Upper Sorbian - Second and Third John

Druhi Jan KAPITEL 1 1 Der Älteste der auswählten Frau und ihren Kindern, die ich in der Wahrheit liebe; a nic jenož ja, ale tež wšitcy, kotřiž su prawdu spóznali; 2 wěrnosće dla, kotraž bydli w nas a budźe hač do wěčnosće pola nas.

3 Hnada budź z wami, smilnosć a měr, wot Boha, Wótca, a wot Knjeza Jezusa Chrystusa, Syna Wótca, we prawdźe a lubosći.

4 Sym so jara wjeselił, zo sym z twojich dźěći namakał, zo chodźa we wěrnosći, kaž smy kaznju wot nana dóstali.

5 A nětk će naležnju, knjeni, nic jako bych ći nowu kaznju napisał, ale to, štož wot wšeho spočatka mějach, zo bychmoj jedyn druheho lubowałoj.

A to je lubosć, zo bychmy po jeho kaznjach chodźili. To je kaznja: Kaž sće wot spočatka sem słyšeli, dyrbiće w njej chodźić.

7 Přetož je wjele wobšudnikow do swěta přišło, kotrež njeznaja, zo je Jezus Chrystus w mjasu přišoł. To je jebak a antichryst.

8 Hladajće na was samych, zo njebychmy zhubili, štož smy skutkowali, ale zo bychmy połnu mzdu dóstali.

9 Štóž přechadźa a njewostanje we Chrystusowej wučbje, tón Boha nima. Štóž we wučbje Chrystusoweje wučby wostanje, ma woboje, Wótca a Syna.

10 Jelizo něchtó k wam přińdźe a tutu wučbu njepřinjese, njewozmiće jeho do swojeho domu a njekaza jemu, Boha chwatać.

11 Přetož štóž Boha přikaza, chwatać, tón ma podźěl na swojich złych skutkach.

12 Dokelž mam wam wjele pisać, njebych z papjeru a čornidłom napisał, ale dowěrju na to, k wam přińć a wo wobliču k wobliču rěčeć, zo by naše wjeselo połne było.

13 dźěći twojeje wuzwoleneje sotry će strowja. Amen.

Třeći Jan KAPITEL 1 1 Najstarši toho lubowaneho Gaiusa, kotrehož we wěrnosći lubuju.

2 lubka, přeju sej wosebje, zo by so ći derje šło a wustrowjeny, tak kaž so twojej duši derje dźe.

3 Přetož ja so jara wjeselach, jako přińdźeštaj bratraj a swědčenje dachu wo wěrnosći, kotraž w tebi je, kaž we wěrnosći chodźiš.

Nimam wjetše wjeselo, hač słyšeć, zo moje dźěći we wěrnosći chodźa.

5 Lubowana, ty činiš swěru wšitko, štož bratram a cuzym činiš; 6 kotrež su před wosadu swědčili wo swojej lubosći k blišemu, kotruž budźeš derje činić, hdyž je po swojim puću po jednym bohabojaznym wašnju pokročowaš.

7 Přetož swojeho mjena dla wućahnychu a njewzachu ničo z pohanow.

8 Tohodla měli tajkich přijimać, zo bychmy móhli sobupomocnicy wěrnosće być.

9 pisach na gmejnu, ale Diotrephes, kotryž lubuje, prioritu mjez nimi měć, nas njepřiwozmje.

10 Tehodla, hdyž přińdu, chcu na jeho skutki spominać, kotrež wón čini, z tym zo nas ze złymi słowami haći, a wón so z tym njespokoji, ale njepřijimuje tež bratrow a zakazuje tym, kotřiž to chcedźa, a wućěri jich z cyrkwje.

11 lubowanych, njeslěbuj tomu, štož je złe, ale tomu, štož je dobre. Štóž dobre čini, je wot Boha, štóž pak złeho čini, tón njeje Boha widźał.

12 Demetrius ma dobre swědčenje wo wšěch čłowjekach a wo wěrnosći samej, haj, a damy tež rozprawu; A wy wěsće, zo je naša rozprawa wěrna.

13 mějach wjele pisać, ale nochcu ći z tintu a pjerom pisać: 14 Ale nadźijam so, zo će bórze zaso widźu, a budźemy wot wobliča do wobliča rěčeć. Měr budź z tobu.

Naši přećeljo će strowja. Witajće přećelow z mjenom.