HLMND Magazine September 2014

ik vind beleving heel belangrijk.

HELMONDMAGAZINE.NL - JAARGANG 3 - SEPTEMBER 2014 - € 4,95

paul

Moes s o n / vr 2 4 -10 / 2 0 : 15

Lo uis e ko r t h a l s -t r y o ut / z a 4 -10 / 2 0 : 30

sne e uww i t j e d e m u s ical / d i 2 1-10 / 1 3:30 & 1 6:0 0

kr ommE s t e e n w e g 2 9 57 07 C B - h e l m o n d 0492 - 5 8 7 0 0 0 www. t h eat e r s p e e l h u i s . n l

es t h er s c h el d wa c h t / d o 0 9 -10 / 2 1: 15

t on kas - eerst e kloot vio o l / wo e 0 8-10 / 2 1: 15

K a m ps & k a m ps ( 3) / vr 17 -10 / 2 0 : 30

ugur ozdemir

EDITO 90.000

edito

Helmond, een stad met 90.000 inwoners. Een stad die voorheen gescheiden werd door een kanaal. Aan de ene kant van het kanaal woonden de rijken en aan de andere kant de arbeiders. Het heeft wat tijd gekost, maar Helmond is veranderd. Door de toename van de welvaart in Nederland is er (ook in onze stad) een grote middenklasse ontstaan en is er een toename van hoogopgeleiden. Helmond is nog meer een ‘stad’ geworden.

Het is een van de snelst groeiende en veranderende steden van Nederland.

De ‘mindset’ van ‘het kanaal rechts en het kanaal links’ is verwaterd. Helmond is nu een stad die bewuster met zijn bewoners omgaat. Een stad die werkt aan zijn identiteit. Een stad die met Automotive, De Groene Campus, De Cacaofabriek, Theater Speelhuis en het Gemeentemuseum inziet dat hij er mag zijn. Een stad die ziet wat Vlisco in zijn mars heeft. Dit mag gedeeld worden met de rest van de wereld, beginnend bij zijn eigen bewoners.

HLMND Magazine wil ook graag zijn steentje bijdragen aan een goed imago van de stad en maakt hiervoor regelmatig promotiecampagnes. Zo zijn we na de vakantie gestart met de campagne ‘Helmond, the city of …’.

‘Helmond, the city of Vlisco.’

‘Helmond, the city of Smart Mobility.’

‘Helmond, the city of Brandevoort.’

‘Helmond, the city of Speelhuis.’ enz.

Met mooie beelden willen we bewoners van Helmond laten zien wat de parels van onze stad zijn. Waar de stad voor staat. Wat de roots zijn. En waar de stad naar toe wil. Hoe de stad zich binnen en buiten Helmond neer wil zetten.

Uit Agenda Niet alleen met deze campagne, maar ook met de allereerste Uit Agenda van Helmond willen we Helmond op de kaart zetten. Parallel aan deze editie komt ook de Uit Agenda uit. Een maandelijkse uitgave van HLMND Magazine waarin je alle evenementen, voorstellingen, kunsten cultuurprogramma’s van Helmond terug kan vinden. Volg ons op www. uitagendahelmond.nl, facebook en twitter @uitagendahlmnd.

Helmond Wij geloven in een Helmond dat in beweging is, een stad met een eigen identiteit. Op de cover van deze editie staan Paul en Dorine van Thiel. Zij staan klaar voor Helmond en hebben een warm hart voor de stad. Dat is ook de reden waarom wij hen nu op deze prominente plek plaatsen. Graag willen we hun verhaal delen.

HLMND Magazine wenst je veel leesen kijkplezier in onze herfsteditie.

U. Ozdemir

September 2014

3

contributors

colofon COLOFON www.helmondmagazine.nl

hlmnd magazine is een kwartaal stadsmagazine voor helmond de plaetse 178, 5708 zj helmond HOOFDREDACTEUR VORMGEVING & ONTWERP ugur ozdemir www.ugurozdemir.nl met medewerking van

EINDREDACTEUR Isabelle Ruyters

FOTOGRAAF Hans Boymanns

JUNIOR EDITOR Jolien Maas

Communicatieadviseur Isabelle Ruyters heeft een hart voor bladen maken. Iedere nieuwe editie moet weer ‘de beste en de mooiste’ worden. Voor haar is het belangrijk dat het HLMND Magazine een boeiend en kloppend geheel is. Iets moois maken, dáár draait het om.

Hans Boymanns komt uit MierloHout. Sinds 2001 woont hij in Brandevoort.Fotografie is zijn grote passie. Hij fotografeert in opdracht, maar maakt ook eigen werk.Voor HLMND fotografeert hij met een eigen kijk. Hij vindt het een voorrecht om aan het blad bij te mogen dragen. www.hansboymanns.nl

Jolien vindt het erg leuk om te schrijven voor een magazine dat alleen bij Helmonders op de deurmat valt. Ze woont al bijna haar hele leven in Dierdonk.

Daar heeft ze een hele plezierige jeugd gehad met haar ouders, haar broer en veel vrienden en vriendinnen. Sinds een paar jaar woont ze in Nijmegen, waar ze Nederlands studeert.

INTERIEURFOTOGRAFIE Daniëlle Verbeek

REDACTEUR Marije Goris

DISTRIBUTIE Erik Jager

Sinds 2009 is Daniëlle zelfstandig fotografe voor voornamelijk interieur- en bedrijfsfotografie.

Met veel enthousiasme en passie is zij aan het werk. Omdat ze daardoor op veel plaatsen in de stad komt, heeft ze steeds meer binding met Helmond. Ze vindt het top dat ze mag bijdragen aan de fotografie van HLMND Magazine. www.perfectief-foto.nl

De wieg van Marije Goris-Aerts stond in Helmond. Bij haar geboorte had ze al een boek in haar hand. Ze houdt van lezen, schrijven en taalspelletjes. Ze is al bijna 25 jaar een van de organisatoren van het succesvolle Literair Café in Helmond. Aan HLMND-magazine heeft ze haar hart verpand.

Erik Jager had nooit gedacht dat hij na zijn pensionering nog distributiecoördinator zou worden. Erik is een bevlogen netwerker en dat is heel zinvol bij deze taak. Het is voor hem steeds een uitdaging om met een team van zo’n 15 bezorgers ervoor te zorgen dat HLMND Magazine op tijd op de mat ligt.

VORMGEVING & OPMAAK britt moors EINDREDACTEUR isabelle ruyters redactie@helmondmagazine.nl FOTOGRAFIE kasper van ‘t hoff, rachel gruyters daniëlle verbeek, hans boymanns, arnold reyneveld, anouk van helmond gerard van hal TEKST romy van der sande, isabelle ruyters, jolien maas, jeroen wolbers, aldi van lierop, marije goris, udo holtappels, marcel lindic DISTRIBUTIECOÖRDINATOR erik jager distributie@helmondmagazine.nl ADVERTENTIES / SALES sales@helmondmagazine.nl SOCIAL MEDIA www.twitter.com/hlmndmagazine www.facebook.com/helmondmagazine DRUKWERK drukkerij gewa b.v. b.a. hoge mauw 130, 2370 arendonk - belgië COVERFOTO kasper van ‘t hoff COPYRIGHT niets uit deze uitgave mag openbaar worden gemaakt of worden gereproduceerd door middel van druk, fotokopie, film, internet of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie.

ONZE WEBSITE WORDT GEHOST DOOR: threvon internet services September 2014

HLMND Magazine is ook beschikbaar voor je tablet, pc en mac.

Download de PDF op: www.helmondmagazine.nl onder het menu download.

5

THEATER SPEELHUIS

HELMOND

september editie 2014

INHOUD

14

CO VE RSTO RY PAUL VAN T H I E L Paul van Thiel werkte onder andere als kok voor het Kurhaus in Scheveningen. Nu verwelkomt hij samen met Dorine in drie verschillende locaties zijn eigen gasten.

“Ik heb een groot hart voor Helmond. Het is een stad die leeft, bruist en in ontwikkeling is. Ik word geïnspireerd door alle kansen en mogelijkheden.”

- 03 -

EDITO Van onze hoofdredacteur

- 05 -

COLOFON & Contributors

- 10-

BINNENKIJK Molenstraat

- 18 -

SERIE EINDHOVENAREN Helmond gezien door de ogen van een kwartet prominente Eindhovenaren. Zij geven hun ongezouten mening over een stad ‘on the move’.

- 27-

COLUMN NICOLE SWINKELS Tosti uit de pan.

September 2014

7

Hoezo kapotte straatverlichting melden? www.helmond.nl

Helmond heeft Antwoord © Inbrekers willen graag ongezien hun gang gaan. Een straat met kapotte straatverlichting is dan ook een aantrekkelijke plek voor hen om in te breken of een auto te stelen. Als de verlichting in uw straat het niet doet, hoort de gemeente dat graag zo snel mogelijk. U kunt dit snel en makkelijk melden via www.helmond.nl. Dat kan ook ’s avonds en in het weekend. Zo kan de verlichting snel worden gemaakt en is het weer veilig in uw straat. Op www.helmond.nl kunt u een grappig filmpje bekijken van deze inbreker.

Helmond heeft Antwoord © Snel en makkelijk zaken doen

Snel en makkelijk zaken doen

www.helmond.nl

september editie 2014

INHOUD JOLIJN BROUWERS Omringd door kunst en cultuur weet Jolijn Brouwers alles te vertellen over wat er in Helmond op dat gebied speelt. Ze is de spin in het web bij Het Industrieel Atrium, vrijwilliger bij ArtEvent Helmond, muzikant bij de fanfare van Stiphout en hoofdredacteur bij de nieuwe Uit Agenda Helmond.

Kunst is voor haar spannend en interessant. Goed en slecht komen niet in haar vocabulaire voor. Ze vindt het belangrijk om kunst en cultuur toegankelijk te maken voor een brede groep mensen. “Ik wil bijvoorbeeld graag talent bij jongeren ontwikkelen en industrieel erfgoed onder de aandacht brengen.

24

STOCKHOLM De hoofdstad van Zweden is zo veelzijdig dat je aan één stedentrip niet genoeg hebt.

Martijn Buurman bezoekt de stad twee keer per jaar en is nog steeds niet uitgekeken.

Hij vertelt graag over de meest bijzondere plekken.

28

ANNE Ze mag met recht een muzikaal talent genoemd worden.

Anne van Brunschot wil graag in de muziek verder. Het conservatorium in Utrecht staat daarom hoog op haar verlanglijstje. Ook in Helmond gaan we zeker meer horen van deze mooie meid.

September 2014

34

MIJN AUTO Mehmet Ozdemir kwam al jong van Turkije naar Helmond. In de stad heeft hij zijn auto niet nodig, maar toch wil hij dat zijn auto ‘iets heeft’. Zijn Saab 93 is voor hem een sterke auto. “Hij voelt heel veilig.”.

32

ROB VAN OS EN WIM PETERS Ze gaven hun vaste banen op om hun acteertalenten op een andere manier te benutten. “Met onze creativiteit, ervaring, intuïtie en verschillende theatertechnieken, gaan we met een bedrijf of team aan de slag.”

42

- 37 -

COLUMN ARNO Tijd.

- 38 -

MICHIEL VAN VLIET Hoe hij mensen een zetje in de goede richting geeft.

- 46 -

HANS VAN GENNEP Een passie voor boeken.

- 50 -

GEMEENTE HELMOND Mensen maken de stad.

- 52 -

ELKERLIEK ZIEKENHUIS Vertrouwd en overzichtelijk. Het Elkerliek zet het gezin centraal bij iedere bevalling.

- 56 -

ERIC KOOLEN Er stroomt benzine door mijn aderen.

- 59 -

COLUMN MARIE-CLAIRE De straatjes van Helmond.

- 61 -

COLUMN IRENE Indian Summer?

- 62 -

BOEKEN

- 64 -

CULTUURAGENDA 9

MOLENSTRA

molenstraat

tekst isabelle ruyters foto’s daniÍlle verbeek

10

Op de foto: Emiel, Lilly en Emma (vriendinnetje).

September 2014

AAT

BINNENKIJK

Dit karakteristieke vooroorlogse woonhuis in de Molenstraat is een tussenwoning uit 1930. Het is de middelste in een rijtje van drie, gebouwd in de stijl van de Amsterdamse School. Eigenaar Janus de Wit is onder andere freelance choreograaf en docent jazz/musicaldance. “Toen ik het huis voor de eerste keer had bezichtigd, besloot ik binnen tien minuten dat ik het wilde kopen. De sfeer, de eigenheid en niet-rechtlijnigheid bevielen me.

Het zijn typische kenmerken van de Amsterdamse School. Overal word je verrast door hoekjes en verborgen kastjes.�

September 2014

11

molenstraat

“Toen ik hier kwam wonen heb ik de keuken iets vergroot zodat het een woonkeuken werd. Alle oude elementen zoals de schouw, kast en deuren heb ik behouden.

Het granieten aanrecht komt uit een oude woningbouwwoning die ze gingen verbouwen, zo ook de keukenkast die erboven hangt. Het bleek in de loop van de jaren de centrale ontmoetingsplek te worden van het huis waar koffie wordt geschonken en waar wordt geborreld.�

12

September 2014

BINNENKIJK

“In de woonkamer heb ik niets veranderd. Ik heb alleen de meubels toegevoegd. De meeste dingen heb ik via vlooienmarkten en antiekzaken verzameld. De originele schouw (waarvan er ook een zit in de grote slaapkamer), de glas-in-looddeur en het kleine ingebouwde boekenkastje zijn hier echte blikvangers.�

September 2014

13

paul en dorine van thiel

Gastvrijheid en oog voor detail: het zit in het bloed van Paul en Dorine van Thiel. Een gesprek met een echtpaar dat graag open en eerlijk is.

Aan de hand van een driegangendiner, hun verhaal. Dit echtpaar runt maar liefst drie restaurants in Helmond. Elke zaak heeft een eigen sfeer, omgeving, kaart en karakter. tekst romy van der sande foto kasper van ‘t hoff

als een huis”, zegt Paul stellig. “Onze gasten zien dat we met een vast team werken, dat zorgt voor herkenbaarheid en een persoonlijke benadering. Betrokken personeel dat van elke happening een succes maakt, daar staan we voor. Een zaak goed neerzetten, dat doe je niet alleen, dat doe je samen. Alleen zo kun je goede diensten en producten van hoge kwaliteit bieden. Gewoon het wij-gevoel.”

Die eerste ontmoeting. Het is heel belangrijk voor Paul en Dorine. Ze hebben oog voor detail en als ze hun zaken binnenlopen, kijken ze altijd in het rond.

Zij vragen zich voortdurend af waarom zij doen wat ze doen en of de gasten dat wel zo willen. Wat is goed, wat kan er beter?

Hoe loopt het personeel erbij, genieten de gasten? “Wij vinden de beleving heel belangrijk, ik wil dat je met een bepaald gevoel ons restaurant binnenloopt.

Wij hameren constant op verbetering, herkenbaarheid en eigenheid”, zegt Dorine. Paul vult aan: “Het belangrijkste is wel dat we doen wat we beloven. Ik weet dat meer horecaondernemers dat zeggen, maar wij doen niks waar we niet achter staan, dat leggen we ook altijd uit en daar is dan ook altijd begrip voor.”

Sfeer, licht, aankleding, personeel.

Het is stuk voor stuk belangrijk. Een knipoog naar de historie, respect voor de omgeving. Maar de passie van Paul en zijn vrouw is begonnen met eten. Paul is namelijk tweeëntwintig jaar kok geweest.

“Dit voorgerecht stond bij mij al jaren op de kaart. Pansotti gevuld met scampi, met gebakken Hollandse spinazie en een schuimige saus van Pecorino waarop een schuim van schaaldieren.

PAUL

“De amuse is, wat eten betreft, de eerste kennismaking met het restaurant”, zegt Paul. “Daarom kies ik voor een gerechtje dat heel kenmerkend is voor al onze restaurants. Een herkenbaar gerecht, waar we onze eigen draai aan geven.” Paul heeft het over het ambachtelijk gemaakte garnalenkroketje met Stellendamse garnalen, begeleid door truffelcrème en scharreleisalade.

Niet alleen Paul en Dorine zijn trouw aan het concept en aan hun zaken, dat is het personeel ook. Trouwe werknemers, die doorstromen en opleidingen krijgen: dat is wat het echtpaar graag ziet. “Een team, daar moet je op bouwen, dat moet staan

14

Dat Paul voor de horeca zou kiezen, was niet meteen duidelijk. “Ik heb op een aantal scholen gezeten in Helmond, het werkte allemaal niet”, lacht Paul. “Ik ben iemand van aanpakken. Stilzitten en een boek lezen? Dat is niets voor mij.” Hij komt via zijn vader in aanraking met de horeca. Eerst als kok bij diverse bedrijven in de regio. Dan komt er een opening bij het Kurhaus in Scheveningen. “Met mijn ouders ben ik naar Scheveningen gereden voor een gesprek met de chef-kok. Ik weet nog dat ik een pak droeg en dat mijn moeder de stropdas op het laatste moment September 2014

COVER INTERVIEW

‘Altijd een knipoog naar historie en met respect voor de omgeving.’

September 2014

15

paul en dorine van thiel

‘Ik heb een groot hart voor Helmond.’ 16

September 2014

COVER INTERVIEW

rechttrok”, lacht Paul. Na drie weken belt chef-kok Jan Hekkelman op, het is de verjaardag van Paul en hij mag hem twee keer feliciteren. Want naast dat hij een jaar ouder is geworden, mag hij in het Kurhaus komen werken. “De toenmalige chef-kok van het Kurhaus was een echt ‘mensenmens’, evenals zijn opvolger Koos van Noort. Precies die insteek vind ik bij het runnen van mijn bedrijven ook heel belangrijk. Dat zaadje is daar geplant.”

“Mijn ouders zijn ook altijd een voorbeeld voor me geweest en mijn moeder is dat op de dag van vandaag nog steeds, ook ik wil op die manier in mijn zaken en in mijn gezin staan. Dorine heeft thuis altijd alles gerund. Voor mij was het: werken, werken, werken. Daar ben ik ook wel op teruggekomen, ik ben ernstig ziek geweest. Toen ging ik nadenken over die balans tussen werk en privé. Had ik het wel goed gedaan? Het blijft altijd lastig, die balans vinden. In de zomervakantie gaan we nog steeds met het gehele gezin weg. Natuurlijk lees ik dan mijn mail of moet ik af en toe mijn telefoon opnemen, maar ik probeer er ook echt van te genieten. De restaurants zijn altijd open en mijn rechterhand Pieter Drouen kan met de drie bedrijfsleiders en de drie chef-koks deze vakantieperiode met gemak overbruggen.”

MENSENMENS Paul vertelt dat zijn beginjaren niet altijd makkelijk waren. “Ik had in die tijd amper geld, mijn vader gaf me een kratje bier mee, dan had ik tenminste wat te drinken.

Ik voelde me de eerste avond op mijn kamertje echt eenzaam. Ik was gewend aan dat grote gezin, altijd aanspraak, betrokkenheid. Ineens zat ik alleen op een kamertje, aan de andere kant van het land.” Maar het gevoel verdwijnt snel.

Door hard werken, inspirerende collega’s en de uitdagende job. Paul werkt zich op tot algeheel souschef-kok bij het Kurhaus en later tot executive chef-kok bij vijfsterrenhotel Crown Plaza Maastricht.

Maar altijd was er die roeping: eigen September 2014

ondernemer zijn. “Als chef-kok sta je aan het hoofd van de keuken, maar niet van de zaak. Je ziet altijd dingen die je anders wilt doen. Ik wilde graag een zaak opzetten, waar ik met heel mijn hart en ziel in stond. En ik wist dat Dorine mij zou steunen. Toen ik met mijn broer De Steenoven over kon nemen, wist ik dat het een droom was die uitkwam. Ik had altijd het beeld in mijn hoofd van een grote en dynamische onderneming met een divers aanbod. Dat past bij mij. Ik heb veel energie, zit vol ideeën en wil nooit stilstaan. Het moet bruisen.” Na een aantal jaar heeft Paul zijn broer Ronald uitgekocht. “Een hele vervelende periode met een absoluut dubbel gevoel, want Ronald heeft mij in Maastricht benaderd om samen De Steenoven over te nemen, tijdens mijn ziekte had hij De Steenoven een jaar lang alleen moeten runnen en overbruggen en tussendoor stond hij vele dagen van de week aan mijn bed in het ziekenhuis. Voor dit alles ben ik hem nog steeds heel dankbaar. Anderzijds wilde ik absoluut geen ergernissen meer, niet meer geremd worden, de lat hoger leggen en geen verdedigende discussies meer. Wij hadden gewoon een andere visie op het runnen van De Steenoven. Ik ben blij dat aansluitend aan de laatste handtekening bij de notaris, onze broerrelatie weer helemaal goed werd en nog steeds is.”

Na de stap om De Steenoven over te nemen, is Paul besmet geraakt met het ondernemersvirus. Hij ziet volop kansen en raakt geïnspireerd. Het hoofdgerecht dat hij kiest is ook een gerecht dat hem ooit inspireerde. In een krachtige dubbel getrokken groenten-kruidenbouillon zacht gepocheerde rundermedaillon met geraspte mierikswortel en blokjes gekonfijte ganzenlever.

Vanuit De Steenoven ontwikkelde Paul en Dorine de cateringtak. In 2010 namen ze restaurant Parken over, dat ze omgedoopt hebben tot Paviljoen de Warande. En twee jaar later volgde de Schevelingse In-Loop.

Het zijn stuk voor stuk projecten die er niet om liegen. Hard werken, daar draaien

zowel Paul als Dorine hun hand niet voor om. “Als ik kijk naar onze fantastische zaken, dan krijg ik daar ook energie van.

Als je ziet hoe we bijvoorbeeld Paviljoen de Warande hebben omgetoverd tot een restaurant waar families, buurtbewoners en zakenlui gemoedelijk naast elkaar eten. We hebben de deuren letterlijk en figuurlijk open gezet”, zegt Dorine.

De inspiratie op de kaarten van de drie restaurants komt uit alle windstreken, maar natuurlijk ook uit de eigen omgeving.

Zo ook het nagerecht. Bavarois gemaakt van Helmondse aardbeien met blaadjes dragon geserveerd met een vanille sabayon, licht gezoet met honing van de imker uit Stadswandelpark de Warande begeleid door een boerenaardbeiensorbetijs gemaakt van Helmondse aardbeien bij Hoeve Willem III uit Helenaveen.

“Ik heb een groot hart voor Helmond.

Het is een stad die leeft, bruist en in ontwikkeling is. Als ondernemer voel ik dat er kansen en mogelijkheden zijn en dat er meer mensen met dezelfde visie zijn. Dat werkt heel inspirerend.” Zo wordt de inkoop gedaan bij lokale en regionale leveranciers en organisaties.

Een concreet voorbeeld: het Helmondse bedrijf Black & Colors heeft de etiketten voor de huiswijn ‘Helmond Culinair’ ontwikkeld.

Wij sponsoren en organiseren regionale evenementen en zetten ons daarbij vrijwillig in voor de gemeenschap.

Helmond is ons thuis, dat zal het ook blijven. Hier voelen wij ons op ons best.

We zijn nog niet op ons eindpunt, u zult nog zeker van ons horen de komende maanden”, lacht Paul die tegelijkertijd een knipoog geeft aan zijn beetje verontwaardigd kijkende vrouw Dorine. ”En … jazeker in Helmond.” www.restaurantdesteenoven.nl

17

eindhovenaren over helmond

HELMOND

Helmond gezien door de ogen van een kwartet prominente Eindhovenaren: Rachida Achhoud, directeur van de Stichting Robin Hood; Sabine van Gent, directeur communicatie van de TU/e; Kasper van ’t Hoff, fotograaf en Daan Melis, citymarketeer bij Eindhoven365. Het viertal loopt de deur niet plat in Helmond, maar eenmaal op dreef blijkt het Helmond beter te kennen dan verwacht. Veel beter. tekst marcel lindic foto’s kasper van ‘t hoff

WAAR DENK JE AAN ALS JE AAN HELMOND DENKT? RA: In een paar woorden… Brandevoort.

Binnenstad.

Bedrijvigheid.

Een dynamische stad die hard aan de weg timmert. Of ik er wel eens kom?

Erdoorheen rijden, telt dat ook? Grapje hoor. Voor de zomervakantie was ik nog in Dierdonk om inspiratie op te doen voor het jaren dertig huis dat wij gaan bouwen. En ik kom in Helmond voor mijn werk. Met de Stichting Robin Hood Eindhoven bieden wij leerwerkmogelijkheden aan kwetsbare mensen. Vandaar mijn contacten met Helmondse instellingen en bedrijven, waaronder Atlant Groep, Elkerliek Ziekenhuis en Fitland.

SvG: Toen ik als jongvolwassene naar Nederland kwam, werd ik in tegenstelling tot velen niet gehinderd door clichés over Helmond. Mijn kennismaking met Helmond verliep via mijn toenmalige partner die werkte bij een bedrijf dat nu deel uitmaakt van de Automotive Campus. Daardoor behoorden ‘high tech’ en ‘mobiliteit’ tot mijn eerste associaties met Helmond. En dat gevoel is sindsdien alleen maar versterkt, onder meer door het automotive-onderzoek en 18

automotiv-onderwijs van de TU/e, dat stevige banden heeft met de Helmondse Automotive Campus.

KvtH: Elke stad heeft zijn verleden en zijn verhaal. Helmond is geen mooie stad in traditionele zin. Niet een stad van monumentale grachtenpanden en pittoreske pleinen. Maar Helmond heeft dynamiek. Er gebeuren boeiende dingen. Cultureel. Ik denk aan het Kunstkwartier, de Cacaofabriek, het Speelhuis en niet te vergeten dit onvolprezen HLMND Magazine. Maar ook industrieel staat de stad niet stil getuige de ontwikkelingen met de Automotive Campus.

DM: Bij Helmond denk ik steevast terug aan mijn uitgeversperiode waarin ik met tijdschrift Soeps een brug wist te slaan naar Helmond. Ik was er destijds van overtuigd dat Eindhoven en Helmond van toegevoegde waarde voor elkaar waren als het gaat om retailaanbod.

Aanvankelijk hadden Helmondse ondernemers geen vertrouwen in een samenwerking. Toen ze eenmaal over de streep waren, werden het onze trouwste klanten. Daar bewaar ik warme herinneringen aan.

September 2014

SERIE INTERVIEW

‘Vier Eindhovenaren, vier visies op Helmond’

WAAR BEN JE ZOAL GEWEEST IN HELMOND? RA: Het centrum, de bioscoop... Weet je wat bovenaan mijn lijstje staat? De Cacaofabriek. Om twee redenen. Het lijkt me een heerlijke en inspirerende uitgaansplek waar je terecht kunt voor de betere koffie, goede maaltijden en een flinke portie cultuur. En aangezien de stichting een uitgesproken hart voor horeca heeft, zou ik met de leiding graag eens van gedachten wisselen om te zien of we iets voor elkaar kunnen betekenen.

SvG: Toen de kinderen jonger waren, waren wij regelmatig te vinden bij de Warande en struinden we graag rond in de Stiphoutse bossen. De voorstellingen die wij bijwoonden in theater ’t Speelhuis zijn niet op een hand te tellen. Dit jaar was ik bij de opening van de Cacaofabriek en dat was zeker niet de laatste keer; inmiddels heeft het inpandige bonbonwinkeltje een trouwe klant aan mij. In Kasteel Helmond was ik eens te gast op een bruiloft. Ik bezoek graag de markt en de Pathé, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

KvtH: Als vakman en liefhebber van fotografie heb ik in de loop der jaren verschillende keren mijn hart kunnen ophalen aan exposities in het Gemeentemuseum. Door mijn werk voor het magazine maak ik langzaam maar zeker opnieuw kennis met Helmond. Een toffe stad, punt.

DM: Een sterke en tot de verbeelding sprekende plek is de Havenweg met zijn terrassen aan het water. Ik mag wel zeggen dat we daar in Eindhoven behoorlijk jaloers op zijn. Verder is de Cacaofabriek een enorme aanwinst voor de stad.

September 2014

IS HELMOND VERANDERD, DENK JE? RA: De stad is zijn imago van het sociaaleconomisch minderbedeelde zusje van Eindhoven glansrijk ontstegen. Helmond heeft een inhaalslag gemaakt en zit nog steeds in een hoge versnelling.

SvG: Helmond is sterk in zijn voordeel veranderd. Een ambitieus project als Brandevoort heeft mensen tot ver buiten de regio over de streep getrokken om in Helmond te gaan wonen, werken en leven.

Een tijdje geleden boekten wij voor het werk een zaal in de Cacaofabriek. Dan merk je dat mensen die Helmond niet of minder goed kennen aangenaam verrast zijn door wat deze stad allemaal te bieden heeft.

KvtH: Nadat ik vijfentwintig jaar geleden een blauwe maandag in Brouwhuis heb gewoond, ben ik de stad een beetje uit het oog verloren. Totdat HLMND Magazine mij benaderde om Helmonds centrummanager Marlène Drouen te fotograferen. Zij nam mij op sleeptouw door de stad, waardoor ik met nieuwe ogen ging kijken. Sindsdien weet ik: Helmond staat niet stil, Helmond is ‘on the move’!

WAT DOET HELMOND VOLGENS JOU GOED, EN WAT KAN BETER? RA: De intensiteit waarmee is ingezet op wonen en architectuur verdient lof. De profilering van Helmond als aantrekkelijke stad om te wonen, werken en leven mag sterker en breder. Waarom lees ik in Eindhoven niets over de evenementen die Helmond organiseert?

SvG: Je merkt en voelt aan alles dat Helmond zich positief ontwikkelt.

Brandevoort en Suytkade zijn prachtige projecten waarover goed is nagedacht,

waarin veel is geïnvesteerd. In de storm van al die ontwikkelingen is het belangrijk om je authenticiteit te bewaren. Als stad ben je verbonden met je DNA, dat mede is bepaald door het verleden, door je ontstaansgeschiedenis. Zo’n erfenis moet je niet proberen uit te wissen, die moet je koesteren. Omarm alles wat er is. Wees er trots op, laat het zien!

KvtH: Lastig om daarover iets zinnigs te zeggen. Helmond doet me aan Tilburg denken, waar ik lang heb gewoond en gewerkt. Er is een mengeling van oude en nieuwe industrie, van hard en zacht karakter. De gelaagdheid in een stad vind ik mooi. Het hoeft niet allemaal zo gelikt.

Er mag een randje aan zitten.

DM: Met automotive en mobility sluit Helmond uitstekend aan bij het profiel van de regio dat geënt is op technologie, design en kennis. Mobiliteit is een sexy issue, een lekker verhaal dat goed wordt uitgedragen.

Als ik me iets probeer voor te stellen bij het merk Helmond, komt er niets in me op. Van jaren geleden herinner ik me ‘een glimlach in Brabant’… Ik heb veel te danken aan Helmond en koester veel sympathie voor de stad. Mocht ik vanuit mijn ervaring met citymarketing iets kunnen betekenen, dan mogen ze bellen.

19

Zij staat te boek als bevlogen, eigenwijs en energiek. Drie jaar geleden kreeg Rachida Achhoud van woningcorporatie Trudo de kans om Stichting Robin Hood naar een hoger plan te tillen. “Ons motto: leren, werken en meedoen. Destijds exploiteerden wij twee wijkrestaurants en een lunchroom waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werkervaring kunnen opdoen en leren om in de maatschappij mee te draaien. Inmiddels is de stichting uitgebreid met een goedlopend stadsrestaurant op Strijp S en een bedrijf in catering en events. Dat gasten soms vergeten of niet eens opmerken dat onze mensen een leerwerktraject doorlopen, beschouw ik als een groot compliment. Voor mij als directeur schuilt de uitdaging en voldoening in het combineren van ondernemerschap met onze sociale doelstellingen.� Rachida is geboren en opgegroeid in Eindhoven.

Nog niet zo lang woont ze met echtgenoot en zoon van acht maanden in Rosmalen.

20

RACHIDA

eindhovenaren over helmond

September 2014

KASPER

SERIE INTERVIEW

September 2014

Niet oordelen. Onbevangen kijken. Bij iedere ontmoeting, bij elke foto die hij schiet.

“Wat geldt voor mensen, geldt ook voor steden: alleen met een open mind zie je de schoonheid”.

Zo onbevooroordeeld als de Eindhovense fotograaf Kasper van ’t Hoff naar mensen kijkt, zo kijkt hij ook naar stedelijke omgevingen. Hij ontwikkelde een voorliefde voor steden die ‘niet af’ zijn, veelal door hun industriële verleden. Hij noemt Luik en Charlerois, waar hij uren kan ronddolen met zijn camera. “‘Sad cities’; je voelt het verdriet.” Zelf is hij geboren in het keurige Hilversum en groeide op in Tilburg.

Inmiddels woont hij al vijfentwintig jaar in Eindhoven met vrouw Hedwig, twee dochters en een zoon.

Bewust koos hij ervoor om zich met zijn studio te vestigen in het Klokgebouw op Strijp-S. Het voormalige fabriekscomplex van Philips ademt het industriële karakter uit waarin Kasper gedijt.

21

Als deze Nuenense naar de stad wil, liggen er twee opties voor de hand: Eindhoven of Helmond.

Menigmaal valt de keuze uit in het voordeel van de laatste.

Sabine van Gent is Oostenrijkse van origine. Een van haar ‘kindjes’ is de medeoprichting van de TU/efaculteit Industrial Design, waarvan ze tien jaar directeur bedrijfsvoering was. Haar ogen beginnen te glinsteren zodra ze vertelt over haar huidige werk. Als directeur van het Communicatie Expertise Centrum toont zij zich een bevlogen ambassadrice van de universiteit. Ze geniet de reputatie van een bekwaam netwerker, die bruggen slaat tussen mensen, afdelingen en organisaties.

Als moeder van twee dochters vindt Sabine de kleinschaligheid van Helmond – in vergelijking met Eindhoven – een pluspunt. “Of je nu een bioscoopje pikt, gaat winkelen of een voorstelling bezoekt; het is allemaal net even iets intiemer.”

22

SABINE

eindhovenaren over helmond

September 2014

DAAN

SERIE INTERVIEW

Zeg ‘Helmond’ en er verschijnt een brede grijns op zijn gezicht. De stad veroverde een plekje in zijn hart in de acht jaar dat Daan Melis het eigenwijze Eindhovense tijdschrift Soeps uitgaf.

Vandaag de dag is hij als city marketeer actief bij Citymarketingorganisatie Eindhoven365 waar hij met een team van ontwerpers en specialisten het nieuwe merk van Eindhoven heeft ontwikkeld. “Een stad die bol staat van de energie”, volgens Daan. “Begin 2012 hebben de gemeente, ondernemers, creatieve instellingen en andere betrokkenen een heldere strategie uitgestippeld die ultimo 2020 moet leiden tot een vaste plek in de top tien van innovatieve regio’s van de wereld. Met de pijlers Technologie, Design en Kennis willen wij talenten, start-ups en internationaal toonaangevende bedrijven naar Eindhoven trekken en laten werken aan wereldvernieuwende innovaties. Resultaat: een nog sterkere economie en een prettige, spannende stad.”

Daan is vader van een dochter van vier jaar en woont met zijn Spaanse echtgenote in het centrum van Eindhoven.

September 2014

23

jolijn brouwers

“Concepten zijn prima, maar als je geen mensen hebt die het kunnen uitvoeren, schiet je er niets mee op.�

24

September 2014

INTERVIEW

JOLIJN

Ze voelt zichzelf een echte spin in het web bij Het Industrieel Atrium, ze is vrijwilliger bij ArtEvent Helmond en andere culturele stichtingen, ze is muzikant bij de fanfare in Stiphout én moeder.

Jolijn wil graag haar verhaal vertellen dat bol staat van kunst en cultuur in Helmond. We spreken af bij haar thuis, gelegen aan een lastig te vinden kronkelig hofje in Mierlo.

tekst marije goris foto rachel gruyters Jolijn Brouwers is negenentwintig jaar, partner van Jeroen en samen hebben ze twee kinderen, Raf van twee-en-eenhalf en Annalot van een jaar. Ze komt uit een muzikaal gezin, de hele familie bespeelt een instrument en zelf zit ze nog steeds bij de fanfare in Stiphout. Jeroen en zij hebben elkaar ook leren kennen door de muziek. Hij is drummer en audiovisueel technicus in het Evoluon. “Intussen hebben we al tien jaar een relatie. Samen zijn we omringd door kunst en cultuur”, zegt ze.

Jolijn studeerde Algemene Cultuurwetenschappen in Nijmegen.

In deze studie onderzoek je culturele uitingen in relatie tot maatschappelijke ontwikkelingen. Haar master had het onderwerp ‘het culturele geheugen’. “Niet zo makkelijk om uit te leggen. Waar het op neer komt is dat kunst een herinnering aan een gebeurtenis kan verbeelden, maar die herinnering ook kan vervormen.

Zo’n herinnering kan collectief van aard zijn, zoals de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog of aan 9/11, maar het kan ook om persoonlijke herinneringen gaan.

Het publiek kan die interpretatie van de kunstenaar niet gemakkelijk meer loskoppelen van het eigen geheugen,

September 2014

waardoor het kunstwerk is ingebed in een ‘vernieuwd’ geheugen.”

Werken met kunst en cultuur vindt Jolijn, juist door de wisselwerking tussen culturele uitingen en persoonlijke en maatschappelijke ontwikkelingen, spannend en interessant. Termen als goed of slecht komen in haar vocabulair niet voor. “Kunst is voor mij kunst als het kunstwerk persoonlijk is, de kunstenaar zichzelf heeft uitgedaagd, het op een bepaalde manier innovatief is en het de kijker en de maatschappij kan raken en beïnvloeden. Al besef ik dat zulke kwalificaties moeilijk te meten zijn”.

INDUSTRIEEL ERFGOED “Na mijn afstuderen kreeg ik al meteen een project aangeboden. Dat project heette Factor Helmond. Mijn opdracht was om onderzoek te doen naar de haalbaarheid van een soort uitagenda voor jongeren in de vorm van een app. Tijdens dit project werd ik aangenomen bij Het Industrieel Atrium. Daar werk ik nog steeds.

Belangrijke opdracht is om het industrieel erfgoed zo goed en inzichtelijk mogelijk te presenteren voor Helmond. Mijn functie is Artistiek Manager en Manager Publieke Zaken. Ik richt exposities in, ook

25

jolijn brouwers

interview

“ Mensen mogen zich best bewuster zijn van hoe Helmond er voor staat.”

op andere locaties. Maar ik zorg ook voor het drukwerk, de samenwerkingsverbanden en werk samen met vrijwilligers. Een soort spin in het web voel ik me daar.”

“Vanaf mijn achttiende werk ik als vrijwilliger bij verschillende culturele stichtingen, waaronder ArtEvent Helmond.

Dat is een stichting die creatieve jongeren wil stimuleren hun talenten te ontwikkelen, onder andere door hen workshops en een podium te bieden. Vijf jaar geleden werd ik secretaris van ArtEvent en inmiddels ben ik de voorzitter. Ik heb zelf enkele mentoren gehad die me enorm gestimuleerd hebben.

Gouden mensen, die me uitdaagden, mijn ogen openden. Ik hoop dat ik voor deze jongeren ook een soort mentor kan zijn.”

MINT CULTUUR “Sinds januari 2012 heb ik mijn eigen bedrijf: Mint Cultuur. Hiermee wil ik kunst en cultuur toegankelijk maken voor een brede groep mensen. Dat is echt mijn missie! Daarbinnen heb ik een aantal aandachtgebieden, zoals het ontwikkelen van talenten bij jongeren, industrieel erfgoed en innovatieve projecten bedenken, stimuleren en uitvoeren. Ik wil ook graag werken aan de beleidsontwikkeling van cultuur, niet alleen in Helmond, ik richt me ook op Mierlo en Geldrop. Ik wil nadrukkelijk niet alleen in de adviserende rol zitten, maar ook uitvoeren. Dat vind ik de mooiste combinatie. Ik heb wel een probleem: ik vind veel leuk en interessant.

Daardoor word ik gedwongen zo efficiënt mogelijk te werken.”

Het is inderdaad opvallend dat Jolijn als vanzelfsprekend de grote lijn van haar verhaal vasthoudt. Ze slaat af en toe een zijpaadje in, maar niet lang. Ik hoef 26

over communiceren. Zo’n expositie van ArtEvent bijvoorbeeld, daar komen mensen op af en verbazen zich dat deze jongeren in Helmond wonen en zoveel moois maken!

Mensen mogen zich best bewuster zijn hoe Helmond er voor staat. Economisch gaat het goed, met de Automotive en De Groene Campus bijvoorbeeld. Er is genoeg te doen, we moeten het misschien alleen meer naar buiten brengen.

nauwelijks vragen te stellen, ze herpakt zich voortdurend. Ze herkent dat van zichzelf. “Dat helpt ook als ik als voorzitter een vergadering moet leiden,” zegt ze, “al is het soms ook goed om het gesprek te laten gaan, dan komen er creatieve ideeën op gang. Maar vergaderingen hoeven van mij niet eindeloos te duren, liever niet”.

DRIVE “Weet je, ik heb een fijne jeugd gehad. Ik weet wat het met je kan doen als je kennis hebt gemaakt met kunst in de brede zin van het woord. Juist jongeren er mee in aanraking brengen, hen kunst laten zien en ervaren, dat wil ik heel graag. Ik weet hoeveel plezier je ervan kunt hebben. Ik weet intussen van mezelf dat ik uitdagingen nodig heb. Ik zoek mensen die me dat kunnen bieden. Ik denk dat ik een ideale werknemer ben: ik vraag om een strenge werkgever, maar iemand die me tegelijk alle vertrouwen geeft. Dat is dan wederzijds, je moet elkaar ook het beste willen gunnen.”

“Wat ik vind van het imago van Helmond?

Helmond heeft zóveel, dat mag best meer naar buiten komen. We moeten er beter

Jolijn is ook hoofdredacteur van de Uit Agenda die in oktober voor het eerst verschijnt. Een nieuw initiatief van HLMND Magazine. “Het is echt een gemis voor Helmond, vind je niet, dat er in een stad met bijna 90.000 inwoners geen uitagenda bestaat. Daar komt nu dus verandering in.

Het wordt een mooi blad op A5-formaat.

Goed van opmaak ook, met mooie foto’s. ” Jolijn straalt terwijl ze het vertelt. Ze is duidelijk erg in haar sas met deze nieuwe opdracht. Op haar laptop laat ze de dummy zien. “Het is de bedoeling dat iedereen in Helmond een activiteit kan aanmelden.

Dat komt in een duidelijk overzicht in een kleine opmaak. Daarnaast worden er elke maand bladzijden ingeruimd om iets extra onder de aandacht te brengen.”

Sinds kort is er nog een initiatief waar ik deel van uit maak, een soort creatieve denktank die we Wisselstroom noemen.

We willen ons buigen over het imago van de stad. Het naar een hoger niveau tillen. Daarin zitten mensen met allerlei verschillende invalshoeken; gemeente, basisschool, woningbouw, het culturele veld en meer. Heel inspirerend. Je hoort er vast meer van!”

September 2014

nicole swinkels

COLUMN

Tosti uit de pan Al van jongs af aan ben ik gek op tosti’s. En dan niet die kanten-klare van de groothandel maar eerlijke eigen creaties. Met goede kaas, achterham van de slager en casinobrood van de warme bakker. Nog lekkerder met wat gesnipperde ui, tomaat en knoflook.

Ook onze kinderen zijn dol op tosti’s. Om deze tosti’s te maken hebben we verschillende apparaten in huis. In eerste instantie kochten we een speciale tosti-toaster. Je ziet ze in cafés en sportkantines staan. Het nadeel van deze toaster is dat je de tosti niet naar hartenlust kunt vullen en dat bij een rijkgevulde tosti (veel kaas is voor mij een must…) de kaas niet goed smelt.

Behalve dan als je het apparaat wat langer dan gebruikelijk laat roosteren.

Een paar jaar geleden kochten wij een contactgrill. Naast tosti’s goed voor het grillen van groenten of een mager biefstukje voor de lijn… Met deze grill hebben we vele honderden tosti’s gebakken. Soms zelfs als ontbijt. Het apparaat gaat de laatste jaren mee op wintersport en heeft voor menig gezellige winterse tosti avond gezorgd. In plaats van verse tomaten gebruiken we dan een lekkere pastasaus op basis van tomaten voor tussen de tosti.

Maar… de lekkerste tosti komt voor ons op dit moment gewoon uit de pan! Een heerlijk belegde tosti (aan de buitenkant) insmeren met roomboter en rustig aan beide zijden goudbruin bakken. Juist dat krokante boterlaagje maakt de tosti uit de pan zo onweerstaanbaar lekker.

Afgelopen vakantie hebben we weer extra inspiratie opgedaan.

Zo kregen we in een tapasbar in Barcelona een ‘Bikini’, het Spaanse woord voor tosti met buffelmozarella, truffeltapenade en Serrano ham. Een vierkante tosti in vier driehoekjes gesneden, rechtop gepresenteerd op een klein bordje. Heerlijk!

Of wat denk je van een tosti met in de lengte gehalveerde groene asperges en Parmezaanse kaas? Het kan allemaal in een gewone koekenpan. Het enige nadeel is het tempo, het bakken van tosti’s in een pan kost tijd. Het is het wachten waard. Goed werk heeft tijd nodig en dat proef je!

Oh ja! Heb je een barbecue met een bakplaat erop? Ook daar kun je de lekkerste tosti’s mee maken.

Smakelijk!

September 2014

27

reizen

stockholm

STOCKHO De ongerepte natuur en het omringende water maken Stockholm tot een heerlijke stad voor mensen die rust en ruimte zoeken. Al biedt de hoofdstad van Zweden met zijn kunst, mode, muziek en culinaire hoogstandjes zoveel meer.

Martijn Buurman neemt ons mee naar de meest bijzondere plekken. tekst jeroen wolbers foto’s kalin eftimov

Twee keer per jaar bezoekt de 38-jarige de hoofdstad van Zweden. Even stoom afblazen en de dagelijkse hectiek ontvluchten van het zelfstandig ondernemerschap. Martijn is een autoriteit op het gebied van functioneel beheer & informatiemanagement. Hij geeft advies en bemiddelt in personeel voor bedrijven. Een passie die de geboren Nijmegenaar combineert met een druk gezinsleven. Aan de muren van zijn woonkamer prijken tekeningen van zijn drie kinderen. Af en toe licht zijn mobieltje op. Een WhatsAppje van zijn jongere broer Tom uit Stockholm. ‘Surströmming is toch met twee puntjes op de o’, leest hij van zijn scherm. Martijn trekt even een zuur gezicht bij de gedachte aan deze gefermenteerde haring. “Ze laten de haring gisten. Het ruikt vreselijk, maar de Zweden eten het bij het leven”, zegt hij met een lach.

28

September 2014

REIZEN

martijn buurman

OLM “Stockholm is het Venetië van het Noorden.” martijn buurman

September 2014

29

reizen

stockholm

‘SoFo is écht leuk’

De link van Martijn met Stockholm is snel gemaakt. Zijn broer Tom woont er alweer drie jaar samen met een Zweedse schone. Martijn bestempelt Stockholm als één groot natuurpark. Rondom Stockholm is het begroeid met dichte wouden.

Rotsen, naaldbomen en water bepalen het landschap. Niet voor niets wordt Stockholm het Venetië van het Noorden genoemd.

“Overal kom je meertjes tegen en vaak ligt er een steiger om een frisse duik te nemen.

In deze omgeving kun je weken lopen zonder iemand tegen te komen.”

ABBA Veel groen vind je op Djurgården, een schiereiland vlak bij het centrum. Er is volgens Martijn genoeg te beleven in dit parkgebied, zoals een bezoek aan het beroemde museum van ABBA of Vasa. De Vasa is ’s werelds enig overgebleven schip uit de zeventiende eeuw dat bij zijn eerste reis in de haven van Stockholm gezonken is. Het schip is bijna volledig intact uit het water gehaald en na restauratie versierd met honderden uit hout gesneden beelden. “Erg indrukwekkend. Het museum trekt meer bezoekers dan menig ander museum in Scandinavië”, weet Martijn. Voor gezinnen met kinderen is een bezoek aan Tivoli Gröna Lund op hetzelfde schiereiland ook de moeite waard. “Dat is een park met dertig leuke attracties, waaronder vijf achtbanen.

Houd ook de concertagenda in de gaten, want in Gröna Lund worden veel concerten gegeven. Zo traden Bob Marley en ABBA er geregeld op.” Zweden is een muziekland bij uitstek. Groepen als Roxette, Ace of Base, Avicii en Swedish House Mafia zijn niet meer van de radio weg te denken.

“Na Engeland heeft Zweden de grootste muziekindustrie van Europa. Muziek leeft hier heel erg. De bekendste Nederlander is hier niet Johan Cruijff of Arjen Robben, maar oud-muzikant wijlen Cornelis Vreeswijk. Een troubadour die miljoenen platen in Zweden verkocht. In Gamla Stan, het oudste deel van Stockholm, staat nog 30

een winkel die helemaal is ingericht met platen en attributen van hem.”

WODKA MET KNOFLOOK Gamla Stan ligt op het eiland Stadsholmen.

Dit deel van de stad doet een beetje Zuid-Europees aan met smalle straten en huizen die oker of rood zijn geschilderd.

Je hebt er het koninklijk paleis, gotische kerken, veel winkelstraten, cafés, bars en restaurants. Hoewel Gamla Stan op het eerste gezicht ‘the place to be’ lijkt, kan de entourage Martijn niet zo bekoren. Liever rijdt hij naar SoFo, één van de hipste delen van Stockholm, gelegen in het stadsdeel Södermalm. “SoFo is écht leuk! Je hebt er veel authentieke Zweedse winkeltjes en restaurantjes.” Heeft Martijn een tip voor het beste restaurant? “Meatballs For the People” is een absolute aanrader. Ik heb nergens zulke lekkere gehaktballen gegeten. Ook Garlic & Shots is tof. Je kunt er alleen maar knoflookgerechten eten en kiezen uit meer dan honderd verschillende soorten wodka-shots. Wie verzint het? Als je het restaurant verlaat, voelt het alsof je zelf de hele dag in de knoflookmarinade hebt gelegen FRISBEEGOLF Martijn benoemt Birka-eiland als een gebied wat de moeite waard is om te bezoeken.

Het eiland staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. “Birka is een van de meest

complete en best behouden overblijfselen van een Vikingshandelsplaats. Je vindt er talrijke grafheuvels uit de Vikingtijd.”

Ben je sportief aangelegd, dan moet je volgens Martijn beslist DiscGolf eens proberen. Dat is één van de meest populaire activiteiten onder de Zweden. “Het is een variant op het voor iedereen bekende golf”, legt hij uit. “Bij DiscGolf is het de bedoeling in zo min mogelijk worpen de frisbee in de polehole te krijgen over een afstand van honderden meters. Deze ‘hole’ bestaat uit een basket, een stalen mand met kettingen.

Als je deze sport eenmaal hebt gedaan, ben je verkocht. Järva DiscGolfPark aan de rand van Stockholm in Kista biedt prima faciliteiten om het eens te proberen.”

Modebewust Martijn is ervan overtuigd dat het voor een Nederlander niet moeilijk is om je aan te passen aan de Zweedse gewoonten en gebruiken. “Qua look and feel liggen de Zweden redelijk dicht bij ons. Ik merk wel dat de mensen in Stockholm redelijk gereserveerd zijn. Ze zullen niet snel een praatje maken met iemand die ze niet kennen. Het duurt even voordat ze die drempel over zijn”, spreekt hij uit ervaring.

Martijn merkt dat de inwoner van Stockholm kunstminnend en vooral modebewust is. “Ze voelen zich ook echt dé hoofdstedelingen, zoals Amsterdammers dat hebben. Heel zelfbewust. Aan de andere kant zijn de Zweden erg sociaal. Soms een beetje te. Ik krijg van mijn broertje mee dat, vooral zakelijke, beslissingen daardoor lang kunnen duren. Verder is de levenstandaard hoog. Ik schat dat het prijsniveau ongeveer tien procent hoger ligt. Drank en sigaretten zijn per definitie duurder. Sterke drank kun je overigens alleen in de staatswinkels kopen die op zaterdag al om 13.00 uur dicht zijn.” Het is voor toeristen wellicht een van de weinige ongemakken in een stad die voor jong en oud genoeg te bieden heeft.

September 2014

stockholm

REIZEN

“Qua look and feel liggen de Zweden redelijk dicht bij ons.”

September 2014

31

mehmet ozdemir

SAAB 93 tekst isabelle ruyters foto hans boymanns

“EEN AUTO MOET GEWOON IETS HEBBEN, IETS BIJZONDERS.” 32

September 2014

MIJN AUTO

Mehmet Ozdemir heeft een warm hart. Een hart dat klopt voor zijn familie, zijn stad Helmond, zijn werk en natuurlijk voor zijn auto, een Saab 93.

Hij kwam al jong vanuit Turkije naar Nederland.

Eigenlijk weet hij niet beter dan dat hij in Helmond woont. Inmiddels is hij getrouwd, heeft hij drie kinderen van zevenentwintig, tweeëntwintig en elf jaar oud en werkt hij in een Helmonds bedrijf bij de kwaliteitsdienst.

Zijn auto heeft hij niet nodig voor zijn werk. “Als ik in de stad moet zijn, dan ga ik het liefst op de fiets. Dat gaat prima.” Toch vindt hij het belangrijk om een goede auto te hebben. Welk merk dat is, dat maakt hem niet uit. Als de auto maar ‘iets aparts’ heeft. “Een auto moet me gewoon van A naar B brengen, maar mag er wel leuk uit zien.” Zijn huidige auto heeft hij gekozen omdat het een sterke auto is, hij voelt zich er veilig in. “Alleen al de manier waarop het portier sluit als je het dicht gooit.

Je hoort de degelijkheid gewoon.” Voor Mehmet was de plek voor de contactsleutel in het begin wel even wennen, die zit bij de handrem en de versnelling. Toen hij na zijn eerste rit de sleutel uit het slot wilde halen, lukte dat niet.

“Ik heb de garage moeten bellen. De oplossing bleek heel eenvoudig: ik moest gewoon de versnelling in zijn achteruit zetten!”

September 2014

33

anne van brunschot

‘Ik ga ervoor, ik ga gewoon naar het conservatorium.’ 34

September 2014

JONGEREN INTERVIEW

Anne van Brunschot is een veelzijdig muzikaal talent. Ze speelt al vanaf haar vierde viool, later leerde ze ook piano en een beetje gitaar spelen en ze zingt zowel opera als pop. Het is niet zo gek dat Anne nu al veel bereikt heeft. We gaan in de toekomst nog veel van haar horen. tekst jolien maas foto’s anouk van helmond

ANNE

“Toen ik vier was, besloot ik dat ik viool wilde spelen, maar ik weet eigenlijk niet meer waarom,” zegt Anne. Haar moeder weet het nog wel.

“Anne was een huilbaby, maar als we klassieke muziek opzetten werd ze rustig. Langzaam ging de huilbabyfase over en toen Anne ouder werd vroeg ze steeds naar een instrument dat in ieder stuk leek voor te komen. En dat was de viool.” Anne kan zich het moment dat ze voor het eerst een viool vast had nog goed herinneren. “Het was open dag bij het Kunstkwartier, dat toen nog in ’t Speelhuis zat en daar speelde ik voor het eerst op een viool.

Toen ik eenmaal echt les had, kreeg ik een heel schattig mini-viooltje. Helaas heb ik die niet meer, want voordat je je volwassen viool daadwerkelijk koopt, huur je als kind de kleinere violen die passen bij je lengte. De ‘hele’ viool is uiteindelijk echt van jezelf en heb je voor de rest van je leven.” De keuze van de vierjarige Anne om de viool als instrument te kiezen blijkt goed uit te pakken. Onlangs is ze samen met haar vriendin gepromoveerd tot eerste violiste bij het Symfonieorkest Helmond-Venray. Het orkest treedt drie à vier keer per jaar op. Helaas komen er steeds minder mensen kijken. “Laatst waren we ergens waar plaats was voor tweehonderd mensen en toen kwamen er maar veertig. Dat is heel jammer.”

CONSERVATORIUM Anne van Brunschot woont al haar hele leven samen met haar ouders

September 2014

in Helmond. Ze zit op ‘het Carolus’ in 5VWO. Na de middelbare school wil Anne het liefst naar het conservatorium in Utrecht gaan. “Ik was eerst niet van plan om verder te gaan in de muziek. Het is erg onzeker, je weet nooit of je een goede baan krijgt. Ik dacht dat het beter was om gewoon archeologie of geschiedenis te gaan studeren.” Toen Anne eenmaal op BandBootCamp was gegaan, wist ze het zeker. BandBootCamp is een kamp dat georganiseerd wordt voor jongeren die zingen of een instrument bespelen. Op de eerste dag worden er bandjes gevormd op basis van ieders kwaliteiten. “We werkten een hele week lang van negen tot vijf met elkaar en aan het einde van de week verzorgden we een optreden. Heel intensief, maar super gaaf! Vanaf toen wist ik het zeker. Ik dacht: “Dit is zo leuk!” Ik ga er voor, ik ga gewoon naar het conservatorium!”

OPERA Het zingen in een band op het kamp beviel Anne erg goed, het past ook bij de richting die Anne op wil: popmuziek.

Misschien sluit ze zich wel aan bij een professionele band… Haar liefde voor zingen ontstond vanuit opera. De muziek van Frank Groothof deed haar op jonge leeftijd al besluiten klassieke zangles te nemen. “Voor Sesamstraat heeft hij bewerkingen gemaakt van klassieke stukken, bijvoorbeeld van ‘Die Zauberflöte’. Vervolgens ben ik mee gaan zingen met deze opera’s en kwam ik erachter dat ik dat heel leuk 35

interview

anne van brunschot

vond. Dat was het moment om klassieke zangles te nemen.”

Anne vindt klassiek zingen nog steeds leuk, maar voelt dat pop op dit moment meer bij haar past. Bovendien schrijft ze haar eigen popliedjes en heeft ze naast klassieke zangles ook les in het zingen van pop.

“Mijn leraar op de basisschool wist dat ik zong en hij heeft mij meer kennis laten maken met het zingen van popmuziek.

Op de afscheidsavond van groep acht heb ik mijn eerste popliedje gezongen met de pianobegeleiding: ‘Way back into love’.

Toen had ik zoiets van: “O, maar dit is eigenlijk veel leuker!” Zo ben ik de pop ingerold.” Anne wil haar klassieke zangles zeker niet opgeven, vooral omdat het een goede basis is voor zingen in het algemeen.

“Zingen is gewoon zo veel meer dan alleen een melodie, je moet veel oefenen. Zo is de klankplaatsing erg belangrijk. Een klank kan bovenin je hoofd zitten, maar ook rond je neus of in je keel. Bij opera moet de klank bijvoorbeeld helemaal bovenaan zitten, bij popmuziek zit het eerder in het nasale gebied.” De discipline om te oefenen ontbreekt daarentegen nog weleens, zo zegt ze zelf verontschuldigend. “Het is echt vreselijk. Ik moet dat echt veel meer en veel vaker doen.”

EIGEN LIEDJES Anne heeft al een aantal optredens op haar naam staan. Soms met haar eigen liedjes, soms covert ze nummers. Zo gaat ze optreden bij Helmond Unplugged, een podium voor Helmondse artiesten. Daarbij is het de bedoeling dat je geen eigen nummers, maar juist covers speelt. En hoewel ze dat voorheen nooit durfde, vindt Anne het nu het leukst om met een eigen nummer op te treden.

In haar liedjes beschrijft ze vooral gedramatiseerde scènes van verhalen die ze ooit heeft gehoord en ze betrekt ook haar eigen leven in de teksten. “Dan maak ik de dingen die ik meemaak net een tikkeltje 36

erger en dat is dan het uitgangspunt.

De liedjes zijn vaak nogal emotioneel.

Mijn vriendin zegt altijd dat ik vrolijkere nummers moet schrijven!” Anne heeft sinds een half jaar een vriendje, dus het is niet gek dat ook hij af en toe terugkomt in haar liedjes. “De nummers gaan voornamelijk over verliefd zijn en over mijn vriendje.

Hij vindt dat niet erg, zo lang ik zijn naam er maar niet in verwerk!” Ze moet lachen.

VOORLEESKAMPIOEN Anne heeft een mooie stem waarmee ze niet alleen goed kan zingen, maar ook kan voorlezen. Ze is zelfs zó goed dat ze in groep zeven voorleeskampioen van Nederland werd. Anne’s moeder wordt enthousiast: “En daar hebben we hele leuke foto’s van!”

Hoewel Anne er niet zo blij mee is als haar moeder, laten ze uiteindelijk toch enkele foto’s zien. Foto’s die zelfs het Eindhovens

Dagblad en de Telegraaf haalden. Nu nog wordt ze af en toe gevraagd om voor te lezen of een stukje in te spreken.

Anne heeft geen bijbaantje, maar speelt in het weekend vrijwillig een uurtje tijdens het bezoekuur op de piano in het Elkerliek Ziekenhuis. “Soms heb ik een liedje met uithalen, maar daar moet ik mee oppassen aangezien de hal vrij groot is. Mensen moeten elkaar nog wel kunnen verstaan,” grinnikt ze. “Sommigen laten zelfs geld achter, maar dan zeg ik altijd: dat hoeft helemaal niet!”

Anne zou graag door willen breken met haar eigen nummers, maar ze realiseert zich dat ze daar hard voor zal moeten werken.

“Het is een meisjesdroom die iedereen ooit heeft gehad, maar ik heb hem nog steeds!”

September 2014

arno

COLUMN

TIJD Mijn vader zei altijd: “De tijd zal het leren jongen!” Deze uitspraak riep toen vele vraagtekens op, maar nu is alles een stuk duidelijker geworden, … denk ik.

Tijd is een raar fenomeen, het is er ... en het is weer voorbij.

Momenten bepalen veel, heel veel! Het moment dat mijn oma even niet oplette en van de trap viel in de bierkelder van haar brouwerij café -ja inderdaad, ik heb het van geen vreemdebepaalde dat mijn vader in een weeshuis terecht kwam. Op zijn 16e verjaardag werd hij daar opgepikt door een ambachtsman op zoek naar een knechtje, een kapper. Dat moment heeft bepaald dat ik nu rond de kappersstoel sta te dansen. Dus als mijn oma even iets beter had opgelet…

De bedoeling is dat je als kapper de mensen mooier maakt. Tja, die intentie had ik totaal niet op het moment van de strafmaatregel van mijn vader, toen hij me commandeerde: “Kom jij hier maar eens naast mij staan!”

De tijd heeft geleerd dat het eigenlijk een geweldige keuze van mijn vader is geweest. Om negen uur ‘s morgens heb ik in de kapsalon al meer gelachen dan bij menig cabaret of kletsavond, maar dit terzijde.

De heren in onze stad hebben op enig moment bepaald dat wij er een park bij krijgen. Het duurste park van Nederland heb ik gehoord. Een groen ‘experience park’. De tijd zal het leren. Misschien dat wij over een aantal jaren ook wel blij zullen zijn dat dit park er is gekomen en vleien wij ons bij mooi weer daar neder op ons oude ‘Didas-dekentje’, dat toevallig ook nog ooit op deze plek is gemaakt. Zoals men ook doet in de grote parken van wereldsteden. Denk aan het Vondelpark in Amsterdam of Hydepark in Londen .

Vele zaken kwamen en verdwenen weer, ook in onze stad. Dat heeft in veel gevallen geleid tot een Helmond waar wij trots op kunnen zijn. Mooie nieuwe wijken ontstonden zoals Dierdonk en Brandevoort. Ook werd er, met geweldige resultaten, gesaneerd in onze stad. Kijk maar eens naar de Vossenberg!

Het is hier prima toeven in Helmond en ik hoop hier nog heel lang te mogen verblijven. De tijd gaat namelijk erg snel.

“Want as ge veul van mekaar houwt, vliegt den dag vurbai!”

September 2014

37

michiel van vliet

Voor Michiel van Vliet betekent leven in beweging blijven, jezelf ontwikkelen, anderen daarbij helpen en genieten van iedere dag.

Omdat het niet vanzelfsprekend is dat er een volgende dag komt.

“Carpe Diem! Ik zeg het een paar keer per dag. Tegen mezelf en tegen anderen.” tekst aldi van lierop foto rachel gruyters

MICHIEL Michiel verhuisde afgelopen januari van Gouda naar Helmond. Voor de liefde. Zijn wortels liggen in het Westen. Michiel is in 1961 geboren in Amsterdam en groeide op aan de drukke Bergweg in Rotterdam Noord. “Mijn twee en een half jaar oudere broer Lex en ik zijn beschermd opgevoed door betrokken ouders die ervan uitgingen dat de notabelen, zoals de dominee, de dokter en de leraar, wisten wat goed voor je was.

Die sprak je niet tegen. Toch kregen mijn broer en ik aardig wat vrijheid vergeleken met vriendjes, ook op zondag. Mijn vader nam ons dan wel eens mee naar een wedstrijd van Sparta, Excelsior, Xerxes of Feyenoord. Mijn eerste bezoek aan De Kuip vond ik betoverend. Ook het imposante beeld ‘De verwoeste stad’ van Zadkine maakte als kind veel indruk op me.

Dat beeld staat voor het heftige oorlogsverleden van mijn moeder.

Ze nam me er als kind regelmatig mee naar toe. Toen ze 71 jaar was, overleed ze na een hersenbloeding.

Haar plotselinge overlijden zette mijn leven volledig op zijn kop en was een belangrijke aanleiding om met mijn persoonlijke ontwikkeling aan de slag te gaan. Ik heb in die tijd het beeld van Zadkine op mijn linker bovenarm

38

laten tatoeëren. Als symbool voor verbondenheid met Rotterdam en de mentaliteit waar ik van houd: Niet lullen maar doen! Een mentaliteit die ik ook in Helmond terug zie.”

WERKEN VANUIT PASSIE Uit zijn hele verhaal wordt duidelijk dat Michiel een harde werker is.

“Als je vanuit passie kunt werken, is dat nooit een straf. Dat is een mooie ontdekking voor me geweest.

Met name in mijn opleiding tot verpleegkundige.” Die carrière werd na een paar jaar abrupt afgebroken door een schouderblessure en een paar slecht uitgevoerde operaties. Michiel raakte arbeidsongeschikt. Het was een bizarre periode. Met de tweedegraads lerarenopleiding verpleegkunde zette Michiel zijn leven en carrière weer op de rit. “Nog voor ik mijn opleiding had afgerond werd ik in 1991 als praktijkdocent aangenomen in het Rijnland Ziekenhuis in Leiderdorp.

In het Rijnland ligt de basis voor alles wat ik nu aan het doen ben: opleiden, begeleiden, coachen, gesprekken voeren, reflecteren. Voor veel leerlingen was ik ook hulpverlener. Je krijgt als zeventienjarige leerling veel voor je kiezen, dat weet ik uit eigen ervaring. Verpleegkunde is al lang September 2014

INTERVIEW

“Mensen een zetje geven in hun persoonlijke ontwikkeling. Dat is mijn passie.”

September 2014

39

interview

michiel van vliet

geen roeping meer, maar een specialistisch vak dat vraagt om empathie. Dat is niet iedereen gegeven. Die opleiding heeft me echt wakker geschud. Vakken als sociologie, psychologie, groepsdynamica en omgangskunde vond ik ontzettend leuk.

Het raakte me. Hoe leren mensen? En hoe krijg je ze in beweging?”

NIET KLAGEN MAAR AANPAKKEN Bezuinigingen en geklaag van collega’s maakten Michiel steeds meer ontevreden over de gang van zaken in het Rijnland Ziekenhuis. “In 1994 heb ik me daarom verkiesbaar gesteld voor de ondernemingsraad. Mijn periode in de medezeggenschap was een grote verandering in mijn leven en de meest leerzame tijd. In die veertien jaar was ik secretaris, voorzitter, beleidsmedewerker en werd ik uiteindelijk trainer/coach. Eerst bij een bureau en nu al weer een aantal jaar zelfstandig. De hoeveelheid energie en creativiteit die er in dit proces bij me loskwam en nog steeds vrij komt, vind ik verrassend en inspirerend. Ik heb veel te danken aan de medezeggenschapstrainer van de OR van het Rijnland. Hij bracht me in die tijd in contact met Neurolinguïstisch Programmeren (NLP, een methodiek voor training, coaching en communicatieverbetering, red.).”

DIEPSTE EMOTIES EN KRACHTEN “Waarom doe ik wat ik doe? Waarom denk ik wat ik denk? En welke impact hebben mijn gedachten op mijn doen en laten? Welke overtuigingen beperken mijn leven? Met die vragen ging ik in mijn eerste korte cursus over NLP aan de slag.

Die cursus zorgde voor een ingrijpende verandering in mijn ‘zijn’. Ik ben compleet anders gaan leven, stap voor stap. Ik koos daarna voor een coachopleiding met NLP waar ik ook ervaring opdeed met Transactionele Analyse, het enneagram en familieopstellingen. Dat was een zware tijd voor me. Ik realiseerde me dat mijn 40

eigen leven grotendeels werd bepaald door de geschiedenis van mijn ouders en wat anderen van me verwachtten. Ik leerde mijn diepste angsten, verdriet en krachten kennen en waarderen. Ik leerde zonder oordeel en mild te kijken naar mezelf en anderen. Daar ligt de basis voor mijn filosofie over coaching die ook een belangrijke rol speelt in mijn communicatie- en gedragstrainingen: Hoe bereid ben je om naar een ander te luisteren?

Luisteren is wat anders dan horen wat je wilt horen. En luister je om te horen wat een ander zegt of om te reageren? Je kunt namelijk niet echt horen wat de ander zegt wanneer je in gedachten al een reactie aan het formuleren bent. Hier gaat het vaak mis tussen mensen. In persoonlijke relaties, tussen leidinggevende en medewerker, binnen teams en in de medezeggenschap.”

EEN VRIJ EN GELUKKIG LEVEN “Ik geloof dat een vrij, gelukkig en betekenisvol leven voor iedereen haalbaar is. Dat is een belangrijke reden waarom ik coach ben geworden, om mensen een zetje te geven in hun persoonlijke ontwikkeling. Veranderen begint altijd met bewustwording. Afgelopen juni heb ik mijn boek ‘Welk Zetje heb jij nodig?’ gepresenteerd. Het is een praktisch boek vol vragen die je inzicht geven in je gedachten, emoties en gedrag. Ik hoor van mensen die ik train dat ik vragen stel die niemand anders stelt. Zoals de vraag: Wanneer heb jij voor het laatst iets voor het eerst gedaan?

Die vraag is voor iedereen interessant. We zitten vaak zo vast in patronen en doen wat we altijd doen. Daarmee kom je niet vooruit. Verder snijd ik onderwerpen aan die vaak onbesproken blijven. Zonder oordeel, maar wel confronterend. Zo krijg ik mensen in beweging en dat inspireert me enorm. Ik kijk erg uit naar de masteropleiding Transactionele Analyse die ik vanaf november ga volgen. Het is één van de mogelijkheden die ik graag inzet om communicatie en gedrag bespreekbaar

te maken en mensen vooruit te helpen in hun persoonlijke ontwikkeling. Want het mooiste wat je kunt worden is jezelf.” twitter: @zetjenodig facebook: ZetjevanMichiel

“ Wanneer heb jij voor het laatst iets voor het eerst gedaan?”

September 2014

WORKSHOPS / NAJAAR 2014 ZO 21 SEPT / 13.00-17.00 UUR

GRATIS

MA 06/13/27 OKT + 03/10/17 NOV

PIMP JE ZAK!

SAMENKOMST / VAN THEORIE EN PRAKTIJK

DOOR / GRAFFITI ARTIEST / JUSTUS VAN LAAKE LOCATIE / H20 FESTIVAL / ONDER DE TRAVERSE

DOOR / VEELBELOVEND KUNSTENAAR / ROBIN GERRIS

DO 13 NOV / 19.30-22.00 UUR

DO 20 NOV / 19.30-22.00 UUR

ONDERNEMERSCHAP / VOOR DE KUNSTENAAR / EN CULTUREEL ONDERNEMER

HOUDING / HOE KOM IK OVER ALS KUNSTENAAR?

DOOR / EIGENAAR ADRIAANS WONEN & WERKEN / ROB VESTER

DOOR / THEATERMAAKSTER / VIVIAN LIEBREGTS

MA 24+17 NOV / 19.30-22.00 UUR

SCHRIJVEND RITME WERK DOOR / TALENT IN DE KUNSTEN / SILVIE HURKMANS

AANMELDEN / ARTEVENTHELMOND@GMAIL.COM MEER INFO / WWW.ARTEVENTHELMOND.NL LOCATIE / GEYSENDORFFERSTRAAT 27-29 / HELMOND

rob van os en wim peters

“Helmond raakt ons.

We willen ons welzijn in Helmond blijven vinden.� (l)Wim Peters (r)Rob van Os

42

September 2014

ROBENWIM

INTERVIEW

Rob van Os en Wim Peters. Twee ondernemende mannen.

Ze besloten hun vaste baan en de daarbij horende zekerheid op te geven om te gaan doen waar ze van droomden: een eigen bedrijf in coaching op basis van theatertechnieken. Een inspirerend gesprek midden in de Heistraat, waar het barst van de creativiteit.

tekst marije goris foto’s hans boymanns Ze vertellen allebei over hun achtergrond.

Rob en Wim hebben al een lange historie met de stad. Ze zijn met de stad opgegroeid.

Wim is getrouwd met Ine en heeft twee kinderen, Willem en Jasmijn. Hij studeerde bedrijfseconomie in Tilburg en werkte jarenlang bij de Rabobank, de laatste jaren als directielid. Rob woont samen met partner Frank. Hij deed de pabo in Helmond en werkte bij Laura Ashley, SBK Advies & Training en in het onderwijs.

Wim: “In wezen ben ik een verlegen mannetje. Op school stond wel op mijn rapport: ‘Wim wil graag de clown uithangen’ en dat was ook zo. Daarmee probeerde ik mijn verlegenheid te maskeren, denk ik. Al vroeg ging ik naar voorstellingen kijken in ’t Speelhuis.

Ik herinner me vooral een stuk van St. Genesius. Volgens mij heette het stuk ‘Ons moeder zee…’ of zoiets, het ging over een loodgieter. Ik dacht: ‘Dáár zou ik willen staan, mee willen doen’. Maar pas toen ik een zetje kreeg van iemand die al bij St. Genesius speelde, heb ik me aangemeld.

En meteen kwam ik in een productie terecht. Het was ontzettend spannend, die eerste keer! Vijf minuten van tevoren stond ik achter het doek, je hoort de mensen en het geroezemoes. Ik deed het in mijn broek van de spanning. Maar toen ik ontdekte dat ik mensen kon laten lachen, dat ik mensen

September 2014

kon raken, viel alle spanning van me af. Dat was een prachtige ervaring. En achteraf, het zijn misschien grote woorden, maar ik weet het zeker: het theater heeft me gevormd, ik heb er dingen ontdekt van mezelf, je komt er dichter bij jezelf. Met die bagage heb ik gewerkt bij de bank en eerlijk waar, anders was ik nooit directeur geworden, daar ben ik van overtuigd.”

Rob: “Op de basisschool telde ik als kind niet erg mee, ik werd me er al jong van bewust dat ik ‘anders’ ben. Toen ik naar de St. Jan mavo ging nam ik me voor dat ik me anders zou gaan gedragen om niet opnieuw ’n pispaaltje te worden. Toen ben ik de leuke populaire jongen gaan uithangen! De kiem van mijn toneelspel moet je daar waarschijnlijk zoeken. Ik had in het tweede jaar van de pabo samen met mijn klasgenoten een musical gemaakt en uitgevoerd. Ik speelde daarin een Franssprekende minister (Rob zegt het met een Frans accentje). Netty Strijbosch, die bij St. Genesius speelde, zag die musical en heeft me uiteindelijk overgehaald om lid te worden. En zo hebben Wim en ik elkaar daar leren kennen.”

OP EEN KRUISPUNT Rob: “In 2010 ging het mis met me. Ik had een burn-out, zowel zakelijk als privé ging 43

rob van os en wim peters

interview

“Vertrouwen is ons uitgangspunt. ” het moeilijk. Ik maakte een rondreis door China en kwam daar tot twee keer toe terecht bij een arts-acupuncturist. Beiden zeiden me in Nederland naar mijn nek te laten kijken. Dat zagen ze in mijn hand!

Maar ze hadden gelijk, ik bleek een aantal vergroeide nekwervels te hebben. Er volgde een zware operatie en ik had tien maanden nodig om te herstellen. Die tijd heb ik gebruikt om alles eens goed en duidelijk op een rijtje te zetten.”

Drie jaar geleden vertelde Wim aan Rob van zijn droom: hij wilde beginnen met een bedrijf waarin je mensen op allerlei niveaus kunt laten ervaren wat voor hem zelf zo vormend was geweest. Of Rob mee wilde doen? Het besluit werd niet licht genomen, maar na uitgebreid overleg met beide partners besloten ze om het te gaan doen! Ze hadden er vertrouwen in. “Het moeilijkste was om het aan mijn ouders te vertellen,” zegt Wim. “Het betekent dat je alle oude zekerheden achter je laat.” Wim werkte nog drie dagen bij de Rabobank, om de overgang te kunnen maken. Rob bleef invallen op verschillende scholen.

Sinds enkele maanden is het zo ver. Met vertrouwen als basis zijn ze aan de slag met hun eigen bedrijf Pure Acting. Omdat ze een behoorlijk netwerk hebben, is het begin er ruimschoots. Al moeten ze natuurlijk voor elke klant de boer op.

VERTROUWEN Wim: “De manier waarop bedrijven en organisaties nu werken, is in de toekomst niet vol te houden. Zoveel wet- en regelgeving, je moet je voortdurend verantwoorden. Te vaak wordt gedacht dat we de zaak beheersbaar houden door controle. Volgens ons zijn we daarin doorgeslagen. Juist daar is een kanteling nodig. Natuurlijk moet je investeren in je bedrijf door te zorgen dat je werknemers echte vakmensen zijn. Pas dan kun je ook echt vertrouwen geven. Als er liefde is voor het vak en liefde voor het werk, dan kunnen er grootse dingen gebeuren, meer

44

dan ik had durven dromen.”

Rob: “Als je érgens leert elkaar te vertrouwen, dan is het wel op het toneel.

Je moet er op kunnen rekenen dat jouw tegenspeler jou helpt als jij even je tekst kwijt bent. En zó, dat het voor het publiek niet merkbaar is. Dat vertrouwen hebben wij in elkaar. ” HET THEATRALE IN DE PRAKTIJK Wim: “Onze trainingen en workshops gaan uit van de driehoek persoonlijk leiderschap, teamontwikkeling en verandermanagement.

Met onze creativiteit, ervaring, intuïtie en de verschillende theatertechnieken die we in huis hebben, gaan we met een team aan de slag. Met onze eigen verhalen als uitgangspunt creëren we veiligheid, laten we ervaren hoe het is om weer in beweging te komen, vertrouwen te krijgen, authentiek te zijn. Ons doel is om een grotere kwaliteit van werken en leven te bewerkstelligen en dat leidt weer tot betere prestaties. Het klinkt misschien wat hoogdravend, maar het werkt!”

iedereen die in zichzelf wil investeren. We richten ons op ondernemend Helmond.

En op iedereen die in zijn eigen leven ondernemend wil zijn.” Wim: “Ik wil gewoon mijn welzijn in Helmond blijven vinden. Ik voel me vanuit mijn hart met Helmond verbonden. Er is zoveel moois gaande in de stad, ook al is dat niet voor iedereen al zichtbaar. Daar wil ik mijn steentje aan bij dragen.” Rob is het daar helemaal mee eens: “Ik wil onderdeel zijn van wat zich hier afspeelt.”

Voor de lezers van HLMND Magazine bieden Rob en Wim hun voorstelling ‘Bedrijven zijn Speelhuizen’ aan voor €20,- (ipv € 29,50) inclusief koffie / thee en pauzedrankje. De voorstelling is op 25 november in Theater Speelhuis.

Onder vermelding van ‘lezersaanbieding HLMND Magazine’ kunt u de kaart(en) reserveren bij Theater Speelhuis (0492587000) of aan de balie, Kromme Steenweg 29 te Helmond. De korting kan helaas niet verwerkt worden bij een digitale reservering.

Meer informatie over Rob en Wim: www.pure-acting.com

Wim: “Je bent succesvol als je het voor elkaar krijgt om verdieping in de relaties met alle mensen met wie je werkt te krijgen. Dan heb je jezelf vragen gesteld als: Hoe zit mijn relatie met jou in elkaar?

Wil ik met jou zaken doen? Heb ik er vertrouwen in? Dat is niet nieuw, je ziet het steeds meer om je heen. Dat is die kanteling waar we het straks over hadden.

Wij hebben er een nieuwe methode voor bedacht.”

VERKNOCHT AAN HELMOND Rob: “We zijn niet voor niets spelers.

We hebben een eigen theaterprogramma, dat gaat over persoonlijk leiderschap.

Op 25 november treden we op in Theater Speelhuis. Je kunt er meer informatie over vinden op onze website. We zijn er voor September 2014

Green egg grill & wine

DĂŠ culinaire aanlegplaats op Suytkade.

Restaurant Op Suyt... ...is verrassend dineren van het meest culinaire barbecuesysteem van dit moment, de Big Green Egg. Op Suyt is het restaurant voor de echte BourgondiĂŤr en liefhebber van een perfect gekookt, gerookt, gestoofd of gegrild gerecht!

Scheepsboulevard 2 l 5705 KZ Helmond E info@opsuyt.nl l T (0492) 87 00 55 www.opsuyt.nl

Restaurant Op Suyt @OpSuyt

HANS&YVONNE

hans & yvonne van gennep

46

Ze waren al vroeg gefascineerd door boeken. Hans mocht elke vakantie met zijn opa en oma naar de plaatselijke boekhandel om een boek uit te zoeken. Bij Yvonne thuis gingen ze wekelijks naar de bibliotheek. Samen delen ze hun liefde voor boeken, elkaar, hun drie kinderen en zijn ze compagnons in boekhandel De Ganzenveer. tekst marije goris foto’s arnold reyneveld

Yvonne: “Wij waren thuis niet zo van het kopen van boeken. Maar we kwamen trouw elke week in de bieb.

Ik was een kind dat je vaak met een boek kon vinden. Mijn vroegere leraar Latijn in Deurne, hij komt nog bijna wekelijks bij ons in de winkel, zag dat ik van lezen hield. Hij heeft mij geleerd om ook boeken aan te schaffen. Hij raadde me aan om te beginnen met de boeken die ik moest lezen voor de lijst.

Als het boeken van jezelf zijn ga je ze beter lezen, in elk geval anders.”

VAKOPLEIDING Hans studeerde voor medisch analist en kwam erachter dat het helemaal niets voor hem was. “Veel te theoretisch.

Toevallig zag ik een advertentie van De Slegte. In een opwelling heb ik meteen gebeld. Ik kon diezelfde dag nog langskomen. Tijdens de korte rondleiding door de zaak voelde ik me eigenlijk meteen thuis. Ik zag hoe de bedrijfsleider met liefde de antiquarische boeken vastpakte en ik voelde: hier wil ik zijn. Hij vroeg wanneer ik zou kunnen beginnen en ik zei: Nu! Zodoende stond ik de volgende morgen om half negen daar voor de deur en daarmee begon mijn carrière in het boekenvak. Het was een heel andere wereld dan ik gewend was. In het begin deed ik niet veel meer dan boeken rechtzetten op de tweede verdieping, maar gaandeweg mocht ik meer, ging ik de inkoop van tweedehands boeken doen. Wat weer een heel specifieke manier van kijken vraagt. Soms mocht ik mee

als er iets bijzonders gekocht werd, zoals de antiquarische boeken. Ik leerde wat een boek bijzonder maakt, een eerste druk van Louis Couperus bijvoorbeeld. Ik heb er in totaal tien jaar in verschillende vestigingen en in verschillende functies gewerkt.

Intussen leerde ik Yvonne kennen.

Later ben ik gaan werken bij Verhagen de Reijdt, van oudsher een bekende boekhandel in Helmond. Ik moest wel een vakopleiding gaan doen, maar dat wilde ik ook wel. En opnieuw was er veel te leren, want het moderne boekenvak is weer helemaal anders.

Bovendien was ik nu dicht bij huis en dicht bij Yvonne.”

“Ik heb daar in de Kerkstraat het vak geleerd zoals het nu is. Met veel plezier heb ik er gewerkt. Ik had een geweldige mentor, mevrouw Kenter. Zij wist echt alles van boeken. Daarna heb ik ook nog bij een kantoorboekhandel als bedrijfsleider gewerkt. Ik ben daar teleurgesteld weggegaan, omdat we verschillend aankeken tegen het boekenvak. Ik wilde daarna erg graag voor mezelf beginnen, maar ik zat vast aan een concurrentiebeding van twee jaar. Ik heb mezelf toen beloofd dat ik op de dag dat het beding afliep een boekhandel zou openen! En dat is gelukt, op precies dezelfde dag twee jaar later openden we feestelijk De Ganzenveer. Dat was veertien augustus tien jaar geleden. Je begrijpt dat we dat in deze septembermaand heel feestelijk gaan vieren!”

September 2014

INTERVIEW

“Wat trekt ons zo aan in boeken?

De sfeer; de spanning, even in een andere wereld zijn” September 2014

47

interview

hans en yvonne van gennep LOGOPEDISTE Yvonne: “ Ik heb 21 jaar met veel plezier gewerkt als logopediste in mijn eigen praktijk. Maar door ziekte heb ik bijna een jaar niet kunnen werken. Dan ga je nadenken: wil ik dit allemaal nog wel? Want het was erg druk, de boekwinkel liep goed, drie opgroeiende kinderen die je aandacht vroegen, de praktijk. Ik vroeg me af waar mijn focus lag. Na veel gesprekken samen hebben we besloten de praktijk te verkopen.

Gelukkig kon dat aan één van mijn eigen medewerkers. De Ganzenveer werd een VOF en ik werd een gelijkwaardige partner. Inmiddels ben ik weer gezond en werk ik op de achtergrond., gericht op de administratie en de organisatie. Hans is bijna altijd in de winkel, voor hem zijn de contacten met mensen erg belangrijk.

En verder bedenk en organiseer ik graag allerlei extra activiteiten. Zoals nu met ons tienjarig bestaan.”

GANZENPAS Om beurten vertellen ze enthousiast over de plannen rondom hun tienjarig bestaan.

“Iedereen die geïnteresseerd is kan een Ganzenpasje kopen in de winkel. Die kost tien euro. Op onze feestdag, 28 september, gaan mensen met hun Ganzenpas in ganzenpas op weg, naar vier verschillende locaties in het centrum. Op elk van die plekken zit een schrijver op de groep te wachten om met hen in gesprek te gaan. Die schrijvers zijn Marion Pauw, Josha Zwaan, Wim Daniëls en Anja Vereijken. Je kunt hun van alles vragen, over het schrijverschap zelf of over hun leven. Zo’n schrijver komt dan opeens veel dichterbij, juist omdat je met een kleine groep bent. Na een half uur wandel je dan als groep naar de volgende locatie. Na vier keer drie kwartier komt iedereen terug in de zaak. Daar is dan een receptie, en kunnen de schrijvers signeren.

Leuk, hè? In de Kinderboekenweek willen we ook nog iets speciaals doen. Dat hoor je nog wel”.

GENRES Als je zo van boeken houdt, dan heb je ook vast je favorieten. Yvonne en Hans hebben allebei een brede interesse. “Je moet je ook breed oriënteren als je mensen wilt kunnen adviseren.” Hans zegt ook vooral van boeken met spanning en actie te houden. Hij 48

noemt het boek ‘Ik ben Pelgrim’ en begint gelijk over de inhoud te vertellen. Maar ook Süskind, Couperus, David Mitchell, het is een lijstje met uiteenlopende genres.

Yvonne noemt meteen een boek dat ze pas gelezen heeft: ‘Birk’, het debuut van Jaap Robben. “Prachtig, beklemmend en ontroerend”. En ze noemt ‘Vele hemels boven de zevende’ van Griet Opdebeeck.

“Vijf verhalen die mooi in elkaar gevlochten worden”, zegt ze.

TOEKOMST Hans: “Ik ben er van overtuigd dat het papieren boek zal blijven bestaan. Het aantal boekhandels zal waarschijnlijk wel verminderen. Er wordt vooral door jongeren minder gelezen. Er zijn zoveel andere manieren om je bezig te houden; internet, smartphone. Het is een vluchtiger medium en niet onbelangrijk: je concentratie wordt er minder door. Maar er zullen altijd papieren boeken blijven. Voorwaarde is wel dat de vaste boekenprijs blijft. Anders gaan zaken als Albert Heijn en HEMA er met de bestsellers vandoor. Terwijl we nu, met de winst op een topper, ook een debutant de kans kunnen blijven geven. Als die vaste prijs losgelaten wordt zal het aanbod zeker verschralen.” ÉÉN GROOT WARENHUIS Yvonne: ”Ik wil me graag inzetten voor Helmond. In het belang van De Ganzenveer, maar ook voor de stad. We moeten allemaal samen, de winkeliers en de horeca, zorgen

voor een breed aanbod en een gezellige sfeer.

Elke winkel apart stelt niks voor zonder een gezond centrum. We hebben het vaak met elkaar over het centrum. We zouden willen dat er een denktank komt, met enkele winkeleigenaren en horecamensen. Die samen ideeën ontwikkelen. Want we vinden dat je samen hetzelfde moet uitstralen. Als je op koopzondag opengaat, zou iedereen op dezelfde tijden open moeten zijn bijvoorbeeld. Alsof we allemaal samen één grote winkel zijn, een groot warenhuis.

We vinden het belangrijk dat Helmondse mensen in Helmond hun spullen kunnen blijven kopen. En als mensen mopperen dat er winkels leeg staan dan denk ik wel eens: ‘Als je niet op internet koopt, dan mag je mopperen’.”

“We proberen de zondagen vrij te houden voor andere activiteiten.

Maar tot in bed hebben we het samen over de zaak, over plannen, leuke ideeën.“ Hans: “De komende jaren gaan we samen nog hard werken in De Ganzenveer. Ik droom wel eens dat ik daarna, zo over een jaar of tien, twaalf, terug ga naar zo’n mooi klein antiquariaat, met bijzondere boeken.”

Yvonne: “Toen ik ziek werd, heb ik me heel goed gerealiseerd dat je niet moet gaan zitten wachten tot het straks leuk wordt.

We doen nu samen mooie en leuke dingen”.

September 2014

Al meer dan 10 jaar ervaring!

gemeente helmond

50

September 2014

HELMOND

Mensen maken de stad Foto’s pressvisuals, groep 5700, cofoto & kelly coolen

“Helmond bruist van de initiatieven. Heel veel Helmonders zijn actief in hun buurt of wijk. Ze fleuren samen de straat op, brengen eenzame mensen met elkaar in contact, doen klussen voor elkaar of organiseren activiteiten. Ook bij verdrietige gebeurtenissen, zoals deze zomer de vliegramp in de Oekraïne, slaan Helmonders de handen ineen. Ook dan zijn we er voor elkaar. Er zijn veel prachtige ideeën en initiatieven. Groot en klein. Voor jong en oud. Door jong en oud. De voorbeelden op deze pagina geven hiervan een indruk.

Als college van burgemeester en wethouders van Helmond zijn we trots op zoveel kracht en verbondenheid in onze stad. Deze mentaliteit en betrokkenheid kenmerken de Helmonder. Dit kenmerkt u. Wij doen een beroep op u. Onze stad staat namelijk voor veel veranderingen. Veranderingen die we samen met u willen vormgeven. Mijn collega’s in het college en ik juichen initiatieven die onze inwoners samen nemen van harte toe. Die ideeën ondersteunen we zoveel mogelijk. Op onze beurt gaan wij plannen voor grote nieuwe beleidsonderwerpen zo vroeg mogelijk met betrokkenen in de stad, met u bespreken. U hoort van ons. Horen wij van u?”

Burgemeester Elly Blanksma

September 2014

51

elkerliek ziekenhuis

Gezinsgerichte zorg in Elkerliek ziekenhuis

“Het Elkerliek ziekenhuis voelt vertrouwd en overzichtelijk.” De keuze van Marjan van Kampen-Schel om voor de tweede keer in het Helmondse ziekenhuis te bevallen, was vrij snel gemaakt.

En dat terwijl ze in Eindhoven woont. “Hier wordt echt naar je persoonlijke situatie gekeken.”

MARJAN tekst romy van der sande foto hans boymanns

Trots zit Marjan met haar zoontje op schoot. Brent, een half jaar oud. “Het is een makkelijk mannetje”, glimlacht Marjan. Zo’n drie jaar geleden beviel ze van haar eerste kind. Haar dochter kwam anderhalve maand te vroeg en moest enige tijd op de couveuseafdeling verblijven. Ondanks de lastige start, hield Marjan een heel prettig gevoel over aan het Elkerliek ziekenhuis.

INLEIDEN Toen ze zwanger was van de tweede, was de keuze dus snel gemaakt. De baby groeide erg goed. Omdat Marjan graag zelf wilde bevallen en een keizersnede vreesde, vroeg ze zich af of het kind niet té groot zou worden. “Daarom werd een afspraak gemaakt bij gynaecoloog Delemarre. “Wat ik sowieso prettig vond, was dat afspraken vaak gecombineerd konden worden. De gynaecoloog heeft mij heel goed alle keuzes voorgelegd.

We hebben er samen voor gekozen om ‘aan de boom te schudden’”, lacht ze.

“Dat houdt in dat we wilden kijken of mijn lichaam en de baby bij 38 weken toe waren aan een bevalling. Door gel in te brengen kan de bevalling op gang gebracht worden, maar het kan ook geen effect hebben.”

52

RAZENDSNELLE BEVALLING Maar dat was zéker wel het geval.

Binnen een uur kwam Brent ter wereld.

“De verloskamer?”, ze lacht. “Ik was zo blij met het bad! Ik heb daar blijkbaar 45 minuten in gezeten. Het ging enorm hard en het was voor mij daardoor ook moeilijk te behappen. Natuurlijk is een bevalling niet prettig, maar ik kijk er met een goed gevoel op terug.” Na de bevalling moest de flinke jongen, ruim vier kilo, even in de couveuse om zijn bloedsuikerspiegel in de gaten te houden.

Dat was wel even slikken voor Marjan.

Ze had zo gedroomd van de gezinssuites,

‘Ik vond het fijn dat ik de eerste dagen ondersteuning had van professionals.’

die nog in aanbouw waren toen ze beviel van haar dochter. Dat het Elkerliek couveusesuites wil bouwen, vindt ze dan ook heel fijn nieuws. “Brent mocht nog wel lekker lang op mijn borst liggen, zijn suiker werd gewoon ter plaatse geprikt.

September 2014

INTERVIEW

‘Het personeel staat altijd voor je klaar’

September 2014

53

elkerliek ziekenhuis

Dat vond ik zo prettig, dat we toch dat moment samen konden hebben. Ik had even een dipje omdat hij weg moest, maar ik kon hem gelukkig goed in het oog houden via een webcam.”

Na een nachtje kwam dan toch die gezinssuite in beeld, want Brent had het prima gedaan. “Heerlijk! Een enorme badkamer, kraambezoek, verpleegkundigen, kraamzorg en artsen komen bij jou op bezoek. Een warm bad!”

NAAR HUIS Na drie dagen kon Marjan samen met Brent met een gerust hart naar huis. “Ik vond het

GEZINSGERICHTE ZORG Zo’n 1.300 baby’s worden er per jaar geboren in het Elkerliek ziekenhuis.

Vanwege een medische indicatie, omdat ouders er de voorkeur aan geven, omdat inleiden nodig is of pijnbestrijding wenselijk is.

Suzanne Elshof-Jacobs is klinisch verloskundige en zo’n veertien jaar werkzaam bij het Elkerliek ziekenhuis.

“De zorg heeft altijd voorop gestaan, maar daar is iets bij gekomen. Het gezin staat centraal. Zo kun je nu verblijven in een gezinssuite, met je partner en pasgeborene. De artsen en verpleegkundigen komen dan langs op die kamer, het is echt even je ‘huisje’, dat je niet hoeft te delen met andere ouders en baby’s. Dat zorgt ervoor dat je rustig kunt wennen aan de situatie en dat je samen een goede band op kunt bouwen.

De bezoekuren op de afdeling zijn extra ruim, zodat je net als thuis kraamvisite kunt ontvangen. Voor ons werkt het ook heel prettig om zo visites te lopen.” Dat huiselijke wordt mede gecreëerd door de inrichting van de gezinssuite. Veel 54

interview

ook wel prettig om de eerste dagen in het ziekenhuis te zijn, dan kun je áltijd wat vragen. Ik vind het heel wat hoor, voor kersverse moeders, om meteen naar huis te gaan. Je bent zo onzeker die eerste tijd en dit was de eerste keer dat ik borstvoeding gaf. Daar hebben ze me ook goed mee geholpen.”

LUISTEREN Marjan noemt met name de sfeer, de kleinschaligheid en de persoonlijke benadering als pluspunten van bevallen in het Elkerliek. “Je bent echt welkom, het personeel is betrokken en er wordt echt naar je situatie en wensen gekeken. Zo had

kleur, een keukentje en een bedbank voor de partner.

HUID-OP-HUID Toen Suzanne Elshof begon had nog niet elke verloskamer een bad en het kindje moest na de geboorte vaak even de kamer verlaten voor controle. “Nu staat dat eerste contact voorop. Ook na een keizersnede bijvoorbeeld. Het is heel belangrijk dat een baby eerst een tijdje op de borst van de moeder ligt, dat huid-op-huid contact is essentieel en belangrijk voor zowel de moeder als de baby.”

Moeders in spe kunnen daarnaast sinds 2013 ook kiezen voor een bevalling in Ons Geboortehuis.

Een samenwerkingsverband van verloskundigen in de regio, de Zorgboog en het Elkerliek ziekenhuis. In deze kamers, grenzend aan de afdeling, kunnen vrouwen onder begeleiding van hun eigen verloskundige bevallen.

Mocht er extra hulp nodig zijn, dan zijn de verloskamers letterlijk één deur verder. “We zorgen dan voor een goede overdracht. Dat verloopt altijd heel

ik in mijn bevalplan opgeschreven hoe ik de bevalling voor me zag en daar is heel goed naar geluisterd.” Gemoedelijk noemt ze het.

Marjan liep toch nog tegen één puntje aan.

“Na de bevalling ging ik douchen en mocht de deur niet op slot, omdat er kans was op flauwvallen. Maar dat voelt niet prettig. Je geeft in een ziekenhuis al zo veel van je privacy weg. Ik heb toen voorgesteld een knop voor het personeel op de buitenkant te plaatsen, zodat ze altijd de deur kunnen openen als het nodig is en je toch zelf de deur kunt sluiten. Daar is gehoor aan gegeven! Dat is misschien wel het beste voorbeeld van gezins- of patiëntgerichte zorg, er wordt naar je geluisterd.”

soepel. De klinisch verloskundigen hebben vervolgens weer een heel kort lijntje met de gynaecologen.”

COUVEUSESUITE Kinderen die in de couveuse liggen, liggen nu nog op een andere afdeling.

Met de techniek ‘Baby in Beeld’ kunnen ouders en familieleden op een systeem inloggen en het kind altijd zien. “De wens is om in 2015 te starten met de bouw van couveusesuites, waar moeder en kind ook samen verblijven. Die komen dan ook op de eerste verdieping waar de gezinssuites en de verloskamers zijn. Daarnaast hopen we op nog meer gezinssuites. Zo breiden we de gezinsgerichte zorg steeds verder uit.”

VRIENDELIJK Zwangere vrouwen en hun partners kunnen al voor de bevalling kennismaken met het ziekenhuis, zodat je met een veilig gevoel aan de bevalling kunt beginnen. Er zijn rondleidingen en workshops. “We willen dat ouders na een verblijf in het ziekenhuis, met een goed gevoel naar huis gaan. Daar doen we heel erg ons best voor.”

September 2014

l lateri e • I ta

• Lunc hroo

m

Ch

en ee

oco

• Ko f f i s ijs e

th

i

n aa

IL BORGO

Il Borgo is voortaan ook op zaterdagavond open.

Kom proeven

in onze wijnbar

NIEUW! Op 27 september jl. opende Il Borgo in Helmond de deuren van haar italiaanse wijnbar. Voor levensgenieters, wijnliefhebbers en liefhebbers van Italiaanse wijnen in het bijzonder.

Wat kunt u verwachten: • Een wijnkaart met meer dan 70 geselecteerde Italiaanse wijnen uit bekende en minder bekende gebieden in Italië.

• High wine arrangementen.

• Wijnproeverijen onder het motto van “De wijnboer vertelt...” met bijpassende gerechten.

Een mooie ambiance op een verdieping in het oudste huis van Helmond. Genieten van het Italiaanse leven, genieten van een goed glas wijn met een bijbehorende antipasti.

In vino veritas,

maar vertelt de wijngenieter de waarheid of de wijn?

IL BORGO

Markt 7 5701 RH Helmond Telefoon 0492 537715 E-mail info@ilborgo.nl Internet www.ilborgo.nl

eric koolen

Eric Koolen is een man die graag vasthoudt aan een visie. Niet zwabberen, maar in één rechte lijn op je doel afgaan. Dat komt goed van pas bij zijn functie als Manager Exhibitions & Events bij DAF Trucks NV. Een Helmonder in hart en nieren, die hoopt dat ‘zijn’ stad over tien jaar een duidelijk doel voor ogen heeft. tekst udo holtappels foto gerard van hal

ERIC

“Als 14-jarige besloot ik: ik ga voortaan voor gemotoriseerd vervoer.

Ik heb al heel wat auto’s versleten.

Maar mijn grootste liefde, dat is mijn motor. Die Yamaha R1 heeft me al heel wat rijplezier bezorgd, ik zeg wel eens dat ik benzine door mijn aderen heb stromen. Mijn fiets? Die gebruik ik misschien vijf keer per jaar”, lacht Eric Koolen. Dat hij terecht kwam bij truckbouwer DAF als werkgever, is dus niet vreemd te noemen. “Ik ben verantwoordelijk voor alle beurzen en evenementen die door DAF Trucks NV georganiseerd worden. Dat is overal ter wereld, van China, Rusland tot aan Brazilië.” Nee, veel reizen doet hij niet meer. Hoewel, veel, het is maar hoe je het ziet. Hij is toch wel zo’n zes tot acht keer per jaar in het buitenland te vinden. “Bij een vorige baan was ik constant onderweg. Zat ik op een feestje, had iedereen het over vorig weekend. Ik kon alleen vertellen dat ik in Pakistan, het Midden-Oosten of Amerika geweest was, dat voelde niet goed.” Dus was Koolen blij dat hij bij zijn huidige werkgever niet doorlopend in het buitenland hoeft te verblijven. “Ik hoef niet alles zelf uit te voeren. Op de eerste dag van de

56

beurs ben ik vaak aanwezig. Je moet ervaren of wat je hebt uitgedacht, ook daadwerkelijk hout snijdt. Zichtlijnen, belichting, andere stands; allemaal factoren. Ik kijk simpelweg of het publiek reageert op de manier die wij voor ogen hebben.”

Door al dat reizen, heeft hij ook een rugzak vol bagage. “Ik heb empathie opgebouwd voor diverse culturen.

Ik pas me gemakkelijk aan. Als je bijvoorbeeld in Zuidoost-Azië bent, word je heel gastvrij ontvangen. Dat gaat verder dan alleen het werk, ze willen je ook iets meegeven van de cultuur en de omgeving. Ik merk dat ik dat nu zelf ook doe als ik gasten ontvang. Je krijgt een bredere kijk op de wereld.”

WARMTE Eric Koolen hecht aan het imago van DAF, dat warm is. Daarbij voelt hij zich thuis. De koele kant van het verkopen stond hem op een gegeven moment tegen. Na een leuk gesprek je hand ophouden, het past niet bij hem. Aan de andere kant is het ook een valkuil, merkt hij. “Het is belangrijk om juist wél te roepen. Wat mij betreft mag September 2014

INTERVIEW

“Je moet denken in kansen”

September 2014

57

interview

eric koolen

DAF in de media wel wat vaker opduiken.

Ondanks dat ik van bescheidenheid houd, ben ik wel heel trots op wat we doen.”

AUTOMOTIVE “Automotive, het leeft niet zo. Dat is jammer. Ik vind dat er meer aandacht naar de sector mag gaan. Er gebeuren geweldige dingen, de sector is zo innovatief bezig. Kijk naar auto’s en trucks die al kunnen rijden zonder bestuurder. Dat is de toekomst, dat is voor iedereen tastbaar. Ik snap dat de technische aspecten niet voor iedereen aantrekkelijk zijn, maar door het te vertalen naar techniek waar je iets aan hebt, wordt het ineens wel bijzonder.” Hij ziet ook wel een kanteling. “In de automotivesector werken steeds meer vrouwen. Toen ik afstudeerde, zat er één meisje in de klas.

Het zal nooit 50/50 worden. Dat is ook niet erg, iedereen moet een keuze maken, die bij hem of haar past. Maar het imago is wel aan het veranderen.”

Misschien ligt het ook aan Nederland, denkt hij. “Bij werkzaamheden in Brazilië valt het op dat ze daar erg openstaan voor nieuwe technologieën. Hier moet alles tig keer getest worden. Dat is natuurlijk helemaal niet verkeerd en TNO vaart er wel bij, maar we moeten niet báng zijn voor nieuwe ontwikkelingen.” Hij lacht als hij terugdenkt aan een reis naar India.

“Daar is het héél anders. Een truck? Dat is een houten huisje, vol toeters en bellen. Dat heeft ook zijn charme. Dat is het mooie aan mijn vak; die verschillende culturen. Daar geniet ik echt van. Het mooiste is als het lukt om iemand te overtuigen van de kracht van nieuwe technologieën.”

INNOVATIE Hij wil niet beweren dat nieuw altijd beter is. Natuurlijk, innovatie is belangrijk, maar hij ziet het ook wel eens te ver gaan. “Bij een kennis van me is laatst een auto gestolen, omdat het signaal voor automatisch openen 58

opgevangen werd. Met één druk op de knop konden de dieven wegrijden. Enkele dagen later vonden ze de auto terug zonder inbraaksporen. Ga dat maar eens uitleggen aan de verzekering. Heeft de gebruiker iets aan deze technologie? Dat is een vraag die de sector zichzelf wel moet stellen.”

HELMOND Elke dag stapt hij in de auto, van Brandevoort naar Eindhoven. Even heeft hij er gewoond, in Eindhoven, maar Helmond voelt toch echt als ‘zijn’ stad. Ik shop graag in Helmond en er wonen veel familieleden. Wat dat betreft zal het altijd mijn stad blijven. Maar voor grote events, zoals Glow, of voor cultuur, ga ik toch naar Eindhoven. Dat heeft wellicht met mijn persoonlijke interesses te maken, ik kijk bijvoorbeeld graag naar een wedstrijd van PSV.”

Dat hoor je nu niet meer. Het is allemaal wat gematigder, er hangt een andere sfeer.

Dat is ook lastig. Helmond moet een nieuw gezicht vinden, we staan als stad op het kruispunt van de grote veranderingen. Dan moet je keuzes maken. Ik kan me voorstellen dat Helmond inzet op de maakindustrie, iets waar de stad van oudsher goed in is, maar daar kleeft wel een wat minder imago aan vast.” Eric zegt ook altijd gewoon dat hij uit Helmond komt. “Nee, ik zeg niet dat ik uit Brandevoort kom. Ik kan ook echt met een Helmonds accent praten. Daar krijg ik weleens opmerkingen over.”

Over tien jaar, hoe ziet ‘zijn’ stad er dan uit? “Ik hoop dat Helmond dan een duidelijk doel voor ogen heeft. De identiteit van de stad moet duidelijk zijn. Dat je met één duidelijk woord de zin ‘Helmond staat voor…’, kunt afmaken.”

KANSEN Daarnaast mis ik in Helmond soms ook iets. Hij twijfelt en denkt na. Wat is het dan, dat hij mist? Wat kan er beter? “Het is lastig te benoemen”, zegt hij. “Ik merk dat er niet één duidelijke visie of missie is. Er zijn zoveel meningen. Het is goed om een keuze te maken en daaraan vast te houden.” Eric vindt dat daarbij best gebruik gemaakt mag worden van kennis die bij andere steden of dorpen ligt. “Je hoeft niet op nul te beginnen, kennisdeling is belangrijk. Zo sta ik ook in mijn werk.

Natuurlijk zijn er ontwikkelingen die wij voor onszelf houden, maar ik deel ook graag de kennis die we hebben opgedaan over het presenteren op beurzen. Je moet denken in kansen.”

TROTS Het neemt allemaal niet weg dat hij heel trots is op zijn stad. “Helmond is aan het veranderen. Mijn vader woonde vroeger in het Haagje, daar gebeurde wel eens wat.

“Helmond is aan het veranderen, daar hoort een duidelijke identiteit bij“ September 2014

marie-claire

COLUMN

DE STRAATJES VAN HELMOND Natuurlijk heeft iedereen weleens gehoord van de Amsterdamse 9 Straatjes en natuurlijk denk je dan niet meteen ook aan Helmond. Toch hebben wij hier óók heel bijzondere straatjes, met hele bijzondere winkeltjes, en niet alleen dat: wij hebben bijvoorbeeld ook een hele bijzondere kunst en poëzie route.Ooit de moeite genomen om deze te lopen? Zou je zeker moeten doen!Ik heb het geluk om in één van de meest bijzondere straatjes van Helmond te wonen: de ingang van de Lambertushof. Iedere ochtend wanneer ik de deur op slot draai, heb ik meteen een geweldig stukje poëzie van Jules Deelder in het vizier: ‘Wie van de aanwezigen houdt er van kunst?

‘Ikke!’

‘Prachtig! Dan kunt u mij vast wel even helpen met het ophangen van de schilderijen’ Hoe mooi kan de dag beginnen…?

Er zou bijna een straf op moeten staan als je niet minstens 1 x per jaar het Lambertushof bezoekt. Wist je dat uit de hele regio kunstenaars naar het Lambertushof afreizen om daar hun schildersbenodigdheden aan te schaffen? Ga maar eens kijken op nummer 17, dan begrijp je wel waarom.

Ben je zelf wat minder creatief, maar houd je wel van mooie kunst, dan kun je je hart ophalen de bij collectie van Trends, de etsen van Kees Vriends, de schilderijen van Alex van Voorst en de buitenexpositie van Arno Oberendorff en Leo van Kraaij. Is fantasy meer je ding, dan is er nog Fairyland.

Is dat alles nog niet voldoende om het Lambertushof te bezoeken, dan hebben we nog Musique en Plein Public én Classique en Plein Public in petto.

Hoe mooi kun je het hebben?

En weet je nou wat zo jammer is, er zijn nog steeds veel te weinig mensen die de geneugten van Helmond op zijn waarde weten te schatten. Helmond zal dan wel altijd het kleine zusje van grote broer Eindhoven blijven, maar dan wel een heel charmant zusje met een gezellig Brabants sausje, en daar is niks mis mee!

Als wij als Helmonders nu eens allemaal de moeite nemen om minimaal 1 maal per jaar mensen uit de regio uit te nodigen voor een dagje sightseeing in de stad, dan moeten wij ons imago toch op kunnen krikken!

Onze grote Spaanse vriend Sinterklaas doet ieder jaar weer zijn best om grote aantallen mensen naar Helmond te halen, dan moeten wij, met bijna 90.000 man sterk, toch zeker ons steentje kunnen bijdragen!

Ik ga in ieder geval mijn best doen.

September 2014

59

BRANDEVOORT

HELMOND

irene van geel

COLUMN

Indian Summer?

Ja graag!

Klagen. Dat is niet alleen typerend voor Helmonders, maar voor een groot deel van de Nederlanders. We kunnen klagen over álles.

Over de overheid, het parkeren, de banken en ga zo maar door.

Met name over het weer wordt altijd veel geklaagd; het is te koud, te warm, het waait te veel of te weinig, er is te veel zon, te weinig zon, er is te weinig of juist te veel regen. Noem maar op.

Maar waarom klagen mensen in een westers land als Nederland, waar we eigenlijk niets te klagen hebben?

Klagen geeft een soort verbroedering, als we samen klagen, dan delen we. Gedeelde smart, is halve smart.

En je hebt gelijk een mooi gespreksonderwerp. Het schijnt dat er mensen zijn die klagen gewoon ‘lekker’ vinden. We klagen, in de hoop dat er een bevestigend antwoord komt op de klaagzang. En komt die bevestiging, dan voelen wij ons sterk en klagen we nog harder. Komt die bevestiging er niet, dan is het vaak stil. Probeer het maar eens.

Klagen komt naar mijn oordeel uit een vreemde vorm van onzekerheid en perfectionisme; het is namelijk nooit goed genoeg.

Laatst zat ik op de Haven in Helmond op een terras en de vriendelijke ober zei tijdens het opruimen van servies van een aantal terrastafels: “Lekker weertje dames, we boffen met deze zomer!” Ik wachtte bewust op een vervolgzin in de trant van: “Jammer dat we niet meer van dit soort dagen hebben” of “Jammer dat …” Maar er kwam niets. Gewoon, een positieve boodschap, zonder bijsmaak. Ietwat onwennig door de spontane oprecht positieve boodschap van deze ober, antwoordde ik: “Jazeker, we boffen maar!” Heerlijk, positief ingestelde mensen! Als mensen daar niet in doorslaan, zo vind ik Emile Ratelband redelijk ‘over de top’, is die oprechte positiviteit juist erg verfrissend.

Laten we de positiviteit zo veel mogelijk gelden en daar zelf mee beginnen. Ondanks alle voornemens over positiviteit en weeralarmen met code rood, geel, zwart, groen, ben ik en blijf ik wel Helmonder én Nederlander; ik heb genoten van een fantastische zomer, maar hoop stiekem op een zwoele Indian Summer. En komt deze opleving van zomerweer er in het najaar niet, dan is het ook goed.

September 2014

61

boeken DAVID NICHOLLS De eerste dag Het is de laatste dag van hun studie, 15 juli 1988.

Dexter Mayhew en Emma Morley bevinden zich in haar eenpersoonsbed en brengen deze ene nacht samen door. De dag daarna gaan ze ieder hun eigen weg.

Elk jaar op die datum wordt de loop van hun leven weergegeven tot en met het jaar 2007.

Emma is een idealistisch type; ze klimt langzaam op de maatschappelijke ladder. Dexter zakt als beroemd televisiepresentator af naar een carrière van niks door zijn drugs- en alcoholverslaving. De relatie tussen Emma en Dexter verschuift in de loop der jaren en het is opmerkelijk hoe romantiek kan lopen. Zijn Dex en Em het onwaarschijnlijke bewijs dat mannen en vrouwen toch echt vrienden kunnen zijn?

Het verhaal is grappig en triest; ontzettend boeiend en verslavend. Het kent mooie dialogen en onverwachte wendingen.

PIETER STEINZ Made in Europe, De kunst die ons continent bindt Dit interessante boek van Pieter Steinz is al in maart verschenen, maar beleeft druk na druk, door de grote belangstelling.

Europa is meer dan crisis in de eurozone en regelzucht vanuit Brussel. Wat bindt Europa werkelijk? Aan de hand van honderdvier kleine essays maakt de schrijver een rondreis langs de belangrijkste halteplaatsen van de Europese kunst.

De auteur, David Nicholls, bedacht een originele structuur voor het verhaal en observeert scherp.

Doordat je bij elk hoofdstuk een jaar vooruitgaat in hun levens, gebeurt alles razendsnel.

Het boek is zeer succesvol verfilmd in 2011, met in de hoofdrollen Anne Hathaway en Jim Sturgess, met als titel “One day”.

Nu herdrukt in de Rainbow reeks, € 8,Sen de Roij

Zo komen onder andere de Griekse tragedie, de Russische roman, de Italiaanse cinema, de Duitse Romantiek, de klassieke muziek van Bach, Monty Python, de ontwerper Chanel, Brancusi, La Sagrada Familia, The Beatles, Asterix en Obelix, Champion’s League Voetbal, ‘Billy’ Ikea kast, Jules Verne, de Rietveldstoel en ga zo maar door.

Het hele leuke is ook dat Helmond in dit boek vernoemd wordt, op pagina 246: Het postmodernisme van Rob Krier in onder andere de Helmondse wijk Brandevoort. Steinz citeert uit een artikel: “De Luxemburgse architect Rob Krier heeft een grotere invloed op het Nederlandse bouwen gehad dan Rem Koolhaas.”

Dit alles maakt ‘Made in Europe’ tot een culturele reisgids en een beknopte kunstgeschiedenis ineen. Lees dit boek! samengesteld door: De Roij & Boschman Boeken € 34,95 www.deroijboschman.nl Sen de Roij 62

September 2014

BOEKEN FIEP WESTENDORP Het grote Fiep kijkboek De afgelopen maanden stond Fiep Westendorp flink in de belangstelling in Helmond: de prachtige tentoonstelling in het Gemeentemuseum, de bijbehorende speurtocht voor de kinderen en de pop-up store in de Ameidestraat. Maar van Fiep krijg je nooit genoeg, dus daarom breng ik graag ‘Het grote Fiep kijkboek’ onder de aandacht.

LIEKE VAN DER VORST Liekeland Zo nu en dan kom je ze tegen: die echte mooie prenten waar je geen genoeg van kunt krijgen. Hiernaast bespreek ik ook het kijkboek van Fiep Westendorp vanwege haar tijdloze illustraties.

Maar we hebben in Helmond ook een talentvolle jonge illustratrice wonen: Lieke van der Vorst.

Onder de naam Liekeland ontwerpt en illustreert ze de meest bijzondere dingen. Natuur, mens en dier zijn de belangrijkste onderwerpen in het werk van Lieke. Je ziet de liefde voor deze thema’s overduidelijk terug in haar sfeervolle prenten. De prenten geven mij het gevoel in een perfecte wereld te zijn, een wereld waarin iedereen kan doen wat hij het liefste doet…

Eigenlijk een soort sprookjeswereld, want de werkelijkheid is helaas anders. Maar wat is er fijner dan af en toe een uitstapje te maken naar die andere wereld?!

Gelukkig geeft Lieke deze mogelijkheid. Diverse illustraties zijn namelijk als postkaart en als prent gedrukt (op ecologisch karton). Ook een bezoekje aan haar site www.liekeland.nl biedt je een kijkje in die andere wereld.

Fiep Westendorp heeft van bijna alle dingen die je in het dagelijks leven tegenkomt wel een illustratie gemaakt. Deze prachtige tekeningen zijn in dit grote boek samengebracht en onderverdeeld in verschillende ‘rubrieken’.

Zo komen we eerst in de stad. Daar zien we een winkel, een hotel, maar ook huizen en een straat. Dan slaan we het blad om en staan we midden in het verkeer met de fietser, de automobilist en de voertuigen die door Fiep zo karakteristiek getekend zijn. Verder zie je onder andere wat je tegenkomt in het circus, in de tuin, in de keuken, op school, op de boerderij en (mijn favoriete plaat) in het bos. Verschillende sporten, beroepen, huisdieren en de seizoenen komen ook aan bod.

De heldere, kleurige tekeningen van Fiep maken het een waar genot om in dit boek te kijken. Er is vooral voor kinderen veel te zien en te ontdekken in dit boek. Dit komt mede doordat de illustraties erg gedetailleerd zijn. En al zijn veel illustraties een hele tijd geleden gemaakt, ze blijven geschikt voor deze tijd. Want zoals Fiep een poes in een mandje tekende, zien poezen er nog steeds uit, we kamperen nog steeds in de door Fiep getekende tentjes en caravans en we blijven oliebollen eten op oudejaarsavond (net als op de tekening die Fiep jaren geleden maakte).

Een mooier kijkboek dan dit zul je nu niet vinden.‘Het grote Fiep kijkboek’ is het perfecte kraam- of verjaardagscadeau voor kinderen tot 6 jaar. € 17,50 Suzanne Mazairac

Wil je haar werk in het echt zien? In de Kinderboekenweek zal werk van Lieke te zien zijn bij De Roij & Boschman boeken.

Deze zestigste kinderboekenweek (van 1 t/m 12 oktober) heeft in dit jubileumjaar als motto ‘Feest!’ en naast de vele kinderboeken die binnen dit thema passen, horen hier mooie kaarten bij. Niets heerlijker dan een feestje te starten door een kaartje naar de jarige te sturen… Of gewoon zomaar, om van iedere dag een feest te maken!

Suzanne Mazairac September 2014

63

kunst- en cultuuragenda BREDA MUSEUM OF THE IMAGE (MOTI) BredaPhoto, Songs from the Heart Tot en met 26 oktober 2014 Het iconische schilderij Der Wanderer über dem Nebelmeer van Caspar David Friedrich vormt het uitgangspunt voor de tentoonstelling Songs from the Heart in MOTI, tijdens BredaPhoto. Met diverse hedendaagse ‘klonen’ van het werk van Friedrich wordt de invloed hiervan op diverse disciplines duidelijk. Van games en filmposters tot reclames, boekomslagen en beeldende kunst: alle uitingen besteden aandacht aan dezelfde gevoelens van eenzaamheid en mysterie. De kracht van het beeld zit ‘m in de herhaling! Tijdens het festival verkennen geselecteerde fotografen het spanningsveld rond de Romantiek. Met het thema Songs From the Heart duikt BredaPhoto in de Nieuwe Romantiek: de Romantiek van de 21e eeuw. www.motimuseum.nl

GRONINGEN GRONINGER MUSEUM Capita Selecta II: Moderne en hedendaagse kunst uit de collectie van het Groninger Museum Tot en met 2 november 2014 Capita Selecta staat voor ‘uitgelicht voor bijzondere aandacht’. In deze tweede versie van de tentoonstelling met kunst uit de museumcollectie is ervoor gekozen om niet één maar meerdere kunstdisciplines te kiezen.

De tentoonstelling bestaat uit een mix van schilder- en beeldhouwkunst, mode, fotografie en design. Er zijn nieuwe aanwinsten te zien, zoals werk van ontwerper Joris Laarman en een mode-installatie van de Britse ontwerper Hussein Chalayan. Verder is er hedendaagse kunst uit China te zien die een reflectie is op de grote economische en culturele ontwikkelingen sinds de dood van Mao. www.groningermuseum.nl 64

ANTWERPEN ANTWERPEN FOTOMUSEUM Richard Mosse Met The Enclave brengt het FoMu de gevierde multimedia-installatie van Richard Mosse (1980) naar België. Mosse reisde sinds 2010 verschillende keren naar Oost-Congo om er de eindeloze spiraal van geweld vast te leggen. Zijn installatie omvat onder andere zes grote schermen met een infraroodfilm van burgers die vluchten voor de moordende opstandelingen, Mai Mai soldaten die zich voorbereiden op de strijd en M23-rebellen die oprukken naar Goma, allemaal in de typische infraroodkleuren felroze en groenblauw. www.fotomuseum.be

samengesteld door: Maartje Vos-Swinkels van Akina Art Projects

NIJMEGEN MUSEUM HET VALKHOF Plaats delict - Misdaad bij de Romeinen Tot en met 5 oktober 2014 Oplichting, moord en grafroof; in de Romeinse tijd was dit aan de orde van de dag. De familietentoonstelling ‘Plaats Delict’ geeft aan de hand van objecten uit gerenommeerde musea in Duitsland én uit de eigen collectie een beeld van de misdaad(bestrijding) bij de Romeinen.

De tentoonstelling is ingedeeld in de thema’s grafroof, valsmunterij, inbraak & doodslag, bescherming en rechtspraak & bestraffing. Speciaal voor kinderen is er een route gemaakt waarbij zij zelf op jacht gaan naar criminelen. De tentoonstelling is de Nederlandse versie van de succesvolle Duitse tentoonstelling ‘Gefährliches Pflaster’. www.museumhetvalkhof.nl

September 2014

KUNST- EN CULTUURAGENDA

VAN ABBEMUSEUM EINDHOVEN Beleef het museum op een nieuwe manier... met de Luisterroute!

PARKTHEATER - EINDHOVEN

TEXTIELMUSEUM TILBURG

Toneel: De ontdekking van de hemel

Body Jewels

te zien op woensdag 5 november 2014

Tot en met 15 maart 2015

De eeuwige strijd tegen zilvervisjes, het Liggend Naakt van Sluijters uit de collectie van Henri van Abbe, een ontmoeting met directeur Charles Esche en kunstenaar John Körmeling.

Theatermaker Lucas de Man neemt je in deze luisterroute mee op een reis vol beelden, stemmen en geluiden. Met zijn persoonlijke verhaal geeft hij je in een uur een verrassende impressie van het Van Abbemuseum. Je luistert naar Lucas de Man via een mp3-speler met koptelefoon.

De luisterroute start bij de kassa en vanaf daar neemt Lucas je mee door het hele museum. Druk op de afspeelknop om de luisterroute te starten. Pauzeer wanneer je wilt en spoel terug als je iets nogmaals wilt horen.

Het beste Nederlandstalige boek aller

In Body Jewels toont het TextielMuseum

tijden is de bekroning die het 900

te Tilburg een flinke greep uit de

pagina’s tellende opus van Harry

eigen collectie Nederlandse, moderne

Mulisch ontving. Het is een boek vol

sieraden. Er is ook ruimte voor enkele

symboliek,

spraakmakende collectieopdrachten die

humor en liefde. De ontdekking van de

de afgelopen jaren in het TextielLab

hemel is het verhaal over de vriendschap

zijn uitgevoerd. Door toedoen van

tussen Onno Quist en Max Delius. Samen

spraakmakende sieraadontwerpers in

raken ze in de ban van de mooie celliste

de jaren zestig wordt het bijou niet

Ada Brons. Zij krijgt een relatie met Max

langer alleen als kostbaar statussymbool

én met Onno. Dan blijkt Ada zwanger.

gezien. Het ontwikkelde zich in de

Bij de geboorte is niet alleen onbekend

afgelopen decennia tot kunst, mode

wie van de twee de vader is, maar ook

en zelfs bijna ondraagbare objecten.

welke allesomvattende missie dit kind te

Body Jewels laat een aantal van die

wachten staat. Het boek is tot toneelstuk

ontwikkelingen zien.

www.vanabbemuseum.nl

bewerkt door Marcel Otten. www.textielmuseum.nl www.parktheater.nl UTRECHT CENTRAAL MUSEUM Piet Paris kiest uit de collectie t/m 30 november 2014 Mode-illustrator Piet Paris is gastcurator in het Centraal Museum. Uit de collectie van het Centraal Museum kiest Piet Paris meer dan 150 voorwerpen en presenteert ze in een verrassende vorm: als scènes van een musical. Via backstage, de rode loper en – uiteindelijk – het podium leidt hij de bezoeker langs meer dan vijftig looks van o.a. Comme des Garçons, Maison Martin Margiela, Iris van Herpen, Viktor & Rolf, maar ook 17de- en 18de-eeuwse kostuums. Paris wil mode niet geïsoleerd tonen, maar in de context. Hij combineert mode met voorwerpen en neemt deze in gebruik: klokken tikken, vazen zijn gevuld met bloemen en lampen branden. De anonimiteit van de paspop doorbreekt hij door ze van top tot teen aan te kleden en van een gezicht te voorzien dat hij zelf illustreert. Piet Paris geeft letterlijk een levendige voorstelling van de collectie van het Centraal Museum. De tentoonstelling is karakteristiek voor Piet Paris: speels en sierlijk, met veel oog voor detail. Toegankelijk en met humor getint, maar met een serieuze ondertoon: door amusement te combineren met kunst speelt hij met de hang naar massacultuur en vervlakking. www.centraalmuseum.nl

September 2014

65

KUNSTKWARTIER

MUZIEK MAAKT VRIENDEN

Meld je aan met 5 of 6 vrienden en jij ontvangt 10% korting* op je cursusgeld!

Samen met vijf tot zeven anderen muziek leren spelen, dรกt is gezellig en motiverend. Bovendien heb je dan langer les voor een lagere prijs. * Deze actie loopt tot 1 oktober 2014.

Kijk voor meer informatie op www.kunst-kwartier.nl DAT MERK JE IN WAT WE D ALLES OEN!

HART VOOR DE KUNSTEN, VOOR LEREN, INSPIREREN EN VOOR MENS EN SAMENLEVING

U bent van harte welkom.

Het ‘Warandelingetjes’ menu Zoveel gangen nuttigen als u wenst, nog een gerechtje geen probleem.

En nog één, en nog één...

DI.-WO.-DO. voor € 23,50 VR.-ZA.-ZO. voor € 26,50

Kijk voor de diverse gerechten (ca. 28) op

• Uitgebreide a la carte kaart

onze site!

• High tea

Uiteraard blijft ons 3-gangen week keuzemenu verkrijgbaar. Dinsdag t/m

• Kleine dagkaart • Tevens voor al uw feesten & partijen

donderdag € 21,50 en vrijdag t/m zondag € 24,50.

Gehele dag geopend vanaf 11.00 uur van dinsdag t/m zondag.

De Kluis 2 Helmond, Tel. 0492-536361.

www.123restaurants.eu

www.paviljoenwarande.com