መክብብ
ምዕራፍ1
1በኢየሩሳሌምየነገሠየሰባኪውየዳዊትልጅ ቃል።
2ከንቱከንቱነው፥ይላልሰባኪው፥ከንቱ ከንቱነው፤ሁሉከንቱነው።
3ከፀሐይበታችከሚደክመውድካምሁሉለሰው ምንይጠቅመዋል?
4ትውልድያልፋልትውልድምይመጣልምድር ግንለዘላለምትኖራለች።
5፤ፀሐይምወጣች፥ፀሐይምገብታለች፥ወደ ወጣበትምስፍራትቸኵላለች።
6ነፋሱወደደቡብይሄዳልወደሰሜንም ይመለሳል።ያለማቋረጥይሽከረከራል፥ ነፋሱምእንደዙሩይመለሳል።
7ወንዞችሁሉወደባሕርይሮጣሉ;ባሕሩግን
አልሞላም;ወንዞችወደሚመጡበትስፍራ ወደዚያይመለሳሉ።
8ሁሉበድካምየተሞላነው፤ሰውሊናገረው አይችልም፤ዓይንከማየትአይጠግብም፥
ጆሮምከመስማትአይሞላም።
9የሆነውነገርእርሱይሆናል;የተደረገውም እርሱየሚሆነውነው፤ከፀሐይምበታችአዲስ ነገርየለም።
10፤እነሆ፡ይህ፡አዲስ፡ነው፡የሚባል፡ነገ
ር፡አለ?ከእኛበፊትየነበረውአሮጌውዘመን
ሆኖአል።
11የቀድሞውንነገርየሚያስታውስየለም; ከዚያበኋላምለሚመጡትነገሮችመታሰቢያ አይሆንም።
12እኔሰባኪውበኢየሩሳሌምበእስራኤልላይ
ንጉሥነበርሁ።
13ከሰማይምበታችየሚደረገውንነገርሁሉ በጥበብእፈልግናእመረምርዘንድልቤን ሰጠሁ፤እግዚአብሔርምበእርሱይለማመዱበት ዘንድለሰውልጆችይህንከባድድካም ሰጣቸው።
14ከፀሐይበታችየሚደረገውንሥራሁሉ አየሁ፤እነሆም፥ሁሉከንቱናመንፈስን እንደመከተብነው።
15ጠማማውአይቀናም፥የጎደለውም አይቈጠርም።
16ከልቤ፡እነሆ፥ታላቅሆኛለሁ፥ከእኔም በፊትበኢየሩሳሌምከነበሩትሁሉይልቅ ጥበብንአግኝቻለሁ፡አልሁ፤ልቤም ጥበብንናእውቀትንብዙአወቀ።
17ጥበብንአውቅዘንድእብደትንናስንፍናን አውቅዘንድልቤንሰጠሁ፤ይህምደግሞ መንፈስንእንደመከተልእንደሆነ አስተዋልሁ።
18፤በጥበብ፡ብዛት፡ኀዘን፡ትበዛለችና፥ዕ ውቀትም፡የሚጨምር፡ኀዘንን፡ያበዛል። ምዕራፍ2
1በልቤ፡ሂድ፥በደስታእፈትንሃለሁ፥ ስለዚህምተደሰት፡አልሁ፤ይህምደግሞ ከንቱነው።
3
በልቤፈለግሁ፥ልቤንግንበጥበብ
ዘመንሁሉከሰማይበታችያደርጉት የነበረውንመልካምነገርእስካይድረስ ስንፍናንእይዝነበር።
4ታላቅሥራሠራሁኝ;ቤቶችንሠራሁኝ;የወይን እርሻዎችንተከልዬ;
5ገነትንናአትክልትንሠራሁኝ፥የፍሬም ዓይነትዛፎችንተከልሁባቸው።
6፤ዛፎችንየሚያበቅልእንጨትምአጠጣዘንድ የውኃገንዳዎችንሠራሁ።
7ባሪያዎችንናቈነጃጅቶችንገዛሁኝ፥ በቤቴምየተወለዱባሪያዎችነበሩኝ፤ከእኔ በፊትበኢየሩሳሌምከነበሩትሁሉይልቅ ታላቅናታናናሽከብቶችብዙሀብትነበረኝ።
8፤ብርንናወርቅን፥የንጉሶችንና የአውራጃዎችንምግምጃ
11፤እጄምየሠራችውንሥራሁሉ የደከምሁበትንምድካምተመለከትሁ፤ እነሆም፥ሁሉከንቱመንፈስንምእንደ መከተልነበረ፥ከፀሐይምበታችምንምትርፍ አልነበረም።
12ጥበብንናእብደትንስንፍናንአይዘንድ ተመለስሁ፤ከንጉሡበኋላየሚመጣውሰውምን ያደርጋል?አስቀድሞየተደረገውንእንኳን
13ብርሃንምከጨለማእንደሚበልጥ፥ጥበብ ከስንፍናእንድትበልጥአየሁ።
14የጠቢብሰውዓይኖችበራሱላይናቸው; ሰነፍግንበጨለማይሄዳል፤በሁሉምላይ አንድነገርእንዲደርስባቸውእኔራሴደግሞ አስተዋልሁ።
15
እኔምበልቤ።እኔስለምንጠቢብሆንሁ? እኔምበልቤ።ይህደግሞከንቱነውአልሁ።
16
ከሰነፍይልቅየጠቢብመታሰቢያየለምና፤ በሚመጣውዘመንአሁንያለውሁሉይረሳልና ጠቢቡስእንዴትይሞታል?እንደሞኝ.
17ስለዚህሕይወትንጠላሁ;ከፀሐይበታች የሚደረገውሥራከብዶብኛልና፥ሁሉከንቱ መንፈስንምእንደመከተልነውና።
18
ከፀሐይበታችምየሠራሁትንድካምሁሉ ጠላሁትከእኔበኋላላለውሰውእተወዋለሁ።
ለእርሱይተወዋል።ይህደግሞከንቱናታላቅ ክፋትነው።
22ከፀሐይበታችከደከመበትድካምሁሉ የልቡምጭንቀትለሰውምንአለው?
23ዘመኑሁሉኀዘንድካሙምሐዘንነውና፤ ልቡምበሌሊትአያርፍም።ይህደግሞ ከንቱነትነው።
24ለሰውከመብላትናከጠጣበድካሙምነፍሱን ደስከማሰኘትበቀርየሚሻለውነገርየለም። ይህደግሞከእግዚአብሔርእጅእንደሆነ አየሁ።
25ከእኔይልቅየሚበላወይስወደዚህ የሚፈጥንማንአለ?
26እግዚአብሔርበፊቱመልካምለሆነሰው ጥበብንናእውቀትንደስታንይሰጠዋል፤ ለኃጢአተኛግንበእግዚአብሔርፊትቸር ለሆነውይሰጥዘንድያከማችናያከማችዘንድ ድካምንይሰጣል።ይህምደግሞከንቱና የመንፈስመቃወስነው።
ምዕራፍ3
1ለሁሉጊዜአለው፥ከሰማይበታችምላለው ዓላማሁሉጊዜአለው።
2ለመወለድጊዜአለው፥ለመሞትምጊዜ አለው፤ ለመትከል ጊዜ አለው፥
የተተከለውንምለመንቀልጊዜአለው፤
3ለመግደልጊዜአለው፥ለመፈወስምጊዜ
አለው፤ለመፍረስጊዜአለው፥ለማነጽምጊዜ
አለው፤
4ለማልቀስጊዜአለው፥ለመሳቅምጊዜ አለው፤ለሐዘንጊዜአለውለመጨፈርምጊዜ አለው;
5ድንጋይለመጣልጊዜአለው፥ድንጋዮችን ለመገጣጠምምጊዜአለው፤ለመተቃቀፍጊዜ አለው፥ከመተቃቀፍምለመታቀብጊዜአለው፤
6ለማግኘትጊዜአለው፥ለመጥፋትምጊዜ
አለው፤ለመጠበቅጊዜአለው፥ለመጣልምጊዜ
አለው፤
7ለመቅደድጊዜአለው፥ለመስፋትምጊዜ
አለው፤ለዝምታጊዜአለው፥ለመናገርምጊዜ አለው፤
8ለመውደድጊዜአለውለመጥላትምጊዜ
አለው፤የጦርነትጊዜእናየሰላምጊዜ
9ለሚደክምበትሥራየሚሠራምንይጠቅመዋል?
10እግዚአብሔርለሰውልጆችእንዲደክሙበት የሰጣቸውንድካምአይቻለሁ።
11ሁሉንበጊዜውውብአድርጎሠራው፤ እግዚአብሔርምከመጀመሪያእስከፍጻሜ ድረስየሠራውንሥራማንምእንዳይመረምረው ዓለሙንበልባቸውአድርጓል።
12ሰውደስከሚለውበሕይወቱምመልካምን ከማድረግ በቀር መልካምነገር
እንደሌለባቸውአውቃለሁ። ፲፫እናምደግሞእያንዳንዱሰውይበላና ይጠጣዘንድእናበድካሙምሁሉይደሰትዘንድ ይህየእግዚአብሔርስጦታነው። 14እግዚአብሔርየሚያደርገውሁሉለዘላለም እንዲኖርአውቃለሁ፤ከእርሱምምንም ሊደረግበትከእርሱምሊወሰድአይችልም፤
አየሁ፥በዚያምክፉነገርእንዳለአየሁ። የጽድቅምስፍራበደልበዚያነበረ።
17በልቤ፡
እግዚአብሔርበጻድቅና በኃጢአተኛላይይፈርዳል፡አልሁ፤በዚያ ለዓላማናለሥራሁሉጊዜአለውና።
18
እግዚአብሔርእንዲገለጥላቸውእና እነርሱራሳቸውአራዊትእንደሆኑእንዲያዩ በልቤስለሰዎችልጆችሁኔታተናገርሁ።
19፤በሰውልጆችላይየሚደርሰውበእንስሳት ላይነውና።አንድነገርያገኛቸዋል፤አንዱ እንደሚሞትሌላውምእንዲሁይሞታል፤ ለሁሉምአንድእስትንፋስአላቸው;ሰው ከእንስሳበላይየበላይነትእንዳይኖረው፥ ሁሉከንቱነውና።
20ሁሉምወደአንድቦታይሄዳሉ;ሁሉም ከአፈርናቸውሁሉምእንደገናወደአፈር ይለወጣሉ።
21የሰውመንፈስወደላይየሚወጣውን የአውሬውንምመንፈስወደምድርየሚወርድ
22፤ስለዚህ፡ሰው፡በገዛ፡ሥራው፡ደስ፡ብሎ ፡ደስ፡ብሎ፡ከመደሰት፡በቀር፡የሚበልጥ፡ ምንምእንደሌለ፡አያለሁ።ይህእድል ፈንታውነውናከእርሱበኋላየሚሆነውንያይ ዘንድማንያመጣው? ምዕራፍ4
1
እኔምተመለስሁ፥ከፀሐይበታችም የሚደረገውንግፍሁሉተመለከትሁ፤እነሆም የተገፉትንሰዎችእንባአየሁ፥ የሚያጽናናቸውም አልነበረም። ከጨቋኞቻቸውምወገንኃይልነበረ።አጽናኝ ግንአልነበራቸውም።
2ስለዚህገናበሕይወትካሉትይልቅ የሞቱትንሙታንንአመሰገንሁ።
3አዎን፣ከፀሐይበታችየሚደረገውንክፉ ሥራካላዩትከሁለቱምገናካልሆኑት ይሻላል።
4ስለዚህሰውበባልንጀራውእንዲቀናበት ድካምንሁሉትክክለኛውንሥራምሁሉአየሁ። ይህደግሞከንቱነትናየመንፈስመቃወስ ነው።
5ሰነፍእጁንበአንድነትያጠቃለለሥጋውንም ይበላል።
6ሁለቱምእጆችበድካምናበመንፈስጭንቀት ከመሞላትበጸጥታአንድእፍኝይሻላል።
7እኔምተመለስሁከፀሐይበታችምከንቱነትን አየሁ።
8ብቻውንአለሁለተኛምየለም።ልጅም ወንድምምየለውምለድካሙሁሉግንፍጻሜ የለውም።ዓይኑምከሀብትአይጠግብም።
10ቢወድቁአንዱባልንጀራውንያነሣዋልና፤ ብቻውንግንሲወድቅወዮለት።የሚደግፈው ሌላየለውምና።
11ዳግመኛምሁለትአብረውቢተኛይሞቃሉ፤ ብቻውንግንእንዴትይሞቃል?
12አንዱምቢያሸንፈውሁለቱይቃወሙት። ሦስትየተገመደገመድምፈጥኖአይሰበርም።
13ድሀናጠቢብሕፃንሽማግሌናተላላንጉሥ ይሻላል።
14ከወኅኒ ሊነግሥመጥቶአልና፤ በመንግሥቱምየተወለደድሀይሆናል።
15ከፀሐይበታችየሚሄዱትንሕያዋንሁሉ፥ በእርሱፋንታከሚነሣውሁለተኛልጅጋር ተመለከትሁ።
16ለሕዝቡሁሉ፥ከእነርሱምበፊትለነበሩት ሁሉፍጻሜየለውም፤በኋላምየሚመጡት በእርሱደስአይላቸውም።ይህደግሞከንቱ ነውመንፈስንምእንደመከተልነው።
ምዕራፍ5
1ወደእግዚአብሔርቤትበሄድህጊዜ እግርህንጠብቅ፥ለመስማትምየሰነፎችን መሥዋዕትከመስጠትይልቅተዘጋጅ፤ክፉ እንዲያደርጉአያስቡምና።
2እግዚአብሔርበሰማይአንተምበምድርነህና በአፍህአትቸኵል፥በእግዚአብሔርምፊት ይናገርዘንድልብህአይቸኵል፤ስለዚህ ቃልህጥቂትትሁን።
3ሕልምበሥራብዛትይመጣል፤የሰነፍ ድምፅምበቃላትብዛትይታወቃል።
4ለእግዚአብሔርስእለትበተሳልህጊዜ ለመፈጸምአትዘግይ።በሰነፎችደስ አይለውምናየተሳልኸውንክፈል።
5ስእለትንከምትፈፅምባትሳልይሻላል።
6አፍህንሥጋህንኃጢአትያደርግዘንድ አትፍቀድ።ስሕተትነውብለህበመልአኩፊት አትናገር፤እግዚአብሔርበድምፅህስለምን ይቈጣልየእጆችህንምሥራያፈርሳል?
7፤በሕልምብዛትናበብዙቃልደግሞልዩልዩ ከንቱነገርአለ፤አንተግንእግዚአብሔርን
ፍራ።
8በአውራጃውስጥየድሆችንሲበድሉ፥
ፍርድንናጽድቅንምሲያጣምሙብታይ፥ በነገሩአትደነቅ፤ከልዑልከፍያለእርሱ ይመለከታልና።ከእነርሱምከፍያለአለ።
9የምድርምትርፍለሁሉነው፤ንጉሡም በእርሻይገዛል።
10ብርንየሚወድድብርአይጠግብም፤ትርፍን በማግበስበስየሚወድድ፥ይህደግሞከንቱ ነው።
11ሀብትሲበዛየሚበሉትይበዛሉ፤ በዓይናቸውከማየትበቀርለባለቤቱምን ይጠቅመዋል?
12ጥቂትወይምብዙቢበላየሠራተኛእንቅልፍ ይጣፍጣል፤የባለጠጋጥጋብግንእንቅልፍን አይተውትም።
13ከፀሐይበታችያየሁትክፉክፉነገርአለ፥ እርሱምለጉዳቱየተጠራቀመባለጠግነት ነው።
14፤ያሀብትግንበክፉድካምይጠፋል፤ወንድ
16ይህምደግሞክፉነገርነው፤እንደመጣ
ይጠቅመዋል?
17፤በዘመኑ፡ዅሉ፡በጨለማ፡ይበላል፥ብዙ፡ ኀዘንና፡ቍጣ፡ከደዌው፡ጋራ።
18
ያየሁትእነሆ፥የሚበላናየሚጠጣ እግዚአብሔርምበሰጠውበሕይወቱዘመንሁሉ ከፀሐይበታችበሚደክምበትድካምሁሉደስ ይለውዘንድመልካምናያማረነው፤የእሱ ድርሻነው።
እግዚአብሔርም ባለጠግነትንና ባለጠግነትንየሰጠውከእርሱምይበላዘንድ እድልፈንታውንምይወስድዘንድበድካሙም ደስይለውዘንድሥልጣንንየሰጠውሰውሁሉ። ይህየእግዚአብሔርስጦታነው።
20የሕይወቱንዘመንብዙአያስብምና። እግዚአብሔርበልቡደስታመለሰለትና። ምዕራፍ6
1ከፀሐይበታችያየሁትክፉነገርአለ፥ በሰውምዘንድየተለመደነው።
2እግዚአብሔርባለጠግነትንናባለጠግነትን ክብርንምየሰጠውሰውከሚወደውሁሉለነፍሱ ምንምሳያጎድል፥እግዚአብሔርግንከእርሱ ይበላዘንድሥልጣንአልሰጠውም፥እንግዳ ይበላዋልእንጂይህከንቱነውክፉበሽታ ነው።
3ሰውመቶልጆችንቢወልድ፥ዕድሜውምብዙ እንዲሆን፥ነፍሱምመልካምንባትጠግብ፥ መቃብርምባይኖረው፥ብዙዓመትምቢኖረ፥ ያለጊዜውመወለድከእርሱይሻላልእላለሁ።
4በከንቱይመጣልና፥በጨለማምይሄዳል፥ ስሙምበጨለማይሸፈናል።
5ፀሐይንምአላየምአላወቀምም፤ይህም ከሌላውየበለጠዕረፍትአለው።
6ሺህዓመትሁለትጊዜቢነገር፥መልካምን አላየም፤ሁሉወደአንድስፍራአይሄዱምን?
7፤የሰው፡ድካም፡ዅሉ፡ለአፉ፡ነው፥ነገር፡ ግን፡ምኞት፡አይጠግብም።
8ከሰነፍይልቅጠቢብያለውምንድርነው? በሕያዋንፊትመሄድንየሚያውቅድሀምን አለው?
9በምኞትከመቅበዝበዝዓይንማየትይሻላል ይህደግሞከንቱመንፈስንምእንደመከተል ነው።
10
የተባለውአስቀድሞተጠርቷል፥ሰውም እንደሆነታወቀ፥ከእርሱምከሚበረታውጋር
ምዕራፍ7
1መልካምስምከከበረቅባትይሻላል;እና
የሞትቀንከመወለድቀንይልቅ.
2ወደግብዣቤትከመሄድወደልቅሶቤትመሄድ ይሻላል፤ይህየሰውሁሉመጨረሻነውና። ሕያዋንምበልቡያኖራሉ።
3ከሳቅኀዘንይሻላል፤ከፊትኀዘንየተነሣ ልብይሻላልና።
4የጠቢባንልብበልቅሶቤትነው፤የሰነፎች ልብግንበደስታቤትነው።
5ሰውየሰነፎችንመዝሙርከሚሰማየጠቢባን ተግሣጽመስማትይሻላል።
6ከድስትበታችእሾህእንደሚጮኽየሰነፍ ሳቅእንዲሁነውናይህደግሞከንቱነው።
7ግፍጠቢብንያሳብዳል።ስጦታምልብን ያጠፋል።
8የነገርፍጻሜውከመጀመሪያውይሻላል፤ በመንፈስምታጋሽበመንፈስትዕቢተኛነው።
9በመንፈስህለቍጣአትቸኵል፤ቍጣበሰነፎች እቅፍላይነውና።
10አንተ።ስለዚህነገርበጥበብ አትጠይቅምና።
11ጥበብከርስትጋርመልካምናት፤በእርሷም ፀሐይንለሚመለከቱትርፋቸው።
12ጥበብመታመኛነውናገንዘብምመጠጊያ ናት፤የዕውቀትምብልጫግንጥበብላሉት ሕይወትንትሰጣለች።
13የእግዚአብሔርንሥራተመልከት፤እርሱን ያጣመመውንማንሊያቀናውይችላል?
14በመልካምቀንደስይበልህ፥በመከራቀን ግንአስተውል፤ሰውከእርሱበኋላምንም እንዳያገኝእግዚአብሔርአንዱንበሌላው ፊትአቆመው።
15በከንቱነቴዘመንሁሉንአይቻለሁ፤ጻድቅ ሰውበጽድቁይጠፋል፥ኃጥእምበኃጢአቱ ዕድሜውንየሚያረዝምአለ።
16በብዙጻድቅአትሁኑ።ራስህንጠቢብ
አታድርግ፤ስለምንራስህንታጠፋለህ?
17ከኃጢአተኞችምበላይአትሁን፥ሞኝም አትሁን፤ጊዜህሳይደርስስለምንትሞታለህ?
18ይህንብትይዘውመልካምነው;አዎን፥ ደግሞምከዚህደግሞእጅህንአታንሳ፤
እግዚአብሔርንየሚፈራከሁሉምይወጣልና።
19በከተማውስጥካሉአሥርኃያላንይልቅ ጥበብጠቢባንንታበረታለች።
20በምድርላይመልካምንየሚያደርግ ኃጢአትንምየማያደርግጻድቅሰውየለምና።
21ደግሞምከሚነገሩትቃልሁሉአትጠንቀቅ። ባሪያህሲረግምህእንዳትሰማ።
22አንተራስህደግሞሌሎችንእንደረገምህ ልብህብዙጊዜያውቃልና።
23ይህንሁሉበጥበብፈትጬአለሁ፤ጠቢብ
እሆናለሁአልሁ።ግንከእኔበጣምየራቀ ነበር
24የራቀእጅግምየጠለቀውንማንያውቀዋል?
25አውቅናእመረምርዘንድጥበብንና የነገርንምክንያትእፈልግዘንድ የስንፍናንናእብደትንምክፋትአውቅዘንድ
28
ከሺህመካከልአንድሰውአገኘሁ።ነገርግን ከእነዚያሁሉአንዲትሴትአላገኘሁም።
29እነሆ፥ይህንብቻአገኘሁ፤እግዚአብሔር ሰውንቅንአድርጎእንደሠራው፤ግንብዙ ፈጠራዎችንፈልገዋል. ምዕራፍ8
1እንደጠቢብሰውማንነው?የነገርንምፍቺ ማንያውቃል?የሰውጥበብፊቱንታበራለች፥ የፊቱምድፍረትይለወጣል።
2የእግዚአብሔርንመሐላየንጉሡንትእዛዝ እንድትጠብቅእመክርሃለሁ።
3ከፊቱለመውጣትአትቸኩል፤በክፉነገር አትቁም፤ ደስየሚያሰኘውንሁሉ ያደርጋልና።
4የንጉሥቃልባለበትሥልጣንአለ፤ማንስ። ምንታደርጋለህ?
5ትእዛዝንየሚጠብቅክፉነገርአይሰማውም፤ የጠቢብምልብጊዜንናፍርድንያውቃል።
6ለነገሩሁሉጊዜናፍርድአለውናስለዚህ የሰውመከራበእርሱላይብዙነው።
7የሚሆነውንአያውቅምና፤መቼእንደሚሆን ማንይነግሮታል?
8መንፈሱንለመያዝበመንፈስላይሥልጣን ያለውማንምየለም;በሞትምቀንሥልጣን የለውም፤በዚያምሰልፍፈሳሽየለም። ኃጢአትምየተሰጡትንአያድናቸውም።
9ይህንሁሉአይቻለሁከፀሐይበታችም በተሠራውሥራሁሉልቤንሰጠሁ፤ሰውሌላውን በክፉየሚገዛበትጊዜአለው።
10ክፉዎችምተቀብረውአየሁ፥ከመቅደስም ስፍራመጥተውሲሄዱ፥ይህንምባደረጉባት ከተማተረሱ፤ይህደግሞከንቱነው።
11
በክፉሥራላይፍርዱፈጥኖ ስለማይፈጸም፣ስለዚህየሰውልጆችልብ ክፉንለማድረግበውስጣቸውያዘ።
12
ኃጢአተኛመቶጊዜክፉንቢያደርግዘመኑም ቢረዝም፥እግዚአብሔርንለሚፈሩበፊቱም ለሚፈሩትመልካምእንዲሆንአውቃለሁ።
13
ለኃጥኣንግንመልካምአይሆንም፥ ዕድሜውንምእንደጥላአያረዝምም። በእግዚአብሔርፊትአይፈራምና።
14በምድርላይየተደረገከንቱነገርአለ; እንደኃጢአተኞችሥራየሚደርስባቸው ጻድቃንሰዎችእንዲኖሩ;እንደጻድቃንሥራ የሆነባቸውክፉሰዎችደግሞአሉ፤ይህደግሞ ከንቱነውአልሁ።
17የእግዚአብሔርንምሥራሁሉአየሁ፥
ከፀሐይበታችየሚደረገውንሥራሰውመርምሮ ሊያውቅአይችልም፤ሰውሊፈልገውቢደክም አያገኘውም፤አዎተጨማሪ;ጠቢብሰው
ሊያውቀውቢያስብእንኳሊያገኘው አይችልም።
ምዕራፍ9
1ጻድቃንና ጥበበኞች ሥራቸውም በእግዚአብሔርእጅእንዳለይህንሁሉ እናገርዘንድበልቤአሰብሁ፤በፊታቸው ባለውሁሉፍቅርንናጥላቻንየሚያውቅ የለም።
2ሁሉነገርለሁሉእንዲሁነው፤ለጻድቅና ለኃጥኣንአንድክስተትነው፤ለመልካምና ለንጹሕለርኵስም;የሚሠዋእናየማይሠዋው፤ መልካሙእንደሆነኃጢአተኛውእንዲሁነው። የሚምልምመሐላእንደሚፈራነው።
3ከፀሐይበታችበሚደረጉትነገሮችሁሉይህ ክፉነው፥ለሁሉምአንድክስተትይሆናል፤ የሰውልጆችምልብበክፋትተሞልቷል፥ በሕይወትምሲኖሩበኋላምበልባቸውእብደት አለ።ወደሙታንእንደሚሄዱ
4ከሕያዋንሁሉጋርአንድየሆነተስፋ አለው፤ከሞተአንበሳሕያውውሻይሻላልና።
5ሕያዋንእንዲሞቱያውቃሉና፤ሙታንግን ምንምአያውቁም፥ደግመምደመወዛ የላቸውም።መታሰቢያቸውተረስቷልና።
6ፍቅራቸውናጥላቸውቅንዓታቸውምአሁን ጠፍቶአል።ከፀሐይበታችምበሚሠራውሁሉ ለዘላለምዕድልፈንታየላቸውም።
7ሂድ፥እንጀራህንበደስታብላ፥ወይንህንም በደስታጠጣ።እግዚአብሔርሥራህንአሁን
ተቀብሎአልና
8ልብስህሁልጊዜነጭይሁን;ለራስህምቅባት
አይጎድልብህ።
9ከንቱነትህከፀሐይበታችበሰጠህ
በከንቱነትህዘመንሁሉከምትወደውሚስት
ጋርበደስታኑር፤በዚህሕይወትና በምታደርገውድካምእድልፈንታህይህ ነውና።ከፀሐይበታችይወስዳል።
10እጅህታደርግዘንድያገኘችውንሁሉ
በኃይልህአድርግ።አንተበምትሄድበት መቃብርውስጥሥራወይምአሳብዕውቀትም ጥበብምየለምና።
11ተመልሼምከፀሐይበታችአየሁ፤ሩጫው ለፈጣኖች፥ሰልፍምለኃያላን፥እንጀራም ለጠቢባን፥ባለጠግነትምለአስተዋዮች፥ ሞገስምለአስተዋዮችእንዳልሆነአየሁ። ጊዜናዕድልግንበሁሉምላይ ይደርስባቸዋል።
12፤ሰውምዘመኑንአያውቅም፤በክፉመረብ እንደተያዙዓሦች፥በወጥመድምእንደተያዙ ወፎች።እንዲሁየሰውልጆችበክፉጊዜ በድንገትሲወድቅባቸውይጠመዳሉ።
13ይህንጥበብደግሞከፀሐይበታች አይቻለሁ፥ለእኔምታላቅሆነችኝ።
14ታናሽከተማነበረች፥በእርስዋምውስጥ
16እኔም፡ከኃይልይልቅጥበብትሻላለች፤ ነገርግንየድሀጥበብየተናቀችናት፥ቃሉም አይሰማም።
17
በሰነፎችመካከልከሚገዛውጩኸትይልቅ የጠቢባንቃልበጸጥታይሰማል።
18ከጦርመሣሪያጥበብትበልጣለችአንድ ኃጢአተኛግንብዙመልካምነገርንያጠፋል። ምዕራፍ10
1የሞቱዝንቦችየሰባተኛውንሽቱሽታውን ያወጣሉ፤እንዲሁትንሽስንፍናበጥበብና በክብርየተመሰከረለትንታዋርዳለች።
2የጠቢብሰውልብበቀኙነው፤የሰነፍልብ ግንበግራውነው።
3ደግሞም፣ሰነፍበመንገድሲሄድጥበቡ ታጣለች፣እናምለሁሉምእኔሞኝእንደሆነ ይናገራል።
4የገዥውመንፈስበአንተላይቢነሣ፥
5ከፀሐይበታችያየሁትክፉነገርአለ፥
ጠጎችምበዝቅተኛስፍራተቀምጠዋል።
7ባሪያዎችበፈረስላይተቀምጠው፣አለቆችም እንደባሪያዎችበምድርላይሲሄዱአየሁ።
8ጕድጓድየሚቈፍርይወድቃል;አጥርን የሚሰብርምእባብይነክሰዋል።
9ድንጋዮቹንየሚነቅልበእርሱይጎዳል። እንጨትንምየሚሰነጥቅበእርሱአደጋ ይደርስበታል።
10ብረቱየተደበደበእንደሆነባይነድምያን ጊዜአብዝቶያበረታልጥበብግን ትጠቅማለች።
11፤በእውነትእባቡያለአስማትይነክሳል። እናአጭበርባሪከዚህየተሻለአይደለም.
12
የጠቢብሰውአፍቃልቸርነው፤የሰነፍ ከንፈርግንራሱንይውጣል።
13
የአፉቃልመጀመሪያስንፍናነው፥ የንግግሩምፍጻሜክፉእብደትነው።
14
ሰነፍደግሞበቃላትየተሞላነው፤ሰው የሚሆነውንአያውቅም።ከእርሱምበኋላምን ይሆናል?ማንስይነግረዋል?
15የሰነፎችድካምእያንዳንዱንያደክማል፥ ወደከተማምመሄድንአያውቅምና።
16አንቺምድር፥ንጉሥሽሕፃንበሆነጊዜ አለቆችሽምበማለዳሲበሉ፥ወዮልሽ!
17፤አንተ፡ምድር፡ሆይ፡ንጉሥሽ፡የመኳንን ት፡ልጅ፡በኾነ፡ጊዜ፡አለቃዎችሽም፡በጊዜ
የሰማይወፍድምፅንይሸከማልናክንፍ ያለውምነገሩንይናገራል።
ምዕራፍ11
1እንጀራህንበውኃላይጣለውከብዙቀን በኋላታገኘዋለህና።
2ለሰባትደግሞለስምንትዕድሉንስጥ። በምድርላይምንክፉነገርእንደሚሆን አታውቅምና.
3ደመናትዝናብቢሞላበምድርላይ ይፈስሳሉ፤ዛፉምወደደቡብወይምወደሰሜን ቢወድቅዛፉበወደቀበትስፍራበዚያ ይሆናል።
4ነፋስንየሚመለከትአይዘራም;ደመናንም የሚመለከትአያጭድም።
5የመንፈስመንገድምንእንደሆነ አጥንቶችምበማሕፀንውስጥእንዴት እንዲያድጉእንደማታውቅሁሉንየፈጠረውን የእግዚአብሔርንሥራአታውቅም።
6በማለዳዘርህንዝራ፥በማታምጊዜእጅህን አትዝጋ፤ይህወይምያወይምያንወይምሁለቱ መልካምእንዲሆኑአታውቅምና።
7ብርሃንበእውነትጣፋጭነውዓይንም ፀሐይንማየትያማረነው።
8ነገርግንሰውብዙዘመንቢኖረውበሁሉም ደስቢለው፥እርሱግንየጨለማውንዘመን ያስብ;ብዙይሆናሉና።የሚመጣውሁሉከንቱ ነው።
9ጐበዝሆይ፥በጕብዝናህደስይበልህ። በጕብዝናህምወራትልብህደስይበልህ፥ በልብህምመንገድበዓይንህምፊትሂድ፤ ነገርግንስለዚህነገርሁሉእግዚአብሔር ወደፍርድእንዲያመጣህእወቅ።
10፤ስለዚህ፡ኀዘንን፡ከልብኽ፡አውልቅ፥ከ ሥጋኽም፡ክፉን፡አስወግድ፥ሕፃንነትና፡ጕ ብዝና፡ከንቱናቸውና።
ምዕራፍ12
1፤ክፉውቀንሳይመጣበጕብዝናህወራት ፈጣሪህንአስብ፥ዓመታትምሲቃረቡደስ አይለኝምስትል፤
2ፀሐይወይምብርሃንወይምጨረቃወይም ከዋክብትሳይጨልሙደመናትምከዝናብበኋላ አይመለሱም።
3ቤትጠባቂዎችበሚንቀጠቀጡበትቀን፥ ኃያላኑምበሚሰግዱበትቀን፥ወፍጮዎችም ጥቂትስለሆኑበቆሙበት፥በመስኮትም የሚያዩየሚጨልሙበትቀን፥
4፤የመፍጨትድምፅባለቀጊዜደጆቹ በመንገድላይይዘጋሉ፥ከወፍምድምፅ የተነሣይነሣል፥የዝማሬምሴቶችልጆችሁሉ ይዋረዱ።
5ከፍያለውንነገርበሚፈሩጊዜ፥ፍርሃትም በመንገድላይይሆናል፥የለውዝዛፍም ሲያብብአንበጣምሸክምበሆነጊዜ፥ምኞትም ሲቀር፥ሰውወደረጅምቤቱይሄዳልና ሀዘንተኞችበየመንገዱይሄዳሉ
6ወይውን፡የብር፡ገመዱ፡ወይመጽእ፡ ወርቂ፡ውእቱ፡ውስተ፡ውስተ፡ውስተ፡
እግዚአብሔርይመለሳል።
8ከንቱከንቱ፥ይላልሰባኪው።ሁሉከንቱ ነው።
9ከዚህምበላይሰባኪውጠቢብስለነበረ ሕዝቡንአሁንምእውቀትንአስተማረ፤ አዎን፣ጥሩትኩረትሰጠ፣እናምፈለገ፣እና ብዙምሳሌዎችንአዘጋጀ።
10
ሰባኪውደስየሚያሰኘውንቃልያገኝዘንድ ፈለገየጻፈውምቅንእርሱምየእውነትቃል ነበረ።
11
የጥበበኞችቃልእንደመውጊያነው፥ በአንድእረኛምዘንድእንደተሰጡበማኅበር አለቆችእንደተቸነከሩችንካሮችናቸው።
12
ከዚህምበላይ፥ልጄሆይ፥በዚህተግሣጽ፤ ብዙመጻሕፍትንመሥራትመጨረሻየለውም። ብዙጥናትምየሥጋድካምነው።
13የነገሩንሁሉመደምደሚያእንስማ፤ እግዚአብሔርንፍራ፥ትእዛዙንምጠብቅይህ የሰውሁለንተናውነውና።
14እግዚአብሔርሥራንሁሉ፥የተሰወረውንም ነገርሁሉ፥መልካምምቢሆንክፉምቢሆን፥ ወደፍርድያመጣዋልና።