Hermes 4 - 14-15 by Hermes Historia

Het kringblad van de Historiaan

Hermes

Met de

steun van: 2014 - 2015 â&#x20AC;˘ 4

Hermes

Inhoudstafel

Voorwoord D

Spelletjespagina 31

e blokperiode is alweer voorbij, uw hoofden zijn ongetwijfeld weer volledig leeggemaakt om ze dit semester weer vol te proppen met nieuwe razend interessante leerstof, de Fak is terug open om uw maag weer vol te proppen met razend lekker bier, kortom, Leuven is weer helemaal zoals het geweest is. Dat wil natuurlijk zeggen dat het weer tijd is voor een nieuwe Hermes. En niet zomaar een Hermes, maar één die extra in het teken staat van de verjaardag van onze kring. Daarom krijgen onze collega’s van Lustrum op de volgende pagina’s het woord, om nog maar eens al te duidelijk te maken waarom onze kring al tachtig jaar lang zo geweldig is. Het lezen meer dan waard dus. Maar vergeet ook zeker niet verder door te bladeren, want zoals gewoonlijk kunnen jullie weer heel wat interessante artikels over onze werking en andere zaken terugvinden. Daarbij zal je misschien wel een interview met Bart De Wever tegenkomen, en ik ga niet eens beginnen met zoeken naar superlatieven die weer kunnen geven waarom u dat interview écht wel wil lezen.

Kalender 32

- Uw geliefde redactie

80 jaar Historische kring

80 jaar Proffen

3 jaar Praesides 7 Historia Toneel speelt...

The Day the Fakbar Died

“How to Get a Job” 103

Sport Spreekt 14 El Hermado 15 Interview met Bart De Wever

Hermes Hekelt 21 Wijven en games 22 Verslag Historiareis naar Marrakech

Fun Facts 30

Hermes - Kringblad Historia - Jaargang 11- Academiejaar 2014-2015 - Nummer 4 Gratis uitgave - Niet op de heirweg gooien Redactie: Nasse Van den Eynden - Maxim Hellemans - Seppe Vandersteen Archief: www.kringhistoria.be

V.U.: Kristien Vandebeeck, Blijde inkomststraat 11, 3000 Leuven

Kring Historia noch de redactie van Hermes zijn verantwoordelijk voor de meningen die in dit magazine zijn geuit . Dezen blijven eigen aan de auteurs. Heeft u vragen over iets dat in deze editie gepubliceerd is? Stuur die dan zeker op naar hermes.historia@gmail.com .

2014 - 2015 • 4

Hermes

Lustrum neemt het woord Waarde Historianen, 1935 bleek een belangrijk jaar te zijn in de geschiedenis. De Carmina Burana o.l.v. Carl Orff zag bijvoorbeeld het levenslicht in 1935. Daarnaast kwam Elvis Presley in datzelfde jaar ter wereld en in Turkije kwam het nieuwe parlement bijeen, waarin toen ook voor de eerste keer vrouwen werden toegelaten! De belangrijkste gebeurtenis van dat jaar is echter het ontstaan van onze geliefde kring Historia! Zij mocht op 7 februari dit jaar 80 kaarsjes uitblazen, vandaar dat deze Hermeseditie gewijd is aan het 80-jarig bestaan van onze kring. Altijd al wat meer willen weten over Historia, haar proffen en niet te vergeten: de Fak? Lees dan zeker en vast verder in deze Hermes en vergeet zeker niet af te zakken naar één van onze vele Lustrum-activiteiten! Tempus fugit, Historia manet, Uw lustrumteam: Caro en Silke

80 jaar Historische kring: een overzicht O

p 7 februari 1935 zag de Historische Kring het levenslicht. De kring kwam tot stand onder impuls van Jozef Van Reusel en de eerste praeses was Michiel van Meensen, die bijgestaan werd door Staf Engelen als schrijver en Jef Scheerder als kassier-schachtenmeester. De belangrijkste taak van het eerste bestuur was het bevorderen van de contacten tussen professoren en studenten. Bovendien moest er voor gezorgd worden dat de reeds afgestudeerden betrokken bleven met de opleiding. Toch was de Historische Kring niet de eerste vereniging van studenten geschiedenis in Leuven: in 1921 was er namelijk het Vlaams Historisch Genootschap ontstaan, een studiekring van de studenten Moderne Geschiedenis die ijverde voor de Nederlandse

2014 - 2015 • 4

vaktaal. Dat genootschap was echter geen lang leven beschoren en verdween tegen 1928. Het kringleven in de vooroorlogse periode zag er elk jaar hetzelfde uit: er werden jaarlijks zes bijeenkomsten gehouden die steeds verliepen volgens hetzelfde stramien. Eerst was er een serieus gedeelte met een lezing over een (meestal) historisch onderwerp, waarna de avond werd afgesloten met een gezellig samenzijn. Tijdens de oorlog werden deze kringvergaderingen echt iets om naar uit te kijken, aangezien andere mogelijkheden tot ontspanning moeiijk werden door de bezetting. De lessen werden immers zo georganiseerd dat de studenten zo min mogelijk in Leuven hoefden te zijn. Dat had grote gevolgen voor de studentenclubs en het caféleven.

Na de oorlog kende de Historische Kring een grote bloei. Voordrachten bleven nog steeds het leeuwendeel van de activiteiten uitmaken, hoewel ook het culturele aspect steeds meer op de voorgrond trad. In deze periode begon de Kring onder andere reizen naar het buitenland te organiseren. Tot halverwege de jaren ’40 was de Kring in de eerste plaats een vriendengroep. Dat veranderde in de jaren ’50 door de toename van het aantal studenten, waardoor de intimiteit verloren ging. Vanaf het praesesjaar van Hugo Van Der Stukken (1953) ging de Kring zich meer richten op ontspanningsactiviteiten. Het aantal lezingen daalde, de doop werd opnieuw georganiseerd en op het kerstetentje werden parodieën op het studentenleven voorgedragen, waar ook

Hermes proffen in voorkwamen. In 1959 weerd voor het eerst een kringblad uitgegeven, het Historiake. Bovendien werd sinds 1963 het tweewekelijkse Bibke geïntroduceerd, een blaadje dat de studenten van actuele informatie voorzag. De Historische Kring maakte ook naam in Leuven door als één van de eerste in januari 1967 een filmavond te organiseren. Op politiek vlak werd geen stelling genomen, maar de Historische Kring had in het begin van de jaren 60 toch de naam een Volksuniekring te zijn. De Kring zou aanvankelijk ook niet deelnemen aan de januarirevolutie van 1968. De Kring was ook compleet verrast door deze revolte, aangezien ze op 16 januari een TD gepland hadden in zaal De Corso. Deze TD kon begrijpelijk niet doorgaan door het ingrijpen van de Rijkswacht. Pas vanaf 17 januari, wanneer de professoren zich achter de studenten schaarden, riep ook preses Louis Vos op tot strijd voor de Vlaamse en democratische rechten. De Kring deelde echter nooit de radicale standpunten van het SVB. Door de stagnerende economie daalde het aantal studenten geschiedenis vanaf het einde van de jaren ‘70. De Kring kreeg ook te maken met een gebrek aan enthousiasme, zowel bij de leden als bij het praesidium. Daarom beperkte men zich in die periode tot het organiseren van traditionele activiteiten. In 1979 verhuisde de fakbar Letteren & Wijsbegeerte van de Bogaardenstraat 9 naar de Blijde Inkomststraat 11. De Kring verhuisde in 1986 van een lokaal in het Erasmushuis, naar een lokaal boven de fakbar, op

de eerste verdieping. In de periode 1981-1986 beschikte de Kring voor korte tijd over een eigen fakbar. Deze sloot al in 1984, waardoor de Historische Kring terugkeerde naar de fakbar Letteren en Wijsbegeerte. In 2004 kwam het tot een grote hervorming van het kringleven. Ten gevolge van de BaMa-hervormingen werd Historia VZW opgericht uit de fusie van de vroegere geschiedkundige kring Historia

lijk. De Klioten waren aanvankelijk niet zo enthousiast en waren bang dat Moderne Geschiedenis teveel zou overheersen. Dat werd deels opgelost door Klioten mee in t zettten in het Historiapraesidium. Ook nu zitten er nog elk jaar studenten Oude Geschiedenis in het praesidium van Historia die zich ten volle inzetten voor het kringleven. Sinds de oprichting van het nieuwe Historia en het heengaan van Klio, heeft de kring zich ontwikkeld tot de op één na grootste van Letteren. In plaats van zich louter toe te leggen op studentikoze activiteiten, heeft de kring sindsdien in toenemende mate aandacht voor het onderwijsaspect, de internationalisering en het ‘leven na Leuven’. Dat laatste zorgde overigens mee voor de toenadering tot de Vereniging Historici Lovanienses (VHL), de alumnivereniging voor Leuvense historici, in 2012.

en een deel van de klassieke kring Klio. Klio was de faculteitskring die vanaf het academiejaar 1936-1937 de belangen behartigde van de studenten Klassieke Talen en Oude Geschiedenis. De studenten Latijn en Grieks vonden een onderkomen bij de andere leden van Taal- en Letterkunde in de faculteitskring Babylon. De historici van de Oudheid werden opgnomen bij Historia. Het samengaan van de kringen was in het begin niet altijd zo gemakke-

- Caro Van der Paal 1

Ben je na het lezen van dit artikel helemaal gebeten door de geschiedenis van Historia? Rep je dan naar de cursusdienst want daar is een uitgebreide geschiedenis van Historia te verkrijgen in Tempus Fugit, Historia Manet: 75 haar Historische Kring te Leuven (1935-2010).

1 Dit artikel is geschreven op basis van T. DELANNOY, De depolitisering van een kring: de Historische Kring (1972-1986), Leuven, 2004 en Tempus Fugit, Historia Manet: 75 jaar Historische Kring te Leuven (1935-2010), Leuven, 2010.

2014 - 2015 • 4

Hermes

80 jaar Proffen H

istoria viert haar eiken jubileum! In haar 80-jarig bestaan heeft ze veel studenten zien aankomen en vertrekken. Doorheen de jaren zette heel wat praesidiumleden zich in voor deze grote groep van studenten. Enkelen van hen zijn nu prof geworden. Meer nog: Historia bleek een kweekvijver voor academische functies, aangezien vele proffen wat praesidiumervaring hebben opgedaan tijdens hun studententijd. Maar wie allemaal, en nog belangrijker: wat was hun functie?! •

Werner Thomas: Hoofdredacteur Hysteria

In 1987-88 richtte Werner Thomas Hysteria op, de voorganger van de Hermes. Maar zo kring-lievend als de huidige Hermes was de Hysteria echter niet. Werner Thomas spuwde in het kringblad meer dan eens gal over zijn medepraesidiumleden. Gelukkig voor hen stopte hij na een half jaar, om verder te kunnen werken aan zijn masterthesis. Goede student, die Werner! •

Violet Soen: Praeses Feest

Wat in Kortrijk ‘Praeses Feest’ heet, staat in Leuven beter bekend als ‘Animatie’. Dus ja, Soen verzorgde in haar studententijd de feestjes bij de Kulak! •

•

Louis Vos: Praeses

•

Patrick Pasture: Praeses

Na zijn jaar als praeses werd er echter geen opvolging gevonden. •

Hans Hauben: Praeses bij Klio

•

Jan de Maeyer: Praeses

In datzelfde jaar nam Leen van Molle

2014 - 2015 • 4

de functie ‘Financiën’ op. Laten we zeggen dat de praeses het goed kon vinden met zijn ‘Financiën’ en ze tot op heden nog steeds gelukkig getrouwd zijn. •

Niels Matheve: Praeses

Dit werd hij nochtans zonder eerdere praesidiumervaring. Daarnaast schreef hij een nieuw kringlied voor Historia, het Historia Magna (met als melodie het deuntje van de Leeuwenkoning)

Idesbald Goddeeris: Fakverantwoordelijke bij Eoos

In de vroege jaren ’80 werd de letterenstudent voorzien van frisse pintjes in de Fak door… Goddeeris! Zelf heeft hij ook menige keren te diep in het glas gekeken, aangezien hij indertijd al eens in de Erasmustuin werd gespot…al dansend… en naakt. Goddeeris was trouwens zo’n fan van alcohol, dat hij besloot om het met iedereen te delen. Zo was hij dé held in de Sovjet-Unie ten tijde van de val van de Muur. Door een devaluatie van de lokale munt kon Goddeeris namelijk voor 100 fr. vette feestjes geven met liters gratis wodka, zodat de lokale bevolking hun miserie even kon vergeten. •

Mark Depauw: Fakbeheerder

Hoewel ze geen praesidiumervaring hebben gehad, zijn deze toch ook het vermelden waard: •

Johan Tollebeek: Kandidaat- Rector

•

Johan Verberckmoes: Monitor - Silke Leenen

Hermes

80 3 jaar Praesides H

et hoeft niet allemaal zo lang geleden te zijn om interessant te zijn, en daarom loont het zeker de moeite om ook eens in de recente geschiedenis van Historia te duiken om te kijken wat onze kring in die jaren allemaal heeft uitgespookt. Daarom komen hier de drie meest recente oud-praesides aan het woord, om nog eens uit de doeken te doen wat er allemaal gebeurd is in de voorbije jaren van de geschiedenis van onze kring.

- 2011-2012: Cédric Suttels Liefste Historia, Gij 80-jarige vol leven, Ik kreeg van de Hermesredactie de opdracht om mijn praesesjaar met jou in 400 woorden samen te vatten. Een verdomd moeilijke opdracht – zeker met de hoeveelheid alcohol die nog steeds door mijn aders stroomt na een memorabele Lumstrumcantus. Onderstaande tekst is dan ook een summiere samenvatting van wat nog altijd een van de meest intensieve jaren uit mijn leven is en dat nog wel een tijdje zal blijven. Een overzichtje, in willekeurige volgorde van belangrijkheid. Bij het terugdenken aan het Historiajaar 2011-2012 kan ik niet omheen de ISHA-conferentie. Honderd internationale studenten waren afgezakt naar Leuven om te discussiëren over het begrip Migratie doorheen de geschiedenis. Of ze waren in België om kennis te maken met het indrukwekkende bierlandschap, de historische gebouwen en de vriendelijke hostel-eigenaar. Het zal nog vele conferenties en seminaries duren vooraleer Leuven niet meer geassocieerd wordt met de catchphrase “Get the fuck out of my hostel” (Leuven City Hostel, 2012). Naast het academische gedeelte stond er ook een uitstap naar Gent, een internationale cantus en een klim van de beiaard op het programma. Een waar toppertje, die ISHA-conferentie. Historia voelde zich dat jaar ook genoodzaakt om TD’s te organiseren met andere kringen, zo wilden we nog volle zalen trekken. Een eerste samenwerking met NFK mondde uit in de Out of Your Element TD

die, weliswaar gezellig, vooral de geschiedenis is ingegaan als een voorbeeld van hoe samenwerken niet moet. Gelukkig hadden we de strijdbijl met Babylon begraven en wisten we het concept Letteren-TD naar een hoger niveau te tillen. Letterens twee grootste kringen bewezen met de S-TD dat ze konden feesten. Een volle Albatros en een dik feestje later kon ik mijn opvolger alleen maar overtuigen om hetzelfde te doen. Op onderwijsvlak werd het werk van de vorige jaren geïnstitutionaliseerd met onderwijsvergaderingen en een online nieuwsbrief louter gewijd aan het onderwijslandschap. Historia’s eigenste onderwijsverantwoordelijke had het tot StRaaLondervoorzitter, de facto de voorzitter, geschopt waardoor we samen met Babylon onze stempel op de faculteit Letteren konden drukken. Ook op toneelvlak werd geschiedenis geschreven. Met het stuk Zomergasten kaapte Historia de prijzen voor Beste Stuk, Beste Vrouwelijke Hoofdrol en Beste Mannelijke Bijrol weg. Een triomf die te wijden was aan de professionele aanpak van de regisseuse, de goede band tussen de verschillende acteurs en het plezier waarmee ze op het podium stonden. Historia maakte voor eens en altijd duidelijk dat het ook acteertalenten in huis had. Tot slot was er ook de band met de Fak die verstevigd werd. Historia’s Fakteam stond gekend als efficiënt, toegewijd, talentvol en plezant. In combinatie met de goedkope pintjes en de Faksfeer zorgde dit er voor dat de Historianen op dinsdagavond weer afzakten naar het huis van verderf. Het werd een Fakjaar

om U tegen te zeggen met als kers op de taart: de overwinning op de Kringenzuip. Nog nooit heeft een kring zo vroeg geweend op de avond als Babylon omdat ze het niet meer aankonden. We waren een half uur ver op de avond. Dan resten er mij nog twee zaken. Ten eerste blijft het Historia-praesidium 2011-2012 het beste dat Historia in jaren gehad heeft. Wat mijn voorgangers en opvolgers ook mogen beweren. Ten tweede was 20112012 ook het jaar waarin Eoos een echte hobbyclub werd. En laten we dat ook nog maar even zo houden. Historia, ik heb u graag gediend. P.S.: Het zijn er 565 geworden.

2014 - 2015 • 4

Hermes

- 2012-2013: Ellen Demuynck De belangrijkste wapenfeiten van het epische Historiajaar 2012-2013, vraagt u? Eén van de grootste heldendaden vond plaats lang voor september 2012 was aangebroken. In april 2012 werd immers de communistische groepering, die sinds enkele jaren in de donkere krochten van de Letterenfaculteit samenhokte en snode plannen smeedde, definitief verslagen. Het kapitalistische machtsblok ‘Ellen for Praesident’ had met glans de overwinning behaald in de moeder der verkiezingen. ‘De Partij” was dood. Historianen konden weer op hun twee oren slapen, maar niet voor de overwinning uitbundig was gevierd. Obama’s blauwrode overwinningsconfetti was er niks tegen. De vrede was teruggekeerd. Meer nog, er was zelfs sprake van een heuse verzoening met de vijand of wat daar nog van over was na een week vol strijd en gratis eten. De kapitalistische overwinnaars besloten immers om

enkele communistische zieltjes op te nemen in het Witte Huis van Historia en lieten hen zowaar meebesturen. Democratisch, toch? Al was de verdeeldheid die er na het verraad van enkele vooraanstaande communisten onder de rood-gelen ontstond, natuurlijk ook mooi meegenomen. Het kapitalistische regime had zo namelijk het risico dat de wenende marxisten zouden veranderen in wraakzuchtige schimmen drastisch ingeperkt. De illusie van een klasseloos eenheidsgevoel onder alle communisten was voorgoed stukgeslagen. Na maanden van drukke voorbereidingen ging het academiejaar eind september eindelijk van start. Kwaliteit op alle vlakken, dat is wat de ploeg van 2012-2013 wilde leveren. Met respect voor tradities, maar ook met de nodige kritische blik. Dit 100% objectieve overzicht zal u, waarde lezer, er snel van overtuigen dat die intenties met veel glans werden waargemaakt. De onderwijsploeg bouwde de stevige basis, die de voorgaande jaren was gelegd, verder uit. De betrokkenheid van en communicatie met de modale student over onderwijskwesties bleef een stokpaardje en resulteerde onder meer in druk bijgewoonde onderwijshearings waar ieder zijn ei kwijt kon. De succesvolle jobdag werd uitgebreid en gespreid over meerdere dagen. Ook de cursusdienstwerking ging verder op het goede elan. Op vraag van onder meer werkstudenten engageerde het cursusdienstteam zich om wekelijks een avondopening te houden. Ook het animatieteam bleef niet bij de pakken zitten. De kerst- en paasTD’s werden afgevoerd (de beperkte liefde voor hevige sneeuwstormen en vervallen paaseieren van de gemiddelde geschiedenisstudent zat er voor iets tussen), maar in ruil was er in december het legendarische ninetiesfeestje in Fak Letteren. Het begin

2014 - 2015 • 4

van een nieuwe traditie? Ook de historische feestweek verdient een eervolle vermelding. Maar niet enkel de dansbeesten en/of tooghangers kwamen aan hun trekken, ook aan de theater-minded Historianen werd gedacht. Historia bezocht bekende en minder bekende voorstellingen in het Leuvense, uiteraard aan studentvriendelijke prijzen. Het Historiatoneel liet zich inspireren. Met ‘Ladywindermere’s waaier’, gebaseerd op een stuk van Oscar Wilde, oogstte het veel lof én een reeks nominaties op het Interfacultair Theaterfestival (inclusief één verzilverde nominatie). Naast het theaterbezoek zette het cultuurteam nog een resem activiteiten op de agenda. Zo vierde ‘De Grote Historiaquiz” in het eerste semester zijn tiende jubileum met een speciale editie, gepresenteerd door professor Louis Vos. Ook de Amerikaanse presidentsverkiezingen gingen niet onopgemerkt voorbij dankzij een druk bijgewoond debat over die verkiezingen met professor Kohlrausch en emeritus professor Lamberts als gastsprekers. De muziekliefhebbers konden dan weer terecht op de Rockrally en op Rock Historia. Sportliefhebbers kregen uiteraard ook de nodige aandacht, net als de eerstejaarsstudenten. In deze poging tot jaaroverzicht hoort nog zeker één groot wapenfeit thuis: de conferentie van de International Students of History Association of kortweg de ISHAconferentie. Eén week, één thema (migratie, voor de geïnteresseerden), 100 historici(-in-spe) uit alle hoeken van Europa (plus een verdwaalde Kazak), twee hostels (maar helaas slechts één vriendelijke hosteleigenaar), interessante lezingen, geanimeerde discussies en hoe kan het ook anders, internationale feestjes. Een duo afgestudeerde en uiterst ervaren Historianen waren zo verantwoordelijk voor een ware primeur voor de Leuvense ISHAafdeling.

Hermes Uiteraard kan dit lapje tekst nooit genoeg eer doen aan het prachtige en legendarische Historiajaar dat 2012-2013 was, maar het is hopelijk een voldoende voorsmaakje om u ervan te overtuigen dat het een jaar

was dat een bijzondere plaats verdient in de Historia-annalen. Als u om één of andere reden toen niet in de biotoop van de Leuvense geschiedenisstudent vertoefde, kan u voor meer details, epische verhalen

en onverdeelde successen, steeds Historianen uit dit gezegende jaar aanklampen op één der Lustrumactiviteiten.

- 2013-2014: Jonas Lambrechts Het is geen sinecure om de ervaringen die ik opdeed in het jaar dat ik Praeses van onze kring was in een vijfhonderdtal woorden te proppen. Het prachtige, maar drukke werkingsjaar 2013-2014 leek heel wat op haar voorgangers. Hoewel dit voor velen onder jullie een vanzelfsprekenheid lijkt, moet hierbij duidelijk zijn dat de laatste jaren de participatie van studenten in het verenigingsleven sterk afnam. Hoewel deze tendens ook in ons academiejaar geen verzuim toonde, wisten 34 dappere praesidiumleden deze jammerlijke situatie te bekampen. Met vooral een focus op activiteiten die de historianen aanspraken leek deze strijd ver van tevergeefs. Het succes van ons jaar was voor een groot deel te danken aan de talrijke enthousiaste eerstejaars die al van dag één van de partij waren. Natuurlijk bleven heel wat ouderejaars ook trouw aan onze eeuwige steun en toeverlaat. Bedankt hiervoor, vrienden! In de zomervakantie, voor de start van het academiejaar werd onze kring benaderd door een filmproducent, die op zoek was naar een honderdtal figuranten voor de historische film ‘Kenau’. Hoewel de kwaliteit van het acteerwerk erin te betwisten valt en de historiciteit van het decor twijfelachtig was, bleek dit een geweldige ervaring. Cantussen waren succesvoller dan ooit, waardoor de Pavlov soms leek te overstromen van studenten met dorst. Een typerende afschuw voor fuifzalen tastte misschien de populatie van TD’s aan, maar zeker

niet het plezier van de historianen. Feestjes werden vooral gebouwd in onze fak, met het succesvolle ninetiesfeestje op kop. Als een prachtig collectief wisten de Historianen een hatrick te scoren op de kringenzuip met een fabuleus record van 2014 pinten. Toneel historia wist wederom awards binnen te rijven, de CuDi verkocht haar boeken aan spotprijzen en Cultuur wist de historiaan bezig te houden met Quizen, films en culturele activiteiten. In de lesvrije week begaven een 40 -tal onder ons zich naar Boedapest. Een perfecte manier om niet alleen musea en monumenten te bezichtigen, maar ook om elkaar (nog) beter te leren kennen. Hierbij moet vermeld worden dat de thermen in Boedapest subliem waren.

Jef, Emilie, Nina, Joke, Geertrui, Shana, Maarten, Nasse, Gert, Julie, Myrthe, Siegfried, Arnaut, Toon, Jorn, Caro, Silke, Florian, Freija, Nico, Diane, Margot. Want jullie deden eigenlijk al het werk ;) Ik wil dit stuk afsluiten met een quote van Oscar Wilde die het werkingsjaar 2013-2014 van Historia overheerste:

“Any fool can make history, but it takes a genius to write it.”

Het onderwijsteam van Historia had de jaren ervoor een sterke reputatie opgebouwd bij de professoren en in de verschillende onderwijsraden (en god, het zijn er veel). Het sterke team in ons jaar wist deze hoog te houden en ook in 2013-2014 werden de studenten krachtdadig vertegenwoordigd op alle niveaus. Een ouder idee van onderwijsvergaderingen, als alternatief voor een uitgebreid onderwijsrelaas tijdens de KV werd uitgewerkt en wierp haar vruchten af. De participatie van de modale student bij de studentenvertegenwoordiging was zelden zo sterk als in ons jaar. Bedankt Kristien, Matthias, Angelica, Martijn, Ann-Sophie, Bram, Fonske, Gert, Cisse, Jelle, Maarten,

2014 - 2015 • 4

Hermes

- Rated J for Jew -

oor velen is het een vervan-hun-bed-show, ze vinden het saai, het is het geld niet waard, het interesseert hun geen bal. Toneel is echter een prachtige kunstvorm die door vreselijke Hollywoodfilms in diskrediet wordt gebracht. Al die commercialiteit, daar doen wij niet aan mee, en dus maakt Historia studententheater van en voor studenten in een heus theaterfestival. Het is misschien niet breed bekend onder de Leuvense student, maar het Interfacultair Theaterfestival (IfTF) brengt de verschillende

toneelvoorstellingen van kringen bij mekaar, wat een prachtig festival tegen studentenprijs oplevert, een aanrader dus.

Shylock de Jood. Een tekst over beloftes, schulden en discriminatie van meer dan vierhonderd jaar oud, maar nog steeds actueel. Dus doe eens gek en ruil je Dit jaar brengt Historia met re- laptopscherm een avond met gisseurs Jordy en Kenneth u een een theaterzaal. prachtstuk van William Shakespeare, De koopman van Ve- Het zal een schouwspel over netië, beter bekend onder zijn beloftes, schulden en discrimiEngelse naam The Merchant natie zijn, waarin geld de maat of Venice. We lenen vaak van van alles is. Dat bewijst dat er morgen om onze schulden van meer universele thema’s zijn gisteren te betalen, zo ook An- dan liefde. tonio, de Koopman van Venetië, die een pond van zijn vlees als borg stelt voor een lening bij - Arnaut Van Vlierden

Historia Toneel speelt ‘De Koopman van Venetië’ op dinsdag 10, woensdag 11, donderdag 12 en vrijdag 13 maart 2015 in de Koelisse (Alma 3). 2014 - 2015 • 4

Hermes

The day the Fakbar died V

rijdag 19 december 2014. De klok sloeg twaalf uur op een avond die alles in de maak had om te ontaarden in een regelrechte ramp, alleen besefte geen mens in het mooie, ooit zo zorgeloze Letterenland dat. Een wolf huilde ergens in de verte, honden blaften dichterbij en elke rat in de buurt verschool zich in het donkerste hoekje van haar holletje, want enkel zij voelden de catastrofe aankomen... De naïeve Letterenlingen hadden nochtans overal rondom zich voortekenen van hun nakende doem: De geesten uit de toekomst waren afgedaald om de muren te bekladden met waarschuwingen, die met een akelige, verdacht blacklightige gloed oplichtten in de verder bijna onpenetreerbare duisternis die die avond over Fakbar Letteren hing. De Letterenlingen negeerden deze tekenen aan de wand en bleven dansen, feesten en zuipen in het krocht dat nog diezelfde avond misschien wel hun graf zou kunnen worden, hun laatste rustplaats waar zij tot het einde der tijden zouden rondwaren, zich eeuwig afvragend waar da feesje nu opeens was gebleven. Omstreeks ongeveer 1u 30, het uur dat sindsdien steeds bekend zou staan als het uur van de wanhoop, sloeg het noodlot toe. Onverwacht,

temidden het drukke feestgewoel, klonk een geluid dat leek alsof de aarde op zijn grondvesten aan het daveren was, en werden de ogen verblind door een stofwolk zoals men enkel in de Sahara gewoon is. Kort daarop ging de muziek uit, het reddende licht van de Heilige Spot aan, en sloeg de verwondering toe. Wat was er gebeurd? Had IS eindelijk haar weg naar de Fak gevonden? -Waren er nu toch maar para’s in de buurt!- Was er een vliegtuig van Malaysia Airlines op de Fak neergestort? Dacht Poetin opeens dat wij graag een deel van Rusland zouden willen zijn? Of was het Fakspook eindelijk uit haar schulp gekomen om wraak te nemen op hen die haar de eeuwige rust misgunden?

Niemand wist welk noodlot had toegeslagen, maar enkel dat zij nu hun jenever of perfect getapte pint moesten achterlaten, om zich te begeven naar de koude buitenwereld en zo de dood te ontvluchten. Op weg naar buiten passeerden zij misschien wel één van de vier zwaargewonden, die met de grootste spoed naar de huizen der heling gebracht werden, waarvan zij na een lijdensweg van wel zeker twee uur bevrijd werden, ervan vergewist dat een snijwonde aan het hoofd of een blauwe plek geen acute bedreiging voor hun leven vormde. Eens buiten kregen de Letterenlingen te horen dat zij zonet gered waren van een stuk bepleistering van het plafond dat het gemunt had op de vloer, en dat het werk van de Fakhelden alles was wat tussen hen, en het vierkante meter satanswerk had gestaan. De Legende zegt dat op zondag acht februari 2015 het onmogelijke zou gebeuren: De Fak zou herrijzen uit haar as, om vanaf die dag feestjes te geven zoals de wereld nog nooit gezien had, en dat met de veiligheid van een plafond zo stevig als de muren van Helmsdiepte boven de hoofdjes van haar gezegende Letterenlingen. - Nasse Van den Eynden (Bron: HLN)

2014 - 2015 • 4

Hermes

“How to Get a Job” 103

Na jezelf goed te leren kennen en het schrijven van een ijzersterk CV, twee zaken waarmee we je in de vorige editities van dit kringblad op weg hielpen, is het tijd om alweer een volgende stap te zetten naar het vinden van jouw droomjob. Je verdient het toch immers om je kost te verdienen met iets dat je echt graag doet, en liefst ook nog goed kan?! In deze editie van onze eigen gids naar werk gaan we dieper in op het verkennen van de wondere wereld van de arbeidsmarkt.

e weg zoeken en vinden op de arbeidsmarkt is van niet te onderschatten belang. De jobs worden je immers niet in de schoot geworpen: je moet er actief naar op zoek gaan. Er zijn een aantal overwegingen die je best kan maken voor je aan die zoektocht begint. Zo kan je je afvragen in welke regio je wil gaan werken, en op basis daarvan kan je meer gericht zoeken. Bereid zijn te pendelen naar een job verder van huis vergroot misschien je kansen, maar dagelijks pendelen kan een stressfactor vormen voor veel mensen. Of misschien ben je wel bereid te verhuizen naar ergens in de buurt van je werkgever? Een tweede vraag die je je kan stellen is naar welke duur van tewerkstelling je op zoek bent: Ga je slechts voor een studentenjob, zoek je een tijdelijk contract om te proe-

2014 - 2015 • 4

ven van verschillende werkervaringen, of ben je op zoek naar een contract van onbepaalde duur en wil je je voor een langere tijd binden aan een werkgever? Of sterker nog: wil je een statuut als overheidsambtenaar om de rest van je leven “veilig te zitten”? Wat dat laatste betreft: De arbeidsmarkt is de laatste jaren geëvolueerd. Er wordt minder en minder ingezet op een rotsvaste sterkte van betrekking en statutariseringen zijn minder en minder van deze tijd. Probeer je dus te focussen op het uitbouwen van je eigen carrière, die kan lopen over verschillende werkgevers! Uiteraard zijn er ook erg grote verschillen tussen verschillende werkgevers onderling. Bij multinationals, of andere grote bedrijven bestaat er vaak een eerder sterke hiërarchie, zullen functies meer gespecialiseerd zijn, zijn er veel (in-

ternationale) doorgroeimogelijkheden en is het loon vaak hoger. Bij kleine tot middelgrote organisaties is meestal een eerder beperkte hiërarchie, zijn de functies breder, zijn er minder doorgroeimogelijkheden maar meer flexibiliteit in de functie, en is het loon soms minder hoog. Er zijn een heel aantal kanalen om aan te boren wanneer je op zoek bent naar de job waar jij zin in hebt en die past bij jouw competenties en de ervaring die je hebt. Om te beginnen is er je persoonlijk netwerk: veel van jouw vrienden kennen op hun beurt ongetwijfeld weer mensen die jou kunnen leiden naar een job die je op het lijf geschreven staat. Onderzoek heeft wat dit betreft ook het nut van losse vriendschapsbanden aangetoond: iemand die veel kennissen heeft zal gemakkelijker een job aangeboden krijgen. Ook is er de mogelijkheid tot

Hermes ganisatie solliciteert, en waarom jij denkt dat je de geschikte kandidaat voor hen bent. Als je daarmee weet te overtuigen, staat er enkel nog een sollicitatiegesprek tussen jou en die droomjob!

een spontane sollicitatie. Als jij de organisatie van je dromen hebt gevonden, maar er daar niet meteen zicht is op een voor jou relevante vacature, kan je je CV opsturen met de boodschap dat je er graag zou werken als er iets vrijkomt. Misschien krijg je dan wel eens een onverwacht leuk telefoontje! Nog een welbekend kanaal zijn selectiekantoren zoals VDAB, adecco, randstad, en noem maar op. Veel van deze kantoren stonden vroeger vooral bekend voor interimjobs, maar ze richten zich nu meer en meer op vaste tewerkstelling. Het waarschijnlijk meest gekende kanaal voor het vinden van een job is er in de vorm van gepubliceerde vacatures. Je vindt ze overal: op posters in het straatbeeld, op deuren of ramen van bedrijven die rekruteren, maar vooral ook in de krant of op internet. Houd daarom die media goed en regelmatig in de gaten: het is erg duur voor een organisatie om een vacature te publiceren, dus meestal doen ze dit maar gedurende een beperkte termijn, waardoor je de kans loopt dat je een fijne vacature anders misloopt. Kijk in de

box rechts op deze pagina voor een aantal nuttige jobsites!

Zoals jullie naar goede gewoonte konden verwachten, laat Historia haar studenten niet in de steek. Jaarlijks organiseren wij de jobdagen, en dit jaar gaan die door op 17 en 18 maart. Op het programma staat onder meer een jobbeurs, interessante workshops, gesprekken met afgestudeerde historici en een

Het is daarnaast ook een goed idee om meer gespecialiseerde media in het oog te houden. Vakbladen publiceren vaak vacatures die specifiek toegespitst zijn op haar lezers. Ook de sociale netwerksite LinkedIn kan van heel wat nut zijn. Het is niet alleen een goed uithangbord voor je eigen online CV, of een manier om interessante weetjes op te doen, maar je vindt er ook heel wat vacatures terug die door de site zelf aan je worden voorgesteld, of die recruiters gewoon via hun eigen profiel verspreiden, zodat ze op je newsfeed terecht komen. Als je een functie gevonden hebt die je interesseert, is het tijd om erop in te gaan. Niet elke organisatie verwacht dezelfde zaken van een sollicitatie, maar meestal wordt een kopie van een diploma, je CV en een motivatiebrief gevraagd. Een motivatiebrief moet steeds toegespitst zijn op de functie en organisatie waarvoor je solliciteert, en er moet duidelijk uit blijken waarom jij nu net voor die functie bij die or-

groots debat met nog grotere namen. Heel zeker de moeite waard om te bekijken wat de arbeidsmarkt in petto heeft voor jullie Historianen, en daarbovenop de ideale gelegenheid om een netwerk op te bouwen! - Nasse Van den Eynden

2014 - 2015 â&#x20AC;˘ 4

Hermes

Sport spreekt

Wat? Veldvoetbal, Historia 2 – 0 proffen en assistenten Wanneer?

porters zagen in de eerste helft reeds twee kansen uiteenspatten op het doelkader van de proffen en assistenten. Zo waren Maarten en Ewoud er zeer Historia: dicht bij. Jaan kon uiteindelijk toch de bordjes op Ewoud Jacquemyns, Jaan Van Parys, Tim Kutasi, 1-0 zetten na een strakke voorzet voorbij de sterk Leander Asnong, Maarten Peeters – David Vos spelende keeper Ben Eersels te werken. Prof. dr. (sportverantwoordelijken) Kohlrausch werkte als een echte ouderwetse DuisProffen en Assisten: te libero bal na bal weg. Na een goede pot voetBen Eersels, Dieter Peeters, Bram De Ridder, bal in de eerste helft konden de supporters zich opwarmen aan meegenomen versnaperingen à la dr. Dewilde, dr. Huistra en prof. dr. Kohlrausch jenever en Cara pils. Goals: Dinsdag 9 december 2014

Jaan Van Parys (12e min 1e helft, 14e min 2e helft)

aar jaarlijkse gewoonte vochten de proffen en assistenten een vriendschappelijk voetbalduel uit met ons eigen Historia. Dit werd gespeeld op het kleine kunstgrasveldje binnen de piste op het sportkot.Onze sportverantwoordelijken kozen een ploegje bijeen en gingen de strijd aan met de mensen die hun papers en thesissen verbeteren. Zoals vaak, indien u onze verslagen nauwgelet leest in deze Hermes, konden we een reeks aan kansen niet omzetten in goals. Daar kwam nog eens bij dat de doelen kleiner waren, omwille van het kleinere veld. De talrijk opgekomen sup-

De tweede helft bleek van het zelfde laken een broek: nog meer kansen, maar slechts één goal extra. Tim had in doel praktisch niets te doen, wat misschien nog niet zo erg was gezien de onvrijwillige elleboogstoot van dr. Dewilde in de eerste helft op zijn hoofd. Leander en Ewoud dweilden de flanken af op zoek naar meer kansen en goals, maar steeds werd er gestuit op Ben Eersels, de volleyballer die zich ontpopte tot keeperheld voor de proffen en assistenten. Ook Bram De Ridder en dr. Huistra lieten zien dat ze wel degelijk iets in hun mars hebben. Uiteindelijk lukte het dan toch. David maakte zich meester van de bal in een duel met Dieter Peeters en speelde de bal door naar Ewoud, die een actie opzette. Uiteindelijk belandde de bal bij Jaan die het leer verschroeiend hard in de linkerbovenhoek knalde. De bordjes stonden op 2-0 en zowel onze geliefde Kring Historia als de proffen en assistenten waren blij met dit resultaat. Wij willen graag de supporters, de proffen en assistenten bedanken voor hun enthousiasme en spelvreugde. Door hun inzet werd dit initiatief een topactiviteit! In de kleedkamers werd er reeds gefluisterd tussen de twee voorgenoemde instanties om in het tweede semester zowel een volleybalwedstrijd als een voetbalwedstrijd te organiseren. Dat belooft! - David Vos

2014 - 2015 • 4

Hermes

El Hermado - ¡Wedstrijd! Ook in deze editie van uw favoriete kringblad willen wij onze lezers in de prijzen doen vallen. We herinneren je even aan het concept: In deze rubriek verschijnt steeds één vraag met één antwoord, en dat kan je online invullen als je de link in het artikel volgt. Vanuit de correcte antwoorden die wij ontvingen selecteren we dan willekeurig een aantal winnaars die fakbonnetje(s) en/of gratis koffie van Coffee college wint! Doorheen de vragen van dit academiejaar zit een rode draad verborgen. Hou dus zeker en vast je Hermes bij en probeer de link tussen onze vragen te ontcijferen. Als jij op basis van alle Hermessen van dit jaar het antwoord kan raden, maak je kans op de GROTE PRIJS! Tijd voor vraag vier: In welke streek in Frankrijk kan men urenlang door paarse velden lopen om dan opeens een welbekende eenzame berg voor zich te zien opdoemen?

Vul je antwoord in bij de onderstaande link!

http://goo.gl/forms/6a4uGv9uUV

2014 - 2015 • 4

Hermes

“Ik kreeg de keuze tussen geschiedenis bestuderen of geschiedenis schrijven. Ik heb voor het laatste gekozen.”

- Interview met Bart De Wever erschillende belangrijke individuen hebben een verleden aan de KU Leuven of hebben een diploma geschiedenis op zak. Daarom worden, in de verscheidene nummers van Hermes, allerhande alumni en professoren aan de tand gevoeld. Hermes probeert in deze rubriek inzicht te creëren in hun gedachtegoed en daden.

In deze editie laat een toch wel erg bijzondere oud-student van zich horen. Links of rechts, voorstander of tegenstander, republikein of communist, niemand kan ontkennen dat Bart De Wever één van de meest bekende en invloedrijke alumni van onze studierichting is. Het wordt immers al eens vergeten dat De Wever niet enkel op dezelfde aulabanken heeft gezeten als ons, maar ook doctoreerde aan onze faculteit, onder andere bij emeritus professor Louis Vos. In dit interview doet hij meer uit de doeken over hoe hij die tijd in Leuven ervaarde, en hoe hij groeide van de schoolbanken tot succesvol partijvoorzitter, die door sommigen al eens wordt bestempeld als België’s échte premier achter de schermen.

Wat motiveerde u om Had u als eerstejaars geschiedenis te gaan stude- welbepaalde verwachtingen ren? van de opleiding geschiedenis? Wat de meeste studenten geschiedenis motiveert: een Als achttienjarige heb je niet passie voor het verleden. Al onmiddellijk grootse verwachlag de weg naar geschiedenis ook niet wagenwijd open. Ik bedoel: het was geen vanzelfsprekendheid. Mijn oudere broer (Bruno De Wever, momenteel hoogleraar geschiedenis aan de universiteit van Gent, nvdr.) had geschiedenis tingen. Een universitaire studie gestudeerd, en doctoreerde aanvatten is een sprong in het op dat moment in Gent. Hij duister. Misschien koesterde ik raadde mij de opleiding – raar wel de hoop dat ik een ongelomaar waar – af. Hij zag geen felijk intellectueel avontuur ging historicus in mij. Maar tegen- beleven, en dat viel – eerlijk gedraads als ik ben, gaf dat mij zegd – tegen. De universiteit alleen maar meer incentive om bleek niet die vrijhaven van de vrije gedachte te zijn. Conforhet juist wel te doen. misme en politieke correctheid

“

speelden ook daar. Dat was een ontgoocheling. Al heeft het een tijdje geduurd vooraleer ik daar achter was. Dat eerste jaar was mijn respect voor het instituut ‘universiteit’ en voor het begrip ‘professor’ te groot. Daarna ben ik kritischer geworden.

Leuven is een grote gemeente met een universiteit. ”

2014 - 2015 • 4

U studeerde zowel in Antwerpen als in Leuven. In welke stad was u het liefst student, zowel wat studentenleven als de studie zelf betreft? Je kan de twee moeilijker met elkaar vergelijken. Leuven en Antwerpen zijn elkaars spiegelbeeld. Antwerpen is een grootstad, die veel veelzijdiger is dan enkel de universiteit. Maar de universiteit was dan weer klein,

Hermes waardoor het er veel gemoedelijker aan toe ging en iedereen elkaar kende. In Leuven was alles – van horeca tot sociaal-cultureel leven – toegespitst op de universiteit. Leuven is een grote gemeente met een universiteit. Maar de universiteit zelf was dan weer veel groter en onpersoonlijker. Beide hadden hun voor- en nadelen. Als universiteit heb ik niet echt een voorkeur voor een van de twee. Al gaat mijn voorkeur als stad uiteraard uit naar Antwerpen. Maar daar zit mijn huidige functie natuurlijk ook voor iets tussen.

geslorpt door het KVHV. Van de faculteitskring is me weinig bijgebleven. Dat was niet mijn studentenleven. Ik stond daar buiten. Ik keek er meewarig naar vanop de zijlijn.

Herinnert u zich het kringblad van Historia van destijds nog? Wat was het beeld van Wat was uw meKVHV op de faculteitskrin- ning daarover, als gen? hoofdredacteur van Ons Leven? Wat denk je? Niet al te positief. Het was toen ook allemaal veel gepolitiseerder dan nu. De faculteitskringen ademden nog de sfeer van de contestatie uit. Ze waren in het linkse verzet van de jaren zeventig blijven steken. Sterker nog, ze degenereerden zelfs (lacht). Veto schakelde over op een soort progressieve spelling waardoor het blad niet alleen inhoudelijk niet te pruimen was, maar ook tout court onleesbaar werd. Ach ja, we waren jong en we hadden elkaar nodig om ons tegen iets af te kunnen zetten. Herinnert u zich de studentenverenigingen Historia of Klio nog? Wat waren uw ervaringen hiermee? Vaag. Eerlijk gezegd werd al mijn tijd op-

2014 - 2015 • 4

Hermes Ik had daar niet meteen een mening over. Het waren allebei andere media. Ons Leven is een opinieblad, dat zich toen afzette tegen de linkse en politiekcorrecte consensus die in studentenmiddens heerste. Ik spreek over de jaren negentig. Het Vlaams Blok was doorgebroken, en alles wat Vlaams en rechts van de CVP stond was verdacht. Tegen die stroom wilden wij inzwemmen terwijl we ons tegelijk van het Vlaams Blok afkeerden. Het kringblad was wat een kringblad moet zijn: milde spot over de opleiding en ironie over het studentenleven. En in dat opzicht was het geen slecht blad.

om van elk moment te genieten, want eender welk moment kan later de prachtigste herinnering worden.

leven is sindsdien drastisch veranderd. Semestriële examens, tussentijdse evaluaties, studiepunten, overdraagbare credits, … daar hoefden wij ons niet aan te storen. Studenten staan vandaag onder een grotere druk om te presteren. En dus ook onder een grotere tijdsdruk. Ik begon mij pas rond Pasen echt zorgen te maken over het instuderen van cursussen. Dat behoort definitief tot het verle Was u als student ie- den. mand die al eens met de professoren in discussie ging? Welke tips zou u kunnen geven aan geschiedenisstudenten die binnenkort afstuderen en nog niet zeker zijn wat te doen met hun toekomst?

“

Wat is de beste herinnering aan uw studententijd?

Ik heb in de KVHV de kern van mijn politieke denken vastgelegd. ”

'Ce qu'on apprend toujours trop tard dans la vie, c'est Eerlijk gezegd, in de aula’s hebque le merveil est dans l'instant,' ben ze mij in Leuven niet zoveel zei Mitterrand. Als ik nu op mijn studententijd terugkijk, zijn het vaak de banale dingen die de beste herinneringen oproepen. Een sfeer, een bepaalde geur die me doet denken aan de mufheid van de aula’s, het zicht van de Oude Markt, … Dat zijn de triggers die herinneringen oproepen. Zoals een in thee gesopte madeleine bij Proust. Ik kan er daar wel een paar uitpikken, maar die zouden zonder de context betekenisloos zijn. Ik kan enkel de raad meegeven

gezien. Ik was met het studentenleven bezig. Dat slorpte mij volledig op. Sommige proffen heb ik – bij wijze van spreken -

“

2014 - 2015 • 4

Als ik één tip mag meegeven: het onderwijs is een roeping, geen gemakkelijkheidsoplossing. Als pas afgestudeerde historicus die niet weet wat te doen met het leven, lijkt het onderwijs een mooie uitweg. En daar nestel je je dan maar. Ik wil dat ten stelligste afraden. Er lopen onder de historici prachtige pedagogen rond die geboren zijn voor het onderwijs. Maar het onderwijs, daar moet je voor gemaakt zijn. Ik zou zeggen: hou je ogen open en leg je lat hoog. Blijf niet bij de pakken zitten. Soms heb ik het gevoel dat aspirant-historici er lijken vanuit te gaan dat een diploma geschiedenis eerder een anker is dan een

De geschiedenis herhaalt zich nooit, de omstandigheden wisselen steeds. ”

pas op het mondelinge examen voor het eerst ontmoet. En dat is niet het moment om in discussie te treden. Maar het academische

Hermes springplank. Laat u dat in godsnaam niet wijsmaken. Wie is uw favoriete historisch personage? Wat spreekt u aan in deze figuur? Augustus. Anders dan Julius Caesar, die als een revolutionair te werk ging en uiteindelijk stierf door 23 dolkstoten, zag Augustus in dat verandering slechts door evolutie tot stand kon komen. Stap voor stap verwierf hij de macht, maar hij verpakte zijn feitelijke monarchie in mooie republikeinse waarden. Hij creëerde een zorgvuldig uitgewerkt regime dat de elite voldoende carrièrekansen bood, dat vrijheid van meningsuiting tolereerde en oog had voor de instemming van het volk. Augustus stierf dan ook in zijn bed, nadat hij langer over het Romeinse Rijk had geregeerd dan eender wie voor hem of na hem. Hij had zijn duistere kanten, maar meer dan wie ook is hij de grondlegger van onze hedendaagse Westerse samenleving.

“

Het was een intellectueel uitdagende periode. Ik werkte toen samen met een aantal mensen die sindsdien doorgegroeid zijn in de academische hiërarchie, ook aan de faculteit in Leuven. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik met hen de nodige meningsverschillen had over historische inzichten (lacht). Ik vind het vooral fijn dat ik vandaag jonge dertigers tegenkom die mij vertellen dat ze nog een werkcollege bij mij gevolgd hebben. Maar ik stootte snel op de gren-

Ik kan enkel de raad meegeven om van elk moment te genieten, want elk moment kan later de mooiste herinnering worden ”

Hoe was het om assistent te zijn aan de K. U. Leuven? Vanwaar de keuze om over te schakelen naar een politieke carrière i.p.v. uw academische carrière verder uit te bouwen?

zen van het academische leven. Ik ervoer de beperking die Edmund Burke zo mooi omschreef. Het academische leven is als een schip in een droogdok. Dat wordt steeds verder uitgebouwd. Er komen steeds meer tierlantijntjes

bij. Extra opties, meer stoomkracht. Maar het gaat nooit de volle zee op. Op een bepaald moment moet dat schip uit het droogdok. En als je daar te lang mee wacht, is zo’n schip niet meer zeewaardig. Dan zinkt het onder zijn eigen ballast. Dat zie je vaak bij proffen die hun mening verkondigen in de media. Zeer begrijpelijk in de steriele academische context, totaal onzinnig in een maatschappelijke context. Mijn tijd om het droogdok te verlaten was gekomen. Al was dat ook eerder een samenloop van omstandigheden. Ik had eigenlijk de politiek vaarwel gezegd en mij gericht op een academische carrière. Ik was VU-lid en die partij lag op apegapen. Maar dan krijg je de kans om die partij in handen te nemen en zelf het lot te bepalen. Ik kreeg de keuze tussen geschiedenis bestuderen of geschiedenis schrijven. En ik heb voor het laatste gekozen. In de meeste donkere momenten van het politieke bestaan, kijk ik wel met heimwee terug op die jaren als assistent. Maar spijt heb ik niet. Het was de juiste keuze.

2014 - 2015 • 4

“

Hermes

De studie van de geschiedenis heeft mij doen inzien dat bepaalde ideeën die ik er als puber op nahield, onhoudbaar waren. ”

Ondervindt u in uw politieke carrière voordelen van historicus zijn, tegenover collega’s met een andere achtergrond? M.a.w. Heeft uw studie geschiedenis u geholpen om “De machtigste man van België”, zoals u nu vaak genoemd wordt, te worden? Het grote voordeel is dat je perspectief hebt en het overzicht kunt houden. De geschiedenis herhaalt zich nooit, de omstandigheden wisselen steeds. Maar het menselijke gedrag is robuust en daardoor voorspelbaar. En dat geeft een voorsprong. Je kan bepaalde zaken relativeren, terwijl andere zaken je juist alerter maken. Maar een econoom of een jurist heeft evenzeer zijn voorsprong op andere punten. Je kan dat niet veralgemenen.

Dat zeker. Het studentenleven bij het KVHV was mijn politieke leerschool. Daar leerde ik onderhandelen, compromissen sluiten, een visie uitwerken, debatteren. Maar ook organiseren, allianties sluiten en zelfs politiek gekonkelfoes. Het kwam er allemaal bij kijken, zij het in het klein. Ik heb in het KVHV de kern van mijn politieke denken vastgelegd. Dat was toen nog niet afgerond en getuigde van een zeker jeugdige overmoed en naïviteit. In de jaren daarna heb ik dat denken uitgekristalliseerd. Maat toen ik de studentenvereniging verliet, had ik een vrij aardig idee over hoe ik mens en maatschappij zag. En daar heb ik op verder gewerkt.

Heeft uw studie van de geschiedenis invloed gehad op uw politieke overtuiging? Op welke manier?

Ja en nee. De studie van de geschiedenis heeft mij inzichten opgeleverd over het wezen van de politiek. Over het métier, over het spel, over de strategie. En dat zijn inzichten die ik aan de praktijk heb getoetst. Mijn denken zelf is niet door de geschiedenis beïnvloed. Eerder het tegendeel, de studie van de geschiedenis heeft mij doen inzien dat bepaalde ideeën die ik er als puber op nahield, onhoudbaar waren. Het heeft mij er toe aangezet mijn eigen denken te herdenken. En het KVHV was het laboratorium waarin ik met dat herdenken kon experimenteren. Anderzijds heeft iemand als Miroslav Hroch wel een invloed gehad op mijn denken. Maar dat is niet echt de geschiedenis an sich, het is eerder historische theorievorming.

Heeft de ervaring die u hebt opgedaan in studentenveringen een meerwaarde betekend voor uw politieke carrière? Op welke manier?

2014 - 2015 • 4

Hermes Hermes

Hermes Hekelt In deze rubriek geven we de trouwe Hermeslezer elke editie de kans om zijn of haar mening over de actualiteit in de schijnwerpers te zetten. Houd jij er een interessante opinie op na die het waard is om door ons allen gelezen te worden? Stuur je inbreng dan zeker door naar onze redactie!

Voorbij de charliemanie

et waren de afgelopen weken woelige tijden voor pers en persvrijheid. De aanslagen in Frankrijk plaatsten de vrijheid van pers terug hoog op de agenda en wereldleiders stapten broederlijk door de straten van Parijs. In diezelfde straten stormden de mensen een 250tal jaar geleden richting Bastille, symbolischer kon haast niet. Toch laat de verwerking van deze gebeurtenissen een wrang gevoel bij me na. Voor de ogen van de wereld wriemelden de afgevaardigden zich naar de voorste rij om te laten zien hoe zeer ze wel niet achter deze verworvenheden van de moderne maatschappij staan. Hun beleid in eigen land draagt echter vaak de tegenovergestelde boodschap uit. In landen zoals Turkije, Rusland en Egypte zitten er journalisten in de cel, maar toch waren er hooggeplaatste vertegenwoordigers uit elk van die landen aanwezig op de mars. Men lijkt de wereldwijde afkeer te claimen om zo in de publieke opinie op een beter blaadje te komen staan. Het zou echter te gemakkelijk zijn om enkel de politici op de korrel te nemen. Ook al ben ik blij met het signaal dat de demonstranten gaven, het is vrij gemakkelijk om gewapend met een picknick de Thalys naar Parijs te nemen en daar mee te stappen. Voor mij klinkt de stem van een groep moedige demonstranten

in Irak, waar IS een dagdagelijkse realiteit is, dan ook veel luider dan de massa in Parijs. Dichter bij huis probeerde men ook een graantje mee te pikken van de Charliemanie. Het nieuwste exemplaar van het blad werd een hebbeding en dagbladhandelaars die hun kostbare Charlies bewaarden voor enkele trouwe klanten konden op weinig bij-

persvrijheid en dat, eens de hype is overgewaaid, dit ‘symbool van de westerse maatschappij’ niet langer tot hun prioriteiten zal behoren. Uiteraard is wat zelfrelativering hier zeker op zijn plaats. Ook ik plaatste een afbeelding op een sociaal medium, ook ik had graag in Parijs willen meelopen en ook ik zou trots geweest zijn op mijn exemplaar van de Charlie Hebdo. Bij deze, mea culpa. Het grootste eerbetoon dat we aan de slachtoffers kunnen geven is om onze kritische geest op de samenleving los te laten. Het vuur onder de studenten waarover professor Thomas sprak op de Lustrumlezing, is vaak maar een klein flakkerend theelichtje. Daarom, in navolging van Rudi Vranckx, deze oproep: schrijf, stel in vraag, bespot en beschimp, al is het maar in een bescheiden kringblad zoals het deze. Een potlood in de lucht steken is goed, maar ermee schrijven of tekenen nog beter. Wees het niet enkel eens met de ideeën achter ‘Je suis Charlie’, gedraag je er ook naar.

val rekenen. Ik vraag me af of de mensen die het blad in België te pakken kregen, effectief het blad gelezen hebben of er zelfs maar iets van begrepen hebben. Het is namelijk al te gemakkelijk om de Charlie te kopen, het een week op de salontafel te laten pronken en het vervolgens, in het beste geval, ergens te bewaren ‘voor later’. Laat het blad weer aan haar oorspronkelijke publiek, daar ergens in de marge van het perslandschap. Af en toe eens stevig uithalend, met een ve- nijnige blik op de wereld, maar nooit echt prominent aanwezig op de internationale scène. Men zou blij kunnen zijn dat mensen hun steun willen betuigen aan het blad door het te kopen, maar ik stel me vragen bij hun motivatie. Ik vrees dat weinigen zich ten gronde zorgen maken om

- Gert Huskens

2014 - 2015 • 4

Hermes

Wijven en games N

a onze kritische en subjectieve blik te hebben gelegd op ons nationale elftal, en dan vooral het bewonderenswaardige lijf van Dries Mertens, bespreken we in deze hermes een ander fenomeen dat mannen urenlang in de ban kan houden: Games. Het betekende al vaak een game over (haha) voor talloze relaties. Jeeej, geen voetbal op de tv, dus eindelijke een romantische avond voor ons twee? Think again, zijn antwoord: “ik wil even wat tijd voor mij alleen” aka “ik wil gamen”. Wat is er zo hypnotisch en onweerstaanbaar aan? Waarom krijgen we jullie zo moeilijk achter die computer uit? Jullie redenen waarom jullie liever willen gamen dan bij ons wat tijd doorbrengen: “Ik wil beter worden in het spel, dat vergt veel oefening. Dries Mertens moet ook veel trainen om er zo goddellijk uit te zien.” Conclusie: de meeste van jullie uitvluchten worden afgekeurd door de meeste vrouwen, behalve een kleine minderheid: Gamergirls. 1. Dries Mertens ziet er inderdaad goddellijk uit. 2. Gij moogt dan wel alle toetcombinaties van tekken kennen, ik versla u nog met gewoon random op de knoppen te duwen. Oefening is dus blijkbaar niet nodig om zo’n spel te winnen. 3. Conclusie: leg die console neer en train ipv uw gameskills uw lichaam.

Als professionele reporters, zijn wij ons gaan inleven in de rol van een gamergirl. We zagen eigenlijk al snel dat we hier heel wat dingen uit ons mooie leventje voor moesten opgeven. De belangrijkste zijn:

1. Sociaal leven Goede punten “Het is een middel om geschiedenis voor een 2. 3. Persoonlijke hygiëne breed publiek op een creatieve manier te be4. Het daglicht leven.” 5. Snapchat 6. Alcohol 1. Mooi excuus, maar het neerknallen van mensen gaat je paper niet vooruit helpen. 2. Ga verder aan uw thesis werken Nico. “Ik wil op mijn gemak zitten”, “dan ben ik effe van uw gezaag af”, “ik wil niet naar die emotionele-shit-films kijken van u waarin altijd hetzelfde gebeurt” 1. Even een tip van een vrouw: wilt u uw relatie niet onmiddellijk beëindigen, gelieve één van deze zinnen dan niet te vermelden

2014 - 2015 • 4

Hermes Vooral de twee laatste zaken hebben ons overtuigd om toch niet door het leven te gaan als gamergirl. Conclusie: wij zijn dus niet zo’n fan van de meeste games en snappen ook niet waarom jullie mannen zo gefascineerd zijn door die spelconsole. Voor de volgende spelletjes maken wij echter graag een uitzondering: 1. Rollercoaster Tycoon: Want het enige doel van het spel was niet niet om een winstgevend pretpark te maken, maar wel om op de meest ludieke wijze je rollercoaster te doen ontsporen en zoveel mogelijk mensen in één keer te doden. 2. The Sims: om je toekomstige leven op een erg realistische manier na te bootsen…

…en de vijanden in je huidige leven te laten verdrinken in het zwembad zonder ladder, of in een lege kamer te zetten zonder deur, of….

3. Pokémon: Want je enige grote lifetimewishes die uit je jeugd overblijven zijn naast een toelatingsbrief voor Zweinstein, als braaf kindje opgelijst staan in het boek van de Sint, natuurlijk : Gonna Catch them all (maar dan vooral de mooie pokémon zoals Eevee en Vulpix <3)

- Freija Bornauw Caro Van der Paal Silke Leenen

2014 - 2015 • 4

Hermes

Machallah Machallah Airlines - Een verslag van de Historiareis naar Marrakech -

xamens in juni 2014. Een fles wijn, twee glazen, een blad papier en een pen. De ideale omstandigheden om met de reisvoorbereidingen voor het academiejaar 2014-2015 van start te gaan. Vele bestemmingen vielen af en uiteindelijk verkoos het praesidium in september met een grote meerderheid het zonnige Marrakech boven het koude Wenen. Wat we toen nog niet wisten, was dat de komende lesvrije week een van de geniaalste cultuurreizen uit onze hele studentencarrière ging worden.

moustachevolle Marokkanen ons verwelkomden - bleek de valies van Florian te ontbreken (die in de late namiddag gelukkig terecht zou komen). Nauwelijks bekomen van de hectische luchthaven werden we ondergedompeld in het nog veel hectischere verkeer van de stad zelf. Het moment waarop de chauffeur van onze shuttledienst op een bepaald moment zonder handen door de chaotische straten scheurde op de tonen van een Marokkaans gepimpt Adele-nummer gaan we niet gauw vergeten. Welkom in Marrakech!

Met een bende van veertig enthousiaste Historianen vertrokken we dinsdagochtend vroeg uit Leuven richting de luchthaven van Zaventem. Na een probleemloze check-in en vlucht landden we een drietal uur later in de Marokkaanse cultuurstad. Vanaf dat moment verliep het echter allemaal niet even vlot. Na meer dan een uur wachten voor de paspoortcontrole – waarbij de grumpy, niet echt informatica-minded maar

In onze hostel stond ons namiddagprogramma al te wachten. Bij aankomst werden we immers verwelkomd door onze gids Noura en haar compagnon, waarna we meteen de woelige binnenstad indoken. Als eerste leidden ze ons over het bruisende Djemaa El-Fna plein waar we konden kennis maken met de vele verkopers – “Fresh orange juice, good price”. Aansluitend trokken we richting de Mellah of Joodse wijk in het zuiden van de stad, waar we het

wondermooie Palais El Bahia bezochten. Het paleis telde 160 kamers – plaats genoeg dus voor een harem - en was rijkelijk versierd met stucwerk, cederhouten plafonds en marmeren vloeren. Vervolgens gingen we naar de Saädidische graftomben in de Koubba wijk. De graven daar vormen de laatste rustplaats van 66 koninklijke leden van de Saädidische dynastie, waaronder ook sultan Ahmed El Mansour. We sloten de rondleiding af bij de Koutoubia moskee en de bijhorende tuinen. Ze gaf ons een goeie impressie van de sfeer en de cultuur van de stad, wat voor velen zorgde voor een mini-cultuurshock. Als Westerse studenten hadden we toch een beetje tijd nodig om aan de armoede, de opdringerige verkopers en de chaotische maar immer kleurrijke, levendige en bruisende straten te wennen. Na de drukte konden we tot rust komen in onze Equity point hostel mét zwembad en zonovergoten dakterrassen. Het steeds vriendelijke personeel stond altijd klaar bij problemen of voor een gezellige babbel. Na aanleiding van een ietwat opdringerige Nederlandse

2014 - 2015 • 4

Hermes Freelance fotograaf trokken enkelingen van onze groep met de taxi naar de nieuwe stad om wat inkopen te doen, waarna we onze dag samen konden afsluiten met een gezellig drankje op het dakterras. Na een verkwikkende nachtrust trokken we ‘s morgens vroeg naar de andere kant van de oude stad. Daar werden we verwelkomd in Cafe Clock door een groep enthousiaste locals, die ons de daarop volgende uren de kneepjes van de Marrokaanse keuken leerden kennen. Op het dakterras hielden we ons bezig met kruiden fijnhakken – met bijhorende heupbewegingen uiteraard - artisjokken ontharen, erwtjes doppen, marinades maken voor de lam en het rollen van sinaasappel/citroen/chocolade macarons. Nadien konden we genieten van onze eigen bereide tajines en soep, terwijl we luisterden naar enkele verhalenvertellers die de lokale volksverhalen reciteerden. In de late namiddag trokken we samen de souks in waar Jasper ons door de kleine straatjes loodste met een wonderbaarlijk richtingsgevoel die maar hier en daar eens faalde. Hij nam de groep op sleeptouw door de verschillende piepkleine steegjes met al even kleine winkeltjes boordevol kleding, leer, metaalwerk, koperen lantaarns, tapijten, kruiden, specerijen en sieraden. We bewonderden de verschillende ambachtswijken met hun eigen specialisaties en

verhalen, zoals die van de wolververs en metaal- en leerbewerkers. Op de kruidenmarkt konden we tussen de leguanen en mutsenverkoopsters verschillende kleurrijke kruiden ruiken, magische poedertjes kopen en genieten van een vers munttheetje. ’s Avonds was het opnieuw tijd om onze batterijtjes op te laden in de lounge of op het dakterras van de hostel, waar er met een glaasje wijn en/of waterpijp gezellig kon worden nagepraat. Een deel van de groep gaf deze avond het beste van zichzelf tijdens een spelletje Time’s up! (waarbij we de heupbewegingen van Genghis Khan niet gauw gaan vergeten). De donderdag trokken we er opnieuw op uit met onze twee bevallige gidsen. Deze keer reisden

we naar het noorden van de stad, waar we eerst Berberse en Arabische ambachtelijke kunst konden bewonderen in het Musée de Marrakech. Dit veelzijdige museum was gehuisvest in een gerenoveerd paleis uit de negentiende eeuw en bevatte de Fondation Omar Benjelloun, bestaande uit etnologisch en archeologisch materiaal en een relatief kleine collectie oude en hedendaagse kunst. Vervolgens bezochten we de oudste Koranschool van Marokko: Medersa Ben Youssef. De school werd rond 1565 gebouwd onder goedkeurend oog van de Saädidische sultan Moulay Abdellah. Op zijn hoogtepunt verbleven achthonderd studenten in de school en het is een pareltje als het aankomt op de Marokkaanse architectuur uit de gouden eeuw. In de voormalige universiteit valt immers het talrijk aanwezige bewerkte cederhout en de gipsen gravures te bewonderen. Bovendien was het de ideale locatie om, over het binnenplein heen, elkaar te fotograferen vanuit de kleine raampjes. Aansluitend namen onze gidsen ons mee naar een heel ander facet van de Marokkaanse cultuur die een apart geurtje had: de leerlooierijen. Hier kregen we een beeld van de eerste stappen uit het lange leerverwerkingsproces. De dierenhuiden werden ondergedompeld in verschillende baden, bestaande uit onder andere am-

2014 - 2015 • 4

Hermes moniak en duivenkak, wat zorgde voor een verkwikkend –humhumaroma. Om even op adem te komen en van de stank te bekomen gingen we langs bij de herborist. Daar gaven de plaatselijke apothekers een demonstratie over de typische Marokkaanse kruiden, theeën en schoonheidsproducten. Middeltjes ter bevordering van de seksuele lusten, ter bestrijding van the gaz en de Marokkaanse Vicks werden enthousiast tentoongesteld en soms zelf uitgetest. Ook de dames werden onder handen genomen met lokale mascara en groene lipstick. Met onze gevulde rugzakken vol kruiden en theeën wilden de gidsen ons de volgende stappen in het leerverwerkingsproces laten zien, waarna we samen met hen opnieuw de souks indoken. Hier konden we de ambachten van heel dichtbij bewonderen terwijl ze bijvoorbeeld de populaire gele schoentjes maakten of een leren handtas vervaardigden.

pozen op een bijgelegen pleintje in de warme Marokkaanse zon. Hier werden we lustig gefotografeerd door enkele locals waarbij onze vrouwelijke medereizigers opvallend meer aandacht kregen. Vervolgens was het initiële plan om via de poort Bab Debbagh richting de stadmuren te trekken. Na enkele misleidingen van iets minder vriendelijke lokale inwoners die ons allemaal naar hun eigen leerlooierij wilden loodsen, kwamen we in plaats van bij de mooie poort, in de achterbuurtjes terecht. Na een ietwat verwarrende tocht met bijhorende verbijsterde jongens en roepende meisjes –natuurlijk vanwege onze blonde lokken - kwamen we uiteindelijk terug uit op ons vertrek-

punt, zonder te poort te hebben gezien. De ietwat bewogen namiddag konden we toch met een positieve noot afsluiten bij café Chez Brahim. Hier we konden proeven van de lokale patisserie met een bijhorende koffie of thee. ’s Avonds trokken we gezamenlijk richting het Djemaa El Fna plein. Dit grote, kloppende hart van de stad is door de UNESCO opgenomen in de werelderfgoedlijst voor orale cultuur. Niet verwonderlijk, want het plein barst van de activiteiten: dansende travestieten, mannen met apen en slangen, oudere grumpy vrouwtjes die henna tatoeëren, verse fruitsapverkopers en zelfs fameuze bokswedstrijden. Waar het plein overdag eer-

Na het middagmaal hadden we de intentie om de Almoravid Koubba te bezoeken, wat vervolgens gesloten bleek – en aan het afval te zien al voor al een hele lange tijd. Zo besloten we om even te ver-

2014 - 2015 • 4

Hermes der een grote stenen vlakte was, werd het ’s avonds omgetoverd tot een plein vol pop-up restaurantjes. Geen seconde kregen we rust want de uitbaters probeerden ons allemaal in hun kraam te lokken met kreten zoals ‘Jeroen Meus’ en ‘Hof van Cleve’. Nadat we aanschoven aan een paar lange houten tafels, kregen we allerlei lekkers op ons bord: gebakken aubergines, tajines, frietjes, verschillende soorten vlees op spiesjes, scampi’s en hele vissen! Resultaat: een avond vol folklore waarbij het eten in grote hopen geëtaleerd lag, de stoomwolken uit de restaurantjes naar boven stroomden en waarbij we – sommigen zelf zonder bestek - konden genieten van een uitstekende en gezellige maaltijd.

Vrijdagmorgen nam Tine het voortouw en loodste de groep uit de Medina richting de Ville Nouvelle oftewel nieuwe stad. Het contrast tussen beide stadsdelen was immens, want waar we in de medina onze weg moesten vinden tussen de opeengestapelde huisjes in de smalle steegjes, was de nieuwe stad opgebouwd uit lange, statige boulevards waarvoor de inspiratie gehaald was uit de Franse overheersingsperiode. Tine leidde de groep langs de katholieke kerk van Marrakech die vanbinnen opvallend sfeervol was door zijn rode en gele glasramen. Vervolgens nam ze ons mee richting het architecturaal zeer mooie station van de stad en het Koninklijke Theater. Dat theater bestaat

uit een openluchttheater met 1200 zitplaatsen en een operatheater met een capaciteit van 800 bezoekers. Bij aankomst bleek de operazaal echter nog in opbouw, maar toch konden we het gigantisch gebouw bezoeken met een lokale gids. Na het theater trokken we naar de Jardin Majorelle aan de rand van de stad. De tuinen werden aangelegd in 1924 door de Franse schilder Jacques Majorelle, en bevatte een rijke collectie aan planten en cactussen. De muren en bloempotten in de tuin waren beschilderd in een typische blauwe kleur die ‘majorelleblauw’ wordt genoemd. De tuin was vanaf 1980 tot aan zijn dood in 2008 in het bezit van de couturier Yves Saint-Laurent. In de tuin konden we zijn herdenkingszuil bewonderen, en ook zijn collectie ‘LOVE’-posters in de Galerie Love. Tussen de torenhoge palmbomen, idyllische waterpartijen en majorelle-blauwe paviljoenen konden we even tot rust komen. Daarna gingen we lunchen in de vaste waarde van elke city trip: de plaatselijke McDonalds. Na ons te hebben volgepropt met Westerse caloriebommen was het tijd voor onze vrije namiddag; de

2014 - 2015 • 4

Hermes een ging shoppen in de oude stad, de ander ging gezellig een kaartje leggen op het zonnige dakterras van de hostel en de andere helft van de groep ging met ons mee naar de Menara tuinen. Dit uitgestrekt domein uit de twaalfde eeuw, vol appelsienbomen en omringd door dromedarissen, werd gedomineerd door een gigantisch waterbassin. Het in de zestiende eeuw toegevoegde paviljoen werd door de Saädidische heersers gebruikt om er feesten te geven of er te verblijven in de zomer. En we moeten eerlijk toegeven: de tuinen waren heel gezellig! Aangezien het vrijdag was, barste de tuin van de bedrijvigheid: picknickende gezinnen, jongeren die muziek zaten te maken en kuierende stelletjes. Met de zonnebril op de neus konden we genieten van de levendige en aangename sfeer waarbij we het statige Atlasgebergte op de achtergrond konden bewonderen. ’s Avonds trokken we met z’n allen naar café Arabe, waar we samen konden klinken op een zeer geslaagde reis. Na de speech van

2014 - 2015 • 4

Kristien werden we verrast met leuke bedankingsgeschenkjes die nu een mooi ereplaatsje op ons kot hebben gekregen. Na de lekkere maaltijd gingen we gezamenlijk richting hostel waar we bij een glaasje nog even konden bekomen van de drukke dag. De volgende morgen trokken we na het uitchecken richting de laatste bezienswaardigheid op ons lijstje: palais El Badi. De kale lemen ruïnes vertelden de lange geschiedenis van een reusachtig paleis die werd opgericht door sultan Ahmed El Mansour, die het liet opsmukken na de overwinning op de Portugezen bij de Slag om Ksar El Kebir (1578). Door

plunderingen schoot er echter niet zo veel meer over van de gouden afwerking waarmee het paleis ooit versierd was. We konden ons echter nog steeds vergapen aan de gigantische binnenplaats die gedomineerd werd door de grote waterbassins en de vier verdiepte tuinen met sinaasappelbomen. Regelmatig vlogen de zwart/witte heilige bewoners van het paleis over onze hoofden, waarna de ooievaars neerstreken op een van de vele nesten die her en der op de omwalling gebouwd waren. Vanuit het uitkijkpunt kregen we een prachtig overzicht over de hele site, waarbij de achterliggende besneeuwde bergtoppen voor een sprookjesachtige sfeer zorgden.

Hermes

In de namiddag kreeg iedereen nog de tijd om een laatste inkoop te gaan doen, nog wat te genieten op ons zonovergoten dakterrasje bij een lekkere lunch, of een laatste keer de sfeer op te snuiven in de souks of op het Djemaa El Fnaa plein. Rond een uur of vier laadden we opnieuw onze koffers in de kleine busjes, die ons met de ramen open en vergezeld van bijpassende Marokkaanse popmuziek door het drukke verkeer naar de luchthaven brachten. Best dat we hier op tijd aankwamen, want efficiëntie en tempo is helaas niet een van de Marokkaanse specialiteiten. Tegen de tijd dat we onze valiezen hadden ingecheckt, geld hadden gewisseld en door de douane en paspoortcontrole raakten,

was ons vliegtuig klaar om richting het vijftien graden koudere Belgenlandje te vliegen. Na een vlotte vlucht zwermden de verschillende lachende en vermoeide gezichten uit naar alle hoeken van het land, om nog even te bekomen van een prachtige vijfdaagse voordat het tweede semester van start ging. Als reisleiders kunnen we bij een nieuw glaasje wijn tevreden terugblikken op een ongelofelijke cultuurtrip waarover we vooraf nauwelijks durfden dromen. Hoewel de meesten – waaronder onszelf - een (mini)cultuurshock(je) hebben meegemaakt, was de stad een ongelofelijk verrijkende belevenis op zo veel verschillende

vlakken. Elk steegje, paleis of monument in de stad ademde ge s c h i e d e n i s , bedrijvigheid en cultuur uit. De zon zorgde voor lachende gezichten, de vele kilometers voor meerdere blaren en de vriendelijke mensen van de hostel, de kookworkshop en de gidsbeurten maakten onze ervaringen alleen maar rijker. De sprookjesachtige markten, het doolhof in de souks en de toch heel verschillende gebruiken vervolledigden het plaatje. Het was niet zo’n traditionele historiareis, maar wel eentje die alle zintuigen prikkelde en voor ervaringen zorgde die we ons nog lang zullen herinneren. De reis was natuurlijk niet mogelijk zonder de fantastische groep die met ons meeging op avontuur. Hierbij kunnen we samen volmondig zeggen: “een ongelofelijk dikke merci!”, want zonder jullie zou deze reis zoveel minder mooi, verrassend, spetterend, bruisend en geniaal geweest zijn.

- Tine Aelter Jasper Verschelde

2014 - 2015 • 4

Hermes

Fun Facts 1. Gaius Caesar Augustus Germanicus, beter bekend als Caligula, was van 37 tot 41 princeps van het Romeinse rijk. Caligula werd bekend vanwege zijn wreedheid, decadentie en perversie, maar wij herinneren hem in dit deel van Hermes als een komiek. Caligula wenste immers zijn paard Incitatus aan te stellen als consul. 2. Pepi II Neferkare werd op negenjarige leeftijd farao van de zesde dynastie van het oude Egyptische rijk. Pepi II had een uniek systeem bedacht om insecten af te weren. Zo liet hij zijn slaven met honing insmeren, waardoor hij hen met deze “last” opzadelde. 3. Willem Mons werd in 1724 de keizerlijke kamerheer van Peter de Grote. Mons werd verdacht van intimiteiten met Peters vrouw, waardoor hij niet lang daarna werd onthoofd. Zijn hoofd werd in een bokaal met alcohol in de kamer van Peters vrouw geplaatst en vandaag kan men datzelfde hoofd nog steeds in de Kunstkamera aanschouwen. 4. De Amerikaanse aanvallen op Hiroshima en Nagasaki worden doorgaans beschouwd als onmenselijke aanslagen waarbij grotendeels onschuldigen zijn gestorven. Little Boy en Fat Man zorgden voor circa 240.000 doden, maar dat aantal had nog veel groter kunnen zijn. Amerikaanse flyers kondigden immers de aanvallen aan, waardoor vele burgers tijdig konden evacueren. 5. Het is uitgerekend dat er in de laatste 3500 jaar maar 230 jaar vrede is geweest. Dat komt overeen met vier minuten per uur. 6. De introductie van de aardappel in Engeland verliep niet zonder problemen. De ontdekkingsreiziger Sir Walter Raleigh schonk zijn oogst aan koningin Elizabeth I, waarop deze een banket organiseerde met aardappel in elk gerecht. De koks wisten niet hoe ze aardappels moesten bereiden, waardoor ze het hof vergiftigden. Daardoor werd de aardappel circa honderd jaar verbannen.

- Maxim Hellemans

2014 - 2015 • 4

Hermes

Bart De Wever vindt de weg naar de aula niet. Help jij hem op weg?

2014 - 2015 â&#x20AC;˘ 4

FEBRUARI 2015 MA

Reis: Marrakech 9

10 22u: Lustrumfeestje @ Fak

11 20u: Oscar Movienight @ Perma

13 20u: Lustrumcantus @ Pavlov

27 Uitstap naar het Gallo-Romeins museum

20.30u: Superprestigequiz @ MSI

Fakfeestweek 23

24 20u: Reisre端nie @ Perma + NKV-lezing 3

MAART 2015 MA

2 Cantus @ Pavlov

9 Onderwijsvergadering @ Perma 16

4 Great Gatsby TD @ Albatros

5 22u: Cocktailfeestje @ Fak

11 14u: Brood & Spelen @ Perma

17 18 Jobdagen @ MSI Jobdagen @ MSI & Erasmushuis & Erasmushuis

20u: Film: Great Gatsby @ Perma

20 Galabal Der Letteren

21 Lustrumquiz

feestweek

Historia

1 Openingsreceptie @ Fak

Opmerking: Deze agenda is niet compleet en aan eventuele wijzigingen onderhevig! Voor meer info: check onze Facebook en Website!