Zefanja
KAPITEL 1
1 Słowo KNJEZA, kiž w Cefanje zeńdźe, synej Kuschisej, synej Gedaljasej, synej Amariasej, synej Hiskiasej, w dnjach Josiasa, syna Amonsa, krala Judy.
2 Chcu wšitko česćić z kraja, praji KNJEZ.
3 Budu čłowjek a zwěrjo jěsć. Ja budu ptački njebja a ryby morja a kopolaki ze złymi jěsć. A ja chcu ludźom wutupić z kraja, praji knjez.
4 A ja chcu swoju ruku wupřestrěć přez Judu a přez wšitkich wobydlerjow Jerusalema. A budu zbytk baala wot toho městna wotrězać a mjeno Chemarima z měšnikami.
5 A ći, kiž so wojerske črjódźe njebjes na třěchach domow zaspěwaju; a ći, kotřiž so k bojam a na KNJEZA přisahaja, a kotřiž na Malcham přisahaja;
6 A ći, kotřiž so wot KNJEZA wotwobroćeja; A ći, kiž KNJEZA pytali njejsu a so za nim prašeli njejsu.
7 Mjelčo před Bohom, Knjezom, přetož dźeń KNJEZA je bliski; přetož KNJEZ JE PŘIHOTOWAŁ WOPOR, wón je swojich hosći přikazał.
8 A stanje so na dnju wopora KNJEZA: Ja budu ja wjerchow a dźěći krala a wšitcy, kiž su ze spodźiwnymi šatami woblěkani, chłostać.
9 Na samsnym dnju budu tež wšitkich chłostać, kotřiž na próh skakaja a domy swojich knjezow z namocu a jebanjompjelnja.
10 A stanje so na wonym dnju, praji knjez, zo zaklinči wukřik z rybjacych wrotow a hołk a tołk z druheho a wulke pazorkihórkow.
11 Bježmin, wy wobydlerjo Makteša, přetož wšitcy překupcy su ćeknjeni; Wšitcy, kiž slěbro noša, so wutupja.
12 A w tym času so stanje: Ja budu Jerusalem ze swěčkami přepytać a mužow chłostać, kotřiž su so na swojich droždźach zasydlili, kiž w swojej wutrobje praja: Knjez njebudźe ničo dobreho činić, ani budźe złe činić.
13 Tehodla budu jich kubła k powodźenju a jich domy k zapustnjenju, a wone budu tež domy twarić, wone pak njewobydla; Awonidyrbja winicy sadźeć, ale nic wino pić.
14 Wulki dźeń KNJEZA je bliski, wón je bliski a chwata mócny, težhłósdnja KNJEZA;mócnybudźe tam hórko rjejić.
15 Tutón dźeń je dźeń hněwa, dźeń tyšnosće a tyšnosće, dźeń zapusćiny a zapusćinjenja, dźeń ćmy a ćmy, dźeń mróčelow a husteje ćmy.
16 dźeń pozawny a alarma přećiwo wobhrodźenym městam a přećiwo wysokim wěžam.
17 A ja chcu tyšnosć wo ludźoch přinjesć, zo woni chodźa kaž slepi, dokelž su hrěšili přećiwo KNJEZAM, a jich krej budźe so přelata kaž proch a jich mjaso kaž hnój.
18 Ani jich slěbro ani jich złoto njebudźeće na dnju hněwa KNJEZA wumóc móc. Ale cyły kraj pak budźe wot wohenja swojeje žarliwosće zahubjeny, přetož wón budźe wšitkich zničić, kotřiž w kraju bydla.
KAPITEL 2
1 Hromadźće so, haj, zhromadźće so, o narod, kiž njejsće witani;
2 Mandźelstwo wunjese so rada, prjedy hač dźeńkaž spreu zańdźe, prjedy hač šwre hněw KNJEZA nad wami přińdźe, prjedy hač dźeń hněwa knjeza nad wami přińdźe.
3 Pytajće KNJEZA, wšitcy wy miłi na zemi, kotřiž sće jeho sud skutkowali; Pytajće prawdosć, mějće za miłosću: Derjeměće potajeni na dnju hněwa Knjeza.
4 Přetož Gaza budźe wopušćeny a Aschkelon zapusćenje, a woni budu Aschdod připołdnju wuhnać, a Ekron budźe so wutupić.
5 Běda wobydlerjam mórskeho pobrjoha, ludej Cherethiten! Słowo KNJEZA je přećiwo tebi; O Kanaan, kraj filistow, chcu će zničić, zo njeby hižo žanoho wobydlerja było.
6 A mórski pobrjóh budźe bydlenja a hěty za pastyrjow a hródźe za stadła.
7 A pobrjóh budźe za zbytk domu Judy. Woni budu so wot toho zežiwjeć, a w domach Aschkelona budu so wječor złožić, přetožKNJEZ, jichBóh, budźe jich wopytać a jich jatbu wotpokazać.
8 Ich habe die Schmach Moabs vernommen und die Schmähungen der Söhne Ammons, daß sie mein Volk geschmsäht und sich an ihrer Grenze verherrlicht haben.
9 Tehodla, takwěrne symžiwy, praji KNJEZ Cebaot, Bóh Israela: Zawěrnje, Moab budźe kaž Sodom a dźěći Ammons kaž Gomorra, haj, plahowanje kopřiwow a selowych jamow a wěčne zapusćenje.
10 To změja na swoju hordosć, dokelž su so sławili přećiwo ludej KNJEZA Cebaota.
11 Knjez budźe hrózbny k nim, přetož wón budźe wšitkich bohow zemje wuhłódnić. A ludźo budu so k njemu modlić, kóždy ze swojeho městna, haj wšitke kupy pohanow.
12 Tež wy Etiopierojo, budźeće přez mój mječ morjeni.
13 A wón budźe swoju ruku do sewjera wupřestrěć a Asyriskej zničić. A stanje so niniwa k pusćinje činić a sucho kaž dźiwizna.
14 A stadła budu so wosrjedź njeje złožić, wšitke zwěrjata narodow, a kaž kormoran kaž tež
rohodźizna budu w hornich durjach bydlić. Jich hłós budźe we woknach spěwać; Zapusćenje budźe na prohach, přetož wón budźe cedrowe dźěło wotkryć.
15 To je wyskace město, kotrež bjezstarostnje bydleše, kotrež w swojej wutrobje dźeše: Ja sym, a njeje nikoho pódla mje; kak je so wona z zapusćenjom stała, na městno, na kotrymž móža so zwěrjata złožić! Kóždy, kiž z njej nimo dźe, ma cirčeć a z ruku machać.
KAPITEL 3
1 Běda jej, ta mazana a zanjerodźena, tłóčacemu městu!
2 Njeposłuchaše na hłosu; Njedósta žanu korekturu; wona njedowěri knjezej; Wona so swojemu Bohu njebližeše.
3 Wašiwjerchojo wnjejsu rjejace lawy; jichsudnicy su wječorne wjelki; Wone hrymzaja hakle jutře při kosćach.
4 Waši profetojo su lochke a přeradniske wosoby: Jich měšnicy su swjatnica zanjerodźili, woni su zakonjej namóc činili.
5 Prawyknjez je srjedźa nutřka; Wón njebudźe žanu njeprawdu činić: Kóžde ranje přinjese swój wusud na swětło, wón njezapraji; Tola njesprawni njeznaja žanu hańbu.
6 Ja sym ludy wutupił, a jich wěže su zapusćene.
Sym jeje dróhi zapusćić dał, zo njeby so nichtó nimo stał, jich města so zniča, tak zo njeje žanoho čłowjeka wjace, zo žanoho wobydlerja njeje.
7 Ja rjeknych: Zawěrnje, budźeš so mje bojeć, ty budźeš powučenje přijimać; Tak njeměło so jich bydlenje wotrězać, kak jara ja je tež chłostach; ale wone so zahe pozběhnychu a skazychu wšitke swoje skutki.
8 Tehodlačakajćena mnje, praji KNJEZ, hačdo dnja, hdyž k popadej stanu; přetož moja požadosć je, ludy zhromadźić, zo bych kralestwa zhromadźić móhł, zo bych swój hněw a swój cyły surowy hněw nad nim wulećał; přetož cyła zemja budźe z wohenjom mojeje žarliwosće zjědźena.
9 Přetož potom chcu ludej čisto rěč dać, zo bychu so wšitcy wołali na mjeno KNJEZA, zo bychu jemu z přihłosowanjom słužili.
10 zwonka rěkow Etiopiskeje budu moji prošerjo, haj dźowka mojich rozpjeršenych, mój wopor přinjesć.
11 Na wonym dnju njesměš so hańbować za wšitke swoje skutki, w kotrychž sy so přećiwo mi přehrěšił; přetož potom budu tych ze swojeje srjedźizny wzać, kiž so twojeje hordosće zwjesela, a ty njesměš wjace hordy być mojeje swjateje hory.
12 Aja chcu so wtwojej srjedźinje wostajić w božim a chudymludźe, a wopomni so k mjenu Knjeza.
13 pře zbytk Israela njebudźe žanu njesprawnosć činić a njełžeć; A njebudźe tež žadyn jebaty jazyk w jeje erće, přetožbudu jěsć a so złožić, anichtó so jich bojeć njebudźe.
14 Spěwaj, dźowka Ciona! Wołaj: Israelo! Budź wjesoła a wjesel so z cyłeje wutroby, ow dźowka Jerusalema.
15 Knjez je twoje sudy wzał, wón je twojeho njepřećela wustorčił. Israelski kral, haj, KNJEZ, je wosrjedź tebje.
16 Na wonym dnju budźe so k Jerusalemej prajić: Njebój so, a k Cionej: Laß twojej ruce spicy njebudźe.
17 KNJEZ, twój Bóh, je mócny w swojej srjedźi. Wón budźe wumóžić, budźe so wjesele nad tobu wjeselić; Wón budźe w swojej lubosći wotpočować, wón budźe so ze spěwanjom nad tobu wjeselić.
18 Chcu zhromadźić, kotřiž su wo swjatočnu zhromadźiznu zrudźeni, kotřiž su wot tebje, kotrymž bě hańba tuteje zhromadźizny brěmjo.
19 Hlej, w tamnym času chcu wšitko zběhnyć, štož ćedračuje, a jachcutychwuchować, kotrychždźerži, a wuhnatych zhromadźić; A ja budu jim chwalbu a chwalbu stworić w kóždym kraju, hdźež su wohańbjene.
20 We wonym času budu was zaso přiwjesć, haj, w času, dokelž was zhromadźu; přetož ja budu was k mjenu a chwalbnemu mytu činić mjez wšitkimi ludami zemje, hdyž waše jastwo před wašimaj wočomaj wróćim, praji KNJEZ.