Buitenpretjes

Curator Jasper Krabbé zette zelf als tiener zijn eerste piece-jes in Zuid, hij woonde om de hoek. Popart ontdekte hij door de comic blow-ups van Roy Liechtenstein in het Stedelijk, ook dichtbij. Maar JAZ, het alter ego waarmee hij zijn kunstcarrière begon, was liever buiten met zijn graffiti – de meest democratische kunst die er is, want buitenkunst is voor iedereen.

Artzuid is ook buiten en nét zo gratis als graffiti. Het samenstellen van deze tentoonstelling was dan ook een heerlijke terugkeer naar Krabbé’s jeugd.

Hij zegt het in zijn toespraak bij de opening: echte kunstenaars helpen je om in contact komen met de oorspronkelijke verwondering die je als kind nog hebt en die je kwijtraakt als volwassene. Dat klinkt bekend.

Picasso zei het al: ‘Elk kind is een kunstenaar. Het probleem zit ’m in hoe we kunstenaar kunnen blijven als we eenmaal groot zijn.’ Geen Picasso’s hier, maar wel kunstenaars die er net zo over denken, zoals Karel Appel met een beeld als een kleurige kindertekening, voorzien van royaal uitgespreide armen. Ga er op een druilerige dag voor staan en je voelt je humeur meteen beter worden.

Lekker Catchy

Met vijftig beelden kent Artzuid een grote diversiteit, ook al heeft Krabbé ze intuïtief uitgezocht op catchiness en streetpower. Een paar beelden zijn in opdracht gemaakt, maar de meeste zijn in bruikleen (geen hondenpis tegen de sokkels graag!). Toch zijn er kleine thema’s te ontwaren. Auto’s bijvoorbeeld. Op de door David Hockney met een auto-interieur beschilderde BMW zit een teckel op de achterbank. Voor de zekerheid staat die in een glazen kooi. Maar de punktrabant (met hanenkam) van Olaf Mooij staat gewoon in het groen, net als de zilveren sportwagen van Erwin Wurm, sowieso een leuke kunstenaar. Hij schreef een dieetboek waarbij je in acht dagen gegarandeerd twee maten meer krijgt. Zijn opgeblazen auto sluit er mooi bij aan.

Sprookjesfiguren

Het belangrijkste van deze editie is misschien wel de toegankelijkheid voor jeugd en kinderen. De jeugd heeft het tegenwoordig al moeilijk genoeg, en deze expositie is beslist iets om vrolijk van te worden. En creatief, want je krijgt zin om thuis weer een knutselof schilderhoek in te richten. Er ligt zelfs een surrealistisch uitvergrote teddybeer in het gras. Veel beelden zijn kleurig, met geel als leidraad. Sommige lijken uit een sprookje te komen, zoals de roze Spirit van Piet van de Kar of de huppelende koffiepot van Klaas Gubbels. Op de goudgespoten kubusbank van Job Smeets kun je gewoon gaan zitten. Sommige beelden nodigen uit tot aanraken of zelfs aaien, zoals de knalblauwe hond van Marjolijn Mandersloot. Onze persoonlijke favoriet is MUD. Erik Buijs, die van kleien houdt, schiep een aandoenlijk figuur van drie meter hoog die door de oranje bivakmuts toch ook een beetje eng is.

OUD EN NIEUW

Krabbé heeft zich bij zijn keuze laten leiden door het overbrengen van emoties en sterke vibes. ‘Transfer’