20 minute read
Onderduikers in Cabauw
CABAUW BOOD ONDERDAK AAN VOORTVLUCHTIGE JOODSE ROTTERDAMMER
Het kleine huisje van de familie
Advertisement
Ende in Cabauw bood tussen
1943 en de bevrijding in 1945
een veilig onderduikadres voor
de avontuurlijke Izaac Brücker.
Weinig mensen in het dorp zullen op de hoogte zijn geweest van de joodse achtergrond van de jonge twintiger, die zich Wim van Dijk noemde. Waarschijnlijk wist ook niemand dat hij voor zijn komst naar Cabauw tot driemaal toe op miraculeuze wijze was ontsnapt aan de greep van de Duitse bezetter en dat er een opsporingsbevel was uitgevaardigd.
Platgebombardeerd De in 1919 geboren Rotterdammer was de zoon van de bekende kleermaker Mozes Brücker, die goedlopende modewinkels had in het centrum van Rotterdam. Op 14 mei 1940 werd het modemagazijn aan de Weste Wagenstraat platgebombardeerd. Moses verkaste naar Schiedam, waar hij opnieuw begon. En opnieuw succesvol. Zoon Izaac ontpopte zich in de eerste oorlogsjaren tot een slimme ondernemer: eerst verhandelde hij talkpoeder, later runde hij samen met compagnon Kurt Baruch een ceinturenfabriek in de Rochussenstraat.
Ontsnapping Lange tijd ging het goed, totdat beiden eind 1942 werden verraden en voor de deur van hun fabriek werden gearresteerd. Het gezicht van Izaac werd totaal in elkaar geslagen. Kurt wist als eerste te ontsnappen. Ook Izaac rukte zich los van de Duitsers. In een ‘alles-of-niets’-poging sprong hij met volledig bebloed gezicht op de trede van een voorbijrijdende tram. Er werd nog op hem geschoten en daarbij werd niet hij maar een Duitse matroos dodelijk getroffen. In de dagen daarna verspreidde de Sichterheitspolizei een opsporings- en aanhoudingsbevel. ‘Bij hun aanhouding is grote voorzichtigheid geboden, daar zij zich gewelddadig zullen verzetten’, zo luidde het document
34 onderduikadressen In de maanden daarna was Izaac voortdurend op de vlucht voor de nazi’s. Hij verbleef in korte tijd op maar liefst 34 onderduikadressen. Tijdens een inval in Hellendoorn ontsnapte hij via een klein raampje op de bovenverdieping. In Heemstede werd de familie Brücker opnieuw gearresteerd. Tijdens het transport naar de Hollandse Schouwburg in Amsterdam sprong hij ter hoogte van muziekhandel Sachsioni samen met zijn vader uit de vrachtauto. In de zomer van 1943 kwam hij terecht in Cabauw. Eerst voor korte tijd bij boer Schep en daarna bij de familie Ende. “Op een gegeven moment wist hij dat er naar hem werd gezocht”, vertelt dochter Ellenroos Brücker. “Zijn zwager Richard van Dam, die ook in Cabauw ondergedoken zat, was opgepakt. Voor m’n vader werd het te heet onder de voeten. Hij is naar Maarssen gevlucht. Daar werd hij opgevangen door het echtpaar Vossestein, familie van de familie Ende. Daar heeft m’n vader een heel goede tijd gehad.”
Op een gegeven moment werd echter duidelijk dat hij ook in Maarssen gezocht werd. Dat was voor Izaac reden om weer terug te gaan naar zijn onderduikadres in Cabauw. Izaac was veilig, maar het leven als onderduiker had wel z’n beperkingen. Ellenroos: “M’n vader las veel en deed ook allerlei huishoudelijke klussen. Maar het viel niet altijd mee. Maar wat moest je? Je kon geen kant op.”
Twee of drie dagen na de bevrijding werd deze foto gemaakt met mannen die in Cabauw in het verzet hebben gezeten. Izaak Brucker, ofwel Wim van Dijk, is de tweede man van links op de onderste rij.
In 1944 raakte Izaac Brücker via Barend van Tichelen, de schoonzoon van de familie Ende, betrokken bij het plaatselijke verzet. De Rotterdamse onderduiker bloeide helemaal op toen de geallieerden vanuit hun gevechtsvliegtuigen stenguns dropten in het dorp. “Toen voelde m’n vader zich echt veilig”, zegt Ellenroos. “Net voor de bevrijding op 5 mei 1945 werd het nog even heel spannend. Op die dag reden twee Duitse soldaten voorbij het huis van de familie Ende. Mijn vader is naar boven gerend en heeft van onder zijn bed z’n geweer gepakt. Hij was van plan om te schieten op het moment dat de Duitse soldaten over het bruggetje van de Cabauwse wetering zouden rijden. Maar precies op het bruggetje hebben ze rechtsomkeert gemaakt. Ze hebben nooit geweten hoe dicht ze bij de dood zijn geweest.”
Energieke man De ouders van Izaac werden in 1944 gearresteerd en overleefden de oorlog niet: moeder werd direct bij aankomst in Auschwitz vergast. Vader overleefde het concentratiekamp wel, maar stierf tijdens de Dodenmars op weg naar Oranienburg. Alle drie zusters van Izaac overleefden de oorlog. Een jaar na de oorlog trouwde Izaac met zijn verloofde Alice Weiss, die gedurende een groot deel van de oorlog als dienstmeisje in het noorden van Engeland had gewerkt. “M’n vader was een vrolijke man. Hij accepteerde de situatie en zag in dat hij verder moest met zijn leven. Hij werkte nog een tijdje samen met zijn oude compagnon Kurt Baruch, maar die samenwerking verliep niet helemaal naar wens. In 1953 werd Izaac agent voor een Hongaars bedrijf in handschoenen, schoenen en textiel.” Oorlogsboeken “M’n vader bleef enorm geïnteresseerd in de oorlog”, zegt Ellenroos, die in 1958 werd geboren in de Rivierenbuurt in Amsterdam. “Hij verslond de boeken van Lou de Jong en de memoires van oorlogsgeneraals, die rond 1970 verschenen. We zijn met de familie ook nog regelmatig teruggegaan naar Cabauw. Mijn vader wist van elk huis wie er gewoond had. Er was in al die tientallen jaren helemaal niks veranderd, vertelde hij dan. Alsof de tijd heeft stilgestaan.” Izaac onderhield nog jarenlang goede banden met de onderduikfamilies in Cabauw en Maarsen. “Mijn vader heeft op de begrafenis van Jan Vossestein, de zwager van de heer Ende, gesproken.Hij verwees toen naar het verhaal van de verwoesting van Sodom en Gomorra. God vroeg aan Abraham om één goed mens. De steden zouden niet zijn verwoest als de families Vossestein en Ende er waren geweest.”
TEKST & FOTO: DICK AANEN ‘Ze hebben nooit geweten hoe dicht ze bij de dood zijn geweest’
JOOP VAN VLIET IS WANDELEND ARCHIEF
Verhalenverzamelaar Joop van Vliet was negen toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Tijdens een fietstocht op de tandem met burgemeester Laurens de Graaf haalt hij herinneringen op. Een fietstochtje op de (roodwit-blauwe) burgemeesterstandem hoort bij de Lopikse folklore. Joop van Vliet (88) vindt het prima. Hij trapt jaarlijks nog zo’n 4.000 kilometer weg met zijn sportieve echtgenote. De Lopikerwaard is hun domein in weer en wind. Het stukje van het gemeentehuis naar zijn woning aan de Lopikerweg-Oost is dan ook een peulenschil voor de voormalige boekhouder van de coöperatie. Wandelend oorlogsarchief Een ‘wandelend oorlogsarchief’ is wellicht de beste omschrijving van deze bescheiden man, die kan putten uit een feilloos geheugen. De Lopiker kent veel oudere streekgenoten bij naam en bijnaam, ook al wordt de groep bekenden steeds kleiner. “Bijnamen zijn belangrijk met al die families Hoogendoorn, Schep en Verweij in een straal van een paar kilometer. Anders raak je het spoor bijster”, vertelt hij in de knusse huiskamer in aanwezigheid van burgemeester Laurens de Graaf en projectleidster van 75 Jaar Vrijheid, Miriam Boere. Van Vliet is ook een veelvoorkomende naam. De verhalenverzamelaar is geboren en getogen in Lopik. Hij kent elke steen in zijn dorp. Een jongen uit de polder die 9 jaar oud was toen de Tweede Wereldoorlog met beschietingen van laag vliegende Stuka’s uitbrak. “De oorlog was soms dichtbij en vaak veraf. De drie neergestorte bommenwerpers in Benschop en de brandende Halifax in de Lek waren gebeurtenissen die grote indruk maakten. Je hoorde vaak pas dagen later wat er was voorgevallen. Mijn vader beschikte niet over communicatiemiddelen. Er was geen telefoon, televisie of radio. Eigenlijk ben ik pas na de oorlog meer te weten gekomen over de vliegtuigcrashes in deze omgeving en heb ik met verwanten uit Canada gesproken over hun martelende onzekerheid. Zij wisten niet wat, waar en hoe iets gebeurd was en zaten vol vragen. We zijn hartelijk ontvangen in Canada en hebben veel gegevens uitgewisseld. Ik was hun bron in het voor hen totaal onbekende Lopik. Aan de andere kant wilde ik graag van de nabestaanden weten wie de mannen waren, die zich opofferden voor onze bevrijding. Het heeft tot veel vriendschappen geleid. We hebben nog steeds contact met deze families.” Monument Joop van Vliet zette zich persoonlijk in voor een oorlogsmonument in Jaarsveld, dat in 1985 werd gerealiseerd. “Dat moest er een keer komen. Van de vijf bemanningsleden hebben twee het overleefd. Boordschutter George Pridham werd zwaargewond naar een huisarts in Ameide gebracht. Later werd hij opgenomen in een ziekenhuis in Amsterdam, waar zijn rechterbeen werd geamputeerd. Hij was aanwezig bij de onthulling. Zijn maat, navigator Jim Russel, kon dat niet aan. Die heeft een beroerte tijd gehad na de oorlog.”
Vervolgens: “Het fijne van het monument is dat het beeld altijd zichtbaar blijft voor de jeugd. Daarmee geef je de geschiedenis door.” Onder vuur Zijn eigen jeugd speelde zich af op de Cabauwse RoomsKatholieke basisschool Gerardus Majella en de mulo in Oudewater. Onderweg naar deze middelbare school werd de Damweg eens onder vuur genomen door Britse Spitfires, die het gemunt hadden op een vrachtrijder met paard en wagen. De vrachtrijder, een man uit Oudewater, kwam daarbij om het leven. Joop van Vliet, die snel met andere scholieren dekking zocht, zal het nooit vergeten: “De vliegtuigen vlogen vlak over ons heen. Het slachtoffer bleek later de vader van één van mijn klasgenoten te zijn.” Verzamelen De geschiedenis heeft hem altijd getrokken. “Dat zat waarschijnlijk in de genen, want mijn vader was eveneens verzot op historie. In de jaren zestig ben ik begonnen met het verzamelen van foto’s, krantenknipsels en ‘Een monument blijft altijd zichtbaar voor de jeugd. Daarmee geef je de geschiedenis door’
Joop van Vliet en burgemeester Laurens de Graaf.
dagboeken. Het feit dat ik zelf de oorlog had meegemaakt, was een voordeel bij mijn zoektocht naar herinneringen. Ik wist waar onderduikers hadden gezeten en waar Duitsers, Italianen en andere bezetters waren ingekwartierd. Dat zorgde soms voor spannende situaties, maar velen kwamen uit het Sudetengebied en waren niet zo fanatiek als die fanatieke soldaten uit het Reich. Ze werden gedwongen om in dienst te treden van het Duitse leger. Uiteraard waren er diverse beperkingen zoals een avondklok, legitimatiebewijs en voedselbonnen, maar heel spannend was het niet voor een 12-jarige jongen. Dat gold niet voor oudere jongeren, die probeerden de Arbeitseinsatz te ontlopen. Zij zochten naar schuilplaatsen. Ik heb wel krantjes rondgebracht, Trouw en Vrij Nederland. Je stond er niet bij stil dat het slecht had kunnen aflopen.”
Noodslachtplaats Op het platteland was voldoende voedsel om te overleven. Melk en vlees, soms aangeschaft bij een noodslachtplaats, waren beschikbaar. Dat wisten hongerige burgers in de steden ook. Joop van Vliet ziet de rijen mensen op de boerderijerven nog voor zich. “Bitterkoude winter, nauwelijks schoeisel of warme kleding. En dan moesten boeren soms ‘nee’ verkopen als er geen melk meer was. Uitermate schrijnend voor degenen die kilometers te voet hadden afgelegd. En als het avond werd, moesten ze ook nog bedelen om een slaapplaats.” De bevrijding werd later met diverse dorpsfeesten gevierd. Van Vliet herinnert zich er niet veel van. “Het begin en het einde van de oorlog waren minder heftig dan in de grote steden. Men ging hier in de polder al snel over tot de orde van de dag.”
Door het coronavirus ligt het sociale leven stil. Diverse activiteiten voor
de Maand van de Vrijheid zijn geannuleerd. Zo ook het optreden van Anne Wil Blankers
op 4 april bij het Zendstation in Lopik. “Gosjemoppe, ik vind het wel een toestand.”
De grand dame van het Nederlandse toneel is helder: “De maatregelen zijn een behoorlijk inperking van onze vrijheid, maar het is de enige manier. Gezondheid is het aller belangrijkst. Het is nu gezond of ongezond verder gaan; het kan dood of leven worden. Dan is de keuze snel gemaakt”, zegt ze tijdens een telefonisch interview. Ze blijft net als de meeste Nederlanders zo veel mogelijk binnen. “Ik houd het huis netjes bij, kijk tv, lees wat en haal wat slaaptekort in. Boodschappen doe ik met rubberen handschoenen aan en een sjaal voor het gezicht.”
Raken de coronamaatregelen voor de actrice de kern van het begrip vrijheid? Nee; dat niet. Voor Anne Wil is vrijheid te kunnen leven zoals je dat zelf wil, zonder dat je anderen daarmee benadeelt. “Ik kan al mijn leven lang van een aardige portie vrijheid genieten. Tijdens de oorlog was ik nog heel klein; ik ken de verhalen van de avondklok en de stille straten van mijn ouders. Toen ik negentien was, wilde ik naar de toneelschool. ‘We hebben niet geprobeerd om je netjes op te voeden om je in de goot terecht te laten komen’, zei mijn vader daarop. Ik hield vol en mocht toch. Mijn ouders waren mijn grootste fans. Later toen ik trouwde en een gezin stichtte, konden we het zo inrichten dat ook ik mijn loopbaan kon hebben. Dat zijn grote vrijheden.”
En nu? Pfoe. Anne Wil zucht even. Alles staat een beetje op zijn kop door de praktische vrijheden die opeens niet meer vanzelfsprekend zijn. Al haar optredens zijn geannuleerd en haar nieuwe toneelstuk ‘Het Oog van de Storm’ staat in de ijskast. “We waren bijna aan de première toe, die zou maandag 23 maart zijn geweest. Ik moet nu zorgen dat ik de tekst dichtbij mij houd, zodat we dadelijk als de narigheid voorbij is het stuk alsnog kunnen brengen en ik alle teksten nog weet. Ik heb zoiets als dit nog nooit meegemaakt.”
“Dit kan best nog even duren allemaal, dit is nog maar het begin”, vervolgt Anne Wil. “Waarschijnlijk gaan we er langzamerhand tabak van krijgen, maar het is niet anders. We leven in een land waarin we behoorlijk vertroeteld worden. Nu moeten we een stapje terug doen en dat is misschien niet eens zo slecht. Ik ben benieuwd wat we op kunnen brengen. We moeten nu flink zijn met zijn allen. En misschien worden we er ook wel een beetje wijzer van.”
REMEMBRANCE FIETSTOCHT
Ter gelegenheid van 75 jaar
Vrijheid wordt er een Re
membrance Fietstocht geor
ganiseerd. Een fietstocht
langs alle oorlogsmonumen
ten en oorlogsgraven in de
gemeente Lopik.
De fietstocht zou plaatsvinden op 13 april, maar is vanwege het coronavirus uitgesteld.
De Remembrance Fietstocht bestaat uit twee routes. De eerste route is ongeveer zeventien kilometer lang en gaat langs de vier oorlogsmonumenten in Jaarsveld, Lopik en Benschop. Route 2 gaat niet alleen langs de oorlogsmonumenten maar gaat ook langs de oorlogsgraven binnen de Gemeente Lopik. Er zijn op vijf plaatsen oorlogsgraven. Deze route is ongeveer 30 kilometer lang en verbindt de kernen Jaarsveld, Lopik, Willige Langerak, Polsbroek en Benschop. In principe is het een fietstocht; maar wie slecht ter been is of niet kan fietsen, kan bijna dezelfde route afleggen per brommer, scooter, motor of auto.
Start en eindpunt Het start- en eindpunt is bij de Zwarte Schuur naast het Dijkhuis in Jaarsveld (Lekdijk Oost 12, ingang aan de S.L. van Alterenlaan 3413 MS Jaarsveld). Bij inschrijving ontvangen deelnemers de route en een informatieboekje. De route kan ook gestart worden bij de andere oorlogsmonumenten in Lopik of Benschop. Daar is het ook mogelijk om in te schrijven bij de aanwezige vrijwilligers. Deelname is gratis en op eigen risico.
De Zwarte Schuur De Zwarte Schuur wordt wanneer de fietstocht daadwerkelijk plaatsvindt het centrale punt. Hier kunnen mensen in gesprek gaan met een veteraan, deelnemen aan een rondleiding door het Dijkhuis en een expositie over de Lopikerwaard in oorlogstijd bekijken. Ook is er informatie te vinden over De Bond van Wapenbroeders afdeling Woerden en Omstreken, Stichting Kunst & Cultuur Lopik en Stichting Jaarsveld Oorlogs Gedenkteken (SJOG). Zij zijn de organisatoren van de tocht, waarmee zij die gevallen zijn voor onze vrede herdenken en waarbij alle kernen van de gemeente Lopik met elkaar worden verbonden. De Zwarte Schuur sluit om 16:00 uur.
Meer informatie en de route is te zijner tijd te vinden op Facebookpagina Bond van Wapenbroeders afdeling Woerden en Omstreken en op de website van Kunst en Cultuur Lopik.
OPENINGSTIJDEN: Maandag t/m Vrijdag 8.30 - 18.00 uur Zaterdag 8.30 - 16.00 uur Werkkleding - schoenen Bestrijding onkruid-ongedierte Vee-huisdiervoeder Moestuin planten - zaden IJzerwaren - gereedschappen Wc-wagen verhuur www.deridderuwgroenevakwinkel.nl Tel. 0182 - 30 93 87 Mob. 06 - 22 10 72 94 Polsbroekerdam UW GROENE VAKWINKEL Alles voor: doe-het-zelf, tuin, dier en hobby Zuidzijdseweg 208a 3415 PV Polsbroekerdam OPENINGSTIJDEN: Maandag t/m Vrijdag 8.30 - 18.00 uur Zaterdag 8.30 - 16.00 uur Werkkleding - schoenen Bestrijding onkruid-ongedierte Vee-huisdiervoeder Moestuin planten - zaden IJzerwaren - gereedschappen Wc-wagen verhuur www.deridderuwgroenevakwinkel.nl Tel. 0182 - 30 93 87 Mob. 06 - 22 10 72 94 Polsbroekerdam UW GROENE VAKWINKEL Alles voor: doe-het-zelf, tuin, dier en hobby
Werkkleding - schoenen Bestrijding onkruid-ongedierte Vee-huisdiervoeder Moestuin planten - zaden IJzerwaren - gereedschappen Wc-wagen verhuur Polsbroekerdam UW GROENE VAKWINKEL Alles voor: doe-het-zelf, tuin, dier en hobby Zuidzijdseweg 208a 3415 PV Polsbroekerdam OPENINGSTIJDEN: Maandag t/m Vrijdag 8.30 - 18.00 uur Zaterdag 8.30 - 16.00 uur Werkkleding - schoenen Bestrijding onkruid-ongedierte Vee-huisdiervoeder Moestuin planten - zaden IJzerwaren - gereedschappen Wc-wagen verhuur www.deridderuwgroenevakwinkel.nl Tel. 0182 - 30 93 87 Mob. 06 - 22 10 72 94 Droom je van een eigen plek? En wil je weten wat voor jou de mogelijkheden zijn? Vraag het één van onze financieel adviseurs via 0348 559 559 of financieeladvies.uw@rabobank.nl rabobank.nl/hypotheken
Zuidzijdseweg 208a 3415 PV Polsbroekerdam OPENINGSTIJDEN: Maandag t/m Vrijdag 8.30 - 18.00 uur Zaterdag 8.30 - 16.00 uur
www.deridderuwgroenevakwinkel.nl Tel. 0182 - 30 93 87 Mob. 06 - 22 10 72 94 OPENINGSTIJDEN: Maandag t/m Vrijdag 8.30 - 18.00 uur Zaterdag 8.30 - 16.00 uur
BOEKEN OVER DE OORLOG waaronder diverse met verhalen uit onze regio
Verkrijgbaar in de loop van het jaar
NU bij ons in de winkel
The Read Shop Lopik Koning Willem Alexanderplein 6
Stichting Jumelage Lopik wilde
de vriendschapsband met de
andere jumelagegemeenten
vieren met een Vrijheidsdiner op
zaterdag 18 april in dorpshuis
De Schouw. Vanwege het coro
navirus kan dit evenement niet
doorgaan, maar aandacht voor
de jumelage in het kader van 75
Jaar Vrijheid is zeker gepast.
“Bij de viering mag de jumelagestichting niet ontbreken”, stelt voorzitter Wim Perlot, waarbij hij doelt op het uitgangspunt waarmee de Europese uitwisselingen ooit zijn opgezet. “Na de Tweede Wereldoorlog was
de gedachte dat dit nooit niet meer mocht gebeuren. Door het aangaan van vriendschapsbanden tussen steden of gemeenten in Europa zou er ontmoeting plaatsvinden tussen de inwoners, met als gevolg wederzijds begrip en interesse voor elkaar. Dat zou, ook al is het in heel klein verband, gewelddadige conflicten moeten voorkomen.” Wim Perlot en Jesse Frericks, die als vertegenwoordiger van de jeugdjumelage in het bestuur zit, zijn ware ambassadeurs van die gedachte. Beiden hebben vele uitwisselingen meegemaakt en een internationale vriendenkring opgebouwd. “We bezoeken hen ook buiten de uitwisselingen om, bijvoorbeeld bij verjaardagen en andere gelegenheden”, stelt Jesse.
Soestdijk Oud-burgemeester Schuman van Lopik spande zich ooit in om de jumelage in Lopik van de grond te krijgen. In eerste instantie -1956- werd een vriendschapsband aangegaan met Lezoux (Frankrijk). Lopik was hiermee een van de eerste jumelagegemeenten. Een reden voor koningin Juliana om beide burgervaders op Soestdijk uit te nodigen. Later (1960) volgde Sarsina (Italië) en in 1992 de gemeente Grebenstein (Duitsland).
Jesse Frericks: “Afgelopen zomer was Lopik gastheer van de jongerenuitwisseling. Het was, ondanks de tropische omstandigheden, een succes. Leuk was ook dat er weer diverse nieuwe gezichten te zien waren, zodat het met de toekomst van de jumelage wel goed lijkt te zitten.”
Uitwisseling Wie zich wil aanmelden voor de eerstkomende jumelage-uitwisseling, kan dat ook al doen. Lezoux (donderdag 25 t/m maandag 29 juni) en Sarsina (woensdag 29 juli tot en met dinsdag 4 augustus) zijn ditmaal gastheer.
Ben jij wel goed verzekerd?
Neem contact op met onze vestiging in Ameide, Lopik of IJsselstein voor een vrijblijvend advies! Ameide 0183 - 601 676 - ameide@veldsink.nl Lopik 0348 - 751 111 - lopik@veldsink.nl IJsselstein 030 - 303 97 33 - ijsselstein@veldsink.nl VELDSINK vertrouwd, verzekerd, Veldsink. € 6,49 € 18,99
Oranje wimpel voor koningsdag Katoenen rood/wit/blauw vlag Bij aankoop vanaf € 25,- aan boodschappen Complete vlaggenset Voortaan iedere zondag geopend. Voortaan iedere zondag geopend. Voortaan iedere zondag geopend. Voortaan iedere zondag geopend.
€ 4,49 € 14,99 Aluminium voet vlaggenstok Aluminium vlaggenstok € 45,- € 25, - De onderdelen zijn ook los te verkrijgen voor de prijzen die bij de producten staan. Van 12.00 tot 17.00 uur Van 12.00 tot 17.00 uurVan 12.00 tot 17.00 uur Van 12.00 tot 17.00 uur
Openingstijden: ma-do 8.00-20.00 // vr 8.00-21.00 // za 7.00-20.00 // zo 12.00-17.00 Van Velzen/President Kennedylaan 2A // Lopik // T: 0348 551224 Openingstijden: ma-do 8.00-20.00 // vr 8.00-21.00 // za 7.00-20.00 // zo 12.00-17.00 Van Velzen/President Kennedylaan 2A // Lopik // T: 0348 551224 Openingstijden: ma-do 8.00-20.00 // vr 8.00-21.00 // za 7.00-20.00 // zo 12.00-17.00 Van Velzen/President Kennedylaan 2A // Lopik // T: 0348 551224 Openingstijden: ma-do 8.00-20.00 // vr 8.00-21.00 // za 7.00-20.00 // zo 12.00-17.00 Van Velzen/President Kennedylaan 2A // Lopik // T: 0348 551224
EXPRESZIE! BRENGT VRIJHEIDSLIED
Ook ExpresZie! haakt in op het thema 75 Jaar Vrijheid.
De creatieve Lopikse stichting heeft samen met een aantal
“Het idee was om ‘iets’ met kinderen te doen, om ook hen te betrekken bij het belangrijke thema vrijheid”, blikt Ellen van Laere, bestuurslid van ExpresZie!, terug. “Al brainstormend kwamen we uit op het maken van een vrijheidslied. Na een oproep op alle basisscholen binnen de gemeente hebben we in onze ExpresZie!-loods een workshop georganiseerd. De kinderen die zich hadden aangemeld hebben onder begeleiding van onze docenten de tekst voor het lied bedacht. Ze geven hierbij uiting aan wat vrijheid voor hen betekent. Vervolgens is het gefinetuned, opgenomen en op YouTube gezet.” De scholen hebben een linkje ontvangen van het YouTube-filmpje, zodat ze met de kinderen het lied, met een bijpassend dansje, kunnen instuderen. Blijvertje Het Vrijheidslied zou tijdens de kick-off van de Maand van de Vrijheid en bij de Koningsspelen worden gezongen, maar deze evenementen gaan vanwege de maatregelen rond het coronavirus niet door.
Desondanks hoopt Van Laere dat het lied toch het Kinderen voor Kinderen-effect heeft: “Dat het tot vervelens toe te horen is. Vrijheid is onbetaalbaar. Het zou mooi zijn als het nummer binnen de gemeente Lopik een blijvertje wordt.”
