Με εκτίμηση, στον Εκπαιδευτή μας
ΝΙΚΟ ΚΑΠΛΑΤΖΗ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η ΒΙΑ Όταν το στερέωμα εξαπολύει μία καταιγίδα ποτέ δεν έχει ζητήσει, προηγουμένως, την …άδεια όσων θα τη δεχθούν στο …κεφάλι αν την εγκρίνουν… Όταν ο ωκεανός «εξεγείρεται» και θεόρατα κύματα καταπίνουν ολόκληρα υπερωκεάνια ο …Ποσειδώνας αδιαφορεί για την συναίνεση όσων θα γίνουν τροφή για τα ψάρια του… Όταν ο εξαρτημένος τοξικομανής θεωρεί ότι το πορτοφόλι σου θα τον απαλλάξει από την οδύνη των στερητικών του φαινομένων αδιαφορεί για τις όποιες συνέπειες προκειμένου να σου το αρπάξει… Όταν ο κακοποιός θεωρεί ότι η ευημερία του (όπως κι αν την εννοεί…) «περνάει» μέσα από τη δική σου δυστυχία, ουδόλως τον απασχολεί εάν δυσαρεστηθείς από τις πρωτοβουλίες του… Και για να μη θυμηθούμε τον Ηράκλειτο να μας υπενθυμίζει: «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς.»… Με λίγα λόγια, η βία εμπεριέχεται στη ζωή και, κατά απαρέγκλιτο κανόνα, το ξέσπασμά της είναι ανεξάρτητο της βουλήσεως των θυμάτων της. Έτσι, ένα από τα πιο ανόητα ερωτήματα που οι ηλίθιοι διατυπώνουν είναι το «Είσαι υπέρ της βίας;»… Η βία δεν είναι ένα διαπραγματεύσιμο φαινόμενο αλλά ένα επιβαλλόμενο αποτέλεσμα προϋπαρχουσών παραμέτρων. Εάν δεν προϋπήρχε ένα συγκεκριμένο ατμοσφαιρικό βαρομετρικό δεν θα υπήρχαν τα β ί α ι α
καιρικά φαινόμενα που θα μπορούσαν να προκύψουν. Εάν δεν υπήρχε η εξάρτηση και τα στερητικά φαινόμενα του τοξικομανούς δεν θα υπήρχαν και οι β ί α ι ε ς συμπεριφορές του που θα μπορούσαν να προκύψουν. Και, δυστυχώς, ούτε στα καιρικά βαρομετρικά μπορούμε να επιδράσουμε προς αποφυγή των βίαιων συνεπειών τους, ούτε στη μαζική θεραπεία των τοξικομανώνεξαρτημένων ώστε να αποτρέψουμε τις βίαιες συμπεριφορές τους! Έτσι, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εκπαιδευθούμε ώστε να είμαστε π ρ ο ε τ ο ι μ σ μ έ ν ο ι να επιβιώσουμε ασφαλείς παρά το ξέσπασμα της οιασδήποτε βίας επί των «κεφαλών» μας. Και σε ό,τι αφορά στα φυσικά φαινόμενα βίας η προετοιμασία μας ανάγεται σε ένα άλλο εκπαιδευτικό «κεφάλαιο», αλλά σε ό,τι αφορά στη προετοιμασία μας προς αντιμετώπιση ανθρωπίνων βίαιων συμπεριφορών αυτό το «κεφάλαιο» ονομάζεται «Αυτοπροστασία», συγχεόμενο συχνά με την «Αυτοάμυνα».
«ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ» & «ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ» Μία μεγάλη εννοιολογική απόσταση χωρίζει τον όρο «Αυτοπροστασία» από την «Αυτοάμυνα» και, δυστυχώς, η απόσταση αυτή σπανίως γίνεται διακριτή από όσους χρησιμοποιούν αυτούς τους όρους. «Αυτοπροστασία» (Self Protection) είναι η ολοκληρωμένη και παντί τρόπω διαφύλαξη του εαυτού μας από κακόβουλη πρωτοβουλία τρίτων. «Αυτοάμυνα» (Self Defence) είναι η επιμονή στην αμυντική διαδικασία της αποφυγής μιας κακόβουλης πρωτοβουλίας τρίτων η οποία πάντως ‘αποφυγή’ παραμένει ανολοκλήρωτη (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) στη περίπτωση που οι επιτιθέμενοι επιδείξουν υπερβάλλουσα επιθετική επιμονή.
Άρα, η αυτοπροστασία και μόνον εγγυάται την αποτελεσματική αντιμετώπιση κάθε κακόβουλης πρωτοβουλίας ως το πλέον αποτελεσματικό «μονοπάτι» που εγγυάται την ασφαλή έξοδο κάθε υποδοχέως έξωθεν βίας. ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ Είναι δεδομένο ότι ο ασφαλής δεν επιτίθεται διότι δεν έχει πίεση για κάτι τέτοιο. Άρα η επιθετικότητα είναι υπόθεση ανασφαλούς ψυχολογίας και όταν ο «εστερημένος» τοξικομανής επιτίθεται τυφλά στον πρώτο ανυποψίαστο διερχόμενο είναι η ανασφάλειά του έναντι των επερχομένων οδυνηρών στερητικών φαινομένων που τον «πυροδοτεί». Δυστυχώς, κατά γενικό, παραδεδεγμένο κανόνα, αυτή η ανασφάλεια των επιτιθεμένων δύσκολα μπορεί να προανιχνευθεί και εγκαίρως να αντιμετωπισθεί είτε δια παρεμβατικής νουθεσίας, είτε δι άλλων προληπτικών μέσων. Και τούτο σημαίνει ότι η επιθετικότητα συνοδεύεται και από το στοιχείο του αιφνιδιασμού το οποίο ένα προμελετών επιτιθέμενος φροντίζει να διαθέτει με το μέρος του. Η επιθετικότητα, λοιπόν, ενισχυμένη με τον αιφνιδιασμό, διαμορφώνει μία πολύ ιδιαίτερη κατάσταση για το υποψήφιο θύμα της που είναι, έτσι, υποχρεωμένο να βασίσει την προστασία του σε έναν αποτελεσματικό ΠΡΟσχεδιασμό αλλά, παραλλήλως και σε μία πάγια εκπαίδευση αποτελεσματικής αποφυγής της εχθρικής πρωτοβουλίας με δεξιότητες ευρέως φάσματος.
ΟΠΛΟΦΟΡΙΑ
Το φέρειν όπλο κάθε είδους (Οπλοφορία) αποτελεί μία ψευδαίσθηση ασφαλείας η οποία εκθέτει περισσότερο τον οπλοφορούντα σε κίνδυνο θυματοποιήσεως παρά τον προστατεύει! Προηγουμένως, είδαμε ότι η επιθετικότητα εμπεριέχει και το στοιχςείο του αιφνιδιασμού υπέρ του επιτιθέμενου και εις βάρος του υφιστάμενου την επίθεση. Άρα ο αιφνιδιασμός παρέχει πλεονέκτημα στον επιτιθέμενο με αποτέλεσμα ο υποδεχόμενος την επίθεση να μην είναι σε θέση να ανασύρει και να χρησιμοποιήσει το οιοδήποτε όπλο που μπορεί να φέρει. Ούτω πως, το φέρειν όπλο με την ψευδαίσθηση που παρέχει στον φέροντα απλώς τον παγιδεύει στους κινδύνους του αιφνιδιασμού του επιτιθεμένου αντιπάλου. Στην ανόητη Δύση, η οποία παραμένει συστηματικώς ανυπεράσπιστη υποκύπτοντας στις μεθοδεύσεις των επιβούλων της, έχει αναπτυχθεί ένα επικίνδυνο δόγμα το οποίο έχει εξελιχθεί και σε ιδεολόγημα των συντηρητικών της οι οποίοι, εν μέσω της ιδεοπενίας τους, επινοούν ανεδαφικά ιδεολογηματικά άλλοθι νομίζοντας ότι παράγουν … «αμυντικό πολιτισμό»! Αυτό το επικίνδυνο δόγμα ονομάζεται «Το δικαίωμα του κατέχειν και φέρειν όπλα» (The right to keep and bear arms) και έχει εξελιχθεί σε μία καταναλωτική κουμπουρολαγνεία της οποίας οι τρελλές εμπορικές διαστάσεις δεν έχουν καμία σχέση με την αυτοπροστασία όσων καταφεύγουν στα βιομηχανικά «καλούδια» της τα οποία δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν σε καμία περίπτωση την παράμετρο του αιφνιδιασμού ενός επιτιθεμένου! Έτσι, λοιπόν, ο οπλοφορών επαναπαύεται στη ψευδαίσθηση που του παρέχει το βάρος ενός όπλου υπό απόκρυψη και παραμελεί βασικά μελήματα που θα του
εξασφαλίσουν πραγματικήν ασφάλεια προειδοποιώντας τον εγκαίρως για τον κίνδυνο πριν αυτός τον καθηλώσει ανήμπορο να αντιδράσει. Ας μη ξεχνάμε ότι το καλύτερο όπλο είναι το όπλο του αντιπάλου και η, ακόμη και «υπερβολική»χρήση του μπορεί να μην επισύρει αυστηρές κυρώσεις στη περίπτωση μιας δικαστικής εμπλοκής, αρκεί ο δεχόμενος την επίθεση να είναι σε θέση να διαχειρισθεί επιτυχώς την κρίση και να ανακτήσει το όπλο του αντιπάλου χωρίς δικές του συνέπειες. Επ΄ αυτού, φυσικά, αντιμετωπίζουμε την, σε πρώτο στάδιο, ανάγκη αφοπλισμού, κατόπιν δε την κατά βούληση χρήση του ανακτηθέντος όπλου κάτι που επαφίεται στην κρίση αλλά και στις περιστάσεις της αντιμετωπιζόμενης κρίσεως. Συμπερασματικώς, η οπλοφορία δεν αποτελεί πανάκεια αυτοπροστασίας αλλά μία από τις έσχατες συνιστώσες της με αμφίδρομες επιπτώσεις. Η ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑ «ΣΥΝΤΑΓΗ» Δυστυχώς, η αυτοπροστασία δεν έχει επικρατούσες ή πάγιες «συνταγές» διότι τα σενάριά της είναι άπειρα ως απαντητικά σε ισάριθμες με τους ανθρώπους επί γης, αντιλήψεις επιθετικών πρωτοβουλιών. Σε γενικές γραμμές, θα λέγαμε ότι η σχεδίαση μιας αποτελεσματικής «ασπίδος» αυτοπροστασίας παραλληλίζεται με την ικανότητα ενός σκακιστή να προβλέψει όσο το δυνατόν περισσότερες κινήσεις του αντιπάλου επί της σκακιέρας και αυτό αναπροσαρμόζει και εξατομικεύει κάθε πρόγραμμα εκπαιδεύσεως στην αυτοπροστασία για κάθε ενδιαφερόμενο ξεχωριστά κρινομένων των απειλών που μπορεί να δέχεται ή να δεχθεί.
«ΠΟΛΕΜΩΝ»
Επί τη βάσει των όσων εξετέθησαν στην, προηγηθείσα, Εισαγωγή του παρόντος κειμένου και λαμβανομένης υπ΄ όψη της επικινδυνότητος της εποχής αλλά και του τόπου όπου ζούμε, το εκπαιδευτικό επιτελείο της Ελληνικής Ομάδος Έφιππης Τοξοβολίας των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» συνέλαβε την ανάγκη σχεδιάσεως και παροχής στα Μέλη της ενός προγράμματος αυτοπροστασίας σε μία σειρά εβδομαδιαίων μαθημάτων.
Και, ασφαλώς, η πρώτη σκέψη ήταν η επιλογή του Εκπαιδευτή στον οποίο θα ανετίθετο το έργο της εκπαιδεύσεως μιας Ομάδος η οποία χαρακτηρίζεται από σοβαρότητα έργου και, κατά συνέπεια, προσεκτική επιλογή Εκπαιδευτών. Η επακριβής γνώση του «επιπέδου» της εγχώριας «αγοράς» και η παράλληλη εκτίμηση του Εκπαιδευτή Πολεμικών Τεχνών Νίκου Καπλατζή από τον οποίο είχαμε την τύχη προ χρόνων να δεχθούμε ένα ειδικό σεμινάριο, δε μας άφησε κανένα δισταγμό να τον επιλέξουμε και να του εμπιστευθούμε την εκπαίδευσή μας.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΠΛΑΤΖΗΣ Εκπαιδευτής Πολεμικών Τεχνών Ιδρυτής Συστήματος O.M.A.C.S.
Το βασικό κριτήριο επιλογής του συγκεκριμένου Εκπαιδευτή υπήρξε η εκτίμηση προς την τακτική του να διδάσκει όχι, απλές, «φόρμες» οι οποίες ροκανίζουν χρόνο και χρήμα αλλά λυσιτελείς τεχνικές οι οποίες από την πρώτη εφαρμογή τους φέρνουν αυτοπροστατευτικό αποτέλεσμα. Άλλωστε, αυτό πρεσβεύει και η «φιλοσοφία» του συστήματος που ο ίδιος ίδρυσε, το «O.M.A.C.S.» [ One Man Army Combat Sience] το οποίο αποβλέπει στη μαχητική αυτάρκεια σε επίπεδο επιστήμης του εκπαιδευομένου ώστε να καθίσταται ικανός να διαχειρίζεται, ταυτοχρόνως και χωρίς την βοήθεια τρίτου, πολλούς τομείς κρίσεων σαν να αποτελεί από μόνος του ολόκληρο στρατό..
H διεξαγωγή των μαθημάτων επελέγη να γίνει σε υπαίθριο χώρο, ακολουθώντας την εκπαιδευτική «φιλοσοφία» της Σχολής των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» η οποία θέλει τον εκπαιδευόμενο σε στυνεχή επαφή με την φύση για λόγους οξυγονώσεως αλλά και προσαρμογής με το περιβάλλον στο οποίο, αναγκαστικώς, εκτυλίσσονται όλα τα σενάρια της Έφιππης Τοξοβολίας αλλά και των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών.
Έτσι, επιλέξαμε ένα πρόσφορο σημείο στο λόφο του Λυκαβηττού, μία παιδική εγκατάσταση πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού και μία παρόμοια στον Κήπο του Πάρκου Ελευθερίας με βασικό κριτήριο την διακριτικότητα αλλά και την καθαρότητα των σημείων αφού όλες οι δράσεις μας γίνονται σε καθαρούς χώρους επί τη βάσει του σκεπτικού: «Καθαρός χώρος – καθαρό μυαλό». Το κύριο χαρακτηριστικό της διδασκαλίας του Νίκου Καπλατζή είναι η ρεαλιστικότητα και η αναλυτικότητα με την οποία ο Εκπαιδευτής μπορεί να κληροδοτήσει στον
εκπαιδευόμενο την άμεση γνώση και δεξιότητα εφαρμογής έτσι ώστε, αμέσως, μετά από κάθε μάθημα ο εκπαιδευόμενος να έχει την σαφή αίσθηση ότι μπορεί να εφαρμόσει τα όσα διδάχθηκε.
Και το λεπτομερές οπτικοακουστικό υλικό που τηρήθηκε σε κάθε μάθημα, όντως, αποδεικνύει ότι οι εκπαιδευόμενοι του Νίκου Καπλατζή μετά από κάθε επίδειξη ασκήσεως κατάφεραν να την επαναλάβουν με ακρίβεια και αποτελεσματικότητα ως προς την αυτοπροστασία του επιχειρούντος. Μετά την λήξη, λοιπόν, της πρώτης, εισαγωγικής, περιόδου του Προγράμματος «ΠΟΛΕΜΩΝ» που άρχισε την 7η Σεπτεμβρίου 2016 και ολοκληρώθηκε την 24η Μαίου 2017 κατά την οποία διεξήχθησαν 28 μαθήματα, απεδείχθη η ωφέλεια των μαθημάτων αυτών για όλους όσους τα ακολούθησαν και απομένει η καλύτερη μελλοντική οργάνωση του Προγράμματος.
Ο «ΠΟΛΕΜΩΝ» ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ Στη σημερινή Ευρώπη κα, δη, στην Ελλάδα, η φράση «Κάθε πέρσι και καλύτερα» ισχύει όσο τίποτε άλλο! Οι κοινωνικές συνθήκες επιδεινώνονται ραγδαία από μία «ενδοσχεδιαζόμενη» τρομοκρατία την οποία μεθοδεύουν με πράξεις και παραλείψεις τα ίδια τα κράτη με σκοπό την “υποστύλωση” των καταρρεόντων συστημάτων τους. Οι δυτικές δημοκρατίες βασίζονται ολοένα και περισσότερο στην αστυνομική καταστολή με στόχο τον περιορισμό των ολοένα και εξεγειρόμενων πολιτών τους οι οποίοι αισθάνονται την κατάφωρη καταπάτηση των ατομικών τους δικαιωμάτων και ο τρόμος, το αίμα και ο θάνατος απειλεί ολοένα και περισσότερους δυτικούς πολίτες ώστε τα δημοκρατικά καθεστώτα των χωρών τους να κερδίζουν παράταση ζωής! Και στο αδίστακτο αυτό «παιγνίδι» εμφανίζονται ολοένα και περισσότεροι κατασκευασμένοι «εχθροί» ώστε να αποσυντονίζεται κάθε απόπειρα λαϊκής αντιδράσεως στη κτηνώδη κρατική βία.
Υπ΄ αυτές τις συνθήκες είναι προφανής η υποχρέωση όλων μας να συγκροτηθούμε προς αντιμετώπιση του κινδύνου υπάρξεως που όλοι αντιμετωπίζουμε, ειδικώς από ένα ελλαδικό κράτος το οποίο αναδεικνύεται μέρα τη μέρα και περισσότερο «εχθρός λαού»!
Και πρώτιστο καθήκον μας αναδεικνύεται η ανάκτηση της μαχητικής ικανότητός μας ώστε να αντιμετωπίσουμε δραστικά αυτούς που θεωρούμε παντοδύναμους ενώ, απλώς, είναι γυμνόκωλοι…
Προς αυτή τη κατεύθυνση θα κινηθεί και ο δικός μας «ΠΟΛΕΜΩΝ» κατά την επόμενη χρονιά για την οποία δρομολογούνται, πέραν των μαθημάτων Αυτοπροστασίας και πολλές άλλες ημερίδες υποστηρικτικές του καθήκοντος του συνειδητού Πολίτη να είναι έτοιμος για την αντιμετώπιση της οιασδήποτε απειλής απ΄ οπουδήποτε και εάν προέρχεται. Και το σχετικό Πρόγραμμα θα αναρτηθεί έγκαιρα και δημόσια, προς ενημέρωση των Μελών μας και κάθε ενδιαφερομένου.
Διότι, οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» αποτελούμε Κοινωνία συνειδητών Πολιτών με αίσθημα καθήκοντος απέναντι στην Πατρίδα μας, στην Ομάδα μας και στους εαυτούς μας!