Trots in de Laar by HUMINT Solutions

TROTS IN DE LAAR

VERHALEN OVER TROTS VAN JONGEREN & SENIOREN UIT DE ARNHEMSE WIJK DE LAAR

INHOUDSOPGAVE

UITLEG OVER HET PROJECT

MARTIENS TROTS

CORRY'S TROTS

REACTIES VAN LEERLINGEN

DICKS TROTS

FRITS' TROTS

REACTIES VAN LEERLINGEN

ROBERTS TROTS

REACTIES VAN LEERLINGEN

KLASKES TROTS

RONALDS TROTS

REACTIES VAN LEERLINGEN

OVER DE FOTO'S

TROTS IN DE LAAR PROJECTLEIDER MELODY TOERING OVER HET PROJECT Bij het project ‘Trots in De Laar’ werden

specifiek moment', vertelt Melody. 'Zoals

senioren uit De Laar en leerlingen van De

toen Dick vertelde dat hij durfde terug te

Expeditie uitgedaagd om na te denken

komen op zijn keuze voor het priesterschap

over waar ze trots op zijn. HUMINT

bijvoorbeeld. De kinderen leren door zo’n

Solutions ontwikkelde het programma en

verhaal dat terugkomen op een keuze niet

Melody Toering leidde de activiteiten.

gelijk een fout is. Ook ontdekken ze hoe

Melody: 'Waar wij naar op zoek gingen was

iedereen een unieke bijdrage levert aan de

niet zozeer datgene wat al op hun socials

samenleving, of je nu leerkracht,

of CV staat, maar kennis of vaardigheden

buschauffeur of vrijwilliger bent. Juist in

waar zij zichzelf nog niet zo bewust van

deze tijd waarin veel jongeren verhalen door

zijn.' Melody geeft het verhaal van Ronald

filters ontvangen en het bij anderen perfect

als voorbeeld. Hij werkte meer dan 12 jaar

lijkt te gaan, is in gesprek gaan met echte

op lijndiensten voordat hij zijn droombaan

mensen, over echte situaties, zo belangrijk.'

als buschauffeur op de Hoge Veluwe kreeg.

Als afsluiting maakten de kinderen

Melody: 'Iemand anders had misschien al

tekeningen over hun eigen trots. Deze

opgegeven, maar Ronald hield zijn ogen

vormden samen met de portretfoto's van de

gericht op de baan die hij wilde en

vertellers een expositie voor in de wijkruimte

bereidde zich alvast voor door te studeren.

van De Laar.

Onbewust trainde hij hiermee zijn geduld en doorzettingsvermogen. Zulke

In deze publicatie maak je kennis met de

kwaliteiten die ontstaan, juist door de weg

vertellers en lees je de reacties van de

ernaartoe, die mogen ook meer herkend

kinderen. Ook zie je de portretten die

worden. Want trots gaat niet over naast je

Arnhemse fotografe Valerie Spanjers maakte

schoenen lopen, maar weten wat je in huis

van de deelnemers, evenals haar

hebt. En dat is, zeker voor de jeugd van nu,

sfeerbeelden van de ontmoetingen tussen

belangrijk voor hun zelfvertrouwen.'

de kinderen en de vertellers.

Over hun ontdekte trots gingen de kinderen en vertellers met elkaar in

Zelf speuren naar je trots? Kijk op

gesprek. 'Wat mooi was om te zien, is dat

www.superanders.nl en

grote verhalen niet per sé meer indruk

lees het boek ‘De Bende van Super-Anders'.

maakten dan een verhaal over een

Meer informatie over HUMINT Solutions is te vinden op www.humints.com

Martien

'IK BOUWDE MIJN EIGEN BOOT IN DE GARAGE' EEN INTERVIEW MET MARTIEN BAARS OVER WAT HEM TROTS MAAKT Martien en zijn broer Hans wilden eind

Een nieuwe zeilboot

jaren ‘90 samen een boot maken om mee

Later, in 2003, startte hij opnieuw met het

te varen op het Veluwemeer. Martiens

maken van een zeilboot. Dit keer samen met

broer woonde op een camping bij

zijn leerlingen van de ambachtsschool. Dit

Biddinghuizen, ook aan het water.

waren 3e en 4e klassers van 14 tot 16 jaar oud.

Uiteindelijk is Martien vooral zelf aan de

Een groot deel van de school werd gebruikt

slag gegaan met het maken van de

voor Martien zijn vakken. Daardoor kon hij

zeilboot. Hij werkte hierbij van klein naar

met de leerlingen beschikken over zijn eigen

groot en maakte eerst schetsen. Daarna

werkplaatsen. Hier is Martien ook trots op.

een tekening met maten erbij en een plan in RoboCAD. Dit was een ontwerp-

Mooier en slanker

programma dat ook op de technische

Voor het bouwen van de boot hadden ze veel

school werd gebruikt waar hij werkte als

plaatmateriaal nodig. Ook moest er hout

docent timmeren, metselen en schilderen.

worden geschaafd en op maat gemaakt. Dan werd het op de uitslagen (mallen) gelegd en

Vast op het Veluwemeer

konden de maten worden overgenomen. Zo’n

Het uitgewerkte plan op papier werd

uitslag was gemaakt van spaanplaat en kon je

overgezet op houten mallen. Zo werden de

steeds opnieuw blijven gebruiken. De boot

spanten voor de boot gemaakt. Martien

die Martien met de leerlingen maakte was

maakte deze boot thuis in zijn garage. Het

crèmekleurig met bordeauxrode rand, iets

was een zeilbootje met kiel. Ook het zeil

mooier en slanker dan zijn eerste eigen

maakte hij zelf. Bij de eerste testvaart bleek

bootje.

alleen de kiel van zijn boot te klein! Daar kwam hij achter toen hij midden op het

De volgende generatie

Veluwemeer vast kwam te zitten. Het bootje

Inmiddels is de school verhuisd naar een

begon te driften en hij moest worden

nieuw gebouw: ’t Venster, aan de Thomas a

‘gered’ door de buurman van zijn broer met

Kempislaan. De werkplaatsen op deze

een andere boot. De kiel heeft Martien

nieuwe school heeft Martien nog mogen

daarna aangepast; dit werd een insteek

bedenken en inrichten voor de volgende

zwaard. Zijn eigen bootje heeft Martien

generatie studenten, voordat hij in 2009 met

weinig gebruikt. Het bleef in de garage

pensioen ging.

staan en is uiteindelijk verkocht.

Corry

'IK DURFDE VOOR MEZELF TE KIEZEN' EEN INTERVIEW MET CORRY VAN DEN BERG OVER WAT HAAR TROTS MAAKT Corry werd geboren in het oude

spanning en het improviseren vond ze wel

Nederlands- Indië. Omdat haar moeder

mooi! Na Mali heeft ze nog meer reizen

ziek werd verhuisden ze weer naar

gemaakt. Corry heeft na haar scheiding

Nederland, hier groeide ze op. Corry

gemerkt dat ze steeds meer vrijheid neemt

trouwde en kreeg twee zoons. Toen zij

om dingen te doen die bij haar passen. Ze

zelfstandig gingen wonen en Corry

vraagt zich sneller af: 'Wat heeft dit voor

beginnende rugpijn kreeg, besloot ze dat

effect op mij?' en 'Word ik hier gelukkiger

nu het moment moest zijn om de dingen te

van?'

doen die ze al jaren eerder had willen ondernemen. Ze koos ervoor om, na 30 jaar

Talloze cursussen

huwelijk, te scheiden van haar man en

Ze besloot om een aantal dingen nooit meer

maakte haar eerste grote reis, naar Mali.

te doen, zoals een oorlogsfilm kijken of konijn eten met kerst. Anderzijds pakte ze dingen

Avonturieren

op die ze wél graag doet of juist spannend

Na het zien van een tentoonstelling over

vond. Ze nam deel aan talloze cursussen; over

Djenné, een klein dorpje in Mali, besloot ze

poëzie, filosofie, kunst en architectuur. En

hiernaartoe te reizen. Reisbureau ‘De

zelfs een cursus ‘Clown in mij’.

Gouden Engel’ bood de groepsreis die ze

Ook heeft ze een cursus toneelspelen gedaan.

zocht. In die tijd, rond 2001, werd Mali nog

Juist omdat ze dit eigenlijk niet durfde! Hier

niet zo intensief bezocht door toeristen.

heeft ze veel plezier gehad.

Samen met een klein groepje Nederlanders reisde ze rond in Mali en hierdoor ontdekte

Veel geleerd

Corry dat het avonturieren eigenlijk best

Door al die cursussen heeft ze gemakkelijker

goed bij haar past. Ook het opgeven van

leren praten met andere mensen en in

comfort was geen probleem. Ze verbleven

groepen. Ze was geen verlegen meisje meer.

op verschillende plekken en in kleine

Corry heeft gemerkt dat het aangeven van

huisjes.

haar grenzen en ook het aangaan van nieuwe (misschien zelfs spannende) ervaringen haar

Spanning en improviseren

meer vrijheid hebben gegeven. 'Je leert veel

Je wist nooit of er wel water uit de kraan

ván het leven, maar ook ín het leven.'

kwam en of het licht het wel deed. Maar die

Amina

Sien

'HET WAS INTERESSANT WANT IK HEB NOG NOOIT ZO'N VERHAAL GEHOORD.' NAOMI

'IK WAS VROEGER OOK VERLEGEN EN HEB VAN HET GESPREK GELEERD DAT JE NIET OVERAL BANG VOOR HOEFT TE ZIJN.' DANIQUE

Anne

Dick

'IK KWAM TERUG OP MIJN KEUZE' EEN INTERVIEW MET DICK VAN BRUSSEL OVER WAT HEM TROTS MAAKT In de jaren '50 besloot Dick als 12-jarige

Naar buiten onder toezicht

jongen dat hij priester wilde worden. Ze

's Morgens vroeg begon je met bidden, dan

woonden in Tilburg met het gezin en Dick

eten, een kerkdienst en school. Daarna ging je

herinnert zich dat zijn moeder hem met

naar de studiezaal en mocht je onder toezicht

een badjas aan naar het

je huiswerk maken. Aan het eind van de dag

openluchtzwembad stuurde. Dick kon al

ging je weer naar de kapel, eten, opnieuw

zwemmen, maar hij hielp mee om de

naar de kapel en tot slot werd er gebeden

Paters Kapucijnen te leren zwemmen.

voor de nachtrust. Naar buiten gaan mocht

Deze Paters leefden in een zeer strenge

alleen onder toezicht van de paters, samen

kloosterorde zonder persoonlijke

met de hele klas. Twee keer per jaar mocht hij

bezittingen. Ze kregen zwemles als

naar huis, naar zijn familie. Met Kerst en met

onderdeel van de voorbereiding op hun

Pasen. Verder kwam hij het klooster niet uit.

missie in Indonesië, waar ze mensen wilden bekeren tot het geloof. Dit sprak de

Grammofoon in de waskoffer

jonge Dick aan.

Dick twijfelde inmiddels of hij nog wel priester wilde worden. Daar lagen twee

Seminarie

redenen aan ten grondslag. Ten eerste begon

Het katholieke geloof was niet nieuw voor

Dick interesse te krijgen in meisjes, maar als

Dick. Als kind had hij allerlei functies

priester trouw je niet, zodat je helemaal

doorlopen in de kerk. Van kruipengel tot

dienstbaar kan blijven aan de Heer. Ten

aan het lopen met het wierookvat. Later

tweede vond hij het moeilijk om niet zelf te

mocht hij ook bij bruiloften en

mogen bepalen wat je wilde doen. Het

begrafenissen aanwezig zijn. Als beloning

luisteren naar klassieke of kerkelijke muziek

was hij vrij van school. Dat vond hij als kind

was heel gewoon en acceptabel maar er

wel mooi! Toen Dick 12 jaar was ging hij naar

werd wel kritisch gekeken naar zijn liefde

het seminarie, een school voor aankomende

voor jazzmuziek. Het was gebruikelijk voor

priesters. Op deze school zaten alleen maar

studenten om af en toe een lezing of

jongens. Ze sliepen samen op één grote

presentatie te geven over een bepaald

slaapzaal, met gordijnen tussen de bedden

onderwerp. Dick koos voor de ontwikkeling

om het idee te geven van een kamertje. De

van de jazzmuziek. Via zijn eigen waskoffer

meeste tijd bracht je door in de kapel.

met nummer 127, die wekelijks werd

opgehaald, was het Dick gelukt om platen

het lastig vonden om in de maatschappij

en een grammofoon naar binnen te

mee te komen. Toen Dick klaar was voor

smokkelen. Tijdens zijn presentatie met

een nieuwe uitdaging kwam hij bij het

bijpassende muziek werd hij gesommeerd

Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem

te stoppen. De volgende dag moest hij bij

te werken. Als fondsenwerver en voorlichter

het hoofd van het seminarie, de prior,

lukte het hem om meerdere prachtige

komen en kreeg hij te horen dat de duivel in

gebouwen naar het museum te brengen.

hem was.

Zoals de werkplaats van de smid, de grote kaasfabriek Freya, maar ook het geheel

Moedige keuze

nieuwe entreegebouw. Hij werkte hier trots

Daardoor begon Dick erg aan zichzelf te

en met veel plezier wel 25 jaar.

twijfelen. 'Ben ik nou zo slecht?' Het duurde nog vier jaar voordat hij zijn ouders met

Inspirator en verbinder

Kerstmis durfde te vertellen dat hij geen

Dicks wens om iets voor de ander te

priester meer wilde worden. 'Je bent

betekenen is altijd sterk gebleven. De ‘jas

onderdeel van de omgeving, dus ik moest

van het priesterschap’ paste hem niet, maar

ook mijn ouders meenemen in de

die van inspirator en verbinder bij het

beslissing.' Toentertijd had een rol als

museum was hem aangemeten! Zo zie je

priester hoog aanzien, en zijn moeder was

maar dat je wens toch zijn weg kan vinden.

teleurgesteld. Dat hij zijn ouders

Ook al gaat het anders dan je had verwacht.

teleurstelde vond Dick toen heel moeilijk.

En de jazzmuziek? Daar houdt Dick nog

Maar nu hij terugkijkt op dat moment voelt

steeds van.

hij ook trots. Trots dat hij op zichzelf heeft durven te vertrouwen. En dat hij moedig genoeg was om in die tijd een keuze te maken waar door zijn omgeving op werd neergekeken. Ook al was het op dat moment moeilijk. Hij voelt nog steeds dat het een goede keuze is geweest die hij toen maakte. Wennen aan vrijheid Na zijn tijd in het seminarie was het even wennen voor Dick om buiten het klooster te leven. Zoveel vrijheid kende hij niet eerder! Na verschillende banen kwam hij op een internaat te werken als cultureel werker. Daar begeleidde hij lange tijd jongeren die

Frits

'IK ORGANISEERDE ONZE FAMILIEVERENIGING' EEN INTERVIEW MET FRITS POPULIERS OVER WAT HEM TROTS MAAKT Frits houdt ervan om dingen te bouwen die

uitgaansdag, sport- en speldag, etentjes en

mensen bij elkaar brengen. In de jaren dat

auto-puzzeltochten. Vooral die auto-

hij als technisch tekenaar werkte voor EVR

puzzeltochten herinnert Frits zich met veel

staalconstructeurs, heeft hij aan prachtige

plezier. Die gingen zo:

bouwprojecten mogen werken. De uitbouw van zwembad De Grote Koppel in

Er werden groepjes gemaakt van vier of vijf

Arnhem heeft hij mogen tekenen. Maar

personen die samen in de auto een

ook het mooie museum aan het IJ in

puzzeluitdaging aangingen. Dit begon al met

Amsterdam: Eye, en metroviaduct 'De

het bijhouden van de kilometerstand, want

Netkous’ in Den Haag.

een kilometer teveel kostte je punten aan het eind. Langs een zorgvuldig door Frits

Familie reisvereniging

uitgezette route reden de teams tegen elkaar

Het starten met een wit tekenvel waarop

om opdrachten te volbrengen en vragen te

nog niets te zien is, en het langzaam

beantwoorden. 'Achter de 3e boom links ligt

puzzelen en vormgeven van iets waar

een enveloppe met jullie opdracht.' 'Dan

mensen later veel plezier aan beleven. Dat

moesten ze bijvoorbeeld een tangram puzzel

vond Frits mooi aan zijn vak.

in elkaar zetten' vertelt Frits. Maar er zaten

Maar iets bouwen doe je niet alleen met

ook andere uitdagingen bij, zoals het

stalen profielen.

verzamelen van schroeven en pluggen bij

Ook relaties in je familie bouw je op en Frits

onbekende mensen aan de deur, het

zijn schoonvader riep rond 1970 een

uitrekenen van Romeinse cijfers op huizen, of

bijzondere vereniging in het leven; de

het meenemen van een krant… die drie

familie reisvereniging. Later nam Frits het

weken oud moest zijn. Als groep moest je

stokje over samen met een neef van zijn

gelijk ‘aan’ staan. De spanning van de

vrouw. Ook een aantal andere neven en

wedstrijd en de grappige opdrachten

Frits’ vrouw Bea hielpen mee in het

zorgden voor veel plezier en verbinding

organiseren van activiteiten voor de familie.

onderling. Het maken van de opdrachten was leuk om

Autopuzzeltocht

te doen, maar kostte ook heel veel

Vier keer per jaar was het feest. Vijftig

voorbereiding. Je moest ervoor zorgen dat

familieleden kwamen bij elkaar voor een

alles op de dag van de wedstrijd paraat stond

en iedereen zonder obstakels kon rijden. Wanneer Frits dan zijn familieleden aan elkaar hoorde vertellen hoe leuk ze het vonden, dan wist hij: het is geslaagd. Professionele organisatie Met zo’n grote groep was het wel nodig om de vierjaarlijkse familiereizen professioneel te organiseren. De vereniging werd dan ook serieus aangepakt: er waren bestuursvergaderingen met een voorzitter en een penningmeester. Frits had de rol van medereisleider aangenomen en deed dit ongeveer 15 jaar lang. Personeelsvereniging Het samenbrengen van mensen werd hem opnieuw toevertrouwd toen de directeur op zijn werk voorstelde een personeelsvereniging op te richten. Frits werd hiervoor aangewezen. De jaarlijkse uitstapjes met collega’s en hun familieleden werden een moment om een inkijkje te krijgen in ieders leven. Echtgenoten en echtgenotes konden eindelijk zien waar hun partner mee bezig was op het werk en collega’s ontmoetten het thuisfront. Wat je het liefste doet… Het samenbrengen van mensen gaf altijd veel plezier en men leerde over elkaar. En dat is minstens zo belangrijk als het maken van een nieuw gebouw. Want vaak zie je dat wat je het liefste doet niet alleen in je baan terug, maar juist ook in het contact met familie en andere mensen die dichtbij je staan.

Nancy

'INTERESSANT OMDAT HET LEVEN TOEN HEEL ANDERS WAS EN NIET IEDEREEN ZIJN MENING DURFDE TE UITEN.' SELIN

''IK HEB GELEERD DAT IK TROTS MOET ZIJN OP DE KLEINE DINGEN EN MOET DOORZETTEN IN MOEILIJKE TIJDEN.' NORAIDA

Robert

'IK STARTTE MIJN EIGEN BEDRIJF' EEN INTERVIEW MET ROBERT ENGELBERTS OVER WAT HEM TROTS MAAKT Onlangs was in het nieuws dat Nederland

gevoetbald en jonge mensen getraind. Nu hij

uniek is in de wereld: overal is binnen 6

ouder is gaan zijn eigen voetbalwedstrijden

minuten een AED voorhanden. Rob

minder snel, maar het enthousiasme is niet

Engelberts is trots dat hij hier zijn steentje

minder. Het heeft hem bewogen om in 2019

aan bijdraagt.

‘walking football’ op te richten bij VV

Rob is altijd al actief en leergierig geweest.

Arnhemse Boys. Meer hierover lees je op de

Is er ergens behoefte aan en bestaat het

website van de KNVB.

niet? Dan draait hij zijn hand er niet voor om, om het zelf op poten te zetten. Na

Genieten voor iedereen

jarenlange dienst bij defensie als militair,

Zestigplussers kunnen met walking football

besloot hij vlak voor zijn pensioen zijn

genieten van het voetbalspel, iedereen mag

eigen onderneming op te starten als

meedoen. Er is maar één regel die afwijkt van

trainer in veiligheid en eerste hulp. Sinds

de snelle spelvariant: je mag niet rennen. Om

2010 geeft hij EHBO- en AED- lessen bij

deze walking football-tak op te zetten bij de

bedrijven en scholen.

voetbalvereniging heeft Rob campagne gevoerd, flyers gemaakt en zelfs sponsoring

Eigen onderneming

gekregen van zorgverzekeraar Univé om

Het opleiden en trainen van mensen ligt

eigen materialen te kopen.

Rob goed. Zijn lessen en trainingen zijn het liefst zo realistisch mogelijk, met echte hitte

Drijvende kracht

en rook bijvoorbeeld. Ook worden er

Rob is net 72 jaar geworden en traint zelf

Lotusslachtoffers bij betrokken. Hij wil

dagelijks om sterk te blijven. Ook is hij bezig

mensen actief maken en laten ervaren hoe

om in Elderveld het voetballen nieuw leven in

het is om te handelen in een dringende

te blazen. Samen met zijn collega-voetballers

situatie. Deze realistische oefeningen heeft

en studenten van de HAN willen ze meer

hij zelf ook gehad in militaire dienst. Mede

leden vinden voor de voetbalvereniging Zuid

hierdoor heeft hij geleerd snel te schakelen

Arnhem. En zo is Rob nog steeds de drijvende

en denken in een noodsituatie.

kracht achter initiatieven waar zijn hart naar uit gaat.

Walking football Naast zijn werk als militair heeft Rob altijd

Joshua

'KOM BIJ ONS LESGEVEN! WANT HET WAS HEEL GEZELLIG!' ROMY

'IK HEB VAN HAAR GELEERD DAT JE MOET DOORZETTEN.' NAAYAH

Klaske

'IK GEEF MIJN HELE LEVEN AL LES' EEN INTERVIEW MET KLASKE KAPPERT OVER WAT HAAR TROTS MAAKT Het maakt niet uit hoe oud je bent. Als je

als juf een vertrouwensband te hebben met

weet wat je wil, dan kan je je loopbaan als

je leerlingen. Deze vertrouwensband vindt ze

kind al beginnen. Klaske wist het al vroeg:

heel waardevol, net als haar leerlingen.

ik word juf. Thuis speelde ze graag

'Wanneer kom je weer bij ons juf?', hoort ze

‘schooltje’, onder een afdak in de tuin met

regelmatig aan het eind van de dag wanneer

een schoolbord en een krijtje. Dan

ze bij een klas heeft ingevallen.

verzamelde ze de andere kinderen uit de buurt rondom het schoolbord. Haar klasje

Plekje in het hart

met leerlingen moest goed opletten terwijl

De ‘lastige’ leerlingen zijn het leukst volgens

Klaske deed wat ze het liefste doet:

Klaske. Juist die leerlingen hebben een

lesgeven. Het plezier en de liefde voor het

speciaal plekje in haar hart. De leerlingen die

lesgeven is vanaf toen altijd gebleven.

haar uitdagen. Ze confronteren vaker, maar laten daarmee ook veel van zichzelf aan haar

Nog steeds leren

zien. Ze laten zien wat er in hen leeft. Dat

Ze is inmiddels met pensioen, maar nog

geeft helderheid. Klaske kan er goed mee

steeds werkt ze als invaljuf . 'Elke dag is

omgaan en houdt van de dynamiek die ze

anders', zegt Klaske. 'Je kan echt niet

heeft met deze leerlingen. Het zijn ook vaak

bedenken hoe je dag zal verlopen. Dit is een

de leerlingen die aanvankelijk moeite moeten

van de leukste dingen van juf zijn.' Vooral de

doen om iets te begrijpen of leren, maar die

band die ze opbouwt samen met de

uiteindelijk vol trots naar haar toekomen om

leerlingen, de bijzondere verhalen die ze

hun werk te laten zien. Soms zelfs nog na hun

met haar delen, het discussiëren en het

basisschooltijd, wanneer ze al op de

wederzijds leren, vindt ze mooi. Want ook al

middelbare school zitten.

is ze een ervaren juf, Klaske leert nog steeds van haar leerlingen. Bijvoorbeeld dat ze

Code Rood

soms wel eens te snel conclusies trekt. Een

Niet alleen leerlingen kunnen lastig zijn, maar

leerling die wat kwetsbaarder leek bleek

ouders ook. Klaske herinnert zich een at een

juist veel in haar mars te hebben.

van de ouders van een leerling erg boos op haar was en razend en tierend binnenviel. Ze

Vertrouwensband

voelde zich flink overdonderd. Ook hielden

Klaske leerde ook hoe belangrijk het is om

collega’s elkaar extra goed in de gaten

wanneer er op school een moeilijk oudergesprek gepland stond. ’Code rood’ betekende voor iedereen dat je al je werk direct moest laten liggen om een collega te helpen. Dit klinkt erg spannend en dat kan het ook wel zijn. Eendjes in de school Gelukkig is het niet de norm en Klaske houdt nog steeds van het lesgeven. Net als van de kleine grappige avonturen die erbij komen kijken. Zoals de eenden op de grote patio van haar oude school. Elk jaar broedde daar een eend. Wanneer haar eitjes waren uitgekomen konden de jonge eendjes in een waterbak zwemmen en spelen. Rond de paasvakantie kwam het moment dat ze van de patio en uit de school gedreven moesten worden. Anders zouden ze opgesloten blijven. Ieder jaar joeg Klaske met collega’s de jonge eendjes en hun moeder achterna om ze uit de school te krijgen. Wees trots Klaske weet goed wat ze wil en waarvoor ze staat. Dit wil ze haar leerlingen ook meegeven voor het moment dat ze de school verlaten. Ze moeten vertrouwen hebben in zichzelf en weten dat ze het kunnen. En kan je iets toch nog niet? Dan leer je het! En haar advies voor de ouders? 'Wees trots op je kinderen, op wat ze kunnen.'

Ronald

'IK WACHTTE 12,5 JAAR OP MIJN DROOMBAAN' EEN INTERVIEW MET RONALD AGRICOLA OVER WAT HEM TROTS MAAKT Het was een spontane keuze om te

wel 12,5 jaar voordat Ronald zijn kans kreeg.

solliciteren bij de gemeente, maar Ronald Agricola is nog altijd blij dat hij in de jaren

Lijn 12

’80 buschauffeur is geworden. Na

Lijn 12 was een speciale rondrit voor mensen

uitgebreide testen te hebben volbracht,

die meer wilden zien en leren over het

zoals een reactie-test en stress-

natuurgebied De Hoge Veluwe en als

bestendigheidstest, kon hij aan de slag.

buschauffeur was je tegelijkertijd rondleider. Je vertelde over kunst, over het natuurgebied

Bus met chauffeur te huur

en over geschiedenis. Ronald had al jaren

Toen Ronald buschauffeur werd, zag het

eerder het studiemateriaal gekopieerd van

busverkeer er iets anders uit dan nu. Hij

een collega en kende alle informatie voor de

reed iedere dag een schoolbus om kinderen

rondleidingen. Hij reed drie ritten op een dag

naar school en weer naar huis te brengen.

over de Veluwe. Nog altijd weet hij veel over

Maar hij reed ook de zwembus, voor

Arnhem en de omgeving.

zwemles. Of op schoolreisjes en uitjes naar pretparken.

Engelse les en bijzonderheden

Mensen die dat wilden, konden ook een bus

Voor dit soort rondritten kreeg je Engelse les,

met chauffeur huren voor bruiloften of

omdat sommige passagiers op deze lijn uit

feesten. Dan zat Ronald in zijn nette pak

het buitenland kwamen. Bij stadsritten

achter het stuur. Door weer en wind, in

vertelde Ronald over de wijken. In zowel de

typische Arnhemse trolleybussen of in een

oude wijken als de nieuwe wijken in Zuid

oude postbus waar vroeger de post in werd

vertelde hij passagiers over de architectuur,

rondgebracht. Ronald kon het allemaal

gebouwen in art-nouveaustijl, over de

besturen.

mensen die er woonden en over kunst, fonteinen en andere bijzonderheden. Het

12,5 jaar wachten

gebied van winkelcentrum Presikhaaf was

Met plezier denkt bij terug aan lijn 12. De

bijvoorbeeld vroeger weiland. Als hoogtepunt

buslijn naar de Hoge Veluwe vanaf het

en afronding van de rit bezochten ze de

centraal station in Arnhem. Slechts een

Eusebiuskerk waar passagiers met de lift naar

klein groepje buschauffeurs werd gekozen

boven mochten voor een prachtig uitzicht

om deze rondritten te geven en het duurde

vanaf de toren.

Eerlijkheid duurt het langst Natuurlijk maak je ook wel eens gekke dingen mee als buschauffeur. Zoals dit kleine trotse moment: Ronald herinnert zich dat hij tijdens een rit op lijn 5 een verlaten tas bij de halte vond. Niemand in de bus meldde zich als eigenaar en hij nam de tas mee voor de afdeling gevonden voorwerpen. Dat kwam wel vaker voor. Minder voorkomend was het hoge geldbedrag dat Ronald in de tas vond. Hij telde grofweg 5000 gulden! De centrale dienstleiding werd opgeroepen en de gevonden schat werd bij de politie gemeld. Via een pinbon uit Kleve vonden ze uiteindelijk de bejaarde eigenaar van het geld, in Arnhem Presikhaaf. De meneer wist zelfs niet meer dat hij geld gepind had toen de politie de tas aan de deur kwam terugbrengen, maar bedankte vriendelijk. Later complimenteerde Ronalds directeur hem voor het netjes melden van de vondst. Dat had misschien niet iedereen gedaan. Maar hierop zegt Ronald: 'Eerlijkheid duurt het langst!'

Karim

'HET WAS INTERESSANT WANT HET GING OVER DINGEN WAAR IK NOG NOOIT OVER HEB GEHOORD.' JOEY

'IK HEB GELEERD DAT IK MEZELF MOET BLIJVEN.' LUCAS

OVER DE FOTO'S FOTOGRAFE VALERIE SPANJERS OVER DE PORTRETFOTO'S 'Ik ben Valerie Spanjers, sinds 2016 werkzaam als fotograaf in en rondom Arnhem. Voordat ik professioneel met fotografie bezig was werd mijn aandacht al getrokken door bijzondere lichtinval, kleuren en texturen. Niet alleen in foto's van anderen, maar ook in films, schilderijen en de natuur. Deze elementen gebruik ik dan ook graag om verhalen en momenten te versterken in mijn werk. Zo maak ik veel sfeerbeelden en portretten voor verschillende bedrijven in en buiten Arnhem, en experimenteer ik graag met kunstmatig licht en daglicht in mijn eigen thuisstudio waar ik veel van mijn portretten maak. De portretten van de vertellers wilde ik zo maken dat een vluchtig alledaags moment waarbij je bijvoorbeeld een gesprek met een van deze personen zou hebben, verlicht werd tot een moment waar je langer naar blijft kijken. De portretten zijn dan ook allemaal gemaakt bij de mensen thuis, op de bank of aan de (eet)tafel. Ik heb mij hierbij laten inspireren door schilderijen van o.a. Rembrandt uit de gouden eeuw. Ik wil op deze manier laten zien dat deze persoon niet zomaar iemand is, maar iemand met een verhaal. Wat hopelijk de kijker nieuwsgierig maakt naar wat deze persoon heeft meegemaakt en waar deze persoon trots op is.'

Valerie

Trots in De Laar was een project van HUMINT Solutions, en in samenwerking met TINO MDT. Dit project kwam tot stand dankzij steun van Team Leefomgeving De Laar - Elden & Rozet.