Галашэньні
1Яксамотнасядзіцьгорад,поўнылюдзей!якяна аўдавела!яна,якаябылавялікайсяроднародаўі царэўнайсяродабласцей,яксталаянаданінай!
2Янагорачаплачаўначы,ісьлёзыяенашчокахяе: сяродусіхпалюбоўнікаўяеняманікога,кабсуцешыць яе:усесябрыяездрадзіліёй,сталісяёйворагамі
3Юдапайшоўупалонадпакутыіадвялікайняволі; жывесяроднародаў,незнаходзіцьспакою;усеганіцелі ягодагналіягоміжцясьнін
4СмуткуюцьшляхіСіёна,боніхтонепрыходзіцьна сьвяты:усебрамыягоспустошаныя:сьвятарыяго ўздыхаюць,дзевыягопакутуюць,аёнугорычы 5Праціўнікіягогалоўныя,ворагіягошчасьлівыя;бо Гасподзьуразіўяезамностваграхоўяе:дзеціяе пайшліўпалондаворага
6ІадышлааддачкіСіёнаўсяпрыгажосцьяе:князіяе сталі,якалені,якіянезнаходзяцьпашы,ібезсілы адышліперадгоніцелем
7Ерусалімуспомніўудніскрухісваёйіняшчасьцяў сваіхусепрыемныядарысвае,якіямеўуднідаўнія, калінародягоныўпаўуруківорага,ініхтонедапамог яму:праціўнікіўбачыліягоізрабілінасміхайцесязяе суботаў
8ЦяжказграшыўЕрусалім;усе,хтошанаваўяе, пагарджаюцьёю,тамуштобачылігалізнуяе;іяна ўздыхаеіадварочваецца
9Брыдотаяе-успадніцахяе;янанепамятаесвайго апошнягаканца;тамуянацудоўнасышла:небылоўяе суцешнікаГлядзі,Госпадзе,напакутымае,бо ўзвялічыўсявораг.
10Праціўнікпрацягнуўрукусваюнаўседабротыяе, боянаўбачыла,штонародыўвайшліўсьвятынюяе, якімТызагадаў,кабянынеўваходзіліўсходТвой.
11Увесьнародяеўздыхае,шукаехлеба;яныаддалі любатысваюзаежу,кабпацешыцьдушу;боястаў мярзотным
12Няўжовамнічога,усепраходзячыяміма?паглядзіце іпаглядзіце,ціёсцьсмутак,падобныдасмуткумайго, якіспасцігмяне,якімуразіўмянеГасподзьудзень палымянагагневуСвайго
13Ёнпаслаўзьвышыніагоньукосьцімае,іёнадолеў іх;раскінуўсеткунаногімае,вярнуўмяненазад; 14ЯрмограхоўмаіхзьвязанарукоюЯгонай:яны сплятаюццаіўзышлінашыюмаю;Ёнабрынуўсілу маю,аддаўмянеГасподзьурукііхнія,зьякіхянямагу ўстаць
15Гасподзьпатаптаўсяродмянеўсіхмоцныхмаіх, склікаўсупроцьмянесход,кабзьнішчыцьюнакоўмаіх; патаптаўГасподзьдзеву,дачкуЮды,якучавільне 16Пагэтыхрэчахяплачу;вокамаё,вокамаёцячэ вадою,бодалёкаадмянесуцяшальнік,якіпацешыць душумаю;дзецімаеспустошаныя,боворагперамог 17Сіёнраспасьціраерукісвае,інямакамусуцешыць яго:загадаўГасподзьпраЯкава,кабпраціўнікіЯго акружыліяго:Ерусалім-якменструальнаяжанчына сяродіх
18Гасподзьсправядлівы;бояадступіўсяадзапаведзі
19Яклікаўпалюбоўнікаўмаіх,алеяныашукалімяне: сьвятарымаеістарэйшынымаепамерліўгорадзе, шукаючысабеежы,кабпацешыцьдушусваю.
20Вось,Госпадзе;бояўбядзе:нутромаёўстрывожана; сэрцамаёпавярнуласяўвамне;бояжорстка ўзбунтаваўся:навуліцымечгубіць,адома-яксмерць. 21Яныпачулі,штояўздыхаю:нямакамусуцешыць мяне;усеворагімаепачуліпрабядумаю;янырады, штоТызрабіўгэта:Тыпрывядзешдзень,якіТы паклікаў,іяныбудуцьпадобныядамяне
22Няхайпрыйдзеперадабліччамтваімусёзлоіхняе;і зрабізьімі,яктызрабіўсамноюзаўсемаеправіны,бо шматуздыхаўмаіхісэрцамаёзьнемагае
1ЯкпакрыўГасподзьвоблакамдачкуСіёнаўгневе СваіміскінуўзьнебаназямлюкрасуІзраіля,іне ўспомніўпрападножжаногЯгоныхудзеньгневу Свайго!
2ПраглынуўГасподзьусеселішчыЯкаваіне пашкадаваў;угневеСваімразбурыўцьвярдынідачкі Юды;ёнскінуўіхназямлю,ёнапаганіўцарстваі князёўяго.
3УлютымгневеСваімЁнзьнішчыўувесьрогІзраіля, адхіліўправіцуСваюадворага,ізагарэўсясупраць Якава,якполымяагню,штопажыраевакол
4ЁннапнуўлукСвой,яквораг,стаўправайрукою Сваёю,якпраціўнік,ізабіўусё,штобылопрыемна вокуўскініідачкіСіёна,выліўлютасьцьСваю,як агонь
5Гасподзьбыўяквораг:ЁнпраглынуўІзраіль,Ён праглынуўусехаромыягоныя,разбурыўкрэпасьці ягоныяіпамножыўудачцэЮдавайплачіплач
6Іспустошыўжытлоягонае,якбысад,зьнішчыў месцасходуягонага;СПАДАРзрабіўтак,каббылі забытыянаСіёнесьвятыісуботы,іпагардзіўугневе сваімгнеўкараляісвятара.
7АдкінуўГасподзьахвярнікСвой,абрыдзеўсьвятыню Сваю,аддаўуруківорагасьценыхаромаўягоных;яны шумеліўдомеГасподнім,якудзеньсьвята.
8ГасподзьзадумаўразбурыцьсьцянудачкіСіёна, працягнуўвяроўку,неадняўрукіСваёй,кабне разбурыць;янымарнеліразам.
9Брамыяеўпаліўзямлю;ёнразбурыўізламаўзасаўкі яе:царяеікнязіяесяроднародаў;законуўжоняма;і прарокіяенезнаходзяцьвідзяўадГоспада.
10СтарцыдачкіСіёнасядзяцьназямліімаўчаць;яны аперазалісявярэтаю:дзевыЕрусалімскіязвісаюць галовамідазямлі.
11Вочымаецьмянеюцьадсьлёз,нутромаё
13Штоявазьмутабеўсьведчаньне?дачагопараўнаю
ПЛАЧЫ
суцешыцьцябе,дзева,дачкаСіёна?боранатвая вялікая,якмора:хтоцябевылечыць?
14Прарокітваебачылітабепустоеідурноеіне адкрылібеззаконьнятвайго,кабадвярнуцьцябеад палону;алебачылідляцябеілжывыяцяжарыі прычынывыгнання
15Усе,хтопраходзіцьміма,пляскаюцьтабеўдалоні; янышыпяцьіківаюцьгаловамідадачкіЕрусаліма, кажучы:«Цігэтагорад,якілюдзіназываюць дасканаласцюкрасы,радасцюўсёйзямлі?»
16Усеворагітваеадчынілівуснынацябе,свісьцяцьі скрыгочуцьзубамі,кажуць:мыпраглынуліяе; сапраўды,гэтадзень,якогамычакалі;мызнайшлі,мы гэтабачылі
17Гасподзьучыніўтое,штозадумаў;Ёнвыканаў словаСваё,якоенаказаўуднідаўнія:Ёнкінуўіне пашкадаваў,іўзрадаваўтабоюворагатвайго,падняў рогпраціўнікамтваім
18СэрцаіхняеклічадаГоспада:сьцянадачкіСіёна! хайнеспыняеццазрэнкавокаТвайго 19Устань,усклікніўначы;напачаткувартывылісэрца тваё,якваду,перадабліччамГоспада;узьнясірукітвае даЯгодзеляжыцьцядзяцейтваіх,якіязнемагаюцьад голадуўвяршынізямлікожнаявуліца 20Глядзі,Госпадзе,іпаглядзі,камуТыгэтазрабіў.Ці будуцьжанчыныесьціпладыіхніяідзеціпядяныя? няўжосьвятаріпрарокбудуцьзабітыяўсьвятыні Гасподняй?
21Маладыістарыляжацьназямлінавуліцах; дзяўчатымаеіюнакімаезагінуліадмяча;Тызабіўіху дзеньгневуТвайго;Тызабіўінепашкадаваў.
22Якусьвяточныдзень,Тыпаклікаўжахімаенавокал, такштоўдзеньгневуСПАДАРОВАніхтоне выратаваўсяінезастаўся;тых,кагояспавіваўі выхоўваў,ворагмойзьнішчыў
РАЗДЗЕЛ3
1Ячалавек,якібачыўпакутыаджазлагневуЯгонага
2Ёнпрывёўмянеіўвёўмянеўцемру,аленеўсвятло.
3Сапраўды,ёнпавярнуўсясупрацьмяне;увесьдзень паварочваерукусваюнамяне
4Ёнсастарыўцеламаёіскурумаю;ёнзламаўкосці мае
5Ёнпабудаваўсупроцьмянеіакружыўмянежоўцюі мукамі.
6Ёнпаставіўмянеўцёмныхмесцах,яктых,што памерліадвеку.
7Ёнагароджваўмяне,кабянемогвыбрацца;Ён зрабіўцяжкіміланцугімае
8Ікаліяплачуікрычу,Ёнзакрываемалітвумаю
9Ёнабгарадзіўмаешляхічасанымкаменьнем, скрыўляўсьцежкімае
10Ёнбыўдлямянеякмядзьведзьузасадеіяклеўу сховах
11Ёнзьвярнуўдарогімаеіразьбіўмяне,зрабіўмяне
15Ённасыціўмянегорыччу,напаіўмянепалыном 16Ізубымаеламаежвірам,попеламзасыпаемяне. 17Тыаддаліўдушумаюадспакою;язабыўдабрабыт 18Ісказаўя:прапаласіламаяінадзеямаяадГоспада; 19Успамінаючыгорамаёіпакутымае,палыніжоўць. 20Душамаяпамятаепраіхіўпакоранаўвамне 21Гэтаяпамятаюўсваімрозуме,тамумаюнадзею 22ЗьміласэрнасьціСПАДАРОВАЙмынягінем,бо міласэрнасьцьЯгонаянязьнікне
23Кожнуюраніцуяныновыя:вялікаявернасьцьТвая 24Гасподзь-долямая,кажадушамая;тамубуду спадзяваццанаЯго
25ДобрыСПАДАРдатых,штоспадзяюццанаЯго,да душы,штошукаеЯго
26Добра,калічалавекіспадзяецца,іціхенькачакае збаўленьняГоспада.
27Добрачалавекунесціярмоўмаладосцісваёй
28Ёнсядзіцьуадзіноцеімаўчыць,тамуштоЁннёс гэтанасабе.
29Ёнпускаевуснысваеўпыл;калітак,можабыць надзея
30Падстаўляешчакутаму,хтоб'еяго,напоўнены ганьбай
31БоГасподзьнеадкіненазаўжды:
32АлехоцьЁнісмуткуе,алепашкадуепаводле вялікайміласьціСваёй
33БоЁннядобраахвотнакрыўдзіцьінезасмучае сыноўчалавечых.
34Кабсьцерцінагамісваіміўсіхвязьняўзямлі,
35Кабадхіліцьправачалавекаперадабліччам Усявышняга,
36НедапускаеГасподзьзьнішчэньнячалавекаў справеягонай
37Хтокажа,штогэтабудзе,каліГасподзьнезагадвае?
38ЦіневыходзіцьзвуснаўУсявышнягазлоідабро?
39Навоштанаракацьчалавекужывому,чалавекуна пакараньнеграхоўсваіх?
40Даведаемсяівыпрабуемдарогісваеізьвернемсяда Госпада
41УзьнясемсэрцынашыяірукінашыядаБога нябёсаў
42Мызграшылііўзбунтаваліся:Тынедараваў
43Тыахапіўгневамігнаўнас,забіваў,нешкадаваў.
44Тызакрыўсябевоблакам,кабмалітванашане прайшла
45Тыўчыніўнаспаганайісмеццемсяродлюдзей.
46Усеворагінашыяадкрылінанаспашчысвае
47Страхісетканапалінанас,спусташэннеіпагібель.
48Вокамаёсцякаерэкамівадынапагібельдачкі народамайго
49Вокамаёсцякаеўнізінеспыняеццабезперапынку, 50ПакульГасподзьнепаглядзіцьінеўбачыцьзь
51Вокамаёкранаесэрцамаёдзеляўсіхдачокгорада
52Ворагімаегналісязамной,якзаптушкай,без
53Адсеклідушумаюўцямніцыікінулінамяне
13Ёнувёўстрэлысвайгокалчанаўнутромаё. 14Ябыўпасьмешышчамдляўсягонародумайго;ііх
54Вадыпацяклінадгалавоюмаёю;тадыясказаў:я
55ЯзаклікаўімяТваё,Госпадзе,зьцямніцынізкай
56Тыпачуўголасмой:нехавайвухаТвайгоад дыханьнямайго,адкрыкумайго.
57Тынаблізіўсяўтойдзень,каліЯклікаўцябе;ты сказаў:нябойся.
58Госпадзе,Тызаступіўсязасправымаёйдушы;Ты выратаваўмаёжыццё
59Ты,Госпадзе,убачыўкрыўдумаю;Тырассудзі справумаю.
60Тыбачыўусюіхпомстуіўсеіхніявыдумкісупроць
мяне
61Тыпачуўганьбуіхнюю,Госпадзе,іўсевыдумы іхніясупроцьмяне;
62Вуснытых,штопаўсталінамяне,інамерыіхнія супроцьмянеўвесьдзень
63Вось,янысядаюцьіўстаюць;Яіхмузыка
64Аддайім,Госпадзе,паводледзеяўрукіхніх.
65Дайімсмутаксэрца,праклёнТвойім
66Прасьледуйівынішчыіхугневез-паднябёсаў Гасподніх.
РАЗДЗЕЛ4
1Якпацямнелазолата!якзмяняеццасамаечыстае золата!камянісьвятынівысыпанынавяршынікожнай вуліцы.
2КаштоўныясыныСіёна,параўнальныязчыстым золатам,якянышануюцца,якгліняныязбаны,справа рукганчара!
3Наватмарскіяпачварывыцягваюцьгрудзі,кормяць дзяцейсваіх;дачканародумайгосталажорсткай,як страусыўпустыні.
4Адсмагіязыкнемаўляціпрыліпаеданебясьпекі; дзеціпросяцьхлеба,ініхтоімнеламае 5Тыя,штопасвілісядалікатна,спустошаныяна вуліцах;тыя,штовырасьліўпурпурах,абдымаюць гной
6БопакараньнезабеззаконьнедачкінародуМайго большаезапакараньнезагрэхСадомы,якаябыла зьнішчанаўадноімгненне,ініхтонеспыніўсянаёй
7Назарэіяебылічысьцейшыязасьнег,яныбылі бялейшыязамалако,яныбыліцеламбольшрумяныя зачырвонцы,ачысткаіхбыласапфіравай;
8Абліччаіхчарнейшаезавугаль;іхнепазнаюцьна вуліцах:скураіхняяпрыліпладакостакіхніх;засохла, сталападобнаядапалкі
9Забітыямячомлепшыязазабітыхголадам,бояны марнеюць,забітыяаднястачыпладоўполя
10Рукіміласэрныхжанчыннамачылісваіхдзяцей:яны былііхняйежаюўпагібелідачкінародумайго 11ГасподзьдапоўніўлютасьцьСваю;выліўлютасьць гневуСвайгоіраспаліўагоньнаСіёне,іёнзжэр асновыяго.
12Царызямныяіўсежыхарысьветунепаверыліб, штопраціўніківорагувайшоўубрамуЕрусаліма 13Заграхіпрарокаўяеізабеззаконьнісьвятароўяе, якіяпралілісяродяекроўправеднікаў, 14Яныблукаліпавуліцах,яксьляпыя,апаганілісябе крывёю,такштолюдзінемаглідакрануццадавопраткі іхняй
15Яныкрычаліім:адыдзеце;гэтанячыста;адыходзь, адыходзь,нечапай:каліяныўцякалііблукалі,казалі сяроднародаў:нябудуцьбольшжыцьтам
16ГнеўГасподніпадзяліўіх;ённебудзебольш
любілістарэйшын
можавыратавацьнас 18Яныпалююцьзанашымікрокамі,імыняможам хадзіцьпавуліцахнашых;канецнашблізкі,днінашыя споўніліся;бопрыйшоўканецнаш
19Ганіцелінашыяхутчэйшыязаарлоўнябесных: гналісязанамінагорах,чынілізасадунанасупустыні 20Дыхноздраўнашых,ПамазанецГасподні,быў узятыўямысвае,праЯкогамысказалі:уценю Ягоныммыбудземжыцьсяроднародаў
21Радуйсяівесяліся,дачкаЭдома,штожывешузямлі Уц;ічарапяройдзедацябе:тынап'ешсяіаголішся. 22Споўніласякаразабеззаконьнетваё,дачкаСіёна; Ённябудзебольшвесціцябеўпалон:Ёнпакарае беззаконьнетваё,дачкаЭдома;ёнадкрыетваеграхі.
РАЗДЗЕЛ5
1Успомні,Госпадзе,тое,штоспасьцігланас,паглядзіі паглядзінаганьбунашу
2Спадчынанашаперайшладачужынцаў,дамынашыдачужынцаў
3Мысіротыісіраты,мацінашыяякудовы
4Мыпілісваювадузагрошы;нашлеспрадаеццанам. 5Перасьледуюцьнашышыі:мыпрацуемінямаем спакою
6МыпадалірукуЕгіпцянаміАсірыйцам,каб насыціццахлебам
7Айцынашыязграшылііняма;імыпанесьлііхнія беззаконьні.
8Слугіпануюцьнаднамі:няманікога,хтобвыратаваў насадрукіхніх
9Небясьпекайжыцьцянашагамыздабываліхлебад мечаўпустыні
10Нашаскурабылачорная,якпеч,адстрашнага голаду.
11ЯныгвалціліжанчынуСіёнеідзяўчатугарадах Юдэі
12Князівешаюццарукоюіхняй,абліччыстарэйшынаў неўшаноўваюцца
13Бралімаладыхмалаць,адзеціпадаліпаддровы 14Старцыадышліадбрамы,юнакіадмузыкісваёй.
15Скончыласярадасьцьсэрцанашага;наштанец ператвараеццаўжалобу.
16Вянокупаўзгалавынашай:горанам,штомы зграшылі!
17Дзелягэтагазьнямогласясэрцанашае;длягэтых рэчаўнашывочыцьмяныя.
18ДзелягарыСіёна,якаяпустая,лісыходзяцьпаёй 19Ты,Госпадзе,застаешсявечна;тронТвойзродуў
20Навоштатызабываешнасназаўсёдыінадоўга пакідаешнас?
21Навярнінасдасябе,Госпадзе,імынавернемся;