Habakuku KAPITULLI 1 1 Barra që pa profeti Habakuk. 2 O Zot, deri kur do të bërtas dhe ti nuk do të më dëgjosh! edhe të bërtas ty me dhunë dhe ti nuk do të shpëtosh! 3 Pse më tregon paudhësinë dhe më bën të shoh ankimin? sepse plaçkitja dhe dhuna janë para meje, dhe ka që ngrenë grindje dhe grindje. 4 Prandaj ligji është i plogësht dhe gjykimi nuk del kurrë, sepse i pabesi rrethon të drejtin; prandaj vazhdon gjykimi i gabuar. 5 Shikoni midis kombeve dhe kini kujdes dhe habituni çuditërisht, sepse unë do të bëj një vepër në ditët tuaja, të cilën ju nuk do ta besoni, edhe sikur t'ju thuhet. 6 Sepse, ja, unë i ngre Kaldeasit, atë komb të hidhur dhe të nxituar, që do të marshojë nëpër gjerësinë e vendit, për të zotëruar banesat që nuk janë të tyret. 7 Janë të tmerrshëm dhe të tmerrshëm; gjykimi dhe dinjiteti i tyre do të rrjedhin nga vetja e tyre. 8 Kuajt e tyre janë më të shpejtë se leopardët dhe më të egër se ujqërit e mbrëmjes; kalorësit e tyre do të përhapen dhe kalorësit e tyre do të vijnë nga larg; do të fluturojnë si shqiponja që nxiton të hajë. 9 Do të vijnë të gjithë për dhunë; fytyrat e tyre do të fryhen si era e lindjes dhe do të mbledhin robërinë si rërën. 10 Ata do të tallen me mbretërit dhe princat do të jenë një tallje për ta; sepse do të grumbullojnë pluhur dhe do ta marrin. 11 Atëherë mendja e tij do të ndryshojë dhe ai do të kalojë dhe do të fyejë, duke ia vënë këtë fuqi perëndisë së tij. 12 A nuk je ti nga përjetësia, o Zot, Perëndia im, i Shenjti im? ne nuk do të vdesim. O Zot, ti i ke caktuar për gjykim; dhe, o Zot i fuqishëm, ti i ke vendosur për korrigjim. 13 Ti je me sy më të pastër se sa të shikosh të keqen dhe nuk mund të shikosh paudhësinë; përse i shikon ata që sillen me pabesi dhe mbajnë gjuhën tënde kur i ligu gllabëron njeriun që është më i drejtë se ai? 14 Dhe i bën njerëzit si peshqit e detit, si rrëshqanorët, që nuk kanë sundimtar mbi ta? 15 I kapin të gjithë me kënd, i kapin në rrjetën e tyre dhe i mbledhin në tërheqjen e tyre; prandaj gëzohen dhe gëzohen.
16 Prandaj i bëjnë flijime rrjetës së tyre dhe djegin temjan për tërheqjen e tyre; sepse pjesa e tyre është e majme dhe mishi i tyre i bollshëm. 17 A do të zbrazin ata, pra, rrjetën e tyre dhe nuk do të kursejnë vazhdimisht për të vrarë kombet? KAPITULLI 2 1 Do të qëndroj në rojën time dhe do të më vendos mbi kullë dhe do të shikoj për të parë se çfarë do të më thotë dhe çfarë do të përgjigjem kur të qortohem. 2 Zoti m'u përgjigj dhe tha: "Shkruaj vegimin dhe bëje të qartë mbi tabela, që të mund të vrapojë ai që e lexon". 3 Sepse vegimi është ende për një kohë të caktuar, por në fund do të flasë dhe nuk do të gënjejë; edhe sikur të vonojë, prisni; sepse me siguri do të vijë, nuk do të vonojë. 4 Ja, shpirti i tij që ngrihet nuk është i drejtë në të, por i drejti do të jetojë me besimin e tij. 5 Po gjithashtu, për shkak se ai kryen shkelje nga vera, ai është një njeri krenar, që nuk e ruan shtëpinë, që e zgjeron dëshirën e tij si ferr dhe është si vdekja dhe nuk mund të ngopet, por mbledh pranë vetes të gjitha kombet dhe grumbullon pranë tij të gjithë njerëzit: 6 A nuk do të marrin të gjithë këta një shëmbëlltyrë kundër tij dhe një fjalë të urtë tallëse kundër tij, duke thënë: "Mjerë ai që shton atë që nuk është e tij!". sa gjatë? dhe atij që mbushet me argjilë të trashë! 7 A nuk do të ngrihen papritmas ata që do të të kafshojnë dhe do të zgjohen që do të të shqetësojnë dhe ti do të bëhesh për ta plaçkë? 8 Duke qenë se ke plaçkitur shumë kombe, gjithë mbetja e popullit do të të plaçkit; për shkak të gjakut të njerëzve dhe për dhunën e vendit, të qytetit dhe të gjithë banorëve të tij. 9 Mjerë ai që dëshiron një lakmi të keqe në shtëpinë e tij, me qëllim që të vendosë folenë e tij lart dhe të shpëtojë nga pushteti i së keqes! 10 Ti ke kërkuar turpin për shtëpinë tënde, duke shfarosur shumë njerëz dhe ke mëkatuar kundër shpirtit tënd. 11 Sepse guri do të bërtasë nga muri dhe trau nga druri do t'i përgjigjet. 12 Mjerë ai që ndërton një qytet me gjak dhe vendos një qytet me paudhësi! 13 Ja, a nuk është vallë nga Zoti i ushtrive që populli të mundohet në zjarr dhe populli të lodhet për kotësi të madhe?
14 Sepse toka do të mbushet me njohjen e lavdisë së Zotit, ashtu si ujërat mbulojnë detin. 15 Mjerë ai që i jep të pijë fqinjit të tij, që i vë shishen tënde dhe e deh, që të shikosh lakuriqësinë e tyre! 16 Ti je mbushur me turp për lavdi; pi edhe ti dhe lafsha jote le të zbulohet; kupa e dorës së djathtë të Zotit do të kthehet drejt teje dhe lavdia jote do të bjerë mbi turp. 17 Sepse dhuna e Libanit do të të mbulojë dhe plaçka e kafshëve që i trembin për shkak të gjakut të njerëzve dhe për dhunën e vendit, të qytetit dhe të të gjithë banorëve të tij. 18 Çfarë dobie ka shëmbëlltyra e gdhendur që e ka gdhendur krijuesi i saj; shëmbëlltyrën e shkrirë dhe mësues të gënjeshtrës, tek i cili ka besim krijuesi i veprës së tij për të bërë idhuj memecë? 19 Mjerë ai që i thotë drurit: "Zgjohu!". gurit memec, Çohu, do të mësojë! Ja, ajo është e veshur me ar dhe argjend dhe nuk ka fare frymë në mes të saj. 20 Por Zoti është në tempullin e tij të shenjtë; gjithë dheu le të heshtë përpara tij. KAPITULLI 3 1 Një lutje e profetit Habakuk mbi Shigionoth. 2 O Zot, dëgjova fjalën tënde dhe pata frikë; në zemërim kujto mëshirën. 3 Perëndia erdhi nga Temani dhe i Shenjti nga mali Paran. Selah. Lavdia e tij mbuloi qiejt dhe toka u mbush me lavdinë e tij. 4 Dhe shkëlqimi i tij ishte si drita; kishte brirë që i dilnin nga dora dhe aty ishte fshehja e fuqisë së tij. 5 Para tij shkoi murtaja dhe te këmbët e tij dilnin thëngjij të ndezur. 6 Ai u ndal dhe mati tokën; shikoi dhe i përçau kombet; dhe malet e përjetshme u shpërndanë, kodrat e përjetshme u përkulën; rrugët e tij janë të përjetshme. 7 Pashë çadrat e Kushanit në pikëllim dhe perdet e vendit të Madianit u drodhën. 8 A u zemërua vallë Zoti kundër lumenjve? a ishte zemërimi yt kundër lumenjve? A ishte zemërimi yt kundër detit që hipe mbi kuajt e tu dhe mbi qerret e tua të shpëtimit? 9 Harku yt u bë krejtësisht i zhveshur, sipas betimeve të fiseve, sipas fjalës sate. Selah. Ti e ke copëtuar tokën me lumenj. 10 Malet të panë dhe u drodhën; vërshimi i ujit kaloi, humnera bëri zërin e tij dhe ngriti duart lart.
11 Dielli dhe hëna u ndalën në banesën e tyre; në dritën e shigjetave të tua ecnin dhe në shkëlqimin e shtizës sate vezulluese. 12 Ti ke marshuar nëpër vend me indinjatë, ke shirë kombet me zemërim. 13 Ti dolët për shpëtimin e popullit tënd, për shpëtimin me të vajosurin tënd; ke plagosur kokën nga shtëpia e të pabesit, duke zbuluar themelet deri në qafë. Selah. 14 Ti ke goditur me shufrat e tij kryetarët e fshatrave të tij; ato dolën si një shakullimë për të më shpërndarë; gëzimi i tyre ishte si gllabërimi i të varfërve fshehurazi. 15 Ti ke ecur nëpër det me kuajt e tu, nëpër grumbullin e ujërave të mëdha. 16 Kur dëgjova, më dridhej barku; Buzët e mia dridheshin nga zëri; kalbësia hyri në kockat e mia dhe u drodha në vetvete për të pushuar ditën e fatkeqësisë; kur të vijë te populli, ai do t'i pushtojë ata me trupat e tij. 17 Edhe pse fiku nuk do të lulëzojë, nuk do të ketë fruta në hardhi; puna e ullirit do të mungojë dhe arat nuk do të japin mish; kopeja do të pritet nga vathë dhe nuk do të ketë tufë në stalla. 18 Megjithatë unë do të gëzohem te Zoti, do të gëzohem te Perëndia i shpëtimit tim. 19 Zoti Perëndi është forca ime, dhe ai do t'i bëjë këmbët e mia si ato të kurrizit dhe do të më bëjë të eci në vendet e mia të larta. Kryekëngëtarit në instrumentet e mia me tela.