มิจิโกะ
m o .c
fe a c
The
Night Angel w
170 บาท
th . ww
k o o b i a
นางฟาราตรี ภาค 1
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
The
m o .c
Night Ange w
th . ww
k o o b i a
fe a c
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
พิมพ์ครั้งแรก 28 ตุลาคม 2551 ผู้พิมพ์ผู้โฆษณา บริษัท อาร์ไมด์ ครีเอทชั่น จำกัด สำนักพิมพ์ ThaiBookCafe.com 1350/179 อาคารไทรงค์ บี ถ.พัฒนาการ แขวง/เขต สวนหลวง กรุงเทพฯ 10250 โทร. 086-666-7209, 089-9917870, 02-183-6189-90
m o .c
fe a c
จัดจำหน่ายโดย www.ThaiBookCafe.com
k o บรรณาธิการบริหาร สุพรรณกัญจนารี o ย์ รักอิสระ b i บรรณาธิการต้นฉบับ นิภาภรณ์ แสงสว่าง a h บรรณาธิการศิลปกรรม t เฉลิมพล หมายพึ่ง . w ศิลปกรรม จิราพร ดำเนินผล w การ จิดาภา เก็งวิเชียรไชย เลขากองบรรณาธิ w ผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด อดิลฟิตรี ประพฤติสุจริต ที่ปรึกษาการตลาด พิรุฬห์ภัค พิริยะภักดีกุล พิมพ์ที่ ปริ้น ค่าเฟ่ www.printcafe.co.th
เกี่ยวกับ ThaiBookCafe .com นี่คือนวตกรรมใหม่ของวงการหนังสือ อิสระกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว เพราะที่นี่เรา ไม่มีบอกอ คอยแก้ไขงานของคุณให้เสียกำลังใจ ThaiBookCafe คือสำนัก พิมพ์ที่รับพิมพ์งานของน้องๆ แบบไม่จำกัดแนว ไม่จำกันต้นฉบับ “ขอให้ เขียนจบและมั่นใจว่าคนอยากอ่าน “ ก็ส่งมาตีพิมพ์กับเราได้เลยตอนนี้ ไม่ จำกัดการพิจรณาต้นฉบับ
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
คำนำ m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
สารบัญ
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
เรื่อง ผู้แต่ง
: The Night Angel – นางฟ้าราตรี : มิจิโกะ
ประวัติผู้เขียน ชื่อจริง ปัจจุบัน เกิดวันที่ สถานะ
น.ส. ณัฐธยาน์ พัชรกัญญ์สิริ m ชื่อเล่นไทย “เหมียว” o ชื่อเล่นใช้ประจำในเวบไซค์ “มิeจ.ิ” c f a อายุ 28 ปี c k 6 ตุลาคม พ.ค. 2523 o o ทำงานร้านอิ ibนเตอร์เน็ต
t. ha การศึกษา w w จบการศึw กษาระดับประถม ที่ โรงเรียน วัดลุ่มคงคาราม
จบการศึ ก ษาระดั บ มั ธ ยมต้ น -ปลาย ที่ โรงเรี ย นบางกรวย (ปัจจุบัน ร.ร.เปลี่ยนชื่อเป็น บดินทรเดชา สิงห์ สิงหเสนี นนทบุรี) สายวิชาที่เรียนจบ ศิลป์-คำนวณ การศึกษาระดับมหาวิทยาลัย ศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต คณะวิทยาศาสตร์ และ เทคโนโลยี ภาคโปรแกรมวิชา วิทยาการคอมพิวเตอร์ สถานะ Drop (เนื่องจากมีปัญหาด้านครอบครัว)
ประวัติการเขียนนิยายเรื่องนางฟ้าราตรีภาค1 เกิดจาก ตอนอายุ 15 อยากเขียนกลอน แต่ดันไปไม่ถึง ฝัน จึงต้องปิดพับไว้ - -* แล้วหันมาเอาดีด้านการเขียนนิยาย ซึ่ง ตอนนั้น หัดเขียนเรื่องสั้น งูๆ ปลาๆ แต่ก็ไปไม่รอดอีก เนื่องจาก การเขียนที่ไม่มีประสบการณ์ และอ่านนิยายของผู้อื่นน้อยเกินไป
m การเปลี่ยนแปลงด้านการเขียนนิยาย o c กพิมพ์หา . มิจิได้พบเพื่อนคนนึง เธอก็เขียนนิยายส่eงสำนั f ้นมิจิเรียนอยู่ม.5 a รายได้เรียนต่อศิลปากร ซึ่งเป็นรุ่นน้องม.3 ตอนนั cลองหัดเขียนนิยายเรื่อง k ก็จะปรึกษากับน้องคนนี้พอสมควร และก็ o o ยาว และ เรื่องแรกที่เขียนคือ The Night Angel – นางฟ้ าราตรีแต่ ib a ต้องรีไร้ท์ถึง 3 ครั้ง กระทั th่งมีเหตุการณ์คาดไม่ถึง เมื่อข้อมูลที่เขียน . w วเตอร์ ถูกไวรัสรับประทานไป ทำให้ต้อง จบแล้วในเครื่องคอมพิ w Format ข้อw มูลหายหมด ต้องมาเริ่มต้นเขียนใหม่ รอบที่4 และรี ไร้ท์ข้อความ ประโยค ภาษา การดำเนินเรื่อง จนถึงรอบที่ 7 การรี ไร้ท์ครั้งสุดท้าย จบลงตอนมิจิ อายุ 20 ปี หยุดเขียนนิยายไประยะ หนึ่ ง เนื่ อ งจากมี ปั ญ หาด้ า นครอบครั ว อย่ า งรุ น แรง กระทั่ ง ประมาณปี พ.ค. 2547 ได้ เ ข้ า ศึ ก ษาต่ อ มหาวิ ท ยาลั ย ราชภั ฏ สวนดุสิต ได้ทำการหัดเขียนเวบไซค์ส่วนตัว (เขียนเวบไซค์เอง) ไว้ ที่ ww.geocities.com/mijiko_h และได้ทำการลงนิยายส่วนตัวไว้ และมาลงที่เวบไซค์เด็กดีปีพ.ค. 2548
ประสบการณ์เขียนนิยายครั้งนี้ ได้มาจาก การอ่านหนังสือนิยายหลายๆ เล่ม รวมทั้งเล่ม โปรดคือ The Lord of The Rings และ Harry Potter รวมทั้ง หนังสือนิยายแปลต่างๆ (ไม่อ่านนิยายไทยเลยค่ะ มันมุขเดิมจน น่าเบื่อ) หัดเขียนและหัดวางเรื่องเองทั้งหมด มีผู้ให้คำปรึกษา ติmยร แฟน ชม เนื้อเรื่อง นิยายทุกเรื่อง คือ นาย ภารินทร์ ขุนคงเสถี o คนปัจจุบัน e.c
f a c
w
th . ww
k o o b i a
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a
บทนำ
m o c แองเจิ้ล การปรากฏตัวของไนท์ . e f a c k o เคลื่อนตัวจากมุมมืด o ในคืนดึกสงัด ปรากฏเงาดำไหวๆ b i a ผ่านแสงสว่างจากหลอดนี h ออนอย่างรวดเร็ว และแล้วเงานี้หยุดนิ่ง t . ณ หลังบ้านของมหาเศรษฐี w เธอใช้มือขวาแกว่งปลายเชือกซึ่งผูก w ติดกับตะขอเกาะเกี w ่ยวกับรั้วนอกบ้าน จากนั้นจึงลงมือไต่รั้วสูง
สามเมตรกว่าๆ เข้ามาในสวนอันโออ่าแล้วย่องลงต่ำๆ เข้ามาใน อาณาบริเวณอันกว้างขวาง เธอต้องใช้ความพยายามเพื่อไม่ให้สุนัขพันธ์โดมอนแมน และร็อคไวเลอร์ เห่าหรือรู้การมา แม้เพียงเกิดเสียงแม้แต่น้อยจะ ให้มีไม่ได้เด็ดขาด มือบางข้างขวาคว้ากระบอกปืนเล็กจากเอวบางเพรียว หันปากปืนยาวซึ่งมีตะขอขึ้นชูเหนือศีรษะยิงเต็มไกปืน แต่ไม่เกิด เสียงอันเนื่องมาจากเป็นปืนดัดแปลง ตะขอเกาะเกี่ยวกับขอบ ระเบียงใหญ่ทางเข้าห้องเจ้าของบ้าน เธอจับสายเชือกไต่ขึ้นไป
อย่างคล่องแคล่วรวดเร็ว และปีนไปยังชั้นสามยังระเบียงเบื้องบน สองขายื น ถึ ง พื้ น ย่ อ งเบาๆ เข้ า ไปให้ ใ กล้ ป ระตู ก ระจก มั น เป็ น ประตูระเบียงปิดสนิทและลงกรอนอย่างแน่นหนา “ไม่เลวทีเดียว” เสียงที่กล่าวออกมาเป็นเสียงของผู้หญิง และสำนวนที่ ส่ อ แววตลกขบขั น –เธอมาคนเดี ย ว- มาที่ นี่ เ พื่ อ ทำงานที่ได้รับมอบหมายให้สำเร็จ ใบหน้าของหญิงสาวถูกปกปิด ด้วยหน้ากากครึ่งบนไว้ เหลือเพียงรอยยิ้มนั้นออกมา แม้ วm ่าจะอยู่ o c ในความมืดก็ตามแต่ไม่เคยคิดจะเผยหน้าจริงe ๆ .เวลาที่ต้องลง f a มือทำ c ร่างเพรียวในชุดดำหยิบมีดกรี ดkกระจกกับผ้าสองชิ้นออก o oอกรีดกระจกเพื่อไขกลอนประตู จากกระเป๋าสะพายหลัง แล้วลงมื b i aก็ได้ผลเสมอ เมื่อเธอเอื้อมมือบิดไข จากด้านใน มันเป็นวิธีเtก่h าแต่ . ประตูและได้ยินเสีw ยงปลดล็อค เธอถึงกับกระหยิ่มใจอีกเพียงไม่กี่ w อึดใจงานนีw ้ก็จะสำเร็จไปด้วยดี เธอแหวกผ้าม่านซึ่งกันแสงจันทร์ ไว้ฉายไฟดูทั่วๆ ห้องนี้ “อยู่ที่ไหนนะ?” หญิงสาวนึกในใจแล้วหันไปรอบๆ ต้องมี ซักแห่งสิน่าซึ่งเป็นที่ซ่อนเงินมากมาย มือซ้ายของเธอหันไฟฉายไปยังภาพวาดขนาดใหญ่เกือบ เท่ากำแพงห้อง มาเรียหยิบเครื่องตรวจเอกซ์เรภายในบริเวณห้อง ทุกๆ มุม เห็นใจกลางภาพวาดนั้น มีช่องสี่เหลี่ยม สองขาทำงาน เดินเข้าไปใกล้ภาพนั้น และลงมือแกะภาพนี้ให้เปิดออก มือขวา ควานจากมุมอีกด้านหนึ่งของภาพและงัดมันออกมา ภาพนี้เลื่อน บานออกไปอีกด้านหนึ่งจนกล่องเซฟนิรภัยเผยโฉมให้ได้พบ เธอ 16
หยิ บ เครื่ อ งถอดรหั ส ดิ จิ ต อล และลงมื อ ปลดกลอนเซฟอย่ า ง ช่ำชอง -ริค ฮอร์แลนด์- กำลังดูการกระทำของ -ไนท์ แองเจิ้ลจากกล้องโทรทัศน์ขนาดเล็กมาก เขาแอบติดตั้งไว้หัวมุมเพดาน ห้องมืด เหล่าตำรวจทุกคน กำลังประจำที่ เมื่อเป้าหมายเข้ามาติด กั บ ตามที่ ว างไว้ ริ ค สั่ ง ลู ก น้ อ งทุ ก คนอยู่ ใ นความสงบก่ อ นที่ จ ะ ลงมือตามคำสั่งของเพื่อนเขาอีกครั้งหนึ่ง แต่เขากลั บm ยังไม่มา o c . ้ไม่ใช่ของเลโอ เสียทีทำให้ใจของริคร้อนระอุตลอดเวลา ถ้างานนี e f เขาคงสั่งตำรวจทุกนายลุยจับไปแล้ว ca “เลโอ มาถึงที่นี่หรือยัง?” oริคkถามนายตำรวจเบาๆ ที่อยู่ o ข้างๆ สางผมสีดำมันอย่างกระวนกระวายใจ แล้วพับแขนเสื้อ b i a อย่างว่องไวในขณะทีt่สhายตายังจับจ้องอยู่ที่ TV . “ยังครับผม” เสียw งของเขาหนักแน่นแต่ต้องเอ่ยเสียงเบาที่สุด “เอาโทรศั ww พท์มา” ขณะที่ริคต่อสาย นายตำรวจผู้น้อย ถามริคด้วยความสงสัย “ทำไมไม่ เ ข้ า ไปจั บ กุ ม ตอนนี้ ค รั บ ทางเราก็ ร อคอยมั น แล้วล้อมมันไว้ไม่ใช่หรือครับ?” เขาถามหลังจากที่ส่งโทรศัพท์ให้ กับริคไปแล้ว และยืนมือไขว้หลังตามระเบียบอย่างเดิม “ถ้าเข้าไปตอนนี้ มันก็โดนแค่ข้อหาบุกรุกพื้นที่กับทำลาย ข้ า วของเท่ า นั้ น ” ริ ค ตอบคำถามระหว่ า งที่ ก ดหมายเลขอย่ า ง ใจร้อน “แต่มันก็มีคดีเก่าที่ยังคาอยู่ไม่ใช่หรือครับ?” “ใช่ แต่เราจะไม่สามารถสาวไปถึงหัวหน้าของพวกมันได้ 17
เลย” ริคต่อสายได้แล้วแต่สัญญาณดูท่าจะต่อติดบ้างไม่ติดบ้าง เขาภาวนาขอให้เลโอมาถึงที่นี่ก่อนที่มันจะได้เงินไป ชายหนุ่มผมบรอนต์นัยน์ตาสีฟ้ากำลังขับรถเบนซ์สีน้ำเงิน ครามอย่างเร่งรีบเพื่อไปยังจุดหมาย เขาหวิดชนสุนัขข้างทางไป หลายตัวแล้ว อีกทั้งคนพเนจรสองสามคนที่เดินไม่ดูทาง เขาสบถ ไม่รู้เท่าไหร่ที่ต้องไปถึงที่นัดหมายช้ากว่าปรกติ เสียงโทรศัพท์ดัง m ่ง ขึ้นมาหลายรอบตลอด แต่เขายังมิได้สนใจที่จะรับเลยจนกระทั o c้งก่อนที่จะ เริ่มรำคาญขึ้นมา มือขวาเขาขยับเร่งเกียร์คันเร่งe อีก.ครั f เอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์รับสาย ไม่ทันจะพูcดaอะไรเสียงทางนั้นว่า k ขึ้นก่อน o o “แกอยู่ที่ไหน? แกรู้มั๊ยib ว่ามันมาแล้ว ข้ารอไม่ได้แล้ว” ริค พ่นบุหรี่ ขณะที่มือขวาของเขาจั t. ha บซองปืนที่เอว w ้งนั้น อีกสองนาทีข้ากำลังจะไปถึงที่นั้น อย่าเพิ่งทำอะไรทั w แล้ว รอจนกว่ wาข้าจะไปถึงที่นั้น” น้ำเสียงของเลโอร้อนรน ไม่น้อย ไปกว่าตัวรถยนต์ที่เขาขับมาด้วยความเร็วสูง “แต่กว่าแกจะมาถึงที่นี่ มันก็คงหัวเราะเยาะพวกเราแล้ว ก็เชิดเงินไปนะสิ ตอนนี้มันกำลังไขเปิดตู้เซฟ ถ้าแกไม่มาตอนนี้ล่ะ ก็ ข้าจะลงมือแทนแกเอง ตอนนี้ข้าจำเป็นที่จะต้องลงมือตอนนี้ จริงๆ เลโอ…” ริคตัดสายโทรศัพท์ เพราะเขาไม่อดทนรอคอยเลโอ อีกแล้ว ความจริงเธอยังกวาดเงินไม่หมดด้วยซ้ำ เลโอพยายามต่อสายเพื่อสั่งระงับการลงมือของริค แต่ โทรศัพท์เหมือนจะกลั่นแกล้งเขาเพราะแบตเตอรีเจ้ากรรมกลับไม่ ทำงาน เลโอสบถก่อนที่จะโยนโทรศัพท์ไปยังเบาะหลังรถและเร่ง 18
เต็มกำลังที่มีอยู่ –ไอ้เพื่อนบ้า- เขาสบถ สี่ลูกล้อวิ่งเสียดสีบนพื้น ถนนอย่างเต็มกำลังสุดความสามารถที่มีและเกือบเสียหลักออก นอกถนนไม่รู้กี่ครั้ง แต่เลโอยังควบคุมได้ดี ริคสั่งนายตำรวจทุกๆ คนให้เตรียมตัวประจำที่ทันที งาน นี้เขาใช่คนมากจริงๆ นายตำรวจร้อยกว่านายมาที่นี่เพื่อจะจับ ไนท์แองเจิ้ลเพียงคนเดียวเพื่อจะสาวไปยังหัวหน้าอีกต่อหนึ่ง m เธอได้ เ งิ น มาครบแล้ ว และกำลั ง จะไปจากที ่ นี่ ริ ค เห็ น o c . ไนท์แองเจิ้ลกำลังจับกระเป๋าสะพายเตรียมจะออกไปจากที ่นี่ เขา e f aยงขึ้นมา มาเรียรู้แล้ว กำลังแง้มประตูที่ไม่ได้หยอดน้ำมันจึงเกิcดเสี k ยวที่อยู่ในห้องนี้แน่นอน ว่าเวลากลางคืนตอนนี้คงไม่ได้มีเธอคนเดี o o่ ไม่นานมาเรียก็ได้ยินเสียงรถคัน ยังมีใครอีกที่กำลังจับตามองอยู b i หนึ่ ง กำลั ง มาที่นี่ใกล้th เข้าaมาๆ คิ้วของหญิงสาวขมวดเข้ า หากั น . อย่างรวดเร็ว w เพี งมาเรียหันกายพร้อมๆ กับมือขวาตวัดกลับมาที่เอว wยw ริคพุ่งเข้ามาในห้องพร้อมปืนเล็งมายังเธอ และมือขวาของมาเรีย หยิบปืนเล็งไปยังสมองของเขาทันที ริคเข้ามาคนเดียวเพื่อให้แน่ ใจว่านายตำรวจคนอื่นๆ จะไม่ได้รับบาดเจ็บ ริคเผชิญหน้ากับ ไนท์แองเจิ้ลและปืนของเขาจ่อที่หน้าอกเธอไว้ เมื่อเข้าตาจนอย่าง นี้ มาเรียเห็นเขาอยู่ท่ามกลางแสงสว่างของดวงจันทร์ ช่างเป็น โอกาสเหมาะจริงๆ ที่ตัวเธอเองยังอยู่ในมุมมืด และยังใช่ความมืด บดบังตัวเองไว้ยังดีกว่าให้เขาเห็น “ยอมมอบตัวแต่โดยดีไนท์แองเจิ้ล แกถูกล้อมไว้หมด แล้ว…วางปืนเสีย” ริคเสียดายที่ไม่เห็นใบหน้าของเธอ เพราะเธอ 19
ยังอยู่ในมุมมืดและเงาจากกำแพงบังร่างของเธอไว้ แต่เขารู้ว่าเธอ ยืนอยู่ตรงหน้า สายตาของเธอมองไปยังเขา นอกประตูที่ยังมีนายตำรวจ รุมอยู่ที่ประตูและกระบอกปืนอีกนับไม่ถ้วน เธอนึกในใจ -มันยัง ไม่จบง่ายดายอย่างนี้แน่- เธอเหยียดยิ้มในความมืดสลัว ก้มตัวต่ำ ลงเหมือนจะยอมแพ้อย่างเชื่องช้า ซักครู่ได้ที่เสียงของเลโอดังมา m แต่ไกลระหว่างมาที่นี่ o c ดย่อมได้ . “อย่าริค แกกำลังเสียท่ามัน มันอยู่ในความมื e f a เปรียบกว่าแก” เขารู้ตัวว่าขัดคำสั่งของเลโอโดยพละการ kc้ เธอได้ทีเห็นเขากำลัง ไม่ทันที่เลโอจะมาถึงหน้าห้o องนี o ชะงักไปชั่วขณะ เธอยิงลูกกระสุ นปืนกราดเข้าใส่โดยไม่ลังเล แต่ b i aงหลังโซฟา ส่วนเธอหลบเข้าไปหลัง ริคก็ไว้พอที่จะหลบเข้าtไปยั h . โต๊ะไม้เพื่อกำบังร่าw ง และยิงอีกระรอบหนึ่ง w “ยิงw ” เลโอสั่ง ทุกคนรุมยิงมายังโต๊ะไม้ตัวนี้กระหน่ำไม่เว้น ว่าจะเป็นของใครก็ตามแต่ เพื่อไม่ให้ริคได้รับอันตรายใดๆ เลโอ สั่งให้ทุกคนเข้ามาในห้องพร้อมเปิดไฟ เธอก้มตัวติดพื้นเสียไม่รู้จะ หลบยังไงแล้ว ยังดีที่ไม่มีกระสุนโดนตัวเธอ “ออกมาเสียแต่โดยดี แล้วแกจะรอด” เลโอให้โอกาสเธอ อีกครั้ง เธอแทบจะสบถเมื่อห้องที่มืดมิดสว่างสไวด้วยหลอดไฟ นายตำรวจทุกนายเดินเข้ามายังโต๊ะซึ่งไนท์แองเจิ้ลหลบอยู่ เธอชู ปืนขึ้นแล้วยิงขู่ไว้พยายามป้องกันตัวเพื่อไม่ให้นายตำรวจเข้ามา จับเธอได้ง่ายๆ ริคออกจากที่ซ่อนเมื่อเลโอเข้ามาช่วยพอดี จบเพียงเท่านี้น่ะหรือ? มาเรียคิดไม่ยอมง่ายๆ เลโอและ 20
ริคกำลังเล็งปืนยังโต๊ะไม้ เลโอพยักหน้าให้ริคเดินอ้อมไปยังโต๊ะตัว นั้นอย่างเบาและช้า เพื่อไม่ให้เธอไหวตัวทัน เลโอต้องการจับเป็น หากเธอยังไม่ยอมมอบตัวแต่โดยดีเห็นทีต้องจับตาย มาเรียเงยหน้าสั่งเกตเห็นหลอดไฟที่อยู่เหนือห้องมันพอ จะเป็นระยะที่สามารถจะยิงได้ เธอเล็งแล้วยิงหลอดไฟแตกทำให้ เลโอกับริคชะงักเพราะความมืดเข้าครอบงำอีกครั้ง นายตำรวจทุก mออกไป นายแตกตื่น ได้โอกาสแล้วจึงพุ่งตัวกระโจนฝ่าผ้าม่าoนหนี c าม่านแล้ว . ยังระเบียง ริคไม่ยอมปล่อยให้หนีไปง่ายๆ เขาแหวกผ้ e f a รีบตามออกไปยังระเบียงทันที c ทันแล้ว ริครีบวิ่งไปยัง k “อย่าตามไป…” แต่เลโอห้ า มไม่ o o ระเบียงซึ่งยังมีตะขอผูกติดกัiบbเชือกพันขอบระเบียงอยู่ แต่กลับไม่ aว่าเขาจะมองลงไปข้างล่างก็ไร้ร่างของ เห็นร่างของใครเลย tแม้ h . w ไนท์แองเจิ้ล เขารู ้ตัวแล้วว่า -ติดกับเข้าให้- แล้วเมื่อหันกายกลับ มาปลายกระบอกปื ww นของเธอจ่ออยู่กับสมองเขา มาเรียได้ตัวเขาแล้ว ทีนี้ก็สามารถออกไปจากที่นี่ได้อย่าง ปลอดภัย หวังว่าเพื่อนร่วมงานคงยังมาไม่ถึงหากสถานการณ์ยัง ขับขันเช่นนี้ ถ้าหากมาเรียยังชักช้า พวกพ้องอาจจะทิ้งให้เธอหนี ตายกลับมาเอง “อย่าเข้ามานะ ถ้าไม่อยากให้มันตายล่ะก็…ถอยไป” เธอ ขู่ด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวแหลมใส พร้อมจ่อปืนมายังสมองของริค เขารู้สึกได้ว่ามือของเธอกำลังเริ่มสั่นขึ้นเรื่อยๆ เพราะความกลัว เริ่มครอบงำเธอ แต่เธอพยายามควบคุมไว้ให้นิ่ง ไม่งั้นตัวประกัน คนนี้จะรู้ และบอกให้พวกตำรวจรู้ว่าเธอกำลังกลัวกับสถานการณ์ 21
ตอนนี้ขนาดไหน “อย่าทำอะไรโง่ๆ นะ ไนท์แองเจิ้ล แกก็รู้อยู่ว่าแกจนมุม หมดแล้ว” เลโอยังคงเล็งปืนไปยังร่างของเธอ แต่เขากลับไม่กล้า ทำอะไร ในเมื่อเธอฉลาดพอที่จะใช่ร่างของริคเป็นที่กำบัง เขาไม่ สามารถยิงเธอได้เลย เมื่อเพื่อนรักตกอยู่ในอันตราย “ยิงมันเลย ไม่ต้องห่วงข้า” ริคยุยง แต่เลโอไม่ต้องการให้ ริคได้รับอันตรายในครั้งนี้ เธอกระชับร่างของริคอีกครั้ง om c ยงตวาด . “อย่าพูดดีไปหน่อยเลย …ถอยไป” มาเรีe ยแผดเสี fย แต่ละก้าวที่เดิน a สั่ง แล้วลากตัวเขาไปจากที่นี่พร้อมๆ กับเธอด้ ว cนน้ำพุเล็กๆ ซึ่งตั้งอยู่ k ไปตามทางบั น ไดขดอั น กว้ า งขวาง ผ่ า o o ระหว่างจุดศูนย์กลาง ใจกลางในคฤหาสน์ และเดินผ่านประตู ib a ออกจากตัวบ้านอันโอ่อth ่า ใจของมาเรียเต้นโครมครามสั่นระริก . แต่... ตอนนี้เธออยูw ่นอกคฤหาสน์แล้ว w สายตาของเลโอมองร่ างในชุดดำไม่วางตา ราวกับจะทะลุ w หน้ากากของเธอให้เห็นใบหน้าที่แท้จริง แต่เขานึก เสี ยดายไม่ สามารถเห็นได้ มาเรียหันไปมองบนท้องฟ้าซึ่งยังไร้วี่แววการมา ของพรรคพวก ซักพักที่เสียงเฮลิคอปเตอร์กำลังมาที่นี่ ตัวเฮลิคอป เตอร์สีดำซึ่งมีลายปีกสีขาวที่ด้านท้ายตัวเครื่อง นั้นไง…ไนท์แองเจิ้ลมาที่นี่แล้ว เสียงปืนกลดังมาแต่ไกล ลูกกระสุนกระทบกับพื้นดิน นายตำรวจที่รายล้อมเธอวิ่งหนีเสีย กระเจิดกระเจิง บางนายก็หลบเข้าไปในสวนต้นไม้บางคนก็หลบ หายไปกับความมืด มีเพียงแต่เลโอเท่านั้นที่ยังปักหลักอยู่ที่นั้น แม้ว่าสายลมกรรโชกจากตัวเครื่องเฮลิคอปเตอร์จะแรงแค่ไหน 22
ก็ตาม ปืนของเขายังคงเล็งไปยังเธอเสมอ เฮลิ ค อปเตอร์ ล อยลำอยู่ เ หนื อ หั ว เธอประมาณสิ บ กว่ า เมตรได้ คนในชุดดำที่อยู่ในเฮลิคอปเตอร์โยนบันไดเชือกลงมา มา เรียพยายามรั้งร่างของชายหนุ่มตัวประกันคนนี้ไว้ ระหว่างที่เดิน ไปจับบันไดเชือก ถึงเวลาที่เธอจะจากไปแล้ว มาเรียยกมือซ้ายทุบ ต้นคอหลังของริคแล้วผลักไปชนกับเลโออย่างรวดเร็ว ร่างของ m กครั้ง พวกเขาสองคนเกลือกกลิ้งกับพื้น มาเรียขว้างปืนใส่oเลโออี แล้ ว รี บ ขึ้ น บั น ไดเชื อ กอย่ า งรวดเร็ ว พร้ อ มส่e ง จู.บcให้ เ ลโอก่ อ นที่ f เฮลิ ค อปเตอร์ จ ะลอยลำจากไปพร้ อc มๆ a การโจรกรรมของ k ไนท์แองเจิ้ลอีกครั้ง o o “แล้วเจอกันใหม่นะจ๊ ะ” ตัวเครื่องเฮลิคอปเตอร์บินออกไป b i จากที่นี้ทันทีที่เธอปีนtบัhนa ไดเชือก เลโอไม่ยอมให้เธอจากไปง่ายๆ . w่อนลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว รีบวิ่งกระโดดหมายจะ เขารีบผลักร่างเพื w คว้าปลายบั wนไดเชือกนั้น แต่มันอยู่สูงเกินกว่าที่เขาจะคว้ามาได้ เขายิงกระสุนปืนตามหลัง หมายจะให้โดนร่างของเธอให้ร่วงหล่น ลงมา แต่เธอปีนป่ายเข้าตัวเฮลิคอปเตอร์อย่างช่ำชอง “บัดซบเอ๊ย ให้มันได้อย่างนี้สิ” เลโอสบถเสียงดังหัวเสีย เขาปล่อยให้ไนท์แองเจิ้ลได้สิ่งของที่มันต้องการและหนีรอดไปอีก จนได้ ซักเดี๋ยวมีหยดเลือดหล่นลงมากระทบใบหน้าของเขา เลโอรู้ ว่าเขายิงถูกเธอได้ก็จริง แต่เขาก็ยังไม่ได้ตัวเธออยู่ดี ริคลุกขึ้นยืน ปัดฝุ่นแล้วเดินไปหาเลโอ ส่วนนายตำรวจคนอื่นๆ ออกจากที่ซ่อน เมื่อไนท์แองเจิ้ลจากไป “ที่นี่นายจะเอาไงต่อ?” ริคนวดหลังคอด้วยมือขวา เธอทุบ 23
หลังคอเขาเอาเรื่องเหมือนกัน แต่เขารู้สึกว่าได้กำไรเมื่อนึกย้อนไป เมื่อเธอกอดร่างของเขาเพื่อกำบัง “เตรียมหาสำลีก้อนใหญ่ไว้อุดหูน่ะสิ” เลโอกำลังหันกาย เดินกลับไปที่รถอย่างหมดแรง นี่เขาเสียเวลาเปล่ารึที่ปล่อยให้มัน ได้ ข องไปโดยที่ เ ขาทำอะไรไม่ ไ ด้ เ ลย ปลายเท้ า กลั บ ไปเตะ กระบอกปืนซึ่งเธอทิ้งไว้ให้ดูเป็นที่ระลึก เขาก้มลงหยิบขึ้นมาได้กลิ่นน้ำหอมจางๆ มันoเป็m นกลิ่น c ลาเวนเดอร์ผสมดินปืนอ่อนๆ เลโอเอะใจที่ปืนมีe น้ำ.หนักน้อยกว่า f a งเปิดรังเพลิง ปืนของเขา ทั้งๆ ก็จะมีน้ำหนักที่ใกล้เคียงก็cตาม เขาจึ กระสุนออกมาดู เลโอกลับหัวเราะ ok o “แกขำอะไรนักหนา?” ริคถามเมื่อเพื่อนของเขาระเบิด b i หัวเราะออกมาทั้งๆ ที่ไม่tมhีอa ะไรน่าหัวเราะเลยเมื่อไม่ได้ตัวเธอ . “แกถูกมันw ต้มซะแล้วริค” เลโอส่งปืนกับรังเพลิงกระสุน w เปล่าให้เพื่อw นดู เธอไม่มีกระสุนตั้งแต่ริคเป็นตัวประกันในมือเธอ แล้ว ริคดูภายในรังเพลิงกระสุนซึ่งว่างเปล่าไม่มีแม้แต่นัดเดียว เขาสบสายตาเพื่อนด้วยท่าทางเหมือนถูกพวก 18 มงกุฎหลอก สนิท “นี่แสดงว่า…มันไม่มี…” น้ำเสียงของเขาขาดหายไปเมื่อ ต้องเสียทีเธอ “ใช่แล้วล่ะ เราไปหาอะไรรองท้องกันดีกว่า คืนนี้เราคง เหนื่อยมากไปจริงๆ กลับเหอะพวกเรา” เขากวาดแขนโอบไหล่ เพื่อน และไปจากที่นี่ดีกว่า ปล่อยให้เป็นหน้าที่ตำรวจผู้รับผิดชอบ ตรวจหลักฐานที่นี่จัดการแทน 24
แม้จะไม่มีข้อแก้ตัวที่จะรายงานให้กับผู้เสียหาย แต่ก็ยังมี ข้อแก้ตัวที่เขาจะรายงานหัวหน้า เขายังมีหลักฐานอยู่ในมือ –ปืน- ที่เธอทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า กลิ่นน้ำหอมผสมดินปืนเข้ากันได้อย่าง ลงตัว เขารู้สึกว่าอีกไม่นานพวกเธอต้องลงมืออีกแน่ แต่…เมื่อไหร่ ล่ะ นั้นยังเป็นสิ่งที่เขายังคลางแคลงใจอยู่ เมื่อเธอได้นั่งพัก เธอยื่นกระเป๋าให้เพื่อนอีกคนที่รอรับอยู่ mยผมสี ด้านที่นั่งข้างหลัง เธอถอดหน้ากากออกพร้อม ปล่อยหางเปี o cนทร์เสี้ยวยาม . ดำยาวจนถึงสะโพก ใบหน้าซึ่งสะท้อนกับแสงจั e f ราตรีนวลผ่องใส แต่สีหน้ากลับไม่สู้ดีเc สียa เลย เธอกุมแขนขวาไว้ k แน่นมาก o o “โอ๊ย…” b i “ส่งแขนมา แกทำให้ t. ha เราใจหายรู้มั๊ย? มาเรีย”หญิงสาวคน หนึ่งจับเธอแล้วฉีw กแขนเสื้อออก เธอดูบาดแผลของมาเรีย ยังโชค w ดีที่แค่ถากไปเท่ w านั้นเธอถูกยิงระยะเผาขนทีเดียว จากนั้นเธอจึงหยิบสำลีมาจากกล่องพยาบาลชุดเล็กมา ซับแผล แล้วกดลงอย่างแรงเพื่อห้ามเลือดบางส่วน มาเรียกัดฟัน อดกลั่นด้วยความเจ็บปวด แต่มาเรียเริ่มรู้สึกดีขึ้นเมื่อเพื่อนร่วม งานทำแผล และพันผ้าให้เรียบร้อยแล้ว เธอยื่นยาแก้ปวดพร้อม น้ำขวดให้กับมาเรีย “ดี ขึ้ น หรื อ ยั ง ?” มาเรี ย มองไปยั ง ร่ า งของเธอ ซึ่ ง นั่ ง อยู่ ข้างๆ และเอากล่องพยาบาลเก็บใต้ที่นั่งตัวเครื่อง “อืม ขอบใจมากนะโช แบ่งกันไว้แล้วใช่มั๊ย?” “จิ น แบ่ ง ไว้ เ รี ย บร้ อ ยแล้ ว ล่ ะ ถ้ า ไม่ ไ ด้ เ บนมาช่ ว ยขั บ 25
เฮลิคอปเตอร์ เธอคงจะไม่โชคดีอย่างนี้อีกก็ได้” โชบอกด้วยน้ำ เสียงเกือบจะหายไปกับลม มาเรียจึงพยักหน้ารับ เมื่อเครื่องลงจอดบริเวณสะพานร้าง เมื่อขาของมาเรียลง ถึงพื้นได้ พวกเธอก็จากไปพร้อมๆ กับสายลมและเฮลิคอปเตอร์ มาเรียสะพายกระเป๋าด้วยความยากลำบากกว่าเดิม เธออยู่ในชุด เสื้อหนังซึ่งปกปิดบาดแผลไว้และรองเท้าดำมันกับมอร์เตอร์ไซค์ m คันใหญ่คู่ใจ o เธอเข็ น ออกมาจากใต้ ส ะพานแล้ ว สตาร์ ส.c เครื่ อ งขั บ รถ e f กลับบ้าน ระหว่างทางเธอขับรถสวนกับกลุc่มa ของพวกตำรวจ เธอ k นมาก็ตาม ขับรถไปตามปกติไม่สนใจแม้ว่าจะเพิo ่งปะทะกั
w
26
. w w
o b i tha
m o อดีตที่หลอกหลอน c . e f a c k o มาเรี ย กลั บ มาถึ ง บ้b า น oดั บ เครื่ อ งแล้ ว เข็ น รถเข้ า มาใน i ่เริ่มล้าเดินเข้ามาในตัวบ้านสอง a โรงรถแล้วปิดประตูซะ hสองขาที .tางขวางทาสีขาวทั่วตัวบ้าน มีเฟอร์นิเจอร์ชุด ชั้น ห้องรับแขกซึw ่งกว้ รับแขก โทรทัw ศน์ ตู้หนังสือ และคอมพิวเตอร์ตั้งอยู่ ใช้แล้ว มาเรี w ยอยู่ที่นี่คนเดียว และชินกับการอยู่คนเดียวแล้ว แม้ว่ายังต้องการ
ที่จะมีคนเพิ่มอยู่ที่นี่ก็ตามที มาเรียพาร่างบางเดินไปยังโซฟาทิ้งกระเป๋าสะพายสีดำ ซึ่งมีเงินลงไว้อย่างไม่ใยดี นั่งลงและถอดเสื้อตัวนอกออก ผ้าพัน แผลที่โชทำให้เริ่มมีเลือดซึม คงเป็นเพราะออกแรงแขนตอนที่ขับ รถกลับมานั้นเอง มาเรียเดินไปที่ตู้ยาในห้องครัวหวังว่ายังพอมียา ให้ได้ทำแผล มันมีแค่สำลีกับน้ำยาแอลกอฮอร์ลล้างแผลและยา แก้ปวดต่างๆ เท่านั้น มือขวายิบน้ำยาล้างกับสำลีและเทปปิดแผลวางลงกับ
โต๊ะรับแขก จากนั้นจึงจัดแจงถอดผ้าพันแผลออก ลงมือล้างแผล และแทบสบถตลอดเวลา เมื่อน้ำยาออกฤทธิ์ฆ่าเชื้อโรค มาเรียจะ ไม่มีวันลืมคนๆ นั้นที่ยิงเธอ –ตำรวจหนุ่มคนนั้น มันเป็นใครกัน แน่?- เมื่อทำความสะอาดบาดแผลเสร็จแล้ว มาเรียจึงนำสำลี กับเทปปิดปากแผลนี่ซะ โดยไม่สนใจว่าสำลีที่ใช้แล้วต้องเอาไป ทิ้งขยะเวลานี้ จากนั้นลุกขึ้นอย่างอ่อนแรง คืนนี้เธอเหนื ่อm ยเหลือ o c เกิน พลางคิดว่าจะเอาชีวิตกลับมาไม่รอดเสียแล้วe . af 7 ปีแล้ว เธอมี ตั้งแต่เข้ามาในกลุ่มไนท์แองเจิ้ลcมาได้ k ่งต่างๆ ที่เธอหามา อะไรๆ ในชีวิตมากมาย ทั้งเงิน ทั้งบ้o านและสิ o ต่างกับโรบินฮู้ดเลย จากการโจรกรรม ชี วิ ต ของพวกเธอไม่ b i a นพวกคอร์รัปชั่น พ่อค้าโคเคน ไนท์แองเจิ้ลออกหาเงินtด้h วยการปล้ . w และพวกที่รวยผิดปกติ w แต่w มาเรียกลับขาดไปสิ่งหนึ่งนั้นคือ ญาติคนเดียวซึ่งเป็น น้องสาวฝาแฝดเลย มาเรียคิดไว้แล้วว่าถึงเวลาเสียทีที่จะวางมือ แล้วตามหา –โรส- ให้พบ น้องสาวที่แยกกับเธอเมื่อหลายปีก่อน มาเรียกับโรสเป็นฝาแฝดกำพร้าพ่อแม่มาตั้งแต่อายุ 5 ขวบ เธอสองคนอาศัยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า จนกระทั่งวัน หนึ่งโชมาที่นี่ มารับเธอไปเพียงคนเดียว มาเรียไม่ต้องการแยก จากโรสแต่โชยังยืนยันที่จะรับเธอไปด้วยโดยให้เหตุผลว่า “ไม่ต้องการออกจากที่นี่หรือ? ที่ๆ มีแต่เด็กเหลือขอ หรือ ว่าเธอเองต้องการจะเป็นเช่นนั้นต่อไป” เวลานั้นโชมองมาเรียมี แววประกายบางอย่าง ราวกับเห็นภายใจจิตใจของเธอ 28
“ให้โรสไปกับฉันไม่ได้หรือ? ได้โปรดเถอะ” มาเรียเคย อ้อนวอนโช แต่เธอไม่รับฟังคำของเธอทั้งนั้น “เราต้องการคนที่มีความสามารถแบบเธอ ฉันรู้มาจาก เดรลี น่ า แม่ เ ลี้ ย งสถานเลี้ ย งเด็ ก กำพร้ า เธอเป็ น คนมี ค วาม สามารถหลายด้าน เรียนรู้เร็ว” มาเรียนิ่งเงียบ ไม่อยากรับชะตา กรรมแบบนี้เลย mก วันนั้น “รีบตัดสินใจเถอะ วันหนึ่งเธอจะได้พบน้องเธออี o c กครั้ง ฉัน . เธอสามารถเลี้ยงดูตัวเอง และมีความสุขดังคนธรรมดาอี e fเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำ a รับรอง” มาเรียจดจ้องใบหน้าของโช ภายใต้ c ผมสีน้ำตาลสั้นระบ่า มาเรียพยักหน้oาk รับ o้นเธอกับโรสไม่ต่างกับเด็กเหลือ มาเรียยอมรับว่า ตอนนั b i a ้นจะอายุ 15 ปีแล้วก็ตาม เมื่อโอกาส ขอจริงๆ แม้ว่าเธอทั้งtคูh ่ตอนนั . มาถึงแล้ว มาเรีw ยต้องการตั้งต้นชีวิตใหม่ที่ดีกว่า แทนที่จะต้องอยู่ ในสถานเลี งเด็กกำพร้า ซึ่งมีแต่เด็กที่มีปัญหา และจะต้องกลาย w้ยw เป็นขยะสังคมแน่ ถ้าไม่ได้เดรลีน่ารับเข้ามาเลี้ยงดู มาเรียจึงลาจากโรสตั้งแต่คราวนั้น เธอยังจำใบหน้าที่เต็ม ไปด้วยน้ำตาของโรส และเธอสองคนกอดคอกันร้องไห้ นี่เป็น สาเหตุที่มาเรียกับโรสต้องแยกจากกันเป็นเวลาเจ็ดปีที่ผ่านมา มา เรียต้องทำงานเสี่ยงตายตลอด เธอต้องทำอย่างนี้ทุกๆ ครั้งที่เบน สั่ง ข้อมูลซึ่งได้มาจากจินและการวางแผนจากโช เพราะเธอรู้เรื่อง ของพวกตำรวจดี มาเรี ยถอดเสื้ อผ้ าออกหมด ปล่อ ยผมยาวสยายจนถึ ง สะโพก ขยี้หนังหัวและสางผมสยาย เธอทิ้งตัวลงกับเตียงด้วยร่าง 29
เปลือยเปล่า รอบคอของเธอมีสร้อยเงินและเพชรเม็ดเดียวที่ฝัง ตรงใจกลางไม้เกงเขน มันเป็นของชิ้นเดียวที่ทำให้เธอเข้มแข็งและ คิ ด ถึ ง โรสมาตลอด เธอได้ มั น มาจากการทำงานของเธอกั บ ไนท์แองเจิ้ลครั้งแรก เธอสวมมันมาตลอดราวกับเครื่องรางนำโชค มาเรียกุม มันไว้ในมือก่อนจะหลับสนิทราวกับคนตาย คืนนี้เธอฝัน… ฝันว่าเห็นตัวเธอเองตอนที่ยังเป็oนm เด็กอยู่ c กับโรส อยู่กับแม่และพ่อ มาเรียรู้สึกว่าเธอกำลังดูeหนั. งเรื่องหนึ่งซึ่ง fด้ เธอรู้ว่าอะไรจะ a เกี่ยวกับอดีตของตัวเอง มาเรียจำเหตุการณ์ น ้ ี ไ cั้น แต่เหมือนกับมีอะไร k เกิดขึ้นจึงพยายามเข้าไปห้ามเหตุการณ์ น o o มาขวางไว้ เธอเข้าไปไม่ได้… ib เรื่องราวยังคงดำเนิ t. haนต่อไป มาเรียเห็นโรสกับตัวเธอตอน w อกับแม่กำลังผิดใจกันอยู่ ทั้งสองคนไม่พูด เป็นเด็กอยู่ในรถ และพ่ w คุยอะไรเลย ระหว่ w างเดินทางไปเพื่อที่จะหย่าร้าง แต่ยังไม่ทันเข้า เมืองทั้งคู่กลับทะเลาะกัน ด้วยเรื่องการเลี้ยงดูเธอสองคนใครจะ รับผิดชอบ โดยที่เธอกับโรสยังนั่งอยู่ข้างหลัง แม่แย่งพวงมาลัยให้หยุดรถแต่พ่อกลับไม่ยอม ตัวรถส่าย ไปมาและเสียหลักออกนอกทางพลิกคว่ำ เธอกับโรสร้องไห้เพราะ ความเจ็บปวดตามร่างกาย มาเรียบอกให้โรสรีบคลานออกจากตัว รถทันที มาเรียหันกลับไปเห็นแม่ยังติดอยู่ในนั้นและพ่อก็ยังออก มาไม่ได้ เธอสองคนพยายามช่วยกันพาแม่ออกมา แต่ปลายเท้า ติดอยู่กับตัวรถ และไม่สามารถขยับออกมาได้ พ่อของเธอไล่เธอ ออกไปให้ไกลจากตัวรถ 30
มาเรียบอกโรสให้เรียกคนมาช่วย แต่สายไปเมื่อน้ำมันทำปฏิกิริยา กับกระแสไฟฟ้าเกิดประกายจุประทุตัวรถระเบิดเสียงดังราวกับฟ้า ลั่น มาเรียกับโรสวิ่งหนีออกจากตัวรถระเบิด ไฟที่พวยพุ่งสูงกว่า 4 เมตร เด็กสาวทั้งสองกอดคอเพราะช็อค เมื่อเห็นพ่อกับแม่ถูกเผา สดไปต่อหน้าต่อตา มาเรียเฝ้ามองเหตุการณ์นี้อยู่ร้องไห้น้ำตา นองไปด้วย m ำตา เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาในความมืดพร้อมๆ กับo หยาดน้ c ภาพที่ . อาบรินไหลสองแก้มที่เห็นภาพในอดีตกลับมาหลอกหลอน e afบน้องต้องกลายเป็น ต้องสูญเสียพ่อและแม่ ภาพในอดีตที่เcธอกั kนย้อนกลับมาทำร้ายจิตใจ เด็กกำพร้า และยังต้องแยกจากกัo น มั o เธออีก มาเรียปวดร้าวมากกว่ าแผลที่เธอได้รับมาเสียอีก b i เธอรู้สึกว่าเหนี t. hยaวตัวเหลือเกิน อาจเป็นเพราะเมื่อวาน wได้อาบน้ำ มาเรียลุกขึ้นไปอาบน้ำฝักบัว เหนื่ อ ยมากจนไม่ w ทำความสะอาดร่ w างกายและเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ หย่อนกาย ลงนอนบนเตียงอีกครั้ง มาเรียคิดว่า –พอกันที ชีวิตโลดโผน- เธอ จะตามหาโรส และออกไปจากวงจรโดดเดี่ ย วนี่ ซ ะ มาเรี ย ไม่ ต้องการมีความรักกับใครเว้นเสียแต่จะพบโรสก่อน เรื่องอื่นว่ากัน ทีหลัง รุ่งเช้าถัดมา เลโอตื่นขึ้นมาค่อนข้างสาย รู้สึกหนักหัวเล็ก น้อยสงสัยเมื่อคืนเขาคงดื่มหนักไปหน่อย ที่ยังน่าเจ็บใจอยู่ก็คือ เขายังจับตัวพวกไนท์แองเจิ้ลไม่ได้อีก เขาสวมกางเกงขายาวสีดำ เดินออกเปลือยอกออกจากห้อง เข้าไปหาแฟนสาวซึ่งเขาคิดว่า อาจจะยังอยู่ในห้อง 31
“โรส…โรสไข้ลดหรือยัง?” เลโอนั่งลงขอบเตียง มองดูเธอด้วย ความเอ็นดูและห่วงใย เธอเพิ่งจะตื่นเมื่อได้ยินเสียงของเขาเมื่อครู่ นี้เอง หนังตาของเธอค่อยเปิดอย่างช้าๆ “เอโล เมื่อคืนได้ตัวมั๊ยคะ?” เธอถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย จากนั้นขยี้ตา ลืมตอบคำถามแรกของเขาไป “ช่างมันเถอะ ยังมีโอกาสอีกมากที่เราจะตามจับได้อีก ขอดูหน่อย ว่าไข้ลดหรือยัง?” เขานั่งลงข้างๆตัวเธอโน้มตัวต่ำลงเพืo่อm ให้หน้า c .วงนี้กำลังเข้า ผากหวัดอุณหภูมิ ยังดีที่ไข้ลดไปแล้วเพราะอากาศช่ e f aงล้มป่วย และเธอก็ หน้าหนาว โรสปรับสภาพร่างกายไม่ทันเธอจึ c k้จักกับเธอและ –รักเธอ- เป็นอย่างนี้มาสองสามปีแล้วตั้งแต่เขารู o o ขึ้นกว่านี้แน่ๆ” เลโอเงย “ผมว่าอีกไม่นานคุณจะอาการดี b i หน้าสบตาส่งยิ้มอย่างยิtนh ดีใa ห้ ก้มลงจูบหน้าผากขอให้เธอหายไวๆ . w่ทำให้คุณต้องเสียงาน” เธอรู้สาเหตุเรื่องเมื่อ “โรสเสียใจที w คืนดี เพราะเขาเสี w ยเวลางานส่วนหนึ่งเพื่อพาเธอไปหาหมอ “อย่าโทษตัวเองเลยโรส ผมไปทำงานนะ” สิ้นเสียงนุ่ม นวลของเขา ริมฝีปากของเลโอประทับหน้าผากอีกครั้งก่อนที่จะ เลื่อนลงจูบริมฝีปากอิ่มของเธอและละจากร่างไป “ค่ะ” โรสมองแผ่นหลังผายผึ่งของเลโอและลับหายไป เมื่อเขาออกไปจากห้อง ตั้งแต่เธอรักกับเขาอยู่กับเขา เธอไม่เคย เปิดโอกาสให้เขาได้เป็นส่วนหนึ่งของเธอ อาจเป็นเพราะใจที่ยัง ห่วงหาพี่สาวและยังต้องการตามหาพี่สาว แม้จะไม่ได้รับข่าวมา เป็นเวลานาน เธอเชื่อว่าพี่สาวของเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอยังไม่สามารถรับสถานะภาพเป็นภรรยาของเลโอเต็ม 32
ตัว แม้รู้สึกว่ายังไม่พร้อมสำหรับเขา เธอรู้ว่าเขาผ่านผู้หญิงมา มากแต่เขาก็ยอมหยุด ไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงอื่นอีกเลยเพื่อเธอ นี่ เป็นสิ่งแรกที่เขาทำเพื่อเธอ และหวังในตัวเธอว่า จะยอมเป็นของ เขาเมื่อพร้อมแล้ว เขาเป็นผู้ชายที่ดีสำหรับโรสเท่าที่รู้จักมา… มาเรียเพิ่งตื่นขึ้นมาพร้อมสางผมสีดำอย่างง่ายๆ ด้วยมือ ซ้าย อาการปวดแขนทุเลาลงไปบ้างแล้วหลังจากที่เมื่อคืนล้าง แผลเรียบร้อยแล้ว เธอคิดว่าหลังอาหารเช้าวันนี้เธอน่oาm จะทานยา c แก้ ป วดซั ก หน่ อ ยจะได้ ไ ม่ มี อ าการปวดเมื่ e อ ถึ.ง คราวที่ เ ธอไม่ f aเธอนวดแขนขวาเบาๆ ต้องการให้มันเกิดอาการให้หงุดหงิดใจ c kวบ้าน เก็บหนังสือพิมพ์ของ แล้วหาเสื้อคลุมซักตัวเดินออกจากตั o o วั น นี้ จ ากพื้ น หญ้ า มาเรี ย คลี ่ ห นั ง สื อ พิ ม พ์ วั น นี้ อ อกแล้ ว พบตั ว b i หนังสือตัวใหญ่พาดหัtวhข่าaวประจำวันนี้ว่า . “ไนท์ แw องเจิ้ ล ก่ อ โจรกรรมหนำซ้ ำ กวาดเงิ น สกุ ล ใหญ่ ลอยนวลไปอี wwกแล้ว…” เพิ่งเกิดเหตุเมื่อคืนแท้ๆ ข่าววันนี้ลงข้อความได้ไวดีเหลือ เกิน ยังมีรายละเอียดให้ตามติดอ่านในหน้าที่ระบุ มาเรียไม่อยาก อ่านต่อ เธอคิดว่าเศรษฐีคนนั้นควรได้รับบทเรียนแบบนี้ เพราะต้ม ตุ๋นพนักงานบริษัท และยังโกงค่าแรงไม่จ่ายให้ พวกเธอได้ข่าว จากพวกที่ก่อม๊อบตามข่าวในโทรทัศน์ เจ้าของบริษัทรวยเป็นเศรษฐี แต่กลับโกงค่าแรง พร้อม ป่าวประกาศว่าปรับแรงงาน ปรับเงินให้สูงขึ้น แต่ให้รอ รอ และก็ รอ พวกเธอมีความคิดจะช่วยเหลือ ดังนั้นจินจึงมีข้อมูลของผู้ที่ถูก โกง ทั้งรายชื่อและที่อยู่ เมื่อจินจัดแจงเงินเดือนที่ขาด และเพิ่มอีก 33
50 เปอร์เซ็นต์ส่งไปให้กลุ่มม๊อบพวกนั้นทุกคน ส่วนเงินอีกหลาย ล้าน พวกเธอแบ่งกันเอง พวกเธอได้ ข่ า วทางโทรทั ศ น์ ว่ า คนที่ ถู ก โกงมี เ งิ น ใน ธนาคาร มีซองมาส่งเป็นเงินให้ที่บ้าน พวกเขาส่วนใหญ่ตัดสินใจ ลาออกจากบริษัทนั้น และหางานใหม่ทำ ส่วนเจ้าของบริษัทกำลัง จะปิดกิจการ เนื่องจากไม่มีเงินหมุนเวียน และกำลังจะล้มละลาย mงพระ มาเรียคิดว่างานที่พวกเธอทำ มันเหมือนปิดทองหลั o c ยน เธอ แต่พวกที่ชอบทำให้ผู้อื่นเดือนร้อน สมควรที่จะได้eรับ.บทเรี af้นยังไง เธอรู้อย่าง ไม่สนใจว่าพวกตำรวจจะสอบสวนเศรษฐีc คนนั k อผู้อื่นอย่างแน่นอน เดียวว่ามันต้องเดือดร้อน เพราะสิ่งที่กoระทำต่ o ยน์ตามั่นคง และน้ำเสียง มาเรียยังจำชายหนุ่มiผมทองนั b หนักแน่นแข็งกร้าวคนนัt้นhได้a เธอคิดถึงเขาซึ่งเป็นคนทำตามหน้าที่ . ได้ดีมาก เธอไม่รู้วw ่าทำไมเธอถึงนึกข้อดีของเขาได้ แม้ว่าเขาจะ w ฝากแผลมาให้ w เธอ แม้จะไม่รู้จักชื่อแต่เธอยังจำเขาได้ สิ่งที่เธอ สนใจมากที่สุดในเวลาที่เธอไม่มีงานจากกลุ่ม คือต้องหาตามหา น้องสาวให้พบ จะให้เธอลงหนังสือพิมพ์ตามหาน้องสาวน่ะหรอ มาเรีย ไม่กล้าเอาตัวเองไปอยู่หน้าหนังสือพิมพ์เพื่อตามหาน้องสาวที่จาก กันถึง 7 ปี อีกอย่างเธอก็ยังไม่รู้แน่ชัดว่าโรสอยู่ที่ไหน เท่าที่มาเรีย รู้ข่าวมา เธอไม่ได้อยู่กับเดรลีน่าในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว มาเรียจึงเดินกลับเข้าไปในตัวบ้านอีกครั้ง ทิ้งหนังสือพิมพ์ วันนี้ลงกับโต๊ะรับแขกซึ่งยังมีสำลีเปื้อนเลือดวางอยู่และเสื้อหนัง ตัวเมื่อคืนนี้ เธอไม่แยแสกับของที่วางระเกะระกะเลย ไม่อยากทำ 34
อะไรนอกจากออกไปนอกบ้านตอนนี้ ไปสูดอากาศของวันใหม่ และไปหางานใหม่ๆทำ เธอตั้งใจจะเลิกเป็นโจรอย่างแน่นอนแล้ว เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงยีนสีฟ้า ถักผมแล้วม้วนเข้าไปใน หมวกกันน็อค เดินเข้าไปยังโรงรถจากนั้นขับมอร์เตอร์ไซค์คันใหญ่ ออกจากบ้าน เลโอพบริคยืนอยู่หน้าห้องทำงานรวม ริคทัก m ก “เลโอ หัวหน้าต้องการพบเราทั้งสองพร้อมกัo น” เลโอพยั c าดวงตา . หน้า ก่อนจะเดินไปยังเครื่องตรวจดวงตา มันeจะตรวจว่ f เจ้าของนี้เป็นของใคร และเป็นการเช็คc รหัa สผู้ที่เข้ามาภายในกรม k งหน้าห้องของหัวหน้า ปราบปรามพิเศษ ริคเดินตามหลังo เลโอจนถึ oจึงเปิดอัตโนมัติ และริควางมือ เลโอวางมือขวาลง จากนั้นiประตู b ทาบลงต่อจากเขา ตามเลโอเดิ t. ha นเข้ามาในห้องของหัวหน้า เลโอกับw ริคเข้ามายืนรายงานตัวอยู่หน้าโต๊ะทำงานของ w หัวหน้า พวกเขาสองคนกำลั งจะถูกตำหนิเรื่องความเสียหายที่เกิด w ขึ้น เศรษฐีที่แจ้งความกับเขา กลับมาเอาเรื่องกับกรมตำรวจพิเศษ เพราะเขากำลังจะล้มละลาย “คุณทำงานกันยังไงปล่อยให้มันเอาเงินไปได้” โจ กำลัง พิจารณาโทษของริคอยู่ซึ่งขัดคำสั่งของเลโอ และทำงานโดยพละ การ แถมไนท์แองเจิ้ลก็ยังลอยนวลได้เหมือนเดิม ตำรวจหลายสิบ นายไม่สามารถจับไนท์แองเจิ้ลเพียงคนเดียวได้เลย “แต่เงินที่มันเอาไป มันเป็นเงินฟอกนะครับ และเศรษฐี คนนี้ก็ไม่ได้เงินมาโดยสุจริต และยังเปิดบริษัทบังหน้า แถมยังโกง เงินค่าแรงคนงานอีก” เลโออธิบาย ตามที่ได้ข่าวจากสายสืบของ 35
เขา “ใช่ ค รั บ ผมได้ ข่ า วว่ า คนที่ ถู ก โกงค่ า แรง ได้ เ งิ น ทาง ธนาคาร และยังมีซองจดหมายลึกลับส่งเงินจากบริษัทนี่อีกในเช้า วันนี้” ริคเสริม “ผมว่ามันคงไม่ใช่โจรใจบาปนะครับ ไนท์แองเจิ้ลทำตัว เหมือนนักบุญยามราตรี พฤติกรรมพวกเธอคล้ายกับโรบินฮู้ดเลย m ครับ” เลโอออกความคิดเห็นราวกับชม o c “ผมไม่ได้ให้พวกคุณวิจารณ์ไนท์แองเจิ้ลe ว่า.พวกเธอเหล่ า f นั้นเป็นคนดีในคราบโจร” โจตบโต๊ะเสียงดัcงa ทำให้เลโอกับริคนิ่ง เงียบ เขาตักเตือนให้เลโอกับริคนึกถึงo หน้kาที่ตำรวจของตน o “ทำไมถึงปล่อยให้มันiลอยนวลไปได้ พวกเรามีเป็นร้อย b a คนนะ เลโอ” โจอยากทราบสาเหตุ ที่เลโอกับริคสามารถนำตัว th . w ไนท์แองเจิ้ลกลับมาสอบสวน w “ในสถานการณ์ แ บบนั้ น มั น ขั บ ขั น ครั บ ในเมื่ อ มั น มี ตั ว w ประกัน” เลโอรีบหาข้อแก้ตัวและต้องระวังการพูดจาในระหว่าง งานและเรื่องส่วนตัว “ใครใช้ให้สะเออะเป็นตัวประกันมันล่ะ? ผมขอปลดคุณ ออกจากงานนี้…ริค” โจประกาศคำขาด ไม่ฟังคำแก้ตัวของริค เพราะทำงานสะเพร่า เขาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีก “อะไรนะ?” ริคก้มตัวลงต่ำ สองมือตบโต๊ะทำงานของโจ ร้องเสียงหลง “การ์เซีย จะกลับมารับงานนี้ในวันพรุ่งนี้ เพราะฉะนั้นคุณ หมดหน้าที่สำรองแล้วริค” เขาหน้าซีกเผือก 36
“แต่ว่า…ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะโจ…เอ้อ…หัวหน้า” ริคแก้คำ เรียกชื่อใหม่ “การ์เซียใช้เวลาในการตามล่าพ่อค้าเฮโรอีนเท่ากับระยะ เวลาที่นายสองคนตามล่าไนท์แองเจิ้ลที่ผ่านมาพอกัน แต่การ์เซีย จับพวกพ่อค้าสองสามและยังสามารถสืบตามหาตัวการใหญ่ได้ ผิดกับนายสองคนกลับจำมันเพียงคนเดียวไม่ได้ และการ์เซียก็ m เคลียร์งานทางนั้นเรียบร้อยแล้วด้วย ถ้ามีปัญหาอะไร…ถามผม o c . ได้” e f โจสรุปเด็ดขาดทำให้ทั้งสองไม่cพa ูดอะไรค้านขึ้นมา เลโอ kงจะพูดถึงหลักฐานที่เลโอ ไม่เงยหน้าสบตากับโจเลย แต่ริคo กำลั o ่อให้ริคเงียบเรื่องนี้ไว้ เก็บได้ เลโอเตะเท้าของริคแรงๆ เพื b i “ไม่ มี ค รั บ ในเมื t. ha่อริคถูกปลดจากงานนี้และการ์เซียจะ กลั บ มารั บ งานนีw้ ผมก็ จ ะออกจากงานนี้ ด้ ว ยเช่ น กั น ” เลโอยื่ น w คำขาดเช่w นกัน เมื่อการ์เซียจะกลับมารับงานเดิมคืน เลโอก็หมด หน้าที่เหมือนริคด้วยเช่นกัน “ใครบอกว่าคุณต้องออกจากงานนี้ด้วย คุณยังควบคุม สถานการณ์ขับขันได้ดี ผมคิดว่าคุณน่าจะทำงานร่วมกับการ์เซีย บางทีเราควรจะได้ตัวไนท์แองเจิ้ลเสียที” โจพิจารณาแล้วถ้าหาก เขาสองคนร่วมมือกันโอกาสจับตัวพวกมันได้ก็มีเปอร์เซ็นสูง “แต่ว่า…ถ้าจะให้ผมทำงานร่วมกับการ์เซียล่ะก็…สู้ให้ผม ทำงานคนเดียวจะดีกว่านะโจ” “เลโอ…นี่มันงานใหญ่นะ เราไม่ควรให้ไนท์แองเจิ้ลเป็นผู้ พิพากษาแทนเรา กี่ครั้งแล้วที่เราปล่อยให้มันลอยนวล รวมทั้งค่า 37
เสียหายที่เกิดขึ้นมาตลอด อย่าให้ผมผิดหวังอีกนะ เลโอ” ริคซึ่งยืน ตัวตรงมือไขว้หลังอยู่ข้างๆ เพื่อนสนิทรับรู้ถึงความรู้สึกอึดอัดของ เลโอได้เป็นอย่างดี “ครับผม…ผมจะพยายามเต็มที่เพื่อจับพวกมัน” เลโอ กัดฟันรับคำสั่ง แม้ว่าน้ำเสียงจำหนักแน่นมากแค่ไหน ภายในใจ เขาหนักราวกับถูกถ่วงด้วยลูกตุ้มกว่าร้อยกิโลกรัม mโจนัด “ไปได้ พรุ่งนี้นายค่อยมาคุยกับผมใหม่นะ เลโอ” o c . หมายอีกครั้ง เพื่อคุยกันเรื่องตามจับอีก e f นิ้วโป้งขวา a “ครับผม” เลโอและริคกล่าวลา โจกดสแกนด์ cงปลดล๊อคออกจากห้อง k ของตนบริเวณมุมโต๊ะขวา เพื่อให้ประตู ห อ ้ o o สิ้นเสียงปิดประตูเลโอและริคib เดินไปยังห้องอาหาร แล้วนั่งดื่ม a กาแฟและของว่างรองท้ thอง ทั้งสองนั่งลงอย่างอ่อนแรง นั่งจิบ . w กาแฟร้อนอย่างยากลำบากราวกั บมันเป็นกาแฟเย็นยะเยือกจาก w ก้นบึ่ง ริคกับw เลโอได้รับคำสั่งมารับหน้าที่นี่ชั่วคราวแทนการ์เซีย ส่ ว นข้ อ มู ล ที่ ก าร์ เ ซี ย ตามล่ า พวกมั น ถึ ง แปดปี แต่ เ ดิ ม การ์เซียมีคู่หูเหมือนริคกับเลโอ แต่เธอกลับตายในหน้าที่ หลังจาก นั้นเขาจึงทำงานเพียงคนเดียวมาตลอด ระหว่างที่การ์เซียตามสืบเรื่องของไนท์แองเจิ้ล มันจะมี จดหมายแปลกๆ จากไนท์แองเจิ้ลส่งมาให้เขาเสมอ แต่การ์เซียไม่ เคยได้ตัวพวกเธอ เขายังบาดเจ็บกลับมาแทบทุกครั้ง และเกือบ จะเอาชี วิ ต กลั บ มาไม่ ไ ด้ เ ช่ น กั น เขามั ก จะบ่ น เสมอเมื่ อ ไนท์แองเจิ้ลทำงานสำเร็จว่า –มันรู้ว่าเราเคลื่อนไหวยังไง แต่เลโอกลับไม่ได้จดหมายจากพวกเธอ เหมือนที่การ์เซีย 38
ได้รับ เขาเห็นมันเมื่อได้รับจากการ์เซีย ก่อนที่เขาจะไปตามจับ พ่อค้าเฮโรอีน มันเป็นจดหมายสีดำ มีรูปนางฟ้าและปีกสีขาวใน มือทั้งสองของเธอถือง้าวของมัจจุราช สายตาของสายฟ้าจับจ้อง ราวกับจะจับวิญญาณของผู้รับจดหมายนี้ไปสู่ความตาย และ พร้อมด้วยคำท้าทายของ “ไนท์แองเจิ้ล” “ทำไมแกไม่ให้ข้าพูดเรื่องปืนของมันล่ะ? อย่างน้อยจะได้ m พบเบาะแสบ้าง” ริคบ่นเพราะเลโอห้ามเขาไว้ o “เพราะว่าพวกมันคงไม่โง่ทิ้งรอยมือe ไว้น.c ่ะสิ อีกอย่าง… f a นจะทิ้งปืนไว้ให้เราดู มันคงจะประดิษฐ์ปืนขึ้นมาเอง ไม่งั้นพวกมั c ทำไม?” เลโอยกแก้วน้ำดื่ม เขาเล่oาk รายระเอียดเกี่ยวกับปืนที่ได้ o เพราะเขาตรวจสอบดูแล้วiเมืb่อวานคืน ปืนที่เธอใช้ไม่มีวางขาย เขายังคงจดจำกลิ่นดอกลาเวนเดอร์ t. ha ผสมกับดินปืนจางๆ ได้อยู่ ปืน ของไนท์แองเจิ้ลw ยังคงอยู่กับเขา w ระหว่ w างที่ริคนั่งครุ่นคิด เลโอว่าต่อ “ขืนให้โจไว้ ก็แค่เก็บไว้เหมือนเป็นของที่ระลึกเท่านั้น หา เบาะแสอะไรไม่ได้หรอก” โจเป็นหัวหน้าและเป็นเพื่อนรุ่นพี่ตอนที่เรียนตำรวจมา ด้วยกัน และโจได้รับตำแหน่งหัวหน้าควบคุมกรมก่อนที่เลโอกับ ริคจะย้ายเข้ามาร่วมงาน “ยังไงก็ตาม ตอนนี้ข้าถูกปลด ส่วนการ์เซียก็กลับมารับ งาน แถมทำงานกับแกด้วย ข้าว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่แกกับมันจะ ทำงานร่วมกัน” ริคบ่นต่อ “น่าจะบอกว่า มันกับข้ามากกว่า…แกอย่าบ่นมากไปเลย 39
น่า…” เลโอแก้คำให้ใหม่ให้ถูกต้อง “ที่เรามีข้อมูลของมัน ก็แค่ที่ได้จากการ์เซียเท่านั้น มันยัง ไม่มากสำหรับแกพอตามจับไนท์แองเจิ้ลได้หรอก” ริคขยับเก้าอี้ กระชับขึ้นอย่างน้อย ในเมื่อเขาไม่ได้ออกศึกกับเลโออีก ริคยัง ต้องการจะช่วยเขา “ใครบอก… อย่ า งน้ อ ยเราก็ มี ปื น ที่ พ วกมั น ฝากไว้ ใ ห้ ” m เลโอแถม เขายกชิ้นขนมของว่างเข้าปาก o cา ริคนึกออก . “แล้วแกจะให้โจหรือเปล่าล่ะ?” เลโอส่ายหน้ e f a ได้อีกอย่างหนึ่งเมื่อเลโอพูดถึงปืนของเธอคนนั น ้ c “เอ้อ…ข้ารู้อีกอย่างนะ” ริคยิo้มk แลยิงฟันขาว ดวงตาสีดำ o ของเขาดูเป็นประกายเมื่อนึกถึiงb เรื่องที่จะบอกเลโอ “อะไร?” เขาหยัtกhคิ้วaอย่างสงสัย . “ก็รู้ว่ามันw ใช้น้ำหอมราคาแพงกลิ่นลาเวนเดอร์สวีทเสีย ด้วย และเธอก็ wเwป็นคนสูงไม่เบา ข้าคิดว่าไนท์แองเจิ้ลที่เราเจอต้อง เป็นคนรูปร่างดีทีเดียว แกสูงกว่าหล่อนประมาณสิบเซนได้ และที่ สำคัญนะ…” “อะไรอีก? แกนี่ก็จมูกไวเหลือเกินเลยนะเรื่องนี้…อุบอยู่ ได้ ” เลโอบ่น เพราะรู้จักนิสัยจอมทะเล้นของริคดี “หึ.หึ…หน้าอกหน้าใจก็ไม่น้อยนะ …ฮ้าๆๆ” ริคหัวเราะได้ ทั้งๆ ที่เลโอยังกลุ้มอยู่ แต่นี่แหละนิสัยส่วนดีของริค ทำให้เลโอยิ้ม ออกมาบ้าง “แท้งกิ้วนะ ขอบใจแกจริงๆ ริค” ซักพักที่หัวเราะพอหอม ปากหอมคอ เลโอทำหน้าเคร่งขรึมเหมือนเดิม 40
“เรื่องอะไร?” เลโอยกถ้วยกาแฟดื่มรวดเดียวชวนเพื่อนไป จากห้ อ งอาหารที่ นี่ ดี ก ว่ า ยั ง มี ร ายงานที่ เ ขาและริ ค ต้ อ งเขี ย น ประจำวันอีก “ช่างมันเหอะ” เมื่อเขาลุกไปจากเก้าอี้เห็นโต๊ะข้างๆ มี หนั ง สื อ พิ ม พ์ วั น นี้ ว างอยู่ หั ว ข่ า วที่ เ ห็ น ได้ ชั ด ที่ สุ ด คื อ เรื่ อ งของ “ไนท์แองเจิ้ล” เขาเห็นแล้วยิ่งเจ็บใจเข้าไปอีก เลโอกลับอารมณ์ดี m่นเต้น เมื่อเห็นอีกข่าวหนึ่ง เลโอตบหลังเพื่อนข้างๆอย่างแรงและตื o c . “โอ๊ย…ทำอะไรของแก?” e af ข่าวนี่สิ” เลโอคว้า “ไนท์แองเจิ้ลต้องลงมืออีกแน่c แกดู หนังสือพิมพ์ซึ่งอยู่โต๊ะข้างๆ ให้แกริoคk แล้วชี้กรอบตัวหนังสือซึ่งอยู่ o ใกล้ๆ กับหัวข่าวของไนท์แองเจิ ib้ล a “เฮ้ย…จริงของแกว่ th ะ มันต้องมาแน่” ข้อความตัวหนังสือ . ในกรอบเล็กๆ นีw ้เขียนไว้ว่า w -ข่ wาวสำคัญที่พลาดไม่ได้เมื่อจะมีงานแสดงโชว์มงกุฎ เพชรอันงามล้ำค่าหาที่เปรียบไม่ได้ในอีกสามวันข้างหน้าพร้อมๆ กับงานแต่งงานอันยิ่งใหญ่ที่กำลังจะมาถึง… และยังมีรายละเอียดอีกมากมายที่เลโอไม่ได้ใส่ใจ อย่าง น้อยวันนี้เขาน่าจะไปหารายละเอียดจากที่นั้นก่อน ซึ่งงานนี้จะ เป็นเป้าหมายสำคัญต่อไปของพวกมันเป็นแน่ เลโอหวังไว้เช่นนั้น
41
m o .c
fe a c
w
th . ww
k o o b i a