HLMND Magazine Maart 2014

| n io it d e e iv t o m auto h e lmo nd ma gaz i ne . n l

Frans

automotive helmond nationaal & internationaal city promoter!

ma a r t 20 1 4 - 4 ,9 5

Lipman auto’s waren altijd in mijn leven

Theo Inniger voor mij zijn helmonders brabantse amsterdammers!

Cacaofabriek de nieuwe creatieve hotspot van helmond

Automotive Helmond elke auto ter wereld heeft wel iets uit helmond

Annemiek Arnoldus van tosti tot kreeft, dĂĄt vind ik zo leuk aan de warande!

Ad Klaasen

ik ben trots op helmond en dat draag ik uit!

glennis grace live in concert 12 april - 20:15

pluk van de petteflet 26 maart 13:30 & 16:00

kr ommE s t e e n w e g 2 9 57 07 C B - h e l m o n d 0492 - 5 8 7 0 0 0 www. t h eat e r s p e e l h u i s . n l

t.r.a.s.h. we must be willing to let go &giRl29 25 maart - 20:15

vrijdag (HUGO CLAUs) de spelerij 03 april - 20:15

cristina branco idealist 06 april - 14:30

liefde half om half henriette tol e.a.

13 maart - 20:15

ugur ozdemir

EDITO

edito

Bij het verschijnen van het decembernummer zaten we nog volop in de duisternis. De welbekende donkere dagen voor kerst. Donkere dagen, niet in de zin van somber, maar sfeervol en warm. En warm is het gebleven.

De winter heeft zich tot nu toe nog niet van zijn strengste kant laten zien. Zou het een ontwikkeling in het klimaat zijn? Ik weet het niet.

Het weer blijft altijd iets waar je geen grip op hebt.

City of Smart Mobility Wel heb ik sinds een aantal weken een goed zicht op de automotive campus. Een aantal bomen aan de Europaweg is gekapt en daardoor lijken de gebouwen van deze campus ineens dichterbij te staan.

Dat is niet voor niets. De automotive campus heeft zoveel voor Helmond te betekenen. Daarom besteden we daar in deze editie extra aandacht aan. Het zichtbaar maken van Helmond als City of Smart Mobility.

Automotive Helmond staat nu al nationaal en internationaal bekend als de plek waar de nieuwste uitvindingen en de mooiste ideeën op het gebied van mobiliteit vorm krijgen.

Grote merken als BMW, Audi, Toyota en Kia laten hier hun nieuwste modellen testen. Het mag duidelijk zijn dat dit veel nationale en internationale dynamiek in de stad met zich mee brengt. Nieuwe bezoekers en inwoners die naar Helmond komen. Automotive zorgt mede voor extra bedrijvigheid en extra kansen voor de stad.

Die kansen worden zichtbaar in alle lagen van

onze samenleving. Ik merk dat er steeds meer te beleven is in onze stad. Een stad met een prima wegennet, een goed centrum, een groot scala aan restaurants, met meer en meer aandacht voor architectuur, kunst en cultuur. Allemaal ontwikkelingen die voorlopig nog niet op z’n eind zijn!

Cacaofabriek Dat kunst en cultuur belangrijke ankers in de stad zijn, zie ik bijvoorbeeld aan het Speelhuis en het Kunstkwartier. Maar ik kijk nu al uit naar de opening van de nieuwe Cacaofabriek.

Binnenkort zijn we in de stad een veelzijdige culturele hotspot rijker. Een plek waar iedere dag wel wat te beleven is. Maar ook een plek waar je in een prachtige ambiance koffie of thee kunt drinken, waar je kunt lunchen, kunt dineren. Ik weet zeker dat de Cacaofabriek nog meer kleur gaat geven aan de stad. Die kleur komt niet alleen met het verdwijnen van de eerder genoemde donkere dagen van de winter, maar ook het Speelhuis, het Gemeentemuseum, de Cacaofabriek, de winkeliers en de horeca in het centrum hebben hier een belangrijk aandeel in.

Ik geloof dat Helmond aan haar inwoners, maar ook aan alle nationale en internationale bezoekers flink wat te bieden heeft.

Oh ja, vergeet niet om te gaan stemmen op 19 maart. Wij stemmen voor een nóg mooier Helmond.

U. Ozdemir

maart 2014

3

Š Fiep Amsterdam bv; Fiep Westendorp Illustrations

colofon

contributors colofon www.helmondmagazine.nl

hlmnd magazine is een kwartaal stadsmagazine voor helmond de plaetse 178, 5708 zj helmond Hoofdredacteur Vormgeving & Ontwerp ugur ozdemir www.ugurozdemir.nl met medewerking van peter van deursen Eindredacteur isabelle ruyters redactie@helmondmagazine.nl

eindredacteur Isabelle Ruyters

fotograaf Hans Boymanns

junior editor Jolien Maas

Communicatieadviseur Isabelle Ruyters heeft een hart voor bladen maken. Iedere nieuwe editie moet weer ‘de beste en de mooiste’ worden. Voor haar is het belangrijk dat het HLMND Magazine een boeiend en kloppend geheel is. Iets moois maken, dáár draait het om.

Hans Boymanns is geboren en getogen in Mierlo-Hout.

Sinds 2001woont hij in Brandevoort. Fotografie is zijn grote passie. Onlangs heeft hij zijn vakopleiding aan de fotovakschool in Boxtel afgerond. Als trotse Helmonder vindt hij het een voorrecht om bij te kunnen dragen aan HLMND Magazine. www.hansboymanns.nl

Jolien vindt het erg leuk om te schrijven voor een magazine dat alleen bij Helmonders op de deurmat valt. Ze woont al bijna haar hele leven in Dierdonk.

Daar heeft ze een hele plezierige jeugd gehad met haar ouders, haar broer en veel vrienden en vriendinnen. Sinds een paar jaar woont ze in Nijmegen, waar ze Nederlands studeert.

INTERIEURFOTOGRAFIE Daniëlle Verbeek

REDACTEUR Marije Goris

distributie Erik Jager

Sinds 2009 is Daniëlle zelfstandig fotografe voor voornamelijk interieur- en bedrijfsfotografie.

Met veel enthousiasme en passie is zij aan het werk. Omdat ze daardoor op veel plaatsen in de stad komt, heeft ze steeds meer binding met Helmond. Ze vindt het top dat ze mag bijdragen aan de fotografie van HLMND Magazine. www.perfectief-foto.nl

De wieg van Marije Goris-Aerts stond in Helmond. Bij haar geboorte had ze al een boek in haar hand. Ze houdt van lezen, schrijven en taalspelletjes. Ze is al bijna 25 jaar een van de organisatoren van het succesvolle Literair Café in Helmond. Aan HLMND-magazine heeft ze haar hart verpand.

Erik Jager had nooit gedacht dat hij na zijn pensionering nog distributiecoördinator zou worden. Erik is een bevlogen netwerker en dat is heel zinvol bij deze taak. Het is voor hem steeds een uitdaging om met een team van zo’n 15 bezorgers ervoor te zorgen dat HLMND Magazine op tijd op de mat ligt.

Fotografie ugur ozdemir, kasper van ‘t hoff daniëlle verbeek, rachel gruijters hans boymanns, gerard van hal Tekst romy van der sande, hans horsten, jolien maas, jeroen wolbers, franka van beeck, marije goris, udo holtappels, koen chatrou Distributiecoördinator erik jager distributie@helmondmagazine.nl Advertenties / Sales sales@helmondmagazine.nl Social Media www.twitter.com/hlmndmagazine www.facebook.com/helmondmagazine Drukwerk drukkerij gewa b.v. b.a. hoge mauw 130, 2370 arendonk - belgië Coverfoto ugur ozdemir copyright niets uit deze uitgave mag openbaar worden gemaakt of worden gereproduceerd door middel van druk, fotokopie, film, internet of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie. onze website wordt gehost door: threvon internet services maart 2014

HLMND Magazine is ook beschikbaar voor je tablet, pc en mac.

Download de PDF op: www.helmondmagazine.nl onder het menu download.

5

maart editie 2014

Inhoud

- 03 -

EDITO Van onze hoofdredacteur

- 05 -

Colofon & Contributors

- 10-

BINNENKIJK Eerste Haagstraat

- 18 -

serie interview Blond haar, blauwe ogen en een designertas, gaat het stereotiepe ook op voor deze zes dames die verknocht zijn aan hun Mini of Fiat500?

- 34 -

ANNEMIEK ARNOLDUS Chefkok Paviljoen De Warande geniet van tosti tot kreeft.

- 44 -

MIRANDA VAN DEN BROEK Het werk van een kandidaat-notaris bij leven, liefde en dood.

- 48 -

COVERSTORY FRANS LIPMAN

- 58 -

Al zo lang hij weet, staat zijn leven in het teken van de heilige koe. Frans lééft voor auto’s, maar zijn talent zit ook in het stimuleren van de mensen om zich heen. “Het maximale uit jezelf halen, en uit anderen. Daar kom je uiteindelijk verder mee.

Geen automatische piloot. Nooit.”

maarten steinbuch Een opknapboerderij en een Tesla.

IERLAND Door de ogen van een ‘Helmondse’ Ierse, Joan Munnich-Keegan maart 2014

14

7

‘BUILDING A FUTURE IN AUTOMOTIVE’ Vandaag de dag willen we mobiel zijn. Zonder files, parkeerproblemen, ongelukken en onnodig oponthoud.

De oplossing kun je alleen in nieuwe wegen zoeken.

Maar dat loopt nogal in de kosten en het is zo zonde van het groen om ons heen. Wat nodig is zijn oplossingen die

Om ons heen hebben we de kennis en kunde verzameld om de wereld te verbazen op het gebied van slimme mobiliteit. We zorgen ervoor dat de automotivebranche en de mobiliteitswereld elkaar vinden. En bieden vaste grond aan de Automotive Campus, waar bedrijven, onderzoeks-instellingen en onderwijs samenwerken aan slimme mobiliteitsoplossingen. Als stad willen we een proeftuin zijn, een kraamkamer, maar vooral ook een aanjager die continu vooruit blijft kijken op zoek naar verbeteringen. Zo zou ook de oplossing voor het wereldwijde fileprobleem straks wel eens gewoon uit Helmond kunnen komen. Dat idee, daar worden we in Helmond blij van.

Dat houdt ons gedreven.

slim, snel, veilig en schoon zijn. In Helmond hebben we de drive om die te vinden. En bij die woorden, voegen we daden. Al jaren.

Join Us

maart editie 2014

Inhoud Theo Inniger Na vijftien jaar directeur te zijn geweest van Het Speelhuis, neemt hij binnenkort afscheid van zijn geliefde theater. Theo Inniger kijkt met HLMND Magazine terug op zijn werk in Helmond, het succes van het intieme theater, maar ook de zwarte dag in december 2011, de verhuizing naar de prachtige kerk en de altijd goede sfeer met de artiesten.

Een bijzonder gesprek over hoe Theo via een omweg in de culturele wereld terecht kwam, hoe hij als Amsterdammer steeds meer in Brabant werkte, hoe hij een mooie carrière opbouwde en nu het Speelhuis aan de volgende generatie overlaat.

30

- 62-

JOLANDA van gennep Een passie voor voeding en gezondheid.

- 66 -

stembureaus Stembureaus door de jaren heen.

Is er nu echt zo veel veranderd?

- 70 -

AD klaasen “Aan de zijlijn staan is niets voor mij.”

- 82 -

ger jacobs “Schoolmeester, het is een geuzennaam die het best bij mij past.”

- 86 -

elkerliek Elkerliek nieuwe stijl.

Een mensgericht gezicht.

DE cacaofabriek Leuke nisjes, bijzondere hoekjes en mooi uitgelichte details. In alles straalt de Cacaofabriek gastvrijheid uit. Het is de ideale ontmoetingsplek.

38

DANIQUE DE BONT Een dertienjarige Helmondse die dans studeert aan het Haagse Koninklijk Conservatorium.

“De jaarlijkse beoordeling is heel belangrijk.

Als het niet goed is, moet je van het Conservatorium af.”

maart 2014

74

Automotive Inez van Poppel is vanuit de gemeente Helmond, zo verweven met de Automotive Campus, dat ze er écht alles van weet.

Ze krijgt ze er nooit genoeg van en dat enthousiasme weet ze over te brengen!

52

JOHN Raaijmakers Een echte Helmondse makelaar: John Raaijmakers weet als geen ander hoe Helmond en de Helmondse woningmarkt eruit zien. Hoe hij terecht kwam in de makelaardij en hoe logisch en passend zijn weg blijkt te zijn.

78

- 90 -

Marlène drouen Helmond als voorbeeldstad voor anderen.

- 94 -

evelien kieboom Haar multiculturele wijk maakt haar rijk.

- 98 - Boekenrubriek - 100 - Kunst- en cultuuragenda - 103 - Verkiezingen - 104 - GroenLinks - 108 - VVD - 112 - PvdA 9

1e haagstraat

helmond west

schoolhuis Jacqueline van de Ven en Wim Raaijmakers

In de 1e Haagstraat in Helmond West staat een klassiek huis, zowel binnen als buiten karakteristiek. Het is gebouwd in 1917, als woning voor meester Leenhouwers, het hoofd van de Antoniusschool, de lagere jongensschool. Eind jaren vijftig werd dit herenhuis gesplitst in een beneden- en bovenwoning. In maart 1974 namen Jacqueline van de Ven en Wim Raaijmakers als pasgetrouwd stel hun intrek in de benedenwoning. Met respect hebben ze zoveel mogelijk het karakteristieke in ere gehouden. In 2010 kwam het pand op de gemeentelijke monumentenlijst.

10

Op de foto: Emiel, Lilly en Emma (vriendinnetje).

maart 2014

Kamers en suite. Dat wil zeggen: de woonkamer bestaat uit een voor- en achterkamer, gescheiden door een doorgang met ingebouwde kasten. De schuifdeuren zijn vervangen door gordijnen. De voorkamer is uitgebouwd met een erker en schoorsteenmantel. Kenmerkend zijn het vele glas-in-lood met Art DĂŠco motieven en de gestucte plafonds. Het interieur bevat veel eerlijk en blank hout: de vloeren, banken, kasten, piano en harmonium. Niet vreemd, Wim is nazaat van de familie van Raaijmakers Houthandel. maart 2014

foto danielle verbeek

binnenkijk

11

1e haagstraat

helmond west

Jacqueline en Wim houden van een ouderwetse sfeer, met geĂŤrfd klassiek meubilair en portretten van beide overgrootouders in de voorkamer.

Overal hoekjes met unieke tafereeltjes en verzamelingen.

De tand des tijds liet in dit huis van bijna 100 jaar ook haar sporen na. Al ruim elf jaar is Mello zichtbaar en hoorbaar aanwezig.

Een rasechte Grote Witte Kees, die vroeger figureerde op het leesplankje. ’s Nachts rust hij in de luie stoel, achter in de gang.

12

maart 2014

BINNENKIJK

Een grote woonkeuken, een heerlijke plek om te koken, van gezonde maaltijden te genieten en gezellig bij te kletsen. Waar nu de tafel staat, was vroeger de schouw met het fornuis. Nu is het een sfeervolle nis.

Jacqueline werkt het liefst aan de keukentafel waar ze haar spullen van school De Hilt kan uitspreiden. Muziekje erbij, lekker licht. Het grenen meubilair is heel lang geleden op maat gemaakt. In 1988 werd het ‘zulten’ aanrecht vervangen door nieuw keukeninterieur. Wat goed is, is goed! maart 2014

Glas-in-lood klapdeuren scheiden het voorhalletje af van de gang, met nog de originele granitovloer.

Het klassieke trappenhuis is nu de opgang naar de bovenwoning. Vandaar dat een muur de gang en de hal scheidt.

13

frans lipman

automotive helmond

“Ik hou van doorrijden.�

14

maart 2014

cover interview

frans lipman

Auto’s, ze kunnen iemands leven volledig beheersen. Mooie auto’s, bijzondere auto’s, oudere auto’s, maar ook vrachtauto’s en zelfs vuilniswagens. Voor Frans Lipman vormen ze de rode draad in zijn leven, vanaf zijn eerste herinneringen tot nu. Frans is directeur van de Helmondse vestiging van Benteler Engineering Services. “Ik vond ‘andere’ auto’s meestal leuker dan de standaardmodellen. Daarin kwam het creatieve, het innovatieve in mij naar boven, het anders kijken. Reed iedereen in een Golfje, dan koos ik de Saab.

Oldtimers, prachtig. Nu rijd ik een Porsche. Ik hou van doorrijden!”

FRANS Vroeger al, op weg naar familiefeestjes in Leidschendam, vanuit Almelo, speelde Frans spelletjes met zijn vader: auto’s raden. “In die tijden waren auto’s meer onderscheidend en kon je een model herkennen aan de koplampen of een spiegel. Dat is nu niet meer. Het zorgde ervoor dat ik automonteur of medewerker van de Wegenwacht wilde worden. En dan vooral het laatste, omdat het een combinatie van techniek was en mensen helpen.

foto ugur ozdemir tekst udo holtappels maart 2014

Zuidoost-Brabant Ik tref Frans Lipman (52), directeur van de Helmondse vestiging van Benteler.

Over een paar dagen wordt dit gebouw officieel geopend door minister Kamp en de Duitse directeur en naamgever van Benteler Group, Hubertus Benteler.

Een gezonde spanning is voelbaar in het gebouw. Hij strijkt nog even een plooi in de vloerbedekking recht en veegt over een vlekje op een raam. Alles is met Duitse ‘gründlichkeit’ aangepakt, zo lijkt het. “Nou, dat is misschien voor ons Nederlanders zo, maar onze Duitse collega’s hebben écht een hoge standaard wat dat betreft. Ik ben er natuurlijk trots op dat deze autoriteiten hierbij aanwezig zijn.

Ook al zijn we maar een klein onderdeel van Benteler Group (zeven miljard omzet, 26.000 medewerkers). Dit laat zien dat we ertoe doen en wat ons belang is voor de auto-industrie in Nederland. En dat de minister van Economische Zaken hier is, ja, in Zuidoost-Brabant gebeurt het toch.

Hier worden de handen uit de mouwen gestoken. Iets maken kunnen we in deze regio als geen ander. Daarmee verrassen we onze klanten keer op keer. En voor ons geldt daarbij: we kunnen ook innovatieve producten bedenken.”

Kartrekker voor automotive De Helmondse Automotive Campus lijkt leeg. Het oude Volvo Car-gebouw ligt sinds enige tijd tegen de vlakte. De laatste restjes van wat eens het paradepaardje was van de automobielindustrie zijn verdwenen.

Het heeft de weg vrijgemaakt voor de toekomst, voor nieuwe bedrijvigheid.

Helmond en automotive, een oude liefde die nieuw leven wordt ingeblazen, speerpunt van de economie van de stad.

Achteraan op het bedrijventerrein is het nieuwe gebouw van de opvolger gekomen van Volvo, NedCar PDE Automotive of welke benaming het ooit had. Benteler Engineering Services, kartrekker van 15

frans lipman

automotive, het chassis van de Helmondse auto-industrie, de sterke magneet voor andere bedrijven, is onlangs officieel geopend. Het belang van het bedrijf wordt onderstreept door de komst van enkele vips die bij dit moment aanwezig waren.

“Helmond en automotive, een oude liefde.”

Auto’s, auto’s en nog eens auto’s Frans Lipman begon ooit, als stagiair, in 1986 bij Nedcar. Elke dag vanuit Venray carpoolen met drie anderen. Honkvast en toch weer niet. Nog steeds woont hij in Venray en opnieuw is hij, sinds 2007, actief in Helmond. En in de tussentijd ging hij de hele wereld over, China, Brazilië.

Mobiliteit zit in zijn genen, auto’s in zijn bloed en zijn hart. “Als je kijkt naar de ontwikkelingen die de komende jaren in de auto-industrie plaatsvinden, zal ik die van het autonoom rijden niet gelijk omarmen.

Je bent dan zelf niet meer in control, maar de auto denkt zelf, rijdt en anticipeert.

Al sinds mijn jeugd ‘denk ik’ auto’s. En dat ik nu hier zit vind ik fantastisch. De drive om met auto’s bezig te zijn heeft er altijd al ingezeten. Mijn moeder haalde vaak het verhaal aan van toen ik heel klein was, een jaar of drie. Ik zat achterop de fiets en ik vroeg haar naar de automerken die we tegenkwamen en zij vertelde dan wat ze zag. En als het over auto’s ging dan onthield ik dat. Dan riep ze, ‘kijk die man daar heeft een nieuwe Simca en daar staat een nieuw model Volkswagen. Als mijn vader dan ’s avonds laat thuis kwam van zijn werk en mij welterusten kwam wensen, vertelde ik hem ‘pap, weet je dat die man een nieuwe Simca heeft en dat er een nieuw model Volkswagen is?’ Hij geloofde dat aanvankelijk niet. Dat kan hij toch niet weten, moet hij gedacht hebben. En dan 16

automotive helmond

sprong hij op zijn fiets om te verifiëren of het waar was.”

Werktuigbouw Het is er niet van gekomen, de snelweg van de techniek volgde een andere route. Frans Lipman ging naar de HTS, niet om autotechniek te studeren wat in de lijn der verwachtingen lag, maar werktuigbouwkunde. Waarom die keuze?

“De opleiding autotechniek was te ver van mijn woonplaats en dat konden mijn ouders niet betalen. Mijn oudere zussen studeerden al, dus dat ging niet. Maar ik heb er nooit spijt van gehad. Integendeel.

Door mijn interesses kan ik wel wat ze bij autotechniek leerden, maar kunnen zij niet wat ik op mijn opleiding leerde. Ik heb altijd voordeel van mijn keuze gehad.”

Andere koers Na een aantal jaren een eigen bedrijf te hebben geleid, keerde hij terug naar Helmond. Benteler Engineering Services verkeerde in zwaar weer en Frans was door een headhunter benaderd. “Ik kwam terug als directeur bij een bedrijf waar ik jaren daarvoor als ingenieur was begonnen.

Dat was wel bijzonder. Mij was gevraagd om sales en marketing op te pakken. Mijn kennis en ervaring, opgedaan over de hele wereld, brachten Benteler Engineering Services weer op koers. Toen ik hier begon stonden er alleen maar personenauto’s, ontwikkeld door ons, in de werkplaats. Als je er nu gaat kijken is dat helemaal anders.

Vrachtwagens, een bus, een vuilniswagen, allemaal nieuwe concepten. Ik zei tegen de mensen: ‘wat doen we bij DAF?’ ‘Niets’, was het antwoord. Enige tijd later hadden we twintig man bij DAF aan het werk. In 2012 ben ik vervolgens algemeen directeur geworden.”

Toen Lipman bij Benteler kwam, verlegde hij de koers radicaal. Het bedrijf stootte de onrendabele takken af en richtte zich vanaf dat moment enkel op engineering,

prototype en testing support. “Het mooie van deze automotiveplek is dat, ondanks het feit dat we sommige activiteiten niet meer doen, ze elders op de campus wel gedaan worden. Die synergie maakt deze plek tot een bijzondere plek. ” Steeds blijven verrassen Bij de markten waarop Benteler zich begeeft, hoort vanzelfsprekend automotive. Maar nu dus ook openbaar vervoer, bepantsering en industrie. Frans Lipman werd bij zijn benoeming door zijn voorganger als een gedreven manager geportretteerd en dat blijkt. De lat voor Benteler ligt hoog. Geen doorsnee bedrijf zijn is het doel. “Sterker nog, we willen aan de top meedraaien. We werken voor BMW, Audi, et cetera, de grote merken in de auto-industrie. En we zoeken naar nieuwe markten, nieuwe producten. Continu.

Die bepantsering van personenauto’s is een sterk groeiende markt. Steeds meer particulieren over de hele wereld willen rijden in zwaar beveiligde auto’s. We willen de autowereld blijven verbazen. Door een stap extra te zetten, door meer te doen dan de opdrachtgever verwacht. Een mooi voorbeeld van wat we tegenwoordig doen zie je terug in ons ‘proof of concept’ van een elektrische vuilniswagen voor MANtrucks. Hoge technische eisen hadden ze gesteld. We hebben daaraan voldaan en meer. De opdrachtgever was zo onder de indruk van het prototype dat het op een beurs tentoon is gesteld. Het onderste uit de kan halen, dat is wat ik terug wil zien in mensen. Mijn taak is het om mensen te stimuleren en te coachen, een omgeving te bieden waarin ontwikkeling centraal staat.

Elke team heeft de opdracht om rekening te houden met een horizon van drie tot vijf jaar. Hoe is rijden over vijf jaar? En daar producten voor te bedenken. De elektrische auto wordt steeds meer gemeengoed en dat betekent dat we meer softwareontwikkelaars moeten aantrekken. ” maart 2014

cover interview

frans lipman

In Helmond wordt automotive op handen gedragen en dat draagt bij aan de ontwikkelingsmogelijkheden.

“De gemeente ondersteunt ons en laat ons ondernemen. Dat maakt deze plek in Helmond zeer bijzonder en toekomstbestendig. Onderwijs, overheid en ondernemers zorgen hier samen voor een perfect klimaat waarin nieuwe ontwikkelingen in automotive kunnen groeien en bloeien.”

“Verantwoordelijkheid dragen is een van de waarden die ik belangrijk vind, in alles!”

Zijn vier vrouwen Het is nog niet ter sprake gekomen, maar het vormt voor de buitenwacht wel een essentieel onderdeel van de autowereld. Eigenlijk zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden: mooie auto’s en vrouwen. Frans Lipman is getrouwd en heeft drie dochters. Het is een thema dat vaker aan bod komt, hoe die mannenwereld thuis een plek krijgt bij dat kwartet vrouwen. Natuurlijk worden zij meegezogen in de gedrevenheid, de drive van de snelle wereld van de mobiliteit. Zij vormen de ankerpunten in zijn leven. En onlangs heeft hij zijn kennis nog aan kunnen wenden, toen zijn oudste dochter haar eerste auto ging uitzoeken. “Ik vond het al heel mooi dat ze naar mij toe kwam voor advies. En ik vond het geweldig dat ik haar kon helpen bij het zoeken naar een dealer en dat we samen de onderhandelingen hebben gedaan. Het is leuk om dit soort zaken met je gezin te doen. Mijn vrouw en ik hebben de keuze gemaakt dat zij vooral de maart 2014

opvoeding voor haar rekening zou nemen, maar ik speelde wel mijn rol.

Verantwoordelijkheid dragen is een van de waarden die ik erg belangrijk vind, in alles. Dus als ze ooit kwamen piepen over een huiswerkopdracht bijvoorbeeld, dan ging ik daar nooit in mee. Wat heb je er zelf aan gedaan om je doel te bereiken? Eigen oplossingen laten aandragen, daarbij helpen en bijsturen als het moet. Steeds vanuit een positieve houding.”

Het maximale uit jezelf halen Maar de dames hebben ook invloed.

Zomaar de deur uitgaan is er niet bij en dat is te zien. Het jasje dat hij draagt heeft stijl, is smaakvol, de rest van de kleding onberispelijk. “Natuurlijk ben ik ook een beetje ijdel, ik zorg goed voor mijn uiterlijk. Daar zorgen mijn vrouwen wel voor. Mijn oog voor smaak is zeker wel door hen beïnvloed en verder ontwikkeld. Ik hou ook van shoppen. Het liefst ga ik met een van hen een dagje op pad. Heerlijk vind ik dat. Het zorgt ervoor dat de gesprekken dieper gaan, dat je over andere dingen praat. Het maximale uit jezelf halen, en uit anderen. Daar kom je uiteindelijk verder mee. Geen automatische piloot. Nooit.”

Mobiliteit zit in zijn genen, auto’s in zijn hart.

17

intro & maartje

automotive

INTRO Blond haar, blauwe ogen, designertas aan de arm. Het stereotype Minimeisje. Klopt dat? HLMND Magazine portretteert zes gelukkige eigenaressen van een Mini of Fiat 500 en stuit op bijzondere dames. Allemaal zijn ze verliefd op hun kleine auto die veel bekijks trekt. Zo knapte Maartje op zeventienjarige leeftijd een oldtimer op en nemen vriendinnen Bo, Sanne en Pleuni nooit meer de fiets. “Het enige nadeel is, dat iedereen weet waar ik geweest ben. Zo’n auto valt wel op.” tekst romy van der sande foto’s hans boymanns

Maartje Bakels over haar beleving. “Ik kende de Automotive Campus al van naam, maar eerlijk gezegd had ik geen idee wat er allemaal gebeurt. Ik was verrast door het grote terrein. Wel jammer dat er op het moment van de rondleiding geen testen werden gedaan, dat had ik heel graag willen zien. Toen ik daar rond liep, dacht ik: ‘Helmond mag trotser zijn op de campus.’

Het is nog niet zo bekend. Misschien dat meer rondleidingen bijdragen aan een grotere bekendheid.”

18

maart 2014

maartje

maartje

Serie Interview

Het stereotiepe meisje-meisje is Maartje Bakels niet. Want wie kan zeggen dat ze op 17-jarige leeftijd al haar vrije tijd en spaargeld in het opknappen van een klassieke Fiat 500 steekt? Inmiddels is haar paradepaardje af, maar ziet ze toch telkens nog verbeterpunten.

“Ik stond tussen vrouwen op klompen”, lacht Maartje. Eenentwintig jaar oud, lang blond haar, modieus gekleed, inderdaad niet het type vrouw dat je sleutelend aan een auto verwacht. Maar Maartje had lef, kocht een ‘bouwpakket’ en knapte ‘m eigenhandig op. Veel informatie vond ze op internet en ze volgde een cursus om de motor op te lappen en de bedrading aan te sluiten.

Inmiddels draait ze haar hand niet meer om voor een raar geluidje hier of een hapering daar. Maartje is een echte Helmondse. Al haar hele leven woont ze in Helmond. Eerst aan de maart 2014

Bakelsedijk, nu al zestien jaar bij haar ouders in de wijk Dierdonk. Als echte Helmondse werkt ze ook nog eens bij een écht Helmonds bedrijf: Vlisco. Een droombaan, met buitenlandse reizen en volop carrièremogelijkheden. Na haar studie Mediamanagement aan het St. Lucas, volgt ze nu de deeltijdopleiding Commerciële Economie. Ze is trots op Helmond, maar het imago, dat kan beter.

Zelfs collega’s van Vlisco die elders werkzaam zijn, vragen haar waarom ze geen sportschoenen of joggingbroek draagt, ‘want dat draagt iedere Helmonder toch?’. Ze lacht: “Ach, dat

maakt me niet uit hoor.”

Maartje kan wel tegen een stootje. Die roomwitte 500 bestond eerst alleen uit een frame en onderdelen. Een bouwpakket dus. “Ikea was er niets bij.” Haar vriendinnen trokken hun wenkbrauwen hoog op. Waarom zo’n oud ding? “Ik heb wel meer van die gekke dingen”, lacht ze. “Dit past bij mij. Al moet ik ze deels gelijk geven, bij winterweer, kan ik er helaas niet mee rijden. En ik rijd maximaal 90 kilometer per uur, heb geen airbags. Je begrijpt dat mijn ouders me met dit ding liever niet op de snelweg zien.”

19

Pleuni

pleuni

automotive

Nadat haar vriendinnen Bo en Sanne een Fiat 500 kochten, kon Pleuni niet achterblijven. Ze rijdt er óveral mee naartoe.

De fiets, de trein? Geen optie! Oké, in de zomer wil ze nog wel eens voor haar scooter kiezen.

Pleuni Knapen kende de automotive campus nog niet. “Ik had niet zo veel van de rondleiding verwacht”, lacht ze. “Maar ik vond het heel interessant en verrassend dat dit allemaal in Helmond gebeurt. Van mij mag dit best wat meer bekendheid krijgen in de regio. Hier moet Helmond trots op zijn.”

20

maart 2014

serie interview

fiat en mini

PLEUNI KNAPEN “Ik werd verliefd op een lichtblauwe versie, maar uiteindelijk is het toch een grijze sportversie geworden.

Mede omdat mijn moeder ook gebruik maakt van de auto, zij wilde liever deze.” Net je rijbewijs binnen en dan meteen een spiksplinternieuwe auto. Ze vindt het zelf ook wel bijzonder. “Ach, het is een automaat. Als je kunt karten, kun je ook in een Fiat 500 rijden.”

Het leuke aan de Fiat 500?

“Het is gewoon een mooi, klein autootje, met een Italiaans sfeertje.

Uiteindelijk wil ik wel graag een andere auto, maar voorlopig blijft dit voor mij dé auto.”

Pleuni woont met veel plezier in Dierdonk. “Helmond, het is een kliek, iedereen kent elkaar. Dat is ook wel heel gezellig. Ik ga graag iets drinken in Helmond, uit eten ook weleens.” Ook werkt ze in Helmond, samen met vriendinnen Bo en Sanne doet ze promotiewerk bij MayWorks. Helemaal geen klagen over de stad? “Er is te weinig te doen, maar het is lastig om dat te veranderen. Wat ik ook een groot nadeel vind zijn de parkeerkosten.

Hoger dan in Eindhoven! Dat is toch belachelijk.” Toch wil ze graag naar een stad verhuizen waar de parkeerkosten helemaal de pan uit reizen: Amsterdam. “Ik studeer nu commerciële economie, misschien ga ik daarna doorstuderen, reizen en naar Amsterdam. Maar, die band met Helmond blijft altijd. Het voelt toch als thuiskomen.”

maart 2014

21

peggy

automotive

Het schuif/kanteldak open, mooi weer, wind in de haren. Peggy van den Berg voldoet bijna aan het vooroordeel van een vrouw in een Mini. Eigen bedrijf (met haar man runt ze MB Advies in Helmond), lang haar, modieus gekleed, fanatiek hardloper. Maar net niet helemaal. “Een vriend van me zei laatst: er klopt iets niet aan jouw Mini. Dat bleek mijn haarkleur te zijn, volgens hem zitten er altijd blonde vrouwen in een Mini.”

Peggy laat haar auto niet zomaar staan.

“Boodschappen? Dat gaat best! En als ik een weekendje naar Amsterdam ga, vind ik het juist extra leuk om voor de Mini te kiezen. Dat heeft zijn charme.

Ook al is dit de tweede auto, ik prop er echt alles in.”

De auto is veel in Helmond te zien.

Want daar woont Peggy en haar kantoor is er ook gevestigd. “Ik woonde eerst in Vlierden, vroeger sprak daar niemand positief over Helmond. Iedereen ging naar Deurne.

Maar ik vond hier destijds mijn droomappartement, midden in de stad, op de Oude Aa. Inmiddels wonen we al heel wat jaren in de wijk Dierdonk en dat bevalt uitstekend. Ik onderneem veel in Helmond. Naar de film, uit eten, naar een evenement. Al zou ik wel wat meer eetgelegenheden willen zien. Ook vind ik het zo jammer dat er bijvoorbeeld op zondagochtend niets te doen is in de stad. In Amsterdam of Den Bosch: daar is áltijd iets te beleven.”

22

maart 2014

fiat en mini

PEGGY

serie interview

In de zomer het dakje open, in de winter rondrijden in een leuke vrouwenauto. Peggy van den Berg geniet van haar Mini One. OkĂŠ, als het stoplicht op groen springt mist ze soms de Volvo die ze voorheen had, waarin ze even hard kon optrekken. maart 2014

23

bo

automotive

BO WIJNEN “Mijn broer kreeg na het behalen van zijn rijbewijs meteen een auto, dat was een goede investering, dus ik mocht ook een auto uitkiezen. Ik zag een zwarte Fiat 500, rode bekleding, cabrio: ik was verkocht. Mijn moeder wilde dat ik nog naar een Suzuki Swift ging kijken, omdat dat handiger zou zijn voor mijn hockeyspullen. Maar stiekem is de Fiat 500 best ruim van binnen hoor, je kunt er makkelijk met vier personen in zitten.”

Nog altijd is het háár auto, maar, wat kanttekeningen durft ze wel te maken. “Hij mag best wat harder optrekken, maar ik weet ook wel dat ik niet mag klagen. Dit als eerste auto, dat is natuurlijk geweldig.” Hoe vaak ze erin rijdt? “Hockey, school, boodschappen, koffie drinken… Écht alles doe ik met mijn auto. Daar schaam ik me ook wel een beetje voor hoor.”

Het dak kan er regelmatig af. “Haren door de war? Nee hoor, geen last van. Maar als je achterin zit, is het wel lastig. Ik vind het fijn rijden met het dak open, maar als je harder dan 50 rijdt, dan beginnen ze achterin te mopperen.”

Bo studeert voor horecamanager. Haar ouders hadden een horecazaak in Helmond. “Ik ben wel een echte Helmonder, ik denk niet dat ik hier snel weg zal gaan. Er mag wat mij betreft wel wat meer activiteit in het centrum zijn. Maar ik ben niet negatief, het centrum is op een hele positieve manier aangepakt.

Ik ga daar graag shoppen. Internetshoppen?

Niets voor mij, het gaat om de beleving, het gevoel als je met een tasje naar buiten loopt.”

24

maart 2014

fiat en mini

serie interview

BO

Bo Wijnen was in haar vriendengroep de trendsetter, ze kocht als eerste een Fiat 500. Eigenlijk wilde ze een Mini Cooper, maar die bleek aan de dure kant. Zuinig rijden?

Mooi meegenomen, maar het uiterlijk telt. maart 2014

25

MaYKE

mayke

automotive

Met twee kleine kinderen in een Mini naar ItaliĂŤ tuffen? Dat durft Mayke van der Putten best aan.

Haar partner kreeg het Mini-virus van huis uit mee.

Inmiddels zijn de twee dol op uitjes met hun Mini-club en koesteren ze hun auto’s.

26

maart 2014

fiat en mini

serie interview MAYKE VAN DER PUTTEN Nee, boodschappen doen ze niet met de Mini. Maar toch, niets is onmogelijk.

Aanhangwagen erachter en rijden maar.

“We kunnen er 120 kilometer per uur mee, hoor!” Eén keer vond Mayke het eng, zo’n klein autootje op de snelweg. “Dat was in Duitsland, wegwerkzaamheden, enorme vrachtwagens die je inhalen. Toen had ik het wel even flink benauwd.”

Voorheen deden we ook boodschappen met een Mini. “Toen we kinderen kregen, zijn we toch maar overstag gegaan. Nu hebben we een gezinsauto.” Maar toen er gezocht werd naar die familie-auto, werd een ‘limited edition’ gespot. Er zijn er nog geen 25 van gemaakt. “Dus het werd een andere familie-auto én een Mini”, lacht Mayke.

Ze geniet het meest van de club. “Dat is zo gezellig, we gaan samen naar de camping of naar events in het buitenland. In Italië trokken we veel bekijks. Iedereen toetert en zwaait, dat heeft zeker zijn charme.”

Ook in Nederland trekt ze wel eens, bekijks. Niet altijd prettig, overigens. “Ik stond een keer stil op de rotonde, mijn benzine was op. Die benzinemetertjes zijn niet al te betrouwbaar. Dat moest ik vaak aanhoren, iedereen had me gezien. Maar over het algemeen gaat er niets kapot en als er iets kapot gaat, is het makkelijk te repareren. Wat dat betreft is dit veel handiger dan een wagen vol elektronica.

Speciaal voor onze buitenlandtrips zijn we ANWB-lid geworden.”

De Mini-markt verandert wel. Vroeger kocht je een Mini Cooper voor een schappelijk prijsje. “Nu kun je voor weinig niets meer vinden. Gelukkig heeft de familie van mijn vriend een loods waarin veel onderdelen te vinden zijn.”

Mayke van der Putten over de Campus: “Ik vind het een goede zet dat er een Automotive Campus in Helmond is. Dit is namelijk goed voor de werkgelegenheid en voor de naamsbekendheid van Helmond. En de stad is en blijft hierdoor aantrekkelijk voor jongeren, ze trekken niet zo snel weg. Kortom: ik ben heel positief over de campus. Volgens mij weten steeds meer Helmonders de Automotive Campus te vinden.”

maart 2014

27

sanne

automotive

“Ik had mijn moeder zo overtuigd.

Meteen bij de eerste afspraak, had ik de papieren al ondertekend”, lacht Sanne.

Een witte Fiat 500 werd het. “Ik vind het gewoon een supermooie auto.”

Of ze er over tien jaar nog in rijdt, dat weet ze niet. Hoe ziet het verkeer er dan uit? “Ik denk dat het steeds meer naar elektrisch gaat. Wat mij betreft is dat nu nog geen optie, ik ga toch niet bij de Hema mijn auto opladen? Maar dat zal wel veranderen.” Haar vriendin Pleuni denkt dat een auto op zonne-energie wel iets is. “Nou, dat is onze filosoof hoor”, lacht Sanne. “Dat denk ik toch niet.

Ik weet eigenlijk niet of ik zo blij ben met al die nieuwe ontwikkelingen. Een zelfrijdende auto? Dat lijkt me maar niets. Ik schakel veel liever zelf, dat vind ik wel leuk.”

Sanne woont met veel plezier op de Steenweg. Pas een week, ten tijde van het interview, maar het bevalt al goed.

“Ik was daar sowieso al vaak te vinden en nu is het nóg makkelijker om even de deur uit te gaan. Het past goed bij mij, ik heb stage gelopen in Spanje, die levensstijl heb ik ook. ‘Manana, Manana’, zeggen mijn vriendinnen altijd over mij. In Spanje at ik een keer om 22.00 uur, altijd buiten, niet die stress.” Maar, wonen in Spanje, dat is geen optie. “Ik woon graag dicht bij mijn familie, daarom blijft Helmond altijd aantrekkelijk voor mij.

28

maart 2014

fiat en mini

Sanne

serie interview

Sanne Sanders koos bewust voor een auto die schakelt, terwijl haar vriendinnen voor een automaat gingen.

Ze is dan ook dol op autorijden. Een auto die zichzelf bestuurt? Dat ziet ze niet zitten. “Dat lijkt me maar eng.�

maart 2014

29

theo inniger

speelhuis

Vijftien jaar geleden trad Theo Inniger, een Amsterdammer in Brabant, aan bij Theater Speelhuis. Binnenkort zwaait hij af als directeur. In zijn tijd in Helmond bouwde Inniger voort op de reputatie van Het Speelhuis als ‘intiem en huiselijk theater’, waar de afstand tussen de artiesten en het publiek klein was. Inktzwart is zijn herinnering aan 29 december 2011 toen ‘t Speelhuis tot de grond toe afbrandde. Om vervolgens in de Onze Lieve Vrouwe kerk weer als een Feniks te herrijzen. tekst hans horsten foto’s kasper van ‘t hoff

theo

De brand? Natuurlijk gaat het in een interview met Theo Inniger (67) ook over het inferno dat op 29 december 2011 ‘t Speelhuis tot as reduceerde. Er zijn immers niet zo gek veel theaterdirecteuren die uit eigen waarneming kunnen vertellen hoe het is om hun eigen culturele podium in vlammen te zien opgaan. Theo draait die rolprent moeiteloos terug. Inclusief de details die pas bij nadere beschouwing in het rijk der absurditeiten thuis blijken te horen. “Let wel, we spreken over een gebouw waar altijd ongekend veel liefde in is gestopt. Als je dat voor je ogen ziet afbranden, gaat er van alles door je heen. Dat is bijna niet te beschrijven.

Natuurlijk word je daar ’s nachts nog wel eens wakker van. Ik mocht de dag na de brand naar binnen. Mijn collega zei: ‘kijk of de computer met alle adresgegevens en klantinformatie nog in orde is’. Dat bleek gelukkig zo te zijn, wat inhield dat we door konden, want nu wisten we wie er allemaal hadden geboekt en wanneer.

Voor de rest ben je alleen maar verbijsterd en loop je verloren rond. Overal waadde ik door het water en de viezigheid. Totdat ik bij mijn eigen kantoor aankwam. Dat bleek nog volledig intact te zijn en zag eruit alsof ik het net verlaten had. De boekingsgegevens lagen keurig in stapels droog te zijn.”

Wierook en lichtjes Het interview vindt plaats in het nieuwe Theater Speelhuis, dat in de fraaie Onze

30

Lieve Vrouwe kerk is ondergebracht.

Waar de spiritualiteit en mystiek van het rijke roomse leven van de muren spatten en zich mengen met hedendaagse rekwisieten, zoals een langgerekte bar en een zitje met wandbekleding van crèpe waarin flikkerende lichtjes zijn verwerkt.

Wie zijn ogen sluit en zijn zinnen de vrije loop laat, ruikt de wierook nog die omhoog kringelt. Het ‘kerktheater’ verwierf zich snel een plek in de harten van het publiek. Bedoeld als tijdelijke voorziening, wil het gemeentebestuur het nu een meer definitieve status geven.

“Vanaf het begin is het een groot succes geweest”, merkt Theo op. “Het bleek een prachtige oplossing waar Helmond beretrots op mag zijn. Maar als je het echt structureel maakt, zijn aanvullende ingrepen nodig. Het kassagebied is aan de kleine kant en de voor- en achterzijde van de accommodatie verdienen een opwaardering. Ook het laden en lossen moet worden aangepakt.”

Klein maar fijn Theo kwam ruim vijftien jaar geleden naar Helmond om ‘t Speelhuis te gaan leiden.

Hij maakte toen deel uit van de directie van het Chassé Theater in Breda. “Helmond had toen nog niet zo’n naam, maar dat gebouw hè, dat was uitzonderlijk. Dat gaf voor mij de doorslag, want ik heb iets met gebouwen. In die tijd waren de meeste nieuwe theaters schoenendozen, maar ‘t Speelhuis was markant en sprong er uit. maart 2014

kunst en cultuur

interview

“Voor mij zijn Helmonders Brabantse Amsterdammers.� maart 2014

31

theo inniger

Toen ik de eerste keer in die theaterzaal kwam, dacht ik net als zoveel anderen dat de binnenkant gestoffeerd was.” Vanaf het begin zag hij het als zijn taak om juist de sterke punten van ‘t Speelhuis optimaal te laten uitkomen. “Het was een gebouw dat zowel de gebruikers als de bezoekers als een handschoen paste. Daarom hebben we altijd speciaal ingezet op intimiteit en vriendelijkheid. Klein maar fijn. Het moest een huiselijke sfeer hebben, warmte uitstralen. Voor het publiek, maar ook voor de artiesten. Veel acteurs vonden altijd dat het ‘lekker speelde’ in Helmond. Je zat als artiest midden tussen het publiek; er was weinig afstand.”

De spraakmakende architectuur van Piet Blom en het beroemde circusdoek van Har Sanders rondom het toneel lieten niemand onberoerd. Onder de cultuurmakers liep de waardering uiteen. Cabaretier Youp van ’t Hek vond de zaal niet bevorderlijk voor zijn toneelspel. ‘Het is een mooi theater, maar je hebt er altijd een decor bij’, beweerde hij. Jenny Arean zag door de tekortkomingen heen: ‘Soms is het echt goochelen, maar wat een schoonheid!

Het is een ludiek en prachtig theater.’

Opvallend was wel dat veel artiesten na afloop van de voorstelling vaak bleven hangen voor een drankje in het theatercafé.

“Ik vond het belangrijk om zoveel mogelijk contact tussen theatermakers en publiek tot stand te brengen. Bijna zonder uitzondering genieten artiesten van die wisselwerking en aandacht, want het zijn ook maar gewoon mensen van vlees en bloed. Sterallures ben ik weinig tegen gekomen. Wat artiesten leuk vinden is dat ze goed ontvangen worden en dat je als theaterdirecteur oog voor ze hebt. Je moet ze een beetje ‘pamperen’, want het zijn toch je gasten. Net als je bezoekers. Ik ben wat dat betreft van de oude stempel.”

Culturele voorkeur Theo heeft in de loop van de jaren wel gemerkt dat theaters van een bescheiden omvang, zoals ‘t Speelhuis, steeds meer zeilen moeten bijzetten om een volwassen en afgewogen programmering rond te krijgen. “Door de voortschrijdende 32

speelhuis

techniek worden voorstellingen steeds ingewikkelder. Als Theater Speelhuis kun je niet altijd voldoen aan de eisen die dat met zich meebrengt. Dat gaat me wel eens aan het hart. Vroeger stond een cabaretier bijna in zijn uppie op het podium, nu zijn het complete shows. Onder hen zijn er die zoveel decorstukken hebben dat ze alleen nog in de grote schouwburgen terecht kunnen. Een artieste als Tineke Schouten staat nog wel in Helmond, maar moet zich aardig aanpassen.”

De persoonlijke culturele voorkeur van Theo ligt bij muziek, toneel en dans. Op de drempel van zijn vertrek is de tijd rijp voor een terugblik. Wat was de mooiste voorstelling die hij zag in al die jaren?

“Ooit heb ik, in zijn nadagen, Horowitz in het concertgebouw zien optreden. Dat vond ik een belevenis. Zo’n frêle man op zo’n eigenzinnige manier piano te zien spelen, dat maakte een enorme indruk op mij.” De Theater Speelhuisdirecteur zegt dat hij zijn interesse voor kunst en cultuur van huis uit meekreeg. “Ik kom uit een Amsterdams arbeidersgezin. Mijn ouders vonden dat je als kind op zijn minst een muziekinstrument moest spelen. Dat was goed voor je ontwikkeling en daar zaten ze ook echt achteraan. Ik ben toen piano gaan spelen, mijn zusje heeft conservatorium gedaan en mijn broer oefent dagelijks hobo.

Hij musiceert op een hoog amateurniveau onder andere in een Kamerorkest.”

Via een omweg kwam Theo in de culturele wereld terecht. “Ik heb geruime tijd in de horeca gewerkt, onder meer als directeur van een groot hotel in Amsterdam.

Tijdens dat werk maakte ik constant zijsprongetjes naar de cultuur. In de horeca organiseerde ik veel optredens op dat vlak.

Zo heb ik onder meer met een vriend de Prinsengracht Concerten opgezet die altijd veel belangstelling hebben getrokken.

Daardoor werd ik steeds vaker gevraagd om in culturele organisaties actief te worden en raakte ik steeds meer betrokken bij de kunst. Op een gegeven moment kwam ik in een soort ‘midlife crisis’ terecht. Ik begon me af te vragen of ik niet uit die horeca

moest stappen om in de culturele hoek iets te gaan zoeken. Daarna ging het snel. Van de ene op de andere dag heb ik gezegd: ‘en nu stop ik er mee’.”

Brabantse Amsterdammers Zijn vijftienjarig huwelijk met Helmond en de Helmonders heeft weinig ongelukkige momenten gekend. “In die periode is het culturele landschap in Helmond er enorm op vooruit gegaan. De stad heeft daar stevig in geïnvesteerd. Dankzij het Kunstkwartier, het Gemeentemuseum Helmond, de nieuwe bibliotheek en nu de Cacaofabriek is er een enorme inhaalslag gemaakt. Ik denk dat de inwoners van Helmond weinig te klagen hebben over het culturele klimaat in hun stad. Met die Helmonders zelf heb ik trouwens altijd goed op kunnen schieten.

Ik beschouw ze als een soort Brabantse Amsterdammers. Gemoedelijk, recht door zee en een tikje een grote mond, maar wel leuk. Mij heeft dat altijd erg aangesproken.”

“Een prachtige oplossing waar Helmond trots op mag zijn.” maart 2014

kunst en cultuur

interview

“Acteurs vonden altijd dat het ‘lekker speelde’ in Helmond”

maart 2014

33

paviljoen de warande

annemiek arnoldus

Annemiek Arnoldus staat haar mannetje in een wereld waarin vooral heren actief zijn. Stiekem vindt ze dat ook helemaal niet erg, want ze werkt graag met mannen. De chefkok van Paviljoen De Warande aan het woord. Over een passie voor koken, hard werken, doorzetten en vooral: genieten.

ANNEMIEK

foto’s gerard van hal tekst romy van der sande 34

Vrolijk, open, spontaan en gezellig. Zo komt Annemiek over. Ze lacht veel. Over zichzelf praten, dat doet ze eigenlijk liever niet. Bij voorkeur laat ze haar gerechten voor zichzelf spreken. Aan het standaard beeld van een kok voldoet ze niet. Ze is slank en een vrouw.

“Toen ik aan de opleiding begon, was de man-vrouwverhouding 50/50, maar steeds meer vrouwen haakten af. Die hadden andere ambities denk ik. Je kunt dit niet voor tachtig procent doen. Of dat erg is? Ach, het is zo.

Natuurlijk, het is hard werken, maar ik zie het niet als een last. Ik geniet ervan. Als ik na een avond 130 man te eten heb gegeven en al die mensen zijn tevreden, dan heb ik een topdag gehad.” Het is het doembeeld van iedereen die thuis kookt en maar net alles op tijd op tafel krijgt. Grote tafels, verschillende gerechten en dan zorgen dat het allemaal klopt. “Stressbestendig? Ik kan nu op ervaring terugvallen, ik weet hoe het allemaal geregeld moet worden. Op een drukke avond is er heus wel eens stress in de keuken en dat hoort ook zo. Alleen zo kom je tot de beste prestaties.” De wisselwerking met het team doet haar goed. Communiceren is een toverwoord dat ze vaak laat vallen. “Ik werk eigenlijk ook het liefst met mannen”, verklapt ze. “Die zijn direct, je weet wat je aan ze hebt. Bij een vrouw is er vaak iets venijnigs.”

Lachend: “Dat heb ik zelf ook hoor. Dinsdag had ik geen goede dag; zieken, een nieuwe kaart. Dan kan ik ook wel eens vervelend uit de hoek komen. Maar ik benoem dan ook gewoon dat ik mijn dag niet heb.”

Gezellig én druk Een zachte g, daar betrap je Annemiek niet op. Ze is opgegroeid in Gouda. “Als kind was ik al graag creatief bezig. Toen ik in de horeca begon, vond ik het meteen geweldig.

Ik houd ervan om met mensen om te gaan en daarin kon ik mijn ei kwijt.” Een hele reeks spraakmakende stage- en werkplaatsen volgt.

Zoals bij het Kurhaus in Scheveningen, waar ze in aanraking kwam met Paul van Thiel, de eigenaar van onder andere De Warande.

Ze belandde in Brabant, waar ze nu al jaren met veel plezier in Heeze woont. “Ik zou niet meer terug willen naar Scheveningen”, zegt ze. “Kijk, hier werk ik ook, rustig dat bestaat niet meer, maar dát was al helemaal een snelle wereld.” Nee, ze vindt het in Heeze wel prima. Ze geniet er van het leven. Ook in haar vrije tijd schieten de recepten door haar hoofd. Ze bladert in kookboeken, kijkt kookprogramma’s of gaat uit eten. “Het hoeft niet altijd een sterrenrestaurant te zijn hoor”, lacht ze. “Ik ben gek op de mediterrane keuken. Zo schuif ik graag aan bij Mangiare maart 2014

restaurant

interview

“Van tosti tot kreeft, dát vind ik zo leuk aan dit restaurant” maart 2014

35

paviljoen de warande

annemiek arnoldus in Eindhoven. Een heerlijk visje met pasta: dan ben ik dolgelukkig.” En dan geeft ze ook nog kookcursussen. “Ik kook nooit voor mezelf hoor, dat geef ik eerlijk toe”, lacht ze. “Maar dat lesgeven, dat bevalt me wel. Je hebt heel persoonlijk contact, dat past bij mij. Dat zijn mooie momenten.

Veel mensen weten niet dat je eters kunt hebben én zelf óók een leuke avond kunt hebben. Het meeste kun je namelijk al voorbereiden. Kook die pasta alvast, zorg dat de risotto klaar is en schuif gezellig zelf aan tafel!” Ook al droomt ze wel eens over een gerecht, ze wil benadrukken dat ze naast het koken ook een privéleven heeft. “Je moet er niet altijd mee bezig zijn, zo sport ik erg graag. In de zomer lekker hardlopen, nu groepslessen.”

‘Ik droom weleens over gerechten’ Niet moeilijk doen Tja, ze zal het maar eerlijk zeggen, met Helmond heeft ze niet zo veel. Niet omdat ze het niet wil hoor, maar ze woont er gewoon niet. Ze kent de route naar haar werk, that’s it. Ze kan eigenlijk overal werken, dat heeft ze ook gedaan. Een andere mentaliteit? Nee, dat kan ze niet zeggen. Ze geniet elke dag van het uitzicht op de Warande en complimenten aan haar kookkunsten doen haar goed, maar veel meer pikt ze niet mee van de stad en haar inwoners. “In de horeca, kom je toch vaak via-via ergens terecht. Ik kende Paul van Thiel, daarom zit ik nu hier.” Bescheiden is ze. Wat haar kwaliteiten zijn? Het is vaak een kwestie van via-via, denkt ze. Ook bij het sterrenrestaurant waar ze werkte, kende ze iemand. Maar ze moet het toch góed doen, als iedereen naar haar vraagt?

“Ik denk het”, zegt ze. “Ik werk hard, dat wel. Ik doe niet snel moeilijk, je moet niet na acht uur werken zeggen: nu ga ik naar huis. Ik heb het nooit als een nadeel gezien, de horeca. Werken in de avonden, lange dagen: het is voor mij geen last. Dat komt omdat ik het allemaal zo leuk vind!”

Vernieuwen Zo’n 3,5 jaar werkt ze er nu, bij de Warande. Ze is trots op het restaurant, dat 36

met de komst van de nieuwe eigenaar een transformatie onderging. Er is nu een groot terras, een gezellige serre en een kamer waar een feest gehouden kan worden.

“Het mooie aan dit restaurant vind ik dat het voor een hele brede doelgroep is. Van tosti tot kreeft, zeg ik wel eens. Je kunt hier na het wandelen met de hond kiezen voor koffie en gebak. Je kunt een simpel gerecht eten, maar ook kiezen voor een luxe à-lacartegerecht of een menu. Dat maakt het ook een uitdaging.” Ze kijkt naar buiten, naar de regendruppels op het raam. “Ik kan nu al uitkijken naar de lente, lekker asperges! Om de twee maanden hebben we een nieuwe kaart, dat is een heel leuk proces.

Dan zitten we met zijn allen aan tafel, iedereen mag ideeën opperen, dat schrijven we allemaal op.” Ook gasten spelen een rol. “Ik vind het belangrijk om heel goed te luisteren, waar is behoefte aan? Je blijft schaven en verbeteren. Zo’n restaurant is nooit ‘af’, het is een proces, voortdurend bijstellen, schaven, verbeteren. Ik vind dat leuk, je moet jezelf blijven vernieuwen.”

In al die jaren zag ze de kookwereld veranderen. “De basis blijft hetzelfde hoor, maar we letten nu wel meer op de prijskwaliteitverhouding. Vroeger kon het niet gek genoeg, dat is nu niet meer zo. De kracht is om te werken met verse ingrediënten in

kijken uiteindelijk toch naar de rekening.

Natuurlijk ligt het aan het restaurant waar je werkt. Wij hebben het voordeel dat we prijsafspraken kunnen maken met de toeleveranciers voor drie bedrijven, maar ik denk toch dat er een verandering gaande is.”

Opleidingstraject Een goede kok geeft zijn ervaring ook door. Annemiek doet dat met veel plezier.

Van snuffelstage tot leerlingen die bewust de keuze hebben gemaakt om het koksvak in te gaan: ik vind het allemaal interessant.

Het geruststellen en laten acclimatiseren van leerlingen, de begeleiding, leerlingen meenemen in het hele kookproces en het leren van de traditionele keuken.

Fantastisch om te doen Dit is toch onze toekomst, de ‘nieuwe’ generatie.” Hoe spot ze talent? “Ik kan verklappen dat alleen gemotiveerde en hardwerkende leerlingen het bij ons volhouden. Na een jaar hebben ze stappen gemaakt in hun leven, we geven ze een flinke rugzak bagage mee. Misschien is het ouderwets, maar hier kies ik bewust voor. Het moet voor de leerling ook een investering in zichzelf zijn, en niet alleen om ons een plezier te doen. Koken is veel meer: een passie, een beleving, affiniteit met een bedrijf, een teamsport. Je kunt dit niet zien als een baantje, zo werkt het niet.”

‘Stressbestendig?

Ik kan nu leunen op ervaring’

een ambachtelijke keuken met een scherpe inkoop. Je wil geen concessies doen aan de kwaliteit en het voordeel aan de gast geven.

Gewoon een langetermijnvisie. Gasten

Leven in het nu Vooruitkijken? Nee, dat doet ze liever niet.

Ze geniet bij voorkeur van het moment.

“Het lijkt me leuk om nog wat meer met kooklessen te doen en een man in mijn leven zou ook een aanvulling zijn. Maar ach, het is goed zo. En als het begint te kriebelen, dan kijk ik weer verder, maar zover is het nog lang niet. Het heeft geen zin om steeds met de toekomst bezig te zijn. Ik ben een heel tevreden mens. Ik ga hier voor de volle 200 procent voor, dat moet ook, anders kom je er niet.” www.paviljoendewarande.com maart 2014

nicole swinkels

COLUMN

Groot Groen (Paas)Ei Ongeveer vijf jaar geleden heb ik mezelf een Big Green Egg cadeau gedaan, een groot groen ei. Het was paaszaterdag toen het ei bij ons thuisafgeleverd werd. Mijn mooiste paasgeschenk ooit!

De Big Green Egg is een multifunctionele keramische houtskoolbarbecue. Naast regulier barbecuen, met de deksel dicht, kun je er ook heerlijk in roken en fantastische pizza’s in bakken. Groot vlees is ook niet te versmaden uit het grote groene ei. Zeker als het een wat ‘doorregen’ stuk is. In het dichte ei blijft het vlees heerlijk mals en sappig. En wat te denken van een bierblik-kip? Een hele kip staand gebarbecued op een half gevuld blikje bier.

Met de Big Green Egg speel je als het ware met lucht en vuur.

Je bepaalt door het inlaten en uitlaten van lucht hoe heet je ei wordt. Hoe meer lucht, hoe heter. Afhankelijk van wat je wilt maken, laat je de temperatuur oplopen. Het is wel oppassen geblazen met het openen van de deksel, zeker bij een hoge temperatuur is het risico op een flinke steekvlam aanwezig.

Het is mij wel eens gebeurd dat het haar op mijn onderarm helemaal verschroeide.... Toch blijf ik fan van mijn ei.

De Big Green Egg wordt bij ons thuis het hele jaar door gebruikt. In de zomer natuurlijk meer dan in de winter, dat mag duidelijk zijn. Wat is er nou gezelliger dan op een heerlijke zomeravond met gasten pizza te bakken? Eerst zelf pizzadeeg kneden en rustig laten rijzen. Dan alle mogelijke toppings bedenken en voorbereiden. Zelf je pizzadeeg uitrollen, eigengemaakte tomatensaus en geraspte kaas als basis en dan naar keuze beleggen. Mijn favoriet is toch wel gebakken bospaddenstoelen, geitenkaas, rucola en pittige olie. De pizza wordt gebakken op een speciale pizzasteen. Het resultaat: een knapperige ietwat naar ‘hout’ smakende pizza. Niet te versmaden!

Maar ook de lome zondagochtend zomerontbijtjes van het ei zijn niet te versmaden. Zachtgegaarde tomaatjes, een gebakken eitje, gebakken uien en een heerlijke hamburger van een plaatselijke ambachtelijke slager. Het is in de zomer eerder regel dan uitzondering....Ik kan niet wachten tot het weer zover is.

Nicole Swinkels

maart 2014

37

cultuur

caca cacaofabriek

Deuren open!

De officiĂŤle opening (voor genodigden, red.) staat gepland op 14 maart. Op 15 en 16 maart is het grote publiek aan de beurt. Er wacht een feestelijk programma met film, muziek, kunst, hapjes en drankjes.

Maar hoe dat er precies uit gaat zien, blijft nog even geheim. Houd de website: www.cacaofabriek.nl in de gaten voor meer informatie.

38

maart 2014

aofabriek cacaofabriek

HELMOND

De nieuwe Cacaofabriek moet de culturele hotspot van Helmond worden. Een plek waar Helmonders samenkomen om te genieten van muziek, film, kunst én een hapje en een drankje. De Verkadefabriek in Den Bosch diende als succesvol voorbeeld. Op dit moment wordt de laatste hand gelegd aan de inrichting en de afwerking van het gebouw aan de Cacaokade. HLMND Magazine kreeg alvast een rondleiding. tekst koen chatrou foto’s daniëlle verbeek

Wie een bezoek brengt aan de nieuwe Cacaofabriek wordt meegezogen in een mix van oud en nieuw. De authentieke boogstructuren van het monumentale pand zijn behouden gebleven, evenals de grote raampartijen. De trap is echter vervangen door een roestvrijstalen exemplaar. Het meest in het oog springt de lichtstraat, die zorgt voor een natuurlijke verbinding tussen de foyer en de broedplaats voor de creatieve economie aan de kanaalzijde.

Ondanks de grootte van het complex, is het de architect gelukt om een intieme sfeer te creëren. Leuke nisjes, bijzondere hoekjes en mooi uitgelichte details. In alles straalt de Cacaofabriek gastvrijheid uit. De Cacaofabriek moet dan ook een plek worden waar Helmonders graag samenkomen. Niet alleen om naar de film te gaan of een popconcert te bezoeken, maar ook om te lunchen, te netwerken of gewoon gezellig samen te zijn. maart 2014

39

cultuur

In de oksel van het spoor en het kanaal, aan de Kanaaldijk staat een gebouw dat zijn allure weer terug heeft. Jarenlang stond het pand, dat behoort tot het industrieel erfgoed van de gemeente Helmond, er desolaat bij. Totdat in 2010 de Provincie Noord-Brabant een helpende hand bood.

Ze wilde wel investeren in het opknappen van de Cacaofabriek, mits er een passende bestemming kwam voor het gebouw dat op de grens ligt tussen nieuwbouwwijk Suytkade en het Centrum van Helmond Gemeente Helmond greep die kans met beide handen aan. Het idee: een cultureel centrum.

Die keuze was een vrij logische. Het Filmhuis wilde graag uitbreiden met een extra zaal en ook LAKEI was toe aan een nieuw onderkomen. Verder zou het kunstenaarsinitiatief, dat al vanaf haar ontstaan in de Cacaofabriek was gevestigd, terug kunnen naar haar ‘roots’. Kortom: dit was dé kans voor Helmond om een plek te creëren waar kunst en cultuur in al haar facetten samenkomen. De Cacaofabriek moest dé culturele hotspot van Helmond worden.

Inmiddels bevinden we ons aan de vooravond van de heropening van de Cacaofabriek. Met man en macht wordt gewerkt om alles op tijd af te krijgen.

Het is een race tegen de klok. Tientallen bouwvakkers zijn bezig met de inrichting en afwerking. Toch is ook nu al een goed beeld te krijgen van de nieuwe Cacaofabriek.

Wie zijn ogen een beetje dichtknijpt en een goed inlevingsvermogen heeft, ziet het restaurant al vol zitten met mensen.

Helmonders genieten van een mooie film of een bijzonder popconcert en sluiten de avond af met een borrel aan de bar. In de zomer is er volop ruimte om op het plein, voor de ingang, te genieten van de zon, het water en de skyline van Suytkade.

Industriële verleden Terug naar binnen. We staan in de toekomstige foyer. De klinkers van buiten zijn doorgetrokken in de grote hal. Het zorgt ervoor dat buiten en binnen natuurlijk in elkaar overlopen. Grote ramen, een 40

cacaofabriek

roestvrijstalen plafond en de boogstructuren doen terugdenken aan het industriële verleden. Hier komen de bezoekers straks samen. Een ontmoetingsplek voor filmliefhebbers, muziekfanaten, ondernemers, maar ook mensen die gewoon komen voor het restaurant én de sfeer. Die mix moet gaan zorgen voor kruisbestuivingen. Mooie samenwerkingen tussen filmhuis, poppodium, kunstenaars en ondernemers. De eerste ideeën zijn er al. Er wordt gewerkt aan een themamiddag over homoseksualiteit. Kraampjes met informatie in de foyer, een themafilm in de filmzaal en livemuziek in de nieuwe popzaal. Maar ook een avond over een bepaalde artiest behoort tot de mogelijkheden, met een documentaire in een van de filmzalen en een tributeband in de popzaal.

Aan de kanaalzijde bevinden zich de creatieve bedrijven. Zij vestigen zich hier in het voorjaar. Van een architect tot een tattooshop en van een chocolatier tot de Helmondredactie van het Eindhovens Dagblad. Dit deel van het gebouw is, op de buitenmuren na, volledig herbouwd vanwege de brand die in dit deel heeft plaatsgevonden. Ook hier is rekening gehouden met het industriële karakter van de Cacaofabriek. Hoge plafonds, grote raampartijen en veel roestvrijstaal.

De Cacaofabriek bruist!

Wim Markus, directeur van de nieuwe stichting De Cacaofabriek (filmhuis, poppodium en horeca, maar ook beheer en organisatie) is bijna dagelijks in het nieuwe pand te vinden. “Een gebouw is één, maar vergeet de organisatie niet. Er moet veel geregeld worden. Gelukkig hebben we het een en ander af kunnen kijken van de Verkadefabriek in Den Bosch, een échte succesformule. Samenwerken staat straks centraal. Een voorbeeld? Er vestigt zich hier een chocolatier. Drie keer raden welke chocolade we straks gaan uitserveren…”

Ook de kunstenaars kunnen straks terug naar ‘hun’ thuis. Tijdens de verbouwing zetelde het kunstenaarsinitiatief in een oud EDAH-gebouw, een kleine kilometer

verderop. Volgens directeur Ageeth Boermans kunnen de kunstenaars niet wachten om terug te keren. “In het begin waren er wat twijfels, die zijn inmiddels verdwenen. Martin van de Laar, onze artistiek directeur, vindt dat het nog steeds voelt als thuiskomen. Daarnaast biedt dit nieuwe concept veel kansen tot samenwerking. Daar staan wij heel erg voor open. Zo willen wij de begane grond van onze presentatieruime en ook de lange gang gebruiken om samenwerkingsprojecten te tonen. Het bruist echt van de ideeën. We kunnen niet wachten om de Helmonders hier straks rond te leiden en ze in aanraking te laten komen met kunst en cultuur.”

Succesverhaal Alle ingrediënten zijn aanwezig om de Cacaofabriek zijn allure weer terug te geven. Het pand is mooier dan het ooit geweest is en de huurders staan te popelen om aan de slag te gaan. “De afgelopen maanden waren erg hectisch. Stonden in het teken van het samenvoegen van verschillende organisaties, het meedenken over de indeling van het pand en het voorbereiden van het openingsweekend in maart. Inmiddels staan de neuzen allemaal dezelfde kant op. We willen dit resultaat zo graag delen met alle Helmonders. Laten we hopen dat zij net zo enthousiast zijn als wij!” www.cacaofabriek.nl

Wethouder over de Cacaofabriek Cultuurwethouder Jan van den Heuvel is apetrots op de nieuwe Cacaofabriek. “Cultuur maakt een stad. Het brengt mensen samen.

Door verschillende culturele instellingen te bundelen, ontstaat een ontmoetingsplek waar het bruist.

Bruist van de ideeën. De nieuwe Cacaofabriek wordt die plek. Een prachtig gebouw, aan de rand van het centrum. Hier kunnen we als Helmond trots op zijn!” maart 2014

cacaofabriek

maart 2014

HELMOND

41

cultuur

cacaofabriek Creatieve economie Aan de kanaalzijde van het pand is ruimte voor de creatieve bedrijvigheid. Verdeeld over drie verdiepingen vestigen zich hier onder andere een architect, reclamebureau en fotograaf, maar ook de Helmondredactie van het Eindhovens Dagblad gaat vanaf maart haar artikelen schrijven vanaf deze locatie.

Filmzalen Het nieuwe Filmhuis gaat er flink op vooruit. Zo heeft de organisatie straks de beschikking over drie zalen (ca. 120, 60 en 40 stoelen). Daardoor krijgt het de felbegeerde A-status.

Zo kunnen topfilms eerder gedraaid worden en ook gedurende een langere periode. Wim Markus verwacht dat door deze upgrade het aantal bezoekers zal stijgen. “En dat zijn niet alleen filmliefhebbers. We hebben ook de mogelijkheid om een van de zalen om te bouwen tot vergaderzaal. Elders in het land heeft dit tot enorm hogere bezoekersaantallen geleid. Ook wij krijgen we nu al aanvragen binnen.”

Horeca Direct naast de foyer, bij binnenkomst aan de rechterhand, bevindt zich het horecagedeelte. Ook deze ruimte ademt de historie van het pand met de prachtige Begemann-pilaren die pas tijdens de renovatie ontdekt werden. Eerder waren deze volledig ingebouwd. Naast het restaurant is er ook een cafégedeelte. In de lente en zomer is er een terras open. Het restaurant, dat veel met biologische en streekproducten werkt, is een soort eetcafé.

Toegankelijk, laagdrempelig, maar wel met kwaliteit.

Omroep Helmond Martin Gils, voorzitter van Omroep Helmond, is erg te spreken over de mogelijkheden van het nieuwe pand. “We waren al in overleg met woningbouwvereniging Woonpartners over onze huidige locatie. Dat pand is erg gedateerd. Maar dat was eigenlijk nog niet het grootste probleem. Om in heel Helmond bereikbaar te zijn, is een glasvezelaansluiting noodzakelijk. Zo’n aansluiting aanleggen, kost enorm veel geld. Deze kans kwam dus als geroepen.”

Poppodium Klein Paradiso. Zo wordt het nieuwe poppodium nu al genoemd door intimi. Een prachtige zaal, met een balkon dat doorloopt tot bijna op het podium. Zo’n 550 mensen kunnen straks genieten van verschillende optredens. Blaudzun mag het spits afbijten in de nieuwe zaal. Zijn concert is al uitverkocht.

“Dat belooft veel goeds voor de toekomst”, aldus Wim Strijbosch, verantwoordelijk voor de programmering.

Kunstenaarsinitiatief De Nederlandsche Cacaofabriek Ook de kunstenaars kunnen straks terug naar ‘hun’ thuis. Het kunstenaarsinitiatief zetelde tot voor kort in een oud EDAHgebouw. “We hebben de mooiste plek van het gebouw”, vertelt Ageeth Boermans. “Er is volop ruimte om te exposeren en we kijken vooral uit naar de mogelijkheid om te kunnen samenwerken. Ik ben ervan overtuigd dat de nieuwe Cacaofabriek een succes gaat worden.”

42

GESCHIEDENIS VAN CACAOFABRIEK

HISTORIE De Cacaofabriek is al meer dan honderd jaar een begrip in Helmond. 120 jaar om precies te zijn. In 1894 werd de NV Nederlandsche Cacaofabriek opgericht.

Aan de Kanaaldijk werd een fabriek gebouwd, ontworpen door de Helmondse architect J.W. van der Putten. Een jaar later, in 1895 begon de productie van de cacao. Onder de merknaam Helmcacao werden chocolade, bonbons (pralines) en cacaopoeder voor warme chocolade gemaakt. Dertien jaar later werd het florerende bedrijf overgenomen door de Engelse organisatie Turner. Uiteindelijk moest de Cacaofabriek in 1932 zijn deuren sluiten. Door de crisis van de jaren dertig nam de vraag naar cacao - een luxeproduct in die tijd - hard af.

Bijna driehonderd personeelsleden verloren hun baan.

Na sluiting stond het pand enkele jaren leeg. Het kende in de loop der jaren een veelheid aan functies: Vlisco had er zijn stalenmagazijn, bedrijfsschool en personeelswinkel.

Maar het is ook een periode gebruikt als pension voor gastarbeiders. In de jaren negentig vestigde zich er een bedrijfsverzamelgebouw. In die periode deed een kunstenaarsinitiatief recht aan de oorspronkelijke functie van het gebouw, door er zich te vestigen onder de naam Nederlandsche Cacaofabriek.

In 2008 brandde een deel van het pand af dat een belangrijk onderdeel vormt van het industrieel verleden van Helmond.

Mede door inspanningen van gemeente, provincie en het Rijk is de Cacaofabriek behouden gebleven. maart 2014

STEENWEG 32A

HELMOND

0492-527469

notaris

miranda van den broek

“Ik sluit wel eens een deur, maar er gaat altijd wel weer een raampje open.”

44

maart 2014

interview

Dolgelukkige echtparen, enthousiaste huizenbezitters, huilende weduwnaars, ruziënde broers; een keur aan verschillende mensen met de meest uiteenlopende emoties komt aan tafel bij Miranda van den Broek. Nog een paar maanden is ze kandidaat-notaris, binnenkort wordt ze benoemd tot notaris bij Verhoeven, Brants & Visser, Netwerk Notarissen.

MIRANDA tekst udo holtappels foto’s gerard van hal

De inhoud van haar dynamische werk valt nagenoeg samen met haar eigen levenshouding: continu op zoek naar de juiste balans in het bestaan. “Ik zie de mensen voorbijkomen zoals ik zelf in het leven sta; heen en weer geslingerd tussen leven, liefde en dood. Maar, en dat is een wijze les van een collega-notaris geweest, als je de deur dichttrekt en op de fiets stapt, moet je werk weg zijn.”

Dat het gesprek stilvalt, daar hoef ik niet bang voor te zijn. Vanaf het moment dat ik Miranda van den Broek een hand geef, klatert er continu een prettige spraakwaterval. Een vraag van mijn kant roept talloze antwoorden en uitweidingen op.

Gestructureerd, gepassioneerd en doelgericht. Terwijl ze haar jas uitdoet en zich installeert in haar stoel klinkt de ringtone van haar telefoon een keer en ziet ze dat er nog drie berichten zijn binnengekomen in de vijf minuten dat ze onderweg is van haar notariskantoor. Druk?

“Ja, zeker, maar ik doe het werk dat ik altijd heb willen doen, dus dan is druk relatief. Op de plek waar ik nu zit, heb ik altijd willen zitten. In deze baan komt alles samen, mijn persoonlijkheid en mijn drive. Ik werk fulltime, mijn man Frank werkt parttime. Dat maakt het mogelijk dat ik de dingen kan doen die ik wil doen.” maart 2014

Sleutelmomenten in een bestaan Geluk haalt ze uit de sleutelmomenten in het leven van mensen. “Daarom ben ik ook notaris geworden. Het werk dat ik doe, komt vaak niet overeen met het beeld dat men ervan heeft.

Het is enerverend, emotioneel, het maakt mensen blij, het vraagt ondernemerschap, het heeft zoveel in zich. Dit is wat ik altijd heb willen doen! Ook al kan ik mensen soms niet helpen, ik geef ze aandacht en vertel wat ik wel voor ze kan betekenen en wat niet. Als ze dan zeggen: ‘bedankt voor het fijne gesprek’, dan maakt mij dat gelukkig.”

Vol geestdrift vertelt Miranda over de training die ze volgde om te leren loslaten. “Ook mijn man heeft die training gedaan. Daar leerden we kijken naar hoe we zelf in het leven staan.

Ik wilde rust, maar dat past niet bij mijn overvolle levensstijl. Geen ‘fysieke’ rust, maar rust tussen mijn oren. En die vind ik bij mijn liefde en mijn kinderen, zij staan altijd voorop. En als ik er ben, dan ben ik er ook echt. Ik zoek de stilte om me heen. Als ik met de hond ga wandelen, vind ik haar. Voor de buitenwereld ben ik de vrolijke, drukke prater, maar van binnen ben ik een piekeraar. Die kant kent men niet van mij. Ook in mijn werk.

Ik kan opgewekt en vrolijk over de meest nare ervaringen vertellen tijdens lezingen. Maar dat is buitenkant.

45

miranda van den broek

Ik heb mijn deel van het leven ook gehad.

Mijn vader, broer en schoonvader zijn kort na elkaar overleden, een heftige tijd. En vlak daarna moest mijn man als beroepsmilitair naar Kosovo; het werd de zwaarste periode van mijn leven. Drie grafstenen en een man in oorlogsgebied met nauwelijks contact.

Ik kan de tegel nog uittekenen waarop hij stond toen hij vertrok. Ik ben een hele slechte beroepsmilitairvrouw.”

Deelgenoot van bijzondere momenten Miranda van den Broek brengt de liefde voor haar vak over in een aaneenschakeling van verhalen, anekdotes over cliënten, haar man, de kinderen, de liefde, het leven en de dood. “Dat je daar bij mag zijn in je werk, dat is fantastisch. Die belangrijke momenten laten je de keerpunten van een leven zien. Ze brengen je terug naar waar het werkelijk om gaat. Het ene moment ben ik bij de ondertekening van huwelijkse voorwaarden en een andere keer bemiddel ik bij een scheiding. En het brengt mijzelf in contact met de belangrijke ankers in mijn eigen leven. Dat is zo speciaal.”

Tussen de uniformen De kandidaat-notaris groeide op in een gezin waarin het niet gebruikelijk was om te gaan studeren. Sterker nog, de jonge Miranda kreeg van haar vader te horen ‘dat havo ook goed’ was. “Maar ik hield vol en bewandelde de weg van het VWO. Het recht in al zijn facetten intrigeerde mij altijd al. Met een aantal uniformen in de familie enkele familieleden werkten bij de politie was me dat met de paplepel ingegeven. Die wereld zag ik echter niet zitten en ik koos voor een rechtenstudie. Dit met de gedachte dat wellicht Officier van Justitie mij in de wereld van goed en kwaad zou brengen.

Maar ik keerde snel terug op aarde. Toen ik met verbintenissenrecht in aanraking kwam wist ik, dit is het! Bij mijn eerste kantoor kreeg ik de opdracht om te bemiddelen bij ruziënde nalatenschappen.

Dat onpartijdige in combinatie met voorlichten en bemiddelen trok mij erg aan. Het is

46

denk ik de leraar in mij die de psychologie probeert te doorgronden van mensen. Hoe zit dat nu echt bij die erfenis, waarom doen de mensen wat ze doen? Er ligt altijd een persoonlijk verhaal aan het conflict ten grondslag met twee of meer kanten van de zaak. Aan mij de taak om tot een oplossing te komen zonder te oordelen.”

Dat is mijn doel, en daar ga ik voor Voor het overnemen van de ‘stoel’ van notaris, moest Miranda haar cv opstellen, iets wat ze jaren niet gedaan had. “Wat een saaie loopbaan eigenlijk, constateerde ze. Het lijkt samengesteld als een Zwitsers precisie-uurwerk, alles grijpt nauwgezet in elkaar. Maar ik heb dan ook altijd exact geweten wat ik wilde, mijn doel was vastomlijnd en die dingen kwamen ook op mijn pad. En het mooie is dat ik exact die dingen terugzie bij mijn kinderen. Het is ook erfelijk bepaald, dat doelgerichte. Als ondernemer moet je daar steeds mee bezig zijn, nadenken hoe het anders en beter kan.”

“Ik ga naar een leuk gesprek, ik zit bij Miranda aan tafel!”

En dat in een stad waar ze niet geboren en getogen is. Van het gesloten Maastricht werd ze met open armen in Helmond ontvangen.

Verrassend, zeker. “Ik voel me hier thuis en dat maakt dat ik ook actief ben op tal van andere gebieden. Ik ben secretaris bij verschillende maatschappelijk stichtingen, de Stichting Remedial Teaching Helmond, Vrienden van het museum, de ledenraad van de Rabobank, te veel om op te noemen.

En toch doe ik mijn gezin niet tekort. Met Frank, mijn man, die de opvoeding regelt, loopt alles op rolletjes. Hij stuurt me wel eens een foto als hij met ze een ijsje is gaan eten, terwijl ik aan het werk ben. Ook dan voel ik me gelukkig.”

notaris

Als de pen ligt en het gesprek op zijn eind loopt, wordt de schoonheid van het beroep van notaris in een prachtige anekdote in zijn volle omvang zichtbaar. Miranda van den Broeks stem breekt een beetje bij het verhaal dat haar plots te binnenschiet.

“Er kwam een vrouw van net vijftig op kantoor bij wie beginnend Alzheimer was geconstateerd. Zij wilde, nu het nog kon, alles regelen zolang ze wilsbekwaam was. Ze wilde haar man en kinderen niet met allerlei problemen belasten. Zo’n gebeurtenis komt dichtbij, laat je de valkuilen van het leven in volle hevigheid zien. Maar het feit dat ik daar deelgenoot van mag zijn en daarbij mag helpen, is een intens gevoel. Als dat lukt, dan houd ik van mijn vak. Of zoals mijn man zegt: je bent nu zo jezelf geworden. En daar heeft hij helemaal gelijk in. Echt, ik ga elke dag fluitend naar kantoor.”

Miranda heeft ook een rondleiding op de Automotive campus gehad. Dit was voor haar niet de eerste keer, maar toch is het steeds weer anders.“Iedere keer als ik hier ben, dan ben ik weer onder de indruk. Het is een geweldig initiatief met mooie kansen voor Helmond. Zo kunnen we ons goed op de kaart zetten.” maart 2014

irene van geel

column

De Helmondse markt Heerlijk een kind van twee jaar! En ontzettend bijdehand; het is bijna een spiegel waar ik in kijk.

Het is een knappe jonge meid en enorm praatgraag.

Dat heeft ze dus niet van een vreemde. Maar goed, als trotse jonge moeder, is het natuurlijk heerlijk confronterend zo’n spiegel. Op de meest rare momenten komt het subliem gearticuleerde proza uit haar mondje. Als we samen op pad gaan in het weekend, is dat alleen al door haar mondige uitspattingen een feest.

Zo gaan wij, ons jonge gezinnetje, vrijwel iedere zaterdag naar de markt in Helmond. Lekker slenteren, verse vis en groente halen en koffie drinken. En dat koffiedrinken wordt weleens verstoord door onze oudste van twee die spontaan besluit om de kaart ‘peuterpubertijd’ te spelen. En jawel: huilend op de grond en ontroostbaar. Geheel volgens de boekjes negeren wij deze peuter tenenkrommend. Want dat is toch lastig op een zaterdagmorgen in een druk bezocht etablissement, waar iedereen de ochtend rustig aan het wegdrinken is met hete koffie! Na zeker 20 minuten de ‘dramaqueen’ uit te hangen, is het over en gaat ze door met spelen, vertellen, puzzelen, alsof er niets is gebeurd. Wij kijken schichtig en enigszins schuldig om ons heen. Je ziet de mensen opgelucht hun warme consumpties verder nuttigen.

Enfin, terug naar de markt. Vaderlief zegt tijdens het aandoen van de jasjes, dasjes en wantjes tegen onze oudste op z’n Helmonds: “We goan naor de mert!”. “Nee, papa”, zegt dochterlief: “We gaan naar de marrrkt!”. En die laatste ‘r’ heeft een erg hoog kinderenvoorkinderen-gehalte. Van wie zou ze dat nu hebben? Ik schater het uit van het lachen en onze jongste van zeven maanden lacht spontaan mee. Met als gevolg dat onze oudste het succes ziet van haar woordkeuze… En je raadt het al, iedere keer wil ze weer scoren en roept ze overal, te pas en te onpas: “We gaan naar de marrrkt!”. Onze oudste is met recht de jongste, en in mijn ogen natuurlijk de beste, ambassadeur voor de Helmondse markt! Daar zouden veel Helmonders een voorbeeld aan kunnen nemen.

Mensen, kijk uit voor praatgrage peuters van twee op de zaterdagmorgen op de Helmondse markt!

We gaon naor de mert!

Irene van Geel

maart 2014

47

maarten steinbuch

Sinds kort rijdt er een bijzondere auto rond in Helmond: de Tesla. Een elektrische auto die tot de verbeelding spreekt, met een sportief uiterlijk en een range van wel 400 kilometer.

Een iPad op wielen, zo noemt de eigenaar het technische hoogstandje. Deze trotse autobezitter, Maarten Steinbuch, spreekt minstens evenveel tot de verbeelding.

maarten steinbuch foto kasper van ‘t hoff tekst koen chatrou

Maarten Steinbuch is een man met een overvolle agenda. Bekend als de ‘goeroe’ van elektrisch rijden en professor op de TU/e, maar ook enthousiast blogger en trotse bezitter van het paradepaardje onder de elektrische auto’s. En dan is hij óók nog eens een trotse Helmonder die in de zomer álle restaurants in de stad bezocht.

blog over zijn kippen. “De weekenden zijn altijd vrij, dat heb ik altijd zo gedaan. Anders houd je dit niet vol”, lacht hij. Voor 8.00 uur zit hij vaak al aan zijn bureau. Om 18.30 eet hij thuis met zijn gezin en om 20.30 uur gaat de laptop weer open. Het zijn werkdagen van twaalf, dertien uur. Een werkweek van zeventig uur is dan ook geen uitzondering.

Wie de werkkamer van Maarten Steinbuch in de TU/e binnenstapt, lijkt in een film te zijn beland. Precies de kamer van een professor, zoals je die voor ogen hebt. Stapels vol boeken en paperassen, de hele wand vol.

Maarten Steinbuch straalt aan tafel één en al rust uit, niet gehinderd door de wanorde om hem heen. “Ik roep altijd dat ik alles terug kan vinden, maar dat blijkt toch niet altijd zo te zijn”, lacht hij.

Muizen en de markt Maarten en zijn vrouw werden vooral verliefd op het huis, aan de rand van Brandevoort.

Een oude boerderij, een echte opknapper. De verwarming wordt ook nu nog gestookt met hout. Het huis kraakt, het is er soms koud en er zijn heel veel muizen: Steinbuch vindt het er heerlijk. De grond, de geiten en kippen die rondlopen, de klusjes. “Ik ben opgegroeid in een mooie omgeving, in Driebergen. Met bossen en veel ruimte om me heen. Toen ik bij Philips ging werken, zijn we in Heeze in een nieuwbouwhuis gaan wonen. We hadden het er naar onze zin, hebben zelfs meegedaan aan de Brabantse Dag, maar we misten iets. Mijn dochter ging naar school in Eindhoven. We hebben toen met een passer een omtrek van 10 kilometer getrokken en Helmond kwam in aanmerking.”, lacht de professor Systems & Control. Maar hij voelt zich hier helemaal

Een workaholic. Zo zou je Maarten Steinbuch kunnen noemen. Hoewel, het doet hem geen recht. Hij geniet met volle teugen van zijn werk, maar praat met minstens evenveel liefde over zijn vrouw, kinderen en ‘opknapboerderij’ aan de rand van Brandevoort. Op zijn blog wisselt hij berichten over zijn Tesla af met een bericht over een nieuwe microchirurgierobot en een 48

maart 2014

interview

automotive

‘Op vrijdagavond naar The Voice of Holland kijken, daar kan ik echt van genieten’ maart 2014

49

maarten steinbuch

thuis. Elke zaterdag naar de markt, lekker zalm kopen en verse groenten. Ook uit eten is favoriet, De Steenoven, Paviljoen De Warande, Liverdonk of Ons Loes. En hij is een fervente bezoeker van het Speelhuis.

“Ik hoop dat het theater in de kerk blijft, dat geeft een hele bijzondere sfeer.” Het is een vol en rijk leven. “Het is waar, ik sta niet vaak stil”, lacht hij. Tot het weekend. “Op vrijdagavond samen The Voice Of Holland kijken. IPad erbij, beetje twitteren: dat vind ik heerlijk, daar kijk ik altijd naar uit. En als de zon schijnt, kan ik in mijn tuin heerlijk op een stoel zitten en even wegdoezelen.”

Tja, wie een Tesla bezit, wil graag vooruit.

Dat kan ook niet anders. Het is de Ferrari onder de elektrische auto’s. Een auto vol techniek en vol power. “Het is een merk dat met veel lef en visie is gebouwd, daar heb ik bewondering voor. Je moet bovenaan in de markt beginnen, om daarna effect te hebben naar een andere prijsklasse.” Hij heeft zich opgeworpen als dé man achter elektrisch rijden. “Ik zocht eigenlijk een elektrische Renault Kangoo, dat was ook handiger met de honden”, lacht Steinbuch. Nuchter, down to earth. “Ik vind dat ik ook een voorbeeldfunctie heb, de voortrekkersrol.

Daar past zo’n auto bij.” Hij kijkt naar buiten. Het terrein van de TU/e. Her en der auto’s geparkeerd, het parkeerterrein is overvol. “Over twintig jaar, is driekwart

50

interview

van deze auto’s elektrisch. Over vijf jaar zijn we zo ver, dat we een betaalbare, volwaardige elektrische auto kunnen kopen met een grote range. Dan hoef je niet meer na iedere 100 kilometer op te laden.

Maar dan moet die overstap nog gemaakt worden. Het is een vervangingsmarkt.” Hij denkt dat de toekomst zit in zonne-energie.

De energie die over is, moet opgeslagen kunnen worden. Hij schildert een rooskleurig toekomstbeeld. Windmolens, zonne-energie, veilig rijden, geen files, geen benzine meer. “Ja, het glas is bij mij altijd halfvol, ik ben een positief ingesteld mens”, glimlacht hij. “Maar, we belasten onze omgeving nu wel heel erg, ik vind dat de Nederlandse regering meer aandacht moet hebben voor duurzaamheid. Als je kijkt naar de opwarming van de aarde, naar de effecten van onze manier van leven voor de wereld. Dat houden we geen jaren meer vol. Ik hoop dat de oplossing op tijd komt.”

Bèta nest Zijn vader was werktuigbouwkundige, zijn moeder docent wiskunde. Een bètanest, dat hij ook voor zijn eigen kinderen heeft gebouwd. Ook een nest, waar hij het docentschap bijna met de paplepel ingegoten kreeg. Zijn moeder vroeg hem op jonge leeftijd, hij zat zelf nog op de middelbare school, al eens een les over te nemen. Hij zit dan ook helemaal op zijn plek, bij de TU/e. “Ik vind het ontzettend leuk om kennis over te dragen. Daardoor heb ik ook geleerd, een boodschap goed over te brengen. Op mijn blog, schrijf ik niet voor vakgenoten. Ik moet de boodschap goed vertalen. Het geeft een kick om te zien dat een bericht goed gelezen wordt.”

Hij vindt het ook de taak van het onderwijs, de techniek en automotive in het bijzonder: communiceren over je successen. “We mogen best wat trotser zijn. Het is de Brabantse inborst, die ervoor zorgt dat we zo bescheiden zijn. Dat brengt ons ook veel.

De agrarische achtergrond, hard werken, open staan voor anderen: dat zit in de genen van de Brabanders. Dat zorgt ervoor dat de Automotive Campus hét voorbeeld is van een open samenwerking. In Amsterdam zie je zoiets niet, die cultuur is veel meer gesloten. Door onze cultuur, hebben we hier een voorsprong, zijn we een voorbeeld

voor anderen. De hele wereld kijkt toe naar wat er op de Automotive Campus gebeurt.”

Door anders te communiceren, je boodschap goed te verpakken, wordt techniek tastbaar. “De dingen die op de TU/e en op de Automotive Campus gebeuren zijn fantastisch en hebben vaak direct gevolgen voor het bedrijfsleven. Dat mogen we veel meer naar buiten brengen. De researchafdelingen van bedrijven worden steeds kleiner. Aan ons de taak om die rol over te nemen.” Zo’n boodschap zorgt er ook voor dat techniek aantrekkelijker wordt. “De auto van de toekomst, wordt door diverse disciplines gemaakt. Het is een iPad op wielen. Daarom moet je het onderwijs anders inrichten, en dat heb ik gedaan op de TU/e met de nieuwe Automotive opleidingen. Daarbij moet je laten zien dat technici werken aan het oplossen van maatschappelijke problemen.

Die boodschap slaat heel erg aan.” Het zorgt er ook voor dat steeds meer vrouwen voor techniek kiezen. Tien procent, is het nu bij Automotive. Geen baanbrekend cijfer, maar toch al beter dan voorheen. “Ik streef naar 50/50. Ik heb twee dochters, die hebben ook de technische kant gekozen.

Maar ze speelden vroeger ook met Barbies hoor, terwijl mijn zoon buiten met takken in de weer was. Die verschillen zijn er gewoon, dat moet je ook niet ontkennen.”

Studentenstad De Automotive Campus draagt al bij aan het opleiden van die studenten. En aan het oplossen van die maatschappelijke problemen. “Ja, de oplossing van het fileprobleem kan écht uit Helmond komen”, zegt Steinbuch vol overtuiging. Hij denkt dat de Campus Helmond veel kan brengen.

“Ik heb weleens met de voormalige burgemeester Fons Jacobs gedacht over Helmond als studentenstad. Dat zorgt weer voor een hele andere dynamiek in Helmond, voor meer start-ups, voor meer bedrijvigheid.” Een Helmond zonder files, vol bedrijvigheid en studenten en met elektrische auto’s ontworpen in de regio.

Het is een mooi toekomstbeeld. En woont Steinbuch er dan nog? “In dat Helmond wil ik wel oud worden.” maart 2014

Il B

ww w. i lb m 0 49 a r k o r g o .

2-5 t 7 nl 3 7.

7 15

org

o

Beste koffie in Helmond

www

We s

.gol

t En

de

den tu stee lipwes n 0 49 w e g 1 t e n d e . nl 2-52 4 .15 1

K

K A LDI

Ou de Aa 8, 04 92 -5

so s e r Esp l

a - helmond.n m o m ma l 11 a .kom lenw w w w a ter mo 2 0.0 0 4 w 92-5 04

20 .0 04

42 L A A LOK 2 t4 mar k 0.0 4 3 - 83 0 49 2

HELMONDCIT YOF OPPORTUNITIES

helmond city of opportunities is een initiatief van hlmnd magazine ter promotie van stad helmond

automotive

auto automotive helmond

‘De ideeën hangen hier in de lucht!’

52

maart 2014

tomotive automotive helmond

HELMOND

Helmond en automotive zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Niet voor niets wordt Helmond dé automotive-stad van Nederland genoemd. Maar wat houdt dat nou eigenlijk in? En wat gebeurt er dan allemaal in onze stad op het gebied van mobiliteit?

Het zijn vragen die Inez van Poppel van de gemeente Helmond bijna dagelijks moet beantwoorden.

Ze geeft uitleg.

tekst koen chatrou foto daniëlle verbeek & automotive “Wist je bijvoorbeeld dat er in bijna elke auto ter wereld een schroef van het Helmondse Nedschroef zit? En dat een aantal Duitse automerken hun nieuwe modellen in onze stad laat testen? Ook wordt er hier volop nagedacht over zelfrijdende auto’s.” Aan het woord is Inez van Poppel van Gemeente Helmond. Inez weet álles over automotive en Helmond.

Vol trots benoemt ze toonaangevende projecten en bedrijven. Samen met enkele collega’s zet ze Helmond als dé maart 2014

automotive-stad op de kaart. Ze kan niet door de stad rijden, zonder kansen en mogelijkheden te zien.

“Op een feestje, moet ik me wel eens inhouden. Omdat ik zo trots ben op wat hier gebeurt, praat ik er vaak en veel over”, lacht ze. “Ik zie elke dag zo veel bevlogen mensen en projecten voorbij komen, het is onmogelijk om daar niet enthousiast van te worden.” Haar omgeving weet dus álles over Helmond en automotive,

maar ze wil het liefst dat heel Helmond die kennis heeft. In Europese landen en zelfs daarbuiten worden Helmond en automotive in één adem genoemd, maar in Helmond worden de schouders soms opgehaald als het over het thema gaat. “Aan ons de taak om bewoners te informeren. Ik hoop dat Helmonders straks op een feestje met vrienden ook over automotive praten en niet alleen over het Kasteel of ’t Speelhuis bijvoorbeeld.”

53

automotive helmond Inez van Poppel

automotive

“Wist je dat…” Het is een zinsnede die Inez vaak in de mond neemt. Wist je dat de zelfrijdende auto in Helmond wordt getest?

Wist je dat in Helmond vrachtwagens beter door kunnen rijden omdat ze vaker groen licht krijgen? Wist je dat we hier werken aan de oplossing van het wereldwijde fileprobleem? En wist je dat we in Helmond de meeste testfaciliteiten van Nederland op één locatie hebben? Met een grote glimlach op haar gezicht vertelt ze over die projecten. Maar: waarom weten de Helmonders dat eigenlijk niet? “Ik denk dat we nog te bescheiden zijn, die Brabantse mentaliteit zit er toch in. In Amsterdam werd één keer de zelfrijdende auto getest.

Meteen voorpaginanieuws. Dat is natuurlijk

‘Ik hoop dat Helmonders op een feestje ook vertellen wat er op de Campus gebeurt’

De basis van de Automotive Campus is gelegd. Inmiddels zijn zo’n veertig automotivebedrijven en automotiveorganisaties aan de Steenovenweg te vinden.

Van kleine bedrijfjes tot grote organisaties als Benteler, Tass International, Innovam en VDL APTS.

Helmond en automotive. Het is een huwelijk dat decennia terug gaat in de tijd. Het verhaal begint in 1975. Volvo Car neemt de personenautotak van DAF over. Het bedrijf vestigt zich aan de Steenovenweg in Helmond. Later volgen bedrijven als NedCar, PDE Automotive en Benteler. Ook nu nog vormt de locatie aan de Steenovenweg het middelpunt van de Helmondse automotive-industrie.

Bruisend “Als ik op de Automotive Campus loop, loop ik altijd nét een beetje sneller”, lacht Inez. “Die omgeving, al die ondernemers met hun ideeën en plannen, dat geeft mij energie. Automotive draait om beweging en de Campus zet zelf ook dingen in beweging. Ik wil dat die energie door de hele stad voelbaar is. Want de bedrijvigheid die op de Campus te vinden is, kan veel betekenen voor de hele stad. Internationale werknemers, ondernemers die kansen zien, studenten die hier een kamer huren: dat zorgt voor een stad die lééft.” Bijna wekelijks wordt er een internationale delegatie rondgeleid op de Automotive Campus. “Al die delegaties willen zien hoe wij het doen, dat is toch fantastisch?

Ik merk dat we nu vooral professionals bereiken met ons verhaal. Het is een taak van ons als gemeente om ook de inwoners er meer bij te betrekken.”

Met de komst van TNO naar Helmond in 2003, wordt een eerste stap gezet naar een echte Automotive Campus. In 2006 besluit TNO om al haar automotive-activiteiten te verplaatsen van Delft naar Helmond.

Driven “Wij zijn trots op wat er in Helmond gebeurt”, vertelt Inez. “Daarom hebben we het platform Driven opgericht.

Via Driven willen we de voor ons

prachtige pr voor het product, maar nergens wordt vermeld dat die auto vervolgens in Helmond maandenlang getest wordt. We mogen onszelf best wat meer op de borst kloppen.”

54

belangrijke doelgroepen informeren over de ontwikkelingen op het gebied van automotive en slimme mobiliteit. Van de inwoners tot studenten, het bedrijfsleven en de overheid. We doen er alles aan om heel Helmond ‘Driven’ te krijgen. Om deze doelgroepen te informeren, gebruiken we verschillende middelen. Van onze website, social media tot het magazine Be Driven. En van een racesimulator voor op beurzen tot aan het bestickeren van elektrische auto’s.

Daarnaast proberen we het voor inwoners van de stad aantrekkelijker te maken om te kiezen voor elektrisch vervoer. Zo is er bijvoorbeeld een subsidie geweest waarmee je een deel van de aanschafwaarde van een elektrisch voertuig terugkrijgt.” Want waar de uitspraak ‘zien eten, doet eten’ opgaat, is dat voor elektrisch rijden ook vaak zo.

“Er rijden nu steeds meer elektrische auto’s rond in Helmond. Door al die ‘levende’ voorbeelden van elektrisch rijden, hopen we andere mensen te motiveren ook tot aanschaf over te gaan. Als je ziet dat je buurman vol enthousiasme spreekt over zijn nieuwe aankoop, dan ga je zelf ook eerder zo’n elektrisch voertuig overwegen.”

Terug naar de Automotive Campus. Want wat gebeurt er eigenlijk achter die muren?

“In Helmond worden geen auto’s in elkaar gezet”, legt Inez uit. In Helmond houden de bedrijven zich vooral bezig met kennisontwikkeling en slimme en duurzame oplossingen voor het vervoer van de toekomst. Elektrisch rijden, smart mobility, ontwikkelen van systemen en componenten en testing. Wat dat concreet inhoudt? Er wordt bijvoorbeeld nagedacht over een oplossing voor het fileprobleem en over hoe we in de toekomst zuiniger en dus milieuvriendelijker kunnen rijden.

Maar ook wordt er volop nagedacht over een zelfrijdende auto. Er vinden zelfs al testen plaats op de snelweg tussen Helmond en Eindhoven met zelfrijdende auto’s. “De ontwikkelingen vinden niet enkel plaats op het Campusterrein. We maart 2014

automotive helmond

gebruiken onze stad als zogenaamd living lab. Een levensechte testsituatie waarin nieuwe ontwikkelingen kunnen worden getest. Een oplossing voor doorstroming? Helmond is de eerste stad die daarvan kan profiteren. Prachtig, toch?” Het állerbelangrijkste, vindt Inez, is dat de Campus de deuren open heeft gezet. “Waar het begon met een paar bedrijven, is het nu een dynamisch geheel geworden. Heb je als kleine ondernemer een topidee? Dan kun je gebruik maken van de testfaciliteiten op de Campus. Als je er dan toch bent, dan ga je misschien eens informeren bij andere ondernemers, hoe zij dat aanpakken. Of je vraagt aan een studententeam of ze je kunnen helpen. Dát bedoel ik als ik het heb over energie op de Campus. Je voelt dat er mogelijkheden, kansen en ideeën in de lucht hangen, die je zó kunt grijpen. Dat geeft mij energie. Op mijn vrije dag, ben ik nog steeds bezig met automotive, ik kan het bijna niet loslaten. En dat is iets dat mijn collega’s ook hebben. Dit grijpt je!”

‘Studenten geven een stad een andere dynamiek’ Onderwijs Naast bedrijven zijn er ook verschillende onderwijsinstellingen verbonden aan de Automotive Campus. Hier worden de techneuten van morgen opgeleid. En die zijn hard nodig. Ondanks de crisis is er een schaarste aan goed opgeleid technisch personeel. “Wil je een baangarantie? Kies dan voor techniek.

Ook hier proberen we via Driven toekomstige studenten te overtuigen om te kiezen voor automotive/techniek.

Die vieze handen, dat hoeft allang niet meer. Het gaat om het bedenken van slimme oplossingen. Het is een heel mooi, dynamisch en bijzonder vak.” In 2020 moeten er zo’n 750 studenten op de Campus rondlopen. Zowel op mbo-, hbomaart 2014

HELMOND

als op universitair niveau, de zogenaamde doorlopende leerlijn. Die studenten zorgen voor bedrijvigheid, zowel op de Automotive Campus als in Helmond zelf. Meer studenten in Helmond, dat zorgt ook weer voor bedrijvigheid, voor een bruisend centrum bijvoorbeeld.

“Dit zijn ontwikkelingen, die iedereen aangaan. Als ik in Eindhoven loop, merk ik meteen dat studenten een verschil maken. Er is áltijd bedrijvigheid. Ook op dinsdagmiddag. Studenten zorgen voor een bepaalde dynamiek in de stad.

Ook als je helemaal niets met automotive hebt, zijn dit soort ontwikkelingen goed.

Voor een ondernemer, biedt zo’n stroom aan studenten bijvoorbeeld weer nieuwe kansen. Een eetcafé zou dan bijvoorbeeld goed tot zijn recht komen”, droomt Inez.

Zo komt op de campus de ‘Triple Helix’ tot leven, wat betekent dat onderwijs, overheid en bedrijfsleven samen komen.

“Minister Kamp heeft aangegeven dat we daarin een voorbeeld zijn voor de Nederlandse economie!”

In het Automotive House vindt u eigentijdse ruimtes die uitgerust zijn met moderne faciliteiten. Ideaal voor uw vergaderingen of congressen. Meer weten? Neem contact op met info@automotive.com

Stap voor stap Inez vertelt haar verhaal enthousiast.

Doorspekt met voorbeelden, veel handgebaren, een glimlach. Wie haar verhaal over automotive hoort, kan er niet onbewogen bij zitten. Je ziet de kansen die zij ziet. Je ziet de stad voor je, vol bijzondere bedrijvigheid, studenten en technieken die tot de verbeelding spreken. Het verhaal vertelt ze in een sneltreinvaart. Niet zo raar, de ontwikkelingen volgen elkaar ook in razend tempo op. “We zijn nu bezig met een metamorfose van het campusterrein. Dat moet een echte campusuitstraling krijgen. Daardoor moet de aantrekkingskracht van de Campus nóg groter worden. Een Campus met allure, waar internationale bedrijven graag hun naam op de gevel zien prijken, dat is het idee”, vertelt ze. “Het moet een inspirerende omgeving worden. Zo’n omgeving trekt vervolgens inspirerende 55

automotive

‘Als ik op de Campus loop, krijg ik energie’

automotive helmond AFB Center Sinds eind januari is op de Automotive Campus het Shared Facilities Center geopend. Hier zijn hoogwaardige testfaciliteiten gevestigd waar automotivebedrijven gebruik van kunnen maken met speciale tarieven voor het Middenen Kleinbedrijf. “Ook de komst van deze testfaciliteiten draagt bij aan de ontwikkeling van Helmond als Automotive stad.”

en creatieve mensen aan. Zoals ik al aangaf: het is tijd om naar buiten te treden. We moeten ons gezicht laten zien.”

Die intentie, lijkt al meteen zijn vruchten af te werpen. De Verkeerscentrale Zuid Nederland verhuist binnenkort van Geldrop naar Helmond. Hier wordt 24 uur per dag het wegennetwerk van Zuid-Nederland in de gaten gehouden en gemanaged. Hier kan de verkeerscentrale ook de connectie vinden met smart mobility. Verder heeft een vestiging van een kenniscentrum Innovam, dat zich richt op opleiding en training van automotive specialisten en rijinstructeurs, zich het afgelopen jaar verbonden aan de automotive hotspot. Ook wordt het komend jaar een nieuwe ontsluiting aan de Europaweg gerealiseerd en wordt er een begin gemaakt met de nieuwe inrichting van de openbare ruimte. Dan wordt de groei ook zichtbaar voor de Helmonders. Maar af, dat is het werk nog lang niet. “Nee, stilzitten, dat zou niet goed zijn!”, lacht Inez. “Automotive is constant in beweging, dat zijn wij ook. Een droom? Het zou geweldig zijn als een R&D-afdeling van een Chinees of Japans merk zich hier vestigt.”

Ze hoopt vooral, dat steeds meer Helmonders de vruchten plukken van de activiteiten op automotivegebied. “Vruchten om te plukken?

Die zijn er zoveel! Denk aan werkgelegenheid of slimme, goedkope en milieuvriendelijke automotive vindingen uit Helmond. Maar ook: bedrijvigheid, studenten. Als je één van de technologische hotspots van Brainport bent, dan heeft dat gevolgen. Als grote naam trek je bedrijvigheid en investeerders naar je toe. En uiteindelijk doen we het dáár voor!” www.automotivecampus.com/nl/ 56

maart 2014

jeugdtheaterschool

speelt

S

neeuwwitje

29/3

30/3

2/4

5/4

6/4

19.30 uur

15.00 uur

19.30 uur

19.30 uur

15.00 uur

Voor iedereen vanaf 6 jaar | Entree: â‚Ź 7,50 | reserveren@annatheater.nl of 06 28 10 43 33 annatheater Floreffestraat 21 a | 5705 ar Helmond | www.annatheater.nl

ierland

reizen

“Het schiereiland Achill mag je niet missen als je Ierland bezoekt.� joan munnich-keegan

58

maart 2014

IERLAND

joan munnich-keegan

REIZEN

Ierland is de ultieme vakantiebestemming voor wie van rust, ruimte en een ruige, ongerepte natuur met adembenemende vergezichten houdt. West Ierland, waar Joan MunnichKeegan uit Helmond geboren werd, is bij toeristen relatief onbekend terwijl dat gebied veel moois te bieden heeft. foto stockfoto & joan munnich-keegan tekst franka van beeck

Joan Munnich-Keegan (53) komt uit Ballyhaunis, een klein plaatsje in County Mayo, een graafschap aan de noordwestkust van Ierland. De liefde bracht haar 33 jaar geleden naar ons land. De eerste vier jaar woonde ze in Alkmaar, waar haar man Michael studeerde. Daarna verhuisden ze naar Helmond waar ze vier zonen grootbrachten. Joan: “Ik leerde Michael in Ierland kennen via de verkering van mijn zus. Michael en die jongen waren bevriend geraakt tijdens een uitwisselingsproject van de vierdaagse in Nijmegen. Mijn moeder, een van mijn broers en mijn vier zussen wonen nog in Ierland. We gaan er ieder jaar wel een keer naartoe. Vroeger met het hele gezin en nu de jongens groot zijn, meestal met zijn tweeën.”

maart 2014

59

ierland

reizen

Een sage zegt dat daar 3000 jaar voor Christus koningin Maeve begraven werd.

Het ‘graf’ is tien meter hoog en je klimt er in ongeveer drie kwartier gemakkelijk naartoe. Iedereen neemt een steen mee en legt die op het graf. De berg Croagh Patrick, op acht kilometer van Westport, is bijna 800 meter hoog en heeft een spitse top. Het verhaal gaat dat Saint Patrick, de beschermheilige van Ierland, toen hij in Ierland aankwam boven op deze berg veertig dagen lang heeft gebeden voor de Ierse mensen. Iedere laatste zondag van juli beklimmen pelgrims deze berg. Ik heb dat zelf ook vaak gedaan. Als je mooi weer treft, heb je een schitterend uitzicht en zie je de Clew Bay eilanden.”

Knock en Achill Ook Michael raakte bevangen door de schoonheid van Ierland. “Het westen is veel dunner bevolkt dan het oosten. Als we vanuit Dublin naar Joans familie rijden, houdt het halverwege qua bevolking wel zo’n beetje op. Je kan daar wel tien, twintig kilometer rijden zonder iemand tegen te komen.” Niet verwonderlijk, want Ierland is drie keer zo groot als Nederland en heeft slechts een kwart van ons bevolkingsaantal.

Veel Ieren emigreren na hun studie op zoek naar werk en een betere toekomst.

Daarom wonen er meer Ieren in het buitenland dan in Ierland zelf. Dit is al zo sinds de Grote Hongersnood van 1845 toen 1 miljoen Ieren vluchtten voor de honger en emigreerden naar Amerika.

Vlakbij Joans geboorteplaats ligt het bedevaartsplaatsje Knock waar Maria op 21 augustus 1879 verscheen. Hier komen ongeveer net zoveel pelgrims naartoe als naar Lourdes, naast de Ieren ook vooral Amerikanen. Op de honderdste verjaardag van de Mariaverschijning bezocht Paus Johannes II Knock. In dit dorpje heeft Joan veel tijd van haar jeugd doorgebracht.

Haar opa en oma woonden er en zij heeft er jarenlang vakantiewerk gedaan in het restaurant van haar opa. Maar er zijn nog veel meer bezienswaardigheden die Joan kan aanraden. “Het schiereiland Achill mag je niet missen als je Ierland bezoekt.

Voorbij het dorp Achill Sound verlaat je de bewoonde wereld. Achill heeft veel rotsen, vennen en velden waar her en der verspreid verlaten woningen staan. Je komt er bijna niemand tegen, alleen de schapen die vanaf de heuvels naar beneden komen en die je voorrang moet geven. De Atlantic Drive, een toeristische route langs de Atlantische Oceaan, volgt de ruwe kustlijn. Bij mooi weer is de lucht strak blauw en door de hoge ligging kijk je dan prachtig uit over zee. Aan de overkant ligt Amerika en met een beetje geluk kun je de 365 onbewoonde Clew Bay eilanden zien. Dit gebied is wel enigszins toeristisch, want tussen de rotsen is er ook strand. Veel Fransen en Duitsers komen speciaal naar het graafschap Mayo om te vissen in een van de vele meren.”

Galway en Connemara “Als je van mooie authentieke steden houdt is Galway een aanrader. Er zijn 60

hier veel prachtige historische gebouwen van natuursteen en een haven aan zee.

Je kunt je er gemakkelijk een hele dag vermaken, zeker als je de boot naar Aran Islands neemt of als je gaat diepzeevissen.

Op deze eilanden en de Connemara wordt nog echt Keltisch gesproken. Als je van indrukwekkende uitzichten over zee houdt, mag je de cliffs of Mohen absoluut niet overslaan. Deze acht kilometer lange kustlijn bestaat uit imposante kliffen die loodrecht omlaag in de Atlantische oceaan verdwijnen. Als je langs de kust vanuit Galway richting Mayo terug gaat, kom je in de Connemara. Daar is ook een nationaal park met veel ongerepte natuur; beekjes, watervallen, schapen en de wilde Connemara paarden die wereldwijd bekend zijn. Het is een redelijk ruw gebied dat wel wat op Schotland lijkt en het is prachtig om er te wandelen. Je kunt onderweg Kylemore Abbey bezoeken. Dit is een voormalig klooster waar de nonnen nog steeds een pottenbakkerij hebben. Vandaaruit volg je een mooie toeristische route door het Twaalf Speldengebergte heen, de Twelve Pins, ook wel Twelve Bens genoemd. Ook Westport en Newport zijn een bezoek waard. Dit zijn echt oude kleine Ierse stadjes. Hier ruik je nog de turf die de kachels verwarmt.”

Bergen “Wie liever de bergen intrekt, moet zeker ook Mount Ben Bulben, een tafelgebergte in het graafschap Sligo bekijken. Daarnaast ligt Knocknarea, een platte berg die je van kilometers afstand ziet en waarvan het bovenste gedeelte op een graf lijkt.

Ierse gastvrijheid In Ierland moet je sowieso geluk hebben met het weer. Volgens Joan heb je de meeste kans op mooi weer in mei-juni of in september. Wie niet te veel regen wil –en wie wil dat wel?- kan de maanden oktober tot en met april beter mijden. Joan: “In Ierland heb je net als in Engeland heel veel bed and breakfasts waar je kunt overnachten. Ook de gastvrijheid van de boeren is groot, je vindt daar altijd wel onderdak. Ierland is een prachtig vakantieland als je avontuurlijk bent aangelegd en van wandelen, vissen, golfen, de natuur en kamperen houdt. Ieder dorp heeft wel een golfbaan waar je voor een appel en een ei kunt spelen. Ik had een keer mijn golfspullen meegenomen naar mijn geboortedorp. Bij het clubhuis, een voormalig woonhuis, was niemand te bekennen. Op de brievenbus hing een briefje met ‘Toeristen, als u wilt golfen hier twintig euro in doen. Veel plezier met golfen.’ Mensen hebben nog vertrouwen in elkaar. En de echte Ieren zijn heel belangstellend naar toeristen. Ze vragen waar je naartoe wil en als het moet rijden ze met je mee om de weg te wijzen.”

“Toeristen, als u wilt golfen, hier twintig euro in doen. Veel plezier met golfen.” maart 2014

Hoezo verhuizing doorgeven aan de gemeente? www.helmond.nl

Gaat u verhuizen?

Helmond heeft Antwoord © geef uw adreswijziging online door

Geef uw adreswijziging dan binnen vijf dagen door aan de gemeente.

Daarvoor hoeft u niet www.helmond.nl/adreswijziging meer naar de Stadswinkel te komen.

U kunt uw nieuwe adres heel eenvoudig doorgeven via de website

of bel 14 0492

www.helmond.nl/adreswijziging. Ook ’s avonds en in het weekend.

Voor het doorgeven van uw adreswijziging heeft u uw DigiD nodig.

Zorg er dus voor dat u die bij de hand hebt.

305731 antwoord fase2_A0.indd 4

Meer info kunt u vinden op www.helmond.nl/adreswijziging

jolanda van gennep

bailine

“Ondernemen begint bij een vrouw met liefde voor een product�

62

maart 2014

ONDERNEMER VAN DE EDITIE

“Weet je hoe leuk het is om met vrouwen te werken?” Jolanda van Gennep heeft haar roeping gevonden. Met haar bedrijven Bailine en Gezond Fit & Mooi, helpt ze vrouwen om lekker in hun vel te zitten. Zelf heeft ze álle boeken over diëten en gezond eten inmiddels verslonden en haar kennis draagt ze graag over.

“Ik doe nu écht iets voor mezelf.”

JOLANDA

foto’s gerard van hal tekst romy van der sande maart 2014

Een Rotterdamse tongval heeft ze. Ze praat luid en duidelijk. Veel gebaren. Af en toe is ze zo enthousiast, dat ze de draad van haar verhaal kwijt raakt. Jolanda van Gennep is een krachtige vrouw, dat straalt ze uit. Ze zit goed in haar vel. Trots laat ze de cabines bij Bailine zien, waar vrouwen door middel van een ‘cosmetic training simulator’ getraind worden. Niet in de sportschool jezelf in het zweet werken, maar een moment voor jezelf. Door die inspanning te combineren met goed voedingsadvies worden verbluffende resultaten gehaald, stelt Jolanda.

“Je kunt hier in vijf weken bereiken, waar je in de sportschool een jaar mee bezig bent.”

Nee, die passie voor voeding en gezondheid, die heeft ze niet altijd gehad. Ooit maakte ze carrière in het bankwezen. Maar met de komst van haar twee dochters, werd ze huismoeder. “Ik vroeg of ik halve dagen kon werken en mijn baas keek me aan alsof ik gek was. Dat bestond toen nog niet.

De kinderopvang stond nog op een heel laag pitje.” Haar man gooide inmiddels hoge ogen als fiscalist en was veel in het buitenland. Waar ze eerst volop genoot van het moederschap, begon er iets te wringen. “Hij had een flitsende loopbaan, ik stond in zijn schaduw. Ik kreeg steeds meer heimwee naar Brabant.” Ze deed alles voor man en kinderen, cijferde zichzelf weg, maar waar was de ‘me-time’? “Soms had ik het gevoel, dat ik een taxibedrijf runde. De kinderen overal heen brengen, ondertussen

thuis alles regelen.” Jolanda zoekt haar heil in eten, te veel eten. “Dan was mijn man weer laat thuis en aten de kinderen niet goed, terwijl ik zo lekker gekookt had. Nou, dan schepte ik nog maar een extra keer op.” Uiteindelijk krijgt ze gezondheidsklachten, fibromyalgie, een soort reuma. “Ik had altijd pijn, dat staat je geluk ook in de weg. Er was nog niet veel over bekend. Mijn huisarts zei, ga maar eens bij de reumavereniging kijken. Het eerste foldertje dat ik zag, schrok me al af. ‘Het ligt niet aan voeding’, stond er. Maar ik was er inmiddels van overtuigd, dat dat wel zo was. Als je je niet goed voelt, ligt dat aan drie factoren. De lucht die je inademt, je voeding en je sociale omgeving.”

Direct Het roer gaat om. Jolanda wil terug naar Brabant, naar haar roots. Haar wieg stond namelijk in Den Bosch. “Ik vind het hier gemoedelijk, gezellig. Iedereen is altijd in voor een praatje.

Soms loop ik er nog wel tegenaan, dat ik zo direct ben. Rotterdammers werken hard en doen wat ze zeggen, hier draait men er nog wel eens omheen, dat vind ik wel lastig. Er zijn best tijden, dat ik de stad mis. Mijn kinderen werken nu in Rotterdam, dus misschien gaan we ooit wel weer terug.” Het droomhuis van Jolanda en haar man staat in Stiphout, zo kwam ze in Helmond terecht.

“Ik vind het hier heerlijk hoor”, zegt ze stralend.

“Lekker door de stad lopen, naar de markt, daar 63

bailine

jolanda van gennep

kan ik echt van genieten. Ik ben ook dol op uit eten gaan! Je moet niet altijd bezig zijn met gezond eten, als je het 80 procent van de tijd goed doet, dan mag het best 20 procent van de tijd niet goed gaan. Eten is ook een sociale aangelegenheid. Het belangrijkste is dat je écht kunt genieten. Dat doe ik!”

Eenmaal in Brabant, wil Jolanda graag iets voor zichzelf beginnen. Ze begint met haar man een zaak in voedingssupplementen, maar de samenwerking verloopt niet heel soepel. “Een man begint een zaak, omdat hij iets wil verkopen, een vrouw moet met haar hart achter een product staan. Bij een vrouw begint het met liefde voor een product. Mijn man en ik stonden er heel anders in. Hij noemt mijn werkzaamheden ook weleens een dure hobby. Al het geld dat ik verdien, stop ik namelijk in nieuwe apparaten of een studie. Maar het is mij niet om het geld te doen. Als een vrouw hier met een glimlach wegloopt, dan ben ik gelukkig.”

‘Uit eten?

Moet kunnen!

Je moet ook genieten’ Jolanda komt in aanraking met Bailine en besluit een pand op de Weg op den Heuvel te kopen. Daar begint ze haar eigen zaak. Smaakvol ingericht, muziek op de achtergrond. Ze zit aan haar bureau, een kast vol dieetboeken op de achtergrond. Af en 64

toe draait ze zich vol enthousiasme om en pakt een boek uit het schap. “Kijk, dit is een plofkip.” Een plaatje van een enorm grote kip. “En dit een scharrelkip.” Een mager ogend dier. “Je kunt je wel voorstellen, als wij zo’n enorme kip eten, wat dat met ons doet!” Ze vindt het heerlijk, het werken met vrouwen. Want Bailine is specifiek op vrouwen gericht. “Als vrouwen jong zijn, zien ze elkaar misschien als concurrentie.

Maar als je wat ouder wordt, valt dat weg. Ik vind het heerlijk om hier met vrouwen van alle pluimage te werken.”

Puur Gezond eten? Wat is dat? “Achter het voedingscentrum, zitten grote fabrikanten zoals Unilever. De schijf van vijf is dus niet heilig”, zegt ze. “Er komen de laatste tijd hele goede boeken op de markt, waar ik me erg in kan vinden. De voedingszandloper, bijvoorbeeld. Mijn filosofie: zo vers mogelijk! Ga terug naar de basis, wat aten mensen vroeger? Een vers stukje vlees, groenten en fruit van het land. En let op met toevoegingen!”. Van de superfoods, die tegenwoordig overal te koop zijn , moet ze niet al te veel hebben. “Erg duur, hetzelfde als het bakken met kokosolie. We leven hier in Nederland, niet in een tropisch land.

Kokosolie verkoelt, dat hebben we hier niet nodig. Je moet ‘seizoensgebonden eten’.

Tegenwoordig willen we het hele jaar door hetzelfde kunnen eten, maar dat is niet natuurlijk.” Ze is ervan overtuigd dat gezond

eten, voor een gezond lichaam zorgt. Zelf heeft ze geen last meer van haar klachten.

“We roepen wel dat we tegenwoordig zo oud worden, maar de gezondheidsklachten beginnen al op 40-jarige leeftijd. Zo wil je toch niet oud worden?”

Ze vergelijkt ongezond eten met een breiwerk. “Als je één steek laat vallen, lubbert het hele breiwerk uit. Zo is het met gezond eten ook. Vooral bij vrouwen, dat luistert heel nauw, door de hormonen.

Daarom geef ik ook advies op maat. Zo maak ik gebruik van de methode van NES Health, een nieuwe biologie waarbij energie- en informatievelden worden bestudeerd.”

Ze combineert haar werkzaamheden met diverse studies. Zo rondde ze de opleiding Voedingsdeskundige, Medische Basiskennis en Biofysische Geneeskunde af. Ze is nu bezig met haar scriptie voor Orthomoleculaire Geneeskunde. “Ik begin denk ik niet meer aan een studie voor vier jaar, maar ik wil wel up-to-date blijven.

Ik vind het gewoon vreselijk interessant.

Gezondheid, begint met gezonde darmen.

Maar gezondheid, betekent ook goed naar jezelf luisteren. Af en toe is het wel een beetje te veel, dan merk ik ook dat mijn gezondheidsklachten terugkomen.”

Onafhankelijk Haar werk heeft haar een nieuw doel in het leven gegeven, iets voor zichzelf. “Anders had ik denk ik véél meer last van het legenest-syndroom gehad”, lacht ze. “Tja, ik denk wel eens: had ik het maar eerder gedaan. Als tiener wilde ik Biologie of Natuurkunde studeren, maar mijn vader vond een kantoorbaan meer iets voor mij.

Maar door het bankwezen, had ik wel een goede achtergrond om een eigen bedrijf te beginnen. Ik denk dat dit de weg is, die ik moest bewandelen.” Het is nu een hele andere tijd. Wat raadt ze haar eigen dochters aan? “Doe wat je leuk vindt en waar je van kunt leven”, zegt ze. “En als je een kind wilt, vraag je dan af of je het alleen op wilt voeden. Want mensen gaan tegenwoordig zo snel uit elkaar. Mede daarom vind ik het ook zo belangrijk om als vrouw onafhankelijk te zijn. En uiteindelijk, is dat ook alleen maar goed voor jezelf.” www.afslankenhelmond.nl www.gezondfitenmooi.nl maart 2014

TEXTIEL

TECHNIEK

FOOD

RETAIL

AUTOMOTIVE

Werkgevers kunnen voor een breed dienstenpakket bij ons terecht. Simpele vragen, complexe vragen. Het Werkgeversplein geeft antwoord. Snel, helder, professioneel en out of the box. Dat Werkt! Werkzoekenden kunnen hun kansen op werk via een e-portfolio vergroten. Eenvoudig, transparant, anders dan anders en geheel naar eigen wens. Dat werkt ook!

Voor meer info www.werkgeverspleinregiohelmond.nl

helmond

rechts: Jan Aarts achter: Charel Nuijtens vooraan: Frans Verhofstad 66

“Ik hoorde via mijn schoonzusje, die bij de gemeente werkte, dat je vrijwilliger kon worden en het leek me wel leuk om te doen.�

Jan Aarts maart 2014

19 maart

verkiezingen

Wie zijn stem uitbrengt voor de gemeenteraadsverkiezingen, of welke verkiezingen dan ook, staat er nauwelijks bij stil wat er qua organisatie allemaal bij komt kijken. Frans Verhofstad, Jan Aarts en Charel Nuijtens des te meer. Ze zijn al jarenlang actief als vrijwilliger op de Helmondse stembureaus en maken daar van alles mee.

19 Maart Kussen in de Stadswinkel Frans Verhofstad (69) werkte een kleine vijftig jaar geleden als civieltechnisch medewerker bij de gemeente toen hij gevraagd werd om de stembureaus te openen en te sluiten. “Ik moest destijds om zes uur ’s ochtends de sleutel van het stembureau ophalen bij het kasteel. Dan ging ik naar het stembureau om de deur te openen en om op de politie te wachten die de stembescheiden kwam brengen. Dan hielp ik stembureauleden mee om alles op te bouwen.

Daarna ging ik naar mijn werk en aan het einde van de dag ging ik weer terug om te helpen met stemmen tellen en opruimen.

Vervolgens moesten we wachten op de politie die alle bescheiden kwam ophalen. Daarna kon ik ’s avonds laat sluiten en de sleutel terugbrengen. Zo ben ik op stembureaus door heel Helmond actief geweest.” Jan Aarts (73) komt uit het onderwijs en is nu ruim 15 jaar actief op de stembureaus in Helmond Noord, de Binnenstad, op de Volksuniversiteit, in Keyserinnedael en de laatste jaren in ’t Valkennest (Bethlehemkerk). “Ik hoorde via mijn schoonzusje, die bij de gemeente werkte, dat je vrijwilliger kon worden en het leek me wel leuk om te doen. Een aantal jaren geleden waren de verkiezingen op haar verjaardag. Ik kwam ’s avonds in de Stadswinkel om de uitslag en de overige spullen terug te brengen en begon haar meteen te kussen en te feliciteren. Toen keek iedereen wel even vreemd op.” Charel maart 2014

Nuijtens (76) werd begin jaren zeventig benaderd met de vraag of hij als tweede reserve wilde meedraaien. “Jan Rovers, hoofd financiën van de gemeente, vroeg mij en ik kon destijds geen nee zeggen. Ik zat in het bestuur bij Woningbouwvereniging Binderen en kon overdag wel komen.”

Charel bemande de stembureaus op het Theo Driessenhof, in de Heistraat bij de Bakkerij en toen hij in Helmond-Noord ging wonen op de Christelijke school De Rank, bij ’t Valkennest. De laatste pakweg twintig jaar is hij voorzitter van het stembureau in de Boerderij. “Je kreeg van tevoren uitleg en ik begon als tweede reserve, dat was soms maar een uurtje invallen. Ik heb het vooral geleerd door mee te kijken. Toen ik voor het eerst in Helmond-Noord zat, kenden mensen mij van de woningbouw en dachten ze vaak dat ze ook op mij konden stemmen. Of ze vroegen: ‘Hé, ben je aan het bijklussen?’”

Van stembiljet naar stemcomputer en weer terug Helmond heeft 37 stemdistricten waar stembureaus worden ingericht en één mobiel stembureau. Het mobiele stembureau is een bus die de laatste vijftien, zestien jaar tijdens spitsuren bij het station staat, zodat mensen op weg naar het werk kunnen stemmen.

Verhofstad: “Vroeger had ieder stembureau een lijst en daarin moesten de kiezers aan de hand van hun genummerde stembiljet worden

tekst franka van beeck foto ugur ozdemir 67

19 maart

opgezocht.” Tegenwoordig hoeft dat niet meer en wordt alleen nog het ‘register ongeldige stempassen’ geraadpleegd.

Daarin staan de namen van mensen die zijn overleden en van mensen die een schriftelijke volmacht hebben aangevraagd of een nieuwe stempas waardoor de oude ongeldig is geworden. Er is in de loop der jaren veel veranderd. Jan Aarts: “Vroeger stond er een boete van 1 gulden op als je niet kwam stemmen. Dan hebben we het over eind jaren veertig, begin jaren vijftig. Als jouw stempas niet gebruikt was, werd dat in rekening gebracht.” Charel Nuijtens: “Je merkt dat oudere mensen nog echt die stemplicht kennen. Ze komen vaker stemmen dan de jongere generaties.

Verder zaten we in de beginjaren aan het einde van de dag met zijn allen op de grond om die hele berg stembiljetten te tellen. Later kregen we stoelen.” Ook het stemmen zelf veranderde. De stembiljetten werden midden jaren tachtig vervangen door stemmachines. Jan Aarts: “Na ruim twintig jaar werd dat weer teruggedraaid, omdat dit volgens een bepaalde landelijke groepering fraudegevoelig zou zijn.

Jammer, want met de machine waren we om 22.00 uur klaar met tellen, nu is dat na middernacht.” Voor het stemmen met potlood worden per stembureau minimaal twee mensen extra ingezet om te helpen tellen, anders wordt het wel drie of vier uur ’s nachts. Intussen wordt er weer gesproken over het terughalen van de stemmachines.

Frans Verhofstad: “Bij dat stemmen via de computer kregen mensen een volgnummer dat ze moesten afgeven op het stembureau.

Ik zat toen op ‘d’n Oliemeulen’ en iemand reageerde daar heel verontwaardigd toen ik om zijn volgnummer vroeg; ‘Wa meende gij nou? Ik ben geen schooljongen! Hoezo volgnummer? Er is hier nu toch geen mens?’ We moesten ook vaak uitleggen dat ze op de knop links van de naam van keuze moesten drukken, niet rechts… die knop hoort namelijk bij een andere naam. En 68

verkiezingen

sommige mensen dachten dat wij konden zien op wie ze gestemd hadden, dat wij aan het eind van de dag hun volgnummer intoetsten om te kijken. Ik liet dan wel eens zien dat er alleen kwam te staan ‘U heeft gestemd’. Een man kwam wel vier, vijf keer terug omdat hij het niet geloofde.”

Sfeer maken Alle drie de heren beleven veel plezier aan het werk op de stembureaus, al is het soms behoorlijk intensief. De voorzitter haalt om 06.30 uur bij de gemeente de verkiezingsbescheiden op en brengt die tussen twaalf en één uur ’s nachts weer terug. Het tellen gebeurt op het stembureau zelf. En soms moet je wel eens improviseren. Charel Nuijtens: “In de Boerderij moesten we een keer na de sluiting van het stembureau alles inpakken om naar een andere ruimte te gaan om daar de stemmen te gaan tellen. Er stond namelijk een vereniging voor de deur die men vergeten had af te zeggen. Ook is er wel eens een hertelling geweest. Dan ben je uren later klaar. Maar wat mij vooral opviel als niet-geboren-Helmonder is dat het er hier zo joviaal aan toe gaat. Vanwege de woningbouwvereniging kende ik veel mensen en dan vond ik het leuk om hen zo weer te ontmoeten. Ik ben ook altijd reuze benieuwd naar de verkiezingsuitslag. In het begin moest ik natuurlijk vrij nemen om mee te doen op het stembureau, maar dat had ik er graag voor over.” Frans Verhofstad: “Ik hoefde als ambtenaar geen vrij te nemen, maar ik heb wel een paar keer mijn vakantie verzet, omdat ik graag bij de verkiezingen wilde zijn. Vooral het mobiele stembureau op het station vind ik erg leuk om te doen. Als je in een vaste wijk zit dan ken je de mensen. En als er een lange rij staat te wachten komen de verhalen los. Prachtig is dat!” Nuijtens: “Met een volmacht mag je voor een ander stemmen, maar dat moet dan wel tegelijkertijd met je eigen stem. Ik had een keer dat een man

eerst voor zichzelf kwam stemmen en later terugkwam voor zijn vrouw. Toen ik zei dat dat helaas niet mocht, werd hij boos en scheurde hij het stembiljet doormidden.”

Jan Aarts: “Iedereen die komt stemmen moet zijn legitimatie laten zien. Sommige mensen laten dat wel zien, maar ze laten het niet los omdat ze ooit gehoord hebben dat je het niet in handen van een ander moet geven. Ook komt het wel eens voor dat mensen zonder legitimatiebewijs komen, omdat ze weten dat jij er zit en ze je kennen.

Dan snappen ze soms niet dat ze dan niet kunnen stemmen. Ach, we maken zelf de sfeer. Als we merken dat iemand voor de eerste keer komt stemmen, zeggen we dat ze gebak hadden moeten meenemen. En als we zien dat iemand jarig is, feliciteren we die persoon. Ik zat op het stembureau in wijkhuis De Terp waar Jan Henraat, die in de gemeenteraad zat, voorzitter was.

Dat was heel gezellig want hij kende echt iedereen die daar binnenkwam. Maar wat er ook gebeurde, om negen uur moest hij naar zijn duiven.”

maart 2014

STANLEY ELBERS ONZE LINKSBUITEN Fotografie: John Geven Studio’s

www.helmo n d s p ort.nl

ad klaasen

uitgever, ontwerper en reclameman

“Ik ben trots op Helmond en dat draag ik graag uit�

70

maart 2014

interview

Uitgever, ontwerper en reclameman Ad Klaasen is een volbloed netwerker. Hij is altijd onderweg om nieuwe contacten te leggen. Het hoort bij zijn visie op ondernemerschap. “Ik ben te betrokken bij de samenleving om aan de zijlijn te blijven staan.” Zijn Weekkrant De Loop registreert als geen ander medium in de stad de hartenklop van de Helmonder.

AD De Loop, het smalle riviertje dat kabbelt door het westen van Helmond, markeert ook een aantal belangrijke momenten in het leven van Ad Klaasen. De waterloop loopt precies op de grens van Stiphout en Mierlo-Hout. In het eerste dorp, in het buitengebied, woonde Ad gedurende een deel van zijn jeugd. In het tweede woont hij sinds zijn huwelijk, is hij een bekend gezicht en een ondernemer die van vele markten thuis is. Daarnaast is De Loop de naam van misschien wel zijn grootste succesnummer, de weekkrant die in een oplage van bijna 43 duizend in grote delen van de stad huis-aan-huis bezorgd wordt.

De krant werd uit onvrede geboren. “Je hebt hier de Trompetter en Traverse. Ik vind dat beide bladen te weinig betrokken zijn bij wat er écht onder de mensen leeft in Helmond. Het eerste blad komt van een Limburgse uitgeverij, het tweede wordt gemaakt door Wegener. Dat zijn bedrijven die geen binding hebben met wat er in de stad gebeurt. Wij leven, wonen en werken hier en maken elke dag veel mee. De redactie beschrijft waarom het leuk is om in Helmond te wonen. Het nieuws van de straat.

Wij hebben in elk nummer altijd veel eigen items. Die andere huis-aan-huisbladen krijgen de meeste van hun kopij centraal aangeleverd.

De Trompetter verschijnt inmiddels overigens niet meer in Helmond.” maart 2014

De Loop rolde in 2003 voor het eerst van de persen in een druk van achttienduizend.

Aanvankelijk alleen in westelijk Helmond.

Toen bleek dat het format aansloeg volgden meer stadsdelen. De formule is al die tijd in grote lijnen ongewijzigd gebleven. Het weekblad kruipt daarbij zoveel mogelijk onder de huid van de lezer. “We krijgen veel telefoontjes van mensen die denken een aardig verhaal voor ons te hebben. Daar doen we vaak wat mee. Dan gaat het over hun buurman bijvoorbeeld, die zonnebloemen teelt die wel twee meter hoog worden. Als nieuws stelt het natuurlijk niet veel voor, maar zo’n artikel staat wel heel dicht bij de mensen.

Want iedereen in de buurt heeft het over de zonnebloemen van die buurman.”

Cross overs Ad meent dat er ook ruim tien jaar na dato nog altijd geen smet zit op het concept van De Loop. Wel blikt hij nadrukkelijk richting de toekomst, naar het digitale tijdperk.

“Daar liggen de kansen om ons product te vernieuwen. De laatste tijd doen we om vooral de jeugd te bereiken meer met sociale media.

We hebben nu vierduizend volgers en ‘likers’ op Twitter en Facebook. Dat aantal groeit en we willen dit uitbouwen tot een breed platform dat we groeperen rondom de papieren krant.

In De Loop gaan we bijvoorbeeld een Twitter

tekst hans horsten foto’s gerard van hal 71

ad klaasen van de week plaatsen. Met slimme crossovers tussen traditionele en nieuwe media is nog veel te winnen. Die nieuwe media moeten onze vaste compagnons worden.

We hebben genoeg inhoud om te delen.”

De huidige achterban van De Loop valt volgens hem grofweg in drie groepen uiteen. “Eenderde leest alleen het weekblad en doet verder niets of nauwelijks iets met sociale media, een derde maakt gebruik van beide kanalen en het restant is alleen digitaal actief. Die laatste categorie bestaat bijna volledig uit jongeren. Zolang mijn generatie er nog is, zal De Loop zeker als krant blijven verschijnen, maar daarna weet ik het niet. Maar ook sociale media veranderen in de tijd.” Met zijn bedrijf Adcommunicatie (dat vier vaste en een aantal los-vaste medewerkers telt) is Klaasen op een breed commercieel front actief in Zuidoost-Brabant. Hij geeft diverse bladen en drukwerk uit, zit in de advertentieverkoop, bouwt en ontwikkelt websites, is reclameman en grafisch ontwerper.

uitgever, ontwerper en reclameman belangrijk pluspunt is dat zowel de grote als de kleine ondernemer op onze beurs terecht kan. Je hoeft niet te beschikken over een dikke portemonnee. Als je geen geld hebt voor een aparte stand kun je als onderdeel van een netwerk meedoen.”

“Een ontwerper moet altijd creatief zijn, want er ligt nooit iets kant en klaar op de plank” Als ondernemer hanteert hij dezelfde filosofie als die aan Weekkrant De Loop ten grondslag ligt. Een bedrijf moet iets voor de lokale samenleving willen betekenen.

Dat houdt voor hem in dat je ook sociaal een spil van je omgeving bent. “Een visje uit willen gooien en het daarna misschien weer binnen kunnen halen”, betitelt hij zijn werkwijze. “Aan de zijlijn staan is niets voor mij. Ik ben betrokken bij de maatschappij om me heen. Daar liggen mijn roots en ontmoet ik de mensen die ik ken. Ik doe veel bestuurswerk, ben actief in het verenigingsleven en onderhoud diverse netwerken. Zoiets moet je graag doen, want anders werkt het niet. Ik vind het stimulerend om nieuwe mensen te ontmoeten en samen iets te bereiken.

Zoals nu in het Ondernemersfonds. Het geld daaruit gebruiken we om samen met onderwijs, cultuur, sport en zorg in buurten in Helmond projecten op te zetten rond leefbaarheid, veiligheid en sociale samenhang.”

“Ik vind het schandalig dat in Helmond nog niet de helft van de mensen naar de stembus gaat” Ad is de initiatiefnemer achter de Bedrijvenbeurs Helmond die in april voor de vierde maal plaatsvindt. “Ik raakte geïnspireerd toen ik de Businessdagen in Eindhoven bezocht. Zo’n evenement moet in Helmond toch ook kunnen, dacht ik. Ik ben trots op mijn stad. Dat zit van binnen en dat wil ik ook uitdragen. Bij het opzetten van de Bedrijvenbeurs kwam de verbinding met De Loop goed van pas. Die weekkrant komt bij 43 duizend adressen binnen. Daar zitten ook ondernemers tussen die interesse hebben in een goedbezochte beurs waar ze samen met andere bedrijven staan. We begonnen met 75 stands en 1500 zakelijke bezoekers, maar vorig jaar stonden er al 125 stands en trokken we 2500 bezoekers.”

Ook bij de Bedrijvenbeurs is de rek er nog niet uit, vermoedt Ad. “We zitten midden op het grote industrieterrein van Helmond, in het hart van het bedrijfsleven. Een ander 72

hebben, kwaliteit kunnen leveren én eigenwijs genoeg zijn om je eigen richting te bepalen.” Het metier is een oude liefde die hij altijd trouw is gebleven. “Ontwerpen is en blijft een leuk vak, want er ligt nooit iets op de plank. Je moet altijd creatief zijn en met iets nieuws kunnen komen. Het zal altijd blijven. Of het nu digitaal of druk is, er moet een logo zijn en het moet leuk zijn en uitstraling hebben.”

Digitaal of druk Van huis uit is Ad vormgever, hij volgde een opleiding op de grafische school Eindhoven. Daarna werkte hij 23 jaar voor diverse reclamebureaus en mediabedrijven in de regio. “Op een gegeven moment merkte ik dat ik het beter wist dan de baas.

En ik verlangde naar meer vrijheid, naar werk waarbij ik niet iemand boven me had. Daarnaast was ik eigenwijs natuurlijk.

Dat is een erg belangrijke voorwaarde als je voor jezelf begint. Je moet vakkennis

Diezelfde betrokkenheid bij zijn stad en de inwoners bracht hem ertoe om te figureren in een promofilmpje over de komende raadsverkiezingen. Op dat punt is ook het nodige missiewerk te verrichten, beseft hij.

“Bij de vorige raadsverkiezingen ging nog niet de helft van de mensen naar de stembus.

Dat vind ik jammer. Het stemrecht is een recht waar in sommige andere landen op de wereld mensen nog voor moeten vechten, je moet van je recht gebruik maken.” maart 2014

KUNSTKWNIAEURWT! IER

POP/ROCK SCHOOL GEZOCHT: , s r e m m u r d , n e t s i r gita n e t s i n a i p n e s r e g n za

Beperkt aantal plaatsen, dus meld je snel aan!

Meer info: www.kunst-kwartier.nl

danique

dans

Veel jonge meisjes willen diep in hun hart ballerina worden.

Voor Danique is het echter geen ongrijpbare droom, maar een serieuze ambitie. Slechts enkele meisjes bezitten het talent, het doorzettingsvermogen en de passie om uiteindelijk op het hoogste niveau te dansen. Danique is al een heel eind op weg.

DANIQUE Iedere maandagochtend stapt Danique om tien voor half zeven op de trein naar Den Haag. Als ze na een drukke week op vrijdagavond weer in Helmond aankomt, laat ze al haar was op de grond vallen en mag haar moeder de berg in de wasmachine doen. Tot zover niets vreemds. Voor studenten die op kamers zitten, is dit de normaalste zaak van de wereld. Maar Danique is geen student.

Ze is een 13-jarige scholier die vanaf haar negende doordeweeks in Den Haag woont, waar ze balletles krijgt aan het Koninklijk Conservatorium.

tekst jolien maas foto’s ugur ozdemir 74

Gastgezin Vier jaar geleden nam Danique het besluit om auditie te doen voor het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. De toelating betekende het afscheid van haar balletklas in Beek en Donk en hield in dat ze op zoek moest naar een gastgezin in Den Haag.

Thuis blijven wonen was volgens haar moeder geen optie: “Heen en weer reizen is gewoon niet te doen, daar is de reistijd te lang voor. Het was wel even slikken hoor, maar we wilden haar de mogelijkheid niet ontnemen. Wel vonden we het belangrijk dat ze in een gastgezin zou komen waar ze zich prettig zou voelen.” Na twee minder positieve ervaringen, zit Danique nu op haar plek. “Ik heb het er erg naar mijn zin. Het gastgezin is heel anders dan mijn eigen gezin, veel drukker. Ze hebben vier kinderen en ook nog eens een heleboel huisdieren. Maar dat maakt het wel gezellig!” Voor Danique is het daarom fijn dat de weekenden normaal en

rustig verlopen. Ze woont samen met haar ouders en tweelingbroer Bas in Dierdonk.

Bas is er eigenlijk al aan gewend dat zijn zus zo vaak weg is. “Maar soms mis ik haar wel hoor”, geeft hij schoorvoetend toe.

“De jongens uit mijn klas zijn een soort vriendinnen!”

Klassiek, caractère en modern Zo rustig als het thuis is, zo druk zijn de dagen voor Danique in Den Haag. Iedere ochtend begint ze haar dag met balletles, van negen uur tot half elf. Vervolgens volgt ze tot vier uur ’s middags normale vakken, zoals wiskunde en Nederlands. Op de donderdagen krijgt ze nog een extra balletles tot half zes. Het zijn lange dagen. “Ik heb weinig vrije tijd. Na school moet ik ook nog eens veel huiswerk maken, omdat ik minder schooluren heb. Ik krijg drie verschillende balletlessen: klassiek, caractère en modern. Caractère bestaat uit dansen uit het buitenland, bijvoorbeeld uit Hongarije.

Samen met klassiek ballet vind ik modern en caractère het leukst. Later wil ik bij het Nederlands Dans Theater dansen.”

Het schooljaar verloopt voor Danique niet heel anders dan wanneer ze op een normale middelbare school zou zitten, maar ballet blijft natuurlijk wel het belangrijkste onderdeel. “Van september tot november is het een beetje opstarten. Met kerst krijgen we een balletrapport, zodat we weten waar we nog aan moeten werken. Daarna werken we maart 2014

danique

jong interview

“Ik mocht optreden voor Koningin Beatrix.”

maart 2014

75

danique

dierdonk

Spitzen Ik vraag Danique naar haar dierbaarste bezit, maar voor ze kan antwoorden weet Bas het antwoord: “Ikke natuurlijk.”

Danique is het daar niet mee eens.

“Nee, die spitzen die daar liggen.”

Ze wijst naar het paar schoentjes dat tegenover ons op de kast ligt. “Ze zijn van een danseres van het Nationale Ballet. Ik heb het paar vlak voor een voorstelling bij zo’n kraampje van het Nationale Ballet gekocht. O, ik weet nog een belangrijk bezit: mijn telefoon! Hoe kon ik die vergeten?”

hard aan de voorstelling. Als die is geweest, werken we heel erg naar de beoordeling toe, die is rond april.”

Die beoordeling is één van de belangrijkste momenten van het jaar. Als ze die niet doorkomt, moet ze van het Conservatorium af. Danique vindt het iedere keer weer spannend, al heeft ze het tot nu toe nog niet meegemaakt dat een vriendin om die reden van school moest. Danique’s klas bestaat uit zeven meisjes en acht jongens.

Meer jongens dan meisjes dus. “Dat is niet normaal hoor, wij hebben gewoon een grote jongensklas. Ik vind het gezellig, de jongens zijn gewoon een soort vriendinnen!”

Solo’s Danique’s beste karaktereigenschappen zijn zorgzaamheid en behulpzaamheid.

Haar broer is het daar niet helemaal mee eens. “Help jij graag mensen?” vraagt hij lachend. “Iedereen behalve mij denk ik!” Danique gaat er niet op in. “Ik ben bijvoorbeeld behulpzaam als ik mijn vriendinnen help wanneer we voor school moderne solo’s moeten maken. We kiezen dan zelf de muziek, bedenken de pasjes en voeren het uiteindelijk zelf ook uit. We moeten de dans zelfs een naam geven. Dat is altijd het lastigst. Ik weet nooit hoe ik die moet noemen!”

In plaats van een klassieke ballerina, wil Danique later het liefst een moderne balletdanseres worden. Danique legt het verschil tussen klassiek en modern nog even uit: “In modern ballet hebben de dansers geen tutu aan. Het Nederlands Dans Theater is bijvoorbeeld modern, het Nationaal Ballet is klassiek.” Heel misschien wil ze in de toekomst naar het buitenland, als dat haar carrière ten goede zou komen. Maar niet te ver. En als ze eenmaal op de leeftijd is gekomen waarop ze moet stoppen met professioneel dansen, wil ze het liefst binnenhuisarchitect worden.

Heel iets anders dus. “Choreografe zou ik bijvoorbeeld niet snel willen worden. Ik ben al niet goed in het maken van die solo’s voor school, dus dat beroep lijkt me niet echt iets voor mij.”

76

Beatrix Danique hoeft niet lang na te denken over wat het mooiste moment uit haar leven is: “Dan kies ik het optreden voor (toen nog) Koningin Beatrix in het theater van het Nationaal Ballet in Amsterdam. Iedereen was van tevoren natuurlijk erg gespannen.

“Mijn caractèreleraar is normaal best druk, maar tijdens dat optreden was hij super zenuwachtig en had hij opeens een heel chic pak aangetrokken. Het was echt schattig om te zien.” Danique heeft Beatrix van heel dichtbij mogen meemaken. “Na de voorstelling moesten we allemaal heel netjes in een rij gaan staan, waarna zij langsliep en af en toe iets zei. Ze was heel aardig.”

Papa in tutu Aan het einde van ons interview toont haar moeder een fotoboekje dat is gemaakt voor Danique’s verjaardag. Danique’s oom is professioneel fotograaf en zo kon er een heuse fotoshoot geregeld worden. Het zijn prachtige foto’s en ik kijk vol bewondering naar de verschillende balletposities die ze op de foto’s perfect ten uitvoer brengt. Met haar ranke lichaam in de fraaie tutu’s is het echt een prachtig fotoboek geworden.

Totdat ik op de laatste pagina’s van het boekje beland. “Nu komt het”, zegt Bas. Ik sla een bladzijde om en zie hoe Danique’s vader samen met zijn dochter op hilarische wijze gefotografeerd is. Vader heeft zich voor de gelegenheid ook in een tutu gehesen en probeert net als zijn dochter de mooiste poses aan te nemen. Eén ding is duidelijk: Danique heeft haar balletkwaliteiten niet van een vreemde.

Het evenement was een benefietvoorstelling in het kader van het Dansersfonds waar Beatrix beschermvrouwe van is. En hoewel niemand het nog mag weten, gaat prinses Beatrix dit jaar weer een optreden bijwonen. “De leraar had gezegd dat ze een verrassing voor ons in petto hadden, maar we mochten nog niet weten wat. Toen een docent zich vorige week per ongeluk versprak, kwamen we erachter dat we weer voor Beatrix mogen dansen. Heel erg leuk, maar wel spannend!” maart 2014

john raaijmakers

europaweg

“Mijn doel is niet om snel te stoppen met werken.�

78

maart 2014

INTErview

Als geboren Helmonder bewandelt John Raaijmakers (36) zijn eigen weg op zoek naar waar zijn passie ligt. Hij komt terecht in de makelaardij. Het blijkt dat de appel niet ver van de boom valt voor deze gedreven, jonge ondernemer. Met een bijzonder warm hart voor zijn stad geniet hij van de mooie dingen in het leven.

JOHN Graag vooruit In zijn kantoor aan de Europaweg hangen ingelijste affiches en pamfletten uit de jaren ‘20 en ‘30 waaruit blijkt dat zijn overgrootvader, Jules Leloup, al actief was in het vastgoed in Helmond. Zijn zoon, de broer van John’s oma, was ook al makelaar in Helmond. John Raaijmakers is trots op zijn Helmondse roots: “Ik groeide op in de Zwanenbeemd en kom uit een echt ondernemersgezin. Opa Raaijmakers was van de bekende houthandeltak. Mijn vader had een benzinestation aan de Wethouder Ebbenlaan en mijn opa van moeders kant had een slijterij en sigarenwinkel op de Steenweg.

Het leukste winkeltje van Helmond! Ik was een bedrijvig kind, altijd buiten, zat op hockey en bij de scouting in Stiphout.

Ik ging naar de Wilhelminaschool en deed MTS Bouwkunde. Daar heb ik nog dagelijks profijt van. Vervolgens ging ik nog een paar jaar naar de handelsschool in Eindhoven, maar ik merkte dat ik in de praktijk sneller en meer leerde. Ik ben enthousiast en gedreven, soms wat gehaast. Ik wil graag vooruit en kan niet stilzitten. Toen ik een jaar of tien was bouwde mijn pa in eigen beheer een woning aan de Overhorst. Dat vond ik geweldig.

Als ik terugdenk, is in die periode mijn

maart 2014

passie voor huizen ontstaan, net als mijn belangstelling voor bouwkunde.”

De mooiste huizen “Ik bleek geen bouwer en koos voor de handel. Ik deed de sales en inkoop bij een gerenommeerd bedrijf in textiel, gordijnen meubelstoffen. We richtten huizen in, bezochten internationale beurzen en ik kwam zo in de mooiste huizen van de Benelux. Toen het in die branche wat minder ging, begon ik in de avonduren de opleiding makelaardij te volgen. Op mijn zesentwintigste had ik mijn papieren en ging ik in de leer bij een makelaar in Helmond om ervaring op te doen. Na 2,5 jaar ervaring te hebben opgedaan vestigde ik me in 2009 met een eigen kantoor.

Medio 2012 greep ik de kans aan om de portefeuille van Duterloo erbij te nemen.

Dat is een goede zet gebleken. Ik had eerder al aansluiting gevonden met mijn collegamakelaar Johan Rooijackers en later is ook Pieter Keunen hier komen werken als zelfstandig makelaar. We zijn drie bevlogen ondernemers, met ieder een eigen specialisatie. Door onze service, kwaliteit en betrokkenheid hebben we aan een gedegen merknaam kunnen bouwen, die regionaal

tekst franka van beeck foto ugur ozdemir 79

john raaijmakers

heel bekend is en veel tevreden klanten heeft gehad. Ik zie absoluut mijn toekomst binnen de makelaardij. Onze lokale marktkennis en onze kennis van de historie van de stad, de wijk en de woning wordt gewaardeerd als meerwaarde. Je koopt immers niet alleen een huis, maar ook een plek waar je kinderen gaan opgroeien. Dan wil je weten wat de potentie van een wijk is. De laatste vijftien, twintig jaar zijn er in Helmond veel goede dingen gebeurd.

De binnenstad is prachtig opgeknapt, Brandevoort heeft Helmond wereldwijd op de kaart gezet en hetzelfde geldt nu voor de Automotive Campus. Dit heeft duidelijk een aantrekkende werking op mensen van buitenaf. Ook de Cacaofabriek vind ik een mooi project. Het derde kwartaal van 2013 was hoopgevend voor de huizenbranche en januari was landelijk gezien de beste januari sinds 2008. We hebben het behoorlijk druk, mede door de positieve berichtgeving in de media en het besef dat de prijsdaling is gestopt. Woningzoekenden lijken zich dit ook te realiseren en hakken nu de knoop door. Ik heb er zeker vertrouwen in dat 2014 beter wordt.”

Passie voor authentieke gebouwen en woningen John Raaijmakers, Helmonder in hart en nieren en verknocht aan deze stad, woont momenteel in Eindhoven. Maar daar gaat zeker weer verandering in komen, want ook zijn vriendin Emma komt uit een Helmonds ondernemersgezin. Ze is met haar zus de derde generatie in de lingeriewinkel in de Ameidestraat. John: “We zouden allebei graag een jarendertigwoning in Helmond vinden, wellicht om zelf nog op te knappen. Ik heb altijd een passie gehad voor authentieke gebouwen en woningen.

Het stoort me heel erg dat er hier zo weinig van bewaard zijn gebleven. De historie van Helmond boeit mij, ik ken al die oude foto’s en ansichten over Helmond en ik kan me er oprecht over opwinden dat bijvoorbeeld de oude stadspoort is afgebroken. Het mooie dat er nog staat moet echt gekoesterd worden.

Een van de leukste aspecten van mijn vak is dat je in panden komt die je anders nooit te zien zou krijgen. Oude bedrijfspanden, villa’s, garages, … ieder huis en gebouw 80

europaweg

heeft zijn eigen verhaal en verkoopplan.

Ik wil samen met mijn collega’s een mooi bedrijf neerzetten binnen de makelaardij in Helmond, waarbij de service en kwaliteit het belangrijkste zijn. Intensief contact met je opdrachtgevers wordt ook steeds belangrijker. De makelaar wordt meer en meer een adviseur die mensen van a tot z begeleidt. We hebben nu een webshop (Duterlooshop.nl) waarin je alles kunt vinden wat je als nieuwe bewoner zoekt in een stad, los van onze eigen producten.

Dat staat nu nog in de kinderschoenen, maar wordt steeds verder ontwikkeld. Alle aspecten die met wonen te maken hebben, worden door ons aangestuurd. Dat is een mooie manier om lokale specialisten onder de aandacht brengen. We willen vanaf het moment dat mensen een huis binnenkomen, een schakel zijn voor alles wat ze daarna nodig hebben. ” Reisvirus en gezelschap Voor de toekomst heeft John geen wereldschokkende wensen. “Mijn doel is niet om snel te stoppen met werken. Ik kan dit wel met plezier tot mijn zeventigste blijven doen. Dat zit ook een beetje in de familie; eigenwijs, maar op een positieve manier. Lekker je eigen ding doen in een tempo dat past bij je leeftijd. Daarnaast wil ik veel reizen, want mijn vriendin heeft me wel met het reisvirus geïnfecteerd.

We volgden recentelijk de Majaroute in Latijns-Amerika. Een onvergetelijke ervaring! Ik ben graag onder de mensen en kan erg genieten van het gezelschap van vrienden, bijvoorbeeld tijdens een etentje thuis. Tegenwoordig boks ik een keer in de week, omdat je toch iets moet doen om een beetje in conditie te blijven. Dat doe ik samen met vijf andere ondernemers.

Ik ben een tevreden mens, houd van de mooie dingen van het leven, zoals lekker eten en drinken en een fijn gezinsleven. En als ik daarnaast een positieve stempel kan drukken op de lokale woningmarkt en een steentje kan bijdragen aan de ontwikkeling van Helmond, dan zou dat heel mooi zijn.”

maart 2014

ger jacobs

schoolmeester, schrijver en verteller over kunst

“Ik ben een schoolmeester�

82

maart 2014

interview

Als mij gevraagd wordt wat ik was tijdens mijn ‘werkzame’ leven, dan antwoord ik altijd: “Ik was schoolmeester en dat ben ik nog steeds”. Vindt degene die dat hoort dat soms ouderwets of genant? Uiteindelijk was ik maar vijf jaar echt schoolmeester aan een lagere school en daarna docent aan een middelbare school.

Ik studeerde cultuurwetenschappen, kunstgeschiedenis en filosofie.

Nu geef ik lezingen en schrijf ik boeken. Waarom ‘schoolmeester’?

ger Jacobs

Omdat het een geuzennaam is die prima bij mij past.

School Aan het woord is drs. Ger Jacobs, schrijver en verteller over kunst. Eigenlijk lag mijn toekomst al verscholen in de bewondering die ik voor sommige leraren op de middelbare school had. De vertellers van aardrijkskunde, geschiedenis, literatuur en maatschappijleer waren mijn favoriete leraren. Ook al deed ik zowel alpha als bèta, met de ‘rekenmeesters’ had ik niet zoveel. Dat ik het onderwijs in zou gaan stond toen al vast, maar mijn vader wilde mij graag naar de priesteropleiding sturen. Als hij mij nu tijdens mijn lezingen zou kunnen zien, zou hij zichzelf waarschijnlijk toch nog een beetje gelijk geven, een beetje…

tekst ger jacobs foto’s gerard van hal maart 2014

Mijn belangstelling voor de kunst ontstond pas tijdens mijn studie aan de kweekschool voor onderwijzers. De betreffende leraren leerden mij kijken naar kunst. Ik doe het nog steeds. Ook al was ik als dienstplichtige al goedgekeurd voor een officiersopleiding, ik koos ervoor

om voor vijf jaar als onderwijzer te gaan werken in een ‘onderwijsnoodgebied’.

Aan een driemansschool in Velddriel (twee klassen per onderwijzer) heb ik pas echt les leren geven. Tegelijk was ik ook docent tekenen/handvaardigheid aan de mavo van Kerkdriel en muziekleraar aan de Mater Amabilisschool. Na een tussenstop in Lochem als leider creatieve vorming aan een internaat voor moeilijk opvoedbare jongeren, werkte ik in Waalwijk als directeur van een creatief centrum.

Uiteindelijk ben ik in 1973 begonnen als docent handvaardigheid aan het Helmondse Rijksatheneum (later het Jan van Brabant College). Op die school heb ik 33 jaar met veel plezier lesgegeven in de beeldende vakken en de kunstgeschiedenis. Dat werd mijn school en Helmond werd mijn stad. Met een aantal enthousiaste collega’s hebben we die middelbare school in de Helmondse binnenstad een duidelijke plaats in het 83

ger jacobs

Helmondse onderwijsveld kunnen geven.

Het lukte ons elk jaar weer om jongeren met een mavo-, havo- of vwo-diploma de maatschappij in te sturen. Het geheim daarvan lag niet in trainingen en dwingende examennormen, maar dat we de leerling met zijn capaciteiten en omstandigheden als uitgangspunt kozen. Het Jan van Brabant College werd in de loop van de tijd een school met cultuur, met bezoeken aan het theater en musea, een schoolmusical, een cabaret en een eigen kunstgalerie in de hal met vijf tentoonstellingen per jaar.

Tijdens mijn werk op school bleef ik studeren. Eerst aan de Tilburgese kunstacademie met een eerstegraads kunstgeschiedenis en daarna filosofie en cultuurwetenschappen aan de universiteit. Op het ogenblik ben ik aan de Universiteit van Leiden bezig met een promotieonderzoek. Dat loopt niet helemaal naar wens. Maar misschien zijn oudere studenten, zeker zij die van zichzelf zeggen dat ze schoolmeester zijn, wel de lastigste...

Kunst Je moet mij niet vragen wat kunst is, dat weet ik niet. Je mag mij eveneens niet vragen wat ‘mooi’ is. Dat weet ik wel, maar dat zeg ik niet, ook al weet ik dat ‘mooi’ soms met kunst heeft te maken. Ik vind het begrip te persoonlijk en te subjectief om daarmee een ander lastig te vallen. Laat mij maar stilletjes zelf bepalen wat ik mooi vind. Wanneer ik er toch iets over moet zeggen, spreek ik liever over ‘goed’. Niet dat ik dat precies kan omschrijven, maar ik heb in de loop van de tijd geleerd om de kunst enkele maatstaven aan te leggen. Een daarvan hoorde ik vier jaar geleden van de voormalige Helmondse kunstenaar Har Sanders, de schilder van het onvolprezen markiezendoek tegen de schuine wanden van het helaas afgebrande Speelhuis. Hij zei mij ooit: “Of er nu een blote vrouw, een bos bloemen, een theedoek of iets abstracts op een schilderij staat, dat is totaal onbelangrijk. Het gaat er alleen maar om dat het echt is”. En met ‘echt’ bedoelde hij niet iets direct herkenbaars. ‘Echt’ is in het geval van de kunst hetzelfde als ‘eerlijk’.

84

schoolmeester, schrijver en verteller over kunst

Een kunstwerk moet op de eerste plaats eerlijk zijn. Het moet niet gemaakt zijn vanuit de hand, dan is het te gemakkelijk te vanzelfsprekend. Het moet ook niet gemaakt zijn vanuit het hoofd, dan is het te planmatig, te berekenend. Een kunstwerk moet gemaakt zijn vanuit het hart. dan kun je verwonderen, want verwondering boeit. Al dat andere zoals techniek, stijl, compositie en kleurgebruik vormen slechts een bijdrage aan de hoofdzaak.

Vertellen Het idee om lezingen te geven over kunst is op een bijna ongemerkte manier in mijn werkzaamheden geslopen. Het is eigenlijk gewoon een voortzetting van mijn lessen aan het Jan van Brabant College, maar dan met een ander publiek en op een ander tijdstip. Ik deed het al tijdens de laatste tien jaar van mijn schoolloopbaan en het is vandaag de dag uitgegroeid tot een drukke bezigheid in de winter- en lentemaanden.

Waarom zou je, als je gepensioneerd bent, zomaar ineens ophouden met je roeping?

Want zo zie ik het. Ik heb van mijn ouders en van de maatschappij de mogelijkheden gekregen datgene te studeren dat me boeide: de wereld van de kunst. Ik wilde die passie overdragen op de jeugd. Maar de passie van een schoolmeester houdt niet op wanneer je elke vijftig minuten géén jeugd meer voor je hebt. Nee, ik blijf doorgaan met vertellen over kunst zolang als ik dat kan: in de bibliotheken, bij verenigingen, instellingen en gezelschappen. Gewoonlijk gaan mijn vertellingen over een expositie in Nederland of in de buurlanden. Ik ga dan eerst kijken om daarna thuis, met

de catalogus bij de hand, de lezing uit te schrijven. Inderdaad, helemaal uitschrijven.

Een schoolmeester houdt nu eenmaal van mooie zinnen.

Waar ik dat vertellen vandaan heb, dat weet ik niet. Het is me, als arbeiderszoon, waarschijnlijk bij mijn geboorte meegegeven en in het onderwijs verder uitgebouwd. Ik houd ervan, zeker als ik merk dat mijn publiek het waardeert. De echte schoolmeester (leraar of docent) is (nee, moet) in mijn ogen ook een verteller zijn…

Schrijven De wintermaanden zijn voor de lezingen en de zomermaanden voor het schrijven. Maar behalve de temperatuur is er niet zoveel verschil, want mijn boeken zijn eigenlijk niet meer dan uitgeschreven vertellingen.

Dat is al begonnen in mijn Jan van Brabant periode, toen schreef ik een methode kunstbeschouwing voor de middelbare school die door uitgeverij Educaboek op de markt is gebracht. Met veel plezier heb ik ook het boek over het werk van kunstschilder en collega Pieter Vriends gemaakt. In samenwerking met onder andere onderzoekers van het Regionaal Historisch Centrum Eindhoven werd het boek over de Helmondse ontwerper en tekenaar Johan Jacobs gepubliceerd. Vrijwel gelijktijdig daarmee schreef ik samen met Leo van Tilburg het jubileumboek “Vrienden” voor de Vereniging van Vrienden van het Gemeentemuseum Helmond. Een heel bijzondere schrijfervaring was de uitgave van het boek over de Helmondse schilder Evert Slegers, dat afgelopen november werd gepresenteerd. De lezer van HLMND Magazine kan in de toekomst bij gelegenheid ook een beschouwing van een van de werken in het Gemeentemuseum van mij verwachten. Ik doe dat allemaal tijdens lange lente- en zomerreizen door het zuiden van Europa, ergens op een camping, achter de laptop onder een dikke boom. Het leven van een Helmondse schoolmeester is zo slecht nog niet…

maart 2014

campagne

helmond

In een nieuwe campagne laat het Elkerliek Ziekenhuis patiënten vertellen hoe zij de zorg ervaren. Hoewel… patiënten?… het Elkerliek spreekt liever over mensen.

En iedereen die er werkt zet zich in om te zorgen dat het tevreden mensen zijn.

Elkerliek laat haar mensgerichte gezicht zien Petra van Zuilen, hoofd communicatie bij het Elkerliek, is nog maar kort aan het ziekenhuis verbonden. Samen met haar afdeling maakte zij een plan om het ziekenhuis meer te profileren.

Een groepje collega’s was al eerder aan de slag gegaan met het opstellen van een meerjarenbeleidsplan. In dit meerjarenbeleidsplan wordt onder meer de vraag beantwoord ‘waar zijn wij goed in en waarin onderscheiden we ons ten opzichte van andere ziekenhuizen?’ In die fase stapte Petra in. Petra: “Het nieuwe beleidsplan beschrijft de koers voor de komende jaren en de campagne is daar een vertaling van. We wilden dus iets ontwikkelen dat past bij dat beleidsplan, bij onze kernwaarden en onze zorg. Dat heeft ook alles te maken met het feit dat we marktwerking hebben in de zorg. Je moet laten zien waar je voor staat, zodat mensen weten dat je er bent en wat ze van je kunnen verwachten.”

tekst franka van beeck beeld elkerliek ziekenhuis 86

Heel de mens En wat is dan de koers die het Elkerliek vaart? “We zijn echt een regionaal ziekenhuis. We leveren goede zorg dichtbij. Daarmee bedoelen we dat we

dichtbij de mensen willen zijn. Dat doen we niet alleen met een vestiging in Helmond, maar ook in Deurne en Gemert. Maar bijvoorbeeld ook door palliatieve zorg bij mensen thuis aan te bieden, zodat mensen in hun laatste levensfase zoveel mogelijk thuis worden behandeld of alleen voor een korte opname naar het ziekenhuis hoeven. Met de zorg dichtbij bedoelen we ook dat het Elkerliek naar heel de mens kijkt. We hebben het niet over ‘de patiënt’ en de aandoening die iemand heeft. Onze aandacht gaat naar de hele mens die we zien. We kijken naar de emoties die erbij komen kijken als je ziek bent. En we vinden het belangrijk dat je bij ons lekker te eten krijgt.

Een tevreden mens heelt nu eenmaal sneller. Het Elkerliek is gastvrij, warm en mensgericht. Zo ervaar ik dat zelf ook. Vanaf dag één viel me op dat iedereen hier zo aardig is.” Om een indruk te geven van de nieuwe campagne laat Petra me een filmpje zien dat ze liet maken en warempel, ik schiet meteen vol door de warmte en toewijding die uit die beelden spreekt.

Het filmpje is door patiënten te bekijken op hun ‘bedside terminal’ en wordt op de website van het ziekenhuis maart 2014

ELKERLIEK

maart 2014

87

elkerliek

geplaatst. “We hebben deze campagne eerst getest en aan mensen gevraagd: wat vind je nu van ons? Hoe ervaar je ons? Daaruit blijkt dat iedereen het Elkerliek als warm omschrijft, als die hand op je schouder. Onze mensgerichtheid is onderscheidend. We zijn geen zorgfabriek, niet supergespecialiseerd.

We zijn echt een ‘ons kent ons’-ziekenhuis, dat uitstekende zorg biedt.”

Authentieke verhalen In maart wordt de nieuwe campagne gelanceerd en de uitstraling daarvan zal de maanden daarna geleidelijk worden doorgevoerd in alle uitingen van het Elkerliek ziekenhuis. “De kern is, behalve dat we ons mensgerichte gezicht laten zien, dat we ons baseren op verhalen van artsen, patiënten en familieleden van patiënten. Onze grootste uitdaging was dan ook om authentieke verhalen te krijgen. En dat lukt heel goed doordat onze eigen artsen alert zijn op mensen met een mooi verhaal. Als ziekenhuis hebben we een aantal speerpunten zoals gezinsgerichte zorg (denk aan bevalling, kinderen, gynaecologie), chronische zorg, oncologie en geriatrie. Deze speerpunten zie je terug in de nieuwe campagne. Het reclamebureau heeft onze ideeën heel goed uitgewerkt. Zij bedachten de slogan ‘mens tot mens’ en de uitstraling in zwart-wit fotografie met steeds drie gezichten die samen een gezicht vormen. Zo zie je bijvoorbeeld in één beeld de arts, de patiënt en nog een derde persoon die samen het verhaal vertellen. Het was mooi om te merken dat mensen graag hun verhaal delen. Ik ben heel enthousiast over het resultaat, want ik geloof erg in oprechte verhalen. In ons vakgebied hebben we de tijd van gladde kreten wel gehad. De zwart-wit beelden vind ik eerlijk, eenvoudig en authentiek. Deze campagne past ook echt bij dit ziekenhuis, het zit in onze vezels om goed voor de mensen te willen zorgen.”

“We hebben het niet over ‘de patiënt’ en de aandoening die iemand heeft. Onze aandacht gaat naar de hele mens die we zien.”

88

Magazine Elk. Het Elkerliek presenteert haar nieuwe campagne eind februari, begin maart.

“We treden er echt mee naar buiten bij het verschijnen van ons eerste magazine ‘Elk.’ Dit magazine vervangt het ‘Elkerliek Bericht’.

We gaan daarmee van een krantje naar een meer glossy-achtig blad. In dit magazine introduceren we de campagne en geven we uitleg. Tegelijkertijd worden onze website en facebookpagina aangepast en gaan we over de nieuwe campagne twitteren. Verder komt er een fotoactie in de hal van het Elkerliek in Helmond. Magazine ‘Elk.’ brengt nog steeds nieuws en tips, maar minder overheersend dan in ‘Elkerliek Bericht’ het geval was. Er komt meer ruimte voor human interest en achtergrondverhalen. Het magazine wordt vier keer per jaar huis-aan-huis verspreid in ons verzorgingsgebied en is vrijwel helemaal opgebouwd uit vaste rubrieken, zoals ‘Achter de witte jas’ (specialist aan het woord), ‘Mijn verhaal’ (patiënt aan het woord) en ‘In zicht’ (met medewerkers die belangrijk zijn, maar die niet op de voorgrond staan).

campagne

“In ons vakgebied hebben we de tijd van gladde kreten wel gehad. De zwart-witbeelden vind ik eerlijk, eenvoudig en authentiek.”

We communiceren veel online en op onze website gebruiken we de beelden uit de campagne als ingang tot de informatie.

Langzaam aan voeren we deze stijl door in al onze uitingen. Ons gezicht, onze uitstraling verandert rustig van kleurrijk naar soberder.

Alle campagne-achtige fotografie is zwartwit. We gaan steeds meer met verhalen van echte patiënten werken, want het blijkt dat mensen het belangrijk vinden wat de mening van anderen is als ze op zoek gaan naar een ziekenhuis. Wij zijn op onze beurt ook heel benieuwd hoe mensen op de campagne reageren. Ik denk dat we daarvan via Facebook en Twitter wel een aardige indruk krijgen en misschien plaatsen we wel een poll op onze website.”

maart 2014

COLUMN

marie-claire

arno

Er is een tijd geweest dat ik dacht dat mijn leven stilstond wanneer ik niet iedere zaterdag om 17.30 uur in de trein naar Amsterdam zat. Eigenlijk ook niet verwonderlijk wanneer je achtereenvolgens in Londen, Haarlem en Amsterdam hebt gewoond. Dan is Helmond toch echt van een andere orde.

Helmond, alweer eind januari 2014. Daar zit ik dan, tegen de deadline van mijn eerste column aan! 2000 tekens: hoeveel er dat zijn en hoe groot die column dan wordt, kan ik even niet visualiseren.

HELMOND column!

Niet dat ik er spijt van heb dat ik de keuze heb gemaakt om de ouderlijke winkel over te nemen en weer in Helmond te komen wonen. Zeer zeker niet. Maar het was toch wel even wennen...

Nu, vele jaren later, kan ik gelukkig zeggen: Helmond past als een warme jas. Groot genoeg voor een bioscoop, een prachtig kerktheater, onze nieuwe culturele hotspot; De Cacaofabriek, vele evenementen en gratis concerten , maar zeker ook klein genoeg om er samen de schouders onder te zetten en er wat moois van te maken.

Geen graffity op de panden, maar wel een beelden- en een poëzieroute. Geen overlast van groepen junks, maar wel een gezellige markt op zaterdag. Steeds vaker zien wij mensen, met het beeldenroute boekje in de hand, foto’s maken van het beeld ‘de toekomst’ in de Kerkstraat of de ingang van het Lambertushofje zoeken op zoek naar nog meer beelden.

Zo beginnen wij op onze eigen manier steeds aantrekkelijker te worden, niet alleen voor de Helmonder, maar ook voor landgenoten die er een weekendje tussenuit willen.

Het is echt niet voor niks dat Sinterklaas het kasteel van Helmond heeft gekozen als zijn residentie. Hij wist natuurlijk dat Helmond een heel groot vrijwilligersnetwerk heeft en genoeg enthousiastelingen om steeds maar weer van alles te organiseren.

Nu nog een schaatsbaan in de winter en bootjes in het kanaal gedurende de rest van het jaar en je kunt je het hele jaar vermaken in Helmond.

Marie-Claire

De eerste mannelijke columnist van het Helmond Magazine. Ik kan mijn Hellemondse mannelijke seksegenoten niet in hun hemd laten staan, als hun eerste mannelijke columnist in dit geweldige blad, en moet proberen om op die datum zeker klaar te zijn met een skon stukske!

Maar waar ga ik het over hebben...? We hebben als stad zo veel moois, goeds en leuks, maar ook minder leuke dingen te bieden! Het mooie centrum, waar menig stadsbestuur ons ziet als uitstekend voorbeeld van hoe een centrum zich moet ontwikkelen. D’n Hellemonder met zijn humor en assertiviteit. Of is misschien het beeld van Nederlanders over Helmonders niet altijd even best? Zoals een Amsterdammer eens zei toen ik hem vertelde dat ik in Helmond woon: “Oh, het Chicago van het zuiden!”

Zeker al heel lang niet meer in ons stadje geweest deze beste man, dacht ik. De grote metamorfose van Helmond, in de betreffende wijken en het centrum zeker nog niet gezien. Dat aangaande, we gaan super, nu nog het hoger onderwijs eindelijk eens binnenhalen en dan zijn we er! Alles in huis wat een beetje zichzelf respecterende stad moet hebben.

Onderwerpen te over en het schrijven gaat ook goed. Ik zie dat ik al op de helft van de geoorloofde tekens ben, dit inclusief de spaties!

Het valt eigenlijk best mee dat columnist zijn. Nog een paar extra punten… En we zijn er!

Ik zou het ook nog kunnen hebben over wat hier op het politieke vlak allemaal speelt. Oh ja, over kunst en cultuur en over Helmond Sport, over sporters en ons rijke verenigingsleven, over de mert, over de buurten of over mijn klanten (ben maar niet bang jongens).

Het laatste nieuws dat ik dagelijks rond mijn kappersstoel hoor en ervaar. Ja, ik ga goed en het komt goed denk ik nu!

De volgende keer: kiezen uit een van de voorgenoemde onderwerpen en eerder beginnen Oberendorff!!!

Arno Oberendorff, op de eerste plaats een aardige vent, heeft een herenkapsalon in Helmond. Houdt erg van de geneugten des levens en doet dat samen met Tineke van der Zanden, twee kinderen en kleinkinderen. maart 2014

89

marlène drouen

centrum

“We zijn een voorbeeldstad voor andere gemeenten” 90

maart 2014

interview

MARLÈNE

Ze vindt in haar baan de grootste uitdaging die er is. Vechtend tegen alle vooroordelen over Helmond weet Marlène Drouen het centrum met succes op de kaart te zetten. Daarbij laat de energieke en eigenwijze centrummanager zich door niets of niemand tegenhouden. tekst jeroen wolbers foto’s kasper van ‘t hoff “De hel. Het is niet echt een concept waar ik in geloof. Wel geloof ik in Helmond, want ik kan me niet voorstellen dat er iets is wat erger is dan dat.” Met deze uitspraak kreeg de Eindhovense cabaretier Theo Maassen tijdens de Oudejaarsconference van vorig jaar de lachers op zijn hand. Als de centrummanager van Helmond, Marlène Drouen, geconfronteerd wordt met deze uitspraak haalt ze haar schouders op. “Ach, het is cabaret hè, ik nodig meneer Maassen graag een keer uit voor een rondleiding, dan laat ik hem zien wat voor moois we hier allemaal te bieden hebben.”

Als het woord Helmond valt, gaan de ogen van Marlène twinkelen. Zelfs op deze druilerige woensdagochtend, als het leven in het centrum nog op gang moet komen. Vanuit haar kantoor aan de rand van het idyllische Ketsegangske ziet ze de eerste bezoekers de winkels binnengaan.

“Ik ben misschien wel een beetje lyrisch, maar kijk wat we hier hebben”, spreekt de 45-jarige inwoonster van Brandevoort. “Er is veel groen in de stad, we hebben een kasteel, havenplein, beeldenroute en veel kleine specialiteitenwinkels.

Dat moeten we koesteren en vooral uitdragen.”

Passie Als centrummanager heeft Marlène een belangrijke rol in het op de

maart 2014

kaart zetten van Helmond. In haar functie vertegenwoordigt ze de belangen van alle ondernemers in het Helmondse centrum. Ze moet er niet alleen voor zorgen dat de stad veilig, schoon en goed bereikbaar is, maar ook allerlei promotiekanalen worden aangewend om bezoekers te trekken. “Als je dat niet volhoudt, verloedert het. Ik onderhoud nadrukkelijk contact met onder meer de gemeente, politie, wijkraad en retailmakelaars. Elke dag gebeurt er wel iets. Mijn baan is de grootste uitdaging die er is.” Marlène is tot nu toe de enige erkende en gecertificeerde centrummanager van Nederland.

“Er waren nooit richtlijnen of functieomschrijvingen voor, nu wel. Voor mij is de erkenning een bevestiging van hetgeen ik elke dag doe. Al ben ik helemaal niet van de titels of functienamen. Het gaat mij om de karakters, ik houd van mensen die een passie hebben en ergens voor vechten.”

Paradijs “Vroeger zag het centrum er niet uit en had Helmond een niet al te best imago. Nu hoor ik overal dat we een voorbeeldstad zijn voor andere gemeenten. Als je mensen niks laat zien, kun je het ook niet ombuigen.

Ik heb veel rondleidingen gegeven en steeds krijg ik te horen van: ‘Goh, wat is het hier toch positief veranderd’. Deze mensen zijn onze beste ambassadeurs.”

Het sleutelwoord om dit te bereiken 91

centrum

marlène drouen

is samenwerking met alle relevante partijen die bij het centrum betrokken zijn. “Aan de andere kant is het ook prettig dat ik vanuit een onafhankelijke stichting met de gemeente kan discussiëren. Als dat niet kan, bereik je niks”, zegt Marlène stellig.

Met die vastberadenheid vertrok ze op 19-jarige leeftijd naar Den Haag. Om ‘de wijde wereld in te trekken’ en een studie voor een baan in de reiswereld te volgen.

“Den Haag was voor mij het paradijs. Als jonge vrijgezel had ik daar de tijd van mijn leven. Er is vierentwintig uur per dag iets te doen en het strand is op steenworp afstand.

Als ik op tv dat plat Haags accent of het geluid van de tram hoor, krijg ik meteen kippenvel. Ik heb er fantastische mensen leren kennen, met wie ik nog steeds veel contact heb. De mensen zijn recht voor zijn raap, net als de Helmonders die ik ken. Ik houd niet van achterbaks gedrag. Ik heb liever dat je gewoon zegt wat je van me vindt, dan kan ik er iets van leren.”

Sex and the City Toch besloot ze op 32-jarige leeftijd terug te keren naar ‘haar’ Helmond. “Als ik vroeger de rivier overstak vanuit Helmond dacht ik: ‘ik ben bijna thuis’, nu is het andersom.”

Thuiskomen doet ze in de wijk Brandevoort.

Daar woont ze met haar man en twee stiefkinderen. Een plekje waar ze de hectiek van alledag kan ontvluchten. “Even lekker met een goed boek op de bank of genieten van Sex and the City. Ik kan goed afstand nemen van mijn werk. Golfen of lekker uit eten met het gezin of vrienden is ideaal om de batterij weer op te laden.”

In Helmond kwam ze er snel achter dat het werken voor een baas niet aan haar besteed is. “Daarvoor ben ik te eigenwijs en houd ik te veel van vrijheid”, weet de energieke onderneemster. Ze startte haar bedrijf DDW Bedrijfs- en organisatieondersteuning en wordt door Stichting Centrummanagement Helmond ingehuurd. Eerst als assistent van haar vader, later als assistent van Peter Tielemans die ze in 2010 opvolgde als 92

centrummanager. “Ik kende de geschiedenis en cultuur van de stad en vind het een enorm voorrecht om deze functie uit te voeren.

Daar ben ik 24 uur per dag mee bezig.

Laatst waren we in Londen op vakantie, dan zie ik kerstverlichting die de sfeer in onze binnenstad ook een impuls kan geven.

Daar maak ik foto’s van en dat bespreek ik met de winkeliers. Helaas was het budget dit jaar niet toereikend.”

Primark Marlène beaamt dat ook de winkeliers in Helmond het moeilijk hebben. Online shoppen en de grote buurman Eindhoven hebben invloed op de bezoekersaantallen en het aankoopgedrag. “Primark in Eindhoven is nu een publiekstrekker. De horeca zal daarvan profiteren, maar ik heb mijn twijfels of dat ook voor de kleine winkeliers geldt.”

Ze ziet Eindhoven niet als concurrent.

“Wij hebben met de romantische steegjes, beeldenroute, kleine speciaalzaken, het havenplein en het kasteel andere aspecten “Ik houd van mensen die te bieden die het winkelen aantrekkelijk maken.een Ik vind de sfeerhebben” en gezelligheid die passie wij hier hebben niet terug in Eindhoven.

Uit koopstromenonderzoeken blijkt dat we jaarlijks groeien. Daar mogen we trots op zijn”, aldus de Helmondse. Wel houdt ze de opmars van het online shoppen met argusogen in de gaten. “Zelf bestel ik niks op internet, mijn buurvrouw wel. Ik heb weleens gekscherend gedreigd haar pakketjes niet meer aan te pakken als ze niet thuis is. Als je altijd alles via internet koopt, kom je nooit meer in het centrum, eet je er geen broodje of drink je er geen bak koffie. Sommige mensen hebben gewoon niet in de gaten dat je daarmee de middenstand kapot maakt. Ze zijn zich er gewoon niet van bewust.”

Om in te spelen op de digitale ontwikkelingen, lanceert Stichting Centrummanagement Helmond binnenkort één digitaal platform: HelmondCity.nl.

“Daar koppelen we alle winkels in Helmond aan. Via de site of app krijgen mensen informatie over winkels, aanbiedingen, evenementen en cultuur. Het moet een platform worden waar mensen met elkaar in gesprek gaan, dus de koppeling met social media is erg belangrijk. Facebook en Twitter zijn ideale media om mensen via acties of aanbiedingen te triggeren naar het centrum te komen.”

Hoe ziet Marlène tot slot de Helmondse binnenstad over tien jaar? “Dat zijn gevaarlijke uitspraken hè”, pareert ze met een lach. “Nou, vooruit. Dan zou ik best een Zara of V&D willen hebben op de plek waar vroeger het Speelhuis stond, zodat we een mooie ronde hebben om te winkelen. Het Obragasterrein is een bloeiend stadspark en aan de havenkade kunnen plezierbootjes aanmeren. Ik wil dat Helmond bruist.”

Plezierbootjes Marlène ziet voor de middenstand ook zeker kansen met de ontwikkelingen op de digitale snelweg. “Hema heeft het hier prima voor elkaar. Ze hebben een assortiment dat veel mensen naar de stad trekt, maar ze laten de wijn ook thuis bezorgen via internet.” maart 2014

www.helmond.nl

Ik kies! Jij toch ook?

19 maart verkiezingen maart 2014

93

evelien kieboom

centrum

“Mensen zijn boeiend, iedereen heeft een verhaal.�

94

maart 2014

INTERVIEW

Als Evelien vanuit Zeeland, waar ze opgroeide, in het donker over de Kasteel Traverse terugrijdt en ze het kasteel van Helmond verlicht ziet in het groene of warm paarse licht en aan de andere kant van de brug het Havenplein met de sprankelende fonteinen, dan denkt ze: “Wow, wat is Helmond mooi!” Dan heeft ze hetzelfde ‘thuiskomen’ gevoel als wanneer ze in Zeeland de wereldwijde open vlakte in rijdt... Twee totaal verschillende werelden, maar toch hetzelfde gevoel.

Evelien Biervliet Evelien (29) groeide op in een klein dorp in het Zeeuwse Biervliet. “We zijn een hecht gezin, mijn ouders, mijn zus Marlieke en ik. Ik ben beschermd opgevoed met veel aandacht en liefde. Als ik mijn ogen sluit en terugdenk aan mijn ouderlijk huis, dan ruik ik de zilte zeelucht, dan denk ik aan het heerlijke eten dat mijn moeder altijd maakt en aan de vrijheid die mijn ouders ons gaven. Ook de vrijheid van het Zeeuwse landschap voel ik nog steeds. Biervliet ligt mooi, hoor, maar het heeft nog geen 2000 inwoners. Een jong en ondernemend iemand als ik moest mijn vleugels wel uitslaan. Maar ik kom nog steeds graag ‘thuis’ om me te laten verwennen door mamalief, terwijl papa aan mijn auto sleutelt zodat deze weer veilig op de weg terug rijdt naar Helmond.”

Het was de liefde, die haar deed verhuizen naar Brabant. Eerst naar Deurne, en daarna naar Helmond. Een stad die voor haar de juiste balans heeft tussen een grote stad als Utrecht, waar ze even op kamers zat, maar die ze te groot en te hectisch vond, en het Zeeuwse dorp van haar jeugd.

tekst marije goris foto’s rachel gruijters maart 2014

Nagelstyliste Evelien is nagelstyliste. Ze heeft samen met een paar collega’s een prachtige studio waar ze fulltime werkt. Eigenlijk wilde ze grimeuse

worden. “Het leek me geweldig om mensen te grimeren in het theater. Op de opleiding kregen we opdrachten met een beschrijving van een karakter. Aan de hand daarvan moest je iemand opmaken. Dat kun je met grime mooi ondersteunen, iemand helemaal iemand anders laten zijn. Al gauw bleek dat ik te weinig fantasie heb om uit mezelf zo’n karakter te maken. Het was toch niet echt mijn ding. Daarna heb ik hier in Helmond de opleiding tot nagelstyliste gedaan bij OPI.” Toen de relatie met haar vriend over was, wilde ze niet terug naar Biervliet. “Terug kan altijd nog,” zei haar moeder wijs. Evelien kende Helmond niet, maar het leek haar wel een leuke stad. Ze vond via internet een piepklein appartementje in de Molenstraat. Waar ze een klantenkring als beginnend nagelstyliste probeerde op te bouwen. En waar later haar nieuwe vriend Jaap, die ze inmiddels had leren kennen op het festival Wish in Beek en Donk, bij haar introk. Overvol, maar heel gezellig. Sinds twee jaar wonen ze in een huis met een tuin in de binnenstad.

“De Marokkaanse en Turkse mensen hier in de straat zijn heel gastvrij. Je ziet ze vaak met schalen met eten over straat naar elkaar lopen. Het ruikt heerlijk. Volgens mij zijn dat geweldige eetpartijen! De eerste dag dat we hier kwamen wonen stond er een Marokkaanse 95

centrum

evelien kieboom

ontstaan er interessante gesprekken, mooie en soms vreemde verhalen. Ook wel eens verdrietige, over een moeilijke relatie of zo.

Die verhalen worden vervolgverhalen, want vrijwel iedereen komt elke vier, vijf weken terug. Zo kon ik ook de zwangerschap van iemand van maand tot maand volgen en daarna het kindje bewonderen!”

man voor het raam te zwaaien. Hij kwam ons welkom heten in de buurt.”

Het pleintje waaraan Evelien en haar vriend Jaap wonen heeft wel camerabewaking, er waren in het recente verleden wat toestanden met een groepje jongeren dat de buurt onveilig maakte. “Maar ik vind dat het je rijker maakt als je, zoals wij hier, multicultureel woont.”

Kleine charmeur Evelien vertelt terwijl ze aan het aanrecht wat druiven wast, die ze met een paar koekjes op een schaal legt. Ze komt net terug van haar werk en heeft nog niet gegeten. Haar zwart-witte hondje Piewie rent enthousiast tussen haar en mij heen en weer, snuffelt, blaft en gaat dan onder de tafel liggen. Het lijkt me een kleine charmeur, die met een schuin kopje naar me op kijkt. “Piewie heb ik steeds met me meegenomen,” zegt Evelien. “Van Deurne naar Helmond, van het kleine appartementje in de Molenstraat naar hier.

Door met hem lange wandelingen te maken, hij moest tenslotte uitgelaten worden, heb ik de stad leren kennen. We gingen naar het centrum, naar verschillende wijken en op de fiets naar de Warande. Naar de bossen rondom de stad. Ik houd van het bos, heel anders dan het open en lege Zeeland, maar ook fijn. Het is gewoon heerlijk om buiten te zijn.”

Een eigen zaak “De klanten kwamen niet met bosjes tegelijk aanwaaien in het begin. Ik had veel steun van mijn ouders, zonder hen zou ik het toen niet gered hebben. Gelukkig vroegen ze bij OPI of ik, op freelance basis, voor hen demonstraties wilde gaan doen.

Nou, graag! Daardoor reed ik in de regio naar allerlei plaatsen om in drogisterijen en salons nieuwe producten te laten zien. Bij OPI merkten ze wel dat ik graag vastigheid had. Ze brachten me in contact met Anne, die iemand zocht voor twee dagen in haar salon. Het was meteen duidelijk dat we een enorme klik hadden samen. En meteen kwam al ter sprake of ik niet als zelfstandige erbij wilde komen; voor mezelf beginnen dus! Geen moment heb ik spijt gehad van die beslissing!

96

Evelien lijkt me een vrouw die optimistisch in het leven staat. Ze is ondernemend, open en eerlijk, zoals ze zelf zegt. “Ik gun mensen heel veel. Het is fijn om te zien als mensen gelukkig en tevreden zijn. Ik houd gewoon van mensen. Ook van dieren trouwens. Ja, dat gaat wel ver,” zegt ze een beetje verontschuldigend, “ik vind het al erg als ik op een worm ga staan.”

Anne heeft haar bedrijf vanaf de grond opgebouwd. Het was fijn om daaraan mee te kunnen helpen. Na vier jaar zijn we naar een groter pand verhuisd, aan de Braaksestraat.

We konden het pand helemaal naar onze zin maken, het ons eigen karakter geven.

Door met mijn hondje te gaan wandelen heb ik de stad goed leren kennen.

We werken er nu met z’n vijven: twee kappers, twee nagelstylistes en een schoonheidsspecialiste. Door de opleiding visagie kan ik mensen goed adviseren over het opbrengen van make-up. Meestal komen vrouwen bij me als het om een bijzondere gelegenheid gaat, bijvoorbeeld als iemand gaat trouwen. Het mooiste is als je de pluspunten van een gezicht kunt benadrukken, op een natuurlijke manier.

Maar ik geef ook workshops over hoe je jezelf goed op kunt maken.”

Helmond: leuke stad!

“Soms reageren mensen wel eens met een grijns als ik vertel dat ik in Helmond woon. Dan verdedig ik de stad altijd. Er is veel te doen, ook voor jonge mensen. Het festival Impact bijvoorbeeld. En het nieuwe Speelhuistheater is geweldig. Laatst hebben we daar Jandino gezien, helemaal te gek.

Helmond is ook een groene stad met kleine parkjes overal. En het valt me op dat er veel kunst op straat is. Ik vind dat bronzen profiel van een vrouw op de Markt mooi, en ook het mannetje dat op een bankje zit met zijn hondje in de kasteeltuin. Nee, ik vind Helmond echt een leuke stad!”

Terwijl ik mijn jas aantrek bij het weggaan, wijst Evelien in de gang naar een paar fotootjes, gemaakt in een fotoautomaat op het station, met drie lachende gezichten dicht bij elkaar. “Dat zijn we,” lacht ze, “twee van mijn superleuke collega’s en ik.”

En dan wordt haar glimlach nog groter en onthult ze: “Ik ben zwanger!”

“Intussen is het verzorgen van nagels routine geworden. Daar haal ik niet meteen elke dag inspiratie uit. Maar des te meer uit de mensen! Ik vind mensen boeiend.

Ik werk een uur met iemand en steeds

maart 2014

de Smaakmakers

van Helmond

Tevens voor al uw FeesTen & ParTijen en CaTering

Wij zijn er Helemaal klaar voor:

geheel gerenoveerde zalen Catering bij u op de firma of thuis restaurant lunch & Diner airco restauranttuin Tuin voor partijen Feestavonden

Nieuw!

recepties Diners Buffetten vergaderingen walking dinner amuses Bittergarnituur

Persoonlijke wensen

all-in feestavond

(PakkeTTen inClusieF onze Huis-Dj)

WWW.restaurantdesteenoven.nl

info@restaurantdesteenoven.nl | steenovenweg 21, 5708 Hn Helmond | 0492-507507

boeken Haruki Murakami De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren Dit is weer een fantastisch verhaal van de veel verkochte Japanse auteur, Haruki Murakami.

Hij staat al jaren op de lijst om de Nobelprijs voor de literatuur te krijgen, vanwege zijn omvangrijke oeuvre, maar dat is tot op heden niet gebeurd. Dit boek is zeker weer erg de moeite waard om in één ruk uit te lezen!

De hoofdpersoon Tsukuru Tazaki is opeens helemaal alleen. Zijn jeugdvrienden zijn achtergebleven in zijn geboortestad Nagoya en willen hem van de ene op de andere dag niet meer kennen. Hij gaat studeren aan de Technische Universiteit in Tokyo, om ingenieur te worden met als specialiteit het ontwerpen van treinstations. Hij is vanaf heel jonge leeftijd geobsedeerd door treinen en alles eromheen. Hij is erg eenzaam, ook omdat hij niet weet waarom hij uit de vriendengroep gestoten is.

De Bosatlas - Nederland van boven De Bosatlas “Nederland van boven” is de atlas bij het televisieprogramma van de VPRO. Dit boek bevat alles over Nederland: van klimaatverandering tot fietsendiefstallen, van mazelen tot belgedrag, van aardbevingen tot pretparken, van horizonvervuiling tot landschapskunst.

Nederland vanuit de lucht levert een geheel nieuwe kijk op ons land op. Aan de hand van thematische kaarten en luchtfoto’s komen twintig aspecten van Nederland en de samenleving aan bod.

Hierbij staan korte verklarende teksten. Er is onder meer aandacht voor het geologische ontstaan van Nederland, de landschapsvormen, weer en klimaat, de bevolking, het dreigende water, de wereldhaven Rotterdam, Schiphol en Amsterdam, de infrastructuur, de natuur, de woningbouw en energie. Ook voor een atlas minder gebruikelijke onderwerpen zoals ons dagelijks brood, het mobiele telefoonverkeer, de ondergrondse leidingen, tunnels en riolen, de evenementen, de vrije tijdsbesteding en sportbeoefening zijn opgenomen.

Op zijn 36e leert hij Sala kennen, zij heeft het vermoeden dat hij zo geremd en gereserveerd is vanwege de gebeurtenissen uit zijn verleden. Na al die jaren gaat de kleurloze Tsukuru bij zijn vrienden van vroeger langs en hoort hun verhalen aan. Een groot geheim komt aan het licht. Hij reist naar Finland om het laatste ontbrekende stukje van deze puzzel te krijgen. Als hij terug is wil hij Sala ontmoeten om haar alles te vertellen en om haar ten huwelijk te vragen, daar eindigt deze prachtige roman.

Prijs: € 19,95 Sen de Roij

De fraaie luchtfoto’s en de heldere kaarten vullen elkaar uitstekend aan en de teksten zijn toegankelijk geschreven.

Inclusief register op onderwerpen en geografische namen.

Deze atlas is een mooi kijkboek, maar leent zich ook uitstekend voor bijvoorbeeld het voortgezet onderwijs als aanvulling op de reguliere Bosatlas.

Geïllustreerd met schitterende foto’s van Karel Tomeï.

Prijs: € 39,95 Sen de Roij 98

samengesteld door: De Roij & Boschman Boeken www.deroijboschman.nl maart 2014

boeken Sjoerd Kuyper Hotel De Grote L Kos, een jongen van dertien, vertelt over de meest bizarre periode in zijn leven. Zijn moeder is drie jaar geleden overleden en zijn vader krijgt – net op het moment dat Kos het winnende doelpunt maakt in de kampioenswedstrijd – een hartaanval. Als vader in het ziekenhuis ligt, dreigt alles in het hotel dat hij runt behoorlijk in de soep te lopen.

Kos probeert de zaak draaiende te houden, samen met zijn zussen: Libbie, de moederlijke oudste, gothic Briek die het liefst in haar muziek verdwijnt, en nakomertje Pel die in jurken van haar moeder rondfladdert. Maar hoe krijg je meisjes zo ver dat ze doen wat jij wilt en hoe komt het toch dat ze het steeds weer voor elkaar krijgen dat jij doet wat zij willen?

Door mijn ogen De nieuwe thriller van Michael Robotham Marnie Logan heeft regelmatig het gevoel dat ze bekeken wordt: een warme adem in haar nek, een schaduw vanuit een ooghoek. Maar sinds kort staat haar leven stil. Haar man Daniël wordt vermist en Marnie kan niet bij zijn bankrekening, waardoor ze haar gezin niet kan onderhouden.

Radeloos en depressief zoekt ze hulp bij klinisch psycholoog Joe O’Loughlin. Joe raakt ongerust wanneer hij Daniëls grote rode boek – een collage van foto’s, anekdotes en interviews over Marnies leven – ontdekt. Dit boek was ooit bedoeld als verjaardagscadeau, maar leidt nu tot een schokkende ontdekking. Iedereen die Marnie ooit op wat voor manier dan ook kwaad heeft gedaan, heeft dat zwaar moeten bekopen.

En Joe zou weleens de volgende kunnen zijn.

Als dan ook nog blijkt dat vader grote schulden heeft en sluiting dreigt voor het hotel, zit er maar één ding op: iemand moet Miss Noordzee worden, want daaraan is een flinke geldprijs verbonden. En laat Kos nou net het mooiste meisje van het stel zijn … Maar hij heeft stevige concurrentie van Isabel. Het mooiste meisje van het heelal volgens Kos. Het is Sjoerd Kuyper weer gelukt: een jeugdboek schrijven dat een feest is om te lezen, van een ontroerend begin tot een hilarisch einde.

Sjoerd Kuyper (1952) schreef vijftig jeugdboeken, waarvan vele zijn bekroond en verschillende verfilmd.

Hotel De Grote L draait in 2015 in de bioscoop.

Prijs: € 7,50 Hanny Boschman

Michael Robotham fascineert en intrigeert met deze indringende, voyeuristische, psychologische thriller.

Spanning op hoog niveau.

Michael Robotham is geboren in een klein Australisch dorp in november 1960. In 1979 verhuisde hij naar Sydney en werd daar journalist. 14 jaar lang schreef hij voor kranten en tijdschriften in Australië, Engeland en Amerika. In 1993 stopte hij hiermee en werd schrijver. Van zijn hand verschenen de zeer succesvolle thrillers: De verdenking, Het verlies, Nachtboot, Gebroken, Vuurvast, Boetedoening en Zeg dat het je spijt. Inmiddels zijn er ruim 300.000 boeken van hem in Nederland verkocht.

Prijs: € 19,90 Hanny Boschman maart 2014

99

kunst- en cultuur agenda Titanic: The Artifact Exhibition Amsterdam, Amsterdam Expo, Tot en met 11 mei 2014 Titanic: The Artifact Exhibition vertelt het wereldberoemde verhaal van het ‘onzinkbare’ luxe schip en zijn 2.228 passagiers. Wat begon als een sprookje, mondde uit in de bekendste scheepsramp uit de geschiedenis.

In Titanic: The Artifact Exhibition ervaar je de legende van de Titanic.

De opgedoken authentieke voorwerpen geven inzicht in het leven aan boord en getuigen van de grandeur van weleer. De Titanic was het meest geavanceerde en –volgens velen- mooiste schip ooit gebouwd en was zijn tijd ver vooruit.

Het schip werd bestempeld als onzinkbaar. Het weerspiegelde een tijd van weelde en voorspoed en was het symbool van onbegrensde mogelijkheden. Kom alles te weten over wat er die nacht exact gebeurde.

Laat je onderdompelen in verhalen van moed en menselijkheid.

Maak kennis met de bemanning en de passagiers van de Titanic, het onderscheid tussen de eerste-, tweede- en derdeklas vertrekken, de vooruitstrevende techniek, de veiligheidsvoorschriften en heel veel meer.

Ruim 100 jaar na die fatale nacht in 1912 presenteert Amsterdam EXPO de unieke tentoonstelling over het ‘onzinkbare’ schip. www.amsterdamexpo.nl

Dino Experience, Venlo Limburgs Museum, Tot en met 26 oktober 2014

De Roze Spion, Antwerpen MuHKA, 14 maart tot en met 25 mei 2014

Vijfenzestig miljoen jaar geleden stierven de laatste dinosaurussen uit, maar ze komen tot leven in de Dino Experience in het Limburgs Museum.

Je vindt er achttien levensgrote geanimeerde dino’s in hun natuurlijke omgeving en je komt er alles te weten over hun evolutie en leefgewoontes.

Deze reuzendieren heersten gedurende miljoenen jaren over de wereld, nu komen ze terug tot leven voor de ogen van de bezoekers. De Dino Experience is een educatieve en speelse expositie die je terugbrengt naar ‘monsterlijke tijden’. Hoe zagen dino’s eruit? En hoe leefden ze? Ga op expeditie en maak kennis met een uitgestorven diersoort.

In de tentoonstelling De Roze Spion vertelt kunstenaar Narcisse Tordoir op een intuïtieve en associërende manier verhalen over de existentiële mens in een ‘ontregelde’ wereld, door de hoofdrol te geven aan ‘de Oosterling’. De Roze Spion bestaat uit vijf verschillende onderdelen, die in juxtapositie met elkaar functioneren.

Voor Narcisse Tordoir is ‘de Oosterling’ in zijn onvatbare gedaantes een metafoor voor de kunstenaar, filosoof, dichter en wetenschapper, figuren die in het politieke debat van vandaag samen met de migrant gestigmatiseerd worden.

www.limburgsmuseum.nl

100

samengesteld door: Maartje Vos-Swinkels van Akina Art Projects

Welcome tot the Imagesphere, Breda Museum MOTI, Tot en met 1 februari 2015 De MOTI tentoonstelling Welcome to the Imagesphere toont hoe beeldmakers uit de jaren zestig en zeventig, zoals Wim Crouwel, vooruit liepen. Deze pioniers baanden de weg voor de huidige digitale wereld. Als je deze tentoonstelling bezoekt, wandel je door de afgelopen digitale decennia, van het predigitale naar het postdigitale tijdperk. Deze MOTI tentoonstelling, met werken uit de vaste collectie, omvat een visuele totaalervaring van 120 jaar aan grafische werken, fysieke objecten, interieurstukken en diverse materiaaltoepassingen. Van vroege computeresthetiek tot het postdigitale artefact. Een collectie van ruim een eeuw beeldcultuur. www.motimuseum.nl

maart 2014

Ruud van Empel, ’s-Hertogenbosch Noord Brabants Museum, Tot en met 16 juni 2014

Draadkracht, Arnhem Museum Arnhem, 16 maart tot en met 17 augustus 2014

Na een zeer succesvolle, wereldwijde tournee is het werk van kunstenaar Ruud van Empel (Breda, 1958) nu voor het eerst te zien in een expositie in Brabant. Het Noordbrabants Museum toont dertig prachtige fotowerken, met daarbij vier nieuwe werken uit 2013 en een immense muurvullende print met Van Empels voorstudies. Elf van de getoonde fotowerken waren nooit eerder in Nederland te zien. Tijdens de expositie wordt de film Beyond innocence (2011) van zijn broer Erik van Empel doorlopend vertoond. Ruud van Empel behoort tot de meest bijzondere kunstenaars van dit moment. Hij maakt opzienbarende digitale fotocollages met een zelf ontwikkelde techniek.

Museum Arnhem toont met de tentoonstelling Draadkracht werken van meer dan twintig kunstenaars en vormgevers waarin het medium draad of het textiele een belangrijke rol speelt. Hun werk wordt opgevat als metafoor voor ‘verbindingen’ tussen kunstenaarschap en ambachtelijkheid, tussen kunst en publiek en tussen persoonlijke en maatschappelijke thema’s. De tentoonstelling bevat installaties, videowerken, wand- en ruimtelijke objecten, waarvan sommige interactief zijn. Zo kunnen bezoekers een steekje zetten op het borduurraam Crossover Collective en kennis maken met de internet ‘Vernetzungen’ die veertig ‘hotspots’ in Arnhem met elkaar en met Museum Arnhem verbindt en draadloos.

www.hetnoordbrabantsmuseum.nl

www.mmkarnhem.nl

© Fiep Amsterdam bv; Fiep Westendorp Illustrations

kunst- en cultuur agenda

Getekende helden, de vrolijke wereld van Fiep Westendorp, Helmond Gemeentemuseum Helmond, 18 maart tot en met 14 september 2014 Wie kent ze niet: ‘Jip en Janneke’, ‘Pluk van de Petteflet’, ‘Otje’ en ‘Floddertje’. Ze zijn bedacht door Annie M.G. Schmidt en getekend door Fiep Westendorp. Ook ‘Pim en Pom’, ‘Toermalijn’ en ‘Joris Kabeltje’ van Mies Bouhuys kregen een gezicht door de tekeningen van Fiep. Ze creëerde daarmee een wereld vol grappige figuurtjes. In het Gemeentemuseum Helmond komen ongeveer 300 originele illustraties tot leven. Een overzichtstentoonstelling die ook voor de volwassen bezoeker een feest van herkenning is. De kleine bezoeker (3-8 jaar) maakt vooral door middel van speelse activiteiten kennis met de figuurtjes. www.gemeentemuseumhelmond.nl

Kazimir Malevitsj en de Russische avant-garde, Bonn Bundeskunsthalle, 11 maart tot en met 22 juni 2014 Kazimir Malevitsj (1878-1935) behoort tot de meest invloedrijke kunstenaarspersoonlijkheden van de 20ste eeuw. Deze kunstenaar en theoreticus is vooral bekend als grondlegger van het suprematisme, de zuiver abstracte kunst.

Zijn artistieke oeuvre ontwikkelde zich in het spanningsveld tussen abstractie en figuratie, tussen een universeel idee van het menszijn en de uitgesproken wens de wereld met artistieke middelen opnieuw vorm te geven.

De tentoonstelling laat Malevitsj’ belangrijkste artistieke fasen zien, van de symbolistische begintijd en reminiscenties aan de oudRussische kunsttraditie via de beeldvormen van het kubofuturisme en suprematisme tot de figuratieve schilderijen uit zijn late jaren. http://www.bundeskunsthalle.de maart 2014

101

verkiezingen

19 maart

ik stem

want

ik hou van helmond ik stem op

19 maart

www.helmondkiest.nl een initiatief van hlmnd magazine ter promoting van gemeenteraadsverkiezingen in helmond

102

maart 2014

verkiezingen

19 maart Helmond kiest!

Het kan je niet ontgaan zijn. Volgende week, op 19 maart, zijn de gemeenteraadsverkiezingen.

De redactie van HLMND Magazine draagt de stad een heel warm hart toe en wil met deze verkiezingsspecial bijdragen aan een goede kiezersopkomst. Een hoge opkomst betekent een grote betrokkenheid bij de stad. Samen maken we onze stad nog mooier en beter.

Dat Helmond in beweging is, merk je dagelijks. Lopend door het centrum of door een van de wijken, het maakt niet uit of ze oud of nieuw zijn. Overal gebeurt er wel wat. Om de automotive campus en de food campus maar niet te vergeten. Ook op andere gebieden is de stad volop in ontwikkeling.

Op maatschappelijk vlak timmert het werkgeversplein bijvoorbeeld hard aan de weg voor werkgevers en werkzoekenden en de Cacaofabriek en het Speelhuis staan in de culturele spotlights. De richting waarin de stad zich ontwikkelt is heel positief, maar niet strak omlijnd. De uitkomst bestaat uit meerdere mogelijkheden en daar komen wij als burger in beeld. Door onze stem te laten horen, geef je ook richting aan het beleid van de gemeente, laat je weten wat jij belangrijk vindt.

De burgemeester gaf het belang van stemmen al aan bij het startschot van de verkiezingscampagne: “Nog nooit zijn lokale verkiezingen zo belangrijk geweest.

In 2015 hebben alle gemeenten te maken met grote veranderingen op het gebied van de Wet maatschappelijke ondersteuning, Participatiewet en de Jeugdwet. Deze hebben direct impact op onze jeugd, ouderen, gezinnen, banen en de samenleving in Helmond. Door op 19 maart te gaan stemmen, kun je daar invloed op uitoefenen. Iedere uitgebrachte stem telt, ongeacht waar de stem naar toe gaat.”

HLMND Magazine heeft aan alle partijen in de stad de mogelijkheid gegeven om zich in deze special te presenteren. De VVD, PvdA en Groen Links laten op de volgende pagina’s zien wie ze zijn en waar ze voor staan. We hopen dat het je helpt bij het maken van je keuze voor een van deze of andere partijen in Helmond.

Een keuze voor een partij, voor de richting van de stad. Niet óf je wel gaat stemmen, want van dat recht moet je gewoon gebruik maken of je nu net achttien geworden bent en dus voor de eerste keer gaat, of als je een doorgewinterde kiezer bent.

Samen kiezen we voor Helmond! maart 2014

Stemmen

“Stem niet, kies zelf”, was een leuze die ik ooit, in een periode dat er verkiezingen waren, ergens op een muur gekalkt zag staan. Hij stond naast een andere leuze: “Handen af van magere yoghurt.” Waren beide leuzen grappig bedoeld of was hier sprake van een serieuze ondertoon?

Een derde leuze die op dezelfde muur stond was “Legalisatie bananenschillen” en een vierde leuze luidde: “Bertus, kom terug.”

Ik concludeerde vooral door die laatste leuze dat het allemaal grappig bedoeld was, maar desondanks vond ik het wel de moeite waard om na te denken over “Stem niet, kies zelf”. Het zou immers ook een slogan kunnen zijn die aangaf dat het geloof in politici weg was, dat ze allemaal de boom in konden en dat je het toch vooral zelf maar moest uitzoeken.

En ja, soms maken politici er een potje van, of liever gezegd: soms maken sommige politici er een potje van, bijvoorbeeld door aan vriendjespolitiek te doen of vooral het eigenbelang te dienen. Het woord ‘integer’ komt dan al snel om de hoek kijken. Het is een woord dat bestaat uit de delen ‘in’ en ‘teger’, die allebei teruggaan op Latijnse woorden: in = niet en teger = tangere = aanraken. ‘Integer’ is dus ‘niet aangeraakt’, iets wat nog ongekreukt is, onkreukbaar. Misschien is wel niemand helemaal onkreukbaar, maar sommige politici maken het toch wel heel bont, ook in de lokale politiek, ook in Helmond. En ja, dan kun je denken: ze kunnen de pot op, oftewel: stem niet, kies zelf.

Toch geloof ik dat het zinvoller is het systeem van verkiezingen, van volksvertegenwoordigers, lokaal en landelijk, overeind te houden en juist wel te gaan stemmen. Als alle mensen alleen maar voortdurend eigen keuzes zouden maken zou de wanorde niet ver weg zijn, want een vrolijke anarchie eindigt niet zelden in een chaos, vooral in grotere verbanden. Regulering is tot op zekere hoogte wenselijk. En niet alleen regulering maar ook het bieden van mogelijkheden. Lang niet alle mensen zijn in staat voor zichzelf te zorgen of kansen te creëren. Politici moeten burgers in die zin faciliteren, een woord dat via het Frans tot ons is gekomen, van ‘facilité’, gemakkelijkheid. Politici moeten het de mensen die ze dienen gemakkelijker maken om ook mee te doen en kansen te benutten. Ik zou daarom eerder zeggen: stem zeker, kies zelf.

Wim Daniëls (Wim Daniëls is schrijver, taalkundige, acteur en stadsdichter van Helmond. Hij publiceerde o.a. de gedichtenbundel ‘Helmond’ en ‘Het Helmonds Woordenboek’.

Met Yvonne Gijsbers (Stiphout) speelt hij momenteel in de Brabantse theaters de voorstelling ‘Slowen en schuren’.)

103

antoinette maas

groenlinks

Antoinette Maas (47), de nieuwe lijsttrekker van GroenLinks Helmond, woont met haar man Willem en haar kinderen Bram (15), Julia (13) en Rosalie (10) al ruim twaalf jaar in Brandevoort. Ze werkt als stafmedewerker Communicatie voor de Stichting Primair en Voortgezet Onderwijs Zuid-Nederland. De lokale politiek bekeek ze tot nu toe van een afstand. Ze denkt dat het beter kan. En wil niet op de bank blijven mopperen.

groenlinks

foto hans boymanns tekst franka van beeck

Om Antoinette Maas te leren kennen, moet je vooral met haar gaan praten. In korte tijd krijg je al een goed beeld. In Gemert opgegroeid, in Helmond geworteld, woonachtig in Brandevoort. “Ik voel me ondertussen wel een Helmonder, ja”, lacht ze. “En ik ben er ook wel trots op. Dé Helmonder? Die bestaat volgens mij niet. De stad kent zoveel verschillende mensen, zoveel verschillende culturen. Juist die mengeling maakt Helmond zo bijzonder.”

Antoinette blijkt het prototype te zijn van iemand die min of meer toevallig de politiek is ingerold. Het kenmerkt misschien haar wat impulsieve karakter. “Toen GroenLinks me vroeg om hoog op de lijst te komen heb ik toch wel even getwijfeld”, zegt ze. “Wat is mijn meerwaarde, wat kan ik toevoegen? Ik was er niet direct van overtuigd dat de politiek op mij zat te wachten.” De gesprekken met de kandidatencommissie en met andere Helmondse GroenLinksers trokken haar over de streep. “Ik trof een fijne club mensen.

Warme mensen, mensen die betrokken zijn bij de stad en haar inwoners. Al vrij snel heb ik toen de knoop doorgehakt.”

Vervolgens kwam ze in de politieke achtbaan terecht. Waar ze voor velen verrassend als 104

lijsttrekker weer uitstapte. “Tja, als je iets doet, kun je het beter maar meteen goed doen”, lacht ze weer. “Als ik me ergens in vastbijt, als ik ergens voor ga, vind ik het ook niet erg om de regie te hebben. Kom maar op!”

Ons team Inmiddels zijn we enkele maanden verder.

De eerste politieke debatten zitten erop en de twijfel is ondertussen wel weg. “Ik heb me ingelezen in alle gemeentelijke dossiers, ik word goed geholpen door mijn GroenLinks partijgenoten en ik ga ervan uit dat we straks met een sterk team in de raad komen.” Is ze zelf, als dat aan de orde mocht komen, ook een wethouderskandidaat? “Absoluut niet”, zo smoort ze direct alle mogelijke speculaties.

“Ik ga de komende vier jaar proberen om vanuit de raad dingen voor elkaar te krijgen.

Ik ga me inzetten voor die fantastische stad waar volgens mij veel meer uit te halen valt dan wat er nu gebeurt. Laat mij maar dicht bij de mensen in de stad staan en laat mij van daaruit maar mijn bijdrage leveren aan een mooie, groene en sociale stad.”

Partij-ideologie Dan de inhoud. Wat mag Helmond verwachten van deze nieuwe politica? Waarom zouden maart 2014

groenlinks

antoinette maas

“Ik hoop echt iets te kunnen veranderen�

Antoinette Maas

lijsttrekker GroenLinks maart 2014

105

groenlinks

we op haar moeten stemmen? “Kijk, op de eerste plaats ben ik lijsttrekker omdat ik sta voor de idealen van GroenLinks.

Maar ik realiseer me ook dat je met een fraai geformuleerde partij-ideologie in een gemeenteraad niet zo ver komt.

Natuurlijk vind ik dat de gemeente het voorbeeld moet geven op bijvoorbeeld het gebied van duurzaamheid. Zonnepanelen op gemeentelijke gebouwen, kijken of je duurzaamheidsinitiatieven vanuit het bedrijfsleven of vanuit particulieren kunt ondersteunen. En ook door actief met de mensen en bedrijven in de stad om de tafel te gaan, om nieuwe initiatieven op dit gebied te laten onderzoeken op haalbaarheid.

Mijn jongste is nu tien jaar. Ik ben het aan haar, aan mijn andere kinderen, aan al die anderen verplicht om te doen wat in mijn vermogen ligt om de wereld zo achter te laten dat er nog een goede en gezonde toekomst mogelijk is.”

Tot zover een klein stukje partij-ideologie.

Maar nu de stap naar de stad. En naar de politiek in die stad. In de afgelopen maanden bezocht Antoinette voor het eerst in haar leven een aantal raadsvergaderingen.

Een bijzondere ervaring. Ik realiseer me ondertussen dat die mensen, en ik straks ook, het moeilijk hebben in de raad. De gemeenten in ons land krijgen steeds meer taken op hun bord en je moet steeds meer kennis hebben om je gemeentebestuur te kunnen controleren. Of mijn ervaring in zorg en onderwijs daarbij van pas komt?

Ja, dat denk ik wel. Maar volgens mij gaat het in eerste instantie om gezond verstand.

Als de zorg voor kwetsbare mensen naar de gemeenten komt en er wordt direct ook fors bezuinigd op het budget, dan zul je keuzes moeten maken. Ik durf die keuzes wel te maken. Ik wil graag opkomen voor die mensen. Ik zie ook dat er vanuit allerlei organisaties in Helmond écht hele goede zorg wordt geboden. ORO, GGZ, Zorgboog, Savant, maar er zijn er nog veel meer. Bij die organisaties zit zo enorm veel specialistische kennis. Die moeten we gebruiken. Het valt mij in Helmond telkens weer op hoe goed deze organisaties met 106

antoinette maas

elkaar samenwerken. En wat voor enorm betrokken mensen er werken. Daar gaat het niet om marktwerking, nee, daar gaat het om hoe we het beste goede zorg kunnen leveren aan kwetsbare mensen.”

Te veel twijfel over de Ruit Dat het milieu een speerpunt van de partij is, is niet vreemd. In de afgelopen jaren toonde de partij zich dus ook een fel tegenstander van de aanleg van de Ruit om Eindhoven. Voorlopig liggen de plannen in de la. “Terecht”, constateert de lijsttrekker.

“Er is te veel twijfel. Ik snap ook wel dat de infrastructuur van onze regio een belangrijk punt is. Economisch gezien doen we het in Brainport nog behoorlijk goed. Zeker gezien het werkloosheidscijfer moeten we ervoor zorgen dat we straks ook als eerste en als beste uit de crisis komen.

En áls daarvoor extra wegen moeten worden aangelegd, zoek dan de oplossing eerst in verbreding van de snelwegen A67 en A58. En dan altijd met alle aandacht voor natuur, milieu en de mensen die er mogelijk overlast van hebben.”

geheel voor moet zorgen dat we het goede doen voor deze stad. Daar moet je ego even voor aan de kant. Mensen die alleen voor zichzelf in de raad zitten, daar ben ik snel mee uitgepraat. Ik zie het als een eer als er straks mensen op mij stemmen.

Als mensen er vertrouwen in hebben dat ik goede dingen kan doen. Dat vertrouwen wil ik niet beschamen. Ik ga er dan ook voor de volle honderd procent voor. En ja, natuurlijk zal ik fouten maken. Zeker in het begin. Maar aan mijn integriteit zal nooit getwijfeld hoeven te worden, dat weet ik zeker.”

Ook wat betreft de centrumontwikkeling gaat GroenLinks Helmond uit van haar milieustandpunt. Verbetering van het stadscentrum bereik je niet door uitbreiding.

Op de plaats van het Obragasterrrein wil de partij zelfs een park realiseren: een Nelson Mandelapark. “Ons centrum is kleinschalig, compact en gezellig. Dat karakter moet je in onze ogen versterken en niet veranderen.

Zo’n park zou een mooie toevoeging zijn.

Dat hebben ze in Eindhoven niet…”

Geen politieke spelletjes 19 maart: verkiezingsdag. De verwachting is dat GroenLinks zeker in de raad terugkeert. Alleen het aantal zetels…?

Antoinette Maas is optimistisch. “Op dit moment staan we op twee zetels. Ik hoop dat we dat kunnen uitbreiden.” En dan? Dan gaat het beginnen. En staat ze zelf achter de microfoon. “Klopt. Ik heb er wel zin in, ja.

Ik hoop ook echt iets te kunnen veranderen.

Ik ben niet iemand van politieke spelletjes, maar vind dat de gemeenteraad er als

“Ons centrum is kleinschalig, compact en gezellig. Dat karakter moet je in onze ogen versterken en niet veranderen. Zo’n park zou een mooie toevoeging zijn. Dat hebben ze in Eindhoven niet…” maart 2014

Stel je voor...

Helmond: groener en Socialer! maart 2014

19 maart

gemeenteraadSverkiezingen Wilt u meer weten over onze standpunten? Kijk op

Helmond.groenlinkS.nl

of volg ons op

groenlinkSHelmond @glHelmond

107

yvonne van mierlo

vvd

Yvonne van Mierlo (48), lijsttrekker van de VVD, is getrouwd met Theo en heeft een dochter Isabelle (12) die op het Knippenbergcollege zit. Ze is geboren en getogen in Helmond, sinds dertien jaar woont ze met haar gezin in Dierdonk en woonde daarvoor tien jaar in Stiphout. Haar schaarse vrije tijd is voor het gezin en wordt vooral besteed aan familiebezoek, reizen, sporten, lezen, fietsen en pianospelen.

vvd

VVD: vrijheid, veiligheid en vangnet Yvonne van Mierlo: “De VVD is een liberale partij die vrijheid heel belangrijk vindt. We zijn van mening dat je het recht hebt om lief te hebben wie je lief wil hebben en dat je binnen de wettelijke kaders je eigen keuzes mag maken. Daarnaast gelooft de VVD er erg in dat ieder mens talenten heeft die ontwikkeld en ingezet kunnen worden voor de maatschappij.

Iedereen mag en moet meedoen! Het is de taak van de overheid om te zorgen dat alles op het gebied van economie, werk en inkomen met elkaar verbonden wordt. De gemeente heeft een soort schakelfunctie om te helpen, mochten er afstemmingsproblemen zijn. Voor mensen die het echt niet zelf kunnen, moet er een vangnet zijn. De VVD is er voor álle mensen. Wij geloven dat bijna ieder mens de potentie heeft om voor zichzelf te zorgen, maar dat moet wel gestimuleerd worden.

Ondernemerschap is belangrijk, want als onze stad een goede economie heeft, kunnen we mee investeren in zaken als recreatie, sport en cultuur waardoor mensen hier graag wonen en werken. Ondernemers moeten niet belemmerd worden door allerlei regels die niet direct te maken hebben met veiligheid.

Wetten en regels die ooit ontstaan zijn omdat 108

er een probleem was, willen we continu tegen het licht houden. Volgens mij zijn er nog heel veel waarvan we afscheid kunnen nemen.

Verder maakt de VVD zich sterk voor werk, stageplekken, een veilige stad, een tolerante samenleving en co-creatie (samen het verschil maken), we stimuleren commerciële initiatieven op sport- en cultuurgebied en we zijn uiteraard daadkrachtig en integer.”

Lijsttrekker en wethouder Behalve lijsttrekker voor de VVD is Yvonne van Mierlo ook wethouder voor Economische Zaken, Sociale Zaken en Financiën. Hoe combineert ze dat? “Ik heb een brede en volle portefeuille. Die past mij goed, want ik heb voor al die gebieden passie en bevlogenheid.

Daarnaast ben ik landelijk voorzitter Pijler Economie en Werk van de G32, die is georganiseerd op het gebied van stedelijke problematiek. Hiervoor lobby ik richting het Ministerie van Economische Zaken. Binnen Vereniging Nederlandse Gemeenten ben ik vice voorzitter van de commissie ‘Werk en inkomen’ en in die functie voer ik samen met een team overleg met de staatssecretaris. Dat is druk, maar ik vind het heel belangrijk om iets te doen waarbij ik van betekenis kan zijn en ik heb veel gevoel bij deze materie. Of ik

foto hans boymanns tekst franka van beeck maart 2014

vvd

yvonne van mierlo

“We zijn dienstbaar en daadkrachtig.�

Yvonne van Mierlo lijsttrekker VVD maart 2014

109

vvd

na de verkiezingen nog wethouder zal zijn, dat is aan de inwoners van Helmond. Maar we hebben er vertrouwen in. Ik zou die taak graag weer op me nemen om, wat we in vier jaar in de steigers hebben gezet, te kunnen afbouwen en toekomstbestendig te houden. Als echte Helmondse heb ik veel passie voor deze stad en ben ik trots op wat hier allemaal al voor moois is gerealiseerd.

Mijn motto: “Alle 16 miljoen Nederlanders moeten gewoon een keer naar Helmond komen kijken, dan is stadsmarketing niet meer nodig.“ Van bedrijfsleven naar de politiek Totdat ze wethouder werd, was Yvonne van Mierlo actief in het bedrijfsleven. Haar werkervaring sluit naar eigen zeggen goed aan bij de materie waarmee ze zich nu bezighoudt. Ze gaf een managementfunctie bij een landelijk detacheringbureau in Amsterdam op om ‘weer eens op het puntje van haar stoel te zitten’. “Mijn man zei: ‘Jij moet wel heel veel van de VVD houden’, maar ik wilde graag weer eens compleet andere ervaringen opdoen. Als ik vind dat iets anders moet of beter kan, ga ik niet aan de zijlijn staan klagen, maar kom ik zelf in actie. In 2005 meldde ik me bij de VVD en in 2006 zat ik in de gemeenteraad waar ik me vooral bezighield met de rekenkamercommissie, economie, en werk en inkomen. Toen Trix Houthooft stopte als wethouder heb ik de overstap gemaakt naar de politiek en dat was best spannend.

In 2010 kreeg ik, heel verrassend, de meeste stemmen van alle lijsttrekkers.

Alleen wanneer ik in de politiek niet meer van betekenis kan zijn, ga ik terug naar het bedrijfsleven. Als wethouder ben je ondersteunend, dienstbaar aan de inwoners en ondernemers van de stad. Ik hecht niet aan status. Dat is volgens mij ook de enige manier om goed je werk te kunnen doen.”

Ondernemerschap, werkgelegenheid en co-creatie Ter voorbereiding op de gemeenteraadsverkiezingen gaat de VVD nog actiever in gesprek met inwoners en ondernemers in de wijken, in winkelcentra, op de

110

markt en tijdens zelf georganiseerde bijeenkomsten. Maar de campagne begint volgens Yvonne van Mierlo al op het moment dat de verkiezingen net achter de rug zijn. “We zijn de afgelopen vier jaar betrokken geweest bij alles wat in deze stad gebeurt. We hebben ons ingezet voor ondernemerschap en voor meer banen in deze regio. Daarvoor zijn een goede infrastructuur, goede bereikbaarheid en goede bedrijventerreinen belangrijk. Er is een ondernemersfonds opgericht waarin het bedrijfsleven, verenigingen, onderwijs en zorginstellingen gaan samenwerken om projecten neer te zetten. Ook co-creatie van de stad is belangrijk. De gemeente krijgt steeds minder middelen en er zijn goede initiatieven in de stad. Je hoeft als gemeente niet alles zelf te financieren en organiseren.

“Als echte Helmondse heb ik veel passie voor deze stad en ben ik trots op wat hier allemaal al voor moois is gerealiseerd.”

Je kunt bepaalde zaken ook overlaten aan anderen en dat dan ondersteunen met een kleine bijdrage. Dat je in deze tijd van bezuinigingen getriggerd wordt om anders te kijken, vind ik leuk en leerzaam. Er zijn goede resultaten geboekt op het gebied van werk en inkomen door het bedrijfsleven te betrekken bij het oplossen van de werkloosheid. Door de samenwerking van Werk & Inkomen, UWV, Atlant en werkgevers heeft Helmond een soort voorbeeldfunctie. Als VVD hebben we mede gezorgd voor een beter ondernemersklimaat in Helmond, vooral door aan de voorkant te bepalen wat kan en mag. Wat ook heel erg speelt is de daadkrachtige, integere, transparante overheid. Laat zien dat je achter je daden staat! Het is belangrijk dat Helmonders gaan stemmen, omdat elke stem richting geeft aan het stadsbestuur dat er komt. Als je tevreden bent, kun je dat bevestigen en als je het anders wilt, gebruik dan ook je stem.”

yvonne van mierlo

Automotive We hebben prachtige bedrijven in Helmond in de metaal, textiel en vele andere sectoren die erg belangrijk zijn voor onze stad en regio. Daarnaast twee speerpunten Automotive en Food. “De Automotive Campus is belangrijk voor de werkgelegenheid in onze regio. Daar zitten nu al zo’n 30 bedrijven met in totaal 550 medewerkers. Helmond is in het buitenland heel bekend om zijn Automotive Campus, omdat het internationaal dé plek is waar je de nieuwste technologieën kan ervaren en beleven voor alles wat in auto’s en wegen zit.

Hier worden de meest geavanceerde tests gedaan, ook voor het buitenland. Dankzij een doorlopende leerlijn kunnen studenten een hele carrière volgen op het gebied van automotive en gebruik maken van de nieuwste labs. Er zijn nu al 150 studenten en dat mag natuurlijk nog groeien. Met name bedrijven, onderwijsinstellingen en bouwbedrijven doen grote investeringen en we willen naar 1200 tot 1500 banen toe.”

“Het is belangrijk dat Helmonders gaan stemmen, omdat elke stem richting geeft aan het stadsbestuur dat er komt.” maart 2014

DE

d n o helm

m u r t n e c

A D N AGE

MAART Zondag 30 maart

Koopzondag

Winkels open 12.00-17.00

Zondag 30 maart

Kraanwagen

Fiep Westendorp

Zondag 30 maart

Modeshow

Elzaspassage

4 t/m 10 april

Voorjaarskermis

Markt en Ameidewal

5 april t/m 20 juni

Pop-up store Fiep Westendorp

Centrum

Zaterdag 19 april

Paashazen

Elzaspassage

20 en 21 april

Pasen

Winkels gesloten

Vrijdag 25 april

Koningsnacht

Steenweg en Havenplein

Zaterdag 26 april

Koningsdag

Centrum

Zaterdag 26 april

Oranjecomite

Kramenmarkt

Zondag 27 april

Koopzondag

Winkels open 12.00-17.00

Zondag 27 april

Eendenrace

Centrum

5 april t/m 20 juni

Pop-up store Fiep Westendorp

Centrum

Maandag 5 mei

Nationale straatvoetbaldag

Markt

Zaterdag 10 mei

Moederdagactie

Elzaspassage

Zondag 11 mei

Moederdag

Winkels gesloten

Zondag 25 mei

Koopzondag

Winkels open 12.00-17.00

Zondag 25 mei

Elza de beer

Elzaspassage

Donderdag 29 mei

Hemelvaart

Winkels gesloten

APRIL

MEI

maart 2014

111

pvda

mohammed chahim

Lijsttrekker Mohammed Chahim van PvdA Helmond staat erop dat in het gesprek ook de nummers twee en drie op de kieslijst betrokken worden. Want, zo zegt hij: “We doen het samen als team, een sterk team. De laatste jaren ligt veel meer de nadruk op die gezamenlijkheid. Wij doen het niet voor onszelf, maar voor de partij.”

pvda Even voorstellen Mohammed Chahim (28) is getrouwd en heeft een zoontje van negen maanden. Hij groeide op in Helmond, woont in de binnenstad, eerder woonde hij in Stiphout en heeft een passie voor deze stad. Hij is onderzoeker bij TNO in Delft, gepromoveerd wiskundig econoom en acht jaar raadslid voor de PvdA Helmond.

Mirjam van der Pijl (57), nummer twee op de lijst, woont sinds vijf jaar in Helmond. Ze is geboren in Hilversum, was twaalf jaar raadslid in Duiven, waarvan vier jaar wethouder, en was drie jaar lid van de Provinciale Staten. Ze is bijna vier jaar raadslid en fractiesecretaris in Helmond. Ze heeft een man, drie volwassen zoons en een kleinzoon van twee jaar. Peter van Stiphout (55), nummer drie op de lijst, is geboren en getogen in Helmond, hij heeft vier kinderen en woont in Brandevoort. Hij is gepromoveerd chemicus en heeft een bedrijf op de HighTech Campus in Eindhoven. Hij is al twintig jaar lid van de PvdA. Hij is oud-fractievoorzitter, burgercommissielid en maakt deel uit van het provinciale PvdA gewestbestuur.

foto hans boymanns tekst franka van beeck 112

Open en transparant Mohammed Chahim: “De PvdA is een sociaal betrokken partij, een brede volkspartij die

solidariteit hoog in het vaandel draagt. Onze normen en waarden zijn gebouwd op de fundamenten van onze partij en wij hebben destijds in Nederland de trend gezet op sociaaleconomisch gebied. We zijn er nog steeds voor alle mensen, met een speciaal oog voor mensen die steun nodig hebben.

Juist in deze crisis merk je hoe belangrijk het sociale vangnet is. Wij proberen mensen te ondersteunen, zodat het niet zover komt dat ze kopje onder gaan. Iedereen die hét sociaaldemocratische standpunt draagt, dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen, is welkom. Als PvdA maken wij ons sterk voor het welzijn van Helmonders, onder andere door meer geld voor goede zorg, voor werkgelegenheid, een goed woonklimaat en een goede infrastructuur. Daarnaast vinden we het belangrijk dat er een integer en eerlijk stadsbestuur is.” Peter van Stiphout: “Wij balen ontzettend van het beeld dat mensen hebben van de politiek, ook in Helmond.

Het vertrouwen van burgers dreigt in te zakken doordat sommige bestuurders het slechte voorbeeld geven. Terwijl de komende jaren belangrijker dan ooit worden. Het allerbelangrijkste zijn momenteel de drie landelijke transities. Alle taken rondom Jeugdzorg, de AWBZ en begeleiding naar maart 2014

pvda

mohammed chahim

“Als we mandaat krijgen van de kiezer willen we verandering, rust en stabiliteit in het College en in de Raad brengen.�

Mohammed Chahim

lijsttrekker PvdA

maart 2014

113

pvda

werk (Participatiewet) worden bij de gemeente neergelegd. Tegelijkertijd is daar minder geld voor beschikbaar. Alle tijd en aandacht moeten besteed worden aan beleid om deze taken goed op te pakken in plaats van aan interne problemen en egotripperij.

Wij staan voor één sterk team en hebben allerlei ideeën om dat team inhoudelijk op een hoger plan te krijgen.” Mirjam van der Pijl: “Wij hechten ook heel erg aan een goede kwaliteit van de zorg. In ons verkiezingsprogramma hebben we daarom het plan opgenomen om een speciaal fonds te creëren om eventuele tekorten op te vangen. Dit Sociaal Fonds kan dan de gevolgen van de bezuinigingen opvangen, zodat de zorg op een goede manier kan blijven worden uitgevoerd met behoud van de kwaliteit, zowel in de jeugdzorg als in de persoonlijke zorg voor mensen.”

Actief meedenken en sturen Als oppositiepartij moest de PvdA corrigeren op beleid. Liever nog zouden ze zelf mee beleid maken en dus sturen.

Mohammed Chahim: “We hebben de afgelopen vier jaar wel het een en ander voor elkaar gekregen. Onlangs nog dat inwoners van Helmond naast de bezwaarmogelijkheden ook inspraakrecht houden in de raadsvergaderingen voor bestemmingsplanwijzigingen. Het College dreigde dat democratisch inspraakrecht van de bevolking af te pakken. Wij hebben dat tegengehouden. Ook hebben we ons sterk gemaakt voor een betere communicatie tussen de gemeente en de wijken, voor het leerlingenvervoer, voor behoud van de vangnetregeling zwemdiploma en voor afschaffing van boetes bij kapotte parkeermeters. Al twaalf jaar zijn we tegen een stadion bij Berkendonk. Ons standpunt lijkt nu overgenomen te worden. Wij denken heel actief mee en brengen steeds ideeën in om dingen anders te doen. We proberen ook continu bij te sturen op het gebied van sociale woningbouw. Dat is een van onze speerpunten. Op ons initiatief is een motie ingediend en door de Raad bijna unaniem goedgekeurd. De Ruit rond Eindhoven mag er niet komen zolang, door de aanleg daarvan, de kwaliteit van het leefmilieu naar beneden gaat. Als landelijke partij

114

hebben we via de Provincie en Tweede Kamer voor elkaar gekregen dat nog eens goed gekeken wordt of die Ruit er wel moet komen. Wij kunnen intern lobbyen en dingen doortrekken naar de landelijke partij. Maar de meeste invloed kunnen we hebben als we de stad mede kunnen besturen de komende periode.”

“Wij proberen mensen te ondersteunen, zodat het niet zover komt dat ze kopje onder gaan.”

Mocht de verkiezingsuitslag zodanig zijn dat de PvdA een wethouder mag leveren, dan is dat niet noodzakelijkerwijs de lijsttrekker. Mohammed Chahim: “Ik ben één van de beschikbare kandidaten. We beslissen dat in gezamenlijkheid en op basis van portefeuilles en inhoud. Uiteindelijk bepaalt de fractie. Als we mandaat krijgen van de kiezer willen we verandering, rust en stabiliteit in het College en in de Raad brengen. Zoals we binnen de PvdA nu met elkaar omgaan, willen we ook met onze partners omgaan. Het coalitieprogramma moet je met alle partijen in collegialiteit uitvoeren.“ In dialoog met de bevolking Om te weten wat er onder Helmonders leeft, gaat de PvdA actief met mensen in gesprek. Canvassen heet dat. Peter van Stiphout: “De afgelopen jaren hebben we al vaak in het centrum van de stad en in wijkwinkelcentra gestaan en gingen we de wijken in met rozen. Landelijk spreekt de PvdA 1,5 miljoen mensen door bij huishoudens aan te bellen. Op lokaal niveau vertaalt zich dat naar 4000-5000 huishoudens. We hebben al heel wat mensen bereikt door nieuwjaarskaarten en duizenden flyers uit te delen. We proberen met inwoners in gesprek te gaan over wat zij vinden en hoe zij de dingen zien, om dit vervolgens te kunnen omzetten in beleid. In het onlangs geopende PvdA-campagnehuis aan de Bakelsedijk is iedereen welkom om binnen te lopen. Op vaste tijden zal daar iemand zijn, zodat mensen met ons over allerlei thema’s van gedachten

mohammed chahim

kunnen wisselen.” Mirjam van der Pijl: “Dit jaar speelt de opkomstbevordering.

Het opkomstpercentage moet zeker boven de 50% worden. We gaan ons extra inzetten om dat te bereiken. Als Raad is het belangrijk dat je een goed mandaat krijgt van de stad, je moet als politiek de meerderheid achter je krijgen. Mensen moeten beseffen dat er veel aan vast hangt.

De lokale politiek bepaalt de OZB-waarde en de hoogte van lokale belastingen. En de taken die de gemeente erbij krijgt op het gebied van Jeugdzorg, de AWBZ en de arbeidsmarkt kunnen mensen heel direct raken in hun persoonlijke levenssfeer.

Daarom is het nu belangrijker dan ooit dat je je stem gebruikt. Als PvdA focussen we op werkgelegenheid, wonen en welzijn en op integriteit. Sociaal en betrouwbaar.

Helmond heeft een lange weg te gaan om de problemen die afgelopen periode zijn ontstaan, aan te pakken. Daar zijn we samen met de andere partijen verantwoordelijk voor.“

“We proberen met inwoners in gesprek te gaan over wat zij vinden en hoe zij de dingen zien, om dit vervolgens te kunnen omzetten in beleid.!” maart 2014

HELMONDCITYOFOPPORTUNITIES

is een initiatief van hlmnd magazine ter promotie van stad helmond www.helmondmagazine.nl