Elsbeth van der Laan, schoolopleider op het Minkema College E-mail: e.vanderlaan-vanwees@minkema.nl Website school: www.minkema.nl Persoonlijk verhaal Rond 1995 werkte ik bij het Centrum Educatieve Dienstverlening (CED) aan het ontwikkelen van taalbeleid met scholen. Bij een taalcoördinator hing een poster met de dichtregels van Willem Husssem: al dat hout bij de haard voor één vuur warmte vergt jaren groei Ik was enorm getroffen door dat gedicht. Het weerspiegelde wat ik aan een aantal mensen om mij heen zag: om een goede docent te worden, is jaren persoonlijke en professionele groei nodig. Vooral omdat het belangrijkste en bijna enige instrument waarmee we lesgeven, ons ‘zelf’ is. Bij mij duurde het wel even voordat ik überhaupt het instrument in mezelf vond. Als kind wist ik vrij zeker: lesgeven wilde ik niet. Mijn vader, docent geschiedenis, was veel te druk en pubers leken me ook niks. Daar stond tegenover dat ik belast was met het ‘onderwijsgen’. Mijn vader gaf geschiedenis, mijn oma gaf les op de basisschool, mijn oudoom taalkunde op de universiteit, enzovoort. In het tweede jaar van mijn studie kwam een ommekeer in mijn toekomstperspectief: wachtend op de bus naar de universiteit hoorde ik mezelf denken: ‘het lijkt me eigenlijk heel leuk om d’ en t’s uit te leggen.’ En tegen de tijd dat ik mijn master had afgerond, besloot ik om de lerarenopleiding te gaan doen. Het eerste jaar voor de klas was heftig. Ik werd van de ene ad hoc-beslissing in de andere gedwongen, moest andermans kinderen opvoeden en hield geen tijd over om na te denken over onderwijs. Ik kreeg geen begeleiding, tijd en ruimte om te reflecteren ontbraken. En hoewel ik de kinderen leuk vond, was deze overweldigende achtbaan van ervaringen absoluut niet wat ik wilde. Ik had er geen woorden voor, maar ik voelde dat mijn instrument een beetje vals klonk en ik zag weinig mogelijkheden om op een goede manier mezelf te ontwikkelen. Daarom solliciteerde ik naar een baan waar ik verwachtte dat beter te kunnen, bij het CED. Die keuze bleek de goede, ik raakte geïnspireerd door gesprekken met collega’s en docenten over onderwijs, leerlingen, lesmateriaal, repertoire, leerstofselectie, enzovoort. Zó geïnspireerd dat ik na een paar jaar ook weer wilde lesgeven naast mijn werk. Dat deed ik een jaar lang op een mavo in Utrecht. Ik leerde weer hoe leuk ik kinderen en hun leerproces vond.
17
