High Fidelity 9 by High Fidelity

Cayin SP 105i ————

του Γιάννη Καλίτση

————

Μέρες Ραδιοφώνου

μόδα των «ρετρό» επιτραπέζιων ραδιόφωνων μπορεί να ξεκίνησε από την Tivoli, αλλά μέσα σε λίγα χρόνια ακολούθησε μια θύελλα ρετρό ρεπλίκων ραδιόφωνων. Όλα από λίγο ως πολύ ήθελα να μοιάζουν στους προγόνους τους, χωρίς όμως να εμπεριέχουν κάτι από το πνεύμα τους, ενώ η όλη υλοποίησή του κινούνταν μέσα στο πνεύμα της μικρογραφίας. Αντίθετα με αυτή τη λογική, η Cayin, ίσως και γιατί είναι από τις τελευταίες που παρουσίασαν ένα μοντέλο σε αυτή την κατηγορία, παρουσιάζει μια επιβλητική όσο και πειστική λύση με άποψη που ξεχωρίζει από τον συρμό. Σχεδιαστικά το SP 105 i παραπέμπει σε επιτραπέζιους δέκτες της τελευταίας περιόδου των λυχνιών ή, αν θέλετε, αντίστροφα, της πρώτης περιόδου των ημιαγωγών. Το σασί του είναι κατασκευασμένο από καπλαμαρισμένο MDF, ενώ η όλη αισθητική του παραπέμπει ευθέως στα 60’s. Η κλίμακα συντονισμού του δέκτη περιλαμβάνει τέσσερεις κυματικές περιοχές (η προσθήκη των FM μαρτυρά την πραγματική ηλικία του δέκτη), ενώ το περιστροφικό χειριστήριο συντονισμού με ένδειξη βελόνας -σε συνδυασμό με την τοξοειδή διάταξη των συχνοτήτων συντονισμού- θα ξυπνήσει παλιές μνήμες, όπως και η αισθητική των χειριστηρίων του που συναντάμε στην πρόσοψη. Έτσι, πέρα από τις ενδείξεις συντονισμού, το ρυθμιστικό έντασης (το οποίο τιμώντας τις παραδόσεις ενσωματώνει και τον διακόπτη ενεργοποίησης), το ρυθμιστικό τονικότητας και τον επιλογέα εξόδου (ακουστικά - έξοδος στάθμης γραμμής ή το μεγάφωνο της συσκευής) δημιουργούν ένα πακέτο που συνδυάζει το κλασικό με το πρακτικό. Το μεγάφωνο της συσκευής βρίσκεται πίσω από την αλουμινένια πρόσοψη και στην ουσία πρόκειται για ένα ηχείο δύο δρόμων

με ένα 5,5 μιντ μπας που φορτίζεται από μια οπή ανάκλασης χαμηλών και ένα τουίτερ. Στο πίσω μέρος του 105i υπάρχουν: είσοδος για τη σύνδεση κεραίας 75Ω (Για τα FM), είσοδος κεραίας 240 -30 0 συνδυασμένης με ακροδέκτη γείωσης για τη λήψη των AM σταθμών σε όλες τις μπάντες, καθώς και μια στερεοφωνική έξοδος στάθμης γραμμής, όπως επίσης και η οπή ανάκλασης των χαμηλών συχνοτήτων. Στο εσωτερικό της συσκευής συναντούμε έναν πλήρως αναλογικό δέκτη, ενώ ευχάριστη έκπληξη είναι η ύπαρξη δύο λυχνιών στο στάδιο της προενίσχυσης του σήματος. Ζώντας στους ρυθμούς του Cayin Η συμβίωσή μου με τον 105i διήρκεσε αρκε τέ ς η μέρε ς και ξεκίνησε χρησιμοποιώντας τον σαν αυτόνομη συσκευή. Συνδέθηκε τόσο με ένα ανοιχτό δίπολο για τα FM (φυσικά κατακόρυφα τοποθετημένο), όσο και μια κεραία τύπου Τ για τη λήψη των σταθμών που το σήμα τους είναι διαμορφωμένο κατά πλάτος. Οι ακροάσεις στα βραχέα και τα υπερβραχέα γίνονταν κύρια μετά τις πρώτες απογευματινές ώρες και τη νύκτα. Πέρα από την πλειάδα σταθμών της EΡΑ εντός της Αττικής αλλά και σε όλη την Ελλάδα, ακούσαμε με ευχέρεια πλήθος ραδιοφωνικών σταθμών από τις βαλκανικές χώρες, καθώς και από παραμεσόγειες περιοχές. Τα ίδια πολύ καλά χαρακτηριστικά λήψης εμφανίστηκαν και στις δύο κλίμακες βραχέων κυμάτων (4 έως 22MHz), όπου χωρίς «τρύπες» άνοιξε μπροστά μου ο ερτζιανός κόσμος της υδρογείου. Γυρνώντας στην μπάντα των FM, όπου και μπορεί να ξεδιπλωθούν οι ηχητικές ικανότητες ενός ραδιοφώνου, το Cayin δείχνει να κερδίζει τις εντυπώσεις. Για αρχή πρέπει να σας πω ότι απαραίτητο για να απολαύσετε τον 105i είναι μια καλή εξωτερική κεραία. Επιπλέον πρέπει να έχετε High Fidelity

Cayin SP 105i ————

του Γιάννη Καλίτση

————

Μέρες Ραδιοφώνου

Sigma Nova Diamond

——————————— του Βαγγέλη Μαρκουλή ————————————

Τεντώστε τ‘ αυτιά σας!

ο να είσαι Έλληνας και να ασχολείσαι με κάτι δημιουργικό τείνει να γίνει συνώνυμο με την τρέλα. Ευτυχώς, ο χώρος της υψηλής πιστότητας έχει αρκετούς τέτοιους τρελούς. Παρά το γεγονός πως καμία ελληνική εταιρεία δεν έχει τύχει διεθνούς αναγνώρισης, δεν είναι λίγες εκείνες που ακολουθούν μια επιτυχημένη πορεία και στις δραστηριότητές τους περιλαμβάνονται και εξαγωγές, ενώ το όνομά τους χαίρει σημαντικής εκτίμησης σε όσους έχουν αποκτήσει προϊόντα τους. Ταυτόχρονα, αυτές οι ελληνικές υλοποιήσεις δίνουν την ευκαιρία σε όσους Έλληνες δεν έχουν «κόμπλεξ» καταγωγής να αποκτήσουν προϊόντα που η απόδοσή τους, στο 90% των περιπτώσεων, παραπέμπει σε υψηλότερες κατηγορίες εισαγόμενων ανταγωνιστών. Τα παραπάνω ισχύουν με δεδομένη την ελληνική καχεξία και τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει κάθε ένας που δεν ανήκει στην ευγενή κατηγορία των λαμογίων. Αυτός ίσως κάνει την κοινότητα του ελληνικού Hi-Fi να είναι ένας από τους πλέον επιτυχημένους (λόγω επιβίωσης και όχι οικονομικής ευμάρειας) βιοτεχνικούς κλάδους. Αν αναρωτιέστε ποιες εταιρείες αποτελούν αυτή την ολιγομελή ομάδα, σας αναφέρω όσες σήμερα συνεχίζουν με επιτυχία, και συγχωρήστε με αν ξεχνώ κάποια: η Ypsilon, η Metro Audio, η TLA, η Audio Spectrum, η Analysis η Tsakiridis Devices, η Mythos και η Audio Technologies. Στη λίστα αυτή των τoλμηρών και ονειροπόλων έρχεται να προστεθεί και η Sigma, δείχνοντας από την αρχή τις σοβαρές της διαθέσεις, αλλά και την τόλμη της, μιας και έχει αποφασίσει να πέσει στα βαθιά. O Μάκης Δαμδάς είναι ιθύνων νους και σχεδιαστής της Sigma. Ξεκίνησε την καριέρα του σαν ένας από τους μηχανικούς της Roister και κάποια στιγμή αυτονομήθηκε, ακολουθώντας το όραμά του, που περιλάμβανε τη δημιουργία ενός τμήματος κατασκευής ηχείων κατόπιν παραγγελίας και τη δημιουργία μιας δικής του σειράς ηχείων. Όταν ξεκίνησε η συνεργασία του με την Accuton (της οποίας τα μεγάφωνα εισάγει στην Ελλάδα), ήταν λογικό να θελήσει να ενσωματώσει τα εξαιρετικά και πανάκριβα μεγάφωνα της γερμανικής εταιρείας σε δικές του σχεδιάσεις. Το Nova Diamond είναι το πρώτο ηχείο της Sigma που βλέπει το φως της δημοσιότητας και είναι εξοπλισμένο με το βαρύ πυροβολικό της Accuton, το οποίο φιλοδοξεί να εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο. Το Nova Diamond είναι ένα ηχείο τριών δρόμων, τεσσάρων μεγαφώνων. Τα πρώτα που προσέχεις κάποιος είναι τα

μεγάφωνα και η πεντάγωνη καμπίνα που εξασφαλίζει την απουσία στάσιμων κυμάτων από το εσωτερικό της. Το κάθε Nova φοράει δύο γούφερ 7 ιντσών κεραμικού κώνου, ένα μιντ 2 ιντσών κεραμικού θόλου, καθώς και ένα τουίτερ ¾ της ίντσας ανεστραμμένου θόλου που κατασκευάζεται από διαμάντι. Αν και όλα τα μεγάφωνα είναι εξαιρετικής κατασκευής (το σασί τους και το μαγνητικό σύστημα τραβούν την προσοχή κάθε ενός που έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με ηχεία), το αστέρι της παράστασης είναι το διαμαντένιο τουίτερ, ο ανεστραμμένος θόλος του οποίου αποτελείται από ένα συνθετικό διαμάντι, τα οποία με ειδική (πατενταρισμένη από την Accuton) κατεργασία έχει πάρει τη μορφή θόλου. Αυτό είναι και το σημείο που διαφοροποιεί τα τουίτερ της Accuton από αυτά του ανταγωνισμού που ο διαμαντένιος θόλος χτίζεται με μια διαδικασία εξάχνωσης πάνω σε ένα συνθετικό υπόστρωμα. Όλα τα μεγάφωνα «φορούν» εκ κατασκευής από ένα μεταλλικό πλέγμα για να προστατεύονται, μιας και η δομή του διαφράγματός τους είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη σε χτυπήματα. Η καμπίνα των ηχείων κατασκευάζεται από MDF (καπλαμαρισμένο) πάχους 20mm και στο εσωτερικό κάθε καμπίνας δεν υπάρχουν νευρώσεις, μιας και η δομή του πεντάγωνου εξασφαλίζει την αναγκαία στιβαρότητα. Σαν ηχοαποσβεστικό υλικό στα τοιχώματα της καμπίνας χρησιμοποιείται Ricofon κυψελωτής δομής, ενώ η φόρτιση της καμπίνας είναι τύπου παθητικού ακτινοβολητή. Οι παθητικοί ακτινοβολητές, τρεις τον αριθμό, καταλαμβάνουν μία από τις πλευρές της καμπίνας και έχουν κώνο από ενισχυμένο με ανθρακονήματα πολυπροπυλένιο, ενώ στον κώνο αναρτάται αντίβαρο βάρους 45gr στον κάθε ένα ώστε να επιτυγχάνεται η επιθυμητή συχνότητα συντονισμού. Το κροσόβερ του ηχείου είναι πρώτης τάξης σε όλους τους κλάδους και χρησιμοποιεί κορυφαία υλικά. Έτσι, στον κάδο των γούφερ θα βρείτε ένα πηνίο που χρησιμοποιεί επτάκλωνο σύρμα lintz, στο ζωνοδιαβατί φίλτρο του mid υπάρχει ένα πηνίο με σύρμα τύπου ταινίας που έχει υποστεί κρυογενική διαδικασία και ένας πυκνωτής MKP με επίχρυσα τερματικά, ενώ ο πυκνωτής -που βρίσκεται σε σειρά με το τουίτερ- είναι ένας MKP της Mundorf (σειρά Supreme). H εξαιρετική εικόνα του Nova Diamond ολοκληρώνεται με ένα ζεύγος επίχρυσων ακροδεκτών πολύ καλής ποιότητας. Το κάθε ηχείο στηρίζεται σε μια βάση που σχηματίζεται από 5 μασίφ αποστάτες από μολυβούχο σίδηρο, ενώ υπάρχει η δυνατότητα επιλογής του ύψους High Fidelity

Sigma Nova Diamond

——————————— του Βαγγέλη Μαρκουλή ————————————

Τεντώστε τ‘ αυτιά σας!

Acoustic Zen Adagio

αντάζομαι ότι κάποιοι από εσάς θα έχετε δοκιμάσει τα καλώδια της αμερικανικής Acoustic Zen σε κάποιο μέρος του συστήματός σας και πολύ πιθανόν οι περισσότεροι από εσάς να έχετε προβεί στην αγορά τους, καθώς πρόκειται για μια εταιρεία που πρωτίστως ξέρει να δίνει πολλά, ενώ ζητάει πολύ λίγα. Πόσοι όμως από εσάς γνωρίζουν ότι εδώ και 7 χρόνια, ο σχεδιαστής της Acoustic Zen έχει δαπανήσει τεράστια ποσά στην έρευνα και στην εξέλιξη κάποιων καινοτόμων τεχνολογιών, προσβλέποντας στην υλοποίηση ηχείων που θα αποτελούνταν εξ ολοκλήρου από δικές του μονάδες, δικά του καλώδια, δικά του crossovers και φυσικά δικές του καμπίνες. Θέλετε να μάθετε τελικώς τι έγινε μετά από όλα αυτά τα χρόνια ερευνών; Συνεχίστε να διαβάζετε και δεν θα χάσετε...

——————————— του Νίκου Κορακάκη ————————————

Ταράζει Ανάλαφρο τα νερά

Σχεδίαση και περιγραφή Η πρώτη ακρόαση με τα Adagio είχε προγραμματιστεί να γίνει στο studio του περιοδικού, αμέσως μετά την καθιερωμένη φωτογράφηση. Εκεί θα με περίμενε και ο Βαγγέλης ο Μαρκουλής με τα όργανα μετρήσεων, αλλά και δύο πολύ εντυπωσιακά ενισχυτικά σύνολα της Nagra και της Musical Fidelity, τα οποία θα βοηθούσαν στην αξιολόγηση του ολοκαίνουργιου αυτού ζεύγους ηχείων της Acoustic Zen. Έχοντας λοιπόν αντλήσει όλες τις σχετικές πληροφορίες από την κατασκευάστρια εταιρεία, συμπεριλαμβανομένου και το ότι ο Έλληνας αντιπρόσωπος επρόκειτο να λανσάρει τα Adagio στην πληρωτέα τιμή των 3.500 ευρώ, το μόνο που έμενε ήταν… το «διά ταύτα». Η καμπίνα: Για να μπω κατευθείαν στο «ψητό», το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στα ολοκαίνουρια ηχεία της φιλόδοξης αμερικανικής φίρμας, ήταν το εξαιρετικό τους φινίρισμα από λάκα, καθώς επίσης η πληθωρική και συνάμα χλιδάτη εμφάνισή τους, που σε καμία περίπτωση δεν συμβάδιζε με τα δεδομένα της κατηγορίας τιμής στην οποία προαναφέρθηκα. Αυτό όμως είναι κάτι που θα απασχολούσε περισσότερο τις γυναίκες μας, παρά εμάς. Εμάς μας ενδιαφέρει περισσότερο ότι επάνω στην 35κιλη καμπίνα ύψους 1,2 μέτρων των Adagio βρίσκονται βιδωμένες σε τοπολογία D’Appolito οι καινοτόμες μονάδες των υψηλών και μεσο-χαμηλών συχνοτήτων της Acoustic Zen, ενώ μέσα στην εν λόγω καμπίνα κρύβεται μια σχεδίαση τύπου transmission line, ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό crossover δυόμισι δρόμων και φυσικά η ακριβότερη σειρά

καλωδίων της ομώνυμης φίρμας. Για όσους δεν γνωρίζουν, στην τοπολογία transmission line οι μονάδες των μεσο-χαμηλών και των χαμηλών συχνοτήτων ενός ηχείου είναι εφαπτόμενες από τη μέσα πλευρά με κάποιους αυλούς εξαγωγής, που συνήθως καταλήγουν σε μια τρύπα της καμπίνας. Με αυτό τον τρόπο, οι μονάδες μπορούν να λειτουργήσουν πιο άνετα και πιο γρήγορα, έχοντας σαν αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση των χρωματισμών και των όποιων συντονισμών που μπορούν να δημιουργηθούν από την ίδια την καμπίνα. Στην περίπτωση των Adagio, οι συγκεκριμένοι αυλοί ξεκινούν από τις μονάδες των μεσο-χαμηλών και καταλήγουν στην οβάλ τρύπα της καμπίνας, που βρίσκεται στην πρόσοψη του κάθε ηχείου. Οι μονάδες υψηλών συχνοτήτων: Όσον αφορά τις μονάδες των Adagio, μπορώ να πω ότι και σε αυτό τον τομέα ο κύριος Lee φρόντισε να «δώσει» κάτι πολύ παραπάνω από τα δεδομένα της κατηγορίας, τόσο σε θέματα τεχνολογίας, όσο και σε θέματα αποτελέσματος. Για να γίνω πιο σαφής, θα ξεκινήσω πρώτα από τα round-ribbon tweeters που χρησιμοποιούνται στα εν λόγω ηχεία, τα οποία σχεδιάστηκαν μέσα στο ίδιο το εργοστάσιο της Acoustic Zen στην Καλιφόρνια και αποτελούν μια αποκλειστική και κατοχυρωμένη πατέντα της εταιρείας. Τα συγκεκριμένα tweeters αποτελούνται από μια κυκλική μεμβράνη διαμετρήματος 1 και 5/8 της ίντσας, στην οποία είναι τυπωμένο το πηνίο της μονάδας σε μορφή σπιράλ. Η εμπρόσθια όψη του tweeter προστατεύεται από μια διάφανη μεμβράνη υψηλής ανθεκτικότητας στις μεταβολές της θερμοκρασίας, ενώ από την πίσω πλευρά αυτού του κυκλικού ribbon tweeter βρίσκεται ένας ισχυρός μαγνήτης, ο οποίος είναι και αυτός ειδικά επεξεργασμένος για να αποδίδει ομαλά στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Επί του πρακτέου, τα round-ribbon tweeters του κυρίου Lee με την ιδιαίτερα ελαφριά και λεπτή μεμβράνη τους μπορούν να λειτουργήσουν σε πολύ υψηλότερες ταχύτητες από τα tweeter θόλων, γεγονός που τα βοηθάει να διατηρούν μια επίπεδη καμπύλη απόκρισης ακόμα και σε συχνότητες που ξεπερνούν κατά πολύ τα 20000Hz, ενώ ταυτοχρόνως διαχειρίζονται την ισχύ με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα. Οι μονάδες μεσαίων και χαμηλών συχνοτήτων: Όπως συνέβη με τις μονάδες των υψηλών συχνοτήτων του Adagio, έτσι και με τις μονάδες των μεσο-χαμηλών, ο κύριος Lee δεν αρκέστηκε στην «πεπατημένη οδό» και αποφάσισε High Fidelity

Acoustic Zen Adagio

——————————— του Νίκου Κορακάκη ————————————

Ταράζει Ανάλαφρο τα νερά

Tonian Acoustics TL-D1

——————————— του Π. Παναγόπουλου ————————————

Ανάλαφρο

ίναι γεγονός ότι η ενασχόληση με την υψηλή πιστότητα ενισχυτές της αγοράς χωρίς πρόβλημα, και να έχει βέβαια είναι ένα υπέροχο χόμπι, και όχι μόνον. Από την άλλη, και αξιοπρεπέστατες ηχητικές επιδόσεις. Ως προς το όσοι ασχολούνται σοβαρά με αυτήν, ξέρουν ότι κάποιες δεύτερο, πράγματι δεν διαψεύστηκα. Ως προς το πρώτο φορές προβληματίζει, και μάλιστα σοβαρά. Κάποιες άλλες όμως... Δυστυχώς. Παρά την υψηλή ευαισθησία του, (κοντά ίσως... στεναχωρεί. Οι λόγοι βέβαια για τους οποίους στα 91dB), αλλά και τη σχετικά ομαλή αντίστασή του, το συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι πολύ και διάφοροι. Βέβαια δεν TD12 δεν συνεργάζεται με ενισχυτές χαμηλής ισχύος, ό,τι παύουν και αυτοί οι μικροί, είναι αλήθεια, «πονοκέφαλοι» και εάν είναι αυτοί. Θέλει από 50 «καλά» watt και πάνω ναι είναι ένα μέρος της μαγείας που ονομάζεται Hi Fi και για να εκφραστεί όπως πρέπει. High End. Εδώ θα μπορούσε να μπει τελεία, (καθώς οι Πού θέλω να καταλήξω τώρα; Στο πολύ απλό γεγονός ότι διάφοροι τέτοιου είδους προβληματισμοί δεν είναι του θέλω και εγώ να αποκτήσω έναν Single End ενισχυτή, και παρόντος, εφόσον με αυτούς ασχολούνται τα τεχνικά εάν δεν το έχω κάνει μέχρι σήμερα, είναι γιατί δεν έχω άρθρα), όχι όμως αυτή την φορά. Δεν υπάρχει, πιστεύω, βρει ηχείο που να ταιριάζει σε τέτοιου τύπου ενισχυτή, να κάποια στιγμή στη ζωή ενός χαϊεντά μουσικόφιλου, που μου αρέσει, και να μην κοστίζει μια περιουσία. Σας το λέω να μην μπήκε και για λίγο έστω στον πειρασμό να αποκτήσει ξεκάθαρα. Τις κόρνες εξαρχής τις έχω αποκλείσει. Βασικά έναν λαμπάτο Single End ενισχυτή. Ολοκληρωμένο ή λόγω του τεράστιου συνήθως μεγέθους τους. Από την τελικό δεν έχει σημασία, αυτό που έχει σημασία (πέραν άλλη, κάποια full range ηχεία που είχα ακούσει κατά καιρούς, του αδιαμφισβήτητα υπέροχου ακουστικού τους χαρακτήρα), έκαναν και μου προσέφεραν τα μισά από αυτά που ζήταγα. είναι το πολύ ιδιαίτερο «ελάττωμα» των ενισχυτών αυτού Επομένως αδιέξοδο. Αφήστε δε που δεν είχα σκοπό σε του τύπου, που δεν είναι άλλο από την πολύ χαμηλή ισχύ καμία περίπτωση να ξοδέψω μια περιουσία. Ένα δεύτερο τους. Αν και οι ενισχυτές αυτοί αποτελούν απαγορευμένο καλό λαμπάτο σύστημα θέλω να φτιάξω, απλώς. Όχι να καρπό για τους περισσότερους μουσικόφιλους και λόγω πουλήσω το σπίτι μου για να το αποκτήσω. της υψηλής τιμής τους, το βασικότερο είναι ότι όσοι τελικά Και έτσι φτάνουμε στο παρόν. Για την ακρίβεια φτάνουμε αποκτούν κάποιον τέτοιο ενισχυτή είναι συνήθως πολύ στην Tonian. Τι είναι η Tonian; Για να σας πω την αλήθεια, συνειδητοποιημένοι στο γιατί το πράττουν. Ξέρουν πού ούτε και εγώ το ήξερα. Κάτι φωτογραφίες των ηχείων της θα «μπλέξουν», αλλά και σε ποια σημεία θα συμβιβαστούν. είχα δει, και κάποια τεστ είχα διαβάσει. Τίποτα περισσότερο. Θα μπλέξουν γιατί θα πρέπει να αρχίσουν να αναζητούν Η Tonian λοιπόν είναι εταιρεία κατασκευής ηχείων ηχείο ανάμεσα σε μια σχετικά περιορισμένη γκάμα εταιρειών αποκλειστικά, και μάλιστα ηχείων που απευθύνονται σε και μοντέλων, αλλά και να συμβιβαστούν οριστικά με την κατόχους ενισχυτών χαμηλής ισχύος με λυχνίες. Και πάλι ιδέα ότι ορισμένοι τύποι υπέροχων καθόλα ηχείων, γι’ αποκλειστικά! Το γιατί συμβαίνει αυτό θα το δούμε λίγο αυτούς αποκλείονται. Όπως ας πούμε τα ηχεία πάνελ. αργότερα. Η γκάμα της δεν είναι μεγάλη. Περιλαμβάνει 6 Θα πρέπει λοιπόν να περιοριστούν (εάν τουλάχιστον δεν μοντέλα ηχείων όλα κι όλα, εκ των οποίων τα πέντε είναι θέλουν να ακούν σε εντάσεις «ψιθύρου») σε κάποια δαπέδου, και το ένα ηχείο βάσης. Παράγει επίσης και δύο συγκεκριμένα ηχεία με ιδιαίτερα υψηλή ευαισθησία εξόδου, μοντέλα «ηχείων» που είναι απλώς κάποια super τουίτερ αλλά και ει δυνατόν και πολύ φιλικών ηλεκτρικών «συνοδείας». Εάν δηλαδή το ηχείο σας είναι «μουγγό» χαρακτηριστικών. Χαρακτηριστικών όπως αυτά της ωμικής στις υψηλές, αναλαμβάνουν αυτά να το κάνουν να αντίστασης ας πούμε, που καλό θα είναι να μην ταλαιπωρεί «κελαηδήσει». Τα μεγάφωνα που χρησιμοποιεί η Tonian καθόλου τον ενισχυτή. Τι γίνεται, λοιπόν, τότε; Θα είναι συνήθως της γαλλικής PHY, της γερμανικής AER και καταλήξουμε σε κάποιο ηχείο κόρνας; Ή σε κάποιο της ιαπωνικής Fostex, καθώς και κάποια μεγάφωνα δικής ομοκεντρικό; Όπως βλέπετε, η υπόθεση αυτή είναι μια της κατασκευής. Με λίγα λόγια, η Tonian είναι μια απόλυτα διαδρομή με δύο ή τρία το πολύ μονοπάτια. Που και αυτά «εξειδικευμένη» και με συγκεκριμένο κοινό εταιρεία ηχείων. όμως κρύβουν παγίδες. Προσωπικά, και όταν διάλεγα Αυτά, όμως, μας τα έχουν πει και άλλοι. Όταν παρέλαβα ηχείο, έπειτα από πολλή σκέψη κατέληξα στο Tannoy TD12, τα ηχεία αυτά για τεστ, ήμουν αρνητικά προκατειλημμένος. όχι γιατί το θεωρούσα το καλύτερο ηχείο στην κατηγορία Ελαφρώς. Κακό αυτό, το ξέρω. Συμβαίνει, δυστυχώς. του, αλλά μάλλον το πιο «φιλικό». Ένα ηχείο, δηλαδή, που Συμβαίνει όμως και το ότι αυτή τη φορά διαψεύστηκα για θα μπορούσε να συνεργαστεί με όλους σχεδόν τους πολύ συγκεκριμένους λόγους, που θα τους δούμε λίγο High Fidelity

Tonian Acoustics TL-D1

——————————— του Π. Παναγόπουλου ————————————

Ανάλαφρο

ELAC FS 207.2 ——————— του Π. Παναγόπουλου ———————

Ψηλόλιγνο και Λαχταριστό

πάρχει μια σύγχυση αυτή τη στιγμή στον χώρο της υψηλής πιστότητας. Κάποιες παλαιές σχεδόν θρυλικές κλασικές αξίες έχουν πλέον ξεπουληθεί εντελώς στους «Ανατολικούς». Κάποιες άλλες έχουν σχεδόν ξεπουληθεί, ενώ δεν λείπουν και αυτές οι οποίες απλά «παρέδωσαν πνεύμα». Άντε τώρα ο καταναλωτής να ξεχωρίσει ποιοι από τους παλαιές αυτές κλασικές αξίες δεν ανήκουν στο «κίτρινο» δυναμικό, ποιες συσκευές σχεδιάζονται στην Ευρώπη ή στην Αμερική, και συναρμολογούνται στη Μαλαισία, και ποιες είναι καθαρόαιμες πλέον ταϊβανέζικες, ή κινέζικες, φέρουν όμως το ισ τορικό όνομα κάποιου παλαιού ευρωπαϊκού ή και αμερικάνικου «θρύλου». Μέσα σε αυτό το κλίμα σύγχυσης ο καταναλωτής, με το δίκιο του βέβαια, ό,τι βλέπει να κοστίζει φτηνά, και να δείχνει οπτικά τουλάχιστον αξιοπρεπές, να το κοιτάει πλέον με «μισό μάτι», έστω και εάν ο κατασκευαστής τον διαβεβαιώνει ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την Άπω Ανατολή. Από την άλλη, κάποιες αξιόλογες εταιρείες, (ειδικά κάποιες που κατασκευάζουν ηχεία), οι οποίες τυχαίνει να έχουν μεγάλη παραγωγή, αλλά και πλούσια αριθμητικά γκά μα μον τέ λων, να θεωρούν ται «δευτεροκλασάτες», εάν ειδικά δεν συμπεριλαμβάνουν στους καταλόγους τους κάποια μοντέλα που κοστίζουν όσο ένα διαμέρισμα. Αυτή είναι μια μεγάλη τελικά παρεξήγηση, καθώς με αυτόν τον τρόπο περνάνε απαρατήρητες κάποιες εταιρείες που παράγουν απολύτως αξιόλογα προϊόντα, τα οποία διαθέτουν, εκτός όλων των άλλων, και εκπληκτικό συντελεστή value for money. Μια από αυτές της εταιρείες είναι και η γερμανική ELAC, η οποία είναι ένας «κολοσσός» στο είδος της, και μάλιστα πολύ παλαιός. Υπάρχει με τη μορφή που την ξέρουμε σήμερα από το 1981, η απώτερη όμως ιστορία της (η οποία παρουσιάζει και αρκετό ενδιαφέρον) είναι

απίστευτα πιο παλιά. Οι ρίζες της φτάνουν μέχρι και το 1908 (!), όταν ο Dr Phil Heinrich έφτιαξε μια εταιρεία που ασχολείτο με έρευνες και εξελίξεις της ακουστικής τεχνολογίας «βυθού»! Οι εφαρμογές των ερευνών μιας τέτοιας εταιρείας είχε φυσικά εκείνη την εποχή σχέση με τους εξοπλισμούς, αλλά και τα αντίμετρα για τον εντοπισμό ή τον μη εντοπισμό των υποβρυχίων, που τότε αποτελούσαν τον νέο κίνδυνο των θαλασσών. Όπως ήταν φυσικό, η εμπλοκή της ELAC στον πρώτο αλλά και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ήταν έντονη, με αυτή ακριβώς την ιδιότητα, καθώς οι έρευνές της είχαν επεκταθεί από το 1926 και σε θέματα που αφορούσαν τους ανοικτούς αλλά και τους εναέριους χώρους. Από το 1948 άρχισε να συνεργάζεται με τη Siemens και τότε είναι η εποχή που η εταιρεία αρχίζει να εμπλέκεται και με την ηλεκτροακουστική, παράγοντας το πρώτο της ολοκληρωμένο πικάπ. Ήταν τέτοια η επιτυχία αυτού του μοντέλου, που έναν χρόνο αργότερα υπήρχαν παραγγελίες για 5.600 τέτοια πικάπ! Αυτό ήταν, εξάλλου, και το πρώτο ολοκληρωμένο πικάπ που κατασκευάστηκε ποτέ με «κρυσταλλική» κεφαλή, την έρευνα επάνω στο οποίο η ELAC είχε αρχίσει ήδη από το 1945. Τον Οκτώβριο του 1957 εμφανίζει και την πρώτη στερεοφωνική ηλεκτρομαγνητική κεφαλή της, την οποία διασφαλίζει μάλιστα με παγκόσμια πατέντα. Από το 1981 και μετά, τις κεφαλές της αναλαμβάνει να αναβαθμίζει ο Dr Van De Hull, με αποτέλεσμα να προκύψει η θαυμάσια ESG 796 H. Από το 1985 αρχίζει να διαφαίνεται το ενδιαφέρον της εταιρείας για την εξέλιξη των τουίτερ τεχνολογίας ribbon, την οποία ακολουθεί από τότε πιστά. Από το 1993 αρχίζει να τελειοποιεί και να κατασκευάζει τα πρώτα γουφερ και μιντρέιντζ από «σάντουιτς» αλουμίνιου, τα οποία ολοκληρώνει το 1994, καθώς είχε σκοπό να ανοιχτεί και στην τεράστια αλλά πολύ δύσκολη αγορά των ΗΠΑ. Η σημερινή High Fidelity

ELAC FS 207.2 ——————— του Π. Παναγόπουλου ———————

Ψηλόλιγνο και Λαχταριστό

FJ DUDE 2

——— του Π. Παναγόπουλου ———

Timothy Leary is dead?

το τεράστιο κεφάλαιο που ονομάζεται υψηλή πιστότητα, στούντιο του περιοδικού) γι’ αυτό το τεύχος, ήταν και τα υπάρχουν ασφαλώς για όλους μας κάποιοι δύο τους «εξωτικά». Το ένα, δηλαδή, δεν συνεργαζόταν «αγαπημένοι» τομείς. Κάποιοι τομείς που τους έχουμε με τίποτα άλλο εκτός από κάποιους μικρούς σε ισχύ ιδιαίτερη αδυναμία. Θα ήθελα να μου πείτε ποιος από ενισχυτές με λυχνίες, το δε άλλο.... εκεί να δείτε. Αυτά όλους εμάς, τους επαγγελματίες και μη, δεν έχει καταπιαστεί όμως θα τα πούμε όταν θα φτάσουμε στις ακροάσεις. κάποια στιγμή της ζωής του με την κατασκευή ενός ηχείου. Προς το παρόν, ας γνωρίσουμε την FJ. Γερμαναράς είναι Ή έστω ποιος δεν θα ήθελε να το κάνει. Όλοι κάποτε ο τύπος, και μάλιστα εντελώς «φευγάτος». Με την καλή, πιστεύαμε ότι είμαστε ικανοί να το καταφέρουμε, ειδικά ευτυχώς, έννοια. Έτυχε να τον γνωρίσω και να μιλήσουμε σε κάποιες παλαιότερες εποχές που οι απαιτήσεις μας ήταν στην τελευταία έκθεση στο Ledra Marriott Hotel, αλλά πολύ μικρότερες, αλλά και τα κεφάλαιά μας ανύπαρκτα. και να ακούσω και για λίγο το πικάπ αλλά και τα ηχεία του, Κάποιοι το είχαν πετύχει, και είχαν φτιάξει τότε κάποια τα οποία σαν πρώτη επαφή με είχαν εντυπωσιάσει. Η FJ, ηχεία που ακούγονταν αξιοπρεπώς. Οι περισσότερες όμως που είναι νέα εταιρεία στον χώρο, παράγει άλλα δύο ιδιοκατασκευες ήταν ακόμα και τότε, δυστυχώς, επιεικώς μοντέλα ηχείων, αλλά και ένα πικάπ, που προσφέρεται σε απαράδεκτες. Όπως και να το κάνουμε, η κατασκευή ενός δύο εκδόσεις. Τόσο τα ηχεία, όσο και το πικάπ, είναι «σωστού» σε όλες τις ακουστικές παραμέτρους ηχείου ιδιόρρυθμες κατασκευές, με εξαιρετικό επίπεδο όσο αφορά είναι «επιστήμη» και όχι αστεία. Ό,τι τύπου και να είναι το την ποιότητα των υλικών τους. ηχείο αυτό. Δεν αρκεί να πάρεις δύο καλά μεγάφωνα, να φτιάξεις και ένα κροσόβερ, να τα βάλεις σε ένα κουτί, για Είναι «τρελός» ο Γερμανός! να πεις ότι έφτιαξες ένα καλό ηχείο. Εάν κάνεις κάτι τέτοιο Έχετε ποτέ ακούσει για την ομοιοπαθητική; Τον τρόπο τυχαία και ελπίζοντας να σου «κάτσει», το πιο πιθανόν είναι δηλαδή θεραπείας, που εξουδετερώνεις ένα πρόβλημα ότι θα το θαυμάζεις και θα το ακούς μόνον εσύ. Από την «χτυπώντας» το με κάποιο ίδιο, ή και με κάποιο άλλο άλλη, τα ηχεία δείχνουν (χωρίς βέβαια να είναι) ο πιο αντίθετο πρόβλημα; Έχετε ακούσει ποτέ για συσκευές οι εύκολος και «φιλικός» κλάδος ανάμεσα στις «μηχανές» της οποίες διορθώνουν τα σχεδιαστικά «λάθη» τους, με κάποια υψηλής πιστότητας. Ως συσκευές δεν μπορούμε να άλλα λάθη, και το αποτέλεσμα πρακτικά, ακουστικά δηλαδή, αγνοήσουμε ότι είναι ο θεμελιώδης κρίκος στην «αλυσίδα» καταλήγει τελικά εξαιρετικό; Μιλάμε επομένως για την του συστήματος μας. Ή, για να σας το πω πιο απλά, είναι απόλυτα «φιλοσοφική», και όχι μαθηματική λύση των το σημείο εκκίνησης από το οποίο πρέπει κανονικά να όποιων προβλημάτων. Όσο και εάν κάποιοι «βαμμένοι» ξεκινήσουμε για να στήσουμε ένα σύστημα. Αυτά είναι τεχνοκράτες ωρύονται ότι αυτά δεν ισχύουν και δεν που θα «διαμαρτυρηθούν» πρώτα μέσα στον χώρο μας γίνονται, αυτό ειδικά το θέμα, δυστυχώς, γι’ αυτούς και θα μας προκαλέσουν προβλήματα. Εάν, λέμε, για πρακτικά ισχύει. Και ακόμα πιο δυστυχώς επίσης γι’ αυτούς, παράδειγμα «γουστάρεις» και μπορείς να αποκτήσεις έναν το θέμα προχωράει πολύ πιο πέρα, και από αυτά ακόμα τελικό 500 watt και τον βάλεις μέσα στον χώρο σου των τα «ανώτερα» μαθηματικά, καθώς αγγίζει «χαοτικές» 20 τετραγωνικών, δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα, εκτός θεωρίες, οι οποίες μόλις τώρα και επισήμως μελετώνται, ίσως από τον επιφάνεια που θα σου καταλαμβάνει. Εάν ενώ κάποιοι τις εφάρμοζαν ακόμα και από τα χρόνια του όμως σε αυτόν τον χώρο χώσεις ένα ηχείο με καμπίνα 150 Μεσαίωνα πρακτικά! λίτρων, εκεί θα σου πω μετά τι θα γίνει. Ακόμα και εάν Γιατί σας τα λέω αυτά; Διότι τυγχάνει να έχω στην κατοχή καταφέρεις να το βολέψεις, θα πρέπει να παιδεύεσαι όλη μου αυτή τη στιγμή μια τέτοια συσκευή, η οποία λειτουργεί την υπόλοιπη ζωή σου, μήπως και καταφέρεις να το κάνεις άψογα και σε πρακτικό επίπεδο, (σε θέματα ήχου δηλαδή), να παίξει σωστά σε αυτόν τον χώρο! Επομένως το κάθε καθώς αφήνει πολύ πίσω σε ακουστικές επιδόσεις συσκευές ηχείο πρέπει να τοποθετείται στον κατάλληλο γι’ αυτό «θαύματα μαθηματικών εφαρμογών». Μιλάω φυσικά για χώρο, και με τα σωστά γι’ αυτό συνοδά. Ή μάλλον ο κάθε το πικάπ μου, το Origin Live Resolution. Υπάρχει εδώ, χώρος θέλει το δικό του ηχείο. Αυτό είναι κανόνας λοιπόν, ένα θέμα. Κάποιες εταιρείες βάζουν κάτω τα απαράβατος. Γιατί σας τα λέω τώρα αυτά; Διότι, εκτός του προγράμματα και τα computers και τους βγάζουν το ζουμί. ότι βρήκα την ευκαιρία να σας τα αναφέρω, τα δύο από τα Τίποτα δεν αποκλίνει από τους μαθηματικούς τύπους, και τρία ηχεία που πέρασαν από τα χέρια μου (μάλλον από το ό,τι αυτοί προστάζουν. Μετά επιβεβαιώνουν το αποτέλεσμα High Fidelity

FJ DUDE 2

——— του Π. Παναγόπουλου ———

Timothy Leary is dead?

NAGRA CDC & PSA ——————————— του Βαγγέλη Μαρκουλή ——————————

Two of a kind

NAGRA CDC & PSA ——————————— του Βαγγέλη Μαρκουλή ——————————

Two of a kind

Musical Fidelity KW-550 —————————————— του Νίκου Κορακάκη ———————————————

Ο Βρετανός αυτοκράτορας είναι έδω!

εν θα ξεχάσω ποτέ τις αμέτρητες ώρες μουσικής απόλαυσης που είχα ζήσει μαζί με τον θρυλικό 90κιλο τελικό των 250Wrms σε καθαρή τάξη Α με τον κωδικό SA-470 της Musical Fidelity, αλλά και με τον εξίσου υπέρβαρο υβριδικό τελικό F-18 της ίδιας εταιρείας, όπου πέρα από τον ρόλο που έπαιξαν με απόλυτη επιτυχία ως τελικοί ενισχυτές των τότε συστημάτων μου, ταυτοχρόνως λειτούργησαν και ως δύο μεγάλα «σχολεία», που με δίδαξαν πραγματικά πολλά! Αυτή τη στιγμή, έπειτα από τόσα χρόνια, ξαναβρίσκομαι μπροστά σε μια κορυφαία υλοποίηση της Η ιστορία μάς έχει διδάξει θρυλικής βρετανικής φίρμας και σε καμία ότι όποιος έχει καταφέρει να περίπτωση δεν μπορώ να κρύψω τον συνδυάσει την εμπειρία και την ενθουσιασμό μου, αλλά και την περιέργεια που πολυετή γνώση με τις σύγχρονες με διακατέχει σχετικά με το αν η ηχητική τεχνολογίες… έχει πετύχει. απόδοση του νέου KW-550 θα μπορέσει να μου προκαλέσει τα ίδια συναισθήματα με τους πολυνίκεις προγόνους του. Εξωτερική σχεδίαση και περιγραφή Αν μου επιτρέψετε να δημιουργήσω ένα φανταστικό σκηνικό, στο οποίο κάποιος έχει καταφέρει να συγκεντρώσει έναν τεράσ τιο αριθμό συσκευών αναπαραγωγής, συμπεριλαμβανομένου και του KW-550, βάζω στοίχημα ότι τα βλέμματα των περισσοτέρων θα μαγνητίζονταν από το εντυπωσιακό design και την πληθωρική εμφάνιση της βρετανικής υλοποίησης. Όσο και αν σας φαίνεται περίεργο για τα μέχρι σήμερα δεδομένα των ολοκληρωμένων ενισχυτικών συνόλων, ο ολοκαίνουργιος KW-550 θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από ένα τετραγωνικό μέτρο για να εγκατασταθεί με άνεση στον χώρο σας, μαζί φυσικά και με το 35κιλο εξωτερικό τροφοδοτικό του. Μια παρόμοια κατάσταση με τον εξίσου πληθωρικό Emitter II της ASR, αλλά και τον Diablo της Gryphon, όπου μαζί με τη νέα υλοποίηση της Musical Fidelity, δημιουργούν μια ξεχωριστή και άκρως ελιτίστικη κατηγορία στον χώρο των ολοκληρωμένων ενισχυτικών συνόλων. Ξεκινώντας την αναφορά μου, θα ήθελα να σταθώ σε ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της βρετανικής υλοποίησης, που δεν ήταν άλλο από την κορυφαία ποιότητα και το άψογο φινίρισμα των υλικών που συνέθεταν τα δύο σασί του ενισχυτή, γεγονός που δεν σας κρύβω ότι με «κέρδισε» και ταυτόχρονα με προδιέθεσε για κάτι πραγματικά μεγάλο και εξίσου ποιοτικό. Πλησιάζοντας λίγο πιο κοντά στην πρόσοψη του 25κιλου main unit, διέκρινα 7 κουμπιά, από τα οποία μπορούσε να High Fidelity

Musical Fidelity KW-550 —————————————— του Νίκου Κορακάκη ———————————————

Ο Βρετανός αυτοκράτορας είναι έδω!

PrimaLuna ProLogue Six ———————————— του Βαγγέλη Μαρκουλή ——————————————

Εθιστικά και καλόβολα

ια την Prima Luna είχα διαβάσει αρκετά και είχα ακούσει ακόμα περισσότερα, όμως μέχρι πρόσφατα δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά κάποια από τα προϊόντα της. Η πρώτη επαφή μου μαζί της απλά επιβεβαιώνει το ρηθέν πως όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά. Το ζευγάρι τον Prologue six αφίχθη στον χώρο του περιοδικού σχεδόν μόλις εισήχθη στην Ελλάδα και έτσι στη γνωριμία μου μαζί του είχα την ευκαιρία να ζήσω και όλα τα στάδια της «μεταμόρφωσής» του. Πρόκειται για ένα σετ μονομπλόκ τελικών ενισχυτών που βασίζεται στις δοκιμασμένες και προσιτές EL 34. Πριν προχωρήσω σε περισσότερες τεχνικές λεπτομέρειες, αξίζει να αναφερθώ στην Ένα ζεύγος μονομπλόκ λαμπάτων ενισχυτών σε παρουσία των ενισχυτών που κερδίζει τις εντυπώσεις. τιμή που μοιάζει πειρασμός, σίγουρα κερδίζει το Το σασί τους έχει σχετικά ενδιαφέρον κάθε φίλου του καλού ήχου. Όταν μικρό πλάτος και έτσι το αποδεικνύεται πως αυτό το σετ ενισχυτών είναι ζευγάρι καταλαμβάνει λίγο απαλλαγμένο και από πολλές αδυναμίες που περισσότερο χώρο από ένα χαρακτηρίζουν τις λαμπάτες υλοποιήσεις χαμηλoύ κανονικό κομμάτι του κόστους, τότε το συγκεκριμένο ζεύγος ξεφεύγει από συστήματός σας στο ράφι το τα όρια του ενδιαφέροντος και αγγίζει τα όρια του του ρακ. Το φινίρισμα του προκλητικού. σασί και του προστατευτικού πλέγματος των λυχνιών σε μεταλλικό χρώμα (πέντε επιστρώσεων σύμφωνα με τον κατασκευαστή) είναι υπεράνω κριτικής και δίνει την εντύπωση πως μπροστά σου έχεις πολύ ακριβότερη συσκευή. Οι λυχνίες καταλαμβάνουν το μπροστινό τμήμα, ενώ οι μετασχηματιστές (εξόδου και τροφοδοσίας) βρίσκονται κλεισμένοι μέσα σε ένα μεταλλικό κλωβό, που αποτελεί μέρος του σασί της συσκευής. Ο μετασχηματιστής τροφοδοσίας είναι τοροειδής, ενώ αυτός της εξόδου είναι πακτωμένος μέσα σε ρητίνη. Στο εμπρός μέρος του σασί υπάρχει μόνο ένα ενδεικτικό led, ενώ ο διακόπτης ενεργοποίησης του κάθε ενισχυτή βρίσκεται στο αριστερό πλευρό του, στο δε πίσω μέρος του συναντάμε τους επίχρυσους ακροδέκτες για τα ηχεία (υπάρχουν λήψεις για ηχεία των 8 των 4 και των 2Ω) αλλά και τον επίχρυσο, πολύ καλής ποιότητας, ακροδέκτη της εισόδου. Οι λυχνίες που χρησιμοποιούνται είναι ένας κλασικός συνδυασμός που αποτελείται από δύο 12AU7 στο στάδιο εισόδου (σε συμπληρωματική διαφορική τοπολογία), δύο 12ΑΧ7 στο στάδιο οδήγησης-διαχωρισμού της φάσης και δύο παράλληλα ζεύγη EL 34 σε κλασική push pull συνδεσμολογία. Το κέρδος τάσης του ενισχυτή (28.5dB), σε συνδυασμό με την ύπαρξη και τυλίγματος για την οδήγηση πολύ χαμηλών φορτίων (2Ω), μαρτυρά πως ο σχεδιαστής τους δεν έχει φοβηθεί να χρησιμοποιήσει ικανό ποσοστό ανάδρασης, εξασφαλίζοντας High Fidelity

PrimaLuna ProLogue Six ———————————— του Βαγγέλη Μαρκουλή ——————————————

Εθιστικά και καλόβολα

Ayon Spirit ———— του Π. Παναγόπουλου ————

Μέσα στο «πνεύμα» της μουσικής

σως είναι σημεία των καιρών. Ίσως όμως -όπως αποδεικνύεται- χρειαζόταν αυτή η «ψυχρολουσία» που δέχτηκαν οι «Δυτικές δυ νά μ εις» α π ό την ε πίθεσ η των «Ανατολικών» σε όλα τα μέτωπα της υψηλής πιστότητας. Ένα γεγονός που ενέτεινε αφάν τασ τα τον αν ταγωνισμό, και λειτούργησε τελικά υπέρ των καταναλωτών. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η στροφή αρκετών αμερικάνικων και ευρωπαϊκών εταιρειών σε προϊόντα πραγματικά υψηλής πισ τότητας, με θαυμάσιο επίπεδο κατασκευής, αλλά και πολύ καλό ήχο, που όμως κινούνται και σε απόλυτα λογικά επίπεδα τιμών. Αυτό από τη μια δείχνει ότι πήραν -επιτέλους- στα σοβαρά την εξ Ανατολών απειλή, και από την άλλη κάνει φανερό ότι, άμα θέλουν, μπορούν. Το μόνο που απομένει τώρα, είναι και κάποιες εταιρείες που επιμένουν στην πιο «βαριά» οικονομική πολιτική, να ξεκαβαλήσουν το καλάμι, και να καταλάβουν ότι τα πράγματα έχουν σφίξει πλέον πολύ, ρίχνοντας και αυτοί νερό στο κρασί τους. Νομίζω ότι αυτό είναι προτιμότερο από το να χρεοκοπούν τελικά, και κατόπιν να ξεπουλάνε τα μεγάλα ονόματά τους στους Κινέζους. Η Ayon είναι μια εταιρεία που δείχνει ότι το έχει καταλάβει αυτό. Και μάλιστα πολύ καλά. Δεν πρόκειται, εξάλλου, για μια απλή εταιρεία προϊόντων υψηλής πιστότητας, αλλά για έναν Αυστριακό «κολοσσό» με δημιουργίες που κινούνται σχεδόν αποκλειστικά στο υψηλότερο επίπεδο του High End. Όταν αναφερόμαστε στον Ayon Spheris, αναφερόμαστε ίσως στον καλύτερο προενισχυτή με λυχνίες που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή. Μιλάμε επομένως για μια εταιρεία που το moto της «Timeless Design – Magic Sound» δεν απέ χει σ χεδόν καθόλου από την πραγματικότητα. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στην γκάμα των δημιουργιών της, που δεν είναι καθόλου μικρή, (καθώς π ε ριλα μ βάνει τε λικούς ε νισ χυ τέ ς,

ολοκληρωμένους ενισχυτές, προενισχυτές, ηχεία, CD player, καλώδια, αλλά και λυχνίες), για να καταλάβει ότι τα πράγματα εδώ είναι πολύ σοβαρά. Ο ολοκληρωμένος ενισχυτής Ayon Spirit, ο μεγαλύτερος αδερφός του Spark, αλλά και οι αρκετά ακριβότεροι 300B και Sunrise αποτελούν αυτή την στιγμή την αιχμή του δόρατος της αυστριακής εταιρείας, όσον τουλάχιστον αφορά τη «μεσαία» κατηγορία τιμής. Ωραίος και Μοιραίος Δεν ξέρω εάν θα είναι τόσο «μοιραίος» για εσάς, ωραίος όμως είναι άνευ αμφιβολίας ο Spirit. Με σασί κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από ανοικτού χρώματος αλουμίνιο εξαιρετικής υφής, με τις γωνίες του καμπυλωμένες, και τους τρεις καλυμμένους σε στρογγυλές μεταλλικές θήκες μετασχηματιστές του, δημιουργεί ένα οπτικό σύνολο που θυμίζει περισσότερο μεταλλικό γλυπτό έργο τέχνης, παρά συσκευή υψηλής πιστότητας. Οι τρεις ογκώδεις μετασχηματιστές βρίσκονται παραταγμένοι στο πίσω μέρος του σασί, με τους δύο μικρότερους εξόδου δεξιά και αριστερά, και τον τεράστιο μετασχηματιστή τροφοδοσίας στο μέσον. Μπροστά από αυτούς τοποθετούνται οι συνολικά επτά λυχνίες, τέσσερις από τις οποίες αφορούν το τμήμα εξόδου και τρεις την προενίσχυση. Οι λυχνίες εξόδου είναι οι κλασικές τέτροδοι ΚΤ88 της Valve Art, ενώ οι προενισχύτριες διπλοτρίοδοι, είναι οι ρώσικες electroharmonix 12AU7/ECC82. Η πρόσοψη του Spirit είναι εντελώς μινιμαλιστική, καθώς υπάρχουν μόνον δύο περιστροφικά ρυθμιστικά, το «ματάκι» του τηλεχειρισμού, και το πολύ όμορφο μπλε λογότυπο της εταιρείας, το οποίο φωτίζεται όταν ο ενισχυτής βρίσκεται σε λειτουργία. Το ένα από τα δύο ρυθμιστικά αφορά την ένταση και το άλλο την επιλογή εισόδων. Στο επάνω μέρος του ενισχυτή, και ακριβώς στο κέντρο και πίσω από τις 12AU7, βλέπουμε έναν High Fidelity

Ayon Spirit ———— του Π. Παναγόπουλου ————

Μέσα στο «πνεύμα» της μουσικής

Clearaudio Performance & Satisfy & Maestro ————————————— του Γιάννη Καμαρινού ——————————————

Ακρίβεια και Λυρισμός

χουν περάσει οκτώ χρόνια από την πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με υλοποίηση της γερμανικής Clearaudio. Ήταν το μοντέλο με τον βραχίονα παράλληλης μετατόπισης και τον φουτουριστικό σχεδιασμό, που σε έκανε να το προσέξεις, ήθελες-δεν ήθελες. Και να κάτσεις να ακούσεις όλη σου τη δισκοθήκη επίσης! Θυμάμαι ότι όταν τοποθετήθηκε το Psalm 69 των Ministry, οι ήχοι από τις ηλεκτρικές κιθάρες και τα διάφορα εφιαλτικά samples που εισάγουν τον ακροατή στον «θαυμαστό κόσμο της Νέας Τάξης Πραγμάτων», στοίχειωσαν τον χώρο ακρόασης, καθώς φωνές και ήχοι «ξεπηδούσαν» από κάθε σημείο του δωματίου! Τέτοια ήταν η ικανότητα εκείνου του συστήματος, εντυπωσιάζοντας ακόμα και έναν εκ των σχεδιαστών, τον Robert Suchy, ο οποίος είχε επισκεφθεί τη χώρα μας, ελέω της δοκιμής που πραγματοποιήθηκε εκείνο τον καιρό. Από τότε βέβαια, η οικογενειακή εταιρεία παρουσίασε και αρκετά νέα, πιο προσιτά σε οικονομικό επίπεδο, μοντέλα, ωστόσο το σλόγκαν του πατέρα Peter παραμένει αναλλοίωτο, από το 1978: πάρε το καλύτερο και κάν’ το ακόμη πιο καλό. Τότε μόνο θα καταστεί ικανοποιητικό. Ακόμα και αν βρεθεί κάποιος και μας αναφέρει ότι η αναλογική τεχνολογία μόνο μικροβελτιώσεις μπορεί να υποστεί, τότε έχουμε τουλάχιστον μία απάντηση (διότι υπάρχουν, ούτως ή άλλως, πάρα πολλές) να του δώσουμε: το πλατό της δοκιμής! Περιγραφή Με τι ακριβώς έχουμε να κάνουμε στην περίπτωση αυτή; Καταρχήν διακρίνουμε τον βραχίονα Satisfy, στην έκδοση Carbon. Το όνομα προέρχεται από το υλικό που είναι κατασκευασμέ νος (ανθρακονήματα – carbon fiber), μιας

και υπάρχουν ακόμα οι εκδόσεις από ασήμι (Silver) και εβένινο ξύλο (Ebony, ο οποίος είναι και πολύ όμορφος, σχεδιαστικά…). Εν συνεχεία το πλατό… Αρχικά, αυτό μοιάζει με μέλος της εισαγωγικής σειράς Champion, καθώς φιλοξενεί το μοτέρ στο πίσω αριστερό άκρο. Ωστόσο, τα υλικά κατασκευής αλλά και η συνολική αισθητική προσέγγιση (με τον ρετρό, 70’s χαρακτήρα), παραπέμπουν ευθέως στο μοντέλο Ambient. Χωρίς το μοτέρ αυτού όμως. Τι ακριβώς συμβαίνει; Η υλοποίηση αυτή είναι πολύ καινούργια. Ονομάζεται Performace και αποτελεί ουσιαστικά μια μικρότερη εκδοχή του Ambient. Αρχικά παρουσιάστηκε με την ονομασία Ambience, ωσ τόσο γρήγορα άλ λαξε ονομασία, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Τέλος, η κεφαλή με την οποία ήρθε συνοδευόμενο το σύστημα είναι η Maestro Wood. Ξύλινο περίβλημα και σχεδίαση κινητού μαγνήτη. Αποτελεί την κορυφαία κεφαλή της γκάμας στην κατηγορία ΜΜ, έχοντας να αντιμετωπίσει όχι μόνο τον πολύ σκληρό ανταγωνισμό άλλων (όχι τόσο πολλών αριθμητικά), κεφαλών ΜΜ, αλλά και πλήθος ΜC. Δεν έχουμε όμως απαντήσει ακόμα στην κακόβουλη υποθετική ερώτηση. Λοιπόν, το σημείο αιχμής του υπό δοκιμή συστήματος είναι το πηγάδι! Ναι, σωστά διαβάσατε. Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι πραγματικά πρωτότυπο: ένα ζεύγος μόνιμων μαγνητών κρατάει σε απόσταση το πλατό από το σασί. Το πρώτο περιστρέφεται μεν περί τον άξονα, ωστόσο στο ανεστραμμένο πηγάδι δεν υπάρχει καν η μπίλια στην οποία θα έπρεπε αυτό να στηρίζεται. Ο άξονας είναι κατασκευασμένος από κεραμικό υλικό. Μαζί με τον ένα μαγνήτη (σε σχήμα δακτυλίου) τοποθετούνται στη μεταλλική βάση και αυτό το σύνολο στερεώνεται στο σασί. Στο άλλο τμήμα περιλαμβάνεται High Fidelity

105

Clearaudio Performance & Satisfy & Maestro ————————————— του Γιάννη Καμαρινού ——————————————

Ακρίβεια και Λυρισμός

105