มิจิโกะ
m o .c
fe a c
The
w
th . ww
k o o b i a
Night Angel นางฟาราตรี ภาค 2
ศึกรักนางฟา
170 บาท
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
The
m o .c
fe a c
Night Ange w
th . ww
k o o b i a
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
พิมพ์ครั้งแรก 28 ตุลาคม 2551 ผู้พิมพ์ผู้โฆษณา บริษัท อาร์ไมด์ ครีเอทชั่น จำกัด สำนักพิมพ์ ThaiBookCafe.com 1350/179 อาคารไทรงค์ บี ถ.พัฒนาการ แขวง/เขต สวนหลวง กรุงเทพฯ 10250 โทร. 086-666-7209, 089-9917870, 02-183-6189-90
m o .c
fe a c
จัดจำหน่ายโดย www.ThaiBookCafe.com
k o บรรณาธิการบริหาร สุพรรณกัญจนารี o ย์ รักอิสระ b i บรรณาธิการต้นฉบับ นิภาภรณ์ แสงสว่าง a h บรรณาธิการศิลปกรรม t เฉลิมพล หมายพึ่ง . w ศิลปกรรม จิราพร ดำเนินผล w การ จิดาภา เก็งวิเชียรไชย เลขากองบรรณาธิ w ผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด อดิลฟิตรี ประพฤติสุจริต ที่ปรึกษาการตลาด พิรุฬห์ภัค พิริยะภักดีกุล พิมพ์ที่ ปริ้น ค่าเฟ่ www.printcafe.co.th
เกี่ยวกับ ThaiBookCafe .com นี่คือนวตกรรมใหม่ของวงการหนังสือ อิสระกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว เพราะที่นี่เรา ไม่มีบอกอ คอยแก้ไขงานของคุณให้เสียกำลังใจ ThaiBookCafe คือสำนัก พิมพ์ที่รับพิมพ์งานของน้องๆ แบบไม่จำกัดแนว ไม่จำกันต้นฉบับ “ขอให้ เขียนจบและมั่นใจว่าคนอยากอ่าน “ ก็ส่งมาตีพิมพ์กับเราได้เลยตอนนี้ ไม่ จำกัดการพิจรณาต้นฉบับ
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
คำนำ m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
สารบัญ
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
เรื่อง ผู้แต่ง
: The Night Angel – นางฟ้าราตรี : มิจิโกะ
ประวัติผู้เขียน ชื่อจริง ปัจจุบัน เกิดวันที่ สถานะ
น.ส. ณัฐธยาน์ พัชรกัญญ์สิริ m ชื่อเล่นไทย “เหมียว” o ชื่อเล่นใช้ประจำในเวบไซค์ “มิeจ.ิ” c f a อายุ 28 ปี c k 6 ตุลาคม พ.ค. 2523 o o ทำงานร้านอิ ibนเตอร์เน็ต
t. ha การศึกษา w w จบการศึw กษาระดับประถม ที่ โรงเรียน วัดลุ่มคงคาราม
จบการศึ ก ษาระดั บ มั ธ ยมต้ น -ปลาย ที่ โรงเรี ย นบางกรวย (ปัจจุบัน ร.ร.เปลี่ยนชื่อเป็น บดินทรเดชา สิงห์ สิงหเสนี นนทบุรี) สายวิชาที่เรียนจบ ศิลป์-คำนวณ การศึกษาระดับมหาวิทยาลัย ศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต คณะวิทยาศาสตร์ และ เทคโนโลยี ภาคโปรแกรมวิชา วิทยาการคอมพิวเตอร์ สถานะ Drop (เนื่องจากมีปัญหาด้านครอบครัว)
ประวัติการเขียนนิยายเรื่องนางฟ้าราตรีภาค1 เกิดจาก ตอนอายุ 15 อยากเขียนกลอน แต่ดันไปไม่ถึง ฝัน จึงต้องปิดพับไว้ - -* แล้วหันมาเอาดีด้านการเขียนนิยาย ซึ่ง ตอนนั้น หัดเขียนเรื่องสั้น งูๆ ปลาๆ แต่ก็ไปไม่รอดอีก เนื่องจาก การเขียนที่ไม่มีประสบการณ์ และอ่านนิยายของผู้อื่นน้อยเกินไป
m การเปลี่ยนแปลงด้านการเขียนนิยาย o c กพิมพ์หา . มิจิได้พบเพื่อนคนนึง เธอก็เขียนนิยายส่eงสำนั f ้นมิจิเรียนอยู่ม.5 a รายได้เรียนต่อศิลปากร ซึ่งเป็นรุ่นน้องม.3 ตอนนั cลองหัดเขียนนิยายเรื่อง k ก็จะปรึกษากับน้องคนนี้พอสมควร และก็ o o ยาว และ เรื่องแรกที่เขียนคือ The Night Angel – นางฟ้ าราตรีแต่ ib a ต้องรีไร้ท์ถึง 3 ครั้ง กระทั th่งมีเหตุการณ์คาดไม่ถึง เมื่อข้อมูลที่เขียน . w วเตอร์ ถูกไวรัสรับประทานไป ทำให้ต้อง จบแล้วในเครื่องคอมพิ w Format ข้อw มูลหายหมด ต้องมาเริ่มต้นเขียนใหม่ รอบที่4 และรี ไร้ท์ข้อความ ประโยค ภาษา การดำเนินเรื่อง จนถึงรอบที่ 7 การรี ไร้ท์ครั้งสุดท้าย จบลงตอนมิจิ อายุ 20 ปี หยุดเขียนนิยายไประยะ หนึ่ ง เนื่ อ งจากมี ปั ญ หาด้ า นครอบครั ว อย่ า งรุ น แรง กระทั่ ง ประมาณปี พ.ค. 2547 ได้ เ ข้ า ศึ ก ษาต่ อ มหาวิ ท ยาลั ย ราชภั ฏ สวนดุสิต ได้ทำการหัดเขียนเวบไซค์ส่วนตัว (เขียนเวบไซค์เอง) ไว้ ที่ ww.geocities.com/mijiko_h และได้ทำการลงนิยายส่วนตัวไว้ และมาลงที่เวบไซค์เด็กดีปีพ.ค. 2548
ประสบการณ์เขียนนิยายครั้งนี้ ได้มาจาก การอ่านหนังสือนิยายหลายๆ เล่ม รวมทั้งเล่ม โปรดคือ The Lord of The Rings และ Harry Potter รวมทั้ง หนังสือนิยายแปลต่างๆ (ไม่อ่านนิยายไทยเลยค่ะ มันมุขเดิมจน น่าเบื่อ) หัดเขียนและหัดวางเรื่องเองทั้งหมด มีผู้ให้คำปรึกษา ติmยร แฟน ชม เนื้อเรื่อง นิยายทุกเรื่อง คือ นาย ภารินทร์ ขุนคงเสถี o คนปัจจุบัน e.c
f a c
w
th . ww
k o o b i a
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
บทนำ
m o .c
fe a c
k งสาวดังขึ้น เธอสวมชุด “รบกวนหน่อยค่ะ” เสียงของหญิ o o เสื้อคอเชิ้ตกางเกงดำ รองเท้iาbส้นสูง ในสูทสีแดงสด โอบกระเป๋าสี a ตำรวจหนุ่มที่กำลังหน้าบึ้งกับ ดำส่วนตัวไว้ข้างกายด้ t. hานขวา ทำให้ งานเบื้องหน้w านั้นw หันมาตามเสียง wอะไรให้ผมรับใช้ครับคุณผู้หญิง” น้ำเสียงนั้นเหมือน “มี จงใจให้ดูดีที่สุด ใบหน้าขมึงตึงของเขาแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้ม จน แลเห็นฟันนั้นขาวกว่าใบหน้าตัวเอง แม้ว่าตัวเขาจะดำเป็นนิโกร ในแบบฉบับชาวแอฟริกาก็ตาม “ฉันต้องการทราบที่อยู่ของ -มาเรีย เควิน- ที่แน่นอน กรุณาค้นหาให้หน่อยได้ไหมคะ” เป็นประจวบเหมาะที่ริคได้ยิน พอดี เขาหันกายละจากงานของ ไนท์แองเจิ้ล ไว้ชั่วขณะ แล้วมา ดูผู้ที่เอ่ยชื่อ ของแฟนเพื่อนเขา “เป็นอะไรกับมาเรีย เควินครับ?” ริค ฮอร์แลนด์ถาม แม้ จะชอบหน้าตาของสาวสวยผู้นี้ ที่ผมยาวดำสลวยและรอยยิ้มที่
ดึงดูดใจก็ตาม “เป็นเพื่อนที่สนิทกับมาเรียมากค่ะ เราไม่ได้พบกันนาน ฉันเห็นเธอครั้งสุดท้ายในงานเดินแบบของฉัน แต่เราก็ไม่ได้พบ กัน” เธออธิบายพลางเอารูปของมาเรียตอนสมัยเรียนด้วยกันให้ริ คดูเป็นหลักฐาน
mน ริครับรูปมาดูพินิจพิจารณา มันเหมือนภาพของโรสเช่ o c . กัน ซึ่งเขาได้บอกว่า e f aคงจะพอทราบจาก “ผมจะตรวจสอบที่อยู่ให้นะครับ c คุณ kกคิ้วราวกับประหลาดใจ มาเรียนะครับว่า เธอมีฝาแฝด” เธอทำเลิ o oโตนั้นออก เผยดวงตำสีเทาอม แล้วยกมือซ้ายถอดแว่นตาดำเลนท์ b i อำพัน ซึ่งเรียวคิ้วของเธอวาดได้ t. ha สวยสมกับเป็นนางแบบ “มาเรียมีฝw าแฝดหรือคะ? เรื่องนี้ฉันไม่เห็นทราบเลย” ริคอ w อกจะหัวเราะ แต่ w ยังไงอดีตของมาเรียเขาก็ไม่ควรพูดเอง แม้ว่าจะ รู้อยู่เต็มอก “เอาเป็นว่า ผมรู้จักมาเรีย และที่สำคัญ มาเรียเป็นแฟน เพื่อนผม” แล้วริคก็ยื่นที่อยู่ใหม่ของเพื่อนเขาให้แก่เธอแทน “ตอนนี้ อยู่ที่นี่ครับ... ที่บ้านเพื่อนผมที่อังกฤษ” ริคยินดี ให้คำแนะนำกับเธอเต็มที่ ตามหน้าที่ของเขา “ขอบคุณมากค่ะ คุณ...” เธอรับแผ่นกระดาษซึ่งเป็นที่อยู่ บ้านในอังกฤษของเลโอ แล้วยื่นมือราวกับทำความรู้จักกับริค “ริค ฮอร์แลนด์ครับ ไม่ทราบว่า คุณชื่ออะไรนะ ผมรู้สึก คุ้นหน้าคุณจัง” ริคไม่ได้ตั้งใจจะจีบหรือเจ้าชู้ แต่งานที่เธอบอกว่า 16
เดินแบบ ทำให้เขาพยายามนึกให้ออกตามนิตยสารเดินแบบดังๆ หลายบริษัท “-แคทเธอรีน โจนส์- ค่ะ ลาก่อน” เธอเช็คแฮนด์กับริค เสร็จ แล้วจากไปพร้อมสวมแว่นตาดำ “มาเรียนี่ น่าอิจฉาจริงๆ เลยนะ มีเพื่อนเป็นนางแบบ” ริ คหัวเราะก่อนจะกลับไปทำงานของตน โดยมิได้ติดต่อกับเพื่อน พวกเขาอาจจะนัดพบกันเอง om
c . e af
------------------------------------------------------c
k o o หลังจากที่ เลโอได้พib ามาเรียมายังบ้านที่อังกฤษ มันน่าจะ เรียกว่าคฤหาสห์มากกว่ t. haา กับการลาจากของโชที่แอบมาที่ห้อง wมตาเหม่อมองเพดานในห้อง แม้ว่าข้างกายจะมี นอนเขา ซึ่งเลโอลื w มาเรียสวมกอดอยู w ่เคียงข้าง สิ่งที่เขากังวลใจเล็กน้อยว่า พ่อเขาจะ
ยอมรับมาเรียหรือไม่ นั้นอาจจะทำให้เลโอกังวลซึ่งไม่อาจข่มตา นอนหลับได้ เสียงลมหายใจของมาเรียรวยรินอยู่ใต้คางของเลโอหลัง จากรับรสรักของเขาจนเต็มปรี่ อากาศหนาววันนี้ทำให้เธอหลับ สนิทหลังจากที่เหน็ดเหนื่อยใจมานาน วันนี้เธอรู้สึกว่าได้นอนหลับ สนิทกับคนที่เธอรัก ยังไม่รู้ว่า พรุ่งนี้จะมีอะไรรอพวกเขาทั้งสอง คน
17
“.....เชล ซินญอริต้าราเชล” เสียงของโฮเซนั้นเองที่ปลุกให้ โรสตื่นจากภวังค์ ถึงแม้เธอจะยกเลโอให้กับพี่สาวแล้วก็ตาม มันก็ ไม่อาจทำให้เธอลืมเลโอได้ แม้แต่วันเดียว ยังไงเสียในเมื่อเรื่อง มันผ่านไปแล้ว อีกทั้งเธอไม่ได้เกลียดเขา และไม่ได้เกลียดมาเรีย คงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมานั่งคิดแต่เรื่องอดีตเก่าๆ เว้นแต่คนที่ อยู่ข้างเธอตอนนี้ มีโฮเซ และ คริสต์ เด็กน้อยที่เคยเหมือนเธอ mด ผูก “มีอะไรหรือ โฮเซ” โรสซึ่งสวมเสื้อเชิ้ตสีเทามนแขนกุ o cาคาดเชือก . ปลายเสื้อไว้เหนือสะดือ กางเกงยีนต์ขาสั้น ใส่รe องเท้ f นั่งเท้าคาง ไขว้ขาข้างซ้ายพาดมาขาขวา cอยูa่กับโต๊ะนั่งเล่นสีขาว k ก็ตาม ซึ่งโฮเซสวมเสื้อเชิ้ตเทาเรียบๆ และกางเกงยี นต์สีดำขายาว o o รองเท้าผ้าใบดำเก่าหน่อยๆ อุ้มiเด็ bกน้อยคริสต์ไว้ข้างกาย a “คริสต์บ่นว่าโรงเรี thยนปิดเทอมอยากให้ ซินญอริต้ามาริน่า . มาเยี่ยมเราบ้าง ซิw นญอริต้าราเชลมีความเห็นว่าอย่างไรครับ?” w ดวงเขาสีดำสนิ w ทของเขาจดจ้องมายังโรสด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แม้ เธอจะหน้าตาซึมเศร้า คริสต์พลักโฮเซราวกับจะบอกว่าให้ปล่อย เธอลงเพื่อจะได้วิ่งไปหาโรส “น้ า มาริ น่ า ติ ด ต่ อ มาบ้ า งไหมคะ หนู อ ยากพบน้ า มาริ น่ า นะคะๆ” เด็ ก น้ อ ยอ้ อ นวอนซึ่ ง เธอสวมชุ ด แซกสี น้ ำ เงิ น มี กระเป๋าเสื้อสองด้าน และกระโปรงมีซิบข้าง โรสหัวเราะเล็กน้อยที่ โดนเด็กน้อย คะยั้นคะยอ “ได้ สิ ปิ ด เทอม จะให้ น้ า มาริ น่ า มาเที่ ย วที่ นี่ น ะ” โรส บอกปัด เพราะไม่รู้ว่า มาเรียจะกลับมาเยี่ยมที่นี่ได้เมื่อไหร่ เมื่อ สิ้ น เสี ย งของโรส คริ ส ต์ ก็ อ อกไปนอกร้ า น เมื่ อ เสี ย งของเพื่ อ น 18
ตะโกนเรียกเธอ “จะรีบกลับมาก่อนค่ำนะคะ น้าราเชล” แล้วคริสต์ก็วิ่ง ออกไปอย่างรวดเร็ว คามิโซริโน่ นั้นเองที่ชวนคริสต์ไปเที่ยวทะเล อีกแล้ว แต่อย่างน้อยราเชลไม่ค่อยห่วงคริสต์เท่าไหร่ เพราะเธอ ฉลาดพอ และก็รักษาสัญญาเสมอ “มาไว ไปไวจัง เป็นเด็กก็ดีแบบนี้ล่ะน๊า” โรสบ่นให้โฮเซ m ฟัง พลางถามเรื่องงานต่อ o “ยืนบื้ออะไรล่ะ ซินญอร์โฮเซ ไม่มีลูกe ค้า.สัc่งของหรือคะ?” f โฮเซยืนยิ้มก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ขาวอีกตัวc a k วครับ แต่ตอนนี้ยังไม่มี “ถ้ า มี ผมไปทำงานตั้ ง นานแล้ o o ออร์เดอร์ จะให้ผมเดินทางให้ เปลืองน้ำมันหรือครับ” โรสหลบสาย b i ตาสีดำสนิทของเขาไปทางอื t. ha ่น พลางถอนใจเรื่องพี่สาวตามเดิม โฮ เซรับรู้ความรู้สึกw ของเธอได้ เขาพยายามเอ่ยเสียงนุ่มนวล w “คิ wดถึงซินญอริต้ามาริน่า หรือครับ?” โรส พยักหน้า แต่มิ อาจจะเอ่ยคำพูดใด “เธอเป็นพี่สาวที่น่ารักสำหรับทุกคนนะครับ ผมเชื่อว่า พี่ สาวของซินญอริต้าก็คิดถึงเช่นกัน” “นั้นสิ...” โรสเปรยก่อนจะพลางถอนใจด้วยความเศร้าใจ เล็กน้อย ว่าเธอควรจะดีกับมาเรียมากกว่านี้ เสียงโทรศัพท์นั้นเองที่ดังเข้ามาในร้าน โฮเซเดินไปรับสาย พลางจดรายละเอียด และวางสายลงอย่างเร็วเมื่อจดรายการสั่ง ของเสร็จแล้ว “มีออร์เดอร์เข้ามาล่ะสิ” โรสถามมองด้วยหางตา ปลาย 19
มือที่ท้าวคางลดต่ำ โฮเซยิ้มรับก่อนจะเดินไปจัดแจงดอกไม้ชุด หนึ่ง โรสลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินมายังรายการสั่งสินค้า ที่โฮเซ วางไว้ที่เคาท์เตอร์ “ลู ก ค้ า รายไหนหรื อ ถึ ง ได้ สั่ ง กุ ห ลาบแดงพั น ธ์ พิ เ ศษ ราคาแพงที่สุด” “เธอบอกว่า ชื่อ แคทเธอรีน โจนส์ บอกว่าให้ไปส่งดอกไม้ m ที่ คฤหาสน์ ใ นอั ง กฤษ ของ ท่ า นเอิ ร์ น ท่ า นหนึ่ ง ผมได้ จ ดราย o c ละเอียดเอาไว้ครับ” โรสได้ยินชื่อ ท่านเอิร์น ถึงกับeผงั.ก f ท่านเอิร์นที่โฮเซพูดถึง มีไม่กี่คน cณ aคฤหาสน์ที่อังกฤษ เธอขอดูรายละเอียดผู้สั่งสินค้า และ ชืo่อผูk้รับในใบนั้น
o b i • ผู้สั่งสินค้า แคทเธอรี t. ha น โจนส์ wยดสินค้า กุหลาบสีแดง พันธ์หนามใหญ่ • รายละเอี w ก้านแข็ง จำนวน w 1 กระถาง และ การ์ดชื่อผู้ส่งพร้อมหมายเลข โทรศัพท์ • ผู้รับปลายทาง มาเรีย เควิน • สถานที่ปลายทาง คฤหาสน์ เลขที่ xxx/xxx Street. xxx City. Norwich Country England • หักจ่ายสินค้า และค่าบริการส่ง .... ผ่านธนาคารซูลิค หมายเลขบัญชี xxx-xxxxxx-xx-x • ประเภทของบัญชี รายวัน, ชื่อบัญชี แคทเธอรีน โจนส์ • ผู้รับรายการ และ บริการสินค้า โฮเซ ฮาร์ดเนอร์
20
รายละเอี ย ดทั้ ง หมดทำให้ โ รสนึ ก สงสั ย แคทเธอรี น โจนส์ เธอคือใครกันนะ ทำไมถึงได้รู้รายละเอียด ที่บ้านของเลโอ และ มาเรียได้ โรสจึงได้เก็บคำถามนี้ไว้ในใจ และตั้งใจจะถามหา มาเรียในคืนนี้ เธออาจจะได้รับรายการดอกไม้ ของร้านโรสในอีก สามวัน ดวงตาของโรสลดต่ำลงเมื่อโฮเซเตรียมเดินทางไปส่งดอก ไม้ให้กับมาเรีย
m o .c
“ถ้าไม่มีงานอะไร ผมขอตัวนะครับประมาณ อาทิตย์นึง e f a ผมคงจะกลั บ มา ลู ก ค้ า รายนี้ ท่ า ทางจะรวยนะครั บ ถึ ง ได้ สั่ ง c kโฮเซไม่รู้จักชื่อเดิมของมา ดอกไม้จากร้านของเราข้ามประเทศ” o o เรีย เพราะเขารู้แต่ชื่อ –มารินib ่า ลูฟแซงค์- “เอ่อ...” โรสเผลอพู t. ha ด เกือบจะหลุดฝากไปถึงมาเรีย wอครับ?” “มีอะไรหรื w “ไม่ wมีค่ะ เดินทางปลอดภัยนะโฮเซ ไม่ต้องห่วงทางนี้นะ” ซึ่งเขายิ้มรับก่อนจะบรรจุดอกไม้พันธ์พิเศษนี้อย่างระมัดระวัง ลง กล่องรักษาสภาพ จากนั้น นำมันบรรทุกไว้ในรถ และขับออกไป ซึ่งโรสได้มองไล่หลังจนรถส่งของร้านดอกไม้เธอ ลับตาหายไป ------------------------------------------------------- “ฌาล...” น้ำเสียงของอเลนซ์อุทานแปลกใจ เมื่อเขาเปิด ประตูต้อนรับแขกที่กดกริ่ง คือเธอมาเยี่ยมเขา ด้วยใบหน้าเศร้า สร้อย เธออยู่ในชุดสีฟ้าสูทกระโปรงเท่าเข่า ซึ่งต่างกับอเลนซ์ซึ่ง 21
สวมสเวตเตอร์สีน้ำตาล กางเกงผ้าหนาสีเขียวรองเท้าหุ้มส้น “คุณแม่ฝากมาถามว่า ในเมื่อมีเหตุการณ์ที่ผ่านมา คุณ จะยังแต่งงานกับฌาลอยู่เหมือนเดิมไหมคะ?” เธอมองอเลนซ์โดย ไม่หวังว่าเขาจะต้องการแต่งงานกับเธอหรือไม่ ได้ยินคำพูดวันนี้ ของเขาให้ชัดเจนไปเลย “ฝากบอกคุณลิลลี่ด้วยนะครับ ว่าผมนับถือเธอเหมือนแม่ mบ” อ ผมอีกคน แต่สำหรับฌาลผมรักคุณเหมือนน้องสาวนะครั o c ได้อยู่กับ . เลนซ์ตอบอย่างใจจริง และหวังว่าการแต่งงานทีe่เขาไม่ f a คนที่รัก จะจบเสียที c ง ลงบันไดในตัว k “ฌาลเข้าใจแล้วค่ะ” เธอก้าวเท้ า ถอยหลั o o บ้านของอเลนซ์ รีบตรงไป เปิib ดประตูส่วนคนขับซึ่งอยู่ด้านซ้าย a แล้วปิดประตูรถอย่างแรง ฌาลี th ฟกุมพวงมาลัยรถส่วนตัว ราวกับ . w ที่ท้วมท้น ฌาลีฟรักอเลนซ์มาก แต่เขา พยายามควบคุมอารมณ์ w กลับคิดกับw เธอแค่น้องสาว เธอผิดหวังแต่ก็เก็บกลั้นความเสียใจ รีบเหยียดตัวเร่งให้รถคันงามออกไปจากที่นี่ โดยไม่หันจะกลับมา มองอีก “ผมขอโทษจริงๆ นะฌาลีฟ” อเลนซ์เปรยไล่หลังก่อนจะ หันกายกลับเข้าบ้าน เตรียมไปเยี่ยมลูด้า ที่โรงพยาบาล ------------------------------------------------------- “จะทำอย่างไรกับคดีไนท์แองเจิ้ลครับ มันฝากข้อความนี้ มาครับ โจ” ริคยืนการ์ดที่ได้รับจากเลโอ โดยไปรษณีย์ส่งเร็วที่สุด 22
มันคือการ์ดของไนท์แองเจิ้ลที่บอกข้อความสั้นๆ –ลาก่อน “อย่ า คิดหนีให้ยาก ข้าต้องจับตัวมั น ให้ ไ ด้ ” โจซึ่ ง หยิ บ การ์ดมาดู ยังคงหมายมั้นว่าถึงจะหนีไปสุดขอบโลกแค่ไหน ก็ต้อง ตามจับไนท์แองเจิ้ล และหน้าตาที่แท้จริงจะต้องถูกเปิดเผยให้ได้ แม้ว่าริคจะรู้อยู่แก่ใจแล้วก็ตามว่า คงจะจับโชยากกว่า มาเรียเสีย อีก ถ้าเขาคิดจะจับ สงสัยเลโอกับทีน่าคงไม่เอาเขาไว้แน่
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
23
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
m o ชีวิตแสนธรรมดา c . e f a c k o
เลโอตื่นขึ้นมาแล้วเดิbนoไปยังระเบียงห้อง ผ้าม่านซาติน i านโปร่งสีฟ้าอ่อน เขามองออกไป a สีน้ำเงินได้ถูกแหวกออก เผยม่ h นอกหน้าต่าง วัw นนี.้หtิมะเลิกตกแล้วจึงได้แหวกม่านโปร่งนั้นออก แล้วเปิดหน้าw ต่าง ความหนาวเย็นจับใจถึงเยือกแข็ง ได้ไหล่เข้ามา w ภายในห้อง ระบายอากาศภายในถ่ายเท มาเรียลืมตาตื่นตามสภาพอากาศที่หนาวกว่าเดิม เธอลุก ขึ้นครึ่งตัวก่อนจะใช้มือขวาดึงผ้าห่มปิดส่วนอกเปลือยเปล่า “เตรียมตัวลงไปทานอาหารเช้าวันนี้ ร่วมกับพ่อผมและน้องสาว ผมนะครับ” มาเรียพยักหน้าแล้วขยี้ตามองไปรอบๆ ห้องเขา ซึ่ง ถูกจัดแต่งให้เป็นระเบียบ
ประตูไม้สักเรียบง่าย ลูกบิดประตูทองเหลือง โต๊ะวางของ 25
ทาสีขาวซึ่งแกะสลักไม้อย่างงามวิจิตรตามศิลปะยุโรป ตามฝา ผนังมีรูปครอบครัวของเขา พ่อแม่ของเลโอ มาเรียมองดูภาพใหญ่ ซึ่งถูกแขวน พ่อของเขาท่าทางจะเป็นคนเข้มงวดมาก แต่แม่ของ เขาดูเรียบๆ เหมือนคนปกติธรรมดา อีกภาพเป็นรูปเขากับน้อง น่า จะเป็นสมัยเรียนเพราะภาพนั้นดูอ่อนเยาว์มาก อีกภาพเป็นรูป เดี่ยวของเขาในชุดสูท ดูเหมือนจะเพิ่งนำมาแขวนใหม่ๆ เพราะ กรอบภาพ ซึ่งทำด้วยเหลื่อมทองติดด้วยลายวิจิตรนั้นใหม่ อี่ยม oเm
c . e af
มาเรียเหม่อมองเตียงที่เธอนอนมัcนเป็นเตียงนอนขนาด ห้าคูณเจ็ดได้ ด้านที่ออกไประเบียง o มีโkต๊ะโซฟานั่งเล่นชุดใหญ่สี o ดำ ตั้งอยู่ พร้อมโต๊ะกับหนังสืiอbอีกกองหนึ่ง อาจจะเป็นงานของ เขาที่หอบกลับมา tha .ณเป็นงานเกี่ยวกับอะไรคะ?” มาเรียลุกขึ้น w “บริษัทของคุ w แล้วหยิบผ้าw ห่มคลุมกายกันความหนาวเย็น ก่อนจะเข้าห้องน้ำทำ ธุระส่วนตัว “เกี่ยวกับผ้าน่ะ แต่ผมไม่ได้ทำเรื่องผ้าหรอก ประชุมเรื่อง การตลาดเสียส่วนใหญ่มันน่าเบื่อมาก” มาเรียหัวเราะก่อนจะเข้า ห้องน้ำ เธอพูดอย่างขำขัน “คงไม่เหมือนตอนคุณวิ่งไล่จับไนท์แองเจิ้ล มันไม่ต้องคิด อะไรมากมายใช่ไหมล่ะคะ” เลโอหัวเราะในลำคอก่อนเอนตัวยืน พิงระเบียงเมื่อแฟนสาวเอ่ยเรื่องเก่า
26
ก่อนลงไปรับประทานอาหารเช้าวันนี้มาเรียสวมสเวตเต อร์สีขาว ทับเชิ้ตขาวตัวในไว้ เผยปอคอเชิ้ตมาด้านนอกคอเสื้อ สเวตเตอร์ และส่วนกางเกงสีขาวตัวหนาอีกตัวไว้ เลโอยื่นเสื้อกัน หนาวสีดำอีกตัว สวมใส่ให้เธอ และลูบผมของเธออีกครั้ง ก่อนจะ ดึงปลายผมมาสูดดมด้วยความรักที่เปี่ยมล้น มาเรียยิ้มรับจนหุบไม่ลง มองดูดวงตาสีฟ้าของเขา และ รอยยิ้มหวานของเขา ซึ่งเช้านี้เขาสวมเชิ้ตสีฟ้ากางเกงน้ ำm เงินคราม o c . และเดินถือกระเป๋าเอง มือซ้ายพาดชุดสูทขาว eและพาเธอมาพบ f a เลโอย้ำเตือน พ่อของเขา กับทีน่า ระหว่างเดินมาห้องทานอาหาร c เล็กน้อย ok
o b i “ทุกอย่างจะเรี t. hยaบร้อย ขอแค่คุณไม่พูดถึงไนท์แองเจิ้ล และโรส” มาเรียw พยักหน้ารับ w “คิ wดว่าพ่อคุณจะยอมให้คุณแต่งงานกับฉันไหม” มาเรีย
เงยหน้าไปด้านขวาของตนเพื่อสบตาสีฟ้าของเลโอ เห็นแต่ความ สงบนิ่งไม่บ่งบอกว่า จะออกมารูปไหน “เดี๋ยวนี้ พ่อผมยอมไปเยอะ เรื่องแต่งงานคงไม่ใช่ปัญหา คงรู้แล้วว่าผมไม่ใช่คนเดิมที่เขารู้จัก” เลโอยิ้มรับหันมาทางมาเรีย ให้เธอได้สบายใจ ------------------------------------------------------
เลโอส่งกระเป๋า และเสื้อสูทให้กับชายรับใช้ ซึ่งเขาได้นำ 27
ไปไว้ในรถทำงานส่วนตัวของเลโอ และเขาหันมาถอยเก้าอี้ให้มา เรียนนั่งที่โต๊ะอาหาร ซึ่งทีน่าเธอกำลังเดินมาในมาดนักธุรกิจสาว ผมบลอนซ์ทองของเธอดูเด่นรับกับชุดสูทขาวแท้ ต่างกับเธอที่สวม สเวตเตอร์เรียบง่าย สบายๆ เกินไป “อรุณสวัสดิ์ค่ะ มาเรีย” ทีน่าทักด้วยรอยยิ้มแย้ม ที่ได้เห็น พี่ชายและหญิงคนรักของเขาพร้อมหน้า m “อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณทีน่า” เธอทักน้ำเสียงเรียบๆ ออกจะ o c . อายตัวเองแทน e f “อย่าเรียกคุณเลย เรียกทีน่า ก็พc อค่aะ” เธอไม่ถือสาหรือ kมีพี่ชายคนเดียว คงไม่ คิดว่าตัวเองดีกว่าใคร เพราะยังไงเธอก็ o o่ที่ไหนอีก อยากให้เขาต้องออกจากบ้านไปอยู b i “พ่อล่ะ ทีน่า?” เลโอถามด้ t. ha วยความเป็นห่วง เพราะพ่อเขา อายุมากแล้ว w w “อลิw ซกำลังพามาค่ะ ท่านบอกดีใจมาก ที่พี่พาคนรักของ พี่มาอยู่บ้านเราไง” ทีน่าเอ่ยน้ำเสียงระรื่น ทำให้เลโอยิ้มระรื่นว่า เสียงระฆังวิวาห์ของเขากับมาเรียคงไม่ไกลเกินเอื้อม และร่างของชายชราผู้อยู่บนรถเข็นไฟฟ้า มาพร้อมกับ สาวใช้อลิซก็มาถึง เขากดปุ่มรถเข็นไปหยุดที่หัวโต๊ะอาหาร ซึ่ง เลโอและทีน่าก็ได้นั่งลงข้างกายชายผู้นี้ และถัดมาจากที่นั่งของ เลโอ มาเรียนั่งอยู่ข้างเขา 28
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ” มาเรียไม่รู้จะเอ่ยชื่อเขาดีหรือไม่ เพียง
แค่ทักทายตามมารยาท “สวัสดี ชื่ออะไรนะ” ชายชราถามน้ำเสียงเชื่องช้า ด้วย ความชราและดีใจ นึกว่าลูกชายเขาจะเอาผู้หญิงโง่ๆ มาทำเมีย เสียอีก เขารู้สึกพอใจในความน่ารักของมาเรีย และรู้ว่าเธอคง ไม่ใช่ย่อย แต่เพียงแค่ดูหน้าตา เขาคงไม่อาจตัดสินได้มากกว่า การสนทนา m่ยนมือ “มาเรีย เควิน ค่ะ”ชายรับใช้ได้เริ่มเสิร์ฟน้ำดืo ่ม เปลี cนกาแฟอย่าง จากน้ำดื่มเป็นกาแฟหอมกรุ่น มาเรียได้กลิ่นก็e รู้ว่า.เป็ f ดีและราคาแพง เธอตาโตเล็กน้อยที่กc ลิ่นaนี้มาเตะจมูกจนอดไม่ ไหวจะลิ้มรส เผลอหยิบมาจิบแก้เขิo นทีk่ พ่อของเลโอเอาแต่จดจ้อง o “เมื่อคืนคงนอนหลับib สบายดีนะ” น้ำเสียงที่ถามด้วยความ เป็นห่วงว่า เธออาจจะไม่ t. haคุ้นที่นี่ ซึ่งมาเรียรู้สึกปลาบปลื้มที่เขา w นห่วง ถามเธอด้วยความเป็ w “หลั w บสบายดีค่ะ ขอบคุณมาก” เธอตอบอย่างเคารพ นับถือ เขาเป็นชายชราที่น่ารักพอดู แม้จะมีริ้วรอยแต่ไม่โหดร้าย อย่างในภาพที่เธอเคยเห็นในภาพเขา แม้แต่น้อย “พ่อครับ จ้องเธออยู่ได้ เธอเขินแล้วนะครับ” ทีน่าหัวเราะ กระแอมเล็กน้อย และเริ่มจิบกาแฟบ้าง “หน้าตาน่ารักนะ เรียนจบที่ไหนมาหรือ?” นั้นล่ะที่เลโอ เริ่ ม กั ง วล ถึ ง จะมาแบบสายน้ำมานิ่งไหลลึ ก ก็ ต าม ไม่ รู้ ว่ า ใต้ บาดาลจะแรงไหม “มหาวิ ท ยาลั ย ฮาร์ ว าร์ ด ค่ ะ ด้ า นคอมพิ ว เตอร์ 29
โปรแกรมเมอร์” มาเรียตอบตามตรงซึ่งเอิร์น ริชาร์ด ก็ให้ความ สนใจ “เก่งสินะ อย่างนี้ก็เขียนโปรแกรมได้” “ค่ะ” มาเรียอมยิ้มหันมาทางเลโอเล็กน้อยราวกับจะบอก เขาเป็นนัยๆ ว่า –แฮกเกอร์- ก็ได้ด้วย แต่ไม่พูดเป็นดีสุด “ก่อนมาที่นี่ ทำอะไรบ้างหรือ?” เลโอวางมีดกะซ่อม แล้ว m ยกน้ำดื่ม ทำให้มาเรียรู้ว่าต้องตอบว่าอะไร o c และ ส่ง . “เปิดร้านขายดอกไม้ โดยทำเวบไซค์รับออร์ เดอร์ e f างลูกจ้างมาหนึ่ง a สินค้าให้กับลูกค้า เราทำกันสองคนกับโรส และจ้ c คน คอยส่งของให้ร้านดอกไม้เล็กๆ o ค่ะk พอฉันมาอยู่ที่นี่เมื่อวาน o ก็ได้บอกให้โรสซึ่งเป็นน้องสาวดูib แลกิจการต่อค่ะ” “ถ้าเช่นนั้น คงจะไม่ t. haยากอะไรถ้าฉันอยากให้เธออยู่ช่วย เลโอในฐานะเลขาส่w วนตัวของเขา ว่าไหม... เลโอ” เลโอกระแอม w แบบเต็มใจที w่จะยอมรับ ไม่ขัดข้องแม้แต่น้อย และอยากได้ยิน แบบนี้มานานละ “ถ้าพ่อเห็นชอบเช่นนั้น ลอร์ด เลโอนาร์ด จะปฏิเสธได้ อย่างไร แต่กระผมมีเรื่องอยากขอร้อง ไม่ทราบว่า ท่านเอิร์นจะ อนุญาตให้แก่ผมหรือไม่” น้ำเสียงที่ค่อนข้างตั้งใจพูดนั้น ทำให้ที น่า และมาเรีย อดขำในใจมิได้ ในการสนทนาบนโต๊ะนี้ “ว่ามาสิ เจ้าลูกชาย แกก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะ พ่อมันแก่แล้ว คงจะบังคับอะไรแกไม่ได้” เอิร์นเฒ่าได้ยกน้ำชาอุ่นขึ้นจิบก่อนจะ มองหน้าเลโอ และหันไปทางมาเรีย “ผมอยากจัดงานแต่งงานกับมาเรีย และผมจะรับผิดชอบ 30
งานทั้งหมดเอง ได้ไหมครับ?” เลโอได้พูดในสิ่งที่อยากพูดมานาน แล้ว ซึ่งเอิร์นเฒ่ายิ้มอย่างดีใจ ที่ลูกชายเขาจะได้เป็นฝั่งเป็นฝา แล้ว และไม่นานก็คงมีทายาทสมิธน้อยๆ ให้เขาได้โอบอุ้มก่อน หมดอายุ “ตามเห็นสมควรของแกนะ” มาเรีย ยิ้ ม ให้ เ ลโออย่ า งมี ความสุข ซึ่งเขาวางช้อนที่จะตักอาหารลง แล้วมากุมมือมาเรีย m อเขา แน่น บีบจนอดใจไม่ไหว เขาปล่อยเธอแล้วลุกขึ้นo ไปหาพ่ กอดร่างชรานั้นไว้ด้วยความรักและขอบคุณe ที.่เc ข้าใจในตัวเขา f a เสียที c k ลง เธอปลื้มมากที่ “ผมรักพ่อครับ” ทีน่าอมยิo ้มจนทานไม่ oงจากที่ไม่ได้เห็นภาพนี้มานาน ตั้ง ได้เห็นเลโอกอดเอิร์นริชาร์ดi หลั b แต่แม่ของทีน่าเสียชีวtิตh a
. w w
เมื w่อการรับประทานอาหารสิ้นสุดลง เอิร์นริชาร์ดเอ่ยกับ มาเรียว่า “ลองฝึกงานกับเขาดูนะ ติดขัดอะไรถามทีน่า เธอช่วยได้ เยอะ” และเขาก็จากไปกับอลิซ ด้วยรถเข็นไฟฟ้า “ขอบคุณค่ะ” มาเรียเอ่ยรับก่อนจะไปเริ่มงานใหม่กับเลโอ เสียงปิดประตูของรถลีมูซีนสีดำสนิทเงียบลง ตัวรถขับเคลื่อนเดิน ทางไปยังบริษัทของเลโอ ทีน่าเริ่มอธิบายงานให้มาเรียฟังทีละขั้น ภายในรถซึ่งเป็นตอนนั่งของผู้โดยสาร หันเบาะสีครีมเข้าหากัน ทำให้เห็นหน้าของผู้สนทนาได้ง่าย
31
เมื่อการเดินทางมายังบริษัทของเลโอ ทีน่า และมาเรียมา ถึงที่นี่ ทีน่าเริ่มเอ่ยกับสาวผู้ประสานงานรับเรื่องว่า “ขอให้ ป ระกาศว่ า บ่ า ยวั น นี้ เราจะจั ด ประชุ ม เรื่ อ ง สมาชิกใหม่ และการทำงานเริ่มต้นด้วยนะ” ซึ่งเมื่อเธอรับเรื่อง เสร็จแล้ว ก็โค้งคำนับให้กับทีน่า ทำให้มาเรียรู้สึกปลื้มในความ สามารถของเธอ จากนั้นทีน่าหันมารับโทรศัพท์ ดูสีหน้าจะยิ้มแย้oมผิm ดปกติ c เลโอกระแอมล่วงรู้ว่า สายที่โทรเข้ามานั้น คงจะเป็eน.ริคที่ติดต่อกับ fเป็นเรื่องดีที่ริคได้ a ทีน่า ซึ่งช่วงหลังเขาจะโทรหาที่น่าบ่อยมาก ก็ c าเดิม k พยายามพัฒนาความสัมพันธ์กับน้องสาวเขามากกว่ o o เลโอโอบร่ า งของมาเรี ibยด้วยมือซ้ายแล้วพาไปยังห้อง a ทำงานของตัวเอง โดยมิth ได้สนใจสายตาของคนในบริษัท เพราะ . อีกหน่อยก็จะไม่มw ีใครจับจ้องมาเรียว่า มาดักจับเจ้าของบริษัท w อย่างที่เลขาคนอื w ่นๆ เคยทำ สิ้นเสียงปิดประตูห้องทำงาน เลโอวางกระเป๋าและเสื้อสูท ไว้ที่โต๊ะอย่างไม่ใยดี เอนตัวพิงขอบโต๊ะทำงาน แล้วยื่นแขนขวา ราวกับจะบอกมาเรียว่า เขาอยากสวมกอดเธอตอนนี้เหลือเกิน “เลโอคะ ฉันมีความสุขมาก ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ คุณมอบให้ฉัน” มาเรียโผกอดเขารัดแน่น ห้องทำงานของเขาช่างกว้างหรือเกิน กับพื้นที่ปูด้วยพรม สีครามทะเล เหยียบแสนสบายและนุ่มเท้า หน้าต่างไม่มี เพราะ เนื่องจากว่า อยู่บนที่สูง ห้องทำงานของเขาจึงเป็นห้องปิดใช้การ 32
เปิดแอร์แทน แต่ช่วงนี้เป็นหน้าหนาวมาก จึงเปิดเครื่องทำความ ร้อน และบริเวณด้านหลังเขาเป็นกระจกใส เพื่อให้มองออกไป ด้านนอก บรรยากาศที่มีหมอกลงหิมะโปรยปราย และแสงสว่าง ไม่มากนัก ก็ทำให้ประหยัดค่าไฟนีออนในห้องนี้ได้บ้าง ด้านข้าง ของกระจกนั้น มีม่านมูลี่สีครีมพับเก็บอยู่ พร้อมจะปิดฉากกระจก นอกเมืองเมื่อไหร่ก็ได้ อีกด้านของห้องมีรูปม้าทั้งฝูงจำนวนเก้าตัว วิo่งm ท่ามกลาง c . ้องล่างมีชุด ทุ่งหญ้าอย่างโลดแล่น โดยติดตั้งค่อนข้างสูง เพราะเบื e f โซฟาสีครีมรับรอง และโต๊ะกระจกสไตลด์ โa มเดิร์น และมีตู้เอกสาร c ที่ถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบไว้อo ยู่ดk้านข้าง มุมห้องประดับด้วย o ไม้ปาร์มซึ่งเป็นของแท้ แต่เiนืb ่องจากอยู่ในห้องทำให้มันไม่ค่อยจะ สูงนัก ผิดกับที่ริโอที่สtูงh เสีa ยดฟ้า เพราะโดนแดดทุกวัน . “ผมรักคุw ณมาก มาเรีย และผมจะทำให้คุณมีความสุขไม่ w ว่าจะอยู่ทw ี่ไหนก็ตาม” เลโอลูบแผ่นหลังของมาเรียพลางโน้มตัวลง หากายสาว ซึ่งจังหวะนั้นเองที่เสียงเคาะประตูดังขึ้น และทีน่าได้ เปิดประตูเข้ามา พบว่า พี่ชายกำลังสวมกอดคนรักอยู่ “เอ่อ... ฉันไม่ได้ตั้งใจจะขัดพี่หรอกนะ แต่บังเอิญว่าริค ฝากเรื่องเข้ามา และเขากำลังถือสายคอยอยู่” ทีน่าค่อนข้างเอียง อายแต่พยายามทำเป็นไม่รู้อะไรกับภาพที่เห็น เลโอรับโทรศัพท์ จากน้องสาวคุยกับคู่หูเก่า “ไง เพื่อน” “เฮ้ เดี๋ยวนี้ลืมเพื่อนฝูงกันหรอ? นายทำอย่างนี้ได้ไงวะ” 33
เลโอทำตาโตก่อนจะยอกย้อน “ข้าก็ต้องเคลียร์เรื่องส่วนตัวข้าบ้างสิ ว่าแต่แกมีอะไร” “อ่ะ... แน่ล่ะ เรื่องของมาเรีย” เลโอจับหูโทรศัพท์แน่น แล้วหันไปทางมาเรียซึ่งยืนมองหน้าเขา และตั้งใจฟังสิ่งที่เขาคุย กะริค เธอเองก็คงจะกังวลเรื่อง ไนท์แองเจิ้ล “ข้ า ส่ ง การ์ ด ของโชให้ แ กแล้ ว โจจะเอาอะไรอี ก เนี่ ย ?” m้ ทั้งๆ เลโอบ่น ทำให้ริคหัวเราะ นึกละว่าเขาจะต้องโวยวายเรืo่องนี c . ที่โทรหาไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ e fะสิแกก็รู้อยู่แก่ใจ a “จะเอาอะไร ก็จะเอาตัวไนท์แองเจิ ้ ล น่ kcข้าก็ตามไม่ได้หรอก แต่ ต ราบใดที่ ไ นท์ แ องเจิ้ ล ไม่ เ คลื่ อo นไหว o ฮ่าๆๆ” มันทำให้เลโอโล่งใจก็ดiีอbยู่ แต่ริคคงไม่ได้โทรมาบอกแค่นี้ a คอาจจะไม่สำคัญ แต่อาจมีอะไร แน่ เพราะดูจากน้ำเสียtงของริ h . มากกว่านั้น ที่ริคยังw ไม่ได้บอก “ตกลงแกจะบอกไรข้ าวะ?” เลโอชักหัวเสียที่โดนเพื่อน ww หยอกแรง ทีน่าหันไปทางโต๊ะทำงานของเขา จัดเรียงเอกสารที่มา เรียจะต้องเรียนรู้การทำงาน แล้วเธอก็ส่งเอกสารบางส่วนให้มา เรีย แล้วเอ่ยต่อ “บ่ายวันนี้เราจะประชุมเรื่องการทำงานขั้นต้น และก็จะ แนะนำเธอให้รู้จักกับผู้บริหารทุกฝ่ายให้พวกเขาคุ้นเคยกับเธอ เพราะต้องทำงานร่วมกัน อีกอย่างคิดว่าไม่น่ามีปัญหากับเธอนะ” มาเรียพยักหน้ารับ แต่ที่เธอกลัวอยู่อย่าง กลัวว่าเธอแหละจะมี 34
ปัญหากับคนร่วมงาน หากเธอนึกไม่ชอบใจก็เถอะ ริคได้ยินเสียงของทีน่าผ่านโทรศัพท์เขาเงียบพักหนึ่งเพื่อ ฟั ง เสี ย งของเธอคุ ย กั บ มาเรี ย เธอคงอยู่ ที่ นั้ น กั บ เลโอด้ ว ย จน กระทั่งเสียงของทีน่าเงียบ เขาจึงว่าต่อ “วันก่อนมีคนถามหามาเรีย เธอว่า เป็นเพื่อนสมัยเรียน mอ หลัง ของมาเรีย” เลโอไม่เคยรู้เลยว่ามาเรียมีเพื่อน ริค ก็บoอกต่ c . จากเพื่อนเขาร้องอุทานเล็กน้อย e f “เธอบอกขอที่อยู่ ข้าก็เลยให้ทc ี่อยูa ่แกไป อยากรู้ว่าเธอจะ ไปที่นั้นไหม” เลโอจึงถามว่าเธอคนนั ้นkเป็นใคร o o “เธอชื่อ แคทเธอรีนib โจนส์ สวยไม่เบาเลย เป็นนางแบบ อีกต่าหาก รู้สึกจะมางานเดิ t. ha นแบบเครื่องเพชรให้คุณลิลลี่ เมื่องาน w ย เพราะวันที่แคทเธอรีนทำงาน ก็เจอ ที่แล้ว เธอว่าอยากพบมาเรี w มาเรียน่ะw แต่คงไม่มีโอกาส ข้าเลยมาส่งข่าวให้แกรู้ก่อน” เลโอ พยักหน้ารับ รู้สึกไม่ค่อยชอบอะไรที่มันตงิดใจเขา แต่แคทเธอรีน คงเป็นผู้หญิงล่ะน่า คิดว่าไม่น่ามีอะไรมาก “ขอบใจนะ แล้วข้าจะบอกข่าวดีให้มาเรียฟัง” ริควางสาย แล้วหันไปทำงานของตัวเองตามเดิม เลโอยื่นโทรศัพท์กลับไปให้ทีน่า เธอยิ้มรับก่อนจะบอกว่า “คิดว่าระหว่างพี่กับเธอคงไม่ได้ทำอะไรกันห้องนี้นะ ที่ บ้านเราพร้อมเสมอ” แล้วทีน่ารีบแจ้นออกไปก่อนที่จะโดนเลโอ เขกหัวแบบพี่ชายลงโทษน้องสาวที่รู้ทัน 35
“ทีน่าเป็นน้องสาวที่น่ารักนะคะ” มาเรียเอ่ยน้ำเสียงระรื่น ที่เลโอโดนน้องสาวหยอก แม้ว่าอาจจะทำให้มาเรียรู้สึกเขินอาย บ้างก็ตาม ------------------------------------------------------ “ผมมีเรื่องบางอย่างจะถามคุณ เรื่อง แคทเธอรี นm โจนส์ o c เธอคือใครหรือ มาเรีย?” เธอได้ยินชื่อนี้ ถึงกับร้องอุ ท.านด้วยความ e f a ตกใจ c “ริคบอกคุณหรือคะ? โทรศัพo ท์เk มื่อครู่” มาเรียเอ่ยถาม กึ่ง o ดีใจกึ่งตกใจ ib a เลโอดึงตัวมาเรีtยhมาสวมกอดอีกครั้ง มาเรียกอดรัดและ w.นให้เขาฟัง เล่าเรื่องของแคทเธอรี
ww
“เราเป็นเพื่อนสมัยเรียนที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดค่ะ เธอ เป็นคนเงียบๆ วันๆเดินกอดหนังสือกองโต ใส่แว่นตากรอบดำ รวบผมสีดำเรียบร้อยเสมอ เธอมีดวงตาสีอำพันทำให้ใครหลายๆ คนที่เห็นเธอเรียนเก่งท๊อปทุกครั้ง ก็เกิดคิดว่าเธอเหมือนแม่มด ทุก คนที่ ม หาวิ ท ยาลั ย ต่ า งเกลี ย ดเธอ และขั บ ไสไล่ ส่ ง อี ก ทั้ ง กลั่ น แกล้งสารพัด...” เลโอได้ยินเช่นนั้นแล้วอยากจะไปที่มหาวิทยาลัย แล้วสั่งปลดอาจารย์เสียเหลือเกินที่ ปล่อยให้นักศึกษาทำตัวเป็น อันธพาลกับผู้หญิงเรียนเก่ง “ฉันพบเธอวันหนึ่ง วันที่กำลังขนของไปห้องอาจารย์ เธอ 36
กำลังคลำหาแว่นตาฉันจึงวางของแล้วหยิบมาสวมให้เธอ ตอนที่ แคทเธอรีนไม่มีแว่นตา เธอก็เป็นคนน่ารักนะคะ เสียดายที่ถ้าเธอ ไม่สวมแว่นจะมองอะไรไม่เห็น” มาเรียเอ่ยแล้วนึกถึงวันเวลาดีๆ ที่เคยอยู่กับ แคทเธอรีน “เราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันมาก เพราะเวลานั้นฉันก็ ทำงาน คุณเองก็รู้ๆ อยู่ ฉันมีเพื่อนไม่ได้ แต่แคทเธอรีนไม่ถาม m ว่า เรื่องส่วนตัวฉัน เธอค่อนข้างขี้เกรงใจและจะอยู่ข้างฉัo นเสมอ ไม่ c วหนังสือให้ . ฉันจะดีใจหรือร้องไห้ เรื่องสอบ... เธอยังสละเวลามาติ e af ่นแกล้งเป็นสิบคน ฉัน ในยามที่ไม่มีเวลาอ่าน หรือโดนผูc ้ชายกลั k่นั้น เขาไม่อยากเชื่อเลยว่า ก็ตาม” เลโอพลักร่างมาเรียเพื่อสบตาคู o o เธอจะพบเรื่องเลวร้ายตั้งแต่iยbังเรียนอยู่ a า คุณโดนรุมทำร้าย คุณโดนพวก “ทำไมคุณไม่th บอกผมว่ . นั้นทำอะไรแล้วw พวกมันทำคุณทำไม” น้ำเสียงของเขาตกใจที่มา เรียเล่าเหตุ ารณ์เก่าๆให้ฟัง wกw “คือเรื่องในวันนั้น ผู้ชายสิบคนจะลักตัวแคทเธอรีนไป ข่มขืนและเธอเรียกชื่อฉัน ซึ่งวันนั้นฉันต้องกลับบ้านแล้ว แต่พอดี ว่าอาจารย์บอกให้ฉันอยู่ทำงานแก้ไขระบบคอมพิวเตอร์ ฉันรีบวิ่ง ไปหาแคทเธอรีนตามเสียงที่ร้อง เธอกำลังจะแย่ ผู้ชายร่างโตเป็น สิบต่างรุมฉีกเสื้อผ้าของเธอจนเหลือเพียงชั้นใน ซึ่งกำลังจะถูก ปลด...” มาเรียเอ่ยไปขมวดคิ้วไป “ฉันแค่เข้าไปสั่งสอนตามวิธีที่ฉันทำงาน พวกนั้นต่างกลัว ว่า ทำไมผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งถึงได้อัดผู้ชายพวกนั้น พวกมัน ไม่ใช่ลูกผู้ชายเลย แล้วฉันก็ถอดเสื้อโค้ตตัวนอกสวมให้กับแคท 37
เธอรีน เธอน้ำตาร่วงแล้วโผกอดฉันด้วยความกลัว...” มาเรียเอน หน้าพิงเลโอต่อ ไม่อยากจะเอ่ยเรื่องเลวร้ายของแคทเธอรีนต่อ “ฉันปกป้องเขายามที่เราเรียนอยู่ด้วยกัน จนกระทั่งวันที่ เราทั้งคู่จบการศึกษา ฉันต้องย้ายที่ทำงานตามไนท์แองเจิ้ล จาก นั้นก็ไม่ได้ข่าวคราวของ แคทเธอรีนอีกเลย นอกจากตามหาโรส และก็พบคุณนี่ล่ะค่ะ” มาเรียเล่าจบก็อยากได้ยินเรื่องของแคทเธอ รีนบ้าง เลโอจึงได้เล่าตามที่ริคบอก om
c . e af
“ฉันอยากพบเธอซะแล้วสิ ริคมีเบอร์ โทรของแคทเธอรีน c k ไหม” เลโอส่ายหน้ายิ้มน้อยให้กับภรรยา o oเบอร์ของแคทเธอรีนแน่ๆ คุณ “ผมว่าอีกหน่อยคุณจะได้ b i เป็นนางฟ้าเสมอนะ” มาเรี t. hยaยิ้มอย่างเขินอาย แล้วก็เริ่มเข้าสู่การ ทำงานกับเลโอจริงw ๆ จังๆ หวังเพียงเล็กน้อยว่า ชีวิตใหม่ของเธอ w กับเขาจะไปได้ wสวย และพบเพื่อนเก่าคงจะมีอะไรที่ดีกว่าการเคย เป็น “ไนท์แองเจิ้ล”
38