mis deze niet

Een Lekkere Dood

Museum Tot Zover heeft geen problemen met dat plakje cake bij de begrafenis. Integendeel: cake is lekker zacht en zoet, comfortfood bij uitstek. Maar tegenwoordig is er zo veel meer mogelijk op het gebied van troostvoedsel. Zo is de rouwbitterbal in opkomst, zeker bij een uitvaart later op de dag als er wijn gedronken wordt. En in Arabische culturen wordt standaard halva geserveerd. In de expo komen alle aspecten van het fenomeen rouwvoedsel aan bod, ook wat aan de overledene in de kist wordt meegegeven. De oude Egyptenaren gaven hun dierbaren al van alles mee voor de reis naar het hiernamaals, en het gebeurt nog steeds. Onlangs ging mijn oude kater de grond in met een half pakje boter. Daar hield hij zo van.

She Who Saw Beautiful Things

is hier dan ook een ander sleutelwoord. Waar anders zie je de rasechte Amsterdammer Appel in gesprek met de Amsterdamse street artist Frankey, die met zijn clandestiene afficheplakker Artzuid op zijn kop zet? De Appel is al in 1971 bedacht, Frankeys creatie is van dit jaar. De spirit van nu in gesprek met de founders van toen. Maar is het ene beeld gedateerder dan het andere? Helemaal niet, het gaat heel goed samen en levert inspirerende combinaties op. Elk weekend zijn er om 13.00 uur instaprondleidingen van ruim een uur. Aanmelden hoeft niet: verzamelen bij de winkel/kiosk naast het zeer aanbevelenswaardige terras midden in het groen.

Elke aanleiding om museum Willet-Holthuysen te bezoeken is goed, maar deze keer is er iets extra bijzonders te zien. Anohni (voor haar transitie bekend als zanger van Antony & The Johnsons en nu ‘associate artist’ van het Holland Festival) heeft speciaal voor het museumhuis een multimediale tentoonstelling ingericht. De Brits-Amerikaanse performer heeft een bijzondere band met Amsterdam, waar ze in haar jeugd een jaar woonde. Anohni maakt niet alleen contact met de mensen om zich heen, maar ook met het hout van oude panelen en stemmen die eerder de ruimtes vulden van oude huizen. Voor haar ‘een haast sjamanistische ervaring’ die hopelijk ook voor ons navoelbaar is.

De Prins En De Stad

In de late lente van 1868 kreeg Amsterdam prinselijk bezoek. De prins over wie het gaat, is Willem V, prins van Oranje-Nassau. Hij was geen koning (die hadden we toen nog niet), maar wel stadhouder, dus dit was een ontmoeting tussen de machtigste stad en de machtigste persoon van het land. Het volk kon kennismaken met de stadhouder en zijn gemalin tijdens rijtoeren, er werden feesten georganiseerd en de stad hing vol vlaggen. Tot diep in de nacht weerkaatsen de lichtjes in de grachten en dansten ruim duizend deftige genodigden op het bal in de Burgerzaal. We kunnen het meebeleven via beeld, geluid en bijzondere archiefstukken. En het Paleis zelf is sowieso de moeite waard.