KAPITEL 1
Benjamin, dwanaty syn Jakuba a Rahela, babyja swójby, stanje so filozof a filantrop.
1 Wotpis słowow Benjamina, kotrež wón swojim synam kazać přikaza, po tym zo bě sto aadwaceći lět žiwy był.
2 A wón jich hubdźi a rjekny: Kaž bě so Isaak Abraham narodźił w jeho wysokej starobje, tak bě tež ja Jakub.
3 A dokelž moja mać Rahel wumrě, hdyž mje porodźi, njemějach žane mloko wjace; Tohodla buch wot Bilha, jeje žołdki, žlokana.
4 Přetož Rahel wosta dwanaće lět njepłódny, po tym zo bě so Joseph narodźił; A wona so knjezej z posćenjom wot dwanaće dnjow pompěši, a wona bu samodruha a porodźina mje.
5 Přetož mój nan měješe Rahel jara lubo a so prócowaše, zo by dweju synow wot njeje narodźeny widźał.
6 Tohodla mjenach Benjamina, to je syn dnjow.
7 A hdyž ćehnjech do Egyptowskeje k Josephej a mój bratr so spóznach, rjekny wón ke mni: Što su mojemu nanej prajili, jako mje předawachu?
8 A ja rjeknych jemu: Woni womačowachu twój płašć z kreju a pósłachu jeho a rjeknychu: Wě, hač je to kabat twojeho syna.
9 A wón rjekny mi: Tak tež, bratře, hdyž běchu mi moju suknju wuslěkali, dachu mi ismaelika, a dachu mi ledźbowy njerjad a šwikachu mje a rěkachu mje běhać.
10 A jedyn z nich, kiž bě mje z prutom bił, temu zetka lawa a mori jeho.
11 A tak so jeho towaršojo stróžichu.
12 Tehodla lubujeće tež wy, moje dźěći, Knjeza, Knjeza, Boha njebjes a zemje, a dźeržće jeho kaznje, z tym zo přikładej dobreho a swjateho muža Josepha sćěhujeće!
13 A laßt ihre Sinn gut sein, haj, wie ihr mich kennt; Přetož štóž swój zmysł prawje kupa, tón widźi wšitke wěcy prawje.
14 Bojće so KNJEZA a lubujće swojich blišich! A hdyž tež duchi Beliara twjerdźa, zo dyrbiš so ze wšěm złym domapytać, tak njebudu tola nad tobu knježić, tak kaž njejsu nad Josephom, mojim bratrom, knježili
15 Kelko ludźi chcyše jeho morić, a Bóh jeho woprowaše!
16 Přetož štóž so Boha boji a swojeho blišeho lubuje, tón njemóže so wot ducha Beliara pobić, dokelž so přez bojosć Božu škita.
17 Wón njemóže so tež wot ludźi abo zwěrjatow wobknježić, přetož Knjez pomha jemu přez lubosć, kotruž ma swojeho blišeho.
18 Přetož tež Joseph prošeše našeho Wótca, zo by so za jeho bratrow modlił, zo njeby jim Knjez wšitko jako hrěch přiličił, štož bychu jemu złe načinili.
19 A tak zawoła Jakub: Moje dobre dźěćo, ty sy přezjednosć swojeho nana Jakuba dobył.
20 A wón jeho wobjima a chwataše jeho dwě hodźinje dołho a rjekny:
21 W tebi budźe so wěšćenje njebja spjelnić nad jehnjećom Božim a wuchowarjom swěta, a daß njeporjadny za bjezzakonskich podać a njewinowaty za bjezbóžnych wumrěć budźe w kreji sluba, k zbožu pohanow a Israela, A budźe Beliar a jeho słužownikow zničić.
22 Widźiće nětko, moje dźěći, kónc dobreho muža?
23 Sćěhujće nětko swojemu smilenju z dobrym zmysłom, na kotryž tež jeje króna krasnosće noša.
24 Přetož dobre nima žane ćěmne wóčko; Přetož wón wopokaza wšitkimčłowjekamsmilnosć, tež hdyž su hrěšnicy.
25 A hdyž tež złe wotpohlady wudobywaja. Štož jeho nastupa, tak přewinje, z tym zo dobre čini, to złe, z tym zo so wot Boha škita; A wón lubuje sprawneho kaž swójsku dušu.
26 Hdyž budźe něchtó překrasnjeny, jeho njezawidźi; Je-li štó bohaty, njeje žarliwy; Hdyž je něchtó zmužity, jeho chwali; pócćiweho muža, kotrehož wón chwali; Nad chudym smili so; Ma sobuželnosć ze słabymi; Bóh spěwa wón chwalby.
27 A štóž ma hnadu dobreho ducha, toho lubuje wón kaž swójsku dušu.
28 Hdyž nětk tež wy dobru mysličku mataj, potom budźetaj wobaj złaj z wami w měrje, a brojerjo budu so was bojeć a so k dobremu wobroćić; A nahrabni njebudu jenož wot swojeho nadměrneho požadanja wotpušćene, ale samo předmjety jich nahrabnosće potłóčowanym dać.
29 Wy derje činiće, da budźeja tež nječiste duchi wot was ćěkać; A zwěrjata budu so tebje bojeć.
30 Přetož hdźež je česćownosć před dobrymi skutkami a swětłom w myslach, dokelž tež ćěmnosć wot njeho ćěka.
31 Přetož hdy něchtó swjatemu mužej namóc načini, tak čini pokutu; Přetož swjaty muž je smilny přećiwo swojim hanjerjam a mjelči.
32 A hdyž něchtó sprawneho přeradźi, dha so prawy modli; hdyž so tež trochu ponižuje, njezda so tola dołho po tym krasniši, kaž Joseph, mój bratře.
33 Nachilnosć dobreho muža njeleži w mocy nošnosće ducha Beliara, přetož jandźel měra wjedźe swoju dušu.
34 A wón njehlada rozžahłje na zachodne wěcy, hišće zběra bohatstwa přez žadosć za zabawu.
35 Wón nima žanu zabawu, wón njezrudźi swojeho blišeho, wón so njez nasyći. Wón njemyli w pozběhnjenju wočow, přetož Knjez je jeho dźěl.
36 Dobra nachilnosć njepřijimuje ani sławu ani hańbu wot čłowjekow, a wona njeznaje jebanje abo łžu, žadyn bój a žane nadawanje; Přetož Knjez w nim bydli a jeho dušu wobswětli, a wón so stajnje na wšej wjeselće wjeseli.
37 Dobre zmyslenje nima dwě rěči, kotrejž stej žohnowanja a pokleća, mjerzanja a česće, tyšnosće a radosće, mjelčenja a zamylenja, ludnosće a mrětwy, ludanja a prawdy, bohatstwa; Ale wona ma njeskaženu a ryzy dispoziciju nastupajo wšitkich ludźi.
38 Nima ani dwójne widźenje ani dwójne słušenje; We wšěm, štož čini abo rěči abo widźi, wón wě, zo Knjez na swoju dušu hlada.
39 A wón wučisći swój zmysł, zo njeby so wot čłowjekow hišće wot Boha zasudźił.
40 A na samsne wašnje su twórby Beliara dwójce, a njeje to žana hospoza w nich.
41 Tehodla, moje dźěći, praju wam, ćěka před złósću Beliara; Přetož wón da tym, kotřiž jemu posłuchaja, mječ.
42 A mječ je mać sydom złych. Najprjedy so rozum přez beliar začuwa, a najprjedy so krej přela; Zdruha ruin; drittens Drangsal; zeštwórta: Exil; spjata: njedostatk; Sechstens: Panik; Sedmi: zničenje.
43 tohodla bu tež Kain wot Boha sydom póžěradłow wustajeny, přetož kóžde sto lět přinjese knjez čwěla nad nim.
44 A hdyž bě wón dwěsćě lět stary, započa ćerpjeć, a w dźewjećstotym lěće bu wón zetipnjeny.
45 Přetož swojeho bratra Abela dla bu wón ze wšěmi złym sudźeny, Lamech pak ze sydomdźesat króć sydom.
46 Přetož do wěčnosće, kiž su kaž Kain w zawisći a z žrawcom bratrow, so ze samsnym sudnistwom chłostaja.
KAPITEL 2
Hrónčko 3 wobsahuje nazorny přikład za chěžkarskosć a žiwosć wobrotow tutych starych patriarchow.
1 A ćěkaće, moje dźěći, před złym, zawistnosću a z žałosću bratrow a dźeržće so na to dobre a lubosć.
2 Štóž ma čisty zmysł w lubosći, tón njehlada za žonu hladajo; Přetož wón nima žane womazanje w swojej wutrobje, dokelž Duch Boži na nim wotpočuje.
3 Přetož kaž słónco njezanjerodźene, z tymzo na howna a błóto swěći, ale woboje wuschnyje a špatnu wóń wućěri, Tak čisći tež čisty duch, hačrunjež je wot blaka zemje wobdaty, je skerje a njeje sam zanjerodźeny.
4 A ja wěrju, zo budźe tež złe mjez wami dawać, po słowach Henochsa, praweho, zo budźeće ćěrić ze sodomami a zahinychu, wšitcy hač na mało, a zo budźeće zmužite skutki ze žonami wobnowjeć; A kralestwo Knjeza njebudźe mjez wami, přetož bórze je wón ju wozmje.
5 Ale Boži templ budźe we wašim dźělu, a posledni templ budźe krasniši dyžli prěni.
6 A dwanaće splahow budźe tam zhromadźenych a wšitcy pohanjo, doniž Najwyši swoje zbože njewupósła přez wopytanje jónkrótneho profeta.
7 Awón zańdźe do prěnjeho templa, a tambudźe so Knjez z rozhorjenosću lěkować, a wón budźe so na drjewo powyšić.
8 A zawěšk templa so roztorha, a Duch Swjaty budźe so k pohanam předrěć, kaž so woheń wulije.
9 A wón budźe z hele wustupić a póńdźe ze zemje do njebjes.
10 A wěm, kak niski budźe na zemi a kak krasny w njebjesach.
11 Jako bě nětk Joseph w Egyptowskej, žedźach so za tym, jeho postawu a postawu jeho wobliča widźeć; A přez modlitwy mojeho nana Jakuba jeho widźach, jako wodnjo wotućeny bě, samo jeho cyła postawa runje tak, kaž bě.
12 A hdyž běše to prajił, rjekny wón jim: Tak wě, moje dźěći, zo wumrěju.
13 Tehodla wěrno kóždy swojemu blišemu a dźeržće zakoń Knjeza a jeho kaznje!
14 tutych wěcow dla wam dam město dźědźićelskeho dźěla.
15 Tehodla dajće tež swojimdźěćom kwěčnemu wobsydstwje; Přetož tak činještaj kaž Abraham tak tež Isaak a Jakub.
16 Přetož tole wšitko su nam k namrěwstwom dali a prajili: Dźeržće Bože kaznje, doniž njeje Knjez swoje zbože wšitkim pohanam zjewił.
17 A potom budźeće Henoch, Noah a Sem a Abraham a Izaak a Jakub widźeć, kak so wjesele na prawicy pozběhnjeće,
18 Potom so tež my pozběhnjemy, kóždy nad našim splahom, a krala njebja prosyć, kiž je so na zemi zjewił w postawje muža w poniže.
19 A wšitcy, kotřiž na zemi wěrja, budu so z nim wjeselić.
20 Potom budu tež wšitcy ludźo stanyć, ći jedni ke krasnosći, ći tamni na hańbu.
21 A KNJEZ budźe najprjedy Israel sudźić dla swojeje njeprawdosće; Přetož jako so Bóh w mjasu zjewi, zo by ju wumóžił, njewěrjachu woni jemu.
22 A potom budźe wón wšitkich pohanow sudźić, telko, kotřiž njejsu jemu wěrili, jako so na zemi zjewi.
23 A wón budźe Israela přewjesć přez wuzwolenych pohanow, tak kaž je Esau přez midianterow wupokazał, kotřiž swojich bratrow zawjedźechu, tak zo do a přibohow zapadnychu;
A buchu wot Boha wotcuzbnjeni a buchu tuž dźěći w dźělu tych, kotřiž so Knjeza boja.
24 Jelizo wy, moje dźěći, w swjatosći chodźiće po kaznjach Knjeza, tak budźeće zaso zawěsće při mni bydlić, a cyły Israel budźe so ke Knjezej zhromadźić.
25 A ja njebudu mjenować wjace torhaceho wjelka mjenowaneho dla wašich zapusćenjow, ale dźěłaćer Knjeza, kiž jědź wudźěluje tym, kotřiž dobre činja.
26 A budźe w poslednich dnjach lubowany Knjeza ze splaha Judy a Levi stanyć, kotryž swoje spodobanje čini w swojim erće, z nowym dopóznaćom, kotrež pohanow rozswětli.
27 dokónčenja swěta budźe wón w synagogach narodow a mjez jich najwyšimi kaž spěwanje w erće wšitkich.
28 A wón budźe do swjatych knihow zapisany, jeho skutk kaž tež jeho słowo, a wón budźe wuzwoleny Boži we wěčnosći.
29 A přez nju póńdźe tam a sem kaž Jakub, mój nan, a prajić: Wón budźe wurunać, štož wot twojeho zdónka faluje.
30 A hdyž bě wón tole prajił, wupřestrě wón swojej noze.
31 a zemrě w rjanym a dobrym sparje.
32 A jeho synojo činjachu, kaž bě jim přikazał, a wzachu jeho ćěło a pochowachu jeho k Hebronej pola swojich nanow.
33 A ličba dnjow swojeho žiwjenja wučinješe sto a dwaceći lět.