Marten Design Coltrane —— του Νίκου Κορακάκη——————————————————————————
Άλλοι έχουν το όνομα και άλλος έχει την χάρη
Η
πρώτη μου επαφή με τα ηχεία της Marten Design έγινε τον περασμένο Μάιο κατά την διάρκεια της έκθεσης High End του Μονάχου. Στο demo room της εταιρίας υπήρχαν στημένα τα επιβλητικά flagships της Σουηδικής φίρμας με την ονομασία Coltrane Supreme, τα οποία συνεργάζονταν άψογα με τα πανίσχυρα ενισχυτικά της Bladelius, χαρίζοντας σε όλους εμάς τους επισκέπτες μερικές αξέχαστες ώρες μουσικής πανδαισίας. Μια κυριολεκτικά αψεγάδιαστη ηχητική αναπαραγωγή που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Επίσης, πέρα από τις εξαιρετικές ηχητικές επιδώσεις του Σουηδικού συστήματος, αυτό που μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση ήταν η εκπληκτική ποιότητα κατασκευής και η σπάνια αίσθηση στιβαρότητας των εν λόγω ηχείων, η οποία ξέφευγε κατά πολύ από τα συνήθη δεδομένα. Το κακό της όλης υπόθεσης με τα πανέμορφα Σουηδικά μεγαθήρια ήταν ότι αυτοί που θα μπορούσαν να έχουν «δικαίωμα στο όνειρο», μετά βίας ξεπερνούσαν σε αριθμό τα δάκτυλα του ενός χεριού, αφού ακόμα και σε Ευρωπαϊκά δεδομένα θα ήταν πολύ δύσκολο να συγκεντρώναμε τόσους μουσικόφιλους που να διέθεταν 200.000 ευρώ για τα ηχεία του σπιτιού τους. Δεν σας κρύβω ότι είχα προβληματιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, κάτι που είχε αρχίσει να φαίνεται και στην έκφραση του προσώπου μου, γεγονός που παρακίνησε τον υπεύθυνο της εταιρίας να σπεύσει προς το μέρος που καθόμουν και να προσπαθήσει να με καθησυχάσει λέγοντας μου στα αγγλικά “These are not the only speakers we produce sir. We also produce many other speakers at reasonable prices”. Όπως καταλαβαίνετε, εκείνη την στιγμή γραπώθηκα από το τελευταίο σκέλος της πρότασης, δηλαδή από αυτό το “…reasonable prices” και χωρίς δεύτερη σκέψη σηκώθηκα από την καρέκλα μου, πλησίασα τον φιλόξενο κύριο και άρχισα να τον βομβαρδίσω με ερωτήσεις σχετικά με την γκάμα των προϊόντων τους. Και ενώ η συζήτηση μας είχε αρχίσει να φουντώνει, ξαφνικά θυμήθηκα ότι υπήρχε ένα ηχείο της Marten Design για το οποίο είχαν γραφτεί διθυραμβικές κρητικές από τον διεθνή ειδικό τύπο και γενικώς είχε βουίξει ολόκληρη η κοινότητα του παγκόσμιου Hi Fi με τις ηχητικές του επιδώσεις. Εκείνη την στιγμή λοιπόν και για να μην ξεχαστώ, διέκοψα τον ευγενέστατο συνομιλητή μου και του ζήτησα να μου δείξει τα ηχεία για τα οποία είχε γίνει τόσος ντόρος στον διεθνή
ειδικό τύπος. Ο πανύψηλος Σουηδός χαμογέλασε και μου είπε “Ohh, you are talking about Coltranes. Their sound is close to perfection and they cost 45000 euros”. Τρομάρα σου (είπα από μέσα μου). Αυτό είναι το… reasonable!!! Όπως και να έχει, είναι μεγάλη μας τιμή που η Marten Design επέλεξε το περιοδικό μας για την πρώτη επίσημη δοκιμή του Coltrane επί Ελληνικού εδάφους. Σχεδίαση και περιγραφή Το πρώτο πράγμα που είπα όταν αντίκρισα τα Coltrane έξω από την συσκευασία τους, ήταν ότι αυτά τα ηχεία είναι για μεγάλα σαλόνια. Πανέμορφα στην όψη και καλογυαλισμένα, δήλωναν πανέτοιμα για να ταιριάξουν ακόμα και με τα πιο απαιτητικά στυλ διακόσμησης, ενώ ταυτόχρονα εξέπεμπαν μια ξεχωριστή αίσθηση στιβαρότητας και κορυφαίας ποιότητας κατασκευής, αντίστοιχη με αυτήν που απορρέει από όλα τα Σουηδικά προϊόντα. Ξεκινώντας από την καμπίνα των Coltrane, θα μπορούσα να πω ότι ο σχεδιαστής της Marten Design κύριος Leif Marten Olofsson, αδιαφόρησε πλήρως για το κόστος των υλικών και της εφαρμογής, δημιουργώντας μια από τις πιο στιβαρές καμπίνες που κυκλοφορούν στην αγορά, η οποία αποτελείται εξολοκλήρου από ανθρακονήματα πάχους 2,5cm. Επιπροσθέτως και για τους λόγους καλαισθησίας που ανέφερα παραπάνω, η πρόσοψη των Coltrane καλύπτεται από μια ξύλινη επιφάνεια πάχους 6,1cm, όπου σύμφωνα με τις προτιμήσεις του μελλοντικού κατόχου, αυτή μπορεί να έχει άλλοτε το χρώμα της καρυδιάς, άλλοτε της σφενδάμνου, άλλοτε της κερασιάς και άλλοτε της βελανιδιάς. Οι μονάδες των καλογυαλισμένων ηχείων της Marten Design προέρχονται από την κορυφαία Γερμανική κατασκευάστρια κεραμικών drivers και “αδαμάντινων” tweeters, την γνωστή Accuton. Πιο συγκεκριμένα, το κάθε Coltrane χρησιμοποιεί δύο κεραμικά woofers των 9 ιντσών, ένα κεραμικό midrange των 4 ιντσών και ένα diamond tweeter των ¾ της ίντσας, που είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που φοράει το κορυφαίο μοντέλο της εταιρίας, το Coltrane Supreme. Το αδαμάντινο tweeter που φοράνε τα εν λόγω ηχεία, εξασφαλίζει σύμφωνα με την Accuton μια επίπεδη καμπύλη απόκρισης ακόμα και μέχρι τα 100kHz, ενώ όσων αφορά High Fidelity
35
Marten Design Coltrane —— του Νίκου Κορακάκη——————————————————————————
Άλλοι έχουν το όνομα και άλλος έχει την χάρη
Η
πρώτη μου επαφή με τα ηχεία της Marten Design έγινε τον περασμένο Μάιο κατά την διάρκεια της έκθεσης High End του Μονάχου. Στο demo room της εταιρίας υπήρχαν στημένα τα επιβλητικά flagships της Σουηδικής φίρμας με την ονομασία Coltrane Supreme, τα οποία συνεργάζονταν άψογα με τα πανίσχυρα ενισχυτικά της Bladelius, χαρίζοντας σε όλους εμάς τους επισκέπτες μερικές αξέχαστες ώρες μουσικής πανδαισίας. Μια κυριολεκτικά αψεγάδιαστη ηχητική αναπαραγωγή που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Επίσης, πέρα από τις εξαιρετικές ηχητικές επιδώσεις του Σουηδικού συστήματος, αυτό που μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση ήταν η εκπληκτική ποιότητα κατασκευής και η σπάνια αίσθηση στιβαρότητας των εν λόγω ηχείων, η οποία ξέφευγε κατά πολύ από τα συνήθη δεδομένα. Το κακό της όλης υπόθεσης με τα πανέμορφα Σουηδικά μεγαθήρια ήταν ότι αυτοί που θα μπορούσαν να έχουν «δικαίωμα στο όνειρο», μετά βίας ξεπερνούσαν σε αριθμό τα δάκτυλα του ενός χεριού, αφού ακόμα και σε Ευρωπαϊκά δεδομένα θα ήταν πολύ δύσκολο να συγκεντρώναμε τόσους μουσικόφιλους που να διέθεταν 200.000 ευρώ για τα ηχεία του σπιτιού τους. Δεν σας κρύβω ότι είχα προβληματιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, κάτι που είχε αρχίσει να φαίνεται και στην έκφραση του προσώπου μου, γεγονός που παρακίνησε τον υπεύθυνο της εταιρίας να σπεύσει προς το μέρος που καθόμουν και να προσπαθήσει να με καθησυχάσει λέγοντας μου στα αγγλικά “These are not the only speakers we produce sir. We also produce many other speakers at reasonable prices”. Όπως καταλαβαίνετε, εκείνη την στιγμή γραπώθηκα από το τελευταίο σκέλος της πρότασης, δηλαδή από αυτό το “…reasonable prices” και χωρίς δεύτερη σκέψη σηκώθηκα από την καρέκλα μου, πλησίασα τον φιλόξενο κύριο και άρχισα να τον βομβαρδίσω με ερωτήσεις σχετικά με την γκάμα των προϊόντων τους. Και ενώ η συζήτηση μας είχε αρχίσει να φουντώνει, ξαφνικά θυμήθηκα ότι υπήρχε ένα ηχείο της Marten Design για το οποίο είχαν γραφτεί διθυραμβικές κρητικές από τον διεθνή ειδικό τύπο και γενικώς είχε βουίξει ολόκληρη η κοινότητα του παγκόσμιου Hi Fi με τις ηχητικές του επιδώσεις. Εκείνη την στιγμή λοιπόν και για να μην ξεχαστώ, διέκοψα τον ευγενέστατο συνομιλητή μου και του ζήτησα να μου δείξει τα ηχεία για τα οποία είχε γίνει τόσος ντόρος στον διεθνή
ειδικό τύπος. Ο πανύψηλος Σουηδός χαμογέλασε και μου είπε “Ohh, you are talking about Coltranes. Their sound is close to perfection and they cost 45000 euros”. Τρομάρα σου (είπα από μέσα μου). Αυτό είναι το… reasonable!!! Όπως και να έχει, είναι μεγάλη μας τιμή που η Marten Design επέλεξε το περιοδικό μας για την πρώτη επίσημη δοκιμή του Coltrane επί Ελληνικού εδάφους. Σχεδίαση και περιγραφή Το πρώτο πράγμα που είπα όταν αντίκρισα τα Coltrane έξω από την συσκευασία τους, ήταν ότι αυτά τα ηχεία είναι για μεγάλα σαλόνια. Πανέμορφα στην όψη και καλογυαλισμένα, δήλωναν πανέτοιμα για να ταιριάξουν ακόμα και με τα πιο απαιτητικά στυλ διακόσμησης, ενώ ταυτόχρονα εξέπεμπαν μια ξεχωριστή αίσθηση στιβαρότητας και κορυφαίας ποιότητας κατασκευής, αντίστοιχη με αυτήν που απορρέει από όλα τα Σουηδικά προϊόντα. Ξεκινώντας από την καμπίνα των Coltrane, θα μπορούσα να πω ότι ο σχεδιαστής της Marten Design κύριος Leif Marten Olofsson, αδιαφόρησε πλήρως για το κόστος των υλικών και της εφαρμογής, δημιουργώντας μια από τις πιο στιβαρές καμπίνες που κυκλοφορούν στην αγορά, η οποία αποτελείται εξολοκλήρου από ανθρακονήματα πάχους 2,5cm. Επιπροσθέτως και για τους λόγους καλαισθησίας που ανέφερα παραπάνω, η πρόσοψη των Coltrane καλύπτεται από μια ξύλινη επιφάνεια πάχους 6,1cm, όπου σύμφωνα με τις προτιμήσεις του μελλοντικού κατόχου, αυτή μπορεί να έχει άλλοτε το χρώμα της καρυδιάς, άλλοτε της σφενδάμνου, άλλοτε της κερασιάς και άλλοτε της βελανιδιάς. Οι μονάδες των καλογυαλισμένων ηχείων της Marten Design προέρχονται από την κορυφαία Γερμανική κατασκευάστρια κεραμικών drivers και “αδαμάντινων” tweeters, την γνωστή Accuton. Πιο συγκεκριμένα, το κάθε Coltrane χρησιμοποιεί δύο κεραμικά woofers των 9 ιντσών, ένα κεραμικό midrange των 4 ιντσών και ένα diamond tweeter των ¾ της ίντσας, που είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που φοράει το κορυφαίο μοντέλο της εταιρίας, το Coltrane Supreme. Το αδαμάντινο tweeter που φοράνε τα εν λόγω ηχεία, εξασφαλίζει σύμφωνα με την Accuton μια επίπεδη καμπύλη απόκρισης ακόμα και μέχρι τα 100kHz, ενώ όσων αφορά High Fidelity
35
Opera Mini
Η
———— του Βαγγέλη Μαρκουλή ————
Ο Μαξιμαλισμός του μινιμαλισμού
Opera είναι μια ιταλική εταιρεία, όχι ιδιαίτερα γνωστή ξύλα προέρχονται από ελεγχόμενες καλλιέργειες), οι δε στην ελληνική αγορά, αν και λειτουργεί από το 1989. υπόλοιπες πλευρές του κατασκευάζονται από MDF πάχους Με τα «Mini» κάνει μια πρώτη γνωριμία μαζί μας και 18mm και είναι φινιρισμένες με μαύρη ματ λάκα. Στο ταυτόχρονα αποδεικνύει, για άλλη μια φορά, πως τα ηχεία εσωτε ρικό τ ης κα μ πίνας υ π ά ρχει έ να φ ύλο πολύ μικρού όγκου μπορεί να ασκούν μια ακαταμάχητη ηχοαπορροφητικού υλικού, ενώ η στιβαρότητα της καμπίνας γοητεία. είναι δεδομένη λόγω τόσο των χρησιμοποιούμενων υλικών To μικρό ηχείο της Opera δηλώνει τι είναι και μόνο από όσο και των μικρών διαστάσεων της κάθε πλευράς. το όνομά του. Πρόκειται για ένα ηχείο πολύ μικρού όγκου Τέλος, τα Μini μπορεί να συνοδευτούν από πολύ κομψές (ωφέλιμος όγκος μικρότερος από 5lt), δύο δρόμων με βάσεις (πωλούνται σαν έξτρα), που όμως δεν ήταν φόρτιση τύπου ανάκλασης χαμηλών. Η κομψή του εμφάνιση διαθέσιμες κατά τη διάρκεια της δοκιμής μας. ενισχύεται από την ξύλινη καμπίνα του, που έχει διατομή σε σχήμα σταγόνας, αλλά και από την μπάφλα του που Μπιζουδάκια είναι επενδυμένη με μαύρο δέρμα. Το γούφερ του έχει Καταρχήν τα κακά νέα. Tο Mini δεν είναι η αποκάλυψη ούτε διάμετρο 4 ιντσών, το τουίτερ του έχει υφασματινο θόλο φέρνει την επανάσταση στα μικρά ηχεία, πώς θα μπορούσε ¾ της ίντσας, ενώ η οπή ανάκλασης χαμηλών συχνοτήτων άλλωστε σε αυτή την κατηγορία τιμής; Και τώρα τα καλά έχει μικρή διάμετρο (35mm) και βρίσκεται στην μπάφλα νέα. Bάλτε του μια μεγάλη χορωδία ή μια μικρή τζαζ μπάντα, του ηχείου. Η αίσθηση ποιότητας που αποπνέει το mini συνδέστε μαζί του έναν καλό ενισχυτή και CD με αντίστοιχο ολοκληρώνεται από ένα ζευγάρι επίχρυσες μπόρνες πολύ κόστος και βάλτε να το ακούσουν οι φίλοι σας χωρίς να καλής ποιότητας που βρίσκονται στο πίσω μέρος του τους πείτε τιμή. Βάλτε τους, στη συνέχεια, να μαντέψουν. ηχείου. Αν δεν σας πουν τιμές που κυμαίνονται στο τριπλάσιο της Σε κατασκευαστικό επίπεδο, εύκολα γίνεται φανερό πως λιανικής των Mini, πείτε με ψεύτη. Τα λιλιπούτεια ηχεία το μέγεθος δεν είναι περιοριστικός της ποιότητας εξαφανίζονται για πλάκα από τον χώρο και δημιουργούν παράγοντας. μια maxi στερεοφωνική εικόνα με διαστάσεις που κόβουν Το γούφερ κατασκευάζεται από τη SEAS, έχει σασί την ανάσα και παράθεση λεπτομερειών, ως προς τη θέση μαγνησίου και ένα ογκώδες για το μέγεθός του μαγνητικό των μουσικών, που αρχικά σε κάνουν να σαστίζεις. Έτσι σύστημα (που είναι και μαγνητικά θωρακισμένο), ενώ ο αποδεικνύουν πως αξιοποιούν στο μέγιστο τα κώνος του κατασκευάζεται από συνθετικό υλικό με βάση πλεονεκτήματα της «σχολής» τους, που δεν είναι άλλα από το πολυπροπυλένιο και μείγμα αποσβεστικών υλικών. Η την ολογραφική εικόνα και την κρυστάλλινη καθαρότητα. γραμμική διαδρομή του μεγαφώνου είναι 80mm, ενώ το Περνώντας τώρα στην απόδοση του φάσματος, είναι πηνίο φωνής του είναι συγκριτικά μεγάλο σε σχέση με τη δεδομένο πως γίνονται κάποιοι συμβιβασμοί κυρίως στον διάμετρό του (1,5 ίντσα). τομέα της απόδοσης των χαμηλών συχνοτήτων. Αυτοί οι Το τουίτερ κατασκευάζεται και αυτό από τη SEAS, ο θόλος συμβιβασμοί όμως κρύβονται με τέχνη από τους Λατίνους του είναι υφασμάτινος, ενώ φορτίζεται από έναν θάλαμο γείτονές μας. Έτσι οι σχεδιαστές του Μini επέλεξαν να που αναλαμβάνει να χαμηλώσει τη συχνότητα συντονισμού συντονίσουν την οπή του bass reflex, δίνοντας εντυπωσιακό του μεγαφώνου και να καταστείλει το οπίσθιο ηχητικό «όγκο» στο ηχείο, εκεί που υπάρχει έντονη ρυθμική βάση κύμα. και αποδεχόμενη πως όπου κυριαρχεί το ακουστικό μπάσο Το κροσόβερ του ηχείου αποτελείται από υλικά τυπικής ή τα μεγάλα τύμπανα, το αποτέλεσμα θα είναι υποτονικό. ποιότητας όσον αφορά πηνία και άριστης ποιότητας όσον Με αυτή την επιλογή κατάφεραν να κάνουν το mini να αφορά τους πυκνωτές (επιμεταλλωμένου πολυεστέρα), κερδίζει τις εντυπώσεις στο 80% των μουσικών έργων και ενώ υπάρχει και ένα δικτύωμα αντιστάθμισης του τουίτερ. αξιοπρεπές με δεδομένο τον όγκο του στο υπόλοιπο 20%. Σε επίπεδο σχεδίασης είναι δεύτερης ηλεκτρικής τάξης και Στη συνέχεια, η χαμηλομεσαία περιοχή σφύζει από ενέργεια, στους δύο κλάδους. Τα πλαϊνά τοιχώματα της καμπίνας ενώ στον τομέα της ταχύτητας κοιτά αφ’ υψηλού είναι ξύλινα (οι οικολογικές ευαισθησίες της εταιρείας μεγαλύτερους και ακριβότερους ανταγωνιστές του. Η αποκαλύπτονται από ένα φυλλάδιο που δηλώνει πως τα μεσαία του περιοχή είναι επαρκώς ουδέτερη (δεν αγγίζει High Fidelity
45
Opera Mini
Η
———— του Βαγγέλη Μαρκουλή ————
Ο Μαξιμαλισμός του μινιμαλισμού
Opera είναι μια ιταλική εταιρεία, όχι ιδιαίτερα γνωστή ξύλα προέρχονται από ελεγχόμενες καλλιέργειες), οι δε στην ελληνική αγορά, αν και λειτουργεί από το 1989. υπόλοιπες πλευρές του κατασκευάζονται από MDF πάχους Με τα «Mini» κάνει μια πρώτη γνωριμία μαζί μας και 18mm και είναι φινιρισμένες με μαύρη ματ λάκα. Στο ταυτόχρονα αποδεικνύει, για άλλη μια φορά, πως τα ηχεία εσωτε ρικό τ ης κα μ πίνας υ π ά ρχει έ να φ ύλο πολύ μικρού όγκου μπορεί να ασκούν μια ακαταμάχητη ηχοαπορροφητικού υλικού, ενώ η στιβαρότητα της καμπίνας γοητεία. είναι δεδομένη λόγω τόσο των χρησιμοποιούμενων υλικών To μικρό ηχείο της Opera δηλώνει τι είναι και μόνο από όσο και των μικρών διαστάσεων της κάθε πλευράς. το όνομά του. Πρόκειται για ένα ηχείο πολύ μικρού όγκου Τέλος, τα Μini μπορεί να συνοδευτούν από πολύ κομψές (ωφέλιμος όγκος μικρότερος από 5lt), δύο δρόμων με βάσεις (πωλούνται σαν έξτρα), που όμως δεν ήταν φόρτιση τύπου ανάκλασης χαμηλών. Η κομψή του εμφάνιση διαθέσιμες κατά τη διάρκεια της δοκιμής μας. ενισχύεται από την ξύλινη καμπίνα του, που έχει διατομή σε σχήμα σταγόνας, αλλά και από την μπάφλα του που Μπιζουδάκια είναι επενδυμένη με μαύρο δέρμα. Το γούφερ του έχει Καταρχήν τα κακά νέα. Tο Mini δεν είναι η αποκάλυψη ούτε διάμετρο 4 ιντσών, το τουίτερ του έχει υφασματινο θόλο φέρνει την επανάσταση στα μικρά ηχεία, πώς θα μπορούσε ¾ της ίντσας, ενώ η οπή ανάκλασης χαμηλών συχνοτήτων άλλωστε σε αυτή την κατηγορία τιμής; Και τώρα τα καλά έχει μικρή διάμετρο (35mm) και βρίσκεται στην μπάφλα νέα. Bάλτε του μια μεγάλη χορωδία ή μια μικρή τζαζ μπάντα, του ηχείου. Η αίσθηση ποιότητας που αποπνέει το mini συνδέστε μαζί του έναν καλό ενισχυτή και CD με αντίστοιχο ολοκληρώνεται από ένα ζευγάρι επίχρυσες μπόρνες πολύ κόστος και βάλτε να το ακούσουν οι φίλοι σας χωρίς να καλής ποιότητας που βρίσκονται στο πίσω μέρος του τους πείτε τιμή. Βάλτε τους, στη συνέχεια, να μαντέψουν. ηχείου. Αν δεν σας πουν τιμές που κυμαίνονται στο τριπλάσιο της Σε κατασκευαστικό επίπεδο, εύκολα γίνεται φανερό πως λιανικής των Mini, πείτε με ψεύτη. Τα λιλιπούτεια ηχεία το μέγεθος δεν είναι περιοριστικός της ποιότητας εξαφανίζονται για πλάκα από τον χώρο και δημιουργούν παράγοντας. μια maxi στερεοφωνική εικόνα με διαστάσεις που κόβουν Το γούφερ κατασκευάζεται από τη SEAS, έχει σασί την ανάσα και παράθεση λεπτομερειών, ως προς τη θέση μαγνησίου και ένα ογκώδες για το μέγεθός του μαγνητικό των μουσικών, που αρχικά σε κάνουν να σαστίζεις. Έτσι σύστημα (που είναι και μαγνητικά θωρακισμένο), ενώ ο αποδεικνύουν πως αξιοποιούν στο μέγιστο τα κώνος του κατασκευάζεται από συνθετικό υλικό με βάση πλεονεκτήματα της «σχολής» τους, που δεν είναι άλλα από το πολυπροπυλένιο και μείγμα αποσβεστικών υλικών. Η την ολογραφική εικόνα και την κρυστάλλινη καθαρότητα. γραμμική διαδρομή του μεγαφώνου είναι 80mm, ενώ το Περνώντας τώρα στην απόδοση του φάσματος, είναι πηνίο φωνής του είναι συγκριτικά μεγάλο σε σχέση με τη δεδομένο πως γίνονται κάποιοι συμβιβασμοί κυρίως στον διάμετρό του (1,5 ίντσα). τομέα της απόδοσης των χαμηλών συχνοτήτων. Αυτοί οι Το τουίτερ κατασκευάζεται και αυτό από τη SEAS, ο θόλος συμβιβασμοί όμως κρύβονται με τέχνη από τους Λατίνους του είναι υφασμάτινος, ενώ φορτίζεται από έναν θάλαμο γείτονές μας. Έτσι οι σχεδιαστές του Μini επέλεξαν να που αναλαμβάνει να χαμηλώσει τη συχνότητα συντονισμού συντονίσουν την οπή του bass reflex, δίνοντας εντυπωσιακό του μεγαφώνου και να καταστείλει το οπίσθιο ηχητικό «όγκο» στο ηχείο, εκεί που υπάρχει έντονη ρυθμική βάση κύμα. και αποδεχόμενη πως όπου κυριαρχεί το ακουστικό μπάσο Το κροσόβερ του ηχείου αποτελείται από υλικά τυπικής ή τα μεγάλα τύμπανα, το αποτέλεσμα θα είναι υποτονικό. ποιότητας όσον αφορά πηνία και άριστης ποιότητας όσον Με αυτή την επιλογή κατάφεραν να κάνουν το mini να αφορά τους πυκνωτές (επιμεταλλωμένου πολυεστέρα), κερδίζει τις εντυπώσεις στο 80% των μουσικών έργων και ενώ υπάρχει και ένα δικτύωμα αντιστάθμισης του τουίτερ. αξιοπρεπές με δεδομένο τον όγκο του στο υπόλοιπο 20%. Σε επίπεδο σχεδίασης είναι δεύτερης ηλεκτρικής τάξης και Στη συνέχεια, η χαμηλομεσαία περιοχή σφύζει από ενέργεια, στους δύο κλάδους. Τα πλαϊνά τοιχώματα της καμπίνας ενώ στον τομέα της ταχύτητας κοιτά αφ’ υψηλού είναι ξύλινα (οι οικολογικές ευαισθησίες της εταιρείας μεγαλύτερους και ακριβότερους ανταγωνιστές του. Η αποκαλύπτονται από ένα φυλλάδιο που δηλώνει πως τα μεσαία του περιοχή είναι επαρκώς ουδέτερη (δεν αγγίζει High Fidelity
45
Ayon Spheris ————— του Βαγγέλη Μαρκουλή —————
Στη Σφαίρα του απόλυτου
Ayon Spheris ————— του Βαγγέλη Μαρκουλή —————
Στη Σφαίρα του απόλυτου
Audia Flight CD Two & Flight Two
Η
συμπάθειά μου για τις δημιουργίες της ιταλικής Audia Flight θα μπορούσε να θεωρηθεί δεδομένη, καθώς ο τελικός ενισχυτής της, ο Audia Flight 100, είναι αυτός που κατά βάση με συνοδεύει στα μουσικά μου ταξίδια εδώ και περίπου δύο χρόνια. Ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι φυσικά κάποια δεδομένα σταθερά και ακλόνητα, τα οποία αφορούν το επίπεδο της κατασκευής του, και φυσικά τον ήχο του. Ειδικά για το τελευταίο, δηλαδή τα αναμφισβήτητα ηχητικά του προσόντα, είναι που τον τοποθέτησα σε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά και το σύστημά μου. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, μιλάμε για ιταλικά καθαρόαιμα που σχεδιάζονται και κατασκευάζονται εξ ολοκλήρου στη γείτονα, και όχι σε κάποια χώρα της Άπω Ανατολής. Αυτά εν ολίγοις ισχύουν για την Audia Flight, που για όσους δεν τη γνωρίζουν είναι μια σχετικά νέα, και όχι ιδιαίτερα μεγάλη ιταλική εταιρεία που κατοικοεδρεύει σε περιοχή κοντά στη Ρώμη, και η οποία χρόνο με τον χρόνο αναπτύσσεται ραγδαία. Και αυτό, νομίζω, λέει πολλά. Η προσοχή που δίνει η Audia στις κατασκευές της όσον αφορά θέματα κατασκευής και επιπέδου ποιότητας, αγγίζει τα όρια της τελειομανίας. Αρκεί να μπορούσε να δει κάποιος τη συσκευασία που συνόδευε τον ενισχυτή μου, και θα καταλάβαινε τι εννοώ. Ο μεγάλος τελικός ήταν τοποθετημένος επάνω σε μια ξύλινη παλέτα, και το τεράστιο κουτί του ήταν καλυμμένο από ένα ειδικό πολύ χοντρό πλαστικό κάλυμμα που τον διατηρούσε όσο ήταν σφραγισμένος σε κενό αέρος! Με αυτόν τον τρόπο η εταιρεία ήταν σίγουρη ότι όσο καιρός και να περάσει τα πάντα επάνω αλλά και εσωτερικά στον Audia 100 θα διατηρούνταν ακριβώς σαν να είναι καινούργια. Εγώ μέχρι τότε τουλάχιστον κάτι τέτοιο δεν είχα ξαναδεί. Αρκετά όμως με τις γενικότητες. Ας έρθουμε στο θέμα μας, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο ολοκληρωμένος ενισχυτής, και το CD player της Audia Flight.
———————— του Π. Παναγόπουλου ————————
Θερμόαιμοι Λατίνοι
Υπέροχο και ταιριαστό ντουέτο Δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσατε εσείς, αλλά εγώ όταν βρίσκομαι μπροστά σε κατασκευές της Audia Flight, κάτι με πιάνει. Βρίσκω όλες τις δημιουργίες της εξαιρετικά όμορφες. Είναι αναμφισβήτητα φινετσάτες με «λεπτές» γραμμές, συγχρόνως όμως αποπνέουν και έναν αέρα εκλεπτυσμένης, ντελικάτης στιβαρότητας. Είναι και αυτό High Fidelity
61
Audia Flight CD Two & Flight Two
Η
συμπάθειά μου για τις δημιουργίες της ιταλικής Audia Flight θα μπορούσε να θεωρηθεί δεδομένη, καθώς ο τελικός ενισχυτής της, ο Audia Flight 100, είναι αυτός που κατά βάση με συνοδεύει στα μουσικά μου ταξίδια εδώ και περίπου δύο χρόνια. Ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι φυσικά κάποια δεδομένα σταθερά και ακλόνητα, τα οποία αφορούν το επίπεδο της κατασκευής του, και φυσικά τον ήχο του. Ειδικά για το τελευταίο, δηλαδή τα αναμφισβήτητα ηχητικά του προσόντα, είναι που τον τοποθέτησα σε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά και το σύστημά μου. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, μιλάμε για ιταλικά καθαρόαιμα που σχεδιάζονται και κατασκευάζονται εξ ολοκλήρου στη γείτονα, και όχι σε κάποια χώρα της Άπω Ανατολής. Αυτά εν ολίγοις ισχύουν για την Audia Flight, που για όσους δεν τη γνωρίζουν είναι μια σχετικά νέα, και όχι ιδιαίτερα μεγάλη ιταλική εταιρεία που κατοικοεδρεύει σε περιοχή κοντά στη Ρώμη, και η οποία χρόνο με τον χρόνο αναπτύσσεται ραγδαία. Και αυτό, νομίζω, λέει πολλά. Η προσοχή που δίνει η Audia στις κατασκευές της όσον αφορά θέματα κατασκευής και επιπέδου ποιότητας, αγγίζει τα όρια της τελειομανίας. Αρκεί να μπορούσε να δει κάποιος τη συσκευασία που συνόδευε τον ενισχυτή μου, και θα καταλάβαινε τι εννοώ. Ο μεγάλος τελικός ήταν τοποθετημένος επάνω σε μια ξύλινη παλέτα, και το τεράστιο κουτί του ήταν καλυμμένο από ένα ειδικό πολύ χοντρό πλαστικό κάλυμμα που τον διατηρούσε όσο ήταν σφραγισμένος σε κενό αέρος! Με αυτόν τον τρόπο η εταιρεία ήταν σίγουρη ότι όσο καιρός και να περάσει τα πάντα επάνω αλλά και εσωτερικά στον Audia 100 θα διατηρούνταν ακριβώς σαν να είναι καινούργια. Εγώ μέχρι τότε τουλάχιστον κάτι τέτοιο δεν είχα ξαναδεί. Αρκετά όμως με τις γενικότητες. Ας έρθουμε στο θέμα μας, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο ολοκληρωμένος ενισχυτής, και το CD player της Audia Flight.
———————— του Π. Παναγόπουλου ————————
Θερμόαιμοι Λατίνοι
Υπέροχο και ταιριαστό ντουέτο Δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσατε εσείς, αλλά εγώ όταν βρίσκομαι μπροστά σε κατασκευές της Audia Flight, κάτι με πιάνει. Βρίσκω όλες τις δημιουργίες της εξαιρετικά όμορφες. Είναι αναμφισβήτητα φινετσάτες με «λεπτές» γραμμές, συγχρόνως όμως αποπνέουν και έναν αέρα εκλεπτυσμένης, ντελικάτης στιβαρότητας. Είναι και αυτό High Fidelity
61
Roksan Kandy MkIII KA-1 & KC-1 ———————————————————— του Γιάννη Καμαρινού ————————————————————
Καθαρό ηχητικό σήμα
Β
εβαίως, το όνομά της έχει ήδη συνδυασμό με τις σχεδιαστικές γραφτεί με χρυσά γράμματα από επιλογές των προσόψεων, όπου οι την εποχή που κυκλοφόρησε το παραλληλίες «σπάνε» με χρήση πικάπ Xerxes (Ξέρξης). Μπορεί η καμπύλων γραμμών στις οθόνες, οι συνέχεια να μην περιέλαβε πολλές δύο υλοποιήσεις είναι έ τσι υλοποιήσεις που να ανήκουν στις σχεδιασμένες ώστε να συνθέτουν υψηλές κατηγορίες τιμής, αυτό όμως ένα αρμονικό σύνολο στο rack, δεν αποτελεί δικαιολογία για όποιους δίνοντας πολύτιμους πόντους στον έχουν κατά καιρούς σνομπάρει τις «παράγοντα συζυγικής αποδοχής», υλοποιήσεις των τελευταίων χρόνων. τομέας στον οποίο παραδοσιακά η Αναφέρομαι σε αυτές, διότι όλες Roksan πάει πολύ καλά. παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο ολοκληρωμένος ενισχυτής KA-1 Το πλατό Radius, ο βραχίονας Nima υπόσχεται ούτε λίγο-ούτε πολύ και η σειρά CD και ενισχυτικών Cas- 120Watt ανά κανάλι με φορτίο των pia n, α ποτε λούν ε λκυσ τικέ ς 8Ω (185W αντίστοιχα στα 4Ω) και προτάσεις στις μεσαίες κατηγορίες εμφανίζεται βελτιωμένος σε αρκετά τιμής, ενώ ο ιδιόρρυθμος ιδιοκτήτης σημεία, σε σχέση με την προηγούμενη και σχεδιαστής κ. Tyfan δεν έχει έκδοση. Το τμήμα της ενίσχυσης ο ύ τ ω ς ή ά λ λ ω ς α φ ή σ ε ι βασίζεται σε οκτώ συνολικά παραπονούμενους και όσους τρανζίσ τορ και κάθε κανάλι κινούνται λίγο πιο κάτω από τη μέση, καταλαμβάνει τον δικό του χώρο, με τη σειρά Kandy. Τόσο αυτή η ανά πλευρά. Η σχεδίαση δηλαδή σειρά όσο και η Caspian βρίσκονται ε ί ν α ι α π όλ υ τα σ υ μ μ ε τ ρ ι κ ή , στην τρίτη φάση της εξέλιξής τους. α κο λ ο υ θ ώ ν τ α ς d u a l - m o n o Γνωστό πλέον αυτό. Αυτό όμως που αρχιτεκτονικ??????, ενώ έχει γίνει μας αφορά σε αυτή τη δοκιμή είναι χρήση βελτιωμένων τελεστικών (στα ότι ο ολοκληρωμένος ενισχυτής και κυκλώματα ενίσχυσης τάσης) σε ο αναπαραγωγέας ψηφιακού δίσκου, σχέση με την παλαιότερη έκδοση. της σειράς Kandy MkIII, που Σχετικές αναβαθμίσεις έχουν υποστεί προσφέρονται σε κοινό «πακέτο», και το προενισχυτικό τμήμα, το με διαφορετική (χαμηλότερη στάδιο phono (μόνο για ΜΜ εννοείται) τιμή! Αυτή την κίνηση κεφαλές), η γείωση αλλά και ό,τι έχει θεωρήσαμε ως μια πολύ καλή να κάνει με την τροφοδοσία. Ο ευκαιρία για να γνωρίσουμε καλύτερα ε υ μ ε γ έ θ η ς τοροειδής δύο υλοποιήσεις που έχουν μετασχηματιστής των 50 0VA αποσπάσει κολακευτικά σχόλια στο καταλαμβάνει το κέντρο του σασί. εξωτερικό. Το στάδιο της ανόρθωσης, το κύκλωμα προστασίας, οι είσοδοι και Περιγραφή έξοδοι, καθώς και το στάδιο της Και οι δύο συσκευές αποτελούν προενίσχυσης έχουν συγκεντρωθεί υ π όδειγ μ α κα τα σ κε υ α σ τικ ής στην πίσω πλευρά του σασί. Είναι ποιότητας. Στιβαρά σασί, ποιοτικά σημαντικό να αναφέρουμε ότι το υλικά και προσεγμένο φινίρισμα στάδιο της ενίσχυσης τροφοδοτείται συνθέτουν ένα ελκυστικό τρίο. Σε άμεσα με ρεύμα, με τα σχετικά High Fidelity
69
Roksan Kandy MkIII KA-1 & KC-1 ———————————————————— του Γιάννη Καμαρινού ————————————————————
Καθαρό ηχητικό σήμα
Β
εβαίως, το όνομά της έχει ήδη συνδυασμό με τις σχεδιαστικές γραφτεί με χρυσά γράμματα από επιλογές των προσόψεων, όπου οι την εποχή που κυκλοφόρησε το παραλληλίες «σπάνε» με χρήση πικάπ Xerxes (Ξέρξης). Μπορεί η καμπύλων γραμμών στις οθόνες, οι συνέχεια να μην περιέλαβε πολλές δύο υλοποιήσεις είναι έ τσι υλοποιήσεις που να ανήκουν στις σχεδιασμένες ώστε να συνθέτουν υψηλές κατηγορίες τιμής, αυτό όμως ένα αρμονικό σύνολο στο rack, δεν αποτελεί δικαιολογία για όποιους δίνοντας πολύτιμους πόντους στον έχουν κατά καιρούς σνομπάρει τις «παράγοντα συζυγικής αποδοχής», υλοποιήσεις των τελευταίων χρόνων. τομέας στον οποίο παραδοσιακά η Αναφέρομαι σε αυτές, διότι όλες Roksan πάει πολύ καλά. παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο ολοκληρωμένος ενισχυτής KA-1 Το πλατό Radius, ο βραχίονας Nima υπόσχεται ούτε λίγο-ούτε πολύ και η σειρά CD και ενισχυτικών Cas- 120Watt ανά κανάλι με φορτίο των pia n, α ποτε λούν ε λκυσ τικέ ς 8Ω (185W αντίστοιχα στα 4Ω) και προτάσεις στις μεσαίες κατηγορίες εμφανίζεται βελτιωμένος σε αρκετά τιμής, ενώ ο ιδιόρρυθμος ιδιοκτήτης σημεία, σε σχέση με την προηγούμενη και σχεδιαστής κ. Tyfan δεν έχει έκδοση. Το τμήμα της ενίσχυσης ο ύ τ ω ς ή ά λ λ ω ς α φ ή σ ε ι βασίζεται σε οκτώ συνολικά παραπονούμενους και όσους τρανζίσ τορ και κάθε κανάλι κινούνται λίγο πιο κάτω από τη μέση, καταλαμβάνει τον δικό του χώρο, με τη σειρά Kandy. Τόσο αυτή η ανά πλευρά. Η σχεδίαση δηλαδή σειρά όσο και η Caspian βρίσκονται ε ί ν α ι α π όλ υ τα σ υ μ μ ε τ ρ ι κ ή , στην τρίτη φάση της εξέλιξής τους. α κο λ ο υ θ ώ ν τ α ς d u a l - m o n o Γνωστό πλέον αυτό. Αυτό όμως που αρχιτεκτονικ??????, ενώ έχει γίνει μας αφορά σε αυτή τη δοκιμή είναι χρήση βελτιωμένων τελεστικών (στα ότι ο ολοκληρωμένος ενισχυτής και κυκλώματα ενίσχυσης τάσης) σε ο αναπαραγωγέας ψηφιακού δίσκου, σχέση με την παλαιότερη έκδοση. της σειράς Kandy MkIII, που Σχετικές αναβαθμίσεις έχουν υποστεί προσφέρονται σε κοινό «πακέτο», και το προενισχυτικό τμήμα, το με διαφορετική (χαμηλότερη στάδιο phono (μόνο για ΜΜ εννοείται) τιμή! Αυτή την κίνηση κεφαλές), η γείωση αλλά και ό,τι έχει θεωρήσαμε ως μια πολύ καλή να κάνει με την τροφοδοσία. Ο ευκαιρία για να γνωρίσουμε καλύτερα ε υ μ ε γ έ θ η ς τοροειδής δύο υλοποιήσεις που έχουν μετασχηματιστής των 50 0VA αποσπάσει κολακευτικά σχόλια στο καταλαμβάνει το κέντρο του σασί. εξωτερικό. Το στάδιο της ανόρθωσης, το κύκλωμα προστασίας, οι είσοδοι και Περιγραφή έξοδοι, καθώς και το στάδιο της Και οι δύο συσκευές αποτελούν προενίσχυσης έχουν συγκεντρωθεί υ π όδειγ μ α κα τα σ κε υ α σ τικ ής στην πίσω πλευρά του σασί. Είναι ποιότητας. Στιβαρά σασί, ποιοτικά σημαντικό να αναφέρουμε ότι το υλικά και προσεγμένο φινίρισμα στάδιο της ενίσχυσης τροφοδοτείται συνθέτουν ένα ελκυστικό τρίο. Σε άμεσα με ρεύμα, με τα σχετικά High Fidelity
69
YBA CD Passion 1000
Τ
————————————— του Νίκου Κορακάκη—————————————
Κεραυνός εν αιθρία
ο 1949 και σε ηλικία 18 ετών, ο φιλόδοξος James Russel από το Bremerton του Washington State, αποφάσισε να αποχωριστεί προσωρινά την οικογένεια του, τους φίλους του, το έτερον ήμισυ της καρδιάς του και την αγαπημένη του πόλη, για να μετακομίσει στο Portland προς χάριν του μεγάλου του πάθους για την επιστήμη της φυσικής. Το Σεπτέμβριο του 1954, δεν είχε προλάβει καλά καλά να παραλάβει το πτυχίο και το αριστείο του και η General Electric τον έκανε “δικό της”, τον ενέταξε στην ερευνητική της ομάδα και του έδωσε τα μέσα για να δημιουργήσει. Από τότε μέχρι και το 1959 προσέφερε στην ανθρωπότητα ένα σημαντικό αριθμό τεχνολογικών καινοτομιών και εφευρέσεων. Ωστόσο, η σημαντικότερη του εφεύρεση ήρθε κάπου στα μέσα του 1960, όπου ο φιλόδοξος φυσικός επινόησε και παρουσίασε ένα εξαιρετικά επαναστατικό concept για τα δεδομένα εκείνης της εποχή, που δεν ήταν άλλο από το ίδιο το compact disc. Ναι, πολύ σωστά διαβάσατε. Το compact disc επινοήθηκε το 1960. Παρόλα αυτά, η βιομηχανία της τότε υψηλής τεχνολογίας προτίμησε να σιγήσει και να αρκεστεί με τα είδη υπάρχοντα μέσα αποθήκευσης και αναπαραγωγής, κρατώντας το “στόμα” της κλειστό για είκοσι ολόκληρα χρόνια. Το 1980 όμως, η Philips δεν άντεξε την άπνοια και αποφάσισε να διαταράξει τα ύδατα της αγοράς των consumer electronics με το λανσάρισμα του CD, στην μορφή που το ξέρουμε μέχρι και σήμερα. Από εκείνη την στιγμή και μετά, συνέβησαν πολλά. Η πρώτη μεγάλη σύγχυση προκλήθηκε στις συνειδήσεις των ίδιων των καταναλωτών, όπου έσπευσαν να “ρευστοποιήσουν” τις δισκοθήκες βινυλίου, αποσκοπώντας σε μια τάχιστη αντικατάσταση τους με τα ασημένια συμπαγή δισκάκια που υπόσχονταν τον “τέλειο ήχο”. Τρομάρα μας… Η δεύτερη κατά σειρά σύγχυση προκλήθηκε στην ίδια την βιομηχανία των μέσων αναπαραγωγής, με το cd να ανατρέπει τις ισορροπίες και να επαναφέρει στο προσκήνιο τις λαμπάτες υλοποιήσεις, οι οποίες κατάφερναν με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία να καλύπτουν τα ψεγάδια του νέου μέσου, που τότε είχε την τάση να σμικρύνει τους όγκους των οργάνων και να αποδίδει με αφύσικη οξύτητα τις υψηλές συχνότητες. Παρόλα αυτά, το cd γνώρισε μια εντυπωσιακή εμπορική επιτυχία και το σημαντικότερο όλων ήταν ότι “δημιούργησε”
ένα τεράστιο κύμα νέων μουσικόφιλων, δίνοντας μια τονωτική ένεση στην βιομηχανία του αναπαραγόμενου ήχου, αλλά και της ίδιας της μουσικής. Αυτή την στιγμή όμως, τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα και έχω την αίσθηση ότι διανύουμε μια νέα περίοδο σύγχυσης, με την βιομηχανία του βινυλίου να ανακάμπτει και να επανέρχεται δριμύτερη, όχι τόσο εξαιτίας των προβλημάτων του cd ως software, αλλά κυρίως λόγω της απουσίας αξιόλογων ψηφιακών συνόλων αναπαραγωγής στα επίπεδα κάτω των 10000 ευρώ. Ωστόσο, μέσα σε όλη αυτή την σύγχυση, υπάρχουν και μερικοί σοβαροί κατασκευαστές που έχουν εντελώς αντίθετη άποψη από την δική μου, τουλάχιστον… όταν πρόκειται για τα δικά τους προϊόντα. Ένας από αυτούς τους κατασκευαστές, είναι και ο κύριος Yves-Bernard André. Σχεδίαση και περιγραφή Οι τακτικοί αναγνώστες του περιοδικού, φαντάζομαι ότι έχουν είδη “ψυλλιαστεί” την προσωπική μου συμπάθια για τα προϊόντα του Γάλλου κατασκευαστή. Μια συμπάθια που δεν περιορίζεται μονάχα στα όρια της ηχητικής συμπεριφοράς, αλλά εκτείνεται πολύ πέρα από αυτά, βρίσκοντας έδαφος ακόμα και σε τομείς όπως για παράδειγμα είναι οι πρωτοποριακές τεχνολογικές εφαρμογές, η σχολαστικότητα των τεχνικών της εταιρίας κατά την επιλογή και κατασκευή των υλικών που θα χρησιμοποιήσουν στα προϊόντα τους, η σχεδιαστική φιλοσοφία, το αρμονικό πάντρεμα αυτής με το στοιχείο του μινιμαλισμού και γενικότερα η συνολική αντίληψη του Γάλλου δημιουργού γύρω από το Hi Fi αλλά και την ίδια την μουσική. Όπως θα έχετε λοιπόν καταλάβει, είμαι ένας από τους οπαδούς αυτής της εταιρίας και το γεγονός αυτό, κάλλιστα θα μπορούσε να πυροδοτήσει ενστάσεις για την αξιοπιστία αυτής της δοκιμής και πιο συγκεκριμένα για την επιλογή του δοκιμαστή στον οποίο ανατέθηκε αυτή η δοκιμή. Πριν όμως προβείτε σε κάποια βιαστικά συμπεράσματα, θα ήθελα να έχετε κατά νου ότι η ενεργή μου ενασχόληση με τον ειδικό τύπο, σε καμία περίπτωση δεν με τοποθετεί στην αντίπερα όχθη από εσάς τους αναγνώστες και φίλους του Hi Fi. Σας διαβεβαιώνω ότι βρίσκομαι στην ίδια θέση με εσάς, αντιμετωπίζω την αγορά από την θέση και το πρίσμα του καταναλωτή και παραμένω ένας φανατικός λάτρης του Hi Fi και της αναπαραγόμενης μουσικής, γεγονός High Fidelity
77
YBA CD Passion 1000
Τ
————————————— του Νίκου Κορακάκη—————————————
Κεραυνός εν αιθρία
ο 1949 και σε ηλικία 18 ετών, ο φιλόδοξος James Russel από το Bremerton του Washington State, αποφάσισε να αποχωριστεί προσωρινά την οικογένεια του, τους φίλους του, το έτερον ήμισυ της καρδιάς του και την αγαπημένη του πόλη, για να μετακομίσει στο Portland προς χάριν του μεγάλου του πάθους για την επιστήμη της φυσικής. Το Σεπτέμβριο του 1954, δεν είχε προλάβει καλά καλά να παραλάβει το πτυχίο και το αριστείο του και η General Electric τον έκανε “δικό της”, τον ενέταξε στην ερευνητική της ομάδα και του έδωσε τα μέσα για να δημιουργήσει. Από τότε μέχρι και το 1959 προσέφερε στην ανθρωπότητα ένα σημαντικό αριθμό τεχνολογικών καινοτομιών και εφευρέσεων. Ωστόσο, η σημαντικότερη του εφεύρεση ήρθε κάπου στα μέσα του 1960, όπου ο φιλόδοξος φυσικός επινόησε και παρουσίασε ένα εξαιρετικά επαναστατικό concept για τα δεδομένα εκείνης της εποχή, που δεν ήταν άλλο από το ίδιο το compact disc. Ναι, πολύ σωστά διαβάσατε. Το compact disc επινοήθηκε το 1960. Παρόλα αυτά, η βιομηχανία της τότε υψηλής τεχνολογίας προτίμησε να σιγήσει και να αρκεστεί με τα είδη υπάρχοντα μέσα αποθήκευσης και αναπαραγωγής, κρατώντας το “στόμα” της κλειστό για είκοσι ολόκληρα χρόνια. Το 1980 όμως, η Philips δεν άντεξε την άπνοια και αποφάσισε να διαταράξει τα ύδατα της αγοράς των consumer electronics με το λανσάρισμα του CD, στην μορφή που το ξέρουμε μέχρι και σήμερα. Από εκείνη την στιγμή και μετά, συνέβησαν πολλά. Η πρώτη μεγάλη σύγχυση προκλήθηκε στις συνειδήσεις των ίδιων των καταναλωτών, όπου έσπευσαν να “ρευστοποιήσουν” τις δισκοθήκες βινυλίου, αποσκοπώντας σε μια τάχιστη αντικατάσταση τους με τα ασημένια συμπαγή δισκάκια που υπόσχονταν τον “τέλειο ήχο”. Τρομάρα μας… Η δεύτερη κατά σειρά σύγχυση προκλήθηκε στην ίδια την βιομηχανία των μέσων αναπαραγωγής, με το cd να ανατρέπει τις ισορροπίες και να επαναφέρει στο προσκήνιο τις λαμπάτες υλοποιήσεις, οι οποίες κατάφερναν με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία να καλύπτουν τα ψεγάδια του νέου μέσου, που τότε είχε την τάση να σμικρύνει τους όγκους των οργάνων και να αποδίδει με αφύσικη οξύτητα τις υψηλές συχνότητες. Παρόλα αυτά, το cd γνώρισε μια εντυπωσιακή εμπορική επιτυχία και το σημαντικότερο όλων ήταν ότι “δημιούργησε”
ένα τεράστιο κύμα νέων μουσικόφιλων, δίνοντας μια τονωτική ένεση στην βιομηχανία του αναπαραγόμενου ήχου, αλλά και της ίδιας της μουσικής. Αυτή την στιγμή όμως, τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα και έχω την αίσθηση ότι διανύουμε μια νέα περίοδο σύγχυσης, με την βιομηχανία του βινυλίου να ανακάμπτει και να επανέρχεται δριμύτερη, όχι τόσο εξαιτίας των προβλημάτων του cd ως software, αλλά κυρίως λόγω της απουσίας αξιόλογων ψηφιακών συνόλων αναπαραγωγής στα επίπεδα κάτω των 10000 ευρώ. Ωστόσο, μέσα σε όλη αυτή την σύγχυση, υπάρχουν και μερικοί σοβαροί κατασκευαστές που έχουν εντελώς αντίθετη άποψη από την δική μου, τουλάχιστον… όταν πρόκειται για τα δικά τους προϊόντα. Ένας από αυτούς τους κατασκευαστές, είναι και ο κύριος Yves-Bernard André. Σχεδίαση και περιγραφή Οι τακτικοί αναγνώστες του περιοδικού, φαντάζομαι ότι έχουν είδη “ψυλλιαστεί” την προσωπική μου συμπάθια για τα προϊόντα του Γάλλου κατασκευαστή. Μια συμπάθια που δεν περιορίζεται μονάχα στα όρια της ηχητικής συμπεριφοράς, αλλά εκτείνεται πολύ πέρα από αυτά, βρίσκοντας έδαφος ακόμα και σε τομείς όπως για παράδειγμα είναι οι πρωτοποριακές τεχνολογικές εφαρμογές, η σχολαστικότητα των τεχνικών της εταιρίας κατά την επιλογή και κατασκευή των υλικών που θα χρησιμοποιήσουν στα προϊόντα τους, η σχεδιαστική φιλοσοφία, το αρμονικό πάντρεμα αυτής με το στοιχείο του μινιμαλισμού και γενικότερα η συνολική αντίληψη του Γάλλου δημιουργού γύρω από το Hi Fi αλλά και την ίδια την μουσική. Όπως θα έχετε λοιπόν καταλάβει, είμαι ένας από τους οπαδούς αυτής της εταιρίας και το γεγονός αυτό, κάλλιστα θα μπορούσε να πυροδοτήσει ενστάσεις για την αξιοπιστία αυτής της δοκιμής και πιο συγκεκριμένα για την επιλογή του δοκιμαστή στον οποίο ανατέθηκε αυτή η δοκιμή. Πριν όμως προβείτε σε κάποια βιαστικά συμπεράσματα, θα ήθελα να έχετε κατά νου ότι η ενεργή μου ενασχόληση με τον ειδικό τύπο, σε καμία περίπτωση δεν με τοποθετεί στην αντίπερα όχθη από εσάς τους αναγνώστες και φίλους του Hi Fi. Σας διαβεβαιώνω ότι βρίσκομαι στην ίδια θέση με εσάς, αντιμετωπίζω την αγορά από την θέση και το πρίσμα του καταναλωτή και παραμένω ένας φανατικός λάτρης του Hi Fi και της αναπαραγόμενης μουσικής, γεγονός High Fidelity
77
Bryston BP 26 MPS-2 & Bryston 6B SST ——————————— του Π. Παναγόπουλου ———————————
Γίγαντες Rocky με μουσική Mountain παιδεία Suite
Γ
ια τους πιο παλιούς, η Καναδέζικη Bryston που οφείλει την ύπαρξη της στον δαιμόνιο σχεδιαστή Stuart Taylor, είναι μια θρυλική εταιρία κατασκευής συσκευών ήχου, (βρίσκεται σε ενεργό δράση για περισσότερο από 40 χρόνια, κατασκευάζοντας αρχικά ιατρικά μηχανήματα), που έχει τις ρίζες της βαθιά μέσα στην δεκαετία του 60 και του 70. Τότε ήταν που παρουσίασε τον περίφημο τελικό ενισχυτή της τον 3Β. Ο ενισχυτής αυτός που είχε ισχύ 100 watt, αλλά και ο μεγαλύτερος από αυτόν ο 4Β, είχαν βασιστεί σε ένα θρυλικό σχέδιο ενισχυτή της εποχής, τον περίφημο Tiger. Ο Tiger διέθετε πέρα όλων των άλλων ένα απίστευτης υφής μπάσο, με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα αγαπητός σε όσους από τότε επιθυμούσαν να οδηγήσουν κάποια θηριώδη υπογούφερ. Και ξέρετε τότε τα υπογούφερ δεν ήταν αστεία υπόθεση. Ήταν ως επί το πλείστων τεραστίου μεγέθους ιδιοκατασκευές, με δεκάδων ιντσών γούφερ, και συμπεριφορά ιδιαίτερα δύστροπη. Όταν λοιπόν το 1975 ο η Bryston παρουσίασε τον 3Β, μαθεύτηκε αμέσως ότι υπάρχει επιτέλους ένας ενισχυτής με «γρανιτένια» μπάσα, και συντελεστή απόσβεσης πάνω από 500! Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν δεν χρειαζόταν και τίποτε άλλο για να πάρει η υπόθεση «φωτιά». Εννοείται βέβαια ότι όλα αυτά δεν ήταν καθόλου υπερβολές, καθώς οι ενισχυτές αυτοί διέθεταν ένα κορυφαίο για την εποχή τους χαμηλό. Πέρα αυτού του θαυμάσιου χαρακτηριστικού που τους έκανε να διαφοροποιούνται και να ξεχωρίζουν, είναι γεγονός ότι όλες οι συσκευές της Καναδέζικης εταιρίας διέθεταν και άλλα αναμφισβήτητα ηχητικά προσόντα. Για να είμαι πιο ακριβείς, τα μηχανήματα αυτά, αν και αρκετά ακριβά έναντι του ανταγωνισμού την εποχή εκείνη, ήταν αναμφισβήτητα σε όλες τις επιδόσεις τους κορυφαία. Η Bryston είναι μια εταιρία με «κλασική» νοοτροπία. Αν και η γκάμα της εμπλουτίστηκε πολύ μέσα στην πάροδο του χρόνου, όλα τα μοντέλα της διατηρούνται πάντα για πολύ καιρό σε κυκλοφορία. Η χαρακτηριστική τους εμφάνιση επίσης, πολύ λίγο έχει αλλάξει μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια. Η Bryston έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις κατασκευές της και αυτό είναι κάτι που δεν κρύβεται. Δεν πιστεύω εξάλλου να γνωρίζετε κάποια άλλη εταιρία που να δίνει στις συσκευές της εγγύηση για είκοσι ολόκληρα χρόνια! Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι κρατάει ακόμα ζωντανά, και σχεδόν αυτούσια κάποια από τα ιστορικά μοντέλα του παρελθόντος, όπως ας πούμε τον 4Β έναν ενισχυτή που έχει πουλήσει χιλιάδες κομμάτια, και τον οποίο πλέον ονομάζει 4B SST. Ο 6Β
SST είναι η τρικάναλι έκδοση του τελικού αυτού ενισχυτή. Ο προενισχυτής MP 26 με το εξωτερικό τροφοδοτικό είναι ο κορυφαίος των προενισχυτών της εταιρίας. Υπερβαρέων βαρών. Και οι δύο αυτές συσκευές είναι «τανκς». Ειδικά ο τελικός είναι ιδιαίτερα άβολος στην μεταφορά, και θέλει οπωσδήποτε δύο άτομα, εάν ειδικά δεν διαθέτετε την σωματική ρώμη ενός Schwarzenegger. Όχι πολύ μεγάλος σε μέγεθος πολύ όμως επιβλητικός, με σασί και πρόσοψη από αλουμίνιο, αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού όπου και εάν τοποθετηθεί. Ο προενισχυτής που είναι εξίσου στιβαρός διαθέτει εξωτερικό τροφοδοτικό, και σαν προφίλ είναι πολύ «λεπτός» και ραφινάτος εμφανισιακά. Είναι και αυτός κατασκευασμένος εξ ολοκλήρου από αλουμίνιο, μαύρο για το σασί, και λευκό για την πρόσοψη. Το βουρτσισμένο αλουμίνιο της πρόσοψης έχει πάχος 1.5 εκ. και στις δύο συσκευές, αυτό όμως που τραβάει την προσοχή ιδιαίτερα, είναι το ανάγλυφο λογότυπο της εταιρίας. Ο προενισχυτής αυτός είναι υπερεξοπλισμένος. Αν και η πρόσοψη του είναι μάλλον λιτή με ελάχιστα ρυθμιστικά, ο συγκεκριμένος διέθετε και είσοδο για πικάπ, (ΜΜ, MC), αλλά και είσοδο ακουστικών. Με το τροφοδοτικό του συνδέεται με το δικό του καλώδιο μέσω εξαπόδαρων XLR, η ύπαρξη δε άλλων τεσσάρων εξόδων από αυτά στο τροφοδοτικό δείχνει ότι προορίζεται για την οδήγηση και άλλων συσκευών της εταιρίας συγχρόνως. Πέντε στον αριθμό έξοδοι Switched Triggers εκ των οποίων η αριστερή για το remote κλίνει την εικόνα μιας πληρέστατης τροφοδοσίας. Μάλλον η εικόνα αυτή κλίνει με τον καλύτερο τρόπο, εάν κάποιος δει το τροφοδοτικό του προενισχυτή και εσωτερικά, όπου συναντάμε 10+1 ηλεκτρολυτικούς πυκνωτές 6.800μf 50V, καθώς και έναν μεγάλο τοροϊδή μετασχηματιστή 250VA! Το σύνολο αυτό θα μπορούσε να αφορά κάλλιστα κάποιον μεσαίας ισχύος ολοκληρωμένο, ή κάποιον χαμηλής ισχύος τελικό ενισχυτή. Ο ενδότερος κόσμος του MP26 φιλοξενείται σε μια μεγάλη πλακέτα που καταλαμβάνει όλο το εσωτερικό του από άκρη σε άκρη. Εκεί μπορούμε να δούμε άλλους δύο ηλεκτρολυτικούς πυκνωτές 6.800μf 50V, αντιστάσεις metal film, πυκνωτές πολυεστερικούς αλλά και πολυπροπυλενίου, καθώς και δύο ερμητικά κλειστά μεταλλικά κουτιά που προφανώς κρύβουν κάποια «μυστικά» που ο κατασκευαστής επιθυμεί να μείνουν όσο το δυνατόν πιο «κρυφά». Το ποτενσιόμετρο High Fidelity
85
Bryston BP 26 MPS-2 & Bryston 6B SST ——————————— του Π. Παναγόπουλου ———————————
Γίγαντες Rocky με μουσική Mountain παιδεία Suite
Γ
ια τους πιο παλιούς, η Καναδέζικη Bryston που οφείλει την ύπαρξη της στον δαιμόνιο σχεδιαστή Stuart Taylor, είναι μια θρυλική εταιρία κατασκευής συσκευών ήχου, (βρίσκεται σε ενεργό δράση για περισσότερο από 40 χρόνια, κατασκευάζοντας αρχικά ιατρικά μηχανήματα), που έχει τις ρίζες της βαθιά μέσα στην δεκαετία του 60 και του 70. Τότε ήταν που παρουσίασε τον περίφημο τελικό ενισχυτή της τον 3Β. Ο ενισχυτής αυτός που είχε ισχύ 100 watt, αλλά και ο μεγαλύτερος από αυτόν ο 4Β, είχαν βασιστεί σε ένα θρυλικό σχέδιο ενισχυτή της εποχής, τον περίφημο Tiger. Ο Tiger διέθετε πέρα όλων των άλλων ένα απίστευτης υφής μπάσο, με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα αγαπητός σε όσους από τότε επιθυμούσαν να οδηγήσουν κάποια θηριώδη υπογούφερ. Και ξέρετε τότε τα υπογούφερ δεν ήταν αστεία υπόθεση. Ήταν ως επί το πλείστων τεραστίου μεγέθους ιδιοκατασκευές, με δεκάδων ιντσών γούφερ, και συμπεριφορά ιδιαίτερα δύστροπη. Όταν λοιπόν το 1975 ο η Bryston παρουσίασε τον 3Β, μαθεύτηκε αμέσως ότι υπάρχει επιτέλους ένας ενισχυτής με «γρανιτένια» μπάσα, και συντελεστή απόσβεσης πάνω από 500! Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν δεν χρειαζόταν και τίποτε άλλο για να πάρει η υπόθεση «φωτιά». Εννοείται βέβαια ότι όλα αυτά δεν ήταν καθόλου υπερβολές, καθώς οι ενισχυτές αυτοί διέθεταν ένα κορυφαίο για την εποχή τους χαμηλό. Πέρα αυτού του θαυμάσιου χαρακτηριστικού που τους έκανε να διαφοροποιούνται και να ξεχωρίζουν, είναι γεγονός ότι όλες οι συσκευές της Καναδέζικης εταιρίας διέθεταν και άλλα αναμφισβήτητα ηχητικά προσόντα. Για να είμαι πιο ακριβείς, τα μηχανήματα αυτά, αν και αρκετά ακριβά έναντι του ανταγωνισμού την εποχή εκείνη, ήταν αναμφισβήτητα σε όλες τις επιδόσεις τους κορυφαία. Η Bryston είναι μια εταιρία με «κλασική» νοοτροπία. Αν και η γκάμα της εμπλουτίστηκε πολύ μέσα στην πάροδο του χρόνου, όλα τα μοντέλα της διατηρούνται πάντα για πολύ καιρό σε κυκλοφορία. Η χαρακτηριστική τους εμφάνιση επίσης, πολύ λίγο έχει αλλάξει μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια. Η Bryston έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις κατασκευές της και αυτό είναι κάτι που δεν κρύβεται. Δεν πιστεύω εξάλλου να γνωρίζετε κάποια άλλη εταιρία που να δίνει στις συσκευές της εγγύηση για είκοσι ολόκληρα χρόνια! Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι κρατάει ακόμα ζωντανά, και σχεδόν αυτούσια κάποια από τα ιστορικά μοντέλα του παρελθόντος, όπως ας πούμε τον 4Β έναν ενισχυτή που έχει πουλήσει χιλιάδες κομμάτια, και τον οποίο πλέον ονομάζει 4B SST. Ο 6Β
SST είναι η τρικάναλι έκδοση του τελικού αυτού ενισχυτή. Ο προενισχυτής MP 26 με το εξωτερικό τροφοδοτικό είναι ο κορυφαίος των προενισχυτών της εταιρίας. Υπερβαρέων βαρών. Και οι δύο αυτές συσκευές είναι «τανκς». Ειδικά ο τελικός είναι ιδιαίτερα άβολος στην μεταφορά, και θέλει οπωσδήποτε δύο άτομα, εάν ειδικά δεν διαθέτετε την σωματική ρώμη ενός Schwarzenegger. Όχι πολύ μεγάλος σε μέγεθος πολύ όμως επιβλητικός, με σασί και πρόσοψη από αλουμίνιο, αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού όπου και εάν τοποθετηθεί. Ο προενισχυτής που είναι εξίσου στιβαρός διαθέτει εξωτερικό τροφοδοτικό, και σαν προφίλ είναι πολύ «λεπτός» και ραφινάτος εμφανισιακά. Είναι και αυτός κατασκευασμένος εξ ολοκλήρου από αλουμίνιο, μαύρο για το σασί, και λευκό για την πρόσοψη. Το βουρτσισμένο αλουμίνιο της πρόσοψης έχει πάχος 1.5 εκ. και στις δύο συσκευές, αυτό όμως που τραβάει την προσοχή ιδιαίτερα, είναι το ανάγλυφο λογότυπο της εταιρίας. Ο προενισχυτής αυτός είναι υπερεξοπλισμένος. Αν και η πρόσοψη του είναι μάλλον λιτή με ελάχιστα ρυθμιστικά, ο συγκεκριμένος διέθετε και είσοδο για πικάπ, (ΜΜ, MC), αλλά και είσοδο ακουστικών. Με το τροφοδοτικό του συνδέεται με το δικό του καλώδιο μέσω εξαπόδαρων XLR, η ύπαρξη δε άλλων τεσσάρων εξόδων από αυτά στο τροφοδοτικό δείχνει ότι προορίζεται για την οδήγηση και άλλων συσκευών της εταιρίας συγχρόνως. Πέντε στον αριθμό έξοδοι Switched Triggers εκ των οποίων η αριστερή για το remote κλίνει την εικόνα μιας πληρέστατης τροφοδοσίας. Μάλλον η εικόνα αυτή κλίνει με τον καλύτερο τρόπο, εάν κάποιος δει το τροφοδοτικό του προενισχυτή και εσωτερικά, όπου συναντάμε 10+1 ηλεκτρολυτικούς πυκνωτές 6.800μf 50V, καθώς και έναν μεγάλο τοροϊδή μετασχηματιστή 250VA! Το σύνολο αυτό θα μπορούσε να αφορά κάλλιστα κάποιον μεσαίας ισχύος ολοκληρωμένο, ή κάποιον χαμηλής ισχύος τελικό ενισχυτή. Ο ενδότερος κόσμος του MP26 φιλοξενείται σε μια μεγάλη πλακέτα που καταλαμβάνει όλο το εσωτερικό του από άκρη σε άκρη. Εκεί μπορούμε να δούμε άλλους δύο ηλεκτρολυτικούς πυκνωτές 6.800μf 50V, αντιστάσεις metal film, πυκνωτές πολυεστερικούς αλλά και πολυπροπυλενίου, καθώς και δύο ερμητικά κλειστά μεταλλικά κουτιά που προφανώς κρύβουν κάποια «μυστικά» που ο κατασκευαστής επιθυμεί να μείνουν όσο το δυνατόν πιο «κρυφά». Το ποτενσιόμετρο High Fidelity
85
NuForce Reference 9 SE
Δ
————————————— του Π. Παναγόπουλου ———————————————
Δύναμη δέλτα
εν υπάρχει ίσως τέχνη συναρπαστικότερη της μουσικής. Μέσω αυτής τελείται η απόλυτη εξύψωση πνεύματος και αισθήσεων, σε σφαίρες ονειρικές, ανώτερες, σφαίρες συμπαντικές. Η δημιουργία ολόκληρη είναι ένας ωκεανός, μια «μήτρα» γένεσης άπειρων μορφών ενέργειας. Μέσα σε αυτόν τον ωκεανό, «κολυμπάνε» τα πάντα, σε μια κίνηση αιώνια, αέναη, αφουγκραζόμενα το «τραγούδι» του σύμπαντος. Μικρό πλάσμα, παρατηρητής ο άνθρωπος, ένας μικρός «κολυμβητής» χαμένος μέσα σε αυτόν τον απέραντο συμπαντικό ωκεανό «τραγουδιστή», προσπαθεί με τις πέντε μόλις αισθήσεις του να αντιληφθεί ό,τι μπορεί από την τεράστια κοσμική αυτή συναυλία. Το αέναο αυτό τραγούδι της συμπαντικής δημιουργίας άλλοι το αντιλαμβάνονται συνειδητά, ενώ κάποιοι άλλοι ασυνείδητα. Το σίγουρο είναι πάντως ότι κανείς έμβιος οργανισμός δεν μένει από αυτό ασυγκίνητος όταν καταφέρει πλέον η ψυχή του να το αγγίξει, και οι αισθήσεις του με κάποιον τρόπο να το μεταφράσουν. Κάπως έτσι σαν έκφραση γεννιέται η «θεια» τέχνη που ονομάζουμε μουσική. Θα μπορούσε άραγε να χαρακτηριστεί ειρωνεία ή και τυχαίο το ότι οι δύο πιο βασικές από τις αισθήσεις μας λειτουργούν και αυτές λαμβάνοντας συχνότητες; Μάλλον όχι. Όπως επίσης δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τυχαίο το ότι δεν υπάρχει τελικά πιο συναρπαστικός κλάδος απ’ ό,τι αυτός των ηλεκτρονικών. Ένας κλάδος που -εκτός όλων των άλλωνυπηρετεί και αυτός με τον τρόπο του την ύψιστη τέχνη. Οι εξελίξεις είναι πραγματικά ραγδαίες σε όλους τους τομείς των ηλεκτρονικών, και φυσικά καλοδεχούμενες. Ειδικά στον τομέα του ήχου, και ακόμα ειδικότερα σε θέματα που αφορούν την εξέλιξη των ενισχυτικών βαθμίδων, τα πράγματα έχουν γίνει παραπάνω από συναρπαστικά. Εάν κάποιος δοκίμαζε πριν από μερικά χρόνια να πει σε όλους εμάς ότι οι ψηφιακοί ενισχυτές, και η «ταπεινή» τάξη λειτουργίας D, θα απειλούσε κάποτε το υπάρχον κατεστημένο, στο οποίο μέχρι τώρα δεσπόζουν, και χρήζουν ειδικά ιδιαίτερης εκτίμησης κάποιες υλοποιήσεις σε καθαρή τάξη Α, ή και Α/Β, το λιγότερο που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει θα ήταν η γενική θυμηδία. Το ίδιο περίπου ισχύει και για τα διακοπτικά τροφοδοτικά, που μέχρι πριν λίγα χρόνια τα συναντούσε κανείς μόνον σε υπογούφερ, ενισχυτές αυτοκινήτου, και υπολογιστές. Και όμως, να πού φτάσαμε. Στην πλήρη σχεδόν αντιστροφή!
Οι τελικοί ενισχυτές της Halcro που χρησιμοποιούν διακοπτικά τροφοδοτικά, θεωρούνται σήμερα από αρκετούς έγκριτους δοκιμαστές ανά την υφήλιο, σαν οι καλύτεροι σε ήχο τελικοί ενισχυτές. Όσο για τους ενισχυτές σε τάξη D, έχουν αρχίσει πλέον να επιβάλλονται στις συνειδήσεις των μουσικόφιλων σαν ισάξιες, τουλάχιστον σε ήχο συσκευές, ακόμα και ανάμεσα σε «θηρία» καθαρής λειτουργίας σε τάξη Α. Η NuForce είναι μια νέα σχετικά αμερικάνικη εταιρεία με γραφεία στην Καλιφόρνια, η οποία έχει καταφέρει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να ταράξει αρκετά τα νερά στον χώρο της υψηλής πιστότητας, και να δημιουργήσει αίσθηση ειδικά με τους τελικούς της ενισχυτές. Ο σχεδιαστής των συσκευών της πατενταρισμένης τεχνολογίας των ενισχυτών της NuForce, ονομάζεται Tranh Nguven, ο οποίος είναι και ο σχεδιαστής του συστήματος τροφοδοσίας των πυραύλων Tomahawk. Η γκάμα της NuForce, που δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη, περιλαμβάνει ένα μοντέλο μονοφωνικών ενισχυτών, τους Reference 9, καθώς και τη Special Edition έκδοση αυτού, η οποία αφορά και το υπό δοκιμή μοντέλο που έχουμε αυτή τη στιγμή στα χέρια μας. Κατά τα άλλα, την γκάμα της NuForce συμπληρώνουν ένας σ τερεοφωνικός προενισχυτής, ένας πολυκάναλος 7.1 προενισχυτής, ένας ολοκληρωμένος ενισχυτής (επίσης ψηφιακός), ένα ηχείο, καθώς και κάποια «αξεσουάρ». Three G Οι δύο αυτοί μονοφωνικοί ενισχυτές είναι δύο πολύ όμορφα αλουμινένια κουτάκια μικρών διαστάσεων, πολύ ελαφριά, με χρώμα χρυσοκόκκινο. Στην πρόσοψη υπάρχει απλός ένα μπλε led που υποδεικνύει το πότε οι ενισχυτές βρίσκονται σε λειτουργία. Στο πίσω μέρος υπάρχει ο διακόπτης έναρξης λειτουργίας, μια ασφάλεια προστασίας των 5Α 250V, μια single ended είσοδος που υλοποιείται με επίχρυσα RCA, αλλά και μια ισορροπημένη (balanced). Η επιλογή μεταξύ των δύο εισόδων γίνεται με διακόπτη. Εσωτερικά ο κάθε NuForce έχει την κλασική δομή ενός ψηφιακού ενισχυτή που δεν χρησιμοποιεί το Module ICE. To μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού του καταλαμβάνεται από το διακοπτικό τροφοδοτικό του (κατασκευάζεται από τη Skynet για λογαριασμό της Nu Force), ενώ οι πυκνωτές εξομάλυνσης της τάσης τροφοδοσίας υλοποιούνται σε μια χωριστή πλακέτα. Συνολικά χρησιμοποιούνται 16 πυκνωτές των 1000μF παράλληλα συνδεσμολογημένοι High Fidelity
91
NuForce Reference 9 SE
Δ
————————————— του Π. Παναγόπουλου ———————————————
Δύναμη δέλτα
εν υπάρχει ίσως τέχνη συναρπαστικότερη της μουσικής. Μέσω αυτής τελείται η απόλυτη εξύψωση πνεύματος και αισθήσεων, σε σφαίρες ονειρικές, ανώτερες, σφαίρες συμπαντικές. Η δημιουργία ολόκληρη είναι ένας ωκεανός, μια «μήτρα» γένεσης άπειρων μορφών ενέργειας. Μέσα σε αυτόν τον ωκεανό, «κολυμπάνε» τα πάντα, σε μια κίνηση αιώνια, αέναη, αφουγκραζόμενα το «τραγούδι» του σύμπαντος. Μικρό πλάσμα, παρατηρητής ο άνθρωπος, ένας μικρός «κολυμβητής» χαμένος μέσα σε αυτόν τον απέραντο συμπαντικό ωκεανό «τραγουδιστή», προσπαθεί με τις πέντε μόλις αισθήσεις του να αντιληφθεί ό,τι μπορεί από την τεράστια κοσμική αυτή συναυλία. Το αέναο αυτό τραγούδι της συμπαντικής δημιουργίας άλλοι το αντιλαμβάνονται συνειδητά, ενώ κάποιοι άλλοι ασυνείδητα. Το σίγουρο είναι πάντως ότι κανείς έμβιος οργανισμός δεν μένει από αυτό ασυγκίνητος όταν καταφέρει πλέον η ψυχή του να το αγγίξει, και οι αισθήσεις του με κάποιον τρόπο να το μεταφράσουν. Κάπως έτσι σαν έκφραση γεννιέται η «θεια» τέχνη που ονομάζουμε μουσική. Θα μπορούσε άραγε να χαρακτηριστεί ειρωνεία ή και τυχαίο το ότι οι δύο πιο βασικές από τις αισθήσεις μας λειτουργούν και αυτές λαμβάνοντας συχνότητες; Μάλλον όχι. Όπως επίσης δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τυχαίο το ότι δεν υπάρχει τελικά πιο συναρπαστικός κλάδος απ’ ό,τι αυτός των ηλεκτρονικών. Ένας κλάδος που -εκτός όλων των άλλωνυπηρετεί και αυτός με τον τρόπο του την ύψιστη τέχνη. Οι εξελίξεις είναι πραγματικά ραγδαίες σε όλους τους τομείς των ηλεκτρονικών, και φυσικά καλοδεχούμενες. Ειδικά στον τομέα του ήχου, και ακόμα ειδικότερα σε θέματα που αφορούν την εξέλιξη των ενισχυτικών βαθμίδων, τα πράγματα έχουν γίνει παραπάνω από συναρπαστικά. Εάν κάποιος δοκίμαζε πριν από μερικά χρόνια να πει σε όλους εμάς ότι οι ψηφιακοί ενισχυτές, και η «ταπεινή» τάξη λειτουργίας D, θα απειλούσε κάποτε το υπάρχον κατεστημένο, στο οποίο μέχρι τώρα δεσπόζουν, και χρήζουν ειδικά ιδιαίτερης εκτίμησης κάποιες υλοποιήσεις σε καθαρή τάξη Α, ή και Α/Β, το λιγότερο που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει θα ήταν η γενική θυμηδία. Το ίδιο περίπου ισχύει και για τα διακοπτικά τροφοδοτικά, που μέχρι πριν λίγα χρόνια τα συναντούσε κανείς μόνον σε υπογούφερ, ενισχυτές αυτοκινήτου, και υπολογιστές. Και όμως, να πού φτάσαμε. Στην πλήρη σχεδόν αντιστροφή!
Οι τελικοί ενισχυτές της Halcro που χρησιμοποιούν διακοπτικά τροφοδοτικά, θεωρούνται σήμερα από αρκετούς έγκριτους δοκιμαστές ανά την υφήλιο, σαν οι καλύτεροι σε ήχο τελικοί ενισχυτές. Όσο για τους ενισχυτές σε τάξη D, έχουν αρχίσει πλέον να επιβάλλονται στις συνειδήσεις των μουσικόφιλων σαν ισάξιες, τουλάχιστον σε ήχο συσκευές, ακόμα και ανάμεσα σε «θηρία» καθαρής λειτουργίας σε τάξη Α. Η NuForce είναι μια νέα σχετικά αμερικάνικη εταιρεία με γραφεία στην Καλιφόρνια, η οποία έχει καταφέρει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να ταράξει αρκετά τα νερά στον χώρο της υψηλής πιστότητας, και να δημιουργήσει αίσθηση ειδικά με τους τελικούς της ενισχυτές. Ο σχεδιαστής των συσκευών της πατενταρισμένης τεχνολογίας των ενισχυτών της NuForce, ονομάζεται Tranh Nguven, ο οποίος είναι και ο σχεδιαστής του συστήματος τροφοδοσίας των πυραύλων Tomahawk. Η γκάμα της NuForce, που δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη, περιλαμβάνει ένα μοντέλο μονοφωνικών ενισχυτών, τους Reference 9, καθώς και τη Special Edition έκδοση αυτού, η οποία αφορά και το υπό δοκιμή μοντέλο που έχουμε αυτή τη στιγμή στα χέρια μας. Κατά τα άλλα, την γκάμα της NuForce συμπληρώνουν ένας σ τερεοφωνικός προενισχυτής, ένας πολυκάναλος 7.1 προενισχυτής, ένας ολοκληρωμένος ενισχυτής (επίσης ψηφιακός), ένα ηχείο, καθώς και κάποια «αξεσουάρ». Three G Οι δύο αυτοί μονοφωνικοί ενισχυτές είναι δύο πολύ όμορφα αλουμινένια κουτάκια μικρών διαστάσεων, πολύ ελαφριά, με χρώμα χρυσοκόκκινο. Στην πρόσοψη υπάρχει απλός ένα μπλε led που υποδεικνύει το πότε οι ενισχυτές βρίσκονται σε λειτουργία. Στο πίσω μέρος υπάρχει ο διακόπτης έναρξης λειτουργίας, μια ασφάλεια προστασίας των 5Α 250V, μια single ended είσοδος που υλοποιείται με επίχρυσα RCA, αλλά και μια ισορροπημένη (balanced). Η επιλογή μεταξύ των δύο εισόδων γίνεται με διακόπτη. Εσωτερικά ο κάθε NuForce έχει την κλασική δομή ενός ψηφιακού ενισχυτή που δεν χρησιμοποιεί το Module ICE. To μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού του καταλαμβάνεται από το διακοπτικό τροφοδοτικό του (κατασκευάζεται από τη Skynet για λογαριασμό της Nu Force), ενώ οι πυκνωτές εξομάλυνσης της τάσης τροφοδοσίας υλοποιούνται σε μια χωριστή πλακέτα. Συνολικά χρησιμοποιούνται 16 πυκνωτές των 1000μF παράλληλα συνδεσμολογημένοι High Fidelity
91
Bonnec Alto
Ε
άν κάποιος ζητήσει από οποιονδήποτε να εκφραστεί παρουσιάζοντας μια δημιουργία σε όποια μορφή τέχνης και εάν αυτός επιθυμεί, είναι σίγουρο ότι ο καθένας από εμάς θα εκφραστεί με τον δικό του απόλυτα προσωπικό τρόπο. Είναι σίγουρο επίσης ότι ένα μεγάλο μέρος της προσωπικότητας, αλλά και του χαρακτήρα δημιουργού, θα υπάρχει μέσα σε αυτό το μέσο και το αποτέλεσμα έκφρασης, είτε αυτό είναι κάποιο ποίημα, είτε είναι μουσική, είτε κάποια κατασκευή, κάποιος πίνακας, ή οτιδήποτε άλλο τέλος πάντων που μπορεί να τον αντιπροσωπεύει. Είναι πολύ φυσικό λοιπόν κάποια πράγματα να λειτουργούν ως καθρέπτης του χαρακτήρα μας και της προσωπικότητας μας, και σε κάποιες -ίσως πιο σπάνιες περιπτώσεις- ακόμα και σαν καθρέφτης της ψυχής μας. Το φαινόμενο αυτό το συναντώ συνέχεια, άλλοτε σε μεγαλύτερο και άλλοτε σε μικρότερο βαθμό και σε όλες σχεδόν της ηλεκτρονικές σχεδιαστικές δημιουργίες κάποιας μεγάλης προσωπικότητας του χώρου. Το «μεγάλης» βέβαια δεν κολλάει απαραίτητα δίπλα στο «γνωστής» ή στο «εμπορικής» προσωπικότητας, καθώς υπάρχουν και κάποιοι πολύ χαρισματικοί σχεδιαστές, που δεν είναι όσο θα τους άξιζε γνωστοί. Ένας από αυτούς είναι και ο Bonne Dittmar, ο οποίος βρίσκεται πίσω από όλες τις σχεδιάσεις της γερμανικής Bonnec. Η Bonnec είναι μια σχετικά μικρή βιοτεχνία, επομένως είναι αυτονόητο ότι όλες οι κατασκευές της γίνονται στο «χέρι». Θα μπορούσα να πω λοιπόν ότι αυτή η κλειστή «οικογενειακή» υπόθεση, βοηθά πολύ περισσότερο για την ανάπτυξη των προϋποθέσεων περί «προσωπικότητας» που μόλις σας προανέφερα, καθώς τίποτε δεν νοθεύεται από κάποιες ξένες παρεμβάσεις, με αποτέλεσμα οι συσκευές αυτές να είναι «πορτρέτα». Πορτρέτα του κ. Bonne, που και αυτός, όπως και όλοι εξάλλου οι συμπατριώτες του που ασχολούνται με την υψηλή πιστότητα, πιστεύουν ότι ο ήχος μιας συσκευής πρέπει να χαρακτηρίζεται βασικά από ρυθμό, δυναμισμό και ανάλυση. Συμφωνώ και επαυξάνω. Η γκάμα της εταιρίας, που επίσης δεν είναι μεγάλη, περιλαμβάνει έναν προενισχυτή, δύο τελικούς ενισχυτές, ένα phono stage, δύο CD player, καθώς και κάποια ενεργά κρος όβερ.
———— του Π. Παναγόπουλου ————
Πνοή φρεσκάδας
Γλυπτό από μέταλλο Ο Alto εμφανισιακά είναι κάτι πραγματικά μοναδικό. Το σασί του είναι φτιαγμένο από χοντρή μαύρη λαμαρίνα, ο ενισχυτής στέκεται τοποθετημένος όρθιος… Αλλά η
πρωτοτυπία του δε βρίσκεται εκεί. Το σασί του Alto, που δεν είναι και τόσο εύκολο να σας το περιγράψω ως σχήμα, (προτιμώ να το αφήσω αυτό στις φωτογραφίες) είναι διακοσμημένο δεξιά και αριστερά με 70 συνολικά (από 35 σε κάθε πλευρά), ασημένια βιδωτά στρόγγυλα μεταλλικά κυλινδράκια, με 4 εγκοπές περιμετρικά. Πέραν του οπτικού αποτελέσματος, τα κυλινδράκια αυτά παίζουν το ρόλο τους, καθώς χρησιμεύουν (σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς του κατασκευαστή) και για την ελεγχόμενη καταστολή των ιδιοσυντονισμών. Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να στερείται βάσης, καθώς στα πλαϊνά τοιχώματα του τελικού βρίσκονται τοποθετημένα τα τρανζίστορ εξόδου, χρησιμοποιώντας τη μεγάλη αλουμινένια επιφάνεια σαν ψήκτρα. Ο τελικός είναι αρκετά βαρύς, ειδικά εάν σκεφτεί κάποιος ότι η ισχύς του δεν ξεπερνά τα 100W rms/8Ω. Ο διακόπτης έναρξης λειτουργίας βρίσκεται στο πίσω μέρος της συσκευής, καθώς στην πρόσοψη δεν υπάρχει τίποτε άλλο, εκτός από ένα μαύρο μακρόστενο Plexiglas, που τη διατρέχει από πάνω μέχρι κάτω. Ένα μικρό πράσινο led ανάβει σε κάποιο σημείο, όταν ο ενισχυτής λειτουργεί. Στο πίσω μέρος του Alto θα βρείτε τους ακροδέκτες εισόδου, δύο εισόδους που επιτρέπουν τη διασύνδεση του ενισχυτή με άλλες συσκευές της Bonnec (και το τηλεχειρισμό του μέσω αυτών) και δύο ζεύγη μπόρνες ανά κανάλι, για τη σύνδεση των ηχείων. Ξεβιδώνοντας δύο βίδες αφαιρείται η μεταλλική γωνία που καλύπτει την πάνω πλευρά και την πρόσοψη του ενισχυτή (η συναρμογή της γωνίας στο σασί είναι ελαφρώς χαλαρή), δίνοντάς μας έτσι μερική πρόσβαση στο εσωτερικό του. Για να έχετε μια καλύτερη οπτική γωνία θα πρέπει να αφαιρέσετε πέντε από τα κυλινδράκια μιας εκ των δύο ψηκτρών, ώστε να «ανοίξει» το ένα τελικό του στάδιο. Στο κάτω μέρος του ενισχυτή θα βρείτε ένα πακτωμένο μεγάλο κυκλικό μετασχηματιστή (ικανό να παρέχει ισχύ 950VA), που χρησιμοποιεί πυρήνα από ένα ειδικό κράμα (για το οποίο ο κ. Bonnec δεν αναφέρει λεπτομέρειες), ενώ οι πυκνωτές εξομάλυνσης έχουν χωρητικότητας 47.000 μF ανά πολικότητα. Στην υλοποίηση του Alto φαίνεται πως έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο τομέα της τροφοδοσίας. Έτσι, ανεξάρτητα (για κάθε κανάλι) σταθεροποιημένα τροφοδοτικά χρησιμοποιούνται τόσο στο στάδιο ενίσχυσης τάσης όσο και σε αυτό των οδηγών των ημιαγωγών ισχύος ενώ -όπως και στο μικρότερο ενισχυτή της Bonnec που είχαμε High Fidelity
97
Bonnec Alto
Ε
άν κάποιος ζητήσει από οποιονδήποτε να εκφραστεί παρουσιάζοντας μια δημιουργία σε όποια μορφή τέχνης και εάν αυτός επιθυμεί, είναι σίγουρο ότι ο καθένας από εμάς θα εκφραστεί με τον δικό του απόλυτα προσωπικό τρόπο. Είναι σίγουρο επίσης ότι ένα μεγάλο μέρος της προσωπικότητας, αλλά και του χαρακτήρα δημιουργού, θα υπάρχει μέσα σε αυτό το μέσο και το αποτέλεσμα έκφρασης, είτε αυτό είναι κάποιο ποίημα, είτε είναι μουσική, είτε κάποια κατασκευή, κάποιος πίνακας, ή οτιδήποτε άλλο τέλος πάντων που μπορεί να τον αντιπροσωπεύει. Είναι πολύ φυσικό λοιπόν κάποια πράγματα να λειτουργούν ως καθρέπτης του χαρακτήρα μας και της προσωπικότητας μας, και σε κάποιες -ίσως πιο σπάνιες περιπτώσεις- ακόμα και σαν καθρέφτης της ψυχής μας. Το φαινόμενο αυτό το συναντώ συνέχεια, άλλοτε σε μεγαλύτερο και άλλοτε σε μικρότερο βαθμό και σε όλες σχεδόν της ηλεκτρονικές σχεδιαστικές δημιουργίες κάποιας μεγάλης προσωπικότητας του χώρου. Το «μεγάλης» βέβαια δεν κολλάει απαραίτητα δίπλα στο «γνωστής» ή στο «εμπορικής» προσωπικότητας, καθώς υπάρχουν και κάποιοι πολύ χαρισματικοί σχεδιαστές, που δεν είναι όσο θα τους άξιζε γνωστοί. Ένας από αυτούς είναι και ο Bonne Dittmar, ο οποίος βρίσκεται πίσω από όλες τις σχεδιάσεις της γερμανικής Bonnec. Η Bonnec είναι μια σχετικά μικρή βιοτεχνία, επομένως είναι αυτονόητο ότι όλες οι κατασκευές της γίνονται στο «χέρι». Θα μπορούσα να πω λοιπόν ότι αυτή η κλειστή «οικογενειακή» υπόθεση, βοηθά πολύ περισσότερο για την ανάπτυξη των προϋποθέσεων περί «προσωπικότητας» που μόλις σας προανέφερα, καθώς τίποτε δεν νοθεύεται από κάποιες ξένες παρεμβάσεις, με αποτέλεσμα οι συσκευές αυτές να είναι «πορτρέτα». Πορτρέτα του κ. Bonne, που και αυτός, όπως και όλοι εξάλλου οι συμπατριώτες του που ασχολούνται με την υψηλή πιστότητα, πιστεύουν ότι ο ήχος μιας συσκευής πρέπει να χαρακτηρίζεται βασικά από ρυθμό, δυναμισμό και ανάλυση. Συμφωνώ και επαυξάνω. Η γκάμα της εταιρίας, που επίσης δεν είναι μεγάλη, περιλαμβάνει έναν προενισχυτή, δύο τελικούς ενισχυτές, ένα phono stage, δύο CD player, καθώς και κάποια ενεργά κρος όβερ.
———— του Π. Παναγόπουλου ————
Πνοή φρεσκάδας
Γλυπτό από μέταλλο Ο Alto εμφανισιακά είναι κάτι πραγματικά μοναδικό. Το σασί του είναι φτιαγμένο από χοντρή μαύρη λαμαρίνα, ο ενισχυτής στέκεται τοποθετημένος όρθιος… Αλλά η
πρωτοτυπία του δε βρίσκεται εκεί. Το σασί του Alto, που δεν είναι και τόσο εύκολο να σας το περιγράψω ως σχήμα, (προτιμώ να το αφήσω αυτό στις φωτογραφίες) είναι διακοσμημένο δεξιά και αριστερά με 70 συνολικά (από 35 σε κάθε πλευρά), ασημένια βιδωτά στρόγγυλα μεταλλικά κυλινδράκια, με 4 εγκοπές περιμετρικά. Πέραν του οπτικού αποτελέσματος, τα κυλινδράκια αυτά παίζουν το ρόλο τους, καθώς χρησιμεύουν (σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς του κατασκευαστή) και για την ελεγχόμενη καταστολή των ιδιοσυντονισμών. Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να στερείται βάσης, καθώς στα πλαϊνά τοιχώματα του τελικού βρίσκονται τοποθετημένα τα τρανζίστορ εξόδου, χρησιμοποιώντας τη μεγάλη αλουμινένια επιφάνεια σαν ψήκτρα. Ο τελικός είναι αρκετά βαρύς, ειδικά εάν σκεφτεί κάποιος ότι η ισχύς του δεν ξεπερνά τα 100W rms/8Ω. Ο διακόπτης έναρξης λειτουργίας βρίσκεται στο πίσω μέρος της συσκευής, καθώς στην πρόσοψη δεν υπάρχει τίποτε άλλο, εκτός από ένα μαύρο μακρόστενο Plexiglas, που τη διατρέχει από πάνω μέχρι κάτω. Ένα μικρό πράσινο led ανάβει σε κάποιο σημείο, όταν ο ενισχυτής λειτουργεί. Στο πίσω μέρος του Alto θα βρείτε τους ακροδέκτες εισόδου, δύο εισόδους που επιτρέπουν τη διασύνδεση του ενισχυτή με άλλες συσκευές της Bonnec (και το τηλεχειρισμό του μέσω αυτών) και δύο ζεύγη μπόρνες ανά κανάλι, για τη σύνδεση των ηχείων. Ξεβιδώνοντας δύο βίδες αφαιρείται η μεταλλική γωνία που καλύπτει την πάνω πλευρά και την πρόσοψη του ενισχυτή (η συναρμογή της γωνίας στο σασί είναι ελαφρώς χαλαρή), δίνοντάς μας έτσι μερική πρόσβαση στο εσωτερικό του. Για να έχετε μια καλύτερη οπτική γωνία θα πρέπει να αφαιρέσετε πέντε από τα κυλινδράκια μιας εκ των δύο ψηκτρών, ώστε να «ανοίξει» το ένα τελικό του στάδιο. Στο κάτω μέρος του ενισχυτή θα βρείτε ένα πακτωμένο μεγάλο κυκλικό μετασχηματιστή (ικανό να παρέχει ισχύ 950VA), που χρησιμοποιεί πυρήνα από ένα ειδικό κράμα (για το οποίο ο κ. Bonnec δεν αναφέρει λεπτομέρειες), ενώ οι πυκνωτές εξομάλυνσης έχουν χωρητικότητας 47.000 μF ανά πολικότητα. Στην υλοποίηση του Alto φαίνεται πως έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο τομέα της τροφοδοσίας. Έτσι, ανεξάρτητα (για κάθε κανάλι) σταθεροποιημένα τροφοδοτικά χρησιμοποιούνται τόσο στο στάδιο ενίσχυσης τάσης όσο και σε αυτό των οδηγών των ημιαγωγών ισχύος ενώ -όπως και στο μικρότερο ενισχυτή της Bonnec που είχαμε High Fidelity
97
JJ Electronic JJ 828 ———— Δοκιμή: Γιάννης Καλίτσης ————
Κουβαλώντας ένα μύθο
JJ Electronic JJ 828 ———— Δοκιμή: Γιάννης Καλίτσης ————
Κουβαλώντας ένα μύθο
Musical fidelity X-T100 ———————————— του Βαγγέλη Μαρκουλή —————————————
Ταράζει τα νερά
Musical fidelity X-T100 ———————————— του Βαγγέλη Μαρκουλή —————————————
Ταράζει τα νερά
47 Laboratories
Ο
4723 MC Bee Shigaraki
ι Γιαπωνέζοι στον τομέα των συσκευών ήχου δεν φημίζονται για τη σχεδιαστική τους δεινότητα. Αυτός είναι ένας τομέας που τον αφήνουν στους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους. Όσον αφορά τουλάχιστον τα τμήματα έρευνας. Εκεί που δεν πιάνονται είναι στις τεχνικές εφαρμογές. Όταν έρθει η ώρα της υλοποίησης μιας εφαρμογής, καταφέρνουν συνήθως να εκπλήξουν τους πάντες. Η 47Laboratories είναι μια παραδοσιακά καθαρόαιμη «αυστηρών» αρχών γιαπωνέζικη εταιρεία, η οποία δεν είναι και πάρα πολύ γνωστή στην Ελλάδα. Άδικα βέβαια. Το πρόσωπο που βρίσκεται πίσω από όλη τη σχεδιαστική «γραμμή» της 47L είναι ο Junji Kimura, ένας από τους μεγαλύτερους και πιο αγαπητούς engineering designers στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Ο εν λόγω δημιουργός και σχεδιαστής είναι πραγματικά παθιασμένος ειδικά με ό,τι έχει σχέση με το βινύλιο και τα αναλογικά συστήματα, αλλά και με τις λυχνίες. Το πάθος του αυτό έχει προσπαθήσει να το μεταφέρει κατά κάποιον τρόπο, όσο τουλάχιστον αφορά την ηχητική απόδοση, και στις ψηφιακές συσκευές που σχεδιάζει και παράγει η εταιρεία του. Η γκάμα της 47L θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πραγματικά πλούσια, καθώς περιλαμβάνει από Transport Dac και κεφαλές, μέχρι ενισχυτές, phono stage, καλώδια ηχείων, αλλά και έναν βραχίονα για πικάπ! Μεταξύ των τριών μοντέλων ηχείων που συμπεριλαμβάνονται στη μεγάλη «οικογένεια» της γιαπωνέζικης εταιρείας, είναι και τα ξακουστά (στην Ιαπωνία τουλάχιστον) Sakura Systems Hotei. Μεγάλη ιστορία τα ηχεία αυτά, και ελπίζω να μου δοθεί κάποια ευκαιρία στο μέλλον για μια πιο εκτενή αναφορά. Την ακριβή της σειρά η 47 Laboratories την ονομάζει Reference, και την πιο προσιτή της Shigaraki. Και εδώ αρχίζουν τα ωραία. Shigaraki ονομάζουν οι Γιαπωνέζοι κάποια παραδοσιακά κομψοτεχνήματα από πηλό. Από πηλό είναι κατασκευασμένες και οι περισσότερες από τις συσκευές της εν λόγω σειράς! Όσον αφορά τις κεφαλές, η γκάμα της 47 Laboratories διαθέτει τη σειρά Miyabi με πέντε μοντέλα, και μια πιο προσιτή οικονομικά κεφαλή που την ονομάζει MC Bee.
————————— του Π. Παναγόπουλου —————————
Γιαπωνέζικος μικρόκοσμος
Μια παιχνιδιάρα μέλισσα Η MC Bee είναι μια εξαιρετικά μικρή σε μέγεθος κεφαλή κινητού πηνίου χαμηλής εξόδου. Μόλις 0.3mV είναι η
έξοδός της, αυτό όμως που τη διαφοροποιεί από όλες τις υπόλοιπες κεφαλές του εμπορίου είναι οι πολύ μικρές της διαστάσεις. Σε πλάτος είναι ακόμα μικρότερη και από την VDH Colibri! Κατά τα άλλα, είναι μια εύκολη στην τοποθέτηση κεφαλή, η οποία όμως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όταν την πιάνει κανείς, καθώς δεν διαθέτει κάποιο προστατευτικό κάλυμμα. Είναι δηλαδή «γυμνή». Είναι επίσης ιδιαίτερα λεπτεπίλεπτη, κάτι σαν μικρογραφία κανονικής κεφαλής. Το στέλεχός της είναι κατασκευασμένο από αλουμίνιο, και αρκετά μακρύ, το δε διαμάντι μόλις που διακρίνεται. Όταν με το καλό την τοποθετήσουμε επάνω στον βραχίονα (που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ο βραχίονας Illustrious της Origin Live, τοποθετημένος στο πλατό Resolution της ίδιας εταιρείας), ρυθμίζουμε το βάρος στα 2.1 γρ. Ο κατασκευαστής συνιστά βάρος ανάγνωσης από 1.8 έως και 2.2 γρ., που είναι καλό για αρχή, καθώς η κεφαλή της δοκιμής ήταν εντελώς άστρωτη. Σταδιακά, και καθώς η κεφαλή σιγά-σιγά έστρωνε παίζοντας, ύστερα από περίπου 30 ώρες, άρχισα να μειώνω σταδιακά το βάρος, καταλήγοντας τελικά στα 1.9 γρ. Εφόσον ο προενισχυτής σας σάς δίνει τη δυνατότητα επιλογής της αντίστασης, καλό θα ήταν να της προσφέρατε 30ohms, καθώς αυτή είναι η τιμή που συνιστά και ο κατασκευαστής. Το phono stage που συνόδευσε τις ακροάσεις μου ήταν το Brinkman Fain, το οποίο είναι αυτοπροσαρμοζόμενο όσον αφορά το θέμα της αντίστασης, κάτι που -όπως καταλαβαίνετε- μου λύνει τα χέρια. Εφόσον λοιπόν όλα αυτά τηρηθούν κατά γράμμα, και η κεφαλή σωστά τοποθετημένη και ευθυγραμμισμένη αρχίσει να κιλά ομαλά στα αυλάκια, γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι πρόκειται για μια κεφαλή μουσικότατη. Η αναγνωστικότητά της είναι αρκετά καλή, αν και αυτός είναι ένας παράγων που επηρεάζεται ιδιαίτερα από τη σωστή τοποθέτησή της επάνω στον βραχίονα. Εάν δεν έχουν γίνει όλα σωστά, τότε παρουσιάζονται κάποιοι ευφωνικοί χρωματισμοί, αλλά και κάποιο σχετικό «γρέζι». Προσοχή, λοιπόν, στην τοποθέτηση. Ο πρώτος δίσκος που άκουσα όταν πλέον η κεφαλή είχε φτάσει στις 50 ώρες λειτουργίας και εγώ στρώθηκα για τα καλά απέναντι από τα ηχεία μου, ήταν το Jazz at the Pawnshop Vol.1 στην εκπληκτική εκείνη ηχογράφηση της Proprius. Ακούγοντας κανείς αυτόν τον δίσκο, μπορεί να εξετάσει τις δυνατότητες διαγραφής στις διαστάσεις του χώρου που κάποια νεοαφιχθείσα συσκευή
High Fidelity
115
47 Laboratories
Ο
4723 MC Bee Shigaraki
ι Γιαπωνέζοι στον τομέα των συσκευών ήχου δεν φημίζονται για τη σχεδιαστική τους δεινότητα. Αυτός είναι ένας τομέας που τον αφήνουν στους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους. Όσον αφορά τουλάχιστον τα τμήματα έρευνας. Εκεί που δεν πιάνονται είναι στις τεχνικές εφαρμογές. Όταν έρθει η ώρα της υλοποίησης μιας εφαρμογής, καταφέρνουν συνήθως να εκπλήξουν τους πάντες. Η 47Laboratories είναι μια παραδοσιακά καθαρόαιμη «αυστηρών» αρχών γιαπωνέζικη εταιρεία, η οποία δεν είναι και πάρα πολύ γνωστή στην Ελλάδα. Άδικα βέβαια. Το πρόσωπο που βρίσκεται πίσω από όλη τη σχεδιαστική «γραμμή» της 47L είναι ο Junji Kimura, ένας από τους μεγαλύτερους και πιο αγαπητούς engineering designers στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Ο εν λόγω δημιουργός και σχεδιαστής είναι πραγματικά παθιασμένος ειδικά με ό,τι έχει σχέση με το βινύλιο και τα αναλογικά συστήματα, αλλά και με τις λυχνίες. Το πάθος του αυτό έχει προσπαθήσει να το μεταφέρει κατά κάποιον τρόπο, όσο τουλάχιστον αφορά την ηχητική απόδοση, και στις ψηφιακές συσκευές που σχεδιάζει και παράγει η εταιρεία του. Η γκάμα της 47L θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πραγματικά πλούσια, καθώς περιλαμβάνει από Transport Dac και κεφαλές, μέχρι ενισχυτές, phono stage, καλώδια ηχείων, αλλά και έναν βραχίονα για πικάπ! Μεταξύ των τριών μοντέλων ηχείων που συμπεριλαμβάνονται στη μεγάλη «οικογένεια» της γιαπωνέζικης εταιρείας, είναι και τα ξακουστά (στην Ιαπωνία τουλάχιστον) Sakura Systems Hotei. Μεγάλη ιστορία τα ηχεία αυτά, και ελπίζω να μου δοθεί κάποια ευκαιρία στο μέλλον για μια πιο εκτενή αναφορά. Την ακριβή της σειρά η 47 Laboratories την ονομάζει Reference, και την πιο προσιτή της Shigaraki. Και εδώ αρχίζουν τα ωραία. Shigaraki ονομάζουν οι Γιαπωνέζοι κάποια παραδοσιακά κομψοτεχνήματα από πηλό. Από πηλό είναι κατασκευασμένες και οι περισσότερες από τις συσκευές της εν λόγω σειράς! Όσον αφορά τις κεφαλές, η γκάμα της 47 Laboratories διαθέτει τη σειρά Miyabi με πέντε μοντέλα, και μια πιο προσιτή οικονομικά κεφαλή που την ονομάζει MC Bee.
————————— του Π. Παναγόπουλου —————————
Γιαπωνέζικος μικρόκοσμος
Μια παιχνιδιάρα μέλισσα Η MC Bee είναι μια εξαιρετικά μικρή σε μέγεθος κεφαλή κινητού πηνίου χαμηλής εξόδου. Μόλις 0.3mV είναι η
έξοδός της, αυτό όμως που τη διαφοροποιεί από όλες τις υπόλοιπες κεφαλές του εμπορίου είναι οι πολύ μικρές της διαστάσεις. Σε πλάτος είναι ακόμα μικρότερη και από την VDH Colibri! Κατά τα άλλα, είναι μια εύκολη στην τοποθέτηση κεφαλή, η οποία όμως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όταν την πιάνει κανείς, καθώς δεν διαθέτει κάποιο προστατευτικό κάλυμμα. Είναι δηλαδή «γυμνή». Είναι επίσης ιδιαίτερα λεπτεπίλεπτη, κάτι σαν μικρογραφία κανονικής κεφαλής. Το στέλεχός της είναι κατασκευασμένο από αλουμίνιο, και αρκετά μακρύ, το δε διαμάντι μόλις που διακρίνεται. Όταν με το καλό την τοποθετήσουμε επάνω στον βραχίονα (που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ο βραχίονας Illustrious της Origin Live, τοποθετημένος στο πλατό Resolution της ίδιας εταιρείας), ρυθμίζουμε το βάρος στα 2.1 γρ. Ο κατασκευαστής συνιστά βάρος ανάγνωσης από 1.8 έως και 2.2 γρ., που είναι καλό για αρχή, καθώς η κεφαλή της δοκιμής ήταν εντελώς άστρωτη. Σταδιακά, και καθώς η κεφαλή σιγά-σιγά έστρωνε παίζοντας, ύστερα από περίπου 30 ώρες, άρχισα να μειώνω σταδιακά το βάρος, καταλήγοντας τελικά στα 1.9 γρ. Εφόσον ο προενισχυτής σας σάς δίνει τη δυνατότητα επιλογής της αντίστασης, καλό θα ήταν να της προσφέρατε 30ohms, καθώς αυτή είναι η τιμή που συνιστά και ο κατασκευαστής. Το phono stage που συνόδευσε τις ακροάσεις μου ήταν το Brinkman Fain, το οποίο είναι αυτοπροσαρμοζόμενο όσον αφορά το θέμα της αντίστασης, κάτι που -όπως καταλαβαίνετε- μου λύνει τα χέρια. Εφόσον λοιπόν όλα αυτά τηρηθούν κατά γράμμα, και η κεφαλή σωστά τοποθετημένη και ευθυγραμμισμένη αρχίσει να κιλά ομαλά στα αυλάκια, γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι πρόκειται για μια κεφαλή μουσικότατη. Η αναγνωστικότητά της είναι αρκετά καλή, αν και αυτός είναι ένας παράγων που επηρεάζεται ιδιαίτερα από τη σωστή τοποθέτησή της επάνω στον βραχίονα. Εάν δεν έχουν γίνει όλα σωστά, τότε παρουσιάζονται κάποιοι ευφωνικοί χρωματισμοί, αλλά και κάποιο σχετικό «γρέζι». Προσοχή, λοιπόν, στην τοποθέτηση. Ο πρώτος δίσκος που άκουσα όταν πλέον η κεφαλή είχε φτάσει στις 50 ώρες λειτουργίας και εγώ στρώθηκα για τα καλά απέναντι από τα ηχεία μου, ήταν το Jazz at the Pawnshop Vol.1 στην εκπληκτική εκείνη ηχογράφηση της Proprius. Ακούγοντας κανείς αυτόν τον δίσκο, μπορεί να εξετάσει τις δυνατότητες διαγραφής στις διαστάσεις του χώρου που κάποια νεοαφιχθείσα συσκευή
High Fidelity
115
Lehmann Audio Black Cube Decade
Η
———————————— του Βαγγέλη Μαρκουλή ————————————
The sound of silence
Lehmann Αudio είχε κερδίσει την εκτίμησή μου όταν πολύ χαμηλού θορύβου (ΤΗΑΤ 1510). Το συγκεκριμένο ένας φίλος μού έδωσε ένα Black Cube για να του ολοκληρωμένο έχει σχεδιαστεί ακολουθώντας τη δομή προσαρμόσω ένα απλό υποηχητικό φίλτρο. Ο εσωτερικός Dielectric Isolation και όχι τη δομή Juction Isolation με κόσμος του συγκεκριμένου phono με κέρδισε με τη την οποία υλοποιούνται οι περισσότεροι ημιαγωγοί. Αυτό γερμανική προσήλωση στην ορθή, κυκλωματικά, έχει ως αποτέλεσμα το υπόστρωμα πάνω στο οποίο υλοποίηση, ενώ το κόστος του ήταν υποπολλαπλάσιο των υλοποιείται ο κάθε ημιαγωγός του ολοκληρωμένου να ηχητικών του επιδόσεων. Όταν προέκυψε η ευκαιρία να είναι πλήρως απομονωμένο από το υπόστρωμα των δοκιμάσω επισήμως τον μεγαλύτερο αδελφό του, δεν γειτονικών ημιαγωγών, εκμηδενίζοντας έτσι τις παρασιτικές ήθελα μόνο να επιβεβαιώσω, για άλλη μια φορά, την διαρροές μεταξύ των ολοκληρωμένων. Χάρη σε αυτόν ποιότητα κατασκευής που προσφέρει η εταιρεία, αλλά και τον τρόπο κατασκευής, οι ημιαγωγοί εισόδου του να διαπιστώσω το αν η άνοδος στη τιμή συνοδεύεται από συγκεκριμένου ολοκληρωμένου συμπεριφέρονται σαν κατ’ αναλογίαν αύξηση των ηχητικών επιδόσεων. διακριτοί ημιαγωγοί. Τουλάχιστον στα χαρτιά τα To Βlack Cube Decade είναι ο ακριβότερος προενισχυτής χαρακτηριστικά του 1510 είναι εντυπωσιακά, μιας και με phono της Lehmann Audio και παρά το όνομά του (φόρος ισοδύναμο θόρυβο εισόδου 1nV και με Noise Figure τιμής στο κλασικό Βlack Cube, που έκανε γνωστή την 1.6dB, όταν δουλεύει με κέρδος 60dB, δύσκολα θα βρει εταιρεία) υλοποιείται σε δύο μακρόστενα μεταλλικά κουτιά αντίπαλο. με πρόσοψη από φινιρισμένο αλουμίνιο. Το τροφοδοτικό To πρώτο στάδιο του προενισχυτή ακολουθεί το δικτύωμα στεγάζεται στο ένα εξ αυτών, ενώ τα κυκλώματα του παθητικής ισοστάθμισης της καμπύλης RIAA που υλοποιείται προενισχυτή στο δεύτερο. Στην πρόσοψη του προενισχυτή με υλικά εξαιρετικής ποιότητας, ενώ ανά κανάλι ακολουθεί ξεχωρίζουν τρεις μικροί διακόπτες, μέσω των οποίων ένας τελεστικός OPA134PA της Burr Brown. Η έξοδος του επιλέγονται το είδος της εισόδου το κέρδος του προενισχυτή τελεστικού οδηγεί ένα συμπληρωματικό ζευγάρι ημιαγωγών (BD 139-BC140) που είναι πολωμένο σε τάξη Α και πρακτικά και η ενεργοποίηση ενός υψιπερατού φίλτρου. Τροφοδοτικό και προενισχυτής «επικοινωνούν» μέσω μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο την είσοδο οποιουδήποτε ενός «πολύπινου» ακροδέκτη, ενώ οι ακροδέκτες εισόδου line προενισχυτή αλλά και καλώδια με σημαντικό μήκος και εξόδου είναι απλά άριστης ποιότητας. χωρίς πρόβλημα. Στο κάτω μέρος του προενισχυτή θα βρείτε δύο σειρές Σε κάθε σ τάδιο του κυκ λώματος, ανά κανάλι, DIP Switches, μέσω των οποίων μπορείτε να επιλέξετε χρησιμοποιούνται δικτυώματα RC που σταθεροποιούν χωρητικότητα εισόδου (1nF, 220pF, 100pF) και αντίσταση και φιλτράρουν την τάση, επιτυγχάνοντας παράλληλα και εισόδου (1ΚΩ, 100Ω) και μια αντίσταση (ή χωρητικότητα) τη μέγιστη αποσύζευξη μεταξύ των σταδίων. με τιμή που εσείς καθορίζετε, τοποθετώντας την στην The sound of silence αντίστοιχη υποδοχή (που υπάρχει στο εσωτερικό του). Μέσα στο σασί του τροφοδοτικού θα βρείτε έναν κυκλικό Σε όλη τη διάρκεια των ακροάσεων του Lehmann σαν μετασχηματιστή που τροφοδοτεί μια γέφυρα που βάση χρησιμοποιήθηκε το Michell Gyrodeck με τον RB υλοποιείται από γρήγορες διόδους (Fast recovery diodes) 300 με δακτυλίδι ρύθμισης της γωνίας του VTA. και ένα πυκνωτικό φίλτρο που απαρτίζεται από 4 πυκνωτές Οι ακροάσεις ξεκίνησαν με δύο κεφαλές υψηλής εξόδου, των 4700μF, ενώ ακολουθεί ένα σταθεροποιητής τάσης την πληθωρική και ευάκουστη Grado Reference Platinum (ανά πολικότητα) της Linear Technology (όμοιοι με τους και Sumiko Blue Point Special (γι’ αυτές τις περιπτώσεις κλασικούς LM 317 και 337, αλλά με χαμηλότερη αντίσταση τοποθετήθηκαν αντιστάσεις φορτίου 47KΩ στις αντίστοιχες εξόδου και θόρυβο). θέσεις στο εσωτερικού του προενισχυτή, ενώ σαν Στο αντίστοιχο σασί του προενισχυτή η τάξη με την οποία χωρητικότητα εισόδου επιλέχθηκαν τα 100pF). υλοποιείται το κύκλωμα και η ποιότητα των υλικών Το πρώτο εντυπωσιακό γεγονός είναι πως ο ενισχυτής κερδίζουν τις εντυπώσεις. ρυθμιζόμενος σε χαμηλό κέρδος είναι ιδιαίτερα ήσυχος Μετά το στάδιο επιλογής αντίστασης και χωρητικότητας και αυτή η ησυχία σε βινύλια αντίστοιχης ποιότητας εισόδου (ανά κανάλι) συναντούμε ένα ολοκληρωμένο δημιουργεί μια σπάνια συναντώμενη αίσθηση. Το δεύτερο High Fidelity
117
Lehmann Audio Black Cube Decade
Η
———————————— του Βαγγέλη Μαρκουλή ————————————
The sound of silence
Lehmann Αudio είχε κερδίσει την εκτίμησή μου όταν πολύ χαμηλού θορύβου (ΤΗΑΤ 1510). Το συγκεκριμένο ένας φίλος μού έδωσε ένα Black Cube για να του ολοκληρωμένο έχει σχεδιαστεί ακολουθώντας τη δομή προσαρμόσω ένα απλό υποηχητικό φίλτρο. Ο εσωτερικός Dielectric Isolation και όχι τη δομή Juction Isolation με κόσμος του συγκεκριμένου phono με κέρδισε με τη την οποία υλοποιούνται οι περισσότεροι ημιαγωγοί. Αυτό γερμανική προσήλωση στην ορθή, κυκλωματικά, έχει ως αποτέλεσμα το υπόστρωμα πάνω στο οποίο υλοποίηση, ενώ το κόστος του ήταν υποπολλαπλάσιο των υλοποιείται ο κάθε ημιαγωγός του ολοκληρωμένου να ηχητικών του επιδόσεων. Όταν προέκυψε η ευκαιρία να είναι πλήρως απομονωμένο από το υπόστρωμα των δοκιμάσω επισήμως τον μεγαλύτερο αδελφό του, δεν γειτονικών ημιαγωγών, εκμηδενίζοντας έτσι τις παρασιτικές ήθελα μόνο να επιβεβαιώσω, για άλλη μια φορά, την διαρροές μεταξύ των ολοκληρωμένων. Χάρη σε αυτόν ποιότητα κατασκευής που προσφέρει η εταιρεία, αλλά και τον τρόπο κατασκευής, οι ημιαγωγοί εισόδου του να διαπιστώσω το αν η άνοδος στη τιμή συνοδεύεται από συγκεκριμένου ολοκληρωμένου συμπεριφέρονται σαν κατ’ αναλογίαν αύξηση των ηχητικών επιδόσεων. διακριτοί ημιαγωγοί. Τουλάχιστον στα χαρτιά τα To Βlack Cube Decade είναι ο ακριβότερος προενισχυτής χαρακτηριστικά του 1510 είναι εντυπωσιακά, μιας και με phono της Lehmann Audio και παρά το όνομά του (φόρος ισοδύναμο θόρυβο εισόδου 1nV και με Noise Figure τιμής στο κλασικό Βlack Cube, που έκανε γνωστή την 1.6dB, όταν δουλεύει με κέρδος 60dB, δύσκολα θα βρει εταιρεία) υλοποιείται σε δύο μακρόστενα μεταλλικά κουτιά αντίπαλο. με πρόσοψη από φινιρισμένο αλουμίνιο. Το τροφοδοτικό To πρώτο στάδιο του προενισχυτή ακολουθεί το δικτύωμα στεγάζεται στο ένα εξ αυτών, ενώ τα κυκλώματα του παθητικής ισοστάθμισης της καμπύλης RIAA που υλοποιείται προενισχυτή στο δεύτερο. Στην πρόσοψη του προενισχυτή με υλικά εξαιρετικής ποιότητας, ενώ ανά κανάλι ακολουθεί ξεχωρίζουν τρεις μικροί διακόπτες, μέσω των οποίων ένας τελεστικός OPA134PA της Burr Brown. Η έξοδος του επιλέγονται το είδος της εισόδου το κέρδος του προενισχυτή τελεστικού οδηγεί ένα συμπληρωματικό ζευγάρι ημιαγωγών (BD 139-BC140) που είναι πολωμένο σε τάξη Α και πρακτικά και η ενεργοποίηση ενός υψιπερατού φίλτρου. Τροφοδοτικό και προενισχυτής «επικοινωνούν» μέσω μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο την είσοδο οποιουδήποτε ενός «πολύπινου» ακροδέκτη, ενώ οι ακροδέκτες εισόδου line προενισχυτή αλλά και καλώδια με σημαντικό μήκος και εξόδου είναι απλά άριστης ποιότητας. χωρίς πρόβλημα. Στο κάτω μέρος του προενισχυτή θα βρείτε δύο σειρές Σε κάθε σ τάδιο του κυκ λώματος, ανά κανάλι, DIP Switches, μέσω των οποίων μπορείτε να επιλέξετε χρησιμοποιούνται δικτυώματα RC που σταθεροποιούν χωρητικότητα εισόδου (1nF, 220pF, 100pF) και αντίσταση και φιλτράρουν την τάση, επιτυγχάνοντας παράλληλα και εισόδου (1ΚΩ, 100Ω) και μια αντίσταση (ή χωρητικότητα) τη μέγιστη αποσύζευξη μεταξύ των σταδίων. με τιμή που εσείς καθορίζετε, τοποθετώντας την στην The sound of silence αντίστοιχη υποδοχή (που υπάρχει στο εσωτερικό του). Μέσα στο σασί του τροφοδοτικού θα βρείτε έναν κυκλικό Σε όλη τη διάρκεια των ακροάσεων του Lehmann σαν μετασχηματιστή που τροφοδοτεί μια γέφυρα που βάση χρησιμοποιήθηκε το Michell Gyrodeck με τον RB υλοποιείται από γρήγορες διόδους (Fast recovery diodes) 300 με δακτυλίδι ρύθμισης της γωνίας του VTA. και ένα πυκνωτικό φίλτρο που απαρτίζεται από 4 πυκνωτές Οι ακροάσεις ξεκίνησαν με δύο κεφαλές υψηλής εξόδου, των 4700μF, ενώ ακολουθεί ένα σταθεροποιητής τάσης την πληθωρική και ευάκουστη Grado Reference Platinum (ανά πολικότητα) της Linear Technology (όμοιοι με τους και Sumiko Blue Point Special (γι’ αυτές τις περιπτώσεις κλασικούς LM 317 και 337, αλλά με χαμηλότερη αντίσταση τοποθετήθηκαν αντιστάσεις φορτίου 47KΩ στις αντίστοιχες εξόδου και θόρυβο). θέσεις στο εσωτερικού του προενισχυτή, ενώ σαν Στο αντίστοιχο σασί του προενισχυτή η τάξη με την οποία χωρητικότητα εισόδου επιλέχθηκαν τα 100pF). υλοποιείται το κύκλωμα και η ποιότητα των υλικών Το πρώτο εντυπωσιακό γεγονός είναι πως ο ενισχυτής κερδίζουν τις εντυπώσεις. ρυθμιζόμενος σε χαμηλό κέρδος είναι ιδιαίτερα ήσυχος Μετά το στάδιο επιλογής αντίστασης και χωρητικότητας και αυτή η ησυχία σε βινύλια αντίστοιχης ποιότητας εισόδου (ανά κανάλι) συναντούμε ένα ολοκληρωμένο δημιουργεί μια σπάνια συναντώμενη αίσθηση. Το δεύτερο High Fidelity
117
QUAD 405 —————— του Old Boy ——————
Π
ρέπει να έχω φτάσει στον κολοφώνα της δόξας μου ως δημοσιογράφος του ειδικού Τύπου! Είμαι τρομερά συγκινημένος αυτή τη στιγμή που σας μιλάω! Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο μετά από ενδελεχή συνομιλία με τον διευθυντή σύνταξης, τον κύριο Μαρκουλή. Αυτό που μου ζήτησε είναι κάτι που κάθε δημοσιογράφος περιμένει όλη του τη ζωή! Τι είναι αυτό; Μα... Παραγγελιά αγαπητοί μου! Παραγγελιά! Όπως έγινε με τον Μιχαήλ Άγγελο και την Capella Sixtina! (ΩΠΑ ΜΕΓΑΛΕ, ΞΕΦΥΓΕΣ!) Και εξηγούμαι για να μην… παρεξηγούμαι. Μέχρι σήμερα, παρουσίαζα τις συσκευές που γνώριζα σε βάθος , καθώς αποτελούν τμήμα της προσωπικής μου συλλογής. Και καθώς η «αρρώστια» μου γυρίζει γύρω από ενισχυτικά λυχνίας, πικάπ και βραχίονες, το να ασχοληθώ με ένα τρανζιστοράτο κατασκεύασμα, ήταν -όπως και να το κάνουμε- μια μεγάλη πρόκληση! - Και τι έχει αυτό ρε Βαγγέλη που θες να το παρουσιάσω; - Ρε φίλε, ήταν ο πρώτος ενισχυτής με current dumping! - ΚΑΙ….; - Παίζει καλά! - Τι άλλο κάνει; - Οδηγεί καλά τα ηλεκτροστατικά και γενικά… παίζει καλά! - Τι άλλο κάνει; - Ρε μάστορα, θα με τρελάνεις τώρα;! Το γουστάρω το μηχάνημα! Τελεία και παύλα! Θα γράψεις τώρα για τον QUAD 405 ή θα μου πρήξεις το συκώτι;! Με τέτοια βαθιά επιχειρήματα, με έπεισε και… η παραγγελιά εξετελέσθη! Σε δύο ημέρες ο ενισχυτής ήρθε στα χέρια μου και… άρχισε ο έρωτας!
Στην καρδιά του μηχανικού
Η περιπέτεια Την εταιρεία την ξέρετε, φαντάζομαι! ESL 57, τα 63, και οι λαμπάτοι μονομπλόκ QUAD ΙΙ, αποτελούν ορόσημα στη σύγχρονη ιστορία του hi-fi! Ο 405 βγήκε στην αγορά το 1975 και αντικαταστάθηκε από τον 405-2, το 1983. Αλλά πώς ο μικρός με τα τρανζίστορ (Θου Κύριε…) θα μου ξημέρωνε τέτοιο χουνέρι, δεν το φανταζόμουνα ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα!
Ο 405 ήρθε στα χέρια μου «μαμά» και συνδέθηκε στα πενηνταεφτάρια με προενισχυτή τον Marantz 7c. Τον άφησα κάνα-δυο μέρες να βράσει και μετά, κάποιο Σαββατόβραδο, έκατσα να τον ακούσω. Δεν ήταν κακός! Κάτι σαν NAD 3020, στο πιο ευφωνικό του! Τι να σας πω τώρα! Τυπικό εγγλέζικο μηχάνημα της δεκαετίας του εβδομήντα. Απορώ γιατί μας τα ζάλισε ο Μαρκουλής με το μικρούλη! Τέλος πάντων… Σαν ξημέρωσε ο Θεός την Κυριακή, έκατσα να πιω καφέ. Έβαλα το Τρίτο να παίζει και τότε… κάτι συνέβη! Το σύστημα έπαιζε αληθινή μουσική! Υπήρχαν βέβαια όλες οι αδυναμίες του ενισχυτή, μα πίσω κρυβόταν κάτι καλό! Κάτι πραγματικά καλό! Ενθουσιασμένος, βούτηξα το μηχάνημα και… βουρ για το πάγκο του Προκρούστη! Χμμμ..! Δεν μετράει και άσχημα! Από ισχύ βέβαια, έχει τα χάλια του! 40 watts στα 8 Ohm, 20 στα 4 και… σχεδόν τίποτα στα 2!! (σ.σ.: ο ενισχυτής στα καλά του δίνει κοντά 100W πριν ενεργοποιηθεί το κύκλωμα προστασίας) Τι έργο είναι τούτο!! Κατσαβίδι και…. Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ Στην QUAD πρέπει να τραβάγανε μεγάλες πείνες όταν έφτιαχναν τον 405! Δεν εξηγείται αλλιώς η ποιότητα των υλικών που είναι, όχι απλώς τυπική, μα κυριολεκτικά για... ΚΛΩΤΣΙΕΣ! (σ.σ.: Με τα σημερινά δεδομένα, στην εποχή του ήταν παραπάνω από αξιοπρεπής). Χρειάστηκε να αλλάξω τα εξής: Πυκνωτές τροφοδοσίας και σήματος, ΟΛΕΣ τις αντιστάσεις, ic’s,τρανζίστορ εξόδου και οδήγησης! Αυτό τι είναι πάλι; Α!! Ο περιοριστής ρεύματος για να μην κάψουμε τα ηχεία! Καλά! Πέταξέ τον στα σκουπίδια! Κάτι καλωδιάκια, κάτι μαζεματάκια και… πίσω στο σύστημα! (αυτό βέβαια κράτησε 2 εβδομάδες!) Τώρα να ανοίξω μια παρένθεση και να σας πω δυο λόγια γενικά για τα υλικά! Πρέπει κάποιος να είναι ηλίθιος ή άσχετος, για να πιστεύει πως με κακά υλικά είναι δυνατόν να φτιαχτεί ένα καλό μηχάνημα! Στην περίπτωσή μας, συνέβη ό,τι συνέβη, γιατί η σχεδίαση του μηχανήματος και η ΑΠΟΨΗ του κατασκευαστή για τον ήχο του ενισχυτή, είναι ΚΟΡΥΦΑΙΑ! Κλείνει η παρένθεση! High Fidelity
121
QUAD 405 —————— του Old Boy ——————
Π
ρέπει να έχω φτάσει στον κολοφώνα της δόξας μου ως δημοσιογράφος του ειδικού Τύπου! Είμαι τρομερά συγκινημένος αυτή τη στιγμή που σας μιλάω! Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο μετά από ενδελεχή συνομιλία με τον διευθυντή σύνταξης, τον κύριο Μαρκουλή. Αυτό που μου ζήτησε είναι κάτι που κάθε δημοσιογράφος περιμένει όλη του τη ζωή! Τι είναι αυτό; Μα... Παραγγελιά αγαπητοί μου! Παραγγελιά! Όπως έγινε με τον Μιχαήλ Άγγελο και την Capella Sixtina! (ΩΠΑ ΜΕΓΑΛΕ, ΞΕΦΥΓΕΣ!) Και εξηγούμαι για να μην… παρεξηγούμαι. Μέχρι σήμερα, παρουσίαζα τις συσκευές που γνώριζα σε βάθος , καθώς αποτελούν τμήμα της προσωπικής μου συλλογής. Και καθώς η «αρρώστια» μου γυρίζει γύρω από ενισχυτικά λυχνίας, πικάπ και βραχίονες, το να ασχοληθώ με ένα τρανζιστοράτο κατασκεύασμα, ήταν -όπως και να το κάνουμε- μια μεγάλη πρόκληση! - Και τι έχει αυτό ρε Βαγγέλη που θες να το παρουσιάσω; - Ρε φίλε, ήταν ο πρώτος ενισχυτής με current dumping! - ΚΑΙ….; - Παίζει καλά! - Τι άλλο κάνει; - Οδηγεί καλά τα ηλεκτροστατικά και γενικά… παίζει καλά! - Τι άλλο κάνει; - Ρε μάστορα, θα με τρελάνεις τώρα;! Το γουστάρω το μηχάνημα! Τελεία και παύλα! Θα γράψεις τώρα για τον QUAD 405 ή θα μου πρήξεις το συκώτι;! Με τέτοια βαθιά επιχειρήματα, με έπεισε και… η παραγγελιά εξετελέσθη! Σε δύο ημέρες ο ενισχυτής ήρθε στα χέρια μου και… άρχισε ο έρωτας!
Στην καρδιά του μηχανικού
Η περιπέτεια Την εταιρεία την ξέρετε, φαντάζομαι! ESL 57, τα 63, και οι λαμπάτοι μονομπλόκ QUAD ΙΙ, αποτελούν ορόσημα στη σύγχρονη ιστορία του hi-fi! Ο 405 βγήκε στην αγορά το 1975 και αντικαταστάθηκε από τον 405-2, το 1983. Αλλά πώς ο μικρός με τα τρανζίστορ (Θου Κύριε…) θα μου ξημέρωνε τέτοιο χουνέρι, δεν το φανταζόμουνα ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα!
Ο 405 ήρθε στα χέρια μου «μαμά» και συνδέθηκε στα πενηνταεφτάρια με προενισχυτή τον Marantz 7c. Τον άφησα κάνα-δυο μέρες να βράσει και μετά, κάποιο Σαββατόβραδο, έκατσα να τον ακούσω. Δεν ήταν κακός! Κάτι σαν NAD 3020, στο πιο ευφωνικό του! Τι να σας πω τώρα! Τυπικό εγγλέζικο μηχάνημα της δεκαετίας του εβδομήντα. Απορώ γιατί μας τα ζάλισε ο Μαρκουλής με το μικρούλη! Τέλος πάντων… Σαν ξημέρωσε ο Θεός την Κυριακή, έκατσα να πιω καφέ. Έβαλα το Τρίτο να παίζει και τότε… κάτι συνέβη! Το σύστημα έπαιζε αληθινή μουσική! Υπήρχαν βέβαια όλες οι αδυναμίες του ενισχυτή, μα πίσω κρυβόταν κάτι καλό! Κάτι πραγματικά καλό! Ενθουσιασμένος, βούτηξα το μηχάνημα και… βουρ για το πάγκο του Προκρούστη! Χμμμ..! Δεν μετράει και άσχημα! Από ισχύ βέβαια, έχει τα χάλια του! 40 watts στα 8 Ohm, 20 στα 4 και… σχεδόν τίποτα στα 2!! (σ.σ.: ο ενισχυτής στα καλά του δίνει κοντά 100W πριν ενεργοποιηθεί το κύκλωμα προστασίας) Τι έργο είναι τούτο!! Κατσαβίδι και…. Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ Στην QUAD πρέπει να τραβάγανε μεγάλες πείνες όταν έφτιαχναν τον 405! Δεν εξηγείται αλλιώς η ποιότητα των υλικών που είναι, όχι απλώς τυπική, μα κυριολεκτικά για... ΚΛΩΤΣΙΕΣ! (σ.σ.: Με τα σημερινά δεδομένα, στην εποχή του ήταν παραπάνω από αξιοπρεπής). Χρειάστηκε να αλλάξω τα εξής: Πυκνωτές τροφοδοσίας και σήματος, ΟΛΕΣ τις αντιστάσεις, ic’s,τρανζίστορ εξόδου και οδήγησης! Αυτό τι είναι πάλι; Α!! Ο περιοριστής ρεύματος για να μην κάψουμε τα ηχεία! Καλά! Πέταξέ τον στα σκουπίδια! Κάτι καλωδιάκια, κάτι μαζεματάκια και… πίσω στο σύστημα! (αυτό βέβαια κράτησε 2 εβδομάδες!) Τώρα να ανοίξω μια παρένθεση και να σας πω δυο λόγια γενικά για τα υλικά! Πρέπει κάποιος να είναι ηλίθιος ή άσχετος, για να πιστεύει πως με κακά υλικά είναι δυνατόν να φτιαχτεί ένα καλό μηχάνημα! Στην περίπτωσή μας, συνέβη ό,τι συνέβη, γιατί η σχεδίαση του μηχανήματος και η ΑΠΟΨΗ του κατασκευαστή για τον ήχο του ενισχυτή, είναι ΚΟΡΥΦΑΙΑ! Κλείνει η παρένθεση! High Fidelity
121