Habakuk 1. KAPITULUA 1 Habakuk profetak ikusi zuen zama. 2. Jauna, noiz arte oihu egingo dut, eta ez duzu entzungo! oihu egizu ere bortizkeriaz, eta ez duzu salbatuko! 3. Zergatik erakusten didazu gaiztakeria, eta atsekabea ikustera eragiten didazu? zeren harrapakina eta bortizkeria nire aurrean daude, eta badira liskar eta liskarra sortzen dutenak. 4. Orregatik, legea laxatu da, eta juizioa ez da inoiz irtengo: zeren gaiztoak zintzoa inguratzen du; beraz, epai okerra egiten da. 5. Begira itzazue nazioen artean, eta begiratu, eta miresgarri harritu: zeren obra bat egingo dut zuen egunetan, zeina ez duzuen sinetsiko, esan arren. 6. Zeren, horra, altxatzen ditut Kaldearrak, nazio mingotsa eta presatsu hura, zeinak lur zabalera joango dena, haienak ez diren bizilekuen jabe izateko. 7. Ikaragarriak eta ikaragarriak dira: beren epaia eta beren duintasuna beren kabuz aterako dira. 8. Haien zaldiak ere lehoinabarrak baino bizkorragoak dira, eta arratseko otsoak baino sutsuagoak dira; hegan egingo dute jateko presa duen arranoa bezala. 9. Denak bortizkeriagatik etorriko dira: beren aurpegiak ekialdeko haizea bezala altxatuko dira, eta gatibuak hondarra bezala bilduko dituzte. 10. Eta isekatuko dituzte erregeak, eta printzeak isekatuko dituzte; zeren hautsak bilduko dituzte eta hartuko dute. 11. Orduan aldatuko da bere gogoa, eta igaroko da, eta ofendituko da, bere ahalmen hau bere jainkoari egotziz. 12. Ez al zara betiko, Jauna, ene Jainkoa, ene Santua? ez gara hilko. Jauna, epaitzeko ezarri dituzu; eta, Jainko ahaltsua, zuzentzeko ezarri dituzu. 13. Zu gaiztakeria ikustea baino begi garbiagokoa zara, eta ezin diezazuke gaiztakeriari begiratu: zergatik begiratzen diezu gaiztoak bera baino zintzoagoa den gizona irensten duenean? 14. Eta egiten ditu gizonak itsasoko arrainak bezela, hekien buruzagirik ez duten arrastaka bezala? 15. Hartzen dituzte guziak angeluarekin, harrapatzen dituzte beren sarean, eta biltzen dituzte beren herrestan: horregatik pozten dira eta pozten dira.
16. Beraz, beren sareari sakrifizioak egiten dizkiote, eta intsentsua erretzen dute beren arrastoari; zeren haien zatia gizena baita, eta haragia ugaria. 17. Hustuko al dute bada beren sarea, eta ez al dute etengabe nazioak hiltzeko barkatuko? 2. KAPITULUA 1. Nere zaintzapean geldituko naiz, eta dorrearen gañean ezarriko naiz, eta begira egongo naiz, zer esango didan, eta zer erantzungo dudan epaitzen nautenean. 2. Eta erantzun zidan Jaunak, eta esan zuen: Idatzi ikuskera, eta egin ezazu argi tauletan, irakurtzen duenak korrika egin dezan. 3. Zeren oraino ikuspena denporarako da, baina azkenean mintzatuko da, eta ez gezurrik esango; seguru etorriko baita, ez da geldituko. 4. Huna, altxatua den bere arima ez da zuzena haren baitan: baina justoak bere fedeaz biziko dira. 5. Bai-ere, ardoaren bidez transgreditzen duelako, gizon harroa da, eta ez du etxean gordetzen, bere nahia infernuan bezala hedatzen duena, eta heriotza bezala dena, eta ezin ase daitekeen, baina beregana biltzen dituen nazio guztiak, eta hari guztiak pilatzen dizkiona. jendea: 6. Ez al dute hauek guziek hartuko haren kontra parabolarik, eta esaera burlagarririk haren kontra, eta esango: Ai berea ez dena handitzen duenari! zenbat? eta buztin lodiz zamatzen duenari! 7. Ez al dira bat-batean jaikiko kosk egingo zaituztenak, eta esnatuko zaituztenak, eta zu izanen haientzat harrapakintzat? 8. Asko nazio hondatu dituzulako, herriaren aztarna guziak hondatuko zaituzte; gizonen odolagatik, eta lurreko, hiriaren eta han bizi diren guztien bortizkeriagatik. 9. Zoritxarrekoa bere etcheari gutizia gaiztoa gutiziatzen dionari, bere habia goian jarri dezan, gaiztoaren boteretik libra dadin! 10. Zure etcheari lotsari jaramon egin diozu jende asko moztuz, eta bekatu egin duzu zure animaren aurka. 11. Zeren harriak oihu egingo du hormatik, eta zurezko habeak erantzungo du. 12. Ai zorigaiztoko hiri bat odolez eraikitzen duena, eta gaiztakeriaz hiria finkatzen duena! 13. Huna, ez al da ejertzitoen Jaunarengandik erria sutan lan eginen duena, eta erria nekatuko dela hutsalkeriagatik? 14. Zeren lurra beteko da Jaunaren aintzaren ezagutzaz, urak itsasoa estaltzen duten bezala. 15. Zoritxarrekoa bere hurkoari edaten ematen dionari, zure botila jartzen diona, eta hura ere
mozkortzen duena, haien biluztasunari begira dezazun! 16. Aintzarako lotsaz betea zara: zu ere edan, eta zure prepuzio gera dadila: zuregana itzuliko da Jaunaren eskuineko kopa, eta lotsagarrizko isuriak zure aintza gainean. 17. Zeren Libanoko bortizkeriak estaliko zaituzte, eta abereen harrapakinak, gizonen odolagatik, eta lurraldeko, hiriaren eta han bizi diren guzien bortizkeriagatik. 18. Zertarako balio dion irudi zizelkatuari, egin duenak landu duenak? irudi urtua, eta gezurraren irakaslea, bere obraren egileak bertan itxaroten duela, idolo mutuak egiteko? 19. Zoritxarrez basoari erraiten dionari: Esna zaitez; harri mutuari: Jaiki, irakatsiko du! Huna, urrez eta zilarrez estalita dago, eta ez dago batere arnasa haren erdian. 20. Baina Jauna bere tenplu santuan dago: ixil bedi lur guziak haren aitzinean. 3. KAPITULUA 1 Habakuk profetaren otoitza Xigionoth-en gainean. 2. Jauna, entzun dut zure hitza, eta beldurtu naiz: Jauna, bizi ezazu zure lana urteen erdian, urteen erdian ezagutzera; haserrean gogoratu errukia. 3. Jainkoa Temandik etorri zen, eta Santua Paran menditik. Selah. Bere aintzak zerua estali zuen, eta lurra bere laudorioz bete zen. 4. Eta haren distira zen argia bezela; adarrak zeuzkan eskuetatik ateratzen, eta han zegoen bere boterearen ezkutatzea. 5. Haren aitzinean zihoan izurritea, eta ikatzak irten ziren haren oinetara. 6. Zutik jarri zen, eta neurtu zuen lurra: behatu zituen, eta erbesteratu zituen nazioak; eta betiko mendiak sakabanatu ziren, betiko muinoak makurtu ziren: bere bideak betikoak dira. 7. Kuxango oihalak atsekabean ikusi nituen, eta ikara egin zuten Madiango oihalak. 8. Askatu al zen Jauna ibaien aurka? Zure haserrea ibaien aurka al zen? Zure haserrea itsasoaren kontra al zen, zure zaldi eta zure salbameneko gurdi gainean ibiltzearekin? 9. Zure arkua guztiz biluzik egin zen, leinuen zinaren arabera, zure hitzaren arabera. Selah. Ibaiekin zatitu zenuen lurra. 10. Mendiak ikhusi zintuzten, eta dar-dar egin zuten: uren gainezka igaro zen, sakonak bere boza eman zuen, eta eskuak gora altxatu zituen.
11. Eguzkia eta ilargia gelditu ziren beren bizilekuan: zure gezien argitan joan ziren, eta zure lantza distiratsuaren distiraz. 12. Asarreturik ibili zinen lurraldean, haserretu zituen jentilak. 13. Zure herriaren salbamendurako atera zinen, zure gantzutuarekin salbatzera; gaiztoen etxetik burua zauritu duzu, leporainoko oinarria aurkituz. Selah. 14. Haren makilez jo zenduen bere errietako burua, zurrunbilo bat bezala irten ziren ni sakabanatzeko: haien poztasuna pobreak isilpean irentsi bezala zen. 15. Zure zaldiekin itsasoan barrena ibili zinen, ur handien artean. 16. Entzun nuenean, dardar egin zidan sabela; nere ezpainak dardar egin zitzaizkidan ahotsaren aurrean: usteltasuna sartu zitzaidan hezurretara, eta ikara egin nuen neure baitan, atseden hartzeko egunean atseden hartzeko; 17. Pikua loratuko ez bada ere, ez da fruiturik izango mahastietan; oliba-lanak huts egingo du, eta soroak ez dute haragirik emango; artaldea moztua izango da txosnatik, eta ez da artalderik egongo txosnetan; 18 Hala ere, poztuko naiz Jaunaz, poztuko naiz nire salbameneko Jainkoaz. 19. Jainko Jauna da nire indarra, eta nire oinak orkaren oinak bezala jarriko ditu, eta nire toki garaietan ibiltzera eramango nau. Nire haritresnetan abeslari nagusiari.