorzien zijn van hun drankje. Berry van Aerle “Wat écht heel leuk is…!” Het is een zinsnede die Marloes geregeld in de mond neemt als het nieuwe theaterseizoen ter sprake komt. Hoewel dat pas half september van start gaat, is ze al druk bezig met het bedenken van nieuwe ideeën. Want Theater Speelhuis haalt komend seizoen alles uit de kast om bezoekers een aansprekend programma voor te schotelen met dans, cabaret, toneel, muziek, opera en musical. “Ik denk dat we afgelopen jaar bewezen hebben dat we op weg zijn naar een volwaardig theater. Van bezoekers en artiesten hebben we veel positieve reacties gehad op de nieuwe locatie”, merkt Marloes op. “We hopen dat komend seizoen meer mensen dit theater in hun hart sluiten. Als mensen hier eenmaal binnen zijn geweest, zijn ze verkocht.” De eerste musical over oud-PSV’er Berry van Aerle belooft een publiekstrekker te worden. Op tweede kerstdag vindt de première van de musical over de populaire Helmonder plaats. Daarna volgen nog negen voorstellingen. “Ik ben heel benieuwd en verwacht een volle bak.” ‘Kei Goed’ Theater Speelhuis wil komend seizoen vooral een theater zijn voor alle Helmonders. Daarom is wederom een plaatsje ingeruimd voor het traditionele Helmonds Dictee. Ook de Helmondse mannen van Petazzie en lokaal cabarettalent Marlon Kicken zullen weer garant staan voor volle zalen. Al vormt dat volgens Marloes niet de hoofdmoot voor komend seizoen. “We gaan meer verschillende segmenten van theater laten zien. Dit doen we door het presenteren van stijlen die ook een kleiner publiek aanspreken. Daarmee willen we laten zien dat we alles erg waarderen en geven we een signaal af dat je ook een perfecte avond kan hebben met zeventig man. De zalen kunnen 36

we kleiner maken met gordijnen dus dan blijft het heel intiem.” Met de nieuwe formule ‘Kei Goed’ zet Theater Speelhuis podiumkunstenaars op doordeweekse dagen in de spotlights. Artiesten die verrassen, prikkelen en inspireren. Ze zorgen voor een andere invalshoek op het gebied van muziek, toneel en cabaret. “We bieden een serie van vijf voorstellingen voor mensen die eens wat anders willen. Het is niet achterover leunen en jezelf laten entertainen. Deze voorstellingen spreken niet direct het grote publiek aan, maar wij vinden ze ‘kei goed!’ ” De drie Blind Dates op zondagmorgen, die vorig seizoen garant stonden voor een onbekend maar kakelvers en actueel theateravontuur komen hiermee te vervallen. Lovende recensies Theater Speelhuis kiest er dus niet voor elke avond naar een volle zaal te streven. “Dan word je een heel ander theater en moet je commerciëler draaien. Dat is ons doel niet”, legt Marloes uit. Wel zijn aan de andere kant kosten noch moeite gespaard om publiekstrekkers als Plien en Bianca en Marc-Marie Huijbregts naar Helmond te halen. “Veel mensen hebben om cabaret gevraagd. Zelf roepen we al jaren dat we Plien en Bianca terug willen. Marc-Marie Huijbregts was vorig jaar niet haalbaar. Je ziet vaak dat ze pas in het tweede seizoen ruimte hebben voor middelgrote zalen. Zijn show heeft lovende recensies”, spreekt Marloes enthousiast. KANSEN GRIJPEN Qua dans heeft het theater weer het beste wat Nederland te bieden heeft met Scapino Ballet, Trash, Introdans en Conny Janssen. Ook springt Jim Bakkum in de musical ‘Hartsvrienden’ eruit. Verder komen de

Jantjes met Willeke Alberti, treden Miss Montreal en Frans Bauer op en kan het publiek voor het eerst genieten van Ro Theater. “Het aanbod van Ro Theater is eigenzinnig en heel divers”, kijkt Marloes alvast vooruit. “Van fantasierijke familievoorstellingen tot journalistieke en documentaire-achtige uitvoeringen.” Het ziet er naar uit dat Theater Speelhuis voor jong en oud een aansprekend programma heeft samengesteld. Bovendien lijkt de organisatie helemaal op haar plek te zijn in de voormalige koepelkerk. Marloes: “We zijn een heel jaar bezig geweest met het verbeteren van het licht en geluid. Na de brand van ’t Speelhuis was iedereen in mineur. Maar na zo’n drama komen er altijd kansen en die moet je grijpen.” Kijk voor meer informatie www.theaterspeelhuis.nl Aansprekende namen Theater Speelhuis heeft voor theaterseizoen 2014-2015 een aantal aansprekende namen geprogrammeerd. •

• • • • • •

Cabaret: Marc-Marie Huijbregts, Jandino Asporaat, Pieter Derks, Plien en Bianca; Dans: Scapino Ballet, Trash, Introdans, Conny Janssen; Toneel: Stoner, The Broken Circle Breakdown; Muziek: Miss Montreal, Frans Bauer, Motel Westcoast, Karsu; Opera: Baropera Amsterdam; Musical: Berry van Aerle, Hartsvrienden, De Jantjes; Jeugd: Efteling Theater, Nijntje, Pippi Langkous. juni 2014

ABN 84 897 983 323 | www.veritas.com | info@veritas.com

exclusief wonen Speciaal voor het duurdere segment villa’s en

Funda maar tevens via uw eigen, unieke website van

appartementen bieden we u bij Duterloo een

uw woning waarbij de mogelijkheden van presenteren

maatwerk concept aan. Via “Duterloo Exclusief

en gevonden worden eindeloos zijn!

Wonen” bieden wij uw woning niet alleen aan via

Krommeweg 14 Helmond (Stiphout)

Schutterslaan 6a Helmond (Stiphout)

Vrijstaande villa, geheel onderkelderd, met

Vrijstaande villa met verwarmd zwembad, hoog

binnenzwembad, welnessruimte en riante tuin.

afwerkingsniveau (o.a. ArcLinea keuken) en fraaie tuin.

Bouwjaar: 2000

Inhoud: 4.000 m3

Bouwjaar: 1980

Inhoud: 1.000 m3

Perceel:

Prijs:

Perceel:

Prijs:

3.500 m2

€ 2.750.000,- K.K.

1.026 m2

€ 745.000,- K.K.

Weyerbeemd 2 Helmond

Irenestraat 1 Someren

Vrijstaande villa met dubbele garage, geheel onderkelderd

Vrijstaande villa met verwarmd zwembad.

en hoogwaardig afgewerkt.

Prijs:

Bouwjaar: 2011

Inhoud: 1.900 m3

Perceel:

Prijs:

2.800 m2

Duterloo Makelaardij Europaweg 93 5707 CL Helmond 1

€ 995.000,- K.K.

€ 750.000,-

RECENT VERKOCHT!

Tel.: 0492-474474 E-mail: info@duterloo.nl Internet: www.duterloo.nl Veritas | Proposal for Magic Ninja Fish

alex van leeuwen

“Ik hoop dat er in het centrum van Helmond een McDonald’s komt.” 38

juni 2014

JONGEREN interview

Alex vindt zichzelf een doodnormale jongen, maar naarmate het interview vordert blijkt dat hij veel interesses en talenten heeft. Een spraakwaterval is hij niet, maar dat is ook niet nodig als fotograaf. Een foto zegt namelijk meer dan duizend woorden.

tekst jolien maas foto’s anouk van helmond

“Er is de laatste tijd veel veranderd in de stad. Het station is heel mooi geworden en ik ben ook benieuwd naar wat ze zullen bouwen tussen de Albert Heijn XL en de bibliotheek. Ik hoop iets leuks voor de jeugd, zoals een McDonald’s!” Alex heeft oog voor zijn omgeving en ziet de beelden direct voor zich. Hij weet ook dat De Cacaofabriek helemaal vernieuwd is. Als ik vertel dat ik daar naar de film ‘12 Years a Slave’ ben geweest, wordt Alex meteen enthousiast: “Dat is dus ook gewoon een bioscoop? En draait die film nog? Dan ga ik daar heen.” Hij moet lachen. “Ik ga daar echt meteen heen hoor!”

de bossen. Er wonen veel vrienden die ik nog ken van de basisschool.” Daarnaast is het een ideale plek om zijn nieuwe hobby te beoefenen: fotograferen. “Ik ben pas net begonnen hoor,” zegt hij verontschuldigend. “Ik had niks te doen en toen dacht ik een paar maanden geleden: ik ga fotograferen. En het is de laatste tijd mooi weer, dus dan maak ik bijvoorbeeld bij Berkendonk of hier in de bossen natuurfoto’s.” Later zou hij graag iets met fotografie willen doen. Hij is al bij de fotoacademie in Amsterdam geweest. Ondanks dat Alex het fijn vindt om in Helmond te wonen, weet hij nu al dat Amsterdam de stad is waar hij zich wil vestigen. “Het is echt een wereldstad en ik hoop daar later een leuke baan te krijgen, zodat ik een penthouse kan kopen!” Alex ziet het wel zitten om rijk te worden, maar hij hoeft heus niet al het geld van de wereld te hebben. “Ik wil wel rijk worden, maar niet superrijk. Als je superrijk bent, kun je alles kopen wat je wilt en dan is het niet echt leuk meer óm iets te kopen.” Materialistisch ingesteld is Alex dus niet. Alhoewel, zijn dierbaarste bezit is toch wel zijn telefoon. “Ik kan echt niet zonder, hij was laatst kapot en dat was een regelrechte hel. Het scherm was gebroken en ik zag wel de hele tijd dat ik berichten van vrienden kreeg, maar kon niet zien wat ze stuurden. Dat was echt heel irritant.”

Rijpelberg vs Amsterdam

Beyoncé en België

alex

De veertienjarige Alex is half Hongaars, half Nederlands. Zijn moeder komt uit Hongarije. Per toeval ontmoette ze in het kleine plaatsje waar ze woonde Alex’ vader, die juist op die plek vakantie aan het vieren was. Alex vertelt: “Ze werden verliefd. Gelukkig bleek de afstand geen probleem. Mijn moeder is een paar keer mee naar Nederland gegaan en toen ze achttien was, besloot ze te emigreren. Dat was natuurlijk best een grote stap. Ze kende hier niemand en liet haar hele familie in Hongarije achter.” Inmiddels woont Alex’ moeder al 24 jaar in Helmond en spreekt ze vloeiend Nederlands. Ze heeft Alex ook een beetje Hongaars geleerd. “Maar ik ga het nog met mama oefenen.”

Alex woont al zijn hele leven aan de rand van de Rijpelberg, vlakbij de bossen. “Alles is hier dichtbij, de supermarkt, Berkendonk, juni 2014

Alex zit op het Jan van Brabant College in de derde klas van het VMBO-T. “Het leukst aan de school is dat die in het centrum aan de 39

interview

alex van leeuwen

Molenstraat ligt, zodat we tussen de lessen door bij Subway een broodje kunnen halen of de stad in kunnen.” Ieder jaar gaan de leerlingen van het Jan van Brabant College een dagje naar een stad en dit jaar was dat Antwerpen. Toevallig was Alex afgelopen maand in diezelfde Belgische stad nóg een keer te vinden. Dit maal echter met een andere reden: het concert van Beyoncé. “Ik ben echt een hele grote fan van Beyoncé. Het concert was zo leuk! Zij is gewoon de enige artiest die live nog steeds supermooi zingt. Ze kan alles, ze is perfect. Als je de kans krijgt om er naartoe te gaan, moet je het doen”, voegt hij er enthousiast aan toe. Hij laat me een paar filmpjes zien die hij tijdens het concert heeft gemaakt. “Ik had best een goede plek, gelukkig wel een zitplek. Je kunt ook een staanplaats kopen, maar dan moet je ’s middags al in de rij gaan staan. En als je tijdens het concert helemaal vooraan staat zijn er altijd mensen die flauwvallen. Dus dan kun je net zo goed een zitplaats pakken, toch?” Kermis

Naast muziek houdt Alex ook van films en series. Zijn favoriete tv-programma is ‘Pretty Little Liars’. “Dat kijk ik op Netflix, ik vind het zo fijn dat we dat hebben! ‘Pretty Little Liars’ gaat over vijf vriendinnen, waarvan er één wordt vermist. De groep gaat bij elkaar logeren, waarna ze een lijk vinden in de tuin. Ze denken dat het lijk het lichaam van het vermiste meisje is. Vervolgens krijgen ze allerlei sms’jes van het meisje en lijkt het alsof ze hen constant in de gaten houdt, heel eng. In februari begon ik het te volgen en toen heb ik in twee weken alle seizoenen gekeken, zo spannend was het!” Alex kijkt de serie meestal alleen. Met vrienden doet hij andere dingen. “Films kijken en pizza eten. Dat is meestal wat ik met vrienden en vriendinnen doe. En als het kermis is, vind ik het ook leuk om daar met een groepje heen te gaan. Hoewel ik het in eerste instantie helemaal niet durf, ga ik toch vaak mee in de Booster of Katapult. Dan heb ik dat ook weer gehad 40

voor een paar maanden,” grinnikt hij. “We gaan altijd ’s avonds rond een uur of tien. Dan is het niet zo druk meer overal.”

wereldvreemd. “Maar ik heb geen ambities om minister-president te worden hoor!”, voegt hij er lachend aan toe.

Respect

Aankomende zomer gaat het gezin Van Leeuwen weer op vakantie in Hongarije. Dan wordt er ook tijd besteed aan familiebezoek. Ondanks dat Alex’ moeder de enige is van haar familie die in Nederland woont, hebben de ouders van Alex nooit overwogen om in Hongarije te gaan wonen. “Ik ben hier geboren en opgegroeid. Soms hebben we het er wel eens over , maar dat is dan meer voor de grap.” Gelukkig maar, want als Alex de nieuwe Anton Corbijn wordt, is het altijd leuk om te zeggen: die komt uit Helmond!

“Het leukste aan mezelf vind ik dat ik altijd blij en vrolijk ben. Iedereen zegt altijd dat ik eigenlijk nooit boos ben. En als ik ga nadenken ben ik inderdaad nooit boos, behalve op mijn ouders natuurlijk.” Alex kan dan ook niet begrijpen dat er in de wereld zoveel haat en nijd is. Het liefst zou hij willen dat iedereen normaal tegen elkaar doet. “Geert Wilders die zegt dat er minder Marokkanen moeten komen, Poetin die tegen homo’s is, dan denk ik: doe gewoon even normaal. Iedereen is toch een mens? Het zou beter zijn als we elkaar respecteren.” Alex is alles behalve

juni 2014

irene van geel

Helmonds?

column

Wat een prachtig dialect is het Helmonds. Puur, eerlijk en een tikkie rauw. Er wordt veel om, maar ook over gelachen. Zo kan iedere Helmonder wel aangeven dat Helmonds toch echt de meest efficiënte taal is. “Kunt u dat misschien herhalen, ik begrijp niet wat u bedoelt?” is in het Helmonds gewoon “Wá?”. En zo zijn er tal van voorbeelden. In de boeken staat dat Helmonds “één van de meest excentrieke dialecten is van Brabant en het Helmonds kenmerkt zich door felle, schelle en harde klanken, gecombineerd met het uitrekken van klinkers”. Tja, dat zal dan wel zo zijn, maar waar ik me het meest over verbaas is dat een ‘schoen’ een ‘skoen’ is en ‘scooter’ is een ‘schoeter’. En een ‘skischoen’ is dan een ‘schiskoen’? Geweldig. Ik ben als geboren en getogen Helmondse het dialect niet machtig. Bij ons thuis werd ‘gewoon’ Nederlands gesproken. De fascinatie voor taal en dialect in alle vormen is wel sterk bij mij aanwezig. Zo sterk, dat ik in mijn dagelijkse praktijk ook taal als wapen gebruik. Maar ook zo sterk dat ik me kan ergeren aan allerlei verbasteringen van de taal. Dialect is prachtig, Helmonds, Limburgs, Vlaams; allemaal dialect dat voortvloeit uit cultuur en historie. Maar wat me steeds meer irriteert, is de sms-taal of social media-taal. Dat is geen dialect, laat ik dat eerst vaststellen. Nu ben ik misschien een pietlut en ga ik niet met de tijd mee, maar zinnen als ‘waar is me zus’ kunnen echt niet. Om maar te zwijgen over de meest bijzondere en onbegrijpelijke afkortingen (‘omg idd lmao!’) waardoor je bijna een codeboek nodig hebt om het te begrijpen. Ik snap het wel, door gebruik te maken van afkortingen en ander soort snelschrift ben je zo kort mogelijk bezig met het bijwerken van je status of je mening te ventileren over ‘current events’. Als dat eenmaal snel is gedaan, kun je je bezig houden met werkelijke zaken; zoals verder Facebooken, Twitteren of op YouTube dat leuke hondenfilmpje te kijken? Maar neem dan in ieder geval de tijd om eerst na te denken voordat je iets intypt op je schermpje! Ach, misschien ben ik de zeikerd en over twintig jaar is de social media-taal met bijbehorende turbotaal en snelschrift wellicht net zo gewoon als het Helmonds. Maar dan nog staat in mijn ogen het Helmonds toch voorop met de meest efficiënte taal: “Wá?”! Irene van Geel juni 2014

barcelona

Barcelona reizen

â&#x20AC;&#x153;Als je niet bij Cerveceria Catalana bent geweest, dan mis je heel wat.â&#x20AC;? charlotte grufman

juni 2014

arcelona charlotte grufman

REIZEN

Veel mensen komen in Barcelona niet verder dan La Rambla, Camp Nou en Sagrada Família. Maar Catalonië is de moeite waard om eens op andere manieren te ontdekken. Charlotte Grufman weet er alles van. Ze kent de beste plekjes om te eten, drinken en recreëren. foto’s arnold reyneveld tekst jeroen wolbers

“Barcelona; daar bruist het vierentwintig uur per dag.” Charlotte Grufman strijkt door haar lange blonde lokken en schuift haar stoel iets dichter bij het tafeltje in het café waar ik haar tref. Buiten heerst een serene rust in de winkelstraat. De entourage staat in schril contrast met haar avonturen in de hoofdstad van Catalonië. Zodra de naam Barcelona valt, is haar enthousiasme zo aanstekelijk dat ze je als vanzelf meeneemt naar de mediterrane sferen. “De mensen, de cultuur, de omgeving alles klopt daar. Je kunt elk moment van de dag iets ondernemen. Ik ben écht verliefd geworden op die stad.”

juni 2014

barcelona

Talenknobbel Charlotte verbleef het afgelopen studiejaar vijf maanden in Barcelona voor haar hbo-opleiding International Business and Languages. Ze kon daar instromen bij de opleiding ‘Comercio Internacional e Idiomas’. Ondernemend en onbevangen als ze is, duurde het niet lang voordat ze haar draai vond tussen de ‘locals’. “De mensen zijn er heel relaxed, dat trekt me. Ze hebben zoiets van ‘het komt allemaal wel’. Het is heel ontspannen en vriendelijk.” Dat ze de Spaanse taal vloeiend spreekt, hielp natuurlijk mee. “Ik heb een echte talenknobbel”, weet de studente, die ook in de Engelse, Duitse en Zweedse taal goed uit de voeten kan. Ze wil niets liever dan reizen. “Als ik mijn paspoort zie liggen, begint het al te kriebelen. Ik wil nieuwe culturen leren kennen en zoveel mogelijk buitenlandse talen leren spreken”, klinkt het zelfbewust. Stempels van de Verenigde Staten, Turkije en Spanje kleuren haar paspoort. Aan laatstgenoemde bewaart ze, door haar avonturen in Barcelona, de beste herinneringen. Magisch Overdag stond het leven in het teken van haar studie. ’s Avonds en in het weekend is er tijd voor plezier en vertier. Vanuit haar appartement in Gràcia ontdekt ze al snel de beste plekjes. “Gràcia is écht de leukste wijk van Barcelona met de grootste markt van de stad en de leukste eettentjes, kroegen en winkelstraten om de hoek. Er wonen niet alleen Catalaanse gezinnen, maar ook veel buitenlandse studenten en artiesten”, zegt de Helmondse opgetogen. Kom bij Charlotte niet aan met toeristische trekpleisters als Camp Nou, La Rambla en Sagrada Família. Die zijn natuurlijk zeker het bezoeken waard, maar het is ook leuk om eens van de gebaande wegen af te wijken. Ze weet wel beter als het gaat om de leukste culturele hotspots. Voor het mooiste uitzicht over Barcelona moet je volgens de studente bij stadspark Parc Güell zijn. “Na een klim van twintig minuten is het uitzicht geweldig. Ook kun je er makkelijk twee uur 44

reizen

vertoeven om te genieten van kunstwerken van Gaudí.” Voor een goede tijdsbesteding in de avonduren raakt de blondine niet uitgesproken over Montjuic, het nationale paleis waar een fonteinshow met licht en geluid voor een ideale avond van vermaak zorgt. “Echt magisch.” In de winkelstraten van Barcelona vind je voor ieder wat wils. Van de duurste merken tot particuliere, kleinere winkels. De leukste winkeltjes vind je volgens Charlotte in Passeig de Gràcia. “Daar kun je uren shoppen tussen de mooiste merken, maar vind je ook winkels als ZARA en Massimo Dutti”, spreekt ze uit ervaring. Messi Uiteraard horen bars en clubs ook bij een avontuurlijke studententijd. Moeiteloos somt Charlotte de crème de la crème van het nachtleven op. Opium, Shoko en vooral The Sutton Club maakten indruk. Al was het alleen al omdat FC Barcelonasterren als Messi, Piqué en Puyol er regelmatig vertoefden na een avondduel. “Ze hebben daar een speciaal VIP-blok. Ik verbaasde me over het aantal liters wodka en champagne dat er op zo’n avond doorheen gaat. Ze gooien er bakken met geld tegenaan en zijn na een uurtje of drie weer weg. De bourgondische levensstijl past bij Charlotte. “Dat heb ik van thuis meegekregen. Bij La Vinoteca Torres is de wijnkaart geweldig. Je kunt er honderden soorten wijn bestellen. En de ambiance is super met een sfeervol interieur.” Voor de typische Catalaanse tapas moet je volgens

de studente bij Cerveceria Catalana zijn. “Als je daar niet bent geweest, dan mis je heel wat. Ik ging er twee à drie keer per week naartoe. Het personeel is er geweldig. Soms moest je twee uur wachten, maar dat had ik er graag voor over.” Even schrikken Als je de volksaard van de Catalanen wilt doorgronden is het goed je te realiseren dat ze zich niet Spaans voelen. Heeft Charlotte in Barcelona nog iets gemerkt van deze drang naar onafhankelijkheid? “Vooral het eeuwige staken viel me op. Geregeld kwam je aan bij een bus of metro die niet reed. Ook vindt er om de twee weken een manifestación plaats. Dan lopen er Catalanen met vlaggen door de straten. Als je dat voor de eerste keer ziet, kan dat bedreigend overkomen. Ik weet nog goed dat ik een keer aan het pinnen was. Opeens stond er een groepje demonstranten met bivakmutsen om me heen. Ze spoten eerst graffiti op mijn kleren en schoenen en op het pinscherm. In het begin was het wel even schrikken, later ben je het gewend en zorg je dat je op afstand blijft. Het hoort nu eenmaal bij Barcelona.”

“FC Barcelona-spelers gooien er in club Sutton bakken met geld tegenaan.”

juni 2014

barcelona

juni 2014

REIZEN

ton van eijk

interview

Als een bezem gaat hij door bedrijven heen die op hun retour lijken en stoft hij merken af die de aansluiting bij de klant hebben verloren. Zoals Wehkamp en HEMA. Het leverde Ton van Eijk in 2010 de titel ‘Marketeer of the Year’ op. Als hij zijn zin niet krijgt, begint hij niet eens aan een opdracht. Toch heeft hij steeds meer twijfels over het nut van marketing. ‘De consument gelooft alleen nog in producten die maatschappelijk relevant zijn.’

TON

Hij gelooft in storytelling, de kracht van verhalen. Plus de oude, basale waarden waaraan een product, woning of onderneming zijn bestaansrecht ontleent. Marketingdeskundige Ton van Eijk (63) hanteert dat als rode draad bij de bedrijven die hem inhuren, maar ook privé is dat zijn richtsnoer. Zijn prachtige woonhuis, schuin tegenover het ziekenhuis van Helmond, is daar een mooi voorbeeld van. Het dateert uit 1932, maar toen Ton het twintig jaar geleden kocht, kwam hij in een huis waar de tijdsgeest van de jaren zeventig veel authentieke sporen had uitgewist. “Prachtige houten vloeren waren weggemoffeld en oorspronkelijke ornamenten zaten verstopt achter spaanplaat. Ik wilde juist die typerende sfeer uit het verleden terug hebben. Daar ga ik ver in.”

tekst hans horsten foto’s ugur ozdemir 46

Op het terras ligt een Labrador behaaglijk in de zon te dutten. De viervoeter heeft betere tijden gekend, getuige de kale vlekken op zijn vacht. “Ze is nu dertien jaar oud, in de eindfase van haar bestaan. Sommige mensen vragen zich af waarom we haar niet laten afmaken. Maar waarom zou ik dat doen? Die hond hoort bij ons, maakt deel uit van onze geschiedenis als gezin. Het kost me het

nodige per maand aan medicijnen om haar fatsoenlijk op de been te houden, maar dat heb ik er graag voor over. Als het echt niet meer houdbaar wordt, grijpen we natuurlijk in, maar nu hoeft dat nog niet. Want kijk, ze kan nog steeds genieten als het lekker weer is. Afmaken? Er wordt al zoveel afgemaakt in onze maatschappij.” Het voorval illustreert hoe Ton in het leven staat. Het draait om de oorsprong, de wortels, identiteit. Ton staat tot ver over de landsgrenzen bekend om de rigoureuze wijze waarop hij merken op hun retour en zieltogende winkelketens opnieuw stevig op de benen zet. Een van die huzarenstukjes is Wehkamp. Hij vormde het stoffige postorderbedrijf om tot een swingende webwinkel die een compleet nieuwe groep klanten aanboorde. Een gewaagde transformatie. Identiteitscrisis “Als Wehkamp zijn traditionele koers niet omgooide, zou de ingetreden neergang niet meer te stoppen zijn. Dus gingen we op zoek naar een ander businessmodel. Dat vonden we door volledig online te gaan en het

juni 2014

interview

â&#x20AC;&#x153;Helmond moet meer in zichzelf gaan geloven.â&#x20AC;? juni 2014

ton van eijk

interview

imago. Daarnaast merk je dat sociale media bij het online winkelen steeds meer de toon aangeven. Ze zijn een platform waarop consumenten ervaringen uitwisselen. Neem bijvoorbeeld die actie van Youp van ’t Hek enkele jaren geleden tegen de slechte service van T-Mobile. Na zijn berichten op Facebook ging er voor honderden miljoenen aan marketinggeld in as op.”

assortiment daarop aan te passen. Wehkamp had ruim 1,2 miljoen klanten, maar in veel van die huishoudens werd vaak op krediet gekocht dus de marges waren klein. Nu hebben ze een meer eigentijdse doelgroep die veel online winkelt, geïnteresseerd is in nieuwe producten en daar ook geld voor over heeft.” Ook een andere lieveling van het winkelpubliek riep zijn hulp in. HEMA zag een aantal jaren terug zijn klandizie steeds verder teruglopen en had een nieuwe toekomststrategie nodig. “Een handicap was het overaanbod aan artikelen dat in de schappen lag. Er moest iets gebeuren. We zijn toen gaan onderzoeken wat voor de klant de toegevoegde waarde van de HEMA is. We kwamen uit bij de slogan ‘De Zorgvuldigheid van de Eenvoud’. Die kreet werd de nieuwe interne meetlat. En we formuleerden een nieuwe doelgroep: vrouwen in de leeftijd tussen vijfentwintig en vijftig. We kozen bewust voor die groep vanwege de omvang en omdat die altijd al uitstekend bij de HEMA paste. Een extra aspect is dat vrouwen van die leeftijd kinderen krijgen. Daarom is er in twee jaar de basis gelegd voor de ‘nieuwe’ HEMA, als hofleverancier voor baby en kind en met Jip en Janneke als iconen. Ton constateert dat veel bekende bedrijven van tijd tot tijd in een identiteitscrisis terechtkomen die ze terugwerpt op de vraag ‘waartoe zij op aarde zijn’. “De HEMA is helaas ook weer aan het afglijden. Dat is nu in handen van een particulier investeringsfonds dat redelijk eenzijdig stuurt op meer omzet en minder kosten. Met als gevolg dat alle capaciteit en kwaliteit daaraan opgaan en de focus op innovatie en creativiteit naar de achtergrond verdwijnt. Terwijl juist die factoren nieuw elan in een onderneming brengen. Zeker nu, want de consument gelooft alleen nog in merken en producten met een maatschappelijke relevantie.” 48

Kosmopoliet Hij is overtuigd van zijn missie. Ondernemingen die met Ton in zee gaan, moeten daarom zijn aanpak volledig onderschrijven, anders begint hij niet eens aan een opdracht. “Ik ben concessieloos. Compromissen sluit je aan de voorkant, maar niet gaandeweg het proces want anders verwateren je plannen. Ik wil van tevoren weten of er voldoende ruimte is om de interventies die mij voor ogen staan uit te voeren, ook sociaal. Ik kan voor zo’n strikte opstelling kiezen, omdat ik onafhankelijk ben. Mijn marketingbureau heet niet voor niets De Kracht van Buiten. En ik kom altijd binnen om weer weg te gaan en ben dus geen bedreiging voor het zittende management.” In 2010 werd hij gekozen tot Marketeer of the Year. Een bekroning voor zijn vakmanschap en inventiviteit, waar hij nu enigszins met gemengde gevoelens op terugkijkt. “Traditionele marketing is eigenlijk dood. Iedereen heeft het nu over de crisis. Maar je kunt eigenlijk niet meer spreken van een crisis. Het is een soort permanente toestand geworden. De kracht van producten en diensten zit in duurzaamheid en hun maatschappelijk

Doordat hij constant on the road was, bouwde hij niet echt een band op met Helmond. “Er is een tijd geweest dat ik bij wijze van spreken beter de weg wist in de horeca van New York dan in die van Helmond. Ik ben een kosmopoliet, zou net zo goed in Antwerpen kunnen wonen. Aan de andere kant is deze plaats voor mij een stabiele omgeving, waar ik telkens weer mijn evenwicht weet te vinden. En we zitten hier fantastisch, want je loopt zo het park en het centrum in. Nu ik ouder word merk ik hoezeer ik die nabijheid waardeer.” Geslotenheid Aan bespiegelingen over de uitstraling van Helmond waagt hij zich weifelend. Daarvoor kent hij de stad niet goed genoeg, voert hij aan. “Bovendien kom je dan snel terecht bij city marketing en dat vind ik een hol begrip.” Toch valt hem een aantal dingen op. “Op een aantal levels heeft Helmond zich behoorlijk ontwikkeld. Maar ik denk dat de stad nog steeds gebukt gaat onder een collectieve geslotenheid. Helmond moet meer in zichzelf gaan geloven. Daarvoor moeten wel een aantal oude clans weg en is er een open dialoog met de stad nodig. Er wordt beweerd dat Helmond te klein is om een echte stad te zijn, maar in de toekomst kan dat juist een sterk punt zijn. De stad is overzichtelijk en de leefbaarheid is hoog. Er moet echter nog wel een component aan toegevoegd worden. Dat kan van alles zijn, maar het moet meer zijn dan een kreet langs de rand van de weg.”

juni 2014

U bent van harte welkom.

Het ‘Warandelingetjes’ menu Zoveel gangen nuttigen als u wenst, nog een gerechtje geen probleem. En nog één, en nog één...

DI.-WO.-DO. voor € 23,50 VR.-ZA.-ZO. voor € 26,50

Kijk voor de diverse gerechten (ca. 28) op

• Uitgebreide a la carte kaart

onze site!

• High tea

Uiteraard blijft ons 3-gangen week keuzemenu verkrijgbaar. Dinsdag t/m

• Kleine dagkaart • Tevens voor al uw feesten & partijen

donderdag € 21,50 en vrijdag t/m zondag € 24,50. Gehele dag geopend vanaf 11.00 uur van dinsdag t/m zondag. De Kluis 2 Helmond, Tel. 0492-536361.

www.123restaurants.eu

www.paviljoenwarande.com

de walswerkers

Twee Walswerkers; schilderij van Pieter de Josselin de Jong uit 1893. Onderdeel van de vaste collectie Mens en Werk in Gemeentemuseum Helmond 50

juni 2014

saskia martens

GemeeNtemuseum Helmond

Sprekend beeld door Saskia Martens

Hij keek me aan, deze jongeman. Zijn uitgeputte ogen staarden in het niets. Het is jaren geleden dat ik hem voor het eerst zag. Gewoon een doek, zoals er meerdere hingen in de ruimte waar ik doorheen wandelde. Maar zijn gelaatsuitdrukking zette me aan het denken. Nu, jaren later, zie ik hem weer in al zijn grauwheid. Nog altijd kijkend in de leegte. Is dit zijn leven, deze leegte, de uitgeputheid? Het maakt me nieuwsgierig en ik verwonder me over de schoonheid van het getekende beeld. (vervolg volgende pagina)

juni 2014

de walswerkers

De man en zijn collega; ze omhelzen elkaar. Niet uit liefde. Het is een functionele bundeling van beider krachten, de enige mogelijkheid om deze arbeid tot een goed einde te volbrengen. Regelrecht uit de oven trekken ze een plaat van een gloeiendhete, stroperige vloeistof: ijzer. Levensgevaarlijk! Een beeld dat zo’n honderdtwintig jaar geleden heel normaal was hier in Helmond. Mannen, vrouwen, zelfs kinderen verzetten zware arbeid in onze fabrieken. Stoffen, garens, ijzer, metaal: het zijn deze industrieën waar Helmond uiteindelijk groot door is geworden. Maar dat heeft veel kruim gekost! Immense armoede, slechte werken leefomstandigheden, kinderarbeid. Nee, het was er niet de tijd naar om te klagen of te mopperen. Werken moest je met het hele gezin om überhaupt brood op de plank te krijgen. Een harde tijd zonder enig sentiment. Een tijd zonder robot of geautomatiseerde fabrieken met computergestuurde apparatuur. En ook geen Arbowetgeving die rekening hield met ruggen, werkuren, rustmomenten of andere fysieke arbeidsvoorwaarden. Kunnen wij het ons eigenlijk nog wel voorstellen? Wij leven in een tijdperk waarin we steeds meer gedigitaliseerd raken. Computers, smartphones en tablets zijn niet meer weg te denken uit ons leven. Zware arbeid beperkt zich tot een minimum, de arbeidsomstandigheden zijn wettelijk aan regels gebonden. Maar ondanks de grote luxe waarin we leven: wat klagen we toch! Over ons drukke leven, over een computerstoring, over een trein met drie minuten vertraging. Wij trekken geen banen van ijzer meer met pure mankracht. Gelukkig maar. Tegenwoordig rennen we, vijftien uur per dag. Jagen is misschien een beter woord. We moeten presteren presteren presteren. De lat ligt hoog. De omzetten moeten alsmaar hoger en we moeten vooral ook voortdurend blijven innoveren. Het tempo wordt opgevoerd. 52

saskia martens

Sneller graag! We willen overal bij zijn, niets mag ons ontgaan. Onze kinderen moeten aan alles deel kunnen nemen, ons sociale leven mag nergens onder lijden. Sterker nog: alles moet in het openbaar gepost worden. Sociaal zijn we met zijn allen. Onze handen bewegen vloeiend over touchschermen waar we ons vingervlug kunnen voorzien in de behoefte ons vol te stoppen met bergen informatie. En deze informatie delen we de hele dag door met iedereen die het wil lezen. Je mag niets missen! De druk wordt opgevoerd, groter en groter. En als je niet uitkijkt dan is daar HET MOMENT! Het moment dat je ogen gaan staren, staren in het niets, uitgeblust. Totale uitputting.

“Wij leven in een tijdperk waarin we steeds meer gedigitaliseerd raken.” saskia martens

Dát is wat me intrigeert van dit beeld uit vervlogen tijden. Deze jongeman, hij is niet van deze tijd. Het is de uitgeputte blik in zijn starende ogen: die is van alle tijden. Het is de uitputting die ik steeds vaker zie in ogen van mensen op straat. Waarom eigenlijk? Wij hebben het zoveel beter, hebben een dak boven ons hoofd, iedere dag eten op ons bord. Het enige wat wij niet hebben is een mentale rem. Misschien kunnen we nog wat van hem leren, van deze jongeman. Na tien uur fysieke arbeid sjokt hij vermoeid naar huis, eet een paar aardappels met blaadjes kool. Blaast de lamp uit en kruipt in bed. Uitrusten voor de volgende dag. Ik loop weg van het beeld dat mij leek toe te spreken en ik bedenk me dat het ook gewoon kan zijn wat het is: een zwoegende man verzet zware arbeid, dag in dag uit, met verstand op nul. Met heldere blik focus ik mij op een ander werk dat in de ruimte hangt… Saskia Martens

juni 2014

Al meer dan 10 jaar ervaring!

pieter van geel

Als politicus torste Pieter van Geel vele jaren ‘de hitte en de waan van de dag’ mee. Nu opereert hij in de luwte als adviseur en toezichthouder. Voor Pieter is Helmond de veilige haven waarnaar hij telkens terugkeerde. Hij is trots op de groei die zijn stad heeft doorgemaakt, maar waarschuwt ook. ‘Als het geen kwaliteit heeft, doe het dan niet.’

PIETER tekst hans horsten foto’s kasper van ‘t hof 54

“Er wordt van mij beweerd dat ik een meester in relativeren ben. Als iedereen boos of verdrietig is, zeg ik: ‘het valt wel mee’. Ik ben een persoon die emoties dempt. Pieken en dalen wil ik niet. Ik voel me het prettigst bij gelijkmatigheid.” Aan de tuintafel praten we over zijn turbulente Haagse jaren die zich deels afspeelden in de nasleep van de moord op Pim Fortuyn. Pieter van Geel (63) was CDA-fractievoorzitter in de Tweede Kamer en staatssecretaris voor milieu. Daarvoor was hij lid van Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant en nog vroeger gemeentesecretaris van Helmond, de stad waar hij altijd is blijven wonen. Juist in die roerige periode dat hij als voorman van het CDA bijna constant ‘de hitte en de waan van de dag’ mee moest torsen, had hij een onderkomen in de residentie tot zijn beschikking. “Met zo’n intense baan in de politiek moet je zorgen dat je niet thuis bent, anders wordt ook het thuisfront hartstikke gek. Ga maar na: je zit nooit rustig in je stoel, constant gaat de telefoon, je moet de klok rond beschikbaar zijn en ’s morgens weet je nooit wat de avond brengt. Er vliegen als het ware constant papieren

vliegtuigjes om je hoofd die je moet zien te ontwijken en om de zoveel tijd knalt er eentje tegen je kop. Gelukkig beschikte ik over voldoende discipline. Er is aan mij geen kroegtijger verloren gegaan. Ik heb in mijn leven nooit bier gedronken, was dertig jaar toen ik voor het eerst met alcohol in aanraking kwam. In Helmond streken we vroeger na een raadsvergadering nog wel eens met raadsleden en wethouders neer in De Kei. Dan werden er bij de bar achttien pils en één cola besteld. Iedereen wist steevast voor wie die ene cola bestemd was.” Kroonprins De pagina’s van de kranten op de tuintafel waaien op door de zachte lentebries. Pieter volgt de actualiteit en het nieuws nog altijd op de voet. Hij observeert zijn twee kleindochters die deze ochtend op bezoek zijn. De jongste laveert behendig tussen enkele loungestoelen door, de oudste dartelt over het gazon. Pieter wekt naar buiten toe wel eens de indruk tegen wil en dank in bepaalde posities te zijn gerold. Zoals toen hij in zijn partij een jaar of tien terug het predikaat “kroonprins van het CDA” opgespeld

juni 2014

INTERVIEW

“Ik was als jongen een einzelgänger.” juni 2014

interview

pieter van geel

“Ik kán hard zijn, maar het is en blijft aangeleerd.”

kreeg. Hij werd gezien als de man die de butsen in het geschonden blazoen weer zou uitdeuken. “Een overstap naar Den Haag leek een mooie move. Want ik zou vanuit de achtergrond aan de slag kunnen met de thema’s die me bezig houden. Het was de tijd van ‘Paars’ en wij kwamen er in die periode electoraal niet echt aan te pas. Maar ik zat nog maar amper in de Kamerbanken toen Pim Fortuyn als een komeet aan zijn opkomst begon en het CDA onverwacht in het kabinet kwam.” Tussen 2002 en 2007 was hij staatssecretaris voor milieu, een beleidsterrein dat hij ook vanuit zijn baan als gedeputeerde in Brabant van dichtbij kende. “Dat werk als bewindsman heb ik als bijzonder plezierig ervaren. Ben ook een tijd voorzitter van de EU-raad van milieuministers geweest. Van de achtentwintig lidstaten was ik op een gegeven moment de langst zittende milieuminister. Dat zegt iets over de omloopsnelheid van zulke functies.” Het CDA deed daarna een beroep op hem om Maxime Verhagen op te volgen als fractievoorzitter. Dat zou een terugkeer betekenen naar een arena waar doorgaans vanuit de heup wordt geschoten en politieke dagkoersen het discours bepalen. Zijn innerlijke reserves legden het echter af tegen de morele druk vanuit zijn partij. “Ik heb toen ja gezegd, maar mijn ambitie is het nooit geweest om in de politiek eerste viool te spelen. Ik ken mijn zwakke en sterke punten en weet dat ik veel meer een bestuurder dan een politicus ben. Ik ben van de consensus, een bruggenbouwer. Het politiek bedrijf vraagt om een aantal eigenschappen die ik van nature niet bezit. Ik heb ze aangeleerd omdat het moest, 56

maar ze passen niet bij mijn karakter; zoals hardheid. Ik kan het wel zijn, maar het is en blijft aangeleerd.” Tegenwoordig is hij actief als adviseur en consultant, onder andere op het gebied van energie. Zijn lijst aan commissariaten en functies, zowel binnen als buiten de stad, beslaat al gauw anderhalf A4’tje. Een korte bloemlezing: president-commissaris van het Energiefonds Overijssel, commissaris bij COVRA (organisatie die over de opslag van kernafval gaat, red.), lid van de commissie Meijer die de aardbevingen in Groningen onderzocht, lid van de Transitie Autoriteit Jeugdzorg die op stapel staat. Maar ook in de regio en de stad verschijnt hij op diverse podia. Hij is voorzitter van de Raden van Toezicht van Koninklijke Kentalis in Sint Michielsgestel, de OMO scholen in Brabant en het Elkerliek Ziekenhuis in Helmond. Sinds kort is Pieter ook voorzitter van de Stichting Thomas van Villanova, die opkomt voor mensen die het in deze samenleving wat minder hebben getroffen. Een buitenbeentje Pieter komt niet uit een omgeving waar hij de belangstelling voor politiek en openbaar bestuur met de paplepel kreeg ingegoten. Hij was de oudste in een gezin van vijf kinderen uit Valkenswaard, zijn vader verdiende de kost als sigarenmaker. “Van jongs af aan heb ik een fascinatie voor

politiek, geschiedenis en aardrijkskunde gehad. Als kind las ik al ontzettend veel kranten, volgde ik het nieuws op de voet en kocht ik boekjes over allerlei onderwerpen. Bij ons thuis zag men wél nadrukkelijk het nut in van leren en studeren, dus ik voelde me daarin zeker gesteund door mijn ouders. Maar ik was een uitzondering in de familie, een buitenbeentje. Ook wel een einzelgänger nu ik erop terug kijk. Maar ik voelde me niet eenzaam, want ik kon gelukkig goed sporten. Bij leeftijdgenoten heb je dan toch een streepje voor.” Helmond kwam in zijn leven toen hij in 1974 als student planologie voor een eindexamenopdracht in de werkstad terecht kwam. Dat resulteerde in een baan bij de gemeente. “Ik kwam in een problematische stad. Het was kaalslag en economische dynamiek ontbrak. Gelukkig werden we toen Groeistad. Er heerste hier in die tijd wel een mentaliteit van ‘net niet’. Daardoor kregen projecten soms niet de kwaliteit die ze nodig hadden om de stad naar een hoger plan te tillen. Uit die tijd heb ik geleerd: ‘als het geen kwaliteit heeft, doe het dan niet’. Kwaliteit gaat boven alles.” Helmond heeft zich nadien ruimschoots gerevancheerd, aldus Pieter. “Een mooi voorbeeld is Brandevoort. Daar mag je als Helmonder trots op zijn. Dat is lef en een voorbeeld van doorzetten en vasthouden aan kwaliteit. Sterk vind ik ook dat Helmond langzaam maar zeker de brug naar Eindhoven heeft geslagen. Via Brandevoort, maar ook door versterking van de treinverbindingen en de Automotive Campus. Wat ik minder vind is dat gedoe met het voetbalstadion. Doe het, of doe het niet, maar neem een beslissing want anders is het niet meer uit te leggen.” juni 2014

oktober 2014

UIT AGENDA BINNENKORT

agenda helmond kunst cuLtuur evenementen winkelen kofFie & lunch Restaurants

eerste klootviool ton kas 8 oktober 20:15 theater speelhuis

HELMONDCIT YOF OPPORTUNITIES

trend

BIG green egg

big green egg

Genieten met de BIG Green Egg

Wie in aanraking komt met de Big Green Egg raakt er een beetje aan verslaafd. De ronde keramisch oven is vooral in trek bij mannen. Je kunt variëren met hout, kool, kruiden, vlees, groenten en fruit. Slow cooking, een lekker kippetje of bijzondere aardappelen: het kan allemaal. tekst romy van der sande beeld the green egg company

‘De Big Green Egg is een verslaving’ juni 2014

FOOD

Joost de Vos van kookwinkel Coenen en Ben Slegers van Restaurant Op Suyt (onderdeel van Fitland XL Helmond Suytkade) hebben het al aardig te pakken. “Van de week heb ik een kippetje klaargemaakt, gestoomd met bier. Die smáák!” Joost is gek op de Big Green Egg (BGE). De fanaten van het bijzondere ei van keramiek worden ook wel ‘Egg-heads’ genoemd. Meestal zijn het mannen, die een stapje verder willen dan de standaard buitenkeuken. Ze willen het beste van het beste en dat ís de BGE. Helmond kan ook niet meer om de trend heen. Bij kookwinkel Coenen wordt de Big Green Egg verkocht en daarnaast is Op Suyt het enige Nederlandse restaurant dat volledig met drie ‘eggs’ kookt. Coenen verkoopt van alles voor in de keuken en op tafel. De winkel heeft in zestig jaar tijd een goede naam opgebouwd in Helmond. “Ik heb beneden bij de winkel een exemplaar staan voor demonstratie”, vertelt Joost. “Ik woon boven de shop en ben zó enthousiast, dat ik er zelf ook nog een op ons balkon heb staan.” juni 2014

big green egg In het Restaurant Op Suyt staan de drie ‘eggs’ gebroederlijk naast elkaar. Nieuw is het koken met de kleurige keramieken oven in restaurants niet. Sterrenrestaurant De Librije kookt er bijvoorbeeld ook mee. Maar het is uniek dat het ‘ei’ de hele keuken overneemt. “Toen dit plan werd gelanceerd zeiden de koks eerst: ‘die is gek!’ ”, lacht Ben. “Met drie Big Green Eggs een heel restaurant van gerechten voorzien, dat werd als onmogelijk bestempeld. We zijn samen gaan brainstormen en kwamen uit op de Carving Special. Een gerecht dat volgens de methode van slow cooking gemaakt wordt en in zo’n acht tot twintig uur bereid wordt. Het blijkt dat zo’n 65 procent van onze gasten voor deze special kiest waardoor het echt mogelijk is: koken met (bijna) alleen een BGE.” Elk weekend bakt Joost van alles op de Big Green Egg voor bezoekers aan het Helmondse centrum. Van Pizza’s tot muffins, van buikspek tot een heerlijk stuk bavette. Dat trekt genoeg bekijks. “Ik ben begonnen met de verkoop, omdat iemand er in onze winkel naar vroeg. De smaak blijkt heel bijzonder. Je grilt en rookt zelf. Eigenlijk kun je er alles op maken, van coquilles tot tournedos. Je blijft maar experimenteren en uitproberen. Zo kun je ook roken op basis van kapotgeslagen whiskyvaten. Een geweldige smaak geeft dat! En ik maak er ook heerlijke pizza’s en brood mee of ik kies voor het stomen.” Nachtwerk Ook bij Restaurant Op Suyt trekken de eggs veel bekijks. “Mensen komen altijd kijken en praten erover.” Er wordt live op de eggs gekookt, maar het werk gaat in de nacht door. Een speciaal apparaat houdt de temperatuur van het vlees en de omgevingstemperatuur in de gaten. Zo halen de koks in de ochtend perfect mals

food Wat is de Green Egg? De Big Green Egg vindt zijn oorsprong in Oost-Azië. Zo’n 3000 jaar geleden werd in China een bepaald soort klei-oven ontwikkeld. De Japanners namen het principe van de oven over en noemden deze ‘kamado’ (oven, vuurplaats). Vele eeuwen later, net na de Tweede Wereldoorlog om precies te zijn, werd de ‘kamado’ door de Amerikanen in Japan ontdekt en mee naar huis genomen. In een tijd dat heel Amerika zijn hamburgers op de barbecue bereidde. In 1974 werd de eerste BGE geïntroduceerd. Niet vervaardigd van breekbare klei, maar van ruimtevaartkeramiek. Dit, door de NASA ontwikkelde materiaal, is uiterst duurzaam en weerstaat extreme temperaturen.

vlees uit het ei. Overigens was het in het begin nog even zoeken naar de perfecte bereidingstijd. “Ik werd eens om 04.30 uur gebeld door de nachtreceptionist: er staat hier iets te piepen en ik krijg het niet uit. Bleek het vlees al klaar! Gelukkig kon hij het gerecht in de warmhoudbakken plaatsen.” Workshop Coenen en Op Suyt slaan de handen ineen voor een workshop Big Green Egg bij het restaurant. “We willen mensen laten ervaren hoe bijzonder de smaak is en ze daarbij de kneepjes van het vak leren. Hoe maak je een ‘rub’ of een ‘glaze’ bijvoorbeeld. Hoe zorg je voor die typische ‘smokey’-smaak?” De workshop is bedoeld voor iedereen die méér uit de barbecue wil halen. “Als je het vlees op hoog vuur legt, verbrandt de buitenkant en blijft het van binnen rauw. Dan denken mensen: niets voor mij, zo’n buitenkeuken. Maar als je het goed doet, is het heerlijk! Een keramische oven heeft dan ook wel veel voordelen tegenover de standaardbarbecue.” De gasten gaan tussen 15.00 en 17.00 uur aan de slag om een voor-, hoofd- en nagerecht voor te bereiden op de Big Green Egg. Rond 17.00 uur gaat het gezelschap aan tafel voor een driegangenmenu. Na afloop gaan de gasten naar huis met een speciale meat rub en een zak houtsnippers. “Het is gezellig én leerzaam. Als het aanslaat willen we dit in de zomer elk weekend doen. Ons terras is nu geopend en we willen een Big Green Egg buiten zetten. Wat ons betreft is het barbecueseizoen begonnen”, lacht Ben. De heren nemen nog even een kijkje bij

de Big Green Egg. “Ik heb onlangs een plaat van zeezout erin gelegd, dat zout trok in de vis, héérlijk!”, vertelt Joost. Aan kookideeën geen gebrek. “We hebben laatst gamba’s en langoustines gemaakt!”, vertelt Ben. Naast de workshop en de Carving Special wordt bij Op Suyt een scala aan culinaire gerechten van de BGE geserveerd die passen bij het seizoen. Helmondse samenwerking De samenwerking tussen de twee partijen is typisch Helmonds denken ze. “Helmond is een stad waar verschillende partijen elkaar makkelijk opzoeken. We maken sámen de stad. Dat valt mij hier heel erg op”, zegt Ben, die al op heel wat plekken in de wereld heeft gewerkt. “Ondernemers gunnen hier elkaar iets. We plukken ook beiden de vruchten van deze samenwerking. De cursisten komen in aanraking met ons restaurant en komen wellicht in de verleiding om een Big Green Egg aan te schaffen bij Coenen.” Joost vult aan: “Ik vind dat Helmond een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt, het centrum is prachtig aan het worden. Het is er ook heel schoon. Als ik in Eindhoven loop, vind ik het er rommelig. In Helmond is de ruimte voor bijzondere initiatieven, dat vind ik heel waardevol.” De heren blikken nog even naar buiten. “Mooi terras”, zegt Joost. “Suytkade is echt aan het groeien.” Ben: “Nu de spoorwegtunnel open is, hoort Suytkade er ook echt bij. We vinden het heel belangrijk om ook de buurt erbij te betrekken. Zo houden we op 29 juni aanstaande een buurtbarbecue.” Voorlopig blijft de Big Green Egg dus volop ‘in the picture’. Kijk voor meer informatie over de BGE op www.coenenhelmond.nl en over de workshop op www.opsuyt.nl.

juni 2014

arno

politiek

COLUMN

In mijn droom kwamen in een optocht onze vroegere stadsbestuurders voorbij. Sommigen herkende ik meteen, met anderen had ik moeite, maar ze zullen ongetwijfeld ook een belangrijke rol hebben gespeeld in onze stad. Burgemeester Van Elk vrolijk lachend met een glas wijn in zijn hand. Burgemeester Geukers tussen de gelederen van de Koninklijke Stadsharmonie Phileutonia. Wethouder Van der Zanden op zijn vertrouwde stalen ros. Wethouder Jonkers met aanwijsstok voor de kaarten van Brandevoort en Dierdonk. Wethouder Tielemans zittend in een taxi. Hoe dat beeld is ontstaan weet ik niet! Wethouder Boetzkes een huurwoning beeldhouwend. En het ging maar door… De aanleiding van mijn droom zullen ongetwijfeld de afgelopen verkiezingen zijn geweest. Op dit moment zijn de kaarten alweer geschud, de jassen omgedraaid en hopelijk staan de neuzen weer dezelfde kant op! Politiek is ouder dan de mensheid volgens Frans de Waal, een wereldberoemd primatenkenner en schrijver van het boek ‘Chimpansee-politiek’. Onze voorouders, de primaten, hielden zich al met politiek bezig volgens deze wetenschapper. Niet dat een vergelijk met onze raad op zijn plaats is maar puur elementair dan. ‘Participatiesamenleving’ is het nieuwe credo voor de komende jaren. Het klinkt goed. En met onze stad gaat het ook zeker goed komen! De partijprogramma’s lezende, willen alle partijen hetzelfde: een mooi, schitterend, cultureel sterk, veilig, sociaal Helmond waar het geweldig toeven is voor iedereen! Ook ik ben gaan stemmen (ik sla nooit over) op ‘de beste’ in mijn ogen. Ik ken hem/haar al sinds mijn lagere schooltijd en deze persoon(lijkheid) was toen al slimmer dan ik. Niet dat ik vroeger niet goed kon leren, maar ik kon het allemaal niet zo goed onthouden… De basisschool heb ik uiteindelijk verlaten toen de juf tegen mij zei: “Arno, haal die melk eens uit je snor!” Uiteindelijk is alles toch goed gekomen met mij, maar een plaatsje in de raad heeft er nooit in gezeten! Ik vind het niet erg. Er moet toch ook iemand kunnen blijven mopperen en met de nodige kritiek en cynisme naar ze kunnen kijken! Vindt u niet?! Arno Arno Oberendorff, op de eerste plaats een aardige vent, heeft een herenkapsalon in Helmond. Houdt erg van de geneugten des levens en doet dat samen met Tineke van der Zanden, twee kinderen en kleinkinderen. juni 2014

syl polder

â&#x20AC;&#x153;Geluksmomenten zijn gratis.â&#x20AC;?

juni 2014

interview

Acht pareltjes van columns schreef ze. Over het gezinsleven en wat een moeder zoal meemaakt. Met oog voor wat er wringt en schuurt, maar altijd de zonzijde zoekend. Tijd om het stokje door te geven, “máár”, benadrukt ze, “ik ben nog niet uitgeschreven!” Een sprankelend gesprek met een ‘praktiserend dromer’.

syl

tekst marcel lindic foto hans boymanns

“Hoi, ik ben Syl”. Een uitgestoken hand en een vriendelijk lachend gezicht. Bloem in het haar. Energiek. Open. Toegankelijk. Een vlotte prater, die veel en gemakkelijk lacht. De zon schijnt uitbundig op deze lentedag. We geven gehoor aan de uitnodigende stralen en nemen de versgezette koffie en thee mee de tuin in. Haar tongval verraadt dat we niet van doen hebben met een Brabantse, laat staan een Helmondse. De wieg van Syl Polder stond in Nieuwe Tonge, een dorpje op Goeree-Overflakkee. Het eiland in Zuid-Holland heeft onder de watersnood van 1953 zwaar geleden. Syl kent de verhalen nog van vroeger. “Opa en oma klommen op het dak van hun huisje. In hun armen mijn moeder, drie maanden oud. Door de evacuatie werd het gezin uiteengerukt. Mijn moeder ontbeerde de zorg die ze als zuigeling nodig had en hield er longproblemen aan over. Mijn grootouders en ouders hadden het niet gemakkelijk, werkten hard en leefden geïsoleerd. In een dorp zonder bus, op een eiland zonder bruggen. Ik ben van een totaal andere generatie. In welvaart grootgebracht. Ik was me als kind al

juni 2014

bewust van de kansen die het leven biedt. Stelde mezelf de vraag: wat wil ik gedaan en meegemaakt hebben als ik mijn laatste adem uitblaas?” Dromen achterna Het leven op Goeree was overzichtelijk, schetst Syl. Een eiland met akkers en vergezichten. Dorpjes met een bakker, een school, een kerk en een kroeg. Kleine gemeenschappen van kerkelijken en nietkerkelijken, die in harmonie met elkaar samenleven. Het alomtegenwoordige water en de wind, blazend over uitgestrekte stranden, waar het heerlijk uitwaaien is. Een paradijs van rust en ruimte, waarin het misschien moeilijk voor te stellen is dat een avontuurlijke en nieuwsgierige jonge vrouw het er knap benauwd kan krijgen. “Het nadeel van kleine gemeenschappen is de sociale controle. Het gegeven van een cultuur waarin het niet gebruikelijk is om je hoofd boven het maaiveld uit te steken. Dat maakte dat ik het spanningsveld ervoer: meegaan of weggaan? Nee, ik ben niet ontsnapt aan Goeree. Ik voelde dat ik mijn dromen achterna mocht.” 63

syl polder

interview

Onverwachte wending De vraag die op de lippen brandt: hoe raakt een Goereese verzeild in Helmond? “Al vroeg wist ik dat ik juffrouw wilde worden en zette doelgericht stappen. Ik leerde gemakkelijk, maar zag niet in waarom ik het vwo zou moeten halen, aangezien havo ook voldoende was voor toelating tot de pabo. Zo gezegd, zo gedaan. Een andere droom was reizen, de wereld ontdekken. Ik realiseerde me dat het zinvol was om mijn talen te verbeteren, wilde ik mijn drang naar buitenlandse avonturen combineren met lesgeven. Deze droom kwam dichterbij. Ik vertrok naar Dublin, maar kwam na een tijdje terug omdat ik voor mijn vertrek verliefd was geworden op een marinier. Met hem heb ik veel gereisd en ook in Curaçao gewoond. Een ervaring die naar meer smaakte, maar geen vervolg kreeg. Terug in Nederland vond ik werk als lerares op een school in Eindhoven. De relatie eindigde en daarna leerde ik, op het werk, mijn man Hein kennen. Hij woonde al in Helmond en ook hij wilde graag veel reizen. Wat ons het summum leek: een jaar werken, een jaar reizen. Het leven nam een onverwachte wending. Na negen weken backpacken door Thailand en Maleisië kwamen we thuis en bleek ik in verwachting te zijn. Je zou kunnen zeggen: een streep door de rekening. Ik zeg: juist het ouderschap is een prachtige reis.”

Europa gemaakt. De vrijheid en het geluk die ik toen ervaren heb… Het gebrek aan structuur en vaste patronen is misschien niet iets waar iedereen van houdt, maar ik vind het heerlijk. Andere mensen, andere gerechten, andere gebruiken. En ik wil de taal van het land spreken. Al zijn het maar drie woorden; het is vaak al genoeg om een frons te veranderen in een glimlach.”

Reizen is vrijheid Lachend: “Nee, ik had nooit gedacht dat ik hier terecht zou komen. In een leuk huis met een nette tuin in een rustige wijk. Ik mis wel eens de ‘Goeree-factor’. Het strand, de schoonheid, de rust en mijn familie. Maar ik heb geleerd dat ‘Home is, where the heart is’. We hebben een dochter en een zoon die zich hier thuis voelen. En ik heb mogen ontdekken dat reizen met het gezin nog mooier is dan alleen reizen. Toen ze nog niet leerplichtig waren, hebben we tweemaal een lange rondreis door

Geluk voor het oprapen Ik vraag of ze wel eens kijkt naar ‘Ik vertrek’, waarin Nederlandse gezinnen huis en haard achterlaten om in het buitenland een nieuw bestaan te beginnen. Ze kent het format. “Je kunt een droom hebben, maar hij moet wel praktisch haalbaar zijn”, zegt Syl. “Met wat goede wil kan ik morgen aan de slag op een van de Benedenwindse Eilanden, maar – let wel – alleen voor eigen rekening. Hoewel ik helemaal niet hecht aan geld en goed, moeten we wel alle vier kunnen eten. Uitvliegen is geen

Graag voor de klas Syl staat nog altijd graag voor de klas. Ze heeft het lesgeven een tijdje moeten missen, toen ze als moeder terugkeerde in het onderwijs. “Ik ben voor twee dagen in de week aan de slag gegaan als ambulant begeleider. Samen met de school inventariseerde ik welke zorg de leerling nodig heeft. Dan gaan we aan de slag met een plan van aanpak. Als part-time job prima passend bij het gezinsleven. Maar ik begon het contact te missen met de ‘gewone’ leerling die een steuntje in de rug nodig heeft. Neem het kind met faalangst dat verlegen zit om meer zelfvertrouwen. Daarop ben ik in 2010 gestart met mijn eigen praktijk: ‘Kindercoach Helmond’. Momenteel heb ik mijn handen vol, omdat ik sinds januari weer gedeeltelijk voor de klas sta, in groep zes van de Internationale School Eindhoven. Hartstikke leuk. Dit is toch het beroep waarvoor ik gekozen heb en waar mijn hart ligt.”

optie voorlopig. In Brandevoort kunnen de kinderen veilig en leuk opgroeien. Wij varen wel bij die rust én…” Ze lacht. “We kunnen ook nog elke vakantie op vakantie. Het voordeel als je allebei in het onderwijs zit. De drang naar meer exploratie komt later wel. Meer reizen. Of toch een baan in het buitenland, wie weet…” Ik hoop mijn kinderen mee te geven dat geluk niets kost. Geluksmomenten liggen elke dag voor het oprapen. Als mijn zoontje zegt ‘ik wil met je knuffelen’. Een kaartje van een vriendin die blij is met onze vriendschap. Een onverwachte knipoog van mijn man. Samen dansen met mijn dochter. Momenten die het hart verwarmen en je doen beseffen wat het leven inhoudt: liefde geven en ontvangen. En als ik ’s morgens wakker word, dan ligt mijn wereld binnen handbereik.”

“Als kind stelde ik mezelf al de vraag: wat wil ik meegemaakt hebben als ik mijn laatste adem uitblaas?” juni 2014

advertentie

Welk Zetje heb jij nodig? Stop met Zeuren! Volg de zeven Zetjes van verlangen naar verandering

Ga eindelijk doen wat jij het liefste wil

€ 9,9 5

hardc over, 168 p agina inclus ’s ief ze ven Z ansic etje htkaa rten e n boeke nlegg er

Vanaf 21 juni 2014 in Helmond te koop bij: - De Roij & Boschman Boeken, Markt 21 - Boek en Kantoor De Ganzenveer, Oude Aa 49-51 En via de online boekhandels en www.zetje.nl

Wil je kennismaken met de kersverse Helmonder Michiel van Vliet? Dan ben je van harte welkom bij de boekpresentatie: • op zaterdag 21 juni 2014 • tussen 14.00 en 17.00 uur • bij 't Pakhuis, Havenweg 4a, Helmond

www.zetje.nl

de nacht van de bibliotheek

BIBLIOTHEEK

Op 20 juni, tijdens de kortste nacht van het jaar, opent de bibliotheek in Helmond tot laat haar deuren voor een bijzonder spektakel: De Nacht van de Bibliotheek. Hetty de Groot, verantwoordelijk voor alle activiteiten in de bieb, vertelt enthousiast. tekst marije goris

nacht

“De bieb gaat die avond niet dicht, pas een uur na middernacht sluit ze haar deuren. Vanaf zeven uur ’s avonds zijn er tal van activiteiten, op alle verdiepingen en op allerlei plekken. Natuurlijk kun je er ook terecht om ‘gewoon’ een boek, muziek of een film te lenen. Ook kun je ‘gewoon’ studeren of het internet gebruiken, maar reken er dan wel op dat je regelmatig afgeleid zult worden.” Marlon Kicken

“Er is een workshop ‘Vakantieplezier met e-books’. En o ja, niet te vergeten een musical workshop zingen en dansen, geïnspireerd op het werk van Annie M.G. Schmidt en Fiep Westendorp, voor kinderen van zes tot tien jaar. Vorig jaar trad Thomas Pieters op tijdens de jubileumdag. Na afloop zeiden verschillende mensen tegen mij: Die moet je nog eens vragen! Dat hebben we dus gedaan.”

“Het is de tweede keer dat we dit als bibliotheek organiseren. Het is zo goed bevallen, dat het wat ons betreft een mooie traditie wordt. Er gebeurt die avond te veel om op te noemen voor zowel kinderen als volwassenen. Zo loopt er iemand rond als literaire snackbar. Dat is iemand met een ouderwetse automatiek voor zijn buik, waar je allerlei grappige gedichten uit kunt trekken, die hij dan ter plekke gaat voorlezen. En wat dacht je van stand-up comedian Marlon Kicken, die een speciale voorstelling voor deze avond heeft gemaakt: ‘Humor uit de Peel’.”

“Maar er is nog veel meer. Zoals een goochelvoorstelling voor kinderen in de basisschoolleeftijd, door de vijfvoudig Nederlands Kampioen Goochelen Hilbert Geerling. Er is ook een speurtocht en er zijn diverse creatieve workshops. Natuurlijk is er de boekenmarkt, waar afgeschreven boeken en cd’s voor een prikkie gekocht kunnen worden. En vergeet vooral niet naar onze Voorleesbus te gaan kijken op het Speelhuisplein, een cadeau voor de bibliotheek bij het 100-jarig jubileum. Waar vanzelfsprekend voorgelezen wordt!”

Gedichten met oermuziek

Swingende afsluiting

“Wat ik ook bijzonder vind is een optreden van de dichter Piet Snijders. Dat is een hele speciale voorstelling, die ik al gezien heb. Echt een aanrader. Hij wordt muzikaal begeleid door Joop van Doorn, die de meest prachtige geluiden tovert uit bijzondere muziekinstrumenten. Die instrumenten heeft hij zelf gemaakt. Kalebassen, die hij met water gevuld heeft, ratelaars of een éénsnarig instrument. Bij elk gedicht zoekt hij een eigen geluid waardoor de gedichten van Piet een extra lading krijgen. Echt, ik heb er ademloos naar geluisterd.”

Kinderen

“Vanaf elf uur concentreert alles zich op de benedenverdieping. De avond wordt dan afgesloten met een DJ. Swingende en herkenbare muziek met een hoog dansgehalte. Vorig jaar kwamen er bijna achthonderd mensen, dit jaar rekenen we op duizend bezoekers!” Voor het totale programma zie: www.bibliotheekhelmondpeel.nl

juni 2014

Nacht van de bibliotheek Vrijdag 20 juni 19.00-01.00 uur

· Marlon Kicken: voorstelling Humor uit de Peel · Helmondse singer-songwriter Thomas Pieters · Piet Snijders en Joop van Doorn: Gedichten met klanken · Anne van de Beuken: musicalworkshop Zing en dans mee met Annie M.G. · Hilbert Geerling 5-voudig Nederlands kampioen goochelen: Een kast vol goochelverhalen

· Workshop Vakantieplezier met e-books · Moordspel voor kinderen van groep 8 en de brugklas · Speurtocht voor kinderen van 5 t/m 8 jaar · Boekenmarkt van afgeschreven boeken · Haw ut Hellemonds · Diverse bijzondere workshops · Literaire Snackbar · Een vrolijke & swingende afsluiting van de avond

Boeken, DVD’s en CD’s lenen tot 1 uur ’s nachts. Gratis WiFi. Bibliotheekcafé Komma open!

Bibliotheek | Watermolenwal 11 | Helmond | www.bibliotheekhelmondpeel.nl

restaurant de steenoven

stefan zijp

Je maakt hem niet snel gek. Integendeel. Feesten, catering én een vol restaurant? Het geeft Stefan Zijp een kick. Deze nuchtere chef-kok van Restaurant de Steenoven heeft hart voor de zaak en zorgt er elke dag voor dat er een topprestatie wordt geleverd.

stefan Af en toe laat Stefan een kleine glimlach zien. Dat verraadt: hij is trots, heel trots. Maar dat zal hij niet van de daken schreeuwen. Bescheiden, dat is hij. Nuchter ook. Laat hem maar hard werken in de keuken, de beste gerechten maken, een sterk team aansturen. “Als ik eens een keer met vrienden uit eten ga, willen ze áltijd weten wat ik er als kok van vind. Daar word ik dan wel eens moe van”, lacht hij. Even stilzitten en praten over zijn vak, dat valt dan ook niet mee. Veel liever is hij op de plek waar hij zich helemaal thuis voelt: de keuken.

foto gerard van hal tekst romy van der sande 68

“Ik was altijd al bezig met eten. Had als kleine jongen al een eigen groentetuin met wortels, prei en boontjes. Daar is de passie voor eten begonnen. Nog steeds kook ik enkel met verse producten, dat vind ik heel belangrijk”, stelt Stefan. De keuze was dus snel gemaakt. Op de koksschool werd hij breed opgeleid, maar koken sprong er meteen ver bovenuit. “Als je voor bakker kiest, moet je zo vroeg opstaan”, grapt hij. “Daarbij, ik was bang dat het me zou gaan vervelen, dat het een dagelijkse herhaling van standaard werkzaamheden zou worden. Koken is wat dat betreft veel breder.” Zijn roots liggen in

Eindhoven, jarenlang woonde hij in Nuenen en inmiddels woont hij in Helmond. Hij begon zijn loopbaan in een restaurant in Best, waar hij ook stage had gelopen. Stefan reed in die tijd elke dag heel wat kilometers. Op een ochtend vliegt hij uit de bocht, de weg is glad, vermoeidheid speelt wellicht ook mee. Hij besluit: dit moet anders en hij solliciteert bij de Steenoven. Rollercoaster Al meer dan elf jaar is hij de chef-kok van de Steenoven. Hij ís de Steenoven. De Frans-Mediterraanse keuken past hem als een jas. En het dynamische karakter van het bedrijf spreekt hem aan. “Het is een rollercoaster, net zoals mijn leven. Als je de catering voor het ene feest achter de rug hebt, komt het volgende evenement er al aan. Je bent altijd bezig, dat past ook bij mij.” Hoewel die dynamiek soms ook wel eens lastig is, met drie kinderen. Stefan moet nu eenmaal lange dagen maken en is bijvoorbeeld met Kerstmis niet thuis. “Alles komt altijd samen. Feesten, catering, het restaurant. Dan heb ik een feest voor honderd man, catering voor dertig personen én een vol restaurant. Maar: het geeft ook een kick. Als het extreem juni 2014

restaurant

interview

â&#x20AC;&#x153;Ik ben een control freak, dat moet je in dit vak ook wel zijn.â&#x20AC;?

juni 2014

stefan zijp

druk is, dan haal ik daar ook mijn drive uit om dan alles goed te laten verlopen.” Je kunt het je goed voorstellen. Hoe hij in de keuken staat. Hij straalt rust uit en kan bouwen op ervaring. Het komt allemaal wel goed, zie je hem denken. “Mij krijg je niet snel gek”, beaamt hij. “Nee, ik kan niet zeggen dat ik ooit paniek heb gevoeld. Natuurlijk, sommige dingen heb je niet in de hand. Maar dan los je het op, op zo’n manier dat de gasten er niets van merken. En áls ik de controle even kwijtraak, laat ik dat nooit merken.” In zijn vrije tijd is hij vooral met zijn kinderen bezig. Een zoon van tien jaar en twee dochters van zes en één jaar. “Ik heb weleens last van een schuldgevoel als ik veel moet werken. Aan de andere kant: er moet toch geld verdiend worden. En ik kan ze bijvoorbeeld wel naar school brengen en weer ophalen, dat kan ook niet elke vader zeggen.” Het vergt vooral veel planning. Hij moet in zijn werk flexibel zijn, de ene week kan razend druk zijn, de andere rustiger. Zijn vriendin werkt ook in het restaurant, in de bediening. Samen op de bank, dat zit er dus niet vaak in. “Ik squash één keer per week, dat probeer ik wel aan te houden. Het is heel belangrijk om fit te zijn, als dat niet zo is, voel ik het meteen.” Thuis kookt hij nooit. “Onze keuken thuis is het domein van mijn vrouw, heerlijk. Of ik kritisch ben? Dat is niet nodig. Ze kan heerlijk koken en het hoeft van mij niet altijd haute cuisine te zijn. Een bord stamp met een bal gehakt vind ik prima.”

In elf jaar zag hij veel veranderen. Zo is de catering steeds uitgebreider geworden. “Dat is een hele mooie uitdaging. De ene keer kook je voor tien man thuis, de andere keer voor een enorm gezelschap: een galadiner voor 380 personen in de tent van Circus Renz. Dat zijn voor mij wel de krenten uit de pap.” Wat hij ook zag veranderen: de mentaliteit van koks in spe. “Ik denk wel eens terug aan mijn eigen stageperiode. Ik was heel ‘eager’! Wilde graag vooruit. Anders word je ook geen chefkok. Nu zie ik vaak een zekere terughoudendheid. Stagiaires willen hun uren maken, niet meer en niet minder. Ik zie die echte passie niet altijd terug, maar soms wel. Ik heb nu ook een stagiair, die is heel geïnteresseerd en stelt veel vragen. Dat maakt het voor mij ook heel leuk. Je moet alles over hebben voor dit vak. Het is een ‘way of life’. Je moet er feeling voor hebben, niet alleen goed kunnen koken, ook goed kunnen organiseren. Vooruitkijken.” Ook de gasten zijn anders. “Ik merk dat mensen kritischer zijn. Aan de ene kant door deze vernieuwende economie, aan de andere kant is er veel meer aandacht voor koken en eten. Vroeger bestelde iedereen een medium biefstuk, tegenwoordig denken gasten daar bewust over na. Ze stellen ook veel meer vragen, dat is voor mij heel interessant.” Warm Als je al zo lang bij een bedrijf werkt, vergroei je er ook een beetje mee. Hij heeft een sterk team, dat al jarenlang samen is. De gasten en de eigenaar kennen hem. Hij

restaurant de steenoven

weet wat werkt en wat niet. “In 2008 ben ik heel ziek geworden”, vertelt hij. “Ik kreeg kanker. Toen moest ik het werk wel loslaten. Wat ik heel waardevol vond om te merken, was dat eigenaar Paul van Thiel en mijn collega’s me regelmatig kwamen opzoeken. Dat was heel warm. Je voelt dan pas hoe hecht de band hier is.” Voor een control freak moet het lastig zijn geweest, even helemaal weg van het toneel. “Het kon niet anders. Het was ook wel fijn om te zien, dat alles toch doorging. Ik weet nog dat ik voor het eerst weer in de keuken stond, dat was een bijzonder moment. Ik was zo blij, om daar weer te staan. Ik kon er een hoofdstuk mee afsluiten en weer beginnen aan het gewone leven.” Zorgde de ziekte ervoor dat hij nu anders in de keuken staat? “Niet per se, maar ik probeer er wel nog meer van te genieten. Ik liet me al niet snel gek maken en nu al helemaal niet meer. In alle hectiek probeer ik er soms even bij stil te staan, hoe bijzonder dit allemaal is. We zetten elke avond met zijn allen een topprestatie neer, dat is heel speciaal. Ik ben heel dankbaar dat we elke avond dankbare en genietende gasten mogen verwelkomen.” Of hij dit leven tot zijn 65e levensjaar volhoudt? “Ik weet het niet. Het is een zwaar vak.” Hij is even stil, kijkt voor zich uit. “Ik denk het haast niet. Het vergt veel van je.” Wat dan? “Ja, daar denk ik wel eens over na. Ik zou het leuk vinden om nog eens voor mezelf te beginnen. Mijn manier van werken zou niet heel erg afwijken van hier. Dit bén ik.”

juni 2014

nicole swinkels

COLUMN

Als de lente komt... De lente is, wat eten betreft, mijn favoriete seizoen. In deze periode zijn er allemaal jonge groenten en is er heerlijk fris fruit. Zoals elk jaar kan ik niet wachten totdat de asperges uit de grond komen. Dit jaar waren ze, vanwege het goede weer, een week eerder dan normaal. Niet op de tweede donderdag van april, maar op de eerste! Natuurlijk wil ik alleen Hollandse asperges en het liefst haal ik ze direct bij de teler. Gedurende het aspergeseizoen maak ik complete menu’s met als ‘rode draad’ asperges. Van amuse, voorgerecht, soep, tussengerecht tot hoofdgerecht. Aan een nagerecht met asperges ben ik nog nooit begonnen. Waarom niet? Waarschijnlijk omdat ik bij de combinatie asperges en zoetigheid niet zoveel gevoel heb. Misschien moet ik er toch maar eens aan beginnen. Wat te denken van een pittige aspergeloempia met stukjes gamba, een saté van asperges met parmezaanse kaas, een aspergelasagne met verse zalm en spinazie of ‘gewoon’ asperges op Brabantse wijze met een heerlijk vers (zacht) -gekookt eitje, een fijne nieuwe aardappel en ambachtelijk gekookte achterham. Asperges voeren van april tot eind juni de boventoon in onze keuken. Ook als ik besluit om eens Thais, Spaans of Indonesisch te koken. Zelfs dan laten asperges zich moeiteloos tot een heerlijk gerecht verwerken. Een groene Thaise curry met asperges en gamba’s? Of met knoflook gegrilde asperges van de Big Green Egg afgeblust met een balsamico azijn? Mmmm… Een pizza met asperges? Die ga ik snel eens proberen, maar dan op de wijze van een Tarte Flambée. Ook wel een Elzasser pizza genoemd. Een dunne bodem van brooddeeg met daarop zure room als basis. Lijkt me prima met asperges, uien en ham. En als het aspergeseizoen voorbij is? Dan komt er geen (witte) asperge meer bij mij in de keuken. Dan geniet ik van de andere seizoensproducten die dan inmiddels van Hollandse ‘koude’ grond volop verkrijgbaar zijn. Zoals andijvie, kropsla en lekker zoete Hollandse aardbeien… en dan is het zomer! Smakelijk! Nicole Swinkels-Meulendijks

juni 2014

peter de bruin

rabobank

â&#x20AC;&#x153;We hebben nog nooit zo lang op dezelfde plek gewoond.â&#x20AC;? 72

juni 2014

interview

Zijn ouders bleven nooit lang op dezelfde plek en als kind woonde Peter de Bruin (48) in verre oorden. Ook toen hij het zelf voor het zeggen kreeg, verhuisde hij regelmatig. Dat hij met zijn gezin al acht jaar in Helmond woont, is een nieuw record.

PETER We spreken Peter de Bruin in zijn nieuwe kantoor met uitzicht over de Traverse en de kasteeltuin. Op 1 april jl. werd hij benoemd als directievoorzitter van Rabobank Helmond. “Mijn ouders zijn allebei geboren en getogen in Rotterdam, zelf heb ik daar maar kort gewoond. Toen ik één jaar oud was, verhuisden we naar Ridderkerk en op mijn derde kreeg mijn vader de mogelijkheid om, voor het accountantskantoor waar hij werkte, naar de Nederlandse Antillen te gaan. We verhuisden daar ook nog een keer naar een ander eiland. Ik was acht toen we terug naar Nederland kwamen, omdat mijn vader hier zijn studie voor registeraccountant moest afronden. Het was een grote overgang, van een groot huis in een warm klimaat terug naar ons oude flatje in Ridderkerk. En na het vrije leven op de Antillen was het erg wennen aan de regelmaat en structuur in Nederland.” Flierefluiter

“Omdat ik een leerachterstand had opgelopen moest ik een jaar lang naar het juni 2014

‘dommeklasje’. Toen ik in de brugklas zat, verhuisden we naar Hellevoetsluis en later nog naar Rockanje. Op mijn zeventiende scheidden mijn ouders en kwam er een einde aan mijn onbezorgde jeugd. Dat maakte dat ik zelf iets moest ondernemen. Ik ben altijd al vrij onafhankelijk geweest en had baantjes, terwijl dat van mijn ouders niet hoefde. Van leren hield ik niet. Ik startte op het atheneum, maar ging al gauw naar de havo, omdat ik een beetje een flierefluiter was. Meisjes en voetbal vond ik belangrijker. Toen ik naar de heao ging, had ik een moeilijk jaar waarin ik met veel extra inspanning mijn achterstand wist weg te werken. Na mijn studie ging ik met Marianne samenwonen in Hellevoetsluis en later zijn we getrouwd.” Gepokt en gemazeld

De geboren Rotterdammer is gepokt en gemazeld binnen de Rabobank organisatie, die hij trouw bleef sinds hij er in 1988 als trainee binnen kwam. Hij maakte carrière als accountmanager Bedrijven bij lokale banken en vanaf

tekst franka maraczi foto’s gerard van hal 73

peter de bruin

interview

1992 bij Rabobank International, waar hij in 2000 zijn eerste managementfunctie aanvaardde. Peter: “In 2005 werd ik veertig. Dan ga je nadenken over wat je nu eigenlijk wilt. Ik vond dat mijn werk te technisch was geworden en voelde geen connectie met wat er in de maatschappij gebeurde. Ik kwam nooit meer rechtstreeks met ondernemers in contact, terwijl daar nou juist mijn hart ligt. Ik zag twee keuzes; naar het buitenland of een directiefunctie bij een lokale Rabobank. Aan een functie in het buitenland zou ik me voor tien tot twaalf jaar moeten verbinden. Niet handig met het oog op de kinderen. Een lokale bank paste op dat moment beter. Ik werd benoemd tot Directeur Bedrijven in Eindhoven en in 2006 kochten we ons huis in Brandevoort.” Thuis in Helmond

Dat het gezin De Bruin (Peter, echtgenote Marianne, Rosalie van zestien en de tweeling Marc en Elise van veertien) nu alweer acht jaar in Brandevoort woont, mag een unicum heten. Peter, geamuseerd: “Ik woon voor het eerst dichter bij mijn werk dan mijn vrouw en we hebben samen nog nooit zo lang op dezelfde plek gewoond. We voelen ons hier prima thuis en de kinderen hebben zelfs een Brabantse tongval. Ze zitten in Helmond op dansen, hockey en voetbal. Rosalie en Marc studeren aan het Carolus Borromeus College. Elise zit op het Pleincollege in Nuenen.” Het ziet ernaar uit dat de kinderen ook de rest van hun jeugd in Helmond gaan doorbrengen, want van een directievoorzitter bij een lokale Rabobank wordt een verbintenis van minimaal vijf, zes jaar verwacht. Volwaardig

“We wonen aan de buitenkant van Helmond en zitten toch overal dichtbij. Ik houd van de dynamiek van de stad en de rust van het wonen in Brandevoort. Het Calimero-effect dat Helmond ten opzichte van Eindhoven had, is steeds kleiner geworden en Helmond ontwikkelt zich rapper dan andere steden.

Wat ik mooi vind aan Helmond is dat deze stad vroeger moeite had om zichzelf te positioneren en nu, ondanks de crisis, zulke stappen vooruit maakt. Met mooie woonwijken, de ontwikkeling van het centrum en onder andere De Cacaofabriek is het intussen zeker een volwaardige stad. Ik zou de Helmonders dan ook willen toewensen dat ze wat meer met de borst vooruit lopen. Dat Helmond blijft investeren in de speerpunten Automotive en Food zal het zelfbewustzijn zeker nog vergroten.”

graag actief bezig. Ik houd van reizen en sporten. Ik doe aan voetbal, tennis, golf, wintersport, hardlopen en fietsen. Ook zou ik wel weer eens een studie willen oppakken om mezelf op een andere manier weer te verrijken. Geschiedenis heeft bijvoorbeeld mijn interesse. Of een cursus tuinieren, want daar heb ik plezier in en ik doe dingen graag zo goed mogelijk. Mijn zoon en ik zijn redelijk gek van voetbal en gaan een paar keer per jaar naar het Feyenoord-stadion. We zijn ook al eens voor een wedstrijd naar Barcelona afgereisd. Als gezin vinden we het leuk om uit eten te gaan en houden we van stedentrips. Deze zomervakantie trekken we langs de westkust van de Verenigde Staten, maar niet in een camper, want in een gezin met pubers heeft ieder wel zijn eigen ruimte nodig. De dames houden van winkelen en zo heeft iedereen ook nog zijn eigen bezigheden. Ik houd van verandering. Als de kinderen uitgevlogen zijn, willen mijn vrouw en ik nog wel een keer naar het buitenland verhuizen. Ik ga vrij makkelijk naar een nieuwe plek. Je neemt weliswaar afscheid van mensen, maar je houdt er altijd ook weer vriendschappen aan over. Je wordt er alleen maar rijker van.” twitter: @peterdbruin Peter is ook te vinden op Linkedin

Werken, lachen en ontspannen

Peter is er de persoon niet naar om ergens in vastgeroest te raken. Hij houdt van dynamiek, van plezier maken en kijkt met een nieuwsgierige open blik naar de wereld om zich heen. “Ik ben een harde werker, serieus in wat ik doe, maar er moet ook ontspanning zijn. Je moet altijd relativiteit zien in wat je doet en mijn stelregel is dat in iedere vergadering minimaal twee keer hard gelachen moet worden. Ik ben meer een allrounder dan een specialist en ben

juni 2014

Het verhaal van Gerrie, Esther en Natascha.

Gerrie van der Burgt heeft

uitgezaaide dikkedarmkanker. Zijn arts Esther Jacobs maakt bespreekbaar wat hij kan verwachten. Ze adviseert therapievormen die Gerrie toch in staat stellen zoveel mogelijk te genieten van zijn leven. Verpleegkundig specialist Natascha Schrama praat met Gerrie over de impact van zijn ziekte en haalt alles uit de kast om het hem comfortabel te maken. Gerrie voelt zich gesteund.

www.elkerliek.nl

ikram azarfane

Met haar stralende glimlach staat Ikram Azarfane op me te wachten bij de deur van het LEVgroep-gebouw. Je vergeet op slag het wat saaie, ongezellige kamertje waar we gaan zitten, als ze begint te vertellen. Twintig jaar en vol wijze en positieve uitspraken. tekst marije goris foto hans boymanns

IKRAM

Ze werd in 1993 geboren in Helmond, als jongste in een gezin met negen kinderen. Haar vader overleed op 54-jarige leeftijd plotseling toen ze zeven jaar was aan een hartstilstand. Ze was zijn oogappeltje en al herinnert ze zich niet veel concrete dingen, ze weet nog wel het bijzondere gevoel dat het haar gaf als ze samen met haar vader dingen deed. ’s Avonds voor ze gaat slapen, denkt ze vaak aan hem. Haar beide ouders komen uit Marokko, haar vader was een van de eerste ‘gastarbeiders’, zo noemden we hen toen nog. Haar moeder kwam later, maar ook alweer dertig jaar geleden. Een van haar oudere broers heeft als vanzelfsprekend de vaderrol op zich genomen. Intussen zijn er elf kleinkinderen! Ikram is dol op haar kleine neefjes en nichtjes. Er zijn voor anderen Na het MBO studeert Ikram nu in Den Bosch Social Studies. Ze zit in het tweede jaar. “Ik doe de verkorte opleiding, dat betekent dat ik twee jaar in één jaar doe. Ja, ik ben nogal gedreven. Ik wil altijd overal het maximale uit halen.” Weer die royale lach. “Ik wil graag onafhankelijk zijn. Naast mijn studie werk ik bij de Zorgboog. Als helpende ben ik een soort van steun en toeverlaat voor de ouderen. Niet alleen met praktische hulp in het huishouden.

Ik leer daar heel veel van. Ik houd er zelf van om open naar mensen toe te gaan en geen oordelen te hebben. Maar ik word wel soms afgekeurd op mijn Marokkaanse uiterlijk. Zeker bij mensen die laten merken dat ze me niet in hun huis willen, ga ik vriendelijk het gesprek aan. Ik wacht niet af, maar begin zelf met vriendelijk te zijn, met een glimlach, daar reageren mensen meestal positief op. Terwijl ik toch niet echt het gevoel heb dat ik me moet verdedigen of bewijzen. Ik ben Helmondse en ook Marokkaanse. Met de meeste van mijn cliënten krijg ik gemakkelijk een band. Ze zijn zo vaak eenzaam en willen graag vertellen. Het maakt niet uit, elke ingang is goed. Over de poppen die op een kastje zitten, over de oorlog of wat dan ook. Soms zeg ik: ‘Ik ga nu even stofzuigen, maar ik ben zo weer terug hoor, dan drinken we samen koffie’. Een enkele keer kom ik zelfs niet aan stofzuigen toe.” “Vanaf mijn vijftiende doe ik al vrijwilligerswerk. Ik wil er graag zijn voor anderen. De studie in maatschappelijk werk is een logisch gevolg. Ook daar leer ik veel. Er gewoon zijn en luisteren is vaak al heel veel en soms ook echt genoeg. Maar als iemand echt in de problemen zit, bijvoorbeeld als iemand zegt dat hij bang is, dan durf ik nu door te vragen waar die juni 2014

INTERVIEW

“Ik heb zelf zoveel mogelijkheden gekregen, dat gun ik anderen ook.”

juni 2014

ikram azarfane

interview

“Mensen als mens benaderen, daar gaat het om.” angst vandaan komt. Een arm om iemand heen slaan is in zo’n geval niet genoeg om hem te helpen verder te komen met zijn probleem. In de omgang met mijn oudere broer, die aan schizofrenie lijdt, heb ik geleerd dat je mensen als mens moet benaderen en niet als zieke, blanke, zwarte, bruine of gele.”

niet makkelijk vallen, ze is in Brouwhuis opgegroeid, ze hebben er veel goede contacten. Maar het is ook fijn, want dan wonen ze dichter bij de meeste broers en zussen. Dan kan haar moeder te voet naar haar kinderen en kleinkinderen. En kan ze ook haar eigen boodschappen blijven doen en zelf naar de dokter.

HéHeistraat-markt Ze is een van de drijvende krachten achter een jaarlijkse markt, HéHeistraat, die deze zomer op zondag 22 juni plaatsvindt. Dat doet ze met een groep vrijwilligers en de winkeliersvereniging. “Iedereen is welkom”, zegt ze. “Het wordt een mooie dag met overal kraampjes. De winkeliers zetten een kraam pal voor hun eigen deur en verder melden zich mensen aan uit het hele land, die hun spullen willen verkopen, van kleding tot schoenen en schilderijen. Er is voor ieder wat wils, muziek, dans, theekransjes en allerlei hapjes. De bedoeling is om mensen met elkaar te verbinden, de kleuren van al die verschillende culturen te laten zien.”

Toekomstplannen “Na de afronding van mijn studie wil ik een tijdje als vrijwilliger naar een ontwikkelingsland. Liefst werken met kindmoeders en hun kinderen. Om ze betere voorlichting te geven, over voorbehoedsmiddelen bijvoorbeeld en ervoor te zorgen dat de kinderen onderwijs krijgen. Maar eerst ga ik volgend jaar waarschijnlijk stage lopen bij het Bijzonder Jeugdwerk. Bij jongeren die om allerlei redenen niet thuis kunnen wonen. Om hen te helpen terug te gaan en een mooi leven op te bouwen. Ik heb zelf zoveel mogelijkheden gekregen. Daar ben ik zo ontzettend dankbaar voor. Dat zou ik ook gunnen. Klinkt dat erg zweverig?” Dan zegt ze plotseling iets wat me verrast: “Ik wil straks mijn motorrijbewijs halen! Niet alleen omdat het cool is, het sluit aan bij mij als persoon. Pittig en recht door zee. Met durf, al is de bestemming soms onbekend.” Het is niet moeilijk om het je voor te stellen: een zware motor, Ikram in een stoer pak, de lange zwarte krullen wapperend in de wind.

Ikram heeft een inspirerende manier van vertellen. Ze lacht soms breeduit, verontschuldigt zich voor haar enthousiasme: “Ik wil zoveel bereiken, ik ben jong, ik kan genieten van alles wat ik doe. Ja, het gevolg is inderdaad dat ik gemakkelijk te veel hooi op mijn vork neem. Dan stoot ik mijn hoofd opeens tegen een harde muur. Mijn moeder zegt dan: ‘Rustig aan, Ikram. Nu even rust’. Maar het komt omdat ik zo van uitdagingen houd, ik wil zó veel leren! En het past bij mij: ergens helemaal voor durven gaan. Voor mijn familie, mijn vrienden, mijn werk en in de toekomst voor een man en kinderen.” Even een verlegen lachje.

De basis Als haar moeder ter sprake komt zegt ze: “Mijn moeder is mijn basis. Ik woon thuis, we praten veel met elkaar. Ze stimuleert me aan alle kanten. Soms is ze wel bezorgd. Maar elke dag als ik thuis kom vraagt ze: Hoe is het gegaan, hoe heb je gereageerd? Al reflecterend praat ik de dag van me af. De gesprekken met mijn moeder brengen ontspanning. Ik vind het niet gemakkelijk om me te ontspannen, maar ik schrijf graag verhalen en gedichten. Dat is een prima uitlaatklep. Rust vind ik ook zeker in mijn geloof, dat is tegelijk een bron van kracht voor mij. De Islam stimuleert mij om te doen waar ik goed in ben en om goed te zijn voor mijn medemensen.” Helmond, stad van verschillen Ikram ervaart Helmond als heel gevarieerd. Zo vindt ze Brouwhuis wat teruggetrokken in zichzelf, onbekend is onbemind. De binnenstad is opener, zegt ze. Daar ziet ze makkelijker nieuwe initiatieven ontstaan, zoals Marokkaanse, Turkse, Poolse en Nederlandse moeders die met elkaar gaan koken. “Er gebeuren veel mooie dingen, echt waar. Het is jammer als die niet genoeg gezien worden.” Voor Ikram en haar moeder staat er in de toekomst hoogstwaarschijnlijk een verhuizing naar de binnenstad te wachten. Dat zal haar

juni 2014

marie-claire

isis

Column

Of ik lid wilde worden van een ‘vrouwenclubje’… Deze vraag werd mij elf jaar geleden gesteld. Een vrouwenclubje, wat zou ik daar nu te zoeken hebben? Het was dan wel een vrouwenondernemersclub, maar nog steeds voelde ik mij niet getriggerd om lid te worden. Zeker zo’n soort van ‘vrouwenklaagclub’, over hoe zwaar wij het hebben in vergelijking met ‘die mannen’, die alleen maar hun werk hebben. En ‘wij vrouwen’ moeten naast ons eigen bedrijf ook nog eens het huishouden runnen, de kinderen perfect opvoeden, een aantrekkelijke partner voor onze ‘mannen’ zijn (om niet het risico te lopen ingeruild te worden voor een jonger exemplaar) en we willen ook nog tijd voor vriendinnen en onszelf inruimen om leuke dingen te doen. Zo’n club om samen, onder het genot van een lekker glaasje droge witte wijn te zeuren over glazen plafonds en old boys networks … Hoe mis kun je het hebben! Intussen ben ik al voor het elfde jaar lid van ISIS en moet ik toch toegeven dat een vrouwenondernemersnetwerk écht wel wat anders is dan een vrouwenklaagclub. Hoe verfrissend is het om met gelijkgestemden ervaringen uit te wisselen, bedrijven te bezoeken en daarbij achter de schermen te mogen kijken? Na zo’n ISIS-avond ga ik enthousiast en vol ideeën weer naar huis toe. Laatst hadden we een uitstapje naar het hoofdkantoor van Rabobank Nederland in Utrecht. Gerlinde Silvis (directeur HR) vertelde ons over haar carrière binnen de Rabowereld, met alle ups and downs. Wat een inspirerende vrouw. En dan heb ik het nog niet eens over de ISIS-stand op de BBHP beurs (Bedrijven voor Bedrijven Helmond/Peelland), waar wij als ISIS-leden in een cluster bij elkaar stonden ingedeeld. Prima toch, zelf goede zaken kunnen doen en tevens klanten naar elkaar kunnen doorsturen… Nu heb ik zelf, als ondernemende vrouw, al helemaal niets te klagen, want ik heb het geluk met de juiste man getrouwd te zijn. Naast dat wij samen de winkel runnen, kan ik niet anders concluderen dan dat mijn partner toch wel het leeuwendeel van de huishoudelijke en opvoedkundige taken op zich neemt. Joost, bedankt en vooral zo doorgaan! Marie-Claire

juni 2014

chris verschoor

“Ik had nog nooit van Helmond gehoord!”

juni 2014

INTErview

In de eerste klas van de basisschool schreef Chris Verschoor een opstel over wat hij wilde worden: voetballer, zeekapitein en schrijver. Voetballer werd hij niet en pas later werd hij schrijver. Hij voer wel over de wereldzeeën en verruilde Nederland voor de VS. Nu is hij na 53 jaar weer terug in het land van zijn jeugd.

chris Op een avond in een zaaltje in Deventer zat de vijftienjarige Chris geboeid te luisteren naar een kapitein die vertelde over de koopvaardij. “Dat wil ik; varen en avonturen beleven”, dacht hij. Het lukte hem om bij deze kapitein aan te monsteren en binnen twee weken zat hij op het schip! “Dat kon toen, omdat je niet meer leerplichtig was na je vijftiende”, zegt Chris. Hij voer op de wilde vaart en op de kustvaart. Het bracht hem over de hele wereld, van Polen naar Cuba, van Japan naar Italië en Marokko. Hij vond het prachtig. Na een jaar was hij weer thuis. Maar niet voor lang. Zijn moeder besloot te emigreren naar Amerika. In 1961, net na zijn zeventiende verjaardag, vertrok Chris met zijn moeder en zijn broertje en zusje. “We woonden in Georgia en mijn moeder stuurde me naar een universiteit in Tennessee om medicijnen te gaan studeren. Daar leerde ik Alicia kennen, de vrouw met wie ik bijna vijftig jaar getrouwd ben. Toen ze de verpleegkunde opleiding had afgerond, wilde ze terug naar Californië. Deze verliefde jongen reisde haar al gauw achterna!” ”Dat was in 1963. Er was overal volop werk voor mij. Omdat de huren in vergelijking met de lonen heel laag waren, kon ik een appartement huren in Santa Monica aan juni 2014

de Pacific Palisades. Prachtig en op maar 15 meter van het strand! Dat is nu allang niet meer mogelijk. Alleen de rijkste mensen kunnen zich daar nog een huis veroorloven. We trouwden snel en kregen drie zonen. Een van hen overleed nog maar kort geleden op 44-jarige leeftijd. Ja, dat is heel verdrietig.“

Geen sleur alsjeblieft Chris is een man met veel talenten. Hij is geïnteresseerd in bijna alles en bleef zijn hele leven studeren. Hij studeerde economie, taalkunde, psychologie en Latijns-Amerikaans. Daarnaast houdt hij zich de laatste jaren intensief bezig met artificiële robot-intelligentie en neurobiologie. “Dat laatste op amateurniveau,” zegt hij bescheiden. Ook in zijn werk bleef het niet bij een enkel vak. Behalve dat hij leraar was en les gaf in taalkunde, social studies en aardrijkskunde was hij een tijd lang taxateur in Zuid-Californië. Hij taxeerde vooral grote, commerciële gebouwen, zoals hotels en fabrieken. Ook zat hij als effectenhandelaar in de aandelenhandel. Dat doet hij nu nog steeds. Hij werd tevens schrijver: hij schreef twee filmscripts en veel gedichten. Mensen vroegen hem wel eens: ‘Je verandert zo vaak, kun je je draai

tekst marije goris foto gerard van hal 81

chris verschoor

niet vinden?’ Maar dat was het niet. Zo gauw iets een sleur werd, vond Chris er niets meer aan. Terug in Nederland Nu is hij, na meer dan een halve eeuw, terug in het land dat hem niet los liet, samen met Alicia, die (nog) geen Nederlands spreekt. Ze zit bij ons gesprek, waardoor we soms Engels en soms Nederlands praten. Na een half uur gaat ze weg, naar haar eerste officiële Tai Chi-les, te voet. Alles is nieuw voor haar, ook het feit dat ze gaat lopen. In Amerika deden ze echt álles met de auto. Ze vindt de overgang wel groot. Ze begrijpt dat haar man een ‘kick-in-the-ass’ (citaat Paul Newman, red.) nodig had en ze volgde hem; ze wil dit nieuwe avontuur graag een kans geven. Maar ze mist wel haar vriendinnen en haar werk op de IC-afdeling van het ziekenhuis. Sinds enkele weken wonen ze in een rustige straat in de Oranjebuurt. Het huis oogt binnen wat kaal. Er staan een paar meubels, die de vorige eigenaar nog even heeft laten staan. Over een paar dagen arriveren hun eigen spullen met de boot uit Amerika. Maar de marmeren vloer is fraai en de serre heerlijk zonnig. Straks zal hier Alicia’s vleugel staan. Dan kan ze weer pianospelen en zullen ze op hun eigen bank voor de open haard kunnen zitten. Helmond of all places Ik vraag Chris waarom hij naar Nederland terug wilde. “Op deze vraag zijn verschillende antwoorden mogelijk,” zegt hij na enige aarzeling. “Misschien omdat ik me altijd meer Nederlander dan Amerikaan ben blijven voelen, maar eigenlijk heb ik geen flauw idee. Ik kan hier eigenlijk geen goed antwoord op geven. Je kunt er wel allerlei psychologische ideeën op los laten, maar in wezen weet ik het echt niet. Zoals ik het zie, hebben we in het algemeen altijd wel een antwoord, maar eigenlijk zuigen we onze redenen uit onze duim. We passen onze reden aan de beslissing aan en niet andersom.” 82

interview

“Weet je, de Amerikanen zijn over het algemeen vrij behoudend. Het zijn leuke mensen hoor, ze zijn altijd behulpzaam en ik kon het goed met hen vinden. Maar je praat niet snel met anderen over wat je echt bezig houdt als je van tevoren weet dat ze vasthouden aan hun eigen mening. Dat ze moeilijk openstaan voor een andere opvatting heeft te maken met dat grote continent waar weinig invloed van buitenaf is. Het merendeel van de mensen heeft zelfs geen paspoort.”

“We zijn op herontdekkingstocht naar pure smaken, hier in Nederland.”

“Maar goed, we woonden al 30 jaar in Californië, in hetzelfde huis, ten noorden van San Diego. Altijd blauwe lucht, altijd zon, altijd hetzelfde. Het was tijd om weer iets nieuws te gaan ondernemen. Een major verandering was nodig. ‘Wat gaan we doen met de volgende fase van ons leven?’, zeiden we tegen elkaar. Los Angeles had de voorkeur, maar die stad is erg duur, met name de wijken waarin we wilden wonen. We zijn gaan reizen en gaan zoeken, eerst in Amerika, in steden die ik interessant vond en daarna, via internet, in Nederland. Ik zocht een mooi huis, dichtbij het centrum van een stad, zodat we alles konden lopen of fietsen. En het moest een ‘worldclasscity’ zijn!” En of all places ben je in Helmond terecht gekomen, zeg ik een beetje ongelovig. “Ja”, lacht Chris, “Ik had nog nooit van Helmond gehoord. Oké, die worldclass-city hebben we op moeten geven, vanwege de te hoge

prijzen. Maar Helmond is leuk, we zitten hier goed. Het is ‘the next best thing’.” HEROntdekkingstocht “Het eten in Nederland is zoveel smakelijker. Als je hier bij de bakker komt dan ruikt en smaakt het heerlijk. En de kaas smaakt naar kaas! We zijn op een herontdekkingstocht van de smaak. Ook het weer was een reden om naar Nederland te komen. Hier heb je echte seizoenen. En we willen de architectuur in de steden gaan bekijken. Daar houden we van. En ik vind de Nederlandse mensen leuker. Och, voor dat worldclass-idee, gaan we soms naar Amsterdam. Daar regel ik ook mijn bankzaken.” We praten nog wat over Nederlandse gewoonten terwijl we in de achtertuin staan en kijken naar de grote oude bomen. Bij het weggaan zegt Chris: “O ja, ik heb besloten om nog iets te gaan ondernemen. In Amerika leren ze je dat Shakespeare de beste schrijver aller tijden is, dat het Engels niet te evenaren is. Dat vind ik onzin, onze moedertaal is een mooie taal. Omdat ik rechten een interessante studie vind en wettelijke taal mooi, ga ik me in die richting verdiepen.” De nieuwe fase is aangebroken.

(Met dank aan Bas Teeuwen van Adriaan van den Heuvel makelaars en adviseurs.) juni 2014

helmond fris campagne

‘Vroeger’ mocht je op je zestiende verjaardag je eerste alcoholische drankje drinken. Nou ja, vroeger, vorig jaar. Maar de regels zijn aangepast. Alcohol drinken mag pas vanaf achttien jaar. Om daar aandacht aan te besteden, komt Helmond met de campagne: Helmond Fris. Een beetje door en voor jongeren.

jongeren

HeLMONd

FRIS “Jongeren zijn zo onvoorspelbaar”, lacht Dre Bemelmans, communicatiemedewerker bij gemeente Helmond. “We hadden een heel confronterend campagnebeeld: Amy Winehouse. Ik dacht: dat wordt ‘m!, maar de jeugd koos heel duidelijk voor de slogan die we nu hebben.”

tekst romy van der sande beeld gemeente helmond 84

De landelijke campagne NIX18, richt zich vooral op de ouders. De campagne waar Helmond mee komt, kiest ervoor om de boodschap over te brengen aan de jeugd. Bemelmans: “We geven onszelf een jaar de tijd, om jongeren duidelijk te maken dat alcohol drinken is toegestaan vanaf 18 jaar. Deze periode is met name lastig, omdat jongeren die eerst wel mochten drinken, dat nu ineens niet meer mogen. Dat probleem is straks uit de wereld, dan zijn de regels voor iedereen heel duidelijk. Je rookt en drinkt niet voor je achttiende.”

Het is een boodschap die best lastig over te brengen is, want alcohol is toch gezellig? Dat roken schadelijk is, is inmiddels wel bekend. Hoewel het niet eens zo heel lang geleden normaal was om bijvoorbeeld in de trein te roken. En er was een tijd dat de docent zo nu en dan een trekje van zijn sigaar nam, terwijl hij les aan het geven was. “Een mentaliteitsverandering heeft meestal veel tijd nodig”, beaamt Bemelmans. “De hersenen van jongeren zijn pas uitontwikkeld als ze de twintig al een paar jaar zijn gepasseerd. Alcohol heeft invloed op de hersenen. Vandaar dat de leeftijd waarop alcohol toegestaan is nu opgehoogd is. De hersenen zijn op zestienjarige leeftijd nog volop in ontwikkeling en beschadiging moet voorkomen worden.” Helmond Fris laat zien dat gezelligheid echt niet gepaard hoeft te gaan met een juni 2014

HELMOND

e r e d n a e d n a a , . . . n e l s a s a u n t a r K e t Ondt van he kan juni 2014

jongeren

helmond fris campagne

biertje of wijntje in de hand. Het ‘frisse’ campagneteam dat bestaat uit jongeren, is aanwezig op hippe evenementen. Het flesje water dat uitgedeeld wordt, laat zien dat fris ook prima kan op zo’n event. “Het team was bijvoorbeeld aanwezig bij de carnavalsoptocht en bij de kermis, en in de zomer ook bij tal van events zoals de Kasteeltuinconcerten.” Er wordt bewust gekozen voor persoonlijk contact. “Natuurlijk communiceren veel jongeren tegenwoordig via social media, maar persoonlijk contact werkt nog altijd het beste. Het team dat bestaat uit jongeren kan door persoonlijk contact de boodschap goed uitleggen en hopelijk blijft die boodschap dan ook goed hangen.” Schadelijke effecten van alcohol Als je op jonge leeftijd aan alcohol begint, is de kans op een alcoholverslaving relatief groot. Ook lopen jongeren eerder een alcoholvergiftiging op dan volwassenen. Daarnaast speelt drank een rol bij agressie, geweld en ongelukken in het verkeer. School en alcohol gaan ook niet goed samen: er is een duidelijk verband tussen schoolverzuim en alcoholgebruik.

Geen gemeentepils Zo’n campagne, hoe maak je die? Samen met anderen, legt Bemelmans uit. “We hebben zowel de horeca als de jongeren betrokken bij het proces. Zij weten als geen ander wat werkt. Wij kunnen wel bedenken wat bij deze doelgroep past, maar het gaat erom dat de boodschap echt bij jongeren overkomt.” Daarom zijn de jongeren van het initiatief Helmond Jong2Gether uitgedaagd om hun mening te vormen over twee campagnebeelden. Dit is een netwerk van jongeren in de leeftijdscategorie dertien tot en met vierentwintig jaar. De jongeren adviseren de gemeente en maatschappelijke organisaties gevraagd en ongevraagd over lokale gemeentelijke (beleids-)zaken. “We hadden een slogan met de term ‘gemeentepils’, maar die term blijkt helemaal niet bekend bij de jeugd. Dáárom is het zo goed om te sparren over zo’n campagne.” Inmiddels is het campagnemateriaal verspreid door heel Helmond. “Zo hebben horecagelegenheden, cafetaria’s en sportkantines onze bierviltjes en posters ontvangen. We merken dat er ook echt behoefte aan is. Dit soort gelegenheden moet er op letten dat jongeren onder de achttien niet drinken, ze zijn op zoek naar materiaal om die boodschap over te brengen. Wat positief is, is dat de Helmondse horeca er in groten getale

voor kiest om de leeftijdsgrens om binnen te komen op achttien jaar te zetten. Daardoor wordt het handhaven daar ook gemakkelijker. Maar je kunt je voorstellen dat het bij een kantine of cafetaria soms lastig is. Uiteindelijk hopen we dat het na dit jaar voor iedereen heel duidelijk is dat roken en drinken onder de achttien jaar niet toegestaan is. Maar dat vooral ook alle jongeren begrijpen, waarom het beter is om te kiezen voor fris.” Boete Voor het drinken van een alcoholhoudende drank in het openbaar krijgen jongeren van zestien tot achttien jaar een boete van negentig euro. Jongeren onder de zestien jaar krijgen een boete van € 45. Voor het schenken van alcoholhoudende drank aan een minderjarige riskeert een café een boete van € 1.360. Bij herhaling wordt de boete verhoogd. De burgemeester kan zelfs besluiten de vergunning in te trekken en de horecagelegenheid voor onbepaalde tijd te sluiten. Horecagelegenheden zijn wettelijk verplicht om twee stickers bij de toegang te plakken met daarop de teksten ‘18 jaar verkopen wij geen alcohol’ en ‘25 jaar laat je legitimatie zien!’.

juni 2014

MEER DAN FIGUURVORMING

Beter en STRAKKER in je vel Bailine® Figuurvorming

GRATIS! PROEF behandeling

Bailine® Mentale motivatie

Bailine® Voedingsadviezen

Bailine® Natuurlijke facelift

Bailine® Pijnbestrijding

Neem vandaag nog contact met ons op om de GRATIS proefbehandeling in te plannen!

www.afslankenhelmond.nl Bailine® Helmond Weg op den Heuvel 139

T 0492 - 52 15 81 E info@afslankenhelmond.nl

colinda verbaarschot

Colinda Verbaarschot (46) is geboren en getogen in het Haagje. In de wijk staat ze bekend als ‘het volksmoederke’, en iedereen kan dan ook bij haar terecht voor een luisterend oor. Zelf vindt ze het niet veel bijzonders; ze is graag een lichtpuntje in andermans leven. tekst maina van baal foto ugur ozdemir

cOLINDA Colinda is een echte bekendheid in Helmond. Wanneer ze over straat loopt, wordt ze dan ook vaak door mensen aangesproken. Zelf denkt ze dat het komt door haar positieve instelling. ‘Mensen voelen dat aan en waarderen dat. En ondanks dat ik altijd mijn eerlijke mening geef, hebben mensen het gevoel dat ze alles tegen me kunnen zeggen. Ik word niet makkelijk boos. Het Haagje is echt mijn wijk. Als kinderen me zien lopen, dan beginnen ze mijn nummers te zingen. Ze kennen me allemaal. Ik denk niet dat ik hier ooit wegga. Omdat ik er al zo lang woon, ken ik de mensen hier en zij kennen mij. Het mooiste aan Het Haagje vind ik dat iedereen open en eerlijk naar elkaar is. Zo ben ik zelf ook, eerlijk en oprecht.” Heftige tijd Het leven is voor Colinda niet altijd makkelijk geweest. Haar ouders scheidden toen ze nog heel jong was. Van haar zesde tot haar veertiende zat ze samen met haar twee broers in een kindertehuis. ‘Mijn ouders konden niet goed voor ons zorgen. Het was een heftige tijd. In die periode zat ik niet goed in mijn vel; ik was onzeker en had last van faalangst. Ook vertoonde ik een soort vluchtgedrag, want als er iets gebeurde in mijn omgeving liep ik er altijd voor weg. Daar had ik in het begin van mijn huidige relatie ook last van. Bij elke woordenwisseling ontvluchtte ik het 88

huis. Gelukkig heeft mijn man me hier overheen kunnen helpen. Faalangst heb ik nog steeds wel een beetje. Aan iets nieuws beginnen, vind ik altijd eng. Voor de buitenwereld lijkt het misschien alsof ik heel zelfverzekerd ben, maar dat is niet altijd zo. Achteraf gezien ben ik blij dat ik in een tehuis heb gezeten, want ik heb er heel veel geleerd. Ik weet bijvoorbeeld dat ik me in elke situatie kan redden. Ook ben ik er sneller zelfstandig door geworden.’ ‘Ik ben trots dat ik mijn leven ten aanzien van vroeger een positieve wending heb kunnen geven. Het leven dat ik nu leid is hoe ik het vroeger voor ogen had. Gelukkig zijn met mijn man en kinderen. Ik heb nog maar één wens voor de toekomst en dat is een kleinkind. Het kan nog goed een aantal jaar duren, maar ik ben nu al speelgoed aan het verzamelen!’ Gezin Haar gezin is dan ook waar het voor Colinda allemaal om draait. Dat ze zelf niet in een gezin op heeft kunnen groeien, ervaart ze als een enorm gemis. ‘Ik wilde altijd juni 2014

Interview

â&#x20AC;&#x2DC;Ik ben trots dat ik mijn leven ten aanzien van vroeger een positieve wending heb kunnen geven. Het leven dat ik nu leid is hoe ik het vroeger voor ogen had.â&#x20AC;&#x2122; juni 2014

colinda verbaarschot al heel jong moeder worden en op mijn negentiende kreeg ik mijn zoon Maikel. Veertien maanden daarna werd mijn dochter Joyce geboren. De eerste drie jaar waren best zwaar. Het opvoeden van kinderen is niet altijd makkelijk en zeker niet wanneer je geen goed voorbeeld hebt gehad. Maar ondanks dat vind ik dat ik het redelijk goed gedaan heb. Maikel was nog geen drie maanden oud toen ik hem in de box legde en zei: jij zal nooit mee hoeven maken wat ik mee heb gemaakt. Nu de kinderen het huis uit zijn, ben ik er nog steeds druk mee. Ik probeer er twee à drie keer in de week naartoe te gaan. Bij mijn dochter ga ik dan lekker kletsen en theedrinken en bij mijn zoon help ik een beetje mee met het huishouden. Tweeënhalf jaar geleden heeft hij een ernstig motorongeluk gehad, waarbij hij een verbrijzelde knie en een gebroken dijbeen heeft opgelopen. Hij is nu vijf keer geopereerd en kan nog steeds niet goed vooruit. Maar ik ben dankbaar dat ik hem nog in mijn leven heb. Voor hetzelfde geld was het anders afgelopen. Ik zal altijd als een leeuwin over mijn kinderen blijven waken, ik wil gewoon dat ze een goed en zorgeloos leven hebben.’ Ziekte Doordat ze lijdt aan artrose heeft Colinda al veel dingen, die ze leuk vindt, moeten opgeven. Vroeger deed ze graag aan darten, maar dat gaat niet meer. Ook werken lukt sinds vier jaar niet meer. ‘Ik heb er erg veel last van, vooral in de winter. Sinds afgelopen jaar heb ik een baantje als vrijwilligster bij de speeltuin. Daar ben ik blij mee, want ik vind het heel erg dat ik niet kan werken. Anderhalve maand nadat ik thuis kwam te zitten, heb ik zitten brullen. Zó erg vond ik het. En ik mis het werken nog elke dag. Maar gelukkig heb ik een hele goede man die ook goed voor mij

interview zorgt. Dankzij hem kan ik nog een aantal dingen doen die ik leuk vind. Schilderen en zingen zijn twee hobby’s die ik gelukkig nog wel kan beoefenen.’ Het is nog niet zolang geleden dat Colinda begon met schilderen, maar ze blijkt een waar natuurtalent. ‘Mensen zeggen dat het een soort Herman Brood-stijl is, maar dan liever. Ik heb er nu ongeveer elf verkocht, maar ik vraag er dan ook maar een habbekrats voor. De mensen vinden het alleen al leuk dat er CP op staat, Colinda Poet. Poet is mijn meisjesnaam en is vanuit vroeger een beruchte naam in Helmond. Ik heb altijd heel sterk het gevoel gehad dat ik de naam in ere moet herstellen, vandaar dat ik mijn schilderijen hiermee onderteken.’

dagelijks leven. ‘Ik wil mensen laten zien dat ze niet de enigen zijn met problemen. En dat alles overwonnen kan worden als je het maar positief bekijkt. Ik heb zelf best een moeilijk en zwaar leven gehad, maar alles wat in het verleden ligt kun je achter je laten. Mijn beste advies is om te leven bij de dag. Zoals ik altijd zeg: ‘Zorgen moet je laten voor morgen’.’

Dat muziek een grote rol in haar leven zou spelen, was al vroeg duidelijk. Op haar zesde schreef ze een nummer, ‘Mickey Mouse kon niet boem boem’, en niet veel later kenden alle leerlingen van de school het nummer. Een vervolg liet lang op zich wachten. Pas in 2006 nam ze haar eerste en bekendste nummer op genaamd ‘Het Haagje’. Het tweede nummer volgde sneller, want in 2007 kwam ‘Feest in de kroeg’ uit. ‘Ik had dit van tevoren nooit verwacht, maar de mensen vinden het leuk. Een zangeres zou ik mezelf niet willen noemen, ik doe het gewoon omdat ik het leuk vind en ik er mijn gevoel in kwijt kan. Wanneer ik de kroeg in loop vragen ze allemaal of ik wat wil zingen en dat is leuk. Ik merk dat de mensen wachten op een derde nummer. Er liggen al wel wat teksten, maar ik heb er geen haast mee.” Recht uit het hart Alles wat Colinda doet komt recht uit haar hart en vaak is het bedoeld om anderen tot steun te zijn. Zo ook de blogs over haar

“ Ik zal altijd als een leeuwin over mijn kinderen blijven waken.” 90

juni 2014

ONS HUIS

ons huis

“Vanaf het eerste moment dat ik hier binnenkwam, vond ik het huis warm en gezellig.”

€ 548.000 k.k. Vlierdense Bosdijk 21

Een bijzonder degelijk gebouwd woonhuis uit 1996 omringd door een grote, fantastisch aangelegde tuin. Rustig wonen in het groen, dichtbij alle voorzieningen in de wijk Brouwhuis. voor me e r info:

Adriaan van den Heuvel makelaars en adviseurs www.heuvel.nl - 0492-661.884

juni 2014

huis te koop Het zal de heer en mevrouw Van Gompel niet meevallen hun fijne huis te verruilen voor een kleinere woning. Maar vooral het onderhoud van de indrukwekkende tuin achter het huis wordt teveel. “We wonen hier al zeventien jaar met heel veel plezier. Ik vind het zo’n gezellig huis,” zegt mevrouw Van Gompel terwijl ze de kamer in kijkt. “Meteen al vanaf de eerste keer dat ik hier binnenkwam. Warm en gezellig. Dat komt vooral door de houten vloeren en deuren, en de warme kleuren.” We zitten aan de keukentafel onder het raam. Ik volg haar blik door de kamer en de ramen die het hele huis heerlijk licht

maken. Door welk raam je ook kijkt, overal zie je groen in allerlei schakeringen, afgewisseld met verschillende kleuren rhododendrons. “De tuin is nu op zijn mooist! Wil je even kijken?” We lopen door de keukendeur naar buiten. “Als ik in de tuin zit, dan zit ik het liefst hier op het terras omdat je zo de hele tuin kunt overzien.” Dat dit haar favoriete plek is snap ik wel. Het uitzicht is ongelooflijk. “De natuur rondom en de rust, geen last van buren en verkeerslawaai, maakt hier wonen heel prettig,” zegt meneer Van Gompel wanneer we weer binnen zijn. “We gaan deze plek zeker missen.”

tekst aldi van lierop foto danielle verbeek

juni 2014

boeken RENA PATTEN Koken met Quinoa De grote trend in gezond eten: Het product Quinoa is in feite zaad, maar wordt gegeten als een graan – het is niets minder dan een supergraan. De Inca’s aten dit supergraan al. Het is een van de gezondste voedingsmiddelen die er zijn en geschikt voor mensen met een glutenintolerantie. Bij de helder beschreven en niet te ingewikkelde recepten staan de ingrediënten in volgorde van toevoegen aangegeven, evenals voor hoeveel personen het bestemd is. Veel (maar niet alle) recepten zijn voorzien van een kleurenfoto. De recepten zijn: • gluten- en tarwevrij • zeer rijk aan eiwitten • rijk aan vitaminen • cholesterolvrij • gemakkelijk verteerbaar Dit boek bevat 90 smakelijke recepten met Quinoa: Soepen, brood en pasta, salades, vegetarische maaltijden, maaltijden met vlees, gevogelte of vis, evenals allerlei zoete gerechten.

Nicci French Donderdagskinderen Donderdagskinderen is een spannende psychologische literaire thriller van het Britse echtpaar Nicci Gerrard en Sean French. Samen vormen zij het schrijversduo Nicci French. Eerder verschenen Blauwe maandag, Dinsdag is voorbij en Wachten op woensdag, eveneens met Frieda Klein in de hoofdrol. Donderdagskinderen is het vierde deel.

Prijs: € 17,95 Hanny Boschman

Van dit schrijversechtpaar zijn in ons land al meer dan 6 miljoen exemplaren verkocht! Wanneer een oude schoolvriendin uit Suffolk bij Frieda aanklopt omdat de problemen met haar onhandelbare dochter haar boven het hoofd groeien, besluit Frieda haar te helpen. De gesprekken die Frieda met Becky heeft, roepen herinneringen bij haar op. Ze raakt er langzamerhand van overtuigd dat hen hetzelfde is overkomen; sterker nog, dat zij beiden slachtoffer zijn van dezelfde dader. Ze moet terug naar de plek waar ze opgroeide, ze kan niemand vertrouwen, ondertussen probeert ze de schokkende waarheid te vinden. Ze ontmoet oude bekenden en raakt er van overtuigd dat de dader zich onder hen bevindt. En ze moet snel zijn, voordat er weer een onschuldig slachtoffer valt. Het verleden laat zich niet langer verdringen... Prijs: € 19,95 Sen de Roij

samengesteld door: De Roij & Boschman Boeken www.deroijboschman.nl juni 2014

boeken Stefan Hertmans Oorlog en terpentijn Het verhaal van een kleine held in de Grote Oorlog die ervan droomde kunstenaar te worden. Vlak voor zijn dood in de jaren tachtig van de vorige eeuw gaf de grootvader van Stefan Hertmans zijn kleinzoon een paar oude volgeschreven schriften. Jarenlang durfde Hertmans ze niet te openen – tot hij het wèl deed en onvermoede geheimen vond. Het leven van zijn grootvader bleek getekend door zijn armoedige kinderjaren in het Gent van voor 1900, door gruwelijke ervaringen als frontsoldaat in de Eerste Wereldoorlog en door een jonggestorven grote liefde. In zijn verdere leven zette hij zijn verdriet om in stille schilderkunst. Stefan Hertmans’ jarenlange fascinatie voor zijn grootvaders leven bracht hem uiteindelijk tot het schrijven van deze aangrijpende roman. Hij vertelt dit verhaal met een verbeeldingskracht waarover alleen grote schrijvers beschikken en in een vorm die een onuitwisbare indruk op de lezer achterlaat. Sally Green Half zwart Precies een jaar nadat Sally Green haar contract tekende bij de Engelse uitgever heeft zij twee Guinness World Records binnengesleept: voor het meest vertaalde debuut én voor het meest vertaalde kinderboekendebuut. J.K. Rowling (Harry Potter) krijgt geduchte concurrentie!

Inmiddels is Stefan Hertmans winnaar van de Vlaamse Cultuurprijs voor de Letteren en genomineerd voor de Gouden Boekenuil 2014 en de Libris Literatuur Prijs 2014. Prijs: € 19,90 Hanny Boschman

Nathan groeit op in een wereld vol witte en zwarte heksen. Zijn vader is een beruchte zwarte heks en wordt door iedereen gevreesd. Zijn moeder, een witte heks, is dood. De witte heksen zijn bang voor Nathan en sluiten hem op. Op de dag dat hij zeventien wordt, kan hij alleen de zwarte magie van zijn vader erven, als die hem drie inwijdingsgeschenken geeft. Ontvangt hij deze niet op tijd, dan sterft hij. Er zit voor Nathan niets anders op dan proberen te ontsnappen en zijn vader op te sporen, wil hij in leven blijven. Maar hoe kan hij vluchten als iedereen hem in de gaten houdt en hij niemand kan vertrouwen, ook het meisje op wie hij verliefd is niet? Vindt hij op tijd zijn vader? De witte heksen zullen de jacht op hem openen… Een verslavend boek met veel huivermomenten. Een verhaal waarin magie, fantasie en spanning elkaar in hoog tempo afwisselen. Geschikt voor volwassenen én kinderen! Prijs: € 19,90 Sen de Roij juni 2014

kunsten cultuur agenda Bonnefantenmuseum Maastricht SRAL, Open restauratie atelier Stichting Restauratie Atelier Limburg - kortweg SRAL - is een beeldbepalend instituut gespecialiseerd in conservering en restauratie van schilderijen, beelden, historische interieurs en moderne kunst. SRAL is gevestigd aan de Avenue Céramique te Maastricht. Onderzoek, advies, opleidingen en cursussen behoren ook tot het domein van SRAL. Met subsidie van de Provincie Limburg wordt tegen een speciaal tarief gewerkt voor Limburgse musea, kunstkamers en kerkelijke instellingen. Buiten de Provincie Limburg restaureert de SRAL voor diverse musea, de Rijksgebouwendienst en de Rijksdienst voor de Monumentenzorg. Ook krijgt SRAL opdrachten uit het buitenland. In het Bonnefantenmuseum heeft de SRAL een eigen ruimte op de eerste verdieping. Dit open atelier is een zeer bijzondere ruimte bij de permanente collectie-opstelling. Het publiek kan de omvangrijke restauratie campagnes van kunstvoorwerpen uit de collectie van het museum live volgen. De geheimen die kunstwerken voor ons bewaren, worden hier ontrafeld, dan wel blootgelegd. www.sral.nl

Kunsthal Rotterdam IABR – 2014 Urban by Nature 29 mei t/m 24 augustus 2014 De Internationale Architectuur Biënnale is deze zomer te gast in de Kunsthal Rotterdam. Met de enorme groei van de steden zijn stad en natuur niet langer twee aparte werelden. Ze vloeien in elkaar over en vormen samen immense stadslandschappen. Vanaf eind mei laat IABR-2014-URBAN BY NATUREmet meer dan honderd projecten vanuit de hele wereld in de Kunsthal Rotterdam zien hoe er naar nieuwe stadslandschappen gekeken kan worden en wat die voor ons leven betekenen. Van de reusachtige dichtbevolkte delta’s tot de postindustriële parken en de stadslandbouw, van de ‘stofwisseling’ van een stad als Rotterdam tot wat er allemaal gebeurt in onze ondergrond. www.kunsthal.nl 96

Kunstroutes Brabant Het gehele jaar Kunstroutes Brabant heeft als doel eigentijdse (land-)kunst, cultuur en erfgoed in Brabant op een innovatieve manier te ontsluiten. Zij doen dat door GPS-routes te ontwikkelen, voor fietsers en wandelaars, voor liefhebbers van natuur en cultuur. Via de website en de smartphone app maakt de gebruiker kennis met kunstwerken, verhalen, animatiefilms, muziek, spellen en gedichten die speciaal voor bepaalde plekken zijn ontwikkeld. Historische foto’s en interviews met kenners en bewoners van de streek leiden je verder door de rijke cultuurgeschiedenis van Brabant. De routes zijn verspreid over stedelijk- en natuurgebied in heel Brabant en het worden er alleen maar meer. www.kunstroutesbrabant.nl

Stedelijk Museum ’s-Hertogenbosch Raakvlakken 2 - De collectie in een nieuw licht. De collectie van het Stedelijk Museum ‘s-Hertogenbosch wordt in steeds wisselende verbanden getoond. Nieuwe aanwinsten, ‘verzoeknummers’ en bijzondere stukken uit de collectie rouleren regelmatig. Zo is er steeds iets nieuws te zien. Raakvlakken 2 toont een keuze uit de collectie moderne sieraden en keramiek. Uitgangspunt voor de sieradenpresentatie is de relatie die sieraden (al dan niet) aangaan met het lichaam. De keramiekpresentatie laat zien hoe keramisten, vormgevers en kunstenaars omgaan met kleur en textuur. De keramiek is op kleur gerangschikt, waarbij de gebruikte glazuren en materialen een visueel spektakel opleveren. www.sm-s.nl samengesteld door: Maartje Vos-Swinkels van Akina Art Projects

juni 2014

kunsten cultuur agenda

Museum Jan Cunen Oss Pizzeria Vasari - Gijs Frieling t/m 31 december 2014

Voor Museum Jan Cunen maakte Gijs Frieling een muurschildering in de trouwzaal van het museum. Hij volgt hiermee de kunstenaar Fransje Killaars op. Gijs Frieling maakt muurschilderingen die hij vaak combineert met ruimtelijke objecten. Zijn werk gaat een directe relatie aan met de ruimte. De muurschildering heeft een beperkt kleurenpallet dat gloeit en straalt. Zijn werk wordt een vloeiend geheel van diverse inspiraties en interpretaties. Hij citeert kunstenaars die hij persoonlijk bewondert van Cézanne en Hugo van der Goes tot Hirschorn en Gilbert & George en refereert tevens aan science fiction films als Avatar en Watchmen. www.museumjancunen.nl

MU Eindhoven MUtate – No. 5 La Bolleur 13 t/m 29 juni 2014

Na bijna zestien jaar verlaat MU De

TextielMuseum Tilburg Body Jewels

t/m 15 maart 2015

Witte Dame. Hier zijn we jong volwassen

In Body Jewels toont het TextielMuseum

verder. Maar de laatste vijf maanden

eigen collectie Nederlandse, moderne

geworden, op Strijp S MUteren we

van MU in De Witte Dame verdienen

een speciaal afscheid. La Bolleur is een

roemrucht multidisciplinair Eindhovens designcollectief, dat inmiddels is

verhuisd naar Amsterdam. Met ‘Let

there be Light’ neemt La Bolleur ons

mee terug in de tijd. Voordat MU zich

in de oude Philipsfabriek vestigde werd

deze gebruikt als productiefaciliteit voor radiobuizen en gloeilampen. La Bolleur

geeft als laatste de ruimte weer terug aan zijn oorspronkelijke functie en zet een nieuwe productielijn op. www.mu.nl

te Tilburg een flinke greep uit de

sieraden. Er is ook ruimte voor enkele

spraakmakende collectieopdrachten die de afgelopen jaren in het TextielLab zijn uitgevoerd. Door toedoen van

spraakmakende sieraadontwerpers in de jaren zestig wordt het bijou niet

langer alleen als kostbaar statussymbool gezien. Het ontwikkelde zich in de

afgelopen decennia tot kunst, mode

en zelfs bijna ondraagbare objecten. Body Jewels laat een aantal van die ontwikkelingen zien.

www.textielmuseum.nl

Stedelijk Museum ’s-Hertogenbosch Homo Desperatus 28 juni t/m 31 augustus 2014 Homo Desperatus is het nieuwste project van de internationaal vermaarde theatermaker en scenograaf Dries Verhoeven in samenwerking met Theaterfestival Boulevard. In een theatrale enscenering van het menselijk lijden in de 21e eeuw maakt de bezoeker een wandeling langs een zeventigtal maquettes van de brandhaarden van onze wereld, van de Twin Towers tot tyfoon Haiyan. Iedere vitrine wordt bewoond door een mierenkolonie; zij zijn de protagonisten van de gepresenteerde ramp. De bezoeker wordt daarmee uitgedaagd om het leed van onze tijd, en zijn eigen rol daarin, van een afstand te overzien. Verhoeven heeft een achtergrond als theatermaker, maar zijn installaties worden in toenemende mate getoond op manifestaties voor beeldende kunst. Deze tentoonstelling als solopresentatie in een museum voor moderne kunst is zijn debuut. Het werk van Dries Verhoeven houdt het midden tussen theater en beeldende kunst. Hij zoekt naar manieren om toeschouwers direct bij een voorstelling te betrekken, vaak radicaal en onverwacht. Ze kijken vanuit een installatie naar de buitenwereld, of hebben persoonlijk contact met een performer. www.sm-s.nl juni 2014

KUNSTKWARTIER

MUZIEK MAAKT VRIENDEN

Meld je aan met 5 of 6 vrienden en jij ontvangt 10% korting* op je cursusgeld! Samen met vijf tot zeven anderen muziek leren spelen, dรกt is gezellig en motiverend. Bovendien heb je dan langer les voor een lagere prijs. * Deze actie loopt tot 1 oktober 2014. Kijk voor meer informatie op www.kunst-kwartier.nl DAT MERK JE IN WAT WE D ALLES OEN!

HART VOOR DE KUNSTEN, VOOR LEREN, INSPIREREN EN VOOR MENS EN SAMENLEVING

Met onze online diensten

kunt u meer dan u denkt.

De meeste bankzaken regelt u net zo makkelijk online. U wilt snel en gemakkelijk een nieuwe bankpas kunnen aanvragen. Of kort voor vertrek een reisverzekering afsluiten. Daarom staan veel van onze diensten ook online voor u klaar. Zo kunt u bankieren wanneer het u uitkomt. Ga naar ‘zelf regelen’ op rabobank.nl of download onze apps. Sms MOBIEL naar 7226 en u ontvangt een handig overzicht op uw telefoon. U kunt direct de apps gratis downloaden. Betalen en overboeken

€

Passen en creditcards

Rekeningbeheer

Verzekeren

Sparen

Overig

Hypotheken en lenen