#sinem akça bana sans dile

y

1 é 1^1 .'

© !)® S 2 ?

K a d n o\man\n ren^i hep [parkadır Sevince pembe,

â^ık oluncn kırmızı, -Pincnndn kahverengi, aı^verı^ po^e+lerinde ^ökku^a^ı ^ibi ren^ârenk+ir kadn...

En yakn dos+u Eros'un d a okunu nereden -Prlo+acağı hiç belli olmaz... Tpkı o+uz iki yadında ve bu ya^na gelirken bo^ o+urm ayp ikinci kocasını da nihaye+ kaçırm ış vurdumduymazlığı, hperak+ivrlesiyle arkadaşlarına illallah dedir+meyi başarmış Didem'in kalbine saplanan ok 0ibi! Önce 'Neyse hâlim çıksın -Palım,' deyp kapoHıâı -Pınconda aörüldü yakışıklısı, sonra da kaza yaptığı arabada. Dedik ya ilk ok, +abir yerindeyse dünya umurunda olmayan, sad ece kendi key-Pi için ne-Pes alan, evinin efra-Pındaki +üm res+oran kuryelerinin yakinen fanıdığı Bağda+ Caddesi kokoşu Didem'e... İkincisi ise İs+onml Emniye+i'nin aözbebeği, deli lakaplı, iurHuğunu koparan, +uiarlı, displnli baş komiseri Bora'ya isabe+ ediyor...

Dıdem'h en yakın arkadaşı olma +alihsizliğıni yaşayan Yasemh'in evliliği ve bebek heyecanı ile renklenen hayo+ı...

Seç+iği playboy sevgililerinin aksne, aşkn masumiye+ne olan hancını hiç yı+rmeyen ElrP...

'OLMAZ AMA OLDU^U^UZ!' diyerek is+edğıni alan, aşk+a her yolu mubah sayan kadınların komik hikâyesi...

9786058411500

n r \ / ' ı ı n ',ı ;i ı C M

I

Bana Şans Bile

SİNEM A k ç a

İL

ROT.İİRTLEN

Bana Şans Dile Sinem Akça

© 2015, Bu kitabm tüm yayın haklan Böğürtlen Y ayınlan'na aittir. T anıtım amacıyla, kaynak göstermek şartıyla yapılacak kısa alın tıla r dışında, ya yıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir elektronik oeya m ekanik araçla çoğaltılam az.

Yayın Y önetm eni Ali Osm an Başkuyu Editör Sefika Aydın Sayfa T asan n u Ayhan Aslan Kapak T asannu Orbay Orhan Em re

1. Baskı Ağustos 2015, İstanbul Y ayınen S ertifik a No 32388 ISBN 978-605-84115-0-0

İL

BOTrORTI FM

Baskı v e C ilt İnlolap Kitabevi Yayın Sanayi ve T icaret A. Ş. Çobançeşme Mah. Sanayi Cad. Altay Sk. No: 8 34196 Yenibosna / İstanbul Tel: 0212 496 11 11 (Pbx) Fan: 0212 4 9 6 1 1 1 2 Matbaa Sertifika No: 10614

Böğürtlen Yayıncılık Maltepe Mah. D av u tp aja Cad. Yüanlı Ayazma Yolu No: 8 K:1 D: 2 D a v u tp a şa /İsta n b u l Tel: 0212 544 32 02

BANA ŞANS DİLE

SİNEM AKÇA

BÖĞÜRTLEN

Hayatımıza onlarca kişi girip çıkıyor ve onlarcasına teşekkür edebiliriz. Mut­ laka üzerimizde hakları ve emekleri var ama ben bu kitabı noktalarken sadece dört kişiye teşekkür etmek istedim. Sesini duymadan günümü tamamlamamın müm­ kün olmadığı, en büyük destekçim olan annem MÜNEVVER AKÇA...

Aynı iş yerinde çalışmamızın avantajı ile sürekli yanımda olan, uzun yıllardır mutlu mutsuz her anımı ilk yakalayan, şu kitabı yazmamda bile en büyük destekçim olan dostum HANDE KOROL...

Paylaşılan yirmi iki seneden sonra artık dost kavramından öte KARDEŞİM sıfatını uygun gördüğüm ELİF KOÇAK...

Didem karakterimin rol modeli, yir­ mi iki senelik bir diğer dostum kardeşim GİZEM ER TA Ş© Yüreklerinizden öpüyorum hepinizi...

D ana Ş a m Dile

Bu Sefer Olacak BAXA SAJSS OİLE...

İ s ta n b u l...

a a t g e c e n in ü ç ü v e b e n e lim d e k i c e p te le fo n u n u n ek ra n ın a

S

te k g ö z ü m k a p a lı b ir v a z iy e tte b a k ıy o ru m . Ç o k iste rd im iki

g ö z ü m ü a y n ı a n d a a ç a b ilm e y i a m a o k a d a r y o rg u n v e u y k u s u ­ z u m ki is te s e m b ile b u n d a b a ş a n l ı o la m ıy o ru m . S a n ın m ik i ay lık h a m ile o lm a m ın d a b u d u ru m d a b ir a z e tk isi var. Ş ik â y e tle r im o k a d a r e rk e n b a ş la d ı k i d a h a iki a y lık h a m ile y ­ k e n b u v a z iy e tte y s e m , k e n d im i ile rle y e n a y la rd a d ü şü n m e k b ile is te m iy o ru m . İlk ta h lil s o n u ç la rım ç ık tığ m d a d o k to ru m şa ş ıra ra k y ü z ü m e b a k a k a lm ış , b u o ra n la r d a d e m ir v e k a n e k sik liğ in in a n ­ c a k a ltın c ı v e y a y e d in c i a y la r d a o la b ile c e ğ in i s ö y le m işti.

Z a te n h a n g i iş im d o ğ ru d ü z g ü n g itti ki b u g ü n e kad ar!

E n b a ş ın d a n b a ş la y a y ım a n la tm a y a e n iy isi, k o n u y u k a ç ıra n ­ la r o l a b i l i r . ..

A d ım Y asem in . > a şım şu d c y ıv e r m e y ı yıık isterd im a m a bu konu ep e y d e ğ işk e n

Zira ilk tan ıştık la rım a ytrm ı lio k u /. u /u n

zam andır g ö r ü şm e d ik ie n m e m u tlak a u n u tm u şla rd ır u m u d u ile otuz, kozm etik standında ftırm dt>ldururkcn o tu z bir. b a zı ö z e l durum larda otu z ıkı o lu \e r iy o r u m , durum a g ö r e artık d e ğ iş iy o r . İyi bir e ğ itim görd ü m , b ilg isa y a r m ü h e n d isiy im . H ani d erler ya .sabahlara kadar e şşşc k k k g ıh ı y a lışa n c in s in d e n , hah h o işte benim . O kuldan sonra da k a n y c r y a p m a k uğru n a sa b a h la ra kadar ça lıştım

Yanı şah an e rö fte lc n m in altın d a k i g e r ç e k sa ç re n g im i

gösterm e şan.sım o ls a y d ı, m u h te m e le n hu s a ç la n e ğ itim v e ç a lış ­ ma ile ağarttım d iy eb ilir d im tş v e eğ itim y a şa m ım d a k i h a şa n v e is tik r a n m ı, a y n ı ş e k il­ de ö zel hayatım da da y a k a la d ım d e y ıv c r m e y i d e ç o k isterd im am a m a a le se f d ip lo m a y a vu ru lsa. o k o n u d a b ırak ın y ü k se k o k u lu okuryazar b ile sa y ılm a m H enüz yirm i y a şım d a , sa n ın m h a y a tım ın e n b ü y ü k h a ta sı­ nı yaparak K .ıbnslı ış adam ı s e v g ilim M e tin ile a şk y a şa m a y a başladım M etin le o lm a n ın h a n d ik a p la n n d a n h a n g is in i sa y s a m b ilem iyorum kı E vh olm asın ı m ı. b en d en tam yirm i bir y a ş b ü y ü k o lm a sın ı m ı. iflah o lm a z hır ışk o lık o lu p b en i y ılla rc a ih m a l e tm e s in i m i?

H angisini sayayım b ile m e d im kı E vet, ev li hır adam dı M etin am a y a ln ız d ı K a n s ı G ü ld e n İs­ tan b u l’da ya şa y ıp XL eb a tla n n d a k ı p o p o su n u b ira z d ah a b ü y ü t­ m ek a m a cıy la hiç istifini b o zm a m ış. M ctın T K ıb n s 'ta y ılla r c a bir başın a bırakm ıştı Ü n iv ersiten in so n y ılın d a staj için k e n d im e fe llik fe llik şirket ararken, kader ağlarını örüp b en i M e tm 'in İsta n b u l'd a k i b ö lg e o fisin e sü rü k ley ıv erm işti. A slın d a kaderin d e bir su ç u y o k A lla h

W

Dana Şa/u DU*

h erk ese akıl v erm iş, b ey in verm iş H angi a k lıselim kadın k endin­ den tam yirm i bir ynş büyük ev li bir iş adam ına gönlünü kapiırı\e r ir kı ’ C e v a p v er ıy o n ım

. H cn !"

.Ama n asıl kaplırm ayayım ; elim d e siaj b aşvu n ı (orımıtn ile c /ik e /ik asistan k ı/ın karşısında o lu n ıp lc n c //ü l ed ip ile b en im le ilg ile n m e sin i b ek lerk en . M etin yanında daha sunradan avukatı o ld u ğ u n u ö ğ ren d iğ im bir adam ılc konuşarak ola ğ a n ca şık lığ ı ile kapıdan g irin ce c lım a y a ğ ım birbirine d olan m ıştı Yukarıda A l­ lah var, hakik aten h o ş adam dı B ı / kadm lar yaşlan d ık ça sirk eye d ön en su ratlarım ızı oradan buradan toparlam aya çalışırk en , er­ k ek lerin h iç b ö y le en d işe le r i o lm a d ığ ın a cn g ü zel örnek sanırım M etin in kırk bir y a şın d a sah ip o ld u ğ u k a n /m a sıy d ı T akım e lb is e s i, ço k h a fif k ırlaşm ış saçları vc cid d i ifad esi ile asistan k ızın yan ın a y a k la ştığ ın d a , za v a llı k ız e a g ız sa n ın m bü­ yük patronu küçük b ö lg e o fisin d e g örm en in şa şk ın lığ ıy la ayağa fırlam ış, g ü ç lü k le “ H o ş g e ld in iz e fen d im ," d em e y i b aşarab ilm iş­ ti M etin b eni baştan a şa ğ ı sü zü p “ H a n ım efen d in in isteği nedir?” d iy e sord u ğu n d a asista n k ız "Y asem in H anım staj için b aşvu n n ak istiyor am a şu d ö n em a lım y a p m ıy o ru z b iliy o r su n u z ,” d e y in ce.

M etin y ü z ü m e b ile bakm adan k ıza sa d e c e “ A L IN !" d iy e buyurdu ve k ız c a ğ ız a da sa d e c e “ B a ş ü stüne efen d im ," d c y iv e n n c k düştü.

M etin yan ın d ak i adam ile birlikte odalardan birine doğru y ö n e lin c e , ben arkasından aptal aptal bakıp ‘İşte adam d ed iğin b ö y le olur! ’ g ib i salak ça bir d ü şü n c ey e k ap ılm ıştım . O kısacık an M c tin 'e ö y le anlam lar y ü k le m iştim kı, o anlam ları geri alm am tam on sen em i aldı Y a k ışık lıy d ı, karizm atik tı. zen g in d i, güçlüydU , d ü şü n celiy d i.

Her bir şey d i o. her bir şe y . Tabii aslın d a tüm bu sa y d ığ ım ö z e l­ liklerin yan ın d a, onun öm riinü m eralarda g e çir m iş bir büyükbaş

Sinem Hkça

k a d a r ö k ü z o ld u ğ u n u a n la m a m , e p e y b ir z a m a n ım ı a ld ı. Ö y le b ir b a şım d ö n m ü ş tü k i, n e e v li o lm a s ı n e d e a r a m ız d a k i y a ş fa rk ı z e rre k a d a r u m u r u m d a o ld u o n s e n e b o y u n c a .

O n se n e , d ile k o la y ta m o n s e n e b ir lik te y d ik . K a rıs ı İs ta n ­ b u l’d a y a ş a d ığ ı iç in n e re d e y s e h e r c u m a a k ş a m ın d a n G i m e ’y e g id iy o r, p a z a r g ü n ü e n s o n u ç a k ile d e g e ri d ö n ü y o r d u m . İ lk z a ­ m a n la r h iç b ir k o n u d a ra h a ts ız lığ ım y o k tu . Z e v k le g id iy o r d u m y a n ın a , o n u n la z a m a n g e ç ir m e k ö n c e lik le r im a ra s ın d a y d ı.

A n n e m d u ru m d a n h a b e rd a r d ı, ç o k p iş m a n o la c a ğ ım l a ilg ili d e fa la rc a u y a rm a s ın a ra ğ m e n , n e o n u n e d e ç o k y a k ın a r k a d a ş ­ la rım ı d in le m iş tim . Y ılla rc a h e r s ö y le d ik le r i ş e y e k u l a k l a n m ı tı­ k a m ıştım .

M u tlu y d u m M e t in ’le. C e b im d e lim itin i a s la b il m e d i ğ im b ir e k k art, b ir lik te liğ im iz in b ir in c i y ılm ın s o n u n d a a lt ım a ç e k ile n a ra b a , b u s in e s s c la s s u ç u ş la r, e n iy i o te lle r d e k o n a k la m a , ö z e l g ü n le rd e h e d iy e e d ile n ö z e l ta s a r ım m ü c e v h e r le r , y a n ım d a so n d e re c e h a v a lı v e g ü ç lü b ir iş a d a m ı . .. S a n ın m y ir m i li y a ş l a n n ta ­ sa s ız lığ ıy d ı b e n d e k i. N e y a n n e n d iş e m n e s ü r d ü r d ü ğ ü m iliş k in in y a n lış o lm a sı, h iç b ir şe y u m u r u m d a d e ğ ild i. S a d e c e iç in d e b u ­ lu n d u ğ u m a n ın ta d ın ı ç ık a n y o r , b ır a k g e le c e ğ im i b i r g ü n s o n r a m ı b ile d ü ş ü n m e k is te m iy o rd u m .

Y ılla r b ö y le c e s ü rü p g itti. B e n M e t i n ’in k a n s ı n d a n b o ş a n ıp b e n im le e v le n e c e ğ in e d a ir a p ta lc a b ir d ü ş ü n c e ile y ılla r ım ı h a r­ c a rk e n ; b u n u n a s la g e rç e k le ş m e y e c e ğ in i ç ü n k ü a r a m ız d a k i y a ş fa r k m ın ile rd e s o r u n o la c a ğ ın ı b e lir te n b ir k o n u ş m a y a p ıp , h iç b a ş la m a m a s ı g e re k e n iliş k im iz e s o n n o k ta y ı k o y u v e r m iş ti işte.

O k o y m a n u ş tı s o n n o k ta y ı a s lın d a . B o ş a n a m a y a c a ğ ın ı a m a iliş ­ k im iz in a y n e n d e v a m e d e c e ğ in i s ö y le y in c e , b e n ta s ı ta r a ğ ı to p la ­ y ıp h a fta s o n u iç in g ittiğ im G i m e ’d e n g e n e a y n ı h ız la İ s ta n b u l’a 12

Vana S a m VIU

d ö n ü ş y a p lım . B u ilişk iy e a rtık son v erm em g erek liğ in i nih ay et a n la y a b ilm iş tim .

T a m a m y ü k se k lisan s a lm a y a h a k k a z a n a c ak k a d a r salağ ın ö n d e g id e n i o la b ilirim a m a so n u ç ta b e n im d c k afam arad a sırada ç a lışıy o r y an i!!! Ç o k k ö tü b ir d ö n e m d i am a. H em ziy an ettiğ im on sen em e a ğ ­ lad ım h em de y a p tığ ım ız işte n h iç b ir şey a n la m a m a sın a rağ m en , sa d e c e p a tro n o ld u ğ u için işim e k a rışm a h ak k ın ı k e n d in d e g ö ren , o rta o k u l m e z u n u b ir k a d ın a d a h a faz la tah am m ü l ed e m e d iğ im için , iş im d e n de is tifa e tm e k z o ru n d a k ald ım .

B itm iş m iy d i d e rtle rim ? T ab ii ki hayır!

H e m a ş k s ız h e m d e işsiz k a ld ığ ım o san cılı ve sık m tılı d ö n e ­ m im d e , sa n k i k e n d i d e rd im b a n a y e tm iy o rm u ş g ib i b ir d e ark a ­ d a ş la rım la u ğ ra ş ıp d u rd u m . E n p ro b le m isim ise, k o c a sın ın buna ilg isi a z a ld ı d iy e b a ğ la m a b ü y ü sü y a p ıld ığ ın ı d ü şü n ü p , h o c a p e ­ şin d e k o ş m a k için ta sı ta ra ğ ı to p la y ıp g e c en in b ir y arısı k ap ım a d a y a n a n D id e m ’di.

E v le n ip İ s v iç r e ’y e d e fo lu p g itti d iy e se v in irk e n , h ev esim k u rs a ğ ım d a k a lm ıştı. S a b a h ın k ö rle rin d e h o c a b u lm a k am a c ıy la A d a p a z a n ’na g itm e k n e y se d e, h o c a n ın v e rd iğ i b ü y ü b o z m a iş­ lem leri için g e c e n in b ir y a rısı M a lte p e B a şıb ü y ü k M e z a rlığ ı’na sü rü k le n m e k , h a k ik a te n z a te n b o z u k o la n sin irle rim i h ep ten alt ü st etm işti. Ç o k is te rd im k o c a sıy la p ro b le m in i h a lle tm esin i ve b ir an ö n c e İ s v iç r e ’ye d ö rn u esin i am a m a a le s e f k o cası o laca k G ü n g ö r’ü n b a şk a b ir k a d ın ile ilişk isi o ld u ğ u için, b izim k i je t h ı­ zıy la b o şa n m a d a v a sı a ç ıp T ü rk iy e ’ye g eri d ö n ü ş y ap m ıştı. B öylece M e tin ile y a şa d ığ ım a şk a cısı, işsiz lik g ib i p ro b le m le rim e b ir de D id e m m a n y a ğ ı ile y a şa d ık la rım e k le n ın iş oldu.

G eld i m i h e r şey ü st ü ste g e lir z a te n , b u n u ç o k iyi b iliy o ru m .

O n u n için ay n ı d ö n e m ü st k a tım ız d a k i d a ire n in b o şa lm a sın ı ve 13

Sinem Hhça

D idem ’in buraya taşınm asm ı hiç de tu h a f k a rşıla m ad ım . D e d im ya geldi mi her şey üst üste g e lir ve ben bunu ç o k iyi b iliy o ru m !

O dönem başım a gelen tek iyi şey s a n ın m E rh an o ld u . Ş u an yanım da uyum ası, üstelik ko cam olm ası b en im bu h a y a tta b a ş ı­ m a gelen en iyi şey.

C anım benim ya m esaj sesin d en ra h atsız o ld u sa n ırım , u y a n ­ dı işte ve yerinde hafifçe d o ğ ru ld u k tan so n ra “ Y asem in b ir şey m i oldu, kim m iş bu saatte?’’ d iye so ru n ca “ Yok b ir şey h a y a tım u y u sen. D idem mesaj y azm ış,” d eyip telefo n u n e k ra n ın d a n y a y ıla n ışık daha fazla parlam asın diye elim ile ü z e rin e k a p a ttım . “ Bu saati mi bulm uş yazacak d iy e c e ğ im a m a sö z k o n u su D i­ dem olunca sorm ayı gerek siz b u lu y o ru m ,” d e y ip ark a sın ı d ö n ü p uyum aya devam etti E rhan. A d am cağ ız h ak lı, ne d e se h ak lı h em de am a o da alıştı artık D id em ’in g e lg itlerin e.

Telefonun ekranına gene b aktım ve d o ğ ru o k u m u ş u m , evet.

G ecenin üçünde gelen m esaja bak, ne bu sa a tte ra h a tsız e ttiğ i için ufacık bir özür ne de herhangi b ir a ç ık la m a ... S a d e c e k ısa ve ö z bir em ir cü m lesi...

“ Y a s e m in y a r ın ö ğ le n s a a t I J . I S 'l e b ir u ç a k va r, h e m e n E l i f ’i d e a ! İ z m i r ’e g e l . K o n u a c i l ! ! ! ”

C üm lenin sonundaki üç ü n lem işareti ço k ö n e m li. D id e m 'in dilinde bu durum birinci d ereced en acil d em e k . Tek ü n lem konu önem li, iki ünlem çok ön em li, üç ü n lem v a rsa y a n g ın d a ilk k u rta ­ racaklarını al ve çıkış kapısına d o ğ ru h em en k o ştu r d em ek .

Yann öğlen o uçağa b in ece ğ im izd en o k a d a r em in ki k o n u y u açm a zahm etine girm eye bile g erek g ö n n e m iş. B en h a m ile y m i­ şim, E lif ‘in işi varm ış D idem H a n ım ’ın u m u ru n d a mı san k i?

(4

V a n a S a ıu DiU

Ö nem li o lan tek şey, b izim işi gücü bırakıp uçağa yetişm em iz ve hava k o rsa n la n n m h erhangi b ir eylem planm a katkı s a ğ la m ^ am acıyla uçağı kaç ırm a m a la n ve bizim hanım efendinm em ri üzerine İzm ir A dnan M enderes H av aalan ı’na iniş yapm am ız! İkinci kocayı aldı, ev len ip gitti de kurtuldum diye bile sev'inem iyorum . Z ira k ilo m etrelerce ötem den, taa İz m ir’den bile b m i taciz etm eyi b aşara b iliy o r iş te ...

O raya b u ray a d ö n erek zo rlu k la daldığım uykudan alarm ın sesi ile uyandım . H en ü z b ir yıllık evliyiz am a b ir sabah bile Er­ h a n ’ımı işe k ah v altısız gö n d erm ed im . Ç ayı koyup kahvaltılıkları m asaya k o y m ay a b aşlam ıştım ki Erhan duştan çıkıp giyinm eye başladı.

“G ü n ay d ın a şk ım .”

B ana “G ü n ay d ın g ü zelim , ” d iye cev ap verdikten sonra, b o y ­ num a k ü çük b ir ö p ü cü k k o n d u ru p saçlan m ı kulağım ın arkasına nazikçe yerleştirdi.

“N e g iy ece k sin , h azırlay ay ım m ı?” diye sordum neşe ile B iliyorum , o g ü n k ü ruh haline uym asa bile hiç itiraz etm eden benim seçtik lerim i g iy e r ve bu da bana kendim i iyice önem li h is­ settirir. Sanki b ir işaret ko y u y o ru m böylelik le onun üzerine, bana ait olduğunu gösteren b ir iş a re t.., "L acivert tak ım lard an birini çıkartıver, göm lekle kravatı da senin zev k in e b ırak alım artık ,” d ey ip belim den sarılıp kendine çekti ve ikinci sabah ö p ü cü ğ ü m ü konduruverdi.

A laturka b ir adam aslın d a Erhan; akşam o gelm eden önce evde olm am ı, sabah o nd an önce uyanıp kahvaltı hazırlam am ı, m utfağa asla b ir y ab an cm ın g irm esini islem ediğini evlenm eden önce belirtm işti. Tekstil işi ile uğraştığı için sık sık yurt dışı se­ yahatlerine çıkan am a beni ve evliliğim izi hiç ihm al etm eyen bir

Süumilhça

kocam var çok şükür. A m a d edim ya epey alatu rk a tavırları var işte. M esela koca tekstil fabrikam ız v ar am a kocam ev d e b ir y a­ bancı istem ediği ıçın yatılı hizm etçi çalıştırm ıyoruz. Y anlış anlaşılm asm kesinlikle parayı pulu hesap ettiği için filan d eğil, evde bir yabancı istem iyor hepsi bu. Yoksa y u k a n d a A llah var, bir günden bir güne harcadığım paranın hesabını so rm u şlu ğ u y o k ­ tur. H aftada üç gün gelen gündelikçi ile de pek âlâ evin d üzenini koruyabiliyoruz.

“O m let yapayım mı sana?"

"Yap da, ne istiyorm uş D idem gecen in o saatin d e ?” d iy e sa­ kince sonlu Erhan am a ben onun sesinin her b ir to n u n u o k a­ dar iyi biliyorum ve anlıyorum ki! Şu anki sak in liğ in in aslında inam im az kızgınlıktan önceki son safha o ld u ğ u n u g ay et iyi b ili­ yorum . Sessizliği ve sakinliği tehlikeli olan a d am la rd an d ır yani Erhan.

Sesim e sıradan bir şey söylü y o rm u şçasın a b ir ton verm eye çalışarak “Bugün öğlen İz m ir'e gel E l i f i alıp y a z m ış,” d iy eb il­ dim sadece. İnanılm az gözlerle bakakaldı Erhan. “ E vli, ü stelik ham ile bir kadına gecenin üçünde m esaj yazıp, sanki hiç soru m lu lu k ları yokm uş gibi ertesi gün uçağa atla gel d iy eb iliy o r y a n i!”

"D idem ‘i bilm iyor m usun?" diye sordum am a E rh a n ’ın ar­ tık son evteye geçip kızgınlıktan p arlam ay a b aşlad ığ ın ı da iyice hissetm eye başladım . Ç ünkü yüz ifadesi bunu fazlasıy la belli ediyordu.

Ses tonunu iyice yü k selterek “ E lbette b iliy o ru m da bu kadarı da saçm alam ak artık,” derken E rh a n ’ın b o y n u n d ak i dam arlardan biri de iyice belirginleşm eye b aşladı. Ve evet, k ızgınlıktaki son evreye de parlak bir giriş yap m ış olduk b öylelikle. H ayırlı uğurlu olsun!

r6

Dana Şana DUe

“ H a y a lım ...” diyebildim sadece am a cüm lenin sonunu ge­ tirem edim , zira E rh a n ’ın ses tonu bir perde daha yükselm işti ve öfke ile sözüm ü kesti. “ B ırak A llah aşkına Yasemin. Evli barklı kadınsın sen ya, üstelik ham ilesin. Z aten değerlerin düşük, ben güçten kuvvetlen düşm e diye yarım saat fazla uyum an için gözünün içine bakıyo­ rum am a o gecenin b ir y a n sı seni uyandırm akta sakınca görm ü­ yor,” deyince E rhan, açıkçası verecek cevap da bulam adım ve usulca “N e desen h ak lısın ,” diyebildim sadece.

G iyinm esi bitm işti, kravatını bağlam am için yüzünü bana döndüğünde öfkesin in b irazcık da olsa dindiğini fark ettim . N e­ reden anladın onu d iy e sorarsanız eğer şuradan anladım ; hâlâ çok kızgın olsaydı kravatı bana bağlatm az, kendi hallederdi. “N iye gel diyor, ne istiy o rm u ş?” d iye sorduğunda da sesi artık daha sa­ kin çıkıyordu E rh a n ’ın.

K ravatı b ü y ü k b ir özenle bağladıktan sonra “A nlam adım ki, gidince an larız artık ,” dem e gafletinde bulundum ve bu lafım üzerine elbette gene sin irlenm işti Erhan. “Ha gideceksin yani!” diye sorduğunda sesi, gene son evreye geliyorum , az sonra çıldı­ racağım dercesin e k ısık ve tehlikeliydi.

“H ayatım izin v er gideyim . Sadece Didem istedi diye değil, ben de zaten ne zam a n d ır g itm ek istiyordum . S ed ef yakında ev ­ lenecek, kızın nişanı var. H iç değilse ona da b ir uğram ış olu ru m ,” deyip bir sorun çık arm asın diye um utla yüzüne baktım.

Erhan “ K aç gün k alac ak sın ?” diye sorduğunda derin bir ne­ fes aldım , çünkü izni k o partm ıştım nihayet. “ En geç üç dö rt g ünde d ö n erim ,” dedim sevinçle ve yatak odasından çıkıp E rhan önde ben arkasında m utfağa doğru yü rü ­ m eye başladık.

17

« ta M irih ç a

“ İk i!" E rh an a rk a s ın ı b ile d ö n m e d e n e lin i k a ld ıra ra k iki p arm ağ m ı g ö s te n p “ iki Y asem in , iki. E n g e ç iki gUn iç in d e e v in d e o la c a k sın ." d edi "T am am c a n ım ," d e d im ita a tk a r b ir b iç im d e , ç ü n k ü z o rlu k la k o p a rttığ ım tznı üç g ü n e ç ık a ıta m a y a c a ğ ım b e lli o lm u ştu .

K a h v a ln d a n so n ra E rh a n 'ı işe k ış k ış la y ıp h ış ım la D id e m ’i a ra d ım B u ifad ey i d e hiç a n la m a m , h ış ım la n e d e m e k y a ? B a s ­ b ay ağ ı so n a ra m a la rd a k i n u m a ra sın a b a s ıv e rd im s a d e c e işte.

E vet, D id e m 'in ısm ı te le fo n u m u n so n a ra m a la rın d a h e p m e v c u t m aşallah . T am o m e ş h u r 'A r a d ığ ın ız k işi şu a n d a te le fo n a c e v a p v e re m iy o r.' d iy e n u y u z sesi d u y m a k ü z e re y d im ki D id e m H a n ım ten ez zü l e d ip d ö rd ü n c ü ç a lışta te le fo n a c e v a p v e rd i. “ S a a t ik i­ de ala n d a o lu ru m ." d e rk e n se si, sa b a h m a h m u rlu ğ u n d a n o k a d a r uzaktı kı S a n ın m g e n e sa b a h a k a d a r u y k u u y u m a m ış ...

A lla h 'ım sen b a n a sa b ır v e r h a tta ric a e d iy o ru m , h a z ır v e r­ m işken bol bol v e r

K a d ın d a k i ra h a tlığ a b ak ! N e b ir g ü n a y d ın

nc dün g ece saat üçte m e sa j y a z d ım a m a ra h a ts ız e ttim m i seni d iy e b ir so rm a k hak g etire H a d i o n la rı g e ç tim g e liy o r m u s u n u z d iy e so rm a z a h m e tin e b ile g itm e y ip d ire k t a la n d a o la c a ğ ı saati b ild in y o r.

“N e re d e n b iliy o rsu n g e le c e ğ im iz i? " d iy e s o ra rk e n sesim i E rh a n 'd a n ö ğ re n d iğ im gib i k ısık v e te h lik e li ç ık a rtm a y a ö zen g ö ste rd im a m a ta k lid im h iç d e b a ş a n lı o lm a d ı sa n ırım . Z ira D i­ d e m 'in h e r zam a n k i g ib i b en i ip led iğ i y o k tu y a n i. A y a ğ ın ın a ltın ­ d a d o la n a n iki y ü z elli g ra m a ğ ırlığ ın d a k i k o n sa n tre k ö p e ğ i Profite ro l’e “ D u r k ız ım . Y asem in T ey zen ile k o n u ş u y o ru m . B ira z d a n v e re c e ğ im m a m a n ı," d iy e iza h a t v e rip b e n im s o ru m a g e n e soru ile k a rş ılık v erd i. “ G e lm e y e c e k m isin iz ? " E v e t, k ö p e ğ in a d ı P ro fite ro l v e g ö rs e n iz y e m in e d e rim köpek d e m e y e b in şa h it ister. Ş u h a le b a k , b ir a v u ç k ö p e ğ e b ile u zun

M

VanaSomlHU

uzadıya izahat v erirken bana tek kelim e açıklam a gereği duym u­ yor hâlfl. “ D idem deli etm e beni, başım a buyruk hareket edebilir m i­ yim ben? E vli barklı kadınım artık Üstelik ham ileyim , geçti artık gecenin b ir yarısı bile o lsa çantam ı kolum a takıp çıkabildiğim lale dev rim ,” diye c m ld a d ım am a benim öfke nöbetlerim in her zam anki gibi D id e m ’in um urunda bile olm adığını “ Senin de­ virlerin beni hiç ilgilen d irm iy o r Yasemin. H em en topla ufak bir çanta, kalk gel yanım a. Sana izahat verecek durum da değilim .

K aan beni b o şu y o r,” d ey ip şak diye suratım a telefonu kapattığın­ da anladım .

‘K aan beni b o şu y o r,’ dedi değil mi, doğru duydum . Evet doğru d u y d u m em in im , de neden şaşırm adım acaba? Tekrar ara­ m aya g erek d u y m ad ım çünkü neden boşanm ak üzere olduklarını m erak bile etm iy o ru m . Z aten kafatasının içinde altı gram beyin taşıyan b ir e rk ek bile D id e m ’den boşanm ak için seksen altı bin tane sağlam n eden bulabilir.

K ahvaltıyı toplad ık tan sonra kendim e bir Türk kahvesi ha­ zırlayıp E lif ’i aradım . N orm al zam an olsa sabah yoğunluğundan açam ıyor diye d ü şünürüm am a y ıllık izinde olduğunu bildiğim için ısrarla çald ırd ım telefonu ve nihayet beşinci çalışta uykulu bir sesle de olsa cevap alabildim .

“Y asem in sonra konuşsak olu r m u, uyuyom m b en .”

“A m a kalk artık, uçağa geç k alın z yoksa,” derken bir yandan da giyinm e o d asın a geçip valizlerden seyahatim için en uygun boyda olanı seçm ekle m eşguldüm .

E lif telefonun d iğ er ucundan “N e uçağı?” diye sorduğunda, az önce seçtiğ im valizin çok büyük olduğuna karar verip bir kü­ çük boyunu d olabın içinden çıkartm akla uğraşıyordum ki uzun »

uzadıya izahat vcrccck halim yoktu. S ad rce “ Uçan uçak, havada uçan!" deyiverdim .

E lif “ Ay ne csp n , ne espn! Yasemin ne kadar kom iksin sabah sabah. Bana bak. ba$ka bir şey yoksa söyleyeceğin, k apatıyorum telefonu. D ağıtm a uykum u." dediğinde paniğe kapıldım . Ç ünkü görüşıncyı bitirdiği anda te k fo n u da tam am en kapatacağından ve ona en az üç saat ulaşam ayacağım dan em indim . O nun için acele ı k ekledim

"Kızım hadi kalk, saat sekize g eliy o r ancak

yetişiriz. En geç saat on ıkıdc alanda olm am ız lazım ."

E lif yeniden uyku m oduna girm ek üzere o lan b ir ses tonu ile "Y asem in v atak ü y ım diyorum , ne uçağından bahsediyorsun sabah s a b a h '" deyince "D idem mesaj yazm adı mı san a?” diye sordum am a diğer yandan böyle bu- şeyin olm asına da hiç ihti­ mal verm iyorum açıkçası. Çünkü Didem m enfaatleri söz konusu olduğunda son derece organizasyon becerisine sahip b ir kadındır, yanı en ince detaylan b ık atlam az.

E lif "Yazdı am a ben ciddiye b ık alm adım ." d iye cevap verdi­ ğinde buna da şaşum adım çünkü diyaloglarım ızın büyük bir kıs­ mında D idem 'i ciddiye alm am am ız gerektiğini ö ğrenm iştik artık ikimiz de am a şu an bu konuyu tartışm aya da niyetim yok. Ne yapıp edip benim le gelm esi ıçın onu ikna etm em lazım . "G itm e­ yecek m iyiz?” diye sorduğum da valize parm ak arası terliklerim i yerleştirm ekle m eşguldüm .

E lif “ tnanmıyoTum ya Yasem in, bu k ızla konuşa konuşa se­ nin de beynin jö ley e döndü. S açm alam a A llah aşkına! G ecenin üçünde mesaj yazıyor, ertesi günkü -hepi topu on saat sonrakiuçağa yetişip şehirlerarası yolculuk yapm am ızı bekliyor. Bu mesajm nesini ciddiye alayım , cevap bile v erm eden döndüm popo­ m u ve uyudum ," dediğinde, sesinde uyku m ahm urluğundan eser

20

Vana Şana ViU

yoktu ve artık işim kesinlikle daha kolaydı. N ihayet uykusunu dağıtm ayı başarm ıştım ve artık onu, o yataktan çıkarm am çok basitti. “ E lif çok haklısın tatlım am a bence gidelim ,” dedim yu­ m uşakça ve aldığım cevap şaşkınlık içinde bir “Yok artık, daha neler!” oldu.

A rtık ne kadar etkili olacak bilm iyorum ama “Kaan bunu boşuyorm uş,” dedim son kozum u oynayarak. Sonuçta hangi kadın yıkılan bir yuvaya karşı tepkisiz kalabilirdi ki. öyle değil mi ama!

E lif sinirden gülerken “ Şu durum da sadece K aan’ı birazcık geç de olsa aklı başına geldiği için tebrik etm ek lazım diye dü­ şünüyorum ,” dedi ve ne yalan söyleyeyim sonuna kadar haklı. “ H aklısın, çekilm ez biri Didem am a biraz sağduyulu davran­ m am ız lazım ,” dediğim de, kurduğum cüm leye kendim de şaşınverdim . Ç ünkü ‘sağ d u y u ’ ve ‘D idem ’ ifadelerinin aynı cümle içinde b annm ası bile başlı başına kom ediydi ve ikisinden birinin kesinlikle o cüm leden kovulm ası gerekiyordu.

E lif in uykusu artık iyiden iyiye açılm ıştı, “ Hiç davranam ayacağım Yasemin. T üm sene günde neredeyse dokuz saat yoğun tem poda çalıştım , resm en anam bellendi ve şim di yıllık iznimi Didem m anyağının saçm alıkları yüzünden ziyan edem eyece­ ğim ,” derken çıkan sesinin yüksekliğinden, kulağım daki telefonu birkaç santim açığa alm ak zorunda kaldım ve “G üzelim yerden göğe kadar haklısın am a inan ki gitm em iz lazım ,” diye ekledim .

E lif “N e yapacağız gidip dc Yasemin, boşanm a avukatı m ı­ yız yoksa evlilik terapisti m i? Söyler misin ne yapacağız gidip de?” deyip bana la f yetiştüm eye çalışırken, bir yandan da yata­ ğına atladığını tahm in ettiğim kedisi M issy’e inmesi için talim at veriyordu. Sahi benim niye bir hayvanım yok? Bak şimdi dik­ kat ettim de herkes evinde büyük küçük bir şey besliyor, ben de besleyebilirim pekâlâ. Köpek mi alsam acaba? Yok onu her gün

S b ım ilk ç a

g ezd irm ek g e re k ir a y n c a p a tisin i y ık a , ç iş e g ö tü r filan . Y o k tik s i­ n irim , b ir d e ü şen irim . D a h a z a h m e ts iz , y o rm a y a n b ir ş e y lazım bana. K ed i? H a b a k k ed i o la b ilir, o n la rı g e z d ir m e k g e r e k m iy o r ...

A m a kedi se v m e m ki ben! K u ş? Y ok o d a k a fe s in iç in d e , k e n d in e faydası yok. B an a n e y a p s m z a v a llım . B a lık ? O lu r v a lla . T ü m g ü n sad ece y ü zü p d u ru y o r, n e e z iy e ti v a r n e e tra fı k irle tiy o r. T a m a m , ben İzm ir d ö n ü şü g id ip b ir a k v a ry u m a la y ım e v e . İzm ir d ö n ü şü d e rk e n , te le fo n u n d iğ e r ta r a fın d a h â lâ v iy a k v iy a k sö ylenen E l i f i h a tırla y ıv e rd im b ird e n . E v e t, b ır a k tığ ım y e rd e h âlâ söylenm eye d ev am e d iy o rd u h a k lı o la ra k . “ Z a te n h a z ir a n a y ın ın o rtasm dayız. T am tatil se z o n u , bile*, b u la b ile c e k m iy iz b a k a lım ? ” “ D idem alm ış b iletleri, ş a n s a b o ş y e r v a rm ış . B ir m e s a j d ah a g önderm işti gece, o k u m a d m ım ? ” d iy e s o r d u ğ u m d a , b ir y a n d a n da şu D id e m ’d eki şan sa h a y re t e tm e k le m e ş g u ld ü m . T a m se z o n zam anı herkes Ç e ş m e ’y e, K u ş a d a s ı’n a a k ın e tm e k le m e ş g u l ve uçak bileti b u lm ak b aşlı b a şm a b ir m e s e le y k e n , n a s ıl o lu y o r da aradığı an d a iki k işilik b ile t b u lm a y ı b a ş a r a b iliy o rd u , g e rç e k te n anlayam ıyorum .

E lif “B ir saatte h a z ırla n m a m m ü m k ü n d e ğ il,” d e d iğ in d e m i­ nik savaşı k azan d ığ ım d a n e m in o la r a k e k le d im . “ G ü z e lim zate n hepi topu iki g ü n k a lac ağ ız , E rh a n anceık o k a d a r iz in v e rd i.” “ B u E rh an iyi h a k k ın d a n g e liy o r s e n in b iliy o r m u s u n Y ase­ m in? E sk id en sa n a y a p m a d e n ile n i in a d m a y a p a r d ın ,” d e rk e n g ü ­ lüyordu telefo n u n d iğ e r u c u n d a a m a d o ğ ru d iy o r, o n u n için hiç sav u n m ay a g e ç e m e y e c e ğ im v e b u k o n u d a n h iç ş ik â y e tç i d eğ ilim .

E rh a n ’ı k a y b e tm e fik ri o k a d a r ş u u ru m u y itir m e m e n e d e n o lu y o r ki on u n istem ed iğ i b ir şe y i y a p ıp , o n s u z k a lm a y ı g ö z e ala m ıy o ru m . “ B ırak şim d i b en i d e , k a lk h a d i h a z ırla n . U fa k b ir ç a n ta h azır­ la, g elip ala y ım s e n i,” d e d iğ im d e , b e n im h a z ırla n m a m n ere d ey se y a n la n m ış tı bile.

22

’Bana Ş ans VIU

Y um uşam aya başlam ıştı Elif, sesinden hissediyorum bunu. “ B ilm iy o ru m ...”

"H em sana da b ir d eğ işik lik olur. M o rd o g an ’a, D idem ’in yazlığa geçeriz, den ize de gireriz ne güzel hatta hazır gitm işken E fes’e, M eryem A n a ’ya filan g id eriz.”

B enim gibi k iliselere ve den ize zaafı o lan E lif’i can evinden vunm ıştum işte. “T am am , b ir duş alıp hem en bir çanta hazırlıyo­ rum. B ir saate h azır o lu ru m ,” d eyip telefonu kapattığında, ben de bir nefes aldım .

N ed en bu k a d a r ısrar ed iy o rsu n ? G elm ezse gelm esin, sen tek başına g id ersin d em ey in . D id em kontrol ed ilm ez b ir şekilde hiperak tif ve siz b en im o n d an üst k atım d a yaşarken n eler çektiğim i bilm iyorsunuz. H iç d e ğ ilse E lif ’in de y an ım ızd a olm ası yüküm ü hafifletecek o rad a, h issed iy o ru m . A yrıca neden gitm eye bu kadar hevesliyim onu da an latay ım ; D id e m ’in b oşanm asını hiç istem i­ yorum . İlk k o cası ile ev le n ip İsv iç re ’ye g ittiğinde, kendim i Sü­ leym an’ın saray a te k ra r k ab u l ettiği H ürrem k ad ar m utlu h isset­ m iştim . A m a bu saa d e tim u zu n sü m ie m işti m aalesef, boşanıp üst katım a y e rleşiv e rm işti. B itm e k b ilm ey en istek lerin e ilk zam an lar aşırı tepki g ö ste rse k de, z a m a n la bu d u n ım u çaresizce k ab u llen ­ m ek d u ru m u n d a k alm ıştık . O k a d ar ki gecen in b ir y arısı canım helva çekti y a p sa n ız da y e se k d iy e k ap ım a d ay an m a sın ı bile, ne ben ne de zav allı a n n e m y a d ırg a r o ld u k artık... B en E rhan ile ev ­ lenip b aşka b ir sem te, D id em de K aan d iy e b ir zavallı ile evlenip İzm ir’e y e rle şin c e u zu n so lu k lu b ir n efes alab ild im nihayet.

K aan u zak tan b a k ıld ığ ın d a g ay et n orm al g ö zü k en biri a s­ lında. D idem bizi ilk ta n ıştırd ığ ın d a bu ço cu ğ u n özrü n eresin ­ de acaba d iy e e p e y b ir in c ele m iş am a b ir cev ap bu lam am ıştım .

Var bir özrü, m u tlak a v a r a m a h âlâ b u lam ad ım işte. O çocu ğ u n 23

SOım llhça

norm al olm ası m üm kün d eğil, hangi aklı b a şın d a in san evladı D idem ile nikâh m asasına o tu ru r ki! Ü stelik K aan h ak ik a ten d ü z ­ gün b ir çocuk. Y akışıklı, eğ itim li ve ünlü b ir h u k u k b ü ro su n d a avukat, a y n c a ailesi de son d erece k aliteli, klas insanlar. U zaktan bakıldığında h içb ir sorun yok. S adece u zak tan d eğ il, h e r yerden baküm . Y akm dan, tersten, tepe ü s tü ... H er y erd en b ak tım am a hiçbir sorun yok. H içb ir şey bu lam ay ın ca da d u ru m a k en d im ce farklı bir açıdan açıklık getirm eye çalışü m . K a a n ’m bu evliliği yapm ası için şöyle birkaç neden geldi aklım a.

1. K aan çok büyük b ir günah işledi v e cez a sın ı a h re t­ te değil de bu dünyada çek m e sin e k a ra r v erilip k e n d isin e eş olarak D idem gönderildi. (E n çok bu ih tim al ü zerin d e duruyorum .)

2. Kaan geçici b ir şuur k aybı y aşad ı v e D id e m ’in g er­ çek yüzünü görem ediği için evlendi. (Ve şu an b o şa n m ak istediğine göre san ın m aklı b aşın a g eldi.)

3. Kaan am ansız b ir hastalığ m p en ç e sin d e ve altı ay ­ lık öm rü kaldı. Ö lm eden önce de ceh en n em p ro v a sı y a p ­ m ak için böyle bir evlilik k a ran aldı.

4. A ilevi bir lanet! K en n ed iy ler gibi! B elki de büyük büyük büyük büyük b ab ala n n m işlediği b ir g ü n ah , k ar­ m alar boyunca kuşaktan k u şağ a a k ta n lıp K a a n ’a k ad ar geldi.

N ey se şim di bunlara hiç kafa y o ram ay acağ ım , b ir an önce hazırlam p çıkm am lazım . Ç ünkü artık kutsal b ir a m ac ım var; ne y ap ıp edip D id e m ’in ev liliğ in i kurtarm alıyım . B ir y u v an ın yık ıl­ 21

V ana Sons VUe

m asına gönlüm razı değil, birbirlerini bu denli seven bir çiftin a y rılm asın a... O f tam am ya işin sevap yanını düşündüğüm filan yok, tek derdim kendi paçam ı kurtarm ak. Zira boşanırsa soluğu İstanbul’da alacağına hatla bununla yetinm eyip m aksim um iki bina ötem de bir ev bulup, yaşadığım ız sokağı Elm S okağı’na; evim izi K âbuslar E v i’ne ve benim yaşantım ı da zindana çevire­ ceğinden adım gibi em inim .

V alizlere son dokunuşları yaptıktan sonra çiçek desenli askılı bir elbise geçirip babetlerim i giydim ve nihayet bir taksi çağı­ rarak fırladım evden. E lif ile havaalanına gittiğim izde check-in için valizleri teslim edip soluğu K ahve D ü n y ası’nda aldık. Şu h avaalan ların ın bu kadar gelişm esini takdir ile karşılıyo­ rum vallahi. Ö m rü m Sabiha G ökçen H av aalam ’nda geçtiği için, alanlardaki k o n fo r benim için çok önem li. Y ıllarca M etin ’in ya­ nına her hafta sonu g ittiğim için adeta ikinci evim gibiydi buralar. İkinci T ürk kahvem izi de sipariş ettikten sonra nihayet ayıl­ m aya başlam ıştım .

E lif’e “K aç gün kaldı izninin bitm esine?” diye sorarken, ağzı­ m a kahvenin yanın d a ikram edilen çikolatalı lokum u tıkıştırdım . “İki haftam var.”

“G itm eyecek m isin b ir yere?” diye sordum hayretle çünkü yirm i senelik arkad aşım ın yaz tatillerini İstan b u l’da geçirdiğine hiç tanıdık olm adım daha önce.

“A slında bir B odrum yapayım diyorum bakalım , net değil daha. Siz ne yap acak sın ız?” diye sordu haklı olarak çünkü biz de henüz İstan b u l’da b ir y az geçirm e fikrini sevem em iştik evlendi­ ğim izden beri.

“E rh an ’ın işler çok yoğun, nefes alam ıyor,” diye cevap ver­ diğim de, E lif’in kalıvesinin yanında gelen çikolatalı lokum u tek­ lifsizce alıp ağzım a atm akla m eşguldüm .

25

Süumilhça

“Ç ok çalışıyor değil m i?"

“Sorm a, üstelik yakm da daha da artacak işler. T optan satış­ tan perakendeye de geçm eyi düşünüyorlar, birkaç m ağaza açacak arka arkaya," dedim bezgince. Ç ünkü E rh an ’ın zaten y oğun olan çalışm a tem posuna bir de ilavelerin yapılm ası fikri beni gerçek­ ten sıkm tıya sokuyor.

E lif "Sen benim le gel bir yerlere bari, evde m i oturacaksın bütün yaz?" diye sordu am a vereceğim cevaptan aslın d a o da em indi çünkü E rhan’ı o da çok iyi tanıyordu ve k ad ın kadına tatil fikrine asla ikna edilecek b ü i olm adığını ikim iz de çok iyi biliyorduk.

“B ir konuşurum bakalım . B iliyorsun E rh a n ’ı, söz v erm ey e­ yim ."

“Tam m aço değil m i?” diye sorarken m uzipçe sırıttı Elif.

“K endince kurallan var. E vlenm eden önce de rica etti, anlattı her şeyi tek lek. Şim di isyan etm ek gelm iy o r içim den, açıkçası tartışm ak istem iyorum ,” diye cevapladım sam im iyetle.

“K orkuyorsun değil mi k ay b etm ekten?”

Erhan ile evlenm eden b ir dönem a y n kalm ıştık. M etin ile gö­ rüştüğüm bir gün, olayı yanlış anlam ış ve tam düğün hazırlıkları yaptığım ız günlerde beni terk etm işti. O günlerde y aşad ığ ım acı­ yı anlatacak tek b u cüm le vardı; nefes alam ıyorum . “Çok seviyorum E lif ve kaybetm e fikri canım ı çok yakıyor, düşünm ek bile istem iyorum ,” dedim ve bu k o nunun hem en kapatılm asm ı istedim. N asıl ki ‘sağ d u y u ’ ve ‘D id em ’ sözcüklerini aynı cüm leye koym akta zorlanıyorsam ‘E rh an ’ ve ‘k ay b etm ek ’ İkilisini de aynı cüm leye koym am m üm kün değil.

“A llah ayırm asın, düşünm e de zaten. Bu arada başka b ir şey yazm ış mı D idem m esajda, neden ay n lıy o rlarm ış?” d iye sordu 2£

V ana Sana VUe

bezgince ve ben de aynı bezgin ses tonu ile cevap verdim. “Valla tek bildiğim K aan bunu boşuyor, sebebini yazm am ış.” “ B ence K aan ’ın bunu boşuyor olm asına değil, asıl evlenme hatasm a düşm esine şaşırm alıyız,” diyerek son derece doğru bir durum tespiti yaptı Elif.

N ihayet İz m ir’e vardığım ızda, ilk iş E rhan’ı arayıp rapor ver­ dim ve hem en arkasından D idem ’i aradım ama telefonu kapalıy­ d ı... V alizlerim izi aldıktan sonra defalarca aradım am a hepsinde de kapalıydı.

Yasemin Cebeci, Sayın Yasemin Cebeci! Lütfen danışm aya geliniz... İlk duyduğum da isim benzerliği filan zannettim ama benden sonra E lif’in de adı anons edilince valizlerim izi alıp danışmaya doğru yürüm eye başladık.

“C ebi niye kapalı bunun?” diye sordum am a E lif de benim kadar şaşkındı ve anlam az gözlerle yüzüm e bakarak “A nlam a­ dım ki, şarjım ı bitti acaba?” diye sordu.

T uvalete bile gitse yanında iki yedek batarya ile dolaşan D i­ dem için telefonunun kapanm ası, gerçekten olağanüstü bir du­ rum du ve anlam verem esem de “H erhalde, baksana anons ettir­ diğine g ö r e ...” diyebildim sadece.

D anışm ada D id em ’i dirsekleri bankoda, başı da ellerinin arasında dalgın dalgın etrafa bakınırken bulduk. Tam bu durgun halini görünce acım aya başlam ıştım ki bizi görünce o masum ha­ linden eser kalm adı ve olağanca şirretliğiyle “N eredesiniz ya, bir saattir sizi bekliyorum !” diyerek resm en cırladı üstümüze. “Şim di aldık valizlerim izi D idem ,” dedim çekinerek, artık neden çekiniyorsam bu kadar!

27

Sinan flhça

E lim izdeki v a lizle re şö y le b ir b ak ıp “N e d en b u k a d a r b ü y ü k v aliz ald ın ız ki? K üçü k b ir çan ta alsa y d ın ız b a g a ja v e rm e k z o ­ ru n d a kalm az, y an ın ız a alırd m ız. B en de b u k a d a r u z u n sü re sizi b ek lem ek zo m n d a k a lm a zd ım ," d e y iv e rin c e E lif d a y a n a m a y ıp p atladı. “A llah A llah! S ana m ı so rac a ğ ım h an g i e b a tla rd a v a liz taşıy acağ ım ı, hem sen in telefo n u n n ed en k a p a lı? " Y ü zü m ü ze bile b ak m ad an “ H adi y ü rü y ü n ,” d ey ip ç ık ış k a p ı­ sına do ğ ru y ö n elin ce, D id e m ’in te le fo n u n u n şa rjın ın b itm e d iğ in i d e az çok tahm in etm iş olduk.

A rabaya b indiğim izd e de su ratı ö y le asık tı ki a ğ z ım ızı açıp tek kelim e etm ey e çek in d ik am a an a y o la ç ık ın c a k e n d i k o n u ş­ m aya başladı, daha do ğ ru su k endi k en d in e k o n u şm a y a b aşlad ı.

B izi kaale aldığı yoktu y a n i... “Şuradan b ir cep telefo n u a lalım bana. P a rk B o rn o v a ’y a m ı gitsek yoksa P a lm iy e ’ye m i g itse k a cab a? Y ok P a lm iy e d a h a iyi, açsu u z değil m i?”

“B en açım ,” d ed im m o to ra b a ğ la m ışç a sm a ç ü n k ü so n üç a y ­ dır kim hangi saatte bana bu so ru y u so rsa c ev a b ım fiks. E vet, açım !

Z aten ben hep açım ! İşta h ım ın k esild iğ i tek b ir d ö n e m y a da olay h atırlam ıyorum . S ev g ilim d en a y n lın m y e m e k y e rim , terk edilirim y em ek y erim , h asta o lu ru m işta h ım açılır, d e p re sy o n a g irin ce m illetin iştahı k a p a n ır am a b en ta m tersi g ü n d e üç ö ğ ü n ­ lük yem eğ i iki ile ça rp a r a ltıy a ta m a m la n m . H a m ile lik d e ü z e rin e tuz b ib er ekti, y ed ik çe y iy o ru m m aşallah .

E lif o tu rd u ğ u ön k o ltu k ta n b aşım ç ev irip in a n m a z g ö zlerle bana b ak ıp sordu. “ A ç m ısın ? S ab ah k a h v altı e tm işsin zate n , h a­ v aalan ın d a K ahve D ü n y a sı’n d a k a h v e ile tira m isu y e d in h atta çı­ karken u çak ta y em ek için k o ca p a k e t çik o la ta lı lo k u m ald ın , onu 2B

V ajuı Ş a m DUe

da yedin. Ü stüne u çakta sandviç ile portakal suyu aldın, hâlâ aç mısın gerçekten? “ K ız yem em iş içm em iş lokm alarım ı saym ış, üstelik o saydık­ ça bana fenalık geldi. H akikaten çok yem işim . İçim bayıldı o ka­ dar tatlı şeyi yediğim i hatırlayınca ve evet ben böyleyim , yerken içim bayılm ıyor am a biri karşım a geçip yediklerim i sayınca içim bayılır ne hikm etse!

D idem arabay ı alışveriş m erkezinin girişine bıraktı. Ç anta­ sını alıp “ Siz b ek ley in kızlar, ben şuradan b ir cep telefonu alıp geliyorum h em en ,” d eyince dayanam ayıp sordum . “N e oldu ki telefonuna?”

D idem “P arçalan d ı,” diye y anıt verip hızlıca indi arabadan.

N asıl p arçalan d ı diye sorm aya gerek bile görm edim , m uhte­ m elen fırlatm ıştır b ir tarafa. D id e m ’in huyudur, sinirlenince ilk iş o telefonu b ir tarafa fırlatıverir. O cânım telefonları havada bir tarafa doğru fırlatılm ış halde görünce içim cız ediyor. D ünyanm parasını veriyorsu n o telefona, nasıl kıyıp da atarsın ki. A m a artık alıştım da b iliy o r m u su n u z, otururken birden bire kafam ın üstün­ den vızıldayarak geçen b ir telefon fark edersem şaşırm ıyorum . “ Sence niye ay rılm ay a k alkıyor bunlar?” diye sorduğum da.

E lif upuzun k ıvırcık saçlarından b ir bukleyi parm ağına dolam ış, dalgın dalgın d ışa n y ı seyrederken sorum a soru ile cevap verdi.

“En son ne zam an g eldin İz m ir’e?”

“B ilm em , net hatırlam ıy o ru m am a b ir seneye yakın olm uştur sanınm . En son D id e m ’in düğünü için gelm iştik işte.”

“B en de hiç gelm ed im düğünden sonra, daha sık gelelim artık,” dedi ve sesinde neden bilm em a y n bir hüzün yakaladım sanki. D ayanam ayıp m erakla sordum . “N eyin var senin Elif, çok durgun görüyorum seni son zam anlarda.”

29

Sinan fikça E lif “Boş ver, konuşuruz sonra,” deyince de tahm inim in doğru olduğundan em in oldum , bir sıkm tısı vardı işte. Tam konuyu d eş­ m eye karar verm iştim ki D idem gittiği gibi beş k a n ş suratla döndü arabaya, kapıyı da öyle bir kapadı ki resm en yerim izden sıçradık. “Çüş be D idem , bu nasıl kapı kapatm ak!” diye söylendikten sonra çantam daki su şişesini çıkarıp biraz içtim , içim kalktı k or­ kudan resmen.

D idem elindeki telefon kutusunu arka koltuğa, neredeyse k a­ fam a firlam ktan sonra çantasından sim kartı ç ık an p bana uzattı.

“Al, tak şunu.”

“Ya belki tam ir olurdu öteki telefonun, bir g österseydik önce.

N eden hemen gidip aldın ki bunu, dünyam n parası g ü n ah ,” diye sordum sanki üzerime vazifeym iş gibi ya da karşım da norm al bir insan varm ış gibi ve aldığım cevap da bunun kanıtıydı işte!

“Bir A gatha tokaya seksen lira veren Y asem in H an ım ’dan ekonomi dersleri alıyoruz, ne kadar ironik! Ç ok b ilirsin değil mi hesabm ı?”

“Valla en azından iki bin liralık telefonu oraya buraya fırlat­ m ıyorum sinirlenip de,” deyip kendim i savundum . T am am yani bekârken de evliyken de oldukça m üsrifçe harcam alarım old u ğ u ­ nu kabul ediyorum am a o kadar da değil.

Didem “Yasemin zaten cinler tepem de, bütün hıncım ı senden çıkartm m şimdi. K apat çeneni!” deyince susm aya karar verdim .

Verirdim ağzının payını da hiç uğraşam ayacağım şim di. D ediği gibi en iyisi çenem i kapatıp oturayım dedim am a sessizliğim en fazla iki dakika sürdü çünkü yem ek lafı geçtiği için ben gene da­ yanam ayıp sordum. “N erede yiyeceğiz?”

Didem “ K ordon’a gider, güzel bir balık yeriz şim di,” deyip öğle saatlerinde yer bulm akta güçlük çekilen b ir restoranı arayıp 30

V ana Ş ans VUe

rezervasyon yaptırd ı ve on dakikaya kadar orada olacağım ızı bil­ dirdi. T elefondaki zavallı adam tüm m asalann dolu olduğunu, bir saatten evvel de rezervasyon yapam ayacaklannı belirtince bizim ki öyle b ir cm ld ad ı ki adam cağız ne yapıp edip halletm e­ ye söz verdi. A dam a zavallı diyorum çünkü D id em ’in m uhatabı olan herkes hatta o n u n la k arşılaşm a şanssızlığına erişm iş herkes zavallı bana göre ve biz de bu gruba dâhiliz! İlk önce oranın çok sadık bir m üşterisi o ld uğunu, eğer istediği rezervasyon y apıl­ m azsa hem kendinin g itm eyeceğini sonra da o m ekâna giden tüm tanıdıklarını oraya g itm em eleri konusunda uyaracağını, aynca bununla da yetin m ey ip g erekirse V edat M ilor gibi gurm elerle o balıkçıyı karalam a k am panyası başlatacağını ve bunu Twitter, Facebook ve İnstag ram gibi sosyal m edya üzerinden destekleye­ ceğini belirttiğinde, E lif ile şaşkınlık içinde o lan lan dinliyorduk.

C anından bezm iş ve bu m anyakla mı uğraşacağım , en iyisi ayar­ layayım bir m asa da zıkkım lanıp defolup gitsin başım dan diye düşündüğünü tahm in ettiğ im iz telefonun diğer ucundaki zavallı adam , gerçekten de gittiğ im izd e m asayı hazır etm işti.

D id em ’in çok sık gittiği güzel bir balıkçıda deniz kenarın­ daki m asalardan birine oturup, kelim enin tam anlam ıyla masayı envai çeşit İzm ir m ezeleri ile donattık. K eyfe bak be! D eniz ke­ narında şahane bir m asa, m ezeler, balık, şarap ... “ Şu an ağız dolusu k üfür etm ek istiyorum ! G ün yüzüne çık­ m am ış küfürleri bir b ir sıralam ak istiyorum .”

E vet, bu şahane atm osferde tek fazlalık sam n m D idem. De­ nizin o m uhteşem d in ginliğine dalm ış, huşu içinde yakam ozları seyrederken edepsiz cadı hâlâ söylenm eye devam ediyordu. "Ya ben b u n lan hak edecek ne yaptım anlam ıyorum ki!” deyip şarabm dan koca bir yudum aldı ve ben de artık dayanam ayıp sordum.

31

SintmUKça

“ D idem en b aşın d an a n la tsa n a şu m eseley i. N e o ld u d a K a a n b o ­ şan m ay a filan k alk tı?" Ş arab ın d an ikinci k o c a y u d u m u n u a lırk e n “N e o ld u ğ u n u b ir an lasam , size de an la ta c a ğ ım z a te n ," d iy e y an ıtlad ı b e n i v e bu sefer E lif şaşk m iık için d e so ıd u . “ N asıl y a n i? ” D idem “ S on zam a n la rd a ev e ço k g eç g e lm e y e b a şla d ı, sü ­ rekli dışarıda. N e zam a n ara sa m b ir saat u la şa m ıy o ru m , ilgisi d e azaldı. S ezin liy o ru m , kad m sal his işte. D ü şü n se n iz e so n b ir a y d ır b ü kere bile b irlik te o lm a d ık ," d ed ik te n so tu a m a sa y a ç a ­ ğırdığı g arsona, börülce salatasın ın n ed e n bu k a d a r az lim o n la yapıldığını sordu. B u k ızm b ö y le b ir p o ta n siy e li v a r işte; aynı anda beyninin o tuz üç parçasm ı b ird en çalıştıra b iliy o r. M esela şu an hem börülce salatasın m lim o n u n u n azlığ ın ı şik â y e t e d e b i­ liyor, hem K aan ile o lan p ro b le m le rin d e n b ah se d iy o r, h e m y eni aldığı telefonun ses ay arlarım y a p ıy o r, h em d e n izin ü stü n d e uçan m artılan n neden bu k a d ar ses ç ık a rd ık la rın d a n şik â y e t e d iy o r (kavga etm ediği b ir m artılar k alm ıştı!!!), m esaj y a z a n a rk a d a şın a cevap veriyor, biraz dah a tarato r sos isteyin şu k a la m a rın y a n ın a d iye bize talim at veriyor. H epsi aynı anda. B ıra k sa n b ir d e can d y crush so d a o ynayacak, o k a d ar hip erak tif.

E lif ile aynı anda b irb irim izin g ö zü n ü n içine b ak tık ve aynı şeyi düşü n ü y o rd u k ! K A A N ’IN H A Y A TIN D A B A Ş K A B İR K A ­ D IN VAR!!! “ İlk g ü n ler h esap so rm ay a k alk tığ ım zam an , sa ç m a la m a filan d e y ip sakin sakin cev ap v eriy o rd u h er so rd u ğ u m a a m a son z a ­ m an lard a ed ep sizliğ i d e iyice ele aldı. N e d en g eç k ald ın gib i b ir şe y so rm ay a kalk sam ü z e rim e s a ld m y o r resm en . D ü n g en e k av g a ettik k ah v altıd a, bastı gitti. G e ce d e eve g elm e d i, arad ım d e fa lar­ ca a m a telefo n u açm ad ı, b u sab ah d a arad ım g e n e açm a d ı. B en de o sin irle telefo n u d u v a ra fırlatıp p arça la d ım işte,” d ed i ö fk e ile.

32

V ana Sana VUe

“ İşleri yoğun olab ilir m i?” diye sordum usulca am a sordu­ ğum sorunun sam im iy etin e kendim de inanm ıyorum açıkçası.

“S açm alam a Y asem in, b ir aydır her gün mü işleri yoğun? Ç eviriyor bir haltlar işle, an lam az m ıyım ben?” diye bağırdığın­ da, az önce gürü ltü lerin d en şikâyet ettiği m artılar bile tünedik­ leri kayanın üzerin d en korku ile kaçıştılar. Kız resm en kasırga, kâinattaki tüm can lılara zarar yem in ederim . D eniz kenanndaki m artılara bile doğal o rta m la n n d a rahat vermiyor. “ İş yoğunluğu o lab ilir bence d e,” diye yarım ağız fikir yürüt­ tü E lif am a D idem “ S adece o değil telefonu sürekli yanında ve sessizde. T uvalete g iderken bile o telefon yanında hatta, inanın abartm ıyorum ,” d ey in ce artık susm aya karar verdik ikim iz de.

K esin aldatıyor, K E S IN N N N N N !

K endini çok akıllı sanan tipik erkek sazanlıkları işte. Şu tele­ fonu sürekli yan ların d a taşıyarak, sessize alarak ne kadar dikkat çektiklerinin fark ın d a d eğ ille r tabi. Ayyyy A llah ’ım yarabbim sen beni d üşürm e bu durum lara. E rh an ’ım ın aklını kim se ç el­ mesin, valla o tu zd an sonra koca buldum zaten onu da kaybedip yollara düşem em tekrar.

Eski g üvenim de yok artık kendim e. E skiden canavar gibiy­ dim, nereye gitsem sü rek li birileri tanışm ak isterdi. H ayatım daki adam dan ayrılsam bile çok kısa sürede aynı standartlarda birini bulabileceğim e o k ad ar em in d im ki yıllarca ortalıkta bir özgüven bom bası şeklind e d o lan d ım durdum am a şu aralar pek de öyle kendim e g üvenim yok açıkçası.

“O zam an b ir sorun v a r tabii, başka biri olabilir mi acaba ha­ yatında?” diye sordu E lif artık d ayanam ayarak ve bacağına m a­ sanın altından öyle b ir tekm e savurdum ki benim ayağım acıdı o hızla. Salağın dediği lafa bak sen ya, elbette K aan ’ın hayatında 33

Sinem flhça biri var. B unu anlam am ak için aptal o lm ak lazım da b u n u d illen ­ dirm enin ne anlam ı var şim di değil mi?!

“Sen bakm a buna tatlım , yoğun b ir d ö n em d ed ir K aan. Sen de çok üstüne gitm e,” dedim am a diyorum ya sö y led iğ im e kendim de inanm ıyorum .

D idem “D ur bir arayayım şunu, sabah beri u laşam ıy o ru m ,” deyip telefonunu kurcalam aya başlayınca, ben de k a ş g ö z ile E lif ’e yangına körükle gitm e sakm m esajı v erm ey e çalışıy o rd u m am a artık ne kadar başan lı o ldum bilem iy o ru m tabii. “ A çm ıyor,” deyip bu sefer de m asanın üzerine fırlattı y e p y e­ ni telefonu. “İş yerinden aradın m ı?” diye sorduğum da “ S alak değilim herhalde Yasemin, elbette aradım ,” d eyince alm ış old u m ağzım m payını ben de.

Yemekten sonra D id em ’in eve uğ ray ıp b irkaç p arça eşyasını aldık, oradan da M ordo ğ an ’a, yazlığa g eçm ey e k a rar verdik. Yaz m evsim inin de bu güzelliği v ar işte, hava geç k a ra rıy o r ve tüm gün senin. E rh an ’ı arayıp günlük raporum u v erd ik ten sonra d ışa­ rıyı seyretm eye başladım . H alledebilecek m iy d ik acab a bunların arasındaki so ru n u ... “ D idem bir m esaj y az istersen K aa n ’a. B elki eve g elir de bu­ lam az seni, ayıp o lm asın ,” ded iğ im d e “D ün g ece ev e gelm edi, bugün de akşam a kadar y ü zlerce kez aradım am a b ir telefonum u bile açm adı. Şim di bir de adam y erm e koyup h ab er mi vereceğim o n a?” diye öfke ile parladı.

Haklı valla, ben olsam ben de h aber v e rm e m ...

D id em ’in bahçe içindeki enfes yazlığ ın a g ird iğ im anda kendi­ mi m utfağa attım ve buzdolabını açtığ ım anda acı gerçek le karşı­ laştım ; çünkü dolap bom boştu. H atta fare düşse zavallı hayvanın kafası bile y an im az, direkt bitkisel h ay ata filan girerdi sanırım .

M

’Bana, Şana VUe

H er şeye dayanabilirim am a açlığa asla, tez elden bir çözüm bulm am lazım bu durum a! B ir panter havasıyla salona koşturup “D idem lan, dolap bom boş,” dedim.

D idem oldukça havasız olan evin cam larım açarken “Üç haf­ tadır uğram adığım yazlığın buzdolabında yaprak sarm a filan mı bulacağını zannettin?” diye sorunca, “Ay ne kom iksin ya, katıl­ dım gülm ekten,” dedim am a haklıydı bir yerde. Yazlık buzdolap­ ları boş olm aya m ahkûm dular sonuçta. “Ç ıkar yeriz şim di b ir yerde,” deyip evin üst katına çıkan m erdivenlere yöneldi D idem , biz de tabii peşinden.

E lif “Y orgunum ben y a,” diye söylenm eye başlayınca, D i­ dem yiyecek b ir şeyler alm ak için d ışan çıktı. Ben de hazır fırsat bu fu sa t deyip E lif’in ağzını aram aya karar verdim. “Tatlım ne­ yin var senin, niye bu k ad ar durgunsun sen?”

D algın b ir şekilde valizindeki eşyaları dolaba yerleştirirken “M oralim bozuk b iraz Y asem in,” diye cevap verdi. “Bırak şimdi şunları,” deyip elindeki tişörtü alıp bir kenara koydum, “O tur şu­ raya da anlat neler oluyor.”

“F ır a l...” İşte tek kelim e, sorunun cevabını alm am a yetti. FIRAT! Bu ismi duyduğunuz yerde sorun ne diye sorm anıza gerek yok çün­ kü Fırat sorunun bizzat kendisi! E rhan’ın en yakın arkadaşı ve ben hâlâ bu durum u anlayabilm iş değilim ; ben ömrüm boyunca birbirlerine bu k ad ar zıt karakterde iki yakın arkadaş görmedim.

Erhan neyse Fırat tam tersi.

Erhan anlayışlı, düşünceli ama Fırat bencilin teki, Erhan so­ rum luluk sahibi am a F ırat sorum suzun önde gideni, Erhan dü­ zenli hayata çok önem veren sadık ve planlı bir adam ama Fırat en uzun ilişkisi altı gün süren bir hovarda. Babası da sayılı zen­ 3S

Sü u m Y Iltça

ginlerden. E rhan ile ü niversiteye k ad ar aynı o k u llard a okum uşlar.

D aha sonra m im arlık okuyup aile şirk etlerin d en b irinin başına geçm iş, aileden torpillilerden yani. Sürekli başı belad a, sürekli.

G ece dışan çıkar, yanındaki kadına biri yan gözle baktı d iy e olay çıkarıp adam ı döver, sonra da karakoldan E rhan toplar. H ay ır o kadm gerçekten sevdiği, k ıym et verdiği b ir k adın olsa içim gam yem eyecek am a ben F ıra t’ın bugüne k adar herhangi b ir kadına çöp kadar kıym et verdiğini görm edim . Z aten o g eced en sonra o kadm ı m uhtem elen b ir daha aram ayacaksın h er zam a n y aptığın gibi, ne diye olay çıkartıp k arakollara d ü şü y o rsu n ? B en im canım kocam ı da gecenin b ir yarısı karakollara sü rü k lü y o rsu n ki!

D iyorum ya adam safi zarar.

En korktuğum şeylerden biri oldu; E lif ile birlik te olm aya başladılar. Y aklaşık yedi aydır b irlik teler ve ben ne zam an sorun çıkacak diye diken üstünde bekler vaziyetteyim . F ırat zerre kadar um urum da değil am a E lif benim canım ın d iğ er yarısı. E ğer onu üzecek bir şey yaparsa cidden canına okurum onun, çok k ararlı­ yım bu konuda.

“N e yaptı gene?” diye sordum am a alacağım cevaplan da az çok em indim .

E lif “ H içbir şey yapm adı Y asem in, sorun da o ,” d eyip sinir­ den olduğunu tahm in ettiğim b ir şekilde gülm eye başladı ve şa­ şırarak “ N asıl yani?” diye sordum . Ç ünkü ne yalan söyleyeyim alm ayı beklediğim cevap bu değildi, ben F ıra t’ın k endisini aldat­ tığını söyleyeceğini düşünm üştüm .

“Yedi aydır birlikteyiz Yasemin. O nun yaşı kırk, ben oldum otuz dört,” derken gözleri dolm uştu E lif’in ve sa n ın m konuyu anlam aya başlıyorum ; E lif evlenm ek istiyor F ırat da yan çizm eye başladı.

36

V ana Sons VUe

E lif “Taktı parm ağım a b ir yüzük, aylardır bekliyorum . Ne zaman konuyu açsam geçiştiriyor,” deyince de doğru tahmin et­ tiğimi anlam ış oldum . “Şaşırm adım açıkçası tatlım , Fırat konusundaki düşüncele­ rimi biliyorsun. H iç istem edim bu ilişkiye başlam anızı, adamın kumaşı bozuk. Bunu çok iyi biliyorum ,” dedim açıkça, zaten tanıdığım günden beri F ırat’ı koruduğum kolladığım tek b ir an olmamıştır.

E lif “ İlk zam anlar çok güzeldi her şey,” dedi o günlere duy­ duğu özlem i andıran buruk bir gülüm sem e ile ve ben bu sıkmtıyı oldukça uzun süre yaşam ış birinin tecrübesi ile “Biz kadınlann en büyük yanılgısı da bu zaten. İlk zam anlar yaşanan duygu yo­ ğunluğunu sürekli taptaze istiyoruz am a erkekler böyle değil işte. İstediğini elde edene kadar bay m ükem m el, sonrasında ise tipik bir meşe palam udu işte!” dedim sinirle.

“Aynen öyle. G ünde otuz kere arayan adam bir kere ararsa öpüp başım a koyuyorum . M esaja boğardı eskiden onlar da yok artık. Sürekli W h atsap p ’ta, bana iki satır yazm ıyor am a m aşallah sabah bir uyanıp bakıyorum ; beyefendi gece saal dörtlerde fıldır fıldır NVhatsapp’ta yazışm ış.”

Zaten hepten cılkı çıktı işin. A rtık herkesin her şeyi ortada, eskiden bilm ezdik bu kadar olanlan. Şimdi sevgilim izin gece bi­ risi ile yazışıp yazışm adığını bile anlıyoruz am a Fırat da ayn bir salak. Bari görünm e saatini kapat ayarlardan.

“Sorm uyor m usun hesabıru o saatte kim le yazışıyordun diye?” dedim öfke ile çünkü arkadaşım ı bu kadar üzdüğü için şu an verseler elim e, bir kaşık suda boğuvereceğim F ırat’ı.

“Sorm az olur m uyum am a kısa kısa, ipe sapa gelm ez cevap­ lar veriyor işte.”

97

"Evbiık ile ılfilı at Ğrytm pekı ”~ d n r •atdum m m Nı konndi da alacatu n crvaN »t çvk niMmıı «ııinı«cunı çOnM bcncc F m evlenecek adam lar kMegon am de değd keam hkte. H ana o yOzûğfl Msıl oldu da F U rm pM ınagaiB f eçın p evtcMnc te k h f etti. hAU şaşkınım.

E lıfkoH anaı k av ı^ tu n ^ camdan dışarıyı »eyrcttneye başladı ve itrkMi dOnOk bar şekdde vaımtadt Kurumu. "Sonbahartn «onuna doğru vapanz JavoedkA oma bryctimdının başka planlan ç ık tı" "N eym iş o ptanlar”" dry^ «ordum ama Fırat'ın Ozennde ça­ lışmak ıçm emek «arf edrccğı lek planın acaba nasıl daha fazla kadın gdtttrebılınm, performansımı nasıl daha fazla arttırabılınm olduğundan adan gıN em m im E lıPm luUd arkası ddnAkıa- D ıauşuno değiştirm eden cevap verdi. “Almanya'daki şırkeBe yem bn y o lla n m a y a gitm eye kanır vermiş, uzun bir sOre orada kalacakm ış. Ben ne olacağım peki, hazırlıklara devam etm eyecek m ıyız dedim ' “Eece ’ Bu arada hangi ara oluyor bunlar, niye bana hiçbir şey anlatmadın.'“ A y e to rd u n şaşkmltk ile Ö yle ya. en yakın ar­ kadaşım nişan bozma aşamasına gelm iş ve benim hiçbir şeyden haberim yok!

“Ev-vetsı gece oMu bu konuşmalar Organizasyon şirketleri ile konuşmaya başla demişti daha ön ce, ö n en n var mı filan diye konuyu açtım. O ışı biraz askıya alalım , benim bir yurt dışı pla­ nım var dedi."

"Hımmmm," dedim sadece. Kesin kaçıyor işte. Vazgeçti ev ­ lenmekten. işleri bahane ediyor şimdi de. Sanki bugüne kadar çalıştığını ya da yapılandırmalar ile ilgilendiğini gördük de!

"Zaten ilgisi de azaldı, o kadar belli ki her şey. Başka bin var sa m m n .. " deyip karşımdaki koltuğa oturup başını ellerinin ara-

V o M I m u INI*

<ma akil E lif vc ben dilşUncelcnm ı açık açık «Aylemeyc devanı cılım “Elit' şu an sem teselli edecek bir şey söyleycmıyrırum.

EıralTn m ayası belli Sen lie çok lyı biliyorsun kı ben bu ılışkıvı tiaşından b en hiç islem edim " E.lıt "B iliyorum Yasemin, sanınm çok büyük hır halaydı be­ nim bu işe evci dem em ." dedi son derece üzgün hır şekılıle ve D idem 'in paldır küldür salonun o n asın a dalm asıyla konuşm am ız da bilm iş oldu "k a lk ın , yem ek hazırlayacağız," deyip elindeki poşeilcn sanki görm e engelim iz varm ış gibi gözümüzde soklu İtiraz etm eden pcşı sıra m utfağa giderken “ Ne aldın

diye

sordum A ldıklannı tek tek poşetlerden çıkartırken “Sosis, patates kroket, elm a dilim patates, hır dc kola, salatalık m alzeme filan," diye saym aya başladı. Ben salata hazırlam aya koyuldum . E lif alınanlan kızartm aya, D idem ise her zaman yaptığı gihı hır boka yaram adan sadece bir köşede durup, canım ızdan bezdircne kadar konuşm aya başladı. "Şu hale bak. hâlâ açm ıyor telefonum u."

“Aram a arlık sen de Çok sinirli belli, bekle biraz sının geç­ sin sonra nasıl olsa d ö necek," dedim çeri dom ateslerin tepesin­ deki çöplen ayıklarken am a beni dinlediği ya da laktiği yoktu Her zam anki gibi!

Didem "K esin başka hır kadın var. kesin." derken ses tonu­ nun iyice yük.scldığıni fark ettim Bu sefer yakaladım , vallahi yakaladım ! Didem henüz üç saat önce aldığı yepyeni telefonu tam duvara fırlatıyordu ki elimdeki domatesi yere atıp havada süzülen telefonu yakalayıverdim Res­ men üçlük bir atış.

sin em flhça

“ K jzım sen m anyak m ısın, aklını mı oynattın? Ya daha ne k ad ar oldu şunu alalı, tutm uş duvara fırlatıyorsun g en e?” diye so­ runca aldığım cevap “ Sana ne be, m alım ın kâhyası m ısın ?” oldu.

A caba şu oyuncak cep telefonlarından mı alsak buna? Sinir­ lenince fırlatır duvara geçer siniri. G erçek telefonu k u rta n rız bu arada. Ay yok artık ya, oldu olacak ellerine de beb ek lerin eline taktığım ız eldivenlerden takayım da yüzünü g özünü tırm alam a­ sın bari. "İyi al telefonunu, biraz sonra fırlatırsın b ir ta ra fa ,” d eyip telefonu D idem ’e uzattığım anda m esaj geldi. H ışım la elim d en telefonu çekip gelen m esajı okum aya başladı.

“K aan ’dan m ı?” diye sordum çekinerek.

B öyle zam anlarda gelen m esajlan hep ted irg in lik le açarım , sevgilinden mesaj bekliyorsun ya m ağazadan ya b an k ad an gelen o m esajlar yok mu, ayyyy çok sinir! Sonra kald ır fırlat at o tele ­ fonu hakikaten duvara. E lif elinde m aşa ile kızartm a y ap tığ ı ta v a ­ nın başından ayrılıp yanım ıza gelince D idem az önce K a an 'd a n gelen m esajı sesli bir şekilde okum aya başladı.

“D id em y e te r artık, araytp d u rm a . B ir s ü r e a y n ya şa m a yı t e k l if e d ecektim a m a sa n ırım u z a tm a n ın a n la m ı y o k , k a ra rım ın d e ğ işeceğ in i z a n n e tm iy o r u m ben. M ü s a it o ld u ğ u m zurnan s e n i a ra rım , d e ta y la rı k o n u şu r u z. B e n b o şa n m a ya k a ra r verdim , y a b en h a lled eceğ im y a da a v u k a t b ir a rk a d a ş ım d a n rica ederiz. S o r u n ç ık a rm a zsa n sevin irim , k a r ş ılık lı a n ­ la şm a He te k celsed e b o şa n ırız-.. B e n a ra y a c a ğ ım sen i, h o şç a k a l ”

Vana. Şans ViU

Bu sefer tutamadım. Telefonu öyle bir fırlattı ki yere, sanınm parçalan toplamaya kalksak bunu ancak bir cımbız yardınu ile yapabilirdik.

“Didem sakin ol güzelim , henüz olmuş bir şey yok,” dedim ama böyle bir dununda insan nasıl olur da sakin kalabilir ki!

Didem “Şu hale bak ya, telefonumu açmaya bile tenezzül et­ meyip mesajla bildiriyor aynlm ak istediğini,” deyince. E lif elin­ deki maşayı bırakıp yanma geldi ve çocuk teselli eder gibi bir ses tonu ile “Tamam şimdi sakin ol, belli ki çok sinirli. Belki öfkeyle konuşuyor böyle. Dur bakalım bir yann olsun, arasm sonra de­ taylıca konuşursunuz,” dedi. Şu an ağzım ı açıp bir şey dem em eyi tercih ediyorum ama ben bu konuda E lif gibi dOşûnmüyorum. Bir erkek boşanma lafinı zikretmeye başlamışsa, o evlilikten anık hayır gelm ez bana göre.

Gemi su almaya başlamıştır kısaca.

Didem “Ama soracağım ben ona, sürüm sürüm süründürece­ ğim onu mahkeme kapılarında." deyince, bu diyalog bana epey tanıdık geldi. Birebir aynısını ilk kocası Güngör bunu boşama­ ya kalktığında da yaşam ıştık çünkü. Dediğini de yapar bu arada; koca yazlık ve Erenköy'de bir daire ile yeniden evlenene kadar ayda bin dolar nafakayı kapmıştı ilk boşanmasmda.

“Dur bakalım daha bir şey olduğu yok,” deyip onu sakinleş­ tirecek bir şeyler söylem eye çalıştım ama Didem “Hazır değil mi daha yem ek, amma agırkanlısmız ya,” deyince lafim ağzımda kaldı. İşte D idem 'in en olağanüstü olaylara verdiği tepki bu kadar kısa sürüyor. Kocası onu boşamaya kalkıp bunu kısa mesaj yolu ile bildirdiğinde bile, olayın üzerinden henüz beş dakika geçm e­ sine rağmen yemek dOşOnebiliyor. Şaşkınlık ile E lifle birbiri­

Süum flhça m ize bakıp “B irazdan h azır olur,” diye m ın ld an d ık . B ahçedeki m asayı hazırlayıp birer de bira açtık yem eğin yanına. “ Şu patatesi uzat bana.”

A l o patates tabağını g eçir kafasına! Şundaki istem ey e bak ya! Sanki benim kocası da, ben boşuyorum kadını. B an a neden surat asıyorsun ki!

“Y ann gene telefon alm am ız lazım sana sa n ın m D id e m .”

“A lın z ,” deyip yüzüm e bile bakm adan önün d ek i p ata te s te­ peciğine daldırdı çatalım . D idem iştah ko n u su n d a b en d en beter, ben hiç değilse koca popom la yediğim i gösteriy o ru m , in k âr etm iyonım . Yani neysem o am a D idem bu konuda in an ılm az şans­ lı. G ecenin bir yansı koca tabak m antıyı bile san iy e d ü şü n m ed en lüpletir, günde hiç yem ese altı öğün yem ek y e r v e b u n a rağm en resmen sıfir beden.

Yemekten som a kahveleri hazırlayıp b ah çed e h er birim iz ayn bir köşeye yayıldık.

“D idem sence neden bu boyuta geldi K aan, y an i n ed en aynlm ak istiyor senden?” diye çekinerek sordum . E v et çekindim çünkü öfkelendiği zam an bu kızla tartışm ak m ü m k ü n d eğil. Ya­ pılacak en akıllıca şey, olay m ahallini terk etm ek am a şu anda gerçekten konuyu m erak etm eye başladım ve m ecb u r k aldığım için soruyorum . A m a elbette h er zam an o ld u ğ u gibi m an tık lı bir cevap alm ak nasip olm adı.

“N e bileyim ben, rahat battı h erhalde,” dey in ce. E lif iki kaşı­ nı birden kaldırarak “R ahat m ı battı?” diye sordu.

“Evet, başka bir açıklam ası olabilir m i? B en h e r erk eğ in ev­ lenm ek için can atacağı, ideal b ir kadınım . G ü zelim h atta çok güzelim , eğitim liyim , tam b ir salon k adınıyım , hoş sohbetim , m utfağım iyi, yatakta sü p e rim ... B ir erkek başka ne ister ki?” n

V ana Şana VIU

G üzelliğine ve eğitim ine lek kelim em yok am a diğerleri ko­ nusunda ciddi şüphelerim v ar açıkçası fakat ağzım ı bile açm aya­ cağım , şu an D idem ile uğraşacak güçte değilim .

B ir süre daha K a a n ’ı yerden y ere vurm asını dinledikten son­ ra nihayet gecenin ikisinde yatağ a girebildim . Didem ile aynı çatı altında kaldığım h er zam an m utlaka tedirgin yatarım çünkü ertesi sabah nasıl b ir d en sizlik ile uyandınlacağım ı tahm in edem iyo­ rum. H ip erak tif olduğu için gece kaçta yatarsa yatsın, sabahın kör vaktinde u y an ıy o r ve evde artık elinin altında kim varsa, her­ hangi bir saçm a ned en le onu uyandırıyor.

Bu sabah da p iy an g o bana vurdu işte ve kelim enin tam an­ lam ıyla öküz gibi odam a d alıp storları açm aya başladı, ben daha ne olduğunu an lam ad an da dolap tan çekip çıkardığı b ir elbiseyi kafam a fırlatıp “ G iy şunu çıkalım , zam anım ız az,” deyip arkası­ na bile bakm adan defo lu p gitti odadan. G ünaydın dem esini zaten beklem iyorum da g iy ece ğ im elbiseyi bile seçip, üstelik de kafa­ ma fırlatınca k endini bile aşm ış oldu. Ç ıkalım zam a n ım ız az m ı dedi bu, uyku sersem i onu da an­ lamadım. O fff gene nerey e g id iy oru z acaba?! A slında inat olsun diye başka b ir şey giym eyi dü şü n dü m am a şim di dolabı açıp bir şeyler bulm aya bile ü şen d im ve itaat edip seçtiği elbiseyi giyip banyoya geçtim . S açlarım ı arkadan tek örgü yapıp yüzüm e ha­ fif bir m akyaj y apıp indim aşağıya ve iner inm ez de E lif ile D i­ dem ’in ağız dalaşının ortasına düştüm .

“Ya D idem yem in ed iy o ru m sana artık m anyak m ısın diye sorm aktan yorgun d ü ştü m .”

“N eden her sö ylediğim e itiraz ediyorsunuz? Zaten bunalım ­ dayım ve şu an d esteğe ihtiyacım var. N için uyum lu davranıp işimi k olaylaştırm ıyorsun u z?”

«3

Süumitkça

E lif bir eli belinde diğer eli ile merdivenleri göstererek ‘'Saba­ hın köründe odama dalıp stor lan açıyoısun, kafama dolaptan çek­ tiğin bir şeyleri firlahp, günaydm bile demeden hazırlanmamı bu­ yuruyorsun ve uyumsuz olan ben oluyorum öyle mi?” diye sordu.

Onun da odasına aynı şekilde girmiş anlaşılan, üzerindeki­ lere bakıJusa onun da kafasına bir elbise seçip fu-latmış belli.

Aralarındaki ağız dalaşını tam ortalarında durmuş tenis maçı iz­ ler gibi bir ona bir ona bakarak izlem eye başlamıştım ki nihayet varlığımın farkına varabildiler.

Didem, E lif e cevap verme zahmetine girmeden “Nihayet geldin Yasemin, yürü hadi. Geç kaldık zaten,” deyip çantasını kaphgı gibi kapıdan çıkarken E lif ‘e dönüp “N ereye gidiyoruz sabah sabah?” diye sordum.

E lif güneş gözlüğünü gözüne geçirip beş kanş suratla verdi sorumun cevabını. "Manisa'ya!”

Manisa’ya mı? Kim bilir gene ne manyaklık peşinde, nerele­ re sûıüklOyor bizi? Allah’un sen bizi koru diye içim den geçirerek sordum. “Ne yapacakmışız orada?”

Soruma gene soru ile cevap verdi Elif. “Tahmin et?”

“Oflff kesin bir falcıya ya da hocaya filan gidiyoruzdur gene!”

“Evet, doğru tahmin ettin; bir hocaya gidiyoruz. Didem Ha­ nım İstanbul’da yaşarken İstanbul ve komşu illerdeki tüm faicılan ziyaret ettik zaten sayesinde, şimdi İzm ir’e g eçiş yaptık.”

Ellerini havaya kaldırarak sesini iyice yükselip devam etti say­ dırmaya E lif “İstanbul, Adapazan, Hatay, İzmir, M anisa... Ma­ şallah yurdun dört bir yanmı dolanıyoruz pervane gib i.”

Didem arabanın camından başını uzatıp söylenm eye başla­ mıştı bile. “Çabuk olun, biraz çabuk. Daha kaç saatlik yolumuz var, vakitlice gidip dönelim .”

44

V ana S a m VUe

Alay ile m ınidandım . “Tabii, zam an bizim için çok önemli!”

A rabaya bindiğim izde bu sefer ben söylenmeye başladım.

“Didem baştan peşin peşin söyleyeyim , ben kahvaltı yapmadan yola çıkam am . A dam gibi bir yerde dur, kahvaltı yapalım .” Bu konudaki hassasiyetim i çok iyi bildiğinden hiç itiraz etmeyip İz­ mir merkeze geldiğim izde, güzel bir kafede kahvaltı yapmamıza izin veriyor D idem H anım. Ö ğleye doğru M an isa’ya vardığım ızda, oldukça kırsal bir mahalleye doğru sürüklendik. N ihayet hocanın evini bulduğu­ muzda da kendi kendim e sorm adan edem edim . Adamın yaşadığı viraneye, izbeliğe bakınca asıl onlar yardım a muhtaç değil mi?

Bunların kendilerine hayrı yok, bize mi olacak? Ama gene her zamanki gibi çenem i kapatıp sustum çünkü ne söylersem söyle­ yeyim D idem ’i buradan çekip gitm ek konusunda ikna edemeye­ ceğimi çok iyi biliyorum . İçeri girdiğim izde de m anzara epey tanıdık geldi; olağanca varoşluk ile izbe bir ev, kapının önünde de uzunca bir kuyruk...

N ihayet sıra bize gelip de içeri buyur edilince, hocanın karşısına tespih gibi dizildik.

Yaşının nereden baksan yetm iş olduğunu tahmin ettiğim hoca “Evet hanım lar, kim e bakım yapılacak?” diye sorunca şa­ şırdım doğal olarak.

Bakım m ı? Evet, ben bir kil maskesi alayım lütfen!

Didem “Bana hocam ,” deyince, adam önündeki su dolu kâ­ seye bazı dualar okum aya başladı. B iz bir kaç dakika ne yapıyor acaba diye düşünürken kâseden başını kaldırıp konuşm aya başla­ dı. “Kızım senin kocanın yanında başka bir kadın var.”

Buyurun cenaze namazına!

Didem gözünden adeta ateşler çıkartarak sordu. “Nasıl bir kadın bu hocam ?”

«5

S U u m f^ ç a

“Sanşın, uzun saçlı, güzelce bir kadın. Hem genç d e,” diye cevap verdi olağanca umuısamazlığı ile gözü kör olasıca hoca!

Tabii ya sen rahatsın. Didem manyağı ile uğraşacak biziz. Sana olan bir şey yok ki, dök ateşin üstüne benzini!

Didem “Birlikteler yani.” diye somdan ziyade durum tespiti yapınca, bizim hoca ateşin üzerine ikinci bidon benzini döküver­ di. “Onun için boşuyor seni."

Boşandıktan sonra Kaan'ın kim inle evleneceğinin sanki bir önemi varmış gibi sordu Didem. “N e yani, beni boşayıp onunla mı evlenecek?"

Aldığı cevrap netti! “Ö yle görünüyor.”

Yaklaşık yanm saatlik fal bakımının sonunda D idem oldukça yüklü bir ödeme yapıp işim iz bitince nihayet tekrar yola çıka­ bildik. Arabaya biner binmez de “N e oldu şim di buralara kadar geldik de Didem?” diye sordum.

Gözüne güneş gözlüklerini yerleştirirken yam tladı sorumu.

“Durumu öğrenmiş oldum, en azmdan Kaan'ın hayatında bir ka­ dın olduğunu artık biliyorum.”

E lif falcmm yamndayken arayan iş yerindeki asistanının ce­ vapsız aramasına mesaj ile yanıt verirken umursamaz bir şekilde mmidandı. “Bunun için falcıya bir tomar para verm ene gerek yoktu ki işaretler çok net zaten, belliydi biri olduğu.”

Didem “Ya bir sussamza, kafamı dağıtm ayın,” d iye olağanca şirretliği ile üzerimize şarlayınca, çenem izi kapatmanın sağlığı­ mız açısından daha doğru olduğıma karar verip sustuk.

Kim bilir gene ne hinlik düşünüyor? İzm ir’e dönene kadar ağzımızı açmamıza izin vermeyip, sürekli düşündü. Her ne düşü­ nüyorsa umanm evliliğini kurtarır ve bizden uzak durur. Cidden bu kız çok yoruyor beni. D idem ’e yeni bir cep telefonu alıp yazlı­ K

V a jıa Ş a m VUe

ğa doğru yola koy u ld u ğ u m u z sırada Kaan arayıp evde olduğunu ve konuşm ak istediğini söyleyince gerisin geri İzm ir'e döndük.

Eve gird iğim izde K a a n ’ı m utfak kapısında gördük ve holde duran valizlerden anlad ığ ım k ad a n y la kendisi bu işi bitirm eye kesin kararlı. Z ira eşyaların ı toplam ış bile.

Yatak o dalarına çek ilip yüksek sesli bir şekilde tartışmaya başladıklarında, biz de E lif ile salona geçtik ve onun “Yasemin ne işim iz var bizim b u rad a?” sorusuna gene soru ile cevap ver­ dim. "E şy alan m ız yazlık ta, nereye g ideceğiz?”

N eyse ki bu konuda fazla endişelenm em ize gerek kalmadı çünkü biraz sonra K aan v alizlerini alıp çıktığında, Didem de oda­ daki eşyalarını to p lam ay a b aşlam ıştı. “ D idem ne oluyor?”

“Siz burada ne v ar ne y o k benim valizleri hazırlayın. Ben de yazlığa gidip sizin eşy aların ızı alıp döneyim . A kşam uçağında yer vardır inşallah,” d ey ip talim atlan n ı verdikten sonra salağa dönmüş kafam ı to p arlam ay a çalışarak sordum . “N e uçağı?” “İstanbul uçağı Y asem in, ne uçağı olacak? Siz internetten bi­ let bakın, ben eşyaların ızı alıp geliyorum hem en,” deyip cevabı­ mızı bile beklem eden fırladı dışarı.

K apanan sok ak k ap ısın ın ardından kısa b ir süre şaşkınlık içinde baktıktan sonra E lif “G örüyorsun değil mi Yasemin, sa­ bahın köründen beri d ışarıdayız. H oca peşine M anisa, oradan İzmir, İzm ir’den İstanbul ve b unların hepsi aynı gün,” diye haklı olarak söylendi. “ Bu hakikaten İstan b u l’a mı dönüyor şim di?” diye dehşetle sordum. “Ö yle görünüyor. A ldık başım ıza belayı işte, hayırlı uğurlu olsun.” B ezgince etrafına bakındı Elif, sonra da “Sen şunun eş­ yalarını toplam aya başla, en acil kullanacaklarını al. Ben biletleri 41

Sinem llhça

ayarlayıp geliyorum yardıma," deyip salona g eçin ce, ben de en acil ihtiyaç duyabileceği eşyalannı yavaş yavaş valize doldurm a­ ya başladım. İki saat kadar som a Didem döndüğünde hiç zaman kaybetmeden yola çıktık çünkü uçağın kalkışına çok az bir za­ man vardı. Uçakta E lif oldukça bitkin görünüyordu. Z avallı kız­ cağız gelm em ek için ne kadar direndi ama ben ço k ısrar edince dayanamayıp geldi buralara kadar işte. G öz ucu ile baktığımda Didem 'in elindeki ajandaya bir şeyler karaladığını gördüm ve ne yaptığuu ne merak ettim ne de ağzım ı açıp tek bir soru sordum. Çünkü adım gibi eminim, gene İstanbul’da benim hayatım ı ce ­ henneme çevirmek için o kafasmdan bazı şeyler geçiriyordur ve unutmamak için bunların notunu almakla meşguldür.

Gökyüzünde İstanbul’un siluetini görm em bile rahatlamama yetti, bu şehir bir tutku benim için. A llah beni başka bir şehir­ de yaşamaya mecbur etm esin inşallah. Bir taksiye binip önce Didem’i Acıbadem’de oturan ablasmm evine, daha sonra E l i f i kendi evine bıraktım. En sonunda nihayet kendi ev im e g eleb il­ diğimde saat gecenin ikisine geliyordu. O telaş içinde haber v e­ remediğim ve geleceğim den haberi olm ayan Erhan beni kapıda görünce epey şaşırdı.

“Yasemin neden haber vermedin geleceğini? Bu saatte kadın başınıza taksiye mi bindiniz, gelir alırdım sizi,” dedi. Ö nce duşa girdim, sonra da üzerime penye bir elbise geçirip salonda film izleyen Erhan’ın dizine yatıp olanlan anlattım. O saçlan m ı ok­ şarken uyumuşum zaten.

Ertesi sabah m is gibi kızarmış ekmek kokusu ile uyandım.

En son hatırladığım şey; koltukta Erhan saçım ı okşarken uykuya daldığım . Şu an yatağımda uyandığıma göre buraya Erhan’ın ku­ cağında geldim sanınm .

90

V a n a S ons VIU

M utfağa g eçtiğ im d e E rh a n ’ı dolabın dnünde eğilm iş vaziyet­ te buldum .

“G ünaydm a şk ım ,” dedim geniş sırtını keyifle seyrettikten sonra. “ H ah, Y asem in u y an d ın m ı? G ünay d ın .” D olaba tekrar başını eğip m m id an d ı. “ H azırlam ay a çalıştım am a her şeyi bulam adım .”

“Sen bırak b irtan em , çık arırım şim di her şeyi. Çayı bile dem ­ lem işsin zaten , ellerin e sa ğ lık ,” deyip her şeyin yerini çok iyi bilm enin rah atlığ ı ile h azırlad ım sofrayı. K ahvaltı çok iyi geldi; kızarm ış ek m ek, d em le m e taze çay tüm yorgunluğum u aldı.

K ızarm ış ek m eğ in in ü zerin e sağ olsun annem in düzenli ola­ rak yapıp ev im ize g etird iğ i po rtak al reçelini sürerken Erhan “Eee anlat bakalım n eden erk en d ö n d ü n ü z? D ün anlatm aya başladığın anda u y k u y a d a ld ın ,” dedi.

Sadece hoca d etay ın ı a tlay ıp tüm olanları anlatınca Erhan arkasına y aslan ıp çay ın d a n b ir y u d u m aldı. “Y asemin yanlış an­ lama sakm am a D id em ile ev li k alab ilm ek için bir insanın çelik gibi sinirlere sah ip olm ası g erek iy o r ve açıkçası tüm detayı bil­ m em em e hatta K a a n ’ı hiç tan ım am am a rağm en adam cağızın o evden kaçm akta haklı o ld u ğ u n u tahm in edebiliyorum .”

“B ence de hata bizim k in d e. T aham m ül edilem ez biri Didem, bunu b iliyoruz z a te n ,” d ed im , zira şu an arkadaşım ı kocam a karşı savunacak halde d eğilim . E lif olsun b aşım la beraber am a söz ko­ nusu D idem . N eresin d e n tutay ım , neyini savunayım ki? “ N eyse hadi y ap k ah v altın ı da, sahile yürüyüşe çıkalım bi­ raz,” dedi E rhan gülü m sey ere k .

“Y ürüy üşe m i? Sen b u g ü n işe g itm iy o r m usun ki?” diye sa­ lakça bir soru so rd u ğ u m d a, E rhan bana içinde bulunduğum uz günün pazar old u ğ u n u ve p aza r günleri çalışm adığını belirtti. Z a­ ten zam an m efh u m u m u iyiden iyiye kaybettim ben son günlerde.

W

Shum tikça

B iz evlenm eden önce E rhan, C ad d e b o stan 'd a y aşıy o rd u . Ben M etin ’den ay n id ığ ım dö n em d e oldukça stresli b ir g eced e sah il­ deki banklardan birine oturm uş salya sümUk a ğ lıy o rk en , E rhan da akşam yürüyüşüne çık m ışö . N e zam an o b ankın ö n ü n d en g eç­ sek ikim iz de o günü hatırlar, b irbirim ize gülüm seriz. “ Y asem in seninle biraz konuşm am ız lazım ,” dedi E rh an beni anılarım a daldığım rüyadan u y a n d ın rcasm a ve b iraz e n d işe le n e ­ rek “ H ayırdır?" diye sordum .

B ir bankın üzerine oturduk ve E rhan “F ırat A lm a n y a ’ya gi­ diyor yakm da," deyince k o n unun bizim le b ir ilgisi o lm ad ığ ın ı anlayıp biraz da olsa rahatladım .

•‘B iliyorum . E lif ile konuştuk, o sö y led i.”

“A ralan kötü san ın m ,” dedi E rhan ve a n lad ığ ım k a d a n y la E lif nasıl ki benim le sorunlarını p a y laştıy sa F ırat d a o n u n la p a y ­ laşm ıştı işte am a bu konunun dışm d a k alm ak istiy o ru m v e bunun rahatlığı ile “Valla hiç k an şm a k istem iy o ru m E rh an , b e n b u iliş­ kiye en başm dan beri karşıyım ,” dedim .

E rhan “Ben de istem edim biliy o rsu n , E lif’te b ir so ru n yok am a F ırat’ ı çok iyi tam dığım için fazla sü rm e y e ce ğ in i a n lam ış­ tım zaten,” dedi ve gerçekten haklıydı. B en ne k a d a r karşı çık ­ tıysam o d a en az benim k adar karşı çık m ış ve b u ilişk iy i o n ay ­ lam am ıştı. Sonuçta F ırat ile kardeş gibi b ü y ü m ü şler, b iliy o r tabii arkadaşınm ne bok olduğunu!

“N eyse, ikisi de yetişkin insanlar, b izim ak lım ız a ihtiyaçları yok. B ırakalım kendi k ararlan n ı kendileri v ersinler, sü rd ü reb ile­ ceklerse ne ala. Yok olm u y o rsa, b itirirler o lu r biter,” d iy e y an ıtla­ dım onu çünkü gerçekten bu ko nunun d ışm d a k alm a y a kararlıyım .

E rhan hiç beklem ed iğ im üzere “B en d e g id ece ğ im F ıra t’la A lm an y a’y a,” deyince şaşk ın lık içinde “N e d e n ? ” d iy e sordum ve 50

V a n a Şans VUe

aldığım cevap beni daha da şaşırttı. Ç ünkü evlendikten sonra yurt dışı yapılandırm alarını d urdurm uştu Erhan bildiğim kadarıyla. “ İş için.” “ İş mi! İyi de sek tö rlerin iz çok farklı, sen ickstilcisin o m i­ marlık işi yapıyor. N e gibi ortak pay d an ız var ki sizin?” diye sor­ dum haklı olarak. G erçek ten aklım alm ıyordu çünkü böyle bir oılaklığı.

Erhan “ İşte ilk defa b irlik te iş yapm aya karar verdik,” deyin­ ce gerçekten ne cev ap vereceğ im i b ilem edim ve “Ö yle m i?” diye sordum , g erçek ten şaşırm ıştım bu durum a.

E ğitim ve iş d en ey im alan ım ın dışın d a olduğu için tanıştı­ ğım ız g ü nd en b eri E rh a n ’ın işlerine en ufak bir m üdahalem ol­ m am ıştı am a n ed en b ilm e m ilk d efa b ir şey söylem ek hatta iti­ raz etm ek istedim n ed en se ve elim d e olm adan söylendim . “ Peki sence F ırat iş y ap m ak için g ü v en ilir biri m i? Sen oldukça sağlam adım lar atan, so ru m lu lu k sahibi b ir adam sın. Fırat ise sadece ba­ basının p arasını y em ek le m eşg u l b ild iğ im k ad an y la .”

“Y asem in, F ırat b en im yirm i y ıllık arkadaşım . B akm a çok kötü bir sevgili olabilir, ilişkilerin d e dikiş tutturam am ış olabilir ama çok iyi b ir dosttur, o n d an bana zarar gelm ez. O ndan aslında kim seye zarar gelm ez, ö zü n d e iyi biridir. B erbat bir sevgili am a sadece o k o nuda berbat, y o k sa dediğim gibi iyi biridir,” dedi Er­ han. B aşarabileceği k a d ar ark ad aşın ı savunm aya çalışıyordu işte ve açıkçası haklı old u ğ u n o k talar da vardı am a gene de itirazımı sürdürdüm . “ B en sadece o k o n u d a değil, diğer konularda da Fı­ rat’a güvenm iyorum . S o ru m su z b ir defa, öğleden önce işe gittiği yok adam ın.”

E rhan elini o m zu m a atıp beni kendine iyice çekti ve denizi seyrederken “K o n u ştu k h epsini, o da yoruldu artık sürdürdüğü SI

Sinem flhça

hayattan, bir düzen kurmak istiyor," deyince “Hayret, nasıl ol­ muş?” diye soruverdim.

“Evet, kendi anlam hatta.”

"Eee peki seninle ne alakası var bu durum un?” diye sordum çünkü bunun cevabım gerçekten merak ediyorum. Bu F ırat’ın her şeyi bana zarar ciddiyim. Kendi dünyanın hangi köşesine gi­ decekse gitsin, benim kocamı ne halt etmeye sürüklüyorsun ki peşinden anlamıyorum.

Erhan “Yasemin sen de yıllarca çalıştın bilirsin iş hayatm ı, resmen kurtlar sofrası ve Fırat’m benim yardım ım a ihtiyacı var.

Tamam, çok köklü bir şirketi var, çok iyi finansörlerle yönetili­ yorlar ama gene de güvenilir bir adama ihtiyacı var. Çünkü ilk defa çalışma hayatına giriş yapmaya niyetli Fırat,” deyince artık ben de durumu kabullenmeye başladım. Ben itiraz etsem de bu iş olacak belli ve ben kocam ile böyle bir neden yüzünden aram ızın gerilmesini istemediğim için usulca “A nlıyorum ,” dedim sade­ ce ama Erhan “Bugüne kadar sadece hazır para yedi. A rada bir şirkete uğradı, o kadar ama artık aktif olarak çalışm a hayatında olmak istiyor,” deyince daha fazla sakin kalam adan gene söylen­ meye başladım. “Adamın her şeyi ters. N ormal insanlar gençken çalışır, orta yaşlarda emeklilik planlan yapm aya başlar; bu kırk yaşında iş hayatma girmeye kalkıyor.”

Erhan saçlarımı okşamaya başladı ve “Bırak ne hali varsa görsün ama ben onun en yakını olarak elimden geleni yapaca­ ğım. Bunca yıllık tecrübem var, ona yol gösterm em lazım ,” deyip nzamı istediğini dolaylı yoldan da olsa belirtince biraz yum uşa­ maya kara vererek sordum. “Anladım, peki ne iş yapacaksınız?”

Yumuşadığımı anlayan Erhan gülüm seyerek cevapladı beni.

“Aslında ikimizin işinin kanşunı diyebiliriz.”

52

•Bana Ş a m DUe

“Nasıl yani?"

Erhan “Bazı ön görüşm eler yaptık, piyasa araştırması gibi. B e­ nim işler zaten çok iyi, biraz risk alabilecek konumdayım. Onun için yeni bir yatırım a yönelebilirim , hem bana da yeni bir heyecan olur,” deyince “ Ben hâlâ yapacağınız işi anlayam adım ,” dedim.

“Ev tekstili. Daha çok Avrupa ile çalışacağız, F ırat’ın mimar­ lık şirketi ile ortak bir iş. B üyük m ağazalar, oteller için dizayn edecek uzm an bir ekip kurulacak. Tekstil ayağını biz halledece­ ğiz,” dedi Erhan yeni b ir ham le yapm aya kalkıştığı her zaman edindiği heyecanlı ses tonu ile.

“G üzel bir fikir aslın d a,” diye itiraf ettim hatta şirketlerinin alt yapısı oldukça sağlam olan E rhan’ın ve F ırat’ın şirketlerinin de sağlam yapılarını göz önünde bulundurursak başarılı olmamalan için hiçbir neden de yok gibi görünüyor.

“Evet, ben de ısındım ,” derken hâlâ bana en büyük masaj gibi gelen şekilde saçlan m ı okşam aya devam ediyordu Erhan.

“Peki ne kadar kalacaksınız?” diye sorduğum da, duyduğum cevap hiç de beklediğim gibi değildi ne yalan söyleyeyim.

“N ereden baksan bir ay sürer.”

“N e?” derken sesim resm en çığlık gibi çıktı, farkındayım.

“Ne desen haklısın, uzun b ir sü re ..

“Erhan yapm a A llah aşkına, ben ne yapanm sensiz burada bir ay?” diye sordum ağlam aklı bir ses tonu ile ve artık saçlarımın okşanması da um um m da değildi.

“Gel sen de b en im le.”

“Hiç sevm em A lm an y a’yı bilirsin, hem ne yapacağım orada tüm gün bir başım a? Sen zaten iş peşinde olacaksın,” diye cevap verdim bir saniye bile düşünm eden. Hiç sevm em ki ben Alman­ ya’yı, bence dünyanın en soğuk ülkesi.

Sinem tikça

“Onu bildiğim için ısrar etmiyorum ama evde yalnız kalmanı da istemiyorum. Riskli bir hamilelik geçiriyorsun," diye endişe ile yüzüme baktı Erhan ve benim bu konuya getirebileceğim tek bir öneri vardı. Onun için “Annem gelir kalır benim le, m erak etm e,” deyiverdim.

Konuyu aıuıeme açtığım da da "Ben düzenim i bozam am Yase­ min. Topla küçük bir çanta, sen kalk gel yanım a,” dediği için ay­ nen dediği gibi yapıp bir çanta toplayıp gidiverdim baba ocağıma.

O kadar seviyorum ki bu evi, bir parçam gibi burası benim adeta. Biz aslında hep beraber bu apartm anda büyüdük. İlk geldi­ ğimde on iki yaşındaydım. E lif on bir, Didem ise sekiz yaşınday­ d ı... Biz sekizinci, Didem ler altıncı. Elifler ise giriş katında ötü­ yorlardı. Öyle başladı bizim dostluğum uz. H er zam an olduğu gibi yemyeşil bahçemizden geçip binaya girdiğim anda içim i kocam an bir huzur kapladı. Anahtarım var am a gene de kapıyı çaldım , tıpkı eski günlerdeki gibi. O zam anlar da an ah ta n m yanım da olm asına rağmen hep zile basardım. Ajınem de her seferinde kızım senin anahtann yok mu diye şarlardı üzerim e. A m a bugün b ir fark var; annem ağzını açıp tek kelim e etm eden yüzünde kocam an bir gü­ lümseme ile açtı kapıyı. Eskiden de böyleydi, birkaç saniye söy­ lenir sonra hemen günüm ün nasıl geçtiğini sorardı.

Valizimi girişe bırakıp kocam an san id ım annem e. “Annnnem m ... Dolma mı yaptın, mis gibi kokuyor.”

A nnem iki yanağım dan da ikişer kere öptükten sonra “Özlem işsindir anne dolm asını. Banyo hazır geç hem en al duşunu, ben de eşyalarını yerleştireyim odana,” dedi ve ben de kendim i banyoya atıverdim.

B anyodan çıktıktan sonra odam ı inceledim uzun uzun; kitap­ lığım, tuvalet masam ve dolabım bom boştu, sadece yeni evim e götürm ediğim birkaç penye gibi eşyam vardı d o labım da am a her M

Dana Şana VUe

şey boştu işte. Ş aşılacak şey, gene de kendim i yuvaya dönmüş gibi hissettim . E vden çıktıktan sonra bir daha orası senin evin olm az d erler am a bana göre bu kocam an yalan. Evet kocamı çok seviyorum , evel yeni evim buradan kat be kat lüks ve ihtişamlı ama burası benim Y U V A M ... G elin çıktım gittim ama annemin serdiği sakız gibi çarşaflarım ve m utfaktan gelen mis gibi etli sarma kokusu ile burası Y U V A M M b en im ...

B alkonda k ahvelerim izi içerken annem D idem ’i sordu. “Bir haber var m ı D id e m ’den? N e yapm ış, konuşm uş mu kocasıyla?” “ B ilm iyorum ki anne, g eldiğim izden beri ben de hiç konuş­ madım. A radım cevap verm edi, herhalde yalnız kalm ak istiyor, ısrar etm edim ben d e,” diye y anıtladım çünkü benden uzakta ol­ duğu sürece g erçekten D id e m ’in lokasyonu beni ilgilendirmiyor.

A nnem dalgın dalgın “N e olacak bu kızın hali bilm iyorum Yasemin, daha o tuz yaşın d a am a ikinci kocadan da boşanıyor. Çok üzülüyorum , ne y ap sak b ilem edim ,” deyince “Yapacak hiçbir şey yok anne, kendi hayatı. B enden uzak durduğu sürece D idem ’in m edeni hali beni hiç ilgilendirm iyor,” dedim dayana­ mayarak.

E rh an 'ı arayıp u zun u zadıya konuştuktan sonra bir süre Face­ book’ta gezinm eye k arar verdim . O kadar uzun süredir ginniyorum ki şifrem i bile unutm uşum , epey bir zam an aldı hatırlamak.

‘E R H A N 3 ’ olan şifrem i girdikten sonra (E R H A N ’ı biliyor­ sunuz am a 3 nereden çıktı diye sorm ayın, söylem em . O, ERHAN ile aram ızda!) sırayla hesabım daki herkesin sayfasına bakındım, o kadar çok resim ve durum beğendim ki sanırım engellenm em e ramak kalm ıştı.

Ertesi sabah apartm anın içindeki bağırış çağırış ile uyandım.

Ne oluyor, bu ne gürültü diye sokak kapısına koştururken an­ nemle çarpıştım .

SS

SIntn flhça Annem üzerinde o meşhur çiçek desenli geceliği ile karşuna dikilmiş "Kjzım uyandın mı? Hay Allah, kalkhgımdan beri sen rahatsız olma diye parmak ucumda yürüdüm evde ama şu adamlann yaptığına bak, uyandırdılar seni,” diye söylenmeye başlaymca "Kim bunlar ya?" diye sordum.

"Nakliye şirketinin elemanları, biri taşınıyor apartmana.”

"Eee ama bu kadar gürültü yapılır mı?” dedim öfke ile ve ka­ pıyı açacağım için üzerime uygun bir şey giyinme amacı ile oda­ ma yöneldim. Yasemin C ebeci’yi sabah uykusundan uyandırma cesaretini gösteren hamallara bunu hesabını soracaktım. Sora­ caktım elbet de sabahlığımı bulduktan sonra elbette! Adam lar ile kavgaya hazırlandığımı anlayan annem “Bırak kızım, hava sıcak zaten ne yapsm garibanlar,” deyiverdi Adile Naşit sevecenliği ile.

“Anne ben bir şey mi diyorum? Ama bu kadar da ses çıkarülmaz. bak uyandık. Çekil kapının önünden ben bir uyarayım şunlan, kaç saat sürer işleri kim bilir. En azm dan sessiz olsunlar azıcık,” dedim. Üzerime sabahlığımı da geçirdiğim e göre edep­ siz Türk kadım rolünü oynamaya artık hazırdım. Ahhhh bir de kafamda bigudilerim olsaydı lam olacaktı am a neyse.

Annem önümden çekilince kapıyı açmam ile kapatm am bir oldu!!! Halüsinasyon görüyorum kesin! H am ilelikte oluyor mu acaba böyle şeyler, yani hayal görme durum ları filan. Gerçi gör­ düğüm şey hayalden çok kâbus diye adlandırılabilir am a... Ben kapattığım kapıya dayanmış gördüğüm şeyi hazm etm eye çalışır­ ken, tabir yerindeyse öküz gibi kapı yum ruklanm aya başladı ve arkasmdan D idem ’in cınl cınl sesi apartm anın içinde yankılandı.

“Kızım açsana şu kapıyı, görmedin mi geldiğim i?”

Evet gördüm, ne yazık ki gördüm. M erdivenlerden çıkan hamallann arkasuida elinde minik bir kutu ile çıkan D idem ’i gör­ müştüm ama gerçek olam ayacak kadar saçm a bir görüntü gibi B6

V a jıa Ş a m V U e

gelmişti işte. “ Y asemin açsana şu kapıyı," diye bağırmaya başla­ dığında da bunun hâlâ bir hayal olduğunu düşünm ek istiyordum.

Annem yanım a gelip “ Kim o, Didem mi? Onun sesine benzi­ yor, kızım çekilsene kapının önünden,” deyince açıverdim kapıyı ve elinde kutusu ile D idem dalıverdi içeriye. “ Hele şükür yani, bir saattir kapının önündeyim ,” deyip ya­ nımdan geçtiğinde bezgince m ırıldandım . “Açlım işte.”

“G örüyorsun değil mi G üzide Teyzem şunun yaptığını? İş­ çilerin arkasından buraya çıktığım ı görüp, yüzüme kapıyı kapa­ tıyor."

A nnem gene o sevecen gülüm sem esini yüzüne yerleştirip “Boş ver kızım sen onu, geçin hadi içeri. H ayırdır ne işin var senin burada sabah sabah?” diye sordu neşe ile, zaten D idem ’e gösterdiği sab n hep takdir etm işim dir ve kapıyı açtığım da gördü­ ğüm görüntüden sonra duym aya korktuğum şeyi söyledi Didem. “Üsl kata taşınıyorum G üzide T eyzem !”

Yok artık ya!

“Neden ki?” diye sorduğum da aptal aptal suratıma bakıp ya­ nıtladı sorum u. “Y asem in herhalde burada evim dururken başka yerde ev arayacak halim yok .”

G üngör’den ayrılıp T ü rk iy e’ye dönünce bizim üst kata kiracı olarak gelm işti D idem , B irkaç ay sorua da nafaka olarak Eren­ köy’deki daireyi alınca, o evi satıp üzerine bir m iktar eklemiş ve burayı alm ıştı am a ikinci kez evlenip İzm ir’e gidince oraya bir kiracı aldı diye biliyorum ben, “Kiracı yok mu o evde?” diye sordum bir umutla.

Annem yanıtladı bu sefer sorum u. “Geçen ay çıktı kiracısı ama o kadar yüksek bir para istedi ki D idem, iki aydır yeni bir kiracı bulam adı. Boş hâlâ ev.”

57

SüumUhça Kahretsin ya, E rhan’ın gelm esine daha bir ay var. O da en iyi ihtimalle! Ne yapacağım ben bununla dip dibe gene? O f A l­ lah’ım of...

M utfağa girer girmez (zaten bizim evde uğradığı ilk yer hep mutfaktır) “KahvaJü hazır m ı?" diye sordu ve annem in “Yeni kalknk kızım, siz geçin içeri ben çayı koyar hazu-lanm şim di,” demesi üzerine elindeki minik kutuyu annem e uzatıp “Güzide Teyzem şunun içinde reçel, marmelal filan var. A blam gönderdi, dolaba koyalım," dedi.

Annem dolapta sanki üç yüz yetm iş altı çeşit reçelim iz yok­ muşçasına (rakamı abartmıyorum çok ciddiyim , annem üzümden bile reçel yapıyor) bir sevinçle kutuyu alırken “Tam am kızım . Bu arada sen evi ne zaman tem izlettin de bugün taşınıyorsun?” diye sorunca, Didem “Dün hallettiler, kapıcıya anahtar bırakm ıştım zaten," dedi ve ben evden çıkan kiracısm a içim den lanetler oku­ maya başladım.

"Hiç fark etmedim, söyleseydin arada bir çıkar kontrol eder­ dim yaphğı işi.”

"Boş ver Güzide Teyzem, yum urtalı ekm ek yapalım canım istedi.”

Başladı D idem ’in ‘can istem e sean slan ’! O ndaki can kim se­ de yok. Sürekli bir şey ister vaziyette, sabaha karşı Yaprak Döküm ü’nün tekrarmı izlediği bir gece Tahsin eve lahm acunlarla geldi. Fikret de onlan büyük iştah ile yedi. C anım çok istedi bu saatte açık kebapçı bulabilir m iyiz ki deyip, gecenin 0 2 .4 5 ’inde kapıya dayandığını b ilirim ...

Anne evindeki kahvaltıyı da özlem işim , annem in gül desen­ li kahvaltı takımına hazırladığı kahvaltılıklara b akınca iyice iş­ tahım kabardı. B eyaz peynir, eski kaşar, yeşil zeytin, domates, 58

V ana Şans VIU

salatalık ve çeşit çeşit ev reçelleri... H epsinden bol bol aldım tabağıma. “A nne kahvaltıdan sonra dışan çıkalım biraz.”

“N ereye gideceğiz?” Ve tabii ki bu soru annemden değil Di­ dem ’den gelm işti. C üm lem in başında anne zamirini kullanmama rağmen her şeyde olduğu gibi bunu da üstüne alındı işte.

“B ilm iyorum ki, ne yap sak ?” diye sorduğumda, annem “Hava çok sıcak, ben hiçb ir yere çıkam am siz gidin,” deyince günü D idem ile geçirm eye m ecbur kaldım.

Ne kadar ertelem eye ya da yok saym aya çalışsam da ortada çok ciddi bir sorun var ve ben sustukça bu konunun çözüleceği yok. O nun için çekinerek de olsa kahvaltıda sordum D idem ’e iki gündür kafam ı kurcalayan soruyu. “N ed ir durum lar Didem, ne konuştunuz K aan ile?”

K ızarm ış ekm eğinin üzerine ikinci kat tereyağını sürerken cevapladı sorum u. “B eyefendi lütfedip dün gece aradı nihayet.”

A dam cağız haklı, senden kurtulm a şansını yakalam ış. M uh­ temelen dış tem silciliklerde filan kutlam a tertip ediyordur. Kolay mı, D idem ’den kurtuluş resm en yeniden yaşam a başlam ak gibi bir şey am a tabii ki konum uz bu değil. “N e diyor peki?” diye sorduğumda portakal suyundan büyükçe bir yudum alarak cevap verdi. “B oşanacağız diyor, anlaşm alı olsun da uzatm ayalım işi lütfen dedi bir d e.”

Annem konuya hiç karışm ak istem iyordu aslında ama o da dayanamayıp “N eden boşanm ak istiyorm uş peki kızım, onu açıkladı m ı?” diye sorunca, D idem önce kızarm ış sucuğun yağı­ na ekmeğini banıp ağzına attı sonra da “B aşka biri varm ış,” diye yanıtladı anem in sorusunu.

Elimden çatalı düşüıtiyordum az daha, şundaki rahatlığa bak!

Allah m uhafaza E rhan benim karşım a geçip başka biri var, ben boşanmak istiyoi'um dese m uhtem elen ufak çaplı bir sinir krizi 59

Sinem fihça

geçirirdim . O ysa D idem şu an karşım da oturm uş, iki kat tereya­ ğının üzerine çilek reçeli sürm ekle m eşgul. İşte böylesi rahat bir kadın D idem . Hani derler ya m ahalle yanarken o****u saçını tararm ış diye; işte tam o hesap, dünya yıkılsa um urunda değil.

Daha fazla sessiz kalam ayarak sordum . “N asıl bu kadar sa­ kin kalabiliyorsun? A llah korusun şu olay benim b aşım a gelse, cinnet geçirirdim yem in ederim .” E km eğinden koca b ir ısırık alıp iştahla çiğnedi ve ancak lokm asını yuttuktan sonra yanıtladı sorumu. “D eğiştirem eyeceğim şeyler için üzülm eyi çoktan bıraknm Yasemin.”

Bir şey söylemek istedim am a cüm lenin devam ını getirem e­ dim. “E iyi d e ...” Didem tek eli ile sözüm ü kesip “B ir tarafım ı yırtsam ne olacak, koym uş kafasına boşanacak. N e gelir elim ­ den?” deyince sadece “H aklısın orası öyle am a ne b iley im ,” di­ yebildim.

“Ha hesabını soracağım tabii!” D id em ’in yüzü n d ek i bu şey­ tani gülüm sem eyi birazcık tanıyorsam bunun anlam ı; bu boşan­ ma K aan’a oldukça pahalıya mâl olacak dem ekti.

Elimde olm adan ben de gülüm sedim . “ Y üklü b ir nafaka dü­ şündün sanınm .”

“Bu sabah mesaj yazdım , eğer anlaşm alı boşanm a istiyorsan pazarlıksız olarak isteklerim i vereceksin d ed im ,” deyip telefo­ nunun mesajlar bölüm ünde K aan ’a gönderdiği m esajı bulm aya çalıştı.

“O ne yazdı peki?” diye sordum , çünkü dişli b ir avukat olan K aan’ın bu dayatm alara boyun eğip eğm eyeceğini gerçekten m e­ rak ediyorum.

Didem nasıl olduysa poposunu kaldırm a zahm etine girdi ve kalkıp hepim izin biten çaylarını tazelerken “ D üşünecekm iş,” diye yanıtladı sorumu ve oturduğu yerde kıpırdandığından an­ 60

D a ju ı Ş a ıu 'DUe

ladığım kadarıyla annem gene dayanam ayıp bir soru sormak is­ tiyordu. Zaten birkaç saniye geçtikten sonra da haklı olduğumu anladım çünkü annem dayanam ayıp “N e istedin peki kızım?” diye soruverdi.

“B ornova’daki evi istiyorum , bir de M ordoğan’daki yazlığı.”

B ornova’daki ev dediği, evlendikten sonra yaşamaya başla­ dıkları ev ve gerçekten şahane bir daire. “Verir mi ki o evi sana?” diye sordum hayretle. Ben olsam asla boşanacağım kadına öyle servet değerinde bir evi verm ezdim ama bir de D idem ’den kur­ tulmak var y a n i... D idem ’siz bir hayat var ki, böyle bir güzelli­ ğin de bedeli ödenem ez. Üçü yum urtalı üçü norm al olm ak üzere altı dilim ekmekten sonra nihayet kahvaltısı bitm işti D idem ’in. “Valla eşşşşeeekkk gibi verecek, verm ezse kendi bilir. Sürünür durur mahkeme kapılannda aylarca.”

Kahvaltıdan sonra E lif’i de alarak manikür pedikür yaptırdık, oradan da biraz alışveriş yapıp dolanırız diye Bağdat C addesi’ne geçtik. Didem ‘in B oyn er’de görüp beğendiği bir bluzun otuz dört bedeni kalm adığı için, sanki bu durum satış elem anlannm suçuymuş gibi olağanca edepsizliği ile kızlan depoya ikinci kez bakmak için ikna edip gönderdiği bir sırada, fırsat bu fırsal deyip Elif ile konuşm aya çalıştım biraz.

“Canun benim , döndüğüm üzden beri doğru düzgün ilgilene­ medim seninle. N asıl durum lar Fırat ile, ne yaptınız?” İncelediği merserize bir kazağı askısm daki yerine bırakıp yüzüme buruk bir ifade ile baktı E lif “G ittiğinden beri hiç aram adı Yasemin biliyor musun?”

“Yok artık daha neler, üç gün oldu neredeyse!” Şaşkınlıktan ağzım açık kalmıştı.

Süum Hhça

“Aynen öyle. Ben dün gece bir mesaj yazdım ancak üç saal sonra cevap verdi. Kusura bakma yoğunum yazmış sadece, ina­ nabiliyor musun Yasemin?” Ah be güzelim Fırat söz konusu ol­ duğunda her şeye inanınnı ben, her şeye.

Erhan da yoğun hana ondan çok daha fazla. Çünkü hem ora­ daki işlerle ilgileniyor hem de Türkiye’de devam eden işlerin dü­ zenini takip ediyor ve bu yoğunluğuna rağmen yukarıda Allah var. beni hiç ihmal etmeyip günde en az iki kere arıyor.

"Ne yapmayı düşünüyorsun peki?” diye sordum. Ne zordur böyle aralarda kalmak, mantığın git der kalbin kal der. Sen de ikisi arasında şaşkma dönersin işte.

“Bitmiş bu iş Yasemin, uzatmanm bir anlam ı yok. Dörmıesini bekleyip yüz yüze konuşuruz diyordum ama o m esajdan sonra beklemeye gerek duymuyorum. Bu akşam güzel bir mesaj yazıp bitireceğim,” dedi E lif kararlılıkla.

“Mesaj mı?” diye sordum şaşırarak. Çünkü teknoloji haya­ tımızın göbeğine dalıp onırsa da mesaj ile ay n lık fikri bana saçmalamanm bile ötesinde geliyordu ama E lif bu konuda kararlıydı anladığım kadanyla. “Evet Yasemin mesaj yazacağım , daha fazla saygıyı hak etmiyor çünkü Fırat.”

Fırat'a acıyacağım ya da onun hakkını savunacağım aklımın ucuna bile gelmezdi ama şu an onun derdindeyim sanırım . “İyi am a...” deyiverdim sadece ama E lif lafımı tam am lam am a izin vermedi. “Giderken bir hoşça kal dedi o kadar, gittiğinden beri bir kere bile aramadı. Nerede ne haltlar k an ştın y o r A llah bilir, uğraşamayacagım artık,” dediğinde sesinde bu işi bitirm iş b ir ka­ dının kararlılığı vardı.

“Ama ne bileyim böyle mesajla a y n lık ...” dedikten sonra kendime inanamadım. Resmen durm uş F ırat’ı savunuyorum , Fı­ rat’ı! Susayım artık en iyisi...

62

‘Bana Şana ViU “Diyorum ya daha fazlasını hak etm iyor Fırat, bana göster­ diği kadar saygı görecek işte. Ben bugüne kadar hiç böyle bir terbiyesizlik yapm adım , hiçbir ilişkimi mesaj ile noktalamadım.

Benim de başım a ilk defa gelecek ama beni buna o mecbur etti," deyince “H aklısın canım , ne diyeyim ,” dedim.

“Adam olsaydı en azından dönüşünü beklerdim , o da olmadı hiç değilse arar konuşurdum am a artık parm ağım ı kımıldatmak gelmiyor onun için.”

Tam ağzım ı açıp bir şey söyleyecektim ki Didem elinde tut­ tuğu bluzu sanki kasa elem anı benm işim de barkot okutmam gerekiyomıuş gibi burnum un dibine sokup “Bunu alacağım,” deyince, içim den bir ya sabır çektim . “N akit mi ödeyeceksiniz, kartla m ı?”

Elbette sorduğum soruyu anlam adı ve suratıma bön bön ba­ kıp sordu. “N e diyorsun sen b e?”

“Didem oradan bakınca kasa elem anına mı benziyorum? Be­ nim burnum a niye sokuyorsun aldığın şeyi, ne aldıysan git ver kasaya,” deyip, elim ile kırm ızı puntolarla yazılmış ‘KASA’ ta­ belasını gösterdim .

Didem “Ha ha ha, am an ne kom iksiniz,” deyip kasalara doğ­ ru ilerlerken, arkasından “Hadi çabuk ol biraz, öde de çıkalım.

Acıktım ben,” diye seslendim .

Kredi kartına altı taksitin üzerine bir üç taksit de banka ya­ pınca sanki m ağazanın yüzde yirm i hissesini üzerine geçirmişler gibi sevinen D idem ’in alışverişi tam am lanınca, kendimizi Han Restoran’a atıverdik ve saniye bile kaybetm eden menüyü ince­ lemeye başladım .

Hepimiz aynı şeyi yem eye karar verince birer dana shinitzel, yanına da soda söyleyip garsonu gönderdik.

Sinem Ylhça

Gözünden hiçbir şey kaçmayan Didem “Ne konuşuyordunuz siz mağazada?" diye sorunca işi kısa tutup açıkladım . “F ırat’tan aynim aya karar vermiş Elif.”

Zeytinyağı ve fesleğenli sosa ekmeğini banarken şaşkınlık içinde sordu Didem. “Aaa, niye ki?”

Olanlan baştan başlayıp anlatmaya E lif üşendiği için o iş de bana düştü ve kısa bir özet geçtim. Didem tüm anlatılanlan ola­ ğanca gamsızlığı ve rahatlığı ile karşılayıp sadece “ Hiç takma kafana. Gençsin, güzelsin. Hemen bulursun birini,” deyiverdi.

E lif “N e kadar rahatsın Didem, dünya yıkılsa um urunda de­ ğil,” deyince, bizimkinin cevabı rahatlıktan da öteydi! “Ben rahat değil, sadece mantıklıyım.”

“Mantıklısın?” diye tek kaşımı kaldırarak sordum çünkü Di­ dem ile aynı cümlede kullanam ayacağım ız ikinci kelim e sanınm ‘mantık’ olurdu. Mantı olur bak, ver üç tabak yesin hatta yem iş­ liği vardır, gözlerimle gördüm ama mantık? Hayır, hiç zannetm i­ yorum.

Garsondan biraz daha zeytinli ekmek istedikten sonra “ Evet mantıklıyım, sizin düşünemediğinizi düşünebiliyorum . Fazladan birkaç ömrünüz var da benim mi haberim yok, neden bu kadar kafanıza takıyorsunuz her şeyi şu kısacık öm rünüzde?” deyip so­ dasının içindeki limon gözüne az geldiği için bardağını sorma gereği hissetmeden benimki ile değiştirdi.

E lif de garibim buna laf anlatma derdinde. “Takm a demekle olmuyor, takıyorsun işte,” deyince “Takıp takm am ak senin elin­ de. Ortalama bir insan ömrü yetmiş yıl, o da göz açıp kapayın­ caya kadar geçiyor. Hele gençlik sabun köpüğü gibi, bir var bir y ok... Başınızı kaldırıp bir baksanıza çevrenize her taraf erkek dolu, biri yoksa öteki var,” deyip işaret parm ağı ile köşedeki ma­ sada oturan oldukça yakışıklı bir çocuğu işaret etti. M aşallah ra­ dar gibi gözleri, hiçbir şey kaçmaz.

64

V ana Şans VUe

E lif “Valla senin kadar pervasız olm ayı isterdim tatlım ama elimden gelm iyor. M aalesefb en im ilişkim bitiyor burada ve dünya umurumda değilm iş gibi davranam ayacağım ,” dedi haklı olarak.

Servislerim iz gelm işti ki D id em ’in telefonuna K aan’dan bir mesaj geldi.

“B o r n o v a ’d a k i ev o lm a z a m a K a rşıya ka ’dak in i veririm . ” D idem ’in geri gönderdiği m esaj tek kelim eydi...

“H ayır, B o rn o v a ’d a k i evH ” “Didem mal paylaşım ı değişti bildiğim kadanyla, yeni ka­ nunlar çıktı. E vlenm eden önceki gayrim enkuller üzerinde hak id­ dia edem iyorsun sen, nasıl olu y o r da böyle kafana göre isteklerde bulunuyorsun ki?” G erçekten aklım alm ıyordu bu olup biteni.

Didem “K aan evlendikten sonra aldı o evleri,” deyince daha da fazla şaşırdım , gerçekten servet değerinde evler birkaç ay içinde nasıl alınabilirdi ki?

Benim sorm am a fırsat kalm adan E lif “N asıl yani, hepi topu yedi aydır evlisiniz siz zaten. O kadarcık zam anda mı aldı o evle­ ri?” diye sorunca beni de bu zahm etten kurtarm ış oldu ve Didem bu soruya da bir mali m üşav ir titizliği ile cevap verdi. “Mordoğan’daki yazlık vardı am a B o rn o v a’daki ve K arşıyaka’daki da­ ireleri biz evlendikten sonra aldı. Hatta iki tane de K ordon’da ev var, hepsi biz evlendikten sonra alındı. Dua etsin de onlan istemiyorum, gene insaflı d avrandım .”

Evet, D idem çok insaflıdır! M erham et onun ikinci adıdır!

Ben tabii tabii ne dem ezsin dercesine yüzüne bakarken E lif ak­ lıma gelen sıradaki diğer soruyu sordu. “Nasıl aldı o kadar kısa zamanda dört ev birden?”

Didem “B ir m iras m eseleleri vardı o sonuçlandı, bir de çok büyük bir dava alm ıştı o bağlandı. İki ay içinde epey para kaldır­ 65

Sinem YIkça

dı yani," diye cevap verdikten sonra kendi tabağındaki patatesler biniği için benim kilerden yem eye başlam ıştı.

E lif gülüm seyerek “G ene düştün dört aya üstüne D idem , evel ezel şanslısındır zaten." deyince ben de onaylarcasına başım ı sal­ ladım, hakikaten çok şanslı bir kadın.

Didem tezahürat istem ez der gibi elüıi kaldırarak bizi sus­ turdu ve “Evet, öyleyim du. K ahveyi burada m ı içiyoruz başka bir yere mi geçelim ?" diye sorm a nezaketinde b u lundu ki buna ayriyeten şaşırdım çünkü norm alde kim seye fikrini sorm a gibi alışkanlıklan yoktur. Canı nerede ne yem ek, içm ek isterse oraya gidilir. Bu konu tartışm aya kapalı!

Daha kahvelerim izi henüz söylem iştik ki K a a n ’dan yeni bir mesaj geldi...

“D ediğin g ib i o lsu n D idem . B e n ü n lü b ir a v u ­ katım ve sen de ço k iyi biliyo rsu n k i istesem b u işi ke n d i lehim e de so n u çla n d ırırım a m a u za tm a k is­ tem iyorum . S en in le a ra m d a ki tü m b a ğ la r b ir an önce kop su n da h e r şeye ra zıyım ! İm za la m a n g e ­ reken belgeleri gön d ereceğ im sa n a ve s e n d e n so n ricam lü tfen bir daha b en i h e rh a n g i b ir seb ep le aram a! K o n u şm a n g ere k e n h e rh a n g i b ir şe y o lu r­ sa ofisten asistanım Yeşim ’i arayıp n o t bırak. G e­ rekli görürsem ben sana d ö n e rim ... H o şç a k a l . . . ” Didem telefonu kenara bırakıp garsona seslendi. “A ffedersi­ niz biz kahvelerin yanına birer tane de badem li sufle alalım lüt­ fen.”

“D idem sana inanam ıyorum . K ocan resm en seni boşuyor üs­ telik bir daha beni aram a ya da bir şey yazm a diyor, hiç mi guru­ 66

‘B ana Şans 'DUe

runa dokunm uyor bu durum ? N asıl bu kadar rahat olabiliyorsun?

Ne yiyip ne içiyorsun sen, anlam ıyorum ben,” dediğimde hâlâ ağzı açık bir şekilde bakan E lif’e de onay ister gibi baktım ama o garibim benden beterdi.

Didem olağanca um ursam azlığı ile “H iç takamam valla, is­ tediğimi aldım nasıl olsa,” deyip telefonunda bir şeyler kurcalar­ ken dayanam ayıp sordum . “İstediğini aldm ?”

Yüzüme bakm adan başını yukarı aşağı kaldırarak dedikleri­ me onay verdi. “Evet, aynen öyle. Zaten evli kalsak bile şimdi olmasa bile birkaç yıl sonra sıkılacak ya da aldatacaktı beni. Ne hali varsa görsün şim di.”

Biz ağzım ız bir k an ş açık E lif ile birbirim izin suratına ba­ karken D idem koparttığı yüklü tazm inatın şerefine hesabı kendi ödedi. Eve döner dönm ez kendim i duşa atıp biraz uyumaya karar verdim ve D id em ’in başım da viyaklam asını duyana kadar gayet güzel uyudum. Y atağım ın ucuna oturm uş elindeki telefonu kanştınyordu. Ö nce duym azlıktan gelm eye çalıştım am a rahat bırakıp gitmeyeceğini çok iyi bildiğim için kaderim e razı gelip kalktım yataktan. K alkarken de söylenm eyi ihmal etm edim tabii ki.

“Didem senin hiç mi b ir şeye saygın yok? Şurada uyuyorum değil mi? N eden rahat bırakm ıyorsun da biraz dinleneyim ?” “Önemli bir şey olm asa uyandırm am herhalde değil m i?” dediğinde, içim den D id em ’in evden çıkan kiracısına okkalı bir küfür sa\oırdum gene.

D idem ’i itekleyip altından pikem i alıp katlarken sordum.

“Neymiş beni uykum dan uyandıracak kadar önemli olan şey, çok merak ettim .” E linde kurcaladığı telefonun ekranından ba­ şını kaldırm adan sorum a soru ile cevap verince ben de ‘O ÇOK ÖNEMLİ’ konuyu anlam ış oldum . “Hani geçen sene gittiğimiz spor salonunda bir çocuk vardı, adı Gökhan soyadı Yolcu muydu 67

StıumUKça

neydi? ö y le bir şey işte, o çocuğun İnstagram adı v ar mı sende?”

E v e t anladığınız Özere uyuyan birini uylcudan uyandıracak kadar önemli olan m esele, Didem 'in yeni b ir ava çıkacak olm ası!

“O salona bir seneden fazla zam an oldu ki gitm iyorum . Yani o G ökhan dediğin çocuğun yüzünü bile gözüm ün ö nüne getire­ mem şu an, değil hatırlam ak. İkincisi benim İn stag ram 'ım yok.”

Sahi neden yok benim İnstagram ’ım? C evap çok basit, çünkü Erhan izin vermiyor. Facebook’um da bile eski hesabım ı kapattın p yeni bir hesap açm am a izin verdi am a görseniz hesap demeye bin şahit ister. S anınm Y ozgat’ın bilm em ne beldesinde yaşayan em ekli belediye işçisi O sm an bilm em kim in hesabı bile benim ­ kinden daha renklidir!

Profil resmi olarak kendi resm im i koym am a izin yok. Profil resmim ne biliyor m usunuz? Sünger Bob! Ç ok orijinal, değil mi? İkimizin resmiıu de paylaşam ıyorum nazar değerm iş. Başka paylaşım lara da izin yok, arkadaş listem sadece kırk iki kişiden oluşuyor ve dışandan mesaj ve arkadaşlık talebi gelm esin diye profilimde yaşım küçültüldü, kim se bana davet bile gönderem i­ yor. Zaten sapık oLmadığı sürece hangi adam S ünger B o b ’a arka­ daşlık isteği gönderir ki!

Eline geçüdiği her fırsatta bana la f sokm a fırsatını kaçırm adı­ ğı için bunun da üzerine balıklam a atladı D idem ve “ H erhangi bir spor salonuna gitm ediğin o koca popondan çok belli oluyor za­ ten Y asem in,” deyince uyku sersem liği ile parlayıp soruverdim .

“D idem gerçekten bunun için m i uyandırdın beni uykum dan?”

E lbette ki uykum onun zerre kadar um urunda değildi ve bu­ nun um ursam azlığı ile “Evet, o çocuğa ulaşm am lazım ,” deyince sanki üzerim e vazifeym iş ya da m erak ediyorm uşum gibi sor­ dum . “ Sebep?”

6«

‘Batta S a m ‘DUe

Saçlarını tepesinde toplayıp “ Sen burada yatınca ben de içer­ de kanepede uyudum biraz,” dedi sanki sorumun cevabı buymuş gibi ve ben de saçm alam ayı sürdürerek m erak ettiğim oymuş gibi “Kendi evinde niye uyum uyorsun?” diye sordum.

Didem yanaklarını şişirip “ Farkında mısın bilmiyorum ama daha bugün taşındım Y asem in, işçiler bile yeni gitti. Evde her taraf her yerde, nerede yatacağım çok affedersin?” diye sordu ve bana ona hak verm ekten başka çare kalm adığı için bezgin­ ce sordum. “T am am ya neyse ne, G ö k h an ’ı anlatıyordun. Neden ulaşman lazım o ço cu ğ a?”

Konu gene kendine döndüğü için oldukça mutluydu labii cadı. “Ha işte u yum uşum b ir rüya gördüm ; rüyam da şahane bir jipten bir çocuk iniyor, yüzünü görem edim am a uzun boylu, böy­ le yapılı bir şey,” Bu konu nereye varacak acaba?

“E ee?” diye sabırsızlıkla ekledim . B ir an önce bitse şu ko­ nuşma da uykum a kaldığım yerden devam edebilsem ama yok ya epey dağıldı uykum . K aldığım yerden olm asa bile ucundan bucağından y ak ala n m ben u ykuyu elbette.

“A rkadan o çocuğu G ö k h an ’a benzettim ben Yasemin.”

“A rkadan?”

“Evet, salonda barfiks çekerken çok izledim ben onu. Aklım­ da kaldı epey yani, rüyam da gördüğüm kesin G ökhan’ın sırtıydı.”

Bak bu konuda haklı olabilir, D id em ’in gözlem gücüne hay­ ran kalm ışım dır her zam an. G özlerinin yan sı suyun içinde yarısı da dışında. H em karadaki hem suyun altındaki avlan gözlem le­ yen sinsi bir tim sah g ibidir yani; hiçbir detayı, hiçbir ayrmtıyı kaçırmaz. O G ö k h an ’ın sırtı diyorsa, o sırt hakikaten G ökhan’a aittir. Bu bilgi kesin.

Süum Ylhça Ama bu konu uzayacak belli, uykum öyle b ir dağıldı ki artık istesem de uyuyam am sanınm . Çaresizce kalkıp toparlanm aya başladım ve pikeyi çekm ecem e koyup yatağa, D id em ’in yanına oturup sakince sordum. “Peki diyelim ki o sırt G ökhan ’m sırtı, o ço­ cuk da Gökhan. Buradan ne gibi anlam çıkartm am ız gerekiyor?’’

K ocaman mavi gözlerini açıp “Bu b ir işaret olabilir,’’ deyince kendim i beş yaşm daki bir kız çocuğu ile diyalog kurm aya çalışan b ir ebeveyn gibi hissederek sordum. “N e işareti?”

“Kaan beni boşuyor, yani artık hayatım da b ir erkek yok ve ben bu durum a kolay adapte olam am . H em en yeni birini bulm am lazım, kafamda bu düşüncelerle uykuya daldım ve bu rüyayı gör­ düm.

Zıvanadan çıkm ak üzereydim artık sesim i oldukça yükseltip sordum bu sefer. “Eee Didem, eee?”

“Yani belki de o çocuğu bulm am gerekiyor, bu haberci bir rüya olabilir,” dediğinde ise sakinliğim i m üm kün olduğu kadar korumaya çalıştım. “İstihareye yattın gibi b ir şey yani D idem, öyle mi?” Ve aldığım yanıt “Yani, öyle sayılabilir,” oldu. Sanırım sesimin bu kadar sakin çıkm asını kendisine hak verdiğim anla­ mında yorumladı.

D idem ’e cevap verm e gereği bile duym adan kendim i duşa attım. Gene ördek gibiyim bu aralar zaten, sürekli sudayım . Bir tepemde yeşil tüylerim eksik. Çıkınca vücut kremimi sürdükten sonra yüzüm e bir maske yapmaya karar verdim ve yeşil renkli iğrenç kokulu sıvıyı kutu­ sunda yazdığı üzere göz çevrem hariç tüm yüzüm e uyguladım .

Saati on beş dakikaya kurup beklem eye başlam ıştım ki elinde bir kâse kaju fıstık ile gelip karşım a oturdu küp cadısı. Ve elbette bana laf sokm a fırsatını bu sefer de kaçırm adı. “Ayyy Yasemin şahtın, şahbaz oldun. O ne hâl öyle?”

70

V a n a ŞanA D U e

M aske kurudukça iyice yüzüm ü gerdiği için ağzım ı güçlükle açıp cevap verdim . “ Senin m askeli yüzünü de çok gördük.”

Ağzına b ir avuç fıslık atıp yanakları şişkin şişkin konuşmaya başladı. Şu an v ar ya tam b ir sincaba benziyor. “Yasemin bul­ dum. G ökhan, E lif’in hesabında ekliym iş.” “İyi tam am D idem , buld u y san buldun. G it davet gönder, ar­ kadaş ol,” hatta git evlen! A m a yok evlenm esin, hatırladım ben o çocuğu. Şu arka sokakta oturuyordu, evlense bile fazla uzağıma gitmiş olm ayacak. B ana K aan gibi y a bunu şehir dışına taşıyacak ya da daha m ükem m eli; eski kocası G üngör gibi yurt dışına gö­ türecek bir aday lazım . “İnstagram ’da davet y o k Y asem in, takip ediyorsun sadece,” diye bilgece bir açıklam a yaptı ve bu faydalı bilgi ile ben artık kim bilir neler yaparım ! “Çok özür dilerim , cah illiğ im e ver,” diye y an m ağız söylen­ dim ama kafasını göm düğ ü tabletin ekranından zahm et edip de yüzüme baktığı yoktu tabii ve “Ç ocuğun F acebook hesabını bula­ mıyorum am a çok ilginç. H esabı gizli m i acaba?” diye sorduğun­ da bunu üstüm e alınm adım çünkü varlığım ın onun için bir öne­ minin olm adığını, kendi kendine konuştuğunun farkındaydım.

N ereden bileyim ben dem ek istiyorum ama başaram ıyorum çünkü maske suratım ı öyle b ir gerdi ki branda gibi oldum res­ men! Gerçi benim cevap verip v erm em em in ne önemi var ki?

Mesela ağzım ı açıp tek kelim e etm iyorum şu an ama Didem ağ­ zında bir tom ar fıstık ile kendi kendine m ırıldanıp duruyor.

Yüzümü yıkadıktan sonra g ünlük raporum u verm ek üzere Erhan’ı aradım ve ikinci çalışta telefon açılınca neşe ile sordum.

“Canım ne haber, n asılsın ?” “İyiyim güzelim , sen n asılsın ?”

71

Sinem. Hhça

Daha iyi olabilirdim Erhan; mesela şu an sen yanım da olsay­ dın, evimizde salonda kanepem izde senin göğsüne yatıyor olsay­ dım, çok daha iyi olabilirdim. “İyiyim.” Sesim çok buruk çıkm ış sanırım , Erhan hem en an­ ladı tabii.

“Neyin var senin, bir şey mi oldu?” diye endişe ile sordu. Saoınm hamilelik ile ilgili bir sorun olduğunu zannetti, daha fazla telaşlanmasın diye hemen açıkladım ben de. “Yok bir şey olmadı ama seni çok özledim ben aşkım .”

Sesindeki yumuşamadan rahatladığını anladığım Erhan “ Ben de seni çok özledim Yasemin,” deyince şikâyetlerim i sıralamaya başladım. Evet, şikâyetim var çünkü onun olm adığı her yerde ben yarımım. "En kötüsü de yatağa sensiz girm ek Erhan. O kadar alışmışım ki sana sarılıp senin kokunu duya duya uyum aya, iki gecedir elimi kolumu nereye koyacağımı bilem edim .”

Erhan o boğuk sesi ile “Ben şimdi yanında olsaydım , o elini nereye koyacağımı çok iyi bilirdim am a,” deyince her yanımı ateş bastı.

“K eşke... Keşke yanımda olsaydın şu an.” diye güçlükle ko­ nuşunca Erhan’ın sesi biraz daha b o ğ ık laştı ve “ Uzağındayım ama sesini duyuyorum,” dedi.

“Anlamadım?” diye sordum safça ve karşı taraftan Erhan gene aynı boğuk sesle “Telefonda hiç yapm adık seninle değil mi?” diye soruma soru ile cevap verince sonunda jeton düştü bende. Keyifle gülümsedim ve “Hayır aşkım ,” dedim.

Erhan “İyi hadi başla bakalım, bir de böyle görelim kadınlık hünerlerini,” dediğinde çoktan havaya girm iştim bile. Odamın kapısını usulca kapatıp telefonda tam yarım saat tabir yerindeyse Erhan ile fingirdedikten sonra annem akşam yem eğine çağırdı.

Salonda kurulu sofraya şöyle bir baktım da her şey yerli yerin­ 72

B ana Şana VUe

de... Çatal, bıçak, tabak, bardak, ekm ek sepeti ve başköşeye ku­ rulmuş Didem! Evet, sofranın bütün aksesuarları yerli yerinde.

Sabah birazcık dolaylı yoldan olsa da gene D idem ’in sesi ile uyandım. A nladığım k ad a n y la eşyalarını yerleştirm eye başlanuş ve kolileri, eşyaları öyle b ir kaldırıp konduruyor ki uykumdan resmen zıplayarak uyandım . Saate baktığım da henüz yedi bile olmadığını gördüm D idem ’e okkalı b ir küfür savurup kalktım ya­ taktan. Tam kalkarken fark ettim , gece uyum adan sessize aldığım için duymam ışım gece E rh an ’ın W hatsap p ’tan bir şey yazdığını.

“Telefonda da h iç f e n a d e ğ ild in ... B iraz u ygu­ lam a ile d a h a da iy i o la ca ğ ın ı u m u yo ru m ;) “ Bir de göz kırpm ış, canım benim ya bin kilom etre öteden bile beni etkilemeyi başarıyor. A nnem i uyandırm adan çayı demledim ve hafif bir kahvaltı hazırladım . Ekm ekleri dilim lem eye başla­ mıştım ki kapı çaldı ve ben kim o diye sorm aya gerek görmeden kapıyı açtım hana kapının önOndekine bakm ayıp direk mutfağa geri döndüm o kadar em inim D id em ’in geldiğinden!

Didem "Sana da günaydın.” d iye arkam dan huysuzca söylen­ diğinde "G ünaydın, hoş g eld in ," diye cevap verip, m asaya son onda varlığı aklım a gelen sakız reçelini de koydum.

En hassas olduğu konu olduğu için D idem masayı titizlik­ le inceleyip “ H azır mı kahvaltı? ” diye sorduğunda “H azn, geç otur," dedim. Sanki görm üyor hazır olduğunu.

Tabağına salam ve ja m b o n d an oluşan bir tepecik yığdıktan sonra “Güzide Teyze nerede, uyanm adı mı daha?” diye sordu­ ğunda “Sabaha karşı yatm ış o. dem in uyandırm aya ginim ama ben uyuyacağım, siz yiyin d ed i," diye cevapladım am a tabii Di­ dem evde yenilecek bir kahvaltılık buak ırsa yerdi zavallı annem. n

sinem fikça

Cep telefonunu masanm Üzerine bırakıp ekranı kurcalarken gene kendi kendine m ınldanıyordu bizim ki. “S abaha kadar W hatsapp’taydı biliyor musun?"

“Kim?" diye sordum çünkü bu kızm gündem ini yakalam ak­ ta gerçekten zorlanıyorum artık, o bahsettiği kişi sabaha kadar W hatsapp'ta olan herkes olabilir.

“G ökhan," derken suratmda öyle b ir ifade vardı ki görmeniz lazım. Sanki Gökhan sekiz senelik kocası ve buna hesap vermek zorunda ama ondan daha önce m erakım ı cezbeden a y n bir konu oldu ve gerçekten merak ederek sordum. “N ereden b uldun ki sen onun numarasuu?"

“E lif yardım etti, salondaki bir çocukla y akm arkadaşm ış. O ona, o ona derken bulduk işte." Tabii ya grubum uzun araştum acı iki numaralı kişisi EliCtir, ondaki potansiyeli de es geçmemek lazım.

"Eee yazdın mı bir şey?” diye sordum koca b ir parça eski kaşan keyifle ağzıma atarken.

“Yok, henüz nasıl bir giriş yapacağım ı kestirem edim am a sa­ baha kadar W hatsapp’taydım. Sık sık girip baktım , en son dört civanydı hâlâ yazışıyordu düşün.” Çaylan koyarken “B ir şey sorabilir m iyim sana D idem ?” diye sorduğumda cevap bile verm eye tenezzül etm eyip sadece başmı yukan aşağı sallam akla yetindi. “ Sabah dörde kadar bu Gökhan denilen çocuğu W hatsapp’tan takip ettiğine göre sen de o saatte ayaktaydın.”

Didem “Evet, ne olm uş?” derken hâlâ yüzüm e bakm a zah­ meti göstermemişti. Ve ben gerçekten bu işin sırrım anlamaya çalışırcasına sordum. “O saate kadar ayaktaydm ve bu sabah saat yedi bile olmadan uyanıp iş yapm aya mı başladın? N ereden bu­ luyorsun sen bu enerjiyi?”

71

Vann. Şans VUe

■‘Ö fY asem in, ben de bir şey soracaksın diye bekliyorum. Bı­ rak şimdi onu bunu da, şu salona gidip kayıt yaptıralım bugün,” diye soruma cevap verm eye bile gerek görm eden kendi kafasına göre bir program yapıverm işti işte ve ben “N e salonuna gideceğiz anlamadım?” diye sorduğu m d a şaşırnıam a anlam veremeyerek ‘‘Caferağa’ya! K ızım am m a s a f bir şey oldun sen ya, ne salonu olacak geçen sene ben İstan b u l’dayken gittiğim iz spor salonuna,” deyip acıbadem kurabiyelerinden b ir tane ağzına tıkıştınverdi.

“Nereden çıktı o şim d i?” diye sorduğum da ise alacağım ce­ vaptan az çok em indim aslında.

“E lif söyledi G ö khan hâlâ gidiyorm uş o salona, ne güzel işte tanışmak için fırsat.” Ve evet tam D id e m ’den tahm in ettiğim gibi bir açıklama geldi işte.

“Benim hiç spora b aşlam ak gibi b ir niyetim yok, kendin ne­ reye gideceksen git,” d edim sesim e kararlı olduğum u kanıtlayan bir ifade vem ıeye çalışarak am a sanırım başan lı olam adım zira Didem bir başka kurabiyeyi ağzına atarken “Ö lürsün değil mi bir şeye de itiraz etm eden tam am d esen ,” diye söylendi ve vazgeçe­ cek gibi görünm üyordu.

“Hiç dem edim değil mi D id em ? B ugüne kadar sayısını hatır­ layamayacağım k adar çok saçm a y erlere sürüklendim senin tara­ fından ama ne zam an itirazım ı kabul ettin ki? Bendeki de laf!” deyip çatalımı öfke ile tabağın içine fırlattım bu sahnenin etkili olmasını ümit ederek ve sanırım bunu başarm ıştım , çünkü “G el­ meyecek misin sen şim di b en im le?” diye sorduğunda sesi cılız çıkıyordu bizim cadının.

“Hayır D idem gelm eyeceğim . E lif gidiyor hâlâ oraya nasıl olsa, ikiniz gidin işte.”

Kahvaltının sonuna k adar hiç konuşm adan sadece tıkınıp elin­ deki telefonla uğraşıp durdu D idem ve ben bu durum dan hiç şikâ­ 75

sinem ılhça

yetçi değilim . K onuşm asın daha iyi, kafam ı dinledim azıcık. Tam m asayı topluyordum E lif aradı. “G ûnaydm canım , uyandırdım m ı?” diye sordu am a alacağı cevaptan o da az çok em indi aslında.

"Yok güzelim kalkm ıştık, kahvaltı bile y ap tım ,” dedim . Öyle ya hangi insan evladı D idem ayaktayken uyum a şuursuzluğunu gösterebilirdi ki!

"H ım m D idem ’in oraya taşındığı belli oluyor. D ikildi değil mi gene sabahm köründe kapıya?” diye sordu E lif kocam an bir kahkaha atarak.

Cezvedeki Türk kahvesinin köpüklerini iki fincana bölüş­ türürken karşımda dikilen D id em ’e sın ta ra k b akıp cevapladım E lirin sorusunu. “Hiç sorm a tatlım , aynen ö y le .”

E lif telefonun diğer ucundan “Y asem in b ugüne b ir program yaptm m ı?” diye sorduğunda ise son zam an lard a günlerim in ne kadar birbirinin aynı ve program sız olduğu g eldi ak lım a ve sıkın­ tıyla cevap verdim. “Yok canım evdeyim , ne o ld u ?” “İyi hadi hazırlan da gelip alayım seni, karşıy a g eçelim . Ne zam andır gitm iyoruz o taraflara. Şöyle T a k sim ’de, ts tik la l’de biraz yürüyelim , O rtaköy’e geçelim oradan; sah ild e b ir yem ek yiyelim .” Telefonu kapatır kapatm az h azırlan m ay a b aşlad ım , ha­ kikaten ne zam andır gitm iyorum ben T ak sim ’e filan. “D idem çık eve hazırlan hem en, birazdan E lif gelecek çık ac a ğ ız .”

Böyle ara ara b ekâr kalm ak iyiym iş aslında, ne güzel gezi­ yorum işte. E lif bir eli ile d ireksiyonu tu tm u ş, d iğ e r eliyle de yanında oturan D idem ’in sonuna k a d ar açtığı m ü ziğ i kısm ak ko­ nusunda onunla didişiyordu zavallım . “ D idem çek şu elini, kıs biraz sesini ya birbirim izi duyam ıyoruz. Y asem in ne anlatıyor onu anlamıyoTum.” “Yasemin hazır T aksim ’e geçm işken benim fal baktırdığım bir kız var Fikriye, ona da uğrayalım m ı? Ç ok güzel bakıyor, 76

V a n a Ş a m VUe

ben de ne zam andır uğram ad ım o n a ,” diye sorunca E lif bu soru­ yu sanki bana değil de k e n d isin e yöneltm iş gibi üzerine alınarak “Bakarız,” dedi am a bu sefe r de ben onu takm ayıp “Olur, zam a­ nımız var nasıl olsa, u ğ rarız ta tlım ,” dedim , Didem olağanca şirretliğ i ile başladı gene saydırm aya. “Şu hale bak, ben falcıya g id elim d ese m kıy am et kopar, b ir saat söy­ lenirdiniz am a l” E lif tek eli d irek siy o n d a g ö zü n ü y o ldan ayırm adan izahat ver­ meye başladı D id e m ’e. “ B irin cisi bu g id eceğ im iz yer T aksim ’in göbeğinde, sıradan b ir k afed e fal b ak an b ir kızcağız. Yani senin gibi şehirlerarası y ol y a p m a y a c a ğ ız fal baktırm ak için, İkincisi aldığı para sadece y irm i beş lira. A n lay acağ ın senin gibi yüz, iki yüz lira gibi astro n o m ik b ir ö d em e y ap m ay acağ ız.”

“Benim gittik lerim bu işin u zm an ı. E vet, o parayı alıyorlar ama hakkını da fazlasıy la a lıy o ru m . S izin k iler gibi arka arkaya beş yüz kişiye fal b akıp e n e rjile rin i b ö lm ü y o r benim falcılarım , spesifik ve özel b ir h izm e t alıy o ru m y a n i,” d iyerek her zaman olduğu gibi k o n u y a k en d i ç a p ın d a b ir bak ış açısı getirm eyi ba­ şarmıştı D idem.

“Tamam D idem , b a k tırm a z sın o lu r biter.”

“B aktırm ayacağım z a te n ,” d ey ip başm ı y eniden kurcaladığı telefonuna göm üverdi de n ey se ki sesi kesildi, biz de azıcık ka­ famızı dinledik.

Taksim’de ilk iş San A n tu a n K ilise si’ne girdik, o kadar prog­ ramlıyız ki buraya g irm ey e İs tik la l’de yürü rk en bu dev binanın önüne gelince kim se k im sen in y ü z ü n e bile bakm adan direkt bina­ nın büyük taş b asam ak ların ı in m ey e başladı. Tek b ir m um aldım elime, tek bir dileğim v a r şu an çünkü; E rhan ile uzun ve mutlu bir ömür ve ham ileliğim in sağ lık lı b ir şekilde tam am lanm ası...

77

Sinem flhça

Çıktıktan sonra klasik İstiklal turumuz başladı, Beyoğlu çi­ kolatacısından çikolatalar alındı, uğurlu gişeden biletler çekildi filan. İstanbul'un bu karmaşasına olduğu kadar, eskisine yani bir daha yerine konulamayacak olan kültürüne de hayranım . E lifin sözünü ettiği kaleye geldiğimizde epey bir m erdiven çıktık. İstiklal'de eski bir binanın üçüncü katı, içeri girer g in n ez tombul bir garson kızcağız yanımıza gelip servis mi alacaksınız, fal mı efendim diye sorunca fal istediğimizi söyledik. C am kenarındaki caddeyi kuş bakışı gören masalardan birine oturup kahvelerim i­ zi içmeye başlanuştık ki E lif telefonunu kurcalam aya başladı.

"K ızlar Fırat'a bir mesaj yazdım, size de bir okuyayım . Gönder­ medim çünkü henüz, siz de bir bakın,” deyip hazırladığı mesajı okumaya başladı.

“Fırat nereden başlayayım , n a sıl a n la ta yım bilm iyorum am a ilk önce şu n u söyleyeyim ; b u benim de alışkın olduğum bir d u ru m değiL Yani daha önce hiçbir ilişkim i kısa m esa j y o lu ile bitirmeye kalkm am ıştım am a sen in d a h a fa z la saygıyı hak etm ediğini d ü şü n ü yo ru m . H a fta la r­ dır bana olan ilginin azalm asını ü z ü n tü içinde izliyorum. Ya hayatında başka biri var y a da benden soğudun ve inanır m ısın ben b u n u bile sorgulam ak istem iyorum . B ir ilişkid e araya so ­ ğ u k lu k girmişse, ilgi azalm ışsa o ilişk iy i bitir­ m em ek insana sadece y ü k bindirir, b u n u a n la ­ yacak yaşa geldim artık. İk im ize de ya zık, d a h a fazda uzatm anın anlam ı yok. Yolun a ç ık o lsu n Fırat, hoşça k a l...”

78

V a ıu ı Ş a m DUe

Didem “Valla harika olm uş, kısa ve öz," deyince ben de onay verdim. “ Ben dc beğendim , g önder bence.” E lif dediğimizi yaptı ve hazırladığı m esajı F ıra t’a gönderdi.

Yanımıza gelen kızcağız önce kim e bakalım diye sormasa Didem’in kapalı fincanını fark etm eyecektim bile, şaşkınlıkla sordum. “Aaa hani baktırm ay acak tın sen?”

“Gelmişken baktıracağım am a önce sana baksın,” deyip be­ nim fincanı kızın önüne itti.

Fikriye fincanım a çok kısa b ir an bakıp “ Senin başın bağlı za­ ten ablam,” dedi ki parm ağ ım d ak i eşşek kadar tek taşı görüp de bunu söylemesi gayet doğal tabii! F ikriye elinde bir saat evirip çevirdiği fincanda göre g ö re E rhan ile aram ızı açacak bir kadın, bu yüzden çıkacak tartışm a h atta k ısa b ir a y n lık dönem i ve Er­ han’ın işlerinde b ozulm a gördü. ‘G am lı baykuş F ikriye’ m uhte­ melen biraz daha baksa, k afam a T ak sim ’in ortasında bir göktaşı düşeceğini de söyleyecek ti am a A lla h ’tan zam anında müdahale ettim de buna vakti kalm adı.

“Tamam canım y eterli bu kadar, sağ ol,” dedim ama Fikriye’yi durdurabilene aşk o lsun, g eçirm iş eline fincanım ı resmen korku filmi yazıyor. “A b la b ir de yatan bir kadın var. Yakının bu senin, bir hastalık haberi a lac a k sın .”

Ay içim şişti yem in ederim !

Baktım olm ayacak kızın elinden fincanım ı çekip aldım. “Ta­ mam canım, tam am y eter bu kadar.” B enim kasvetli falımdan son­ ra epey bir çekinse de D idem u zattı fincanını bu sefer kızın önüne.

Fikriye fincanı eline alıp b ir süre inceledikten sonra “Abla sen bir yüzük atm ışsın, havada b ir y ü zü ğ ü n var,” deyince ben dayana­ mayıp “O atm adı ki yüzüğü, k ocası terk etti bunu,” deyiverdim.

Dedim dem esine am a D id e m ’in öldürücü bakışlannı gördükten sonra kırdığım pota pişm an oldum . H akikaten ya böyle densiz79

SU um dhça

İlkler genellikle D idem ’in işidir, nasıl oldu da böyle b ir şey söy­ leyiverdim b en ... Kız tekrardan fincana bakıp “Y alnız bu adam geri dönm ek isteyecek sana,” deyince de D idem “ Elberte dönmek isteyecek, m uhtem elen şu an buhran g eçiriyor da ben d en ayrıl­ mak istedi yoksa hangi erkek benim gibi b ir k adını b ırak ır Allah aşkına!” deyip olaya tam da kendine yakışan b ir açık lam a yaptı.

“A m a haynna bu ay n lık ablam , bu adam dan k im sey e hayır yok. Zaten yakın zam anda senin hayatına başka biri girecek.”

Konu ilgisini çekm işti D idem ’in, sandalyesini m asay a iyice yak­ laştırıp sordu. “Yeni biri m i?” K ız fincana b irazcık daha eğilip “ Evet ablam bir kavga olacak, böyle in san lar b irb irin e girmiş.

Burada birini tanıyacaksın sen,” dedi.

"Kavga mı? K avganın olduğu yerde tan ışılan ad am d a n hayu mı gelir, kira ki o?” Sotuya bak ya, kim m iş ol S anki karşısında falcı değil de mahalle m uhtarı var, çık artır şim di sana nüfiıs cüz­ danı suretini adam ın. Tövbe tövbeee!

Fikriye “Uzun boylu, esm er, yapılı, aslan gibi b ir adam bu,” deyip her kadının, evet evet istisnasız h er k ad ın ın w a u w w di­ yebileceği bir erkek profili sununca D idem keyifle kıkırdayıp "İyi gidiyorsun, devam et,” deyip ikinci saçm a so ru su n u yönelt­ ti. “N erede tanışacağız acaba, kavga dedin an lay am ad ım .” Tabii canım tabii, sen m erak etm e. G irer şim di n av ig asy o n a adamın adresini Fikriye, m erak etm e sen D id e m ...

“Bilm iyorum ablam a m a ...”

“Eee ne gördün?”

“Ablam belinde silah var bu adam ın!”

80

V ana Şans VUe

İstan b u l İl Em niyet Müdürlümü Asayiş B üro ulundukları oda d akikalar ilerledikçe daha da sıcaklaşıyordu

B

sanki. K om iser B ora, g öm leğinin kollarını biraz daha kıvırıp

masanın üzerindeki bardaktan b iraz su içti. A kşam dan kalmaydı. Önceki gece ark ad aşlan y la içkiyi epey kaçırdığı için böyle gece­ lerin sabahında yaptığı gibi güne kahve ve bol soda ile başlamıştı ama ne yaparsa yapsın susu zlu ğ u n u giderem iyordu. ‘K eşke bu­ gün dinlenme şansım o lsa y d ı,’ d iye geçirdi içinden, öğlene ka­ dar uyur sonra da bu güzel h av an ın tadını çıkanrdı. Ama mesleği böyle keyfi kararlara izin v erm iy o rd u tabii.

Sabahın yedisinde çalan telefonla uyanıp m erkeze gelm iş ve aralıksız olarak iki günden beri u ğraştıkları dosya ile ilgili çalı­ şıyordu. K ayıp b ir kızı arıyorlardı. A rapsaçına dönm üştü iş. Kız on dokuz yaşında, lise m ezunu, b ir şirkette asistanlık yapan vasat biriydi ama olay vasat değildi işte. M ardinli ve oldukça mulıafazakâr bir aileye m ensup tu M eryem . İşe gidiyorum diye evden çıkmıştı, gidiş o gidiş. O n gü n d ü r kızdan b ir haber çıkm am ıştı.

Olayı araştırdıkça önlerine araştıracak başka konular çıkıyor­ du. Kızın bir sevgilisi vardı ve aileden gizli görüşüyorlardı, onu 81

sinem Ylhça keşfetm işlerdi am a bir de beşik kertm esi olduğu ve ailenin kızm onaym ı alm adan evlilik hazırlrklanna başladığı ortaya çıkmca, her şey dallanıp budaklanm ıştı. B ora kızın kayıp değil, öldürül­ müş olacağını düşünüyordu ama ortada henüz b ir ceset olmadığı için olay henüz asayişte araştınlıyordu. Bu sabah da kızın babası ile ağabeylerine gelm işti sorgu sırası.

Bora biraz daha su içip odadaki klim anın ayarını yükseltti ve kızın babası Yakup’un oturduğu sandalyenin karşısında bulu­ nan m asaya ellerini dayayıp, direk gözlerinin içine buz gibi bir ifadeyle bakarak sordu.’’Nereyi anlam adın, oradan alalım başa?”

Yakup om uzlanın iyice dikleştirip soruya so ru ile karşılık verdi." Komiserim sen bana deyivereceksin o la n la n , k ızım ka­ yıp. Geldik başvurduk kızım ızı bulun diye, sen şim di beni suçluyorsun. Oturttun beni buraya, kızım nerede b an a soru y o rsu n .”

Bora biraz daha yaklaşıp Y akup’un burnunun u cu n a kadar geldi. “Dalga mı geçiyorsun lan, sen b en im le?”

“Estağfurullah kom iserim , ne haddim e sen in le d alg a geç­ mek?”

Yüzünde yarım bir gülüm sem e ile cevap verdi B ora. “ Bence de.” Yakup ‘un göm leğinin yakasm ı biraz daha sıkıp yavaşça fı­ sıldadı. “Bence de ne haddine benim le dalga g eçm ek, değil m i?”

Yakup yutkunup “K om iserim valla b illâh b izim b ir alakam ız yok kızın kaybolm asıyla,” dedi. B ora elini m asay a öyle sert vur­ du ki Yakup sandalyesinde iyice geriye y aslan m ak zo ru n d a kaldı.

“Ben neden tam tersini düşünüyorum acab a!” E lini tek rar masa­ ya vurup sesini daha da yükselterek yeniden sordu B ora. “ Ben neden M eryem ’in kaybolm asıyla senin b irebir alak an olduğunu düşünüyorum acaba?”

Sorgu odasının kapısı çalınınca B ora gözünü Y akup’tan ayır­ madan seslendi. “G elil.”

82

V a n a Ş a n s VUe

İçeriye giren polis m em u ru B o ra ’nın yanına yaklaşıp “K om i­ serim, E şre f M ü d ü r sizi g ö rm ek istiy o r,” d eyince B ora karşısında süklüm pü klüm otu ran Y a k u p ’a te k rar iyice yak laştı.”K ızm ın bir sevdiği var, ay lard ır g ö rü şü y o rlar. S ana gelip durum u anlatıp iz­ nini istedi, istem eye g e le c e k le r d e d i.”

Yakup y ü zü n d e kati b ir ifad e ile “ Y ok k om iserim , benim kı­ zım kim se ile g ö rü ş m e z ,” d e y in c e B o ra y av aş yavaş ailenin kafa yapısını an lam ay a ve ç ö zm e y e b a şla m ıştı, sakinliğini m üm kün olduğu kadar k o ru m a y a ça lışa ra k “N e re d e y se yirm i yaşında, eli yüzü düzgün kız. N ed en g ö rü ş m e sin ? ” d iy e sordu ve Yakup başım iki yana sa llay arak “B iz im o ra la rd a o lm az ö yle şey,” deyince de Bora k o lla n n ı açıp o d ay ı g ö ste rd i. “B ak bakalım burası sizin oralara b en ziy o r m u Y akup E fe n d i? B u rası İstan b u l!” diye dişle­ rinin arasından y a v a şç a fısıld ad ı.

“E öyle k o m iserim a m a .. . ” A dam ın k o n u şm a sın a fırsa t v e rm e d e n kesti sözünü. “M er­ yem ’in iş yerin d en ark ad aşı an la ttı; san a b en im b ir sevdiğim var izin ver baba, istem ey e g e le c e k le r d e d iğ in d e kızı ağabeyleriyle dövmüşsünüz. K ızcağ ız iki g ü n işe g e le m e m iş.” Öfke ile y u m ru ğ u n u sık tı B o ra, atm esiz b ab asız kalm ıştı kü­ çük yaşta. T eyzesi o n u b ü y ü tü p o k u tm u ş, bu y aşa kadar getir­ mişti. Bu m esleği ö z e llik le se ç m işti, d ah a k ü çü cü k b ir çocukken kafasına koym uştu o k u y u p p o lis o lm ay ı. N efret ediyordu erkek kuvvetine g ü v en ip k ad ın a, k ız a y a da ço cu ğ a güç kullanan, ezi­ yet eden p isliklerden. Ç o k b a şarılı b ir sicili vardı, henüz otuz dört yaşında olm asına rağ m en şa rk h iz m e tin d e n sonra baş kom iserli­ ğe kadar yükselm iş, ard ın d a n İstan b u l asay iş b irim ine atanm ıştı.

Tek kusuru öfke k o n tro lü yo k tu .

Bir çocuk te ca v ü zcü sü so rg u d a k arşısın d a p işkin pişkin piş­ man olm adığını sö y le d iğ in d e , ad a m ın yüzü n d ek i üç kem iği bir­ 83

S ü u m tikça

den kınnış hatta adam ı elinden iki m em ur zo r alm ıştı. Savunma­ sız insanlara yapılan eziyetten nefret ediyordu.

“Ağabeyleri ile sen o k m , kendi öz kızını hayvan gibi döv­ dün!”

“A m a k o m iserim ...” Y akup'un lafinı bitirm esine izin ver­ m eden öfke ile sözünü kesip “Kes lan sesini,” deyip işaret par­ m ağını adamın yüzüne doğru salladı. “İnşallah Y akup, inşallah o kızın başma bir şey gelm em iştir de sadece sizden korktuğu için bir yerlerde saklanıyordur. Eğer o kızı ölü o larak bulursam seni de o it oğullarm ı da benim elim den kim se alam az,” Sorgu odasından çıkarken kapıyı öyle b ir kapattı ki Yakup yerinden sıçradı.

M üdürün odasm m kapısm ı çalıp içeriye g irdiğinde siniri hâlâ geçmemişti, masanın karşısındaki sandalyelerden birine oturup sıkıntıyla iç geçirdi. “Beni çağırm ışsm ız m üdürüm , buyurun.”

Sert kişiliği ve taviz verm eyen ta v n ile tanınan E şre f Mü­ dür “Bora narkotik ile ortak bir operasyona gireceğiz, konuyu duymuşsundur; şu B eyoğlu’ndaki olay ile ilgili,” deyip önündeki dosyayı kanştırm aya başladı.

Konunun kendisi ile olan ilgisini an lay am ay an B ora ise “O olayın başında bizden Serkan K om iser yok m uydu m üdürüm , be­ nimle ne ilgisi var ki olaym ? B enim dosyam d eğ il,” diye sorunca E şref M üdür “Serkan az önce gelip benden izin istedi, babası vefat etmiş m em lekete gidecek birkaç g ü n lü ğ ü n e,” diye konuya açıklık getirince, konunun devam ını ve kendisi ile ilgisi olan kısnunı da anlamış oldu Bora.

“Babası mı ölm üş, hay A llah hiç haberim o lm ad ı.”

E şref M üdür karıştırdığı dosyada bazı y erlere im za attıktan sonra “Yeni haber geldi zaten, hem en gelip benden izin istedi işte,” deyince Bora “A nladım m üdürüm , tam am ben ilgilenirim M

Vana Şam VIU o konuyla. B ilgim var zaten, üst üsle olaylar olunca dosyalan paylaşmıştık Serkan ile. O d osyayla da ben ilgilenirim merak et­ meyin,” dedi.

K om iserlerin çalışm a saatleri yoktu zaten. O ldukça zor şart­ lar altında, güçlerinin ötesin d e m esaileri olduğunu bildiği için altındaki kişilere m ecb u r kalm ad ık ça fazla iş verm ezdi ama bu sefer böylesi önem li b ir op erasy o n d a B ora gibi tecrübeli ve bece­ rikli bir kom isere ihtiyacı vardı. B unun sıkıntısını çekerek “Elin­ de işler var biliyorum am a bu da çok önem li, tecrübeli biri ancak altından kalkabilir,” dedi.

Bora “M erak etm eyin m ü d ü rü m elim den geleni yapacağım ,” deyip gitm ek için ay ağ a k alk tığ ın d a “Y em ek yedin mi Bora, çı­ kalım bir çorba içelim sen in le ,” d iye sordu E şref M üdür sam i­ miyetle.

Yemek yem em işti am a zam anı da yoktu. “ M üdürüm kusu­ ruma bakm ayın benim h em en çıkm am lazım . M ecidiyeköy’e gi­ deceğim bir görüşm em var, y o ld a b ir sandviç alırım . Vakit kay­ betmeyeyim, bir an önce h alled ey im işlerim i,” deyip hızlıca çıktı odadan.

1.85 boyu, yapılı fiziği ve m esleki konum u itibariyle çok ka­ dını peşinden ko ştu ru y o rd u Bora. K ot pantolon, kahverengi Timberland ayakkabıları, nefti yeşili tişörtü, pantolonunun belindeki Magnum silahı, güneş g ö zlü ğ ü , esm er ve kirli sakallı yüzü ile birleşince em niyet m üdü rlü ğ ü n ü n m erdivenlerinden inip araba­ sına doğru yürürken ü zerin d e toplanan onlarca kadın bakışının farkında bile değildi K o m ise r B ora.

Falcıdan çıktığım ızda m ağ az alara bakınm aya başladık. Hiçbir şeye ihtiyacım olm adığı halde tam am en kadm sal bir içgüdü ile «6

sinem flhça kendim i B ody S h o p ’ta buldum . Evde y ed ek le rin in bile çifter çifter olduğu krem stantlan n ın önünde g en e k en d im i kaybettim.

Fazla bir şey alm ayayım diye çanta alm ad ım ilk etap ta am a ald ık lan m kucağım da m inik bir tepecik o lu n ca m e c b u re n b ir çan­ taya doldurdum hepsini. M ango, tatlı şeftali, p o rta k a l aromalı krem lerin iızerine kenevirli el ve ayak k rem lerin i ek le y ip birkaç kutu şam puan alıp nihayet kasaya y ö n eleb ild im . Ve h er zaman olduğu gibi gene belli bir lim it ü zerin d e alışv e riş y apm ayı ba­ şarabildiğim için gene m ağaza tarafından ö d ü llen d irild im . “ Yüz elli lira ve üstü alışverişlerde m akyaj çan tası h e d iy e efendim ,” deyip uçuk pem be renkli bir çantayı da p o şe tim e ek ley iv erd i ka­ siyer kız. Bu çantalardan evde kaç tane v a r b ilm iy o ru m . Zaten sürekli olarak girdiğim her m ağazada ‘belli b ir lim it ü stü n d e alış­ veriş’ yapm a becerisine sahip o ld u ğ u m için d e v a m lı o larak bir makyaj çantası ya da benzeri b ir ürün k a z an ıy o ru m .

M ağazanın klim alı o n am m d an , n em li h atta insanı yap ış ya­ pış eden sıcaklığa çıkınca m ağazaya g eri d ö n m ek için çılgınca bir arzu hissettim içimde. B ir tur d ah a alışv e riş y a p a rım hiç sorun değil, yeter ki o serinliği verin bana. D id em “ B ir y e rd e bir şey içelim ,” diye buyurunca soluğu M id p o in l’te a ld ık ç ü n k ü küçükhanımın canı naneli lim onata çekm işti. İkinci bardak lim onatasını içerken E lif’e sa ta şm a fırsatını kaçırmadı Didem. “ Senin falcı da şah a n e y m iş d o ğ ru s u .” “ Şaşırdım valla, ben bugüne k ad ar ara ara b a k tırd ım o kıza iyiydi hatta çoğu dediği de çık tı.”

Dehşet içinde döndüm E lif’e. “ A m an A llah k o ru su n , inşallah çıkm az dedikleri. Bana hiç iyi b ir şey d em ed i ki, resm en bir öl­ mediğim kaldı.”

“Aman Ya.semin abartm a, hepi to p u b ir fal,” d iy e um ursa­ mazca eklem işti E lif am a söz konusu E rhan o lu n c a ben d ek i tüm savunm a m ekanizm ası çöküvcriyordu işte, ne y a p a lım ...

«6

V a n a Ş a m DUe

“B iz de b iliy o ru z fal o ld u ğ u n u a m a sin irlerim bozuldu işte Elif. A rka a rk ay a sa y d ırd ı m a ş a lla h ."

D idem “G erçi s ö y le d ik le rin e ç o k şaşırm a bence Yasemin, her an o lab ilecek şe y le r,” d e y in c e g en e ne saçm alıy o r bu diye yüzüne d o n u k b ir ifad e ile b a k a ra k so rd u m . “N ey m iş o olabile­ cek şeyler?”

D idem “ E rh a n 'ın sen i a ld a tm a s ı.” d e y in ce içtiğim lim onata resmen b o ğ azım a k açtı sin ird e n v e ö k sü rm e ile kızg ın lık arasın­ da bir ses ile artık n asıl b a şa ra b ild iy se m “ O n ered en çıktı şim di?” diye sorabildim .

Başını y e n id e n te le fo n u n a g ö m ü p san k i o rad a n b ir şey okuyorm uşçasm a b ü y ü k b ir c id d iy e tle y a n ıtla d ı so ru m u bizim cadı.

“G erçekçi ol b iraz, E rh an k ırk iki y aşın d a o ld u k ça yakışıklı ve havalı b ir erk ek , e ğ itim li, y o l y o rd a m b ile n , so sy al hayatın için­ de. Ü stelik kaç m ily o n d o la rlık y a tın m la n y ö n etiy o r.”

“E ee?" d iy e so rd u m y ü z ü m d e b ir d e h şe t ifad esi ile.

“N e eee? İşte k aç k a d ın b ö y le a d a m p e şin d e senin haberin var m ı? T am am g ü z e lsin , h a v a lısın , E rh an seni ço k seviyor am a mutlaka ald atacak g ü n ü g e lin c e , y a n i sık ıla ca k sen d en .”

Bazen k en d im i ç im d ik liy o ru m b u k ız gerçek m i diye. Zaten kıskancın tek iy im , a k lım g id iy o r E rh a n ’ı k ay b ed eceğ im diye.

Beni sak in leştireceğ i y e rd e şu n u n sö y le d ik le rin e bak!

“N e alakası v ar D id e m ? E rh an b eni sev iy o r, ben ona g ü veni­ yorum a y n c a ,” d e d im sesim i titre tm e m e y e çalışarak.

“G üven g ü v en , b en d e iki k o ca m a g ü v en m iştim bak neler geldi başım a,” d e y ip g a rso n a b ir m o za ik p asta siparişi verdi um ursam azlıkla. T abii c a n ım D id e m ’in u m u ru n d a mı bu konular, nasıl olsa gam lı b a y k u ş falc ı F ik riy e o n a a sla n gibi b ir B iscolata erkeği ile tam şacağ ın ı sö y le d i, g e risi ö n em li değil.

K

Sinan fffcça “H adi iç şu lim onatanı da gidelim , sıkıntı b astı,” d eyip hesa­ bı istem ek için garsona işaret ettiğim anda E lif k u rcaladığı tele­ fonun ekram ndan başını kaldırıp “K ızlar hadi k alk alım hemen.

A nnem m esaj yazm ış, M issy biraz hastalanm ış b ir dok to ra götü­ reyim onu vakit geç olm adan." deyince nih ay et ken d im izi dışan atabildik.

Hiç sevm iyorum şu ev h ay v an la n n m p ro b lem lerin i, hiç bit­ m iyor dertleri. O nun için akvaryum alm aya k arar v erd im , sahi bu hafta akvaryum alacaktım ben değil m i? B ak o da çıktı aklım dan.

Taksim de kapalı otoparka bırak tığ ım ız arab ay ı aldığım ızda E lif M issy'e üzüldüğü için, benim de sıcak tan b aşım ağ nm aya başlayınca direksiyona D idem geçti.

Ve her zam anki yaphğı üzere deli gibi arab a k u lla n m a y a baş­ layınca uyarm a gereği hissettim . “Y avaş k u llan b iraz şu arabayı, başım ağnyor.”

“Sersem ettiniz ya. Bu hızlı k ullan k edim i d o k to ra götüreceğim der, sen yavaş kullan başım a ğ n y o r dersin. B en ne h alt edeyim !”

Didem tüm bunlan arka koltukta otu ran E lif’e d ö n e re k söylem e­ seydi keşke. G özünü yoldan ay ırm asay d ı, bize k ırm ızı yandığm ı ve M ecidiyeköy yan yoldan b ir araba çık tığ m ı g ö rü rd ü , böylece biz de o arabaya çarpm azdık! K eşke ö n ü n e b ak say d ı, keşke... Ç arpm anın etkisiyle şiddetle öne do ğ ru sav ru ld u k . İçim izde ilk kendini toparlayabilen E lif hem en arab ad an in ip çarptığım ız arabaya doğru yürüm eye başladı. A m a b ir y an d an da suratı sinir­ den gerilm iş bir şekilde söyleniyordu. “D id em san a ne söyleye­ yim bilem iyorum şu an.”

Son derece sakin bir şekilde u zam p ark a k o ltu k tak i çantasını alan D idem “H içbir şey söylem e Y asem in, iki a rab an m da vardır kaskosu, hem en hallederiz şim di,” d ey ip a rab ad an indi ve E lifin peşinden çarptığım ız arabaya doğru y ü rü m ey e b aşladı. PeşleM

"Bana Ş a n s VUe

finden ben de g id in ce D id e m ’in taram alı tüfek gibi konuşm aya başladığını duydum . “ A ffed ersin iz, tam am en benim hatam. Bir anlık dikkatsizliğim e verin , şim di hem en b ir zabıt tutalım halle­ deriz, m erak e tm ey in .’’

O ldukça u zun b o y lu , esm er, h a fif kirli sakallı, oldukça yakı­ şıklı sayılabilecek ad am d ı k o n u ştu k ları. G üneş gözlüklerini çı­ kartıp kaşlarını alay la k ald ırd ı ve D id e m ’e “ M erak etm eyeyim öyle m i?” dedi. G ö z lü k lerin i k a tla y ıp tişö rtü n ü n cebine koydu ve “Sence oradan b ak ın ca m erak e d iy o r gibi m i d uruyorum ?” diye sorunca adam ın (P ardon! T ö v b e! B u B isco lata erkeğine adam demek hakaret o lu r zira o a d a m sa d ış a n d a k ile r ne? D ışandaki1er adamsa bu ne? B u n a d e n se d e n se A P O L L O , erkeklikte son nokta, A kdeniz y a k ışık lısı, T an rın ın e rk ek ler konusundaki bitir­ me tezi filan d en ir sa n ın m , e v e t b u n u y ara tm ış ve son noktayı koymuş işte!) so ru su n a g e n e so ru ile cev ap verdi bizim Didem cadısı. “E fen d im ?”

Hafifçe g ü lü m sey ere k b a şın ı sağ a sola sallay arak tekrar sor­ du. “O radan b ak ın ca d iy o ru m , h e rh an g i b ir şeyi m erak ediyor gibi mi duru y o ru m ?”

Biscolata erk eğ in in y a ra ttığ ı ilk şoku ü zerin d en atm ış olacak ki tam da her zam anki e d e p siz liğ in e y ak ışac a k bir şekilde cevap verdi D idem . “N e d iy o rsu n sen b e !”

Adam arabasının to rp id o g ö z ü n d en bazı k âğ ıtla r çıkartıp D i­ dem’e uzattı ve “ D o ld u r ş u n la n ,” d iy e talim at v erdikten sonra cebinden telefonunu çık a rtıp sü rek li g elen m esajlara cevap ver­ meye başladı.

K endisine e m red ilm esin d e n ç o k em retm ey e alışkın olan Didem, adam ın elin d e u za ttığ ı k â ğ ıtla ra şaşk ın lık içinde bakıp “Ne?” diye sorunca, ad am sık ın tıy la içini geçirip “ O f A llah 'ım ya, nerede bir alık v ar g elip beni buluyor. H er şeyi iki kere sor89

sinem tlhça

m ak zorunda nusın, elindekilerin ne olduğunu anlam adın mı daha? Tutalım zabiti da gidelim işte, doldur diye veriyorum eli­ ne,” deyip yeniden telefonu ile ilgilenm eye başladı. İyiden iyiye sinirlendiğini anladığım D idem “K arşında uşağm mı var senin be terbiyesiz? Geç kendin doldur, b u ne biçim konuşm a!” deyince bizim Biscolata erkeği telefonunun ekranın­ dan başını kaldırmadan sadece gözlerini kaldırarak oldukça kı­ sık bir sesle "Sabnm a taşırma, doldur şu fo rm ları,” dedi ve Di­ dem 'de ip işte tam orada koptu.

“Taşırırsam ne olur, şehir eşkıyası m ısın sen ?” diye olduk­ ça yüksek bir sesle sorduğunda, bizim cadıdaki cesarete hayran kaldık valla. Çünkü nereden baksan bir d o k san a y ak ın boyu ve oldukça yapılı fiziği ile karşısm da b ir cüce gibi kaldığı adama karşı tavn, iyi cesaretti doğrusu.

Adam nihayet telefonu ile işini bitirip g ö m leğ in in cebine koyduktan sonra gene kısık bir ton ile “S esini y ü k seltm e bana,” dedi ve Didem bunu değil de sanki tam tersini söylem işçesine sesini daha da yükseltip artık bağırm aya başlayarak sordu. “Aaa delinin zoruna bak, yükseltirsem ne o lur?!”

Karşısında bir kanş boyu ile o heybetli b ed en in e kafa tutan bu ufacık kadmı m uhtemelen gülünç bu lu y o r olm alıy d ı am a yüz hatları o kadar sert ve ifadesizdi ki tepkilerini an lam ak ta zorla­ nıyorduk zira sesini hâlâ yükseltm eden “ H iç tav siy e etm em , piş­ man olursun! Canımı sıkan da can b ırakm am b e n !” derken bile yüz ifadesinde herhangi bir değişiklik yoktu.

Artık neyine güveniyor bilem eyeceğim am a D idem “Öyle mi, bir de tehdit ediyorsun dem ek?” diye daha d a dik len in ce hep­ ten şaşkına döndüm.

Be kadın bir sus ya! Herkesi em ir eri zan n ed iy o r, sanki kar­ şısındaki adam İzm ir'de zorla rezervasyon y ap m asın ı sağladığı 90

V a jıa Şana DUe

zavallı restoran görevlisi y a da kavga ettiği martılar. Belli işte sindirem eyeceğin bir adam , hâlâ daha neyin peşindesin ki? Fakat tuhaf bir şey oldu ve arab asın a çarptığım ızdan beri yüzünde do­ nuk bir ifade olan adam ın y ü z h atlan değişm eye başladı. Sanki eğlenilmiş gibiydi. D id e m ’in sorusuna “ D iyelim ki öyle,” diye cevap verirken yüzü, iyiden iyiye eğlenen b ir şekle girmişti işte.

Ama tabii bizim salağın b u n u anladığı yoktu, onun için “Sen adam gibi konuşm adan an lam ay acak sın b elli,” deyince “Adam gibi konuşm aktan an lam ay an sensin. U zattığım kâğıtları itiraz etmeden doldurm aya b aşlasay d ın şim diye işim iz çoktan bitm iş­ ti,” dedi bizim B isco lata erk eğ i haklı olarak. FIiç tarafsız olam a­ yacağım, şu cadının k arşısın d a k im varsa onu haklı bulur, bir de bonus olarak adam a acırım ben.

K âğıtların y üzüne bile b ak m ay ıp “D oldurm uyorum , üstelik seni polise şikâyet e d eceğ im ,” d iy erek h er zam an yaptığı klasik lehdidini savurdu D id em am a karşı taraftan aldığı tek yanıt sakin­ likti. Çünkü bizim taş (ap o llo , b isco lata erkeği artık nasıl adlandı­ rırsanız) tek kaşını kaldırarak “ Ö yle m i?” diye sorm uştu sadece.

Bizimkini du rd u rab ile n e ise aşk olsun, öfke ile şarladı ada­ mın yüzüne. “E vet öyle, sersem p islik sen i!”

Her şey bir anda oldu. A d am D id e m ’in dirseğinden tutup kendine çekti, y avaşça am a o ld u k ça tehlikeli b ir ses tonu ile “Ne dedin sen?” diye sorunca D idem “D uym adın mı ne dediğimi?

Sersem pislik dedim . H ak aret d u y m ay a m eraklıysan bu konuda epey geniş bir repertuarım var, haberin o lsu n ,” dedi.

Gözleri öfkeden deliye dötm ıüş adam “B unu hiç tavsiye et­ mem, biliyor m usun bana en son hak aret etm eye çalışan adamın suratını ne hale getirdiğim i g ö rsey d in buna sen de cesaret ede­ mezdin bence,” dedikten sonra arka cebinden bir kimlik çıkar­ tıp Didem’in burnunun dib in e k ad ar getirdi. “ Ben zaten polisim, 9/

S ü u m ilh ç a

baş komiserim hem de. Yani bir polis çağırm ana gerek yok.” Di­ dem ’in dirseğini biraz daha sıkınca bizimki acı içinde yüzünü buruşturdu. "H iç âdetim değildir kadına şiddet am a senin gibiler hakikaten adamı çileden çıkartır.” Kimliğini tekrar cebine koyup D idem ’in dirseğini bıraktı. "Şimdi daha fazla şım an k lık etmeyi bırak da doldur şu kâğıtları, bitirelim şu işi. D ünya kadar işim var, senin yüzünden yeterince vakit kaybettim zaten.” Şimdi kıyamet kopacak dediğim anda D idem arabanın üze­ rindeki kâğıtlan alıp sessizce doldurm aya başladı. E lif ile şaşkınbk içinde birbirimize bakakaldık. Bu gözler bunu da m ı görecekti yarabbi! Ey yumurtaya can veren A llah ’ım sen nelere kadirsin, boşuna dememişler dinsizin hakkm dan im ansız g elir diye!

Bizimki süt dökmüş kedi gibi k âğ ıtlan d oldurduktan sonra komiserin eline uzattı, karşılıklı evraklar alınıp verildikten sonra da yakışıklı komiserimiz aracına bindi ve tozu dum ana katarak uzaklaştı. D oldurduklan formlara isim lerini y azd ık lan n d a göz ucuyla adamm ismine baktım. B ora E ym irlioğlu. Y alnız çok ha­ valı gerçeklen. Baş K om iser Bora E ym irlioğlu! B u tarz komi­ serler var mıydı bizim ülkem izde ya, adam resm en C SI dizisinin Türkiye şubesi.

Elif kaşlannı kaldınp inanm az bir ifade ile bakarken soruver­ di. “İşimiz bittiğine göre gidebilir m iyiz artık?”

Dönüşte arabayı gene Didem kullandı am a b izim evin önüne ge­ lene kadar ağzını açıp tek kelime etm edi. E lif arabasını alıp git­ tikten sonra asansörde “Bize gidelim istersen,” dedim D idem ’e ama cevap olarak beni asansörden itekleyip kapıyı suratım a ka­ pattı. Salak, dangalak ya! Sanki ben vurdum arabayı da, bana tafra yapıyor. Tövbe tövbe, elim de kalacak bir gün.

92

Vana Saat VUe Eve girer girm ez bir duş alıp yatUm, aralıksız iki saat uyu­ muşum. U yandığım da daha d oğrusu iğrenç bir sesle uyandırıldığımda, D idem sanki koca evde y er kalm am ış gibi yatağımın ucuna oturm uş cırıl c ın l b ir şey ler anlatıyordu. Tam net olarak anladığım tek cüm le “ H ak sız m ıyım Y asem in?” oldu. “Haklısın Didem," diyerek k alk tım yatak tan . K onunun ne olduğu hakkmda en ufak bir fikrim yok açık ç ası, m erak da etm iyorum am a Didem ile tartışacak değilim . Y eter ki sussun. D idem haklı. Nokta.

A nnem akşam y em eğ in i hazırlam ış, bizi sofraya çağırırken Erhan aradı. G ünlük rap o ru m u v erdikten sonra tam kapatıyor­ dum ki aklım a F ırat geldi. “ H ay atım b ir şey soracağım sana, Fı­ rat yakınlarında m ı? ” K onunun ne old u ğ u n u az çok anlay an E rhan sıkıntılı bir ses lonu ile m ırıldandı. “Y ok d ışarıd a o, y em eğe çıktı. Ne oldu ki?”

“E lif bugün ona m esaj gö n d erd i, ay rılm ak istediğini söyledi,” dedim arkadaşm ı ö ğ retm en in e şik ây et eden çocuk edası ile ama Erhan’ın verdiği tepki de kısa v e netti. “ B iliyorum , haberim var.”

“Cevap bile v erm ed iğ in d e n de h aberin v ardır o halde?” Evet, hâlâ çocuk edası ile şik ây e t e tm e y e dev am edeceğim , bu konuda kararlıyım çünkü ark ad aşım ın canı çok acıyor. Şikâyetlerim in hepsi E rh a n ’a çarpıp geri dönüyordu çünkü bu dediğime de aldığım cev ap “E v et m esaj geldiğinde yanm daydım, söyledi E lif’in ne y az d ığ ın ı,” oldu.

“Ne dedi p ek i?” diye so rd u m hem en, gerçekten kararlıydım Fırat’ın o kafasından geçen şeyleri öğrem n ek için çünkü.

“Yasemin seni ü zm ek için sö y lem ed im ne zam andır ama Fı­ rat bazı kararlar verdi, ö n ü m ü zd ek i yıllarda bir süre yurt dışında kalacak ve bu yurt dışı p la n la n n d a E lif’e y er ay ım iad ı,” dedi Er­ han ve ben buna hiiiiç am a hiç şaşırm adım .

93

Sinan AKça

“B aşka biri m i var F ırat’ın hayatında E rh an ?" d iy e o cevabım gayet iyi bildiğim som yu da sorm adan bu sohbeti kapatm aya niyetim yoktu elbette ki.

“F ırat’m hayatında sürekli bilileri var Y asem in, biliyorsun yapısııu am a E l i f e gerçekten değer verdi. B unu bizzat gördüm ," deyince bu konuda daha fâzla taroşm am aya k a rar v erd im çünkü konu derinleştikçe bızün Erhan ile aram ız b o zu lacak , A llah gös­ term esin o belli oldu ve fazla uzatm adan sad ece “ A nlıyorum ," diye mınidandım .

Erhan "A m a obnuyor işte, y apam ıyor d ü zen li b ir ilişkiyi.

E lif i kaybetmesin diye taktı o yüzüğü p arm ağ ın a am a zam anla pişman oldu, ” deyince bari son olarak k ızca ğ ızm içini rahatla­ tacak bir hamle yaptırır diye “N e olacak p eki, bari cev ap verse kıza," dedim bir um ut ile am a aldığım yanıt tam b ir h ay al kırık­ lığı idi. “Venneyecek, yani bana öyle söyledi. Z a ten ayn lm ak istiyordum, uzatm anm anlam ı yok d ed i.”

Bu Fırat hakikaten öküzün önde b ay rak taşıy am , b ir cevap vermeye bile gerek duym uyor, şuraya bak.

Sofraya geçtiğim de D idem gene b aşk ö şed e o tu ru y o rd u . Tabağma tahm inimce on ikinci kaşık p ilavını d o ld u ru p y an m a köf­ teleri yığmakla meşguldü. N eresine y iy o r b u k a d a r şeyi anlam ı­ yorum ki. Bir yandan da aralıksız şekilde k o n u şu p zav allı annemi canından bezdirmekle m eşguldü tabii. “İşte bu ülke bunun gibiler yüzünden ileriye g id em iy o r Gü­ zide Teyze.”

Kimden bahsediyor gene acaba?

“Avrupa B irligi’ne bunım için alm ıy o rlar b izi y ıllard ır.”

Siyasete de el attı sonunda!

“Ellerine bir güç geçm eye görsün, h em en k u llan m ay a kal­ karlar. Aşağılık kompleksi böyle b ir şey işte.”

M

V a n a Sons VUe

Dur dur. anlıyorum galiba bunun kim sen bahsettiğini! “ Komisersen ne olm uş y ani?"

Bingo! Tam tahm in ettiğim gibi konu bizim yakışıklı komi­ ser.

Annem konuyu tam o larak bilm em esine rağm en D idem ’i çok iyi tanıdığı için daha genel b ir yorum yapm ayı tercih etti ta­ bii. “Sen de biraz k ızdırm ış olabilirsin adam ı am a D idem ’ciğim.’’

Didem m asm avi g özlerini ko cam an açıp kendini savunm aya geçti ve şu an tam olarak b en zed iğ i şey ilkokulda bir arkadaşım öğretmenine şikâyet eden altı yaşında, saçları iki yandan toplu, edepsiz bir kız çocuğu! “İnan ki b ir şey yapm adım G üzide Teyze, bak Yasemin şahit.” “Şahit filan değilim ben, adam haklı. R esm en iki dakikada çıldırttın,” dedim tabağım a b iraz y o ğ u rt koyarken.

Didem ağzına d o ld u rd u ğ u p ilav d an boşluk bulduğu bir yer­ den konuşmayı başarın ca “K ızım sen o rad a değil m iydin, görm e­ din mi bana hitap şeklini? N asıl u k ala y d ı? ” diye sorarak kendini savunmaya b aşlam ıştı gene.

“Ve çok yakışıklı ve çok çekici ve çok k a riz m a tik ...” dedim tek kaşımı kaldırıp ann em e g ö z k ırp tık tan sonra.

Annem hafifçe g ü lü m sey ere k sordu. “Ö yle m iydi D idem ?”

Ağzına koca b ir kö ftey i o ld u ğ u gibi tık ıştın rk en cevap verdi anneme. “B ilm iyonım G üzid e T eyze, d ik k at etm edim .”

“Anne sana kısaca şö y le ta r if edeyim ; tahm ini 1.85 civan boy, yapılı bir fizik, esm er, kirli sak allı oldukça düzgün hatlan olan yakışıklı bir yüz, sp o r am a sade çok şık bir giyim , belinden belli olan koca bir silah ve k o m ise r değil baş komiser. Yaşı taş çatlasın otuz üç filan, sence h an g i k ad ın böyle bir adam ı görür de dikkat etm ez?”

Kendi tabağındaki köfteleri bitirm işti ve m utfağa gitm eye 95

Sütem Hhça üşendiği için her zaman yaptığını yapıp benim tabağım daki köf­ teleri kendine aktarmakla meşguldü Didem am a gene de cevap vermeyi ihmal etmedi tabii. “Ben dikkat etm edim Y asem in.”

“Evet tabii sen de haklısın, zaten İstanbul’da elini sallasan böyle adama çarpıyorsun. Yani her taraf böyle yakışıklı, kari­ yer sahibi havalı komiserlerle dolu!” Fakat hakikaten o nasıl bir adamdı öyle ya. gözümle görmesen inanm am ...

Didem bana cevap vermek yerine ağzım peçeteye silip buruş­ turduğu parçayı tabağına bırakıp kalktı sofradan, sonra da anneme dönüp “Ben Mado’ya gidiyorum Güzide Teyze tatlı istedi canım, ne alayım sana?” diye somnca annem meyveli dilim pasta, ben de kazandibi siparişi verdikten sonra Didem çıkıp gitti. Ben de E lifi aradım hemen.

“Canım nasıl oldun?” diye sordum telefonu açar açm az, artık kızcağız ne kadar iyi olabilecekse!

“Hâlâ cevap vermedi biliyor musun Yasemin, tek satır yazma­ ya tenezzül etmedi,” dedi üzgünce E lif ve ses tonundan anladığım kadanyla ben onu araman az önce ağlıyordu.

Erhan ile konuştuklanmızı anlattım. A rkadaşım ın üzülmesini istemiyorum ama zaman kaybetmesini ve o hiç değm eyecek adam için daha fazla üzülüp kendini yıpratm asını istem iyorum . O da şa­ şırmıyor anlattıklanma, ikimiz de çok iyi tanıyoruz çünkü Fırat’ı.

Elif “Şaşırmadım ama gene de içim burkuldu Yasem in, bu ka­ dar mı önemsizim ben?” diye sorduktan sesli, kesik kesik ağlam a­ ya başladı ve bu sahne işte beni bitirir. “Canım benim ne alakası var, deme öyle,” dedim ama o kadar kızgınım ki elim e F ıra t’ı ver­ seler boğmak için bir kaşık suya bile ihtiyacım yok, yani o derece.

Elif burnunu sesli bir şekilde tem izledikten sonra “A m a öyle hissettiriyorlar insana kendini, şu hale bak bir cevap bile vermedi.

Tamam ben ayrılmayı kafama koydum zaten, ondan ayaklanm a

96

V a n a S o n s “Dile

kapanmasını da b ek lem iy o ru m am a hiç değilse b ir cevap yaz, bir iyi dilekte bulun,” dedi ve b en de artık dayanam ayıp patladım.

“Fırat’ı o kadar iyi tan ıy o ru m ki E lif, inan bana hiç şaşırm adım şu yaptığına.”

E lif’in sesi artık dah a sak in çık m ay a başlam ıştı. “ Ben şaşır­ dım ama neyse ya d ü şü n m e k istem iy o ru m artık. Ç ıkalım mı bir yere, canım sık ılıy o r b e n im ,” d e y in ce onun bu ay n lığ ın ardın­ dan bunalıma g irm em ey e k a ra r verd iğ in i anladım ve sevinerek “E lifim Erhan k ızıy o r a k şam çık m am a biliy o rsu n ,”dedim.

“Kafa mı kaldı b en d e Y asem in, ben senin evli olduğunu bile unuttum inanır m ısın ,” dedi m ah c u p ç a E lif ve D id em ’in gündüzki komiser m acerasının m ak arasın ı y a p a r b iraz kafam ız dağılır gü­ ler eğleniriz niyeti ile “ Sen b ize g elsen e, o turuyoruz Didem tatlı almaya gitti. A ray ay ım san a da alsın, ne istersin?” diye sordum.

D idem ’i arayıp E lif için ç ik o latalı p asta siparişi verdikten sonra çay dem ledim , ta b a k la n b alk o n d ak i m asaya koyarken ikisi de arka arkaya geldiler.

Elif epey dalgındı bu ak şam . “B iliy o r m usun Y asemin içi­ mizde en şanslı se n sin ,” d e y in c e o da n ereden çıktı şim di derce­ sine sordum. “N ed en ?”

Elif “Seni çok sev en v e d e ğ e r veren b ir kocan var. Erhan gerçeklen bu zam anda b u lu n m a y a c ak adam , kıym etini bil,” dedi kendi aşk hayatının berbat o lu şu n a üzü len am a arkadaşının mutlu olmasma da sevinen birinin b u ru k m u tlu lu ğ u ile.

“Biz de çok ev reler a tlattık am a tatlım biliyorsun," dedim , çünkü gerçeklen o ld u k ç a sık ın tılı e v relerim iz olm uştu bugüne gelene kadar.

Elif “B iliyorum am a b ak ne g ü zel b ir evliliğin var, adam bin kilometre ötende am a g e n e d e aray ıp soruyor, hiç ihmal etm iyor seni,” deyince hak v erere k “A llah için orası öyle, Erhan hiç ih­

V

S tıu m flH ça

mal etm ez beni,” dedim , kulağım ı çekerek tahtaya vurm ayı da ihm al etmedim.

D idem gene önündeki tablette kaybolm uş, ağzını sadece al­ dığı eklerleri Ukıştmnak için açıyordu. B ir ara nih ay et farkımıza varıp konuştu. “Soyadı Eym irlioğlu m uydu bu ad am ın ?” B iliyor­ dum , yem in ederim biliyordum o kom isere abayı yaktığını.

E lif e göz kırpıp hiç istifimi bozm adan sordum . “H angi adam tatlım ?” Önündeki ekrandan başını kaldırm aya tenezzül bile etm eden yanıtladı beni. "Şu komiserin diyorum , soyadı E y m irlio ğ lu muy­ du?”

E lif kahkahayı basınca, ben oldukça alaylı b ir ses tonuyla sordum. “Ne yapacaksın sen o kom iserin so y ad ın ı?”

Didem olağanca ciddiyeti ile “F acebook h esab ın a bakaca­ ğım,” deyüıce, "N iye ki?” diyerek keyifle sordum .

“Sana ne Yasemin, sana neeeee!” diye öfke ile üzerim e şar­ ladı ama hiç geri adım atm adan sordum . “Ç ok hoş ad am , değil mi?”

Didem ekrandan başını kald u m ad an kendi ken d in e m ınldanıyordu. “Birkaç tane B ora E ym irlioğlu var am a hangisi acaba, profil resimleri ele verm iyor.”

E lif’in bile keyfi yerine gelm işti. “N asıl y an i? ” diye gülüm ­ seyerek sordu.

“En sinir olduğum şey, şu hale bak ko y m u ş profil resm ine Beşiktaş logosunu! Profilin zaten kapalı, e b ir de ü stü n e profil resmin olm azsa ben seni nereden tan ıy acağ ım ?”

Sanınm bu konu D idem ’e hak v erdiğim e n d er anlardan biri. “ Ben de sinir oluyorum o durum a,” diyerek o n ayladım .

Aradığı şeyi bulm uş olabilm e ihtim alinin v erdiği heyecan ile “Bu olabilir mi acaba, profil resm i polis ro zeti,” dedik ten sonra umut ile yüzümüze baktı Didem.

98

'Bana S a m VUe

"O bence,” diye fikir yürüttüm , sonuçta kaç iane Baş Komi­ ser Bora Eymirlioğlıı olabilirdi ki memlekette?

Elif “Bence de o, yaşadığı yer filan kayıtlı mı?” diye sorun­ ca sıkıntı ile iç geçirerek yanıtladı Didem. “İstanbul diyor ama her şey gizli, arkadaş listesi kapalı, resim ler gizli, zaman tüneli kapalı... Bu ne ya, ne öğreneceğiz ki? Hiç sevmiyorum şöyle profilleri, ne saklanıyorsun kardeşim . H ayır yani devlet sim mı!

Aç resimlerini biz de görelim neyin nesisin, nerelere takılırsın, ne yer ne içersin, nasıl bir adam sın diye değil mi?”

“Senin profilinde bunlar açık m ı D idem , bildiğim kadarıyla senin arkadaş listen bize bile kapalı. L istende ekli olm ayanlar da adım gibi em inim resim lerini görem iyorlardır, senin de her şeyin kapalı,” diye söylendim ağzım a son lokm a tatlım ı attıktan sonra.

Didem “Evet aynen öyle, ne olm u ş?” diye tam tahm in etti­ ğim cevabı verdikten sonra “E ne dalıy o rsu n kızım o zam an elin adamına, herkesin her şeyi kap alı d em ek ki,” diyerek bu konuyu uzatmaya karar verdim . Ç ünk ü o ld u k ça eğlen en E lif’in sıkıntısı­ na iyi geliyordu bu kafa d ağıtıcı ko n u lar, biliyorum .

“Aman iyi be öfff,” d ed ik te n so n ra ek ran ı b ü y ü k bir ciddiyet­ le taramaya devam etti D id em ve E lif “ K ap ak resim leri gizlen­ miyor onlara baksana, o rad a n an la rsın b elk i o olup olm adığım ,” diye fikir üretince de d a la c a k y e r ara d ığ ı için kızcağızı ağzına açtığına açacağına p işm a n etti.

“Ha ben salağım ç ü n k ü b u n u a k ıl e d em e d im değil m i Elif, bir tek sizin kafanız ç a lışıy o r çü n k ü . O n la n açm ay a çalışıyorum zaten ama fazla kap ak resm i d e y o k ak si g ib i.”

Bir süre daha k en d i â le m in d e te le fo n u n ek ran ın ı k u rcalad ık ­ tan sonra “E vet ev et, b u o. B a k ın ,” d e y ip ek ran ı h av ay a k aldırın ­ ca, biz de yakışıklı k o m ise rim iz in şa h a n e b ir resm i ile b ak ışır­ ken bulduk kendim izi. S a n ırım b u re sim , k a d ın m illeti b ak sın da

99

S in a n flhça

gözü gönlü bayram etsin diye özellikle g izlen m em iş h e rk ese açık paylaşılm ıştı. K om iser B ora bu resim d e k o t p an to lo n v e üzeri­ ne d ışan d a bıraktığı uçuk m avi sp o r b ir g ö m le k g iy ip kollarını kıvınruş, silahı belinde değil askısıyla b e ra b e r k o ltu k altında, gözünde güneş gözlükleri ile em n iy et b in asın d a n çık a rk en çe­ kilm iş. G örüntüyü gözünüzün önüne g etireb iliy o r m u su n u z? G e­ tirin diye oldukça detaylı bir ta rif v erd im artık g erisi sizin hayal gücünüze kalm ış. B enden bu kadar, elim d en g elen i y ap tım .

E lif sadece “A m an A lla h ’ım !” d iy eb ild i, b e n im a ğ zım d an ise tek kelim e çıkm adı. Yani şu adam ı hepi to p u b irk a ç saat önce kanlı canlı karşım da görm esem k esin p h o to sh o p filan derim .

Ben “O haaa üç yüz altm ış sek iz b e ğ e n im i? ” d iy e hayretle sorunca E lif "Ve yüz kırk altı y o ru m Y asem in cim ,” d iy e ekledi.

D idem tableti öfke ile m asay a fırlattık tan so n ra k esin artık sesinizi dercesine yüzüm üze öyle b ir b ak tı ki ağ z ım ız ı açıp bir şey sorm am ız epey zam anım ızı aldı. N e d ir b u z a v allı elektro­ nik aletlerin bu kızm elinden çek tik leri çile. S ü rek li o ray a buraya fırlatılm akla geçiyor son k u llan m a tarih in e k ad a r o lan kısacık öm ürleri.

E lif “N iye sinirlendin şim d i?” d iy e so ru n ca v e rd iğ i cev ap ise “Ç ok popüler bir erkek bu, hiç şan sım y o k sa n ırım ,” oldu.

“B ak seeeen!”

“Y asem in gülm e cinler tep em d e z a te n ,” d e rk en g erçek ten Di­ d e m ’in gözleri ateş saçıyordu.

100

V a n a S a m VUe

İS T A N B U L / C ih a n g ir ...

B

ora eve girdiğinde S en em ’i m utfakta yemek hazırlayıp Alexander R ybak’ın F airytale şarkısını dinlerken buldu. Mü­

ziğin sesi oldukça açık olduğtm dan geldiğini fark etmemişti Bora’nın.

Kesme tahtasının üzerinde yeşillikleri doğrayıp bir yandan da çalan şarkıya tem po tutuyordu. G üzel bir kızdı Senem, uzun kızıl kahve saçlarını tepesinde dağınık b ir şekilde atkuyruğu yap­ mış, üzerine de genellikle evde olduğu zam anlar tercih ettiği gibi layt ve bordo renkte askılı b ir bluz giym işti.

Bakımlı kadın seviyordu Bora, bakım lı ve hijyen. Senem bu zevkine tam uygun bir kadındı aslında. M akyajını temizlemeden, duş almadan asla yatağa girm ez, m anikürünü ve pedikürünü on beş günde bir m utlaka yaptırm, tüm gün m is gibi fresh kokularla Oltada dolaşırdı.

Arkası dönük olduğu halde z a rif ve incecik parm aklanyla domatesleri doğrayışm ı yandan görebiliyor ve için için üzülü­ yordu bu kız için.

Bir gün mutlaka karşısına geçip ayrılm ak istediğini söyleye­ cekti. Senem’in perişan olacağm ı biliyor ama bunu yapmaktan HU

Sinem yMifa

başka çaresi olm adığının da farkındaydı. S ev m iy o rd u S en em ’i, çok sorgulam ıştı kendini bu konuda.

M utlaka benden daha iyi birini bulur, ev len ip ç o lu k ço cu ğ a kan ş ır diye düşündü. G erçekten sevdiği biri o lsa bu fik ir can ın ı açı­ lırdı am a S enem ’in başka biriyle ev len m e d ü şü n cesi B o ra 'n ın ca­ nını acıtm aktan ziyade sadece onun ad ın a m u tlu o lm asın ı sağlardı.

D em ek ki gerçekten sevm iyortım işte d iy e d ü şü n d ü , gün geçtikçe bu ilişkiyi kafasında b itiriyordu zaten. S ad ec e bedeni S enem 'in yanındaydı. A klı, fikri, d ü şü n cesi sü rek li bam başka yerlerdeydi.

K orkutm am ak için kısık sesle seslen d i. “ S ık ılm ad ın mı bu şarkıyı dinlem ekten?"

G ene dc korkm uştu S enem , elin d e o lm a d an sıçrad ı ’’Fark etm edim geldiğini,” derken elindeki d o m atesi te zg â h ın üzerine bırakıp ellerini havluya kuruladı.

“Hoş geldin canım .” E llerini B o ra 'n ın b o y n u n a d o la y ıp sev ­ giyle gülüm sedi. “ Hoş bulduk.” C anım dem em işti B ora, S e n e m 'in suratından buna bozulduğunu anlayab iliy o rd u am a o y n a m ak o n u n tarzı de­ ğildi.

“N e güzel kokuyor, neler p işird in ? " d iy e so rd u k o n u y u d ağıt­ mak istercesine. “ İzm ir köfte ile pilav var, bir de salata y a p ıy o ru m ." diye ce­ vapladıktan sonra dom atesleri d o ğ ram ay a d e v a m etti S enem .

B ora “ Eline sağlık, çok sev erim ,” d edi k o lu n d ak i saati çıkar­ tırken, S en em 'in gözü takılm ıştı saatin e g e n e işte. G eçe n sene doğum gününde kendisine old u k ça p ah alı b ir saa t h ed iy e etm e­ sine rağm en B ora o saati sad ece çok özel z a m a n la rd a takm ayı tercih ediyor, gündelik olarak da b u k o lu n d ak i o rta s ın ıf saati

MS

DanaŞatuDUt

tercih ediyordu ve bunu h ed iy esin e kıym et verilm ediği şeklinde yorumlayan Senem haklı olarak içerliyordu. G ene de bu konuyu tekrar açmamaya karar verip hiç dikkat etm em işçesıne "Bılıyonun canım, onun için yaptım zaten. Hadi sen bir duş al. çıkana kadar hazır olur m asa.~ dedi sad ece. N c zaman konu açılsa sonu oldukça kötü biten tartışm alar yaşanıyordu çünkü.

Bora’nm kafasında ise bam başka şeyler vardı. 'T am am .” de­ yip banyoya doğru ilerlerken acaba bu ışı tayın zamanına kadar uzaimasam mı diye düşünüyordu Senem de farkındaydı aslında uzatm aları oynadıklarının ve bir gün Bora nın, karşısına g eçip ayn lm ak istediğim söyleye­ ceğinin farkındaydı M alalan ycn ı ycnı gözü n e çarpıyordu ama bunlan ıclati etm ek ıçın çok g eç kalm ıştı Hep yanında olmuştu Bora nın, hep uy sal ve an lay ışlı o lm u ş v e cn ufak bir tartışmadan bile kaçınmıştı Cok sev iyordu ve ondan a v n lm a fikn bile hayattan kopması­ na neden oluvx>rdu B aşka h ın m sev m esı başka bir adamı hayatı­ na sokması m üm kün d cğık lı K adcrlcn bir yazılm ıştı Bora ile ve lynlma-sı söz konasu b ile ola m a zd ı Fvci. başlan hata yap m ış vc onu kendinden uzaklaştırmıştı ima şu saatten sonra bu dun ım u toparlam ası im kânsızdı. Hep el altında, sessiz sakın vc uyum lu bir insan o lm ası, her şey e okey vermesi Bora'vı kendinden u zaklaştırm ıştı, kabul ediyordu hata.sinı ama pes etm eye hiç n iyeti yoktu S en em 'ın . N e yapıp edip ılışkısmı kurtarmak ıçın elin d en g e len i yapacakn. Tüm gece g ö ­ zünü bile kırpmadan yatakla s e s s iz c e düşündü durdu ve bir çıkış y-ohı aradı. Bulacaktı bir şey . clb c tıe bulacaktı.

Son zamanlarda sık sık y o ğ u n baş a ğ n la n y la uyanıyordu Bora. Daıuşnğı bir doktor bunu zih in yorgunluğuna bağlam ış.

Süum Hkça mesleki deformasyon diye özetlem işti durum u. K alçasına dolan­ mış Senem 'in uzun ve biçimli bacağını yav aşça çekip yatakta uzun uzun gerindi.

Gözü gene yanında uyuyan S en em 'e kaym ıştı. U zun gür saç­ lan yastığa yayılmış, derin uykudaydı. G enç k ad ım n çınlçıplak bedenini hayranlıkla izledikten sonra p ikeyi y av aşça üzerine ör­ tüp yataktan kalktı ve duşa girdi.

Bora yataktan çıkar çıkm az Senem ok gibi fırladı yataktan, hiçbir sabah onu kahvaltı yapm adan işe g ö n d erm em işti. Ç ay dem­ leyip sucuklu omlet hazırladı ve bir önceki g ü n d en k alan ekmek­ leri kızartıp B ora’ya seslendi.

H er zamanki gibi kot pantolon ve sp o r a y ak k ab ıy la işe gitmek için hazulandı, silahmı beline yerleştirip g ö m le ğ in i üzerinde in­ dirdi. Mutfağa girdiğinde sofra hazırdı, çay la rı k o y d u k tan sonra Senem koşarak boynuna san id ı ve “G ü n ay d ın aşk ım ,” deyip du­ daklarına derin bir öpücük kondurm uştu bile.

Senem ‘in tutkulu haline karşılık, B ora h e r z am a n k i gibi me­ safeliydi. M üm kün olduğu k adar k en d in d en u zak la ştırm a y a çalı­ şıyordu. Ayrılığı kafasına koyduğu ve b u ilişk iy i k en d in ce bitirdi­ ği için ona daha fazla ümit verm ek istem iy o rd u .

Keşke, keşke o benden so ğ u sa ... K arşım a g eç ip ‘B itti Bora, ben aynim ak istiyorum ,’ dese diye d ü şü n d ü için d en . H er şey ne kadar kolay olurdu.

“Suculdu om let mi yaptın?” diye sordu, ç o k u m u rsu y o rm u ş ya da şu an kahvaltıda ne yediklerinin h erh an g i b ir ö n em i varm ış gibi.

Senem yüzünde genişçe b ir g ü lü m sem e ile “ H ım m m seversin bilirim ,” deyince, daha fazla şuradan b u ra d a n k o n u şm a ile zaman kaybelm eyip haftalardır kafasını m eşgu l ed e n k o n u y a giriş yap­ mak istedi Bora ve “A slında b iraz k o n u şm a k istiy o ru m seninle,” m

V a n a Şana Dile

deyince beyninde ala rm z ille ri ç a lm a y a b aşlay an S enem elinden geldiğince so ğ u k k an lı b ir şe k ild e ce v a p v erd i B o ra ’ya. “K onuşa­ lım canım , n ed ir k o n u ? ” Tabağını itti ö n ce B o ra, iştah ı filan k alm am ıştı zaten. K onu­ nun ağırlığını d ü şü n ü n c e ve stre s y a p tığ ı zam a n la rd a m idesinde başlayan y an m ay ı h is s e tm e m e y e ç a lışa ra k sık ın tı ile konuya gi­ riş yaptı. “ F arkında o lm a m a n m ü m k ü n d eğ il. S enem b iz ayrılık yoluna g irdik.”

A Y R IL M A K k e lim e s i te k b a şın a S e n e m ’in g ö zünü yaşlarla doldurmaya yetti v e g e n ç a d a m ın sa k in ta v rm a k arşılık oldukça hırçın bir tavırla “ K aç g ü n d ü r im a ed ip d u ru y o rsu n B ora, neden ayrılmak istiy o rsu n b e n d e n ? B u k a d a r n e y a p tım ben sana, bir kusurum m u o ld u ? ” d iy e so rd u . Ö nünde d u ran ta b a ğ ın ı b ira z d a h a itere k y an ıtla d ı onu, tüm iştahı kaçm ıştı zate n . “ H iç b ir k u su ru n o lm a d ığ ın ı sen de biliy o r­ sun ama y ü rü m ü y o r işte, g ö rü y o r s u n .”

Senem “B en im g ö re b ild iğ im

sa d e c e sen in saçm aladığın!

Neyin p eşindesin a n la m ıy o ru m k i, n e y im iz ek sik ? Son derece uyumlu bir cin sel h a y a tım ız v a r, e so sy a l h a y a tım ız da g ü zel,” diye ardı ardına s ıra la m a y a b a şla m ıştı g e n ç k a d ın ve o n u n bu say­ dığı şeyler çok ö n e m li o lm a s ın a ra ğ m e n B o ra için E N Ö N E M L İ şeyler değildi işte.

“Bu kadar m ı s e n c e ? ” d iy e so rd u B o ra k aşla rın ı h ay retle k al­ dırarak.

“Güzel b ir k a d ın ım , b a k ım lıy ım , e ğ itim liy im , iy i b ir işim var daha ne istiyorsun a n la m a d ım k i? ” d iy e şa şk ın lık içinde sordu genç kadın çünkü o na g ö re sa h ip o ld u ğ u tü m b u v asıflar ev le n ile ­ cek kadın k ateg o risin d e b ir n u m a ra y a y e rle şm e si için yeterliydi.

Gücünün tü k e n d iğ in i h is s e d iy o rd u a rtık , b ez g in lik le "S enem bunları defalarca k o n u ş tu k ,” d e d i a m a g e n ç k a d ın ın pes etm eye 105

Sinan flhça hiç niyeti yoktu ve kafasına yatan en akla yakın geçerli nedene sığınıp “Bora bence sen buhranlı bir dönem geçiriyorsun ve bir süre sonra aldığın bu karardan pişmanlık duyacaksın,” dedi. Genç komiserin cevabı kısa ve netti. “Hiç zannetm iyorum .” Çay bardağım öfkeyle masaya bıraktı Senem. Gözyaşlannı engelleyemiyordu artık, sel gibi akıyordu yanaklarından. “Daha ne yapayım senin için inan şaşırdım, bütün günüm seni mutlu etmeye çalışmakla geçiyor. Aman göm leklerin ütüsüz olmasın, aman sağlıklı beslen diye tüm boş zam anlanm ı senin ev işlerine harcıyorum." Masadan aldığı peçeteye gözlerini silerken Bora ağzmı bile açmadan dinliyordu onu. “B ir gün kahvaltısız gönderdim mi seni şu evden? Ya da bir akşam geldiğinde akşam yemeğinin olmadığmı gördün mü?”

“Senem bunian inkâr mı ettim ? Senden ev işlerim i yapma­ nı isteyen oldu mu, aynca ben mi dedim sana gel evim e yerleş diye?” Son sözler istemeden çıkm ıştı ağzm dan, daha söyler söy­ lemez pişman oldu ama artık yapacak bir şey yoktu.

Senem o kadar sarsıla sarsıla ağlam aya başlam ıştı ki içi par­ çalandı genç komiserin. Ne tuhaftı şu hayat, B ora her şey ile başa çıkabilir zannederdi kendini.

Suçluluğundan emin olduğu bir adam ı konuşturm adan o sor­ gu odasından çıkartmaz, sezgilerine güvenir ve üzerine aldığı tüm dosyalan sonuçlandınrdı. A kadem ide güzel b ir eğitim almıştı, keskin nişancıydı üstelik. Aynı anda üç adam la dövüşm ek zorun­ da kaldığı olaylar olmuş, silahını onlarca kez u stalıkla kullanmış, sayısını hatırlayamadığı kadar çok olayı aydınlatm ıştı.

Her durumda ne yapacağını bilirdi B ora, önüne b ir dosya gel­ diği zaman ilk iş nereden başlaması gerektiğini, nasıl nişan alınıp ateş edileceğini ya da zorda kaldığı zam an d övüşürken tek başına m

‘B ana Şana DUe

birkaç k iş in in i ç i n d e n n a s ı l s a ğ s a l i m ç ı k ı l a c a ğ ı n ı . . . H e r ş e y i, h e r şeyi b ilird i B o r a .

Ama bu durum hariç!

Karşısında ağlayan bir kadını nasıl teselli etm esi gerektiğini bilmiyordu işte, acizdi bu k o nuda. K a d ın la n n üzülm esine daya­ namıyordu. K arısını d öven k aç kocay ı m erk ezd e öfke ile dövdü­ ğünü hatta diğer p o lislerin ad am ı elin d en nasıl zorla aldıklarını bilirdi.

Bir kadınların b ir de ç o cu k la rın g ö zü n d en akan yaşa daya­ namazdı Bora, k u rşu n larla b o ğ u şm a y a h azırd ı am a b ir kadının gözyaşlarıyla değil! Y erinden k a lk ıp h âlâ ağlay an genç kadm ın yanına gidip hiç istem em esin e rağ m e n k o lla rın ın arasın a aldı. Saçlanndan öperken elinde o lm a d a n teselli ed erk en buldu kendini.

“Senem çok ö zü r d ilerim , ben b ö y le y im işte. Ç oğu zam an hıyar bir herif olup çık ıy o ru m , asla k ırm a k istem edim seni. Sen bakma bana, hayatım ı in a n ılm a z k o la y la ştırd ın inkâr edersem nankörlük etm iş o lu ru m .”

Bora’nın kollarında se ssiz c e ağ lıy o rd u S enem , hiçbir yanıt vemedi.

“Hem ben de çok m e m n u n u m b u ray a taşın d ığ ın için, bana arkadaşlık ettin. İnan ö yle d e m e k iste m e d im .” A slında asıl söyle­ mek istedikleri bunlar d eğ ild i am a ü z e rin d e bu k ad ar e m eğ i olan bir kadını üzm ek şerefsizliğ in i de y a p a c a k değildi.

Ayrılma konuşm asının g eçic i de o lsa kapan d ığ ın ı düşünen Senem “Tamam boş ver. İşe g eç k a lac ak sın , sonra konuşuruz,” dedi gözündeki y aşlan silm e y e çalışarak .

Bora masanın ü zerin d ek i tele fo n u n u g ö m leğ in in cebine k o ­ yarken “İyi m isin?” d iye so rd u . L a f o lsu n d iy e değil gerçekten iyi olduğundan em in o lm ak istiy o rd u .

107

SüumYIlıça

Senem ikisinin de hiçbir şey yemediği kahvaltı masasını to­ parlarken ‘"İyiyim, merak etme." diye fısıldadı yavaşça.

Bora telefonun ekranındaki mesajları göz ucu ile inceleyip “Tamam o zaman," dedi ve Senem birlikte yaşam aya başladıklan günden beri abartısız her sabah sorduğu soruyu gene sordu.

“Akşam ne pişireyim, istediğin bir şey var mı'?”

Daha geceki yemekler bile bitmemişti ve son günlerde zaten genç adamtn iştahı hiç yerinde değildi. Belirsizlikler, uzatmalar hep canmı sıkardı böyle işte. “Ben gecikirim akşam , sen beni bekleme yemeğe,” dediğinde sanki mesai saati sabah dokuz ak­ şam beş de, geç kalması tuhaf bir şeym iş gibi şaşırarak sordu Senem. “Neden gecikeceksin ki?” “İşim var, merkezde Ayhan Abi ile bazı d osyalan inceleye­ ceğiz." “Şu kayıp kız davası m ı?”

Normalde işlerini anlatmazdı Bora, S enem ’e. B irkaç telefon konuşmasından bazı anlam lar çıkarttıktan sonra gazetelerin geniş yer verdiği olayı da okuyunca olanlan az çok anlam ıştı kız işte.

“Hem o hem de başka bir dosya var elim de, onunla ilgili bir toplantı yapacağız akşam herkesin işi bitince,” diye cevap ver­ dikten sonra Senem ’in başka bir şey sorm am asını üm it ederek sokak kapısına doğru yürüm eye başladı.

Senem “Tamam o zaman, ben de kızlarla yerim dışarıda,” derken nerede ne yaptığının hâlâ B o ra’nm u m urunda olduğunu düşünüyordu umutsuzca.

Bora “Tamam, görüşürüz,” deyip saçlarından tekrar öpüp ev­ den çıktığında Senem arkasından, görse kanını donduracak so­ ğuklukta gülümsedi. ‘İşte böyle Bora Bey,’ dedi içinden ‘b ilirim dayanamazsın m

V a n a Ş a n s ViU

gözyaşlarına. S ertsin am a o sert g ö rü n ü şü n iki dam la gözyaşıyla böyle dağılır iş te ... ’ Mümkün olduğu k a d a r o y alay a cak tı B o ra ’yı, konu her ayrılı­ ğa geldiğinde usta b ir m a n e v ra y la k o n u y u kapatacaktı.

Ta ki B ora artık S e n e m ’siz b ir h ay atı düşünem eyip aynlık fikrini bir daha ağzına a la m a y ın c a y a k a d a r...

Arabasına b in d iğ in d e ö fk e d e n k u d u rm ak üzereydi Bora.

Gene konuşam am ışlardı, g en e ay rılık k o nuşm ası yapam am ış, gene bu önem li k o n u y u sü rü n c e m e d e bırakm ıştı. R adyoyu so­ nuna kadar açıp hız sın ırın ı a şa ra k m erk eze doğru yol almaya başladı.

Sabah yum urtalı ekm ek kolcusuyla u y a n d ım dem ek isterdim ama diyemeyeceğim, o d a m d a k i k o k u sp re y in in b ey az gül kokusunun haricinde hiçbir şey y o k tu . E lif ço k g eç saate k ad ar oturduğum uz için bizde kalm ıştı. O d a m d a n ç ık ın c a b an y o kapısının önünde çarpıştık zaten.

“G ünaydın,” d e d iğ im d e E li f ’in o ld u k ça erkek kalkıp günlük saç bakımmı bile y ap tığ ı fark ettim . E o y ap m ay acak da ben mi yapacağım, m aşallah A llah k ıza b ir saç verm iş bak ve niye benim böyle saçlarım yok d iye ağ la, o d e rece yani.

“G ünaydın can ım .”

“Hemen çık acak m ıy ız E lif? D id em d am lar b irazdan,” diye sordum çünkü kurulu saa t g ib i hiç şaşm az, h e r sabah saat sekiz dedin mi kapıdadır b izim deli.

Elif “Sahi dışarıda y a p a c a k tık d eğ il m i k ahvaltıyı, dur hemen hazırlanayım,” deyip m isafir o d asın a ko ştu ru n ca ben de kendi 109

Sinan ttkça

o d a m a k o ş u p g iy in m e y e b a ş la d ım . Ç ü n k ü k a m ı a c ı k m ı ş b ir D i­ d e m . b ild iğ in e \T İm g e ç i r m e y e b a ş la m ış b ir H u l k ö fk e s in d e d ir, iy i b ilir im .

Askılı bir elbise giyip parmak arası terliklerimi ayağıma ge­ çirdiğim anda Didem kapıyı çaldı ve açtığım anda da her zaman­ ki gibi günaydın deme zahmetine girmeden “H azırsanız çıkalım hemen, çok açım ben,” dedi, ki onun bu öküzlüğüne şaşırdık mı?

Tabii ki hayır!

Caddeye, M idpoint’e gidince etrafın sakinliği karşısında içim mutlulukla doldu. Hem hafta içi hem yaz mevsim i olunca herkes bir yerlerde, İstanbul’un tadı en güzel böyle çıkıyor zaten.

Köşedeki masalardan birine yerleşip siparişim izi verdikten soma Didem tabletini çıkartıp her sabah yaptığı üzere günlük burç yo­ rumunu açtı ve bizim de duymak istediğim izi düşünm üş olacak ki sesli bir şekilde okumaya başladı, “Uzaktaki bir tamdığınız ile aranız açılacak, ekonom ik an­ lamda biraz tutumlu olmanızda fayda var, aileye yakın birinin sağlık sorunu düzelecek sevineceksiniz. O f bu ne ya! A şk nerede aşk, ben ne bekliyorum ne çıkıyor burç y orum um da.”

“Kavga etmediğin bir gezegenler kalm ıştı, nihayet oraya da el atm değil mi Didem?” diye sordu E lif ve elbette ki sorusuna bir yanıt alamamıştı.

Burç yorumlarmı okuduktan sonra D idem H a n ım ’ın sosyal turu başladı. Önce Twitter, ardm dan İn stag ram ’da şöyle bir dola­ nıp son olarak Facebook’a giriş yaptı ve “C em re bir şey paylaş­ mış da neymiş ki bu resim açılm ıyor?” diye söylenince merakla sordu E lif “Bizim Cemre mi ki o? Ay u yuz oluyorum şu kıza ya.”

Didem “Paylaştığını görünce daha da sin ir olacaksın,” deyip tableti E lifin önüne doğru uzattı ve E lif’in ilk tepkisi “lyy, sinir 110

V ana Şana Dile

şey,” oldu, ardından “N e yazm ış ki?” deyip merakla kafamı ben dc soktum tabletin içine.

Didem “Şuraya bak ne y azm ış,” deyip, C em re’ntn sırf şu pozu vereceğim diye gidip m anikür yaptırdığına emin olduğu­ muz sağ eli ile yaptığı zafer işareti şeklindeki sevimsiz resminin altmda yazan ‘E BEN E V L E N E Y İM O Z A M A N !’ yorumunu, yüzümüzde bir tiksinti ifadesi ile seyrettik bir süre ve E lif’in suratı asılmış bir şekilde “Ay inanm ıyorum ya, bu da mı evle­ niyor? Kimmiş evleneceği zav allı?” sorusuna yanıt bulmaya gelmişti sıra. Ç ünkü kahv altım ız bitm işti ve yapacak daha iyi bir işimiz yoktu, zam an geçirm ek adına kendim izi vuracağımız saçmalıklar silsilesinin içindeki en iyi m alzem elerden biriydi şu an Cemre’nin evliliği. E lif “Ç ocuğu etiketlem iş işte, oradan gir profiline,” deyince “D oğru sö y lü y o rsu n ,” deyip Emrah S a n ’ya ail profili açtı D idem ve hem en söylenm eye başladı. “Ö ff hiç sevmediğim bir profil tipi d ah a.”

“Kapalı mı bunun da h er şey i?” diye m erakla sordum ama neyse ki çocuğun zam an tü n elin d e birçok resim açıktı ve bizler de derin m eraklardan kurtu ld u k böylelikle.

Elif “Vay be, bizim süm sük C e m re ’ye bak sen! M ikonos’ta tavernada tabak kım ıış sev g ilisiy le,” deyince D idem “Adam mü­ hendismiş gördünüz m ü?” d iye ekledi o çok önem li bilgi dağar­ cığımıza!

“Hımm gördüm . Ay bunlarm davetiyeleri de gelir yakında şimdi,” deyip suratına tiksindiğini b elirten bir ifade yerleştirdi Didem ve haklıydı da. K endisi ikinci kocayı boşadı ve bu duru­ mun Cemre’nin düğün ö ncesin d e bol bol dedikodusunun yapıla­ cağından hepimiz em indik.

Elif “Keşke silseydik şunu listem izden Yasemin ya, muhab­ betimizde kalmadı zaten ,”derken aslında ikisi de benden silelim

ın

Sinem iUtça hadi diye onay vennemi bekliyordu ama yüzüm üze karşı açıkça bir terbiyesizliği olmayan birini listeden çıkartm ak da gerçek­ ten çirkin geliyordu işte, bunun için “Saçm alam ayın kızlar, daha beter laf rm vermek istiyorsunuz onun ağzına? Beni kıskandılar, onun için sildiler diye bir de orada burada arkam ızdan konuşa­ cak,” deyip bu konuyu da kapattım çünkü C em re’nin yedi ma­ halleye nam salmış bir dedikoducu olduğunu çok iyi biliyorum.

E lif “Herkes evleniyor. Şu F acebook’u açm ak istemiyorum inan, ne zaman açsam ya birinin nişan haberi ya evlilik fotoğraflan ya da sevgilisiyle şurada burada çekilm iş sarm aş dolaş re­ simleri var,” diye mızıldanırken D idem de “B izden başka herkes sevgi kelebeği zaten,” diye söylenerek ona hak verdi ve sanırım aynı fikirde oldukian ender anlardan birini yaşıy o rlar şu an.

Kahvaltı tabağında zeytin çekirdekleri haricinde hiçbir şey buakmayan Didem, yetinm eyip üzerine birde beyaz çikolatalı sufle söyledi.

“Senin mutlaka bir doktor kontrolünden geçm en lazım Di­ dem,” diye fikir yürüttüm kıskançlıkla çünkü gerçekten elimde değil, çok beter kıskanıyorum bu kızı. B iz neredeyse mercimeği bile sayıp da yiyecek konuma gelm işken, onun gecenin ikisinde KFC’den acılı jalapeno menü götürüp, M a n g o ’daki 34 beden el­ biselerin içine girebilmesini ciddi ciddi kıskanıyorum .

Didem “Niyeymiş o?” diye sorarken tabağındaki çilekleri suflenin beyaz çikolatasına bandırm akla m eşguldü.

“Ben ömrümde böyle iştah görm edim . B elli etsen neyse de nasıl hâlâ sıfır beden dolanabiliyorsun anlam ıyorum , kesin var bir problem. Guatr filan mı var acaba sende?” diye sordum çünkü bu durum gerçekten normal değil, olam az yani doğa kanunlanna aykırı. Günde nereden baksan 6000-7000 kalori alıyor ve hâlâ çöp gibi!

112

V a n a Şana VUe

Elif en az benim ki k a d a r kısk an ç b ir ses tonu ile gözlerini kısarak sordu. “ K aç k ilosun sen D id o ?”

Didem’in “ K ırk se k iz ,” cevabı üzerine gözlerim iz daha da açıldı çünkü elli kilo y d u geçen a y lard a çok iyi biliyorum . Bu ka­ dar yemeye bir de ki lo m u verd i bu şim di y a n i? ! Yok yok gerçekten bu dünyada adalet d iye b ir şey y o k , ben artık buna kesin inandım.

“Kızlar benim d o k to r ra n d ev u m v a r b u g ü n ,” deyince E lif her zamanki nezaketiyle b en im le g elm ey i te k lif etti, D idem ise her zamanki rahatlığı ile oralı b ile o lm ay ıp kendi program ını yaptı.

“Ben de şuradan b ir arab ay a b in ey im de K a d ık ö y ’e ineyim .”

“Ne işin var K a d ık ö y ’d e ? ” d iy e sordum am a sonradan piş­ man oldum. M u h tem elen b ir y e rd e fal b ak tıracak tır gene, başka bir şey için inm ez K a d ık ö y ’e b ilirim fak at cevabı şaşırttı beni.

“Kuyumculara b ak acağ ım , tek taş b ir şey istiyorum . B ir de şu klipsi bozulan k ü pem i tam ire v erey im , bu arada yanım da mı o acaba?” deyip çantasını k a rıştırm ay a başladı.

“Buradaki k u y u m cu lara b a k sa n a ,” dedim sanki üzerim e va­ zifeymiş gibi.

Aradığı küpeyi m u h afa z a k u tu su içinde çantasının dibinde bulup bana “B iz senin gibi m ily o n e r koca b u lm adık henüz Ya­ semin Hanım, senin b u rad a k i k u y u m cu ların fiy atlan hakkında bilgin var m ı?” diye so ru n ca v e recek cev ap bulam adım .

113

Sinem Ylhça

İstanbul Emaiyet M üdürlüğü Asayiş B üro... ay ben böyle İşın bir tarafını

H

d iy en B o ra odasında

öfke ile aşağı yukan dolanıyordu.

"Bora, oğlum otur bir şöyle,” diye m asan ın k arşısındaki kol­ tuğu gösterdi Ayhan Komiser.

Bu sefer M eryem ’i bulduğunu zan n etm işti ve y anıldığını an­ layınca da öfkeden deliye dönm üştü.

“Ayhan Abi bu ne iştir anlam ıyorum . B a siretim m i bağlandı bu davada, nedir bu şansızlık? Tam b uldum z a n n e ttim , gene elde var sıfır,” diyerek sıkıntı ile elini sa ç la n n m a ra sın a d ald ırd ı Bora.

“Birkaç kere o sokağa girip çıktığım g ö re n le r var, mutlaka gidiyor halasının yam na belli. H adi o tu r artık , b a k başım ı dön­ dürdün.”

Bora nihayet m asanın karşısındaki sa n d a ly e le rd e n birine otu­ rup “Belli de, halası da N uh diy o r P e y g a m b e r d e m iy o r abi. Kıza yardım etm eye çalıştığı belli am a b öyle o lm az k i,” d ed i ve Ayhan Komiser de kendisi ile aynı fikirdeydi. “ B en ce d e sa k lıy o r Mer­ yem ’ i ya da saklanm asına yardım ediyor. A ile y le arası çok kötü m

V a tm Ş ans VUe

halımın kim se ile konuştuğu yok, resm en aileden ihraç edilm iş,” diye kendi fikrini belirtince, y ıllard ır aynı konular ile uğraşmanın verdiği sıkıntı ile söylendi B ora. “ İslem edikleri bir evlilik yapmış da ondan. Sanki m ecbur k ad ın lar bu hödüklerin istedikleri adam ­ larla evlenm eye.”

“Bence halası s ırf bu y ü zden yardım ediyor M eryem ’e işte.”

Ayhan K om iser de em indi halanın bu işin içinde olduğundan ama kadın yardım cı olm adığı sü rece yapabilecek leri bir şey de kalm a­ mıştı.

“Orasını anladık abi de nasıl bu lacağ ız kızı? Bizden önce ağabeyleri bulursa hiç iyi o lm az, b iliy o ru m .” B ora’yı en çok dü­ şündüren konu buydu işte, k ızm halası elbette iyi niyetliydi ama koruyabilmeleri için ailesin d en evvel onu bulm alıydılar.

“Dur bakalım b ak acağ ız artık , bu lacağ ız b ir şey,” diye iyim ser bir tavırla ekledi A yhan K om iser, sam an lık ta iğne aradıklannın da farkındaydı.

“Ben şu hala ile g ö rü şm e y e gideyim bir,” diyerek ayaklandı Bora çünkü bir de şu n ark o tik op erasy o n u için çalışm ası gereki­ yordu ve oturarak zam an k a y b etm ek istem iyordu.

Komiser A yhan “O ğ lu m , İh san lar d em in geldi oradan, anlat­ mıyor kadın işte b ir şey,” dedi am a B ora çoktan ayaklanıp kapının önüne kadar gitm işti bile. “B ir de ben konuşayım abi, neredeydi evi?”

“K adıköy’de R ıh tım C a d d e si’nin arkasında bir sokakta otu­ ruyor, dosyada var ad re si,” diye cev ap verdi tecrübeli komiser.

Biliyordu genç m eslek taşın d ak i azm i ve hareket tutkusunu.

Uzun zam andır şehrin k arşısın a geçm em işti Bora. Kadıköy Rıhtım’a geldiğinde arabasın ı yol ü stü n d e b ir yere bırakm ış, kam ı iyice acıktığı için A ltıy o l’daki kafelerd en birinde bir şeyler atışns

«ta

tum aya karar vennişti. S enem ’in aram asını ce v ap sız bıraktıktan sonra telefonunu arka cebine koym ak Ozereydi ki b ir şey dikka­ tini çekü. Şu m agM inın vitrinine bakan kız, g eçen gün arabasın a çar­ pan edepsiz değil m iydi? Biraz daha y a la n m a g elin ce o olduğuna emin olAı. Neydi bunun adı. D id em 'm iy d i?

Vitrini tfalgın bir şekilde inceleyen D id e m ’in birk aç adım gefisinde durup ellerini arkasında birleştird i, tam o esn ad a da Di­ dem arkasmı dönüp yürüm eye başlay ın ca çarpıştılar.

Didem ilk önce ne olduğunu an lay a m ad ı, sa d e c e göğsü çok fena acıyordu ve kendi acıyan g ö ğ sü n ü tu ta rk en ç a rp tığ ı adam , ta­ bir yerindeyse kım ıldam adan kale g ibi ö n ü n d e d u ru y o rd u . Ve bu durumun verdiği sıkıntı ile “Ya d ik k a t e tse n e b iraz . H ay v an mı­ sın, nesin? Ne girdin dibim e kadar, fark e tm e d im ,” d iy e söylendi.

Bora, D idem 'in kolunu tıpkı ö n ce k i g ü n k a z a d a n so n ra tuttu­ ğu gibi tutup “B ana bak bir k ez d a h a ,” d e d i, p a rm a ğ ın ı burnunun ucuna yaklaştırıp devam etti. “T ekrar e d iy o ru m , te k b ir k ez daha bana küfür edersen elim de k alırsın. B u sen i so n u y a rış ım .”

Didem az önce bağırdığı a d a m ın K o m is e r B o ra olduğunu fark edince şaşkınlık içinde y ü z ü n e b a k a k a ld ı.

“H erkese karşı bu k ad a r an lay ışlı o lm a m . C id d i söylüyorum , seni son kez uyardım .” D id e m ’in a ğ z ın ı a ç ıp te k k e lim e etm em e­ si üzerine kolunu biraz daha sık ıp y ü z ü n e iy ic e y a k la ş a ra k sordu.

“A nladın m ı?”

D id em ’in cevap olarak sa d e c e b a şın ı s a lla m a s ı ü z erin e de "Bak isteyin ce nasıl da u y sa l o lu y o r s u n ,” d e y ip k o lu n u bırakın­ ca. D idem “N e giriyorsun se n d e d ib im e k ad ar, fa rk e tm e d im bile seni,” d iye sö y len d i.

Bora “Şu an se n in le u ğ ra şa ca k h a lim y o k , d ü n y a k adar işim var.” d eyip arkasm ı d ön ü p y ü r ü m e y e b a ş la d , a m a b ir d e n v a zg eçip m

V ajuı Şana VUe

tekrar döndü. D id e m ' in b u rn u n u n u cuna k adar geldi vc "Ayrıca gü­ zelim dibine kadar girsey d im , inan bana bunu derinden hisseder­ din," deyip suratında y arım b ir g ü lü şle tek rar yürüm eye başladı.

Didem arkasından "T erb iy esiz h ay v an ," diye b ağ m n ca da, iki adımda yanına tek rar g elip k o lu n u aynı yerinden üçüncü kez tuttu. Sesi bir fısıltı gibi teh lik eli çıkıyordu. "D ah a iki dakika önce ne dedim ben sa n a?”

Kolu gerçekten acıy o rd u a m a şu an bu durum u belli etmeye niyeti olm adığı için "S en de d o ğ ru d ü zgün konuş o zaman be­ nimle, karşında ço cuğun y o k !” d edi D idem sadece.

Bora "H ay A lla h ’ım , sen b ana sa b ır ver,” derken sesi geçen seferki tartışm alarında o ld u ğ u gibi teh lik eli b ir sakinlikteydi.

“Asıl bana versin o sab rı, iki g ü n d ü r şam ar oğlanı gibi nerede görsen saldırıyorsun ü stü m e ,” d iy e cev ap verdi D idem ve kolu artık gerçekten çok acım ay a b aşlam ıştı.

Her şey bir anda o ld u ; B ora tam ağzını açıp D id em ’e cevap verecekti ki aralarından biri h ızla D id e m ’in çantasını da kaparak geçti. D idem çığlık çığ lığ a “Ç an tam ! Ç an tam ı aldı, imdat! Polis yok mu, polis?” diye b ağ ırd ığ ın d a B o ra içinden ‘Polis karşısında dunıyor, bir de polis ara n ıy o r c a d ı,’ d iy e söylenerek kapkaççının peşinden koşm aya b aşlam ıştı bile. A ltıy o l’daki boğa heykelinin orada adamı y ak alad ığ ın d a ter içinde kalm ıştı.

Adamı sokakta y ere y atırıp ellerin i arkadan birleştirdiğinde devriye gezen polis arab ası y a n la n n a g elip yanaşm ıştı. Cebinden kimliğini çıkartıp p olis m em u rla rın a g österdi ve az önce yaka­ ladığı kapkaççıyı teslim etti. P eşle rin d e n koşan D idem tık nefes vaziyette yanlarına gelince. B o ra çan tasın ı uzattı ve D idem ola­ yın şaşkınlığı ve heyecanı ile çan tasın ı alırken sadece “Teşekkür ederim,” diyebilm işti. m

Bora “Önem li değil,” diye cevap verip ad am la boğuştuğu esnada yere düşen telefonunda bir h asar olu p olm adığını kont­ rol ederken Didem “O lur mu önem li d eğil, çan ta m çok önemli benim için. Oldukça pahalı bir m arka a jm ca cü zd an ım , kimlikle­ rim, makyaj çantam hepsi içinde. M addi m an ev i d ü n y a kadar zaranm olacaktı, gerçekten çok teşekkür ed e rim ,” d edi h er zamanki kabalığmdan kilometrelerce uzakta o lan b ir nezaketle.

Bora, memurlardan bir tanesinin u zattığı su d an b iraz içip ce­ vap verdi D idem ’e. “U nuttun galiba p o lisim ben, işim bu zaten.”

Genç komiserin alnından düşen b ir iki d am la tere takılmıştı Didem ’in gözü ve “Ter içinde k ald ın ,” dedi üzg ü n ce. Ona “İlk defa koşmuyorum birinin peşinden, alışk ın ım m erak etm e,” diye cevap venrken B ora'nın yüzünde ukala b ir g ü lü ş vardı.

Didem çantasından bir m endil çık artıp ü zerin e kolonya püs­ kürttü ve B ora’ya uzattı. B ora şaşk m iık için d e b aktığı mendili alıp “Teşekkür ederim ,” diye m m id an d ı. T elefo n u çalınca ara­ yanın Senem olduğunu gördü ve cevap v e rm ez se aralık verme­ den devamlı arayacağmı çok iyi bildiği için ç a re siz cevap verdi.

“Efendim Senem?”

Didem’in bütün kıskançlık dam arları h arek ete geçm işti. Adı gibi emindi, kesin sevgilisiydi bu S enem d en en kız. Z aten böyle adamı boş bırakırlar mı, kaç tane Senem v a rd ır k im b ilir hayatın­ da diye öfke ile geçirdi içinden.

Bora telefonu kapattığında yan m a gid ip “ A ffed ersin iz ko­ miserim, telefonda konuşurken d uydum b ir şe y le r atıştıracağım dediniz,” dedi.

“Eee dediysem ne olacak, ona da m ı b ir itirazın v ar?” diye sordu Bora yandan bir gülüş ile. D idem “ Y ok can ım , daha neler!

Ben sadece size bir yemek ikram etm ek iste m iştim ,” diye cevap verdikten sonra kendi cesaretine hayran kalm ıştı.

116

D a n a Ş a n s D ile

“E fendim ?” d iy e so rd u B o ra h ak lı o larak büyük b ir şaşkınlık ile ve D idem h em en a ç ık la m a g ereğ i h isse d erek ekledi. “U ğraş­ tırdım sizi, k o ştu ru p te r iç in d e k a ld m ız b en im yüzüm den. İzin verin, bir yem ek ik ra m e d e y im siz e .”

“S açm alam a A lla h a şk ın a , n e g e re k v a r y em eğ e filan? U n u ­ tuyorsun galiba, b en p o lisim b en im işim bu. Z aten gözüm ün önünde oldu olay, e lb e tte m ü d a h a le e d e c e k tim ,” d iy e cevap ver­ dikten sonra te le fo n u n u n e k ra n ın d a k i b azı şey leri kontro l etm eye başladı.

Am m a y o ğ u n b ir a d a m bu b ö y le , g ö z ü sürekli telefonunda diye düşünen D id e m “ O lsu n , b e n g e n e d e ısrar ediyorum . L ütfen izin verin, bir şe k ild e te ş e k k ü r e d e y im size. Z aten ben de yem ek yiyecektim,” d ey ip so n h a m le sin i y ap tı ç ü n k ü gerçek ten onunla baş başa kalm ak, b ira z y a k ın la şm a k için b ir daha b öyle güzel bir fırsat geçm eyebilirdi elin e.

Bora saatine sık ın tıy la g ö z attı, o ld u k ç a g eç kalm ıştı. H em en bir şeyler yiyip, a rk a s ın d a n şu k a y ıp k ızın halası ile görüşm esi ve sonra da m erk eze d ö n m e s i g e re k iy o rd u . D ah a fazla tartışm ak ya da işi uzatm ak istem e d i. Z a te n y iy ec e k ti b ir şeyler, şu m avi gözlü cadı da k e n d isin e e şlik e d e rd i işte. “T am am , p ek i,” dedi en sonunda ve D idem için d e n k o c a m a n b ir ç ığ lık attı. K esin ilahi bir plan söz k o n u su y d u b u işte, b u n d a n adı gibi em indi. Ö nce o kaza, sonra burada k a rş ıla ş m a la rı ve en son o larak o kapkaççı.

On beş m ilyonluk m eg a k e n t İs ta n b u l’da b ö y le ark a arkaya kar­ şılaşmalar m üm kün o la b ilir m iy d i? Y ok y o k , kesin çok büyük bir organizasyon sö z k o n u su y d u . Ş ö y le ki; ö n ce gezeg en ler m ü ­ kemmel bir açı o lu ştu ru p B o ra ile D id e m ’in b u rçlarını uyum lu hale getirm işlerdi (sahi B o r a ’n m b u rcu n ey d i acaba, b ir ara bu konuyu araştım iası g e re k iy o rd u ), so n ra m e le k le r ikisini b ir araya m

Sü um Y Ikça

getirmek için ek mesai yapm ışlardı (bunun için San Antuan Kilisesi'ne gidip konuda emeği geçen tüm m eleklere teşekkür için bir mum dikmeye karar verdi), son olarak E ro s’u devreye sokup Bora’nın kalbine bir ok sapladılar mı bu iş tam am dı işle.

O kapkaççıya da şükran borçluydu D idem . E ğer o çantayı alıp kaçmasaydı Bora'yi yem eğe davet etm ek için herhangi bir bahane bulması mümkün değildi. A llah bin kere razı olsun o adamdan diye geçirdi içinden. Şikâyetçi dc o lm ayacaktı ondan, Allah’uı garibanına zaten hayat vurm uş b ir dc D idem mi vura­ caktı! Yo yo, mümkün değildi bu. İhtiyacı olm asa ve m ecbur kal­ masa kim kapkaça çıkardı ki! D idem çok iyi anlıyordu o adamı ve yüce gönüllülük gösterip o zavallıdan şikâyetçi olmayacakn.

Elbette adamın dramı D idem ’in zerre k ad ar um urunda değil­ di! Es kaza Bora gibi bir yakışıklı ile y ak ın laşm asın a yardımcı olmasaydı, değil şikâyetçi olm am ak adam ın idam cezası ile yar­ gılanması için elinden geleni yapardı halta o da yetm edi Avrupa İnsan Hakları M ahkem esi’ne kadar olayı taşır, sosyal medyayı ayağa kaldırırdı. Hangi paçoz. hangi şu u rsu z D idem Soyarslan’ın çantasını içindeki onlarca kıym etli eşya ile çalm aya cGrcı edebilirdi ki!

Neyse konu bu değildi şimdi D idem için, önüm üzdeki iki yıl­ lık kalkınma ve yapılanma planı kafasında oluşm aya başlamıştı bile, ö n ce Komiser Bora ile yakınlaşıp telefon num arasını ala­ cak, bir sonraki buluşmaları için alt zem in hazırlay acak , sonra bir ilişkiye başlamalarım sağlayacak, B o ra 'y ı nikâh m asasına otur­ tacak. biri kız biri erkek olm ak üzere iki çocuk doğuracak ( gerçi Bora istedikten sonra o iki sayısını üç ile bile çarpabilirdi, hiç sorun olmazdı!), çocuklarından erkek olanın adına o kapkaççının adım verecekti. Adamın adını öğrenm ese bile sorun değildi Di­ 120

VanaŞaıulMU dem için, kısaca kapkaç bile koyabilirdi oğlunun adına. Sonuçta bir vefa borcu vardı o adam a, m utluluklarının ve huzur dolu yu­ valanılın m im an olacaktı o kapkaççı!

Bora ikinci kez seslen d iğ in d e ancak çıkabildi daldığı dOşOncelerden. “Pardon duy m ad ım seni, ne dedin?"

“Biraz çabuk o lab ilir m iyiz dedim , benim gerçekten çok ace­ lem var," dedi B ora sab ırsızca ve D idem sonunda zihnini topar­ layıp sormayı akıl etti. “H a tabii tabii aiTedcrsin. N ereye gidelim, nc islersin?"

B ora'nın cevabı ise kısa ve netti. "H iç önem li değil, çabuk yiyebileceğimiz b ir şey ler o lsu n y e te r " “O zam an k ebap y iy elim ." d ey ip Ç iy a ’ya gitm eyi tek lif etti Didem. A ntep y em eklerin in en iyi yapıldığı yerlerden birisiy­ di burası. D ar bir sokak içinde k arşılıklı olarak iki binası var­ dı. Birinde sadece kebap, d ığ e n n d c ise türlü türlü A nicp yöresel yemekleri vardı. K ebap serv'is ed ilen y e n n ikinci katında köşe bir masaya yerleştikten sonra D idem karşı binaya geçip birkaç birkaç yem ek seçip g e n d ö n d ü ğ ü n d e B o ra'y ı gene telefonda ko­ nuşurken buldu.

"Yok am ınm . g ö rü şem ed im henüz. Yemek yiyorum , biraz­ dan geçeceğim orav a."

Didem hayranlıkla izlem ey e başladı genç adam ı, telefonda amiri ile konuşurken tab ağ ın ın yarundaki peçete ile oynarken ellerini bile hayranlıkla izledi. A dam ı nasıl da yakalayıverm işn hemen. Güçlü k o lla n y la iki d a k ik ad a etk isiz hale getıriverm ıştı. o elleri kim bilir nasıl güzel tu lu y o rd u r silahı. Erkek dediğin işte böyle olur dedi içinden. G ü çlü , çek ici, s e k s i...

Kim bilir nasıl güzel se v ışiy o rd u r bu adam o güçlü kollannuı arasına alıp ... "D idem b ir şey m i o ld u ? " B ora kim bilir k a ç m a

12»

Sinem llhça

kez kendine sesleniyordu am a ö yle b ir d alm ıştı ki hayallere, çı­ karabilene aşk olsun.

“Pardon, etkisinde kalm ışım o lay ın s a n ın m ,” d ed i sesini to­ parlamaya çalışarak. Bora ise bu tip o la y la rla sık sık karşılaşma­ nın, tabir yerindeyse aksiyonun bile ru tin e b in m esin in rahatlığı ile “Geçmiş olsun tekrar,” dedi sadece.

Didem “İyi ki oradaydın, yoksa ç an ta m ç o k tan g itm işti,” der­ ken konuşacak konu açm aya çalışıy ord u am a B o ra da bu konu­ yu fazla uzatmak istem iyordu artık. “ A d a m ın k aç tığ ı yönde ekip arabası vardı, ben olm asam bile o n la r y a k a la rd ı z a te n .”

“Olsun, ben gene de teşekkür e d e rim ,” d e d iğ in d e D idem ’in yüzünde derin bir m innet ifadesi vardı.

Kebaplarından önce gelen ara sıc a k la rın ta d ın a b akm aya baş­ ladılar. Didem “Kaç yıldır p o lissin ?” d iy e so rd u g en ç komisere bir konu daha açma hevesi ile.

“On iki yıla yakın oldu, eğitim den h e m en so n ra atanıyorsun zaten,” diye yanıtladı B ora ve tek rar aynı şey i d ü şü n d ü , nedense polis olduğunu duyan herkes ilk o larak bu so ru y u sorardı.

Didem hiç ilgi alanına g irm em esin e rağ m e n “ Ş ark hizmeti filan var değil mi?” diye sordu, çünkü ö n cek i g e c e polislerin ya­ şam şartlan ve çalışm a şekilleri ile ilgili ep e y b ir araştırm a yap­ mıştı internetten ve Bora “T unceli de y a p tım ,” d e y in ce gerçekten şaşırdı. “Ooo, tam terör bölgesi!”

Geçirdiği sıkmtılar, yaşam şartların ın zo rlu k la rı ve en önem­ lisi de girdiği zorlu operasyonlar geldi a k lın a B o ra ’nm . “Zordu gerçekten,” diye kısa kesti çünkü o d ö n em i h atırlam a k ve hak­ kında daha fazla konuşm ak istem iyordu.

“Sonra?” diye sordu m erakla D idem çü n k ü bu adam ın haya­ tındaki her bir evreyi öğrenm ek istiyordu, e k sik siz o larak hem de »22

B a n a S o n s VUe

ve Bora cevap o larak ö y le b ir şey söyledi ki fiziksel güce meraklı olan her kadın gibi k alb in d e k i aşk d efterin d e b ir artı işareti daha oluştu. “Sonra a ta m a la r b a şlıy o r işte. B azı b irim lerden istenebili­ yorsun, terörle m ü cad e le b ir d e özel h arek âttan te k lif geldi. K atı­ labilirdim özel b irlik lere am a iste m e d im .”

E ros’u b ek ley e m ez d i D id e m , k a y b ed ecek vakti yoktu ve çoktan âşık o lm u ştu bile. B ir de ö zel b irim lerd en istem işlerdi bu yakışıklıyı dem ek, o a ğ ır sila h la n k u llan ırk en gözünün önüne getirdi bir an B o ra ’y ı v e y u tk u n a ra k sordu. “N ed en istem edin?” “Şartları ço k zor. T erö rle m ü c ad e le d e b ir süre çalıştım , bazı operasyonlarına y a rd ım e ttim a m a h ay at boyu sürdürebileceğim bir tem po değil. B ir de d o ğ u n u n şa rtları çok zor, öm rüm ün sonu­ na kadar oralarda k alm a y ı g ö z ü m e k estire m e d im .”

D idem ‘İyi y a p m ışsın a ş k ım ,’ d iy e g eçirdi içinden. D idem de yaşayamazdı o şartlard a , e v le n d ik te n sonra zo r olurdu oralarda kalmak. H em zaten İs ta n b u l’da o lm a sa y d ı B ora, nasıl tanışacak­ lardı ki. İyi olm uş, iyi. İsab etli b ir k a ra r v erm iş Bora.

Saatlerdir nerede bu şap şal a n lam ad ım , a rıy o ru m arıyorum aç­ mıyor telefonunu. A n n e m e canı istedi d iy e y ağ m antısı siparişi verdi, kadıncağız b ir saat u ğ raştı y aptı am a saat kaç oldu hâlâ yok ortada.

Aımem elinde y ağ m a n tıla rın ı k o y d u ğ u geniş borcam ile salona girerken “ A ç m ıy o r m u te le fo n u n u ? ” d iye sorunca “Yok anne, yirmi kez arad ım u la ş a m a d ım ,” d ed im sinirle.

Telefonumu g iriştek i a y a k k a b ılığ ın ü zerin e bırakm ıştım ki zil açlı, kapıyı açtığ ım d a D id e m h er zam an k i gibi iyi akşam lar ya 123

S ü u m Y Ih ç a

da m erhaba gibi herhangi ifade k u llan m a y a h a tta ayakkabılarını bile çıkartm aya gerek görm eden ev in o rta sın a k a d a r daldı. An­ nem in “N eredesin sen D idem , k aç k e re a ra d ık k ız ım ,” sorusuna “İşim vardı G üzide Teyze, k u su ra b a k m a ,” d iy e ce v a p vererek telefonunu çantasından çıkartıp k u rc a la m a y a b a şla d ı ayaküstü.

“N e işiym iş bu?” diye so rd u m ç ü n k ü k e sin b ir h a ltla r kanştın y o r bu m anyak em inim , y o ksa D id e m ’in e v d e m an tı piştiği bir gün geç kalm ası m üm kün d eğ ild ir y ani.

Didem burnum un dibine k a d a r g irip “ S a n a n e Y asem in, sana ne?” deyince kendim i tutam ayıp p atla d ım . “K o rk tu k başına bir şey mi geldi diye!”

“Ne korkuyorsun ya, dağ b a şm d a y ım san k i! İs ta n b u l’un gö­ beğinde, K adıköyde’ydim . B aşım a n e g e lm iş o la b ilir? ” dedi ve gerçekten haklı. A slında norm al b ir k ad ın o ls a b a şın a bin türlü şey gelebilir am a bunun başına ne g e le c e k k i, b u n u yedi dağa nam salmış eşkıya görse k o rkudan y o lu n u d e ğ iştirir.

“Seni adam yerine koyup da m erak e d e n d e k a b a h a t zaten.’’

Annem araya girince D idem ile a ğ ız d a la şım d a son buldu.

“Hadi geçin sofraya, her şey hazır. Eli T i a ra d ın m ı Yasemin, o nerede kaldı?”

"A radım anne m arketteym iş, k o la alıp g e le c e k .”

E lif de geldiğinde nihayet so fra y a o tu ra b ild ik a m a Didem'in durgunluğu hayret vericiydi g erçek ten . “ N e y in v a r senin Dido?"

Tabağına aldığı m antının ü zerin e y o ğ u rt g e z d irm e k le meşgul olan Didem cevap olarak sadece “ Yok b ir şe y im y a, siz de taktı­ nız bugün bana,” dedi.

“N eredeydin, niye açm adın te le fo n u n u ? ” d iy e so rd u m çünkü bu konuyu kapatm aya niyetim yok. K esin b ir h a ltla r kanştınyor, anladım artık.

ta

Oana ^oıu Dile Sorum a “B o ra ile y e m e k y iy o rd u k ,” d iy e cevap verince hay­ retle tekrar sordum . “B o ra ? ” Didem “ E vet, B o ra. B aş K o m ise r B o ra!” diye her bir kelim e­ yi tek tek v u rg u lay arak ce v a p v e rd ik te n so n ra E lif gözlerini kısa­ rak sordu. “D a lg a m ı g e ç iy o rsu n sen b izim le?” A m a bizim kim n verdiği cevaba g ö re h iç d e ö y le d a lg a filan geçm iyordu, gayet ciddiydi D idem . “N iy e d a lg a g e çe y im , o lam az m ı?”

E lif “Ya sen şu n u b a şm d a n a n la tsan a bir,” deyince Didem tüm olanlan anlattı.

A ğzım şa ş k ın lık tan b ir k a n ş a çık “ B ö y le tesadüfler ancak fümlerde o lu r z a n n e d iy o rd u m ,” d e y in c e D id em “B en olanlan böyle y o ru m lam ıy o ru m , b u iş te s a d ü f fi.lan değil resm en evrenin büyük o ıg an izasy o n u , ilah i d ü z e n in b ir o y u n u ,” dedi.

E lif bana d ö n ü p “N e y in o y u n u y m u ş ? ” d iye sorunca “ İlahi düzenin,” tatlım cev a b ım v erd im .

“Siz geçin d a lg an ızı d a h a , z a m a n la h aklı o lduğum u görecek­ siniz,” dedi D idem , o h e r z a m a n k i k e n d in d e n em in ve bilge tavn ile. Ama ben, bu k o n u n u n g e rç e k te n te s a d ü f o ld u ğ u n u düşünerek söylendim. “ Ay ne a lak a sı v a r D id e m A llah aşk ın a, biraz tesad ü f olmuş işte."

“T esadüf m ü! A lg ıla m a n ız d a b ir so ru n m u v ar sizin, bu kadar tesadüf bir araya g e le b ilir m ı? K o c a İs ta n b u l’da o tesadüfen işi gücü karşıda o lm asın a rağ m e n b e n im b u lu n d u ğ u m tarafa geçi­ yor, benim de aynı a n d a K a d ık ö y ’d e b u lu n aca ğ ım tutuyor. K a­ dıköy’de koca ca d d e d e b en i fark e d ip ark am a k ad ar geliyor, o esnada olay y erin d en g e ç e n b ir k a p k a çç ı çan tam ı k apıp kaçıyor ve Bora çantam ı k u rtarıy o r. Ç ü n k ü o b ir polis! Ve siz tüm bu olanlan bir te s a d ü f d iy e a d la n d ın y o rsu m ız . ö y le m i?" “Şeyy ne b iley im , a s im d a ...” d iy e g ev ele d im , yavaş yavaş Didem'e hak v erm ey e b a şla m ıştım aslın d a.

as

Süum Y Ih^

E lif suratında yanm bir gülüşle sordu. “A llah b ilir o kapkaç­ çıyı da sen tutmuşsundur."

“Ha ha ha, aman ne kom ik!” diye te lle n ir k e n , suratından bir an kurnazca bir ifade geçti D id em 'in ve g ü lere k so rd u m . “ Didem itiraf et, akima gelmiş olsaydı kesin y a p a rd ın .”

Didem tabağma Udnci parti m anüyt a lırk e n , hiç istifini boz­ madan cevapladı beni. “Evet, hiç fena fik ir d eğ il. A slın d a aklıma gelmiş olsaydı yapardım yani."

“Hiç şüphem yok," derken sesi o ld u k ça to k ç ık m ıştı E lifin çünkü arkadaşlıkta yirmi yılı devirm enin ra h a tlığ ı ile bu manyağm her türlü hamlesini tahmin ed eb iliy o rd u k artık .

“Eee anlatsana neler konuştunuz y e m e k te , n a sıl b iri?” diye sordum Didem’in ortalığı silip sü p ü rm esin i k ıs k a n ç lık içinde seyrederken. Ve gelen yamt tam tahm in e ttiğ im g ib iy d i. “Sorma Yasemin, konuştukça adama âşık o ld u m .”

Elif “Yapma ya,” derken bana m u zip çe g ö z k ırp tı v e Didem konunun merkezinin gene kendisi o ld u ğ u n d a n h o şn u t b ir tavırla “Evet, görmeniz lazım. K onuşm ası, g iy im i, ta rz ı n e re d e n düştün sen buralara dedirtecek cinsten,” d ey in ce “N e re y e g ittin iz yeme­ ğe?” diye sordum. Çünkü K ad ık ö y’ün k a rm a şa sın d a sakin bir yemek yemenin mümkün olm adığı k o n u su n d a s a n ın m hepimiz hem fikiriz.

Didem tam tahmin ettiğim gibi “O d a a y n b ir sık ın tı oldu, Kadıköy’de her yer kafe filan, y o k ki şö y le a d a m g ib i b ir yer.

Mecburen en iyisi deyip Çiya ‘yi tav siy e e ttim işte, y em ek ler ha­ rika ama şöyle deniz kenarm da hoş b ir b a lık re sto ra n ın d a güzel bir yemek yemek isterdim onunla açık ç ası,” d e y in c e “ K ızım öyle adamla baş başa yemek her kula nasip o lm az , o n u n la sim it ye­ mek bile bir ayncalık bence kıym etini b il,” d e d im ki b u konuyu abartmıyorum, gerçekten öyle d ü şü n ü y o ru m .

m

Dana. Ş a n s Dile

“N um arasını a la b ild in m i? ” d iy e so rd u E lif ve buna hiç şaşır­ madım. E lif d em ek te le k o m in ik a s y o n d e m e k , h ayatının en b irin ­ ci önceliği telefo n n u m a ra la rıd ır y an i.

D idem y ü z ü n d e m u tsu z b ir ifa d e ile “ H ayır, o da ayrı b ir ca­ nımı sıktı zaten. B e k le d im o k a d a r y e m e ğ in so n u n d a gene g ö rü ­ şelim filan der, n u m a ra m ı is te r d iy e a m a hiç oralı bile o lm ad ı,” deyince “ İşin z o r d e se n e , b ir d a h a nasıl d e n k düşü recek sin de görüşeceksin,” d e d i E lif.

D idem , E li f ’e “ B u la c a ğ ım e lb e t b ir şey,” d iy e cev ap v erd ik ­ ten sonra “ Ş una k o la k o y ,” d e y ip b a rd a ğ ın ı ö n ü m e öyle b ir koydu ki m asadaki d iğ e r b a rd a k la r k e n d ilik le rin d e n zıp lad ıla r zaten.

“B iliyor m u su n ç o k g ö rm e k is te rd im sen i o k o m iser ile y e ­ mek y erken,” d e d im k o la şişe sin e u z a n ırk e n ve b ard ağ ı te p esi­ ne kadar d o ld u rm a lıy ım fik rin i a k lım d a tu tm a y a ö zen g österdim çünkü D id e m ’in b u k o n u d a a y rı b ir ta k ın tısı var, h e r ne içiyorsa o bardak tep esin e k a d a r d o lu o la c a k . O lm a d ığ ı z am a n üzerim e öyle bir şarlam ış! ığı v a rd ır ki h e r s e fe rin d e b u d u ru m a a y n bir özen gösteriyorum .

Başını g ö m d ü ğ ü ta b a k ta n y ü z ü m e b a k m a z a h m e tin e bile g ir­ meden sorum a so ru m u ile c e v a p v e rd i D id e m . “N iy e ? ” “A dım gibi e m in im , k ib a rlık ta n k ırılm ışsın d ır karşısında.

Normalde b izim g ö rd ü ğ ü m ü z y o k ö y le sa h n e le r de, o yüzden çok görm ek is te rd im ,” d iy e c e v a p v e rd im v e k ızm ası um u ru m d a bile değil.

Didem “ Y asem in k o y sa n a şu k o la y ı,” d iy e ü zerim e şarla d ı­ ğında telefonum ç a lm a y a b a şla d ı v e a ra y a n ın E rh a n ’ım o ld uğunu görünce büyük b ir m u tlu lu k ile c e v a p v e rd im . “C an ım n asılsın ?” “İyiyim g ü zelim , s e n ? ” d iy e so rd u E rh an ve hatırım ı soran o olduğu her zam a n o to m a tik m a n iyi o ld u ğ u m için m utlulukla 127

S in a n Hhça.

“İyiyim ne olsun, yem ek yiyoruz kızlarla. S en ne yapıyorsun canım , nasıl gidiyor?” diye sordum ve E rh an hiç beklem ediğim üzere “Yasemin ben bir ara İstan b u l’a g e le c e ğ im ,” dey in ce ken­ dimi sürpriz yum urtadan seksen beşinci d e n em e sin d e nihayet is­ tediği oyuncak çıkm ış çocuk k adar m u tlu h isse ttim . B u konuyu kesinlikle abartm ıyorum ; Şirinler serisin d e Ş irin e ’y i b u lm ak için k u k küsur. Şirin B aha’yı bulm ak için de o tu z k ü su r yumurtayı şansımı arttırm ak için farklı m ark etlerd en a lm ışlığ ım vardır. İşte günlerdir aldığım en güzel haber! “G e rç e k te n m i? Na­ sıl sevindim anlatam am !” diye sev in çle u fa k b ir ç ığ lık attıktan sonra Erhan “Burada işler biraz uzad ı, tah m in ettiğ im iz d en daha geç bir tarihte döneceğiz,” dedi ve b u n u n d a g ü n le rd ir aldığım en kötü haber olduğuna karar verdim ! “N e d iy o rsu n sen Erhan, gerçekten mi?” diye sorduğum da ise sesim n e re d e y se ağlamaklı çıkıyordur eminim.

“M aalesef öyle oldu, onun için b ir ara İs ta n b u l’a geleceğim.

Hem oradaki işlere bir göz atayım hem de sen i g ö re y im .”

“Tamam canım , aldın m ı biletin i p ek i? N e z am a n gelecek­ sin?” diye umutla sordum . M adem iş p lan la rı u za m ıştı bari müm­ kün olduğu kadar erken b ir tarihte g else de, b ir an ö n ce sarılsam diye düşündüm.

Erhan “Yann gece on bir uçağı ile g e liy o ru m g ü z e lim ,” de­ yince otomatiğe bağlam ış b ir şek ild e “T am am , b en alırım seni,” dedim ama o “Ne işin var o saatte h a v a a la n ın d a sen in ? Gelmem gece biri bulur, ya şoförlerden birini ç a ğ ırırım y a d a taksi ile ge­ lirim ben. Sen gündüzden eve geç, b eni b e k le ,” d e y in c e içimden ‘Ne dersen de, ben gelip seni k arşıla y a ca ğ ım E rh a n ’ım ,’ diye ge­ çirdim ama ona “Tam am canım , nasıl iste rse n ,” d ey ip telefonu kapattığımda Didem ile E lif gene b u a k tığ ım y e rd e K om iser Bora hakkında konuşuyorlardı.

I2S

B a ıu ı Ş a n s Dile

E lif “V alla ço k h o ş a d a m , fa ld a sa n a ç ık m ış o lm asay d ı ben de kesin şansım ı d e n e rd im ,” d e d iğ in d e h iç b ir şey an lam ad ık tabii.

“Ne dedin a n la m a d ım ? ” d iy e so rd u D id e m , n ih a y et telefonu­ nun ekranından b a şın ı k a ld ırm ıştı. K o n u ilg isin i çek m iş o lm alıy ­ dı ve E lif sa b ır ile tek tek iz a h e tm e y e b aşlad ı. “F a ld a diyorum , sana çıkm ış o lm a sa y d ı b e n k e s in p e şin e d ü şerd im o kom iserin.

Ne yalan sö y ley ey im F ıra t ile y a ş a d ığ ım san cılı a y n lık dönem ini kolayca atlatm am a y a rd ım c ı o lu rd u o y a k ış ık lı,” d ed iğ in d e D i­ dem’de de b e n d e d e je t o n d ü ştü n ih a y e t.

Hadi beni g eç, b a lık h a fız a lın m te k iy im ; y a n m saat önce ne yediğimi h a tırla m ıy o ru m a m a D id e m b ir şey i, h e le hele fal gibi bir şeyi asla a k im d a n ç ık a rtm a z .

Didem “ S ah i y a, b e n o n u ta m a m e n u n u tm u ştu m . B elin d e si­ lah var dem işti d eğ il m i, a y y y y b a k işte fa lım d a d a çıktı. D iyo­ rum ben size, B o ra b e n im k ıs m e tim b u k a d a r te s a d ü f bo şa olm uş olamaz,” derken o tu rd u ğ u k o ltu k ta n h e y e c a n ile fırlam ıştı.

D innggggü Ve b e n d e b ir je to n d a h a d ü ştü . “İyi de o g am ­ lı baykuş bana E rh an ile a ra m ız ın a ç ıla c a ğ m ı sö y le m işti ve ben ciddiye alm am ıştım a m a b u n u b ild iy s e o d a ç ık a r o za m a n !”

Didem o lağ an c a ö k ü z lü ğ ü ile “D u r şim d i Y asem in g irm e ara­ ya, konu benim a ş k ım ,” d e d i ki k e n d is in in b u g ala k sin in m erk e­ zi olduğunu u n u tu v e riy o ru m işte b az e n ! Ve ce v a p o la rak sadece “Hay sana da, a şk ın a d a ... A ld ık b a şım ız a b elay ı iyi m i, artık gece gündüz B ora d in le y e c e ğ iz b e lli o ld u ,” d iy eb ild im .

Ve evet... H iç y a n ılm a m ... B e n b iliy o ru m m alım ı!

Ertesi sabah sa a t 0 7 .2 2 ’d e D id e m ’in c ın l c ın l sesi ile u y an d ı­ ğımda, önüm üzdeki iki a y lık ‘y a y ın a k ış ım ız m ’ b aş konuğunun Baş K omiser B ora o ld u ğ u n u an la d ım !

sinem, Hkça

“ Yasemin aklım a bir şey g eld i, k a lk ,” d iy e re k odam a tabir yerindeyse hayvan gibi daldığında (k ap ıy ı ça lm a d ığ ın ı söyleme­ m e gerek bile yok sanırım ), resm en ak lım b a şım d a n gitti.

Saçım başım bir tarafta, trol b eb ek g ib i fırlad ığ ım yataktan kalkıp D idem ’in suratına bile b a k m ad a n ö n ü n d e n g e ç ip banyoya doğru yürüm eye başladım . “D idem se n d e n b ık tım v e nasıl kurtu­ lacağım diye ciddi ciddi d üşü n ü y o ru m a rtık .”

Yüzümü yıkayıp saçlarım ı to p lad ım , c ild im e nemlendiricimi sürdüm. Evet artık bir insana b en ziy o ru m . D işle rim i fırçalarken Didem bu sefer de banyoya d alıp beni ta c iz e tm e y e o rad a devam etti. “Yasemin aklım a bir şey g eld i.”

Birazdan duyacağım cüm lenin ö z n e sin i, y ü k le m in i, tümleci­ ni kısaca her bir şeyini ezbere b iliy o ru m . ‘Y aln ız y ard ım ın gere­ kiyor! ' Didem gözlerini kocam an açarak “ Y aln ız Y asem in yardımın gerekiyor,” deyip rafla duran el k rem in i h er z am a n yaptığı gibi tam ortasından sıkarak beni deli etm e y e d e v a m etti.

Evet mutlaka yardım ım a ihtiyacı v a rd ır D id e m ’in, tüm orga­ nizasyonları çift kişilik. K afasında sü rek li o la ra k ab u k sabuk bir şeyler yazıp saçm a sapan p lan lar y a p ar ve A lla h için beni hiç es geçmez. O saçma sapan p lan lard a b an a da b ir ‘y ard ım cı kadın rolü’ yazar. Hiç ihmal etm ez beni, hiiiiç!

“Bora ile yakınlaşm ak için b ir şe y le r d ü şü n d ü m , aklım a şa­ hane bir plan geldi ve yardım ın g ere k iy o r.”

Acaba ne geldi o aklına gene?

“Bora sonuçta bir polis, ona y a k ın la şm a n ın en iyi yolu ne sence?” diye sordu yüzünde m uzip b ir ifad e ile v e b en sabah sa­ laklığı ile çekinerek sordum . “ Suç m u iş le y e c e ğ iz ? ”

m

Vana Şana "DUe

Didem sonunu ‘T a m olarak ö y le d eğ il,” diye yanıtladıgiDda. içimde bir korku başladı v e daha da fazla çekinerek “B iz de mi kapkaça çıkacağız?” d iy e sordum .

“H ayu tabii k i,” dedi D id em gözlerini devirerek.

Ve gerçekten ne yap acağım ızı anlam amanın verdiği salaklık ile “Daha büyük bir organ izasyon mu yapacağız? Banka soygunu filan?” diye sordum am a D id em “O f Yasem in, amma saçmaladın sabah sabah,” d eyin ce en azından bir suça kanşm ayacağım ızı anladıgun için ep ey rahatladım. Çayı dem leyip oca ğın üzerine koydum ve bezgince “Ben saçmalıyonım ö y le m i?” d iy e sordum .

“Mağduru o y n a y a ca ğ ız Y asem in, mağduru! Şim di anlayabil­ din mi ne dem ek isted iğim i? ” “İnan ki an layam ıyom m , kısa bir ö zet g eçsen D idem ,” diye sordum iki kaşım ı kaldırarak v e aynı heyecan ile açıklamaya de­ vam etti bizim ki. “Bora a sa y iş büroda, dem ek ki ne yapacağız?

Onun bürosunun çalışm a alanına giren bir suçun mağduru ola­ cağız!"

“Nasıl yani?" d iy e sordum , m adem bir suç işlem eyeceğiz ne yapmamız gerekiyor gerçek ten anJayamıyordum.

Didem elindeki tableti bir pazarlam acı edası ile bana gös­ terdikten sonra “Inlem etten bir araştum a yapüm , gasp olayları­ na bakıyorlar ama asa y iş kendi için d e birim lere de ayrılıyor. En uygunu hırsızlık,” d ey in ce tekrar korkm aya başlayarak sordum.

“Efendim?”

Söylediği şey sanki dünyam n en norm al şey iy m iş de anlam a­ mama bir anlam verem em iş gib i suratım a bakarak tekrarladı az önce dediğini. “H ırsızlık diyorum Y asem in, hırsızlık.”

m

Süumılkça

“Hırsızlık mı yapacağız, onu mu dem ek istiyorsun?” diye sordum yüzümde bir dehşet ifadesi ile.

“Saçmalama kızım ya, ne hırsızlığı? B iz m ağduru oynayaca­ ğız, hesapta bir şeyimiz çalınm ış olacak ve şikâyetçi gibi büroya gideceğiz." İyi ki Bora cinayet büroda görev y ap m ıy o r da bu manyak birini öldürmemizi teklif etm iyor d iye içim den şükrederek sor­ dum. "Sana iki sorum olacak D idem , so rab ilir m iyim ?” dedim tek elimi mutfak tezgâhına tek elim i de b elim e koyarak çünkü gerçekten bu kızla konuşurken bir y e rlerd en güç ve destek almak zorundayım.

Sanki bir geri zekâlı ya da üç y a şın d a b ir çocukmuşum da bana laf anlatmakta zorlanıyorm uş g ib i sab ırsızca “Zaten ben senin bir şeyi tek kerede anladığm ı h iç g ö rm ed im ki Yasemin, mükemmel planlar yapıyorum am a za m a n ım san a sürekli o planı defalarca izah etm ekle geçiyor. S or b ak a lım n e soracaksın,” dedi Didem büyük bir ukalalık ile. Ve b e n d e iç im d e n sabır çekerek sordum. “H içbir şeyim iz çalın m ad ığ ı h ald e nasıl olacak da ora­ lara gidip şikâyetçi olacağız? Yani k im d en v e ne diye şikâyetçi olacağız? İkinci sorum ; koskoca İsta n b u l İl A sa y iş’te bir sürü görevli polis varken koskoca baş k o m ise rin b izim le ilgileneceği bir olay nasıl yaratacağız? S ürü ile p o lis, sü rü ile kom iser vardır orada sonuçta koca birim . B ir d e ö y le a d a m la ra d ire k t şikâyette bulunulm az ki, em inim alt kad em e m e m u rla ra filan gitm ek lazım ilk olarak.”

“M erak etm e, ben her şeyi d ü şü n d ü m .” “Ö yle m i?”

“Evet, şim di şöyle y apacağ ız; sen ç a n ta n ç a b n m ış gibi İstan­ bul A sayiş’e gidip şikâyette b u lu n a c a k sın .” m

Dana Şans Dile

“B en?” d erk en elim ile k en d im i işaret ederek sordum ve şaş­ kınlığım D id e m ’in hiç u m u ru n d a o lm a m ış olacaktı ki son hız açıklam aya d ev am e d iy o rd u . “ E vet, so n ra şikâyette bulunduğun polis m em uruna B aş K o m is e r B o ra ’yı tanıdığım ve onunla gö­ rüşmek istediğini sö y le y e c e k sin .”

“S onra?” d iy e so rd u m y ü z ü m d e y a n b ir d ehşet ifadesi ile ama diyorum ya m im ik le rim in ve ses to n u m u n D idem için hiçbir önemi yok şu an, o son sü ra t sa ç m a la m a y a dev am ediyor. “Sonra mutlaka seni o n u n y a n ın a çık a rta c a k la r, o rad a ağlayıp zırlaya­ caksın.”

“A ğlayıp z ırla y a c a k m ıy ım ? ” d iy e so rark e n san ın m bu sefer­ ki yüz ifadem d e h şe t b o y u tla n n ı b ile a şm ıştır d iye tahm in ediyomm.

“Evet, sü p e r b ir p e rfo rm a n s b e k liy o ru m sen d en Y asem in. Bu olay senin p sik o lo jin i ç o k b o z m u ş o la c a k , o m oral bozukluğu ile kendini em n iy ete a tm ış, a k lın a d a b a şk a b ir tan ıd ığ ın olm adığı için K om iser B o ra g e lm iş o la c a k .”

“K om iser B o ra ’yı ta n ıy o r m u y u m k i? ” d iy e sorarken bu sefer de kendi salak lığ ım a h a y re t e ttim ç ü n k ü b u saçm alık yum ağı olan planda sanki tek s ık ın tım ız b e n im B o ra ’yı tan ım am am m ış gibi.

Didem g ö zlerin i k ıs a ra k “ T a n ım ıy o r m u su n ? ” diye sorunca derin bir nefes alıp a ç ık la m a y a b aşla d ım . “A dam ın arabasına vurduğunda ben de y a n ın d a y d ım D id e m , h ep si bu. Yani beni tanımasa, sen k im sin d e se y e rd e n g ö ğ e k a d a r h aklı ad am cağ ız.”

Tek elini u m u rsa m a z c a sa lla rk e n “ D e m e z dem ez, m erak etme,” deyip tez g â h ın ü z e rin d e k i se p e tte n koca b ir salkım üzüm alıp yem eye başlad ı cadı.

Verecek cev ab ım b ile o lm a m a s ın ın sersem liğ i ile “H ey A l­ lah’ım plana b a k !” d iy e sö y le n d im a m a elb ette ki benim tepki­ lerim D idem ’in zerre k a d a r u ın u n ın d a d eğ ild i h e r zam anki gibi.

03

Siatm Akça

Didem “Sonra sahneye ben çıkacağım ,” deyince “Sen?” diye sorabildim sadece ve sanınm şu an yüzüm de bir ifade filan yok, artık şaşırmayı da bıraktım.

“Evet yoldan beni aramış olacaksın, ben de panik içinde sana destek olmak için emniyete gelm iş olacağım ve aaaa o da ne, Bora ile karşılaşmış olacağız."

Ben ağzımı açıp cevap bile venneden alm ış sazı eline, muh­ teşem plamm anlatmakla meşguldü bizim cadı. “ Senin B ora’nın yanmda olduğundan haberim bile olm ayacak tabii hesapta, ama­ cım sadece sana destek olmak için oraya g elm ek .”

“Anlıyorum," dedim sadece.

“Dediğim gibi senden üstün bir perform ans bekliyorum Ya­ semin. Ağlayıp zırla, ortalığı birbirine kat. B en de tüm ağırbaşlı­ lığım ile sem orada sakinleştireyim .”

Kahvalülıklan masaya yerleştirm eye başlam ıştım ama Di­ dem hiç susmamış, saçmalamaya son sürat dev am ediyordu.

Didem "Ama bazı pürüzler var tab ii,” d eyince elim de olma­ dan "Bazı m ıT’ diye sordum.

“Evet, mesela sen oradayken B ora görev d e filan olabilir ya da ne bileyim izin günü filan olabilir,” diye açıklam a gereği his­ setti bana sağ olsun.

"Bütün plan mantık silsilesi am a tek p ü rü z B o ra ’nın o esna­ da merkezde bulunmama ihtim alinin olm ası yani öyle m i?” diye sordum ama kelimelerim beklediğim etkiyi yapm am ış olacak ki Didem’den aldığım cevap “ Evet ve bu k o nuda yapabileceğim bir şey yok maalesef, um anm evrensel d üzen bana bu konuda da yardım eder de Bora o gün m erkezde olur,” oldu.

Zeytin kâsesini masaya öyle b ir çarptım ki kâse de ne var ne yoksa tespih boncuğu gibi yere saçıldı. “ D idem sen delirdin mi? m

V a n a Ş a n s VUe

Manyak m ısın? A klını mı o y n attın gibi, cevabının “evet" oldu­ ğunu çok iyi bildiğim so ru lar so rm ay acağ ım . Sana sadece tek bir şey söyleyeceğim , h ay ır!”

“Hayır m ı?”

“Hayır D idem ! H ay ır h a y ır hayır, k ocam an h ayır!”

"Sebep?”

“Polisi aldatm aya y ö n e lik b ir h arek etin cezasının ne olduğu hakkında bir fikrin v ar m ı se n in ? ” “Merak etm e, kim se fark e tm e y e c e k .”

“Polis teşkilatı artık n o k ta k a d a r p arçalard an koca koca cina­ yetleri aydınlatıyor, h er şey ç o k g elişti D idem . M uhtem elen iki dakikada çantam ızın filan çalın m a d ığ ın ı an lay a cak lar ve sonra hakkımızda kam u d av ası a ça c a k la r.”

Didem y ü rüttüğüm teze “ B u b iz im p ro b lem im iz değil Yase­ min,” derken iki elini de h a v a y a k ald ırm ıştı. B izim problem im iz değilmiş! Polisi ald a ta c a ğ ız , h a k k ım ız d a kam u davası açılacak ama bu olay b izim p ro b le m im iz o lm a y a c ak bu kızın kafasına göre işte!

“Pardon?” d iye so rd u m v e bu se fe r v ereceğ i cevabı gerçek­ ten merak ediyorum . N asıl o lu y o r d a bu işin içinden sıyrılabile­ ceğimizi düşünüyor acab a?

“Bu bizim p ro b le m im iz d eğ il d iy o ru m . İş m ahkem eye filan taşınırsa bir sürü a v u k at a rk a d a ş ım ız var, rica ederiz hallederler.

Onu da ben mi d ü şü n e c e ğ im a rtık !”

Cevap bile veiTneyip b ir sü re d ah a D id e m ’in kendi kendine saçmalamasına izin verd im . N asıl o lsa b ir süre sonra yorulunca kendiliğinden susuyor. A lıştım a rtık , b iliy o ru m tem posunu.

Kahvaltıdan sonra b a lk o n d a k ah v e le rim izi içerken bile y ap tı­ ğı saçma sapan planı ban a k ab u l ettirm e y e çalıştı. “ H iç yardım cı I3S

Süum fikfa olmuyorsun bana Yasemin, neden bu kadar korkuyorsun anlamı­ yorum ki. Kocan nüfuzlu bir adanı, resm en bir avukat ordusu var­ dır onun emrinde. Başımız derde girse bile o ilgilenir nasıl olsa.”

“Didem hiç kusura bakma, senin saçm alık ların a ayıracak zamamm yok. Hadi diyelim ki yaptım bir delilik sonunda da çıktı foyamız meydana. Erhan beni ne y ap ar b iliy o r m usun sen? O avukat ordusunu muhtemelen bizi k urtarm ak için değil, benden boşanmak için kullanır." dedim ve bu konuda gayet ciddiyim.

Y ok artık!" "İnan bana abartrmyorum. A ynca bu k o n u y u burada kapanyoruz, yeter. Kafamı şişirdin sabahtan b eri,” deyip bardakla­ ra taze çay koydum, acilen bol çay içip bol yem ek yemeliyim çünkü bu kız benim tüm anatom ik dengem i bozuyor. Didem ile konuşurken şekerim düşüyor, tansiyonum düşüyor, başım a ağn1ar giriyor hatta b ü keresinde boynum tu tu lm u ştu , sam run sinir sıkışması olmuş.

“Peki ben nasıl karşılaşacağım bir daha B ora ile?” diye sor­ duğunda aklıma gelen ilk öneriyi getirip “G it K ad ık ö y ’e, salak salak dolan gene çalsınlar çantaıu,” diye cev ap verdim ve bu saç­ ma önerim samnm mantıklı gelm iş o lm alıydı ki “B o ra ’yı nasıl denk düşüreceğim?” diye soruverdi D idem . B en de dehşet içinde yüzüne bakarak sordum. “K adıköy’de salak salak dolaşıp çantanı çaldırmak fikri normal geldi, tek takıldığın n okta B o ra’yı aynı mekânda nasıl denk düşüreceğin mi gerçek ten ?”

“Olay ile B ora’nm ilgileneceğinden em in olsam değil bir tane, elli bir tane çanta çaldırm aya razıyım Y asemin inanır mı­ sın?” İnamnm Didem. Vallahi inanırım . Y em in billâh inanınm.

Söz konusu sen olunca her türlü m anyaklığa in an ın m ben, sen rahat ol!

m

V a n a Şana VUe

Nihayet kahvaltım ız bitti ve ben artık kendim i evden atmak isliyorum, masayı loplark en “ B en çıkacağım birazdan,” dedi­ ğimde kendinden başka h içb ir konu ile ilgilenm eyen Didem el­ bette ki “N ereye?” diye sordu.

“Kendi evim e g id ece ğ im ,” dedim kinayeli b ir biçim de ama diyorum ya um um nda d eğil h içb ir şey onun. R ahatlıkla “Niye ki, eşya filan mı alac ak sın ?” d iy e sord u ğ u n d a nihayet patladım.

“Kendin haricinde b ir h alt ile ilgilendiğin yok İd! N e diyo­ rum ben dünden beri, E rhan g elecek ya ak şam ,” dediğim de Di­ dem sanki dünden beri y an ım d a d eğ ilm iş de E rh a n ’ın geleceğini ilk defa duyuyorm uş gibi şaşk ın şaşk ın suratım a bakarak “Niye geliyormuş ki? E rken daha, k a lac ak tı o rad a,” diye sordu. E rhan’a hatırlatayım da gelince n ed en erk en d ö n d ü ğ ü n ü açıklayan bir bri­ fing versin D idem ’e! “İşleri uzam ış, dah a k a la c ak A lm a n y a ’d a am a öyle b ir ara ge­ liş yapacak işte. H em işlerin i h a lled e ce k hem de beni görecek.”

Didem y an m bir g ü lü m se m e ile “İyi hadi bakaiım , özlem işsindir kocanı,” dey ince az ö n cek i k ızg ın lığ ım d an eser kalm am ış­ tı. “O kadar sevindim ki e rk en d ö n ü y o r olm asına, az kalacak ama olsun.” “Özledin değil m i?” d iy e so rd u D idem ve ben duygularım ı anlatacak kelim eleri b ir ara y a g etirm ek le zo rlan arak “ Sen ne d i­ yorsun ya, bu gece y an ın d a y a ta c a ğ ım d iye heyecandan dün gece uyku uyuyam adım ,” dedim .

Herhangi bir erkeğe k arşı b ö y lesi b ir tutku hissedilm esine anlam veremeyen bir şaşk ın lık la so rd u D idem . “ O kadar yani?”

Benim cevabım kısa ve y alın d ı. “A ynen tatlım , o k adar!”

“Kaçta geliyor p ek i?”

“Gece saat bir gibi b u rad a o lu r inşallah. Eve gideyim de va­ kitlice, nevresimleri filan d e ğ iştire y im b ir de yiyecek bir şeyler 137

Sinem flhça

haarlayayun,” dedim bir yandan da k afam d a yapacağım işlenn planmı tasarlamaya çalışıyordum.

Didem “O saatte yer de gelir am a ,” d e y in ce hepten şaşır­ dım, gecenin üçünde tantuni söyleyip y iy en b ir k adın söylüyordu bunu!

“Yok Erhan'ın huyudur, eve dö n eceğ i zam a n la rd a dışanda bir şey yemez pek. Evde yem ek ister, ben d e b iliy o ru m huyunu, hazırlıyorum bir şeyler işte.”

“Aman ne domestik bir kadın oldun sen Y ase m in !” Ve hoş gel­ din gerçek Didem! L af sokm asa. d alm asa şaşard ım zaten ve hır­ çınlık ile sordum. “Ne alakası var şim di d o m e stik lik ile? Sen ev­ lendiğin zaman kocana göre ay arlam ıy o r m u su n düzen in i sanki?”

“Hiç işim olmaz, o benim düzen im e u y su n ,” d iyerek tam da kendine yakışacak bir şekilde cevap verdi h an ım efen d i.

Biraz daha konuşsak konu kesin B o ra ’y a g elecek, en iyisi konuyu kapatmak. Ne pişirsem acaba, b ö re k m i yapsam ? Evet evet, güzel bir kıymalı börek y apayım , eve g elin ce çay da dem­ leriz yanma.

Didem’i kışkışladıktan sonra an n em le v ed ala şıp kendi evi­ me geçtim. Caddebostan S ah ili’nde lebi d ery a, deniz manzara­ lı şahane bir evde yaşıyom m am a E rh a n ’sız bu ev d e yarım saat durmaya tahammülüm yok. Z am anında ço k b ü y ü k konuşmuşum ben samnm. Bir erkeği asla m erk ezim e k o y m a z , huyum u, suyu­ mu onun için değiştirmez, varlığım ı sad ece o n a bağlam am der dururdum ama şimdi şu halim e bak. Ş ik ây etçi değ ilim ama ger­ çekten çok seviyorum.

Salonun ve yatak odasının tüm cam ların ı açıp bir güzel hava­ landırdım, ardından nevresim takım larını d eğ iştirip üstten bir toz alıp silip süpürdüm. Temizlikçi k adının k ızı hasta, köydeler kaç gündür iş yapılmadı tabii evde. m

D ana Ş a n s Vile

Mutfağa geçip fırın tep sisin e g ü zel b ir börek hazırlayıp do­ laba kaldırdım. İşlerim b ittiğ in d e zaten akşam olm uştu. B ir duş alıp saçıma fon çek tird ik ten so n ra E lif ’e uğ ray ıp E rh a n ’ın dönüş saatine kadar onunla b iraz laflam ay a k a rar verdim . G ece saat on ikiyi biraz geçe de S ab ih a G ö k ç e n ’e geçtim . G elen y olcu kapı­ sında Erhan’ı g ö rd ü ğ ü m an y ü z ü m ü n şekli sa n ın m ay dede gibi olmuştur m utluluktan.

Bana gelm e d iy e sıkı sık ıy a te m b ih le d iğ i için sanırım beni görünce çok şaşıracak, tam E rh a n ’a d o ğ ru y ü rü m ey e başlam ış­ tım ki olduğum y erd e d o n d u m k ald ım . İlk önce yanlış gördüğü­ mü düşündüm am a y a n lış filan g ö rd ü ğ ü m y o k işte! A skılı, yavru ağzı streç elbisesi, su y e şili s tile tto la n , altın rengi şahane röflesi ve sıfır bedeni ile b aştan a şa ğ ı sta r g ö rü n ü m ü n d ek i kadm , E r­ han’ın eski k an sı F u n d a işte.

Erhan, F u n d a ’yı ilk g ö rd ü ğ ü n d e b iraz d u rak sad ı am a sonra sarılıp öpüştüler ve b iraz ö te m d e n y a n y a n a çık ış kap ısın a doğru yürümeye başladılar.

Bazı anlar insanın ak lın d a n h iç çık m az , ak lın d an atm aya ve unutmaya çalışırsın am a sen u n u tm a y a ça lıştık ça inadına o g ö ­ rüntüler gözünün ö n ü n e g e lir d u ru r y a, işte b e n şu an aynı böyle birdumm ile karşı k a rşıy a y ım . D ü n d e n b eri k o cam a sarılacağım anın hayalini kurarken, o g ö z ü m ü n ö n ü n d e n eski karısı ile el ele yürüyerek gitti. Yok, d ü z e ltiy o ru m ; el e le d e ğ ild ile r am a beraber yürüdüler işte. H iç se v m iy o ru m b ö y le k a lab a lık yerlerd e ağ la­ mayı ve şu an p re n sip le rim d e n ö d ü n v e re c e k değilim . H em en arabaya koşturm am lazım , o ra d a ra h a t rah a t ağ larım artık.

Otoparkta kendim i a ra b a y a a ta r a tm a z resm en eşek gibi ağ­ lamaya başladım . B u d u ru m ev el ezel c an ım ı sık a r zaten. Ç ok isterdim şöyle z a rif b ir şe k ild e a ğ la m a y ı, hani Pretty' W omen 139

SUtemdhça

filminde Julie R oberts'ın ağladığı gibi filan. K adınım sonuçta, güzel ağlamam lazım ama bende nerede ö y le ağlam ak. Tabir yerindeyse salya sümük anınyorum işte böyle. A lla h ’tan şu an kimse gönnûyor beni, onun için topluluk içinde ağlam aktan çekiniyonıra hep zaten. N eyse şu an kon u m u z bu değil.

Ya nasıl olur, ne işi var o Funda o laca k y ello zu n burada anla­ mıyorum ki. Onun için mi Erhan bana g elm e ben kendim gelirim dedi?

O sinir havli ile nasıl araba kullandım b ilem iy o ru m ama gözyaşlanm biraz dindiğinde annem in evine g elm iş, zili çalıyordum.

Yüzüm şiş, gözlerim kıpkırmızı b ir v a ziy e tte b eni kapıda görün­ ce annem de çok korktu tabii.

“Yasemin, kızım bu ne hâl?”

Kendimi, Adnan B ey’i B ih ter’e k ap tırm ış M atm azel edası ve hüznü ile annemin kollarına atıp, b irbiri a rd ın a ipe sapa gelmez cümleleri sıralamaya başladım.

“Anne börek yapmıştım , Erhan gelm e a la n a alm a beni, taksi ile gelirim dedi, evi havalandudım .”

Annem, zavallım ne söylem eye çalıştığ ım ı anlam aya çalışı­ yordu tabii. “Ne diyorsun kızım , a n lam ad ım b ir şey.”

Son süıal saçm alam aya devam ed iy o rd u m , durdurabilene aşk olsun!

“Tam Erhan’m sevdiği gibi yaptım b öreği; d o m atesli, biberli. Çay da demleriz yanına dedim .”

“Böreği mi beğenmedi Erhan, o n u n için m i ağlıyorsun?" diye sorana kadar D idem ’in de y an ım ızd a o ld u ğ u n u fark etme­ dim bile.

Annemin bluzunu salya süm ük sın isık la m yaptıktan sonra nihayet kadmcağızı rahat bırakıp D id e m ’e “ S enin ne işin var m

V a n a S o n s VUe

buracİD?" d iy e so rd u m . S a n k i şu an tek d erd im D id e m ’in koor-

dınallan!

“Uyku tutm adı, b ak tım b a lk o n d a n G ü z id e T ey zen in ışığı da yanıyor. Ben de a ra d ım lim o n lu k e k y a p tı o n u y iy o rd u k ,” deyip elindeki kekten k o ca b ir ıs ırık a ld ı v e b en d e n ed en bilm em sanı­ rım şu anki sinirim i ç ık a rtm a am a c ı ile “ G ü n d e üç öğün burada yemek yiyorsun y e tm e d i, şim d i d e g e c e se rv isin e m i b aşlad ın ?” diyerek D idem ’e d ald ım .

"Aaa deli m i n e ? Ş u n a b a k G ü z id e T ey z em y a, k im e kızdıysa gelmiş bana sa ld ırıy o r,” d e y ip e lin d e k i k e k te n k o ca b ir ısın k daha alan D id e m ’i g ö rm e z d e n g e lip g e n e arm em e ağlanm aya haşladım. “A nne E rh an g e lm e h a v a a la n ın a b e n g e lirim dedi, b ö ­ reğin yanma sev iy o r d iy e b is k ü v ili p a sta d a y a p tım , elb isesi gene şahaneydi; y av ru ağ zı re n g i, g a lib a C a lv in C lein , o n u n m odeline benzettim. S tiletto ları g ö rs e n b a y ılırs ın , z a te n g iy im zevki haki­ katen çok hoş.”

Didem m utfaktan b ir d ilim d a h a k e k alıp g elm işti. “ E rhan mı giymiş yavruağzı e lb ise ? N e d iy o r b u G ü z id e T eyze, h iç b ir şey anlamıyorum.”

Annem de h iç b ir şey a n la m ıy o rd u b e n im d ed ik le rim d e n el­ bette. “Ne bileyim k ız ım n e d iy o r, a n la m ıy o ru m k i.”

Ben aynen d ev am e d iy o ru m s a ç m a la m a y a tab i ki! “Ya nasıl oluyor da bu kadın g ü n ü n h e r saa ti h a tta g e c e n in b ir y a n s ı bile bu kadar havalı ve güzel o la b iliy o r, a n la m ıy o ıu m k i.”

Didem “K im ?” d iy e s o rd u ğ u n d a “O F u n d a d e n ile n kadın el­ bette, kim olacak!” d iy e c ırıld a d ım .

Annem en so n u n d a z ıv a n a d a n ç ık m ıştı. “Y asem in vallahi şimdi çıldıracağım , k ız ım d o ğ ru d ü z g ü n a n la tsa n a ne oldu ?”

Süum ffAça

Balkona geçip bir bardak su içtikten sonra nihayet olanları anlatabilmiştim.

“Ne demek oluyor bu şim di, ben b ir şey anlam adım ,” diye mınidandı ama onu aydınlatacak b ir cevaburı olm adığı için “Ben de hiçbir şey anlamadım anne, olduğu gibi an lattım işte olanlan,” diyebildim sadece.

Nihayet kek yemeyi bitiren D idem “ A m a çok saçm a,” diye mınidandığmda “Saçma değil aslında D idem , dem ek onun için benim havaalamna gitmemi istem edi,” d eyiverdim .

Erhan ile Funda’nm şu an yan yana o lm a ihtim alleri bile kıs­ kançlıktan çatlamama yetiyor.

Birden bire aklıma gelen ihtim al k arşısın d a dehşet ile sor­ dum. “Ya bu kadın benim başım a bela m ı? E v lilik arifesinde de bir olay yaşadık bunun yüzünden. Y oksa g ö rü şü y o r mu bunlar, ne dereiniz?”

Annemin cevabı “Zannetm iyorum k ız ım ,’’ oldu am a bu ce­ vap beni tatmin etmeye yetm em işti. Ve “E e n e bok yem eye gitti o zaman bu kadm Erhan’ı karşılam aya an n e ?” d iy e cınidadım san­ ki buluşmalarmm organizasyonunu zav allı an n em yapmış gibi ama o da durmadı bu edepsizliğim in ü zerin d e, “ O nu bilemedim şimdi,” diye mınidandı düşünceli b ir şekilde.

O f Allah’ım ya, en korktuğum şey b aşım a geldi işle. Boşuna demiyorlar zaten çekim yasası çok ö n em li, n e düşündüğünüze dikkat edin diye. Bir de bir atasözüm üz vardı bu konu ile ilgili, o neydi?

Gülme komşuna gelir başına?

Yok...

Söz gümüş ise sükût altmdır?

Yok daha neler! m

V a n a Şana VUe

Tencerenin dibi kara sen in k i benden kara? Ç üşşş...

Amaaan neyse ne, o nu n la da uğraşam ayacağım şimdi. Der­ dim başımı aşm ış z a te n ...

Annem “ Senin telefo n u n m u çalıy o r Y asem in?” diye sordu­ ğunda evin girişine fırlattığ ım çan tam ı yerden alarak içinden tele­ fonumu çıkarttım am a y etişem ed im , aram a cevapsız oldu. Bu es­ nada ekrana bak tığ ım d a E rh a n ’ın tam altı kere aradığını fark ettim.

“Bir de u tanm adan arıy o r, şu ray a bak y a,” dediğim anda tele­ fonum gene çalm ay a başlad ı.

“Efendim ?” diy e telefo n u a çtığ ım d a E rh an ’ın sesi yalnızca çok sinirli olduğu ve b en im n ey se ki o durum u ile yalnızca bir kez karşılaştığım z am a n lard a k i gibi o ld u k ça tehlikeli çıkıyordu.

Evet E rh an ’ın o sin irli hali ile ev len m ed en önce ne yazık ki bir kere karşılaşm ıştım . B ir ak şam k ızlarla d ışan çıkm aya karar vermiş, onu rah atsız e tm ek iste m e d iğ im için h aberdar etm emişlim. N erede oldu ğ u m u ö ğ re n d ik ten sonra bulunduğum uz mekânm kapısına gelip z o rla a ra b a y a b in d ird iğ i günkü halini gördü­ ğümde onu b ir daha bu k a d a r sin irlen d irm em ey e çalışacağım a dair kendi kendim e sö z v e rm iştim .

“Hele şükür Y asem in,” sesin i b iraz daha yükseltip “H ele şü­ kür,” dediğinde telefo n u k u la ğ ım d an b iraz uzaklaştırdım .

Erhan “N erdesin sen Y asem in? G eld im eve, kapı duvar. Ben sana geleceğim zam anı sö y le y ip eve geç, beni bekle dem edim mi?” dediğinde bir an ne ce v a p v ereceğ im i bilem edim . Hemen eve mi geçm işti ki? P eki F u n d a n ered ey d i, niye buluşm uşlardı havaalanında?

“Evde m isin sen ?” d iy e so rd u m o lan lara b ir anlam verm eye çalışarak.

m

Süıem flkça

Erhan “Evet evdeyim ve hemen açıklam a bekliyorum senden.

Sen niye evinde değilsin?” diye sorduğunda aynı ses tonu ile bu sefer ben konuştum. “Önce sen yap bakalım o açıklam ayı Erhan."

Telefondaki kısa bir duraksamanın ardından E rhan “Ne açık­ laması yapacağım ben sana?” diye sorunca eteğim deki taşlan döktüm nihayet. “Eski kann ile havaalanında ne yaptığını anla­ tabilirsin mesela!”

Erhan hiç sevemediğim ve yalnızca ço k sinirlendiği zaman­ larda çıkan ses tonu ile “Sen beni mi takip ettiriy o rsu n Yasemin?” diye sorunca “Saçmalama, ne alakası var! Seni karşılam aya gel­ miştim.” dedim ve Erhan sanki tek tartışm a k o num uz buymuş gibi “Ben sana gelme dedim am a,” deyince de hepten zıvanadan çıkmıştım. “Pardon, planlarmı bozdum değil m i?” diye sorarken sesimin yüksekliği beni bile rahatsız etti, o d erece yani.

“Yasemin saçmalama.”

“Ha saçmalayan benim öyle m i? H avaalan ın a gelm e diyor­ sun ama içime sinmiyor, seni karşılam ak istiyorum . B ir bakıyo­ rum, eski kann ile sarmaş dolaşsın!” Hiç geri adım atmaya niye­ tim yok, hiiiç!

Erhan derin bir nefes alıp sakin sakin konuşm aya başladı.

“Birincisi Yasemin, biz Funda ile sarm aş dolaş filan değildik.”

“Am a...” Kızdığı zamanlarda hep yaptığı gibi lafım ı bitirme­ me izin vermedi Erhan ve “Sözümü kesm e! İkincisi ben Funda ile görüşsem şu an evde mi olurdum ? U çağım b ir saat kadar önce indi ve ben şu an evdeyim,” deyince “İyi de ne işi vardı o zaman onun senin yanmda?” diye sordum öfke ile. F unda ile Erhan'ın birbirlerine sekiz yüz metreden daha fazla yaklaşm a ihtimalleri bile beni delirtmeye yetiyor.

D ana Ş a n s Vile

“Ben senin o saatte dışarı ç ık m an ı istem ediğim için gelip alma beni dedim , sen d en sa k la y a c ak b ir şeyim olduğu için değil.

Funda ile görüşm e n iy etim o lsa san a u çağ ın saatine kadar verir, eve geç beni bekle d er m iy im ve g ö rd ü ğ ü n gibi şu an evdeyim , hangi ara ne yapm ış o la b ilirim F u n d a ile?”

“Ne işi vardı p eki sen in y a n ın d a ? ” Erhan “O nun beni k a rşıla m a y a g elm esi öyle senin zannetti­ ğin gibi planlı p ro g ram lı b ir şey d eğ il, son anda gelişti,” deyince merak içinde sordum . “N e o ld u ? ” “Biz çok uzaktan a k ra b a y ız F u n d a ile b iliy o rsu n .”

“B iliyorum .” B an a n ey se b u n d an !

“Büyük h alam ız k alp k riz i g e ç irm iş, du ru m u üm itsiz, yo­ ğun bakımda. O ğlu b a n a u la şm a y a çalışm ış iki gün boyunca, numarasını tanım adığım için ce v a p v erm em iştim eski num arası kayıtlıydı bende. N e y se işte en so n u n d a F u n d a aradı ben uçağa binmeden, insanlar iki g ü n d ü r san a u laşm ay a çalışıyorm uş niye açmıyorsun telefo n u n u d iye. B en g id ec e ğ im ziyaretlerin e bu ak­ şam deyince de b ek le beni b irlik te g id elim , ne zam andır çoğu akraba ile g ö rü şm ü y o ru m . A ra la rın d a g arip sem ey ey im şim di dedim, gelip beni aldı ve k a p ıd a n o n d ak ik a uğradık. Sonra da Funda evine geçti ben de ta k siy e b in ip eve geldim , hepsi b u .”

“Anladım .”

Erhan “Funda ile g ö rü şm e k gib i b ir n iy e tim olsa sana haber bile vermeden İs ta n b u l’a g e lir g id e rd im , ruh u n bile d uym azdı,” dedi ki söylediği c ü m led e harfi harfin e h aklı o lm asın ın m ahcubi­ yetiyle “A ffedersin, ö y le sizi y a n y a n a g ö rü n ce çok kıskandım , mantıklı düşünem edim b ir a n ,” d e d iğ im d e E rhan cevap olarak “Yasemin çok y o rg u n u m , d u şa g irip y a ta c a ğ ım ,” d eyip suratım a telefonu kapattı.

IK

Sinem tih ç a

Elimde telefon öylece kalakalmışken, ku lak lan m d a birden bire sesler çınlamaya başladı.

‘Ablam sizin aranız açılacak kocanla, bir kadın girecek sizin aranıza...!'

Gamlı baykuş falcı Fikriye’nin sesi k u lak lan m d a çınlarken dehşet ile Didem'e döndüm. “İnanm ıyorum ya! Ö yle ya da böyle kadmm dedikleri bir bir çıkıyor.”

Gözünden hiçbir şey kaçmayan D idem “Falcıyı diyorsun de­ ğil mi?” diye sorunca “Evet, en kısa zam anda tek rar gideceğim o kadına,” dedim.

Annem “Yasemin kızım kalk hadi, evine g it,” deyince ise ça­ resizce ellerimi açıp “Anne Erhan çok sin irli,” dem iştim ki bu konuda ne yapacağımı gerçekten bilem iyorum .

Annem bizi bir an önce barıştırm anın derdi ile “İyi am a...” diye mınldandı ama ben “Ona güvenm ediğim zam anlarda çok kızgm oluyor, evlenmeden önce de böyle b ir k riz atlatm ıştık ha­ tırlarsan. Biraz zaman geçsin, bekleyelim ,” dedim çünkü kocamı çok iyi tanıyorum.

“Hatırlıyorum, evet,” dedi annem yavaşça o günleri hatulamanıo verdiği sıkıntı ile. “Şimdi gitsem tartışacağız, bekleyeyim ben iyisi de kızgın­ lığı biraz geçsin,” deyip bu konuyu artık kapatm aya niyetlen­ miştim ki birdenbire kasıklarımda inanılm az b ir sancı hissettim.

Annemi ve Didem’i telaşlandırmak istem ediğim den ilk önce bel­ li etmemeye çalıştım ama azalacağını u m d u ğ u m sancı daha da şiddetlenmeye başlayınca yüzümü buruşturdum .

Bir terslik olduğunu ilk anlayan D idem oldu ve endişe ile “Yasemin?” diye sorunca annem de panikle yanım a koşup “Kı­ zım iyi misin?” diye sordu. Sonrası bildik panik işte, Didem ve m

'Bana S o n s "DiU.

annemin fery atlan a ra s ın d a p a ld ır k ü ld ü r h astan ey e koşturup, soluğu acil serv iste ald ık . N ö b e tç i d o k to ru n ilk m ü d ahalesinin üzerinden çok k ısa b ir sü re g e ç m işti ki E rh a n so lu k soluğa içe­ riye daldı.

Yapılan a ğ n k esici iğ n e filan d e ğ il, E rh a n ’ı y e n id en g ö n n ek asıl benim a g n ia n m ı g eçird i.

Canım b enim , p a n ik iç in d e o d a y a g irip “Y asem in ,” diyerek yanıma koşturm ası ile y ü z ü m d e k o c a m a n b ir g ü lü m sem e belirdi.

“M erak etm e, iy iy im ,” d e d im g ü lü m se m e y e çalışarak.

Yanımızda ta n s iy o n u m a te k ra r b a k a n d o k to ra d ö n ü p “ D oktor bey bir terslik m i var, n e d ir d u ru m u ? ” d iy e so rd u ğ u n d a, g eld iğ i­ mizden beri a n n em in ve D id e m ’in b itm e k b ilm e y e n p an iğ i ve somlanyla uğraşan za v a llı d o k to r b u se fe r d e E rh a n ’a izah at verdi.

“M erak etm ey in , e şin iz şu an g a y e t iy i.”

Erhan “N ed en o lm u ş p e k i b u s a n c ıla r? ” d iy e sorduğunda, doktor “Sıkm tı ve stres y a ş a n a n b elli b ir d u ru m d an sonra o lab i­ liyor ama m erak e tm e y in e şin iz in d e, b e b eğ in izin de d u ru m la n gayet iyi. K adın d o ğ ıu n u z m a n ım ız d a m u a y e n e e tti,” diye k ısaca açıklayınca h er zam a n k i te d b irli h ali ile sordu. “ D ah a k om plike bir hastaneye g itm em izi ta v s iy e e d e r m isin iz ? ” “İnanın g erek y o k , h e r şey n o rm a l,” d iy e sev ec en lik le cevap verdikten sonra çıktı o d ad an .

Biz de sonunda sa b a h a k a rş ı sa a t d ö rt gibi n ih ay et evim ize gelebildik. E rhan b ir e liy le b en i tu tark e n d iğ e r eliy le k apının k i­ lidini açmaya çalışıy o rd u .

“Affettin m i b e n i? ” d iy e so rd u m g e ç ird iğ im rah atsızlığ ın arkasma sığınarak.

Yüzüme b ak m ad a n k ilid i a ç m a y a ç a lışırk e n cev ap verdi Er­ han. “Sonra k o n u şu ru z, sus şim d i.”

Sinem Ylhça

Yatak odasına geçtiğim izde sa n c ıla rım h a fif d e olsa devam ediyordu.

“Seninle dargm olm aya d a y a n a m ıy o ru m ,” d iy e itiraf ettim ama Erhan sesini çıkartm adan beni y a ta ğ a o tu rtu p üzerimdekileri çıkartmaya başladı. “U zat k o lu n u .” U slu b ir ç o c u k gibi soylediğini yapıp kolumu uzattım . “N e y e sık ıld ın b u kadar, doktor stresten olduğunu söyledi,” diye so ru n c a d a d a y a n a m a y ıp hemen şikâyete başladım. "Seni o kadm la g ö rü n c e b e y n im d e n vurulmu­ şa döndüm, çok sıktım kendim i s a n ın m .”

“Kafanda senaryo yazacağm a k e şk e ik i d a k ik a yam m ıza gel­ seydin de öğrenseydin ne olduğtm u. B o ş y e re b u k a d a r sıkmamış olurdun kendim," deyip ço ra p la n m ı ç ık a rttı E rh a n v e ben klasik yamtlanmdan birini verdim. “O an d ü ş ü n e m e d im işte .”

Gülümserken “Hadi gel y ık a y a lım se n i, b ilirim yıkanma­ dan yatağa giremezsin,” deyip b eni b a n y o y a so k tu . H atta bizzat kendisi de bana eşlik edince birlik te y ık a n ıp ç ık tık v e geceliğimi giymeme yardım ederken m uzipçe sırıttı E rh a n . “ K ilo almışsm.”

“Gerçekten mi?” diye sordum sa n k i a ld ığ ım ı bilmiyormuşum, hiç haberim yokmuş gibi.

“Hımm göğüslerin de b ü y ü m ü ş,” sa n k i d e y ip sol göğsümü öpünce resmen her yerimi ateş b asm ıştı. “Çok yiyorum, dikkat ederim b ira z ,” d e d im a m a b u konuda ciddi endişelerim var çünkü şu an b ile y e d ik le rim b an a yetmez­ ken bir de nereden kısıntıya g id e ce k tim k i?

Erhan “Saçmalama, dikkat et d iy e sö y le m e d im . Doğumdan sonra diyet ve sporla verirsin n asıl o ls a ,” d e y in c e n ih ay et aklıma geldi de sorabildim aç olup o lm ad ığ ın ı. “ A ç m ısın se n ? ” “Eve geldiğimde açtım am a a tıştırd ım b ir şe y le r,” diye cevap verdi Erhan yatarken giydiği tişö rtle rd e n b irin i ü z e rin e geçirir­ ken.

m

V a n a Şana VUe

Üzgün b ir şe k ild e “ B ö re k y a p m ıştım sa n a ,” d iye fısıldadım vc lam tahm in ettiğ im gibi b ir c e v a p g eldi E rh a n ’dan. “ G ördüm dolapta, keşke g e re k s iz k a p risin o lm a sa y d ı da g eld iğ im d e evde olup p işirsey d in .”

Yatağa g ird iğ im iz d e E rh a n ’ın g e n iş g ö ğ sü n e sarıldım . “B u­ rası benim en s e v d iğ im y e r b iliy o r m u s u n ? ” Saçlarım ı o k şa rk e n u y k u lu b ir ses ile so rd u E rhan. “ Ev m i?”

“H ayır a şk ım e v d e ğ il, işte ta m b u ra s ı,” d ey ip elim le g ö ğsü­ nü okşadım .

Sabah u y a n d ığ ım d a (s a b a h d e d iğ im e b a k m a y ın zaten y attığ ım ız­ da sabahtı) y ani işte ö ğ le n o n ik i d e u y a n d ığ ım d a a ğ n m ın iyice hafiflediğini fark e ttiğ im d e m u tlu o ld u m , c an ım çok tatlı benim ya. D ay an am ıy o ru m b ö y le a ğ rıla ra filan.

M utfak k a p ıs ın ın g iriş in d e k a rş ıla ş tığ ım E rh an “G ünaydın, kalktın m ı?” d iy e so rd u . K e n d isi k a lk ıp d u şu n u alm ış hatta g i­ yinmişti bile.

“G ünaydın c a n ım , n iy e u y a n d ırm a d ın ? ” d iy e so rd u m am a o çoktan kolum a h afifçe g irip b e n i te k ra r y a ta k o d asın a d o ğ ru y ö n ­ lendirmeye b a şla m ıştı b ile. “ Y a se m in k alk m a . Y at iyice, dinlen bugün.”

“Yok can ım d in le n d im b e n , iy iy im ,” d iy e itiraz ettim am a elbette ki beni d in le m e y e n iy e ti y o k tu . H a tta y an ım d a k alm akta ısrar etm esine ra ğ m e n y a p a c a k d ü n y a k a d a r işi o ld u ğ u n u çok iyi bildiğim için, D id e m v e a n n e m i o g e le n e k a d a r y an ım d a kalm a­ lara için ç a ğ ıracağ ım a sö z v e re re k işe g ö n d erd im . Z aten onları da aramama gerek k a lm a d ı, d a h a E r h a n ’ı k a p ıd a n u ğ u rlark en ikisi m

sinem flhça

de damladı ve kapıdan girer girm ez arka a rk a y a so ru bom bardı­ manı da başladı. “İyi misin, nasıl oldun?”

“Geçti mi sancılann?” “ İ la ç la r ın ı a ld ın m ı ? ”

“Bir daha ağrı olmadı değil mi sab ah a k a d a r? ” “İyiyim iyiyim, merak etm ey in .” S ersem g ib i o lm u ştu m bir anneme bir D idem ’e bakmaktan.

Annem mutfağa geçip akşam y em eğ i için b ir şe y le r hazır­ lamaya başlayınca ben de kendim i g en iş b a lk o n u m u z a atıp şez­ longa uzandım biraz. G üneşin sıcaklığı ve u z a k ta n g e le n denizin kokusu ile tam gevşem iş b ir halde içim g e ç m işti ki D id em elinde tableti ile huzur ortam ım a dalıp, k e n d isin in b u lu n d u ğ u herhangi bir yerde huzurun bulunam ayacağını b ir k ere d a h a isp at etti.

“Yasemin, baksana bir.” İlk önce uyuyor num arası y ap m ay ı d ü ş ü n d ü m a m a ’’Uyuma­ dığını biliyomm, kalk bir,” d ey in ce ç a re s iz g ö z le rim i açıp sor­ dum. “Ne oldu?”

Didem soruma cevap bile v e rm ed en d ü n y a n ın p a ra s ın a aldığı­ mız balkon takım ım ızın şahane m a sa sın a ta b le tin i fırla tıp içeriye girdi. Yaklaşık beş dakika sonra da a n n e m in p iş ird iğ i kurabiyeler­ den bir tabak, Türk kahvesi ve so d a h a z ırla n m ış b ir tep si ile geldi.

Neşe ile ’’Kahve mi yaptın?” d iy e so rd u m .

“Evet, gel hadi." Şezlongdan kalkıp m asaya o tu ru n c a D id e m ’in tab le tin ekra­ nında, Facebook'ta dolandığını g ö rd ü m . B ira z d a h a d ikkatli ba­ kınca da B ora’nın profilini in c e le d iğ in i a n la d ım . D a h a doğrusu incelemeye çalışıyordu çünkü B o ra ’n ın p ro fili ta m a m e n kapalı olduğu için herhangi bir şey g ö rm e k p e k m ü m k ü n d eğ ild i.

ISO

"Bana 9 a ıu 'DUe

“A rkadaşlık d a v e ti g ö n d e rm e y i d ü ş ü n ü y o ru m ,” d iy e g ö z le ri­ ni masumca a ç a ra k b a k tı y ü z ü m e D id e m v e b e n d e o ld u k ç a salak bir soru sordum . “ B o r a ’y a m ı? ” “Hayır, A rd a T u ra n ’a! Y a se m in e m b e s il m isin se n ? K im e olabilir başka, e lb e tte B o r a ’y a d a v e t g ö n d e re c e ğ im . ” K ızm ak ta haklı bu sefer, hak e ttim a m a . “İyi, g ö n d er b a k a lım ,” d e d iğ im d e D id e m ç o k ta n g ö n d e rm işti bile daveti. “ H a sta n e d e n d ö n d ü k te n so n ra h iç u y u m a y ıp Facebook profilimi d ü z e n le d im Y a s e m in .”’ d e d iğ in d e ise ‘N e d e n k i?”” diye soruverdim .

■Bora’ya d a v e t g ö n d e rm e y e k a ra r v e rin c e tü m p rofilim i baştan aşağı k o n tro l e ttim . E sk i k o c a la n m la ç e k tird iğ im tü m re­ simlen k aldırdım , frik ik v e re n a ç ık re s im le ri d e sild im . M alu m bunlar polis a d am , b ira z tu tu c u o lu rla r. R c s im le n m in altın d ak i yorumlan da tek tek o k u y u p u y g u n o lm a y a n la n k a ld ırd ım , y er bildirimlerimi de k o n tro l e ttim ”' Ben eve g e ld iğ im d e s a b a lım o s a a tin d e > o rg u n lu k ta n g ö z le ri­ mi açam ıyordum . re s m e n s ız ıp k a lm ış ım

B u n a k a rşılık şu n d ak i

enerjiye bak.

■‘Yatıp u y u y a c a ğ ın a b u n la r la m ı u ğ ra ş tın g e rç e k te n ^ ” Her zam an y a p tığ ı g ib i s u r a tım a b a k m a z a h m e tin e g irm ed en cevapladı beni. ■Evet.”'

A kşam üzeri saat b e ş e g e lirk e n B o ra . D id e m ’in ark a d a şlık davetini kabul etti ve b iz d e b ö y lc c e a rd ın a k a d a r a ç ıla n y a k ış ık ­ lı komiser B o ra 'n ın k ra llığ ın ın k a p ıla r ın d a n ” g irm iş o ld u k .

Ben de m erak e d iy o r u m a ç ık ç a s ı n a sıl b ir y a şa m ı o ld u ğ u n u , onun için hiç z a m a n k a y b e tm e d e n D id e m ’in y a n ın a ç ö re k le n ip ben de başım ı e k ra n a g ö m d ü m . R e s im le n n e b a k tığ ım ız d a , üç re ­ simde yanm da o lan b ir k ız ta b ii ki ilk d ik k a tim iz i ç e k e n şe y oldu JSt

Shumilhta

“Sevgilisi galiba bu." diye b ir yo ru m d a bulunduğum da, Di­ dem ’in OldflrOcO b ak ışlaru a m aruz k aldım am a hiç istifimi boz­ madan diğer resimlere bakm aya devam ettim .

“Yalnız kız çok güzel, şuraya bak resm en B arb ie bebek gibi bacakları." der demez D idem ’in iki n u m aralı ö ld ü rü cü bakışı ile karşılaştun.

Didem “Neresi güzel bunun Y asem in, so p a gibi b ir şey,” dedi öfke ile. Ben de susmak yerine “ Sopa m ı? S en in y a gözün kör ya da algılamanda bir sorun var. B u kız resm en fıstık gibi bir şey hatta bence Türk bile değil, özellik le fiziği B alkan kızlanna benziyor. Bükreş filan olabilir,” dem eyi tercih ettim .

Didem yüzünü tiksinti ile b u ruşturduktan so n ra “ Bu olsa olsa kenar mahallelerin birinden gelen sıradan b ir k ız o lu r bence,” de­ yince son derece şık tişörtü, taytı, N ew B alan ce sp o r ayakkabılan ile Bora’ya sanlım ş bir vaziyette olan re sm in e b akınca, hiç de öyle varoş bir kız olm adığm ı ben hem en a n la d ım tabii am a bunu Didem’e anlatmak pek m üm kün görü n m ü y o rd u . B iraz daha in­ celedikten soma “Etiketlenmiş bu fotoğrafla, bak k ızın adı var; Senem Gözcü. Girsene bir profiline b a k alu n b ir kim m iş, neyin nesiymiş," dediğimde gölgesi ile bile k avga e tm ey e m üsait Di­ dem'den tabir yerindeyse bir dayak y em ed iğ im kaldı.

“Ha ben körüm çünkü Yasemin, g ö rm ü y o ru m orada kızın eşek kadar yazan admı ya da salağım ak lım a g elm iy o r oradan girip bakmak. Söylediğin çok iyi oldu.”

Tahmin ediyordur tabii ki Bora gibi b ir ad am ın b ir sevgi­ lisinin olduğunu ama böyle karşısm da resm ini g örünce hepten sinirlendi. Bir de kızm standart üstü güzelliği eklenince, böyle dalacak yer anyor işte.

'Bana Şans 'DIU

Senem 'in profilini açıp d a h e n ü z yirm i Uç y aşın d a o lduğu­ nu görünce hepten z ıv a n a d a n çık tı b izim k i. “ Ş uraya bak, daha çocukluktan yeni ç ık m ış b u ,” d ed i ilk o larak ve ben sanki gör­ memiş gibi “ Profili a ç ık a m a bak tü m resim leri kabak gibi ortada hatta bildirim leri bile a ç ık ,” d e y in c e de h aklı o larak üzerim e şar­ ladı. “G örebiliyorum Y asem in , k ö r d e ğ ilim !”

Ayyy ağzım ı aç m a y a c a ğ ım b ir d a h a , b ir şey daha söylesem tüm hıncını benden ç ık a rta c a k b elli.

Didem, S e n e m ’in b eş y ü z sek se n iki foto ğ rafın ı üşenm eyip lek lek açtı hatta b u n u n la d a y e tin m e y ip resim lerin altın a yapılan yorumlan da tek tek o k u d u . K a p a d o k y a ’d a ark a d a şla n y la kırm ı­ zı şarap içerken çe k ilm iş b ir re sm in in iki y ü z o tu z altı beğeni aldığını görünce şaşk ın lık ile m ırıld a n d ım . “ E p ey p o p ü ler b ir kız galiba bu, baksana en d a n d ik re sim le ri b ile en aşağı seksen dok­ san beğeni alm ış.”

Didem de artık S en e m d e n ile n k ızın h iç de ö y le k en ar m ahal­ le kızı ya da h afif sık le t b ir şey o lm a d ığ ın ı k ab u llen m iş olm alı ki “Öyle görünüyor,” d ey iv e rd i. “Çok da g eziy o r b a k sa n a , h e p b izim m e k ân lard a aslında; cadde, N işantaşı filan. Şu y u rt d ışı a lb ü m ü n ü d e açsana, B arselo­ na’ya mı gitm iş?” d iy e m e ra k la so rd u m .

Didem İspanya a lb ü m ü n ü aç a rk e n b ir y a n d an da söyleni­ yordu. “K ırm ızı tu v a le tin şa h a n e liğ in e bak, n ered en alm ış bunu acaba?”

Resimlere b ak m ay ı b itird iğ im iz d e , sıra h ak k ın d a bölüm üne geldi. Orada y ap tığ ım ız k ısa b ir tu ru n so n u n d a S e n e m ’in ulu slara­ rası bir şirkette m ütercim te rc ü m a n o ld u ğ u n u an lam ış o ld u k ve bendeki ilk tepki “O haa! K ız Isp an y o l F ilo lo jisi m ezu n u y m u ş,” oldu.

Sijum llKça

•‘Aman ne var Yasemin, biz sanki ilkokul m ezunuyuz? Biz de bitirdik üniversite, ne var ’" Bu bölümü de tamamlayınca sıra nihayet zam an tüneli mnına gelebilmişti. Hiç üşenmeyip S en em 'in ilk F acebook hesabını açtığını tahmin etnğımız 2tXN yılına kadar did ik didik edip, kızın tüm hayatını hallaç pamuğuna çevirm iştik. Z aten şu Facebook hayatımıza girdi gireli ne özelimiz kaldı ne bir şey. Şuraya bak, ben daha Senem in daha yüzünü hile görm em iş olm am a rağmen kızın 2 0 l0 ’da yeni yıla nerede girdiğini b iliyorum mesela. Ha bu bilgiyi biliyorum da ne oldu, başım g öğe mi erdi? O da ayn bir konu tabu ama olsun yam biliyorum işte. S ad ece o da değil, hangi takımı mttuğunu hatta geçen yazı nered e geçirdiğini bile bıliyonım. Ne işime yarayacaksa! \'apmış olduğumuz knm ınal araştırm alar sonucunda Se­ nem in yirmi üç yaşında, oldukça popüler ve iyi b ir yaşam tarzı olan bm olduğunu anlamış olduk ve hem en ak ab in d e Didem'm o korkumcu cümlesi geldi. "N eyse, az çok stratejim i belirlemiş oldum."

"Ne stratejisi’" diye sorarken gerçekten korkuyorum çünkü bu kızın yapabüecekleruıın sm ın yok. bunu iyi biliyorum .

Didem’den "Ben bu Bora ya feci taktım Y asem in, ne yapıp edip o Senem denen kızdan ayırmam lazım ," cevabı gelince de hem kız hem Bora adına ciddi ciddi üzüldüm .

“Sonra?"

"Sonra da benimle bir ilişkiye başlayacak ve en sonunda nikâh masasında alacağız soluğu işte.”

"Sonra?”

"Sonra da yaşlanıp ölürüz İşle. Ne diye soruyorsun sonrasını Yasemin, ne bileyim’’"

/54

‘B a n a S o ıu 'D U e

Annem m utfakta işini b itirip y an ım ıza gelebilm işti nihayet.

Kadıncağız yorgunlukla k endini ko ltu k lara bırakarak “ Didem hadi güzelim bana bir k ahve y ap , içeyim de gidelim artık,” dedi.

“Tamam G üzide T eyzem , y ap ay ım iç de kalkalım . Eve gidip çalışmam lazım benim .” Çalışması lazım m ış! D uyan da kök h ücre nakli için tez hazırlı­ yor sanır. Hepi topu d ak ik a la rd ır y a p tığ ım ız işlem leri tekrarlayıp, Senem’in profilini tek ra r taray ıp gözd en kaçırdığı b ir şey olup ol­ madığını kontrol edecek. B ilm iy o r m u y u m sanki ben malımı! Çok sistemli çalışıy o r am a y u k a n d a A llah var. D idem birini lakip etmek ya da araştırm ak için g ö sterd iğ i özeni ve istikran tıp dünyasına için harcam ış o lsay d ı, şu an ilaç sektörü kan ağlıyor olurdu. Çünkü yirm i sek iz ayrı tip k an serin ilacı filan kesin bulun­ muştu yani, o derece!

Annem saçlarını en sesin d e to p lay ıp yorgunca mırıldandı.

“Yasemin, en az iki g ü n lü k y e m e ğ in iz v a r k ızım .”

“Annem ellerine sağ lık , ço k y o ru ld u n değil m i?”

“Sebze yaptım bol bol, h em san a h em bebeğe yarayacak şey­ ler. Sen kalkm adan din len b irk aç gün, d o k to r yorm a kendini dedi biliyorsun,” dedi an n em ve b en a k şam d an beri bu cüm leyi belki de ellinci kez duyuyorum .

“Olsun anne, söylerdik d ışarıd an b ir şey ler,” dedim konuyu kapatmak istercesine a m a an n em h e r T ü rk kadınının içindeki Emine Beder ruhu ile cev ap v erd i bana. “O lm az işte öyle, sağlıklı beslenmen lazım. Ev y em eğ i gibi o lu r m u? H em E rhan üç gün blıp dönecek zaten, d ışarıd an m ı y iy ecek sin iz habire?”

“Neler pişirdin?” diye so rark en hay allere dalm ıştım bile, anne yemeği gibisi yok valla.

IBS

S ü u m f lh ^

“Zeytinyağlı taze fasulye, türlü, k a m ıy a n k b ir de yoğurt çor­ bası yaptım.”

“Ellerine sağlık anne.”

“Cacık, salata da hazırladım . Streç film e sa rıp k oydum dola­ ba, soslannı dökersin bir tek.”

“Kaç gün kalacak Erhan İsta n b u l’da, Y asem in ?” diye sordu Didem, annemin kahvesini sehpaya b ırakırken.

“Bilmiyorum ki Didem tam net d eğildi. S a n ırım iki, en geç üç gün kalacak. Neden sordun?” "İyi gitsin de, sen de evine dön b ir an ö n c e .” “ Didem benim evim burası, zaien ben ev im d e y im . Farkmda mısın bilemem tabii!”

“Ben öteki evde olmanı tercih ed iy o ru m a m a isted iğ im her an elimin altında olman lazım. Hele ki şu z o r g ü n le rim d e ,” deyip koca bir kurabiyeyi hiç ısırm adan olduğu gib i attı ağ z ın a Didem. Şaşırmıştım ve o şaşkınlıkla sordum d a y a n am ay a ra k . “Zor günler mi? Ayol senin dünya şeyinde d eğildir, ne g ib i z o r günler­ miş bu? Çok merak ettim şim di.”

Başka bir kurabiyeyi ağzına atacaktı ki n e d e n d ir bilinmez vazgeçip yerine koydu ve “B ora’ya k ancayı ta k m ış bu belli, şu Senem denen kızdan bir an önce k urtulm am la z ım ,” d iy e kendin­ ce fikir yürüttü gene.

Annem “Bora kim ?” diye sorunca “ B oş v e r an n e, inan konu açacağımız biri değil henüz. G eçen gün b a h se ttiğ im iz komiser işte,” diye cevap verdim.

“Ben çok ciddiyim Yasemin, acilen b ir p lan y ap m am lazım,” deyince de, cevabım kısa ve netti. “Yap bana n e .”

Bu sefer az önce tabağa bıraktığı k u rab iy ey i y en id en yeme isteği duymuş olacak ki olduğu gibi ağzına atıp “N e d em ek bana ne, yardımın gerekebilir,” dedi etrafa k ırın tılar saçarak.

IS6

'Baıta Ş tu u DUe

Bezdim artık vallahi bezdim ... Mücadele edecek halim ol­ madığı için sadece “Tamam D idem,“deyiverdim.

Annem ile D idem ’i kahvelerini içtikten sonra uğurlayıp ken­ dimi banyoya attım. Çıkm ca da saçıma saç şekillendirici ile dal­ ga verip hafif bir makyaj yaptım. Askılı, diz üstü uçuk mavi bir elbise seçip askısından çıkarttım . Geldiğinden beri Erhan’a adam gibi bir hoş geldin diyem edim , adamcağız geldiği akşam hasta­ nede aldı soluğu, bir de sabahladı üstelik. Akşam şöyle çiçek gibi görsün beni de, içi açılsın biraz canım sevgilimin.

ısr

Sinem flliça

İstanbul II Emniyet Müdürlüğü Asayiş Büro

« n

ora oğlum çıldırdın mı sen?”

M J Müdürü şaşkın halde kendisine bakarken, B ora kollannı kavuşturmuş bir şekilde müdürün makam m asasının karşısındaki koltukta onıruyordu. Her zamanki gibi kot pantolonunun üzerine açık mavi bir gömlek giyip pantolonunun üzerine çıkartmıştı, si­ lahı da bu sefer belinde değil askısıyla beraber koltuğunun alım­ daydı. Gömleği ve pantolonu kan lekeleri içindeydi.

Eşref Müdür “Şu haline bak, üstün başın kan lekesi olmuş,” diye söylenmeye başladığı anda koluna bir ağrı saplandı, eli de sızlamaya başlamıştı Bora’nın. Öyle bir dövm üştü ki adamı, bur­ nunu kırdıktan sonra kendi elide epey berelenm işti.

“Eline baktırdın mı?”

Kabaca bir sargıyla aşağıda m em urların pansum an yaptığı eline bir bakıp başını salladı. “Önemli değil m üdürüm , aşağıda sardılar işte.”

Eşref Müdür “Bez kan içinde kalm ış, öyle burada yapılan müdahale ile olmaz. Bir hastaneye git, belki dikiş fîlan atılması gerekiyordur,” dedi ters ters ama babacan bir ifade ile.

IS8

'Bana Ş a n s “DUe

“Tamam m üdürüm , g id e rim .”

“Eminim gidersin !”

Gücü yettiğince g ü lü m sey ere k cevapladı m üdürünü. “Ta­ mam müdürüm, söz g id e c e ğ im .”

Berbat bir akşam ve gece g eçirm işti. B ir ihbar üzerine Esen­ ler tarafında bir eve bask ın y ap m ışlard ı, asim d a am açlan önden gidip sadece etrafı k o laça n etm ek ti. İh b a n yapan kişi E sen ler’de bir evde bir kız ço cu ğ u n u n z o rla tu tu ld u ğ u n d an şüphelendiğini, polisin bir bakm asınm g erek tiğ in i söylem işti.

Normalde m em u rla n g ö n d ereb ileceğ i yerde. B ora dum m u kendi gözleriyle g ö rm ek istem iş v e sadece etrafı kolaçan etm ek amacıyla yanına k o m iser A y h a n ’ı da alarak sözü edilen eve git­ mişti.

Zorda kalırlarsa v ey a acil m ü d ah ale etm eleri gerekirse des­ tek çağırmayı d ü şü n d ü k lerin d en , d ev am lı tetikte hareket ederek gecekondunun etrafın ı k o la ça n etm ey e başladıkları anda evden gelen çığlıklar üzerine d estek filan çağ ıram ay ıp , hem en m üdaha­ le etmek zorunda kalm ışlard ı.

Silahlannı çekip eve d a ld ık la n n d a g ördüğü m anzara karşı­ sında kanı donm uştu B o ra 'n ın . Y aşlan sek iz ile on beş arasında değişen altı kız evde zo rla tutulu y o r, evdeki beş adam ın cinsel istismanna m aruz kalıy o rlard ı.

Küçücük k ızlan n bu a d am la r tarafın d an defalarca tecavü­ ze uğrayıp üstüne de d ilen d irild ik le rin i kızlardan biri ağlayarak anlattığı anda. B ora ö fk ed en k en d in i kaybetm işti. A yhan’ın da olaya kanşm asıyla beş ad am ı v ü cu tların d a ağ ır hasarla yere ser­ dikten sonra destek çağ ırm ay ı n ih ay et akıl edebilm işlerdi. Çocuklar hastane k o n tro lü n e gö n d erild ik ten sonra gece adamlan sorgulam a v akti g eld iğ in d e B ora ikinci defa kendini IS9

Sinem llhça kaybetmişti. Elli küsur yaşında adamın on iki yaşında kızı ilişki­ ye zorladığmı itiraf etmesi üzerine, Bora adam ı tek b ir hamle ile oturduğu sandalyeden kaldırıp karşıki duvara fırlatm ıştı.

Memurlann içeriye girmesi de olayı çözem em işti. Bora’nın diğer polislere "Sakın kanşm ayın, uzak durun,” dem esi üzerine, komiserlerine olan saygıdan ve duydukları korkudan hiçbiri mü­ dahale edememiş ama B ora'nın adam ın burnunu kırm ası üzerine geç de olsa bir şey yapma gereği duym uşlardı.

"Komiserim başmız derde girecek şu pislik yüzünden,” de­ yince diğer memurlar da zorla da olsa B o ra ’yı tutabilm eyi başar­ mışlardı. Genç komiserin öfkesinden diğer sanıklar da sırasıyla nasiplerini almca, Bora’nm eli perişan bir vaziyete gelmişti.

“Hiç öfke kontrolü yok sende B ora!” G ençliğinin verdiği ataklığı anlıyordu, sonuçta kendisi de geçm işti o yollardan ama bu durum teşkilat içindeki yapılanm ada sorun olabiliyordu.

“Müdürüm çok affedersiniz am a böyle bir durum da kendimi nasıl kontrol edebilirim, söyler m isiniz?” Saygısızlık etm ek de­ ğildi Bora’mn niyeti ama bu konudaki tavrı netti.

“Evet, olay fena am a...’’

“Saygısızlık etmek istemem ama kendinizi o çocukların anne babalannm yerine koyun.” Ellerini saçlarının arasından geçirip sıkıntıyla iç çekerek devam etti. “Sizin de boyunuzca kızlannız var, Allah korusun başlanna böyle bir şey gelse ne yapardınız?

Ben baba olmadığım halde çıldırdım o n lan n aileleri ne yapsın?”

Eşref Müdür “Oğlum bunJann hepsini biz de biliyoruz. Allah düşmanunm başına vermesin öyle bir olayı, çok kötü ama biraz sakin olmak lazım,” dedi içinden ona derin derin hak vererek ama Bora da geri adım atmayı düşünm üyordu bu konuda. “Böyle bir durumda sakin olamıyorum ben m üdürüm , söz konusu kadı­ 160

D ana Ş a m DiU

na şiddet veya çocuk istism arı o lunca ben kontrolüm ü kaybedi­ yorum," deyince sam im iy etle o n a akıl verdi m üdürü. “B ir gün mesleğini kaybedebilirsin am a bu y an lış tu tu m lan n yüzünden.” “İnsanlığımı k ay b etm ey ey im y eter am irim , kaybolan meslek olsun." “İdealistsin, sev iy o ru m sen in b u h u yunu am a rica ediyom m biraz dikkatli ol. B ak bu se fe r g ö rm ezd en geliyorum bu olayı ama her zam an bu k a d ar affed ici o lm a m .”

“Biliyorum m ü dü rü m , sağ o lu n .”

Eli iyice sızlam aya b aşlam ıştı aslın d a, m üdürünü dinleyip bir hastaneye görünse hiç fena o lm ay acak tı. O radan da eve gider du­ şunu alu, yatar uyurdu.

Eşref M üdür k o lu n d ak i saate b ir g ö z attıktan sonra “Hadi kalk bakalım, önce h a stan ey e so n ra da do ğ ru eve. Saat gecenin ikisi oldu,” deyip ö n ü n d ek i d o sy a la ra dö n d ü rd ü başm ı.

Bora teşekkür edip ay ağ a k alk tığ ın d a , odanm kapısı çaldı ve içeriye m em urlardan biri girdi.

“Komiserim ifad eler im zalan d ı, zanlıları sevk ediyoruz. Ç o­ cuklardan ikisinin aileleri b u lu n d u , k ay ıp ih b a rlan varm ış zaten.”

“Diğer dört ço cu k ? ” B o ra on larm da b ir an önce ailelerine kavuşmalarını istiyordu am a “ H en ü z b ir bilgi yok kom iserim , araştmyoruz,” diye y an ıtlad ı o n u m em ur.

“Aman E krem , g ö z ü n ü zd en h içb ir şey k açm asın ne olur.

Gözünü seveyim bulun şu ço c u k la rın ailelerini. K im sesiz yok içlerinde biliyorum , k o n u ştu m h ep siy le tek tek. E vlerinin yakı­ nından ya da okul ön ü n d en k açırılm ışlar, m utlaka buluruz. Yeter ki asılalım.”

“Biliyomm kom iserim , araştırıy o ru z m erak etm eyin,” deyip odadan geldiği hızla çıkıp gitti p o lis m em uru.

Süumilkça

“Ben izninizi isteyeyim m üdürüm .” “İyi hadi,” derken parmağını B o ra’nın yüzü n e doğrultmuş­ tu amiri. “Unutma, önce hastaneye gidiyorsun. Bak y an n sabah kontrol edeceğim elinin bandajını, a n lan m hastanede m i sanimış yoksa evde mi sanimış."

Gülümsedi Bora. “Merak etm eyin am irim , şim di gidiyorum.’’

Arabasına binince bir an hastaneye gidip g itm em ek konusun­ da kararsız kaldı ama elinin ağnsı iyice artınca, b u ağ n y la gece uyumasmın mümkün olmadığmı düşünüp b ir d o k to ra görünme­ ye karar verdi.

Hastaneden çıktıktan sonra da iyi ki ü u n al etm eyip gelmi­ şim dedi kendi kendine, sağ elinin iki p arm ağ ın d a çatlak ve avuç içinde derin bir yarası vardı. Dikiş atılıp çatlak p arm ak lan sanldıktan sonra ağn kesici ilaçların yazıldığı reçetesin i alıp çıktı.

Keşke Senem evde olmasaydı bu akşam d iy e düşündü. Şimdi bir sürü soru soracak eli için endişelenecekti.

Ve eve vardığında gene yanılm adığm ı fark etti. Senem her zamanki gibi uyumayıp B ora’nm gelm esini b e k lem işti ve kapıyı açar açmaz elini görünce ardı ardm a so ru lar so rm ay a başladı.

“Ne oldu eline? Çatışmaya filan nu g irdin y o k sa?” Bora hiç cevap vermeden salona doğru yürürken Senem hiç h ız kesmemecesine sormaya devam ediyordu. “B aşka y erin d e b ir şey var mı?

Kurşun mu isabet etti yoksa? Üstün başm da kan içinde. Ne oldu böyle, konuşsana!”

Bora bezgince iç çekip yanıtladı ken d isin e endişe ile bakan genç kadını. “Senem bir sakin olur m usun. Önemli b ir şey yok,” derken sesi son derece yorgun çıkıyordu B o ra ’nın ve bunu fark eden Senem endişe ile sordu. “N asıl önem li b ir şey yok ya? Elin sanlı üstelik üstün başın kan içinde!” ffiZ

B ana ŞanA DUe

"Merak etm e, benim k an ım d eğ il o ,” d ey ip akşam yaşadıklannı bir özet halinde anlattı S e n e m 'e .

“O elindeki ne, ilaçların m ı? ” d ey ip poşete doğru b ir ham le yapınca. Bora “E v et.” d e y ip elin d e k i p aketi ona uzatıp banyoya yöneldi. G özleri k ap an ıy o rd u y o rg u n lu k ta n , b ir an önce b ir duş alıp yatmak istiyordu.

Kendisi duştayken S e n e m ’in h azırlad ığ ı çorbayı da içip derin bir uykuya daldı B ora. R ü y a sın d a tü rlü tü rlü tu h a f şey gördü.

Meryem’i gördü önce, sü rek li m e rd iv e n le rd e n iniyordu telaş için­ de. Sonra akşam sorgu o d a sın d a d ö v d ü ğ ü a d a m la n gördü sırayla.

Zaten m esleğe b a şla d ığ ın d an b eri güzel rü y a g ördüğü yoktu Bora’nın. Sürekli o la rak in c ele d iğ i, tak ip ettiğ i o lay lard ak i m ağ­ durlan ve onların başın a g ele n k ö tü o la y la n görü rd ü . B u durum u da mesleki deform asyona y o rm u ştu doktor. H em en hem en h er gece uykuya dalm akta zo rlan ır, g ü n ü n y o rg u n lu ğ u n d a n bitap düşüp dalabildiği zam anlard a d a b ö y le sab a h a k a d a r k âb u s g ö rürdü işte.

En sevdiğim u y anm a ş e k li... G ü n e u y a n m a d iy e ben b una derim işte...

Erhan belim e s a n im ış, n e fe s alış v erişin i en sem d e h issed i­ yordum. H em en k a m ım ın ü z e rin d e k i biçim li elini elim e alıp in­ celemeye başladım . E n se v d iğ im şe y le rd e n birini y apıp p arm aklanmı onun p arm a k la n n ın ara sın d a n g e ç irip h afifçe sıktım .

Böyle yaptığım z a m a n la rd a o n u iy ice k en d im e ait h issed iy o ­ rum. Eli elim de, p arm ak ları p a rm a k la rım ın a ra s ın d a ...

Erhan uyanıp, başını en se m d en ay ırm a d a n “G ü n ay d ın ,” diye fısıldadığında “G ünay d ın a şk ım ,” d iy e cev ap verdim . m

Stnemflhça Pozisyonumu değiştirip yüzüm ü ona d ö n d ü ğ ü m d e, Erhan saçlarımı geriye atıp beni kendine iyice çekti. B en de en sevdi­ ğim şeylerden biri olan bir diğer şeyi y ap tım ; y ü zü n e hatta yüzü­ nün her noktasına hafifçe dokundum , okşadım .

Bunu da hemen hemen her sabah y ap arım , tu h a f bir huzur buluyorum çünkü. Yüzünü ezberliyorum sanki. Parm aklanm ın ucuna tüm hatları kazınıyor sanki böyle y apınca.

Yüzümü E rhan’ın boynuna g öm üp elim i g en iş göğsünde gezdirmeye başladıktan sonra kokusunu iyice içim e çeklim.

Dünyalara değişmeyeceğim k o k u su n u ... Önceki gece sevişirken de kokusunu hep içim e çektim .

“Acıktın mı, kahvaltı hazırlayayım h e m en ?” diye sorduğum­ da Erhan o boğuk sesi ile “ Bırak şim di k a h v a ltıy ı,” d eyip üzeri­ mizdeki pikeyi tek hamlede yatağın ucuna fırlatıp bacaklanm ın arasına yerleşmişti b ile ...

Kahvaltıdan sonra E rhan’ı işe u ğ u rlay ıp evi toparlamaya başladım. Sırasıyla annemin, E lif’in, D id e m ’in aram aların a ce­ vap verdikten sonra hazırlanıp çıkiım . K ıy afcllerim iyice dar gelmeye başladı arlık, Bağdat C ad d e si’ne inip b irk aç takım yeni iç çamaşırı ve rahat penye tişört aldıktan so n ra E lif ile bir kah­ ve içip eve döndüm. Erhan gelm eden evde o lm ak istediğim için biraz acele ettim ama neyse ki o gelm ed en y etişeb ild im ve lam sofrayı hazırlıyordum ki zil çaldı.

“Hoş geldin hayatım .”

“Hoş bulduk güzelim ,” dedikten sonra en sev d iğ im yerden aldığı koca bir kutu profiterolü uzattı E rhan.

“Bakma güldüğüm e, çok kilo alıy o ru m h atta b u gü n caddeye inip yeni iç çamaşırları aldım .”

B a n a Ş a ıu 'D iU

Erhan belim den tu tu p k e n d in e iy ice çe k erek önce kulağım ı öptü sonra hafifçe fısıld ad ı. “N a sıl b ir şey ald m , g iy sen e b ir gö­ reyim.”

Bu lafın ü zerine b iz im a k şa m y e m e ğ i saatim iz de gece on bire sarkmış oldu tabii!

İki gün sonra ay rılık g ü n ü g e lip de E rh a n 'a veda etm e saa­ ti geldiğinde, her ay rılığ ım ız d a o ld u ğ u g ib i gene h ü n g ü r hüngür ağlamaya başladım h a v a a la n ın ın o rta y erin d e. E rhan bana sıkı sıkı sarılıp “ Y asem in y a p m a g ü z e lim a m a b ö y le, bak pişm an o l­ dum uğurlam aya gel d e d iğ im e ." d ed i.

Uçak geç b ir saatte o lm a d ığ ı için g e lm e m e izin verm işti evet ama bu ağlam a h ak k ım o lm a d ığ ı a n la m ın a g e lm iy o r herhalde!

“Dönüş zam anın b elli d e ğ il, d e ğ il m i? " d iy e sordum sanki bilmiyormuş gibi.

Yüzümü ellerin in a ra s ın a a lıp p a rm a k la n m d u d ak lan m d a gezdirerek cevapladı b en i. “ S ö z v e riy o ru m , elim d en geleni yapıp işleri mümkün old u ğ u k a d a r k ısa z a m a n d a h a lle tm e y e çalışaca­ ğım. Ben de çok ö z lü y o ru m se n i."

Lacivert kelen p a n to lo n u , b e y a z y a k a sız g ö m leğ i, kah v eren ­ gi Tim berlandleri ile sa d e a m a o ld u k ç a g ö ste rişli b ir hali olan kocamın arkasından el sa lla rk e n , b ir taraftan da çev red en onu süzen kadınlara n efret d o lu b a k ış la r g ö n d e rm e k le m eşguldüm .

Havaalanından d ire k a n n e m in e v in e g eç tim , ev e g ire r girm ez de kendimi b anyoya a n ım . Ü z e rim d e k ısa b ir p en y e elbise, ba­ şımda havlu salona g e ç tiğ im d e , e v im iz in b a ş a k se su a n D id em 'i köşedeki beijer k o ltu k la rd a n b irin d e b a ğ d a ş k u ru p o tu ru r v azi­ yette buldum.

MS

Sinem flhça

Koca bir bardak limonatayı bir dikişte içip yanındaki sehpa­ ya koyduktan sonra “N ihayet çıkabildin Y asem in,” diye söylendi ve ben yılgınlıkla “İnsaf Didem ya, yaptığım banyonun hesabını da mı vereceğim artık?” dedim am a arkasından s a rf ettiği cümle epey komikti doğrusu. “Şurada misafirin gelmiş, bir saattir b ek letiy o rsu n .”

Salonun her bir köşesine bakındım m isafiri bulm ak için ama sözünü ettiği misafirin ‘bizzat k en d isi’ olduğunu fark ettikten sonra sordum. “Sen misin o bahsettiğin kişi? M isafirler arada bir kendi evlerine giderler Didem. Sen kahvaltıda, öğle yemeğinde, çay saatinde akşam yemeğinde olm ak üzere g ünde dört öğün bu­ radasın.”

“Terbiyesiz! Görüyorsun değil mi şunun yaptıklarını Güzide Teyze?” diye en büyük destekçisi annem e sırnaşırken, annem de her zaman yaptığı gibi onu şım artm akla m eşguldü.

“Bırak kızım sen onu, boş ver yavrum . H adi m asayı hazırla, çay oldu.”

Ben saçlarımı havlu yardımı ile kuruturken D idem de masayı hazırladığmı haber vermek için her zam anki gibi kapı çalmaya gerek duymadan daldı odama ve “Y asem in tonik bitti, haberin olsun,” dedi durum bildirimi yaparcasına.

“Ne toniği?” diye sordum anlam v erem ediğim için tabii ama “Banyodaki toniğini ben kullandım. A z kalm ıştı zaten, üç günde bitti,” cevabını alınca söz konusu toniğin, benim şişesi üç yüz yirmi liralık tonik olduğunu anladım ve tek kaşım ı kaldırarak sordum. “Neden almadın kendine aynısından?”

“Gördüm banyoda kullandım, beğenm eseydim almayacak­ tım yenisini ama beğendim, gidip alacağım . Pahalı marka, niye boşa paramı harcayayım ki?”

166

B a n a S a m D ile

Tabii harcam a paranı! B en im ü rü n lerim tester ya, benim kile­ ri kullan. Dene birkaç gün, b eğ en irsen alırsm !

Simit, dom ates, salatalık , p e y n ir ve zeytinden oluşan masayı görünce hem en o turdu m b aşk ö şey e. “A nne açık olsun benim ça­ yım,” dedikten sonra tam b ü y ü k b ir keyifle sim idim i yiyordum ki Didem’in telefonu ç a lm ay a b aşladı. A ray an ın anneannesi ol­ duğunu görünce önce a çm am ay ı d ü şü n d ü am a annem kızım çok ayıp belki önem li b ir şey v ard ır aç hadi d iye üsteleyince m ecbur kalıp açtı.

“Efendim an n ean n e?’’

Tam havadan sud an k o n u şu y o rlar işte aım eanne torun diye düşünüp çayım ı y u d u m la d ığ ım an d a D id em feryadı bastı.

“E ...e e ... efendim ? “ “Kızım duym uyo r m u su n sen b e n i? ” “D uyuyorum annearm e. d u y u y o ru m .”

“Eee niye bir şey sö y le m iy o rsu n o z am a n ?” “Şu an kaderim e lanet o k u m ak la m eşg u lü m anneanne.”

“N iye?”

“Niye mi! niye m i!” D idem resm en av az avaz bağ ın y o rd u te­ lefonda. “Çünkü şunun için, n eden m illetin anneannesi hacca ya da umreye gidip K a b e 'y i la v a f ed erk en b en im anneannem yılda bir kaç kere P aris’e gid ip o rasın a b u rasın a bilm em kaçıncı este­ tiğini yaptınyor d iy e!”

“D idem ...” Öfke içinde bağırarak d ev a m etti D idem . “ Sadece bunun için de değil anneanne, ben d em in seni y an lış d u y d u m değil m i?”

“Didem, k ız ım ...”

‘Tanlış duydun de bana an n ean n e! B en y etm iş sekiz yaşında bir kadınım, ne işim o lu r ev le n m e k le? E vleneceğim filan yok. tamamen yanlış anJadm k ızım d e b a n a !”

Sinem YIkfa

“Hayır kızım doğru anladın, evleniyorum b en .”

“Ya anneanne sen çıldırdın mı? Rezil mi edeceksin bizi millete’ “Kimse umurumda değil, ay n ca ben yetm iş sekiz değil alı­ n ış yaşmdayıra."

“Altmış mı? Annem elli altı yaşında, ben torunun otuz iki yaşında ama sen altmış yaşındasın anneanne, ö yle m i?”

“Sizin kaç yaşında olduğunuz u m urum da bile değil Didem, ben altmış yaşındayım."

“Tamam anneanne, biraz daha sıksan ben im le akran olacaksm zaten. Bir iki yıl sonra onız yaşına k adar d üşersin sen bu gi­ dişle!"

“Niye bu kadar büyütüyorsun ki bu işi D idem , bir türlü an­ layamıyorum."

“Ay Allah'ım çıldıracağım ya, bir de so ru y o r neden büyütü­ yorum diye! Bu kaçmcı koca anneanne?” "tki...”

“Dört anneanne, dört! O da resm i rak am lara göre dört!”

"Resmi rakam mı?”

“Evet, resmi rakam. Dedem A lparslan, m üteahhit Sadullah Bey, Yüzbaşı Adnan Bey ve son olarak em ekli A lbay Yılmaz Bey resmi nikâhlı kocaların!”

“Aman iyi tamam, şaşum ışım .” “Şaşımuş mısın? Anneanne insan keke kaç bardak un koya­ cağını şaşırabilir de, resmi nikâh kıydığı adam ların sayısını şaşı­ rır mı hiç ya!”

“O f Didem of, kızun tamam uzatm a a rtık .”

‘Tabii canım ne var ortada uzatacak, ben de kabahat işte!”

“Hem ne ayıp şey, ne demek o öyle resm i rakam filan?”

16»

Bana Sons DUe “Yalnn mı! B unlar bizim bildiklerim iz, bir de beraber yaşadı­ ğın adamlar var tabii, onları da u nutm am ak lazım .”

“Ben kim seyle n ikâhsız otu rm ad ım kızım .”

“Tabii tabii şu em lakçı H üsnü Bey ile ben birlikte yaşadım değil mi!”

“Kısa süreli bir ilişkiydi, yü rü tem ed ik işte.”

“Bu adamla nasıl b ir ilişki dü şü n ü y o rsu n u z anneanne? Evle­ necek misiniz yoksa birlikte mi yaşayacaksınız? A m a yok, bence acele etmeyin. Ö nce sö zlen in sonra nişanlanın sonra da sana bir kına gecesi yaparız, b eline kırm ızı kurdele bağlayıp gelinliğin­ le seni evlendirdik mi tam am dır. A cele etm eyin yani, gençsiniz daha tanıyın birbirinizi!”

“M ünasebetsiz!”

“Ha bu arada kaç y aşın d a yeni d edem iz? D oksan? D oksan iki?”

“Didem bak kızıyorum a m a .”

“Aaa ne kızıyorsun an n ean n e, sen olgun erkek seversin ya.

Sen zaten yetm iş sekizsin, sen d en olgun olm ası için onun da en azından bir doksan olm ası lazım d eğil m i?”

“Piere yetm iş y aşın d a.”

Didem kafasına d iktiği kutu kola şişesini ağzından çekem e­ den ne var ne yoksa üzerim e püskürttü.

“Kim kim ?”

“Piere!”

“HaTürkleri bitirdin, şim di de zavallı Fransız erkeklerine mi geldi sıra anneanne?”

“Didem bugün bütün terb iy esizliğ in ü zerin d e.”

“Kim bu adam anneanne, n ey in nesi?”

“Piere çok ünlü b ir h ey k eltıraş.”

“ E hrylıcltır»» m ı ""

"t'vct. hem Jc v'ok lUüU Bir %ürU gaJenvlc anU jm a.it var im. tclüı kiThime aıi jahane Kr ac«>he>ı var PariN ie rv ın ı bir görsen bayılırım Evlemnr •eküt eıkrlıen parm ağım a taktığı ytLrüğligör men liLCim L>sJeın muhıejcm bir parva. g ö /le rın e inanamazsın ■rabtı V»' Ben sıltanliT VK'imı «üpürjîc ettiğim kocalanm taraiinslaa ajk bir parça hediye ilahı gs^rmeslen terk edileyim ama vcmııj sekiz v^ıaJak ı a n e a n n e m elin ünlü Fransızlanyla >ampanva padatnın' Hav hen bösle şansın kısm etin lyme ■'Dfckfm yok ay ip '” ‘B ir ıkf le k ta s m ı ta k tı s a n a K 'le tım u n ıfeğer u y u m la k ık ır d a d ı M ü z e y y e n H a n ım

■Kıs­

k a n d ın ıleğ ıi mı ■ N e m â n a s e b e ı. n e s k tı k ı s k a n a c a k m ı ş ı m k ı 'H a d i h ad i, bal f i b ı d e k ı s k a n d ı n iş te ' 'E v e t, k ıs k a n d ım ' C H dcm g e n e a v a z a v a z b a ğ ı r m a y a başlaın ış n

"Ben b u ra d a o tu z ıkı y a ş ın d a , g e n c e c i k y ıy e k g ib i h alim le

ılui v a z ıy e tle d o la n a y ım , a u ı e a n n e m b e ş i n c i y i a l ı y o r y a ! ” "t ) d a se n m b e c e r ik s iz liğ in ”

"Efendim’“ "S en in b e c e n k s ız lığ ın d i y o r u m iş te , b e n s e n i n y a ş ın d a y k e n o h ıx > '" "T am am a n n e a n n e , k e s ' R a h m e tli d e d e m l e h a l v e t halınızı d in le m e y e n iy e tim y o k hıy " '".Aaa te rb ıy e s ız m z o r u n a b a k , o n u m u a n l a t a c a k t ı m kı ben san a” ' "Ay ta m a m , n e y s e n e ” “ N e y s e ş e k e rim b e n im k a p a t m a m la z ım . P i e r e b e k l i y o r B ir­ lik te a k a d e m ın m p a r k ın d a p ik n ik y a p a c a ğ ı z ."

m

v ıu

TaNı tahıl anneanne, kıış bek letm e adam ı. R om antirınin diŞınt \unin, sen ankılı M İopctını gıy genç kız ayaklarında. Saçlamı da ıkı yandan ör, sonra piknik için b ir sepet hazırla, o tilmlcrJekı gibi balon ekm ek çıksın scrıctın ucundan. Bir şişe dc şarap koy. üstüne de kareli örtü ö rttün m ü tam am dır."

■Dtdeın'" LVüın koymayı ihm al etm e sepete Picrc senin kucağına ya­ rar, sen de ona ü/Um y e d ın rsin ."

■'Aaa yeter a m a '" "Bence de yeler an n ean n e, h ak ik aten yetsin arlık! Nc zaman jslınacaksın sen ya ’ Sen de d iğ er norm al an n ean n eler gibi na­ maz kılsan, tespih çeksen O n ların k i gibi lek derdin oruç tutm a­ nın zorluğu olsa, nasıl o lu r aca b a? "

Müzeyyen H anım tek kelim e bile etm ed en telefonu şuralı­ na kapanıklan sonra D idem ö fk e içinde

fırlallı elindeki telefonu

masaya.

"Duydunuz değil m i?" d ediği anda an n em gülm ekten konuş­ makta zorlanıyordu ve sad ece “G en e mi e v len iy o r?” diye sora­ bildi ■“Evet, üstelik bu sefer b ir F ran sız ile." derken gözlerini iri iri açmıştı Didem ve ben de k o n u şm alard a n yak alay ab ild iğ im başka bir detayı merak ederek sordum . “ H ey k eltıraş m ıym ış ad am ?”

Didem soruma “ E v et,” d iy e y anıl verince de koca bir kahka­ ha atıp "Helal olsun kadına valla. M ü zey y en Teyzem e bak sen beşinciyi alıyor." dedim .

"Ne beşinci Y asem in... H ep klas adam lar, hepsi üniversite mezunu Zengin. ış güç sahibi ad am lard ı. M em ur olan bile kos­ koca yüzbaşı filan, düşün arlık g e risin i."

m

SüumYlh4a

"Vay be!" dedim, gerçekten M üzeyyen T ey zen in performan­ sı beni etkilemişii.

“Bir de hep anneannem a y n im ış a d am la rd an b iliy o r musu­ nuz?" diye gene şaşkınlık içinde sö y len m ey e b a şla d ı Didem ve bu tempoya artık ayak uydurm akta zo rlu k ç e k e n a n n e m "Gerçek­ ten mi?" diye sordu.

Didem onay verircesine başm ı aşağ ı y u k a n sallay arak “Evet, bir tek ilk kocası rahm etli dedem ölm üş. İşte so n ra k ile r bildiğim kadarıyla yaşıyor, hepsini de anneannem b o şa d ı,” dey in ce “Ma­ rifetli kadm valla," dedim elim de o lm adan.

"Sen ne diyorsun! Aım eannem esk i k o c a la rın d a n birine ayrıl­ mak istediğini söyleyip genç kadm h a v a la rın d a ev i terk etmişti.

Bize gelmişti üç sene evvel.”

"Eee?” diye sordu annem am a az ço k a h b ap lık la rı vardı Mü­ zeyyen Teyze ile. Biliyordu aslında k ad m m m a y a sın ı am a bu kadarmı tahmin edememiştir sanırım .

"O koskoca emekli albay gece y a n s ı içip içip kapım ıza da­ yanmıştı, ben M üzeyyen’! alm adan b ir y e re g itm e m d iy e.”

“Ay inanmıyorum ya, biz bu yaşta b ö y le b ir şey yaşam adık,” dedim sesimdeki kıskançlığı b astırm aya çalışarak .

“Sen onu bırak, ben geçen sene G ü n g ö r ö k ü zü n d en ayrıl­ dığımda gecenin bir yansı evi terk e tm ey e k alk tım , poposunu kaldınp taksi çağırmadı bana h avaalanına g id e y im d iy e, düşüne­ biliyor musun?”

“Hakikaten evlenecek mi D idem y o k sa d a lg a m ı geçti se­ ninle?” diye sordum çünkü ben nedense h âlâ b u k o n u y u ciddiye alamıyomm.

“Ya yok ne dalga geçmesi, ev len ecek cid d i ciddi. Önümüz­ deki hafta Türkiye’ye gelecekm iş n işanlısı ile, b iz im le tanıştıracakmış adamı.

172

B a n a Ş a n s VUe

Demek m anyaklık da genetik! Y ani saç rengi, göz rengi gibi delilik de nesilden n esile g e ç e b iliy o r böyle.

Didem’in ailesine b ak ıp d a şö y le b ir g en ellem e yapm am ız islenir ise, ‘G Ö R G Ü L Ü ’ ailesin in tü m k ad ın ların ın sıfır beden, kumral, mavi gözlü ve en b ü y ü ğ ü n d en en küçü ğ ü n e istinasız hepsinin m anyak old u ğ u n u ra h a tlık la sö y ley eb iliriz. ‘‘Demek altıncı cici d e d en g e liy o r y a k ın d a ,” d eyip keyifle sıntnm ama tepkisinden a n la d ığ ım k a d a rıy la D id em benim kadar eğlenmiyordu. “Y asem in b a k v a lla a ğ z ın ın ü stü n e çarparım şim ­ di bir tane zaten cin ler te p e m d e , k e s se sin i!”

Annem “A m a bu se fe r h ak lı d a lg a g e çm e k te D idem , olacak iş mi be kızım? N ere d e y se se k se n y a şın d a k ad ın , ne yapacak bu yaştan sonra evlenip d e ? ” d iy e so ru n c a D id e m “ B u lu r o yapacak bir şeyler G üzide T ey ze,” d ed i.

“Cinsel hayatları v a r m ı a c a b a ? ” d iy e so rd u ğ u m d a D idem tiksinti ile yüzünü b u ru ştu ru p “ ly y g ö rü n tü sü b ird en gözüm ün önüne geldi de m idem d ö n d ü y e m in e d e rim ,” dedi.

Henüz beş dakika g e ç m e m işti ki sırası ile ö n ce D id e m ’in annesi, sonra ablası, so n ra te y z e si ve so n o la ra k da kız kardeşi arayıp hepsinin ortak ta n ım la m a sıy la ‘ak lın ı o y n atm ış an n ean ­ nelerini’ nasıl bu ev lilik ten v a z g e ç ire c e k le rin i tartışıp durdular.

Konu arasında k o n u şm a la rın d a n D id e m ’in a b lasın ın da k o ­ casını boşamaya karar v e rd iğ in i, lise d ö n e m in d e k i aşk ı ile y en i­ den yakınlaştıklarını an lad ım . Şaşırdım mı?

Tabii ki hayır!

Dedim ya bunlar da m a n y a k lık g e n e tik , m u h tem e len büyük büyük nineleri de böyleydi.

Erhan A lm anya’y a sağ sa lim in d iğ in i h a b e r v erm ek için ara­ dığında, aklıma gelm işk en F ır a t’ı so rd u m v e a ld ığ ım y an ıt beni 173

yUıça

hjç şaşırtııuuJı. “ YiMcnıin h in n ı h u lıtu h i l e F ır a l. A lıru ın h ır In/U b irlik le M an k e n n a n ırıtn . b u a k ş a m y e m e ğ e ç ı k m ı ş l a r '' " tic rv c k Ic n n u ?” d iy e n u rd u m b u n u n g e r ç e k o l d u ğ u r u mire, g ıhı c ın ııı o larak [ r h a n " h v c t. u fak u la k F l ı f ’c ç ılla i ın le r n c n h u b e k le n ir« ıılm naın (lo şu n a /a m a n k a y b c r m c n u ı k ı / t a ğ ı / . Í rra i n n u rtıı bıis o n u H ılırlm b en o n u n h a lle r in i." d e y i m e “ V a / ı k l a r o ln u n > j' d e d im biiyük b ir fllk c ılc I rh u n “ N e d e n ş a ş ı r ı y u r v ı ı n

la n ım ıv ı*

m iw un l ir a r ıV “ diye vırU ıtğıım li« d a n ik c ır ı h â lıi d r n r n e m i i i ı

'h

n ıy o ru m da, hu k a ıln n n ı b e n b ile la lım ın e d c r n o l ı n ı ı r u n ' "S e n /a le n İnç in le m e d in k i b u il i ş k i y i , e n b a ş ı n d a n k « « tık tın . U y n rd u l am a ılin lc m e d ı n em M il, y a n ı n e n e lir n le n aeknı y ap tın " F rlııın 'a h ak v e re re k k a p o iiıın l e l c l n n u a m a jtvtie ,|* İyim içim e sığ m ıy o r b u h a k s ı/ lık k a ış i n im la

N c iİ c n k a tim kalbı

ile erkek k alb ı bir d e ğ il ’ N ıılc n k n ılm ııe ın ım rı ü / e n / ı e a nı katıp o y n id ığ ı adam ı b u b a lla y a r a m a y a n p ın lığ ın ıc k ı b i l e o l» a hatV larva u n u tm a k la /o rlu n ıy o ı ila. e r k e k s a n k i b u iliş k i lu ş y a şa m n ,r nıışy'a.sına y abuvak ıın ıılu p g a ı ı ı n ı / l a ş a b ı l ı y o r ’ (,'av lyl ik, y e m e k y e d i k , k a l ı v c i ç l i k

« o n ra ii/c» ıne b u

tır;

b i r d c l i lm s e y r e l l ı k a m a n ı d e m ' m g ı l ı u l e n ı ı g e n e ı k t l e ğ ı ş m c ı i ’ A r a l i k n ı / o l a r a k (İç b u ç u k s a a t t i r M ı l / e y y e n H a n ı m

ı dır.tın o rı.r

" R c /ıl o la v ağ ı/ m illete, r c / ıl "

" D id e m y e l e r " " S e n in b o ş u u gcLseydı g ó rilrd ú in b e n n e n i h a n e m in ‘ " N e m le n b u lu y ıu b u k n ıiır a ıla ıııı a c a b a ' ’ ''H e r vcı ,u u )ca n n c m ıç ın |y>«arvviyel k<*ca b u l m a m e r k e / h l r

V.nsemın " 'Nasıl y a n ı '“ d e d im M rtıın a b u ya.n(ık i la h a k o v a r k e n

'Beuuı Şans VUe

“Bir kocası ile dişçide tanışm ış m esela, biri ile Kapadokya turunda, birisi ile sergide.” K olların ı iki yana açarak devam etti söylenmeye Didem . “ Her ye r am a her yer anneannem için koca bulunabilecek bir m ekân .”

“Ne zaman geliyorm u ş İstan bul’ a?” diye sordum çünkü ger­ çekten merak ediyorum M ü ze y y e n T eyzen in nişanlısını.

“Birkaç hafta içinde g elecek lerm iş nişanlısı ile. Sana da eğ ­ lence çıktı Yasem in, içinden kıs kıs gülüyorsundur şim di,” dedi Didem beni oldukça iy i tanım anın verd iği rahatlıkla ama durumu kabul etmedim elbette ki. “ A m a n ne gü leceğim . Seninle aynı çatı altında dip dibe yaşad ım ben k o ca bir sene, sence herhangi bir şeye şaşıracak y a da g ü le c e k h alim o lab ilir m i?”

Didem kafasını tabletine göm ü p “ Şu B o r a ’ya bir bakayım , belki bir şey paylaşm ıştır F a c e b o o k ’ta,” d eyin ce “ N e paylaşm ış olabilir ki, paylaşsa p a yla şsa s e v g ilis iy le bir resim filan,” diye fikrimi belirttim am a lafım biter b itm ez cadının şikâyetlerini din­ lemeye başladım. “ A y ne sinir k ız ya , nereden bulmuş onu aca­ ba? Halbuki yakışık lı, m e v k i sahibi ço cu k. İstese çok daha uygun birini bulabilirdi.” “ Senin gibi m esela d eğil m i?” d iy e sordum alayla ama bizim ­ kinin hiç üstüne alındığı yoktu. “ E vet, aynen benim gib i,” deyip Bora’nın profiline bakm ak için gen e tabletin ekranına göm dü ba­ şını Didem.

Ve kısa bir süre sonra ne alakası ver bilm em “ Benim bir sev­ gilim vardı hatırlar m ısın Y asem in ?” d iye sordu. Ben de izledi­ ğim diziden gözlerim i ayırm adan sorusuna soru ile karşılık ver­ dim. “Mümkün mü sence b ö y le bir şey D id em ?”

“Ne?”

175

Sinem flhça

“Valla güzelim senin arşiv epey geniş, dolayısı ile benim eski bir sevgilim vardı der demez benim birini hatırlamamı beklemi­ yorsun umanm.” “Çenen açıldı gene bakıyorum,” dedikten sonra elini umar­ sızca sallayıp devam etti. “ Hakan diye bir çocuktu desem hatularsın herhalde. Her neyse işte bir gün konuşurken tutturdu bana Facebook şifreni ver diye.”

“Aaa ne alaka?” diye sordum, hakikaten şaşırmıştım bu du­ ruma.

“Hiç unutmam, sabah telefonda konuşuyorduk birden bire bana hemen, şu anda şifreni verir misin diye sordu?”

“Bir de hemen!” Gözlerimi artık tamamen diziden ayırmış­ tım, aman ya gerçek dizi bizim hayatımız zaten, ekrana ne gerek var!

Didem “Evet, hiçbir değişiklik yapmama, hiç mesaj silmeme filan fırsat bırakmadan hemen o anda hesabıma girip bakacak­ mış,” deyince merakım iyice artarak sordum. “Nereden çıkmış o öyle?”

“Bakacakmış işte neler yapıyorum diye.”

“Ay ne terbiyesiz adammış ya.” “ Evet.”

“Aslında verseydin de utansaydı, ne bulacaktı ki bakınca sanki?” deme hatasında bulundum sanki D idem ’ in ne bok oldu­ ğunu bilmiyormuşum gibi. Zaten Didem de inanılmaz gözlerle bakarak sordu. “Ne mi bulacaktı?” “ Yani ne b ile y im ...”

“Kızım sen deli misin, Facebook hesabıma girmesi beni di­ rekt terk etmesi için onlarca neden bulması demekti zaten. Kaç erkek ile mesajlaşıyordum ben o zamanlar senin haberin var mı?

Gerçi huyum değişmedi, şimdi de mesajlaşıyorum.”

176

Bu kızm hayatının akışına yetişemiyorum. “ Gerçekten mi?” diye sordum şaşırmış gibi.

Didem saçlannı savurarak “ Evet flörtöz bir kadınım ben, ne yapabilirim?” deyince kaşlarımı kaldırarak “ Flörtözsün!” diye onayladım.

“Evet, seviyorum hayatıma yeni yeni erkeklerin girmesini.

Bir de ‘ilk gün’ canlılığını her gün yaşıyorum, fena mı işte?”

“Anlayacağım bir dille izah eder misin?” diye soruverdim çünkü gerçekten anlayamadım. “Şöyle ki, bir erkek ile ilişkin başlaymca ilk günler duyduğun iltifatlan sonraki günlerde duyman pek mümkün olmuyor. Oysa ben sürekli yeni insanlarla tanıştığım için iltifatın biri bin para.”

“Sen hakikaten manyaksın Didem.”

“Niyeymiş! Ne güzel işte, sürekli olarak birileri bana ne ka­ dar güzel olduğumu söyleyip duruyor.”

“Hakan mıdır nedir, o çocuk da anlamış işte senin ne halt olduğunu. Şifreni istemekle haklı çocuk o zaman,” deyip gözle­ rimi yeniden dizime çevirdim valla televizyondaki diziler bizim hayatlarımızdan daha masum.

“Aman sanki onun benden aşağı kalır tarafı vardı, ben onun hesabına girsem adım gibi eminim onlarca kızla yazışmasını bu­ lurdum,” diyerek kendini savunmaya çalıştı Didem. Ben de dizi­ deki kızın küpelerinin modelini seçmeye çalışarak “Ne biçim bir ilişki bu ya! Sen ona güvenmiyorsun o sana güvenmiyor,” diye söylendim haklı olarak.

“Aman ne var ya, hayatıma biri girdi diye bu gencecik ya­ şımda rahibe gibi yaşayacak halim yok her halde.”

“Senden de ne rahibe olur ya Didem! Manastırı bile beach club yaparsın sen.” /Î7

Sinem, flkça "Gül gül, eğlence çıktı sana da.”

"Eee ne yaptın, verdin mi peki şifreni?”

"Tabii tabii canıma susamıştım çünkü! H iç işim yokta şifre mi vereceğim Hakan’a?”

•TMe bahane buldun peki?”

"Anneannemin bir lafı vardır, yatakta adam ile yakalansan bile üzerinden adamı atıp kim koymuş bunu buraya deyip inkâr edeceksin.”

"Yok amk!”

Didem “Evet, sonuna kadar inkâr! P arolam ız b u .” Eli ile zafer işareti de yapmıştı bunu söylerken çok önem li b ir s im açıklıyormuşçasma.

“Didem çok utanmazsm.” "İnkâr edecek bir durum olmadığı zam an da zeytinyağı gibi üste çıkacaksm, bak ben öyle yaptun.”

“Ne yaptm?”

"Sen yoksa bana güvenmiyor musun da şifrem i istiyorsun?

Bu ne terbiyesizlik diye bir bağırdım.”

“Kızım senden korkulur,” dedim ve g erçekten korkuyomm bazen bu kızdan.

"Bir de duygusal hava verdim sesime, gururum km lm ış gi­ biydi.”

“Hiç utanmıyorsun değil mi?” diye sorduğum da aldığım ce­ vap ise tam Didem standartlanndaydı. “N e u tanacağım ya, onun yaptığı asıl utanılacak olan konu.”

“Eee sonra ne oldu?” diye sordum konuya olan ilgim i bir türlü bitiremiyordum nedense.

“Aman ne olacak, öyle kapattık işte. B ir saat sonra da bir sürü çiçek gönderdi, üstüne de özür dilerim yazm ıştı,” dedi Didem umursamazca.

178

Bana Şa m DUe.

“Valla korkulur sen d en , b ir d e şa n slısın k ed i gibi dö rt ayaküstüne düşüyorsun h a b ire .”

“Evet, şanslıyım ,” d ey ip m u z ip ç e g ö z k ırp tı D idem .

“Senin de kim e çek tiğ in b elli o lu y o r b ö y le c e .”

“Kime çekm işim ?”

“Kime olacak an n ean n e n e, se n in de y e tm iş y aşın d ak i h ali­ ni gözümüzde canlan d ırm ak h iç de z o r d eğ il a slın d a ,” d edim ki gerçekten haklıyım . B en ce M ü z e y y e n T eyze g en çliğ in d e aynen Didem gibi bir şeydi.

“Aman ne k o m ik sin !” “İnan espri değildi D id em , so n d e re c e cid d iy im h atta gelişen teknoloji ile sen daha ço k e rk e k ile y a şla n a c a k sm b e n c e ,” deyip gene kaldığım yerden d iziy i iz le m e k n iy e tiy le b aşım ı çevirdim ama reklama girm iş aksi gibi.

“Bakıyorum n eşen y e rin e g e ld i,” d e y ip b aşın ı tabletin d en kaldınp telefonuna g ö m d ü D id e m ve b e n ü z e rim e tü m günün yorgunluğu çökm üş b ir h ald e so rd u m . “ G e ld i v alla. S en otu ruyor musun daha, ben y a ta c a ğ ım .”

“Bu saatte?”

“Evet Didem, ona da m ı k a rışa c a k sın ? ” “Aman bana ne ya, git z ıb ar.”

“Sana da iyi g eceler!”

Yüzüme gece n e m le n d iricim i sü rü p y attım . K Jim a uyku m odunda, odam da tatlı b ir se rin lik ve b e y a z gül ko k u lu m um un kolcusu ile tam dalm ıştım ki u y k u m u n en tatlı y erin d e D idem odama öküz gibi d alarak ışığı açtı. “Y asem in k alk , u y an .”

Allah’ım nedir ben im bu çilem , n e ile sın ıy o rsu n beni? N eyin cezası bu kadm bana?

Tüm hayatımı g özd en g e ç ird im , g e n e d e bu k a d a r büyük bir cezayı hak edecek h erh an g i b ir suç u n su ru b u lam ad ım .

179

Sinem ^kça

Derdini anlatmadan odamdan çıkmayacağını gayet iyi bildi­ ğim için, süreci uzatmayı anlamsız bulup gözlerimi açmaya karar verdim. “Ne var, ne istiyorsun?” diye sorduğumda elinde tuttuğu tableti sanki geri zekâlı ya da görme engelliymişim gibi burnu­ mun ucuna kadar sokup “Bak Bora yarım saat önce ne paylaş­ mış?” dedi heyecan içinde.

“Gerçekten bunun için mi uyandırdın beni?”

Didem, masmavi gözlerini kocaman açarak “Ne?” diye so­ runca, sesim artık bir çığlık gibi çıktı. “Gerçekten bunun için mi uyandırdın beni? Bora bir şey paylaştı, onu göstermek için mi?”

“Ama çok manidar,” deyip tableti birazcık daha gözüme soktu Didem ve evet, şu an resmen göz kapaklarımın üzerinde bir tablet var diyebilirim. “Çek şunu, gözlerim parladı ışığından.

Neymiş o manidar olan?” diye sordum.

Didem birazcık insafa gelip tableti yüzümden çekip heyecan içinde “Bak ne paylaşmış, Sebastian var ya,” deyince “ Sebastian mı, o ne be?” diye sorma gereği hissettim gözlerim yarı kapalı vaziyette.

“Ay ne kadar cahilsin Yasemin. Evlendin evleneli hepten odun oldun çıktın sen.” “ Sebastian kim Didem? Eve köle mi aldık?” diye sordum bezgince ve inanın ‘Evet, evde artık zenci bir Sebastian’ ımız var,’ dese, ona bile şaşırmayacak kadar alıştım bu kızın saçma­ lıklarına. “ Internet fenomeni,” deyince bende jeton düştü. “Tamam ha­ tırladım şimdi, ee ne olmuş?” “ Bak ne paylaşmış; yaprak sıkılmıştı ağaçtan, sonbahar ba­ haneydi aslında Sebastian.”

180

'Bana ŞanA ViU

“Eee?” diye sordum uyioıma dalmanın hayalleri ile ve aldı­ ğım cevap gene tam bir Didem klişesiydi. “Ne ee, adam ilişki­ sinden sıkılmış işte. Mesaj gönderiyor Senem’e, sıkıldım senden diye. Buradaki yaprak Bora, ağaç da Senem oluyor.”

“Bu paylaşımdan, yani bu yazılanlardan bunu mu anladın gerçekten Didem?”

“Evet, gayet açık resmen mesaj veriyor Senem’ e.”

Pikeyi üzerime çekip cevap verme gereği hissetmeden arka­ mı dönüp tekrar uyumaya çalıştım. Didem de bir süre daha kendi kendine saçmaladıktan sonra defolup gitti odamdan nihayet.

10 «

Sinem fll^a

C ihangir...

B

ora gene sıkıntıyla girdi eve. A nahtarı k ilide sokup kapıyı açarken Senem’in bir program yapıp d ışa n d a o lm asını diledi

ama bunun boşuna bir çaba olduğunun da farkındaydı. B ir prog­ ram yapsa mutlaka kendisine haber verirdi. İçeri girdiğinde genç kadını duştan çıkm ış b ir halde karşısın­ da buluverdi. Saçlan ıslak ve açıktı, bedenine sardığı küçücük havlu ise uzun boyu için hiç de uygun değildi. İtira f etm ek gere­ kirse gerçekten çok güzel bir kadındı Senem .

“Hoş geldin hayatım,” deyip B o ra’nın b o y n u n a sarılınca genç adam elinde olmadan etkilendi.

Saçlan mis gibi lavanta, boyunu ise kullandığı vücut jelinin

aroması olan yasemin kokuyordu. Erkeksi bir içgüdüyle derin derin kokladı ve ne olduğunu anlamadan, kendini salondaki kanepede Senem’in üzerinde buldu. Üzerindeki küçücük havluyu çıkannca, genç kadmm bedeninin bütün güzelliği de o rtay a çıkm ış oldu.

Her zamanki gibi hiçbir duygu barındırm ayan b ir sevişmey­ di. Yere fırlattığı gömleğini alıp banyoya doğru yürürken kendi

m

Bana Şam Dile

kendine söylenm eye b a şla d ı B o ra . A y n im a y ı d ü şü n d ü ğ ü , d efa­ larca bu konuda tartıştığ ı b ir k a d ın a k a rşı b ö y le tu tk u lu o lm am a ­ lıydı. Kendi başlatm ıştı h e r şe y i. S e n e m sa d e c e h o ş g e ld in deyip sanlmıştı ama genç k a d m m e n fe s k o k u su n u d u y d u k ta n soru'a daj^namamıştı işte.

Duşun altında d a k ik a la rc a k ıp ırd a m a d a n d u rd u . G e n e heveslenecekti Senem, y a p tık la n o n c a k o n u şm a d a n b ir şey a n la m a ­ mayı seçiyordu ısrarla z a te n v e b u a k şa m o la n la rd a n so n ra gene başa döndüklerini d ü şü n e c ek ti.

Duşun altında ö y le c e d u ru rk e n h ırsla fa y a n s a v u rd u avuç içiyle... Niye sahip o la m a m ıştı k i ira d e sin e , n e g ü z e l g ü n le rd ir dokunmuyordu S e n e m ’e. B ir a n lık z a a fın a y e n ik d ü şm ü ştü ve gene aynı konuşm alan b a şta n y a p m a y a g ü c ü d e y o k tu üstelik.

Zaten çalıştığı d o sy a la rd a n ö tü rü ü z e rin d e y e te rin c e g erg in ­ lik vardı ve bu du ru m a a rtık d a h a fa z la d a y a n m a sı m ü m k ü n d e­ ğildi. Aynı evde y aşa m a y a d e v a m e ttik le ri sü re c e de bu sorunu çözmeleri im kânsızdı.

Bora duştan çık tık ta n so n ra ü z e rin e b ir şo rt g e ç irip salona geçtiğinde. Senem iç in d e n z a fe r ç ığ lık la rı atıy o rd u . B iliy o rd u Bora’nm anlam sız b ir in atla a y rılm a k iste d iğ in i, za te n bu k ad ar uyumlu bir birliktelik leri v a rk e n n e d e n a y n la c a k la rd ı ki.

Günlerdir d o k u n m u y o rd u B o ra v e b u d u ru m g e n ç k ad ın ı g er­ çeklen çok üzüyordu. N e y se ki in a d ı k ırılm ıştı d a u zu n zam an sonra gene sev işeb ilm işlerd i, b u n d a n so n ra işle rin d ah a rah at y o ­ luna gireceğine in anm ay a b a şla m ıştı. H e r şey e sk isi gib i o lacaktı hatta kendisiyle ev len m e k b ile is te y e c e k ti m u tla k a . Üzerine şort ve ask ılı b ir b o d y g e ç irip sa ç la rın ı a ç ık bırak tı, salona geçtiğinde B o ra ’yı a rk a sı d ö n ü k b ir v a z iy e tte c a m d a n b a­ karken buldu. A rkasın d an s e s siz c e y a k la ş ıp b e lin e sa n id ı.

m

B o» Seneın'ın rKennı v'dzfip g en ç k a d ın ın v’ü z ü n e hakti biraz konuşalım m u n le ." d ed ik ten so n ra g en iş kanepenin bıf ucuna oftınıp Senem e de "O tu rsa n a," d ed i Sevecenlikle gülümseyip Bora nın v an ın a . k an e p e n in diğer ucuna yerleşil Senem >e um utla sev d iğ i a d a m ın y ü zü n e hokiı ama Bora luy de beklediği gibi güzel b ir g ın ş y a p m a m ıştı konuş­ maya "Olmaınası gereken btr şey old u d e m in ' Senem "Neden ’ Sevgili değil m ıvız biz

d iy e sorunca ık

"Yupma artık, yeter' Böyle olm ad ığ ım ızın , u z u n z a m a n d ır sorun­ lu bir birliktelik yürOndğtlınâzan sen de tarV ındasm " "üene mı döndUk haşa "Bak tam tahmin eniğim grbı v an lış a n la d ın d eğ il mı demin y o şadıklanm ızıdty e bezgince sswthı B ora v e k e n d in e bir kez daha lanet okudu Nasıl oldu da hu k a d ar z a y ıflık gösterm işti, tonıyumıyoıdu kendini Senem in "Seviştik Bora, uzun zam an so n ra b irlik te olduk Demek kı özledin henu " demesi û z c n n c a rtık b iraz daha sert konuşması gerektiğine karar vererek "H a y ır S e n e m , özlediğim filan yok Söylcyeceklenm sem çok kıracak fa rk ın d a y ım am a ta­ mamen erkeksi bir içgüdüyle oldu her şey S em ö y le banyodan çıkmış hır vaziyette görünce kontrolüm ü k a y b e tn m işte." dedi Senem ağlamamaya çalışarak "N e d e n b an a karşı kontrol­ lü olman gerekiyor'’" diye sorunca da n ed en her şey i bu kadar zorlaştırdığına ınanamayarak "Ç ünkü biz a y n ia c a ğ ız ' Yannımız yok ve ben seni daha fazla üm itlendirm ek is te m iy o ru m .” dedi öfke ile. "Şart mı aynhnam u. sen dc benden ay rılm a k istem iyorsun işte."

Bora sıkınhyla iç geçirdi. “Hakikaten başa döndük."

“Stnem ben sana uzun zam andır dokunm uyorum çünkü seni «KMick istem iyonım ." Bora k elim elerin i dikkatle seçm ey e çahpyordtt çflnkO savunm a alanını çökerten tek şe y bir kadın veya çank gözyaşıydı.

Senem OzOntü ilc “B en i daha fazla incittiğinin farkmda değıbın değil mi? Sen yanım da yatarken bana el sürm em enin, beni ne ksdv üzeceğini asla ö ğ r e n e m e y e c e k sin ,“ dedi v e artık gözvaşlınnı tutmakta gerçekten zorlanıyordu.

“Biliyonım üzüldüğünü am a daha fazlası elim d en gelm iyor.

Ben senden ayrılmaya karar verdim v e her şe y norm alm iş gibi seninle birlikte olursam seni k u llan m ış, d u yg u la n n ı incitm iş olu­ nan."

Senem gene ağlam aya b aşlam ıştı. “ B en i zaten yeterli derece­ de mcıtiyorsun.”

“Lütfen ağlama, bak bu k onuyu artık bitirm em iz lazım .”

Bitirmek?

Bora'dan ayrılmak?

Mümkün değildi!

Onu görmemek, ondan haber alam am ak, onun hayatına başbbır kadını sokma ihtim ali, k en d iy le a z ö n c e sev işen o m ükem ­ mel bedenin başka bir kadının üzerin d e o lm a s ı... D üşü n cesi bile gözlerinden yaşlann daha fazla ak m asın a seb ep oldu. Gözyaşları msmda“Neden sürekli olarak ayrılm aktan bahsediyorsun? Sana hr kusurum mu oldu, seni aldattım m ı, bir ek siğ im mi var?” diye hığiTdı Senem, artık o da ö fk esin i kontrol etm ek te zorlanıyordu.

“Olmadığını sen de b iliy o rsu n ,” d iy eb ild i Bora sadece.

“Daha ne o zaman? E ğer sorun d oğu ya gitm en ise ben her |tye razıyım diyorum sana, neden anlam ıyorsun ki?”

Süum Ukça

"Biz çok yıprandık, sadece doğuya g itm em değil sorunu­ muz," dedi Bora sabırla ve Senem hâlâ d e v a m eden öfkesi ile "Sen yıprattın bizim ilişkimizi, her şey y o lu n d a idi am a durma­ dan ayrılmaktan bahsettin!" diye bağırınca day an am ay ıp sordu "Her şey yolunda rtuydı Senem',’" "Bence öyle," diye cevap verdi genç k adın g ö zy aşlan n ın ızın verdiği ölçüde. O kadar çaresiz görünüyordu ki S enem , şu hali ile elinde olmadan gene ona acıdı.

Sadece doğuya gitmesini sorun o larak ö n e sürüyordu ama asıl ayrılık nedenleri çok başkaydı. S ıkılm ıştı bu ilişkiden. Senem'in sürekli dibinde olmasuıdan. her şeyi itirazsız bir şekilde yerine getirmesinden, kendismi aidatsa b ile affed eceğ in i her fır­ satta dile getirmesinden gerçekten çok sıkılm ıştı.

Gurursuzluktu tüm bu olanlar B o ra 'y a g ö re ve gurursuz bir kadın kadar itici bir şey olamazdı herhalde. A m a bunları Se­ nem’e söylemedi, daha fazla üzm ek istem iyordu genç kadmı ve ayrılmak istemesinin asıl nedeninin g id iy o r o lm asın ı düşünme­ sini istedi.

"Neyse daha fazla uzatmayalun, y a n n evi terk etm eni isti­ yorum."

“Ne’" “Biliyonım. hiç hoş bir şey değil bunu sö y lem em am a bu ak­ şam olanlardan sonra mecbur kaldım. E rkeğim so n u çta zaaflarım var. sen de çok güzel bir kadmsui. D ip dib ey k en böyle şeylerin olması normal ama sen bu yaşadıklanm ızdan y an lış şeyler çıka­ rıp sürekli heveslenecek ve ilişkim izde h er şeyin yolunda oldu­ ğunu düşüneceksin. Bu da işleri büsbütün içinden çıkılm az bir hale sokacak."

Bana Şam VLU

"Gitmemi mi istiyorsun g e rçe k te n ? " d iy e adeta dehşet içinde sordu Senem çünkü bu, hiç d c b ek led iğ i b ir ham le değildi.

Bora kararlılıkla “S enin akıl ed ip de gitm eni bekledim uzun zamandır ama senin hiç b öyle b ir n iy etin yok anladığım kadarıy­ la." deyince de “B ora lütfen, ben a y rılam am sen d en ,” diye çare­ sizce yalvarmaya başladı.

"Senem bak gerçekten ço k y o ru ld u m , bitti diyorum . Bitti!

Zaten çok zor şartlar altında ç a lışıy o ru m , b ir de böyle yük ler ver­ me omuzlanma ne olur.”

“Başka biri mi var?” d iy e so rd u S en em , B o ra ’nın evet dem e­ sinden ölesiye korkarak.

Bora’nın “Elbette ki y o k ,” c ev a b ın d a n sonra derin b ir nefes aldı, öyle korkmuştu ki b iri v a r d iy ece ğ in d en .

Beklemediği bir şey istem işti sev d iğ i ad am k endisinden ve gerçekten çaresizlikle sordu. “N e re y e g itm em i istiyorsun peki?” diye.

“Biliyorum, hiç u y g u n d eğ il seni ev d en g önderm em . E rkek olarak benim ceketim i alıp çık m a m lazım am a benim gidecek hiçbir yerim yok, elim e g eçen zate n iki k u ru ş m aaş. O da bu evin kirasına filan gidiyor işte, b irik im im y o k ki alıp b aşım ı gideyim ama senin ailen var, y an ların a d ö n e b ilirsin .”

“Birkaç gün d üşü n sek ?” d iy e b ir ö n eri getird i Senem . Zira içinde bulundukları anda b ü y ü k k ü ç ü k d em ed e n h e r çareye san lacak kadar m ahvolm uş h isse d iy o rd u k en d in i am a B ora “D üşü­ necek bir şey yok Senem , y a rın lü tfe n eşy aların ı topla ve ailenin yanma yerleş,” deyince bu k o n u d a d a d ah a fazla ısrar edem eye­ ceğini anlayıp “A rayacak m ısın b e n i? ” d iy e sordu sevdiği adanun gözlerinin içine um u tla bakarak.

187

Slneaılthça

“Aramasam daha iyi, aslında bu iş u zad ık ç a senin canın ya­ nıyor. Halbuki inat etmesen, tam am en b itirsek ve beni unutsan?"

"Seni unutmak mı?"

“Yapma Allah aşkına Senem, u zattıkça sen zarar göreceksin.

Bir süre sonra mutlaka unutur kendi hay atın a bakarsın, yeni biri çıkar karşma."

Sesi hafif bir çığlık şeklinde çıktı S e n e m ’in. “ Sakm bana bunu yapma Bora! Aylar önce beni h erk esten kıskanan, giydiğim eteğin boyuna bile kanşan. beni seven b iriy k en şim di beni başka erkeklere itme. Dayanamam benden bu k a d a r vazgeçm ene.”

Evet. Bora da bunun farkındayı'.ı tam am en vazgeçm işti artık genç kadından, bundan emindi.

Sevdiği kadın olsaydı başka b ir erk ek le o n a m utluluklar di­ leyebilir miydi hiç!

Bora “Tamam Senem, ben ne d esem sen anlam am akta inat ediyorsun’" deyince aklına gelen son b ir öneri daha getirdi genç kadın. “Tamam, evden gideyim am a gene b irlik te o lalun ne der­ sin?" diye sordu ama aldığı yanıt b ek led iğ i değildi. “Olmaz,” demişti sadece Bora, uzun bir cüm le b ile k u rm ay a gücü yoktu onun da.

“Ben bu gece burada yatacağım , b ir p ik e ile yastık getirir misin bana? Sen de yat artık, geç o ld u ,” d ey in ce S en em ’in içinde fırtınalar koptu. Bir gece daha kendisine tah am m ü l edip yanmda yatmak bile istemiyordu demek ki B ora ve başını o lu r anlaımnda sallayıp usulca yatak odasına gitti genç kadın.

Bora’nın üzerinden büyük bir yük k alkm ıştı, inanılmaz bir hafiflik ile girdi yatağa. Sonunda evden gid ecek ti Senem. Gene kendi başma yaşayacak, kimseye hesap v erm ek veya kimseyle bir şey paylaşmak zorunda kalm ayacaktı. A k şam eve yorgun ar­ gın gelince, sadece bir duş alıp yatağm a gid eb ilecek ti nihayet...

08

B a n a Ş a m V IU

Uzun boyu ve y apılı b e d e n in e h iç d c u y g u n d eğildi yattığı salondaki kanepe am a h a fta la rd ır y a p a m a d ığ ı k a d a r rahat b ir u y ­ kuya daldı o gece.

Senem ise çift k işilik k o ca y a ta k ta a d e ta d ik en ü zerin d e ya­ lıyordu. Yüreğine k o ca m a n b ir y u m ru k y e m işti, n efes alam ıyor­ du... Ağlamaktan bitap d ü şü p u y k u y a d a ld ığ ın d a , saat sabahın dördünü geçmişti.

189

^inunükça

İstanbul İl Emniyet M üdürlüğü Asayi| Büro

B

ora elindeki dosyayı m asaya b ıra k ıp ö n ü n d e k i n o t defterini kanştınnaya başlamıştı ki o d asm ın k a p ısı ça lm d ı.

“Gel.” Ayhan Komiser de elinde b ir d o sy a ile b a şm ı k ap ıd a n uzatıp

sordu. “Bora müsait misin?”

“Gel abim gel, müsait raisin ne d e m e k .”

“Kızın babası çözülmüş sorguda, şim d i ö ğ re n d im ,” dedi yü­ zünde yanm bir gülüşle Ayhan K om iser.

Günlerdir üzerinde çalıştığı do sy ay ı a ç ık lığ a kavuşturm anın verdiği rahatlıkla cevap verdi Bora. “ H e rh a ld e a b im , k u rtu lu r mu hiç elimizden?”

Kayıp kız Meryem’in halasm ı b iraz s ık ış tm n c a , kızcağızın tam da tahmin ettikleri gibi sevdiği ç o cu k ile b irlik te ev d en kaçıp saklandıklannı ve ailenin dışladığı h alan ın d a g e n ç le rin sakJanmasma yardun ettiği ortaya çıktı. N ey se ki B o ra ’n m korktuğu başına gelmemiş, kız sağ salim bulu n m u ştu . K ız ı için ö lü m emri f90

Bana ŞaıiA DUe

çıkartan babanın da g ö z ü iy ic e k o rk u tu lm u ş v e g e n ç le rin e v le n ­ mesine zor da olsa izin v e rm e si s a ğ la n m ış tı.

'Keşke kendi h a y a tım d a d a işleri b u k a d a r k o la y y o lu n a koyabilsem,’ diye d ü ş ü n ü y o rd u B o ra . N e y s e ki S e n e m ’i ev d en gitmesi konusunda ik n a e d e b ilm iş ti. H iç is te m e z d i a slın d a z a m a ­ nında sevdiği, sah ip ç ık tığ ı k a d ın a e v d e n g it d e m e k . H a tta b u n u erkeklik ile de b a ğ d a ştırm a z d ı a m a b ir tü rlü la fta n , im a d a n a n la ­ mayan Senem, ne y a z ık k i k e n d is in e b a ş k a b ir y o l b ıra k m a m ıştı.

Ayhan K om iser a rk a s ın a k e y ifle y a s la n d ı. “N e y s e asıl se v in ­ diğim nokta, kızın sa ğ s a lim o rta y a ç ık m a s ı. B ir a ra e p e y k o rk ­ tum bu kızı bir y e rle rd e ö lü b u la c a ğ ız d iy e .”

“Benim de k o rk u m o y d u a b im . B iliy o r m u s u n k a ç se n e o ld u şu mesleğe başlayalı, k a ç o la y g ö rd ü m a m a h â lâ k e n d im i k ö tü sonlara alıştıram adım , ö d ü m k o p u y o r k a y ıp b ir ç o c u ğ u ö lü b u ­ lacağım diye.”

“Zamanla alışırsın e v la t. H e le b iz im g ib i y irm i se n e y i devir, her şeye alışüsın,” d e y ip ö n le r in e g e tirile n ç a y ın a ik i ş e k e r atıp kanştıraıaya başladı A y h an K o m is e r.

“Kendimi hiç o k a d a r ile rid e g ö re m iy o ru m A y h a n A h i. G ö re ­ bilecek miyim ö y le m e s le k te y ir m i y ılı fila n , b ile m iy o ru m in a n ,” dedi Bora, g erçekten b a z ı a n la rd a g ü c ü n ü n tü k e n d iğ in i h is se d i­ yordu.

“Görürsün in şallah , b ir d ü z e n k u ra r s a n d a h a k o la y o lu r işin aslında,” diye fikir y ü rü ttü A y h a n ç a y ın d a n b ü y ü k ç e b ir y u d u m aldıktan sonra ve B o ra d a b ir şe y a n la m a m ış ç a s ın a so rd u . “N e düzeni ahi?”

“Anlamazlıktan g e lm e o ğ lu m , e v lilik te n b a h se ttiğ im i ç o k iyi biliyorsun. Ne zam an g ö rü y o ru z m ü r ü v v e tin i, se n o n u sö y le b a ­ kalım,” diye tek kaşını k a ld ıra ra k s o rd u A y h a n ç ü n k ü b ö y le si zo r m

Sinmilhça

mesleklerde özellikle erkeklerin m utlaka ideal b ir eşleri olması gerektiğine inananlardandı o da.

Bota “Daha var o işlere abi. Şu an h ay atım d a doğru düzgün bir ilişki bile yok. ne evliliği düşü n eceğ im şim d id en ,” deyince şaşınp sordu Ayhan. “O ne dem ek şim di, b o zu k m usunuz Senem'le yoksa?”

“Dün resmen yüzüne evden git d ed im a b i.”

“Ciddi misin?” Şaşırmıştı d u yduklarına A yhan, evden kadına sen git diyemeyecek hatta bunu aklından b ile geçirem eyecek ka­ dar karakter sahibi olduğunu bilecek k ad ar iyi tan ıy o rd u şu karşısmda oturan delikanlıyı.

"Evet abi, aylardır anlasın diye b ek led im am a b izim bir iliş­ kimizin olamayacağım anlamaya b ir tü rlü y an aşm ad ığ ı. Mecbur kaldım bu çıkışa.”

“Hay Allah, kötü olmuş,” diyebildi A yhan sad ece.

“Ne yapayun abi? Beni tanırsın, b ir k a d ın a git diyebilir mi­ yim sence? Anla artık ne kadar b oğazım a d a y a n d ı.”

“Nereye gitti peki?” diye sordu am a B o ra ’nın o n u ortada bı­ rakmayacağım da biliyordu zaten.

“Ailesinin yanma gidecek abi, aslın d a y a k ışık alm adı ama mecburum."

“Nedir yakışık almayan?”

“Asimda bana düşerdi ceketimi alıp çık m a k am a zaten maaş­ lar belli, bir taşınma dünyanm parası. B en im ev im zaten orası, o geldi yanıma. Uygun olan onun geldiği gibi g itm esiy d i, imkâmm olsaydı ama asla git demez, ben giderdim e v d en .”

“Hayırlısı oğlum ne diyeyim. H adi b ir ç o rb a içelim , acıktun ben,” deyip masasmın çekmecesinde duran sig a ra paketini çıkar­ tıp gömleğinin cebine koydu Ayhan K om iser.

192

"Bonn ŞanA VUe

Bora ile Ayhan m e rk e z d e n y e m e ğ e g itm e k ü z e re çıkarken.

Senem de C ih an g ir’de a y la rd ır B o ra ile y a şa d ık la rı evden aynlmak üzere to p arlan ıy o rd u . B ü tü n e şy a la rın ı tek b aşın a topar­ laması mümkün o lm ad ığ ı için en y a k ın a rk ad a şı o lan B u rc u ’yu yardıma çağırm ıştı. “İyice baktın değil m i d o la p la ra , b ir şe y u n u tm a y a lım ,” diye çekinerek sordu B urcu. Özellikle bir şey leri b ıra k m a y ı d ü şü n m ü ştü aslın d a S enem , aradan biraz zam an g e ç in c e se n d e şu n u u n u tm u şu m diye bu eve tekrar dönmesi için b ir b a h a n e si o lu rd u h iç d eğ ilse.

Sahi neyi bah ane e d ip g e le c e k ti ki b ir d a h a b u ra y a ? İçi d aral­ dı birden sanki bütün o d a k a p k a ra n lık o ld u g ö zü n d e . B o ra ’dan ayrılması m üm kün d e ğ ild i, g u ru rs u z lu k y a p tığ ın ı k ab u l ed iyordu ama sevgilisi şu an b e lirsiz b ir d ö n e m d e y d i v e el b irliğ i ile bunun üstesinden g elebilirlerd i. E ğ e r iş le r iste d iğ i g ib i g itm e z v e B ora aynimayı tam am en k a fa s ın a k o y a rs a , g e riy e y a p ıla c a k te k şey kalıyordu ve zam anı g e lirse e lin d e k i so n k o z u da o y n am ak tan çekinmeyecekti.

“Yok, unutm adım b ir şe y ,” d e d i k ıs ık b ir sesle.

Burcu “B anyo d o la p la rın a iy ic e b a k tın m ı, b en d e b ak ay ım mı tekrar?” diye so ru n c a d a “ B a k tım d e d im y a B u rc u , a ld ık her şeyi merak etm e,” d iy e c e v a p v e rd i b itk in b ir şek ild e. “İyi, ben bu k o liy i d e a ra b a y a in d ire y im d e g id ip b ir şey ler yiyelim, öldüm a ç lık ta n ,” d e rk e n se s in e n e şe li b ir to n k atm a çabasmdaydı Burcu.

Ağzına lokm a k o y a c a k h a li y o k tu S e n e m ‘in. “B en b ir şey yemeyeceğim,” d eyip e tra fa b ir g ö z attı.

“Sabah da b ir şey y e m e d in , b a k h a sta o lu rsu n so n ra ,” derken Burcu’nun sesi g erç ek ten e n d iş e liy d i S e n e m ’in zam a n ın d a p si­ kolojik tedavi g ö rd ü ğ ü n ü b iliy o rd u .

m

S üu m flh^

“İstemiyorum dedim Burcu, g elm e ü stü m e .”

“Senem bak canım. Söylem esi k o lay d iy e c e k sin biliyonım ama artık yavaş yavaş kendi hay atın a b a k m a y a b a şla sen de,” derken gerçekten endişeliydi arkadaşı için.

“Ne demek istiyorsun sen ?" d iy e g ö zle rin i k ısa ra k sordu Se­ nem.

“Sen zamana ihtiyacım ız v ar d iy o rsu n a m a B o ra ayrılmayı kafasına koymuş belli, y an n sız b ir ad a m o. N e o la c a ğ ı belli de­ ğil, bence çok üsteleme artık sen de b u m e s e le y i,” d iy e hiç kıvır­ madan direk aklmdakileri söyledi B urcu.

Yanlarına taşınacağım haber v erm e k için a ra d ığ ın d a sabah annesi de aynı şeyi söylemişti. A k lın ı m ı y itirm işti b u insanlar, neden papağan gibi aynı şeyleri te k ra rlıy o rlard ı ki!

Aynlmayacakn onlar, a y n lm am ışlard ı z a te n ... B o ra ’n m kafa­ sı kanşıkh ve zamana ihtiyacı vardı sa d e c e , o k adar.

Son olarak koltuktan m inik b ir k o liy i a lıp ç a n ta sın ı koluna taktı, etrafina son kez baktı. K apıyı k ilitle y ip d ışa rı çık a rk e n göz­ leri dolmuştu ve daha fazla kendini tu ta m a y ıp a rk a d a ş ın a sanlarak sarsıla sarsıla ağlamaya başladı.

Oldukça yoğun geçen bir g ü nden s o m a a k şa m ev e döndü­ ğünde Bora, anahtan kilide sokm adan ö n c e n e fe s in i tuttu. ‘Lüt­ fen Allah’ım, lütfen gitmiş o lsu n ,’ d iy e d u a e tti içinden. Kapı kilitliydi, bu iyiye işaretti am a S enem p e k â lâ b ir y e re gitm iş de olabilirdi.

Eve girer girmez sessizliği b ir m ü z ik g ib i d in le d i, som a he­ men yatak odasına koştu.

Dolaplan açıp da Senem ’in k ıy afetlerin i g ö rm e y in c e inanıl­ maz bir mutluluk kapladı içini. K on so lu n ü z e rin d e k i kozmetik malzemeler, şifonyerin üzerindeki k itap la r d â h il h e r şey gitmişti. m

’Bana Ş anj VUe

Bu iş bilm işti n ih ayet, ik isi için d e en d oğru su buydu! D aha rahal olacaktı artık k afa sı, ç o k daha rahat. S e n e m de birkaç gün üzülecekti elbette am a o da za m a n la a lışıp h ayatın ı bir y o la k o­ yacaktı elbet.

Son noktaya kadar g e lm e s e y d i a sla b ö y le bir şe y yapm az, ona gil dem ezdi am a a çık a ç ık s ö y le m e d iğ i sü rece k en d iliğin d en gitmeyeceğini çok iy i a n la m ıştı. ‘K e ş k e ilk zam an lar m üdahale etseydim,’ diye d ü şünüyord u . S e n e m e v e y a v a ş y a v a ş y e rleşm e­ ye başladığı zam anlarda h e m e n m ü d a h a le ed ip bunu en g e lle se y d i belki ikisi de bunca ay, bu kadar z a m a n k a y b e tm e m iş olacaklardı.

Artık bir önem i y o k tu g e r ç i b u n la n n , iy i v e y a kötü h a llo lm u ş­ tu işte m esele. H em d e tam B o r a ’n m is te d iğ i şek ild e . D u y g u la n ­ ma bu kadar çabuk d e ğ iş e b ilm e s in e d e h ayret ed iyord u aslında. İlk çıkmaya b aşlad ık lan g ü n le rd e S e n e m ’in d e d ed iğ i g ib i g iy ­ diği etek boyuna b ile k arışırk en , şim d i g e n ç k ad ın ın bir an ö n ce iyi birini bulup yen i bir iliş k iy e b a şla m a sın ı v e artık k en d isin i unutup, hayatını bir d ü z e n e k o y m a sın ı g e r ç ek te n ç o k istiyordu.

Mutluluktan m ı y o k sa u z u n za m a n d ır stres y a p tığ ı bir k o ­ nunun çözüme k avu şm a sın d a n m ı b ilin m e z , bird en k a m ı acıktı. Önce güzel bir duş alıp daha son ra k e n d in e p iz z a sö y le d i. P izza y ı en sevdiği şekilde yan ın d a b u z g ib i b ira y la te le v iz y o n sey red e­ rek yedi. K onuşm ası, ilg ile n m e s i g e r e k e n k im se , c ev a p verm esi gereken sorular yoktu bu ak şam . U z u n u zu n tadını çıkarttı Bora bekârlığının...

S üum YIhfa

gördüğü tüm tq3kiler bende henüz üçüncü ayda olm am a rağmen başladı ne yazık ki.

Armemi ve Erhan'ı telaşlandırm am ak için p ek belli etmiyo­ rum ama gece uykulanmdan da sık sık ateş basm aları ile uyanı­ yorum kaç gündür. Erhan günde en az beş k ere arayıp hatırımı soruyor ve ben her seferinde her şey yolunda d eyip kapatıyorum telefonu ama şikâyetlerim azalacağına günden güne arttığı için bugün bir randevu alıp takibimi yapan dok to ra gitm eye karar verdim.

Annem e doktora gittiğimizi belli etm esin diye sıkı sıkıya tembihledim. Kahvaltıdan sonra D idem ’i de alarak B ağdat Caddesi’ndeki muayenehaneye gittik. B eklem e salonunda duvarlar­ daki bebek resimlermi incelerken içim i b ir sıkıntı kapladı birden, bir sorun mu var acaba diye. U ltrason ile son durum um a bakıp beni iyice muayene ettikten sonra doktor hanım m aale se f hiç de iç açıcı şeyler söylemedi.

‘Tasemin Hanım biraz ağır geçiyor ham ileliğ in iz am a yapa­ cak bir şey yok maalesef.” ‘‘Ben bebeğe bir şey olacak diye de en dişelendim doktor ha­ nım ağnlanm biraz artmca.”

‘T ok yok içiniz rahat olsun, bebeğin sağlığı gayet iyi. Hiç bir problem yok ama sizi biraz yoracak bu h am ilelik, onu anlamış olduk,” dedi doktorum başmı aşağı y u k an yavaş yavaş sallarken.

“Gerçekten mi?” diye sordum hafifçe endişelenerek.

“Evet, genellikle son aylarda gördüğüm üz komplikasyonlann çoğunu erken dönemde görmeye başladık. K ansızlık ve demir eksikliği için ilaçlara aynen devam edeceksiniz.”

‘Tamam,” dedim itaatkârca am a zaten bu kadar zorlayan şartlanmın daha da artacağmı anlam ak canım ı sıkm ıştı.

196

“B ana Ş a m DUe

“Ek vitamin yazıy o ru m ,” d ey ip istek fo rm u n a sakince bir şeyler yazmaya başladı d o k to r hanım . “K u lla n ırım ,” deyiverdim sadece.

“Tansiyon sorununuz d ev am e d iy o r d eğ il m i? ” d iye sorduğun­ da ise “Evet, dediğiniz gibi o ale tle re g ü v en m e d im g ünde iki kere eczaneye ölçtürdüm ve h ep d ü şü k ,” d iy e şik ây etim i söyledim . Şu sıcak havalarda g erçek ten ço k zo rlu y o rd u bu tan siy o n beni.

Doktor Nevin H an u n “ A n lıy o ru m , b eslen m e p rogram ım ıza biraz dikkat etm em iz g e rek e ce k sa n ırım ,” d ed iğ in d e resm en ba­ şımdan aşağı kaynar su la r d ö k ü ld ü .

Hiç sevmiyorum şu d u ru m u h iiiç. H e r şey e d ik k at ederim nor­ malde; araba kullanırken, ç alışırk e n , h e sap y ap ark en . K oca koca şirketlerin bilgi işlem d e p a rtm a n ın ın b aşın d a y d ım senelerce, alışkınım dikkatli o lm ay a a m a sö z k o n u su b e slen m e d ü zen iy se o dikkatli olmak kelim esin d en h iç h a z e tm iy o ru m . N e k a d ar g erek ­ siz bir eylem, ne gerek v a r y e d ik le rin in k a lo risin i hesaplam aya.

“Doktor hanım b en im işta h ım ç o k aç ık y a ln ız ,” d ed im y ü zü ­ me masum bir ifade tak ın m ay a çalışa ra k .

“Kilo alm ışsınız zate n Y asem in H a n ım . H ip o g lisem i rahatsızlığm.z da vardı b ir de ta n siy o n d ü şü k lü ğ ü o lu n ca m ecburuz önlem almaya. D ikkat e d e lim b ira z y eterli. Y ani karb o n h idratı, şarküteri ürünlerini aza lta lım m e s e la ,” d ey ip b ir şey ler daha y az­ maya başladı.

Yeni eklediği vitam in ve ila ç la rı y a z d ığ ı reç e ten in yanında birde beslenme düzeni listesi e lim e tu tu ştu ru lu n c a, öd em e y ap ­ mak üzere asistan kızın m a sa sın a d o ğ ru y ü rü d ü m ve o esnada telefonum çalm aya başladı.

“Efendim canım ?” d iy e re k ce v a p v e rd im E rh a n ’ın aram ası­ na.

197

Sinem H hça

“Ne haber güzelim, ne y ap ıy o rsu n ?” d iy e so rd u E rhan ve an­ ladığım kadanyla oldukça gürültülü b ir y e rd e y d i, sesin i duym ak­ ta gerçekten zorlanıyorum. “İyiyim bir tanem, sen nasılsın?” d iy e so rd u ğ u m d a Erhan gü­ nünün nasıl geçtiğini anlatırken asistan k ız “B ir so n rak i randevu­ nuzu ayın on beşine yazıyorum Y asem in H a n ım ,” d ey in ce Erhan “Ne randevusu Yasemin?” diye sordu.

“Camm, doktora geldim ben,” d ed im k ız a te rs ters bakarak.

“Niye gittin ki, daha bir hafta filan v ard ı sen in kontrolüne.

Acil bir şey mi oldu yoksa?” diye so rd u E rh an h e r zamanki şüpheciliği ile. “Yok yok m erak etm e, acil g e lm ed ik . Sabahlan randevu almıştım zaten, rica ettim b ir ara y a sık ıştırd ıla r,” diye açıklamaya çalıştım.

“Ben aradım ama sabah seni, b ir şey sö y le m e d in b an a ?” Ödemeyi yapsın diye kredi karlım ile cü z d a n ım ı D idem ’e uzatıp “Canım benim, inan önem li b ir şey y o k . B irk aç gündür rahatsızlığım vardı, bir görüneyim d e d im ,” d ed im .

Erhan’ın sesi çok sinirlendiği z a m a n lard a k i g ib i fısıltı şeklin­ de çıkıyordu. “Günlerdir rahatsızlığın var, sen i g ü n d e en az beş kere arayıp hatmnı som yorum am a ten e z zü l e d ip b an a rahatsız olduğunu söylemiyorsun öyle mi Y asem in !”

“Canım benim zaten dünya k adar işle u ğ ra şıy o rsu n , biliyo­ rum başın kalabalık. Bir de ben sık m a y a y ım c an ın ı d ed im .” Ve bu cümle ağzımdan çıkar çıkm az da p işm a n o ld u m çünkü Er­ han’ı delirtecek tarzda bir cüm le k u rd u ğ u m u fark etm iştim .

Erhan artık konuşmuyor resm en b ağ ırıy o rd u . “Y asem in sen karımsın ve benim çocuğumu taşıyorsun. S e n d e n d ah a önem li ne işim olabilir benim?”

“Bana ŞanA VUe

“Biliyorum hayatım d a ..

E lb ette ki Erhan k ızg ın olduğu her

zaman olduğu gibi lafım ı b itirm em e izin verm ed en “N e dedi doklor?” diye sordu sabu-sızca.

“Birkaç vitamin ila v esi yap tı, bir de tan siyon u m için bir hap verdi."

Erhan’ın “Tansiyonun m u ?” soru su n a “E v e t,” derken sesim arlık sût dökmüş kedi gib i çık ıyord u .

“Tansiyonun da d e n g e siz v e on u b ile haber verm iyorsu n .”

“Merak etme hayatım , e n d işe e d ile c e k hiçbir şe y y o k ,” d e­ dim ve asistan kıza g en e ters ters b ak m aya başlad ım . Şu telefon konuşmam bitene kadar ç e n e sin i kapalı tu tsayd ı, ben de bu kadar uğraşmak zorunda kalm ayacak tım şim d i la f an latacağım diye.

“Yasemin daha ev le n m e d e n ö n c e uyardım sen i, benden g izlin sakim olmayacak! H astalığm ı, ö n e m li durum unu k ısaca her şe y i­ ni bilmeliyim, koçanım ben sen in . S an a b en d en daha yakın biri olabilir mi?”

“Erhan üzme beni ne olur, bu sö y le d ik le rin i ben b ilm iyor mu­ yum sanki? Arkandan iş ç ev ir m işim g ib i h issettirm e bana kendim i lütfen, üzülüyorum.” Üzülüyorum d eyin ce Erhan da y elk e n le r su y a indi tabii, hafif­ çe içini çekerek “Tamam am a bu so n o lsu n . U zakta olabilirim ama attığın adımdan, aldığın n e fe sten h aberim o la ca k Y asem in ,” dedi.

“Tamam canım benim , ta m a m ,” d e d im itaatkar bir şek ild e.

Telefonu kapatıp m u a y en eh a n ed en çık tık tan sonra caddede biraz yürümeye karar verdik.

"Yasemin yann ya da öbür gü n se n in le İzm ir’e g itm em iz g e ­ rek,” diye durum bildirim i yaptı D id e m . İzm ir’e g id e c e ğ im , b e­ nimle gelir misin yok! İzm ir’e g itm e m iz gerek!

Süuatill^a

“Nereden ç ık t şimdi İzm ir işi D id em ?” d iy e sordum ama ve­ receği cevapla da zerre kadar ilgilendiğim yoktu çünkü İzmir’e gitmeye hiç niyetim yoktu.

“Evden eşyalarımın geri kalanm ı alm am lazım , hemen he­ men her şeyim orada. M ücevherlerim bile d ah a hâlâ kasada dumyor.”

“Elbiselerin mi var?” diye sordum ç ü n k ü b ildiğim kadanyla biz İzmir'den döndükten sonra üci parti h alin d e onun eşyalannı göndermişlerdi.

“Ya sadece elbise değil, salondan bile a lac ağ ım dünya kadar eşya var."

“Salondan mı?”

“E herhalde, çeyizlik bir sürü an tik am v a r o evde benim. Taa anneannemin armesinden kalan İng iliz p o rse le n takım ı var, şam­ danlar var. vazo ve şekerlikten oluşan an tik a b ir se t var, çok kıymetii iki tablo var. el işi ipek ö rtüler var.’’

“Tablolar kimin?” diye sordum , m e ra k lıy ım d ır ben resim sa­ natına ondan yani!

“Bilmiyorum kimin olduğunu am a sa d e c e oldukça pahalı olduklarmı biliyorum. Zira ressam ın p ro filin d en çok tablonun fiyatı daha önemli benim için,” dedi ve e lb e tte b en bu öküzvari cevaba hiç şaşırmayarak ‘T am senden b e k le n e c ek b ir cevap Di­ dem,” dedim.

“Be öyle ama,” dedi olağanca u m u rsa m az lığ ı ile, ben de “Başka ne almacak?” diye sordum .

“Daha kutularını bile açm adığım b ir sü rü k o zm etik ürünüm var, banyo dolabı dolu.”

“Başka?”

“Yazlıklar, kışlıklar... Bir dolu k ıy afetim v ar.”

200

Vana Şans VUe

“Anladım.”

"Ha bir de çok pah alı İran h alıları var, d ay ım ın d üğün hed iy e­ si." dedi Didem g ö zle rin d e d o la r işareti şek lin d e p ın id am alarla.

“Nasıl toparlanacak ki o n la r? H adi d iğ erlerin i g eç am a porse­ lenler, vazolar, tab lo la r v a r d iy o rsu n , o n ları ço k dikkatli getirm ek lazım," diye sızlan m a y a b a şla d ım çü n k ü D id e m ’in iş yapm akla hiç arasının olm adığ ım v e bu işlerin d e b en im b aşım a kalacağını biliyomm.

Didem “E vet, sık ın tı o ra d a z a te n ,” d e y in c e “N a sıl götürdün onlan İstanbul’d an ?” d iy e so rd u m ç ü n k ü nasıl g ittilerse öyle geri gelebilirdi pekâlâ o eşyalar. “Özel bir kargo şirk e ti ile a n la şm ıştım am a o şirketin İz­ mir’de ofisi yok, m e c b u re n İs ta n b u l’d an araç g ö n d erip oradan alacaklarımızı alıp te k ra r İs ta n b u l’a g e tire c e k le r.”

“Benim g elm em e g e re k y o k ki aslın d a D idem . M adem adamlar toparlayacak h e r şey i, o n la r p ro fe sy o n e ld ir zate n ,” d iye­ rek bir um ut şansım ı d e n e d im a m a b izim cadı kararlıy d ı beni de peşinden İz m ir’e sü rü k le m e k te . “Y asem in g elec ek sin diyorsam ihtiyacım olduğu içindir, k a fa m z a te n d a ğ ın ık b ir y erd e b ir şey unutumm, tekrar g itm em g erek ir. B o şu b o şu n a zam a n kaybı, gel işte gidip halledelim b irlik te. N e y im v a r n ey im y o k sa toparlayıp dönelim.”

“Erhan’a so rarım ak şam , ta m a m d erse g e lirim .” K i az önce doktomn yanından ç ık tığ ım ız d a te lefo n d a y ap tığ ım ız tartışm a söz konusu olunca izin v e re c eğ i k o n u su n d a ciddi endişelerim var.

“Ya zaten A lm an y a da d eğ il m i o, b u rad a olsa a n lan m da zaten aynsınız. H a İs ta n b u l’d a o lm u şu n b ir iki gün, ha İz m ir’de.

Ne fark edecek?”

za

SUıem Yİkça

“ Didem bu konuym seninle tartışmayacağım bile. Erhan’ın haberi olmadan şuradan şuraya gidemem, bu konu tartışmaya kapalı.”

“Kelimenin tam anlamıyla kocasının ağzının içine bakan şu şaşkaloz kadınlar vardır ya, aynı onlara benzedin Yasemin.”

Cevap vermeme hakkımı kullanıp vitrinlere bakınmaya baş­ ladım zira Didem’in çenesiyle yarışacak ne gücüm var ne de sabnm.

Boyner’ in önünden geçtiğim iz sırada Didem ’ e dönüp “Bak alıma ne geldi?” dedim.

Elinde her zamanki gibi telefonu var ve ekranından başını kaldırmadan sordu Didem. “Ne geldi?”

Sağı solu geçtim önüne bile bakmadan, gözünü o telefonun ekranından ayırmadan nasıl yürüyebiliyor düşmeden ya da oraya buraya çarpmadan, hiç anlayamıyorum.

“Ne zamandır Yaren’e uğramıyoruz, karşıya geçelim mi? Bi­ raz laflar, gönlünü alırız kızcağızın,” dedim ve Didem ’den aldı­ ğım cevap “ Bana ne şimdi Yaren’ in gönlünden, benim halletmem gereken işler var,” oldu.

“Ne işiymiş o?” diye sordum bana neyse.

Didem yüzünü benim kolay kolay kabul etmeyeceğim bir şey isteyeceği zamanlarda yaptığı gibi ağlak bir ifadeye sokup “Ya­ semin bizim bir yere gitmemiz lazım seninle,” deyince, ben de acaba şimdi başıma ne gibi bir çorap örecek diye endişelenmeye başladım haliyle.

“Nereye?” diye sordum tekrar. “ Ş eyy...” Lafı gevelemeye başladığı her an bir bomba gelir.

Acaba gene neyin peşinde, Allah’ ım kim bilir gene nereye sürük­ leniyorum. ..

202

~()ıdm ırv elv m e lafı da »dyle, n crry e gıdeceğizT ' diye sorAtn tm ic n ve hiç bektem edığım bir cevapla karıılaşlım "Hal»r«)|N'aa "

H*İKMt|hı' Ne kı bu?

Bh yer mı ’ A caba yeni bir AVM açıldı lnum bul'da da benim mı İMberm yok Dur bir sorayım ■Orası neresi D idem ’" “Kaı>Kta"

“K atid a da ne ’" Bu leml işte " “Semt mı* İstanbul ıl sın ırla n içinde mi burası?"

-Herhalde" Ne oUcak bu ışın sonu gerçekten bilm iyorum , düzenli olarak Isaatura her ay yeni bir sem t ek len iy o r ve ben gelişm elen takıp ennryı birkaç sene önce bıraktım Hahcıoğlu! Ne tarafa d ü şü y o r acaba!

“Ne tarafa yakın’’" d iye sordum bir um utla, hani diyorum belki ncrrye yakın olduğunu bilirsek işim iz daha da kolaylaşır “Bilmiyorum, navıgasyonla b u lacağ ız," dedi am a bence o MHcttığı yer navıgasyon cihazının da kapsam a alanı dışındadır.

“Peki ne halt etm eye g id eceğ iz o ray a?" diye sordum bezgin­ ce ve Didem karşım da “ Ş e y .. " d iye lafı gevelem eye başlayınca “Dur söyleme ben tahm in edeyim , kesin bir falcı buldun değil m'’“ dedim.

Bingo! Atışım tam isabet. “ Y asem in çok güzel bakıyorm uş.”

“Hiç boşuna çeneni yorm a D idem , bu A llahın sıcağında ta ■ u a m K ym dc bir sem te fal b aktırm aya gidecek halim yok.

Yaklaşık yanm saat sonra ben arabayı kullanırken D idem dc «sTgaıyon aletine gideceğim iz adres bilgilerini girm ekle mcş-

203

S b u m ia ^

guldtt. Dakikalarca susm adan k o n u şa ra k b a n a re s m e n m a n o ı ış. kence uyguladıktan sonra beni y o la d ü ş m e y e m e c b u r bırakmıştı işte. İlk başta söylediklerim y a d a te k lifin i h iç c id d iy e almadan vitrinlere bakınarak yürüm eye b a şla d ım

B o y n e r 'd e b asıc nşûn

seçerken, A gatha'da bilekliklerin fiy a tla n n ın p a h a lılığ ın d a n ya­ kınırken, D erim od’da beğen d iğ im a y a k k a b ın ın n u m a ra sm ın kal­ madığına yakmırken. D idem hiç istifim b o z m a d a n saçm alam aya devam ediyordu. Ve en so n u n d a e lim d e k i p o ş e tlc n n ağırlığına daha fazla dayanam ayıp pes e tm iştim ıştc “Şu hole bok. resm en İstanbul d ış ın a ç ık tık N e re le r buralar anlamadım ki."

Olağanca umarsızlığı ile cam d a n b a şım ç e v ir m e d e n yanıtladı beni Didem. “Merak etm e hâlâ İs ta n b u l'd a y ız ' “Çok rahatladım şim d i'" Navigasyonun yeterli o lm ad ığ ı n o k ta d a , y o ld a gördüklcnmize adres sorarak nihayet a ra d ığ ım ız e v i b u la b ild ik

Bulduk

bulmasına ama kelimenin tam a n la m ıy la b ir v ir a n e n in , keşmekeşliğin de oıtasma düşm üş olduk. B a h ç e iç in d e k u lla n ılm ış bir­ kaç parça eşyanın kapı önüne y ığ ıld ığ ı, so n d e re c e b ak ım sız bir gecekonduydu ev.

■Şu hale bak, resmen rezillik ," d e d im e tr a fım a tik sin ti ile ba­ karak. Fakirlik ayn pislik a y n d eğ il m ı a m a ’ "Neymiş o rezillik olan?"

“Elinin körü! G örm üyorsun g a lib a e tr a fta k i p is liğ i Ehdcm. perişanlığın görsel tanımını isteseler şu e v in re s m in i ç e k ip rahat­ lıkla gönderebiliriz.'

“Burada yaşam ayacağu Y asem in, sa d e c e b ir fal b a k tm p gi­ deceğiz."

“Ay Allah'ım, şu pisliğe bak,” dedim burnum u tutarak.

m

V a n a fo M İH U

"Fvm tapusunu ü z e rim iz e g e ç irm e y e c e ğ iz , y ü rü h a d i," deyip htnı İtekleyerek ev e so k tu D id e m .

Kapıyı açan çiçek d e se n li u z u n b ir e te k g iy m iş k a d ın ı görün« , ağzım bir k a n ş a ç ık b a k a k a ld ım . Ç o k şişm a n in san g ö rd ü m ona bu kadarını g e rç e k te n g ö rm e d im , k a d ın ın sa d e c e g ö ğ ü sleri unınm birkaç kilo v ard ır! İn gövdesiyle so k a k k a p ıs ın ı ta m a m e n k a p la d ığ ı için h e rh a n ­ gi bir boşluk bulup g e ç m e m iz m ü m k ü n d e ğ ild i v e a k si gib i k en ­ disi de herhangi b ir h a m le y a p ıp k a p ın ın ö n ü n d e n ç e k ilm iy o rd u .

■‘Ne istediniz?"

Avne istiyor o la b iliriz a c a b a s e n d e n ! B u iz b e lik te , bu v ira n e ­ de bize sunacak n ey in o la b ilir a c a b a !

Didem “B iz E m in e H a n ım ’a g e lm iş tik , fal b a k tıra c a ğ ız ," d e ­ yince kadın nihayet k a p ın ın ö n ü n d e n ç e k ilm e y e te n e z z ü l etti. İçerideki g ö rüntü d ış a n d a n d a h a d a b e rb a ttı ç ü n k ü b u ra d a b ir de ona bonus olarak re z a le t b ir k o k u v a rd ı. İk in c i el b ile d iy e m e yecegiraiz kadar d ö k ü k e ş y a la r ö z e n tis iz c e o ra y a b u ra y a sa ç ıl­ mıştı ve bu berbat sa h n e d e d e k o ru ta m a m la rc a s ın a , falcı E m in e de yerde m inderlerin ü z e rin d e o tu r u y o rd u . B iz i g ö rü n c e h iç isti­ fini bozmadan k a rşısm d a k i m in d e rle ri iş a re t e d e re k o tu rm a m ız ı söylediğinde, b e cerik siz h a re k e tle r le y e re ç ö k tü k .

Kim bilir kim lerin şu p is m in d e rle re o tu rd u ğ u n u a k lım a genımemeye çalışarak, e v e d ö n e r d ö n m e z ü z e rim d e k i elb ise y i kaç derece kaynar su ile y ık a y a c a ğ ım ı d ü ş ü n m e y e b a şla d ım .

Falcılardaki ilk k la s ik so ru ile b a ş la d ı se a n s . “ K im e b a k ıla ­ cak?”

Didem “B ana,” d e d iğ i a n d a E m in e k o c a m a n a v u c u n u a ç a ra k “önce ağırlığımı v er k ız ım ,” d e y in c e D id e m ile b irb irim iz e aptal iptal baktık.

20B

Sinan YIkça

“Ağırlık m ı?”

“Evet kızım, ağırlık. Y üz lira y a b a k ıy o r u m .”

Didem çantasından c ü z d a n ın ı ç ık a r tıp iç in d e n b ir y ü z lirayı kadına uzatıp sordu. “K ah v e falı b a k m ıy o r m u ş s u n u z g alib a?”

Kadm aldığı yüz lirayı g ö ğ s ü n ü n iç in e s ık ış tır ırk e n cevap­ ladı D idem ’i. “K ahve b ah an e k ız ım , b iz g ö r m e m iz gerekenleri görürüz. Söylerler bize.” O n la r k o n u ş u r k e n g ö r d ü ğ ü m manzara karşısmda midem bulandı y e m in e d e rim , o p a r a k im b ilir kim­ lerin eline geçecek. B undan so n ra p a ra tu ttu k ta n so n ra ellerimi dezenfekte edeceğim v a lla ...

“Anladım hocam .”

Falcı önündeki kâğıda b ir şe y le r k a r a la m a y a b a ş la m ış tı ki so­ kak kapısı çok yüksek sesle ç a lın m a y a b a ş la d ı. E m in e h iç istifini bozmadan kâğıda m iskin m isk in b ir ş e y le r y a z m a y a d e v a m ettiği anda da bulunduğum uz o d an m k a p ıs ı a ç ılıp , iç e r iy e b in le ri hızbca girdi. Çıkan kaım aşan m n e o ld u ğ u n u a n la m a y a çalışırken, giren adamlardan bir tan esin in ü z e rin d e k i y e le ğ in s ırtm d a yazan POLİS yazısını görünce b aşım d a n a ş a ğ ı k a y n a r s u la r döküldü.

Tüm süreci anlatam ayacağım a m a h a tır la d ığ ım b irk a ç kareyi anlatmak gerekirse; sivil b ir p o lis a r a b a s ın d a fa lc ı E m in e ile yan yana oturduğumu, sonra m erk eze g e ld iğ im iz i, o r a d a ç ık a n tartışm alan çok net olm asa da h a tırla y a b iU y o m m .

Yanımda Didem ve b ir m a ğ a z a d a n h ır s ız lık y a p a rk e n yaka­ landıklarım anladığım değişik y aş g r u p la n n a a it ü ç k a d ın ile bir­ likte nezarethane sırasm m ü z e rin d e p in e k le m e y e b a şlam ıştık ki E m ine’yi de yanım ıza getirdiler.

Bakışlar ile bir insanı ö ld ü rm e k m ü m k ü n o ls a y d ı, sa n ın m şu anki bakışlanm ile Didem ve falcı E m in e ’y i ç o k ra h a t elli sekiz bin parçaya aynabilirdim . S ö y le y e c e k o n la r c a ş e y im olmasına 206

'Bana Şans “DiU

rağmen ağzım ı a çıp te k k e lim e e d e m iy o rd u m ç ü n k ü a ç a rs a m b ir daha kapatm akta z o rla n a c a ğ ım ı ç o k iy i b iliy o rd u m .

"Ben su sad ım .”

"Z ıkkım ın k ö k ü n ü iç D id e m ! ” “Ne?” “Allah cezanı v e rs in se n in ! N e d ir b e n im se n d e n ç e k tiğ im ya?”

"Ben ne y ap tım ş im d i? ” d iy e s o r a c a k k a d a r d a şu u rs u z d u h e r zamanki gibi D id em .

“Sen ne m i y a p tın şim d i? ! B e n g ö tü r d ü m d e ğ il m i ik im izi falcı peşlerine o A lla h ’ın u n u ttu ğ u y e r e ? ” “Nereden b ile y im p o lis in g e le c e ğ in i, m ü n e c c im m iy im b e n ? ” Evet, yakalanm asak D id e m ’e g ö r e b ir s o r u n u m u z y o k tu y a n i.

“Didem kes s e s in i.” “İyi de su sad ım b e n ,” d iy e m ız ıl d a n m a y a d e v a m e d in c e “G it memurlardan iste, a ğ z ın a b ib e r o n d a y a m a m ı b e k le m iy o r s u n h e r­ halde,” dedim.

Didem p a rm a k lık la n n o r a y a d o ğ r u y ü r ü r k e n E m in e d e a rk a ­ sından seslendi. “K ız ım b a n a d a b i r b a r d a k is te y iv e r.”

Gücüm yetm ez!

Emine, şişm an h a tta y a r ı d e v b ir k a d ın ; y a rd ım c ıs ı o la c a k Şerife ondan beter. İk isi d e r e s m e n B u ig a r g ü r e ş ç iie r g ib iie r. G ü ­ cüm yetmez. Y oksa ü z e r ie r in e a tia y ıp s a ç ia r m ı b a ş ia rın ı y o lm a ­ mak için kendim i z o r tu tu y o r u m . B u n e r a h a tlık y a! S a n k i o n la r yüzünden n e z a re th a n e le re d ü ş m e d ik d e K a n lıc a ’d a y o ğ u rt y iy o ­ ruz, şunlara bak!

Gerçi şerb etlid ir b u n la r, k im b ilir k a ç ın c ı k e z d ü ş m ü ş le rd ir buralara.

207

SüumflHça

O f Allah’ım ya, Erhan kim b ilir kaç k e re aram ıştır... Ölecek adam meraktan, bir haber verem edim . G erçi h a b e r versem ne olacak, nezarethanedeyim mi d iy eceğ im ?

B oşar...

Ciddi ciddi boşar...

Ve haklı da hiç savunm am k en d im i, sa v u n a m a m daha doğ­ rusu.

Polis memunı D idem 'e p lastik b ir b a rd a k la su uzatmca, bir tane de benim için isteyip gene y an ım a o tu rd u . U zattığ ı suyu alıp içerken “Ne kadar tutarlar bizi b u rad a a c a b a ? ” d iy e sordum.

“Bilmiyorum ki, sorsak m ı?”

“Erhan’a ne diyeceğim, onu d ü şü n ü y o ru m .”

“Aramış mıdır?” diye sordu D id em ç e k in e re k .

“Birkaç saatte bir anyor, m u tlak a a ra m ıştır,” d iy e cevap ver­ dim, Erhan’m işlerinin çok yoğun o lm a sın ı v e b en i fazla araya­ cak zaman bulamamış olm asm ı u m arak .

“Hadi ya.”

“Zaten sancılarım olduğunu h a b e r v e rm e d e n doktora gittim diye epey bir tartıştık, şimdi b ir de b u k a d a r sa a t h a b e r alamayın­ ca kesin kafasında bir sürü şey k u rm u ştu r.”

“Ne yapsak?” “Öğrenmesinler diye aram ayı re d d e ttim a m a b e n annemi bir arayayım. Erhan şimdi benden h a b er a la m a y ın c a annem i aramıştu, annem de hem bana hem sana u la şa m a y ın c a m eraktan deliye dönmüştür kesin.” “İyi, ara bakalım.”

Parmaklıklann ardm daki p o lise se sle n ip “ A ffedersiniz! Bir telefon açmam gerekiyor, yardım cı o lu r m u s u n u z ? ” diye sordum.

'B a n a ŞanA 'DUe

Oldukça gençlen b ir p o lis m e m u ru y d u v e an la y ışlı o lm asını umuyordum am a “ K im se y i a ra y a m a z s ın ız şim d i, zaten birazdan komiserimin yanm a ç ık a c a k s ın ız ,” d e d i te rs ters.

“Memur bey d u ru m acil, b en h a m ile y im . E şim u zun süredir bana ulaşamam ıştır, ço k m e ra k la n ır. L ü tfe n izin v e rin , b ir telefon açayım.”

Sorması g erek en k iş ile r o ld u ğ u n u sö y le y ip b irk a ç dakika sonra da geri d ö n ü p p a rm a k lık la rın k a p ıs ın ı açtı. “ G eç in b ak a­ lım, siz de gelin,” d iy e re k D id e m ’e s e s le n in c e , D id em o k gibi yerinden fırlayıp k o ştu y a n ım a . “İkimiz de m i g e liy o ru z ? ” “Evet, hem telefo n a ç a rs ın ız h e m ifa d e le rin iz alın acak . K o ­ miserim de k o n u şacak s iz in le .”

Süklüm pü k lü m b ir h a ld e p o lis m e m u ru n u n p e şin d e n m e rd i­ venleri çıkarken, iç im d e n b ild iğ im b ü tü n d u a la rı o k u m ay a b a ş­ ladım. U m anm E rh an a ra m a m ış tır, g e rç i a ra m a sa b ile y ak ın b ir zamanda m utlaka arar. B u ra d a n e k a d a r k a la c a ğ ım belli d eğil ki neredesin diye sorsa n e u y d u ra c a ğ ım ? N e c e v a p v e rec e ğ im ?

Koridora çık tığ ım ız d a e ttiğ im d u a la ra y e n ile rin i ek le m e k ile meşgul iken, karşı ta ra fta n b irk a ç k iş in in g e ld iğ in i g ö rd ü m . İlk önce benzettim san d ım a m a b ira z d a h a y a k la ş ın c a resm i m e m u ­ run arkasında y ü rü y ere k b irb iri ile şa k a la ş a n ik i a d a m d a n birinin bizim komiser B ora o ld u ğ u n u a n la d ım .

Bizi görünce d u ra k s a y ıp ilk ö n c e ta n ım a k iste r g ib i y ü z ü m ü ­ ze baktı ve tanıyınca da siz in b u ra d a n e işin iz v a r d e r gibi b ak ­ maya başladı. Ya d a b e n ö y le z a n n e ttim , b ile m e y e c e ğ im orasını.

Didem başı ö nde y ü rü d ü ğ ü için B o r a ’yı y a n ın a u la şa n a k ad ar farketmemişti sanırım a m a b iz im y a k ış ık lı k o m ise rim iz tü m ih tişa ­ mı ileönümüzde d ik ilin ce , acı g e rç e k ile y ü z le ş m e k zo ru n d a kaldı.

209

S in a n llk ç a

Bora kot pantolon, onun üzerine d e la c iv e rt b ir polo tişört giymiş ve silahım ise kolunun altından b ir ask ı ile takm ıştı. Her zamanki gibi çok yakışıklı ve çekici d u ru y o rd u . İyi de, bu adam İstanbul İl Emniyet’te çalışnuyor m u y d u ? N e işi vardı ki burada, bu ilçe emniyette?

“Merhaba,” deyip şaşkınca y ü z ü m ü z e b ak ın ca , arkamızda duran polis m em urlanndan biri “Y ü rü y ü n h ad i h an ım lar,” deyip bizi ilerideki odalardan birine yön len d ird i.

Bora “Bir dakika bir dakika, ne işi v a r bu h a n ım la n n bura­ da?” diye sorunca, polis m em uru a n la m a z g ö z le r ile B ora’nın yanmda duran adama baktı.

Anladığım kadanyla B o ra’nın y an ın d a k i k işi de b ir baş ko­ miserdi ve memurlara B ora’nın da baş k o m ise r o ld u ğ u n u açıkla­ dı. Aksi gibi bir dosya için birlikte ç alışıy o rla rm ış v e B ora da bu­ raya komiser arkadaşı ile görüşm ek ü ze re g elm iş. A d ın ın Selçuk olduğunu anladığımız ko m iser’B o ra ’y a d ö n e re k “ T an ıy o r musun hammlan?” diye sorunca o da “E vet ta n ıy o ru m , n e işiniz var bu­ rada hayırdır?” diye som sunu ikinci k e z te k ra r etti.

Polis memuru “Komiserim h an ım ları b ek liy o r, ifadeleri alı­ nacak,” diye açıklama yapınca B o ra “H a y ırd ır b ir şey mi geldi başınıza, kapkaç filan mı?” diye so m n c a a rk a m ız d a duran me­ murlar yüksek sesle gülmeye başladılar.

“Ne kapkaçı baş komiserim, falcı e v in d e y ak ala n d ılar.” Ölmek istiyorum! Şu an gerçekten ölmek istiyorum !

Başımı güçlükle kaldınp B o ra ’n ın y ü z ü n e b aktığım da, ağ­ zında yanm bir gülüş ile D idem ’e b ak tığ m ı gö rd ü m . “ Falcıda basıldınız!”

Didem ne cevap verem eyeceğini b ile m e z b ir halde koridorun ortasında dikiliyor ama ağzını açıp tek b ir cü m le etm iyordu.

210

V a n a Şana VUe

Polis m em urlannd an b iri “ H a d i h a n ım lar, şu o d a y a g eçiy o rsu ­ nuz," deyince biz de k o m ise rin o d a s ın a g eçtik . G e çtik geçm esin e ama hemen arkam ızdan B o ra v e k o m is e r a rk a d a şın ın d a g eldiğini fark ettiğimde şaşkınlık iç in d e k a ld ım .

Komiserin m asasın d a b u lu n a n te le fo n u m u n e k ra n m a b ak tığ ım anda hiç şaşırm adım ç ü n k ü ta m ta h m in e ttiğ im g ib i y e d i tan e ce­ vapsız aramam vardı. Ü ste lik m e sa j u y a n la r ın d a d a k ırm ızı b ir “ 4 ” uyansı gördüm. M u tla k a E rh a n ’dır, a d ım g ib i em in im . U la şa m a ­ yınca mesaj yazm ıştır işte.

Bize gösterilen k o ltu k la rd a n b irin e o tu ru n c a B o ra ’n ın y a n ın ­ daki komiser, bizim d o sy a m ız ı b a k a n k o m ise re B o ra ’yı tanıttı.

“Komiserim arkadaş b a ş k o m is e r B o ra , İs ta n b u l İl A s a y iş ’te n .”

Karşılıklı olarak tan ışıp k o n u ş m a y a b a şla d ık ta n so n ra D id em ile benim odadaki v a rlığ ım ız ta m a m e n u n u tu lm u ş tu k i m a sa d a k i te­ lefonum yeniden ça lm a y a b a şla d ı v e b e n a ra y a g irm e k zo ru n d a kaldım.

“Komiserim affe d e rsin iz , iz in v e rir m isin iz te le fo n u m a cevap vereyim?”

Sanki odada bir sin e k v a rm ış d a v ız ıltıs ı ile o n u ra h a tsız ediyomıuşum gibi eli ile b ir sa v u ş tu rm a işa re ti y a p ıp “ O lm az, cevap veremezsiniz,” d iye c e v a p la d ı b en i. Çaresiz susup o tu ru rk e n , te le fo n u m te k ra r ç a lm a y a başlad ı ve bu sefer Bora iki u zu n a d ım d a y a n ım ız a g e lip tele fo n u m u eline aldı. Ben dâhil odad a b u lu n a n h e rk e s şa ş k ın lık için d e k e n d isin e bakarken, hiç istifini b o z m a y a ra k te le fo n u m u c e v ap lad ı Bora.

“Efendim?”

Ben ne yapıyor b u a d a m d iy e d ü şü n m e y e fırsa t b u lam ad an .

Bora sakince karşı ta ra f ile k o n u ş m a y a b a şla d ı v e d iy a lo g d a n a n ­ ladığım kadanyla k arşısın d a ö fk e d e n d e liy e d ö n m ü ş b ir h ald e olan Erhan var.

211

Süum flhça

“Ben Baş Komiser Bora, siz eşi m isin iz Y asem in H anım ’ın?" Şimdi mahvoldum işte, falcı b a sk ın m d a y ak alan d ığ ım ı du­ yunca Erhan beni kesin boşar. H atta b ir k e re b o şa n m a k yetmez, sırf beni tekrar boşayabilsin diye b e n im le a rk a a rk a y a beş nikâh kıyar yeniden boşar!

“Sakin olun lütfen bir şey y o k , k e n d isi g a y e t iy i.” İyi mi? Benden mi bahsediyor? İyi m iy m işim ?

“Ufak bir araba kazası geçirdiler, e n d iş e e d ile c e k hiçbir şey yok. Karşı taraf tutanakta sorun çık a rttığ ı iç in b u ra y a gelm ek zo­ runda kaldrlar, birazdan çık acak lar z a te n m e ra k e tm ey in . Cevap veremedi telefonuna işlem ler yapılu-ken, te le fo n u n u ald ık .”

Ne diyor bu adam diye şaşk m lık iç in d e D id e m ’e bakarken, onun da ağzı bir kanş açık şekilde o la n la n iz le d iğ in i fark ettim.

“Merak etmeyin, yan odad alar şu an. İş le m le ri b itsin , ben he­ men sizi aramasmr söylerim ,” d ey ip te le fo n u k a p a ttık tan sonra bizim dosyamız ile ilgilenen k o m isere d ö n d ü B o ra.

“Arkadaşun kusura bakm a, m ü d a h a le e tm e k istem ezd im ama hammlan tanıyorum. Yasemin H an ım h a m ile . E şi m erak eder şimdi, kaç kere aramış belli. H iç g ü zel o lm a d ı se n dururken ce­ vap vermem ama şimdi uygun b ir y a la n u y d u rm a y a vaktim iz de yoktu.”

O an Bora sntında bem beyaz k a n a tla n o la n b ir m elek gibi göründü gözüme. Gerçi şu seksi p o lis h a li ile a n c a k b ir cehen­ nem meleği olabilir ama olsun, so n u ç ta b e n i re s m e n uçurumun kenarmdan almıştı adara. Hem de hiç m e c b u riy e ti yokken.

Admın Semih olduğunu öğ ren d iğ im k o m ise r “ B ir şey uydur­ mak zorunda değildik zaten k om iserim , a ç ık la sa y d ık durum u ada­ ma olduğu gibi, öğrenirdi karısının k e n d in d e n h a b e rs iz nerelerde gezip tozduğunu gariban. C ehalet işte, b a şk a n e d e n ir ki!” dedi.

212

B a jıa S a m DUe

Al işte, bir B o ra ’y a b ak b ir d e b u n a ... A ğ z ın ın ü stü n e b ir tane çakacaksın, görecek o n u n la b u n u n la a la y e tm ey i se v im siz şe y ...

Didem kendini tu ta m a y ıp k o m ise re ö fk e için d e baktı. “H e r­ kesi ne kadar iyi tan ıd ığ ın ız ı d ü şü n ü y o rs u n u z d eğ il m i, oysaki ben aynı şeyi sö y le y e m e y e c e ğ im k o m is e rim .”

Semih ellerini m a sa n ın ü z e rin d e b irle ştirip b ira z d a h a öne düğru eğilerek sordu D id e m ’e. “ Y ani siz ç o k b a şk a k a lited e h a ­ nımlarsınız am a b en sizi y a n lış ta n ıd ım , ö y le m i? ” “Evet, aynen öyle. B iz c a h il d e ğ iliz ; b e n İT Ü K im y a M ü h e n ­ disliği m ezunuyum . Y asem in ise O D T Ü B ilg is a y a r M ü h en d isliğ i mezunu. İkim iz de k olej k ö k e n liy iz , ü s te lik B o ra k o m ise rin k o ­ nuştuğu eşi E rhan da ö y le siz in z a rm e ttiğ in iz g ib i g a rib a n o lm a k ­ tan çok uzak biri, zira k e n d is i m ily o n d o la rlık y a tırım la rı y ö n eten koca bir iş adam ı.”

“Cehalet d ip lo m a ile ö lç ü lm ü y o r k ü ç ü k h a n ım ,” d iy e rek son derece doğru b ir tesp iti a d e ta b ir to k a t g ib i y ü z ü m ü z e ç arp tı b i­ zim ukala kom iser.

Didem “Ö yle m i? ” d iy e s o r d u ğ u n d a ise “ Ö y le , d eğ il m i ki sen o koca koca d ip lo m a la n n a ra ğ m e n ilk o k u l b ile b itirm em iş, üstelik defalarca d o la n d ırıc ılık s u ç u n d a n b u ra la rd a ifa d e sin i al­ dığımız sahtekârın tek i o la n E m in e ’y e g id ip o n d a n m e d e t u m m a ­ dın mı? Sen benim g ö z ü m d e c a h ilin ö n d e g id e n is in .”

Allah’ım y er y a n is a y d ı d a iç in e g irs e y d im h a tta y e tin m e y ip yerm on kat dibine in s e y d im k e şk e . Z ira K o m is e r S e m ih ile D i­ dem’in arasındaki d iy a lo g u iz le rk e n u ta n ç ta n y a n a k la rım ı ateş bastı.

Bora ve yanındak i k o m is e r a ra y a g irin c e , b irk a ç d ak ik alık larlışraadan sonra n ih a y e t e m n iy e t m ü d ü rlü ğ ü n d e n k e n d im iz i dışan atabildik. B en h e r şe y için te k ra r te ş e k k ü r e d e rk e n , y ak ışık213

Sinem. Ylhça

İl komiserimiz D idem ’i kızd ırm a fırsa tın ı k a ç ırm a d ı. “ B ir daha düşmezsiniz buralara u m a n m k o le jli h a n ım .”

Didem pes artık d ed irtecek b ir ş e k ild e “ Y a siz ne hödük adamlarsmız, ne ukalasınız!” d iy e s a y d ırm a y a b a şla y m c a utan­ cımdan bir kez daha yerin d ib in e g ird im .

Bora iki kaşmı birden k a ld ıra ra k in a n m a z b ir ifad e ile sordu.

“Bana mı dedin sen hödük d iy e ? ” “Sana ve içerdeki k o m isere v e d iğ e r m e m u r la r a ... İflah ol­ maz sersemin tekisiniz h ep in iz!”

Deja vu!

Ben bu filmi daha önce g ö rm ü ştü m . B o ra , D id e m ’i dirseğin­ den yakalayıp yüzünü yüzüne iy ice y a k la ş tıra ra k fısıltı halinde sordu. ‘Görev başmdaki m em u ra, h e le k i rü tb e li b ir polise ha­ karet etmenin cezasımn ne k a d a r o ld u ğ u n u ö ğ re ttile r m i sana o okuduğun kolejde?”

Bizim cadı “Bıraksana ko lu m u y a , h a y v a n g ib i n e d em eye her fırsatta dabyorsun üzerim e?” d iy e ş a rla m a s ın a ra ğ m e n kom iseri­ mizin geri adım atmaya hiç n iy eti y o k tu ta b ii. D id e m ’i b iraz daha kendine çekerek gene son d erece k ıs ık b ir se s le so rd u . “Kızım bela mısm sen benim başuna? Z o rla su ç m u iş le te c e k sin bana?”

“Ne suçu işleteceğim sana b e ? ” “Kadm demem ciddi ciddi d a la n m , e lim d e k a lırsın . Doğnı konuş benimle, bir daha ağ zm d an e n u fa k b ir k ü fü r duym ayayun bana karşı.”

Didem “Sana mı soracağım n e y a p a c a ğ ım ı, m a n y a k !” diye bağırdığında şaşlunlıktan ağzım b ir k a n ş a ç ık k a lm ış tı doğrusu ve Bora artık Didem’i kendine b ira z d a h a y a k la ş tıra m a z d ı çün­ kü Didemin dirseği B ora’nm elin d e, y ü z le ri b irb irin e neredeyse değmek üzere, yapışık vaziyette d u ru y o rla rd ı z aten ! Ve o pozis­ ZW

"Bajıa ŞcuiA DUe

yonda Biscolata e rk e ğ im iz g e n e fıs ıld a y a ra k so rd u . “ D a h a d em in ne dedim ben sa n a?”

Didem yüzünü acı iç in d e b u ru ş tu ru p “ B ıra k s a n a k o lu m u be, manyak," diye c ırla y ın c a a ra y a g ir m e k d u ru m u n d a k ald ık .

“K omiserim siz b a k m a y ın b u n a , ç o k te ş e k k ü r e d e riz y a p tık ­ larınız için," d em em le B o ra , D id e m ’in k o lu n u h ız la b ıra k ıp b a ­ kışlarını ondan a y ırm a d a n y a n ıtla d ı b e n i. “ Ö n e m li d e ğ il a m a alın şunu başımdan, e lim d e k a la c a k b ir a z d a n .”

Didem dirseğini o v a la rk e n h â lâ s ö y le n m e y e d e v a m e d iy o r­ du. “Vahşi h e rif n e o la c a k , y a p tın b ir iy ilik illa k a fa m ız a v u ra ­ caksın değil m i? K a b a k u v v e tte n b a ş k a n e b ilir s in iz k i z a te n ? ” Bora “A lla h ’ım se n b a n a s a b ır v e r, ta m ç a ttık y a ,” d iy e sö y ­ lenerek arabasına d o ğ ru y ö n e lin c e b e n d e b iz im d e liy i sü rü k le ­ meye başladım.

“Didem yürü h a d i, y e ttin a r tık ,” d e d iğ im d e ise h â lâ k e n d i­ ni haklı görm enin ş u u rs u z lu ğ u ile “ B e n m i y e ttim , g ö rm ü y o r musun şunların ta v rın ı? ” d e d i v e n e y a z ık k i ç o k y ü k s e k sesle bağırdığı için s ö y le d ik le rin i d u y a n B o ra , b in m e k ü z e re o ld u ğ u arabasının k apısını h ız la ç a rp a r a k y a n ım ız a g e ld i. “N e ta v rın d a n bahsediyorsun sen b e ? ” d iy e so rd u .

“Senin tav rın d an b a h s e d iy o ru m , s e n in v e iç e rid e k i d iğ e r sin ir komiserin.”

Bora “İki p a ra lık fa lc ın ın e v in d e b a s ıld ın ız d iy e m a d a ly a m ı takacaktık size?” d e d i h a k lı o la r a k v e b e n b ir k e z d a h a y e rin d i­ bine girdim.

Didem “K im se se n d e n m a d a ly a b e k le m iy o r, y a ln ız c a b iraz insan olun yeter,” d e y in c e B o ra “ B a n a b a k d o ğ ru k o n u ş, cid d i söylüyomm s a b n m ta ş m a k ü z e r e ,” d e d i v e g ö s te rd iğ i sa b ra b en bile hayret eder d u ru m a g e lm iş tim artık .

215

Sinem flhça

Didem artık nereden aldığm ı bilem ediğim bir cesaret ile “Ta­ şarsa ne olur? S a d e c i bir fal baktırdık ya, sanki siz hiç merak etm ezsiniz başm ıza g e lecek leri?” diye söylenm eye başladığmda.

Bora ukala bir gülüş ile cevap verdi. “ B en başıma gelecekleri zamanı gelince zaten öğrenirim , bunu öğrenm ek için elin üç ku­ ruşluk dolandıncısm a para yed irm em .” “ Gören de büyük bir şeyden b ahsediyoruz sanır. İki kuruş para verdim eğlencesine, ne var bunda? H iç m i boşa para harcamazsın sen bir şeye?” A y bir sus artık be kızım , bir sus ya! Hadi biz alış­ tık senin çenene de, elin garibinden ne istiyorsun değil mi ama!

Bora “ Benim elin sahtekârlanna yed irecek param yok, gece gündüz itin uğursuzun peşinde koşarak param ı kazanıyorum. Se­ nin gibi havaya savuracak param yo k , her zam an idareli olmak zorundaydım ,” dedi ve gerçekten artık zıvanadan çıkm ak üzere olduğunun farkındaydım .

Telefonum çalm aya başlayınca ikisine de sus işareti yaptım. “ Bakın eşim anyor, lütfen keselim artık. K om iserim siz de büyük iyilik yaptınız, sağ olun tekrar.” “ Önem li değil.” Bora parmağını D id em ’ in burnunun dibine kadar sokup “ Sakın bir daha karşıma çıkm a, seninle her karşılaş­ mamda sinirlenecek onlarca neden buluyorum ,” dedi.

Didem arkasını dönüp arabasına doğru yürüyen B o ra ’ nın ar­ kasından “ Ay ben m eraklıydım sanki seni görm eye,” diye bağı­ rırken, ben de nihayet telefonumu cevaplayabildim . “ Erhan, nasılsın canım?”

Tam tahmin ettiğim gibi çok sinirliydi Erhan, çoook. “ Yasemin neredesin sen, ne haltlar kanştınyorsun?” derken sesinin o ince ve tehlikeli tonda olduğunu söylememe gerek yok sanınm.

216

Bana Şeuıs VUe

‘Tnîc haltı karıştıracağım, hayatım ya,” diye işi deliliğe vur­ maya çalıştım ama gözünden hiçbir şey kaçmayan Erhan’ m üze­ rinde ne kadar başanlı olabilirim , işte onu bilemiyorum.

Erhan “ Saatlerdir neden ulaşam ıyorum ben sana?” diye sor­ duğunda “ Ufak bir kaza yaptık,” diye cevap verdim, bu konuyu fazla didiklememesini umarak.

“Hangi arabayı aldın, benim kilerden mi kendininkini mi?”

“Yok Didem ’ inki ile gittik, ben kullandım ama onunkini al­ dık.”

“Eee? “ Bora’nm söylediği yalanı aynı hızla devam ettirdim. “ Ufak bir kaza yaptık ama tutanakta sorun çıkarttı karşı taraf, çok anla­ yışsız insanlardı. M ecburen karakola gelip hallettik.” “İyi de telefonlanm zı niye alıyorlar? B ö y le bir durum için gittiyseniz gerek yo k ki telefonları alm aya. Başka bir şey olmuş ve sen benden bir şey saklıyorsun?”

“Hayatım ne saklayacağım senden?”

“Peki tamam, uzatm ayacağım ama çok sinirlendiriyorsun bu aralar beni, haberin olsun.”

Telefonu kapatıp kendim i klim a sayesinde buz gibi olmuş arabanın içine attığımda, D id em ’ i gene her zamanki gibi telefo­ nunu karıştırırken buldum. N eyse ki bu sefer düşünceli davranıp direksiyona geçm eyi akıl edebilm işti.

Nihayet eve varabildiğim izde akşam saat sekiz olmuştu, kendi katımıza geldiğim izde D idem ’ e dönüp yem eğe gelip gel­ meyeceğini sorduğumda bir duş alıp ineceğini söyledi. Bezelye, pilav ve turşudan oluşan akşam yem eğim izi yerken, Didem gene aralıksız bir şekilde söylenm eye devam ediyordu.

“Sanki memlekette polis kalm am ış gibi adam her yerde kar­ şımıza çıkıyor Güzide Teyze, inanabiliyor musun?”

Z17

Sinem Ylhça

■‘Benim inanam adığım şey b a şk a k ız ım , n a sıl o lu y o r da falcı köşelerinden sizi polis to p lu y o r? N a sıl b u d u ru m la ra düşüyor­ sunuz, ben onu an lam ıy o ru m a s ıl!” d iy e sö y le n d i an n em haklı olarak.

Ben gayet güzel in an ıy o ru m v a lla a ım e! D id e m ’in hayatımı alt üst eden varlığm a o k a d ar ç o k a lış tım ki o la n b ite n h iç b ir şeye tepki gösterm iyorum artık.

Her şeyin oluru var, h er şey im k â n d â h ilin d e ; fa lc ıla rd a basıl­ malar. sanki başka araba k alm a m ış g ib i g id ip k o c a b a ş komiserin arabasma çarpm alar, hoca p eşin e ş e h irle r a ra s ı y o l k at etmeler, büyü bozmak için gecenin b ir y a n s ı m e z a rlık la rd a so lu ğ u alma­ lar. .. Bunlarm hepsi benim için n o rm a l şey ler.

Didem “Benim b ir su çu m y o k k i G ü z id e T ey z e, h epi topu bir fal baktırayım dedim şu b a şım a g e le n le re b a k . H a d i basıldık onu anlatüm, gittiğim iz k a ra k o ld a o u ğ u rs u z h e rifi g ö rm em ize ne gerek vardı anlayam adım ,” d iy e re k a ğ z m a k o c a b ir p a rç a lahana turşusunu sıkıştırdı.

“Didem kes ses sesini, b ir d e h a k lıy m ış g ib i k o n u şu p dur­ ma,” dedim çünkü böyle b ir d u ru m d a u ta n ç ile ç e n e sin i kapatıp oturacağı yerde, hâlâ nasıl o lu y o r d a b u k a d a r ed ep sizleşeb ild iğ ine gerçekten anlam verem iy o ru m .

“Haksız mıyım ?”

“Evet haksızsın, yasal o lm a y a n b ir y e rd e fal b a k tm rk e n ya­ kalandık. Çocukcağız E rhan m e ra k e tm e s in d iy e y a la n söyleyip bizi kurtardı, teşekkür e d eceğ in e k o s k o c a b a ş k o m ise re bir de hakaret ettin kaç kere.”

Didem “Hak etti,” d ed iğ in d e “ V alla g e n e iy i ç o c u k , ben ol­ sam seni sittin sene ku rtarm az, b ıra k ırd ım o ra d a ,” d iy e cevap verdim ve bunu gerçekten y ap ard ım .

218

D a n a Ş a n s VUe

“Şuraya bak, sanki adam ö ld ü rd ü m ya da banka soydum.

Hepi lopu fal baktırm ak istedim y a,” d iy e re k hâlâ kendini savun­ maya çalıştığında ise an n em artık ara y a g irip “Y asak am a kızım, vergi filan verm iyorlar y a b ö y le y e rle re g itm em ek lazım. Hem Allah korusun bir şey içirirle r filan n e le r o k u y o ru z, gene verilm iş sadakanız varm ış,” dedi.

Didem “Aman zaten bir daha gitm em falcıya filan Güzide Teyze,” dediğinde sesi inandırıcılıktan kilom etrelerce uzaktaydı ve ben “Yok canım g id elim , nasıl olsa Bora gelir kurtarır bizi,” dediğimde ise cevabı “O şapşal m ı kurtardı bizi Y asem in?” oldu. “Çocuğun hakkını y em e, seni b ilm em ama beni çok büyük bir dertten kurtardı. Erhan benim falcı kapısında yakalandığım ı duysaydı kıyameti kopartırdı ü stelik işlem leri uzattırmadı, aracı oldu. Daha ne yapsın?”

“ Parası ile değil m i, tutardık en iy i avukatlardan birini çıkar­ dık birkaç saat içinde. E rh an ’a da uydururduk artık uygun bir

yalan, yanlışlıkla g im iişiz e v e filan d erd ik .”

“Kızım sen geri zek âlı m ısın ? İnsan y a n lışlık la bir y o la girer ya da yanlışlıkla bir kapıyı çalar am a y a n lışlık la bir ev e girer bir de otumr mu hiç?” d iy e sord u m artık çıld ırm aya yakın bir ses tonu ile.

“Pilav kaldı mı G ü zid e T e y z e ? ” Ben ne diyorum , o n e d iyor? B o z m u ş aklını b oğazı il e . .. Şeytan diyor al g e ç ir k a fa sın a , p ila v d a n turşuya m asada ne var ne yoksa...

m

CÜM iıfir...

B

ora evine geldiğinde, saat sa b a h ın ü ç ü n e g eliy o rd u . Senem evdai taşmdığmdan beri y an i y a k la ş ık b ir a y d ır, evinde daha

çok huzur bulur olmuştu.

Arkadaşları bu durum u ra h a tlık b attı d iy e y o ru m lasalar da

Bora tam tersini düşünüyordu. E v et S e n e m so n d e re c e güzel, ba­ kımlı. eğitimli bir kızdı. B irlik te y a şa d ık la rı sü re boy u n ca Bora'nm evine bambaşka b ir d ü ze n g e tirm iş, d o la p ta sü rek li ev ye­ meği bulundurmuş ve evin tertibi ile b ire b ir ilg ilen m işti.

Hakkffli yemek istem iyordu b u k o n u d a S e n e m ’in. Evde ol­ duğu her sabah a'd a n z ’ye k a h v altısın ı h a z ırla m a d a n asla evden çıkartmamıştı genç kom iseri. ’Belki de haklıdır insanlar, b e n d e b ir tu h a flık v ar galiba,’ diye düşünüyordu bazen.

Girdiği her ortam da ken d in e en az ik in ci d e fa b aktıracak ka­ dar alımlı, üstelik eğitim li ve ev in e b e lli b ir d ü z e n g etirm iş biriy­ di Senem ama yetm iyordu b u n la r işte B o ra ’y a... T u tk u arıyordu

220

Vana Şans VUe

o ilişkisinde. H er d e d iğ in e e v e t d iy e n , s e s s iz sa k in v e n e y a p a rsa vapsın asla k endisinden a y rılm a y ı d ü ş ü n m e y e n , sü re k li el a ltın d a bir kadın değildi o nu n iste d iğ i.

Sevgisi neyse de, ‘S en b e n i a id a ts a n b ile b e n s e n d e n ay rılm a m Bora,' dediği an S e n e m ’e o la n s a y g ıs ı d a b itm işti n e y a z ık ki.

Genç kız evden g ittik te n s o n r a h e m e n h e m e n h e r g ü n tıpkı birlikte olduklara z a m a n la rd a k i g ib i B o r a ’yı a ra y ıp so rm a y a d e ­ vam etmiş, aram aların a c e v a p a la m a y ın c a d a m e s a ja y ü k le n m işII Bora ilk zam anlar sa d e c e a ra m a la rı c e v a p s ız k a lın c a S e n e m ’in bir süre sonra sık ılıp a ra m a k ta n v a z g e ç e c e ğ in i d ü ş ü n m ü ş tü am a gece yanlarına k a d ar d e v a m e d e n m e s a jla r g e lm e y e b a şla y ın c a Senem'in num arasını e n g e lle m e y e m e c b u r k a lm ış tı. İlk zam anlar g e n ç k a d ın ın g id iş iy le b ir a z b o c a la m ış am a sonra bu bocalam anm s e b e b in i a n la d ığ ın d a k e n d i k e n d in e h a y re t etmişti Bora. A rad ığ ı S e n e m d e ğ il S e n e m ’in g e tird iğ i d ü z en d i.

Yattığı çarşafların k o k u su r a h a ts ız e d in c e , b a n y o d a la v a b o n u n ne kadar kirlenm iş o ld u ğ u n u fa rk e d in c e , b u z d o la b ın d a sıc a k b ir yemek bulam ayınca, g iy e c e k te m iz tiş ö rt v e y a g ö m le k b u la m a ­ yınca özlemişti S e n e m ’i. H e p s i bu.

Akşam yem ek y e m e y e fırs a t b u la m a d ığ ı iç in k a m ı ço k a c ık ­ mıştı ama buzd o lab ın ın u z u n z a m a n d a n b e ri b o ş o ld u ğ u n u b ild i­ ği için açıp bakm aya b ile g e re k g ö rm e y e re k d u ş a g ird i. Ç ık ın c a da üzerine sadece b o x e rın ı g iy e r e k s a lo n d a k i g e n iş k a n e p e sin e kunıldu.

Sabah neredeyse sa a t d ö rd e g e liy o rd u a m a h â lâ u y k u su g e l­ mediği için biraz v a k it g e ç ir m e y e k a ra r v e rip , u z u n z a m a n d ır girmediği F aceb o o k ’a g iriş y a p tı. S e n e m ile b irlik te o la n b ü tü n resimleri silm eye k a ra r v e rd i.

22/

Sinem ükça

‘İnsanın duyguları ne kadar çabuk değişebiliyor,’ diye düşün­ dü, silmeden önce tek tek resimleri açıp bakarken. İlk resimde geçen yaz gittikleri Bodrum tatilindeydiler. Senem son derece düzgün fiziğine çok yakışan türkuaz mavisi bikinisi ile kumsalda Bora’nın bacakları arasında oturuyor, yüzünde büyük bir ışıltı ile gülümsüyordu.

Evet, duygular kesinlikle çok değişkendi. İlişkilerinin ilk za­ manlarında Senem’in giydiği eteğin boyuna bile kanşırken, şim­ di genç kadının ne yaptığı ile zerre kadar ilgilenmiyordu mesela.

Açtığı başka bir resimde gene Senem’in ışıl ışıl parlayan cildi ile karşılaştı. Ona evi terk etmesini söylediği akşam, genç kadm ne kadar soluk ve bitkin görünüyordu oysaki. ‘Acaba gerçekten bana duyduğu aşk ile mi bu kadar ışıltı saçıyordu etrafa?’ diye düşündü içinden.

Resimleri ardı ardına silerken duygularını kontrol etmek is­ tedi ama yeni bir şey fark etmedi. Ne bir hüzün, ne bir özlem?

Hiçbir şey kalmamıştı içinde Senem’e karşı. Ne onu anyor, ne özlüyor ne de nerede, kiminle ne yaptığını merak ediyordu.

Yeni bir resim açtı, bu resimde de Bora’nın doğum günüydü.

Senem akşam evde bir sürpriz parti düzenlemiş, herkes gittikten sonra salondaki kanepede genç adam ile arka arkaya resimlerini çekmişti.

Tüm resimleri sildikten sonra bom boş kalan albüm lere baktı bir süre. Ç ok da önemli değildi aslında. Sadece la f olsun diye hayatında birinin olması, sadece eziyetti B o ra ’ya göre. Sürekli aramak, aranmak, izahat verm ek, som m luluk alm ak...

Değer verdiği bir kadın olsa neyse de, s ır f boşluk doldurm ak adına hayatına bir kadın alıp onun doğum gününü hatırlam ak z o ­ runda kalmak B ora’ya göre tam bir eziyetti.

222

'Bana Şans VUe. Bilgisayarını kapatıp bir süre salonun tavanına anlamsızca baktı, uykuya daldığında ise neredeyse beşe geliyordu.

Didem “Yasemin kalk çabuk. Çabuk kalk, çabuuuk!” diye avaz avaz bağırarak odama daldığında, henüz uyanmamış oldu­ ğumu söylememe gerek yok sanınm.

Ve sabahın körü olduğunu...

Ve kapımı çalmadan girdiğini...

Hangi ara evine gittin, hangi ara uyudun, hangi ara uyandın da, bir olay yaşadın da şaşkınlığı ile odama dalıyorsun be kadm! “ Saat kaç?” diye sorabildim bezgince.

Didem başı kesilmiş tavuk gibi odanın içinde dolanırken somma cevap vermeye bile tenezzül etmeyip, eli ve ayağından son­ ra artık bir uzvu haline gelmiş tabletini gözüme sokarak “ Şuraya bak Yasemin,” deyince ben de kendimi açılmış ekranda Bora’nın profiline bakarken buldum.

“Saat kaç diyorum Didem, saat kaç?”

“Bilmiyomm, yedi olmuştur herhalde,” deyip zaten burnu­ mun ucunda olan tabletini bu sefer de gözüme soktu. “Çek şunu Didem, görüyorum. Anladık Bora’nm profili, bir şey mi paylaşmış gene?”

“Hayır, daha da güzeli,” dediğinde uykum iyice kaçmıştı ar­ tık. Uyumamın imkânı olmadığı için yatağımdan kalkıp banyoya doğru yürümeye başladım, tabii Didem de peşimden.

“Neymiş o daha güzel olan?” diye sordum uykusuzluğum el verdiğince ve Didem “ Senem ile olan tüm resimlerini kaldırmış,” dediğinde gerçekten çok şaşırmıştım.

223

Süum flhça

“Aaa? Şaşırdım gerçekten, d em ek ay rıld ı b u n lar? Yoksa dur­ duk yere neden kaldırsm resim leri d eğ il m i a m a ? ” “Kesin aynidılar Yasemin, k esin !" S e v in c in d en zil takıp oynamalık kıvamdaydı bizim deli.

Yüzümü yıkadıktan sonra h av lu y a u z a n ırk e n sordum “Affe­ dersin de sana ne aynidılarsa? Sen d ah a d ü n bu ad am la emniyette çata çat kavga etmedin m i?" diye so rd u ğ u m d a “N e olm uş eniy­ sem, kavga etmemiz ondan v azg eçtiğ im a n la m ın a gelmiyor,” dedi ve ben başka bir şaşkm iık b o y u tu n a g e ç erek “N asıl yani?" diye sordum.

“Evet tahammül edilm ez d ereced e u k a la b ir adam ama ger­ çekten taktım ben ona Yasem in."

Havluyu askısma asarken b ezg in c e sö y len d im . “Z aten sürek­ li olarak bililerine takıyorsun, fark ın d a m ısın D id e m ? ” “Kahvaltı hazır mı?”

Cinnet geçireceğim! Çok az kaldı...

Hatta belki de geçiriyorum dur!

“Didem sabahm köründe sen g e lip k a ld ırm a d ın mı beni?

Yeni uyandığıma göre hangi ara h a zırla m ış o la b ilirim ? Herhalde uykumun ortasmda kalkıp kahvaltı h a z ırla m a d ım sa n a !”

Elbette söylediklerim zerre k a d ar u m u ru n d a değildi. “Sen çayı koy, ben de pastaneye gidip b ir şe y le r a la y ım ,” deyip niha­ yet gitti. Ben de evimin sessizliğinin tad ın ı ç ık arttım .

Kendimi Didem’in annesi gibi h is se d iy o ru m son zamanlarda.

Hani çocuğu uyusun ya da kreşe g itsin d e k en d i kafasın ı birazcık da olsa dinleyebilsin diye fırsat k o llay an z av a llı an n ele r var ya, işte aynı onlar gjbi. Didem b ir yere g id in c e y a d a ortalıktan yok olunca, beynim resmen yıllık izne çıkıyor.

22«

’Bana Şans VUe

Çayı dem leyip b a lk o n d ak i m a s a y a ta b a k la n k o y a rk e n zil ç al­ dı ve benim de çocuğ u u y k u d a n u y a n a n a n n e m isali tü m keyfim bozulmuş oldu. H içb ir k o n u d a e lin in a y a rı o lm a d ığ ı için, D idem her zamanki gibi ald ık la rın ın a y a rın ı k a ç ırıp d ö rt n ü fu slu sek iz a i­ lenin iki kahvaltıda tü k e te b ile c e ğ i ç o k lu k ta y iy e c e k alıp gelm işti.

Koca bir kutu su b ö re ğ i, b ir u fa k k u tu ek ler, b ir o rta b o y al­ man pastası ve k o cam a n b ir k e se k â ğ ıd ın a d o ld u ru lm u ş açm a, poğaça ve minik p izza ları şa ş k ın lık iç in d e a ç ıp se rv islere k o y ar­ ken kim yiyecek bu k a d a r şey i d iy e so rm a k z a h m e tin e girm ed im . Çünkü alacağım c e v a p ta n g a y e t e m in im . ‘B e n y e rim h e p sin i,’ deyip çıkacak işin için d e n h e r z a m a n o ld u ğ u gib i.

Doktorun sö y led ik lerin i a k lım d a tu tm a y a ç a lışa ra k sad ece bir poğaça ile y etin m ey e k a ra r v e rd im z ira m id e b u la n tıları ile başım zaten yeterince d ertte.

Koca bir parça su b ö re ğ in i a ğ z m a tık ış tırm a y a ç a lışırk e n san ­ ki hepi topu köşedeki m a rk e te g id e c e ğ im iz i h a b e r v e rir gib i bir rahatlıkla, ertesi gün İz m ir ’e g id e c e ğ im iz i b ild irm e lü tftın d a b u ­ lundu Didem.

Elbette ki ilk tep k i c ü m le le rim i a tla m a y ı te rc ih ettim . Sen manyak mısın? Ç ıld ırd ın m ı? D e li m isin ? Ve tü re v i so ru la r so r­ maktan uzun zam an ö n c e v a z g e ç tim ç ü n k ü D id e m sö z kon u su olduğunda bu so ru la n so rm a y a h iç g e re k o lm a d ığ ın ı, h ep sin in cevabının kocam an b ir “ E V E T ” o ld u ğ u n u a rtık n e t o larak biliy o rum.Her zamanki gib i d e rin b ir n e fe s a lıp D id e m ile g ireceğ im ağız dalaşı için kendim i h a z ırla y a ra k so rd u m . “Y a n n m ı? ” Su böreği ile sü rd ü rd ü ğ ü sa v a şı k a z a n m ış , şim d i de resm en kafam kadar bir parçay ı a ç m a sın d a n k o p a rtm a k ile m eşg u lk en cevapladı sorumu. “ E v et, ö ğ le n 1 2 .4 0 u ç a ğ ıy la g id ic eğ iz. S abah çok erken kalkanz ö n ce b ir m a n ik ü r p e d ik ü r y a p tırırız , b ir de

225

Süıemilhça

ağda çünkü hazır g itm işken y a z lığ a g e ç er, d e n ize gireriz diye düşündüm. İkimiz adına da ra n d ev u a ld ım g ü z e llik salonundan, sonra da atlar bir taksiye ve a la n a g e ç e riz . B ira z erken gidelim, Sabiha G ökçen’de vakit g eçirm ey i s e v iy o ru m ,” d iyerek elindeki tablete gömdü kafasını.

Hiç önemi yok b iliy o r m u s u n u z ...

Benim ertesi gün ha d e y in c e İz m ir ’e g id ip gidemememin, Erhan’ın bu durum a vereceği te p k in in , b e n im o n u n yazlığına git­ meyi isteyip istem em em in, h er şe y d en ö n e m lisi İz m ir’de birkaç gün geçirmeyi isteyip istem em em in h iç a m a h iç b ir önem i yok.

Güzellik salonundan b en im a d ım a d a ra n d e v u alması işin boyut atlamış hali zaten. G ittiğ im iz k a h v a ltıd a b en im yiyeceğim yumurtayı bile kendi zev k in e g ö re h a z ırla tm a sın a hatta evdeki akşam yemeği m enüsüne bile m ü d a h a le e tm e sin e alışkındım ama bu sanırım son nokta oldu. E v et, D id e m artık tüylerim e de kanşıyor demek ki!

“Didem, E rhan’a sorm am la z ım .”

Masmavi gözlerini ko cam an a ç a ra k san k i ilk o k u ld a sıra ar­ kadaşı ile yer savaşına girm iş b ir ç o c u k m a su m iy eti ile “Ama gideriz demiştin Y asem in,” d e y in c e b en d e g e n e dayanamayıp Erhan’ı aradım ve yaklaşık beş d a k ik a sü re n az a rd an sonra niha­ yet İzmir için izin kopartabildim .

Ertesi gün saat ikiye do ğ ru A d n an M e n d e re s H avalim anı’na iniş yaptığımızda İstanbul’dan d a h a b o ğ u c u b ir sıcak la karşılaş­ tık. Terminalin önündeki tak silerd en b irin e b in ip D id e m ’in Kordon’daki şahane evine g e ç tiğ im iz d e , y o rg u n lu k ta n ve sıcaktan bitmiş haldeydik.

Didem anahtarı kilide so k u p a ç a rk e n a k lım d a k i bir soruyu sormadan edemedim. “K aan n e re d e y a şıy o r şim d i? ” 226

V a n a Ş a ıu V U t

“Bir ev tu tm u ş k e n d in e , a ç ık ç a s ı n e re d e o ld u ğ u n u b ile b ilm i­ yorum. Birkaç h afta o tu rra a s m a izin v e rd im e v im d e işle ," diye cevapladı beni san k i m al b a ğ ış la m ış ç a s m a .

“Merak e tm iy o r m u s u n h iç ? ” “Neden m erak e d e c e ğ im Y a se m in , g e ç e n ay re s m e n b o şa n ­ dık. Ne hali varsa g ö rs ü n , c e h e n n e m in d ib in e k a d a r y o lu v ar." Önce arka a rk a y a d u ş a lıp ç ık tık ta n s o n ra d a a ra v e rm ed en toparlanmaya b aşlad ık .

Delinin ö nde g id e n i a m a D id e m g e rç e k te n ç o k iş b itiric i b ir kadm. Daha İs ta n b u l’d a y k e n tü m a y a rla m a la rı y a p m ış. B iz e v ­ deki değerli e şy a la n p a k e tle y ip h a z ır e ttik te n ç o k k ısa b ir süre sonra anlaştığı n a k liy e ş irk e tin in e le m a n la n g e lip tü m p a k e tle ­ ri İstanbul’a g ö tü rm e k ü z e re y o la ç ık tı. B ira z so n ra d a ö n c e d e n randevu verdiği e m la k ç ı g e lip e v i g e z d i v e D id e m , K o rd o n 'd a k i muhteşem m an zaralı e v in i e ş y a la n ile b ir lik te ta b ir y e rin d e y se “anasmm n ikâhı” b ir b e d e l k a rş ılığ ın d a k ira la m a s ı için e m la k ç ıya talimat verdi. İki gün de D id e m 'in y a z lığ ın d a z a m a n g e ç ird ik te n so n ra n i­ hayet soluğu İs ta n b u l’d a a la b ild ik . E v e t, y e ri ö p e c e k k a d a r d eğil ama ona yakın b ir tu tk u ile s e v in iy o ru m İ s ta n b u l'a h e r g e lişim d e .

Eşyalanmı m a k in e y e tı k ış tın p k e n d im i d e d u şa a ttık ta n so n ­ ra gece yansı g ire b ild im y a ta ğ a . E lim d e o lm a d a n içim i b ir ü rp e r­ ti kapladı, A llah m u h a fa z a b e n E rh a n ile y a ş a d ığ ım ev i b o şa ltm a durumunda kalsam , s a m n m ö m r ü m b o y u n c a b ir d a h a k e n d im e gelemem. K afam a ta k tığ ım iç in s a m n m s a b a h a k a d a r tü rlü tü rlü rüya gördüm, daha d o ğ ru s u k â b u s!

227

I s u n b u l/C ih a n g ir

B

ora dairesinin kapısını açarken oldukça zorlandı. Öğleden sonra yaptıklara bir kapkaç çetesi operasyonunda üç kişi ile

aynı anda boğuşmak zorunda kalm ış, adam lardan bir tanesinin demir bir çubuk ile vurm ası sonucunda kaburga kemiklerine ol­ dukça şiddetli bir darbe almıştı.

Haftalardan beri süren takip sonucu istediğini almış, sadece çete üyelerine değil çetenin başındaki esas adam lara ulaşmıştı.

Asıl amacı buydu zaten; en tepedeki isim lere ulaşıp yılanın ba­ şını ezmek.

Kemiklerindeki ağn yüzünden oldukça zorlanarak girdi ban­ yoya, hemen karşısmdaki aynaya bakınca da göğsündeki kırmı­ zılığı aşıp artık morluğa dönüşmüş olan dem ir çubuk izine yüzü­ nü buruşturarak baktı. Çok iz vardı B ora’nın vücudunda. Acemilik döneminde ya­ kalamaya çalıştığı bir hırsızın silahından çıkan kurşunla aldı ilk 228

Vana Şans VUe

kalıcı izi. Mesleki tecrübesi ilerledikçe, girdiği veya düzenledi­ ği operasyonlarda aldığı y aralar da azalm aya başlam ıştı. Artık kolay kolay sırtı yere gelm iyor, m ü cadele ettiği kaç kişi olursa olsun arkasını kollam ak adına dikkatini son noktada tutuyordu.

Banyodan çıktıktan sonra old u k ça acıkm ış olduğunu fark edince o saatte açık bulabildiği tek yerden kendine iki ham bur­ ger ve kola sipariş ederek salondaki geniş kanepesine kurulup bilgisayannı açtı. M aillerini kontrol ettikten sonra F acebook’a bakınmaya karar verip şifresini girdi ve açar açm az D idem ’in yeni profil resmi ile karşılaştı.

Yasemin ve D idem ‘in İzm ir M ord o ğ an ’da yazlıkta çektir­ dikleri bir resimdi.

Gözü önce Y asem in’e kaydı, iyice belirginleşen kam ını ka­ mufle etmek için fiışya renkli, askılı, göğsünün hem en altından hafif bollaşan b ir elbise giym iş, altın san sı saçlannı açık bırak­ mıştı. G erçekten hoş b ir kadın olduğunu düşündü Bora.

Deniz kıyısında, salaş b ir balık lokantasında beyaz tahta bir masada karşılıklı oturuyorlardı iki genç kadm. Didem askılı, türkuaz rengi dar b ir elbise giym iş, koyu kestane saçlannı da tepe­ den atkuym ğu yapm ıştı, kulağında sadece ışıltılı bir küpe vardı.

Yanık teninde o kocam an m asm avi gözleri, duru teni ve yü­ zündeki gülüm sem e ile nefes kesici bir güzelliği vardı genç Di­ dem’in. R esm i h en ü z birkaç saat önce paylaşm asına rağmen altın­ daki yorum lardan ve aldığı yüz yirmi yedi beğeniden, genç kadının oldukça geniş b ir hayran kitlesine sahip olduğunu anladı Bora.

Senem de en az onun kadar güzeldi hatta daha bile güzel de­ nilebilirdi am a çok ilginçtir, D idem ’in yüzündeki ışıltı bir baş­ kaydı. G am sızlığı mı, vurdum duym azlığı mı? Neydi onu çekici kılan acaba?

229

Süum tlliça

Sinirlendiği zam an o m asm av i gö zlerin in etrafındaki gri hal­ kanın daha da belirginleşm esi m iydi yoksa... Sahi hangi ara genç kadının yüzündeki değ işim leri bu k a d ar net takip edebilmişti ki?

A h tabii ya dalaştıkları zam an onun ipek gibi tenine dokun­ muş, dirseğinden yak alay ıp k en d in e iyice yaklaştırdığı zaman fark etm işti o mavi g özlerin etrafın d ak i gri halkaları. Öfkelendiği zam an ağzını sıkı sıkı kapatıp b u rn u n d an derin nefes alış verişini, parfüm ünün h afif lim on k o k u su n u da o zam a n fark etmişti. İtiraf etm ek gerekirse gerçekten güzel b ir k adındı D idem .

K endisine söylenen h e r şeye sürekli itiraz etm esi, dünyayı um ursam az tavu-lannın nesi hoş g eliy o rd u ki kendine acaba?

Ekranın sağ tarafindaki pan eld en M e s se n g e r’da Didem’in ak tif olduğunu görünce, şaşkınlık içinde saatin e baktı. Neredey­ se sabah olm uş hatta gün ağarm ak üzerey d i. B u saatte bu mavi gözlü cadım n bilgisayar başında ne işi olab ilird i ki.

G eçen gün falcı kadının evinde b asıld ık tan sonra karakola düştüklerinde, em niyetin bahçesinde y aptıkları tartışm a geldi birden aklına B ora’nın. Sonra K ad ık ö y ’de başın a gelen kapkaç olaym dan önce o m ağazam n önünde yaptıklara ağız dalaşı ve son olarak arabasm a çarptığı gün yaptıklara kavga...

Tüm tartışm alarında D idem ’in o güzel y ü zü n d ek i ifade, bir milim bile şaşm adan aynı periyotta değişiyordu. Ö n ce yanakları kızarıyor, sonra dudaklarım birbirine sıkıca bastırıp öfke ile bur­ nundan hızlı hızlı solum aya başlıyor, en son olarak da o pırıl pırıl gözlerinin etrafında gri halkalar koyulaşıyordu.

Neden yaptığım bilem iyordu am a kendini b ird en b ire Di­ dem ’e mesaj yazarken buldu. İzm ir’den yol yorgunu dönm elerine rağm en Y asem in’in aksine D idem ’in hiç uykusu yoktu. D uşunu alıp çam aşırlarını 280

Vajuı Ş a m VUe

makineye allıktan sonra b ira z d erg i k arıştırm ış, dergi karıştırır­ ken bir şeyler atıştırm a alışk an lığ ı o ld u ğ u içinde önce bir paket çikolalalı bisküvi y em iş, ard ın d an a ğ zın d a bıraktığı tatlı tattan rahatsız olup ardı ard ın a iki T ü rk k ah v esi içince, zaten olm ayan uykusunu hepten k açırm ıştı. D erg i k arıştırm ak tan da sıkılınca biraz internette zam a n g eç irm e y e k a rar verip F aceb o o k ’a giriş yapmış ve uzun za m a n d ır g ö rü şm e d iğ i eski b ir arkadaşı ile M essenger’da sohbete b aşlam ıştı.

Yaklaşık beş y ıld a n b eri D id e m ’in peşin d e olan biriydi Ya­ man. Didem onun ilg isin d e n h o şn u ttu am a telefo n num arasını verecek kadar değil elbette!

Genç adam n u m a ra sın ı h e r isted iğ in d e usta bir m anevrayla geçiştiriyor, her seferin d e de n u m arasın ı v erm eden sohbeti ta­ mamlamayı b a şa n y o rd u . Y aklaşık y a n m saatten beri şuradan bu­ radan konuşuyorlardı ve Y am an k onuyu h er zam an olduğu üzere gene telefon n u m arasın a g etirm iş, D id em de verm em ek için aklı­ na gelen tüm h am le ler ile k o n u y u d ağıtm aya çalışıyordu.

‘K eşke hiç cev ap v erm e se y d im şuna, ilgisi filan hoşum a gi­ diyor am a şu sakız gibi y ap ışm a h uyunu hiç sevm iyorum şu ada­ mın,’ diye d ü şü n d ü ğ ü anda ekranın sağ üst köşesindeki mesaj butonunun kım ıızı y an m ası sonucu ‘Bu saatte kim ne yazar k i? ’ diye düşünüp u fak b ir şaşk m lık yaşadı. M esajı açıp da K om iser B ora’dan geldiğin i g örünce, yaşadığı olayı ta rif etm ek için şaş­ kınlık ifadesi y etersiz kalırdı. Şok için deydi, tra n sta y d ı... B eyni zen rahiplerinin üç günlük m editasyondan sonra ulaştıkları alfa seviyesindeydi! Bilinci ka­ palıydı, belki de çoktan durm uştu kalbi de, haberi yoktu.

B ora şu an ona m esaj yazm ışken Yaman denilen gereksiz adam ile d iy alo g kurm ası m üm kün değildi ve her aklı başında 23/

Sinem fihça

kadının yap acağın ı ya p ıp ‘ B en yorgun um , u yu yacağım ,’ diye bir yalan uydurup adam ın v e re c e ğ i c e v a b ı b ile beklem eden Bora’ nın m esajm ı açtı.

“Ne haber?

Tek k e lim elik bu m esajın herhangi b ir anlam içerip içermem esinin h içbir önem i y o k tu elbette. Ö n em li olan o mesajın son derece seksi, çe k ic i, u k a la v e y a k ış ık lı B o ra tarafından yazılmış olm asıydı. S e k iz c iltlik M e y d a n L a ro u sse kad ar içeriğe de sahip olabilir, sadece tek bir k e lim e de içerm iş o labilird i. H iç önemi yoktu bunun şu an, h iiiiiç. B o ra y a z m ıştı o m esa jı, B ora. O elleri ile yazm ıştı, seksi e lleri i le ... O k a p k a ç ç ın m suratını dağıtan, o adamı y a k a la y ın ca tabir yerin d e ise b ir h a lla ç p am u ğu gibi yere çalan ve hepsinden de ö n em lisi se k s iliğ in e se k s ilik katan silahmı tutan o elleri ile ...

“iyidir, senden ne haber?

Y azıp gönderdikten sonra v e re c e ğ i c e v a b ı h e y e c a n içinde beklerken aynı anda Y a m a n ’ m da m esaj g ö n d erm iş o ld uğun u fark ettiyse de, hiç oralı b ile o lm a y ıp g ö rm e m e z lik te n g e lm e y i tercih etti.

“Ne işin var bu saatte bilgisayar başında senin, saat nere­ deyse sabahın körü. ” D idem bu m esaja k arşılık v e re ce k u yg u n bir y a n ıt aradı am a aklına hemen bir şey gelm ed i, ne y a za b ilird i k i? ‘ İki k e z boşan­ dım ve boşanm a davalarım dan sonra travm a kald ı, k a lıc ı u yk u b o ­ zukluğum var. B aşım ı yastığ a k o y a r k o y m a z y a ş a d ık la n m aklım a geliyor, afakanlar basıyor. O nun için m üm kün o ld u ğ u kad ar g e ç yatıyorum ,’ mu d iyecekti?

“Uyku tutmadı. ”

232

'Bana ŞaoĞ^ VUe Bora “Hasta filan değilsin, değil m i?” diye yazıp gönderdik­ ten sonra Didem ‘ Ben sana hastayım,’ yazıp göndermemek için kendini zor tuttu. Bunun yerine “ Yok yok, gayet iyiyim. Kısa bir

seyahat yaptım, malum uçak yolculuğu sersemlik yaptu Hemen uyuyamadım, ” yazıp gönderdi.

“Nereye gittin?” “İzmir’e .”

Didem’ i kızdırma fırsatını kaçırmak istemedi Bora. “Fal bak­

tırmaya mı gittin İzmir ’e? Buradakiler kesmemiştir seni, ” yazıp gönderdikten sonra, ellerini ensesinde birleştirerek keyif içinde mavi gözlü cadının vereceği cevabı bekledi.

‘Aklın sıra kızdırıp beni tuzağa düşürmeye çalışıyorsun ko­ miserim ama yem ezler,’ diye içinden geçirerek yanıtladı mesa­ jı Didem. “İzm ir’de yaşarken birçoğuna gidip baktırdım zaten

komiserim, sadece f a l baktırmak için gitmeme gerek yok yani ” “Neden şaşırmadım acaba © ” Bir an yanlış gördüğünü düşündü Didem. Bora gülümsemiş olamazdı değil mi? İnanmaz gözlerle gelen mesajı defalarca oku­ du ama yanlış görmemişti işte. O da gülümseyerek cevapladı Bora’yı. “Bütün kadınların fa la zaafı vardır komiserim. ”

“Hepsinin değildir bence, bütün kadınlar senin gibi değil herhalde. ” “Her şeyi öğrenme merakı, kadının doğasında var. ” “Ben de mesleğim gereği her şeyi öğrenmeye çalışıyorum ama iki paralık kadınlara paramı yedirmiyorum, bana gelecek­ ten haber versinler diye, ” deyip la f sokma fırsatını kaçırmamıştı Bora.

“Falcıya para yedirmiyorsun ama adım gibi eminim sorgu odasında zavallıların canını çıkartıyorsundur. ” 233

Sinem Hhça

“Zavallı derken? ” “Sorguya aldıklarından bahsediyorum. ” “Ben sorguya aldığım hiç kimseye, suçundan emin olana kadar baskı yapmam. Eminsem suçlu olduğundan, çözülme­ si için mecburen bazen zor kullandığım olur, kabul ediyorum ama dediğim gibi mecbur kalırsam yaparım bunu. ” “Bak işte diyorum ya, buldun zavallıyı konuşması için zor kullanırım diyorsun. ” “Keyfimden yapmıyorum herhalde. Sadece sizler yalağınız­ da rahal uyuyun, bu şehir biraz daha yaşanılır olsun diye tüm çabamız. ” “İyi d e ...”

“Ayrıca senin o zavallı dediğin insanlar y a kapkaç yapıp birini zor durumda bırakıyor ya çocuk i s t i s m a r ı yapıyor ya da daha beterlerini...”

“Haklısın d a ...”

“Daha bugün sorgu odasında sinirlerim e hâkim olmaya çalışırken sorguladığım pislik, yaşlan on ile on dört arası deği­ şen, bacak kadar çocuklara uyuşturucu sattığını itiraf etti Bu herifin surahm dağıtmazsın da ne yaparsın? Sen de yan n öbür gün anne olacaksın, o zaman anlarsın evlat ne demek. ” “O ne demek şimdi?”

“Haklısın ve verecek cevabım yok demek komiserim. ” “Ne için gittin İzmir ’e? ” “Boşandım ben geçen ay. ” “Öylem i?”

“Evet, evli kaldığım sürede yaşadığımız evde eşyalarım var­ dı. Sağ olsun Yasemin eşlik etti, gidip onları toparladım. ” m

Vana Ş a m VUe

.<İ)ziildlinı b o ş a n m a n a . ” .‘Ben a r lık ü z ü l m ü y o r u m , h a y a t t a h e r ş e y k ı s m e t ”

Didem, Senem m eselesini çok m erak etm esine rağm en bir ^rlü fırsa'

öğrenem iyordu. H âlâ birlikteler miy-

ya da şu dönem araları bozuktu da B ora onun için mi bu kadar r a h a t yazıp Ç iziy o i'd u a c a b a ?

" Ç a lışm ıy o r m u s u n s e n p e k i ? ” "Yok, ç a lış m ı y o r u m . ” " Ç a lışsa y d ın i y i e d e r d i n a s l ı n d a . İ n s a n k e n d i n i i ş e v e r i n c e kafası d a ğ ılıy o r, s o r u n l a r ı g e ç i c i b i l e o l s a u n u t u y o r . ” “H a k lıs ın d a b e n i m ş u a n i ş e v e r e c e k e n e r j i m y o k . ” “O s e n in b i l e c e ğ i n iş , b e n i i l g i l e n d i r m e z a m a b e n s a n a b i r tavsiyede b u l u n d u m . B e n c e g i r b i r i ş e ç a l ı ş , h e m z a m a n ı n g e ç ­ sin h e m b ö y le u y k u p r o b l e m i ç e k m e . ” “F e n a f i k i r g i b i g ö z ü k m ü y o r , d ü ş ü n e y i m b ir . ” " D id e m k u s u r a b a k m a z s a n b e n y a t a c a ğ ı m b i r a z , u y u m a m lazım. ” “A a a t a b ii t a b i i i ş v a r y a n n , y a t d i n l e n b ir a z . ” ‘‘Y a r ı n ? © ’’ “D o ğ r u y a , y a n n m ı k a l d ı ? S a b a h o l d u b i l e d e ğ i l m i ? ” “H a d i i y i g e c e l e r , ”

Didem “S a n a d a k o m i s e r i m , ” yazıp gönderdikten sonra Bora’dan bir mesaj daha geldi. Açıp bakınca da D id em ’in şaş­ kınlıktan eli ayağı resm en birbirine dolandı. Telefon num arasını yazmıştı Bora! Elleri titrerken kendi num arasını zorlukla yazıp gönderdikten sonra üzerinde sadece ince, ip askılı geceliği oldu­ ğuna aldırm adan, ayağına sadece parm ak arası terliklerini geçirip Yasemin’in evinde aldı soluğu.

235

Sinem Ylkça

Sokak kapısı çalınca h e r zam an k i gibi annem açar nasıl olsa diye bekledim am a san ın m an n em de aynı ham leyi benden bekliyor ki zil ısrarla çalm aya devam ediyordu.

A nnem den üm idi k esince y atak tan yavaşça kalkıp terlikle­ rimi zorlukla ayağım a geçirdim . H am ilelikten sanınm, sabah olmasma rağm en ben sanki h âlâ hiç uyum am ış hatta hiç yatmarmşçasma uykusuzum . Tam odam d an çıkarken etrafin karanlığı (Ukkatimi çekti bu sefer de. N iy e hava hâlâ bu kadar karanlık acaba diye düşünerek açtım sokak kapısını ve açar açmaz da bur­ numun ucunda D id em ’in telefonunu buldum .

“Yasemin olanlara in an am ay acak sın ,” diyerek her zaman yaptığı gibi yüzüm e bakm a zahm etine girm eden daldı evin içine.

“Didem saat k aç?”

“Alhyı yirmi geçiyor.”

A llah’un sen büyüksün, sen çok büyüksün. B ÎR PARÇACIK HATIRIM VARSA B EN İ B U K A D IN D A N KURTAR! Organi­ zasyonu sana bırakıyorum ; artık şehir dışında çalışan biri ile aşk yaşamasını mı sağlarsın, yoksa İsrail’den soıu-a T ürkiye’de de kadınlarm askere gitm esini zorunlu kılan bir yasa çıkartıp ilk gi­ decek gruba D idem ’i dâhil eder ve şöyle doğuya filan mı gönde­ rirsin bilemem. D etaylan sana bırakıyorum am a lütfen bir şeyler yap Allah’ım, hakikaten dayanacak gücüm kalm adı. ÂMİN. “Ne halt etmeye dayandın gene kapıya sabahın köründe Di­ dem?” diye sorduğumda olağanca m asum iyeti ile “G österdim ya girerken ekranı, görmedin m i?” diye cevap verdi bana.

“Hayır görmedim, henüz uyanm adığım için olabilir mi aca­ ba? Ne dersin?”

236

V ana Ş ans VUe

Her zaman olduğu gibi D idem la f kondurm am dan zerre ka­ dar rahatsız olmayarak yanıtladı beni. “O labilir.”

“Ne istiyorsun D idem , ne derdin var gene?”

“Bora ile yazışıyoruz dakikalardır.”

“Eee? Bunun için m i gelip uykum dan uyandırdın sabahın kö­ ründe?”

“Kendi yazdı ama ben b ir şey yazm adan.”

“Aman ne büyük bir olay!” “Üstelik konuşm anın sonunda ben istem eden, üstelik ima bile etmeden telefon num arasını verdi.” İşte bu ilginç bir gelişm eydi. “H adi ya,” dedim elimde olma­ dan.

Muzipçe gülüm sedi D idem . “Evet, şaşırdın değil mi?”

“Valla şaşırdım , ne yalan söyleyeyim .”

“Sabaha karşı F aceb o o k ’ta dolanıyordum , bir baktım bundan mesaj geldi.”

Konu gerçekten ilgim i çekm eye başlamıştı. “Eee?” diye sor­ duğumda Didem “ Sonra yazışm aya başladık işte. Var ya yanıl­ dığımı hiç zannetm iyom m , kesin o Senem denen uyuz ile arası bozuk bunun,” dedi yüzünde geniş bir gülümseme ile.

“Onu da nereden çıkarttm şim di?”

“Yanında olsa o kız, bana bu kadar kolay yazabilir miydi ge­ cenin bir y an sı?”

“H eveslenm e hem en bence.”

M utfağa geçip kahvaltı hazırlamaya başlamıştık. Saklama İcabının içindeki dil peynirinden koca bir parçayı ağzına tıkıştı­ rırken “N eden ki?” diye sordu Didem. “ Senem sosyal bir kız, profilinden gayet net belli oluyor bu.”

237

Sinem iH ^a

"E ee?" “ Y ani p e k â lâ b ir s e y a h a t t e f il a n o l a b i l i r , a y r ı c a . . ’’ " A y rıc a n e ? " ‘‘B e n im e r k e k le r e h i ç g ü v e n i m y o k ta tlım . S e n e m yaaııuLt u y u y o rk e n b ile s a n a y a z m ı ş o l a b i l i r , " d e d i m ç ü n k ü b u devirdeki e r k e k le r e g e r ç e k l e n g ü v e n i m k a l m a d ı b e n i m B u d e fa d a b ir k a ç d ilim j a m b o n u a ğ z ı n a tık ış tır ır k e n yanıtla­ d ı b e n i D id e m . “ Y ok a rlık d a lın n e l e r ! ” " E r k e k m ille li k ız ım h e le ki b u z a m a n d a h e p s in i n g b /ü fıldır fıld ır." ö z e l l i k l e şu .so sy al m e d y a n ı n b u k a d a r c ılk ı çıkm ışken d iy e d e iç im d e n e k le d im . “ H iç z a n n c lm iy o r u m y a ln ız d ı b e n c e o b e n i m l e y a zışırk en , d iy e in a tla e k le d i D id e m . T a k tı m ı l a k a r z n ic ıı. fik r im a.sU değiş­ tire m e z s in . “ İyi h a d i s e n in d e d iğ in g ib i o l s u n , " d e y i p k o n u y u k ıs a kcsiım ç ü n k ü s a a t h e n ü z a la c a k a r a n lık v c b e n i m t ıır tış m a y a g ü c ü m yok. “ K a h v a llıd a n s o n ra d ış a r ı ç ı k a l ı m ," d e d i ğ i n d e " N e d e n ” diye so rd u m . " C ilt b a k ım ı y a p lır a c a ğ ım b e n ." d e d i ğ i n d e is e h e r za­ m a n k i g ib i k e n d i p la n la rın ı y a p ıp b e n i d c p e ş i n d e n s ü rü k le d iğ in i a n la d ım .

E v c i, k la s ik D id e m H a n ım iliş k i h a l l e r i n e h o ş g e ld in iz İlk ö n c e k e n d in e e k s tr a d a n b a k m a y a b a ş l a r A y d a b ir o la n cılı b a k ım s e a n s la r ı h a lb ıd a b ire , o n b e ş g ü n d e b ir y a p t ı r d ı ğ ı m a n ik ü r p e d ik ü r p e riy o d u d a b e ş g ü n d e b ire ç ık a r. T ü m y u n g e n e lin d e k i fa lc ıla r a z a m i b ir g a y re t ile a r a ş iırılır. E s k i a n i a iy i b a k a n l a r k a ­ te g o ris in e g ir e n le r le k m r z iy a r e t e d ilir, y e n ile r i d c l i s l c y c e k l e n i r B irlik le o ld u ğ u k iş in in ilg i o la n la r ın a g i r e n a k l i v i t c l c r c a ğ ır ­ lık v e rilir, ö r n e ğ i n b a s la F e n e r b a h ç e li e s k i k o c a s ı G ü n g ö r 'e y a ­ ra n m a k iç in S a ra ç o ğ lu S ta d ı'n d o n k o m b in e b ile l a l m ı ş l ı ğ ı v a r-

2M

9amm9muVIU i r ima sonraki kocası K a an 'ın B eşiktaş yitneıunındc ver alacak Ular lanatik Beşiktaşlı olduğunu Ağrcnıncc "K anım ı kes. siyah hfşar akar." diyecek kadar da şerefsizin önde gidenidir D idem ' B on’ya yaranm ak ıçm nc bulacak acaba diye dOşOnmeme gcftlı Nlc yok, bulur bir şeş kesm !

"Ben gelemem, hava çok sıcak " H am ileliğim in lam beşinci londaviffl ve sıcaklar a ruk beni ciddi ciddi rahaısır etm eye baş­ ladı Didem "N c sıcağı va, h k ım ayındav ı/." diye itiraz ettiğinde ‘Vdia bana sıcak gclışvu." d e ş ip konuyu lam kopaim ava nışeılışdım kı “Senin ıh ltşa c ın yok m u cılı bakım ına Yasemin " ’ dıvc unluğunda btr süıe d u ra k sad ım liıra i conck gerekirse gerçeklen ıhivşactm vardı “ Var aslında, doğru söylüyorsun " "Ben alırım ran d ev u ları.'' d e ş ip ş e n n d a i kalkm aya yellenin­ ce m ratn u çok kölû bak lım I h d c m ’m “Saat daha vedı Didem.

Nj saalc insanlar uş k u la n n d a n bılc ırşanm am ışlır daha. Hır dc iş ycnnc mı gidecekler'^' K ahvaltıdan sonra soluğu B ağdat (7a d d e sı’ndckı her zaman gittiğimiz .solonda alm ışlık kı ıcen girer girm ez lelefonum çalmaVI haşladı .Aravanın F rh an olduğunu görm em hile m oralim i sekiz hasamak y-Oksclunıştıı sa n ın m '■ C an ım n c h a b e r '’" d ı v c n e ş e ılc a ç lım ic ic fo n u .

F rh a n 'ın da sesi kevıflı geliyordu " 1yı gıLzelım. senden ne haher'' Nc şa p ıy o rsu n '’" d iş e s<>rdu "D id em ılc c ad d e y e geldik hayalım , cılı hakim i vaptıraca-

4ım " E rhan " V a p u r labn. güzel görün kocana." dediği onda ıçımı koca b ir c o şk u kap lay arak sordum “ Erhan geliyor musun yoksa"'" “ N e tle şe n e k a d ar haber verm ek islem edim sana Hevcstcneceğitti b iliy o ru m , olu r da bir lerslık çıkar diye bekledim ama

2»

Sinem. Hkça

“Eee?” “Bitti tatlım işler, hallettik hepsini. D önüyorum cuma akşa­ m ı” Sesim hafif bir çığlık şeklinde çıktı söylediklerini duyduktan sonra. “Öbür gün yani!”

“Evet.”

“Nasıl sevindim anlatam am !” H ana şu an sanınm daha fazla sevindirecek bir haber alm am m üm kün değil, o derece yani.

Erhan “Ben de öyle. İnsan evini çok a n y o r Yasemin, en iyi otellerde kaldım kaç haftadır am a evim i çok özledim ,” deyince “Sadece evini mi özledin?” diye sordum am a beni kızdırma fırsatmı kaçırmadı tabii Erhan. “N e özleyeceğim ki başka?”

“Aşk olsun.”

“Olsun! Olsun ama seninle olsun Y asem in.”

“Kaçta uçağın cuma günü?”

“Akşam dokuz gibi İstanbul’da olurum , A llah kısm et eder­ se.”

“B en...” Daha lafımı tam am lam adan ne söyleyeceğim i an­ lamıştı Erhan ve hemen itiraz etti. “ Sen beni evde bekliyorsun Yasemin.”

“A m a...”

“Sen beni evde bekliyorsun dedim sana, uzatm a sakm .”

“Tamam canım,” deyip telefonu kapattığım da D idem işini bitirmiş, yanuna gelmişti bile. “Geç hadi seninki de yapılsın,” deyince “Tamam giriyorum hem en,” deyip çantam ı ona uzattım.

“Kiminle konuşuyordun?”

“Erhan aradı, nihayet dönüyorm uş.”

“Ne zaman?”

"Cuma akşamı.”

2f0

V a n a Şana VUe

"Ne yani, onun yan ın a mı d ö n ecek sin ?”

Tövbe tövbe lafa bak y a, o n u n y an ın a mı dönecekm işim !

Sanki elin adam ından b ahsediyor. “ D idem kocam ın yanında y a­ şamam sana ters mi g eliy o r?”

"Peki ben ne olacağ ım ?” diye soru n ca aynı şaşkın ses tonu ile ben sordum. “N asıl y an i?”

“Bora ile ilişkim izin b aşlam ası an m eselesi.”

“Bora’nm haberi v ar mı bu g elişm ed en ?”

“Ne?” “Bora’nm diyorum , haberi v a r mı ilişkinizin başlam ak üzere olduğundan? H ayır yani y o k sa h a b er verelim çocuğa, onun da bilgisi olsun.”

Didem benim daha az önce asistan kızdan aşın terlediğim için ayarını yükseltm esini rica ettiğim klim anın ayarının düşürül­ mesini isteyip sordu. “Y asem in ne saçm alıyorsun sen? Fark et­ miyorsun galiba olan ları, adam bana telefonunu verdi diyorum .”

“Ha kıstasım ız bu y an i.”

Didem “D aha ne o lsu n ?” diye s a f sa f sorunca “ Şu halde be­ nim dişçim den eczacım a, apartm an yöneticim den kuyum cum a kadar onlarca adam ile ilişkim v ar çünkü hepsine num aram ı vermişliğim var,” dedim .

“Aynı şey m i şim di b u ?”

“N eyse ya, şim di sana la f yetiştirem eyeceğim konuya döne­ lim. D iyelim ki gerçekten Bora ile b ir ilişkin başlam ak üzere, bunun benim evim e dönm em ile ne gibi bir bağlantısı var onu anlayam adım ben.”

“N e dem ek ne alakası var, yardım ına ihtiyacım olacak Yase­ min.”

B irdenbire zam anda yolculuk başladı gözlerim in önünde, g lif ile F ıra t’ın ilişkisi başlam adan önce Didem, F ırat’a göz koy­

2n

S ü u m ıt lı^

muştu ve onu elde etmek adına günlerce uğraşıp hayatı bana zin­ dan etmeyi başarmıştı.

Zaman mefhumu yok çünkü D idem 'in. Âşık olduğu adamın günlük burç yorumunda enteresan bir şey okuduğu zaman bile sabahm beşinde kapmızı çalabilir, hiç sıkılm adan hem de. Sizin sabah uykunuz. Didem 'in âşık olduğu adam ın burcunun hangi ge­ zegenin etkisine girdiğinden daha önem li olamaz, öyle değil mi?

“Tabii kendi evime dönünce sabahm altısında dayanamayacaksm kapuna. Üstelik gecenin bir yansı ya da daha gün doğmadan arayıp mesaj da yazamayacaksın. O batıyor şim di sana değil mi?”

“Ya neden geliyor ki şimdi Erhan?"

“Pardon?”

“Bak canım sıkıldı şimdi ya. Seninle yakın olmam lazım be­ nim Yasemin, böyle durumlarda çok işe yanyorsun.”

Ne işe yanyormuşsun diye soracak olursanız hemen söyleye­ yim; buluşmaya giderken giyeceği kıyafetin kombinasyonundan tutun da rakip olarak görülen bir kadının Facebook hesabmdan sahte bir hesap ile takibine kadar istemeleri hiç bitmez. Çok rahat bir şekilde, buluşmaya gitmeden önce takacağı küpenin klipsinin sağlamlaştırılması için gecenin ikisinde kapınızı çalabilir!

“Valla kusura bakma kendine başka bir ‘em ir e ri’ bul Didem.

Kocam geliyor, seninle uğraşacak zamanım yok.”

Bundan sonra Didem’in saydu-acaklannı kelimesi kelimesine hatta sırası sırasına tahmin etmek benim için hiç de güç değil.

Yaa şimdi öyle mi oldu!

“Yaa, şimdi öyle mi oldu Yasemin Hanım?”

Ayıp ayıp!

“Ayıp be, ayıp!”

O yokken biz vardık!

Bana Şans DUe

“Daha E rhan B ey y o k k en b iz v ard ık !”

Bu kadar işte senin arkadaşlığın!

“Bu kadarm ış dem ek sen in ark ad aşlığ ın !”

Senin de bana işin d üşer ama!

"Elbet bir gün sen de bana m uhtaç olursun!”

Ben de aynısını yapacağım , önce kocam diyeceğim!

“Aynısını yapm azsam şerefsizim , önce kocam diyeceğim !”

Ama yok yapam am ben!

“Ama yok, ben onu da yapam am .” Çünkü D idem bir m elek, düşünceli, insan abidesi, merhamet­ li, iyi yürekli ve dostluğa çok önem veriyor!

“Hep şu iyi niyetim den. M erham etliyim ne yapayım, elimde değil düşünceli biriyim . İstesem de senin kadar kaba saba biri olamıyorum.”

Gerisini dinlem eye gerek görmeden cilt bakımı odasına doğ­ ru yürümeye başladım .

2W

sinem Ylhça

İstanbul II Emniyet Müdürlüğü Asayiş Şube

B

ütün gerginliği üzerindeydi B o ra ’nm, m esleğe başladıktan sonra baş ağrısı zaten ayrılm az bir parçası haline gelmişti

ama son zam anlarda çektiği ağrılar dayanılır boyutta değildi. İş­ lerinden vakit bulup gittiği bir doktora günde sadece iki üç sa­ atlik uyku ile ayakta durduğunu, çoğunlukla öğün atlayıp hazır yem ek tükettiğini, en son ne zam an tatile gittiğini bile hatırla­ madığını söylediğinde, bu ağrıların son derece normal olduğunu ve yaşam standartlarını değiştirm ediği sürece yapılacak bir şey olmadığı cevabını almıştı.

Didem ile F aceb o o k’ta yazıştıktan sonra kanepede uyuyakal­ mış ve uykuya dalalı üç saat olmuştu ki merkezden aranıp çağ­ rılınca, mecburen kalkıp sadece bir duş alıp hemen işe gelmişti.

Bora tek eli masanın üzerinde, diğer eli sandalyesinin arka­ sında bir vaziyette sorgu masasında karşısında oturan çocuğu in­ celedi bir süre. Çocuktu işte, henüz on yedi yaşında bir çocuk!

Bora odaya girince korkudan hemen toparlanmaya çalışmış ama iki elini masadan kaldınnam ası konusunda kendisini uyaran me­ muru hatırladığı için biraz zorlanmıştı.

Vana Şans VUe

"Eee anlat bakalım?”

“Ne anlatayım kom iserim ?”

Bora masanın üzerinde duran tek elini de sandalyesinin arka­ sına alıp daha da rahat oturm aya başlayıp hafifçe gülümseyerek sordu. “Yok mu hiç anlatacak bir şeyin?”

“Ne olsun ki kom iserim , siz getirdiniz beni buraya.”

Bora arkasını dönm eden biraz gerilerinde bulunan polis me­ muruna seslenerek alay ile sordu. “M ehm et neden getirdiniz arka­ daşı buralara kadar oğlum , bak anlatacak bir şeyi yokmuş bize?”

Polis memuru M ehm et gözlerini sorgu sandalyesindeki çocu­ ğa dikip “Vardır kom iserim , vardır anlatacakları,” deyince çocuk hemen savunm aya geçti.’’K om iserim , anam avradım olsun k i...”

Bora yum ruğunu m asaya indirince çocuk lafını tamamlaya­ madı. “Doğru konuş lan, o ne biçim laf!”

“Komiserim öyle kaçtı ağzımdan, kusura bakma.”

“Tamam uzatm a, anlat her şeyi.” Çocuk ellerini iki yana açarak “N e anlatayım komiserim?” diye sorunca Bora “K oy o ellerini masanın üzerine,” dedi.

“K om iserim benim bir şeyden haberim yok.”

“Bak oğlum , senin bu işlerde maşa olduğunu biliyorum ben.

Zaten am acım sen değilsin, sana bu işleri yaptıran o iti bulmak.” “ K om iserim kimsenin bana bir şey yaptırdığı yok. Ben suç­ luyum, suçum u da itiraf ettim zaten.”

“Ha biz de salaktık, bunu da yedik.” “ E stağ fu ru llah komiserim.” “ B a k o ğlum , senin canını yakm ak istem iyom m ama mecbur k a lırsa m bunu bir dakika bile düşünm eden yaparım em in ol.” “ K o m is e r im ...” “ K e sm e sözüm ü!”

2<tS

«M Rfftpi “BaşOstOne komiserim."

"Bu yaşta dosyan epey kabank ama şu son yediğin halt seni epey bir sOıe içeride mtacak,” dedi Bora öfke ile. Çocuğun "İstemeden oldu komiserim,” demesi üzerine de tek kaşını kaldırarak sordu."İstemeden oldu?”

“Komiserim valla istemeden oldu."

“Alü aylık hamile bir kadının çantasını çalacagun diye yer­ lerde sürükledin, senin yüzünden bebeğini kaybetti. Cinayetten yaıgılanacakstn, biliyorsun değil mi?” dedi Bora öfkesini kont­ rol altında tutmaya çalışarak. Sorgulardaki sert tutumu yüzünden epey bir uyan almaya başlamıştı çünkü. Çocuk başmı öne eğip öylece sessiz kaldı bir süre...

“Tabii hamile, nastl olsa peşimden de koşamaz o halde diye kadıncağızı kestirdin gözüne.”

“Komısenm...” "Üstelik sen hayvan gibi kadmı oradan oraya çarpınca, yü­ zünde derin travmalar oldu. Uzunca bir sûre hastanede kalacak, bütün bunlar sana kaç seneye mal olacak biç düşündün mü?” Çocuk sadece başı önde sessizce duruyor, ağzını bile açıp cevap vermiyordu.

“Düşünmediysen de hapishane de bol bol vaktin olacak dü­ şünmek için." “Çok yerim biliyorum komiserim.” “İyi, biliyorsan sorun yok. Senin tahmin edemeyeceğin kadar sinirliyim şu an, onu biliyor musun peki?” Çocuğun “Oldu bir kere komiserim, ne gelir elden?” demesi üzerine öfkesini daha fazla baskı altında tutamayıp yüzüne ok­ kalı bir tokat am Bora. “Lan delirtme beni, ne demek ne gelir elden? Daha doğmamış bebeği anne kammda öldürdün, şerefsiz köpek!"

246

Vana Şana VUe A cıyan y a n a ğ ın ı te k e li ile t u la r a k “ İn a n b a n a k o m is e r im , bOyle o lm a sın ı is le m e z d im " d iy e s ı z l a n m a y a b a ş la d ı a m a B o ra "Tamam kes s e s in i d e ş im d i b a n a a d a m g ib i s iz e a r k a ç ık a n b e r i­ lin adını v e o n u b u la c a ğ ım m e k â n l a r ı n is im le r in i v e r,” d e y ip ö fk e ile g ö zlerin in iç in e b a k lı s o r g u s a n d a ly e s i n d e k i z a n lın ın . “ K o m is e rim y o k k i ö y le b i r i . ” B ora ik i e lin i y u m r u k y a p ı p m a s a y a d a y a d ı v e g ö z le r in i ta m gözlerinin iç in e d ik e r e k “ S a n a v a r m ı y o k m u d iy e s o r m a d ım , olduğunu z a te n b iliy o r u m v e a d ın ı is tiy o r u m s e n d e n ,” d e d i.

Çocuğun gene sessizliğe bürünmesi üzerine devam etti Bora. "Çok ağır bir ceza alacaksın, hiç mi rahatsızlık duymuyorsun?

Sen içeride ömrünü çürütürken, o koruyup kolladığın pezevenk dışanda gününü gün ediyor olacak.” “Öldürür beni, kom iserim .”

“Korkma, bir bok yiyem ez!” “İçeride olacağım komiserim, kaç kere girdim içeriye. Orada insan gece uyku uyuyamaz korkudan.”

“Biliyoruz, masal anlatma.”

“Biliyorsun da ne demeye üstüme geliyorsun komiserim?

Benim zaten hayatım bitmiş, hiç değilse içeride yaşanra ama sana isim verirsem bir gün bile yaşatmazlar beni içeride. Adım gibi biliyorum bunu.”

“Sen bana o herifin adını ve mekânını söylemediğin sürece, ben seni bu odadan çıkartmayacağım. Ben de bunu adım gibi biliyorum!”

“K om iserim ...”

Dişlerinin arasından tek lek heceledi Bora. “Çı-kart-mam!”

Yaklaşık on beş dakika sonra Bora elinde, peşinde oldukları adamın ismi, genel bilgileri ve bazı notların yazılı olduğu kâğıt zn

S tm m ım ç u

ile sorgu odasından çıktı. Yanında yOrOyen yardımcı komiser vt iki memura lalinıatlan verdikten sonra da odasına doğnı ydro. meye başladı.

Sabahtan beri bir şey yemem iş olduğu aklına gelince de fiknni değiştinp odası yerine çtkış kapısına doğru yOrüdü, otoparkta­ ki arabasına biner binmez telefonunu çıkartıp bir numara çevirdi

Cilt bakımım bittikten sonra bir de saç bakımı yaptınp ödeme yap­ mak için kasaya doğra yürümeye başlam ıştım ki Didem, beni bek­ lediği salondaki koltuklardan hızlıca firlayıp yanım a koştu ve ko­ luma öyle bir yaptşb ki asistan kıza uzattığım kredi kartım da dâhil olmak Özere elimde ve çantamda ne var ne yoksa ortalığa saçıldı.

Kızcağız hemen bankonun arkasından fırlayıp benim çan­ tamdan dökülenleri toplamaya başlamıştı ki D idem 'e öfke için­ de bakıp "Var ya Didem, kelimenin tam anlam ıyla bir öküzsün,’’ diye fisddadıra ama anladığım kadanyla neşesi o kadar yerindeydi ki bana kocaman gülümseyerek “Demin kim aradı tahmin et Yasemin," dedi.

Asistan luzm elime uzattığı kartlarunı ve diğer eşyalan alıp çantama tıkıştmrken yüzüne bile bakmadan cevap verdim Di­ dem'e. “Ne bileyim ben kimin aradığmı!"

“Bora aradı. Bora.'"

Bu durum gittikçe ilginçleşmeye başlıyordu işte. Hadi Facebook'tan arkadaşlık isteğini kabul etli diyelim ama numarasını neden verdi ki adam buna? Üstelik bir de aramış şimdi. Bir erkek ancak ilgi duyduğu bir kadının numarasını ister ve arar bildiğim kadanyla. M üm kün mü

2U

V a n a Ş a tu V lU acaba böyle bir şey? Yani Bora ciddi ciddi bu manyaklan hoşlan­

mış filon olabilir mi?

Hayır tamam güzelliğine güzel, o konuda ağzımı açıp tek laf okmeın ama bu kadın taham m ül edilmez biri. Bora gibi dene­ yimli bir komiser artık insan sarrafı olmuştur, bunun ne bok ol­ duğunu anlamamış olam az ki!

"Ne isliyormuş?” diye sordum merakla. "'Merkezden çıkıyorum , yemek için biraz zamanım var. Mü­ saitsen gel bana eşlik e t,’ dedi.”

■’Gerçekten m i?” derken ağzım hayretten bir karış açık kal­ mıştı.

“Evet.”

Bu Didem'in ağzından duyduğum son kelimeydi.

Yanında olduğum u, oraya neden gittiğimizi zerre kadar umursamayıp hatta ben gidiyorum kusura bakma deme zahme­ tine bile girmeden, arkasında toz bulutu bırakarak çıktı kapıdan.

Onun ciğerim biliyorum ben. Adım gibi eminim, şu an ku­ aförde saçlarına km k fon çektirmekle meşguldür. Dümdüz çek­ tirmez ki Bora için hazırlandığı belli olmasın. Sonra MAC’de makyaj yaptınr. A rdından yol üzerindeki favori mağazalardan bi­ rinden en acil tarafından pratik bir şeyler alır ve giyer. Ve bunlann hepsini maksim um bir saat içinde yapar, o kadar organizedir.

Ben de biraz caddeyi dolanıp eve geçeyim bari, Erhan’ın yakında geliyor olması dışuıda ilgimi çeken hiçbir konu yok şu anda.

Didem, Y asemin’den ayrılır ayrılmaz soluğu caddede sık sık gittiği kuaförde aldı, saçına km k bir fön çektirip özellikle hafif­ çe dağınık olmasını istedi. Ardından MAC’e geçip sadece göz219

Sinem, flhça

lerinin maviliğini ortaya çıkartan gri tonlarda hafif bir makyaj yaptırdı. Aksi gibi hazırlıksız çıktığı için yanında sadece günlük olarak kullandığı hafif bir parfüm vardı ve o parfüm ile Bora'nın yanına gitmesi mümkün olamayacağı için evde yedek bir şişesi olmasına rağmen B oyner’e uğrayıp yüz mg bir Dölce Gabbana Light Blue’ya üç yüz yirmi dokuz lira ödemekte hiçbir sakınca görmedi. Berchska’ya da uğrayıp kotunun üzerine düz beyaz as­ kılı bir bluz alıp hemen giyindiğinde tamamen hazu-dı.

Bora ile buluşacaklan K adıköy’deki restorana geldiğinde he­ yecandan eli ayağı birbirine kanşm ış vaziyetteydi. İlk önce kar­ şıda buluşacaklardı ama B ora’nın Anadolu tarafında halletmesi gereken bir iş çıkınca burada buluşmaya karar vermişler ve bu karar Didem’e rahatça hazırlanması için fazladan bir saat kazan­ dırmıştı. İçeri girip de etrafa bakınmaya başladığı anda, kolundan biri tutunca önce boş bulunup korku ile sıçramıştı ama arkasını dön­ düğünde kolunu tutan kişinin Bora olduğunu görünce yüzüne ge­ niş bir gülümseme yerleştirip “Merhaba,” dedi.

“Merhaba, arabayı park ederken gördüm seni, içeri giriyor­ dun.” “Öyle mi?”

“Hımm iyi oldu, bekletilmekten de bekletmekten de hiç hoş­ lanmam.”

Bora’mn kot pantolonu üzerine çıkartıp kollarını kıvırdığı açık mavi gömleğine, belindeki silahm hafif kabanklığına, yü­ zünün yakışıklılığına, hafif kirli sakalına bakıp iç geçirdi Didem.

‘Ah be güzelim, ben seni günlerce beklemeye razıyım. Sen yeter ki beni bekleme listesine yaz,’ diye içinden geçirerek B ora’nın peşinden en köşedeki masaya doğru yürümeye başladı. zso

Dana Şana Vile

Bora her zamanki tedbir hareketi ile sırtını kapıya dönmemiş ve duvara doğru oturmayı tercih etm işti ve bu hareket D idem ’in gözünden kaçmamıştı elbet. Y anlanna gelen garsona tavuk ızga­ ra, ortaya da mevsim salatası siparişi verip gönderdikten sonra Didem merak içinde sordu. “Özellikle sırtmı duvara veriyorsun sen de değil mi?”

Kısaca “Mesleki refleks,” diye yanıt verdi Bora da.

“Zor bir hayatın var.” D idem gerçekten polislerin hayatlannın dizilerdeki gibi olm adığını anlam aya başlıyordu yavaş yavaş.

“Bilerek girdim şikâyet etm eye hakkım yok.” “Öyle ama bu kadannı tahm in edebilir miydin?”

“Doğrusunu söylem ek gerekirse tahmin ettiğimden daha zor­ muş, işin içine girince iyice anladım. Akademiye girmeden önce defalarca uyanlıyorsun am a diyorum ya bu kadar zorlayacağını lahmin edem edim .”

“Bütün gün hırsızla uğursuzla uğraşıyorsun, en zoru o olmalı.”

“Genel anlam da her şey zor. Haftanın yedi günü çalışıyoruz, izin almak çok zor. Bir tatile bile hasret kalıyoruz, özel günler de bile işleyiz. Hele ki yoğun dönemlerde aralıksız beş gün merkez­ de sandalye üzerinde uyuduğumu bilirim .”

“Gerçekten m i?” diye sorarken bu tempoya bir insanın nasıl dayanabileceğini m erak ediyordu Didem. “Öyle. D üzenli bir hayatımız olmadığı için de ne sağlıklı beslenebiliyoruz ne adam gibi uykumuzu alıyoruz. Onun içinde kronik hastalıklarım ız oluyor işte, ya midemize vuruyor ya baş ağnianm ız oluyor. En önemlisi dinlenemiyoruz çünkü.” “İstifa etm eyi düşündün m ü hiç?” ‘‘B a ze n isyan edip düşünüyorum , aklım a gelm iyor değil ama sonra b ir şey ler geliyor gözüm ün önüne hemen vazgeçiyorum . “ 251

sinem Ylhça “Ne mesela?”

“Gece gündüz demeden hatta yemek yemek için bile vaktimi kaybetmeden aradığım bir kız vardı, özürlüydü. Onu sağ salim bulup annesine teslim ettiğim zaman, o yaşlı kadının ellerime yapışıp ‘Sen bana can bağışladın Hz Muhammet de sana şefaat etsin,’ demesini hiç unutamam mesela.”

“Unutulacak bir şey değil ki bu.” “Çocuklarını uyuşturucu çetelerinin elinden kurtardığım ai­ lelerin teşekkürleri, hele on altı yaşında uyuşturucuya alıştınlan hir çocuğu tedaviye ikna etmem ve o çocuğun üç sene sonra elin­ de pasta, yanında nişanlısı ile bana merkeze ziyarete gelmesini de unutamam, Ankara Narkotik’te son senemdi o zamanlar.

“Ve sen bunlar aklına gelince istifayı unutuyorsun tabii, diye ekledi Didem sevecen bir ifade ile.

“Nasıl unutmayayım, kim tem izleyecek o zaman ortalığı?

B en kaçayım, öteki bassın istifayı. Ee ne olacak ortalığın hali?

O pisliklere mi bırakacağız bacak kadar çocukları ya da mağdur olan, çaresiz kadınlan?”

Tabağındaki patateslerin üzerine ketçap sıkmak ile meşgul olan Bora’yı incelerken düşünmeye başladı Didem, ‘Bu adamın üresi nerede acaba,’ diye.

Güçlüydü Bora... Onu bir suçlunun peşinden koşarken ve adamı iki saniye içinde yere sererken, sonrasında da adamın sırtı­ na oturup kolaylıkla ellerini arkadan kelepçelem esini görmüştü.

Yakışıklıydı... Bu konuda fazla detaya girmeye y o k ... Adam ortada... Mal ortada yani! Çekiciydi... O belindeki silah ile yüzündeki çapkın gülüş ile bunu başarması o kadar kolaydı ki.

Statü sahibi bir erkekti... Gencecik yaşında İstanbul İ l Emniyeti’nin göz bebeği olmuş koca bir baş komiserdi.

252

Bana ŞanA VUe Merhametli ve iyi yürekliydi. Söz konusu kadınlar ve çocuk­ lar olunca, sinirlerine hâkim olamayacak kadar ortalığı birbirine katıp adaleti sağlamayı seviyordu. Üstelik bunun için hayatını feda edecek kadar mesleğine âşıktı.

Uzun boyu, kaslı vücudu, keskin nişancı olması, ukala tavır­ larını ise konuşmaya bile gerek yoktu. Hakikaten neresindeydi acaba bu adamın firesi, mutlaka bir şey olmalıydı ama ne acaba?

Bora doymayıp bir porsiyon daha patates kızartması istemiş, şimdi de onun üzerine mayonez sıkmakla meşguldü ve şu hali ile suçlularm korkulu rüyası, il emniyetteki lakabı ile Deli Bora’dan çok henüz on beşinde ergen bir delikanlıya benziyordu.

“Bir gün isyan edebilirsin ama bu tempoya ne kadar dayana­ bilirsin ki?”

“Dayanabildiğim kadar dayanacağım,” derken sürecin çok da uzun olmadığının farkındaydı aslında Bora. Didem “ Sonra?” diye sorduğunda ise “ Ben gelecekte yaşamam,” diye yanıtladı.

“Nasıl yani?”

“Basbayağı gelecek hakkında hiçbir şey düşünmem işte.”

“Neden?”

“Yarım dakika sonranın bile garantisi yokken, öyle seneler sonrayı düşünmeyi anlamsız buluyorum da ondan,” dedi Bora ama asıl neden farklıydı. Çünkü silahın gölgesinde sürdürdüğü yaşantısında çok da uzun bir ömrü olabileceğini düşünemiyordu.

“Doğru am a...”

“Hele ki bizim işimizde gelecek ile ilgili plan yapmayı çok saçma buluyorum.”

“Deme öyle,” derken sesi çok hüzünlü çıkmıştı Didem’ in. “Öyle ama. Her an bir saldırı ya da suikast olabilir, bir dos­ tum varsa bin tane düşmanım var. İçeriye tıktığımız adam değil ki sadece düşmanım; onun ailesi, eşi dostu, koruyanı... Her an,

253

Sinem flhça

her yerden gelebilir bela. Onun için sürekli tetikteyim ve maalese f ilenye yönelik çok plan yapam ıyorum .” “ Evlilik?” “Çok zor."

“N eden?”

“Eve uğradığım say ıb . sürekli m erk ezd e ya da dışandayım.

Eve uğradığım zam anlarda da y o rg u n lu k tan bitkin vaziyette olu­ yorum zaten ne kim se ile konu şacak , ne de kim seyi dinleyecek halim kalıyor. H angi kadın b öyle b ir hay ata taham m ül eder ki? Üstelik sürekli tayin d u n ım la n m v a r yani h e r an h er yere gidebi­ lirim, bir düzenim bile y o k ."

'B en seninle her yere gid erim be güzelim , doğuya bile gi­ derim seninle. Starbucks kahve zinciri, b irkaç ünlü AVM, Mac, Boyner, Body Shop, Yves R oche, L acoste, V akko mağazalanmn, birkaç ünlü gece kulübünün. B ahçecik, U ğurkan gibi ünlü ku­ aförlerin, ultra birkaç güzellik salom m un o lduğu h e r hangi bir doğu iline gidebilirim B ora ile!’ diye düşü n d ü D idem .

Ama bir de deniz olm ahydı elbette, deniz olm ayan yerde ya­ pamazdı Didem. M üm künse deniz olan b ir doğu iline gidilme­ liydi... Doğuda denizin olm am ası, D id e m ’in problem i değildi.

Bu konuyu çözmek için devlet baba bütün im kânlarm ı seferber edebilirdi pekâlâ, hem teknoloji de bu k ad ar ilerlem işken neden olmasmdı ki!

Didem, B ora’nın patatesini yediği o kısacık zam an zarfmda Bora’nın Tunceli’ye tayinini çıkartm ış, T u n celi’ye denizi getirt­ miş, İlcisini evlendirip dört de çocuk yaptırtm ıştı bile.

Hatta yakışıklı komiser kendini yerlere atm ış ‘D id e m ’im ben sensiz ne yapanm oralarda? Senin gibi m ükem m el b ir kadını bul­ muşken kaybetmeye dayanamam, ne olur sen de gel b enim le,’ deyip yerleri bile dövmüştü. m

V a n a Ş a m Vile

Bu sahne tam am ıyla D id em ’in hayal gücünün eseriydi tabii ania olmaması için hiçb ir neden yoktu elbet. Sahneyi biraz daha zenginleştirip düğünlerini hayal etm eye başlam ıştı ki B ora’nın sorusu ile kendine geldi.

“Eee sen anlat biraz d a.”

“Ne anlatayım ?”

“Neler yaparsın, nasıl b ir hayatın var anlat biraz işte. Fal bak­ tırmanın haricinde özel zevklerin v ardır herhalde?”

“Amma dalga geçtin sen de y a!”

“G eçilm eyecek gibi m isin sence?”

“Kırk yılın başı b ir fal baktıralım dedik, başım ıza gelmeyen kalmadı işte.”

Gerçi kırk yılın başı yerine, kırk saatin başı diye bir ifade kullansa daha yerin d e olurdu. Zira D idem ’in fal baktırm adan doksan altı saat geçirm esi m üm kün değildi!

“Ben neden tam tersini düşünüyorum acaba?” diye yarım bir gülümseme ile sordu Bora.

“N asıl?”

“Ben senin tam b ir fal delisi olduğunu düşünüyorum .”

“O nereden çıktı şim di?”

“S uadiye’de oturuyorsun.”

“Eee ne olm uş?”

“B asıldığınız yer, H alıcıoğlu diye kelim enin anlam ıyla varoş bir yer. Sizin gibi ‘A sın ıfı’ dediğim iz eğitim ve kalitede iki kadın ta S uadiye’den kalkıp şehrin bir ucundaki o izbe semle gidecek de fal baktıracak!” dedikten sonra soru sorar bir hava ile kaşlarını kaldırıp gülüm sedi Bora.

D idem “O lam az m ı?” diye sorarken Bora iki kaşını yukarı kaldırıp “O lam az güzelim ,” dedi. “Sizin gibi kadınların orada ta255

SbumYU^a nıdığı filan da olam az, siz oralardan ancak evinize hizmetçi *)ırstm z çünkü.” diye ekledi.

“Abartıyorsun.”

“K im seyi aşağılamak adına söylem ed im bunlan. hepsi ger­ çek. Toplumsal gerçek hatta."

“Anlıyorum ama. . . " “Yani siz o gün oraya ö y le tesadüfen filan gitmediniz. Mut­ laka kadının methini duydunuz şuradan buradan, bir baktıralını diye gittiniz işte." “İnsan sarrafı olm uşsun, sem kandırmaya çalışacak değilim." "Çalışma da zaten. B asıldığınız gün arkadaşın Yasemin in kullandığı araba en az üç yüz bin. N e işi olacak sizin gibi kadınlann Halıcıoğlu denilen sem tte’ " "Of tamam oldu bir kere, ne yap alım ’ " “Enayilik etmeyin."

“Efendim ?"

“Neden her şeyi iki kere soruyorsun, neresini anlamadın de­ diğimin? Enayilik etmeyin diyorum işte, kaptırmayın paranızı ona buna." “İki kuruş para alt tarafı," “Senin iki kuruş dediğin para ile bir aile bir hafta geçmiyor, şımanklık yapma." “Şımarıklık yapmıyorum ki. Gerçekten ön em sen ecek rakam­ lar değil benim falcılara verdiğim para." İtiraf etmek gerekiree D idem ’in falcılara yedirdiği para kayıt dışı ekonomiye gitmeyip faturalandınisaydı. ülke ekonom isine ciddi bir gelir sağlanabilirdi ama bunu şimdi dillendirm enin bir anlamı yoktu elbette , ,.

“Bakış açılanımz farklı. Senin Önemsenmeyecek miktar dcdiğitt para, benim evimin bir faturasını karşılar.”

2Sb

Vona Şana VUe

“Doğru söylüyorsun aslında.”

“Hadi kalk."

Alıştığı erkeklerden çok farklıydı Bora. N e içeri girdikleri zaman ona yol verm iş, ne otururken sandalyesini tutmuştu. B il­ diğin kaba saba adamın tekiydi aslında ama ne olduğunu çö ze­ mediği bir şey vardı onda.

Galiba bulmuştu onun ne olduğunu da, güven veriyordu Bora. Başına bir şey g else , ortalığı ayağa kaldırıp onu kurtaracak güçte bir erkekti o.

Sohbetin bitm esini v e ondan ayrılm ayı hiç islemiyordu, onun için aklına gelen ilk bahaneye sığındı. “ Am a tatlı yem eyecek mi­ yiz?”

Bora masaya g elen hesabı öderken “Elbette yiyeceğiz ama burada değil, yürü hadi," deyip hızlıca kapıya doğru yürümeye başladı.

Kadıköy’ün ara sokaklarına daldıkları zaman Didem “Nere­ ye gidiyoruz?” d iye sorunca “N e biçim Kadıköylüsün sen? Nere­ de ne yenir en iyi senin bilm en lazım aslında,” diye cevap verdi.

“Sen iyi biliyorsun K ad ık öy’ü galiba?” “İstanbul’un birçok sem tini iyi bilirim m eslek icabı,” derken telefonunun ekranına hızlıca g ö z gezdirdi Bora ve Didem acaba biri ile mi m esajlaşıyor merakı ile yan gözle bakmaya çalışarak sordu. “Ö yle mi?”

“Zaten bir taksiciler, bir de biz biliriz bu kadar iyi.” “ A n lad ım .” “ Ben bir de her şeyi yerinde yem eyi severim.”

“N a sıl yani?”

“M esela kebap sadece belli ustalann elinden çıkınca yenir, l^grakOy’de N izam U sta bir adana kebap yapar parmaklarını yerjin . P'**® dedin mi Samsun, her şey yerinde yenm eli.”

257

Sinem

“Titizsin bu konuda.”

“Yemek konusunda çok acım asızım , hiç öyle beğenmediğim yemeği ayıp olm asın diye beğenm işim gibi yapmam mesela.

Neyse o.“ “O o o ...”

“Tatlıyı nerede yiyeceğiz peki, nereye gidiyoruz?”

“Bunu en iyi senin bilm en lazım asim da. Ya Hacı Muhittin’e gideceksin ya da Baylan P astan esi’ne, atıştırm alık tatlı bir şey istersen de Cafer Erol var aşağıda.”

“Biliyorum hepsini aslında,” diye cevap verdi Didem, en ge­ niş repertuan elbette yem ek konusundaydı çünkü.

Didem salağı Bora ile buluştuklara günün sonunda tam tahmin ettiğim gibi ağzı kulaklarında b ir vaziyette kendi evine çıkmadan bana geldi.

Yaklaşık yanm saattir salondaki b eijer koltuklarda karşılıklı olarak oturmuş, B ora’yı konuşuyoruz. D aha doğrusu o konuşu­ yor, ben sadece dinliyorum. Âşık olmuş, beter âşık olmuş hem de!

Didem, Bora’nın fiziki özelliklerini övm eyi nihayet yanm saatte bitirip karakteristik özelliklerini övm eye başladı, sanınm bu da bir yanm saat sürer. Onu dinlerken ben de kafam da bu du­ rumu ölçüp biçmeye başladım.

Acaba gerçekten hoşlanıyor mu Bora bundan?

Kendi sorduğum soruya gene kendim cevap vereyim ‘Elbette hoşlanıyor,’ yoksa neden Facebook’tan mesaj göndersin? Hadi 2S8

D ana Şana DUe

onu gönderdi, neden num arasını versin? H adi onu da yaptı diyelinı, e peki bu yem ek daveti ne oluyor?

Didem desen zaten k ör k ü tü k âşık oldu adam a orası belli de, olur mu bu iş acaba?

Olur aslında ya neden olm asın ki. B ora efendi b ir çocuk bel­ li... Orası belli de, b izim ki m an y ak o ne olacak? Aklı başında hangi erkek dayanabilir ki D id e m ’e?

Ben kafam da türlü türlü d ü şü n celer kurarken D idem hiç ara­ lık vermeden konuşm aya dev am ediyordu, dur bakayım ne anla­ tıyor bu?

“Ay Yasemin, görsen nasıl m aço b ir adam anlatam am .”

Ha daha B o ra’nm k arakteristik özelliklerinden çıkm am ışız biz! “Üstelik tam idealist b ir p o lis.” “Öyle m i?”

“Evet, söz kon u su k ad ın lar ya da çocuklar olunca gözü dö­ nüyor öfkeden.”

“Belli am a.”

“Ay bunu sorgu odasında düşünsene Yasemin, kim bilir ne kadar seksidir.”

“Seksi? Sorgu odasında?”

“Evet, gözünün önüne gelm edi m i?” diye onay bekledi bir de bu saçm a sorusuna ve ben de “N e gelsin Allah aşkına? Gözümün önüne tek gelen bir adam öteki adam a sorular soruyor, başka ne gelebilir ki?” diyebildim sadece. “ Senin hayal dünyan bu kadar sığ işte,” deyip sonunda dal­ madığı ve hakaret etm ediği tek yerim olan hayal dünyama da kendince bir eleştiri getirdikten sonra ben, şaşkınlık içinde “Sığ mı?” diye sordum .

259

SüumBhça “Evet, aynca fantezi gücün de zay ıf belli.”

“Ha dalmadığın bir fantezi dünyam vardı, ona da yetiştin de­ ğil mi Didem?

“Aman gerçi senin fantezi dünyandan ne olacak, adım gibi eminim odunun önde gidenisindir sen yatakta.”

Tövbe tövbe!

“Ay Yasemin, B ora’yi düşünsene adam ları sorgularken. Hafif öfkeli ve kızgın, nasıl hoştur kim bilir?”

“Bana ne be elin adammdan tövbe tövbe, ne getireceğim onu gözümün önüne?”

“Ay çok hoştur bence.”

“Sen karşısmda korkudan tir tir titreyen zavallıya sor baka­ lım o durumun hoşluğunu bir de.”

“Aman bana ne ondan, hem Bora diyor ki suçlulara acıma­ mamız lazunmış.”

“Niyeymiş o?” “Çok can yakıyorlarmış da ondan.” “İyi acımayız bundan sonra madem Bora Bey öyle uygun gördü!” “Çok güzel gülüyor biliyor musun Yasemin.”

“Nereden bilebilirim acaba adamın gülüşünü Didem? Hepi topu iki kere karşılaştık. İlkinde adamın arabasına çarptın, İkin­ cisinde falcı evinde basıldık merkezdeydik ve her ikisinde de gir­ diniz birbirinize. Sanki güldü de gülüşünü göreceğim , beş karıştı suratı resmen.”

“Ay kıyamam ona. O her hali ile seksi, kızarken de gülerken d e...” “İyi Allah mesul etsin şimdiden.”

Didem “Şimdi Yasemin,” deyip koltukta biraz öne eğilince ben de tabii ki bunca yılın tecrübesi ile cümlenin geri kalanmı m

Vana Şans ViU.

hemen anladım. ‘Şimdi Yasemin, kimse devreye girmeden benim Bora’yı acilen elde etmem lazım ve yardımına ihtiyacım var,’ diyeceğinden adım gibi eminim.

“Araya biri girmeden B ora’yı elde etmek istiyorum ve senin de bana yardım etmen gerekiyor.”

Hiç yanılmam hiiiiiiçü!

Aslında şu iş olsa ne iyi olur. Sonuçta adam polis, bunlar sık süt oraya buraya tayin edilmiyor mu nasıl olsa?

Evet, ediliyor...

Didem’in Bora ile birlikte yurdun en ücra köşesine gitmesi geldi gözlerimin ö n ü n e... Didem ile aıama bin küsur kilometre­ lik bir mesafenin girm esi...

Ey yüce Rabbim, nasıl da umul ışıklan doldu içime...

a»

Sinem Ylhça

İstanbul/Cihangir

B

ora sabahın ikisinde eve girdiğinde baş ağrısı iyice şiddet­ lenmişti. Gelirken yol üstündeki bir büfede dilli kaşarlı tost

ve ayran ile kamını doyurmuştu ama şu an tek ihtiyacı yemekten ziyade kuvvetli bir ağrı kesiciydi. Mutfak dolabında bulduğu ağn kesiciden iki tane içip hemen banyoya girdi. Çıkınca da telefo­ nunu eline alıp Whatsapp’tan Didem’ in yazdığı mesajı okudu.

“Ne haber, ne yapıyorsun?”

Cevap olarak “İyidir, senden,” yazıp gönderdikten sonra mutfağa geçip kendine bir soda açtı.

B ugün neden D id e m ’ i arayıp birlikte y e m e k ye m e y i te k lif et­ tiğini tam olarak kendi de bilm iyordu aslında. M erkezd en çıkın ­ ca yem ek yem ek için bile olsa biraz nefes alm ak istem iş v e ak­ lına o m avi gözlü cadı geliverm işti birden. D idem ‘ de kesinlikle sıradan olm ayan bazı şeyler vardı ve B o ra insan sarrafı olm asını sağlayan yılların tecrübesine dayanarak bu sıradan olm ayan şe y ­ leri çok rahat çözebiliyordu. Her şeyden önce pervasız, gam sız, umursamaz kısaca hayat dolu biriydi Didem .

262

Bana Sons ViU Bora’nın da ihtiyacı olan buydu şu aralar. H ayatın kasvetin­ den, acı yüzünden, trajedisinden kısaca tüm sıkıntılarından uzaklaşdracak biri. Didem kendisinin sıkıcı, trajik, bunaltıcı hayatın­ dan o kadar kopuk ve farklıydı ki sanki başka bir atm osfer var da Didem arada sırada buraya ışınlanıyor gibi geliyordu B ora’ya. O kadar uzak, o kadar başkaydı.

Didem, yatağının üzerin e açtığı tarot kartlarından Kılıç olanı­ nın ne anlama geldiğini yorum kitapçığından okum aya çalışırken Bora'dan gelen m esaja “İ y i y i m , b e n d e k i t a p o k u y o r u m , ’’ diye sallama bir cevap yazıp gönderdi. N e yani seninle aramızda nasıl bir ilişki olacak diye niyetlenip tarot açtım mı yazsaydı çocuğa!

Bora “N e o k u y o r s u n ? ’’ y azınca da yataktan hızlıca fırlayıp kitaplığında sadece süs ve dekor am acıyla bulundurduğu hatta kapaklarını bile açm adığı kitapların arasından birini gözüne kes­ tirdi ve cevap olarak “H a y a t ı n T a m O r t a s ı n d a ’y ı o k u y o r u m ş u o r a ia r ,” y a z ı p gönderdi. ‘L ütfen çok rica edeceğim konusu ne ya

da beğendin m i, tavsiye eder m isin filan gibi bir şey sorma bana.

Bu konu burada k ap an sın ,’ diye içinden geçirirken B ora’dan ge­ len mesaj tüm hayallerini suya düşürdü.

“K o n u n e , n a s ı l b i r k i t a p ? B e n i m p e k k i t a p o k u m a y a v a k t i m o lm u y o r a m a k ita p l a r ı n k o n u s u n u d in le m e y i s e v iy o r u m , a r k a k a p a k y a z ı s ı d e ğ i l a m a g e r ç e k l e n i ç e r i ğ i n i m e r a k e d i y o r u m . ’’ “H a a r k a k a p a k y a z ı s ı h a i ç e r i k , n e f a r k e d e r k i ? ’’ “O l u r m u h i ç ö y l e ş e y , o b a ş k a o b a ş k a . A r k a k a p a k g e n e l ­ l i k le t i c a r i a m a ç i ç i n y a z ı l ı r , y a n i s a t ı ş ı a r t t ı r s ı n d i y e ö z e n t i l i ifa d e le r k u lla n ılır . B e n o n a a ld a n m a m , ö n e m li o la n o k ita b ı a lıp o k u y a n b i r i n i n y o r u m u . ’’

N e k adar zor bir adamdı bu Bora. Kitap alıp okurken bile şüpheci tavrı değişmiyor, sürekli tetikte bir yaşantı sürüyordu 263

Sinem ükça demek ki. ‘Acaba yol yakınken dönsem mi diye düşündü için­ den,’ Didem. Çok şüpheci, çok kurnaz ve hepsinden önemlisi çok akıllı bir adamdı belli ama ondan vazgeçmek istemiyordu ki. Şu ana kadar tanıdığı, alıştığı, birlikte olduğu adamlardan o kadar farklıydı ki sanki başka bir galaksiden iniş yapmıştı bu dünyaya.

Dürüst davranmaya karar verdi ve *‘Kitap filan okumuyo­

rum, tarot kartlarımı açmış fa l bakıyordum, ” yazıp gönderdi, muhtemelen cevap bile gelmeyecekti bu mesajından sonra ama yanıldığını kısa süre sonra anladı. Bora gelen mesajı okuduktan sonra yüksek sesle gülmüş, ‘ Seni mavi gözlü cadı, böyle itiraf ettirirler adama işte. Sen kim, beni kandırmaya çalışmak kim? diye düşünüp ‘‘Biliyorum kitap okumadığını © ” yazıp gönder­ mişti.

Didem’in “Nereden biliyorsun?’* sorusuna ise “Sezgi diye­

lim, ” diye cevap verdi.

“Peki, öyle diyelim komiserim. ” “Eee, ne çıktı falında?” “Öylesine bakıyorum işte. ” “Bizigörebildin mi?”

Bu mesajdan sonra Didem’in eli ayağı birbirine kanşmıştı, ekrana boş gözlerle bir süre baktıktan sonra “Nasıl, anlama­

dım?”

gönderdi.

Bora gelen mesajı gülümseyerek okuduktan sonra ‘Demek canın oyun oynamak istiyor küçük cadı!’ diye düşünüp “Bence g a yet n et an ladın , ” yazıp gönderdi.

“B ilm em k i ö ylesin e b a k tım işte. ” “B izim için açtın o k a r tla n d e ğ il m i? " “Evet. ” “N e çıktı p ek i, g ö rd ü n m ü b iz i? ”

261

'Ba/uı Ş a ıu DUe

Didem içinden k o cam a n b ir ‘Â m in, in şallah ,’ diledikten son­ ra “Görmek istiyo ru m , ” yazdı ve B ora gelen m esajı gülüm seye­ rek okudu. “B e n de g ö r m e k is tiy o r u m ,” y^z^p gönderdi.

“G erçekten m i? ” d iy e so rark en D idem oku d u k lan n a, yani gözlerine inanam ıyordu.

“Evet, ilg in ç b ir d e n e y im o la c a k bence. ” “P e k iy a S e n e m ? ” “Sen S e n e m ’i n e re d e n b iliy o r s u n ? ” “B iliyorum iş te ."

“F a ceb o o k’ta n a ra ştırm a y a p tın ,” yazıp gönderdi cevabın doğruluğundan em in o larak ve D idem de hiç itiraz edip komik duruma düşm ek istem edi. D u ru m u kabullenerek “Evet, başka ne yapabilirdim k i? S e n in g ib i e m n iy e tin g e n iş im kânları elimde değil herhalde, ” yazıp gönderdi.

“S e n e m le ayrıld ık. Z a te n h â lâ o n u n la birlikte olsaydım, sana ya zm a zd ım . O ka d a r şere fsiz değilim . ” “Ç ok sevin d im . ” “N eye? A y rılm a m ıza m ı, şerefsiz olm ayışım a m ı © ” “İk in c is in d e n za ten e m in im a m a ayrılm anıza çok sevindim.

R esim lerini ka ld ırd ın p ro filin d en zaten, fa r k ettim. ” “H iç işin de y o k d eğ il m i, p ro fil takip ediyorsun. ” “B e n im bu a ra la r işim g ü c ü m sensin kom iserim . ” “İyi, ö yle o lsu n bakalım . ” “Y o rg u n m u g e ld in ? ”

“H e m d e n a sıl ve sabah yed id e m erkezde olm am lazım. ” “O za m a n tu tm a ya yım seni, y a t u y u ." “ T a m a m c a n ım , iy i g e c e le r ."

C an ım dem işti Bora, canım!

AMurMoı Ay bir şey vardı bu dununla ilgili bir yende okumuştu. ‘Canım demişti bana, onun sahiden canı mıydım'.’' nc öyle bir şey ışıe Bir şiir miydi'.’ Hangi şair yazmıştı ’ Halil Sezai ’ 'Yok anık, çüş’ Neyse ne şu an bunlarla uğraşacak vakti yoktu Didem'm Karşısma bin geçip yaşını sorsa direkt ona bile cevap veremeyecek kadar mutluluk sarhoşuydu ve tabii kı bu durumu bınyle acilen paylaşması gerektiği için ayağına terliklcn geçirdiği gibi soluğu Yasemm'in kapısında aldı ve ne yazık ki saatin sabahın dördfl ol­ duğundan tamamen habersizdi Zaten Didem saate pek bakmazdı. Sadece buluşma zamanlannda bakardı saate, o da yanlış anlaşılmasın kızlarla buluşurken değil erkek arkadaşıyla buluşurken. Yoksa kızlan saksı gibi sekiz saat bekletsc amuıunda bile olmazdı.

Bir de güzellik salonlanndaki randevulanna gecikmesin diye bakardı, sırasmı herhangi b u yelloza kaptırm ası söz konusu bile olamazdı Yasemm'in ziline basarken hâlâ elinde tuttuğu telefonun ekranmda Bora'nm yazdığı “Tamam canım , iyi geceler,” mesajını belki yirminci kez okuyordu.

Bu sefer daha sabah bile olmadı, adım gibi eminim çünkü etraf zifin karanlık. Zorlukla gözümü açtığımda ilk iş gözümdeki uyku bandını çıkartıp şöyle b u odama göz gezdirdim ve net bir şekilde emin oldum kİ saat daha beş bile olmamış.

Kapmın zili defalarca hiç ara vermeden çalıyor ve ben kapının arkasmdakı kışmin kimliğinden hiç şüphe duymuyorum. Normal yaşantısı olanlar bu saane kapı ya da telefon çalınca endişelenir

tt6

ta n a Ş a n â D iU

amt t«nde hiç M yle bir durum yok çok şükür, tamamen sakin

v^ytneyim.

Gecenin ikisinde telefonum da çalsa kapı da çalsa bu eylemi gerçekleştiren odunun D idem olduğunu biliyorum çünkü.

Yttagundan kalkınca terliklerim i giym eye çalıştım ama sa­ dece sol ayağıma giyebilm ek konusunda başarılı oldum çünkü diğerini bir türlü bulam ıyordum . Aman ya girmiştir bir yere, ara­ makla uğraşamayacagım şimdi. Şu hale bak nasıl da basıyor zile, elini zilin üzerinde unutmuş resmen Allahın cezası!

“Geldik ya geldik, basm a artık!” diye bağınp kapıya doğru yürüdüğümde, ayağım terliğim in diğer tekine takıldı ve içimden Didem'e okkalı bir küfür savurarak açtım kapıyı.

Sahi neden içim den ediyorum ki küfrü, şöyle yüzüne yüzüne etmek varken değil mi ama.

“Nerede kaldın Yasemin, bir saattir kapıdayım.”

“Didem senden bıktım , çok ciddi söylüyorum bıktım ve artık bildiğin cinnet geçirm e evresindeyim .”

Kocaman mavi gözlerini açarak şaşkınlık içinde yüzüme ba­ karak sordu Didem. “N eden, ne oldu ki7” “Ananın a ... oldu! Tövbe tövbe, elimden bir kaza çıkacak şimdi. B ir de soruyor ne oldu diye!”

“Ay Yasemin gene neden agresifsin bu kadar?”

“Saat kaç D idem ?”

“Bilm iyorum , beşe geliyordur herhalde.” “ D id e m b e n u y u y o rd u m .”

Ve bu durum elbette D idem ’in zerre kadar umurunda değildi!

“Y asemin sana bomba gibi bir haberim var, hazır mısın?” Ü zerim deki askılı, dizüstü, Betty Boop desenli geceliğim, sadece sol ayağımdaki parmak arası terliğim, dağmık saçlarım,

267

sinem Hhça

uykudan uyanmış şiş yüzüm ile bomba gibi bir haber duymaya ne kadar hazır olabilirdim ki acaba!

“N e oldu gene?"

“Bora ile birlikteyiz, çıkıyoruz y ani.”

“Aaa!” “Şaşırdın değil m i?”

“Ne yaptın adama, çabuk söyle?” diye sordum endişe ile so­ nuçta o bizim ülkemizin bir polisi hem de iyi bir polis, korumalı­ yız onu. Hep o mu bizi koruyacak?

“Nasıl yani?"

“Didem ne yaptm da seninle birlikte olm ası için ikna ettin, onu çabuk söyle.”

“Ne diyorsun sen ya, ne yapm ış olabilirim ki?”

‘■■Valla bilmiyorum artık. K orkulur senden, her şeyi yapmış olabilirsin. Hiçbir şey yapmasan hangi akJı başında adam seninle bir ilişkiye başlar ki?”

“Aman ne komik!”

“Yalan mı?”

Didem telefonunu burnumun dibine uzatarak “Al oku baka­ lım yazışmalarımızı, ondan sonra konuşabilecek misin acaba?

Ben mi bahsetmişim birlikte olmaktan yoksa o mu? Al, oku hep­ sini,” dedi.

Didem mutfağa geçip çay demleyip sofra hazırlam aya başla­ yınca, ben de baştan itibaren yazışm alannı okudum ve kıza hak verdim, gerçekten ilişkilerini başlatan Bora olmuş.

Birkaç dakika içinde hazırladığı kahvaltı masasını görünce yaptığı eylemin saçmalığı geldi aklıma. Saat sabahın beşi ve biz kahvaltı yapıyoruz, zaten Didem ile aynı çatı altında yaşamaya başladığım günden beri süre gelen saçmalıklara hiç şaşıracak 26«

Bana San» ViU

vûklinı olmuyor çünkü ben tam b irin e alışm ışken, D idem yeni bir saçmalık üretip ona da ad ap te olm am ı bekliyor.

Neyse ya acıktım aslın d a şöyle b ir iki dilim kızarm ış ekm ek üstüne ev reçeli hiç de fena o lm az d eyip m asaya yerleştim . E k­ meğimin üzerine tereyağı sü rm ey e başladım .

“Eee ne diyorsun Y asem in?” diye sorduğunda, yüzünde zafer kazanmış bir kadın havası vardı. Ve b en cevap olarak “B ilm iyo­ rum, şaşkınım sadece,” d iyebildim .

“Neden şaşırıyorsun ki, b en ce gayet norm al bir durum .”

“Normal?”

“Evet’aynen öyle. H angi erkek benim gibi b ir kadına karşı ilgisiz olabilir ki?”

Kafatasının içinde, b ey in d iye tab ir ettiğim iz b ir organı olan her erkek!

“Pek bir m ütevazısın, m aşallah !”

“M ütevazılık eksik insanların işidir, ben dört dörtlük bir ka­ dınım. Hem güzelim hem eğitim liyim hem de karakterim on nu­ mara.”

“Evet, sabahın beşinde ham ile bir kadını uykusundan uyan­ dıracak kadar ‘O N N U M A R A ’ b ir karaktere sahipsin gerçekten," diye söylendim am a D id e m ’in saat kavram ıyla hiç işi olmazdı kı.

“A m m a uzattın sen de ya, ne kadar meraklısın uyumaya,” “D idem burad an gittiğinde saat zaten ikiye geliyordu ve hemen arkandan yattım . Saat beş olm adan da kapıya dayandm, hangi ara uyum uş olabilirim ?

“E ben de uyum adım ,” diye cıvıldadı neşeli bir ton ile. Sanki merak ettiğim tek şey buym uş gibi.

“B an a ne senin uyku düzeninden. Ben hamile bir kadınım, düzenli olarak uykum u alm am lazım. Senin gibi uykusuz, hiperaktif d eğ ilim .”

Sinem ş/Aça

“İyi tamam, giderim birazdan uyursım,” deyip bana dünyalan hağışladı yüce gönüllüm!

"Uyumama izin verdiğin için çok teşekkür ederim Didem, be­ beğim ve ben sana müteşekkiriz gerçekten!” "Önemli değil ama çok uyuma, öğlen biraz işimiz var seninle."

“Kaç saat uyuyayım ama onu da söyle, öyle git. Kendi başıma bırakma beni burada, ben embesilim ya kaç saat uyumam gerekti­ ğini hesaplayamam şim di.”

“Ha ha ha, aman ne komiksin Yasemin!” “Çok şükür, kurtuluyorum y an n senden.”

“Niye, ne var ki y ann?”

“Unuttun galiba, Erhan geliyor y an n akşam. Ben de kendi evime dönüyorum haliyle, bakalım zırt pırt kapıma dayanabile­ cek misin gecenin üçünde ya da olur olm az saatlerde arayabilecek misin?”

“Yann akşam geliyor değil m i?” diye sordu somurtarak. “Şükürler olsun, evet,” dediğimde ise D idem ’in verdiği tepki “Tam buldu vaktini,” oldu.

“Sana soracaktı değil mi adam evine gelirken?” diye söylen­ dim. Öyle ya ben gözünün içine bakıyorum eve iki gün erken gel­ sin diye, şu münasebetsizin dediği halta bak.

“Ya benim gerçekten şu günlerde sana ihtiyacım var ama Ya­ semin.”

“Kusura bakma, yann sabahtan evime gideceğim ben.”

“Neden sabahtan gidiyorsun ki, hani gece gelecekti Erhan?”

“Ev kaç gündür kapalı, gideyim de bir ortalığı toparlayıp evi havalandırayım. Gece aç gelir, börek filan bir şey hazırlayım.

Markete uğrayayım bir dolu eksik var evde, öyle mi karşılayaca­ ğım kocamı? Ne düşüncesiz kadınsın sen ya.”

Z7Ü

V ana Şana VUe

•jyi tamam, ben şimdi gidiyorum . Sen de birkaç saat uyu, sonra çıkarız.”

“Nereye gideceğiz?” diye sorm a gafletinde bulundum, sanki çok seçeneğimiz varm ış gibi. Ya alışverişe ya cilt bakımına ya kuaföre ya da falcıya gidiyoruz. Sanki Beyazıt Kütüphanesi’ne gittiğimiz mi var?

Didem “Alışveriş yapm am ız lazım ,” dediğinde ise “Ne alış­ verişi?” diye sordum çünkü yakın zam anda alışveriş yapmıştık zaten ikimiz de.

Didem “Giysi alışverişi, ne olacak başka?” diye beni tersle­ dikten sonra ben de en az onun ki kadar ters bir ses tonu ile “Dolaplann doluluktan kapanm ıyor, neye ihtiyacın var da ne almak isliyorsun çok m erak ediyorum şu an,” dedim.

“Biraz usturuplu bir şeyler alacağım .”

“Ustumplu derken?”

“Canım işte derli toplu şeyler.”

“Sebep?”

“Bora ne de olsa bir polis, biraz tutucu olur böyle tipler. Be­ nim dolap epey cüretkâr, biraz derli toplu şeyler alayım diyo­ rum.”

“Hiç gereği yok bence, o seni bu halinle gördü beğendi. Şim­ di durup dururken neden olmadığın biri gibi davranmaya ya da giyinmeye başlayacaksın ki?”

“Ne bileyim Yasemin ya, gereksiz bir şey yapmak istemiyo­ rum.”

Senin yaradılışın gereksiz! Bence sen yaratılmadan önce hal­ kın fikri alınsaydı, bu dünyaya gönderilmeni onaylayıp pamıak kaldıracak tek bir canlı bulamazdık sanırım!

271

Sinem, flkça

Neyse bu işi fazla kurcalam ayacağım çünkü Bora ile birlikle olmasını gerçekten çok istiyorum.

Bora nerede, ne yapıyor, bunu aldatıyor mu diye sürekli inlcrnetten ve bilumum araçlardan kendisini takip edecek, kalan zama­ nını da bakımına filan harcayacak ve benim yakamdan düşecek.

Hatta hayal kuruyoruz madem işin bokunu çıkartalım; evlendire­ lim bunları. Bora’nın da evlendikten sonra birdenbire tayini çıksm mı? Çıksın çıksın!

Hem de Ardahan’a filan! (aksilik bu ya!)

Sonra biz de ‘bağrımıza taş basarak’ Didem ile ancak bayram­ dan bayrama görüşmeye mecbur kalalım , (ay hadi innnşallllaahhh) Artık Didem ile evlendikten sonra psikolojisi alt üst olan Bora ile hiç ilgilenemeyeceğim. O benim değil, aslan gibi komiserini kaybeden Türk Polis Teşkilatı’nın sorunu!

Didem nihayet saat altı gibi defolup gitti, ben de hiç değilse birkaç saatliğine de olsa tekrar kapıma dayanana kadar uyuma fır­ satı bulabildim.

Biraz daha sıkacağım dişimi, yarın akşam eziyetim son bulu­ yor. Canım kocam, Erhan’ım gelip kurtaracak beni bunun elinden.

m

‘Bana Şans "DiU

İstanbul İl Emniyet Müdürlüğü Asayiş Büro

B

ora masasında oturm uş bazı dosyalan incelerken odasının kapısı çalındı ve izin verdikten sonra içeriye m em urların­

dan en genç olanı girip “ Kom iserim bir misafiriniz var," deyince “Kimmiş?" diye sordu ve aldığı yanıt canınm sıkılm asına yetti.

“Senem Hanım, efendim ."

‘Bir bu eksikti,' diye sıkıntıyla iç geçirdi. Senem ’in günlerdir telefonlannı açmıyor, yazdığı hiçbir mesaja tek satır cevap ver­ miyordu. Aynidıklan sonra ne güzel birkaç gün hiç sesi soluğu çıkmamıştı ama ne olm uşsa olm uş. Senem gene boğarcasına Bora’yı arayıp taciz etm eye başlamıştı.

“Al içeri."

M emur “Başüstüne kom iserim ," deyip odadan çıkınca, he­ men arkasından genç kadın odaya girdi ve onu görür görm ez Bora şaşkınlık içinde bakakaldı.

273

Süvem iH u^

Zaten hep incecik b ir bedeni o lm u ştu S en em ’in ama şu anki hali baz alındığında, eski hali için şişm an ifadesi bile kullanıla­ bilirdi. O güzelim saçlan gene tertem izdi am a rengi sönmüştü sanki. Tıpkı her zam an ışıl ışıl olan am a şu an sönük bir feneri andıran cildi gibi... Üzerinde gri salaş bir tişört, d a r k alıp b ir kot ve ayağındaki spor ayakkabılarıyla her girdiği o rtam d a tüm bakışları üzerine çeken o güzelim kadından o k a d ar farklıydı ki Senem.

B ora’nın m asasının karşısındaki k oltuklardan birine oturup “M erhaba,” diye fısıldadı.

“Senem bu ne hal, ne oldu sa n a? ” d iy e sordu gerçeklen endi­ şelenerek. “Bana mı soruyorsun ne o ld u ğ u n u ? ” diyerek sorusuna soru ile karşılık verdi genç kadın.

“Kime soracağım senden başka?” “Çok umurundayım değil mi B ora?” d iye sordu Senem olabi­ lecek en kırgın ses tonu ile.

“Ne demek istiyorsun sen, açık açık konuşsana, derken hâlâ bunlan konuştuklarına inanm akta zorluk çekiyordu Bora.

Senem sesini oldukça yükselterek “Ya sen ne biçim bir in­ sansın? Nasıl bir adamsın, nasıl erk ek sin ?” deyince. Bora öfke ile oturduğu yerden kalktı. “Senem, ağzından çıkanı kulağın duy­ sun. Tersim kötüdür, biliyorsun.”

“Senin her halini bilirim ben Bora, m erak etm e.” “İyi, düzgün konuş o zaman. Derdin ne, adam gibi anlat,” derken hâlâ ayakta duruyordu genç komiser.

“Neden hiç aramadın bunca zam andır?”

“Neden anlamak istemiyorsun dum m um uzu, biz ayrıldık ve benim seni arlık aramama gerek yok. Ne sen beni aram alısın ne de ben seni, anlıyor musun?” m

'Bana Şans Dite

“Bu kadar acım asız o lm a .”

“Acımasızlıkla ala k a sı y o k , sa d e c e d o ğ ru o lam y a p ıy o ru m . İlcimiz için de en do ğ ru o la n ı y a n i.”

“Aynlmak sadece se n in d o ğ ru n , b e n im d eğ il. B e n istem ed im senden aynlm ak,” d e d i S e n e m ay n ı in a tçı tu tu m ile am a B o ra 'n m (avn da oldukça netti. “ A m a b e n iste d im v e şim d i sen i aray ıp aldmı bulandırm am ı y a d a sa n a ü m it v e rm e m i b e k le m e b e n d e n ." derken sözü kesildi.

“A m a...”

“Neden aray acağ ım sen i S e n e m , se b ep n e? A rk a d a şım m ısın, sevgilim m isin? N ed e n a ra y a c a ğ ım b ir sö y le se n e b a n a ," d iy erek ellerini an lam azcasın a iki y a n a açıp so rd u B ora.

“Hiç mi b a tın y o k g e ç m iş g ü n le n n ? " “Elbette ki var, o lm a z o lu r m u ? S en o n ca zam an b an a k ad ın ­ lık yaptın, evim e d ü z e n g e tird in . N a n k ö rlü k olur, in k âr ed eb ilir miyim hiç y a p tık la n n ı? " “O zam an b eni ta m a m e n çık a rtm a h ay atın d an , lütfen."

“Senem b u n u istem e b en d e n , bu sana k ö tü lü k olur. A ynlm ışız bitm iş g itm iş, b en şim d i seni aray ıp so rsam sana tek rar üm it vermiş olacağım . B iliy o ru m sen in n ey in p eşin d e olduğunu, tek ­ rardan h ay atım a g irm e k irtib atı k o p arm am ay a çalışıy o rsu n .”

“A m a ben sen d en h a b e r alm ak istiyorum . Ö lüyorum m erak­ tan neredesin, ne y ap ıy o rsu n , iyi m isin diye? T üm zam anım seni düşünm ekle g eçiy o r.”

“B ak, k en d in e y az ık ed iy o rsu n böyle. Şu haline bak, iğne ip­ liğe d ö n m üşsün. Y azık d eğil m i san a?”

“U m u ru m d a b ile d eğil nasıl görü n d ü ğ ü m ,” dedi Senem ve gerçekten de u m u ru n d a d eğildi hiçb ir şey. “ A m a um uru n d a o lm alı, çok gençsin daha upuzun b ir hayat var önünde. K endin e b ir d üzen kurm alı ve beni unutm alısın artık.”

275

Süumithça

Senem yüzünde buruk b ir g ü lü m sem e ile “Seni unutmak mı?” diye sorunca B ora “ E vet neden o lm asın, elbet biri girecek hayatına. Yeniden sev ecek sin ,” dedi am a S en em ’in bu konudaki fikri netti. “Ben senden başka kim seyi sev em em .” “Şimdi böyle söylüyorsun am a inan bana biri çıkacak karşma ve beni sana unutturacak." “Öyle bir şey asla o lm ay acak !”

“Senem sen bilirsin, süreyi u zatm ak istiyorsan buna kanşamam. Sonuçta hayat senin hayatın am a b en ce artık kendine ezi­ yet etm ekten vazgeç. A rtık biz d iy e b ir şey yok, çünkü biz aynldık ve benim geri dönm eye hiç niy etim y o k ."

“Hiç mi sevm edin beni?” diye sordu ç ü n k ü bu soru günlerdir aklım kurcalıyordu.

“Elbette ki sevdim am a artık değil. L ü tfen daha fazla uzatma, seni üzmek istem iyorum istesem çok rah at yap arım am a yapmı­ yorum, yapam am .”

“Daha ne yapacaksın ki bana, şu halim i g ö rm ü y o r musun?

“Ben senin hayatm ı kurtarıyorum , b ir an önce beni unut ve kendine yeni bir hayat kur diyorum . B unun için de seni arayıp soramam, bunu istem e benden. Bu sana kötü lü k o lu r çünkü sü­ rekli beklenti içinde olacak ve asla ken d in e yeni b ir yol çizemeyeceksin.”

“A m a...”

“Bunu yapan da var elbet am a ben o k ad ar şerefsiz değilim .

Sadece arayan soranım olsun, telefonum çalsm d iy e bana zaafı olan bir kadını kullanam am ben,” dedi B ora büyük b ir dürüstlük ile ve Senem sadece “A nlıyorum ,” diye yavaşça m ırıldandı.

“Lütfen sen de artık kendi yoluna git, bak perişan hale gel­ mişsin.”

276

Bana Ş a ıu DiU “Yemek yiyem iyorum , zo rla b ir şey y esem de hem en k usu­ yorum. Gece uyku u y u y am ıy o ru m .”

“Yazık değil mi san a?” d iy e so rd u B o ra sevecen ve şefkatli bir ses tonu ile am a S enem “ D iy o ru m y a B ora, u m urum da değil,” diye inat etmeyi sürd ü rü y o rd u .

“Olmalı am a lütfen y ap m a b ö y le .”

“Bana bir şans d ah a v e re m e z m isin, tek rar den esek ?”

“Olmaz güzelim , b u ik im ize de k ötülük olur.”

Senem yavaşça y erin d e k alk ın ca B ora da ona doğru yürüyüp iki adımda yanına geldi. G enç kadın zo rlu k la ayakta duruyordu ve onun o eski cıvıl cıvıl h alini çok iyi bildiği için bu hali Bora’ya gerçekten d ok undu.

“Senem söz ver b a n a .”

“Ne sözü?”

“Beni unutup k en d in e yeni b ir yol çizeceksin.”

Senem ağ layarak B o ra ’ya sarıldı. “B en hiç kim seyi senin kadar sevem em B ora, b elk i b iri girecek hayatım a belki evlene­ ceğim bile senin d ed iğ in gibi. A m a şunu asla unutm a ki senden öteye kim se geçm e y ecek bu yürekte, ben seni deli sevdim Bora.

Ben seni b ir başka sev d im .”

Bora ağzını açıp tek kelim e edem ezken Senem daha da sıkı sarıldı genç adam a.

Elleri B o ra ’nın geniş sırtında ve kaslı kollannda gezinirken kokusunu derin derin içine çekti. Son kez birlikte oldukları za­ manlardaki gibi boynunu kokladı B o ra ’nın. H er bir hücresine iş­ lem esini istedi o kokunun, b ir daha ona dokunam ayacağını çok iyi biliyordu çünkü.

277

Sinem Hhça Tam tahmin ettiğim gibi D idem b irkaç saat sonra kapıya dayanıp beni uyandırdı ve biz k endisine derli toplu bir dolap hazırlamak üzere soluğu B ağdat C addesi ’n d e aldık.

A slında gelm em iz iyi oldu çünkü benim de kamım amk iyiden iyiye belirginleşm eye b aşladığı için birkaç parça bir şey almam lazım. G ünden g üne ü zerim e giy ecek b ir şey bulmakta zorlanıyorum. İlk iş New B alan ce’s uğradık. D ay an am ıy o ru m buraya gelin­ ce ve gene işin cılkını çıkartarak aynı tarz ayakkabının yedi ayn rengmi aldım. D idem de artık kot p an to lo n a a ğ ırlık vereceği için altına en uygun seçim in bu o lduğuna k a ra r vererek altı tane de kendi için seçti ve aldığım ız a y a k k a b ıla n n ik isin in de aynı oldu­ ğunu biz ancak eve gelip paketleri y erleştirm ey e başladığımızda anlayabildik.

Kendime gene en rahat ettiğim tarz o ld u ğ u için L acoste’dan uzun kollu birkaç penye, iki eşofm an altı, ev d e g iy m ek için pen­ ye bir elbise, hiç ihtiyacım olm am asın a rağ m en fuşya renginin güzelliğine dayanam ayıp m erserize b ir k a za k aldıktan sonra Di­ dem için de aynılaruım farklı renk ve d esen lerin d en seçtik.

Zara ve M ango’dan ikim iz için de y ığ m la p e n y e tişört ve günlük bluz aldıktan sonra B ath W o rk s’e geçtik. Bayılıyorum buranın el sabunlarına; limonlu, greyfurtlu, İrlan d a p am uk özlü, karpuzlu sabunlardan sepetim e şuu rsu zca d o ld u rd u k tan sonra yeni çıkan ürünlerin bulunduğu standı es geçm em in m üm künatı olmadığı için Fransız lavantası özlü serinin duş je li, krem , los­ yon, şampuan, mum, parfüm , kolonya, ışıltılı v ücut spreyi ve el kreminden oluşan tüm parçalarından sepetim in içine attım . K aş­ mir ve ipek özlü el krem ini de sepetim e attıktan so n ra (tahm in edeceğiniz gibi ikinci sepetim e atabildim çünkü ilki ağ zın a ka­ 278

B a n a San» DUe

d a r dolduğu için tarafım dan kasay a teslim

edilm işti b ile) nihayet

kasaya gittik ki şöyle b ir g ö z u c u y la b ak tığ ım d a D id e m ’in de benden hiç aşağı kalm adığını h em en anladım . İkimiz de su çlu lu ğ u m u zu n bilin ci ile birb irim izin yüzüne bakmadan sepetlerim izi b o şa ltm a y a b aşlad ık . E vet, suçluyduk çünkü her ikim izin de e v in d e en az b ir y ıl bol bol kullanm am ıza yetecek kadar krem sto ğ u m u z m ev cu ttu ve şu y aptığım ız alışv e­ rişin müsriflikten başka h iç b ir a çık lam ası yoktu.

Mavi Jean s’ten D idem için iki k o t ald ık tan sonra benim iyi­ den iyiye genişleyen b ed e n im için în tim m issim a ve B o y n e r’den birkaç takım iç çam aşırı v e askılı b ir g ecelik alıp zavallı E rh an ’ın kredi kartının tab ir y erin d e y se içine ettik ten sonra kendim izi p o ­ şet yığınım ızla b era b er C a fe C a d d e ’y e attık. B iz içeri girer gir­ mez iki garson ko ştu ru p p o şetlerim izi alıp iki turda m asam ıza taşıdıklarında n ih ay et p o p o m y e r görm üştü. Çok enerji h arcad ım ve ço k y em ek y em em lazım , ayrıca di­ yetle filan hiç u ğ raşacak h ald e değilim .

“N e yiyelim Y asem in? “ “M enüye bakm ay a gerek yok, ben Perm e A rabiata yiyece­ ğim.”

“N e alaka?” diye sordu D idem sanki ızgara penguen istem i­ şim gibi şaşırarak.

“C anım istedi, şöyle acılı b ir m ak am a yiyeyim .” “İyi hadi, ben de öyle alay ım .”

G arsona iki Perm e A rabiata, ortaya bir som onlu salata ve iki naneli lim onata siparişi verdikten sonra çantam dan limon özlü sprey kolonyam ı çıkartıp k o llan m a sıktım. Bu ham ilelik çok zorluyor beni, sürekli b ir bunalm a ve terlem e halindeyim. Şu an kuzeye yerleşip buzdan yapılm ış evlerde iki tane evcil penguenle y aşam ak fikri çok cazip geliyor.

279

Süuaı Ithça

D idem karşım da y ü zü n d e salak b ir gülüm sem e ile parmaklan koparcasına y azm ak la m eşgul ve B ora ile yazıştığını anlama­ m ak için aptal olm ak lazım .

Y em ekten önce serv is ed ilen zey tin y a ğ m a fesleğenli ekmeği­ mi banarken sordum . "B o ra ile y azışıy o rsu n değil m i?”

“Ay Y asem in in anam ıyorum hâlâ bu ad am ı elde ettiğime!”

“D ur bakalım daha b ir şey eld e e ttiğ in y o k ,” dedim çünkü gerçekten bu d u ru m lan n d eğ işk en lik g ö sterd iğ in i düşünüyorum hâlâ.

“E birlikteyiz işte.”

“K ızım neyin garantisi v a r ki bu d ü n y ad a? O na bakarsan G üngör de, Kaan da zam anında sen in k o çan d ı. O n lar bile gitti

y ani ayni deftere im za attığm adam için b ile elde ettim diyemez­ sin.” “İçimi sıkm a şim di Y asem in.” “Öyle am a dur bakalım , daha h e r şey çok y e n i.”

“H issediyorum , o benim hayatım ın e rk e ğ i.”

Bora adına üzüldüm ! “İyi hadi bakalun, hayırlısı olsun. B en de ço k istiyorum bu işi.”

“G erçekten m i?” diye sordu D idem g ö zlerin i k o cam an aça­ rak.

Evet D idem ’cün, gerçekten. Senin B ora ile ü lk en in öb ü r ucu­ na gitme ihtimalin bile yüzüm de gü ller a çtırıy o r ve ben bunun hayali ile yaşıyorum şu an. Yalnız ne güzel b ir şey o lu r ya, düşü­ nüyorum da içim içime sığmıyor.

“Evet gerçekten çok istiyorum , m utluluk senin de h ak k ın .”

“Bence benim son durağım B ora.”

Bota adına gerçekten üzülüyorum ! “Öyle m i?”

2B0

Bana SanA Bile

"Evet, evleneceğiz b iz h is se d iy o ru m v e h e r b a şa n lı erkeğin arkasında bir kadın v ard ır te z in d e n y o la ç ık a ra k B o ra ’n ın benim gibi mükemmel bir k ad ın ile y a p a c a ğ ı e v lilik te n so n ra m esleğ in ­ de zirve yapacağından d a e m in im .”

Sadece Bora için d e ğ il, b u m a n y a k la ev le n irse çocuk cağ ızın artık mesleğini y a p a m a y a c a k d ü z e y d e p sik o lo jisin in b ozulacağı ve dolayısıyla ellerin d ek i en iyi k o m ise rle rd e n b irin i k aybede­ cekleri için T ürk P o lis T eşk ila tı ad ın a d a ü z ü lü y o ru m artık!

Mesleğinde zirve y a p ac a k m ış! Çocukcağız b ir se n e d e m e sle ğ in i y a p a m a z raporu alm aya hak kazanacak k ad ar çü rü ğ e ç ık m a z sa , g elin suratım a tükürün.

Ben malımı ço k iyi b iliy o ru m .

“Bırak şu telefo n u d a y e m e ğ in i y e D idem . E v e gitm ek istiyo­ rum, öldüm y o rg u n lu k ta n .”

“D ur b ir d ak ik a n e re d e o ld u ğ u m u z u soruyor, onu yazıy o ­ rum.”

“O oo m aşallah , h esa p da v e riy o ru z artık d em ek .”

“D iyene bak! S en y ü z ü n e k aç k ere k rem sürdüğünü bile ra­ por ediyorsun E rh a n ’a, san k i b en d en farklısın d a.”

“O b aşka, E rh an b e n im k o c a m ,” dedim g u rur ile.

“B ora da b e n im m ü sta k b e l k o c a m !”

Ay hadi in ş a lla h h h h ...

Y em eklerim izi y ed ik te n sonra ikim ize de b ir ağırlık çöktü ve m asan ın y an m d ak i p o şet yığ ın ın ı alıp arabayı park ettiğim iz ara sokağa k a d ar y ü rü m ek b ile gözüm üzde büyüdüğü için ikinci kahveleri sö y ley ip b iraz daha o yalanm aya karar verdik. Tam kah­ venin y a n ın d a serv is edilen lokum u ağzım a atıyordum ki uzun zam a n d ır g ö rm ed iğ im iz ortak arkadaşım ız Ayşegül, her zamanki neşesi ile m asam ıza dam ladı. Ayşegül bizim kolejden arkadaşı­ 28i

Süum ilhça mız ve çok lakabı vardır. A stro lo g A yşegül, M edyum Ayşegül, Tarotçu Ayşegül ilk etapta ak lım a g e le n le r... İnanılm az güzel fal b ak ard ı o zam a n lard an beri, geçen yıllar içinde kendini iyiden iyiye g e liştirip M oda taraflarında bir kişi­ sel gelişim atölyesi açtığını d u y m u ştu k am a b ir kere bile gitmek nasip olm adı daha ve kıza g e rç ek te n ay ıp etm işiz bunun şimdi farkmdayım.

Uzun, kıvırcık, sa p san sa ç la n , zü m rü t yeşili gözleri, uçuk san, askılı elbisesi ve gene u çu k sa n b ab etleri, boynundaki yıl­ dız desenli kolyesi ile gene m asal k a h ra m a n la n n ı anım sattı bana Ayşegül.

“Ya nasıl özledim sizi k ızlar am a ço k h ay ırsızsın ız biliyorsu­ nuz değil m i?”

“B iliyorum Ayşegül ve inan seni g ö rü r g ö rm ez mahcubiye­ tim geldi akluna. D id em ’in b ir su çu y o k aslın d a, kaç kere dedi kalk hadi A yşegül’ün iş yerine g id elim diye am a benim ihmalkâr­ lığım oldu.”

“N eyse boş verin am a kırgm ım ve telafi ed in bu durum u.” “İnan bana edeceğim , söz v eriy o ru m ö n ü m ü zd ek i hafta uğ­ rayacağım yanına.”

“Tamam, peki,” deyip gene kocam an b ir g ü lü m sem e yerleş­ tirdi yüzüne Ayşegül. O ldum olası böyleydi bu k ız zaten, dünya yıkılsa umurunda olm az, en olağanüstü o lay a verd iğ i en büyük tepki en fazla yanm saat kim se ile ko n u şm am ak olurdu.

O zamanlardan beri A yşegül’ün bir sin ir sistem inin olm adı­ ğını düşünmüşümdür, san m m ailesi b ebekken badem cikleriyle beraber bunun tüm sinirlerini de aldırdılar aradan çıksın diye!

Sevgilisi bunu terk edip, olayın üzerinden daha iki gün geç­ meden nispet olsun diye koluna başka b ir kızı takıp gözünün 282

V a n a Şans VUe

önünde iki tur attı. A y şeg ü l’d ek i tek tep k i b aşın ı sağ taraftan sol ınrafa çevirip cık cık lam ak o ld u ... O k a d a r v u rd u m d u y m az, ge­ risini siz tahmin edin artık.

Masamızın y an ın d ak i p o şe t y ığ ın ın a b ak ıp “A lışveriş mi yaptınız kızlar?” diy e so rd u A yşegül.

“Evet ve resm en işin c ılk ın ı ç ık a rttık ” d ed im etrafım ızdaki pakel tepeciğine şö y le b ir b ak arak .

“G örüyorum , b u n la r n e y a c o şm u şsu n u z v alla.”

“Ayşegül y em ek y e d in m i sen tatlım , n e söyleyelim sana?” diye sormayı akıl e tm iştim n ih ay et.

“Ben sadece b ir k a h v e içm ek için g eld im , g irer girm ez de sizi gördüm işte.”

“Sadece k ahve m i içec ek sin , b a k do ğ ru söyle b ir şeyler söy­ leyelim sana?”

“Yok tatlım k ah v e y e te r h a tta T ü rk kahvesi söyleyin birinize fal bakayım .”

Ve tabii ki o sa d ece “B İR K İŞ İL İK FAL B A K T IR M A ” hak­ kını direkt o larak D id e m ’e verd im , hem de o ağzını bile açm a­ dan. O falı ban a b a k A yşegül d esem , D id e m ’in ağzını ‘Sen evlen­ din, senin zaten fa lın a b ak ılm az. B ırak da bana bakılsın ,’ diyerek açacağını adım gib i b iliyorum .

K endi el d eğ m e m iş g en cecik kız ya! Sanki iki kocayı ben aldım, tö v b e tövbe! Ü çü n cü T ü rk kahvesini içip kalp ritm im izde ciddi bir artışa sebebiyet v erd ik ten sonra D idem fincanını kapatıp profesyonel bir d o k u n u şla, bardağın üzerine parm ağından çıkarttığı üçtaş pırlan ta yüzü ğ ü n ü de yerleştiriverdi. Elbette o fincan hem en soğum alı, o fala hem en bakılm alı. Z am an çok değerli hele hele Di­ d e m ’in zam anı ekstra önem li.

Sinem Ylkça

“Şekerim sen b ir y ü z ü k ç ık a rtm ışsın parm ağından, resmen havada bir halka var. Y oksa b o şa n d ın m ı se n ? ” Bak bu h ak ik aten ilg in ç ç ü n k ü D id e m ’in boşandığını bilmesi m üm kün değil A y şe g ü l’ün.

“B oşandık, e v e t.’’ “Ü züldüm tatlım am a b en b aşk a b ir ad a m görüyorum burada. Şöyle uzun boylu, yap ılı, sırtı g e n iş, k u v v etli b ir erkek bu.”

“E ee?”

“Bu adam la y ak u ıiaşm ışsın sen , y ü z ü n ü z birb irin ize dönük.”

“Evet ve ben bu d u ru m d a n g a y e t h o şn u d u m .”

Senin evlenip k ısa b ir sü re so n ra ç o o o k u z ak lara gitme ih­ timalini düşündükçe ben de bu d u ru m d a n g a y e t hoşnudum Didem ’cim ...

“Yalnız bu çocuk d ev let d a ire sin d e m i çalışıy o r, b ir bayrak var yanmda ve tam an la m la n d ıra m a d ıra .”

Didem A yşegül’ün so ru su n u k ısac a “P o lis ,” d iy e yanıtlayın­ ca Ayşegül şaşkm iık ile “Polis m i? A aa sen h iç tak ılm azd ın öyle tiplere, hayret?” diye sordu tabii. “Öyle böyle değil am a g ö rm en lazım A y şeg ü l, inanılm az bir adam.”

“Hadi ya,” derken gözlerini m u zip çe k ısm ıştı A yşegül.

“Dizilerden fırlam ış gibi y ak ışık lı b ir ad am g e tir gözünün önüne; uzun boylu, yapılı, esm er, seksi b ir baş k o m ise r d ü şü n .”

“Vauuvvv!”

“Eee neyse sen devam et, ne g ö rü y o rsu n b a şk a ? ” d iy e sordu çünkü şahane bir giriş yapılm ış olan falını b ö lm e k istem iyordu tabii.

“Bu adamın arkasında b ir kadın var, a rk ad a b ıra k m ış am a kadın sanki tek eli ile bunun p açasına y ap ışıy o r.”

284

'Bana Şajts VUe

Didem “Onun o ellerin i k ırarım ben! N e işi v a r ellerinin be­ nim aşkımın p açaların d a!” d iy e c ın id a m a y a b aşlad ığ ın d a, Ayşe­ gül’ün cevabı “Valla o k ad arın ı b ile m ey e ce ğ im artık ,” oldu.

“Neyse, başka ne g ö rd ü n ? ” “Bu kız su gru b u n d an . Ç o k d u y g u sal b ir kız, m uhtem elen balık burcu.”

Ben de bu işi hiç a n la m ıy o ru m k ard eşim ya. H adi adam ın uzun boyunu yapılı v ü c u d u n u fald a şekilleri benzeterek anlaya­ bilirsin de o kahve te lv e sin in n e re sin d en k ızın su grubu m uhte­ melen de balık b u rc u o ld u ğ u n u an lay a b iliy o rsu n ki!

“Olabilir, alık b ir şey e b e n z iy o r zaten. B aşka ne gördün?”

“B aşka b ir şey g ö re m iy o ru m .”

“Bu kad arcık m ı h e p si? ” d iye sordu b ü y ü k b ir hayal kırıklığı ile Didem. “Çok az b iliy o m m am a inan başka b ir şey görm edim . Şöyle yapanz, nasıl o lsa Y a se m in ’le benim iş yerine geleceksiniz ya, sana adam gibi b ir taro t a ç a n z .”

“T am am .”

“K ızlar ço k sev in d im sizi gördüğüm e am a benim kalkmam lazım.”

A yşeg ü l’ü uğ u rlad ık tan sonra poşet yığınım ızı taşım aya üşen­ diğim iz için b ir süre daha oturm aya karar verdik am a geciktirm e­ ye çalıştıkça p oşetlerin kendi kendilerine havalanıp eve gidem e­ yeceklerini an lad ık ve el m ahkûm , yüklenip evin yolunu tuttuk.

E rtesi sabah küçük valizim i toplayıp annem le vedalaştıktan sonra ev im in yolu n u tuttum .

E şy alarım ı dolaplara, kozm etiklerim i de yerlerine yerleştir­ d ik ten sonra m utfağa girdim . Ö nceden arayıp günlerini erkene ald ığ ım tem izlikçiler etrafı tem izlerken ben de mutfaktaki işle285

Sinem flkça

rimi hallettim. Erhan’ ın geç bir saatte geleceğini hesap ederek hafif bir şeyler hazırlamaya karar verdim. Limonlu keki çırpıp fırına attıktan sonra küçük bir borcam tepsisine peynirli börek hazırladım. M ücver yapıp kızarttıktan sonra banyoya girip duşu­ mu aldım ve nevresimleri değiştirip evin çok yakınında bulunan kuaförde aldım soluğu.

Saçlanma düz fön çektirip manikür pedikür ve epilasyon iş­ lemlerini yaptırdığımda saat akşam dokuz olmuştu bile.

Eve döndükten sonra da m akyajım ı yapıp üzerime diz üstü, düşük omuzlu, krem rengi spor bir elbise giyip ayağıma da düz krem rengi parmak arası terliklerimi geçirdikten sonra nihayet hazırlanabildim.

Erhan’ı beklemek ayrı bir k e y if benim için, onun için hazır­ lanmak da öyle. M esela ellerime krem sürerken onun parmakla­ rını kendi parmaklanmın arasına geçirişini hayal ederim ya da saçlarımın arasına onun en sevdiği sprey parfümü sıkarken Er­ han’ın saçlarımı koklamasını. Nasıl bir sevgidir tarif bile edemi­ yorum çoğu zaman. Hiçbir şey yapmasına gerek yok bana çekici gelmesi için. Araba kullanırken, uyurken, televizyon seyreder­ ken kısaca her hali ile eşsiz bir erkek bana göre. Salonun geniş balkonuna çıkıp denizi seyrederken nihayet kapının zili çaldı ve ben resmen koşturarak açtım kapıyı.

Krem rengi keten pantolonu, nefti yeşili Lacoste tişörtü ve kahverengi spor ayakkabıları ile her zamanki gibi çok şıktı. Y ü ­ zünde hafif bir gülümseme ile valizlerini içeriye koyar koymaz haftaların özlemi ile sarıldım kocama.

“Canım benim hoş geldin.”

“Hoş bulduk güzelim,” deyip her zaman yaptığı gibi boy­ numdan öptü Erhan ve ben kendimi toparlar toparlamaz da “Na­ sıl geçti yolculuğun?” diye sorabildim. “ R ötar yapmadı Allah’tan, onun için güzel diyebiliriz.”

286

<Baııa ŞanA Dile.

“Banyo hazır c a n ım .”

“Tamam giriyorum h e m e n .”

Erhan duştan ç ık tık ta n s o n r a ü z e r in e s a d e c e b ir k e te n şo rt geçirip salona g e ld iğ in d e , b e n d e b ir k a d e h v is k is in i h a z ırla y ıp sehpamn üzerine b ır a k m ış tım b ile .

Nasıl özlem işim e v d e k i v a r lığ ın ı, s e s in i, y ü r ü y ü şü n ü ...

Her zam an o tu rd u ğ u te k li b ü y ü k d e ri k o ltu ğ a o tu m p b e n i de belimden çekince, k e n d im i e n s e v d iğ im y e rd e y a n i E r h a n ’ın k u ­ cağında b u luverdim . B ir e lim ç ıp la k g ö ğ s ü n d e k i tü y le ri o k şa rk e n diğer elim h a fif k ırla ş m ış s a ç la n n a d a ld ı. B irk a ç s a n iy e h iç b ir şey söylemeden sa d e c e b ir b irim iz in g ö z le r in e b a k tık . B iz b a z e n h iç k o ­ nuşmayız zaten , sa d e c e b ir b irim iz in g ö z le rin e b a k a r d a la r g id eriz.

Erhan te k e liy le e lb is e m i b ir a z d a h a y u k a n itip b a c a ğ ım ı o k şa r­ ken diğer eli ile s a ç la n m ı y a v a ş ç a ç e k ip e n se m i o k şa m a y a başlad ı.

D o k u n u ş u ile h e rz a m a n k ig ib iiç im ü ıp e rd i.B irb irin iç o k iy i ta n ıy a n iki sevgilinin ra h a tlığ ı ile s e v iş m e y e b a şla d ık . B e n o n u n k u c a ğ ın ­ da ve ikim iz de n e re y e d o k u n u p n e y a p a c a ğ ım ız ı ç o k iyi b ile re k ...

Elini e n s e m d e n ç e k ip b a ş p a rm a ğ ın ı d u d a ğ ım d a g ezd irm ey e başladığında h a fif b ir in le m e ç ık tı a ğ z ım d a n v e E rh a n b en i iyice kendine çe k ip y a v a ş ç a d u d a k la n m d a n ö p m e y e b aşlad ı.

S adece v a rlığ m ı d e ğ il, k o c a m ın n e fe s in i de ö z le m işim ben.

H iç u n u tm a m , e v le n m e d e n ö n c e e v in eşy a larım bak ark en sıra o tu rm a g ru b u n a g e ld iğ in d e şu a n k i m o b ily a la n g ö rd ü ğ ü ­ m üzde E rh a n ile a y n ı a n d a b irb irim iz e b ak ıp g ü lü m se m iştik ...

Bu g en iş k o ltu k la rd a n e se v işiriz b iz a m a d e rc e s in e ... Şu a n k i v a z iy e tim ; e lb ise m sıy rılm ış am a hâlâ ü zerim de, Er­ han b a c a k la rım ın a ra sın d a , ikili k o ltu ğ u m u z d a deli gibi sevişir v a z iy e tte y iz v e ta b ir y e rin d e y se d ü n y a u m u ru m d a değil.

287

SlıumilHça

N eredeyse beş ay lık h am ile o ld u ğ u m için tehlikeye girme­ mek adına işi fâzla u z atm ay ıp k ısa k estik ve ben toparlanıp yiye­ cek bir şeyler h azırlam ak ü z e re m u tfağ a geçtim .

D olaptan m ücver, fin n d a n d a k ek v e böreği çıkartırken Er­ han arkadan belim e sa n lıp en sem d en ö p tü k ten sonra “Neler yap­ tın?" diye sordu.

E lim le borcam uı için d ek ileri g ö sterip “B u n lar işte hayatım, fazla bir şey y ap m ad ım v ak it g eç d iy e am a istersen hazırlanm hemen bir şeyler,” dedim .

“Fazla bile bunlar, elin e sa ğ lık ,” d ey ip tezgâhın üzerindeki elimi ağzm a doğru g ö tü rü p p a rm a k la rım ı te k e r teker öpmeye başladı Erhan. Yaptığı küçü cü k b ir şey le b ile beni nasıl heyecanlandıracağm ı o k ad ar iyi b iliy o r ki.

Ensemi öptükten sonra k u la ğ ım a “Y asem in çok özledim seni," diye fisıldaym ca cev ap o larak sad e c e “B en d e ,” diyebildim.

“Bir daha gitm e olu r m u ? ” "İş içindi biliyorsun, k ey fe k e d e r b ir şey d e ğ il.”

“Biliyorum am a benim hiç tadım y o k se n siz E rhan. N e yap­ sam keyfim yerine gelm iyor, h içb ir y e rd e b an n a m ıy o ru m , içim sıkılıyor.”

“Ben de öyleydim inan, işe g ü ce d alıp kafam ı dağ ıtm ay a ça­ lıştım ama özellikle geceleri çok arad ım se n i.”

“Sadece geceleri mi?

“Sadece geceleri dem edim , özellik le geceleri d e d im ,” dedi Erhan hafifçe gülüm seyerek.

“Peki bakalım .”

Erhan "Ne dedi doktor son kontrolünde, y o lu n d a m ı h e r şey?

Bir terslik yok değil m i?” diye sorunca da “Yok h ay atım , h er şey yolunda,” dedim am a nasihatleri başlam ıştı b ir kere. “H a v a la r da

288

Dana Şans VUe

lyicc serinledi, ev çok sıc a k a m a g en e de b ö y le p arm ak arası ter­ likle filan dolaşm a. A rtık n e re d e y se k ışa gird ik , d ik k at et b iraz.” “İyiyim ben, m era k e tm e ,” d e d im teselli ed ercesin e eline d o ­ kunarak. “Üşütür h astalan ırsa n s o ra n m b en san a .”

“Bırak şim di onu da F ıra t’tan ne h aber, ne y ap ıy o r?”

“Bir sevgilisi var, M a c a r b ir k ız .”

M acar b ir kız! S a n ırım F ır a t’ın ilişk iy e g irm ediği b ir tek M a ­ car ırkına ait kız k a lm ıştı, o n u d a h alle tm iş çok şükür. Vatana, millete hayırlı u ğ u rlu o lsu n .

A bartm ıyorum , İta ly a n , F ra n sız, İn g iliz, R us klasik kaçacak, onlardan çok g ö rd ü k y a n ın d a d a asıl Ç inli h atta onu da geçtim Hindistanlı b ir top m o d e l b ile g ö rm ü şlü ğ ü m vardır.

U niversal b ir k işilik F ıra t B ey!

“E lif de b u ra d a g a rib im h â lâ o n d an h a b er bekliyor,” dedim sıkıntıyla ve g erç e k te n b e k liy o r da.

“B ek lem esin artık , ç ık a rsm y ü zü ğ ü p arm ağından. G erçekten Fırat tam am en u n u ttu E li f ’i, d ö n m e y e de hiç niyeti yok inan.”

“B en sö y le y e m e m E lif ’e ö y le b ir şey,” dediğim de ise Er­ han’ın cev ab ı “ S en b ilirsin , sen in a rk ad aşın ,” oldu ve hem en ar­ kasından sordu. “Y edi m a h a lle delisi ne y ap ıy o r?”

Yedi m a h a lle d elisi d erk en E rh a n ’ın kim den bahsettiğini he­ men a n la m ışsın ız d ır s a n ırım ...

“D id em iyi, b ir ilişk isi v ar.” “ Y uh!” “ Ş aşırd m d eğ il m i? ” “N e k a d a r oldu şu rad a b oşanalı daha ya, hangi ara buldu bi­ rini?” “Ç o k te s a d ü fle r oldu aslın da, arka arkaya geldiler.” £>9

Süum rnfm

“Bu sefer ki kim ?”

“Bir baş komiser.”

“Hem de?” YOzOndc gerçekten şaşırdığım belirten bir i&dc Erhan’ın.

Ve “Evet, gayet de düzgün bir tip.” diye de ekledim.

“Baş komiso- olduğuna göre illaki düzgün bir tiptir de, bu­ nunla ne işi var onu anlam ıyorum işte.”

“Haklısın ne diyeyim ...”

Erhan “Hayret nasıl oldu da aram adı ya da bir şey yazmadı Itaç dakikadır?” diye sorunca da “Telefonum kapalı,” dedim gü­ lerek. “Şuraya hak, A llah'ın delisi rahat bıraksın diye telefon kapadyorsun."

“Alıştım ben artık.”

Sen yokken ben neler çektim aşkım , o deli sabahın körlerin­ de kapıma dayarup beni kaç kere uykusuz bıraktı desem , hamile konm rahat etsin diye ben gözünün içine bakıyorum sen nasıl rahatsız edersin diye ciddi ciddi olay çıkartır Erhan, biliyorum.

Onun için suanak en iyisi diyerek çenem i kapatayım .

Erhan elini kamımın üzerinde hafifçe gezdirirken sordu.

"Hâlâ ısrarcı mısın cinsiyetini öğrenm em ek konusunda?”

“Evet, sürpriz olsun istiyorum .”

“Ben öğrenmek istiyorum am a.”

“O zaman bir dahaki kontrole birlikte gideriz, sana söylesin doktor cinsiyetini. Ben duymak istem iyorum .”

Erhan "Yasemin çok şaşırtıyorsun beni, biliyor m usun?” de­ diğinde “Niye k ir ’ diye sordum.

“Her şeyi merak eden bir kadınsın am a çocuğunun cinsiyeti­ ni merak etmiyoTsun, gerçekten çok şaşuUcı.”

290

•BanaŞanADUe

“Merak ed iy o n ım a m a sık a c a ğ ım d iş im i,” d e d im çUnkü g er­ çekten sOrpriz o lm asın ı is tiy o ru m .

“Ben de g e lec eğ im b ir d a h a k i d o k to r ra n d e v u su n a , b e n ö ğ ­ renmek istiyorum c in s iy e tin i.”

“Tamam iki h a fta v ar, g id e riz b e ra b e r.” “İki hafta m ı, ç o k m u ş y a ? ” “Evet can ım .”

Erhan “Yok b iz y a n n b ir a ra u ğ ra y a lım d o k to ra , b en b ek leyemcm iki h afta,” d e y in c e b a n a d a “ İyi m a d e m g id e riz ,” d em ek düştü.

“A kşam üzerine al ra n d e v u y u . Ç o k y o rg u n u m , y a n n geç v a k ­ te kadar u y u m ak is liy o ru m . S o n ra b ir iki saa t işe u ğ ram am la­ zım.”

“A m a y a n n c u m a rte s i, işe m i g id e c e k sin ? ” “B irkaç s a a tliğ in e d e o ls a u ğ ra m a m la z ım .” “İyi p ek i, ö ğ le d e n so n ra y a a lın m ra n d e v u y u o z a m a n .”

O k ad ar ö z le m iş im ki E rh a n ’a s a n lıp u y u m ay ı, sanki o gitti­ ğinden beri u y k u su z d u m d a h a fta la rın ü z e rin e ilk d efa u y u y ab il­ mişim gibi d e lik siz b ir u y k u ç e k ip , sab ah da o lağ an ca neşem le uyandım .

E rh an ’ı k a h v a ltıd a n so n ra işe u ğ u rla y ıp T ü rk kahvesi eşliğ in ­ de denize k a rşı teras keyfi y a p m a k isted im am a tabii ki sab ah lan nıın k âb u su D id e m b u n a iz in v erm ed i.

K ahv e fin c a n ım e lim d e , so d a ve lokum k âsem yanım da çar­ şaf gibi d e n iz i se y re d e rk e n , ça la n telefo n a b ak m ay a zaten gönül­ lü d e ğ ild im a m a ü stü n e b ir d e ek ran d a D id e m ’in adını görünce İliç a ç m a m a y a k a ra r v erd im . B eş kez, ev et tam ı tam ına beş kez arayıp ö y le b ir ta c iz etti ki m ec b u r k aldım açm aya.

291

Sinem Yll^a

“E fendim D id e m ? ” d e d im b e z g in c e am a diy o m m ya kendi haricinde h içb ir şey le ilg ile n m e d iğ i iç in “N ered esin Yasemin, bir saattir seni a n y o n ım ,” d iy e so rd u .

“T erasım da k ah v e keyfi y a p ıy o ru m , izin v erirsen tabii.”

“Bu havada terasta m ı o tu ru y o rs u n ? ” Ay ona da k an ştı!

“H ırka aldım ü zerim e, iy iy im . H a v a a lm a k istedim biraz,” diye açıklam a g etird ik ten so n ra “G e ld i m i E rh a n ? ” diye sordu.

“G eldi çok şük ü r.”

“N e zam an gid ece k g e n e ? ” Tövbe tövbe!

“Ya daha yeni g eld i ad a m c a ğ ız , n iy e g itsin ki te k rar?”

“Y asemin sen b u rad a y o k k e n ç o k c a n ım s ık ılıy o r benim , git­ tin ta uzaklara.”

Ta uzaklara? İnanın ö lç m e y e k a lk sa m , a n n e m in evi ile şu an yaşadığım evin arası m ak sim u m b ir k ilo m e tre d ir.

“D idem abartm a A llah aşk ın a, y ü rü m e y e k a lk s a n m aksim um yedi sekiz dakika sonra k ap ım d asın . G e rç i y ü rü m e se n , otursan oturduğun yerde ben daha çok m e m n u n o lu ru m a m a .”

“Aman çok kom iksin. B u rad ak i gib i o lm u y o r işte, çat kapı gecenin ikisinde bile d am lıy o rd u m b en san a. Ş im d i istesem de gelem iyom m .”

“Tabii tabii gel, E rhan da o k u su n se n in c a n ın a .”

“Onun için gelem iyorum zaten , ara y a m ıy o ru m da istediğim zam an,” dedi çocuk şım arıklığı ile ay k ıy am a m , b e te r ol cadı! “Şükürler olsun.”

“Yasemin hadi giyin de d ışarı ç ık alım b ira z ,” d e d iğ in d e “O l­ maz, işim var benim ,” diye itiraz ettim am a y a k a m ı b ırak m ay a niyeti yoktu bunun. “ N e iş in v a r ? ”

292

Vana Ş a m Vile

“Evli ve h am ile b ir k a d ın ım D id e m , b e n im iş im in o lm a sın jan daha doğal ne o la b ilir k i? E r h a n ’m ç a m a ş ır la n y ık a n a c a k , jlcşama yem ek y a p a c a ğ ım , e v i to p a r la y a c a ğ ım s o n ra d a g iy in ip ç ı k a c a ğ ı m . E rh a n ’la b u lu ş u p d o k to r a g id e c e ğ iz .”

“Ay ne d o m estik tip le r s in iz siz , k a n k o c a ta m b u lm u şsu n u z birbirinizi.”

“Ne alakası v a r? ” “Yok m u? K o c a n m ily o n d o la r ía n y ö n e tiy o r, re s m e n p ara içinde y ü züyorsunuz. A y a ğ ın a g iy d iğ in a y a k k a b ın m tek i altı y ü z dolar, yani istese b ir d e ğ il b e ş h iz m e tç i ç a lış tırır a y n ı a n d a am a koca evin işini sen y a p ıy o r s u n .”

“Erhan d ah a e v le n m e d e n ö n c e ö z e llik le rica etti e v d e y atılı yabancı birini is te m iy o ru m d iy e , b e n d e o lu r d e d im .”

Evet g erç e k te n is te m iy o r e v d e y a b a n c ı b irin i, iste se k çok d o ­ nanımlı ve b ü y ü k b ir v illa d a y a ş a y a b ile c e k p o z isy o n d a o lm a m ı­ za rağmen b iz C a d d e b o s ta n ’d a , ta m d e n iz in k a rşısın d a k i ap a rt­ manlardan b irin d e şa h a n e b ir d u b le k s k a tta o tu ru y o ru z . G erçi evimizin d eğ eri ile s a n ırım b ir d e ğ il iki v illa a la b iliriz am a E rhan daha derli to p lu d iy e b u ra y ı te rc ih ediyor.

B urası o n u n b e k â r ev i a slın d a , e v le n d ik te n so n ra ben de y a ­ nma taşındım , tk i y ü z a ltm ış m e tre k a re , o ld u k ç a eski h atta en az otuz senelik b ir b in a n ın içi o ld u k ç a lüks d iz a y n ed ilm iş b ir daire.

A çıkçası b e n d e b u ra d a y a şa m a y ı çok sev iy o ru m , evden çıktığım a n d a so la d ö n se m B a ğ d a t C a d d e si’nin g ö b eğ in e çık ı­ yorum, sağ a d ö n se m z a te n d e n iz k ıy ısı. E şsiz b ir konum yani.

Zaten o ld u m o la s ı s e v m iy o ru m n e re d e y se İs ta n b u l’u n dışında inşa ed ilen , şe h ird e n u z a k a m a şeh rin b ir ad ım ö tesin d e reklam lan ile lan se e d ile n v illa y a şa m ın ı. Ya u z a k ta sın d ır ya da yakında kardeşim , b u n e çelişk i.

Süumffhfa Aynca çok iyi biliyorum ki o evler gerçekten her şeye uzak, altında araba olm ası çözüm değil yani acil bir dununda kilitlenip kalusın olduğun yerde. Ben şehir planlam ası hakkında düşünce­ den düşünceye koşarken. D idem hattm ucunda cınidamaya de­ vam ediyordu.

"Hiç böyle saçm a şey duym adım , huyunu suyunu bilmesem pintiliğinden yapıyor diyeceğim am a adam ın günahmı almaya­ yım. Deli gibi para harcıyorsun, ağzını açıp tek laf etmiyor."

"Parayla alakası yok ki evde yabancı istemiyor. Ayrıca benim hayatımı kolaylaştırsm diye elinden geleni yapıyor. Koca eve haftada iki gün temizlikçi kadın, üstüne ayda bir kere de temizlik şirketinden eleman geliyor. Ütü bile onlarda, çoğu şeyi temizle­ meye gönderiyorum zaten aynca tüm cihazlar son sistem, işim kolay yani."

“E bekleseydin de kadın gelince yıkasaydı çam aşın bari.”

“Kaduı pazartesi günü gelecek, o güne kadar kirli çamaşırlan valizde mi tutacağun? Çıkarır yıkarım iki dakikada, ütüyü de o gelince yapar artık.” “İşlerin bitince çıkalım bari?” diye sordu bu sefer de. Di­ yorum ya yakamı bırakmayacak bugün belli oldu am a “Olmaz, Erhan’la buluşacağım diyorum ya,” dediğim de ise “N ereye gide­ ceksiniz?” diye sordu.

“Doktora.”

“Daha var senin kontrol gününe, niye gidiyorsunuz ki bu­ gün?"

“Erhan bebeğin cinsiyetini öğrenm ek istedi.”

“Gitmenize ne gerek var ki ben hissediyorum, kız olacak.”

“Sen de mi öyle hissediyorsun? Ben de kız gibi hissediyo­ rum.”

29i

'dana Şans dile.

"Kesin kız, merak etme bir elim üstünde olacak. Her şeyi ile ilgileneceğim, onu ben yelişlireceğim. Aynı bana benzeyecek.”

Kahvem genzime kaçtı ve boğulmamak adına var gücümle öksürmeye başladım. A llah’ım sen esirge, sen koru. Bu manya­ ğın söylediklerini ciddiye alma sakın! Didem’den bir tane daha?

Masum bebeğim geldi gözümün önüne...

Muhtemelen eli belinde, şirretin önde gideni, chucky gibi bir şey olur!

"Sağ ol canım almayalım biz. Biz daha çok normal bir şey, yani çocuğa benzeyen bir şey yetiştirmeyi planlıyoruz.”

“E ben ne yetiştireceğim ?” diye cırıldadı telefonun öteki ucundan. İslediğin her şey olabilir; havuç, ıspanak, kereviz... Hatta is­ lersen Facebook’ta bir Fanmville çiftliği kurup, pırlantadan elma bile yetiştirebilirsin. Yeter ki benim çocuğumdan uzak dur!

“Benim çocuğum dan uzak durduğun sürece ne yetiştireceğin umurumda bile değil,” dedim ve gerçekten de öyle.

“Sana iyilikte yaram az zaten.”

“Sen gene neden bana sardın Didem? Yok mu senin sevgilin, gidip onunla uğraşsana.”

“A kşam yem eğe çıkacağız.”

“H arika.”

“A rkadaşının yazlığı varm ış Şile’de. Güzel bir balık yer, ora­ dan da eve geçer hafta sonımu orada geçiririz dedik.”

“E ne güzel işte, daha ne istiyorsun ki?” Daha doğrusu bana neden sarıyorsun ki diye geçirdim içimden. “ Y a n e b i l e y i m , ç ı k a r b i r a z d o l a n ı r k o n u ş u r d u k iş te .” “ D o k to r a g id e c e ğ iz ta tlım .” “ B o ş u n a g i d i y o r s u n u z d i y o r u m s iz e , b u b e b e k k ız . H a d i a ra E r h a n ' ’ D i d e m b i l i y o r m u ş b e b e ğ i m i z k ız m ış , b o ş u n a g iim e y e -

295

Sinem Ylhça

lim de. O kendine b ir p ro g ram y ap sm , sen de benimle Kanyon’a gel. D olanalım biraz."

Bu kızla her k onuşm am da k afam ın içi acıyor hatta nasıl ba­ şarıyor bilm iyorum am a b eynim i acıtıy o r benim D idem ...

Telefonu kapattıktan sonra o d a m a geçip hazırlanm aya başla­ dım. D iz hizası lacivert y a n m kollu keten elbise, ten rengi muz ço­ rap, ayağım a da lacivert H erm es bab etlerim i giyip hafif bir mak­ yaj yaptım. S açlan m ı tepeden atk u y ru ğ u y ap ıp aksesuar olarak hiçbir şey takm adım . E rh a n ’m n işan lan d ığ ım ız gün taktığı beş taş pırlanta ve evlendiğim iz zam an taktığı tek taşım ın haricinde hiç­ bir aksesuar kullanm ayı sevm iyorum . S adece b unlar olsun üze­ rimde istiyorum. O nun bana ait o ld u ğ u n u kanıtlay an iki halka...

Arabayı garajdan çıkartm aya ü şen ip zaten evin çok yakının­ da bulunan m uayenehaneye doğru y av aş yavaş yürüm eye baş­ ladım. Sonbahann ortasına geldik, y az sıcak ları bitti. Artık kısa mesafeleri rahat rahat yürüyebiliyorum . Y anım dan bebek arabası ile gençten bir anne geçince ister istem ez önce arabayı iten kızca­ ğıza gülüm seyip sonra da arabadaki beb eğ e b ir göz attım hızlıca. Öyle ya ona gülüm sem em lazım , b ir nevi aynı p ay d a da bulu­ şuyoruz biz. O da anne, ben de yak ın d a anne olacağım ; anneler birliği yani...

A s lın d a b u c in s iy e tö ğ re n m e m e iş in d e h a ta m ıy a p ıy o r u m a c a b a ?

Nazar değmesin diye alışveriş y apm adım hiç, e beş ay bitti artık ufaktan ufaktan bir şeyler alm am lazım da cinsiyetini bil­ meden nasıl alacağım ki?

Hadi oda takımını beyaz aldık diyelim am a kıyafetlerinin hepsini de beyaz alam am ya. O rtada b uluşalım sa n alayım ? Ay hiç sevmem, ne o öyle? N e idüğü belirsiz bebek gibi. K ız ise pembe, erkek ise mavi alırsm olur biter.

296

V a n a Ş a n s VLU

Sürpriz olsun d ed im am a a c a b a b en d e ö ğ ren se m m i bugün cinsiyetini, hem isim d e d ü şü n m e y e b a şla rım v a k it k azan m ış olurum.

M uayenehaneye ark a a rk a y a g ird ik E rh a n ’la, a sistan k ızca­ ğız da bizi hiç b ek le tm e y ip ald ı içeriy e. B u z gibi je li k am ım a sürüp, ultrason aletini g e z d irm e y e b a şla d ı d o k to r N ev in H anım .

“Maşallah her şey n o rm a l.”

Erhan bir eli p a n to lo n u n u n c eb in d e , d iğ e r eli b en im elim de ekrana bakarken sordu. “ B e n b ira z e n d işe liy im açık çası doktor hanım, ham ileliği b ira z a ğ ır geçiyor. S izin te crü b en iz ço k fazla labii, normal m i sizc e ?”

“A nlıyorum e n d işen iz i a m a in an ın h e r şey y o lu n d a,” diye se­ vecen tavırla ekledi d o k to ru m .

Erhan “T an siy o n u ç o k d ü şü y o r, b ir de h alsizlik leri filan var,” deyince de “Y asem in H a n ım ’ a d a sö y le d im d ah a önce, karşıla­ şabiliyoruz bu d u m m la rla sık sık. V itam in eksikliği üstü n e b ir de kansızlık olunca b ö y le p ro b le m le r o lab iliy o r am a ilaçlarla telafi ediyoruz ve g ü v en in b a n a h iç b ir so m n u m u z y o k ,” diye cevapladı Erhan’ı.

“A nladım d o k to r h an ım . B en b ir de beb eğ in cinsiyetini ö ğ ­ renmek istiy o m m .”

N evin H an ım g ü lü m se y e re k sordu. “ Y asem in H an ım ’a öğ­ renmek istiy o r m u su n u z d iy e so rm u ştu m son kontrolde am a istemiyomm, sü rp riz o lsu n dem işti. F ikriniz değişti san ın m .”

“Yok b en ö ğ ren m e k istem iy o ru m , eşim öğrensin yeter.”

N evin H an ım , E rh a n ’a m u zip çe b ak ıp “E krana biraz yakla­ şın lütfen,” d ey in ce E rhan ultraso n ekranına iyice yaklaşıp sordu.

“Kesin m i cin siy eti d o k to r h an ım ?” “ A ç ı k ç a s ı y a n ı l g ı p a y ı m ı z v a r . Ç o k d ü ş ü k b i r i h t i m a l d e o ls a d e ğ iş e b ilir .”

297

SüumYIhça H em en atladım . “O zam an bu bebek kız. Hani erkeklik orgam m görem iyorsunuz şu an, belki ç ık a r d iy e böyle ortada konuşuyorsunuz sanınm . E rkek o ld u ğ u n u net olarak görseydiniz, kesin em iniz derdiniz çü n k ü .”

“H aklısm ız asim da am a ben kız dem edim , belki de bir oğlu­ nuz olacak."

“Tamam dok to r hanun, ben ö ğ ren m ek istem iyorum . Siz kapm m önünde E rh an ’a söyleyin y eter, ben sürpriz olmasını isti­ yorum .”

“G ördünüz mü Erhan B ey?”

K oca bir tekstil fabrikası, altı şirket, y üzlerce çalışan idare eden; gözü bütün gün hisse sen etlerin d e olan E rh an ’ın olağanca dikkati ile m inicik ekrana bakm asını g örünce, b ir gülm e aldı beni am a zor da olsa kendim i tuttum . “ D oktor ham m ben b ir şey anlam adım . Y asem in doğru anladı galiba, kız mı olacak diyorsunuz?”

“Erhan Bey bir şey dikkatinizi ç ek m iy o r m u ? ” “Bilmem, bir sorun m u var ki?”

“Paniklem eyin hem en hiçbir sorun y o k am a lütfen dikkatli bakm ekrana. Farklı bir şey dikkatinizi çek m iy o r m u ?”

Erhan ekrana biraz daha yanaşıp m ın id an d ı. “B ilem iyorum .”

“Bakm bir şuraya, bakm b ir de b u ray a.”

Ne diyor bunlar ya, ne konuşuyorlar aralarında ben sanki ora­ da değilmişim gibi.

E rhan’m dudakları kıvrılm aya başladı, g ü lüm süyor resmen am a ben hâlâ ne olduğunu anlam adım .

“Anladınız mı?”

“Anladım doktor hanım, çok teşekkür ederiz h er şey için.”

Bir dakika ya doktora niye teşekkür ediyoruz ki?

Vana Ş am VUe

Biz yaptık o bebişi. B izim ü rü n ü m ü z , b iz im im alatım ız. Sen vaptın o çocuğu aşkım ya, b e n d e ta şıy o ru m işte... T eşek k ü r e d i­ lecek biri varsa biziz y a n i...

Muayenehaneden çık ıp a sa n sö re b in d iğ im iz d e E rh an elleri cebinde, yüzünde yarım b ir g ü lü m se m e ile asan sö rü n tav an ışıkkınna bakmaya başladı "Canım?”

"Efendim?”

"Bir terslik mi v a r?” d iy e so rd u m ç e k in e re k am a E rhan “Yoo, oda nereden çıktı?” d e y in ce b ira z d a o lsa rahatladım .

“Ne bileyim b ir şe y le r g ö sterd i san a, tam o larak söylem edi bile cinsiyetini.”

“Hani m erak etm iy o rd u n ? ” d ed i E rh a n y ü zü n d en küçük bir giilümseme ile.

“Ya etm ez o lu r m u y u m , tab ii ki e d iy o ru m da sürpriz olsun istiyomm.”

“Sen d o ğduktan so n ra g ö r esas sü rp riz i.”

“N iye?”

“Yasemin u zatm a a rtık , b o ş v e r sü rp rizi filan. N azardan kor­ kuyorum dedin, dah a h içb ir şey alm adm . Y avaş yavaş başla alış­ verişe.”

“D oğru tah m in ettim , k ız d eğ il m i? ” diye sorduğum da, Erhan “Evet, artık y ap alışv e rişin i,” dedi keyifle.

“B enim de içim e sin m iy o rd u aslında. Ya pem be ya da mavi almak istedim , sev m iy o ru m ara to n la n .”

“T am am işte.”

“F akat ço k sev in d im b iliy o r m usun kız olm asına.”

O to p ark a do ğ ru ilerlerken E rhan elim den tutup beni kendine çekerek “B en d e k ız istiyordum , aynı sana benzeyen bir k ız ...” dedi.

299

SüuaıYlhça

“Yann alışverişe başlayayım ben en iyisi, kızlar için çok daha güzel şeyler var. B iliyor m usun kız olm asını daha çok onun için istiyorum ben.”

“Git al hadi ne alacaksan, benim kızlarım en iyisine layık."

Kulaklarım beni yan ıltm ıy o r değil mi?

“K ızlanm derken?"

Erhan belim den iyice sa n lıp beni kendine çekerek dudaklanm dan hafifçe öptü.

“Aferin kız, valla bilm iyordum bu k adar becerikli olduğunu.”

"Becerikli derken?"

Neyi becerm işim acaba?

"Sen böyle bir seferde iki tane doğuracaksan, biz dört çocuğu çok kısa sürede tam am layacağız dem ek k i.” "İnanmıyorum, ikiz mi g eliy o r?”

"Evet güzelim , iki kız geliyor. D iyorum ya iyi iş çıkardın.

Ama sen bunu nasıl öğrenm edin an lam ad ım .”

"Bebeğimin sağlığı dışında d oktorun b ir şey demesine izin vermedim ki,” dedim şaşkınlıkla. B ir taraftan da E rh an ’ın sözlenni düşünüyordum. Çıkardım çıkarm asına da bildiğim k ad arıy la E rh a n ’ın sülale­ de ikiz yok, bizimkinde de yok. B unlar nasıl oldu peki?

Ayy dur dur, ya dur... Var bizim sülalede ikiz. Anneannemin annesi ikizmiş hatta kız kardeşleri de ikizm iş.

Nereden nereye... M illete büyük büyük annesinden altın şamdan, gümüş çatal bıçak seti kalır, bize de kala kala ikiz geni kalmış iyi mi?

Zaten neyimiz doğru ki...

300

İstanbul İl Emniyet Müdürlüğü Asayiş Büro

B

ora sandalyesine yığıltrcasına oturdu ve kendine bir çay söyledi. Sabahın altısından beri sokaklardaydı ama yorgun­

luğuna değmişti doğrusu. Gözlerini kapatıp biraz uyuklamayı düşündüğü anda telefonu çalmaya başladı. îlk başta açmamayı düşündü ama ekranda D idem ’ in adını görünce keyifle gülümse­ yip cevap verdi.

“Ne haber?” “İyi canım, senden?”

“Yorgunum.”

Didem gülümseyerek “ Gerçekten mi? İstanbul olaylı bir gün geçirdi yani,” deyince Bora da “ Aynen öyle, sen ne yaptın?” diye sordu.

“Hiç işte evdeydim, biraz işlerim vardı onları hallettim. Çan­ tamı hazırladım ama bak ne diyeceğim eğer çok yorgunsan git­ meyelim Şile’ye.”

“Yok canım, o da nereden çıktı?” um

Sinem flkça

“ Öyle ama yorgımsım işte.”

“Orada dinlenirim ben, merak etme.” “ Sen öyle diyorsan tamam, o zaman gidelim. Kaçta çıkanz?” diye sordu Didem. Bora da “ Yediye doğru gelip alınm seni,” de­ yip telefonu kapattı.

Didem hemen kendini banyoya atıp güzel bir duş yapıp ç ı ­ kınca da soluğu evin hemen yanında yer alan kuaförde aldı. Vak­ ti olsaydı eğer caddede devamlı gittiği salona giderdi ama hafta sonu cadde trafiğini düşünüp vazgeçti. Burnunun dibiydi aslında Bağdat Caddesi ama arabasız gitse dönüşte kan ter içinde kala­ cak, saçı bozulacaktı. B öyle bir şeye asla izin veremezdi tabii ki.

Saçına düz bir fon çektirip tepesinde atkuyruğu yaptırdıktan sonra eve geçip hemen hazırlanmaya başladı. Düşük bel lacivert kotunun üzerine bej rengi boğazlı kazağını giyip ayağına da New Balance spor ayakkabılannı geçirdi ve hafif bir makyaj yaptı.

Bora da tam söylediği gibi saat yediyi on geçe gelmişti, Di­ dem arabaya bindiğinde telefonunda emniyet müdürü ile konu­ şuyordu ve tek eli ile direksiyonu tutup ara vermeden konuşma­ sına devam etti. “ K u su ra b akm a ö n e m li bir şe y d i, k a p a ta m a d ım .”

“Hiç önemli değil, müdürüm diye hitap ettin sanırım.” “ Evet, bizim birimin müdürü.” “ B e lk i sen de günün b irin d e g e lirsin o m a k a m a ,” dedi D idem v e içinden B o r a ’ nm ö y le üst d ü z e y g ö re v le re ne kad ar y a k ışa c a ­ ğın ı geçird i am a g e n ç ko m iserin c e v a b ı fa rk lıyd ı. “ Z an n etm iyo ru m .” “ N eden k i? Küçümseme ben ce k e n d in i.” “ Y o k küçüm sem e d e ğil, ben m üdürlüğü yap am am sadece.

O nu ço k net b iliyo ru m .”

302

Vana Şans Vite

“Niye y ap am ay acak m ışsın ?”

“Masa arkasm da o tu ra m a m b e n , o p e ra s y o n d a o lm a lıy ım .”

“Seviyonım aksiyonu d iyorsu n ?”

“Ne yalan sö y ley e y im ç o k ş ik â y e t e d iy o ru m stre sin d e n , y o ru ­ cu oluşundan filan a m a b e n g e rç e k te n s e v iy o ru m işim i.”

“Ben yapam azdım ,” d iy e itir a f e tti D id e m b ü y ü k b ir sa m im i­ yet ile ve Bora da “N iy e ? ” d iy e so rd u .

“Rahatıma çok d ü şk ü n ü m b ir d e fa .”

“0 zaman y a p a m a z d ın , e v e t.”

Kıraıızı ışık y a n d ığ ın d a B o ra y a n ın d a o tu ra n D id e m ’in b u rn u ­ na dokundu yavaşça.

“Estetik m i?”

Bora’mn d o k u n u şu ile irk ile re k c e v a p v erd i D id em . “Yok, h a­ yır değil.” “Çok güzel y ü z h a tla n n v a r.”

“Teşekkür e d e rim .”

G erçekten g ü zel b ir k a d ın d ı D id em . H ani bib lo gibi yüzü var derler ya, bu y ü z işte o ta n ım a tam o la ra k u y g u n d u . F ak at bu m ü ­ kemmel yüzün en v u ru c u n o k ta sı k e sin lik le o lacivert gözlerdi Bora’ya göre. Ö fk e le n d iğ i z a m a n d a h a da k o y u laşıp resm en ka­ ranlık deniz ren g in i a la n o m u h te şe m g ö z le r ...

D idem ’in ö fk e le n m e sin i se v iy o rd u g en ç adam . D uru beyaz te­ ninde y a n a k la n k ızarıy o r, g ö zle ri k o y u b ir laciv ert tonunu alıyor ve yüzüne k u şk u su z b a m b a şk a b ir g izem ve g üzellik geliyordu. Ş ile’ye y a k la ş tık la n n d a b ü y ü k b ir m ark etten m u tfak ve banyo için küçük b ir a lışv e riş y a p ıp y o la d ev am ettiler.

“B izim a ra sıra g ittiğ im iz g ü zel b ir y e r var. Ç ok taze balık yapıyorlar, b u a k şa m o rad a y eriz d iy e düşü n d ü m am a canın başka bir şey is te r s e ...”

MS

Sinem flkça

“Yok, balık çok se v e rim .” Z aten D id em ’in sevmediği yemek çeşidi o k adar azdı ki.

“Tam am g eldik zaten, bak ile risi.”

B ora arabayı p ark edip d u rd u rd u ğ u n d a telefonu çalmaya baş­ ladı ve arayanm gene m üdürü o ld u ğ u n u görünce de Didem’e par­ m ağıyla bir dakika işareti y ap ıp telefonu cevapladı.

D idem rahat konuşsun d iy e arab ad an inip restorana doğru bi­ raz ilerlem eye başlam ıştı ki n ered en çıktıklarını anlamadığı iki genç gelip tam yan ın d a durdu. H av a k ararm ıştı am a henüz öyle geç bir saat değildi ve D idem arab ad an indiğine gerçekten piş­ man olm aya başlam ıştı. “ Selam tatlım , h ayırdır bu saatte y o lu n u m u kaybettin?”

D idem çocuğun n efesinden çok k esk in b ir alkol kokusu aldı ve tiksintiyle yüzünü b u ruşturarak cev ap verdi. “H ayır yolumu filan kaybetm edim , çekilir m isin iz y a n ım d a n ? ” Ç ocuklardan irice olanı “A m a biz san a y ard ım etm ek isti­ yoruz, anlam adm m ı?” diyerek p arm ak ların ı D id e m ’in pürüzsüz teninde gezdirm eye başladı. B ora o layı u zak ta da o lsa arabasın­ dan fark edip aceleyle telefonu kap atarak y an ların a gelm işti bile.

“O anlam az, siz bana anlatın bak ay ım d e rd in iz i.”

B ora’nın sesini duyunca D idem derin b ir n efes verdi. Kurtul­ muştu, artık güvendeydi.

“B izim derdim iz seninle değil ark ad aşım , bu güzel hanımla.

Sen bas git bakalım şim di,” “Oldu, başka?” deyip tek kaşını alay ile k aldırdı B ora.

“Sen laftan anlam ayacaksın galiba, illa gel beni kaşı diyor­ sun yani.” “Öyle m i?”

"Evet öyle, belanı anyorsun galiba.”

m

Sona Ş ıu iA f)ü£

Bora hafifçe g ü lü m se d i. “ B e n b e la n ın b iz z a t k e n d is iy im ç o ­ cuklar,” deyip önce D id e m ’in y ü z ü n e d o k u n m u ş o la n ç o c u ğ u n yanına geldi ve elini ö fk e ile tu tu p a rk a s ın a d o ğ ru ç e v irin c e ç o ­ cuk acı içinde b a ğ ırm a y a b a ş la d ı. A rk a d a ş ı y a rd ım a g e lm e k is te ­ diği anda nasıl o ld u ğ u n u a n la y a m a d a n b u rn u n u n ta m ü z e rin e b ir yumruk yiyip k en d in i y e rd e b u ld u . D iğ e ri a c ıy a n e lin i o v m a y a çalışırken biraz k en d in i to p a r la y ıp te k ra r B o r a ’nın ü z e rin e d o ğ ru yürüdü am a o da d a h a n e o ld u ğ u n u a n la y a m a d a n g ırtla ğ ın a sık ı­ ca sanimış b ir el ile k a rş ıla ş tı. B o ra v a r g ü c ü ile o n u b o y n u n d an yukarıya doğru k a ld ın rk e n ö fk e iç in d e fısıld a d ı.

“B aşuııza d a h a fa z la d e rt a lm a d a n s* * * * p g id in b u rad an , elimde k alacak sın ız ş im d i.” Öfke ile y e re b ıra k tığ ı ç o c u k b o ğ a z ın ı o v u p ö k sü rm e y e b a şla ­ dığı anda diğeri d e k a n a y a n b u rn u n u tu ta ra k y e rd e n k alk m a y a ça­ lışıyordu ve b irk a ç s a n iy e iç in d e to p a rla n ıp g ö z d e n kaybo ld u lar.

D idem ’in o m u z la n n a d o k u n u p “ İyi m isin ? ” d iy e so rd u ğ u n d a hâlâ olayın e tk isin d e o la n g e n ç k a d ın ın c e v a b ı “ T am zam an ın d a yetiştin,” oldu.

“A bartm a c a n ım , ş u ra d a y d ım zate n . S a n a y a k la şırla rk e n fark ettim zaten n iy e tle rin i.” “İnsanın y a n ın d a se n in g ib i b irin in o lm ası b ile g üven v eri­ yor.” “ H angi e rk e k o ls a y a n ın d a ay n ı şey i y a p a rd ı,” ded i B ora am a Didem b a şın ı iki y a n a sa lla y a ra k cev ap verd i. “H er erk ek iki ki­ şiyle başa ç ık a m a z d ı a m a k e n d in i k ü çü m se m e .”

B ora k o n u y u k a p a tm a k iste rc e sin e “ H adi yürü acıktım ben, bir şe y le r y iy e lim ,” d e d ik te n b irk a ç d ak ik a sonra oldukça salaş balıkçıya g ird ik le rin d e , ne k a d ar ü şü m ü ş o ld uğunu fark etti D i­ dem. İç e risi g e rç e k te n ço k sıcaktı.

305

Sinem dhça “Gel şöyle cam kenarına g eçelim .”

Rakı, ızgara levrek ve salata söyledikten sonra birkaç çeşit de meze seçtiler.

“Senin günün nasıl geçti?”

“Evdeydim çoğunlukla, pek bir şey yapmıyorum bu aralar," diye cevap verdi Didem biraz da çekinerek.

“Bence büyük hata ediyorsun, oturdukça kendini köreltirsin. İmkânın varsa kendine ufak bir iş kur m esela.” “İhtiyacım yok aslında çalışm aya.” “Çalışmak sadece m addi olarak tatm in etm ez seni, manen de doyarsın. Yorgunluğu bile bir başka. Ona bakarsan koca koca sanayi devlerinin paraya mı ihtiyacı var ama sabahtan akşama kadar çalışıyorlar. Üretmek, işe yaram ak başka bir şey.”

“Ben hiç çalışmadım biliyor m usun?” “İnaıunm .”

“Okul bittikten sonra baba parası yedim , sorua da birbirinden zengin iki kocam oldu. Hiç ihtiyacım olm adı anlayacağın, biliyo­ rum utanç verici bir tablo ama durum bu m aalesef.”

“Estağfurullah neden utanç verici olsun da çok zeki bir kız­ sın, kendini köreltme bence. Hazıra güvenm e, çalış. Eminim ça­ lışma hayatında çok başanir olacaksın.”

“Biraz düşüneceğim bu konuyu.”

“Neden bitti evliliklerin?” diye sordu Bora, kafasını kurcala­ yan bir konuydu bu. “İnan bana ben de çıkamadım işin içinden. Sanırım benim huysuzluklarım yüzünden.”

“Ha kahul ediyorsun yani huysuz olduğunu?”

“Sadece sana karşı kabul ediyorum çünkü ne kadar saklam a­ ya çalışırsam çalışayım, senden bir şey saklamam m üm kün değil.

El mahkûm, kabul ediyorum işte.”

306

V a n a Ş ans VUe

Didem konuya nasıl gireceğini bilem iyordu bir türlü am a sormazsa da çatlayacağından adı gibi em indi. Şu Senem m esele­ si çok kurcalıyordu kafasını. A caba ay n im ışlar m ıydı yoksa hâlâ birlikteler de Bora sadece hafta sonunu geçirsinler diye öylesine mi takılıyordu kendisiyle? B ir türlü çıkam ıyordu işin içinden.

Düzgün bir adam dı am a ne de olsa o da bir erkekti ve bu zamanda erkeklere güvenilm eyeceğini çok acı tecrübelerle ö ğ ­ renmişti artık D idem .

Ondaki durgunluğu fark eden B ora sordu. “B ir sorun m u var?”

“Aslında bir şey sorm ak istiyorum sana.”

“Sor tabii.” “Ş ey yy ...”

Sandalyesinde iyice geriye yaslanıp y an m bir gülüm sem eyle sordu Bora. “ S enem ’i m i soracaksın?”

“Evet.”

“E sor o zam an.”

“Yani birlikte m isiniz hâlâ?”

“Senem ile birlikte olsam , seninle burada ne işim olabilir sence?”

“Ya orası öyle de ne bileyim işte, beni de anla.”

“A ldatıldın mı daha önce?”

“H em de defalarca.” diye yanıt verdi Didem ve Bora hem en arkasından sordu. “Şim di de güven sorunu yaşıyorsun sanırım ?"

“M aalesef öyle.” “ Sen de haklısın kendince ama bu konuda bana güvenebilir^ sin. B en aldatm am , asla aldatmam hem de.” “ A n lıy o ru m .”

Sinem Ylhça

Henüz beni tanım ıyorsun, kafanda soru işaretleri taşıman normal ama bunu seninle yalnızca bir kere konuşacağım. Ben aldatmam, bana güvenebilirsin.”

“Güvenmek istiyorum .”

“Ve güvenmek zorundasm çünkü bu konuyu bir daha açmak istemiyorum ayrıca seni ikna etm ek adına herhangi bir mücade­ leye girmeyeceğim. Ö m rüm ün hiçbir dönem inde kendimi ispal etm ek ya da kanıtlamak adına bir şey yapm adım , buna ilişkile­ rimde dâhil. Ben ne olduğum u biliyorum çünkü.”

“Tamam bir daha açm ayalım bu konuyu, dediğin gibi sana güvenmek zorundayım ve güvenm ek istiyorum .” “İyi edersin.”

“Neden aynldm ız peki?” diye sordu daha fazla dayanama­ yarak.

“Eskimi konuşmayı da sevm iyorum aslında, aramızda yaşan­ dı ve bitti her şey.”

“Bu konuda haklısın, ben de öyleyim çünkü. A m a kadmiık içgüdüsü sanırım merak ettim birden işte."

“Uzun zamandır düşünüyordum zaten ayniraayı. Uzatmanm bir anlamı yok, olmuyorsa olmuyor. Kim se kim senin zamanını boşa harcamamalı bence.” “Öyle tabii ama terk edilen için zor bir süreç ayrılık.”

“Valla o kadar ince düşünem eyeceğim artık. H ayat kısa, ne kendimi üzmeye ne de bir kadının gözyaşını akıtm aya değmeye­ cek kadar kısa hem de."

“Sana bir şey itiraf edeyim mi? Ben Senem ’e hak veriyo­ ru m ” “Hangi konuda?” diye şaşkınlık ile sordu Bora ve D idem ise “Ben olsam, ben de senden ayrılmak istem ezdim ,” diye yanıt ve­ rince biraz mahcup hissetti kendini.

‘B ana Ş a n s "DiU

“Beni gözünde çok büyütm e.

“Ama öyle, ayrıldığın erkek ne kadar artı özelliklere sahipse u n u tm a k o kadar zor oluyor.

M esela sen çok yakışıklı, güçlü ve

k a r a k te r sahibi bir erkeksin, senden sonra sıradan b ir erkekle y e­ tin e m e z ki bir kadın. D iy o ru m ya, ben S en em ’e hak veriyorum .”

“Amma abarttın sen de beni y a .”

“Yoo abartm adım . Sen fark ın d a değil m isin sanki ne kadar popüler bir erkek o ld u ğ u n u n ?”

“Popüler erkek? B en m i?” diye sorarken ses tonu gerçekten çok ş a ş k ın d ı.

“Evet, gayet açık h er şey.”

“Nereden açık m esela?”

“Facebook’ta b ir resim paylaşıyorsun, dakikasında yetm iş seksen beğeni alıyorsun. H er profil resm ini en az iki yüz kişi be­ ğeniyor ve hem en hem en hepsi de kadın. Ü stelik profillerinden anladığım kadarıyla çoğu kalifiye m eslek sahibi, güzel kadınlar yani,” dediği anda ağzını açtığına b in pişm an oldu D idem . ‘Allah beni kahretm esin in şallah ,’ dedi içinden. N eler anlatm ıştı böyle, nasıl dökm üştü her şeyi ortaya!

Bora kaşlarını hafifçe y u k an kaldırarak yarım ağız bir gü­ lümseme ile sordu. “ Sen benim profil resm im i beğenen kadm lan incelemek için onların profillerini mi inceledin? H em de hepsi­ nin? D oğru m u anlam ışım ?”

“Ya yok, tesad ü f oldu öyle. N eden inceleyeyim elin kadını­ nın profilini, bana ne!”

Sandalyesinde iyice yaslanarak ve y an m bir gülüm sem e ile sordu Bora. “B ence de, sana ne?”

Salak gibi kendi ağzı ile yakalarmııştı işte, şimdi de durumu oparlam ası m üm kün değildi tabii ki. N e gerek duyduysa ne var le yok dökm üştü ortaya.

309

SiaanffIiça

“Aman iyi tamam. M erak ettim , baktım işte."

Bora keyif ile gülüm seyerek “Değişik bir şey bulabildin mi bari?” diye sorunca “Hayır am a şu N evra Seıgeç denen k ıa gıcık oldum, her resminin altına yılık yılık yorum yapmış. Kim ki o?" diye soruya soru ile karşılık verdi Kısa bir süre zihnini yokladı Bora am a daha sonra "Valla bil­ miyorum. Facebook listemdekilerin yüzde seksenini tanımıyo­ rum desem?"

“Gerçekten mi?” “Çok ciddiyim. Senin de anlam an lazım, yorum lan okumuş­ sun işte. Sadece çok samimi arkadaşlanm ın yazdıklarına cevap veririm ben, diğerlerine bir şey yazmam bile.”

Bu konu Didem’in de dikkatini çekm işti aslında. Sadece bir­ kaç komiser ve değişik departmanlarda görevli kişilerin yazdıklanna cevap yazrmştı Bora, o da kısa kısa. O kızlara cevap bile yazmanuştı hiç.

“Dikkat ettim asimda.”

“Listemde üç bin civan kişi var, hepsini tanımam ya da bir ilişkimin olması mümkün değil.”

“Benim de listemde o kadar kişi vardır herhalde.”

“Eee tamyor musun hepsini?”

Omuzlannı silkerek cevapladı Didem. “Yok daha neler! Na­ sıl tanıyayım o katlar adamı ben?” Ama der dem ez de gene ağzın­ dan çıkan laf için pişman oldu tabii.

Bora ellerini masanın üzerinde birleştirip alttan bir bakışla sordu. “O kadar adam derken?” “Şey işte caıum yani, oradan buradan çok kişi var listede.

Onu demek istedim.”

W

V ana Ş a m VUe

■'Bu konuyu da seninle ilk ve son kez konuşacağım. Haberin olsun, ben gelemem böyle şeylere. Attığın adıma dikkat edecekjin bundan sonra.”

“Anladım ne demek istediğini,” diye usulca başını salladı Didem. “İyi, anladıysan sorun yok. D ikkat et, tadım ız kaçmasın.”

Didem neye uğradığını şaşırm ıştı ama emin olduğu tek şey, ömrü boyunca böyle bir erkekle karşılaşmadığıydı. Şüphesiz çok sevgilisi olmuştu, listesi epey kabarıktı yani ama Bora tek başına listedeki tüm erkeklerin üzerine kalınca bir çizgi çizecek kadar özel bir erkekti.

Kimler yoktu ki D idem ’in listesinde? Dönemin ünlü futbolculanndan, ünlü K aradenizli bir ailenin arm atör oğullarına kadar yelpazesi epey genişti yani.

En ünlü gece kulüplerinde, özel localarda şişesi üç yüz do­ lardan votka içm işliği de vardı. On iki metrelik özel yatlarda romantik akşam yem ekleri yemişliği d e... Ama şurada, şu salaş balücçıda karşısındaki devlet memuru statüsünde olan yakışıklı ile olduğu kadar k ey if aldığını hiç hatırlamıyordu. Önceki iliş­ kilerinde hayatındaki erkekler paranın gücüne sahipti ama Bora’daki güç başkaydı, o kendiliğinden güçlü bir erkekti ve ‘Onun yanında bana bir şey olm az,’ hissi veriyordu insana. Çok ince bir espri anlayışı vardı B ora’nın. Yemekle içtikleri üçer kadeh rakıdan sonra, o içkiye dayanıklı olduğu için en ufak bir sarsıntısı olmamasına rağmen Didem iyice çakırkeyif olmuş­ tu. Saat on bire doğru kalktıklarında, arabaya doğru yürürlerken başı hafifçe döndüğü için yakışıklı komiserinin koluna girdi. “ İy i m i s i n ? ”

311

Süum ith ^

“İyiyim am a çarptı biraz."

Bora “Bir kahve içelim mi bir yerde?" diye sorunca "Yok evc gidelim, evde içen z." diye cevap verdi Didem.

"Gerçi sevindim şu haline."

“Niye ki "Sevm em öyle sünger gibi çok içki içen kadını.”

“Ben çok içm em zaten."

Yalana gel!

Diyemezdi tabii "Tüm gün heyecanım dan hiçbir şey yiyemedım, üstelik sakinleşeyim diye seni beklerken aç kamma dört kadeh votka içtim. Ü stüne hır de bu üç kadeh rakıyı kanştınnca midem alt üst oldu.' diye. .

B ora'nm arkadaşının evi iki katlı, oldukça eski görünümlü ama şirin bir yazlıktı. İkisinin çantasını eve taşıdıktan sonra D id em ’e salona geç­ mesini işaret em ."R ahatına bak lütfen, geç içeri ’ Didem eşyaları nereye yerleştirm esi gerektiğini bilemedi bir an. Aynı odada mı kalacaklardı acaba, soram azdı da.

Bora elinde bir kupa kahve ile odaya geldiğinde, uzattığı fin­ canı büyük bir m em nuniyetle alıp büyük b ir yudum aldı ve bu geceye dair aklında kalan son kare de bu oldu.

Didem ertesi sabah gözünü açtığında nerede olduğunu algı­ laması epey bir zamanını aldı. İlk önce odayı taradı gözleriyle.

Ah başı nasıl da ağnyordu hatta öyle kuvvetli bir ağnsı vardı ki gözlerini bile açamaz pozisyondaydı. Zorlukla yatakta doğrulup gözlerini yeniden acıyla kapadı. ’Kaç kadeh içtim ben ya? Allah kahretsin!" diye içinden söylendiği anda odanın kapısı açıldı ve Bora elinde minik bir tepsiyle içen girdi.

“Günaydın."

912

B a n a Ş o m VUe

Hayal meyal bir şeyler canlanm aya başladı gözünde; restonından çıkışları, eve gelişleri v e e e ..

Veeee salonun ortasına k u sm a sı...

■Of hayır ya, A llah beni kahretm esin inşallah! Ben nasıl yapum böyle bir şeyi?” diye düşü n erek gözlerini devirdi.

“Günaydın,” dedi m ahcup b ir ifade ile. "Çay dem ledim , taze sim it de aldım fırından. B ir şeyler ye miden düzelsin biraz, çay d a iyi gelir.”

“Bora çok özür dilerim . Ben ne h altlar yedim dün gece?” “İçkiyi biraz fazla kaçırdın, o kadar,” diye cevap verdi yü­ zünde eğlendiği belli olan b ir ifade ile.

“Sadece o kadar m ı?”

“Ve anladığım kadarıyla sen buraya gelm eden önce de içm iş­ sin biraz, karıştırdın yani. O ndan oldu san ın m .”

“Senin de gözünden b ir şey kaçm ıyor ya.” “İzin ver de olsun o kadar.”

“Sonra ne oldu, eve geldiğim izi de hatırlıyorum am a gerisi yok.”

Bora son derece sıradan bir şeyden bahsediyorm uşçasına “Salon ortasına kustun, sonra da sızdın,” deyince D idem utanç içinde iki eli ile yüzünü kapatarak söylendi. “Ay rezillik ya!” “Ü stün başın battı tabii.”

“Ay inanm ıyorum ya.”

B ora “O vaziyette yatıram azdım seni, m ecburen duşa soktum ,” deyince gözlerini kocam an açarak “N eee?” diye sordu Didem. “ K u s u r a b a k m a s a d e c e k ıy a fe tle rin o ls a n e y s e d e , o k o k u ve p is lik le s e n i b ir y e re y a tıra m a z d ım .” “ A l l a h b e n i k a h r e t m e s i n in ş a l l a h , ” d e y i p e lle r i ile te k r a r y ü ­ z ü n ü k a p a t t ı D id e m .

m

Süuaı flhça

“Seni duşa sokup yık ad ım sonra da valizden üzerindekilen bulup giydirdim , bu k adar."

“D aha ne olsu n ?” diye dehşet içinde sordu ama Bora yıllardu- her türlü insan ile uğraşm anm verdiği rahatlık ile “Boş ver ya, olur böyle şeyler am a tabii y a n m y am alak yıkandın, haberin olsun. Ö yle senin alışkın o lduğun gibi dört dörtlük bir yıkanma olm adı yani,” dedi.

Saçlarını koklayarak y anıtladı D idem . “Yapma Allah aşkma.

Senin yerinde başkası olsa o halde bırakır, ne hali varsa görsün der ve o pislikle yatm rd ı b ir yere. N e güzel çam aşırlanm ı çıkart­ m ışsın, öyle ya da böyle yıkam ışsın d a ... ” Bir dakika! Ç am aşırlannı mı çıkartm ıştı?

Ay yok artık ya, neyi v ar neyi yoksa g ö rm üştü Bora! ‘O f ya Didem ofl A llah seni nasıl biliyorsa öyle y ap sm inşallah,’ diye geçirdi içinden Didem. A rdından da ‘A m in !’ diye ekledi.

U tancından başını kaldırıp B o ra ’nm yüzüne bakamıyordu.

Gerçi A llah’tan tedarikliydi, üzerinde enfes bir siyah iç çamaşı­ rı takımı vardı. Epilasyonu, m anikürü, p edikürü h er b ir şeyi ta­ mamdı ama gene de o halde olm ak istem ezdi.

Bora “Hadi bir şeyler ye de çıkıp y ü rüyüş yapalım biraz,” deyince Didem “Sen yem iyor m usun?” diye sordu.

“Ben çok erken kalktım , yedim .”

“Gerçekten mi? Saat kaç bu arada?” diye sorm ak nihayet Di­ dem ’in aklına gelebilmişti.

“On bire geliyor.”

“O kadar hiç uyumazdım ben, nasıl o ldu?”

“Bence son zamanlarda biraz gergindin, böyle içki ile filan gevşeyip güzel uyudun. Vücudunun ihtiyacı varm ış dem ek k i.”

311

V a n a Ş a n s VUe

“Sen kaçta kalktın?”

“Yedide. Ben açlığa hiç dayanam am , hem en b ir çay yapıp simit yedim biraz.”

“O kadar da alışveriş yaptık, benim erken kalkıp sana adam gibi bir kahvaltı hazırlam am lazım dı. A slında niyetim de oydu ama...”

“Yarın sabah hazırlarsın, hadi sıkm a canını artık.”

“Nasıl sıkm am B ora ya, daha ilk gecede sana yaşattıklarım a bak.”

Gene yüzünde y a n m b ir gülüm sem e ile cevapladı Bora. “Dur bakalım daha küçükhanım , seninle henüz bir ilk gece olm adı.”

A hh... İşte insanın v ücut ateşini otom atikm an kırkın üzerine çıkartan o bakış ve o edepsiz cümle! ‘seninle her gecem iz ilk olsun be Bora, benim için hiç sorun yok y an i!’

Didem b ir şeyler atıştırdıktan sonra adam akıllı bir duş alıp giyindi ve yürüyüş yapm ak üzere evden çıktılar. B ora’ya ardı ar­ dına gelen telefonlardan fırsat kalm adı pek ama sürekli konuş­ tular.

“En yakın arkadaşın Y asemin m i?”

“E vet hani derler ya kardeş gibi. Yasemin benim için öyle işte.”

“Kaç aylık ham ile?”

“B eş.”

“D urum ları epey iyi onların da galiba.”

“E rhan çok zengin. Tekstil fabrikası var birkaç da şirket.”

“A llah ziyade etsin.” “Ç ok seviyorlar birbirlerini, epey badire atlattılar ama ni­ hayet evlendiler. B ebekler de doğunca tam olacak mutlulukları inşallah.”

31B

SüumUhça “Bebekler derken, ikiz mi bekliyorlar?”

“Evet ve Yasemin’in daha haberi yok.”

“Senin haberin var, bebeği doğuracak olan o ama onun haberi yok öyle mi?”

“Evet tutturdu sürpriz olsun, öğrenm eyeceğim diye.”

“Sen nasıl öğrendin peki?”

“Yasemin muayeneden çıkınca doktora sordum çaktırmadan, kızlar geliyor deyince çok sevindim tabii.”

“Sağlıklı doğsun da önemi yok ha kız olm uş ha erkek, ha tek ha ikiz.“ "Öyle tabii.”

Akşamüzeri eve döndüklerinde şöm ineyi yaktıktan sonra Bora kendini duşa atmca Didem de hem en mutfağa daldı. Bu defa kesin kararlıydı, güzel bir sofra hazırlayıp tüm hünerlerini gösterecekti sevgilisine.

Biftekleri tencereye domates, biber, soğan ve defneyapraklan ile yerleştirip üzerine salçasmı yağmı ilave etti sonra da güzel bir yeşil salata hazırladı. Pilavın pirinçlerini ıslatıp sofrayı ha­ zırladıktan sonra onu da pişirm eye başladı. İşi neredeyse bitmek üzereydi ki Bora banyodan çıkıp mutfağa girdi.

“Sıhhatler olsun.”

“Sağ ol, neler hazırladın iki dakikada?”

“Dediğin gibi iki dakikada hazırlanacak şeyler işte. Pilav bi­ raz demlensin, et de pişmiş olur. Hemen otururuz.”

Bora “Birer bira al da gel, şöminenin başında içelim yemek olana kadar,” deyince Didem kendi birasını bardağa koyup Bora’nmkini kutusunda götürdü. Öğrenmişti çünkü bardaktan bira içmeyi sevmiyordu yakışıklı komiseri.

“Kimin bu ev?”

316

D am ı Ş a n s DUe

“Çok yakın bir arkadaşım ın.”

“Polis mi o da?”

“Yok hayır, polis m aaşıyla böyle ev alm ak kolay mı? G üney­ de oteli var, bir de bazı serbest işlerle uğraşıyor.”

“Senem’le de gelm iş m iy d in iz buraya?”

Birasından koca b ir y udum alıp cevap verdi Bora. “Evet gel­ miştik."

Bu cevaba hazır değildi D idem . N edense hayır dem esini bek­ liyordu, gelmiş olsalardı bile hayır gelm edik ilk defa seninle ge­ liyorum dem esini bekledi.

“Anladım,” dedi buruk bir şekilde. Şöminenin ateşi ile D id em ’in yanakları iyice kızarm ıştı. Yü­ züne düşen geniş buklelerden birini parm ağı ile yavaşça okşaya­ rak sordu Bora. “B u seni rahatsız mı etti?”

“N eden bilm iyorum am a evet, rahatsız oldum .”

“G eçm işe bu k adar takılıp kalm a. G eçm iş adı üstünde geç­ miş gitmiş, hâlâ düşünm enin ve bugünün keyfini kaçırm anın ne anlamı var?”

“H aklısın am a ne bileyim , rahatsız oldum birden.”

“Rahatsız olacak bir şey yok ki, ikimizin de hayatında birileri oldu zam anında. Ben sana hesap sorm uyorum , sen de sorma.

Ben senin geçm işini öğreımıek istem iyorum . Kimle ne yaptın, ne yaşadın bana ne? Sonuçta benden önce yaşanm ış bitmiş her şey, sen de durm a artık üzerinde. Başını sürekli arkaya çevirirsen önünü görem ezsin.”

“D oğru söylüyorsun.” “ Sana yalan da söyleyebilirdim ama buna gerek görmedim, senden çok rica edeceğim; en m asum nedenle bile olsa bana asla yalan söylem e.”

3IT

Süum tfhça

“Söz veriyorum .”

“Aynca bir şey daha, geçm işinin hesabını sormam ama ben­ den sonraki saniyenin bile hesabını soranm haberin olsun," de­ yip D idem 'i boynundan nıtup kendine iyice çekti ve yavaşça dudakJanndan öpmeye başladı.

Bora kendini geri çektiğinde D idem sersemlemiş gibiydi, sanki ilk defa öpüşûyoım uş gibi yaşadığı heyecana bir anlam ve­ remedi.

Başparmağmı yavaşça D idem ’in yanağında gezdirmeye baş­ ladı. “Çok güzel bir tenin var biliyor m usun?”

Didem şımarıkça gülüm sedi. “B ilm iyorum .”

Bora elini hiç çekmeden yanıtladı. “B ilirsin.”

Didem yanağmdaki eli alıp hafifçe öptü. “E llerin çok sert ko­ miserim, silah tutmaktan san ın m .”

“Senin ellerin ise pürüzsüz. N e kadar güzel bir tenin var.”

“Biraz krem sürelim mi ellerine?”

Bora hışımla çekti elini. “D aha neler?”

Didem kocaman bir kahkaha attı. “K om iserim sanki silah çektim karşmda, amma tepki gösterdin.”

“Erkek adam sürmez eline öyle krem filan.”

“Ama bak yüzün de çok gergin, bence biraz nem lendirici sürsek çok rahatlarsm.”

“Ben gayet rahatım, hiçbir kuvvet herhangi b ir yerim e krem filan sürdüremez.”

“Peki peki, tamam.”

Bora elini Didem’in saçlarında gezdirm eye başladı bu sefer.

“Sadece tenin değil, saçlannda yum uşacık.”

“Bak o genetik, bizim ailede bütün kadm lar güzeldir.”

“Pek de mütevazısın.”

B a n a Ş a a t BlU

“Öyle ama, A llah’ın verdiğini inkâr mı ed ey im ?” dedi D idem saçlannı arkaya savurarak şım arık b ir eda ile. “Şaka bir yana, gerçekten çok gü zelsin ,” dedi B ora gözlerini Didem’in dudaklarına dikerek.

“Diyorum ya bizde g üzellik genetik, annem in gençlik resim ­ lerini görsen ağzın açık k alır hele a n n e a n n e m ...”

A nneanne!

Bu konuyu tam am en u n u tm u ştu D idem!

Yakınlarda anneannesi yeni sevgilisi Piere ile T ü rk iy e’ye ge­ lecekti ve şu an herkesten uzak bu y azlıkta şöm ine karşısında, ellerinde biraları ile T ü rk iy e C u m h u riy eti’nin ne T ürkiye, tüm galaksinin en yakışıklı ve seksi kom iseri ile sohbet ederken, an­ neannesinin aşk trafiğini d üşünecek hali yoktu. Öğrendiği k ad an y la B o ra ’yı teyzesi büyütm üştü, kendi şımank çocukluğunun aksine o sürekli zorluklar yaşam ıştı. K endisi kolej ortam ında ders çalışm aya tenezzül bile etm ezken. B ora hep çok çalışm ak zorunda kalm ıştı.

“Senin kızın da güzel olur o zam an.”

“Efendim ?”

“M adem ailenizde güzellik genetik, senin doğuracağın kız da güzel olur diyorum .”

‘Ah be B ora bir de şunu düşün; benim genler zaten güzel, e bir de senin yakışıklılığın eklense üstüne, düşünsene çıkacak ço­ cuğu. Yakışıklı babayı kendim için istiyorsam namerdim aşkım, tek dileğim çocuğum güzel olsun,’ diye düşünen Didem bunun yerine “İnşallah Allah nasip eder,” dedi.

Sonrasında ne konuşuldu. Bora ne sordu da kendisi ne cevap verdi, D idem hiçbirini hatırlamıyordu. Tek hatırlayabildiği şöm i­ nenin önündeki minderlerin üzerinde B ora’nın iki elini D idem 'in 319

Süuaıflkça

iki yanına koyup üzerine yerleşm esi ve sevişmeleriydi. Tam lahmin ettiği gibiydi her şey aslında. B ora sevişirken de mesleğinde olduğu gibi duygusal değil, sert ve sonuç odaklıydı. Üzerinden kalktığında D id em ’e de toparlanm ası için yardım edip birlikte ayağa kalktıklarm da genç kadına sıkı sıkı sanidı. ‘‘İyi ki çıktın karşım a mavi gözlü cadı, iyi ki.”

“Mavi gözlü cadı?”

D idem 'in yüzünü iki avucuna alıp fısıldadı Bora. “Evet, seni ilk gördüğüm andan beri böyle tanım lıyorum ben.”

"Yani senin arabana çarptığım dan beri.”

“Aynen öyle güzelim , sen öfke içinde üzerim e yürüdüğünden beri ben seni böyle tanım ladım . K ızdığın zam an ne kadar güzel olduğunu bir b ilsen ...”

“Hadi ben softayı hazırlayayım artık, sen çok acıktm.”

Yemekıen sonra Didem sofrayı topladı, birer bira daha açıp şöminenin önünde oturan B ora’mn yanı başına yerleşti. Yerinin artık burası olduğunu hissediyordu, ‘B o ra’nın y an ı’ ...

Gece yattıklannda saat neredeyse sabahın dördü olduğu için ertesi gün kalkmaları da epey geç bir vakti buldu. Didem yatak­ tan süzülûrcesine kalkıp mutfağa geçti ve kahvaltı hazırlaması neredeyse tamamlanmıştı ki B o ra’nın içeriden “Ben duşa giriyo­ rum,” diye bağırmasını duydu. Öğleden sonra yola çıkm a zam anlan gelince, valizleri top­ larken yaşadıklanru biraz da olsa gözden geçirm e fırsat buldu Didem. Yemek yemek, telefonda konuşm ak başkaydı ama böy­ le tatillerde asıl insan birlikte olduğu kişiyi tanıyabiliyordu işte.

Ciddi endişeleri vardı ya sıkılırlarsa, ya uyum sağlayamazlarsa diye ama vaktin nasıl geçtiğini anlayam am alarından, sürekli ko­ nuşacak bir konulannın olm asından ve sevişm elerindeki uyum­ dan anladığı kadanyla bu sınavı başan ile geçm işlerdi.

320

B a n a Ş a n s DUe

İstanbul yolundayken m erkezden gelen acil b ir telefon üze­ rine yolda yemeyi planladıklara akşam y em eğini iptal etm ek zo­ runda kaldıkları için yol üstü b ir büfeden sosisli sandviç ve ayran alıp hiç duraksamadan gene yola koyuldular.

Didem’in evinin önüne g eldiklerinde genç kadının içini bir hüzün kapladı, fena alışm ıştı B o ra ’nın varlığm a. O nunla uyan­ maya, uyanır uyanm az onu görm eye, birlikte yem ek yemeye, sohbet etmeye, se v işm ey e ... K ısacık b ir süre de olsa beter alış­ mıştı işte.

Yakışıklı kom iserine sıkı sıkı sarılıp sordu. “N iye çağırdılar seni merkezden böyle acil, sonuçta izinli değil m isin sen?”

“Bizim izin zam an larım ız senin zannettiğin gibi izindeyim telefonu açm am , iş de konuşm am tarzı olm uyor işte. Acil durum olunca m ecburen gid iy o ru z.”

“D önem eyecek uzak lık ta da olabilirdin am a o zaman ne ola­ cak peki?” diye sordu D idem yarı m erak ile.

“Ama sonuçta hem en gelebilecek uzaklıktaydım ve bana ne deyip başım ı çevirem em .”

“Peki canım kolay gelsin. Ara am a olur mu, merak etmeye­ yim,” diye tem bihledi D idem am a B ora “Söz vermeyeyim, fırsat bulursam arayacağım ,” diyebildi sadece.

“Ya lütfen beni m erakta bırakm a, bak bekliyorum telefonu­ nu.”

“H em en olay yerine geçeceğim, merkeze de kaçta dönerim bilm iyorum . Sen benim telefonum u bekleme yat hemen, yol yor­ gunusun zaten.’

“T am a m canım , peki,” diye cevap verdi Didem pes etmişçe­ sine. B o ra arabasına binip hızlıca uzaklaştıktan sonra da arkasın­ dan üzüntüyle bakakaldı.

3Zt

Sinem llk ^ a

‘Bundan sonra hayatım böyle olacak sanırım, o sık sık gece gündüz, yağm ur kar, erken geç dem eden sürekli gidecek, ben de onu merakla bekleyip özlem le bekleyeceğim .’

Eve çıkıp duşunu aldı, valizindeki çam aşırlan makineye at­ tıktan sonra kendine bir kahve hazırlayıp salonda televizyonun karşısına geçti.

Erhan da tam dönecek zam anı bulm uştu. Yasemin alt katta elinin altında olsaydı, ne güzel şim di kapısına dayanır ve hafta sonu yaşadığı ne varsa ballandıra ballandıra anlatırdı işte.

Neyse bari Erhan çalışkan adam dı A llah ’tan. Sabahın körün­ de o işe gider, kendisi de dam lardı Y asem in’e.

Erhan’ı işe uğurladıktan sonra ortalığı toparlayıp, kendime sabah kahvemi hazırladım ve havanın serinliğini hiç takm adan, terasa çıkıp denizi seyretmeye başladım.

Bugün çıkıp bebek için alışveriş yapm aya başlasam iyi ola­ cak, caddeye ineyim. M othercare en iyisi am a mobilyaları Er­ han’la birlikte bakanz, onun da beğenm esini istiyorum .

Kapmın arka arkaya aralıksız bir şekilde çalm asından Di­ dem ’in geldiğini anlayarak kaderim e lanet okuyarak açtım ka­ pıyı. Bizimkinin aşk tatili bitm iş sanırım , detayları anlatm ak için sabahın kOründe kapıma dayandığına göre.

“Bir gün de şu kapıyı erken açsan ölürsün değil m i?”

“Kapının önünde yatmıyorum herhalde, açtık işte.”

“Kahve yap da gel salona, anlatacaklarım var.”

Günaydın, müsait misin, Erhan gitti mi gibi kelim e ve cüm lelere ayıracak vakti yok tabii Didem H anım ’ın, böyle öküz git

V ana Şans VUe

dalsın ancak salona. Ya belki kocam içeride, belki uygıın değiliz, müsait değiliz. Ne rahatlık bu anlam ıyorum ki.

Kahveleri yapıp salona geçtiğim de D idem ’i telefonun ekra­ nına yapışmış vaziyette buldum .

“Kahvaltı yaptın mı, hazırlayayım mı bir şeyler?”

“Yok gelirken kom şu fırında yedim bir şeyler. Siz Erhan’la yaparsınız kahvaltınızı diye, rahatsız etm ek istemedim. Görüyor­ sun değil mi ne kadar düşünceliyim .”

“Bilmez miyim, Allah razı olsun!”

“Erhan yok değil m i?”

“Yok çok erken gitti sabah, akşam da geç gelir herhalde. Ne zamandır yurt dışında, buradaki işleri toparlaması gerekiyor.”

Didem “N e halt etm eye geldi ki?” diye olağanca öküzlüğü ile sorunca “N e?” diyebildim sadece.

“Yalan mı? G elm eseydi ne güzel alt katımda olacaktın, ben de sabahın köründe buralara kadar gelmek zorunda kalmayacak­ tım .”

“Buralara kadar? Tabii nereden baksan on dakika yürüdün!”

“B enim için mesele işte, aynı apartmanda oturmanın rahat­ lığı başka.” “İyi ki de oturmuyoruz. Sen sabahı beklemezdin ki, akşam gelir gelm ez evine çıkmadan benim kapıma dayanır, sabaha karşı da ancak giderdin.”

“E vet, aynen öyle yapacaktım,” diye cevap verdi Didem hiç itiraz etm e gereği duymadan. “ K leyse bırak şim di, nasıl geçti hafta sonu? Anlat bakalım.” “ Y asem in ben çok beter âşık oldum !”

V a ta n a m illete hayırlı uğurlu olsun!

“Ö yle böyle değil ama gerçekten âşık oldum.”

323

Sinem ükça Çok hoş! “ Kaba saba biri aslında. Ne kapı tutuyor, ne yol veriyor. Say­ gısı da yok açıkçası.” Öküz yani!

“Ama mükemmel bir erkek.”

Mükemmel öküz! “ Yatakta çok beter Yasem in.”

Yatakta beter mükemmel öküz!

“Daha önce birlikte olduğum erkeklerin hiçbirine benzemi­ yor yani bizim çevrem izdekilerle alakası bile yo k .”

Ona ne şüphe!

“Hiç böyle olmamıştım, koca hafta sonu vaktin nasıl geçtiği­ ni anlamadım bile. Yanındayken vakit su gibi akıp gidiyor.”

“Didem, canım benim. Benim de endişem bu aslında.”

“Ne?” “Yani siz çok farklısınız Bora ile, o kadar belli ki. Hani di­ yorum sizin şu an yaşadıklarınız zıt kutupların birbirine çekici gelmesi olayı olabilir m i?”

“Nasıl yani?”

“Hani vardır ya çok farklı çevrelerden iki insan birbirine çe­ kici gelir, ilk önce her şey mükemmeldir. O kadar mükemmeldir ki birbirlerinin kusurlarını bile görm ezler ama ne zamanki zaman geçer ve iş ciddiye biner, bir süre sonra görüş farklılıklarından ötürü birbirine tahammül edemeyen iki insan halini alırlar.” “ İçimi karartma Yasemin, içimi karartma!”

“Valla deneyimlerim sonucu gözlem lediklerim i söyledim .” “ Aman ne deneyimin var ya? En güzel çağlarını salak gibi gittin, evli barklı adama verdin. Sonra da şansın yaver gitti de Erhan gibi büyük balık buldun işte.”

321

Bana Şans VUe “Valla benden uyarması, adam yerine koydum da fikrimi söyledim işte. Artık uyarsın ya da uymazsın, orası senin bilece­ ğin iş. Bana ne?

“Biz birbirimiz için yaratılmışız.”

“Oysaki o son derece normal biri gibi gözüktü benim gözü­ me, nasıl oluyor da senin gibi dengesiz biri için yaratılmış ola­ bilir ki?”

“Ha ha ha, aman ne komiksin!”

“Espri yapıyor gibi bir halim mi var sence?” diye sordum gözlerimi kısarak çünkü şu an gayet ciddiyim.

Didem tek elini ile sinek kovalarmış gibi salladıktan sonra “Neyse seninle uğraşamayacağım şimdi, son derece mutluyum ve eneıjimi bölmene izin verm eyeceğim Yasemin,” dedi.

“Neyse bunları bırak da sen anlat, neler yaptınız bakalım?”

“Cuma akşamı gittik biliyorsun.”

“Evet biliyorum ve dikkat edersen ben de seni hiç arayıp ra­ hatsız etmedim Didem. Çünkü biliyorum ki sevgilinlesin. Rahat olmak istersin.”

“Niye söylüyorsun şimdi bunu?”

“Yaıii hani diyorum, insan çoğu zaman yalnız kalmak ya da sevgilisi ile geçirdiği zamanlarda rahatsız edilmemek isteyebilir.”

“Eee?” “Yani işte bak, ben ince düşünebiliyorum. Belki sen de bun­ dan ömek alırsın da bizim yaşam alanımıza biraz saygılı olur­ sun.”

“Bana ne senin yaşam alanından Yasemin.”

Zaten kendinden başka ne ile ilgilendin ki sen bugüne kadar.

Ben de laf anlatmaya çalışıyorum sana burada oturmuş!

“Neyse devam et sen. Ş ile’ye gittiniz, sonra?”

325

Süumflhça

“G ittiğim iz akşam salaş bir yerde gü zel bir balık yedik."

“Sonra?”

“Sonra Bora iki kişiyi d ö v d ü .“ “Pardon?”

“Restoranın önüne geldiğim izde onu m erkezden aradılar, ben de rahat konuşsun diye arabadan inip biraz ilerledim. Sonra sarhoş iki adam gelip beni taciz etm eye başladı ve Bora resmen bir şövalye gibi gelip beni k urtardı."

“Vay, yalnız çok rom antik.”

“Evet de bir sortm oldu so n ra?”

“N e oldu ki?”

“Ben gündüzden valizim i filan h azırlarken biraz heyecan yaptun, yanşsm diye birkaç kadeh votka içtim .”

“Eee?" Ne vardı ki bunda, hiç içm ediği şey sanki! “İşte akşam da balıkçıda balığın yan ın a birkaç kadeh rakı içince, içkiler karışmış oldu. Ü zerine heyecan da var tabii.”

“Ne yaptın? Sarhoş olup rezillik filan çıkartm adm inşallah?” diye sordum panikle.

“Yok, kustum.”

“Ne?” derken yüzümde bir tiksinti ifadesi oluşm uştu bile.

“Ya işte eve gidince salonun ortasına k u stu m .”

“Didem iğrençsin.”

Didem sıkıntı ile “Sorm a Y asemin rezil o ld u m ,” deyince “Sonra ne oldu peki?” diye sordum ve “ S onrasını hatırlam ıyo­ rum, ertesi sabah uyandım bir daha,” dediğinde ise “Ay inanmı­ yorum, o kusmuk kokulan içinde mi uyudun sen bütün gece?” diye daha da büyük bir tiksinti ifadesi ile sordum .

“Yok Bora onu da halletm iş, sabah mis gibi u y an d ım .”

“Nasıl oluyor o?” diye sordum bu sefer. Tam am yani adam be­ cerikli bir komiser olabilir am a bunu nasıl halletm iş olabilirdi ki!

326

'Bana Şans Bile Didem “ Beni yıkam ış,” diye kısa bir cevap verdiğinde “Ne?” diye sorabildim sadece. Y ok artık ya, bu kadar da rezillik olabilir miydi gerçekten?

“Yıkam ış işte. Soym uş, yıkam ış sonra da çantamdan pijama­ larımı çıkartıp giydirm iş ve yatırmış. Sabah gözümü açtığımda mis gibi yataktaydım .”

“Didem var ya sende köpek şansı var.” “ Sevdiğim adamla ilk tatilimde salonun ortasına kustum, bu mu şans Yasem in? D alga mı geçiyorsun sen benimle?”

“O konu senin salaklığın, o ayrı ama hakikaten şanslısın.

Adam seni o vaziyette koltukta yatırıp hiç umursamayabilirdi ama o gitmiş yıkam ış, paklam ış, pijamalarını giydirip yatırmış.

Vallahi şendeki köpek şansı,” dedim sesimdeki kıskançlığı bas­ tırmaya çalışarak. “ Ben gene de rezil oldum .”

“Orası kesin. B u arada seni yıkadı demek yakışıklı komiseri­ miz,” derken yüzüm de çarpık bir gülümseme vardı. “ Evet o konuda da yerin dibindeyim zaten. Beni ilk kez o halde çırılçıplak gördü.”

“N eyse olan olmuş artık. O zavallım da senin ne mal olduğu­ nu zamanla anlar zaten.” “ Benim ne olduğum u o çoktan anladı zaten tatlım, sen merak etme.”

“Anlasa hiç bulaşm azdı Didem , emin ol,” dedim yılların tec­ rübesi ile.

“K oskoca bir baş kom iser o, insan sarrafı olmuş. Artık kimin ne olduğunu bir çırpıda anlar, merak etme.”

Bak Didem ilk defa doğru bir şey söyledi, bu konuda son derece haklı aslında. Hadi ilk kocası Güngör sonra ikinci kocası

Sinem fikça

Kaan bunun ne olduğunu anlayamamış olabilir evlenmeden önce ama Bora son derece tecrübe sahibi bir polis, üstelik koca bir baş komiser! Bunun ne olduğunu anlayamamış olabilir mi ki? Yok, olamaz.

E peki o zaman?

Hiiiiii ay yazıııık. Acaba B ora’da mesleki deformasyon baş­ ladı da depresyonun dibine vurup akıl sağlığını filan mı yitirdi de Didem ile bir ilişkiye başlama kararı aldı acaba? “ Eee neyse sonra?” “ İşte cumartesi pazar da olaysız geçti. Yürüyüş yaptık, sonra evde yemek hazırladım, şömine başında içki içip sohbet ettik. Çok güzeldi her şey.” “İyi anlaştınız yani.” “ Hem de nasıl? Hiç sıkılmadım. Ç ok endişelerim vardı gi­ derken, hani ne bileyim benden sıkılır filan diye ama sürekli ko­ nuştuk, çok güzeldi ortam.” “ İyi bari.”

“Ten uyumumuz da harika, iki kere birlikte olduk.” “ O da güzel.” “ Gece beni eve bıraktı, merkeze çağırdılar hemen gitmek zo­ runda kaldı. Ama o yoğunluğunda bile bana iki kere mesaj yazdı gece yansı.” “ A fe rin .”

“ Sonra işte sana detayları anlatayım diye sabahın köründe geldim.”

Ne mutlu bana!

“Gerçi uzak olmasaydın hani, aynı apartmanda olsaydık daha iyiydi ama...”

“Valla ben memnunum halimden, özlemişim evimi.”

328

B ana ŞanA VUe

■‘Sen ne yaptın?”

“Erhan bebeğin e in siy e tin i ö ğ re n m e k istedi b iliy o rsu n dokloro gittik ve o şaşk ın lık la b e n d e ö ğ re n m iş oldum . İk iz b ek liy o r^uşuz, biliyor m u su n ?”

“Biliyorum.”

“O nu d a m ı b i l i y o r s u n ? ” d i y e s o r d u m v e r d i ğ i m h a b e r i n s ü r p ­ riz o lm a m a s ın ın v e r d i ğ i h a y a l k ı n k l ı ğ ı ile .

“E v e t b i l i y o r u m , m e r a k e t t i m n e y a p a y ı m ? ” “B en b u g ü n b ir a z a lış v e r iş e ç ık a c a ğ ım , b e b e k le r in e ş y a la n n ı alayım d iy o r u m y a v a ş y a v a ş . ” “ İy i h a d i h a z ı r l a n d a ç ı k a l ı m , b e n d e g e l e c e ğ i m . ”

Üzerime rahat bir şeyler geçirip çıktık evden. M othercare mağazasına girdiğim anda içim i inanılm az bir coşku kapladı. İyi ki kız olacak bebeklerim . K ızlar için o kadar güzel şeyler var ki ne tarafa döneceğ im i, neye bakacağım ı şaşırdım ilk önce ve sonra yardım alm an ın daha doğru olacağına karar verip, satış görevlisi kızlardan b irin i yan ım ıza alarak dolaşm aya başladık.

Erhan ile ev lend iğ im d en beri alışverişlerde etikete bakm a alışkanlığımı tam am en yitirdim . H içbir şeyin fiyatına bakm adan, aklımıza gelen h er şeyi yardım cı kızın da yönlendirm esiyle al­ maya başladık. İlk önce ikizler için özel dizayn edilm iş çok şık bir bebek arab ası aldık, arkası da çorap söküğü gibi geldi zaten. Ö dem eyi y apıp ald ık lan m ızı gönderm eleri için evin adresini yazdığım sırada, tab ir yerindeyse m ağazanın onda birini kald ır­ mış vaziy ettey d ik . A ltı aya k adar k u llanabilecekleri envai çeşit tulum , zıbın, hırka, p atik, içlik, b attaniyeden kılıflara k adar m al­ zem eler, losyonund an şam puanına h atta pudralarına k ad ar ak lı­ nıza g eleb ilecek her şe y ... B ebek arabası ile m inik p u setlerin p a ­ rasını ‘B u n lar sana d oğum hed iy em o la ca k ,’ deyip D idem ödedi.

329

S ü tm U h /fl.

“Çok yoruldum Yasemin.”

“Sağ ol ama yardım ettin de her şeyi aldık,” dedim, hakkını yemeyeyim şimdi hiç sesini çıkartm adan saatlerce dolandı be­ nimle çünkü.

“Aman güle güle kullansınlar, çıkm ış oldu aradan işte. Mobilyalan ne yapacaksmız?”

“Küçük odayı bu hafta boyatacağım, bir de güzel bordür yap­ tıracağım.”

“Bordür?”

“Hı hı. Duvarlara bulutlar, tavana yıldızlar filan güzel olur,” dedim sevinçle hatta bir filmdeki bebek odasm da görmüştüm, eğer bulabilirsem o bordürlerden istiyorum.

“Hoş olur hakikaten.”

“O iş bitsin, ölçülerini alırım odamn sonra Erhan’m boş bir vaktinde çıkıp mobilyalan alınz dedim işte.”

Didem “Ne gerek var ki Erhan’a? Biz çıkar alınz bir gün onlan da,” dedi ama ben istemeyerek “Yok yok, birlikte alalım istiyorum. Onun da zevki olmuş olsun,” dedim.

“Erhan’m zevki seni seçmesinden belli.”

Ya sabır Allah’ım!

“Yürü hadi, yardım edeceksin diye kaç saat canın çıktı ma­ ğazada. Gel de şurada bir yemek ısmarlayayım sana, hem dinlen­ miş oluruz.”

Yemek lafmı duyunca dünyayı unutan Didem bu teklifime tabii ki balücIama atladı.

“Mantı istiyor benim canım, Bodrum M antı’ya gidelim ,” de­ yip onayımı almak hatta yüzüme bakma zahmetine bile girmeden yürümeye başladı cadı!

Ben hamilelik kilolarıma daha da yükleme yapmak istemedi­ ğim için sadece bir porsiyon mantı ile yetinirken, D idem ’in kola 330

V ana Şans VIU

eşliğinde bir buçuk porsiyon mantı üzerine dondurmalı irmik helvasını götürmesini kıskançlık içinde seyrettim.

“Sen niye tatlı yem edin?”

“Her şeyi kıstım, m üm kün olduğu kadar az kilo fazlasıyla lamaııılamak istiyorum ham ilelik dönem ini.”

“Hiç gelemem o sıkıntılara valla ne bulursam götürüyorum.

Dün gece sabaha karşı M c ’den B ig Mac menü söyleyip yedim, düşün.”

“Big Mac mi? Sevm ezsin ki sen onu.”

“Ne bileyim eski b ir film izliyordum, orada yiyorlardı canım istedi.”

“Nerene yiyorsun bu kadar şeyi anlamıyorum ki?”

“O benim en büyük torpilim , bizim genimiz güzel.”

“Valla çok şanslısın, inşallah kızlanm bana benzemez bu konuda. Ben ne yesem yarıyor, çok çektim kilodan. Onlar rahat olsun bari.”

“Erhan da senin gibi değil mi?”

“O dikkat ediyor ama o yoğun tempoda bile sporunu ihmal etmiyor A llah için.”

“Bir daha gidecek mi bu yakınlarda?” diye sordu, adım gibi eminim Erhan bir yerlere gitsin diye bekliyor.

“Sen de taktın kocama, niye gitsin ya? Daha yeni geldi, ben gözünün içine bakıyorum gitmesin de otursun evinde diye.”

“N e kadar rahattık, her dakika birbirimizdeydik.”

B irbirim izde değildik, sen her dakika bendeydin. Sabahın köründe kapım a dayanırsın, gecenin bir yansı ararsın... Sorma ne rahatlık, ne rahatlık! “ A k şam görüşecek m isiniz B o ra ile?”

“Yok, bir toplantıları varmış merkezde, ne zaman biter bilefpiyorum dedi.”

331

Sinem tikça

“ A lış a r tık b u n la r a , p o l i s l e r i n ç a l ı ş m a s a a ti y o k ç ü n k ü .” “ B iliy o r u z h e r h a l d e . ”

“Aynimış değil mi sevgilisinden. Senem galiba kızın adı?” diye sordum merakla. Ben de uydum bu deliye işte, gündemim sürekli hareketi maşallah!

Didem “Evet, kesin bitm iş,” dedi yüzünde kocaman bir gü­ lümseme ile. “İyi hadi, gözün aydın. Bir şey yapm ana gerek kalmadı, ken­ diliğinden aynlıp sana geldi. İstediğin oldu işte ne güzel.”

“Henüz bir şey kazandığım yok ama Yasemin, bak mesela Senem de bir dönem onun sevgilisiydi ama Bora ayrılıp koymuş kapmm önüne. Benden de sıkılabilir günü gelince.

“O konuda ne yaparsan yap boşuna Didem, erkek kafasına koydu mu gider. Bunu sadece geçici bir süre erteleyebilirsin ama tamamen önlemek mümkün değil.”

“Kimse Bora’yı benim elimden alamaz, benim o.”

“Senin o?”

“Evet benim, kimseye verm em.”

Bir de tepin olduğun yerde tam olsun. Şunun surata bak, kı­ zardı gene yanaldan.

“Aman tamam, kimsenin senin B ora’na kaldığı yok. Merak etme, al tepe tepe kullan.”

“Sen öyle san. Kaç tane şırfıntı var sevgilim in peşinde biliyor musun sen?”

"Doğrudur. Yakışıklı, kariyer sahibi, aslan gibi çocuk. Vardır elbet bir sürü kadın, kız peşinde.”

“Bazılan çok hafif, uğraşmaya bile değmez ama Ceyda diye bir kız var, biraz canımı sıkıyor açıkçası.”

“Niye ki?” m

Dana Şans Dile

“Bir defa profil sağlam kızda, diş hekim i hem de iyi bir yerde muayenehanesi var. O ldukça da güzel b ir kız, kum ral güzellerin­ den."

“E ce?”

“Bora’nm 2012 yılından beri olan bütün resimlerini beğen­ miş, hepsinin altında yorum u var. B o ra’ya sordum , listemdeki çoğu kızı tanımam hatta y ap tık lan yorum a cevap bile vermem dedi ama Ceyda’nın bütün yorum larm a cevap verm iş.”

“Yani?”

“Yani ne? Bu kıza değer veriyor dem ek ki.”

“Canım belki arkadaşıdır,” diye fikir yürüttüm .

“Sahte bir profilden C ey d a’yı ekledim geçen gün.”

Neden şaşırm adım acaba?

“Eee kabul etti m i?”

“Etti tabii ki. Benim sahte profillerim mükemmeldir, kimse anlamaz sahte olduklannı.”

“Nasıl yani?”

“Bir sürü resim koyuyorum , abuk sabuk şiir, kişisel gelişim kilap sayfalarına filan da sürekli yorum yapıyorum. Bir sürü ar­ kadaşım var, beğenilerim filan da çok olunca kimse anlamıyor labii sahte profil olduğunu.”

“Boş işler m üdürüsün deyince kızıyorsun bir de. Şu uğraştı­ ğın, emek harcadığın şeylere bak.”

“Niye boş olsunm uş, bir sürü faydam var bu arada.”

“Ay çok m erak ettim, neymiş o faydan Didem?”

“Ben o sahte profil hesabımdan bir sürü sosyal mesaj veri­ yorum, G reenpeace ‘den tut ‘Hepimiz Kardeşiz’ sayfasına kadar onlarca paylaşım ım var.”

Hey A lla h ’ım sen a k ıl fik ir ver!

333

Süıemfthça

“Hem bugün Kuzey K utbu’nda iki tane daha penguen yaşı­ yorsa ya da zavallı bir fok öldürülüp kürk yapılmadıysa, bunda benim payım çok büyük."

“Tamam Didem, tamam canım. Doğa sana minnettar, hepi­ miz minnettarız hatta. Konuya dön istersen, Ceyda’dan bahse­ diyordun.”

“Ha işte kabul etti arkadaşlık teklifimi sonra denk düştükçe bazı yoruralarmı yakaladım bunun şurada burada.”

“Mesela?”

“Mesela Hakan Y öriiko|Ju’nun paylaştığı bir şeye yorum yapmış.”

“Hakan Yöriikoğlu kim diye sorm aya korkuyorum.”

“Bunlar birbirlerinin resimlerini çok beğenince, onu da ekle­ dim tabii mecburen çünkü hakamn profili tam amen kapalı. Ha­ kan bir şey paylaşmış bu da hemen altına yorum yazmış; ‘En kötüsü de sevdiğinin seni arkadaş yerine koym ası,’ diye. Bak bak, lafa bak kesin B ora’dan bahsediyor. Yani bence Bora bunu arkadaşı olarak görüyor bu da orada burada dert yanıyor işte.”

Ay yemin ediyorum başım döndü. N ereden ne buluyor, neler çıkartıyor ya! Şaka gibi resmen.

“Anladım Didem, tebrik ediyorum çok güzel araştım uşsm .”

“Sadece o kadar da değil, dün profil resm ini değiştirdi Ceyda ve Bora beğendi o resmi.”

“Ne var bunda? Beğenebilir, arkadaşı sonuçta.”

“Erhan’ın bir Facebook hesabı olsa ve listesindeki herhangi bir kadımn profil resmini beğense, tepkin bu kadar rahat mı olur Yasemin?”

Parçalarım. . Yemin ediyorum parçalarım ...

Ne demek onun bunun resmini beğenmek ya!

331

Bana Şans BUe

İlla resim beğenmek istiyorsa ben de koyarım sekiz yüz tane profil resmi, onları beğensin! K im se sinirlendirm esin beni, ter­ sim çok pistir benim!

“ör tamam, kapat bu konuyu. Ben olsam ben de sinirlenir­ dim, haklısın yani."

“Biraz daha popom a yer edeyim , ben ne yapacağımı biliyo­ rum zaten.”

Gene ne yapacak acaba?

“Ne yapacaksın?” “İlişki durum unu değiştirm esini isteyeceğim , ilişkisi var yap­ sın. Böylelikle herkes anlar onun başının bağlı olduğunu. Benim oya, bakmasın bile kim se. İşte o kadar!”

“Tam psikopata bağladın D idem , farkındasın değil mi?”

“Yasemin vallahi şaka yapm ıyorum , sen ciddiye almıyorsun beni ama ben gayet ciddiyim . Ç ok beter taktım ben bu adama. Öyle böyle değil, çok aşığım .” “İyi de daha dün b ir bugün iki. B akalım zaman ne göstere­ cek, hemen kaptırm a kendini bu kadar.”

“Artık çok geç kaptırdım bile, geçmiş olsun. Hatta özlü bir sözümüzle konuyu noktalam ak gerekirse ‘BENİM OLANA YAVŞAYANIN C ESED İY LE SELFİE ÇEKERİM YASEMİN. İmza: Sebastian’ derim.

Ayy hepten sıyırdı bu ya. Zaten leblebi kadar beyini vardı, o da kavruldu gitti dem ek ki!

Mağazadan aldıklarım ızı aynı gün akşam getirip teslim ettiler.

Henüz boya badana işleri yapılmadığı ve mobilyalara bakmadım

« M M » d ik « *

ğ ı m n için hiçbirm in u n b alajın ı açm ayıp olduğu gibi kaldırdun ama hemen hcmci» hepsini tek tek E rh a n 'a göstermekten de ken­

di mj alamadım.

“K ız olm aJanoa çok seviniyorum . O kadar gOzel şeyler var ki. şeker gibi hepsi."

Erhan koltuğun Özerine bıraktığım m inik pembe patiklerden birini eline alıp “B ir gün bunun gerçekleşeceğini biliyordum bi­ liyor m usun Yasemin?" dedi.

■‘Bebeğimizin olacağını m ı?" diye sordum .

“Hayır, bir aile olacağım ızı.”

Yanma oturup elini avucum un içine aldım . “Benim bazen ümidim kınidı am a ben de bir gün aile olacağım ıza inandım çoğu zaman." “Ümidin mi k ın id ı?”

“Seninle büyük b ir ayrılık y aşadık b iliyorsun, hatırlamak bile istemiyorum o günleri ama sen hayatım dan d ah a doğrusu benden gidince ben çaresiz kaldım Erhan. Ü m itlerim işte o anda yıkıldı, çünkü ben bir aile olm a ihtim alini seninle sevdim ."

Erhan tek eli ile yüzüm ü okşam aya başladı ve ben yüzümde gezinen elini yavaşça öpüp devam ettim . “ B en evlenm e ve aile olma ihtimalini seninle sevdim . E vlenm ek değild i benim istedi­ ğim. senin kann olm aktı asıl ya da bir çocu k d o ğurm ak değil, senin çocuğunu doğurm aktı.’'

“Ben de o ihtimalleri seninle sevdim Y asem in. İlk evliliğim­ den sonra kolay kolay evlenm em , belki de artık çocu ğ u m da ol­ maz dediğim anda sen bom ba gibi düştün hayatırm n ortasına.”

“Evet, ne bom ba ne bom ba! Ö nce bankada beni y ere düşürüp arkana bile bakm adan çıkıp gittin sonra günler so n ra sanki İstan­ bul trafiğinde başka araba kalm am ış gibi senin arab an a çarptım.

aat

•Bana Şo m VUe

En son olarak da sah ild e M e tin ’d e n a y rıld ığ ım için saly a süm ük ağlıyordum ve k arşılaştık . S e n in y e rin d e b a şk a adam o lsa arkası­ na bile bakm adan k aça r g id e rd i b u sa k a rla m ı u ğ raşacağ ım d iye.”

Erhan "B en seni b a n a g e tire n b ü tü n ih tim alleri, bahaneleri sevdim senden ö n ce,” d e y in c e ağ z ım ı a ç ıp tek k elim e edem edim .

"Seni çok se v iy o ru m .”

"Ben de seni ço k se v iy o ru m g ü z e lim .” “İsim d ü şü n m em iz laz ım , b iliy o rsu n d eğil m i?”

“Eğer izin v e rirsen b e n k ız la ra isim b u ld u m .”

“G erçekten m i? N e b u ld u n ? ” “Birinin adı N il S ah ra o lsu n ; N il so n su z su ve bereket nehri, sahra da uçsuz b u c a k sız çöl d em ek . D iğerini adı ise İrem M erve olsun; cennet ve c e n n e t b a h ç e si.”

Ertesi sabah h e r şey g en e ay n ıy d ı. E rken kalkıp kahvaltıyı hazırladım, so n ra E rh a n ’ı işe y o lc u e ttim ve sonra D idem sabahın köründe ö küz gibi k a p ıy ı y u m ru k lam ay a başladı. H er şey aynı yani!

“G ünaydın, h o ş g eld in .” “Ç ok sin irliy im Y asem in .”

“K ahve içm ed im d a h a , T ü rk k ah v esi m i içersin başka bir şey mi h azırlayayım sa n a ?”

D aha k ah v e bile içm edim derken esas am acım çok erken gel­ din diye la f so k m ak tı am a D id em ’in buna aldırdığı bile yoktu tabii ki.

“T ü rk k ah v esi yap am a az şekerli yapm a, zehir gibi yapıyor­ sun. B ir haltı da becersen dişim i kıracağım zaten.”

G en e ney e kızdı d a saldırıyor etrafa acaba!

K ahv eleri hanım efendinin buyurduğu gibi şekerli hatta de­ yim y erin d ey se B A L gibi yapıp yanına da keyfi yerine gelsin diye ko ca bir dilim pasta ve dondurm a koydum.

337

SinemUhça Salona girdiğim de gene telefonun ekranına gömülmüştü ve yüzünün şeklinden anladığım k a d a n y la konu her neyse gerçek­ ten çok kızmış.

“Bak pasta getirdim sana. D ondurm a da var, ye de erimesin.” “ N e yapayım getirdiysen, alkış mı bekliyorsun?”

Hakikaten çok sinirlenm iş, bulaşm am ak en iyisi...

“Ne oldu, anlatsana.”

“H islerim de hiç yanılm am , biliyorsun değil m i?”

“Konu ne?”

“Ceyda denilen kadının B o ra ’ya ilgisi olduğunu anlamıştım zaten, bak hiç yanılm adım .”

“Ne oldu ki”” “Facebook’ta ...” Şu Facebook olm asaym ış ne y apacakm ışız acaba? Edir­ ne’den K ars’a hatta Jü p ite r’den M a rs’a, sürekli herkes herkesi takip halinde. İstanbul B eylikdüzü’nde yaşayan elli beş yaşında­ ki emekli öğretmen D ürdane H anım , A rtv in ’in bilm em ne kasa­ basındaki emeldi H aşan B ey ile bir tıkla aşk yaşayabiliyor yani.

Ya da yüzünü en son sekiz sene önce gördüğüm üz arkada­ şımız bilmem kimin sabah kahvaltıda yediği eski kaşara kadar bilgi sahibi olabiliyoruz çok şükür. Bu faydalı bilgiyi neremize sokacaksak...

“Bir şey paylaştı Ceyda dün, gidiyorum yolcu et şarkısı var y a ...” “ A yyy ç o k s e v e rim b e n o ş a rk ıy ı h a r i k . . . ” D id e m ö l d ü r ü c ü b a k ı ş l a n n ı ü z e r i m e d i k i n c e d a h a f a z l a k o n u ş m a y ı p s u s m a n ın d a h a d o ğ r u o l a c a ğ ı n a k a r a r v e r d i m . “ N e y s e g ü z e l b ir ş a r k ı iş te . E e e o n u m u p a y l a ş m ı ş ? ” “ E v e t, B o r a d a b e ğ e n m iş ü s t e l i k a l t ı n a d a y o r u m ‘G id e n y o lc u e d i l i r , ’ d i y e . ”

338

y a p m ış ;

*BQİUI ŞüJtS DÜ£

“Eee?” " Ceyda da ‘M ecb u r k ald ığ ı için g id en de m i y o lcu ed ilir am a bir kal denmez m i?’ y a z m ış.”

“Vay sonra?”

“Bora da ‘D eğen k ad ın a d e n ir e lb e t,’ d em iş göz k ırpm ış.”

“Abartma b en ce.”

“Yasemin resm en c ilv e leşm işle r işte n asıl ab artm am ? Sen o l­ san abartmaz m ısın b ö y le b ir şe y i? ” d ey in ce itiraz etm eden “ Sa­ nırım abartırım ,” dedim .

“Sadece bu k ad ar d a d eğil. ‘K o m iserim ne zam an yapıyoruz ocakbaşını? S özün v ard ı, u n u tm a ,’ y azm ış. B ora da altına ‘İste­ diğin ocakbaşı olsun, b en san a o ocağı y eniden k u rarım ,’ yazm ış.

Didem ’e çok sık h ak v eren b iri d eğ ilim d ir am a bu sefer sinir­ lenmekte haklı galiba.

“B ütün cinler tep em e çık tı tab ii.”

“Sordun m u B o ra ’y a b ir şe y ? ” “A kşam yem eğ e çık acağ ız, o zam an soracağım ,” diye söy­ lendi y anaklan k ıpk ırm ızı b ir şekilde. “Çok y üklenm e am a b elki de çok sam im i arkadaşı filandır,” dedim çünkü yeni b aşlay an ilişkilerinde b ir krizi kaldırabileceği­ mi zarm etm iyorum .

“B aşlarım onun çok sam im i arkadaşına.”

Hiç bulaşm am ak en iyisi aslında, şim di ne desem üstüm e sal­ dıracak ve haklı da. K onuyu dağıtm ak en iyisi diye düşündüğüm anda D id em ’in telefonu çalm aya başladı. A nneannesi imdadıma yetişm işti sağ olsun. “ Ay bir sen eksiktin şim di anneanne ya.”

“A çsana, belki önem lidir.”

339

sinem ilkça “Önemli m i? Y asemin A llah aşk ın a anneannem in hayatında önemli ne olabilir ki? Ya dev am lı kullandığı rujun rengini bula­ m am ıştır ya da sevgilisi ile tartışm ıştır."

“Bak çok ısrarlı çaldınyor. Aç b ence, önem li b ir şey olabilir.”

“Açayım barı ne de olsa iki m irasçısın d an biriyim , küstürme­ yeyim şim di.”

Ben ağzım açık bir halde bak ark en D idem olağanca sevim­ sizliğiyle cevap verdi telefona. “E fen d im a n n ean n e?”

“N ihayet açabildin yani k ızım !”

“M üsait değildim anneanne, sö y le.”

“Zaten ben arayınca hiç m ü sait o lm azsın , a y n c a halim nasıl diye bir gün de kendiliğinden akıl ed ip araşan , h a tu ım ı sorsan nasıl olur acaba?”

‘T am am anneanne söz veriyorum , b u n d an sonra cilt bakım ı­ ma gösterdiğim özenin aynısını sana g ö stereceğ im . H aftada iki kez kesin arayacağım, seni hiç ihm al e tm e y ec e ğ im .”

“Aman aman çok bilirim ben sen in o sözlerini. N ey se şimdi sana laf yetiştirm eye vaktim yok, ö b ü r g ü n sab ah İs tan b u l’dayız, haberin olsun.” “İstanbul’dayız derken?”

“Piere ile birlikte geleceğiz kızım , h ep in izin tan ışm asın ı is­ tiyorum.”

“Anneaıme sen aynim adın mı daha o a d a m d a n ? ” “Kızım deli misin sen, neden ay rılacak m ışım d u rd u k yerde sevdiğim adamdan?”

“Neden aynlacakm ışsın sevdiğin ad am d an ? D u r bakayım neden olabilir acaba? İkiniz de neredeyse seksen y aşın d a old u ­ ğunuz ve artık düğün hazırlığı değil de v asiyet işlem lerin iz için koşturmanız gerektiği için olabilir m i acaba a n n ean n e!”

340

Vana Şana VUe

“O vasiyetimi d ü zen le rk e n se n in b u te rb iy esiz lik le rin i b iiiin r tıır hatırİByacağımdan em in o la b ilirsin D id e m !” “Şeyyyy a n n e a n n e c im .. . ” “Ne oldu birden sesin d e ğ işti, k ed i g ib i o ld u n b a k ıy o ru m .”

“Tamam anneannem y a , tam am g e tir sev g ilin i tan ışalım . N e de olsa cici dedem iz o la c a k .”

“Aferin, yola gel şö y le .”

Didem an n ean n esin in u ç u ş b ilg ile ri v e k açta h av aalan ın d a olması gerektiğinin ta lim a tla rın ı a ld ık ta n so n ra telefo n u kapattı.

“Sevgilisiyle m i g e liy o r? ” “Evet, hepim iz ta n ışa ca k m ışız . U ta n m a sa istem e serem onisi düzenleyecek.”

“Benim tan ıd ığ ım M ü z e y y e n T eyze o n u d a y ap ar.”

“Aman kim gelip iste y e c e k , sek sen y aşın d ak i anneannem i?

Piere’in annesi y a şıy o r o lsa b ile m u h te m e len y ü z on y edi yaşında filandır o da o lam ay aca ğ ın a g ö re ç o k tan ö lm üş, hatta birkaç kez daha reankam e b ile o lm u ştu r b e n c e .”

“Sen de m i k a la c a k la r D id e m g elin ce?”

“Yok artık, d ah a n e le r!”

“N iye o lm asın ? A n n e n le r A n taly a ‘da yaşıyor, ablanlar b u ra­ da ama enişten, ç o c u k la r d erk en ev kalabalık. O ysa sen tek başı­ na yaşıyorsun, y an i en m ü sait ev sen in k i.”

“Ay sus A llah aşk ın a Y asem in ya, içim i karartm a şim diden.

Ablamda filan k alır onlar, hiç uğraşam am o delilerle.”

“H adi an n ean n en i an lad ık da adam ın günahını alm a bence.

Bak kosko cam an heyk eltıraşm ış, hem de sanatın başkenti Pa­ ris’te. D eli d eğ ild ir o .” “ A n n e a n n e m le

e v le n m e y e

k a lk tığ ın a

s a ğ lığ ın d a n c id d i e n d iş e le rim v a r b e n im .”

g ö r e , o a d a m ı n a k ıl

Sinem Hkça “Neyse ne boş ver, hadi kalk yürüyüşe çıkalım biraz,” dedim ve Didem’den hemen itiraz geldi tabii. “Hava soğuk benim çıka­ sım yok, hem ne yapacağız dışarıda oturalım işte evde.”

“Benim her gün yürüyüş yapmam lazım Didem, kalk hadi sahilde yürüyelim biraz.”

Elbette ki gelmek istememesinin asıl nedeni evde rahat ra­ hat yayılıp Ceyda’yı veya Bora’yi legal ya da illegal hesaplardan takip etmek istemesiydi ama ben çok söylenince daha fazla direnemeyip benim eşofinan ve spor ayakkabılarımdan bir kaç parça seçip üzerine geçirdi ve sonunda kendimizi oldukça serin sahil havasına bıraktık.

Kafasında beresi bile var ama olağanca huysuzluğu ile söy­ lenmeye devam ediyor Didem.

“Deli b**u yedik sanki, şu halimize bak. Hava resmen ayaz, biz sıcacık evi bıraktık sahil köşelerinde yürüyoruz Medine di­ lencileri gibi.”

“Temiz hava alıyoruz işte, söylenme de yürü. Bebeğim için çok faydalı bu yürüyüş.”

“Bebeğim değil bebeklerim demek istedin herhalde.”

Hakikaten ya bebişlerim olacak benim, tek bir tane değil iki tane birden kızım olacak ve ben hâlâ bu fikre kendimi hazırlaya­ bilmiş değilim. “ Evet işte bebeklerim demek istedim.”

Bora VVhatsapp’tan mesaj yazıp bizimkinin hatırını sorunca, maşallah ne soğuk rahatsız etmeye başladı hanımefendiyi ne de hafifçe çiselemeye başlayan yağmur.

“Canım benim ya, o yoğunlukta bile ihmal etmedi. Ne yapı­ yorum diye yazıp sordu, işte ne kadar düşünceli bir adam değil mi?”

312

Bana Şans Bile “Ne yapıyormuş?”

“Sorgudaymış,muhtemelenbirininağzınıbumunukınyordur.”

“Tövbe tövbe deli midir nedir, sanki her sorgu odasına alına­ nı dövüyorlar mı?”

Didem “Bilmiyorum, dövüyorlarsa da hiç problemim değil.

Bana ne!” dedi birinci dereceden umursamaz tavrı ile.

“Allah’tan polis filan değilsin, bir de hakkında açılan dava­ larla uğraşırdık herhalde.”

“Akşam eve gidecekmişiz, evde bir şeyler hazırla bana dedi.”

“Hadi ya?”

“Evet. Giderken bir şeyler alıp gideyim bari de, ne alayım ona karar veremedim işte,” dedi düşünceli bir tavırla Didem.

“Senin mutfak felaket Didem, bence çok fazla seçeneğin yok yani,” dedim açık açık.

“Bırak soğuk esprilerini de bir akıl ver bana, ne yapayım?”

“Bence orada uğraşma hiç. Şimdi bekâr evinde her şey ek­ siktir, salça bulsan yağ bulamazsın. Doğru düzgün baharatı bile yoktur.”

“E ne yapayım peki?”

“Al malzemelerini git eve, bir iki çeşit bir şey yapıp koy sak­ lama kaplarına. Ben yaptım yemeklerimizi de, olsun bitsin.”

“Yasemin bazen kafan çok güzel çalışıyor senin,” deyip çok umurumdaymış gibi beni takdir etti sağ olsun Didem.

“Senden daha sıklıkla çalıştığı kesin hatta ben senin yerinde olsam, işimi şansa bırakmam. Al malzemelerini git anneme, bir­ likte yapın işte. Eli çok lezzetlidir, biliyorsun.”

Didem “Bak bu süper bir fikir. Zamanında annenin yaptığı yemekleri Erhan’a ben yaptım diye az kakalamadın, çakal seni!” dedi ki bu konuda tamamen haklı.

3^3

Sinem fikça

“Ne yapalım, önem veriyor adamlar midelerine,” diye savun­ dum kendimi.

“Gel şuradaki marketten bir şeyler alalım da annene gideyim ben. Çok zaman kaybetmeyeyim daha duş alıp hazırlanacağun.

Zavallı anemin de bizden çektiği! Kadıncağızın ömrünün sanınm sekizde biri, bizim sevgililerim ize veya kocalarımıza ye­ mek yapmakla geçiyor.

Didem markete gitmeden önce Yaseminin annesi Güzide Ha­ nım’ı arayıp ufak bir menü oluşturmuş, aldığı iki poşet malzeme ile de evin yolunu tutmuştu.

K ıyılı köşeli dedikleri cinsten tam bir ev hanımı olan Güzide Hanım işini şansa bırakmamış, geçen kıştan ayıklayıp hazırladığı barbunyalan buzluktan indirip daha Didem gelmeden bir borcam barbunya pilaki hazırlamıştı bile. “ Güzide Teyzem ne zahmet ettin ya, ben alırdım barbunya marketten.”

“Ahhh ahh siz ev kadını olacaksınız da ben de göreceğim. O paketlerdeki kuru barbunya ile mevsiminde toplanıp ayıklanan taze barbunya hiç aynı olur mu?”

“Olmaz mı?” “ Olmaz tabii! Yasemin de aynı senin gibi, buzluğunu resmen ben düzenliyorum; barbunyasıydı, bezelyesiydi hepsini mevsi­ minde alıp ayıklayıp ben koyuyorum hanımefendinin dolabına da yapıp yiyorlar işte.”

“Ben evlenince bana da yap Güzide Teyzem.”

“Tabii tabii aşçı yamağınız vardı burada sizin.”

311

Bana Şans Bile.

Yaklaşık bir buçuk saatin sonunda barbunya pilaki, mücver ve zeytinyağlı biber dolması Güzide HanımTn kapaklı cam sak­ lama kaplarına üzerleri süslenip yerleştirildi.

“Bak Didem tabakları eksiksiz isterim, bu takımı asla bula­ mam bir daha. Sakın kırmaya filan kalkma, canına okumm se­ nin.”

“Merak etme Güzide Teyzem.”

Ana yemek olarak da salçalı, mantar, patates ve arpacık so­ ğan ile pişirilmiş biftek genişçe bir saklama kabına yerleştirildik­ ten sonra nihayet işleri bitmişti.

“Teyzem benim, sen olmasan ben ne yapardım? Ellerine sağ­ lık, mükemmel oldu hepsi. Merak etme, kaplarını da eksiksiz ge­ tireceğim.”

Didem eve çıkıp kendini hemen banyoya attı. Aynı setin önce lilyum özlü duş jeli ile yıkandı, çıkınca da kremi ile tüm vücu­ duna masaj yapıp saçlarına da kokusu iyice yerleşsin diye daha ıslakken aynı kokulu spreyden sıkıp öyle kuruttu.

Dar kalıp düşük bel kotunun üzerine beyaz karpuz kollu dar bir gömlek giyip ayağına da beyaz Dior deri babetlerini geçirdi.

Hafif bir makyaj yapıp saçlarına da dağınık bir şekil verince Bora’yı arayıp hazır olduğunu ve nerede buluşacaklarını sordu. İlk defa gidecekti sevgilisinin evine ve neden bu kadar heye­ canlandığını bir türlü anlayamıyordu. Sanki ilk defa bir erkeğin evine gidiyordu...

Yemek kaplarını özenle arabasına yerleştirip Bora’nın dediği gibi Galatasaray Lisesi’nin arka sokağında buluşmak üzere yola çıktı. Akşam trafiğinde darala sıkıla Beyoğlu’na vardığında Bora kendisinden önce gelmiş, arabada onu bekliyordu. “ Ç o k beklettim m i?”

sinem flhfa

“Yok beş dakika bile olmadı geleli, takip et hadi beni. Ev yakın zaten."

Dar sokaklarda zorlukla ilerledikten sonra nihayet Bora’mn evine vanp arka arkaya arabalarını park ettiler. Alışveriş ve gez­ mek için tamam da, yaşanacak yer değildi şu Avrupa yakası. Ka­ labalığı, karmaşası insanı beter yoruyordu işte. Zaten çoğu insan da aynı görüşteydi, Anadolu yakasında yaşanır Avrupa yakasında çalışılırdı İstanbul’da. İşte olay bu kadar basitti.

Oldukça eski bir binanın ikinci katında küçük bir daireydi Bora’mn evi. Kapıyı açıp geçmesi için D idem ’e yol verirken ■‘Neden burada yapmadın yem eği?” diye sordu.

“Açıkçası benim aklıma gelm edi. Yasemin akıl etti. Şimdi senin evin bekâr evi, mutfakta çoğu şey eksiktir. En iyisi ben evde rahat rahat her şey elimin altındayken yapayım dedim.”

"Bir de samnm uzman birinden yardım aldın.”

“Senden de bir şey kaçmıyor kom iserim , betersin valla.” “Çok güzel görünüyorlar ama.”

“Kalanları da birkaç gün idare eder seni, onun için bol bol yaptık.”

“Yaptık derken?”

■‘Yasemin’in annesi Güzide Teyze ile yaptık, tam san çok se­ versin. Aç ağzını,” deyip dolmalardan bir tane uzattı B ora’ya.

‘■Hakikaten güzelmiş, ne zamandır yem iyorum tadını unut­ muşum.”

Didem yemekleri poşetlerinden çıkartıp tezgâha dizerken.

Bora arkasından sıkıcı sarılıp ensesini öptü. Sonra da kulağma fısıldadı. “Çok özledim seni.”

Bora’nın geniş bedenini arkasında, ellerini de kam ının üze­ rinde hisseden Didem elinde olmadan irkildi.

346

Bana Şans ViU

Bora, Didem’ in saçlarım koklayıp öperken tekrar fısıldadı.

“Senin her yerin ayrı bir güzel kokuyor.”

“Gerçekten m i?”

“Evet; saçların, ten in ...” D idem ’ in zarif ve küçük elini kendi iri eline alıp parmaklarını tek tek okşayarak “ Ellerin bile ayn bir güzel kokuyor, biliyor m usun?” diye sordu.

“Her yerim ayrı kokuyor dem ek.”

“Her yerin.”

Bora ensesini tekrar yavaşça öptükten sonra “ Bugün çiçek kokuyorsun mesela, Ş ile ’ deyken deniz kokuyordun,” dediğinde, onun sıcacık nefesini ensesinde hisseden Didem artık saklama kaplan ile oynam ayıp bırakm aya karar verdi. Zira bu heyecanla Güzide Teyzesine verdiği sözleri unutup, birkaç parçayı kırması mümkündü.

“O kadar dikkat ettin dem ek ne koktuğum a?” “Öpmedik yerini bırakm adım ki o gün, kokun da hâlâ aklımda.”

Didem bundan sonrasını da hatırlamıyordu. Zaten Bora ile bir süre sonra ne yaptıklarını hatırlam ayacak konuma geliyor ve tabir yerindeyse film kopuyordu.

Salondaki kanepeye B o ra ’ nm kucağında geldiğini hatırlıyor­ du ama üzerindekiler hangi ara çıkartıldı da yere fırlatıldı, onu hiç hatırlayamıyordu işte...

Bora hâlâ içindeyken kulağına “ Bu gece burada kal,” diye fısıldayıp kulağını öpünce Didem “ Sen de hep burada kal,” dedi.

“Burada derken?”

“Burada Bora, işte tam şu an bulunduğun yerde yani içimde kal.” Üzerlerini giyip toparlandıktan sonra yem ek yediler.

“Her şey çok güzel olmuş, tanımıyorum ama teşekkür ettiği­ mi söyle.”

317

SütenıH kça

“Afiyet olsun, ben sık sık yapar bir şeyler getiririm sana."

“Evde pek yiyem iyorum ki, çoğunlukla dışandayım.”

“Olsun, ne kadar yesen kâr.”

“Sen hiç yemek yapmasını bilm iyor musun yoksa?”

“Yok canım o kadar da değil, biliyoruz herhalde bir şeyler ama öyle Güzide Teyzem filan gibi değil tabii. Yanma yaklaşamayız onun."

“Eski kadmlar başkaym ış tabii, benim teyzem de güzel ye­ mek yapar.”

“O büyüttü değil mi seni, görüşebiliyor m usunuz?” Her şeyi merak ediyordu B ora’nm hayatı ile ilgili.

“Ne yazık ki çok ender görebiliyorum yüzünü, İstanbul’da yaşasaydı belki bir derece zam an yaratıp görüşürdüm ama Dat­ ça’da. O kadar uzak ki. Zaten gecem gündüzüm e karışmış, zama­ nım dar. Hangi ara gidebilirim ki?”

“Haklısm.”

“Ancak telefonla işte, çok sık ararım am a hiç ihmal etmem.”

“Bora, bir şey soracağım sana.”

“Sor bakalım.”

“Asimda nasıl sorulur bilmiyorum a m a ...”

'Tlirek sorulur mesela Didem, uzatm adan direk sor ne merak ediyorsan.”

“Ceyda kim?”

Bora boğazmı temizleyip gülm eye başladı. “Tahmin ettim buna benzer bir şey soracağını ama çok yanlış kulvardasın söy­ leyeyim.”

“Hiç de değil. O resmen asılıyor sana, ben a n lan m .”

“Sen anlarsın?”

“Evet, kendimi bildim bileli bu işlerle uğraşıyorum ben. An­ lanm yani kim kime yazıyor.”

348

V aıuı Şans DUe

“Bu kadar em insin?”

"Evet Bora bu kadar em inim , o k ız sana y azıy o r ” “T e y z e m in k ı z ı . ”

"Kimse kim? B iliyorum ben, a n la n m işte. G özü var onun .se n d e .”

“Teyzemin kızı, k u zen im .”

Didem 'in karşısındakini din lem e alışkanlığı ezelden beri olmadığı için durm am acasına dev am ediyordu. “N e o öyle pay­ laşımlar filan, hepsi ile m esaj g ö n d eriy o r işte. O kadar belli ki!”

Birdenbire sanki k afasm a b ir şey d ank etm iş gibi durup sor­ du. “Kim dedin? K uzenin m i?”

“Evet, öz be öz kuzen im , teyzem in kızı.” “Öyle mi gerçek ten ?” İnandıram ayacağını anlayan B ora, cebinden telefonunu çı­ kartıp biraz aradıktan sonra b ir resim açtı “B ak bu C eyda’nın düğünü. Bu da teyzem , C ey d a’yı tanıyorsun zaten.”

“Ceyda evli m i?”

“Evliydi, boşandı b irkaç ay evvel. Ç ok çekti kızcağız.”

“N e oldu ki?”

“Biz birlikte büy ü d ü k C eyda ile. A ğabeylik yaptım anlayaca­ ğın. Teyzem de A llah razı olsun bir günden bir güne beni ondan ayırmadı, zaten kardeşim gibi severim . Bana söylem ediler ilk za­ manlar am a ben anladım , kocası dövüyordu bunu.”

“Yok artık!”

“K onu C eyda olunca ortalığı yakıp yıkacağım dan eminler ta­ bii, onun için söylem ediler bana ama diyorum ya ben anladım.”

“S onra?” “ Sonrası belli, o pisliği hastanelik ettim sonra da boşandılar zaten.”

sn

Sinem Hhça “Üzüldüm. Çok güzel bir kız, eğitim li de,” “Allah şans versin önce. G üzelm iş, eğitim liym iş bunlar mut­ lu olması için yeterli olm adı işte.”

“Ya kusura bakma, diklendim epey am a kıskandım ben seni.”

D idem ’in yüzüne düşen buklelerden b ir tutamı alıp kulağının arkasına yerleştirirken sordu Bora. “Ç ok m u kıskandın?”

“Tahmin edem eyeceğin k ad ar çok, b e n ... ” “Sen?” “Bora ben hakikaten çok k ıskanıyorum seni, öyle böyle de­ ğil. Bir tek ben bakayım sana, kim seler bakm asın istiyorum.

Elimde olsa cam bir kavanoza koyup o rada saklayacağım seni, o derece yani nasıl anlatayım b ile .. . ” C üm lesini tamamlayamadı çünkü dağınık saçlan, porselen cildinde sinirlendiği için öfkeden kızarmış yanakları, göm leğinin açık düğm eleri ile inanılm az de­ recede çekici görünen genç kadına daha fazla dayanam adığı için Bora, direk lafını bile bitirm eden dudaklarından öpm eye başla­ mıştı bile.

Geriye çekildiğinde “D em ek sen bütün gün F aceb o o k ’ta be­ nim profilimde gezinip duruyorsun?” diye sordu.

“Abartma sen de. Bütün gün değil am a arada bir girip bakı­ yorum işte.”

“Arada bir?” diye gülüm seyerek sordu Bora.

“Evet, arada bir. C eyda’ya da o zam an denk geldim işte.” “İyi öyle olsun bakalım .”

Didem, B ora’nın yüzünde parm aklarını gezdirirken sordu. “Çok yorgun görünüyorsun, yoğun bir gün m ü y d ü ?”

“Oldukça.”

“Ne zaman azalacak senin bu tem pon?” “İnsanlann ruh sağlığı düzelm ediği sürece benim tempom azalmaz.”

3S0

D ana Ş a n s VUe

“O da doğru.”

“Bu aralar tayinim in çıkm a d u ru m u var.”

Bora suratına okkalı b ir to k at atsay d ı ancak bu k adar sarsıla­ bilirdi Didem. B o ra’nm tayini... B o ra ’nm g itm e ih tim ali...

Zorlukla çıktı sö zcü k ler ağ zın d an . “Tayin m i, gidecek misin yani?”

Yemeklerini yiyip salo n d ak i k an ep ey e yan yana uzanm ışlar­ dı; Bora ellerini başın ın a rk asın d a birleştirm iş tavana bakarken cevapladı D idem ’in soru su n u . “N e t b ir şey y o k am a çok yüksek bir ihtimal gideceğim . B irk aç g ü n d ü r bazı telefonlar gelip gidi­ yor, bekliyoruz.”

Hiç zam anı değildi bu gidişin, zaten yeni başlam ıştı her şey.

Henüz ilişkileri rayına otu rm am ıştı ki, b ir de araya m esafelerin girdiği düşünülürse nasıl o lacaktı bu iş?

Aynı şehirdeyken b ile B o ra ’nm çalışm a şartlarının zorluğu ve belirsizliğinden ö türü zaten azıcık görüşebiliyorlarken, bir de farklı şehirler...

Bütün tadı kaçm ıştı D id e m ’in, yavaşça koltuktan kalkıp ca­ mın önüne geçti d ışa n y ı seyretm eye başladı. O nun tatsızlaştığını anlayan B ora da yan m a gelip arkasından beline sanim ıştı.

“A sm a hem en suratını, daha kesin b ir şey değil.” “Ö yle bir ihtim al v ar am a.”

“G itm e ihtim alim hep var D idem , öm rüm boyunca bu böyle olacak.”

‘A m a eğer evli olsaydık, gittiğin yere ben de gelirdim. Böy­ lelikle a y n im azd ık ve gidiyor olm an um urum da olmazdı çünkü sen nereye b en oraya diyebilirdim o zam an.’ B unlan elbette di­ yem ezdi D idem , cevap olarak biliyorum anlam ında başını salla­ m akla yetindi sadece.

3St

Sinan rlKçm

"B izim hayatım ız b ö y le işte, kum lu bir dOzenimiz var demek mümkOn d eğ il.”

B u hikâye de b ö yle bitecekti dem ek; Bora üıyini çıkınca alıp başını gidecek ve ayrılacaklardı. Sıkm a canını, tayinim nereye çıkarsa çıksm sen de gelirsin b en im le dem ed iğin e göre, Bora'nıo kafasmda bu işi fâzla uzatm adan ayn im ak vardı. Durumu netle­ şene kadar da D id em 'le takılm aya d evam edecekti, işte dunun buydu.

Konu biraz daha uzarsa kendini tutam ayıp ağlayacağından adı gibi em in olduğu için, D id em g e c e orada kalmayıp bir an önce kendi evine kendi gü ven li alanına kaçm ak istedi.

“Ben gideyim artık.”

“G itm ek m i. hani burada kalacaktın?”

“Yok, ev e gideyim ben.”

“Ditfcm ne oldu birdenbire, tayin lafını eder etm ez durgun­ laştın.”

“Sence ne obnuş olabilir?"

“Bilm iyorum , sana soruyorum işte ne oldu d iy e .”

“Ya geçm iş karşıma gid eceğim diyorsun, bunun üzerine hiç­ bir şey olm am ış gibi davranmamı beklem iyorsun herhalde değil mi?”

“Ben sana gidiyorum dem edim , gitm e ihtim alim var dedim .”

“Aynı şey.”

“D eğil Didem değil, aynı şey d eğ il!”

“Bu önemli bir gelişm e ve haberin olsun d iy e söyled im sade­ ce ama bu kadar tepki vereceğini b ilsem ağzım ı b ile açm azdım .”

“Yaa demek öyle! Haber bile verm ezdim , tayin zam anım ge­ lince basar giderdim diyorsun yani.”

“Ya sen niye benim her söylediğim i başka bir tarafından an­ lıyorsun bu akşam Didem?”

362

Bana Şana V IU

“Ben gayet net anladım anlayacağım ı m erak etm e, salak d e­ ğ ilim "

“Ben şimdi sana sa la k d a d e m iş im d ir fa rk ın d a o lm a d a n !”

"Demedin ama ona ben zer bir şey im a ettin.”

“Didem senin sinirlerin çok b o zu k b u akşam belli,” dedi Bota, Didem’deki bu değişken tavrı hayret içinde izlerken.

“Sen bozdun s in irle rim i.”

“Didem yeter, k a p a ta lım b u k o n u y u . Y o k sa is te m e d iğ im şe y ­ leri söylemek z o ru n d a k a la c a ğ ım .”

“Söyle B o ra sö y le , o n u d a sö y le iç in d e k a lm a sın . A lışm ışsın ne de olsa kab a k u v v e tle y a d a b a ğ ıra ç a ğ ıra iş y a p m a y a , ç ık a r hıncım b enden.”

Bora elini y u m ru k y a p ıp d u v a ra h ız lıc a v u rd u . “ Ş im d i e lim ­ den bir kaza ç ık a c a k !” d iy e b a ğ ırıp c e k e tin i b ile a lm a d a n k ap ıy ı çarparak çıktı e v d en .

D idem a rk a s ın d a n b a k a k a ld ı, a ğ z ın ı b ile a çıp tek k e lim e sö y ­ leyecek h ald e d e ğ ild i.

O cak lan k o n tro l e tm e d e n , ış ık la n sö n d ü rm e d e n h a tta B ora'nm y an ın a a n a h ta n m a lıp a lm a d ığ ın ı d üşU ıuneden sa d ece ç a n ­ tasını a larak h e m e n a rk a s ın d a n o d a çık tı evd en .

K öprüyü g e ç m e k ü z e re y k e n a k im a g eld i G ü z id e T eyzesinin saklam a k a p la rın ı B o ra ’n ın e v in d e u n u ttu ğ u ...

Y em eğim izi y e d ik te n so n ra k ah v ele rim iz i de içm iş, salondaki kanepede E rh a n ’ım la sa rm a ş d o laş film izlem ey e k arar verdik.

U zun sü re n ta rtış m a la n n so n u c u n d a adı sanı d u y u lm am ış oyunc u la n n o y n a d ığ ı b ir film indirip izlem ey e başladık.

3B3

Sinem YIkça

O y u n c u la n n ad ı d u y u lm a m ış a m a h ik â y e g ay et klasik. Kor­ ku film lerinin m e şh u r a k s e s u a n p e rili b ir e v im iz m evcut. Bunun yanında g aipten g e le n s e s le rim iz , te k in siz ayn alarım ız, veeeee korku film lerinin o lm a z sa o lm a z ı h iç k o n u şm a y a n am a ürkütücü çocuklar da v ar e lb e tte ki h a y ır y a n i g ü n d e lik yaşantım ızda ço­ cukların nasıl da o rta lığ ı y a n g ın y e rin e ç e v ird iğ in i bilmesek şu hallerine kan acağ ız b elk i de.

K onu korku film i o lu n c a h e p sin e b ir h a lle r o lu y o r zaten; kı­ yafetleri m utlaka y e tm iş le rd e n k a lm a fisto lu d iz hizası beyaz bir elbise (S anki g ü n ü m ü z d e h e rh a n g i b ir ç o c u ğ a bu e lb isey i giydirebilm em iz m ü m k ü n m ü ş g ib i!), ü rk ü tü c ü o la c a k la r, bizi oturduğu­ muz yerde zıp zıp z ıp la ta c a k la r y a g ö z a k la rı m u tla k a m o rd u r ya da siyaha dönük, g izem li o lm a k a d ın a a ğ ız la rın d a n tek la f ç ık m az...

N eyse konuyu d a ğ ıtm a y a lım ; e v d e y a ş a y a n k ad ın gecenin bir y an sı "A n n e!” d iyen b ir ç o c u k se si ile u y a n ıy o r... B e tabii ki evde kendisi ve k o casın ın h a ric in d e y a ş a y a n y o k ! Ay A lla h ’ım düşm anım a verm e, ne sin ir b o z u c u b ir d u ru m . S o n ra m erak üs­ tün geliyor tabii, k adın y a ta ğ ın d a n k a lk ıp e v in iç in d e o çocuğu aram aya başlıyor. H ik ây en in b en z eri b a şım a g e ls e , y an i Erhan ile yaşadığım ız şu ev d e g ec e n in b ir y a rısı “ A n n e ,” d iy e seslenen bir çocuk sesi duysam m u h te m e len k o rk u d a n ü ç İh la s b ir Elham okum ayı bile unutup av az a v az b a ğ ın rd ım . A m a n e b ağ ırm a ...

Polis, jandarm a, itfaiye, h atta N A T O b irlik le rin i b ile ala rm a ge­ çirecek türden bir b a ğ ırm a ...

N eyse işte kadın m e rd iv en lerd e n in m e y e k a ra r v e riy o r ço­ cuğu bulacak ya, hay ır b u la ca k sın da n e y a p a c a k sın d e ğ il m i? O çocuk zaten tekin b ir şe y o lsa g ü n iç in d e g e lird i san a . G ecenin kör karanlığında üstü n d e b em b e y a z ruh g ib i e lb ise , g ö zlerin in etrafı sim siyah bir vaziy ette sen in e v in d e n e işi v a r d e ğ il m i?

3S4

‘Bana Ş a m Dile

Kadın m erdivenlerden d e in d i, bu d a t a m a m ...

Salondaki kocam an a y n a n ın ö n ü n d e n g e ç e r k e n k en d i b e d e ­ n in i aynada gördü am a ç o c u ğ u n k i a y n a d a gö rü n m ü y o rd u d e se m ş a ş ı r m a z s ı n ı z sanırım d e ğ il m i?

Çocukla karşılıklı b irb irlerin e b a k ışırla rk en über salak kadın kahramanımız ço c u ğ a k im sin se n d iy e s o r u y o r ...

Muhittin!

Ya kim olabilir ki o ç o c u k , a y n a d a b ile görü n m ü yor! A d ım Hüsamettin d ese in an acak m ısm ?

O esnada ço cu ğ u n g ö z le r in in sa d e c e ak k ısm ı k a lıy o r v e ç o ­ c u k “A nne!” d iy e b a ğ ırm a y a b a şlıy o r, görü n tü korkunç.

Allah’ım sana g e liy o r u m ... H atta g e ld im b ile , aç k a p ıy ı...

Som'a kadın san k i gü n iç in d e parkta a n n esin i arayan ço cu ğ u teselli etm eye kalkar g ib i ‘D u r tatlım , a n n en kim sen in ? ” d iy e soruyor.

Yok y o k bu k ad ın ı ta n ım la m a k için “ü ber sa la k ” ifa d esi y e t­ mez, bu b ild iğ in “org a n ik geri ze k â lı, sü z m e id io t,’ . ..

U tanm asa bu ç o c u k k a y ıp d iy e c e k v e elin d en tutup çocu k esirgem eye götü recek ! Ç ocuk birden bire k ad ın ın gırtlağın a y a p ışıy o r v e ben yerim ­ den sıçrıyorum ; işte tip ik bir b e sle kargayı o y su n g özü n ü vakası...

O k a d ın ca ğ ız se n te k in sizm işsin , ruhm uşsun filan d em eyip senin anneni b u lm a y a kalktı b e nankör çocuk!

Tam y erim d en sıçra m ış E rhan’ın koluna y a p ışm ıştım ki zaten iki gram olan ak lım telefo n u m u n ça lm a sıy la hepten y o k o ld u ...

M ü n a seb etsiz D id e m ’in zaten en olm adık zamanlarda beni aramak konu su n d a üstüne yoktur. Hayret am a Erhan g eld iğ in ­ den beri saat ondan sonra beni hiç aram azdı, neredeyse on ikiye geliyor saat. Bu saatte aradığına göre önem li bir şey olsa gerek.

356

S inem llk ç a

Telefonu açtığım da ilk ö n ce hiç b ir şey anlam adım sadece “Ö hühühüüüü,” diye tu h a f b ir ses vardı, sa n ın m Didem ağlı­ y o r...

“D idem ?”

“Y asemin evde m isin ?”

“E vet evdeyim , h ay ırd ır?” “Ö h h h ü ü ü ü ü ü ...” Öfif A llah ’ım bu ne iğrenç b ir a ğ lam a stili ya! “ D idem konuşsana, an n em e b ir şey m i old u y o k sa?”

“A nnen, saklam a k abı, tayin, C ey d a, u n u ttu m , çok kızacak, anahtar . . . ” Annem , saklam a kabı, tayin, C ey d a, u n u ttu m , çok kızacak, an ah ta r... D a Vinci Şifresi m ü b arek , tü m b u kelim elerd en ne an­ lam çıkartm am gerekiyor acaba?

Anıra anıra ağladığm a göre b u n lard an biri ağlattı bunu ama ne? Yani annem in saklam a kab m a h ü z ü n le n ip ağ lam ıy o r bu salak herh alde... O labilir de g e rç i... D u r b ir s o r a y ım ...

“Didem ne oldu anlatsana, n iye a ğ lıy o rsu n ? ” “Ay Yasemin ne salak şeysin ya, b ir şey an lad ığ ın yok. An­ nenle yem ekleri yaptık B o ra ’ya gittim , sa k lam a k a p la n pahalı bir setmiş m utlaka geri getir dedi. C e y d a ’yi so rd u m , sadece ku­ zeniym iş bu arada onu öğrendim . N ey se işte h er şe y m ükem m el­ ken birdenbire tayin işim çıkabilir, ben de tabii g id eb ilirim filan deyince bozuldum , kavga ettik. O kapıyı çek ip çıktı gitti, ben de arkasından çıktım am a anah tan evde m iydi filan a k lım a gelm edi.

Saklama kaplannı da evde unuttum , annen çok k ız ac a k .”

“Ve sen; annen, saklam a kabı, tayin, C eyda, un u ttu m , çok kızacak, anahtar diyerek benim tüm bulanları tah m in etm em i bekliyorsun öyle m i?”

366

Bana Şans BUe Didem iğrenç bir şekilde burnunu çektikten sonra “Yasemin zaten cinler tepemde, şimdi bütün hıncımı senden çıkartırım,” diye üzerime şarladı...

“Bora zaten bir polis değil mi, yani tayininin çıkması ve bir yerlere gitmesinden daha doğal ne olabilir ki? Sen niye kızdın bu kadar ya da sanki olan çok tuhaf bir şeymiş gibi neden kavga ettiniz onu anlamaya çalışıyorum.”

“Bana sen de gel demedi Yasemin, demek benimle gönül eğ­ lendiriyor.”

“Neredesin sen şu an?” diye sorduğumda tam Didem’den beklenecek bir cevap aldım.

“Kapının önündeyim arabayı park ediyorum, açsana kapıyı,” deyip şak diye suratıma kapattı telefonu. Ve elbette ki müsait olup olmamamızın hiçbir önemi yoktu.

Erhan telefonum çalınca filmi durdurmuş, şimdi de elinde kumanda ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

“Didem miydi arayan?”

“Evet canım.”

“Ne diyor gene?”

“Bora ile kavga etmişler galiba, hüngür hüngür ağlıyor.”

“Neyse ya hiç onunla uğraşacak halim yok şimdi, yann sa­ bahtan kapıya dayanır zaten sen de anlarsın sorunu neymiş.”

Kapıya dayanmak için yann sabaha kadar beklese iyi haya­ tım! “Şey canım Didem kapıdaymış, arabayı park ediyor. Çıkar birazdan.”

“Yok artık!”

“Kusura bakma buraya kadar gelmiş şimdi, çıkma diyemem y a,”

357

sinem Hhça

Erhan az önce durdurduğu film i tam am en kapatıp kumandayı da koltuğa fırlattıktan sonra “ B en y a tıy o ru m , s iz e iyi geceler,” deyip salondan çıktı ve oturduğum k oltuktan u ç su z bucaksız ko­ ridorumuzun sonunu görem iyoru m am a san ırım yatak odamıza gidiyor. Çok g ü z e l... Ya suratıma telefo n k a p a n ıy o r y a da lafını so­ kan arkasına bile bakmadan hatta c e v a b ım ı b ek lem ed en dönüp arkasını gidiyor. İçeri girsin diye kapıyı açtığ ım d a tabii ki D id em de yüzüme bakmadan içeri girdi.

“Hoş geldin.”

Didem iki eli belinde “H oş g e lm iş g ib i bir h alim m i var Ya­ semin?” diye üzerim e cırladığında c e v a p b ile verm eyip kahve yapmak üzere mutfağa geçtim .

Hemen arkamdan gelip taram alı tü fek g ib i arka arkaya say­ dırmaya başladığında, sohbetin b aşın d an so n u n a kadar olan tüm repliklerine ezberden sayacak kadar h â k im im ben oysak i! Çok sinirliyim Yasem in...

“Yasemin o kadar sin irliyim ki sana a n la ta m a m .”

Sen de bana hak v e r e c e k sin ...

"Dur bir anlatayım olanları, sen de hak v e r e c e k sin bana.”

Kahveleri yapıp elim d e te p siy le sa lo n a g e ç tiğ im d e , Didem de açma düğm esine b asılm ış kurulu b eb ek g ib i arkam dan söyle­ ne söylene geldi.

Bardakları, fincanları ve k urabiye k â sesin i seh p a y a yerleştir­ diğimde nihai soru vakti geld i.

Haksız mıyım Yasemin!

Hele bir haksızsın de!

“Sen söyle Yasemin, haksız m ıy ım b en şim d i.” m

‘BanaŞaıuDUe

“Didem çocu k sana b en gid iy o ru m d em em iş, sad ece gitm e ihtimalinden b ahsetm iş.”

“Tamam da ne gerek vardı buna?”

“N e dem ek ne gerek vardı, bu ç o k ö n em li bir g elişm e v e ço ­ cuk da seni adam yerin e k oyu p h ayatm daki bu ön em li g elişm ey i paylaşmış işte. P aylaşm asa b en i adam y erin e koym adı d iy e sö y ­ leneceksin.”

“Hiç de sö y len m e z d im , resm en bana g id eceğ in in sinyalini vermek için haber v erd i.”

“N asıl yani?”

“B asbayağı işte, her an g id eb ilirim . B u ilişk iy e fazla anlam yükleme, ö y le s in e ta k ılıy o ru z d em ek isted i y a n i.”

“Peki sana bir şe y so ra ca ğ ım . D id em sen şim di bu haberi sana verm esine m i b o zu ld u n y o k sa sana g id ersek de zaten birlik­ te gideriz d e m em esin e m i? ” “Elbette ki haber v e r m esi g erek iyordu b ö y lesi ön em li bir g e ­ lişmeyi elb ette ki b ilm e liy im , b e n im b ozu ld u ğu m nokta m adem gitme ihtim alin var v e k on u a ç ılm ış, bana orada sö y lesen e 'S ık ­ ma canını, b irlikte g id er iz ,” d iye."

“D idem her ş e y e k en d i açından yaklaşıyorsun, o m esleği g e ­ reği m ecbur oraya buraya g itm e y e araa sen in b ö y le bir m ecburi­ yetin y o k .”

“N e d em ek istiy o rsu n ? ” “Şunu d em ek isliy o ru m ; ilişk in iz daha çok yen i yani ne ola­ cağınız daha b e lli d e ğ il. Ş im d i ç o c u k sana bu durumdayken nasıl kalkıp da g el b en im le oralara d esin , daha ilişk in izi yürütüp yürütem eyeceğin iz b ile d e ğ il. B ak en ufak bir konuda bile ne kadar fikir a y n lığ m a d ü şm ü şsü n ü z.” “İyi d e . . . ”

Süıem flkça

“Ü stelik senin yaşam ın b elli, A s ın ıf bir hayatın var. Gitti­ ğin kuaförden, kahvaltı yap tığın m ekânlara kadar hepsi marka.

A lışm ış olduğun bir rahatlık v e lüks var, şim d i bu çocu k sana gel benim le bilm em nereye, v a z g e ç hayatından d iy eb ilir m i?”

“A m a ...”

“Daha nereye g id eceğ i b ile b elli d e ğ il.”

“B unlan ben de b iliy o ru m .”

“B iliyorsun da, neden gittin ç o c u ğ ım ü zerin e o zam an?” diye sordum anlam aya çaJışır gib i.

“Onu bilm iyorum işte.”

“H iç itiraz etm e, su çlu su n . Ç o c u k se n i ad am yerine koyup önem li bir g elişm e p aylaşm ış, hiç a ğ z ın ı b ile açm ayabilirdi eğer niyeti seni oyalam ak o lsa y d ı.” “Ö yle mi diyorsun?”

“E vet, aynen ö y le diyorum . D e d iğ im g ib i n iy e ti burada oldu­ ğu süre boyunca oyalansm d iy e se n i el altın d a tutm ak olsaydı hiç ağzını açm az, ortalığı b u lan d u m a zd ı. T ayin za m a n ı gelin ce de ben gidiyorum der, basar gid erd i.”

“Doğru söylüyorsun.” “Çocuk zaten stres yapıyor, tüm g ü n iti ile uğu rsu zu ile uğra­ şıp duruyor. Bir de b ö y le g erek siz a lın g a n lık la rla m ı uğraşacak?”

“O f tamam Y asem in ya, uzatm a hak v erd im işte dinleyince.

Hatalı benim , tam am .”

“Yann bir mesaj yazıp hatam k a b u llen irsin , olur biter,” de­ dim ama bu kadar kolay o la ca ğ m a ak lım erm iyord u açıkçası. “Şimdi yazayım .”

“Hayır bekle, yan n sabah y a z. Ş im d i ç o k sinirlidir biraz sa­ kinleşsin, sen de kendini biraz ağırdan sa tm ış olu rsu n .”

“Doğru söylüyorsun, e v e g eld i m i a cab a?”

360

'Bana Ş a n s 'DiU,

“Ne bileyim ben, gelm iştir herhalde.”

“Benim hâlâ evde oturduğum u düşünüyorsa gelm em iştir.”

“Yok artık, daha neler! O gittikten sonra ne işin var o evde, kalkıp arkasından sen in de çık ıp g id eceğ in i tahm in edem iyor ııuı?”

“Bilmiyorum Y asem in. N a sıl a ffettireceğim kendim i acaba, şu an onu düşünüyorum .”

Daha gü zel s o r u ... A cab a affettireb ilecek m isin?

“Bilm iyorum k işiliğ i otunmuş bir adam sonuçta, bu kadar uzatmaz diye d üşünüyorum .” “İnşallah.”

Cadı filan am a koltukta sü k lü m püklüm bir v aziyette suratı asık, gözleri dolu dolu otururken g e n e d ayanam ayıp yanm a gidip sarıldım.

“Hadi tam am ü zü lm e artık, y a n n sabah g ü zel bir mesaj yazar barışırsınız.”

“Y asem in ço k b eter âşık o ld u m ben v e eğer b ö y le saçm a sa­ pan bir m evzu y ü zü n d en on u k ayb ed ersem gerçekten kendim i hiç affetm em .”

“Hadi kalk bir duşa gir, sonra da m isafir odasını hazırlıyım sana da yat artık.”

“Erhan n ered e? ” N ihayet bir k oca m o ld u ğu aklına geldi!

“Yattı, u yum uştu r herh ald e.”

“Kusura bakm a y a , g e c en in bir yarısı geld im böyle haber vermeden.”

Yok can ım aşk o lsu n , ne haber verm em esi... Kapının önündeyken aradın y a g eld im d iy e iki dakika öncesinden!!!

“Tam am tam am , ö n em li d eğ il. K alk hadi gir duşa, ben de yatağını a ça y ım .”

361

Süum flhça

Didem banyoya girdikten sonra havlularını hazırlayıp bıraknm, sonra da yatağmı açtım.

“Yalağın hazır, başka bir şey istiyor m u su n ?”

Didem “Yok sağ o l,” d eyip saçiarm ı b ile kurutmadan yatağa lovnlınca üzerini örtüp çıktım odadan.

Kendi yatak odama gird iğim d e Erhan yatm ıştı ve uyandır­ mamak adına, ışıklan yakm adan el y ord am ıyla şifonyerimden geceliğimi çıkartıp giyindim . B u konuda ço k başanlıyım ben esasında, kimse elim e su d ö k em ez karanlıkta e şy a bulmak ko­ nusunda... Sadece kumların v e şişelerin şek illerin d en tüm koz­ metiklerimi aym edebilirim . E n e var bunda d em eyin mvalet ma­ samın üzerindeki onlarca birbirine b e n z e y e n kum ları karanlıkta birbirinden ayırmak kolay ış d eğil. N e bü yü k b aşan değil mi?

Yatağa girdiğimde Erhan'ın u yu yu p u y u m ad ığm ı merak edip sordum. Eğer uyum adıysa ve ben od a y a g irm em e rağmen hiç ses çıkartmadıysa bana epey k ızg m old u ğ u n u an la m ış olacağım böylece.

“Canım uyudun mu?”

“Evet.” Çok kızmış!

Ertesi sabah Erhan gitm eden ya k a la m a k adına oldukça erken uyandun. Zaten kızgın bana, bir d e k a h v a ltısız gönderm ek iste­ medim. Çayı demleyip masayı hazırladıktan son ra g ü zel bir sucuklu omlet yaptım. Tam işim bitm işti ki Erhan da hazırlanm ış bir va­ ziyette geldi.

362

B a n a Ş a n s DUe

“Günaydın."

“Günaydın canım , her şey hazır otur hadi.”

"Didem kalkmadı m ı?”

"Sabaha karşı uyandı bir ara, sıkıntıdan uyuyam adı sanırım.

Sili ısıttım biraz, onun üzerine uyudu. K alkar birazdan, uyandır­ mak istemedim uyusun biraz daha d iy e .”

Erhan hiç cevap verm ed en tabağına bir şey ler alm aya baş­ layınca dayanam ayıp sordum . “ C an ım b iliyorum kızgınsın bana ama biraz abartm ıyor m u su n ?”

"Abarttığımı m ı d ü şünüyorsun gerçek ten Y asem in?”

“Sana tam am en h a k sızsın d em iyoru m , ev et kızm akta haklı­ sın ama bu kadar tepki verm en saçm a Erhan. S enin de arkadaşlann bize sorun yaşattı am a ben bir günden bir güne sana bu kadar lavır alm adım .”

“N eym iş o y a şa d ığ ın sorunlar?”

“M esela birkaç ay ö n c e Fırat b it g e c e kulübünde kavga ç ı­ kartıp karakolluk olm u ştu ; g ece n in ik isin d e aradı seni gel beni çıkart buradan d iy e v e ben o g e c e tan siyon u m düşük olduğu için hastaneye k ald ırılm ıştım v e daha iki saat olm uştu evim e gelip yatalı. U ykum dan u yan d ım , buna rağm en sana ağzım ı açıp tek kelime ettim m i? ” “İyi d e ...”

“Sen zaten ham ile karım var, bu ne sorum suzluk diye Fırat’a epey söylen m iştin . B ir d e b en im surat yapm am a gerek yoktu.

Ben seni sakin leştird im hatta tam am olan oldu, ne yapalım ar­ kadaşın d iye. S en n iy e bana aynı anlayışı göstermiyorsun? Ben zaten D id em ’i defalarca uyardım v e A llah için sen evdeyken asla beni u ygu n su z zam anda aram ıyor ya da gelm iyor ama dün gece çok üzgündü v e bir istisna oldu. B en bizi rahatsız ettiğini zaten belli ettim am a sen de uzatm a lütfen artık.”

Sinem llliça

“Y asem in e v len m e d e n ö n c e d e k o n u ştu k bu k o n u la n seninle, ben biraz geri k afalı bir a d a m ım b iliy o r s u n .”

“B iliyoru m .”

“E vde yabancı iste m iy o r u m d iy e h iz m e tç i b ile tutmuyorum, şu ev benim ö zelim v e sa d e c e k a n m ı y a n i s e n i istiy o r u m .”

“B iliyorum ca n ım ,” d iy e r e k b a şım ı s a lla y ıp o n a y verdim .

“Biraz farklı o lm a k la b erab er bu k o n u d a a y n ı. Yayılm ışız evim izde, rahat rahat oturup film iz liy o r u z sa a t o lm u ş g ecen in bir vakti, olacak iş m i?”

“B iliyorum v e hak v e r iy o r u m a m a d iy o r u m y a b en zaten di­ yeceğim i dedim ona. Ç o k ö n e m li o lm a d ığ ı s ü r e c e b ir daha böyle bir şey olm az m erak e tm e .”

“Tamam.”

“B ak sana su cu k lu o m le t y a p tım ,” d e y ip b o lc a doldurdum tabağma. N e dem işler, erk eğ in k a lb in e g id e n y o l m id e sin d e n geçer.

B ir de can boğazdan geçer. B ir ş e y d a h a v a r d ı?

Am an n ey se ne u ğ r a şa m a y a c a ğ ım ş im d i.

Kahvaltıdan sonra E rh an ’ı ö p e r e k iş e u ğ u r la y ıp k a p ıy ı kapat­ m ıştım ki D id em içerid en “Y a s e m iiiiiiiiin ! ” d iy e s e s le n d i, daha doğm su cırladı!

Odasına gittiğim d e b a c a k la n n ı d u v a ra d a y a m ış k a fa sı da yas­ tığından aşağıya sarkm ıştı. N e y a p ıy o r b u y a ! Y a tış şe k lin e gel!

“Günaydm , uyand ın m ı? ” “Yok Y asem in u y a n m a d ım , u y u y o r u m d a h a a m a san a seslen­ dim uykum da.” “Çok kom iksin! K alk h ad i tu tu la c a k h e r ta r a fın .”

“B aşım çok a ğ n y o r Y a se m in .”

“G ece şarap içm işsin bir d e b ira iç ip k a n ş tır m ış s m , üstüne kavga ettiniz sinirlerin b o zu ld u . B a ğ ır d ın ç a ğ ır d ın tab ii, süt de m ideni bozm uş, rahatsız etm iştir.”

364

’B a n a ŞanA 'DUe

“Öyle oldu galiba, b aşım k azan g ib i.”

“Kalk hadi m is gibi çay d e m le d im sa n a, e k m e k de k ız artırım şinıdi Biraz peynir ile iyi g elir m id e n e, ü z e rin e de k ah v e n i so d a ­ nı içtin mi bir şeyin k a lm a z .” “Çok iyi olur, önce b ir d u ş a la y ım a m a .”

“Tamam biz y ap tık k a h v a ltım ız ı, m a sa y ı to p la y ıp sa n a b ir lepsi hazırlayayım . S e n d e o sıra d a d u şa gir.”

Didem bornozu v e k a fa sın d a k i h a v lu su ile T u ta n k a m o n ’un mumyası gibi sa lo n a g e ld iğ in d e b e n d e u fa k bir te p s iy e k a h v a ltı­ sını hazırlam ıştım b ile.

“Yumurta y a p m a d ım m id e n k ö tü d iy e , h a fif bir ş e y le r h azır­ ladım.” “İyi y a p m ışsın , e lin e s a ğ lık .”

Eline telefo n u n u a lıp k u r c a la m a y a b a şla y ın c a n e y a p tığ m ı anlamak hiç d e zo r d e ğ ild i e lb ette . Y a B o r a g e c e aram ış y a da yazmış m ı d iy e b ak ıyord u r y a d a W h a tsa p p ’a g ir iş saatin i kontrol ediyordur.

“G ece ü çte g irm iş W h a tsa p p ’a .”

“Sana y a z m ış m ı bir ş e y ? ” “H ayır.”

“Tam am hadi y a p k a h v a ltın ı.”

“C anım iste m iy o r bir şe y .”

“M iden h ep ten k ötü o la c a k , bir ş e y y e d e bir ilaç vereyim sana. H em ça y b a ş ağrın a da iy i g elir .” Ç ocuk e ğ le ş tir iy o r u z resm en , utan m asam bak k ızım uçak g e ­ liyor d iy e a ğ zın a lok m aları b en v e r e c e ğ im .

K a h v a ltısın ı y a p ıp ila c ın ı da iç in c e baş a ğ n sı g eçm iş oldu bizim kinin, tab ii h e m e n ç e n e s i d e a çıld ı.

“Y asem in n e y a z a y ım b e n şim d i B o ra ’ya ? ” 365

“Yaz işle bir şey.”

“Ne yazayım ama?” “Ö zür dilerim !”

Ne kadar orijinal bir şey buldum am a! M uhtem elen bu sene Nobel’e aday gösterilirim!

“Espri mi yapıyorsun Y asem in !”

“Ya yaz işte bir şey D idem . D ünkü tartışm ada sen haklıydın, kusura bakma çok üstüne geld im filan gib i bir şe y .”

Uzun uzadıya tartışmaların son u cu n d a D id em , ‘H a k lı olan şendin, b o şu n a g e r g in lik y a r a ttım k u s u r a b a k m a ,' yazıp gön­ derdi. Çok orijinal değil mi? B en buldum !

Bora’nın yaklaşık bir saat soırra g e le n “ö n e m l i d eğ il, sonra k o n u ş u r u z ," m e s a y m n fazla yorum a ih tiyacı yoktu elbette.

Bu mesajın kısa anlam ı; sana hâlâ k ız g ın ım , onun için bir saat sonra cevap veriyorum , şu an sana ayıracak vaktim yok, be­ nim uygun gördüğüm zam anda bu k on u yu konuşuruz, ben yaza­ na kadar bana bir şey y a z m a ...

Didem de ben de bu m esajın v erd iğ i ‘ana m e sa jı!’ algılaya­ cak kadar tecrübe sahibiydik çok şükür. "Çok kızgın bu bana hâlâ Y asem in."

“Haklı ama. G üzel gü zel olu ru york cn k on u yu nerelere geti­ rip, boş yere tartışma çıkarttın.”

“Anladık hatamızı, lam am uzatm a sen d e ,” d ey ip gene bana cırladı.

“En azından cevap verdi, bu da bir ş e y .”

“Evet, bir saat sonra!”

"Olacak arlık o kadar, kaprisini ç e k e c e k s in ,” dedim ki ger­ çekten çekmeliydi şu aşamada.

366

Vatta Şaıu VUe

“Demiyonız işte biz de bir şey, baksana.

“Kahve yapayım m ı içer m isin ya da bitki çayı filan? ’ “İstemiyorum. Bırak şim d i ça y ı k a h v ey i d e sabahtan beri Whatsapp’ta aktif Bora, k im in le k on u şu y o r d ersin ?”

“Gerçekten bir tahm inde bulu n m am ı b ek lem iy o rsu n değil mi Didem, nereden bileyim b en ?”

“Kesin peşindeki kadınlardan biri ile yazışıyordur," d ed i D i­ dem ve ne kadar itiraz etsem d e k afasın d ak i fikri d eğ iştir e m ey e ­ ceğimin em inliği ile " B ile m e y e c e ğ im .” d ed im sa d ece.

“Hiii, ay yoksa S e n e m ’le m i y a z ışıy o r bu?”

“O nereden çıktı şim d i? ” “Dur ben arayacağım , duram am b ö y le ,” d e y ip B o ra 'y ı aradı ve tabii ki Bora telefo n a c e v a p verm ed i hatta daha da çıld ırtıcı bir eylem dc bulunup “Didem müsait değilim, aranm seni sonra, ” diye bir mesaj gönderdi. "Şuraya bak ya, resm en k a çıy o r b en d en .” “Şu tepkisi n orm al, abartm a v e bir daha o aramadan arama Didem.”

Didem “Ya S en e m ile k o n u şu y o rsa ? ” d iy e e n d işe içinde so ­ runca “Ya taktın sen d c. S en e m nereden çık tı şim d i? ” d iy e sor­ dum.

“B ilm iyorum , h u zu rsu z o ld u m .”

A kşam a kadar b ek led ik am a B o r a ’dan bir haber çıkm adı, ne yazdı ne de aradı. E rhan'ın g e liş saatin e yakın D id em toparlanıp gitti ama haline ben b ile acıd ım . B ir haber g elir g elm ez bana yaz diye tem b ih leyip o n u uğurladıktan sonra kendim i banyo am m , bu kız çok yoru yor b en i ço o o k .

İstanbul İl Emniyet Müdürlüğü Asayiş B ü ro...

H ^ o m ise rim vallahi ben bir şey yapmadım.”

Bora akşamın saat dokuzunda gene sorgu odasındaydı ve sinirleri gerçekten bozuktu. Gece eve gitmeyip komiser arka­ daşı Yusuf’ta kalmış, sabah da birlikte saat sekiz bile olmadan merkeze gelmişlerdi. Tüm gün bir operasyonla uğraşmış, yemek bile yiyememişti.

Zaten Didem ile yaptıkları gereksiz kavgadan sonra uyku bile tutmamış, hem uykusuz hem yorgun hem aç hem de sinirleri bozuk bir vaziyetteyken bir de sorguya girmek zorunda kalmıştı.

Gömleğinin kollarını kıvırmış, kollarını da kavuşturmuş bir vaziyette ayakta dikiliyordu ve biraz sonra pozisyonunu değişti­ rip ellerini sorgulanan gencin oturduğu masaya dayayıp oldukça yüksek bir sesle sordu.

“Lan biriniz de farklı bir şey söyleyin be! Yemediğiniz bok kalmıyor ama hepiniz suçsuzsunuz, cami avlusundan toplayıp getiriyoruz sizi buraya çünkü değil mi?”

“K o m is e rim ...”

368

‘Bana, Ş a n s V iU

“İlla uğraştıracaksınız d eğ il tni, adam gib i konuşsanız olm u­ yor çünkü.”

“Komiserim ben bir şey yapm adım k i.”

Bora elini yumruk yapıp ö fk e ile m asaya vurdu. “Lan delirt­ me beni, kapkaç yap tığın ız iki çanta ile yakalandın. Hâlâ daha bir ş e y yapmadım diyorsun.”

“Ama k o m iserim .. . ” Bora masanın karşısından tek ham le ile adamın göm leğinden yakalayıp havaya kaldırdı. “ Lan canına okurum senin burada, ha­ berin var mı senin?”

Kendinden en az on b eş santim uzun ve çok daha yapılı olan Bora’ya direnm esi m üm kün olm ayan adam , boğazm ı zorlayan ellerden fu^at bulup konuşam adı.

“K om m .. ..se e ..r im .. . ” “N e soruyorsam adam gibi cevap ver. zaten cinlerim tepem ­ de bütün hıncım ı senden çıkartınm şim d i,” deyip adamı oturdu­ ğu sandalyeye fırlattı Bora.

Birkaç dakika sonra da öğrenm ek istediği her şeyi öğrenmiş bir vaziyette sorgu odasından çık ıp kendi odasına geçti ve cek e­ tini alıp m erkezden çıktı. Hâlâ kızgındı aslında mavi gözlü cadı­ ya ama uzatm ak istem iyordu bu dargınlığı. Şunu Senem yapsa çoktan a y n im ışlı ama D id em 'e karşı neden bu kadar toleranslı davrandığını kendi dc anlayam ıyordu. İlk önce aramayı düşündü ama sonra onun ipek gibi tenine dokunma isteği ağır bastığı için kendini, direksiyonu k ın p köprü yoluna girerken buldu.

D idem ev d e perişan bir vaziyetteydi. Akşama kadar B o­ ra’dan haber b ek lem iş ama ne tek satır bir şey yazm ış ne de ara­ mıştı. Y asem in’den çıkıp ev e geldikten sonra üzerini değiştirir değiştirm ez bilgisa y a n n ı açm ış ve Facebook’ta Bora'nm say­ 369

fasını incelemişti ve çok şükür ki k en d isin i ark ad aş listesinden çıkartmanuştı. Arka arkaya ûç dizi sey re ttik te n sonra koca bir Carte Door tel kadayıftı dondurm ayı tab ağ a k o y m a zahmetine girmeden kutusuyla alıp kaşık lam ay a b aşla m ıştı ki kapısı çaldı.

Güzide Teyzesi olm alıydı m u tlak a, b ir şe y y ap ın ca mutlaka kendisine de getirirdi zaten. İn şallah tatlı b ir şey getirm iştir diye temennide bulunarak açtı kapıyı ve k a rşısın d a tatlı tabağı yerine kot pantolon siyah boğazlı kazak v e siy ah d eri cek eti ile son de­ rece seksi bir şekilde duran B o ra 'y ı buldu. Üzerinde Hello K itty resim li p ija m a la n , ay ağ ın d a beyaz Playboy desenli pelüş terlikleri, sıfır m a k y a j v e d ağ m ık saçlan ile tüm bunlar yetm ez gibi b ir de, b ir e lin d e k aşık diğ er elinde Carte Door kutusu ile kapm m a rk a sın d a d u ra n D id e m ’i bir süre süzdükten sonra elinde olm adan g ü lm e y e b aşla d ı Bora.

“Didem beni içeri alm ayacak m ısın ? ” Üzerindeki salaklığı nihayet a ta b ile n D id e m , geçm esi için kapııun önünden çekildi. “P ard o n , g ir lü tfe n .”

Bora ceketini çıkartıp D id e m ’e u z a ttık ta n so n ra silahm ı da belinden çıkartıp kenardaki se h p an m ü z e rin e b ırak tı ve salonda bir koltuğa geçip oturdu.

“Bütün gün senden h aber b e k le d im .” “Çok yoğundum, sabah y ed id en b e ri so k ak tay d ım . Bir de operasyon vardı.”

“Hâlâ kızgm mısm ban a?”

Bora eli ile koltuğun y an ın a h afifçe v u ra ra k “ G el buraya,” deyince Didem saniye bile b e k lem ed en k e n d isin e denileni yaptı.

Didem ‘in yüzünü hafifçe o k şark e n “ B ir d ah a b u kadar üze­ rime gelme,” deyip tüm gün ö zle m in i ç e k tiğ i gibi genç kadını öpmeye başladı. m

Bana Şans VUe

Bora salondaki k a n ep ed e iri g ö v d esi ile k endi üzerine yer­ leşirken ne üzerind ek i k o m ik p ijam alar, n e iç ç am a şırlan n ın uygunsuzluğu, ne d ağ ın ık ş a ç la n n e de d o n d u rm a k o k an nefesi ujnunındaydı D id e m ’i n . .. T ü m g ü n ö zlem in i çek tiğ i gibi kokladı yakışıklı kom iserinin b o y n u n u ...

Ertesi sabah o la b ile c e k en e rk en sa atte u y an ıp B o ra ’ya kahvaltı hazulam ış ve ev d en ö y le u ğ u rla m ıştı ki a n n e an n esin in sevgilisi ile birlikte İs ta n b u l’a ay n ı g ü n g e le c e ğ in i hatırladı. K endi derdi­ ne öyle bir d alm ıştı k i ta m a m e n ç ık ıv e rm işti işte aklından.

H enüz k im sed e n ses sed a ç ık m a d ığ ın a g ö re ‘genç â şık lar!’ m uhtem elen k en d i e v in d e k alac a k lard ı. K ü çü k odad ak i yatağm nevresim lerini d e ğ iştirip b a n y o y a y ed e k h av lu ve sabunlar çı­ karttı. Y em ek h az ırlığ ı için v ak ti o lm ad ığ m d an d ışa n d a n filan halledeceklerdi a rtık b ir şek ild e.

Y asem in ’i e v in d e n alıp A ta tü rk H a v a a la m ’na g eçm ek üzere yola çıktılar. “ D em ek b a rıştın ız k o m ise rin le ? ” “ S orm a, k a rşım d a g ö rü n ce resm en n u tk u m tu tu ld u .” “İyi b ari u z a tm a m ış o d a.” '“ B ü tü n gün m e rk ez d ey d im , ü stelik b ir de operasyon yaptık yani g erçek ten m ü sa it d e ğ ild im o ndan arayam adım , yoksa tavır yaptığım y o k tu ,’ d e d i “ “N e y se b u n d a n so n ra d ik k atli o l.”

D id em k u lağ ın ı çek ip direk siy o n a vurduktan sonra “Aman am an A llah k o ru su n ,” d ey in ce elim de olm adan kocam an bir kah­ kaha attım

sn

S ine m flh ç a

“Senin daha ö n ce bu k a d a r d ik k a tli o ld u ğ u n b ir d ö n e m hatır­ lam ıyorum am m a k o rk u ttu b u k o m is e r s e n i. V a lla h e la l o lsun."

“Seni de görd ü k Y asem in H a n ım , e sk i s e v g ilile rin e k an kus­ tururdun k aprisin le a m a k o n u E rh a n o lu n c a m a ş a lla h p ısırık kedi gibi dolanıyorsun o rta lık ta ."

“D olanırım tabii, b ir ta n e m o b e n im .”

“A m an A llah m u h a b b e tin iz i a r tır s m .”

“D idem ya beni n iy e sü rü k Jü y o rsu n ş im d i ta k a rş ıla ra ? Havaalam na kendin g itsen o lm a z m ıy d ı s a n k i? ” “A nneannem i ç e k e c e k h a lim y o k şu a n v e s e n d e y a n ım d a ol istedim . K ırk y ıü n b aşı b ir h a lta y a ıa y a c a k s m o n u d a b u rnum dan getirm e b ari.”

“K ırk yılın b a şı? ” “K es sesini. B o ra a n y o r,” d e y ip e n h a m m e fe n d i, e n k m lg an , en hassas ve narin ses to n u ile c e v a p v e rd i te le fo n a .

Z aten iki D id em v a r; b iz im le k o n u ş u r k e n K a p ta n M ağara A dam ı, T azm anya c an a v a rı v e y e ş il d e v H u lk k a rış ım ı b ir yabani öküz am a B ora ile k o n u şu rk e n K ra liç e E liz a b e t ile C e lin e Dion kanşım ı, tam b ir h an ım e fe n d i!

H avaalanm da dış h a tla r g e le n y o lc u k a p ıs ın d a y a k la ş ık yir­ mi dakika d ik ild ik ten so n ra a n n e a n n e s i M ü z e y y e n H a n ım uzun çiçek desenli b ir etek , g e n e u z u n b ir tu n ik v e s a la ş b o tları ile bohem b ir hav ad a b iz e el s a lla m a y a b a ş la d ı.

D iyorum ya b u n la n n a ile s in d e k i k a d ın la r d a m a n y a k lık geni diye b il şey var v e h ep si b u n u la y ığ ı ile ta ş ıy o r. H e p s i sev g ilileri­ ne uygun stili h em en b e n im s e y iv e riy o r la r m a ş a lla h . M e se la D i­ dem , B ora için koca g a rd ıro p y e n ile d i. A b la s ı e v le n m e d e n önce bildiğin birkaç kere b itle n e n ro c k ç ı b o z m a s ı b ir ş e y k e n zengin kocayı bulunca bird en b ire k ö şk e ç ık m ış firs t la d y h a v a s ın d a taym

'Bana ŞanA 'DUe

yörlerle d o lanm aya b a şla d ı. Y e tm iş k ü s u r y a şın d a k i k a d ın ın h a ­ line bak, b o y n u n d a iri ta şlı c a m k o ly e fa la n . K ıy a fe tte n şu n u ç ı­ kartabiliriz san ırım , P ie re D e d e e n te l - b o h e m k a rışım ı b ir ş e y ...

M üzeyyen T ey ze ik im iz i d e sık ı sık ı k u c a k la y ıp n ih a y e t su y u sıkılmış po rtak al k a b u ğ u g ib i b iz i b ir k e n a ra fırla ttığ m d a , P ie ­ re’in farkına v a ra b ild ik .

Uzun b o y lu , ç ö p g ib i in c e c ik ... K a d ife p a n to lo n lu , k a z a k lı, boynunda fu ları, k a fa s ın d a b e re s i ile ta m ta h m in e ttiğ im g ib i b iri.

Ama çok z a y ıf b u a d a m y a s a n k i v ile d a so p a s ın a p a n to lo n k a z a k giydirmiş g ib i...

Piere u z a ttığ ım ız e lle rim iz i n a z ik ç e ö p tü k te n so n ra İn g iliz c e nasıl o ld u ğ u m u zu so ru p , tıp k ı M ü z e y y e n T e y z e n in a n la ttığ ı gibi çok güzel b a y a n la r o ld u ğ u m u z u sö y le d i.

B oğazda D id e m ’e u f a k b ir s e r v e te m a l o la n e n fe s b ir b alık ziyafeti ç e k ip d o n d u rm a lı irm ik h e lv a la n m ız ı b e k liy o rd u k ki M üzeyyen T ey ze b ü y ü k b ir p a k e t u z a ttı b a n a .

“B u n e d ir M ü z e y y e n T e y z e ? ” “C an ım b u b iz im s a n a P ie re ile d o ğ u m h e d iy e m iz . A z k aldı biliyom m a m a d o ğ u m u n d a b u r a d a o la m a y a c a ğ ım , o n u n için y a ­ nım da g e tirm e k is te d im .” “Ç o k te ş e k k ü r e d e rim ,” d e y ip k o c a p a k e ti sırası ile açm a y a başladım . İlk p a k e tte n P ie r e ’in y a p tığ ı şa h a n e b ir re sim çık tı; d en iz k ı­ yısında y e rd e o tu r m u ş g e n ç b ir k a d ın v e k u c ağ ın d a b ir b e b e k ...

Ama b ir d a k ik a , b u k a d ın b a n a ç o k b en z iy o r! S o ran g ö zlerle M ü ­ zeyyen T e y z e y e b a k tığ ım d a “ E v e t c a n ım sen in resm in i verdik, Piere de b u n u y a p tı. P ie re F ra n s a ’d a ç o k ü n lü b ir h ey k eltıraştır ama ço k d a g ü z e l re s im y a p a r,” d iy e y a n ıtla d ı beni.

Y ü z ü m e g e n iş b ir g ü lü m se m e ile b ak an nazik Fransıza sa­ dece te ş e k k ü r e tm e k is te m e d iğ im için y erim d en k alkıp boynuna 973

Süum , Ylhça

sıkıca sanlıp öptüm. D iğer p ak etleri a ç tığ ım d a ise tü rlü türlü be­ bek patikleri, tulum lar ve b irkaç m in ik ilk ay o y u n c a k la n çıktı.

Didem’in bebek arabası ve p u se tin d e n so n ra ilk h ed iy elerim iz...

Ertesi gün D idem ’in ev in e sö z v e rd iğ im g ib i, sab ah tan Er­ han’ı işe uğurlar uğurlam az g eld im . Ç ü n k ü B o ra ile rah a t rahat görûşemediği için zaten a g re s if o lan k ız ım ız a d e ste k o lm am ge­ rekiyor. Ben daha içeri g ire r g irm e z a n n e m e lin d e k o c a b ir tepsi ile çaldı kapıyı.

"Güzide Teyzem b u n la r n e ? ” “Siz şimdi klasik p ey n ir, z e y tin , ja m b o n la k a h v a ltı sofrası uraısım z. B ilirim ben siz i.”

■‘Ya ne y apacaktık ?” d iy e s o rd u ğ u m d a a n n e m in c e v a b ı “ Bak iliyorum ben m allarım ı? H ad i g e lin p e ş im d e n d e y u rt d ışından ;len yabancı bir k o n u ğ a k a h v a ltıd a n e le r ik ra m e d ilirm iş göoldu.

Didem ile ördek y a v ru su g ib i a n n e m in p e ş in e ta k ılıp m utfağa ftiğimizde, tep sid ek ileri b ir b ir te z g â h a ç ık a r tm a y a b aşlad ık .

Koca b ir tabak k ıy m a lı b ö re k ; h e m d e ta m s e v d iğ im gibi erli dom atesli y ap m ış. B ir ta b a k k ü p k ü p d o ğ r a n m ış p atates utm ası, bir tab ak m ü c v e r, b ir ta b a k d a d o m a te s s o s lu k arışık utm a ve p ortakallı ü zeri ş e k e rli e v k u r a b iy e s i.

M üzeyyen T eyze v e P ie re d e u y a n ın c a d e m le n e n ç a y la beT sofraya o tu ra b ild ik v e b e n ta b ir y e r i n d e y s e o rta lığ ı silip irdüm.

‘G üzide ellerin e sa ğ lık , n e s e v e r im s e n i n ş u ç a y s o f ra m am a tgraşm jşsın be k ız ım .”

N e dem ek M ü z e y y e n A b la , k ır k y ıl ın b a ş ı g e liy o rs u n u z , ir zeytinle k a h v a ltı m ı y a p tı r a c a k t ım s a n a ? E lim a rtık e sk isi ıızlı değil, y o k sa d a h a n e le r y a p a r d ı m . .

Bana Şam DUe

“Ayol d ah a n e y a p a c a k s ın , d ü n y a n ın ş e y i v a r,” d e y ip k u r a b i­ y e l e r d e n b irin i k e y ifle a ğ z ın a a ttı M ü z e y y e n T e y z e . V e a n n e m in

“Nereye g id e c e k s in iz k a h v a ltıd a n s o n r a ? ” s o r u s u n a ise “ D ü n d e n beri arayan a ra y a n a G ü z id e s o r m a , F a c e b o o k ’ta y e r b ild irim i y a p t ı m y a,” d iy e c e v a p v e r in c e iç tiğ im ç a y b o ğ a z ım d a k a lıy o rd u .

Ay M ü z e y y e n T e y z e n in b ir d e F a c e b o o k h e s a b ı m ı v ar!

“A n n ean n e s e n in F a c e b o o k h e s a b ın m ı v a r ? ” “Var ta b ii!”

D idem “ B iz im n iy e h a b e r im iz y o k ? ” d iy e s o r u n c a d a M ü ­ zeyyen T e y z e m iz “ S iz e a r k a d a ş lık d a v e ti g ö n d e rd im b e n , k a b u l etm ediniz,” d e d i h a fifç e k ır g ın b ir to n la .

“Yok a n n e a n n e a şk o ls u n , s e n d a v e t g ö n d e rs e n k a b u l e tm e z miyim hiç? B a n a g e lm e d i s e n in d a v e tin .” “ ‘la d y m z y n ’ is m im , b e lk i d ik k a t e tm e d in iz .”

H ööö! “ İa d y m z y n ’ ne an n ea n n e ? ” “L ad y M ü z e y y e n ’in k ıs a ltm a s ı işte k ız ım .”

D id em ta m a ğ z ın ı a ç ıp b ir şe y s ö y le y e c e k ti k i m a s a n ın a ltın ­ dan b a c a ğ ın a h a fifç e v u rd u m . Z ira b u k o n u u z a y a c a k v e şu an tartışm a is te m iy o ru m .

B u a ra d a M ü z e y y e n T e y z e y e b a k tık ç a b iz im D id e m ’in a ltm ış veya y e tm iş li y a ş la r d a n a s ıl b ir şe y o la c a ğ ı k o n u s u n d a iy ic e fik ir sahibi o ld u m . N e y a p ıp e d ip b u n u B o ra ile e v le n d irip şe h ir d ışu ıa g ö n d erm em g e re k . Z ira y a ş la n d ığ ım d a b a n a h u z u r lazım ve bu p o ta n siy e ld e y a ş lı b ir D id e m ile b u p e k d e m ü m k ü n o la m a z. “ A y n e y s e k o n u d a ğ ıld ı, n e d iy o r d u m ? ” “ L a d y M ü z e y y e n d iy o r d u n a n n e a n n e .”

M ü z e y y e n T e y z e , D id e m ’e s e rtç e b a k ıp b a şm ı a n n e m e ç e v ir­ di. “ A r k a d a ş la r g ö rü ş m e k is tiy o r, y u rt d ış ın d a n d a g e le n le r v ar 375

SOtem flhça

bugün ve y an n . M ad em İs ta n b u l’d a s ın , b iz d e İ s ta n b u l’a geliyo­ ruz seni de ziyaret ed elim d iy o rla r.”

Lafa bak, sanki M ü z ey y e n T e y z e İ s ta n b u l’u n z iy a re t edilecek tarihi eserlerinden biri...

'7'

T opkapı S a ra y ı A yasofya S ultan A h m e t M ü zey y en H a n ım !!!!!!

“Canım sen de to ru n la n n la k ız la rın la v a k it g e ç irm e k ister­ sin, üstelik nişanlın y a n m d a v e z a m a n ın d a az. K im s e y e ayıracak vaktin olm az ki, herkes a n la y ışlı o ls u n .”

•B ilm iyorum artık G ü z id e . B u a ra d a a k ş a m h e p b e ra b e r ola­ lım, benim büyük k ızd a y e m e k y iy e c e ğ iz s e n i d e m u tla k a bekli­ yorum .”

'Y asem in k ızun, E rh a n ’ı d a al g e l,’ d e m e d e n ö n c e u y g u n bir yalan bulm am lazım k i h e m e n b u lu y o r u m z ir a a k ş a m a k şam bu m uhabbeti bir daha ç e k e ce k h a lim y o k .

“Y asemin sizi de b e k liy o ru z k ız ım , E rh a n k a ç ta g e liy o r iş­ ten?”

“M üzeyyen T eyzem b izi a ffe d in a m a b iz g e le m e y iz . B u ha­ milelik yoruyor beni, a k şa m la n ç o k ç ık m a d in le n d e d i d o k to r.”

“Ha tam am o başka. O z a m a n ıs ra r e tm iy o r u m , d in le n sen kızım .”

Didem num aram ı y e m e m iş ti ta b ii v e s o f ra y ı to p la rk e n “ Seni uyam k dom uz,” diy erek k o lu m a h a f if b ir ç im d ik a ttı.

Erhan izin verse de ç a lışm a h a y a tım a g e ri d ö n s e m . H iç sevm iyonım şu ev m u h ab b etlerin i. Ç a lış m a h a y a tı v a rk e n b ö y le or­ tam lardan yırtm ak o k a d a r k o la y k i; to p la n tım v a r, m e sa iy e ka­ lacağım, yetiştirm em g ere k e n d o s y a m v a r d e y ip ç ık a b ilirsin işin içinden am a yoksa ne olacak .

376

Vana Şans VUe

Hadi şim di h a m ile y im o n u b a h a n e e d iy o ru m ; y o rg u n u m , doktor dinlen d edi d e d iğ im a n d a a k a n su la r d u ru y o r a m a h a m i­ leliğimin b itm esin e şu ra d a n e k a ld ı k i? S o n ra ne y a p a c a ğ ım ...

A kşam ı sak in sa k in e v im d e g e ç ird im a m a erte si sa b a h ark a arkaya gelen te le fo n la r y ü z ü n d e n m e c b u re n h a z ırla n ıp M ü z e y ­ yen H anım ’ın isteği ü z e rin e N iş a n ta ş ı’n d a b ir fa lc ıd a a ld ık so ­ luğu. S ıram ızın g e lm e sin i b e k le rk e n D id e m tü m h u y su z lu ğ u ile sordu. “ A n n e a n n e b e n k i fa lc ıy a b u k a d a r m e ra k lıy ım d ır am a hakikaten m e ra k e d iy o ru m , se n in b u y a ş ta n so n ra falc ı d a ne işin var diye?”

“T aktın b e n im y a ş ım a se n d e D id e m . B a k ç o k k ö tü k ıra c ağ ım kalbini.”

Tam g e n e g ire c e k le r b ir b irle rin e d e d iğ im a n d a s ıra m ız g eld i ve içeri o d a y a a lın d ık .

B akım y a p a n g e n ç v e o ld u k ç a k ıs a b o y lu k ız c a ğ ız b iz i b aşta n aşağı sü zü p m e ra k la y ü z ü m ü z e b a k tı, m u h te m e le n b u k o m ik ü ç­ lünün o rad a ne işi o ld u ğ u n u d ü ş ü n ü y o rd u r.

B iri h a m ile , k a m ı b u r n u n d a ... g e e e e ç , d iğ e ri n e re d e y se se k ­ sen y aşın a g e lm iş fo s il g ib i ... O n u d a g e e e ç , iç im iz d e fal b a k ­ tırm aya g e le b ile c e k p o ta n s iy e l g ö rü n tü y e sa h ip tek k işi D idem olduğu için, k ız c a ğ ız d a o n u fal b a k tıra c a k z a n n e d ip M ü zey y en H anım ile b a n a d ö n d ü . “ A ffe d e rs in iz , siz d ış a n d a b e k le r m isi­ niz? B en sa d e c e b a k ım y a p tığ ım k iş i ile b a ş b a şa k alm ay ı tercih ediy o ru m ,” d e y in c e b iz im L a d y M ü z e y y e n v erd i cev ab ın ı. “Fal bana b a k ıla c a k h a n ım e fe n d i.” “ P ek i, o tu m n lü tfe n “ “K ız la r d a k a la b ilir sa k ın c a sı y o k s a .”

“N a sıl is te rs e n iz ö y le o ls u n ,” d e y ip b ir d este isk am b il k âğıdı­ nı m a s a n ın ü z e rin e k o y d u falc ı k ız ve sordu. “Ö zel o larak sorup 377

Süumilhça cevabuu almak istediğiniz bir konu var mı yoksa genel bir bakım mı yapalım?”

Evlenmemiş torunlarım var onlar evlenebilecek mi?

Kızlarım ile damatlarım herhangi bir sorun yaşayacak mı?

Torunlarımın çocuğunu görebilecek miyim?

Sağlık sorunlarım ne olacak?

Ve ennnn önemli soru... N e zam an öleceğim!

Kızcağız muhtemelen bizim M üzeyyen’den bu ve benzer so­ rular bekliyor ama havasını alır...

“Evet var aslında sormak istediğim bir konu.”

“Buyurun nedir?”

“Nişanlım ile biraz soğukluk yaşıyoruz, başka bir kadının varhğmdan şüphe ediyorum. Bakabilir misiniz lütfen görüştüğü ya da yatağa girdiği benden başka bir kadın var mı? Cinsel haya­ tımız biraz problemli çünkü.” Çüşşşşş!

Bunlarm bir de cinsel hayatımı varmış?

Ayyyyy midem bulandı yemin ederimmmm...

Didem, ben ve zavallı falcı kız şaşkınlık içinde birbirimizin yüzüne bakarken, Müzeyyen Hanım ardı ardına bombaları pat­ latmaya devam ediyordu.

“Aslında her şey normaldi; her sabah günaydın mesajı, gün içinde sık sık aramalar, gece yatmadan iyi geceler mesajı hiç aksamaz mesela ama aramaları azaldı, sonra sevişmelerimiz de azaldı, sık sık hafta sonu kaçamakları yapardık ama son haftalar­ da bunda da azalma var.”

Yemin ederim Müzeyyen Teyzemin benden daha hareketli bir ilişki yaşamı var!

“Geçenlerde sanki birine laf gönderiyormuş gibi attığı birkaç Tweet yakaladım.”

378

Bana Şans Bile

Twitter mı? Kardeşim ne işin var senin Twitter ile? A l eline Kuran oku. Ay yok pardon o olm az sana, al İncil oku...

“Sonra Facebook’ta bazı şarkılar paylaştı, onlarda da ima sezdim. Listesi zaten kalabalık, kıskandım çok kadın var paylaşımlanna yorumda bulunan.”

Kıskandın mı? A yol adamın bir A lla h ’ a can borcu kalmış, şu saatten sonra onu kıskanacağın tek varlık A zrail olur herhalde!

“Bir bakın bakalım, başka bir kadın varsa bir dakika bile dü­ şünmeden bitiririm bu ilişkiyi. Zam anım ı neden harcayayım ki, bana erkek mi yok?” İşte ben bundan istiyorum ... Yetm iş küsur yaşında olmasına rağmen “ Bana erkek mi y o k ? ” diyen M üzeyyen Teyzemin özgü­ veninden istiyorum!

Kızcağız derin bir nefes alıp kartlan karıştırmaya başladı, göz ucu ile de bizi süzüyordu ki bence kendisine bir kamera şa­ kası filan yaptığımızdan ciddi şüpheleri var.

Neyse ki falcı kız P iere’ in yatağında başka bir kadın görmedi de bizim genç âşıklar düğün öncesi herhangi bir kriz yaşamak zomnda kalmadılar. A llah korusun aynlsalardı halimiz nice olurdu, nasıl kalkardık bu A şk travmasının altından! Çıktığımızda kam ım ız iyice acıktığı için kendimize kafede güzel bir pizza ziyafeti çekip eve döndük ve ben gerçekten çok yorulmuşum. Şu doğum olsa da bir rahatlasam ...

Dört gün sonra M üzeyyen Teyze ve Piere’ i havaalanından uğur­ ladığımızda Didem de ben de derin bir nefes aldık. Ben artık ara-

379

Süum lUtça

ba kullanm ak da ço k z o rla n d ığ ım iç in d ire k s iy o n a D idem geç­ m işti ve yüzündek i b ü y ü k g ü lü m s e m e d e n a n la d ığ ım kadarıyla gittikleri için gerçe k ten ç o k m u tlu . “Şükürler o lsu n ki b u ta n ta n a d a b itti.”

“U zun süre g e lm e z le r a rtık d e ğ il m i? ” “Sanm ıyorum , b a k sa n a o ra d a e v le n e c e k le rm iş .”

“A slında belki d e o n u n k i e n g ü z e li. H iç k o p m a d ı yaşamdan, bâlâ istediği gibi g e z ip e ğ le n iy o r, flö rt e d iy o r, n e y aşlıy ım diyor ne oram buram sark tı b a n a a rtık k im b a k a r d iy o r. S ad ece yaşı­ yor.”

“A m an b enden u z a k d u rs u n d a n e h a li v a rs a g ö rsü n Yase­ m in.”

“B ora ne yapıyo r, g ö rü ş e c e k m is in iz a k ş a m ? ” “E vet dışarı ç ık a c a k tık a m a iş le ri ç o k , o n u n iç in geç vakit bana gelecek.”

“G ö rü şem ed in iz d e ğ il m i s iz in k ile r b u ra d a y k e n ? ” “S orm a, en ço k o n u n iç in is te d im g itm e le rin i z a te n .”

“G örüşseydin ne d iy e c e k le rd i k i s a n a ? S a n k i g itm e diyecek­ ler.”

“B enim d erd im o d e ğ il, b e n ta n ış m a la n n ı istem ed im . Bora doğru d ü zgün b ir ç o cu k v e m u h te m e le n ç o c u k c a ğ ız ın kafasında bir anneanne profili v a rd ır y a n i d o ğ ru d ü z g ü n b ir aım eatm e. Sen­ ce benim ki bu tarife u y u y o r m u ? ” “H ayır!”

“B en de onun için ta n ış m a la rın ı is te m e d im .” “İyi de y a n n ö b ü r g ü n iş c id d iy e b in s e z a te n tan ışacak lar.”

“B aksana ev len d ik ten s o n ra P a r is ’te y a şa y a c a k la rm ış. Bu­ raya gelecekler de, B o ra ’n ın ç a lış m a d ığ ı z a m a n a d e n k düşecek d e ... Ö lm e eşeğim , ö lm e .”

380

V a n a Ş a n s VUe

“Bu arada E rhan sizi b ir a k şa m y e m e ğ e d a v e t ediyor."

“G erçekten m i?”

“Evel, tanışm ak istiy o r B o ra ile. B ir k o n u ş b a k a lım , m ü sait o ld u ğ u ilk zam anı b ild irin de b ir a k şa m y e m e ğ e ç ık a lım .”

“İlginç olacak bu b u lu ş m a .”

“N eden k i?”

“B irbirlerinden ç o k fa rk lı iki e rk e k a m a ikisi d e g ü çlü ; biri tuttuğunu k o p artan , m ily o n d o la r ía n y ö n e te n k o c a b ir iş adam ı diğeri ‘d e li’ lak ap lı, e m n iy e tin g ö z b e b e ğ i b ir k o m iser.” ‘‘H iç bu a çıd a n b a k m a m ış tım a m a d o ğ ru sö y lü y o rsu n , ilginç bir buluşm a o la c a k .”

O ilginç b u lu ş m a m ız b ir so n ra k i g e ce g e rç e k le şti v e S uadiye’de b ir b a lık ç ıd a . B o ra v e D id e m ile a k şa m sa a t sek iz gibi b u ­ luştuk.

H er g ö rd ü ğ ü m d e ü z e rin d e s p o r k ıy a fe t o la n B o ra, bu gece lacivert k a lın k e te n p a n to lo n , ü z e rin e d e d ü z b e y a z y a k a sız b ir gömlek g iy ip s p o r b ir şık lığ ı te rc ih etm işti.

M eze te p s is in d e n m a s a d a y e r k a lm a y a n a k a d ar seçim y ap ­ tıktan so n ra b a lık te rc ih in i h e rk e s ız g a ra ç ip u ra d a n y an a k ullan­ mıştı. ‘‘B o ra n e iç e riz , ra k ı m ı? ” ‘‘O lu r ab i, ra k ı a la lım .”

B irb irin i h iç ta n ım a y a n in s a n la r ilk ta n ıştık la n zam an iki du­ rum olur; y a b irb irle rin e h e m e n ısm ır v e k a y n a şu la r ya da soğuk ve m esafeli b ir o rta m o lu r, ki ç o k şü k ü r b iz ilkini yaşadık.

N e y a la n sö y le y e y im e n d işeliy d im ; ço k farklı kültürlerin, farklı ç e v re le rin in s a n la rı ik isi d e v e so ğ u k b ir ortam olm asını istem edim . E lb e tte ö y le d e o lsa y d ı y a p a c a k b ir şey yoktu, bir ye­ m ek y e r k a lk a rd ık . B ir d a h a d a ço k b ir aray a g elm em eye çalışır­ dık a m a k a y n a şm a la rı ç o k d a h a iyi oldu.

30f

Sinem llhça Aralannda neredeyse sek iz y aş fark o ld u ğ u için Bora, Er­ han'a ilk önce abi diye hitap e tm işti a m a E rh a n 'ın ısra n ile bu ifade de kalkm ıştı yem eğin so n u n a d o ğ ru . İşleri, yaşam lan, g eçm işleri tab a n ta b a n a b irb irin e zıt olan bu iki adamm tek ortak noktası h erh a ld e ik isin in d e sıkı bir Ga­ latasaray taraftan olm asıydı v e h a y re t e d ile c e k şey ; o kadar çok konuşacak konulan çıktı ki y e m e k te n so n ra g e c e y e bizim evde devam etmeye karar verdik.

Gerçekten şaşılacak şey d i d o ğ ru su ; b iri b ü tü n gün hırsızın uğursuzun peşinde koşup ad am so rg u lar, d iğ e ri d ü n y a borsalannj takip edip kumaş cinsleri ile ilgilenir. B u ik isi h a n g i sohbet ortammda buluşabilir ki? A m a b u lu ştu işte.

Eve geleceğim izi b ilsey d im ö n c e d e n h a z ırlık y ap ard ım , hadi Didem'i siktir et de B ora ilk d efa e v im iz e g e liy o r, çocu ğ u adam gibi ağu-lamak lazım am a son an d a g e lişti h e r şey.

"Hadi siz salona geçin, b en d e b ir ş e y le r h a z ırla y ıp geliyomm,” deyip m utfağa geçtim .

Viski ile devam ed erler d iy e d ü şü n ü p k a n şık ik i m eyve ta­ bağı hazırladım. H am ileyim y a, v ita m in a lm a m gerek tiğ in i dü­ şünen Erhan m aşallah her g ü n ev e s e k iz ç e şit m e y v e gönderiyor.

Bunun için kışm ortasında o lm a m ız a ra ğ m e n k iv id e n ananasa ev manav dükkânı gibi. îyi bari bir sürü de taze k u ru y e m işim iz v a rm ış, o n la n da kavanozlarmdan indirip servis ta b a k la n n a k o y d u m . A yrı bir servise de Erhan'ın A lm anya'dan g elirk en g e tird iğ i ç e şit ç e şit çikolata­ lardan kanşık olarak h a zırlay ın ca e p e y b ir şe y o ld u . E zaten ge­ cenin ikisinde viskinin y an ın a b a şk a n e o la c a k tı ki.

‘Burada kalın, çok geç o ld u b u s a a tte n so n ra gitm eyin hiç,' diye ne kadar ısrar etsek de k a lm a y ıp e v le rin e g ittik lerin d e saat sabahın beşine geliyordu.

362

V a n a Ş a n s VUe

Ertesi sabah dah a d o ğ ru su ö ğ len saat o n iki gibi uyandığım da hemen kalkıp çayı k o y d u m v e b en k ah v altıy ı hazırlam ayı bitir­ miştim ki E rhan an c a k u y an ab ild i.

“G ünaydın c a n ım .”

“G ünaydın g ü z e lim .”

“A yılabildin m i?”

“B aşım kazan gib i Y a se m in .”

“Eee rakı ile b a şla d ın so n ra v isk i ile d ev am ettin. İkisi de ağır içki, epey içtin h em d e .”

“Y asem in b a n a b ir ağ rı k e sic i ver, b aşım k azan gibi.”

H am iley im d iy e sa d e c e ç e y re k k a d eh şarap içtiğim için o ka­ dar dinçtim k i k a rş ım d a b aş a ğ n sın d a n acı içinde kıvranan E r­ han’ı g ö rd ü k çe b e n b ile b ir tu h a f o ld u m . K esin D idem ile Bora da şu an aynı v a z iy e tte d ir, o n la r d a ço k içti çünkü hatta hâlâ uyu­ yor olm a ih tim alle ri b ile ç o k y ü k sek .

“N o rm a ld e içk i y e d a y a n ık lısın d ır sen, n iye bu k adar ağrıdı başın ac a b a ? ” “A slın d a g ü n d ü z d e n b a şla m ıştı ağ rım aya. İş yerinde bir problem o ld u , en d işe le ru n e d iy e sa n a söylem edim bir şey ama halletm em iz a k şam ı b u ld u .”

“G e rç e k te n m i? ” “E v e t k ü ç ü k a tö ly e le rd e n b irin d e b ir sorun çıktı, ne oldu diye sorm a. A n la tm a y a b ile h a lim y o k şu an Y asem in inan ama hal­ lettik n e y se k i.” “Ç o k şü k ü r.”

“O b a ş a ğ n s ı ile g eld im yem eğe. Ü zerine b ir de dünya kadar rakı, so n ra da e p e y b ir viski içince kötü oldu tabii.” “ K ıy a m a m san a b en ya. D ur ekm ek kızarttım üzerine biraz dil p ey n iri k o y alım . M id e n e b ir şey girsin, ilaç vereyim sonra da sana.”

383

Sinem rlhça

"B ir şey istem iyor can ım a m a .”

"A ç kam ına a ğ n k esici içe c e k h alin y o k h e rh a ld e Erhan, ço­ cuklaşm a da hiç değilse b ir d ilim e k m e k y e. Ç a y d a iç b ir bardak, hem en toparlam rsm üzerine d e ilacm ı iç in c e .”

B ir bardak çay ile zorla e k m e ğ in i b itire n E rh a n 'a kahvaltının üzerine sade bir T ürk k ah vesi h a z ırla y ıp iki a ğ n ek sici ile götür­ düğüm de biraz daha to p arla y ab ilm işti n ih a y e t.

“G idecek m isin can ım b u g ü n iş e ? ” “Hiç halim yok, cu m artesi z a te n b u g ü n g itm e s e m d e olur.”

“Hadi bir şey yapalım o z a m a n .”

Erhan kahve fincanını se h p a n m ü z e rin e b ıra k ıp “ G el baka­ yım sen buraya,” dedi. B a şım ı g ö ğ sü n e d a y a y ıp saçla rım la oy­ nam aya başladı.

“E rh a n ...”

“H ım m m ?”

“Eskiyi özlüyorum b iliy o r m u s u n ? ” “N eden?”

“Seni ilk tanıdığım z am a n g eld i g e ç e n g ü n a k lım a , sonra dü­ ğün hazırlıklarım ız... M asal g ib i d ü ğ ü n o rg a n iz e e tm işk e n düğü­ nün iptali, aynim am ız, en so n u n d a d a g id ip ik i im z a atıp evlen­ m em iz çok tu h af am a b ir o k a d a r g ü z e l g ü n le r d i.”

“G eçm işi özlem enin b ir an la m ı y o k k i Y a se m in , istesek bile o günleri geri getirem eyiz.”

“B iliyorum ve belki de içim i asıl b u rk a n b u ,” d e d im hüzünle.

“Daha başka güzellikler o la c a k h a y a tım ız d a . B a k kızlarım ız geliyor yakında, evin içi epey k a la b a lık la ş a c a k .” “ Doğru söylüyorsun.”

“Aslında yavaş yavaş b ak ıcı d a b a k m a k la z ım , so n ana kalmasm. R eferanslı hem şire b a k ıc ıla r k o la y b u lu n m u y o r.” m

V a n a ŞanA VUe

"Birkaç arkadaşım a h ab er v erd im , b ek liy o ru z.”

"Ben de araştırtıyorum , asistan k ızların bilgisi var.”

“Aslında arm em le ben h alled e rd ik a m a ...”

“Yok bir yardım cı alalım , p ro fesy o n el b ir hem şire olsun. İki bebek ile m üm kün d eğil baş ed em e z sin iz.”

“O da doğru.”

“Y asem in...”

“Söyle canım .”

Saçların m is gibi k o k u y o r.”

“Sıkılm adm m ı sen b en im sa ç la n m ı k o k lam ak tan ?” diye sor­ dum şım ank bir şekilde.

“Senden, senin h iç b ir şey in d en sık ılm am b en .” “Çok kork u y o ru m b iliy o r m u su n E rh a n ? ” Erhan “N eden k o rk u y o rsu n ? ” diye sorduğunda ise haftalar­ dır beynim i k u rcala y a n k o n u y u açtım . “Z o r b ir ham ilelik g eçiri­ yorum, doktor artık b irlik te o lm ay ı y a sak lad ı.”

“B iliyorum , ne v ar b u n d a ?”

"Ya sen tu tk u lu ve a k tif b ir ad am sın .”

Erhan y a n m b ir g ü lü m sem e ile sordu. “Ve ben senin bu du­ rumdan şikâyetçi o ld u ğ u n u hiç du y m am ıştım hatta hatırladığım kadanyla pek b ir m em n u n d u n halin d en , şim di ne o ldu?”

“Ya gülm e E rhan ya, elbette şikâyetçi d eğildim .”

“Eee kok tuğun ne p e k i? ” diye sordu E rhan birazcık daha cid­ di olm aya çalışarak. B en de çekinerek sordum . “H iç mi canın istem iyor?”

Erhan g ö ğ sündek i başım ı kendine doğru çevirerek “N eyi ca­ nım çekm iyor m u, seni m i?” diye sorarak güldü.

“H ayır işte canım , şeyi istem iyor mu canın?”

Erhan “ B enim canım seni istiyor am a bekliyorum ,” deyip boynum dan öptü.

38S

Sinem ilhça

“Gözün kayıyor am a d ış a n y a d eğ il m i, itira f e t.”

“Yasemin nereden çık ard ın şim d i b u n u ? ” “Kıskanıyorum E rban ya. O lu r d a b ir k a d ın la filan birlikte obnaya kalkarsan, bak can ın a o k u ru m se n in h ab e rin olsun.”

"Anlaşıldı, bugün bana tak tın s e n .”

“Ben günlerdir kâbus g ö rü y o ru m b iliy o r m u su n sen?” d iy e itiraf ettim en sonunda ve E rhan d a şa ş k ın lık için d e sordu. “ N iy e ki?”

“Seni başka başka k ad ın larla g ö rd ü m rü y a m d a . B en şişman­ ladım, çirkınleştim diye sen artık b en i s e v m iy o r v e istemiyordun, sürekli aldatıyordun."

Erhan başum gö ğ sü n d en k a ld ın p y ü z ü m ü iki elin in arasına alıp “Yasemin, güzelim b en im . Ö n c e ş u n u k a fa n a sok, sen çirkinleşmedin,” dedi. “Çok şişm anladım E rh an , g e rç e k te n ç irk in le ş tim .”

“Evet kilo aldm am a b ir b a şk a g ü z e llik g e ld i sa n a biliyor mu­ sun?”

“Gerçekten m i?”

“Ciddi söylüyorum , an aç b ir g ü z e llik g e ld i san a. Yüzün za­ ten çok güzel.”

“Beni teselli etm ek için s ö y le m iy o rs u n d e ğ il m i? ” “Hayır, sadece g ö rd ü ğ ü m ü sö y lü y o ru m . Y ü z ü n , cildin, her şeyin ile her daim güzelsin se n .”

“Ben gerçekten çok g e rg in d im k a ç g ü n d ü r.”

“Hiç sıkma canm ı b oşu b o şu n a , b e n im g ö z ü m senden başka­ sını görmüyor buna inan. H em sen b e n im ik i k ız ım ı taşıyorsun, mümkün olabilir mi senin ç irk in le ş m e n !”

Erhan’ın ellerini a v u c u m u n iç in e a lıp iy ic e sık tım .

“Sen benim en b ü y ü k ş a n s ım s ın , b iliy o r m u su n Erhan? Şu bayatta benim başım a g elen en g ü z e l şe y s in , z am a n ın birinde m

‘Bana Şans Vile

belki de birine g erç ek ten ç o k b ü y ü k b ir iy ilik y ap tım ki A llah seni çıkarttı k arşım a. S en b e n im h e r g ü n şü k re ttiğ im sin .”

“E vlenm eden ö n c e sa n a b ir şey sö y le sö y lem iştim h atırlıy o r musun Y asem in? K e şk e b irb irim iz in k a rşısın a d a h a ö n ce çık say ­ dık, ikim iz de y a n lış in s a n la ra en g ü z el y ılla rım ız ı b o şu b o şu n a verm eden ö n c e ...”

“H atırlıy o ru m a şk ım .”

“D aha ön ce e v le n s e y d ik k eşk e . B e n ilk e v liliğ im e o n senem i, sen erkek a rk a d a şla rın a o y ılla rın ı v e rm e d e n ö n c e .”

“N e iyi o lu rd u .” “Ş im diye en a z iki ta n e d a h a ç o c u ğ u m u z o lu rd u .”

“K aderin ö n ü n e g e ç ilm iy o r ki E rh a n , d e m e k ki b izim de k a­ derim iz b u y m u ş .”

“H adi k a lk ç ık a lım b ira z .”

“O lur, n e re y e g id e lim ? ” “ C ad d ey e in e r y ü rü y ü ş y a p a rız b iraz. H e m sana k estane şe­ kerli w affle da ıs m a rla rım .”

K e stan e şe k e rli w a ffle lafın ı d u y u n c a o k gibi fu la d u n y e ­ rim den d iy e b ilm e y i ç o k iste rd im a m a m a a le s e f nered ey se sekiz aylık h a m ile y im v e a rtık o tu rd u ğ u m y erd en b irinin yardım ı ol­ m adan k a lk m a m p e k m ü m k ü n olm u y o r!

E rh an iki elin i u z a tıp k a lk m a m için yard ım ed in ce kendim i O rtaçağ İn g ilte re ’sin d e e lin i şö v a ly e sin e uzatan düşes gibi his­ settim bird en .

D id em y ü z ü k o y u n y a ttığ ı y a ta ğ ın d a zo rlu k la gözlerini açtığında, ilk ö n c e el y o rd a m ı ile y am n d a k i yastığ ı yokladı ve tam tahmin 387

Sinem

ettiği gibi boştu. Y asem in’in evinden çık ın ca daha yakın diye kendi evine gelm işlerdi ve B ora yatm ad an ö n ce sabah çok erken merkezde olması gerektiğini, sadece b ir iki saat u y u y u p gidece­ ğini ve erken kalkm asına g erek olm ad ığm ı sö y lem işti zaten.

Komodinin üzerindeki saate b ak tığ ın d a ö ğ len on Uci olduğu­ nu şaşkınlıkla fark etti. Çok içmişti gece ve böyle ak şam d an k alm a gecelerin sabah­ larını hiç sevmiyordu. Yoğun baş a ğ n sı, m id e b u lan tısı ve halsiz­ lik ... Yaklaşık yedi saat uyum asm a rağ m en k en d isi bu haldeyken kim bilir Bora ne vaziyetteydi şu an? O k a d a r içkinin üzerine sadece iki saat uyuyup nasıl gid eb ilm işti ki işe acaba.

Yatağından kalkm adan eline telefo n u n u alıp B o ra ’yı aradı.

“Günaydm, kalkabildin m i so n u n d a? ” d iy ere k açtı Bora te­ lefonunu.

“Günaydın canım , yeni kalktım . S en n e z a m a n gittin ?”

‘T ed id e çıktım evden, m alum sab ah trafiğ i an ca yetiştim .”

“Zaten saat beşti yattığında, nasıl k alk ıp da g id eb ild in ?”

“Alışkmım güzelim ben u y k u su zlu ğ a, g ö zü m ü kırpmadan elli saat görev yaptığım ı bilirim .”

“Senin tem ponda ben çalışsam , m u h tem e len erken emekliye ayınrlardı beni.”

“Kadında dayanıklılık şart d eğil zate n , sen d e dayanıklı olmayıver. Kadına narinlik daha çok y a k ışıy o r b e n c e .”

“Bence de.”

“D idem ...”

“Efendim canım ?”

“Kalktın mı sen, yatakta m ısın h â lâ ? ” “Yataktayım, uyanır uyanm az seni a ra d ım .” “Şimdi orada olsaydım keşke. S abah e v d en çık ark en çok zor­ landım.”

V m u ı Ş a n s VUe

“Niye?”

“Uyurken seyrettim seni. S ad ece iç ç am a şırın la yüzük o y u n y a t ı y o r d u n , inan hiç b ırak ıp çık m ak istem ed im o o d ad an .”

“G itm eseydin k eşk e, ben de u y a n ır u y an m a z seni aradım am a...” “Çok işim var, m ecb u rd u m gelm ey e. H adi kalk üstü n e b ir şeyler giy de bir y em ek y iy elim , acık m ak ü zerey im b e n .”

“Seni de k ah v altısız g ö n d erd im e v d en , ne o lu r kusurum a bakma am a u y an am a d ım .”

“Saçm alam a da hadi k alk gel h em en , b ek liy o ru m .”

Didem hem en b ir d u ş alıp ü zerin e k o t p an to lo n ve d ar bir kazak geçirdikten so n ra saçların a ıslak k ö p ü k ile şekil verdi.

H erhalde h av ala r iyice b o zd u ğ u için o lsa gerek, cu m artesi o l­ masına rağm en y o lla r da k ö p rü d e b o m b o ştu ve çok gecikm eden merkeze varabildi. E m n iy e t m ü d ü rlü ğ ü n d en içeri girdiği anda etrafındaki k o şu şn ırm a c ay ı şaşk ın lık içinde izledi. K endi steril, sakin, havadar ve son d ere c e şık b ir şek ild e d ö şen m iş evinden ne kadar da farklıydı burası.

Polis m em u rları o d ad an o d ay a k oşturuyor, ellerinde evrak­ lar ya da d o sy alarla h er k ap ıd an sivil ya da resm i üniform alı bir memur çıkıyor, işlerin i h alletm ey e gelen v atandaşlar birilerine derdini an latm ay a çalışıy o r, kim i zam an sesler yükseliyordu.

D aha ön ce b ir k ere g elm işti, o dasın ı biliyordu am a gene de te ­ lefonunu çık arıp arad ı ve d ah a çald ırm asın a bile gerek kalm adan Bora’nın ko rid o ru n k arşısın d an ken d in e doğru geldiğini fark etti.

E ve g id ip ü zerin i d eğ iştirm ey e vakti olm adığı için önceki gece y em ekte giy d iğ i k ıy afe tle r vardı üzerinde. K eten pantolonu ve g ö m leğinin ü zerin e silahm ı askılığı ile koltuk altından geçir­ mişti ve k en d isin e y ak laştığ ı anda göz kırpıp “N e haber?” diye

399

Sinem flhça

sorduğu anda ‘B ir ad a m n asıl b u k a d a r ç e k ic i o la b ilir? ' d iye ken­ di kendine sordu D idem . “İyi canım , sen d en ? ” “İyiyim .” “Ç ok işin var m ı. ç ık a b ile c e k m iy iz h e m e n ? ” “İş çok da g elin ce d e v a m e d e c e ğ im , h a d i g id e lim .”

“N ereye g id iy o ru z?" “ E m inön ü'ne g id iy o ru z , c a n ım b a lık e k m e k iste d i b en im .”

Evli oldukJan d ö n em d e e sk i e ş le ri G ü n g ö r v e K a a n 'm da iş yerlerine gider, ö ğle y e m e ğ in e ç ık a rla rd ı a m a o n la rla gittikleri yerlerde yedikleri y e m e k le r d e ç o k fa rk lıy d ı e lb e tte . M esela şu an onlarla ya da şim d iy e k a d a r b ir lik te o ld u ğ u e rk e k le rd e n biri ile yem eğe çık ıy o r o lsa y d ı h e rh a n g i b ir k a fe d e y a d a şık b ir res­ toranda, ya üç veya b e ş p e y n irli ta g r ita lle y a d a b ilm e m ne soslu steak yiyor olurdu a m a D id e m b u n u n y e rin e E m in ö n ü 'n d e , sahil­ de bir tabure ü zerind e o tu rm u ş b a lık e k m e k y iy o rd u .

“Yemiş m iydin d a h a ö n c e ? ” “Yok çok geçtim ö n ü n d e n h a tta kolcu su ç o k g ü z e l gelirdi hep ama hiç yem em iştim .” “İstanbul’da y aşıy o rsu n v e E m in ö n ü ’n d e b a lık e k m e k yeme­ din demek, gerçekten şa şıla c a k şe y .”

“Fırsat olm adı.”

“Fırsatlar o lm az sen y a ra tırsın . D ü n y a n ın e n g ü z e l şehrin­ de yaşıyorsan, hakk ın ı v e re c e k s in . İs ta n b u l d e m e k b a lık ekmek demek, boğazda b alık d e m e k , T a k s im ’in k a rm a ş a s ı, C ih an g ir’in rengi, K adıköy’ün salaşlığ ı d e m e k . B u n la r İ s ta n b u l’a özgü şey­ ler, dünyanın b aşka h iç b ir y e rin d e b u la m a z s ın . A lış v e riş merkez­ lerinde nasıl koca g ü n g e ç iriy o rs u n u z a n la m ıy o ru m , şu m is gibi havamn ve ortam ın tad ın ı ç ık a rtm a k v a r k e n .”

390

V a n a Ş a n i VUe

“H aklısın aslın d a am a b iz d e ö y le g ö rd ü k işte. B en Suadiye'de doğdum , öm rü m B a ğ d at C a d d e si’nde geçti. Y asem in’in de öyle.”

“O ralar da çok g ü zel, b ir şey d e m iy o ru z am a İstanbul d ü n ­ yanın en güzel şehri. O n a ait o lan ve sad ece b u rad a b u lab ilece­ ğin yerleri, tatları da y a şa m a n lazım . Y oksa alışv eriş m erkezi her yerde aynı.”

“D oğru sö y lü y o rsu n n e d iy ey im , b u n d a n sonra b en de tadını çıkaracağım b u raların sa n ırım .”

“B ir tane d ah a y e r m isin ? ” “Y erim hatta tu rşu d a n d a iste rim .”

B ora tek n ed e k i a d a m a iki tan e d a h a b alık ek m ek siparişi ver­ dikten sonra “ B en y a şa d ığ ım h e r y erin tad ın ı çıkartırım . İlk gö­ rev y erlerim d en b iri A d a n a ’y d ı, g ittin m i h iç ? ” d iye sordu.

“Y ok hiç g itm e d im .” “ G a z ia n te p ? ” “ Yok, o ray a da h iç g itm e d im .”

“A m a şim d i so rsa m P a ris ’e ya da İn g ilte re ’ye m utlaka gitm işsin d ir,” d edi B o ra k e n d in d e n em in b ir tavırla. D id em ’in ce­ vabı d a “T abii k i,” oldu. “Ö n ce k en d in i ü lk en i gez; G azian tep bildiğin b ir m utfak şöleni, d ü n y a n ın h iç b ir y erin d e b ö y le yem ek yiyem ezsin. Adan a ’nın k eb ab ı b aşlı b a şın a b ir olay zate n .” “ B u ra d a ço k y e d im a m a A d an a k eb ab ı.” “ S en k eb ab ı git b ir de A n te p ’te ya da A d an a’da ye. Önceki y ed ik le rim n eydi peki d ersin , o d ere c e.”

“G e rç e k te n m i? ” “ Ö y le. B en b ir sen e k ald ım A d a n a ’da, A n tep ’e de özel bir g ö rev için g itm iştim , fırsat o lursa bir daha gideceğim inşallah, y e m e k le rin tad ın ı hâlâ u n u tam ıy o ru m .”

391

Sinan Ylhça

“ H er yerin tadını çıkarıyorsun g e rç e k te n ,” “ tşim zam anım ın bOyük ço ğ u n lu ğ u n u alıy o r, v a k tim olsa daba çok gezm ek görm ek isterim am a d o ğ ru d ü z g ü n tatil y a p m a ­ ya bile fırsatım olm uyor.” “ En son ne zam an gittin tatile?” “ tki yaz önceydi sanırım .”

“Belki birlikte gideriz bu y az b ir y e rle re ,” d e d i D id em üm it ile. 'tnşallab neden olm asın ki, şu tay in y e rle ri b ir b elli olsun da.”

“Kesin gidecek m isin?”

“G ideceğim kesin dc, nereye g id e c e ğ im o n u b ilm iy o ru m işte. Yurt dışı da olabilir.”

B ora'nın şehir dışında b ir y erlerd e o lm a fikri ilk z a m a n la rd a ­ ki kadar ürkütücü gelm iyordu artık D id e m 'e . Na.sıl o lsa b ir uçak biletine bakar atlar giderim y an ın a d iy o rd u om o y u rt d ışı fikn nereden çıkm ıştı ki şim di?

“Yurt dışı nereden çıktı şim d i? ” “M isyon korum a sm avım k a z a n m ıştım ."

“M isyon korum a nc? “ Al işte D id e m 'in b ilm e d iğ i b ir konu daha çıkmıştı. Al sana internetle y a p ıla c a k b ir a ra ş tırm a konusu daha.

“Yurt dışı tem silciliklerinde g ö rev a lıy o rsu n , k azan m ıştım ama atam am yapılm adı hen ü z.”

“Peki nereye gideceksin?"

“Aklına gelebilecek her y er o la b ilir." “Şoka?” diye sorarken b u n u n g e rç e k te n b ir ş a k a olm asını üm it ediyordu Didem.

“Hayır çok ciddiyim , h erh an g i b ir A frik a ü lk e si d e olabilir

DamaŞansDUe

Amerika da. Duruma göre d eğ işiy o r yanı " “Zor olmayacak mı senin için oralarda y a şa m a k T “Elbcne zor olacak am a ben g ö çeb e hay^U alıştım artık, sü­ rekli bir yerden b u yere gidiyorum . Hana artık yaşadığım yere alışmamayı da öğrendim , çok bağlanm ıyorum hiçbir şeye. N asıl olsa zamanı gelin ce bağlan d ığım nc \-arsa bırakıp gıim ek zonında kalıyorum, aslında dünyanın düzeıu bu. S ad ece benim m esleğim tçın geçerli değil, yanı ney ın varsa bu âlem d e bırakıp gitm eyecek mısın bu gün sanki “D oğru sö y lO y u n u n " V'c bu konuşm anın ardından a y n lık çan lan n ın çaldığını da aalamış oldu D idem Ama şehir dışı ama yurt d ışı. B ora gid ecek ti

Bağdat Caddesi oldum olası ışı g elu bana E.rhan ile önce yûrilyOş yaptık sonra kocam an b u ■»affle >edik \ c akşam yemeğine « g a rı yapmay a karar \ erdiğim i? ıçın. m arketten bayük b u alış-

y^apıp CMITU7C gelebildik Havalar ı> ıcc soğu d u , artık d ışan d a durulm uyor " E' sıcak a ım

'l ascnun jakuziy i hazırla da ben biraz k eyif

yapayım " “O lu r c a n ım " Ayarlamalarını yapıp içine de bol miktarda limon esanslı banyo luzu attıktan sonra Erhan'a seslendim . “ H a zır r n ı T '

“G el can ım , hazır."

Erhan Ozerindekileri çıkartıp küvete girdiğinde “Sırtmı sam

S in e m m ia

b u n la ro a m ı is te r m is i n d i y e s o r u n c a y a n m

b i r g O l O m s e m e ite

“ S a d ece e lle r in i k u ll a n a m a .” d e d i .

B u b i z i m a r a m ız d a k i ö z e l b i r r i t O e l . . . Ü z e r i m e p e n y e b i r e v e lb is e s i g i y i p d ö n d O m v e s a ç l a n m ı te ­ p ed e n to p la d ım .

E r h a n j a k u z i y e u z a n d ı , b e n d e h e m e n a r k a s m d a k i y e r e o tu r ­ d u m v e o n u n s ırtı b e n im b a c a k l a n n u n a r a s m d a o l a c a k ş e k ild e y e rle ş ti. H a m i l e l i ğ i m a r t ı k ç o k r a h a t h a r e k e t e t m e m e i z i n v e r ­ m iy o r a m a e lim d e n g e l d i ğ i n c e e s n e k o l m a y a ç a l ı ş a r a k y a v a ş ç a ş a k a k la rın a m a s a j y a p m a y a b a ş l a d ı m . E r h a n

g ö z l e r i n i k a p a tıp

k e y ifle iç ç e k tik te n s o n r a “ A l m a n y a ’ d a e n ç o k s e n i n m a s a jla r u i ı ö z le m iş tim b i l i y o r m u s u n ? " d i y e m m i d a n d ı . “ G e r ç e k te n m i? ” “ E v e t , h e m d e b ü tü n m a s a jla r ım a y n a y n ö z l e d i m . G e c e y a ­ ta k ta s ırtım a o tu r a r a k y a p t ı ğ ı m , a k ş a m t e l e v i z y o n i z l e r k e n k u c a ğ m a b a ş ım ı k o y d u ğ u m v e s e n in b a ş ı m a y a p t ı ğ ı n m a s a j v e ş u a n y a p n ğ m .. . H e r b ir i n i ö z l e d i m .” “ Ç o k s ık y a p a m ı y o r u m a r t ı k f i a u l u n d a y ı m a m a b u s e k s e n k il o h a lim ile s ırtın a o tu r u p m a s a j y a p m a y a k a l k s a m , y a z ı k b e l i n k ı n h r h e rh a ld e .” “ E l in d e n o y u n c a ğ ı a l ı n m ı ş ç o c u k g i b i y i m v e d o ğ u m d a n s o n ­ ra h e m e n te la fi b e k l i y o r u m .” “ M e r a k e tm e s e v g i l i m , m a s a j ı n k r a l ı m

y a p a r ım

b e n sana.

S e n iste y e te r k i .” “ D i y o r u m y a e n ç o k m a s a j l a n n ı ö z l e d i m , k i m s e s e n in g ib i y a p a m ıy o r .”

B i r d a k ik a ! K i m s e d e r k e n ? ? ? ! ! ! ! “ K im s e y a p a m ı y o r d e r k e n ? ” “ G e r ç e k te n y a p a m ı y o r l a r .”

39*

'Bana Şans'DUe

"Sen m asaj m ı y a p tırd ın ? ” “Evet.”

Bacaklanm ı o la ğ a n c a k u v v e tiy le ja k u zin in için d e vururken “Nasıl yaptınrsın ya, n a sıl bir kadın sana dokunur?” d iy e avaz avaz bağırm aya b aşlad ım .

Ne etra fa s ıç ra ttığ ım s u la r n e o s u la rın m a h v e ttiğ i k o n s o lu n üzerindeki b a n y o s e tle rim u m u r u m d a y d ı. Ç o k k u v v e tliy m iş im bu arada, a rtık n a s ıl b ir g ü ç le te p in d iy s e m k ü v e tin iç in d e k i s u la n ta k o n so llan n ü z e rin e k a d a r fırla ttım .

E rhan a rk a s ın ı d ö n ü p b e n i b e lim d e n h ız lıc a k ü v e tin iç in e ç e ­ kince, b en e lb is e m le b e r a b e r s u y u n iç in d e , E rh a n ü z e rim d e ş a h a ­ ne bir g ö rü n tü s e r g ile d ik d o ğ ru s u !

H ızım ı a la m a d ım b u s e f e r g ö ğ s ü n ü y u m r u k la m a y a b a şla d ım .

“Sana k a ç k e re s ö y le d im E rh a n , ta h a m m ü lü m y o k b u n a . N e n i­ yetle o lu rsa o ls u n h iç b ir k a d ın d o k u n m a y a c a k s a n a , a n la d ın m ı hiçbir k a d m ? ” d iy e b a ğ ır d ığ ım a n d a E r h a n ’ın d u d a k la n n ı k en d i d u d ak larım d a h is s e ttim . S u y u n iç in d e ü z e rim d e s ın ls ık la m e lb i­ sem, b en a ltta E rh a n ü z e r im d e ö p ü ş m e y e b a şla d ık .

B a şın ı g e ri ç e k tiğ in d e “ S a n a s ö z v e rd im b e n , s e n d e n b a şk a bir k a d iıi b a n a d o k u n m a y a c a k d iy e v e b e n sö z ü m ü b o zm ad ım .

K im seye d e m a s a j fila n y a p tır m a d u n ,” d e y in c e “N iy e ö y le sö y ­ ledin o z a m a n ? ” d iy e g e n e b a ğ ır m a y a b a şla d ım .

Ay A lla h ’ım b e n b ile ra h a ts ız o ld u m s e s im d e n , b ü tü n e d e p ­ sizliğim ü z e r im d e b u g ü n !

E rh a n “ S e n i k ız d ır m a k h o ş u m a g id iy o r. H e m h a sta o la c a k ­ sın, ç ık a r şu ıs la k e lb is e y i ü z e rin d e n ,” d e y ip e lb isem i b aşım ın ü ze rin d e n ç e k ip ç ık a r tıp y e re fırla ttı. H e r y e r zate n sırılsık lam d ı, b ir d e e lb is e m a tılın c a ta m o ld u . B a n y o n u n hali e v lere şe n lik ...

Sinem Hhça

“B ir daha sakın y ap m a E rh an , ç o k c id d iy im . S e n b e n im zayıf noktam sın, şaka bile o lsa b ir k a d ın ın s a n a d o k u n m a ih tim ali beni deli ediyor.”

Sonra?

Sonra o ne dedi, sen ne c e v a p v e rd in d iy e s o rm a y ın . H iç b ir şey hatırlayam ayacak k ad ar k ey fim y e rin d e ç ü n k ü d o k to r u n u y an sın a rağm en çok zorlam adan v e E rh a n 'ın o la ğ a n ü s tü d ik k a tiy le hafta­ lar sonra seviştik. Önce E rh an 'ı duş a ld ırıp içeri g ö n d e rd im , s o n ra d a k e n d im gi­ rip üzerim e b ir şeyler g iy in d im v e b a n y o y u te m iz le d im . A rtık nasıl becerdiysek tav an lan bile su iç in e b ır a k m ı ş ız ... A fe rin b i z e ... İşim bittiğinde E rh a n ’ı s a lo n d a k a n e p e d e u y u r v a z iy e tte bu­ lunca, m utfağa geçip a k şa m için s a la ta h a z ır la y ıp p irin ç ıslattım .

K endim e güzel b ir T ü rk k a h v e s i h a z ır la y ıp s a lo n d a camın önündeki b eıjer k o ltu k lard an b irin e o tu r u p p u f a a y a k la n m ı uzattım .

Güzel b ir sevişm e, ü z e rin e b a n y o , s ıc a c ık e v o rta m ı derken öyle bir m ayışm ışım ki g ö z le rim k e n d iliğ in d e n k a p a n d ı v e tam içim geçm ek üzereyken k a p ı z ili, k e lim e n in ta m a n la m ıy la ortalığı ayağa kaldıracak cin sten ç a lm a y a b a şla d ı.

Ben korku ile y erim d e n sıç ra rk e n E rh a n o k k a lı b ir k ü fü r savum p uyuduğu k an ep ed en k a lk ıp k a p ıy ı a ç tı v e D id e m o iğrenç ağlam a sesi ile salonu n o rta sm a d a ld ı. “Ğ ğaaasem innım b ö ğ ü ğ ü ü ü ü ü ü .. . ” g ib i b ir ş e y le r söyleyerek boynum a san id ı am a n e d e m e k is te d iğ in i ta m o la r a k anladığım ı söyleyem eyeceğim .

Erhan, sokak kap ışım k a p a tıp k a ld ığ ı y e r d e n u y k u s u n a devam etm ek için yatak o d asm a d o ğ ru y ü rü r k e n , D id e m h â lâ okaliptüs ağacına tünem iş ko ala gibi b o y n u m a s a n l ıp a ğ la m a y a d e v a m edi­ yordu.

396

V a n a Şans VUe

“Ü ğ ay asem m in ü ğ ü h ü ü ü ü ü ! ” He g ü zelim h e , k ırk y ıllık Y a s e m in o ld u s a n a ö a y a s e m m in !

Tövbe tö v b e e e ...

“D idem b o y n u m u a c ıttın , b ir b ır a k d a g e ç o tu r a n la t, n e o ld u gene?”

K o ltu k lard an b ir in e k e n d in i b ır a k ıp g e n e a ğ la m a y a d e v a m gtti ve en s o n u n d a b ir a z s a k in le ş ip a n la tm a y a b a ş la d ı.

“E m in ö n ü ’n e b a lık e k m e k y e m e ğ e g ittik .”

“E m in ö n ü ’n d e n b u r a y a k a d a r a ğ la y a r a k m ı g e ld in ? ” “N e d iy o rs u n s e n b e ? ” “Y ok h a k ik a te n m e r a k e ttim , o r a d a n b e ri a ğ lıy o r m u s u n y o k ­ sa kapının ö n ü n d e m i b a ş la d ın a ğ la m a y a ? ” “H ay ır ta b ii ki! T a m G ö z te p e ış ık la r ı g e ç tim ; ‘G id iy o ru m yolcu e t,’ ş a r k ıs ı b a ş la d ı v e b u ş a r k ı ş u a n re s m e n b e n im d ra m ım ı anlatıyor.”

“S en in d r a m ın ! ” “E v e t.”

N e y se e n a z ın d a n G ö z te p e ’d e n b e ri a ğ la d ığ ın ı ö ğ re n m iş o l­ duk. .. E m in ö n ü ç o k u z a k y a . ..

“N iy e a ğ la d ın p e k i? ” “Y asem in , B o r a g id e c e k . K e s in g id e c e k h e m d e .”

“H ım m m ...” “Ü s te lik b e n d a h a k e n d im i ş e h ir d ış ın a g itm e s i fik rin e y e n i yeni a lış tırm a y a b a ş la m ış k e n , b ir d e y u rt d ış ı ih tim a li çık tı b a ­ şıma.”

“Y urt d ış ı m ı? ” “E v e t, m is y o n k o r u m a s ın a v ım ıy m ış n e y m iş işte b ir sın av a girmiş o n u k a z a n m ış . A ta m a s ı y a p ılır s a o ra y a g itm e ih tim ali de var y a n i.”

397

"Yurt dışı neresi?"

“Ha Kenya ha Los A n g eles! Y urt d ış ın a ç ık tık ta n s o m a Öne­ mi var mı nereye gittiğ in in Y ase m in ? ” “Bana ne bağırıyorsun şim d i? ” “Sinirlerim zaten b ozuk, a b u k s a b u k s o r u la r so ru y o rsu n bir saattir.”

“Aman iyi tam am , an la t h a d i s o n ra n e o ld u ? ” “B ir şey diyem ed im tab ii g e n e k a v g a ç ık m a s ın filan d iy e .” “İyi yapım şsm .” “İyi yaptım da sonu n e o la c a k Y a se m in ? G ü n ü g e lin c e basıp gidecek, ben ne y ap a c ağ u n o n su z b u ra la rd a ? A y n im a k fikri beni m ahvediyor zaten.”

“Ya dur bakalım , d a h a b ir y e re g ittiğ i y o k .” “Şu an yok am a g id ecek e lb e t, ş e h ir d ış ı o lm a s a b ile y u rt dışma m utlaka gidecek. R esm e n d ik e n ü s tü n d e o tu r u y o ru m b en .”

A ğzım ı açm am aya k a ra r v e rd im . N e d e s e m b o ş. D u r bakalım henüz burada desem e lb ette b ir g ü n k a lk ıp g id e c e k , in s a n gerçek­ ten diken üstünde o tu ru r ya.

“K alk hadi bana y a rd ım et, m u tfa ğ a g id e lim .”

“Ne yapacağız m u tfa k ta ?” “ Salatayı yaptım , sen in p ila v m d a g ü z e l o lu y o r. P irin ç ıslatmıştım sen güzel b ir p ilav y a p , e t ç e ş itle ri a ld ık ız g a r a yapacağız akşam.”

“Yasemin affedersin, g e n e b ö y le p a ld ır k ü ld ü r g e ld im ama gerçekten sinirlerim ço k b o z u k .” “Ö nem li değil, E rh an alıştı a rtık s a n a .”

M utfağa geçtiğim izde D id e m p ila v ı y a p a rk e n , b e n ö n d en bir çorba yapm aya k arar v e rd iğ im iç in d o m a te s re n d e le m e k le m eş­ guldüm. İşim iz b itm ek ü z e re y k e n d e E rh a n u y k u s u n d a n uyanıp yanım ıza geldi.

398

“Bana Şans V IU

“Hoş g eld in D id e m .”

“Erhan k u su ra b a k m a n e o lu r, sa n a b ir m e rh a b a d e m e d e n g ir­ dim öyle içeri.” “Ö nem li d e ğ il a lış tım a rtık d a , h a y ırd ır n e o ld u ? ” D idem san k i s ın ıfta sa ç ın ı ç e k e n a rk a d a ş ın ı ö ğ retm en in e şikâyet eden b e ş y a ş ın d a ç o c u k g ib i g ö z le rin i k o c a m a n açarak “Bora g id ece k b iliy o r m u s u n E rh a n ? ” d iy e so ru n c a “ B ild iğ im kadanyla o b ir p o lis v e b ir y e rle re g itm e s in d e n d a h a d oğal b ir şey olam az,” d iy e y a n ıtla d ı E rh a n . “İyi de b e n n a s ıl a y rıla c a ğ ım o n d a n ? O n u n g itm e si b iz im aynlm am ız d e m e k . B e n k ö rk ü tü k â şık o ld u m o n a E rh an , ay rılm ak kelimesi b ile b e n i n e fe s s iz b ır a k ıy o r.”

“H e m e n d a ğ ıtm a k e n d in i b u k a d a r, d a h a b u ra d a b ir y ere g it­ tiği yok.”

“S iz a ğ ız b irliğ i m i e ttin iz , d e m in Y a sem in d e ay n ı şeyi sö y ­ ledi am a b u g ü n o lm a s a b ile y a n n ö b ü r g ü n g id ecek . Yani şu an burada d iy e s e v in m e m m i g e re k iy o r? ” E rh an d o la p ta n ç ık a r ttığ ı m e y v e su y u n d a n hep im ize birer bardak k o y a rk e n “ H a y a tta h iç b ir şe y in g ara n tisi y o k D idem , belki o g itm e d e n siz a y rıla c a k s ın ız , b e lk i ö le c e k sin iz ... N eyin garantisi v a r k i? S a n a ta v s iy e m , şu y a şa d ığ ın z am a n ın tadını çı­ kart,” d e y in c e D id e m “ E rh a n sa n a b ir şey so racağ ım . D iyelim ki sen b e n im y e rim d e s in v e Y a s e m in ’in y u rt d ışın a g itm e ihtim ali doğdu. G e n e d e b ö y le s a k in o la b ilir in isin ? Y aşadığım anın tadını çık artay ım , n a s ıl o ls a h iç b ir şe y in g a ra n tisi y o k d iy eb ilir m isin?” diye so rd u .

E rh a n m e y v e s u y u şişe sin in k ap ağ ın ı kapatıp tezgâhın ü ze­ rindeki b a rd a k la rı m a s a n ın ü z e rin e taşıd ı ve sandalyesine kolla­ rını k a v u ş tu ru p ra h a t b ir şe k ild e otu rd u .

Stnem Hhça ■‘Yasemin dört se n ed ir b en im h a y a tım d a v e b ir d ü n y a şe y ya­ şadık. O benim sad ece se v g ilim d e ğ il. O b e n im n ik â h lı k an m , m al varlığım üzerinde im za y e tk isi v e rd iğ im te k k iş i v e tü m ser­ vetim in varisi olacak iki k ızım ı ta ş ıy o r şu a n , d o la y ıs ıy la onun hiçbir yere gitm e du ru m u o la m a z . B e n im e lim Y a s e m in ’in elinde çünkü o benim hayat y o ld a şım , b ir lik te y ü rü y o r u z . B e n im elim onun belinde çünkü o b en im k a d ın ım , b e n im e lim o n u n sırtında çünkü o benim arkam d ak i g ü ç , b e n n e fe s a lm a y ı b ır a k ırım Yase­ m in benden ancak öyle g id e r.”

A llah’ım bana y ard ım et. N e fe s a lm a y ı u n u tu r m u in sa n , ben şu duyduklanm dan sonra re sm e n n e fe s a lm a y ı u n u ttu m .

Duygulannı çok belli etm ez Erhan. P o z isy o n u g ereğ i hep mesafeli bir adam olm uştur ama b ilirim b en i s e v d iğ in i, hissettirir yani bunu ama onun hayatında bu kadar ö n e m li o ld u ğ u m u , beni hayatında bu kadar m erkeze oturttuğunu g e rç e k te n bilm iyordum .

Hiçbir şeyi esirgem em iştir benden. H er za m a n cö m ert v e saygılı bir adam olmuştur ama diyorum ya ‘arkam daki g ü ç ’ diyebilm esi hayal gibi geliyor şu an r e sm e n ...

Sandalyesinin arkasından sık ıca sarılıp b o y n u n u öptüm . “Sen dc benim her şeyim sin aşkım , d iy o ru m ya se n b en im bu hayatta başıma gelen en güzel şey sin .” “Şu hale bak, ben burada se v d iğ im ad am g id iy o r ne halt ede­ ceğimi düşünüyorum, bunlar g e ç m iş k arşım a aşk ların ı gözüm e gözüme sokuyorlar,” deyip som u rtm aya b a şla d ı D id e m v e Erhan onun bu haline acım ış olm alıyd ı ki “ H adi B o r a ’yı da çağır akşam yemeğine,” deyiverdi.

"Bora'yı m ü ” diye sordu D id em . “İyi aklına geldi Erhan. Tabii ya salata var, p ila v pişiyor, bir sürü çt çeşidim iz var. G elsin o da, ara h a d i.”

Bana Ş aıu V iU

“B ilm em ki m ü sa it m i a cab a?” d iy e m ırıldandı am a telefo n u ­ nu çoktan elin e alm ıştı b ile D id em .

“Ara da sor m ü sait o lu p o lm a d ığ ın ı.”

Didem aradı v e B ora m ü saitti. H em en g e le m e y e c e ğ in i ama işlerini bitirir b itirm ez g e le c e ğ in i s ö y le y in c e , b iz d e ev im iz e y e ­ meğe ilk k ez g e le c e k o la n m isa fir im iz için hazırlanm aya başladık. Şu annem e ne kadar teşek k ü r e tse m az: b u zlu ğu m sayesin d e hep dolu, tik zam an lar sö y le n iy o r d u m n e gerek var yapm a bana bir şey d iy e am a o ls u n k ız ım anı m isafir g e lir ya da o gün bir şey pişirem czsin, dursun b u zlu ğ u n d a h ep h azır bir şey ler diyerek hep doldurdu d o la b ım ı sa ğ o lsu n .

N e var nc y o k d iy e bir g ö z g ezd ird ik ten sonra allışarlı halde paketlenm iş p a çan ga b ö r eğ in d e n iki p aket, birer paket dc k ö z ­ lenm iş kırm ızı b ib er v e p a tlıca n çık arttım . Erhan etler ile m eşgul olurken. D id em börek leri k ız a ıtu b en d e patlıcan ve kırm ızı biber salatalarını h allettim v e so fra y ı hazırladık “ Aradı m ı n e r e d e y m iş’ " “G elm ek ü zere, p a sta n ed e sa n ın m " “ Ya k ızım s ö y lc s e y d ın y o bir şe y a lm asın ço cu k ca ğ ız, buz­ lukta d on durm a v a r " “ B ırak a lsın bir şey . rahatsız h issed er kendim ."

B ora her m isa firliğ e g id erk en tercih ed ilen n sk sız seçim ç i­ kolatalı p asta getirm işti. Saat d ok u zu g eçtiğ i ıçm herkes açlıktan ö lü y o rd u v c h iç vak it k a y b etm ed en so fta y a oturduk “O o o so fra y a bak!" “ E tçisin sen d e b en im gib i d e ğ il m ı Bora?" “Ö y le v a lla Erhan. A d an a'd a ocak b aşın d a bir buçuk kilo el g ö tü rm ü şlü ğ ü m vardır.”

W

A m

"S e n benden b e t e n ın d e m e k C ie l ş ö y le y a n ım a ıH u r se n be­ nim . k ız la r scrvı.s s a p m a k ly ın k a lk a r la r s ık s ık s e n i ra h a t s ız eı-

mcsuıler" Önceki {çcce ben hany herkes fena içtiği ıçın kim senin ağ­ zına içki kovacak halı yoktu, tabu onun ıçın evdeki tüm meyve suyu şişelerini servis m asasına y e rle ştın p k endim de sandalyem e yerleştim ">asemın ellennıze sağlık, gerçekten her şey en fes olm uş " "Ekırı cim sadece salatalar bana ait E tlerin hepsini Erhan manne edip pısınlı, pilavı D idem yaptı, b ö rek ler annem den. Yanı anlayacağın koca solirada altında im zam bulu n an b ir tek salatalar var '■ "Öyle mı.’“ ■‘Eee kaç aylık ham ileyim , artık elim k o lay kolay bir işe git­ miyor kormsenm. son anda ancak bu k ad ar hazırlık yapabildik ama sana soz. bir gün annem de ağ ırlay acağ ız sen i." ' Kayınvalide banka yem ek y a p a r" "Gerçekten mı ’“ “Evet mutfağın ustası annem dir ve b ir ak şam m utlaka ağırla­ mak ıstenz seni." " Valla kaçırmam bu şöleni, m adem o k ad ar güzel yem ek ya­ pıyor."

Erhan “Sen yemek işini nasıl y ap ıy o rsu n Bora'^" diye sorun­ ca “Valla abı bildiğin bekâr evi; sabah, öğle, ak şam d ışa n d a yi­ yorum.” dedi gülerek.

■'Zor Ben çalışma saatlerim i bile evd ek i y e m eğ e göre ayar­ lıyorum.”

“Bemm çalışma saatim bile yok, özel g ü n le r bayram, yılbaşı biz hep işbaştndayız." m

ğoıu OUc '‘AUah kolaylık versin B ora, ben kendi tem pom a ağır diyo^

u n a seninki benden beter." “ö y le abi. A llah OmUr verdiği sürece daha doğrusu güç versürece yapacağız işte, görev nerede biz orada.”

“Tayin dununun filan var mı yakınlarda?”

Aferin aşkım , çok güzel bir giriş yaptın. E rhan'ın sorduğu

$onı üzerine D idem de ben de kulaklarım ızı M r Spak gibi havaya dikip Bora’nm cevabını bekledik.

“Ya şehir dışı olacak ya da yurt dışı.”

“Yurt d ışı? ”

“Misyon koıum a sınavını kazandım , onun atam asını da bek­ liyorum.”

“Kaç sene kalacaksın gidersen?”

Güzel soru... E rhan aklım ızda ne var ne yoksa soruyordu sağ olsun. “Üç sene.”

“U zun b ir süre, alışabilecek m isin oralara?”

“D aha net değil gidip gitm eyeceğim . Belki de kadro açılmaz, şehir dışm a bir y ere atan m m . Belli olm az.” “İnşallah öyle olur.”

“Yok abı y u rt dışı daha iyi benim için.”

•TMiye ki?”

“M aaşım çok daha yüksek olacak.” “Ö yle m i, o kad ar fark var m ı?”

“Var abi, şu an aldığım ın neredeyse dört katı olacak gelirim.” “Ç ok fark ediyorm uş gerçekten.”

Erhan ile B o ra’nm konuşm asını tenis maçı izler gibi izliyor­ duk D idem ile. K afam ız bir B ora’ya bir E rhan'a dönüyordu.

Sinem flh ça

“En azından ufak da olsa b ir y a tın m y a p a c ak ya da para bi­ riktirecek kadar kazanm ış olacağım , b ir g a ra n tim o lu r em eklili­ ğimde.”

“Sen de haklısın, doğru sö y lü y o rsu n .”

D idem ’in yüzünden anladığım k ad arıy la ken d isi de B o ra’nın geleceği açısuıdan yurt dışm a gitm esin in d ah a hay ırlı olduğunun farkmda.

“Ne kadar kaldı doğum a Y asem in?’’ “İki ay var Bora.’’

Erhan elini kam ım da gezdirip “ İk izim iz o laca k biliyorsun değU mi?” diye sordu.

“Söyledi Didem, hayırlı uğurlu o lsun inşallah . B aşka düşü­ nüyor musunuz?”

“Ben annesiz büyüdüm , k ard eşim de o lm a d ı. O n u n için kala­ balık aile istedim hep.”

“En güzeli o aslında.”

“Biz de öyle düşündük, ikizler de b o n u su m u z o ld u zaten. İn­ şallah bir sonrakiler de ikiz olur.”

Yok artık!

Bir sonrakiler derken?

Bir de ikiz!!

Bir daha bu konuyu hiç açm adan gecey i k ap alıp B ora ve Di­ dem 'i uğurladık.

Kalabalık aile istediğini h er fırsatla d ile g e tirir E rhan ama doğacak kızlar, biz, bakıcı ve annem ile ev d e y eterli b ir kalabalık oluşturacağız zaten, fazlasına gerek yok kan ım ca!

•Bana Şans V iU

Bora ertesi gün sab ah e rk e n d e n işe g itm e k zo ru n d a o ld u ğ u için y a k u olm asm a rağ m en D id e m ’in k in e d eğ il k endi ev in e gitm ek istemişti. K endisinin d e g itm e k z o ru n d a o ld u ğ u b ir işi o lm ad ı­ ğından D idem de o ak şam B o ra ile b e ra b e r o n u n ev in e gitm ekte bir sakınca g örm em işti.

A nahtarla k apıy ı a ç m a y a ç a lışırk e n D id em , B o ra ’m n beline sanlıp başını sırtın a d a y a m ış, ‘A cab a b ir g ü n ikirruz de aynı evin anahtanm taşıy ıp “b iz im e v im iz e ” g ire b ile ce k m iy iz ? ’ d iye d ü ­ şündü.

A kşam y em ek te y u rt d ışın a g itm e sin in ken d isi için daha iyi olduğunu sö y lem işti ve d ü şü n ü n c e D id em de ona hak veriyordu.

Sonuçta erkek ad am ve k e n d in e b ir g elec ek kurm ak zorundaydı.

B unlan d ü şü n d ü k çe h ep içi b u rk u lu y o rd u işte. B o ra ’nın gim ie ihtim ali, k en d in e b a şk a b ir g e le c e k k u rm ası, u z a k u başka b ir h a­ yatta var o lm ası ve en ö n em lisi d e k en d in e uygun b ir kadm bulup evlenip ço lu k ç o cu ğ a k a n ş m a s ı...

H angi b irin e ü z ü le c e ğ in i b ilem iy o rd u .

A caba E rhan h ak lı m ıy d ı b u k o n u d a? Yani acaba en doğrusu onun d ed iğ i gibi şu an y a şad ığ ı m ü k em m el ilişkinin tadım çıkart­ m ak ve san k i y arın hiç y o k m u şç asın a yaşam ak m ıydı?

B ora da b e n z e r şe y le r sö y lem işti, yaşadığın yerin ve anın ta­ dını çıkart d iy o rd u sü rek li k en d isin e am a b ir gün B o ra’nm haya­ tından ta m a m e n ç ık a b ilec e ğ i ih tim ali b ir köşede dururken nasıl h ay atın tad ım ç ık a rta b ilird i ki? ‘‘S en geç sa lo n a , b e n b ir d u ş alıp geliyorum ,” B o ra d u şa g ird ik te n so m a evin küçük salonunda dolaşm aya b a şla d ı. T ip ik b ir b e k â r ev iy d i işte; az aksesuar, pahalı obnayan m o b ily a la r ve seh p a n ın ü zerin d e boş so d a şişesi.

Sinem flkça Mutfağa geçip tezgâhın üzerinde kalmış bardaktan yıkanuştı ki Bora banyodan çıkıp üzerinde sadece beline sardığı havlu ile yanma gelip arkasından beline sanimıştı.

“Ne yapıyorsun?”

“Bardaklar vardı onlan yıkadım.”

“Bırak şimdi bardakları, gel buraya,” deyip bileğinden tut­ tuğu gibi Didem’i yatak odasına sürüklemişti ve Didem daha ne olduğunu anlayamadan yakışıklı komiserinin iri bedeni kendi üzerinde buluvermişti.

Bora ağırlığını vermeden iki eli Didem’ in başmm yamnda, gözlerini gözlerine dikerek sordu. “ Erhan’a bu akşam o somlan sormasmı sen mi istedin?”

“Ne?” “Ne sorduğumu duydun ve ben aynı somyu ikinci kez sor­ mam!”

Bacaklannm arasına yerleşmiş Bora’nm iri ve çıplak bede­ nine şöyle bir göz gezdirip şaşkınlık içinde kekelemeye başladı Didem.

“Bunu şimdi mi konuşacağız? Bu dummda, bu pozisyonda?”

Bora yarım bir gülümseme ile cevapladı. “ Ben pozisyondan gayet memnunum hatta ömrümün sonuna kadar şu pozisyonda kalabilirim hiç somn değil.”

“Terbiyesizsin komiserim!”

Tek elini Didem’in boğazına yavaşça geçiren Bora, “Düzgün konuş, canını yakarım,” dedi. Oyuna oyun ile karşılık vermeye karar veren Didem “ Sorguda mıyız?” diye gülümseyerek sordu.

Bora, Didem’ in boynunu öpmeye başlarken yavaşça mırıl­ dandı. “Benim sorguma girmeyi hiç istemezdin güzelim, emin ol.”

H06

Bana Şans ViU K eyifle m ın id a n d ı D id em . “ G e rç e k te n m i, n e d e n ? ”

“O odadan h erk e s g ird iğ i g ib i ç ık a m ıy o r d a o n d a n .” G ö z le ­ rini tekrar genç k a d m m g ö z le rin e d ik e re k d işle rin in ara sm d an fısıldadı. “G erçi b u a k ş a m s a n a k a rşı n a z ik d a v ra n m a k h iç g el­

miyor içim den b iliy o r m u s u n ? ” “D avranm a se n d e k o m is e r im .”

Tek kaşm ı k a ld ıra ra k a la y d o lu b ir ifad e ile so rd u . “ S en ö n ce soruma cev ap ver, o s o r u la n so rm a s ın ı E rh a n 'd a n se n m i iste­ din?” “İstem edim a m a m e m n u n u m s o rd u ğ u için. B en so rsa m k av ­ ga edecektik g e n e .”

“Sen b an a ne z a m a n a d a m g ib i b ir so ru so rd u n d a b en sen in le kavga e ttim ? ” “H a su ç lu b en o ld u m g e n e y a n i? " “D idem b a ş la m a g e n e !” “ B aşlarsam ne o lu r ? ” “N e o lu r b iliy o r m u su n m a v i g ö z lü c a d ı? S en in le h er birlikte olduğum da sa n a k arşı n a z ik o lm a k için k en d im i zo rlu y o ru m am a bu sefer sen i hiç ip le m e z , sa d e c e k e n d im i tatm in etm ek için se­ vişirim s e n in le .” “ N asıl y a n i? " “ H ep iste d iğ im g ib i, iç im d e n g eld iğ i gibi; sen in can ın ı çıkar­ tarak!”

D idem , B o ra ile g e ç ird iğ i ‘m u h te şe m ’ geced en son ra artık sık sık se v g ilisin i k ız d ırm a sı g e re k tiğ in e k a ra r v ererek uyandı ertesi gün.

H e r z a m a n k i g ib i sa b a h ın ço k erk e n saatinde kalkıp işe git­ tiği için se v g ilisin i g ö rem e m işti zaten sabaha karşı dördü g eçi­

Sütem Ylhça

yordu saat en son bakuğında. H an g i a ra u y u m u ş u y a n m ış d a işe gidebilmişti ki acaba.

Telefonunu eline alıp b ak tığ ın d a, B o r a ’n m sa b a h se k iz de W batsapp’tan bir m esaj y o llad ığ m ı g ö rd ü .

“Gene g ü z e l u yu y o rd u n , g e n e . .. ” Gülümseyip “G ü n a y d ın c a n ım , k a lk tım b e n , ” d iy e b ir ce­ vap yazıp gönderdikten sonra k a lk ıp d u şa g ird i. Ç ık tığ ın d a ise Bora yeni bir mesaj gönderm işti.

“U m a n m g ecen g ü z e l g e ç m iş tir k ü ç ü k h a m m . ” “A ynen öyle, ço k g ü z e ld i ” “H alinden m e m n u n o lm a n a s e v in d im . B u g ü n ç o k y o r m a k e n d in i b u n u n b u g e c e si d e var. ” “E fe n d im ? " “A kşa m ı da var d iy o r u m ” “A m a ben eve g id e c e k tim ” “A kşa m geld iğ im d e evd e o l ! ” Ve bu son m esajdı, ard m d an h e m e n ç e v irim d ış ı olm uştu Bora. Talimat kesindi. ‘A k şam g e ld iğ im d e e v d e o l ! ’ Banyodan çıktıktan so n ra te rte m iz ç a m a ş ır la r g iy m e y e alış­ kındı Didem am a şu an ev in in k o n fo ru n a s a h ip o lm a d ığ ı için mecburen gene önceki gün ü z e rin d e o la n la n g iy in ip işe k o yuldu. Önce m utfağa girip öncek i g e lişin d e y a n ın d a g e tird iğ i sak ­ lama kaplannı tekrar iyice y ık a y ıp g ü z e lc e p a k e tle d i v e kapının önüne buaktı. G üzide T eyzesi ta b a k la n n ı ta m b e ş k e re so rm u ştu ve bu bekâr evinde b aşla n n a b ir k a z a g e lm e d e n o n la n b ir an önce götürüp teslim etm ek istiy o rd u artık .

Evde oraya buraya atılm ış tişö rt, g ö m le k , ç o ra p n e bulursa banyoya taşıdı. R enkliler ve b e y a z la r o la ra k a y ın p ik i p o sta ça­ maşır yıkadı. İkinci parti m a k in e d e y k e n e v in y a k ın ın d a gördüğü m

V a n a Ş a n s VUe

markete uğrayıp a lışv e riş y ap lı ve m a k in e d e n ç ık ard ık ların ı a s­ tıktan sonra m u tfağ a g irdi.

A kşam y em eğ i için m e rc im e k ço rb ası, b ib e r d o lm ası ve d o ­ matesli m ak arn a h a z ırla y ıp , k en d isi o lm a d ığ ı zam a n lard a yem esi için de b ir şe y le r h a z ırla y ıp b u z lu ğ a k o y m a y a k a ra r verdi. K öfte ve patatesli sig a ra b ö re ğ i y a p ıp fo ly o la ra sa rd ık ta n so n ra b uzluğa düzgünce y erleştird i.

B any o d ak i la v a b o , k ü v e t v e k lo z e ti ç a m a şır suyu ve b anyo deterjanı ile iyice te m iz le d ik te n so n ra k u ru y a n çam a şırları ü tü le­ yip y atağ ın ü z e rin e b ıra k tı.

B ora a k şa m sa a t se k iz g ib i e v e g e ld iğ in d e h e r ikisi de y or­ gunluktan b itm iş v a z iy e tte y d i. “ H o ş g e ld in h a y a tım .”

“H o ş b u ld u k g ü z e lim .”

“H e m e n e lin i y ü z ü n ü y ık a , y e m e k h a z ır salatay ı y apıyordum ben d e .”

“Y em ek m i y a p tın ? N iy e u ğ ra ş tın ki sö y le rd ik b ir şey d ışa­ rıd an .”

“B e n e v d e y k e n n iy e d ış a rıd a n sö y le y ec e ğ iz ki, y aptım işte b ir şe y ler.”

B o ra e lin i y ü z ü n ü y ık a d ık ta n so n ra k azağ ın ı çıkartıp tem iz b ir tişö rt g iy m e k iç in o d a sın a g e ç tiğ in d e y atağ ın ın üzerindeki y ı­ k a n ıp ü tü le n m iş ç a m a şırla rı g ö rü n c e içeriye seslendi. “ Ç a m a ş ır d a m ı y ık a d ın , n e d iy e u ğ raştın ki bu k ad ar?” “ H iç d e u ğ ra ş m a d ım , k e y if v erd i b an a hepsi inan.” “ B a n y o y u da te m iz le m işsin .” “ D e te rja n ın y o k tu o n u h esa p edem edim . M arkete alışverişe g itm iş tim , b ils e m a lırd ım b irk aç p a rç a d eterjan am a üstün körü o ld u , a rtık id are e t.”

109

Sinem ilHça

"Sen yapar miydin tem izlik? "İnan bana tem izlikçi kadm m yam nda b ile durm aya taham m ü­ lüm yoktur, o kadar nefret ederim tem izlik ten am a çam aşırlann birikmiş. Bir de dolap bom boş, bu v a z iy e tte bırakıp g id em e z d im .”

“Ellerine sağlık, teşekkür ederim her ş e y iç in .”

“Akşam yem eği hazır. Bir de ben y o k k e n y e m e n için buzluğa köfte ve börek hazırlayıp bıraktım, bugünkü y e m e k le ri d e bol yap­ tım. en az iki gün gider sana.”

“Ne diyeyim, çok teşekkür ed erim .” Çorbalarını mutfakta bulduğu m in ik k â selere se r v is yaparken sordu Didem. “N asıl geçti günün d iy e so r m a y a ca ğ ım , bugün İstan­ bul'un suç oram nasıldı diye soracağım k o m ise r im .”

“Valla İstanbul gene bugün tam fo rm u n d ayd ı. H ırlısı hırsızı maşallah ipini kopartan ortadaydı, u ğraşm ak da b iz e düştü tabii.”

“O kadar?”

“Fazlası var, eksiği yok inan. Ç orba ç o k g ü z e l o lm u ş bu ara­ da.”

“Afiyet olsun canım .”

Kafasmdaki soruyu nasıl sorm ası g e r e k tiğ in i bir türlü ölçemiyordu Didem ama en sonunda lafı fa zla d olan d ırm ad an direk sordu.

“Senem’le birlikte yaşıyordunuz d e ğ il m i? ” “Evet.”

“Evin işleri ile o ilgileniyordu d e ğ il m i? ” “Tabii kı.”

“Nasıl biriydi, tertipli m i?”

“Neden soruyorsun bunlan?”

“Kadınca bir merak diyelim . B a n y o d a deterjanlar filan var, onlan ancak bir kadın anlayıp alabilir ya n i titiz b iriyd i anladığım kadanyla, merak ettim işte."

«D

Vana Şana VUe

“Senem ço k gen ç asim da am a gerçek ten çok becerikliydi

yani koca evi bir başm a idare ederdi. B en im ö y le bir talebim asla olmadı tabii am a tüm tem izlik v e y e m e k işleri ile ilg iliy d i, hakkı­ nı vererek yapardı h em d e .”

“Yaa.” “U ğraşm a d edim kaç k ere am a yukarıda A lla h var, bir gün­ den bir güne kah valtısız gön d erm em iştir şu evd en . Ç am aşınm , ütüm ne varsa h alled erd i.”

S en em ’in m erk eze son g e ld iğ i hali g eld i birden gözünün önüne, zaten z a y ıf olan b ed en i hepten iğ n e ip liğe dönm üştü. Ü m a n m toparlam ış v e artık beni unutm aya başlam ıştır,' diye geçirdi için d e Bora.

“E m eği var ep e y yan i üzerinde." “Ç ok h em d e. İnkâr ed em em , u m an m hakkını helal etm iştir bana.” “ö z lü y o r m u su n ?”

A la ca ğ ı cevap tan ço k korkuyordu aslında am a sormadan ed em em işti işte. B ora dürüst bir adam dı çünkü lafı eğip bükme alışk an lığı yok tu . B iraz d iy c b ilu d i m e se la ya da alışkanlıklar kolay unu tu lm uyor filan gib i yuvarlak bir cevap verebilirdi ama n ey se ki korktuğu olm ad ı. “ H ayır.” “ H iç m i? ” “ H iç .”

“A n la d ım .”

“N iy e yap ıyorsu n bunu k endine?”

“N e y i? ” “N e d e n sürekli olarak S e n e m ’i soruyorsun? A ynldık, bitti gitti ü stelik ben bitirdim . A k lım hâlâ onda olsa hiç bitintıezdim «r

Süum Ylhça

ki. Ben onu hayatımdan tamamen çıkartm aya çalışırk en , sen sü­ rekli olarak bana onu hatırlatmak istiyorsun."

"Haklısın, affedersin ama merak ed iyoru m işte .”

“Kendini onunla kıyaslama. O gerçek ten harika bir kadındı ama benim istediğim kadın değildi. B elk i de ben harika bir kadın değil de biraz anza bir tip istiyorum ."

“Benim gibi mi?"

“Tam olarak senin gib i.”

“Ne yani. Senem harika bir kadın am a ben arızayım ö y le mi?” “Öyle. Üstelik sadece an za da d eğ ilsin ; a g resif, şım a n k ve dengesiz birisin."

Didem ’in aklına ağzını açıp s ö y le y e c e k k e lim e gelm iyordu.

Hani hazırcevap biriydi, hani asla la f altında k a lm a zd ı. N e oluyor­ du da Bora’nm karşısmda o kendine g ü v e n i y e r le bir oluyordu?

Tam söyleyecek daha doğrusu cev a p v e r e c e k birkaç kelim eyi toparlamıştı ki Bora bom bayı patlattı!

“Ve ben seni sevdiğim e artık em in im .”

Erhan iş için iki g ü n lü p n e A nkara’ya gitti v e b en k ah valtı hazır­ lama zorunluluğum olm adığı için ya ta ğ ım d a sab ah k ey fi yapmayı uygun gördüm. Ama şu an sokak k ap ısın ı var g ü c ü y le ça ld ığı için sanırım Didem’in bu kararımdan haberi y ok !

Kapıyı çalan o, bundan net bir şe k ild e e m in im . B a şk a hiçbir insan evladı aralıksız olarak beş dakika b o y u n c a parm ağını zilin üzerinde unutamaz çünkü. A k lım a g e le n tüm küfürleri sayarak kalktım yatağımdan ve aklıma g e lm e y e n le ri d e ilerid e söylem ek üzere beynimin bir köşesine not ettim , o n la n da artık zam anı ge­ lince saydınnm bir güzel.

112

'bana Şanâ “DUe

Kapıyı a çlığım d a D id em y ü zü m e bakm a zah m etin e girm e­ den ‘‘B anyoya giriyorum ben Y a sem in ,” d ey ip üzerindeki m ont ve çantasını yere fırlatıp g e çti yanım dan.

G ünaydını, m erhabayı g eçtik ; bari y ü zü m ü ze bak be kadın!

Kapıyı ben d eğ il d e bir şem p a n z e açsa onu b ile fark etm eyecek !

“Y asem in h avlu u u u u u u !” d iy e b an yod an cırladığında k oştu­ rup baş v e vü cut h avlu su y etiştird im h a n ım efen d iy e.

“N e işin var sab ahın k örü n d e D id e m ? ” D uşak abinden k afasın ı u zatıp u zattığım havluları alırken “H oş bulduk Y a sem in ,” d iy e cev a p la d ı ben i ukala. “Ç ok b ilirsin d e ğ il m i görgü kurallarını?”

“U zatm a da fbnü hazırla, şu sa çla rım ı kurutayım .”

“N ered en g e liy o r su n se n ? ” “B o r a ’da k a ld ım , siz d e n çık tık y a e v v e ls i ak şam .”

“E e e ? ” “D irek on u n e v in e gittik , ertesi gün de onda kalm am ı istedi. İki g e c e d ir o rad ayım a n la y a c a ğ ın .”

“N e g ü z e l iş te .”

“G ü zel d e, b ilse m te m iz çam aşır filan alırdım yanım a. İki p n d ü r ayn ı şe y leri g iy ip durdum , bir de tem izlik yaptım üstüne.”

N iş a n ta ş ı’nda bir tim sa h gördüm d ese bu kadar şaşırm azdım sanırım !

D id e m ... B iz im D id e m ... T em izlik yaptım dedi değil mi, y a n lış d u ym ad ım ? “ S en te m iz lik m i yap tın ? ” “E vet. İki parti çam aşır y ık ad ım sonra hepsini ütüledim , mar­ kete g id ip a lışv e r iş yap tım , akşam y e m eğ i için m ercim ek çorba­ sı, biber d o lm a sı, d om atesli m akam a v e salata yaptım , buzluğa da k ö fte v e börek hazırlayıp koydum . Sonra da banyodaki lava­ bo, k ü vet v e k lo zeti tem izle d im .”

sinem YHiça

“Şaka değil mi bu, şaka?”

“Yoo niye şaka olsun, yaptım h ep sin i.” “Şurada ölsek kalkıp bir bardak su g etirm ezsin am a iki gün­ lük adam için maşallah kakılm ış gib i tem izlik yaptm değil mi?”

■?Jankör, sanki size hiç bir şey ya p m a d ım !” “Öyle mi? Ne yaptın da ben atlıyorum acaba?”

“Geçen ay canm istem işti de sana lim on lu kek yapmıştım, unutma.”

“Allah razı olsun, hiç unutm ayacağım bu b ü yü k jestin i!”

Didem “Uzatma da bana g iy e c e k bir şe y le r ver,” d iy e üzeri­ me şarladığında “B ekle getiriyorum ,” d ed im çünkü baş etmem mümkün değil. “Şansına giyilm em iş iç ça m a şın m da var am a sana epey büj-ük gelecek, yeni almıştım ama m alum b en d e b ed en artık epey geniş.”

“Aman olsun. Temiz bir şeyler olsu n da, büyük olsu n önemli değil.”

Didem Hanım’m giyip krem len m esi b itin ce nihayet salona teşrif edebildi.

“Oh be dünya varm ış.”

"Sıhhatler olsun da neden kendi e v in e g itm ed in direkt?”

“Sen hepten terbiyesizleştin Y asem in , artık g e lip gitm em ize de karışır oldun ama keyfîmi kaçıram ayacak sın b o şu n a uğraşm a.”

Sana daaaa... Keyfîne d e e e e e e !!!

“Ne zaman gelecek Erhan?”

"Dün akşam gitti, yann sabah g e le c e k in şa lla h .” "İş için mi?”

“Hımm iş için. Anlat bakalım , sen n ed en bu kadar mutlu­ sun'!^'

‘B a n a Ş a M 'D IU

“Dün akşam ilk defa beni sevdiğini söyledi.”

“Bak sennü!”

“Evet.”

“Hadi gözün aydm .”

“Dün akşamdan beri m idem de kelebekler uçuyor Y asem in.”

“B elli, yanaklann kızarm ış H eidi gibi olm uşstm .”

“N asıl olm am kızım ya içim içim i yiyordu benim , acaba gö­ nül mü eğlendiriyor bu adam ben im le d iy e.”

“Senin gibi yü z tane kadın vardır onun elinin altmda, sana neden müdanası olsun ki? S ev m e se bu kadar zaman geçirir mi hiç seninle?” “Ö yle d eğil m i?” “Ö yle ö y le merak etm e, sağlam çocu k Bora. S adece günü g e­ çirsin diye bir kadını oyalayacak kadar şerefsiz değil Fırat gibi.”

Tam kahve içer raisin d iy e soracaktun ki D id em ’in telefonu­ na mesaj uyarısı geldi.

“Bora m ı?”

“Evet m esaj yazm ıştım , bir saattir yoktu ortada. Cevap ver­ mek aklına g eleb ild i n ih a y e t” “N e oldu n iye suratın asıldı sen in ?” “Şu an m üsait d eğ ilim , ben arayacağım seni yazm ış.” “İşi vardır, üstelem e sen d e .”

“Yok başka bir şe y var. İşi olsa bile bana bir günaydın yazar­ dı, bak bu saat oldu daha yeni yazıyor.”

N e kadar sö y lesem de dinletem edim v e gene rahat durmayıp B ora’ya yazdıkça yazd ı bizim ki.

D id em 'in suratı birden bir çarşamba pazarına dönünce (Bu da ne d em ek se hiç anlam am , sanki perşem be pazanıun surata vereceği şek il a y n ya da bir insan yüzü nasıl pazara benzeyebilir

ki7 Bir dc Radm iBa çırpınıiıa? Bir biHrki«iy* ! hnda.) menk edip yannM fittim.

“Ne oldu, ne varT “Anlaınıştıın bir tenlik oMuğıauı. bak haaeaaedeymiş.''

“Ne ofanu« ki?“ “Senem Hanım indknr ettuiş.“ “N e e ? r

Sabah m crkcac g e k liğ iK k tam o d a s n u ç ık m a k O zereydi ki tele­ fonu çalm ışlı B o n 'a m . A ray an m S e n e m o ld u ğ u n u g ö rü n c e hiç açm am ayı rin^ıiııdn önce am a a ç m a z sa ra h a t b ıra k m a y ıp tüm gece arayacağım b ih y c n lu ve k a fa sm m ra h a t o lm a s ın a ihtiyacı vardı şu an. Ç ünkü üzcfinde ç a lışm a sı g e re k e n iki d o sy a m asasm da şu an onu beküyordu.

“Senem ben seni s o m ara y ay ım m ı, şu an g e rç e k te n m üsait değilim ."

Karşı taraflan gelen hıçk ırık sesi ile d o n u p k ald ı. “ S en em ?”

“Bora ben Süheyla o ğ lu n u S e n e m 'in a n n e s i.”

Sadece birkaç kez b ir ara y a g e lm işle rd i S ü h e y la H an ım 'Ia, neden arıyordu ki şim di ken d isin i?

“M erhaba Süheyla H anm u b u y u ru n ."

Karşı taraftan gelen h ıç k m k se sle rin in d a h a d a artm a sı ü zeri­ ne iyice m eraklandı Bora. “S ü h ey la H a n ım siz a ğ lıy o r m usunuz, bir şey nü oldu?” diye sorunca zav allı k a d ın e z ile b ü z ü le “ Senem intihar etti Bora, seni sa y ık h y o r o ğ h ım gel h e m e n ,” d iy eb ilm işti sadece.

Hastaneye giderken içinden b ild iğ i bOtOn k ü fü rle ri ed iy o rd u Bora. N e çocukça ne aptalca b ir şe y d i S e n e m ’in şu y a p tığ ı... N e «K

lo ıu lN te

zam tediyoıtlu ki, intihar etti diye kendiline geri döneceğini ya da ilişkilerine yeniden b aşlayacaklannı m ı?

O danın kapısını yavaşça vurup içeriye girdiğinde SOheyla H anım ’ı yatağın yanındaki koltukta oturm uş ağlarken buldu.

Perişan o lm uştu kadıncağız, S e n e m 'e duyduğu Ofkc iyice arttı.

Kendi bencilliği ve zaafı yüzünden yaşlı başlı kadını nc kadar üzm üş ve yıpratm ıştı bu sorum suz kız!

“N asıl d u rum u?" “ M idesi yıkandı, çok ilaç içm iş."

B urada old u k ların a göre m utlaka şov am açlı bir intihardı ve ilaçlan içtikten hem en sonra annesine haber verip kendisini has­ taneye g ötü rm esin i sö y lediğine adı gibi em indi Bora. “ Bizi b iraz y aln ız b ırak ır m ısınız lütfen?”

S ü h ey la H anım om uzları çökük bir vaziyette odadan çıkar­ ken, B ora ark asın d an ü züntüyle baktı. Bir anneye kimse bu acı­ la n çek tirm em cliy d i.

B iliy o rd u S enem , B o ra ’nm hem en geleceğini, ö lü m ü bile g ö ze alm ıştı işte onun için, m utlaka kendisi de bunu fark edip S e n e m ’e artık d ah a iyi ve özenli davranacaktı. “ S en em sen ne yaptığ ın ı sanıyorsun?” “ Ö lü y o rd u m , o da mı y asak?” “ B ırak şim di bu ay a k la n Senem , şov am açlı bir intihar oldu­ ğu o k a d a r belli ki.” “ B u ra y a b an a hak aret etm ek için mi geldin?” diye sordu Se­ n em ö fk e ile. “ H ayır, aklını başına topla dem eye geldim , bak annen peri­ şa n .” “ U m u ru m d a b ile d e ğ il,” derken S en em ’in sesi gerçekten de u m u rsam azca çıkıyordu. m

sinem tlhça

“Senin zaten ne umurunda oldu ki?”

“Hakaretlerin bitti m i?”

“Senem biz artık ayrıldık, eğer biraz m antıklı olsaydın arka­ daş kalabilirdik ama bugün şu yaptığın çocukça şeyden sonra artık seninle arkadaş olarak kalm am ız da m üm kün d eğ il.”

“Seninle arkadaş olmak isteyen kim , ben sana aşığım !”

“Bağırma bana! Bitti, kesinlikle bitti bu iş. S akın bir daha beni arama, o kadıncağızı da daha fazla üzm e.”

“Bora lütfen bir şans daha tanı bana, söz v eriyorum ne istersen yapacağım. Yeter ki bırakma beni.”

Ağzmı açıp tek bir la f etm edi Bora. N e k o n u şsa , n e sö y le se bu inatçı ve sabit fikirli kıza anlatam ayacağının farkındaydı çünkü.

Hızlıca odadan çıkınca koridorda S ü h ey la H anım ile karşılaştı.

"Sizi de üzdük ama ne olur beni su çla m a y ın , b izim aramızda­ ki her şey bitli ama bunu S en e m ’e bir türlü an la ta m ıy o ru m .”

“Belki barışırsınız yeniden.”

Karşısında acizce ağlayan kadına ö y le ç o k acıd ı ki Bora, içe­ riye tekrar girip yatağında yatm akta olan S e n e m ’i tokatlamam ak için kendini zor tuttu.

“Bu mümkün değil, siz de buradan çık ın ca on u bir psikolağa götürün bence.”

“Ben de öyle düşündüm, babasıyla bir k o n u şa y ım d a.”

Tam hastaneden çıkmak üzereyken d e D id e m ’e o saate kadar cevap vermediğini hatırlayıp bir m esaj g ö n d c n n iş ti am a o da bir terslik olduğunu hemen anlam ış v e ço k ü ste le y in c e d e Senem 'in durumunu açıklamak zorunda kalm ıştı işte. D id e m ’den g elen m e­ saja da bakılırsa oldukça sinirlertmişti v e y a tışa ca k gib i de değildi.

“İntihar mt etmiş?”

“Evet canım, hastanede şimiL ”

Vann. Ş a n sV U e

“Sen de hastanede m isin?”

“Evet, çıkıyorum şimdL ” “Neden gittin?”

“Ne demek neden gittin?”

“Basbayağı neden gittin? Ayrümadtmz mı siz, ne işin var senin onun yattığı hastanede?”

“Didem saçmalama, annesi ağlayarak aradı gel diye. Ne yapsaydım yani, biz ayrıldık gelemem mi deseydim?”

“Evet, aynen öyle deseydin! Bu ne rahatlık ya, ayrıldınız siz neden seni arıyorlar ki? ” “Didem kadın zaten perişan, o durumdayken yanma gidip beni neden aradınız diye soracak halim yoktu herhalde. ” “Gitmeseydin o zaman, resmen duygu söm ûrisll yapmak için intihar etmiş işte. ” “Didem bunu sonra konuşabilir aliyiz^” “Tabiitabiibenmaniolmayayım,sengitSenem'ininyanına. ” B ora bu m esaja cevap dahi vennedi. Ç ok y o rulduğunu hissediyordu sadece. Hem fiziksel hem ruhsal olarak o kad ar yorgundu ki kim seye bir şey açıklayacak ya da kendini ifade edecek gücü bulam ıyordu artık kendinde.

‘‘N efre t ediy o ru m bu kızdan Yascmm. nefiet!" diye bağırarak te­ lefonunu köşedeki pufun Özerine fırlattı Didem. N e gOzel telefon fırlatm a alışkanlığını bırakm ıştı, gene eskiye döndü sanınm ve elb en c ki telefon pufun Özerinden sekip yere çakıldı... Kaçınıl­ m az son.

E lim e alıp incelediğim de neyse ki halıya düştüğü için bir şey o lm am ış olduğunu fark ettim.

W

Süum ilKça

“N e oldu, anlat bakayım baştan?” "İntihar etm iş.”

“Onu anladık, sonra?”

“Annesi Bora yi aram ış, k ızım intihar etti h a sta n e d e y iz kalk gel diye. Bu da kalkm ış g itm iş.”

“E ne yapacaktı ya?”

“N e demek ne yapacaktı, b en im siz in k ız ın ız la artık bir ala­ kam yok deyip kapatacaktı telefo n u . G itm en in a n la m ı n e? ” Bir bakıma haklı asim da. N işa n lı o ld u ğ u m u z bir d ön em d e Erhan’ın eski eşi Funda hastan eye k a ld ırılm ış v e k im s e y e ulaşa­ mamışlar diye m ecburen E rhan'ı arayıp çağırm ışltu 'd ı da ben res­ men olay çıkartmıştım . İnsan k ısk a n ıy o r y a n i, d iy o r u m y a haklı bir bakıma.

“Haklısm ama çocu k da ö y le ü zü lm ü ştü r a n n e si a ra y m ca .”

“B ize ne?” “insan ö yle durumlarda b iz e n e d e y ip k en a ra ç e k ile m iy o r işte Didem, sen de çok iyi bilirsin b u n u .”

“Görüyorsun d eğil m i. ayrıld ılar b itti g itti d iy o r u m a m a hanı­ mefendi gene huzurumu b o z m a y ı b a şa rıy o r.”

“A sim da bunlarm hepsi ç e k im y a sa s ı b iliy o r m u su n ? ” “N e alakası var şim d i o la m n ç e k im y a s a s ı ile Y a se m in ? ” “Hani diyorlar ya n eye o d ak lan ırsan o n u b ü y ü tü rsü n diye, sen de günlerdir Senem aşağı S e n e m y u k a n sü r e k li o k ız a odak­ landın.”

“N e yani ben ona odak lan d ım d iy e m i g id ip in tih ar etti bu manyak?”

“Hayır tabii ki am a on u n la ilg ili b ir d u ru m u ç e k tin hayatı­ na. Hani okumuştuk ya çek im y a sa sı k ita b m d a ‘B ir b a h ç e düşün, elinde bir hortum var. G ülleri su larsan g ü lle r b ü y ü r a m a otlan sularsan otlar büyür,’ d iy e.” m

“b a n a Şans D İU

“Ben şim di elim d e hortum , S c n c m ’i suladım ya n i.”

“Hayır, bak şunu d em ek isliy o ru m .”

“Y asem in ne d em ek isled iğ in i anlıyorum am a şu çeneni he­ men kapatm azsan gırtlağını sık a ca ğ ım şim d i. Zaten bütün cinler tepem de.”

“A m a ö y le sen şim d i rezon an s kanunu g ereği S en em ile aynı frekansa g eçtin , o da sen in hayatına bir şek ild e dahil oldu. Belki de Bora çoktan çık m ıştı aklından onun am a sen bazı titreşim ler gönderip onu tekrar aklına soktun. B ırak m az artık o B ora’nın pe­ şini kolay k olay.”

D id e m ’in öldü rücü bak ışların ı fark e d in ce can gü ven liğim açısından daha fazla k o n u şm a y ıp su sm a y a karar verdim .

“H âlâ orada m ıdır se n c e ? ” “K im n ered e m idir?”

D id em “B ora d iyoru m , hâlâ hastan ed e o k ızın yanında mıdır acaba?” d iy e sord u ğu n d a “ N e b ile y im b en ,” d iy e cevap verdim zira v ereeek bir c e v a b ım yok tu .

“G erçek ten m i intihar etti acaba y o k sa b lö f mü yaptı yani intihar şo v ? ” “B ilm e m .” “ A ca b a intihar vakaların d a ne zam an taburcu ediyorlar has­ taları?”

“B ilm e m .”

“A n n e si d e işin için d e m i acaba? Hani k ızıyla bir oldu da a ğ la y a a ğ la y a aradı B o r a ’y ı, o lab ilir mi sen ce? ” “B ilm e m .”

D id e m se s in i old u k ça y ü k selterek “Ay bir şeyi de bil Yase­ m in , bir b ok u da b il ne olur!” d iy e bağırdığında “ Şu sorduğun sorulardan herhangi birine cev a p verebilm em mümkün mü sence D id e m ? ” d iy e sordum ben de.

921

Sinem ühfa “ Bora ile de girdik b irb irim iz e d u rd u k y e rd e , g ö rü y o r m u­ sun?"

“Ben sana biraz sakin ol d e d im ." "İnsan dam arm a b asılın c a ö y le sa k in k a la m ıy o r işte Yase­ min. Funda yüzünden az c a n ın a o k u m a d ın E r h a n 'ın , ev le n m e d en önce seni de gördük."

Doğru sö y lü y o r... E lim d e im k â n o ls a a n n e m , a rk a d a ş la n m ve m anikürcüm S evda hariç tü m k a d ın la n s ın ır d ış ı e d e rim , Er­ han’ıma kim se b akm asm d iye.

"B ir kahve yapayım m ı?”

"Yap. Ç ikolatalı b ir şey v a r m ı e v d e ? ” "Yok am a hallederim h e m e n .”

Suadiye İvan Pastanesi’ni arayıp şe fta li v e çik o la ta lı pasta ile çaylık bükaç çeşit bir şey sö y le d im ki buranın her bir ürü­ nüne ayn ayn sev d a lıy ım ... H e le o şe fta li v e çik o la ta lı pasta ile aramdaki tutku ve ten uyum unu k im se ile yak alayam am ışım d ır herhalde! "Çay demledim. Sipariş verd im bir şe y le r g e le c e k şimdi, kahvaltı etmedim daha iyi o ld u .”

Gelenleri servis tabaklanna k o y u p ç a y ile beraber kapalı bal­ kondaki masaya oturduk.

"Ne p z e l sizin şu evin m anzarası Y a sem in . A ca b a ben de buralardan ev baksam mı diyorum ?” "Çok pahalı ama bu sıradaki evler, y a lı d a iresi sm ıfm a girdi­ ği için en ucuzlan üç m ilyon dolardan b a şlıy o r.”

“Bu evi, üzerine bir de İzm ir’d ek i ev le r i satarsam toparlanm o kadar parayı aslında.” “İyi de o evlerin kirası ile g eçin iy o rsu n , n e ya p a ca k sın onlan da satarsan?” m

Bana Şans ‘DİU

“ B ir işe g irm ey i p la n lıy o ru m .”

D idem s a n ırım v a r o lu ş u n d a n b u y a n a ilk d e fa te m iz lik y ap tı üstüne b ir d e ç a lışm a y ı d ü şü n ü y o r! B u B o ra b e n c e p o lislik te n is­ tifa edip y a şa m k o ç lu ğ u n a b a şla m a lı. B a k sa n a D id em d iy e tab ir ettiğim iz ö m ü r tö rp ü sü n ü b ile a d a m sıra sın a k o y d u ç o c u k , valla büyük b aşarı. “ Sen, ç a lış a c a k s ın ? !” “ E v et b irk a ç k iş iy e h a b e r v e rd im h a tta E rh a n ’la d a k o n u şa ­ lım, u fa k u fa k b ir y e rle rd e n b a ş la y a lım a rtık .” “ İyi h a d i b a k a lım .” “ B u se fe r ç o k k ız g ın ım B o r a ’y a, Y asem in . B en i çiğ n e y ip g it­ m ey ec ek ti o h a s ta n e y e .”

“N e d iy e y im b ilm iy o ru m , ik in iz d e h a k lısm ız k e n d in iz c e ve h a n g in iz g e ri a d ım a ta c a k b ilm iy o ru m a ç ık ç a sı.” “ B e n im h iç ö y le b ir n iy e tim y o k .” “ A m a b irin iz d e n b irin in a tm a sı g e re k iy o r, bu k a d a r b a sit.”

“Ve o k işi b e n d e ğ ilim .” İ y i ... S e n a tm a , o d a a tm a sın ... B e n a ta rım geri ad ım , siz de b a n ş ırs ın ız ...

D id e m ’in te le fo n u ç a lın c a ik im iz d e h e v e sle n d ik am a ara y a ­ n ın B o ra d e ğ il d e a n n e a n n e s i M ü z e y y e n H a n ım o ld u ğ u n u g ö rü n ­ ce h e v e s im iz k u rs a ğ ım ız d a k ald ı. “ A ç m a y a c a k m ıs ın ? ” “ Ay h iç a n n e a n n e m i ç e k e c e k h a ld e d e ğ ilim şu an Y asem in.” “ İyi d e ç o k ç a ld ırd ı, aç b a k a lım b e lk i ö n e m lid ir,” dedim , y a ş­ lı k a d ın n e d e o lsa. “ E m in im Y a se m in , e m in im ç o k ö n e m li b ir k o n u için aram ış­ tır,” d e d ik te n so n ra “E fe n d im a n n e a n n e ? ” d iy e rek telefonu açtı. “ T e le fo n u a ç m a n h e r se fe rin d e n ed en bu k ad ar uzun sü rü y o r D id e m ? ”

“AffedCTSİn uıncanne işim vanlı biraz. nasılsm T' “İyi değilim Didem.

“Hayırdır ne oldu?"

“Pierc ile tartıştık, evi terk e tti.”

“Ay siz bir de aynı ev d e m i y a şıy o r d u n u z a n n e a n n e ? ” “Elbette.”

“Her neyse sen d evam et an n ea n n e, d in liy o r u m .”

“O falcı kadın ne d erse d e sin , ben y a n ıld ığ ım ı h iç zan n etm i­ yorum. Piere’in hayatında k esin bir k ad ın v a r hatta k im old u ğu n u da tahmin edcb iliyon ım . k esin L inda d en e n o k a d ın .”

“Linda?”

“Evet D id em ’cim . Linda. B u b ilg i k e s in .”

“N e mutlu b ize.”

“Efendim ?”

“Yok yani kadnun k m liğ in i ö ğ r e n d ik y a b a ş ım ız g ö ğ e erdi, ne mutlu bize d iyorum .” “Ö ğrendiğim den beri sin irlerim d a h a b o z u k a m a b e n im . P iere'in haglı bulunduğu sanat g a le r isin in y ö n e t ic is i b u k a d m , yaTişm nlannı yak aladım .”

“Aferin sana an n ean n e.”

“H esap sordum am a inkâr etti ta b ii k i.”

“Yok bir de kabul e d e c e k ti.”

“N eyse u zatm ayayım .” “İyi olur anneanne, b en ce d e u z a tm a .”

“Efendim ?”

“Yok bir şey an n eam ıecim , a n la t s e n d in liy o r u m .”

“B iz tam tekrardan aram ızı d ü z e lttik , a k şa m a ç tık şarab ım ızı keyfim ize b ak ıyoru z.. . ” “A nneannem e bak sen! T abii y a , d ü n y a sa n a g ü z e l! ” fa

Bana Sons V IU

"Ay nc diyorsun D id em , A lla h aşkına?”

“Hiçbir şey d em iy o ru m .”

“N e y se işte tam e v im iz d e şö m in e başında şarap keyfi ya p ı­ y o r u z ...”

“Tabii tabii şö m in e şart. R om a n tizm in o lm a zsa olm azıdır, şöm ineyi m utlaka k u lla n a lım .”

“N e ? ” “D ev a m et an n ean n e, d in liy o ru m .”

“Tam k e y fim iz y erin d e, pat d iy e bir t e le fo n .. . ” “L in d a’nın a n n esi arıyor?”

“L in d a’nın an n esi m i? ” “E vet L in d a da intihar m ı e tm iş y o k sa S en em gib i?”

“S en em k im ?”

“B o ş v er a n n ean n e, sen d e v a m et an latm aya.”

“K ızım bir an lattırm ıyorsu n k i!”

“T am am d in liy o ru m .”

“L inda H an ım a n y o r, e fe n d im y e n i sergin in düzen lem esi için çok a cil g a le r iy e g e lm e si g erek iy o r m u ş P iere’in. Bak bak bak ya­ lana bak, g e c e n in on ik isin d e ne top lan tısı ne dü zen lem esi, gün­ d üzler çu v a la gird i sanki b unu P iere de d ed im am a.”

“D ed in m i g erçek ten ? ” “N e d e n d e m e y e y im ? ” “Y ok y a n i gerçek ten g ü n d ü zler çuvala mı girdi diye sorabil­ din m i P ie r e ’e anneanne? S en in Fransızcan o kadar iyi mi ki? Ç ok m erak ettim , cid d i cid d i soruyorum .”

“B e n Sn J osep h m ezu n u yu m D id em , dilim var çok şükür.”

“B iliy o ru m anneanne, takılıyorum y a .”

“K ey fin ç o k yerin de galiba D idem , aradığımdan beri dalga g e ç tiğ in e g ö r e .”

SUum flhça

Yaa sorma anneanne. Keyfim acayip yerinde, mutluluktan ne halt edeceğimi şaşırdım.”

“Senin neyin var?”

“Bora’nm eski kız arkadaşı Senem intihar etmiş, Bora Efen­ di de hanımefendiye destek olmak için hastanelere koşturdu he­ men.”

“Bora kim Didem?”

“Erkek arkadaşım.”

“Bir erkek arkadaşın olduğunu bilmiyordum.”

“Var, evet.”

“Yok geldiğimizde tanıştırılmadık da?” “ Seksen yaşındaki anneannemle doksan yaşındaki heykeltı­ raş sevgilisini tanıştıracak halim yoktu herhalde elin mazbut po­ lisine anneanne?” “ Sen hepten terbiyesizleştin Didem.”

“Neyse anlat sen, dinliyorum. Sonra ne oldu da tartıştmız?

Piere evi terk etti, orada kalmıştın.”

“Başka bir şey yok işte, daha ne olsun!”

“Gerçekten tek derdin şu an Piere’in evi terk etmesi mi?”

“Evet, ne var bunda?”

“Hiçbir şey yok anneanne, her şey son derece normal!”

“Tamam kızım tamam, adam bildim sana derdimi anlattım hata ettim galiba.”

“Anneanne vallahi bugün sinirlerim çok bozuk, yarın arasam ben seni olur mu?”

“Acımdan bu gece ölmez de yarına sağ çıkarsam konuşuruz evladım.”

“Bak bak, havalara bak! Fransızcan yeterli mi diye sordu­ ğumuzda Matmazel Eliot ama yarın konuşalım dediğimizde 126

1970’lerin KezbanT M üzeyyen Hanım. Acısından ölmezseymiş!

Kimin acısı anneanne? A dam resmen pantolon kazak giydirilmiş v ile d a sopası, bir de onun için acından mı öleceksin?”

“Didem...”

“Hayır durumu elâlem e de izah edem eyiz biliyor musun.

Milletin anneannesi tansiyondan kalpten ölür, sizinki niye öldü diye sorduklarında P iere’ in aşkından öldü mü diyeceğiz?”

Müzeyyen Hanım tek kelim e etmeden D idem ’ in suratına te­ lefonu kapatınca bizim ki de derin bir nefes aldı.

“Neden benim de normal standartlarda bir anneannem yok acaba?”

Sen önce kendin bir normal insan kalıbına gir de anneanneni ayarlanz biz, o iş kolay!

“Ihlamur hazırlayacağım , içer m isin?”

Yedi sülalesine küfür etm işim gibi yüzünü buruşturarak so­ ruma som ile cevap verdi Didem . “ Ihlamur mu, o nereden çıktı şimdi?”

“Bağışıklık sistemimi kuvvetlendirsin, hasta olm ayayım diye içiyomm her gün. B ü yük bir fincan yapayım sen de iç.”

“Ne var içinde?”

“Annemin formülü; ıhlamur, taze zencefil, zerdeçal, çubuk tarçın, karabiber, ayva, portakal ve elm a kabuğu, biraz da gece rahat uyutsun diye m elisa ile lavanta koyuyom m içine.” “lyy o ne be, Eminönü aktar tezgâhı gibi içinde yok yok!”

“Hepsi çok faydalı, annem öğrettiğinden beri her kış düzenli yapıp içiyomm ve grip bile olm adım biliyor musun?” “İyi yap hadi, içeyim ben de.”

Hazırladığım ıhlamurlar ile salona döndüğümde, Didem ’ i gene kafasını telefonuna gömmüş bir şekilde buldum.

HZ7

S ü u m ttk ^

“A l. soğumadım iç,” d eyip kupayı uzattım am a nc ıhlamu­ rumla ne de benim le ilgilen d iği yok tu D id em 'in . “Tamam, koy oraya," dedikten sonra telefonunun ekranına gö m ü ld ü gene.

“N e yapıyorsun?”

“Senem 'in profiline girdim , ona b a k ıy o ru m .”

“A çık mı ki?” “ Uyanık taze, bazı p ay la şım la n n ı h erk ese açık yap m ış. Me­ sela dün g ece bir şarkı paylaşm ış saat iki d e, kalp alışır acı çek­ m elere..."

“Ay çok bunalım bir şarkı b e n c e .”

“B ence de ama onun niyeti zaten B o r a ’ya g ö n d erm e yapmak anladığım kadanyla.”

“Durumu nasıl acaba?”

“Aman merak etm e, usturuplu içm iştir ila cın ı hatta içm eden önce haber vermiştir evd ek ilere ki bir an ö n c e h a sta n ey e yetiştirebilsinler.”

“D em e ö yle, biz de olabilirdik on u n y e r in d e .”

“Ben o kadar gurursuz d e ğ ilim .” “İyi d e ...” “İki kocam da beni terk etti, g e n e de bana geri d ö n sü n ler diye böyle bir şeye kalkışm adım . Ç ok b ü yü k gu ru rsu zlu k b e n c e .”

“Orası öyle canım am a m erak ettim g e n e d e g e n c e cik kız, Allah gösterm esin bir maraz filan k a lm a sın bir y e r in d e .”

“Onun marazı kafasm da b en ce, korkm a bir ş e y o lm a z ona.”

“B ota da aramadı daha d eğ il m i?”

“Tavır yapıyor aklınca, b en im aram am ı b ek liy o rd u r o şim di.”

Erhan geldi, yem ek yed ik , k a h v e içtik , tatlı y ed ik , film izle­ dik, boza içtik ama B ora’dan hâlâ s e s se d a y o k tu .

“Saat bire geliyor, gitm e artık burada kal istersen .”

92S

’B ana 9 a n s V U t

“G itm ey eceğ im ki zate n , kal d e m ek le m al m ı bağışladın bana?”

A lla h 'ım sen ban a sa b ır ver... “ E rhan yattı a m a b en im u y k u m y o k , b ir film d ah a izleyelim m i?”

“O lu r koy b ir şey de izley elim , y atsam b ile u y u y am am şim di sinirlerim b o z u k .” “ M ad em b u k a d a r sin irlerin b o z u k , ara b en c e.”

“B en n ed en a n y o ru m , h atalı o lan o. O b eni aray acak !”

“T am am , ne iz le y e lim ? ” “ K o rk u v ey a g e rilim film i o lm a sın , zaten sin irlerim bozuk hepten g e rilm ey ey im . A şk v e y a ro m a n tik k o m ed i olm asın , m ille­ tin se v işm esin i se y re d e m e m sin irle rim bozulur. A ksiy o n olm asın vurdulu k ırd ılı b a şım k a ld ırm a z şim d i, d ram da olm asın zaten m u tsu zu m , h e p te n d e p re sy o n a g irm e y e y im .”

“B en P e p e e ’yi aç a y ım o z a m a n !”

“N e ? ” “ D id em s a y d ık la rın ın d ışın d a b ir tek çizgi film kaldı zaten, açay ım b ari P ep ee se y re d e lim d iy o ru m n eden şaşırdın k i?” “ A m an n e k o m ik sin ! N e y ap arsan yap, ben film izlem eyece­ ğim v a z g e ç tim .” “ İz le m e z s e n izlem e, se n in le m i uğ raşacağ ım ?” diye söylene­ rek A g a th a C h ristie se risin d en b ir film seçim koydum ve daha ilk sa h n e d e D id e m ö k ü zü “ A aa ben sey rettim bunu, katil şu büyük te y z e b iliy o r m u su n ? ” d ey in ce elim in altındaki yastığı kaptığım gibi k a fa sın a fırlatıv erd im . “ Ş u çen e n i tu tm ay ı b ir öğren em ed in , niye söylüyorsun filmin so n u n u ? ” “ S an k i so n u n d a öğren m ey ecek sin d ediğim i!”

Sinem flhça İşte bu kızın kafası böyle çalışıy o r, h a y a ta b a k tığ ı b ir pencere var sadece oradan görüyor etrafı. C e v a p b ile v e rm e g ereğ i his­ setmeden başka bir film seçip k o y m a k ü z e re y e rim d e n kalktım .

“Hayret doğrusu. B ora altı sa a ttir W h a ts a p p ’a g irm e m iş.” “İşi vardır.”

“Yok ama çok enteresan, n e k a d a r y o ğ u n o lu rsa o lsu n m u tla­ ka bir girerdi arada.”

“A ıasana.”

Tam itiraz eder, edepsiz e d e p siz b e n o n u n e a ra y a c a ğ ım , o beni arasm diye söylenir d ed iğ im a n d a D id e m h iç ik iletm ed en Bora’yı aradı.

“Efendim ?”

“Merhaba, pardon yanlış m ı a ra d ım ? B o ra ile g ö rü ş m e k iste­ miştim, Didem ben.”

“Gördüm ism inizi D idem H an ım , o n u n iç in c e v a p verdim merakta kalm aym diye.”

“Siz kim siniz?”

“Mesai arkadaşıyım B o ra ’n m , B aş K o m is e r A y h an b e n .”

“Bir sorun m u var, neden siz b a k ıy o rs u n u z te le fo n u n a ? ” “Biz hastanedeyiz.”

“N eden?”

Sonrası kelim enm tam an la m ıy la b ir k a rm a şa ...

Didem telefonu elinden fırla ttığ ı g ib i z ın l z ın l a ğ la m a y a baş­ ladı ve ağladığı zam an k o n u şm a ö z rü b a şla d ığ ı iç in n e dediğini bir türlü anlayam adığım dan, m e c b u re n A y h a n B e y ’i b ir de ben arayıp bilgi almak zorunda kaldım .

Akşam saat on bir civarı T a k sim ’in a rk a s o k a k la n n d a , Tarlabaşı tarafında bir hırsızı k o v alark en y a n ın d a k i üç p o lis ile olduk­ ça eski ve kullanılm ayan m etru k b ir e v e g irm işle r. E kibindeki

m

Bana Ş a ıu VUe polis m em urlarından biri acem iliğ i y ü zü n d en , evin içindeki bir odadan aniden çıkan v e k o v a la d ık la n hırsıza y ard ım etm eye ça­ lışan iki kişi ile b o ğ u şm ak zo ru n d a k alın ca y a rd ım istem iş. B ora da ona yardım etm eye çalışırk e n sırtın d an v e o m zu n u n üzerinden tam üç bıçak darbesi alm ıştı.

E rh an ’ı u y an d ırıp h em en k a ld ırıld ığ ı h astan ey e gittiğim izde oradaki karm aşa d ah a b eterd i. A yhan K o m is e r’i b u lu p ilk bilg ile­ ri ondan ald ık ve B o ra ’nm h em e n am eliy ata alındığm ı öğrendik.

A rtık ağ lam ak tan bitap d ü şm ü ş D id e m ’i m i sakinleştireyim yoksa içeride canı ile u ğ raşan zav allı B o ra için dua m ı edeyim b ir türlü b ile m e d im ve n ih a y e t sin ir g erg in liğ i ile geçen iki saatin sonunda a m e liy ath an en in kapısı açıldı.

E lb ette ki en y ak ın a rk ad aşı K o m ise r A yhan hem en yanına k oşturup d o k to ru n d a n ilk b ilg ileri aldı ve tıb b i dille ifade ettiği b ir dolu şey d en b iz y aln ız c a B o ra ’nın duru m u n u n hiç de parlak olm adığını an ladık. “ B izim se v m e d iğ im iz b ir türd e y aralan m a bu, ciğerlere ciddi zarar v erm iş ve an la y a c a ğ ın ız ü zere kan kaybı da çoktu. Beş üni­ te kan v erd ik , o m u zd an da b ir y ara alm ış ve lifler zarar görm üş.

Fizik ledavi ile an c a k to p a rla r am a şu an önceliğ im iz uyanm ası.” “ D u ru m u nasıl p e k i? ” D o k to ru bu so ru m u z ü zerin e genel o larak en çok sinir olunan cevabı v erd i. “ Y oğun b ak ım a ald ık , b ek ley eceğ iz.”

B e k le d ik ... S abaha k a d a r ko rid o rd a bekledik, Erhan bir ara d o k to ru ile g ö rü şü p d aha do n an ım lı özel bir hastaneye nakil ald ıra b ile c e ğ im iz i sö y ley in c e , b u n a hiç gerek olm adığını ve zaten elle rin d e n g elen her şeyi y ap tık ların ı söyledi. Ç o k ö n em li b ir toplan tısı o lduğu için birkaç saatliğine Er­ h a n ’ı işe g ö n d erd ik ten sonra y oğun bakım ünitesinin önündeki k o ltu k la rd a b ek lem ey e başlad ık D idem ile.

Sinem iih ça

“Didem yeter artık, bak tansiyonun d ü ştü ağ la m a k ta n .”

“Ne yapayım Yasemin, b ir türlü affe d em iy o ru m k en d im i.”

“Seninle ne alakası var ki o la n la n n ? ” "O lm az olur m u? H iç y o k tan b ir m eseley i b ü y ü ttü m kavga ettik, zaten işi gergin ve bütün gün stres altında. B ir de benim nazım la kaprisim le uğraştı ya, d alg ın d ı k afası b elli. Y oksa Bora gibi tecrübeli bir polis kolay k olay sırtın d an b ıç a k la n ır m ı? ” M anzara gözünün önüne g e lm iş o lm a lıy d ı ki D idem çok daha yüksek sesle ağlam aya başlad ı ve a rtık ne sö y le rse m söyle­ yeyim onu sakinleştirem iyorum .

“D idem , cam m benim y ap m a b öy le. B azı o la y la n n önüne geçilem ez, bazı şeyleri istesek de e n g e lle y e m e y iz , b u d a öyle bir şey işte.”

“O na bir şey olursa asla k en d im i a ffe tm e y e c e ğ im .” “İnan bana ona bir şey o lm a y a c ak , g ü ç lü ç o c u k tu r Bora.

K orkma, bunu da atlatacak .”

A rtık çocuk eğleştirir gibi a k lım a g e le n tü m iyi n iy e t dolu ifadeleri bir bir sıralıyorum ç ü n k ü D id e m ’i h iç b u k a d a r perişan görm emiştim. “Ö lesiye korkuyorum Y asem in, o n a b ir şey o lm a ih tim ali bile aklımı kaybetm em e neden olabilir. E sk id en d a h a b en cil düşünü­ yordum am a şu an ne d ü şü n ü y o ru m b iliy o r m u s u n ? ” “N e?”

“O yaşasın da gerisi hiç ö n em li d eğ il. Ş e h ir d ışın a gitmiş, yurt dışına gitm iş hiç önem i y o k artık . Y eter ki n e fe s alsın, ya­ şasın.”

“Sen gerçekten sev iy o rsu n .”

Başını öne eğip elindeki p lastik su b a rd a ğ ın a b a k a ra k cevap­ ladı beni. “Hem de çok.”

132

'Bana Şans 'DUe

Yoğun bakım ünitesinden b ir hem şire hızla d ışan çıkınca, oturduğumuz yerden korku ile fu lay ıp hem şirenin koluna yapıştık “H emşire hanım bir şey mi o ldu?”

“Doktoru bulm am lazım , izin verin lütfen.”

“Bir şey söyleyin am a bize lütfen, b ir şey mi oldu?”

“M erak etm eyin, kötü bir şey yok. H astanız gözlerini açtı, dokloru bulm am lazım artık am a izin verin bana lütfen.”

D idem ile birbirim ize sevinçle sarıldık. “B ak dem iştim ben sana B ora güçlü çocuktur diye, gördün m ü uyandı işte!”

“A llah ’a şükürler olsun. G eceden beri onlarca adak adadım , İstanbul’da gezm eyeceğim türbe kalm ayacak, her yere adak ada­ dım inan.”

“B eraber gideriz hepsine.”

“U yandı ya, dünya um urum da d eğil.”

Yoğun bakım odasından çıkan doktorun yanına koşturup bil­ gi alm aya çalıştık hem en.

“D oktor bey nasıl d u m m u ? ” “B en gayet iyi gördüm , tahlilleri de güzel. B ünyesi çok kuv­ vetliym iş g erçekten.” “Ç ok şükür.” “ D ediğim gibi om zundaki yara biraz uğraştıracak, bir süre fizik tedavisi görm esi şart.”

E rhan “ D erin bir yara galiba?” diye sorunca doktor “Epey derin hem de am a neyse ki hallettik,” diye kısaca açıklam a ya­ pınca “Ne zam an taburcu olacak peki?” diye sorduk.

“O na şu an cevap verem em , bir süre takip etm em iz gereke­ cek. Sonuçta çok ciddi bir am eliyat geçirdi.”

“G örebilir m iyiz peki?” “ Şu an değil.” m

Süumfllıça

“D o k to r bey lütfen, sa d e c e b e ş d a k ik a .”

“L ü tfen ısrar etm e y in .” “ D oktor bey m u tlak a ç o k d a h a iy i b ilir s in iz , ıs ra r e tm e k is­ tem iyoruz am a hiç d e ğ ilse a rk a d a ş ım a iz in v e r s e n iz d e b ir beş dakika yanm a g itse , kız a rk a d a ş ı ç ü n k ü .”

“T am am am a beş d a k ik a y ı g e ç ir m e y in lü tf e n ."

D idem g a lo şlan m g iy ip h e m ş ire n in d e y a r d ım ı ile ü z e r in e n a y lo n b ir göm lek g eçird ik ten so n ra y o ğ u n b a k ım ü n ite s in e g ird i.

O aslan gibi B o ra ’yı y a ta k ta y ü z ü k o y u n y a ta r v a z iy e tte ve b ir sürü hortum ile cih a z la ra b a ğ lı v a z iy e tte g ö r ü n c e , D id e m a ğ ­ lam am ak için k endini z o r tu ttu . Y a n ın a y a k la ş ıp d a m a r y o lu a ç ıl­ m ış elini nazikçe k endi e lin e a lıp “ C a n ım ? ” d iy e fıs ıld a d ı.

B ora p ç l ü k l e g ö z le rin i a ç a b ild i. A z ö n c e d o k to r u n s o r d u p b ir sürü soruya g ü çlü k le c e v a p v e rm iş ti v e şu a n is te d iğ i te k şey g ö zlerini kapatıp d erin b ir u y k u y a d a lm a k tı. O k a d a r g ü ç s ü z h is­ sed iyord u ki kendini.

“C anım benim , ço k k o rk u ttu n b e n i.”

G üçlükle m ırıld an d ı B o ra . “ İy iy im , m e r a k e tm e .”

“A m eliy atm çok iyi g e ç ti z a te n .”

“K o lu m ço k ağ rıy o r.”

“D erin b ir y ara alm ışsın , lifle rin ç o k z a r a r g ö rm ü ş . F iz ik te­ davi görm en g erek tiğ in i sö y le d i d o k to r .”

“B ak arız.” “ B ir şey ister m isin ?” “ Y ok sağ ol.”

’Bana. Şana DİU

"B o ra ben sen d en ö z ü r d ilem ek istiy o ru m , so n u çta yaşlı bir kadın arayıp seni çağ ırd ı e lb ette g itm en lazım dı. İnsanlık göster­ din sen am a ben g e re k siz b ir tepki g ö ste rd im , k ısk an d ım işte.” "Ö n em i yok arlık .” “Ö nem i yok o lu r m u, o k a d a r ü stü n e g eld im ve belki de benim y üzüm den geldi bu o lay b a şın a .”

"D id em g erçek ten ö n e m i y o k , k o n u şm a y alım a rtık .” “ H aklısın can ım zate n y o rg u n su n , k a p a ta lım artık bu konuyu.

K onuşm ak için bol bol v a k tim iz o la ca k nasıl o lsa .” “ B ize ait b ir z am a n y o k a rtık D id e m .” “ E fe n d im ? ” B o ra “ B ize ait b ir z a m a n y o k d e d im ,” d ey in ce D idem “N e d em ek b u ? ” d iy e sordu. “ Y o ruldum D id e m . S ü re k li k e n d im i san a an latm ay a çalışm ak ­ tan, sen in b eni y a n lış a n la d ığ ın için m ü ca d e le etm ek ten yoruldum .

Z aten stresli b ir işim var, b a n a h u z u r laz ım .” “ H a k lısın a m a .. . ” “ B iz b irb irim iz e iyi g e lm iy o ru z d e m e k ki D idem , belki de ayrı a y rıy k e n ik im iz d e iy iy iz a m a b irlik te iyi d e ğ iliz .” “ B o ra su s lü t f e n ...” D id e m b u k o n u şm an ın gidişatından hiç m e m n u n k alm a m ıştı. “ D ü n ö lü m e ço k y a k la ştım . A m b u lan sı beklerken, nefes ala­ m a y ıp b ilin c im i k a y b e tm e d e n h e m e n önce sen geldin gözüm ün ö n ü n e ve o an b ile b an a iyi g elm ed iğ in i d ü şü n d ü m .” “ S a n a iyi g e lm iy o r m u y u m b e n ? ” d iy e derin bir hüzünle sordu D id e m ve B o ra ’n ın cev ab ı tam kork n ığ u gibiydi. “ H ayır, diyom m y a b iz b irb irim iz e iyi g e lm iy o m z .”

D id e m “ B itire c e k m iy iz y a n i? ” diye sorup cevabı korku ile b e k le d i.

435

SüuaıYN^a

“Ben bugfln uyanır uyanm az y ani h a y ata te k ra r d ö n ü n c e bi­ tirdim zaten Didem. Bizi bitird im , sen d e b itir.”

“A m a...”

“Yakmda zaten gideceğim , bu h ik â y e d e b u ra d a biter. H ak­ kım helal et.”

Didem yoğun bakım ü n itesin d en a ğ la y a ra k ç ık ın c a B o ra ’ya bir şey oldu diye ödüm koptu. K ap ın ın ö n ü n d e k i k o ltu k la rd a n b iri­ ne çöküp yarım yam alak an la ttık la rın a b a k ılırsa , B o ra ilişk ilerin i bitirmiş.

“Yasemin ne yapacağım b en o n su z ? ” “Dur bakalım , hem en ü m itsiz liğ e k a p ılm a .” “Ümit edecek bir şey m i k ald ı A lla h a şk ın a ? R e sm e n bu hikâye burada bitti dedi, y ü zü m ü b ile g ö rm e k is te m iy o r artık .”

“Canım benim çok zor b ir o la y a tla ttı, a ğ ır b ir a m e liy a t ge­ çirdi. Resmen ölüm ün k ıy ısın d an d ö n d ü o n a d a h a k ver, şu an sağlıklı düşünemez. D ur b ak alım ç ık sın h a sta n e d e n , n o rm a l hayatma bir dönsün o zam an b a k a n z d u ru m a .” ‘‘Yok Yasemin, inan bana k esin k a ra rlı. B in ta n e c ih a z a bağlı, zorlukla nefes alan bir adam bu k a d a r k o la y a y rılık k a ra n vere­ mez. Demek çoktandır d üşü n ü y o r.”

“Neyse hadi gidelim artık, p e rişa n o ld u k g e c e d e n b eri b u rad a.”

“Nereye?”

“Burada beklem em izin b ir an lam ı y o k ki. G id ip e v e duş ala­ lım, biıkaç saat uyuyalım , y e m e k y iy e lim . T o p a rla n ın c a gene döneriz.”

'Bana Ş a n s "DUe.

“ B enim g elm em e g ere k y o k , y ü z ü m ü b ile g ö rm e k istediğini zannetm iyorum . N asıl o ls a iyi o ld u ğ u n u ö ğ re n d ik , sık sık arar haberlerini alırım d o k to rla rın d a n .” “ Sen nasıl isle rse n .”

Bu olayı tak ip ed en on g ü n d e h a y a tım ız d a çok da ö nem li b ir gelişm e o lm ad ı. B ora h a sta n e d e n tab u rc u o lu n ca fizik tedavisi başladı ve y akın z a m a n d a işin e d ö n ec e ğ i için y av aş y av aş to­ p arlanm ak üzere. E rh an ile b e ra b e r sık sık h astan ey e, taburcu olduktan so n ra da e v in e z iy a re te g ittik . H atta çık ac ağ ın ı ö ğ ren ­ d iğ im izde, b ir gün ö n c e ev in i te m iz le tip b irk aç çeşit yem ek bile hazırlattık ve D id e m b ü y ü k b ir ü z ü n tü ile h iç b ir şey yapm ayıp sadece u z a k ta n izled i. B o ra iy ile şin c e g itm e y e sö z verdiği tür­ b elerin h e p sin e g ittik o n u n la b erab er. H atta E yüp S u ltan ’a gidip lokm a bile d ağ ıttık . B izd e n ald ı iyi h ab erlerin i hep B o ra ’nın...

S evindi am a hep u z a k ta n ...

I Ay Sonra.

B

ehişkmm sezaryenle doğurmaya karar verdim hatta günümüz bile belb oldu ama sanınm tertipli, düzenli, her işi program­

lı olan babttianna değil de bana çekm işler ki plan programla hiç işleri yok kızlgım m . Zira sezaryeni filan b ek lem eyip gecen in iki­ sinde bizi hastane yoUanna düşürdüler.

Tam üç saat sûren sancı sonrasmda biri 2 k ilo 6 0 0 gram, diğeri 2 kilo 450 gram'hk kızlarım (M igros kıym a paketi gib i bir ifade oldu ama!) hayata merhaba dedi. Çok şey yaşadım bugüne kadar ama sa n ın m en büyük tecrü­ bem annelik olacak. İlk defa büyüdüğüm ü hissediyorum . Daha dünyaya geleli birkaç saat olm asm a rağm en elm a kadar kafalanyla Nü Sahra ve İrem Merve resmen hayatım ızm m erkezine otur­ muştu bile.

Erhan kucağmda kızlardan birini n azik çe tutm aya çalışırken "Yasemin bunlann ikisi de aynı, nasıl ayırt e d e ce ğ iz ? ” d iy e som nca Didem olağanca densizUği ile cevap verdi.

"Aman ne fark eder, ikisi de aynı zaten. S iz seslen in , bir tanesi üstüne almıp cevap verir nasıl olsa.”

Ba/ıa Şa/uDUe •‘N e dem ek ikisi de aynı? Ş am p u an m ı b en im k ızla n m ? O nlann ikisi de a y n b irer birey.” “ Yerim o n la n n b irey liğ in i.” “ Hem ben o n la n hem en ay ırt e d erim , m erak etm e sen.” “ Ö yle m i? M esela şu an k u ca ğ ın d a k i h an g isi Y asem in, hadi ayırt et b akalım .” Ç aktırm adan k u cağ ım d ak i m in ik b e b eğ im in k o lu n a tu ttu ru ­ lan künyeyi o k u m ay a çalıştım am a b a şarılı o lam ad ım m aalesef.

E rhan p lü m s e y e r e k “ B en d ek i N il S ah ra, şu d u ru m d a şen d e­ ki İrem M erve h a y a tım ,” dedi.

“A lışacağ ız elb et, d u r b a k a lım .”

G elen g iden ço k ve e tr a f ç iç e k ve o y u n ca k ta n geçilm iyor. O danın içini g eçtim k o rid o r b ile çiçek b a h ç e sin e d önm üş. B ir ara yü rü ­ yüş y ap m ak için şö y le b ir d o la n d ım d a g ö rd ü ğ ü m kocam an pelüş a y ıcık lar gerçek ten çok h o şu m a gitti.

Y anım a g elip y ü rü y e b ile y im d iy e elim i tutan E rh an ’a “Biz zaten b irço k şey ald ık , şim di h ed iy e de ço k gelir. H astaneye gön­ derilen tü m o y u n c a k ve b eb ek eşy aların ı çocuk esirgem eye g ö n ­ d erelim , h em en o rg an ize etsin ler,” dedim .

B iz zaten h astan ed e k o n u k lara ikram etm ek için çikolata, be­ b ek k u rab iy eleri ve h ed iy elik b ir şey ler hazırlanm ası için sipariş v e rm iştik am a k ü çü k h an ım lar b ek lem ey ip erkenden aram ıza k a­ tılm ay a k arar v erin ce o siparişleri iptal edip daha çabuk cevap a la b ileceğ im iz b ir yere, daha k olay b ir şeyler h a zırlattık ... Ney.se artık bu da b ö y le olsun.

A nnem de dahil olm ak üzere aile büyüklerinin çoğu gelen k o n u k lara ikram etm em iz için bebek kurabiyesi, m ufîin kekler

439

Sinem ük/ça

ve çikolata tarzı bir şeyler getirdiği için odanın içi çiçek bahçe­ sinden sonra birde mini patisserie şekline girdi.

Elbette ki suit bir odada dinleniyorum ama gelen giden o ka­ dar çok ki, bir türlü gözümü kapatıp uyumaya fırsatım olmadı. Çünkü bir de ağnm çok, hemşire ağn kesici ile kuvvetli bir uyku ilacı verdikten sonra annem odadaki herkesi yavaş yavaş dışan çıkarttı. İsabet oldu çünkü gözlerim kapanmaya başladı bile.

En son Didem kaldı odada...

“Annelik sana çok yakıştı Yasemin.”

“Gerçekten mi?”

“Evet.”

“Allah sana da nasip etsin inşallah D idem .”

“Amin.”

Yatağımın yanma gelip elim i kendi avuçlannın içine aldı.

“Sen benim dostum değil kardeşimsin biliyorsun değil mi Ya­ semin?” “Çoğu zaman beni çileden çıkartsan da sen de benim karde­ şimsin,” deyip gülümsedim.

“Ağrın var mı?”

“Var ama hafifledi gibi. Gözlerimin üzerine sanki biri otur­ muş gibi açmakta zorluk çekiyorum.”

“Uyu hadi, yepyeni bir yaşam başlıyor artık senin için kızlann ve kocan ile.”

Gözlerim istemsiz bir şekilde kapanıyor artık...

“Hep birlikte Didem.”

Didem yavaşça eğildi, alnımdan öpüp “Kendine çok iyi bak Yasemin ama gözüm arkada değil, biliyorum ki Erhan sana çok iyi bakacak,” dedi.

m

Bana Şans Dile Uyku ile uyanıklık arasında gözlerimi açıp baktığımda gör­ düğüm son şey, Didem’ in kapının önünde bana elini hafifçe sal­ layıp “Hoş çakal dostum,” dem esiydi...

Uyandıktan sonra annemin söylediğine göre aralıksız olarak dört saat uyumuşum. “ Hadi bakalım akşam yemeğin geldi.”

“Anne canım hiçbir şey istemiyor.” “ Saçmalama bebek emziriyorsun, canım istemiyor da ne de­ mek!” Şımarık bir çocuk gibi köşedeki sehpanın üzerinde duran muffin kekleri göstererek “ Anne bırak yemeği de şu keklerden versene bana, canım istedi,” dedim.

Annem “ Olur ama bir bardak süt iç hiç değilse yanında,” de­ yip ılık süt getirmeleri için kafeteryayı aradı. Annemin uzattığı keki alıp incelediğimde, üzerindeki ördek şekline dehşet içinde baktım.

“Bunları kim getirdi?”

“Feriha Teyzen yaptırmış, ne oldu ki?” “ Şu ördeklerin suratına bak ne sevimsiz. Aynı kendine benze­ yen kekler yaptırmış işte.”

“Yasemin çok ayıp.”

“Erhan nerede?”

“Eve gitti, duş alıp üzerini değiştirip gelecek.”

“Gitti mi herkes, oturma bölümünde kimse yok değil mi?”

“Yok, herkes gitti.”

Sinem flhça

“Aman iyi, Didem nerede?”

“O da gitti, bak mektubu orada kom odinin ü z e rin d e .”

“Mektup mu?”

“Evet, sana bir mektup bırakıp g itti.”

Birden bir gözümde bir şeyler can lan m ay a b aşlad ı; D id em ’in kendine iyi bak, hoşça kal d e m e si... U y kuya d a lm a k ü zereydim çok net hatırlamıyorum a m a ...

Bu mektup nereden çıktı ay n ca, sene o lm u ş 2 0 1 5 m ek tu p mu kaldı artık?

Birden kafamdan aşağıya kaynar su la r d ö k ü ld ü sanki. H oşça kal derken bu kız kendine bir şey y ap m ış o lm a sın A llah m uha­ faza!

Komodinin üzerindeki m ektubu y ırta rc asın a a çıp okum aya başladım...

Korkma korkma, k endim e bir şe y y a p ­ madım. © Sadece veda edecek g ü c ü b u la m a d ım kendimde ve kaçmayı tercih ettim d iy e lim ... Öyle yorulmuşum ki Yasemin; sa n ırım gerçek anlamda d in le n eb ilm e k için uzunca bir süre gerekli bana...

Neden yoruldum biliyor m usu n?

Hayal kırıklığı y a ş a m a k t a n ...

Ama asıl yorgunluğum, her haya! k ır ık ­ lığının arkasından yere düşü nc e c a n ım hiç acımamış gibi ayağa k a lk m a y a ç a l ış m a k ­ tan...

m

'Bana Şans 'Dile

Çok canım acıyordu be Yasemin... D uy­ g ular da bir bıçak g ib i bizi ya ra la ya b iliyorm uş m eğer...

H er y ık ılm ışlığ ım d a sa n ki dünya um u­ rum da d eğ ilm iş g ib i iyiyi oynam aktan, g i­ denin a rka sın d a n içim kan ağlarken g ü lü m ­ sem eye ça lışm a kta n g erçekten yoruldum . İlk d efa bu ka d a r sevd im ... Am a ne se v ­ m ek...

O ndan ö n cesin in ü zerin e kocam an bir ç izg i çekip so n ra sın a nokta bile koyam aya­ cak ka d a r çok sevd im ...

Onun vü cu d u n a sa p la d ık la rı bıçağı k ıs­ ka n d ım ka n ın a ka rıştı diye...

B o r a ’nın ta y in i P ra g ‘a çıktı. B ir gece a ra y ıp hadi sen de g e l b enim le dediğinden b eri a klım başım d a değil.

En zo ru sen d en a y rılm a k b iliyo r musun d o stu m ? B unun için sana söylem edim , söyleyeınediın daha d o ğ r u s u ...

O ka d a r a yrılm a zım olm uşsun ki bunca sened ir, sa n a n a sıl veda ederim onu bile b ile m e d im ...

K ızla rın ın

erken

sü rp rizi

olm asaydı

se n i h a va a la n ın d a n arayıp öyle söyleye­ c ek tim g id iyo ru m diye ama arkam dan m ek­ tup b ıra km a k kısm etm iş...

H iç kim seye veda edem edim

zaten.

D a h a kim sen in haberi yok. Tüm vize işlem ­

S ü ta n llliça.

lerini bile kim senin h a b e r i o l m a d a n h a l l e t ­ tim. gitm e kat d iy e c e k b ir s e s d u y m a k i s t e ­ mediğimden belki de...

Bu y a ş ım a k a d a r o k a d a r p r o b l e m o l ­ dum ki insanlara, a r t ı k h e r k e s a t tığ ım adımdan k o rk a r oldu.

Ama bu se fe r e m in e lle r d e y im . İ l k d e fa gece uykum dan u ya n ıp b ir e r k e ğ i s e y r e d i ­ yorum ve şu an o n u n la e! e le h iç b i l m e d i ­ ğim bir g e le c e ğ e d o ğ r u g i d i y o r u m ...

B a k b ir ş iir y a z d ım

B o r a 'y a ...

şırm a . b e n ş iir d e y a z a b i l i y o r u m .

E vet şa ­ ©

B ildiğim , em in o ld u ğ u m y a rın la r d a se n siz m u ts u z o la c a ğ ım a B ilm ediğim , ö n ü m ü g ö re m e d iğ im y a n n la r d a sen in le m u tlu o lm a y ı se ç tim ...

B elirsizliğinde aşk ı b u ld u m ...

G özlerim b ağ lıy d ı se n in le el e le y o la ç ık a r k e n G özlerim i a çtığ ım d a b e n d e s e n i, sen d e b e n i b u l d u m ...

Ne olacak nasıl yapacağız hiç bilm iyo­ rum ama bildiğim tek bir şey var; sevdiğim adamla gidiyorum...

Gece gündüz benimle uğraştın, yıllarca kahrımı çeklin Yasemin, hakkını helal el...

Arlık yüz yüze ne zaman görüşürüz bil-

miyorum ama seni şimdiden özledim man...

Kızlara hayal ettiğim gibi teyzelik yapa­ mayacağım ama senin bu durumdan hiç de şikâyetçi olacağını zannetmiyorum. © Komodinin çekmecesine iki küçük kese bıraktım; kızların adlarının yazılı olduğu birer künye. Bora Ağabeyleri ile benim on­ lara hediyemiz...

Bu arada kızları ayırt etmekte z o r la ­ nacaksan sana ufak bir tüyo vereyim. N il S a h r a ’nın dudağının hemen üzerinde m ini­ cik bir ben var tıpkı senin ki gib i... Oradan ayırırsın artık elma kafalı kızların ı. © Bu sefer o la ca k h is s e d iy o r u m ... B en de mutlu o la c a ğ ım ...

Bana şans dile...

Yasemin...

Ben g ittim ...

Yaşlar gözlerim e dolarken az ö n c e o d a y a g e tir ile n k ızla rım a bakıp birini ku cağım a aldım . D u d a ğ ın ın ü z e rin d ek i m in ic ik b en e hafifçe dokunup “Sen N il Sahra’sın , tan ıd ım s e n i,” d iy e fısıld a d ım ...

-SON-

Sinem Ylhça

Kitaba son noktayı koyarken seni anmamak olmaz...

Evleneceğimiz gün davetlilere ikram edeceğimiz paslanın üzerindeki minik kurdelelerin renginden tut, adadaki taş konağın bahçesinde oynayacak çocuklarımız için yaptıracağımız çocuk havuzuna kadar her şeyi planladığımız kocaman kocaman hayal­ lerimiz vardı seninle. Daha doğrusu ben şu olsun, bu böyle olsun diye karar verirken, senin her zamanki gibi benim heyecanıma gülümseyerek, o sakinliğin He 'Sen nasıl islersen övle olsun, gön­ lünden geçtiği gibi yap her şeyi. 'deyişin vardı...

Hesaba katmadık tabii ayrılıkları... Haddimizi aşıp büyük büyük hayaller kurduk o evin bahçesinde. Ben en sevdiğim yerde, senin göğsündeyken ya da şezlonglara uzanmış el ele yıldızları seyrederken... Çocuklarımızı evlendirdikten sonra yaşlılığımızda çıkacağı­ mız mavi yolculuğu bile planladık. Valizlerimizi hazırlarken ben gene kendi eşyalarımın kalabalığından, senin çok önemli bir şe­ yini almayı unuttum ve tartıştık hayallerimizde...

Birlikte kurduğumuz o hayalleri arlık haşka İnsanlarla ya­ şayacak olsak da, kocaman bir teşekkür de sana gelsin tüm yaşanmışlıklar için. Bu dünyada şimdide değil ama kim bilir belki de haşka bir zamanda, haşka bir boyutta devam ediyordur bizim aşkımız. Çocuklar hile büyümüştür belki de... Umarını o boyutla her şey yolundadır da, bari oradaki hikâye güze! biter. En büyük kalp acımın adı... KALBİNDEN ÖPERİM ERHAN...

m