High Fidelity 06 by High Fidelity

ZYX RS10-02H

——————— του Π. Παναγόπουλου ————–——

Ο τελευταίος Samurai

αν συνειδητοποιημένος κυνηγός κεφαλών εδώ και ξεχωριστό λόγο τιμής προς απόδοση. Η RS10 είναι η πολλά χρόνια ψάχνω και ψάχνομαι. Ψάχνω για εκείνη μικρότερη κεφαλή που παράγει η γιαπωνέζικη εταιρεία. την «καλλονή» που θα με απογειώσει, και θα με κάνει να Ακολουθούν η 20 και η 30, αυτές όμως θα μπορούσαν δοκιμάσω ξανά τη συγκίνηση που δοκίμασα τότε, στα να χαρακτηριστούν σαν «πουσαρισμένες» 10άρες, με τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν η Stanton 881S που αρκετά όμως πιο... τσιμπημένη τιμή. Εδώ λοιπόν είναι το συνόδευε τον βραχίονά μου εκείνη την εποχή, «λαβράκι», και ονομάζεται RS10. Αυτό ισχύει για όλες τις αντικαταστάθηκε από μια FRMK3F. Θυμάμαι την έκπληξη σειρές της ZYX. Σε όλες υπάρχει ένα «λαβράκι». Το μόνο που δοκίμασα. Ήταν σαν να είχα αλλάξει όλο μου το που πρέπει να κάνει ο ενδιαφερόμενος είναι να το σύστημα, και από τη μεσαία κατηγορία ποιότητας να είχα ανακαλύψει. μεταπηδήσει στην υψηλή. Δεν μιλάμε για απλώς μεγάλη διαφορά. Μιλάμε για χάος αμέτρητο. Από εκεί και πέρα Παν μέτρον άριστον βέβαια, και στα επόμενα χρόνια, η «ψαλίδα» έκλεισε. Όλη η φιλοσοφία στη σχεδίαση των κεφαλών της ZYX Άκουσα διαφορές όταν έκανα την επόμενη αλλαγή σε μια διέπεται από έναν κανόνα, ο οποίος αφορά τον απόλυτο Supex, δεν μπορούσα όμως να πω με βεβαιότητα ότι οι έλεγχο του μαγνητικού πεδίου μέσω ενός πολύπλοκου διαφορές αυτές ήταν πλέον διαφορές ποιότητας. Ήταν συστήματος εξαρτημάτων για τον έλεγχο της μαγνητικής απλώς διαφορές προσωπικού γούστου. Κάπου υπερείχε ροής. Η RS10 είναι μια κεφαλή που ακόμα και λόγω η μια κεφαλή, κάπου η άλλη. Το ίδιο συνεχίστηκε και για σχήματος (είναι σχεδόν τριγωνική) θέλει πολλή προσοχή τα επόμενα χρόνια, ακόμα και σε περιπτώσεις που από τον στο στήσιμο. Και η κεφαλή αυτή δεν στήνεται... στο περίπου. βραχίονά μου πέρναγαν «θρύλοι». Όπως ας πούμε η Στήνεται ακριβώς. Μόνον έτσι μπορεί να μας δώσει τα Koetsu και η Black. Θα ήταν ψέματα εάν ισχυριζόμουν ότι μέγιστα. Αν και είναι πολύ ελαφριά (γι’ αυτό ευθύνεται το η συγκεκριμένη κεφαλή δεν υπερείχε συνολικά όλων των πλαστικό της κάλυμμα), είναι αρκετά επιλεκτική στο θέμα υπολοίπων την εποχή εκείνη. Σαφώς υπερείχε. Όχι όμως του βραχίονα. Αλλάζει πρόσωπο ανάλογα με το πού θα τόσο που η απόσταση αυτή να είναι χαώδης όπως τότε τοποθετηθεί. Στον βραχίονα της Pro-Ject τον 8.6 tonearm με τη Stanton. Η απόσταση της τιμής όμως ήταν χαώδης. που συνοδεύει ένα πικάπ mmf 7 της Music Hall (το οποίο Όλα αυτά σας τα αναφέρω για να σας πω απλά ότι οι είναι το δεύτερο πικάπ μου), η RS10 έβγαλε ακριβώς έναν εποχές του «χάους» στις διαφορές έχει ανεπιστρεπτί συγκεκριμένο χαρακτήρα. Αυτός ο χαρακτήρας έχει σαν περάσει. Ευτυχώς. Και αυτό ισχύει για όλους τους τομείς σύνολο να κάνει, επομένως, περισσότερο με τον χαρακτήρα της υψηλής πιστότητας. Βέβαια όλα αυτά μέχρι κάποιο του πικάπ, και πολύ λιγότερο με τον χαρακτήρα της κεφαλής. όριο. Γιατί πολύ πρόσφατα, όταν άκουσα την κεφαλή που Έντονα μουσικός, απόλυτα ατμοσφαιρικός, με ντελικάτες κοσμεί αυτή τη στιγμή τον βραχίονά μου, (για την Decca ιδιαίτερα ευγενικές χροιές μεταξένιας υφής, αρκετά London Reference μιλάω), ψιλοσάλταρα. Άρα εκπλήξεις δυναμικός, και με μια ελαφρά κάμψη στις υψηλές συχνότητες. ακόμα υπάρχουν. Πόσο, όμως, κοστίζουν πλέον; Είναι Όταν μπήκε επάνω στον Illustrious που κοσμεί το πικάπ έκπληξη να παίζει εξαιρετικά μια κεφαλή που κοστίζει 3.500 Resolution της Origin Live, η κατάσταση βελτιώθηκε άρδην ευρώ; Είναι, αλλά που να πάρει, είναι πολλά τα λεφτά. Τι σε όλους τους τομείς. Η εξέχουσα μουσικότητα παρέμεινε να κάνω όμως. Όπως σας είπα, είμαι κυνηγός κεφαλών. ως έχει, όλο όμως το συχνοτικό φάσμα απέκτησε μια άλλη Μεγάλος ο πρόλογος, πλην όμως αναγκαίος. Τι είναι η υπόσταση, πολύ πιο γεμάτη και απτή. Το μπάσο άρχισε ZYX; Είναι απλά -κατά τη γνώμη μου- η πιο σοβαρή εταιρεία να εκτείνεται σε άλλα βάθη, ενώ απέκτησε και υποδειγματική κατασκευής κεφαλών αυτή τη στιγμή στη Χώρα του ανάλυση. Οι χαμηλές νότες του ηλεκτρικού μπάσου, ακόμα Ανατέλλοντος Ηλίου. Ειδικά μετά τον θάνατο του μεγάλου και σε ηχογραφήσεις «δύσκολες», όπως ας πούμε το In Sugano, το κενό δεν καλύφθηκε. Πού έγκειται το πιο the Land of Grey and Pink των Caravan, δεν παρουσίασε ενδιαφέρον σημείο αυτής της εταιρείας; Σε ένα και μόνον ούτε κατά διάνοια εκείνη τη «λασπώδη» υφή που το σημείο. Όλες οι κεφαλές της ZYX, σε όλες τις κατηγορίες διακρίνει εάν η κεφαλή έχει και το παραμικρό έστω τιμής, κάνουν τις υπόλοιπες Γιαπωνέζες να χλομιάζουν μειονέκτημα σε θέματα ανάλυσης της συγκεκριμένης όταν σταθούν δίπλα τους. Μιλάμε, δηλαδή, για εντελώς περιοχής. Η RS10 γίνεται φανερό ότι υστερεί ελαφρά σε High Fidelity

ZYX RS10-02H

——————— του Π. Παναγόπουλου ————–——

Ο τελευταίος Samurai

Απομαγνητιστής

Fututech DeMag ——————— του Π. Παναγόπουλου ————–——––

Be Me Up

Furutech είναι μια εταιρεία που όλοι την ξέρουμε για πραγματοποίησε για λογαριασμό της Furutech το κέντρο τις εκπληκτικές σε ποιότητα πρίζες, φις, αλλά και νανοτεχνολογίας του Τόκιο (Tokyo Nanotechnology καλώδια που μας προσφέρει εδώ και πολλά χρόνια, και Center) με μέτρηση IHI Gauss αυτές έδειξαν ότι μετά την μάλιστα σε τιμές αρκετά λογικές. Αυτή τη φορά η γιαπωνέζικη επέμβαση του deMag το μαγνητικό πεδίο του LP μειώθηκε εταιρεία μάς παρουσιάζει κάτι πολύ πιο «φιλόδοξο», αλλά από 620-630 nT σε 572-562 nT. Σύμφωνα με αυτές τις και εξωτικό. Κάτι που όμως απευθύνεται σε πολύ μετρήσεις λοιπόν, τα αποτελέσματα μετά τον απομαγνητισμό συγκεκριμένο κοινό. Το deMag είναι μια συσκευή είναι εντυπωσιακά. Ειδικά στους δίσκους βινυλίου όπου απομαγνητισμού για δίσκους, καλώδια, αλλά και για το παραμικρό παρασιτικό μαγνητικό πεδίο προκαλεί οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να επηρεασθεί από διαταραχές στα πολύ ευαίσθητα πεδία των μαγνητών της κάποια στατικά μαγνητικά φαινόμενα. Είναι γεγονός ότι τα κεφαλής, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά και επικίνδυνα μαγνητικά πεδία επηρεάζουν τον ήχο αρνητικά, καθώς για το τελικό ακουστικό αποτέλεσμα. Το ίδιο συμβαίνει όλες οι συσκευές είναι ευαίσθητες και επιρρεπείς στα -σε πολύ μικρότερο όμως βαθμό- και με τα καλώδια του φαινόμενα αυτά. Ειδικά οι δίσκοι, και μάλιστα αυτοί του ρεύματος, τα οποία αποκτούν πρόβλημα από το ίδιο το βινυλίου, είναι από τα πρώτα και πιο αγαπημένα θύματα ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο καθώς ρέει εντός ενός αγωγού, για τον μαγνητισμό και για όλα αυτά τα προβλήματα που παράγει ένα μαγνητικό πεδίο. Έτσι οι μαγνητικές ουσίες αυτός προκαλεί. Προβλήματα τα οποία έχουν αποδείξει εντός των ιδίων των υλικών μαγνητίζονται, εισάγοντας ότι τους προτιμούν. Γιατί όμως μπορεί να συμβαίνει αυτό, περαιτέρω μαγνητική παραμόρφωση. Όλα αυτά υπόσχεται και κατά πόσο μπορεί να επηρεάσει τον ήχο μας; Ας το ότι θα λύσει το deMag. δούμε. Ας το δούμε, όμως, λίγο από κοντά... Μύθος ή πραγματικότητα; Ο αντιμαγνητικός ασημένιος δίσκος Όλοι σχεδόν οι οπτικοί δίσκοι φέρουν στο πίσω μέρος Το deMag είναι οπτικά μια πολύ εντυπωσιακή και όμορφη τους κάποια μεταξοτυπία, μια επικάλυψη δηλαδή, η οποία συσκευή. Είναι ένας μεγάλος, βαρύς, και με εξαιρετικό περιέχει κάποια χημικά στοιχεία με βάση μέταλλα όπως ο επίπεδο κατασκευής «δίσκος», ο οποίος πατάει επάνω σε σίδηρος, το νικέλιο και το κοβάλτιο. Αυτά τα υλικά διαθέτουν τρία μεταλλικά ποδαράκια-ακίδες. Το deMag συνοδεύεται ιδιαίτε ρ α ισ χυ ρ ά μ α γ ν ητικά χα ρ α κ τ η ρισ τικά, από ένα αρίστης ποιότητας καλώδιο ρεύματος της Furutech απομαγνητίζονται όμως και πάρα πολύ εύκολα, όχι βέβαια που βρίσκουμε τοποθετημένο μέσα στη συσκευασία. Στο από μόνα τους. Η αντανακλαστική επιφάνεια που φέρει πολύ μεγάλης διαμέτρου σταθερό πλατό του deMag, τις πληροφορίες ενός οπτικού δίσκου αποτελείται από μπορείτε να τοποθετήσετε κυκλικά και να απομαγνητίσετε 99% αλουμίνιο, αλλά και 1% (σύμφωνα πάντα με αυτά που ακόμα και πέντε CD ή DVD δισκάκια συγχρόνως με απόλυτη υποστηρίζει η Furutech), από κάποια άλλα υλικά, που και άνεση. Μπορείτε επίσης πολύ εύκολα στο άνετο πλατό αυτά είναι έντονα μαγνητικά. Ακόμα και το αλουμίνιο -όπως του να τοποθετήσετε τα καλώδιά σας του ρεύματος, ή χαρακτηριστικά αναφέρει- λόγω κάποιων προσμίξεων φυσικά και έναν δίσκο LP. Μόλις λοιπόν βάλουμε επάνω μπορεί να διαθέτει και αυτό κάποιες χαμηλές μαγνητικές το προς απομαγνητισμό αντικείμενο, θέτουμε τη συσκευή ιδιότητες. Είναι γεγονός ότι οι οπτικοί δίσκοι στην σε λειτουργία με το αριστερό από τα δύο πιεστικά πλήκτρα, πραγματικότητα μαγνητίζονται καθώς παίζουν. Το μαγνητικό και κατόπιν πατώντας το άλλο αρχίζουμε τη «διαγραφή». πεδίο δημιουργείται κατά τη διάρκεια της περιστροφής. Συνήθως δεν χρειάζεται παραπάνω από είκοσι δευτερόλεπτα. Σύμφωνα με μετρήσεις, τα αμετάβλητα μαγνητικά πεδία Για τις περιπτώσεις των καλωδίων, ίσως χρειάζεται λίγο έχουν άμεση επίδραση στην ανάκτηση δεδομένων. Όσο περισσότερο. Μετά αφαιρούμε το αντικείμενο, και όλα για τα LP μας, το πρόβλημα δημιουργείται από το χρώμα είναι ΟΚ. Τόσο απλά. που προστίθεται στο βινύλιο κατά τη διάρκεια της κατασκευαστικής διαδικασίας. Το ελάχιστο μεν, υπαρκτό Ακούγεται τελικά κάτι; δε σιδηρούχο υλικό που υπάρχει μέσα στο χρώμα, προκαλεί Το ότι ο κάθε λογής μαγνητισμός έχει αρνητικές επιδράσεις τον μαγνητισμό των LPs. Σύμφωνα με τις μετρήσεις που στον ήχο, είναι κάτι που είναι ευρύτατα γνωστό. Το πόσο High Fidelity

Απομαγνητιστής

Fututech DeMag ——————— του Π. Παναγόπουλου ————–——––

Be Me Up

TLA The Essence 6f —————–———— του Νίκου Κορακάκη ———–—–————

Ακόμα πιο κοντά στο όνειρο

ίναι πραγματικά απογοητευτικό εν έτη 2006 να παρουσιάζονται διάφορα ενισχυτικά ως καινούρια, όταν μέσα τους φέρουν σχέδια της δεκαετίας του 50’ και του 60’. Δυστυχώς για εμάς τους φίλους του Hi Fi, οι περισσότερες εταιρίες έχουν επικεντρωθεί στην παραγωγή συσκευών που να προσφέρουν τα ίδια με λιγότερα χρήματα, ενώ ταυτόχρονα έχει παρατηρηθεί μια σημαντική μείωση των εταιριών που αποσκοπούν στην παραγωγή συσκευών που να προσφέρουν αυτό το “κάτι” παραπάνω, αδιαφορώντας πλήρως για το τελικό κόστος και την εμπορική επιτυχία. Ειλικρινά δεν ξέρω τι πιστεύουν οι μεγάλες εταιρίες, αλλά εμένα μου έμαθαν ότι μια αγορά για να χαρακτηριστεί ώριμη και να εξελιχθεί, θα πρέπει να διαθέτει επαρκές ποσοστό εταιριών και από τα δύο στρατόπεδα, με πάντοτε πιο πολυπληθές το στρατόπεδο των κυνηγών της υψηλής απόδοσης προς την όσο το δυνατόν χαμηλότερη τιμή και φυσικά ένα επαρκές ποσοστό εταιριών που λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο προς όφελος της ουσιαστικής εξέλιξης. Δηλαδή, κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει στην αγορά του αυτοκινήτου, όπου εκεί υπάρχουν οι διάφορες αυτοκινητοβιομηχανίες που χρόνο με τον χρόνο προσφέρουν στα ίδια επίπεδα τιμών προϊόντα με καλύτερες επιδώσεις, υψηλότερα επίπεδα ασφάλειας και πολύ περισσότερα extra, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν και κάποιες άλλες εταιρίες που επενδύουν τεράστια ποσά στα τμήματα εξέλιξης και στα διάφορα πρωταθλήματα της Formula 1 και του WRC, γνωρίζοντας ότι μόνο έτσι θα εξελιχθούν τεχνολογικά, βοηθώντας παράλληλα ολόκληρη την αγορά. Το κακό όμως είναι ότι στην αγορά του High End έχουν απομείνει πολύ λίγες από αυτές τις εταιρίες που επενδύουν στην συνεχή βελτίωση, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να ψάχνουμε με το σταγονόμετρο τις νέες τεχνολογίες. Όταν λοιπόν κάποιος καλείται να δοκιμάσει μια συσκευή αναπαραγωγής που το κόστος αυτής αγγίζει τα 28000 ευρώ, πριν πάρει τα calculators στα χέρια για να αξιολογήσει τις επιδόσεις αυτής της συσκευής σύμφωνα με το τελικό της κόστος, θα πρέπει να επικεντρωθεί και σε έναν επιπλέον τομέα αξιολόγησης που σχετίζεται με το αν αυτή η εταιρία έκανε την υπέρβαση και προσέφερε αυτό το “κάτι παραπάνω”, που στο τέλος θα δικαιολογήσει το κόστος της και ταυτόχρονα θα συμβάλει στην ουσιαστική εξέλιξη

της ίδιας της βιομηχανίας του High End. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να εξετάσει αν και κατά πόσον το προϊόν αυτής της εταιρίας φέρνει τον αναπαραγόμενο ήχο ακόμα πιο κοντά στην ίδια την μουσική, που στην τελική ανάλυση… αυτός είναι και ο σκοπός της περιπλάνησης. Και έτσι εγένετω η TruLife Audio Έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από την ημέρα που ένας μερακλής Έλληνας ηλεκτροτεχνίτης και άριστος γνώστης της “τέχνης” του τυλίγματος και κατασκευής μετασχηματιστών, πήρε την απόφαση να κάνει την τέχνη του επάγγελμα, ιδρύοντας το 1957 την εταιρία ΕΛ.ΜΕΤ. (Ελληνικοί Μετασχηματισταί). Όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, έτσι και στην περίπτωση της ΕΛ.ΜΕΤ. η αρχή ήταν δύσκολη. Παρόλα αυτά, η επιμονή, το μεράκι και η σχολαστικότητα, δεν άργησαν να φέρουν την επιτυχία, με την ΕΛ.ΜΕΤ. να αναλαμβάνει τον ρόλο του βασικού προμηθευτή εκατοντάδων επιχειρήσεων κρατικών και μη, στις οποίες συγκαταλέγονταν η Δ.Ε.Η. και ο Ο.Τ.Ε. Κάπου στα μέσα αυτής της διαδρομής και εν έτη 1980, ο Βελισσάριος Γεωργιάδης, ο υιός του κυρίου Αριστομένη, αποφάσισε ταυτόχρονα με τις σπουδές του στην Φαρμακευτική Αθηνών να περάσει το κατώφλι της καταξιωμένης πλέον ΕΛ.ΜΕΤ. και να μυηθεί από τον πατέρα του στην τέχνη του τυλίγματος των μετασχηματιστών. Ήταν και για αυτόν μια αρκετά δύσκολη περίοδος, καθώς οι υποχρεώσεις του στην ΕΛ.ΜΕΤ. και το Αθηναϊκό πανεπιστήμιο του στερούσαν αρκετό χρόνο από την πρώτη και μεγαλύτερη του αγάπη… την κιθάρα του. Παρόλα αυτά, ο πολυάσχολος Βελισάριος, κατάφερνε πάντοτε να ξεκλέβει χρόνο και για τα αγαπημένα του rock και jazz γκρουπ στα οποία συμμετέχει ακόμα και σήμερα. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ και όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τα βιώματα, οι εμπειρίες και η συνεχής τριβή του κυρίου Βελισσάριου Γεωργιάδη, τόσο με το αντικείμενο της ΕΛ.ΜΕΤ., όσο και με την ίδια την μουσική, λειτούργησαν συνδυαστικά για αυτόν, δημιουργώντας του μια εντελώς νέα πρόκληση που στην συνέχεια έγινε αυτοσκοπός. Η πρόκληση αυτή δεν ήταν άλλη από την σχεδίαση και κατασκευή ενισχυτών μεγάλου συχνοτικού εύρους με coupling μετασχηματιστές. Ήταν εκείνη η χρονική στιγμή που ο πολυάσχολος νέος High Fidelity

TLA The Essence 6f —————–———— του Νίκου Κορακάκη ———–—–————

Ακόμα πιο κοντά στο όνειρο

Weiss Medea –————— του Βαγγέλη Μαρκουλή —————–

Test αλήθειας...

Weiss Medea –————— του Βαγγέλη Μαρκουλή —————–

Test αλήθειας...

Tsakiridis Devices Achilles & Alexander

———————— Δοκιμή: Γιάννης Καλίτσης ————————

Ελληνική επέλαση

Tsakiridis Devices Achilles & Alexander

———————— Δοκιμή: Γιάννης Καλίτσης ————————

Ελληνική επέλαση

Consonance Calaf ———————— του Βαγγέλη Μαρκουλή ——————————

Ο αυτοκράτορας της απαγορευμένης πόλης

Consonance Calaf ———————— του Βαγγέλη Μαρκουλή ——————————

Ο αυτοκράτορας της απαγορευμένης πόλης

Norma 8.7 HV

ι μηχανικοί της Norma φαίνεται να πηγαίνουν αντίθετα με τις επιταγές της ιταλικής σχολής. Βλέποντας τον 8.7ΗV, δύσκολα μαντεύεις την καταγωγή του, όχι γιατί δεν είναι όμορφος, αλλά γ ια τί α κολο υ θ εί γρ α μ μ έ ς π ο υ παραπέμπουν ευθέως στη Σκανδιναβική χολή του design. Αν και απόλυτα λιτός, δείχνει ιδιαίτερα κομψός, ενώ καταφέρνει να κρύβει καλά τα ουκ ολίγα κιλά του. Βλέποντάς τον δύσκολα κάποιος δε θα εντυπωσιαστεί από τη στιβαρή μασίφ αλουμινένια πρόσοψή του, ενώ το κυκλικό κουμπί στο κέντρο της «δένει» απόλυτα με το «δωρικό» του χαρακτήρα. Στο πίσω μέρος του τελικού θα βρείτε δύο ζεύγη ακροδεκτών πολύ καλής ποιότητας (ανά κανάλι), πράγμα που διευκολύνει τη χρήση διπλοκαλωδίωσης, ενώ σε κάθε κανάλι θα βρείτε από μία ισορροπημένη με ακροδέκτη τύπου XLR και μια απλή (RCA) είσοδο.

—————— του Βαγγέλη Μαρκουλή ———————

GTV

Προσεγμένος Αντίθετα με το λιτό, αλλά ποιοτικό παρουσιαστικό του, ανοίγοντας το αλουμινένιο καπάκι του 8.7 βρισκόμαστε μπροστά σε μια επιβλητική κατασκευή, που ακολουθεί την αρχιτεκτονική dual mono (ουσιαστικά, μιλάμε για δύο πλήρως ανεξάρτητους μονοφωνικούς τελικούς, που στεγάζονται στο ίδιο περίβλημα). Στο κέντρο του ενισχυτή υπάρχει ένα μεταλλικό περίβλημα, το οποίο θωρακίζει δύο ευ με γέθεις κυκ λικούς μετασχηματιστές (έναν για κάθε κανάλι). Εκατέρωθεν των μετασχηματιστών υλοποιούνται (σε δύο ανεξάρτητες πλακέτες) τα στάδια των ενισχυτών ισχύος. Το πρώτο που προκαλεί εντύπωση είναι οι πυκνωτές εξομάλυνσης της τάσης

τροφοδοσίας. Υπάρχουν 6 πυκνωτές των 2.200μF ανά κανάλι και ανά πολικότητα, παράλληλα συνδεσμολογημένοι (12 συνολικά σε κάθε κανάλια, με συνολική χωρητικότητα 26.400μF). Με αυτή την τακτική (χρήση π ολ λών π υ κ νωτών π α ρ ά λ λ η λα συνδεσμολογημένων) ο σχεδιαστής του Norma μειώνει στο ελάχιστο την παρασιτική αυτεπαγωγή των πυκνωτών και αυξάνει την ικανότητα τους να αποδίδουν με ταχύτητα αιχμές ρεύματος. Tα σ τάδια ενίσχυσης της τάσης ανα πτύσσον ται σε μία π λ ή ρως συμπληρωματική (και συμμετρική) τοπολογία, ενώ η τάση των πρώτων σταδίων (ενίσχυση τάσης και drivers) σ ταθεροποιείται επιπλέον μέσω γραμμικών σταθεροποιητών. Το στάδιο ισχύος είναι μια κλασική υλοποίηση συμπληρωματικής push pull τοπολογίας και χρησιμοποιεί (ανά κανάλι) 4 ζεύγη συμπληρωματικών MOS FET (IRFP 240 & IRFP 9240), κάθε ένα από τα οποία μπορεί να δώσει αιχμές ρεύματος της τάξης των 20 Α. Eντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι το τρανζίστορ που ελέγχει τη πόλωση είναι στερεωμένο πάνω σε ένα από τους ημιαγωγούς ισχύος. Το γεγονός αυτό εξασφαλίζει ελάχιστη θερμική υστέρηση στο βρόχο ελέγχου της πόλωσης και πολύ καλή θερμική σταθερότητα, που ενισχύεται και από τη μεγάλη σε μάζα ψύκτρα, που χρησιμοποιείται για την ψύξη τους. Στην είσοδο του ενισχυτή υπάρχει μια σειρά dip switch, μέσω των οποίων επιλέγεται η αντίσταση είσοδου και η χωρητικότητα. Έτσι, εξασφαλίζεται πολύ καλό «ματσάρισμα» με οποιονδήποτε προενισχυτή (αλλά και δυνατότητα παιχνιδιού με interconnect), ενώ ανάλογα με τη χωρητικότητα που High Fidelity

Norma 8.7 HV

—————— του Βαγγέλη Μαρκουλή ———————

GTV

Chord CPM 2600 ———————— του Π. Παναγόπουλου ——————————

Η συγχοδρία των αισθήσεων

ο θετικό μέρος της επιστημονικής εξέλιξης είναι πάντα ακόμα λιγότερα χρήματα. Και όμως, δεν πούλησαν. καλοδεχούμενο και αφορά, πιστεύω, τους πάντες. Για Καταλαβαίνετε λοιπόν το μέγεθος του προβλήματος. Όταν το αρνητικό δεν το συζητάμε. Αν και αυτό επίσης αφορά βέβαια μιλάμε βέβαια για μια εταιρεία σαν την Chord, τα τους πάντες, το σίγουρο είναι ότι μόνο καλοδεχούμενο πράγματα αλλάζουν άρδην. Η αγγλική αυτή εταιρεία, που δεν είναι. Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση παρακολουθώ τη ιδρύθηκε το 1989 από τον John Franks, δεν αστειεύεται, «νέα» πνοή που ευχάριστα πνέει, και καλύπτει πλέον και ούτε αφήνει στην τύχη το παραμικρό. Όλες οι συσκευές κάποιους ιδιαίτερους τομείς της ηλεκτρονικής εξέλιξης. της, ειδικά όσον αφορά θέματα εμφάνισης αλλά και Φυσικά εδώ αναφέρομαι πολύ συγκεκριμένα σε κάποιες ποιότητας κατασκευής, δεν σηκώνουν την παραμικρή εξελίξεις των ενισχυτικών βαθμίδων, οι οποίες καταφέρνουν κριτική. Η εταιρεία αυτή διαθέτει μια αρκετά μεγάλη γκάμα πάντα να κρύβουν από μία ή και περισσότερες εκπλήξεις. προϊόντων. Μπορούμε να δούμε -πέραν του CPM 2600Όταν πριν από δύο περίπου δεκαετίες ο R. Carver ακόμα ένα μεγαλύτερο σε ισχύ ολοκληρωμένο, δύο παρουσίασε τον πρώτο ενισχυτή υψηλής πιστότητας με προενισχυτές, οκτώ τελικούς ενισχυτές, ένα DVD/CD έναν διακοπτικό τροφοδοτικό, δεν φανταζόταν -πιστεύω- την προενισχυτή για Home Cinema, δύο πολυκάναλους απήχηση που αυτή η ιδέα θα είχε μέσα στη νέα χιλιετία. τελικούς ενισχυτές, ένα DAC, ένα phono stage, και ένα Τι είναι, όμως, αυτού του είδους τα τροφοδοτικά; Είναι πανέμορφο μικροσκοπικό CD player. Η εμφάνιση όλων ταχύτατες σε σχέση με τα γραμμικά τροφοδοτικά βαθμίδες των συσκευών της είναι κάτι πραγματικά μοναδικό. Δεν με πολύ χαμηλό κόστος, οι οποίες εξασφαλίζουν ακαριαία υπάρχει περίπτωση να διασταυρωθείς με μια δημιουργία στον ενισχυτή μας το ρεύμα που χρειάζεται. Και μεταξύ του κ. J. Franks και να μην σταθείς για να την παρατηρήσεις. μας τώρα, ένα από τα πιο βασικά σημεία για τη σωστή Το σίγουρο είναι πάντως ότι δεν πρόκειται ποτέ να την ηχητική απόδοση ενός ενισχυτή είναι το μέγεθος και η ξεχάσεις. ποιότητα του τροφοδοτικού του. Πέραν όλων των άλλων, η τροφοδοσία αποτελεί και το μεγαλύτερο από πλευράς Σαν ακριβό μουσικό όργανο κόστους έξοδο για τον κατασκευαστή. Τα διακοπτικά Ο CPM 2600 είναι ο μικρότερος ολοκληρωμένος της τροφοδοτικά που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στις Chord. Αποτελεί την προσιτή οικονομικά πρόταση για τηλεοράσεις, στους ενισχυτές αυτοκινήτων, στα υπογούφερ, όσους ενδιαφέρονται να αποκτήσουν μια συσκευή με στα PC, εκτός όλως των άλλων πλεονεκτημάτων που εμφάνιση που προκαλεί. Το εάν είναι όμορφος ο 2600 διαθέτουν, είναι αξιόπιστα, και καταλαμβάνουν ελάχιστο είναι κάτι το υποκειμενικό. Το ότι είναι εμφανισιακά χώρο. Θα μου πείτε, αφού έχουν όλα αυτά τα προσόντα, μοναδικός είναι κάτι απόλυτο. Τόσο αυτός όσο και όλα γιατί δεν έχουν ακόμα εκτοπίσει τα γνωστά «βαριά» και τα υπόλοιπα μοντέλα της Chord αποτελούν εντελώς exδυσκίνητα γραμμικά τροφοδοτικά; Τα πράγματα δεν είναι treme οπτικά προτάσεις. Εάν δε ανεβαίνοντας στην γκάμα τόσο απλά. Όταν μιλάμε για Hi End μηχανήματα -δυστυχώς- φτάσουμε στον τελικό SPM 14000, εκεί πλέον δεν το πέραν όλων των άλλων, υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας συζητάμε. Το μόνο που θα σας πω είναι, ότι εάν είχα την που δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει. Μιλάω φυσικά για οικονομική ευχέρεια, μπορεί να τον αγόραζα μόνο για να τον ψυχολογικό παράγοντα, ο οποίος έχει και άμεση σχέση τον βλέπω. Όχι. Δεν είμαι καθόλου υπερβολικός. Ασχέτως με το marketing. Είναι δύσκολο για έναν HiFiντελά εάν και ηχητικά θεωρείται ένας από τους καλύτερους μουσικόφιλο να δεχτεί έναν τελικό ή και ολοκληρωμένο τελικούς ενισχυτές που υπάρχουν. Τέλος πάντων. Όπως ενισχυτή υψηλής κατηγορίας τιμής, που δεν ζυγίζει όσο και να το κάνουμε, έχει και η εμφάνιση τη σημασία της. Και ένα μικρό αυτοκίνητο. Αυτός, όσο απίστευτο και εάν μάλιστα μεγάλη. Ας γυρίσουμε όμως στον «μικρό» μας ακούγεται, ήταν και ο βασικός λόγος για τον οποίο απέτυχαν ολοκληρωμένο. Δεν θα δοκιμάσω να σας περιγράψω το εμπορικά οι ενισχυτές του R.Carver. Επειδή είχα την τύχη σχήμα και την αρκετά ούτως ή άλλως πολύπλοκη να ακούσω ένα σετ από αυτά τα τετράγωνα «κουτάκια» αρχιτεκτονική του, καθώς προτιμώ να «μιλήσουν» αντί για στις αρχές της δεκαετίας του ’80, το μόνο που έχω να σας μένα οι φωτογραφίες. Αυτό που πρέπει να αναφέρω είναι πω είναι ότι ακούγονταν καλύτερα από το 90% των το ότι πρόκειται για μια συσκευή που είναι κατασκευασμένη μεγαθήριων της εποχής, κοστίζοντας τα μισά, ή ίσως και εξ ολοκλήρου από αλουμίνιο. Το γεγονός αυτό τού High Fidelity

Chord CPM 2600 ———————— του Π. Παναγόπουλου ——————————

Η συγχοδρία των αισθήσεων

Martin Logan VISTA ESL

————————————— του Π. Παναγόπουλου —————————————

Αιθέριες παρουσίες

ο ότι είμαι οπαδός των ηλεκτροστατικών ηχείων και του μοναδικής υφής ήχου τους είναι κάτι που όσοι με γνωρίζουν το ξέρουν από πολύ παλιά. Η συμβίωσή μου, εξάλλου, με έναν από τους πιο άξιους αντιπροσώπους του ηλεκτροστατικού ήχου, (μιλάω βέβαια για τα Quad ESL63), μου προσέφερε 15 χρόνια υπέροχων αξέχαστων μουσικών στιγμών και ακροάσεων. Δεν λέω ότι η συμβίωση με κάποια τέτοιου τύπου ηχεία είναι ό,τι πιο εύκολο, καθώς είναι ηχεία «δύστροπα» σαν φορτία, επομένως πολύ επιλεκτικά ως προς τους ενισχυτές που θα αναλάβουν να τα συνοδεύσουν. Από την άλλη, θέλουν και ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή στην τοποθέτησή τους. Λίγο πιο κοντά ή λίγο πιο μακριά από τους πίσω τοίχους, και καταστρέφεται η θαυμάσια εικόνα τους, αλλοιώνοντας και το περιορισμένο ούτως ή άλλως χαμηλό τους. Εάν όμως στηθούν και οδηγηθούν σωστά, ε τότε δεν σας λέω τίποτα. Οι χρωματισμοί, τα φαινόμενα κροσόβερ, η «κουτίλα», που συνοδεύει τα συμβατικά ηχεία, είναι έννοιες που το ηλεκτροστατικό δεν τις γνωρίζει. Οι νότες δίνουν την εντύπωση πως γεννιούνται από τον ίδιο τον αέρα και είναι τόσο μουσικές, φυσικές, φορτωμένες με ηχοχρώματα και αρμονικές μεταξένιας ντελικάτης υφής, και όλα αυτά σε ένα τέτοιο βαθμό που εάν συνηθίσεις τον ήχο του ηλεκτροστατικού, απλά δεν μπορείς να ανεχτείς μετά σχεδόν κανένα άλλο συμβατικό ηχείο, ό,τι και εάν είναι αυτό. Χρειάζεται μεγάλο στάδιο αποτοξίνωσης για να γυρίσεις πίσω. Μην νομίζετε βέβαια ότι και τα ηλεκτροστατικά ηχεία δεν έχουν ατέλειες. Έχουν. Και ελλείψεις έχουν. Λόγω κατασκευής η ηλεκτροστατική μεμβράνη εκτελεί πολύ μικρές διαδρομές. Το αποτέλεσμα είναι χαμηλοί μεν χρωματισμοί και παραμορφώσεις, αλλά και περιορισμένο χαμηλό, εφόσον για να υπάρχει «γέμισμα» στη συγκεκριμένη περιοχή θα χρειαζόταν μια πολύ μεγάλη επιφάνεια μεμβράνης. Αυτό φυσικά είναι κάτι μάλλον ανέφικτο, όχι τόσο πρακτικά για τον κατασκευαστή, όσο για εμάς και για τον χώρο μας. Το πρόβλημα αυτό λοιπόν οδήγησε κάποιους σχεδιαστές στη λύση της χρήσης κάποιου υπογούφερ με συμβατικό ηλεκτροδυναμικό μεγάφωνο. Αυτό, αν και ήταν κάτι που έστεκε θεωρητικά, πρακτικά παρουσίασε κάποια προβλήματα. Για να μπορέσει να ακολουθήσει κάποιο ηλεκτροδυναμικό μεγάφωνο την ταχύτατη ηλεκτροστατική μεμβράνη (η οποία εκτελεί -όπως είπαμε- απειροελάχιστες διαδρομές), θα έπρεπε να έχει και αυτό πολύ μικρή μάζα και να εκτελεί επίσης πολύ μικρές διαδρομές για να ακολουθεί τη μεμβράνη σε ταχύτητα.

Πρακτικά αυτό είναι σχεδόν αδύνατο, εκτός της περίπτωσης που το γούφερ θα διαθέτει τεράστια διάμετρο κώνου, επομένως δεν θα χρειάζεται να εκτελεί μεγάλες διαδρομές. Αλλιώς, οι «ασυνέχειες» στον ήχο και οι διαφορετικής υφής χροιές καταδεικνύουν ότι ο «γάμος» και η συμβίωση μεταξύ των δύο σχολών είναι κάτι ασυμβίβαστο. Η Gradient, όταν σχεδίασε τα υπογούφερ για τα ESL 63, αντιμετώπισε όλα αυτά τα προβλήματα, σχεδιάζοντας δύο μεγάλα δίπολα υπογούφερ, (ένα για κάθε ηχείο), που το κάθε ένα έφερε δύο μεγάφωνα των 12 ιντσών. Το αποτέλεσμα θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν ικανοποιητικό. Αυτά σαν πρόλογος. Ας μπούμε όμως στο κυρίως θέμα, που δεν είναι άλλο από... Ένα ανάλαφρο, αιθέριο υβρίδιο Η Martin Logan είναι μια εταιρεία που εκτιμώ απεριόριστα. Είναι μια εταιρεία που σέβεται απόλυτα τον αγοραστή, και ως εκ τούτου δεν υπερεκτιμά τα προϊόντα της. Όλες της οι δημιουργίες, τόσο οι παλαιότερες, όσο και οι πιο τελευταίες, διαθέτουν υπέροχη εμφάνιση αλλά και εξαιρετική ποιότητα κατασκευής. Η εταιρεία αυτή δεν έχει σταματήσει τα τελευταία είκοσι χρόνια να εξελίσσει συνεχώς και αδιαλείπτως τις δημιουργίες της, με αποτέλεσμα να έχει πλέον καταλήξει σε λύσεις οι οποίες έχουν λύσει πολλά από τα προβλήματα γρίφους των ηλεκτροστατικών. Το υπό δοκιμή Vista είναι το πιο μικρό από τα τρία μοντέλα της νέας σειράς ESL. Για την ακρίβεια, είναι μικρογραφία του μεγαλύτερου της σειράς, του υπέροχου Summit ESL. Τα νέα μοντέλα της Martin Logan έχουν ελάχιστες πλέον ομοιότητες με τους προγόνους τους, και αυτές αφορούν μόνον κάποια κοινά σημεία στην αισθητική, αλλά και τη σχεδίαση. Όλα τα υπόλοιπα, από τα ηλεκτροστατικά διαφράγματα, μέχρι και τα μεγάφωνα των υπογούφερ είναι όλα νέα. Η καινούργια σειρά είναι σταθμός για την εξέλιξη των ηχείων της Martin Logan, και ας δούμε γιατί. Ας αρχίσουμε λοιπόν από την εμφάνιση. Το Vista είναι ένα πολύ όμορφο ηχείο μεσαίων διαστάσεων, πολύ πιο όμορφο ακόμα και από αυτά τα δεδομένα που έχει συνηθίσει να μας παρουσιάζει η M.L. μέχρι σήμερα. Το άψογα φινιρισμένο κουτί του υπογούφερ, που στηρίζεται σε τέσσερα εξαιρετικής ποιότητας ποδαράκια, φιλοξενεί ένα μεγάφωνο με κώνο από αλουμίνιο και διάμετρο είκοσι εκατοστών. Το μεγάφωνο αυτό φορτίζεται από μια μεγάλης διαμέτρου High Fidelity

Martin Logan VISTA ESL

————————————— του Π. Παναγόπουλου —————————————

Αιθέριες παρουσίες

Bosendorfer VC7

———————— του Π. Παναγόπουλου ————————

Μαύρη καλλονή

ποιος ισχυρισθεί ότι ο τομέας της υψηλής πιστότητας είναι ένας χώρος που δεν προσφέρει εκπλήξεις, αλλά και μεγάλες συγκινήσεις, μάλλον δεν ξέρει τι του γίνεται. Ευτυχώς για όλους εμάς, υπάρχουν κάποιοι σχεδιαστές που «ψάχνονται» συνέχεια. Φαντάζεστε πόσο μονότονη θα ήταν η ζωή μας, εάν όλα ήταν ίδια, ή έστω σχεδόν ίδια; Όλοι νομίζω να συμφωνούν ότι ο πιο ενδιαφέρων και συναρπαστικός κρίκος από την αλυσίδα ενός συστήματος υψηλής πιστότητας είναι τα ηχεία. Από όπου και εάν ξεκινάνε τα δρώμενα, από όπου και να περνάνε, σε κάποιο ηχείο καταλήγουν. Στις πηγές υπάρχουν αναλογικά και ψηφιακά. CD δίσκοι και βινίλια. Στους ενισχυτές λάμπες, τρανζίστορ, mosfet, διακοπτικά τροφοδοτικά, τέλος πάντων ένα σωρό εναλλακτικές. Όλα όμως τελικά από ένα ηχείο θα εκφραστούνε. Υπάρχει όμως κάτι. Μια λεπτομέρεια, με μεγάλη όμως ουσία. Τι είναι ένα ηχείο; Είναι στις πιο πολλές περιπτώσεις ένα κουτί, που φέρει δύο ή περισσότερα μεγάφωνα. Τι είναι ένα φυσικό και όχι ηλεκτρικό έγχορδο όργανο; Είναι και πάλι ένα κουτί που όμως, αντί για μεγάφωνα, έχει χορδές. Σας λέει κάτι αυτό; Οι περισσότεροι κατασκευαστές εφοδιάζουν τα ηχεία τους με καμπίνες όσο το δυνατό πιο βαριές και πιο αδρανείς. Επομένως βασίζονται σε μια πιστονική κίνηση, αυτή δηλαδή του μεγαφώνου, με μη γραμμικές όμως συνιστώσες, οι οποίες γίνονται τόσο πιο έντονες, όσο πιο μεγάλη είναι η μετατόπιση του κώνου. Τι θα γινόταν άραγε εάν και η καμπίνα του ηχείου μπορούσε να συνεργαστεί ενεργά, να μεταφέρει δηλαδή πίεση μέσω κάποιον μεγάλων επιφανειών που θα μπορούσαν να δώσουν κάποιες πολύ χαμηλές συχνότητες με μηδαμινή σχεδόν κίνηση; Ή να σας το πω αντίστροφα: Τι θα συνέβαινε εάν το «σκάφος» της ακουστικής σας κιθάρας ήταν κατασκευασμένο από χοντρό νοβοπάν πάχους δύο εκατοστών, αντί για το πολύ λεπτό φύλλο ειδικού ξύλου που χρησιμοποιείται για να πάλλεται και να αναπαράγει κάποιο συχνοτικό εύρος από τις μεσαίες συχνότητες και κάτω; Θα είχατε ασφαλώς μια κιθάρα μουγκή στις πρώτες οκτάβες, και φυσικά ξερή και αναίσθητη και σε όλες τις υπόλοιπες. Ας πάμε τώρα σε ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα. Σε όλα αυτά τα χρόνια της πορείας μου μέσα στον χώρο της υψηλής πιστότητας, ένα μόνον ατράνταχτο συμπέρασμα έχω βγάλει σχετικά με ό,τι αφορά τα ηχεία. Πέραν των τύπων τους (εάν είναι δηλαδή ηλεκτροδυναμικά,

ηλεκτροστατικά, μαγνητοστατικά, κ.λπ.), της αρχής λειτουργίας τους (ακουστική ανάρτηση, bass reflex, γραμμή μεταφοράς, και ό,τι άλλο τέλος πάντων), αλλά και των γενικών χαρακτηριστικών τους, μπάσα, μεσαίες, πρίμα, και λοιπά, αυτό το βασικό που διαφοροποιεί τον ήχο τους ασχέτως μεγέθους, είναι οι χροιές και ο αρμονικός τους πλούτος. Ακόμα και τα μεγάφωνα μεταξύ τους, ασχέτως της διαμέτρου τους και του τύπου τους, έχουν διαφορετικές χροιές, οι οποίες ποικίλλουν αναλόγως του υλικού με το οποίο είναι κατασκευασμένος ο κώνος. Άλλες χροιές έχει το χαρτί, άλλες το πολυπροπυλένιο, άλλες το Kevlar, άλλες το μαγνήσιο, το τιτάνιο, το αλουμίνιο, και όποιο άλλο υλικό χρησιμοποιείται. Οι χροιές αυτές είναι απόλυτα καθοριστικές για την τελική ποιότητα ήχου ενός ηχείου. Τεράστια σημασία φυσικά παίζει και η κατασκευή της καμπίνας. Αυτό όμως ας το δούμε λίγο αργότερα. Έχετε ακούσει ασφαλώς πώς γεννιέται και πώς εξελίσσεται μια νότα που δημιουργείται μέσα από ένα πιάνο. Θυμόσαστε βέβαια τον τεράστιο αρμονικό πλούτο που τη συνοδεύει. Η νότα αφού εξελιχθεί σβήνει, οι αρμονικές της όμως διαρκούν. Σβήνουν πιο αργά, μέσα στον σωστό δηλαδή χρόνο, αφήνοντας -όταν βέβαια υπάρχει λόγος- μια μικρή αντήχηση που σβήνει μέσα στο σκάφος του οργάνου. Εάν μιλάμε για πιάνο με ουρά, οι νότες εξελίσσονται και σβήνουν πολύ πιο πλούσιες σε αρμονικές. Όσο πιο βαθιά η νότα, τόσο πιο μεγάλη η συμμετοχή της ξυλοκατασκευής. Σε αυτό συμβάλλει ακόμα και η πιο μικρή κατασκευαστική λεπτομέρεια. Ακόμα και ο τρόπος βαφής του οργάνου (δεν είναι τυχαίος τρόπος βαφής η περίφημη πιάνο λάκα), η σκληρότητα και το πάχος του βερνικιού, ακόμα και η απόσταση του καπακιού, και το πόσο πολύ ανοιχτό ή κλειστό είναι έχουν σημασία για τις ανακλάσεις. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι η κατασκευή ενός πιάνου, αλλά και οποιουδήποτε μουσικού οργάνου είναι μια ολόκληρη επιστήμη που δεν σηκώνει την παραμικρή επιπολαιότητα. Οι «βιαστικές» δονήσεις Ακούστε λοιπόν μια «βαθιά» νότα σε ένα καλό πιάνο με ουρά, και μετά ακούστε την ίδια αυτή νότα μέσα από ένα ηχείο. Στις πιο πολλές περιπτώσεις, όσο πιο μικρό σε μέγεθος και σε διαστάσεις μεγαφώνων είναι το ηχείο, τόσο πιο βιαστική, στεγνή και «κουρεμένη» από αρμονικές θα ακουστεί αυτή η νότα. Το ίδιο συμβαίνει φυσικά για όλα τα όργανα, κρουστά ή έγχορδα, σε μεγαλύτερο ή σε High Fidelity

Bosendorfer VC7

———————— του Π. Παναγόπουλου ————————

Μαύρη καλλονή

April Music Stello CDA 320 ––——————————————— του Νίκου Κορακάκη ————————–—————–———

The all-around CD player

ι συσκευές που με περίμεναν στα γραφεία της Vision Press για το 6ο τεύχος του High Fidelity, ήταν ο προενισχυτής Essence της TLA και το CD Player Stello CDA-320 της April Music. Οι δύο αυτές συσκευές, πέρα από τα όποια ηχητικά τους χαρακτηριστικά, παρουσίαζαν και ένα επιπλέον ενδιαφέρον, όντας δύο γνήσιοι εκπρόσωποι των επικρατέστερων “εταιρικών αντιλήψεων προσέγγισης” της αγοράς, όπου στην προκειμένη περίπτωση η αγορά αυτή είναι του High End audio. Ο μεν Essence προερχόταν από το στρατόπεδο των εταιριών που επενδύουν τεράστια ποσά στην έρευνα και την εξέλιξη των τεχνολογιών, αδιαφορώντας πλήρως για το τελικό κόστος του όλου εγχειρήματος, εν αντιθέσει με το CDA-320 της April Music, όπου ήρθε ως εκπρόσωπος των εταιριών που έχουν ως βασική επιδίωξη την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αύξηση του λόγου της απόδοσης προς την τιμή. Όπως και να έχει το πράγμα, τα δύο αυτά “εταιρικά στρατόπεδα” είναι απολύτως αναγκαία, αφού μόνο μέσω της συνύπαρξης τους μπορεί να επιτευχθεί υγιής και ουσιαστική εξέλιξη σε μια αγορά, πάντοτε προς όφελος του καταναλωτή. Επικεντρώνοντας λοιπόν στον ρόλο μου ως δοκιμαστής και αφού έχω είδη διαπιστώσει ότι ο Essence της TLA εκπροσώπησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το δικό του στρατόπεδο, το μόνο που μένει είναι να εξετάσω αν και αυτή η full extra υλοποίηση της April Music μπορεί να κερδίσει μια θέση στο βάθρο των καλύτερων εκπροσώπων του δικού της στρατοπέδου. Για να δούμε λοιπόν… Εξωτερική σχεδίαση και περιγραφή Σύμφωνα με τις προσωπικές μου προτιμήσεις, μπορώ να πω έτσι απλά ότι το ολοκαίνουριο CD Player της April Music είναι ένα πολύ πολύ όμορφο μηχάνημα. Αν τώρα με ρωτήσετε το γιατί, θα χώριζα την απάντηση μου σε τρία σκέλη. Το πρώτο σκέλος αφορά τις απλές, πλην όμως όμορφες καμπύλες της πρόσοψης και του σασί. Το δεύτερο έχει να κάνει με το χρώμα του άριστα επεξεργασμένου αλουμινίου από το οποίο είναι κατασκευασμένη η πρόσοψη και το σασί, ενώ τέλος το τρίτο σκέλος αφορά την συμμετρική και εξαιρετικά εργονομική διάταξη των πλήκτρων, της οθόνης και του transport tray της συσκευής. Παρόλα αυτά και άσχετα με την προσωπική μου άποψη, αξίζει να αναφερθώ και στον αρκετά υψηλό βαθμό στην

κλίμακα W.A.F. (Woman Acceptance Factor) που εισέπραξε το player της April Music, μετά από μια τυχαία συνάντηση με το έτερον μου ήμισυ. Τώρα, όσον αφορά την πρόσοψη της συσκευής, στο αριστερό μέρος βρίσκεται το transport tray του μηχανισμού ανάγνωσης VAM-1202 της Philips, περίπου στο κέντρο της βρίσκονται τα led ενδείξεων των ψηφιακών εισόδων και της συχνότητας δειγματοληψίας, ενώ στα δεξιά αυτών βρίσκεται η οθόνη των ενδείξεων της συσκευής. Κάτω από την οθόνη υπάρχουν τα βασικά κουμπιά λειτουργίας του player, ενώ κάτω από τα led ενδείξεων των εισόδων και των συχνοτήτων δειγματοληψίας, υπάρχουν και τα αντίστοιχα κουμπιά επιλογής τους. Τέλος, στο αριστερό μέρος της πρόσοψης και κάτω από το πορτάκι του transport, βρίσκεται το κουμπί που θέτει την συσκευή σε φάση λειτουργίας ή σε φάση standby. Περνώντας στην πίσω πλευρά αυτού του καλοφτιαγμένου player της April Music, διαπίστωσα την ύπαρξη μιας πληθώρας αναλογικών και ψηφιακών εισόδων και εξόδων, με μοναδικές απούσες τις ισορροπημένες ψηφιακές εισόδους και εξόδους τύπου AES/EBU. Πιο αναλυτικά, το CDA-320 διαθέτει ένα ζεύγος ισορροπημένων αναλογικών εξόδων τύπου XLR και ένα ζεύγος single-ended αναλογικών εξόδων τύπου RCA. Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι το αναλογικό στάδιο εξόδου της συσκευής είναι fully balanced και λειτουργεί σε καθαρή τάξη A, γεγονός που συμβάλει στην αύξηση του συχνοτικού εύρους ακόμα και πέρα από τα 45kHz. Όσον αφορά τις ψηφιακές συνδέσεις, το CDA-320 διαθέτει μια ψηφιακή είσοδο και μια ψηφιακή έξοδο τύπου CoAxial RCA των 75Ohm, αλλά και δύο ψηφιακές εισόδους και μια ψηφιακή έξοδο τύπου Optical Toslink. Τέλος, στο δεξί μέρος της πίσω πλευράς βρίσκεται ο ρευματολήπτης τύπου IEC με την ασφάλεια και τον διακόπτη On/Off του player. Αφαιρώντας το αλουμινένιο κάλυμμα του player της April Music, το πρώτο πράγμα που τράβηξε την προσοχή μου ήταν το στάδιο τροφοδοσίας της συσκευής, όπου διέθετε δύο μετασχηματιστές για το αναλογικό και το ψηφιακό στάδιο αντίστοιχα, οι οποίοι περιστοιχίζονταν από πυκνωτές τροφοδοσίας, των οποίων η χωρητικότητα άγγιζε τα 60000μf. Λίγο πιο μπροστά από το στάδιο τροφοδοσίας, βρίσκεται ο μηχανισμός ανάγνωσης της Philips με την κωδική High Fidelity

April Music Stello CDA 320 ––——————————————— του Νίκου Κορακάκη ————————–—————–———

The all-around CD player

ADVANCE MCD-203 ———————————— του Π. Παναγόπουλου ———————————

Ψηφιακός ιχνηλάτης

ADVANCE MCD-203 ———————————— του Π. Παναγόπουλου ———————————

Ψηφιακός ιχνηλάτης

Transrotor Leonardo 40/60 Βραχίονας Transrotor 9.1 Κεφαλή Transrotor Merlo Πικάπ

––——————————— του Π. Παναγόπουλου ————–—————–———

Κώδικας Leonardo

ο τι σημαίνει για την ιστορία της υψηλής πιστότητας ο μαύρος δίσκος το έχουμε αναφέρει κατ’ επανάληψη. Χωρίς αυτόν απλά δεν θα υπήρχε η υψηλή πιστότητα. Τώρα εάν κάποιοι κάνουν πως δεν θέλουν να το καταλάβουν, και πιστεύουν ότι ακόμα και χωρίς την εφεύρεση του κ. Έντισον κάποια στιγμή ξαφνικά θα έπεφτε από τον ουρανό η ψηφιακή «επιφοίτηση», το μόνο που έχω να πω είναι ότι ακόμα και έτσι να ήταν τα πράγματα, απλώς θα είχαμε χάσει 100 χρόνια καταγεγραμμένης μουσικής ακουστικής μαγείας. Μήπως αμφιβάλει κανείς γι’ αυτό; Τώρα που συμφωνήσαμε, ας πούμε κάποια πράγματα για όλους αυτούς που σε πείσμα της «χαλαρότητας» της εποχής συνεχίζουν να επιμένουν σε κάποιες πιο σταθερές αξίες. ΣΤΑΘΕΡΕΣ. Ακριβώς όπως το ακούσατε. Σκεφθείτε απλώς κάτι. Το βινύλιο κατάφερε να παραμείνει αναλλοίωτο και άφθαρτο για περισσότερα από 50 χρόνια. Εξέλιξη φυσικά υπήρχε, και ήτανε συνεχής και αδιάλειπτη. Πάντα όμως πάνω στο ίδιο format. Και ο κόσμος ήτανε ήσυχος (όχι φυσικά επαναπαυμένος) και ευτυχής για πολλά πολλά χρόνια. Βέβαια δεν άργησε να έρθει η «εξέλιξη». Κατέφθασε το CD, το οποίο μετά από μερικά χρόνια έγινε SACD απειλώντας να καταργήσει το απλό CD, αλλά χωρίς όμως να είναι και απόλυτα σίγουρο, μετά το DVDA έδειξε τα προσόντα του για να το φάει τελικά και αυτό η μαρμάγκα, και να τώρα το Blue Ray. Ο κόσμος φυσικά με όλα αυτά τραβάει τα μαλλιά του. Και είναι απόλυτα φυσικό. Κανένα από τα προαναφερθέντα μέσα, (πλην του Blue Ray που ακόμα δεν έχουμε δει ούτε ακούσει, εκτός από κάποια πειραματικά μοντέλα), δεν είχε τα προσόντα για να ακουστεί καλύτερα από τον αρχαίο μαύρο δίσκο. Εγώ ένα έχω να πω για όλα τα θαυμαστά ψηφιακά και για την αγορά έτσι όπως την έχουν διαμορφώσει. Confusion market is no market. Τελεία και παύλα. Τόσο απλά. Στο θέμα μας τώρα, που είναι η Transrotor. Η γερμανική αυτή εταιρεία δεν είναι ιδιαίτερα παλιά. Ο σχεδιαστής της, ο συμπαθέστατος κ. Jochen Rake, δούλευε παλιότερα για λογαριασμό της Michel. Η τεχνογνωσία του εν λόγω κυρίου επάνω στον τομέα του είναι αναμφίβολη. Ο J. Rake ανήκει στην «τεχνοκρατική» σχολή. Σε αυτούς δηλαδή που «στύβουν» την υπάρχουσα μηχανική τεχνολογία, και τα «όπλα» που αυτή μπορεί να τους προσφέρει. Η άλλη σχολή, στην οποία ανήκουν πικάπ όπως το Origin Live, το Linn, και φυσικά πολλά άλλα, ανήκουν στην πιο «Zen» σχολή. Την πιο θεωρητικά ψαγμένη. Και οι δύο σχολές -που πολύ

γενικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πρώτη, η τεχνοκρατική είναι περισσότερο η Γερμανική, και η δεύτερη η πιο χαλαρή» και φιλοσοφημένη, η Εγγλέζικη- έχουν τον ίδιο ακριβώς κοινό στόχο. Να σχεδιάζουν πικάπ που να ακούγονται όχι απλώς καλά, αλλά όσο το δυνατόν καλύτερα. Και οι δύο το πετυχαίνουν τις περισσότερες φορές, με διαφορετικούς όμως τρόπους. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η σχολή των τεχνοκρατών δεν έχει ισχυρό θεωρητικό υπόβαθρο. Ούτε ότι η «σχολή» των πιο θεωρητικά ψαγμένων δεν χρησιμοποιεί τεχνολογία αιχμής. Κάθε άλλο. Απλώς τα ποσοστά είναι 40-60 αντίστοιχα και αντίστροφα σαν αναλογία και για τους δύο. Εάν εξάλλου παρατηρήσετε, θα δείτε ότι σχεδόν κανένας Γερμανός δεν χρησιμοποιεί στα πικάπ του ανάρτηση. Όπως επίσης ελάχιστοι είναι οι Εγγλέζοι που εμπιστεύονται εντελώς την «απόσβεση» μέσω μάζας. Διάφανη ομορφιά Όλες οι δημιουργίες της Transrotor διαθέτουν τη δική τους εντελώς ξεχωριστή εμφάνιση, που πολλοί την έχουν μιμηθεί κατά καιρούς. Το Leonardo θα μπορούσα να πω ότι είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά μοντέλα, και αντικατοπτρίζει πλήρως τη φιλοσοφία της εταιρείας τόσο σε εμφάνιση, όσο και σε τεχνικές εφαρμογές. Μεγάλο σε μέγεθος και επιβλητικό οπτικά, εξαιρετικά βαρύ, διαθέτει σασί κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από διαφανές ακρυλικό υλικό εξαιρετικής ποιότητας. Επίσης ακρυλικό είναι και το στιβαρό πλατό το οποίο έχει πάχος 60 ολόκληρα χιλιοστά. Σαράντα χιλιοστά είναι το πάχος του σασί, και αυτές οι δύο διαστάσεις αποτελούν και τον κωδικό του μοντέλου. Το πηγάδι που δέχεται τον ειδικά διαμορφωμένο άξονα του πλατό, αποτελεί ένα από τα δυνατότερα κατασκευαστικά στοιχεία της όλης κατασκευής. Είναι κατασκευασμένο από εξαιρετικής σκληρότητας κράματα μέταλλο, και περιμετρικά φέρει μέχρι και το χείλος του (περίπου όπως μια βίδα) ένα σπειροειδές αυλάκι. Το αυλάκι αυτό, σε συνεργασία με τον ειδικά διαμορφωμένο άξονα του πλατό, χρησιμεύει για να μεταφέρει το συγκεκριμένης πυκνότητας λάδι λίπανσης σε όλη την επιφάνεια των πλευρών και του άξονα κατά τη διάρκεια της λειτουργίας. Με αυτόν τον τρόπο, οι φθορές των συγκεκριμένων κινούμενων μερών διατηρούνται σε αμελητέα επίπεδα. Η λειτουργία επίσης διατηρείται εντελώς αθόρυβη λόγω μηδενικών τριβών, κάτι που ασφαλώς έχει ιδιαίτερα θετικές High Fidelity

107

Transrotor Leonardo 40/60 Βραχίονας Transrotor 9.1 Κεφαλή Transrotor Merlo Πικάπ

––——————————— του Π. Παναγόπουλου ————–—————–———

Κώδικας Leonardo

107