KAPITEL 1
Wón bě sedmy syn Jakuba a Bilhasa. Žarliwy. Wón wotradźa z hněwom, z tym zo praji: "Wón dawa swojoraznu wiziju." Tole je kedźbyhódna teza nad złobami.
1 Wotpis słowow Dans, kotrež je wón w swojich poslednich dnjach, w stoapołstym lěće swojeho žiwjenja, k swojim synam rěčał.
2 Přetož wón zawoła swój ród hromadźe a dźeše: Słuchajće na moje słowa, wy synojo Danojo! A dźiwaj na słowa swojeho nana.
3 Ja mam tutu wěrnosć w swojej wutrobje a w swojim cyłym žiwjenju dopokazał
Dobre jednanje dobre a Bohu so spodoba, a zo su łža a hněw złe, dokelž čłowjeka wšeje złósće wuča.
4 Tehodla wuznaju was dźensa, moje dźěći, zo sym w swojej wutrobje smjerć mojeho bratra Josepha, wěrneho a dobreho muža, wobzamknył.
5 A ja so wjeselach, zo bu wón předaty, dokelž jeho nan jeho bóle lubowaše hač nas.
6 Přetož duch žarliwosće a pyšnosće rjekny mi: Ty sam tež jeho syn sy.
7 A jedyn z duchow Beliars mje rozhnu a dźeše: Wzmi tutón mječ a mor z tym Josepha! Tak budźe će twój nan lubować, hdyž je mortwy.
8 To pak je duch hněwa, kotryž je mje pohnuł, Josepha rozmolować, kaž leopard kózlatko rozmoluje.
9 Ale Bóh mojich wótcow njedopušći, zo by do mojeju rukow padnył, daß ich ihn allein fand und töte und einen zweiten Stamm in Israel vertilgen ließe.
10 A nětk, moje dźěći, hlej, ja wumrěju, a ja wam praju wo wěrnosći: Hdyž so wy před duchom łžow a hněwa njehladaće a
prawdu a dłóžbu lubujeće, póńdźeće wy za kónc.
11 Přetož hněw je sleposć a njepřicpěwa, zo widźi něchtó wobličo čłowjeka z wěrnosću.
12 Přetož hdyž je to tež nan abo mać, tak zadźerži so jim napřećo kaž njepřećeljo; Hačrunjež je to tež bratr, da wón jeho tola njeznaje; Hačrunjež je to tež profet Knjeza, tak je wón jemu tola njeposłušny; Hačrunjež je wón sprawny muž, njedźiwa jeho; Byrnjež přećel był, jeho njepřipóznawa.
13 Přetož Duch hněwa wobdawa jeho ze syću łónca a slepi jeho woči a zaćěmni přez łžě swój zmysł a da jemu jeho swojorazne mjezwočo.
14 A z čim wobdawa jeho woči? Z žerdźu wutroby, zo by zawistna na swojeho bratra była.
15 Přetož hněw je něšto złe, moje dźěći, přetož wón znjeměrnja samo dušu sam.
16 A ćěło hněwneho sej ponižuje, a nad jeho dušu da wón knjejstwo, a wón spožči ćěłu móc, zo by wšu njesprawnosć zdokonjał.
17 A hdyž ćěło to wšitko čini, tak woprawnja duša, štož so čini, dokelž wona prawje njewidźi.
18 Štóž je nětk rozzłobjeny, ma, hdyž je sylny muž, trójna móc w swojim hněwje: ta jedna přez pomoc swojich wotročkow; a druhi přez swoje bohatstwo, přez kotruž wón njesprawnje přerěči a přewinje; A střeća, dokelž ma swójsku přirodnu móc, skutkuje přez to złe.
19 A hdyž tež rozzłobjeny čłowjek słaby je, da ma wón tola móc, kotraž je dwójce tak wulka kaž ta, kotraž je wot přirody; Přetož hněw pomha přeco tajkim w bjezzakonskosći.
20 Tutón duch dźe přeco ze łžemi k prawam žurna, zo bychu ze surowosću a łžu jeho skutki zdokonjeli.
21 Tak zrozumja nětko móc hněwa, zo je wón samostajny.
22 Přetož wona wabi předewšěm přez słowa; Potom zesylnja přez skutki toho, kiž je rozzłobjeny, a přinjese ze sylnymi stratami swój zmysł w zběžku a rozhori tak z wulkim hněwu swoju dušu.
23 Wo to, hdyž něchtó něchtó. Njerěčće přećiwo wam: Njedajće so k hněwej pohnuć, a hdyž was něchtó jako swjaty muž chwali, njepozběhajće so, ale njedajće so ani k rozhnuću ani k grawanju pohnuć.
24 Přetož najprjedy so słuchej lubi a čini tak zmysł, přičiny za prowokaciju spóznać; A hdyž je potom rozzłobjeny, mysli sej, zo je z prawom rozzłobjeny.
25 Hdyž do někajkeje straty abo zahuby padnjeće, moje dźěći, zrudźa was; Přetož runje tutón Duch zatama čłowjeka, to zachodne požadać, zo by so přez tyšnosć rozhněwał.
26 A hdyž dobrowólnje abo njedobrowólnje škodu poćerpiće, njemjerzajće so; Přetož z mjerzanja pozběhuje so hněwze łžu.
27 Nimo toho je dwójne zło hněwa z łžu; a woni pomhaja mjez sobu, zo bychu wutrobu znjeměrnili; A hdyž je duša wobstajnje znjeměrnjena, cofnje Knjez wot njeje, a Beliar knježi nad njej.
KAPITEL 2
Wěšćenje wo hrěchach, zajeću, bědźe a doskónčnym wobnowjenju naroda. Woni rěča přeco hišće wo Eden (hlej hrónčce 18). Hłub 23 je w swětle wěšćenja kedźbyhódne.
1 Tehodla, moje dźěći, dźeržće kaznje Knjeza, a dźeržće jeho zakoń; Wotchilće so wot hněwa a pozhub łža, zo by knjez mjez wami wostał a Beliar wot was zlećił.
2 Rěč wěrnosć, kóždy ze swojim blišim. Tak njepadnjeće do hněwa a zamylenja; Ale budźeće w měrje, dokelž maće Boha měra, da njebudźe wójna nad wami knježić.
3 Lubujće KNJEZA cyłe swoje žiwjenje dołho a so mjez sobu z wěrnej wutrobu.
4 Ja wěm, zo budźeće so w poslednich dnjach wot Knjeza wotchileć a Levi rozhněwalić a přećiwo Judźe wojować; Ale njebudźeće jich přemóžić, přetož knjezowy jandźel budźe jeju wodźić; Přetož pola nich budźe Israel stać.
5 A hdyžkuli so wot Knjeza wotchiliće, budźeće we wšěm złym chodźić a greuel druhich skutkować, z tym zo žonam bjezzakonskich potom čisće, mjeztym zo ze wšej hubjenosću duchi pohubjeńšenosće we was skutkujeće.
6 Přetož ja sym w knize Henochsa, praweho, čitał, daß waš wjerch satan je, a dótkny wšitke duchi złósće a nadutosće so zapřisahać, zo bych synam Levi wobstajnje přistał, zo by jich k hrěchej zawjedł před Knjezom.
7 A moji synojo budu so Levi bližić a z nimi hrěšić we wšitkich wěcach; A synojo Judašojo budu nahrabni a cuze kubła wurubjeja kaž lawy.
8 Tehodla powjedźeće z nimi do jatby, a same budźeće wšitke bědy Egyptowskeje a wšitke złe pohanow přijimać.
9 A hdyž nětk Ke Knjezej nakazaće, dóstanjeće smilnosć, a wón was do swojeje swjatnicy powjedźe a wam měr dawa.
10 A ze splahom Judy a Levi wam zbože Knjeza schadźa; A wón powjedźe wójnu přećiwo Beliarej.
11 a zwučuje wěčnu wjećbu na našich njepřećelow; A jatbu budźe wón wot Beliara brać duše swjatych a njeposłušne wutroby Knjezej přiwobroćić a tym,
kotřiž so k njemu wołaju, wěčny měr dawaja.
12 A swjeći budu wotpočować w Edenje, a w nowym Jerusalemje budu so prawi wjeselić, a k česći Božej budźe hač do wěčnosće.
13 A Jerusalem njebudźe dale žane zapusćenje njesćerpjeć, ani Israel popadnjenjeny; Přetož KNJEZ budźe wosrjedź njeje, a swjaty Israela budźe nad nimi knježić w ponižnosći a w chudobje; A štóž do njeho wěri, budźe we wěrnosći mjez ludźimi knježić.
14 A nětk, bojće so Knjeza, moje dźěći, a hladajće so djaboła a jeho duchow!
15 šow was Bóh a jandźelej, kotryž za was zastupi; přetož wón je posrědnik mjez Bohom a čłowjekami, a za měr Israela wón stanje přećiwo kralestwu njepřećela.
16 Tohodla je njepřećel chcyćiwy, wšitkich zahubić, kotřiž KNJEZA zazwonja.
17 Přetož wón wě, zo póńdźe na tym dnju, dokelž budźe Israel pokuta činić, kralestwo njepřećela ke kóncej.
18 Přetož jandźel měra sam budźe Israel posylnić, zo njeby do najhóršeho złeho było.
19 A budźe za čas israelskeho zakonja, to Knjez njebudźe so wot nich zminyć, ale budźe jich na lud přeměnić, kiž čini jeho wolu; přetož žadyn z jandźelow jemu runja njebudźe.
20 A jeho mjeno budźe na wšěch městnach w Israelu a mjez pohanami.
21 Tak hladajće so nětko, moje dźěći, před kóždym złym skutkom a ćisńće hněw a wšu łžu preč a lubujće wěrnosć a nadutosć.
22 A štož sće wot wašeho Wótca słyšeli, to sće tež wašim dźěćom dali, zo by Zbóžnik pohanow was přijimał; Přetož wón je wěrny a rozwólny, ćichomyslny a
ponižny a wuči přez swoje skutki Božeho zakonja.
23 Tehodla so wot wšeje njeprawdosće wotwjedźe a dźerži kruće na prawdosći Božej, tak budźe waš splah wěčnje wuchowany.
24 A pohrjeb mje pola mojich nanow.
25 A hdyž bě wón tole prajił, wón ju kusaše a sej we wysokej starobje wusny.
26 A jeho synojo jeho pochowachu, a tuž nošachu jeho kosće horje a połožichu je k Abrahamej, Isaakej a Jakubej.
27 Tola Dan wěšćeše jim, zo bychu swojeho Boha zabyli a so wot kraja swojeho dźědźičneho dźěla a wot splaha Israela a wot swójby jich potomnikow wotcuzbnili.